Livre, Chap.
[12, 38]	μέχρι θανάτου. πενθοῦντες δὲ οἱ	Σάκαι	ἐς οἴκους τινὰς ὑπάντρους καὶ
[12, 38]	χιόνα ἀφαιροῦντες τῶν θυρῶν. ~Οἱ	Σακῶν	ἵπποι, ἐὰν ἀποβάλῃ τις τὸν
[12, 35]	Σίβυλλαι τέτταρες, ἡ Ἐρυθραία ἡ	Σαμία	ἡ Αἰγυπτία ἡ Σαρδιανή. οἳ
[12, 32]	τῆς κωμῳδίας ποιητής. ~Πυθαγόρας ὁ	Σάμιος	λευκὴν ἐσθῆτα ἤσθητο, καὶ ἐφόρει
[12, 53]	Περσικὸν ἐκ τῆς Μαιανδρίου τοῦ	Σαμίου	πρὸς Ἀθηναίους διαφορᾶς τὴν ἀρχὴν
[12, 19]	ἑτέρα ἐν τῇ Λέσβῳ ἐγένετο	Σαπφώ,	ἑταίρα, οὐ ποιήτρια. ~Λέγει Ἡσίοδος,
[12, 19]	ἀπεσφάγη μοιχεύων ἁλούς. ~Τὴν ποιήτριαν	Σαπφώ,	τὴν Σκαμανδρωνύμου θυγατέρα, ταύτην καὶ
[12, 35]	ἡ Σαμία ἡ Αἰγυπτία ἡ	Σαρδιανή.	οἳ δέ φασι καὶ ἑτέρας
[12, 37]	σίλφιον πολὺ ὄν, ὥστε τὰς	σάρκας	συνεκπέττειν. Ἐν δὲ τῇ Βακτριανῇ
[12, 1]	προσεῖχεν, ἕως αὐτὴν ὁ ἀγαγὼν	σατράπης	πρὸς βίαν ἐκάθισεν. ἁπτομένου δὲ
[12, 1]	ἁλουσῶν ἢ τυράννων βιασαμένων ἢ	σατραπῶν.	εἷς οὖν τῶν Κύρου σατραπῶν
[12, 1]	σατραπῶν. εἷς οὖν τῶν Κύρου	σατραπῶν	μετὰ καὶ ἄλλων παρθένων ἀνήγαγεν
[12, 1]	ἑαυτῇ καὶ τῷ πατρί, δουλείαν	σαφῆ	καὶ ὡμολογημένην ὑπομένειν πιστεύουσα τὴν
[12, 1]	ἀφίξεως. καὶ ἐκείνη φησὶ λυπούμενόν	σε,	βασιλεῦ, καὶ ἀλγοῦντα ἀφῖγμαι παραμυθήσασθαι,
[12, 1]	Παρυσάτιδος δῶρον ἄξιον τῆς τεκούσης	σε	περιθέσθαι αὐτή; ἀλλὰ τοῦτον μὲν
[12, 51]	Μενεκράτει ὑγιαίνειν. συμβουλεύω σοι προσάγειν	σεαυτὸν	ἐπὶ τοὺς κατὰ Ἀντίκυραν τόπους.
[12, 25]	καὶ Κικέρων Ἀπολλωνίου καὶ ὁ	Σεβαστὸς	Ἀθηνοδώρου. Πλάτων δὲ ἐμοῦ καίτοι
[12, 1]	ἄν τις λαλούσης αὐτῆς ἀκούειν	Σειρῆνος.	πολυπραγμοσύνης δὲ ἁπάσης γυναικείας καὶ
[12, 16]	δὲ ἐπεὶ στρατηγεῖν ἀγαθὸς ἐδόκει,	Σελεύκῳ	δὲ ἐπεὶ ἀνδρεῖος ἦν· Ἀντιγόνου
[12, 39]	τοῖς βαρβάροις. φασὶ γοῦν καὶ	Σεμίραμιν	τὴν Ἀσσυρίαν οὐκ, εἴ ποτε
[12, 21]	ἐναντία, αἳ δὲ γαυρούμεναι καὶ	σεμνὸν	ἅμα καὶ βλοσυρὸν ὁρῶσαι τοὺς
[12, 23]	ἅμα τε ἐπὶ τοῖς πεπραγμένοις	σεμνυνόμενοι	καὶ ὑπομνήματα αὑτῶν τῆς ἀρετῆς
[12, 40]	καὶ εὑρέθη τις βραχὺ καὶ	σεσηπὸς	ἔχων. ἔπιεν οὖν τοῦτο ὁ
[12, 4]	καταλελειμμένου ἐν Θήβαις. ~Φασὶν Αἰγύπτιοι	Σέσωστριν	παρ´ Ἑρμοῦ τὰ νόμιμα ἐκμουσωθῆναι.
[12, 57]	τὴν δύναμιν, οἱ μὲν θεοὶ	σημεῖα	αὐτοῖς καὶ τέρατα ἀπέστελλον, προσημαίνοντες
[12, 35]	ὁ Κυψέλου καὶ ὁ Κίμωνος.	Σίβυλλαι	τέτταρες, ἡ Ἐρυθραία ἡ Σαμία
[12, 13]	ἐστιν αὕτη; ἣ δὲ ἀπεκρίνατο	Σίγειον.	καὶ ἐμμελῶς διὰ τοῦ ὀνόματος
[12, 44]	τύραννος καταποντιστὴς ἦν. ~Αἱ ἐν	Σικελίᾳ	λιθοτομίαι περὶ τὰς Ἐπιπολὰς ἦσαν,
[12, 47]	μοναρχίαν δηλοῖ. ~Διονύσιος ἐλαύνει τῆς	Σικελίας	Δίωνα, τὴν δὲ γυναῖκα αὐτοῦ
[12, 1]	τῷ δὲ Σκόπᾳ ἐκεκόμιστο ἐκ	Σικελίας	τὸ δῶρον, ἐδόκει δὲ ὁ
[12, 24]	τοσοῦτον τρυφῆς ἐξοκεῖλαι, ὡς ἐς	Σικυῶνα	αὐτὸν ἀφικέσθαι μνηστῆρα Ἀγαρίστης τῆς
[12, 43]	ἦν ἀφανοῦς. Κλέων δὲ ὁ	Σικυωνίων	τύραννος καταποντιστὴς ἦν. ~Αἱ ἐν
[12, 37]	ἤσθιον. ἐπεκούρει δὲ αὐτοῖς τὸ	σίλφιον	πολὺ ὄν, ὥστε τὰς σάρκας
[12, 43]	βασιλεὺς δούλης υἱὸς ἦν τῆς	Σιμίχης.	Μενέλαος ὁ Φιλίππου πάππος ἐς
[12, 25]	καὶ Ἱέρων δὲ ὁ Δεινομένους	Σιμωνίδου	τοῦ Κείου ἀπήλαυσε καὶ Πολυκράτης
[12, 56]	εἶναι τῷ θαπτομένῳ. ~Διογένης ὁ	Σινωπεὺς	ἔλεγε πολλά, τὴν ἀμαθίαν καὶ
[12, 58]	τὸ πάθος κατέγνω Διογένης ὁ	Σινωπεύς,	καὶ πρὸς τοὺς πλησίον ὁρᾶτε‘
[12, 15]	τὸν γελάσαντα εἶπε νῦν μὲν	σιώπα,	ὅταν δὲ γένῃ πατὴρ αὐτός,
[12, 19]	ἁλούς. ~Τὴν ποιήτριαν Σαπφώ, τὴν	Σκαμανδρωνύμου	θυγατέρα, ταύτην καὶ Πλάτων ὁ
[12, 61]	πεπληρωμένας· βορρᾶς δὲ ἀντιπνεύσας τὰ	σκάφη	συνέτριψε, καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ
[12, 3]	ἐν Μαντινείᾳ καιρίαν, ἐς τὴν	σκηνὴν	κομισθεὶς ἔτι ἔμπνους Δαΐφαντον ἐκάλει,
[12, 14]	Ἑλλήνων μὲν Ἀλκιβιάδης, Ῥωμαίων δὲ	Σκηπίων.	λέγουσι δὲ Δημήτριον τὸν Πολιορκητὴν
[12, 1]	Σκόπα τοῦ νεωτέρου· τῷ δὲ	Σκόπᾳ	ἐκεκόμιστο ἐκ Σικελίας τὸ δῶρον,
[12, 1]	ἐκ Θετταλίας, πέμψαντος τὸν ὅρμον	Σκόπα	τοῦ νεωτέρου· τῷ δὲ Σκόπᾳ
[12, 39]	οὐ κατέλαβε, τούς γε μὴν	σκύμνους	αὐτῆς κομίζων προῆλθε, καὶ ἔδοξεν
[12, 24]	ἢ φοβῆσαι δυνάμενοι ἢ τρῶσαι.	~Σμινδυρίδην	τὸν Συβαρίτην λέγουσιν ἐπὶ τοσοῦτον
[12, 1]	ὁμολογούσης ἰδοὺ τοίνυν‘ φησὶν δίδωμί	σοι	αὐτὸν ἔχειν κτῆμα· καί μοι
[12, 1]	καὶ ἀλγοῦντα ἀφῖγμαι παραμυθήσασθαι, εἴ	σοι	βουλομένῳ ἐστίν· εἰ δὲ χαλεπαίνεις,
[12, 1]	Κύρῳ, ἐπειποῦσα πολλοὺς ἀνθρώπων τρέφοντί	σοι	γένοιτο ἂν ταῦτα λυσιτελῆ· ἐμοὶ
[12, 54]	ἀλλὰ πρὸς τοὺς κρείττονας γίνεται·	σοὶ	δὲ οὐδεὶς ἴσος. Ἀριστοτέλης τὰ
[12, 1]	ἀπόπεμψον ἐκείνῃ, Κῦρε· ἐγὼ δέ	σοι	καὶ ἄνευ τούτου παρέξω καλὸν
[12, 51]	Φίλιππος Φίλιππος Μενεκράτει ὑγιαίνειν. συμβουλεύω	σοι	προσάγειν σεαυτὸν ἐπὶ τοὺς κατὰ
[12, 19]	ταύτην καὶ Πλάτων ὁ Ἀρίστωνος	σοφὴν	ἀναγράφει. πυνθάνομαι δὲ ὅτι καὶ
[12, 35]	~Ὅτι δύο Περίανδροι, ὃ μὲν	σοφὸς	ἦν, ὃ δὲ τύραννος. καὶ
[12, 1]	τοῦ δώρου, ἀλλ´ εὖ μάλα	σοφῶς	καὶ πεπαιδευμένως ἀπεκρίνατο καὶ πῶς‘
[12, 25]	Ἀθηνοδώρου. Πλάτων δὲ ἐμοῦ καίτοι	σοφώτερος	ὢν λέγει ὅτι καὶ Ζεὺς
[12, 21]	καὶ ὡς ἔνι μάλιστα λαθεῖν	σπεύδουσαι	ἀπηλλάττοντο, καταλιποῦσαι τοὺς νεκροὺς ἐν
[12, 39]	ἦν εὔτολμος, ὥς ποτε ἐς	σπήλαιον	παρελθεῖν ἔνθα εἶχεν εὐνὴν λέαινα
[12, 44]	τὸ δὲ κάλλιστον τῶν ἐκεῖ	σπηλαίων	ἐπώνυμον ἦν Φιλοξένου τοῦ ποιητοῦ,
[12, 15]	λέγουσι τὰς ἐν τοῖς ἄθλοις	σπουδὰς	διαναπαύειν ταῖς παιδιαῖς. ἔπαιζε δὲ
[12, 64]	τὸ σῶμα ἐξέκλεψε, καὶ μετὰ	σπουδῆς	ἐς τὴν Ἀλεξάνδρου πόλιν τὴν
[12, 31]	δακτυλίους. ~Φέρε οἴνων Ἑλληνικῶν διὰ	σπουδῆς	ἰόντων ἐν τοῖς πάλαι ὀνόματα
[12, 44]	λιθοτομίαι περὶ τὰς Ἐπιπολὰς ἦσαν,	σταδίου	μῆκος, τὸ εὖρος δύο πλέθρων.
[12, 22]	ἐπὶ τὴν ἀγέλην ἦλθε, καὶ	στὰς	ἐν μέσῳ τὸν μέγιστον ταῦρον
[12, 64]	τοῦ Διὸς εἶναι λέγων. καὶ	στασιαζόντων	περὶ τῆς βασιλείας τῶν περὶ
[12, 1]	ὑπέσχετο ἰάσασθαι, εἰ λάβοι τρεῖς	στατῆρας.	ὃ δὲ ἔφατο μὴ ἔχειν,
[12, 32]	λευκὴν ἐσθῆτα ἤσθητο, καὶ ἐφόρει	στέφανον	χρυσοῦν καὶ ἀναξυρίδας. Ἐμπεδοκλῆς δὲ
[12, 12]	ἐρίῳ. ἐνόει δὲ τοῦτο τὸ	στεφάνωμα	αὐτῷ ὅτι ἄνανδρός ἐστι καὶ
[12, 1]	σὺ δὲ τῶν τῆς Ἀφροδίτης	στεφάνων	τῶν ῥοδίνων ὅσοι ἂν ὦσιν
[12, 29]	ὅτι καὶ ἀργυραῖς ληκύθοις καὶ	στλεγγίσιν	ἐχρῶντο καὶ ἐλεφαντίνας κλίνας εἶχον
[12, 1]	πάθει. τριῶν δὲ ἡμερῶν διελθουσῶν	στολὴν	ἀναλαβοῦσα ἡ Ἀσπασία πενθικήν, ἀπιόντος
[12, 1]	πολλοῖς ἐβιάσθη τὴν ἐκ βασιλέως	στολὴν	ἐνδῦναι· ἐθρήνει γὰρ ἰσχυρῶς τὸν
[12, 1]	δὲ ἐπανῆλθε, τὴν τοῦ εὐνούχου	στολὴν	ἐπὶ τῇ μελαίνῃ περιῆψε τῇ
[12, 1]	τῆς συνηθείας περὶ τὸ σῶμα	στολήν	τε ἅμα καὶ περίεργον κατασκευήν.
[12, 45]	καθεύδοντος μύρμηκας ἐσέρπειν ἐς τὸ	στόμα,	καὶ πάνυ φιλοπόνως καὶ φιλέργως
[12, 45]	Πλάτωνος δὲ μελίττας ἐς τὸ	στόμα	κηρίον ἐργάζεσθαι. καὶ Πινδάρῳ τῆς
[12, 16]	ἦν πολεμικός, Λυσιμάχῳ δὲ ἐπεὶ	στρατηγεῖν	ἀγαθὸς ἐδόκει, Σελεύκῳ δὲ ἐπεὶ
[12, 49]	~Φωκίων ὁ τοῦ Φώκου πολλάκις	στρατηγήσας	κατεγνώσθη θάνατον, καὶ ἦν ἐν
[12, 3]	ἔμπνους Δαΐφαντον ἐκάλει, ἵνα ἀποδείξῃ	στρατηγόν·	οἳ δὲ ἔφασαν τεθνάναι τὸν
[12, 3]	καὶ φιλίαν θέσθαι, ὡς μηκέτι	στρατηγοῦ	καταλελειμμένου ἐν Θήβαις. ~Φασὶν Αἰγύπτιοι
[12, 37]	Ἐν δὲ τῇ Βακτριανῇ οἱ	στρατιῶται	τὰς κώμας κατελάμβανον, ὅτι οἰκοῦνται
[12, 1]	ἀδελφὸν μάχῃ, καὶ ἑάλω τὸ	στρατόπεδον	τοῦ Κύρου, μετὰ καὶ τῶν
[12, 40]	τῆς θεραπείας ἡκούσης, ἐκηρύχθη τῷ	στρατοπέδῳ,	εἴ τις ἔχει ὕδωρ ἐκ
[12, 1]	ἂν ταῦτα λυσιτελῆ· ἐμοὶ δὲ	σὺ	ἀρκεῖς φιλούμενος, καὶ κόσμος μοι
[12, 1]	ἰατροῖς τε αὐτοῖς καὶ φαρμάκοις,	σὺ	δὲ τῶν τῆς Ἀφροδίτης στεφάνων
[12, 1]	φιλούμενος, καὶ κόσμος μοι εἶ	σύ.	καὶ ἐκ τούτων οὖν ὥσπερ
[12, 13]	Γνάθαινα πρὸς αὐτὸν ἔφατο εἶτα	σὺ	μέντοι λέγεις‘ ἥκειν ἐξ Ἑλλησπόντου;
[12, 24]	δυνάμενοι ἢ τρῶσαι. ~Σμινδυρίδην τὸν	Συβαρίτην	λέγουσιν ἐπὶ τοσοῦτον τρυφῆς ἐξοκεῖλαι,
[12, 25]	Πυθαγόρου ὤνηντο, οἱ Δημοκρίτειοι δὲ	συγγενόμενοι	Δημοκρίτῳ πολλῶν ἀπήλαυσαν. Σωκράτει δὲ
[12, 1]	τοῦ βασιλέως υἱῶν καὶ τῶν	συγγενῶν	παρεμυθήσατο Ἀρταξέρξην, καὶ τὸ ἐκ
[12, 43]	ἐν τοῖς γυμνασίοις. ὁ δὲ	συγχωρήσας	τοῦτο Λυκοῦργος τοῖς ἐμμείνασι τῇ
[12, 52]	διὰ τούτων τοὺς ἐπιχωριάζοντας αὐτῇ	συκοφάντας	καὶ τὰς ἐκ τῶν δημαγωγούντων
[12, 1]	ἀνιάτως αὐτὸν ἔχειν ἐπὶ τῷ	συμβεβηκότι	πάθει. τριῶν δὲ ἡμερῶν διελθουσῶν
[12, 62]	τῶν ἀπορρήτων καὶ τῶν ἀμφιλόγων	συμβουλεύειν	βασιλεῖ, ἐπὶ πλίνθου χρυσῆς ἕστηκε.
[12, 51]	ὁ Φίλιππος Φίλιππος Μενεκράτει ὑγιαίνειν.	συμβουλεύω	σοι προσάγειν σεαυτὸν ἐπὶ τοὺς
[12, 54]	οὐδεὶς ἴσος. Ἀριστοτέλης τὰ δέοντα	συμβουλεύων	Ἀλεξάνδρῳ πολλοῖς ὠφέλημα γέγονεν, ἐξ
[12, 62]	τὴν πλίνθον λαβὼν ὑπὲρ τῆς	συμβουλῆς	μισθὸν ἀπέρχεται· μαστιγοῦται δὲ ὅμως,
[12, 25]	λέγει ὅτι καὶ Ζεὺς εἶχε	σύμβουλον·	τίνα δὲ καὶ ὅπως, παρ´
[12, 1]	ὑπὲρ τῶν ἐπειγόντων ἐχρήσατο αὐτῇ	συμβούλῳ	Κῦρος, καὶ πεισθεὶς οὐ μετέγνω.
[12, 1]	καὶ ἡ Ἀσπασία καλλίστη τῶν	συμπαρθένων	ἦν αὖθις, παρὰ τῆς καλλίστης
[12, 23]	ἐκ τῶν οἰκιῶν κατολισθανουσῶν καὶ	συμπιπτουσῶν	ἀποδιδράσκειν, ἀλλὰ μηδὲ πιμπραμένων αὐτῶν
[12, 15]	ἐφίλει τέρπεσθαι αὐτοῖς ἐν τοῖς	συμποσίοις.	~Λέγεται Ἀλέξανδρος ὁ Φιλίππου ζηλοτυπώτατα
[12, 44]	καταδίκην, ἀλλ´ ἐν αὐτῇ τῇ	συμφορᾷ	μουσουργῶν ὁ Φιλόξενος. ~Φρύγιοι καὶ
[12, 37]	καὶ ὑποζυγίων ἄλλων καὶ οἱ	σὺν	αὐτῷ. τῶν τε ξύλων αὐτοὺς
[12, 18]	οὐκ εἰδὼς ὅστις ἦν, καὶ	σὺν	πολλῇ τῇ φροντίδι ἤγαγεν ὅποι
[12, 1]	τοὺς πολεμίους, ἀλλ´ ἀνεζήτησεν αὐτὴν	σὺν	πολλῇ τῇ φροντίδι ὁ βασιλεὺς
[12, 8]	ἐπώμνυεν οὖν, εἰ κατάσχοι, πάντα	σὺν	τῇ αὐτοῦ κεφαλῇ πράττειν. κατασχὼν
[12, 17]	ἐφοίτα ἐς Λαμίας τῆς ἑταίρας	σὺν	τοῖς ὅπλοις καὶ φορῶν τὸ
[12, 1]	ἐγγράψας ἀπέπεμψε πρὸς τὴν μητέρα	σὺν	τῷ ὅρμῳ. καὶ ἡ Παρύσατις
[12, 43]	συνεξέπεμπον τοῖς υἱοῖς οἱ πατέρες	συναγωνιουμένους	ἐν τοῖς γυμνασίοις. ὁ δὲ
[12, 36]	τῶν τῆς Νιόβης παίδων μὴ	συνᾴδειν	ἀλλήλοις. Ὅμηρος μὲν ἓξ λέγει
[12, 1]	οἰκείων γυναικῶν, αἳ ἔτυχον αὐταῖς	συνανελθοῦσαι,	διαπεπλεγμέναι τε ἦσαν τὰς κόμας
[12, 22]	δὲ ἕτερον τῇ ἑτέρᾳ χειρὶ	συναρπάσας	τοῦ ποδὸς ὁμοίως εἶχε. θεασάμενος
[12, 3]	δὲ καὶ αὐτὸς ἐλέχθη τεθνάναι,	συνεβούλευσε	διαλύσασθαι πρὸς τοὺς πολεμίους καὶ
[12, 63]	πάνυ ἦν πλούσιος, ὄναρ αὐτῇ	συνεγένετο,	καὶ παραχρῆμα ἐπαύσατο τῆς ἐπιθυμίας.
[12, 52]	ὑπὸ τῆς ὥρας αὐτῶν βούλεσθαι	συνεῖναι	αὐταῖς, ὅμως δὲ μηδένα εὐτελῶς
[12, 43]	τοὺς βαρβάρους καταναυμαχήσας καὶ μόνος	συνεὶς	τὰς τῶν θεῶν ἐν τοῖς
[12, 37]	πολὺ ὄν, ὥστε τὰς σάρκας	συνεκπέττειν.	Ἐν δὲ τῇ Βακτριανῇ οἱ
[12, 1]	καὶ ὅτι ἀπεριέργως καλὴ ἦν.	συνεμάχετο	δὲ πρὸς τὸ ὑπερφιλεῖσθαι καὶ
[12, 43]	τοῖς τῶν εὐπόρων δούλοις, οὓς	συνεξέπεμπον	τοῖς υἱοῖς οἱ πατέρες συναγωνιουμένους
[12, 58]	κατὰ τὸν νόμον τῶν ἀθλητῶν.	συνέρρει	τοίνυν τὰ πλήθη, καὶ ἄλλος
[12, 1]	πρὸς τὸ ὑπερφιλεῖσθαι καὶ ὅτι	σύνεσιν	εἶχε. πολλάκις γοῦν καὶ ὑπὲρ
[12, 1]	ὑπαινιττόμενος, ὅτι καλῷ καὶ ἀγαθῷ	συνέσται	ἀνδρί. παῖς δ´ ἔτι οὖσα,
[12, 61]	βορρᾶς δὲ ἀντιπνεύσας τὰ σκάφη	συνέτριψε,	καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ τὴν
[12, 1]	κηδεμονίᾳ καὶ τῇ παραμυθίᾳ πεισθέντος	συνετῶς.	~{Οὐδεὶς οὔτε πλάστης οὔτε γραφεὺς
[12, 57]	λίμνη φοβερὸν ἦχον ἀνέδωκε καὶ	συνεχῆ	καὶ ταύρου μυκήματι ἐῴκει· ἡ
[12, 1]	καὶ καρτερῶς. ὄνειρος δὲ αὐτῇ	συνεχῶς	ἐπεφοίτα καὶ ἐμαντεύετο αὐτῇ χρηστά,
[12, 1]	ὑπομένειν πιστεύουσα τὴν ἔξω τῆς	συνηθείας	περὶ τὸ σῶμα στολήν τε
[12, 1]	Κῦρον, περιπλακεῖσα αὐτῷ κατὰ τὸν	συνήθη	τρόπον ἐφιλοφρονεῖτο αὐτόν. ὃ δὲ
[12, 37]	ὅτι οἰκοῦνται ἐκ τοῦ καπνοῦ	συνιέντες,	καὶ τὴν χιόνα ἀφαιροῦντες τῶν
[12, 52]	οὕτω παραφρονεῖν, ὡς ὑπομεῖναι ἂν	συνοικῆσαί	τινι αὐτῶν. καὶ οὖν καὶ
[12, 60]	ἔοικε τοῖς θεῶν ἔργοις ἑκάτερον.	~Συνουσία	ποτὲ ἐγένετο Διονυσίῳ τῷ δευτέρῳ
[12, 26]	υἱός, Ἀλεξάνδρου δὲ τοῦ βασιλέως	σύντροφος.	καὶ αὐτὸς δὲ Ἀλέξανδρος λέγεται
[12, 64]	γενόμενος ἢ ἔκ τινος ἄλλης	συντυχίας	κατασχεθείς, ἦλθεν ἐς μέσους τοὺς
[12, 47]	μάλιστα θεραπευτῇ Τιμοκράτει γυναῖκα δίδωσι·	Συρακόσιος	δὲ τὸ γένος ἦν. Δίων
[12, 31]	καὶ Κρὴς ἄλλος. καὶ ἐν	Συρακούσαις	Πόλλιος· ἐκλήθη δὲ ἀπό τινος
[12, 47]	γένος ἦν. Δίων δὲ παραλαβὼν	Συρακούσας,	ἀποδράντος ἐς Λοκροὺς Διονυσίου, ἐνταῦθα
[12, 44]	μηδεπώποτε πόλιν ἰδόντες, ὅτε ἐς	Συρακούσας	ἦλθον καὶ εἶδον ἵππους ὑπεζευγμένους
[12, 39]	ἀποκρύπτονται. ~Περδίκκας ὁ Μακεδὼν ὁ	συστρατευσάμενος	Ἀλεξάνδρῳ οὕτως ἄρα ἦν εὔτολμος,
[12, 28]	τὴν πόλιν, εἰ μὴ ἐκεῖναι	σφαγιασθεῖεν.	~Πλάτων ὁ Ἀρίστωνος ἰδὼν Ἀκραγαντίνους
[12, 48]	ἔπεμψεν. ~Ὅτι Ἰνδοὶ τῇ παρά	σφισιν	ἐπιχωρίῳ φωνῇ τὰ Ὁμήρου μεταγράψαντες
[12, 64]	τοῦ νεκροῦ μάχη καρτερὰ πάνυ	σφόδρα	ἐγένετο, ἀδελφὴ τρόπον τινὰ τῆς
[12, 15]	οἰκέτας, τοῖς αὐτῶν παιδίοις πάνυ	σφόδρα	ἐτέρπετο μετὰ τῶν οἰκοτρίβων παίζων·
[12, 1]	μάλιστα ἐκεῖνο, ὅτι καίτοι πάνυ	σφόδρα	εὐδοκιμοῦσα παρὰ τῷ παιδὶ αὐτῆς
[12, 1]	καὶ ὁρῶσα ἑαυτὴν ἐν αὐτῷ	σφόδρα	ἤλγει. ἀδείπνῳ δὲ οὔσῃ ὑπὸ
[12, 64]	ἦν, ἧς μεταλαγχάνουσι καὶ οἱ	σφόδρα	πένητες, τῆς φύσεως τῆς κοινῆς
[12, 15]	καὶ Ἀλκμήνης μετὰ παιδίων πάνυ	σφόδρα.	τοῦτό τοι καὶ ὁ Εὐριπίδης
[12, 30]	τῷ Μαρικᾷ, ὅστις αὐτῶν εὐτελέστατος,	σφραγῖδας	εἶχε δέκα μνῶν. παρῆν δὲ
[12, 1]	ἦσαν. ἦν δὲ καὶ τὰ	σφυρὰ	ἀγαθὴ καὶ οἵας Ὅμηρος λέγει
[12, 28]	ἔλεγε γὰρ μὴ ἂν ἄλλως	σωθῆναι	τὴν πόλιν, εἰ μὴ ἐκεῖναι
[12, 25]	δὲ συγγενόμενοι Δημοκρίτῳ πολλῶν ἀπήλαυσαν.	Σωκράτει	δὲ εἰ προσεῖχον οἱ Ἀθηναῖοι,
[12, 15]	δὲ τοῦτο παιδίον κατέχων. καὶ	Σωκράτης	δὲ κατελήφθη ποτὲ ὑπὸ Ἀλκιβιάδου
[12, 64]	ἄρα ἡ ὑποδεξαμένη γῆ τὸ	σῶμα,	ἐν ᾧ τὸ πρότερον ᾤκησεν
[12, 64]	εἴ τι χρὴ πιστεύειν, τὸ	σῶμα	ἐξέκλεψε, καὶ μετὰ σπουδῆς ἐς
[12, 22]	οὖν μέγαν τὸν Τίτορμον τὸ	σῶμα	ἰδεῖν, ἐβούλετο λαβεῖν αὐτοῦ ἰσχύος
[12, 64]	καὶ τὸ μὲν ὄντως Ἀλεξάνδρου	σῶμα	λιτῶς καὶ ὡς ἔτυχε προύπεμψε
[12, 1]	ἔξω τῆς συνηθείας περὶ τὸ	σῶμα	στολήν τε ἅμα καὶ περίεργον
[12, 22]	μεγαλοφρονοῦντα διὰ τὴν ῥώμην τοῦ	σώματος.	θεασάμενος οὖν μέγαν τὸν Τίτορμον
[12, 1]	διὰ τὸ κάλλος τὸ τοῦ	σώματος	καὶ ἔτι μᾶλλον διὰ τὴν
[12, 1]	πενίᾳ μὲν ἐτράφη ἡ Ἀσπασία,	σωφρόνως	μέντοι καὶ καρτερῶς. ὄνειρος δὲ
[12, 1]	καλά, καὶ πλούσιον αὐτὸν ἀπέφηνε.	σωφροσύνῃ	τε διέζη, ὡς αἱ Ἑλληνίδες
[12, 1]	Ἑλληνικοῦ γάμου ὁμονοίας τε καὶ	σωφροσύνης.	ἀφίκετο οὖν τοῦ ἐς Ἀσπασίαν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/02/2008