Livre, Chap.
[12, 22]	οὐρανὸν τὰς χεῖρας τείνας ἔφατο	ὦ	Ζεῦ, μὴ τοῦτον Ἡρακλῆ ἡμῖν
[12, 64]	ὑποδεξαμένη γῆ τὸ σῶμα, ἐν	ᾧ	τὸ πρότερον ᾤκησεν ἡ ἐκείνου
[12, 44]	ἦν Φιλοξένου τοῦ ποιητοῦ, ἐν	ᾧ	φασι διατρίβων τὸν Κύκλωπα εἰργάσατο
[12, 18]	αὐτῷ, καὶ εἶχεν αὕτη μύρον,	ᾧ	χριόμενος ὁ Φάων ἐγένετο ἀνθρώπων
[12, 1]	τῆς μητρὸς αὐτῆς ἀποθανούσης ἐν	ὠδῖσιν.	ἐκ δὴ τούτων ἐν πενίᾳ
[12, 64]	σῶμα, ἐν ᾧ τὸ πρότερον	ᾤκησεν	ἡ ἐκείνου ψυχή, πανευδαίμων τε
[12, 46]	μὲν ἵππος κατὰ τοῦ τέλματος	ὤλισθεν,	ὃ δὲ ἀποπηδήσας τῆς ὄχθης
[12, 37]	τῶν τε ξύλων αὐτοὺς ἐπιλιπόντων	ὠμὰ	τὰ κρέα ἤσθιον. ἐπεκούρει δὲ
[12, 1]	πλέον ταύτην ἠγάπησεν ἢ αἷς	ὡμίλησέ	ποτε ἀνθρώποις. χρόνῳ δὲ ὕστερον
[12, 63]	καὶ λαβοῦσα πρὸς ὀλίγον ἂν	ὡμίλησε	τῷ δόντι, εἶτα ἀπέκλινεν. ἐρασθεὶς
[12, 34]	καὶ πρώτῃ φασὶν ὁ Ἀλέξανδρος	ὡμίλησεν.	~Ὅτι δύο Περίανδροι, ὃ μὲν
[12, 1]	τῷ πατρί, δουλείαν σαφῆ καὶ	ὡμολογημένην	ὑπομένειν πιστεύουσα τὴν ἔξω τῆς
[12, 22]	καὶ τέλος ἀράμενος ἐπὶ τῶν	ὤμων	ἔφερεν ὅσον ἐπ´ ὀργυιὰς ὀκτὼ
[12, 1]	Ἀσπασία, ἔτυχε μὲν ἀπὸ δείπνου	ὢν	καὶ πίνειν ἔμελλε κατὰ τὸν
[12, 25]	Πλάτων δὲ ἐμοῦ καίτοι σοφώτερος	ὢν	λέγει ὅτι καὶ Ζεὺς εἶχε
[12, 35]	ὡς εἶναι τὰς πάσας δέκα,	ὧν	εἶναι καὶ τὴν Κυμαίαν καὶ
[12, 1]	καὶ ἐς ὑπερβολὴν ἐτίμα δι´	ὧν	ἔσπευδεν αὐτῇ χαρίζεσθαι, θαρρῶν ὅτι
[12, 18]	ἤγαγεν ὅποι ποτὲ ἐβούλετο. ἀνθ´	ὧν	ἡ θεὸς ἔδωκεν ἀλάβαστρον αὐτῷ,
[12, 54]	Ἀλεξάνδρῳ πολλοῖς ὠφέλημα γέγονεν, ἐξ	ὧν	καὶ τὴν πατρίδα κατῴκισε κατεσκαμμένην
[12, 25]	δὲ ὀρνιθευτάς, καὶ ἁλιεῖς χιλίους.	~Ὤνηντο	ἄρα καὶ Ὀδυσσεὺς Ἀλκίνου καὶ
[12, 25]	οἱ Πυθαγόρειοι μὲν ὁμιληταὶ Πυθαγόρου	ὤνηντο,	οἱ Δημοκρίτειοι δὲ συγγενόμενοι Δημοκρίτῳ
[12, 25]	εἰμι) καὶ Λεύκολλος Ἀντιόχου τι	ὤνητο	τοῦ Ἀσκαλωνίτου καὶ Μαικήνας Ἀρείου
[12, 57]	οὐδέπω τύχας· οἳ δὲ ὡς	ᾤοντο	ἐν Ἰλλυριοῖς Ἀλέξανδρον τεθνάναι, πολλὰ
[12, 2]	θυγατέρων τὰ εἴδη παρέστησεν ἡμῖν	ὡπλισμένα.	ὁμολογεῖ δὲ τοῦτο, ὅτι δεῖ
[12, 14]	Ἀλέξανδρον δὲ τὸν Φιλίππου ἀπραγμόνως	ὡραῖον	γενέσθαι λέγουσι· τὴν μὲν γὰρ
[12, 1]	καὶ οἵας Ὅμηρος λέγει τὰς	ὡραιοτάτας	γυναῖκας κατὰ τὴν ἑαυτοῦ φωνήν,
[12, 14]	τοῦ ὀνόματος κατεσίγασεν ἄρα αὐτόν.	~Ὡραιότατοι	καὶ ἐρασμιώτατοι λέγονται γενέσθαι Ἑλλήνων
[12, 1]	τῶν ἐν τῇ Ἀσίᾳ καὶ	ὡραιότατος	γενόμενος· κατέστρεψε δὲ ἄρα οὗτος
[12, 1]	τῆς καλλίστης τῶν θεῶν τὴν	ὥραν	ἀπολαβοῦσα. καὶ χαρίτων μὲν ἀφθονίαν
[12, 14]	λέγουσι δὲ Δημήτριον τὸν Πολιορκητὴν	ὥρας	ἀμφισβητῆσαι. Ἀλέξανδρον δὲ τὸν Φιλίππου
[12, 1]	καὶ ἔτι μᾶλλον τὰ τῆς	ὥρας	αὐτῇ πρὸς τὸν ἐραστὴν ἐξέλαμψεν.
[12, 52]	γὰρ τοὺς ἁλισκομένους ὑπὸ τῆς	ὥρας	αὐτῶν βούλεσθαι συνεῖναι αὐταῖς, ὅμως
[12, 49]	πιεῖσθαι τὸ κώνειον. ἐπεὶ δὲ	ὤρεξεν	ὁ δήμιος τὴν κύλικα, οἱ
[12, 29]	ἄρα οἱ Ἀκραγαντῖνοι οἰκοδομοῦσι μὲν	ὡς	ἀεὶ βιωσόμενοι, δειπνοῦσι δὲ ὡς
[12, 1]	αὐτὸν ἀπέφηνε. σωφροσύνῃ τε διέζη,	ὡς	αἱ Ἑλληνίδες γυναῖκες λέγουσι καὶ
[12, 47]	ἐγκαλυπτομένη καὶ οὐ τολμῶσα προσειπεῖν	ὡς	ἄνδρα, ἐπεὶ βιασθεῖσα τὸν θεσμὸν
[12, 29]	ὡς ἀεὶ βιωσόμενοι, δειπνοῦσι δὲ	ὡς	αὔριον τεθνηξόμενοι. λέγει δὲ Τίμαιος
[12, 1]	αὐτῷ ἡ ἀκμή, οὕτως ἐσταλμένην	ὡς	αὐτὸν παριέναι αὐτήν. καὶ ἐκείνη
[12, 1]	Κῦρος, καὶ πεισθεὶς οὐ μετέγνω.	ὡς	δὲ ἦλθε τὸ πρῶτον πρὸς
[12, 1]	τοσοῦτον ἀμφοῖν ἡ φιλία προῆλθεν,	ὡς	ἐγγὺς ἰσοτιμίας εἶναι καὶ μὴ
[12, 35]	δέ φασι καὶ ἑτέρας ἕξ,	ὡς	εἶναι τὰς πάσας δέκα, ὧν
[12, 21]	ἐνταῦθα αἰδούμεναι καὶ θρηνοῦσαι καὶ	ὡς	ἔνι μάλιστα λαθεῖν σπεύδουσαι ἀπηλλάττοντο,
[12, 24]	λέγουσιν ἐπὶ τοσοῦτον τρυφῆς ἐξοκεῖλαι,	ὡς	ἐς Σικυῶνα αὐτὸν ἀφικέσθαι μνηστῆρα
[12, 64]	ὄντως Ἀλεξάνδρου σῶμα λιτῶς καὶ	ὡς	ἔτυχε προύπεμψε κρυπταῖς ὁδοῖς καὶ
[12, 1]	αὐτὴ ἑάλω, οὐκ εἰκῇ καὶ	ὡς	ἔτυχεν ἐμπεσοῦσα ἐς τοὺς πολεμίους,
[12, 1]	αὐτὸν ἔχειν κτῆμα· καί μοι	ὡς	ἔχεις περιθεμένη δεῖξον τὸν τράχηλον.
[12, 44]	τοῦ χρόνου τοσοῦτον διατρίψαντες ἄνθρωποι,	ὡς	καὶ γεγαμηκέναι ἐκεῖ καὶ παιδοποιῆσαι.
[12, 50]	ἦν οὐ δὲ ἀδύνατος εἰπεῖν,	ὡς	Λακεδαιμόνιος. ~Μενεκράτης ὁ ἰατρὸς ἐς
[12, 23]	δὲ αἰσχρὸν νομίζουσι τὸ φεύγειν,	ὡς	μηδὲ ἐκ τῶν οἰκιῶν κατολισθανουσῶν
[12, 3]	τοὺς πολεμίους καὶ φιλίαν θέσθαι,	ὡς	μηκέτι στρατηγοῦ καταλελειμμένου ἐν Θήβαις.
[12, 1]	εὔνοια ἐντακεῖσα τῇ Ἀσπασίᾳ δυσέκνιπτον	ὡς	ὅτι μάλιστα τὸ φίλτρον ἐνείργαστο
[12, 1]	καὶ χαρίτων μὲν ἀφθονίαν εἶχεν,	ὡς	οὐκ ἄλλη παρθένος τῶν τότε·
[12, 46]	τῆς ὄχθης ἐλάβετο καὶ ἀπῄει,	ὡς	οὐκέτι τὸν ἵππον ὄντα αὐτοῦ
[12, 36]	εἰσὶν Ἡσιόδου τὰ ἔπη, ἀλλ´	ὡς	πολλὰ καὶ ἄλλα κατέψευσται αὐτοῦ.
[12, 1]	ταῖς προπόσεσιν εὖ μάλα ἀποσχολάζουσιν,	ὡς	πρὸς ἀντίπαλον τὸν πότον ἀποδυόμενοι.
[12, 60]	τῷ Ἀμύντου. πολλοὶ μὲν οὖν	ὡς	τὸ εἰκὸς καὶ ἄλλοι λόγοι
[12, 52]	δὲ μηδένα εὐτελῶς οὕτω παραφρονεῖν,	ὡς	ὑπομεῖναι ἂν συνοικῆσαί τινι αὐτῶν.
[12, 57]	ὅσον οὐδέπω τύχας· οἳ δὲ	ὡς	ᾤοντο ἐν Ἰλλυριοῖς Ἀλέξανδρον τεθνάναι,
[12, 39]	Ἀλεξάνδρῳ οὕτως ἄρα ἦν εὔτολμος,	ὥς	ποτε ἐς σπήλαιον παρελθεῖν ἔνθα
[12, 26]	ἐκείνου μανθάνωμεν. ~Ποτίστατοι γεγόνασιν ἄνθρωποι	ὥς	φασι Ξεναγόρας ὁ Ῥόδιος, ὃν
[12, 5]	ἐκμουσωθῆναι. ~Ὅτι Λαῒς ἡ ἑταίρα,	ὥς	φησιν Ἀριστοφάνης ὁ Βυζάντιος, καὶ
[12, 1]	στεφάνων τῶν ῥοδίνων ὅσοι ἂν	ὦσιν	ἤδη αὖοι τρίβουσα ἐπίπαττε τῷ
[12, 7]	αὐτὸς ἦν ἐρώμενος τοῦ Ἀλεξάνδρου,	ὥσπερ	Ἀχιλλέως ὁ Πάτροκλος. ~Κλεομένης ὁ
[12, 1]	εὐπορεῖν φαρμάκου φησί. καὶ ἠνιᾶτο	ὥσπερ	εἰκὸς ἐπὶ τούτοις ἡ Ἀσπασία
[12, 1]	σύ. καὶ ἐκ τούτων οὖν	ὥσπερ	εἰκὸς τὸν Κῦρον ἐξέπληξε, καὶ
[12, 23]	ξίφη καὶ τὰ δόρατα προσείοντες,	ὥσπερ	οὖν ἢ φοβῆσαι δυνάμενοι ἢ
[12, 51]	ἰατρὸς ἐς τοσοῦτον προῆλθε τύφου,	ὥστε	ἑαυτὸν ὀνομάζειν Δία. ἐπέστειλε δέ
[12, 30]	δὲ ἄρα Κυρηναῖοι τρυφῆς ἐξώκειλαν,	ὥστε	Πλάτωνα παρεκάλουν, ἵνα αὐτοῖς γένηται
[12, 37]	αὐτοῖς τὸ σίλφιον πολὺ ὄν,	ὥστε	τὰς σάρκας συνεκπέττειν. Ἐν δὲ
[12, 1]	ἦν καὶ ἐπίγρυπος, τὰ δὲ	ὦτα	εἶχε βραχύτατα. ἦν δὲ αὐτῇ
[12, 54]	τὰ δέοντα συμβουλεύων Ἀλεξάνδρῳ πολλοῖς	ὠφέλημα	γέγονεν, ἐξ ὧν καὶ τὴν
[12, 51]	καὶ ταῦτα εὐήθης, ἐξαναστὰς ἀπιὼν	ᾤχετο,	καὶ ἔλεγεν ὑβρίσθαι, ἐμμελῶς πάνυ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/02/2008