Livre, Chap. |
[12, 41] |
εὑρέθη.
~Πρωτογένης
ὁ
ζωγράφος
τὸν
|
Ἰάλυσόν |
φασιν
ἑπτὰ
ἔτεσι
διαζωγραφῶν
ἐξετέλεσεν. |
[12, 1] |
πατὴρ
ἰατρῷ·
ὃ
δὲ
ὑπέσχετο
|
ἰάσασθαι, |
εἰ
λάβοι
τρεῖς
στατῆρας.
ὃ |
[12, 1] |
καὶ
τὸ
ἐκ
τῆς
λύπης
|
ἰάσατο |
πάθος,
εἴξαντος
τοῦ
βασιλέως
τῇ |
[12, 1] |
εἶπε
καὶ
μακρὰν
χαίρειν
εἰποῦσα
|
ἰατροῖς |
τε
αὐτοῖς
καὶ
φαρμάκοις,
σὺ |
[12, 51] |
εἰπεῖν,
ὡς
Λακεδαιμόνιος.
~Μενεκράτης
ὁ
|
ἰατρὸς |
ἐς
τοσοῦτον
προῆλθε
τύφου,
ὥστε |
[12, 1] |
ἔφατο
μὴ
ἔχειν,
ὁ
δὲ
|
ἰατρὸς |
μηδὲ
αὐτὸς
εὐπορεῖν
φαρμάκου
φησί. |
[12, 33] |
διαρρεῖ
λόγος.
~Κινέας
ὁ
Πύρρου
|
ἰατρός |
φασι
πρὸς
τὴν
βουλὴν
τῶν |
[12, 50] |
παθόντες,
μετεπέμποντο
ξένους
ἄνδρας
οἷον
|
ἰατροὺς |
ἢ
καθαρτὰς
κατὰ
πυθόχρηστον.
μετεπέμψαντό |
[12, 1] |
δείκνυσιν
οὖν
αὐτὴν
ὁ
πατὴρ
|
ἰατρῷ· |
ὃ
δὲ
ὑπέσχετο
ἰάσασθαι,
εἰ |
[12, 22] |
μέγαν
τὸν
Τίτορμον
τὸ
σῶμα
|
ἰδεῖν, |
ἐβούλετο
λαβεῖν
αὐτοῦ
ἰσχύος
πεῖραν. |
[12, 1] |
αὐτὸ
τὸ
γένειον,
καὶ
ἦν
|
ἰδεῖν |
μοχθηρὸν
καὶ
ἐλύπει
τόν
τε |
[12, 51] |
τοῦτον
ἐπὶ
θοίνην
ἐκάλεσε,
καὶ
|
ἰδίᾳ |
κλίνην
αὐτῷ
ἐκέλευσε
παρεσκευάσθαι,
καὶ |
[12, 64] |
ἐσεφέροντο
φιλονεικίαν,
ἕκαστος
ἐς
τὴν
|
ἰδίαν |
αὑτοῦ
βασιλείαν
τὸ
ἀγώγιμον
τοῦτο |
[12, 44] |
τῶν
παίδων
ἐκείνων
μηδεπώποτε
πόλιν
|
ἰδόντες, |
ὅτε
ἐς
Συρακούσας
ἦλθον
καὶ |
[12, 1] |
ἢ
μητρός.
τῆς
δὲ
ὁμολογούσης
|
ἰδοὺ |
τοίνυν‘
φησὶν
δίδωμί
σοι
αὐτὸν |
[12, 11] |
Πυρετοῦ
καὶ
νεὼν
καὶ
βωμὸν
|
ἱδρύσαντο. |
~Μοιχὸς
ἐν
Γορτύνῃ
ἁλοὺς
ἐπὶ |
[12, 29] |
ἐκεῖναι
σφαγιασθεῖεν.
~Πλάτων
ὁ
Ἀρίστωνος
|
ἰδὼν |
Ἀκραγαντίνους
καὶ
οἰκοδομοῦντας
πολυτελῶς
καὶ |
[12, 1] |
ὁρῶσα
ἐς
γῆν·
ὃ
δὲ
|
ἰδὼν |
αὐτὴν
ἐξεπλάγη
καὶ
ἤρετο
τὴν
|
[12, 58] |
κάλλει
διαπρέπουσα
ἀπήντησε
τῇ
θέᾳ.
|
ἰδὼν |
δὲ
αὐτὴν
ὁ
Διώξιππος
παραχρῆμα |
[12, 41] |
ἔτεσι
διαζωγραφῶν
ἐξετέλεσεν.
ὃν
Ἀπελλῆς
|
ἰδὼν |
τὰ
μὲν
πρῶτα
ἔστη
ἄφωνος, |
[12, 58] |
πολλοῖς
ἐγένετο
κατάφωρος
μὴ
ἀργῶς
|
ἰδὼν |
τὴν
ἄνθρωπον.
μάλιστα
δὲ
αὐτοῦ |
[12, 53] |
κατὰ
Μεγαρέων
πινάκιον,
τὸν
δὲ
|
ἱερὸν |
καλούμενον
ἐκ
τῆς
ἐσπράξεως
τῶν |
[12, 31] |
καταλέξω
ὑμῖν.
Πράμνειόν
τινα
ἐκάλουν,
|
ἱερὸς |
δὲ
ἦν
ἄρα
οὗτος
τῆς |
[12, 25] |
πάντα
ἂν
ἐγένοντο
εὐδαίμονες.
καὶ
|
Ἱέρων
|
δὲ
ὁ
Δεινομένους
Σιμωνίδου
τοῦ |
[12, 1] |
ἀνὰ
πᾶσαν
ἡμέραν
θυσίαις
τε
|
ἱλεοῦτο |
καὶ
εὐφημίαις.
ἀπέπεμψε
δὲ
καὶ |
[12, 57] |
οἳ
δὲ
ὡς
ᾤοντο
ἐν
|
Ἰλλυριοῖς |
Ἀλέξανδρον
τεθνάναι,
πολλὰ
καὶ
βλάσφημα |
[12, 3] |
κομισθεὶς
ἔτι
ἔμπνους
Δαΐφαντον
ἐκάλει,
|
ἵνα |
ἀποδείξῃ
στρατηγόν·
οἳ
δὲ
ἔφασαν |
[12, 30] |
τρυφῆς
ἐξώκειλαν,
ὥστε
Πλάτωνα
παρεκάλουν,
|
ἵνα |
αὐτοῖς
γένηται
νομοθέτης.
τὸν
δὲ
|
[12, 25] |
Ξενοφῶντος
Πρόξενος
καὶ
Ἀντίγονος
Ζήνωνος.
|
ἵνα |
δὲ
καὶ
τῶν
ἐμοὶ
προσηκόντων |
[12, 40] |
ἔχει
ὕδωρ
ἐκ
τοῦ
Χοάσπου,
|
ἵνα |
δῷ
βασιλεῖ
πιεῖν.
καὶ
εὑρέθη |
[12, 64] |
τὸ
ἀγώγιμον
τοῦτο
ἄγειν
ἐπιθυμῶν,
|
ἵνα |
κειμήλιον
ἔχῃ
βασιλείας
ἀσφαλοῦς
καὶ |
[12, 48] |
ἐς
τὴν
οἰκίαν
ἔπεμψεν.
~Ὅτι
|
Ἰνδοὶ |
τῇ
παρά
σφισιν
ἐπιχωρίῳ
φωνῇ |
[12, 3] |
ἔφασαν
τεθνάναι
τὸν
ἄνδρα.
εἶτα
|
Ἰολαΐδαν |
καλεῖν
διὰ
ταχέων
ἠξίου.
ἐπεὶ |
[12, 31] |
~Φέρε
οἴνων
Ἑλληνικῶν
διὰ
σπουδῆς
|
ἰόντων |
ἐν
τοῖς
πάλαι
ὀνόματα
καταλέξω |
[12, 35] |
καὶ
τὴν
Κυμαίαν
καὶ
τὴν
|
Ἰουδαίαν. |
Βάκιδες
τρεῖς,
ὁ
μὲν
Ἐλεώνιος, |
[12, 15] |
νηπίου.
Ἀγησίλαος
δὲ
κάλαμον
περιβὰς
|
ἵππευε |
μετὰ
τοῦ
υἱοῦ
παιδὸς
ὄντος, |
[12, 32] |
ἁλουργεῖ
ἐχρήσατο
καὶ
ὑποδήμασι
χαλκοῖς.
|
Ἱππίαν |
δὲ
καὶ
Γοργίαν
ἐν
πορφυραῖς
|
[12, 38] |
ἀφαιροῦντες
τῶν
θυρῶν.
~Οἱ
Σακῶν
|
ἵπποι, |
ἐὰν
ἀποβάλῃ
τις
τὸν
δεσπότην, |
[12, 46] |
καὶ
ἀπῄει,
ὡς
οὐκέτι
τὸν
|
ἵππον |
ὄντα
αὐτοῦ
ἀπολιπών.
ὃ
δὲ |
[12, 42] |
δὲ
τὸν
Ποσειδῶνος
καὶ
Τυροῦς
|
ἵππος· |
ἀλλὰ
καὶ
τὸν
Ἀλόπης.
Ἀλέξανδρον |
[12, 46] |
ποταμὸν
διαβαίνειν·
ἔφερε
δὲ
αὐτὸν
|
ἵππος. |
καὶ
ὁ
μὲν
ἵππος
κατὰ |
[12, 46] |
αὐτὸν
ἵππος.
καὶ
ὁ
μὲν
|
ἵππος
|
κατὰ
τοῦ
τέλματος
ὤλισθεν,
ὃ |
[12, 44] |
ἐς
Συρακούσας
ἦλθον
καὶ
εἶδον
|
ἵππους
|
ὑπεζευγμένους
καὶ
βόας
ἐλαυνομένους,
ἔφευγον |
[12, 33] |
τὴν
ὑπόσχεσιν·
δι´
ἀρετῆς
γὰρ
|
ἴσασι |
Ῥωμαῖοι
ἀγαθοὶ
εἶναι,
οὐ
μὴν |
[12, 6] |
μὲν
Μαρίου
τὸν
πατέρα
οὐκ
|
ἴσμεν, |
αὐτὸν
δὲ
θαυμάζομεν
διὰ
τὰ |
[12, 57] |
ἐῴκει·
ἡ
δὲ
περὶ
τὸν
|
Ἰσμήνιον |
καὶ
αὐτὰ
τὰ
τείχη
ῥέουσα |
[12, 52] |
Φιλίππου
τὴν
ἄνοιαν
αὐτοῦ
ἐκκαλύψαντος.
|
~Ἰσοκράτης |
ὁ
ῥήτωρ
ἔλεγεν
ὑπὲρ
τῆς |
[12, 54] |
κρείττονας
γίνεται·
σοὶ
δὲ
οὐδεὶς
|
ἴσος. |
Ἀριστοτέλης
τὰ
δέοντα
συμβουλεύων
Ἀλεξάνδρῳ
|
[12, 1] |
ἡ
φιλία
προῆλθεν,
ὡς
ἐγγὺς
|
ἰσοτιμίας |
εἶναι
καὶ
μὴ
ἀπᾴδειν
Ἑλληνικοῦ |
[12, 48] |
χρὴ
πιστεύειν
τοῖς
ὑπὲρ
τούτων
|
ἱστοροῦσιν. |
~Φωκίων
ὁ
τοῦ
Φώκου
πολλάκις |
[12, 22] |
δὲ
Τίτορμος
ἔλεγε
μηδὲν
μέγα
|
ἰσχύειν, |
καταβὰς
δὲ
ἐς
τὸν
Εὔηνον |
[12, 22] |
σῶμα
ἰδεῖν,
ἐβούλετο
λαβεῖν
αὐτοῦ
|
ἰσχύος |
πεῖραν.
ὁ
δὲ
Τίτορμος
ἔλεγε |
[12, 1] |
βασιλέως
στολὴν
ἐνδῦναι·
ἐθρήνει
γὰρ
|
ἰσχυρῶς |
τὸν
Κῦρον·
ἐνδῦσα
δὲ
ἐφάνη
|
[12, 1] |
ἐς
Ἀσπασίαν
ἔρωτος
καὶ
ἐς
|
Ἰωνίαν |
τὸ
κλέος
καὶ
ἐς
τὴν |