Livre, Chap. |
[6, 11] |
συνέστηκεν
ἐξ
ἰσότητος
μὲν
τοῦ
|
ξδʹ |
ὧν
ἡ
κατὰ
μέρος
σύνθεσις |
[6, 18] |
ἀλλὰ
Πλάτωνι
μὲν
Σωκράτης
καὶ
|
Ξενοκράτει |
Πλάτων,
Ἀριστοτέλης
δὲ
Θεοφράστῳ
καὶ |
[6, 2] |
σε
φῶμεν
γαῖαν
ἐκλελοιπότα
πόλει
|
ξενοῦσθαι |
τῇδε;
τίς
πάτρας
{θ´}
ὅρος; |
[6, 2] |
ἕλκος
μεῖζον
ἢ
φίλος
κακός;
|
Ξενοφῶν |
δὲ
εἴρηκεν·
Οὐκ
ἂν
ἐχθροὺς |
[6, 2] |
ὃς
πατέρα
κτείνων
παῖδας
καταλείπει,
|
Ξενοφῶν |
λέγει·
Ὁμοίως
γάρ
μοι
νῦν |
[6, 3] |
ῥᾳδίως
αὐτοὺς
ἀνεκαλέσατο.
Δελφοὶ
δὲ
|
Ξέρξου |
ἐπὶ
τὴν
Ἑλλάδα
στρατεύσαντος,
ἀνειπούσης |
[6, 18] |
γένος
ὁποῖα
διαπλάσσουσιν
Ἕλληνες
τὰ
|
ξόανα. |
Ψυχαὶ
μὲν
γὰρ
ἀόρατοι,
οὐ |
[6, 5] |
αὐτοῖς
ἐξουσίαν
εἰς
χρῆσιν,
μορφώσαντες,
|
ξύλα |
καὶ
λίθους,
χαλκὸν
καὶ
σίδηρον, |
[6, 11] |
ἡμᾶς.
Τὰ
μὲν
γὰρ
Ττράγωνα
|
ξύλα» |
τῷ
τὸ
τετράγωνον
σχῆμα
πάντῃ |
[6, 14] |
τούτων
ἀποπεσόντες
εἰς
λίθους
καὶ
|
ξύλα, |
Ὡς
χνοῦς»
φησίν,
ἐλογίσθησαν
καὶ |
[6, 16] |
τῷ
προφήτῃ
λέγοντι·
Ἐμοίχευσεν
τὸ
|
ξύλον |
καὶ
τὸν
λίθον·
τῷ
ξύλῳ |
[6, 15] |
λόγον·
θάτερον
δὲ
ὅταν
τὸ
|
ξύλον |
σχίσαντες
εἰς
αὐτὸ
ἐμβάλωσι
τὸ |
[6, 15] |
μὲν
καθ´
ὃν
μεταξὺ
τοῦ
|
ξύλου |
καὶ
τοῦ
φλοιοῦ
ἐναρμόζειν
δεῖ |
[6, 16] |
ξύλον
καὶ
τὸν
λίθον·
τῷ
|
ξύλῳ |
εἶπεν
ὅτι
πατήρ
μου
εἶ |
[6, 2] |
πως
ἐξήνεγκεν·
Ἔρξω·
ἐτήτυμον
γὰρ
|
ξυνὸς |
{ἀνθρώποις{
ιν}
Ἄρης.
Ἔτι
κἀκεῖνο |
[6, 2] |
καθάπερ
ἀμέλει
κἀκεῖνο
τὸ
ἔπος·
|
Ξυνὸς |
ἐνυάλιος,
καί
τε
κτανέοντα
κατέκτα, |