Livre, Chap. |
[6, 11] |
τετραγώνους
γεννᾷ,
αʹ
γʹ
εʹ
|
ζʹ |
θʹ
ιαʹ
ιγʹ
ιεʹ
ἐξ |
[6, 2] |
ἄτα
´στι
θυγάτηρ,
ἐγγύα
δὲ
|
ζαμίας. |
Ἀλλὰ
καὶ
τοῦ
ἰατροῦ
Ἱπποκράτους |
[6, 2] |
Ὠκεανοῖο,
Φερεκύδης
ὁ
Σύριος
λέγει·
|
Ζᾶς |
ποιεῖ
φᾶρος
μέγα
τε
καὶ |
[6, 2] |
δ´
αὔτως
καὶ
φύλλα
φύει
|
ζείδωρος |
ἄρουρα·
ἄλλα
μὲν
ἐν
μελίῃσιν |
[6, 11] |
ὑμνοῦντι
τὸν
Δία
ὧδέ
πως·
|
Ζεῦ |
πάντων
ἀρχά,
πάντων
ἁγήτωρ,
Ζεῦ, |
[6, 11] |
Ζεῦ
πάντων
ἀρχά,
πάντων
ἁγήτωρ,
|
Ζεῦ, |
σοὶ
πέμπω
ταύταν
ὕμνων
ἀρχάν. |
[6, 2] |
Εὐριπίδης
μὲν
{γὰρ}
γράφει·
Ὦ
|
Ζεῦ, |
τί
δὴ
χρυσοῦ
μὲν
ὃς |
[6, 2] |
γράφει·
Κακὸν
γυναῖκα
πρὸς
νέον
|
ζεῦξαι |
νέαν·
ὃ
μὲν
γὰρ
ἄλλης |
[6, 16] |
τε
ὁ
ἄνθρωπος
καί
πως
|
ζῇ. |
Διὰ
τοῦ
σωματικοῦ
ἄρα
πνεύματος |
[6, 9] |
τῶν
παθῶν
(συγκεχώρηται
γὰρ
αὐτῷ)
|
ζῇ |
τε
αὖ
νεκρώσας
τὰς
ἐπιθυμίας |
[6, 16] |
τὸ
ἡγεμονικὸν
καὶ
δι´
ἐκεῖνο
|
ζῇ |
τε
ὁ
ἄνθρωπος
καί
πως |
[6, 9] |
τοῦ
θεοῦ
μεμισηκότα)
ἀλλ´
οὐδὲ
|
ζηλοῖ |
(οὐδὲ
γὰρ
ἐνδεῖ
τι
αὐτῷ |
[6, 9] |
τῶν
παθητικῶν
κινημάτων,
οἷον
θάρσος,
|
ζῆλον, |
χαράν,
εὐθυμίαν,
οὐδὲ
αὐτὰ
ἀνεδέξαντο, |
[6, 9] |
τοῦτο
κάκιστα
ἀπαλλάξοντος.
Τοῦ
τε
|
ζήλου |
εἰ
μὴ
μετείη
αὐτῷ,
ᾗ |
[6, 9] |
ἀμεταβόλῳ
γνωστικῶς
ἀγαπῶν,
οὐδ´
ἄρα
|
ζηλώσει |
ἐξομοιωθῆναι
τοῖς
καλοῖς
τὸ
εἶναι |
[6, 12] |
περιποίησιν
τῆς
γνώσεως,
οὐ
τὸ
|
ζῆν, |
ἀλλὰ
τὸ
εὖ
ζῆν
περὶ |
[6, 4] |
μὴ
νομίζῃ
τὸ
τεθνάναι
τοῦ
|
ζῆν |
ἄμεινον.
Κελεύσαντος
δὲ
τοῦ
Ἀλεξάνδρου |
[6, 12] |
τὸν
τῶν
ἀναγκαίων
ὅρον.
Τὸ
|
ζῆν |
ἄρα
τὸ
ἐνταῦθα
ἀναγκαῖον
ἡγούμενος |
[6, 4] |
ἄρχοντα
αὐτῶν
ὄντα,
ἀπεκρίθη·
καλῶς
|
ζῆν |
βουλόμενοι
αὐτὸν
ἢ
καλῶς
ἀποθανεῖν. |
[6, 16] |
τῶν
παθητικῶν
τὴν
ἀρχὴν
τοῦ
|
ζῆν |
λαμβάνει.
Τὸ
λογιστικὸν
τοίνυν
καὶ |
[6, 2] |
πλείστου
ποιῶνται,
θᾶττον
ἀπαλλάττουσι
τοῦ
|
ζῆν |
Μένανδρος
πεποίηκεν·
Ὃν
οἱ
θεοὶ |
[6, 4] |
μέχρι
τίνος
ἀνθρώπῳ
καλῶς
ἔχει
|
ζῆν, |
μέχρι
οὗ,
ἔφη,
μὴ
νομίζῃ |
[6, 15] |
λόγον
ὡσαύτως
μετ´
αὐτὸν
τὸ
|
ζῆν |
παρεβάλοντο.
Ὅθεν
καὶ
ὁ
Πέτρος |
[6, 12] |
τὸ
ζῆν,
ἀλλὰ
τὸ
εὖ
|
ζῆν |
περὶ
πλείστου
ποιήσεται,
μήτ´
οὖν |
[6, 8] |
ὧν
τὸ
μὲν
ἐπὶ
τὸ
|
ζῆν, |
τὸ
δὲ
ἐπὶ
τὸ
εὖ |
[6, 8] |
τὸ
δὲ
ἐπὶ
τὸ
εὖ
|
ζῆν, |
τὸ
δὲ
ἐπὶ
τὸ
μελετᾶν |
[6, 2] |
ἐλεγείας
ὧδε
ἄρχεται·
Μνημοσύνης
καὶ
|
Ζηνὸς |
Ὀλυμπίου
ἀγλαὰ
τέκνα.
Πάλιν
αὖ |
[6, 2] |
Εὐμήλου
γὰρ
ποιήσαντος·
Μνημοσύνης
καὶ
|
Ζηνὸς |
Ὀλυμπίου
ἐννέα
κοῦραι,
Σόλων
τῆς |
[6, 18] |
Ἀριστοτέλης
δὲ
Θεοφράστῳ
καὶ
Κλεάνθει
|
Ζήνων, |
οἳ
τοὺς
ἰδίους
μόνον
αἱρετιστὰς |
[6, 7] |
τὸν
διδάσκαλον.
Κλεάνθης
μὲν
γὰρ
|
Ζήνωνα |
ἐπιγράφεται
καὶ
Θεόφραστος
Ἀριστοτέλη
Μητρόδωρός |
[6, 2] |
χωρίς
τε
θορύβου
καὶ
φόβου
|
ζήσεις |
καλῶς,
ὁ
Ἐπίκουρος
λέγει·
Δικαιοσύνης |
[6, 2] |
Πάλιν
Ἐπιχάρμου
εἰπόντος·
Ὡς
πολὺν
|
ζήσων |
χρόνον
χὠς
ὀλίγον
οὕτως
διανοοῦ, |
[6, 16] |
στοιχείων
ἀριθμὸν
ἕκτον
γίνεται
τὸ
|
ζῆτα, |
καὶ
ἕβδομον
τὸ
η>
Εἰσκλαπέντος |
[6, 7] |
ἡ
ἐπιστήμη.
Μαθήσεως
δ´
οὔσης
|
ζητεῖν |
ἀνάγκη
τὸν
διδάσκαλον.
Κλεάνθης
μὲν |
[6, 15] |
θεοῦ
βασιλέως
τὸν
βασιλικὸν
ἀνάγει,
|
ζητεῖν |
ἄρα
δεῖ
τὴν
γνῶσιν
εἰς |
[6, 16] |
γάμου
μεμνημένον
εἶναι
καὶ
παίδων
|
ζητεῖν |
εἰσοπίσω
γενεήν·
Τῇ
δ´
ἕκτῃ |
[6, 17] |
μυρία,
διαφέρει
δὲ
τὸν
θεὸν
|
ζητεῖν |
ἢ
τὰ
περὶ
θεοῦ.
Καθόλου |
[6, 2] |
διδάσκοντας
τεκμηρίοις
καὶ
τοῖς
εἰκόσι
|
ζητεῖν. |
Ἰσοκράτους
τε
αὖ
εἰπόντος
Δεῖ |
[6, 7] |
πρώτην
γένεσιν
ἀνθρώπων,
κἀκεῖθεν
ἄρχομαι
|
ζητεῖν, |
τίς
ὁ
διδάσκαλος;
ἀνθρώπων
μὲν |
[6, 15] |
θεοῦ·
εἰ
γὰρ
περὶ
πᾶν
|
ζήτημα |
καθολικὰ
ταῦτα
εὑρίσκεται
πρόσωπόν
τε |
[6, 10] |
τὴν
καρδίαν
ζητοῦντας
τὸν
κύριον.
|
Ζητήσατε |
οὖν
αὐτὸν
καὶ
κραταιώθητε,
ζητήσατε |
[6, 10] |
Ζητήσατε
οὖν
αὐτὸν
καὶ
κραταιώθητε,
|
ζητήσατε |
τὸ
πρόσωπον
αὐτοῦ
διὰ
παντὸς» |
[6, 17] |
θάρσος
προθυμίας
ἐπί
τε
τὰς
|
ζητήσεις |
ἐπί
τε
τὰ
ἔργα
παρέχουσα. |
[6, 14] |
δικαίας
καὶ
ἀναγνώσεως
θείας,
διὰ
|
ζητήσεως |
ἀληθοῦς,
διὰ
προσφορᾶς
ἁγίας,
δι´ |
[6, 15] |
εὕρεσις
δὲ
πέρας
καὶ
ἀνάπαυσις
|
ζητήσεως |
ἐν
καταλήψει
γενομένης,
ὅπερ
ἐστὶν |
[6, 15] |
ἑπόμενον.
Τῆς
τοίνυν
περὶ
θεοῦ
|
ζητήσεως |
εὕρεσις
μὲν
ἡ
διὰ
τοῦ |
[6, 17] |
Βιαστῶν
ἐστιν
ἡ
βασιλεία»
ἐκ
|
ζητήσεως |
καὶ
μαθήσεως
καὶ
συνασκήσεως
τελείας |
[6, 15] |
εὕρεσίς
ἐστιν
ἡ
γνῶσις,
κατάληψις
|
ζητήσεως |
ὑπάρχουσα.
Σημεῖον
δ´
εἶναί
φασι |
[6, 17] |
προσλαμβάνουσι
προϊέναι
πρόσω
ἐπὶ
τὴν
|
ζήτησιν, |
κἀνθένδε
ἀγαπῶσι
μὲν
μαθητευσάμενοι,
γνώσεως |
[6, 1] |
καὶ
ὠφέλιμον
μετὰ
ἱδρῶτος
ἡ
|
ζήτησις |
γενήσεται·
οὐ
γὰρ
μόνον
τῶν |
[6, 16] |
ἔχει
δύναμιν,
περὶ
ἣν
ἡ
|
ζήτησις |
καὶ
ἡ
μάθησις
καὶ
ἡ |
[6, 15] |
εὕρεσιν.
Ἕστιν
δὲ
ἡ
μὲν
|
ζήτησις |
ὁρμὴ
ἐπὶ
τὸ
καταλαβεῖν,
διά |
[6, 15] |
αἱ
γραφαί,
πρῶτον
μὲν
ἵνα
|
ζητητικοὶ |
ὑπάρχωμεν
καὶ
προσαγρυπνῶμεν
ἀεὶ
τῇ |
[6, 15] |
ἄπεπτον
ἔχων,
διὰ
τὸ
εἶναι
|
ζητητικὸς |
καὶ
εὐπαρακολούθητος
καὶ
ὀρεκτικὸς
τῆς |
[6, 5] |
ἡμέραν.
Εἶτα
τὸν
κολοφῶνα
τοῦ
|
ζητουμένου |
προσεπιφέρει
Ὥστε
καὶ
ὑμεῖς
ὁσίως |
[6, 17] |
τὴν
ἀλήθειαν
πολυπραγμονητέον,
οὐκ
ὀνόματα
|
ζητοῦντας |
μαθεῖν·
τὸ
γὰρ
περὶ
θεοῦ |
[6, 10] |
τὸν
προφήτην
εὐφραίνεσθαι
τὴν
καρδίαν
|
ζητοῦντας |
τὸν
κύριον.
Ζητήσατε
οὖν
αὐτὸν |
[6, 15] |
τοὺς
ἀξίους
αὐτῆς
αὕτη
περιέρχεται
|
ζητοῦσα» |
(οὐ
γὰρ
πάντων
ἡ
γνῶσις» |
[6, 15] |
γνῶσιν
μεμυημένοις,
τοῖς
δι´
ἀγάπην
|
ζητοῦσι |
τὴν
ἀλήθειαν,
τὸ
φῶς
ἀνατέλλουσα. |
[6, 17] |
αὐτοῖς
ὁ
βίος
τὸ
πιθανὸν
|
ζητοῦσιν, |
οὐ
τὸ
ἀληθές·
ἐκ
μιμήσεως |
[6, 7] |
σοφούς,
ἵσταμαι
τὸν
τούτων
διδάσκαλον
|
ζητῶν |
κἂν
Αἰγυπτίους
εἴπῃς
κἂν
Ἰνδοὺς |
[6, 8] |
ἐν
τῇ
Ἑλληνικῇ
ἐπεσπάρη
τὰ
|
ζιζάνια |
πρὸς
τοῦ
τῶν
ζιζανίων
οἰκείου |
[6, 8] |
τὰ
ζιζάνια
πρὸς
τοῦ
τῶν
|
ζιζανίων |
οἰκείου
γεωργοῦ.
Ὅθεν
αἵ
τε |
[6, 6] |
ἐκ
τοῦ
κατὰ
νόμον
ὑπὸ
|
ζυγὸν |
καθαροῦ
κριθέντος
ζῴου,
ἐπεὶ
καὶ |
[6, 17] |
τὸν
αὐτὸν
ἀέρα
ἀναπνεῖ
τὰ
|
ζῷα |
ἅπαντα,
ἄλλα
δὲ
ἄλλως
καὶ |
[6, 7] |
τοῖς
ἐπιπέδοις
καταγραφῆς
ἥ
τε
|
ζωγραφία |
τὸν
ὀπτικὸν
ὅλον
τόπον
ἐπὶ |
[6, 17] |
αἰσθητοῦ.
Αὐτίκα
ἔνεστι
θεάσασθαι
καὶ
|
ζωγραφίας |
ἀλήθειαν
παρὰ
τὴν
δημώδη
καὶ |
[6, 7] |
οὕτω
δὲ
καὶ
οἱ
φιλόσοφοι
|
ζωγραφίας |
δίκην
ἀπομιμοῦνται
τὴν
ἀλήθειαν.
Φιλαυτία |
[6, 4] |
τί
ἰσχυρότερον,
ζωὴ
ἢ
θάνατος,
|
ζωή, |
ἔφη,
τοσαῦτα
κακὰ
φέρουσα.
Ὁ |
[6, 4] |
δὲ
ὄγδοος
ἐρωτηθείς,
τί
ἰσχυρότερον,
|
ζωὴ |
ἢ
θάνατος,
ζωή,
ἔφη,
τοσαῦτα |
[6, 6] |
ὑμῶν
τὸν
θάνατον
καὶ
τὴν
|
ζωήν, |
ἐκλέξασθαι
τὴν
ζωήν»
πρὸς
σύγκρισιν |
[6, 6] |
καὶ
τὴν
ζωήν,
ἐκλέξασθαι
τὴν
|
ζωήν» |
πρὸς
σύγκρισιν
ἐκλογῆς
τεθεῖσθαι
λέγων |
[6, 6] |
ἰδεῖν
διαφθοράν.
Ἐγνώρισάς
μοι
ὁδοὺς
|
ζωῆς· |
πληρώσεις
με
εὐφροσύνης
μετὰ
τοῦ |
[6, 2] |
{μὲν}
μὴ
σαφεῖ
βεβηκότες
οὐ
|
ζῶμεν |
ὡς
ἥδιστα
μὴ
λυπούμενοι;
Ὁμοίως |
[6, 2] |
ἐστὶ
μακαριώτατος,
ὃς
διὰ
τέλους
|
ζῶν |
ὁμαλὸν
ἤσκησεν
βίον.
Εὕροις
δ´ |
[6, 4] |
πρῶτος
ἐξετασθείς,
πότερον
οἴεται
τοὺς
|
ζῶντας |
εἶναι
πλείονας
ἢ
τοὺς
τεθνεῶτας, |
[6, 4] |
πλείονας
ἢ
τοὺς
τεθνεῶτας,
τοὺς
|
ζῶντας |
ἔφη·
οὐ
γὰρ
εἶναι
τοὺς |
[6, 6] |
οὗτοι
μὲν
ζῶντες
κατέβησαν
καὶ
|
ζῶντες |
ἀνέβησαν·
ἐκεῖνοι
δὲ
οἱ
προκεκοιμημένοι |
[6, 6] |
δὲ
οἱ
προκεκοιμημένοι
νεκροὶ
κατέβησαν,
|
ζῶντες |
δὲ
ἀνέβησαν.
Ναὶ
μὴν
καὶ |
[6, 6] |
τὸ
ὕδωρ,
ἀλλ´
οὗτοι
μὲν
|
ζῶντες |
κατέβησαν
καὶ
ζῶντες
ἀνέβησαν·
ἐκεῖνοι |
[6, 16] |
πᾶς
ὁ
κόσμος
κυκλεῖται
τῶν
|
ζωογονουμένων |
καὶ
τῶν
φυομένων
ἁπάντων.
Ἑπτὰ |
[6, 6] |
ἀγρίου
θηρίου·
τίκτει
δὲ
τὸ
|
ζῷον |
σάρκα
ἀτύπωτον,
ἣν
σχηματίζει
εἰς |
[6, 2] |
γράφων
περὶ
ἀνθρώπου
ὡς
εὐμεταβόλου
|
ζῴου. |
Αὖθις
Εὐριπίδου
εἰπόντος·
Ὦ
πολύμοχθος |
[6, 6] |
νόμον
ὑπὸ
ζυγὸν
καθαροῦ
κριθέντος
|
ζῴου, |
ἐπεὶ
καὶ
διχηλεῖ
καὶ
μηρυκᾶται |
[6, 3] |
Ἀμέλει
καὶ
εἴ
ποτε
ἀπορία
|
ζῴου |
καταλάβοι,
τὸν
σφέτερον
αἱμάξαντες
δάκτυλον |
[6, 1] |
ἐμοί
τε
ὑπομνήματα
εἶεν
ἂν
|
ζώπυρα, |
τῷ
τε
εἰς
γνῶσιν
ἐπιτηδείῳ, |
[6, 16] |
αὐτῆς
εἶναι.
Αὐτίκα
τὴν
μὲν
|
ζωτικὴν |
δύναμιν,
ᾗ
ἐμπεριέχεται
τὸ
θρεπτικόν |
[6, 16] |
εἶναί
φαμεν
τῆς
συστάσεως
τῷ
|
ζῴῳ, |
ἀλλὰ
καὶ
τοῦ
τὸ
ἄλογον |
[6, 16] |
λέγων
ἑαυτὸν
ποιητὴν
εἶναι
τῶν
|
ζῴων |
καὶ
φυτῶν,
ὁμοίως
τε
οἱ |
[6, 4] |
δὲ
τρίτος,
ποῖόν
ἐστι
τῶν
|
ζῴων |
πανουργότατον,
ὃ
μέχρι
νῦν
οὐκ |
[6, 11] |
ἀφεκτέον
τῆς
φιλομαθίας
ἀλόγων
δίκην
|
ζῴων, |
πλείω
δ´
ὡς
ἔνι
μάλιστα |
[6, 18] |
ἀλλὰ
καὶ
αἱ
τῶν
ἀλόγων
|
ζῴων, |
τὰ
δὲ
σώματα
αὐτῶν
μέρη |
[6, 6] |
πάντα
τοῦ
ἀγροῦ.
τῶν
ἀκαθάρτων
|
ζῴων |
τὰ
θηρία
τοῦ
ἀγροῦ
γιγνώσκεται, |