HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Les Stromates, livre VI

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ι = 137 formes différentes pour 230 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[6, 11]   τοὺς ἑτερομήκεις, βʹ δʹ ηʹ ιʹ ιβʹ ιδʹ Κατ´ ἄλλο πάλιν

[6, 11]   αʹ γʹ εʹ ζʹ θʹ ιαʹ ιγʹ ιεʹ ἐξ ἀνισότητος δὲ

[6, 2]   εἰρηκότος· Ἀλλ´ ἄλλος ἄλλῳ κραδίην ἰαίνεται, παρὰ τὸ Ὁμηρικόν· Ἄλλος γάρ

[6, 7]   εἰσιν οἱ κλητοί· υἱοὶ δὲ Ἰακὼβ οἱ ἐκλεκτοὶ αὐτοῦ, οἱ τῆς

[6, 8]   τῷ ὄντι γνωστικόν, ὁποῖος ἦν Ἰάκωβος, Πέτρος, Ἰωάννης, Παῦλος καὶ οἱ

[6, 2]   ἠδὲ τοκῆες; τοῖσδε χρῆται τοῖς ἰαμβείοις ἐν τῷ Αἰγεῖ· Ποίαν σε

[6, 2]   τῷ μαστιγοφόρῳ ἐκεῖνό φησι τὸ ἰαμβεῖον· Ἐχθρῶν δ´ ἄδωρα δῶρα καὶ

[6, 2]   πείρᾳ κεῖται, διὰ τοῦδε τοῦ ἰάμβου δῆλός ἐστι· Καὶ νέους θάρρυνε,

[6, 3]   δὴ χαλεπῇσι πεπαρμένους· ἄντικρυς γοῦν ἰάσεις τε καὶ σημεῖα καὶ τέρατα

[6, 16]   κἄν τις λέγῃ τὴν ἀντίδοτον ἰᾶσθαι μὴ δύνασθαι καὶ τὸ κώνειον

[6, 2]   τινὶ ῥήσει φησίν· Ὃς οἶδ´ ἰατρεύειν καλῶς, πρὸς τὰς διαίτας τῶν

[6, 4]   δὲ λοιπὰς ἓξ οἱ παστοφόροι ἰατρικὰς οὔσας περί τε τῆς τοῦ

[6, 17]   Αὐτίκα ἡ ὑγεία διὰ τῆς ἰατρικῆς καὶ ἡ εὐεξία διὰ τῆς

[6, 16]   ὡς ἱστορεῖ Πόλυβος μὲν ὁ ἰατρὸς ἐν τῷ Περὶ ὀκταμήνων, Ἀριστοτέλης

[6, 2]   νόσους. Τούτων ὁ θάνατος καθάπερ ἰατρὸς φανεὶς {ἀνέπαυσε{ ν} τοὺς ἔχοντας

[6, 2]   δὲ ζαμίας. Ἀλλὰ καὶ τοῦ ἰατροῦ Ἱπποκράτους Ἐπιβλέπειν οὖν δεῖ καὶ

[6, 11]   μὲν ἐκήρυξεν ὁ κύριος ἔτει, ιβʹ δὲ ἦσαν οἱ ἀπόστολοι, καὶ

[6, 11]   ἑτερομήκεις, βʹ δʹ ηʹ ιʹ ιβʹ ιδʹ Κατ´ ἄλλο πάλιν σημαινόμενον

[6, 11]   τῶν τριπλασίων διαγράμματος τοῦ θʹ ιβʹ ιηʹ ὧν ἡ σύνθεσις γεννᾷ

[6, 11]   κύκλον ἑλιγμῷ τῶν μηνῶν τῶν ιβʹ καθ´ οὓς τὰ πάντα φύει

[6, 11]   καὶ ἁρμονικοῦ τοῦ ηʹ θʹ ιβʹ ὧν ἡ σύνθεσις γεννᾷ τὸν

[6, 11]   γʹ εʹ ζʹ θʹ ιαʹ ιγʹ ιεʹ ἐξ ἀνισότητος δὲ τοῦ

[6, 11]   βʹ δʹ ηʹ ιʹ ιβʹ ιδʹ Κατ´ ἄλλο πάλιν σημαινόμενον συνέστηκεν

[6, 2]   πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γαῖαν ἰδ´ αἰθέρος ἄπλετον ὕψος· ἐκ γὰρ

[6, 17]   ἐξαίρεσιν. Ἐπεὶ τοίνυν δύο εἰσὶν ἰδέαι τῆς ἀληθείας, τά τε ὀνόματα

[6, 2]   μέγιστος ἀταραξία. Αἱ μὲν οὖν ἰδέαι τῆς κατὰ διάνοιαν Ἑλληνικῆς κλοπῆς

[6, 6]   οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν. Ἐγνώρισάς μοι ὁδοὺς ζωῆς·

[6, 17]   ὀφθαλμοὺς ὑγιαίνοντας κεκτημένῳ τὸ φῶς ἰδεῖν, οὕτως τῷ πίστιν εἰληφότι τὸ

[6, 16]   εἰς ὅσον οἷόν τε ἦν ἰδεῖν τοῖς ὁρᾶν ἐκλεγεῖσι, δι´ ἑβδόμης

[6, 3]   τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν« λέγει καὶ ἴδετε· τίς κατέδειξεν ταῦτα πάντα; Λέγουσι

[6, 18]   πόλιν πᾶσαν οἴκους ὅλους καὶ ἰδίᾳ ἕκαστον τῶν ἐπακηκοότων καὶ αὐτῶν

[6, 15]   ὡς ὁ διδάξας ἐβούλετο, καὶ ἰδίᾳ τὴν νόησιν ἀναλαβὼν τὴν μεγαλοπρεπῆ,

[6, 4]   φιλοσόφων παρ´ ἡμῶν σφετερισαμένους ὡς ἴδια αὐχεῖν τὸ καὶ παρὰ τῶν

[6, 5]   κύνας καὶ πιθήκους· καὶ τὰ ἴδια βρώματα βρωτοῖς θύματα θύουσιν καὶ

[6, 2]   εἰς πεζὸν λόγον καὶ ὡς ἴδια ἐξήνεγκαν Εὔμηλός τε καὶ Ἀκουσίλαος

[6, 2]   γὰρ τὰ ἑτέρων ὑφελόμενοι ὡς ἴδια ἐξήνεγκαν, καθάπερ Εὐγάμμων ὁ Κυρηναῖος

[6, 10]   τά τε κοινὰ καὶ τὰ ἴδια προσήσεται τὴν ἀλήθειαν· ἔστι γὰρ

[6, 10]   τά τε κοινὰ καὶ τὰ ἴδια, τούτου δὲ γινομένου εἰς ἀνοδίαν

[6, 17]   ἐκ συνασκήσεως κοινῆς εἰς σύνεσιν ἰδίαν ἄγονται· παραδεξάμενοι δὲ τὸν θεμέλιον

[6, 12]   ἐπὶ ἀφθαρσίᾳ καὶ εἰκόνα τῆς ἰδίας ἰδιότητος ἐποίησεν αὐτόν καθ´ ἣν

[6, 17]   ἀρετὴ δὲ ἡ φρόνησις· καὶ ἴδιον αὐτῆς γνωρίζειν τά τε ἄλλα

[6, 17]   ὁρμὴν καὶ σύστασιν, ἐμπειρία προσαγορεύεται. ἴδιον δέ ἐστιν ἐκεῖνο καὶ τῷ

[6, 6]   μή τις οἰέσθω, ὅ φαμεν ἴδιον εἶναι τῶν ἐκλεκτῶν, τοῦτο προειρημένον

[6, 17]   γνώμης. Ἕμπαλιν δ´, οἶμαι, νόμου ἴδιον καὶ λόγου παντὸς ὀρθοῦ τὸ

[6, 17]   τὸ προσῆκον ἑκάστῳ καὶ τὸ ἴδιον καὶ τὸ ἐπιβάλλον ἀποδιδόναι. Ὡς

[6, 15]   ἐν ἀπαγορεύσει νόμου, ἀλλ´ ἐξ ἰδιοπραγίας καὶ τῆς πρὸς θεὸν ἀγάπης

[6, 8]   μόνῃ χαρακτηρίζοιτο ἡ τῆς λογικῆς ἰδιότης ψυχῆς· τῷ ὄντι γὰρ ἡ

[6, 12]   στῦψις τῆς βαφῆς ἐμμείνασα τὴν ἰδιότητα καὶ παραλλαγὴν πρὸς τὰ λοιπὰ

[6, 6]   γενομένους διὰ τὴν τῆς ψυχῆς ἰδιότητα, ὀρθῶς βεβιωκότας, εἰ καὶ ἐν

[6, 12]   ἰδιότητος ἐποίησεν αὐτόν καθ´ ἣν ἰδιότητα τοῦ πάντα εἰδότος ὁ γνωστικὸς

[6, 15]   δ´ οὖν καὶ ἄλλας τινὰς ἰδιότητας ἡ Ἑβραίων διάλεκτος, καθάπερ καὶ

[6, 12]   τὴν γνῶσιν τῶν πνευματικῶν τῇ ἰδιότητι τῶν σχημάτων. Αὐταὶ γὰρ καθ´

[6, 12]   ἀφθαρσίᾳ καὶ εἰκόνα τῆς ἰδίας ἰδιότητος ἐποίησεν αὐτόν καθ´ ἣν ἰδιότητα

[6, 18]   καὶ Κλεάνθει Ζήνων, οἳ τοὺς ἰδίους μόνον αἱρετιστὰς ἔπεισαν· ὁ δέ

[6, 11]   αἰχμάλωτος ἐλήφθη ὁ Λώτ, τοὺς ἰδίους οἰκογενεῖς τιηʹ ἀριθμήσας καὶ ἐπεξελθὼν

[6, 13]   ἀπόστολοι κατά τι φύσεως ἐξαίρετον ἰδίωμα, ἐπεὶ καὶ ὁ Ἰούδας ἐξελέγη

[6, 16]   πίστεως προσγινόμενον ἁγίου πνεύματος χαρακτηριστικὸν ἰδίωμα. Ἕτι πρὸς τούτοις δέκα τισὶν

[6, 14]   μονῆς, μεγίστην κόλασιν ἐπιφερόμενος τὸ ἰδίωμα τῆς μετανοίας ὧν ἐξήμαρτεν μετὰ

[6, 12]   ψυχῆς} ὅπερ ἐν τοῖς πρόσθεν ἰδίωμα χαρακτηριστικὸν τῆς δικαίας εἰρήκαμεν ψυχῆς.

[6, 8]   καὶ μή τι ἡ γνῶσις ἰδίωμα ψυχῆς τυγχάνει λογικῆς εἰς τοῦτο

[6, 12]   οὔτε ἄλλῳ παρέχων« ποιῶν δὲ ἰδίως ἀγαθά, θεὸς ὄντως καὶ πατὴρ

[6, 15]   ὡς κατηχοῦνται οἱ ἐξ ἐθνῶν ἰδιῶται ἐξ ἐπιπολῆς δεχόμενοι τὸν λόγον·

[6, 18]   ὑποβὰς ἐπιφέρει· Εἰ δὲ καὶ ἰδιώτης τῷ λόγῳ, ἀλλ´ οὐ τῇ

[6, 2]   ἐνοικούντων πόλιν τὴν γῆν τ´ ἰδόντα τὰς νόσους σκοπεῖν χρεών. Ὁμήρου

[6, 17]   ἐκκέχυται στομάτων, ὀλίγον τοῦ παντὸς ἰδόντων. ὡς γάρ που τὸ ἀπὸ

[6, 6]   πάντα αὐτῷ ἀφεθήσεται τὰ ἁμαρτήματα. Ἰδοὺ γάρ· φησί, τέθεικα πρὸ προσώπου

[6, 5]   γραφαῖς καθὼς ὁ κύριος λέγει· ἰδοὺ διατίθεμαι ὑμῖν καινὴν διαθήκην, οὐχ

[6, 3]   ἔμπειροι τοῦ λόγου κατὰ τὰς ἱδρύσεις ἐν πολλοῖς τῶν ἱερῶν καὶ

[6, 1]   τὸ συμφέρον καὶ ὠφέλιμον μετὰ ἱδρῶτος ἡ ζήτησις γενήσεται· οὐ γὰρ

[6, 12]   οὕτως ποιήσας τὸ φῶς, ἔπειτα ἰδών, καλὸν εἶπεν· ὃ δέ, καὶ

[6, 11]   εʹ ζʹ θʹ ιαʹ ιγʹ ιεʹ ἐξ ἀνισότητος δὲ τοῦ νϛ

[6, 11]   ἀπὸ μονάδος εʹ {δὲ} ὁ ιεʹ τῶν δὲ τετραγώνων ὁ κεʹ

[6, 11]   τῶν μὲν ἐπὶ τὸ γράφειν ἱεμένων, τῶν δὲ ἐπὶ τὸ παραδιδόναι

[6, 16]   ἡ δεκάλογος. Καὶ ὅτι μὲν ἱερὰ ἡ δεκάς, παρέλκει λέγειν τὰ

[6, 4]   ἂν προστάτης τοῦ ἱεροῦ, τὰ ἱερατικὰ καλούμενα δέκα βιβλία ἐκμανθάνει (περιέχει

[6, 4]   καὶ τῆς ὅλης παιδείας τῶν ἱερέων) ὁ γάρ τοι προφήτης παρὰ

[6, 4]   ᾗ γράφουσι. Τοῦτον τὰ {τε} ἱερογλυφικὰ καλούμενα περί τε τῆς κοσμογραφίας

[6, 4]   τῶν ἀνατολῶν. Ἑξῆς δὲ ὁ ἱερογραμματεὺς> προέρχεται, ἔχων πτερὰ ἐπὶ τῆς

[6, 4]   μέτρων καὶ τῶν ἐν τοῖς ἱεροῖς χρησίμων εἰδέναι χρή. Ἔπειτα ὁ

[6, 18]   Κοῦφον γάρ τι χρῆμα καὶ ἱερὸν ποιητὴς» γράφει καὶ οὐχ οἷός

[6, 4]   αὐτίκα τοῦτο ἐμφαίνει μάλιστα ἡ ἱεροπρεπὴς αὐτῶν θρῃσκεία. Πρῶτος μὲν γὰρ

[6, 15]   εἰς οὐρανοὺς ἀνάληψιν πρὸ τοῦ Ἱεροσόλυμα κτισθῆναι, καθὼς ἐγέγραπτο ταῦτα πάντα,

[6, 18]   ἂν γράφῃ μετ´ ἐνθουσιασμοῦ καὶ ἱεροῦ πνεύματος, καλὰ κάρτα ἐστίν. Ἴσμεν

[6, 4]   Οὗτος, ὡς ἂν προστάτης τοῦ ἱεροῦ, τὰ ἱερατικὰ καλούμενα δέκα βιβλία

[6, 3]   τὰς ἱδρύσεις ἐν πολλοῖς τῶν ἱερῶν καὶ σχεδὸν πᾶσι τὰς θήκας

[6, 4]   τε τῆς {καταγραφῆς} κατασκευῆς τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ἀφιερωμένων αὐτοῖς χωρίων

[6, 11]   τριπλασίων διαγράμματος τοῦ θʹ ιβʹ ιηʹ ὧν ἡ σύνθεσις γεννᾷ τὸν

[6, 15]   αὐθεντικῶς καὶ αὐτολεξεὶ τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν ὀνομαζόντων, εὕρομεν καὶ τὴν παρουσίαν

[6, 16]   μακάριον δηλοῖ, λόγον ὄντα τὸν Ἰησοῦν παριστῶσα. Ὁ δὲ πέμπτος ἑξῆς

[6, 15]   τὸν Μωυσέα ἀναλαμβανόμενον διττὸν εἶδεν Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυῆ, καὶ τὸν

[6, 15]   φάραγγας κηδείας ἀξιούμενον. Εἶδεν δὲ Ἰησοῦς τὴν θέαν ταύτην κάτω πνεύματι

[6, 2]   τῆς Ἐριφύλης· Ἄπελθε· κινεῖς ὕπνον ἰητρὸν νόσου, καὶ Εὐριπίδου μὲν ἐξ

[6, 2]   γράφοντος· Ἐπεὶ τά γ´ ἀρκοῦντα ἱκανὰ τοῖς γε σώφροσιν, Ἐπίκουρος ἄντικρύς

[6, 12]   καὶ ἡ τῶν ἁμαρτημάτων ἀποχὴ ἱκανὴ πρὸς τελείωσιν, εἰ μὴ προσλάβοι

[6, 5]   κλέπται πάσης γραφῆς Ἕλληνες ᾕρηνται, ἱκανῶς, οἶμαι, διὰ πλειόνων δέδεικται τεκμηρίων·

[6, 3]   οἱ καταλειφθέντες, φασί, διὰ λιμὸν ἱκέται παραγενόμενοι εἰς Δελφοὺς ἤροντο τὴν

[6, 3]   ἀνέμων Ἀρισταῖον ἐν Κέῳ θῦσαι Ἰκμαίῳ Διί· πολλὴ γὰρ ἦν φθορά,

[6, 2]   πράσσοντας ἐν καιρῷ πολιοκρόταφον γῆρας ἱκνεῖσθαι, πρὶν ἐγκῦρσαι δύᾳ, Μοσχίων ὁ

[6, 11]   βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ, περιβεβλημένη πεποικιλμένοις» καὶ τοῖς

[6, 2]   ὃ μὲν γὰρ ἄλλης λέκτρον ἱμείρει λαβεῖν, ἣ δ´ ἐνδεὴς τοῦδ´

[6, 2]   Ἔρξω· ἐτήτυμον γὰρ ξυνὸς {ἀνθρώποις{ ιν} Ἄρης. Ἔτι κἀκεῖνο μεταφράζων· Νίκης

[6, 6]   μαθητῶν μιμητὰς γενέσθαι τοῦ διδασκάλου, ἵν´ ὃ μὲν τοὺς ἐξ Ἑβραίων,

[6, 3]   περὶ οὗ ὁ Μωυσῆς λέγει, ἵνα αὐτῷ συνῶμεν· καὶ περιτεμεῖσθε τὴν

[6, 12]   δημιουργίαν τε καὶ οἰκονομίαν συνιέναι, ἵνα δή, Καθαρὸς τὴν καρδίαν γενόμενος,

[6, 15]   παρὰ τοῖς προφήταις μάλιστα ἐπλεόνασεν, ἵνα δὴ καὶ τοὺς φιλοσόφους τοὺς

[6, 16]   τῆς φωνῆς υἱὸς εἶναι θεοῦ, ἵνα δὴ οἳ μὲν ἀναπαύσωνται πεισθέντες

[6, 8]   τυγχάνει λογικῆς εἰς τοῦτο ἀσκουμένης, ἵνα διὰ τῆς γνώσεως εἰς ἀθανασίαν

[6, 17]   ἀλλ´ ἐκ μαθήσεως. Οὐ γὰρ ἵνα δόξωμεν εἶναι χρηστοί, εἰς Χριστὸν

[6, 15]   νοῦν αἱ γραφαί, πρῶτον μὲν ἵνα ζητητικοὶ ὑπάρχωμεν καὶ προσαγρυπνῶμεν ἀεὶ

[6, 17]   ταῖς θριξὶν ἡ δύναμις ἐδόθη, ἵνα καὶ τὰς ἀποβλήτους τῶν ἐν

[6, 6]   Ἅιδου ἡ αὐτὴ γέγονεν οἰκονομία; ἵνα κἀκεῖ πᾶσαι αἱ ψυχαὶ ἀκούσασαι

[6, 10]   (οὐ γὰρ ἂν γνῶσιν εἴποιμι) ἵνα λυθῇ πιθανολογίᾳ, λυθήτω, διὰ τούτου

[6, 6]   μοι δοκεῖ τοὺς προσποιουμένους φιλοσοφεῖν, ἵνα μάθωσι τί ἐστιν ἡ ὑπόπτερος

[6, 12]   τελειότητι γνωστικῇ, οὐδαμῇ οὐδαμῶς χωλεύουσα, ἵνα μὴ ἄδικός τε καὶ ἄνισος

[6, 6]   τοῖς ἔθνεσι τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ» ἵνα μὴ ἀδίκως κριθῶσιν. Εἰ τοίνυν

[6, 2]   ταράσσει κἀπὶ πόντον ἔρχεται. Ἀλλ´ ἵνα μὴ ἐπὶ πλέον προΐῃ ὁ

[6, 6]   ἐν σαρκὶ διὰ τοῦτο εὐηγγελίσατο, ἵνα μὴ καταδικασθῶσιν ἀδίκως, πῶς οὐ

[6, 15]   διὰ τοὺς ἐξ Ἰουδαίων πιστεύοντας, ἵνα μή, καταλύοντος αὐτοῦ τὰ ἐκ

[6, 14]   τοῖς ἔθνεσιν, φησὶν ὁ νόμος, ἵνα μὴ τέλεον ἄθεοι γενόμενοι τελέως

[6, 9]   αὐτῷ ἐπιτρέπει χρῆσθαι τοῖς ἀναγκαίοις, ἵνα μὴ τὴν αἰτίαν τῆς διαλύσεως

[6, 17]   ἠθέλησεν εὐτελεῖ χρήσασθαι σώματος μορφῇ, ἵνα μή τις τὸ ὡραῖον ἐπαινῶν

[6, 15]   σῴζων τὰ κύρια τῶν δογμάτων, ἵνα πάντας κερδήσῃ. Δανιὴλ δὲ τὸν

[6, 5]   χρόνῳ διαιρουμένων τῶν τριῶν λαῶν, ἵνα τις φύσεις ὑπολάβοι τριττάς, διαφόροις

[6, 16]   ἀιδιότητος αὐτοῦ ὁ βουλόμενος ἐξαίρειν, ἵνα τὸ ψεῦδος ἐγκρίνῃ, λέγων ἤτοι

[6, 16]   ἔτη. Εἴη δ´ ἡμᾶς βασιλεύειν. ἵνα τοίνυν γενητὸν εἶναι τὸν κόσμον

[6, 7]   ζητῶν κἂν Αἰγυπτίους εἴπῃς κἂν Ἰνδοὺς κἂν Βαβυλωνίους κἂν τοὺς Μάγους

[6, 4]   γοῦν ὁ Μακεδὼν δέκα λαβὼν Ἰνδῶν γυμνοσοφιστὰς τοὺς δοκοῦντας ἀρίστους εἶναι

[6, 4]   ὡς ἐν βραχεῖ φάναι τοιαῦτα· Ἰνδῶν δὲ ἡ φιλοσοφία καὶ αὐτῶν

[6, 2]   ἔστι φυγεῖν βροτὸν οὐδ´ ὑπαλύξαι, ἴομεν, εἴ κέ τῳ εὖχος ὀρέξομεν,

[6, 13]   παρασχόμενος τοῦ γενέσθαι ἀπόστολον, ἀντικατατάσσεται Ἰούδα. Ἕξεστιν οὖν καὶ νῦν ταῖς

[6, 18]   ἡμετέρου λόγος οὐκ ἔμεινεν ἐν Ἰουδαίᾳ μόνῃ, καθάπερ ἐν τῇ Ἑλλάδι

[6, 6]   δημοσίας γὰρ βίβλους εἴτε τὰς Ἰουδαϊκὰς λέγει γραφὰς εἴτε τὰς τῶν

[6, 5]   Ἑλλήνων ἐθνικῶς, ὑπὸ δὲ Ἰουδαίων Ἰουδαϊκῶς, καινῶς δὲ ὑφ´ ἡμῶν καὶ

[6, 11]   λεʹ ἐν ταύταις ταῖς ἡμέραις Ἰουδαῖοι διαπλάσσεσθαι τὰ ἑπτάμηνα λέγουσιν. Ὁ

[6, 6]   ἀνακαλυφθῆναι. εἰ γὰρ δέσμιοι μὲν Ἰουδαῖοι, ἐφ´ ὧν καὶ ὁ κύριος

[6, 15]   πάσας ὅσας ἐποίησαν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ τὴν ἔγερσιν καὶ τὴν

[6, 15]   ἀληθείας ἐγγίνεται· ὣς δὲ καὶ Ἰουδαίοις διοιχθείσης τῆς παλαιᾶς γραφῆς τὸ

[6, 17]   ἀπονεμούσης δηλονότι προνοίας. Εἰκότως οὖν Ἰουδαίοις μὲν νόμος, Ἕλλησι δὲ φιλοσοφία

[6, 15]   μὲν λέγῃ, οἳ δὲ ἀκούωσιν, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν»

[6, 14]   καὶ τὰ ἔργα ἐπακολουθήσῃ. Αὐτίκα Ἰουδαίοις μόνοις ταύτην ἔλεγε τὴν φωνὴν

[6, 6]   βοῦς μὲν γὰρ εἴρηται ὁ Ἰουδαῖος ἐκ τοῦ κατὰ νόμον ὑπὸ

[6, 7]   ἔστιν ἁπλῶς τοῦ κοινοῦ πιστοῦ, Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος, ἡ τελείωσις

[6, 13]   μεσότοιχον» αἴρεται τὸ διορίζον τοῦ Ἰουδαίου τὸν Ἕλληνα εἰς περιούσιον λαόν.

[6, 6]   μηκέτι ἐπιπροσθεῖσθαι σαρκίῳ· εἰ δὲ Ἰουδαίους μόνον εὐηγγελίσατο, οἷς ἔλειπεν ἡ

[6, 5]   πάλιν ὧδέ πως· Μηδὲ κατὰ Ἰουδαίους σέβεσθε· καὶ γὰρ ἐκεῖνοι μόνοι

[6, 5]   κυρίου ῥήματι· ἐπεί, ὅτι καθάπερ Ἰουδαίους σῴζεσθαι ἠβούλετο ὁ θεὸς τοὺς

[6, 6]   ἅγιος ἅπας ἐστὶν σὺν τῷ Ἰουδαίῳ καὶ ὁ ἐξ ἐθνῶν ἐπιστρέφων,

[6, 13]   διοικηταί, ἐπ´ ἴσης ἔκ τε Ἰουδαίων ἔκ τε Ἑλλήνων, οἱ τέσσαρες

[6, 5]   μὲν Ἑλλήνων ἐθνικῶς, ὑπὸ δὲ Ἰουδαίων Ἰουδαϊκῶς, καινῶς δὲ ὑφ´ ἡμῶν

[6, 6]   ἐάν τε Ἕλλην· οὐ γὰρ Ἰουδαίων μόνων, πάντων δὲ ἀνθρώπων ὁ

[6, 5]   διέθετο· τὰ γὰρ Ἑλλήνων καὶ Ἰουδαίων παλαιά, ἡμεῖς δὲ οἱ καινῶς

[6, 15]   Τιμόθεον περιέτεμεν διὰ τοὺς ἐξ Ἰουδαίων πιστεύοντας, ἵνα μή, καταλύοντος αὐτοῦ

[6, 11]   τὴν προπαιδείαν Ἑλλήνων τε καὶ Ἰουδαίων πρὸ τοῦ θείου πυροῦ τῆς

[6, 13]   ἐξαίρετον ἰδίωμα, ἐπεὶ καὶ ὁ Ἰούδας ἐξελέγη σὺν αὐτοῖς, ἀλλ´ οἷοί

[6, 2]   ἐπιδεικνύναι, φέρε ἄντικρυς μαρτυροῦντα ἡμῖν Ἱππίαν τὸν σοφιστὴν τὸν Ἠλεῖον, ὃς

[6, 2]   ζαμίας. Ἀλλὰ καὶ τοῦ ἰατροῦ Ἱπποκράτους Ἐπιβλέπειν οὖν δεῖ καὶ ὥρην

[6, 2]   ἤτοι κακόν, Σοφοκλέους δὲ ἐξ Ἱππόνου· Πρὸς ταῦτα κρύπτε μηδέν, ὡς

[6, 18]   ὡς ὁρᾶται, πλασσέτω καὶ τὴν ἶριν τοῖς χρώμασιν ἀπεικαζέτω. Ἐπὰν δὲ

[6, 13]   τε εἰς εὐποιίαν γνωστικῆς τελειότητος ἰσάγγελος» μὲν ἐνταῦθα· φωτεινὸς δὲ ἤδη

[6, 5]   ὅτι δὲ οὐ κατ´ ἐπίγνωσιν ἴσασι τὸν θεόν, ἀλλὰ κατὰ περίφρασιν

[6, 11]   ἀμαθίᾳ βύσαντες τὰ ὦτα, ἐπείπερ ἴσασιν οὐ δυνησόμενοι ἅπαξ ὑποσχόντες τὰς

[6, 7]   γοῦν τοῦ κόσμου τούτου οὐκ ἴσασιν οὐδέν. Καὶ μὴν ὡς ἡ

[6, 9]   τῶν καλῶν ὀρεγόμενος; ἀλλ´ οὐκ ἴσασιν, ὡς ἔοικεν, οὗτοι τὸ θεῖον

[6, 12]   ἡ δικαιοσύνη τετράγωνός ἐστι, πάντοθεν ἴση καὶ ὁμοία ἐν λόγῳ, ἐν

[6, 2]   τὸ νόθον, ἡ φύσις δ´ ἴση, Σοφοκλέους δὲ ἐξ Ἀλεαδῶν· Ἅπαν

[6, 2]   Ἀλεαδῶν· Ἅπαν τὸ χρηστὸν τὴν ἴσην ἔχει φύσιν, πάλιν Εὐριπίδου μὲν

[6, 12]   Αὐταὶ γὰρ καθ´ αὑτὰς ἐπ´ ἴσης εἰσὶ ψυχαὶ αἱ ψυχαὶ οὐθέτεραι,

[6, 13]   κριταί τε καὶ διοικηταί, ἐπ´ ἴσης ἔκ τε Ἰουδαίων ἔκ τε

[6, 12]   ἄνδρα ἡ γυνή, ἀθήλυντος ἐπ´ ἴσης καὶ ἀνδρικὴ καὶ τελεία γενομένη.

[6, 16]   νοήματι κτισθέντων, ἀλλ´ οὐκ ἐπ´ ἴσης ὄντων τιμίων· οὐδ´ ἂν φωνῇ

[6, 6]   τῶν φιλοσόφων, κοινοποιεῖ τὴν ἀλήθειαν. Ἰσίδωρός τε ὁ Βασιλείδου υἱὸς ἅμα

[6, 18]   ἱεροῦ πνεύματος, καλὰ κάρτα ἐστίν. Ἴσμεν δὲ οἷα ποιηταὶ λέγουσιν. Τοὺς

[6, 12]   ἀγαθὰ καλοῦμεν· τῶν δὲ ἀγαθῶν ἴσμεν τὰ μὲν αὐτὰ δι´ αὑτὰ

[6, 17]   διδάσκων. Ἀμέλει καὶ αὐτὸς τοῖς ἴσοις παρὰ τοῦ κυρίου ὠφέληται. Οὕτως

[6, 2]   οὐδ´ ἕνα ὑμῶν ἀγνοεῖν ἡγοῦμαι. Ἰσοκράτους πάλιν εἰρηκότος Ὥσπερ τῶν χρημάτων,

[6, 2]   τεκμηρίοις καὶ τοῖς εἰκόσι ζητεῖν. Ἰσοκράτους τε αὖ εἰπόντος Δεῖ δὲ

[6, 16]   καὶ τοῦ δύο· φαίνεται γὰρ ἴσον ἀμφοῖν ἀπέχων. Ὡς δ´ ὁ

[6, 2]   τοῦ θεοῦ καὶ τὸ ποιῆσαι ἴσον γενέσθαι, Ἀριστοφάνης ἔφη· Δύναται γὰρ

[6, 15]   ἐναποξύεται τὸ στέλεχος κατ´ ὀφθαλμὸν ἴσον τῇ περιγραφῇ. Καὶ οὕτως ἐντίθεται

[6, 2]   γενέσθαι, Ἀριστοφάνης ἔφη· Δύναται γὰρ ἴσον τῷ δρᾶν τὸ νοεῖν, καὶ

[6, 3]   τὸν Περσικὸν πόλεμον εἰς τὸν ἴσον ὑπερέθεντο χρόνον. Διαφέρειν δ´ οὐδὲν

[6, 11]   ὀκτώ, κύβος ὁ πρῶτος, ἡ ἰσότης ἐν ἁπάσαις ταῖς διαστάσεσι, μήκους,

[6, 11]   τρίγωνος ἀριθμὸς καὶ συνέστηκεν ἐξ ἰσότητος μὲν τοῦ ξδʹ ὧν ἡ

[6, 6]   κύριον σῴζειν μετὰ δικαιοσύνης καὶ ἰσότητος τῆς πρὸς τοὺς ἐπιστρέφοντας εἴτε

[6, 6]   Λέγει γοῦν κύριος ὁ ῥυσάμενος Ἰσραήλ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ

[6, 5]   μὲν οὖν τις θελήσῃ τοῦ Ἰσραὴλ μετανοήσας διὰ τοῦ ὀνόματός μου

[6, 15]   Μωυσέως καὶ οἱ ἅγιοι τοῦ Ἰσραὴλ ταῖς τῶν ἀγγέλων ὀπτασίαις, οὕτως

[6, 14]   τοῦ θεοῦ, οἱ τῷ ὄντι Ἰσραηλῖται οἱ καθαροὶ τὴν καρδίαν, ἐν

[6, 7]   Θάλητα καὶ τοὺς πρώτους σοφούς, ἵσταμαι τὸν τούτων διδάσκαλον ζητῶν κἂν

[6, 16]   ταῖς δύο καὶ ἡμίσει, ὡς ἱστορεῖ Πόλυβος μὲν ὁ ἰατρὸς ἐν

[6, 15]   θεωρίαν ἡ κατὰ τὸν Μωυσέα ἱστορία διδάσκει, μέχρις ἂν ἐθισθέντες ἀντωπεῖν,

[6, 2]   καὶ ὁ Θουκυδίδης ἐν ταῖς ἱστορίαις Εἰώθασιν δὲ οἱ πολλοὶ τῶν

[6, 2]   τήν τε φιλοσοφίαν τήν τε ἱστορίαν, ἀλλὰ μηδὲ τὴν ῥητορικὴν τοῦ

[6, 11]   γάρ, μετὰ τὴν τῶν μεταρσίων ἱστορίαν περί τε σχήματος τοῦ παντὸς

[6, 15]   καθαρώτερος γενόμενος, δηλούσης, οἶμαι, τῆς ἱστορίας μὴ πάντων εἶναι τὴν γνῶσιν,

[6, 3]   Λέγουσι δὲ καὶ οἱ τὰς ἱστορίας συνταξάμενοι ἀμφὶ τὴν Βρεττανικὴν νῆσον

[6, 2]   καὶ Εὔδημος ὁ Νάξιος οἱ ἱστορικοὶ καὶ ἐπὶ τούτοις ὁ Προκοννήσιος

[6, 2]   ἐπιθεῖναι τὸ πρόσφορον Ἔφορον τὸν ἱστορικὸν γράφοντα· Ἀλλὰ καὶ τῶν ἀγρίων

[6, 2]   Εὔμηλός τε καὶ Ἀκουσίλαος οἱ ἱστοριογράφοι. Μελησαγόρου γὰρ ἔκλεψεν Γοργίας ὁ

[6, 3]   θεοῦ ἕκαστον τῶν αἰτημάτων. Πάλιν ἱστοροῦσιν Ἕλληνες ἐκλειπόντων ποτὲ τῶν ἐτησίων

[6, 3]   χώραν τρία κεῖσθαι ὄρη ἐφεξῆς ἱστοροῦσιν ἐν πεδίῳ μακρῷ· τοὺς δὴ

[6, 3]   ἤτοι ἀληθῆ ταῦτα εἶναι ἃ ἱστοροῦσιν ἢ ψευδῆ. Ἀλλὰ ψευδῆ μὲν

[6, 11]   τισι, δώδεκα τὸ κήρυγμα δηλοῦν ἱστοροῦσιν, ὅτι τριακοστῷ μὲν ἐκήρυξεν ὁ

[6, 10]   οὐρανῷ καὶ τῇ περιφορᾷ συμπεριπολήσει, ἱστορῶν ἀεὶ τὰ θεῖα καὶ τὴν

[6, 17]   ἡ γραφή, δυνάμει θείᾳ καὶ ἰσχύι τῆς διαδόσεως καθηκούσης εἰς ἀνθρωπίνην

[6, 16]   τις ἐν ἑβδομάδι μέγ´ ἄριστος ἰσχύν, ἥν τ´ ἄνδρες σήματ´ ἔχους´

[6, 17]   δύναμις καὶ ἐντίθησι ταῖς φρεσὶν ἰσχύν τε καὶ συναίσθησιν ἀκριβεστέραν, μένος

[6, 2]   τοῦ παιδίου τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι ἰσχύοι τὸ σῶμα καὶ γυμνάζοιτο. Αὖθίς

[6, 2]   Ὡς αἰεὶ τέχνη μέγ´ ἀμείνων ἰσχύος ἐστίν, Ὅμηρος λέγει Μήτι τοι

[6, 3]   ὁ θεὸς ὁ μέγας καὶ ἰσχυρὸς καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις. Ὅ

[6, 2]   βέλτιστος τὸ σῶμα γένοιτο καὶ ἰσχυρότατος; εἰ ὁ φυτεύων γυμνάζοιτο καὶ

[6, 4]   Ὁ δὲ ὄγδοος ἐρωτηθείς, τί ἰσχυρότερον, ζωὴ ἢ θάνατος, ζωή, ἔφη,

[6, 2]   Πυτίνῃ εἰπόντος· Τὴν μὲν παρασκευὴν ἴσως γινώσκετε, Ἀνδοκίδης ὁ ῥήτωρ λέγει·

[6, 2]   παραστησώμεθα ὧδέ πως λέγοντα· Τούτων ἴσως εἴρηται τὰ μὲν Ὀρφεῖ, τὰ

[6, 1]   μόνον αἱ λογικαὶ δυνάμεις, ἀλλ´ ἴσως καὶ αἱ ἄλογοι μεθέξουσιν, ἣν

[6, 2]   Ἡμεῖς δὲ τοῦτο λέξοιμεν ἂν ἴσως οὐκ ἀτόπως, ὅτι ἀρχὴ μὲν

[6, 16]   ἑρπετά, θηρία καὶ τῶν ἐνύδρων ἰχθύας καὶ κήτη, τῶν τε αὖ

[6, 11]   καὶ φερομένην φιλοσοφίαν Ἑλληνικὴν οἱ ἰχθύες ἐμήνυον, εἰς διατροφὴν ἐκτενῆ τοῖς

[6, 2]   τε καὶ εἰν ἁλὶ ἔλλοπος ἰχθύς, Εὐριπίδης ἐν Χρυσίππῳ μεταγράφει· Θνῄσκει

[6, 11]   κατακλιθέντων καταντικρὺ τῆς Τιβεριάδος τοῖς ἰχθύσι τοῖς δυσὶ καὶ τοῖς εʹ

[6, 11]   τοῦ κυριακοῦ· χορὸς δὲ ἀναύδων ἰχθύων ἐπερρόθει, ἡ μοῦσα ἡ τραγικὴ

[6, 11]   περίεργος εἶ, ἔκλαβε θάτερον τῶν ἰχθύων τὴν ἐγκύκλιον, τὸν λοιπὸν δὲ

[6, 11]   κἀκ τοῦ πλήθους τῶν ἑαλωκότων ἰχθύων τὴν ἐκλογὴν τῶν ἀμεινόνων ποιουμένῳ.

[6, 13]   φασὶν αἱ γραφαὶ τοὺς κατ´ ἴχνος τῶν ἀποστόλων ἐν τελειώσει δικαιοσύνης

[6, 13]   ὥς φησιν ἐν τῇ ἀποκαλύψει Ἰωάννης. Μία μὲν γὰρ τῷ ὄντι

[6, 8]   γνωστικόν, ὁποῖος ἦν Ἰάκωβος, Πέτρος, Ἰωάννης, Παῦλος καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι.

[6, 11]   ὁ νόμος, ὁ προφήτης εἴρηκεν Ἰωάννης. Σύνες ἤδη μοι τὸ μυστήριον

[6, 6]   ἡ πίστις, διὸ καὶ τούτους ἰώμενος ὁ κύριος ἔλεγεν· Ἡ πίστις

[6, 11]   τὸ τριακοσιοστὸν στοιχεῖον, τὸ δὲ ἰῶτα καὶ τὸ ἦτα τοὔνομα σημαίνειν

[6, 16]   ὅλως ἡ δεκάλογος διὰ τοῦ ἰῶτα στοιχείου τὸ ὄνομα τὸ μακάριον

Livre, Chap.
[6, 11]	τοὺς ἑτερομήκεις, βʹ δʹ ηʹ	ιʹ	ιβʹ ιδʹ Κατ´ ἄλλο πάλιν
[6, 11]	αʹ γʹ εʹ ζʹ θʹ	ιαʹ	ιγʹ ιεʹ ἐξ ἀνισότητος δὲ
[6, 2]	εἰρηκότος· Ἀλλ´ ἄλλος ἄλλῳ κραδίην	ἰαίνεται,	παρὰ τὸ Ὁμηρικόν· Ἄλλος γάρ
[6, 7]	εἰσιν οἱ κλητοί· υἱοὶ δὲ	Ἰακὼβ	οἱ ἐκλεκτοὶ αὐτοῦ, οἱ τῆς
[6, 8]	τῷ ὄντι γνωστικόν, ὁποῖος ἦν	Ἰάκωβος,	Πέτρος, Ἰωάννης, Παῦλος καὶ οἱ
[6, 2]	ἠδὲ τοκῆες; τοῖσδε χρῆται τοῖς	ἰαμβείοις	ἐν τῷ Αἰγεῖ· Ποίαν σε
[6, 2]	τῷ μαστιγοφόρῳ ἐκεῖνό φησι τὸ	ἰαμβεῖον·	Ἐχθρῶν δ´ ἄδωρα δῶρα καὶ
[6, 2]	πείρᾳ κεῖται, διὰ τοῦδε τοῦ	ἰάμβου	δῆλός ἐστι· Καὶ νέους θάρρυνε,
[6, 3]	δὴ χαλεπῇσι πεπαρμένους· ἄντικρυς γοῦν	ἰάσεις	τε καὶ σημεῖα καὶ τέρατα
[6, 16]	κἄν τις λέγῃ τὴν ἀντίδοτον	ἰᾶσθαι	μὴ δύνασθαι καὶ τὸ κώνειον
[6, 2]	τινὶ ῥήσει φησίν· Ὃς οἶδ´	ἰατρεύειν	καλῶς, πρὸς τὰς διαίτας τῶν
[6, 4]	δὲ λοιπὰς ἓξ οἱ παστοφόροι	ἰατρικὰς	οὔσας περί τε τῆς τοῦ
[6, 17]	Αὐτίκα ἡ ὑγεία διὰ τῆς	ἰατρικῆς	καὶ ἡ εὐεξία διὰ τῆς
[6, 16]	ὡς ἱστορεῖ Πόλυβος μὲν ὁ	ἰατρὸς	ἐν τῷ Περὶ ὀκταμήνων, Ἀριστοτέλης
[6, 2]	νόσους. Τούτων ὁ θάνατος καθάπερ	ἰατρὸς	φανεὶς {ἀνέπαυσε{ ν} τοὺς ἔχοντας
[6, 2]	δὲ ζαμίας. Ἀλλὰ καὶ τοῦ	ἰατροῦ	Ἱπποκράτους Ἐπιβλέπειν οὖν δεῖ καὶ
[6, 11]	μὲν ἐκήρυξεν ὁ κύριος ἔτει,	ιβʹ	δὲ ἦσαν οἱ ἀπόστολοι, καὶ
[6, 11]	ἑτερομήκεις, βʹ δʹ ηʹ ιʹ	ιβʹ	ιδʹ Κατ´ ἄλλο πάλιν σημαινόμενον
[6, 11]	τῶν τριπλασίων διαγράμματος τοῦ θʹ	ιβʹ	ιηʹ ὧν ἡ σύνθεσις γεννᾷ
[6, 11]	κύκλον ἑλιγμῷ τῶν μηνῶν τῶν	ιβʹ	καθ´ οὓς τὰ πάντα φύει
[6, 11]	καὶ ἁρμονικοῦ τοῦ ηʹ θʹ	ιβʹ	ὧν ἡ σύνθεσις γεννᾷ τὸν
[6, 11]	γʹ εʹ ζʹ θʹ ιαʹ	ιγʹ	ιεʹ ἐξ ἀνισότητος δὲ τοῦ
[6, 11]	βʹ δʹ ηʹ ιʹ ιβʹ	ιδʹ	Κατ´ ἄλλο πάλιν σημαινόμενον συνέστηκεν
[6, 2]	πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γαῖαν	ἰδ´	αἰθέρος ἄπλετον ὕψος· ἐκ γὰρ
[6, 17]	ἐξαίρεσιν. Ἐπεὶ τοίνυν δύο εἰσὶν	ἰδέαι	τῆς ἀληθείας, τά τε ὀνόματα
[6, 2]	μέγιστος ἀταραξία. Αἱ μὲν οὖν	ἰδέαι	τῆς κατὰ διάνοιαν Ἑλληνικῆς κλοπῆς
[6, 6]	οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου	ἰδεῖν	διαφθοράν. Ἐγνώρισάς μοι ὁδοὺς ζωῆς·
[6, 17]	ὀφθαλμοὺς ὑγιαίνοντας κεκτημένῳ τὸ φῶς	ἰδεῖν,	οὕτως τῷ πίστιν εἰληφότι τὸ
[6, 16]	εἰς ὅσον οἷόν τε ἦν	ἰδεῖν	τοῖς ὁρᾶν ἐκλεγεῖσι, δι´ ἑβδόμης
[6, 3]	τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν« λέγει καὶ	ἴδετε·	τίς κατέδειξεν ταῦτα πάντα; Λέγουσι
[6, 18]	πόλιν πᾶσαν οἴκους ὅλους καὶ	ἰδίᾳ	ἕκαστον τῶν ἐπακηκοότων καὶ αὐτῶν
[6, 15]	ὡς ὁ διδάξας ἐβούλετο, καὶ	ἰδίᾳ	τὴν νόησιν ἀναλαβὼν τὴν μεγαλοπρεπῆ,
[6, 4]	φιλοσόφων παρ´ ἡμῶν σφετερισαμένους ὡς	ἴδια	αὐχεῖν τὸ καὶ παρὰ τῶν
[6, 5]	κύνας καὶ πιθήκους· καὶ τὰ	ἴδια	βρώματα βρωτοῖς θύματα θύουσιν καὶ
[6, 2]	εἰς πεζὸν λόγον καὶ ὡς	ἴδια	ἐξήνεγκαν Εὔμηλός τε καὶ Ἀκουσίλαος
[6, 2]	γὰρ τὰ ἑτέρων ὑφελόμενοι ὡς	ἴδια	ἐξήνεγκαν, καθάπερ Εὐγάμμων ὁ Κυρηναῖος
[6, 10]	τά τε κοινὰ καὶ τὰ	ἴδια	προσήσεται τὴν ἀλήθειαν· ἔστι γὰρ
[6, 10]	τά τε κοινὰ καὶ τὰ	ἴδια,	τούτου δὲ γινομένου εἰς ἀνοδίαν
[6, 17]	ἐκ συνασκήσεως κοινῆς εἰς σύνεσιν	ἰδίαν	ἄγονται· παραδεξάμενοι δὲ τὸν θεμέλιον
[6, 12]	ἐπὶ ἀφθαρσίᾳ καὶ εἰκόνα τῆς	ἰδίας	ἰδιότητος ἐποίησεν αὐτόν καθ´ ἣν
[6, 17]	ἀρετὴ δὲ ἡ φρόνησις· καὶ	ἴδιον	αὐτῆς γνωρίζειν τά τε ἄλλα
[6, 17]	ὁρμὴν καὶ σύστασιν, ἐμπειρία προσαγορεύεται.	ἴδιον	δέ ἐστιν ἐκεῖνο καὶ τῷ
[6, 6]	μή τις οἰέσθω, ὅ φαμεν	ἴδιον	εἶναι τῶν ἐκλεκτῶν, τοῦτο προειρημένον
[6, 17]	γνώμης. Ἕμπαλιν δ´, οἶμαι, νόμου	ἴδιον	καὶ λόγου παντὸς ὀρθοῦ τὸ
[6, 17]	τὸ προσῆκον ἑκάστῳ καὶ τὸ	ἴδιον	καὶ τὸ ἐπιβάλλον ἀποδιδόναι. Ὡς
[6, 15]	ἐν ἀπαγορεύσει νόμου, ἀλλ´ ἐξ	ἰδιοπραγίας	καὶ τῆς πρὸς θεὸν ἀγάπης
[6, 8]	μόνῃ χαρακτηρίζοιτο ἡ τῆς λογικῆς	ἰδιότης	ψυχῆς· τῷ ὄντι γὰρ ἡ
[6, 12]	στῦψις τῆς βαφῆς ἐμμείνασα τὴν	ἰδιότητα	καὶ παραλλαγὴν πρὸς τὰ λοιπὰ
[6, 6]	γενομένους διὰ τὴν τῆς ψυχῆς	ἰδιότητα,	ὀρθῶς βεβιωκότας, εἰ καὶ ἐν
[6, 12]	ἰδιότητος ἐποίησεν αὐτόν καθ´ ἣν	ἰδιότητα	τοῦ πάντα εἰδότος ὁ γνωστικὸς
[6, 15]	δ´ οὖν καὶ ἄλλας τινὰς	ἰδιότητας	ἡ Ἑβραίων διάλεκτος, καθάπερ καὶ
[6, 12]	τὴν γνῶσιν τῶν πνευματικῶν τῇ	ἰδιότητι	τῶν σχημάτων. Αὐταὶ γὰρ καθ´
[6, 12]	ἀφθαρσίᾳ καὶ εἰκόνα τῆς ἰδίας	ἰδιότητος	ἐποίησεν αὐτόν καθ´ ἣν ἰδιότητα
[6, 18]	καὶ Κλεάνθει Ζήνων, οἳ τοὺς	ἰδίους	μόνον αἱρετιστὰς ἔπεισαν· ὁ δέ
[6, 11]	αἰχμάλωτος ἐλήφθη ὁ Λώτ, τοὺς	ἰδίους	οἰκογενεῖς τιηʹ ἀριθμήσας καὶ ἐπεξελθὼν
[6, 13]	ἀπόστολοι κατά τι φύσεως ἐξαίρετον	ἰδίωμα,	ἐπεὶ καὶ ὁ Ἰούδας ἐξελέγη
[6, 16]	πίστεως προσγινόμενον ἁγίου πνεύματος χαρακτηριστικὸν	ἰδίωμα.	Ἕτι πρὸς τούτοις δέκα τισὶν
[6, 14]	μονῆς, μεγίστην κόλασιν ἐπιφερόμενος τὸ	ἰδίωμα	τῆς μετανοίας ὧν ἐξήμαρτεν μετὰ
[6, 12]	ψυχῆς} ὅπερ ἐν τοῖς πρόσθεν	ἰδίωμα	χαρακτηριστικὸν τῆς δικαίας εἰρήκαμεν ψυχῆς.
[6, 8]	καὶ μή τι ἡ γνῶσις	ἰδίωμα	ψυχῆς τυγχάνει λογικῆς εἰς τοῦτο
[6, 12]	οὔτε ἄλλῳ παρέχων« ποιῶν δὲ	ἰδίως	ἀγαθά, θεὸς ὄντως καὶ πατὴρ
[6, 15]	ὡς κατηχοῦνται οἱ ἐξ ἐθνῶν	ἰδιῶται	ἐξ ἐπιπολῆς δεχόμενοι τὸν λόγον·
[6, 18]	ὑποβὰς ἐπιφέρει· Εἰ δὲ καὶ	ἰδιώτης	τῷ λόγῳ, ἀλλ´ οὐ τῇ
[6, 2]	ἐνοικούντων πόλιν τὴν γῆν τ´	ἰδόντα	τὰς νόσους σκοπεῖν χρεών. Ὁμήρου
[6, 17]	ἐκκέχυται στομάτων, ὀλίγον τοῦ παντὸς	ἰδόντων.	ὡς γάρ που τὸ ἀπὸ
[6, 6]	πάντα αὐτῷ ἀφεθήσεται τὰ ἁμαρτήματα.	Ἰδοὺ	γάρ· φησί, τέθεικα πρὸ προσώπου
[6, 5]	γραφαῖς καθὼς ὁ κύριος λέγει·	ἰδοὺ	διατίθεμαι ὑμῖν καινὴν διαθήκην, οὐχ
[6, 3]	ἔμπειροι τοῦ λόγου κατὰ τὰς	ἱδρύσεις	ἐν πολλοῖς τῶν ἱερῶν καὶ
[6, 1]	τὸ συμφέρον καὶ ὠφέλιμον μετὰ	ἱδρῶτος	ἡ ζήτησις γενήσεται· οὐ γὰρ
[6, 12]	οὕτως ποιήσας τὸ φῶς, ἔπειτα	ἰδών,	καλὸν εἶπεν· ὃ δέ, καὶ
[6, 11]	εʹ ζʹ θʹ ιαʹ ιγʹ	ιεʹ	ἐξ ἀνισότητος δὲ τοῦ νϛ
[6, 11]	ἀπὸ μονάδος εʹ {δὲ} ὁ	ιεʹ	τῶν δὲ τετραγώνων ὁ κεʹ
[6, 11]	τῶν μὲν ἐπὶ τὸ γράφειν	ἱεμένων,	τῶν δὲ ἐπὶ τὸ παραδιδόναι
[6, 16]	ἡ δεκάλογος. Καὶ ὅτι μὲν	ἱερὰ	ἡ δεκάς, παρέλκει λέγειν τὰ
[6, 4]	ἂν προστάτης τοῦ ἱεροῦ, τὰ	ἱερατικὰ	καλούμενα δέκα βιβλία ἐκμανθάνει (περιέχει
[6, 4]	καὶ τῆς ὅλης παιδείας τῶν	ἱερέων)	ὁ γάρ τοι προφήτης παρὰ
[6, 4]	ᾗ γράφουσι. Τοῦτον τὰ {τε}	ἱερογλυφικὰ	καλούμενα περί τε τῆς κοσμογραφίας
[6, 4]	τῶν ἀνατολῶν. Ἑξῆς δὲ ὁ	ἱερογραμματεὺς>	προέρχεται, ἔχων πτερὰ ἐπὶ τῆς
[6, 4]	μέτρων καὶ τῶν ἐν τοῖς	ἱεροῖς	χρησίμων εἰδέναι χρή. Ἔπειτα ὁ
[6, 18]	Κοῦφον γάρ τι χρῆμα καὶ	ἱερὸν	ποιητὴς» γράφει καὶ οὐχ οἷός
[6, 4]	αὐτίκα τοῦτο ἐμφαίνει μάλιστα ἡ	ἱεροπρεπὴς	αὐτῶν θρῃσκεία. Πρῶτος μὲν γὰρ
[6, 15]	εἰς οὐρανοὺς ἀνάληψιν πρὸ τοῦ	Ἱεροσόλυμα	κτισθῆναι, καθὼς ἐγέγραπτο ταῦτα πάντα,
[6, 18]	ἂν γράφῃ μετ´ ἐνθουσιασμοῦ καὶ	ἱεροῦ	πνεύματος, καλὰ κάρτα ἐστίν. Ἴσμεν
[6, 4]	Οὗτος, ὡς ἂν προστάτης τοῦ	ἱεροῦ,	τὰ ἱερατικὰ καλούμενα δέκα βιβλία
[6, 3]	τὰς ἱδρύσεις ἐν πολλοῖς τῶν	ἱερῶν	καὶ σχεδὸν πᾶσι τὰς θήκας
[6, 4]	τε τῆς {καταγραφῆς} κατασκευῆς τῶν	ἱερῶν	καὶ τῶν ἀφιερωμένων αὐτοῖς χωρίων
[6, 11]	τριπλασίων διαγράμματος τοῦ θʹ ιβʹ	ιηʹ	ὧν ἡ σύνθεσις γεννᾷ τὸν
[6, 15]	αὐθεντικῶς καὶ αὐτολεξεὶ τὸν Χριστὸν	Ἰησοῦν	ὀνομαζόντων, εὕρομεν καὶ τὴν παρουσίαν
[6, 16]	μακάριον δηλοῖ, λόγον ὄντα τὸν	Ἰησοῦν	παριστῶσα. Ὁ δὲ πέμπτος ἑξῆς
[6, 15]	τὸν Μωυσέα ἀναλαμβανόμενον διττὸν εἶδεν	Ἰησοῦς	ὁ τοῦ Ναυῆ, καὶ τὸν
[6, 15]	φάραγγας κηδείας ἀξιούμενον. Εἶδεν δὲ	Ἰησοῦς	τὴν θέαν ταύτην κάτω πνεύματι
[6, 2]	τῆς Ἐριφύλης· Ἄπελθε· κινεῖς ὕπνον	ἰητρὸν	νόσου, καὶ Εὐριπίδου μὲν ἐξ
[6, 2]	γράφοντος· Ἐπεὶ τά γ´ ἀρκοῦντα	ἱκανὰ	τοῖς γε σώφροσιν, Ἐπίκουρος ἄντικρύς
[6, 12]	καὶ ἡ τῶν ἁμαρτημάτων ἀποχὴ	ἱκανὴ	πρὸς τελείωσιν, εἰ μὴ προσλάβοι
[6, 5]	κλέπται πάσης γραφῆς Ἕλληνες ᾕρηνται,	ἱκανῶς,	οἶμαι, διὰ πλειόνων δέδεικται τεκμηρίων·
[6, 3]	οἱ καταλειφθέντες, φασί, διὰ λιμὸν	ἱκέται	παραγενόμενοι εἰς Δελφοὺς ἤροντο τὴν
[6, 3]	ἀνέμων Ἀρισταῖον ἐν Κέῳ θῦσαι	Ἰκμαίῳ	Διί· πολλὴ γὰρ ἦν φθορά,
[6, 2]	πράσσοντας ἐν καιρῷ πολιοκρόταφον γῆρας	ἱκνεῖσθαι,	πρὶν ἐγκῦρσαι δύᾳ, Μοσχίων ὁ
[6, 11]	βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν	ἱματισμῷ	διαχρύσῳ, περιβεβλημένη πεποικιλμένοις» καὶ τοῖς
[6, 2]	ὃ μὲν γὰρ ἄλλης λέκτρον	ἱμείρει	λαβεῖν, ἣ δ´ ἐνδεὴς τοῦδ´
[6, 2]	Ἔρξω· ἐτήτυμον γὰρ ξυνὸς {ἀνθρώποις{	ιν}	Ἄρης. Ἔτι κἀκεῖνο μεταφράζων· Νίκης
[6, 6]	μαθητῶν μιμητὰς γενέσθαι τοῦ διδασκάλου,	ἵν´	ὃ μὲν τοὺς ἐξ Ἑβραίων,
[6, 3]	περὶ οὗ ὁ Μωυσῆς λέγει,	ἵνα	αὐτῷ συνῶμεν· καὶ περιτεμεῖσθε τὴν
[6, 12]	δημιουργίαν τε καὶ οἰκονομίαν συνιέναι,	ἵνα	δή, Καθαρὸς τὴν καρδίαν γενόμενος,
[6, 15]	παρὰ τοῖς προφήταις μάλιστα ἐπλεόνασεν,	ἵνα	δὴ καὶ τοὺς φιλοσόφους τοὺς
[6, 16]	τῆς φωνῆς υἱὸς εἶναι θεοῦ,	ἵνα	δὴ οἳ μὲν ἀναπαύσωνται πεισθέντες
[6, 8]	τυγχάνει λογικῆς εἰς τοῦτο ἀσκουμένης,	ἵνα	διὰ τῆς γνώσεως εἰς ἀθανασίαν
[6, 17]	ἀλλ´ ἐκ μαθήσεως. Οὐ γὰρ	ἵνα	δόξωμεν εἶναι χρηστοί, εἰς Χριστὸν
[6, 15]	νοῦν αἱ γραφαί, πρῶτον μὲν	ἵνα	ζητητικοὶ ὑπάρχωμεν καὶ προσαγρυπνῶμεν ἀεὶ
[6, 17]	ταῖς θριξὶν ἡ δύναμις ἐδόθη,	ἵνα	καὶ τὰς ἀποβλήτους τῶν ἐν
[6, 6]	Ἅιδου ἡ αὐτὴ γέγονεν οἰκονομία;	ἵνα	κἀκεῖ πᾶσαι αἱ ψυχαὶ ἀκούσασαι
[6, 10]	(οὐ γὰρ ἂν γνῶσιν εἴποιμι)	ἵνα	λυθῇ πιθανολογίᾳ, λυθήτω, διὰ τούτου
[6, 6]	μοι δοκεῖ τοὺς προσποιουμένους φιλοσοφεῖν,	ἵνα	μάθωσι τί ἐστιν ἡ ὑπόπτερος
[6, 12]	τελειότητι γνωστικῇ, οὐδαμῇ οὐδαμῶς χωλεύουσα,	ἵνα	μὴ ἄδικός τε καὶ ἄνισος
[6, 6]	τοῖς ἔθνεσι τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ»	ἵνα	μὴ ἀδίκως κριθῶσιν. Εἰ τοίνυν
[6, 2]	ταράσσει κἀπὶ πόντον ἔρχεται. Ἀλλ´	ἵνα	μὴ ἐπὶ πλέον προΐῃ ὁ
[6, 6]	ἐν σαρκὶ διὰ τοῦτο εὐηγγελίσατο,	ἵνα	μὴ καταδικασθῶσιν ἀδίκως, πῶς οὐ
[6, 15]	διὰ τοὺς ἐξ Ἰουδαίων πιστεύοντας,	ἵνα	μή, καταλύοντος αὐτοῦ τὰ ἐκ
[6, 14]	τοῖς ἔθνεσιν, φησὶν ὁ νόμος,	ἵνα	μὴ τέλεον ἄθεοι γενόμενοι τελέως
[6, 9]	αὐτῷ ἐπιτρέπει χρῆσθαι τοῖς ἀναγκαίοις,	ἵνα	μὴ τὴν αἰτίαν τῆς διαλύσεως
[6, 17]	ἠθέλησεν εὐτελεῖ χρήσασθαι σώματος μορφῇ,	ἵνα	μή τις τὸ ὡραῖον ἐπαινῶν
[6, 15]	σῴζων τὰ κύρια τῶν δογμάτων,	ἵνα	πάντας κερδήσῃ. Δανιὴλ δὲ τὸν
[6, 5]	χρόνῳ διαιρουμένων τῶν τριῶν λαῶν,	ἵνα	τις φύσεις ὑπολάβοι τριττάς, διαφόροις
[6, 16]	ἀιδιότητος αὐτοῦ ὁ βουλόμενος ἐξαίρειν,	ἵνα	τὸ ψεῦδος ἐγκρίνῃ, λέγων ἤτοι
[6, 16]	ἔτη. Εἴη δ´ ἡμᾶς βασιλεύειν.	ἵνα	τοίνυν γενητὸν εἶναι τὸν κόσμον
[6, 7]	ζητῶν κἂν Αἰγυπτίους εἴπῃς κἂν	Ἰνδοὺς	κἂν Βαβυλωνίους κἂν τοὺς Μάγους
[6, 4]	γοῦν ὁ Μακεδὼν δέκα λαβὼν	Ἰνδῶν	γυμνοσοφιστὰς τοὺς δοκοῦντας ἀρίστους εἶναι
[6, 4]	ὡς ἐν βραχεῖ φάναι τοιαῦτα·	Ἰνδῶν	δὲ ἡ φιλοσοφία καὶ αὐτῶν
[6, 2]	ἔστι φυγεῖν βροτὸν οὐδ´ ὑπαλύξαι,	ἴομεν,	εἴ κέ τῳ εὖχος ὀρέξομεν,
[6, 13]	παρασχόμενος τοῦ γενέσθαι ἀπόστολον, ἀντικατατάσσεται	Ἰούδα.	Ἕξεστιν οὖν καὶ νῦν ταῖς
[6, 18]	ἡμετέρου λόγος οὐκ ἔμεινεν ἐν	Ἰουδαίᾳ	μόνῃ, καθάπερ ἐν τῇ Ἑλλάδι
[6, 6]	δημοσίας γὰρ βίβλους εἴτε τὰς	Ἰουδαϊκὰς	λέγει γραφὰς εἴτε τὰς τῶν
[6, 5]	Ἑλλήνων ἐθνικῶς, ὑπὸ δὲ Ἰουδαίων	Ἰουδαϊκῶς,	καινῶς δὲ ὑφ´ ἡμῶν καὶ
[6, 11]	λεʹ ἐν ταύταις ταῖς ἡμέραις	Ἰουδαῖοι	διαπλάσσεσθαι τὰ ἑπτάμηνα λέγουσιν. Ὁ
[6, 6]	ἀνακαλυφθῆναι. εἰ γὰρ δέσμιοι μὲν	Ἰουδαῖοι,	ἐφ´ ὧν καὶ ὁ κύριος
[6, 15]	πάσας ὅσας ἐποίησαν αὐτῷ οἱ	Ἰουδαῖοι,	καὶ τὴν ἔγερσιν καὶ τὴν
[6, 15]	ἀληθείας ἐγγίνεται· ὣς δὲ καὶ	Ἰουδαίοις	διοιχθείσης τῆς παλαιᾶς γραφῆς τὸ
[6, 17]	ἀπονεμούσης δηλονότι προνοίας. Εἰκότως οὖν	Ἰουδαίοις	μὲν νόμος, Ἕλλησι δὲ φιλοσοφία
[6, 15]	μὲν λέγῃ, οἳ δὲ ἀκούωσιν,	Ἰουδαίοις	μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν»
[6, 14]	καὶ τὰ ἔργα ἐπακολουθήσῃ. Αὐτίκα	Ἰουδαίοις	μόνοις ταύτην ἔλεγε τὴν φωνὴν
[6, 6]	βοῦς μὲν γὰρ εἴρηται ὁ	Ἰουδαῖος	ἐκ τοῦ κατὰ νόμον ὑπὸ
[6, 7]	ἔστιν ἁπλῶς τοῦ κοινοῦ πιστοῦ,	Ἰουδαίου	τε καὶ Ἕλληνος, ἡ τελείωσις
[6, 13]	μεσότοιχον» αἴρεται τὸ διορίζον τοῦ	Ἰουδαίου	τὸν Ἕλληνα εἰς περιούσιον λαόν.
[6, 6]	μηκέτι ἐπιπροσθεῖσθαι σαρκίῳ· εἰ δὲ	Ἰουδαίους	μόνον εὐηγγελίσατο, οἷς ἔλειπεν ἡ
[6, 5]	πάλιν ὧδέ πως· Μηδὲ κατὰ	Ἰουδαίους	σέβεσθε· καὶ γὰρ ἐκεῖνοι μόνοι
[6, 5]	κυρίου ῥήματι· ἐπεί, ὅτι καθάπερ	Ἰουδαίους	σῴζεσθαι ἠβούλετο ὁ θεὸς τοὺς
[6, 6]	ἅγιος ἅπας ἐστὶν σὺν τῷ	Ἰουδαίῳ	καὶ ὁ ἐξ ἐθνῶν ἐπιστρέφων,
[6, 13]	διοικηταί, ἐπ´ ἴσης ἔκ τε	Ἰουδαίων	ἔκ τε Ἑλλήνων, οἱ τέσσαρες
[6, 5]	μὲν Ἑλλήνων ἐθνικῶς, ὑπὸ δὲ	Ἰουδαίων	Ἰουδαϊκῶς, καινῶς δὲ ὑφ´ ἡμῶν
[6, 6]	ἐάν τε Ἕλλην· οὐ γὰρ	Ἰουδαίων	μόνων, πάντων δὲ ἀνθρώπων ὁ
[6, 5]	διέθετο· τὰ γὰρ Ἑλλήνων καὶ	Ἰουδαίων	παλαιά, ἡμεῖς δὲ οἱ καινῶς
[6, 15]	Τιμόθεον περιέτεμεν διὰ τοὺς ἐξ	Ἰουδαίων	πιστεύοντας, ἵνα μή, καταλύοντος αὐτοῦ
[6, 11]	τὴν προπαιδείαν Ἑλλήνων τε καὶ	Ἰουδαίων	πρὸ τοῦ θείου πυροῦ τῆς
[6, 13]	ἐξαίρετον ἰδίωμα, ἐπεὶ καὶ ὁ	Ἰούδας	ἐξελέγη σὺν αὐτοῖς, ἀλλ´ οἷοί
[6, 2]	ἐπιδεικνύναι, φέρε ἄντικρυς μαρτυροῦντα ἡμῖν	Ἱππίαν	τὸν σοφιστὴν τὸν Ἠλεῖον, ὃς
[6, 2]	ζαμίας. Ἀλλὰ καὶ τοῦ ἰατροῦ	Ἱπποκράτους	Ἐπιβλέπειν οὖν δεῖ καὶ ὥρην
[6, 2]	ἤτοι κακόν, Σοφοκλέους δὲ ἐξ	Ἱππόνου·	Πρὸς ταῦτα κρύπτε μηδέν, ὡς
[6, 18]	ὡς ὁρᾶται, πλασσέτω καὶ τὴν	ἶριν	τοῖς χρώμασιν ἀπεικαζέτω. Ἐπὰν δὲ
[6, 13]	τε εἰς εὐποιίαν γνωστικῆς τελειότητος	ἰσάγγελος»	μὲν ἐνταῦθα· φωτεινὸς δὲ ἤδη
[6, 5]	ὅτι δὲ οὐ κατ´ ἐπίγνωσιν	ἴσασι	τὸν θεόν, ἀλλὰ κατὰ περίφρασιν
[6, 11]	ἀμαθίᾳ βύσαντες τὰ ὦτα, ἐπείπερ	ἴσασιν	οὐ δυνησόμενοι ἅπαξ ὑποσχόντες τὰς
[6, 7]	γοῦν τοῦ κόσμου τούτου οὐκ	ἴσασιν	οὐδέν. Καὶ μὴν ὡς ἡ
[6, 9]	τῶν καλῶν ὀρεγόμενος; ἀλλ´ οὐκ	ἴσασιν,	ὡς ἔοικεν, οὗτοι τὸ θεῖον
[6, 12]	ἡ δικαιοσύνη τετράγωνός ἐστι, πάντοθεν	ἴση	καὶ ὁμοία ἐν λόγῳ, ἐν
[6, 2]	τὸ νόθον, ἡ φύσις δ´	ἴση,	Σοφοκλέους δὲ ἐξ Ἀλεαδῶν· Ἅπαν
[6, 2]	Ἀλεαδῶν· Ἅπαν τὸ χρηστὸν τὴν	ἴσην	ἔχει φύσιν, πάλιν Εὐριπίδου μὲν
[6, 12]	Αὐταὶ γὰρ καθ´ αὑτὰς ἐπ´	ἴσης	εἰσὶ ψυχαὶ αἱ ψυχαὶ οὐθέτεραι,
[6, 13]	κριταί τε καὶ διοικηταί, ἐπ´	ἴσης	ἔκ τε Ἰουδαίων ἔκ τε
[6, 12]	ἄνδρα ἡ γυνή, ἀθήλυντος ἐπ´	ἴσης	καὶ ἀνδρικὴ καὶ τελεία γενομένη.
[6, 16]	νοήματι κτισθέντων, ἀλλ´ οὐκ ἐπ´	ἴσης	ὄντων τιμίων· οὐδ´ ἂν φωνῇ
[6, 6]	τῶν φιλοσόφων, κοινοποιεῖ τὴν ἀλήθειαν.	Ἰσίδωρός	τε ὁ Βασιλείδου υἱὸς ἅμα
[6, 18]	ἱεροῦ πνεύματος, καλὰ κάρτα ἐστίν.	Ἴσμεν	δὲ οἷα ποιηταὶ λέγουσιν. Τοὺς
[6, 12]	ἀγαθὰ καλοῦμεν· τῶν δὲ ἀγαθῶν	ἴσμεν	τὰ μὲν αὐτὰ δι´ αὑτὰ
[6, 17]	διδάσκων. Ἀμέλει καὶ αὐτὸς τοῖς	ἴσοις	παρὰ τοῦ κυρίου ὠφέληται. Οὕτως
[6, 2]	οὐδ´ ἕνα ὑμῶν ἀγνοεῖν ἡγοῦμαι.	Ἰσοκράτους	πάλιν εἰρηκότος Ὥσπερ τῶν χρημάτων,
[6, 2]	τεκμηρίοις καὶ τοῖς εἰκόσι ζητεῖν.	Ἰσοκράτους	τε αὖ εἰπόντος Δεῖ δὲ
[6, 16]	καὶ τοῦ δύο· φαίνεται γὰρ	ἴσον	ἀμφοῖν ἀπέχων. Ὡς δ´ ὁ
[6, 2]	τοῦ θεοῦ καὶ τὸ ποιῆσαι	ἴσον	γενέσθαι, Ἀριστοφάνης ἔφη· Δύναται γὰρ
[6, 15]	ἐναποξύεται τὸ στέλεχος κατ´ ὀφθαλμὸν	ἴσον	τῇ περιγραφῇ. Καὶ οὕτως ἐντίθεται
[6, 2]	γενέσθαι, Ἀριστοφάνης ἔφη· Δύναται γὰρ	ἴσον	τῷ δρᾶν τὸ νοεῖν, καὶ
[6, 3]	τὸν Περσικὸν πόλεμον εἰς τὸν	ἴσον	ὑπερέθεντο χρόνον. Διαφέρειν δ´ οὐδὲν
[6, 11]	ὀκτώ, κύβος ὁ πρῶτος, ἡ	ἰσότης	ἐν ἁπάσαις ταῖς διαστάσεσι, μήκους,
[6, 11]	τρίγωνος ἀριθμὸς καὶ συνέστηκεν ἐξ	ἰσότητος	μὲν τοῦ ξδʹ ὧν ἡ
[6, 6]	κύριον σῴζειν μετὰ δικαιοσύνης καὶ	ἰσότητος	τῆς πρὸς τοὺς ἐπιστρέφοντας εἴτε
[6, 6]	Λέγει γοῦν κύριος ὁ ῥυσάμενος	Ἰσραήλ·	καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ
[6, 5]	μὲν οὖν τις θελήσῃ τοῦ	Ἰσραὴλ	μετανοήσας διὰ τοῦ ὀνόματός μου
[6, 15]	Μωυσέως καὶ οἱ ἅγιοι τοῦ	Ἰσραὴλ	ταῖς τῶν ἀγγέλων ὀπτασίαις, οὕτως
[6, 14]	τοῦ θεοῦ, οἱ τῷ ὄντι	Ἰσραηλῖται	οἱ καθαροὶ τὴν καρδίαν, ἐν
[6, 7]	Θάλητα καὶ τοὺς πρώτους σοφούς,	ἵσταμαι	τὸν τούτων διδάσκαλον ζητῶν κἂν
[6, 16]	ταῖς δύο καὶ ἡμίσει, ὡς	ἱστορεῖ	Πόλυβος μὲν ὁ ἰατρὸς ἐν
[6, 15]	θεωρίαν ἡ κατὰ τὸν Μωυσέα	ἱστορία	διδάσκει, μέχρις ἂν ἐθισθέντες ἀντωπεῖν,
[6, 2]	καὶ ὁ Θουκυδίδης ἐν ταῖς	ἱστορίαις	Εἰώθασιν δὲ οἱ πολλοὶ τῶν
[6, 2]	τήν τε φιλοσοφίαν τήν τε	ἱστορίαν,	ἀλλὰ μηδὲ τὴν ῥητορικὴν τοῦ
[6, 11]	γάρ, μετὰ τὴν τῶν μεταρσίων	ἱστορίαν	περί τε σχήματος τοῦ παντὸς
[6, 15]	καθαρώτερος γενόμενος, δηλούσης, οἶμαι, τῆς	ἱστορίας	μὴ πάντων εἶναι τὴν γνῶσιν,
[6, 3]	Λέγουσι δὲ καὶ οἱ τὰς	ἱστορίας	συνταξάμενοι ἀμφὶ τὴν Βρεττανικὴν νῆσον
[6, 2]	καὶ Εὔδημος ὁ Νάξιος οἱ	ἱστορικοὶ	καὶ ἐπὶ τούτοις ὁ Προκοννήσιος
[6, 2]	ἐπιθεῖναι τὸ πρόσφορον Ἔφορον τὸν	ἱστορικὸν	γράφοντα· Ἀλλὰ καὶ τῶν ἀγρίων
[6, 2]	Εὔμηλός τε καὶ Ἀκουσίλαος οἱ	ἱστοριογράφοι.	Μελησαγόρου γὰρ ἔκλεψεν Γοργίας ὁ
[6, 3]	θεοῦ ἕκαστον τῶν αἰτημάτων. Πάλιν	ἱστοροῦσιν	Ἕλληνες ἐκλειπόντων ποτὲ τῶν ἐτησίων
[6, 3]	χώραν τρία κεῖσθαι ὄρη ἐφεξῆς	ἱστοροῦσιν	ἐν πεδίῳ μακρῷ· τοὺς δὴ
[6, 3]	ἤτοι ἀληθῆ ταῦτα εἶναι ἃ	ἱστοροῦσιν	ἢ ψευδῆ. Ἀλλὰ ψευδῆ μὲν
[6, 11]	τισι, δώδεκα τὸ κήρυγμα δηλοῦν	ἱστοροῦσιν,	ὅτι τριακοστῷ μὲν ἐκήρυξεν ὁ
[6, 10]	οὐρανῷ καὶ τῇ περιφορᾷ συμπεριπολήσει,	ἱστορῶν	ἀεὶ τὰ θεῖα καὶ τὴν
[6, 17]	ἡ γραφή, δυνάμει θείᾳ καὶ	ἰσχύι	τῆς διαδόσεως καθηκούσης εἰς ἀνθρωπίνην
[6, 16]	τις ἐν ἑβδομάδι μέγ´ ἄριστος	ἰσχύν,	ἥν τ´ ἄνδρες σήματ´ ἔχους´
[6, 17]	δύναμις καὶ ἐντίθησι ταῖς φρεσὶν	ἰσχύν	τε καὶ συναίσθησιν ἀκριβεστέραν, μένος
[6, 2]	τοῦ παιδίου τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι	ἰσχύοι	τὸ σῶμα καὶ γυμνάζοιτο. Αὖθίς
[6, 2]	Ὡς αἰεὶ τέχνη μέγ´ ἀμείνων	ἰσχύος	ἐστίν, Ὅμηρος λέγει Μήτι τοι
[6, 3]	ὁ θεὸς ὁ μέγας καὶ	ἰσχυρὸς	καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις. Ὅ
[6, 2]	βέλτιστος τὸ σῶμα γένοιτο καὶ	ἰσχυρότατος;	εἰ ὁ φυτεύων γυμνάζοιτο καὶ
[6, 4]	Ὁ δὲ ὄγδοος ἐρωτηθείς, τί	ἰσχυρότερον,	ζωὴ ἢ θάνατος, ζωή, ἔφη,
[6, 2]	Πυτίνῃ εἰπόντος· Τὴν μὲν παρασκευὴν	ἴσως	γινώσκετε, Ἀνδοκίδης ὁ ῥήτωρ λέγει·
[6, 2]	παραστησώμεθα ὧδέ πως λέγοντα· Τούτων	ἴσως	εἴρηται τὰ μὲν Ὀρφεῖ, τὰ
[6, 1]	μόνον αἱ λογικαὶ δυνάμεις, ἀλλ´	ἴσως	καὶ αἱ ἄλογοι μεθέξουσιν, ἣν
[6, 2]	Ἡμεῖς δὲ τοῦτο λέξοιμεν ἂν	ἴσως	οὐκ ἀτόπως, ὅτι ἀρχὴ μὲν
[6, 16]	ἑρπετά, θηρία καὶ τῶν ἐνύδρων	ἰχθύας	καὶ κήτη, τῶν τε αὖ
[6, 11]	καὶ φερομένην φιλοσοφίαν Ἑλληνικὴν οἱ	ἰχθύες	ἐμήνυον, εἰς διατροφὴν ἐκτενῆ τοῖς
[6, 2]	τε καὶ εἰν ἁλὶ ἔλλοπος	ἰχθύς,	Εὐριπίδης ἐν Χρυσίππῳ μεταγράφει· Θνῄσκει
[6, 11]	κατακλιθέντων καταντικρὺ τῆς Τιβεριάδος τοῖς	ἰχθύσι	τοῖς δυσὶ καὶ τοῖς εʹ
[6, 11]	τοῦ κυριακοῦ· χορὸς δὲ ἀναύδων	ἰχθύων	ἐπερρόθει, ἡ μοῦσα ἡ τραγικὴ
[6, 11]	περίεργος εἶ, ἔκλαβε θάτερον τῶν	ἰχθύων	τὴν ἐγκύκλιον, τὸν λοιπὸν δὲ
[6, 11]	κἀκ τοῦ πλήθους τῶν ἑαλωκότων	ἰχθύων	τὴν ἐκλογὴν τῶν ἀμεινόνων ποιουμένῳ.
[6, 13]	φασὶν αἱ γραφαὶ τοὺς κατ´	ἴχνος	τῶν ἀποστόλων ἐν τελειώσει δικαιοσύνης
[6, 13]	ὥς φησιν ἐν τῇ ἀποκαλύψει	Ἰωάννης.	Μία μὲν γὰρ τῷ ὄντι
[6, 8]	γνωστικόν, ὁποῖος ἦν Ἰάκωβος, Πέτρος,	Ἰωάννης,	Παῦλος καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι.
[6, 11]	ὁ νόμος, ὁ προφήτης εἴρηκεν	Ἰωάννης.	Σύνες ἤδη μοι τὸ μυστήριον
[6, 6]	ἡ πίστις, διὸ καὶ τούτους	ἰώμενος	ὁ κύριος ἔλεγεν· Ἡ πίστις
[6, 11]	τὸ τριακοσιοστὸν στοιχεῖον, τὸ δὲ	ἰῶτα	καὶ τὸ ἦτα τοὔνομα σημαίνειν
[6, 16]	ὅλως ἡ δεκάλογος διὰ τοῦ	ἰῶτα	στοιχείου τὸ ὄνομα τὸ μακάριον

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/03/2010