HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Les Stromates, livre VI

Liste des contextes (ordre alphabétique)

β = 138 formes différentes pour 218 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[6, 11]   ἀρτίων, οἳ γεννῶσι τοὺς ἑτερομήκεις, βʹ δʹ ηʹ ιʹ ιβʹ ιδʹ

[6, 7]   Αἰγυπτίους εἴπῃς κἂν Ἰνδοὺς κἂν Βαβυλωνίους κἂν τοὺς Μάγους αὐτούς, οὐ

[6, 1]   λόγους αὐτοῦ ἐν κρίσει« ἐπιλογισμῷ βαθεῖ· οὗτος ἐσκόρπισεν, ἔδωκεν τοῖς πένησιν«

[6, 18]   θεωρεῖν ἐθίζοντες, Ὃτι πνεῦμα τὰ βάθη τοῦ θεοῦ ἐρευνᾷ, ψυχικὸς δὲ

[6, 11]   τοῦ κατασκευάσματος, πλάτος δὲ νʹ βάθος δὲ λʹ καὶ εἰς πῆχυν

[6, 11]   ἁπάσαις ταῖς διαστάσεσι, μήκους, πλάτους, βάθους. Αἵ τε ἡμέραι τῶν ἀνθρώπων

[6, 2]   βεβαίους τὰς βροτῶν εἶναι τύχας. Βακχυλίδου τε εἰρηκότος· Παύροισι δὲ θνητῶν

[6, 14]   μετανοίας ὧν ἐξήμαρτεν μετὰ τὸ βάπτισμα. Ἀνιᾶται γοῦν ἔτι μᾶλλον ἤτοι

[6, 17]   δὲ παρ´ ἡμῖν ἐστι τοῖς βαρβάροις. Αὐτίκα ὁ κύριος οὐ μάτην

[6, 2]   Τηλέφῳ εἰπόντος Εὐριπίδου· Ἕλληνες ὄντες βαρβάροις δουλεύσομεν; Θρασύμαχος ἐν τῷ ὑπὲρ

[6, 2]   τὰ μὲν Ἕλλησι, τὰ δὲ βαρβάροις· ἐγὼ δὲ ἐκ πάντων τούτων

[6, 17]   οὐχ Ἕλλησι μόνον, ἀλλὰ καὶ βαρβάροις ὁμιλήσαντες, ἐπὶ τὴν πίστιν ἐκ

[6, 8]   δικαιοσύνην ἀγόντων τῶν τε ἐν βαρβάροις. Σαφῶς δὲ ἤδη καὶ ὁ

[6, 15]   καὶ τοὺς παρὰ τοῖς ἄλλοις βαρβάροις σοφοὺς ἠγνοηκέναι τὸ ἅγιον ἐπιδείξῃ

[6, 6]   ἐδόθη νόμος μὲν καὶ προφῆται βαρβάροις, φιλοσοφία δὲ Ἕλλησι, τὰς ἀκοὰς

[6, 15]   θρῃσκείαν. Διόπερ αἱ κατὰ τὴν βάρβαρον φιλοσοφίαν αἱρέσεις, κἂν θεὸν λέγωσιν

[6, 15]   προφητείας ἡ Παροιμία» κατὰ τὴν βάρβαρον φιλοσοφίαν λέγεταί τε καὶ παραβολὴ»

[6, 7]   ἃ καὶ αὐτά, ἐκ τῆς βαρβάρου κλαπέντα θεοδωρήτου χάριτος, Ἑλληνικῷ κεκόσμηται

[6, 11]   Ἀριστόξενος. Ἡ τοίνυν ἁρμονία τοῦ βαρβάρου ψαλτηρίου, τὸ σεμνὸν ἐμφαίνουσα τοῦ

[6, 17]   τελείωσιν, ἢν μὴ ἐπαισχύνηται γνώσει βαρβάρῳ μαθητεύουσα φιλοσοφία προκόπτειν εἰς ἀλήθειαν.

[6, 2]   λέγει· Ἀρχελάῳ δουλεύσομεν Ἕλληνες ὄντες βαρβάρῳ; Ὀρφέως δὲ ποιήσαντος· Ἔστιν ὕδωρ

[6, 8]   κίνδυνον. Ὥσπερ δὲ ἐν τῇ βαρβάρῳ φιλοσοφίᾳ, οὕτως καὶ ἐν τῇ

[6, 4]   τὸ καὶ παρὰ τῶν ἄλλων βαρβάρων ἀπηνθίσθαι τῶν εἰς ἑκάστην αἵρεσιν

[6, 3]   ὑφαιρούμενοι τὰ δόγματα παρὰ τῶν βαρβάρων διελέγχονται, ἀλλὰ καὶ προσέτι ἀπομιμούμενοι

[6, 8]   ἀλήθειαν, ἐξευτελίζοντες τὴν φωνὴν τὴν βαρβάρων ἢ καὶ ὑφορώμενοι τὸν ἐπηρτημένον

[6, 18]   πείθων Ἑλλήνων τε ὁμοῦ καὶ βαρβάρων κατὰ ἔθνος καὶ κώμην καὶ

[6, 17]   ἀμφοῖν θεοῦ, Ἑλλήνων τε καὶ βαρβάρων, μᾶλλον δὲ παντὸς τοῦ τῶν

[6, 2]   ἄλλων τῶν κατὰ τὰ ἔθνη βαρβάρων οὐκ ὀλίγους, ἐχρῆν δὲ καὶ

[6, 1]   ὑπὸ Ἑλλήνων τά τε ὑπὸ βαρβάρων προσαπορούμενα ἡμῖν περὶ τῆς τοῦ

[6, 8]   δὲ τὸ ῥητὸν τοῦ προφήτου Βαρνάβας ἐπιφέρει· Πολλῶν πυλῶν ἀνεῳγυιῶν ἡ

[6, 3]   Ἀκράγαντος ὄρους πνέοντός ποτε ἀνέμου βαρὺ καὶ νοσῶδες τοῖς ἐγχωρίοις, ἀλλὰ

[6, 11]   ἄνωθεν συντελεῖται, ἐκ τῆς πλατείας βάσεως ἀποξυνομένη πυραμίδος τρόπον, ἡ κιβωτός,

[6, 17]   καὶ συνασκήσεως τελείας τὸ γενέσθαι βασιλέα καρπουμένων. Ὁ μιμούμενος ἄρα τὴν

[6, 12]   ὁ Ἀβραάμ, ὁπηνίκα παρὰ τῷ βασιλεῖ τῆς Αἰγύπτου διὰ τὸ τῆς

[6, 17]   ὅτι μάλιστα Βιαστῶν ἐστιν ἡ βασιλεία» ἐκ ζητήσεως καὶ μαθήσεως καὶ

[6, 11]   παραβολὴν λέγουσαν· Ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σαγήνην εἰς

[6, 15]   Ἐπιθυμία ἄρα σοφίας ἀνάγει ἐπὶ βασιλείαν. Διδάσκει γάρ, οἶμαι, ὡς ἀληθινὴ

[6, 6]   τὴν ἀλήθειαν. Ἰσίδωρός τε ὁ Βασιλείδου υἱὸς ἅμα καὶ μαθητὴς ἐν

[6, 18]   τῇ πρώτῃ καταγγελίᾳ κωλύουσιν ὁμοῦ βασιλεῖς καὶ τύραννοι καὶ οἱ κατὰ

[6, 5]   παράταξιν ποιήσουσι τῷ Χριστῷ πολλοὶ βασιλεῖς, μισοῦντες αὐτὸν καὶ τοὺς φοροῦντας

[6, 4]   τοιαῦτα κρίνων; καὶ πῶς, εἶπεν, βασιλεῦ, ἀληθὴς εἴης, φήσας πρῶτον ἀποκτεῖναι

[6, 15]   ἐνεργῶν. Ἔντεινον καὶ κατευοδοῦ καὶ βασίλευε» ὁ Δαβὶδ γράφει, ἕνεκεν ἀληθείας

[6, 16]   καὶ ἐπειδὰν κρατῇ τῶν ἐπιθυμιῶν, βασιλεύει τὸ ἡγεμονικόν. Τὸ οὖν Οὐκ

[6, 16]   ὀγδοήκοντα ἔτη. Εἴη δ´ ἡμᾶς βασιλεύειν. ἵνα τοίνυν γενητὸν εἶναι τὸν

[6, 15]   ἄφθαρτον ποιεῖ καὶ ἐγγὺς θεοῦ βασιλέως τὸν βασιλικὸν ἀνάγει, ζητεῖν ἄρα

[6, 15]   τὸν μανιάκην ἐβάστασεν ἐπὶ τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν, μὴ ὑπεριδὼν θλιβῆναι

[6, 18]   καὶ εὐεργετεῖν δύνασθαι, οὐκ ἔσεσθε βασιλικοί. Ἡ ἐπίτασις γὰρ τῆς κατὰ

[6, 15]   καὶ ἐγγὺς θεοῦ βασιλέως τὸν βασιλικὸν ἀνάγει, ζητεῖν ἄρα δεῖ τὴν

[6, 7]   νόμισμα κυρίου γενόμενος καὶ χάραγμα βασιλικὸν ἀναδεξάμενος, ἤ, ἐπεὶ καὶ Σολομὼν

[6, 17]   ἄρχεται· οὐδὲ μέλλειν, ἀλλ´ εἶναι βασιλικόν τε καὶ φωτεινὸν καὶ γνωστικὸν

[6, 15]   ἀρχικὸν εἶναι καὶ ἡγεμονικὸν τὸν βασιλικόν τε καὶ Χριστιανόν, ἐπεὶ μὴ

[6, 4]   ὕμνους περιέχει θεῶν, ἐκλογισμὸν δὲ βασιλικοῦ βίου τὸ δεύτερον. Μετὰ δὲ

[6, 11]   ὁ Δαβὶδ διαγράφει· Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἱματισμῷ

[6, 4]   οἱ τὴν ἔκπεμψιν τῶν ἄρτων βαστάζοντες. Οὗτος, ὡς ἂν προστάτης τοῦ

[6, 12]   τοῖς ἐρίοις ἡ στῦψις τῆς βαφῆς ἐμμείνασα τὴν ἰδιότητα καὶ παραλλαγὴν

[6, 18]   ἔχειν τὸν γνωστικόν, κατάληψίς ἐστι βεβαία διὰ λόγων ἀληθῶν καὶ βεβαίων

[6, 8]   τοίνυν αὕτη ἡ πίστις ἀπόδειξις βεβαία, ἐπεὶ τοῖς ὑπὸ τοῦ θεοῦ

[6, 7]   τε καὶ ἐσομένων καὶ παρῳχηκότων βεβαία καὶ ἀσφαλής, ὡς ἂν παρὰ

[6, 8]   ἐπιστήμονα εἶναι καὶ πάντων περιληπτικόν, βεβαίᾳ καταλήψει κεχρημένον καὶ ἐπὶ τῶν

[6, 7]   καὶ ἀνθρωπίνων πραγμάτων, κατάληψίν τινα βεβαίαν οὖσαν καὶ ἀμετάπτωτον, συνειληφυῖαν τά

[6, 17]   ἐπὶ πᾶσι προσλαμβάνει μετὰ τὴν βεβαίαν πίστιν ἅγιον κατ´ ἐπισκοπὴν ὁ

[6, 9]   τὴν ἐν οἷς ἐστι κατάστασιν βεβαίαν τῶν μελλόντων κατάληψιν εἰδὼς δι´

[6, 8]   καὶ τῶν ὀλίγον προορᾶσθαι δυναμένων· βεβαιοῖ γὰρ ὁ τοιοῦτος εἶναί τινα

[6, 2]   πάντων. Αὖθίς τε Ἀριστοφάνους γράφοντος· Βέβαιον ἕξεις τὸν βίον δίκαιος ὤν,

[6, 11]   ἀληθῆ φιλοσοφίαν, πεῖσμα τῇ ψυχῇ βέβαιον τὴν ἐκ πάντων ἀσφάλειαν πεπορισμένους.

[6, 9]   καὶ ἡ παντελὴς ἕπεται ἀποκατάστασις, βεβαιοῦντος δι´ ἔργων τοῦ μισθαποδότου, ὃ

[6, 2]   ὁμοίως Θεοδέκτης γράφει· Τὸ μὴ βεβαίους τὰς βροτῶν εἶναι τύχας. Βακχυλίδου

[6, 2]   οὕτως ἄντικρυς παρ´ ἀλλήλων ὑφαιρούμενοι βεβαιοῦσι μὲν τὸ κλέπται εἶναι, σφετερίζεσθαι

[6, 15]   πλεονάζουσα. Ἀλλ´ ἐπεὶ τοῦτο ἀνωμολόγηται βεβαιωθῆναι ἐν αἰωνίοις ἔργοις καὶ λόγοις

[6, 16]   τῶν κατὰ τὴν ἀληθῆ διδασκαλίαν βεβαίων ἐξωλέστατος. Μετὰ δὲ τοῦτον ὁ

[6, 18]   βεβαία διὰ λόγων ἀληθῶν καὶ βεβαίων ἐπὶ τὴν τῆς αἰτίας γνῶσιν

[6, 9]   ἀξιοπιστίας τοῦ ἐπαγγειλαμένου κατ´ ἐπιστήμην βεβαίως ἀπείληφεν. Ὁ δὲ τὴν ἐν

[6, 17]   ὅταν δὲ ταύτην ἀποδεικτικῷ λόγῳ βεβαιώσηται, γνῶσίς τε καὶ σοφία καὶ

[6, 4]   ἂν καὶ ἄλλο μαρτύριον εἰς βεβαίωσιν τοῦ τὰ κάλλιστα τῶν δογμάτων

[6, 15]   νόμων αὐτῆς, προσοχὴ δὲ νόμων βεβαίωσις ἀφθαρσίας, ἀφθαρσία δὲ ἐγγὺς εἶναι

[6, 15]   ἐντολῶν, ἡ τήρησις δὲ αὐτῶν βεβαίωσις τῶν ἐντολῶν, δι´ ἣν ἡ

[6, 17]   αἱρέσεως καὶ συγκαταθέσεως διαλεκτικὴ λέγεται, βεβαιωτικὴ μὲν τῶν περὶ ἀληθείας λεγομένων

[6, 11]   τῷ τὸ τετράγωνον σχῆμα πάντῃ βεβηκέναι ὀρθὰς γωνίας ἐπιτελοῦν τὸ ἀσφαλὲς

[6, 2]   δήποτε ὄλβῳ {μὲν} μὴ σαφεῖ βεβηκότες οὐ ζῶμεν ὡς ἥδιστα μὴ

[6, 14]   φωνὴν τοῖς νομικῶς καὶ ἀνεπιλήπτως βεβιωκόσιν, οἷς μόνον ἡ εἰς τὸν

[6, 6]   τὴν τῆς ψυχῆς ἰδιότητα, ὀρθῶς βεβιωκότας, εἰ καὶ ἐν Ἅιδου ἔτυχον

[6, 13]   τελειώσει δικαιοσύνης κατὰ τὸ εὐαγγέλιον βεβιωκότας. Ἐν νεφέλαις τούτους ἀρθέντας γράφει

[6, 6]   ἐσχηκότας ἐν δικαιοσύνῃ καὶ προηγουμένως βεβιωκότας ἐπί τε τοῖς πλημμεληθεῖσι μετανενοηκότας,

[6, 6]   κατὰ νόμον καὶ κατὰ φιλοσοφίαν βεβιωκότας μέν, οὐ τελείως δέ, ἀλλ´

[6, 6]   νόμον ἐστὶ βιοῦν, ὀρθῶς δὲ βεβιωκότες οἱ πρὸ νόμου εἰς πίστιν

[6, 3]   θείας δυνάμεως διὰ τῶν ἁγίως βεβιωκότων εἰς τὴν ἡμετέραν ἐπιστροφὴν παραδόξως

[6, 15]   τὰ φυτὰ ἐκ κελεύσματος θείου βεβλάστηκεν. Διὸ κἂν ἀγριέλαιος ὁ κότινος

[6, 11]   οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σαγήνην εἰς θάλασσαν βεβληκότι κἀκ τοῦ πλήθους τῶν ἑαλωκότων

[6, 6]   πεποίηκεν, τοὺς εἰς αὐτὸν πιστεῦσαι βεβουλημένους διὰ τοῦ κηρύγματος, ὅποι ποτ´

[6, 14]   πιστὸς ἡμῖν μέτεισιν ἐπὶ τὴν βελτίονα τῆς προτέρας μονῆς, μεγίστην κόλασιν

[6, 2]   ἐκπονουμένων σκληρὰς διαίτας οἱ γόνοι βελτίονες, Κριτίας γράφει· Ἄρχομαι δέ τοι

[6, 2]   ἀπὸ γενετῆς ἀνθρώπου· πῶς ἂν βέλτιστος τὸ σῶμα γένοιτο καὶ ἰσχυρότατος;

[6, 18]   πολυμαθῆ ἐμπειρίαν, τὰ προηγούμενα καὶ βελτίω αἱρήσεται μόνα. Ἡ γὰρ τῷ

[6, 16]   τὸν ἀριθμὸν παρατίθεται Ἕρμιππος ὁ Βηρύτιος ἐν τῷ Περὶ ἑβδομάδος. Σαφῶς

[6, 15]   καὶ τὰς ἀφόρους φορίμους γίνεσθαι βιάζεται τέχνῃ τῇ γεωργικῇ καὶ ἐπιστήμῃ

[6, 9]   ὥστε ἕνεκά γε τούτων ἐξομοιοῦσθαι βιάζεται τῷ διδασκάλῳ εἰς ἀπάθειαν· νοερὸς

[6, 17]   καὶ ἀγαθοὶ ἕνεκα Χριστιανοὶ εἶναι βιαζόμεθα, ὅτι μάλιστα Βιαστῶν ἐστιν ἡ

[6, 16]   ἐπακολουθεῖ. Φόνος δὲ ἔξαρσίς ἐστι βιαία. Τὸν οὖν ἀληθῆ λόγον περὶ

[6, 3]   πάλιν εἰς τὸ αὐτὸ χωροῦν βιαιότερον ἠχεῖ. Καὶ ταῦτα μὲν ταύτῃ·

[6, 15]   τῶν αἱρετικῶν ἅπτεται τῶν μετὰ βίας εἰς τὴν ἀλήθειαν μεταγομένων· ἀποξύσαντες

[6, 17]   Χριστιανοὶ εἶναι βιαζόμεθα, ὅτι μάλιστα Βιαστῶν ἐστιν ἡ βασιλεία» ἐκ ζητήσεως

[6, 4]   ἱεροῦ, τὰ ἱερατικὰ καλούμενα δέκα βιβλία ἐκμανθάνει (περιέχει δὲ περί τε

[6, 6]   καὶ καταθέμενος εἰς τὰ ἑαυτοῦ βιβλία, μὴ ὁμολογήσας ὅθεν ὑφείλετο τὸν

[6, 15]   τῆς ἐκκλησίας φανεῖσα ἔδωκεν τὸ βιβλίον εἰς μεταγραφήν, ὃ τοῖς ἐκλεκτοῖς

[6, 15]   Ἀλλὰ καὶ Ἡσαΐας ὁ προφήτης βιβλίον καινὸν κελεύεται λαβὼν ἐγγράψαι τινά,

[6, 2]   ἐκ Μουσαίου τὸ περὶ Θεσπρωτῶν βιβλίον ὁλόκληρον καὶ Πείσανδρος ὁ Καμιρεὺς

[6, 4]   ἔχων πτερὰ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς βιβλίον τε ἐν χερσὶ καὶ κανοῦν,

[6, 15]   καιναῖς κατὰ τὴν ἀνακαίνωσιν τοῦ βιβλίου τῇ δυνάμει τοῦ θεοῦ ἐγγεγραμμένη.

[6, 4]   Τοῦτον τὰ ἀστρολογούμενα τῶν Ἑρμοῦ βιβλίων τέσσαρα ὄντα τὸν ἀριθμὸν ἀεὶ

[6, 4]   πάνυ ἀναγκαῖαι τῷ Ἑρμῇ γεγόνασι βίβλοι· ὧν τὰς μὲν τριάκοντα ἓξ

[6, 6]   τῶν γεγραμμένων ἐν ταῖς δημοσίαις βίβλοις εὑρίσκεται γεγραμμένα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ

[6, 1]   Παιδαγωγὸς ἡμῖν ἐν τρισὶ διαιρούμενος βίβλοις τὴν ἐκ παίδων ἀγωγήν τε

[6, 16]   ἐπήγαγεν ἡ προφητεία· Αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως καὶ τῶν ἐν αὐτοῖς,

[6, 4]   ἐπιφερόμενος συμβόλων. Τοῦτόν φασι δύο βίβλους ἀνειληφέναι δεῖν ἐκ τῶν Ἑρμοῦ,

[6, 15]   φησίν· Ἡμεῖς δὲ ἀναπτύξαντες τὰς βίβλους ἃς εἴχομεν τῶν προφητῶν, ἃ

[6, 6]   καὶ φιλῶν αὐτόν. δημοσίας γὰρ βίβλους εἴτε τὰς Ἰουδαϊκὰς λέγει γραφὰς

[6, 5]   Παῦλος· Λάβετε καὶ τὰς Ἑλληνικὰς βίβλους. Ἐπίγνωτε Σίβυλλαν, ὡς δηλοῖ ἕνα

[6, 2]   Μήτι τοι δρυτόμος περιγίνεται ἠὲ βίηφι. Πάλιν τοῦ Μουσαίου ποιήσαντος· Ὡς

[6, 14]   παραβολὴν ὀνειδισμοῦ, οἱ ἄφρονες· τὸν βίον αὐτοῦ ἐλογισάμεθα μανίαν καὶ τὴν

[6, 2]   βίος, Ποσείδιππος· Οὐδεὶς ἄλυπος τὸν βίον διήγαγεν ἄνθρωπος ὢν οὐδὲ μέχρι

[6, 2]   Ἀριστοφάνους γράφοντος· Βέβαιον ἕξεις τὸν βίον δίκαιος ὤν, χωρίς τε θορύβου

[6, 2]   διὰ τέλους ζῶν ὁμαλὸν ἤσκησεν βίον. Εὕροις δ´ ἂν καὶ Θεόγνιδος

[6, 16]   ἡμέραν διὰ τὴν κατὰ τὸν βίον κακοπάθειαν· θεὸς γὰρ ἄκμητός τε

[6, 9]   ἐκ δὲ τῆς κατὰ τὸν βίον κοινωνίας ὡς ἀναγκαῖα τῇ τῆς

[6, 6]   πίστιν ἀγρίους καὶ ῥυπαροὺς τὸν βίον μηδὲ τῇ κατὰ νόμον δικαιοσύνῃ

[6, 1]   ὅστις ἂν εἴη κατὰ τὸν βίον ὁ γνωστικός, πρόεισι δείξων τοῖς

[6, 16]   νομίζουσι τὰ περὶ τὸν θνητὸν βίον, παρ´ ὃ καὶ περὶ τῶν

[6, 7]   ἐμπειρίαν παρέχουσαν τῶν περὶ τὸν βίον, τὴν δὲ σοφίαν ἔμπεδον γνῶσιν

[6, 6]   δέ, ἀλλ´ ἁμαρτητικῶς διαπεραναμένους τὸν βίον· τουτὶ γὰρ ἔπρεπεν τῇ θείᾳ

[6, 14]   ὅπως αὐτοῖς παρ´ ὅλον τὸν βίον χρηστέον. Τὸν γοῦν τῆς ἐλευθερίας

[6, 2]   ταύτῃ· ἐπιλείψει γάρ με ὁ βίος, εἰ καθ´ ἕκαστον ἐπεξιέναι αἱροίμην

[6, 2]   τελευτή, Δίφιλος γράφει· Οὐκ ἔστι βίος ὃς οὐχὶ κέκτηται κακά, λύπας,

[6, 2]   Διφίλου εἰπόντος· Εὐμετάβολός ἐστιν ἀνθρώπων βίος, Ποσείδιππος· Οὐδεὶς ἄλυπος τὸν βίον

[6, 17]   ἐξηγοῦνται. Γέγονεν γὰρ αὐτοῖς ὁ βίος τὸ πιθανὸν ζητοῦσιν, οὐ τὸ

[6, 2]   Αὖθις Εὐριπίδου εἰπόντος· Ὦ πολύμοχθος βιοτὴ θνητοῖς, ὡς ἐπὶ παντὶ σφαλερὰ

[6, 16]   οὖν αὐτῷ δι´ ὅλου τοῦ βίου ἀπαθεῖς καθιστάμεθα, τὸ δέ ἐστιν

[6, 15]   εὐμενῶς· τρίβοι δὲ ἡ τοῦ βίου διεξαγωγὴ καὶ ἡ κατὰ τὰς

[6, 7]   ἀδιάβλητα δόγματα μετὰ τοῦ ὁμολογουμένου βίου εἰς μίαν ἀθροισθέντα ἐκλογήν. ἃ

[6, 2]   μὲν γὰρ ἀνθρώποις τέλος τοῦ βίου θάνατος, κἂν ἐν οἰκίσκῳ τις

[6, 7]   τοῦ λόγου καὶ τῆς τοῦ βίου καθαρότητος, ἀγαπητικῶς καὶ φιλητικῶς διατεθεῖσα

[6, 6]   τὸ ἡμερῶσθαι ἐκ τοῦ θηριώδους βίου ὁ ἐξ ἐθνῶν ἐπιστρέφων, τιθασευθείς

[6, 9]   ἑαυτὸν μὲν οὐκ ἐξάγει τοῦ βίου (οὐ γὰρ ἐπιτέτραπται αὐτῷ) ἐξήγαγεν

[6, 15]   ἔοικεν, τοῦ κακοῦ καὶ ἀγαθοῦ βίου σῴζεται ὁ γνωστικός, Πλέον τῶν

[6, 3]   ἐξουσίαν λαβούσας διὰ καθαρότητα τοῦ βίου τῇ θείᾳ προνοίᾳ εἰς τὴν

[6, 15]   καταγγέλλουσα καὶ τοῦ μὲν εὐδαίμονος βίου τὴν ἀμοιβήν, τοῦ δ´ αὖ

[6, 4]   περιέχει θεῶν, ἐκλογισμὸν δὲ βασιλικοῦ βίου τὸ δεύτερον. Μετὰ δὲ τὸν

[6, 1]   τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ἐκ βίου τοῦ παλαιοῦ· ἡ μεταβολὴ δὲ

[6, 6]   πατήρ. Εἰ γὰρ τὸ καλῶς βιοῦν καὶ νομίμως ἐστὶ βιοῦν καὶ

[6, 6]   καλῶς βιοῦν καὶ νομίμως ἐστὶ βιοῦν καὶ τὸ εὐλόγως βιοῦν κατὰ

[6, 6]   ἐστὶ βιοῦν καὶ τὸ εὐλόγως βιοῦν κατὰ νόμον ἐστὶ βιοῦν, ὀρθῶς

[6, 6]   εὐλόγως βιοῦν κατὰ νόμον ἐστὶ βιοῦν, ὀρθῶς δὲ βεβιωκότες οἱ πρὸ

[6, 15]   τί ποιοῦντες καὶ τίνα τρόπον βιοῦντες εἰς τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ παντοκράτορος

[6, 9]   μέλλον, καθάπερ οἱ πολλοὶ στοχαζόμενοι βιοῦσιν, ἀπειληφὼς δὲ διὰ πίστεως γνωστικῆς,

[6, 12]   τοῖς δ´ ἀναμαρτήτως καὶ γνωστικῶς βιοῦσιν ἐννοησαμένοις μόνον δίδωσιν. Αὐτίκα τῇ

[6, 11]   ὧν χρησιμώτερον οὐδέν ἐστιν ἐν βίῳ ἀνθρώποις. Ἐπὶ πᾶσιν εἰδέναι αὐτοὺς

[6, 12]   θεὸν ἀγάπης καὶ τῆς ἐν βίῳ δικαιοσύνης προτιμῶν. Ἀδελφὴ δὲ τούτῳ

[6, 8]   τὰ ἀναγκαῖα καὶ λυσιτελῆ τῷ βίῳ θεόθεν ἥκειν εἰς ἡμᾶς λέγοντες

[6, 17]   γοῦν πολλὰ τῶν ἐν τῷ βίῳ καὶ διά τινος λογισμοῦ ἀνθρωπίνου

[6, 9]   δεινὸν ἡγούμενος τῶν ἐν τῷ βίῳ, οὐδὲ ἀποστῆσαί τι καὶ τούτου

[6, 2]   νῦν δὲ τοσαῦται κῆρες τῷ βίῳ παραπεφύκασιν ὥστε τὸν ἐν ταῖς

[6, 17]   τὰς ἀποβλήτους τῶν ἐν τῷ βίῳ τέχνας, τὰς κειμένας καὶ μενούσας

[6, 2]   καὶ ἐπὶ τούτοις ὁ Προκοννήσιος Βίων, ὃς καὶ τὰ Κάδμου τοῦ

[6, 13]   ἐντολαῖς, κατὰ τὸ εὐαγγέλιον τελείως βιώσαντας καὶ γνωστικῶς, εἰς τὴν ἐκλογὴν

[6, 17]   Καὶ συνελόντι φάναι πᾶσα ὠφέλεια βιωτικὴ κατὰ μὲν τὸν ἀνωτάτω λόγον

[6, 15]   προσῆκον ἦν νοεῖν, ὡς μὴ βλαβεῖεν ἑτέρως ἐκδεξάμενοι τὰ ὑπὸ τοῦ

[6, 12]   ἀναγκαίων οὐ τὴν ποιότητα ἔχουσι βλαβεράν, ἀλλὰ τὴν παρὰ τὸ μέτρον

[6, 16]   καθάπαξ μὴ δύνασθαι σῴζειν ἢ βλάπτειν· κἄν τις λέγῃ τὴν ἀντίδοτον

[6, 16]   πῇ μὲν φυλλορροεῖ, πῇ δὲ βλαστάνει τὰ φυτὰ καὶ αἱ τῶν

[6, 2]   Παντὸς γὰρ φυτοῦ ἡ πρώτη βλάστη, καλῶς ὁρμηθεῖσα πρὸς ἀρετήν, τῆς

[6, 2]   οὐκ ἔστ´ ἀδελφὸς ὅστις ἂν βλάστοι ποτέ, Ἡρόδοτος λέγει· Μητρὸς καὶ

[6, 2]   ἄλλο πῦρ μεῖζον καὶ δυσμαχώτερον βλάστον γυναῖκες. Πρὸς τούτοις Ὁμήρου λέγοντος·

[6, 15]   τὰς τῶν πολλῶν ὑπολήψεις λέγουσα βλασφημεῖν τισι δοκοίη, ἐσχημάτισε τὰ σημαινόμενα

[6, 2]   Οὐκ ἂν ἐχθροὺς ἄλλως πως βλάψειεν ἄν τις ἢ φίλος δοκῶν

[6, 8]   τοῖς ἐξ Ἑλλήνων ἐπιστρέφουσι Κολοσσαεῦσι· Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ

[6, 17]   ἐπακούει» γυμνὴν ἔσωθεν τὴν ψυχὴν βλέπων, καὶ τὴν ἐπίνοιαν τὴν ἑκάστου

[6, 17]   τῆς διαδόσεως καθηκούσης εἰς ἀνθρωπίνην βοήθειαν. Αὐτίκα τρεῖς τρόποι πάσης ὠφελείας

[6, 11]   πλείω δ´ ὡς ἔνι μάλιστα βοηθήματα τοῖς ἐπαΐουσιν ἐρανιστέον. Πλὴν οὐδαμῶς

[6, 6]   Ἐγένετο κύριος καταφυγὴ τῷ πένητι, βοηθὸς ἐν εὐκαιρίᾳ καὶ ἐν θλίψει.

[6, 7]   καὶ ἀνομβρίᾳ παραδεδωκότες ἀγρίαις συνεπνίξαντο βοτάναις, καθάπερ οἱ Φαρισαῖοι ἐξετράπησαν τοῦ

[6, 16]   τούτων ἐνεργεῖ ἄνευ τοῦ τῇ βοτάνῃ καὶ τῷ φαρμάκῳ χρωμένου, ὥσπερ

[6, 17]   θεμελίῳ γλίχοιτο. Οὐ τοίνυν ὑπισχνεῖται βούλεσθαι μεταλαμβάνειν, ἀλλὰ ἄρχεται· οὐδὲ μέλλειν,

[6, 8]   ὁ πράσσων τοῦτο, ὃ πρᾶξαι βούλεται, μανθάνει πρότερον) καὶ ἡ μὲν

[6, 12]   ἡμᾶς δὲ ἐξ ἡμῶν αὐτῶν βούλεται σῴζεσθαι. Αὕτη οὖν φύσις ψυχῆς

[6, 2]   ἣ δ´ ἐνδεὴς τοῦδ´ οὖσα βουλεύει κακά. Ἔτι Εὐριπίδου μὲν ἐν

[6, 17]   θεόθεν ἡ φιλοσοφία, τοιαύτην εἶναι βουληθέντος αὐτήν, οἵα ἐστίν, διὰ τοὺς

[6, 16]   γενομένων· ἓν γάρ, οἶμαι, τὸ βούλημα τοῦ θεοῦ ἐν μιᾷ ταὐτότητι.

[6, 11]   ἀλήθεια δὲ διὰ τοῦ κυρίου. Βουλὴν γάρ σου» φησί, τίς ἔγνω,

[6, 17]   σύνεσις. Αὐτίκα τῇ τοῦ θεοῦ βουλήσει μάλιστα ἡ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν

[6, 7]   ᾗ καὶ πάντως ἀληθὴς ὑπάρχει, βουλήσει, ὡς διὰ τοῦ υἱοῦ ἐγνωσμένη.

[6, 13]   διάκονος ἀληθὴς τῆς τοῦ θεοῦ βουλήσεως, ἐὰν ποιῇ καὶ διδάσκῃ τὰ

[6, 4]   αὐτῶν ὄντα, ἀπεκρίθη· καλῶς ζῆν βουλόμενοι αὐτὸν ἢ καλῶς ἀποθανεῖν. Ὁ

[6, 16]   καὶ τῆς ἀιδιότητος αὐτοῦ ὁ βουλόμενος ἐξαίρειν, ἵνα τὸ ψεῦδος ἐγκρίνῃ,

[6, 17]   ἡγεμονικὸν τῆς κτίσεως ἁπάσης, σῴζεσθαι βουλόμενος τοῦτο, ἐπὶ τὸ ποιεῖν ἐτράπετο

[6, 17]   ἔχοντος τοῦ θεοῦ, εἰ δὲ βουλομένου, θεόθεν ἡ φιλοσοφία, τοιαύτην εἶναι

[6, 6]   ὁ προσήλυτος προεφητεύετο. Εἰκότως ἄρα βοῦν φησι καὶ ἄρκτον ἐπὶ τὸ

[6, 6]   τε ἤδη καὶ αὐτὸς ὡς βοῦς ἁγνίζεται. Αὐτίκα φησὶν ὁ προφήτης·

[6, 6]   τὸ αὐτὸ ἔσεσθαι ἡ γραφή· βοῦς μὲν γὰρ εἴρηται ὁ Ἰουδαῖος

[6, 6]   καὶ διχηλεῖ καὶ μηρυκᾶται ὁ βοῦς· ὁ ἐθνικὸς δὲ διὰ τῆς

[6, 2]   τὰ ὅμοια ἐπὶ τῆς σκηνῆς βοῶντος· Μακάριος ὅστις εὐτυχῶν οἴκοι μένει,

[6, 3]   ὄρος φωνῆς ἐξακούειν σύγκλυδος, οἷον βοώντων οὐκ ὀλίγων τινῶν μυριάδων, καθάπερ

[6, 4]   τὰ μὲν Αἰγυπτίων ὡς ἐν βραχεῖ φάναι τοιαῦτα· Ἰνδῶν δὲ ἡ

[6, 2]   Ὀρφεῖ, τὰ δὲ Μουσαίῳ, κατὰ βραχὺ ἄλλῳ ἀλλαχοῦ, τὰ δὲ Ἡσιόδῳ,

[6, 4]   τοὺς δοκοῦντας ἀρίστους εἶναι καὶ βραχυλογωτάτους προβλήματα αὐτοῖς προὔθηκε, τὸν μὴ

[6, 3]   τὰς ἱστορίας συνταξάμενοι ἀμφὶ τὴν Βρεττανικὴν νῆσον ἄντρον τι ὑποκείμενον ὄρει,

[6, 3]   ἡμέρᾳ θερισμοῦ. ὁρᾷς ὅτι ὁ βρέχων ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» διὰ

[6, 15]   καὶ θᾶττον κατῆλθεν, πολὺ τὸ βρῖθον ἐπαγόμενος, ὃ δὲ ἐπικατελθὼν ὕστερον

[6, 3]   τὴν Ἑλλάδα. Ἅμα δὲ εὐχομένου βροντὴ ἐξαίσιος ἐπεκτύπει καὶ πᾶς ὁ

[6, 2]   ἔχει, τοῦτο θεὸς κιβδηλότατον ποίησε βροτοῖσι, καὶ γνῶναι πάντων τοῦτ´ ἀνιαρότερον,

[6, 2]   μυρίαι, ἃς οὐκ ἔστι φυγεῖν βροτὸν οὐδ´ ὑπαλύξαι, ἴομεν, εἴ κέ

[6, 2]   καὶ θεῶν δυνάστης, ὅδε καὶ βροτοὺς δαμάζει, Εὐριπίδης γράφει· Ἔρως γὰρ

[6, 2]   γράφει· Τὸ μὴ βεβαίους τὰς βροτῶν εἶναι τύχας. Βακχυλίδου τε εἰρηκότος·

[6, 2]   τὸν ἁβρὸν {μέλ{ π} ομαι βρύοντα μίτραις πολυανθέμοις ἀείδειν· ὅδε καὶ

[6, 5]   καὶ πιθήκους· καὶ τὰ ἴδια βρώματα βρωτοῖς θύματα θύουσιν καὶ νεκρὰ

[6, 5]   καὶ ἃ δέδωκεν αὐτοῖς εἰς βρῶσιν ὁ θεός, τὰ πετεινὰ τοῦ

[6, 1]   ἀκίνδυνον ἐγχαράξαι· ἐργάζεσθαι γὰρ τὴν βρῶσιν τὴν εἰς αἰῶνα παραμένουσαν« ὁ

[6, 5]   πιθήκους· καὶ τὰ ἴδια βρώματα βρωτοῖς θύματα θύουσιν καὶ νεκρὰ νεκροῖς

[6, 11]   καὶ τὸ μέλος παρερχόμενοι, ἀμαθίᾳ βύσαντες τὰ ὦτα, ἐπείπερ ἴσασιν οὐ

[6, 3]   λίσσεσθ´ ἀνέμους καὶ λώιον ἔσται, βωμὸν καὶ θυσίαν ποιήσαντες τοῖς ἀνέμοις,

Livre, Chap.
[6, 11]	ἀρτίων, οἳ γεννῶσι τοὺς ἑτερομήκεις,	βʹ	δʹ ηʹ ιʹ ιβʹ ιδʹ
[6, 7]	Αἰγυπτίους εἴπῃς κἂν Ἰνδοὺς κἂν	Βαβυλωνίους	κἂν τοὺς Μάγους αὐτούς, οὐ
[6, 1]	λόγους αὐτοῦ ἐν κρίσει« ἐπιλογισμῷ	βαθεῖ·	οὗτος ἐσκόρπισεν, ἔδωκεν τοῖς πένησιν«
[6, 18]	θεωρεῖν ἐθίζοντες, Ὃτι πνεῦμα τὰ	βάθη	τοῦ θεοῦ ἐρευνᾷ, ψυχικὸς δὲ
[6, 11]	τοῦ κατασκευάσματος, πλάτος δὲ νʹ	βάθος	δὲ λʹ καὶ εἰς πῆχυν
[6, 11]	ἁπάσαις ταῖς διαστάσεσι, μήκους, πλάτους,	βάθους.	Αἵ τε ἡμέραι τῶν ἀνθρώπων
[6, 2]	βεβαίους τὰς βροτῶν εἶναι τύχας.	Βακχυλίδου	τε εἰρηκότος· Παύροισι δὲ θνητῶν
[6, 14]	μετανοίας ὧν ἐξήμαρτεν μετὰ τὸ	βάπτισμα.	Ἀνιᾶται γοῦν ἔτι μᾶλλον ἤτοι
[6, 17]	δὲ παρ´ ἡμῖν ἐστι τοῖς	βαρβάροις.	Αὐτίκα ὁ κύριος οὐ μάτην
[6, 2]	Τηλέφῳ εἰπόντος Εὐριπίδου· Ἕλληνες ὄντες	βαρβάροις	δουλεύσομεν; Θρασύμαχος ἐν τῷ ὑπὲρ
[6, 2]	τὰ μὲν Ἕλλησι, τὰ δὲ	βαρβάροις·	ἐγὼ δὲ ἐκ πάντων τούτων
[6, 17]	οὐχ Ἕλλησι μόνον, ἀλλὰ καὶ	βαρβάροις	ὁμιλήσαντες, ἐπὶ τὴν πίστιν ἐκ
[6, 8]	δικαιοσύνην ἀγόντων τῶν τε ἐν	βαρβάροις.	Σαφῶς δὲ ἤδη καὶ ὁ
[6, 15]	καὶ τοὺς παρὰ τοῖς ἄλλοις	βαρβάροις	σοφοὺς ἠγνοηκέναι τὸ ἅγιον ἐπιδείξῃ
[6, 6]	ἐδόθη νόμος μὲν καὶ προφῆται	βαρβάροις,	φιλοσοφία δὲ Ἕλλησι, τὰς ἀκοὰς
[6, 15]	θρῃσκείαν. Διόπερ αἱ κατὰ τὴν	βάρβαρον	φιλοσοφίαν αἱρέσεις, κἂν θεὸν λέγωσιν
[6, 15]	προφητείας ἡ Παροιμία» κατὰ τὴν	βάρβαρον	φιλοσοφίαν λέγεταί τε καὶ παραβολὴ»
[6, 7]	ἃ καὶ αὐτά, ἐκ τῆς	βαρβάρου	κλαπέντα θεοδωρήτου χάριτος, Ἑλληνικῷ κεκόσμηται
[6, 11]	Ἀριστόξενος. Ἡ τοίνυν ἁρμονία τοῦ	βαρβάρου	ψαλτηρίου, τὸ σεμνὸν ἐμφαίνουσα τοῦ
[6, 17]	τελείωσιν, ἢν μὴ ἐπαισχύνηται γνώσει	βαρβάρῳ	μαθητεύουσα φιλοσοφία προκόπτειν εἰς ἀλήθειαν.
[6, 2]	λέγει· Ἀρχελάῳ δουλεύσομεν Ἕλληνες ὄντες	βαρβάρῳ;	Ὀρφέως δὲ ποιήσαντος· Ἔστιν ὕδωρ
[6, 8]	κίνδυνον. Ὥσπερ δὲ ἐν τῇ	βαρβάρῳ	φιλοσοφίᾳ, οὕτως καὶ ἐν τῇ
[6, 4]	τὸ καὶ παρὰ τῶν ἄλλων	βαρβάρων	ἀπηνθίσθαι τῶν εἰς ἑκάστην αἵρεσιν
[6, 3]	ὑφαιρούμενοι τὰ δόγματα παρὰ τῶν	βαρβάρων	διελέγχονται, ἀλλὰ καὶ προσέτι ἀπομιμούμενοι
[6, 8]	ἀλήθειαν, ἐξευτελίζοντες τὴν φωνὴν τὴν	βαρβάρων	ἢ καὶ ὑφορώμενοι τὸν ἐπηρτημένον
[6, 18]	πείθων Ἑλλήνων τε ὁμοῦ καὶ	βαρβάρων	κατὰ ἔθνος καὶ κώμην καὶ
[6, 17]	ἀμφοῖν θεοῦ, Ἑλλήνων τε καὶ	βαρβάρων,	μᾶλλον δὲ παντὸς τοῦ τῶν
[6, 2]	ἄλλων τῶν κατὰ τὰ ἔθνη	βαρβάρων	οὐκ ὀλίγους, ἐχρῆν δὲ καὶ
[6, 1]	ὑπὸ Ἑλλήνων τά τε ὑπὸ	βαρβάρων	προσαπορούμενα ἡμῖν περὶ τῆς τοῦ
[6, 8]	δὲ τὸ ῥητὸν τοῦ προφήτου	Βαρνάβας	ἐπιφέρει· Πολλῶν πυλῶν ἀνεῳγυιῶν ἡ
[6, 3]	Ἀκράγαντος ὄρους πνέοντός ποτε ἀνέμου	βαρὺ	καὶ νοσῶδες τοῖς ἐγχωρίοις, ἀλλὰ
[6, 11]	ἄνωθεν συντελεῖται, ἐκ τῆς πλατείας	βάσεως	ἀποξυνομένη πυραμίδος τρόπον, ἡ κιβωτός,
[6, 17]	καὶ συνασκήσεως τελείας τὸ γενέσθαι	βασιλέα	καρπουμένων. Ὁ μιμούμενος ἄρα τὴν
[6, 12]	ὁ Ἀβραάμ, ὁπηνίκα παρὰ τῷ	βασιλεῖ	τῆς Αἰγύπτου διὰ τὸ τῆς
[6, 17]	ὅτι μάλιστα Βιαστῶν ἐστιν ἡ	βασιλεία»	ἐκ ζητήσεως καὶ μαθήσεως καὶ
[6, 11]	παραβολὴν λέγουσαν· Ὁμοία ἐστὶν ἡ	βασιλεία	τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σαγήνην εἰς
[6, 15]	Ἐπιθυμία ἄρα σοφίας ἀνάγει ἐπὶ	βασιλείαν.	Διδάσκει γάρ, οἶμαι, ὡς ἀληθινὴ
[6, 6]	τὴν ἀλήθειαν. Ἰσίδωρός τε ὁ	Βασιλείδου	υἱὸς ἅμα καὶ μαθητὴς ἐν
[6, 18]	τῇ πρώτῃ καταγγελίᾳ κωλύουσιν ὁμοῦ	βασιλεῖς	καὶ τύραννοι καὶ οἱ κατὰ
[6, 5]	παράταξιν ποιήσουσι τῷ Χριστῷ πολλοὶ	βασιλεῖς,	μισοῦντες αὐτὸν καὶ τοὺς φοροῦντας
[6, 4]	τοιαῦτα κρίνων; καὶ πῶς, εἶπεν,	βασιλεῦ,	ἀληθὴς εἴης, φήσας πρῶτον ἀποκτεῖναι
[6, 15]	ἐνεργῶν. Ἔντεινον καὶ κατευοδοῦ καὶ	βασίλευε»	ὁ Δαβὶδ γράφει, ἕνεκεν ἀληθείας
[6, 16]	καὶ ἐπειδὰν κρατῇ τῶν ἐπιθυμιῶν,	βασιλεύει	τὸ ἡγεμονικόν. Τὸ οὖν Οὐκ
[6, 16]	ὀγδοήκοντα ἔτη. Εἴη δ´ ἡμᾶς	βασιλεύειν.	ἵνα τοίνυν γενητὸν εἶναι τὸν
[6, 15]	ἄφθαρτον ποιεῖ καὶ ἐγγὺς θεοῦ	βασιλέως	τὸν βασιλικὸν ἀνάγει, ζητεῖν ἄρα
[6, 15]	τὸν μανιάκην ἐβάστασεν ἐπὶ τοῦ	βασιλέως	τῶν Περσῶν, μὴ ὑπεριδὼν θλιβῆναι
[6, 18]	καὶ εὐεργετεῖν δύνασθαι, οὐκ ἔσεσθε	βασιλικοί.	Ἡ ἐπίτασις γὰρ τῆς κατὰ
[6, 15]	καὶ ἐγγὺς θεοῦ βασιλέως τὸν	βασιλικὸν	ἀνάγει, ζητεῖν ἄρα δεῖ τὴν
[6, 7]	νόμισμα κυρίου γενόμενος καὶ χάραγμα	βασιλικὸν	ἀναδεξάμενος, ἤ, ἐπεὶ καὶ Σολομὼν
[6, 17]	ἄρχεται· οὐδὲ μέλλειν, ἀλλ´ εἶναι	βασιλικόν	τε καὶ φωτεινὸν καὶ γνωστικὸν
[6, 15]	ἀρχικὸν εἶναι καὶ ἡγεμονικὸν τὸν	βασιλικόν	τε καὶ Χριστιανόν, ἐπεὶ μὴ
[6, 4]	ὕμνους περιέχει θεῶν, ἐκλογισμὸν δὲ	βασιλικοῦ	βίου τὸ δεύτερον. Μετὰ δὲ
[6, 11]	ὁ Δαβὶδ διαγράφει· Παρέστη ἡ	βασίλισσα	ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἱματισμῷ
[6, 4]	οἱ τὴν ἔκπεμψιν τῶν ἄρτων	βαστάζοντες.	Οὗτος, ὡς ἂν προστάτης τοῦ
[6, 12]	τοῖς ἐρίοις ἡ στῦψις τῆς	βαφῆς	ἐμμείνασα τὴν ἰδιότητα καὶ παραλλαγὴν
[6, 18]	ἔχειν τὸν γνωστικόν, κατάληψίς ἐστι	βεβαία	διὰ λόγων ἀληθῶν καὶ βεβαίων
[6, 8]	τοίνυν αὕτη ἡ πίστις ἀπόδειξις	βεβαία,	ἐπεὶ τοῖς ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[6, 7]	τε καὶ ἐσομένων καὶ παρῳχηκότων	βεβαία	καὶ ἀσφαλής, ὡς ἂν παρὰ
[6, 8]	ἐπιστήμονα εἶναι καὶ πάντων περιληπτικόν,	βεβαίᾳ	καταλήψει κεχρημένον καὶ ἐπὶ τῶν
[6, 7]	καὶ ἀνθρωπίνων πραγμάτων, κατάληψίν τινα	βεβαίαν	οὖσαν καὶ ἀμετάπτωτον, συνειληφυῖαν τά
[6, 17]	ἐπὶ πᾶσι προσλαμβάνει μετὰ τὴν	βεβαίαν	πίστιν ἅγιον κατ´ ἐπισκοπὴν ὁ
[6, 9]	τὴν ἐν οἷς ἐστι κατάστασιν	βεβαίαν	τῶν μελλόντων κατάληψιν εἰδὼς δι´
[6, 8]	καὶ τῶν ὀλίγον προορᾶσθαι δυναμένων·	βεβαιοῖ	γὰρ ὁ τοιοῦτος εἶναί τινα
[6, 2]	πάντων. Αὖθίς τε Ἀριστοφάνους γράφοντος·	Βέβαιον	ἕξεις τὸν βίον δίκαιος ὤν,
[6, 11]	ἀληθῆ φιλοσοφίαν, πεῖσμα τῇ ψυχῇ	βέβαιον	τὴν ἐκ πάντων ἀσφάλειαν πεπορισμένους.
[6, 9]	καὶ ἡ παντελὴς ἕπεται ἀποκατάστασις,	βεβαιοῦντος	δι´ ἔργων τοῦ μισθαποδότου, ὃ
[6, 2]	ὁμοίως Θεοδέκτης γράφει· Τὸ μὴ	βεβαίους	τὰς βροτῶν εἶναι τύχας. Βακχυλίδου
[6, 2]	οὕτως ἄντικρυς παρ´ ἀλλήλων ὑφαιρούμενοι	βεβαιοῦσι	μὲν τὸ κλέπται εἶναι, σφετερίζεσθαι
[6, 15]	πλεονάζουσα. Ἀλλ´ ἐπεὶ τοῦτο ἀνωμολόγηται	βεβαιωθῆναι	ἐν αἰωνίοις ἔργοις καὶ λόγοις
[6, 16]	τῶν κατὰ τὴν ἀληθῆ διδασκαλίαν	βεβαίων	ἐξωλέστατος. Μετὰ δὲ τοῦτον ὁ
[6, 18]	βεβαία διὰ λόγων ἀληθῶν καὶ	βεβαίων	ἐπὶ τὴν τῆς αἰτίας γνῶσιν
[6, 9]	ἀξιοπιστίας τοῦ ἐπαγγειλαμένου κατ´ ἐπιστήμην	βεβαίως	ἀπείληφεν. Ὁ δὲ τὴν ἐν
[6, 17]	ὅταν δὲ ταύτην ἀποδεικτικῷ λόγῳ	βεβαιώσηται,	γνῶσίς τε καὶ σοφία καὶ
[6, 4]	ἂν καὶ ἄλλο μαρτύριον εἰς	βεβαίωσιν	τοῦ τὰ κάλλιστα τῶν δογμάτων
[6, 15]	νόμων αὐτῆς, προσοχὴ δὲ νόμων	βεβαίωσις	ἀφθαρσίας, ἀφθαρσία δὲ ἐγγὺς εἶναι
[6, 15]	ἐντολῶν, ἡ τήρησις δὲ αὐτῶν	βεβαίωσις	τῶν ἐντολῶν, δι´ ἣν ἡ
[6, 17]	αἱρέσεως καὶ συγκαταθέσεως διαλεκτικὴ λέγεται,	βεβαιωτικὴ	μὲν τῶν περὶ ἀληθείας λεγομένων
[6, 11]	τῷ τὸ τετράγωνον σχῆμα πάντῃ	βεβηκέναι	ὀρθὰς γωνίας ἐπιτελοῦν τὸ ἀσφαλὲς
[6, 2]	δήποτε ὄλβῳ {μὲν} μὴ σαφεῖ	βεβηκότες	οὐ ζῶμεν ὡς ἥδιστα μὴ
[6, 14]	φωνὴν τοῖς νομικῶς καὶ ἀνεπιλήπτως	βεβιωκόσιν,	οἷς μόνον ἡ εἰς τὸν
[6, 6]	τὴν τῆς ψυχῆς ἰδιότητα, ὀρθῶς	βεβιωκότας,	εἰ καὶ ἐν Ἅιδου ἔτυχον
[6, 13]	τελειώσει δικαιοσύνης κατὰ τὸ εὐαγγέλιον	βεβιωκότας.	Ἐν νεφέλαις τούτους ἀρθέντας γράφει
[6, 6]	ἐσχηκότας ἐν δικαιοσύνῃ καὶ προηγουμένως	βεβιωκότας	ἐπί τε τοῖς πλημμεληθεῖσι μετανενοηκότας,
[6, 6]	κατὰ νόμον καὶ κατὰ φιλοσοφίαν	βεβιωκότας	μέν, οὐ τελείως δέ, ἀλλ´
[6, 6]	νόμον ἐστὶ βιοῦν, ὀρθῶς δὲ	βεβιωκότες	οἱ πρὸ νόμου εἰς πίστιν
[6, 3]	θείας δυνάμεως διὰ τῶν ἁγίως	βεβιωκότων	εἰς τὴν ἡμετέραν ἐπιστροφὴν παραδόξως
[6, 15]	τὰ φυτὰ ἐκ κελεύσματος θείου	βεβλάστηκεν.	Διὸ κἂν ἀγριέλαιος ὁ κότινος
[6, 11]	οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σαγήνην εἰς θάλασσαν	βεβληκότι	κἀκ τοῦ πλήθους τῶν ἑαλωκότων
[6, 6]	πεποίηκεν, τοὺς εἰς αὐτὸν πιστεῦσαι	βεβουλημένους	διὰ τοῦ κηρύγματος, ὅποι ποτ´
[6, 14]	πιστὸς ἡμῖν μέτεισιν ἐπὶ τὴν	βελτίονα	τῆς προτέρας μονῆς, μεγίστην κόλασιν
[6, 2]	ἐκπονουμένων σκληρὰς διαίτας οἱ γόνοι	βελτίονες,	Κριτίας γράφει· Ἄρχομαι δέ τοι
[6, 2]	ἀπὸ γενετῆς ἀνθρώπου· πῶς ἂν	βέλτιστος	τὸ σῶμα γένοιτο καὶ ἰσχυρότατος;
[6, 18]	πολυμαθῆ ἐμπειρίαν, τὰ προηγούμενα καὶ	βελτίω	αἱρήσεται μόνα. Ἡ γὰρ τῷ
[6, 16]	τὸν ἀριθμὸν παρατίθεται Ἕρμιππος ὁ	Βηρύτιος	ἐν τῷ Περὶ ἑβδομάδος. Σαφῶς
[6, 15]	καὶ τὰς ἀφόρους φορίμους γίνεσθαι	βιάζεται	τέχνῃ τῇ γεωργικῇ καὶ ἐπιστήμῃ
[6, 9]	ὥστε ἕνεκά γε τούτων ἐξομοιοῦσθαι	βιάζεται	τῷ διδασκάλῳ εἰς ἀπάθειαν· νοερὸς
[6, 17]	καὶ ἀγαθοὶ ἕνεκα Χριστιανοὶ εἶναι	βιαζόμεθα,	ὅτι μάλιστα Βιαστῶν ἐστιν ἡ
[6, 16]	ἐπακολουθεῖ. Φόνος δὲ ἔξαρσίς ἐστι	βιαία.	Τὸν οὖν ἀληθῆ λόγον περὶ
[6, 3]	πάλιν εἰς τὸ αὐτὸ χωροῦν	βιαιότερον	ἠχεῖ. Καὶ ταῦτα μὲν ταύτῃ·
[6, 15]	τῶν αἱρετικῶν ἅπτεται τῶν μετὰ	βίας	εἰς τὴν ἀλήθειαν μεταγομένων· ἀποξύσαντες
[6, 17]	Χριστιανοὶ εἶναι βιαζόμεθα, ὅτι μάλιστα	Βιαστῶν	ἐστιν ἡ βασιλεία» ἐκ ζητήσεως
[6, 4]	ἱεροῦ, τὰ ἱερατικὰ καλούμενα δέκα	βιβλία	ἐκμανθάνει (περιέχει δὲ περί τε
[6, 6]	καὶ καταθέμενος εἰς τὰ ἑαυτοῦ	βιβλία,	μὴ ὁμολογήσας ὅθεν ὑφείλετο τὸν
[6, 15]	τῆς ἐκκλησίας φανεῖσα ἔδωκεν τὸ	βιβλίον	εἰς μεταγραφήν, ὃ τοῖς ἐκλεκτοῖς
[6, 15]	Ἀλλὰ καὶ Ἡσαΐας ὁ προφήτης	βιβλίον	καινὸν κελεύεται λαβὼν ἐγγράψαι τινά,
[6, 2]	ἐκ Μουσαίου τὸ περὶ Θεσπρωτῶν	βιβλίον	ὁλόκληρον καὶ Πείσανδρος ὁ Καμιρεὺς
[6, 4]	ἔχων πτερὰ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς	βιβλίον	τε ἐν χερσὶ καὶ κανοῦν,
[6, 15]	καιναῖς κατὰ τὴν ἀνακαίνωσιν τοῦ	βιβλίου	τῇ δυνάμει τοῦ θεοῦ ἐγγεγραμμένη.
[6, 4]	Τοῦτον τὰ ἀστρολογούμενα τῶν Ἑρμοῦ	βιβλίων	τέσσαρα ὄντα τὸν ἀριθμὸν ἀεὶ
[6, 4]	πάνυ ἀναγκαῖαι τῷ Ἑρμῇ γεγόνασι	βίβλοι·	ὧν τὰς μὲν τριάκοντα ἓξ
[6, 6]	τῶν γεγραμμένων ἐν ταῖς δημοσίαις	βίβλοις	εὑρίσκεται γεγραμμένα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ
[6, 1]	Παιδαγωγὸς ἡμῖν ἐν τρισὶ διαιρούμενος	βίβλοις	τὴν ἐκ παίδων ἀγωγήν τε
[6, 16]	ἐπήγαγεν ἡ προφητεία· Αὕτη ἡ	βίβλος	γενέσεως καὶ τῶν ἐν αὐτοῖς,
[6, 4]	ἐπιφερόμενος συμβόλων. Τοῦτόν φασι δύο	βίβλους	ἀνειληφέναι δεῖν ἐκ τῶν Ἑρμοῦ,
[6, 15]	φησίν· Ἡμεῖς δὲ ἀναπτύξαντες τὰς	βίβλους	ἃς εἴχομεν τῶν προφητῶν, ἃ
[6, 6]	καὶ φιλῶν αὐτόν. δημοσίας γὰρ	βίβλους	εἴτε τὰς Ἰουδαϊκὰς λέγει γραφὰς
[6, 5]	Παῦλος· Λάβετε καὶ τὰς Ἑλληνικὰς	βίβλους.	Ἐπίγνωτε Σίβυλλαν, ὡς δηλοῖ ἕνα
[6, 2]	Μήτι τοι δρυτόμος περιγίνεται ἠὲ	βίηφι.	Πάλιν τοῦ Μουσαίου ποιήσαντος· Ὡς
[6, 14]	παραβολὴν ὀνειδισμοῦ, οἱ ἄφρονες· τὸν	βίον	αὐτοῦ ἐλογισάμεθα μανίαν καὶ τὴν
[6, 2]	βίος, Ποσείδιππος· Οὐδεὶς ἄλυπος τὸν	βίον	διήγαγεν ἄνθρωπος ὢν οὐδὲ μέχρι
[6, 2]	Ἀριστοφάνους γράφοντος· Βέβαιον ἕξεις τὸν	βίον	δίκαιος ὤν, χωρίς τε θορύβου
[6, 2]	διὰ τέλους ζῶν ὁμαλὸν ἤσκησεν	βίον.	Εὕροις δ´ ἂν καὶ Θεόγνιδος
[6, 16]	ἡμέραν διὰ τὴν κατὰ τὸν	βίον	κακοπάθειαν· θεὸς γὰρ ἄκμητός τε
[6, 9]	ἐκ δὲ τῆς κατὰ τὸν	βίον	κοινωνίας ὡς ἀναγκαῖα τῇ τῆς
[6, 6]	πίστιν ἀγρίους καὶ ῥυπαροὺς τὸν	βίον	μηδὲ τῇ κατὰ νόμον δικαιοσύνῃ
[6, 1]	ὅστις ἂν εἴη κατὰ τὸν	βίον	ὁ γνωστικός, πρόεισι δείξων τοῖς
[6, 16]	νομίζουσι τὰ περὶ τὸν θνητὸν	βίον,	παρ´ ὃ καὶ περὶ τῶν
[6, 7]	ἐμπειρίαν παρέχουσαν τῶν περὶ τὸν	βίον,	τὴν δὲ σοφίαν ἔμπεδον γνῶσιν
[6, 6]	δέ, ἀλλ´ ἁμαρτητικῶς διαπεραναμένους τὸν	βίον·	τουτὶ γὰρ ἔπρεπεν τῇ θείᾳ
[6, 14]	ὅπως αὐτοῖς παρ´ ὅλον τὸν	βίον	χρηστέον. Τὸν γοῦν τῆς ἐλευθερίας
[6, 2]	ταύτῃ· ἐπιλείψει γάρ με ὁ	βίος,	εἰ καθ´ ἕκαστον ἐπεξιέναι αἱροίμην
[6, 2]	τελευτή, Δίφιλος γράφει· Οὐκ ἔστι	βίος	ὃς οὐχὶ κέκτηται κακά, λύπας,
[6, 2]	Διφίλου εἰπόντος· Εὐμετάβολός ἐστιν ἀνθρώπων	βίος,	Ποσείδιππος· Οὐδεὶς ἄλυπος τὸν βίον
[6, 17]	ἐξηγοῦνται. Γέγονεν γὰρ αὐτοῖς ὁ	βίος	τὸ πιθανὸν ζητοῦσιν, οὐ τὸ
[6, 2]	Αὖθις Εὐριπίδου εἰπόντος· Ὦ πολύμοχθος	βιοτὴ	θνητοῖς, ὡς ἐπὶ παντὶ σφαλερὰ
[6, 16]	οὖν αὐτῷ δι´ ὅλου τοῦ	βίου	ἀπαθεῖς καθιστάμεθα, τὸ δέ ἐστιν
[6, 15]	εὐμενῶς· τρίβοι δὲ ἡ τοῦ	βίου	διεξαγωγὴ καὶ ἡ κατὰ τὰς
[6, 7]	ἀδιάβλητα δόγματα μετὰ τοῦ ὁμολογουμένου	βίου	εἰς μίαν ἀθροισθέντα ἐκλογήν. ἃ
[6, 2]	μὲν γὰρ ἀνθρώποις τέλος τοῦ	βίου	θάνατος, κἂν ἐν οἰκίσκῳ τις
[6, 7]	τοῦ λόγου καὶ τῆς τοῦ	βίου	καθαρότητος, ἀγαπητικῶς καὶ φιλητικῶς διατεθεῖσα
[6, 6]	τὸ ἡμερῶσθαι ἐκ τοῦ θηριώδους	βίου	ὁ ἐξ ἐθνῶν ἐπιστρέφων, τιθασευθείς
[6, 9]	ἑαυτὸν μὲν οὐκ ἐξάγει τοῦ	βίου	(οὐ γὰρ ἐπιτέτραπται αὐτῷ) ἐξήγαγεν
[6, 15]	ἔοικεν, τοῦ κακοῦ καὶ ἀγαθοῦ	βίου	σῴζεται ὁ γνωστικός, Πλέον τῶν
[6, 3]	ἐξουσίαν λαβούσας διὰ καθαρότητα τοῦ	βίου	τῇ θείᾳ προνοίᾳ εἰς τὴν
[6, 15]	καταγγέλλουσα καὶ τοῦ μὲν εὐδαίμονος	βίου	τὴν ἀμοιβήν, τοῦ δ´ αὖ
[6, 4]	περιέχει θεῶν, ἐκλογισμὸν δὲ βασιλικοῦ	βίου	τὸ δεύτερον. Μετὰ δὲ τὸν
[6, 1]	τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ἐκ	βίου	τοῦ παλαιοῦ· ἡ μεταβολὴ δὲ
[6, 6]	πατήρ. Εἰ γὰρ τὸ καλῶς	βιοῦν	καὶ νομίμως ἐστὶ βιοῦν καὶ
[6, 6]	καλῶς βιοῦν καὶ νομίμως ἐστὶ	βιοῦν	καὶ τὸ εὐλόγως βιοῦν κατὰ
[6, 6]	ἐστὶ βιοῦν καὶ τὸ εὐλόγως	βιοῦν	κατὰ νόμον ἐστὶ βιοῦν, ὀρθῶς
[6, 6]	εὐλόγως βιοῦν κατὰ νόμον ἐστὶ	βιοῦν,	ὀρθῶς δὲ βεβιωκότες οἱ πρὸ
[6, 15]	τί ποιοῦντες καὶ τίνα τρόπον	βιοῦντες	εἰς τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ παντοκράτορος
[6, 9]	μέλλον, καθάπερ οἱ πολλοὶ στοχαζόμενοι	βιοῦσιν,	ἀπειληφὼς δὲ διὰ πίστεως γνωστικῆς,
[6, 12]	τοῖς δ´ ἀναμαρτήτως καὶ γνωστικῶς	βιοῦσιν	ἐννοησαμένοις μόνον δίδωσιν. Αὐτίκα τῇ
[6, 11]	ὧν χρησιμώτερον οὐδέν ἐστιν ἐν	βίῳ	ἀνθρώποις. Ἐπὶ πᾶσιν εἰδέναι αὐτοὺς
[6, 12]	θεὸν ἀγάπης καὶ τῆς ἐν	βίῳ	δικαιοσύνης προτιμῶν. Ἀδελφὴ δὲ τούτῳ
[6, 8]	τὰ ἀναγκαῖα καὶ λυσιτελῆ τῷ	βίῳ	θεόθεν ἥκειν εἰς ἡμᾶς λέγοντες
[6, 17]	γοῦν πολλὰ τῶν ἐν τῷ	βίῳ	καὶ διά τινος λογισμοῦ ἀνθρωπίνου
[6, 9]	δεινὸν ἡγούμενος τῶν ἐν τῷ	βίῳ,	οὐδὲ ἀποστῆσαί τι καὶ τούτου
[6, 2]	νῦν δὲ τοσαῦται κῆρες τῷ	βίῳ	παραπεφύκασιν ὥστε τὸν ἐν ταῖς
[6, 17]	τὰς ἀποβλήτους τῶν ἐν τῷ	βίῳ	τέχνας, τὰς κειμένας καὶ μενούσας
[6, 2]	καὶ ἐπὶ τούτοις ὁ Προκοννήσιος	Βίων,	ὃς καὶ τὰ Κάδμου τοῦ
[6, 13]	ἐντολαῖς, κατὰ τὸ εὐαγγέλιον τελείως	βιώσαντας	καὶ γνωστικῶς, εἰς τὴν ἐκλογὴν
[6, 17]	Καὶ συνελόντι φάναι πᾶσα ὠφέλεια	βιωτικὴ	κατὰ μὲν τὸν ἀνωτάτω λόγον
[6, 15]	προσῆκον ἦν νοεῖν, ὡς μὴ	βλαβεῖεν	ἑτέρως ἐκδεξάμενοι τὰ ὑπὸ τοῦ
[6, 12]	ἀναγκαίων οὐ τὴν ποιότητα ἔχουσι	βλαβεράν,	ἀλλὰ τὴν παρὰ τὸ μέτρον
[6, 16]	καθάπαξ μὴ δύνασθαι σῴζειν ἢ	βλάπτειν·	κἄν τις λέγῃ τὴν ἀντίδοτον
[6, 16]	πῇ μὲν φυλλορροεῖ, πῇ δὲ	βλαστάνει	τὰ φυτὰ καὶ αἱ τῶν
[6, 2]	Παντὸς γὰρ φυτοῦ ἡ πρώτη	βλάστη,	καλῶς ὁρμηθεῖσα πρὸς ἀρετήν, τῆς
[6, 2]	οὐκ ἔστ´ ἀδελφὸς ὅστις ἂν	βλάστοι	ποτέ, Ἡρόδοτος λέγει· Μητρὸς καὶ
[6, 2]	ἄλλο πῦρ μεῖζον καὶ δυσμαχώτερον	βλάστον	γυναῖκες. Πρὸς τούτοις Ὁμήρου λέγοντος·
[6, 15]	τὰς τῶν πολλῶν ὑπολήψεις λέγουσα	βλασφημεῖν	τισι δοκοίη, ἐσχημάτισε τὰ σημαινόμενα
[6, 2]	Οὐκ ἂν ἐχθροὺς ἄλλως πως	βλάψειεν	ἄν τις ἢ φίλος δοκῶν
[6, 8]	τοῖς ἐξ Ἑλλήνων ἐπιστρέφουσι Κολοσσαεῦσι·	Βλέπετε	μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ
[6, 17]	ἐπακούει» γυμνὴν ἔσωθεν τὴν ψυχὴν	βλέπων,	καὶ τὴν ἐπίνοιαν τὴν ἑκάστου
[6, 17]	τῆς διαδόσεως καθηκούσης εἰς ἀνθρωπίνην	βοήθειαν.	Αὐτίκα τρεῖς τρόποι πάσης ὠφελείας
[6, 11]	πλείω δ´ ὡς ἔνι μάλιστα	βοηθήματα	τοῖς ἐπαΐουσιν ἐρανιστέον. Πλὴν οὐδαμῶς
[6, 6]	Ἐγένετο κύριος καταφυγὴ τῷ πένητι,	βοηθὸς	ἐν εὐκαιρίᾳ καὶ ἐν θλίψει.
[6, 7]	καὶ ἀνομβρίᾳ παραδεδωκότες ἀγρίαις συνεπνίξαντο	βοτάναις,	καθάπερ οἱ Φαρισαῖοι ἐξετράπησαν τοῦ
[6, 16]	τούτων ἐνεργεῖ ἄνευ τοῦ τῇ	βοτάνῃ	καὶ τῷ φαρμάκῳ χρωμένου, ὥσπερ
[6, 17]	θεμελίῳ γλίχοιτο. Οὐ τοίνυν ὑπισχνεῖται	βούλεσθαι	μεταλαμβάνειν, ἀλλὰ ἄρχεται· οὐδὲ μέλλειν,
[6, 8]	ὁ πράσσων τοῦτο, ὃ πρᾶξαι	βούλεται,	μανθάνει πρότερον) καὶ ἡ μὲν
[6, 12]	ἡμᾶς δὲ ἐξ ἡμῶν αὐτῶν	βούλεται	σῴζεσθαι. Αὕτη οὖν φύσις ψυχῆς
[6, 2]	ἣ δ´ ἐνδεὴς τοῦδ´ οὖσα	βουλεύει	κακά. Ἔτι Εὐριπίδου μὲν ἐν
[6, 17]	θεόθεν ἡ φιλοσοφία, τοιαύτην εἶναι	βουληθέντος	αὐτήν, οἵα ἐστίν, διὰ τοὺς
[6, 16]	γενομένων· ἓν γάρ, οἶμαι, τὸ	βούλημα	τοῦ θεοῦ ἐν μιᾷ ταὐτότητι.
[6, 11]	ἀλήθεια δὲ διὰ τοῦ κυρίου.	Βουλὴν	γάρ σου» φησί, τίς ἔγνω,
[6, 17]	σύνεσις. Αὐτίκα τῇ τοῦ θεοῦ	βουλήσει	μάλιστα ἡ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν
[6, 7]	ᾗ καὶ πάντως ἀληθὴς ὑπάρχει,	βουλήσει,	ὡς διὰ τοῦ υἱοῦ ἐγνωσμένη.
[6, 13]	διάκονος ἀληθὴς τῆς τοῦ θεοῦ	βουλήσεως,	ἐὰν ποιῇ καὶ διδάσκῃ τὰ
[6, 4]	αὐτῶν ὄντα, ἀπεκρίθη· καλῶς ζῆν	βουλόμενοι	αὐτὸν ἢ καλῶς ἀποθανεῖν. Ὁ
[6, 16]	καὶ τῆς ἀιδιότητος αὐτοῦ ὁ	βουλόμενος	ἐξαίρειν, ἵνα τὸ ψεῦδος ἐγκρίνῃ,
[6, 17]	ἡγεμονικὸν τῆς κτίσεως ἁπάσης, σῴζεσθαι	βουλόμενος	τοῦτο, ἐπὶ τὸ ποιεῖν ἐτράπετο
[6, 17]	ἔχοντος τοῦ θεοῦ, εἰ δὲ	βουλομένου,	θεόθεν ἡ φιλοσοφία, τοιαύτην εἶναι
[6, 6]	ὁ προσήλυτος προεφητεύετο. Εἰκότως ἄρα	βοῦν	φησι καὶ ἄρκτον ἐπὶ τὸ
[6, 6]	τε ἤδη καὶ αὐτὸς ὡς	βοῦς	ἁγνίζεται. Αὐτίκα φησὶν ὁ προφήτης·
[6, 6]	τὸ αὐτὸ ἔσεσθαι ἡ γραφή·	βοῦς	μὲν γὰρ εἴρηται ὁ Ἰουδαῖος
[6, 6]	καὶ διχηλεῖ καὶ μηρυκᾶται ὁ	βοῦς·	ὁ ἐθνικὸς δὲ διὰ τῆς
[6, 2]	τὰ ὅμοια ἐπὶ τῆς σκηνῆς	βοῶντος·	Μακάριος ὅστις εὐτυχῶν οἴκοι μένει,
[6, 3]	ὄρος φωνῆς ἐξακούειν σύγκλυδος, οἷον	βοώντων	οὐκ ὀλίγων τινῶν μυριάδων, καθάπερ
[6, 4]	τὰ μὲν Αἰγυπτίων ὡς ἐν	βραχεῖ	φάναι τοιαῦτα· Ἰνδῶν δὲ ἡ
[6, 2]	Ὀρφεῖ, τὰ δὲ Μουσαίῳ, κατὰ	βραχὺ	ἄλλῳ ἀλλαχοῦ, τὰ δὲ Ἡσιόδῳ,
[6, 4]	τοὺς δοκοῦντας ἀρίστους εἶναι καὶ	βραχυλογωτάτους	προβλήματα αὐτοῖς προὔθηκε, τὸν μὴ
[6, 3]	τὰς ἱστορίας συνταξάμενοι ἀμφὶ τὴν	Βρεττανικὴν	νῆσον ἄντρον τι ὑποκείμενον ὄρει,
[6, 3]	ἡμέρᾳ θερισμοῦ. ὁρᾷς ὅτι ὁ	βρέχων	ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» διὰ
[6, 15]	καὶ θᾶττον κατῆλθεν, πολὺ τὸ	βρῖθον	ἐπαγόμενος, ὃ δὲ ἐπικατελθὼν ὕστερον
[6, 3]	τὴν Ἑλλάδα. Ἅμα δὲ εὐχομένου	βροντὴ	ἐξαίσιος ἐπεκτύπει καὶ πᾶς ὁ
[6, 2]	ἔχει, τοῦτο θεὸς κιβδηλότατον ποίησε	βροτοῖσι,	καὶ γνῶναι πάντων τοῦτ´ ἀνιαρότερον,
[6, 2]	μυρίαι, ἃς οὐκ ἔστι φυγεῖν	βροτὸν	οὐδ´ ὑπαλύξαι, ἴομεν, εἴ κέ
[6, 2]	καὶ θεῶν δυνάστης, ὅδε καὶ	βροτοὺς	δαμάζει, Εὐριπίδης γράφει· Ἔρως γὰρ
[6, 2]	γράφει· Τὸ μὴ βεβαίους τὰς	βροτῶν	εἶναι τύχας. Βακχυλίδου τε εἰρηκότος·
[6, 2]	τὸν ἁβρὸν {μέλ{ π} ομαι	βρύοντα	μίτραις πολυανθέμοις ἀείδειν· ὅδε καὶ
[6, 5]	καὶ πιθήκους· καὶ τὰ ἴδια	βρώματα	βρωτοῖς θύματα θύουσιν καὶ νεκρὰ
[6, 5]	καὶ ἃ δέδωκεν αὐτοῖς εἰς	βρῶσιν	ὁ θεός, τὰ πετεινὰ τοῦ
[6, 1]	ἀκίνδυνον ἐγχαράξαι· ἐργάζεσθαι γὰρ τὴν	βρῶσιν	τὴν εἰς αἰῶνα παραμένουσαν« ὁ
[6, 5]	πιθήκους· καὶ τὰ ἴδια βρώματα	βρωτοῖς	θύματα θύουσιν καὶ νεκρὰ νεκροῖς
[6, 11]	καὶ τὸ μέλος παρερχόμενοι, ἀμαθίᾳ	βύσαντες	τὰ ὦτα, ἐπείπερ ἴσασιν οὐ
[6, 3]	λίσσεσθ´ ἀνέμους καὶ λώιον ἔσται,	βωμὸν	καὶ θυσίαν ποιήσαντες τοῖς ἀνέμοις,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/03/2010