Livre, pages
[15, 694]	ἐμαῖς εὔφροσι ταῖσδ´ ἀοιδαῖς κεχαρημένος.	εʹ	Ἐνικήσαμεν ὡς ἐβουλόμεσθα, καὶ νίκην
[15, 691]	μὲν Ἵππαρχός φησιν ἐν Παννυχίδι	εʹ	μνῶν, ὡς δὲ Μένανδρος ἐν
[15, 667]	δ´ εἴσεταί τις τοῦτ´; {Α.	Ἐὰν	θίγῃ μόνον αὐτῆς, ἐπὶ τὸν
[15, 669]	οὖν διὰ τί, τῶν ἐστεφανωμένων	ἐὰν	λύηται ὁ στέφανος, ἐρᾶν λέγονται.
[15, 669]	τί δὲ λέγονται, τῶν ἐστεφανωμένων	ἐὰν	λύωνται οἱ στέφανοι, ὅτι ἐρῶσιν;
[15, 680]	θʹ ὁ αὐτὸς Θεόφραστός φησιν·	Ἐάν	τις τοῦ ΕΛΙΧΡΥΣΟΥ τῷ ἄνθει
[15, 688]	ἀλείψατο δὲ χρόα λευκὸν (ἀμβροσίῳ	ἑανῷ,	τό ῥά οἱ τεθυωμένον ἦεν·
[15, 679]	Κισσὸς ὅπως Καλάμῳ περιφύεται αὐξόμενος	ἔαρος	ὀλολυγόνος (ἔρωτι κατατετηκώς. Πλέκεται δ´
[15, 686]	Ὃ δὲ διεγερθεὶς καὶ μόλις	ἑαυτὸν	ἀναλαβὼν (τί τοῦτ´, εἶπεν, Ἡράκλεις;
[15, 699]	τὸν λύχνον μικροῦ κατακαύσας ἔλαθ´	ἑαυτόν,	ὑπὸ μάλης τῇ γαστρὶ μᾶλλον
[15, 678]	δ´ αὐτοῦ καὶ Ἀντιφάνης ἐν	Ἑαυτοῦ	Ἐρῶντι, (Εὔβουλος δ´ ἐν Οἰνομάῳ
[15, 687]	καίπερ παρὰ μέλος ὑπὲρ τὴν	ἑαυτοῦ	τέχνην τρυφήσας καὶ τὸ λεγόμενον
[15, 670]	τοῦ πάθους ἐξαγόμενοι (καὶ) σκυλεύοντες	ἑαυτοὺς	ἀνατιθέασιν. Πᾶς δ´ ὁ ἐρῶν
[15, 697]	χορός, ὧν ἕκαστος τὸ δοκοῦν	ἑαυτῷ	κατᾳσαι δεῖ, προσέχων οὐδὲν τῷ
[15, 672]	αὐτοὺς ἀποδοῦναι τῇ θεῷ δι´	ἑαυτῶν	ἑκούσιον καὶ χωρὶς δυσχεροῦς συμφορᾶς,
[15, 672]	χρωμένοις τῇ λύγῳ καταδεῖν τὴν	ἑαυτῶν	κεφαλὴν τοῖς κλάδοις οἷς αὐτοὶ
[15, 666]	Οἰνεῖ λέγων οὕτως· Πυκνοῖς δ´	ἔβαλλον	Βακχίου τοξεύμασιν κάρα γέροντος· τὸν
[15, 698]	δὲ Θάσον μ´ ἐλθόντα μετεωρίζοντες	ἔβαλλον	πολλοῖσι σπελέθοισι, καὶ ὧδέ τις
[15, 666]	καὶ τὸ ἄγγος εἰς ὃ	ἔβαλλον	τὰς λάταγας, ὡς Κρατῖνος ἐν
[15, 682]	τε καὶ Ὧραι ποίησαν καὶ	ἔβαψαν	ἐν ἄνθεσιν εἰαρινοῖσιν, οἷα φοροῦς´
[15, 674]	εἴρηκεν ὅτι Φύλαρχος ἐν τῇ	ἑβδόμῃ	τῶν Ἱστοριῶν (οἶδεν τὴν κατὰ
[15, 670]	καὶ ὁ ἱερώτατος Πλάτων ἐν	ἑβδόμῳ	Νόμων πρόβλημά τι προβάλλει στεφανωτικόν,
[15, 694]	ἀοιδαῖς κεχαρημένος. εʹ Ἐνικήσαμεν ὡς	ἐβουλόμεσθα,	καὶ νίκην ἔδοσαν θεοὶ φέροντες
[15, 698]	μοι Εὐρυμεδοντιάδεα, τὴν παντοχάρυβδιν, τὴν	ἐγγαστριμάχαιραν,	ὃς ἐσθίει οὐ κατὰ κόσμον,
[15, 698]	Θασίους μηθὲν πημαίνων κλυτὸν ἄργυρον	ἐγγυαλίξων,	μή τίς μοι κατὰ οἶκον
[15, 673]	λιτὴ μὲν ὑπὸ πλευροῖσι χαμευνάς,	(ἐγγύθι	πὰρ προμάλου δέμνιον ἐνδαπίης, καὶ
[15, 673]	περὶ τὸν καλὸν ἡμῶν Ἄδραστον	ἐγένετο.	Ἐκδόντος γὰρ τούτου πέντε μὲν
[15, 669]	φυλλοβολεῦντα τὠνδρὸς ἀπὸ στεφάνων πάντ´	ἐγένοντο	χαμαί. Σὸν οὖν ἐστιν, ὦ
[15, 689]	τὴν Ἀρσινόης καὶ Βερενίκης σπουδήν.	Ἐγίνετο	δὲ καὶ ἐν Κυρήνῃ ῥόδινον
[15, 668]	τῶν παρουσῶν ἣν θέλει φιλήσει.	Ἐγίνετο	δὲ καὶ πεμμάτιά τινα ἐν
[15, 691]	Παλαίστραις διὰ τούτων· Μυρίσασά μ´	ἐγκατέκλεισεν	ἀνθ´ αὑτῆς λάθρᾳ. Μυρώμασιν μέντοι,
[15, 669]	ἐπιδέξια πέμπω σοὶ πρώτῳ Χαρίτων	ἐγκεράσας	χάριτας. Καὶ σὺ λαβὼν τόδε
[15, 687]	οἶδας ὅτι αἱ ἐν τῷ	ἐγκεφάλῳ	ἡμῶν αἰσθήσεις ὀδμαῖς ἡδείαις παρηγοροῦνται
[15, 687]	οὕτως· Ὑγιείας μέρος μέγιστον ὀσμὰς	ἐγκεφάλῳ	χρηστὰς ποιεῖν. Καὶ ὁ ἀνδρειότατος
[15, 677]	χοροὶ ᾄδωμεν εἰς τὸν δεσπότην	ἐγκώμιον.	Σιληνὸς δ´ ἐν ταῖς Γλώσσαις
[15, 667]	τὸ δ´ ἆθλον. Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσιν	Ἔγνωκ´,	ἐγὼ δὲ χαλκίον (τοῦτ´ ἐστὶν
[15, 677]	ἐπιχωρίων ποιητής, ὃν καὶ ἡμεῖς	ἔγνωμεν,	Ἀδριανῷ τῷ αὐτοκράτορι ἐπιδημήσαντι τῇ
[15, 699]	παιδομανεῖ σὺν ἔρωτι πότην ἶσον.	Ἔγραφε	δ´ ὡνὴρ εὖ παρ´ Ὁμηρείην
[15, 687]	ἀνὴρ ἀρετήν τε σέβων τάδ´	ἔγραψεν	Παρράσιος. κομψός τις, ὡς ἐμοὶ
[15, 692]	καὶ Σικελίαν ἐπὶ τοῦ νομίσματος	ἐγχαράττειν	πρόσωπον δικέφαλον καὶ ἐκ θατέρου
[15, 667]	τοὺς δακτύλους οἶνόν τε μικρὸν	ἐγχέαι	καὶ μὴ πολύν· (ἔπειτ´ ἀφήσεις.
[15, 693]	γε Νικόστρατος οὕτως φησίν· Ἄλλ´	ἐγχέασα	θᾶττον Ἀγαθοῦ Δαίμονος ἀπενεγκάτω μοι
[15, 667]	καὶ κανθάρους καὶ τὸν ποδανιπτῆρ´,	ἐγχέασα	θὔδατος. Κρατῖνος ἐν Νεμέσει· Τὸ
[15, 690]	Λήροις οὕτως· Ἔστην δὲ κἀκέλευον	ἐγχέασθε	νῷν βρένθειον, ἵνα τοῖς εἰσιοῦσιν
[15, 690]	νῷν βρένθειον, ἵνα τοῖς εἰσιοῦσιν	ἐγχέῃ.	ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ δὲ μύρου μνημονεύει Κράτης
[15, 695]	τόν τε κακὸν λόει. κγʹ	Ἔγχει	καὶ Κήδωνι, διάκονε, μηδ´ ἐπιλήθου,
[15, 685]	δ´ ἱπποσέλινα καὶ κοσμοσάνδαλα βαίνων,	ἔγχει	κἀπιβόα τρίτον παιῶν´, ὡς νόμος
[15, 699]	μάχης· Βάλλον δ´ ἀλλήλους χαλκήρεσιν	ἐγχείῃσιν.	Περὶ δὲ τοῦ λοιδορουμένου κουρέως
[15, 677]	ἐπὶ τοῦ φρέατος καὶ τοῦ	ἐγχειριδίου	ἴσθμιον. Τιμαχίδας δὲ καὶ Σιμμίας
[15, 686]	Συνδείπνοις φησί· ~(Φορεῖτε, μασσέτω τις,	ἐγχείτω	βαθὺν κρατῆρ´· ὅδ´ ἁνὴρ οὐ
[15, 693]	ἐν Τοκιστῇ ἢ Καταψευδομένῳ· ~Ἀλλ´	ἔγχεον	(αὐτῷ Διός γε τήνδε Σωτῆρος,
[15, 693]	φιλτάτη· μετανιπτρίδ´ αὐτῷ τῆς Ὑγιείας	ἔγχεον.	{Β. Λαβὲ τῆς Ὑγιείας δὴ
[15, 666]	γέροντος· τὸν βαλόντα δὲ στέφειν	ἐγὼ	´τετάγμην, ἆθλα κότταβον διδούς. (Ἐκαλεῖτο
[15, 672]	τινα εἰρήκασιν περὶ τοῦ προκειμένου.	Ἐγὼ	δ´ ἐντυχὼν τῷ Μηνοδότου τοῦ
[15, 669]	προπινομένην τὴν ἀπ´ ἐμοῦ ποίησιν.	Ἐγὼ	δ´ ἐπιδέξια πέμπω σοὶ πρώτῳ
[15, 665]	τρέχων σὺ τὰς τραπέζας ἐκφέρεις;	Ἐγὼ	δὲ λίτρον παραχέων ἔρχομαι. {Β.
[15, 676]	δὴ καὶ τὴν στεφανωτρίδα βύβλον.	Ἐγὼ	δὲ οὐκ οἶδα τίνα ὠφέλειαν
[15, 687]	τῆς ἁβρότητος ἀφελεῖν λέγουσα ὧδε·	(Ἐγὼ	δὲ φίλημ´ ἁβροσύναν, καί μοι
[15, 667]	δ´ ἆθλον. Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσιν Ἔγνωκ´,	ἐγὼ	δὲ χαλκίον (τοῦτ´ ἐστὶν κοττάβειον)
[15, 693]	Ὁ Ζεὺς ὁ σωτήρ, ἂν	ἐγὼ	διαρραγῶ, οὐδέν μ´ ὀνήσει. {Α.
[15, 666]	Γελοῖον. Κοτταβιεῖτε τίνα τρόπον; {Α.	Ἐγὼ	διδάξω καθ´ ἕν· ὃς ἂν
[15, 696]	αὔξουσαι φιλίας τε γέρας βεβαίας.	Ἐγὼ	μὲν οὐκ οἶδα εἴ τίς
[15, 667]	{Α. Οὕτω ποιήσεις. {Β. Ἀλλ´	ἐγὼ	μὲν σφενδόνῃ οὐκ ἂν ἐφικοίμην
[15, 698]	κακῶς κακὰ ῥαψῳδοῦσιν· οἷς καὶ	ἐγὼ	μετὰ τοῖσιν τὰ χρηίζων ἐποίθησα.
[15, 698]	ποσὶν τοιοῖσδ´ ἀναβῆναι; Τοῖσι δ´	ἐγὼ	πᾶσιν μικρὸν μετὰ τοῦτ´ ἔπος
[15, 689]	λακκόπρωκτε, βάκχαριν τοῖς σοῖς ποσὶν	ἐγὼ	πρίωμαι; Λαικάσομἄρα βάκχαριν; Ἀναξανδρίδης Πρωτεσιλάῳ
[15, 671]	σοῦ λάβω μισθόν. Οὐ γὰρ	ἐγὼ	τὰς ἐκ τῶν βιβλίων ἀκάνθας
[15, 666]	ἐῶ παίζειν. Τίθημι κοττάβεια σφῷν	ἐγὼ	τασδί τε τὰς κρηπῖδας, ἃς
[15, 666]	κότταβον παίζειν, ἕως ἂν σφῷν	ἐγὼ	τὸ δεῖπνον ἔνδον σκευάσω. {ΗΡ.
[15, 675]	τῶν ὄμβρων ἀρχηγὸν αἴτιον ὑπολαβόντες.	Ἔδει	μὲν οὖν βοηθημάτων τοῖς ἐν
[15, 667]	καλούμενον, ἐφ´ ὃν τὴν καταβαλλομένην	ἔδει	πεσεῖν πλάστιγγα, ἐντεῦθεν δὲ πίπτειν
[15, 695]	τε καὶ εὐπατρίδας, οἳ τότ´	ἔδειξαν	οἵων πατέρων κύρησαν. κεʹ (Ὅστις
[15, 693]	ἔθος ἦν βαστάζεσθαι τὰς τραπέζας	ἔδειξεν	διὰ τῆς αὑτοῦ ἀσεβείας ὁ
[15, 677]	τῆς γῆς ὅτε τὸ αἷμα	ἐδέξατο	τοῦ Μαυρουσίου λέοντος, ὃν κατὰ
[15, 675]	χρώμενοι τοῖς παραπίπτουσι τὴν κεφαλὴν	ἐδέσμευον·	(καὶ ἐπὶ τὸν κίσσινον στέφανον
[15, 692]	τῶν κράσεων μεμνημένους τῶν ποιητῶν	ἔδοξεν	παρατίθεσθαι, ὧν καὶ αὐτῶν μνησθήσομαι.
[15, 694]	Ἐνικήσαμεν ὡς ἐβουλόμεσθα, καὶ νίκην	ἔδοσαν	θεοὶ φέροντες παρὰ Πανδρόσου (ὡς
[15, 676]	τοὺς (προσήκοντας καὶ τοὺς οἰκειοτάτους	ἔδωκεν	ἑκάστῳ καὶ στέφανον ἐκ τῆς
[15, 699]	Λαβὲ τριόδοντα καὶ λυχνοῦχον, ἐπιφέρει·	Ἐεγὼ	δὲ δεξιᾷ γε τόνδ´ ἔχω
[15, 689]	ῥόδινον χρηστότατον καθ´ ὃν χρόνον	ἔζη	Βερενίκη ἡ μεγάλη. Οἰνάνθινον δὲ
[15, 700]	ἐν Ἀγνοίᾳ· (Ἅψαντες λύχνον λυχνεῖον	ἐζητοῦμεν.	Εὐφορίων δ´ ἐν Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασιν
[15, 694]	Καὶ Πράξιλλα δ´ ἡ Σικυωνία	ἐθαυμάζετο	ἐπὶ τῇ τῶν σκολίων ποιήσει.
[15, 698]	μ´ ἀνέπεισε γέροντα καὶ οὐκ	ἐθέλοντ´	ἀναβῆναι καὶ σπάνις, ἣ πολλοὺς
[15, 673]	πλείοσιν. Λέγει δ´ οὕτως· Οὐκ	ἐθέλω,	Φιλόθηρε, κατὰ πτόλιν, ἀλλὰ παρ´
[15, 674]	δ´ ὑποθυμίδας περὶ στήθεσι λωτίνας	ἔθεντο.	Αἰσχύλος δ´ ἐν τῷ Λυομένῳ
[15, 682]	εὐώδεας ἄνθεα γαίης ἂν κεφαλαῖσιν	ἔθεντο	θεαὶ λιπαροκρήδεμνοι, Νύμφαι καὶ Χάριτες,
[15, 695]	καὶ βαλανεὺς τωὐτὸν ἔχους´ ἐμπεδέως	ἔθος·	ἐν ταὐτᾷ πυέλῳ τόν τ´
[15, 693]	τῆς τοῦ Ἀγαθοῦ Δαίμονος κράσεως	ἔθος	ἦν βαστάζεσθαι τὰς τραπέζας ἔδειξεν
[15, 685]	μᾶζα χαριτοβλέφαρος. Τοῦτο δ´ ἦν	ἔθος	καὶ παρ´ Αἰγυπτίοις, ὡς Νικόστρατός
[15, 702]	δέ μοι πρόφρων σύνοικος εἴης·	εἰ	γάρ τις ἢ πλούτου χάρις
[15, 695]	καὶ Κήδωνι, διάκονε, μηδ´ ἐπιλήθου,	εἰ	δὴ χρὴ τοῖς ἀγαθοῖς ἀνδράσιν
[15, 701]	ἀναθετέον αὐτῷ. Βραχειῶν γὰρ γινομένων	εἰ	δύο τὰς ἁπασῶν τελευταίας συλλαβὰς
[15, 686]	θεάματα ἥδιστα παρέχεις. Τί οὖν	εἰ	καὶ μύρον ἐνέγκαι τις ἡμῖν,
[15, 677]	δισσῶν λόγων ἀγῶνα θεῖτ´ ἄν,	εἰ	λέγειν εἴη σοφός. ΙΣΘΜΙΑΚΟΝ. Οὕτως
[15, 686]	χρηστῶν καὶ χρόνου πολλοῦ δέονται,	εἰ	μέλλουσιν ἡδεῖαί τε καὶ ἐλευθέριαι
[15, 670]	τοιούτους· καταδέδενται γὰρ οἱ ἐρῶντες.	Εἰ	μὴ ἄρα διὰ τὸ κατεστέφθαι
[15, 670]	ἐν τῷ ἐρᾶν ὄντων καλλωπίζονται.	Εἰ	μὴ ἄρα ἡ φύσις οἱονεί
[15, 670]	ἄν ποτε τοῦ στεφάνου περιρέοντος,	εἰ	μὴ ἤρων; Ἢ ὅτι ἀναλύσεις
[15, 666]	τῶν ἑταίρων ἡμῶν ἐλέχθη τὸ	Εἰ	μὴ ἰατροὶ ἦσαν, οὐδὲν ἂν
[15, 697]	ἐν τῇ Ἀπολογίᾳ τῆς ἀσεβείας,	εἰ	μὴ κατέψευσται ὁ λόγος, φησίν·
[15, 676]	βύβλῳ στεφανοῦσθαι μετὰ ῥόδων, πλὴν	εἰ	μή τι οἱ τούτοις χαίροντες
[15, 666]	ἦν οὗτος ὁ ἀποκοτταβισμὸς ἀρχαῖος;	Εἰ	μή τι σὺ καὶ τοὺς
[15, 692]	ὡς ἐλάσσονος τῆς βίας γενησομένης,	εἰ	ταύτην προτέγξαιεν. (Προστιθεὶς δ´ ὁ
[15, 672]	βρέτας, πεπεισμένους τοὺς Ἀργείους ὡς,	εἰ	τοῦτο γένοιτο, πάντως τι κακὸν
[15, 694]	μόνοι, καὶ κατὰ τόπον τινὰ	εἰ	τύχοιεν ὄντες· διόπερ ὡς ἀταξίαν
[15, 665]		~(Εἴ	μοι τὸ Νεστόρειον εὔγλωσσον μέλος
[15, 702]	κρυφίοις Ἀφροδίτας ἄρκυσιν θηρεύομεν, ἢ	εἴ	τις ἄλλα θεόθεν ἀνθρώποισι τέρψις
[15, 695]	Ἐκ γῆς χρὴ κατίδην πλόον,	εἴ	τις δύναιτο καὶ παλάμην ἔχοι.
[15, 696]	βεβαίας. Ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα	εἴ	τίς τι κατιδεῖν ἐν τούτοις
[15, 688]	(Ὦ πονηρὰ καρδία, ἐπιχαιρέκακον ὡς	εἶ	μόνον τοῦ σώματος· ὀρχῇ γὰρ
[15, 678]	τοὺς ἁδροὺς ἀκούειν. Σὺ γὰρ	εἶ	ὁ τὰ ἐν τοῖς βιβλίοις
[15, 666]	ἀποβλύζειν ὑπολαμβάνεις. Ἐπεὶ οὖν ἄπειρος	εἶ	τῆς τοιαύτης θεωρίας, μάθε παρ´
[15, 684]	λεύκῃ ἰσαιόμενοι, ἐν καὶ κρόκος	εἴαρι	μύων κύπρος τ´ ὀσμηρόν τε
[15, 677]	τε χελιδονίοιο πέτηλα καὶ ῥόδον	εἰαρινοῖσιν	ἀνοιγόμενον ζεφύροισιν· οὔπω γὰρ φύεν
[15, 682]	ποίησαν καὶ ἔβαψαν ἐν ἄνθεσιν	εἰαρινοῖσιν,	οἷα φοροῦς´ ὧραι, ἔν τε
[15, 690]	ἥψησεν οὐδὲ Δεινίας ᾁγύπτιος οὔτ´	εἶδεν	οὔτ´ ἐκτήσατο. ~(Τοῦ μεγαλλείου δὲ
[15, 665]	εἶναι παλαιὰν ταύτην παράδοσιν οὐδ´	εἰδέναι	τινὰ τῶν ἀρχαίων ταύτῃ τῇ
[15, 690]	καὶ μύρα καὶ Σαρδιανὸν κόσμον	εἰδέναι	χροὸς ἄμεινον ἢ τὸν Πέλοπος
[15, 665]	μελίζεται τοῖς συμπόταις· κἄλλην τρίγωνον	εἶδον	ἔχουσαν, εἶτ´ ᾖδεν πρὸς αὐτὸ
[15, 683]	φυλλάδα νηλείην ἐκχεύετον, ἀρτίγονοι δὲ	εἴδοντ´	ἠμύουσαι αἰεὶ κάλυκες στομίοισιν. Σὺν
[15, 696]	σκολίων ἕν τι καὶ αὐτὸ	εἶδός	ἐστιν ἐξ αὐτῆς τῆς λέξεως
[15, 678]	Καὶ ὑπογλωττὶς δὲ στεφάνου ἐστὶν	εἶδος.	Θεόδωρος δ´ ἐν Ἀττικαῖς Γλώσσαις
[15, 678]	οἱ ἐκ ῥόδων. Καὶ τὸ	εἶδος	ὁποῖον ζητῶ, ὦ Κύνουλκε. Καὶ
[15, 667]	ἐν Λάκωσιν. Ἕτερον δ´ ἐστὶν	εἶδος	παιδιᾶς τῆς ἐν λεκάνῃ. Αὕτη
[15, 666]	δὲ ἐν Διὶ Κακουμένῳ παιδιᾶς	εἶδος	παροίνιον τὸν κότταβον εἶναι ἀποδίδωσιν,
[15, 668]	δέ τι καὶ ἄλλο κοτταβίων	εἶδος	προτιθέμενον ἐν ταῖς παννυχίσιν, οὗ
[15, 667]	τοῖς ἀποκοτταβισμοῖς. Οἳ δὲ ποτηρίου	εἶδος	τὴν ἀγκύλην φασί. Βακχυλίδης ἐν
[15, 699]	Ἀρχαίων ἦν ὅδ´ ἀνὴρ προγόνων,	εἰδὼς	ἐκ νεότητος ἀεὶ ξείνοισιν ὁμιλεῖν
[15, 682]	καὶ τὴν τῶν στεφάνων χρῆσιν	εἰδὼς	φαίνεται δι´ ὧν λέγει· Ἣ
[15, 668]	ἆθλον ἑξῆς λέγει ὁ Εὔβουλος·	Εἶεν	γυναῖκες· νῦν ὅπως τὴν νύχθ´
[15, 685]	χειρὸς ἀρτίως εἰληφότας καὶ στέφανον.	Εἶεν·	καλὸς ὁ καιρός, Χαιρεφῶν. Σὺ
[15, 677]	ἀγῶνα θεῖτ´ ἄν, εἰ λέγειν	εἴη	σοφός. ΙΣΘΜΙΑΚΟΝ. Οὕτως τοῦτον καλούμενον
[15, 702]	σὺ δέ μοι πρόφρων σύνοικος	εἴης·	εἰ γάρ τις ἢ πλούτου
[15, 695]	φέροιεν Διονύσιον ἐς χορόν. ιηʹ	Εἴθ´	ἄπυρον καλὸν γενοίμην μέγα χρυσίον
[15, 694]	παρὰ Πανδρόσου (ὡς φίλην Ἀθηνᾶν.	Εἶθ´	ἐξῆν ὁποῖός τις ἦν ἕκαστος
[15, 668]	γὰρ πάλαι πέττει τὰ νικητήρια.	Εἶθ´	ἑξῆς φησιν· Ἐξεπήδης´ ἀρτίως πέττουσα
[15, 681]	Θεόφραστος καλεῖσθαί φησι καὶ λείριον.	Εἶθ´	ὑποβὰς ὡς διαλλάσσοντα τίθησιν νάρκισσον
[15, 695]	ἐλθεῖν Δαναῶν καὶ Ἀχιλλέα. ιζʹ	Εἴθε	λύρα καλὴ γενοίμην ἐλεφαντίνη, καί
[15, 673]	τοῦ χρηστηρίου καταλῦσαι τὰς ἔμπροσθεν	εἰθισμένας	στεφανώσεις αὐτούς τε κατὰ πλῆθος
[15, 673]	Πολυκράτην χρόνων, ὡς ἄν τις	εἰκάσειε,	τῇ νήσῳ συνηθεστέραν ὑπάρχειν. Ὁ
[15, 679]	γένη καὶ τῶν τοιούτων θηρίων	εἰκὸς	ἐνδύεσθαι. Ἀποροῦντος δ´ αὐτοῦ ἐπὶ
[15, 671]	ἐπεισελθόντι συνδιαιρούμενοι τοὺς πάντας ἐξ	εἴκοσιν	ἔχουσι, τετάρτῳ πάλιν ὁμοίως κοινωνήσαντες
[15, 675]	δὲ τὴν τρίτην πρὸς ταῖς	εἴκοσιν	Ὀλυμπιάδα ὁ Ἡρόστρατος, πολίτης ἡμέτερος
[15, 680]	ἐν Θεσμοφοριαζούσαις· Πλέξαι στεφάνους συνθηματιαίους	εἴκοσιν.	(ΧΟΡΩΝΟΝ. Ἀπίων ἐν τῷ περὶ
[15, 692]	φίλοι, ἀναγινώσκων τὴν ὀγδόην καὶ	εἰκοστὴν	τῶν Ποσειδωνίου Ἱστοριῶν περὶ μύρων
[15, 685]	δύο (ἑτέρους κατὰ χειρὸς ἀρτίως	εἰληφότας	καὶ στέφανον. Εἶεν· καλὸς ὁ
[15, 682]	οια Ἀφροδίτη ὥραις παντοίαις τεθυωμένα	εἵματα	ἕστο. Οὗτος ὁ ποιητὴς καὶ
[15, 682]	αὐτὰ ἐν τῷ αʹ οὑτωσί·	Εἵματα	μὲν χροὶ ἕστο τά οἱ
[15, 697]	οἳ μὲν δὴ τεθνᾶσι καὶ	εἰν	Ἀίδαο δόμοισιν· ~(ἔστι δέ τις
[15, 666]	παιδιᾶς εἶδος παροίνιον τὸν κότταβον	εἶναι	ἀποδίδωσιν, ἐν ᾗ ἐξίσταντο καὶ
[15, 681]	Ἡφαίστῳ συγκοιμηθεῖσα ἡ Ἀφροδίτη ἐλούσατο.	Εἶναι	δ´ ἀρίστην ἐν Κύπρῳ καὶ
[15, 675]	δι´ αὐτὸ ἐλασσωμάτων ἀλεξητῆρα βουλόμενος	εἶναι.	Ἐντεῦθεν δὲ εἰς ἡδονὴν τραπέντες
[15, 695]	δ´ ἐν μακάρων σέ φασιν	εἶναι,	ἵνα περ ποδώκης Ἀχιλεύς, Τυδείδην
[15, 681]	δὲ κρίνα φησὶν ὁ Θεόφραστος	εἶναι	καὶ πορφυρανθῆ. Φιλῖνος δὲ τὸ
[15, 665]	αὐλοὺς ἐχρῆν ἤδη πρὸ χειρὸς	εἶναι	καὶ προαναφυσᾶν. Τὸ μύρον ἤδη
[15, 694]	ὂν ὠνόμασεν ὀρθῶς· δεύτερον δ´	εἶναι	καλόν, τρίτον δὲ πλουτεῖν, τοῦθ´,
[15, 672]	οἱ ἀρχαῖοι. Τεναρος δὲ ἀγροίκων	εἶναι	λέγει στεφάνωμα τὴν λύγον. Καὶ
[15, 682]	λέγεσθαι λύκους διὰ τὸ ἐμφερῆ	εἶναι	λύκου χείλεσι. Νικόλαος δ´ ὁ
[15, 693]	ἀεὶ περιπολεύοντα τὸν κόσμον ἀλλότριον	εἶναι	μέθης. Ἐμέμνηντο δ´ οἱ πολλοὶ
[15, 694]	πάντες, ἀλλ´ οἱ συνετοὶ δοκοῦντες	εἶναι	μόνοι, καὶ κατὰ τόπον τινὰ
[15, 676]	πείθομαι, ἡγούμενος οὐκ ἄλλον τινὰ	εἶναι	Ναυκρατίτην στέφανον ἢ τὸν ἐκ
[15, 670]	τοῦ στεφάνου ἀνάλυσιν καταδεδεμένων τινῶν	εἶναι	νομίζοντες ἐρᾶν φασι τοὺς τοιούτους·
[15, 665]	πίνοντες ἄμυστιν ἀποβλύζουσιν, ἔφη οὐκ	εἶναι	παλαιὰν ταύτην παράδοσιν οὐδ´ εἰδέναι
[15, 672]	Ἡγησαμένους οὖν θεῖόν τι τοῦτ´	εἶναι	πάλιν ἐξενεγκαμένους τῆς νεὼς τὸ
[15, 691]	δὲ θυμίαμά τί φησιν αὐτὸ	εἶναι.	Παμπόλλου δ´ ἐπιπράσκετο Ἀθήνησιν ἡ
[15, 670]	τοῦ ἔτι ἐν τῷ διαγωνίζεσθαι	εἶναι	ποιούμεθα. (Ἢ ὁ Ἔρως αὐτὸς
[15, 682]	τὰς Ἄλπεις λίμνην τινά φησιν	εἶναι	πολλῶν σταδίων οὖσαν, ἧς περὶ
[15, 693]	(ὃν δὴ λέγουσιν Ἀγαθοῦ Δαίμονος	εἶναι	πρόποσιν, ὀλίγον τε προσφέρουσιν, ὥσπερ
[15, 666]	Ἀλκαίου καὶ τὴν λατάγην φησὶν	εἶναι	Σικελικὸν ὄνομα. (Λατάγη δ´ ἐστὶν
[15, 694]	γὰρ τὰ ἐν ταῖς ἀνειμέναις	εἶναι	σκολιά ἀλλὰ τριῶν γενῶν ὄντων,
[15, 694]	ἑξῆς γινόμενον (ἀλλ´ ὅπου ἔτυχεν	εἶναι)	σκόλιον ἐκλήθη. Τὸ δὲ τοιοῦτον
[15, 676]	εἰσιν καὶ οἱ λέγοντες Ναυκρατίτην	εἶναι	στέφανον τὸν ἐκ τῆς βύβλου
[15, 701]	διὰ δὲ τὸ λίαν ἡμῖν	εἶναι	σύνηθες λανθάνον ὂν ἐν παροιμίᾳ.
[15, 691]	τῶν καλλίστων ὑπαρχόντων, ὡς λῆρον	εἶναι	τὰ ἐν τῷ Εἰσοικιζομένῳ Ἀλέξιδος
[15, 682]	ἔκφυσις αὐτῶν οὕτως ἐστὶν ὥστ´	εἶναι	τὰ μὲν ἐντός, τὰ δὲ
[15, 674]	τὰς αἰσθήσεις ἐν τῇ κεφαλῇ	εἶναι	ταύτην στεφανοῦσθαι ἢ διὰ τὸ
[15, 690]	Σικελιώτου· οἳ δ´ Ἀθηναῖόν φασιν	εἶναι	τὸν Μέγαλλον. Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ
[15, 676]	τὸν ἐκ τῆς σαμψύχου στέφανον	εἶναι	τὸν Ναυκρατίτην· πολὺ δὲ τὸ
[15, 665]	οἰηθείς τις τῶν παρόντων ἰατρῶν	εἶναι	τούτων οἳ ἀπὸ βαλανείου καθάρσεως
[15, 701]	(φάσκων τοῦ θεοῦ τοῦθ´ ἑκάτερον	εἶναι	τῶν μέτρων, ὅτι μακρῶν μὲν
[15, 684]	τῆς ἀνεμώνης· τινὲς γὰρ ταὐτὸ	εἶναί	φασι. Θεόφραστος δέ φησι· Τὰς
[15, 682]	Ἁλικαρνασσοῦ Κυπρία Ἁλικαρνασσέως (δ´) αὐτὰ	εἶναί	φησι ποιήματα· λέγει δ´ οὖν
[15, 680]	Ἄβυδον πόλιν τὰς ἀκάνθας ταύτας	εἶναί	φησιν γράφων οὕτως· Ἔχει δὲ
[15, 684]	ἑλένειον ἢ ἀστέρα φωτίζοντα δρέψας	εἰνοδίοισι	θεῶν παρακάββαλε σηκοῖς ἢ αὐτοῖς
[15, 685]	Κύνουλκε· καὶ μετὰ ταῦτα ἡμῖν	εἰπὲ	διὰ τί Κρατῖνος εἴρηκε τὸν
[15, 671]	περὶ στεφάνων ζητήσεις ἤδη γεγόνασιν,	(εἰπὲ	ἡμῖν τίς ἐστιν ὁ παρὰ
[15, 671]	καὶ πλέγματα ἡ λύγος ἐπιτήδειος.	Εἰπὲ	οὖν ἡμῖν τι περὶ τούτων
[15, 698]	πολλοῖσι σπελέθοισι, καὶ ὧδέ τις	εἶπε	παραστάς· ὦ πάντων ἀνδρῶν βδελυρώτατε,
[15, 665]	κέκραται. {Β. Τὸν λιβανωτὸν ἐπιτιθεὶς	εἶπε	(Σπονδὴ μὲν ἤδη γέγονε καὶ
[15, 698]	χρυσῆν ῥάβδον ἔχουσα, καὶ ἤλασεν	εἶπέ	τε φωνῇ· ~(δεινὰ παθοῦσα Φακῆ
[15, 699]	παρὰ τὴν ἕλην· οὕτω δ´	εἰπεῖν	Νεάνθην ἐν αʹ τῶν περὶ
[15, 701]	σπονδαῖς τοῦτο πρῶτον εἰς τρὶς	εἰπεῖν	τὸν θεὸν οὕτως ἵη παιάν
[15, 670]	αὐτῶν. Ὁ μὲν Πλάτων οὕτως	εἶπεν.	Ἐστὶν δ´ ὃ λέγει τοιοῦτον·
[15, 686]	μόλις ἑαυτὸν ἀναλαβὼν (τί τοῦτ´,	εἶπεν,	Ἡράκλεις; Οὐ σπογγιᾷ τίς μου
[15, 701]	παρὰ τὴν πλάτανον ἐν Δελφοῖς,	εἶπεν	ἵε παῖ. Τυχεῖν δὲ τόξα
[15, 676]	Καὶ ὁ Μυρτίλος Λέγε, καλέ,	εἶπεν,	Οὐλπιανέ, στεφάνων ὀνόματα. Οἱ γὰρ
[15, 698]	ἐν οἴκοις, καί ποτέ τις	εἴπῃ	σμικρὸν τυροῦντ´ ἐσιδοῦσα, ὡς φιλίων
[15, 678]	ὦ Κύνουλκε. Καὶ μή μοι	εἴπῃς	ὅτι δεῖ τοὺς ἁδροὺς ἀκούειν.
[15, 701]	Τοῦτο δ´ ἐστὶν ὡς ἂν	εἴποι	τις ἄφιε παῖ καὶ βάλε
[15, 698]	πᾶσιν μικρὸν μετὰ τοῦτ´ ἔπος	εἶπον·	μνέα μ´ ἀνέπεισε γέροντα καὶ
[15, 673]	καὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ Ἀντιφῶντος	εἰπόντος,	σφετερισάμενος καὶ ταῦτα ἐπέγραψέν τι
[15, 665]	ἐπιτελουμένων, ἅπερ καὶ μόλις ἀναπεμπάζομαι,	εἰπόντος	τινὸς τῶν ἑταίρων τὰ ἐκ
[15, 671]	ἰσότης ἀναπληροῦται τῶν στεφάνων. Ταῦτ´	εἰπόντος	τοῦ Δημοκρίτου ὁ Οὐλπιανὸς ἀποβλέψας
[15, 669]	ἐστι καὶ τοῦτο, ἐπεζήτουν μαθεῖν,	εἰπόντος	τοῦ Κυρηναίου· (Τὰ δὲ ῥόδα
[15, 701]	κατ´ Ἀγάθωνα φωσφόρους. Καὶ ταῦτ´	εἰπὼν	Οὐρὰν ὑπίλας ὑπὸ λεοντόπουν βάσιν,
[15, 674]	καίτοι ἐν τῇ ἐπιγραφομένῃ Σφιγγὶ	εἰπών·	(Τῷ δὲ ξένῳ γε στέφανον,
[15, 701]	ὑπὸ τῷ ποδὶ τῆς χαλκῆς	εἰργασμένης	Λητοῦς, ὃ τῆς τότε πράξεως
[15, 672]	πρυμνήσια καὶ τὰς ἀγκύρας ἀνελομένους	εἰρεσίᾳ	τε πάσῃ χρωμένους ἀπαίρειν οὐ
[15, 669]	τὸν ἀρχαῖον τηλεδαπόν τε φίλον	εἰρεσίῃ	γλώσσης ἀποπέμψομεν εἰς μέγαν αἶνον
[15, 697]	κάθαρμα, θυμοῦσθαί με ἐφ´ οἷς	εἴρηκας	ἢ κἀπ´ ὀλίγον σου πεφροντικέναι,
[15, 672]	ἄλλοι δὲ ἐξηγηταὶ ἀπροσδιόνυσά τινα	εἰρήκασιν	περὶ τοῦ προκειμένου. Ἐγὼ δ´
[15, 676]	οὐκ ἔχεις ὅτι διαλελυμένως τις	εἴρηκε	ῥόδων στέφανον καὶ ἴων στέφανον·
[15, 668]	καὶ Σοφοκλῆς ἐν Ἰνάχῳ Ἀφροδισίαν	εἴρηκε	τὴν λάταγα· Ξανθὴ δ´ Ἀφροδισία
[15, 690]	τρόπον. Ἐν τούτοις Σαρδιανὸν κόσμον	εἴρηκε	τὸ μύρον, ἐπεὶ διαβόητοι ἐπὶ
[15, 685]	ἔξοινον ἤδη γεγενημένον οὕτως δ´	εἴρηκε	τὸν μεθύσην Ἄλεξις ἐν Εἰσοικιζομένῳ
[15, 685]	ἡμῖν εἰπὲ διὰ τί Κρατῖνος	εἴρηκε	τὸν μελίλωτον τῷ τ´ ἀειφρούρῳ
[15, 691]	χρίσασθαι τῷ τοιούτῳ ἀλείμματι μυρίσασθαι	εἴρηκεν	Ἀλκαῖος ἐν Παλαίστραις διὰ τούτων·
[15, 699]	Ὁ δὲ Εὔβοιος πολλὰ μὲν	εἴρηκεν	ἐν τοῖς ποιήμασιν χαρίεντα, περὶ
[15, 701]	καλάμων δέσμην. Λύχνα δὲ οὐδετέρως	εἴρηκεν	Ἡρόδοτος ἐν δευτέρᾳ Ἱστοριῶν. Λυχνοκαυτίαν
[15, 675]	ἄλλως κεφαλὴν περιστατέον. Τὰ αὐτὰ	εἴρηκεν	καὶ Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ περὶ
[15, 681]	ἐξετραχηλίσθησαν. Διόπερ καλῶς περὶ αὐτῶν	εἴρηκεν	ὁ κωμῳδιοποιὸς Ἀντιφάνης ἐν Κιθαριστῇ·
[15, 674]	στεφάνου. ~Μόνον γὰρ τοῦτ´ ἴδιον	εἴρηκεν	ὅτι Φύλαρχος ἐν τῇ ἑβδόμῃ
[15, 677]	ἐν τῷ ποιήματι οὐκ ἀγλαφύρως	εἴρηκεν·	Οὔλην ἕρπυλλον, λευκὸν κρίνον ἠδ´
[15, 696]	τετελευτηκέναι τὸν Ἑρμείαν δι´ ὧν	εἴρηκεν	Σᾶς γὰρ φιλίου μορφᾶς Ἀταρνέος
[15, 676]	φορεῖσθαι. Καὶ ὁ Φιλωνίδης δὲ	εἴρηκεν	ὡς ὁ τῆς μυρρίνης στέφανος
[15, 673]	ἡμετέρης. Ἐν τούτοις γὰρ ἀμφιβόλως	εἰρηκὼς	ὁ Νικαίνετος πότερον στρωμνῆς ἕνεκεν
[15, 694]	Πλάτων αὐτοῦ μέμνηται ὡς ἄριστα	εἰρημένου,	ὁ Μυρτίλος ἔφη Ἀναξανδρίδην αὐτὸ
[15, 691]	Νίκανδρος ἐπὶ τοῦ ἄγαν χλιδῶντος	εἰρῆσθαι	ἀκούει, Θεόδωρος δὲ θυμίαμά τί
[15, 697]	τῶν τοὺς κολάβρους καλουμένους συντιθέντων·	εἴρηται	γάρ, ὦ καλὲ Οὐλπιανέ, τοὔνομα.
[15, 676]	γὰρ παρὰ Κρατίνῳ κατὰ παιδιὰν	εἴρηται·	ναρκισσίνους ὀλίσβους. Καὶ ὃς γελάσας
[15, 696]	γέ τινος παιδός. Καὶ ὁ	εἰς	Ἀγήμονα δὲ τὸν Κορίνθιον Ἀλκυόνης
[15, 676]	φησιν Ἀγησιλάῳ τῷ Λάκωνι παραγενομένῳ	εἰς	Αἴγυπτον δῶρα πέμψαι τοὺς Αἰγυπτίους
[15, 689]	λέγει, (διὰ τὴν σμύρναν ἣν	εἰς	Αἴγυπτον καταγομένην κομίζεσθαι πρὸς τοὺς
[15, 696]	τοῦ φιλοσόφου γραφὴν ἀπενεγκάμενος (Δημόφιλος	εἰς	αἰδωτε παρασκευασθεὶς ὑπ´ Εὐρυμέδοντος, ὡς
[15, 692]	ἀεὶ τοῖς χρειώδεσιν καὶ τῶν	εἰς	ἀπόλαυσιν καὶ τρυφὴν ἀγόντων ἐπὶ
[15, 685]	ἐστίν. Ὁ δὲ πεποιηκὼς τοὺς	εἰς	αὐτὸν ἀναφερομένους Μεταλλεῖς φησιν· Ὑπ´
[15, 697]	ἐπωφελεῖ. Καὶ μετὰ ταῦτα ἀποβλέψας	εἰς	αὐτὸν ἔφη· ἀλλ´ ἐπειδή μοι
[15, 701]	ἐκ Χαλκίδος τῆς Εὐβοίας ἀνακομίζουσαν	εἰς	Δελφοὺς Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμιν γενέσθαι
[15, 685]	τί τὸ τρίφυλλον. Καὶ γὰρ	εἰς	Δημαρέτην ἀναφέρεταί τι ποιημάτιον ὃ
[15, 685]	γὰρ εἰσῆλθε τὰ γερόντια τότ´	εἰς	δόμους, εὐθὺς ἀνεκλίνετο· παρῆν στέφανος
[15, 671]	Ὁ οὖν τῶν ἑξήκοντα ἀριθμὸς	εἰς	ἓξ συμπληρωθέντος τοῦ συμποσίου ἀρκέσει
[15, 671]	οὖν τὸν τῶν ἑξήκοντα ἀριθμὸν	εἰς	ἓξ συμπότας δύνασθαι τὴν ἰσότητα
[15, 699]	ξείνοισιν ὁμιλεῖν ξεῖνος· Μιμνέρμου δ´	εἰς	ἔπος ἄκρον ἰὼν παιδομανεῖ σὺν
[15, 696]	ὑπὸ τοῦ πολυμαθεστάτου γραφὲν Ἀριστοτέλους	εἰς	Ἑρμείαν τὸν Ἀταρνέα οὐ παιάν
[15, 692]	ἐσμέν, συμβαλοῦμαί τι μέλος ὑμῖν	εἰς	ἔρωτα κατὰ τὸν Κυθήριον ποιητήν,
[15, 675]	ἀλεξητῆρα βουλόμενος εἶναι. Ἐντεῦθεν δὲ	εἰς	ἡδονὴν τραπέντες τὸ μὲν εἰς
[15, 698]	δ´ οὐκ ἐπὶ κέρδος ἀπείσομαι	εἰς	Θασίους μηθὲν πημαίνων κλυτὸν ἄργυρον
[15, 666]	βούλομαι· ἀλλανεμος ἐστ´. {Α. Ἀλλ´	εἰς	θυίαν παιστέον. {ΗΡ. Φέρε τὴν
[15, 696]	Παιὰν δ´ ἐστὶν καὶ ὁ	εἰς	Κρατερὸν τὸν Μακεδόνα γραφείς, ὃν
[15, 667]	πεσεῖν πλάστιγγα, ἐντεῦθεν δὲ πίπτειν	εἰς	λεκάνην ὑποκειμένην πληγεῖσαν τῷ κοττάβῳ·
[15, 696]	τὸ παιανικὸν ἐπίρρημα, καθάπερ ὁ	εἰς	Λύσανδρον τὸν Σπαρτιάτην γραφεὶς ὄντως
[15, 701]	δύο τὰς ἁπασῶν τελευταίας συλλαβὰς	εἰς	μακρὰν ποιήσει τις, ὁ Ἱππώνακτος
[15, 669]	τε φίλον εἰρεσίῃ γλώσσης ἀποπέμψομεν	εἰς	μέγαν αἶνον τοῦδ´ ἐπὶ συμποσίου·
[15, 694]	σοφῶν ἕκαστον ᾠδήν τινα καλὴν	εἰς	μέσον ἠξίουν προφέρειν. (Καλὴν δὲ
[15, 683]	ἠὲ κλαδέεσσι πλανήτην· βλαστοδρεπιδεχυτοιο καὶ	εἰς	μίαν ὄρσεο κόρσην, σπεῖραν ὑπὸ
[15, 666]	δὲ κότταβος καὶ τὸ ἄγγος	εἰς	ὃ ἔβαλλον τὰς λάταγας, ὡς
[15, 698]	καὶ σπάνις, ἣ πολλοὺς Θασίων	εἰς	ὁλκάδα βάλλει (εὐκούρων βδελυρῶν, ὀλλύντων
[15, 668]	τὸν αἰθέρα τὸν κατὰ κλίνην,	εἰς	ὅσον αἱ λάταγες χωρίον ἐκτέταται.
[15, 691]	ἀλλὰ τέτταρας περιστερὰς ἀφῆκεν ἀποβεβαμμένας	εἰς	οὐχὶ ταὐτόν, μὰ Δία, τὴν
[15, 696]	πρὸς Ἀράνθιον Ἐπιστολῇ. Καὶ ὁ	εἰς	Πτολεμαῖον δὲ τὸν πρῶτον Αἰγύπτου
[15, 672]	Εὐρυσθέως ἐξ Ἄργους φυγοῦσαν ἐλθεῖν	εἰς	Σάμον, θεασαμένην δὲ τὴν τῆς
[15, 675]	εἰς ἡδονὴν τραπέντες τὸ μὲν	εἰς	συμφέρον καὶ τοῖς ἐκ μέθης
[15, 685]	στεφάνων καὶ μύρων πρότερον εἴσοδος	εἰς	τὰ συμπόσια ἡγεῖτο τῆς δευτέρας
[15, 679]	φιλοποσίας μεμελετηκότας καὶ μὴ διευλαβουμένους	εἰς	τὰ τῶν ὄνων γένη καὶ
[15, 671]	κεκλημένοις δείξαντα δεῖν τὸ δεῖπνον	εἰς	τὴν αὔριον πωλεῖν ἀδείπνοις ἃ
[15, 675]	φησίν, θαλάσσης ὑπὸ Διονύσου μετενεχθείσης	εἰς	τὴν Ἑλλάδα τῆς ἀμπέλου καὶ
[15, 672]	ἕκαστον ἔτος ἀποκομίζεσθαι τὸ βρέτας	εἰς	τὴν ᾐόνα καὶ ἀφαγνίζεσθαι ψαιστά
[15, 692]	αὐτὸν ὡς μειζόνων ὀρεγόμενον πραγμάτων	(εἰς	τὴν Ἰταλίαν διαπλεῦσαι καὶ οἰκῆσαι
[15, 676]	τῇ τέχνῃ, ὠνησάμενος ᾔει φέρων	εἰς	τὴν Ναύκρατιν. Καὶ αὐτῷ πλησίον
[15, 676]	ἐκλάμψαντος κατιδόντες τοὺς ὅρμους ἧκον	εἰς	τὴν Ναύκρατιν. Καὶ ὁ Ἡρόστρατος
[15, 669]	παρ´ ἐμοὶ καὶ τάδε μανθάνετε,	εἰς	τὴν παροῦσαν ζήτησιν ἐπιτήδεια ὄντα.
[15, 702]	τῷ διδόντι ἐκπιεῖν παιδὶ τὸν	εἰς	τὴν Ὑγίειαν παιᾶνα ᾄσας τὸν
[15, 689]	μέλι δὲ χρηστὸν χείρονι ἐπιχεόμενον	εἰς	τὸ κάτω βιάζεται· λαμβάνει γὰρ
[15, 666]	χειρὶ ἄνωθεν ἐρρίπτουν οἱ παίζοντες	εἰς	τὸ κοττάβιον. Κλείταρχος δ´ ἐν
[15, 692]	τοῖς αὐχμῶσι γὰρ τὰς κεφαλὰς	εἰς	τὸ μετέωρον ἕλκεσθαι τὸ λαμβανόμενον·
[15, 692]	καὶ ἐπὶ τῶν πότων τὴν	εἰς	τὸ μετέωρον τῶν οἴνων φορὰν
[15, 700]	τὸν νεώτερον Σικελίας τύραννον Ταραντίνοις	εἰς	τὸ πρυτανεῖον ἀναθεῖναι λυχνεῖον δυνάμενον
[15, 672]	βρέτας καὶ διακομίσαντας ἐπὶ θάλασσαν	εἰς	τὸ σκάφος ἐμβαλέσθαι· λυσαμένους δ´
[15, 671]	τοῦ συμποσίου ἀρκέσει οὕτως. Εἰσῆλθεν	εἰς	τὸ συμπόσιον ὁ πρῶτος καὶ
[15, 699]	Γιγαντομαχίᾳ. Γέγραφε δὲ καὶ κωμῳδίαν	εἰς	τὸν ἀρχαῖον τρόπον, ἣν ἐπιγράφουσιν
[15, 675]	ἐπλήρωσεν ὕδατος. Γενομένης δ´ αἰθρίας	εἰς	τὸν αὐτὸν ὑποστρέψαντες τόπον, γευσάμενοι
[15, 694]	γνώμην ἔχειν δοκοῦσαν χρησίμην (τε)	εἰς	τὸν βίον. Τῶν οὖν δειπνοσοφιστῶν
[15, 677]	λαβόντες ὥσπερ οἱ χοροὶ ᾄδωμεν	εἰς	τὸν δεσπότην ἐγκώμιον. Σιληνὸς δ´
[15, 700]	ὁ τῶν ἡμερῶν ἐστιν ἀριθμὸς	εἰς	τὸν ἐνιαυτόν. Ἕρμιππος δὲ ὁ
[15, 696]	ᾄδοντος ἐν τοῖς συσσιτίοις ὁσημέραι	εἰς	τὸν Ἑρμείαν παιᾶνα. Ὅτι δὲ
[15, 672]	πείσεται. Τοὺς δὲ Τυρρηνοὺς ἐλθόντας	εἰς	τὸν Ἡραίτην ὅρμον καὶ ἀποβάντας
[15, 699]	ποιητής. Τούτων δὲ πρῶτος εἰσῆλθεν	εἰς	τοὺς ἀγῶνας τοὺς θυμελικοὺς Ἡγήμων
[15, 680]	Συμπλέκουσι γὰρ καὶ τοῦτ´ ἔνιοι	εἰς	τοὺς στεφάνους. Ἐπὶ τούτοις ἥ
[15, 701]	πέπλασται, ἐπὶ σπονδαῖς τοῦτο πρῶτον	εἰς	τρὶς εἰπεῖν τὸν θεὸν οὕτως
[15, 680]	Αἰγυπτίων ὅτι οἱ Αἰθίοπες στελλόμενοι	εἰς	Τροίαν ὑπὸ τοῦ Τιθωνοῦ, ἐπεὶ
[15, 687]	καὶ καλόν, ἅτε φορτικῶς μετακαλεσαμένῳ	εἰς	τρυφὴν τὴν δοθεῖσαν ὑπὸ τῆς
[15, 672]	τὸ μαντεῖον τοῦ θεοῦ παραγενομένων	εἰς	Ὕβλαν καὶ πυνθανομένων περὶ τῶν
[15, 688]	προσδοκίᾳ πολλάκις ἁλλομένη τὸν παλμὸν	εἰς	ὑπεῖκον καὶ μαλακὸν ποιῆται. Ἀλλὰ
[15, 689]	ἐν Ἄθλοις φησιν· Ἰσάργυρόν τ´	εἰς	χεῖρα Κυπρίου λίθου δώσουσι κόσμον
[15, 683]	ὠχρόν τε χρυσῷ τε φυὴν	εἰς	ὦπα προσεικές, ἅσσα τ´ Ἰωνιάδες
[15, 671]	εὑρεῖν, ᾧ ἕως τοῦ τελευταίου	εἰσελθόντος	(ἐξ ἴσου πάντες ἕξουσιν ἤτοι
[15, 667]	κρατῶν γίγνεται. {Β. Πῶς δ´	εἴσεταί	τις τοῦτ´; {Α. Ἐὰν θίγῃ
[15, 691]	Ἀθηναῖοι οἱ πάντων τῶν καλλίστων	εἰσηγηταὶ	τῷ τῶν ἀνθρώπων βίῳ γενόμενοι,
[15, 685]	δισύναπτον. (Εὔβουλος Τιτθαῖς· Ὡς γὰρ	εἰσῆλθε	τὰ γερόντια τότ´ εἰς δόμους,
[15, 671]	συμπληρωθέντος τοῦ συμποσίου ἀρκέσει οὕτως.	Εἰσῆλθεν	εἰς τὸ συμπόσιον ὁ πρῶτος
[15, 699]	κωμῳδίας ποιητής. Τούτων δὲ πρῶτος	εἰσῆλθεν	εἰς τοὺς ἀγῶνας τοὺς θυμελικοὺς
[15, 682]	Θεόφραστος ἐν τῷ ἕκτῳ, πολλαί	εἰσι	διαφοραί. Τὰ μὲν γὰρ πλεῖστα
[15, 665]	μὲν ἤδη γέγονε καὶ πίνοντές	εἰσι	πόρρω· καὶ σκόλιον ᾖσται, κότταβος
[15, 692]	τοῖς εὐωχουμένοις δοθῶσιν οἱ στέφανοι,	εἰσίασίν	τινες μύρων Βαβυλωνίων ἔχοντες ἀσκίδια
[15, 697]	ἀσπάζεται μᾶλλον τῶν ἐσπουδασμένων· οἷαί	εἰσιν	αἱ Λοκρικαὶ καλούμεναι, μοιχικαί τινες
[15, 677]	ἐν λίμναις θέρους ὥρᾳ, καὶ	εἰσὶν	αὐτοῦ χροιαὶ δύο, ἣ μὲν
[15, 676]	τῷ καὶ ἐμψύχειν. Γελοῖοι οὖν	εἰσιν	καὶ οἱ λέγοντες Ναυκρατίτην εἶναι
[15, 682]	Τὰ μὲν γὰρ πλεῖστα αὐτῶν	(εἰσὶν)	πεντάφυλλα, τὰ δὲ δωδεκάφυλλα, ἔνια
[15, 678]	τὰς Γυμνοπαιδιὰς ἐπιτελοῦσιν. Χοροὶ δ´	εἰσὶν	τὸ μὲν πρόσω παίδων τὸ
[15, 690]	ἐγχέασθε νῷν βρένθειον, ἵνα τοῖς	εἰσιοῦσιν	ἐγχέῃ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ δὲ μύρου μνημονεύει
[15, 700]	ἐχρῶντο λαμπάδι. Μένανδρος Ἀνεψιοῖς· Οἶς´	εἰσιὼν	πανόν, λύχνον, λυχνοῦχον, ὅ τι
[15, 684]	ἐφίζει ἑρπετά, ~τὴν δὲ δρόσοισιν	ἐισκομένην	βοτέονται (κώδειαν, καρποῖο μελιχροτέρου πλήθουσαν.
[15, 685]	τῶν στεφάνων καὶ μύρων πρότερον	εἴσοδος	εἰς τὰ συμπόσια ἡγεῖτο τῆς
[15, 691]	λῆρον εἶναι τὰ ἐν τῷ	Εἰσοικιζομένῳ	Ἀλέξιδος ταυτί· Οὐ γὰρ ἐμυρίζετ´
[15, 685]	εἴρηκε τὸν μεθύσην Ἄλεξις ἐν	Εἰσοικιζομένῳ	παύσομαί σε ἐρεσχηλῶν καὶ τοῖς
[15, 697]	φῶς διὰ τᾶς θυρίδος οὐκ	εἰσορῇς;	Τοιούτων γὰρ ᾀσμάτων αὐτοῦ πᾶσα
[15, 692]	γὰρ αὔανσις τριχὸς ἡ πολιὰ	εἴτ´	ἔνδεια θερμοῦ, ἡ ξηρότης μαραίνει.
[15, 699]	φησίν, ὁ λυχνοῦχος ἡμῖν οἴχεται.	Εἶτ´	ἐπιφέρει· Καὶ πῶς ὑπερβὰς τὸν
[15, 685]	ἐν ἀργυρέᾳ φέρων προχόῳ ἐπέχευεν.	Εἶτ´	ἔφερεν στέφανον λεπτᾶς ἀπὸ μυρτίδος
[15, 665]	συμπόταις· κἄλλην τρίγωνον εἶδον ἔχουσαν,	εἶτ´	ᾖδεν πρὸς αὐτὸ μέλος Ἰωνικόν
[15, 677]	ποιῶμεν; Χλανίδ´ ἐχρῆν λευκὴν λαβεῖν·	(εἶτ´	ἰσθμιακὰ λαβόντες ὥσπερ οἱ χοροὶ
[15, 675]	τις κεφαλήν, ὥς φησιν Ἀνδρέας,	εἶτα	πιέσας καὶ κουφισθεὶς εὗρεν κεφαλαλγίας
[15, 688]	πρῶτον μὲν μαλακὴν καὶ ἄναιμον,	εἶτα	σήραγγας ἔχουσαν οἷον σπόγγου κατατετρημένας,
[15, 692]	ὁ δὲ αὐχμὸς πολιωτέρους ποιεῖ.	Εἴτε	γὰρ αὔανσις τριχὸς ἡ πολιὰ
[15, 701]	μαθεῖν βούλομαι εἴτε παροιμία ἐστὶν	εἴτε	ἐφύμνιον εἴτε τι ἄλλο. Πρὸς
[15, 701]	παιών, ἄνδρες φίλοι, μαθεῖν βούλομαι	εἴτε	παροιμία ἐστὶν εἴτε ἐφύμνιον εἴτε
[15, 701]	εἴτε παροιμία ἐστὶν εἴτε ἐφύμνιον	εἴτε	τι ἄλλο. Πρὸς ὃν ὁ
[15, 679]	μυρτίνων. ΦΙΛΥΡΙΝΟΣ. Ξέναρχος Στρατιώτῃ· Φιλύρας	εἶχε	γὰρ ὁ παῖς ἀφύλλου στέφανον
[15, 669]	οὐδέποτε τῆς φιλονεικίας παυόμενος ἧς	εἶχε	πρὸς αὐτόν, ἐπεὶ θόρυβος κατεῖχεν
[15, 687]	τὸ λαμπρὸν καὶ τὸ καλὸν	εἶχεν	αὐτῇ· ταῦτα δ´ ἐστὶν οἰκεῖα
[15, 675]	διέλυσεν, τὸν δὲ κρατῆρα, ὃς	εἶχεν	ὀλίγον οἶνον ὑπολελειμμένον, ἐπλήρωσεν ὕδατος.
[15, 671]	Στεφάνους δ´ ἀνὴρ τρεῖς ἕκαστος	εἶχεν,	τοὺς μὲν ῥοδίνους, τὸν δὲ
[15, 697]	ᾀσμάτων ποιητήν· οὗπερ συνεχῶς ᾄδειν	εἰώθασιν·	Κἀγὼ παιδοφιλήσω· πολύ μοι κάλλιον
[15, 695]	δ´ ἐλέχθη καὶ τάδε· ηʹ	Ἐκ	γῆς χρὴ κατίδην πλόον, εἴ
[15, 671]	ἐκ δώδεκα καὶ τῷ ἕκτῳ	ἐκ	δέκα. Καὶ οὕτως ἰσότης ἀναπληροῦται
[15, 671]	ἔχουσι, τετάρτῳ πάλιν ὁμοίως κοινωνήσαντες	ἐκ	δεκαπέντε (γίνονται) πέμπτῳ δὲ ἐκ
[15, 682]	τῇ φύσει πρόσφορον. (Ἐπειδὰν γὰρ	ἐκ	διαστήματος αὐτομάτως κράδαι συμπέσωσι, ἐμψύχων
[15, 671]	ἐκ δεκαπέντε (γίνονται) πέμπτῳ δὲ	ἐκ	δώδεκα καὶ τῷ ἕκτῳ ἐκ
[15, 692]	νομίσματος ἐγχαράττειν πρόσωπον δικέφαλον καὶ	ἐκ	θατέρου μέρους ἢ σχεδίαν ἢ
[15, 667]	ἐφ´ ἃ βάλλοντες τὰς λατάγας	ἐκ	καρχησίων ἐπειρῶντο καταδύειν· ἀνῃρεῖτο δὲ
[15, 668]	Ἀκόντιον ἧκαν ἔραζε (οἰνοπόται Σικελὰς	ἐκ	κυλίκων λάταγας. Ἦν δέ τι
[15, 675]	μὲν εἰς συμφέρον καὶ τοῖς	ἐκ	μέθης παραβοηθοῦν ἐλαττώμασιν (ὁ στέφανος
[15, 678]	Γλώσσαις ΕΛΛΩΤΙΔΑ καλεῖσθαί φησι τὸν	ἐκ	μυρρίνης πλεκόμενον στέφανον, ὄντα τὴν
[15, 688]	κράτιστον ἐν Φασήλιδι, καὶ τὸ	ἐκ	Νέας δὲ πόλεως καὶ Καπύης·
[15, 699]	ἦν ὅδ´ ἀνὴρ προγόνων, εἰδὼς	ἐκ	νεότητος ἀεὶ ξείνοισιν ὁμιλεῖν ξεῖνος·
[15, 677]	παρ´ ἐμοῦ κατὰ τὸν Εὐριπίδην·	Ἐκ	παντὸς (γὰρ) ἄν τις πράγματος
[15, 674]	στέφανον, ἀρχαῖον στέφος, δεσμῶν ἄριστος	ἐκ	Προμηθέως λόγου. Σαπφὼ δ´ ἁπλούστερον
[15, 687]	τρυφήσας καὶ τὸ λεγόμενον ἐλευθέριον	ἐκ	ῥαβδίων (ἔκ τινων ποτηρίων) ἑλκύσας,
[15, 678]	Ἐκκύλιστοι στέφανοι καὶ μάλιστα οἱ	ἐκ	ῥόδων. Καὶ τὸ εἶδος ὁποῖον
[15, 666]	τοῖς Ἐλεγείοις διὰ τούτων· Κότταβος	ἐκ	Σικελῆς ἐστι χθονὸς ἐκπρεπὲς ἔργον,
[15, 701]	οὕτως ἵη παιάν ἵη παιών.	Ἐκ	ταύτης γὰρ τῆς πίστεως τὸ
[15, 674]	στεφανοῦσθαι ἢ στλεγγίδι, τοὺς δ´	ἐκ	τῆς ἀγωγῆς παῖδας ἀστεφανώτους ἀκολουθεῖν.
[15, 680]	Στέφανοί τινες καλοῦνται οὕτως οἱ	ἐκ	τῆς ἀκίνου τοῦ φυτοῦ πλεκόμενοι,
[15, 678]	περιετίθεντο, ὡς σαφῶς ἔστιν μαθεῖν	ἐκ	τῆς Ἀλκαίου καὶ Ἀνακρέοντος ποιήσεως.
[15, 676]	λέγοντες Ναυκρατίτην εἶναι στέφανον τὸν	ἐκ	τῆς βύβλου τῆς στεφανωτρίδος καλουμένης
[15, 675]	τῷ περὶ Μύρων καὶ Στεφάνων	Ἐκ	τῆς Ἐρυθρᾶς, φησίν, θαλάσσης ὑπὸ
[15, 673]	ἀπονέμειν δῶρον. Τοῖς τε χρησθεῖσιν	ἐκ	τῆς μαντείας κατακολουθήσαντας αὐτοὺς ἀβλαβεῖς
[15, 676]	οἰκειοτάτους ἔδωκεν ἑκάστῳ καὶ στέφανον	ἐκ	τῆς μυρρίνης, ὃν καὶ τότε
[15, 676]	εἶναι Ναυκρατίτην στέφανον ἢ τὸν	ἐκ	τῆς μυρρίνης, τῷ καὶ μετὰ
[15, 676]	Παμπόλλους δὲ οἶδα λέγοντας τὸν	ἐκ	τῆς σαμψύχου στέφανον εἶναι τὸν
[15, 676]	παρ´ Αἰγυπτίοις (στεφόμενον) παρατιθέμενοι Θεοπόμπου	ἐκ	τῆς τρίτης τῶν Ἑλληνικῶν, ὅς
[15, 677]	πόλει καλούμενον στέφανον ΑΝΤΙΝΟΕΙΟΝ γινόμενον	ἐκ	τοῦ αὐτόθι καλουμένου λωτοῦ. Φύεται
[15, 674]	τῇ λύγῳ ἐστεφανοῦτο, ὡς παρακειμένης	ἐκ	τοῦ δαψιλοῦς ἐν ᾧ εὐωχεῖτο
[15, 689]	ἡ τῶν μύρων χρῆσις δῆλον	ἐκ	τοῦ καὶ ἐπίστασθαι ποῖόν τι
[15, 668]	τοῖς Σικελιώταις ὁ κότταβος (δῆλον	ἐκ	τοῦ καὶ οἰκήματα ἐπιτήδεια τῇ
[15, 689]	τὸ νάρδινον, καὶ τὸ ἀμαράκινον	ἐκ	τοῦ κόστου. Ὅτι δὲ διὰ
[15, 699]	Ἄλεξις δ´ Ἐκκηρυττομένῳ· Ὥστ´ ἐξελὼν	ἐκ	τοῦ λυχνούχου τὸν λύχνον μικροῦ
[15, 675]	ποτηρίῳ Δία Σωτῆρα ἐπιλέγουσι, τῆς	ἐκ	τοῦ μίγματος ἀλύπου κράσεως τὸν
[15, 682]	ἑκατοντάφυλλα περὶ Φιλίππους. Λαμβάνοντες γὰρ	ἐκ	τοῦ Παγγαίου φυτεύουσιν· ἐκεῖ γὰρ
[15, 670]	τοῦτο σημειοῦνταί τινες; ~(Ὁ γὰρ	ἐκ	τοῦ στεφάνου κόσμος οὐδὲν ἔχων
[15, 679]	(ἔρωτι κατατετηκώς. Πλέκεται δ´ οὗτος	ἐκ	τοῦ στρουθίου καλουμένου ἄνθους, οὗ
[15, 681]	φυτεύουσιν ἐν Σικυῶνι καὶ Ἀθήνησιν	ἐκ	τοῦ Ὑμηττοῦ. Παρ´ ἄλλοις δὲ
[15, 699]	λοφνίδα, οὕτω καλεῖσθαι φάσκων τὴν	ἐκ	τοῦ φλοιοῦ λαμπάδα, ὃ δὲ
[15, 701]	λοφνίδα φησὶ καλεῖν Ῥοδίους τὴν	ἐκ	τοῦ φλοιοῦ τῆς ἀμπέλου λαμπάδα.
[15, 673]	τοὺς Κᾶρας ὑπακοῦσαι βουλομένους τοῖς	ἐκ	τοῦ χρηστηρίου καταλῦσαι τὰς ἔμπροσθεν
[15, 677]	ἣ μὲν τῷ ῥόδῳ ἐοικυῖα·	ἐκ	τούτου δὲ ὁ πλεκόμενος στέφανος
[15, 692]	Βαβυλωνίων ἔχοντες ἀσκίδια καὶ πόρρωθεν	ἐκ	τούτων περιπορευόμενοι τοὺς μὲν στεφάνους
[15, 684]	ἣ χθονίου πέφαται στέφος Ἡγεσιλάου.	Ἐκ	τούτων τῶν ἐπῶν δῆλον γίνεται
[15, 702]	λέγει οὕτως· Κρεανομοῦμαι καὶ τὸν	ἐκ	Τυρρηνίας οἶνον σὺν ὀκτὼ λαμβάνειν
[15, 669]	μὴ ὁ Οὐλπιανὸς βρενθύηται ὡς	ἐκ	τῶν ἀποθέτων τοῖς Ὁμηρίδαις μόνος
[15, 688]	ἐξ ἀνθέων. Περὶ δὲ τοῦ	ἐκ	τῶν ἀρωμάτων σκευαζομένου, ἃ δὴ
[15, 668]	ᾔτει πιεῖν μεγάλῃ κύλικι, ἐπιλέγων	ἐκ	τῶν αὐτῶν ἐλεγείων καὶ τόδε·
[15, 681]	τῷ Ῥιζοτομικῷ φησιν ἀναφῦναι αὐτὴν	ἐκ	τῶν Ἀφροδίτης λουτρῶν, ὅτε Ἡφαίστῳ
[15, 671]	μισθόν. Οὐ γὰρ ἐγὼ τὰς	ἐκ	τῶν βιβλίων ἀκάνθας ὥσπερ σὺ
[15, 669]	Ἀναγραφῇ λέξω τι καὶ αὐτὸς	ἐκ	τῶν Ἐλεγείων. Σὺ δέ, ὦ
[15, 676]	εὐφημίας. Σὺ δὲ μὴ τὰ	ἐκ	τῶν ἐπιγραφομένων Αἰλίου Ἀσκληπιάδου Στεφάνων
[15, 679]	μὲν ὁ Ἀσκληπιάδης παρατιθέμενος τὰ	ἐκ	τῶν Εὐβούλου Στεφανοπωλίδων ταῦτα· Ὦ
[15, 689]	καὶ σούσινον (καὶ γὰρ τοῦτο	ἐκ	τῶν κρίνων) ἔτι δὲ τὸ
[15, 665]	εἰπόντος τινὸς τῶν ἑταίρων τὰ	ἐκ	τῶν Λακώνων Πλάτωνος ἰαμβεῖα· Ἄνδρες
[15, 676]	ὁ τῆς μυρρίνης στέφανος τὴν	ἐκ	τῶν οἴνων ἀναθυμίασιν ἀποκρούεται καὶ
[15, 681]	φησὶ Θεόφραστος, (τὴν ἄγριον κομίζοντες	ἐκ	τῶν ὀρῶν φυτεύουσιν ἐν Σικυῶνι
[15, 672]	κλοπῆς τοῦ πυρός, λύσας αὐτὸν	ἐκ	τῶν χαλεπωτάτων δεσμῶν· καὶ τίσιν
[15, 678]	αὐτοὺς φάσκων νῦν ὀνομάζεσθαι, ὄντας	ἐκ	φοινίκων. Φέρειν δ´ αὐτοὺς ὑπόμνημα
[15, 701]	περὶ Παροιμιῶν Τὴν Λητώ φησιν	ἐκ	Χαλκίδος τῆς Εὐβοίας ἀνακομίζουσαν εἰς
[15, 689]	δ´ ἀληθῶς· ἀλλὰ τί; {Β.	Ἐκ	χρυσοκολλήτου δὲ κάλπιδος μύρῳ Αἰγυπτίῳ
[15, 700]	τὴν λαμπάδα, οἳ δὲ τὴν	ἔκ	τινων ξύλων τετμημένων δέσμην. Μένανδρος
[15, 687]	τὸ λεγόμενον ἐλευθέριον ἐκ ῥαβδίων	(ἔκ	τινων ποτηρίων) ἑλκύσας, λόγῳ γοῦν
[15, 695]	ἐν θυσίαις ἄνδρα τύραννον Ἵππαρχον	ἐκαινέτην	ιγʹ Αἰεὶ σφῷν κλέος ἔσσεται
[15, 666]	ἐγὼ ´τετάγμην, ἆθλα κότταβον διδούς.	(Ἐκαλεῖτο	δὲ κότταβος καὶ τὸ ἄγγος
[15, 666]	ποτηρίων κότταβον λέγειν. Κότταβος δ´	ἐκαλεῖτο	καὶ τὸ τιθέμενον ἆθλον τοῖς
[15, 676]	τῆς μυρρίνης, ὃν καὶ τότε	ἐκάλεσε	Ναυκρατίτην. Ὁ μὲν οὖν Πολύχαρμος
[15, 667]	ἔχειν τὴν χεῖρα μέλλοντα κοτταβίζειν.	(Ἐκάλουν	δ´ ἀπ´ ἀγκύλης τὴν τοῦ
[15, 666]	μείζων ἀγὼν τῆς Ἰσθμιάδος ἐπέρχεται.	Ἐκάλουν	δὲ καὶ κατακτούς τινας κοττάβους.
[15, 674]	ταῦτα, ἐπεὶ αὐτόθι ἡ καρδία.	Ἐκάλουν	δὲ καὶ οἷς περιεδέοντο τὸν
[15, 678]	τῆς Εὐρώπης ὀστᾶ κομίζεσθαι, ἣν	ἐκάλουν	Ἑλλωτίδα. Ἄγεσθαι δὲ καὶ ἐν
[15, 688]	ἀρωμάτων σκευαζομένου, ἃ δὴ θυώματα	ἐκάλουν,	ἐπὶ τῆς Ἥρας λέγει· Ἀμβροσίῃ
[15, 698]	αὐτὸν Ἡγήμων ὁ Θάσιος, ὃν	ἐκάλουν	Φακῆν. Λέγει γὰρ οὕτως· (Ἐς
[15, 691]	τὴν αὐτὴν μύρον, ἰδίῳ δ´	ἑκάστην.	Πετόμεναι δ´ αὗται κύκλῳ ἔρραινον
[15, 672]	ἵδρυτο. Διόπερ ἐξ ἐκείνου καθ´	ἕκαστον	ἔτος ἀποκομίζεσθαι τὸ βρέτας εἰς
[15, 670]	δαιμόνιον δικαίως βραβεύουσα τῶν πραγμάτων	ἕκαστον	οἴεται δεῖν τοὺς ἐρῶντας μὴ
[15, 694]	ἐνταῦθα γὰρ ἤδη τῶν σοφῶν	ἕκαστον	ᾠδήν τινα καλὴν εἰς μέσον
[15, 671]	ποιητής· Στεφάνους δ´ ἀνὴρ τρεῖς	ἕκαστος	εἶχεν, τοὺς μὲν ῥοδίνους, τὸν
[15, 697]	τις ὁ συρβηνέων χορός, ὧν	ἕκαστος	τὸ δοκοῦν ἑαυτῷ κατᾳσαι δεῖ,
[15, 694]	Εἶθ´ ἐξῆν ὁποῖός τις ἦν	ἕκαστος	(τὸ στῆθος διελόντ´, ἔπειτα τὸν
[15, 699]	τέρψεται οὐδ´ ὀλίγον. (Πολλῶν οὖν	ἑκάστοτε	τοιούτων λεγομένων, ἐπεί ποτε ἑσπέρα
[15, 665]	κᾆτ´ ἴρινον· στέφανον δ´ ἔπειθ´	ἑκάστῳ	δώσω φέρων τῶν ξυμποτῶν. Νεοκρᾶτά
[15, 676]	(προσήκοντας καὶ τοὺς οἰκειοτάτους ἔδωκεν	ἑκάστῳ	καὶ στέφανον ἐκ τῆς μυρρίνης,
[15, 689]	τοῦ καὶ ἐπίστασθαι ποῖόν τι	ἑκάστῳ	τῶν μελῶν ἡμῶν ἐστιν ἐπιτήδειον.
[15, 701]	θεῷ, (φάσκων τοῦ θεοῦ τοῦθ´	ἑκάτερον	εἶναι τῶν μέτρων, ὅτι μακρῶν
[15, 671]	δευτέρῳ δίδωσιν τοὺς ἡμίσεις καὶ	ἑκατέρῳ	γίνονται τριάκοντα· (καὶ τρίτῳ ἐπεισελθόντι
[15, 672]	καὶ τοὺς εὐμηκεστάτους τῶν κλάδων	ἑκατέρωθεν	ἐπισπασαμένους περιειλῆσαι πάντοθεν. Τὴν δὲ
[15, 682]	ὀγδόῃ τῶν Ἱστοριῶν πρὸς ταῖς	ἑκατὸν	περὶ τὰς Ἄλπεις λίμνην τινά
[15, 682]	δωδεκάφυλλα, ἔνια δ´ ἐστὶ καὶ	ἑκατοντάφυλλα	περὶ Φιλίππους. Λαμβάνοντες γὰρ ἐκ
[15, 697]	σοι ποιοῦμαι οὐ τριακοντούτιδας ἀλλ´	ἑκατοντούτιδας.	Σὺ δὲ μόνον δίδασκε τίς
[15, 668]	τῶν Σατύρων λέγων φησίν· Ῥιπτοῦντες,	ἐκβάλλοντες,	ἀγνύντες, τί μου (λέγοντες· ὦ
[15, 673]	τὸν καλὸν ἡμῶν Ἄδραστον ἐγένετο.	Ἐκδόντος	γὰρ τούτου πέντε μὲν βιβλία
[15, 680]	βασιλέα. ΣΥΝΘΗΜΑΤΙΑΙΟΙ στέφανοι, ἠργολαβημένοι καὶ	ἐκδόσιμοι.	Ἀριστοφάνης ἐν Θεσμοφοριαζούσαις· Πλέξαι στεφάνους
[15, 682]	γὰρ ἐκ τοῦ Παγγαίου φυτεύουσιν·	ἐκεῖ	γὰρ γίγνεται πολλά. Μικρὰ δὲ
[15, 676]	αὐτῶν, ἀλλ´ ἄλλο τι παρ´	ἐκεῖνα	λέγε. Δεῖξαι γὰρ οὐκ ἔχεις
[15, 670]	ἀνάθεσιν. Ὅθεν Λυκοφρονίδης τὸν ἐρῶντα	ἐκεῖνον	αἰπόλον ἐποίησε λέγοντα· Τόδ´ ἀνατίθημί
[15, 668]	ἐς σφαίρας κυλίκων· καὶ πρὶν	ἐκεῖνον	ἰδεῖν, ὄμματι βηματίσαισθε τὸν αἰθέρα
[15, 672]	ποιησαμένων. Ἱστορεῖται δ´ ὑπ´ αὐτὸν	ἐκεῖνον	τὸν χρόνον τῶν Καρῶν δεισιδαιμονίᾳ
[15, 679]	ἀειζώου βοτάνης, ἧς ὁ Ἀνθηδόνιος	ἐκεῖνος	δαίμων ἐμφορηθεὶς ἀθάνατος πάλιν ητις
[15, 694]	οὕτως· (Ὁ τὸ σκόλιον εὑρὼν	ἐκεῖνος,	ὅστις ἦν, τὸ μὲν ὑγιαίνειν
[15, 674]	περιτίθεμεν τῇ κεφαλῇ, ἀντίποινα τοῦ	ἐκείνου	δεσμοῦ, καίτοι ἐν τῇ ἐπιγραφομένῃ
[15, 672]	καθάπερ πρότερον ἵδρυτο. Διόπερ ἐξ	ἐκείνου	καθ´ ἕκαστον ἔτος ἀποκομίζεσθαι τὸ
[15, 672]	ἀλυπίᾳ κειμένην δοῦναι θελήσαντος, ταύτην	ἐκείνῳ	ἐπιτάξαι τὸν καθηγούμενον τῶν θεῶν.
[15, 693]	οἱ πολλοὶ καὶ τῶν Ἀττικῶν	ἐκείνων	σκολίων· ἅπερ καὶ αὐτὰ ἄξιόν
[15, 693]	προπιὼν αὐτῷ ἄκρατον Ἀγαθοῦ Δαίμονος	ἐκέλευσεν	βασταχθῆναι τὴν τράπεζαν. Παρὰ δὲ
[15, 688]	κραδίη δέ μοι ἔξω στηθέων	ἐκθρώσκει,	τρομέει δ´ ὕπο φαίδιμα γυῖα.
[15, 686]	τίς μου παρελθὼν τὸ πρόσωπον	ἐκκαθαρίσει	μεμολυσμένον μαγγανείαις πολλαῖς; Ἢ οὐκ
[15, 699]	ἐνθεὶς τὸν λύχνον. Ἄλεξις δ´	Ἐκκηρυττομένῳ·	Ὥστ´ ἐξελὼν ἐκ τοῦ λυχνούχου
[15, 691]	οὐ μυρίσμασιν ἔλεγεν Ἀριστοφάνης ἐν	Ἐκκλησιαζούσαις·	Ἥτις μεμύρισμαι τὴν κεφαλὴν μυρώμασιν.
[15, 678]	τοῖς Ἀττικοῖς Ὀνόμασι λέγοντα τάδε·	Ἐκκύλιστοι	στέφανοι καὶ μάλιστα οἱ ἐκ
[15, 678]	θοἰμάτιον ἀπέρχεται, στέφανον ἔχων τῶν	ἐκκυλίστων	οἴκαδε. Ἄλεξις δ´ ἐν μὲν
[15, 676]	τε ἐμέτου πολλοῦ) καὶ ἡλίου	ἐκλάμψαντος	κατιδόντες τοὺς ὅρμους ἧκον εἰς
[15, 671]	βιβλίων ἀκάνθας ὥσπερ σὺ ἀναγινώσκων	ἐκλέγω,	ἀλλὰ τὰ χρησιμώτατα καὶ ἀκοῆς
[15, 678]	τοῖς βιβλίοις ἀπόρρητα οὐ μόνον	ἐκλέγων	ἀλλὰ καὶ ἐξορύττων, καθάπερ οἱ
[15, 679]	ὑακίνθῳ, ὁ δ´ ἕτερος ἄχρως,	ἔκλευκος,	ᾧ χρῶνται πρὸς τοὺς τάφους.
[15, 694]	(ἀλλ´ ὅπου ἔτυχεν εἶναι) σκόλιον	ἐκλήθη.	Τὸ δὲ τοιοῦτον ᾔδετο ὁπότε
[15, 699]	ἔχων χάριν. Ὃς δὲ Βοιωτοῦ	ἔκλυεν,	Εὐβοίῳ τέρψεται οὐδ´ ὀλίγον. (Πολλῶν
[15, 697]	φύσιν βουλόμενος ἐπιταφίοις ἂν τιμαῖς	ἐκόσμησα	τὸ σῶμα. Τοιαῦτα λέγοντος τοῦ
[15, 672]	τῶν χαλεπωτάτων δεσμῶν· καὶ τίσιν	ἑκούσιον	ἐν ἀλυπίᾳ κειμένην δοῦναι θελήσαντος,
[15, 672]	ἀποδοῦναι τῇ θεῷ δι´ ἑαυτῶν	ἑκούσιον	καὶ χωρὶς δυσχεροῦς συμφορᾶς, ἣν
[15, 680]	τῶν φίλων ἕνα αὐτὸν ἔχοντα	ἐκπέμψαι	ποτὲ καὶ στρατηγόν, Αἰγυπτίων αὐτῷ
[15, 693]	κατεπόντωσέν μ´, ὁρᾷς. Ἔριφος Μελιβοίᾳ·	Ἐκπεπήδηκας	πρὶν Ἀγαθοῦ πρῶτον Δαίμονος λαβεῖν,
[15, 702]	λοιπὸν τοῦ ἀκράτου τῷ διδόντι	ἐκπιεῖν	παιδὶ τὸν εἰς τὴν Ὑγίειαν
[15, 692]	τὰ πιλία θᾶττον ποιεῖ πολιούς·	ἐκπίνεται	γὰρ ἡ οἰκεία τῆς τριχὸς
[15, 693]	Δαίμονος ἀπενεγκάτω μοι τὴν τράπεζαν	ἐκποδών.	Ἱκανῶς κεχόρτασμαι γάρ. Ἀγαθοῦ Δαίμονος
[15, 693]	Δαίμονος δέχομαι. Λαβοῦς´ ἀπένεγκε ταύτην	ἐκποδών.	Ξέναρχος ἐν Διδύμοις· Ὡς ὑπό
[15, 693]	γὰρ Δαίμονος συνέσεισέ με ἄκρατος	ἐκποθεῖσα	φιάλη παντελῶς. Ἡ τοῦ δὲ
[15, 666]	ἐστὶν τὸ ὑπολειπόμενον ἀπὸ τοῦ	ἐκποθέντος	ποτηρίου ὑγρόν, ὃ συνεστραμμένῃ τῇ
[15, 689]	νῦν δὲ οὔ, μυρεψοῦ τινος	(ἐκπονήσαντος	τὸ παρ´ οὐδενί πω γεγονὸς
[15, 666]	Κότταβος ἐκ Σικελῆς ἐστι χθονὸς	ἐκπρεπὲς	ἔργον, ὃν σκοπὸν ἐς λατάγων
[15, 691]	ἦν, ὡς Ἄλεξίς φησιν ἐν	Ἐκπωματοποιῷ·	Αεὶ φιλόμυρον πᾶν τὸ Σάρδεων
[15, 667]	δ´ ἀγκυλητοῦ κοσσάβιός ἐστι σκοπὸς	ἐκτεμὼν	ἡβῶσα χεὶρ ἐφίετο. Ὅτι δὲ
[15, 668]	εἰς ὅσον αἱ λάταγες χωρίον	ἐκτέταται.	Ἐπὶ τούτοις ὁ Οὐλπιανὸς ᾔτει
[15, 690]	Δεινίας ᾁγύπτιος οὔτ´ εἶδεν οὔτ´	ἐκτήσατο.	~(Τοῦ μεγαλλείου δὲ μύρου μνημονεύει
[15, 673]	καθ´ ἱστορίαν καὶ λέξιν ζητουμένων,	ἕκτον	δὲ περὶ τῶν ἐν τοῖς
[15, 687]	δέ οἱ ἔνδον ὑλάκτει. Καί·	Ἕκτορι	δ´ αὐτῷ θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι
[15, 688]	Ἀφροδίτη δὲ παρ´ αὐτῷ τὸν	Ἕκτορος	νεκρὸν ῥοδόεντι ἔχριεν ἐλαίῳ ἀμβροσίῳ.
[15, 682]	τὰ μὲν ἐντός, τὰ δὲ	ἐκτός·	οὐκ εὔοσμα δὲ οὐδὲ μεγάλα
[15, 675]	προσφερομένων αὐτῶν, (οἳ μὲν μανιωδῶς	ἐκτρεπόμενοι	παρέπαιον, οἳ δὲ νεκροῖς ἐῴκεσαν
[15, 675]	πρὸς ἄμετρον ἀπόλαυσιν τῶν πολλῶν	ἐκτρεπομένων	ἄκρατόν τε προσφερομένων αὐτῶν, (οἳ
[15, 671]	δὲ ἐκ δώδεκα καὶ τῷ	ἕκτῳ	ἐκ δέκα. Καὶ οὕτως ἰσότης
[15, 682]	ΡΟΔΩΝ, φησὶ Θεόφραστος ἐν τῷ	ἕκτῳ,	πολλαί εἰσι διαφοραί. Τὰ μὲν
[15, 679]	ὁ αὐτὸς Θεόφραστος ἐν τῷ	ἕκτῳ	τῶν Φυτικῶν γράφων ὧδε· (Τὰ
[15, 679]	ἄνθους, οὗ μνημονεύει Θεόφραστος ἐν	ἕκτῳ	Φυτικῆς Ἱστορίας ἐν τούτοις· Ἀνθεῖ
[15, 680]	ἡμεροκαλλές. Πρῶτόν τε τῶν ἀνθέων	ἐκφαίνεσθαί	φησιν τὸ λευκόιον, ἅμα δὲ
[15, 699]	γὰρ γίγνεται, καὶ τὸν λυχνοῦχον	ἔκφερ´	ἐνθεὶς τὸν λύχνον. Ἄλεξις δ´
[15, 665]	οὐ τρέχων σὺ τὰς τραπέζας	ἐκφέρεις;	Ἐγὼ δὲ λίτρον παραχέων ἔρχομαι.
[15, 701]	τάδε τὰ τοῦ ἡδίστου Ἀριστοφάνους·	Ἐκφέρετε	πεύκας κατ´ Ἀγάθωνα φωσφόρους. Καὶ
[15, 682]	τὰ ἐντὸς φύλλα· ἡ γὰρ	ἔκφυσις	αὐτῶν οὕτως ἐστὶν ὥστ´ εἶναι
[15, 683]	τ´ ἀνὰ κόλπῳ φυλλάδα νηλείην	ἐκχεύετον,	ἀρτίγονοι δὲ εἴδοντ´ ἠμύουσαι αἰεὶ
[15, 698]	ωρμην παρ´ Ἀθηναίοισιν ἀείσας πεντήκοντ´	ἔλαβε	δραχμάς, σὺ δὲ μικρὸν ἐπέψω.
[15, 682]	καλούμενον φιλάδελφον, ὃ τὴν ἐπωνυμίαν	ἔλαβε	τῇ φύσει πρόσφορον. (Ἐπειδὰν γὰρ
[15, 671]	τὸ συμπόσιον ὁ πρῶτος καὶ	ἔλαβεν	στεφάνους ἑξήκοντα· ἐπεισελθόντι τῷ δευτέρῳ
[15, 699]	λυχνούχου τὸν λύχνον μικροῦ κατακαύσας	ἔλαθ´	ἑαυτόν, ὑπὸ μάλης τῇ γαστρὶ
[15, 688]	μὲν χρῆσιν οἶδε τῶν μύρων,	(ἔλαιον	δ´ αὐτὰ καλεῖ μετ´ ἐπιθέτου·
[15, 686]	προσδέονται· αὐταὶ γὰρ τούτου ὄζουσιν.	Ἐλαίου	δὲ τοῦ ἐν γυμνασίοις ὀσμὴ
[15, 688]	σκευάζεται δὲ τὸ μετώπιον ἐξ	ἐλαίου	τοῦ ἀπὸ τῶν πικρῶν καρύων.
[15, 688]	τὸν Ἕκτορος νεκρὸν ῥοδόεντι ἔχριεν	ἐλαίῳ	ἀμβροσίῳ. Καὶ τοῦτο μὲν ἐξ
[15, 688]	μετ´ ἐπιθέτου· Ῥοδόεντι δ´ ἔχριεν	ἐλαίῳ.	Καὶ ἀλλαχοῦ δὲ λέγει τι
[15, 687]	καὶ Νοῦν, ἔτι δ´ Ἀρετὴν	ἐλαίῳ	χριομένην καὶ γυμναζομένην. (Τούτοις ἀπαντήσας
[15, 699]	τῶν νέων ἔχουσιν οὓς οὗτοι	ἑλάνας	καλοῦσιν. Ἀμερίας δὲ γράβιον τὸν
[15, 699]	δὲ ἑλάνην, ὃ δέ τις	ἑλάνας,	τὰς λαμπάδας οὕτω φάσκων καλεῖσθαι
[15, 701]	τάς τε τρεῖ ἐσσύμενός περ.	Ἑλάνη	δὲ ἡ λαμπὰς καλεῖται, ὡς
[15, 699]	δὲ λύχνον ἕτερος, ἄλλος δὲ	ἑλάνην,	ὃ δέ τις ἑλάνας, τὰς
[15, 701]	φησίν. Νίκανδρος δ´ ὁ Κολοφώνιος	ἑλάνην	τὴν τῶν καλάμων δέσμην. Λύχνα
[15, 692]	ὑποπτεύσαντες ἐπεσπάσθησαν κεφαλὴν λιπαίνειν, ὡς	ἐλάσσονος	τῆς βίας γενησομένης, εἰ ταύτην
[15, 675]	πώματος καὶ τῶν δι´ αὐτὸ	ἐλασσωμάτων	ἀλεξητῆρα βουλόμενος εἶναι. Ἐντεῦθεν δὲ
[15, 670]	καὶ στεφάνων πλείοσιν ἅμα καὶ	ἐλάττοσιν	ἁρμοττόντων τῶν ἀριθμῶν τῶν αὐτῶν.
[15, 675]	καὶ τοῖς ἐκ μέθης παραβοηθοῦν	ἐλαττώμασιν	(ὁ στέφανος τοῦ πρὸς ὄψιν
[15, 694]	Λατώ, Φοῖβον χρυσοκόμαν, ἄνακτ´ Ἀπόλλω,	ἐλαφηβόλον	τ´ ἀγροτέραν Ἄρτεμιν, ἃ γυναικῶν
[15, 692]	Θεόδωρε, μύροις παρὰ πότον τοῖς	ἐλάχιστα	καροῦν δυναμένοις, τοῖς στύφουσιν δὲ
[15, 693]	μετὰ τὴν πλήρωσιν διδόασιν, ὅπως	ἐλάχιστον	ᾖ τὸ πινόμενον· καὶ τρίτον
[15, 694]	οὖν δειπνοσοφιστῶν ὃ μέν τις	ἔλεγε	τῶν σκολίων τόδε, ὃ δέ
[15, 668]	Χαλκοῦς καλούμενος Διονύσιος ἐν τοῖς	Ἐλεγείοις	διὰ τούτων· Κότταβον ἐνθάδε σοι
[15, 666]	φησὶν ὁ Καλλαίσχρου ἐν τοῖς	Ἐλεγείοις	διὰ τούτων· Κότταβος ἐκ Σικελῆς
[15, 699]	ὁ Αἰτωλὸς ὁ τραγῳδοδιδάσκαλος ποιήσας	ἐλεγεῖον	τρόπον τοῦτον δηλοῖ· (Ὡς Ἀγαθοκλῆος
[15, 668]	κύλικι, ἐπιλέγων ἐκ τῶν αὐτῶν	ἐλεγείων	καὶ τόδε· ~(Ὕμνους οἰνοχοεῖν ἐπιδέξια
[15, 669]	τι καὶ αὐτὸς ἐκ τῶν	Ἐλεγείων.	Σὺ δέ, ὦ Θεόδωρε (τοῦτο
[15, 691]	λάθρᾳ. Μυρώμασιν μέντοι, οὐ μυρίσμασιν	ἔλεγεν	Ἀριστοφάνης ἐν Ἐκκλησιαζούσαις· Ἥτις μεμύρισμαι
[15, 699]	κατελάμβανεν ἡμᾶς, ὃ μέν τις	ἔλεγεν	παῖ, λυχνίον, ὃ δὲ λυχνέα,
[15, 671]	Οἶδα γὰρ ὅτι κατ´ ἀρχὰς	ἐλέγομεν	μὴ συνδειπνεῖν τῶν πέντε γε
[15, 685]	τ´ ἠριναῖς ἑρπύλλῳ κρόκοις ὑακίνθοις	ἑλειχρύσου	κλάδοις οἰνάνθῃσιν ἡμεροκαλλεῖ τε τῷ
[15, 684]	φιλοχροιαῖς. (Πᾶς δέ τις ἢ	ἑλένειον	ἢ ἀστέρα φωτίζοντα δρέψας εἰνοδίοισι
[15, 686]	εἰ μέλλουσιν ἡδεῖαί τε καὶ	ἐλευθέριαι	ἔσεσθαι. Καὶ ὁ θαυμασιώτατος δὲ
[15, 687]	τέχνην τρυφήσας καὶ τὸ λεγόμενον	ἐλευθέριον	ἐκ ῥαβδίων (ἔκ τινων ποτηρίων)
[15, 686]	ὄζει· αἱ δ´ ἀπὸ τῶν	ἐλευθερίων	μόχθων (ὀσμαὶ ἐπιτηδευμάτων τε πρῶτον
[15, 686]	μύρῳ μὲν ἀλειψάμενος δοῦλος καὶ	ἐλεύθερος	εὐθὺς ἅπας ὅμοιον ὄζει· αἱ
[15, 695]	ιζʹ Εἴθε λύρα καλὴ γενοίμην	ἐλεφαντίνη,	καί με καλοὶ παῖδες φέροιεν
[15, 692]	ὀνομαζόμενον. Τοσαῦτα καὶ περὶ μύρων	ἐλέχθη.	Καὶ μετὰ ταῦτα πλείστων τῶν
[15, 665]	(περὶ τάξεως τῶν περιφορῶν πολλάκις	ἐλέχθη	καὶ περὶ τῶν μετὰ τὸ
[15, 695]	ἐστιν αἰσχρὸν θηρίον. ~(Ἑξῆς δ´	ἐλέχθη	καὶ τάδε· ηʹ Ἐκ γῆς
[15, 666]	κακῶς τινι τῶν ἑταίρων ἡμῶν	ἐλέχθη	τὸ Εἰ μὴ ἰατροὶ ἦσαν,
[15, 699]	οὕτω φάσκων καλεῖσθαι παρὰ τὴν	ἕλην·	οὕτω δ´ εἰπεῖν Νεάνθην ἐν
[15, 695]	δὲ δεύτερον ἐς Τροίαν λέγουσιν	ἐλθεῖν	Δαναῶν καὶ Ἀχιλλέα. ιζʹ Εἴθε
[15, 695]	λέγουσί σε ἐς Τροίαν ἄριστον	ἐλθεῖν	Δαναῶν μετ´ Ἀχιλλέα. ιϚ Τὸν
[15, 672]	τὴν Εὐρυσθέως ἐξ Ἄργους φυγοῦσαν	ἐλθεῖν	εἰς Σάμον, θεασαμένην δὲ τὴν
[15, 698]	οὕτως· (Ἐς δὲ Θάσον μ´	ἐλθόντα	μετεωρίζοντες ἔβαλλον πολλοῖσι σπελέθοισι, καὶ
[15, 672]	Ἀδμήτη πείσεται. Τοὺς δὲ Τυρρηνοὺς	ἐλθόντας	εἰς τὸν Ἡραίτην ὅρμον καὶ
[15, 679]	ἀμφικείμενον. Καλοῦνται δέ τινες καὶ	ΕΛΙΚΤΟΙ	στέφανοι, ὥσπερ παρὰ Ἀλεξανδρεῦσι μέχρι
[15, 679]	ναρκίσσῳ τε τριέλικας κύκλῳ στεφάνων	ἑλικτῶν	Περὶ δὲ τῶν ἐν Αἰγύπτῳ
[15, 681]	ἀπὸ τῆς (πρώτης δρεψαμένης νύμφης	Ἑλιχρύσης	ὄνομα τὸ ἄνθος ὀνομασθῆναι. Τὰ
[15, 680]	καὶ τῶν ἀγρίων ὅ τε	ἑλίχρυσος	καὶ τῆς ἀνεμώνης ἡ λειμωνία
[15, 681]	Μύρτα τε καὶ ἴα καὶ	ἑλίχρυσος,	μᾶλά τε καὶ ῥόδα καὶ
[15, 680]	Θεόφραστός φησιν· Ἐάν τις τοῦ	ΕΛΙΧΡΥΣΟΥ	τῷ ἄνθει στεφανῶται, εὔκλειαν ἴσχει
[15, 681]	Μαλθακοῖς φησιν· Ἑρπύλλῳ, κρόκοις, ὑακίνθοις,	ἑλιχρύσου	κλάδοις. Ἐστὶ δὲ τὸ ἄνθος
[15, 681]	~(Καὶ τὶν εὔχομαι φέροισα τόνδ´	ἑλιχρύσω	πυλεῶνα κἠράτω κυπαίρω. Καὶ Ἴβυκος·
[15, 692]	τὰς κεφαλὰς εἰς τὸ μετέωρον	ἕλκεσθαι	τὸ λαμβανόμενον· καὶ διὰ τοῦτο
[15, 687]	ἐκ ῥαβδίων (ἔκ τινων ποτηρίων)	ἑλκύσας,	λόγῳ γοῦν ἀντελάβετο τῆς ἀρετῆς,
[15, 692]	Διὸ καὶ τῶν κατὰ τὴν	Ἑλλάδα	πολλὰς πόλεις καὶ τῶν κατὰ
[15, 675]	ὑπὸ Διονύσου μετενεχθείσης εἰς τὴν	Ἑλλάδα	τῆς ἀμπέλου καὶ πρὸς ἄμετρον
[15, 689]	ἀπὸ δὲ τῆς ἐν (δὲ)	Ἑλλάδι	οὐ γίνεται διὰ τὸ ἄοσμον.
[15, 696]	μορφᾶς (καὶ θανεῖν ζηλωτὸς ἐν	Ἑλλάδι	πότμος καὶ πόνους τλῆναι μαλεροὺς
[15, 679]	ἐν Αἰγύπτῳ αἰεὶ ἀνθούντων στεφάνων	Ἑλλάνικος	ἐν τοῖς Αἰγυπτιακοῖς οὕτως γράφει·
[15, 680]	ἄνθος φύεται. Ὁ δὲ προειρημένος	Ἑλλάνικος	καὶ Ἄμασιν Αἰγύπτου βασιλεῦσαι, ἰδιώτην
[15, 689]	Αἴγυπτον καταγομένην κομίζεσθαι πρὸς τοὺς	Ἕλληνας.	Ἱκέσιος δ´ ἐν βʹ περὶ
[15, 675]	ἀπόλαυσιν. Καὶ διὰ τοῦθ´ οἱ	Ἕλληνες	τῷ μὲν παρὰ δεῖπνον ἀκράτῳ
[15, 676]	Θεοπόμπου ἐκ τῆς τρίτης τῶν	Ἑλληνικῶν,	ὅς φησιν Ἀγησιλάῳ τῷ Λάκωνι
[15, 691]	στρώματα. (Μή μοι φθονήσητ´, ἄνδρες	Ἑλλήνων	ἄκροι· ἠλειφόμην ὑόμενος ἰρίνῳ μύρῳ.
[15, 677]	ὃς γελάσας ~Πρῶτον ἐν τοῖς	Ἕλλησι	στέφανος ὠνομάσθη, ὥς φησι Σῆμος
[15, 678]	δὲ καὶ ἐν Κορίνθῳ τὰ	Ἑλλώτια.	ΘΥΡΕΑΤΙΚΟΙ. Οὕτω καλοῦνταί τινες στέφανοι
[15, 678]	Σέλευκος δ´ ἐν ταῖς Γλώσσαις	ΕΛΛΩΤΙΔΑ	καλεῖσθαί φησι τὸν ἐκ μυρρίνης
[15, 678]	Εὐρώπης ὀστᾶ κομίζεσθαι, ἣν ἐκάλουν	Ἑλλωτίδα.	Ἄγεσθαι δὲ καὶ ἐν Κορίνθῳ
[15, 678]	(πομπεύειν τε ἐν τῇ τῶν	Ἑλλωτίων	ἑορτῇ. Φασὶ δ´ ἐν αὐτῷ
[15, 681]	ὅτε Ἡφαίστῳ συγκοιμηθεῖσα ἡ Ἀφροδίτη	ἐλούσατο.	Εἶναι δ´ ἀρίστην ἐν Κύπρῳ
[15, 671]	Θεογνήτου τοῦ κωμῳδιοποιοῦ Φάσμα (Ἐπαρίστερ´	ἔμαθες,	ὦ πόνηρε, γράμματα· ἀνέστροφέν σου
[15, 694]	τρίτον δὲ πλουτεῖν, τοῦθ´, ὁρᾷς,	ἐμαίνετο·	μετὰ τὴν ὑγίειαν γὰρ τὸ
[15, 694]	Νύμφαις, γελάσειας, ὦ Πάν, ἐπ´	ἐμαῖς	εὔφροσι ταῖσδ´ ἀοιδαῖς κεχαρημένος. εʹ
[15, 675]	καὶ πολλῶν πυθόμενος, ὡς οὐδὲν	ἐμάνθανον,	ἐνέτυχον ὀψέ ποτε Πολυχάρμου Ναυκρατίτου
[15, 672]	ἐπὶ θάλασσαν εἰς τὸ σκάφος	ἐμβαλέσθαι·	λυσαμένους δ´ αὐτοὺς τὰ πρυμνήσια
[15, 668]	λέγοντες παρ´ ὅσον τῶν ἐρωμένων	ἐμέμνηντο,	ἀφιέντες ἐπ´ αὐτοῖς τοὺς λεγομένους
[15, 693]	τὸν κόσμον ἀλλότριον εἶναι μέθης.	Ἐμέμνηντο	δ´ οἱ πολλοὶ καὶ τῶν
[15, 693]	τὴν τράπεζαν. Παρὰ δὲ τοῖς	Ἐμεσηνοῖς	θύοντες τῷ Ἡλίῳ, (ὥς φησι
[15, 676]	τὴν πολλὴν ναυτίαν γενομένου τε	ἐμέτου	πολλοῦ) καὶ ἡλίου ἐκλάμψαντος κατιδόντες
[15, 695]	λαβών· εὐθὺν χρὴ τὸν ἑταῖρον	ἔμμεν	καὶ μὴ σκολιὰ φρονεῖν. ιʹ
[15, 698]	καλέ μου ἑταῖρε, ἕως ἔτι	ἐμμένομεν	ταῖς σπονδαῖς. Καὶ ὁ Κύνουλκος·
[15, 677]	γράφων οὕτως Ἐπεὶ δὲ Ἀλεξανδρείας	ἐμνημόνευσα,	οἶδά τινα ἐν τῇ καλῇ
[15, 677]	τῆς ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΟΣ μνησθήσομαι, ἧς Πλάτων	ἐμνήσθη	ἐν Διὶ Κακουμένῳ· Καίτοι φορεῖτε
[15, 701]	ποτε τῷ Οὐλπιανῷ ἀντικορυσσόμενος ἔφη·	ἐμοὶ	δέ, παῖ δωρόδειπνε, ἀσσαρίου κανδήλας
[15, 687]	ἔγραψεν Παρράσιος. κομψός τις, ὡς	ἐμοὶ	δοκεῖ, ὑπεραλγήσας ῥυπαίνοντι (τὸ τῆς
[15, 667]	ἧσσον ὕβριζ´ ὑβρισμοὺς οὐκ ἐναισίους	ἐμοί.	Ἦν μὲν γὰρ αὐτῷ κότταβος
[15, 669]	καὶ κατάθεσθε (τὴν ξύνεσιν παρ´	ἐμοὶ	καὶ τάδε μανθάνετε, εἰς τὴν
[15, 696]	πρόβλημα χρωτός, πάντες γόνυ πεπτηῶτες	ἐμὸν	κυνέοντι, δεσπόταν καὶ μέγαν βασιλῆα
[15, 695]	βροτοῖς ἔν τε θεοῖσιν κατ´	ἐμὸν	νόον. Σκόλιον δέ φασί τινες
[15, 677]	ἀποδίδωσιν. Λαβὲ οὖν καὶ παρ´	ἐμοῦ	κατὰ τὸν Εὐριπίδην· Ἐκ παντὸς
[15, 673]	Ἀνακρέοντι ζητούμενον. (Λαβὼν δὲ παρ´	ἐμοῦ	ὁ πᾶσιν κλοπὴν ὀνειδίζων Ἡφαιστίων
[15, 666]	τῆς τοιαύτης θεωρίας, μάθε παρ´	(ἐμοῦ	ὅτι πρῶτον μὲν ἡ τῶν
[15, 669]	Δέχου τήνδε προπινομένην τὴν ἀπ´	ἐμοῦ	ποίησιν. Ἐγὼ δ´ ἐπιδέξια πέμπω
[15, 695]	Πόρνη καὶ βαλανεὺς τωὐτὸν ἔχους´	ἐμπεδέως	ἔθος· ἐν ταὐτᾷ πυέλῳ τόν
[15, 688]	πέρι δείδια, οὐδέ μοι ἦτορ	ἔμπεδον,	ἀλλ´ ἀλαλύκτημαι· κραδίη δέ μοι
[15, 668]	οὖλαι καταβέβληνται, θώρακα δ´ ἅπας	ἐμπερονᾶται,	κνημὶς δὲ περὶ σφυρὸν ἀρθροῦται,
[15, 683]	ῥόδου κατατέμνεο βλάστας τάφροις τ´	ἐμπήξειας,	ὅσον διπάλαιστα τελέσκων. Πρῶτα μὲν
[15, 688]	κινυμένοιο Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ	ἔμπης	ἐς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν
[15, 676]	τὴν ναῦν ἤδη ἀπειρηκόσι τοῖς	ἐμπλέουσιν	τὴν σωτηρίαν (διὰ τὴν πολλὴν
[15, 670]	παρόντος δὲ τοῦ ἐρωμένου τοῦ	ἐμποδὼν	ποιεῖται τὴν ἀνάθεσιν. Ὅθεν Λυκοφρονίδης
[15, 675]	Ὀλυμπιάδα ὁ Ἡρόστρατος, πολίτης ἡμέτερος	ἐμπορίᾳ	χρώμενος καὶ χώραν πολλὴν περιπλέων,
[15, 673]	ἐκ τοῦ χρηστηρίου καταλῦσαι τὰς	ἔμπροσθεν	εἰθισμένας στεφανώσεις αὐτούς τε κατὰ
[15, 692]	τὸ μὲν ὀπίσω τὸ δ´	ἔμπροσθεν	ἔχοντα πρόσωπον. Ἀπὸ τούτου καὶ
[15, 672]	δυσχεροῦς συμφορᾶς, ἣν ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν	χρόνοις ἀφώρισεν (ὁ Ζεὺς τῷ
[15, 691]	Εἰσοικιζομένῳ Ἀλέξιδος ταυτί· Οὐ γὰρ	ἐμυρίζετ´	ἐξ ἀλαβάστου, πρᾶγμά τι γινόμενον
[15, 674]	δὲ καὶ τὰ στήθη καὶ	ἐμύρουν	ταῦτα, ἐπεὶ αὐτόθι ἡ καρδία.
[15, 696]	παιᾶνα. Ὅτι δὲ παιᾶνος οὐδεμίαν	ἔμφασιν	παρέχει τὸ ἆσμα, ἀλλὰ τῶν
[15, 682]	ἴριδος λέγεσθαι λύκους διὰ τὸ	ἐμφερῆ	εἶναι λύκου χείλεσι. Νικόλαος δ´
[15, 679]	ἧς ὁ Ἀνθηδόνιος ἐκεῖνος δαίμων	ἐμφορηθεὶς	ἀθάνατος πάλιν ητις γέγονε, λέγε
[15, 676]	κεφαλαλγίας παρηγορικὸν πρὸς τῷ καὶ	ἐμψύχειν.	Γελοῖοι οὖν εἰσιν καὶ οἱ
[15, 682]	ἐκ διαστήματος αὐτομάτως κράδαι συμπέσωσι,	ἐμψύχων	περιπλοκὴν ἐν τῷ μένουσιν ἡνωμέναι
[15, 699]	ἕλην· οὕτω δ´ εἰπεῖν Νεάνθην	ἐν	αʹ τῶν περὶ Ἄτταλον Ἱστοριῶν·
[15, 700]	μεστός. Πρότερος δὲ τούτων Αἰσχύλος	ἐν	Ἀγαμέμνονι μέμνηται τοῦ πανοῦ. Πρὸ
[15, 668]	τῶν ἀναιρουμένων χαρᾶς. (Μνημονεύει Εὔβουλος	ἐν	Ἀγκυλίωνι λέγων οὑτωσί· Καὶ γὰρ
[15, 700]	τρία λυχνείῳ χρώμεθα. Δίφιλος δ´	ἐν	Ἀγνοίᾳ· (Ἅψαντες λύχνον λυχνεῖον ἐζητοῦμεν.
[15, 692]	αὐτῶν μνησθήσομαι. Ἀντιφάνης μὲν γὰρ	ἐν	Ἀγροικίσιν ἔφη· Ἁρμόδιος ἐπεκαλεῖτο, παιὰν
[15, 682]	καλχᾶν. (Μνημονεύει αὐτῶν καὶ Ἐπίχαρμος	ἐν	Ἀγρωστίνῳ. Τῶν δὲ ΡΟΔΩΝ, φησὶ
[15, 690]	τούτου τοῦ Πέρωνος καὶ Θεόπομπος	ἐν	Ἀδμήτῳ καὶ Ἡδυχάρει. Ἀντιφάνης δ´
[15, 689]	Βερενίκη ἡ μεγάλη. Οἰνάνθινον δὲ	ἐν	Ἀδραμυττίῳ πάλαι μὲν μέτριον, ὕστερον
[15, 688]	Σιδῶνος. Τὸ δὲ παναθηναικὸν λεγόμενον	ἐν	Ἀθήναις· τὸ δὲ μετώπιον καὶ
[15, 689]	δὲ Αἰγυπτίου μύρου μνημονεύων Ἀχαιὸς	ἐν	Ἄθλοις φησιν· Ἰσάργυρόν τ´ εἰς
[15, 689]	κύπρινον καὶ κρόκινον· βέλτιστον δ´	ἐν	Αἰγίνῃ καὶ Κιλικίᾳ. Ἀπὸ δὲ
[15, 679]	στεφάνων ἑλικτῶν Περὶ δὲ τῶν	ἐν	Αἰγύπτῳ αἰεὶ ἀνθούντων στεφάνων Ἑλλάνικος
[15, 688]	μήλινον. (Κύπρινον δὲ προκέκριται τὸ	ἐν	Αἰγύπτῳ, δευτερεῦον δ´ ἐστὶ τὸ
[15, 676]	γίνεται κατὰ τὴν ὀδμὴν ἡ	ἐν	Αἰγύπτῳ μυρρίνη παρὰ τὰς ἐν
[15, 680]	τοὺς (στεφάνους) ἀπέθεντο οἱ θεοὶ	ἐν	Αἰγύπτῳ πυθόμενοι βασιλεύειν τὸν Βάβυν,
[15, 688]	δὲ μετώπιον καὶ Μενδήσιον κάλλιστα	ἐν	Αἰγύπτῳ σκευάζεται· σκευάζεται δὲ τὸ
[15, 690]	οἵη περ κρόκος. Ἀχαιὸς δ´	ἐν	Αἴθωνι σατυρικῷ· Βακκάρει χρισθέντα καὶ
[15, 699]	νῦν καλούμενοι φανοὶ ὠνομάζοντο Ἀριστοφάνης	ἐν	Αἰολοσίκωνι παρίστησιν· Καὶ διαστίλβονθ´ ὁρῶμεν,
[15, 668]	πεμμάτιά τινα ἐν ταῖς παννυχίσιν,	ἐν	αἷς πλεῖστον ὅσον χρόνον διηγρύπνουν
[15, 686]	ἑταίρους. Περιενεγκόντων δὲ τῶν παίδων	ἐν	ἀλαβάστοις καὶ ἄλλοις χρυσοῖς σκεύεσιν
[15, 689]	οὔ. Ἤκμαζε δὲ καὶ τὰ	ἐν	Ἀλεξανδρείᾳ διὰ πλοῦτον καὶ διὰ
[15, 676]	ἐν Αἰγύπτῳ μυρρίνη παρὰ τὰς	ἐν	ἄλλαις χώραις, ὡς καὶ Θεόφραστος
[15, 672]	χαλεπωτάτων δεσμῶν· καὶ τίσιν ἑκούσιον	ἐν	ἀλυπίᾳ κειμένην δοῦναι θελήσαντος, ταύτην
[15, 690]	μύρον ἡ βάκκαρις. Αἰσχύλος γὰρ	ἐν	Ἀμυμώνῃ ἀντιδιαστέλλων φησίν· Κἄγωγε τὰς
[15, 682]	καὶ Ὧραι ποίησαν καὶ ἔβαψαν	ἐν	ἄνθεσιν εἰαρινοῖσιν, οἷα φοροῦς´ ὧραι,
[15, 690]	Ἀδμήτῳ καὶ Ἡδυχάρει. Ἀντιφάνης δ´	ἐν	Ἀντείᾳ) Πρὸς τῷ μυροπώλῃ γευόμενον
[15, 685]	δ´ ἤλυθ´ ὕδωρ· ἁπαλὸς παιδίσκος	ἐν	ἀργυρέᾳ φέρων προχόῳ ἐπέχευεν. Εἶτ´
[15, 678]	στεφάνου ἐστὶν εἶδος. Θεόδωρος δ´	ἐν	Ἀττικαῖς Γλώσσαις στεφάνων πλοκῆς γένος
[15, 678]	τῶν Ἑλλωτίων ἑορτῇ. Φασὶ δ´	ἐν	αὐτῷ τὰ τῆς Εὐρώπης ὀστᾶ
[15, 676]	καλέσας δὲ καὶ ἐφ´ ἑστίασιν	ἐν	αὐτῷ τῷ ἱερῷ τοὺς (προσήκοντας
[15, 666]	ὥσπερ κοττάβειον αἴρομαι. Ἀντιφάνης δ´	ἐν	Ἀφροδίτης Γοναῖς· Τονδὶ λέγω, σὺ
[15, 681]	ῥόδοις, κρίνεσιν, κοσμοσανδάλοις. (Κλέαρχος δ´	ἐν	βʹ Βίων ὅρα, φησίν, τοὺς
[15, 674]	περιπατητικός, Κεῖος δὲ τὸ γένος,	ἐν	βʹ Ἐρωτικῶν Ὁμοίων φασὶν ὅτι
[15, 689]	πρὸς τοὺς Ἕλληνας. Ἱκέσιος δ´	ἐν	βʹ περὶ Ὕλης τῶν μύρων,
[15, 666]	δὲ καὶ χαλκοῦν ἦν, Εὔπολις	ἐν	Βάπταις λέγει· χαλκῷ περὶ κοττάβῳ.
[15, 687]	ὀσμαὶ μόνον, ὥς φησιν Κλέαρχος	ἐν	γʹ περὶ Βίων, ἀλλὰ καὶ
[15, 690]	ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ δὲ μύρου μνημονεύει Κράτης	ἐν	Γείτοσιν λέγων οὕτως· Γλυκύτατον δ´
[15, 681]	ἀμβροσίαν καλοῦσιν, ὥς φησι Νίκανδρος	ἐν	Γλώσσαις. Διοκλῆς δ´ ἐν τῷ
[15, 679]	ὡς Νίκανδρός φησιν ὁ Κολοφώνιος	ἐν	Γλώσσαις· καὶ ἴσως ὁ ἀπὸ
[15, 686]	τούτου ὄζουσιν. Ἐλαίου δὲ τοῦ	ἐν	γυμνασίοις ὀσμὴ καὶ παροῦσα ἡδίων
[15, 677]	ὥς φησι Σῆμος ὁ Δήλιος	ἐν	δʹ Δηλιάδος, τὸ παρὰ μὲν
[15, 682]	ἀντὶ τοῦ εὔοσμον. Ἀπολλόδωρος δ´	ἐν	δʹ Παρθικῶν ἄνθος τι ἀναγράφει
[15, 691]	καὶ σάγδας ὁμοῦ. Καὶ Ἀριστοφάνης	ἐν	Δαιταλεῦσιν καὶ ἐν Μαρικᾷ Εὔπολις
[15, 694]	καὶ Ἀνακρέοντος, ~ὡς Ἀριστοφάνης παρίστησιν	ἐν	Δαιταλεῦσιν (λέγων οὕτως· σον δή
[15, 690]	οὕτως· Βρενθείω βασιληίω. ΨΑΓΔΗΣ Ἀριστοφάνης	ἐν	Δαιταλεῦσιν· Φέρ´ ἴδω, τί σοι
[15, 689]	καὶ πολύοσμος· ἀπὸ δὲ τῆς	ἐν	(δὲ) Ἑλλάδι οὐ γίνεται διὰ
[15, 700]	ἦν τις κηδεμὼν τῶν δακτύλων.	Ἐν	δὲ Θεοφορήτῳ ὁ αὐτὸς Ἄλεξις·
[15, 689]	τὸ τήλινον, νῦν δὲ οὔ.	Ἐν	δὲ Περγάμῳ πρότερον μὲν ἐξόχως,
[15, 699]	τὸν λυχνοῦχον οἴχεται κἄλαθέ σε;	Ἐν	δὲ τοῖς ἑξῆς καὶ λυχνίδιον
[15, 693]	τι κἀσύντακτόν ἐστιν, ὦ πάτερ.	(Ἐν	δὲ τῷ αὐτῷ δράματι καὶ
[15, 699]	κενῷ λυχνούχῳ, πάντα τῆς ἐξωμίδος.	Ἐν	δὲ τῷ δευτέρῳ Νιόβῳ προειπὼν
[15, 680]	ἔτι δὲ ὁ πόθος καλούμενος.	Ἐν	δὲ τῷ θʹ ὁ αὐτὸς
[15, 678]	ἔχαιρε καὶ Ζῶν τοῖς τοιούτοις.	Ἐν	δὲ τῷ Σκίρωνί φησι· Ὥσπερ
[15, 700]	στρατιωτικὸν λυχνεῖον σύνθετον οὕτως ὀνομάζει.	Ἐν	δὲ Φορμοφόροις δράματι· Τῇδ´ ἐξιόντι
[15, 701]	γενόμενον ἀνάκειται παρὰ τὴν πλάτανον	ἐν	Δελφοῖς, εἶπεν ἵε παῖ. Τυχεῖν
[15, 696]	Ἀριστοτέλους. δεται δὲ καὶ οὗτος	ἐν	Δελφοῖς, λυρίζοντός γέ τινος παιδός.
[15, 701]	Λύχνα δὲ οὐδετέρως εἴρηκεν Ἡρόδοτος	ἐν	δευτέρᾳ Ἱστοριῶν. Λυχνοκαυτίαν δὲ ἣν
[15, 693]	καλὰ καὶ χρήσιμα. Φιλόχορος δ´	ἐν	δευτέρῳ Ἀτθίδος Καὶ θέσμιον, φησίν,
[15, 694]	ὥς φησιν Ἀρτέμων ὁ Κασανδρεὺς	ἐν	δευτέρῳ Βιβλίων Χρήσεως, ἐν οἷς
[15, 683]	ὄρος πολυπιδάκου Ἴδης. ~(Νίκανδρος δ´	ἐν	δευτέρῳ Γεωργικῶν καταλέγων καὶ αὐτὸς
[15, 681]	κατ´ Εὔβοιαν σιδηρῖτιν. Νίκανδρος δ´	ἐν	δευτέρῳ Γεωργικῶν τὰ δὲ ἔπη
[15, 674]	παῖδας ἀστεφανώτους ἀκολουθεῖν. Ἀριστοτέλης δ´	ἐν	δευτέρῳ Ἐρωτικῶνκαὶ Ἀρίστων ὁ περιπατητικός,
[15, 697]	(Καὶ ὅς· Κλέαρχος, ὦ λῷστε,	ἐν	δευτέρῳ περὶ Παιδείας οὑτωσί φησιν·
[15, 681]	ἔχοντες πορφυροῦς κεκρυφάλους; Ἱκέσιος δ´	ἐν	δευτέρῳ περὶ Ὕλης τὸ ΛΕΥΚΟΙΟΝ
[15, 694]	δὲ τάνδ´ ἀμφέπετον πόλιν. γʹ	(Ἐν	Δήλῳ ποτ´ ἔτικτε τέκνα Λατώ,
[15, 693]	Λαβοῦς´ ἀπένεγκε ταύτην ἐκποδών. Ξέναρχος	ἐν	Διδύμοις· Ὡς ὑπό τι νυστάζειν
[15, 678]	στεφάνων πλοκῆς γένος παρὰ Πλάτωνι	ἐν	Διὶ Κακουμένῳ. (Εὑρίσκω δὲ καὶ
[15, 677]	ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΟΣ μνησθήσομαι, ἧς Πλάτων ἐμνήσθη	ἐν	Διὶ Κακουμένῳ· Καίτοι φορεῖτε γλῶσσαν
[15, 666]	χαλκῷ περὶ κοττάβῳ. Πλάτων δὲ	ἐν	Διὶ Κακουμένῳ παιδιᾶς εἶδος παροίνιον
[15, 679]	δ´ αὐτῶν Χαιρήμων ὁ τραγῳδιοποιὸς	ἐν	Διονύσῳ διὰ τούτων· Κισσῷ τε
[15, 668]	ἀραγμὸς Κύπριδος προσῳδὸν ἀχεῖ μέλος	ἐν	δόμοισιν. Καὶ Καλλίμαχος δέ φησι·
[15, 678]	Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ καὶ Ἀντιφάνης	ἐν	Ἑαυτοῦ Ἐρῶντι, (Εὔβουλος δ´ ἐν
[15, 670]	μὴν καὶ ὁ ἱερώτατος Πλάτων	ἐν	ἑβδόμῳ Νόμων πρόβλημά τι προβάλλει
[15, 685]	δ´ εἴρηκε τὸν μεθύσην Ἄλεξις	ἐν	Εἰσοικιζομένῳ παύσομαί σε ἐρεσχηλῶν καὶ
[15, 691]	μέντοι, οὐ μυρίσμασιν ἔλεγεν Ἀριστοφάνης	ἐν	Ἐκκλησιαζούσαις· Ἥτις μεμύρισμαι τὴν κεφαλὴν
[15, 691]	φιλόμυρον ἦν, ὡς Ἄλεξίς φησιν	ἐν	Ἐκπωματοποιῷ· Αεὶ φιλόμυρον πᾶν τὸ
[15, 679]	καλουμένου ἄνθους, οὗ μνημονεύει Θεόφραστος	ἐν	ἕκτῳ Φυτικῆς Ἱστορίας ἐν τούτοις·
[15, 696]	παρθένε, μορφᾶς (καὶ θανεῖν ζηλωτὸς	ἐν	Ἑλλάδι πότμος καὶ πόνους τλῆναι
[15, 684]	ἀστράπτουσαι τηλόθεν ὀξυτέρῃσιν ἐφελκόμεναι χροιῇσιν.	(Ἐν	ἐνίοις δὲ γράφεται ἐφελκόμεναι φιλοχροιαῖς.
[15, 667]	εἶδος τὴν ἀγκύλην φασί. Βακχυλίδης	ἐν	Ἐρωτικοῖς· Εὖτε τὴν ἀπ´ ἀγκύλης
[15, 698]	ὁ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποιητὴς	ἐν	Εὐνείδαις καὶ τῶν κατ´ αὐτὸν
[15, 673]	αὐτοὺς ἀβλαβεῖς ἔσεσθαι (καὶ) δίκην	ἐν	εὐωχίαις ἀποδιδόντας τῇ θεῷ τὴν
[15, 666]	παροίνιον τὸν κότταβον εἶναι ἀποδίδωσιν,	ἐν	ᾗ ἐξίσταντο καὶ τῶν σκευαρίων
[15, 697]	αὐτοῦ πᾶσα πλήρης ἡ Φοινίκη,	ἐν	ᾗ καὶ αὐτὸς περιῄει καλαμίζων
[15, 688]	Μύρων γράφων οὕτως· Ἶρις μὲν	ἐν	Ἤλιδι χρηστοτάτη καὶ ἐν Κυζίκῳ·
[15, 680]	στέφανοι, ἠργολαβημένοι καὶ ἐκδόσιμοι. Ἀριστοφάνης	ἐν	Θεσμοφοριαζούσαις· Πλέξαι στεφάνους συνθηματιαίους εἴκοσιν.
[15, 690]	θυώμασι καὶ βακκάρι. Ἀριστοφάνης δ´	ἐν	Θεσμοφοριαζούσαις· (Ὦ Ζεῦ πολυτίμηθ´, οἷον
[15, 694]	Ἀναξανδρίδην αὐτὸ διακεχλευακέναι τὸν κωμῳδιοποιὸν	ἐν	Θησαυρῷ λέγοντα οὕτως· (Ὁ τὸ
[15, 689]	ἡμῶν ἐστιν ἐπιτήδειον. Ἀντιφάνης γοῦν	ἐν	Θορικίοις ἢ Διορύττοντί φησιν· Λοῦται
[15, 681]	πλήρη ἐστὶ τοῦ ἄνθους, καθάπερ	ἐν	Θρᾴκῃ. Φιλῖνος δέ φησιν αὐτὴν
[15, 678]	Φέρειν δ´ αὐτοὺς ὑπόμνημα τῆς	ἐν	Θυρέᾳ γενομένης νίκης τοὺς προστάτας
[15, 695]	Ἁρμόδιος καὶ Ἀριστογείτων, ὅτ´ Ἀθηναίης	ἐν	θυσίαις ἄνδρα τύραννον Ἵππαρχον ἐκαινέτην
[15, 700]	ἐνιαυτόν. Ἕρμιππος δὲ ὁ κωμῳδιοποιὸς	ἐν	Ἰάμβοις τὸ στρατιωτικὸν λυχνεῖον σύνθετον
[15, 681]	εὔοσμος ἐστίν. Ἀρίστη δ´ ἐστὶν	ἐν	Ἰλλυριοῖς τοῖς ἀνῳκισμένοις τῆς θαλάσσης.
[15, 668]	λεγομένους κοσσάβους. Διὸ καὶ Σοφοκλῆς	ἐν	Ἰνάχῳ Ἀφροδισίαν εἴρηκε τὴν λάταγα·
[15, 684]	ἄνθος τι ἀναγράφει ὁ Καρύστιος	ἐν	Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασι λέγων οὕτως· Νίκανδρός
[15, 700]	λύχνον λυχνεῖον ἐζητοῦμεν. Εὐφορίων δ´	ἐν	Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασιν Διονύσιόν φησι τὸν
[15, 684]	καὶ παιδὸς ἔρωτες λεύκῃ ἰσαιόμενοι,	ἐν	καὶ κρόκος εἴαρι μύων κύπρος
[15, 691]	ΝΑΡΔΙΝΟΥ δὲ μύρου μέμνηται Μένανδρος	ἐν	Κεκρυφάλῳ οὕτως· (Ἡδὺ τὸ μύρον,
[15, 699]	ὁδοιποροῦσιν. Θεοδωρίδας γοῦν ὁ Συρακόσιος	(ἐν	Κενταύροις διθυράμβῳ φησίν· Πίσσα δ´
[15, 699]	παρίστησιν· Καὶ διαστίλβονθ´ ὁρῶμεν, ὥσπερ	ἐν	κενῷ λυχνούχῳ, πάντα τῆς ἐξωμίδος.
[15, 681]	αὐτῶν εἴρηκεν ὁ κωμῳδιοποιὸς Ἀντιφάνης	ἐν	Κιθαριστῇ· Οὐκ ἐφύσων οἱ Λάκωνες
[15, 683]	Μίδης ἅπερ Ἀσίδος ἀρχὴν λείπων	ἐν	κλήροισιν ἀνέτρεφεν Ἠμαθίοισιν, αἰὲν ἐς
[15, 701]	Μεταγένης ἐν Φιλοθύτῃ καὶ Φιλωνίδης	ἐν	Κοθόρνοις. Κλείταρχος δ´ ἐν ταῖς
[15, 678]	ἐκάλουν Ἑλλωτίδα. Ἄγεσθαι δὲ καὶ	ἐν	Κορίνθῳ τὰ Ἑλλώτια. ΘΥΡΕΑΤΙΚΟΙ. Οὕτω
[15, 700]	δυστυχὴς οὐκ ἠδύνω; Φερεκράτης δὲ	ἐν	Κραπατάλλοις τὴν νῦν λυχνίαν καλουμένην
[15, 678]	ΜΕΛΙΛΩΤΙΝΩΝ δὲ στεφάνων μνημονεύει Ἄλεξις	ἐν	Κρατείᾳ ἢ Φαρμακοπώλῃ οὕτως· Στεφάνους
[15, 687]	Κλέαρχος. Σοφοκλῆς δ´ ὁ ποιητὴς	ἐν	Κρίσει τῷ δράματι τὴν μὲν
[15, 688]	μὲν ἐν Ἤλιδι χρηστοτάτη καὶ	ἐν	Κυζίκῳ· ῥόδινον δὲ κράτιστον ἐν
[15, 667]	Τροφωνίῳ καὶ Καλλίας ἢ Διοκλῆς	ἐν	Κύκλωψι καὶ Εὔπολις Ἕρμιππός τε
[15, 677]	τὴν πλησίον τῇ Ἀλεξανδρείᾳ Λιβύην	ἐν	κυνηγίῳ καταβεβλήκει ὁ Ἀδριανός, μέγα
[15, 681]	Ἀφροδίτη ἐλούσατο. Εἶναι δ´ ἀρίστην	ἐν	Κύπρῳ καὶ Λήμνῳ, ἔτι δὲ
[15, 689]	καὶ τὸ οἰνάνθινον· αὕτη δ´	ἐν	Κύπρῳ φύεται ὀρεινὴ καὶ πολύοσμος·
[15, 682]	τὸ κάτω. (Εὐοσμότατα δὲ τὰ	ἐν	Κυρήνῃ, διὸ καὶ τὸ μύρον
[15, 689]	Βερενίκης σπουδήν. Ἐγίνετο δὲ καὶ	ἐν	Κυρήνῃ ῥόδινον χρηστότατον καθ´ ὃν
[15, 684]	Ἀλεξάνδρου τὴν καλουμένην ἀμβροσίαν φύεσθαι	ἐν	Κῷ. Προείρηται δ´ ἄνω περὶ
[15, 691]	δ´ ἐστὶ καὶ τοῦτο Ἐπίλυκος	ἐν	Κωραλίσκῳ· Βάκκαρίς τε καὶ σάγδας
[15, 674]	Σωσίβιος ἐν τοῖς περὶ τῶν	ἐν	Λακεδαίμονι Θυσιῶνγράφων οὕτως· (Ἐν ταύτῃ
[15, 667]	Μνημονεύει δὲ τοῦ μάνου Νικοχάρης	ἐν	Λάκωσιν. Ἕτερον δ´ ἐστὶν εἶδος
[15, 685]	Ὑπ´ ἀναδενδράδων ἁπαλὰς ἀσπαλάθους πατοῦντες	(ἐν	λειμῶνι λωτοφόρῳ κύπειρόν τε δροσώδη
[15, 667]	δ´ ἐστὶν εἶδος παιδιᾶς τῆς	ἐν	λεκάνῃ. Αὕτη δ´ ὕδατος πληροῦται
[15, 690]	ΒΡΕΝΘΕΙΟΥ δὲ μύρου μνημονεύει Φερεκράτης	ἐν	Λήροις οὕτως· Ἔστην δὲ κἀκέλευον
[15, 677]	καλουμένου λωτοῦ. Φύεται δ´ οὗτος	ἐν	λίμναις θέρους ὥρᾳ, καὶ εἰσὶν
[15, 687]	ἀντελάβετο τῆς ἀρετῆς, ἐπιγραψάμενος τοῖς	ἐν	Λίνδῳ πᾶσιν αὑτοῦ ἔργοις· Ἁβροδίαιτος
[15, 668]	τοῖσι κορήμασιν οὖσαν. Ἀχαιὸς δ´	ἐν	Λίνῳ περὶ τῶν Σατύρων λέγων
[15, 690]	βακκάριδος καὶ Σοφοκλῆς. Μάγνης δ´	ἐν	Λυδοῖς· Λούσαντα χρὴ καὶ βακκάριδι
[15, 695]	τί που τέθνηκας· νήσσοις δ´	ἐν	μακάρων σέ φασιν εἶναι, ἵνα
[15, 681]	καλοῦσιν. ΚΟΣΜΟΣΑΝΔΑΛΩΝ δὲ μνημονεύει Κρατῖνος	ἐν	Μαλθακοῖς διὰ τούτων· Κεφαλὴν ἀνθέμοις
[15, 681]	ἡλίῳ ἀνατέλλοντι θάλλει, μνημονεύει Κρατῖνος	ἐν	Μαλθακοῖς λέγων οὕτως· Ἡμεροκαλλεῖ τε
[15, 685]	σισυμβρίων κοσμοσανδάλων τε. Καὶ Κρατῖνος	ἐν	Μαλθακοῖς· Παντοίοις γε μὴν κεφαλὴν
[15, 681]	καὶ τέρεινα δάφνα. Κρατῖνος δὲ	ἐν	Μαλθακοῖς φησιν· Ἑρπύλλῳ, κρόκοις, ὑακίνθοις,
[15, 691]	Καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Δαιταλεῦσιν καὶ	ἐν	Μαρικᾷ Εὔπολις Σάγδαν ἐρυγγάνοντα λέγων.
[15, 690]	μύρων· ψάγδαν φιλεῖς; Εὔπολις δ´	ἐν	Μαρικᾷ· Ψάγδαν ἐρυγγάνοντα. Εὔβουλος δ´
[15, 678]	τῶν ἐκκυλίστων οἴκαδε. Ἄλεξις δ´	ἐν	μὲν Ἀγωνίδι ἢ Ἱππίσκῳ· Ὁ
[15, 679]	καὶ ἱερὸν μέγα καὶ ἁγνὸν	ἐν	μέσῃ τῇ πόλει λίθινον καὶ
[15, 690]	Φερεκράτης ἐν Πετάλῃ, Στράττις δ´	ἐν	Μηδείᾳ οὕτως· Καὶ λέγ´, ὅτι
[15, 691]	εʹ μνῶν, ὡς δὲ Μένανδρος	ἐν	Μισογύνῃ ιʹ (Ἀντιφάνης δ´ ἐν
[15, 677]	ἐννοίας εὑρέσει καὶ καινότητι τὴν	ἐν	Μουσῶν αὐτῷ σίτησιν ἔχειν ἐχαρίσατο.
[15, 695]	καὶ μὴ σκολιὰ φρονεῖν. ιʹ	Ἐν	μύρτου κλαδὶ τὸ ξίφος φορήσω,
[15, 695]	φασι τὸν ἐσθλόν (Διομήδεα) ιβʹ	Ἐν	μύρτου κλαδὶ τὸ ξίφος φορήσω,
[15, 666]	ἔβαλλον τὰς λάταγας, ὡς Κρατῖνος	ἐν	Νεμέσει δείκνυσιν· ὅτι δὲ καὶ
[15, 667]	τὸν ποδανιπτῆρ´, ἐγχέασα θὔδατος. Κρατῖνος	ἐν	Νεμέσει· Τὸ δὲ κοττάβῳ προθέντας
[15, 690]	χροὸς ἄμεινον ἢ τὸν Πέλοπος	ἐν	νήσῳ τρόπον. Ἐν τούτοις Σαρδιανὸν
[15, 701]	λύχνον Φρύνιχος φησί. ~Καὶ Πλάτων	ἐν	Νυκτὶ μακρᾷ· Ἐνταῦθ´ ἐπ´ ἄκρων
[15, 699]	ἐπὶ τοῦ λυχνιδίου. Πλάτων δ´	ἐν	Νυκτὶ Μακρᾷ· Ἔξουσιν οἱ πομπεῖς
[15, 691]	δὲ μύρου μνημονεύει καὶ Ἄμφις	ἐν	Ὀδυσσεῖ διὰ τούτων· Ἐρίοισι τοὺς
[15, 677]	(Καὶ Κρατῖνος δ´ ὁ κωμῳδιοποιὸς	ἐν	Ὀδυσσεῦσι κέκληκεν τὸν λωτὸν στεφάνωμα
[15, 698]	(πεσσομένης ἀλόχου τὸν ἀχαικὸν ἄρτον	ἐν	οἴκοις, καί ποτέ τις εἴπῃ
[15, 666]	τῷ πότῳ, ὡς Εὐριπίδης παρίστησιν	ἐν	Οἰνεῖ λέγων οὕτως· Πυκνοῖς δ´
[15, 678]	ἐν Ἑαυτοῦ Ἐρῶντι, (Εὔβουλος δ´	ἐν	Οἰνομάῳ ἢ Πέλοπι· Περιφοραῖς κυκλούμενος
[15, 687]	μύρῳ; Τὰ στήθη παρακελευόμενος μυροῦν,	ἐν	οἷς ἐστιν ἡ καρδία, ὡς
[15, 694]	Κασανδρεὺς ἐν δευτέρῳ Βιβλίων Χρήσεως,	ἐν	οἷς τὰ περὶ τὰς συνουσίας
[15, 690]	Πλαγγόνος. Ὁμοίως ἱστορεῖ καὶ Σωσίβιος	ἐν	Ὁμοιότησιν. (Ὡς καὶ τὸ ΜΕΓΑΛΛΕΙΟΝ·
[15, 669]	γὰρ τὸν νεώτερον Κρατῖνον, ὃς	ἐν	Ὀμφάλῃ φησίν· Πίνειν μένοντα τὸν
[15, 667]	ἀντείνασα πῆχυν. Καὶ Αἰσχύλος δ´	ἐν	Ὀστολόγοις ἀγκυλητοὺς λέγει κοττάβους διὰ
[15, 669]	στέφανοι, ὅτι ἐρῶσιν; Τοῦτο γὰρ	ἐν	παισὶ τὰ Καλλιμάχου ἀναγινώσκων ἐπιγράμματα,
[15, 691]	τοιούτῳ ἀλείμματι μυρίσασθαι εἴρηκεν Ἀλκαῖος	ἐν	Παλαίστραις διὰ τούτων· Μυρίσασά μ´
[15, 668]	ταῖς παννυχίσιν, οὗ μνημονεύει Κάλλιππος	ἐν	Παννυχίδι διὰ τούτων· Ὁ διαγρυπνήσας
[15, 691]	καὶ ὡς μὲν Ἵππαρχός φησιν	ἐν	Παννυχίδι εʹ μνῶν, ὡς δὲ
[15, 701]	ἡμῖν εἶναι σύνηθες λανθάνον ὂν	ἐν	παροιμίᾳ. Οἳ δὲ τὸ τοιοῦτο
[15, 701]	τέλος ἔχουσιν ἐπιφθεγγόμενοι οἳ μὲν	ἐν	παροιμίᾳ φασὶν οὕτως τοῦτο δὴ
[15, 667]	Νεμέσει· Τὸ δὲ κοττάβῳ προθέντας	ἐν	πατρικοῖσι νόμοις τὸ κεινεου ὀξυβάφοις
[15, 700]	σείειν, ἀλλ´ ἀποσείειν αὐτόθεν. Νικόστρατος	ἐν	Πατριώταις· Ὁ κάπηλος γὰρ οὑκ
[15, 690]	Ἀριστοφάνης ἐν Τελμησσεῦσι καὶ Φερεκράτης	ἐν	Πετάλῃ, Στράττις δ´ ἐν Μηδείᾳ
[15, 673]	καὶ τὴν ἐπιχώριον ἱστορίαν ἠγαπηκὼς	ἐν	πλείοσιν. Λέγει δ´ οὕτως· Οὐκ
[15, 668]	πᾶσιν ἐπεκτύπει δόμοις. Καὶ Εὐριπίδης	ἐν	Πλεισθένει· Πολὺς δὲ κοσσάβων ἀραγμὸς
[15, 687]	θεραπεύονται, καθὰ καὶ Ἄλεξίς φησιν	ἐν	Πονήρᾳ οὕτως· Ὑγιείας μέρος μέγιστον
[15, 695]	παλάμην ἔχοι. Ἐπεὶ δέ κ´	ἐν	πόντῳ γένηται, τῷ παρεόντι τρέχειν
[15, 669]	περιαίρεσιν φρυκτόν τινα, φησὶ Κλέαρχος	ἐν	πρώτῳ Ἐρωτικῶν, καὶ σημεῖον νομίζουσιν
[15, 683]	βρωμήταο διεκτέλλον πεφάτισται. Ἶρις δ´	ἐν	ῥίζῃσιν ἀγαλλίας ἥ θ´ ὑακίνθῳ
[15, 681]	λείριον. Εὔμαχος δ´ ὁ Κορκυραῖος	ἐν	Ῥιζοτομικῷ καὶ ἀκακαλλίδα φησὶ καλεῖσθαι
[15, 678]	στέφανον καὶ μνημονεύοντα αὐτοῦ Ἄρχιππον	ἐν	Ῥίνωνι διὰ τούτων· Ἀθῷος ἀποδοὺς
[15, 697]	Γόργων ἐν τῷ Περὶ τῶν	ἐν	Ῥόδῳ θυσιῶν. Ἐπ´ Ἀντιγόνῳ δὲ
[15, 688]	ἐν Σόλοις τῆς Κιλικίας καὶ	ἐν	Ῥόδῳ· νάρδινον δὲ τὸ ἐν
[15, 696]	τοῖς Σαμίων ἐπιγραφομένοις Ὥροις ᾄδεσθαι	ἐν	Σάμῳ. Παιὰν δ´ ἐστὶν καὶ
[15, 681]	κομίζοντες ἐκ τῶν ὀρῶν φυτεύουσιν	ἐν	Σικυῶνι καὶ Ἀθήνησιν ἐκ τοῦ
[15, 688]	πόλεως καὶ Καπύης· κρόκινον δ´	ἐν	Σόλοις τῆς Κιλικίας καὶ ἐν
[15, 690]	Μαρικᾷ· Ψάγδαν ἐρυγγάνοντα. Εὔβουλος δ´	ἐν	Στεφανοπώλισιν· Αἰγυπτίῳ ψάγδανι τρὶς λελουμένη.
[15, 685]	παρακελεύομαι κατὰ τὸν Σοφοκλέα, ὃς	ἐν	Συνδείπνοις φησί· ~(Φορεῖτε, μασσέτω τις,
[15, 678]	οἱ παρὰ Βάτωνι τῷ κωμῳδιοποιῷ	ἐν	Συνεξαπατῶντι φιλόσοφοι, περὶ ὧν καὶ
[15, 692]	συμποσίου. Φησὶ γὰρ ὁ φιλόσοφος·	Ἐν	Συρίᾳ ἐν τοῖς βασιλικοῖς συμποσίοις
[15, 699]	τοῦ δέοντος προσαγαγών. Εὐμήδης δ´	ἐν	Σφαττομένῳ προειπών· (Ἐπικράτης δ´ ἐν
[15, 677]	καλούμενον στέφανον Ἀριστοφάνης μνήμης ἠξίωσεν	ἐν	Ταγηνισταῖς λέγων οὕτως· Τί οὖν
[15, 701]	Λητὼ τῶν (παίδων τὸν ἕτερον	ἐν	ταῖς ἀγκάλαις ἔχουσα, ἐπιβᾶσα τῷ
[15, 694]	σκολιὸς ἦν λέγουσιν γὰρ τὰ	ἐν	ταῖς ἀνειμέναις εἶναι σκολιά ἀλλὰ
[15, 677]	γλῶτταν ἀγαθὴν πέμπετε. Θεόδωρος δ´	ἐν	ταῖς Ἀττικαῖς Φωναῖς, ὥς φησιν
[15, 678]	Ἰακχαῖον θηκαμένη στέφανον. Σέλευκος δ´	ἐν	ταῖς Γλώσσαις ΕΛΛΩΤΙΔΑ καλεῖσθαί φησι
[15, 701]	Φιλωνίδης ἐν Κοθόρνοις. Κλείταρχος δ´	ἐν	ταῖς Γλώσσαις λοφνίδα φησὶ καλεῖν
[15, 677]	τὸν δεσπότην ἐγκώμιον. Σιληνὸς δ´	ἐν	ταῖς Γλώσσαις φησίν· Ἴσθμιον στέφανον.
[15, 678]	ὑπὸ Σικυωνίων, ὥς φησι Τιμαχίδας	ἐν	ταῖς Γλώσσαις. Φιλητᾶς δ´ οὕτως
[15, 686]	δὲ Ἀριστίαν· καὶ γὰρ οὗτος	ἐν	ταῖς ἐπιγραφομέναις Κηρσὶν ἔφη· Σύνδειπνος
[15, 668]	Ἐγίνετο δὲ καὶ πεμμάτιά τινα	ἐν	ταῖς παννυχίσιν, ἐν αἷς πλεῖστον
[15, 668]	καὶ ἄλλο κοτταβίων εἶδος προτιθέμενον	ἐν	ταῖς παννυχίσιν, οὗ μνημονεύει Κάλλιππος
[15, 693]	Σικελιώτης Διονύσιος. Τῷ γὰρ Ἀσκληπιῷ	ἐν	ταῖς Συρακούσαις ἀνακειμένης τραπέζης χρυσῆς
[15, 688]	ἐν Ῥόδῳ· νάρδινον δὲ τὸ	ἐν	Τάρσῳ· οἰνάνθη δὲ ἡ Κυπρία
[15, 695]	βαλανεὺς τωὐτὸν ἔχους´ ἐμπεδέως ἔθος·	ἐν	ταὐτᾷ πυέλῳ τόν τ´ ἀγαθὸν
[15, 674]	τῶν ἐν Λακεδαίμονι Θυσιῶνγράφων οὕτως·	(Ἐν	ταύτῃ συμβαίνει τοὺς μὲν ἀπὸ
[15, 685]	δόμους, εὐθὺς ἀνεκλίνετο· παρῆν στέφανος	ἐν	τάχει, ᾔρετο τράπεζα, παρέκειθ´ ἅμα
[15, 690]	Μέγαλλον. Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ Ἀριστοφάνης	ἐν	Τελμησσεῦσι καὶ Φερεκράτης ἐν Πετάλῃ,
[15, 684]	κρίνον οὕτω λέγουσι. (Τιμαχίδας δ´	ἐν	τετάρτῳ Δείπνου καὶ θήσειόν τι
[15, 684]	καρείοις· ἁδρύνει δὲ βλάστα βαθεῖ´	ἐν	τεύχεϊ κόπρος, (σαμψύχου λιβάνου τε
[15, 697]	Ἀλλὰ μὴν καὶ αὐτὸς Ἀριστοτέλης	ἐν	τῇ Ἀπολογίᾳ τῆς ἀσεβείας, εἰ
[15, 668]	νῦν ὅπως τὴν νύχθ´ ὅλην	ἐν	τῇ δεκάτῃ τοῦ παιδίου χορεύσετε
[15, 674]	τοῦτ´ ἴδιον εἴρηκεν ὅτι Φύλαρχος	ἐν	τῇ ἑβδόμῃ τῶν Ἱστοριῶν (οἶδεν
[15, 678]	τοὺς προστάτας τῶν ἀγομένων χορῶν	ἐν	τῇ ἑορτῇ ταύτῃ, (ὅτε καὶ
[15, 674]	ἀντίποινα τοῦ ἐκείνου δεσμοῦ, καίτοι	ἐν	τῇ ἐπιγραφομένῃ Σφιγγὶ εἰπών· (Τῷ
[15, 681]	λωτῷ. Θεμισταγόρας δ´ ὁ Ἐφέσιος	ἐν	τῇ ἐπιγραφομένῃ Χρυσέῃ Βύβλῳ ἀπὸ
[15, 693]	τῷ Ἡλίῳ, (ὥς φησι Φύλαρχος	ἐν	τῇ ιβʹ τῶν Ἱστοριῶν, μέλι
[15, 673]	οἱ θεοὶ ὡς πρῶτος αὐτὸς	ἐν	τῇ καλῇ Ἀλεξανδρείᾳ εὗρον κτησάμενος
[15, 677]	δὲ Ἀλεξανδρείας ἐμνημόνευσα, οἶδά τινα	ἐν	τῇ καλῇ ταύτῃ πόλει καλούμενον
[15, 687]	ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ νομίζειν	ἐν	τῇ καρδίᾳ τὴν ψυχὴν καθιδρῦσθαι,
[15, 674]	διὰ τὸ πάσας τὰς αἰσθήσεις	ἐν	τῇ κεφαλῇ εἶναι ταύτην στεφανοῦσθαι
[15, 682]	χείλεσι. Νικόλαος δ´ ὁ Δαμασκηνὸς	ἐν	τῇ ὀγδόῃ τῶν Ἱστοριῶν πρὸς
[15, 666]	εἰς τὸ κοττάβιον. Κλείταρχος δ´	ἐν	τῇ περὶ Γλωττῶν πραγματείᾳ λάταγα
[15, 666]	ὃ καὶ Ἐρασίστρατον τὸν Ἰουλιήτην	ἐν	(τῇ περὶ τῶν Καθόλου πραγματείᾳ
[15, 696]	δ´ αὐτὸν Πολέμων ὁ περιηγητὴς	ἐν	τῇ πρὸς Ἀράνθιον Ἐπιστολῇ. Καὶ
[15, 673]	Ἀνακρέοντι λυγίνου στεφάνου· ὅπερ νῦν	ἐν	τῇ Ῥώμῃ εὕρομεν παρὰ τῇ
[15, 678]	Φιλητᾶς δ´ οὕτως γράφει· Ἰάκχα,	ἐν	τῇ Σικυωνίᾳ στεφάνωμα εὐῶδες· Ἕστηκ´
[15, 688]	ἔχουσαν οἷον σπόγγου κατατετρημένας, ἵν´	ἐν	τῇ τῶν δεινῶν προσδοκίᾳ πολλάκις
[15, 678]	περίμετρον πηχῶν κʹ (πομπεύειν τε	ἐν	τῇ τῶν Ἑλλωτίων ἑορτῇ. Φασὶ
[15, 674]	γὰρ καὶ Λακεδαιμόνιοι καλάμῳ στεφανοῦνται	ἐν	τῇ τῶν Προμαχείων ἑορτῇ, ὥς
[15, 669]	τὸν λόγον τοῦτον ἀνέγραψε (Καλλίμαχος	ἐν	τῇ τῶν Ῥητορικῶν Ἀναγραφῇ λέξω
[15, 679]	Αἰγύπτῳ αἰεὶ ἀνθούντων στεφάνων Ἑλλάνικος	ἐν	τοῖς Αἰγυπτιακοῖς οὕτως γράφει· Πόλις
[15, 667]	τὸ ἐπαγκυλοῦν τὴν δεξιὰν χεῖρα	ἐν	τοῖς ἀποκοτταβισμοῖς. Οἳ δὲ ποτηρίου
[15, 673]	βιβλίον Περὶ τοῦ παρὰ Ξενοφῶντι	ἐν	τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν Ἀντιφῶντος, οὐδὲν ἴδιον
[15, 678]	καὶ Ἀνακρέοντος ποιήσεως. Φιλητᾶς δ´	ἐν	τοῖς Ἀτάκτοις ὑποθυμίδα Λεσβίους φησὶν
[15, 678]	Οἶδα γὰρ τὸν Θυατειρηνὸν Νίκανδρον	ἐν	τοῖς Ἀττικοῖς Ὀνόμασι λέγοντα τάδε·
[15, 668]	ῥάβδον δ´ ὄψει τὴν κοτταβικὴν	ἐν	τοῖς ἀχύροισι κυλινδομένην, μάνης δ´
[15, 692]	γὰρ ὁ φιλόσοφος· Ἐν Συρίᾳ	ἐν	τοῖς βασιλικοῖς συμποσίοις ὅταν τοῖς
[15, 678]	Σὺ γὰρ εἶ ὁ τὰ	ἐν	τοῖς βιβλίοις ἀπόρρητα οὐ μόνον
[15, 682]	ἡ τοῦ κρόκου. Τιμαχίδας δὲ	ἐν	τοῖς Δείπνοις τὸ ῥόδον φησὶ
[15, 668]	καὶ ὁ Χαλκοῦς καλούμενος Διονύσιος	ἐν	τοῖς Ἐλεγείοις διὰ τούτων· Κότταβον
[15, 666]	ὡς Κριτίας φησὶν ὁ Καλλαίσχρου	ἐν	τοῖς Ἐλεγείοις διὰ τούτων· Κότταβος
[15, 677]	ὀλίσβους. Καὶ ὃς γελάσας ~Πρῶτον	ἐν	τοῖς Ἕλλησι στέφανος ὠνομάσθη, ὥς
[15, 672]	καὶ χωρὶς δυσχεροῦς συμφορᾶς, ἣν	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις ἀφώρισεν (ὁ
[15, 698]	τὸν ἰαμβοποιόν. Λέγει γὰρ οὗτος	ἐν	τοῖς ἑξαμέτροις· (Μοῦσά μοι Εὐρυμεδοντιάδεα,
[15, 673]	στεφανώσεως καὶ Νικαίνετος ὁ ἐποποιὸς	ἐν	τοῖς Ἐπιγράμμασιν, ποιητὴς ὑπάρχων ἐπιχώριος
[15, 673]	ζητουμένων, ἕκτον δὲ περὶ τῶν	ἐν	τοῖς Ἠθικοῖς Νικομαχείοις (Ἀριστοτέλους, ἐννοίας
[15, 680]	καλούμενον ἀπὸ τοῦ τοὺς χορευτὰς	ἐν	τοῖς θεάτροις αὐτῷ χρῆσθαι, αὐτούς
[15, 667]	Κύκλωψι καὶ Εὔπολις Ἕρμιππός τε	ἐν	τοῖς Ἰάμβοις. Τὸ δὲ καλούμενον
[15, 677]	ὁ Ῥόδιος καὶ αὐτὸς γένος	ἐν	τοῖς περὶ Ἀλεξανδρείας γράφων οὕτως
[15, 673]	βιβλία Περὶ τῶν παρὰ Θεοφράστῳ	ἐν	τοῖς περὶ Ἠθῶν καθ´ ἱστορίαν
[15, 678]	παρὰ Λακεδαιμονίοις, ὥς φησι Σωσίβιος	ἐν	τοῖς περὶ Θυσιῶν, ψιλίνους αὐτοὺς
[15, 677]	Ἀττικαῖς Φωναῖς, ὥς φησιν Πάμφιλος	ἐν	τοῖς περὶ Ὀνομάτων, πλοκῆς στεφάνων
[15, 674]	Προμαχείων ἑορτῇ, ὥς φησι Σωσίβιος	ἐν	τοῖς περὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι
[15, 665]	ἔτι σοι τῶν πολλάκις λεχθέντων	ἐν	τοῖς περισπουδάστοις τούτοις συμποσίοις διά
[15, 699]	δὲ Εὔβοιος πολλὰ μὲν εἴρηκεν	ἐν	τοῖς ποιήμασιν χαρίεντα, περὶ μὲν
[15, 692]	τὴν ἀφορμὴν (τοῦ τὴν κεφαλὴν	ἐν	τοῖς πότοις λιπαίνειν ἐντεῦθεν γενέσθαι·
[15, 690]	ψάγδανι τρὶς λελουμένη. Πολέμων δ´	ἐν	τοῖς πρὸς Ἀδαῖον παρὰ Ἠλείοις
[15, 696]	ὄντως παιάν, ὅν φησι Δοῦρις	ἐν	τοῖς Σαμίων ἐπιγραφομένοις Ὥροις ᾄδεσθαι
[15, 680]	ἐπὶ τὸν στέφανον ἀγωνιζομένους, καθὼς	ἐν	τοῖς Σιμωνίδου Ἐπιγράμμασιν ἰδεῖν ἔστιν
[15, 685]	Λουσάμενοι δὲ πρὸ λαμπρᾶς ἡμέρας	ἐν	τοῖς στεφανώμασιν, οἳ δ´ ἐν
[15, 696]	Εὐρυμέδοντος, ὡς ἀσεβοῦντος καὶ ᾄδοντος	ἐν	τοῖς συσσιτίοις ὁσημέραι εἰς τὸν
[15, 687]	ἐνταῦθα κεῖσθαι· κατὰ γὰρ τὰς	ἐν	τοῖς φόβοις γινομένας ἀγωνίας πάλλεσθαι
[15, 692]	Ζητεῖ δ´ ὁ πολυμαθέστατος Ἀριστοτέλης	ἐν	τοῖς Φυσικοῖς Προβλήμασι Διὰ τί
[15, 668]	παρὰ τὸν στροφέα τῆς κηπαίας	ἐν	τοῖσι κορήμασιν οὖσαν. Ἀχαιὸς δ´
[15, 685]	παρ´ Αἰγυπτίοις, ὡς Νικόστρατός φησιν	ἐν	Τοκιστῇ. Αἰγύπτιον γὰρ ὑποστησάμενος τὸν
[15, 692]	ἄκατον ἦρέ τις. Ἄλεξις δ´	ἐν	Τοκιστῇ ἢ Καταψευδομένῳ· ~Ἀλλ´ ἔγχεον
[15, 674]	τράχηλον στεφάνους ὑποθυμίδας, ὡς Ἀλκαῖος	ἐν	τούτοις· (Ἀλλ´ ἀνήτω μὲν περὶ
[15, 679]	Θεόφραστος ἐν ἕκτῳ Φυτικῆς Ἱστορίας	ἐν	τούτοις· Ἀνθεῖ δὲ καὶ ἡ
[15, 673]	νύμφην μέλπωμεν, νήσου δεσπότιν ἡμετέρης.	Ἐν	τούτοις γὰρ ἀμφιβόλως εἰρηκὼς ὁ
[15, 696]	οἶδα εἴ τίς τι κατιδεῖν	ἐν	τούτοις (δύναται παιανικὸν ἰδίωμα, σαφῶς
[15, 685]	τ´ ἴων λείμακα καὶ τριφύλλου.	Ἐν	τούτοις ζητῶ τί τὸ τρίφυλλον.
[15, 680]	μύρῳ ῥαίνων. Μνημονεύει αὐτοῦ Ἀλκμὰν	ἐν	τούτοις· ~(Καὶ τὶν εὔχομαι φέροισα
[15, 690]	τὸν Πέλοπος ἐν νήσῳ τρόπον.	Ἐν	τούτοις Σαρδιανὸν κόσμον εἴρηκε τὸ
[15, 682]	δὲ καλχῶν μέμνηται καὶ Ἀλκμὰν	ἐν	τούτοις· Χρύσιον ὅρμον ἔχων ῥαδινᾶν
[15, 680]	ἐπεὶ ἤκουσαν τὸν Μέμνονα τετελευτηκέναι,	ἐν	τούτῳ τῷ τόπῳ τοὺς στεφάνους
[15, 671]	τὰ ἐξ Ὕπνου Ἀλέξιδος· Οὐδ´	ἐν	Τριβαλλοῖς ταῦτά γ´ ἐστὶν ἔννομα·
[15, 699]	ἐν Σφαττομένῳ προειπών· (Ἐπικράτης δ´	ἐν	Τριόδοντι ἢ Ῥωποπώλῃ προειπών· Λαβὲ
[15, 689]	καὶ τὸν αὐχένα Καὶ Κηφισόδωρος	ἐν	Τροφωνίῳ· Ἔπειτ´ ἀλείφεσθαι πρίω τὸ
[15, 667]	τραγήματα. Ὁμοίως δὲ διεξέρχονται Κηφισόδωρος	ἐν	Τροφωνίῳ καὶ Καλλίας ἢ Διοκλῆς
[15, 682]	ὅστις ἐστὶν ὁ ποιήσας αὐτὰ	ἐν	τῷ αʹ οὑτωσί· Εἵματα μὲν
[15, 697]	Καὶ ὅ γε Σκήψιος Δημήτριος	ἐν	τῷ δεκάτῳ τοῦ Τρωικοῦ Διακόσμου
[15, 671]	λύγῳ τινὲς στεφανοῦνται; Φησὶν γὰρ	ἐν	τῷ δευτέρῳ τῶν Μελῶν· (Μεγίστης
[15, 670]	τοῦ στεφάνου σημεῖον τοῦ ἔτι	ἐν	τῷ διαγωνίζεσθαι εἶναι ποιούμεθα. (Ἢ
[15, 667]	Δικαίαρχός φησιν καὶ Πλάτων δ´	ἐν	τῷ Διὶ (τῷ) Κακουμένῳ. Παρακελεύεται
[15, 676]	κήρυκας εὐχαῖς προὐβάλοντο δαιμόνων. (Καὶ	ἐν	τῷ Διονύσῳ δὲ ὁ αὐτὸς
[15, 698]	πρώτῳ τῶν Σίλλων. Πολέμων δ´	ἐν	τῷ δωδεκάτῳ τῶν πρὸς Τίμαιον
[15, 687]	ἀνδρῶν, οὐκ οἶδας ὅτι αἱ	ἐν	τῷ ἐγκεφάλῳ ἡμῶν αἰσθήσεις ὀδμαῖς
[15, 691]	ὑπαρχόντων, ὡς λῆρον εἶναι τὰ	ἐν	τῷ Εἰσοικιζομένῳ Ἀλέξιδος ταυτί· Οὐ
[15, 682]	Τῶν δὲ ΡΟΔΩΝ, φησὶ Θεόφραστος	ἐν	τῷ ἕκτῳ, πολλαί εἰσι διαφοραί.
[15, 679]	οὗ μνημονεύει ὁ αὐτὸς Θεόφραστος	ἐν	τῷ ἕκτῳ τῶν Φυτικῶν γράφων
[15, 685]	λαβέ. Φιλόξενος δ´ ὁ διθυραμβοποιὸς	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ ἀρχὴν ποιεῖται
[15, 702]	ἔφυ. Σώπατρος γὰρ ὁ φλυακογράφος	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Φακῆ λέγει
[15, 670]	ἔρως· οὐδένες γὰρ μᾶλλον τῶν	ἐν	τῷ ἐρᾶν ὄντων καλλωπίζονται. Εἰ
[15, 674]	στήθεσι λωτίνας ἔθεντο. Αἰσχύλος δ´	ἐν	τῷ Λυομένῳ Προμηθεῖ σαφῶς φησιν
[15, 689]	τοῖς μύροις διέφερεν καὶ μάλιστα	(ἐν)	τῷ μεγαλλείῳ, νῦν δὲ οὔ.
[15, 682]	αὐτομάτως κράδαι συμπέσωσι, ἐμψύχων περιπλοκὴν	ἐν	τῷ μένουσιν ἡνωμέναι καὶ καθάπερ
[15, 685]	ἐν τοῖς στεφανώμασιν, οἳ δ´	ἐν	τῷ μύρῳ λαλεῖτε περὶ σισυμβρίων
[15, 682]	γὰρ ὁ Ἁλικαρνασσεὺς ἢ Μιλήσιος	ἐν	τῷ περὶ Ἁλικαρνασσοῦ Κυπρία Ἁλικαρνασσέως
[15, 666]	Δικαίαρχος ὁ Μεσσήνιος, Ἀριστοτέλους μαθητής,	ἐν	τῷ περὶ Ἀλκαίου καὶ τὴν
[15, 668]	παιδιᾷ κατασκευάζεσθαι, ὡς ἱστορεῖ Δικαίαρχος	ἐν	τῷ περὶ Ἀλκαίου. Οὐκ ἀπεικότως
[15, 681]	Νίκανδρος ἐν Γλώσσαις. Διοκλῆς δ´	ἐν	τῷ περὶ Θανασίμων Φαρμάκων ΑΜΑΡΑΚΟΝ,
[15, 681]	ἐστὶ πολὺ μᾶλλον. Ἀπολλόδωρος δὲ	ἐν	τῷ περὶ Θηρίων φησί· χαμαίπιτυν,
[15, 692]	δὲ τοῦτο Δράκων ὁ Κερκυραῖος	ἐν	τῷ περὶ Λίθων γράφων οὕτως·
[15, 693]	πρὶν Διὸς σωτῆρος. Θεόφραστος δ´	ἐν	τῷ περὶ Μέθης Τὸν ἄκρατον,
[15, 688]	ὡς Ἀπολλώνιός φησιν ὁ Ἡροφίλειος	ἐν	τῷ περὶ Μύρων γράφων οὕτως·
[15, 692]	κεφαλήν. ~Φησὶν γὰρ ὁ Φιλωνίδης	ἐν	τῷ περὶ Μύρων καὶ Στεφάνων
[15, 675]	ἀφαιρέσει. Φιλωνίδης δ´ ὁ ἰατρὸς	ἐν	τῷ περὶ Μύρων καὶ Στεφάνων
[15, 675]	Τὰ αὐτὰ εἴρηκεν καὶ Ἀπολλόδωρος	ἐν	τῷ περὶ Μύρων καὶ Στεφάνων
[15, 689]	καὶ σφόδρα πεπτικόν. Θεόφραστος δὲ	ἐν	τῷ περὶ Ὀδμῶν συντίθεσθαί φησι
[15, 680]	στεφάνους συνθηματιαίους εἴκοσιν. (ΧΟΡΩΝΟΝ. Ἀπίων	ἐν	τῷ περὶ τῆς Ῥωμαικῆς Διαλέκτου
[15, 697]	ἰηπαιὰν ἐπίφθεγμα, ὥς φησιν Γόργων	ἐν	τῷ Περὶ τῶν ἐν Ῥόδῳ
[15, 680]	ὅς ἐστι Τυφών. Δημήτριος δ´	ἐν	τῷ Περὶ τῶν κατ´ Αἴγυπτον
[15, 681]	ἐχαρίσαντο πρώτῳ. Τὸν δὲ ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ	ἐν	τῷ περὶ Φυτῶν Ἱστορίας (ὁ
[15, 679]	Πλάτωνα ὑπολάβωμέν σε ἀποθανόντα μεταμορφωθῆναι	(ἐν	τῷ περὶ Ψυχῆς) Τοὺς μὲν
[15, 677]	στεφανώματα λέγεσθαι. Ὁ δὲ Παγκράτης	ἐν	τῷ ποιήματι οὐκ ἀγλαφύρως εἴρηκεν·
[15, 675]	Ἔδει μὲν οὖν βοηθημάτων τοῖς	ἐν	τῷ πότῳ κεφαλὴν ἐπιθλιβεῖσιν, ἦν
[15, 666]	τὸ τιθέμενον ἆθλον τοῖς νικῶσιν	ἐν	τῷ πότῳ, ὡς Εὐριπίδης παρίστησιν
[15, 701]	τῶν τοῦ σοφοῦ Ἀριστοτέλους μαθητῶν	ἐν	τῷ προτέρῳ περὶ Παροιμιῶν Τὴν
[15, 696]	διαλεκτικός, φησὶν (Ἕρμιππος ὁ Καλλιμάχειος	ἐν	τῷ πρώτῳ περὶ Ἀριστοτέλους. δεται
[15, 680]	λέξιν Παρθένιος (ὁ τοῦ Διονυσίου	ἐν	τῷ πρώτῳ τῶν παρὰ τοῖς
[15, 698]	τέσσαρα. Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ Τίμων	ἐν	τῷ πρώτῳ τῶν Σίλλων. Πολέμων
[15, 681]	ΛΥΧΝΙΔΟΣ λέγων Ἀμερίας ὁ Μακεδὼν	ἐν	τῷ Ῥιζοτομικῷ φησιν ἀναφῦναι αὐτὴν
[15, 681]	ΛΕΥΚΟΙΟΝ φησι μεσότητά τινα ἔχειν	ἐν	τῷ στύφειν, πολὺ δ´ ἀρίστην
[15, 686]	οἴδατε καὶ τὸν καλὸν Ξενοφῶντα	ἐν	τῷ Συμποσίῳ ποιοῦντα τὸν Σωκράτην
[15, 674]	στεφανοῦσθαι τοὺς θύοντας. (Ἀριστοτέλης δ´	ἐν	τῷ Συμποσίῳ φησὶν ὅτι οὐδὲν
[15, 675]	σκιάζοντα τὸ μέτωπον καὶ τοὺς	ἐν	τῷ σφίγγειν τόνους ὑπομένοντα, προσέτι
[15, 676]	αὐτῷ ἀναφανείσας χλωρὰς μυρρίνας, ἀνέθηκεν	ἐν	τῷ τῆς Ἀφροδίτης ἱερῷ, θύσας
[15, 700]	ὁ γλυκύτατος ἥλιος; Ἀναξανδρίδης δὲ	ἐν	Ὕβρει· Οὔκουν λαβὼν τὸν φανὸν
[15, 701]	οἱ πολλοὶ λέγουσιν λυχναψίαν (Κηφισόδωρος	ἐν	Ὑί. Καὶ ὁ Κύνουλκος αἰεί
[15, 671]	ἰαμβεῖα φέρεται καὶ παρὰ Ἀντιφάνει	ἐν	Ὕπνῳ Καὶ ὁ Κύνουλκος· ἐπεὶ
[15, 677]	Διὶ Κακουμένῳ· Καίτοι φορεῖτε γλῶσσαν	ἐν	ὑποδήμασι, στεφανοῦσθ´ ὑπογλωττίσιν, ὅταν πίνητέ
[15, 688]	ἐν Κυζίκῳ· ῥόδινον δὲ κράτιστον	ἐν	Φασήλιδι, καὶ τὸ ἐκ Νέας
[15, 701]	τοῦ διμύξου λύχνου καὶ Μεταγένης	ἐν	Φιλοθύτῃ καὶ Φιλωνίδης ἐν Κοθόρνοις.
[15, 688]	ἐστὶ τὸ Κυπριακὸν καὶ τὸ	ἐν	Φοινίκῃ καὶ ταύτης τὸ ἀπὸ
[15, 691]	ἐν Μισογύνῃ ιʹ (Ἀντιφάνης δ´	ἐν	Φρεαρρίῳ στακτῆς τοῦ μύρου μνημονεύων
[15, 685]	δευτέρας τραπέζης, ὡς παρίστησι Νικόστρατος	ἐν	Ψευδοστιγματίᾳ διὰ τούτων· (Καὶ σὺ
[15, 674]	ὡς παρακειμένης ἐκ τοῦ δαψιλοῦς	ἐν	ᾧ εὐωχεῖτο τόπῳ, συνδέσεως ἕνεκα
[15, 675]	Ναυκρατίτου ἐπιγραφομένῳ βιβλίῳ Περὶ Ἀφροδίτης,	ἐν	ᾧ ταυτὶ γέγραπται· Κατὰ δὲ
[15, 694]	μητέρ´ Ὀλυμπίαν ἀείδω Δήμητρα στεφανηφόροις	ἐν	ὥραις, σέ τε, παῖ Διός,
[15, 682]	φοροῦς´ ὧραι, ἔν τε κρόκῳ	ἔν	θ´ ὑακίνθῳ ἔν τε ἴῳ
[15, 682]	ἐνὶ ἄνθει καλῷ, ἡδέι νεκταρέῳ,	ἔν	τ´ ἀμβροσίαις καλύκεσσιν (ἄνθεσι ναρκίσσου
[15, 695]	μὴ προδίδωσιν, μεγάλην ἔχει τιμὰν	ἔν	τε βροτοῖς ἔν τε θεοῖσιν
[15, 695]	ἔχει τιμὰν ἔν τε βροτοῖς	ἔν	τε θεοῖσιν κατ´ ἐμὸν νόον.
[15, 682]	τε κρόκῳ ἔν θ´ ὑακίνθῳ	ἔν	τε ἴῳ θαλέθοντι ῥόδου τ´
[15, 682]	ἄνθεσιν εἰαρινοῖσιν, οἷα φοροῦς´ ὧραι,	ἔν	τε κρόκῳ ἔν θ´ ὑακίνθῳ
[15, 698]	δὲ καὶ Ἐπίχαρμος ὁ Συρακόσιος	ἔν	τισι τῶν δραμάτων ἐπ´ ὀλίγον
[15, 700]	φανὸς ἡμῖν οὐκ ἔφαινεν οὐδὲ	ἕν.	{Β. Ἔπειτα φυσᾶν δυστυχὴς οὐκ
[15, 698]	μὲν ζητεῖς, λέγεις δὲ οὐδὲ	ἕν.	Καὶ ὃς Τίς ἡδέως, ἔφη,
[15, 666]	τρόπον; {Α. Ἐγὼ διδάξω καθ´	ἕν·	ὃς ἂν τὸν κότταβον ἀφεὶς
[15, 696]	τὸ ἆσμα, ἀλλὰ τῶν σκολίων	ἕν	τι καὶ αὐτὸ εἶδός ἐστιν
[15, 677]	καὶ Σιμμίας οἱ Ῥόδιοι ἀποδιδόασιν	ἓν	ἀνθ´ ἑνὸς Ἴσθμιον, στέφανον. Οὗ
[15, 680]	καὶ μετὰ ταῦτα τῶν φίλων	ἕνα	αὐτὸν ἔχοντα ἐκπέμψαι ποτὲ καὶ
[15, 671]	Ἐστὶν δ´ ὃ λέγει τοιοῦτον·	~ἕνα	βούλεσθαι ἀριθμὸν εὑρεῖν, ᾧ ἕως
[15, 667]	οὐδὲν ἧσσον ὕβριζ´ ὑβρισμοὺς οὐκ	ἐναισίους	ἐμοί. Ἦν μὲν γὰρ αὐτῷ
[15, 684]	ἄνθος· Θήσειόν θ´ ἁπαλὸν μήλῳ	ἐναλίγκιον	ἄνθος, Λευκερέης ἱερὸν περικαλλέος, ὅ
[15, 699]	γε τόνδ´ ἔχω τινά, σιδηρότευκτον	ἐναλίων	θηρῶν βέλος, κερατίνου τε φωσφόρου
[15, 673]	χαμευνάς, (ἐγγύθι πὰρ προμάλου δέμνιον	ἐνδαπίης,	καὶ λύγος, ἀρχαῖον Καρῶν στέφος.
[15, 692]	αὔανσις τριχὸς ἡ πολιὰ εἴτ´	ἔνδεια	θερμοῦ, ἡ ξηρότης μαραίνει. (Διὸ
[15, 670]	στέφανον περιαιρεῖ, τοῖς δὲ λοιποῖς	ἐνδίδωσιν	αἴσθησιν μηνύων ὅτι ἡττῶνται ὑπὸ
[15, 666]	ἂν σφῷν ἐγὼ τὸ δεῖπνον	ἔνδον	σκευάσω. {ΗΡ. Πάνυ βούλομαι· ἀλλανεμος
[15, 687]	μύθῳ. Καί· Κραδίη δέ οἱ	ἔνδον	ὑλάκτει. Καί· Ἕκτορι δ´ αὐτῷ
[15, 698]	παρῳδιῶν ποιηταὶ γεγόνασιν, ὦ ἑταῖρε·	ἐνδοξότατος	δ´ ἦν Εὔβοιος ὁ Πάριος,
[15, 672]	ἐπιγράφεται Τῶν κατὰ τὴν Σάμον	ἐνδόξων	ἀναγραφή, εὗρον τὸ ζητούμενον. Ἀδμήτην
[15, 679]	καὶ τῶν τοιούτων θηρίων εἰκὸς	ἐνδύεσθαι.	Ἀποροῦντος δ´ αὐτοῦ ἐπὶ ἕτερον,
[15, 686]	Τί οὖν εἰ καὶ μύρον	ἐνέγκαι	τις ἡμῖν, ἵνα καὶ εὐωδίᾳ
[15, 686]	διαλέξει κατὰ τὸν Ἀντιφά Στεφάνους	ἐνεγκεῖν	δεῦρο τῶν χρηστῶν δύο (καὶ
[15, 668]	Βρομίου κώρυκον. Οἱ δὲ παρόντες	ἐνείρετε	χεῖρας ἅπαντες ἐς σφαίρας κυλίκων·
[15, 665]	τούτων οἳ ἀπὸ βαλανείου καθάρσεως	ἕνεκα	τοῦ στομάχου πίνοντες ἄμυστιν ἀποβλύζουσιν,
[15, 674]	ἐν ᾧ εὐωχεῖτο τόπῳ, συνδέσεως	ἕνεκα	τῶν κροτάφων. Καὶ γὰρ καὶ
[15, 686]	γὰρ ἀνδρὸς μὲν δή που	ἕνεκεν	ἀνδρῶν οὐδεὶς μύρῳ χρίεται. Αἵ
[15, 673]	εἰρηκὼς ὁ Νικαίνετος πότερον στρωμνῆς	ἕνεκεν	ἢ στεφανώσεως ἀρκεῖται τῇ λύγῳ,
[15, 696]	Ἀίδα δόμον ἦλθον. Σᾶς δ´	ἕνεκεν	φιλίου μορφᾶς καὶ Ἀταρνέος ἔντροφος
[15, 675]	πολλῶν πυθόμενος, ὡς οὐδὲν ἐμάνθανον,	ἐνέτυχον	ὀψέ ποτε Πολυχάρμου Ναυκρατίτου ἐπιγραφομένῳ
[15, 696]	μαλακαυγήτοιό θ´ ὕπνου. Σεῦ δ´	ἕνεχ´	οὑκ Διὸς Ἡρακλέης Λήδας τε
[15, 668]	τοῖς Ἐλεγείοις διὰ τούτων· Κότταβον	ἐνθάδε	σοι τρίτον ἑστάναι οἱ δυσέρωτες
[15, 699]	γίγνεται, καὶ τὸν λυχνοῦχον ἔκφερ´	ἐνθεὶς	τὸν λύχνον. Ἄλεξις δ´ Ἐκκηρυττομένῳ·
[15, 682]	τε ἴῳ θαλέθοντι ῥόδου τ´	ἐνὶ	ἄνθει καλῷ, ἡδέι νεκταρέῳ, ἔν
[15, 679]	ταῦτα· Ὦ μάκαρ, ἥτις ἔχους´	ἐνὶ	δωματίῳ στρουθίον ἀεροφόρητον λεπτότατον περὶ
[15, 683]	στέφος ἁγνὸν Ἴωνι Πισαίοις ποθέσασαι	ἐνὶ	κλήροισιν ὄρεξαν. Ἤνυσε γὰρ χλούνηνδε
[15, 687]	Καί· Ἕκτορι δ´ αὐτῷ θυμὸς	ἐνὶ	στήθεσσι πάτασσε. Ἃ δὴ καὶ
[15, 682]	(εἰσὶν) πεντάφυλλα, τὰ δὲ δωδεκάφυλλα,	ἔνια	δ´ ἐστὶ καὶ ἑκατοντάφυλλα περὶ
[15, 674]	δὲ καὶ διαφωνοῦντα αὐτὸν κατ´	ἔνια	τῶν ἱστορηθέντων παρὰ τῷ Μηνοδότῳ.
[15, 700]	ἡμερῶν ἐστιν ἀριθμὸς εἰς τὸν	ἐνιαυτόν.	Ἕρμιππος δὲ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν
[15, 694]	εὔφροσι ταῖσδ´ ἀοιδαῖς κεχαρημένος. εʹ	Ἐνικήσαμεν	ὡς ἐβουλόμεσθα, καὶ νίκην ἔδοσαν
[15, 699]	θυμελικοὺς Ἡγήμων καὶ παρ´ Ἀθηναίοις	ἐνίκησεν	ἄλλαις τε παρῳδίαις καὶ τῇ
[15, 701]	ἵε παῖ καὶ ἵε παιών.	Ἔνιοι	δὲ παρεγκλίνοντές τε τὴν λέξιν
[15, 680]	κώδυον. Συμπλέκουσι γὰρ καὶ τοῦτ´	ἔνιοι	εἰς τοὺς στεφάνους. Ἐπὶ τούτοις
[15, 670]	διὰ ταῦτα δὲ καὶ θύουσιν	ἔνιοι	ἐπὶ ταῖς τῶν ἐρωμένων θύραις.
[15, 684]	τηλόθεν ὀξυτέρῃσιν ἐφελκόμεναι χροιῇσιν. (Ἐν	ἐνίοις	δὲ γράφεται ἐφελκόμεναι φιλοχροιαῖς. (Πᾶς
[15, 684]	πολλάκι δ´ ἴχνη στιφροῖς ὠλίσθηναν	ἐνιχρίμψαντε	καρείοις· ἁδρύνει δὲ βλάστα βαθεῖ´
[15, 668]	καὶ μῆλα πέντε καὶ φιλήματ´	ἐννέα.	Ὅτι δὲ ἐσπούδαστο παρὰ τοῖς
[15, 697]	αὐτὸς οὗτος συγγραφεὺς κἀν τῷ	ἐννεακαιδεκάτῳ	τῆς αὐτῆς πραγματείας Μνησιπτολέμου φησί
[15, 698]	ὃς ἐσθίει οὐ κατὰ κόσμον,	ἔννεφ´,	ὅπως ψηφῖδι κακὸς κακὸν οἶτον
[15, 673]	ἐν τοῖς Ἠθικοῖς Νικομαχείοις (Ἀριστοτέλους,	ἐννοίας	ἀμφιλαφεῖς παραθεμένου περὶ τοῦ παρὰ
[15, 677]	Ἡσθεὶς οὖν ἐπὶ τῇ τῆς	ἐννοίας	εὑρέσει καὶ καινότητι τὴν ἐν
[15, 671]	ἐν Τριβαλλοῖς ταῦτά γ´ ἐστὶν	ἔννομα·	οὗ φασι τὸν θύοντα τοῖς
[15, 694]	ἠξίουν προφέρειν. (Καλὴν δὲ ταύτην	ἐνόμιζον	τὴν παραίνεσίν τέ τινα καὶ
[15, 677]	οἱ Ῥόδιοι ἀποδιδόασιν ἓν ἀνθ´	ἑνὸς	Ἴσθμιον, στέφανον. Οὗ μνημονεύει (καὶ
[15, 701]	~Καὶ Πλάτων ἐν Νυκτὶ μακρᾷ·	Ἐνταῦθ´	ἐπ´ ἄκρων τῶν κροτάφων ἕξει
[15, 694]	καὶ πᾶσιν ἀναγκαῖα τέλος λάβοι·	ἐνταῦθα	γὰρ ἤδη τῶν σοφῶν ἕκαστον
[15, 687]	τοῦ τὸ κυριώτερον τῆς ψυχῆς	ἐνταῦθα	κεῖσθαι· κατὰ γὰρ τὰς ἐν
[15, 692]	μηδὲν ἔξωθεν παραραίνοντες. Ἐπεὶ δ´	ἐνταῦθα	τοῦ λόγου ἐσμέν, συμβαλοῦμαί τι
[15, 692]	κεφαλὴν ἐν τοῖς πότοις λιπαίνειν	ἐντεῦθεν	γενέσθαι· τοῖς αὐχμῶσι γὰρ τὰς
[15, 675]	αὐτὸ ἐλασσωμάτων ἀλεξητῆρα βουλόμενος εἶναι.	Ἐντεῦθεν	δὲ εἰς ἡδονὴν τραπέντες τὸ
[15, 667]	τὴν καταβαλλομένην ἔδει πεσεῖν πλάστιγγα,	ἐντεῦθεν	δὲ πίπτειν εἰς λεκάνην ὑποκειμένην
[15, 682]	ἐστὶν ὥστ´ εἶναι τὰ μὲν	ἐντός,	τὰ δὲ ἐκτός· οὐκ εὔοσμα
[15, 682]	πολλά. Μικρὰ δὲ σφόδρα τὰ	ἐντὸς	φύλλα· ἡ γὰρ ἔκφυσις αὐτῶν
[15, 684]	καμόντων καὶ γεραὸν πώγωνα καὶ	ἐντραπέας	κυκλαμίνους σαύρην θ´, ἣ χθονίου
[15, 696]	Σᾶς γὰρ φιλίου μορφᾶς Ἀταρνέος	ἔντροφος	ἠελίου χήρωσεν αὐγάς. Οὐκ ἔχει
[15, 696]	ἕνεκεν φιλίου μορφᾶς καὶ Ἀταρνέος	ἔντροφος	ἠελίου χήρωσεν αὐγάς. Τοιγὰρ ἀοίδιμον
[15, 672]	περὶ τοῦ προκειμένου. Ἐγὼ δ´	ἐντυχὼν	τῷ Μηνοδότου τοῦ Σαμίου συγγράμματι,
[15, 691]	Ἀλέξιδος ταυτί· Οὐ γὰρ ἐμυρίζετ´	ἐξ	ἀλαβάστου, πρᾶγμά τι γινόμενον ἀεί,
[15, 684]	Ὑπομνήμασι λέγων οὕτως· Νίκανδρός φησιν	ἐξ	ἀνδριάντος τῆς κεφαλῆς Ἀλεξάνδρου τὴν
[15, 688]	ἐλαίῳ ἀμβροσίῳ. Καὶ τοῦτο μὲν	ἐξ	ἀνθέων. Περὶ δὲ τοῦ ἐκ
[15, 672]	Ἀδμήτην γάρ φησιν τὴν Εὐρυσθέως	ἐξ	Ἄργους φυγοῦσαν ἐλθεῖν εἰς Σάμον,
[15, 678]	μὲν πρόσω παίδων τὸ δ´	ἐξ	ἀρίστου ἀνδρῶν, γυμνῶν ὀρχουμένων καὶ
[15, 696]	τι καὶ αὐτὸ εἶδός ἐστιν	ἐξ	αὐτῆς τῆς λέξεως φανερὸν ὑμῖν
[15, 693]	τοῦ πότου τούτου καὶ λαμβάνειν	ἐξ	αὐτοῦ τὰ καλὰ καὶ χρήσιμα.
[15, 673]	Μηνοδότου συγγραμμάτιον καὶ ἐπιδείξας πολλοῖς	ἐξ	αὐτοῦ τὸ παρὰ τῷ Ἀνακρέοντι
[15, 675]	κεφαλὴν ἐπιθλιβεῖσιν, ἦν δὲ δεσμὸς	ἐξ	αὐτῶν προχειρότατος καὶ τῆς φύσεως
[15, 671]	τρίτῳ ἐπεισελθόντι συνδιαιρούμενοι τοὺς πάντας	ἐξ	εἴκοσιν ἔχουσι, τετάρτῳ πάλιν ὁμοίως
[15, 672]	βάθρου, καθάπερ πρότερον ἵδρυτο. Διόπερ	ἐξ	ἐκείνου καθ´ ἕκαστον ἔτος ἀποκομίζεσθαι
[15, 688]	σκευάζεται· σκευάζεται δὲ τὸ μετώπιον	ἐξ	ἐλαίου τοῦ ἀπὸ τῶν πικρῶν
[15, 671]	ᾧ ἕως τοῦ τελευταίου εἰσελθόντος	(ἐξ	ἴσου πάντες ἕξουσιν ἤτοι μῆλα
[15, 671]	ὁ Οὐλπιανὸς δυσχεράνας ἀνεβόησεν τὰ	ἐξ	Ὕπνου Ἀλέξιδος· Οὐδ´ ἐν Τριβαλλοῖς
[15, 694]	ἀλλά γε κατά τινα περίοδον	ἐξ	ὑποδοχῆς, τὸ τρίτον δὲ καὶ
[15, 671]	οὖν τῶν ἑξήκοντα ἀριθμὸς εἰς	ἓξ	συμπληρωθέντος τοῦ συμποσίου ἀρκέσει οὕτως.
[15, 671]	τὸν τῶν ἑξήκοντα ἀριθμὸν εἰς	ἓξ	συμπότας δύνασθαι τὴν ἰσότητα πληροῦν.
[15, 686]	Ἀλέξιδος Διδύμους ΧΥΔΑΙΟΙΣ στεφανωθέντα στεφάνοις	ἐξάγεσθαι	τοῦ συμποσίου. Τῶν (δὲ χυδαίων
[15, 670]	σώματος κόσμον ὑπὸ τοῦ πάθους	ἐξαγόμενοι	(καὶ) σκυλεύοντες ἑαυτοὺς ἀνατιθέασιν. Πᾶς
[15, 698]	Λέγει γὰρ οὗτος ἐν τοῖς	ἑξαμέτροις·	(Μοῦσά μοι Εὐρυμεδοντιάδεα, τὴν παντοχάρυβδιν,
[15, 699]	ξύλον, ὃ περιεθλασμένον καὶ κατεσχισμένον	ἐξάπτεσθαι	καὶ φαίνειν τοῖς ὁδοιποροῦσιν. Θεοδωρίδας
[15, 673]	ἐξιδιοποιήσατο τὴν λύσιν καὶ σύγγραμμα	ἐξέδωκεν	ἐπιγράψας Περὶ τοῦ παρ´ Ἀνακρέοντι
[15, 701]	Ἐνταῦθ´ ἐπ´ ἄκρων τῶν κροτάφων	ἕξει	λύχνον δίμυξον. Μνημονεύει τοῦ διμύξου
[15, 686]	πόνου ματαίου γίνεσθαι. Λακεδαιμόνιοί τε	ἐξελαύνουσι	τῆς Σπάρτης τοὺς τὰ μύρα
[15, 699]	δηλαδή. Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλῳ· Ἄνυσόν ποτ´	ἐξελθών,	κρότος γὰρ γίγνεται, καὶ τὸν
[15, 699]	λύχνον. Ἄλεξις δ´ Ἐκκηρυττομένῳ· Ὥστ´	ἐξελὼν	ἐκ τοῦ λυχνούχου τὸν λύχνον
[15, 672]	θεῖόν τι τοῦτ´ εἶναι πάλιν	ἐξενεγκαμένους	τῆς νεὼς τὸ βρέτας ἀποθέσθαι
[15, 668]	τὰ νικητήρια. Εἶθ´ ἑξῆς φησιν·	Ἐξεπήδης´	ἀρτίως πέττουσα τὸν χαρίσιον. Ὅτι
[15, 685]	στεφανωτικῶν φησιν· Ὦ μαλάχας μὲν	ἐξερῶν,	ἀναπνέων δ´ ὑάκινθον, καὶ μελιλώτινον
[15, 681]	παλαιότατον τῆς πολιτικῆς κόσμον συμπατήσαντες	ἐξετραχηλίσθησαν.	Διόπερ καλῶς περὶ αὐτῶν εἴρηκεν
[15, 699]	τὸν φανόν. Σέλευκος δὲ οὕτως	ἐξηγεῖται	ταύτην τὴν λέξιν· Γγράβιόν ἐστιν
[15, 672]	λύγον. Καὶ οἱ ἄλλοι δὲ	ἐξηγηταὶ	ἀπροσδιόνυσά τινα εἰρήκασιν περὶ τοῦ
[15, 672]	ἔφη· ~Ἀρίσταρχος ὁ γραμματικώτατος, ἑταῖρε,	ἐξηγούμενος	τὸ χωρίον (ἔφη ὅτι καὶ
[15, 671]	στεφάνους. Φημὶ οὖν τὸν τῶν	ἑξήκοντα	ἀριθμὸν εἰς ἓξ συμπότας δύνασθαι
[15, 671]	ἐσμὲν δῆλον. Ὁ οὖν τῶν	ἑξήκοντα	ἀριθμὸς εἰς ἓξ συμπληρωθέντος τοῦ
[15, 671]	ὁ πρῶτος καὶ ἔλαβεν στεφάνους	ἑξήκοντα·	ἐπεισελθόντι τῷ δευτέρῳ δίδωσιν τοὺς
[15, 683]	κλήροισιν ἀνέτρεφεν Ἠμαθίοισιν, αἰὲν ἐς	ἑξήκοντα	πέριξ κομόωντα πετήλοις· δεύτερα Νισαίης
[15, 694]	Πανδρόσου (ὡς φίλην Ἀθηνᾶν. Εἶθ´	ἐξῆν	ὁποῖός τις ἦν ἕκαστος (τὸ
[15, 694]	ἔχον τὸ μήθ´ ἅμα μήθ´	ἑξῆς	γινόμενον (ἀλλ´ ὅπου ἔτυχεν εἶναι)
[15, 695]	δὲ πεινῶν ἐστιν αἰσχρὸν θηρίον.	~(Ἑξῆς	δ´ ἐλέχθη καὶ τάδε· ηʹ
[15, 699]	κἄλαθέ σε; Ἐν δὲ τοῖς	ἑξῆς	καὶ λυχνίδιον αὐτὸν καλεῖ διὰ
[15, 668]	δὲ καὶ φίλημα ἦν ἆθλον	ἑξῆς	λέγει ὁ Εὔβουλος· Εἶεν γυναῖκες·
[15, 679]	αὐτὸν ἔχουσα φιλήσει. (Κἀν τοῖς	ἑξῆς	τάδε φησί· Στεφάνους ἴσως βούλεσθε·
[15, 668]	πάλαι πέττει τὰ νικητήρια. Εἶθ´	ἑξῆς	φησιν· Ἐξεπήδης´ ἀρτίως πέττουσα τὸν
[15, 673]	ὁ πᾶσιν κλοπὴν ὀνειδίζων Ἡφαιστίων	ἐξιδιοποιήσατο	τὴν λύσιν καὶ σύγγραμμα ἐξέδωκεν
[15, 700]	Ἐν δὲ Φορμοφόροις δράματι· Τῇδ´	ἐξιόντι	δεξιᾷ, ὦ λυχνίδιον. Πανὸς δ´
[15, 666]	κότταβον εἶναι ἀποδίδωσιν, ἐν ᾗ	ἐξίσταντο	καὶ τῶν σκευαρίων οἱ δυσκυβοῦντες.
[15, 686]	Οὕτω γὰρ τὴν τῶν λόγων	ἔξοδον	ὥσπερ δράματος ποιήσομαι. Καὶ μετ´
[15, 685]	μελιλώτῳ. Ἐπεὶ δέ σε ὁρῶ	ἔξοινον	ἤδη γεγενημένον οὕτως δ´ εἴρηκε
[15, 665]	καὶ σκόλιον ᾖσται, κότταβος δ´	ἐξοίχεται	θύραζε. Αὐλοὺς δ´ ἔχουσά τις
[15, 691]	μᾶλλον δ´ ὑοσαλακωνία θαἰμάτια μολύνεσθαι,	ἐξὸν	ταῖς χερσίν, ὥσπερ ἡμεῖς νῦν
[15, 676]	τὴν Ναύκρατιν. Καὶ ὁ Ἡρόστρατος	ἐξορμήσας	τῆς νεὼς μετὰ τοῦ ἀγάλματος,
[15, 678]	οὐ μόνον ἐκλέγων ἀλλὰ καὶ	ἐξορύττων,	καθάπερ οἱ παρὰ Βάτωνι τῷ
[15, 699]	Πλάτων δ´ ἐν Νυκτὶ Μακρᾷ·	Ἔξουσιν	οἱ πομπεῖς λυχνούχους δηλαδή. Φερεκράτης
[15, 671]	τελευταίου εἰσελθόντος (ἐξ ἴσου πάντες	ἕξουσιν	ἤτοι μῆλα ἢ στεφάνους. Φημὶ
[15, 689]	Ἐν δὲ Περγάμῳ πρότερον μὲν	ἐξόχως,	νῦν δὲ οὔ, μυρεψοῦ τινος
[15, 699]	(Ὡς Ἀγαθοκλῆος λάσιαι φρένες ἤλασαν	ἔξω	πατρίδος. Ἀρχαίων ἦν ὅδ´ ἀνὴρ
[15, 688]	ἀλλ´ ἀλαλύκτημαι· κραδίη δέ μοι	ἔξω	στηθέων ἐκθρώσκει, τρομέει δ´ ὕπο
[15, 692]	δροσίζουσι τοῖς μύροις, ἄλλο μηδὲν	ἔξωθεν	παραραίνοντες. Ἐπεὶ δ´ ἐνταῦθα τοῦ
[15, 699]	ἐν κενῷ λυχνούχῳ, πάντα τῆς	ἐξωμίδος.	Ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ Νιόβῳ
[15, 673]	τῆς δάφνης στέφανον. Μνημονεύειν δ´	ἔοικεν	ἐπὶ ποσόν τι τῆς κατὰ
[15, 675]	ἀναπληροῖ ἡ τοῦ λέγειν πιθανότης	(ἔοικεν	οὖν ὁ στέφανος τοῦτο ποιεῖν
[15, 670]	ἐρῶντας διὰ τὴν πτοίησιν, (ὡς	ἔοικεν,	στεφανουμένους περιαιρεῖν αὑτῶν τὸν στέφανον
[15, 677]	δύο, ἣ μὲν τῷ ῥόδῳ	ἐοικυῖα·	ἐκ τούτου δὲ ὁ πλεκόμενος
[15, 678]	τῶν ἀγομένων χορῶν ἐν τῇ	ἑορτῇ	ταύτῃ, (ὅτε καὶ τὰς Γυμνοπαιδιὰς
[15, 678]	τε ἐν τῇ τῶν Ἑλλωτίων	ἑορτῇ.	Φασὶ δ´ ἐν αὐτῷ τὰ
[15, 674]	στεφανοῦνται ἐν τῇ τῶν Προμαχείων	ἑορτῇ,	ὥς φησι Σωσίβιος ἐν τοῖς
[15, 674]	ὀφρύσιν σελίνων στεφανίσκους θέμενοι θάλειαν	ἑορτὴν	ἀγάγωμεν Διονύσῳ. Ἐστεφανοῦντο δὲ καὶ
[15, 672]	παρατίθεσθαι· καὶ καλεῖσθαι Τόναια τὴν	ἑορτήν,	(ὅτι συντόνως συνέβη περιειληθῆναι τὸ
[15, 688]	λέγων· Οὐκ ἂν μύροισι γραῦς	ἐοῦς´	ἠλείφετο. Καὶ ἀλλαχοῦ δ´ ἔφη·
[15, 701]	Πλάτων ἐν Νυκτὶ μακρᾷ· Ἐνταῦθ´	ἐπ´	ἄκρων τῶν κροτάφων ἕξει λύχνον
[15, 675]	νεκροῖς ἐῴκεσαν ἀπὸ τῆς καρώσεως.	Ἐπ´	ἀκτῆς δέ τινων πινόντων ἐπιπεσὼν
[15, 697]	Περὶ τῶν ἐν Ῥόδῳ θυσιῶν.	Ἐπ´	Ἀντιγόνῳ δὲ καὶ Δημητρίῳ φησὶν
[15, 667]	δ´ ὕδατος πληροῦται ἐπινεῖ τε	ἐπ´	αὐτῆς ὀξύβαφα κενά, ἐφ´ ἃ
[15, 680]	ἄκανθαι πεφύκασι λευκαὶ καὶ μέλαιναι.	~Ἐπ´	αὐτῇσι στέφανοι ἐπιβέβληνται ἄνω (τῆς
[15, 668]	ὅσον τῶν ἐρωμένων ἐμέμνηντο, ἀφιέντες	ἐπ´	αὐτοῖς τοὺς λεγομένους κοσσάβους. Διὸ
[15, 701]	σπήλαιον. Καὶ φερομένου τοῦ Πύθωνος	ἐπ´	αὐτοὺς ἡ Λητὼ τῶν (παίδων
[15, 694]	δὲ τούτου καὶ πάντων ἡσθέντων	ἐπ´	αὐτῷ καὶ μνημονευσάντων ὅτι καὶ
[15, 694]	ὀπαδὲ Νύμφαις, γελάσειας, ὦ Πάν,	ἐπ´	ἐμαῖς εὔφροσι ταῖσδ´ ἀοιδαῖς κεχαρημένος.
[15, 692]	τοῖς στύφουσιν δὲ καὶ ψύχουσιν	ἐπ´	ὀλίγον. Ζητεῖ δ´ ὁ πολυμαθέστατος
[15, 698]	Συρακόσιος ἔν τισι τῶν δραμάτων	ἐπ´	ὀλίγον καὶ Κρατῖνος ὁ τῆς
[15, 697]	Ἀλλ´ ἐπεὶ διδάσκειν μέ τι	ἐπαγγέλλῃ,	σπονδάς σοι ποιοῦμαι οὐ τριακοντούτιδας
[15, 667]	τοῦ κοττάβου πρόεσιν διὰ τὸ	ἐπαγκυλοῦν	τὴν δεξιὰν χεῖρα ἐν τοῖς
[15, 693]	ἀφέλειαν τῶν ποιησάντων, (καὶ τῶν)	ἐπαινουμένων	ἐπὶ τῇ ἰδέᾳ ταύτῃ τῆς
[15, 671]	τὸ Θεογνήτου τοῦ κωμῳδιοποιοῦ Φάσμα	(Ἐπαρίστερ´	ἔμαθες, ὦ πόνηρε, γράμματα· ἀνέστροφέν
[15, 673]	Ἀντιφῶντος εἰπόντος, σφετερισάμενος καὶ ταῦτα	ἐπέγραψέν	τι βιβλίον Περὶ τοῦ παρὰ
[15, 677]	τῇ Ἀλεξανδρείᾳ μετὰ πολλῆς τερατείας	ἐπέδειξεν	τὸν ῥοδίζοντα λωτόν, φάσκων αὐτὸν
[15, 669]	ἐπιγράμματα, ὧν ἐστι καὶ τοῦτο,	ἐπεζήτουν	μαθεῖν, εἰπόντος τοῦ Κυρηναίου· (Τὰ
[15, 674]	τὰ στήθη καὶ ἐμύρουν ταῦτα,	ἐπεὶ	αὐτόθι ἡ καρδία. Ἐκάλουν δὲ
[15, 692]	μύροις, ἄλλο μηδὲν ἔξωθεν παραραίνοντες.	Ἐπεὶ	δ´ ἐνταῦθα τοῦ λόγου ἐσμέν,
[15, 677]	τοῖς περὶ Ἀλεξανδρείας γράφων οὕτως	Ἐπεὶ	δὲ Ἀλεξανδρείας ἐμνημόνευσα, οἶδά τινα
[15, 695]	τις δύναιτο καὶ παλάμην ἔχοι.	Ἐπεὶ	δέ κ´ ἐν πόντῳ γένηται,
[15, 685]	μελίλωτον τῷ τ´ ἀειφρούρῳ μελιλώτῳ.	Ἐπεὶ	δέ σε ὁρῶ ἔξοινον ἤδη
[15, 686]	Ἅιδου τραπεζεύς, ἀκρατέα νηδὺν ἔχων.	Ἐπεὶ	δὲ τοσούτων λεχθέντων μηδὲν ἀποκρίνεται,
[15, 690]	Σαρδιανὸν κόσμον εἴρηκε τὸ μύρον,	ἐπεὶ	διαβόητοι ἐπὶ ἡδυπαθείᾳ οἱ Λυδοί·
[15, 697]	σου πεφροντικέναι, κύον ἀδδεές Ἀλλ´	ἐπεὶ	διδάσκειν μέ τι ἐπαγγέλλῃ, σπονδάς
[15, 680]	εἰς Τροίαν ὑπὸ τοῦ Τιθωνοῦ,	ἐπεὶ	ἤκουσαν τὸν Μέμνονα τετελευτηκέναι, ἐν
[15, 669]	παυόμενος ἧς εἶχε πρὸς αὐτόν,	ἐπεὶ	θόρυβος κατεῖχεν τὸ συμπόσιον, ἔφη·
[15, 670]	κυνέαν καὶ τὰν θηροφόνον λογχίδ´,	ἐπεί	μοι νόος ἄλλᾳ κέχυται (ἐπὶ
[15, 666]	τοὺς Ἀμειψίου Ἀποκοτταβίζοντας ἀποβλύζειν ὑπολαμβάνεις.	Ἐπεὶ	οὖν ἄπειρος εἶ τῆς τοιαύτης
[15, 671]	ἐν Ὕπνῳ Καὶ ὁ Κύνουλκος·	ἐπεὶ	περὶ στεφάνων ζητήσεις ἤδη γεγόνασιν,
[15, 699]	(Πολλῶν οὖν ἑκάστοτε τοιούτων λεγομένων,	ἐπεί	ποτε ἑσπέρα κατελάμβανεν ἡμᾶς, ὃ
[15, 676]	αὐτῷ πλησίον φερομένῳ τῆς Αἰγύπτου	ἐπεὶ	χειμὼν αἰφνίδιον ἐπέπεσεν καὶ (οὐ)
[15, 682]	ἐπωνυμίαν ἔλαβε τῇ φύσει πρόσφορον.	(Ἐπειδὰν	γὰρ ἐκ διαστήματος αὐτομάτως κράδαι
[15, 697]	ἀποβλέψας εἰς αὐτὸν ἔφη· ἀλλ´	ἐπειδή	μοι ὀργίζῃ, ἔρχομαί σοι λέξων
[15, 679]	καλεῖσθαι παῖδα, τοῦ πατρὸς παρόν.	Ἐπειδὴ	οὖν ἤδη καὶ σὺ πεπλήρωσαι
[15, 673]	ὁ φιλόφρων δέκα δὴ μῆνες	ἐπειδὴ	στεφανοῦταί τε λύγῳ καὶ τρύγα
[15, 688]	γὰρ ἡ σμύρνα παρ´ Αἰολεῦσιν,	ἐπειδὴ	τὰ πολλὰ τῶν μύρων διὰ
[15, 665]	Αἰγύπτιον κᾆτ´ ἴρινον· στέφανον δ´	ἔπειθ´	ἑκάστῳ δώσω φέρων τῶν ξυμποτῶν.
[15, 667]	βάλλοντες τὰς λατάγας ἐκ καρχησίων	ἐπειρῶντο	καταδύειν· ἀνῃρεῖτο δὲ τὰ κοττάβια
[15, 671]	ἑκατέρῳ γίνονται τριάκοντα· (καὶ τρίτῳ	ἐπεισελθόντι	συνδιαιρούμενοι τοὺς πάντας ἐξ εἴκοσιν
[15, 671]	πρῶτος καὶ ἔλαβεν στεφάνους ἑξήκοντα·	ἐπεισελθόντι	τῷ δευτέρῳ δίδωσιν τοὺς ἡμίσεις
[15, 676]	Θεόφραστος ἱστορεῖ. Ἔτι τούτων λεγομένων	ἐπεισῆλθον	παῖδες στεφάνους φέροντες τῶν ἀκμαζόντων
[15, 702]	ἤδη μελλόντων καὶ ἡμῶν ἀνίστασθαι	ἐπεισῆλθον	παῖδες φέροντες ὃ μέν τις
[15, 691]	Ἐρίοισι τοὺς τοίχους κύκλῳ Μιλησίοις,	ἔπειτ´	ἀλείφειν τῷ μεγαλλείῳ μύρῳ καὶ
[15, 689]	αὐχένα Καὶ Κηφισόδωρος ἐν Τροφωνίῳ·	Ἔπειτ´	ἀλείφεσθαι πρίω τὸ σῶμά μοι
[15, 667]	μικρὸν ἐγχέαι καὶ μὴ πολύν·	(ἔπειτ´	ἀφήσεις. {Β. Τίνα τρόπον; {Α.
[15, 680]	τὸ φλόγινον καλούμενον τὸ ἄγριον,	ἔπειτα	νάρκισσον καὶ λείριον καὶ τῶν
[15, 665]	Κἀγὼ δὲ παρακορήσων. Σπονδὰς δ´	ἔπειτα	παραχέας τὸν κότταβον παροίσω· (τῇ
[15, 694]	ἦν ἕκαστος (τὸ στῆθος διελόντ´,	ἔπειτα	τὸν νοῦν ἐσιδόντα, κλείσαντα πάλιν,
[15, 700]	οὐκ ἔφαινεν οὐδὲ ἕν. {Β.	Ἔπειτα	φυσᾶν δυστυχὴς οὐκ ἠδύνω; Φερεκράτης
[15, 671]	ὁ φιλόφρων δέκα δὴ μῆνες	ἐπείτε	στεφανοῦταί τε λύγῳ καὶ τρύγα
[15, 692]	γὰρ ἐν Ἀγροικίσιν ἔφη· Ἁρμόδιος	ἐπεκαλεῖτο,	παιὰν ᾔδετο, μεγάλην Διὸς Σωτῆρος
[15, 668]	Ξανθὴ δ´ Ἀφροδισία λάταξ πᾶσιν	ἐπεκτύπει	δόμοις. Καὶ Εὐριπίδης ἐν Πλεισθένει·
[15, 680]	βίον, (διὰ στεφάνου δωρεάν, ὃν	ἔπεμψεν	ἀνθέων πλεξάμενος τῇ ὥρᾳ περικαλλεστάτων
[15, 676]	τῆς Αἰγύπτου ἐπεὶ χειμὼν αἰφνίδιον	ἐπέπεσεν	καὶ (οὐ) συνιδεῖν οὐκ ἦν
[15, 677]	Λιβύην, ἧς καὶ πολλὰ ἀοίκητα	ἐπεποιήκει	οὗτος ὁ λέων. Ἡσθεὶς οὖν
[15, 666]	οὑτοσὶ μείζων ἀγὼν τῆς Ἰσθμιάδος	ἐπέρχεται.	Ἐκάλουν δὲ καὶ κατακτούς τινας
[15, 675]	ποτοῖο. ~Καί· Ἀλλὰ θεὸς μορφὴν	ἔπεσι	στέφει. Τοὺς γὰρ αὖ τὴν
[15, 692]	μετέωρον τῶν οἴνων φορὰν ὑποπτεύσαντες	ἐπεσπάσθησαν	κεφαλὴν λιπαίνειν, ὡς ἐλάσσονος τῆς
[15, 674]	σημαίνει. Ὅμηρος· Κοῦροι δὲ κρητῆρας	ἐπεστέψαντο	ποτοῖο. ~Καί· Ἀλλὰ θεὸς μορφὴν
[15, 680]	τοῖς Τυνδαρίδῃσιν ἀοιδᾶς, ἁμέτεροι τέττιγες	ἐπεστέψαντο	χορωνῷ. ΑΚΙΝΙΝΟΙ. Στέφανοί τινες καλοῦνται
[15, 695]	βάλῃ· τῷ δ´ ἀφανεῖ πᾶς	ἕπεται	δόλος. καʹ Ἁ ὗς τὰν
[15, 673]	καὶ τἄλλα γένη τῶν στεφάνων	ἐπέταξε	χωρὶς τῆς δάφνης· τὴν δ´
[15, 685]	παιδίσκος ἐν ἀργυρέᾳ φέρων προχόῳ	ἐπέχευεν.	Εἶτ´ ἔφερεν στέφανον λεπτᾶς ἀπὸ
[15, 686]	πολλῷ τῷ μύρῳ τὸ πρόσωπον	ἐπέχρισεν.	Ὃ δὲ διεγερθεὶς καὶ μόλις
[15, 698]	ἔλαβε δραχμάς, σὺ δὲ μικρὸν	ἐπέψω.	Ταῦτά μοι ὁρμαίνοντι παρίστατο Παλλὰς
[15, 699]	ὡνὴρ εὖ παρ´ Ὁμηρείην ἀγλαίην	ἐπέων	πισσύγγους ἢ φῶρας ἀναιδέας ἤ
[15, 681]	ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν τὰ δὲ	ἔπη	ὀλίγον ὕστερον παραθήσομαι, ὅταν περὶ
[15, 682]	μέμνηται ὁ μὲν τὰ Κύπρια	Ἔπη	πεποιηκὼς (Ἡγησίας ἢ Στασῖνος· Δημοδάμας
[15, 671]	σοι καὶ ὁ τῶν συρβηνέων	ἐπῆλθεν	χορός; Τίς τῶν ἀξίων λόγου
[15, 683]	συνωρίζωσιν ὑπερφιάλοιο μετώπου, χλωροῖς ἀμφοτέρωθεν	ἐπηρεφέες	πετάλοισιν. Σπέρματι μὴν κάλυκες κεφαλήγονοι
[15, 674]	ὡς ὁ καλὸς Ἀνακρέων ἔφη·	Ἐπὶ	δ´ ὀφρύσιν σελίνων στεφανίσκους θέμενοι
[15, 680]	τῷ κάλλει τοῦ στεφάνου καὶ	ἐπὶ	δεῖπνον καλέσαι τὸν Ἄμασιν καὶ
[15, 679]	εἰκὸς ἐνδύεσθαι. Ἀποροῦντος δ´ αὐτοῦ	ἐπὶ	ἕτερον, φησί, στέφανον μεταβήσομαι, ὁ
[15, 690]	εἴρηκε τὸ μύρον, ἐπεὶ διαβόητοι	ἐπὶ	ἡδυπαθείᾳ οἱ Λυδοί· καὶ τὸ
[15, 672]	ἀνελέσθαι τὸ βρέτας καὶ διακομίσαντας	ἐπὶ	θάλασσαν εἰς τὸ σκάφος ἐμβαλέσθαι·
[15, 698]	χρηίζων ἐποίθησα. Αὖθις δ´ οὐκ	ἐπὶ	κέρδος ἀπείσομαι εἰς Θασίους μηθὲν
[15, 670]	ὁ στέφανος γίνεται· χαλεπὸν γὰρ	ἐπὶ	μεγάλῳ καὶ θείῳ στεφάνῳ μικρὸν
[15, 683]	γὰρ χροιῇ. Τὸ δέ που	ἐπὶ	μέσσον ὄνειδος (ὅπλον βρωμήταο διεκτέλλον
[15, 694]	τὸ τρίτον δὲ καὶ τὴν	ἐπὶ	πᾶσι τάξιν ἔχον, οὗ μετεῖχον
[15, 673]	δάφνης στέφανον. Μνημονεύειν δ´ ἔοικεν	ἐπὶ	ποσόν τι τῆς κατὰ τὴν
[15, 669]	δὲ λόγου Φαίακος Μουσῶν ἐρέτας	ἐπὶ	σέλματα πέμπει. Κατὰ γὰρ τὸν
[15, 701]	τοῦ Ποντικοῦ λεχθὲν φανερῶς πέπλασται,	ἐπὶ	σπονδαῖς τοῦτο πρῶτον εἰς τρὶς
[15, 669]	ἀποπέμψομεν εἰς μέγαν αἶνον τοῦδ´	ἐπὶ	συμποσίου· δεξιότης δὲ λόγου Φαίακος
[15, 670]	ταῦτα δὲ καὶ θύουσιν ἔνιοι	ἐπὶ	ταῖς τῶν ἐρωμένων θύραις. Ἢ
[15, 670]	ἐπεί μοι νόος ἄλλᾳ κέχυται	(ἐπὶ	τὰν Χάρισι φίλαν παῖδα καὶ
[15, 680]	τῷ τόπῳ τοὺς στεφάνους ἀνέβαλον	ἐπὶ	τὰς ἀκάνθας. Ἐστὶ δὲ παραπλήσια
[15, 674]	Λυομένῳ Προμηθεῖ σαφῶς φησιν ὅτι	Ἐπὶ	(τε) τιμῇ τοῦ Προμηθέως τὸν
[15, 693]	τῶν ποιησάντων, (καὶ τῶν) ἐπαινουμένων	ἐπὶ	τῇ ἰδέᾳ ταύτῃ τῆς ποιητικῆς
[15, 686]	διεξέρχεσθαι τῷ τε παιδὶ προστάττων	ἐπὶ	τῇ στεφανηφόρῳ ταύτῃ μου διαλέξει
[15, 677]	οὗτος ὁ λέων. Ἡσθεὶς οὖν	ἐπὶ	τῇ τῆς ἐννοίας εὑρέσει καὶ
[15, 694]	Πράξιλλα δ´ ἡ Σικυωνία ἐθαυμάζετο	ἐπὶ	τῇ τῶν σκολίων ποιήσει. Σκόλια
[15, 687]	τοῦ στήθους κατὰ φύσιν ἀναφερομένης	ἐπὶ	τὴν ὄσφρηριν, ἀλλὰ καὶ διὰ
[15, 666]	ὃς ἂν τὸν κότταβον ἀφεὶς	ἐπὶ	τὴν πλάστιγγα ποιήσῃ πεσεῖν— {Β.
[15, 692]	εἰς ἀπόλαυσιν καὶ τρυφὴν ἀγόντων	ἐπὶ	τὴν τῶν μύρων χρῆσιν ὥρμησεν.
[15, 672]	εὑρεῖν μὲν αὐτὸ τοὺς ζητοῦντας	ἐπὶ	τῆς ᾐόνος, (ὡς δὲ δὴ
[15, 688]	σκευαζομένου, ἃ δὴ θυώματα ἐκάλουν,	ἐπὶ	τῆς Ἥρας λέγει· Ἀμβροσίῃ μὲν
[15, 669]	περιῃρῆσθαι τοὺς τοιούτους. Ἢ καθάπερ	ἐπὶ	τῆς μαντικῆς ἄλλα πολλά, καὶ
[15, 680]	ὃ τὸν καρπὸν φέρει στρογγύλον	ἐπί	τινων κλωνίων περιφερῶν. (Ἀνθεῖ δ´
[15, 672]	χρόνον τῶν Καρῶν δεισιδαιμονίᾳ περισχεθέντων	ἐπὶ	τὸ μαντεῖον τοῦ θεοῦ παραγενομένων
[15, 676]	ὅπου γῆς ἦσαν, κατέφυγον ἅπαντες	ἐπὶ	τὸ τῆς Ἀφροδίτης ἄγαλμα σῴζειν
[15, 701]	τε τὴν λέξιν καὶ ψιλοῦντες	ἐπὶ	τοῖς δεινοῖς ἀλεξητήριόν τινα παροιμίαν
[15, 701]	ἵε παῖ. Πολλοὶ δὲ καὶ	ἐπὶ	τοῖς τέλος ἔχουσιν ἐπιφθεγγόμενοι οἳ
[15, 675]	παραπίπτουσι τὴν κεφαλὴν ἐδέσμευον· (καὶ	ἐπὶ	τὸν κίσσινον στέφανον ἦλθον αὐτόματόν
[15, 667]	{Α. Ἐὰν θίγῃ μόνον αὐτῆς,	ἐπὶ	τὸν μάνην πεσεῖται καὶ ψόφος
[15, 680]	χρῆσθαι, αὐτούς τε περικειμένους καὶ	ἐπὶ	τὸν στέφανον ἀγωνιζομένους, καθὼς ἐν
[15, 691]	λέγων. Ὅπερ ὁ Θυατειρηνὸς Νίκανδρος	ἐπὶ	τοῦ ἄγαν χλιδῶντος εἰρῆσθαι ἀκούει,
[15, 672]	αὐτὸ ἁγνίσαι καὶ στῆσαι πάλιν	ἐπὶ	τοῦ βάθρου, καθάπερ πρότερον ἵδρυτο.
[15, 699]	ὥσπερ (ὁ) λύχνος ὁμοιότατα κάθευδ´	ἐπὶ	τοῦ λυχνιδίου. Πλάτων δ´ ἐν
[15, 692]	κατὰ τὴν Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν	ἐπὶ	τοῦ νομίσματος ἐγχαράττειν πρόσωπον δικέφαλον
[15, 692]	ὄρος Ἰανὸν ὀνομάζεσθαι, (κατοικήσαντος αὐτοῦ	ἐπὶ	τοῦ ὄρους. Τοῦτον δὲ καὶ
[15, 677]	πρώτου κόσμου. Λέγω δὲ τὸ	ἐπὶ	τοῦ φρέατος καὶ τοῦ ἐγχειριδίου
[15, 675]	αὐτῶν προχειρότατος καὶ τῆς φύσεως	ἐπὶ	τοῦτο ὁδηγούσης. Ἀλγήσας γάρ τις
[15, 680]	τοῦτ´ ἔνιοι εἰς τοὺς στεφάνους.	Ἐπὶ	τούτοις ἥ τε οἰνάνθη καὶ
[15, 671]	τὰ χρησιμώτατα καὶ ἀκοῆς ἄξια.	(Ἐπὶ	τούτοις ὁ Οὐλπιανὸς δυσχεράνας ἀνεβόησεν
[15, 668]	ὅσον αἱ λάταγες χωρίον ἐκτέταται.	Ἐπὶ	τούτοις ὁ Οὐλπιανὸς ᾔτει πιεῖν
[15, 699]	γίνεσθαι οὐ τὸν τυχόντα τῶν	ἐπὶ	τούτοις πίστεων παρὰ πάντων λεγομένων.
[15, 686]	τῶν χύδην πεπλεγμένων. Κἀγὼ δ´	ἐπὶ	τούτοις τοῦ λέγειν ἤδη παύσομαι
[15, 693]	Τὸν ἄκρατον, φησίν, οἶνον τὸν	ἐπὶ	τῷ δείπνῳ διδόμενον, (ὃν δὴ
[15, 692]	λαμβάνῃ. Τοῦτο δὴ λογισάμενοι καὶ	ἐπὶ	τῶν πότων τὴν εἰς τὸ
[15, 696]	πόνους τλῆναι μαλεροὺς ἀκάμαντας· τοῖον	ἐπὶ	φρένα βάλλεις καρπόν τ´ ἀθάνατον
[15, 684]	ὅσα κῆποι ἀνδράσιν ἐργοπόνοις στεφάνους	ἔπι	πορσαίνουσιν. Ἦ γὰρ καὶ λεπταὶ
[15, 701]	ἕτερον ἐν ταῖς ἀγκάλαις ἔχουσα,	ἐπιβᾶσα	τῷ λίθῳ τῷ νῦν ἔτι
[15, 680]	καὶ μέλαιναι. ~Ἐπ´ αὐτῇσι στέφανοι	ἐπιβέβληνται	ἄνω (τῆς ἀκάνθου τοῦ ἄνθεος
[15, 692]	τὰ σώματα τέγγουσι τὴν κεφαλὴν	ἐπιβρέγμασιν,	ἵνα μὴ πρὸς τὸ ξηρόν,
[15, 698]	καὶ τῶν προγενεστέρων ποιητῶν ὑπερέχειν	ἐπιγεγονότας.	Εὑρετὴν μὲν οὖν τοῦ γένους
[15, 680]	ἀγωνιζομένους, καθὼς ἐν τοῖς Σιμωνίδου	Ἐπιγράμμασιν	ἰδεῖν ἔστιν οὕτως καλουμένου· Φοῖβον,
[15, 673]	Νικαίνετος ὁ ἐποποιὸς ἐν τοῖς	Ἐπιγράμμασιν,	ποιητὴς ὑπάρχων ἐπιχώριος καὶ τὴν
[15, 669]	ἐν παισὶ τὰ Καλλιμάχου ἀναγινώσκων	ἐπιγράμματα,	ὧν ἐστι καὶ τοῦτο, ἐπεζήτουν
[15, 685]	Δημαρέτην ἀναφέρεταί τι ποιημάτιον ὃ	ἐπιγράφεται	Τρίφυλλον. Κἀν τοῖς ἐπιγραφομένοις δὲ
[15, 672]	Μηνοδότου τοῦ Σαμίου συγγράμματι, ὅπερ	ἐπιγράφεται	Τῶν κατὰ τὴν Σάμον ἐνδόξων
[15, 686]	καὶ γὰρ οὗτος ἐν ταῖς	ἐπιγραφομέναις	Κηρσὶν ἔφη· Σύνδειπνος ἢ ´πίκωμος
[15, 674]	ἐκείνου δεσμοῦ, καίτοι ἐν τῇ	ἐπιγραφομένῃ	Σφιγγὶ εἰπών· (Τῷ δὲ ξένῳ
[15, 681]	δ´ ὁ Ἐφέσιος ἐν τῇ	ἐπιγραφομένῃ	Χρυσέῃ Βύβλῳ ἀπὸ τῆς (πρώτης
[15, 685]	ὃ ἐπιγράφεται Τρίφυλλον. Κἀν τοῖς	ἐπιγραφομένοις	δὲ Ἀγαθοῖς ὁ Φερεκράτης ἢ
[15, 696]	φησι Δοῦρις ἐν τοῖς Σαμίων	ἐπιγραφομένοις	Ὥροις ᾄδεσθαι ἐν Σάμῳ. Παιὰν
[15, 675]	ἐνέτυχον ὀψέ ποτε Πολυχάρμου Ναυκρατίτου	ἐπιγραφομένῳ	βιβλίῳ Περὶ Ἀφροδίτης, ἐν ᾧ
[15, 685]	δ´ ὁ διθυραμβοποιὸς ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Δείπνῳ ἀρχὴν ποιεῖται τὸν στέφανον
[15, 702]	γὰρ ὁ φλυακογράφος ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	δράματι Φακῆ λέγει οὕτως· Κρεανομοῦμαι
[15, 676]	δὲ μὴ τὰ ἐκ τῶν	ἐπιγραφομένων	Αἰλίου Ἀσκληπιάδου Στεφάνων φέρε ἡμῖν
[15, 699]	εἰς τὸν ἀρχαῖον τρόπον, ἣν	ἐπιγράφουσιν	Φιλίνην. Ὁ δὲ Εὔβοιος πολλὰ
[15, 687]	λόγῳ γοῦν ἀντελάβετο τῆς ἀρετῆς,	ἐπιγραψάμενος	τοῖς ἐν Λίνδῳ πᾶσιν αὑτοῦ
[15, 673]	τὴν λύσιν καὶ σύγγραμμα ἐξέδωκεν	ἐπιγράψας	Περὶ τοῦ παρ´ Ἀνακρέοντι λυγίνου
[15, 673]	τὸ τοῦ Μηνοδότου συγγραμμάτιον καὶ	ἐπιδείξας	πολλοῖς ἐξ αὐτοῦ τὸ παρὰ
[15, 669]	ἀπ´ ἐμοῦ ποίησιν. Ἐγὼ δ´	ἐπιδέξια	πέμπω σοὶ πρώτῳ Χαρίτων ἐγκεράσας
[15, 669]	ἐλεγείων καὶ τόδε· ~(Ὕμνους οἰνοχοεῖν	ἐπιδέξια	σοί τε καὶ ἡμῖν τόνδε
[15, 687]	γινομένας ἀγωνίας πάλλεσθαι τὴν καρδίαν	ἐπιδηλότατα	συμβαίνει. ~(Καὶ ὁ Ἀγαμέμνων δέ
[15, 677]	ἡμεῖς ἔγνωμεν, Ἀδριανῷ τῷ αὐτοκράτορι	ἐπιδημήσαντι	τῇ Ἀλεξανδρείᾳ μετὰ πολλῆς τερατείας
[15, 683]	νεοπλέκτοισι καθάπτων, ὄφρα δύο κροκόωντες	ἐπιζυγέοντε	κορύμβοι (μέσφα συνωρίζωσιν ὑπερφιάλοιο μετώπου,
[15, 688]	(ἔλαιον δ´ αὐτὰ καλεῖ μετ´	ἐπιθέτου·	Ῥοδόεντι δ´ ἔχριεν ἐλαίῳ. Καὶ
[15, 675]	τοῖς ἐν τῷ πότῳ κεφαλὴν	ἐπιθλιβεῖσιν,	ἦν δὲ δεσμὸς ἐξ αὐτῶν
[15, 687]	πᾶσιν ὡς ἡ τοῦ ζῆν	ἐπιθυμία	τὸ λαμπρὸν καὶ τὸ καλὸν
[15, 693]	μηθὲν ἀσχημονεῖν μηδ´ ἔχειν ἰσχυρὰν	ἐπιθυμίαν	τοῦ πότου τούτου καὶ λαμβάνειν
[15, 670]	κατεργασάμενοι τὸν ἐρώμενον ἀπαλλαγῶσιν τῆς	ἐπιθυμίας.	Τὴν ἀφαίρεσιν οὖν τοῦ στεφάνου
[15, 678]	Στεφάνους τε πολλοὺς κρεμαμένους μελιλωτίνους.	ΕΠΙΘΥΜΙΣ.	Σέλευκός φησι τὰ πάντα στεφανώματα.
[15, 699]	Εὐμήδης δ´ ἐν Σφαττομένῳ προειπών·	(Ἐπικράτης	δ´ ἐν Τριόδοντι ἢ Ῥωποπώλῃ
[15, 692]	δὲ Ὑγείας καὶ ἑτέρων ἑτέρου	ἐπιλεγόντων,	τοὺς τούτων τῶν κράσεων μεμνημένους
[15, 675]	πρώτῳ διδομένῳ ποτηρίῳ Δία Σωτῆρα	ἐπιλέγουσι,	τῆς ἐκ τοῦ μίγματος ἀλύπου
[15, 668]	Οὐλπιανὸς ᾔτει πιεῖν μεγάλῃ κύλικι,	ἐπιλέγων	ἐκ τῶν αὐτῶν ἐλεγείων καὶ
[15, 695]	Ἔγχει καὶ Κήδωνι, διάκονε, μηδ´	ἐπιλήθου,	εἰ δὴ χρὴ τοῖς ἀγαθοῖς
[15, 691]	μύρον δ´ ἐστὶ καὶ τοῦτο	Ἐπίλυκος	ἐν Κωραλίσκῳ· Βάκκαρίς τε καὶ
[15, 670]	προβάλλει στεφανωτικόν, ὅπερ ἄξιόν ἐστιν	ἐπιλύσασθαι,	οὕτως λέγοντος τοῦ φιλοσόφου· Μήλων
[15, 671]	κοὐρανῷ λαλῶν, οἷς οὐθέν ἐστιν	ἐπιμελὲς	τῶν σῶν λόγων. Πόθεν γάρ
[15, 672]	οἴκοθεν σωτηρίας χαριστήριον βουλομένην ἀποδοῦναι	ἐπιμεληθῆναι	τοῦ (ἱεροῦ τοῦ καὶ νῦν
[15, 683]	Φάσηλις οὐδ´ αὐτὴ Λεύκοφρυν ἀγασσαμένη	ἐπιμεμφής,	(Ληθαίου Μάγνητος ἐφ´ ὕδασιν εὐθαλέουσα.
[15, 670]	τῷ ἔρωτι (τοὺς ἐρῶντας οὐκ	ἐπίμονος	αὐτῶν ὁ στέφανος γίνεται· χαλεπὸν
[15, 667]	λεκάνῃ. Αὕτη δ´ ὕδατος πληροῦται	ἐπινεῖ	τε ἐπ´ αὐτῆς ὀξύβαφα κενά,
[15, 675]	Ἐπ´ ἀκτῆς δέ τινων πινόντων	ἐπιπεσὼν	ὄμβρος τὸ μὲν συμπόσιον διέλυσεν,
[15, 689]	δὲ χρηστὸν μύρῳ εὐτελεῖ ἐπιχεόμενον	ἐπιπολῆς	μένει· μέλι δὲ χρηστὸν χείρονι
[15, 679]	τοῖς Αἰγυπτιακοῖς οὕτως γράφει· Πόλις	ἐπιποταμίη,	Τίνδιον ὄνομα αὐτῇ, θεῶν ὁμήγυρις,
[15, 691]	φησιν αὐτὸ εἶναι. Παμπόλλου δ´	ἐπιπράσκετο	Ἀθήνησιν ἡ τοῦ μύρου κοτύλη,
[15, 696]	ἔχει δ´ οὐδὲ τὸ παιανικὸν	ἐπίρρημα,	καθάπερ ὁ εἰς Λύσανδρον τὸν
[15, 672]	τοὺς εὐμηκεστάτους τῶν κλάδων ἑκατέρωθεν	ἐπισπασαμένους	περιειλῆσαι πάντοθεν. Τὴν δὲ Ἀδμήτην
[15, 702]	πᾶσι καὶ πάσαις εὐξ̣ άμενος,	ἐπισπείσας	τοῦ οἴνου καὶ δοὺς κατὰ
[15, 702]	Τυρρηνίας οἶνον σὺν ὀκτὼ λαμβάνειν	ἐπίσταμαι.	Ταῦτα, φίλτατε Τιμόκρατες, κατὰ τὸν
[15, 689]	χρῆσις δῆλον ἐκ τοῦ καὶ	ἐπίστασθαι	ποῖόν τι ἑκάστῳ τῶν μελῶν
[15, 696]	περιηγητὴς ἐν τῇ πρὸς Ἀράνθιον	Ἐπιστολῇ.	Καὶ ὁ εἰς Πτολεμαῖον δὲ
[15, 666]	δεικνύων καὶ τῆς κάτω κοιλίας	ἐπισχετικόν.	Πρὸς ὃν Οὐλπιανὸς ἔφη· Ὄρσ´
[15, 672]	κειμένην δοῦναι θελήσαντος, ταύτην ἐκείνῳ	ἐπιτάξαι	τὸν καθηγούμενον τῶν θεῶν. Ὅθεν
[15, 697]	(καὶ ἀθανατίζειν τὴν φύσιν βουλόμενος	ἐπιταφίοις	ἂν τιμαῖς ἐκόσμησα τὸ σῶμα.
[15, 665]	περὶ τῶν μετὰ τὸ δεῖπνον	ἐπιτελουμένων,	ἅπερ καὶ μόλις ἀναπεμπάζομαι, εἰπόντος
[15, 680]	πλεξάμενος τῇ ὥρᾳ περικαλλεστάτων γενέθλια	ἐπιτελοῦντι	Πατάρμιδι τῷ τῆς Αἰγύπτου τότε
[15, 678]	ταύτῃ, (ὅτε καὶ τὰς Γυμνοπαιδιὰς	ἐπιτελοῦσιν.	Χοροὶ δ´ εἰσὶν τὸ μὲν
[15, 675]	πρὸς ὄψιν ἢ πρὸς ὀσμὴν	ἐπιτερποῦς	ἐφρόντισαν. Διὸ μυρσίνης μὲν στέφανον
[15, 669]	μανθάνετε, εἰς τὴν παροῦσαν ζήτησιν	ἐπιτήδεια	ὄντα. Ὁρῶ γὰρ καὶ τοὺς
[15, 689]	τὸ σαμψούχινον δὲ καὶ ἑρπύλλινον	ἐπιτήδεια	πρὸς πότον καὶ κρόκινον τὸ
[15, 668]	(δῆλον ἐκ τοῦ καὶ οἰκήματα	ἐπιτήδεια	τῇ παιδιᾷ κατασκευάζεσθαι, ὡς ἱστορεῖ
[15, 689]	ἑκάστῳ τῶν μελῶν ἡμῶν ἐστιν	ἐπιτήδειον.	Ἀντιφάνης γοῦν ἐν Θορικίοις ἢ
[15, 689]	Καὶ ῥόδινον μὲν πρὸς πότον	ἐπιτήδειον,	ἔτι δὲ μύρσινον, μήλινον· τοῦτο
[15, 671]	γὰρ καὶ πλέγματα ἡ λύγος	ἐπιτήδειος.	Εἰπὲ οὖν ἡμῖν τι περὶ
[15, 689]	(πολλῆς. Καὶ ἡ στακτὴ δὲ	ἐπιτήδειος	πρὸς πότον, ἔτι δὲ νάρδος.
[15, 686]	ἀπὸ τῶν ἐλευθερίων μόχθων (ὀσμαὶ	ἐπιτηδευμάτων	τε πρῶτον χρηστῶν καὶ χρόνου
[15, 665]	δὴ κέκραται. {Β. Τὸν λιβανωτὸν	ἐπιτιθεὶς	εἶπε (Σπονδὴ μὲν ἤδη γέγονε
[15, 666]	(τῇ περὶ τῶν Καθόλου πραγματείᾳ	ἐπιτιμᾶν	τοῖς τοῦτο ποιοῦσιν, βλαπτικὸν ὀφθαλμῶν
[15, 700]	ὁ αὐτὸς Ἄλεξις· Οἶμαί γ´	ἐπιτιμᾶν	τῶν ἀπαντώντων τινὰς ἡμῖν, ὅτι
[15, 673]	τοῖς δὲ θεραπεύουσιν τὴν θεὸν	ἐπιτρέψαι	(φορεῖν τὸν καὶ νῦν ἔτι
[15, 672]	θεασαμένην δὲ τὴν τῆς Ἥρας	ἐπιφάνειαν	καὶ τῆς οἴκοθεν σωτηρίας χαριστήριον
[15, 669]	κόσμον, διὰ τοῦτο τὴν τοῦ	ἐπιφανοῦς	κόσμου περιαίρεσιν φρυκτόν τινα, φησὶ
[15, 699]	προειπών· Λαβὲ τριόδοντα καὶ λυχνοῦχον,	ἐπιφέρει·	Ἐεγὼ δὲ δεξιᾷ γε τόνδ´
[15, 699]	ὁ λυχνοῦχος ἡμῖν οἴχεται. Εἶτ´	ἐπιφέρει·	Καὶ πῶς ὑπερβὰς τὸν λυχνοῦχον
[15, 701]	καὶ ἐπὶ τοῖς τέλος ἔχουσιν	ἐπιφθεγγόμενοι	οἳ μὲν ἐν παροιμίᾳ φασὶν
[15, 701]	δὲ πολλῶν τὸ ἰὴ παιὼν	ἐπιφθεγγομένων	ὁ Ποντιανὸς ἔφη· (Τὸ ἰὴ
[15, 683]	ἃ κρίνα, λείρια δ´ ἄλλοι	ἐπιφθέγγονται	ἀοιδῶν, οἳ δὲ καὶ ἀμβροσίην,
[15, 696]	ᾄδουσιν Κορίνθιοι, ἔχει τὸ παιανικὸν	ἐπίφθεγμα.	Παρέθετο δ´ αὐτὸν Πολέμων ὁ
[15, 697]	Ῥόδιοι· ~(ἔχει γὰρ τὸ ἰηπαιὰν	ἐπίφθεγμα,	ὥς φησιν Γόργων ἐν τῷ
[15, 684]	χρυσανθὲς ἀμέργων λείριά τε στήλαισιν	ἐπιφθίνοντα	καμόντων καὶ γεραὸν πώγωνα καὶ
[15, 675]	δεῖπνον ἀκράτῳ προσδιδομένῳ τὸν Ἀγαθὸν	ἐπιφωνοῦσι	Δαίμονα, τιμῶντες τὸν εὑρόντα (δαίμονα)
[15, 688]	παράγει λέγοντα· (Ὦ πονηρὰ καρδία,	ἐπιχαιρέκακον	ὡς εἶ μόνον τοῦ σώματος·
[15, 682]	πετάλοισι καλχᾶν. (Μνημονεύει αὐτῶν καὶ	Ἐπίχαρμος	ἐν Ἀγρωστίνῳ. Τῶν δὲ ΡΟΔΩΝ,
[15, 698]	ἁλὸς ἀτρυγέτοιο. κέχρηται δὲ καὶ	Ἐπίχαρμος	ὁ Συρακόσιος ἔν τισι τῶν
[15, 666]	τοῦτο ποιοῦσιν, βλαπτικὸν ὀφθαλμῶν τὸ	ἐπιχείρημα	δεικνύων καὶ τῆς κάτω κοιλίας
[15, 689]	μένει· μέλι δὲ χρηστὸν χείρονι	ἐπιχεόμενον	εἰς τὸ κάτω βιάζεται· λαμβάνει
[15, 689]	Μύρον δὲ χρηστὸν μύρῳ εὐτελεῖ	ἐπιχεόμενον	ἐπιπολῆς μένει· μέλι δὲ χρηστὸν
[15, 673]	ποιητὴς ὑπάρχων ἐπιχώριος καὶ τὴν	ἐπιχώριον	ἱστορίαν ἠγαπηκὼς ἐν πλείοσιν. Λέγει
[15, 702]	δοὺς κατὰ τὸ νόμιμον τὸ	ἐπιχώριον	τὸ λοιπὸν τοῦ ἀκράτου τῷ
[15, 673]	ἐν τοῖς Ἐπιγράμμασιν, ποιητὴς ὑπάρχων	ἐπιχώριος	καὶ τὴν ἐπιχώριον ἱστορίαν ἠγαπηκὼς
[15, 677]	χροιάν. Καὶ (Παγκράτης τις τῶν	ἐπιχωρίων	ποιητής, ὃν καὶ ἡμεῖς ἔγνωμεν,
[15, 676]	χλωρᾶς πλήρη (ὀδμῆς τε ἡδίστης	ἐπλήρωσεν	τὴν ναῦν ἤδη ἀπειρηκόσι τοῖς
[15, 675]	ὃς εἶχεν ὀλίγον οἶνον ὑπολελειμμένον,	ἐπλήρωσεν	ὕδατος. Γενομένης δ´ αἰθρίας εἰς
[15, 683]	σκυλάκεσσιν, Ἀλφειῷ καὶ λύθρον ἑῶν	ἐπλύνατο	γυίων, (ἑσπέριος Νύμφαισιν Ἰαονίδεσσι νυχεύσων.
[15, 690]	Θεσμοφοριαζούσαις· (Ὦ Ζεῦ πολυτίμηθ´, οἷον	ἔπνευσεν	ὁ μιαρὸς φάσκωλος εὐθὺς λυόμενός
[15, 695]	τύραννον κτανέτην (ἰσονόμους τ´ Ἀθήνας	ἐποιησάτην.	ιαʹ Φίλταθ´ Ἁρμόδι´, οὔ τί
[15, 695]	τύραννον κτανέτην ἰσονόμους τ´ Ἀθήνας	ἐποιησάτην.	ιδʹ (Ἀδμήτου λόγον, ὦ ἑταῖρε,
[15, 670]	Λυκοφρονίδης τὸν ἐρῶντα ἐκεῖνον αἰπόλον	ἐποίησε	λέγοντα· Τόδ´ ἀνατίθημί σοι ῥόδον,
[15, 676]	γὰρ τοῖς Ναυκρατίταις ἦν) αἰφνίδιον	ἐποίησε	πάντα τὰ παρακείμενα αὐτῇ μυρρίνης
[15, 698]	ἐγὼ μετὰ τοῖσιν τὰ χρηίζων	ἐποίθησα.	Αὖθις δ´ οὐκ ἐπὶ κέρδος
[15, 673]	λύγον στεφανώσεως καὶ Νικαίνετος ὁ	ἐποποιὸς	ἐν τοῖς Ἐπιγράμμασιν, ποιητὴς ὑπάρχων
[15, 699]	ὁμιλεῖν ξεῖνος· Μιμνέρμου δ´ εἰς	ἔπος	ἄκρον ἰὼν παιδομανεῖ σὺν ἔρωτι
[15, 698]	ἐγὼ πᾶσιν μικρὸν μετὰ τοῦτ´	ἔπος	εἶπον· μνέα μ´ ἀνέπεισε γέροντα
[15, 687]	παρηγορουμένης τοῖς εὐώδεσι. Τοῦτο δ´	ἔπρασσον	οὐ μόνον τῆς εὐωδίας ἀπὸ
[15, 684]	στέφος Ἡγεσιλάου. Ἐκ τούτων τῶν	ἐπῶν	δῆλον γίνεται ὅτι ἕτερόν (ἐστιν
[15, 669]	Καὶ αὐτὸς δὲ τούτων τῶν	ἐπῶν	μεμνημένος τινῶν ἐρῶ, ἵνα μὴ
[15, 698]	ὃς Τίς ἡδέως, ἔφη, τῶν	ἐπῶν	ὦ καλέ μου ἑταῖρε, ἕως
[15, 682]	τὸ καλούμενον φιλάδελφον, ὃ τὴν	ἐπωνυμίαν	ἔλαβε τῇ φύσει πρόσφορον. (Ἐπειδὰν
[15, 677]	ζεφύροισιν· οὔπω γὰρ φύεν ἄνθος	ἐπώνυμον	Ἀντινόοιο. ~(ΠΥΛΕΩΝ. Οὕτως καλεῖται ὁ
[15, 697]	γὰρ παρεὼν κἠν πολέμῳ μᾶλλον	ἐπωφελεῖ.	Καὶ μετὰ ταῦτα ἀποβλέψας εἰς
[15, 668]	Πολλοὶ καὶ φιλέοντες Ἀκόντιον ἧκαν	ἔραζε	(οἰνοπόται Σικελὰς ἐκ κυλίκων λάταγας.
[15, 695]	τὴν μὲν ἔχω, τὴν δ´	ἔραμαι	λαβεῖν. κβʹ Πόρνη καὶ βαλανεὺς
[15, 669]	ἐστεφανωμένων ἐὰν λύηται ὁ στέφανος,	ἐρᾶν	λέγονται. Πότερον ὅτι ὁ ἔρως
[15, 670]	ἡττῶνται ὑπὸ αὐτοῦ· δι´ ὃ	ἐρᾶν	οἱ λοιποὶ τοὺς τοιούτους φασίν.
[15, 670]	γὰρ μᾶλλον τῶν ἐν τῷ	ἐρᾶν	ὄντων καλλωπίζονται. Εἰ μὴ ἄρα
[15, 670]	ἀνάλυσιν καταδεδεμένων τινῶν εἶναι νομίζοντες	ἐρᾶν	φασι τοὺς τοιούτους· καταδέδενται γὰρ
[15, 670]	περὶ τὸν ἔρωτα δεσμοῦ νομίζοντες	ἐρᾶν	φασιν τοὺς τοιούτους; Ἢ διὰ
[15, 666]	καθάρσει χρησάμενον. ~Δι´ ὃ καὶ	Ἐρασίστρατον	τὸν Ἰουλιήτην ἐν (τῇ περὶ
[15, 695]	τὰν μὲν ἔχει, τὰν δ´	ἔραται	λαβεῖν· (κἀγὼ παῖδα καλὴν τὴν
[15, 674]	δὲ στεφάνοις, ὦ Δίκα, περθέσθ´	ἐραταῖς	φόβαισιν ὅρπακας ἀνήτοιο συνερραις ἁπαλαῖσι
[15, 686]	καλῶς ὅμοια καὶ βοῦς ἐργάτης	ἐργάζεται.	Καὶ κατὰ τὸν Φλιάσιον δὲ
[15, 700]	ἦσαν αἱ παρὰ τοῖς Τυρρηνοῖς	ἐργασίαι,	φιλοτέχνων ὄντων τῶν Τυρρηνῶν. Ἀντιφάνης
[15, 686]	φάγῃ καλῶς ὅμοια καὶ βοῦς	ἐργάτης	ἐργάζεται. Καὶ κατὰ τὸν Φλιάσιον
[15, 687]	τοῖς ἐν Λίνδῳ πᾶσιν αὑτοῦ	ἔργοις·	Ἁβροδίαιτος ἀνὴρ ἀρετήν τε σέβων
[15, 696]	ἠελίου χήρωσεν αὐγάς. Τοιγὰρ ἀοίδιμον	ἔργοις	ἀθάνατόν τέ μιν αὐξήσουσι Μοῦσαι,
[15, 696]	Λήδας τε κοῦροι πόλλ´ ἀνέτλασαν	ἔργοις	σὰν ἀγρεύοντες δύναμιν. (Σοῖς δὲ
[15, 666]	ἐκ Σικελῆς ἐστι χθονὸς ἐκπρεπὲς	ἔργον,	ὃν σκοπὸν ἐς λατάγων τόξα
[15, 684]	κλάδας ἠδ´ ὅσα κῆποι ἀνδράσιν	ἐργοπόνοις	στεφάνους ἔπι πορσαίνουσιν. Ἦ γὰρ
[15, 677]	τῶν κοινῶν τούτων καὶ κατημαξευμένων	ἐρεῖν	τι; Διὰ δὲ τὴν σὴν
[15, 685]	Παντοίοις γε μὴν κεφαλὴν ἀνθέμοις	ἐρέπτομαι,	(λειρίοις ῥόδοις κρίνεσιν κοσμοσανδάλοις ἴοις
[15, 681]	Μαλθακοῖς διὰ τούτων· Κεφαλὴν ἀνθέμοις	ἐρέπτομαι,	λειρίοις, ῥόδοις, κρίνεσιν, κοσμοσανδάλοις. (Κλέαρχος
[15, 685]	Ἄλεξις ἐν Εἰσοικιζομένῳ παύσομαί σε	ἐρεσχηλῶν	καὶ τοῖς παισὶ παρακελεύομαι κατὰ
[15, 669]	δεξιότης δὲ λόγου Φαίακος Μουσῶν	ἐρέτας	ἐπὶ σέλματα πέμπει. Κατὰ γὰρ
[15, 686]	διαφθείροντας τοὔλαιον· καὶ τοὺς τὰ	ἔρια	δὲ βάπτοντας ὡς ἀφανίζοντας τὴν
[15, 669]	δεῦρ´ ἴτε πευσόμενοι καὶ κυλίκων	ἔριδας	διαλύσατε καὶ κατάθεσθε (τὴν ξύνεσιν
[15, 691]	Ἄμφις ἐν Ὀδυσσεῖ διὰ τούτων·	Ἐρίοισι	τοὺς τοίχους κύκλῳ Μιλησίοις, ἔπειτ´
[15, 693]	ναύτην καὶ κατεπόντωσέν μ´, ὁρᾷς.	Ἔριφος	Μελιβοίᾳ· Ἐκπεπήδηκας πρὶν Ἀγαθοῦ πρῶτον
[15, 686]	ὡς ἀφανίζοντας τὴν λευκότητα τῶν	ἐρίων.	~(Σόλων τε ὁ σοφὸς διὰ
[15, 697]	φησίν· Οὐ γὰρ ἄν ποτε	Ἑρμείᾳ	θύειν ὡς ἀθανάτῳ προαιρούμενος ὡς
[15, 696]	ὁμολογοῦντος τοῦ γεγραφότος τετελευτηκέναι τὸν	Ἑρμείαν	δι´ ὧν εἴρηκεν Σᾶς γὰρ
[15, 696]	τοῖς συσσιτίοις ὁσημέραι εἰς τὸν	Ἑρμείαν	παιᾶνα. Ὅτι δὲ παιᾶνος οὐδεμίαν
[15, 696]	τοῦ πολυμαθεστάτου γραφὲν Ἀριστοτέλους εἰς	Ἑρμείαν	τὸν Ἀταρνέα οὐ παιάν ἐστιν,
[15, 700]	ἐστιν ἀριθμὸς εἰς τὸν ἐνιαυτόν.	Ἕρμιππος	δὲ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Ἰάμβοις
[15, 668]	ἐστὶν κοττάβειον) ἱστάναι καὶ μυρρίνας.	~(Ἕρμιππος	Μοίραις· Χλανίδες δ´ οὖλαι καταβέβληνται,
[15, 696]	ἐτεκτήνατο Ἀλεξῖνος ὁ διαλεκτικός, φησὶν	(Ἕρμιππος	ὁ Καλλιμάχειος ἐν τῷ πρώτῳ
[15, 699]	μᾶλλον Πεποίηκε δὲ παρῳδίας καὶ	Ἕρμιππος	ὁ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποιητής.
[15, 667]	Διοκλῆς ἐν Κύκλωψι καὶ Εὔπολις	Ἕρμιππός	τε ἐν τοῖς Ἰάμβοις. Τὸ
[15, 697]	ᾄδειν παιᾶνας τοὺς πεποιημένους ὑπὸ	Ἑρμίππου	τοῦ Κυζικηνοῦ, ἐφαμίλλων γενομένων τῶν
[15, 697]	ἦσαν ἄριστοι, Εὔβοιός τε καὶ	Ἑρμογένης	δῖοί τε Φίλιπποι, οἳ μὲν
[15, 697]	τῶν παιᾶνας ποιησάντων καὶ τοῦ	Ἑρμοκλέους	προκριθέντος. Ἀλλὰ μὴν καὶ αὐτὸς
[15, 687]	ἁβροσύναν, καί μοι τὸ λαμπρὸν	ἔρος	ἀελίω καὶ τὸ καλὸν λέλογχε,
[15, 683]	ἦ γὰρ πάντα διοιγομέναισιν ἐφίζει	ἑρπετά,	~τὴν δὲ δρόσοισιν ἐισκομένην βοτέονται
[15, 689]	Καὶ τὸ σαμψούχινον δὲ καὶ	ἑρπύλλινον	ἐπιτήδεια πρὸς πότον καὶ κρόκινον
[15, 689]	ἔτι δὲ τὸ σισύμβρινον καὶ	ἑρπύλλινον,	ἔτι δὲ κύπρινον καὶ κρόκινον·
[15, 679]	φησί· Στεφάνους ἴσως βούλεσθε· πότερ´	ἑρπυλλίνους	ἢ μυρτίνους ἢ τῶν διηνθημένων;
[15, 689]	τὰς ὀφρῦς καὶ τὴν κόμην,	ἑρπυλλίνῳ	δὲ τὸ γόνυ καὶ τὸν
[15, 683]	τε θεοῦ αὐγῇσιν ἀνερχομένῃς ἰσάουσα.	(Ἔρπυλλον	δὲ φριαλευσοτεν βώλοισι φυτεύσεις, ὄφρα
[15, 677]	ποιήματι οὐκ ἀγλαφύρως εἴρηκεν· Οὔλην	ἕρπυλλον,	λευκὸν κρίνον ἠδ´ ὑάκινθον πορφυρέην
[15, 681]	τε τῷ φιλουμένῳ. Τῆς δ´	ΕΡΠΥΛΛΟΥ,	φησὶ Θεόφραστος, (τὴν ἄγριον κομίζοντες
[15, 685]	σισυμβρίοις ἀνεμωνῶν κάλυξί τ´ ἠριναῖς	ἑρπύλλῳ	κρόκοις ὑακίνθοις ἑλειχρύσου κλάδοις οἰνάνθῃσιν
[15, 681]	Κρατῖνος δὲ ἐν Μαλθακοῖς φησιν·	Ἑρπύλλῳ,	κρόκοις, ὑακίνθοις, ἑλιχρύσου κλάδοις. Ἐστὶ
[15, 691]	ἑκάστην. Πετόμεναι δ´ αὗται κύκλῳ	ἔρραινον	ἡμῶν θαἰμάτια καὶ στρώματα. (Μή
[15, 666]	ὃ συνεστραμμένῃ τῇ χειρὶ ἄνωθεν	ἐρρίπτουν	οἱ παίζοντες εἰς τὸ κοττάβιον.
[15, 690]	Εὔπολις δ´ ἐν Μαρικᾷ· Ψάγδαν	ἐρυγγάνοντα.	Εὔβουλος δ´ ἐν Στεφανοπώλισιν· Αἰγυπτίῳ
[15, 691]	καὶ ἐν Μαρικᾷ Εὔπολις Σάγδαν	ἐρυγγάνοντα	λέγων. Ὅπερ ὁ Θυατειρηνὸς Νίκανδρος
[15, 675]	Μύρων καὶ Στεφάνων Ἐκ τῆς	Ἐρυθρᾶς,	φησίν, θαλάσσης ὑπὸ Διονύσου μετενεχθείσης
[15, 681]	Λήμνῳ, ἔτι δὲ Στρογγύλῃ καὶ	Ἔρυκι	καὶ Κυθήροις. Ἡ δ´ ΙΡΙΣ,
[15, 685]	καὶ κύτισος αὐτόματος παρὰ Μέδοντος	ἔρχεται.	Ἡ δὲ τῶν στεφάνων καὶ
[15, 665]	ἐκφέρεις; Ἐγὼ δὲ λίτρον παραχέων	ἔρχομαι.	{Β. Κἀγὼ δὲ παρακορήσων. Σπονδὰς
[15, 697]	ἔφη· ἀλλ´ ἐπειδή μοι ὀργίζῃ,	ἔρχομαί	σοι λέξων τὸν συρβηνέων χορὸν
[15, 669]	τούτων τῶν ἐπῶν μεμνημένος τινῶν	ἐρῶ,	ἵνα μὴ ὁ Οὐλπιανὸς βρενθύηται
[15, 670]	(στεφανοῦσιν αὐτῶν) ἢ οὐ τοῖς	ἐρωμένοις	ἀλλὰ τῷ Ἔρωτι ποιούμενοι τὴν
[15, 670]	ἀνάθεσιν τοῦ μὲν Ἔρωτος τὸν	ἐρώμενον	ἄγαλμα, τούτου δὲ ναὸν ὄντα
[15, 670]	δ´ ἔστιν ὅταν κατεργασάμενοι τὸν	ἐρώμενον	ἀπαλλαγῶσιν τῆς ἐπιθυμίας. Τὴν ἀφαίρεσιν
[15, 670]	παρόντος, μὴ παρόντος δὲ τοῦ	ἐρωμένου	τοῦ ἐμποδὼν ποιεῖται τὴν ἀνάθεσιν.
[15, 668]	δὲ λέγοντες παρ´ ὅσον τῶν	ἐρωμένων	ἐμέμνηντο, ἀφιέντες ἐπ´ αὐτοῖς τοὺς
[15, 670]	θύουσιν ἔνιοι ἐπὶ ταῖς τῶν	ἐρωμένων	θύραις. Ἢ μᾶλλον ὑφ´ ὧν
[15, 670]	μεῖναι. Στεφανοῦσιν δὲ τὰς τῶν	ἐρωμένων	θύρας ἤτοι τιμῆς χάριν καθαπερεί
[15, 669]	οἱ ἐρῶντες στεφανοῦσι τὰς τῶν	ἐρωμένων	θύρας. Καὶ ὁ Δημόκριτος ἀλλ´
[15, 670]	τὴν οἴκησιν στεφανοῦσι (τὰ τῶν	ἐρωμένων	πρόθυρα) διὰ ταῦτα δὲ καὶ
[15, 670]	ἑαυτοὺς ἀνατιθέασιν. Πᾶς δ´ ὁ	ἐρῶν	τοῦτο δρᾷ μὲν παρόντος, μὴ
[15, 670]	τὴν ἀνάθεσιν. Ὅθεν Λυκοφρονίδης τὸν	ἐρῶντα	ἐκεῖνον αἰπόλον ἐποίησε λέγοντα· Τόδ´
[15, 670]	Ἢ διὰ τὸ πολλάκις τοὺς	ἐρῶντας	διὰ τὴν πτοίησιν, (ὡς ἔοικεν,
[15, 670]	ἀναλύσεις περὶ μόνους μάλιστα τοὺς	ἐρῶντας	καὶ καταδεδεμένους γίνονται, τὴν δὲ
[15, 670]	πραγμάτων ἕκαστον οἴεται δεῖν τοὺς	ἐρῶντας	μὴ στεφανοῦσθαι πρὶν κρατήσωσιν τοῦ
[15, 670]	τὸ κατεστέφθαι τῷ ἔρωτι (τοὺς	ἐρῶντας	οὐκ ἐπίμονος αὐτῶν ὁ στέφανος
[15, 670]	τοὺς τοιούτους· καταδέδενται γὰρ οἱ	ἐρῶντες.	Εἰ μὴ ἄρα διὰ τὸ
[15, 669]	Δημόκριτε, καὶ διὰ τί οἱ	ἐρῶντες	στεφανοῦσι τὰς τῶν ἐρωμένων θύρας.
[15, 670]	τὸ στεφανοῦσθαι σπουδάζουσιν πλὴν οἱ	ἐρῶντες)	τὴν τοῦ στεφάνου δὴ λύσιν
[15, 678]	αὐτοῦ καὶ Ἀντιφάνης ἐν Ἑαυτοῦ	Ἐρῶντι,	(Εὔβουλος δ´ ἐν Οἰνομάῳ ἢ
[15, 669]	ὅτι ὁ ἔρως τοῦ τῶν	ἐρώντων	ἤθους περιαιρεῖται τὸν κόσμον, διὰ
[15, 670]	διαγωνίζεσθαι εἶναι ποιούμεθα. (Ἢ ὁ	Ἔρως	αὐτὸς οὐκ ἐῶν καθ´ αὑτοῦ
[15, 668]	ἀρθροῦται, βλαύτης δ´ οὐδεὶς ἔτ´	ἔρως	λευκῆς, ῥάβδον δ´ ὄψει τὴν
[15, 670]	δέ. Τοιοῦτος δ´ ἐστὶν ὁ	ἔρως·	οὐδένες γὰρ μᾶλλον τῶν ἐν
[15, 670]	πᾶν τὸ δεδεμένον, ὁ δὲ	ἔρως	στεφανουμένων τινῶν δεσμός ἐστιν (οὐθένες
[15, 669]	ἐρᾶν λέγονται. Πότερον ὅτι ὁ	ἔρως	τοῦ τῶν ἐρώντων ἤθους περιαιρεῖται
[15, 669]	ἐὰν λύωνται οἱ στέφανοι, ὅτι	ἐρῶσιν;	Τοῦτο γὰρ ἐν παισὶ τὰ
[15, 670]	λύσιν σημεῖον τοῦ περὶ τὸν	ἔρωτα	δεσμοῦ νομίζοντες ἐρᾶν φασιν τοὺς
[15, 692]	συμβαλοῦμαί τι μέλος ὑμῖν εἰς	ἔρωτα	κατὰ τὸν Κυθήριον ποιητήν, ὅτι
[15, 684]	καὶ λεπταὶ πτερίδες καὶ παιδὸς	ἔρωτες	λεύκῃ ἰσαιόμενοι, ἐν καὶ κρόκος
[15, 679]	Καλάμῳ περιφύεται αὐξόμενος ἔαρος ὀλολυγόνος	(ἔρωτι	κατατετηκώς. Πλέκεται δ´ οὗτος ἐκ
[15, 670]	οὐ τοῖς ἐρωμένοις ἀλλὰ τῷ	Ἔρωτι	ποιούμενοι τὴν τῶν στεφάνων ἀνάθεσιν
[15, 699]	ἔπος ἄκρον ἰὼν παιδομανεῖ σὺν	ἔρωτι	πότην ἶσον. Ἔγραφε δ´ ὡνὴρ
[15, 670]	ἄρα διὰ τὸ κατεστέφθαι τῷ	ἔρωτι	(τοὺς ἐρῶντας οὐκ ἐπίμονος αὐτῶν
[15, 667]	τὴν ἀγκύλην φασί. Βακχυλίδης ἐν	Ἐρωτικοῖς·	Εὖτε τὴν ἀπ´ ἀγκύλης ἵησι
[15, 669]	τινα, φησὶ Κλέαρχος ἐν πρώτῳ	Ἐρωτικῶν,	καὶ σημεῖον νομίζουσιν τοῦ καὶ
[15, 674]	δὲ τὸ γένος, ἐν βʹ	Ἐρωτικῶν	Ὁμοίων φασὶν ὅτι οἱ ἀρχαῖοι
[15, 674]	ἀκολουθεῖν. Ἀριστοτέλης δ´ ἐν δευτέρῳ	Ἐρωτικῶνκαὶ	Ἀρίστων ὁ περιπατητικός, Κεῖος δὲ
[15, 670]	τῶν στεφάνων ἀνάθεσιν τοῦ μὲν	Ἔρωτος	τὸν ἐρώμενον ἄγαλμα, τούτου δὲ
[15, 670]	μὴ στεφανοῦσθαι πρὶν κρατήσωσιν τοῦ	ἔρωτος·	τοῦτο δ´ ἔστιν ὅταν κατεργασάμενοι
[15, 688]	Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ ἔμπης	ἐς	γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ´
[15, 698]	ἐκάλουν Φακῆν. Λέγει γὰρ οὕτως·	(Ἐς	δὲ Θάσον μ´ ἐλθόντα μετεωρίζοντες
[15, 683]	ἐν κλήροισιν ἀνέτρεφεν Ἠμαθίοισιν, αἰὲν	ἐς	ἑξήκοντα πέριξ κομόωντα πετήλοις· δεύτερα
[15, 698]	βδελυρώτατε, τίς ς´ ἀνέπεισε καλὴν	ἐς	κρηπῖδα ποσὶν τοιοῖσδ´ ἀναβῆναι; Τοῖσι
[15, 666]	χθονὸς ἐκπρεπὲς ἔργον, ὃν σκοπὸν	ἐς	λατάγων τόξα καθιστάμεθα. Δικαίαρχος ὁ
[15, 668]	δὲ παρόντες ἐνείρετε χεῖρας ἅπαντες	ἐς	σφαίρας κυλίκων· καὶ πρὶν ἐκεῖνον
[15, 695]	Τελαμῶνος, Αἶαν αἰχμητά, λέγουσί σε	ἐς	Τροίαν ἄριστον ἐλθεῖν Δαναῶν μετ´
[15, 695]	Τελαμῶνα πρῶτον, Αἴαντα δὲ δεύτερον	ἐς	Τροίαν λέγουσιν ἐλθεῖν Δαναῶν καὶ
[15, 695]	με καλοὶ παῖδες φέροιεν Διονύσιον	ἐς	χορόν. ιηʹ Εἴθ´ ἄπυρον καλὸν
[15, 673]	τῆς μαντείας κατακολουθήσαντας αὐτοὺς ἀβλαβεῖς	ἔσεσθαι	(καὶ) δίκην ἐν εὐωχίαις ἀποδιδόντας
[15, 686]	μέλλουσιν ἡδεῖαί τε καὶ ἐλευθέριαι	ἔσεσθαι.	Καὶ ὁ θαυμασιώτατος δὲ Χρύσιππος
[15, 690]	(Βακκάρι δὲ τὰς ῥῖνας ἤλειφον·	ἐσθ´	οἵη περ κρόκος. Ἀχαιὸς δ´
[15, 686]	ὁ Σωκράτης· ὥσπερ γάρ τοι	ἐσθὴς	ἄλλη μὲν γυναικεία, ἄλλη δὲ
[15, 698]	τὴν παντοχάρυβδιν, τὴν ἐγγαστριμάχαιραν, ὃς	ἐσθίει	οὐ κατὰ κόσμον, ἔννεφ´, ὅπως
[15, 695]	Ἀχιλεύς, Τυδείδην τέ φασι τὸν	ἐσθλόν	(Διομήδεα) ιβʹ Ἐν μύρτου κλαδὶ
[15, 694]	στῆθος διελόντ´, ἔπειτα τὸν νοῦν	ἐσιδόντα,	κλείσαντα πάλιν, ἄνδρα φίλον νομίζειν
[15, 698]	ποτέ τις εἴπῃ σμικρὸν τυροῦντ´	ἐσιδοῦσα,	ὡς φιλίων ωρμην παρ´ Ἀθηναίοισιν
[15, 674]	στεφανοῦσθαι ἢ διὰ τὸ συμφέρειν	ἐσκεπάσθαι	καὶ συνδεδέσθαι τοὺς κροτάφους πρὸς
[15, 688]	πολλὰ τῶν μύρων διὰ σμύρνης	ἐσκευάζετο	καὶ ἥ γε στακτὴ καλουμένη
[15, 689]	τὸ παρ´ οὐδενί πω γεγονὸς	ἐσκευάζετο	λιβανώτινον μύρον. Μύρον δὲ χρηστὸν
[15, 670]	ἀλήθειαν τὸν τῆς ψυχῆς κόσμον	ἐσκύλευνται,	(καὶ) τούτοις καὶ τὸν τοῦ
[15, 671]	πλείους· ὅτι δ´ ἡμεῖς ψαμμακόσιοι	ἐσμὲν	δῆλον. Ὁ οὖν τῶν ἑξήκοντα
[15, 692]	Ἐπεὶ δ´ ἐνταῦθα τοῦ λόγου	ἐσμέν,	συμβαλοῦμαί τι μέλος ὑμῖν εἰς
[15, 688]	ἠλείφετο. Καὶ ἀλλαχοῦ δ´ ἔφη·	Ἐσμυρισμένας	κόμας καὶ στῆθος, ὡς ἂν
[15, 699]	ἑκάστοτε τοιούτων λεγομένων, ἐπεί ποτε	ἑσπέρα	κατελάμβανεν ἡμᾶς, ὃ μέν τις
[15, 683]	καὶ λύθρον ἑῶν ἐπλύνατο γυίων,	(ἑσπέριος	Νύμφαισιν Ἰαονίδεσσι νυχεύσων. Αὐτὰρ ἀκανθοβόλοιο
[15, 697]	καπυρωτέρας ᾠδὰς ἀσπάζεται μᾶλλον τῶν	ἐσπουδασμένων·	οἷαί εἰσιν αἱ Λοκρικαὶ καλούμεναι,
[15, 668]	καὶ φιλήματ´ ἐννέα. Ὅτι δὲ	ἐσπούδαστο	παρὰ τοῖς Σικελιώταις ὁ κότταβος
[15, 695]	ἐκαινέτην ιγʹ Αἰεὶ σφῷν κλέος	ἔσσεται	κατ´ αἶαν, φίλταθ´ Ἁρμόδιε καὶ
[15, 701]	τε δεταί, τάς τε τρεῖ	ἐσσύμενός	περ. Ἑλάνη δὲ ἡ λαμπὰς
[15, 666]	σκευάσω. {ΗΡ. Πάνυ βούλομαι· ἀλλανεμος	ἐστ´.	{Α. Ἀλλ´ εἰς θυίαν παιστέον.
[15, 699]	φησίν· Πίσσα δ´ ἀπὸ γραβίων	ἔσταζεν,	Ὅτι δὲ λυχνοῦχοι οἱ νῦν
[15, 701]	ποιήσει τις, ὁ Ἱππώνακτος ἴαμβος	ἔσται.	~Μετὰ ταῦτ´ ἤδη μελλόντων καὶ
[15, 667]	τὸν μάνην πεσεῖται καὶ ψόφος	ἔσται	πάνυ πολύς. {Β. Πρὸς θεῶν,
[15, 668]	τούτων· Κότταβον ἐνθάδε σοι τρίτον	ἑστάναι	οἱ δυσέρωτες (ἡμεῖς προστίθεμεν γυμνασίῳ
[15, 674]	θέμενοι θάλειαν ἑορτὴν ἀγάγωμεν Διονύσῳ.	Ἐστεφανοῦντο	δὲ καὶ τὰ στήθη καὶ
[15, 674]	τοὺς κροτάφους πρὸς τὸν οἶνον.	Ἐστεφανοῦντο	δὲ καὶ τὸ μέτωπον, ὡς
[15, 672]	χωρίον (ἔφη ὅτι καὶ λύγοις	ἐστεφανοῦντο	οἱ ἀρχαῖοι. Τεναρος δὲ ἀγροίκων
[15, 674]	ὅτι ὁ Μεγίστης τῇ λύγῳ	ἐστεφανοῦτο,	ὡς παρακειμένης ἐκ τοῦ δαψιλοῦς
[15, 669]	(Φὴς οὖν διὰ τί, τῶν	ἐστεφανωμένων	ἐὰν λύηται ὁ στέφανος, ἐρᾶν
[15, 669]	Διὰ τί δὲ λέγονται, τῶν	ἐστεφανωμένων	ἐὰν λύωνται οἱ στέφανοι, ὅτι
[15, 678]	ἐν τῇ Σικυωνίᾳ στεφάνωμα εὐῶδες·	Ἕστηκ´	ἀμφὶ κόμας εὐώδεας ἀγχόθι πατρὸς
[15, 690]	μνημονεύει Φερεκράτης ἐν Λήροις οὕτως·	Ἔστην	δὲ κἀκέλευον ἐγχέασθε νῷν βρένθειον,
[15, 684]	τυπῇσι· τὰ δ´ οὐ βάσιν	ἐστήριξαν,	(Θρῖα δ´ οὐ λέγει τὰ
[15, 680]	στεφάνους ἀνέβαλον ἐπὶ τὰς ἀκάνθας.	Ἐστὶ	δὲ παραπλήσια τὰ κλωνία στεφάνοις,
[15, 681]	Ἑρπύλλῳ, κρόκοις, ὑακίνθοις, ἑλιχρύσου κλάδοις.	Ἐστὶ	δὲ τὸ ἄνθος ὅμοιον λωτῷ.
[15, 692]	μύρον διὰ τὰ ἀρώματα ξηραντικόν	ἐστι,	διὸ καὶ αὐχμηροὶ οἱ μυριζόμενοι·
[15, 679]	ὁ πόθος καλούμενος. Οὗτος δέ	ἐστι	διττός, ὃ μὲν ἔχων τὸ
[15, 689]	Τὸ δὲ τήλινον καὶ γλυκύ	ἐστι	καὶ ἁπαλόν. Τὸ δὲ λευκόινον
[15, 682]	τὰ δὲ δωδεκάφυλλα, ἔνια δ´	ἐστὶ	καὶ ἑκατοντάφυλλα περὶ Φιλίππους. Λαμβάνοντες
[15, 697]	λέξων τὸν συρβηνέων χορὸν ὅστις	ἐστί.	Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς Οἴει γάρ,
[15, 667]	καὶ ὁ Ἀντιφάνης· ᾠὰ γάρ	ἐστι	καὶ πεμμάτια καὶ τραγήματα. Ὁμοίως
[15, 669]	τὰ Καλλιμάχου ἀναγινώσκων ἐπιγράμματα, ὧν	ἐστι	καὶ τοῦτο, ἐπεζήτουν μαθεῖν, εἰπόντος
[15, 691]	δὲ λεγομένης σάγδας μύρον δ´	ἐστὶ	καὶ τοῦτο Ἐπίλυκος ἐν Κωραλίσκῳ·
[15, 700]	Στρατιώτῃ· Ἀλλ´ ὁ πανὸς ὕδατός	ἐστι	μεστός. Πρότερος δὲ τούτων Αἰσχύλος
[15, 700]	δέσμην. Μένανδρος Ἀνεψιοῖς· Ὁ φανός	ἐστι	μεστὸς ὕδατος οὑτοσί· δεῖ τ´
[15, 690]	βακκάριδι κεχριμένον. Καὶ μήποτε οὔκ	ἐστι	μύρον ἡ βάκκαρις. Αἰσχύλος γὰρ
[15, 670]	κόσμος οὐδὲν ἔχων μόνιμον σημεῖόν	ἐστι	πάθους ἀβεβαίου μὲν κεκαλλωπισμένου δέ.
[15, 667]	τὸ πινακίσκιον λέγεις; ~{Α. Τοῦτ´	ἐστὶ	πλάστιγξ οὗτος ὁ κρατῶν γίγνεται.
[15, 681]	αὐτὴν θεωρίαν ἔχει, εὐῶδες δ´	ἐστὶ	πολὺ μᾶλλον. Ἀπολλόδωρος δὲ ἐν
[15, 666]	οὐ συνιεῖς; Κότταβος τὸ λυχνίον	ἐστί.	Πρόσεχε τὸν νοῦν· ᾠὰ μὲν
[15, 667]	κάρα, (τοῦ δ´ ἀγκυλητοῦ κοσσάβιός	ἐστι	σκοπὸς ἐκτεμὼν ἡβῶσα χεὶρ ἐφίετο.
[15, 693]	σκολίων· ἅπερ καὶ αὐτὰ ἄξιόν	ἐστί	σοι ἀπομνημονεῦσαι διά τε τὴν
[15, 675]	δὲ τοῦ Ναυκρατίτου στεφάνου τίς	ἐστι	τὴν ἄνθην πολλὰ ἀναζητήσας καὶ
[15, 688]	τὸ ἐν Αἰγύπτῳ, δευτερεῦον δ´	ἐστὶ	τὸ Κυπριακὸν καὶ τὸ ἐν
[15, 700]	Ἄλεξις· καὶ τάχα τούτῳ ὅμοιόν	ἐστι	τὸ παρὰ Θεοπόμπῳ ὀβελισκόλυχνον. Φιλύλλιος
[15, 681]	ἄλλοις δὲ ὅλα ὄρη πλήρη	ἐστὶ	τοῦ ἄνθους, καθάπερ ἐν Θρᾴκῃ.
[15, 680]	πυθόμενοι βασιλεύειν τὸν Βάβυν, ὅς	ἐστι	Τυφών. Δημήτριος δ´ ἐν τῷ
[15, 680]	οὗτος ὅταν ὥρα ᾖ, καὶ	ἐστὶ	τῷ χρώματι τὸ ἄνθος καὶ
[15, 666]	διὰ τούτων· Κότταβος ἐκ Σικελῆς	ἐστι	χθονὸς ἐκπρεπὲς ἔργον, ὃν σκοπὸν
[15, 698]	τεθνᾶσι καὶ εἰν Ἀίδαο δόμοισιν·	~(ἔστι	δέ τις Κλεόνικος, ὃν ἀθάνατον
[15, 695]	Κρητὸς ποιηθέν. Ἔχει δ´ οὕτως·	Ἔστι	μοι πλοῦτος μέγας δόρυ καὶ
[15, 686]	Δί´, ὦ Καλλία, τελέως ἡμᾶς	ἑστιᾷς·	οὐ γὰρ μόνον δεῖπνον ἄμεμπτον
[15, 676]	τἄγαλμα, καλέσας δὲ καὶ ἐφ´	ἑστίασιν	ἐν αὐτῷ τῷ ἱερῷ τοὺς
[15, 694]	πλουτεῖν διαφέρει· καλὸς δὲ πεινῶν	ἐστιν	αἰσχρὸν θηρίον. ~(Ἑξῆς δ´ ἐλέχθη
[15, 700]	λύχνους ὅσος ὁ τῶν ἡμερῶν	ἐστιν	ἀριθμὸς εἰς τὸν ἐνιαυτόν. Ἕρμιππος
[15, 681]	τε τῶν Εὐρωπαίων ἀνθέων εὔοσμος	ἐστίν.	Ἀρίστη δ´ ἐστὶν ἐν Ἰλλυριοῖς
[15, 670]	Ὁ μὲν Πλάτων οὕτως εἶπεν.	Ἐστὶν	δ´ ὃ λέγει τοιοῦτον· ~ἕνα
[15, 666]	δὲ καὶ κατακτούς τινας κοττάβους.	Ἐστὶν	δὲ λυχνία ἀναγόμενα πάλιν τε
[15, 678]	ἄνθη. Καὶ ὑπογλωττὶς δὲ στεφάνου	ἐστὶν	εἶδος. Θεόδωρος δ´ ἐν Ἀττικαῖς
[15, 667]	Νικοχάρης ἐν Λάκωσιν. Ἕτερον δ´	ἐστὶν	εἶδος παιδιᾶς τῆς ἐν λεκάνῃ.
[15, 701]	φίλοι, μαθεῖν βούλομαι εἴτε παροιμία	ἐστὶν	εἴτε ἐφύμνιον εἴτε τι ἄλλο.
[15, 681]	ἀνθέων εὔοσμος ἐστίν. Ἀρίστη δ´	ἐστὶν	ἐν Ἰλλυριοῖς τοῖς ἀνῳκισμένοις τῆς
[15, 671]	Οὐδ´ ἐν Τριβαλλοῖς ταῦτά γ´	ἐστὶν	ἔννομα· οὗ φασι τὸν θύοντα
[15, 696]	ἕν τι καὶ αὐτὸ εἶδός	ἐστιν	ἐξ αὐτῆς τῆς λέξεως φανερὸν
[15, 670]	τι προβάλλει στεφανωτικόν, ὅπερ ἄξιόν	ἐστιν	ἐπιλύσασθαι, οὕτως λέγοντος τοῦ φιλοσόφου·
[15, 671]	τε κοὐρανῷ λαλῶν, οἷς οὐθέν	ἐστιν	ἐπιμελὲς τῶν σῶν λόγων. Πόθεν
[15, 689]	τι ἑκάστῳ τῶν μελῶν ἡμῶν	ἐστιν	ἐπιτήδειον. Ἀντιφάνης γοῦν ἐν Θορικίοις
[15, 687]	στήθη παρακελευόμενος μυροῦν, ἐν οἷς	ἐστιν	ἡ καρδία, ὡς καὶ ταύτης
[15, 697]	ἀλλ´ αὐτὸς πολὺ τούτων ἀτακτότερός	ἐστιν	θεατής. Καὶ κατὰ τὸν παρῳδὸν
[15, 689]	δὲ μύρσινον, μήλινον· τοῦτο δ´	ἐστὶν	καὶ εὐστόμαχον καὶ ληθαργικοῖς χρήσιμον.
[15, 696]	ᾄδεσθαι ἐν Σάμῳ. Παιὰν δ´	ἐστὶν	καὶ ὁ εἰς Κρατερὸν τὸν
[15, 667]	Ἔγνωκ´, ἐγὼ δὲ χαλκίον (τοῦτ´	ἐστὶν	κοττάβειον) ἱστάναι καὶ μυρρίνας. ~(Ἕρμιππος
[15, 667]	δὲ καλούμενον κατακτὸν κοττάβιον τοιοῦτόν	ἐστιν·	(λυχνίον ἐστὶν ὑψηλόν, ἔχον τὸν
[15, 685]	κἀπιβόα τρίτον παιῶν´, ὡς νόμος	ἐστίν.	Ὁ δὲ πεποιηκὼς τοὺς εἰς
[15, 670]	μὲν κεκαλλωπισμένου δέ. Τοιοῦτος δ´	ἐστὶν	ὁ ἔρως· οὐδένες γὰρ μᾶλλον
[15, 698]	τοῖς χρόνοις κατὰ Φίλιππον. Οὗτός	ἐστιν	ὁ καὶ (Ἀθηναίοις λοιδορησάμενος, καὶ
[15, 671]	ἤδη γεγόνασιν, (εἰπὲ ἡμῖν τίς	ἐστιν	ὁ παρὰ τῷ χαρίεντι Ἀνακρέοντι
[15, 682]	ποιήματα· λέγει δ´ οὖν ὅστις	ἐστὶν	ὁ ποιήσας αὐτὰ ἐν τῷ
[15, 687]	καλὸν εἶχεν αὐτῇ· ταῦτα δ´	ἐστὶν	οἰκεῖα τῆς ἀρετῆς. Παρράσιος δὲ
[15, 696]	τὸν πρῶτον Αἰγύπτου βασιλεύσαντα παιάν	ἐστιν,	ὃν ᾄδουσιν Ῥόδιοι· ~(ἔχει γὰρ
[15, 670]	δὲ ἔρως στεφανουμένων τινῶν δεσμός	ἐστιν	(οὐθένες γὰρ ἄλλοι τῶν δεδεμένων
[15, 666]	ἡ τῶν κοττάβων εὕρεσις Σικελική	ἐστιν	παιδιά, ταύτην πρώτων εὑρόντων Σικελῶν,
[15, 674]	ὅλα. Τὸ δὲ πλῆρες τέλειόν	ἐστιν.	Τὸ δὲ στέφειν πλήρωσίν τινα
[15, 699]	ἐξηγεῖται ταύτην τὴν λέξιν· Γγράβιόν	ἐστιν	τὸ πρίνινον ἢ δρύινον ξύλον,
[15, 666]	εἶναι Σικελικὸν ὄνομα. (Λατάγη δ´	ἐστὶν	τὸ ὑπολειπόμενον ἀπὸ τοῦ ἐκποθέντος
[15, 684]	ἐπῶν δῆλον γίνεται ὅτι ἕτερόν	(ἐστιν	τὸ χελιδόνιον τῆς ἀνεμώνης· τινὲς
[15, 667]	κατακτὸν κοττάβιον τοιοῦτόν ἐστιν· (λυχνίον	ἐστὶν	ὑψηλόν, ἔχον τὸν μάνην καλούμενον,
[15, 700]	τηνικαῦτα μεθύων περιπατῶ. Ποῖος γάρ	ἐστιν	φανός, ὦ πρὸς τῶν θεῶν,
[15, 689]	τῶν μύρων, φησίν, ἃ μέν	ἐστιν	χρίματα, ἃ δ´ ἀλείμματα. Καὶ
[15, 669]	πάντ´ ἐγένοντο χαμαί. Σὸν οὖν	ἐστιν,	ὦ μουσικώτατε, τὴν χιλιέτη μου
[15, 693]	πρόνοια δὲ τυφλόν τι κἀσύντακτόν	ἐστιν,	ὦ πάτερ. (Ἐν δὲ τῷ
[15, 701]	ἔχοντα τὸν Ἀπόλλωνα. Τοῦτο δ´	ἐστὶν	ὡς ἂν εἴποι τις ἄφιε
[15, 696]	Ἑρμείαν τὸν Ἀταρνέα οὐ παιάν	ἐστιν,	ὡς ὁ τὴν τῆς ἀσεβείας
[15, 682]	ἡ γὰρ ἔκφυσις αὐτῶν οὕτως	ἐστὶν	ὥστ´ εἶναι τὰ μὲν ἐντός,
[15, 678]	τοὺς τραχήλους περιετίθεντο, ὡς σαφῶς	ἔστιν	μαθεῖν ἐκ τῆς Ἀλκαίου καὶ
[15, 670]	κρατήσωσιν τοῦ ἔρωτος· τοῦτο δ´	ἔστιν	ὅταν κατεργασάμενοι τὸν ἐρώμενον ἀπαλλαγῶσιν
[15, 680]	ἐν τοῖς Σιμωνίδου Ἐπιγράμμασιν ἰδεῖν	ἔστιν	οὕτως καλουμένου· Φοῖβον, ὃς ἁγεῖται
[15, 686]	τις ἡμῖν, ἵνα καὶ εὐωδίᾳ	ἑστιῴμεθα;	Μηδαμῶς, ἔφη ὁ Σωκράτης· ὥσπερ
[15, 682]	Ἀφροδίτη ὥραις παντοίαις τεθυωμένα εἵματα	ἕστο.	Οὗτος ὁ ποιητὴς καὶ τὴν
[15, 682]	αʹ οὑτωσί· Εἵματα μὲν χροὶ	ἕστο	τά οἱ Χάριτές τε καὶ
[15, 675]	τοῦ μίγματος προσηνῆ καὶ ἄλυπον	ἔσχον	ἀπόλαυσιν. Καὶ διὰ τοῦθ´ οἱ
[15, 679]	πόλει λίθινον καὶ θύρετρα λίθινα.	Ἔσω	τοῦ ἱεροῦ ἄκανθαι πεφύκασι λευκαὶ
[15, 668]	σφυρὸν ἀρθροῦται, βλαύτης δ´ οὐδεὶς	ἔτ´	ἔρως λευκῆς, ῥάβδον δ´ ὄψει
[15, 695]	Ὑπὸ παντὶ λίθῳ σκορπίος, ὦ	ἑταῖρ´,	ὑποδύεται. Φράζευ μή σε βάλῃ·
[15, 698]	τινες παρῳδιῶν ποιηταὶ γεγόνασιν, ὦ	ἑταῖρε·	ἐνδοξότατος δ´ ἦν Εὔβοιος ὁ
[15, 672]	Δημόκριτος ἔφη· ~Ἀρίσταρχος ὁ γραμματικώτατος,	ἑταῖρε,	ἐξηγούμενος τὸ χωρίον (ἔφη ὅτι
[15, 698]	τῶν ἐπῶν ὦ καλέ μου	ἑταῖρε,	ἕως ἔτι ἐμμένομεν ταῖς σπονδαῖς.
[15, 695]	ἐποιησάτην. ιδʹ (Ἀδμήτου λόγον, ὦ	ἑταῖρε,	μαθὼν τοὺς ἀγαθοὺς φίλει, τῶν
[15, 665]	θεός, κατὰ τὸν πάνσοφον Εὐριπίδην,	ἑταῖρε	Τιμόκρατες, οὐκ ἂν δυναίμην ἀπομνημονεύειν
[15, 675]	Καὶ περὶ μὲν τούτων, (ὦ	ἑταῖροι,	ταῦτα. Περὶ δὲ τοῦ Ναυκρατίτου
[15, 695]	ὄφιν λαβών· εὐθὺν χρὴ τὸν	ἑταῖρον	ἔμμεν καὶ μὴ σκολιὰ φρονεῖν.
[15, 686]	πολλὰ δὲ λυπήσας ἡμᾶς τοὺς	ἑταίρους.	Περιενεγκόντων δὲ τῶν παίδων ἐν
[15, 666]	Οὐ γὰρ κακῶς τινι τῶν	ἑταίρων	ἡμῶν ἐλέχθη τὸ Εἰ μὴ
[15, 665]	μόλις ἀναπεμπάζομαι, εἰπόντος τινὸς τῶν	ἑταίρων	τὰ ἐκ τῶν Λακώνων Πλάτωνος
[15, 693]	δευτέρῳ Ἀτθίδος Καὶ θέσμιον, φησίν,	ἐτέθη	τότε προσφέρεσθαι (μετὰ τὰ σιτία
[15, 696]	Κρατερὸν τὸν Μακεδόνα γραφείς, ὃν	ἐτεκτήνατο	Ἀλεξῖνος ὁ διαλεκτικός, φησὶν (Ἕρμιππος
[15, 689]	καὶ τιτθία, (σισυμβρίνῳ δὲ τὸν	ἕτερον	βραχίονα, ἀμαρακίνῳ δὲ τὰς ὀφρῦς
[15, 667]	τοῦ μάνου Νικοχάρης ἐν Λάκωσιν.	Ἕτερον	δ´ ἐστὶν εἶδος παιδιᾶς τῆς
[15, 701]	ἡ Λητὼ τῶν (παίδων τὸν	ἕτερον	ἐν ταῖς ἀγκάλαις ἔχουσα, ἐπιβᾶσα
[15, 684]	τῶν ἐπῶν δῆλον γίνεται ὅτι	ἕτερόν	(ἐστιν τὸ χελιδόνιον τῆς ἀνεμώνης·
[15, 679]	ἐνδύεσθαι. Ἀποροῦντος δ´ αὐτοῦ ἐπὶ	ἕτερον,	φησί, στέφανον μεταβήσομαι, ὁ Οὐλπιανός,
[15, 699]	λύχνον, καὶ δίμυξον δὲ λύχνον	ἕτερος,	ἄλλος δὲ ἑλάνην, ὃ δέ
[15, 679]	ἄνθος ὅμοιον ὑακίνθῳ, ὁ δ´	ἕτερος	ἄχρως, ἔκλευκος, ᾧ χρῶνται πρὸς
[15, 677]	κυρίως Ἀντινόειος καλεῖται· ὁ δὲ	ἕτερος	λώτινος ὀνομάζεται, κυανέαν ἔχων τὴν
[15, 692]	ἄλλων δὲ Ὑγείας καὶ ἑτέρων	ἑτέρου	ἐπιλεγόντων, τοὺς τούτων τῶν κράσεων
[15, 685]	Καταλαμβάνομεν τὸν πορνοβοσκὸν καὶ δύο	(ἑτέρους	κατὰ χειρὸς ἀρτίως εἰληφότας καὶ
[15, 692]	Σωτῆρος, ἄλλων δὲ Ὑγείας καὶ	ἑτέρων	ἑτέρου ἐπιλεγόντων, τοὺς τούτων τῶν
[15, 692]	Ἱστοριῶν περὶ μύρων τι λεγόμενον	ἐτήρησα,	οὐκ ἀλλότριον ἡμῶν τοῦ συμποσίου.
[15, 687]	Ἀθηνᾶν Φρόνησιν οὖσαν καὶ Νοῦν,	ἔτι	δ´ Ἀρετὴν ἐλαίῳ χριομένην καὶ
[15, 689]	δὲ τὸ σισύμβρινον καὶ ἑρπύλλινον,	ἔτι	δὲ κύπρινον καὶ κρόκινον· βέλτιστον
[15, 689]	ῥόδινον μὲν πρὸς πότον ἐπιτήδειον,	ἔτι	δὲ μύρσινον, μήλινον· τοῦτο δ´
[15, 689]	στακτὴ δὲ ἐπιτήδειος πρὸς πότον,	ἔτι	δὲ νάρδος. Τὸ δὲ τήλινον
[15, 680]	ἴφυον καὶ ἀμάρακος ὁ Φρύγιος,	ἔτι	δὲ ὁ πόθος καλούμενος. Ἐν
[15, 679]	ἴφυον καὶ ἀμάρακος ὁ Φρύγιος,	ἔτι	δὲ ὁ πόθος καλούμενος. Οὗτος
[15, 675]	καὶ τὴν οἴνων ἀναθυμίασιν ἀποκρουόμενον,	ἔτι	δὲ ῥόδινον ἔχοντά τι καὶ
[15, 681]	ἀρίστην ἐν Κύπρῳ καὶ Λήμνῳ,	ἔτι	δὲ Στρογγύλῃ καὶ Ἔρυκι καὶ
[15, 689]	γὰρ τοῦτο ἐκ τῶν κρίνων)	ἔτι	δὲ τὸ σισύμβρινον καὶ ἑρπύλλινον,
[15, 673]	ἐπιτρέψαι (φορεῖν τὸν καὶ νῦν	ἔτι	διαμένοντα τῆς δάφνης στέφανον. Μνημονεύειν
[15, 698]	ὦ καλέ μου ἑταῖρε, ἕως	ἔτι	ἐμμένομεν ταῖς σπονδαῖς. Καὶ ὁ
[15, 670]	οὖν τοῦ στεφάνου σημεῖον τοῦ	ἔτι	ἐν τῷ διαγωνίζεσθαι εἶναι ποιούμεθα.
[15, 701]	ἐπιβᾶσα τῷ λίθῳ τῷ νῦν	ἔτι	κειμένῳ ὑπὸ τῷ ποδὶ τῆς
[15, 665]	Τιμόκρατες, οὐκ ἂν δυναίμην ἀπομνημονεύειν	ἔτι	σοι τῶν πολλάκις λεχθέντων ἐν
[15, 676]	χώραις, ὡς καὶ Θεόφραστος ἱστορεῖ.	Ἔτι	τούτων λεγομένων ἐπεισῆλθον παῖδες στεφάνους
[15, 694]	πόλιν. γʹ (Ἐν Δήλῳ ποτ´	ἔτικτε	τέκνα Λατώ, Φοῖβον χρυσοκόμαν, ἄνακτ´
[15, 676]	κατὰ τὸν Χαιρήμονος Κένταυρον· Στεφάνους	ἑτοιμάζουσιν,	οὓς εὐφημίας κήρυκας εὐχαῖς προὐβάλοντο
[15, 672]	Διόπερ ἐξ ἐκείνου καθ´ ἕκαστον	ἔτος	ἀποκομίζεσθαι τὸ βρέτας εἰς τὴν
[15, 682]	περὶ τὸν κύκλον πεφυκέναι δι´	ἔτους	ἄνθη ἥδιστα καὶ εὐχρούστατα, ὅμοια
[15, 694]	μήθ´ ἑξῆς γινόμενον (ἀλλ´ ὅπου	ἔτυχεν	εἶναι) σκόλιον ἐκλήθη. Τὸ δὲ
[15, 665]	ἤδη; {Β. Σχεδὸν ἅπαντες. {Α.	Εὖ	γε· τί οὐ τρέχων σὺ
[15, 694]	τε, παῖ Διός, Φερσεφόνη· χαίρετον,	εὖ	δὲ τάνδ´ ἀμφέπετον πόλιν. γʹ
[15, 669]	συμπόσιον κοσμῶν καὶ τὸ σὸν	εὖ	θέμενος. (Φὴς οὖν διὰ τί,
[15, 699]	πότην ἶσον. Ἔγραφε δ´ ὡνὴρ	εὖ	παρ´ Ὁμηρείην ἀγλαίην ἐπέων πισσύγγους
[15, 667]	Ὅτι δὲ ἆθλον προὔκειτο τῷ	εὖ	προεμένῳ τὸν κότταβον προείρηκε μὲν
[15, 674]	ὅρπακας ἀνήτοιο συνερραις ἁπαλαῖσι χερσίν.	Εὐανθέα	γὰρ πέλεται καὶ Χάριτες μάκαιρα
[15, 674]	προσόρην, ἀστεφανώτοισι δ´ ἀπυστρέφονται. Ὡς	εὐανθέστερον	γὰρ καὶ κεχαρισμένον μᾶλλον τοῖς
[15, 681]	Ἀθήνησιν ἰωνιάν, οἱ δὲ κατ´	Εὔβοιαν	σιδηρῖτιν. Νίκανδρος δ´ ἐν δευτέρῳ
[15, 701]	Λητώ φησιν ἐκ Χαλκίδος τῆς	Εὐβοίας	ἀνακομίζουσαν εἰς Δελφοὺς Ἀπόλλωνα καὶ
[15, 698]	τὸν Βοιωτὸν δὲ καὶ τὸν	Εὔβοιον	τοὺς τὰς παρῳδίας γράψαντας λογίους
[15, 698]	ὦ ἑταῖρε· ἐνδοξότατος δ´ ἦν	Εὔβοιος	ὁ Πάριος, γενόμενος τοῖς χρόνοις
[15, 699]	ἣν ἐπιγράφουσιν Φιλίνην. Ὁ δὲ	Εὔβοιος	πολλὰ μὲν εἴρηκεν ἐν τοῖς
[15, 697]	πάντες ὅσοι πάρος ἦσαν ἄριστοι,	Εὔβοιός	τε καὶ Ἑρμογένης δῖοί τε
[15, 699]	χάριν. Ὃς δὲ Βοιωτοῦ ἔκλυεν,	Εὐβοίῳ	τέρψεται οὐδ´ ὀλίγον. (Πολλῶν οὖν
[15, 666]	λυχνία ἀναγόμενα πάλιν τε συμπίπτοντα.	Εὔβουλος	Βελλεροφόντῃ· Τίς ἂν λάβοιτο τοῦ
[15, 678]	καὶ Ἀντιφάνης ἐν Ἑαυτοῦ Ἐρῶντι,	(Εὔβουλος	δ´ ἐν Οἰνομάῳ ἢ Πέλοπι·
[15, 690]	δ´ ἐν Μαρικᾷ· Ψάγδαν ἐρυγγάνοντα.	Εὔβουλος	δ´ ἐν Στεφανοπώλισιν· Αἰγυπτίῳ ψάγδανι
[15, 668]	ἦν ἆθλον ἑξῆς λέγει ὁ	Εὔβουλος·	Εἶεν γυναῖκες· νῦν ὅπως τὴν
[15, 668]	τῆς τῶν ἀναιρουμένων χαρᾶς. (Μνημονεύει	Εὔβουλος	ἐν Ἀγκυλίωνι λέγων οὑτωσί· Καὶ
[15, 679]	πρὸς τοὺς τάφους. Καταλέγει δὲ	Εὔβουλος	καὶ ἄλλους στεφάνους· Αἰγίδιον, σὺ
[15, 685]	ἀπὸ μυρτίδος εὐγνήτων κλαδέων δισύναπτον.	(Εὔβουλος	Τιτθαῖς· Ὡς γὰρ εἰσῆλθε τὰ
[15, 679]	Ἀσκληπιάδης παρατιθέμενος τὰ ἐκ τῶν	Εὐβούλου	Στεφανοπωλίδων ταῦτα· Ὦ μάκαρ, ἥτις
[15, 665]	~(Εἴ μοι τὸ Νεστόρειον	εὔγλωσσον	μέλος Ἀντήνορός τε τοῦ Φρυγὸς
[15, 685]	ἔφερεν στέφανον λεπτᾶς ἀπὸ μυρτίδος	εὐγνήτων	κλαδέων δισύναπτον. (Εὔβουλος Τιτθαῖς· Ὡς
[15, 669]	φησίν· Πίνειν μένοντα τὸν καλῶς	εὐδαίμονα	(κρεῖττον· μάχαι δ´ ἄλλοισι καὶ
[15, 702]	ὄαροι· σέθεν δὲ χωρὶς οὔτις	εὐδαίμων	ἔφυ. Σώπατρος γὰρ ὁ φλυακογράφος
[15, 684]	λειμὼν κάλλεα, βουφθαλμόν τε καὶ	εὐειδὲς	Διὸς ἄνθος, (χάλκας, σὺν δ´
[15, 672]	καὶ μετ´ οὐ πολὺ τοῖς	εὐεργετηθεῖσιν	ἀνθρώποις ὑπ´ αὐτοῦ κατὰ τὴν
[15, 683]	ἐπιμεμφής, (Ληθαίου Μάγνητος ἐφ´ ὕδασιν	εὐθαλέουσα.	Κισσοῦ δ´ ἄλλοτε κλῶνας ἐυρρίζου
[15, 672]	τὸν Ἡραίτην ὅρμον καὶ ἀποβάντας	εὐθέως	ἔχεσθαι τῆς πράξεως. Ἀθύρου δὲ
[15, 695]	ἔφη, χαλᾷ τὸν ὄφιν λαβών·	εὐθὺν	χρὴ τὸν ἑταῖρον ἔμμεν καὶ
[15, 688]	μόνον τοῦ σώματος· ὀρχῇ γὰρ	εὐθύς,	ἄν μ´ ἴδῃς δεδοικότα. Πλάτων
[15, 685]	τὰ γερόντια τότ´ εἰς δόμους,	εὐθὺς	ἀνεκλίνετο· παρῆν στέφανος ἐν τάχει,
[15, 686]	μὲν ἀλειψάμενος δοῦλος καὶ ἐλεύθερος	εὐθὺς	ἅπας ὅμοιον ὄζει· αἱ δ´
[15, 690]	οἷον ἔπνευσεν ὁ μιαρὸς φάσκωλος	εὐθὺς	λυόμενός μοι τοῦ μύρου καὶ
[15, 673]	λύρη, θυμῆρες πίνοντες ὅπως Διὸς	εὐκλέα	νύμφην μέλπωμεν, νήσου δεσπότιν ἡμετέρης.
[15, 680]	τοῦ ΕΛΙΧΡΥΣΟΥ τῷ ἄνθει στεφανῶται,	εὔκλειαν	ἴσχει μύρῳ ῥαίνων. Μνημονεύει αὐτοῦ
[15, 698]	πολλοὺς Θασίων εἰς ὁλκάδα βάλλει	(εὐκούρων	βδελυρῶν, ὀλλύντων τ´ ὀλλυμένων τε
[15, 681]	διαλλάσσοντα τίθησιν νάρκισσον καὶ λείριον.	Εὔμαχος	δ´ ὁ Κορκυραῖος ἐν Ῥιζοτομικῷ
[15, 689]	δὲ πρῶτον διὰ Στρατονίκην τὴν	Εὐμένους.	Ἡ δὲ Συρία τὸ παλαιὸν
[15, 699]	γαστρὶ μᾶλλον τοῦ δέοντος προσαγαγών.	Εὐμήδης	δ´ ἐν Σφαττομένῳ προειπών· (Ἐπικράτης
[15, 672]	λύγου θωράκιον ἀπερείσασθαι καὶ τοὺς	εὐμηκεστάτους	τῶν κλάδων ἑκατέρωθεν ἐπισπασαμένους περιειλῆσαι
[15, 698]	τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποιητὴς ἐν	Εὐνείδαις	καὶ τῶν κατ´ αὐτὸν Ἡγήμων
[15, 702]	τοῖς θεοῖς πᾶσι καὶ πάσαις	εὐξ̣	άμενος, ἐπισπείσας τοῦ οἴνου καὶ
[15, 682]	ῥόδον φησὶ τοὺς Ἀρκάδας καλεῖν	εὔομφον	ἀντὶ τοῦ εὔοσμον. Ἀπολλόδωρος δ´
[15, 682]	ἐντός, τὰ δὲ ἐκτός· οὐκ	εὔοσμα	δὲ οὐδὲ μεγάλα τοῖς μεγέθεσιν.
[15, 682]	Ἀρκάδας καλεῖν εὔομφον ἀντὶ τοῦ	εὔοσμον.	Ἀπολλόδωρος δ´ ἐν δʹ Παρθικῶν
[15, 681]	μόνη τε τῶν Εὐρωπαίων ἀνθέων	εὔοσμος	ἐστίν. Ἀρίστη δ´ ἐστὶν ἐν
[15, 682]	μᾶλλον ὧν τραχὺ τὸ κάτω.	(Εὐοσμότατα	δὲ τὰ ἐν Κυρήνῃ, διὸ
[15, 695]	ἀπώλεσας, μάχεσθαι ἀγαθούς τε καὶ	εὐπατρίδας,	οἳ τότ´ ἔδειξαν οἵων πατέρων
[15, 690]	δῶ τῶν μύρων· ψάγδαν φιλεῖς;	Εὔπολις	δ´ ἐν Μαρικᾷ· Ψάγδαν ἐρυγγάνοντα.
[15, 666]	ὅτι δὲ καὶ χαλκοῦν ἦν,	Εὔπολις	ἐν Βάπταις λέγει· χαλκῷ περὶ
[15, 667]	ἢ Διοκλῆς ἐν Κύκλωψι καὶ	Εὔπολις	Ἕρμιππός τε ἐν τοῖς Ἰάμβοις.
[15, 691]	ἐν Δαιταλεῦσιν καὶ ἐν Μαρικᾷ	Εὔπολις	Σάγδαν ἐρυγγάνοντα λέγων. Ὅπερ ὁ
[15, 690]	φησὶ μύρον τι ΠΛΑΓΓΟΝΙΟΝ καλεῖσθαι,	εὑρεθὲν	ὑπό τινος Πλαγγόνος. Ὁμοίως ἱστορεῖ
[15, 692]	Τοῦτον δὲ καὶ στέφανον πρῶτον	εὑρεῖν	καὶ σχεδίας καὶ πλοῖα καὶ
[15, 672]	βρέτας ἠφανίσθη καὶ ζητήσεως γενομένης	εὑρεῖν	μὲν αὐτὸ τοὺς ζητοῦντας ἐπὶ
[15, 671]	λέγει τοιοῦτον· ~ἕνα βούλεσθαι ἀριθμὸν	εὑρεῖν,	ᾧ ἕως τοῦ τελευταίου εἰσελθόντος
[15, 675]	Ἀνδρέας, εἶτα πιέσας καὶ κουφισθεὶς	εὗρεν	κεφαλαλγίας δεσμὸν φάρμακον. Τούτῳ οὖν
[15, 692]	ὃν καὶ πατέρα προσαγορεύομεν, πρῶτος	εὗρεν	στέφανον. Ἱστορεῖ δὲ τοῦτο Δράκων
[15, 677]	οὖν ἐπὶ τῇ τῆς ἐννοίας	εὑρέσει	καὶ καινότητι τὴν ἐν Μουσῶν
[15, 666]	πρῶτον μὲν ἡ τῶν κοττάβων	εὕρεσις	Σικελική ἐστιν παιδιά, ταύτην πρώτων
[15, 698]	τῶν προγενεστέρων ποιητῶν ὑπερέχειν ἐπιγεγονότας.	Εὑρετὴν	μὲν οὖν τοῦ γένους Ἱππώνακτα
[15, 675]	βίος ἀνεῖναι τὸ στέφος, τὸν	εὑρετὴν	τοῦ πώματος καὶ τῶν δι´
[15, 700]	δᾷδας καλεῖ. Οὐ παλαιὸν δ´	εὕρημα	λύχνος· φλογὶ δ´ οἱ παλαιοὶ
[15, 677]	καὶ παρ´ ἐμοῦ κατὰ τὸν	Εὐριπίδην·	Ἐκ παντὸς (γὰρ) ἄν τις
[15, 665]	δοίη θεός, κατὰ τὸν πάνσοφον	Εὐριπίδην,	ἑταῖρε Τιμόκρατες, οὐκ ἂν δυναίμην
[15, 668]	λάταξ πᾶσιν ἐπεκτύπει δόμοις. Καὶ	Εὐριπίδης	ἐν Πλεισθένει· Πολὺς δὲ κοσσάβων
[15, 666]	νικῶσιν ἐν τῷ πότῳ, ὡς	Εὐριπίδης	παρίστησιν ἐν Οἰνεῖ λέγων οὕτως·
[15, 674]	οἶνον πόνους τῶν κεφαλαλγιῶν δεσμοὺς	εὕρισκον	τοὺς τυχόντας, τῆς τῶν κροτάφων
[15, 678]	παρὰ Πλάτωνι ἐν Διὶ Κακουμένῳ.	(Εὑρίσκω	δὲ καὶ παρὰ τοῖς κωμικοῖς
[15, 673]	ὅπερ νῦν ἐν τῇ Ῥώμῃ	εὕρομεν	παρὰ τῇ ἀντικοττυραι Δημητρίῳ. Τοιοῦτος
[15, 673]	αὐτὸς ἐν τῇ καλῇ Ἀλεξανδρείᾳ	εὗρον	κτησάμενος τὸ τοῦ Μηνοδότου συγγραμμάτιον
[15, 672]	κατὰ τὴν Σάμον ἐνδόξων ἀναγραφή,	εὗρον	τὸ ζητούμενον. Ἀδμήτην γάρ φησιν
[15, 675]	Ἀγαθὸν ἐπιφωνοῦσι Δαίμονα, τιμῶντες τὸν	εὑρόντα	(δαίμονα) ἦν δ´ οὗτος ὁ
[15, 666]	Σικελική ἐστιν παιδιά, ταύτην πρώτων	εὑρόντων	Σικελῶν, ὡς Κριτίας φησὶν ὁ
[15, 683]	εὐθαλέουσα. Κισσοῦ δ´ ἄλλοτε κλῶνας	ἐυρρίζου	καπέτοισιν, πολλάκι δὲ στέφος αὐτὸ
[15, 667]	γὰρ δεῖ σφόδρα τὴν χεῖρα	εὐρύθμως	πέμπειν τὸν κότταβον, ὡς Δικαίαρχός
[15, 667]	ἀγκυλητοὺς λέγει κοττάβους διὰ τούτων·	Εὐρύμαχος,	οὐ γὰρ ἄλλος, οὐδὲν ἧσσον
[15, 698]	ἐν τοῖς ἑξαμέτροις· (Μοῦσά μοι	Εὐρυμεδοντιάδεα,	τὴν παντοχάρυβδιν, τὴν ἐγγαστριμάχαιραν, ὃς
[15, 696]	(Δημόφιλος εἰς αἰδωτε παρασκευασθεὶς ὑπ´	Εὐρυμέδοντος,	ὡς ἀσεβοῦντος καὶ ᾄδοντος ἐν
[15, 672]	ζητούμενον. Ἀδμήτην γάρ φησιν τὴν	Εὐρυσθέως	ἐξ Ἄργους φυγοῦσαν ἐλθεῖν εἰς
[15, 694]	λέγοντα οὕτως· (Ὁ τὸ σκόλιον	εὑρὼν	ἐκεῖνος, ὅστις ἦν, τὸ μὲν
[15, 700]	σέλας. Ἄλεξις Μίδωνι· ~(Ὁ πρῶτος	εὑρὼν	μετὰ λυχνούχου περιπατεῖν τῆς νυκτὸς
[15, 681]	τοῦ θέρους μόνη τε τῶν	Εὐρωπαίων	ἀνθέων εὔοσμος ἐστίν. Ἀρίστη δ´
[15, 678]	δ´ ἐν αὐτῷ τὰ τῆς	Εὐρώπης	ὀστᾶ κομίζεσθαι, ἣν ἐκάλουν Ἑλλωτίδα.
[15, 689]	μήλινον· τοῦτο δ´ ἐστὶν καὶ	εὐστόμαχον	καὶ ληθαργικοῖς χρήσιμον. Τὸ δ´
[15, 689]	ληθαργικοῖς χρήσιμον. Τὸ δ´ οἰνάνθινον	εὐστόμαχον	ὂν καὶ τὴν διάνοιαν ἀπαραπόδιστον
[15, 667]	ἀγκύλην φασί. Βακχυλίδης ἐν Ἐρωτικοῖς·	Εὖτε	τὴν ἀπ´ ἀγκύλης ἵησι τοῖσδε
[15, 689]	μύρον. Μύρον δὲ χρηστὸν μύρῳ	εὐτελεῖ	ἐπιχεόμενον ἐπιπολῆς μένει· μέλι δὲ
[15, 685]	σὺ μὲν τὴν δευτέραν τράπεζαν	εὐτρεπῆ	ποίει, κόσμησον αὐτὴν παντοδαποῖς τραγήμασιν,
[15, 679]	συνίλλεται (τε) ἡδυπότατον περὶ νυμφίον	εὔτριχα,	Κισσὸς ὅπως Καλάμῳ περιφύεται αὐξόμενος
[15, 686]	αὐτὸς αὑτοῦ σιωπὴν καταμαντευσάμενος ἀπέθανεν	εὐτυχῶς,	οὐδένα καιρὸν νόσῳ παραδούς, πολλὰ
[15, 680]	τῷ χρώματι τὸ ἄνθος καὶ	εὐφεγγές.	Λέγεται δέ τις μῦθος ὑπὸ
[15, 676]	Χαιρήμονος Κένταυρον· Στεφάνους ἑτοιμάζουσιν, οὓς	εὐφημίας	κήρυκας εὐχαῖς προὐβάλοντο δαιμόνων. (Καὶ
[15, 676]	ἔφη ποιητής· Στεφάνους τεμόντες, ἀγγέλους	εὐφημίας.	Σὺ δὲ μὴ τὰ ἐκ
[15, 700]	Ἀγνοίᾳ· (Ἅψαντες λύχνον λυχνεῖον ἐζητοῦμεν.	Εὐφορίων	δ´ ἐν Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασιν Διονύσιόν
[15, 694]	γελάσειας, ὦ Πάν, ἐπ´ ἐμαῖς	εὔφροσι	ταῖσδ´ ἀοιδαῖς κεχαρημένος. εʹ Ἐνικήσαμεν
[15, 676]	Στεφάνους ἑτοιμάζουσιν, οὓς εὐφημίας κήρυκας	εὐχαῖς	προὐβάλοντο δαιμόνων. (Καὶ ἐν τῷ
[15, 667]	κοττάβῳ· καί τις ἦν ἀκριβὴς	εὐχέρεια	τῆς βολῆς. Μνημονεύει δὲ τοῦ
[15, 681]	Ἀλκμὰν ἐν τούτοις· ~(Καὶ τὶν	εὔχομαι	φέροισα τόνδ´ ἑλιχρύσω πυλεῶνα κἠράτω
[15, 682]	δι´ ἔτους ἄνθη ἥδιστα καὶ	εὐχρούστατα,	ὅμοια ταῖς καλουμέναις ΚΑΛΧΑΙΣ. Τῶν
[15, 678]	στεφάνωμα εὐῶδες· Ἕστηκ´ ἀμφὶ κόμας	εὐώδεας	ἀγχόθι πατρὸς καλὸν Ἰακχαῖον θηκαμένη
[15, 682]	ἀμφιπόλοισι φιλομειδὴς Ἀφροδίτη πλεξάμεναι στεφάνους	εὐώδεας	ἄνθεα γαίης ἂν κεφαλαῖσιν ἔθεντο
[15, 681]	τὴν μὲν αὐτὴν θεωρίαν ἔχει,	εὐῶδες	δ´ ἐστὶ πολὺ μᾶλλον. Ἀπολλόδωρος
[15, 678]	Ἰάκχα, ἐν τῇ Σικυωνίᾳ στεφάνωμα	εὐῶδες·	Ἕστηκ´ ἀμφὶ κόμας εὐώδεας ἀγχόθι
[15, 689]	ἁπαλόν. Τὸ δὲ λευκόινον καὶ	εὐῶδες	καὶ σφόδρα πεπτικόν. Θεόφραστος δὲ
[15, 687]	καὶ ταύτης δηλονότι παρηγορουμένης τοῖς	εὐώδεσι.	Τοῦτο δ´ ἔπρασσον οὐ μόνον
[15, 682]	τοῖς μεγέθεσιν. Τὰ δὲ πεντάφυλλα	εὐώδη	μᾶλλον ὧν τραχὺ τὸ κάτω.
[15, 686]	ἐνέγκαι τις ἡμῖν, ἵνα καὶ	εὐωδίᾳ	ἑστιῴμεθα; Μηδαμῶς, ἔφη ὁ Σωκράτης·
[15, 681]	τῷ στύφειν, πολὺ δ´ ἀρίστην	εὐωδίαν	καὶ δυναμένην τέρπειν, (ἀλλὰ πρὸς
[15, 687]	δ´ ἔπρασσον οὐ μόνον τῆς	εὐωδίας	ἀπὸ τοῦ στήθους κατὰ φύσιν
[15, 674]	ἐκ τοῦ δαψιλοῦς ἐν ᾧ	εὐωχεῖτο	τόπῳ, συνδέσεως ἕνεκα τῶν κροτάφων.
[15, 673]	ἀβλαβεῖς ἔσεσθαι (καὶ) δίκην ἐν	εὐωχίαις	ἀποδιδόντας τῇ θεῷ τὴν προσήκουσαν.
[15, 685]	ἀρχὴν ποιεῖται τὸν στέφανον τῆς	εὐωχίας	οὑτωσὶ λέγων· Κατὰ χειρὸς δ´
[15, 692]	τοῖς βασιλικοῖς συμποσίοις ὅταν τοῖς	εὐωχουμένοις	δοθῶσιν οἱ στέφανοι, εἰσίασίν τινες
[15, 667]	τε ἐπ´ αὐτῆς ὀξύβαφα κενά,	ἐφ´	ἃ βάλλοντες τὰς λατάγας ἐκ
[15, 676]	Ἀφροδίτῃ τἄγαλμα, καλέσας δὲ καὶ	ἐφ´	ἑστίασιν ἐν αὐτῷ τῷ ἱερῷ
[15, 697]	γάρ, ἔφη, κάθαρμα, θυμοῦσθαί με	ἐφ´	οἷς εἴρηκας ἢ κἀπ´ ὀλίγον
[15, 667]	ὑψηλόν, ἔχον τὸν μάνην καλούμενον,	ἐφ´	ὃν τὴν καταβαλλομένην ἔδει πεσεῖν
[15, 683]	Λεύκοφρυν ἀγασσαμένη ἐπιμεμφής, (Ληθαίου Μάγνητος	ἐφ´	ὕδασιν εὐθαλέουσα. Κισσοῦ δ´ ἄλλοτε
[15, 680]	δὲ παραπλήσια τὰ κλωνία στεφάνοις,	ἐφ´	ὧν τὸ ἄνθος φύεται. Ὁ
[15, 700]	Συμπλεούσαις· Ὁ φανὸς ἡμῖν οὐκ	ἔφαινεν	οὐδὲ ἕν. {Β. Ἔπειτα φυσᾶν
[15, 697]	πεποιημένους ὑπὸ Ἑρμίππου τοῦ Κυζικηνοῦ,	ἐφαμίλλων	γενομένων τῶν παιᾶνας ποιησάντων καὶ
[15, 699]	μὲν γάρ τις τὸν γλωσσογράφον	ἔφασκεν	Ἀθηναίους λέγειν τὰς λαμπάδας φανούς.
[15, 700]	ἅψεις μοι λύχνον; (Ἄλλοι δὲ	ἔφασκον	φανὸν λέγεσθαι τὴν λαμπάδα, οἳ
[15, 684]	χροιῇσιν. (Ἐν ἐνίοις δὲ γράφεται	ἐφελκόμεναι	φιλοχροιαῖς. (Πᾶς δέ τις ἢ
[15, 684]	ἠιθέας ἀνεμωνίδες ἀστράπτουσαι τηλόθεν ὀξυτέρῃσιν	ἐφελκόμεναι	χροιῇσιν. (Ἐν ἐνίοις δὲ γράφεται
[15, 685]	ἀργυρέᾳ φέρων προχόῳ ἐπέχευεν. Εἶτ´	ἔφερεν	στέφανον λεπτᾶς ἀπὸ μυρτίδος εὐγνήτων
[15, 683]	βώλοισι φυτεύσεις, ὄφρα κλάδοις μακροῖσιν	ἐφερπύζων	διάηται ἠὲ κατακρεμάησιν ἐφιμείρων ποτὰ
[15, 681]	ὅμοιον λωτῷ. Θεμισταγόρας δ´ ὁ	Ἐφέσιος	ἐν τῇ ἐπιγραφομένῃ Χρυσέῃ Βύβλῳ
[15, 689]	μύρον, ἀλλ´ οὐχ οἱ τόποι.	~(Ἔφεσός	γέ τοι πρότερον, φησί, τοῖς
[15, 697]	μετὰ ταῦτα ἀποβλέψας εἰς αὐτὸν	ἔφη·	ἀλλ´ ἐπειδή μοι ὀργίζῃ, ἔρχομαί
[15, 696]	φωνέοντες. Τούτων λεχθέντων ὁ Δημόκριτος	ἔφη·	ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ ὑπὸ
[15, 694]	ὡς ἄριστα εἰρημένου, ὁ Μυρτίλος	ἔφη	Ἀναξανδρίδην αὐτὸ διακεχλευακέναι τὸν κωμῳδιοποιὸν
[15, 671]	καὶ ἀναζητεῖν προσποιουμένου ὁ Δημόκριτος	ἔφη·	~Ἀρίσταρχος ὁ γραμματικώτατος, ἑταῖρε, ἐξηγούμενος
[15, 692]	Ἀντιφάνης μὲν γὰρ ἐν Ἀγροικίσιν	ἔφη·	Ἁρμόδιος ἐπεκαλεῖτο, παιὰν ᾔδετο, μεγάλην
[15, 701]	αἰεί ποτε τῷ Οὐλπιανῷ ἀντικορυσσόμενος	ἔφη·	ἐμοὶ δέ, παῖ δωρόδειπνε, ἀσσαρίου
[15, 674]	μέτωπον, ὡς ὁ καλὸς Ἀνακρέων	ἔφη·	Ἐπὶ δ´ ὀφρύσιν σελίνων στεφανίσκους
[15, 688]	ἐοῦς´ ἠλείφετο. Καὶ ἀλλαχοῦ δ´	ἔφη·	Ἐσμυρισμένας κόμας καὶ στῆθος, ὡς
[15, 677]	στέφειν. Σὺ δὲ οἴει με,	ἔφη,	Θετταλὲ ποικιλόμυθε, τῶν κοινῶν τούτων
[15, 687]	δὲ καὶ πολεμικὸς ποιητὴς Ἀλκαῖος	ἔφη·	Κὰδ δὲ χευάτω μύρον ἁδὺ
[15, 697]	Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς Οἴει γάρ,	ἔφη,	κάθαρμα, θυμοῦσθαί με ἐφ´ οἷς
[15, 701]	ἄλλο. Πρὸς ὃν ὁ Δημόκριτος	ἔφη·	Κλέαρχος ὁ Σολεὺς οὐδενὸς ὢν
[15, 686]	ἵνα καὶ εὐωδίᾳ ἑστιῴμεθα; Μηδαμῶς,	ἔφη	ὁ Σωκράτης· ὥσπερ γάρ τοι
[15, 666]	κοιλίας ἐπισχετικόν. Πρὸς ὃν Οὐλπιανὸς	ἔφη·	Ὄρσ´ Ἀσκληπιάδη, καλέει κρείων σε
[15, 672]	γραμματικώτατος, ἑταῖρε, ἐξηγούμενος τὸ χωρίον	(ἔφη	ὅτι καὶ λύγοις ἐστεφανοῦντο οἱ
[15, 665]	τοῦ στομάχου πίνοντες ἄμυστιν ἀποβλύζουσιν,	ἔφη	οὐκ εἶναι παλαιὰν ταύτην παράδοσιν
[15, 676]	τῷ Διονύσῳ δὲ ὁ αὐτὸς	ἔφη	ποιητής· Στεφάνους τεμόντες, ἀγγέλους εὐφημίας.
[15, 686]	οὗτος ἐν ταῖς ἐπιγραφομέναις Κηρσὶν	ἔφη·	Σύνδειπνος ἢ ´πίκωμος ἢ μαζαγρέτας,
[15, 697]	λέγοντος τοῦ Δημοκρίτου ὁ Κύνουλκος	ἔφη·	Τί μ´ ἀνέμνασας κείνων κυλίκων;
[15, 669]	ἐπεὶ θόρυβος κατεῖχεν τὸ συμπόσιον,	ἔφη·	τίς οὗτος ὁ τῶν συρβηνέων
[15, 701]	ἰὴ παιὼν ἐπιφθεγγομένων ὁ Ποντιανὸς	ἔφη·	(Τὸ ἰὴ παιών, ἄνδρες φίλοι,
[15, 673]	τῆς δάφνης· τὴν δ´ αὐτὸς	ἔφη	τοῖς τὴν θεὸν θεραπεύουσι μόνοις
[15, 698]	ἕν. Καὶ ὃς Τίς ἡδέως,	ἔφη,	τῶν ἐπῶν ὦ καλέ μου
[15, 671]	Κύνουλκον Οἵῳ μ´ ὁ δαίμων,	ἔφη,	φιλοσόφῳ συνῴκισεν· κατὰ τὸ Θεογνήτου
[15, 695]	θʹ Ὁ δὲ καρκίνος ὧδ´	ἔφη,	χαλᾷ τὸν ὄφιν λαβών· εὐθὺν
[15, 687]	γυμναζομένην. (Τούτοις ἀπαντήσας ὁ Μασσούριος	ἔφη·	Ὦ δαιμόνιε ἀνδρῶν, οὐκ οἶδας
[15, 671]	χοροῦ; Καὶ ὃς οὐ πρότερον,	ἔφη,	ὦ οὗτος, διδάξω σε, πρὶν
[15, 667]	ἐστι σκοπὸς ἐκτεμὼν ἡβῶσα χεὶρ	ἐφίετο.	Ὅτι δὲ ἆθλον προὔκειτο τῷ
[15, 683]	φυλλάσιν ἦ γὰρ πάντα διοιγομέναισιν	ἐφίζει	ἑρπετά, ~τὴν δὲ δρόσοισιν ἐισκομένην
[15, 667]	ἐγὼ μὲν σφενδόνῃ οὐκ ἂν	ἐφικοίμην	αὐτός´. {Α. Ἀλλὰ μάνθανε. Ἀγκυλοῦντα
[15, 683]	μακροῖσιν ἐφερπύζων διάηται ἠὲ κατακρεμάησιν	ἐφιμείρων	ποτὰ Νυμφέων. Καὶ δ´ αὐτῆς
[15, 675]	ὄψιν ἢ πρὸς ὀσμὴν ἐπιτερποῦς	ἐφρόντισαν.	Διὸ μυρσίνης μὲν στέφανον στύφοντα
[15, 702]	σέθεν δὲ χωρὶς οὔτις εὐδαίμων	ἔφυ.	Σώπατρος γὰρ ὁ φλυακογράφος ἐν
[15, 701]	βούλομαι εἴτε παροιμία ἐστὶν εἴτε	ἐφύμνιον	εἴτε τι ἄλλο. Πρὸς ὃν
[15, 681]	κωμῳδιοποιὸς Ἀντιφάνης ἐν Κιθαριστῇ· Οὐκ	ἐφύσων	οἱ Λάκωνες ὡς ἀπόρθητοί ποτε;
[15, 678]	ἔχει σύκων κυλιστὸν στέφανον. ἀλλ´	ἔχαιρε	καὶ Ζῶν τοῖς τοιούτοις. Ἐν
[15, 681]	φησίν, Ἰωνιάδες τινὲς νύμφαι Ἴωνι	ἐχαρίσαντο	πρώτῳ. Τὸν δὲ ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ ἐν
[15, 677]	ἐν Μουσῶν αὐτῷ σίτησιν ἔχειν	ἐχαρίσατο.	(Καὶ Κρατῖνος δ´ ὁ κωμῳδιοποιὸς
[15, 697]	παιάν ἐστιν, ὃν ᾄδουσιν Ῥόδιοι·	~(ἔχει	γὰρ τὸ ἰηπαιὰν ἐπίφθεγμα, ὥς
[15, 696]	ἔντροφος ἠελίου χήρωσεν αὐγάς. Οὐκ	ἔχει	δ´ οὐδὲ τὸ παιανικὸν ἐπίρρημα,
[15, 695]	ὑπὸ Ὑβρίου τοῦ Κρητὸς ποιηθέν.	Ἔχει	δ´ οὕτως· Ἔστι μοι πλοῦτος
[15, 680]	ταύτας εἶναί φησιν γράφων οὕτως·	Ἔχει	δὲ ὁ κάτω τόπος καὶ
[15, 692]	γράφων οὕτως· Ἰανὸν δὲ λόγος	ἔχει	διπρόσωπον γεγονέναι, τὸ μὲν ὀπίσω
[15, 681]	φησί, τὴν μὲν αὐτὴν θεωρίαν	ἔχει,	εὐῶδες δ´ ἐστὶ πολὺ μᾶλλον.
[15, 694]	ἀγροτέραν Ἄρτεμιν, ἃ γυναικῶν μέγ´	ἔχει	κράτος. δʹ Ὦ Πάν, Ἀρκαδίας
[15, 678]	Ἱππίσκῳ· Ὁ τρίτος οὗτος δ´	ἔχει	σύκων κυλιστὸν στέφανον. ἀλλ´ ἔχαιρε
[15, 695]	ὗς τὰν βάλανον τὰν μὲν	ἔχει,	τὰν δ´ ἔραται λαβεῖν· (κἀγὼ
[15, 676]	ἀποκρούεται καὶ ὁ τῶν ῥόδων	ἔχει	τι κεφαλαλγίας παρηγορικὸν πρὸς τῷ
[15, 695]	ἄνδρα φίλον μὴ προδίδωσιν, μεγάλην	ἔχει	τιμὰν ἔν τε βροτοῖς ἔν
[15, 676]	οἶδα τίνα ὠφέλειαν ἢ ἡδονὴν	ἔχει	τὸ βύβλῳ στεφανοῦσθαι μετὰ ῥόδων,
[15, 696]	Ἀλκυόνης πατέρα, ὃν ᾄδουσιν Κορίνθιοι,	ἔχει	τὸ παιανικὸν ἐπίφθεγμα. Παρέθετο δ´
[15, 694]	παραίνεσίν τέ τινα καὶ γνώμην	ἔχειν	δοκοῦσαν χρησίμην (τε) εἰς τὸν
[15, 696]	κέκλημαι. Τοὶ δὲ μὴ τολμῶντ´	ἔχειν	δόρυ καὶ ξίφος καὶ τὸ
[15, 681]	τὸ ΛΕΥΚΟΙΟΝ φησι μεσότητά τινα	ἔχειν	ἐν τῷ στύφειν, πολὺ δ´
[15, 677]	τὴν ἐν Μουσῶν αὐτῷ σίτησιν	ἔχειν	ἐχαρίσατο. (Καὶ Κρατῖνος δ´ ὁ
[15, 693]	τοῦ θεοῦ μηθὲν ἀσχημονεῖν μηδ´	ἔχειν	ἰσχυρὰν ἐπιθυμίαν τοῦ πότου τούτου
[15, 667]	τις τῷ Ἡρακλεῖ μὴ σκληρὰν	ἔχειν	τὴν χεῖρα μέλλοντα κοτταβίζειν. (Ἐκάλουν
[15, 687]	οἴεσθε τὴν ἁβρότητα χωρὶς ἀρετῆς	ἔχειν	τι τρυφερόν; Καίτοι Σαπφώ, γυνὴ
[15, 676]	ἐκεῖνα λέγε. Δεῖξαι γὰρ οὐκ	ἔχεις	ὅτι διαλελυμένως τις εἴρηκε ῥόδων
[15, 672]	Ἡραίτην ὅρμον καὶ ἀποβάντας εὐθέως	ἔχεσθαι	τῆς πράξεως. Ἀθύρου δὲ ὄντος
[15, 690]	τε παρὰ Πέρωνος, οὗπερ ἀπέδοτο	(ἐχθὲς	Μελανώπῳ, πολυτελοῦς Αἰγυπτίου, ᾧ νῦν
[15, 695]	εἴ τις δύναιτο καὶ παλάμην	ἔχοι.	Ἐπεὶ δέ κ´ ἐν πόντῳ
[15, 694]	καὶ τὴν ἐπὶ πᾶσι τάξιν	ἔχον,	οὗ μετεῖχον οὐκέτι πάντες, ἀλλ´
[15, 694]	ἀταξίαν τινὰ μόνον παρὰ τἄλλα	ἔχον	τὸ μήθ´ ἅμα μήθ´ ἑξῆς
[15, 667]	τοιοῦτόν ἐστιν· (λυχνίον ἐστὶν ὑψηλόν,	ἔχον	τὸν μάνην καλούμενον, ἐφ´ ὃν
[15, 680]	ταῦτα τῶν φίλων ἕνα αὐτὸν	ἔχοντα	ἐκπέμψαι ποτὲ καὶ στρατηγόν, Αἰγυπτίων
[15, 675]	καὶ κατὰ πάντα τόπον γεννώμενον,	ἔχοντα	καὶ πρόσοψιν οὐκ ἀτερπῆ, χλωροῖς
[15, 692]	μὲν ὀπίσω τὸ δ´ ἔμπροσθεν	ἔχοντα	πρόσωπον. Ἀπὸ τούτου καὶ τὸν
[15, 675]	ἀναθυμίασιν ἀποκρουόμενον, ἔτι δὲ ῥόδινον	ἔχοντά	τι καὶ κεφαλαλγίας παρηγορικὸν σὺν
[15, 701]	Τυχεῖν δὲ τόξα μετὰ χεῖρας	ἔχοντα	τὸν Ἀπόλλωνα. Τοῦτο δ´ ἐστὶν
[15, 692]	στέφανοι, εἰσίασίν τινες μύρων Βαβυλωνίων	ἔχοντες	ἀσκίδια καὶ πόρρωθεν ἐκ τούτων
[15, 681]	ἀπόρθητοί ποτε; Νῦν δ´ ὁμηρεύους´	ἔχοντες	πορφυροῦς κεκρυφάλους; Ἱκέσιος δ´ ἐν
[15, 695]	κβʹ Πόρνη καὶ βαλανεὺς τωὐτὸν	ἔχους´	ἐμπεδέως ἔθος· ἐν ταὐτᾷ πυέλῳ
[15, 679]	Στεφανοπωλίδων ταῦτα· Ὦ μάκαρ, ἥτις	ἔχους´	ἐνὶ δωματίῳ στρουθίον ἀεροφόρητον λεπτότατον
[15, 701]	τὸν ἕτερον ἐν ταῖς ἀγκάλαις	ἔχουσα,	ἐπιβᾶσα τῷ λίθῳ τῷ νῦν
[15, 698]	παρίστατο Παλλὰς Ἀθήνη, χρυσῆν ῥάβδον	ἔχουσα,	καὶ ἤλασεν εἶπέ τε φωνῇ·
[15, 665]	δ´ ἐξοίχεται θύραζε. Αὐλοὺς δ´	ἔχουσά	τις κορίσκη Καρικὸν μέλος τι
[15, 679]	ὦ Ζεῦ· τίς γὰρ αὐτὸν	ἔχουσα	φιλήσει. (Κἀν τοῖς ἑξῆς τάδε
[15, 687]	ἀλλὰ καὶ αἱ χροιαὶ τρυφερὸν	ἔχουσαί	τι συνεκθηλύνουσι τοὺς μεταχειριζομένους. Ὑμεῖς
[15, 665]	τοῖς συμπόταις· κἄλλην τρίγωνον εἶδον	ἔχουσαν,	εἶτ´ ᾖδεν πρὸς αὐτὸ μέλος
[15, 688]	μαλακὴν καὶ ἄναιμον, εἶτα σήραγγας	ἔχουσαν	οἷον σπόγγου κατατετρημένας, ἵν´ ἐν
[15, 671]	συνδιαιρούμενοι τοὺς πάντας ἐξ εἴκοσιν	ἔχουσι,	τετάρτῳ πάλιν ὁμοίως κοινωνήσαντες ἐκ
[15, 701]	δὲ καὶ ἐπὶ τοῖς τέλος	ἔχουσιν	ἐπιφθεγγόμενοι οἳ μὲν ἐν παροιμίᾳ
[15, 699]	φησίν, οἱ νυκτερευόμενοι τῶν νέων	ἔχουσιν	οὓς οὗτοι ἑλάνας καλοῦσιν. Ἀμερίας
[15, 665]	παροίσω· (τῇ παιδὶ τοὺς αὐλοὺς	ἐχρῆν	ἤδη πρὸ χειρὸς εἶναι καὶ
[15, 677]	οὕτως· Τί οὖν ποιῶμεν; Χλανίδ´	ἐχρῆν	λευκὴν λαβεῖν· (εἶτ´ ἰσθμιακὰ λαβόντες
[15, 688]	αὐτῷ τὸν Ἕκτορος νεκρὸν ῥοδόεντι	ἔχριεν	ἐλαίῳ ἀμβροσίῳ. Καὶ τοῦτο μὲν
[15, 688]	καλεῖ μετ´ ἐπιθέτου· Ῥοδόεντι δ´	ἔχριεν	ἐλαίῳ. Καὶ ἀλλαχοῦ δὲ λέγει
[15, 700]	δᾳδὸς καὶ τῶν ἄλλων ξύλων	ἐχρῶντο.	Κοιμίσαι λύχνον Φρύνιχος φησί. ~Καὶ
[15, 700]	ξύλον καὶ συνδεδεμένον· (τούτῳ δ´	ἐχρῶντο	λαμπάδι. Μένανδρος Ἀνεψιοῖς· Οἶς´ εἰσιὼν
[15, 695]	(κἀγὼ παῖδα καλὴν τὴν μὲν	ἔχω,	τὴν δ´ ἔραμαι λαβεῖν. κβʹ
[15, 699]	Ἐεγὼ δὲ δεξιᾷ γε τόνδ´	ἔχω	τινά, σιδηρότευκτον ἐναλίων θηρῶν βέλος,
[15, 686]	μαζαγρέτας, Ἅιδου τραπεζεύς, ἀκρατέα νηδὺν	ἔχων.	Ἐπεὶ δὲ τοσούτων λεχθέντων μηδὲν
[15, 676]	τῆς νεὼς μετὰ τοῦ ἀγάλματος,	ἔχων	καὶ τὰς αἰφνίδιον αὐτῷ ἀναφανείσας
[15, 670]	ἐκ τοῦ στεφάνου κόσμος οὐδὲν	ἔχων	μόνιμον σημεῖόν ἐστι πάθους ἀβεβαίου
[15, 682]	Ἀλκμὰν ἐν τούτοις· Χρύσιον ὅρμον	ἔχων	ῥαδινᾶν πετάλοισι καλχᾶν. (Μνημονεύει αὐτῶν
[15, 677]	δὲ ἕτερος λώτινος ὀνομάζεται, κυανέαν	ἔχων	τὴν χροιάν. Καὶ (Παγκράτης τις
[15, 679]	δέ ἐστι διττός, ὃ μὲν	ἔχων	τὸ ἄνθος ὅμοιον ὑακίνθῳ, ὁ
[15, 678]	Ἀθῷος ἀποδοὺς θοἰμάτιον ἀπέρχεται, στέφανον	ἔχων	τῶν ἐκκυλίστων οἴκαδε. Ἄλεξις δ´
[15, 699]	σὺν κακοδαμονίῃ. Τοῖα Συρηκοσίοις καὶ	ἔχων	χάριν. Ὃς δὲ Βοιωτοῦ ἔκλυεν,
[15, 666]	περὶ φιλημάτων. {Α. Ἀγεννῶς οὐκ	ἐῶ	παίζειν. Τίθημι κοττάβεια σφῷν ἐγὼ
[15, 672]	περιδεεῖς ἀπαλλάττεσθαι. Τῆς δὲ Ἀδμήτης	ἕωθεν	δηλωσάσης ὅτι τὸ βρέτας ἠφανίσθη
[15, 675]	ἐκτρεπόμενοι παρέπαιον, οἳ δὲ νεκροῖς	ἐῴκεσαν	ἀπὸ τῆς καρώσεως. Ἐπ´ ἀκτῆς
[15, 699]	Μήτε σὺ τόνδ´ ἀγαθός περ	ἐὼν	ἀποαίρεο, κουρεῦ, μήτε σύ, Πηλείδη.
[15, 670]	(Ἢ ὁ Ἔρως αὐτὸς οὐκ	ἐῶν	καθ´ αὑτοῦ στεφανοῦσθαι καὶ ἀνακηρύττεσθαι
[15, 683]	μετεσσύμενος σκυλάκεσσιν, Ἀλφειῷ καὶ λύθρον	ἑῶν	ἐπλύνατο γυίων, (ἑσπέριος Νύμφαισιν Ἰαονίδεσσι
[15, 666]	δ´ οὕτως· Πρὸς κότταβον παίζειν,	ἕως	ἂν σφῷν ἐγὼ τὸ δεῖπνον
[15, 698]	ἐπῶν ὦ καλέ μου ἑταῖρε,	ἕως	ἔτι ἐμμένομεν ταῖς σπονδαῖς. Καὶ
[15, 671]	~ἕνα βούλεσθαι ἀριθμὸν εὑρεῖν, ᾧ	ἕως	τοῦ τελευταίου εἰσελθόντος (ἐξ ἴσου