Livre, pages
[15, 702]	Ὑγίεια, πρεσβίστα μακάρων, μετὰ σοῦ	ναίοιμι	τὸ λειπόμενον βιοτᾶς, σὺ δέ
[15, 684]	σισύμβριον ὅσσα τε κοίλοις ἄσπορα	ναιομένοισι	τόποις ἀνεθρέψατο λειμὼν κάλλεα, βουφθαλμόν
[15, 670]	τὸν ἐρώμενον ἄγαλμα, τούτου δὲ	ναὸν	ὄντα τὴν οἴκησιν στεφανοῦσι (τὰ
[15, 690]	τὰ κινναμώμινα ταῦτα καὶ τὰ	νάρδινα.	Παρὰ πολλοῖς δὲ τῶν κωμῳδιοποιῶν
[15, 688]	τῆς Κιλικίας καὶ ἐν Ῥόδῳ·	νάρδινον	δὲ τὸ ἐν Τάρσῳ· οἰνάνθη
[15, 689]	τό τ´ ἴρινον, καὶ τὸ	νάρδινον,	καὶ τὸ ἀμαράκινον ἐκ τοῦ
[15, 691]	{Β. Ἡδύ· πῶς γὰρ οὔ;	Νάρδινον.	Τὸ δὲ χρίσασθαι τῷ τοιούτῳ
[15, 691]	μύροις μεγαλλείοις τὸ σῶμ´ ἀλείφεται.	ΝΑΡΔΙΝΟΥ	δὲ μύρου μέμνηται Μένανδρος ἐν
[15, 689]	ἐπιτήδειος πρὸς πότον, ἔτι δὲ	νάρδος.	Τὸ δὲ τήλινον καὶ γλυκύ
[15, 676]	παρὰ Κρατίνῳ κατὰ παιδιὰν εἴρηται·	ναρκισσίνους	ὀλίσβους. Καὶ ὃς γελάσας ~Πρῶτον
[15, 681]	Ἴωνι ἐχαρίσαντο πρώτῳ. Τὸν δὲ	ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ	ἐν τῷ περὶ Φυτῶν Ἱστορίας
[15, 681]	καὶ ἀκακαλλίδα φησὶ καλεῖσθαι τὸν	νάρκισσον	καὶ κρόταλον. Τοῦ δὲ ἡμεροκαλλοῦς
[15, 681]	Εἶθ´ ὑποβὰς ὡς διαλλάσσοντα τίθησιν	νάρκισσον	καὶ λείριον. Εὔμαχος δ´ ὁ
[15, 680]	φλόγινον καλούμενον τὸ ἄγριον, ἔπειτα	νάρκισσον	καὶ λείριον καὶ τῶν ἀγρίων
[15, 682]	ἔν τ´ ἀμβροσίαις καλύκεσσιν (ἄνθεσι	ναρκίσσου	καλλιρρόου δ´ οια Ἀφροδίτη ὥραις
[15, 685]	ἡμεροκαλλεῖ τε τῷ φιλουμένῳ, ἀνθρύσκου	ναρκίσσου	φόβῃ τῷ τ´ ἀειφρούρῳ μελιλώτῳ
[15, 679]	Διονύσῳ διὰ τούτων· Κισσῷ τε	ναρκίσσῳ	τε τριέλικας κύκλῳ στεφάνων ἑλικτῶν
[15, 676]	ὠνησάμενος ᾔει φέρων εἰς τὴν	Ναύκρατιν.	Καὶ αὐτῷ πλησίον φερομένῳ τῆς
[15, 676]	τοὺς ὅρμους ἧκον εἰς τὴν	Ναύκρατιν.	Καὶ ὁ Ἡρόστρατος ἐξορμήσας τῆς
[15, 676]	δὲ θεὸς (προσφιλὴς γὰρ τοῖς	Ναυκρατίταις	ἦν) αἰφνίδιον ἐποίησε πάντα τὰ
[15, 676]	οὖν εἰσιν καὶ οἱ λέγοντες	Ναυκρατίτην	εἶναι στέφανον τὸν ἐκ τῆς
[15, 671]	τοὺς μὲν ῥοδίνους, τὸν δὲ	Ναυκρατίτην.	Καὶ διὰ τί παρὰ τῷ
[15, 676]	μυρρίνης, ὃν καὶ τότε ἐκάλεσε	Ναυκρατίτην.	Ὁ μὲν οὖν Πολύχαρμος ταῦτα.
[15, 676]	τῆς σαμψύχου στέφανον εἶναι τὸν	Ναυκρατίτην·	πολὺ δὲ τὸ ἄνθος τοῦτο
[15, 676]	ἡγούμενος οὐκ ἄλλον τινὰ εἶναι	Ναυκρατίτην	στέφανον ἢ τὸν ἐκ τῆς
[15, 671]	ὁ παρὰ τῷ χαρίεντι Ἀνακρέοντι	Ναυκρατίτης	στέφανος, ὦ Οὐλπιανέ. Φησὶν γὰρ
[15, 675]	ἐμάνθανον, ἐνέτυχον ὀψέ ποτε Πολυχάρμου	Ναυκρατίτου	ἐπιγραφομένῳ βιβλίῳ Περὶ Ἀφροδίτης, ἐν
[15, 675]	ἑταῖροι, ταῦτα. Περὶ δὲ τοῦ	Ναυκρατίτου	στεφάνου τίς ἐστι τὴν ἄνθην
[15, 676]	(ὀδμῆς τε ἡδίστης ἐπλήρωσεν τὴν	ναῦν	ἤδη ἀπειρηκόσι τοῖς ἐμπλέουσιν τὴν
[15, 693]	Σωτῆρος Διὸς τάχιστά γε ἀπώλεσε	ναύτην	καὶ κατεπόντωσέν μ´, ὁρᾷς. Ἔριφος
[15, 676]	τὴν σωτηρίαν (διὰ τὴν πολλὴν	ναυτίαν	γενομένου τε ἐμέτου πολλοῦ) καὶ
[15, 699]	τὴν ἕλην· οὕτω δ´ εἰπεῖν	Νεάνθην	ἐν αʹ τῶν περὶ Ἄτταλον
[15, 667]	ἀπ´ ἀγκύλης ἵησι τοῖσδε τοῖς	νεανίαις,	λευκὸν ἀντείνασα πῆχυν. Καὶ Αἰσχύλος
[15, 688]	ἐν Φασήλιδι, καὶ τὸ ἐκ	Νέας	δὲ πόλεως καὶ Καπύης· κρόκινον
[15, 684]	τεύχεϊ κόπρος, (σαμψύχου λιβάνου τε	νέας	κλάδας ἠδ´ ὅσα κῆποι ἀνδράσιν
[15, 675]	μανιωδῶς ἐκτρεπόμενοι παρέπαιον, οἳ δὲ	νεκροῖς	ἐῴκεσαν ἀπὸ τῆς καρώσεως. Ἐπ´
[15, 688]	δὲ παρ´ αὐτῷ τὸν Ἕκτορος	νεκρὸν	ῥοδόεντι ἔχριεν ἐλαίῳ ἀμβροσίῳ. Καὶ
[15, 682]	τ´ ἐνὶ ἄνθει καλῷ, ἡδέι	νεκταρέῳ,	ἔν τ´ ἀμβροσίαις καλύκεσσιν (ἄνθεσι
[15, 666]	τὰς λάταγας, ὡς Κρατῖνος ἐν	Νεμέσει	δείκνυσιν· ὅτι δὲ καὶ χαλκοῦν
[15, 667]	ποδανιπτῆρ´, ἐγχέασα θὔδατος. Κρατῖνος ἐν	Νεμέσει·	Τὸ δὲ κοττάβῳ προθέντας ἐν
[15, 698]	τίς μοι κατὰ οἶκον Ἀχαιάδων	νεμεσήσῃ	(πεσσομένης ἀλόχου τὸν ἀχαικὸν ἄρτον
[15, 667]	μὲν τῶ πόντω δὲ βάλλοντι	νέμω	πλεῖστα τύχης τὸ δ´ ἆθλον.
[15, 684]	ὅσσα τε τύμβοι φάσγανα παρθενικαῖς	νεοδουπέσιν	ἀμφιχέονται, αὐταί τ´ ἠιθέας ἀνεμωνίδες
[15, 665]	ἑκάστῳ δώσω φέρων τῶν ξυμποτῶν.	Νεοκρᾶτά	τις ποιείτω. {Α. Καὶ δὴ
[15, 683]	ὄρσεο κόρσην, σπεῖραν ὑπὸ σπυρίδεσσι	νεοπλέκτοισι	καθάπτων, ὄφρα δύο κροκόωντες ἐπιζυγέοντε
[15, 699]	ὅδ´ ἀνὴρ προγόνων, εἰδὼς ἐκ	νεότητος	ἀεὶ ξείνοισιν ὁμιλεῖν ξεῖνος· Μιμνέρμου
[15, 702]	κατὰ τὸν Πλάτωνα (οὐ Σωκράτους	νέου	καὶ καλοῦ παίγνια, ἀλλὰ τῶν
[15, 665]	~(Εἴ μοι τὸ	Νεστόρειον	εὔγλωσσον μέλος Ἀντήνορός τε τοῦ
[15, 672]	Ἀθύρου δὲ ὄντος τότε τοῦ	νεὼ	(ταχέως ἀνελέσθαι τὸ βρέτας καὶ
[15, 699]	οἷον, φησίν, οἱ νυκτερευόμενοι τῶν	νέων	ἔχουσιν οὓς οὗτοι ἑλάνας καλοῦσιν.
[15, 676]	Καὶ ὁ Ἡρόστρατος ἐξορμήσας τῆς	νεὼς	μετὰ τοῦ ἀγάλματος, ἔχων καὶ
[15, 672]	τοῦτ´ εἶναι πάλιν ἐξενεγκαμένους τῆς	νεὼς	τὸ βρέτας ἀποθέσθαι παρὰ τὸν
[15, 669]	σέλματα πέμπει. Κατὰ γὰρ τὸν	νεώτερον	Κρατῖνον, ὃς ἐν Ὀμφάλῃ φησίν·
[15, 700]	Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασιν Διονύσιόν φησι τὸν	νεώτερον	Σικελίας τύραννον Ταραντίνοις εἰς τὸ
[15, 686]	ποιοῦντα τὸν Σωκράτην τοιαυτὶ λέγοντα·	Νὴ	Δί´, ὦ Καλλία, τελέως ἡμᾶς
[15, 686]	ἢ μαζαγρέτας, Ἅιδου τραπεζεύς, ἀκρατέα	νηδὺν	ἔχων. Ἐπεὶ δὲ τοσούτων λεχθέντων
[15, 683]	αἵ τ´ ἀνὰ κόλπῳ φυλλάδα	νηλείην	ἐκχεύετον, ἀρτίγονοι δὲ εἴδοντ´ ἠμύουσαι
[15, 673]	ὅπως Διὸς εὐκλέα νύμφην μέλπωμεν,	νήσου	δεσπότιν ἡμετέρης. Ἐν τούτοις γὰρ
[15, 695]	Ἁρμόδι´, οὔ τί που τέθνηκας·	νήσσοις	δ´ ἐν μακάρων σέ φασιν
[15, 673]	ὡς ἄν τις εἰκάσειε, τῇ	νήσῳ	συνηθεστέραν ὑπάρχειν. Ὁ γοῦν Ἀνακρέων
[15, 690]	ἄμεινον ἢ τὸν Πέλοπος ἐν	νήσῳ	τρόπον. Ἐν τούτοις Σαρδιανὸν κόσμον
[15, 673]	κατὰ τὴν λύγον στεφανώσεως καὶ	Νικαίνετος	ὁ ἐποποιὸς ἐν τοῖς Ἐπιγράμμασιν,
[15, 673]	τούτοις γὰρ ἀμφιβόλως εἰρηκὼς ὁ	Νικαίνετος	πότερον στρωμνῆς ἕνεκεν ἢ στεφανώσεως
[15, 674]	ἱστορίαν καὶ ὅτι οὔτε τὰ	Νικαινέτου	οἶδεν οὔτε τὰ Ἀνακρέοντος ὁ
[15, 678]	κυλιστός; Οἶδα γὰρ τὸν Θυατειρηνὸν	Νίκανδρον	ἐν τοῖς Ἀττικοῖς Ὀνόμασι λέγοντα
[15, 683]	ἀείδουσαι κατ´ ὄρος πολυπιδάκου Ἴδης.	~(Νίκανδρος	δ´ ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν καταλέγων
[15, 681]	οἱ δὲ κατ´ Εὔβοιαν σιδηρῖτιν.	Νίκανδρος	δ´ ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν τὰ
[15, 701]	λαμπὰς καλεῖται, ὡς Ἀμερίας φησίν.	Νίκανδρος	δ´ ὁ Κολοφώνιος ἑλάνην τὴν
[15, 681]	αὐτὸ ἀμβροσίαν καλοῦσιν, ὥς φησι	Νίκανδρος	ἐν Γλώσσαις. Διοκλῆς δ´ ἐν
[15, 691]	ἐρυγγάνοντα λέγων. Ὅπερ ὁ Θυατειρηνὸς	Νίκανδρος	ἐπὶ τοῦ ἄγαν χλιδῶντος εἰρῆσθαι
[15, 684]	ἐν Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασι λέγων οὕτως·	Νίκανδρός	φησιν ἐξ ἀνδριάντος τῆς κεφαλῆς
[15, 679]	Οὕτως τις στέφανος ὀνομάζεται, ὡς	Νίκανδρός	φησιν ὁ Κολοφώνιος ἐν Γλώσσαις·
[15, 694]	εʹ Ἐνικήσαμεν ὡς ἐβουλόμεσθα, καὶ	νίκην	ἔδοσαν θεοὶ φέροντες παρὰ Πανδρόσου
[15, 686]	νύμφαι τύχωσιν οὖσαι, ὥσπερ ἡ	Νικηράτου	τε τούτου καὶ ἡ Κριτοβούλου,
[15, 678]	ὑπόμνημα τῆς ἐν Θυρέᾳ γενομένης	νίκης	τοὺς προστάτας τῶν ἀγομένων χορῶν
[15, 668]	Καὶ γὰρ πάλαι πέττει τὰ	νικητήρια.	Εἶθ´ ἑξῆς φησιν· Ἐξεπήδης´ ἀρτίως
[15, 666]	τὸν νοῦν· ᾠὰ μὲν πέντε	νικητήριον.	{Β. Περὶ τοῦ; Γελοῖον. Κοτταβιεῖτε
[15, 668]	τοῦ παιδίου χορεύσετε θήσω δὲ	νικητήριον	τρεῖς ταινίας καὶ μῆλα πέντε
[15, 682]	τὸ ἐμφερῆ εἶναι λύκου χείλεσι.	Νικόλαος	δ´ ὁ Δαμασκηνὸς ἐν τῇ
[15, 673]	περὶ τῶν ἐν τοῖς Ἠθικοῖς	Νικομαχείοις	(Ἀριστοτέλους, ἐννοίας ἀμφιλαφεῖς παραθεμένου περὶ
[15, 700]	οὐχὶ σείειν, ἀλλ´ ἀποσείειν αὐτόθεν.	Νικόστρατος	ἐν Πατριώταις· Ὁ κάπηλος γὰρ
[15, 685]	τῆς δευτέρας τραπέζης, ὡς παρίστησι	Νικόστρατος	ἐν Ψευδοστιγματίᾳ διὰ τούτων· (Καὶ
[15, 693]	κωμῳδίας ποιηταί. Ἀλλ´ ὅ γε	Νικόστρατος	οὕτως φησίν· Ἄλλ´ ἐγχέασα θᾶττον
[15, 693]	μ´ ὀνήσει. {Α. Πῖθι θαρρῶν.	Νικόστρατος	Πανδρόσῳ· Κἀγώ, φιλτάτη· μετανιπτρίδ´ αὐτῷ
[15, 685]	ἔθος καὶ παρ´ Αἰγυπτίοις, ὡς	Νικόστρατός	φησιν ἐν Τοκιστῇ. Αἰγύπτιον γὰρ
[15, 667]	βολῆς. Μνημονεύει δὲ τοῦ μάνου	Νικοχάρης	ἐν Λάκωσιν. Ἕτερον δ´ ἐστὶν
[15, 666]	καὶ τὸ τιθέμενον ἆθλον τοῖς	νικῶσιν	ἐν τῷ πότῳ, ὡς Εὐριπίδης
[15, 699]	ἐξωμίδος. Ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ	Νιόβῳ	προειπὼν λυχνοῦχον Οἴμοι κακόδαιμον, φησίν,
[15, 683]	ἑξήκοντα πέριξ κομόωντα πετήλοις· δεύτερα	Νισαίης	Μεγαρηίδος, οὐδὲ Φάσηλις οὐδ´ αὐτὴ
[15, 694]	ἐσιδόντα, κλείσαντα πάλιν, ἄνδρα φίλον	νομίζειν	ἀδόλῳ φρενί. ζʹ Ὑγιαίνειν μὲν
[15, 687]	ὄσφρηριν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ	νομίζειν	ἐν τῇ καρδίᾳ τὴν ψυχὴν
[15, 670]	στεφάνου ἀνάλυσιν καταδεδεμένων τινῶν εἶναι	νομίζοντες	ἐρᾶν φασι τοὺς τοιούτους· καταδέδενται
[15, 670]	τοῦ περὶ τὸν ἔρωτα δεσμοῦ	νομίζοντες	ἐρᾶν φασιν τοὺς τοιούτους; Ἢ
[15, 669]	ἐν πρώτῳ Ἐρωτικῶν, καὶ σημεῖον	νομίζουσιν	τοῦ καὶ τὸν τοῦ ἤθους
[15, 702]	οἴνου καὶ δοὺς κατὰ τὸ	νόμιμον	τὸ ἐπιχώριον τὸ λοιπὸν τοῦ
[15, 692]	καὶ σχεδίας καὶ πλοῖα καὶ	νόμισμα	χαλκοῦν πρῶτον χαράξαι. Διὸ καὶ
[15, 669]	διὰ τὸ συμβουλεῦσαι Ἀθηναίοις χαλκῷ	νομίσματι	χρήσασθαι, καὶ τὸν λόγον τοῦτον
[15, 692]	Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν ἐπὶ τοῦ	νομίσματος	ἐγχαράττειν πρόσωπον δικέφαλον καὶ ἐκ
[15, 667]	δὲ κοττάβῳ προθέντας ἐν πατρικοῖσι	νόμοις	τὸ κεινεου ὀξυβάφοις βάλλειν μὲν
[15, 685]	ἔγχει κἀπιβόα τρίτον παιῶν´, ὡς	νόμος	ἐστίν. Ὁ δὲ πεποιηκὼς τοὺς
[15, 694]	ἦν ὃ δὴ πάντας ᾄδειν	νόμος	ἦν, τὸ δὲ δεύτερον (ὃ
[15, 667]	δεῖ λαβὼν τὸ ποτήριον δεῖξον	νόμῳ.	{Α. Αὐλητικῶς δεῖ καρκινοῦν τοὺς
[15, 687]	τε ὁ σοφὸς διὰ τῶν	Νόμων	κεκώλυκε τοὺς ἄνδρας μυροπωλεῖν. Νῦν
[15, 670]	ὁ ἱερώτατος Πλάτων ἐν ἑβδόμῳ	Νόμων	πρόβλημά τι προβάλλει στεφανωτικόν, ὅπερ
[15, 695]	καλὴ γυνὴ φοροίη καθαρὸν θεμένη	νόον.	ιθʹ Σύν μοι πῖνε, συνήβα,
[15, 695]	ἔν τε θεοῖσιν κατ´ ἐμὸν	νόον.	Σκόλιον δέ φασί τινες καὶ
[15, 670]	τὰν θηροφόνον λογχίδ´, ἐπεί μοι	νόος	ἄλλᾳ κέχυται (ἐπὶ τὰν Χάρισι
[15, 686]	καταμαντευσάμενος ἀπέθανεν εὐτυχῶς, οὐδένα καιρὸν	νόσῳ	παραδούς, πολλὰ δὲ λυπήσας ἡμᾶς
[15, 694]	(τὸ στῆθος διελόντ´, ἔπειτα τὸν	νοῦν	ἐσιδόντα, κλείσαντα πάλιν, ἄνδρα φίλον
[15, 687]	δὲ Ἀθηνᾶν Φρόνησιν οὖσαν καὶ	Νοῦν,	ἔτι δ´ Ἀρετὴν ἐλαίῳ χριομένην
[15, 666]	τὸ λυχνίον ἐστί. Πρόσεχε τὸν	νοῦν·	ᾠὰ μὲν πέντε νικητήριον. {Β.
[15, 681]	καλουμένου ἄνθους, ὃ τὴν μὲν	νύκτα	μαραίνεται, ἅμα δὲ τῷ ἡλίῳ
[15, 699]	φανὸν καλεῖσθαι, οἷον, φησίν, οἱ	νυκτερευόμενοι	τῶν νέων ἔχουσιν οὓς οὗτοι
[15, 701]	Φρύνιχος φησί. ~Καὶ Πλάτων ἐν	Νυκτὶ	μακρᾷ· Ἐνταῦθ´ ἐπ´ ἄκρων τῶν
[15, 699]	τοῦ λυχνιδίου. Πλάτων δ´ ἐν	Νυκτὶ	Μακρᾷ· Ἔξουσιν οἱ πομπεῖς λυχνούχους
[15, 700]	εὑρὼν μετὰ λυχνούχου περιπατεῖν τῆς	νυκτὸς	ἦν τις κηδεμὼν τῶν δακτύλων.
[15, 681]	τὸ ἴον, φησίν, Ἰωνιάδες τινὲς	νύμφαι	Ἴωνι ἐχαρίσαντο πρώτῳ. Τὸν δὲ
[15, 682]	ἂν κεφαλαῖσιν ἔθεντο θεαὶ λιπαροκρήδεμνοι,	Νύμφαι	καὶ Χάριτες, ἅμα δὲ χρυσῆ
[15, 683]	ὦπα προσεικές, ἅσσα τ´ Ἰωνιάδες	Νύμφαι	στέφος ἁγνὸν Ἴωνι Πισαίοις ποθέσασαι
[15, 686]	γυναῖκες ἄλλως τε καὶ ἂν	νύμφαι	τύχωσιν οὖσαι, ὥσπερ ἡ Νικηράτου
[15, 694]	μέδων κλεεννᾶς, ὀρχηστὰ Βρομίαις ὀπαδὲ	Νύμφαις,	γελάσειας, ὦ Πάν, ἐπ´ ἐμαῖς
[15, 683]	λύθρον ἑῶν ἐπλύνατο γυίων, (ἑσπέριος	Νύμφαισιν	Ἰαονίδεσσι νυχεύσων. Αὐτὰρ ἀκανθοβόλοιο ῥόδου
[15, 693]	καὶ τροφοὺς τοῦ Διονύσου τὰς	Νύμφας	ὀνομασθῆναι. Ὅτι δὲ δοθείσης τῆς
[15, 683]	διάηται ἠὲ κατακρεμάησιν ἐφιμείρων ποτὰ	Νυμφέων.	Καὶ δ´ αὐτῆς μήκωνος ἄπο
[15, 691]	τοῦτο; Ἀναξανδρίδης Τηρεῖ· Ἀλλ´ οἷα	νύμφη	βασιλὶς ὠνομασμένη μύροις μεγαλλείοις τὸ
[15, 673]	θυμῆρες πίνοντες ὅπως Διὸς εὐκλέα	νύμφην	μέλπωμεν, νήσου δεσπότιν ἡμετέρης. Ἐν
[15, 681]	Βύβλῳ ἀπὸ τῆς (πρώτης δρεψαμένης	νύμφης	Ἑλιχρύσης ὄνομα τὸ ἄνθος ὀνομασθῆναι.
[15, 679]	σῶμα συνίλλεται (τε) ἡδυπότατον περὶ	νυμφίον	εὔτριχα, Κισσὸς ὅπως Καλάμῳ περιφύεται
[15, 672]	πρότερον δὲ ὑπὸ Λελέγων καὶ	Νυμφῶν	καθιδρυμένου· τοὺς δ´ Ἀργείους πυθομένους
[15, 683]	στεφανωτικὰ ἄνθη καὶ περὶ Ἰωνιάδων	Νυμφῶν	καὶ περὶ ῥόδων τάδε λέγει·
[15, 690]	(ἐχθὲς Μελανώπῳ, πολυτελοῦς Αἰγυπτίου, ᾧ	νῦν	ἀλείφει τοὺς πόδας Καλλιστράτου. Μνημονεύει
[15, 681]	οἱ Λάκωνες ὡς ἀπόρθητοί ποτε;	Νῦν	δ´ ὁμηρεύους´ ἔχοντες πορφυροῦς κεκρυφάλους;
[15, 689]	παρείχετο, μάλιστα δὲ τὸ τήλινον,	νῦν	δὲ οὔ. Ἐν δὲ Περγάμῳ
[15, 689]	καὶ μάλιστα (ἐν) τῷ μεγαλλείῳ,	νῦν	δὲ οὔ. Ἤκμαζε δὲ καὶ
[15, 689]	δὲ Περγάμῳ πρότερον μὲν ἐξόχως,	νῦν	δὲ οὔ, μυρεψοῦ τινος (ἐκπονήσαντος
[15, 687]	Νόμων κεκώλυκε τοὺς ἄνδρας μυροπωλεῖν.	Νῦν	δὲ τῶν ἀνθρώπων οὐχ αἱ
[15, 673]	παρ´ Ἀνακρέοντι λυγίνου στεφάνου· ὅπερ	νῦν	ἐν τῇ Ῥώμῃ εὕρομεν παρὰ
[15, 673]	θεὸν ἐπιτρέψαι (φορεῖν τὸν καὶ	νῦν	ἔτι διαμένοντα τῆς δάφνης στέφανον.
[15, 701]	ἔχουσα, ἐπιβᾶσα τῷ λίθῳ τῷ	νῦν	ἔτι κειμένῳ ὑπὸ τῷ ποδὶ
[15, 699]	ἔσταζεν, Ὅτι δὲ λυχνοῦχοι οἱ	νῦν	καλούμενοι φανοὶ ὠνομάζοντο Ἀριστοφάνης ἐν
[15, 698]	ὀλλυμένων τε ἀνδρῶν, οἳ (καὶ)	νῦν	κεῖθι κακῶς κακὰ ῥαψῳδοῦσιν· οἷς
[15, 700]	Φερεκράτης δὲ ἐν Κραπατάλλοις τὴν	νῦν	λυχνίαν καλουμένην λύχνειον κέκληκεν διὰ
[15, 679]	ὥσπερ παρὰ Ἀλεξανδρεῦσι μέχρι καὶ	νῦν.	(Μνημονεύει δ´ αὐτῶν Χαιρήμων ὁ
[15, 678]	περὶ Θυσιῶν, ψιλίνους αὐτοὺς φάσκων	νῦν	ὀνομάζεσθαι, ὄντας ἐκ φοινίκων. Φέρειν
[15, 668]	λέγει ὁ Εὔβουλος· Εἶεν γυναῖκες·	νῦν	ὅπως τὴν νύχθ´ ὅλην ἐν
[15, 691]	τῆς χρήσεως, ὥσπερ οὐδὲ ἡμεῖς	(νῦν	οὕτω πολυτίμων τῶν καλλίστων ὑπαρχόντων,
[15, 691]	ἐξὸν ταῖς χερσίν, ὥσπερ ἡμεῖς	νῦν	ποιοῦμεν, ἀρυσαμένους ἀλείφεσθαι πᾶν τὸ
[15, 672]	ἐπιμεληθῆναι τοῦ (ἱεροῦ τοῦ καὶ	νῦν	ὑπάρχοντος, πρότερον δὲ ὑπὸ Λελέγων
[15, 693]	ἐν Διδύμοις· Ὡς ὑπό τι	νυστάζειν	γε καὐτὸς ἄρχομαι· (ἡ τἀγαθοῦ
[15, 686]	καὶ ἄλλοις χρυσοῖς σκεύεσιν μύρα,	νυστάζοντα	τὸν Κύνουλκον θεασάμενός τις πολλῷ
[15, 683]	ἐπλύνατο γυίων, (ἑσπέριος Νύμφαισιν Ἰαονίδεσσι	νυχεύσων.	Αὐτὰρ ἀκανθοβόλοιο ῥόδου κατατέμνεο βλάστας
[15, 668]	Εἶεν γυναῖκες· νῦν ὅπως τὴν	νύχθ´	ὅλην ἐν τῇ δεκάτῃ τοῦ
[15, 690]	οὕτως· Ἔστην δὲ κἀκέλευον ἐγχέασθε	νῷν	βρένθειον, ἵνα τοῖς εἰσιοῦσιν ἐγχέῃ.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/04/2010