HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XV

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ι  =  127 formes différentes pour 185 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, pages
[15, 691]   ὡς δὲ Μένανδρος ἐν Μισογύνῃ  ιʹ   (Ἀντιφάνης δ´ ἐν Φρεαρρίῳ στακτῆς
[15, 695]   ἔμμεν καὶ μὴ σκολιὰ φρονεῖν.  ιʹ   Ἐν μύρτου κλαδὶ τὸ ξίφος
[15, 695]   ἄριστον ἐλθεῖν Δαναῶν μετ´ Ἀχιλλέα.  ιϚ   Τὸν Τελαμῶνα πρῶτον, Αἴαντα δὲ
[15, 695]   κτανέτην (ἰσονόμους τ´ Ἀθήνας ἐποιησάτην.  ιαʹ   Φίλταθ´ Ἁρμόδι´, οὔ τί που
[15, 678]   μυρσίνης κλῶνα, περὶ ὃν πλέκειν  ἴα   καὶ ἄλλα ἄνθη. Καὶ ὑπογλωττὶς
[15, 681]   Καὶ Ἴβυκος· Μύρτα τε καὶ  ἴα   καὶ ἑλίχρυσος, μᾶλά τε καὶ
[15, 678]   Γλώσσαις. Φιλητᾶς δ´ οὕτως γράφει·  Ἰάκχα,   ἐν τῇ Σικυωνίᾳ στεφάνωμα εὐῶδες·
[15, 678]   κόμας εὐώδεας ἀγχόθι πατρὸς καλὸν  Ἰακχαῖον   θηκαμένη στέφανον. Σέλευκος δ´ ἐν
[15, 678]   φησιν Πάμφιλος. Ἀλλὰ μὴν καὶ  ΙΑΚΧΑΝ   τινὰ καλούμενον οἶδα στέφανον ὑπὸ
[15, 665]   τὰ ἐκ τῶν Λακώνων Πλάτωνος  ἰαμβεῖα·   Ἄνδρες δεδειπνήκασιν ἤδη; {Β. Σχεδὸν
[15, 671]   παρέθηκ´ αὐτοῖς ἰδεῖν. Τὰ αὐτὰ  ἰαμβεῖα   φέρεται καὶ παρὰ Ἀντιφάνει ἐν
[15, 701]   ἡρῷον γίνεται, βραχέων δὲ (λεχθεισῶν)  ἰαμβεῖον·   διὰ δὲ τοῦτο δῆλον ὅτι
[15, 667]   Εὔπολις Ἕρμιππός τε ἐν τοῖς  Ἰάμβοις.   Τὸ δὲ καλούμενον κατακτὸν κοττάβιον
[15, 700]   Ἕρμιππος δὲ κωμῳδιοποιὸς ἐν  Ἰάμβοις   τὸ στρατιωτικὸν λυχνεῖον σύνθετον οὕτως
[15, 698]   τοῦ γένους Ἱππώνακτα φατέον τὸν  ἰαμβοποιόν.   Λέγει γὰρ οὗτος ἐν τοῖς
[15, 701]   μακρὰν ποιήσει τις, Ἱππώνακτος  ἴαμβος   ἔσται. ~Μετὰ ταῦτ´ ἤδη μελλόντων
[15, 692]   τῷ περὶ Λίθων γράφων οὕτως·  Ἰανὸν   δὲ λόγος ἔχει διπρόσωπον γεγονέναι,
[15, 692]   Ἰανὸν ποταμὸν καὶ τὸ ὄρος  Ἰανὸν   ὀνομάζεσθαι, (κατοικήσαντος αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ
[15, 692]   πρόσωπον. Ἀπὸ τούτου καὶ τὸν  Ἰανὸν   ποταμὸν καὶ τὸ ὄρος Ἰανὸν
[15, 692]   κατὰ τὸν Κυθήριον ποιητήν, ὅτι  Ἰανὸς   παρ´ ἡμῖν θεός, ὃν
[15, 692]   ὄρος κείμενον τὸ ἀπ´ αὐτοῦ  Ἰανοῦκλον   ὀνομαζόμενον. Τοσαῦτα καὶ περὶ μύρων
[15, 683]   ἑῶν ἐπλύνατο γυίων, (ἑσπέριος Νύμφαισιν  Ἰαονίδεσσι   νυχεύσων. Αὐτὰρ ἀκανθοβόλοιο ῥόδου κατατέμνεο
[15, 683]   καὶ ὡς ὡραῖα φυτεύοις, ἄνθε´  Ἰαονίηθε·   γένη γε μὲν ἰάσι δισσά,
[15, 683]   ἄνθε´ Ἰαονίηθε· γένη γε μὲν  ἰάσι   δισσά, ὠχρόν τε χρυσῷ τε
[15, 666]   ἡμῶν ἐλέχθη τὸ Εἰ μὴ  ἰατροὶ   ἦσαν, οὐδὲν ἂν ἦν τῶν
[15, 687]   (ὡς Πραξαγόρας καὶ Φυλότιμος οἱ  ἰατροὶ   παραδεδώκασιν. Καὶ Ὅμηρος δέ φησιν·
[15, 675]   στεφάνων ἀφαιρέσει. Φιλωνίδης δ´  ἰατρὸς   ἐν τῷ περὶ Μύρων καὶ
[15, 680]   πλεκόμενοι, ὥς φησιν Ἄνδρων  ἱατρός.   Παρέθετο δ´ αὐτοῦ τὴν λέξιν
[15, 665]   Οὓς οἰηθείς τις τῶν παρόντων  ἰατρῶν   εἶναι τούτων οἳ ἀπὸ βαλανείου
[15, 695]   τέ φασι τὸν ἐσθλόν (Διομήδεα)  ιβʹ   Ἐν μύρτου κλαδὶ τὸ ξίφος
[15, 693]   (ὥς φησι Φύλαρχος ἐν τῇ  ιβʹ   τῶν Ἱστοριῶν, μέλι σπένδουσιν, οἶνον
[15, 681]   ἑλιχρύσω πυλεῶνα κἠράτω κυπαίρω. Καὶ  Ἴβυκος·   Μύρτα τε καὶ ἴα καὶ
[15, 695]   θυσίαις ἄνδρα τύραννον Ἵππαρχον ἐκαινέτην  ιγʹ   Αἰεὶ σφῷν κλέος ἔσσεται κατ´
[15, 695]   κτανέτην ἰσονόμους τ´ Ἀθήνας ἐποιησάτην.  ιδʹ   (Ἀδμήτου λόγον, ἑταῖρε, μαθὼν
[15, 693]   (καὶ τῶν) ἐπαινουμένων ἐπὶ τῇ  ἰδέᾳ   ταύτῃ τῆς ποιητικῆς Ἀλκαίου τε
[15, 680]   καθὼς ἐν τοῖς Σιμωνίδου Ἐπιγράμμασιν  ἰδεῖν   ἔστιν οὕτως καλουμένου· Φοῖβον, ὃς
[15, 668]   σφαίρας κυλίκων· καὶ πρὶν ἐκεῖνον  ἰδεῖν,   ὄμματι βηματίσαισθε τὸν αἰθέρα τὸν
[15, 671]   πωλεῖν ἀδείπνοις παρέθηκ´ αὐτοῖς  ἰδεῖν.   Τὰ αὐτὰ ἰαμβεῖα φέρεται καὶ
[15, 688]   ὀρχῇ γὰρ εὐθύς, ἄν μ´  ἴδῃς   δεδοικότα. Πλάτων δέ φησι τὸν
[15, 682]   καλὸν ἀείδουσαι κατ´ ὄρος πολυπιδάκου  Ἴδης.   ~(Νίκανδρος δ´ ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν
[15, 674]   λυγίνου στεφάνου. ~Μόνον γὰρ τοῦτ´  ἴδιον   εἴρηκεν ὅτι Φύλαρχος ἐν τῇ
[15, 673]   ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν Ἀντιφῶντος, οὐδὲν  ἴδιον   προσεξευρών, ὥσπερ κἀν τῷ Περὶ
[15, 691]   μὰ Δία, τὴν αὐτὴν μύρον,  ἰδίῳ   δ´ ἑκάστην. Πετόμεναι δ´ αὗται
[15, 696]   κατιδεῖν ἐν τούτοις (δύναται παιανικὸν  ἰδίωμα,   σαφῶς ὁμολογοῦντος τοῦ γεγραφότος τετελευτηκέναι
[15, 680]   Ἑλλάνικος καὶ Ἄμασιν Αἰγύπτου βασιλεῦσαι,  ἰδιώτην   ὄντα καὶ τῶν τυχόντων κατὰ
[15, 668]   τὴν δὲ τάλαιναν πλάστιγγ´ ἂν  ἴδοις   παρὰ τὸν στροφέα τῆς κηπαίας
[15, 672]   ἐπὶ τοῦ βάθρου, καθάπερ πρότερον  ἵδρυτο.   Διόπερ ἐξ ἐκείνου καθ´ ἕκαστον
[15, 690]   ΨΑΓΔΗΣ Ἀριστοφάνης ἐν Δαιταλεῦσιν· Φέρ´  ἴδω,   τί σοι δῶ τῶν μύρων·
[15, 684]   αὐτοῖς βρετάεσσιν, ὅτε πρώτιστον  ἴδωνται·   πολλάκι θελμια καλά, τοτὲ χρυσανθὲς
[15, 695]   γνοὺς ὅτι δειλοῖς ὀλίγη χάρις.  ιεʹ   Παῖ Τελαμῶνος, Αἶαν αἰχμητά, λέγουσί
[15, 701]   ἀπὸ τούτου λεχθῆναί φασιν τὸ  ἵε   παῖ καὶ ἵε παιών. Ἔνιοι
[15, 701]   λέγουσιν (ἰὴ παιών καὶ οὐχὶ  ἵε   παῖ. Πολλοὶ δὲ καὶ ἐπὶ
[15, 701]   τὴν πλάτανον ἐν Δελφοῖς, εἶπεν  ἵε   παῖ. Τυχεῖν δὲ τόξα μετὰ
[15, 701]   φασιν τὸ ἵε παῖ καὶ  ἵε   παιών. Ἔνιοι δὲ παρεγκλίνοντές τε
[15, 679]   ὄνομα αὐτῇ, θεῶν ὁμήγυρις, καὶ  ἱερὸν   μέγα καὶ ἁγνὸν ἐν μέσῃ
[15, 684]   ἁπαλὸν μήλῳ ἐναλίγκιον ἄνθος, Λευκερέης  ἱερὸν   περικαλλέος, ῥα μάλιστα φίλατο.
[15, 679]   καὶ θύρετρα λίθινα. Ἔσω τοῦ  ἱεροῦ   ἄκανθαι πεφύκασι λευκαὶ καὶ μέλαιναι.
[15, 672]   χαριστήριον βουλομένην ἀποδοῦναι ἐπιμεληθῆναι τοῦ  (ἱεροῦ   τοῦ καὶ νῦν ὑπάρχοντος, πρότερον
[15, 676]   ἀνέθηκεν ἐν τῷ τῆς Ἀφροδίτης  ἱερῷ,   θύσας δὲ τῇ θεῷ καὶ
[15, 676]   ἐφ´ ἑστίασιν ἐν αὐτῷ τῷ  ἱερῷ   τοὺς (προσήκοντας καὶ τοὺς οἰκειοτάτους
[15, 670]   καλάν. Ἀλλὰ μὴν καὶ  ἱερώτατος   Πλάτων ἐν ἑβδόμῳ Νόμων πρόβλημά
[15, 695]   λέγουσιν ἐλθεῖν Δαναῶν καὶ Ἀχιλλέα.  ιζʹ   Εἴθε λύρα καλὴ γενοίμην ἐλεφαντίνη,
[15, 695]   παῖδες φέροιεν Διονύσιον ἐς χορόν.  ιηʹ   Εἴθ´ ἄπυρον καλὸν γενοίμην μέγα
[15, 701]   τῶν πρώτων δύο συλλαβῶν λεγομένων  ἰὴ   παιάν ἡρῷον γίνεται, βραχέων δὲ
[15, 701]   ἐπιφθεγγομένων Ποντιανὸς ἔφη· (Τὸ  ἰὴ   παιών, ἄνδρες φίλοι, μαθεῖν βούλομαι
[15, 701]   οὕτως τοῦτο δὴ τὸ λεγόμενον  ἰὴ   παιών, διὰ δὲ τὸ λίαν
[15, 701]   γενόμενος. Τῶν δὲ πολλῶν τὸ  ἰὴ   παιὼν ἐπιφθεγγομένων Ποντιανὸς ἔφη·
[15, 701]   δεινοῖς ἀλεξητήριόν τινα παροιμίαν λέγουσιν  (ἰὴ   παιών καὶ οὐχὶ ἵε παῖ.
[15, 701]   τρὶς εἰπεῖν τὸν θεὸν οὕτως  ἵη   παιάν ἵη παιών. Ἐκ ταύτης
[15, 701]   τὸν θεὸν οὕτως ἵη παιάν  ἵη   παιών. Ἐκ ταύτης γὰρ τῆς
[15, 697]   ᾄδουσιν Ῥόδιοι· ~(ἔχει γὰρ τὸ  ἰηπαιὰν   ἐπίφθεγμα, ὥς φησιν Γόργων ἐν
[15, 667]   Ἐρωτικοῖς· Εὖτε τὴν ἀπ´ ἀγκύλης  ἵησι   τοῖσδε τοῖς νεανίαις, λευκὸν ἀντείνασα
[15, 695]   γυνὴ φοροίη καθαρὸν θεμένη νόον.  ιθʹ   Σύν μοι πῖνε, συνήβα, συνέρα,
[15, 693]   ἀπενεγκάτω μοι τὴν τράπεζαν ἐκποδών.  Ἱκανῶς   κεχόρτασμαι γάρ. Ἀγαθοῦ Δαίμονος δέχομαι.
[15, 689]   καταγομένην κομίζεσθαι πρὸς τοὺς Ἕλληνας.  Ἱκέσιος   δ´ ἐν βʹ περὶ Ὕλης
[15, 681]   δ´ ὁμηρεύους´ ἔχοντες πορφυροῦς κεκρυφάλους;  Ἱκέσιος   δ´ ἐν δευτέρῳ περὶ Ὕλης
[15, 688]   ἐς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν  ἵκετ´   ἀυτμή. Γίνεται δὲ μύρα κάλλιστα
[15, 693]   ἀπὸ τῆς τραπέζης, (καὶ) ὥσπερ  ἱκετείαν   τινὰ ποιούμενοι τοῦ θεοῦ μηθὲν
[15, 697]   τί πάσχεις· μὴ προδῷς ἄμμ´,  ἱκετεύω.   (Πρὶν καὶ μολεῖν κεῖνον, ἀνίστω,
[15, 697]   υἱὸν γενέσθαι Σέλευκον τὸν τῶν  ἱλαρῶν   ᾀσμάτων ποιητήν· οὗπερ συνεχῶς ᾄδειν
[15, 681]   ἐστίν. Ἀρίστη δ´ ἐστὶν ἐν  Ἰλλυριοῖς   τοῖς ἀνῳκισμένοις τῆς θαλάσσης. ~(Φιλῖνος
[15, 688]   Ἀμβροσίῃ μὲν πρῶτον ἀπὸ χροὸς  ἱμερόεντος   λύματα πάντα κάθηρεν, ἀλείψατο δὲ
[15, 688]   σήραγγας ἔχουσαν οἷον σπόγγου κατατετρημένας,  ἵν´   ἐν τῇ τῶν δεινῶν προσδοκίᾳ
[15, 701]   παῖ δωρόδειπνε, ἀσσαρίου κανδήλας πρίω,  ἵνα   κἀγὼ κατὰ τὸν καλὸν Ἀγάθωνα
[15, 669]   θύρας. Καὶ Δημόκριτος ἀλλ´  ἵνα   κἀγώ, φησίν, μνημονεύσω τῶν τοῦ
[15, 686]   καὶ μύρον ἐνέγκαι τις ἡμῖν,  ἵνα   καὶ εὐωδίᾳ ἑστιῴμεθα; Μηδαμῶς, ἔφη
[15, 679]   λέγε ἡμῖν περὶ τοῦ προκειμένου,  ἵνα   μὴ κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα
[15, 669]   τῶν ἐπῶν μεμνημένος τινῶν ἐρῶ,  ἵνα   μὴ Οὐλπιανὸς βρενθύηται ὡς
[15, 692]   σώματα τέγγουσι τὴν κεφαλὴν ἐπιβρέγμασιν,  ἵνα   μὴ πρὸς τὸ ξηρόν, ταύτῃ
[15, 695]   ἐν μακάρων σέ φασιν εἶναι,  ἵνα   περ ποδώκης Ἀχιλεύς, Τυδείδην τέ
[15, 690]   δὲ κἀκέλευον ἐγχέασθε νῷν βρένθειον,  ἵνα   τοῖς εἰσιοῦσιν ἐγχέῃ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ δὲ
[15, 668]   κοσσάβους. Διὸ καὶ Σοφοκλῆς ἐν  Ἰνάχῳ   Ἀφροδισίαν εἴρηκε τὴν λάταγα· Ξανθὴ
[15, 685]   ἐρέπτομαι, (λειρίοις ῥόδοις κρίνεσιν κοσμοσανδάλοις  ἴοις   καὶ σισυμβρίοις ἀνεμωνῶν κάλυξί τ´
[15, 680]   δὲ ἄνθη καταλέγει Θεόφραστος τάδε·  ἴον,   Διὸς ἄνθος, ἴφυον, φλόγα, ἡμεροκαλλές.
[15, 680]   τε οἰνάνθη καὶ τὸ μέλαν  ἴον   καὶ τῶν ἀγρίων τε
[15, 681]   μὲν λείριον, ὑφ´ ὧν δὲ  ἴον   καλεῖσθαι. Κορίνθιοι δ´ αὐτὸ ἀμβροσίαν
[15, 681]   τῶν στεφανωματικῶν ἀνθῶν διεξέρχωμαι τὸ  ἴον,   φησίν, Ἰωνιάδες τινὲς νύμφαι Ἴωνι
[15, 666]   ~Δι´ καὶ Ἐρασίστρατον τὸν  Ἰουλιήτην   ἐν (τῇ περὶ τῶν Καθόλου
[15, 695]   Ἀθηναίης ἐν θυσίαις ἄνδρα τύραννον  Ἵππαρχον   ἐκαινέτην ιγʹ Αἰεὶ σφῷν κλέος
[15, 691]   μύρου κοτύλη, καὶ ὡς μὲν  Ἵππαρχός   φησιν ἐν Παννυχίδι εʹ μνῶν,
[15, 700]   ὄντων τῶν Τυρρηνῶν. Ἀντιφάνης δ´  Ἱππεῦσι·   Τῶν δ´ ἀκοντίων συνδοῦντες ὀρθὰ
[15, 678]   δ´ ἐν μὲν Ἀγωνίδι  Ἱππίσκῳ·   τρίτος οὗτος δ´ ἔχει
[15, 685]   προσκυνῶν δὲ σέλινα, γελῶν δ´  ἱπποσέλινα   καὶ κοσμοσάνδαλα βαίνων, ἔγχει κἀπιβόα
[15, 698]   Εὑρετὴν μὲν οὖν τοῦ γένους  Ἱππώνακτα   φατέον τὸν ἰαμβοποιόν. Λέγει γὰρ
[15, 701]   εἰς μακρὰν ποιήσει τις,  Ἱππώνακτος   ἴαμβος ἔσται. ~Μετὰ ταῦτ´ ἤδη
[15, 690]   μύρον ΒΑΚΚΑΡΙΣ· οὗ μνημονεύει καὶ  Ἱππῶναξ   διὰ τούτων· (Βακκάρι δὲ τὰς
[15, 682]   δέ φησι τὰ ἄνθη τῆς  ἴριδος   λέγεσθαι λύκους διὰ τὸ ἐμφερῆ
[15, 689]   πρίω τὸ σῶμά μοι μύρον  ἴρινον   καὶ ῥόδινον, ἄγαμαι, Ξανθία· καὶ
[15, 689]   (Ἀπὸ δὲ ῥιζῶν τό τ´  ἴρινον,   καὶ τὸ νάρδινον, καὶ τὸ
[15, 665]   ἤδη παράχεον βαδίζων Αἰγύπτιον κᾆτ´  ἴρινον·   στέφανον δ´ ἔπειθ´ ἑκάστῳ δώσω
[15, 691]   ἄνδρες Ἑλλήνων ἄκροι· ἠλειφόμην ὑόμενος  ἰρίνῳ   μύρῳ. Πρὸς θεῶν, φίλοι, ποία
[15, 681]   Ἔρυκι καὶ Κυθήροις. δ´  ΙΡΙΣ,   φησὶ Θεόφραστος, ἀνθεῖ τοῦ θέρους
[15, 683]   ὄνειδος (ὅπλον βρωμήταο διεκτέλλον πεφάτισται.  Ἶρις   δ´ ἐν ῥίζῃσιν ἀγαλλίας
[15, 688]   τῷ περὶ Μύρων γράφων οὕτως·  Ἶρις   μὲν ἐν Ἤλιδι χρηστοτάτη καὶ
[15, 679]   τούτοις· Ἀνθεῖ δὲ καὶ  ἶρις   τοῦ θέρους καὶ τὸ στρούθιον
[15, 684]   πτερίδες καὶ παιδὸς ἔρωτες λεύκῃ  ἰσαιόμενοι,   ἐν καὶ κρόκος εἴαρι μύων
[15, 683]   φλόξ τε θεοῦ αὐγῇσιν ἀνερχομένῃς  ἰσάουσα.   (Ἔρπυλλον δὲ φριαλευσοτεν βώλοισι φυτεύσεις,
[15, 689]   μνημονεύων Ἀχαιὸς ἐν Ἄθλοις φησιν·  Ἰσάργυρόν   τ´ εἰς χεῖρα Κυπρίου λίθου
[15, 673]   καὶ τρύγα πίνει μελιηδέα. Ταῦτα  ἴσασιν   οἱ θεοὶ ὡς πρῶτος αὐτὸς
[15, 666]   Βαβαιάξ· οὑτοσὶ μείζων ἀγὼν τῆς  Ἰσθμιάδος   ἐπέρχεται. Ἐκάλουν δὲ καὶ κατακτούς
[15, 677]   Χλανίδ´ ἐχρῆν λευκὴν λαβεῖν· (εἶτ´  ἰσθμιακὰ   λαβόντες ὥσπερ οἱ χοροὶ ᾄδωμεν
[15, 677]   ἄν, εἰ λέγειν εἴη σοφός.  ΙΣΘΜΙΑΚΟΝ.   Οὕτως τοῦτον καλούμενον στέφανον Ἀριστοφάνης
[15, 677]   Ῥόδιοι ἀποδιδόασιν ἓν ἀνθ´ ἑνὸς  Ἴσθμιον,   στέφανον. Οὗ μνημονεύει (καὶ Καλλίξεινος
[15, 677]   δ´ ἐν ταῖς Γλώσσαις φησίν·  Ἴσθμιον   στέφανον. Φιλητᾶς δέ φησι· Ἴσθμιος
[15, 677]   τοῦ φρέατος καὶ τοῦ ἐγχειριδίου  ἴσθμιον.   Τιμαχίδας δὲ καὶ Σιμμίας οἱ
[15, 677]   Ἴσθμιον στέφανον. Φιλητᾶς δέ φησι·  Ἴσθμιος   στέφανος ἤγουν ὁμωνυμία ἀμφοτέρωθι οἷον
[15, 702]   χάρις τεκέων τᾶς  ἰσοδαίμονος   ἀνθρώποις βασιληίδος ἀρχᾶς πόθων,
[15, 683]   προσέοικε, χελιδονίοισι δὲ τέλλει ἄνθεσιν  ἰσοδρομεῦσα,   χελιδόσιν, αἵ τ´ ἀνὰ κόλπῳ
[15, 699]   ἰὼν παιδομανεῖ σὺν ἔρωτι πότην  ἶσον.   Ἔγραφε δ´ ὡνὴρ εὖ παρ´
[15, 695]   Ἀριστογείτων, ὅτε τὸν τύραννον κτανέτην  (ἰσονόμους   τ´ Ἀθήνας ἐποιησάτην. ιαʹ Φίλταθ´
[15, 695]   Ἀριστόγειτον, ὅτι τὸν τύραννον κτανέτην  ἰσονόμους   τ´ Ἀθήνας ἐποιησάτην. ιδʹ (Ἀδμήτου
[15, 671]   ἕκτῳ ἐκ δέκα. Καὶ οὕτως  ἰσότης   ἀναπληροῦται τῶν στεφάνων. Ταῦτ´ εἰπόντος
[15, 671]   εἰς ἓξ συμπότας δύνασθαι τὴν  ἰσότητα   πληροῦν. Οἶδα γὰρ ὅτι κατ´
[15, 671]   ἕως τοῦ τελευταίου εἰσελθόντος (ἐξ  ἴσου   πάντες ἕξουσιν ἤτοι μῆλα
[15, 667]   δὲ χαλκίον (τοῦτ´ ἐστὶν κοττάβειον)  ἱστάναι   καὶ μυρρίνας. ~(Ἕρμιππος Μοίραις· Χλανίδες
[15, 692]   πατέρα προσαγορεύομεν, πρῶτος εὗρεν στέφανον.  Ἱστορεῖ   δὲ τοῦτο Δράκων Κερκυραῖος
[15, 668]   ἐπιτήδεια τῇ παιδιᾷ κατασκευάζεσθαι, ὡς  ἱστορεῖ   Δικαίαρχος ἐν τῷ περὶ Ἀλκαίου.
[15, 676]   ἄλλαις χώραις, ὡς καὶ Θεόφραστος  ἱστορεῖ.   Ἔτι τούτων λεγομένων ἐπεισῆλθον παῖδες
[15, 690]   εὑρεθὲν ὑπό τινος Πλαγγόνος. Ὁμοίως  ἱστορεῖ   καὶ Σωσίβιος ἐν Ὁμοιότησιν. (Ὡς
[15, 672]   τὴν πρώτην αὐτοῦ ζήτησιν ποιησαμένων.  Ἱστορεῖται   δ´ ὑπ´ αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν
[15, 674]   διαφωνοῦντα αὐτὸν κατ´ ἔνια τῶν  ἱστορηθέντων   παρὰ τῷ Μηνοδότῳ. Δύναται δέ
[15, 673]   ὑπάρχων ἐπιχώριος καὶ τὴν ἐπιχώριον  ἱστορίαν   ἠγαπηκὼς ἐν πλείοσιν. Λέγει δ´
[15, 673]   ἐν τοῖς περὶ Ἠθῶν καθ´  ἱστορίαν   καὶ λέξιν ζητουμένων, ἕκτον δὲ
[15, 674]   (οἶδεν τὴν κατὰ τὴν λύγον  ἱστορίαν   καὶ ὅτι οὔτε τὰ Νικαινέτου
[15, 679]   μνημονεύει Θεόφραστος ἐν ἕκτῳ Φυτικῆς  Ἱστορίας   ἐν τούτοις· Ἀνθεῖ δὲ καὶ
[15, 681]   ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ ἐν τῷ περὶ Φυτῶν  Ἱστορίας   (ὁ Θεόφραστος καλεῖσθαί φησι καὶ
[15, 680]   τῷ πρώτῳ τῶν παρὰ τοῖς  ἱστορικοῖς   Λέξεων. Στεφανωματικὰ δὲ ἄνθη καταλέγει
[15, 684]   τι ἀναγράφει Καρύστιος ἐν  Ἱστορικοῖς   Ὑπομνήμασι λέγων οὕτως· Νίκανδρός φησιν
[15, 700]   λυχνεῖον ἐζητοῦμεν. Εὐφορίων δ´ ἐν  Ἱστορικοῖς   Ὑπομνήμασιν Διονύσιόν φησι τὸν νεώτερον
[15, 697]   πραγματείας Μνησιπτολέμου φησί ποτε τοῦ  ἱστοριογράφου   τοῦ παρὰ Ἀντιόχῳ τῷ προσαγορευθέντι
[15, 699]   ἐν αʹ τῶν περὶ Ἄτταλον  Ἱστοριῶν·   καὶ ἄλλος τι δή
[15, 701]   οὐδετέρως εἴρηκεν Ἡρόδοτος ἐν δευτέρᾳ  Ἱστοριῶν.   Λυχνοκαυτίαν δὲ ἣν οἱ πολλοὶ
[15, 693]   Φύλαρχος ἐν τῇ ιβʹ τῶν  Ἱστοριῶν,   μέλι σπένδουσιν, οἶνον οὐ φέροντες
[15, 674]   Φύλαρχος ἐν τῇ ἑβδόμῃ τῶν  Ἱστοριῶν   (οἶδεν τὴν κατὰ τὴν λύγον
[15, 692]   ὀγδόην καὶ εἰκοστὴν τῶν Ποσειδωνίου  Ἱστοριῶν   περὶ μύρων τι λεγόμενον ἐτήρησα,
[15, 682]   Δαμασκηνὸς ἐν τῇ ὀγδόῃ τῶν  Ἱστοριῶν   πρὸς ταῖς ἑκατὸν περὶ τὰς
[15, 698]   περὶ τῶν τὰς παρῳδίας γεγραφότων  ἱστορῶν   τάδε γράφει· Καὶ τὸν Βοιωτὸν
[15, 680]   ΕΛΙΧΡΥΣΟΥ τῷ ἄνθει στεφανῶται, εὔκλειαν  ἴσχει   μύρῳ ῥαίνων. Μνημονεύει αὐτοῦ Ἀλκμὰν
[15, 693]   ἀναμιμνήσκοντες μόνον τῇ γεύσει τὴν  ἰσχὺν   αὐτοῦ καὶ τὴν τοῦ θεοῦ
[15, 693]   θεοῦ μηθὲν ἀσχημονεῖν μηδ´ ἔχειν  ἰσχυρὰν   ἐπιθυμίαν τοῦ πότου τούτου καὶ
[15, 697]   Ἀντιόχῳ τῷ προσαγορευθέντι Μεγάλῳ πλεῖστον  ἰσχύσαντος   υἱὸν γενέσθαι Σέλευκον τὸν τῶν
[15, 679]   τοῖς ἑξῆς τάδε φησί· Στεφάνους  ἴσως   βούλεσθε· πότερ´ ἑρπυλλίνους μυρτίνους
[15, 679]   Κολοφώνιος ἐν Γλώσσαις· καὶ  ἴσως   ἀπὸ τοῦ οὕτω καλουμένου
[15, 692]   μειζόνων ὀρεγόμενον πραγμάτων (εἰς τὴν  Ἰταλίαν   διαπλεῦσαι καὶ οἰκῆσαι τὸ πλησίον
[15, 692]   πόλεις καὶ τῶν κατὰ τὴν  Ἰταλίαν   καὶ Σικελίαν ἐπὶ τοῦ νομίσματος
[15, 669]   τὰ κοττάβεια· Ἀγγελίας ἀγαθῆς δεῦρ´  ἴτε   πευσόμενοι καὶ κυλίκων ἔριδας διαλύσατε
[15, 679]   καὶ τὸ κρίνον καὶ τὸ  ἴφυον   καὶ ἀμάρακος Φρύγιος, ἔτι
[15, 680]   καὶ τὸ κρίνον καὶ τὸ  ἴφυον   καὶ ἀμάρακος Φρύγιος, ἔτι
[15, 680]   Θεόφραστος τάδε· ἴον, Διὸς ἄνθος,  ἴφυον,   φλόγα, ἡμεροκαλλές. Πρῶτόν τε τῶν
[15, 684]   παι βρώμην ποτιδεγμένα· πολλάκι δ´  ἴχνη   στιφροῖς ὠλίσθηναν ἐνιχρίμψαντε καρείοις· ἁδρύνει
[15, 682]   ἔν θ´ ὑακίνθῳ ἔν τε  ἴῳ   θαλέθοντι ῥόδου τ´ ἐνὶ ἄνθει
[15, 699]   Μιμνέρμου δ´ εἰς ἔπος ἄκρον  ἰὼν   παιδομανεῖ σὺν ἔρωτι πότην ἶσον.
[15, 682]   τὸ μύρον ἥδιστον. Καὶ τῶν  ἴων   δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἀνθέων
[15, 685]   τε δροσώδη κἀνθρύσκου μαλακῶν τ´  ἴων   λείμακα καὶ τριφύλλου. Ἐν τούτοις
[15, 690]   ψυκτηρίοις πτεροῖς ἀναστήσαντα προσθίαν τρίχα.  Ἴων   Ὀμφάλῃ· Βακκάρεις δὲ καὶ μύρα
[15, 676]   τις εἴρηκε ῥόδων στέφανον καὶ  ἴων   στέφανον· τὸ γὰρ παρὰ Κρατίνῳ
[15, 681]   ἴον, φησίν, Ἰωνιάδες τινὲς νύμφαι  Ἴωνι   ἐχαρίσαντο πρώτῳ. Τὸν δὲ ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ
[15, 683]   τ´ Ἰωνιάδες Νύμφαι στέφος ἁγνὸν  Ἴωνι   Πισαίοις ποθέσασαι ἐνὶ κλήροισιν ὄρεξαν.
[15, 684]   ἄνθος, (χάλκας, σὺν δ´ ὑάκινθον  ἰωνιάδας   τε χαμηλὰς ὀρφνοτέρας, ἃς στύξε
[15, 683]   εἰς ὦπα προσεικές, ἅσσα τ´  Ἰωνιάδες   Νύμφαι στέφος ἁγνὸν Ἴωνι Πισαίοις
[15, 681]   ἀνθῶν διεξέρχωμαι τὸ ἴον, φησίν,  Ἰωνιάδες   τινὲς νύμφαι Ἴωνι ἐχαρίσαντο πρώτῳ.
[15, 683]   αὐτὸς στεφανωτικὰ ἄνθη καὶ περὶ  Ἰωνιάδων   Νυμφῶν καὶ περὶ ῥόδων τάδε
[15, 681]   δὲ ὁλόκυρον, οἱ δὲ Ἀθήνησιν  ἰωνιάν,   οἱ δὲ κατ´ Εὔβοιαν σιδηρῖτιν.
[15, 665]   εἶτ´ ᾖδεν πρὸς αὐτὸ μέλος  Ἰωνικόν   τι. Μετὰ ταῦτ´, οἶμαι, καὶ
[15, 678]   ὑποθυμίδες στέφανοι παρ´ Αἰολεῦσιν καὶ  Ἴωσιν,   οὓς περὶ τοὺς τραχήλους περιετίθεντο,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 27/04/2010