Livre, pages
[15, 682]	Φιλίππους. Λαμβάνοντες γὰρ ἐκ τοῦ	Παγγαίου	φυτεύουσιν· ἐκεῖ γὰρ γίγνεται πολλά.
[15, 677]	Ἀθηναίων στεφανώματα λέγεσθαι. Ὁ δὲ	Παγκράτης	ἐν τῷ ποιήματι οὐκ ἀγλαφύρως
[15, 677]	κυανέαν ἔχων τὴν χροιάν. Καὶ	(Παγκράτης	τις τῶν ἐπιχωρίων ποιητής, ὃν
[15, 670]	στέφανον ἀντιστρέφομεν τῇ ὑπονοίᾳ τὸ	πάθος,	ὡς οὐκ ἄν ποτε τοῦ
[15, 670]	οὐδὲν ἔχων μόνιμον σημεῖόν ἐστι	πάθους	ἀβεβαίου μὲν κεκαλλωπισμένου δέ. Τοιοῦτος
[15, 670]	τοῦ σώματος κόσμον ὑπὸ τοῦ	πάθους	ἐξαγόμενοι (καὶ) σκυλεύοντες ἑαυτοὺς ἀνατιθέασιν.
[15, 699]	ἤλασεν εἶπέ τε φωνῇ· ~(δεινὰ	παθοῦσα	Φακῆ βδελυρά, χώρει ´ς τὸν
[15, 684]	τὰ τῆς μήκωνος) Οὔτε τι	παι	βρώμην ποτιδεγμένα· πολλάκι δ´ ἴχνη
[15, 701]	τις ἄφιε παῖ καὶ βάλε	παῖ.	Διόπερ ἀπὸ τούτου λεχθῆναί φασιν
[15, 694]	στεφανηφόροις ἐν ὥραις, σέ τε,	παῖ	Διός, Φερσεφόνη· χαίρετον, εὖ δὲ
[15, 701]	Οὐλπιανῷ ἀντικορυσσόμενος ἔφη· ἐμοὶ δέ,	παῖ	δωρόδειπνε, ἀσσαρίου κανδήλας πρίω, ἵνα
[15, 701]	ὡς ἂν εἴποι τις ἄφιε	παῖ	καὶ βάλε παῖ. Διόπερ ἀπὸ
[15, 701]	τούτου λεχθῆναί φασιν τὸ ἵε	παῖ	καὶ ἵε παιών. Ἔνιοι δὲ
[15, 699]	ἡμᾶς, ὃ μέν τις ἔλεγεν	παῖ,	λυχνίον, ὃ δὲ λυχνέα, ὃ
[15, 701]	(ἰὴ παιών καὶ οὐχὶ ἵε	παῖ.	Πολλοὶ δὲ καὶ ἐπὶ τοῖς
[15, 695]	ὅτι δειλοῖς ὀλίγη χάρις. ιεʹ	Παῖ	Τελαμῶνος, Αἶαν αἰχμητά, λέγουσί σε
[15, 701]	πλάτανον ἐν Δελφοῖς, εἶπεν ἵε	παῖ.	Τυχεῖν δὲ τόξα μετὰ χεῖρας
[15, 696]	ἐπιγραφομένοις Ὥροις ᾄδεσθαι ἐν Σάμῳ.	Παιὰν	δ´ ἐστὶν καὶ ὁ εἰς
[15, 696]	δὲ τὸν πρῶτον Αἰγύπτου βασιλεύσαντα	παιάν	ἐστιν, ὃν ᾄδουσιν Ῥόδιοι· ~(ἔχει
[15, 696]	εἰς Ἑρμείαν τὸν Ἀταρνέα οὐ	παιάν	ἐστιν, ὡς ὁ τὴν τῆς
[15, 692]	ἐν Ἀγροικίσιν ἔφη· Ἁρμόδιος ἐπεκαλεῖτο,	παιὰν	ᾔδετο, μεγάλην Διὸς Σωτῆρος ἄκατον
[15, 701]	πρώτων δύο συλλαβῶν λεγομένων ἰὴ	παιάν	ἡρῷον γίνεται, βραχέων δὲ (λεχθεισῶν)
[15, 701]	εἰπεῖν τὸν θεὸν οὕτως ἵη	παιάν	ἵη παιών. Ἐκ ταύτης γὰρ
[15, 696]	Λύσανδρον τὸν Σπαρτιάτην γραφεὶς ὄντως	παιάν,	ὅν φησι Δοῦρις ἐν τοῖς
[15, 702]	παιδὶ τὸν εἰς τὴν Ὑγίειαν	παιᾶνα	ᾄσας τὸν ποιηθέντα ὑπὸ Ἀρίφρονος
[15, 696]	συσσιτίοις ὁσημέραι εἰς τὸν Ἑρμείαν	παιᾶνα.	Ὅτι δὲ παιᾶνος οὐδεμίαν ἔμφασιν
[15, 678]	καὶ τοὺς Διονυσοδότου τοῦ Λάκωνος	παιᾶνας.	ΜΕΛΙΛΩΤΙΝΩΝ δὲ στεφάνων μνημονεύει Ἄλεξις
[15, 697]	τοῦ Κυζικηνοῦ, ἐφαμίλλων γενομένων τῶν	παιᾶνας	ποιησάντων καὶ τοῦ Ἑρμοκλέους προκριθέντος.
[15, 697]	Δημητρίῳ φησὶν Φιλόχορος Ἀθηναίους ᾄδειν	παιᾶνας	τοὺς πεποιημένους ὑπὸ Ἑρμίππου τοῦ
[15, 696]	Οὐκ ἔχει δ´ οὐδὲ τὸ	παιανικὸν	ἐπίρρημα, καθάπερ ὁ εἰς Λύσανδρον
[15, 696]	ὃν ᾄδουσιν Κορίνθιοι, ἔχει τὸ	παιανικὸν	ἐπίφθεγμα. Παρέθετο δ´ αὐτὸν Πολέμων
[15, 696]	τι κατιδεῖν ἐν τούτοις (δύναται	παιανικὸν	ἰδίωμα, σαφῶς ὁμολογοῦντος τοῦ γεγραφότος
[15, 696]	τὸν Ἑρμείαν παιᾶνα. Ὅτι δὲ	παιᾶνος	οὐδεμίαν ἔμφασιν παρέχει τὸ ἆσμα,
[15, 702]	(οὐ Σωκράτους νέου καὶ καλοῦ	παίγνια,	ἀλλὰ τῶν δειπνοσοφιστῶν σπουδάσματα. Κατὰ
[15, 670]	κέχυται (ἐπὶ τὰν Χάρισι φίλαν	παῖδα	καὶ καλάν. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[15, 695]	τὰν δ´ ἔραται λαβεῖν· (κἀγὼ	παῖδα	καλὴν τὴν μὲν ἔχω, τὴν
[15, 679]	καὶ γένει μέγαν γαστρὸς καλεῖσθαι	παῖδα,	τοῦ πατρὸς παρόν. Ἐπειδὴ οὖν
[15, 674]	τοὺς δ´ ἐκ τῆς ἀγωγῆς	παῖδας	ἀστεφανώτους ἀκολουθεῖν. Ἀριστοτέλης δ´ ἐν
[15, 669]	ὄντα. Ὁρῶ γὰρ καὶ τοὺς	παῖδας	ἤδη φέροντας ἡμῖν στεφάνους καὶ
[15, 697]	ὦ λῷστε, ἐν δευτέρῳ περὶ	Παιδείας	οὑτωσί φησιν· Λείπεταί τις ὁ
[15, 676]	Οὐλπιανέ, στεφάνων ὀνόματα. Οἱ γὰρ	παῖδες	κατὰ τὸν Χαιρήμονος Κένταυρον· Στεφάνους
[15, 676]	ἱστορεῖ. Ἔτι τούτων λεγομένων ἐπεισῆλθον	παῖδες	στεφάνους φέροντες τῶν ἀκμαζόντων κατὰ
[15, 695]	γενοίμην ἐλεφαντίνη, καί με καλοὶ	παῖδες	φέροιεν Διονύσιον ἐς χορόν. ιηʹ
[15, 702]	μελλόντων καὶ ἡμῶν ἀνίστασθαι ἐπεισῆλθον	παῖδες	φέροντες ὃ μέν τις θυμιατήριον,
[15, 686]	τοῖς βουλομένοις διεξέρχεσθαι τῷ τε	παιδὶ	προστάττων ἐπὶ τῇ στεφανηφόρῳ ταύτῃ
[15, 702]	τοῦ ἀκράτου τῷ διδόντι ἐκπιεῖν	παιδὶ	τὸν εἰς τὴν Ὑγίειαν παιᾶνα
[15, 665]	παραχέας τὸν κότταβον παροίσω· (τῇ	παιδὶ	τοὺς αὐλοὺς ἐχρῆν ἤδη πρὸ
[15, 668]	τοῦ καὶ οἰκήματα ἐπιτήδεια τῇ	παιδιᾷ	κατασκευάζεσθαι, ὡς ἱστορεῖ Δικαίαρχος ἐν
[15, 666]	τῶν κοττάβων εὕρεσις Σικελική ἐστιν	παιδιά,	ταύτην πρώτων εὑρόντων Σικελῶν, ὡς
[15, 676]	τὸ γὰρ παρὰ Κρατίνῳ κατὰ	παιδιὰν	εἴρηται· ναρκισσίνους ὀλίσβους. Καὶ ὃς
[15, 666]	Πλάτων δὲ ἐν Διὶ Κακουμένῳ	παιδιᾶς	εἶδος παροίνιον τὸν κότταβον εἶναι
[15, 667]	Λάκωσιν. Ἕτερον δ´ ἐστὶν εἶδος	παιδιᾶς	τῆς ἐν λεκάνῃ. Αὕτη δ´
[15, 691]	Κεκρυφάλῳ οὕτως· (Ἡδὺ τὸ μύρον,	παιδίον.	{Β. Ἡδύ· πῶς γὰρ οὔ;
[15, 668]	ὅλην ἐν τῇ δεκάτῃ τοῦ	παιδίου	χορεύσετε θήσω δὲ νικητήριον τρεῖς
[15, 685]	χειρὸς δ´ ἤλυθ´ ὕδωρ· ἁπαλὸς	παιδίσκος	ἐν ἀργυρέᾳ φέρων προχόῳ ἐπέχευεν.
[15, 699]	δ´ εἰς ἔπος ἄκρον ἰὼν	παιδομανεῖ	σὺν ἔρωτι πότην ἶσον. Ἔγραφε
[15, 684]	γὰρ καὶ λεπταὶ πτερίδες καὶ	παιδὸς	ἔρωτες λεύκῃ ἰσαιόμενοι, ἐν καὶ
[15, 696]	ἐν Δελφοῖς, λυρίζοντός γέ τινος	παιδός.	Καὶ ὁ εἰς Ἀγήμονα δὲ
[15, 697]	οὗπερ συνεχῶς ᾄδειν εἰώθασιν· Κἀγὼ	παιδοφιλήσω·	πολύ μοι κάλλιον ἢ γαμεῖν·
[15, 686]	τοὺς ἑταίρους. Περιενεγκόντων δὲ τῶν	παίδων	ἐν ἀλαβάστοις καὶ ἄλλοις χρυσοῖς
[15, 678]	δ´ εἰσὶν τὸ μὲν πρόσω	παίδων	τὸ δ´ ἐξ ἀρίστου ἀνδρῶν,
[15, 701]	ἐπ´ αὐτοὺς ἡ Λητὼ τῶν	(παίδων	τὸν ἕτερον ἐν ταῖς ἀγκάλαις
[15, 698]	λογίους ἂν φήσαιμι διὰ τὸ	παίζειν	ἀμφιδεξίως καὶ τῶν προγενεστέρων ποιητῶν
[15, 666]	Λέγει δ´ οὕτως· Πρὸς κότταβον	παίζειν,	ἕως ἂν σφῷν ἐγὼ τὸ
[15, 666]	φιλημάτων. {Α. Ἀγεννῶς οὐκ ἐῶ	παίζειν.	Τίθημι κοττάβεια σφῷν ἐγὼ τασδί
[15, 666]	τῇ χειρὶ ἄνωθεν ἐρρίπτουν οἱ	παίζοντες	εἰς τὸ κοττάβιον. Κλείταρχος δ´
[15, 666]	θυίαν, αἶρ´ ὕδωρ, ποτήρια (παράθετε.	Παίζωμεν	δὲ περὶ φιλημάτων. {Α. Ἀγεννῶς
[15, 679]	Στρατιώτῃ· Φιλύρας εἶχε γὰρ ὁ	παῖς	ἀφύλλου στέφανον ἀμφικείμενον. Καλοῦνται δέ
[15, 697]	πολύ μοι κάλλιον ἢ γαμεῖν·	(παῖς	μὲν γὰρ παρεὼν κἠν πολέμῳ
[15, 685]	παύσομαί σε ἐρεσχηλῶν καὶ τοῖς	παισὶ	παρακελεύομαι κατὰ τὸν Σοφοκλέα, ὃς
[15, 669]	ὅτι ἐρῶσιν; Τοῦτο γὰρ ἐν	παισὶ	τὰ Καλλιμάχου ἀναγινώσκων ἐπιγράμματα, ὧν
[15, 666]	ἐστ´. {Α. Ἀλλ´ εἰς θυίαν	παιστέον.	{ΗΡ. Φέρε τὴν θυίαν, αἶρ´
[15, 701]	ὁ Ποντιανὸς ἔφη· (Τὸ ἰὴ	παιών,	ἄνδρες φίλοι, μαθεῖν βούλομαι εἴτε
[15, 701]	τοῦτο δὴ τὸ λεγόμενον ἰὴ	παιών,	διὰ δὲ τὸ λίαν ἡμῖν
[15, 701]	θεὸν οὕτως ἵη παιάν ἵη	παιών.	Ἐκ ταύτης γὰρ τῆς πίστεως
[15, 701]	τὸ ἵε παῖ καὶ ἵε	παιών.	Ἔνιοι δὲ παρεγκλίνοντές τε τὴν
[15, 701]	Τῶν δὲ πολλῶν τὸ ἰὴ	παιὼν	ἐπιφθεγγομένων ὁ Ποντιανὸς ἔφη· (Τὸ
[15, 701]	ἀλεξητήριόν τινα παροιμίαν λέγουσιν (ἰὴ	παιών	καὶ οὐχὶ ἵε παῖ. Πολλοὶ
[15, 685]	κοσμοσάνδαλα βαίνων, ἔγχει κἀπιβόα τρίτον	παιῶν´,	ὡς νόμος ἐστίν. Ὁ δὲ
[15, 689]	μεγάλη. Οἰνάνθινον δὲ ἐν Ἀδραμυττίῳ	πάλαι	μὲν μέτριον, ὕστερον δὲ πρῶτον
[15, 668]	Ἀγκυλίωνι λέγων οὑτωσί· Καὶ γὰρ	πάλαι	πέττει τὰ νικητήρια. Εἶθ´ ἑξῆς
[15, 680]	Ῥωμαικῆς Διαλέκτου φησὶν τὸν στέφανον	πάλαι	χορωνὸν καλούμενον ἀπὸ τοῦ τοὺς
[15, 665]	ἄμυστιν ἀποβλύζουσιν, ἔφη οὐκ εἶναι	παλαιὰν	ταύτην παράδοσιν οὐδ´ εἰδέναι τινὰ
[15, 700]	εὕρημα λύχνος· φλογὶ δ´ οἱ	παλαιοὶ	τῆς τε δᾳδὸς καὶ τῶν
[15, 700]	τὰς λαμπάδας δᾷδας καλεῖ. Οὐ	παλαιὸν	δ´ εὕρημα λύχνος· φλογὶ δ´
[15, 689]	Εὐμένους. Ἡ δὲ Συρία τὸ	παλαιὸν	χρηστὰ πάντα παρείχετο, μάλιστα δὲ
[15, 681]	κοσμοσάνδαλον ἀνείροντας Λακεδαιμονίους, οἳ τὸν	παλαιότατον	τῆς πολιτικῆς κόσμον συμπατήσαντες ἐξετραχηλίσθησαν.
[15, 689]	δὲ διὰ σπουδῆς ἦν τοῖς	παλαιοτέροις	ἡ τῶν μύρων χρῆσις δῆλον
[15, 691]	ἀλείμματι μυρίσασθαι εἴρηκεν Ἀλκαῖος ἐν	Παλαίστραις	διὰ τούτων· Μυρίσασά μ´ ἐγκατέκλεισεν
[15, 695]	πλόον, εἴ τις δύναιτο καὶ	παλάμην	ἔχοι. Ἐπεὶ δέ κ´ ἐν
[15, 694]	ἔπειτα τὸν νοῦν ἐσιδόντα, κλείσαντα	πάλιν,	ἄνδρα φίλον νομίζειν ἀδόλῳ φρενί.
[15, 672]	οὖν θεῖόν τι τοῦτ´ εἶναι	πάλιν	ἐξενεγκαμένους τῆς νεὼς τὸ βρέτας
[15, 672]	λύσασαν αὐτὸ ἁγνίσαι καὶ στῆσαι	πάλιν	ἐπὶ τοῦ βάθρου, καθάπερ πρότερον
[15, 679]	Ἀνθηδόνιος ἐκεῖνος δαίμων ἐμφορηθεὶς ἀθάνατος	πάλιν	ητις γέγονε, λέγε ἡμῖν περὶ
[15, 671]	πάντας ἐξ εἴκοσιν ἔχουσι, τετάρτῳ	πάλιν	ὁμοίως κοινωνήσαντες ἐκ δεκαπέντε (γίνονται)
[15, 666]	κοττάβους. Ἐστὶν δὲ λυχνία ἀναγόμενα	πάλιν	τε συμπίπτοντα. Εὔβουλος Βελλεροφόντῃ· Τίς
[15, 698]	ἐπέψω. Ταῦτά μοι ὁρμαίνοντι παρίστατο	Παλλὰς	Ἀθήνη, χρυσῆν ῥάβδον ἔχουσα, καὶ
[15, 694]	ἦν τὰ λεχθέντα ταῦτα· αʹ	Παλλὰς	Τριτογένει´, ἄνασς´ Ἀθηνᾶ, ὄρθου τήνδε
[15, 687]	ἐν τοῖς φόβοις γινομένας ἀγωνίας	πάλλεσθαι	τὴν καρδίαν ἐπιδηλότατα συμβαίνει. ~(Καὶ
[15, 688]	δεινῶν προσδοκίᾳ πολλάκις ἁλλομένη τὸν	παλμὸν	εἰς ὑπεῖκον καὶ μαλακὸν ποιῆται.
[15, 691]	θυμίαμά τί φησιν αὐτὸ εἶναι.	Παμπόλλου	δ´ ἐπιπράσκετο Ἀθήνησιν ἡ τοῦ
[15, 676]	στέψονται ὁμοῦ ῥόδοις καὶ σκόροδα.	Παμπόλλους	δὲ οἶδα λέγοντας τὸν ἐκ
[15, 678]	Ἥρᾳ περιτιθέασιν Λάκωνες, ὥς φησιν	Πάμφιλος.	Ἀλλὰ μὴν καὶ ΙΑΚΧΑΝ τινὰ
[15, 677]	ταῖς Ἀττικαῖς Φωναῖς, ὥς φησιν	Πάμφιλος	ἐν τοῖς περὶ Ὀνομάτων, πλοκῆς
[15, 694]	μέγ´ ἔχει κράτος. δʹ Ὦ	Πάν,	Ἀρκαδίας μέδων κλεεννᾶς, ὀρχηστὰ Βρομίαις
[15, 694]	Βρομίαις ὀπαδὲ Νύμφαις, γελάσειας, ὦ	Πάν,	ἐπ´ ἐμαῖς εὔφροσι ταῖσδ´ ἀοιδαῖς
[15, 670]	φασίν. Ἢ ὅτι λύεται μὲν	πᾶν	τὸ δεδεμένον, ὁ δὲ ἔρως
[15, 691]	φησιν ἐν Ἐκπωματοποιῷ· Αεὶ φιλόμυρον	πᾶν	τὸ Σάρδεων γένος, ἀλλὰ καὶ
[15, 691]	ἡμεῖς νῦν ποιοῦμεν, ἀρυσαμένους ἀλείφεσθαι	πᾶν	τὸ σῶμα καὶ μάλιστα τὴν
[15, 688]	τὸ ἀπὸ Σιδῶνος. Τὸ δὲ	παναθηναικὸν	λεγόμενον ἐν Ἀθήναις· τὸ δὲ
[15, 694]	νίκην ἔδοσαν θεοὶ φέροντες παρὰ	Πανδρόσου	(ὡς φίλην Ἀθηνᾶν. Εἶθ´ ἐξῆν
[15, 693]	ὀνήσει. {Α. Πῖθι θαρρῶν. Νικόστρατος	Πανδρόσῳ·	Κἀγώ, φιλτάτη· μετανιπτρίδ´ αὐτῷ τῆς
[15, 668]	παννυχίσιν, οὗ μνημονεύει Κάλλιππος ἐν	Παννυχίδι	διὰ τούτων· Ὁ διαγρυπνήσας (τὸν
[15, 691]	ὡς μὲν Ἵππαρχός φησιν ἐν	Παννυχίδι	εʹ μνῶν, ὡς δὲ Μένανδρος
[15, 668]	καὶ πεμμάτιά τινα ἐν ταῖς	παννυχίσιν,	ἐν αἷς πλεῖστον ὅσον χρόνον
[15, 668]	κοτταβίων εἶδος προτιθέμενον ἐν ταῖς	παννυχίσιν,	οὗ μνημονεύει Κάλλιππος ἐν Παννυχίδι
[15, 699]	τοῦ φλοιοῦ λαμπάδα, ὃ δὲ	πανόν,	ἄλλος δὲ φανόν, ὃ δὲ
[15, 700]	λαμπάδι. Μένανδρος Ἀνεψιοῖς· Οἶς´ εἰσιὼν	πανόν,	λύχνον, λυχνοῦχον, ὅ τι πάρεστι·
[15, 700]	Τῇδ´ ἐξιόντι δεξιᾷ, ὦ λυχνίδιον.	Πανὸς	δ´ ὀνομάζεται τὸ διακεκομμένον ξύλον
[15, 700]	ποίει. Δίφιλος Στρατιώτῃ· Ἀλλ´ ὁ	πανὸς	ὕδατός ἐστι μεστός. Πρότερος δὲ
[15, 684]	Σὺν δὲ καὶ ὑψῆέν τε	πανόσμεον	ὅσσα τε τύμβοι φάσγανα παρθενικαῖς
[15, 700]	Αἰσχύλος ἐν Ἀγαμέμνονι μέμνηται τοῦ	πανοῦ.	Πρὸ ἡμῶν καὶ ξυλολυχνοῦχον. Ξυλολύχνου
[15, 665]	Φρυγὸς δοίη θεός, κατὰ τὸν	πάνσοφον	Εὐριπίδην, ἑταῖρε Τιμόκρατες, οὐκ ἂν
[15, 669]	ῥόδα φυλλοβολεῦντα τὠνδρὸς ἀπὸ στεφάνων	πάντ´	ἐγένοντο χαμαί. Σὸν οὖν ἐστιν,
[15, 694]	τόδε, ὃ δέ τις τόδε·	πάντα	δ´ ἦν τὰ λεχθέντα ταῦτα·
[15, 683]	κνώπεσσι φυλάξῃ· φυλλάσιν ἦ γὰρ	πάντα	διοιγομέναισιν ἐφίζει ἑρπετά, ~τὴν δὲ
[15, 688]	πρῶτον ἀπὸ χροὸς ἱμερόεντος λύματα	πάντα	κάθηρεν, ἀλείψατο δὲ χρόα λευκὸν
[15, 702]	μετὰ σεῖο, μάκαιρ´ Ὑγίεια, τέθαλε	πάντα	καὶ λάμπει Χαρίτων ὄαροι· σέθεν
[15, 698]	δὲ καὶ ζῶν, καλὲ Οὐλπιανέ,	πάντα	μὲν ζητεῖς, λέγεις δὲ οὐδὲ
[15, 689]	δὲ Συρία τὸ παλαιὸν χρηστὰ	πάντα	παρείχετο, μάλιστα δὲ τὸ τήλινον,
[15, 679]	δὲ τά γ´ ἄλλα πώλει	πάντα	πλὴν τῶν μυρτίνων. ΦΙΛΥΡΙΝΟΣ. Ξέναρχος
[15, 678]	μελιλωτίνους. ΕΠΙΘΥΜΙΣ. Σέλευκός φησι τὰ	πάντα	στεφανώματα. Τιμαχίδας δέ φησιν τὰ
[15, 676]	τοῖς Ναυκρατίταις ἦν) αἰφνίδιον ἐποίησε	πάντα	τὰ παρακείμενα αὐτῇ μυρρίνης χλωρᾶς
[15, 677]	τὸν λωτὸν στεφάνωμα διὰ τὸ	πάντα	τὰ φυλλώδη ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων
[15, 699]	ὁρῶμεν, ὥσπερ ἐν κενῷ λυχνούχῳ,	πάντα	τῆς ἐξωμίδος. Ἐν δὲ τῷ
[15, 675]	καὶ πολὺν ὄντα καὶ κατὰ	πάντα	τόπον γεννώμενον, ἔχοντα καὶ πρόσοψιν
[15, 694]	μὲν πρῶτον ἦν ὃ δὴ	πάντας	ᾄδειν νόμος ἦν, τὸ δὲ
[15, 671]	(καὶ τρίτῳ ἐπεισελθόντι συνδιαιρούμενοι τοὺς	πάντας	ἐξ εἴκοσιν ἔχουσι, τετάρτῳ πάλιν
[15, 693]	συνέσεισέ με ἄκρατος ἐκποθεῖσα φιάλη	παντελῶς.	Ἡ τοῦ δὲ Σωτῆρος Διὸς
[15, 694]	τάξιν ἔχον, οὗ μετεῖχον οὐκέτι	πάντες,	ἀλλ´ οἱ συνετοὶ δοκοῦντες εἶναι
[15, 696]	τὸ καλὸν λαισήιον, πρόβλημα χρωτός,	πάντες	γόνυ πεπτηῶτες ἐμὸν κυνέοντι, δεσπόταν
[15, 671]	τοῦ τελευταίου εἰσελθόντος (ἐξ ἴσου	πάντες	ἕξουσιν ἤτοι μῆλα ἢ στεφάνους.
[15, 694]	τὸ δὲ δεύτερον (ὃ δὴ	πάντες	μὲν ᾖδον, οὐ μὴν ἀλλά
[15, 693]	κράσεως μνημονεύει, ἧς καὶ σχεδὸν	πάντες	οἱ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποιηταί.
[15, 697]	Μάτρωνα· Οἳ μὲν γὰρ δὴ	πάντες	ὅσοι πάρος ἦσαν ἄριστοι, Εὔβοιός
[15, 695]	σὺν σώφρονι σωφρόνει. κʹ Ὑπὸ	παντὶ	λίθῳ σκορπίος, ὦ ἑταῖρ´, ὑποδύεται.
[15, 678]	στεφανώματα. Τιμαχίδας δέ φησιν τὰ	παντοδαπὰ	στεφανώματα ἃ τὰς γυναῖκας φορεῖν
[15, 685]	τράπεζαν εὐτρεπῆ ποίει, κόσμησον αὐτὴν	παντοδαποῖς	τραγήμασιν, μύρον, στεφάνους, λιβανωτόν, αὐλητρίδα
[15, 672]	τῶν κλάδων ἑκατέρωθεν ἐπισπασαμένους περιειλῆσαι	πάντοθεν.	Τὴν δὲ Ἀδμήτην λύσασαν αὐτὸ
[15, 682]	καλλιρρόου δ´ οια Ἀφροδίτη ὥραις	παντοίαις	τεθυωμένα εἵματα ἕστο. Οὗτος ὁ
[15, 685]	τε. Καὶ Κρατῖνος ἐν Μαλθακοῖς·	Παντοίοις	γε μὴν κεφαλὴν ἀνθέμοις ἐρέπτομαι,
[15, 677]	ἐμοῦ κατὰ τὸν Εὐριπίδην· Ἐκ	παντὸς	(γὰρ) ἄν τις πράγματος δισσῶν
[15, 698]	ἑξαμέτροις· (Μοῦσά μοι Εὐρυμεδοντιάδεα, τὴν	παντοχάρυβδιν,	τὴν ἐγγαστριμάχαιραν, ὃς ἐσθίει οὐ
[15, 698]	ὧδέ τις εἶπε παραστάς· ὦ	πάντων	ἀνδρῶν βδελυρώτατε, τίς ς´ ἀνέπεισε
[15, 694]	φίλων. σθέντος δὲ τούτου καὶ	πάντων	ἡσθέντων ἐπ´ αὐτῷ καὶ μνημονευσάντων
[15, 699]	τῶν ἐπὶ τούτοις πίστεων παρὰ	πάντων	λεγομένων. Σιληνὸν μὲν γάρ τις
[15, 691]	καὶ αὐτοὶ οἱ Ἀθηναῖοι οἱ	πάντων	τῶν καλλίστων εἰσηγηταὶ τῷ τῶν
[15, 681]	ὀλίγον ὕστερον παραθήσομαι, ὅταν περὶ	πάντων	τῶν στεφανωματικῶν ἀνθῶν διεξέρχωμαι τὸ
[15, 672]	Ἀργείους ὡς, εἰ τοῦτο γένοιτο,	πάντως	τι κακὸν πρὸς τῶν τὴν
[15, 666]	τὸ δεῖπνον ἔνδον σκευάσω. {ΗΡ.	Πάνυ	βούλομαι· ἀλλανεμος ἐστ´. {Α. Ἀλλ´
[15, 667]	μάνην πεσεῖται καὶ ψόφος ἔσται	πάνυ	πολύς. {Β. Πρὸς θεῶν, τῷ
[15, 673]	μὲν ὑπὸ πλευροῖσι χαμευνάς, (ἐγγύθι	πὰρ	προμάλου δέμνιον ἐνδαπίης, καὶ λύγος,
[15, 699]	ἀγῶνας τοὺς θυμελικοὺς Ἡγήμων καὶ	παρ´	Ἀθηναίοις ἐνίκησεν ἄλλαις τε παρῳδίαις
[15, 698]	τυροῦντ´ ἐσιδοῦσα, ὡς φιλίων ωρμην	παρ´	Ἀθηναίοισιν ἀείσας πεντήκοντ´ ἔλαβε δραχμάς,
[15, 676]	τῆς βύβλου τῆς στεφανωτρίδος καλουμένης	παρ´	Αἰγυπτίοις (στεφόμενον) παρατιθέμενοι Θεοπόμπου ἐκ
[15, 685]	Τοῦτο δ´ ἦν ἔθος καὶ	παρ´	Αἰγυπτίοις, ὡς Νικόστρατός φησιν ἐν
[15, 688]	ἠράσσατο. Μύρρα γὰρ ἡ σμύρνα	παρ´	Αἰολεῦσιν, ἐπειδὴ τὰ πολλὰ τῶν
[15, 678]	(ΥΠΟΘΥΜΙΣ δὲ καὶ ὑποθυμίδες στέφανοι	παρ´	Αἰολεῦσιν καὶ Ἴωσιν, οὓς περὶ
[15, 681]	καὶ Ἀθήνησιν ἐκ τοῦ Ὑμηττοῦ.	Παρ´	ἄλλοις δὲ ὅλα ὄρη πλήρη
[15, 673]	σύγγραμμα ἐξέδωκεν ἐπιγράψας Περὶ τοῦ	παρ´	Ἀνακρέοντι λυγίνου στεφάνου· ὅπερ νῦν
[15, 688]	τεθυωμένον. Καὶ ἡ Ἀφροδίτη δὲ	παρ´	αὐτῷ τὸν Ἕκτορος νεκρὸν ῥοδόεντι
[15, 676]	ἀνηκόοις αὐτῶν, ἀλλ´ ἄλλο τι	παρ´	ἐκεῖνα λέγε. Δεῖξαι γὰρ οὐκ
[15, 669]	διαλύσατε καὶ κατάθεσθε (τὴν ξύνεσιν	παρ´	ἐμοὶ καὶ τάδε μανθάνετε, εἰς
[15, 677]	ὑπογλωττίδα ἀποδίδωσιν. Λαβὲ οὖν καὶ	παρ´	ἐμοῦ κατὰ τὸν Εὐριπίδην· Ἐκ
[15, 673]	τῷ Ἀνακρέοντι ζητούμενον. (Λαβὼν δὲ	παρ´	ἐμοῦ ὁ πᾶσιν κλοπὴν ὀνειδίζων
[15, 666]	εἶ τῆς τοιαύτης θεωρίας, μάθε	παρ´	(ἐμοῦ ὅτι πρῶτον μὲν ἡ
[15, 692]	Κυθήριον ποιητήν, ὅτι Ἰανὸς ὁ	παρ´	ἡμῖν θεός, ὃν καὶ πατέρα
[15, 673]	ἐθέλω, Φιλόθηρε, κατὰ πτόλιν, ἀλλὰ	παρ´	Ἥρῃ δαίνυσθαι ζεφύρου πνεύμασι τερπόμενος.
[15, 691]	τῷ τῶν ἀνθρώπων βίῳ γενόμενοι,	παρ´	οἷς ἀνυπερβλήτου τιμῆς, ὡς προείρηται,
[15, 699]	ἶσον. Ἔγραφε δ´ ὡνὴρ εὖ	παρ´	Ὁμηρείην ἀγλαίην ἐπέων πισσύγγους ἢ
[15, 668]	Ἡρακλεῖ λάταξ τοῦτο δὲ λέγοντες	παρ´	ὅσον τῶν ἐρωμένων ἐμέμνηντο, ἀφιέντες
[15, 689]	οὔ, μυρεψοῦ τινος (ἐκπονήσαντος τὸ	παρ´	οὐδενί πω γεγονὸς ἐσκευάζετο λιβανώτινον
[15, 679]	τινες καὶ ΕΛΙΚΤΟΙ στέφανοι, ὥσπερ	παρὰ	Ἀλεξανδρεῦσι μέχρι καὶ νῦν. (Μνημονεύει
[15, 690]	ἡδυπαθείᾳ οἱ Λυδοί· καὶ τὸ	παρὰ	Ἀνακρέοντι (λυδοπαθὴς ἀκούουσιν ἀντὶ τοῦ
[15, 697]	φησί ποτε τοῦ ἱστοριογράφου τοῦ	παρὰ	Ἀντιόχῳ τῷ προσαγορευθέντι Μεγάλῳ πλεῖστον
[15, 671]	Τὰ αὐτὰ ἰαμβεῖα φέρεται καὶ	παρὰ	Ἀντιφάνει ἐν Ὕπνῳ Καὶ ὁ
[15, 673]	ἐννοίας ἀμφιλαφεῖς παραθεμένου περὶ τοῦ	παρὰ	Ἀντιφῶντι τῷ τραγῳδιοποιῷ Πληξίππου καὶ
[15, 678]	ἀλλὰ καὶ ἐξορύττων, καθάπερ οἱ	παρὰ	Βάτωνι τῷ κωμῳδιοποιῷ ἐν Συνεξαπατῶντι
[15, 677]	τὸ παρὰ μὲν ἡμῖν στέφος,	(παρὰ	δέ τισι στέμμα προσαγορευόμενον, διὸ
[15, 693]	Δαίμονος ἐκέλευσεν βασταχθῆναι τὴν τράπεζαν.	Παρὰ	δὲ τοῖς Ἐμεσηνοῖς θύοντες τῷ
[15, 675]	τοῦθ´ οἱ Ἕλληνες τῷ μὲν	παρὰ	δεῖπνον ἀκράτῳ προσδιδομένῳ τὸν Ἀγαθὸν
[15, 690]	δ´ ἐν τοῖς πρὸς Ἀδαῖον	παρὰ	Ἠλείοις φησὶ μύρον τι ΠΛΑΓΓΟΝΙΟΝ
[15, 700]	τάχα τούτῳ ὅμοιόν ἐστι τὸ	παρὰ	Θεοπόμπῳ ὀβελισκόλυχνον. Φιλύλλιος δὲ τὰς
[15, 673]	πέντε μὲν βιβλία Περὶ τῶν	παρὰ	Θεοφράστῳ ἐν τοῖς περὶ Ἠθῶν
[15, 698]	κακὸν οἶτον ὀλεῖται βουλῇ δημοσίῃ	παρὰ	θῖν´ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο. κέχρηται δὲ
[15, 676]	καὶ ἴων στέφανον· τὸ γὰρ	παρὰ	Κρατίνῳ κατὰ παιδιὰν εἴρηται· ναρκισσίνους
[15, 678]	ΘΥΡΕΑΤΙΚΟΙ. Οὕτω καλοῦνταί τινες στέφανοι	παρὰ	Λακεδαιμονίοις, ὥς φησι Σωσίβιος ἐν
[15, 685]	κάρα πυκάζομαι· καὶ κύτισος αὐτόματος	παρὰ	Μέδοντος ἔρχεται. Ἡ δὲ τῶν
[15, 687]	Παρράσιος δὲ ὁ ζωγράφος, καίπερ	παρὰ	μέλος ὑπὲρ τὴν ἑαυτοῦ τέχνην
[15, 677]	Δήλιος ἐν δʹ Δηλιάδος, τὸ	παρὰ	μὲν ἡμῖν στέφος, (παρὰ δέ
[15, 673]	ἐπέγραψέν τι βιβλίον Περὶ τοῦ	παρὰ	Ξενοφῶντι ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν Ἀντιφῶντος,
[15, 694]	καὶ νίκην ἔδοσαν θεοὶ φέροντες	παρὰ	Πανδρόσου (ὡς φίλην Ἀθηνᾶν. Εἶθ´
[15, 699]	τυχόντα τῶν ἐπὶ τούτοις πίστεων	παρὰ	πάντων λεγομένων. Σιληνὸν μὲν γάρ
[15, 690]	βάκχαριν; Ἀναξανδρίδης Πρωτεσιλάῳ ~Μύρον τε	παρὰ	Πέρωνος, οὗπερ ἀπέδοτο (ἐχθὲς Μελανώπῳ,
[15, 678]	Ἀττικαῖς Γλώσσαις στεφάνων πλοκῆς γένος	παρὰ	Πλάτωνι ἐν Διὶ Κακουμένῳ. (Εὑρίσκω
[15, 690]	κινναμώμινα ταῦτα καὶ τὰ νάρδινα.	Παρὰ	πολλοῖς δὲ τῶν κωμῳδιοποιῶν ὀνομάζεταί
[15, 692]	οὖν, ὦ Κύνουλκε Θεόδωρε, μύροις	παρὰ	πότον τοῖς ἐλάχιστα καροῦν δυναμένοις,
[15, 671]	σε, πρὶν ἂν τὸν ἄξιον	παρὰ	σοῦ λάβω μισθόν. Οὐ γὰρ
[15, 694]	διόπερ ὡς ἀταξίαν τινὰ μόνον	παρὰ	τἄλλα ἔχον τὸ μήθ´ ἅμα
[15, 676]	ὀδμὴν ἡ ἐν Αἰγύπτῳ μυρρίνη	παρὰ	τὰς ἐν ἄλλαις χώραις, ὡς
[15, 673]	νῦν ἐν τῇ Ῥώμῃ εὕρομεν	παρὰ	τῇ ἀντικοττυραι Δημητρίῳ. Τοιοῦτος δέ
[15, 699]	τὰς λαμπάδας οὕτω φάσκων καλεῖσθαι	παρὰ	τὴν ἕλην· οὕτω δ´ εἰπεῖν
[15, 701]	τότε πράξεως μίμημα γενόμενον ἀνάκειται	παρὰ	τὴν πλάτανον ἐν Δελφοῖς, εἶπεν
[15, 680]	Διονυσίου ἐν τῷ πρώτῳ τῶν	παρὰ	τοῖς ἱστορικοῖς Λέξεων. Στεφανωματικὰ δὲ
[15, 678]	Διὶ Κακουμένῳ. (Εὑρίσκω δὲ καὶ	παρὰ	τοῖς κωμικοῖς ΚΥΛΙΣΤΟΝ τινα καλούμενον
[15, 699]	ἦν τις περὶ αὐτοὺς δόξα	παρὰ	τοῖς Σικελιώταις Ἀλέξανδρος ὁ Αἰτωλὸς
[15, 668]	φιλήματ´ ἐννέα. Ὅτι δὲ ἐσπούδαστο	παρὰ	τοῖς Σικελιώταις ὁ κότταβος (δῆλον
[15, 700]	Τυρρηνική. Ποικίλαι γὰρ ἦσαν αἱ	παρὰ	τοῖς Τυρρηνοῖς ἐργασίαι, φιλοτέχνων ὄντων
[15, 672]	τῆς νεὼς τὸ βρέτας ἀποθέσθαι	παρὰ	τὸν αἰγιαλόν· καὶ ψαιστὰ αὐτῷ
[15, 674]	τινα καὶ κόσμον οἰκεῖον τῇ	παρὰ	τὸν οἶνον διαγωγῇ, μηχανησάμενοι τὸν
[15, 668]	δὲ τάλαιναν πλάστιγγ´ ἂν ἴδοις	παρὰ	τὸν στροφέα τῆς κηπαίας ἐν
[15, 673]	ἐπιδείξας πολλοῖς ἐξ αὐτοῦ τὸ	παρὰ	τῷ Ἀνακρέοντι ζητούμενον. (Λαβὼν δὲ
[15, 671]	δὲ Ναυκρατίτην. Καὶ διὰ τί	παρὰ	τῷ αὐτῷ ποιητῇ λύγῳ τινὲς
[15, 674]	αὐτὸν κατ´ ἔνια τῶν ἱστορηθέντων	παρὰ	τῷ Μηνοδότῳ. Δύναται δέ τις
[15, 671]	(εἰπὲ ἡμῖν τίς ἐστιν ὁ	παρὰ	τῷ χαρίεντι Ἀνακρέοντι Ναυκρατίτης στέφανος,
[15, 675]	συμφέρον καὶ τοῖς ἐκ μέθης	παραβοηθοῦν	ἐλαττώμασιν (ὁ στέφανος τοῦ πρὸς
[15, 674]	καὶ κεχαρισμένον μᾶλλον τοῖς θεοῖς	παραγγέλλει	στεφανοῦσθαι τοὺς θύοντας. (Ἀριστοτέλης δ´
[15, 687]	οὖσαν δαίμονα μύρῳ τε ἀλειφομένην	παράγει	καὶ κατοπτριζομένην, τὴν δὲ Ἀθηνᾶν
[15, 688]	θυγάτηρ. Ἀναξανδρίδης δὲ τὸν ἀγωνιῶντα	παράγει	λέγοντα· (Ὦ πονηρὰ καρδία, ἐπιχαιρέκακον
[15, 676]	ὅς φησιν Ἀγησιλάῳ τῷ Λάκωνι	παραγενομένῳ	εἰς Αἴγυπτον δῶρα πέμψαι τοὺς
[15, 672]	ἐπὶ τὸ μαντεῖον τοῦ θεοῦ	παραγενομένων	εἰς Ὕβλαν καὶ πυνθανομένων περὶ
[15, 687]	Πραξαγόρας καὶ Φυλότιμος οἱ ἰατροὶ	παραδεδώκασιν.	Καὶ Ὅμηρος δέ φησιν· Στῆθος
[15, 665]	ἔφη οὐκ εἶναι παλαιὰν ταύτην	παράδοσιν	οὐδ´ εἰδέναι τινὰ τῶν ἀρχαίων
[15, 686]	ἀπέθανεν εὐτυχῶς, οὐδένα καιρὸν νόσῳ	παραδούς,	πολλὰ δὲ λυπήσας ἡμᾶς τοὺς
[15, 673]	Ἠθικοῖς Νικομαχείοις (Ἀριστοτέλους, ἐννοίας ἀμφιλαφεῖς	παραθεμένου	περὶ τοῦ παρὰ Ἀντιφῶντι τῷ
[15, 666]	τὴν θυίαν, αἶρ´ ὕδωρ, ποτήρια	(παράθετε.	Παίζωμεν δὲ περὶ φιλημάτων. {Α.
[15, 681]	τὰ δὲ ἔπη ὀλίγον ὕστερον	παραθήσομαι,	ὅταν περὶ πάντων τῶν στεφανωματικῶν
[15, 694]	(Καλὴν δὲ ταύτην ἐνόμιζον τὴν	παραίνεσίν	τέ τινα καὶ γνώμην ἔχειν
[15, 684]	ἀστέρα φωτίζοντα δρέψας εἰνοδίοισι θεῶν	παρακάββαλε	σηκοῖς ἢ αὐτοῖς βρετάεσσιν, ὅτε
[15, 676]	ἦν) αἰφνίδιον ἐποίησε πάντα τὰ	παρακείμενα	αὐτῇ μυρρίνης χλωρᾶς πλήρη (ὀδμῆς
[15, 692]	δὲ καὶ πολύκενον, ὁρμὴν τὰ	παρακείμενα	λαμβάνῃ. Τοῦτο δὴ λογισάμενοι καὶ
[15, 674]	Μεγίστης τῇ λύγῳ ἐστεφανοῦτο, ὡς	παρακειμένης	ἐκ τοῦ δαψιλοῦς ἐν ᾧ
[15, 667]	ἐν τῷ Διὶ (τῷ) Κακουμένῳ.	Παρακελεύεται	δέ τις τῷ Ἡρακλεῖ μὴ
[15, 685]	σε ἐρεσχηλῶν καὶ τοῖς παισὶ	παρακελεύομαι	κατὰ τὸν Σοφοκλέα, ὃς ἐν
[15, 687]	στήθεα χρισάμενος μύρῳ; Τὰ στήθη	παρακελευόμενος	μυροῦν, ἐν οἷς ἐστιν ἡ
[15, 665]	παραχέων ἔρχομαι. {Β. Κἀγὼ δὲ	παρακορήσων.	Σπονδὰς δ´ ἔπειτα παραχέας τὸν
[15, 675]	βοηθήματι πρὸς πότους χρώμενοι τοῖς	παραπίπτουσι	τὴν κεφαλὴν ἐδέσμευον· (καὶ ἐπὶ
[15, 680]	ἐπὶ τὰς ἀκάνθας. Ἐστὶ δὲ	παραπλήσια	τὰ κλωνία στεφάνοις, ἐφ´ ὧν
[15, 678]	Σοφοκλῆς Συνδείπνῳ φησίν, οὖσί σοι	παραπλησίοις·	~(Οὔτοι γένειον ὧδε χρὴ διηλιφὲς
[15, 672]	καὶ τοῖς Καρσὶ κατὰ τὸ	παραπλήσιον	ὁ θεὸς παρεκελεύσατο στεφανώματι χρωμένοις
[15, 692]	τοῖς μύροις, ἄλλο μηδὲν ἔξωθεν	παραραίνοντες.	Ἐπεὶ δ´ ἐνταῦθα τοῦ λόγου
[15, 675]	καὶ περὶ τὰ πένθη τοὐναντίον	παρασκευάζομεν.	Ὁμοπαθείᾳ γὰρ τοῦ κεκμηκότος κολοβοῦμεν
[15, 696]	γραφὴν ἀπενεγκάμενος (Δημόφιλος εἰς αἰδωτε	παρασκευασθεὶς	ὑπ´ Εὐρυμέδοντος, ὡς ἀσεβοῦντος καὶ
[15, 698]	σπελέθοισι, καὶ ὧδέ τις εἶπε	παραστάς·	ὦ πάντων ἀνδρῶν βδελυρώτατε, τίς
[15, 676]	στεφανωτρίδος καλουμένης παρ´ Αἰγυπτίοις (στεφόμενον)	παρατιθέμενοι	Θεοπόμπου ἐκ τῆς τρίτης τῶν
[15, 679]	οὗ μέμνηται μὲν ὁ Ἀσκληπιάδης	παρατιθέμενος	τὰ ἐκ τῶν Εὐβούλου Στεφανοπωλίδων
[15, 672]	καὶ ἀφαγνίζεσθαι ψαιστά τε αὐτῷ	παρατίθεσθαι·	καὶ καλεῖσθαι Τόναια τὴν ἑορτήν,
[15, 692]	κράσεων μεμνημένους τῶν ποιητῶν ἔδοξεν	παρατίθεσθαι,	ὧν καὶ αὐτῶν μνησθήσομαι. Ἀντιφάνης
[15, 665]	δὲ παρακορήσων. Σπονδὰς δ´ ἔπειτα	παραχέας	τὸν κότταβον παροίσω· (τῇ παιδὶ
[15, 665]	καὶ προαναφυσᾶν. Τὸ μύρον ἤδη	παράχεον	βαδίζων Αἰγύπτιον κᾆτ´ ἴρινον· στέφανον
[15, 665]	τραπέζας ἐκφέρεις; Ἐγὼ δὲ λίτρον	παραχέων	ἔρχομαι. {Β. Κἀγὼ δὲ παρακορήσων.
[15, 686]	λέγειν ἤδη παύσομαι τὸ τήμερον,	παραχωρῶν	τε τὸν περὶ τῶν μύρων
[15, 701]	καὶ ἵε παιών. Ἔνιοι δὲ	παρεγκλίνοντές	τε τὴν λέξιν καὶ ψιλοῦντες
[15, 687]	δοθεῖσαν ὑπὸ τῆς τύχης χορηγίαν,	παρέγραψε	τὸ ῥαβδοδίαιτος ἀνήρ. Ἀλλ´ ὅμως
[15, 696]	Κορίνθιοι, ἔχει τὸ παιανικὸν ἐπίφθεγμα.	Παρέθετο	δ´ αὐτὸν Πολέμων ὁ περιηγητὴς
[15, 680]	ὥς φησιν Ἄνδρων ὁ ἱατρός.	Παρέθετο	δ´ αὐτοῦ τὴν λέξιν Παρθένιος
[15, 671]	τὴν αὔριον πωλεῖν ἀδείπνοις ἃ	παρέθηκ´	αὐτοῖς ἰδεῖν. Τὰ αὐτὰ ἰαμβεῖα
[15, 686]	οὐ γὰρ μόνον δεῖπνον ἄμεμπτον	παρέθηκας,	ἀλλὰ καὶ ἀκροάματα καὶ θεάματα
[15, 689]	Συρία τὸ παλαιὸν χρηστὰ πάντα	παρείχετο,	μάλιστα δὲ τὸ τήλινον, νῦν
[15, 685]	στέφανος ἐν τάχει, ᾔρετο τράπεζα,	παρέκειθ´	ἅμα τετριμμένη μᾶζα χαριτοβλέφαρος. Τοῦτο
[15, 672]	κατὰ τὸ παραπλήσιον ὁ θεὸς	παρεκελεύσατο	στεφανώματι χρωμένοις τῇ λύγῳ καταδεῖν
[15, 686]	Ἡράκλεις; Οὐ σπογγιᾷ τίς μου	παρελθὼν	τὸ πρόσωπον ἐκκαθαρίσει μεμολυσμένον μαγγανείαις
[15, 695]	κ´ ἐν πόντῳ γένηται, τῷ	παρεόντι	τρέχειν ἀνάγκη. θʹ Ὁ δὲ
[15, 675]	αὐτῶν, (οἳ μὲν μανιωδῶς ἐκτρεπόμενοι	παρέπαιον,	οἳ δὲ νεκροῖς ἐῴκεσαν ἀπὸ
[15, 700]	πανόν, λύχνον, λυχνοῦχον, ὅ τι	πάρεστι·	φῶς μόνον πολὺ ποίει. Δίφιλος
[15, 696]	Ὅτι δὲ παιᾶνος οὐδεμίαν ἔμφασιν	παρέχει	τὸ ἆσμα, ἀλλὰ τῶν σκολίων
[15, 686]	καὶ ἀκροάματα καὶ θεάματα ἥδιστα	παρέχεις.	Τί οὖν εἰ καὶ μύρον
[15, 682]	κηπευμάτων· καὶ ταῦτα συμπλεκόμενα περιβόλου	παρέχεται	δυσπάροδον ἀσφάλειαν. Ἀνθῶν δὲ στεφανωτικῶν
[15, 697]	ἢ γαμεῖν· (παῖς μὲν γὰρ	παρεὼν	κἠν πολέμῳ μᾶλλον ἐπωφελεῖ. Καὶ
[15, 676]	τῶν ῥόδων ἔχει τι κεφαλαλγίας	παρηγορικὸν	πρὸς τῷ καὶ ἐμψύχειν. Γελοῖοι
[15, 675]	ῥόδινον ἔχοντά τι καὶ κεφαλαλγίας	παρηγορικὸν	σὺν τῷ καὶ κατὰ ποσὸν
[15, 687]	καρδία, ὡς καὶ ταύτης δηλονότι	παρηγορουμένης	τοῖς εὐώδεσι. Τοῦτο δ´ ἔπρασσον
[15, 687]	ἐγκεφάλῳ ἡμῶν αἰσθήσεις ὀδμαῖς ἡδείαις	παρηγοροῦνται	προσέτι τε θεραπεύονται, καθὰ καὶ
[15, 685]	τότ´ εἰς δόμους, εὐθὺς ἀνεκλίνετο·	παρῆν	στέφανος ἐν τάχει, ᾔρετο τράπεζα,
[15, 696]	θήραμα κάλλιστον βίῳ, σᾶς πέρι,	παρθένε,	μορφᾶς (καὶ θανεῖν ζηλωτὸς ἐν
[15, 684]	πανόσμεον ὅσσα τε τύμβοι φάσγανα	παρθενικαῖς	νεοδουπέσιν ἀμφιχέονται, αὐταί τ´ ἠιθέας
[15, 680]	Παρέθετο δ´ αὐτοῦ τὴν λέξιν	Παρθένιος	(ὁ τοῦ Διονυσίου ἐν τῷ
[15, 682]	ἀναγράφει καλούμενον ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ κατὰ τὴν	Παρθικὴν	χώραν, περὶ οὗ τάδε φησίν·
[15, 682]	εὔοσμον. Ἀπολλόδωρος δ´ ἐν δʹ	Παρθικῶν	ἄνθος τι ἀναγράφει καλούμενον ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ
[15, 698]	ἐνδοξότατος δ´ ἦν Εὔβοιος ὁ	Πάριος,	γενόμενος τοῖς χρόνοις κατὰ Φίλιππον.
[15, 698]	μικρὸν ἐπέψω. Ταῦτά μοι ὁρμαίνοντι	παρίστατο	Παλλὰς Ἀθήνη, χρυσῆν ῥάβδον ἔχουσα,
[15, 685]	ἡγεῖτο τῆς δευτέρας τραπέζης, ὡς	παρίστησι	Νικόστρατος ἐν Ψευδοστιγματίᾳ διὰ τούτων·
[15, 694]	τε καὶ Ἀνακρέοντος, ~ὡς Ἀριστοφάνης	παρίστησιν	ἐν Δαιταλεῦσιν (λέγων οὕτως· σον
[15, 666]	ἐν τῷ πότῳ, ὡς Εὐριπίδης	παρίστησιν	ἐν Οἰνεῖ λέγων οὕτως· Πυκνοῖς
[15, 699]	φανοὶ ὠνομάζοντο Ἀριστοφάνης ἐν Αἰολοσίκωνι	παρίστησιν·	Καὶ διαστίλβονθ´ ὁρῶμεν, ὥσπερ ἐν
[15, 701]	ἄνδρες φίλοι, μαθεῖν βούλομαι εἴτε	παροιμία	ἐστὶν εἴτε ἐφύμνιον εἴτε τι
[15, 701]	εἶναι σύνηθες λανθάνον ὂν ἐν	παροιμίᾳ.	Οἳ δὲ τὸ τοιοῦτο λέγοντες
[15, 701]	ἔχουσιν ἐπιφθεγγόμενοι οἳ μὲν ἐν	παροιμίᾳ	φασὶν οὕτως τοῦτο δὴ τὸ
[15, 701]	ἐπὶ τοῖς δεινοῖς ἀλεξητήριόν τινα	παροιμίαν	λέγουσιν (ἰὴ παιών καὶ οὐχὶ
[15, 701]	τὸ τοιοῦτο λέγοντες οὐχ ὡς	παροιμίαν	τὸ δὲ ὑφ´ Ἡρακλείδου τοῦ
[15, 701]	μαθητῶν ἐν τῷ προτέρῳ περὶ	Παροιμιῶν	Τὴν Λητώ φησιν ἐκ Χαλκίδος
[15, 666]	ἐν Διὶ Κακουμένῳ παιδιᾶς εἶδος	παροίνιον	τὸν κότταβον εἶναι ἀποδίδωσιν, ἐν
[15, 665]	δ´ ἔπειτα παραχέας τὸν κότταβον	παροίσω·	(τῇ παιδὶ τοὺς αὐλοὺς ἐχρῆν
[15, 679]	γαστρὸς καλεῖσθαι παῖδα, τοῦ πατρὸς	παρόν.	Ἐπειδὴ οὖν ἤδη καὶ σὺ
[15, 668]	γυμνασίῳ Βρομίου κώρυκον. Οἱ δὲ	παρόντες	ἐνείρετε χεῖρας ἅπαντες ἐς σφαίρας
[15, 670]	τοῦτο δρᾷ μὲν παρόντος, μὴ	παρόντος	δὲ τοῦ ἐρωμένου τοῦ ἐμποδὼν
[15, 670]	ὁ ἐρῶν τοῦτο δρᾷ μὲν	παρόντος,	μὴ παρόντος δὲ τοῦ ἐρωμένου
[15, 697]	ἀξίων λέγειν τι τοῦ γάστρωνος	παρόντος	Οὐλπιανοῦ. Οὗτος γὰρ τὰς καπυρωτέρας
[15, 665]	ἀποκοτταβιζόντων. Οὓς οἰηθείς τις τῶν	παρόντων	ἰατρῶν εἶναι τούτων οἳ ἀπὸ
[15, 697]	μὲν γὰρ δὴ πάντες ὅσοι	πάρος	ἦσαν ἄριστοι, Εὔβοιός τε καὶ
[15, 686]	τοῦ ἐν γυμνασίοις ὀσμὴ καὶ	παροῦσα	ἡδίων ἢ μύρου γυναιξὶν (ἡδίων)
[15, 669]	καὶ τάδε μανθάνετε, εἰς τὴν	παροῦσαν	ζήτησιν ἐπιτήδεια ὄντα. Ὁρῶ γὰρ
[15, 668]	λήψεται τὰ κοττάβια καὶ τῶν	παρουσῶν	ἣν θέλει φιλήσει. Ἐγίνετο δὲ
[15, 687]	δ´ ἐστὶν οἰκεῖα τῆς ἀρετῆς.	Παρράσιος	δὲ ὁ ζωγράφος, καίπερ παρὰ
[15, 687]	ἀρετήν τε σέβων τάδ´ ἔγραψεν	Παρράσιος.	κομψός τις, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,
[15, 699]	παρ´ Ἀθηναίοις ἐνίκησεν ἄλλαις τε	παρῳδίαις	καὶ τῇ Γιγαντομαχίᾳ. Γέγραφε δὲ
[15, 698]	πρὸς Τίμαιον περὶ τῶν τὰς	παρῳδίας	γεγραφότων ἱστορῶν τάδε γράφει· Καὶ
[15, 698]	καὶ τὸν Εὔβοιον τοὺς τὰς	παρῳδίας	γράψαντας λογίους ἂν φήσαιμι διὰ
[15, 699]	ἤειδον πολὺ μᾶλλον Πεποίηκε δὲ	παρῳδίας	καὶ Ἕρμιππος ὁ τῆς ἀρχαίας
[15, 698]	λοιδορησάμενος, καὶ σῴζεται αὐτοῦ τῶν	παρῳδιῶν	βιβλία τέσσαρα. Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ
[15, 698]	Καὶ ὁ Κύνουλκος· Πολλοί τινες	παρῳδιῶν	ποιηταὶ γεγόνασιν, ὦ ἑταῖρε· ἐνδοξότατος
[15, 697]	ἐστιν θεατής. Καὶ κατὰ τὸν	παρῳδὸν	Μάτρωνα· Οἳ μὲν γὰρ δὴ
[15, 670]	ἐξαγόμενοι (καὶ) σκυλεύοντες ἑαυτοὺς ἀνατιθέασιν.	Πᾶς	δ´ ὁ ἐρῶν τοῦτο δρᾷ
[15, 684]	ἐνίοις δὲ γράφεται ἐφελκόμεναι φιλοχροιαῖς.	(Πᾶς	δέ τις ἢ ἑλένειον ἢ
[15, 695]	σε βάλῃ· τῷ δ´ ἀφανεῖ	πᾶς	ἕπεται δόλος. καʹ Ἁ ὗς
[15, 697]	εἰσορῇς; Τοιούτων γὰρ ᾀσμάτων αὐτοῦ	πᾶσα	πλήρης ἡ Φοινίκη, ἐν ᾗ
[15, 702]	λιβανωτοῦ, τοῖς θεοῖς πᾶσι καὶ	πάσαις	εὐξ̣ άμενος, ἐπισπείσας τοῦ οἴνου
[15, 677]	ὄντα καὶ πολλῷ χρόνῳ κατανεμηθέντα	πᾶσαν	τὴν Λιβύην, ἧς καὶ πολλὰ
[15, 674]	στέφανον. (Βέλτιον δὲ διὰ τὸ	πάσας	τὰς αἰσθήσεις ἐν τῇ κεφαλῇ
[15, 672]	τὰς ἀγκύρας ἀνελομένους εἰρεσίᾳ τε	πάσῃ	χρωμένους ἀπαίρειν οὐ δύνασθαι. Ἡγησαμένους
[15, 702]	δὲ (τοῦ λιβανωτοῦ, τοῖς θεοῖς	πᾶσι	καὶ πάσαις εὐξ̣ άμενος, ἐπισπείσας
[15, 694]	τρίτον δὲ καὶ τὴν ἐπὶ	πᾶσι	τάξιν ἔχον, οὗ μετεῖχον οὐκέτι
[15, 693]	τότε προσφέρεσθαι (μετὰ τὰ σιτία	πᾶσιν	ἀκράτου μὲν ὅσον γεῦμα καὶ
[15, 694]	ᾔδετο ὁπότε τὰ κοινὰ καὶ	πᾶσιν	ἀναγκαῖα τέλος λάβοι· ἐνταῦθα γὰρ
[15, 687]	ἀρετῆς, ἐπιγραψάμενος τοῖς ἐν Λίνδῳ	πᾶσιν	αὑτοῦ ἔργοις· Ἁβροδίαιτος ἀνὴρ ἀρετήν
[15, 668]	λάταγα· Ξανθὴ δ´ Ἀφροδισία λάταξ	πᾶσιν	ἐπεκτύπει δόμοις. Καὶ Εὐριπίδης ἐν
[15, 673]	(Λαβὼν δὲ παρ´ ἐμοῦ ὁ	πᾶσιν	κλοπὴν ὀνειδίζων Ἡφαιστίων ἐξιδιοποιήσατο τὴν
[15, 698]	τοιοῖσδ´ ἀναβῆναι; Τοῖσι δ´ ἐγὼ	πᾶσιν	μικρὸν μετὰ τοῦτ´ ἔπος εἶπον·
[15, 687]	τὸ καλὸν λέλογχε, φανερὸν ποιοῦσα	πᾶσιν	ὡς ἡ τοῦ ζῆν ἐπιθυμία
[15, 697]	ὡς καὶ ἥδε· Ὦ τί	πάσχεις·	μὴ προδῷς ἄμμ´, ἱκετεύω. (Πρὶν
[15, 680]	τῇ ὥρᾳ περικαλλεστάτων γενέθλια ἐπιτελοῦντι	Πατάρμιδι	τῷ τῆς Αἰγύπτου τότε βασιλεύοντι.
[15, 680]	ὑφ´ ὧν διὰ τὸ τοῦ	Πατάρμιδος	μῖσος ἀποφανθῆναι βασιλέα. ΣΥΝΘΗΜΑΤΙΑΙΟΙ στέφανοι,
[15, 687]	δ´ αὐτῷ θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι	πάτασσε.	Ἃ δὴ καὶ σημεῖον φέρουσι
[15, 693]	τυφλόν τι κἀσύντακτόν ἐστιν, ὦ	πάτερ.	(Ἐν δὲ τῷ αὐτῷ δράματι
[15, 696]	Ἀγήμονα δὲ τὸν Κορίνθιον Ἀλκυόνης	πατέρα,	ὃν ᾄδουσιν Κορίνθιοι, ἔχει τὸ
[15, 692]	παρ´ ἡμῖν θεός, ὃν καὶ	πατέρα	προσαγορεύομεν, πρῶτος εὗρεν στέφανον. Ἱστορεῖ
[15, 695]	εὐπατρίδας, οἳ τότ´ ἔδειξαν οἵων	πατέρων	κύρησαν. κεʹ (Ὅστις ἄνδρα φίλον
[15, 696]	γὰρ ἀρῶ, τούτῳ θερίζω, (τούτῳ	πατέω	τὸν ἁδὺν οἶνον ἀπ´ ἀμπέλω,
[15, 694]	θανάτων ἀώρων σύ τε καὶ	πατήρ.	βʹ Πλούτου μητέρ´ Ὀλυμπίαν ἀείδω
[15, 685]	φησιν· Ὑπ´ ἀναδενδράδων ἁπαλὰς ἀσπαλάθους	πατοῦντες	(ἐν λειμῶνι λωτοφόρῳ κύπειρόν τε
[15, 699]	Ἀγαθοκλῆος λάσιαι φρένες ἤλασαν ἔξω	πατρίδος.	Ἀρχαίων ἦν ὅδ´ ἀνὴρ προγόνων,
[15, 667]	Τὸ δὲ κοττάβῳ προθέντας ἐν	πατρικοῖσι	νόμοις τὸ κεινεου ὀξυβάφοις βάλλειν
[15, 700]	ἀλλ´ ἀποσείειν αὐτόθεν. Νικόστρατος ἐν	Πατριώταις·	Ὁ κάπηλος γὰρ οὑκ τῶν
[15, 678]	Ἕστηκ´ ἀμφὶ κόμας εὐώδεας ἀγχόθι	πατρὸς	καλὸν Ἰακχαῖον θηκαμένη στέφανον. Σέλευκος
[15, 679]	μέγαν γαστρὸς καλεῖσθαι παῖδα, τοῦ	πατρὸς	παρόν. Ἐπειδὴ οὖν ἤδη καὶ
[15, 680]	τελευταῖον μὲν φαίνεται, πρῶτον δὲ	παύεται.	Τὰ δὲ θερινὰ μᾶλλον, ἥ
[15, 669]	ἀντικορυσσόμενος καὶ οὐδέποτε τῆς φιλονεικίας	παυόμενος	ἧς εἶχε πρὸς αὐτόν, ἐπεὶ
[15, 685]	τὸν μεθύσην Ἄλεξις ἐν Εἰσοικιζομένῳ	παύσομαί	σε ἐρεσχηλῶν καὶ τοῖς παισὶ
[15, 686]	ἐπὶ τούτοις τοῦ λέγειν ἤδη	παύσομαι	τὸ τήμερον, παραχωρῶν τε τὸν
[15, 676]	πολλὴν περιπλέων, ~προσσχών ποτε καὶ	Πάφῳ	τῆς (Κύπρου ἀγαλμάτιον Ἀφροδίτης σπιθαμιαῖον,
[15, 670]	σοι ῥόδον, καλὸν ἄνθημα καὶ	πέδιλα	καὶ κυνέαν καὶ τὰν θηροφόνον
[15, 676]	οὖν Πολύχαρμος ταῦτα. Οἷς κἀγὼ	πείθομαι,	ἡγούμενος οὐκ ἄλλον τινὰ εἶναι
[15, 694]	τὸ πλουτεῖν διαφέρει· καλὸς δὲ	πεινῶν	ἐστιν αἰσχρὸν θηρίον. ~(Ἑξῆς δ´
[15, 672]	δ´ Ἀργείους πυθομένους καὶ χαλεπαίνοντας	πεῖσαι	χρημάτων ὑποσχέσει Τυρρηνοὺς λῃστρικῷ (τε)
[15, 672]	τὴν Σάμον κατοικούντων ἡ Ἀδμήτη	πείσεται.	Τοὺς δὲ Τυρρηνοὺς ἐλθόντας εἰς
[15, 674]	συνερραις ἁπαλαῖσι χερσίν. Εὐανθέα γὰρ	πέλεται	καὶ Χάριτες μάκαιρα μᾶλλον προσόρην,
[15, 678]	(Εὔβουλος δ´ ἐν Οἰνομάῳ ἢ	Πέλοπι·	Περιφοραῖς κυκλούμενος ὥσπερ κυλιστὸς στέφανος.
[15, 690]	εἰδέναι χροὸς ἄμεινον ἢ τὸν	Πέλοπος	ἐν νήσῳ τρόπον. Ἐν τούτοις
[15, 667]	Ἀντιφάνης· ᾠὰ γάρ ἐστι καὶ	πεμμάτια	καὶ τραγήματα. Ὁμοίως δὲ διεξέρχονται
[15, 668]	θέλει φιλήσει. Ἐγίνετο δὲ καὶ	πεμμάτιά	τινα ἐν ταῖς παννυχίσιν, ἐν
[15, 668]	διηγρύπνουν χορεύοντες· καὶ διωνομάζετο τὰ	πεμμάτια	τότε χαρίσιοι ἀπὸ τῆς τῶν
[15, 669]	Φαίακος Μουσῶν ἐρέτας ἐπὶ σέλματα	πέμπει.	Κατὰ γὰρ τὸν νεώτερον Κρατῖνον,
[15, 667]	δεῖ σφόδρα τὴν χεῖρα εὐρύθμως	πέμπειν	τὸν κότταβον, ὡς Δικαίαρχός φησιν
[15, 677]	που· (κἂν καλλιερῆτε, γλῶτταν ἀγαθὴν	πέμπετε.	Θεόδωρος δ´ ἐν ταῖς Ἀττικαῖς
[15, 671]	ὁμοίως κοινωνήσαντες ἐκ δεκαπέντε (γίνονται)	πέμπτῳ	δὲ ἐκ δώδεκα καὶ τῷ
[15, 669]	ἐμοῦ ποίησιν. Ἐγὼ δ´ ἐπιδέξια	πέμπω	σοὶ πρώτῳ Χαρίτων ἐγκεράσας χάριτας.
[15, 676]	Λάκωνι παραγενομένῳ εἰς Αἴγυπτον δῶρα	πέμψαι	τοὺς Αἰγυπτίους ἄλλα τέ τινα
[15, 675]	βούλεσθαι. Διὸ καὶ περὶ τὰ	πένθη	τοὐναντίον παρασκευάζομεν. Ὁμοπαθείᾳ γὰρ τοῦ
[15, 682]	μεγάλα τοῖς μεγέθεσιν. Τὰ δὲ	πεντάφυλλα	εὐώδη μᾶλλον ὧν τραχὺ τὸ
[15, 682]	μὲν γὰρ πλεῖστα αὐτῶν (εἰσὶν)	πεντάφυλλα,	τὰ δὲ δωδεκάφυλλα, ἔνια δ´
[15, 671]	ἀρχὰς ἐλέγομεν μὴ συνδειπνεῖν τῶν	πέντε	γε πλείους· ὅτι δ´ ἡμεῖς
[15, 668]	νικητήριον τρεῖς ταινίας καὶ μῆλα	πέντε	καὶ φιλήματ´ ἐννέα. Ὅτι δὲ
[15, 673]	Ἄδραστον ἐγένετο. Ἐκδόντος γὰρ τούτου	πέντε	μὲν βιβλία Περὶ τῶν παρὰ
[15, 666]	Πρόσεχε τὸν νοῦν· ᾠὰ μὲν	πέντε	νικητήριον. {Β. Περὶ τοῦ; Γελοῖον.
[15, 698]	φιλίων ωρμην παρ´ Ἀθηναίοισιν ἀείσας	πεντήκοντ´	ἔλαβε δραχμάς, σὺ δὲ μικρὸν
[15, 672]	βίῳ χρωμένους ἁρπάσαι τὸ βρέτας,	πεπεισμένους	τοὺς Ἀργείους ὡς, εἰ τοῦτο
[15, 701]	Ἡρακλείδου τοῦ Ποντικοῦ λεχθὲν φανερῶς	πέπλασται,	ἐπὶ σπονδαῖς τοῦτο πρῶτον εἰς
[15, 680]	καὶ ῥοιῆς (ἄνθους) καὶ ἀμπέλου	πεπλεγμένοι·	καὶ οὗτοι αἰεὶ ἀνθέουσι· τοὺς
[15, 686]	Στεφάνων τε τούτων τῶν χύδην	πεπλεγμένων.	Κἀγὼ δ´ ἐπὶ τούτοις τοῦ
[15, 684]	τὸν τῆς Ἀριάδνης καλούμενον στέφανον	πεπλέχθαι.	~Καὶ ὁ Φερεκράτης (δὲ ἢ
[15, 679]	Ἐπειδὴ οὖν ἤδη καὶ σὺ	πεπλήρωσαι	οὐ μόνον τῶν τοῦ γλαύκου
[15, 699]	θάρσησα καὶ ἤειδον πολὺ μᾶλλον	Πεποίηκε	δὲ παρῳδίας καὶ Ἕρμιππος ὁ
[15, 688]	δὲ τὰς ἀπολελυμένας τοῦ φόβου	πεποίηκε	λεγούσας· Θυμῷ δ´ οὔ τις
[15, 682]	ὁ μὲν τὰ Κύπρια Ἔπη	πεποιηκὼς	(Ἡγησίας ἢ Στασῖνος· Δημοδάμας γὰρ
[15, 685]	ὁ Φερεκράτης (δὲ ἢ ὁ	πεποιηκὼς	τὸ δρᾶμα τοὺς Πέρσας μνημονεύων
[15, 685]	ὡς νόμος ἐστίν. Ὁ δὲ	πεποιηκὼς	τοὺς εἰς αὐτὸν ἀναφερομένους Μεταλλεῖς
[15, 697]	Φιλόχορος Ἀθηναίους ᾄδειν παιᾶνας τοὺς	πεποιημένους	ὑπὸ Ἑρμίππου τοῦ Κυζικηνοῦ, ἐφαμίλλων
[15, 696]	λαισήιον, πρόβλημα χρωτός, πάντες γόνυ	πεπτηῶτες	ἐμὸν κυνέοντι, δεσπόταν καὶ μέγαν
[15, 689]	λευκόινον καὶ εὐῶδες καὶ σφόδρα	πεπτικόν.	Θεόφραστος δὲ ἐν τῷ περὶ
[15, 701]	δεταί, τάς τε τρεῖ ἐσσύμενός	περ.	Ἑλάνη δὲ ἡ λαμπὰς καλεῖται,
[15, 699]	χάριν· Μήτε σὺ τόνδ´ ἀγαθός	περ	ἐὼν ἀποαίρεο, κουρεῦ, μήτε σύ,
[15, 690]	τὰς ῥῖνας ἤλειφον· ἐσθ´ οἵη	περ	κρόκος. Ἀχαιὸς δ´ ἐν Αἴθωνι
[15, 695]	μακάρων σέ φασιν εἶναι, ἵνα	περ	ποδώκης Ἀχιλεύς, Τυδείδην τέ φασι
[15, 697]	ὁ πρῶτος μετὰ Φιλέταιρον ἄρξας	Περγάμου	(Ἄτταλος δικαστὴν καθεστάκει βασιλικῶν τῶν
[15, 689]	νῦν δὲ οὔ. Ἐν δὲ	Περγάμῳ	πρότερον μὲν ἐξόχως, νῦν δὲ
[15, 674]	Σὺ δὲ στεφάνοις, ὦ Δίκα,	περθέσθ´	ἐραταῖς φόβαισιν ὅρπακας ἀνήτοιο συνερραις
[15, 674]	ἀνήτω μὲν περὶ ταῖς δέραισι	περθέτω	πλεκτὰς ὑποθυμίδας τίς. Καὶ Σαπφώ·
[15, 680]	τῷ Περὶ τῶν κατ´ Αἴγυπτον	περὶ	Ἄβυδον πόλιν τὰς ἀκάνθας ταύτας
[15, 677]	καὶ αὐτὸς γένος ἐν τοῖς	περὶ	Ἀλεξανδρείας γράφων οὕτως Ἐπεὶ δὲ
[15, 682]	Ἁλικαρνασσεὺς ἢ Μιλήσιος ἐν τῷ	περὶ	Ἁλικαρνασσοῦ Κυπρία Ἁλικαρνασσέως (δ´) αὐτὰ
[15, 666]	Μεσσήνιος, Ἀριστοτέλους μαθητής, ἐν τῷ	περὶ	Ἀλκαίου καὶ τὴν λατάγην φησὶν
[15, 668]	ὡς ἱστορεῖ Δικαίαρχος ἐν τῷ	περὶ	Ἀλκαίου. Οὐκ ἀπεικότως οὖν οὐδ´
[15, 696]	ὁ Καλλιμάχειος ἐν τῷ πρώτῳ	περὶ	Ἀριστοτέλους. δεται δὲ καὶ οὗτος
[15, 699]	εἰπεῖν Νεάνθην ἐν αʹ τῶν	περὶ	Ἄτταλον Ἱστοριῶν· καὶ ἄλλος ὅ
[15, 684]	ἐν Κῷ. Προείρηται δ´ ἄνω	περὶ	αὐτῆς ὅτι τὸ κρίνον οὕτω
[15, 673]	Πληξίππου καὶ πλεῖστα ὅσα καὶ	περὶ	αὐτοῦ τοῦ Ἀντιφῶντος εἰπόντος, σφετερισάμενος
[15, 699]	Πηλείδη. Ὅτι δὲ ἦν τις	περὶ	αὐτοὺς δόξα παρὰ τοῖς Σικελιώταις
[15, 681]	κόσμον συμπατήσαντες ἐξετραχηλίσθησαν. Διόπερ καλῶς	περὶ	αὐτῶν εἴρηκεν ὁ κωμῳδιοποιὸς Ἀντιφάνης
[15, 675]	ποτε Πολυχάρμου Ναυκρατίτου ἐπιγραφομένῳ βιβλίῳ	Περὶ	Ἀφροδίτης, ἐν ᾧ ταυτὶ γέγραπται·
[15, 687]	ὥς φησιν Κλέαρχος ἐν γʹ	περὶ	Βίων, ἀλλὰ καὶ αἱ χροιαὶ
[15, 666]	κοττάβιον. Κλείταρχος δ´ ἐν τῇ	περὶ	Γλωττῶν πραγματείᾳ λάταγα Θεσσαλοὺς καὶ
[15, 681]	δέ φησιν αὐτὴν ζυγίδα καλεῖσθαι.	Περὶ	δὲ τῆς ΛΥΧΝΙΔΟΣ λέγων Ἀμερίας
[15, 688]	Καὶ τοῦτο μὲν ἐξ ἀνθέων.	Περὶ	δὲ τοῦ ἐκ τῶν ἀρωμάτων
[15, 699]	Βάλλον δ´ ἀλλήλους χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν.	Περὶ	δὲ τοῦ λοιδορουμένου κουρέως τῷ
[15, 675]	μὲν τούτων, (ὦ ἑταῖροι, ταῦτα.	Περὶ	δὲ τοῦ Ναυκρατίτου στεφάνου τίς
[15, 679]	τε τριέλικας κύκλῳ στεφάνων ἑλικτῶν	Περὶ	δὲ τῶν ἐν Αἰγύπτῳ αἰεὶ
[15, 688]	ὁ Ὁμηρικός· Αἰνῶς γὰρ Δαναῶν	πέρι	δείδια, οὐδέ μοι ἦτορ ἔμπεδον,
[15, 673]	τῶν παρὰ Θεοφράστῳ ἐν τοῖς	περὶ	Ἠθῶν καθ´ ἱστορίαν καὶ λέξιν
[15, 681]	Γλώσσαις. Διοκλῆς δ´ ἐν τῷ	περὶ	Θανασίμων Φαρμάκων ΑΜΑΡΑΚΟΝ, φησίν, ὃν
[15, 681]	μᾶλλον. Ἀπολλόδωρος δὲ ἐν τῷ	περὶ	Θηρίων φησί· χαμαίπιτυν, οἳ δὲ
[15, 678]	ὥς φησι Σωσίβιος ἐν τοῖς	περὶ	Θυσιῶν, ψιλίνους αὐτοὺς φάσκων νῦν
[15, 683]	καὶ αὐτὸς στεφανωτικὰ ἄνθη καὶ	περὶ	Ἰωνιάδων Νυμφῶν καὶ περὶ ῥόδων
[15, 666]	Εὔπολις ἐν Βάπταις λέγει· χαλκῷ	περὶ	κοττάβῳ. Πλάτων δὲ ἐν Διὶ
[15, 665]	τι. Μετὰ ταῦτ´, οἶμαι, καὶ	περὶ	κοττάβων ζήτησις ἦν (καὶ τῶν
[15, 692]	Δράκων ὁ Κερκυραῖος ἐν τῷ	περὶ	Λίθων γράφων οὕτως· Ἰανὸν δὲ
[15, 693]	σωτῆρος. Θεόφραστος δ´ ἐν τῷ	περὶ	Μέθης Τὸν ἄκρατον, φησίν, οἶνον
[15, 699]	εἴρηκεν ἐν τοῖς ποιήμασιν χαρίεντα,	περὶ	μὲν (τῆς τῶν βαλανέων μάχης·
[15, 675]	Στεφάνων ταῖς αὐταῖς λέξεσι. Καὶ	περὶ	μὲν τούτων, (ὦ ἑταῖροι, ταῦτα.
[15, 670]	μὴ ἤρων; Ἢ ὅτι ἀναλύσεις	περὶ	μόνους μάλιστα τοὺς ἐρῶντας καὶ
[15, 690]	τῷ μυροπώλῃ γευόμενον κατελίμπανον αὐτὸν	περὶ	μύρον μέλλει τε συνθείς σοι
[15, 688]	φησιν ὁ Ἡροφίλειος ἐν τῷ	περὶ	Μύρων γράφων οὕτως· Ἶρις μὲν
[15, 692]	αὐτοῦ Ἰανοῦκλον ὀνομαζόμενον. Τοσαῦτα καὶ	περὶ	μύρων ἐλέχθη. Καὶ μετὰ ταῦτα
[15, 675]	δ´ ὁ ἰατρὸς ἐν τῷ	περὶ	Μύρων καὶ Στεφάνων Ἐκ τῆς
[15, 675]	εἴρηκεν καὶ Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ	περὶ	Μύρων καὶ Στεφάνων ταῖς αὐταῖς
[15, 692]	γὰρ ὁ Φιλωνίδης ἐν τῷ	περὶ	Μύρων καὶ Στεφάνων τὴν ἀφορμὴν
[15, 692]	καὶ εἰκοστὴν τῶν Ποσειδωνίου Ἱστοριῶν	περὶ	μύρων τι λεγόμενον ἐτήρησα, οὐκ
[15, 679]	περὶ σῶμα συνίλλεται (τε) ἡδυπότατον	περὶ	νυμφίον εὔτριχα, Κισσὸς ὅπως Καλάμῳ
[15, 689]	πεπτικόν. Θεόφραστος δὲ ἐν τῷ	περὶ	Ὀδμῶν συντίθεσθαί φησι μύρα ἀπ´
[15, 678]	Λεσβίους φησὶν καλεῖν μυρσίνης κλῶνα,	περὶ	ὃν πλέκειν ἴα καὶ ἄλλα
[15, 677]	ὥς φησιν Πάμφιλος ἐν τοῖς	περὶ	Ὀνομάτων, πλοκῆς στεφάνων γένος τι
[15, 682]	ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ κατὰ τὴν Παρθικὴν χώραν,	περὶ	οὗ τάδε φησίν· καὶ μυρσίνης
[15, 697]	Κλέαρχος, ὦ λῷστε, ἐν δευτέρῳ	περὶ	Παιδείας οὑτωσί φησιν· Λείπεταί τις
[15, 681]	ἔπη ὀλίγον ὕστερον παραθήσομαι, ὅταν	περὶ	πάντων τῶν στεφανωματικῶν ἀνθῶν διεξέρχωμαι
[15, 696]	βροτείῳ, θήραμα κάλλιστον βίῳ, σᾶς	πέρι,	παρθένε, μορφᾶς (καὶ θανεῖν ζηλωτὸς
[15, 701]	Ἀριστοτέλους μαθητῶν ἐν τῷ προτέρῳ	περὶ	Παροιμιῶν Τὴν Λητώ φησιν ἐκ
[15, 683]	καὶ περὶ Ἰωνιάδων Νυμφῶν καὶ	περὶ	ῥόδων τάδε λέγει· Ἀλλὰ τὰ
[15, 685]	δ´ ἐν τῷ μύρῳ λαλεῖτε	περὶ	σισυμβρίων κοσμοσανδάλων τε. Καὶ Κρατῖνος
[15, 671]	Ὕπνῳ Καὶ ὁ Κύνουλκος· ἐπεὶ	περὶ	στεφάνων ζητήσεις ἤδη γεγόνασιν, (εἰπὲ
[15, 674]	Καὶ Ἀνακρέων· Πλεκτὰς δ´ ὑποθυμίδας	περὶ	στήθεσι λωτίνας ἔθεντο. Αἰσχύλος δ´
[15, 668]	δ´ ἅπας ἐμπερονᾶται, κνημὶς δὲ	περὶ	σφυρὸν ἀρθροῦται, βλαύτης δ´ οὐδεὶς
[15, 679]	ἐνὶ δωματίῳ στρουθίον ἀεροφόρητον λεπτότατον	περὶ	σῶμα συνίλλεται (τε) ἡδυπότατον περὶ
[15, 675]	τοῦτο ποιεῖν βούλεσθαι. Διὸ καὶ	περὶ	τὰ πένθη τοὐναντίον παρασκευάζομεν. Ὁμοπαθείᾳ
[15, 674]	ἐν τούτοις· (Ἀλλ´ ἀνήτω μὲν	περὶ	ταῖς δέραισι περθέτω πλεκτὰς ὑποθυμίδας
[15, 665]	καινῶς προσευρισκομένων. Καὶ γὰρ καὶ	(περὶ	τάξεως τῶν περιφορῶν πολλάκις ἐλέχθη
[15, 682]	τῶν Ἱστοριῶν πρὸς ταῖς ἑκατὸν	περὶ	τὰς Ἄλπεις λίμνην τινά φησιν
[15, 694]	Βιβλίων Χρήσεως, ἐν οἷς τὰ	περὶ	τὰς συνουσίας ἦν ᾀδόμενα, ὧν
[15, 697]	(Ἄτταλος δικαστὴν καθεστάκει βασιλικῶν τῶν	περὶ	τὴν Αἰολίδα. Ὁ δ´ αὐτὸς
[15, 674]	Μηνοδότῳ. Δύναται δέ τις λέγειν	περὶ	τῆς λύγου ἁπλούστερον, ὅτι ὁ
[15, 680]	εἴκοσιν. (ΧΟΡΩΝΟΝ. Ἀπίων ἐν τῷ	περὶ	τῆς Ῥωμαικῆς Διαλέκτου φησὶν τὸν
[15, 670]	(οὐθένες γὰρ ἄλλοι τῶν δεδεμένων	περὶ	τὸ στεφανοῦσθαι σπουδάζουσιν πλὴν οἱ
[15, 701]	Δελφοὺς Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμιν γενέσθαι	περὶ	τὸ τοῦ κληθέντος Πύθωνος σπήλαιον.
[15, 670]	στεφάνου δὴ λύσιν σημεῖον τοῦ	περὶ	τὸν ἔρωτα δεσμοῦ νομίζοντες ἐρᾶν
[15, 673]	καὶ (ὁ Ἡφαιστίων συγγραφεὺς καὶ)	περὶ	τὸν καλὸν ἡμῶν Ἄδραστον ἐγένετο.
[15, 682]	εἶναι πολλῶν σταδίων οὖσαν, ἧς	περὶ	τὸν κύκλον πεφυκέναι δι´ ἔτους
[15, 674]	ὅτι οἱ ἀρχαῖοι διὰ τοὺς	περὶ	τὸν οἶνον πόνους τῶν κεφαλαλγιῶν
[15, 666]	ᾠὰ μὲν πέντε νικητήριον. {Β.	Περὶ	τοῦ; Γελοῖον. Κοτταβιεῖτε τίνα τρόπον;
[15, 673]	ἴδιον προσεξευρών, ὥσπερ κἀν τῷ	Περὶ	τοῦ λυγίνου στεφάνου. ~Μόνον γὰρ
[15, 673]	λύσιν καὶ σύγγραμμα ἐξέδωκεν ἐπιγράψας	Περὶ	τοῦ παρ´ Ἀνακρέοντι λυγίνου στεφάνου·
[15, 673]	Νικομαχείοις (Ἀριστοτέλους, ἐννοίας ἀμφιλαφεῖς παραθεμένου	περὶ	τοῦ παρὰ Ἀντιφῶντι τῷ τραγῳδιοποιῷ
[15, 673]	καὶ ταῦτα ἐπέγραψέν τι βιβλίον	Περὶ	τοῦ παρὰ Ξενοφῶντι ἐν τοῖς
[15, 672]	δὲ ἐξηγηταὶ ἀπροσδιόνυσά τινα εἰρήκασιν	περὶ	τοῦ προκειμένου. Ἐγὼ δ´ ἐντυχὼν
[15, 679]	πάλιν ητις γέγονε, λέγε ἡμῖν	περὶ	τοῦ προκειμένου, ἵνα μὴ κατὰ
[15, 678]	παρ´ Αἰολεῦσιν καὶ Ἴωσιν, οὓς	περὶ	τοὺς τραχήλους περιετίθεντο, ὡς σαφῶς
[15, 671]	ἐπιτήδειος. Εἰπὲ οὖν ἡμῖν τι	περὶ	τούτων ζητήσεως ἀξίων ὄντων καὶ
[15, 672]	παραγενομένων εἰς Ὕβλαν καὶ πυνθανομένων	περὶ	τῶν ἀπηντημένων, θεσπίσαι τὸν Ἀπόλλωνα
[15, 674]	ὥς φησι Σωσίβιος ἐν τοῖς	περὶ	τῶν ἐν Λακεδαίμονι Θυσιῶνγράφων οὕτως·
[15, 697]	ὥς φησιν Γόργων ἐν τῷ	Περὶ	τῶν ἐν Ῥόδῳ θυσιῶν. Ἐπ´
[15, 673]	καὶ λέξιν ζητουμένων, ἕκτον δὲ	περὶ	τῶν ἐν τοῖς Ἠθικοῖς Νικομαχείοις
[15, 666]	Ἐρασίστρατον τὸν Ἰουλιήτην ἐν (τῇ	περὶ	τῶν Καθόλου πραγματείᾳ ἐπιτιμᾶν τοῖς
[15, 680]	Τυφών. Δημήτριος δ´ ἐν τῷ	Περὶ	τῶν κατ´ Αἴγυπτον περὶ Ἄβυδον
[15, 665]	τῶν περιφορῶν πολλάκις ἐλέχθη καὶ	περὶ	τῶν μετὰ τὸ δεῖπνον ἐπιτελουμένων,
[15, 686]	τὸ τήμερον, παραχωρῶν τε τὸν	περὶ	τῶν μύρων λόγον τοῖς βουλομένοις
[15, 673]	γὰρ τούτου πέντε μὲν βιβλία	Περὶ	τῶν παρὰ Θεοφράστῳ ἐν τοῖς
[15, 668]	οὖσαν. Ἀχαιὸς δ´ ἐν Λίνῳ	περὶ	τῶν Σατύρων λέγων φησίν· Ῥιπτοῦντες,
[15, 698]	τῷ δωδεκάτῳ τῶν πρὸς Τίμαιον	περὶ	τῶν τὰς παρῳδίας γεγραφότων ἱστορῶν
[15, 681]	κεκρυφάλους; Ἱκέσιος δ´ ἐν δευτέρῳ	περὶ	Ὕλης τὸ ΛΕΥΚΟΙΟΝ φησι μεσότητά
[15, 689]	Ἕλληνας. Ἱκέσιος δ´ ἐν βʹ	περὶ	Ὕλης τῶν μύρων, φησίν, ἃ
[15, 666]	ὕδωρ, ποτήρια (παράθετε. Παίζωμεν δὲ	περὶ	φιλημάτων. {Α. Ἀγεννῶς οὐκ ἐῶ
[15, 682]	ἔνια δ´ ἐστὶ καὶ ἑκατοντάφυλλα	περὶ	Φιλίππους. Λαμβάνοντες γὰρ ἐκ τοῦ
[15, 681]	Τὸν δὲ ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ ἐν τῷ	περὶ	Φυτῶν Ἱστορίας (ὁ Θεόφραστος καλεῖσθαί
[15, 679]	σε ἀποθανόντα μεταμορφωθῆναι (ἐν τῷ	περὶ	Ψυχῆς) Τοὺς μὲν γὰρ τὰς
[15, 678]	τῷ κωμῳδιοποιῷ ἐν Συνεξαπατῶντι φιλόσοφοι,	περὶ	ὧν καὶ Σοφοκλῆς Συνδείπνῳ φησίν,
[15, 670]	ἀνακηρύττεσθαι τῶν μὲν τὸν στέφανον	περιαιρεῖ,	τοῖς δὲ λοιποῖς ἐνδίδωσιν αἴσθησιν
[15, 670]	τὴν πτοίησιν, (ὡς ἔοικεν, στεφανουμένους	περιαιρεῖν	αὑτῶν τὸν στέφανον ἀντιστρέφομεν τῇ
[15, 669]	ἔρως τοῦ τῶν ἐρώντων ἤθους	περιαιρεῖται	τὸν κόσμον, διὰ τοῦτο τὴν
[15, 669]	τοῦτο τὴν τοῦ ἐπιφανοῦς κόσμου	περιαίρεσιν	φρυκτόν τινα, φησὶ Κλέαρχος ἐν
[15, 682]	τῶν κηπευμάτων· καὶ ταῦτα συμπλεκόμενα	περιβόλου	παρέχεται δυσπάροδον ἀσφάλειαν. Ἀνθῶν δὲ
[15, 672]	τὸν δεδηλωμένον στέφανον τῷ Προμηθεῖ	περιγενέσθαι	καὶ μετ´ οὐ πολὺ τοῖς
[15, 672]	αἰγιαλόν· καὶ ψαιστὰ αὐτῷ ποιήσαντας	περιδεεῖς	ἀπαλλάττεσθαι. Τῆς δὲ Ἀδμήτης ἕωθεν
[15, 674]	καρδία. Ἐκάλουν δὲ καὶ οἷς	περιεδέοντο	τὸν τράχηλον στεφάνους ὑποθυμίδας, ὡς
[15, 699]	πρίνινον ἢ δρύινον ξύλον, ὃ	περιεθλασμένον	καὶ κατεσχισμένον ἐξάπτεσθαι καὶ φαίνειν
[15, 672]	τὴν ἑορτήν, (ὅτι συντόνως συνέβη	περιειληθῆναι	τὸ βρέτας ὑπὸ τῶν τὴν
[15, 672]	εὐμηκεστάτους τῶν κλάδων ἑκατέρωθεν ἐπισπασαμένους	περιειλῆσαι	πάντοθεν. Τὴν δὲ Ἀδμήτην λύσασαν
[15, 686]	δὲ λυπήσας ἡμᾶς τοὺς ἑταίρους.	Περιενεγκόντων	δὲ τῶν παίδων ἐν ἀλαβάστοις
[15, 678]	Ἴωσιν, οὓς περὶ τοὺς τραχήλους	περιετίθεντο,	ὡς σαφῶς ἔστιν μαθεῖν ἐκ
[15, 696]	Παρέθετο δ´ αὐτὸν Πολέμων ὁ	περιηγητὴς	ἐν τῇ πρὸς Ἀράνθιον Ἐπιστολῇ.
[15, 697]	Φοινίκη, ἐν ᾗ καὶ αὐτὸς	περιῄει	καλαμίζων μετὰ τῶν τοὺς κολάβρους
[15, 669]	καὶ τὸν τοῦ ἤθους κόσμον	περιῃρῆσθαι	τοὺς τοιούτους. Ἢ καθάπερ ἐπὶ
[15, 688]	τὴν τοῦ πλευμόνος αὐτῇ φύσιν	περιθεῖναι,	πρῶτον μὲν μαλακὴν καὶ ἄναιμον,
[15, 684]	μήλῳ ἐναλίγκιον ἄνθος, Λευκερέης ἱερὸν	περικαλλέος,	ὅ ῥα μάλιστα φίλατο. Ἀπὸ
[15, 680]	ἔπεμψεν ἀνθέων πλεξάμενος τῇ ὥρᾳ	περικαλλεστάτων	γενέθλια ἐπιτελοῦντι Πατάρμιδι τῷ τῆς
[15, 680]	θεάτροις αὐτῷ χρῆσθαι, αὐτούς τε	περικειμένους	καὶ ἐπὶ τὸν στέφανον ἀγωνιζομένους,
[15, 688]	μὴν καὶ τοὺς στεφάνους τοὺς	περικειμένους	τῷ στήθει ὑποθυμιάδας οἱ ποιηταὶ
[15, 678]	μυρρίνης πλεκόμενον στέφανον, ὄντα τὴν	περίμετρον	πηχῶν κʹ (πομπεύειν τε ἐν
[15, 683]	ἀνέτρεφεν Ἠμαθίοισιν, αἰὲν ἐς ἑξήκοντα	πέριξ	κομόωντα πετήλοις· δεύτερα Νισαίης Μεγαρηίδος,
[15, 694]	μὴν ἀλλά γε κατά τινα	περίοδον	ἐξ ὑποδοχῆς, τὸ τρίτον δὲ
[15, 700]	~(Ὁ πρῶτος εὑρὼν μετὰ λυχνούχου	περιπατεῖν	τῆς νυκτὸς ἦν τις κηδεμὼν
[15, 674]	ἐν δευτέρῳ Ἐρωτικῶνκαὶ Ἀρίστων ὁ	περιπατητικός,	Κεῖος δὲ τὸ γένος, ἐν
[15, 700]	τινὰς ἡμῖν, ὅτι τηνικαῦτα μεθύων	περιπατῶ.	Ποῖος γάρ ἐστιν φανός, ὦ
[15, 675]	ἐμπορίᾳ χρώμενος καὶ χώραν πολλὴν	περιπλέων,	~προσσχών ποτε καὶ Πάφῳ τῆς
[15, 682]	διαστήματος αὐτομάτως κράδαι συμπέσωσι, ἐμψύχων	περιπλοκὴν	ἐν τῷ μένουσιν ἡνωμέναι καὶ
[15, 693]	καὶ διακρατοῦντα θεὸν καὶ ἀεὶ	περιπολεύοντα	τὸν κόσμον ἀλλότριον εἶναι μέθης.
[15, 692]	ἀσκίδια καὶ πόρρωθεν ἐκ τούτων	περιπορευόμενοι	τοὺς μὲν στεφάνους (τῶν κατακειμένων
[15, 670]	οὐκ ἄν ποτε τοῦ στεφάνου	περιρέοντος,	εἰ μὴ ἤρων; Ἢ ὅτι
[15, 665]	τῶν πολλάκις λεχθέντων ἐν τοῖς	περισπουδάστοις	τούτοις συμποσίοις διά τε τὴν
[15, 675]	δυναμένους ἢ βαρύνειν ἄλλως κεφαλὴν	περιστατέον.	Τὰ αὐτὰ εἴρηκεν καὶ Ἀπολλόδωρος
[15, 691]	γινόμενον ἀεί, κρονικόν, ἀλλὰ τέτταρας	περιστερὰς	ἀφῆκεν ἀποβεβαμμένας εἰς οὐχὶ ταὐτόν,
[15, 672]	τὸν χρόνον τῶν Καρῶν δεισιδαιμονίᾳ	περισχεθέντων	ἐπὶ τὸ μαντεῖον τοῦ θεοῦ
[15, 678]	ὁ στέφανος ὃν τῇ Ἥρᾳ	περιτιθέασιν	Λάκωνες, ὥς φησιν Πάμφιλος. Ἀλλὰ
[15, 677]	καὶ τούτῳ πρώτῳ στεφανωσάμενοι δεύτερον	περιτιθέμεθα	τὸν δάφνινον. Κέκληται δὲ στέφανος
[15, 674]	τιμῇ τοῦ Προμηθέως τὸν στέφανον	περιτίθεμεν	τῇ κεφαλῇ, ἀντίποινα τοῦ ἐκείνου
[15, 680]	φέρει στρογγύλον ἐπί τινων κλωνίων	περιφερῶν.	(Ἀνθεῖ δ´ οὗτος ὅταν ὥρα
[15, 678]	δ´ ἐν Οἰνομάῳ ἢ Πέλοπι·	Περιφοραῖς	κυκλούμενος ὥσπερ κυλιστὸς στέφανος. Τίς
[15, 665]	γὰρ καὶ (περὶ τάξεως τῶν	περιφορῶν	πολλάκις ἐλέχθη καὶ περὶ τῶν
[15, 679]	νυμφίον εὔτριχα, Κισσὸς ὅπως Καλάμῳ	περιφύεται	αὐξόμενος ἔαρος ὀλολυγόνος (ἔρωτι κατατετηκώς.
[15, 685]	ὁ πεποιηκὼς τὸ δρᾶμα τοὺς	Πέρσας	μνημονεύων καὶ αὐτὸς ἀνθῶν τινων
[15, 684]	ὀρφνοτέρας, ἃς στύξε μετ´ ἄνθεσι	Περσεφόνεια.	Σὺν δὲ καὶ ὑψῆέν τε
[15, 690]	Μνημονεύει τοῦ μυροπώλου τούτου τοῦ	Πέρωνος	καὶ Θεόπομπος ἐν Ἀδμήτῳ καὶ
[15, 690]	Ἀναξανδρίδης Πρωτεσιλάῳ ~Μύρον τε παρὰ	Πέρωνος,	οὗπερ ἀπέδοτο (ἐχθὲς Μελανώπῳ, πολυτελοῦς
[15, 666]	ἀφεὶς ἐπὶ τὴν πλάστιγγα ποιήσῃ	πεσεῖν—	{Β. Πλάστιγγα ποίαν; Τοῦτο τοὐπικείμενον
[15, 667]	ἐφ´ ὃν τὴν καταβαλλομένην ἔδει	πεσεῖν	πλάστιγγα, ἐντεῦθεν δὲ πίπτειν εἰς
[15, 667]	μόνον αὐτῆς, ἐπὶ τὸν μάνην	πεσεῖται	καὶ ψόφος ἔσται πάνυ πολύς.
[15, 698]	μοι κατὰ οἶκον Ἀχαιάδων νεμεσήσῃ	(πεσσομένης	ἀλόχου τὸν ἀχαικὸν ἄρτον ἐν
[15, 690]	ἐν Τελμησσεῦσι καὶ Φερεκράτης ἐν	Πετάλῃ,	Στράττις δ´ ἐν Μηδείᾳ οὕτως·
[15, 675]	καὶ πρόσοψιν οὐκ ἀτερπῆ, χλωροῖς	πετάλοις	καὶ κορύμβοις σκιάζοντα τὸ μέτωπον
[15, 682]	τούτοις· Χρύσιον ὅρμον ἔχων ῥαδινᾶν	πετάλοισι	καλχᾶν. (Μνημονεύει αὐτῶν καὶ Ἐπίχαρμος
[15, 683]	μὴν κάλυκες κεφαλήγονοι ἀντελέουσιν, ἀργήεις	πετάλοισι,	κρόκῳ μέσα χροιισθεῖσαι· ἃ κρίνα,
[15, 683]	ὑπερφιάλοιο μετώπου, χλωροῖς ἀμφοτέρωθεν ἐπηρεφέες	πετάλοισιν.	Σπέρματι μὴν κάλυκες κεφαλήγονοι ἀντελέουσιν,
[15, 687]	Ἀνακρέων λέγει που· Τί μὴν	πέτεαι	συρίγγων κοιλώτερα στήθεα χρισάμενος μύρῳ;
[15, 677]	ὑάκινθον πορφυρέην γλαυκοῦ τε χελιδονίοιο	πέτηλα	καὶ ῥόδον εἰαρινοῖσιν ἀνοιγόμενον ζεφύροισιν·
[15, 683]	αἰὲν ἐς ἑξήκοντα πέριξ κομόωντα	πετήλοις·	δεύτερα Νισαίης Μεγαρηίδος, οὐδὲ Φάσηλις
[15, 691]	αὐτὴν μύρον, ἰδίῳ δ´ ἑκάστην.	Πετόμεναι	δ´ αὗται κύκλῳ ἔρραινον ἡμῶν
[15, 668]	λέγων οὑτωσί· Καὶ γὰρ πάλαι	πέττει	τὰ νικητήρια. Εἶθ´ ἑξῆς φησιν·
[15, 668]	Εἶθ´ ἑξῆς φησιν· Ἐξεπήδης´ ἀρτίως	πέττουσα	τὸν χαρίσιον. Ὅτι δὲ καὶ
[15, 701]	τὰ τοῦ ἡδίστου Ἀριστοφάνους· Ἐκφέρετε	πεύκας	κατ´ Ἀγάθωνα φωσφόρους. Καὶ ταῦτ´
[15, 669]	κοττάβεια· Ἀγγελίας ἀγαθῆς δεῦρ´ ἴτε	πευσόμενοι	καὶ κυλίκων ἔριδας διαλύσατε καὶ
[15, 702]	ἀνθρώποισι τέρψις ἢ πόνων ἀμπνοὰ	πέφανται,	μετὰ σεῖο, μάκαιρ´ Ὑγίεια, τέθαλε
[15, 684]	κυκλαμίνους σαύρην θ´, ἣ χθονίου	πέφαται	στέφος Ἡγεσιλάου. Ἐκ τούτων τῶν
[15, 683]	μέσσον ὄνειδος (ὅπλον βρωμήταο διεκτέλλον	πεφάτισται.	Ἶρις δ´ ἐν ῥίζῃσιν ἀγαλλίας
[15, 671]	σου τὸν βίον τὰ βιβλία·	πεφιλοσόφηκας	γῇ τε κοὐρανῷ λαλῶν, οἷς
[15, 697]	εἴρηκας ἢ κἀπ´ ὀλίγον σου	πεφροντικέναι,	κύον ἀδδεές Ἀλλ´ ἐπεὶ διδάσκειν
[15, 679]	λίθινα. Ἔσω τοῦ ἱεροῦ ἄκανθαι	πεφύκασι	λευκαὶ καὶ μέλαιναι. ~Ἐπ´ αὐτῇσι
[15, 682]	οὖσαν, ἧς περὶ τὸν κύκλον	πεφυκέναι	δι´ ἔτους ἄνθη ἥδιστα καὶ
[15, 699]	ἐὼν ἀποαίρεο, κουρεῦ, μήτε σύ,	Πηλείδη.	Ὅτι δὲ ἦν τις περὶ
[15, 698]	κέρδος ἀπείσομαι εἰς Θασίους μηθὲν	πημαίνων	κλυτὸν ἄργυρον ἐγγυαλίξων, μή τίς
[15, 684]	ῥέα μὲν φλόγες, ἄλλοτε ῥιπαὶ	πῆξαν	σάρκα τυπῇσι· τὰ δ´ οὐ
[15, 667]	τοῖσδε τοῖς νεανίαις, λευκὸν ἀντείνασα	πῆχυν.	Καὶ Αἰσχύλος δ´ ἐν Ὀστολόγοις
[15, 678]	πλεκόμενον στέφανον, ὄντα τὴν περίμετρον	πηχῶν	κʹ (πομπεύειν τε ἐν τῇ
[15, 668]	Ἐπὶ τούτοις ὁ Οὐλπιανὸς ᾔτει	πιεῖν	μεγάλῃ κύλικι, ἐπιλέγων ἐκ τῶν
[15, 675]	κεφαλήν, ὥς φησιν Ἀνδρέας, εἶτα	πιέσας	καὶ κουφισθεὶς εὗρεν κεφαλαλγίας δεσμὸν
[15, 675]	φησίν, ἀναπληροῖ ἡ τοῦ λέγειν	πιθανότης	(ἔοικεν οὖν ὁ στέφανος τοῦτο
[15, 693]	διαρραγῶ, οὐδέν μ´ ὀνήσει. {Α.	Πῖθι	θαρρῶν. Νικόστρατος Πανδρόσῳ· Κἀγώ, φιλτάτη·
[15, 688]	ἐξ ἐλαίου τοῦ ἀπὸ τῶν	πικρῶν	καρύων. Οἱ δὲ χορηγοῦντες, φησί,
[15, 692]	ξηρότης μαραίνει. (Διὸ καὶ τὰ	πιλία	θᾶττον ποιεῖ πολιούς· ἐκπίνεται γὰρ
[15, 666]	τοὐπικείμενον ἄνω τὸ μικρόν, τὸ	πινακίσκιον	λέγεις; ~{Α. Τοῦτ´ ἐστὶ πλάστιγξ
[15, 695]	θεμένη νόον. ιθʹ Σύν μοι	πῖνε,	συνήβα, συνέρα, συστεφανηφόρει, σύν μοι
[15, 671]	στεφανοῦταί τε λύγῳ καὶ τρύγα	πίνει	μελιηδέα. Ὁ γὰρ τῆς λύγου
[15, 673]	στεφανοῦταί τε λύγῳ καὶ τρύγα	πίνει	μελιηδέα. Ταῦτα ἴσασιν οἱ θεοὶ
[15, 669]	Κρατῖνον, ὃς ἐν Ὀμφάλῃ φησίν·	Πίνειν	μένοντα τὸν καλῶς εὐδαίμονα (κρεῖττον·
[15, 677]	ἐν ὑποδήμασι, στεφανοῦσθ´ ὑπογλωττίσιν, ὅταν	πίνητέ	που· (κἂν καλλιερῆτε, γλῶτταν ἀγαθὴν
[15, 693]	διδόασιν, ὅπως ἐλάχιστον ᾖ τὸ	πινόμενον·	καὶ τρίτον προσκυνήσαντες λαμβάνουσιν ἀπὸ
[15, 665]	βαλανείου καθάρσεως ἕνεκα τοῦ στομάχου	πίνοντες	ἄμυστιν ἀποβλύζουσιν, ἔφη οὐκ εἶναι
[15, 665]	(Σπονδὴ μὲν ἤδη γέγονε καὶ	πίνοντές	εἰσι πόρρω· καὶ σκόλιον ᾖσται,
[15, 673]	Μουσῶν ἡ χαρίεσσα λύρη, θυμῆρες	πίνοντες	ὅπως Διὸς εὐκλέα νύμφην μέλπωμεν,
[15, 675]	καρώσεως. Ἐπ´ ἀκτῆς δέ τινων	πινόντων	ἐπιπεσὼν ὄμβρος τὸ μὲν συμπόσιον
[15, 667]	ἔδει πεσεῖν πλάστιγγα, ἐντεῦθεν δὲ	πίπτειν	εἰς λεκάνην ὑποκειμένην πληγεῖσαν τῷ
[15, 683]	Ἰωνιάδες Νύμφαι στέφος ἁγνὸν Ἴωνι	Πισαίοις	ποθέσασαι ἐνὶ κλήροισιν ὄρεξαν. Ἤνυσε
[15, 699]	Συρακόσιος (ἐν Κενταύροις διθυράμβῳ φησίν·	Πίσσα	δ´ ἀπὸ γραβίων ἔσταζεν, Ὅτι
[15, 699]	εὖ παρ´ Ὁμηρείην ἀγλαίην ἐπέων	πισσύγγους	ἢ φῶρας ἀναιδέας ἤ τινα
[15, 699]	τὸν τυχόντα τῶν ἐπὶ τούτοις	πίστεων	παρὰ πάντων λεγομένων. Σιληνὸν μὲν
[15, 701]	παιών. Ἐκ ταύτης γὰρ τῆς	πίστεως	τὸ τρίμετρον καλούμενον ἀνατίθησι τῷ
[15, 690]	παρὰ Ἠλείοις φησὶ μύρον τι	ΠΛΑΓΓΟΝΙΟΝ	καλεῖσθαι, εὑρεθὲν ὑπό τινος Πλαγγόνος.
[15, 690]	ΠΛΑΓΓΟΝΙΟΝ καλεῖσθαι, εὑρεθὲν ὑπό τινος	Πλαγγόνος.	Ὁμοίως ἱστορεῖ καὶ Σωσίβιος ἐν
[15, 683]	θράσκιον ἢ ἀργωπὸν ἠὲ κλαδέεσσι	πλανήτην·	βλαστοδρεπιδεχυτοιο καὶ εἰς μίαν ὄρσεο
[15, 668]	λατάγων ἀίει· τὴν δὲ τάλαιναν	πλάστιγγ´	ἂν ἴδοις παρὰ τὸν στροφέα
[15, 667]	ὃν τὴν καταβαλλομένην ἔδει πεσεῖν	πλάστιγγα,	ἐντεῦθεν δὲ πίπτειν εἰς λεκάνην
[15, 666]	τὴν πλάστιγγα ποιήσῃ πεσεῖν— {Β.	Πλάστιγγα	ποίαν; Τοῦτο τοὐπικείμενον ἄνω τὸ
[15, 666]	τὸν κότταβον ἀφεὶς ἐπὶ τὴν	πλάστιγγα	ποιήσῃ πεσεῖν— {Β. Πλάστιγγα ποίαν;
[15, 667]	πινακίσκιον λέγεις; ~{Α. Τοῦτ´ ἐστὶ	πλάστιγξ	οὗτος ὁ κρατῶν γίγνεται. {Β.
[15, 683]	Καὶ δ´ αὐτῆς μήκωνος ἄπο	πλαταγώνια	βάλλοις, ἄβρωτον κώδειαν ὄφρα κνώπεσσι
[15, 701]	μίμημα γενόμενον ἀνάκειται παρὰ τὴν	πλάτανον	ἐν Δελφοῖς, εἶπεν ἵε παῖ.
[15, 694]	μνημονευσάντων ὅτι καὶ ὁ καλὸς	Πλάτων	αὐτοῦ μέμνηται ὡς ἄριστα εἰρημένου,
[15, 699]	ὁμοιότατα κάθευδ´ ἐπὶ τοῦ λυχνιδίου.	Πλάτων	δ´ ἐν Νυκτὶ Μακρᾷ· Ἔξουσιν
[15, 667]	κότταβον, ὡς Δικαίαρχός φησιν καὶ	Πλάτων	δ´ ἐν τῷ Διὶ (τῷ)
[15, 666]	Βάπταις λέγει· χαλκῷ περὶ κοττάβῳ.	Πλάτων	δὲ ἐν Διὶ Κακουμένῳ παιδιᾶς
[15, 688]	εὐθύς, ἄν μ´ ἴδῃς δεδοικότα.	Πλάτων	δέ φησι τὸν τῶν ὅλων
[15, 677]	γλῶσσαν τῆς ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΟΣ μνησθήσομαι, ἧς	Πλάτων	ἐμνήσθη ἐν Διὶ Κακουμένῳ· Καίτοι
[15, 670]	Ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ ἱερώτατος	Πλάτων	ἐν ἑβδόμῳ Νόμων πρόβλημά τι
[15, 701]	Κοιμίσαι λύχνον Φρύνιχος φησί. ~Καὶ	Πλάτων	ἐν Νυκτὶ μακρᾷ· Ἐνταῦθ´ ἐπ´
[15, 670]	ἀριθμῶν τῶν αὐτῶν. Ὁ μὲν	Πλάτων	οὕτως εἶπεν. Ἐστὶν δ´ ὃ
[15, 702]	Ταῦτα, φίλτατε Τιμόκρατες, κατὰ τὸν	Πλάτωνα	(οὐ Σωκράτους νέου καὶ καλοῦ
[15, 679]	ἵνα μὴ κατὰ τὸν θεῖον	Πλάτωνα	ὑπολάβωμέν σε ἀποθανόντα μεταμορφωθῆναι (ἐν
[15, 678]	Γλώσσαις στεφάνων πλοκῆς γένος παρὰ	Πλάτωνι	ἐν Διὶ Κακουμένῳ. (Εὑρίσκω δὲ
[15, 665]	ἑταίρων τὰ ἐκ τῶν Λακώνων	Πλάτωνος	ἰαμβεῖα· Ἄνδρες δεδειπνήκασιν ἤδη; {Β.
[15, 671]	ἄτοπος· πρὸς δεσμοὺς γὰρ καὶ	πλέγματα	ἡ λύγος ἐπιτήδειος. Εἰπὲ οὖν
[15, 670]	τέ τινων διανομαὶ καὶ στεφάνων	πλείοσιν	ἅμα καὶ ἐλάττοσιν ἁρμοττόντων τῶν
[15, 673]	τὴν ἐπιχώριον ἱστορίαν ἠγαπηκὼς ἐν	πλείοσιν.	Λέγει δ´ οὕτως· Οὐκ ἐθέλω,
[15, 671]	μὴ συνδειπνεῖν τῶν πέντε γε	πλείους·	ὅτι δ´ ἡμεῖς ψαμμακόσιοι ἐσμὲν
[15, 668]	ἐπεκτύπει δόμοις. Καὶ Εὐριπίδης ἐν	Πλεισθένει·	Πολὺς δὲ κοσσάβων ἀραγμὸς Κύπριδος
[15, 682]	εἰσι διαφοραί. Τὰ μὲν γὰρ	πλεῖστα	αὐτῶν (εἰσὶν) πεντάφυλλα, τὰ δὲ
[15, 673]	Ἀντιφῶντι τῷ τραγῳδιοποιῷ Πληξίππου καὶ	πλεῖστα	ὅσα καὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ
[15, 667]	τῶ πόντω δὲ βάλλοντι νέμω	πλεῖστα	τύχης τὸ δ´ ἆθλον. Ἀριστοφάνης
[15, 697]	παρὰ Ἀντιόχῳ τῷ προσαγορευθέντι Μεγάλῳ	πλεῖστον	ἰσχύσαντος υἱὸν γενέσθαι Σέλευκον τὸν
[15, 668]	ἐν ταῖς παννυχίσιν, ἐν αἷς	πλεῖστον	ὅσον χρόνον διηγρύπνουν χορεύοντες· καὶ
[15, 692]	μύρων ἐλέχθη. Καὶ μετὰ ταῦτα	πλείστων	τῶν μὲν Ἀγαθοῦ Δαίμονος αἰτούντων
[15, 667]	ἀνῃρεῖτο δὲ τὰ κοττάβια ὁ	πλείω	καταδύσας. (Ἀμειψίας Ἀκοκοτταβίζουσιν· Ἡ Μανία,
[15, 678]	καλεῖν μυρσίνης κλῶνα, περὶ ὃν	πλέκειν	ἴα καὶ ἄλλα ἄνθη. Καὶ
[15, 679]	αὐξόμενος ἔαρος ὀλολυγόνος (ἔρωτι κατατετηκώς.	Πλέκεται	δ´ οὗτος ἐκ τοῦ στρουθίου
[15, 680]	ἐκ τῆς ἀκίνου τοῦ φυτοῦ	πλεκόμενοι,	ὥς φησιν Ἄνδρων ὁ ἱατρός.
[15, 678]	καλεῖσθαί φησι τὸν ἐκ μυρρίνης	πλεκόμενον	στέφανον, ὄντα τὴν περίμετρον πηχῶν
[15, 679]	τοῦ οὕτω καλουμένου (πόθου) ἄνθους	πλεκόμενος,	οὗ μνημονεύει ὁ αὐτὸς Θεόφραστος
[15, 677]	ἐοικυῖα· ἐκ τούτου δὲ ὁ	πλεκόμενος	στέφανος κυρίως Ἀντινόειος καλεῖται· ὁ
[15, 674]	Καὶ Σαπφώ· Καὶ πολλαὶς ὑποθυμίδας	πλεκταὶς	ἀμπ´ ἀπαλᾷ δέρᾳ. Καὶ Ἀνακρέων·
[15, 674]	ἀμπ´ ἀπαλᾷ δέρᾳ. Καὶ Ἀνακρέων·	Πλεκτὰς	δ´ ὑποθυμίδας περὶ στήθεσι λωτίνας
[15, 674]	μὲν περὶ ταῖς δέραισι περθέτω	πλεκτὰς	ὑποθυμίδας τίς. Καὶ Σαπφώ· Καὶ
[15, 680]	καὶ ἐκδόσιμοι. Ἀριστοφάνης ἐν Θεσμοφοριαζούσαις·	Πλέξαι	στεφάνους συνθηματιαίους εἴκοσιν. (ΧΟΡΩΝΟΝ. Ἀπίων
[15, 682]	δὲ σὺν ἀμφιπόλοισι φιλομειδὴς Ἀφροδίτη	πλεξάμεναι	στεφάνους εὐώδεας ἄνθεα γαίης ἂν
[15, 680]	στεφάνου δωρεάν, ὃν ἔπεμψεν ἀνθέων	πλεξάμενος	τῇ ὥρᾳ περικαλλεστάτων γενέθλια ἐπιτελοῦντι
[15, 688]	ὅλων δημιουργὸν καὶ τὴν τοῦ	πλευμόνος	αὐτῇ φύσιν περιθεῖναι, πρῶτον μὲν
[15, 673]	Ἀρκεῖ μοι λιτὴ μὲν ὑπὸ	πλευροῖσι	χαμευνάς, (ἐγγύθι πὰρ προμάλου δέμνιον
[15, 667]	δὲ πίπτειν εἰς λεκάνην ὑποκειμένην	πληγεῖσαν	τῷ κοττάβῳ· καί τις ἦν
[15, 673]	εἰθισμένας στεφανώσεις αὐτούς τε κατὰ	πλῆθος	χρῆσθαι μὲν τῇ λύγῳ, τοῖς
[15, 684]	ἐισκομένην βοτέονται (κώδειαν, καρποῖο μελιχροτέρου	πλήθουσαν.	Θρίων δ´ οἰχομένων ῥέα μὲν
[15, 676]	τὸ βύβλῳ στεφανοῦσθαι μετὰ ῥόδων,	πλὴν	εἰ μή τι οἱ τούτοις
[15, 670]	δεδεμένων περὶ τὸ στεφανοῦσθαι σπουδάζουσιν	πλὴν	οἱ ἐρῶντες) τὴν τοῦ στεφάνου
[15, 679]	τά γ´ ἄλλα πώλει πάντα	πλὴν	τῶν μυρτίνων. ΦΙΛΥΡΙΝΟΣ. Ξέναρχος Στρατιώτῃ·
[15, 687]	Ὅμηρος δέ φησιν· Στῆθος δὲ	πλήξας	κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ. Καί· Κραδίη
[15, 673]	τοῦ παρὰ Ἀντιφῶντι τῷ τραγῳδιοποιῷ	Πληξίππου	καὶ πλεῖστα ὅσα καὶ περὶ
[15, 674]	τέλεια καὶ ὅλα. Τὸ δὲ	πλῆρες	τέλειόν ἐστιν. Τὸ δὲ στέφειν
[15, 681]	Παρ´ ἄλλοις δὲ ὅλα ὄρη	πλήρη	ἐστὶ τοῦ ἄνθους, καθάπερ ἐν
[15, 676]	τὰ παρακείμενα αὐτῇ μυρρίνης χλωρᾶς	πλήρη	(ὀδμῆς τε ἡδίστης ἐπλήρωσεν τὴν
[15, 697]	Τοιούτων γὰρ ᾀσμάτων αὐτοῦ πᾶσα	πλήρης	ἡ Φοινίκη, ἐν ᾗ καὶ
[15, 671]	ἓξ συμπότας δύνασθαι τὴν ἰσότητα	πληροῦν.	Οἶδα γὰρ ὅτι κατ´ ἀρχὰς
[15, 667]	ἐν λεκάνῃ. Αὕτη δ´ ὕδατος	πληροῦται	ἐπινεῖ τε ἐπ´ αὐτῆς ὀξύβαφα
[15, 693]	θεοῦ δωρεάν, καὶ μετὰ τὴν	πλήρωσιν	διδόασιν, ὅπως ἐλάχιστον ᾖ τὸ
[15, 674]	τέλειόν ἐστιν. Τὸ δὲ στέφειν	πλήρωσίν	τινα σημαίνει. Ὅμηρος· Κοῦροι δὲ
[15, 692]	Ἰταλίαν διαπλεῦσαι καὶ οἰκῆσαι τὸ	πλησίον	Ῥώμης ὄρος κείμενον τὸ ἀπ´
[15, 677]	Μαυρουσίου λέοντος, ὃν κατὰ τὴν	πλησίον	τῇ Ἀλεξανδρείᾳ Λιβύην ἐν κυνηγίῳ
[15, 676]	εἰς τὴν Ναύκρατιν. Καὶ αὐτῷ	πλησίον	φερομένῳ τῆς Αἰγύπτου ἐπεὶ χειμὼν
[15, 692]	πρῶτον εὑρεῖν καὶ σχεδίας καὶ	πλοῖα	καὶ νόμισμα χαλκοῦν πρῶτον χαράξαι.
[15, 692]	ἢ σχεδίαν ἢ στέφανον ἢ	πλοῖον.	Τοῦτον δὲ τὴν ἀδελφὴν γήμαντα
[15, 678]	δ´ ἐν Ἀττικαῖς Γλώσσαις στεφάνων	πλοκῆς	γένος παρὰ Πλάτωνι ἐν Διὶ
[15, 677]	Πάμφιλος ἐν τοῖς περὶ Ὀνομάτων,	πλοκῆς	στεφάνων γένος τι τὴν ὑπογλωττίδα
[15, 695]	ηʹ Ἐκ γῆς χρὴ κατίδην	πλόον,	εἴ τις δύναιτο καὶ παλάμην
[15, 694]	φυὰν γενέσθαι, τὸ τρίτον δὲ	πλουτεῖν	ἀδόλως, καὶ τὸ τέταρτον ἡβᾶν
[15, 694]	μετὰ τὴν ὑγίειαν γὰρ τὸ	πλουτεῖν	διαφέρει· καλὸς δὲ πεινῶν ἐστιν
[15, 694]	δ´ εἶναι καλόν, τρίτον δὲ	πλουτεῖν,	τοῦθ´, ὁρᾷς, ἐμαίνετο· μετὰ τὴν
[15, 689]	καὶ τὰ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ διὰ	πλοῦτον	καὶ διὰ τὴν Ἀρσινόης καὶ
[15, 695]	Ἔχει δ´ οὕτως· Ἔστι μοι	πλοῦτος	μέγας δόρυ καὶ ξίφος καὶ
[15, 694]	σύ τε καὶ πατήρ. βʹ	Πλούτου	μητέρ´ Ὀλυμπίαν ἀείδω Δήμητρα στεφανηφόροις
[15, 702]	εἴης· εἰ γάρ τις ἢ	πλούτου	χάρις ἢ τεκέων ἢ τᾶς
[15, 673]	ἀλλὰ παρ´ Ἥρῃ δαίνυσθαι ζεφύρου	πνεύμασι	τερπόμενος. Ἀρκεῖ μοι λιτὴ μὲν
[15, 667]	ὀξύβαφα καὶ κανθάρους καὶ τὸν	ποδανιπτῆρ´,	ἐγχέασα θὔδατος. Κρατῖνος ἐν Νεμέσει·
[15, 689]	κάλπιδος μύρῳ Αἰγυπτίῳ μὲν τοὺς	πόδας	καὶ τὰ σκέλη, φοινικίνῳ δὲ
[15, 690]	Αἰγυπτίου, ᾧ νῦν ἀλείφει τοὺς	πόδας	Καλλιστράτου. Μνημονεύει τοῦ μυροπώλου τούτου
[15, 701]	νῦν ἔτι κειμένῳ ὑπὸ τῷ	ποδὶ	τῆς χαλκῆς εἰργασμένης Λητοῦς, ὃ
[15, 695]	σέ φασιν εἶναι, ἵνα περ	ποδώκης	Ἀχιλεύς, Τυδείδην τέ φασι τὸν
[15, 702]	ἀρχομένοισιν ἢ καταπαυομένοις ἢ τὸ	ποθεινότατον;
[15, 686]	μύρου γυναιξὶν (ἡδίων) καὶ ἀποῦσα	ποθεινοτέρα.	Καὶ γὰρ δὴ μύρῳ μὲν
[15, 671]	ἐστιν ἐπιμελὲς τῶν σῶν λόγων.	Πόθεν	γάρ σοι καὶ ὁ τῶν
[15, 683]	Νύμφαι στέφος ἁγνὸν Ἴωνι Πισαίοις	ποθέσασαι	ἐνὶ κλήροισιν ὄρεξαν. Ἤνυσε γὰρ
[15, 696]	σὰν ἀγρεύοντες δύναμιν. (Σοῖς δὲ	πόθοις	Ἀχιλεὺς Αἴας τ´ Ἀίδα δόμον
[15, 680]	ὁ Φρύγιος, ἔτι δὲ ὁ	πόθος	καλούμενος. Ἐν δὲ τῷ θʹ
[15, 679]	ὁ Φρύγιος, ἔτι δὲ ὁ	πόθος	καλούμενος. Οὗτος δέ ἐστι διττός,
[15, 679]	ἡ Σμυρναία στρουθιον αὐτὸν ὀνομάζει.	ΠΟΘΟΣ.	Οὕτως τις στέφανος ὀνομάζεται, ὡς
[15, 679]	ὁ ἀπὸ τοῦ οὕτω καλουμένου	(πόθου)	ἄνθους πλεκόμενος, οὗ μνημονεύει ὁ
[15, 702]	ἰσοδαίμονος ἀνθρώποις βασιληίδος ἀρχᾶς ἢ	πόθων,	(οὓς κρυφίοις Ἀφροδίτας ἄρκυσιν θηρεύομεν,
[15, 691]	ἰρίνῳ μύρῳ. Πρὸς θεῶν, φίλοι,	ποία	ἡδονή, μᾶλλον δ´ ὑοσαλακωνία θαἰμάτια
[15, 666]	πλάστιγγα ποιήσῃ πεσεῖν— {Β. Πλάστιγγα	ποίαν;	Τοῦτο τοὐπικείμενον ἄνω τὸ μικρόν,
[15, 700]	τι πάρεστι· φῶς μόνον πολὺ	ποίει.	Δίφιλος Στρατιώτῃ· Ἀλλ´ ὁ πανὸς
[15, 692]	μυριζόμενοι· ὁ δὲ αὐχμὸς πολιωτέρους	ποιεῖ.	Εἴτε γὰρ αὔανσις τριχὸς ἡ
[15, 685]	μὲν τὴν δευτέραν τράπεζαν εὐτρεπῆ	ποίει,	κόσμησον αὐτὴν παντοδαποῖς τραγήμασιν, μύρον,
[15, 692]	(Διὸ καὶ τὰ πιλία θᾶττον	ποιεῖ	πολιούς· ἐκπίνεται γὰρ ἡ οἰκεία
[15, 675]	(ἔοικεν οὖν ὁ στέφανος τοῦτο	ποιεῖν	βούλεσθαι. Διὸ καὶ περὶ τὰ
[15, 687]	μέρος μέγιστον ὀσμὰς ἐγκεφάλῳ χρηστὰς	ποιεῖν.	Καὶ ὁ ἀνδρειότατος δέ, προσέτι
[15, 670]	δὲ τοῦ ἐρωμένου τοῦ ἐμποδὼν	ποιεῖται	τὴν ἀνάθεσιν. Ὅθεν Λυκοφρονίδης τὸν
[15, 685]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ ἀρχὴν	ποιεῖται	τὸν στέφανον τῆς εὐωχίας οὑτωσὶ
[15, 665]	φέρων τῶν ξυμποτῶν. Νεοκρᾶτά τις	ποιείτω.	{Α. Καὶ δὴ κέκραται. {Β.
[15, 695]	τὸ ὑπὸ Ὑβρίου τοῦ Κρητὸς	ποιηθέν.	Ἔχει δ´ οὕτως· Ἔστι μοι
[15, 702]	τὴν Ὑγίειαν παιᾶνα ᾄσας τὸν	ποιηθέντα	ὑπὸ Ἀρίφρονος τοῦ Σικυωνίου τόνδε·
[15, 699]	πολλὰ μὲν εἴρηκεν ἐν τοῖς	ποιήμασιν	χαρίεντα, περὶ μὲν (τῆς τῶν
[15, 682]	Ἁλικαρνασσέως (δ´) αὐτὰ εἶναί φησι	ποιήματα·	λέγει δ´ οὖν ὅστις ἐστὶν
[15, 677]	Ὁ δὲ Παγκράτης ἐν τῷ	ποιήματι	οὐκ ἀγλαφύρως εἴρηκεν· Οὔλην ἕρπυλλον,
[15, 685]	γὰρ εἰς Δημαρέτην ἀναφέρεταί τι	ποιημάτιον	ὃ ἐπιγράφεται Τρίφυλλον. Κἀν τοῖς
[15, 672]	τῶν τὴν πρώτην αὐτοῦ ζήτησιν	ποιησαμένων.	Ἱστορεῖται δ´ ὑπ´ αὐτὸν ἐκεῖνον
[15, 682]	οἱ Χάριτές τε καὶ Ὧραι	ποίησαν	καὶ ἔβαψαν ἐν ἄνθεσιν εἰαρινοῖσιν,
[15, 672]	τὸν αἰγιαλόν· καὶ ψαιστὰ αὐτῷ	ποιήσαντας	περιδεεῖς ἀπαλλάττεσθαι. Τῆς δὲ Ἀδμήτης
[15, 697]	Κυζικηνοῦ, ἐφαμίλλων γενομένων τῶν παιᾶνας	ποιησάντων	καὶ τοῦ Ἑρμοκλέους προκριθέντος. Ἀλλὰ
[15, 693]	τὴν ἀρχαιότητα καὶ ἀφέλειαν τῶν	ποιησάντων,	(καὶ τῶν) ἐπαινουμένων ἐπὶ τῇ
[15, 682]	δ´ οὖν ὅστις ἐστὶν ὁ	ποιήσας	αὐτὰ ἐν τῷ αʹ οὑτωσί·
[15, 699]	Ἀλέξανδρος ὁ Αἰτωλὸς ὁ τραγῳδοδιδάσκαλος	ποιήσας	ἐλεγεῖον τρόπον τοῦτον δηλοῖ· (Ὡς
[15, 694]	ἐθαυμάζετο ἐπὶ τῇ τῶν σκολίων	ποιήσει.	Σκόλια δὲ καλοῦνται οὐ κατὰ
[15, 701]	ἁπασῶν τελευταίας συλλαβὰς εἰς μακρὰν	ποιήσει	τις, ὁ Ἱππώνακτος ἴαμβος ἔσται.
[15, 667]	ὡς ὑψοῦ σφόδρα. {Α. Οὕτω	ποιήσεις.	{Β. Ἀλλ´ ἐγὼ μὲν σφενδόνῃ
[15, 678]	ἐκ τῆς Ἀλκαίου καὶ Ἀνακρέοντος	ποιήσεως.	Φιλητᾶς δ´ ἐν τοῖς Ἀτάκτοις
[15, 666]	κότταβον ἀφεὶς ἐπὶ τὴν πλάστιγγα	ποιήσῃ	πεσεῖν— {Β. Πλάστιγγα ποίαν; Τοῦτο
[15, 697]	κεῖνον, ἀνίστω, μὴ κακὸν μέγα	ποιήσῃ	σε κἀμὲ τὴν δειλάκραν. Ἁμέρα
[15, 669]	τήνδε προπινομένην τὴν ἀπ´ ἐμοῦ	ποίησιν.	Ἐγὼ δ´ ἐπιδέξια πέμπω σοὶ
[15, 686]	τῶν λόγων ἔξοδον ὥσπερ δράματος	ποιήσομαι.	Καὶ μετ´ οὐ πολλὰς ἡμέρας
[15, 696]	αὐτῆς τῆς λέξεως φανερὸν ὑμῖν	ποιήσω·	Ἀρετὰ πολύμοχθε γένει βροτείῳ, θήραμα
[15, 693]	πάντες οἱ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας	ποιηταί.	Ἀλλ´ ὅ γε Νικόστρατος οὕτως
[15, 688]	παλμὸν εἰς ὑπεῖκον καὶ μαλακὸν	ποιῆται.	Ἀλλὰ μὴν καὶ τοὺς στεφάνους
[15, 698]	ὁ Κύνουλκος· Πολλοί τινες παρῳδιῶν	ποιηταὶ	γεγόνασιν, ὦ ἑταῖρε· ἐνδοξότατος δ´
[15, 688]	περικειμένους τῷ στήθει ὑποθυμιάδας οἱ	ποιηταὶ	κεκλήκασιν (ἀπὸ τῆς τῶν ἀνθῶν
[15, 698]	ὃν ἀθάνατον λάχε γῆρας, οὔτε	ποιητάων	ἀδαήμων οὔτε θεάτρων, ᾧ καὶ
[15, 671]	διὰ τί παρὰ τῷ αὐτῷ	ποιητῇ	λύγῳ τινὲς στεφανοῦνται; Φησὶν γὰρ
[15, 692]	εἰς ἔρωτα κατὰ τὸν Κυθήριον	ποιητήν,	ὅτι Ἰανὸς ὁ παρ´ ἡμῖν
[15, 697]	Σέλευκον τὸν τῶν ἱλαρῶν ᾀσμάτων	ποιητήν·	οὗπερ συνεχῶς ᾄδειν εἰώθασιν· Κἀγὼ
[15, 687]	δέ, προσέτι δὲ καὶ πολεμικὸς	ποιητὴς	Ἀλκαῖος ἔφη· Κὰδ δὲ χευάτω
[15, 698]	Κρατῖνος ὁ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας	ποιητὴς	ἐν Εὐνείδαις καὶ τῶν κατ´
[15, 687]	ὁ Κλέαρχος. Σοφοκλῆς δ´ ὁ	ποιητὴς	ἐν Κρίσει τῷ δράματι τὴν
[15, 682]	τεθυωμένα εἵματα ἕστο. Οὗτος ὁ	ποιητὴς	καὶ τὴν τῶν στεφάνων χρῆσιν
[15, 677]	Καὶ (Παγκράτης τις τῶν ἐπιχωρίων	ποιητής,	ὃν καὶ ἡμεῖς ἔγνωμεν, Ἀδριανῷ
[15, 671]	Φησὶν γὰρ οὕτως ὁ μελιχρὸς	ποιητής·	Στεφάνους δ´ ἀνὴρ τρεῖς ἕκαστος
[15, 676]	Διονύσῳ δὲ ὁ αὐτὸς ἔφη	ποιητής·	Στεφάνους τεμόντες, ἀγγέλους εὐφημίας. Σὺ
[15, 699]	Ἕρμιππος ὁ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας	ποιητής.	Τούτων δὲ πρῶτος εἰσῆλθεν εἰς
[15, 697]	φησὶν οὕτως· Κτησιφῶν ὁ Ἀθηναῖος	ποιητὴς	τῶν καλουμένων κολάβρων, ὃν καὶ
[15, 673]	ὁ ἐποποιὸς ἐν τοῖς Ἐπιγράμμασιν,	ποιητὴς	ὑπάρχων ἐπιχώριος καὶ τὴν ἐπιχώριον
[15, 693]	ἐπὶ τῇ ἰδέᾳ ταύτῃ τῆς	ποιητικῆς	Ἀλκαίου τε καὶ Ἀνακρέοντος, ~ὡς
[15, 669]	φησίν, μνημονεύσω τῶν τοῦ Χαλκοῦ	ποιητοῦ	καὶ ῥήτορος Διονυσίου Χαλκοῦς δὲ
[15, 687]	μὲν πρὸς ἀλήθειαν οὖσα καὶ	ποιήτρια,	ὅμως ᾐδέσθη τὸ καλὸν τῆς
[15, 692]	τούτων τῶν κράσεων μεμνημένους τῶν	ποιητῶν	ἔδοξεν παρατίθεσθαι, ὧν καὶ αὐτῶν
[15, 698]	παίζειν ἀμφιδεξίως καὶ τῶν προγενεστέρων	ποιητῶν	ὑπερέχειν ἐπιγεγονότας. Εὑρετὴν μὲν οὖν
[15, 682]	τάδε φησίν· καὶ μυρσίνης γένη	ποικίλα	μῖλάξ τε καὶ τὸ καλούμενον
[15, 700]	λυχνείων ἡ ´ργασία; {Β. Τυρρηνική.	Ποικίλαι	γὰρ ἦσαν αἱ παρὰ τοῖς
[15, 665]	τούτοις συμποσίοις διά τε τὴν	ποικιλίαν	καὶ τὴν ὁμοιότητα τῶν ἀεὶ
[15, 677]	δὲ οἴει με, ἔφη, Θετταλὲ	ποικιλόμυθε,	τῶν κοινῶν τούτων καὶ κατημαξευμένων
[15, 672]	τῶν ἀπηντημένων, θεσπίσαι τὸν Ἀπόλλωνα	ποινὴν	αὐτοὺς ἀποδοῦναι τῇ θεῷ δι´
[15, 689]	δῆλον ἐκ τοῦ καὶ ἐπίστασθαι	ποῖόν	τι ἑκάστῳ τῶν μελῶν ἡμῶν
[15, 700]	ἡμῖν, ὅτι τηνικαῦτα μεθύων περιπατῶ.	Ποῖος	γάρ ἐστιν φανός, ὦ πρὸς
[15, 697]	μέ τι ἐπαγγέλλῃ, σπονδάς σοι	ποιοῦμαι	οὐ τριακοντούτιδας ἀλλ´ ἑκατοντούτιδας. Σὺ
[15, 670]	ἔτι ἐν τῷ διαγωνίζεσθαι εἶναι	ποιούμεθα.	(Ἢ ὁ Ἔρως αὐτὸς οὐκ
[15, 691]	ταῖς χερσίν, ὥσπερ ἡμεῖς νῦν	ποιοῦμεν,	ἀρυσαμένους ἀλείφεσθαι πᾶν τὸ σῶμα
[15, 670]	τοῖς ἐρωμένοις ἀλλὰ τῷ Ἔρωτι	ποιούμενοι	τὴν τῶν στεφάνων ἀνάθεσιν τοῦ
[15, 693]	τραπέζης, (καὶ) ὥσπερ ἱκετείαν τινὰ	ποιούμενοι	τοῦ θεοῦ μηθὲν ἀσχημονεῖν μηδ´
[15, 686]	καλὸν Ξενοφῶντα ἐν τῷ Συμποσίῳ	ποιοῦντα	τὸν Σωκράτην τοιαυτὶ λέγοντα· Νὴ
[15, 687]	καὶ τὸ καλὸν λέλογχε, φανερὸν	ποιοῦσα	πᾶσιν ὡς ἡ τοῦ ζῆν
[15, 688]	καὶ οἱ τεχνῖται τὸ χρηστότατον	ποιοῦσι	μύρον, ἀλλ´ οὐχ οἱ τόποι.
[15, 666]	Καθόλου πραγματείᾳ ἐπιτιμᾶν τοῖς τοῦτο	ποιοῦσιν,	βλαπτικὸν ὀφθαλμῶν τὸ ἐπιχείρημα δεικνύων
[15, 677]	Ταγηνισταῖς λέγων οὕτως· Τί οὖν	ποιῶμεν;	Χλανίδ´ ἐχρῆν λευκὴν λαβεῖν· (εἶτ´
[15, 683]	ἀοιδῶν, οἳ δὲ καὶ ἀμβροσίην,	πολέες	δέ τε χάρμ´ Ἀφροδίτης· ἤρισε
[15, 677]	τινα ἐν τῇ καλῇ ταύτῃ	πόλει	καλούμενον στέφανον ΑΝΤΙΝΟΕΙΟΝ γινόμενον ἐκ
[15, 679]	καὶ ἁγνὸν ἐν μέσῃ τῇ	πόλει	λίθινον καὶ θύρετρα λίθινα. Ἔσω
[15, 692]	τῶν κατὰ τὴν Ἑλλάδα πολλὰς	πόλεις	καὶ τῶν κατὰ τὴν Ἰταλίαν
[15, 687]	ἀνδρειότατος δέ, προσέτι δὲ καὶ	πολεμικὸς	ποιητὴς Ἀλκαῖος ἔφη· Κὰδ δὲ
[15, 680]	ποτὲ καὶ στρατηγόν, Αἰγυπτίων αὐτῷ	πολεμούντων·	ὑφ´ ὧν διὰ τὸ τοῦ
[15, 697]	(παῖς μὲν γὰρ παρεὼν κἠν	πολέμῳ	μᾶλλον ἐπωφελεῖ. Καὶ μετὰ ταῦτα
[15, 690]	Στεφανοπώλισιν· Αἰγυπτίῳ ψάγδανι τρὶς λελουμένη.	Πολέμων	δ´ ἐν τοῖς πρὸς Ἀδαῖον
[15, 698]	ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Σίλλων.	Πολέμων	δ´ ἐν τῷ δωδεκάτῳ τῶν
[15, 696]	παιανικὸν ἐπίφθεγμα. Παρέθετο δ´ αὐτὸν	Πολέμων	ὁ περιηγητὴς ἐν τῇ πρὸς
[15, 688]	καὶ τὸ ἐκ Νέας δὲ	πόλεως	καὶ Καπύης· κρόκινον δ´ ἐν
[15, 692]	Εἴτε γὰρ αὔανσις τριχὸς ἡ	πολιὰ	εἴτ´ ἔνδεια θερμοῦ, ἡ ξηρότης
[15, 694]	χαίρετον, εὖ δὲ τάνδ´ ἀμφέπετον	πόλιν.	γʹ (Ἐν Δήλῳ ποτ´ ἔτικτε
[15, 680]	τῶν κατ´ Αἴγυπτον περὶ Ἄβυδον	πόλιν	τὰς ἀκάνθας ταύτας εἶναί φησιν
[15, 694]	Τριτογένει´, ἄνασς´ Ἀθηνᾶ, ὄρθου τήνδε	πόλιν	τε καὶ πολίτας, ἄτερ ἀλγέων
[15, 692]	καὶ τὰ πιλία θᾶττον ποιεῖ	πολιούς·	ἐκπίνεται γὰρ ἡ οἰκεία τῆς
[15, 679]	ἐν τοῖς Αἰγυπτιακοῖς οὕτως γράφει·	Πόλις	ἐπιποταμίη, Τίνδιον ὄνομα αὐτῇ, θεῶν
[15, 694]	ὄρθου τήνδε πόλιν τε καὶ	πολίτας,	ἄτερ ἀλγέων (τε) καὶ στάσεων
[15, 675]	ταῖς εἴκοσιν Ὀλυμπιάδα ὁ Ἡρόστρατος,	πολίτης	ἡμέτερος ἐμπορίᾳ χρώμενος καὶ χώραν
[15, 681]	Λακεδαιμονίους, οἳ τὸν παλαιότατον τῆς	πολιτικῆς	κόσμον συμπατήσαντες ἐξετραχηλίσθησαν. Διόπερ καλῶς
[15, 692]	Προβλήμασι Διὰ τί οἱ μυριζόμενοι	πολιώτεροι;	Ἢ ὅτι τὸ μύρον διὰ
[15, 692]	οἱ μυριζόμενοι· ὁ δὲ αὐχμὸς	πολιωτέρους	ποιεῖ. Εἴτε γὰρ αὔανσις τριχὸς
[15, 696]	Διὸς Ἡρακλέης Λήδας τε κοῦροι	πόλλ´	ἀνέτλασαν ἔργοις σὰν ἀγρεύοντες δύναμιν.
[15, 675]	στεφάνου τίς ἐστι τὴν ἄνθην	πολλὰ	ἀναζητήσας καὶ πολλῶν πυθόμενος, ὡς
[15, 677]	πᾶσαν τὴν Λιβύην, ἧς καὶ	πολλὰ	ἀοίκητα ἐπεποιήκει οὗτος ὁ λέων.
[15, 686]	εὐτυχῶς, οὐδένα καιρὸν νόσῳ παραδούς,	πολλὰ	δὲ λυπήσας ἡμᾶς τοὺς ἑταίρους.
[15, 669]	καθάπερ ἐπὶ τῆς μαντικῆς ἄλλα	πολλά,	καὶ τοῦτο σημειοῦνταί τινες; ~(Ὁ
[15, 699]	ἐπιγράφουσιν Φιλίνην. Ὁ δὲ Εὔβοιος	πολλὰ	μὲν εἴρηκεν ἐν τοῖς ποιήμασιν
[15, 682]	Παγγαίου φυτεύουσιν· ἐκεῖ γὰρ γίγνεται	πολλά.	Μικρὰ δὲ σφόδρα τὰ ἐντὸς
[15, 688]	σμύρνα παρ´ Αἰολεῦσιν, ἐπειδὴ τὰ	πολλὰ	τῶν μύρων διὰ σμύρνης ἐσκευάζετο
[15, 682]	φησὶ Θεόφραστος ἐν τῷ ἕκτῳ,	πολλαί	εἰσι διαφοραί. Τὰ μὲν γὰρ
[15, 686]	τὸ πρόσωπον ἐκκαθαρίσει μεμολυσμένον μαγγανείαις	πολλαῖς;	Ἢ οὐκ οἴδατε καὶ τὸν
[15, 674]	ὑποθυμίδας τίς. Καὶ Σαπφώ· Καὶ	πολλαὶς	ὑποθυμίδας πλεκταὶς ἀμπ´ ἀπαλᾷ δέρᾳ.
[15, 684]	Οὔτε τι παι βρώμην ποτιδεγμένα·	πολλάκι	δ´ ἴχνη στιφροῖς ὠλίσθηναν ἐνιχρίμψαντε
[15, 683]	δ´ ἄλλοτε κλῶνας ἐυρρίζου καπέτοισιν,	πολλάκι	δὲ στέφος αὐτὸ κορυμβηλοῖο φυτεύσαις
[15, 684]	αὐτοῖς βρετάεσσιν, ὅτε πρώτιστον ἴδωνται·	πολλάκι	θελμια καλά, τοτὲ χρυσανθὲς ἀμέργων
[15, 688]	ἐν τῇ τῶν δεινῶν προσδοκίᾳ	πολλάκις	ἁλλομένη τὸν παλμὸν εἰς ὑπεῖκον
[15, 665]	καὶ (περὶ τάξεως τῶν περιφορῶν	πολλάκις	ἐλέχθη καὶ περὶ τῶν μετὰ
[15, 665]	δυναίμην ἀπομνημονεύειν ἔτι σοι τῶν	πολλάκις	λεχθέντων ἐν τοῖς περισπουδάστοις τούτοις
[15, 670]	τοὺς τοιούτους; Ἢ διὰ τὸ	πολλάκις	τοὺς ἐρῶντας διὰ τὴν πτοίησιν,
[15, 686]	δράματος ποιήσομαι. Καὶ μετ´ οὐ	πολλὰς	ἡμέρας ὥσπερ αὐτὸς αὑτοῦ σιωπὴν
[15, 692]	καὶ τῶν κατὰ τὴν Ἑλλάδα	πολλὰς	πόλεις καὶ τῶν κατὰ τὴν
[15, 676]	ἐμπλέουσιν τὴν σωτηρίαν (διὰ τὴν	πολλὴν	ναυτίαν γενομένου τε ἐμέτου πολλοῦ)
[15, 675]	ἡμέτερος ἐμπορίᾳ χρώμενος καὶ χώραν	πολλὴν	περιπλέων, ~προσσχών ποτε καὶ Πάφῳ
[15, 689]	καὶ κρόκινον τὸ χωρὶς σμύρνης	(πολλῆς.	Καὶ ἡ στακτὴ δὲ ἐπιτήδειος
[15, 677]	αὐτοκράτορι ἐπιδημήσαντι τῇ Ἀλεξανδρείᾳ μετὰ	πολλῆς	τερατείας ἐπέδειξεν τὸν ῥοδίζοντα λωτόν,
[15, 701]	παιών καὶ οὐχὶ ἵε παῖ.	Πολλοὶ	δὲ καὶ ἐπὶ τοῖς τέλος
[15, 693]	εἶναι μέθης. Ἐμέμνηντο δ´ οἱ	πολλοὶ	καὶ τῶν Ἀττικῶν ἐκείνων σκολίων·
[15, 668]	δόμοισιν. Καὶ Καλλίμαχος δέ φησι·	Πολλοὶ	καὶ φιλέοντες Ἀκόντιον ἧκαν ἔραζε
[15, 701]	Ἱστοριῶν. Λυχνοκαυτίαν δὲ ἣν οἱ	πολλοὶ	λέγουσιν λυχναψίαν (Κηφισόδωρος ἐν Ὑί.
[15, 698]	ταῖς σπονδαῖς. Καὶ ὁ Κύνουλκος·	Πολλοί	τινες παρῳδιῶν ποιηταὶ γεγόνασιν, ὦ
[15, 690]	ταῦτα καὶ τὰ νάρδινα. Παρὰ	πολλοῖς	δὲ τῶν κωμῳδιοποιῶν ὀνομάζεταί τι
[15, 673]	τοῦ Μηνοδότου συγγραμμάτιον καὶ ἐπιδείξας	πολλοῖς	ἐξ αὐτοῦ τὸ παρὰ τῷ
[15, 698]	Θάσον μ´ ἐλθόντα μετεωρίζοντες ἔβαλλον	πολλοῖσι	σπελέθοισι, καὶ ὧδέ τις εἶπε
[15, 686]	τε πρῶτον χρηστῶν καὶ χρόνου	πολλοῦ	δέονται, εἰ μέλλουσιν ἡδεῖαί τε
[15, 676]	πολλὴν ναυτίαν γενομένου τε ἐμέτου	πολλοῦ)	καὶ ἡλίου ἐκλάμψαντος κατιδόντες τοὺς
[15, 686]	τὰ μύρα ἀπὸ τοῦ μετὰ	πολλοῦ	μόρου καὶ πόνου ματαίου γίνεσθαι.
[15, 698]	ἐθέλοντ´ ἀναβῆναι καὶ σπάνις, ἣ	πολλοὺς	Θασίων εἰς ὁλκάδα βάλλει (εὐκούρων
[15, 678]	ἢ Φαρμακοπώλῃ οὕτως· Στεφάνους τε	πολλοὺς	κρεμαμένους μελιλωτίνους. ΕΠΙΘΥΜΙΣ. Σέλευκός φησι
[15, 686]	νυστάζοντα τὸν Κύνουλκον θεασάμενός τις	πολλῷ	τῷ μύρῳ τὸ πρόσωπον ἐπέχρισεν.
[15, 677]	Ἀδριανός, μέγα χρῆμα ὄντα καὶ	πολλῷ	χρόνῳ κατανεμηθέντα πᾶσαν τὴν Λιβύην,
[15, 675]	καὶ πρὸς ἄμετρον ἀπόλαυσιν τῶν	πολλῶν	ἐκτρεπομένων ἄκρατόν τε προσφερομένων αὐτῶν,
[15, 699]	ἔκλυεν, Εὐβοίῳ τέρψεται οὐδ´ ὀλίγον.	(Πολλῶν	οὖν ἑκάστοτε τοιούτων λεγομένων, ἐπεί
[15, 675]	τὴν ἄνθην πολλὰ ἀναζητήσας καὶ	πολλῶν	πυθόμενος, ὡς οὐδὲν ἐμάνθανον, ἐνέτυχον
[15, 682]	Ἄλπεις λίμνην τινά φησιν εἶναι	πολλῶν	σταδίων οὖσαν, ἧς περὶ τὸν
[15, 701]	ὑπνηλὸς κάρτα γενόμενος. Τῶν δὲ	πολλῶν	τὸ ἰὴ παιὼν ἐπιφθεγγομένων ὁ
[15, 693]	Σωτῆρος, θεῶν θνητοῖς ἁπάντων χρησιμωτάτου	πολύ.	{Β. Ὁ Ζεὺς ὁ σωτήρ,
[15, 681]	τινα ἔχειν ἐν τῷ στύφειν,	πολὺ	δ´ ἀρίστην εὐωδίαν καὶ δυναμένην
[15, 676]	σαμψύχου στέφανον εἶναι τὸν Ναυκρατίτην·	πολὺ	δὲ τὸ ἄνθος τοῦτο κατὰ
[15, 681]	θεωρίαν ἔχει, εὐῶδες δ´ ἐστὶ	πολὺ	μᾶλλον. Ἀπολλόδωρος δὲ ἐν τῷ
[15, 699]	τότε δὴ θάρσησα καὶ ἤειδον	πολὺ	μᾶλλον Πεποίηκε δὲ παρῳδίας καὶ
[15, 697]	συνεχῶς ᾄδειν εἰώθασιν· Κἀγὼ παιδοφιλήσω·	πολύ	μοι κάλλιον ἢ γαμεῖν· (παῖς
[15, 700]	ὅ τι πάρεστι· φῶς μόνον	πολὺ	ποίει. Δίφιλος Στρατιώτῃ· Ἀλλ´ ὁ
[15, 672]	Προμηθεῖ περιγενέσθαι καὶ μετ´ οὐ	πολὺ	τοῖς εὐεργετηθεῖσιν ἀνθρώποις ὑπ´ αὐτοῦ
[15, 697]	διδάσκοντι τὸν χορόν, ἀλλ´ αὐτὸς	πολὺ	τούτων ἀτακτότερός ἐστιν θεατής. Καὶ
[15, 692]	τὸ ξηρόν, ταύτῃ δὲ καὶ	πολύκενον,	ὁρμὴν τὰ παρακείμενα λαμβάνῃ. Τοῦτο
[15, 673]	στεφάνωσιν καὶ μέχρι τῶν κατὰ	Πολυκράτην	χρόνων, ὡς ἄν τις εἰκάσειε,
[15, 692]	ἐπ´ ὀλίγον. Ζητεῖ δ´ ὁ	πολυμαθέστατος	Ἀριστοτέλης ἐν τοῖς Φυσικοῖς Προβλήμασι
[15, 696]	μὴν καὶ τὸ ὑπὸ τοῦ	πολυμαθεστάτου	γραφὲν Ἀριστοτέλους εἰς Ἑρμείαν τὸν
[15, 696]	λέξεως φανερὸν ὑμῖν ποιήσω· Ἀρετὰ	πολύμοχθε	γένει βροτείῳ, θήραμα κάλλιστον βίῳ,
[15, 667]	τε μικρὸν ἐγχέαι καὶ μὴ	πολύν·	(ἔπειτ´ ἀφήσεις. {Β. Τίνα τρόπον;
[15, 675]	στέφανον ἦλθον αὐτόματόν τε καὶ	πολὺν	ὄντα καὶ κατὰ πάντα τόπον
[15, 689]	ἐν Κύπρῳ φύεται ὀρεινὴ καὶ	πολύοσμος·	ἀπὸ δὲ τῆς ἐν (δὲ)
[15, 682]	Ἀφροδίτη, καλὸν ἀείδουσαι κατ´ ὄρος	πολυπιδάκου	Ἴδης. ~(Νίκανδρος δ´ ἐν δευτέρῳ
[15, 679]	σὺ δὲ τόνδε φορήσεις στέφανον	πολυποίκιλον	ἀνθέων, γρυπότατον, χαριέστατον, ὦ Ζεῦ·
[15, 667]	πεσεῖται καὶ ψόφος ἔσται πάνυ	πολύς.	{Β. Πρὸς θεῶν, τῷ κοττάβῳ
[15, 668]	δόμοις. Καὶ Εὐριπίδης ἐν Πλεισθένει·	Πολὺς	δὲ κοσσάβων ἀραγμὸς Κύπριδος προσῳδὸν
[15, 690]	Πέρωνος, οὗπερ ἀπέδοτο (ἐχθὲς Μελανώπῳ,	πολυτελοῦς	Αἰγυπτίου, ᾧ νῦν ἀλείφει τοὺς
[15, 690]	δ´ ἐν Θεσμοφοριαζούσαις· (Ὦ Ζεῦ	πολυτίμηθ´,	οἷον ἔπνευσεν ὁ μιαρὸς φάσκωλος
[15, 691]	ὥσπερ οὐδὲ ἡμεῖς (νῦν οὕτω	πολυτίμων	τῶν καλλίστων ὑπαρχόντων, ὡς λῆρον
[15, 676]	ἐκάλεσε Ναυκρατίτην. Ὁ μὲν οὖν	Πολύχαρμος	ταῦτα. Οἷς κἀγὼ πείθομαι, ἡγούμενος
[15, 675]	οὐδὲν ἐμάνθανον, ἐνέτυχον ὀψέ ποτε	Πολυχάρμου	Ναυκρατίτου ἐπιγραφομένῳ βιβλίῳ Περὶ Ἀφροδίτης,
[15, 699]	ἐν Νυκτὶ Μακρᾷ· Ἔξουσιν οἱ	πομπεῖς	λυχνούχους δηλαδή. Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλῳ· Ἄνυσόν
[15, 678]	ὄντα τὴν περίμετρον πηχῶν κʹ	(πομπεύειν	τε ἐν τῇ τῶν Ἑλλωτίων
[15, 688]	τὸν ἀγωνιῶντα παράγει λέγοντα· (Ὦ	πονηρὰ	καρδία, ἐπιχαιρέκακον ὡς εἶ μόνον
[15, 687]	καθὰ καὶ Ἄλεξίς φησιν ἐν	Πονήρᾳ	οὕτως· Ὑγιείας μέρος μέγιστον ὀσμὰς
[15, 671]	κωμῳδιοποιοῦ Φάσμα (Ἐπαρίστερ´ ἔμαθες, ὦ	πόνηρε,	γράμματα· ἀνέστροφέν σου τὸν βίον
[15, 669]	(κρεῖττον· μάχαι δ´ ἄλλοισι καὶ	πόνος	μέλοι. Πρὸς ὃν ὁ Κύνουλκος
[15, 686]	τοῦ μετὰ πολλοῦ μόρου καὶ	πόνου	ματαίου γίνεσθαι. Λακεδαιμόνιοί τε ἐξελαύνουσι
[15, 696]	ζηλωτὸς ἐν Ἑλλάδι πότμος καὶ	πόνους	τλῆναι μαλεροὺς ἀκάμαντας· τοῖον ἐπὶ
[15, 674]	διὰ τοὺς περὶ τὸν οἶνον	πόνους	τῶν κεφαλαλγιῶν δεσμοὺς εὕρισκον τοὺς
[15, 701]	τὸ ἰὴ παιὼν ἐπιφθεγγομένων ὁ	Ποντιανὸς	ἔφη· (Τὸ ἰὴ παιών, ἄνδρες
[15, 701]	τὸ δὲ ὑφ´ Ἡρακλείδου τοῦ	Ποντικοῦ	λεχθὲν φανερῶς πέπλασται, ἐπὶ σπονδαῖς
[15, 695]	ἔχοι. Ἐπεὶ δέ κ´ ἐν	πόντῳ	γένηται, τῷ παρεόντι τρέχειν ἀνάγκη.
[15, 667]	κεινεου ὀξυβάφοις βάλλειν μὲν τῶ	πόντω	δὲ βάλλοντι νέμω πλεῖστα τύχης
[15, 702]	ἄλλα θεόθεν ἀνθρώποισι τέρψις ἢ	πόνων	ἀμπνοὰ πέφανται, μετὰ σεῖο, μάκαιρ´
[15, 698]	θεάτρων, ᾧ καὶ τεθνειῶτι λαλεῖν	πόρε	Φερσεφόνεια. Σὺ δὲ καὶ ζῶν,
[15, 695]	τὴν δ´ ἔραμαι λαβεῖν. κβʹ	Πόρνη	καὶ βαλανεὺς τωὐτὸν ἔχους´ ἐμπεδέως
[15, 685]	τὸν τοκιστήν φησιν· Καταλαμβάνομεν τὸν	πορνοβοσκὸν	καὶ δύο (ἑτέρους κατὰ χειρὸς
[15, 665]	ἤδη γέγονε καὶ πίνοντές εἰσι	πόρρω·	καὶ σκόλιον ᾖσται, κότταβος δ´
[15, 692]	μύρων Βαβυλωνίων ἔχοντες ἀσκίδια καὶ	πόρρωθεν	ἐκ τούτων περιπορευόμενοι τοὺς μὲν
[15, 684]	κῆποι ἀνδράσιν ἐργοπόνοις στεφάνους ἔπι	πορσαίνουσιν.	Ἦ γὰρ καὶ λεπταὶ πτερίδες
[15, 681]	φησὶν ὁ Θεόφραστος εἶναι καὶ	πορφυρανθῆ.	Φιλῖνος δὲ τὸ ΚΡΙΝΟΝ ὑφ´
[15, 677]	ἕρπυλλον, λευκὸν κρίνον ἠδ´ ὑάκινθον	πορφυρέην	γλαυκοῦ τε χελιδονίοιο πέτηλα καὶ
[15, 681]	ποτε; Νῦν δ´ ὁμηρεύους´ ἔχοντες	πορφυροῦς	κεκρυφάλους; Ἱκέσιος δ´ ἐν δευτέρῳ
[15, 667]	{Α. Δεῦρο βλέπε; Τοιουτονί. {Β.	Πόσειδον,	ὡς ὑψοῦ σφόδρα. {Α. Οὕτω
[15, 692]	τὴν ὀγδόην καὶ εἰκοστὴν τῶν	Ποσειδωνίου	Ἱστοριῶν περὶ μύρων τι λεγόμενον
[15, 689]	Ὦ λακκόπρωκτε, βάκχαριν τοῖς σοῖς	ποσὶν	ἐγὼ πρίωμαι; Λαικάσομἄρα βάκχαριν; Ἀναξανδρίδης
[15, 698]	ς´ ἀνέπεισε καλὴν ἐς κρηπῖδα	ποσὶν	τοιοῖσδ´ ἀναβῆναι; Τοῖσι δ´ ἐγὼ
[15, 689]	ῥόδινον, ἄγαμαι, Ξανθία· καὶ τοῖς	ποσὶν	χωρὶς πρίω μοι βάκχαριν. {Β.
[15, 673]	στέφανον. Μνημονεύειν δ´ ἔοικεν ἐπὶ	ποσόν	τι τῆς κατὰ τὴν λύγον
[15, 675]	παρηγορικὸν σὺν τῷ καὶ κατὰ	ποσὸν	ψύχειν, πρὸς δὲ τοῖς δάφνινον
[15, 699]	λυχνούχους δηλαδή. Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλῳ· Ἄνυσόν	ποτ´	ἐξελθών, κρότος γὰρ γίγνεται, καὶ
[15, 694]	ἀμφέπετον πόλιν. γʹ (Ἐν Δήλῳ	ποτ´	ἔτικτε τέκνα Λατώ, Φοῖβον χρυσοκόμαν,
[15, 683]	ἐφερπύζων διάηται ἠὲ κατακρεμάησιν ἐφιμείρων	ποτὰ	Νυμφέων. Καὶ δ´ αὐτῆς μήκωνος
[15, 692]	Ἀπὸ τούτου καὶ τὸν Ἰανὸν	ποταμὸν	καὶ τὸ ὄρος Ἰανὸν ὀνομάζεσθαι,
[15, 697]	λόγος, φησίν· Οὐ γὰρ ἄν	ποτε	Ἑρμείᾳ θύειν ὡς ἀθανάτῳ προαιρούμενος
[15, 699]	οὖν ἑκάστοτε τοιούτων λεγομένων, ἐπεί	ποτε	ἑσπέρα κατελάμβανεν ἡμᾶς, ὃ μέν
[15, 676]	καὶ χώραν πολλὴν περιπλέων, ~προσσχών	ποτε	καὶ Πάφῳ τῆς (Κύπρου ἀγαλμάτιον
[15, 680]	φίλων ἕνα αὐτὸν ἔχοντα ἐκπέμψαι	ποτὲ	καὶ στρατηγόν, Αἰγυπτίων αὐτῷ πολεμούντων·
[15, 681]	ἐφύσων οἱ Λάκωνες ὡς ἀπόρθητοί	ποτε;	Νῦν δ´ ὁμηρεύους´ ἔχοντες πορφυροῦς
[15, 675]	ὡς οὐδὲν ἐμάνθανον, ἐνέτυχον ὀψέ	ποτε	Πολυχάρμου Ναυκρατίτου ἐπιγραφομένῳ βιβλίῳ Περὶ
[15, 698]	ἀχαικὸν ἄρτον ἐν οἴκοις, καί	ποτέ	τις εἴπῃ σμικρὸν τυροῦντ´ ἐσιδοῦσα,
[15, 697]	τῆς αὐτῆς πραγματείας Μνησιπτολέμου φησί	ποτε	τοῦ ἱστοριογράφου τοῦ παρὰ Ἀντιόχῳ
[15, 670]	τὸ πάθος, ὡς οὐκ ἄν	ποτε	τοῦ στεφάνου περιρέοντος, εἰ μὴ
[15, 701]	Ὑί. Καὶ ὁ Κύνουλκος αἰεί	ποτε	τῷ Οὐλπιανῷ ἀντικορυσσόμενος ἔφη· ἐμοὶ
[15, 699]	καὶ ἄλλος ὅ τι δή	ποτε,	(ὡς τάραχον γίνεσθαι οὐ τὸν
[15, 679]	τάδε φησί· Στεφάνους ἴσως βούλεσθε·	πότερ´	ἑρπυλλίνους ἢ μυρτίνους ἢ τῶν
[15, 669]	λύηται ὁ στέφανος, ἐρᾶν λέγονται.	Πότερον	ὅτι ὁ ἔρως τοῦ τῶν
[15, 673]	γὰρ ἀμφιβόλως εἰρηκὼς ὁ Νικαίνετος	πότερον	στρωμνῆς ἕνεκεν ἢ στεφανώσεως ἀρκεῖται
[15, 699]	ἄκρον ἰὼν παιδομανεῖ σὺν ἔρωτι	πότην	ἶσον. Ἔγραφε δ´ ὡνὴρ εὖ
[15, 666]	Φέρε τὴν θυίαν, αἶρ´ ὕδωρ,	ποτήρια	(παράθετε. Παίζωμεν δὲ περὶ φιλημάτων.
[15, 667]	μετ´ ὀλίγα· δεῖ λαβὼν τὸ	ποτήριον	δεῖξον νόμῳ. {Α. Αὐλητικῶς δεῖ
[15, 692]	τῶν μὲν Ἀγαθοῦ Δαίμονος αἰτούντων	ποτήριον,	τῶν δὲ Διὸς Σωτῆρος, ἄλλων
[15, 667]	ἐν τοῖς ἀποκοτταβισμοῖς. Οἳ δὲ	ποτηρίου	εἶδος τὴν ἀγκύλην φασί. Βακχυλίδης
[15, 666]	τὸ ὑπολειπόμενον ἀπὸ τοῦ ἐκποθέντος	ποτηρίου	ὑγρόν, ὃ συνεστραμμένῃ τῇ χειρὶ
[15, 675]	μετὰ δεῖπνον κεκραμένῳ πρώτῳ διδομένῳ	ποτηρίῳ	Δία Σωτῆρα ἐπιλέγουσι, τῆς ἐκ
[15, 687]	ἐλευθέριον ἐκ ῥαβδίων (ἔκ τινων	ποτηρίων)	ἑλκύσας, λόγῳ γοῦν ἀντελάβετο τῆς
[15, 666]	καὶ Ῥοδίους τὸν ἀπὸ τῶν	ποτηρίων	κότταβον λέγειν. Κότταβος δ´ ἐκαλεῖτο
[15, 688]	ἦεν· τοῦ καὶ κινυμένοιο Διὸς	ποτὶ	χαλκοβατὲς δῶ ἔμπης ἐς γαῖάν
[15, 684]	μήκωνος) Οὔτε τι παι βρώμην	ποτιδεγμένα·	πολλάκι δ´ ἴχνη στιφροῖς ὠλίσθηναν
[15, 696]	(καὶ θανεῖν ζηλωτὸς ἐν Ἑλλάδι	πότμος	καὶ πόνους τλῆναι μαλεροὺς ἀκάμαντας·
[15, 674]	Ὅμηρος· Κοῦροι δὲ κρητῆρας ἐπεστέψαντο	ποτοῖο.	~Καί· Ἀλλὰ θεὸς μορφὴν ἔπεσι
[15, 692]	(τοῦ τὴν κεφαλὴν ἐν τοῖς	πότοις	λιπαίνειν ἐντεῦθεν γενέσθαι· τοῖς αὐχμῶσι
[15, 689]	ἀλείμματα. Καὶ ῥόδινον μὲν πρὸς	πότον	ἐπιτήδειον, ἔτι δὲ μύρσινον, μήλινον·
[15, 689]	ἡ στακτὴ δὲ ἐπιτήδειος πρὸς	πότον,	ἔτι δὲ νάρδος. Τὸ δὲ
[15, 689]	δὲ καὶ ἑρπύλλινον ἐπιτήδεια πρὸς	πότον	καὶ κρόκινον τὸ χωρὶς σμύρνης
[15, 692]	ὦ Κύνουλκε Θεόδωρε, μύροις παρὰ	πότον	τοῖς ἐλάχιστα καροῦν δυναμένοις, τοῖς
[15, 675]	δὲ τοῖς δάφνινον οὐκ ἀλλότριον	πότου	ἡγητέον. Λευκόινον δὲ κινητικὸν ὄντα
[15, 693]	μηδ´ ἔχειν ἰσχυρὰν ἐπιθυμίαν τοῦ	πότου	τούτου καὶ λαμβάνειν ἐξ αὐτοῦ
[15, 675]	φάρμακον. Τούτῳ οὖν βοηθήματι πρὸς	πότους	χρώμενοι τοῖς παραπίπτουσι τὴν κεφαλὴν
[15, 675]	οὖν βοηθημάτων τοῖς ἐν τῷ	πότῳ	κεφαλὴν ἐπιθλιβεῖσιν, ἦν δὲ δεσμὸς
[15, 666]	ἆθλον τοῖς νικῶσιν ἐν τῷ	πότῳ,	ὡς Εὐριπίδης παρίστησιν ἐν Οἰνεῖ
[15, 692]	δὴ λογισάμενοι καὶ ἐπὶ τῶν	πότων	τὴν εἰς τὸ μετέωρον τῶν
[15, 686]	Καὶ γὰρ ἀνδρὸς μὲν δή	που	ἕνεκεν ἀνδρῶν οὐδεὶς μύρῳ χρίεται.
[15, 683]	ἤρισε γὰρ χροιῇ. Τὸ δέ	που	ἐπὶ μέσσον ὄνειδος (ὅπλον βρωμήταο
[15, 677]	ὑποδήμασι, στεφανοῦσθ´ ὑπογλωττίσιν, ὅταν πίνητέ	που·	(κἂν καλλιερῆτε, γλῶτταν ἀγαθὴν πέμπετε.
[15, 695]	ιαʹ Φίλταθ´ Ἁρμόδι´, οὔ τί	που	τέθνηκας· νήσσοις δ´ ἐν μακάρων
[15, 687]	ὁ σοφὸς δὲ Ἀνακρέων λέγει	που·	Τί μὴν πέτεαι συρίγγων κοιλώτερα
[15, 691]	Οὐ γὰρ ἐμυρίζετ´ ἐξ ἀλαβάστου,	πρᾶγμά	τι γινόμενον ἀεί, κρονικόν, ἀλλὰ
[15, 693]	Φέρε, τύχἀγαθῇ. Τύχη τὰ θνητῶν	πράγμαθ´,	ἡ πρόνοια δὲ τυφλόν τι
[15, 666]	ἐν (τῇ περὶ τῶν Καθόλου	πραγματείᾳ	ἐπιτιμᾶν τοῖς τοῦτο ποιοῦσιν, βλαπτικὸν
[15, 666]	δ´ ἐν τῇ περὶ Γλωττῶν	πραγματείᾳ	λάταγα Θεσσαλοὺς καὶ Ῥοδίους τὸν
[15, 697]	κἀν τῷ ἐννεακαιδεκάτῳ τῆς αὐτῆς	πραγματείας	Μνησιπτολέμου φησί ποτε τοῦ ἱστοριογράφου
[15, 677]	Ἐκ παντὸς (γὰρ) ἄν τις	πράγματος	δισσῶν λόγων ἀγῶνα θεῖτ´ ἄν,
[15, 692]	Καὶ αὐτὸν ὡς μειζόνων ὀρεγόμενον	πραγμάτων	(εἰς τὴν Ἰταλίαν διαπλεῦσαι καὶ
[15, 670]	τι δαιμόνιον δικαίως βραβεύουσα τῶν	πραγμάτων	ἕκαστον οἴεται δεῖν τοὺς ἐρῶντας
[15, 687]	καρδίᾳ τὴν ψυχὴν καθιδρῦσθαι, (ὡς	Πραξαγόρας	καὶ Φυλότιμος οἱ ἰατροὶ παραδεδώκασιν.
[15, 672]	καὶ ἀποβάντας εὐθέως ἔχεσθαι τῆς	πράξεως.	Ἀθύρου δὲ ὄντος τότε τοῦ
[15, 701]	εἰργασμένης Λητοῦς, ὃ τῆς τότε	πράξεως	μίμημα γενόμενον ἀνάκειται παρὰ τὴν
[15, 694]	τι λαβὼν Ἀλκαίου κἀνακρέοντος. Καὶ	Πράξιλλα	δ´ ἡ Σικυωνία ἐθαυμάζετο ἐπὶ
[15, 686]	μὲν γυναικί, ἄλλη δὲ ἀνδρὶ	πρέπει.	Καὶ γὰρ ἀνδρὸς μὲν δή
[15, 702]	Ἀρίφρονος τοῦ Σικυωνίου τόνδε· Ὑγίεια,	πρεσβίστα	μακάρων, μετὰ σοῦ ναίοιμι τὸ
[15, 693]	μ´, ὁρᾷς. Ἔριφος Μελιβοίᾳ· Ἐκπεπήδηκας	πρὶν	Ἀγαθοῦ πρῶτον Δαίμονος λαβεῖν, πρὶν
[15, 671]	ἔφη, ὦ οὗτος, διδάξω σε,	πρὶν	ἂν τὸν ἄξιον παρὰ σοῦ
[15, 686]	βαθὺν κρατῆρ´· ὅδ´ ἁνὴρ οὐ	πρὶν	ἂν φάγῃ καλῶς ὅμοια καὶ
[15, 693]	πρὶν Ἀγαθοῦ πρῶτον Δαίμονος λαβεῖν,	πρὶν	Διὸς σωτῆρος. Θεόφραστος δ´ ἐν
[15, 668]	ἅπαντες ἐς σφαίρας κυλίκων· καὶ	πρὶν	ἐκεῖνον ἰδεῖν, ὄμματι βηματίσαισθε τὸν
[15, 697]	πάσχεις· μὴ προδῷς ἄμμ´, ἱκετεύω.	(Πρὶν	καὶ μολεῖν κεῖνον, ἀνίστω, μὴ
[15, 670]	δεῖν τοὺς ἐρῶντας μὴ στεφανοῦσθαι	πρὶν	κρατήσωσιν τοῦ ἔρωτος· τοῦτο δ´
[15, 699]	τὴν λέξιν· Γγράβιόν ἐστιν τὸ	πρίνινον	ἢ δρύινον ξύλον, ὃ περιεθλασμένον
[15, 701]	δέ, παῖ δωρόδειπνε, ἀσσαρίου κανδήλας	πρίω,	ἵνα κἀγὼ κατὰ τὸν καλὸν
[15, 689]	Ξανθία· καὶ τοῖς ποσὶν χωρὶς	πρίω	μοι βάκχαριν. {Β. Ὦ λακκόπρωκτε,
[15, 689]	Κηφισόδωρος ἐν Τροφωνίῳ· Ἔπειτ´ ἀλείφεσθαι	πρίω	τὸ σῶμά μοι μύρον ἴρινον
[15, 689]	βάκχαριν τοῖς σοῖς ποσὶν ἐγὼ	πρίωμαι;	Λαικάσομἄρα βάκχαριν; Ἀναξανδρίδης Πρωτεσιλάῳ ~Μύρον
[15, 700]	ἐν Ἀγαμέμνονι μέμνηται τοῦ πανοῦ.	Πρὸ	ἡμῶν καὶ ξυλολυχνοῦχον. Ξυλολύχνου δὲ
[15, 685]	ἢ Στράττις φησίν· Λουσάμενοι δὲ	πρὸ	λαμπρᾶς ἡμέρας ἐν τοῖς στεφανώμασιν,
[15, 665]	παιδὶ τοὺς αὐλοὺς ἐχρῆν ἤδη	πρὸ	χειρὸς εἶναι καὶ προαναφυσᾶν. Τὸ
[15, 697]	ποτε Ἑρμείᾳ θύειν ὡς ἀθανάτῳ	προαιρούμενος	ὡς θνητῷ μνῆμα κατεσκεύαζον (καὶ
[15, 665]	ἤδη πρὸ χειρὸς εἶναι καὶ	προαναφυσᾶν.	Τὸ μύρον ἤδη παράχεον βαδίζων
[15, 670]	ἐν ἑβδόμῳ Νόμων πρόβλημά τι	προβάλλει	στεφανωτικόν, ὅπερ ἄξιόν ἐστιν ἐπιλύσασθαι,
[15, 670]	ἱερώτατος Πλάτων ἐν ἑβδόμῳ Νόμων	πρόβλημά	τι προβάλλει στεφανωτικόν, ὅπερ ἄξιόν
[15, 696]	ξίφος καὶ τὸ καλὸν λαισήιον,	πρόβλημα	χρωτός, πάντες γόνυ πεπτηῶτες ἐμὸν
[15, 695]	ξίφος καὶ τὸ καλὸν λαισήιον,	πρόβλημα	χρωτός. ~Τούτῳ γὰρ ἀρῶ, τούτῳ
[15, 692]	πολυμαθέστατος Ἀριστοτέλης ἐν τοῖς Φυσικοῖς	Προβλήμασι	Διὰ τί οἱ μυριζόμενοι πολιώτεροι;
[15, 698]	τὸ παίζειν ἀμφιδεξίως καὶ τῶν	προγενεστέρων	ποιητῶν ὑπερέχειν ἐπιγεγονότας. Εὑρετὴν μὲν
[15, 699]	πατρίδος. Ἀρχαίων ἦν ὅδ´ ἀνὴρ	προγόνων,	εἰδὼς ἐκ νεότητος ἀεὶ ξείνοισιν
[15, 673]	αὐτὴν τῶν Καρῶν ἀρχαῖον στέφος	πρόδηλον	καθίστησι τὸ ζητούμενον. Συνέβη δὲ
[15, 695]	κεʹ (Ὅστις ἄνδρα φίλον μὴ	προδίδωσιν,	μεγάλην ἔχει τιμὰν ἔν τε
[15, 697]	ἥδε· Ὦ τί πάσχεις· μὴ	προδῷς	ἄμμ´, ἱκετεύω. (Πρὶν καὶ μολεῖν
[15, 695]	ἀνδράσιν οἰνοχοεῖν. κδʹ Αἰαῖ, Λειψύδριον	προδωσέταιρον,	οἵους ἄνδρας ἀπώλεσας, μάχεσθαι ἀγαθούς
[15, 699]	προσαγαγών. Εὐμήδης δ´ ἐν Σφαττομένῳ	προειπών·	(Ἐπικράτης δ´ ἐν Τριόδοντι ἢ
[15, 699]	δ´ ἐν Τριόδοντι ἢ Ῥωποπώλῃ	προειπών·	Λαβὲ τριόδοντα καὶ λυχνοῦχον, ἐπιφέρει·
[15, 699]	Ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ Νιόβῳ	προειπὼν	λυχνοῦχον Οἴμοι κακόδαιμον, φησίν, ὁ
[15, 667]	τῷ εὖ προεμένῳ τὸν κότταβον	προείρηκε	μὲν καὶ ὁ Ἀντιφάνης· ᾠὰ
[15, 680]	τὸ ἄνθος φύεται. Ὁ δὲ	προειρημένος	Ἑλλάνικος καὶ Ἄμασιν Αἰγύπτου βασιλεῦσαι,
[15, 684]	καλουμένην ἀμβροσίαν φύεσθαι ἐν Κῷ.	Προείρηται	δ´ ἄνω περὶ αὐτῆς ὅτι
[15, 691]	παρ´ οἷς ἀνυπερβλήτου τιμῆς, ὡς	προείρηται,	τῶν μύρων ὑπαρχούσης οὐκ ἀπείχοντο
[15, 667]	δὲ ἆθλον προὔκειτο τῷ εὖ	προεμένῳ	τὸν κότταβον προείρηκε μὲν καὶ
[15, 667]	ἀπ´ ἀγκύλης τὴν τοῦ κοττάβου	πρόεσιν	διὰ τὸ ἐπαγκυλοῦν τὴν δεξιὰν
[15, 667]	ἐν Νεμέσει· Τὸ δὲ κοττάβῳ	προθέντας	ἐν πατρικοῖσι νόμοις τὸ κεινεου
[15, 670]	οἴκησιν στεφανοῦσι (τὰ τῶν ἐρωμένων	πρόθυρα)	διὰ ταῦτα δὲ καὶ θύουσιν
[15, 670]	χάριν καθαπερεί τινος θεοῦ τὰ	πρόθυρα	(στεφανοῦσιν αὐτῶν) ἢ οὐ τοῖς
[15, 697]	κατᾳσαι δεῖ, προσέχων οὐδὲν τῷ	προκαθημένῳ	καὶ διδάσκοντι τὸν χορόν, ἀλλ´
[15, 672]	ἀπροσδιόνυσά τινα εἰρήκασιν περὶ τοῦ	προκειμένου.	Ἐγὼ δ´ ἐντυχὼν τῷ Μηνοδότου
[15, 679]	γέγονε, λέγε ἡμῖν περὶ τοῦ	προκειμένου,	ἵνα μὴ κατὰ τὸν θεῖον
[15, 688]	Κῷον καὶ μήλινον. (Κύπρινον δὲ	προκέκριται	τὸ ἐν Αἰγύπτῳ, δευτερεῦον δ´
[15, 697]	παιᾶνας ποιησάντων καὶ τοῦ Ἑρμοκλέους	προκριθέντος.	Ἀλλὰ μὴν καὶ αὐτὸς Ἀριστοτέλης
[15, 673]	ὑπὸ πλευροῖσι χαμευνάς, (ἐγγύθι πὰρ	προμάλου	δέμνιον ἐνδαπίης, καὶ λύγος, ἀρχαῖον
[15, 674]	καλάμῳ στεφανοῦνται ἐν τῇ τῶν	Προμαχείων	ἑορτῇ, ὥς φησι Σωσίβιος ἐν
[15, 672]	αὐτίκα τὸν δεδηλωμένον στέφανον τῷ	Προμηθεῖ	περιγενέσθαι καὶ μετ´ οὐ πολὺ
[15, 674]	Αἰσχύλος δ´ ἐν τῷ Λυομένῳ	Προμηθεῖ	σαφῶς φησιν ὅτι Ἐπὶ (τε)
[15, 672]	χρόνοις ἀφώρισεν (ὁ Ζεὺς τῷ	Προμηθεῖ	χάριν τῆς κλοπῆς τοῦ πυρός,
[15, 674]	ἀρχαῖον στέφος, δεσμῶν ἄριστος ἐκ	Προμηθέως	λόγου. Σαπφὼ δ´ ἁπλούστερον τὴν
[15, 674]	ὅτι Ἐπὶ (τε) τιμῇ τοῦ	Προμηθέως	τὸν στέφανον περιτίθεμεν τῇ κεφαλῇ,
[15, 693]	Τύχη τὰ θνητῶν πράγμαθ´, ἡ	πρόνοια	δὲ τυφλόν τι κἀσύντακτόν ἐστιν,
[15, 669]	τὸ κύριον ὄνομα) Δέχου τήνδε	προπινομένην	τὴν ἀπ´ ἐμοῦ ποίησιν. Ἐγὼ
[15, 693]	ταῖς Συρακούσαις ἀνακειμένης τραπέζης χρυσῆς	προπιὼν	αὐτῷ ἄκρατον Ἀγαθοῦ Δαίμονος ἐκέλευσεν
[15, 693]	δὴ λέγουσιν Ἀγαθοῦ Δαίμονος εἶναι	πρόποσιν,	ὀλίγον τε προσφέρουσιν, ὥσπερ ἀναμιμνήσκοντες
[15, 690]	λελουμένη. Πολέμων δ´ ἐν τοῖς	πρὸς	Ἀδαῖον παρὰ Ἠλείοις φησὶ μύρον
[15, 687]	τρυφερόν; Καίτοι Σαπφώ, γυνὴ μὲν	πρὸς	ἀλήθειαν οὖσα καὶ ποιήτρια, ὅμως
[15, 670]	ὑφ´ ὧν (οἴονταί τε καὶ	πρὸς	ἀλήθειαν τὸν τῆς ψυχῆς κόσμον
[15, 675]	τὴν Ἑλλάδα τῆς ἀμπέλου καὶ	πρὸς	ἄμετρον ἀπόλαυσιν τῶν πολλῶν ἐκτρεπομένων
[15, 696]	Πολέμων ὁ περιηγητὴς ἐν τῇ	πρὸς	Ἀράνθιον Ἐπιστολῇ. Καὶ ὁ εἰς
[15, 665]	τρίγωνον εἶδον ἔχουσαν, εἶτ´ ᾖδεν	πρὸς	αὐτὸ μέλος Ἰωνικόν τι. Μετὰ
[15, 669]	τῆς φιλονεικίας παυόμενος ἧς εἶχε	πρὸς	αὐτόν, ἐπεὶ θόρυβος κατεῖχεν τὸ
[15, 675]	τῷ καὶ κατὰ ποσὸν ψύχειν,	πρὸς	δὲ τοῖς δάφνινον οὐκ ἀλλότριον
[15, 671]	γὰρ τῆς λύγου στέφανος ἄτοπος·	πρὸς	δεσμοὺς γὰρ καὶ πλέγματα ἡ
[15, 667]	ψόφος ἔσται πάνυ πολύς. {Β.	Πρὸς	θεῶν, τῷ κοττάβῳ πρόσεστι καὶ
[15, 691]	ἄκροι· ἠλειφόμην ὑόμενος ἰρίνῳ μύρῳ.	Πρὸς	θεῶν, φίλοι, ποία ἡδονή, μᾶλλον
[15, 666]	οἱ δυσκυβοῦντες. Λέγει δ´ οὕτως·	Πρὸς	κότταβον παίζειν, ἕως ἂν σφῷν
[15, 681]	εὐωδίαν καὶ δυναμένην τέρπειν, (ἀλλὰ	πρὸς	ὀλίγιστον. Τὸ δὲ μέλαν, φησί,
[15, 701]	εἴτε ἐφύμνιον εἴτε τι ἄλλο.	Πρὸς	ὃν ὁ Δημόκριτος ἔφη· Κλέαρχος
[15, 669]	δ´ ἄλλοισι καὶ πόνος μέλοι.	Πρὸς	ὃν ὁ Κύνουλκος ἀεὶ τῷ
[15, 666]	καὶ τῆς κάτω κοιλίας ἐπισχετικόν.	Πρὸς	ὃν Οὐλπιανὸς ἔφη· Ὄρσ´ Ἀσκληπιάδη,
[15, 675]	στέφανος τοῦ πρὸς ὄψιν ἢ	πρὸς	ὀσμὴν ἐπιτερποῦς ἐφρόντισαν. Διὸ μυρσίνης
[15, 675]	παραβοηθοῦν ἐλαττώμασιν (ὁ στέφανος τοῦ	πρὸς	ὄψιν ἢ πρὸς ὀσμὴν ἐπιτερποῦς
[15, 689]	δ´ ἀλείμματα. Καὶ ῥόδινον μὲν	πρὸς	πότον ἐπιτήδειον, ἔτι δὲ μύρσινον,
[15, 689]	Καὶ ἡ στακτὴ δὲ ἐπιτήδειος	πρὸς	πότον, ἔτι δὲ νάρδος. Τὸ
[15, 689]	σαμψούχινον δὲ καὶ ἑρπύλλινον ἐπιτήδεια	πρὸς	πότον καὶ κρόκινον τὸ χωρὶς
[15, 675]	δεσμὸν φάρμακον. Τούτῳ οὖν βοηθήματι	πρὸς	πότους χρώμενοι τοῖς παραπίπτουσι τὴν
[15, 675]	γέγραπται· Κατὰ δὲ τὴν τρίτην	πρὸς	ταῖς εἴκοσιν Ὀλυμπιάδα ὁ Ἡρόστρατος,
[15, 682]	ἐν τῇ ὀγδόῃ τῶν Ἱστοριῶν	πρὸς	ταῖς ἑκατὸν περὶ τὰς Ἄλπεις
[15, 672]	βαρβάρους Κᾶρας ὑπονοήσαντας αὐτόματον ἀποδεδρακέναι	πρός	τι λύγου θωράκιον ἀπερείσασθαι καὶ
[15, 698]	δ´ ἐν τῷ δωδεκάτῳ τῶν	πρὸς	Τίμαιον περὶ τῶν τὰς παρῳδίας
[15, 692]	τὴν κεφαλὴν ἐπιβρέγμασιν, ἵνα μὴ	πρὸς	τὸ ξηρόν, ταύτῃ δὲ καὶ
[15, 671]	τοῦ Δημοκρίτου ὁ Οὐλπιανὸς ἀποβλέψας	πρὸς	τὸν Κύνουλκον Οἵῳ μ´ ὁ
[15, 674]	ἐσκεπάσθαι καὶ συνδεδέσθαι τοὺς κροτάφους	πρὸς	τὸν οἶνον. Ἐστεφανοῦντο δὲ καὶ
[15, 689]	ἣν εἰς Αἴγυπτον καταγομένην κομίζεσθαι	πρὸς	τοὺς Ἕλληνας. Ἱκέσιος δ´ ἐν
[15, 674]	φησὶν ὅτι οὐδὲν κολοβὸν προσφέρομεν	πρὸς	τοὺς θεούς, ἀλλὰ τέλεια καὶ
[15, 679]	ἕτερος ἄχρως, ἔκλευκος, ᾧ χρῶνται	πρὸς	τοὺς τάφους. Καταλέγει δὲ Εὔβουλος
[15, 676]	ῥόδων ἔχει τι κεφαλαλγίας παρηγορικὸν	πρὸς	τῷ καὶ ἐμψύχειν. Γελοῖοι οὖν
[15, 690]	Ἡδυχάρει. Ἀντιφάνης δ´ ἐν Ἀντείᾳ)	Πρὸς	τῷ μυροπώλῃ γευόμενον κατελίμπανον αὐτὸν
[15, 700]	Ποῖος γάρ ἐστιν φανός, ὦ	πρὸς	τῶν θεῶν, τοιοῦτος οἷος ὁ
[15, 672]	τοῦτο γένοιτο, πάντως τι κακὸν	πρὸς	τῶν τὴν Σάμον κατοικούντων ἡ
[15, 699]	τῇ γαστρὶ μᾶλλον τοῦ δέοντος	προσαγαγών.	Εὐμήδης δ´ ἐν Σφαττομένῳ προειπών·
[15, 697]	ἱστοριογράφου τοῦ παρὰ Ἀντιόχῳ τῷ	προσαγορευθέντι	Μεγάλῳ πλεῖστον ἰσχύσαντος υἱὸν γενέσθαι
[15, 692]	ἡμῖν θεός, ὃν καὶ πατέρα	προσαγορεύομεν,	πρῶτος εὗρεν στέφανον. Ἱστορεῖ δὲ
[15, 677]	στέφος, (παρὰ δέ τισι στέμμα	προσαγορευόμενον,	διὸ καὶ τούτῳ πρώτῳ στεφανωσάμενοι
[15, 686]	Κριτοβούλου, μύρου μέν τι καὶ	προσδέονται·	αὐταὶ γὰρ τούτου ὄζουσιν. Ἐλαίου
[15, 675]	τῷ μὲν παρὰ δεῖπνον ἀκράτῳ	προσδιδομένῳ	τὸν Ἀγαθὸν ἐπιφωνοῦσι Δαίμονα, τιμῶντες
[15, 688]	ἵν´ ἐν τῇ τῶν δεινῶν	προσδοκίᾳ	πολλάκις ἁλλομένη τὸν παλμὸν εἰς
[15, 674]	δ´ ὕστερον ἅμα τῷ κροτάφῳ	προσέβαλόν	τινα καὶ κόσμον οἰκεῖον τῇ
[15, 683]	χρυσῷ τε φυὴν εἰς ὦπα	προσεικές,	ἅσσα τ´ Ἰωνιάδες Νύμφαι στέφος
[15, 673]	τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν Ἀντιφῶντος, οὐδὲν ἴδιον	προσεξευρών,	ὥσπερ κἀν τῷ Περὶ τοῦ
[15, 683]	ἀγαλλίας ἥ θ´ ὑακίνθῳ αἰαστῇ	προσέοικε,	χελιδονίοισι δὲ τέλλει ἄνθεσιν ἰσοδρομεῦσα,
[15, 667]	{Β. Πρὸς θεῶν, τῷ κοττάβῳ	πρόσεστι	καὶ Μάνης τις ὥσπερ οἰκέτης;
[15, 687]	ποιεῖν. Καὶ ὁ ἀνδρειότατος δέ,	προσέτι	δὲ καὶ πολεμικὸς ποιητὴς Ἀλκαῖος
[15, 675]	ἐν τῷ σφίγγειν τόνους ὑπομένοντα,	προσέτι	δὲ ψύχοντα χωρὶς ὀδμῆς καρούσης.
[15, 687]	ἡμῶν αἰσθήσεις ὀδμαῖς ἡδείαις παρηγοροῦνται	προσέτι	τε θεραπεύονται, καθὰ καὶ Ἄλεξίς
[15, 665]	τὴν ὁμοιότητα τῶν ἀεὶ καινῶς	προσευρισκομένων.	Καὶ γὰρ καὶ (περὶ τάξεως
[15, 666]	συνιεῖς; Κότταβος τὸ λυχνίον ἐστί.	Πρόσεχε	τὸν νοῦν· ᾠὰ μὲν πέντε
[15, 697]	τὸ δοκοῦν ἑαυτῷ κατᾳσαι δεῖ,	προσέχων	οὐδὲν τῷ προκαθημένῳ καὶ διδάσκοντι
[15, 669]	καὶ ῥήτορος Διονυσίου Χαλκοῦς δὲ	προσηγορεύθη	διὰ τὸ συμβουλεῦσαι Ἀθηναίοις χαλκῷ
[15, 668]	ὁ Καλλίμαχος Σικελὴν τὴν λάταγα	προσηγόρευσεν.	Μνημονεύει τῶν λατάγων καὶ τῶν
[15, 676]	ἐν αὐτῷ τῷ ἱερῷ τοὺς	(προσήκοντας	καὶ τοὺς οἰκειοτάτους ἔδωκεν ἑκάστῳ
[15, 673]	εὐωχίαις ἀποδιδόντας τῇ θεῷ τὴν	προσήκουσαν.	Ὅθεν τοὺς Κᾶρας ὑπακοῦσαι βουλομένους
[15, 675]	ὑποστρέψαντες τόπον, γευσάμενοι τοῦ μίγματος	προσηνῆ	καὶ ἄλυπον ἔσχον ἀπόλαυσιν. Καὶ
[15, 690]	χρισθέντα καὶ ψυκτηρίοις πτεροῖς ἀναστήσαντα	προσθίαν	τρίχα. Ἴων Ὀμφάλῃ· Βακκάρεις δὲ
[15, 693]	ᾖ τὸ πινόμενον· καὶ τρίτον	προσκυνήσαντες	λαμβάνουσιν ἀπὸ τῆς τραπέζης, (καὶ)
[15, 685]	προσσεσηρώς· ὦ φιλῶν μὲν ἀμάρακον,	προσκυνῶν	δὲ σέλινα, γελῶν δ´ ἱπποσέλινα
[15, 674]	πέλεται καὶ Χάριτες μάκαιρα μᾶλλον	προσόρην,	ἀστεφανώτοισι δ´ ἀπυστρέφονται. Ὡς εὐανθέστερον
[15, 675]	πάντα τόπον γεννώμενον, ἔχοντα καὶ	πρόσοψιν	οὐκ ἀτερπῆ, χλωροῖς πετάλοις καὶ
[15, 671]	Σιωπῶντος δ´ αὐτοῦ καὶ ἀναζητεῖν	προσποιουμένου	ὁ Δημόκριτος ἔφη· ~Ἀρίσταρχος ὁ
[15, 685]	καὶ μελιλώτινον λαλῶν καὶ ῥόδα	προσσεσηρώς·	ὦ φιλῶν μὲν ἀμάρακον, προσκυνῶν
[15, 676]	χρώμενος καὶ χώραν πολλὴν περιπλέων,	~προσσχών	ποτε καὶ Πάφῳ τῆς (Κύπρου
[15, 678]	ἐν Θυρέᾳ γενομένης νίκης τοὺς	προστάτας	τῶν ἀγομένων χορῶν ἐν τῇ
[15, 686]	βουλομένοις διεξέρχεσθαι τῷ τε παιδὶ	προστάττων	ἐπὶ τῇ στεφανηφόρῳ ταύτῃ μου
[15, 692]	βίας γενησομένης, εἰ ταύτην προτέγξαιεν.	(Προστιθεὶς	δ´ ὁ βίος ἀεὶ τοῖς
[15, 668]	τρίτον ἑστάναι οἱ δυσέρωτες (ἡμεῖς	προστίθεμεν	γυμνασίῳ Βρομίου κώρυκον. Οἱ δὲ
[15, 693]	Καὶ θέσμιον, φησίν, ἐτέθη τότε	προσφέρεσθαι	(μετὰ τὰ σιτία πᾶσιν ἀκράτου
[15, 674]	Συμποσίῳ φησὶν ὅτι οὐδὲν κολοβὸν	προσφέρομεν	πρὸς τοὺς θεούς, ἀλλὰ τέλεια
[15, 675]	τῶν πολλῶν ἐκτρεπομένων ἄκρατόν τε	προσφερομένων	αὐτῶν, (οἳ μὲν μανιωδῶς ἐκτρεπόμενοι
[15, 693]	Δαίμονος εἶναι πρόποσιν, ὀλίγον τε	προσφέρουσιν,	ὥσπερ ἀναμιμνήσκοντες μόνον τῇ γεύσει
[15, 676]	αὐτὴν δεόμενοι. Ἡ δὲ θεὸς	(προσφιλὴς	γὰρ τοῖς Ναυκρατίταις ἦν) αἰφνίδιον
[15, 682]	τὴν ἐπωνυμίαν ἔλαβε τῇ φύσει	πρόσφορον.	(Ἐπειδὰν γὰρ ἐκ διαστήματος αὐτομάτως
[15, 678]	Χοροὶ δ´ εἰσὶν τὸ μὲν	πρόσω	παίδων τὸ δ´ ἐξ ἀρίστου
[15, 668]	Πολὺς δὲ κοσσάβων ἀραγμὸς Κύπριδος	προσῳδὸν	ἀχεῖ μέλος ἐν δόμοισιν. Καὶ
[15, 692]	ὀπίσω τὸ δ´ ἔμπροσθεν ἔχοντα	πρόσωπον.	Ἀπὸ τούτου καὶ τὸν Ἰανὸν
[15, 692]	Σικελίαν ἐπὶ τοῦ νομίσματος ἐγχαράττειν	πρόσωπον	δικέφαλον καὶ ἐκ θατέρου μέρους
[15, 686]	σπογγιᾷ τίς μου παρελθὼν τὸ	πρόσωπον	ἐκκαθαρίσει μεμολυσμένον μαγγανείαις πολλαῖς; Ἢ
[15, 686]	τις πολλῷ τῷ μύρῳ τὸ	πρόσωπον	ἐπέχρισεν. Ὃ δὲ διεγερθεὶς καὶ
[15, 692]	τῆς βίας γενησομένης, εἰ ταύτην	προτέγξαιεν.	(Προστιθεὶς δ´ ὁ βίος ἀεὶ
[15, 672]	(ἱεροῦ τοῦ καὶ νῦν ὑπάρχοντος,	πρότερον	δὲ ὑπὸ Λελέγων καὶ Νυμφῶν
[15, 685]	δὲ τῶν στεφάνων καὶ μύρων	πρότερον	εἴσοδος εἰς τὰ συμπόσια ἡγεῖτο
[15, 671]	τούτου χοροῦ; Καὶ ὃς οὐ	πρότερον,	ἔφη, ὦ οὗτος, διδάξω σε,
[15, 672]	πάλιν ἐπὶ τοῦ βάθρου, καθάπερ	πρότερον	ἵδρυτο. Διόπερ ἐξ ἐκείνου καθ´
[15, 689]	δὲ οὔ. Ἐν δὲ Περγάμῳ	πρότερον	μὲν ἐξόχως, νῦν δὲ οὔ,
[15, 689]	οἱ τόποι. ~(Ἔφεσός γέ τοι	πρότερον,	φησί, τοῖς μύροις διέφερεν καὶ
[15, 700]	ὁ πανὸς ὕδατός ἐστι μεστός.	Πρότερος	δὲ τούτων Αἰσχύλος ἐν Ἀγαμέμνονι
[15, 701]	σοφοῦ Ἀριστοτέλους μαθητῶν ἐν τῷ	προτέρῳ	περὶ Παροιμιῶν Τὴν Λητώ φησιν
[15, 668]	τι καὶ ἄλλο κοτταβίων εἶδος	προτιθέμενον	ἐν ταῖς παννυχίσιν, οὗ μνημονεύει
[15, 676]	ἑτοιμάζουσιν, οὓς εὐφημίας κήρυκας εὐχαῖς	προὐβάλοντο	δαιμόνων. (Καὶ ἐν τῷ Διονύσῳ
[15, 667]	χεὶρ ἐφίετο. Ὅτι δὲ ἆθλον	προὔκειτο	τῷ εὖ προεμένῳ τὸν κότταβον
[15, 694]	τινα καλὴν εἰς μέσον ἠξίουν	προφέρειν.	(Καλὴν δὲ ταύτην ἐνόμιζον τὴν
[15, 702]	λειπόμενον βιοτᾶς, σὺ δέ μοι	πρόφρων	σύνοικος εἴης· εἰ γάρ τις
[15, 675]	ἦν δὲ δεσμὸς ἐξ αὐτῶν	προχειρότατος	καὶ τῆς φύσεως ἐπὶ τοῦτο
[15, 685]	ἁπαλὸς παιδίσκος ἐν ἀργυρέᾳ φέρων	προχόῳ	ἐπέχευεν. Εἶτ´ ἔφερεν στέφανον λεπτᾶς
[15, 672]	ἐμβαλέσθαι· λυσαμένους δ´ αὐτοὺς τὰ	πρυμνήσια	καὶ τὰς ἀγκύρας ἀνελομένους εἰρεσίᾳ
[15, 700]	Σικελίας τύραννον Ταραντίνοις εἰς τὸ	πρυτανεῖον	ἀναθεῖναι λυχνεῖον δυνάμενον καίειν τοσούτους
[15, 683]	τ´ ἐμπήξειας, ὅσον διπάλαιστα τελέσκων.	Πρῶτα	μὲν Ὠδονίηθε Μίδης ἅπερ Ἀσίδος
[15, 689]	ἐγὼ πρίωμαι; Λαικάσομἄρα βάκχαριν; Ἀναξανδρίδης	Πρωτεσιλάῳ	~Μύρον τε παρὰ Πέρωνος, οὗπερ
[15, 672]	τὸ βρέτας ὑπὸ τῶν τὴν	πρώτην	αὐτοῦ ζήτησιν ποιησαμένων. Ἱστορεῖται δ´
[15, 681]	ἐπιγραφομένῃ Χρυσέῃ Βύβλῳ ἀπὸ τῆς	(πρώτης	δρεψαμένης νύμφης Ἑλιχρύσης ὄνομα τὸ
[15, 684]	σηκοῖς ἢ αὐτοῖς βρετάεσσιν, ὅτε	πρώτιστον	ἴδωνται· πολλάκι θελμια καλά, τοτὲ
[15, 695]	μετ´ Ἀχιλλέα. ιϚ Τὸν Τελαμῶνα	πρῶτον,	Αἴαντα δὲ δεύτερον ἐς Τροίαν
[15, 696]	ὁ εἰς Πτολεμαῖον δὲ τὸν	πρῶτον	Αἰγύπτου βασιλεύσαντα παιάν ἐστιν, ὃν
[15, 688]	τῆς Ἥρας λέγει· Ἀμβροσίῃ μὲν	πρῶτον	ἀπὸ χροὸς ἱμερόεντος λύματα πάντα
[15, 680]	καὶ τῶν τυχόντων κατὰ τὸν	πρῶτον	βίον, (διὰ στεφάνου δωρεάν, ὃν
[15, 693]	Ἔριφος Μελιβοίᾳ· Ἐκπεπήδηκας πρὶν Ἀγαθοῦ	πρῶτον	Δαίμονος λαβεῖν, πρὶν Διὸς σωτῆρος.
[15, 680]	τούτων καὶ τελευταῖον μὲν φαίνεται,	πρῶτον	δὲ παύεται. Τὰ δὲ θερινὰ
[15, 689]	πάλαι μὲν μέτριον, ὕστερον δὲ	πρῶτον	διὰ Στρατονίκην τὴν Εὐμένους. Ἡ
[15, 701]	φανερῶς πέπλασται, ἐπὶ σπονδαῖς τοῦτο	πρῶτον	εἰς τρὶς εἰπεῖν τὸν θεὸν
[15, 677]	ναρκισσίνους ὀλίσβους. Καὶ ὃς γελάσας	~Πρῶτον	ἐν τοῖς Ἕλλησι στέφανος ὠνομάσθη,
[15, 692]	ὄρους. Τοῦτον δὲ καὶ στέφανον	πρῶτον	εὑρεῖν καὶ σχεδίας καὶ πλοῖα
[15, 694]	ἦν ᾀδόμενα, ὧν τὸ μὲν	πρῶτον	ἦν ὃ δὴ πάντας ᾄδειν
[15, 666]	θεωρίας, μάθε παρ´ (ἐμοῦ ὅτι	πρῶτον	μὲν ἡ τῶν κοττάβων εὕρεσις
[15, 688]	τοῦ πλευμόνος αὐτῇ φύσιν περιθεῖναι,	πρῶτον	μὲν μαλακὴν καὶ ἄναιμον, εἶτα
[15, 680]	Διὸς ἄνθος, ἴφυον, φλόγα, ἡμεροκαλλές.	Πρῶτόν	τε τῶν ἀνθέων ἐκφαίνεσθαί φησιν
[15, 692]	καὶ πλοῖα καὶ νόμισμα χαλκοῦν	πρῶτον	χαράξαι. Διὸ καὶ τῶν κατὰ
[15, 686]	ἐλευθερίων μόχθων (ὀσμαὶ ἐπιτηδευμάτων τε	πρῶτον	χρηστῶν καὶ χρόνου πολλοῦ δέονται,
[15, 694]	ὅστις ἦν, τὸ μὲν ὑγιαίνειν	πρῶτον	ὡς ἄριστον ὂν ὠνόμασεν ὀρθῶς·
[15, 688]	Τῷ δὲ τοῦ μύρου ὀνόματι	πρῶτος	Ἀρχίλοχος κέχρηται λέγων· Οὐκ ἂν
[15, 673]	Ταῦτα ἴσασιν οἱ θεοὶ ὡς	πρῶτος	αὐτὸς ἐν τῇ καλῇ Ἀλεξανδρείᾳ
[15, 699]	ἀρχαίας κωμῳδίας ποιητής. Τούτων δὲ	πρῶτος	εἰσῆλθεν εἰς τοὺς ἀγῶνας τοὺς
[15, 692]	θεός, ὃν καὶ πατέρα προσαγορεύομεν,	πρῶτος	εὗρεν στέφανον. Ἱστορεῖ δὲ τοῦτο
[15, 700]	λύχνου σέλας. Ἄλεξις Μίδωνι· ~(Ὁ	πρῶτος	εὑρὼν μετὰ λυχνούχου περιπατεῖν τῆς
[15, 671]	Εἰσῆλθεν εἰς τὸ συμπόσιον ὁ	πρῶτος	καὶ ἔλαβεν στεφάνους ἑξήκοντα· ἐπεισελθόντι
[15, 697]	καλουμένων κολάβρων, ὃν καὶ ὁ	πρῶτος	μετὰ Φιλέταιρον ἄρξας Περγάμου (Ἄτταλος
[15, 677]	οἷον τῆς κεφαλῆς καὶ τοῦ	πρώτου	κόσμου. Λέγω δὲ τὸ ἐπὶ
[15, 675]	(Τῷ δὲ μετὰ δεῖπνον κεκραμένῳ	πρώτῳ	διδομένῳ ποτηρίῳ Δία Σωτῆρα ἐπιλέγουσι,
[15, 669]	φρυκτόν τινα, φησὶ Κλέαρχος ἐν	πρώτῳ	Ἐρωτικῶν, καὶ σημεῖον νομίζουσιν τοῦ
[15, 696]	(Ἕρμιππος ὁ Καλλιμάχειος ἐν τῷ	πρώτῳ	περὶ Ἀριστοτέλους. δεται δὲ καὶ
[15, 677]	στέμμα προσαγορευόμενον, διὸ καὶ τούτῳ	πρώτῳ	στεφανωσάμενοι δεύτερον περιτιθέμεθα τὸν δάφνινον.
[15, 681]	Ἰωνιάδες τινὲς νύμφαι Ἴωνι ἐχαρίσαντο	πρώτῳ.	Τὸν δὲ ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ ἐν τῷ
[15, 680]	(ὁ τοῦ Διονυσίου ἐν τῷ	πρώτῳ	τῶν παρὰ τοῖς ἱστορικοῖς Λέξεων.
[15, 698]	δ´ αὐτοῦ Τίμων ἐν τῷ	πρώτῳ	τῶν Σίλλων. Πολέμων δ´ ἐν
[15, 669]	Ἐγὼ δ´ ἐπιδέξια πέμπω σοὶ	πρώτῳ	Χαρίτων ἐγκεράσας χάριτας. Καὶ σὺ
[15, 701]	μέτρων, ὅτι μακρῶν μὲν τῶν	πρώτων	δύο συλλαβῶν λεγομένων ἰὴ παιάν
[15, 666]	εὕρεσις Σικελική ἐστιν παιδιά, ταύτην	πρώτων	εὑρόντων Σικελῶν, ὡς Κριτίας φησὶν
[15, 684]	πορσαίνουσιν. Ἦ γὰρ καὶ λεπταὶ	πτερίδες	καὶ παιδὸς ἔρωτες λεύκῃ ἰσαιόμενοι,
[15, 690]	σατυρικῷ· Βακκάρει χρισθέντα καὶ ψυκτηρίοις	πτεροῖς	ἀναστήσαντα προσθίαν τρίχα. Ἴων Ὀμφάλῃ·
[15, 670]	πολλάκις τοὺς ἐρῶντας διὰ τὴν	πτοίησιν,	(ὡς ἔοικεν, στεφανουμένους περιαιρεῖν αὑτῶν
[15, 696]	Ἀράνθιον Ἐπιστολῇ. Καὶ ὁ εἰς	Πτολεμαῖον	δὲ τὸν πρῶτον Αἰγύπτου βασιλεύσαντα
[15, 673]	οὕτως· Οὐκ ἐθέλω, Φιλόθηρε, κατὰ	πτόλιν,	ἀλλὰ παρ´ Ἥρῃ δαίνυσθαι ζεφύρου
[15, 695]	ἔχους´ ἐμπεδέως ἔθος· ἐν ταὐτᾷ	πυέλῳ	τόν τ´ ἀγαθὸν τόν τε
[15, 680]	ἀπέθεντο οἱ θεοὶ ἐν Αἰγύπτῳ	πυθόμενοι	βασιλεύειν τὸν Βάβυν, ὅς ἐστι
[15, 675]	ἄνθην πολλὰ ἀναζητήσας καὶ πολλῶν	πυθόμενος,	ὡς οὐδὲν ἐμάνθανον, ἐνέτυχον ὀψέ
[15, 672]	Νυμφῶν καθιδρυμένου· τοὺς δ´ Ἀργείους	πυθομένους	καὶ χαλεπαίνοντας πεῖσαι χρημάτων ὑποσχέσει
[15, 701]	Πύθωνος σπήλαιον. Καὶ φερομένου τοῦ	Πύθωνος	ἐπ´ αὐτοὺς ἡ Λητὼ τῶν
[15, 701]	γενέσθαι περὶ τὸ τοῦ κληθέντος	Πύθωνος	σπήλαιον. Καὶ φερομένου τοῦ Πύθωνος
[15, 685]	τῷ τ´ ἀειφρούρῳ μελιλώτῳ κάρα	πυκάζομαι·	καὶ κύτισος αὐτόματος παρὰ Μέδοντος
[15, 666]	παρίστησιν ἐν Οἰνεῖ λέγων οὕτως·	Πυκνοῖς	δ´ ἔβαλλον Βακχίου τοξεύμασιν κάρα
[15, 678]	γὰρ φύεν ἄνθος ἐπώνυμον Ἀντινόοιο.	~(ΠΥΛΕΩΝ.	Οὕτως καλεῖται ὁ στέφανος ὃν
[15, 681]	τὶν εὔχομαι φέροισα τόνδ´ ἑλιχρύσω	πυλεῶνα	κἠράτω κυπαίρω. Καὶ Ἴβυκος· Μύρτα
[15, 672]	θεοῦ παραγενομένων εἰς Ὕβλαν καὶ	πυνθανομένων	περὶ τῶν ἀπηντημένων, θεσπίσαι τὸν
[15, 668]	διὰ τούτων· Ὁ διαγρυπνήσας (τὸν	πυραμοῦντα)	λήψεται τὰ κοττάβια καὶ τῶν
[15, 692]	λαμβανόμενον· καὶ διὰ τοῦτο τῶν	πυρετῶν	διακαιόντων τὰ σώματα τέγγουσι τὴν
[15, 686]	(καὶ δᾷδα χρηστὴν ἡμμένην χρηστῷ	πυρί.	Οὕτω γὰρ τὴν τῶν λόγων
[15, 672]	ὑπ´ αὐτοῦ κατὰ τὴν τοῦ	πυρὸς	δωρεάν. Διόπερ καὶ τοῖς Καρσὶ
[15, 672]	Προμηθεῖ χάριν τῆς κλοπῆς τοῦ	πυρός,	λύσας αὐτὸν ἐκ τῶν χαλεπωτάτων
[15, 689]	τινος (ἐκπονήσαντος τὸ παρ´ οὐδενί	πω	γεγονὸς ἐσκευάζετο λιβανώτινον μύρον. Μύρον
[15, 684]	στήλαισιν ἐπιφθίνοντα καμόντων καὶ γεραὸν	πώγωνα	καὶ ἐντραπέας κυκλαμίνους σαύρην θ´,
[15, 679]	σὺ δὲ τά γ´ ἄλλα	πώλει	πάντα πλὴν τῶν μυρτίνων. ΦΙΛΥΡΙΝΟΣ.
[15, 671]	τὸ δεῖπνον εἰς τὴν αὔριον	πωλεῖν	ἀδείπνοις ἃ παρέθηκ´ αὐτοῖς ἰδεῖν.
[15, 675]	τὸ στέφος, τὸν εὑρετὴν τοῦ	πώματος	καὶ τῶν δι´ αὐτὸ ἐλασσωμάτων
[15, 690]	μύρον τοιοῦτον οἷον οὐ Μέγαλλος	πώποτε	ἥψησεν οὐδὲ Δεινίας ᾁγύπτιος οὔτ´
[15, 691]	{Β. Ἀκήκοας σύ, δέσποτ´, ἤδη	πώποτε	τὸ θυμίαμα τοῦτο; Ἀναξανδρίδης Τηρεῖ·
[15, 691]	τὸ μύρον, παιδίον. {Β. Ἡδύ·	πῶς	γὰρ οὔ; Νάρδινον. Τὸ δὲ
[15, 667]	οὗτος ὁ κρατῶν γίγνεται. {Β.	Πῶς	δ´ εἴσεταί τις τοῦτ´; {Α.
[15, 699]	ἡμῖν οἴχεται. Εἶτ´ ἐπιφέρει· Καὶ	πῶς	ὑπερβὰς τὸν λυχνοῦχον οἴχεται κἄλαθέ