HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XV

Liste des contextes (ordre alphabétique)

γ = 127 formes différentes pour 308 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, pages

[15, 694]   εὖ δὲ τάνδ´ ἀμφέπετον πόλιν. γʹ (Ἐν Δήλῳ ποτ´ ἔτικτε τέκνα

[15, 687]   μόνον, ὥς φησιν Κλέαρχος ἐν γʹ περὶ Βίων, ἀλλὰ καὶ αἱ

[15, 679]   βουλόμεθα τουτωνί· σὺ δὲ τά γ´ ἄλλα πώλει πάντα πλὴν τῶν

[15, 700]   Θεοφορήτῳ ὁ αὐτὸς Ἄλεξις· Οἶμαί γ´ ἐπιτιμᾶν τῶν ἀπαντώντων τινὰς ἡμῖν,

[15, 671]   Ἀλέξιδος· Οὐδ´ ἐν Τριβαλλοῖς ταῦτά γ´ ἐστὶν ἔννομα· οὗ φασι τὸν

[15, 688]   ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ ἔμπης ἐς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ´ ἀυτμή.

[15, 682]   Ἀφροδίτη πλεξάμεναι στεφάνους εὐώδεας ἄνθεα γαίης ἂν κεφαλαῖσιν ἔθεντο θεαὶ λιπαροκρήδεμνοι,

[15, 679]   ὄψει καλὸν ἄνθος, ἄοσμον δέ. Γαλήνη δ´ ἡ Σμυρναία στρουθιον αὐτὸν

[15, 697]   παιδοφιλήσω· πολύ μοι κάλλιον ἢ γαμεῖν· (παῖς μὲν γὰρ παρεὼν κἠν

[15, 693]   τὴν τράπεζαν ἐκποδών. Ἱκανῶς κεχόρτασμαι γάρ. Ἀγαθοῦ Δαίμονος δέχομαι. Λαβοῦς´ ἀπένεγκε

[15, 670]   στεφανουμένων τινῶν δεσμός ἐστιν (οὐθένες γὰρ ἄλλοι τῶν δεδεμένων περὶ τὸ

[15, 667]   κοττάβους διὰ τούτων· Εὐρύμαχος, οὐ γὰρ ἄλλος, οὐδὲν ἧσσον ὕβριζ´ ὑβρισμοὺς

[15, 673]   νήσου δεσπότιν ἡμετέρης. Ἐν τούτοις γὰρ ἀμφιβόλως εἰρηκὼς ὁ Νικαίνετος πότερον

[15, 697]   κατέψευσται ὁ λόγος, φησίν· Οὐ γὰρ ἄν ποτε Ἑρμείᾳ θύειν ὡς

[15, 677]   κατὰ τὸν Εὐριπίδην· Ἐκ παντὸς (γὰρ) ἄν τις πράγματος δισσῶν λόγων

[15, 686]   ἄλλη δὲ ἀνδρὶ πρέπει. Καὶ γὰρ ἀνδρὸς μὲν δή που ἕνεκεν

[15, 696]   καλὸν λαισήιον, πρόβλημα χρωτός. ~Τούτῳ γὰρ ἀρῶ, τούτῳ θερίζω, (τούτῳ πατέω

[15, 693]   ἀσεβείας ὁ Σικελιώτης Διονύσιος. Τῷ γὰρ Ἀσκληπιῷ ἐν ταῖς Συρακούσαις ἀνακειμένης

[15, 697]   τᾶς θυρίδος οὐκ εἰσορῇς; Τοιούτων γὰρ ᾀσμάτων αὐτοῦ πᾶσα πλήρης ἡ

[15, 675]   θεὸς μορφὴν ἔπεσι στέφει. Τοὺς γὰρ αὖ τὴν ὄψιν ἀμόρφους, φησίν,

[15, 692]   δὲ αὐχμὸς πολιωτέρους ποιεῖ. Εἴτε γὰρ αὔανσις τριχὸς ἡ πολιὰ εἴτ´

[15, 679]   γρυπότατον, χαριέστατον, ὦ Ζεῦ· τίς γὰρ αὐτὸν ἔχουσα φιλήσει. (Κἀν τοῖς

[15, 689]   εἰς τὸ κάτω βιάζεται· λαμβάνει γὰρ αὑτοῦ καθύπερθεν τὸ ἧττον. Τοῦ

[15, 667]   οὐκ ἐναισίους ἐμοί. Ἦν μὲν γὰρ αὐτῷ κότταβος ἀεὶ τοὐμὸν κάρα,

[15, 699]   Δουλοδιδασκάλῳ· Ἄνυσόν ποτ´ ἐξελθών, κρότος γὰρ γίγνεται, καὶ τὸν λυχνοῦχον ἔκφερ´

[15, 682]   ἐκ τοῦ Παγγαίου φυτεύουσιν· ἐκεῖ γὰρ γίγνεται πολλά. Μικρὰ δὲ σφόδρα

[15, 701]   τὸν χωλίαμβον ἀναθετέον αὐτῷ. Βραχειῶν γὰρ γινομένων εἰ δύο τὰς ἁπασῶν

[15, 693]   γε καὐτὸς ἄρχομαι· (ἡ τἀγαθοῦ γὰρ Δαίμονος συνέσεισέ με ἄκρατος ἐκποθεῖσα

[15, 688]   δέ φησιν ὁ Ὁμηρικός· Αἰνῶς γὰρ Δαναῶν πέρι δείδια, οὐδέ μοι

[15, 667]   αὐτός´. {Α. Ἀλλὰ μάνθανε. Ἀγκυλοῦντα γὰρ δεῖ σφόδρα τὴν χεῖρα εὐρύθμως

[15, 686]   (ἡδίων) καὶ ἀποῦσα ποθεινοτέρα. Καὶ γὰρ δὴ μύρῳ μὲν ἀλειψάμενος δοῦλος

[15, 697]   τὸν παρῳδὸν Μάτρωνα· Οἳ μὲν γὰρ δὴ πάντες ὅσοι πάρος ἦσαν

[15, 671]   παρὰ σοῦ λάβω μισθόν. Οὐ γὰρ ἐγὼ τὰς ἐκ τῶν βιβλίων

[15, 678]   δεῖ τοὺς ἁδροὺς ἀκούειν. Σὺ γὰρ εἶ ὁ τὰ ἐν τοῖς

[15, 685]   ζητῶ τί τὸ τρίφυλλον. Καὶ γὰρ εἰς Δημαρέτην ἀναφέρεταί τι ποιημάτιον

[15, 685]   κλαδέων δισύναπτον. (Εὔβουλος Τιτθαῖς· Ὡς γὰρ εἰσῆλθε τὰ γερόντια τότ´ εἰς

[15, 682]   ἔλαβε τῇ φύσει πρόσφορον. (Ἐπειδὰν γὰρ ἐκ διαστήματος αὐτομάτως κράδαι συμπέσωσι,

[15, 682]   καὶ ἑκατοντάφυλλα περὶ Φιλίππους. Λαμβάνοντες γὰρ ἐκ τοῦ Παγγαίου φυτεύουσιν· ἐκεῖ

[15, 670]   καὶ τοῦτο σημειοῦνταί τινες; ~(Ὁ γὰρ ἐκ τοῦ στεφάνου κόσμος οὐδὲν

[15, 682]   σφόδρα τὰ ἐντὸς φύλλα· ἡ γὰρ ἔκφυσις αὐτῶν οὕτως ἐστὶν ὥστ´

[15, 691]   τῷ Εἰσοικιζομένῳ Ἀλέξιδος ταυτί· Οὐ γὰρ ἐμυρίζετ´ ἐξ ἀλαβάστου, πρᾶγμά τι

[15, 692]   καὶ αὐτῶν μνησθήσομαι. Ἀντιφάνης μὲν γὰρ ἐν Ἀγροικίσιν ἔφη· Ἁρμόδιος ἐπεκαλεῖτο,

[15, 690]   ἐστι μύρον ἡ βάκκαρις. Αἰσχύλος γὰρ ἐν Ἀμυμώνῃ ἀντιδιαστέλλων φησίν· Κἄγωγε

[15, 669]   οἱ στέφανοι, ὅτι ἐρῶσιν; Τοῦτο γὰρ ἐν παισὶ τὰ Καλλιμάχου ἀναγινώσκων

[15, 671]   ποιητῇ λύγῳ τινὲς στεφανοῦνται; Φησὶν γὰρ ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν Μελῶν·

[15, 670]   αὐτῶν ὁ στέφανος γίνεται· χαλεπὸν γὰρ ἐπὶ μεγάλῳ καὶ θείῳ στεφάνῳ

[15, 667]   μὲν καὶ ὁ Ἀντιφάνης· ᾠὰ γάρ ἐστι καὶ πεμμάτια καὶ τραγήματα.

[15, 700]   ὅτι τηνικαῦτα μεθύων περιπατῶ. Ποῖος γάρ ἐστιν φανός, ὦ πρὸς τῶν

[15, 688]   εἶ μόνον τοῦ σώματος· ὀρχῇ γὰρ εὐθύς, ἄν μ´ ἴδῃς δεδοικότα.

[15, 697]   ἐστί. Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς Οἴει γάρ, ἔφη, κάθαρμα, θυμοῦσθαί με ἐφ´

[15, 692]   πιλία θᾶττον ποιεῖ πολιούς· ἐκπίνεται γὰρ ἡ οἰκεία τῆς τριχὸς ὑγρότης.

[15, 688]   ἂν καὶ γέρων ἠράσσατο. Μύρρα γὰρ ἡ σμύρνα παρ´ Αἰολεῦσιν, ἐπειδὴ

[15, 694]   πᾶσιν ἀναγκαῖα τέλος λάβοι· ἐνταῦθα γὰρ ἤδη τῶν σοφῶν ἕκαστον ᾠδήν

[15, 666]   ἦν τῶν γραμματικῶν μωρότερον. Τίς γὰρ ἡμῶν οὐκ οἶδεν ὅτι οὐκ

[15, 700]   ἡ ´ργασία; {Β. Τυρρηνική. Ποικίλαι γὰρ ἦσαν αἱ παρὰ τοῖς Τυρρηνοῖς

[15, 680]   τῆς Αἰγύπτου τότε βασιλεύοντι. Τοῦτον γὰρ ἡσθέντα τῷ κάλλει τοῦ στεφάνου

[15, 674]   ἀστεφανώτοισι δ´ ἀπυστρέφονται. Ὡς εὐανθέστερον γὰρ καὶ κεχαρισμένον μᾶλλον τοῖς θεοῖς

[15, 674]   συνδέσεως ἕνεκα τῶν κροτάφων. Καὶ γὰρ καὶ Λακεδαιμόνιοι καλάμῳ στεφανοῦνται ἐν

[15, 684]   ἐργοπόνοις στεφάνους ἔπι πορσαίνουσιν. Ἦ γὰρ καὶ λεπταὶ πτερίδες καὶ παιδὸς

[15, 665]   τῶν ἀεὶ καινῶς προσευρισκομένων. Καὶ γὰρ καὶ (περὶ τάξεως τῶν περιφορῶν

[15, 671]   λύγου στέφανος ἄτοπος· πρὸς δεσμοὺς γὰρ καὶ πλέγματα ἡ λύγος ἐπιτήδειος.

[15, 669]   παροῦσαν ζήτησιν ἐπιτήδεια ὄντα. Ὁρῶ γὰρ καὶ τοὺς παῖδας ἤδη φέροντας

[15, 680]   τὸ τοῦ βολβοῦ κώδυον. Συμπλέκουσι γὰρ καὶ τοῦτ´ ἔνιοι εἰς τοὺς

[15, 690]   (Ὡς καὶ τὸ ΜΕΓΑΛΛΕΙΟΝ· ὠνομάσθη γὰρ καὶ τοῦτο ἀπὸ Μεγάλλου τοῦ

[15, 666]   καλέει κρείων σε Χαρωνεύς. Οὐ γὰρ κακῶς τινι τῶν ἑταίρων ἡμῶν

[15, 670]   δ´ ἐστὶν ὁ ἔρως· οὐδένες γὰρ μᾶλλον τῶν ἐν τῷ ἐρᾶν

[15, 686]   Καλλία, τελέως ἡμᾶς ἑστιᾷς· οὐ γὰρ μόνον δεῖπνον ἄμεμπτον παρέθηκας, ἀλλὰ

[15, 682]   πεποιηκὼς (Ἡγησίας ἢ Στασῖνος· Δημοδάμας γὰρ ὁ Ἁλικαρνασσεὺς ἢ Μιλήσιος ἐν

[15, 679]   ΦΙΛΥΡΙΝΟΣ. Ξέναρχος Στρατιώτῃ· Φιλύρας εἶχε γὰρ ὁ παῖς ἀφύλλου στέφανον ἀμφικείμενον.

[15, 692]   ἀλλότριον ἡμῶν τοῦ συμποσίου. Φησὶ γὰρ ὁ φιλόσοφος· Ἐν Συρίᾳ ἐν

[15, 692]   καὶ μάλιστα τὴν κεφαλήν. ~Φησὶν γὰρ ὁ Φιλωνίδης ἐν τῷ περὶ

[15, 702]   χωρὶς οὔτις εὐδαίμων ἔφυ. Σώπατρος γὰρ ὁ φλυακογράφος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ

[15, 670]   ἐρᾶν φασι τοὺς τοιούτους· καταδέδενται γὰρ οἱ ἐρῶντες. Εἰ μὴ ἄρα

[15, 671]   δύνασθαι τὴν ἰσότητα πληροῦν. Οἶδα γὰρ ὅτι κατ´ ἀρχὰς ἐλέγομεν μὴ

[15, 691]   μύρον, παιδίον. {Β. Ἡδύ· πῶς γὰρ οὔ; Νάρδινον. Τὸ δὲ χρίσασθαι

[15, 676]   τι παρ´ ἐκεῖνα λέγε. Δεῖξαι γὰρ οὐκ ἔχεις ὅτι διαλελυμένως τις

[15, 700]   Νικόστρατος ἐν Πατριώταις· Ὁ κάπηλος γὰρ οὑκ τῶν γειτόνων ἄν τ´

[15, 686]   τὸν Φλιάσιον δὲ Ἀριστίαν· καὶ γὰρ οὗτος ἐν ταῖς ἐπιγραφομέναις Κηρσὶν

[15, 698]   Ἱππώνακτα φατέον τὸν ἰαμβοποιόν. Λέγει γὰρ οὗτος ἐν τοῖς ἑξαμέτροις· (Μοῦσά

[15, 698]   Θάσιος, ὃν ἐκάλουν Φακῆν. Λέγει γὰρ οὕτως· (Ἐς δὲ Θάσον μ´

[15, 671]   Ναυκρατίτης στέφανος, ὦ Οὐλπιανέ. Φησὶν γὰρ οὕτως ὁ μελιχρὸς ποιητής· Στεφάνους

[15, 676]   εἶπεν, Οὐλπιανέ, στεφάνων ὀνόματα. Οἱ γὰρ παῖδες κατὰ τὸν Χαιρήμονος Κένταυρον·

[15, 668]   ἐν Ἀγκυλίωνι λέγων οὑτωσί· Καὶ γὰρ πάλαι πέττει τὰ νικητήρια. Εἶθ´

[15, 683]   ὄφρα κνώπεσσι φυλάξῃ· φυλλάσιν ἦ γὰρ πάντα διοιγομέναισιν ἐφίζει ἑρπετά, ~τὴν

[15, 676]   στέφανον καὶ ἴων στέφανον· τὸ γὰρ παρὰ Κρατίνῳ κατὰ παιδιὰν εἴρηται·

[15, 697]   κάλλιον ἢ γαμεῖν· (παῖς μὲν γὰρ παρεὼν κἠν πολέμῳ μᾶλλον ἐπωφελεῖ.

[15, 674]   ἀνήτοιο συνερραις ἁπαλαῖσι χερσίν. Εὐανθέα γὰρ πέλεται καὶ Χάριτες μάκαιρα μᾶλλον

[15, 682]   πολλαί εἰσι διαφοραί. Τὰ μὲν γὰρ πλεῖστα αὐτῶν (εἰσὶν) πεντάφυλλα, τὰ

[15, 671]   ἐπιμελὲς τῶν σῶν λόγων. Πόθεν γάρ σοι καὶ ὁ τῶν συρβηνέων

[15, 669]   Σὺ δέ, ὦ Θεόδωρε (τοῦτο γάρ σου τὸ κύριον ὄνομα) Δέχου

[15, 694]   τρόπον ὅτι σκολιὸς ἦν λέγουσιν γὰρ τὰ ἐν ταῖς ἀνειμέναις εἶναι

[15, 679]   τῷ περὶ Ψυχῆς) Τοὺς μὲν γὰρ τὰς γαστριμαργίας τε καὶ ὕβρεις

[15, 687]   τῆς ψυχῆς ἐνταῦθα κεῖσθαι· κατὰ γὰρ τὰς ἐν τοῖς φόβοις γινομένας

[15, 697]   τοῦ γάστρωνος παρόντος Οὐλπιανοῦ. Οὗτος γὰρ τὰς καπυρωτέρας ᾠδὰς ἀσπάζεται μᾶλλον

[15, 692]   λιπαίνειν ἐντεῦθεν γενέσθαι· τοῖς αὐχμῶσι γὰρ τὰς κεφαλὰς εἰς τὸ μετέωρον

[15, 684]   τὸ χελιδόνιον τῆς ἀνεμώνης· τινὲς γὰρ ταὐτὸ εἶναί φασι. Θεόφραστος δέ

[15, 686]   χρηστὴν ἡμμένην χρηστῷ πυρί. Οὕτω γὰρ τὴν τῶν λόγων ἔξοδον ὥσπερ

[15, 671]   καὶ τρύγα πίνει μελιηδέα. Ὁ γὰρ τῆς λύγου στέφανος ἄτοπος· πρὸς

[15, 701]   παιάν ἵη παιών. Ἐκ ταύτης γὰρ τῆς πίστεως τὸ τρίμετρον καλούμενον

[15, 702]   μοι πρόφρων σύνοικος εἴης· εἰ γάρ τις ἢ πλούτου χάρις ἢ

[15, 675]   φύσεως ἐπὶ τοῦτο ὁδηγούσης. Ἀλγήσας γάρ τις κεφαλήν, ὥς φησιν Ἀνδρέας,

[15, 699]   παρὰ πάντων λεγομένων. Σιληνὸν μὲν γάρ τις τὸν γλωσσογράφον ἔφασκεν Ἀθηναίους

[15, 697]   ἐστιν, ὃν ᾄδουσιν Ῥόδιοι· ~(ἔχει γὰρ τὸ ἰηπαιὰν ἐπίφθεγμα, ὥς φησιν

[15, 694]   ὁρᾷς, ἐμαίνετο· μετὰ τὴν ὑγίειαν γὰρ τὸ πλουτεῖν διαφέρει· καλὸς δὲ

[15, 686]   Μηδαμῶς, ἔφη ὁ Σωκράτης· ὥσπερ γάρ τοι ἐσθὴς ἄλλη μὲν γυναικεία,

[15, 676]   δεόμενοι. Ἡ δὲ θεὸς (προσφιλὴς γὰρ τοῖς Ναυκρατίταις ἦν) αἰφνίδιον ἐποίησε

[15, 678]   οὖν οὗτος ὁ κυλιστός; Οἶδα γὰρ τὸν Θυατειρηνὸν Νίκανδρον ἐν τοῖς

[15, 669]   ἐρέτας ἐπὶ σέλματα πέμπει. Κατὰ γὰρ τὸν νεώτερον Κρατῖνον, ὃς ἐν

[15, 702]   ἀλλὰ τῶν δειπνοσοφιστῶν σπουδάσματα. Κατὰ γὰρ τὸν Χαλκοῦν Διονύσιον· Τί κάλλιον

[15, 675]   τὰ πένθη τοὐναντίον παρασκευάζομεν. Ὁμοπαθείᾳ γὰρ τοῦ κεκμηκότος κολοβοῦμεν ἡμᾶς αὐτοὺς

[15, 674]   Περὶ τοῦ λυγίνου στεφάνου. ~Μόνον γὰρ τοῦτ´ ἴδιον εἴρηκεν ὅτι Φύλαρχος

[15, 684]   καλούμενον καὶ τὸ χελιδόνιον· καὶ γὰρ τοῦτο ἅμα τῇ χελιδόνι ἀνθεῖ.

[15, 689]   καὶ λευκόινον καὶ σούσινον (καὶ γὰρ τοῦτο ἐκ τῶν κρίνων) ἔτι

[15, 686]   μέν τι καὶ προσδέονται· αὐταὶ γὰρ τούτου ὄζουσιν. Ἐλαίου δὲ τοῦ

[15, 673]   καλὸν ἡμῶν Ἄδραστον ἐγένετο. Ἐκδόντος γὰρ τούτου πέντε μὲν βιβλία Περὶ

[15, 682]   φυλακὴν ἀπ´ αὐτῶν κατασκευάζουσιν. Ἀφαιροῦντες γὰρ τῶν ῥάβδων τὰς λεπτοτάτας καὶ

[15, 685]   Νικόστρατός φησιν ἐν Τοκιστῇ. Αἰγύπτιον γὰρ ὑποστησάμενος τὸν τοκιστήν φησιν· Καταλαμβάνομεν

[15, 672]   ἀναγραφή, εὗρον τὸ ζητούμενον. Ἀδμήτην γάρ φησιν τὴν Εὐρυσθέως ἐξ Ἄργους

[15, 696]   Ἑρμείαν δι´ ὧν εἴρηκεν Σᾶς γὰρ φιλίου μορφᾶς Ἀταρνέος ἔντροφος ἠελίου

[15, 677]   ῥόδον εἰαρινοῖσιν ἀνοιγόμενον ζεφύροισιν· οὔπω γὰρ φύεν ἄνθος ἐπώνυμον Ἀντινόοιο. ~(ΠΥΛΕΩΝ.

[15, 683]   ποθέσασαι ἐνὶ κλήροισιν ὄρεξαν. Ἤνυσε γὰρ χλούνηνδε μετεσσύμενος σκυλάκεσσιν, Ἀλφειῷ καὶ

[15, 683]   δέ τε χάρμ´ Ἀφροδίτης· ἤρισε γὰρ χροιῇ. Τὸ δέ που ἐπὶ

[15, 697]   τοὺς κολάβρους καλουμένους συντιθέντων· εἴρηται γάρ, ὦ καλὲ Οὐλπιανέ, τοὔνομα. Καὶ

[15, 666]   τοῦ σκέλους κάτωθέ μου; (Ἄνω γὰρ ὥσπερ κοττάβειον αἴρομαι. Ἀντιφάνης δ´

[15, 699]   ἔλαθ´ ἑαυτόν, ὑπὸ μάλης τῇ γαστρὶ μᾶλλον τοῦ δέοντος προσαγαγών. Εὐμήδης

[15, 685]   ὁ καιρός, Χαιρεφῶν. Σὺ δὲ γαστρίζου, Κύνουλκε· καὶ μετὰ ταῦτα ἡμῖν

[15, 679]   Ψυχῆς) Τοὺς μὲν γὰρ τὰς γαστριμαργίας τε καὶ ὕβρεις (καὶ φιλοποσίας

[15, 679]   φοροῦντα κἀντίπαιδα καὶ γένει μέγαν γαστρὸς καλεῖσθαι παῖδα, τοῦ πατρὸς παρόν.

[15, 697]   σπουδῆς ἀξίων λέγειν τι τοῦ γάστρωνος παρόντος Οὐλπιανοῦ. Οὗτος γὰρ τὰς

[15, 699]   οὕτως ἐξηγεῖται ταύτην τὴν λέξιν· Γγράβιόν ἐστιν τὸ πρίνινον ἢ δρύινον

[15, 693]   τοῦ δὲ Σωτῆρος Διὸς τάχιστά γε ἀπώλεσε ναύτην καὶ κατεπόντωσέν μ´,

[15, 694]   μὲν ᾖδον, οὐ μὴν ἀλλά γε κατά τινα περίοδον ἐξ ὑποδοχῆς,

[15, 693]   Διδύμοις· Ὡς ὑπό τι νυστάζειν γε καὐτὸς ἄρχομαι· (ἡ τἀγαθοῦ γὰρ

[15, 683]   ὡραῖα φυτεύοις, ἄνθε´ Ἰαονίηθε· γένη γε μὲν ἰάσι δισσά, ὠχρόν τε

[15, 686]   ἀνδρῶν οὐδεὶς μύρῳ χρίεται. Αἵ γε μὴν γυναῖκες ἄλλως τε καὶ

[15, 685]   Καὶ Κρατῖνος ἐν Μαλθακοῖς· Παντοίοις γε μὴν κεφαλὴν ἀνθέμοις ἐρέπτομαι, (λειρίοις

[15, 693]   ἀρχαίας κωμῳδίας ποιηταί. Ἀλλ´ ὅ γε Νικόστρατος οὕτως φησίν· Ἄλλ´ ἐγχέασα

[15, 671]   ἐλέγομεν μὴ συνδειπνεῖν τῶν πέντε γε πλείους· ὅτι δ´ ἡμεῖς ψαμμακόσιοι

[15, 697]   καλὲ Οὐλπιανέ, τοὔνομα. Καὶ ὅ γε Σκήψιος Δημήτριος ἐν τῷ δεκάτῳ

[15, 688]   διὰ σμύρνης ἐσκευάζετο καὶ ἥ γε στακτὴ καλουμένη διὰ μόνης ταύτης.

[15, 674]   Σφιγγὶ εἰπών· (Τῷ δὲ ξένῳ γε στέφανον, ἀρχαῖον στέφος, δεσμῶν ἄριστος

[15, 693]   Καταψευδομένῳ· ~Ἀλλ´ ἔγχεον (αὐτῷ Διός γε τήνδε Σωτῆρος, θεῶν θνητοῖς ἁπάντων

[15, 665]   {Β. Σχεδὸν ἅπαντες. {Α. Εὖ γε· τί οὐ τρέχων σὺ τὰς

[15, 696]   καὶ οὗτος ἐν Δελφοῖς, λυρίζοντός γέ τινος παιδός. Καὶ ὁ εἰς

[15, 689]   ἀλλ´ οὐχ οἱ τόποι. ~(Ἔφεσός γέ τοι πρότερον, φησί, τοῖς μύροις

[15, 699]   λυχνοῦχον, ἐπιφέρει· Ἐεγὼ δὲ δεξιᾷ γε τόνδ´ ἔχω τινά, σιδηρότευκτον ἐναλίων

[15, 685]   δέ σε ὁρῶ ἔξοινον ἤδη γεγενημένον οὕτως δ´ εἴρηκε τὸν μεθύσην

[15, 671]   ἐπεὶ περὶ στεφάνων ζητήσεις ἤδη γεγόνασιν, (εἰπὲ ἡμῖν τίς ἐστιν ὁ

[15, 698]   Κύνουλκος· Πολλοί τινες παρῳδιῶν ποιηταὶ γεγόνασιν, ὦ ἑταῖρε· ἐνδοξότατος δ´ ἦν

[15, 665]   ἐπιτιθεὶς εἶπε (Σπονδὴ μὲν ἤδη γέγονε καὶ πίνοντές εἰσι πόρρω· καὶ

[15, 679]   δαίμων ἐμφορηθεὶς ἀθάνατος πάλιν ητις γέγονε, λέγε ἡμῖν περὶ τοῦ προκειμένου,

[15, 692]   Ἰανὸν δὲ λόγος ἔχει διπρόσωπον γεγονέναι, τὸ μὲν ὀπίσω τὸ δ´

[15, 689]   (ἐκπονήσαντος τὸ παρ´ οὐδενί πω γεγονὸς ἐσκευάζετο λιβανώτινον μύρον. Μύρον δὲ

[15, 675]   Περὶ Ἀφροδίτης, ἐν ᾧ ταυτὶ γέγραπται· Κατὰ δὲ τὴν τρίτην πρὸς

[15, 699]   τε παρῳδίαις καὶ τῇ Γιγαντομαχίᾳ. Γέγραφε δὲ καὶ κωμῳδίαν εἰς τὸν

[15, 696]   παιανικὸν ἰδίωμα, σαφῶς ὁμολογοῦντος τοῦ γεγραφότος τετελευτηκέναι τὸν Ἑρμείαν δι´ ὧν

[15, 698]   Τίμαιον περὶ τῶν τὰς παρῳδίας γεγραφότων ἱστορῶν τάδε γράφει· Καὶ τὸν

[15, 700]   Ὁ κάπηλος γὰρ οὑκ τῶν γειτόνων ἄν τ´ οἶνον ἄν τε

[15, 690]   δὲ μύρου μνημονεύει Κράτης ἐν Γείτοσιν λέγων οὕτως· Γλυκύτατον δ´ ὦζε

[15, 676]   εἴρηται· ναρκισσίνους ὀλίσβους. Καὶ ὃς γελάσας ~Πρῶτον ἐν τοῖς Ἕλλησι στέφανος

[15, 694]   κλεεννᾶς, ὀρχηστὰ Βρομίαις ὀπαδὲ Νύμφαις, γελάσειας, ὦ Πάν, ἐπ´ ἐμαῖς εὔφροσι

[15, 676]   παρηγορικὸν πρὸς τῷ καὶ ἐμψύχειν. Γελοῖοι οὖν εἰσιν καὶ οἱ λέγοντες

[15, 666]   πέντε νικητήριον. {Β. Περὶ τοῦ; Γελοῖον. Κοτταβιεῖτε τίνα τρόπον; {Α. Ἐγὼ

[15, 685]   μὲν ἀμάρακον, προσκυνῶν δὲ σέλινα, γελῶν δ´ ἱπποσέλινα καὶ κοσμοσάνδαλα βαίνων,

[15, 680]   ἀνθέων πλεξάμενος τῇ ὥρᾳ περικαλλεστάτων γενέθλια ἐπιτελοῦντι Πατάρμιδι τῷ τῆς Αἰγύπτου

[15, 696]   φανερὸν ὑμῖν ποιήσω· Ἀρετὰ πολύμοχθε γένει βροτείῳ, θήραμα κάλλιστον βίῳ, σᾶς

[15, 679]   χρὴ διηλιφὲς φοροῦντα κἀντίπαιδα καὶ γένει μέγαν γαστρὸς καλεῖσθαι παῖδα, τοῦ

[15, 679]   φησίν, οὖσί σοι παραπλησίοις· ~(Οὔτοι γένειον ὧδε χρὴ διηλιφὲς φοροῦντα κἀντίπαιδα

[15, 701]   εἰς Δελφοὺς Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμιν γενέσθαι περὶ τὸ τοῦ κληθέντος Πύθωνος

[15, 697]   προσαγορευθέντι Μεγάλῳ πλεῖστον ἰσχύσαντος υἱὸν γενέσθαι Σέλευκον τὸν τῶν ἱλαρῶν ᾀσμάτων

[15, 694]   θνητῷ, δεύτερον δὲ καλὸν φυὰν γενέσθαι, τὸ τρίτον δὲ πλουτεῖν ἀδόλως,

[15, 692]   ἐν τοῖς πότοις λιπαίνειν ἐντεῦθεν γενέσθαι· τοῖς αὐχμῶσι γὰρ τὰς κεφαλὰς

[15, 683]   ὡς ὡραῖα φυτεύοις, ἄνθε´ Ἰαονίηθε· γένη γε μὲν ἰάσι δισσά, ὠχρόν

[15, 679]   διευλαβουμένους εἰς τὰ τῶν ὄνων γένη καὶ τῶν τοιούτων θηρίων εἰκὸς

[15, 682]   οὗ τάδε φησίν· καὶ μυρσίνης γένη ποικίλα μῖλάξ τε καὶ τὸ

[15, 673]   θεόν. ~(Καταλῦσαι δὲ καὶ τἄλλα γένη τῶν στεφάνων ἐπέταξε χωρὶς τῆς

[15, 692]   λιπαίνειν, ὡς ἐλάσσονος τῆς βίας γενησομένης, εἰ ταύτην προτέγξαιεν. (Προστιθεὶς δ´

[15, 695]   Ἐπεὶ δέ κ´ ἐν πόντῳ γένηται, τῷ παρεόντι τρέχειν ἀνάγκη. θʹ

[15, 692]   μὲν Αἴθηκα, θυγατέρα δὲ Ὀλιστήνην γεννῆσαι. Καὶ αὐτὸν ὡς μειζόνων ὀρεγόμενον

[15, 675]   ὄντα καὶ κατὰ πάντα τόπον γεννώμενον, ἔχοντα καὶ πρόσοψιν οὐκ ἀτερπῆ,

[15, 695]   Ἀχιλλέα. ιζʹ Εἴθε λύρα καλὴ γενοίμην ἐλεφαντίνη, καί με καλοὶ παῖδες

[15, 695]   χορόν. ιηʹ Εἴθ´ ἄπυρον καλὸν γενοίμην μέγα χρυσίον (καί με καλὴ

[15, 672]   τοὺς Ἀργείους ὡς, εἰ τοῦτο γένοιτο, πάντως τι κακὸν πρὸς τῶν

[15, 675]   ὀλίγον οἶνον ὑπολελειμμένον, ἐπλήρωσεν ὕδατος. Γενομένης δ´ αἰθρίας εἰς τὸν αὐτὸν

[15, 672]   τὸ βρέτας ἠφανίσθη καὶ ζητήσεως γενομένης εὑρεῖν μὲν αὐτὸ τοὺς ζητοῦντας

[15, 678]   αὐτοὺς ὑπόμνημα τῆς ἐν Θυρέᾳ γενομένης νίκης τοὺς προστάτας τῶν ἀγομένων

[15, 691]   εἰσηγηταὶ τῷ τῶν ἀνθρώπων βίῳ γενόμενοι, παρ´ οἷς ἀνυπερβλήτου τιμῆς, ὡς

[15, 701]   ὃ τῆς τότε πράξεως μίμημα γενόμενον ἀνάκειται παρὰ τὴν πλάτανον ἐν

[15, 698]   δ´ ἦν Εὔβοιος ὁ Πάριος, γενόμενος τοῖς χρόνοις κατὰ Φίλιππον. Οὗτός

[15, 701]   ὑπεξῆλθεν τοῦ συμποσίου ὑπνηλὸς κάρτα γενόμενος. Τῶν δὲ πολλῶν τὸ ἰὴ

[15, 676]   σωτηρίαν (διὰ τὴν πολλὴν ναυτίαν γενομένου τε ἐμέτου πολλοῦ) καὶ ἡλίου

[15, 697]   ὑπὸ Ἑρμίππου τοῦ Κυζικηνοῦ, ἐφαμίλλων γενομένων τῶν παιᾶνας ποιησάντων καὶ τοῦ

[15, 691]   Αεὶ φιλόμυρον πᾶν τὸ Σάρδεων γένος, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ Ἀθηναῖοι

[15, 674]   ὁ περιπατητικός, Κεῖος δὲ τὸ γένος, ἐν βʹ Ἐρωτικῶν Ὁμοίων φασὶν

[15, 677]   Καλλίξεινος ὁ Ῥόδιος καὶ αὐτὸς γένος ἐν τοῖς περὶ Ἀλεξανδρείας γράφων

[15, 678]   ἐν Ἀττικαῖς Γλώσσαις στεφάνων πλοκῆς γένος παρὰ Πλάτωνι ἐν Διὶ Κακουμένῳ.

[15, 677]   τοῖς περὶ Ὀνομάτων, πλοκῆς στεφάνων γένος τι τὴν ὑπογλωττίδα ἀποδίδωσιν. Λαβὲ

[15, 680]   λείριον καὶ τῶν ἀγρίων ἀνεμώνης γένος τὸ καλούμενον ὄρειον καὶ τὸ

[15, 691]   μόνον δὲ τὸ τῶν Σαρδιανῶν γένος φιλόμυρον ἦν, ὡς Ἄλεξίς φησιν

[15, 698]   ἐπιγεγονότας. Εὑρετὴν μὲν οὖν τοῦ γένους Ἱππώνακτα φατέον τὸν ἰαμβοποιόν. Λέγει

[15, 694]   ἀνειμέναις εἶναι σκολιά ἀλλὰ τριῶν γενῶν ὄντων, ὥς φησιν Ἀρτέμων ὁ

[15, 684]   τε στήλαισιν ἐπιφθίνοντα καμόντων καὶ γεραὸν πώγωνα καὶ ἐντραπέας κυκλαμίνους σαύρην

[15, 696]   ξενίου σέβας αὔξουσαι φιλίας τε γέρας βεβαίας. Ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα

[15, 698]   ἔπος εἶπον· μνέα μ´ ἀνέπεισε γέροντα καὶ οὐκ ἐθέλοντ´ ἀναβῆναι καὶ

[15, 685]   Τιτθαῖς· Ὡς γὰρ εἰσῆλθε τὰ γερόντια τότ´ εἰς δόμους, εὐθὺς ἀνεκλίνετο·

[15, 666]   δ´ ἔβαλλον Βακχίου τοξεύμασιν κάρα γέροντος· τὸν βαλόντα δὲ στέφειν ἐγὼ

[15, 688]   καὶ στῆθος, ὡς ἂν καὶ γέρων ἠράσσατο. Μύρρα γὰρ ἡ σμύρνα

[15, 693]   σιτία πᾶσιν ἀκράτου μὲν ὅσον γεῦμα καὶ δεῖγμα τῆς δυνάμεως τοῦ

[15, 690]   ἐν Ἀντείᾳ) Πρὸς τῷ μυροπώλῃ γευόμενον κατελίμπανον αὐτὸν περὶ μύρον μέλλει

[15, 675]   εἰς τὸν αὐτὸν ὑποστρέψαντες τόπον, γευσάμενοι τοῦ μίγματος προσηνῆ καὶ ἄλυπον

[15, 693]   προσφέρουσιν, ὥσπερ ἀναμιμνήσκοντες μόνον τῇ γεύσει τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ καὶ τὴν

[15, 683]   Ἴδης. ~(Νίκανδρος δ´ ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν καταλέγων καὶ αὐτὸς στεφανωτικὰ ἄνθη

[15, 681]   σιδηρῖτιν. Νίκανδρος δ´ ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν τὰ δὲ ἔπη ὀλίγον ὕστερον

[15, 671]   τὸν βίον τὰ βιβλία· πεφιλοσόφηκας γῇ τε κοὐρανῷ λαλῶν, οἷς οὐθέν

[15, 692]   πλοῖον. Τοῦτον δὲ τὴν ἀδελφὴν γήμαντα Καμήσην υἱὸν μὲν Αἴθηκα, θυγατέρα

[15, 698]   τις Κλεόνικος, ὃν ἀθάνατον λάχε γῆρας, οὔτε ποιητάων ἀδαήμων οὔτε θεάτρων,

[15, 683]   θρυαλλίς, οὐδὲ μὲν ἀνθεμίδων κενεὴ γηρύσεται ἀκμή, οὐδὲ βοάνθεμα κεῖνα τά

[15, 676]   (οὐ) συνιδεῖν οὐκ ἦν ὅπου γῆς ἦσαν, κατέφυγον ἅπαντες ἐπὶ τὸ

[15, 677]   καλεῖν Ἀντινόειον, ἀναπεμφθέντα ὑπὸ τῆς γῆς ὅτε τὸ αἷμα ἐδέξατο τοῦ

[15, 695]   ἐλέχθη καὶ τάδε· ηʹ Ἐκ γῆς χρὴ κατίδην πλόον, εἴ τις

[15, 699]   ἄλλαις τε παρῳδίαις καὶ τῇ Γιγαντομαχίᾳ. Γέγραφε δὲ καὶ κωμῳδίαν εἰς

[15, 667]   ἐστὶ πλάστιγξ οὗτος ὁ κρατῶν γίγνεται. {Β. Πῶς δ´ εἴσεταί τις

[15, 699]   Ἄνυσόν ποτ´ ἐξελθών, κρότος γὰρ γίγνεται, καὶ τὸν λυχνοῦχον ἔκφερ´ ἐνθεὶς

[15, 682]   τοῦ Παγγαίου φυτεύουσιν· ἐκεῖ γὰρ γίγνεται πολλά. Μικρὰ δὲ σφόδρα τὰ

[15, 686]   πολλοῦ μόρου καὶ πόνου ματαίου γίνεσθαι. Λακεδαιμόνιοί τε ἐξελαύνουσι τῆς Σπάρτης

[15, 699]   τι δή ποτε, (ὡς τάραχον γίνεσθαι οὐ τὸν τυχόντα τῶν ἐπὶ

[15, 701]   συλλαβῶν λεγομένων ἰὴ παιάν ἡρῷον γίνεται, βραχέων δὲ (λεχθεισῶν) ἰαμβεῖον· διὰ

[15, 688]   τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ´ ἀυτμή. Γίνεται δὲ μύρα κάλλιστα κατὰ τόπους,

[15, 689]   τῆς ἐν (δὲ) Ἑλλάδι οὐ γίνεται διὰ τὸ ἄοσμον. (Ἀπὸ δὲ

[15, 676]   κατὰ τὴν Αἴγυπτον. (Διάφορος δὲ γίνεται κατὰ τὴν ὀδμὴν ἡ ἐν

[15, 684]   Ἐκ τούτων τῶν ἐπῶν δῆλον γίνεται ὅτι ἕτερόν (ἐστιν τὸ χελιδόνιον

[15, 670]   οὐκ ἐπίμονος αὐτῶν ὁ στέφανος γίνεται· χαλεπὸν γὰρ ἐπὶ μεγάλῳ καὶ

[15, 687]   γὰρ τὰς ἐν τοῖς φόβοις γινομένας ἀγωνίας πάλλεσθαι τὴν καρδίαν ἐπιδηλότατα

[15, 691]   ἐμυρίζετ´ ἐξ ἀλαβάστου, πρᾶγμά τι γινόμενον ἀεί, κρονικόν, ἀλλὰ τέτταρας περιστερὰς

[15, 694]   τὸ μήθ´ ἅμα μήθ´ ἑξῆς γινόμενον (ἀλλ´ ὅπου ἔτυχεν εἶναι) σκόλιον

[15, 677]   ταύτῃ πόλει καλούμενον στέφανον ΑΝΤΙΝΟΕΙΟΝ γινόμενον ἐκ τοῦ αὐτόθι καλουμένου λωτοῦ.

[15, 701]   χωλίαμβον ἀναθετέον αὐτῷ. Βραχειῶν γὰρ γινομένων εἰ δύο τὰς ἁπασῶν τελευταίας

[15, 671]   πάλιν ὁμοίως κοινωνήσαντες ἐκ δεκαπέντε (γίνονται) πέμπτῳ δὲ ἐκ δώδεκα καὶ

[15, 670]   μάλιστα τοὺς ἐρῶντας καὶ καταδεδεμένους γίνονται, τὴν δὲ τοῦ στεφάνου ἀνάλυσιν

[15, 671]   δίδωσιν τοὺς ἡμίσεις καὶ ἑκατέρῳ γίνονται τριάκοντα· (καὶ τρίτῳ ἐπεισελθόντι συνδιαιρούμενοι

[15, 679]   πεπλήρωσαι οὐ μόνον τῶν τοῦ γλαύκου κρανίων ἀλλὰ καὶ τῆς ἀειζώου

[15, 677]   λευκὸν κρίνον ἠδ´ ὑάκινθον πορφυρέην γλαυκοῦ τε χελιδονίοιο πέτηλα καὶ ῥόδον

[15, 689]   νάρδος. Τὸ δὲ τήλινον καὶ γλυκύ ἐστι καὶ ἁπαλόν. Τὸ δὲ

[15, 690]   Κράτης ἐν Γείτοσιν λέγων οὕτως· Γλυκύτατον δ´ ὦζε βασιλείου μύρου. (Σαπφὼ

[15, 700]   τῶν θεῶν, τοιοῦτος οἷος ὁ γλυκύτατος ἥλιος; Ἀναξανδρίδης δὲ ἐν Ὕβρει·

[15, 681]   καλοῦσιν, ὥς φησι Νίκανδρος ἐν Γλώσσαις. Διοκλῆς δ´ ἐν τῷ περὶ

[15, 678]   στέφανον. Σέλευκος δ´ ἐν ταῖς Γλώσσαις ΕΛΛΩΤΙΔΑ καλεῖσθαί φησι τὸν ἐκ

[15, 679]   Νίκανδρός φησιν ὁ Κολοφώνιος ἐν Γλώσσαις· καὶ ἴσως ὁ ἀπὸ τοῦ

[15, 701]   Κοθόρνοις. Κλείταρχος δ´ ἐν ταῖς Γλώσσαις λοφνίδα φησὶ καλεῖν Ῥοδίους τὴν

[15, 678]   εἶδος. Θεόδωρος δ´ ἐν Ἀττικαῖς Γλώσσαις στεφάνων πλοκῆς γένος παρὰ Πλάτωνι

[15, 677]   ἐγκώμιον. Σιληνὸς δ´ ἐν ταῖς Γλώσσαις φησίν· Ἴσθμιον στέφανον. Φιλητᾶς δέ

[15, 678]   ὥς φησι Τιμαχίδας ἐν ταῖς Γλώσσαις. Φιλητᾶς δ´ οὕτως γράφει· Ἰάκχα,

[15, 677]   ἐν Διὶ Κακουμένῳ· Καίτοι φορεῖτε γλῶσσαν ἐν ὑποδήμασι, στεφανοῦσθ´ ὑπογλωττίσιν, ὅταν

[15, 677]   τι; Διὰ δὲ τὴν σὴν γλῶσσαν τῆς ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΟΣ μνησθήσομαι, ἧς Πλάτων

[15, 669]   ἀρχαῖον τηλεδαπόν τε φίλον εἰρεσίῃ γλώσσης ἀποπέμψομεν εἰς μέγαν αἶνον τοῦδ´

[15, 699]   Σιληνὸν μὲν γάρ τις τὸν γλωσσογράφον ἔφασκεν Ἀθηναίους λέγειν τὰς λαμπάδας

[15, 677]   ὅταν πίνητέ που· (κἂν καλλιερῆτε, γλῶτταν ἀγαθὴν πέμπετε. Θεόδωρος δ´ ἐν

[15, 666]   Κλείταρχος δ´ ἐν τῇ περὶ Γλωττῶν πραγματείᾳ λάταγα Θεσσαλοὺς καὶ Ῥοδίους

[15, 689]   τὰ σκέλη, φοινικίνῳ δὲ τὰς γνάθους καὶ τιτθία, (σισυμβρίνῳ δὲ τὸν

[15, 695]   φίλει, τῶν δειλῶν δ´ ἀπέχου, γνοὺς ὅτι δειλοῖς ὀλίγη χάρις. ιεʹ

[15, 694]   τὴν παραίνεσίν τέ τινα καὶ γνώμην ἔχειν δοκοῦσαν χρησίμην (τε) εἰς

[15, 666]   αἴρομαι. Ἀντιφάνης δ´ ἐν Ἀφροδίτης Γοναῖς· Τονδὶ λέγω, σὺ δ´ οὐ

[15, 696]   ἀθάνατον χρυσοῦ τε κρείσσω καὶ γονέων μαλακαυγήτοιό θ´ ὕπνου. Σεῦ δ´

[15, 689]   τὴν κόμην, ἑρπυλλίνῳ δὲ τὸ γόνυ καὶ τὸν αὐχένα Καὶ Κηφισόδωρος

[15, 696]   καλὸν λαισήιον, πρόβλημα χρωτός, πάντες γόνυ πεπτηῶτες ἐμὸν κυνέοντι, δεσπόταν καὶ

[15, 697]   τὸ ἰηπαιὰν ἐπίφθεγμα, ὥς φησιν Γόργων ἐν τῷ Περὶ τῶν ἐν

[15, 673]   τῇ νήσῳ συνηθεστέραν ὑπάρχειν. Ὁ γοῦν Ἀνακρέων φησίν· Μεγίστης ὁ φιλόφρων

[15, 687]   (ἔκ τινων ποτηρίων) ἑλκύσας, λόγῳ γοῦν ἀντελάβετο τῆς ἀρετῆς, ἐπιγραψάμενος τοῖς

[15, 689]   μελῶν ἡμῶν ἐστιν ἐπιτήδειον. Ἀντιφάνης γοῦν ἐν Θορικίοις ἢ Διορύττοντί φησιν·

[15, 699]   καὶ φαίνειν τοῖς ὁδοιποροῦσιν. Θεοδωρίδας γοῦν ὁ Συρακόσιος (ἐν Κενταύροις διθυράμβῳ

[15, 699]   οὗτοι ἑλάνας καλοῦσιν. Ἀμερίας δὲ γράβιον τὸν φανόν. Σέλευκος δὲ οὕτως

[15, 699]   διθυράμβῳ φησίν· Πίσσα δ´ ἀπὸ γραβίων ἔσταζεν, Ὅτι δὲ λυχνοῦχοι οἱ

[15, 671]   Φάσμα (Ἐπαρίστερ´ ἔμαθες, ὦ πόνηρε, γράμματα· ἀνέστροφέν σου τὸν βίον τὰ

[15, 666]   ἦσαν, οὐδὲν ἂν ἦν τῶν γραμματικῶν μωρότερον. Τίς γὰρ ἡμῶν οὐκ

[15, 672]   ὁ Δημόκριτος ἔφη· ~Ἀρίσταρχος ὁ γραμματικώτατος, ἑταῖρε, ἐξηγούμενος τὸ χωρίον (ἔφη

[15, 688]   κέχρηται λέγων· Οὐκ ἂν μύροισι γραῦς ἐοῦς´ ἠλείφετο. Καὶ ἀλλαχοῦ δ´

[15, 678]   ταῖς Γλώσσαις. Φιλητᾶς δ´ οὕτως γράφει· Ἰάκχα, ἐν τῇ Σικυωνίᾳ στεφάνωμα

[15, 698]   τὰς παρῳδίας γεγραφότων ἱστορῶν τάδε γράφει· Καὶ τὸν Βοιωτὸν δὲ καὶ

[15, 679]   Ἑλλάνικος ἐν τοῖς Αἰγυπτιακοῖς οὕτως γράφει· Πόλις ἐπιποταμίη, Τίνδιον ὄνομα αὐτῇ,

[15, 696]   ὁ εἰς Κρατερὸν τὸν Μακεδόνα γραφείς, ὃν ἐτεκτήνατο Ἀλεξῖνος ὁ διαλεκτικός,

[15, 696]   ὁ εἰς Λύσανδρον τὸν Σπαρτιάτην γραφεὶς ὄντως παιάν, ὅν φησι Δοῦρις

[15, 696]   καὶ τὸ ὑπὸ τοῦ πολυμαθεστάτου γραφὲν Ἀριστοτέλους εἰς Ἑρμείαν τὸν Ἀταρνέα

[15, 684]   ἐφελκόμεναι χροιῇσιν. (Ἐν ἐνίοις δὲ γράφεται ἐφελκόμεναι φιλοχροιαῖς. (Πᾶς δέ τις

[15, 696]   τῆς ἀσεβείας κατὰ τοῦ φιλοσόφου γραφὴν ἀπενεγκάμενος (Δημόφιλος εἰς αἰδωτε παρασκευασθεὶς

[15, 677]   γένος ἐν τοῖς περὶ Ἀλεξανδρείας γράφων οὕτως Ἐπεὶ δὲ Ἀλεξανδρείας ἐμνημόνευσα,

[15, 680]   τὰς ἀκάνθας ταύτας εἶναί φησιν γράφων οὕτως· Ἔχει δὲ ὁ κάτω

[15, 692]   Κερκυραῖος ἐν τῷ περὶ Λίθων γράφων οὕτως· Ἰανὸν δὲ λόγος ἔχει

[15, 688]   Ἡροφίλειος ἐν τῷ περὶ Μύρων γράφων οὕτως· Ἶρις μὲν ἐν Ἤλιδι

[15, 679]   ἐν τῷ ἕκτῳ τῶν Φυτικῶν γράφων ὧδε· (Τὰ δὲ θερινὰ μᾶλλον,

[15, 698]   τὸν Εὔβοιον τοὺς τὰς παρῳδίας γράψαντας λογίους ἂν φήσαιμι διὰ τὸ

[15, 679]   τόνδε φορήσεις στέφανον πολυποίκιλον ἀνθέων, γρυπότατον, χαριέστατον, ὦ Ζεῦ· τίς γὰρ

[15, 688]   ἐκθρώσκει, τρομέει δ´ ὕπο φαίδιμα γυῖα. Καὶ ὁ Σοφοκλῆς δὲ τὰς

[15, 683]   Ἀλφειῷ καὶ λύθρον ἑῶν ἐπλύνατο γυίων, (ἑσπέριος Νύμφαισιν Ἰαονίδεσσι νυχεύσων. Αὐτὰρ

[15, 687]   δ´ Ἀρετὴν ἐλαίῳ χριομένην καὶ γυμναζομένην. (Τούτοις ἀπαντήσας ὁ Μασσούριος ἔφη·

[15, 686]   ὄζουσιν. Ἐλαίου δὲ τοῦ ἐν γυμνασίοις ὀσμὴ καὶ παροῦσα ἡδίων ἢ

[15, 668]   ἑστάναι οἱ δυσέρωτες (ἡμεῖς προστίθεμεν γυμνασίῳ Βρομίου κώρυκον. Οἱ δὲ παρόντες

[15, 678]   ἑορτῇ ταύτῃ, (ὅτε καὶ τὰς Γυμνοπαιδιὰς ἐπιτελοῦσιν. Χοροὶ δ´ εἰσὶν τὸ

[15, 678]   τὸ δ´ ἐξ ἀρίστου ἀνδρῶν, γυμνῶν ὀρχουμένων καὶ ᾀδόντων Θαλητᾶ καὶ

[15, 678]   τὰ παντοδαπὰ στεφανώματα ἃ τὰς γυναῖκας φορεῖν οὕτως καλεῖσθαι. (ΥΠΟΘΥΜΙΣ δὲ

[15, 686]   γάρ τοι ἐσθὴς ἄλλη μὲν γυναικεία, ἄλλη δὲ ἀνδρεία (κάλλη) (οὕτω

[15, 686]   μύρῳ χρίεται. Αἵ γε μὴν γυναῖκες ἄλλως τε καὶ ἂν νύμφαι

[15, 668]   ἑξῆς λέγει ὁ Εὔβουλος· Εἶεν γυναῖκες· νῦν ὅπως τὴν νύχθ´ ὅλην

[15, 686]   (οὕτω καὶ ὀσμὴ ἄλλη μὲν γυναικί, ἄλλη δὲ ἀνδρὶ πρέπει. Καὶ

[15, 699]   λοιδορουμένου κουρέως τῷ κεραμεῖ τῆς γυναικὸς χάριν· Μήτε σὺ τόνδ´ ἀγαθός

[15, 694]   ἐλαφηβόλον τ´ ἀγροτέραν Ἄρτεμιν, ἃ γυναικῶν μέγ´ ἔχει κράτος. δʹ Ὦ

[15, 686]   καὶ παροῦσα ἡδίων ἢ μύρου γυναιξὶν (ἡδίων) καὶ ἀποῦσα ποθεινοτέρα. Καὶ

[15, 687]   ἔχειν τι τρυφερόν; Καίτοι Σαπφώ, γυνὴ μὲν πρὸς ἀλήθειαν οὖσα καὶ

[15, 695]   μέγα χρυσίον (καί με καλὴ γυνὴ φοροίη καθαρὸν θεμένη νόον. ιθʹ

Livre, pages
[15, 694]	εὖ δὲ τάνδ´ ἀμφέπετον πόλιν.	γʹ	(Ἐν Δήλῳ ποτ´ ἔτικτε τέκνα
[15, 687]	μόνον, ὥς φησιν Κλέαρχος ἐν	γʹ	περὶ Βίων, ἀλλὰ καὶ αἱ
[15, 679]	βουλόμεθα τουτωνί· σὺ δὲ τά	γ´	ἄλλα πώλει πάντα πλὴν τῶν
[15, 700]	Θεοφορήτῳ ὁ αὐτὸς Ἄλεξις· Οἶμαί	γ´	ἐπιτιμᾶν τῶν ἀπαντώντων τινὰς ἡμῖν,
[15, 671]	Ἀλέξιδος· Οὐδ´ ἐν Τριβαλλοῖς ταῦτά	γ´	ἐστὶν ἔννομα· οὗ φασι τὸν
[15, 688]	ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ ἔμπης ἐς	γαῖάν	τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ´ ἀυτμή.
[15, 682]	Ἀφροδίτη πλεξάμεναι στεφάνους εὐώδεας ἄνθεα	γαίης	ἂν κεφαλαῖσιν ἔθεντο θεαὶ λιπαροκρήδεμνοι,
[15, 679]	ὄψει καλὸν ἄνθος, ἄοσμον δέ.	Γαλήνη	δ´ ἡ Σμυρναία στρουθιον αὐτὸν
[15, 697]	παιδοφιλήσω· πολύ μοι κάλλιον ἢ	γαμεῖν·	(παῖς μὲν γὰρ παρεὼν κἠν
[15, 693]	τὴν τράπεζαν ἐκποδών. Ἱκανῶς κεχόρτασμαι	γάρ.	Ἀγαθοῦ Δαίμονος δέχομαι. Λαβοῦς´ ἀπένεγκε
[15, 670]	στεφανουμένων τινῶν δεσμός ἐστιν (οὐθένες	γὰρ	ἄλλοι τῶν δεδεμένων περὶ τὸ
[15, 667]	κοττάβους διὰ τούτων· Εὐρύμαχος, οὐ	γὰρ	ἄλλος, οὐδὲν ἧσσον ὕβριζ´ ὑβρισμοὺς
[15, 673]	νήσου δεσπότιν ἡμετέρης. Ἐν τούτοις	γὰρ	ἀμφιβόλως εἰρηκὼς ὁ Νικαίνετος πότερον
[15, 697]	κατέψευσται ὁ λόγος, φησίν· Οὐ	γὰρ	ἄν ποτε Ἑρμείᾳ θύειν ὡς
[15, 677]	κατὰ τὸν Εὐριπίδην· Ἐκ παντὸς	(γὰρ)	ἄν τις πράγματος δισσῶν λόγων
[15, 686]	ἄλλη δὲ ἀνδρὶ πρέπει. Καὶ	γὰρ	ἀνδρὸς μὲν δή που ἕνεκεν
[15, 696]	καλὸν λαισήιον, πρόβλημα χρωτός. ~Τούτῳ	γὰρ	ἀρῶ, τούτῳ θερίζω, (τούτῳ πατέω
[15, 693]	ἀσεβείας ὁ Σικελιώτης Διονύσιος. Τῷ	γὰρ	Ἀσκληπιῷ ἐν ταῖς Συρακούσαις ἀνακειμένης
[15, 697]	τᾶς θυρίδος οὐκ εἰσορῇς; Τοιούτων	γὰρ	ᾀσμάτων αὐτοῦ πᾶσα πλήρης ἡ
[15, 675]	θεὸς μορφὴν ἔπεσι στέφει. Τοὺς	γὰρ	αὖ τὴν ὄψιν ἀμόρφους, φησίν,
[15, 692]	δὲ αὐχμὸς πολιωτέρους ποιεῖ. Εἴτε	γὰρ	αὔανσις τριχὸς ἡ πολιὰ εἴτ´
[15, 679]	γρυπότατον, χαριέστατον, ὦ Ζεῦ· τίς	γὰρ	αὐτὸν ἔχουσα φιλήσει. (Κἀν τοῖς
[15, 689]	εἰς τὸ κάτω βιάζεται· λαμβάνει	γὰρ	αὑτοῦ καθύπερθεν τὸ ἧττον. Τοῦ
[15, 667]	οὐκ ἐναισίους ἐμοί. Ἦν μὲν	γὰρ	αὐτῷ κότταβος ἀεὶ τοὐμὸν κάρα,
[15, 699]	Δουλοδιδασκάλῳ· Ἄνυσόν ποτ´ ἐξελθών, κρότος	γὰρ	γίγνεται, καὶ τὸν λυχνοῦχον ἔκφερ´
[15, 682]	ἐκ τοῦ Παγγαίου φυτεύουσιν· ἐκεῖ	γὰρ	γίγνεται πολλά. Μικρὰ δὲ σφόδρα
[15, 701]	τὸν χωλίαμβον ἀναθετέον αὐτῷ. Βραχειῶν	γὰρ	γινομένων εἰ δύο τὰς ἁπασῶν
[15, 693]	γε καὐτὸς ἄρχομαι· (ἡ τἀγαθοῦ	γὰρ	Δαίμονος συνέσεισέ με ἄκρατος ἐκποθεῖσα
[15, 688]	δέ φησιν ὁ Ὁμηρικός· Αἰνῶς	γὰρ	Δαναῶν πέρι δείδια, οὐδέ μοι
[15, 667]	αὐτός´. {Α. Ἀλλὰ μάνθανε. Ἀγκυλοῦντα	γὰρ	δεῖ σφόδρα τὴν χεῖρα εὐρύθμως
[15, 686]	(ἡδίων) καὶ ἀποῦσα ποθεινοτέρα. Καὶ	γὰρ	δὴ μύρῳ μὲν ἀλειψάμενος δοῦλος
[15, 697]	τὸν παρῳδὸν Μάτρωνα· Οἳ μὲν	γὰρ	δὴ πάντες ὅσοι πάρος ἦσαν
[15, 671]	παρὰ σοῦ λάβω μισθόν. Οὐ	γὰρ	ἐγὼ τὰς ἐκ τῶν βιβλίων
[15, 678]	δεῖ τοὺς ἁδροὺς ἀκούειν. Σὺ	γὰρ	εἶ ὁ τὰ ἐν τοῖς
[15, 685]	ζητῶ τί τὸ τρίφυλλον. Καὶ	γὰρ	εἰς Δημαρέτην ἀναφέρεταί τι ποιημάτιον
[15, 685]	κλαδέων δισύναπτον. (Εὔβουλος Τιτθαῖς· Ὡς	γὰρ	εἰσῆλθε τὰ γερόντια τότ´ εἰς
[15, 682]	ἔλαβε τῇ φύσει πρόσφορον. (Ἐπειδὰν	γὰρ	ἐκ διαστήματος αὐτομάτως κράδαι συμπέσωσι,
[15, 682]	καὶ ἑκατοντάφυλλα περὶ Φιλίππους. Λαμβάνοντες	γὰρ	ἐκ τοῦ Παγγαίου φυτεύουσιν· ἐκεῖ
[15, 670]	καὶ τοῦτο σημειοῦνταί τινες; ~(Ὁ	γὰρ	ἐκ τοῦ στεφάνου κόσμος οὐδὲν
[15, 682]	σφόδρα τὰ ἐντὸς φύλλα· ἡ	γὰρ	ἔκφυσις αὐτῶν οὕτως ἐστὶν ὥστ´
[15, 691]	τῷ Εἰσοικιζομένῳ Ἀλέξιδος ταυτί· Οὐ	γὰρ	ἐμυρίζετ´ ἐξ ἀλαβάστου, πρᾶγμά τι
[15, 692]	καὶ αὐτῶν μνησθήσομαι. Ἀντιφάνης μὲν	γὰρ	ἐν Ἀγροικίσιν ἔφη· Ἁρμόδιος ἐπεκαλεῖτο,
[15, 690]	ἐστι μύρον ἡ βάκκαρις. Αἰσχύλος	γὰρ	ἐν Ἀμυμώνῃ ἀντιδιαστέλλων φησίν· Κἄγωγε
[15, 669]	οἱ στέφανοι, ὅτι ἐρῶσιν; Τοῦτο	γὰρ	ἐν παισὶ τὰ Καλλιμάχου ἀναγινώσκων
[15, 671]	ποιητῇ λύγῳ τινὲς στεφανοῦνται; Φησὶν	γὰρ	ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν Μελῶν·
[15, 670]	αὐτῶν ὁ στέφανος γίνεται· χαλεπὸν	γὰρ	ἐπὶ μεγάλῳ καὶ θείῳ στεφάνῳ
[15, 667]	μὲν καὶ ὁ Ἀντιφάνης· ᾠὰ	γάρ	ἐστι καὶ πεμμάτια καὶ τραγήματα.
[15, 700]	ὅτι τηνικαῦτα μεθύων περιπατῶ. Ποῖος	γάρ	ἐστιν φανός, ὦ πρὸς τῶν
[15, 688]	εἶ μόνον τοῦ σώματος· ὀρχῇ	γὰρ	εὐθύς, ἄν μ´ ἴδῃς δεδοικότα.
[15, 697]	ἐστί. Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς Οἴει	γάρ,	ἔφη, κάθαρμα, θυμοῦσθαί με ἐφ´
[15, 692]	πιλία θᾶττον ποιεῖ πολιούς· ἐκπίνεται	γὰρ	ἡ οἰκεία τῆς τριχὸς ὑγρότης.
[15, 688]	ἂν καὶ γέρων ἠράσσατο. Μύρρα	γὰρ	ἡ σμύρνα παρ´ Αἰολεῦσιν, ἐπειδὴ
[15, 694]	πᾶσιν ἀναγκαῖα τέλος λάβοι· ἐνταῦθα	γὰρ	ἤδη τῶν σοφῶν ἕκαστον ᾠδήν
[15, 666]	ἦν τῶν γραμματικῶν μωρότερον. Τίς	γὰρ	ἡμῶν οὐκ οἶδεν ὅτι οὐκ
[15, 700]	ἡ ´ργασία; {Β. Τυρρηνική. Ποικίλαι	γὰρ	ἦσαν αἱ παρὰ τοῖς Τυρρηνοῖς
[15, 680]	τῆς Αἰγύπτου τότε βασιλεύοντι. Τοῦτον	γὰρ	ἡσθέντα τῷ κάλλει τοῦ στεφάνου
[15, 674]	ἀστεφανώτοισι δ´ ἀπυστρέφονται. Ὡς εὐανθέστερον	γὰρ	καὶ κεχαρισμένον μᾶλλον τοῖς θεοῖς
[15, 674]	συνδέσεως ἕνεκα τῶν κροτάφων. Καὶ	γὰρ	καὶ Λακεδαιμόνιοι καλάμῳ στεφανοῦνται ἐν
[15, 684]	ἐργοπόνοις στεφάνους ἔπι πορσαίνουσιν. Ἦ	γὰρ	καὶ λεπταὶ πτερίδες καὶ παιδὸς
[15, 665]	τῶν ἀεὶ καινῶς προσευρισκομένων. Καὶ	γὰρ	καὶ (περὶ τάξεως τῶν περιφορῶν
[15, 671]	λύγου στέφανος ἄτοπος· πρὸς δεσμοὺς	γὰρ	καὶ πλέγματα ἡ λύγος ἐπιτήδειος.
[15, 669]	παροῦσαν ζήτησιν ἐπιτήδεια ὄντα. Ὁρῶ	γὰρ	καὶ τοὺς παῖδας ἤδη φέροντας
[15, 680]	τὸ τοῦ βολβοῦ κώδυον. Συμπλέκουσι	γὰρ	καὶ τοῦτ´ ἔνιοι εἰς τοὺς
[15, 690]	(Ὡς καὶ τὸ ΜΕΓΑΛΛΕΙΟΝ· ὠνομάσθη	γὰρ	καὶ τοῦτο ἀπὸ Μεγάλλου τοῦ
[15, 666]	καλέει κρείων σε Χαρωνεύς. Οὐ	γὰρ	κακῶς τινι τῶν ἑταίρων ἡμῶν
[15, 670]	δ´ ἐστὶν ὁ ἔρως· οὐδένες	γὰρ	μᾶλλον τῶν ἐν τῷ ἐρᾶν
[15, 686]	Καλλία, τελέως ἡμᾶς ἑστιᾷς· οὐ	γὰρ	μόνον δεῖπνον ἄμεμπτον παρέθηκας, ἀλλὰ
[15, 682]	πεποιηκὼς (Ἡγησίας ἢ Στασῖνος· Δημοδάμας	γὰρ	ὁ Ἁλικαρνασσεὺς ἢ Μιλήσιος ἐν
[15, 679]	ΦΙΛΥΡΙΝΟΣ. Ξέναρχος Στρατιώτῃ· Φιλύρας εἶχε	γὰρ	ὁ παῖς ἀφύλλου στέφανον ἀμφικείμενον.
[15, 692]	ἀλλότριον ἡμῶν τοῦ συμποσίου. Φησὶ	γὰρ	ὁ φιλόσοφος· Ἐν Συρίᾳ ἐν
[15, 692]	καὶ μάλιστα τὴν κεφαλήν. ~Φησὶν	γὰρ	ὁ Φιλωνίδης ἐν τῷ περὶ
[15, 702]	χωρὶς οὔτις εὐδαίμων ἔφυ. Σώπατρος	γὰρ	ὁ φλυακογράφος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
[15, 670]	ἐρᾶν φασι τοὺς τοιούτους· καταδέδενται	γὰρ	οἱ ἐρῶντες. Εἰ μὴ ἄρα
[15, 671]	δύνασθαι τὴν ἰσότητα πληροῦν. Οἶδα	γὰρ	ὅτι κατ´ ἀρχὰς ἐλέγομεν μὴ
[15, 691]	μύρον, παιδίον. {Β. Ἡδύ· πῶς	γὰρ	οὔ; Νάρδινον. Τὸ δὲ χρίσασθαι
[15, 676]	τι παρ´ ἐκεῖνα λέγε. Δεῖξαι	γὰρ	οὐκ ἔχεις ὅτι διαλελυμένως τις
[15, 700]	Νικόστρατος ἐν Πατριώταις· Ὁ κάπηλος	γὰρ	οὑκ τῶν γειτόνων ἄν τ´
[15, 686]	τὸν Φλιάσιον δὲ Ἀριστίαν· καὶ	γὰρ	οὗτος ἐν ταῖς ἐπιγραφομέναις Κηρσὶν
[15, 698]	Ἱππώνακτα φατέον τὸν ἰαμβοποιόν. Λέγει	γὰρ	οὗτος ἐν τοῖς ἑξαμέτροις· (Μοῦσά
[15, 698]	Θάσιος, ὃν ἐκάλουν Φακῆν. Λέγει	γὰρ	οὕτως· (Ἐς δὲ Θάσον μ´
[15, 671]	Ναυκρατίτης στέφανος, ὦ Οὐλπιανέ. Φησὶν	γὰρ	οὕτως ὁ μελιχρὸς ποιητής· Στεφάνους
[15, 676]	εἶπεν, Οὐλπιανέ, στεφάνων ὀνόματα. Οἱ	γὰρ	παῖδες κατὰ τὸν Χαιρήμονος Κένταυρον·
[15, 668]	ἐν Ἀγκυλίωνι λέγων οὑτωσί· Καὶ	γὰρ	πάλαι πέττει τὰ νικητήρια. Εἶθ´
[15, 683]	ὄφρα κνώπεσσι φυλάξῃ· φυλλάσιν ἦ	γὰρ	πάντα διοιγομέναισιν ἐφίζει ἑρπετά, ~τὴν
[15, 676]	στέφανον καὶ ἴων στέφανον· τὸ	γὰρ	παρὰ Κρατίνῳ κατὰ παιδιὰν εἴρηται·
[15, 697]	κάλλιον ἢ γαμεῖν· (παῖς μὲν	γὰρ	παρεὼν κἠν πολέμῳ μᾶλλον ἐπωφελεῖ.
[15, 674]	ἀνήτοιο συνερραις ἁπαλαῖσι χερσίν. Εὐανθέα	γὰρ	πέλεται καὶ Χάριτες μάκαιρα μᾶλλον
[15, 682]	πολλαί εἰσι διαφοραί. Τὰ μὲν	γὰρ	πλεῖστα αὐτῶν (εἰσὶν) πεντάφυλλα, τὰ
[15, 671]	ἐπιμελὲς τῶν σῶν λόγων. Πόθεν	γάρ	σοι καὶ ὁ τῶν συρβηνέων
[15, 669]	Σὺ δέ, ὦ Θεόδωρε (τοῦτο	γάρ	σου τὸ κύριον ὄνομα) Δέχου
[15, 694]	τρόπον ὅτι σκολιὸς ἦν λέγουσιν	γὰρ	τὰ ἐν ταῖς ἀνειμέναις εἶναι
[15, 679]	τῷ περὶ Ψυχῆς) Τοὺς μὲν	γὰρ	τὰς γαστριμαργίας τε καὶ ὕβρεις
[15, 687]	τῆς ψυχῆς ἐνταῦθα κεῖσθαι· κατὰ	γὰρ	τὰς ἐν τοῖς φόβοις γινομένας
[15, 697]	τοῦ γάστρωνος παρόντος Οὐλπιανοῦ. Οὗτος	γὰρ	τὰς καπυρωτέρας ᾠδὰς ἀσπάζεται μᾶλλον
[15, 692]	λιπαίνειν ἐντεῦθεν γενέσθαι· τοῖς αὐχμῶσι	γὰρ	τὰς κεφαλὰς εἰς τὸ μετέωρον
[15, 684]	τὸ χελιδόνιον τῆς ἀνεμώνης· τινὲς	γὰρ	ταὐτὸ εἶναί φασι. Θεόφραστος δέ
[15, 686]	χρηστὴν ἡμμένην χρηστῷ πυρί. Οὕτω	γὰρ	τὴν τῶν λόγων ἔξοδον ὥσπερ
[15, 671]	καὶ τρύγα πίνει μελιηδέα. Ὁ	γὰρ	τῆς λύγου στέφανος ἄτοπος· πρὸς
[15, 701]	παιάν ἵη παιών. Ἐκ ταύτης	γὰρ	τῆς πίστεως τὸ τρίμετρον καλούμενον
[15, 702]	μοι πρόφρων σύνοικος εἴης· εἰ	γάρ	τις ἢ πλούτου χάρις ἢ
[15, 675]	φύσεως ἐπὶ τοῦτο ὁδηγούσης. Ἀλγήσας	γάρ	τις κεφαλήν, ὥς φησιν Ἀνδρέας,
[15, 699]	παρὰ πάντων λεγομένων. Σιληνὸν μὲν	γάρ	τις τὸν γλωσσογράφον ἔφασκεν Ἀθηναίους
[15, 697]	ἐστιν, ὃν ᾄδουσιν Ῥόδιοι· ~(ἔχει	γὰρ	τὸ ἰηπαιὰν ἐπίφθεγμα, ὥς φησιν
[15, 694]	ὁρᾷς, ἐμαίνετο· μετὰ τὴν ὑγίειαν	γὰρ	τὸ πλουτεῖν διαφέρει· καλὸς δὲ
[15, 686]	Μηδαμῶς, ἔφη ὁ Σωκράτης· ὥσπερ	γάρ	τοι ἐσθὴς ἄλλη μὲν γυναικεία,
[15, 676]	δεόμενοι. Ἡ δὲ θεὸς (προσφιλὴς	γὰρ	τοῖς Ναυκρατίταις ἦν) αἰφνίδιον ἐποίησε
[15, 678]	οὖν οὗτος ὁ κυλιστός; Οἶδα	γὰρ	τὸν Θυατειρηνὸν Νίκανδρον ἐν τοῖς
[15, 669]	ἐρέτας ἐπὶ σέλματα πέμπει. Κατὰ	γὰρ	τὸν νεώτερον Κρατῖνον, ὃς ἐν
[15, 702]	ἀλλὰ τῶν δειπνοσοφιστῶν σπουδάσματα. Κατὰ	γὰρ	τὸν Χαλκοῦν Διονύσιον· Τί κάλλιον
[15, 675]	τὰ πένθη τοὐναντίον παρασκευάζομεν. Ὁμοπαθείᾳ	γὰρ	τοῦ κεκμηκότος κολοβοῦμεν ἡμᾶς αὐτοὺς
[15, 674]	Περὶ τοῦ λυγίνου στεφάνου. ~Μόνον	γὰρ	τοῦτ´ ἴδιον εἴρηκεν ὅτι Φύλαρχος
[15, 684]	καλούμενον καὶ τὸ χελιδόνιον· καὶ	γὰρ	τοῦτο ἅμα τῇ χελιδόνι ἀνθεῖ.
[15, 689]	καὶ λευκόινον καὶ σούσινον (καὶ	γὰρ	τοῦτο ἐκ τῶν κρίνων) ἔτι
[15, 686]	μέν τι καὶ προσδέονται· αὐταὶ	γὰρ	τούτου ὄζουσιν. Ἐλαίου δὲ τοῦ
[15, 673]	καλὸν ἡμῶν Ἄδραστον ἐγένετο. Ἐκδόντος	γὰρ	τούτου πέντε μὲν βιβλία Περὶ
[15, 682]	φυλακὴν ἀπ´ αὐτῶν κατασκευάζουσιν. Ἀφαιροῦντες	γὰρ	τῶν ῥάβδων τὰς λεπτοτάτας καὶ
[15, 685]	Νικόστρατός φησιν ἐν Τοκιστῇ. Αἰγύπτιον	γὰρ	ὑποστησάμενος τὸν τοκιστήν φησιν· Καταλαμβάνομεν
[15, 672]	ἀναγραφή, εὗρον τὸ ζητούμενον. Ἀδμήτην	γάρ	φησιν τὴν Εὐρυσθέως ἐξ Ἄργους
[15, 696]	Ἑρμείαν δι´ ὧν εἴρηκεν Σᾶς	γὰρ	φιλίου μορφᾶς Ἀταρνέος ἔντροφος ἠελίου
[15, 677]	ῥόδον εἰαρινοῖσιν ἀνοιγόμενον ζεφύροισιν· οὔπω	γὰρ	φύεν ἄνθος ἐπώνυμον Ἀντινόοιο. ~(ΠΥΛΕΩΝ.
[15, 683]	ποθέσασαι ἐνὶ κλήροισιν ὄρεξαν. Ἤνυσε	γὰρ	χλούνηνδε μετεσσύμενος σκυλάκεσσιν, Ἀλφειῷ καὶ
[15, 683]	δέ τε χάρμ´ Ἀφροδίτης· ἤρισε	γὰρ	χροιῇ. Τὸ δέ που ἐπὶ
[15, 697]	τοὺς κολάβρους καλουμένους συντιθέντων· εἴρηται	γάρ,	ὦ καλὲ Οὐλπιανέ, τοὔνομα. Καὶ
[15, 666]	τοῦ σκέλους κάτωθέ μου; (Ἄνω	γὰρ	ὥσπερ κοττάβειον αἴρομαι. Ἀντιφάνης δ´
[15, 699]	ἔλαθ´ ἑαυτόν, ὑπὸ μάλης τῇ	γαστρὶ	μᾶλλον τοῦ δέοντος προσαγαγών. Εὐμήδης
[15, 685]	ὁ καιρός, Χαιρεφῶν. Σὺ δὲ	γαστρίζου,	Κύνουλκε· καὶ μετὰ ταῦτα ἡμῖν
[15, 679]	Ψυχῆς) Τοὺς μὲν γὰρ τὰς	γαστριμαργίας	τε καὶ ὕβρεις (καὶ φιλοποσίας
[15, 679]	φοροῦντα κἀντίπαιδα καὶ γένει μέγαν	γαστρὸς	καλεῖσθαι παῖδα, τοῦ πατρὸς παρόν.
[15, 697]	σπουδῆς ἀξίων λέγειν τι τοῦ	γάστρωνος	παρόντος Οὐλπιανοῦ. Οὗτος γὰρ τὰς
[15, 699]	οὕτως ἐξηγεῖται ταύτην τὴν λέξιν·	Γγράβιόν	ἐστιν τὸ πρίνινον ἢ δρύινον
[15, 693]	τοῦ δὲ Σωτῆρος Διὸς τάχιστά	γε	ἀπώλεσε ναύτην καὶ κατεπόντωσέν μ´,
[15, 694]	μὲν ᾖδον, οὐ μὴν ἀλλά	γε	κατά τινα περίοδον ἐξ ὑποδοχῆς,
[15, 693]	Διδύμοις· Ὡς ὑπό τι νυστάζειν	γε	καὐτὸς ἄρχομαι· (ἡ τἀγαθοῦ γὰρ
[15, 683]	ὡραῖα φυτεύοις, ἄνθε´ Ἰαονίηθε· γένη	γε	μὲν ἰάσι δισσά, ὠχρόν τε
[15, 686]	ἀνδρῶν οὐδεὶς μύρῳ χρίεται. Αἵ	γε	μὴν γυναῖκες ἄλλως τε καὶ
[15, 685]	Καὶ Κρατῖνος ἐν Μαλθακοῖς· Παντοίοις	γε	μὴν κεφαλὴν ἀνθέμοις ἐρέπτομαι, (λειρίοις
[15, 693]	ἀρχαίας κωμῳδίας ποιηταί. Ἀλλ´ ὅ	γε	Νικόστρατος οὕτως φησίν· Ἄλλ´ ἐγχέασα
[15, 671]	ἐλέγομεν μὴ συνδειπνεῖν τῶν πέντε	γε	πλείους· ὅτι δ´ ἡμεῖς ψαμμακόσιοι
[15, 697]	καλὲ Οὐλπιανέ, τοὔνομα. Καὶ ὅ	γε	Σκήψιος Δημήτριος ἐν τῷ δεκάτῳ
[15, 688]	διὰ σμύρνης ἐσκευάζετο καὶ ἥ	γε	στακτὴ καλουμένη διὰ μόνης ταύτης.
[15, 674]	Σφιγγὶ εἰπών· (Τῷ δὲ ξένῳ	γε	στέφανον, ἀρχαῖον στέφος, δεσμῶν ἄριστος
[15, 693]	Καταψευδομένῳ· ~Ἀλλ´ ἔγχεον (αὐτῷ Διός	γε	τήνδε Σωτῆρος, θεῶν θνητοῖς ἁπάντων
[15, 665]	{Β. Σχεδὸν ἅπαντες. {Α. Εὖ	γε·	τί οὐ τρέχων σὺ τὰς
[15, 696]	καὶ οὗτος ἐν Δελφοῖς, λυρίζοντός	γέ	τινος παιδός. Καὶ ὁ εἰς
[15, 689]	ἀλλ´ οὐχ οἱ τόποι. ~(Ἔφεσός	γέ	τοι πρότερον, φησί, τοῖς μύροις
[15, 699]	λυχνοῦχον, ἐπιφέρει· Ἐεγὼ δὲ δεξιᾷ	γε	τόνδ´ ἔχω τινά, σιδηρότευκτον ἐναλίων
[15, 685]	δέ σε ὁρῶ ἔξοινον ἤδη	γεγενημένον	οὕτως δ´ εἴρηκε τὸν μεθύσην
[15, 671]	ἐπεὶ περὶ στεφάνων ζητήσεις ἤδη	γεγόνασιν,	(εἰπὲ ἡμῖν τίς ἐστιν ὁ
[15, 698]	Κύνουλκος· Πολλοί τινες παρῳδιῶν ποιηταὶ	γεγόνασιν,	ὦ ἑταῖρε· ἐνδοξότατος δ´ ἦν
[15, 665]	ἐπιτιθεὶς εἶπε (Σπονδὴ μὲν ἤδη	γέγονε	καὶ πίνοντές εἰσι πόρρω· καὶ
[15, 679]	δαίμων ἐμφορηθεὶς ἀθάνατος πάλιν ητις	γέγονε,	λέγε ἡμῖν περὶ τοῦ προκειμένου,
[15, 692]	Ἰανὸν δὲ λόγος ἔχει διπρόσωπον	γεγονέναι,	τὸ μὲν ὀπίσω τὸ δ´
[15, 689]	(ἐκπονήσαντος τὸ παρ´ οὐδενί πω	γεγονὸς	ἐσκευάζετο λιβανώτινον μύρον. Μύρον δὲ
[15, 675]	Περὶ Ἀφροδίτης, ἐν ᾧ ταυτὶ	γέγραπται·	Κατὰ δὲ τὴν τρίτην πρὸς
[15, 699]	τε παρῳδίαις καὶ τῇ Γιγαντομαχίᾳ.	Γέγραφε	δὲ καὶ κωμῳδίαν εἰς τὸν
[15, 696]	παιανικὸν ἰδίωμα, σαφῶς ὁμολογοῦντος τοῦ	γεγραφότος	τετελευτηκέναι τὸν Ἑρμείαν δι´ ὧν
[15, 698]	Τίμαιον περὶ τῶν τὰς παρῳδίας	γεγραφότων	ἱστορῶν τάδε γράφει· Καὶ τὸν
[15, 700]	Ὁ κάπηλος γὰρ οὑκ τῶν	γειτόνων	ἄν τ´ οἶνον ἄν τε
[15, 690]	δὲ μύρου μνημονεύει Κράτης ἐν	Γείτοσιν	λέγων οὕτως· Γλυκύτατον δ´ ὦζε
[15, 676]	εἴρηται· ναρκισσίνους ὀλίσβους. Καὶ ὃς	γελάσας	~Πρῶτον ἐν τοῖς Ἕλλησι στέφανος
[15, 694]	κλεεννᾶς, ὀρχηστὰ Βρομίαις ὀπαδὲ Νύμφαις,	γελάσειας,	ὦ Πάν, ἐπ´ ἐμαῖς εὔφροσι
[15, 676]	παρηγορικὸν πρὸς τῷ καὶ ἐμψύχειν.	Γελοῖοι	οὖν εἰσιν καὶ οἱ λέγοντες
[15, 666]	πέντε νικητήριον. {Β. Περὶ τοῦ;	Γελοῖον.	Κοτταβιεῖτε τίνα τρόπον; {Α. Ἐγὼ
[15, 685]	μὲν ἀμάρακον, προσκυνῶν δὲ σέλινα,	γελῶν	δ´ ἱπποσέλινα καὶ κοσμοσάνδαλα βαίνων,
[15, 680]	ἀνθέων πλεξάμενος τῇ ὥρᾳ περικαλλεστάτων	γενέθλια	ἐπιτελοῦντι Πατάρμιδι τῷ τῆς Αἰγύπτου
[15, 696]	φανερὸν ὑμῖν ποιήσω· Ἀρετὰ πολύμοχθε	γένει	βροτείῳ, θήραμα κάλλιστον βίῳ, σᾶς
[15, 679]	χρὴ διηλιφὲς φοροῦντα κἀντίπαιδα καὶ	γένει	μέγαν γαστρὸς καλεῖσθαι παῖδα, τοῦ
[15, 679]	φησίν, οὖσί σοι παραπλησίοις· ~(Οὔτοι	γένειον	ὧδε χρὴ διηλιφὲς φοροῦντα κἀντίπαιδα
[15, 701]	εἰς Δελφοὺς Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμιν	γενέσθαι	περὶ τὸ τοῦ κληθέντος Πύθωνος
[15, 697]	προσαγορευθέντι Μεγάλῳ πλεῖστον ἰσχύσαντος υἱὸν	γενέσθαι	Σέλευκον τὸν τῶν ἱλαρῶν ᾀσμάτων
[15, 694]	θνητῷ, δεύτερον δὲ καλὸν φυὰν	γενέσθαι,	τὸ τρίτον δὲ πλουτεῖν ἀδόλως,
[15, 692]	ἐν τοῖς πότοις λιπαίνειν ἐντεῦθεν	γενέσθαι·	τοῖς αὐχμῶσι γὰρ τὰς κεφαλὰς
[15, 683]	ὡς ὡραῖα φυτεύοις, ἄνθε´ Ἰαονίηθε·	γένη	γε μὲν ἰάσι δισσά, ὠχρόν
[15, 679]	διευλαβουμένους εἰς τὰ τῶν ὄνων	γένη	καὶ τῶν τοιούτων θηρίων εἰκὸς
[15, 682]	οὗ τάδε φησίν· καὶ μυρσίνης	γένη	ποικίλα μῖλάξ τε καὶ τὸ
[15, 673]	θεόν. ~(Καταλῦσαι δὲ καὶ τἄλλα	γένη	τῶν στεφάνων ἐπέταξε χωρὶς τῆς
[15, 692]	λιπαίνειν, ὡς ἐλάσσονος τῆς βίας	γενησομένης,	εἰ ταύτην προτέγξαιεν. (Προστιθεὶς δ´
[15, 695]	Ἐπεὶ δέ κ´ ἐν πόντῳ	γένηται,	τῷ παρεόντι τρέχειν ἀνάγκη. θʹ
[15, 692]	μὲν Αἴθηκα, θυγατέρα δὲ Ὀλιστήνην	γεννῆσαι.	Καὶ αὐτὸν ὡς μειζόνων ὀρεγόμενον
[15, 675]	ὄντα καὶ κατὰ πάντα τόπον	γεννώμενον,	ἔχοντα καὶ πρόσοψιν οὐκ ἀτερπῆ,
[15, 695]	Ἀχιλλέα. ιζʹ Εἴθε λύρα καλὴ	γενοίμην	ἐλεφαντίνη, καί με καλοὶ παῖδες
[15, 695]	χορόν. ιηʹ Εἴθ´ ἄπυρον καλὸν	γενοίμην	μέγα χρυσίον (καί με καλὴ
[15, 672]	τοὺς Ἀργείους ὡς, εἰ τοῦτο	γένοιτο,	πάντως τι κακὸν πρὸς τῶν
[15, 675]	ὀλίγον οἶνον ὑπολελειμμένον, ἐπλήρωσεν ὕδατος.	Γενομένης	δ´ αἰθρίας εἰς τὸν αὐτὸν
[15, 672]	τὸ βρέτας ἠφανίσθη καὶ ζητήσεως	γενομένης	εὑρεῖν μὲν αὐτὸ τοὺς ζητοῦντας
[15, 678]	αὐτοὺς ὑπόμνημα τῆς ἐν Θυρέᾳ	γενομένης	νίκης τοὺς προστάτας τῶν ἀγομένων
[15, 691]	εἰσηγηταὶ τῷ τῶν ἀνθρώπων βίῳ	γενόμενοι,	παρ´ οἷς ἀνυπερβλήτου τιμῆς, ὡς
[15, 701]	ὃ τῆς τότε πράξεως μίμημα	γενόμενον	ἀνάκειται παρὰ τὴν πλάτανον ἐν
[15, 698]	δ´ ἦν Εὔβοιος ὁ Πάριος,	γενόμενος	τοῖς χρόνοις κατὰ Φίλιππον. Οὗτός
[15, 701]	ὑπεξῆλθεν τοῦ συμποσίου ὑπνηλὸς κάρτα	γενόμενος.	Τῶν δὲ πολλῶν τὸ ἰὴ
[15, 676]	σωτηρίαν (διὰ τὴν πολλὴν ναυτίαν	γενομένου	τε ἐμέτου πολλοῦ) καὶ ἡλίου
[15, 697]	ὑπὸ Ἑρμίππου τοῦ Κυζικηνοῦ, ἐφαμίλλων	γενομένων	τῶν παιᾶνας ποιησάντων καὶ τοῦ
[15, 691]	Αεὶ φιλόμυρον πᾶν τὸ Σάρδεων	γένος,	ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ Ἀθηναῖοι
[15, 674]	ὁ περιπατητικός, Κεῖος δὲ τὸ	γένος,	ἐν βʹ Ἐρωτικῶν Ὁμοίων φασὶν
[15, 677]	Καλλίξεινος ὁ Ῥόδιος καὶ αὐτὸς	γένος	ἐν τοῖς περὶ Ἀλεξανδρείας γράφων
[15, 678]	ἐν Ἀττικαῖς Γλώσσαις στεφάνων πλοκῆς	γένος	παρὰ Πλάτωνι ἐν Διὶ Κακουμένῳ.
[15, 677]	τοῖς περὶ Ὀνομάτων, πλοκῆς στεφάνων	γένος	τι τὴν ὑπογλωττίδα ἀποδίδωσιν. Λαβὲ
[15, 680]	λείριον καὶ τῶν ἀγρίων ἀνεμώνης	γένος	τὸ καλούμενον ὄρειον καὶ τὸ
[15, 691]	μόνον δὲ τὸ τῶν Σαρδιανῶν	γένος	φιλόμυρον ἦν, ὡς Ἄλεξίς φησιν
[15, 698]	ἐπιγεγονότας. Εὑρετὴν μὲν οὖν τοῦ	γένους	Ἱππώνακτα φατέον τὸν ἰαμβοποιόν. Λέγει
[15, 694]	ἀνειμέναις εἶναι σκολιά ἀλλὰ τριῶν	γενῶν	ὄντων, ὥς φησιν Ἀρτέμων ὁ
[15, 684]	τε στήλαισιν ἐπιφθίνοντα καμόντων καὶ	γεραὸν	πώγωνα καὶ ἐντραπέας κυκλαμίνους σαύρην
[15, 696]	ξενίου σέβας αὔξουσαι φιλίας τε	γέρας	βεβαίας. Ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα
[15, 698]	ἔπος εἶπον· μνέα μ´ ἀνέπεισε	γέροντα	καὶ οὐκ ἐθέλοντ´ ἀναβῆναι καὶ
[15, 685]	Τιτθαῖς· Ὡς γὰρ εἰσῆλθε τὰ	γερόντια	τότ´ εἰς δόμους, εὐθὺς ἀνεκλίνετο·
[15, 666]	δ´ ἔβαλλον Βακχίου τοξεύμασιν κάρα	γέροντος·	τὸν βαλόντα δὲ στέφειν ἐγὼ
[15, 688]	καὶ στῆθος, ὡς ἂν καὶ	γέρων	ἠράσσατο. Μύρρα γὰρ ἡ σμύρνα
[15, 693]	σιτία πᾶσιν ἀκράτου μὲν ὅσον	γεῦμα	καὶ δεῖγμα τῆς δυνάμεως τοῦ
[15, 690]	ἐν Ἀντείᾳ) Πρὸς τῷ μυροπώλῃ	γευόμενον	κατελίμπανον αὐτὸν περὶ μύρον μέλλει
[15, 675]	εἰς τὸν αὐτὸν ὑποστρέψαντες τόπον,	γευσάμενοι	τοῦ μίγματος προσηνῆ καὶ ἄλυπον
[15, 693]	προσφέρουσιν, ὥσπερ ἀναμιμνήσκοντες μόνον τῇ	γεύσει	τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ καὶ τὴν
[15, 683]	Ἴδης. ~(Νίκανδρος δ´ ἐν δευτέρῳ	Γεωργικῶν	καταλέγων καὶ αὐτὸς στεφανωτικὰ ἄνθη
[15, 681]	σιδηρῖτιν. Νίκανδρος δ´ ἐν δευτέρῳ	Γεωργικῶν	τὰ δὲ ἔπη ὀλίγον ὕστερον
[15, 671]	τὸν βίον τὰ βιβλία· πεφιλοσόφηκας	γῇ	τε κοὐρανῷ λαλῶν, οἷς οὐθέν
[15, 692]	πλοῖον. Τοῦτον δὲ τὴν ἀδελφὴν	γήμαντα	Καμήσην υἱὸν μὲν Αἴθηκα, θυγατέρα
[15, 698]	τις Κλεόνικος, ὃν ἀθάνατον λάχε	γῆρας,	οὔτε ποιητάων ἀδαήμων οὔτε θεάτρων,
[15, 683]	θρυαλλίς, οὐδὲ μὲν ἀνθεμίδων κενεὴ	γηρύσεται	ἀκμή, οὐδὲ βοάνθεμα κεῖνα τά
[15, 676]	(οὐ) συνιδεῖν οὐκ ἦν ὅπου	γῆς	ἦσαν, κατέφυγον ἅπαντες ἐπὶ τὸ
[15, 677]	καλεῖν Ἀντινόειον, ἀναπεμφθέντα ὑπὸ τῆς	γῆς	ὅτε τὸ αἷμα ἐδέξατο τοῦ
[15, 695]	ἐλέχθη καὶ τάδε· ηʹ Ἐκ	γῆς	χρὴ κατίδην πλόον, εἴ τις
[15, 699]	ἄλλαις τε παρῳδίαις καὶ τῇ	Γιγαντομαχίᾳ.	Γέγραφε δὲ καὶ κωμῳδίαν εἰς
[15, 667]	ἐστὶ πλάστιγξ οὗτος ὁ κρατῶν	γίγνεται.	{Β. Πῶς δ´ εἴσεταί τις
[15, 699]	Ἄνυσόν ποτ´ ἐξελθών, κρότος γὰρ	γίγνεται,	καὶ τὸν λυχνοῦχον ἔκφερ´ ἐνθεὶς
[15, 682]	τοῦ Παγγαίου φυτεύουσιν· ἐκεῖ γὰρ	γίγνεται	πολλά. Μικρὰ δὲ σφόδρα τὰ
[15, 686]	πολλοῦ μόρου καὶ πόνου ματαίου	γίνεσθαι.	Λακεδαιμόνιοί τε ἐξελαύνουσι τῆς Σπάρτης
[15, 699]	τι δή ποτε, (ὡς τάραχον	γίνεσθαι	οὐ τὸν τυχόντα τῶν ἐπὶ
[15, 701]	συλλαβῶν λεγομένων ἰὴ παιάν ἡρῷον	γίνεται,	βραχέων δὲ (λεχθεισῶν) ἰαμβεῖον· διὰ
[15, 688]	τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ´ ἀυτμή.	Γίνεται	δὲ μύρα κάλλιστα κατὰ τόπους,
[15, 689]	τῆς ἐν (δὲ) Ἑλλάδι οὐ	γίνεται	διὰ τὸ ἄοσμον. (Ἀπὸ δὲ
[15, 676]	κατὰ τὴν Αἴγυπτον. (Διάφορος δὲ	γίνεται	κατὰ τὴν ὀδμὴν ἡ ἐν
[15, 684]	Ἐκ τούτων τῶν ἐπῶν δῆλον	γίνεται	ὅτι ἕτερόν (ἐστιν τὸ χελιδόνιον
[15, 670]	οὐκ ἐπίμονος αὐτῶν ὁ στέφανος	γίνεται·	χαλεπὸν γὰρ ἐπὶ μεγάλῳ καὶ
[15, 687]	γὰρ τὰς ἐν τοῖς φόβοις	γινομένας	ἀγωνίας πάλλεσθαι τὴν καρδίαν ἐπιδηλότατα
[15, 691]	ἐμυρίζετ´ ἐξ ἀλαβάστου, πρᾶγμά τι	γινόμενον	ἀεί, κρονικόν, ἀλλὰ τέτταρας περιστερὰς
[15, 694]	τὸ μήθ´ ἅμα μήθ´ ἑξῆς	γινόμενον	(ἀλλ´ ὅπου ἔτυχεν εἶναι) σκόλιον
[15, 677]	ταύτῃ πόλει καλούμενον στέφανον ΑΝΤΙΝΟΕΙΟΝ	γινόμενον	ἐκ τοῦ αὐτόθι καλουμένου λωτοῦ.
[15, 701]	χωλίαμβον ἀναθετέον αὐτῷ. Βραχειῶν γὰρ	γινομένων	εἰ δύο τὰς ἁπασῶν τελευταίας
[15, 671]	πάλιν ὁμοίως κοινωνήσαντες ἐκ δεκαπέντε	(γίνονται)	πέμπτῳ δὲ ἐκ δώδεκα καὶ
[15, 670]	μάλιστα τοὺς ἐρῶντας καὶ καταδεδεμένους	γίνονται,	τὴν δὲ τοῦ στεφάνου ἀνάλυσιν
[15, 671]	δίδωσιν τοὺς ἡμίσεις καὶ ἑκατέρῳ	γίνονται	τριάκοντα· (καὶ τρίτῳ ἐπεισελθόντι συνδιαιρούμενοι
[15, 679]	πεπλήρωσαι οὐ μόνον τῶν τοῦ	γλαύκου	κρανίων ἀλλὰ καὶ τῆς ἀειζώου
[15, 677]	λευκὸν κρίνον ἠδ´ ὑάκινθον πορφυρέην	γλαυκοῦ	τε χελιδονίοιο πέτηλα καὶ ῥόδον
[15, 689]	νάρδος. Τὸ δὲ τήλινον καὶ	γλυκύ	ἐστι καὶ ἁπαλόν. Τὸ δὲ
[15, 690]	Κράτης ἐν Γείτοσιν λέγων οὕτως·	Γλυκύτατον	δ´ ὦζε βασιλείου μύρου. (Σαπφὼ
[15, 700]	τῶν θεῶν, τοιοῦτος οἷος ὁ	γλυκύτατος	ἥλιος; Ἀναξανδρίδης δὲ ἐν Ὕβρει·
[15, 681]	καλοῦσιν, ὥς φησι Νίκανδρος ἐν	Γλώσσαις.	Διοκλῆς δ´ ἐν τῷ περὶ
[15, 678]	στέφανον. Σέλευκος δ´ ἐν ταῖς	Γλώσσαις	ΕΛΛΩΤΙΔΑ καλεῖσθαί φησι τὸν ἐκ
[15, 679]	Νίκανδρός φησιν ὁ Κολοφώνιος ἐν	Γλώσσαις·	καὶ ἴσως ὁ ἀπὸ τοῦ
[15, 701]	Κοθόρνοις. Κλείταρχος δ´ ἐν ταῖς	Γλώσσαις	λοφνίδα φησὶ καλεῖν Ῥοδίους τὴν
[15, 678]	εἶδος. Θεόδωρος δ´ ἐν Ἀττικαῖς	Γλώσσαις	στεφάνων πλοκῆς γένος παρὰ Πλάτωνι
[15, 677]	ἐγκώμιον. Σιληνὸς δ´ ἐν ταῖς	Γλώσσαις	φησίν· Ἴσθμιον στέφανον. Φιλητᾶς δέ
[15, 678]	ὥς φησι Τιμαχίδας ἐν ταῖς	Γλώσσαις.	Φιλητᾶς δ´ οὕτως γράφει· Ἰάκχα,
[15, 677]	ἐν Διὶ Κακουμένῳ· Καίτοι φορεῖτε	γλῶσσαν	ἐν ὑποδήμασι, στεφανοῦσθ´ ὑπογλωττίσιν, ὅταν
[15, 677]	τι; Διὰ δὲ τὴν σὴν	γλῶσσαν	τῆς ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΟΣ μνησθήσομαι, ἧς Πλάτων
[15, 669]	ἀρχαῖον τηλεδαπόν τε φίλον εἰρεσίῃ	γλώσσης	ἀποπέμψομεν εἰς μέγαν αἶνον τοῦδ´
[15, 699]	Σιληνὸν μὲν γάρ τις τὸν	γλωσσογράφον	ἔφασκεν Ἀθηναίους λέγειν τὰς λαμπάδας
[15, 677]	ὅταν πίνητέ που· (κἂν καλλιερῆτε,	γλῶτταν	ἀγαθὴν πέμπετε. Θεόδωρος δ´ ἐν
[15, 666]	Κλείταρχος δ´ ἐν τῇ περὶ	Γλωττῶν	πραγματείᾳ λάταγα Θεσσαλοὺς καὶ Ῥοδίους
[15, 689]	τὰ σκέλη, φοινικίνῳ δὲ τὰς	γνάθους	καὶ τιτθία, (σισυμβρίνῳ δὲ τὸν
[15, 695]	φίλει, τῶν δειλῶν δ´ ἀπέχου,	γνοὺς	ὅτι δειλοῖς ὀλίγη χάρις. ιεʹ
[15, 694]	τὴν παραίνεσίν τέ τινα καὶ	γνώμην	ἔχειν δοκοῦσαν χρησίμην (τε) εἰς
[15, 666]	αἴρομαι. Ἀντιφάνης δ´ ἐν Ἀφροδίτης	Γοναῖς·	Τονδὶ λέγω, σὺ δ´ οὐ
[15, 696]	ἀθάνατον χρυσοῦ τε κρείσσω καὶ	γονέων	μαλακαυγήτοιό θ´ ὕπνου. Σεῦ δ´
[15, 689]	τὴν κόμην, ἑρπυλλίνῳ δὲ τὸ	γόνυ	καὶ τὸν αὐχένα Καὶ Κηφισόδωρος
[15, 696]	καλὸν λαισήιον, πρόβλημα χρωτός, πάντες	γόνυ	πεπτηῶτες ἐμὸν κυνέοντι, δεσπόταν καὶ
[15, 697]	τὸ ἰηπαιὰν ἐπίφθεγμα, ὥς φησιν	Γόργων	ἐν τῷ Περὶ τῶν ἐν
[15, 673]	τῇ νήσῳ συνηθεστέραν ὑπάρχειν. Ὁ	γοῦν	Ἀνακρέων φησίν· Μεγίστης ὁ φιλόφρων
[15, 687]	(ἔκ τινων ποτηρίων) ἑλκύσας, λόγῳ	γοῦν	ἀντελάβετο τῆς ἀρετῆς, ἐπιγραψάμενος τοῖς
[15, 689]	μελῶν ἡμῶν ἐστιν ἐπιτήδειον. Ἀντιφάνης	γοῦν	ἐν Θορικίοις ἢ Διορύττοντί φησιν·
[15, 699]	καὶ φαίνειν τοῖς ὁδοιποροῦσιν. Θεοδωρίδας	γοῦν	ὁ Συρακόσιος (ἐν Κενταύροις διθυράμβῳ
[15, 699]	οὗτοι ἑλάνας καλοῦσιν. Ἀμερίας δὲ	γράβιον	τὸν φανόν. Σέλευκος δὲ οὕτως
[15, 699]	διθυράμβῳ φησίν· Πίσσα δ´ ἀπὸ	γραβίων	ἔσταζεν, Ὅτι δὲ λυχνοῦχοι οἱ
[15, 671]	Φάσμα (Ἐπαρίστερ´ ἔμαθες, ὦ πόνηρε,	γράμματα·	ἀνέστροφέν σου τὸν βίον τὰ
[15, 666]	ἦσαν, οὐδὲν ἂν ἦν τῶν	γραμματικῶν	μωρότερον. Τίς γὰρ ἡμῶν οὐκ
[15, 672]	ὁ Δημόκριτος ἔφη· ~Ἀρίσταρχος ὁ	γραμματικώτατος,	ἑταῖρε, ἐξηγούμενος τὸ χωρίον (ἔφη
[15, 688]	κέχρηται λέγων· Οὐκ ἂν μύροισι	γραῦς	ἐοῦς´ ἠλείφετο. Καὶ ἀλλαχοῦ δ´
[15, 678]	ταῖς Γλώσσαις. Φιλητᾶς δ´ οὕτως	γράφει·	Ἰάκχα, ἐν τῇ Σικυωνίᾳ στεφάνωμα
[15, 698]	τὰς παρῳδίας γεγραφότων ἱστορῶν τάδε	γράφει·	Καὶ τὸν Βοιωτὸν δὲ καὶ
[15, 679]	Ἑλλάνικος ἐν τοῖς Αἰγυπτιακοῖς οὕτως	γράφει·	Πόλις ἐπιποταμίη, Τίνδιον ὄνομα αὐτῇ,
[15, 696]	ὁ εἰς Κρατερὸν τὸν Μακεδόνα	γραφείς,	ὃν ἐτεκτήνατο Ἀλεξῖνος ὁ διαλεκτικός,
[15, 696]	ὁ εἰς Λύσανδρον τὸν Σπαρτιάτην	γραφεὶς	ὄντως παιάν, ὅν φησι Δοῦρις
[15, 696]	καὶ τὸ ὑπὸ τοῦ πολυμαθεστάτου	γραφὲν	Ἀριστοτέλους εἰς Ἑρμείαν τὸν Ἀταρνέα
[15, 684]	ἐφελκόμεναι χροιῇσιν. (Ἐν ἐνίοις δὲ	γράφεται	ἐφελκόμεναι φιλοχροιαῖς. (Πᾶς δέ τις
[15, 696]	τῆς ἀσεβείας κατὰ τοῦ φιλοσόφου	γραφὴν	ἀπενεγκάμενος (Δημόφιλος εἰς αἰδωτε παρασκευασθεὶς
[15, 677]	γένος ἐν τοῖς περὶ Ἀλεξανδρείας	γράφων	οὕτως Ἐπεὶ δὲ Ἀλεξανδρείας ἐμνημόνευσα,
[15, 680]	τὰς ἀκάνθας ταύτας εἶναί φησιν	γράφων	οὕτως· Ἔχει δὲ ὁ κάτω
[15, 692]	Κερκυραῖος ἐν τῷ περὶ Λίθων	γράφων	οὕτως· Ἰανὸν δὲ λόγος ἔχει
[15, 688]	Ἡροφίλειος ἐν τῷ περὶ Μύρων	γράφων	οὕτως· Ἶρις μὲν ἐν Ἤλιδι
[15, 679]	ἐν τῷ ἕκτῳ τῶν Φυτικῶν	γράφων	ὧδε· (Τὰ δὲ θερινὰ μᾶλλον,
[15, 698]	τὸν Εὔβοιον τοὺς τὰς παρῳδίας	γράψαντας	λογίους ἂν φήσαιμι διὰ τὸ
[15, 679]	τόνδε φορήσεις στέφανον πολυποίκιλον ἀνθέων,	γρυπότατον,	χαριέστατον, ὦ Ζεῦ· τίς γὰρ
[15, 688]	ἐκθρώσκει, τρομέει δ´ ὕπο φαίδιμα	γυῖα.	Καὶ ὁ Σοφοκλῆς δὲ τὰς
[15, 683]	Ἀλφειῷ καὶ λύθρον ἑῶν ἐπλύνατο	γυίων,	(ἑσπέριος Νύμφαισιν Ἰαονίδεσσι νυχεύσων. Αὐτὰρ
[15, 687]	δ´ Ἀρετὴν ἐλαίῳ χριομένην καὶ	γυμναζομένην.	(Τούτοις ἀπαντήσας ὁ Μασσούριος ἔφη·
[15, 686]	ὄζουσιν. Ἐλαίου δὲ τοῦ ἐν	γυμνασίοις	ὀσμὴ καὶ παροῦσα ἡδίων ἢ
[15, 668]	ἑστάναι οἱ δυσέρωτες (ἡμεῖς προστίθεμεν	γυμνασίῳ	Βρομίου κώρυκον. Οἱ δὲ παρόντες
[15, 678]	ἑορτῇ ταύτῃ, (ὅτε καὶ τὰς	Γυμνοπαιδιὰς	ἐπιτελοῦσιν. Χοροὶ δ´ εἰσὶν τὸ
[15, 678]	τὸ δ´ ἐξ ἀρίστου ἀνδρῶν,	γυμνῶν	ὀρχουμένων καὶ ᾀδόντων Θαλητᾶ καὶ
[15, 678]	τὰ παντοδαπὰ στεφανώματα ἃ τὰς	γυναῖκας	φορεῖν οὕτως καλεῖσθαι. (ΥΠΟΘΥΜΙΣ δὲ
[15, 686]	γάρ τοι ἐσθὴς ἄλλη μὲν	γυναικεία,	ἄλλη δὲ ἀνδρεία (κάλλη) (οὕτω
[15, 686]	μύρῳ χρίεται. Αἵ γε μὴν	γυναῖκες	ἄλλως τε καὶ ἂν νύμφαι
[15, 668]	ἑξῆς λέγει ὁ Εὔβουλος· Εἶεν	γυναῖκες·	νῦν ὅπως τὴν νύχθ´ ὅλην
[15, 686]	(οὕτω καὶ ὀσμὴ ἄλλη μὲν	γυναικί,	ἄλλη δὲ ἀνδρὶ πρέπει. Καὶ
[15, 699]	λοιδορουμένου κουρέως τῷ κεραμεῖ τῆς	γυναικὸς	χάριν· Μήτε σὺ τόνδ´ ἀγαθός
[15, 694]	ἐλαφηβόλον τ´ ἀγροτέραν Ἄρτεμιν, ἃ	γυναικῶν	μέγ´ ἔχει κράτος. δʹ Ὦ
[15, 686]	καὶ παροῦσα ἡδίων ἢ μύρου	γυναιξὶν	(ἡδίων) καὶ ἀποῦσα ποθεινοτέρα. Καὶ
[15, 687]	ἔχειν τι τρυφερόν; Καίτοι Σαπφώ,	γυνὴ	μὲν πρὸς ἀλήθειαν οὖσα καὶ
[15, 695]	μέγα χρυσίον (καί με καλὴ	γυνὴ	φοροίη καθαρὸν θεμένη νόον. ιθʹ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 27/04/2010