Livre, pages |
[15, 677] |
γένος
τι
τὴν
ὑπογλωττίδα
ἀποδίδωσιν.
|
Λαβὲ |
οὖν
καὶ
παρ´
ἐμοῦ
κατὰ |
[15, 693] |
αὐτῷ
τῆς
Ὑγιείας
ἔγχεον.
{Β.
|
Λαβὲ |
τῆς
Ὑγιείας
δὴ
σύ.
{Α. |
[15, 699] |
ἐν
Τριόδοντι
ἢ
Ῥωποπώλῃ
προειπών·
|
Λαβὲ |
τριόδοντα
καὶ
λυχνοῦχον,
ἐπιφέρει·
Ἐεγὼ |
[15, 685] |
τραγήμασιν,
μύρον,
στεφάνους,
λιβανωτόν,
αὐλητρίδα
|
λαβέ. |
Φιλόξενος
δ´
ὁ
διθυραμβοποιὸς
ἐν |
[15, 677] |
οὖν
ποιῶμεν;
Χλανίδ´
ἐχρῆν
λευκὴν
|
λαβεῖν· |
(εἶτ´
ἰσθμιακὰ
λαβόντες
ὥσπερ
οἱ |
[15, 695] |
μὲν
ἔχει,
τὰν
δ´
ἔραται
|
λαβεῖν· |
(κἀγὼ
παῖδα
καλὴν
τὴν
μὲν |
[15, 695] |
μὲν
ἔχω,
τὴν
δ´
ἔραμαι
|
λαβεῖν. |
κβʹ
Πόρνη
καὶ
βαλανεὺς
τωὐτὸν |
[15, 693] |
Ἐκπεπήδηκας
πρὶν
Ἀγαθοῦ
πρῶτον
Δαίμονος
|
λαβεῖν, |
πρὶν
Διὸς
σωτῆρος.
Θεόφραστος
δ´ |
[15, 686] |
δὲ
Χρύσιππος
τὴν
ὀνομασίαν
φησὶ
|
λαβεῖν |
τὰ
μύρα
ἀπὸ
τοῦ
μετὰ |
[15, 694] |
κοινὰ
καὶ
πᾶσιν
ἀναγκαῖα
τέλος
|
λάβοι· |
ἐνταῦθα
γὰρ
ἤδη
τῶν
σοφῶν |
[15, 666] |
συμπίπτοντα.
Εὔβουλος
Βελλεροφόντῃ·
Τίς
ἂν
|
λάβοιτο |
τοῦ
σκέλους
κάτωθέ
μου;
(Ἄνω |
[15, 677] |
ἐχρῆν
λευκὴν
λαβεῖν·
(εἶτ´
ἰσθμιακὰ
|
λαβόντες |
ὥσπερ
οἱ
χοροὶ
ᾄδωμεν
εἰς |
[15, 693] |
κεχόρτασμαι
γάρ.
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
δέχομαι.
|
Λαβοῦς´ |
ἀπένεγκε
ταύτην
ἐκποδών.
Ξέναρχος
ἐν |
[15, 671] |
ἂν
τὸν
ἄξιον
παρὰ
σοῦ
|
λάβω |
μισθόν.
Οὐ
γὰρ
ἐγὼ
τὰς |
[15, 694] |
σον
δή
μοι
σκόλιόν
τι
|
λαβὼν |
Ἀλκαίου
κἀνακρέοντος.
Καὶ
Πράξιλλα
δ´ |
[15, 673] |
τὸ
παρὰ
τῷ
Ἀνακρέοντι
ζητούμενον.
|
(Λαβὼν |
δὲ
παρ´
ἐμοῦ
ὁ
πᾶσιν |
[15, 695] |
ὧδ´
ἔφη,
χαλᾷ
τὸν
ὄφιν
|
λαβών· |
εὐθὺν
χρὴ
τὸν
ἑταῖρον
ἔμμεν
|
[15, 667] |
οἰκέτης;
Καὶ
μετ´
ὀλίγα·
δεῖ
|
λαβὼν |
τὸ
ποτήριον
δεῖξον
νόμῳ.
{Α. |
[15, 669] |
Χαρίτων
ἐγκεράσας
χάριτας.
Καὶ
σὺ
|
λαβὼν |
τόδε
δῶρον
ἀοιδὰς
ἀντιπρόπιθι,
συμπόσιον |
[15, 700] |
Ἀναξανδρίδης
δὲ
ἐν
Ὕβρει·
Οὔκουν
|
λαβὼν |
τὸν
φανὸν
ἅψεις
μοι
λύχνον; |
[15, 691] |
Μυρίσασά
μ´
ἐγκατέκλεισεν
ἀνθ´
αὑτῆς
|
λάθρᾳ. |
Μυρώμασιν
μέντοι,
οὐ
μυρίσμασιν
ἔλεγεν |
[15, 689] |
τοῖς
σοῖς
ποσὶν
ἐγὼ
πρίωμαι;
|
Λαικάσομἄρα |
βάκχαριν;
Ἀναξανδρίδης
Πρωτεσιλάῳ
~Μύρον
τε |
[15, 696] |
καὶ
ξίφος
καὶ
τὸ
καλὸν
|
λαισήιον, |
πρόβλημα
χρωτός,
πάντες
γόνυ
πεπτηῶτες |
[15, 695] |
καὶ
ξίφος
καὶ
τὸ
καλὸν
|
λαισήιον, |
πρόβλημα
χρωτός.
~Τούτῳ
γὰρ
ἀρῶ, |
[15, 674] |
ἐν
τοῖς
περὶ
τῶν
ἐν
|
Λακεδαίμονι |
Θυσιῶνγράφων
οὕτως·
(Ἐν
ταύτῃ
συμβαίνει |
[15, 674] |
τῶν
κροτάφων.
Καὶ
γὰρ
καὶ
|
Λακεδαιμόνιοι |
καλάμῳ
στεφανοῦνται
ἐν
τῇ
τῶν |
[15, 686] |
μόρου
καὶ
πόνου
ματαίου
γίνεσθαι.
|
Λακεδαιμόνιοί |
τε
ἐξελαύνουσι
τῆς
Σπάρτης
τοὺς |
[15, 678] |
Οὕτω
καλοῦνταί
τινες
στέφανοι
παρὰ
|
Λακεδαιμονίοις, |
ὥς
φησι
Σωσίβιος
ἐν
τοῖς |
[15, 681] |
φησίν,
τοὺς
τὸ
κοσμοσάνδαλον
ἀνείροντας
|
Λακεδαιμονίους, |
οἳ
τὸν
παλαιότατον
τῆς
πολιτικῆς |
[15, 689] |
πρίω
μοι
βάκχαριν.
{Β.
Ὦ
|
λακκόπρωκτε, |
βάκχαριν
τοῖς
σοῖς
ποσὶν
ἐγὼ |
[15, 681] |
ἐν
Κιθαριστῇ·
Οὐκ
ἐφύσων
οἱ
|
Λάκωνες |
ὡς
ἀπόρθητοί
ποτε;
Νῦν
δ´ |
[15, 678] |
στέφανος
ὃν
τῇ
Ἥρᾳ
περιτιθέασιν
|
Λάκωνες, |
ὥς
φησιν
Πάμφιλος.
Ἀλλὰ
μὴν |
[15, 676] |
Ἑλληνικῶν,
ὅς
φησιν
Ἀγησιλάῳ
τῷ
|
Λάκωνι |
παραγενομένῳ
εἰς
Αἴγυπτον
δῶρα
πέμψαι |
[15, 678] |
ᾄσματα
καὶ
τοὺς
Διονυσοδότου
τοῦ
|
Λάκωνος |
παιᾶνας.
ΜΕΛΙΛΩΤΙΝΩΝ
δὲ
στεφάνων
μνημονεύει |
[15, 665] |
τῶν
ἑταίρων
τὰ
ἐκ
τῶν
|
Λακώνων |
Πλάτωνος
ἰαμβεῖα·
Ἄνδρες
δεδειπνήκασιν
ἤδη; |
[15, 667] |
δὲ
τοῦ
μάνου
Νικοχάρης
ἐν
|
Λάκωσιν. |
Ἕτερον
δ´
ἐστὶν
εἶδος
παιδιᾶς |
[15, 698] |
οὔτε
θεάτρων,
ᾧ
καὶ
τεθνειῶτι
|
λαλεῖν |
πόρε
Φερσεφόνεια.
Σὺ
δὲ
καὶ |
[15, 685] |
οἳ
δ´
ἐν
τῷ
μύρῳ
|
λαλεῖτε |
περὶ
σισυμβρίων
κοσμοσανδάλων
τε.
Καὶ |
[15, 685] |
ἀναπνέων
δ´
ὑάκινθον,
καὶ
μελιλώτινον
|
λαλῶν |
καὶ
ῥόδα
προσσεσηρώς·
ὦ
φιλῶν |
[15, 671] |
βιβλία·
πεφιλοσόφηκας
γῇ
τε
κοὐρανῷ
|
λαλῶν, |
οἷς
οὐθέν
ἐστιν
ἐπιμελὲς
τῶν |
[15, 689] |
ἐπιχεόμενον
εἰς
τὸ
κάτω
βιάζεται·
|
λαμβάνει |
γὰρ
αὑτοῦ
καθύπερθεν
τὸ
ἧττον. |
[15, 684] |
δέ
φησι·
Τὰς
δ´
ἀνθήσεις
|
λαμβάνειν |
δεῖ
συνακολουθοῦντα
τοῖς
ἄστροις
τὸ |
[15, 693] |
ἐπιθυμίαν
τοῦ
πότου
τούτου
καὶ
|
λαμβάνειν |
ἐξ
αὐτοῦ
τὰ
καλὰ
καὶ |
[15, 702] |
ἐκ
Τυρρηνίας
οἶνον
σὺν
ὀκτὼ
|
λαμβάνειν |
ἐπίσταμαι.
Ταῦτα,
φίλτατε
Τιμόκρατες,
κατὰ |
[15, 692] |
καὶ
πολύκενον,
ὁρμὴν
τὰ
παρακείμενα
|
λαμβάνῃ. |
Τοῦτο
δὴ
λογισάμενοι
καὶ
ἐπὶ |
[15, 692] |
εἰς
τὸ
μετέωρον
ἕλκεσθαι
τὸ
|
λαμβανόμενον· |
καὶ
διὰ
τοῦτο
τῶν
πυρετῶν |
[15, 682] |
ἐστὶ
καὶ
ἑκατοντάφυλλα
περὶ
Φιλίππους.
|
Λαμβάνοντες |
γὰρ
ἐκ
τοῦ
Παγγαίου
φυτεύουσιν· |
[15, 693] |
τὸ
πινόμενον·
καὶ
τρίτον
προσκυνήσαντες
|
λαμβάνουσιν |
ἀπὸ
τῆς
τραπέζης,
(καὶ)
ὥσπερ |
[15, 699] |
φάσκων
τὴν
ἐκ
τοῦ
φλοιοῦ
|
λαμπάδα, |
ὃ
δὲ
πανόν,
ἄλλος
δὲ |
[15, 700] |
δὲ
ἔφασκον
φανὸν
λέγεσθαι
τὴν
|
λαμπάδα, |
οἳ
δὲ
τὴν
ἔκ
τινων |
[15, 701] |
ἐκ
τοῦ
φλοιοῦ
τῆς
ἀμπέλου
|
λαμπάδα. |
Ὅμηρος
δὲ
τὰς
λαμπάδας
δετὰς |
[15, 700] |
Θεοπόμπῳ
ὀβελισκόλυχνον.
Φιλύλλιος
δὲ
τὰς
|
λαμπάδας |
δᾷδας
καλεῖ.
Οὐ
παλαιὸν
δ´ |
[15, 701] |
ἀμπέλου
λαμπάδα.
Ὅμηρος
δὲ
τὰς
|
λαμπάδας |
δετὰς
ὀνομάζει·
Καιόμεναί
τε
δεταί, |
[15, 699] |
ὃ
δέ
τις
ἑλάνας,
τὰς
|
λαμπάδας |
οὕτω
φάσκων
καλεῖσθαι
παρὰ
τὴν |
[15, 699] |
γλωσσογράφον
ἔφασκεν
Ἀθηναίους
λέγειν
τὰς
|
λαμπάδας |
φανούς.
Τιμαχίδας
δὲ
ὁ
Ῥόδιος |
[15, 700] |
καὶ
συνδεδεμένον·
(τούτῳ
δ´
ἐχρῶντο
|
λαμπάδι. |
Μένανδρος
Ἀνεψιοῖς·
Οἶς´
εἰσιὼν
πανόν, |
[15, 701] |
ἐσσύμενός
περ.
Ἑλάνη
δὲ
ἡ
|
λαμπὰς |
καλεῖται,
ὡς
Ἀμερίας
φησίν.
Νίκανδρος |
[15, 702] |
μάκαιρ´
Ὑγίεια,
τέθαλε
πάντα
καὶ
|
λάμπει |
Χαρίτων
ὄαροι·
σέθεν
δὲ
χωρὶς |
[15, 685] |
Στράττις
φησίν·
Λουσάμενοι
δὲ
πρὸ
|
λαμπρᾶς
|
ἡμέρας
ἐν
τοῖς
στεφανώμασιν,
οἳ |
[15, 687] |
φίλημ´
ἁβροσύναν,
καί
μοι
τὸ
|
λαμπρὸν |
ἔρος
ἀελίω
καὶ
τὸ
καλὸν |
[15, 687] |
ἡ
τοῦ
ζῆν
ἐπιθυμία
τὸ
|
λαμπρὸν |
καὶ
τὸ
καλὸν
εἶχεν
αὐτῇ· |
[15, 701] |
τὸ
λίαν
ἡμῖν
εἶναι
σύνηθες
|
λανθάνον |
ὂν
ἐν
παροιμίᾳ.
Οἳ
δὲ |
[15, 699] |
τρόπον
τοῦτον
δηλοῖ·
(Ὡς
Ἀγαθοκλῆος
|
λάσιαι |
φρένες
ἤλασαν
ἔξω
πατρίδος.
Ἀρχαίων |
[15, 666] |
ἐν
τῇ
περὶ
Γλωττῶν
πραγματείᾳ
|
λάταγα |
Θεσσαλοὺς
καὶ
Ῥοδίους
τὸν
ἀπὸ |
[15, 668] |
ἐν
Ἰνάχῳ
Ἀφροδισίαν
εἴρηκε
τὴν
|
λάταγα· |
Ξανθὴ
δ´
Ἀφροδισία
λάταξ
πᾶσιν |
[15, 668] |
οὐδ´
ὁ
Καλλίμαχος
Σικελὴν
τὴν
|
λάταγα |
προσηγόρευσεν.
Μνημονεύει
τῶν
λατάγων
καὶ |
[15, 667] |
κενά,
ἐφ´
ἃ
βάλλοντες
τὰς
|
λατάγας |
ἐκ
καρχησίων
ἐπειρῶντο
καταδύειν·
ἀνῃρεῖτο |
[15, 668] |
ἔραζε
(οἰνοπόται
Σικελὰς
ἐκ
κυλίκων
|
λάταγας. |
Ἦν
δέ
τι
καὶ
ἄλλο |
[15, 666] |
ἄγγος
εἰς
ὃ
ἔβαλλον
τὰς
|
λάταγας, |
ὡς
Κρατῖνος
ἐν
Νεμέσει
δείκνυσιν· |
[15, 668] |
κατὰ
κλίνην,
εἰς
ὅσον
αἱ
|
λάταγες |
χωρίον
ἐκτέταται.
Ἐπὶ
τούτοις
ὁ |
[15, 666] |
λατάγην
φησὶν
εἶναι
Σικελικὸν
ὄνομα.
|
(Λατάγη |
δ´
ἐστὶν
τὸ
ὑπολειπόμενον
ἀπὸ |
[15, 666] |
τῷ
περὶ
Ἀλκαίου
καὶ
τὴν
|
λατάγην |
φησὶν
εἶναι
Σικελικὸν
ὄνομα.
(Λατάγη |
[15, 668] |
ἀχύροισι
κυλινδομένην,
μάνης
δ´
οὐδὲν
|
λατάγων |
ἀίει·
τὴν
δὲ
τάλαιναν
πλάστιγγ´ |
[15, 668] |
τὴν
λάταγα
προσηγόρευσεν.
Μνημονεύει
τῶν
|
λατάγων |
καὶ
τῶν
κοττάβων
καὶ
ὁ |
[15, 666] |
ἐκπρεπὲς
ἔργον,
ὃν
σκοπὸν
ἐς
|
λατάγων |
τόξα
καθιστάμεθα.
Δικαίαρχος
ὁ
Μεσσήνιος, |
[15, 668] |
τὴν
λάταγα·
Ξανθὴ
δ´
Ἀφροδισία
|
λάταξ
|
πᾶσιν
ἐπεκτύπει
δόμοις.
Καὶ
Εὐριπίδης |
[15, 668] |
μου
(λέγοντες·
ὦ
κάλλιστον
Ἡρακλεῖ
|
λάταξ |
τοῦτο
δὲ
λέγοντες
παρ´
ὅσον |
[15, 694] |
(Ἐν
Δήλῳ
ποτ´
ἔτικτε
τέκνα
|
Λατώ, |
Φοῖβον
χρυσοκόμαν,
ἄνακτ´
Ἀπόλλω,
ἐλαφηβόλον |
[15, 698] |
δέ
τις
Κλεόνικος,
ὃν
ἀθάνατον
|
λάχε |
γῆρας,
οὔτε
ποιητάων
ἀδαήμων
οὔτε |
[15, 690] |
δ´
ἐν
Μηδείᾳ
οὕτως·
Καὶ
|
λέγ´, |
ὅτι
φέρεις
αὐτῇ
μύρον
τοιοῦτον |
[15, 676] |
ἀλλ´
ἄλλο
τι
παρ´
ἐκεῖνα
|
λέγε. |
Δεῖξαι
γὰρ
οὐκ
ἔχεις
ὅτι |
[15, 679] |
ἐμφορηθεὶς
ἀθάνατος
πάλιν
ητις
γέγονε,
|
λέγε |
ἡμῖν
περὶ
τοῦ
προκειμένου,
ἵνα |
[15, 676] |
τοὺς
καιρούς.
Καὶ
ὁ
Μυρτίλος
|
Λέγε, |
καλέ,
εἶπεν,
Οὐλπιανέ,
στεφάνων
ὀνόματα. |
[15, 683] |
Νυμφῶν
καὶ
περὶ
ῥόδων
τάδε
|
λέγει· |
Ἀλλὰ
τὰ
μὲν
σπείροις
τε |
[15, 688] |
θυώματα
ἐκάλουν,
ἐπὶ
τῆς
Ἥρας
|
λέγει· |
Ἀμβροσίῃ
μὲν
πρῶτον
ἀπὸ
χροὸς |
[15, 698] |
γένους
Ἱππώνακτα
φατέον
τὸν
ἰαμβοποιόν.
|
Λέγει |
γὰρ
οὗτος
ἐν
τοῖς
ἑξαμέτροις· |
[15, 698] |
ὁ
Θάσιος,
ὃν
ἐκάλουν
Φακῆν.
|
Λέγει |
γὰρ
οὕτως·
(Ἐς
δὲ
Θάσον |
[15, 682] |
(δ´)
αὐτὰ
εἶναί
φησι
ποιήματα·
|
λέγει |
δ´
οὖν
ὅστις
ἐστὶν
ὁ |
[15, 673] |
ἐπιχώριον
ἱστορίαν
ἠγαπηκὼς
ἐν
πλείοσιν.
|
Λέγει |
δ´
οὕτως·
Οὐκ
ἐθέλω,
Φιλόθηρε, |
[15, 666] |
καὶ
τῶν
σκευαρίων
οἱ
δυσκυβοῦντες.
|
Λέγει |
δ´
οὕτως·
Πρὸς
κότταβον
παίζειν, |
[15, 689] |
ὁ
Δίδυμος,
τὴν
καλουμένην
στακτὴν
|
λέγει, |
(διὰ
τὴν
σμύρναν
ἣν
εἰς |
[15, 682] |
χρῆσιν
εἰδὼς
φαίνεται
δι´
ὧν
|
λέγει· |
Ἣ
δὲ
σὺν
ἀμφιπόλοισι
φιλομειδὴς |
[15, 667] |
Αἰσχύλος
δ´
ἐν
Ὀστολόγοις
ἀγκυλητοὺς
|
λέγει |
κοττάβους
διὰ
τούτων·
Εὐρύμαχος,
οὐ |
[15, 668] |
καὶ
φίλημα
ἦν
ἆθλον
ἑξῆς
|
λέγει |
ὁ
Εὔβουλος·
Εἶεν
γυναῖκες·
νῦν |
[15, 702] |
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
δράματι
Φακῆ
|
λέγει |
οὕτως·
Κρεανομοῦμαι
καὶ
τὸν
ἐκ |
[15, 687] |
(Καὶ
ὁ
σοφὸς
δὲ
Ἀνακρέων
|
λέγει |
που·
Τί
μὴν
πέτεαι
συρίγγων |
[15, 672] |
ἀρχαῖοι.
Τεναρος
δὲ
ἀγροίκων
εἶναι
|
λέγει |
στεφάνωμα
τὴν
λύγον.
Καὶ
οἱ |
[15, 684] |
βάσιν
ἐστήριξαν,
(Θρῖα
δ´
οὐ
|
λέγει |
τὰ
τῆς
συκῆς,
ἀλλὰ
τὰ |
[15, 688] |
ἔχριεν
ἐλαίῳ.
Καὶ
ἀλλαχοῦ
δὲ
|
λέγει |
τι
τεθυωμένον.
Καὶ
ἡ
Ἀφροδίτη |
[15, 670] |
οὕτως
εἶπεν.
Ἐστὶν
δ´
ὃ
|
λέγει |
τοιοῦτον·
~ἕνα
βούλεσθαι
ἀριθμὸν
εὑρεῖν, |
[15, 666] |
χαλκοῦν
ἦν,
Εὔπολις
ἐν
Βάπταις
|
λέγει· |
χαλκῷ
περὶ
κοττάβῳ.
Πλάτων
δὲ |
[15, 673] |
ἀρκεῖται
τῇ
λύγῳ,
(τῷ
(δὲ)
|
λέγειν |
αὐτὴν
τῶν
Καρῶν
ἀρχαῖον
στέφος |
[15, 677] |
λόγων
ἀγῶνα
θεῖτ´
ἄν,
εἰ
|
λέγειν |
εἴη
σοφός.
ΙΣΘΜΙΑΚΟΝ.
Οὕτως
τοῦτον |
[15, 686] |
Κἀγὼ
δ´
ἐπὶ
τούτοις
τοῦ
|
λέγειν |
ἤδη
παύσομαι
τὸ
τήμερον,
παραχωρῶν |
[15, 666] |
τὸν
ἀπὸ
τῶν
ποτηρίων
κότταβον
|
λέγειν. |
Κότταβος
δ´
ἐκαλεῖτο
καὶ
τὸ |
[15, 674] |
τῷ
Μηνοδότῳ.
Δύναται
δέ
τις
|
λέγειν |
περὶ
τῆς
λύγου
ἁπλούστερον,
ὅτι |
[15, 675] |
ἀμόρφους,
φησίν,
ἀναπληροῖ
ἡ
τοῦ
|
λέγειν |
πιθανότης
(ἔοικεν
οὖν
ὁ
στέφανος |
[15, 699] |
τις
τὸν
γλωσσογράφον
ἔφασκεν
Ἀθηναίους
|
λέγειν |
τὰς
λαμπάδας
φανούς.
Τιμαχίδας
δὲ |
[15, 697] |
δέον
μηδένα
τῶν
σπουδῆς
ἀξίων
|
λέγειν |
τι
τοῦ
γάστρωνος
παρόντος
Οὐλπιανοῦ. |
[15, 666] |
ἄνω
τὸ
μικρόν,
τὸ
πινακίσκιον
|
λέγεις; |
~{Α.
Τοῦτ´
ἐστὶ
πλάστιγξ
οὗτος |
[15, 698] |
καλὲ
Οὐλπιανέ,
πάντα
μὲν
ζητεῖς,
|
λέγεις |
δὲ
οὐδὲ
ἕν.
Καὶ
ὃς |
[15, 682] |
φησι
τὰ
ἄνθη
τῆς
ἴριδος
|
λέγεσθαι |
λύκους
διὰ
τὸ
ἐμφερῆ
εἶναι |
[15, 677] |
φυλλώδη
ὑπὸ
τῶν
Ἀθηναίων
στεφανώματα
|
λέγεσθαι. |
Ὁ
δὲ
Παγκράτης
ἐν
τῷ |
[15, 700] |
λύχνον;
(Ἄλλοι
δὲ
ἔφασκον
φανὸν
|
λέγεσθαι |
τὴν
λαμπάδα,
οἳ
δὲ
τὴν |
[15, 680] |
χρώματι
τὸ
ἄνθος
καὶ
εὐφεγγές.
|
Λέγεται |
δέ
τις
μῦθος
ὑπὸ
τῶν |
[15, 691] |
τὴν
κεφαλὴν
μυρώμασιν.
(Τῆς
δὲ
|
λεγομένης |
σάγδας
μύρον
δ´
ἐστὶ
καὶ |
[15, 687] |
ἑαυτοῦ
τέχνην
τρυφήσας
καὶ
τὸ
|
λεγόμενον |
ἐλευθέριον
ἐκ
ῥαβδίων
(ἔκ
τινων |
[15, 688] |
ἀπὸ
Σιδῶνος.
Τὸ
δὲ
παναθηναικὸν
|
λεγόμενον |
ἐν
Ἀθήναις·
τὸ
δὲ
μετώπιον |
[15, 692] |
Ποσειδωνίου
Ἱστοριῶν
περὶ
μύρων
τι
|
λεγόμενον |
ἐτήρησα,
οὐκ
ἀλλότριον
ἡμῶν
τοῦ |
[15, 701] |
φασὶν
οὕτως
τοῦτο
δὴ
τὸ
|
λεγόμενον |
ἰὴ
παιών,
διὰ
δὲ
τὸ |
[15, 668] |
ἐμέμνηντο,
ἀφιέντες
ἐπ´
αὐτοῖς
τοὺς
|
λεγομένους |
κοσσάβους.
Διὸ
καὶ
Σοφοκλῆς
ἐν |
[15, 699] |
ὀλίγον.
(Πολλῶν
οὖν
ἑκάστοτε
τοιούτων
|
λεγομένων, |
ἐπεί
ποτε
ἑσπέρα
κατελάμβανεν
ἡμᾶς, |
[15, 676] |
καὶ
Θεόφραστος
ἱστορεῖ.
Ἔτι
τούτων
|
λεγομένων |
ἐπεισῆλθον
παῖδες
στεφάνους
φέροντες
τῶν |
[15, 701] |
μὲν
τῶν
πρώτων
δύο
συλλαβῶν
|
λεγομένων |
ἰὴ
παιάν
ἡρῷον
γίνεται,
βραχέων |
[15, 699] |
ἐπὶ
τούτοις
πίστεων
παρὰ
πάντων
|
λεγομένων. |
Σιληνὸν
μὲν
γάρ
τις
τὸν |
[15, 686] |
Συμποσίῳ
ποιοῦντα
τὸν
Σωκράτην
τοιαυτὶ
|
λέγοντα· |
Νὴ
Δί´,
ὦ
Καλλία,
τελέως |
[15, 694] |
διακεχλευακέναι
τὸν
κωμῳδιοποιὸν
ἐν
Θησαυρῷ
|
λέγοντα |
οὕτως·
(Ὁ
τὸ
σκόλιον
εὑρὼν |
[15, 678] |
Νίκανδρον
ἐν
τοῖς
Ἀττικοῖς
Ὀνόμασι
|
λέγοντα |
τάδε·
Ἐκκύλιστοι
στέφανοι
καὶ
μάλιστα |
[15, 670] |
τὸν
ἐρῶντα
ἐκεῖνον
αἰπόλον
ἐποίησε
|
λέγοντα· |
Τόδ´
ἀνατίθημί
σοι
ῥόδον,
καλὸν |
[15, 688] |
Ἀναξανδρίδης
δὲ
τὸν
ἀγωνιῶντα
παράγει
|
λέγοντα· |
(Ὦ
πονηρὰ
καρδία,
ἐπιχαιρέκακον
ὡς |
[15, 669] |
ἐὰν
λύηται
ὁ
στέφανος,
ἐρᾶν
|
λέγονται. |
Πότερον
ὅτι
ὁ
ἔρως
τοῦ |
[15, 669] |
καὶ
μύρα.
Διὰ
τί
δὲ
|
λέγονται, |
τῶν
ἐστεφανωμένων
ἐὰν
λύωνται
οἱ |
[15, 676] |
καὶ
σκόροδα.
Παμπόλλους
δὲ
οἶδα
|
λέγοντας |
τὸν
ἐκ
τῆς
σαμψύχου
στέφανον |
[15, 676] |
Γελοῖοι
οὖν
εἰσιν
καὶ
οἱ
|
λέγοντες |
Ναυκρατίτην
εἶναι
στέφανον
τὸν
ἐκ |
[15, 701] |
παροιμίᾳ.
Οἳ
δὲ
τὸ
τοιοῦτο
|
λέγοντες |
οὐχ
ὡς
παροιμίαν
τὸ
δὲ |
[15, 668] |
κάλλιστον
Ἡρακλεῖ
λάταξ
τοῦτο
δὲ
|
λέγοντες |
παρ´
ὅσον
τῶν
ἐρωμένων
ἐμέμνηντο, |
[15, 693] |
οὐ
φέροντες
τοῖς
βωμοῖς,
δεῖν
|
λέγοντες |
τὸν
τὰ
ὅλα
συνέχοντα
καὶ |
[15, 668] |
Ῥιπτοῦντες,
ἐκβάλλοντες,
ἀγνύντες,
τί
μου
|
(λέγοντες· |
ὦ
κάλλιστον
Ἡρακλεῖ
λάταξ
τοῦτο |
[15, 697] |
τιμαῖς
ἐκόσμησα
τὸ
σῶμα.
Τοιαῦτα
|
λέγοντος |
τοῦ
Δημοκρίτου
ὁ
Κύνουλκος
ἔφη· |
[15, 670] |
ὅπερ
ἄξιόν
ἐστιν
ἐπιλύσασθαι,
οὕτως
|
λέγοντος |
τοῦ
φιλοσόφου·
Μήλων
τέ
τινων |
[15, 690] |
τε
βασιλείου
καὶ
τοῦ
βρενθείου,
|
λέγουσα |
οὕτως·
Βρενθείω
βασιληίω.
ΨΑΓΔΗΣ
Ἀριστοφάνης |
[15, 674] |
αἰτίαν
ἀποδίδωσιν
τοῦ
στεφανοῦσθαι
ἡμᾶς,
|
λέγουσα |
τάδε·
Σὺ
δὲ
στεφάνοις,
ὦ |
[15, 687] |
τὸ
καλὸν
τῆς
ἁβρότητος
ἀφελεῖν
|
λέγουσα |
ὧδε·
(Ἐγὼ
δὲ
φίλημ´
ἁβροσύναν, |
[15, 688] |
τὰς
ἀπολελυμένας
τοῦ
φόβου
πεποίηκε
|
λεγούσας· |
Θυμῷ
δ´
οὔ
τις
φαιδρὰ |
[15, 695] |
ιεʹ
Παῖ
Τελαμῶνος,
Αἶαν
αἰχμητά,
|
λέγουσί |
σε
ἐς
Τροίαν
ἄριστον
ἐλθεῖν |
[15, 684] |
αὐτῆς
ὅτι
τὸ
κρίνον
οὕτω
|
λέγουσι. |
(Τιμαχίδας
δ´
ἐν
τετάρτῳ
Δείπνου |
[15, 693] |
τῷ
δείπνῳ
διδόμενον,
(ὃν
δὴ
|
λέγουσιν |
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
εἶναι
πρόποσιν,
ὀλίγον |
[15, 694] |
μελοποιίας
τρόπον
ὅτι
σκολιὸς
ἦν
|
λέγουσιν |
γὰρ
τὰ
ἐν
ταῖς
ἀνειμέναις |
[15, 695] |
Αἴαντα
δὲ
δεύτερον
ἐς
Τροίαν
|
λέγουσιν |
ἐλθεῖν
Δαναῶν
καὶ
Ἀχιλλέα.
ιζʹ |
[15, 701] |
τοῖς
δεινοῖς
ἀλεξητήριόν
τινα
παροιμίαν
|
λέγουσιν |
(ἰὴ
παιών
καὶ
οὐχὶ
ἵε |
[15, 701] |
Λυχνοκαυτίαν
δὲ
ἣν
οἱ
πολλοὶ
|
λέγουσιν |
λυχναψίαν
(Κηφισόδωρος
ἐν
Ὑί.
Καὶ |
[15, 677] |
κεφαλῆς
καὶ
τοῦ
πρώτου
κόσμου.
|
Λέγω |
δὲ
τὸ
ἐπὶ
τοῦ
φρέατος |
[15, 666] |
δ´
ἐν
Ἀφροδίτης
Γοναῖς·
Τονδὶ
|
λέγω, |
σὺ
δ´
οὐ
συνιεῖς;
Κότταβος
|
[15, 681] |
καλεῖσθαι.
Περὶ
δὲ
τῆς
ΛΥΧΝΙΔΟΣ
|
λέγων |
Ἀμερίας
ὁ
Μακεδὼν
ἐν
τῷ |
[15, 685] |
τὸν
στέφανον
τῆς
εὐωχίας
οὑτωσὶ
|
λέγων· |
Κατὰ
χειρὸς
δ´
ἤλυθ´
ὕδωρ· |
[15, 691] |
ἐν
Μαρικᾷ
Εὔπολις
Σάγδαν
ἐρυγγάνοντα
|
λέγων. |
Ὅπερ
ὁ
Θυατειρηνὸς
Νίκανδρος
ἐπὶ |
[15, 688] |
μύρου
ὀνόματι
πρῶτος
Ἀρχίλοχος
κέχρηται
|
λέγων· |
Οὐκ
ἂν
μύροισι
γραῦς
ἐοῦς´ |
[15, 690] |
μύρου
μνημονεύει
Κράτης
ἐν
Γείτοσιν
|
λέγων |
οὕτως·
Γλυκύτατον
δ´
ὦζε
βασιλείου |
[15, 681] |
θάλλει,
μνημονεύει
Κρατῖνος
ἐν
Μαλθακοῖς
|
λέγων |
οὕτως·
Ἡμεροκαλλεῖ
τε
τῷ
φιλουμένῳ. |
[15, 684] |
ὁ
Καρύστιος
ἐν
Ἱστορικοῖς
Ὑπομνήμασι
|
λέγων |
οὕτως·
Νίκανδρός
φησιν
ἐξ
ἀνδριάντος |
[15, 666] |
ὡς
Εὐριπίδης
παρίστησιν
ἐν
Οἰνεῖ
|
λέγων |
οὕτως·
Πυκνοῖς
δ´
ἔβαλλον
Βακχίου |
[15, 694] |
~ὡς
Ἀριστοφάνης
παρίστησιν
ἐν
Δαιταλεῦσιν
|
(λέγων |
οὕτως·
σον
δή
μοι
σκόλιόν |
[15, 677] |
Ἀριστοφάνης
μνήμης
ἠξίωσεν
ἐν
Ταγηνισταῖς
|
λέγων |
οὕτως·
Τί
οὖν
ποιῶμεν;
Χλανίδ´ |
[15, 668] |
χαρᾶς.
(Μνημονεύει
Εὔβουλος
ἐν
Ἀγκυλίωνι
|
λέγων |
οὑτωσί·
Καὶ
γὰρ
πάλαι
πέττει |
[15, 668] |
ἐν
Λίνῳ
περὶ
τῶν
Σατύρων
|
λέγων |
φησίν·
Ῥιπτοῦντες,
ἐκβάλλοντες,
ἀγνύντες,
τί |
[15, 685] |
δροσώδη
κἀνθρύσκου
μαλακῶν
τ´
ἴων
|
λείμακα |
καὶ
τριφύλλου.
Ἐν
τούτοις
ζητῶ |
[15, 684] |
κοίλοις
ἄσπορα
ναιομένοισι
τόποις
ἀνεθρέψατο
|
λειμὼν
|
κάλλεα,
βουφθαλμόν
τε
καὶ
εὐειδὲς |
[15, 685] |
ἀναδενδράδων
ἁπαλὰς
ἀσπαλάθους
πατοῦντες
(ἐν
|
λειμῶνι |
λωτοφόρῳ
κύπειρόν
τε
δροσώδη
κἀνθρύσκου |
[15, 680] |
ἑλίχρυσος
καὶ
τῆς
ἀνεμώνης
ἡ
|
λειμωνία |
καλουμένη
καὶ
(ξίφιον
καὶ
ὑάκινθος. |
[15, 697] |
δευτέρῳ
περὶ
Παιδείας
οὑτωσί
φησιν·
|
Λείπεταί |
τις
ὁ
συρβηνέων
χορός,
ὧν |
[15, 702] |
μακάρων,
μετὰ
σοῦ
ναίοιμι
τὸ
|
λειπόμενον |
βιοτᾶς,
σὺ
δέ
μοι
πρόφρων |
[15, 683] |
Ὠδονίηθε
Μίδης
ἅπερ
Ἀσίδος
ἀρχὴν
|
λείπων |
ἐν
κλήροισιν
ἀνέτρεφεν
Ἠμαθίοισιν,
αἰὲν |
[15, 683] |
κρόκῳ
μέσα
χροιισθεῖσαι·
ἃ
κρίνα,
|
λείρια |
δ´
ἄλλοι
ἐπιφθέγγονται
ἀοιδῶν,
οἳ |
[15, 684] |
θελμια
καλά,
τοτὲ
χρυσανθὲς
ἀμέργων
|
λείριά |
τε
στήλαισιν
ἐπιφθίνοντα
καμόντων
καὶ |
[15, 685] |
γε
μὴν
κεφαλὴν
ἀνθέμοις
ἐρέπτομαι,
|
(λειρίοις |
ῥόδοις
κρίνεσιν
κοσμοσανδάλοις
ἴοις
καὶ |
[15, 681] |
διὰ
τούτων·
Κεφαλὴν
ἀνθέμοις
ἐρέπτομαι,
|
λειρίοις, |
ῥόδοις,
κρίνεσιν,
κοσμοσανδάλοις.
(Κλέαρχος
δ´ |
[15, 681] |
(ὁ
Θεόφραστος
καλεῖσθαί
φησι
καὶ
|
λείριον. |
Εἶθ´
ὑποβὰς
ὡς
διαλλάσσοντα
τίθησιν |
[15, 681] |
ὡς
διαλλάσσοντα
τίθησιν
νάρκισσον
καὶ
|
λείριον. |
Εὔμαχος
δ´
ὁ
Κορκυραῖος
ἐν |
[15, 680] |
τὸ
ἄγριον,
ἔπειτα
νάρκισσον
καὶ
|
λείριον |
καὶ
τῶν
ἀγρίων
ἀνεμώνης
γένος |
[15, 681] |
τὸ
ΚΡΙΝΟΝ
ὑφ´
ὧν
μὲν
|
λείριον, |
ὑφ´
ὧν
δὲ
ἴον
καλεῖσθαι. |
[15, 695] |
ἀγαθοῖς
ἀνδράσιν
οἰνοχοεῖν.
κδʹ
Αἰαῖ,
|
Λειψύδριον |
προδωσέταιρον,
οἵους
ἄνδρας
ἀπώλεσας,
μάχεσθαι
|
[15, 667] |
ἐστὶν
εἶδος
παιδιᾶς
τῆς
ἐν
|
λεκάνῃ. |
Αὕτη
δ´
ὕδατος
πληροῦται
ἐπινεῖ |
[15, 667] |
πλάστιγγα,
ἐντεῦθεν
δὲ
πίπτειν
εἰς
|
λεκάνην |
ὑποκειμένην
πληγεῖσαν
τῷ
κοττάβῳ·
καί |
[15, 672] |
νῦν
ὑπάρχοντος,
πρότερον
δὲ
ὑπὸ
|
Λελέγων |
καὶ
Νυμφῶν
καθιδρυμένου·
τοὺς
δ´ |
[15, 687] |
ἔρος
ἀελίω
καὶ
τὸ
καλὸν
|
λέλογχε, |
φανερὸν
ποιοῦσα
πᾶσιν
ὡς
ἡ |
[15, 690] |
ἐν
Στεφανοπώλισιν·
Αἰγυπτίῳ
ψάγδανι
τρὶς
|
λελουμένη. |
Πολέμων
δ´
ἐν
τοῖς
πρὸς |
[15, 675] |
Μύρων
καὶ
Στεφάνων
ταῖς
αὐταῖς
|
λέξεσι. |
Καὶ
περὶ
μὲν
τούτων,
(ὦ |
[15, 680] |
πρώτῳ
τῶν
παρὰ
τοῖς
ἱστορικοῖς
|
Λέξεων. |
Στεφανωματικὰ
δὲ
ἄνθη
καταλέγει
Θεόφραστος |
[15, 696] |
εἶδός
ἐστιν
ἐξ
αὐτῆς
τῆς
|
λέξεως |
φανερὸν
ὑμῖν
ποιήσω·
Ἀρετὰ
πολύμοχθε |
[15, 699] |
δὲ
οὕτως
ἐξηγεῖται
ταύτην
τὴν
|
λέξιν· |
Γγράβιόν
ἐστιν
τὸ
πρίνινον
ἢ |
[15, 673] |
περὶ
Ἠθῶν
καθ´
ἱστορίαν
καὶ
|
λέξιν |
ζητουμένων,
ἕκτον
δὲ
περὶ
τῶν |
[15, 701] |
Ἔνιοι
δὲ
παρεγκλίνοντές
τε
τὴν
|
λέξιν |
καὶ
ψιλοῦντες
ἐπὶ
τοῖς
δεινοῖς |
[15, 680] |
ἱατρός.
Παρέθετο
δ´
αὐτοῦ
τὴν
|
λέξιν |
Παρθένιος
(ὁ
τοῦ
Διονυσίου
ἐν |
[15, 669] |
ἐν
τῇ
τῶν
Ῥητορικῶν
Ἀναγραφῇ
|
λέξω |
τι
καὶ
αὐτὸς
ἐκ
τῶν |
[15, 697] |
ἐπειδή
μοι
ὀργίζῃ,
ἔρχομαί
σοι
|
λέξων |
τὸν
συρβηνέων
χορὸν
ὅστις
ἐστί. |
[15, 701] |
ταῦτ´
εἰπὼν
Οὐρὰν
ὑπίλας
ὑπὸ
|
λεοντόπουν |
βάσιν,
ὑπεξῆλθεν
τοῦ
συμποσίου
ὑπνηλὸς |
[15, 677] |
τὸ
αἷμα
ἐδέξατο
τοῦ
Μαυρουσίου
|
λέοντος, |
ὃν
κατὰ
τὴν
πλησίον
τῇ |
[15, 684] |
ἔπι
πορσαίνουσιν.
Ἦ
γὰρ
καὶ
|
λεπταὶ |
πτερίδες
καὶ
παιδὸς
ἔρωτες
λεύκῃ |
[15, 685] |
προχόῳ
ἐπέχευεν.
Εἶτ´
ἔφερεν
στέφανον
|
λεπτᾶς |
ἀπὸ
μυρτίδος
εὐγνήτων
κλαδέων
δισύναπτον. |
[15, 682] |
Ἀφαιροῦντες
γὰρ
τῶν
ῥάβδων
τὰς
|
λεπτοτάτας |
καὶ
διαπλέξαντες
(τε)
δικτύου
τρόπῳ |
[15, 679] |
ἔχους´
ἐνὶ
δωματίῳ
στρουθίον
ἀεροφόρητον
|
λεπτότατον |
περὶ
σῶμα
συνίλλεται
(τε)
ἡδυπότατον |
[15, 678] |
δ´
ἐν
τοῖς
Ἀτάκτοις
ὑποθυμίδα
|
Λεσβίους |
φησὶν
καλεῖν
μυρσίνης
κλῶνα,
περὶ |
[15, 679] |
Ἔσω
τοῦ
ἱεροῦ
ἄκανθαι
πεφύκασι
|
λευκαὶ |
καὶ
μέλαιναι.
~Ἐπ´
αὐτῇσι
στέφανοι |
[15, 684] |
θ´
ἁπαλὸν
μήλῳ
ἐναλίγκιον
ἄνθος,
|
Λευκερέης |
ἱερὸν
περικαλλέος,
ὅ
ῥα
μάλιστα |
[15, 684] |
λεπταὶ
πτερίδες
καὶ
παιδὸς
ἔρωτες
|
λεύκῃ |
ἰσαιόμενοι,
ἐν
καὶ
κρόκος
εἴαρι |
[15, 677] |
Τί
οὖν
ποιῶμεν;
Χλανίδ´
ἐχρῆν
|
λευκὴν |
λαβεῖν·
(εἶτ´
ἰσθμιακὰ
λαβόντες
ὥσπερ |
[15, 668] |
βλαύτης
δ´
οὐδεὶς
ἔτ´
ἔρως
|
λευκῆς, |
ῥάβδον
δ´
ὄψει
τὴν
κοτταβικὴν
|
[15, 675] |
δάφνινον
οὐκ
ἀλλότριον
πότου
ἡγητέον.
|
Λευκόινον |
δὲ
κινητικὸν
ὄντα
κεφαλῆς
καὶ |
[15, 689] |
ἐστι
καὶ
ἁπαλόν.
Τὸ
δὲ
|
λευκόινον |
καὶ
εὐῶδες
καὶ
σφόδρα
πεπτικόν. |
[15, 689] |
ἀπ´
ἀνθέων
μὲν
ῥόδινον
καὶ
|
λευκόινον |
καὶ
σούσινον
(καὶ
γὰρ
τοῦτο |
[15, 680] |
τῶν
ἀνθέων
ἐκφαίνεσθαί
φησιν
τὸ
|
λευκόιον, |
ἅμα
δὲ
αὐτῷ
καὶ
τὸ |
[15, 681] |
ἐν
δευτέρῳ
περὶ
Ὕλης
τὸ
|
ΛΕΥΚΟΙΟΝ |
φησι
μεσότητά
τινα
ἔχειν
ἐν |
[15, 688] |
πάντα
κάθηρεν,
ἀλείψατο
δὲ
χρόα
|
λευκὸν
|
(ἀμβροσίῳ
ἑανῷ,
τό
ῥά
οἱ |
[15, 667] |
ἀγκύλης
ἵησι
τοῖσδε
τοῖς
νεανίαις,
|
λευκὸν |
ἀντείνασα
πῆχυν.
Καὶ
Αἰσχύλος
δ´ |
[15, 677] |
οὐκ
ἀγλαφύρως
εἴρηκεν·
Οὔλην
ἕρπυλλον,
|
λευκὸν |
κρίνον
ἠδ´
ὑάκινθον
πορφυρέην
γλαυκοῦ |
[15, 686] |
δὲ
βάπτοντας
ὡς
ἀφανίζοντας
τὴν
|
λευκότητα |
τῶν
ἐρίων.
~(Σόλων
τε
ὁ |
[15, 683] |
Μεγαρηίδος,
οὐδὲ
Φάσηλις
οὐδ´
αὐτὴ
|
Λεύκοφρυν |
ἀγασσαμένη
ἐπιμεμφής,
(Ληθαίου
Μάγνητος
ἐφ´ |
[15, 701] |
παιάν
ἡρῷον
γίνεται,
βραχέων
δὲ
|
(λεχθεισῶν) |
ἰαμβεῖον·
διὰ
δὲ
τοῦτο
δῆλον |
[15, 701] |
δὲ
ὑφ´
Ἡρακλείδου
τοῦ
Ποντικοῦ
|
λεχθὲν |
φανερῶς
πέπλασται,
ἐπὶ
σπονδαῖς
τοῦτο |
[15, 694] |
τόδε·
πάντα
δ´
ἦν
τὰ
|
λεχθέντα |
ταῦτα·
αʹ
Παλλὰς
Τριτογένει´,
ἄνασς´ |
[15, 665] |
ἀπομνημονεύειν
ἔτι
σοι
τῶν
πολλάκις
|
λεχθέντων |
ἐν
τοῖς
περισπουδάστοις
τούτοις
συμποσίοις |
[15, 686] |
νηδὺν
ἔχων.
Ἐπεὶ
δὲ
τοσούτων
|
λεχθέντων |
μηδὲν
ἀποκρίνεται,
κελεύω
αὐτὸν
κατὰ |
[15, 696] |
καὶ
μέγαν
βασιλῆα
φωνέοντες.
Τούτων
|
λεχθέντων |
ὁ
Δημόκριτος
ἔφη·
ἀλλὰ
μὴν |
[15, 701] |
βάλε
παῖ.
Διόπερ
ἀπὸ
τούτου
|
λεχθῆναί |
φασιν
τὸ
ἵε
παῖ
καὶ |
[15, 677] |
πολλὰ
ἀοίκητα
ἐπεποιήκει
οὗτος
ὁ
|
λέων. |
Ἡσθεὶς
οὖν
ἐπὶ
τῇ
τῆς |
[15, 696] |
δ´
ἕνεχ´
οὑκ
Διὸς
Ἡρακλέης
|
Λήδας |
τε
κοῦροι
πόλλ´
ἀνέτλασαν
ἔργοις |
[15, 683] |
οὐδ´
αὐτὴ
Λεύκοφρυν
ἀγασσαμένη
ἐπιμεμφής,
|
(Ληθαίου |
Μάγνητος
ἐφ´
ὕδασιν
εὐθαλέουσα.
Κισσοῦ |
[15, 689] |
δ´
ἐστὶν
καὶ
εὐστόμαχον
καὶ
|
ληθαργικοῖς |
χρήσιμον.
Τὸ
δ´
οἰνάνθινον
εὐστόμαχον |
[15, 681] |
δ´
ἀρίστην
ἐν
Κύπρῳ
καὶ
|
Λήμνῳ, |
ἔτι
δὲ
Στρογγύλῃ
καὶ
Ἔρυκι |
[15, 690] |
δὲ
μύρου
μνημονεύει
Φερεκράτης
ἐν
|
Λήροις |
οὕτως·
Ἔστην
δὲ
κἀκέλευον
ἐγχέασθε |
[15, 691] |
πολυτίμων
τῶν
καλλίστων
ὑπαρχόντων,
ὡς
|
λῆρον |
εἶναι
τὰ
ἐν
τῷ
Εἰσοικιζομένῳ |
[15, 672] |
χαλεπαίνοντας
πεῖσαι
χρημάτων
ὑποσχέσει
Τυρρηνοὺς
|
λῃστρικῷ |
(τε)
βίῳ
χρωμένους
ἁρπάσαι
τὸ |
[15, 701] |
τῷ
ποδὶ
τῆς
χαλκῆς
εἰργασμένης
|
Λητοῦς, |
ὃ
τῆς
τότε
πράξεως
μίμημα |
[15, 701] |
τοῦ
Πύθωνος
ἐπ´
αὐτοὺς
ἡ
|
Λητὼ |
τῶν
(παίδων
τὸν
ἕτερον
ἐν |
[15, 701] |
τῷ
προτέρῳ
περὶ
Παροιμιῶν
Τὴν
|
Λητώ |
φησιν
ἐκ
Χαλκίδος
τῆς
Εὐβοίας |
[15, 669] |
ἀποθέτων
τοῖς
Ὁμηρίδαις
μόνος
ἀνασπάσας
|
λήψεται |
τὰ
κοττάβεια·
Ἀγγελίας
ἀγαθῆς
δεῦρ´ |
[15, 668] |
τούτων·
Ὁ
διαγρυπνήσας
(τὸν
πυραμοῦντα)
|
λήψεται
|
τὰ
κοττάβια
καὶ
τῶν
παρουσῶν |
[15, 701] |
ἰὴ
παιών,
διὰ
δὲ
τὸ
|
λίαν |
ἡμῖν
εἶναι
σύνηθες
λανθάνον
ὂν |
[15, 684] |
βαθεῖ´
ἐν
τεύχεϊ
κόπρος,
(σαμψύχου
|
λιβάνου |
τε
νέας
κλάδας
ἠδ´
ὅσα |
[15, 689] |
παρ´
οὐδενί
πω
γεγονὸς
ἐσκευάζετο
|
λιβανώτινον |
μύρον.
Μύρον
δὲ
χρηστὸν
μύρῳ |
[15, 685] |
αὐτὴν
παντοδαποῖς
τραγήμασιν,
μύρον,
στεφάνους,
|
λιβανωτόν, |
αὐλητρίδα
λαβέ.
Φιλόξενος
δ´
ὁ |
[15, 665] |
Καὶ
δὴ
κέκραται.
{Β.
Τὸν
|
λιβανωτὸν |
ἐπιτιθεὶς
εἶπε
(Σπονδὴ
μὲν
ἤδη |
[15, 702] |
τις
θυμιατήριον,
ὃ
δὲ
(τοῦ
|
λιβανωτοῦ, |
τοῖς
θεοῖς
πᾶσι
καὶ
πάσαις |
[15, 677] |
κατὰ
τὴν
πλησίον
τῇ
Ἀλεξανδρείᾳ
|
Λιβύην |
ἐν
κυνηγίῳ
καταβεβλήκει
ὁ
Ἀδριανός, |
[15, 677] |
πολλῷ
χρόνῳ
κατανεμηθέντα
πᾶσαν
τὴν
|
Λιβύην, |
ἧς
καὶ
πολλὰ
ἀοίκητα
ἐπεποιήκει |
[15, 679] |
τῇ
πόλει
λίθινον
καὶ
θύρετρα
|
λίθινα. |
Ἔσω
τοῦ
ἱεροῦ
ἄκανθαι
πεφύκασι |
[15, 679] |
ἁγνὸν
ἐν
μέσῃ
τῇ
πόλει
|
λίθινον |
καὶ
θύρετρα
λίθινα.
Ἔσω
τοῦ |
[15, 689] |
Ἰσάργυρόν
τ´
εἰς
χεῖρα
Κυπρίου
|
λίθου
|
δώσουσι
κόσμον
χριμάτων
τ´
Αἰγυπτίων |
[15, 695] |
σώφρονι
σωφρόνει.
κʹ
Ὑπὸ
παντὶ
|
λίθῳ |
σκορπίος,
ὦ
ἑταῖρ´,
ὑποδύεται.
Φράζευ |
[15, 701] |
ταῖς
ἀγκάλαις
ἔχουσα,
ἐπιβᾶσα
τῷ
|
λίθῳ |
τῷ
νῦν
ἔτι
κειμένῳ
ὑπὸ |
[15, 692] |
ὁ
Κερκυραῖος
ἐν
τῷ
περὶ
|
Λίθων |
γράφων
οὕτως·
Ἰανὸν
δὲ
λόγος |
[15, 677] |
λωτοῦ.
Φύεται
δ´
οὗτος
ἐν
|
λίμναις |
θέρους
ὥρᾳ,
καὶ
εἰσὶν
αὐτοῦ |
[15, 682] |
ταῖς
ἑκατὸν
περὶ
τὰς
Ἄλπεις
|
λίμνην |
τινά
φησιν
εἶναι
πολλῶν
σταδίων |
[15, 687] |
τῆς
ἀρετῆς,
ἐπιγραψάμενος
τοῖς
ἐν
|
Λίνδῳ |
πᾶσιν
αὑτοῦ
ἔργοις·
Ἁβροδίαιτος
ἀνὴρ |
[15, 668] |
κορήμασιν
οὖσαν.
Ἀχαιὸς
δ´
ἐν
|
Λίνῳ |
περὶ
τῶν
Σατύρων
λέγων
φησίν· |
[15, 692] |
τὴν
κεφαλὴν
ἐν
τοῖς
πότοις
|
λιπαίνειν |
ἐντεῦθεν
γενέσθαι·
τοῖς
αὐχμῶσι
γὰρ |
[15, 692] |
οἴνων
φορὰν
ὑποπτεύσαντες
ἐπεσπάσθησαν
κεφαλὴν
|
λιπαίνειν, |
ὡς
ἐλάσσονος
τῆς
βίας
γενησομένης, |
[15, 682] |
γαίης
ἂν
κεφαλαῖσιν
ἔθεντο
θεαὶ
|
λιπαροκρήδεμνοι, |
Νύμφαι
καὶ
Χάριτες,
ἅμα
δὲ |
[15, 673] |
ζεφύρου
πνεύμασι
τερπόμενος.
Ἀρκεῖ
μοι
|
λιτὴ |
μὲν
ὑπὸ
πλευροῖσι
χαμευνάς,
(ἐγγύθι |
[15, 665] |
τὰς
τραπέζας
ἐκφέρεις;
Ἐγὼ
δὲ
|
λίτρον |
παραχέων
ἔρχομαι.
{Β.
Κἀγὼ
δὲ |
[15, 698] |
Εὔβοιον
τοὺς
τὰς
παρῳδίας
γράψαντας
|
λογίους |
ἂν
φήσαιμι
διὰ
τὸ
παίζειν |
[15, 692] |
τὰ
παρακείμενα
λαμβάνῃ.
Τοῦτο
δὴ
|
λογισάμενοι |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
πότων
τὴν |
[15, 686] |
τε
τὸν
περὶ
τῶν
μύρων
|
λόγον |
τοῖς
βουλομένοις
διεξέρχεσθαι
τῷ
τε |
[15, 669] |
χαλκῷ
νομίσματι
χρήσασθαι,
καὶ
τὸν
|
λόγον |
τοῦτον
ἀνέγραψε
(Καλλίμαχος
ἐν
τῇ |
[15, 695] |
τ´
Ἀθήνας
ἐποιησάτην.
ιδʹ
(Ἀδμήτου
|
λόγον, |
ὦ
ἑταῖρε,
μαθὼν
τοὺς
ἀγαθοὺς |
[15, 692] |
Λίθων
γράφων
οὕτως·
Ἰανὸν
δὲ
|
λόγος |
ἔχει
διπρόσωπον
γεγονέναι,
τὸ
μὲν |
[15, 697] |
ἀσεβείας,
εἰ
μὴ
κατέψευσται
ὁ
|
λόγος, |
φησίν·
Οὐ
γὰρ
ἄν
ποτε |
[15, 692] |
παραραίνοντες.
Ἐπεὶ
δ´
ἐνταῦθα
τοῦ
|
λόγου |
ἐσμέν,
συμβαλοῦμαί
τι
μέλος
ὑμῖν |
[15, 671] |
ἐπῆλθεν
χορός;
Τίς
τῶν
ἀξίων
|
λόγου |
μέμνηται
τοῦ
μουσικοῦ
τούτου
χοροῦ; |
[15, 674] |
στέφος,
δεσμῶν
ἄριστος
ἐκ
Προμηθέως
|
λόγου. |
Σαπφὼ
δ´
ἁπλούστερον
τὴν
αἰτίαν |
[15, 669] |
τοῦδ´
ἐπὶ
συμποσίου·
δεξιότης
δὲ
|
λόγου
|
Φαίακος
Μουσῶν
ἐρέτας
ἐπὶ
σέλματα |
[15, 670] |
καὶ
κυνέαν
καὶ
τὰν
θηροφόνον
|
λογχίδ´, |
ἐπεί
μοι
νόος
ἄλλᾳ
κέχυται
|
[15, 687] |
ῥαβδίων
(ἔκ
τινων
ποτηρίων)
ἑλκύσας,
|
λόγῳ |
γοῦν
ἀντελάβετο
τῆς
ἀρετῆς,
ἐπιγραψάμενος |
[15, 677] |
(γὰρ)
ἄν
τις
πράγματος
δισσῶν
|
λόγων
|
ἀγῶνα
θεῖτ´
ἄν,
εἰ
λέγειν |
[15, 686] |
πυρί.
Οὕτω
γὰρ
τὴν
τῶν
|
λόγων |
ἔξοδον
ὥσπερ
δράματος
ποιήσομαι.
Καὶ |
[15, 671] |
οὐθέν
ἐστιν
ἐπιμελὲς
τῶν
σῶν
|
λόγων. |
Πόθεν
γάρ
σοι
καὶ
ὁ |
[15, 695] |
τ´
ἀγαθὸν
τόν
τε
κακὸν
|
λόει. |
κγʹ
Ἔγχει
καὶ
Κήδωνι,
διάκονε, |
[15, 698] |
Οὗτός
ἐστιν
ὁ
καὶ
(Ἀθηναίοις
|
λοιδορησάμενος, |
καὶ
σῴζεται
αὐτοῦ
τῶν
παρῳδιῶν |
[15, 699] |
χαλκήρεσιν
ἐγχείῃσιν.
Περὶ
δὲ
τοῦ
|
λοιδορουμένου |
κουρέως
τῷ
κεραμεῖ
τῆς
γυναικὸς |
[15, 670] |
αὐτοῦ·
δι´
ὃ
ἐρᾶν
οἱ
|
λοιποὶ |
τοὺς
τοιούτους
φασίν.
Ἢ
ὅτι |
[15, 670] |
τὸν
στέφανον
περιαιρεῖ,
τοῖς
δὲ
|
λοιποῖς |
ἐνδίδωσιν
αἴσθησιν
μηνύων
ὅτι
ἡττῶνται |
[15, 682] |
ἀπὸ
ῥίζης
μιᾶς
(καὶ)
τὸ
|
λοιπὸν |
ἀνατρέχουσιν
καὶ
ζωοφυτοῦσιν·
διὸ
καὶ |
[15, 693] |
τοῦ
ἀγαθοῦ
θεοῦ,
τὸν
δὲ
|
λοιπὸν |
ἤδη
κεκραμένον.
Δι´
ὃ
καὶ |
[15, 702] |
τὸ
νόμιμον
τὸ
ἐπιχώριον
τὸ
|
λοιπὸν |
τοῦ
ἀκράτου
τῷ
διδόντι
ἐκπιεῖν |
[15, 697] |
τῶν
ἐσπουδασμένων·
οἷαί
εἰσιν
αἱ
|
Λοκρικαὶ |
καλούμεναι,
μοιχικαί
τινες
τὴν
φύσιν |
[15, 685] |
ὁ
Φερεκράτης
ἢ
Στράττις
φησίν·
|
Λουσάμενοι |
δὲ
πρὸ
λαμπρᾶς
ἡμέρας
ἐν |
[15, 690] |
Σοφοκλῆς.
Μάγνης
δ´
ἐν
Λυδοῖς·
|
Λούσαντα |
χρὴ
καὶ
βακκάριδι
κεχριμένον.
Καὶ |
[15, 689] |
ἐν
Θορικίοις
ἢ
Διορύττοντί
φησιν·
|
Λοῦται |
δ´
ἀληθῶς·
ἀλλὰ
τί;
{Β. |
[15, 681] |
ἀναφῦναι
αὐτὴν
ἐκ
τῶν
Ἀφροδίτης
|
λουτρῶν, |
ὅτε
Ἡφαίστῳ
συγκοιμηθεῖσα
ἡ
Ἀφροδίτη |
[15, 699] |
ὃ
δὲ
λυχνέα,
ὃ
δὲ
|
λοφνίδα, |
οὕτω
καλεῖσθαι
φάσκων
τὴν
ἐκ |
[15, 701] |
Κλείταρχος
δ´
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις
|
λοφνίδα |
φησὶ
καλεῖν
Ῥοδίους
τὴν
ἐκ |
[15, 673] |
ὥσπερ
κἀν
τῷ
Περὶ
τοῦ
|
λυγίνου |
στεφάνου.
~Μόνον
γὰρ
τοῦτ´
ἴδιον |
[15, 673] |
ἐπιγράψας
Περὶ
τοῦ
παρ´
Ἀνακρέοντι
|
λυγίνου |
στεφάνου·
ὅπερ
νῦν
ἐν
τῇ |
[15, 672] |
τὸ
χωρίον
(ἔφη
ὅτι
καὶ
|
λύγοις |
ἐστεφανοῦντο
οἱ
ἀρχαῖοι.
Τεναρος
δὲ |
[15, 674] |
Ἱστοριῶν
(οἶδεν
τὴν
κατὰ
τὴν
|
λύγον |
ἱστορίαν
καὶ
ὅτι
οὔτε
τὰ |
[15, 672] |
ἀγροίκων
εἶναι
λέγει
στεφάνωμα
τὴν
|
λύγον. |
Καὶ
οἱ
ἄλλοι
δὲ
ἐξηγηταὶ |
[15, 673] |
ποσόν
τι
τῆς
κατὰ
τὴν
|
λύγον |
στεφανώσεως
καὶ
Νικαίνετος
ὁ
ἐποποιὸς |
[15, 673] |
πὰρ
προμάλου
δέμνιον
ἐνδαπίης,
καὶ
|
λύγος, |
ἀρχαῖον
Καρῶν
στέφος.
ἀλλὰ
φερέσθω
|
[15, 671] |
δεσμοὺς
γὰρ
καὶ
πλέγματα
ἡ
|
λύγος |
ἐπιτήδειος.
Εἰπὲ
οὖν
ἡμῖν
τι |
[15, 674] |
δέ
τις
λέγειν
περὶ
τῆς
|
λύγου |
ἁπλούστερον,
ὅτι
ὁ
Μεγίστης
τῇ |
[15, 672] |
ὑπονοήσαντας
αὐτόματον
ἀποδεδρακέναι
πρός
τι
|
λύγου |
θωράκιον
ἀπερείσασθαι
καὶ
τοὺς
εὐμηκεστάτους |
[15, 671] |
πίνει
μελιηδέα.
Ὁ
γὰρ
τῆς
|
λύγου |
στέφανος
ἄτοπος·
πρὸς
δεσμοὺς
γὰρ |
[15, 673] |
ζητούμενον.
Συνέβη
δὲ
τὴν
τῆς
|
λύγου |
στεφάνωσιν
καὶ
μέχρι
τῶν
κατὰ |
[15, 674] |
ἁπλούστερον,
ὅτι
ὁ
Μεγίστης
τῇ
|
λύγῳ |
ἐστεφανοῦτο,
ὡς
παρακειμένης
ἐκ
τοῦ |
[15, 671] |
δὴ
μῆνες
ἐπείτε
στεφανοῦταί
τε
|
λύγῳ |
καὶ
τρύγα
πίνει
μελιηδέα.
Ὁ |
[15, 673] |
δὴ
μῆνες
ἐπειδὴ
στεφανοῦταί
τε
|
λύγῳ |
καὶ
τρύγα
πίνει
μελιηδέα.
Ταῦτα |
[15, 672] |
θεὸς
παρεκελεύσατο
στεφανώματι
χρωμένοις
τῇ
|
λύγῳ |
καταδεῖν
τὴν
ἑαυτῶν
κεφαλὴν
τοῖς |
[15, 671] |
τί
παρὰ
τῷ
αὐτῷ
ποιητῇ
|
λύγῳ |
τινὲς
στεφανοῦνται;
Φησὶν
γὰρ
ἐν |
[15, 673] |
κατὰ
πλῆθος
χρῆσθαι
μὲν
τῇ
|
λύγῳ, |
τοῖς
δὲ
θεραπεύουσιν
τὴν
θεὸν |
[15, 673] |
ἕνεκεν
ἢ
στεφανώσεως
ἀρκεῖται
τῇ
|
λύγῳ, |
(τῷ
(δὲ)
λέγειν
αὐτὴν
τῶν |
[15, 690] |
ἐπεὶ
διαβόητοι
ἐπὶ
ἡδυπαθείᾳ
οἱ
|
Λυδοί· |
καὶ
τὸ
παρὰ
Ἀνακρέοντι
(λυδοπαθὴς |
[15, 690] |
καὶ
Σοφοκλῆς.
Μάγνης
δ´
ἐν
|
Λυδοῖς· |
Λούσαντα
χρὴ
καὶ
βακκάριδι
κεχριμένον. |
[15, 690] |
Λυδοί·
καὶ
τὸ
παρὰ
Ἀνακρέοντι
|
(λυδοπαθὴς |
ἀκούουσιν
ἀντὶ
τοῦ
ἡδυπαθής.
Μνημονεύει |
[15, 670] |
τοὺς
τοιούτους
φασίν.
Ἢ
ὅτι
|
λύεται |
μὲν
πᾶν
τὸ
δεδεμένον,
ὁ |
[15, 669] |
διὰ
τί,
τῶν
ἐστεφανωμένων
ἐὰν
|
λύηται |
ὁ
στέφανος,
ἐρᾶν
λέγονται.
Πότερον |
[15, 683] |
χλούνηνδε
μετεσσύμενος
σκυλάκεσσιν,
Ἀλφειῷ
καὶ
|
λύθρον |
ἑῶν
ἐπλύνατο
γυίων,
(ἑσπέριος
Νύμφαισιν |
[15, 682] |
λύκους
διὰ
τὸ
ἐμφερῆ
εἶναι
|
λύκου |
χείλεσι.
Νικόλαος
δ´
ὁ
Δαμασκηνὸς |
[15, 682] |
τὰ
ἄνθη
τῆς
ἴριδος
λέγεσθαι
|
λύκους |
διὰ
τὸ
ἐμφερῆ
εἶναι
λύκου |
[15, 670] |
ἐμποδὼν
ποιεῖται
τὴν
ἀνάθεσιν.
Ὅθεν
|
Λυκοφρονίδης |
τὸν
ἐρῶντα
ἐκεῖνον
αἰπόλον
ἐποίησε |
[15, 688] |
μὲν
πρῶτον
ἀπὸ
χροὸς
ἱμερόεντος
|
λύματα |
πάντα
κάθηρεν,
ἀλείψατο
δὲ
χρόα |
[15, 690] |
ἔπνευσεν
ὁ
μιαρὸς
φάσκωλος
εὐθὺς
|
λυόμενός |
μοι
τοῦ
μύρου
καὶ
βακκάριδος. |
[15, 674] |
ἔθεντο.
Αἰσχύλος
δ´
ἐν
τῷ
|
Λυομένῳ |
Προμηθεῖ
σαφῶς
φησιν
ὅτι
Ἐπὶ |
[15, 686] |
καιρὸν
νόσῳ
παραδούς,
πολλὰ
δὲ
|
λυπήσας |
ἡμᾶς
τοὺς
ἑταίρους.
Περιενεγκόντων
δὲ |
[15, 695] |
Δαναῶν
καὶ
Ἀχιλλέα.
ιζʹ
Εἴθε
|
λύρα |
καλὴ
γενοίμην
ἐλεφαντίνη,
καί
με |
[15, 673] |
Οἶνος
καὶ
Μουσῶν
ἡ
χαρίεσσα
|
λύρη, |
θυμῆρες
πίνοντες
ὅπως
Διὸς
εὐκλέα |
[15, 696] |
δὲ
καὶ
οὗτος
ἐν
Δελφοῖς,
|
λυρίζοντός |
γέ
τινος
παιδός.
Καὶ
ὁ |
[15, 672] |
θάλασσαν
εἰς
τὸ
σκάφος
ἐμβαλέσθαι·
|
λυσαμένους |
δ´
αὐτοὺς
τὰ
πρυμνήσια
καὶ |
[15, 696] |
παιανικὸν
ἐπίρρημα,
καθάπερ
ὁ
εἰς
|
Λύσανδρον |
τὸν
Σπαρτιάτην
γραφεὶς
ὄντως
παιάν, |
[15, 672] |
χάριν
τῆς
κλοπῆς
τοῦ
πυρός,
|
λύσας |
αὐτὸν
ἐκ
τῶν
χαλεπωτάτων
δεσμῶν· |
[15, 672] |
περιειλῆσαι
πάντοθεν.
Τὴν
δὲ
Ἀδμήτην
|
λύσασαν |
αὐτὸ
ἁγνίσαι
καὶ
στῆσαι
πάλιν |
[15, 673] |
κλοπὴν
ὀνειδίζων
Ἡφαιστίων
ἐξιδιοποιήσατο
τὴν
|
λύσιν |
καὶ
σύγγραμμα
ἐξέδωκεν
ἐπιγράψας
Περὶ |
[15, 670] |
ἐρῶντες)
τὴν
τοῦ
στεφάνου
δὴ
|
λύσιν |
σημεῖον
τοῦ
περὶ
τὸν
ἔρωτα |
[15, 701] |
ἑλάνην
τὴν
τῶν
καλάμων
δέσμην.
|
Λύχνα |
δὲ
οὐδετέρως
εἴρηκεν
Ἡρόδοτος
ἐν |
[15, 701] |
δὲ
ἣν
οἱ
πολλοὶ
λέγουσιν
|
λυχναψίαν |
(Κηφισόδωρος
ἐν
Ὑί.
Καὶ
ὁ |
[15, 699] |
ἔλεγεν
παῖ,
λυχνίον,
ὃ
δὲ
|
λυχνέα, |
ὃ
δὲ
λοφνίδα,
οὕτω
καλεῖσθαι |
[15, 700] |
Ταραντίνοις
εἰς
τὸ
πρυτανεῖον
ἀναθεῖναι
|
λυχνεῖον |
δυνάμενον
καίειν
τοσούτους
λύχνους
ὅσος |
[15, 700] |
δ´
ἐν
Ἀγνοίᾳ·
(Ἅψαντες
λύχνον
|
λυχνεῖον |
ἐζητοῦμεν.
Εὐφορίων
δ´
ἐν
Ἱστορικοῖς |
[15, 700] |
Κραπατάλλοις
τὴν
νῦν
λυχνίαν
καλουμένην
|
λύχνειον |
κέκληκεν
διὰ
τούτων·
Τίς
τῶν |
[15, 700] |
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Ἰάμβοις
τὸ
στρατιωτικὸν
|
λυχνεῖον |
σύνθετον
οὕτως
ὀνομάζει.
Ἐν
δὲ |
[15, 700] |
δ´
ἀκοντίων
συνδοῦντες
ὀρθὰ
τρία
|
λυχνείῳ |
χρώμεθα.
Δίφιλος
δ´
ἐν
Ἀγνοίᾳ· |
[15, 700] |
κέκληκεν
διὰ
τούτων·
Τίς
τῶν
|
λυχνείων |
ἡ
´ργασία;
{Β.
Τυρρηνική.
Ποικίλαι |
[15, 666] |
κατακτούς
τινας
κοττάβους.
Ἐστὶν
δὲ
|
λυχνία |
ἀναγόμενα
πάλιν
τε
συμπίπτοντα.
Εὔβουλος |
[15, 700] |
δὲ
ἐν
Κραπατάλλοις
τὴν
νῦν
|
λυχνίαν |
καλουμένην
λύχνειον
κέκληκεν
διὰ
τούτων· |
[15, 699] |
Ἐν
δὲ
τοῖς
ἑξῆς
καὶ
|
λυχνίδιον |
αὐτὸν
καλεῖ
διὰ
τούτων·
Ἀλλ´ |
[15, 700] |
δράματι·
Τῇδ´
ἐξιόντι
δεξιᾷ,
ὦ
|
λυχνίδιον. |
Πανὸς
δ´
ὀνομάζεται
τὸ
διακεκομμένον |
[15, 699] |
λύχνος
ὁμοιότατα
κάθευδ´
ἐπὶ
τοῦ
|
λυχνιδίου. |
Πλάτων
δ´
ἐν
Νυκτὶ
Μακρᾷ· |
[15, 681] |
ζυγίδα
καλεῖσθαι.
Περὶ
δὲ
τῆς
|
ΛΥΧΝΙΔΟΣ |
λέγων
Ἀμερίας
ὁ
Μακεδὼν
ἐν |
[15, 666] |
δ´
οὐ
συνιεῖς;
Κότταβος
τὸ
|
λυχνίον |
ἐστί.
Πρόσεχε
τὸν
νοῦν·
ᾠὰ |
[15, 667] |
καλούμενον
κατακτὸν
κοττάβιον
τοιοῦτόν
ἐστιν·
|
(λυχνίον |
ἐστὶν
ὑψηλόν,
ἔχον
τὸν
μάνην |
[15, 699] |
ὃ
μέν
τις
ἔλεγεν
παῖ,
|
λυχνίον, |
ὃ
δὲ
λυχνέα,
ὃ
δὲ |
[15, 680] |
δὲ
θερινὰ
μᾶλλον,
ἥ
τε
|
λυχνὶς |
καὶ
τὸ
Διὸς
ἄνθος
καὶ |
[15, 679] |
δὲ
θερινὰ
μᾶλλον,
ἥ
τε
|
λυχνὶς |
καὶ
τὸ
Διὸς
ἄνθος
καὶ |
[15, 683] |
καὶ
ἅπερ
τ´
ὀξεῖα
χροιῇ
|
λυχνὶς |
οὐδὲ
θρυαλλίς,
οὐδὲ
μὲν
ἀνθεμίδων |
[15, 701] |
εἴρηκεν
Ἡρόδοτος
ἐν
δευτέρᾳ
Ἱστοριῶν.
|
Λυχνοκαυτίαν |
δὲ
ἣν
οἱ
πολλοὶ
λέγουσιν |
[15, 699] |
τὸν
λυχνοῦχον
ἔκφερ´
ἐνθεὶς
τὸν
|
λύχνον. |
Ἄλεξις
δ´
Ἐκκηρυττομένῳ·
Ὥστ´
ἐξελὼν |
[15, 700] |
λαβὼν
τὸν
φανὸν
ἅψεις
μοι
|
λύχνον; |
(Ἄλλοι
δὲ
ἔφασκον
φανὸν
λέγεσθαι |
[15, 701] |
ἐπ´
ἄκρων
τῶν
κροτάφων
ἕξει
|
λύχνον
|
δίμυξον.
Μνημονεύει
τοῦ
διμύξου
λύχνου |
[15, 699] |
δὲ
λύχνον,
καὶ
δίμυξον
δὲ
|
λύχνον |
ἕτερος,
ἄλλος
δὲ
ἑλάνην,
ὃ |
[15, 699] |
ὃ
δὲ
λυχνοῦχον,
ὃ
δὲ
|
λύχνον, |
καὶ
δίμυξον
δὲ
λύχνον
ἕτερος, |
[15, 700] |
Δίφιλος
δ´
ἐν
Ἀγνοίᾳ·
(Ἅψαντες
|
λύχνον
|
λυχνεῖον
ἐζητοῦμεν.
Εὐφορίων
δ´
ἐν |
[15, 700] |
Μένανδρος
Ἀνεψιοῖς·
Οἶς´
εἰσιὼν
πανόν,
|
λύχνον, |
λυχνοῦχον,
ὅ
τι
πάρεστι·
φῶς
|
[15, 699] |
ἐξελὼν
ἐκ
τοῦ
λυχνούχου
τὸν
|
λύχνον
|
μικροῦ
κατακαύσας
ἔλαθ´
ἑαυτόν,
ὑπὸ |
[15, 700] |
τῶν
ἄλλων
ξύλων
ἐχρῶντο.
Κοιμίσαι
|
λύχνον |
Φρύνιχος
φησί.
~Καὶ
Πλάτων
ἐν |
[15, 699] |
διὰ
τούτων·
Ἀλλ´
ὥσπερ
(ὁ)
|
λύχνος
|
ὁμοιότατα
κάθευδ´
ἐπὶ
τοῦ
λυχνιδίου. |
[15, 700] |
καλεῖ.
Οὐ
παλαιὸν
δ´
εὕρημα
|
λύχνος· |
φλογὶ
δ´
οἱ
παλαιοὶ
τῆς |
[15, 701] |
λύχνον
δίμυξον.
Μνημονεύει
τοῦ
διμύξου
|
λύχνου |
καὶ
Μεταγένης
ἐν
Φιλοθύτῃ
καὶ |
[15, 699] |
θηρῶν
βέλος,
κερατίνου
τε
φωσφόρου
|
λύχνου |
σέλας.
Ἄλεξις
Μίδωνι·
~(Ὁ
πρῶτος |
[15, 700] |
ἀναθεῖναι
λυχνεῖον
δυνάμενον
καίειν
τοσούτους
|
λύχνους |
ὅσος
ὁ
τῶν
ἡμερῶν
ἐστιν |
[15, 699] |
ἀπὸ
γραβίων
ἔσταζεν,
Ὅτι
δὲ
|
λυχνοῦχοι |
οἱ
νῦν
καλούμενοι
φανοὶ
ὠνομάζοντο |
[15, 699] |
κρότος
γὰρ
γίγνεται,
καὶ
τὸν
|
λυχνοῦχον |
ἔκφερ´
ἐνθεὶς
τὸν
λύχνον.
Ἄλεξις |
[15, 699] |
Ῥωποπώλῃ
προειπών·
Λαβὲ
τριόδοντα
καὶ
|
λυχνοῦχον, |
ἐπιφέρει·
Ἐεγὼ
δὲ
δεξιᾷ
γε |
[15, 700] |
Ἀνεψιοῖς·
Οἶς´
εἰσιὼν
πανόν,
λύχνον,
|
λυχνοῦχον, |
ὅ
τι
πάρεστι·
φῶς
μόνον |
[15, 699] |
ἄλλος
δὲ
φανόν,
ὃ
δὲ
|
λυχνοῦχον, |
ὃ
δὲ
λύχνον,
καὶ
δίμυξον |
[15, 699] |
δὲ
τῷ
δευτέρῳ
Νιόβῳ
προειπὼν
|
λυχνοῦχον
|
Οἴμοι
κακόδαιμον,
φησίν,
ὁ
λυχνοῦχος |
[15, 699] |
ἐπιφέρει·
Καὶ
πῶς
ὑπερβὰς
τὸν
|
λυχνοῦχον |
οἴχεται
κἄλαθέ
σε;
Ἐν
δὲ |
[15, 699] |
λυχνοῦχον
Οἴμοι
κακόδαιμον,
φησίν,
ὁ
|
λυχνοῦχος |
ἡμῖν
οἴχεται.
Εἶτ´
ἐπιφέρει·
Καὶ |
[15, 700] |
Μίδωνι·
~(Ὁ
πρῶτος
εὑρὼν
μετὰ
|
λυχνούχου |
περιπατεῖν
τῆς
νυκτὸς
ἦν
τις |
[15, 699] |
Ἐκκηρυττομένῳ·
Ὥστ´
ἐξελὼν
ἐκ
τοῦ
|
λυχνούχου |
τὸν
λύχνον
μικροῦ
κατακαύσας
ἔλαθ´ |
[15, 699] |
Νυκτὶ
Μακρᾷ·
Ἔξουσιν
οἱ
πομπεῖς
|
λυχνούχους |
δηλαδή.
Φερεκράτης
Δουλοδιδασκάλῳ·
Ἄνυσόν
ποτ´ |
[15, 699] |
διαστίλβονθ´
ὁρῶμεν,
ὥσπερ
ἐν
κενῷ
|
λυχνούχῳ, |
πάντα
τῆς
ἐξωμίδος.
Ἐν
δὲ |
[15, 669] |
δὲ
λέγονται,
τῶν
ἐστεφανωμένων
ἐὰν
|
λύωνται |
οἱ
στέφανοι,
ὅτι
ἐρῶσιν;
Τοῦτο |
[15, 697] |
χορός.
(Καὶ
ὅς·
Κλέαρχος,
ὦ
|
λῷστε, |
ἐν
δευτέρῳ
περὶ
Παιδείας
οὑτωσί |
[15, 674] |
Πλεκτὰς
δ´
ὑποθυμίδας
περὶ
στήθεσι
|
λωτίνας |
ἔθεντο.
Αἰσχύλος
δ´
ἐν
τῷ |
[15, 677] |
Ἀντινόειος
καλεῖται·
ὁ
δὲ
ἕτερος
|
λώτινος |
ὀνομάζεται,
κυανέαν
ἔχων
τὴν
χροιάν. |
[15, 677] |
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Ὀδυσσεῦσι
κέκληκεν
τὸν
|
λωτὸν |
στεφάνωμα
διὰ
τὸ
πάντα
τὰ |
[15, 677] |
πολλῆς
τερατείας
ἐπέδειξεν
τὸν
ῥοδίζοντα
|
λωτόν, |
φάσκων
αὐτὸν
δεῖν
καλεῖν
Ἀντινόειον, |
[15, 677] |
γινόμενον
ἐκ
τοῦ
αὐτόθι
καλουμένου
|
λωτοῦ. |
Φύεται
δ´
οὗτος
ἐν
λίμναις |
[15, 685] |
ἁπαλὰς
ἀσπαλάθους
πατοῦντες
(ἐν
λειμῶνι
|
λωτοφόρῳ |
κύπειρόν
τε
δροσώδη
κἀνθρύσκου
μαλακῶν |
[15, 681] |
Ἐστὶ
δὲ
τὸ
ἄνθος
ὅμοιον
|
λωτῷ. |
Θεμισταγόρας
δ´
ὁ
Ἐφέσιος
ἐν |