Livre, Chapitre
[2, 3]	Τισσαφέρνης δι᾽ ἑρμηνέως τοιάδε. (ἐγώ,	ὦ	ἄνδρες Ἕλληνες, γείτων οἰκῶ τῇ
[2, 5]	εἶπεν Ἀριαῖος τάδε. Κλέαρχος μέν,	ὦ	ἄνδρες Ἕλληνες, ἐπεὶ ἐπιορκῶν τε
[2, 2]	καὶ λοχαγοὺς ἔλεξε τοιάδε. ἐμοί,	ὦ	ἄνδρες, θυομένῳ ἰέναι ἐπὶ βασιλέα
[2, 1]	παραδιδόναι· ἀλλ᾽ ἔφη, ὑμεῖς μέν,	ὦ	ἄνδρες στρατηγοί, τούτοις ἀποκρίνασθε ὅ
[2, 2]	εἶπεν ὁ Κλέαρχος· ἄγε δή,	ὦ	Ἀριαῖε, ἐπείπερ ὁ αὐτὸς ὑμῖν
[2, 5]	ἔλεγε δὲ Κλεάνωρ ὁ Ὀρχομένιος·	ὦ	κάκιστε ἀνθρώπων Ἀριαῖε καὶ οἱ
[2, 5]	ὧδε ἀπημείφθη. (ἀλλ᾽ ἥδομαι μέν,	ὦ	Κλέαρχε, ἀκούων σου φρονίμους λόγους·
[2, 1]	δὲ ὑπολαβὼν εἶπεν· οὗτοι μέν,	ὦ	Κλέαρχε, ἄλλος ἄλλα λέγει· (σὺ
[2, 5]	πράττειν τι. οὐχ οὕτως ἡμεῖς,	ὦ	Κλέαρχε, οὔτε ἀλόγιστοι οὔτε ἠλίθιοί
[2, 1]	εἶπεν· ἀλλὰ φιλοσόφῳ μὲν ἔοικας,	ὦ	νεανίσκε, καὶ λέγεις οὐκ ἀχάριστα·
[2, 5]	λέγει ὁ Κλέαρχος τάδε. ἐγώ,	ὦ	Τισσαφέρνη, οἶδα μὲν ἡμῖν ὅρκους
[2, 1]	ὁ δ᾽ εἶπεν· ἐγώ σε,	ὦ	Φαλῖνε, ἄσμενος ἑόρακα, οἶμαι δὲ
[2, 1]	ὁ Θηβαῖος, ἀλλ᾽ ἐγώ, ἔφη,	ὦ	Φαλῖνε, θαυμάζω πότερα ὡς κρατῶν
[2, 1]	(μετὰ τοῦτον Θεόπομπος Ἀθηναῖος εἶπεν·	ὦ	Φαλῖνε, νῦν, ὡς σὺ ὁρᾷς,
[2, 2]	καὶ οἱ σὺν αὐτῷ. (ἐν	ᾧ	δὲ ὡπλίζοντο ἧκον λέγοντες οἱ
[2, 3]	βασιλεὺς ἦν ἢ ἄλλος τις	ᾧ	ἐπετέτακτο ταῦτα πράττειν· ἔλεγον δὲ
[2, 3]	ἄγγελοι ἀπήλαυνον, καὶ ἧκον ταχύ·	ᾧ	καὶ δῆλον ἦν ὅτι ἐγγύς
[2, 5]	Ἕλλησιν ἐμὲ πιστὸν γενέσθαι, καὶ	ᾧ	Κῦρος ἀνέβη ξενικῷ διὰ μισθοδοσίας
[2, 4]	σωθῆναι. (ἐγὼ μὲν οὖν βασιλέα,	ᾧ	οὕτω πολλά ἐστι τὰ σύμμαχα,
[2, 4]	ἐπὶ τὸν Τίγρητα ποταμόν· πρὸς	ᾧ	πόλις ἦν μεγάλη καὶ πολυάνθρωπος
[2, 5]	ἂν κατακαύσαντες λιμὸν ὑμῖν ἀντιτάξαι,	ᾧ	ὑμεῖς οὐδ᾽ εἰ πάνυ ἀγαθοὶ
[2, 3]	δὲ ὁ Τισσαφέρνης, ταῦτα, ἔφη,	ἐγὼ	ἀπαγγελῶ βασιλεῖ καὶ ὑμῖν πάλιν
[2, 5]	κακὸν ἐπιχειρήσαιμι ποιεῖν, ταῦτα λέξω.	(ἐγὼ	γὰρ Κῦρον ἐπεθύμησά μοι φίλον
[2, 1]	κάλλιστόν τε καὶ ἄριστον ἔχετε·	ἐγὼ	δὲ αὐτίκα ἥξω. ἐκάλεσε γάρ
[2, 5]	καὶ τῇ σὺν ἐμοὶ στρατιᾷ.	(ἐγὼ	δέ, ἔφη ὁ Κλέαρχος, ἄξω
[2, 1]	παρὰ τὴν δόξαν αὐτοῦ εἶπεν·	(ἐγώ,	εἰ μὲν τῶν μυρίων ἐλπίδων
[2, 5]	κατεθέμεθα· τῶν δ᾽ ἀνθρωπίνων σὲ	ἐγὼ	ἐν τῷ παρόντι νομίζω μέγιστον
[2, 4]	δὲ ἀπεκρίνατο τοῖς ταῦτα λέγουσιν·	ἐγὼ	ἐνθυμοῦμαι μὲν καὶ ταῦτα πάντα·
[2, 1]	Πρόξενος δὲ ὁ Θηβαῖος, ἀλλ᾽	ἐγώ,	ἔφη, ὦ Φαλῖνε, θαυμάζω πότερα
[2, 3]	παρ᾽ ἐκείνου· μέχρι δ᾽ ἂν	ἐγὼ	ἥκω αἱ σπονδαὶ μενόντων· ἀγορὰν
[2, 5]	εἰσι τὰ ἔσχατα παθεῖν; (καὶ	ἐγὼ	μέν γε, ἔφη ὁ Τισσαφέρνης,
[2, 4]	δὲ οὐδένα οἷόν τε σωθῆναι.	(ἐγὼ	μὲν οὖν βασιλέα, ᾧ οὕτω
[2, 2]	ἄρα οὐκ ἐγίγνετο· ὡς γὰρ	ἐγὼ	νῦν πυνθάνομαι, ἐν μέσῳ ἡμῶν
[2, 5]	σὺ εἶπας, τὸ δὲ μέγιστον	ἐγὼ	οἶδα· τὴν μὲν γὰρ ἐπὶ
[2, 5]	τούτων σύνοιδεν αὑτῷ παρημεληκώς, τοῦτον	ἐγὼ	οὔποτ᾽ ἂν εὐδαιμονίσαιμι. τὸν γὰρ
[2, 5]	καὶ σοὶ αὖ δηλώσω ὅθεν	ἐγὼ	περὶ σοῦ ἀκούω. (ἐκ τούτων
[2, 1]	τί λέγεις. ὁ δ᾽ εἶπεν·	ἐγώ	σε, ὦ Φαλῖνε, ἄσμενος ἑόρακα,
[2, 5]	αἰσθέσθαι πειρώμενον ἡμᾶς κακῶς ποιεῖν	ἐγώ	τε σαφῶς οἶδα ὅτι ἡμεῖς
[2, 3]	πρῶτος Τισσαφέρνης δι᾽ ἑρμηνέως τοιάδε.	(ἐγώ,	ὦ ἄνδρες Ἕλληνες, γείτων οἰκῶ
[2, 5]	ξυνῆλθον, λέγει ὁ Κλέαρχος τάδε.	ἐγώ,	ὦ Τισσαφέρνη, οἶδα μὲν ἡμῖν
[2, 2]	μὴ δύνηται βασιλεὺς ἡμᾶς καταλαβεῖν.	ὀλίγῳ	μὲν γὰρ στρατεύματι οὐ τολμήσει
[2, 1]	Κῦρον ζῆν, ἐν τῷ πρόσθεν	λόγῳ	δεδήλωται. (ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ
[2, 3]	συνέμειξα βασιλεῖ ἐν τῷ ὑμετέρῳ	στρατοπέδῳ	ἔνθα βασιλεὺς ἀφίκετο, ἐπεὶ Κῦρον
[2, 6]	δυνατὸς ἦν· οὐ μέντοι οὔτ᾽	αἰδῶ	τοῖς στρατιώταις ἑαυτοῦ οὔτε φόβον
[2, 1]	ἐστρατεύετο, καὶ ὅσα ἐν τῇ	ἀνόδῳ	ἐπράχθη καὶ ὡς ἡ μάχη
[2, 2]	ὡς ἔοικε, καὶ βασιλεὺς τῇ	ἐφόδῳ	τοῦ στρατεύματος. ἐδήλωσε δὲ τοῦτο
[2, 3]	ἔγραψα ὅτι βασιλεὺς ἐξεπλάγη τῇ	ἐφόδῳ,	τῷδε δῆλον ἦν. τῇ μὲν
[2, 1]	ἀλλ᾽ ἐγώ, ἔφη, ὦ Φαλῖνε,	θαυμάζω	πότερα ὡς κρατῶν βασιλεὺς αἰτεῖ
[2, 5]	ὑμῖν Μυσοὺς λυπηροὺς ὄντας, οὓς	νομίζω	ἂν σὺν τῇ παρούσῃ δυνάμει
[2, 5]	σὲ ἐγὼ ἐν τῷ παρόντι	νομίζω	μέγιστον εἶναι ἡμῖν ἀγαθόν. (σὺν
[2, 6]	ὢν στρατηγεῖν διεπράξατο τῶν ξένων,	Ἀριαίῳ	δὲ βαρβάρῳ ὄντι, ὅτι μειρακίοις
[2, 1]	ἂν ἐπὶ βασιλέα. ἐπαγγελλόμεθα δὲ	Ἀριαίῳ,	ἐὰν ἐνθάδε ἔλθῃ, εἰς τὸν
[2, 1]	ζῆν· ἐπεὶ δὲ τετελεύτηκεν, ἀπαγγέλλετε	Ἀριαίῳ	ὅτι ἡμεῖς νικῶμέν τε βασιλέα
[2, 2]	Μένων δὲ αὐτοῦ ἔμενε παρὰ	Ἀριαίῳ·	οὗτοι δὲ ἔλεγον ὅτι πολλοὺς
[2, 6]	μετὰ ἀδικίας, ἀλλὰ σὺν τῷ	δικαίῳ	καὶ καλῷ ᾤετο δεῖν τούτων
[2, 6]	λαμβάνοι, ἐπιθυμῶν δὲ τιμᾶσθαι, ἵνα	πλείω	κερδαίνοι· φίλος τε ἐβούλετο εἶναι
[2, 6]	ἰσχυρῶς, ἐπιθυμῶν δὲ ἄρχειν, ὅπως	πλείω	λαμβάνοι, ἐπιθυμῶν δὲ τιμᾶσθαι, ἵνα
[2, 6]	καὶ ἀληθὲς τὸ αὐτὸ τῷ	ἠλιθίῳ	εἶναι. (στέργων δὲ φανερὸς μὲν
[2, 3]	παραδιδόναι ἐκέλευε, τότε δὲ ἅμα	ἡλίῳ	ἀνατέλλοντι κήρυκας ἔπεμψε περὶ σπονδῶν.
[2, 1]	δὲ ἐν ὁρμῇ ὄντων ἅμα	ἡλίῳ	ἀνέχοντι ἦλθε Προκλῆς ὁ Τευθρανίας
[2, 2]	τὸν ἥλιον, λογιζόμενοι ἥξειν ἅμα	ἡλίῳ	δύνοντι εἰς κώμας τῆς Βαβυλωνίας
[2, 2]	ἀλλ᾽ εὐθύωρον ἄγων ἅμα τῷ	ἡλίῳ	δυομένῳ εἰς τὰς ἐγγυτάτω κώμας
[2, 3]	ἐκείνου· μέχρι δ᾽ ἂν ἐγὼ	ἥκω	αἱ σπονδαὶ μενόντων· ἀγορὰν δὲ
[2, 5]	ἀγνωμοσύνας νομίζων συνουσίαις μάλιστα παύεσθαι	ἥκω	καὶ διδάσκειν σε βούλομαι ὡς
[2, 5]	γενέσθαι, καὶ ᾧ Κῦρος ἀνέβη	ξενικῷ	διὰ μισθοδοσίας πιστεύων τούτῳ ἐμὲ
[2, 3]	(ἐγώ, ὦ ἄνδρες Ἕλληνες, γείτων	οἰκῶ	τῇ Ἑλλάδι, καὶ ἐπεὶ ὑμᾶς
[2, 5]	τε καὶ τῶν ὅρκων οὕτω	γιγνώσκω,	παρ᾽ οὓς ἡμεῖς τὴν φιλίαν
[2, 5]	Αἰγυπτίους δέ, οἷς μάλιστα ὑμᾶς	γιγνώσκω	τεθυμωμένους, οὐχ ὁρῶ ποίᾳ δυνάμει
[2, 6]	ἀλλὰ σὺν τῷ δικαίῳ καὶ	καλῷ	ᾤετο δεῖν τούτων τυγχάνειν, ἄνευ
[2, 3]	ταῦτα· οὐ μέντοι ταχύ γε	ἀπαγγελῶ,	ἀλλὰ διατρίψω ἔστ᾽ ἂν ὀκνήσωσιν
[2, 3]	ὁ Τισσαφέρνης, ταῦτα, ἔφη, ἐγὼ	ἀπαγγελῶ	βασιλεῖ καὶ ὑμῖν πάλιν τὰ
[2, 1]	ὡς πολέμου ὄντος παρ᾽ ὑμῶν	ἀπαγγελῶ.	(Κλέαρχος δ᾽ ἔλεξεν· ἀπάγγελλε τοίνυν
[2, 1]	πάλιν ἠρώτησε· σπονδὰς ἢ πόλεμον	ἀπαγγελῶ;	Κλέαρχος δὲ ταὐτὰ πάλιν ἀπεκρίνατο·
[2, 1]	ἔχοντες τὰ ὅπλα ἢ παραδόντες	ἄλλῳ,	εἰ δὲ δέοι πολεμεῖν, ἄμεινον
[2, 1]	πολεμεῖν ἔχοντες τὰ ὅπλα ἢ	ἄλλῳ	παραδόντες. (ὁ δὲ Φαλῖνος εἶπε·
[2, 5]	ἐπὶ ταῖς θύραις ἔμενον. (οὐ	πολλῷ	δὲ ὕστερον ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ
[2, 5]	ἃ ὑμεῖς φίλια ὄντα σὺν	πολλῷ	πόνῳ διαπορεύεσθε, τοσαῦτα δὲ ὄρη
[2, 5]	ἐλαύνοντες ᾧτινι ἐντυγχάνοιεν Ἕλληνι ἢ	δούλῳ	ἢ ἐλευθέρῳ πάντας ἔκτεινον. (οἱ
[2, 4]	τὴν θυγατέρα τὴν βασιλέως ἐπὶ	γάμῳ.	(ἐντεῦθεν δὲ ἤδη Τισσαφέρνους ἡγουμένου
[2, 1]	τοῦ Λάκωνος, καὶ Γλοῦς ὁ	Ταμώ.	οὗτοι ἔλεγον ὅτι Κῦρος μὲν
[2, 4]	εἰ νῦν ἄπιμεν, δόξομεν ἐπὶ	πολέμῳ	ἀπιέναι καὶ παρὰ τὰς σπονδὰς
[2, 6]	τούτων δὲ οὔθ᾽ ὡς ἐν	πολέμῳ	κακῶν οὐδεὶς κατεγέλα οὔτ᾽ εἰς
[2, 1]	Ἀριαῖος δὲ πεφευγὼς ἐν τῷ	σταθμῷ	εἴη μετὰ τῶν ἄλλων βαρβάρων
[2, 4]	ἔχοντες. ἐν δὲ τῷ πρώτῳ	σταθμῷ	πέραν τοῦ ποταμοῦ πόλις ᾠκεῖτο
[2, 2]	εὐθύωρον ἄγων ἅμα τῷ ἡλίῳ	δυομένῳ	εἰς τὰς ἐγγυτάτω κώμας τοὺς
[2, 2]	ἔλεξε τοιάδε. ἐμοί, ὦ ἄνδρες,	θυομένῳ	ἰέναι ἐπὶ βασιλέα οὐκ ἐγίγνετο
[2, 2]	δὲ τῷ τρίτῳ ἕπεσθε τῷ	ἡγουμένῳ,	τὰ μὲν ὑποζύγια ἔχοντες πρὸς
[2, 5]	δικαίως. (ἐμοὶ μὲν ταῦτα πάντα	ἐνθυμουμένῳ	οὕτω δοκεῖ θαυμαστὸν εἶναι τὸ
[2, 3]	μέντοι ἤδη αὐτὸν ἑωρῶμεν ἐν	δεινῷ	ὄντα, ᾐσχύνθημεν καὶ θεοὺς καὶ
[2, 6]	τότε δὲ ἀπῆλθεν ὡς ξὺν	ἐκείνῳ	αὖ πολεμήσων. (ταῦτα οὖν φιλοπολέμου
[2, 6]	τῷ Λεοντίνῳ. (ἐπεὶ δὲ συνεγένετο	ἐκείνῳ,	ἱκανὸς νομίσας ἤδη εἶναι καὶ
[2, 4]	ἀναγκαῖοι καὶ πρὸς τοὺς σὺν	ἐκείνῳ	Περσῶν τινες, οἳ> παρεθάρρυνόν τε
[2, 6]	ἢ οἱ στρατιῶται τὸ ἀπιστεῖν	ἐκείνῳ.	(ᾤετο δὲ ἀρκεῖν πρὸς τὸ
[2, 6]	ἐπιθυμίαν ἔδωκε Γοργίᾳ ἀργύριον τῷ	Λεοντίνῳ.	(ἐπεὶ δὲ συνεγένετο ἐκείνῳ, ἱκανὸς
[2, 5]	ἐπὶ τῇ κεφαλῇ τιάραν βασιλεῖ	μόνῳ	ἔξεστιν ὀρθὴν ἔχειν, τὴν δ᾽
[2, 5]	ὑμεῖς φίλια ὄντα σὺν πολλῷ	πόνῳ	διαπορεύεσθε, τοσαῦτα δὲ ὄρη ὁρᾶτε
[2, 3]	προδοῦναι αὐτόν, ἐν τῷ πρόσθεν	χρόνῳ	παρέχοντες ἡμᾶς αὐτοὺς εὖ ποιεῖν.
[2, 5]	(ἐγὼ δέ, ἔφη ὁ Κλέαρχος,	ἄξω	πάντας, καὶ σοὶ αὖ δηλώσω
[2, 5]	τ᾽ ἔνδον ξυνελαμβάνοντο καὶ οἱ	ἔξω	κατεκόπησαν. μετὰ δὲ ταῦτα τῶν
[2, 6]	μεταγνόντες πως οἱ ἔφοροι ἤδη	ἔξω	ὄντος ἀποστρέφειν αὐτὸν ἐπειρῶντο ἐξ
[2, 2]	τοῦ ποταμοῦ, τὰ δὲ ὅπλα	ἔξω.	(ταῦτ᾽ ἀκούσαντες οἱ στρατηγοὶ καὶ
[2, 6]	οὐκέτι χαλεπὸν ἐφαίνετο· (ὅτε δ᾽	ἔξω	τοῦ δεινοῦ γένοιντο καὶ ἐξείη
[2, 5]	τι κακὸν ἐπιχειρήσαιμι ποιεῖν, ταῦτα	λέξω.	(ἐγὼ γὰρ Κῦρον ἐπεθύμησά μοι
[2, 5]	λοχαγοὶ ἐλθεῖν, ἐν τῷ ἐμφανεῖ	λέξω	τοὺς πρὸς ἐμὲ λέγοντας ὡς
[2, 1]	ἄριστον ἔχετε· ἐγὼ δὲ αὐτίκα	ἥξω.	ἐκάλεσε γάρ τις αὐτὸν τῶν
[2, 3]	ἐπειδὰν δὲ διαπράξωμαι ἃ δέομαι,	ἥξω	συσκευασάμενος ὡς ἀπάξων ὑμᾶς εἰς
[2, 4]	ἐνθυμοῦμαι μὲν καὶ ταῦτα πάντα·	ἐννοῶ	δ᾽ ὅτι εἰ νῦν ἄπιμεν,
[2, 2]	(οἱ μὲν οὖν πρῶτοι ὅμως	τρόπῳ	τινὶ ἐστρατοπεδεύσαντο, οἱ δὲ ὕστεροι
[2, 6]	διεπράξατο τῶν ξένων, Ἀριαίῳ δὲ	βαρβάρῳ	ὄντι, ὅτι μειρακίοις καλοῖς ἥδετο,
[2, 5]	σοὶ φίλος εἶναι; ἀλλὰ μὴν	ἐρῶ	γὰρ καὶ ταῦτα ἐξ ὧν
[2, 5]	ἐντυγχάνοιεν Ἕλληνι ἢ δούλῳ ἢ	ἐλευθέρῳ	πάντας ἔκτεινον. (οἱ δὲ Ἕλληνες
[2, 3]	καὶ συνέμειξα βασιλεῖ ἐν τῷ	ὑμετέρῳ	στρατοπέδῳ ἔνθα βασιλεὺς ἀφίκετο, ἐπεὶ
[2, 2]	οἱ ἄρχοντες σῷοι. ἅμα δὲ	ὄρθρῳ	παρήγγειλεν ὁ Κλέαρχος εἰς τάξιν
[2, 5]	μάλιστα ὑμᾶς γιγνώσκω τεθυμωμένους, οὐχ	ὁρῶ	ποίᾳ δυνάμει συμμάχῳ χρησάμενοι μᾶλλον
[2, 5]	ὃν βούλοιτο· σὲ δὲ νῦν	ὁρῶ	τήν τε Κύρου δύναμιν καὶ
[2, 5]	ἀλλήλους· φυλαττόμενον δὲ σέ τε	ὁρῶ	ὡς πολεμίους ἡμᾶς καὶ ἡμεῖς
[2, 2]	νυκτός. εἰ δὲ μή, αὔριον	πρῲ	ἀπιέναι φησίν. (ὁ δὲ Κλέαρχος
[2, 3]	Κῦρον ἀπέκτεινε καὶ τοὺς ξὺν	Κύρῳ	βαρβάρους ἐδίωξε σὺν τοῖσδε τοῖς
[2, 4]	καὶ βασιλέως μητρός. ταύτας Τισσαφέρνης	Κύρῳ	ἐπεγγελῶν διαρπάσαι τοῖς Ἕλλησιν ἐπέτρεψε
[2, 4]	μνησικακήσειν βασιλέα αὐτοῖς τῆς σὺν	Κύρῳ	ἐπιστρατείας μηδὲ ἄλλου μηδενὸς τῶν
[2, 4]	Ἀριαῖος καὶ Ἀρτάοζος, πιστοὶ ὄντες	Κύρῳ	καὶ ὑμῖν εὖνοι, καὶ κελεύουσι
[2, 1]	ἔφασαν λέγειν ὑπομαλακιζομένους, ὡς καὶ	Κύρῳ	πιστοὶ ἐγένοντο καὶ βασιλεῖ ἂν
[2, 5]	Ἀρτάοζος καὶ Μιθραδάτης, οἳ ἦσαν	Κύρῳ	πιστότατοι· ὁ δὲ τῶν Ἑλλήνων
[2, 6]	ἦλθεν εἰς ταύτας τὰς σὺν	Κύρῳ	πράξεις· καὶ ᾤετο κτήσεσθαι ἐκ
[2, 1]	προϊέναι εἰς τὸ πρόσθεν, ἕως	Κύρῳ	συμμείξειαν. (ἤδη δὲ ἐν ὁρμῇ
[2, 6]	ὅτι ἐστράτευσαν ἐπὶ βασιλέα ξὺν	Κύρῳ,	ταὐτὰ πεποιηκὼς οὐκ ἀπέθανε, μετὰ
[2, 1]	Β. ~(ὡς μὲν οὖν ἡθροίσθη	Κύρῳ	τὸ Ἑλληνικὸν ὅτε ἐπὶ τὸν
[2, 4]	ὡς μὴ διαβῆτε ἀλλ᾽ ἐν	μέσῳ	ἀποληφθῆτε τοῦ ποταμοῦ καὶ τῆς
[2, 2]	γὰρ ἐγὼ νῦν πυνθάνομαι, ἐν	μέσῳ	ἡμῶν καὶ βασιλέως ὁ Τίγρης
[2, 4]	τις εἴη χώρα ἡ ἐν	μέσῳ	τοῦ Τίγρητος καὶ τῆς διώρυχος.
[2, 4]	ἐπιτήδεια ἔχοιεν ἐκ τῆς ἐν	μέσῳ	χώρας πολλῆς καὶ ἀγαθῆς οὔσης
[2, 4]	τὴν γέφυραν μείναιεν ἐν τῇ	νήσῳ	ἐρύματα ἔχοντες ἔνθεν μὲν τὸν
[2, 4]	Μηδίας καλούμενον τεῖχος, καὶ παρῆλθον	εἴσω	αὐτοῦ. ἦν δὲ ᾠκοδομημένον πλίνθοις
[2, 5]	Τισσαφέρνους, οἱ μὲν στρατηγοὶ παρεκλήθησαν	εἴσω,	Πρόξενος Βοιώτιος, Μένων Θετταλός, Ἀγίας
[2, 4]	στράτευμα πολὺ ἐν τῷ πλησίον	παραδείσῳ.	(καὶ παρὰ τὴν γέφυραν τοῦ
[2, 2]	καπνὸς ἐφαίνετο ἐν κώμαις οὐ	πρόσω.	(Κλέαρχος δὲ ἐπὶ μὲν τοὺς
[2, 5]	ἄξω πάντας, καὶ σοὶ αὖ	δηλώσω	ὅθεν ἐγὼ περὶ σοῦ ἀκούω.
[2, 5]	νομιεῖν, προδόντες ἡμᾶς σὺν Τισσαφέρνει	τῷ	ἀθεωτάτῳ τε καὶ πανουργοτάτῳ τούς
[2, 6]	κτᾶσθαι μετὰ ἀδικίας, ἀλλὰ σὺν	τῷ	δικαίῳ καὶ καλῷ ᾤετο δεῖν
[2, 5]	καὶ οἱ λοχαγοὶ ἐλθεῖν, ἐν	τῷ	ἐμφανεῖ λέξω τοὺς πρὸς ἐμὲ
[2, 6]	καὶ δικαιότητι, οὕτω Μένων ἠγάλλετο	τῷ	ἐξαπατᾶν δύνασθαι, τῷ πλάσασθαι ψεύδη,
[2, 2]	ἐπὶ δὲ τῷ τρίτῳ ἕπεσθε	τῷ	ἡγουμένῳ, τὰ μὲν ὑποζύγια ἔχοντες
[2, 6]	ἁπλοῦν καὶ ἀληθὲς τὸ αὐτὸ	τῷ	ἠλιθίῳ εἶναι. (στέργων δὲ φανερὸς
[2, 2]	φεύγειν, ἀλλ᾽ εὐθύωρον ἄγων ἅμα	τῷ	ἡλίῳ δυομένῳ εἰς τὰς ἐγγυτάτω
[2, 2]	τις ἔχει· ἐπειδὰν δὲ σημήνῃ	τῷ	κέρατι ὡς ἀναπαύεσθαι, συσκευάζεσθε· ἐπειδὰν
[2, 5]	εὐπετῶς ἔχοι. (ταῦτα εἰπὼν ἔδοξε	τῷ	Κλεάρχῳ ἀληθῆ λέγειν· καὶ εἶπεν·
[2, 4]	Ἑλλήνων οὐκ ἤρεσκον, ἀλλὰ προσιόντες	τῷ	Κλεάρχῳ ἔλεγον καὶ τοῖς ἄλλοις
[2, 5]	οὐδεμία ἐφαίνετο ἐπιβουλή. (ἔδοξεν οὖν	τῷ	Κλεάρχῳ ξυγγενέσθαι τῷ Τισσαφέρνει καὶ
[2, 6]	τὴν ἐπιθυμίαν ἔδωκε Γοργίᾳ ἀργύριον	τῷ	Λεοντίνῳ. (ἐπεὶ δὲ συνεγένετο ἐκείνῳ,
[2, 5]	δ᾽ ἀνθρωπίνων σὲ ἐγὼ ἐν	τῷ	παρόντι νομίζω μέγιστον εἶναι ἡμῖν
[2, 6]	Μένων ἠγάλλετο τῷ ἐξαπατᾶν δύνασθαι,	τῷ	πλάσασθαι ψεύδη, τῷ φίλους διαγελᾶν·
[2, 4]	ἔστι δὲ στράτευμα πολὺ ἐν	τῷ	πλησίον παραδείσῳ. (καὶ παρὰ τὴν
[2, 1]	νικᾶν καὶ Κῦρον ζῆν, ἐν	τῷ	πρόσθεν λόγῳ δεδήλωται. (ἅμα δὲ
[2, 3]	καὶ ἀνθρώπους προδοῦναι αὐτόν, ἐν	τῷ	πρόσθεν χρόνῳ παρέχοντες ἡμᾶς αὐτοὺς
[2, 4]	ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντες. ἐν δὲ	τῷ	πρώτῳ σταθμῷ πέραν τοῦ ποταμοῦ
[2, 1]	τέθνηκεν, Ἀριαῖος δὲ πεφευγὼς ἐν	τῷ	σταθμῷ εἴη μετὰ τῶν ἄλλων
[2, 5]	ἦν πάνυ φιλικῶς οἰόμενος διακεῖσθαι	τῷ	Τισσαφέρνει καὶ ἃ ἔλεγεν ἐκεῖνος
[2, 5]	(ἔδοξεν οὖν τῷ Κλεάρχῳ ξυγγενέσθαι	τῷ	Τισσαφέρνει καὶ εἴ πως δύναιτο
[2, 2]	ἐπὶ τὰ ὑποζύγια· ἐπὶ δὲ	τῷ	τρίτῳ ἕπεσθε τῷ ἡγουμένῳ, τὰ
[2, 3]	διήλασα καὶ συνέμειξα βασιλεῖ ἐν	τῷ	ὑμετέρῳ στρατοπέδῳ ἔνθα βασιλεὺς ἀφίκετο,
[2, 6]	ἐξαπατᾶν δύνασθαι, τῷ πλάσασθαι ψεύδη,	τῷ	φίλους διαγελᾶν· τὸν δὲ μὴ
[2, 4]	δὲ τὸ δεῖπνον ἔτυχον ἐν	περιπάτῳ	ὄντες πρὸ τῶν ὅπλων Πρόξενος
[2, 5]	Τισσαφέρνει τῷ ἀθεωτάτῳ τε καὶ	πανουργοτάτῳ	τούς τε ἄνδρας αὐτοὺς οἷς
[2, 2]	τῷ ἡλίῳ δυομένῳ εἰς τὰς	ἐγγυτάτω	κώμας τοὺς πρώτους ἄγων κατεσκήνωσεν,
[2, 2]	ἐπιτηδείων. ἑπτακαίδεκα γὰρ σταθμῶν τῶν	ἐγγυτάτω	οὐδὲ δεῦρο ἰόντες ἐκ τῆς
[2, 5]	προδόντες ἡμᾶς σὺν Τισσαφέρνει τῷ	ἀθεωτάτῳ	τε καὶ πανουργοτάτῳ τούς τε
[2, 1]	εἰ δὲ πείσας βούλεται λαβεῖν,	λεγέτω	τί ἔσται τοῖς στρατιώταις, ἐὰν
[2, 2]	τὰ ὑποζύγια· ἐπὶ δὲ τῷ	τρίτῳ	ἕπεσθε τῷ ἡγουμένῳ, τὰ μὲν
[2, 4]	δ᾽ ἐπορεύθησαν σταθμοὺς δύο παρασάγγας	ὀκτώ·	καὶ διέβησαν διώρυχας δύο, τὴν
[2, 4]	δὲ ᾠκοδομημένον πλίνθοις ὀπταῖς ἐν	ἀσφάλτῳ	κειμέναις, εὖρος εἴκοσι ποδῶν, ὕψος
[2, 6]	δὲ φανερὸς μὲν ἦν οὐδένα,	ὅτῳ	δὲ φαίη φίλος εἶναι, τούτῳ
[2, 6]	οἱ δὲ ἄδικοι ἐπεβούλευον ὡς	εὐμεταχειρίστῳ	ὄντι. ὅτε δὲ ἀπέθνῃσκεν ἦν
[2, 2]	ἄλλην τινὰ ἐννενοηκέναι δοκεῖς ὁδὸν	κρείττω.	(ὁ δ᾽ εἶπεν· ἣν μὲν
[2, 3]	δεξιᾷ βακτηρίαν· καὶ εἴ τις	αὐτῷ	δοκοίη τῶν πρὸς τοῦτο τεταγμένων
[2, 3]	παροῦσι νῦν μετ᾽ ἐμοῦ, οἵπερ	αὐτῷ	εἰσι πιστότατοι. καὶ περὶ μὲν
[2, 1]	ἐπ᾽ Αἴγυπτον στρατεύειν, συγκαταστρέψαιντ᾽ ἂν	αὐτῷ.	(ἐν τούτῳ Κλέαρχος ἧκε, καὶ
[2, 2]	καταβὰς ἐθωρακίζετο καὶ οἱ σὺν	αὐτῷ.	(ἐν ᾧ δὲ ὡπλίζοντο ἧκον
[2, 1]	ἐπεὶ Κῦρον ἀπέκτεινε. τίς γὰρ	αὐτῷ	ἔστιν ὅστις τῆς ἀρχῆς ἀντιποιεῖται;
[2, 4]	στράτευμα· ἐπὰν δὲ πάλιν ἁλισθῇ	αὐτῷ	ἡ στρατιά, οὐκ ἔστιν ὅπως
[2, 5]	Τισσαφέρνει μετ᾽ Ἀριαίου καὶ στασιάζοντα	αὐτῷ	καὶ ἐπιβουλεύοντα, ὅπως τὸ στράτευμα
[2, 3]	δικαίως ἄν μοι χαρίζοιτο, ὅτι	αὐτῷ	Κῦρόν τε ἐπιστρατεύοντα πρῶτος ἤγγειλα
[2, 6]	Κῦρον ἄλλῃ γέγραπται, δίδωσι δὲ	αὐτῷ	Κῦρος μυρίους δαρεικούς· (ὁ δὲ
[2, 6]	καὶ ὀργῇ ἐνίοτε, ὡς καὶ	αὐτῷ	μεταμέλειν ἔσθ᾽ ὅτε. (καὶ γνώμῃ
[2, 5]	τῶν δὲ στρατιωτῶν ἀντέλεγόν τινες	αὐτῷ	μὴ ἰέναι πάντας τοὺς λοχαγοὺς
[2, 2]	δὴ ᾤχετο καὶ οἱ σὺν	αὐτῷ.	οἱ δὲ παρὰ Ἀριαίου ἧκον
[2, 2]	ὁ Ἀριαῖος καὶ τῶν σὺν	αὐτῷ	οἱ κράτιστοι μήτε προδώσειν ἀλλήλους
[2, 6]	δὲ ἀδικοῦντα μὴ ἐπαινεῖν. τοιγαροῦν	αὐτῷ	οἱ μὲν καλοί τε καὶ
[2, 3]	δὲ γνοὺς ᾐτούμην βασιλέα, λέγων	αὐτῷ	ὅτι δικαίως ἄν μοι χαρίζοιτο,
[2, 3]	(ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· ἀπαγγέλλετε τοίνυν	αὐτῷ	ὅτι μάχης δεῖ πρῶτον· ἄριστον
[2, 6]	τις αὐτοῦ ἀφίσταιτο, ὅτι χρώμενος	αὐτῷ	οὐκ ἀπώλεσεν αὐτόν. (καὶ τὰ
[2, 3]	διαπεπραγμένος ἥκοι παρὰ βασιλέως δοθῆναι	αὐτῷ	σᾐζειν τοὺς Ἕλληνας, καίπερ πάνυ
[2, 6]	χρησίμους ποιοῦντα εἶναι τοὺς ξὺν	αὐτῷ	στρατιώτας· τό τε γὰρ πρὸς
[2, 6]	ἄλλῃ τινὶ ἀνάγκῃ κατεχόμενοι παρείησαν	αὐτῷ,	σφόδρα πειθομένοις ἐχρῆτο. (ἐπεὶ δὲ
[2, 6]	ἦν ὅπως ἔχοι ἡ στρατιὰ	αὐτῷ	τὰ ἐπιτήδεια καὶ παρασκευάζειν ταῦτα,
[2, 1]	τί ἔσται τοῖς στρατιώταις, ἐὰν	αὐτῷ	ταῦτα χαρίσωνται. (πρὸς ταῦτα Φαλῖνος
[2, 6]	(ἐπεὶ δὲ ἄρξαιντο νικᾶν ξὺν	αὐτῷ	τοὺς πολεμίους, ἤδη μεγάλα ἦν
[2, 5]	ἔπεμψέν τινα ἐροῦντα ὅτι ξυγγενέσθαι	αὐτῷ	χρῄζει. (ὁ δὲ ἑτοίμως ἐκέλευεν
[2, 5]	ἀλλήλοις· ὅστις δὲ τούτων σύνοιδεν	αὑτῷ	παρημεληκώς, τοῦτον ἐγὼ οὔποτ᾽ ἂν
[2, 2]	Ἠλεῖον, ὃν ἐτύγχανεν ἔχων παρ᾽	ἑαυτῷ	κήρυκα ἄριστον τῶν τότε, ἀνειπεῖν
[2, 5]	ἅμα ἄν μοι δοκεῖς καὶ	σαυτῷ	κακόνους εἶναι. ὡς δ᾽ ἂν
[2, 5]	θεῶν τε καὶ τῶν ὅρκων	οὕτω	γιγνώσκω, παρ᾽ οὓς ἡμεῖς τὴν
[2, 5]	(ἐμοὶ μὲν ταῦτα πάντα ἐνθυμουμένῳ	οὕτω	δοκεῖ θαυμαστὸν εἶναι τὸ σὲ
[2, 2]	καὶ λοχαγοὶ ἀπῆλθον καὶ ἐποίουν	οὕτω.	καὶ τὸ λοιπὸν ὁ μὲν
[2, 6]	ἀποκρινάμενοι. ~(οἱ μὲν δὴ στρατηγοὶ	οὕτω	ληφθέντες ἀνήχθησαν ὡς βασιλέα καὶ
[2, 5]	(τούτων δὲ τοιούτων ὄντων τίς	οὕτω	μαίνεται ὅστις οὐ βούλεται σοὶ
[2, 6]	ἡδονὴν ἤθελε δαπανᾶν εἰς πόλεμον.	(οὕτω	μὲν φιλοπόλεμος ἦν· πολεμικὸς δὲ
[2, 6]	θεοσεβείᾳ καὶ ἀληθείᾳ καὶ δικαιότητι,	οὕτω	Μένων ἠγάλλετο τῷ ἐξαπατᾶν δύνασθαι,
[2, 3]	Κλέαρχος ἔσπευδεν, ὑποπτεύων μὴ αἰεὶ	οὕτω	πλήρεις εἶναι τὰς τάφρους ὕδατος
[2, 4]	(ἐγὼ μὲν οὖν βασιλέα, ᾧ	οὕτω	πολλά ἐστι τὰ σύμμαχα, εἴπερ
[2, 2]	(ὁ δὲ Κλέαρχος εἶπεν· ἀλλ᾽	οὕτω	χρὴ ποιεῖν· ἐὰν μὲν ἥκωμεν,
[2, 6]	καὶ Σωκράτης ὁ Ἀχαιὸς καὶ	τούτω	ἀπεθανέτην. τούτων δὲ οὔθ᾽ ὡς
[2, 5]	ἀνέβη ξενικῷ διὰ μισθοδοσίας πιστεύων	τούτῳ	ἐμὲ καταβῆναι δι᾽ εὐεργεσίαν ἰσχυρόν.
[2, 6]	ὅτῳ δὲ φαίη φίλος εἶναι,	τούτῳ	ἔνδηλος ἐγίγνετο ἐπιβουλεύων. καὶ πολεμίου
[2, 4]	τοιαῦτα πολλὰ ἔλεγεν. (ἐν δὲ	τούτῳ	ἧκε Τισσαφέρνης ἔχων τὴν ἑαυτοῦ
[2, 1]	στρατεύειν, συγκαταστρέψαιντ᾽ ἂν αὐτῷ. (ἐν	τούτῳ	Κλέαρχος ἧκε, καὶ ἠρώτησεν εἰ
[2, 4]	ἀριστερᾷ ἔχοντες. ἐν δὲ τῷ	πρώτῳ	σταθμῷ πέραν τοῦ ποταμοῦ πόλις
[2, 1]	ὑμῖν ἐστι σωθῆναι πολεμοῦντας βασιλεῖ,	συμβουλεύω	μὴ παραδιδόναι τὰ ὅπλα· εἰ
[2, 1]	σωτηρίας ἐστὶν ἐλπὶς ἄκοντος βασιλέως,	συμβουλεύω	σᾐζεσθαι ὑμῖν ὅπῃ δυνατόν. (Κλέαρχος
[2, 3]	ἕνεκεν ἐστρατεύσατε ἐπ᾽ αὐτόν. καὶ	συμβουλεύω	ὑμῖν μετρίως ἀποκρίνασθαι, ἵνα μοι
[2, 5]	παρασχεῖν· οἶδα δὲ καὶ Πισίδας·	ἀκούω	δὲ καὶ ἄλλα ἔθνη πολλὰ
[2, 5]	δηλώσω ὅθεν ἐγὼ περὶ σοῦ	ἀκούω.	(ἐκ τούτων δὴ τῶν λόγων
[2, 6]	φιλίαν αὐτοὺς ἐμέμφετο. ἤστην δὲ	ἄμφω	ἀμφὶ τὰ πέντε καὶ τριάκοντα
[2, 1]	Φαλῖνος ἐγέλασε καὶ εἶπεν· ἀλλὰ	φιλοσόφῳ	μὲν ἔοικας, ὦ νεανίσκε, καὶ
[2, 5]	τεθυμωμένους, οὐχ ὁρῶ ποίᾳ δυνάμει	συμμάχῳ	χρησάμενοι μᾶλλον ἂν κολάσαισθε τῆς
[2, 2]	σπανιεῖ. ταύτην, ἔφη, τὴν γνώμην	ἔχω	ἔγωγε. (ἦν δὲ αὕτη ἡ
[2, 5]	γὰρ καὶ ταῦτα ἐξ ὧν	ἔχω	ἐλπίδας καὶ σὲ βουλήσεσθαι φίλον
[2, 5]	ἔχοι. (ταῦτα εἰπὼν ἔδοξε τῷ	Κλεάρχῳ	ἀληθῆ λέγειν· καὶ εἶπεν· οὐκοῦν,
[2, 4]	οὐκ ἤρεσκον, ἀλλὰ προσιόντες τῷ	Κλεάρχῳ	ἔλεγον καὶ τοῖς ἄλλοις στρατηγοῖς·
[2, 5]	ἐφαίνετο ἐπιβουλή. (ἔδοξεν οὖν τῷ	Κλεάρχῳ	ξυγγενέσθαι τῷ Τισσαφέρνει καὶ εἴ
[2, 6]	τοῖς παροῦσιν ὡς πειστέον εἴη	Κλεάρχῳ.	(τοῦτο δ᾽ ἐποίει ἐκ τοῦ
[2, 3]	μέντοι ταχύ γε ἀπαγγελῶ, ἀλλὰ	διατρίψω	ἔστ᾽ ἂν ὀκνήσωσιν οἱ ἄγγελοι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/11/2005