Livre, Chapitre
[2, 1]	ἀνάγκη λέγεσθαι ἐν τῇ Ἑλλάδι	ἃ	ἂν συμβουλεύσῃς. (ὁ δὲ Κλέαρχος
[2, 6]	ἀφανῆ ἔξεστι περὶ αὐτοῦ ψεύδεσθαι,	ἃ	δὲ πάντες ἴσασι τάδ᾽ ἐστί.
[2, 3]	ὡς βασιλέα· ἐπειδὰν δὲ διαπράξωμαι	ἃ	δέομαι, ἥξω συσκευασάμενος ὡς ἀπάξων
[2, 1]	φαίνοιτο. ἔδοξεν οὖν αὐτοῖς συσκευασαμένοις	ἃ	εἶχον καὶ ἐξοπλισαμένοις προϊέναι εἰς
[2, 5]	οἰόμενος διακεῖσθαι τῷ Τισσαφέρνει καὶ	ἃ	ἔλεγεν ἐκεῖνος ἀπήγγελλεν, ἔφη τε
[2, 5]	ὄρη ὁρᾶτε ὑμῖν ὄντα πορευτέα,	ἃ	ἡμῖν ἔξεστι προκαταλαβοῦσιν ἄπορα ὑμῖν
[2, 4]	παρὰ τὸν Κλέαρχον καὶ φράζουσιν	ἃ	λέγει. ὁ δὲ Κλέαρχος ἀκούσας
[2, 5]	ἄλλα ἔθνη πολλὰ τοιαῦτα εἶναι,	ἃ	οἶμαι ἂν παῦσαι ἐνοχλοῦντα ἀεὶ
[2, 5]	δοκοῦμεν; οὐ τοσαῦτα μὲν πεδία	ἃ	ὑμεῖς φίλια ὄντα σὺν πολλῷ
[2, 3]	ὡς καλῶς ἔχειν ὁρᾶσθαι πάντῃ	φάλαγγα	πυκνήν, ἐκ τῶν ὅπλων δὲ
[2, 6]	ᾤετο κτήσεσθαι ἐκ τούτων ὄνομα	μέγα	καὶ δύναμιν μεγάλην καὶ χρήματα
[2, 6]	οὖν φιλοπολέμου μοι δοκεῖ ἀνδρὸς	ἔργα	εἶναι, ὅστις ἐξὸν μὲν εἰρήνην
[2, 3]	καὶ ἀδόλως ἀπάξειν εἰς τὴν	Ἑλλάδα	ἀγορὰν παρέχοντας· ὅπου δ᾽ ἂν
[2, 4]	βουλήσεται ἡμᾶς ἐλθόντας εἰς τὴν	Ἑλλάδα	ἀπαγγεῖλαι ὡς ἡμεῖς τοσοίδε ὄντες
[2, 3]	ὡς ἀπάξων ὑμᾶς εἰς τὴν	Ἑλλάδα	καὶ αὐτὸς ἀπιὼν ἐπὶ τὴν
[2, 3]	ἐμοὶ ἀποσῶσαι ὑμᾶς εἰς τὴν	Ἑλλάδα.	οἶμαι γὰρ ἂν οὐκ ἀχαρίστως
[2, 5]	ἀλλήλων τὴν ἀπιστίαν. (καὶ γὰρ	οἶδα	ἀνθρώπους ἤδη τοὺς μὲν ἐκ
[2, 5]	παρούσῃ δυνάμει ταπεινοὺς ὑμῖν παρασχεῖν·	οἶδα	δὲ καὶ Πισίδας· ἀκούω δὲ
[2, 5]	σὲ βουλήσεσθαι φίλον ἡμῖν εἶναι.	(οἶδα	μὲν γὰρ ὑμῖν Μυσοὺς λυπηροὺς
[2, 5]	Κλέαρχος τάδε. ἐγώ, ὦ Τισσαφέρνη,	οἶδα	μὲν ἡμῖν ὅρκους γεγενημένους καὶ
[2, 4]	εἴπερ προθυμεῖται ἡμᾶς ἀπολέσαι, οὐκ	οἶδα	ὅ τι δεῖ αὐτὸν ὀμόσαι
[2, 5]	κακῶς ποιεῖν ἐγώ τε σαφῶς	οἶδα	ὅτι ἡμεῖς γε οὐδὲ ἐπινοοῦμεν
[2, 5]	τὸν γὰρ θεῶν πόλεμον οὐκ	οἶδα	οὔτ᾽ ἀπὸ ποίου ἂν τάχους
[2, 5]	εἶπας, τὸ δὲ μέγιστον ἐγὼ	οἶδα·	τὴν μὲν γὰρ ἐπὶ τῇ
[2, 4]	ἄρα ἡμῖν ἐστι διαβατέος οὐκ	οἶδα·	τὸν δ᾽ οὖν Εὐφράτην ἴσμεν
[2, 2]	καὶ κάπρον καὶ κριὸν εἰς	ἀσπίδα,	οἱ μὲν Ἕλληνες βάπτοντες ξίφος,
[2, 3]	βασιλεῖ πολεμήσοντες οὔτε ἐπορευόμεθα ἐπὶ	βασιλέα,	ἀλλὰ πολλὰς προφάσεις Κῦρος ηὕρισκεν,
[2, 4]	παρὰ βασιλέως ἔφερον μὴ μνησικακήσειν	βασιλέα	αὐτοῖς τῆς σὺν Κύρῳ ἐπιστρατείας
[2, 1]	ὑμεῖς ἤλθετε, ἐπορευόμεθα ἂν ἐπὶ	βασιλέα.	ἐπαγγελλόμεθα δὲ Ἀριαίῳ, ἐὰν ἐνθάδε
[2, 3]	νῦν μὲν δὴ ἄπειμι ὡς	βασιλέα·	ἐπειδὰν δὲ διαπράξωμαι ἃ δέομαι,
[2, 4]	ἡμεῖς τοσοίδε ὄντες ἐνικῶμεν τὸν	βασιλέα	ἐπὶ ταῖς θύραις αὐτοῦ καὶ
[2, 6]	στρατηγοὶ οὕτω ληφθέντες ἀνήχθησαν ὡς	βασιλέα	καὶ ἀποτμηθέντες τὰς κεφαλὰς ἐτελεύτησαν,
[2, 1]	Ἀριαίῳ ὅτι ἡμεῖς νικῶμέν τε	βασιλέα	καί, ὡς ὁρᾶτε, οὐδεὶς ἔτι
[2, 4]	ἀποστροφὴ γένοιτο εἴ τις βούλοιτο	βασιλέα	κακῶς ποιεῖν. (μετὰ δὲ ταῦτα
[2, 2]	Θρᾳκῶν ὡς τριακοσίους ηὐτομόλησε πρὸς	βασιλέα.	(Κλέαρχος δὲ τοῖς ἄλλοις ἡγεῖτο
[2, 3]	Ἑλλάδος. (ταῦτα δὲ γνοὺς ᾐτούμην	βασιλέα,	λέγων αὐτῷ ὅτι δικαίως ἄν
[2, 4]	ἄλλοις Ἕλλησι φόβος εἴη ἐπὶ	βασιλέα	μέγαν στρατεύειν; καὶ νῦν μὲν
[2, 6]	τῶν συστρατήγων ὅτι ἐστράτευσαν ἐπὶ	βασιλέα	ξὺν Κύρῳ, ταὐτὰ πεποιηκὼς οὐκ
[2, 2]	ὦ ἄνδρες, θυομένῳ ἰέναι ἐπὶ	βασιλέα	οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά. καὶ
[2, 5]	ἢ τὸν εὐεργέτην κατακτείναντες πρὸς	βασιλέα	τὸν μέγιστον ἔφεδρον ἀγωνιζοίμεθα; ὅσων
[2, 3]	εἰς τὴν πορείαν, τούτου ἕνεκα	βασιλέα	ὑπώπτευεν ἐπὶ τὸ πεδίον τὸ
[2, 4]	τε σωθῆναι. (ἐγὼ μὲν οὖν	βασιλέα,	ᾧ οὕτω πολλά ἐστι τὰ
[2, 1]	φέρεσθαι ἔρημοι· οἷς πᾶσι χρώμενοι	κρέα	ἕψοντες ἤσθιον ἐκείνην τὴν ἡμέραν.
[2, 5]	δὲ ὄρη ὁρᾶτε ὑμῖν ὄντα	πορευτέα,	ἃ ἡμῖν ἔξεστι προκαταλαβοῦσιν ἄπορα
[2, 1]	μὴ οὖν οἴου τὰ μόνα	ἀγαθὰ	ἡμῖν ὄντα ὑμῖν παραδώσειν, ἀλλὰ
[2, 4]	στρατηγοῖς· (τί μένομεν; ἢ οὐκ	ἐπιστάμεθα	ὅτι βασιλεὺς ἡμᾶς ἀπολέσαι ἂν
[2, 5]	ἡ ὁδός· οὐδὲν γὰρ αὐτῆς	ἐπιστάμεθα·	πᾶς δὲ ποταμὸς δύσπορος, πᾶς
[2, 5]	οὓς ἡμεῖς τὴν φιλίαν συνθέμενοι	κατεθέμεθα·	τῶν δ᾽ ἀνθρωπίνων σὲ ἐγὼ
[2, 5]	(εἰ δ᾽ ἐν πᾶσι τούτοις	ἡττᾐμεθα,	ἀλλὰ τό γέ τοι πῦρ
[2, 2]	ἐστι ναυσίπορος, ὃν οὐκ ἂν	δυναίμεθα	ἄνευ πλοίων διαβῆναι· πλοῖα δὲ
[2, 5]	λόγους σοι ἐλθεῖν, ὅπως εἰ	δυναίμεθα	ἐξέλοιμεν ἀλλήλων τὴν ἀπιστίαν. (καὶ
[2, 5]	πρὸς βασιλέα τὸν μέγιστον ἔφεδρον	ἀγωνιζοίμεθα;	ὅσων δὲ δὴ καὶ οἵων
[2, 5]	πάντων τοῦτον ἂν τὸν τρόπον	ἐξελοίμεθα	ὃς μόνος μὲν πρὸς θεῶν
[2, 2]	ἀπιόντες παντελῶς ἂν ὑπὸ λιμοῦ	ἀπολοίμεθα·	ὑπάρχει γὰρ νῦν ἡμῖν οὐδὲν
[2, 3]	ἀρχῆς οὔτ᾽ ἔστιν ὅτου ἕνεκα	βουλοίμεθα	ἂν τὴν βασιλέως χώραν κακῶς
[2, 3]	οὐδ᾽ αὐτὸν ἀποκτεῖναι ἂν ἐθέλοιμεν,	πορευοίμεθα	δ᾽ ἂν οἴκαδε, εἴ τις
[2, 1]	ἀρετή. ὅπλα μὲν οὖν ἔχοντες	οἰόμεθα	ἂν καὶ τῇ ἀρετῇ χρῆσθαι,
[2, 1]	δὲ ἀπάγγελλε τάδε, ὅτι ἡμεῖς	οἰόμεθα,	εἰ μὲν δέοι βασιλεῖ φίλους
[2, 1]	ἤλθετε, ἐπορευόμεθα ἂν ἐπὶ βασιλέα.	ἐπαγγελλόμεθα	δὲ Ἀριαίῳ, ἐὰν ἐνθάδε ἔλθῃ,
[2, 5]	ἀπιστοίητε, ἀντάκουσον. (εἰ γὰρ ὑμᾶς	ἐβουλόμεθα	ἀπολέσαι, πότερά σοι δοκοῦμεν ἱππέων
[2, 3]	ἡμᾶς μὴ λυποίη· ἀδικοῦντα μέντοι	πειρασόμεθα	σὺν τοῖς θεοῖς ἀμύνασθαι· ἐὰν
[2, 3]	τούτου εἴς γε δύναμιν οὐχ	ἡττησόμεθα	εὖ ποιοῦντες. (ὁ μὲν οὕτως
[2, 5]	ἡμᾶς καὶ ἡμεῖς ὁρῶντες ταῦτα	ἀντιφυλαττόμεθα.	(ἐπεὶ δὲ σκοπῶν οὐ δύναμαι
[2, 1]	ἐν τοιούτοις δὲ ὄντες πράγμασι	συμβουλευόμεθά	σοι τί χρὴ ποιεῖν περὶ
[2, 1]	καί, εἰ μὴ ὑμεῖς ἤλθετε,	ἐπορευόμεθα	ἂν ἐπὶ βασιλέα. ἐπαγγελλόμεθα δὲ
[2, 3]	συνήλθομεν ὡς βασιλεῖ πολεμήσοντες οὔτε	ἐπορευόμεθα	ἐπὶ βασιλέα, ἀλλὰ πολλὰς προφάσεις
[2, 3]	δὲ Κῦρος τέθνηκεν, οὔτε βασιλεῖ	ἀντιποιούμεθα	τῆς ἀρχῆς οὔτ᾽ ἔστιν ὅτου
[2, 4]	οὐδεὶς παρέξει ἡμῖν οὐδὲ ὅθεν	ἐπισιτιούμεθα·	αὖθις δὲ ὁ ἡγησόμενος οὐδεὶς
[2, 1]	καὶ περὶ τῶν ὑμετέρων ἀγαθῶν	μαχούμεθα.	(ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Φαλῖνος
[2, 5]	ἡμῖν ταμιεύεσθαι ὁπόσοις ἂν ὑμῶν	βουλώμεθα	μάχεσθαι; εἰσὶ δ᾽ αὐτῶν οὓς
[2, 2]	τοὺς πρώτους σταθμοὺς ὡς ἂν	δυνώμεθα	μακροτάτους, ἵνα ὡς πλεῖστον ἀποσπάσωμεν
[2, 3]	βασιλεῖ ἐν τῷ ὑμετέρῳ στρατοπέδῳ	ἔνθα	βασιλεὺς ἀφίκετο, ἐπεὶ Κῦρον ἀπέκτεινε
[2, 2]	τῆς χώρας οὐδὲν εἴχομεν λαμβάνειν·	ἔνθα	δέ τι ἦν, ἡμεῖς διαπορευόμενοι
[2, 1]	ἱερὰ ἐξῃρημένα· ἔτυχε γὰρ θυόμενος.	(ἔνθα	δὴ ἀπεκρίνατο Κλεάνωρ ὁ Ἀρκάς,
[2, 1]	παραδοῦναι συμβουλευομένοις συνεβούλευσεν αὐτοῖς τάδε.	οἶσθα	δὲ ὅτι ἀνάγκη λέγεσθαι ἐν
[2, 3]	ηὕρισκεν, ὡς καὶ σὺ εὖ	οἶσθα,	ἵνα ὑμᾶς τε ἀπαρασκεύους λάβοι
[2, 5]	τὸ εὖρος τεττάρων πλέθρων. καὶ	ἐνταῦθα	ἔμειναν ἡμέρας τρεῖς· ἐν δὲ
[2, 3]	ἐξαιρεθείη ὁ ἐγκέφαλος ὅλος ηὐαίνετο.	(ἐνταῦθα	ἔμειναν ἡμέρας τρεῖς· καὶ παρὰ
[2, 3]	τοὺς δὲ καὶ ἐξέκοπτον. (καὶ	ἐνταῦθα	ἦν Κλέαρχον καταμαθεῖν ὡς ἐπεστάτει,
[2, 3]	πότον ἡδὺ μέν, κεφαλαλγὲς δέ.	(ἐνταῦθα	καὶ τὸν ἐγκέφαλον τοῦ φοίνικος
[2, 6]	ἀποστρέφειν αὐτὸν ἐπειρῶντο ἐξ Ἰσθμοῦ,	ἐνταῦθα	οὐκέτι πείθεται, ἀλλ᾽ ᾤχετο πλέων
[2, 4]	πλέθρου· ἐπῆν δὲ γέφυρα. καὶ	ἐνταῦθα	ᾠκεῖτο πόλις μεγάλη ὄνομα Ὦπις·
[2, 4]	παρόντων ἐννοήσας εἶπεν ὡς οὐκ	ἀκόλουθα	εἴη τό τε ἐπιθήσεσθαι καὶ
[2, 1]	τῶν ἄλλων βαρβάρων ὅθεν τῇ	προτεραίᾳ	ὡρμῶντο, καὶ λέγει ὅτι ταύτην
[2, 2]	σκηνωμάτων. (δῆλον δὲ τοῦτο τῇ	ὑστεραίᾳ	ἐγένετο· οὔτε γὰρ ὑποζύγιον ἔτ᾽
[2, 2]	ἐδήλωσε δὲ τοῦτο οἷς τῇ	ὑστεραίᾳ	ἔπραττε. (προϊούσης μέντοι τῆς νυκτὸς
[2, 5]	καὶ σύνδειπνον ἐποιήσατο. τῇ δὲ	ὑστεραίᾳ	ὁ Κλέαρχος ἐλθὼν ἐπὶ τὸ
[2, 2]	ἔγωγε. (ἦν δὲ αὕτη ἡ	στρατηγία	οὐδὲν ἄλλο δυναμένη ἢ ἀποδρᾶναι
[2, 6]	διὰ ταύτην τὴν ἐπιθυμίαν ἔδωκε	Γοργίᾳ	ἀργύριον τῷ Λεοντίνῳ. (ἐπεὶ δὲ
[2, 2]	τὸ δεύτερον, ἀνατίθεσθε ἐπὶ τὰ	ὑποζύγια·	ἐπὶ δὲ τῷ τρίτῳ ἕπεσθε
[2, 2]	ἕπεσθε τῷ ἡγουμένῳ, τὰ μὲν	ὑποζύγια	ἔχοντες πρὸς τοῦ ποταμοῦ, τὰ
[2, 2]	ὅτι οὐχ ἱππεῖς εἰσιν, ἀλλ᾽	ὑποζύγια	νέμοιντο. καὶ εὐθὺς ἔγνωσαν πάντες
[2, 5]	καὶ ᾧ Κῦρος ἀνέβη ξενικῷ	διὰ	μισθοδοσίας πιστεύων τούτῳ ἐμὲ καταβῆναι
[2, 5]	ἄνευ δὲ σοῦ πᾶσα μὲν	διὰ	σκότους ἡ ὁδός· οὐδὲν γὰρ
[2, 6]	τὰ μεγάλα πράττειν ἱκανός· καὶ	διὰ	ταύτην τὴν ἐπιθυμίαν ἔδωκε Γοργίᾳ
[2, 4]	ἐκπεπλῆχθαι θεωροῦντα. (ἐντεῦθεν δ᾽ ἐπορεύθησαν	διὰ	τῆς Μηδίας σταθμοὺς ἐρήμους ἓξ
[2, 4]	νῦν μὲν ἡμᾶς ὑπάγεται μένειν	διὰ	τὸ διεσπάρθαι αὐτοῦ τὸ στράτευμα·
[2, 6]	ἐπιθυμοίη συντομωτάτην ᾤετο ὁδὸν εἶναι	διὰ	τοῦ ἐπιορκεῖν τε καὶ ψεύδεσθαι
[2, 5]	ταῦτα τῶν βαρβάρων τινὲς ἱππέων	διὰ	τοῦ πεδίου ἐλαύνοντες ᾧτινι ἐντυγχάνοιεν
[2, 4]	Ἕλλησι τὸν νοῦν· ὥστε καὶ	διὰ	τοῦτο τοῖς μὲν πολλοῖς τῶν
[2, 1]	αἰτεῖ τὰ ὅπλα ἢ ὡς	διὰ	φιλίαν δῶρα. εἰ μὲν γὰρ
[2, 3]	ὀμόσαι ἦ μὴν πορεύσεσθαι ὡς	διὰ	φιλίας ἀσινῶς σῖτα καὶ ποτὰ
[2, 5]	σοι δοκοῦμεν; οὐ τοσαῦτα μὲν	πεδία	ἃ ὑμεῖς φίλια ὄντα σὺν
[2, 5]	ἔχειν, τὴν δ᾽ ἐπὶ τῇ	καρδίᾳ	ἴσως ἂν ὑμῶν παρόντων καὶ
[2, 6]	(ὥσπερ δέ τις ἀγάλλεται ἐπὶ	θεοσεβείᾳ	καὶ ἀληθείᾳ καὶ δικαιότητι, οὕτω
[2, 3]	καὶ εὐθὺς ἡγεῖσθαι ἐκέλευε πρὸς	τἀπιτήδεια.	(καὶ οἱ μὲν ἡγοῦντο, Κλέαρχος
[2, 3]	ἀπέδειξαν οἱ ἡγεμόνες λαμβάνειν τὰ	ἐπιτήδεια.	ἐνῆν δὲ σῖτος πολὺς καὶ
[2, 4]	δὲ τὴν διώρυχα· τὰ δ᾽	ἐπιτήδεια	ἔχοιεν ἐκ τῆς ἐν μέσῳ
[2, 3]	ἡσυχίαν ἐλθεῖν τε ἐπὶ τὰ	ἐπιτήδεια	καὶ λαβεῖν. (ὁ δὲ Κλέαρχος
[2, 6]	ἔχοι ἡ στρατιὰ αὐτῷ τὰ	ἐπιτήδεια	καὶ παρασκευάζειν ταῦτα, ἱκανὸς δὲ
[2, 3]	γένωνται, ἄξουσιν ἔνθεν ἕξουσι τὰ	ἐπιτήδεια.	(ὁ δὲ ἠρώτα εἰ αὐτοῖς
[2, 2]	μένειν οἷόν τε· τὰ γὰρ	ἐπιτήδεια	οὐκ ἔστιν ἔχειν· ἰέναι δὲ
[2, 3]	παρέχωμεν ἀγοράν, ὠνουμένους ἕξειν τὰ	ἐπιτήδεια.	(ταῦτα ἔδοξε, καὶ ὤμοσαν καὶ
[2, 3]	ἐκ τῆς χώρας ἐάσομεν τὰ	ἐπιτήδεια.	(ὑμᾶς δὲ αὖ ἡμῖν δεήσει
[2, 6]	τις ἀγάλλεται ἐπὶ θεοσεβείᾳ καὶ	ἀληθείᾳ	καὶ δικαιότητι, οὕτω Μένων ἠγάλλετο
[2, 3]	καὶ βοήθειαν ἔχων ἅμα τῇ	ἀγγελίᾳ	ἀφικόμην, καὶ μόνος τῶν κατὰ
[2, 6]	παρ᾽ οἷς μὲν ἐπεχείρει πρωτεύειν	φιλίᾳ,	διαβάλλων τοὺς πρώτους τοῦτο ᾤετο
[2, 6]	πρὸς διδάσκαλον. (καὶ γὰρ οὖν	φιλίᾳ	μὲν καὶ εὐνοίᾳ ἑπομένους οὐδέποτε
[2, 5]	τοσαῦτα μὲν πεδία ἃ ὑμεῖς	φίλια	ὄντα σὺν πολλῷ πόνῳ διαπορεύεσθε,
[2, 1]	εἰ μὲν τῶν μυρίων ἐλπίδων	μία	τις ὑμῖν ἐστι σωθῆναι πολεμοῦντας
[2, 1]	τὰ ὅπλα· εἰ δέ τοι	μηδεμία	σωτηρίας ἐστὶν ἐλπὶς ἄκοντος βασιλέως,
[2, 5]	ὑποψίαι μὲν ἦσαν, φανερὰ δὲ	οὐδεμία	ἐφαίνετο ἐπιβουλή. (ἔδοξεν οὖν τῷ
[2, 5]	δὲ βασιλέως δύναμιν, ᾗ Κῦρος	πολεμίᾳ	ἐχρῆτο, σοὶ ταύτην ξύμμαχον οὖσαν.
[2, 5]	δὲ ὄχλος φοβερός, φοβερώτατον δ᾽	ἐρημία·	μεστὴ γὰρ πολλῆς ἀπορίας ἐστίν.
[2, 5]	παῦσαι ἐνοχλοῦντα ἀεὶ τῇ ὑμετέρᾳ	εὐδαιμονίᾳ.	Αἰγυπτίους δέ, οἷς μάλιστα ὑμᾶς
[2, 3]	δόρυ ἔχων, ἐν δὲ τῇ	δεξιᾷ	βακτηρίαν· καὶ εἴ τις αὐτῷ
[2, 2]	γὰρ ἡμέρα ἐγένετο, ἐπορεύοντο ἐν	δεξιᾷ	ἔχοντες τὸν ἥλιον, λογιζόμενοι ἥξειν
[2, 3]	ὕδατος (οὐ γὰρ ἦν ὥρα	οἵα	τὸ πεδίον ἄρδειν) ἀλλ᾽ ἵνα
[2, 2]	ἀλλὰ ὁρῶντες ὅτι μόνος ἐφρόνει	οἷα	δεῖ τὸν ἄρχοντα, οἱ δ᾽
[2, 2]	ἂν δυναίμεθα ἄνευ πλοίων διαβῆναι·	πλοῖα	δὲ ἡμεῖς οὐκ ἔχομεν. οὐ
[2, 6]	γὰρ οὖν φιλίᾳ μὲν καὶ	εὐνοίᾳ	ἑπομένους οὐδέποτε εἶχεν· οἵτινες δὲ
[2, 5]	ὑμᾶς γιγνώσκω τεθυμωμένους, οὐχ ὁρῶ	ποίᾳ	δυνάμει συμμάχῳ χρησάμενοι μᾶλλον ἂν
[2, 5]	διαβατός, τῶν τε ἐπιτηδείων οὐκ	ἀπορία·	ἄνευ δὲ σοῦ πᾶσα μὲν
[2, 6]	φροντίζειν ἦν ὅπως ἔχοι ἡ	στρατιὰ	αὐτῷ τὰ ἐπιτήδεια καὶ παρασκευάζειν
[2, 5]	ἐπιβουλεύεις καὶ τῇ σὺν ἐμοὶ	στρατιᾷ.	(ἐγὼ δέ, ἔφη ὁ Κλέαρχος,
[2, 4]	δὲ πάλιν ἁλισθῇ αὐτῷ ἡ	στρατιά,	οὐκ ἔστιν ὅπως οὐκ ἐπιθήσεται
[2, 5]	βουλόμενοι πρὶν παθεῖν ἐποίησαν ἀνήκεστα	κακὰ	τοὺς οὔτε μέλλοντας οὔτ᾽ αὖ
[2, 1]	ἐγώ σε, ὦ Φαλῖνε, ἄσμενος	ἑόρακα,	οἶμαι δὲ καὶ οἱ ἄλλοι
[2, 2]	νῦν ἡμῖν οὐδὲν τῶν ἐπιτηδείων.	ἑπτακαίδεκα	γὰρ σταθμῶν τῶν ἐγγυτάτω οὐδὲ
[2, 4]	Σιττάκη, ἀπέχουσα τοῦ ποταμοῦ σταδίους	πεντεκαίδεκα.	(οἱ μὲν οὖν Ἕλληνες παρ᾽
[2, 3]	δεινὰ εἰς τὴν πορείαν, τούτου	ἕνεκα	βασιλέα ὑπώπτευεν ἐπὶ τὸ πεδίον
[2, 3]	τῆς ἀρχῆς οὔτ᾽ ἔστιν ὅτου	ἕνεκα	βουλοίμεθα ἂν τὴν βασιλέως χώραν
[2, 5]	οἵ σοι οὐκ ἂν μισθοῦ	ἕνεκα	ὑπηρετοῖμεν ἀλλὰ καὶ τῆς χάριτος
[2, 6]	ὡραῖος ὢν) ἐγένετο, αὐτὸς δὲ	παιδικὰ	εἶχε Θαρύπαν ἀγένειος ὢν γενειῶντα.
[2, 6]	ποιεῖν· ἐκεῖνος δὲ ὥσπερ εἰς	παιδικὰ	ἢ εἰς ἄλλην τινὰ ἡδονὴν
[2, 5]	ὅπλα πάντες ἐκπεπληγμένοι καὶ νομίζοντες	αὐτίκα	ἥξειν αὐτοὺς ἐπὶ τὸ στρατόπεδον.
[2, 1]	καὶ ἄριστον ἔχετε· ἐγὼ δὲ	αὐτίκα	ἥξω. ἐκάλεσε γάρ τις αὐτὸν
[2, 2]	ὃν ἐτύγχανεν ἔχων παρ᾽ ἑαυτῷ	κήρυκα	ἄριστον τῶν τότε, ἀνειπεῖν ἐκέλευσε
[2, 6]	ξὺν αὐτῷ τοὺς πολεμίους, ἤδη	μεγάλα	ἦν τὰ χρησίμους ποιοῦντα εἶναι
[2, 6]	ὢν ἐπεθύμει γενέσθαι ἀνὴρ τὰ	μεγάλα	πράττειν ἱκανός· καὶ διὰ ταύτην
[2, 2]	παρὰ τοὺς Κύρου φίλους πάνυ	καλὰ	ἡμῖν τὰ ἱερὰ ἦν. (ὧδε
[2, 6]	ἄρχεσθαι δὲ ὑπὸ ἄλλων οὐ	μάλα	ἐθέλειν ἐλέγετο. ἦν δὲ ὅτε
[2, 6]	ὡς ἐν πολέμῳ κακῶν οὐδεὶς	κατεγέλα	οὔτ᾽ εἰς φιλίαν αὐτοὺς ἐμέμφετο.
[2, 6]	ἐπιβουλεύων. καὶ πολεμίου μὲν οὐδενὸς	κατεγέλα,	τῶν δὲ συνόντων πάντων ὡς
[2, 3]	αὐτῷ Κῦρόν τε ἐπιστρατεύοντα πρῶτος	ἤγγειλα	καὶ βοήθειαν ἔχων ἅμα τῇ
[2, 3]	οὐ μέντοι ταχύ γε ἀπαγγελῶ,	ἀλλὰ	διατρίψω ἔστ᾽ ἂν ὀκνήσωσιν οἱ
[2, 3]	τοὺς Ἕλληνας τεταγμένων οὐκ ἔφυγον,	ἀλλὰ	διήλασα καὶ συνέμειξα βασιλεῖ ἐν
[2, 6]	ὅσπερ τάχιστος θάνατος δοκεῖ εἶναι,	ἀλλὰ	ζῶν αἰκισθεὶς ἐνιαυτὸν ὡς πονηρὸς
[2, 6]	ἑαυτοῦ οὔτε φόβον ἱκανὸς ἐμποιῆσαι,	ἀλλὰ	καὶ ᾐσχύνετο μᾶλλον τοὺς στρατιώτας
[2, 6]	στρατεύματος οὐδὲν ἡγεῖτο ὄφελος εἶναι,	ἀλλὰ	καὶ λέγειν αὐτὸν ἔφασαν ὡς
[2, 4]	ὥστε φίλος ἡμῖν οὐδεὶς λελείψεται,	ἀλλὰ	καὶ οἱ πρόσθεν ὄντες πολέμιοι
[2, 1]	εἶπε· ταῦτα μὲν δὴ ἀπαγγελοῦμεν·	ἀλλὰ	καὶ τάδε ὑμῖν εἰπεῖν ἐκέλευσε
[2, 5]	οὐκ ἂν μισθοῦ ἕνεκα ὑπηρετοῖμεν	ἀλλὰ	καὶ τῆς χάριτος ἣν σωθέντες
[2, 5]	τῆς νῦν σὺν ἐμοὶ οὔσης.	(ἀλλὰ	μὴν ἔν γε τοῖς πέριξ
[2, 5]	οὐ βούλεται σοὶ φίλος εἶναι;	ἀλλὰ	μὴν ἐρῶ γὰρ καὶ ταῦτα
[2, 2]	οἱ δὲ ἐπείθοντο, οὐχ ἑλόμενοι,	ἀλλὰ	ὁρῶντες ὅτι μόνος ἐφρόνει οἷα
[2, 3]	πολεμήσοντες οὔτε ἐπορευόμεθα ἐπὶ βασιλέα,	ἀλλὰ	πολλὰς προφάσεις Κῦρος ηὕρισκεν, ὡς
[2, 4]	πολλοῖς τῶν Ἑλλήνων οὐκ ἤρεσκον,	ἀλλὰ	προσιόντες τῷ Κλεάρχῳ ἔλεγον καὶ
[2, 1]	ἀγαθὰ ἡμῖν ὄντα ὑμῖν παραδώσειν,	ἀλλὰ	σὺν τούτοις καὶ περὶ τῶν
[2, 6]	ἂν θέλοι κτᾶσθαι μετὰ ἀδικίας,	ἀλλὰ	σὺν τῷ δικαίῳ καὶ καλῷ
[2, 1]	(Κλέαρχος δὲ πρὸς ταῦτα εἶπεν·	ἀλλὰ	ταῦτα μὲν δὴ σὺ λέγεις·
[2, 4]	Ἑλλήνων ὡς διαβαινόντων μέλλοιεν ἐπιθήσεσθαι.	ἀλλὰ	ταῦτα μὲν ψευδῆ ἦν· διαβαινόντων
[2, 5]	οὔτε ἀλόγιστοι οὔτε ἠλίθιοί ἐσμεν.	(ἀλλὰ	τί δὴ ὑμᾶς ἐξὸν ἀπολέσαι
[2, 5]	δ᾽ ἐν πᾶσι τούτοις ἡττᾐμεθα,	ἀλλὰ	τό γέ τοι πῦρ κρεῖττον
[2, 1]	ὁ Φαλῖνος ἐγέλασε καὶ εἶπεν·	ἀλλὰ	φιλοσόφῳ μὲν ἔοικας, ὦ νεανίσκε,
[2, 5]	ἄν, ἀντιπάσχειν δὲ οὐδεὶς κίνδυνος;	(ἀλλὰ	χωρίων ἐπιτηδείων ὑμῖν ἐπιτίθεσθαι ἀπορεῖν
[2, 5]	καὶ Πισίδας· ἀκούω δὲ καὶ	ἄλλα	ἔθνη πολλὰ τοιαῦτα εἶναι, ἃ
[2, 1]	οὗτοι μέν, ὦ Κλέαρχε, ἄλλος	ἄλλα	λέγει· (σὺ δ᾽ ἡμῖν εἰπὲ
[2, 4]	τοῦ αὐτοῦ καὶ χόρτον καὶ	ἄλλα	τοιαῦτα ξυλλέγοντες πληγὰς ἐνέτεινον ἀλλήλοις·
[2, 4]	σῖτος πολὺς καὶ πρόβατα καὶ	ἄλλα	χρήματα. (ἐντεῦθεν δ᾽ ἐπορεύθησαν σταθμοὺς
[2, 4]	Ἕλλησί τε καὶ βαρβάροις. τοιαῦτα	πολλὰ	ἔλεγεν. (ἐν δὲ τούτῳ ἧκε
[2, 4]	μὲν οὖν βασιλέα, ᾧ οὕτω	πολλά	ἐστι τὰ σύμμαχα, εἴπερ προθυμεῖται
[2, 3]	καὶ ἐπεὶ ὑμᾶς εἶδον εἰς	πολλὰ	καὶ ἀμήχανα πεπτωκότας, εὕρημα ἐποιησάμην
[2, 3]	πεδίον ἄρδειν) ἀλλ᾽ ἵνα ἤδη	πολλὰ	προφαίνοιτο τοῖς Ἕλλησι δεινὰ εἰς
[2, 5]	ἀκούω δὲ καὶ ἄλλα ἔθνη	πολλὰ	τοιαῦτα εἶναι, ἃ οἶμαι ἂν
[2, 6]	καὶ δύναμιν μεγάλην καὶ χρήματα	πολλά·	(τοσούτων δ᾽ ἐπιθυμῶν σφόδρα ἔνδηλον
[2, 5]	εἰσιν. ὑμᾶς δὲ βασιλεὺς τὰ	ὅπλα	ἀπαιτεῖ· αὑτοῦ γὰρ εἶναί φησιν,
[2, 1]	βασιλεῖ, συμβουλεύω μὴ παραδιδόναι τὰ	ὅπλα·	εἰ δέ τοι μηδεμία σωτηρίας
[2, 2]	πρὸς τοῦ ποταμοῦ, τὰ δὲ	ὅπλα	ἔξω. (ταῦτ᾽ ἀκούσαντες οἱ στρατηγοὶ
[2, 1]	ἄμεινον ἂν πολεμεῖν ἔχοντες τὰ	ὅπλα	ἢ ἄλλῳ παραδόντες. (ὁ δὲ
[2, 1]	ἄξιοι εἶναι φίλοι ἔχοντες τὰ	ὅπλα	ἢ παραδόντες ἄλλῳ, εἰ δὲ
[2, 1]	ὡς κρατῶν βασιλεὺς αἰτεῖ τὰ	ὅπλα	ἢ ὡς διὰ φιλίαν δῶρα.
[2, 1]	καὶ Κῦρον ἀπέκτονε, παραδόντας τὰ	ὅπλα	ἰόντας ἐπὶ βασιλέως θύρας εὑρίσκεσθαι
[2, 1]	ἔστιν ἀγαθὸν ἄλλο εἰ μὴ	ὅπλα	καὶ ἀρετή. ὅπλα μὲν οὖν
[2, 1]	εἰ μὴ ὅπλα καὶ ἀρετή.	ὅπλα	μὲν οὖν ἔχοντες οἰόμεθα ἂν
[2, 2]	ἀφέντα τὸν ὄνον εἰς τὰ	ὅπλα	μηνύσῃ, ὅτι λήψεται μισθὸν τάλαντον.
[2, 1]	πρεσβεύοντα συμβουλεῦσαι μὴ παραδοῦναι τὰ	ὅπλα,	ὅπως εὐέλπιδες μᾶλλον εἶεν οἱ
[2, 5]	οἱ Ἕλληνες ἔθεον ἐπὶ τὰ	ὅπλα	πάντες ἐκπεπληγμένοι καὶ νομίζοντες αὐτίκα
[2, 1]	οὐ τῶν νικώντων εἴη τὰ	ὅπλα	παραδιδόναι· ἀλλ᾽ ἔφη, ὑμεῖς μέν,
[2, 3]	γὰρ πρόσθεν ἡμέρᾳ πέμπων τὰ	ὅπλα	παραδιδόναι ἐκέλευε, τότε δὲ ἅμα
[2, 1]	πρόσθεν ἂν ἀποθάνοιεν ἢ τὰ	ὅπλα	παραδοίησαν· Πρόξενος δὲ ὁ Θηβαῖος,
[2, 1]	βασιλέως κελεύσων τοὺς Ἕλληνας τὰ	ὅπλα	παραδοῦναι συμβουλευομένοις συνεβούλευσεν αὐτοῖς τάδε.
[2, 2]	καὶ ἐν τάξει θέμενοι τὰ	ὅπλα	συνῆλθον οἱ στρατηγοὶ καὶ λοχαγοὶ
[2, 2]	ὁ Κλέαρχος εἰς τάξιν τὰ	ὅπλα	τίθεσθαι τοὺς Ἕλληνας ᾗπερ εἶχον
[2, 2]	αὐτὰ τὰ ἀπὸ τῶν οἰκιῶν	ξύλα.	(οἱ μὲν οὖν πρῶτοι ὅμως
[2, 5]	εἴ τι ἐμοὶ κακὸν βουλεύοις,	ἅμα	ἄν μοι δοκεῖς καὶ σαυτῷ
[2, 3]	τὸν ἐπιτήδειον ἔπαισεν ἄν, καὶ	ἅμα	αὐτὸς προσελάμβανεν εἰς τὸν πηλὸν
[2, 2]	εἴη καὶ οἱ ἄρχοντες σῷοι.	ἅμα	δὲ ὄρθρῳ παρήγγειλεν ὁ Κλέαρχος
[2, 1]	ἐν τῷ πρόσθεν λόγῳ δεδήλωται.	(ἅμα	δὲ τῇ ἡμέρᾳ συνελθόντες οἱ
[2, 3]	ὅπλα παραδιδόναι ἐκέλευε, τότε δὲ	ἅμα	ἡλίῳ ἀνατέλλοντι κήρυκας ἔπεμψε περὶ
[2, 1]	(ἤδη δὲ ἐν ὁρμῇ ὄντων	ἅμα	ἡλίῳ ἀνέχοντι ἦλθε Προκλῆς ὁ
[2, 2]	ἔχοντες τὸν ἥλιον, λογιζόμενοι ἥξειν	ἅμα	ἡλίῳ δύνοντι εἰς κώμας τῆς
[2, 4]	ὁ ἡγησόμενος οὐδεὶς ἔσται· καὶ	ἅμα	ταῦτα ποιούντων ἡμῶν εὐθὺς Ἀριαῖος
[2, 3]	πρῶτος ἤγγειλα καὶ βοήθειαν ἔχων	ἅμα	τῇ ἀγγελίᾳ ἀφικόμην, καὶ μόνος
[2, 4]	τὸ Κύρου βαρβαρικὸν ἔχων στράτευμα	ἅμα	Τισσαφέρνει καὶ Ὀρόντᾳ καὶ ξυνεστρατοπεδεύετο
[2, 2]	δοκοίη φεύγειν, ἀλλ᾽ εὐθύωρον ἄγων	ἅμα	τῷ ἡλίῳ δυομένῳ εἰς τὰς
[2, 3]	εἰς πολλὰ καὶ ἀμήχανα πεπτωκότας,	εὕρημα	ἐποιησάμην εἴ πως δυναίμην παρὰ
[2, 4]	πόλις ᾠκεῖτο μεγάλη καὶ εὐδαίμων	ὄνομα	Καιναί, ἐξ ἧς οἱ βάρβαροι
[2, 6]	καὶ ᾤετο κτήσεσθαι ἐκ τούτων	ὄνομα	μέγα καὶ δύναμιν μεγάλην καὶ
[2, 4]	ἦν μεγάλη καὶ πολυάνθρωπος ᾗ	ὄνομα	Σιττάκη, ἀπέχουσα τοῦ ποταμοῦ σταδίους
[2, 5]	καὶ ἥδιστ᾽ ἂν ἀκούσαιμι τὸ	ὄνομα	τίς οὕτως ἐστὶ δεινὸς λέγειν
[2, 4]	καὶ ἐνταῦθα ᾠκεῖτο πόλις μεγάλη	ὄνομα	Ὦπις· πρὸς ἣν ἀπήντησε τοῖς
[2, 4]	Ἀριαῖος τὸ Κύρου βαρβαρικὸν ἔχων	στράτευμα	ἅμα Τισσαφέρνει καὶ Ὀρόντᾳ καὶ
[2, 5]	αὐτῷ καὶ ἐπιβουλεύοντα, ὅπως τὸ	στράτευμα	ἅπαν πρὸς αὑτὸν λαβὼν φίλος
[2, 4]	διὰ τὸ διεσπάρθαι αὐτοῦ τὸ	στράτευμα·	ἐπὰν δὲ πάλιν ἁλισθῇ αὐτῷ
[2, 6]	ἀπὸ τούτων τῶν χρημάτων συλλέξας	στράτευμα	ἐπολέμει τοῖς Θρᾳξί, καὶ μάχῃ
[2, 1]	Κλέαρχος δὲ περιέμενε· τὸ δὲ	στράτευμα	ἐπορίζετο σῖτον, ὅπως ἐδύνατο, ἐκ
[2, 3]	μὲν σπονδὰς ποιησάμενος, τὸ δὲ	στράτευμα	ἔχων ἐν τάξει, καὶ αὐτὸς
[2, 4]	γίγνεσθαι τὴν ἐπίστασιν· ὥστε τὸ	στράτευμα	καὶ αὐτοῖς τοῖς Ἕλλησι δόξαι
[2, 4]	βασιλεῖ· καὶ ἐπιστήσας τὸ ἑαυτοῦ	στράτευμα	παρερχομένους τοὺς Ἕλληνας ἐθεώρει. (ὁ
[2, 4]	νυκτὸς οἱ βάρβαροι· ἔστι δὲ	στράτευμα	πολὺ ἐν τῷ πλησίον παραδείσῳ.
[2, 5]	δὲ καὶ Κλέαρχος ἅπαν τὸ	στράτευμα	πρὸς ἑαυτὸν ἔχειν τὴν γνώμην
[2, 3]	σχολάσῃ. (ἐπεὶ δὲ κατέστησε τὸ	στράτευμα	ὡς καλῶς ἔχειν ὁρᾶσθαι πάντῃ
[2, 1]	οἴσει εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον	(ἀνα)	λεγόμενον, ὅτι Φαλῖνός ποτε πεμφθεὶς
[2, 3]	ὑμᾶς εἶδον εἰς πολλὰ καὶ	ἀμήχανα	πεπτωκότας, εὕρημα ἐποιησάμην εἴ πως
[2, 5]	τὸ ὑμῖν πολεμεῖν, καὶ τούτων	μηδένα	ἡμῖν ἐπικίνδυνον, ἔπειτα ἐκ τούτων
[2, 3]	πυκνήν, ἐκ τῶν ὅπλων δὲ	μηδένα	καταφανῆ εἶναι, ἐκάλεσε τοὺς ἀγγέλους,
[2, 4]	τίνα ἂν ἀποκτείναιμεν; ἡττωμένων δὲ	οὐδένα	οἷόν τε σωθῆναι. (ἐγὼ μὲν
[2, 6]	(στέργων δὲ φανερὸς μὲν ἦν	οὐδένα,	ὅτῳ δὲ φαίη φίλος εἶναι,
[2, 5]	ἔχων, καὶ εἶπε πάντα τὰ	γεγενημένα.	(ἐκ τούτου δὴ οἱ Ἕλληνες
[2, 1]	ὑπηρετῶν, ὅπως ἴδοι τὰ ἱερὰ	ἐξῃρημένα·	ἔτυχε γὰρ θυόμενος. (ἔνθα δὴ
[2, 2]	τοῖς ἄλλοις ἡγεῖτο κατὰ τὰ	παρηγγελμένα,	οἱ δ᾽ εἵποντο· καὶ ἀφικνοῦνται
[2, 6]	ἐβούλετο εἶναι τοῖς μέγιστα δυναμένοις,	ἵνα	ἀδικῶν μὴ διδοίη δίκην. (ἐπὶ
[2, 5]	τῶν Ἑλλήνων στρατηγὸς ἢ λοχαγός,	ἵνα	ἀπαγγείλωσι τὰ παρὰ βασιλέως. (μετὰ
[2, 3]	οἵα τὸ πεδίον ἄρδειν) ἀλλ᾽	ἵνα	ἤδη πολλὰ προφαίνοιτο τοῖς Ἕλλησι
[2, 4]	ἀπολέσαι ἂν περὶ παντὸς ποιήσαιτο,	ἵνα	καὶ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι φόβος
[2, 3]	καὶ συμβουλεύω ὑμῖν μετρίως ἀποκρίνασθαι,	ἵνα	μοι εὐπρακτότερον ᾖ ἐάν τι
[2, 6]	πλείω λαμβάνοι, ἐπιθυμῶν δὲ τιμᾶσθαι,	ἵνα	πλείω κερδαίνοι· φίλος τε ἐβούλετο
[2, 3]	ὡς καὶ σὺ εὖ οἶσθα,	ἵνα	ὑμᾶς τε ἀπαρασκεύους λάβοι καὶ
[2, 2]	σταθμοὺς ὡς ἂν δυνώμεθα μακροτάτους,	ἵνα	ὡς πλεῖστον ἀποσπάσωμεν τοῦ βασιλικοῦ
[2, 3]	ἤδη πολλὰ προφαίνοιτο τοῖς Ἕλλησι	δεινὰ	εἰς τὴν πορείαν, τούτου ἕνεκα
[2, 4]	πλείστου ἄξιοι· ὥστε νικῶντες μὲν	τίνα	ἂν ἀποκτείναιμεν; ἡττωμένων δὲ οὐδένα
[2, 2]	στόλος ἐστὶ καὶ ἡμῖν, εἰπὲ	τίνα	γνώμην ἔχεις περὶ τῆς πορείας,
[2, 2]	ἄπιμεν ἥνπερ ἤλθομεν ἢ ἄλλην	τινὰ	ἐννενοηκέναι δοκεῖς ὁδὸν κρείττω. (ὁ
[2, 5]	αὐτῶν πόλεμον γενέσθαι. καὶ ἔπεμψέν	τινα	ἐροῦντα ὅτι ξυγγενέσθαι αὐτῷ χρῄζει.
[2, 6]	εἰς παιδικὰ ἢ εἰς ἄλλην	τινὰ	ἡδονὴν ἤθελε δαπανᾶν εἰς πόλεμον.
[2, 6]	χρήματα ἔχειν ἀκινδύνως αἱρεῖται πολεμῶν	μείονα	ταῦτα ποιεῖν· ἐκεῖνος δὲ ὥσπερ
[2, 1]	στερηθῆναι. μὴ οὖν οἴου τὰ	μόνα	ἀγαθὰ ἡμῖν ὄντα ὑμῖν παραδώσειν,
[2, 1]	καὶ σὺν αὐτοῖς Χειρίσοφον τὸν	Λάκωνα	καὶ Μένωνα τὸν Θετταλόν· καὶ
[2, 2]	τῆς μάχης ἐλέγοντο εἶναι εἰς	Βαβυλῶνα	στάδιοι ἑξήκοντα καὶ τριακόσιοι. (ἐντεῦθεν
[2, 4]	ἂν ἴδοι Πρόξενον ἢ Κλέαρχον·	Μένωνα	δὲ οὐκ ἐζήτει, καὶ ταῦτα
[2, 5]	(ὑπώπτευε δὲ εἶναι τὸν διαβάλλοντα	Μένωνα,	εἰδὼς αὐτὸν καὶ συγγεγενημένον Τισσαφέρνει
[2, 1]	αὐτοῖς Χειρίσοφον τὸν Λάκωνα καὶ	Μένωνα	τὸν Θετταλόν· καὶ γὰρ αὐτὸς
[2, 3]	οὐκ ἔφυγον, ἀλλὰ διήλασα καὶ	συνέμειξα	βασιλεῖ ἐν τῷ ὑμετέρῳ στρατοπέδῳ
[2, 4]	εἰ μέν τις καὶ ἄλλος	ἄρα	ἡμῖν ἐστι διαβατέος οὐκ οἶδα·
[2, 2]	ἐγίγνετο τὰ ἱερά. καὶ εἰκότως	ἄρα	οὐκ ἐγίγνετο· ὡς γὰρ ἐγὼ
[2, 2]	οἱ σὺν αὐτῷ. οἱ δὲ	παρὰ	Ἀριαίου ἧκον Προκλῆς καὶ Χειρίσοφος·
[2, 2]	Χειρίσοφος· Μένων δὲ αὐτοῦ ἔμενε	παρὰ	Ἀριαίῳ· οὗτοι δὲ ἔλεγον ὅτι
[2, 6]	δὲ πάντες ἴσασι τάδ᾽ ἐστί.	παρὰ	Ἀριστίππου μὲν ἔτι ὡραῖος ὢν
[2, 3]	εὕρημα ἐποιησάμην εἴ πως δυναίμην	παρὰ	βασιλέως αἰτήσασθαι δοῦναι ἐμοὶ ἀποσῶσαι
[2, 3]	ἥκων ἔλεγεν ὅτι διαπεπραγμένος ἥκοι	παρὰ	βασιλέως δοθῆναι αὐτῷ σᾐζειν τοὺς
[2, 4]	παρεθάρρυνόν τε καὶ δεξιὰς ἐνίοις	παρὰ	βασιλέως ἔφερον μὴ μνησικακήσειν βασιλέα
[2, 1]	περὶ πλήθουσαν ἀγορὰν καὶ ἔρχονται	παρὰ	βασιλέως καὶ Τισσαφέρνους κήρυκες οἱ
[2, 1]	οἱ Ἕλληνες ἐκβάλλειν τοὺς αὐτομολοῦντας	παρὰ	βασιλέως, καὶ τοῖς γέρροις καὶ
[2, 1]	λεγόμενον, ὅτι Φαλῖνός ποτε πεμφθεὶς	παρὰ	βασιλέως κελεύσων τοὺς Ἕλληνας τὰ
[2, 5]	ἢ λοχαγός, ἵνα ἀπαγγείλωσι τὰ	παρὰ	βασιλέως. (μετὰ ταῦτα ἐξῆλθον φυλαττόμενοι
[2, 1]	ὑπήγετο βουλόμενος καὶ αὐτὸν τὸν	παρὰ	βασιλέως πρεσβεύοντα συμβουλεῦσαι μὴ παραδοῦναι
[2, 3]	οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται τά τε	παρὰ	βασιλέως τοῖς Ἕλλησιν ἀπαγγεῖλαι καὶ
[2, 3]	(ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας τρεῖς· καὶ	παρὰ	μεγάλου βασιλέως ἧκε Τισσαφέρνης καὶ
[2, 3]	τραγήματα ἀπετίθεσαν. καὶ ἦν καὶ	παρὰ	πότον ἡδὺ μέν, κεφαλαλγὲς δέ.
[2, 4]	δόξομεν ἐπὶ πολέμῳ ἀπιέναι καὶ	παρὰ	τὰς σπονδὰς ποιεῖν. ἔπειτα πρῶτον
[2, 4]	ἐν τῷ πλησίον παραδείσῳ. (καὶ	παρὰ	τὴν γέφυραν τοῦ Τίγρητος ποταμοῦ
[2, 1]	οἱ Ἕλληνες. Φαλῖνος δὲ ὑποστρέψας	παρὰ	τὴν δόξαν αὐτοῦ εἶπεν· (ἐγώ,
[2, 1]	Φαλῖνος εἷς Ἕλλην, ὃς ἐτύγχανε	παρὰ	Τισσαφέρνει ὢν καὶ ἐντίμως ἔχων·
[2, 5]	ἀπήγγελλεν, ἔφη τε χρῆναι ἰέναι	παρὰ	Τισσαφέρνην οὓς ἐκέλευεν, καὶ οἳ
[2, 4]	πεφυλαγμένως· ἐξήγγελλον γάρ τινες τῶν	παρὰ	Τισσαφέρνους Ἑλλήνων ὡς διαβαινόντων μέλλοιεν
[2, 4]	διώρυχος. (ἀκούσαντες ταῦτα ἄγουσιν αὐτὸν	παρὰ	τὸν Κλέαρχον καὶ φράζουσιν ἃ
[2, 2]	οὐκ ἔστιν ἔχειν· ἰέναι δὲ	παρὰ	τοὺς Κύρου φίλους πάνυ καλὰ
[2, 5]	εἶπε. (Κλέαρχος μὲν τοίνυν εἰ	παρὰ	τοὺς ὅρκους ἔλυε τὰς σπονδάς,
[2, 3]	τοῖς Ἕλλησιν ἀπαγγεῖλαι καὶ τὰ	παρὰ	τῶν Ἑλλήνων βασιλεῖ. (ὁ δὲ
[2, 3]	στρατηγοῖς καὶ λοχαγοῖς καὶ ἔλαβον	παρὰ	τῶν Ἑλλήνων. (μετὰ δὲ ταῦτα
[2, 6]	Ἕλληνας καὶ διαπραξάμενος ὡς ἐδύνατο	παρὰ	τῶν ἐφόρων ἐξέπλει ὡς πολεμήσων
[2, 6]	χρήματα πολλά· (τοσούτων δ᾽ ἐπιθυμῶν	σφόδρα	ἔνδηλον αὖ καὶ τοῦτο εἶχεν,
[2, 4]	ὁ δὲ Κλέαρχος ἀκούσας ἐταράχθη	σφόδρα	καὶ ἐφοβεῖτο. (νεανίσκος δέ τις
[2, 6]	τοῖς δεινοῖς ἤθελον αὐτοῦ ἀκούειν	σφόδρα	καὶ οὐκ ἄλλον ᾑροῦντο οἱ
[2, 3]	ἰδιότητα τῆς ἡδονῆς. ἦν δὲ	σφόδρα	καὶ τοῦτο κεφαλαλγές. ὁ δὲ
[2, 6]	τινὶ ἀνάγκῃ κατεχόμενοι παρείησαν αὐτῷ,	σφόδρα	πειθομένοις ἐχρῆτο. (ἐπεὶ δὲ ἄρξαιντο
[2, 1]	τῶν ὑπηρετῶν, ὅπως ἴδοι τὰ	ἱερὰ	ἐξῃρημένα· ἔτυχε γὰρ θυόμενος. (ἔνθα
[2, 2]	φίλους πάνυ καλὰ ἡμῖν τὰ	ἱερὰ	ἦν. (ὧδε οὖν χρὴ ποιεῖν·
[2, 2]	ἐπὶ βασιλέα οὐκ ἐγίγνετο τὰ	ἱερά.	καὶ εἰκότως ἄρα οὐκ ἐγίγνετο·
[2, 2]	τύχη ἐστρατήγησε κάλλιον. ἐπεὶ γὰρ	ἡμέρα	ἐγένετο, ἐπορεύοντο ἐν δεξιᾷ ἔχοντες
[2, 3]	ἦν. τῇ μὲν γὰρ πρόσθεν	ἡμέρᾳ	πέμπων τὰ ὅπλα παραδιδόναι ἐκέλευε,
[2, 1]	λόγῳ δεδήλωται. (ἅμα δὲ τῇ	ἡμέρᾳ	συνελθόντες οἱ στρατηγοὶ ἐθαύμαζον ὅτι
[2, 5]	δὲ ταύταις ὑποψίαι μὲν ἦσαν,	φανερὰ	δὲ οὐδεμία ἐφαίνετο ἐπιβουλή. (ἔδοξεν
[2, 4]	δύναμιν· ἦγε δὲ καὶ τὴν	θυγατέρα	τὴν βασιλέως ἐπὶ γάμῳ. (ἐντεῦθεν
[2, 5]	ἂν παῦσαι ἐνοχλοῦντα ἀεὶ τῇ	ὑμετέρᾳ	εὐδαιμονίᾳ. Αἰγυπτίους δέ, οἷς μάλιστα
[2, 5]	εἰς τὴν γαστέρα καὶ τὰ	ἔντερα	ἐν ταῖς χερσὶν ἔχων, καὶ
[2, 1]	εἴπατε οὖν καὶ περὶ τούτου	πότερα	μενεῖτε καὶ σπονδαί εἰσιν ἢ
[2, 5]	(εἰ γὰρ ὑμᾶς ἐβουλόμεθα ἀπολέσαι,	πότερά	σοι δοκοῦμεν ἱππέων πλήθους ἀπορεῖν
[2, 1]	ἐγώ, ἔφη, ὦ Φαλῖνε, θαυμάζω	πότερα	ὡς κρατῶν βασιλεὺς αἰτεῖ τὰ
[2, 5]	ἧκε φεύγων τετρωμένος εἰς τὴν	γαστέρα	καὶ τὰ ἔντερα ἐν ταῖς
[2, 4]	εἴκοσι τὸν Τίγρητα ποταμὸν ἐν	ἀριστερᾷ	ἔχοντες. ἐν δὲ τῷ πρώτῳ
[2, 3]	ὡς ἐπεστάτει, ἐν μὲν τῇ	ἀριστερᾷ	χειρὶ τὸ δόρυ ἔχων, ἐν
[2, 5]	πορευτέα, ἃ ἡμῖν ἔξεστι προκαταλαβοῦσιν	ἄπορα	ὑμῖν παρέχειν, τοσοῦτοι δ᾽ εἰσὶ
[2, 4]	τὸ εὖρος πλέθρου· ἐπῆν δὲ	γέφυρα.	καὶ ἐνταῦθα ᾠκεῖτο πόλις μεγάλη
[2, 3]	τάφρους ὕδατος (οὐ γὰρ ἦν	ὥρα	οἵα τὸ πεδίον ἄρδειν) ἀλλ᾽
[2, 1]	ὅπλα ἢ ὡς διὰ φιλίαν	δῶρα.	εἰ μὲν γὰρ ὡς κρατῶν,
[2, 4]	τὸν ἄγγελον πόση τις εἴη	χώρα	ἡ ἐν μέσῳ τοῦ Τίγρητος
[2, 1]	ἔχων ἐν μέσῃ τῇ ἑαυτοῦ	χώρᾳ	καὶ ποταμῶν ἐντὸς ἀδιαβάτων καὶ
[2, 3]	Ἕλληνας τεταγμένων οὐκ ἔφυγον, ἀλλὰ	διήλασα	καὶ συνέμειξα βασιλεῖ ἐν τῷ
[2, 5]	οὐκ ἀπορία· ἄνευ δὲ σοῦ	πᾶσα	μὲν διὰ σκότους ἡ ὁδός·
[2, 5]	ἀγαθόν. (σὺν μὲν γὰρ σοὶ	πᾶσα	μὲν ὁδὸς εὔπορος, πᾶς δὲ
[2, 5]	ταῦτα λέξω. (ἐγὼ γὰρ Κῦρον	ἐπεθύμησά	μοι φίλον γενέσθαι, νομίζων τῶν
[2, 5]	ἐμὲ καταβῆναι δι᾽ εὐεργεσίαν ἰσχυρόν.	(ὅσα	δ᾽ ἐμοὶ χρήσιμοι ὑμεῖς ἐστε
[2, 1]	τὸν ἀδελφὸν Ἀρταξέρξην ἐστρατεύετο, καὶ	ὅσα	ἐν τῇ ἀνόδῳ ἐπράχθη καὶ
[2, 4]	καὶ πολυάνθρωπος ᾗ ὄνομα Σιττάκη,	ἀπέχουσα	τοῦ ποταμοῦ σταδίους πεντεκαίδεκα. (οἱ
[2, 2]	τοῦ βασιλικοῦ στρατεύματος καὶ αὐτὰ	τὰ	ἀπὸ τῶν οἰκιῶν ξύλα. (οἱ
[2, 5]	πειράσονται καὶ ὑμῖν καὶ ἡμῖν	τὰ	βέλτιστα ξυμβουλεῦσαι. (πρὸς ταῦτα οἱ
[2, 2]	αὐτοῦ γε μένειν οἷόν τε·	τὰ	γὰρ ἐπιτήδεια οὐκ ἔστιν ἔχειν·
[2, 5]	χερσὶν ἔχων, καὶ εἶπε πάντα	τὰ	γεγενημένα. (ἐκ τούτου δὴ οἱ
[2, 4]	Τίγρητα, ἔνθεν δὲ τὴν διώρυχα·	τὰ	δ᾽ ἐπιτήδεια ἔχοιεν ἐκ τῆς
[2, 2]	ὑποζύγια ἔχοντες πρὸς τοῦ ποταμοῦ,	τὰ	δὲ ὅπλα ἔξω. (ταῦτ᾽ ἀκούσαντες
[2, 6]	εἶναι τὰ τῶν φυλαττομένων λαμβάνειν·	τὰ	δὲ τῶν φίλων μόνος ᾤετο
[2, 4]	δοῦναι καὶ θεοὺς ἐπιορκῆσαι καὶ	τὰ	ἑαυτοῦ πιστὰ ἄπιστα ποιῆσαι Ἕλλησί
[2, 5]	τετρωμένος εἰς τὴν γαστέρα καὶ	τὰ	ἔντερα ἐν ταῖς χερσὶν ἔχων,
[2, 3]	ὅθεν ἀπέδειξαν οἱ ἡγεμόνες λαμβάνειν	τὰ	ἐπιτήδεια. ἐνῆν δὲ σῖτος πολὺς
[2, 3]	καθ᾽ ἡσυχίαν ἐλθεῖν τε ἐπὶ	τὰ	ἐπιτήδεια καὶ λαβεῖν. (ὁ δὲ
[2, 6]	ὅπως ἔχοι ἡ στρατιὰ αὐτῷ	τὰ	ἐπιτήδεια καὶ παρασκευάζειν ταῦτα, ἱκανὸς
[2, 3]	σπονδαὶ γένωνται, ἄξουσιν ἔνθεν ἕξουσι	τὰ	ἐπιτήδεια. (ὁ δὲ ἠρώτα εἰ
[2, 3]	δὲ παρέχωμεν ἀγοράν, ὠνουμένους ἕξειν	τὰ	ἐπιτήδεια. (ταῦτα ἔδοξε, καὶ ὤμοσαν
[2, 3]	ὑμᾶς ἐκ τῆς χώρας ἐάσομεν	τὰ	ἐπιτήδεια. (ὑμᾶς δὲ αὖ ἡμῖν
[2, 5]	ποιῆσαι πολεμίους ἡμᾶς ἄξιοί εἰσι	τὰ	ἔσχατα παθεῖν; (καὶ ἐγὼ μέν
[2, 1]	αὐτὸν τῶν ὑπηρετῶν, ὅπως ἴδοι	τὰ	ἱερὰ ἐξῃρημένα· ἔτυχε γὰρ θυόμενος.
[2, 2]	Κύρου φίλους πάνυ καλὰ ἡμῖν	τὰ	ἱερὰ ἦν. (ὧδε οὖν χρὴ
[2, 2]	ἰέναι ἐπὶ βασιλέα οὐκ ἐγίγνετο	τὰ	ἱερά. καὶ εἰκότως ἄρα οὐκ
[2, 6]	μειράκιον ὢν ἐπεθύμει γενέσθαι ἀνὴρ	τὰ	μεγάλα πράττειν ἱκανός· καὶ διὰ
[2, 6]	αὐτῷ οὐκ ἀπώλεσεν αὐτόν. (καὶ	τὰ	μὲν δὴ ἀφανῆ ἔξεστι περὶ
[2, 5]	δ᾽ ἐμοὶ χρήσιμοι ὑμεῖς ἐστε	τὰ	μὲν καὶ σὺ εἶπας, τὸ
[2, 2]	τῷ τρίτῳ ἕπεσθε τῷ ἡγουμένῳ,	τὰ	μὲν ὑποζύγια ἔχοντες πρὸς τοῦ
[2, 1]	σωμάτων στερηθῆναι. μὴ οὖν οἴου	τὰ	μόνα ἀγαθὰ ἡμῖν ὄντα ὑμῖν
[2, 5]	τιμῇ εἰσιν. ὑμᾶς δὲ βασιλεὺς	τὰ	ὅπλα ἀπαιτεῖ· αὑτοῦ γὰρ εἶναί
[2, 1]	πολεμοῦντας βασιλεῖ, συμβουλεύω μὴ παραδιδόναι	τὰ	ὅπλα· εἰ δέ τοι μηδεμία
[2, 1]	πολεμεῖν, ἄμεινον ἂν πολεμεῖν ἔχοντες	τὰ	ὅπλα ἢ ἄλλῳ παραδόντες. (ὁ
[2, 1]	ἂν ἄξιοι εἶναι φίλοι ἔχοντες	τὰ	ὅπλα ἢ παραδόντες ἄλλῳ, εἰ
[2, 1]	πότερα ὡς κρατῶν βασιλεὺς αἰτεῖ	τὰ	ὅπλα ἢ ὡς διὰ φιλίαν
[2, 1]	τυγχάνει καὶ Κῦρον ἀπέκτονε, παραδόντας	τὰ	ὅπλα ἰόντας ἐπὶ βασιλέως θύρας
[2, 2]	τὸν ἀφέντα τὸν ὄνον εἰς	τὰ	ὅπλα μηνύσῃ, ὅτι λήψεται μισθὸν
[2, 1]	βασιλέως πρεσβεύοντα συμβουλεῦσαι μὴ παραδοῦναι	τὰ	ὅπλα, ὅπως εὐέλπιδες μᾶλλον εἶεν
[2, 5]	δὴ οἱ Ἕλληνες ἔθεον ἐπὶ	τὰ	ὅπλα πάντες ἐκπεπληγμένοι καὶ νομίζοντες
[2, 1]	ὅτι οὐ τῶν νικώντων εἴη	τὰ	ὅπλα παραδιδόναι· ἀλλ᾽ ἔφη, ὑμεῖς
[2, 3]	μὲν γὰρ πρόσθεν ἡμέρᾳ πέμπων	τὰ	ὅπλα παραδιδόναι ἐκέλευε, τότε δὲ
[2, 1]	ὅτι πρόσθεν ἂν ἀποθάνοιεν ἢ	τὰ	ὅπλα παραδοίησαν· Πρόξενος δὲ ὁ
[2, 1]	παρὰ βασιλέως κελεύσων τοὺς Ἕλληνας	τὰ	ὅπλα παραδοῦναι συμβουλευομένοις συνεβούλευσεν αὐτοῖς
[2, 2]	νύκτας· καὶ ἐν τάξει θέμενοι	τὰ	ὅπλα συνῆλθον οἱ στρατηγοὶ καὶ
[2, 2]	παρήγγειλεν ὁ Κλέαρχος εἰς τάξιν	τὰ	ὅπλα τίθεσθαι τοὺς Ἕλληνας ᾗπερ
[2, 1]	ἐλθόντες οἱ Ἕλληνες ἐκοιμήθησαν οἰόμενοι	τὰ	πάντα νικᾶν καὶ Κῦρον ζῆν,
[2, 3]	ἀπαγγελῶ βασιλεῖ καὶ ὑμῖν πάλιν	τὰ	παρ᾽ ἐκείνου· μέχρι δ᾽ ἂν
[2, 3]	ἅπασιν, ἔφασαν, μέχρι ἂν βασιλεῖ	τὰ	παρ᾽ ὑμῶν διαγγελθῇ. (ἐπεὶ δὲ
[2, 5]	στρατηγὸς ἢ λοχαγός, ἵνα ἀπαγγείλωσι	τὰ	παρὰ βασιλέως. (μετὰ ταῦτα ἐξῆλθον
[2, 3]	βασιλέως τοῖς Ἕλλησιν ἀπαγγεῖλαι καὶ	τὰ	παρὰ τῶν Ἑλλήνων βασιλεῖ. (ὁ
[2, 2]	δὲ τοῖς ἄλλοις ἡγεῖτο κατὰ	τὰ	παρηγγελμένα, οἱ δ᾽ εἵποντο· καὶ
[2, 6]	ἐμέμφετο. ἤστην δὲ ἄμφω ἀμφὶ	τὰ	πέντε καὶ τριάκοντα ἔτη ἀπὸ
[2, 6]	ἦν δὲ ὅτε ἐτελεύτα ἀμφὶ	τὰ	πεντήκοντα ἔτη. (Πρόξενος δὲ ὁ
[2, 5]	δὲ Ξενοφῶν Ἀθηναῖος, ὅπως μάθοι	τὰ	περὶ Προξένου· Χειρίσοφος δὲ ἐτύγχανεν
[2, 2]	δὲ βάρβαροι λόγχην. (ἐπεὶ δὲ	τὰ	πιστὰ ἐγένετο, εἶπεν ὁ Κλέαρχος·
[2, 4]	βασιλέα, ᾧ οὕτω πολλά ἐστι	τὰ	σύμμαχα, εἴπερ προθυμεῖται ἡμᾶς ἀπολέσαι,
[2, 3]	ἥκοιεν ἄνδρες οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται	τά	τε παρὰ βασιλέως τοῖς Ἕλλησιν
[2, 6]	ἐπεβούλευε· χαλεπὸν γὰρ ᾤετο εἶναι	τὰ	τῶν φυλαττομένων λαμβάνειν· τὰ δὲ
[2, 2]	δὲ τὸ δεύτερον, ἀνατίθεσθε ἐπὶ	τὰ	ὑποζύγια· ἐπὶ δὲ τῷ τρίτῳ
[2, 6]	τοὺς πολεμίους, ἤδη μεγάλα ἦν	τὰ	χρησίμους ποιοῦντα εἶναι τοὺς ξὺν
[2, 4]	ἐνῆν δὲ σῖτος πολὺς καὶ	πρόβατα	καὶ ἄλλα χρήματα. (ἐντεῦθεν δ᾽
[2, 2]	(Κλέαρχος δὲ τοῖς ἄλλοις ἡγεῖτο	κατὰ	τὰ παρηγγελμένα, οἱ δ᾽ εἵποντο·
[2, 3]	ἀγγελίᾳ ἀφικόμην, καὶ μόνος τῶν	κατὰ	τοὺς Ἕλληνας τεταγμένων οὐκ ἔφυγον,
[2, 3]	διέφερεν· τὰς δέ τινας ξηραίνοντες	τραγήματα	ἀπετίθεσαν. καὶ ἦν καὶ παρὰ
[2, 4]	πολὺς καὶ πρόβατα καὶ ἄλλα	χρήματα.	(ἐντεῦθεν δ᾽ ἐπορεύθησαν σταθμοὺς ἐρήμους
[2, 6]	πονεῖν ὥστε πολεμεῖν, ἐξὸν δὲ	χρήματα	ἔχειν ἀκινδύνως αἱρεῖται πολεμῶν μείονα
[2, 6]	μέγα καὶ δύναμιν μεγάλην καὶ	χρήματα	πολλά· (τοσούτων δ᾽ ἐπιθυμῶν σφόδρα
[2, 4]	γέφυραν μείναιεν ἐν τῇ νήσῳ	ἐρύματα	ἔχοντες ἔνθεν μὲν τὸν Τίγρητα,
[2, 2]	πολεμίους ἀκούειν· ὥστε οἱ μὲν	ἐγγύτατα	τῶν πολεμίων καὶ ἔφυγον ἐκ
[2, 5]	πολεμίους ἡμᾶς ἄξιοί εἰσι τὰ	ἔσχατα	παθεῖν; (καὶ ἐγὼ μέν γε,
[2, 6]	τούτων οὐδὲν ἂν θέλοι κτᾶσθαι	μετὰ	ἀδικίας, ἀλλὰ σὺν τῷ δικαίῳ
[2, 4]	τις βούλοιτο βασιλέα κακῶς ποιεῖν.	(μετὰ	δὲ ταῦτα ἀνεπαύοντο· ἐπὶ μέντοι
[2, 3]	καὶ ἔλαβον παρὰ τῶν Ἑλλήνων.	(μετὰ	δὲ ταῦτα Τισσαφέρνης εἶπε· νῦν
[2, 5]	ξυνελαμβάνοντο καὶ οἱ ἔξω κατεκόπησαν.	μετὰ	δὲ ταῦτα τῶν βαρβάρων τινὲς
[2, 4]	Τίγρητα· οὐ μέντοι καταφανεῖς ἦσαν.	(μετὰ	δὲ τὸ δεῖπνον ἔτυχον ἐν
[2, 6]	Κύρῳ, ταὐτὰ πεποιηκὼς οὐκ ἀπέθανε,	μετὰ	δὲ τὸν τῶν ἄλλων θάνατον
[2, 5]	σχεδίαις διφθερίναις ἄρτους, τυρούς, οἶνον.	~(μετὰ	ταῦτα ἀφικνοῦνται ἐπὶ τὸν Ζαπάταν
[2, 5]	ἵνα ἀπαγγείλωσι τὰ παρὰ βασιλέως.	(μετὰ	ταῦτα ἐξῆλθον φυλαττόμενοι τῶν Ἑλλήνων
[2, 2]	δὲ ποιήσοι οὐδὲ τούτοις εἶπε.	(μετὰ	ταῦτα ἤδη ἡλίου δύνοντος συγκαλέσας
[2, 4]	ἀπιὼν ἐπὶ τὴν ἐμαυτοῦ ἀρχήν.	~(μετὰ	ταῦτα περιέμενον Τισσαφέρνην οἵ τε
[2, 1]	παρέχοι ὑμῖν δύναισθε ἂν ἀποκτεῖναι.	(μετὰ	τοῦτον Θεόπομπος Ἀθηναῖος εἶπεν· ὦ
[2, 1]	πεφευγὼς ἐν τῷ σταθμῷ εἴη	μετὰ	τῶν ἄλλων βαρβάρων ὅθεν τῇ
[2, 4]	ἐρύματα ἔχοντες ἔνθεν μὲν τὸν	Τίγρητα,	ἔνθεν δὲ τὴν διώρυχα· τὰ
[2, 4]	οἱ δὲ βάρβαροι διαβεβηκότες τὸν	Τίγρητα·	οὐ μέντοι καταφανεῖς ἦσαν. (μετὰ
[2, 4]	ἐρήμους τέτταρας παρασάγγας εἴκοσι τὸν	Τίγρητα	ποταμὸν ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντες. ἐν
[2, 4]	μελίνας· καὶ ἀφικνοῦνται ἐπὶ τὸν	Τίγρητα	ποταμόν· πρὸς ᾧ πόλις ἦν
[2, 3]	τό τε εἶδος καὶ τὴν	ἰδιότητα	τῆς ἡδονῆς. ἦν δὲ σφόδρα
[2, 4]	οὔσης καὶ τῶν ἐργασομένων ἐνόντων·	εἶτα	δὲ καὶ ἀποστροφὴ γένοιτο εἴ
[2, 4]	χώραν, αἱ μὲν πρῶται μεγάλαι,	ἔπειτα	δὲ ἐλάττους· τέλος δὲ καὶ
[2, 5]	καὶ τούτων μηδένα ἡμῖν ἐπικίνδυνον,	ἔπειτα	ἐκ τούτων πάντων τοῦτον ἂν
[2, 4]	καὶ παρὰ τὰς σπονδὰς ποιεῖν.	ἔπειτα	πρῶτον μὲν ἀγορὰν οὐδεὶς παρέξει
[2, 1]	σοι τιμὴν οἴσει εἰς τὸν	ἔπειτα	χρόνον (ἀνα) λεγόμενον, ὅτι Φαλῖνός
[2, 3]	πορεύσεσθαι ὡς διὰ φιλίας ἀσινῶς	σῖτα	καὶ ποτὰ λαμβάνοντας ὁπόταν μὴ
[2, 6]	μόνος ᾤετο εἰδέναι ῥᾷστον ὂν	ἀφύλακτα	λαμβάνειν. (καὶ ὅσους μὲν αἰσθάνοιτο
[2, 2]	τῶν τότε, ἀνειπεῖν ἐκέλευσε σιγὴν	κηρύξαντα	ὅτι προαγορεύουσιν οἱ ἄρχοντες, ὃς
[2, 5]	ἔχοιμεν δικαίως. (ἐμοὶ μὲν ταῦτα	πάντα	ἐνθυμουμένῳ οὕτω δοκεῖ θαυμαστὸν εἶναι
[2, 4]	ἐγὼ ἐνθυμοῦμαι μὲν καὶ ταῦτα	πάντα·	ἐννοῶ δ᾽ ὅτι εἰ νῦν
[2, 1]	οἱ Ἕλληνες ἐκοιμήθησαν οἰόμενοι τὰ	πάντα	νικᾶν καὶ Κῦρον ζῆν, ἐν
[2, 5]	ταῖς χερσὶν ἔχων, καὶ εἶπε	πάντα	τὰ γεγενημένα. (ἐκ τούτου δὴ
[2, 5]	ἐχυρὸν χωρίον ἀποσταίη. πάντῃ γὰρ	πάντα	τοῖς θεοῖς ὕποχα καὶ πάντων
[2, 2]	οἱ ἄρχοντες, ὃς ἂν τὸν	ἀφέντα	τὸν ὄνον εἰς τὰ ὅπλα
[2, 3]	ἤδη αὐτὸν ἑωρῶμεν ἐν δεινῷ	ὄντα,	ᾐσχύνθημεν καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους
[2, 5]	τοσαῦτα δὲ ὄρη ὁρᾶτε ὑμῖν	ὄντα	πορευτέα, ἃ ἡμῖν ἔξεστι προκαταλαβοῦσιν
[2, 5]	μὲν πεδία ἃ ὑμεῖς φίλια	ὄντα	σὺν πολλῷ πόνῳ διαπορεύεσθε, τοσαῦτα
[2, 1]	οἴου τὰ μόνα ἀγαθὰ ἡμῖν	ὄντα	ὑμῖν παραδώσειν, ἀλλὰ σὺν τούτοις
[2, 3]	γεγονότες· ἐπεὶ δὲ Κλέαρχον ἑώρων	σπουδάζοντα,	προσελάμβανον καὶ οἱ πρεσβύτεροι. (πολὺ
[2, 5]	συγγεγενημένον Τισσαφέρνει μετ᾽ Ἀριαίου καὶ	στασιάζοντα	αὐτῷ καὶ ἐπιβουλεύοντα, ὅπως τὸ
[2, 5]	ἔχοντα καὶ τὴν σαυτοῦ (χώραν)	σᾐζοντα,	τὴν δὲ βασιλέως δύναμιν, ᾗ
[2, 1]	αὐτὸν αἰτεῖν καὶ οὐ λαβεῖν	ἐλθόντα;	εἰ δὲ πείσας βούλεται λαβεῖν,
[2, 3]	(ἐρέσθαι δέ με ὑμᾶς ἐκέλευεν	ἐλθόντα	τίνος ἕνεκεν ἐστρατεύσατε ἐπ᾽ αὐτόν.
[2, 4]	Μηδίας σταθμοὺς ἐρήμους ἓξ παρασάγγας	τριάκοντα	εἰς τὰς Παρυσάτιδος κώμας τῆς
[2, 6]	ἄμφω ἀμφὶ τὰ πέντε καὶ	τριάκοντα	ἔτη ἀπὸ γενεᾶς.
[2, 3]	ἐτάχθησαν πρὸς αὐτὸ οἱ εἰς>	τριάκοντα	ἔτη γεγονότες· ἐπεὶ δὲ Κλέαρχον
[2, 4]	διέβαινον τὴν γέφυραν ἐζευγμένην πλοίοις	τριάκοντα	καὶ ἑπτὰ ὡς οἷόν τε
[2, 2]	καὶ ἐνενήκοντα, παρασάγγαι πέντε καὶ	τριάκοντα	καὶ πεντακόσιοι, στάδιοι πεντήκοντα καὶ
[2, 6]	δὲ ἀπέθνῃσκεν ἦν ἐτῶν ὡς	τριάκοντα.	(Μένων δὲ ὁ Θετταλὸς δῆλος
[2, 2]	ἱππέας τοὺς μεθ᾽ ἑαυτοῦ εἰς	τετταράκοντα	καὶ τῶν πεζῶν Θρᾳκῶν ὡς
[2, 2]	τῆς μάχης σταθμοὶ τρεῖς καὶ	ἐνενήκοντα,	παρασάγγαι πέντε καὶ τριάκοντα καὶ
[2, 2]	ἐλέγοντο εἶναι εἰς Βαβυλῶνα στάδιοι	ἑξήκοντα	καὶ τριακόσιοι. (ἐντεῦθεν ἐπεὶ σκότος
[2, 6]	δὲ ὅτε ἐτελεύτα ἀμφὶ τὰ	πεντήκοντα	ἔτη. (Πρόξενος δὲ ὁ Βοιώτιος
[2, 2]	καὶ τριάκοντα καὶ πεντακόσιοι, στάδιοι	πεντήκοντα	καὶ ἑξακισχίλιοι καὶ μύριοι· ἀπὸ
[2, 5]	τιμωρηθῆναι. (ὑπώπτευε δὲ εἶναι τὸν	διαβάλλοντα	Μένωνα, εἰδὼς αὐτὸν καὶ συγγεγενημένον
[2, 4]	ἔχων στράτευμα ἅμα Τισσαφέρνει καὶ	Ὀρόντᾳ	καὶ ξυνεστρατοπεδεύετο σὺν ἐκείνοις. (οἱ
[2, 5]	φανερὸς ἐγένετο Τισσαφέρνει τε καὶ	Ὀρόντᾳ,	καὶ πᾶσιν ἡμῖν τοῖς ξὺν
[2, 1]	καὶ αὐτὸν τὸν παρὰ βασιλέως	πρεσβεύοντα	συμβουλεῦσαι μὴ παραδοῦναι τὰ ὅπλα,
[2, 5]	Ἀριαίου καὶ στασιάζοντα αὐτῷ καὶ	ἐπιβουλεύοντα,	ὅπως τὸ στράτευμα ἅπαν πρὸς
[2, 3]	χαρίζοιτο, ὅτι αὐτῷ Κῦρόν τε	ἐπιστρατεύοντα	πρῶτος ἤγγειλα καὶ βοήθειαν ἔχων
[2, 5]	τε Κύρου δύναμιν καὶ χώραν	ἔχοντα	καὶ τὴν σαυτοῦ (χώραν) σᾐζοντα,
[2, 6]	τὸν στρατιώτην φοβεῖσθαι μᾶλλον τὸν	ἄρχοντα	ἢ τοὺς πολεμίους, εἰ μέλλοι
[2, 2]	μόνος ἐφρόνει οἷα δεῖ τὸν	ἄρχοντα,	οἱ δ᾽ ἄλλοι ἄπειροι ἦσαν.
[2, 6]	ἤδη μεγάλα ἦν τὰ χρησίμους	ποιοῦντα	εἶναι τοὺς ξὺν αὐτῷ στρατιώτας·
[2, 6]	καὶ δοκεῖν τὸν μὲν καλῶς	ποιοῦντα	ἐπαινεῖν, τὸν δὲ ἀδικοῦντα μὴ
[2, 3]	εἴ τις ἡμᾶς μὴ λυποίη·	ἀδικοῦντα	μέντοι πειρασόμεθα σὺν τοῖς θεοῖς
[2, 6]	καλῶς ποιοῦντα ἐπαινεῖν, τὸν δὲ	ἀδικοῦντα	μὴ ἐπαινεῖν. τοιγαροῦν αὐτῷ οἱ
[2, 5]	εἶναι, ἃ οἶμαι ἂν παῦσαι	ἐνοχλοῦντα	ἀεὶ τῇ ὑμετέρᾳ εὐδαιμονίᾳ. Αἰγυπτίους
[2, 1]	ὅτι Κῦρος οὔτε ἄλλον πέμπει	σημανοῦντα	ὅ τι χρὴ ποιεῖν οὔτε
[2, 5]	πόλεμον γενέσθαι. καὶ ἔπεμψέν τινα	ἐροῦντα	ὅτι ξυγγενέσθαι αὐτῷ χρῄζει. (ὁ
[2, 4]	εἶναι, καὶ τὸν Πέρσην ἐκπεπλῆχθαι	θεωροῦντα.	(ἐντεῦθεν δ᾽ ἐπορεύθησαν διὰ τῆς
[2, 6]	παιδικὰ εἶχε Θαρύπαν ἀγένειος ὢν	γενειῶντα.	(ἀποθνῃσκόντων δὲ τῶν συστρατήγων ὅτι
[2, 3]	ταῦτα πράττειν· ἔλεγον δὲ ὅτι	εἰκότα	δοκοῖεν λέγειν βασιλεῖ, καὶ ἥκοιεν
[2, 3]	διὰ φιλίας ἀσινῶς σῖτα καὶ	ποτὰ	λαμβάνοντας ὁπόταν μὴ ἀγορὰν παρέχωμεν,
[2, 4]	γεφύρας, τὴν δὲ ἐζευγμένην πλοίοις	ἑπτά·	αὗται δ᾽ ἦσαν ἀπὸ τοῦ
[2, 4]	γέφυραν ἐζευγμένην πλοίοις τριάκοντα καὶ	ἑπτὰ	ὡς οἷόν τε μάλιστα πεφυλαγμένως·
[2, 5]	φθάσαι βουλόμενοι πρὶν παθεῖν ἐποίησαν	ἀνήκεστα	κακὰ τοὺς οὔτε μέλλοντας οὔτ᾽
[2, 6]	φίλος τε ἐβούλετο εἶναι τοῖς	μέγιστα	δυναμένοις, ἵνα ἀδικῶν μὴ διδοίη
[2, 6]	καὶ θεραπεύεσθαι ἠξίου ἐπιδεικνύμενος ὅτι	πλεῖστα	δύναιτο καὶ ἐθέλοι ἂν ἀδικεῖν.
[2, 5]	οὖν τοιαύτας ἀγνωμοσύνας νομίζων συνουσίαις	μάλιστα	παύεσθαι ἥκω καὶ διδάσκειν σε
[2, 4]	καὶ ἑπτὰ ὡς οἷόν τε	μάλιστα	πεφυλαγμένως· ἐξήγγελλον γάρ τινες τῶν
[2, 2]	ὁποῖον ἄν τι ὑμῖν οἴησθε	μάλιστα	συμφέρειν. ὅ τι δὲ ποιήσοι
[2, 5]	ὑμετέρᾳ εὐδαιμονίᾳ. Αἰγυπτίους δέ, οἷς	μάλιστα	ὑμᾶς γιγνώσκω τεθυμωμένους, οὐχ ὁρῶ
[2, 4]	θεοὺς ἐπιορκῆσαι καὶ τὰ ἑαυτοῦ	πιστὰ	ἄπιστα ποιῆσαι Ἕλλησί τε καὶ
[2, 2]	βάρβαροι λόγχην. (ἐπεὶ δὲ τὰ	πιστὰ	ἐγένετο, εἶπεν ὁ Κλέαρχος· ἄγε
[2, 3]	εἶπε· καὶ νῦν ἔξεστιν ὑμῖν	πιστὰ	λαβεῖν παρ᾽ ἡμῶν ἦ μὴν
[2, 4]	ἐπιορκῆσαι καὶ τὰ ἑαυτοῦ πιστὰ	ἄπιστα	ποιῆσαι Ἕλλησί τε καὶ βαρβάροις.
[2, 1]	ὦ νεανίσκε, καὶ λέγεις οὐκ	ἀχάριστα·	ἴσθι μέντοι ἀνόητος ὤν, εἰ
[2, 5]	καὶ ὑμῖν καὶ ἡμῖν τὰ	βέλτιστα	ξυμβουλεῦσαι. (πρὸς ταῦτα οἱ βάρβαροι
[2, 2]	ὑπὸ τοῦ βασιλικοῦ στρατεύματος καὶ	αὐτὰ	τὰ ἀπὸ τῶν οἰκιῶν ξύλα.
[2, 5]	δὲ καὶ ἄλλα ἔθνη πολλὰ	τοιαῦτα	εἶναι, ἃ οἶμαι ἂν παῦσαι
[2, 4]	αὐτοῦ καὶ χόρτον καὶ ἄλλα	τοιαῦτα	ξυλλέγοντες πληγὰς ἐνέτεινον ἀλλήλοις· ὥστε
[2, 4]	ποιῆσαι Ἕλλησί τε καὶ βαρβάροις.	τοιαῦτα	πολλὰ ἔλεγεν. (ἐν δὲ τούτῳ
[2, 5]	ὄντα σὺν πολλῷ πόνῳ διαπορεύεσθε,	τοσαῦτα	δὲ ὄρη ὁρᾶτε ὑμῖν ὄντα
[2, 5]	σοι ἐπιβουλεύομεν. Κλέαρχος μὲν οὖν	τοσαῦτα	εἶπε· Τισσαφέρνης δὲ ὧδε ἀπημείφθη.
[2, 5]	ἀπορεῖν ἄν σοι δοκοῦμεν; οὐ	τοσαῦτα	μὲν πεδία ἃ ὑμεῖς φίλια
[2, 4]	ποταμοῦ καὶ τῆς διώρυχος. (ἀκούσαντες	ταῦτα	ἄγουσιν αὐτὸν παρὰ τὸν Κλέαρχον
[2, 3]	τοῖς Ἕλλησι μὴ πορίσας ἄριστον.	(ταῦτα	ἀκούσαντες οἱ ἄγγελοι ἀπήλαυνον, καὶ
[2, 1]	φαίη ἐπὶ Ἰωνίας, ὅθενπερ ἦλθε.	(ταῦτα	ἀκούσαντες οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ
[2, 4]	βασιλέα κακῶς ποιεῖν. (μετὰ δὲ	ταῦτα	ἀνεπαύοντο· ἐπὶ μέντοι τὴν γέφυραν
[2, 5]	πολεμίους ἡμᾶς καὶ ἡμεῖς ὁρῶντες	ταῦτα	ἀντιφυλαττόμεθα. (ἐπεὶ δὲ σκοπῶν οὐ
[2, 5]	ἦσαν τοῦ ἐκείνου δούλου. (πρὸς	ταῦτα	ἀπεκρίναντο οἱ Ἕλληνες, ἔλεγε δὲ
[2, 5]	διφθερίναις ἄρτους, τυρούς, οἶνον. ~(μετὰ	ταῦτα	ἀφικνοῦνται ἐπὶ τὸν Ζαπάταν ποταμόν,
[2, 5]	Κλέαρχε, ἀκούων σου φρονίμους λόγους·	ταῦτα	γὰρ γιγνώσκων εἴ τι ἐμοὶ
[2, 2]	βάρβαροι προσώμοσαν καὶ ἡγήσεσθαι ἀδόλως.	(ταῦτα	δ᾽ ὤμοσαν, σφάξαντες ταῦρον καὶ
[2, 3]	οὔτε πρὸς τῆς πάσης Ἑλλάδος.	(ταῦτα	δὲ γνοὺς ᾐτούμην βασιλέα, λέγων
[2, 3]	ἀγοράν, ὠνουμένους ἕξειν τὰ ἐπιτήδεια.	(ταῦτα	ἔδοξε, καὶ ὤμοσαν καὶ δεξιὰς
[2, 1]	ὅπῃ δυνατόν. (Κλέαρχος δὲ πρὸς	ταῦτα	εἶπεν· ἀλλὰ ταῦτα μὲν δὴ
[2, 3]	παρ᾽ ὑμῶν διαγγελθῇ. (ἐπεὶ δὲ	ταῦτα	εἶπον, μεταστησάμενος αὐτοὺς ὁ Κλέαρχος
[2, 1]	νικώντων καὶ τὸ ἄρχειν ἐστί.	(ταῦτα	εἰπὼν ἀποστέλλει τοὺς ἀγγέλους καὶ
[2, 5]	παρόντων καὶ ἕτερος εὐπετῶς ἔχοι.	(ταῦτα	εἰπὼν ἔδοξε τῷ Κλεάρχῳ ἀληθῆ
[2, 2]	λήψεται μισθὸν τάλαντον. (ἐπεὶ δὲ	ταῦτα	ἐκηρύχθη, ἔγνωσαν οἱ στρατιῶται ὅτι
[2, 5]	ἀλλὰ μὴν ἐρῶ γὰρ καὶ	ταῦτα	ἐξ ὧν ἔχω ἐλπίδας καὶ
[2, 5]	ἀπαγγείλωσι τὰ παρὰ βασιλέως. (μετὰ	ταῦτα	ἐξῆλθον φυλαττόμενοι τῶν Ἑλλήνων στρατηγοὶ
[2, 1]	ἅπερ καὶ βασιλεῖ. τί οὖν	ταῦτά	ἐστιν; ἔφη ὁ Φαλῖνος. ἀπεκρίνατο
[2, 3]	εἶπεν· ἀκούσας δὲ ὁ Τισσαφέρνης,	ταῦτα,	ἔφη, ἐγὼ ἀπαγγελῶ βασιλεῖ καὶ
[2, 2]	ποιήσοι οὐδὲ τούτοις εἶπε. (μετὰ	ταῦτα	ἤδη ἡλίου δύνοντος συγκαλέσας στρατηγοὺς
[2, 4]	γεφύρας. (ἀκούσας δὲ ὁ Κλέαρχος	ταῦτα	ἤρετο τὸν ἄγγελον πόση τις
[2, 6]	αὐτῷ τὰ ἐπιτήδεια καὶ παρασκευάζειν	ταῦτα,	ἱκανὸς δὲ καὶ ἐμποιῆσαι τοῖς
[2, 1]	ἀρετῇ χρῆσθαι, παραδόντες δ᾽ ἂν	ταῦτα	καὶ τῶν σωμάτων στερηθῆναι. μὴ
[2, 4]	ἀπήλθομεν. (Κλέαρχος δὲ ἀπεκρίνατο τοῖς	ταῦτα	λέγουσιν· ἐγὼ ἐνθυμοῦμαι μὲν καὶ
[2, 5]	σέ τι κακὸν ἐπιχειρήσαιμι ποιεῖν,	ταῦτα	λέξω. (ἐγὼ γὰρ Κῦρον ἐπεθύμησά
[2, 1]	παραδόντες. (ὁ δὲ Φαλῖνος εἶπε·	ταῦτα	μὲν δὴ ἀπαγγελοῦμεν· ἀλλὰ καὶ
[2, 1]	δὲ πρὸς ταῦτα εἶπεν· ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν δὴ σὺ λέγεις· παρ᾽
[2, 1]	εὑρίσκεσθαι ἄν τι δύνωνται ἀγαθόν.	(ταῦτα	μὲν εἶπον οἱ βασιλέως κήρυκες·
[2, 4]	ὡς διαβαινόντων μέλλοιεν ἐπιθήσεσθαι. ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν ψευδῆ ἦν· διαβαινόντων μέντοι
[2, 3]	ὑμῖν παρ᾽ αὐτοῦ διαπράξασθαι. (πρὸς	ταῦτα	μεταστάντες οἱ Ἕλληνες ἐβουλεύοντο· καὶ
[2, 1]	ὑμετέρων ἀγαθῶν μαχούμεθα. (ἀκούσας δὲ	ταῦτα	ὁ Φαλῖνος ἐγέλασε καὶ εἶπεν·
[2, 5]	ἡμῖν τὰ βέλτιστα ξυμβουλεῦσαι. (πρὸς	ταῦτα	οἱ βάρβαροι πολὺν χρόνον διαλεχθέντες
[2, 3]	Κλέαρχος εἶπε· δοκεῖ μὲν κἀμοὶ	ταῦτα·	οὐ μέντοι ταχύ γε ἀπαγγελῶ,
[2, 6]	ὡς ξὺν ἐκείνῳ αὖ πολεμήσων.	(ταῦτα	οὖν φιλοπολέμου μοι δοκεῖ ἀνδρὸς
[2, 5]	ἂν ἔχοιμεν δικαίως. (ἐμοὶ μὲν	ταῦτα	πάντα ἐνθυμουμένῳ οὕτω δοκεῖ θαυμαστὸν
[2, 4]	λέγουσιν· ἐγὼ ἐνθυμοῦμαι μὲν καὶ	ταῦτα	πάντα· ἐννοῶ δ᾽ ὅτι εἰ
[2, 4]	Μένωνα δὲ οὐκ ἐζήτει, καὶ	ταῦτα	παρ᾽ Ἀριαίου ὢν τοῦ Μένωνος
[2, 4]	ἐπὶ τὴν ἐμαυτοῦ ἀρχήν. ~(μετὰ	ταῦτα	περιέμενον Τισσαφέρνην οἵ τε Ἕλληνες
[2, 6]	ἔχειν ἀκινδύνως αἱρεῖται πολεμῶν μείονα	ταῦτα	ποιεῖν· ἐκεῖνος δὲ ὥσπερ εἰς
[2, 4]	ἡγησόμενος οὐδεὶς ἔσται· καὶ ἅμα	ταῦτα	ποιούντων ἡμῶν εὐθὺς Ἀριαῖος ἀφεστήξει·
[2, 3]	ἢ ἄλλος τις ᾧ ἐπετέτακτο	ταῦτα	πράττειν· ἔλεγον δὲ ὅτι εἰκότα
[2, 3]	παρὰ τῶν Ἑλλήνων. (μετὰ δὲ	ταῦτα	Τισσαφέρνης εἶπε· νῦν μὲν δὴ
[2, 5]	οἱ ἔξω κατεκόπησαν. μετὰ δὲ	ταῦτα	τῶν βαρβάρων τινὲς ἱππέων διὰ
[2, 1]	ἂν συμβουλεύσῃς. (ὁ δὲ Κλέαρχος	ταῦτα	ὑπήγετο βουλόμενος καὶ αὐτὸν τὸν
[2, 1]	ἐὰν αὐτῷ ταῦτα χαρίσωνται. (πρὸς	ταῦτα	Φαλῖνος εἶπε· βασιλεὺς νικᾶν ἡγεῖται,
[2, 1]	ἔσται τοῖς στρατιώταις, ἐὰν αὐτῷ	ταῦτα	χαρίσωνται. (πρὸς ταῦτα Φαλῖνος εἶπε·
[2, 1]	περὶ τούτου ὅτι καὶ ἡμῖν	ταὐτὰ	δοκεῖ ἅπερ καὶ βασιλεῖ. τί
[2, 3]	στρατιωτῶν καὶ τοῖς ἄλλοις στρατηγοῖς	ταὐτὰ	ἔφρασεν. (ἐπεὶ δὲ ἦν πρὸς
[2, 1]	ἢ πόλεμον ἀπαγγελῶ; Κλέαρχος δὲ	ταὐτὰ	πάλιν ἀπεκρίνατο· σπονδαὶ μὲν μένουσιν,
[2, 6]	ἐστράτευσαν ἐπὶ βασιλέα ξὺν Κύρῳ,	ταὐτὰ	πεποιηκὼς οὐκ ἀπέθανε, μετὰ δὲ
[2, 6]	ἐθέλειν ἐλέγετο. ἦν δὲ ὅτε	ἐτελεύτα	ἀμφὶ τὰ πεντήκοντα ἔτη. (Πρόξενος
[2, 3]	ἕξουσι τὰ ἐπιτήδεια. (ὁ δὲ	ἠρώτα	εἰ αὐτοῖς τοῖς ἀνδράσι σπένδοιτο
[2, 3]	δὲ ἦν πρὸς τοῖς ἀγγέλοις,	ἀνηρώτα	(πρῶτα) τί βούλοιντο. οἱ δ᾽
[2, 3]	ἦν πρὸς τοῖς ἀγγέλοις, ἀνηρώτα	(πρῶτα)	τί βούλοιντο. οἱ δ᾽ ἔλεγον
[2, 4]	ᾧ οὕτω πολλά ἐστι τὰ	σύμμαχα,	εἴπερ προθυμεῖται ἡμᾶς ἀπολέσαι, οὐκ
[2, 5]	πάντῃ γὰρ πάντα τοῖς θεοῖς	ὕποχα	καὶ πάντων ἴσον οἱ θεοὶ
[2, 4]	τὸν Τίγρητα, ἔνθεν δὲ τὴν	διώρυχα·	τὰ δ᾽ ἐπιτήδεια ἔχοιεν ἐκ
[2, 3]	ἡ μάχη. ~(ὃ δὲ δὴ	ἔγραψα	ὅτι βασιλεὺς ἐξεπλάγη τῇ ἐφόδῳ,