Livre, Chapitre
[2, 3]	ἀπὸ τῶν αὐτῶν. (αὐταὶ δὲ	αἱ	βάλανοι τῶν φοινίκων οἵας μὲν
[2, 3]	ἔστιν ἰδεῖν τοῖς οἰκέταις ἀπέκειντο,	αἱ	δὲ τοῖς δεσπόταις ἀποκείμεναι ἦσαν
[2, 4]	καὶ τάφροι ἐπὶ τὴν χώραν,	αἱ	μὲν πρῶται μεγάλαι, ἔπειτα δὲ
[2, 3]	μέχρι δ᾽ ἂν ἐγὼ ἥκω	αἱ	σπονδαὶ μενόντων· ἀγορὰν δὲ ἡμεῖς
[2, 4]	μῆκος δ᾽ ἐλέγετο εἶναι εἴκοσι	παρασάγγαι·	ἀπέχει δὲ Βαβυλῶνος οὐ πολύ.
[2, 2]	μάχης σταθμοὶ τρεῖς καὶ ἐνενήκοντα,	παρασάγγαι	πέντε καὶ τριάκοντα καὶ πεντακόσιοι,
[2, 1]	ἀπεκρίνατο Κλέαρχος· ἢν μὲν μένωμεν,	σπονδαί,	ἀπιοῦσι δὲ καὶ προϊοῦσι πόλεμος.
[2, 3]	ἡγεμόνας ἔχοντες οἳ αὐτούς, ἐὰν	σπονδαὶ	γένωνται, ἄξουσιν ἔνθεν ἕξουσι τὰ
[2, 1]	ὅτι μένουσι μὲν ὑμῖν αὐτοῦ	σπονδαὶ	εἴησαν, προϊοῦσι δὲ καὶ ἀπιοῦσι
[2, 1]	περὶ τούτου πότερα μενεῖτε καὶ	σπονδαί	εἰσιν ἢ ὡς πολέμου ὄντος
[2, 1]	Κλέαρχος δὲ ταὐτὰ πάλιν ἀπεκρίνατο·	σπονδαὶ	μὲν μένουσιν, ἀπιοῦσι δὲ καὶ
[2, 3]	δ᾽ ἂν ἐγὼ ἥκω αἱ	σπονδαὶ	μενόντων· ἀγορὰν δὲ ἡμεῖς παρέξομεν.
[2, 3]	ἢ καὶ τοῖς ἄλλοις ἔσοιντο	σπονδαί.	οἱ δέ, ἅπασιν, ἔφασαν, μέχρι
[2, 4]	ἡμᾶς ὑπάγεται μένειν διὰ τὸ	διεσπάρθαι	αὐτοῦ τὸ στράτευμα· ἐπὰν δὲ
[2, 3]	ὅπου δ᾽ ἂν μὴ ᾖ	πρίασθαι,	λαμβάνειν ὑμᾶς ἐκ τῆς χώρας
[2, 6]	ἐκ τοῦ συναδικεῖν αὐτοῖς ἐμηχανᾶτο.	τιμᾶσθαι	δὲ καὶ θεραπεύεσθαι ἠξίου ἐπιδεικνύμενος
[2, 6]	ὅπως πλείω λαμβάνοι, ἐπιθυμῶν δὲ	τιμᾶσθαι,	ἵνα πλείω κερδαίνοι· φίλος τε
[2, 3]	αὐτόν. καὶ συμβουλεύω ὑμῖν μετρίως	ἀποκρίνασθαι,	ἵνα μοι εὐπρακτότερον ᾖ ἐάν
[2, 3]	αὐλῶσιν ὕδατος πλήρεσιν, ὡς μὴ	δύνασθαι	διαβαίνειν ἄνευ γεφυρῶν· ἀλλ᾽ ἐποιοῦντο
[2, 6]	οὕτω Μένων ἠγάλλετο τῷ ἐξαπατᾶν	δύνασθαι,	τῷ πλάσασθαι ψεύδη, τῷ φίλους
[2, 3]	μέντοι πειρασόμεθα σὺν τοῖς θεοῖς	ἀμύνασθαι·	ἐὰν μέντοι τις ἡμᾶς καὶ
[2, 3]	δύνωμαι ἀγαθὸν ὑμῖν παρ᾽ αὐτοῦ	διαπράξασθαι.	(πρὸς ταῦτα μεταστάντες οἱ Ἕλληνες
[2, 3]	τὸ στράτευμα ὡς καλῶς ἔχειν	ὁρᾶσθαι	πάντῃ φάλαγγα πυκνήν, ἐκ τῶν
[2, 6]	ἠγάλλετο τῷ ἐξαπατᾶν δύνασθαι, τῷ	πλάσασθαι	ψεύδη, τῷ φίλους διαγελᾶν· τὸν
[2, 3]	μὴ ἀποδόξῃ ἡμῖν τὰς σπονδὰς	ποιήσασθαι·	οἶμαί γε μέντοι, ἔφη, καὶ
[2, 3]	εἴ πως δυναίμην παρὰ βασιλέως	αἰτήσασθαι	δοῦναι ἐμοὶ ἀποσῶσαι ὑμᾶς εἰς
[2, 6]	τοὺς πρώτους τοῦτο ᾤετο δεῖν	κτήσασθαι.	(τὸ δὲ πειθομένους τοὺς στρατιώτας
[2, 6]	ὅτι τούτων οὐδὲν ἂν θέλοι	κτᾶσθαι	μετὰ ἀδικίας, ἀλλὰ σὺν τῷ
[2, 4]	ἐπιτιθεμένους ἢ νικᾶν δεήσει ἢ	ἡττᾶσθαι.	ἐὰν μὲν οὖν νικῶσι, τί
[2, 6]	φίλος ὢν τοῖς πρώτοις μὴ	ἡττᾶσθαι	εὐεργετῶν, ἦλθεν εἰς ταύτας τὰς
[2, 1]	τάδε. οἶσθα δὲ ὅτι ἀνάγκη	λέγεσθαι	ἐν τῇ Ἑλλάδι ἃ ἂν
[2, 6]	δὴ ἀφανῆ ἔξεστι περὶ αὐτοῦ	ψεύδεσθαι,	ἃ δὲ πάντες ἴσασι τάδ᾽
[2, 6]	διὰ τοῦ ἐπιορκεῖν τε καὶ	ψεύδεσθαι	καὶ ἐξαπατᾶν, τὸ δ᾽ ἁπλοῦν
[2, 6]	διδοίη δίκην. (ἐπὶ δὲ τὸ	κατεργάζεσθαι	ὧν ἐπιθυμοίη συντομωτάτην ᾤετο ὁδὸν
[2, 1]	ἐστὶν ἐλπὶς ἄκοντος βασιλέως, συμβουλεύω	σᾐζεσθαι	ὑμῖν ὅπῃ δυνατόν. (Κλέαρχος δὲ
[2, 2]	Κλέαρχος εἰς τάξιν τὰ ὅπλα	τίθεσθαι	τοὺς Ἕλληνας ᾗπερ εἶχον ὅτε
[2, 5]	κίνδυνος; (ἀλλὰ χωρίων ἐπιτηδείων ὑμῖν	ἐπιτίθεσθαι	ἀπορεῖν ἄν σοι δοκοῦμεν; οὐ
[2, 5]	σκοπῶν οὐ δύναμαι οὔτε σὲ	αἰσθέσθαι	πειρώμενον ἡμᾶς κακῶς ποιεῖν ἐγώ
[2, 1]	ὅπλα ἰόντας ἐπὶ βασιλέως θύρας	εὑρίσκεσθαι	ἄν τι δύνωνται ἀγαθόν. (ταῦτα
[2, 6]	φοβούμενος μᾶλλον ἦν φανερὸς τὸ	ἀπεχθάνεσθαι	τοῖς στρατιώταις ἢ οἱ στρατιῶται
[2, 4]	χρόνον δι᾽ ὅλου τοῦ στρατεύματος	γίγνεσθαι	τὴν ἐπίστασιν· ὥστε τὸ στράτευμα
[2, 6]	τῶν ἐμπείρως αὐτοῦ ἐχόντων δόξας	γενέσθαι	ἀνὴρ καὶ πολεμικὸς καὶ φιλοπόλεμος
[2, 6]	εὐθὺς μὲν μειράκιον ὢν ἐπεθύμει	γενέσθαι	ἀνὴρ τὰ μεγάλα πράττειν ἱκανός·
[2, 1]	ἄξιοι γένοιντο, εἰ βούλοιτο φίλος	γενέσθαι·	καὶ εἴτε ἄλλο τι θέλοι
[2, 5]	ὑποψίας πρὶν ἐξ αὐτῶν πόλεμον	γενέσθαι.	καὶ ἔπεμψέν τινα ἐροῦντα ὅτι
[2, 5]	τὸ τοῖς Ἕλλησιν ἐμὲ πιστὸν	γενέσθαι,	καὶ ᾧ Κῦρος ἀνέβη ξενικῷ
[2, 2]	ἦν οἷον εἰκὸς φόβου ἐμπεσόντος	γενέσθαι.	(Κλέαρχος δὲ Τολμίδην Ἠλεῖον, ὃν
[2, 5]	γὰρ Κῦρον ἐπεθύμησά μοι φίλον	γενέσθαι,	νομίζων τῶν τότε ἱκανώτατον εἶναι
[2, 5]	καὶ ἔπεμψέν τινα ἐροῦντα ὅτι	ξυγγενέσθαι	αὐτῷ χρῄζει. (ὁ δὲ ἑτοίμως
[2, 5]	ἐπιβουλή. (ἔδοξεν οὖν τῷ Κλεάρχῳ	ξυγγενέσθαι	τῷ Τισσαφέρνει καὶ εἴ πως
[2, 1]	εἰ οἴει τὴν ὑμετέραν ἀρετὴν	περιγενέσθαι	ἂν τῆς βασιλέως δυνάμεως. (ἄλλους
[2, 6]	ἐν τοῖς ἄλλοις προσώποις ἔφασαν	φαίνεσθαι	καὶ τὸ χαλεπὸν ἐρρωμένον πρὸς
[2, 6]	ἢ φυλακὰς φυλάξειν ἢ φίλων	ἀφέξεσθαι	ἢ ἀπροφασίστως ἰέναι πρὸς τοὺς
[2, 2]	μὲν γὰρ στρατεύματι οὐ τολμήσει	ἐφέπεσθαι·	πολὺν δ᾽ ἔχων δ᾽ ἔχων
[2, 3]	μὲν τούτων ὑπέσχετό μοι βουλεύσεσθαι·	(ἐρέσθαι	δέ με ὑμᾶς ἐκέλευεν ἐλθόντα
[2, 1]	καὶ πέλται καὶ ἅμαξαι ἦσαν	φέρεσθαι	ἔρημοι· οἷς πᾶσι χρώμενοι κρέα
[2, 2]	μήτε προδώσειν ἀλλήλους σύμμαχοί τε	ἔσεσθαι·	οἱ δὲ βάρβαροι προσώμοσαν καὶ
[2, 3]	ἡμετέροις στρατιώταις τὸν αὐτὸν φόβον	παρέσεσθαι.	ἐπεὶ δὲ ἐδόκει καιρὸς εἶναι,
[2, 2]	οἱ δὲ βάρβαροι προσώμοσαν καὶ	ἡγήσεσθαι	ἀδόλως. (ταῦτα δ᾽ ὤμοσαν, σφάξαντες
[2, 4]	Τισσαφέρνους Ἑλλήνων ὡς διαβαινόντων μέλλοιεν	ἐπιθήσεσθαι.	ἀλλὰ ταῦτα μὲν ψευδῆ ἦν·
[2, 4]	οὐκ ἀκόλουθα εἴη τό τε	ἐπιθήσεσθαι	καὶ λύσειν τὴν γέφυραν. δῆλον
[2, 5]	ὧν ἔχω ἐλπίδας καὶ σὲ	βουλήσεσθαι	φίλον ἡμῖν εἶναι. (οἶδα μὲν
[2, 6]	σὺν Κύρῳ πράξεις· καὶ ᾤετο	κτήσεσθαι	ἐκ τούτων ὄνομα μέγα καὶ
[2, 3]	περὶ μὲν τούτων ὑπέσχετό μοι	βουλεύσεσθαι·	(ἐρέσθαι δέ με ὑμᾶς ἐκέλευεν
[2, 3]	ἡμῖν δεήσει ὀμόσαι ἦ μὴν	πορεύσεσθαι	ὡς διὰ φιλίας ἀσινῶς σῖτα
[2, 4]	καὶ ὑμῖν εὖνοι, καὶ κελεύουσι	φυλάττεσθαι	μὴ ὑμῖν ἐπιθῶνται τῆς νυκτὸς
[2, 5]	τοιαύτας ἀγνωμοσύνας νομίζων συνουσίαις μάλιστα	παύεσθαι	ἥκω καὶ διδάσκειν σε βούλομαι
[2, 2]	δὲ σημήνῃ τῷ κέρατι ὡς	ἀναπαύεσθαι,	συσκευάζεσθε· ἐπειδὰν δὲ τὸ δεύτερον,
[2, 5]	ποταμοὶ ἐφ᾽ ὧν ἔξεστιν ἡμῖν	ταμιεύεσθαι	ὁπόσοις ἂν ὑμῶν βουλώμεθα μάχεσθαι;
[2, 6]	αὐτοῖς ἐμηχανᾶτο. τιμᾶσθαι δὲ καὶ	θεραπεύεσθαι	ἠξίου ἐπιδεικνύμενος ὅτι πλεῖστα δύναιτο
[2, 2]	ἔχων στόλον οὐ δυνήσεται ταχέως	πορεύεσθαι·	ἴσως δὲ καὶ τῶν ἐπιτηδείων
[2, 2]	διαπορευόμενοι κατεδαπανήσαμεν. νῦν δ᾽ ἐπινοοῦμεν	πορεύεσθαι	μακροτέραν μέν, τῶν δ᾽ ἐπιτηδείων
[2, 5]	οὐδ᾽ εἰ πάνυ ἀγαθοὶ εἴητε	μάχεσθαι	ἂν δύναισθε. (πῶς ἂν οὖν
[2, 4]	πολεμίων. οὐ μὲν δὴ ἂν	μάχεσθαί	γε δέῃ, ἱππεῖς εἰσιν ἡμῖν
[2, 5]	ταμιεύεσθαι ὁπόσοις ἂν ὑμῶν βουλώμεθα	μάχεσθαι;	εἰσὶ δ᾽ αὐτῶν οὓς οὐδ᾽
[2, 6]	(τὸ δὲ πειθομένους τοὺς στρατιώτας	παρέχεσθαι	ἐκ τοῦ συναδικεῖν αὐτοῖς ἐμηχανᾶτο.
[2, 6]	(τοιοῦτος μὲν δὴ ἄρχων ἦν·	ἄρχεσθαι	δὲ ὑπὸ ἄλλων οὐ μάλα
[2, 2]	ἑαυτοῦ βελτίους, οὓς οὐκ ἂν	ἀνασχέσθαι	αὐτοῦ βασιλεύοντος· ἀλλ᾽ εἰ βούλεσθε
[2, 1]	καὶ εἴτε ἄλλο τι θέλοι	χρῆσθαι	εἴτ᾽ ἐπ᾽ Αἴγυπτον στρατεύειν, συγκαταστρέψαιντ᾽
[2, 1]	οἰόμεθα ἂν καὶ τῇ ἀρετῇ	χρῆσθαι,	παραδόντες δ᾽ ἂν ταῦτα καὶ
[2, 6]	ἀλήθειαν ἀσκοῦσιν ὡς ἀνάνδροις ἐπειρᾶτο	χρῆσθαι.	(ὥσπερ δέ τις ἀγάλλεται ἐπὶ
[2, 6]	τὸ τὴν παρ᾽ ἐκείνου τιμωρίαν	φοβεῖσθαι	εὐτάκτους ἐποίει. (τοιοῦτος μὲν δὴ
[2, 6]	ἔφασαν ὡς δέοι τὸν στρατιώτην	φοβεῖσθαι	μᾶλλον τὸν ἄρχοντα ἢ τοὺς
[2, 3]	ἀπήγγελλεν ὅτι σπένδοιτο, καὶ εὐθὺς	ἡγεῖσθαι	ἐκέλευε πρὸς τἀπιτήδεια. (καὶ οἱ
[2, 6]	πόλεως τεταγμένοι ἢ ὑπὸ τοῦ	δεῖσθαι	ἢ ἄλλῃ τινὶ ἀνάγκῃ κατεχόμενοι
[2, 3]	καὶ ἐδόκει ταχὺ τὰς σπονδὰς	ποιεῖσθαι	καὶ καθ᾽ ἡσυχίαν ἐλθεῖν τε
[2, 5]	τ᾽ ἦν πάνυ φιλικῶς οἰόμενος	διακεῖσθαι	τῷ Τισσαφέρνει καὶ ἃ ἔλεγεν
[2, 5]	τὴν δίκην ἔχει· δίκαιον γὰρ	ἀπόλλυσθαι	τοὺς ἐπιορκοῦντας· Πρόξενος δὲ καὶ
[2, 4]	πάμπολυ εἶναι, καὶ τὸν Πέρσην	ἐκπεπλῆχθαι	θεωροῦντα. (ἐντεῦθεν δ᾽ ἐπορεύθησαν διὰ
[2, 3]	τοῖς δεσπόταις ἀποκείμεναι ἦσαν ἀπόλεκτοι,	θαυμάσιαι	τοῦ κάλλους καὶ μεγέθους, ἡ
[2, 5]	ἡμέρας τρεῖς· ἐν δὲ ταύταις	ὑποψίαι	μὲν ἦσαν, φανερὰ δὲ οὐδεμία
[2, 5]	φιλικῶς οἰόμενος διακεῖσθαι τῷ Τισσαφέρνει	καὶ	ἃ ἔλεγεν ἐκεῖνος ἀπήγγελλεν, ἔφη
[2, 4]	τῆς ἐν μέσῳ χώρας πολλῆς	καὶ	ἀγαθῆς οὔσης καὶ τῶν ἐργασομένων
[2, 6]	αὐτῷ οἱ μὲν καλοί τε	καὶ	ἀγαθοὶ τῶν συνόντων εὖνοι ἦσαν,
[2, 6]	μή. (ἄρχειν δὲ καλῶν μὲν	καὶ	ἀγαθῶν δυνατὸς ἦν· οὐ μέντοι
[2, 4]	(ἐντεῦθεν δὲ ἤδη Τισσαφέρνους ἡγουμένου	καὶ	ἀγορὰν παρέχοντος ἐπορεύοντο· ἐπορεύετο δὲ
[2, 6]	(καὶ ὅσους μὲν αἰσθάνοιτο ἐπιόρκους	καὶ	ἀδίκους ὡς εὖ ὡπλισμένους ἐφοβεῖτο,
[2, 3]	φιλίαν παρέξειν ὑμῖν τὴν χώραν	καὶ	ἀδόλως ἀπάξειν εἰς τὴν Ἑλλάδα
[2, 6]	δέ τις ἀγάλλεται ἐπὶ θεοσεβείᾳ	καὶ	ἀληθείᾳ καὶ δικαιότητι, οὕτω Μένων
[2, 6]	ὡπλισμένους ἐφοβεῖτο, τοῖς δὲ ὁσίοις	καὶ	ἀλήθειαν ἀσκοῦσιν ὡς ἀνάνδροις ἐπειρᾶτο
[2, 6]	καὶ ἐξαπατᾶν, τὸ δ᾽ ἁπλοῦν	καὶ	ἀληθὲς τὸ αὐτὸ τῷ ἠλιθίῳ
[2, 5]	δὲ καὶ Πισίδας· ἀκούω δὲ	καὶ	ἄλλα ἔθνη πολλὰ τοιαῦτα εἶναι,
[2, 4]	ἐκ τοῦ αὐτοῦ καὶ χόρτον	καὶ	ἄλλα τοιαῦτα ξυλλέγοντες πληγὰς ἐνέτεινον
[2, 4]	δὲ σῖτος πολὺς καὶ πρόβατα	καὶ	ἄλλα χρήματα. (ἐντεῦθεν δ᾽ ἐπορεύθησαν
[2, 3]	ὁ τῆς βασιλέως γυναικὸς ἀδελφὸς	καὶ	ἄλλοι Πέρσαι τρεῖς· δοῦλοι δὲ
[2, 5]	ὁρᾶν καὶ γιγνώσκειν· ξυνηκολούθουν δὲ	καὶ	ἄλλοι Περσῶν τεθωρακισμένοι εἰς τριακοσίους.
[2, 4]	(ποταμὸς δ᾽ εἰ μέν τις	καὶ	ἄλλος ἄρα ἡμῖν ἐστι διαβατέος
[2, 6]	ἱκανὸς μὲν γὰρ ὥς τις	καὶ	ἄλλος φροντίζειν ἦν ὅπως ἔχοι
[2, 4]	εἰς δύο, ἐπορεύετο δὲ ἄλλοτε	καὶ	ἄλλοτε ἐφιστάμενος· ὅσον δὲ (ἂν)
[2, 3]	ἐκλεγόμενος τὸν ἐπιτήδειον ἔπαισεν ἄν,	καὶ	ἅμα αὐτὸς προσελάμβανεν εἰς τὸν
[2, 4]	δὲ ὁ ἡγησόμενος οὐδεὶς ἔσται·	καὶ	ἅμα ταῦτα ποιούντων ἡμῶν εὐθὺς
[2, 1]	Αἰγυπτίαις· πολλαὶ δὲ καὶ πέλται	καὶ	ἅμαξαι ἦσαν φέρεσθαι ἔρημοι· οἷς
[2, 3]	ἐπεὶ ὑμᾶς εἶδον εἰς πολλὰ	καὶ	ἀμήχανα πεπτωκότας, εὕρημα ἐποιησάμην εἴ
[2, 5]	αἰσχρός; (παντάπασι δὲ ἀπόρων ἐστὶ	καὶ	ἀμηχάνων καὶ ἐν ἀνάγκῃ ἐχομένων,
[2, 3]	δεινῷ ὄντα, ᾐσχύνθημεν καὶ θεοὺς	καὶ	ἀνθρώπους προδοῦναι αὐτόν, ἐν τῷ
[2, 2]	πολεμίους οὐκ ἦγεν· ᾔδει γὰρ	καὶ	ἀπειρηκότας τοὺς στρατιώτας καὶ ἀσίτους
[2, 3]	ταῦτα μεταστάντες οἱ Ἕλληνες ἐβουλεύοντο·	καὶ	ἀπεκρίναντο, Κλέαρχος δ᾽ ἔλεγεν· ἡμεῖς
[2, 1]	αὐτοῦ σπονδαὶ εἴησαν, προϊοῦσι δὲ	καὶ	ἀπιοῦσι πόλεμος. εἴπατε οὖν καὶ
[2, 3]	τοῖς ἀνδράσι σπένδοιτο τοῖς ἰοῦσι	καὶ	ἀπιοῦσιν, ἢ καὶ τοῖς ἄλλοις
[2, 5]	δι᾽ ἐπιορκίας τε πρὸς θεοὺς	καὶ	ἀπιστίας πρὸς ἀνθρώπους πράττειν τι.
[2, 6]	Θρᾳξί, καὶ μάχῃ τε ἐνίκησε	καὶ	ἀπὸ τούτου δὴ ἔφερε καὶ
[2, 4]	τῶν ἐργασομένων ἐνόντων· εἶτα δὲ	καὶ	ἀποστροφὴ γένοιτο εἴ τις βούλοιτο
[2, 6]	οὕτω ληφθέντες ἀνήχθησαν ὡς βασιλέα	καὶ	ἀποτμηθέντες τὰς κεφαλὰς ἐτελεύτησαν, εἷς
[2, 1]	ἀγαθὸν ἄλλο εἰ μὴ ὅπλα	καὶ	ἀρετή. ὅπλα μὲν οὖν ἔχοντες
[2, 2]	ὄντες εἰς τὰς τάξεις ἔθεον,	καὶ	Ἀριαῖος (ἐτύγχανε γὰρ ἐφ᾽ ἁμάξης
[2, 4]	ἀγορὰν παρέχοντος ἐπορεύοντο· ἐπορεύετο δὲ	καὶ	Ἀριαῖος τὸ Κύρου βαρβαρικὸν ἔχων
[2, 1]	ὅ τι σοι δοκεῖ κάλλιστον	καὶ	ἄριστον εἶναι, καὶ ὅ σοι
[2, 1]	ἀποκρίνασθε ὅ τι κάλλιστόν τε	καὶ	ἄριστον ἔχετε· ἐγὼ δὲ αὐτίκα
[2, 4]	ἀπήντησε τοῖς Ἕλλησιν ὁ Κύρου	καὶ	Ἀρταξέρξου νόθος ἀδελφὸς ἀπὸ Σούσων
[2, 5]	μὲν οὐκ ἦλθον, Ἀριαῖος δὲ	καὶ	Ἀρτάοζος καὶ Μιθραδάτης, οἳ ἦσαν
[2, 4]	ἄνθρωπος τάδε. ἔπεμψέ με Ἀριαῖος	καὶ	Ἀρτάοζος, πιστοὶ ὄντες Κύρῳ καὶ
[2, 6]	ἐκείνῳ, ἱκανὸς νομίσας ἤδη εἶναι	καὶ	ἄρχειν καὶ φίλος ὢν τοῖς
[2, 6]	οἱ παρόντες πανταχοῦ πάντες ὡμολόγουν.	(καὶ	ἀρχικὸς δ᾽ ἐλέγετο εἶναι ὡς
[2, 2]	γὰρ καὶ ἀπειρηκότας τοὺς στρατιώτας	καὶ	ἀσίτους ὄντας· ἤδη δὲ καὶ
[2, 3]	αὐτὸς ὠπισθοφυλάκει. καὶ ἐνετύγχανον τάφροις	καὶ	αὐλῶσιν ὕδατος πλήρεσιν, ὡς μὴ
[2, 2]	διήρπαστο ὑπὸ τοῦ βασιλικοῦ στρατεύματος	καὶ	αὐτὰ τὰ ἀπὸ τῶν οἰκιῶν
[2, 4]	τὴν ἐπίστασιν· ὥστε τὸ στράτευμα	καὶ	αὐτοῖς τοῖς Ἕλλησι δόξαι πάμπολυ
[2, 1]	δὲ Κλέαρχος ταῦτα ὑπήγετο βουλόμενος	καὶ	αὐτὸν τὸν παρὰ βασιλέως πρεσβεύοντα
[2, 3]	ἀπάξων ὑμᾶς εἰς τὴν Ἑλλάδα	καὶ	αὐτὸς ἀπιὼν ἐπὶ τὴν ἐμαυτοῦ
[2, 3]	καταφανῆ εἶναι, ἐκάλεσε τοὺς ἀγγέλους,	καὶ	αὐτός τε προῆλθε τούς τε
[2, 3]	δὲ στράτευμα ἔχων ἐν τάξει,	καὶ	αὐτὸς ὠπισθοφυλάκει. καὶ ἐνετύγχανον τάφροις
[2, 6]	ἰσχυρῶς, καὶ ὀργῇ ἐνίοτε, ὡς	καὶ	αὐτῷ μεταμέλειν ἔσθ᾽ ὅτε. (καὶ
[2, 2]	τὰ παρηγγελμένα, οἱ δ᾽ εἵποντο·	καὶ	ἀφικνοῦνται εἰς τὸν πρῶτον σταθμὸν
[2, 4]	τῇ Ἑλλάδι ἐπὶ τὰς μελίνας·	καὶ	ἀφικνοῦνται ἐπὶ τὸν Τίγρητα ποταμόν·
[2, 4]	πιστὰ ἄπιστα ποιῆσαι Ἕλλησί τε	καὶ	βαρβάροις. τοιαῦτα πολλὰ ἔλεγεν. (ἐν
[2, 1]	ὡς καὶ Κύρῳ πιστοὶ ἐγένοντο	καὶ	βασιλεῖ ἂν πολλοῦ ἄξιοι γένοιντο,
[2, 1]	καὶ ἡμῖν ταὐτὰ δοκεῖ ἅπερ	καὶ	βασιλεῖ. τί οὖν ταῦτά ἐστιν;
[2, 2]	πλησίον. ἐξεπλάγη δέ, ὡς ἔοικε,	καὶ	βασιλεὺς τῇ ἐφόδῳ τοῦ στρατεύματος.
[2, 4]	τὰς Παρυσάτιδος κώμας τῆς Κύρου	καὶ	βασιλέως μητρός. ταύτας Τισσαφέρνης Κύρῳ
[2, 2]	νῦν πυνθάνομαι, ἐν μέσῳ ἡμῶν	καὶ	βασιλέως ὁ Τίγρης ποταμός ἐστι
[2, 6]	μὲν εἰρήνην ἄγειν ἄνευ αἰσχύνης	καὶ	βλάβης αἱρεῖται πολεμεῖν, ἐξὸν δὲ
[2, 3]	Κῦρόν τε ἐπιστρατεύοντα πρῶτος ἤγγειλα	καὶ	βοήθειαν ἔχων ἅμα τῇ ἀγγελίᾳ
[2, 1]	Λάκωνα καὶ Μένωνα τὸν Θετταλόν·	καὶ	γὰρ αὐτὸς Μένων ἐβούλετο· ἦν
[2, 6]	καὶ πολεμικὸς καὶ φιλοπόλεμος ἐσχάτως.	(καὶ	γὰρ δὴ ἕως μὲν πόλεμος
[2, 2]	ὅτι ἐγγύς που ἐστρατοπεδεύετο βασιλεύς·	καὶ	γὰρ καπνὸς ἐφαίνετο ἐν κώμαις
[2, 5]	δυναίμεθα ἐξέλοιμεν ἀλλήλων τὴν ἀπιστίαν.	(καὶ	γὰρ οἶδα ἀνθρώπους ἤδη τοὺς
[2, 6]	ἐποίει ἐκ τοῦ χαλεπὸς εἶναι·	καὶ	γὰρ ὁρᾶν στυγνὸς ἦν καὶ
[2, 6]	στρατιῶται ὥσπερ παῖδες πρὸς διδάσκαλον.	(καὶ	γὰρ οὖν φιλίᾳ μὲν καὶ
[2, 1]	Τισσαφέρνει ὢν καὶ ἐντίμως ἔχων·	καὶ	γὰρ προσεποιεῖτο ἐπιστήμων εἶναι τῶν
[2, 6]	οὐκ ἄλλον ᾑροῦντο οἱ στρατιῶται·	καὶ	γὰρ τὸ στυγνὸν τότε φαιδρὸν
[2, 5]	Τισσαφέρνους ἀδελφὸν σὺν αὐτοῖς ὁρᾶν	καὶ	γιγνώσκειν· ξυνηκολούθουν δὲ καὶ ἄλλοι
[2, 1]	γεγονὼς ἀπὸ Δαμαράτου τοῦ Λάκωνος,	καὶ	Γλοῦς ὁ Ταμώ. οὗτοι ἔλεγον
[2, 6]	καὶ αὐτῷ μεταμέλειν ἔσθ᾽ ὅτε.	(καὶ	γνώμῃ δ᾽ ἐκόλαζεν· ἀκολάστου γὰρ
[2, 4]	ἐγγὺς παραδείσου μεγάλου καὶ καλοῦ	καὶ	δασέος παντοίων δένδρων, οἱ δὲ
[2, 4]	ὅ τι δεῖ αὐτὸν ὀμόσαι	καὶ	δεξιὰν δοῦναι καὶ θεοὺς ἐπιορκῆσαι
[2, 5]	οἶδα μὲν ἡμῖν ὅρκους γεγενημένους	καὶ	δεξιὰς δεδομένας μὴ ἀδικήσειν ἀλλήλους·
[2, 3]	ἐπιτήδεια. (ταῦτα ἔδοξε, καὶ ὤμοσαν	καὶ	δεξιὰς ἔδοσαν Τισσαφέρνης καὶ ὁ
[2, 4]	Περσῶν τινες, οἳ> παρεθάρρυνόν τε	καὶ	δεξιὰς ἐνίοις παρὰ βασιλέως ἔφερον
[2, 3]	ἀπήλαυνον, καὶ ἧκον ταχύ· ᾧ	καὶ	δῆλον ἦν ὅτι ἐγγύς που
[2, 6]	ἀνὴρ τὰ μεγάλα πράττειν ἱκανός·	καὶ	διὰ ταύτην τὴν ἐπιθυμίαν ἔδωκε
[2, 4]	τοῖς Ἕλλησι τὸν νοῦν· ὥστε	καὶ	διὰ τοῦτο τοῖς μὲν πολλοῖς
[2, 6]	οἱ Θρᾷκες ἀδικοῦσι τοὺς Ἕλληνας	καὶ	διαπραξάμενος ὡς ἐδύνατο παρὰ τῶν
[2, 5]	νομίζων συνουσίαις μάλιστα παύεσθαι ἥκω	καὶ	διδάσκειν σε βούλομαι ὡς σὺ
[2, 4]	ἐπορεύθησαν σταθμοὺς δύο παρασάγγας ὀκτώ·	καὶ	διέβησαν διώρυχας δύο, τὴν μὲν
[2, 6]	ἀγάλλεται ἐπὶ θεοσεβείᾳ καὶ ἀληθείᾳ	καὶ	δικαιότητι, οὕτω Μένων ἠγάλλετο τῷ
[2, 6]	ἀρκεῖν πρὸς τὸ ἀρχικὸν εἶναι	καὶ	δοκεῖν τὸν μὲν καλῶς ποιοῦντα
[2, 2]	Ἕλλησι φόβος ἐμπίπτει, καὶ θόρυβος	καὶ	δοῦπος ἦν οἷον εἰκὸς φόβου
[2, 6]	κτήσεσθαι ἐκ τούτων ὄνομα μέγα	καὶ	δύναμιν μεγάλην καὶ χρήματα πολλά·
[2, 4]	πολλαὶ καὶ μεγάλαι. (τότε δὴ	καὶ	ἐγνώσθη ὅτι οἱ βάρβαροι τὸν
[2, 5]	ἄξιοί εἰσι τὰ ἔσχατα παθεῖν;	(καὶ	ἐγὼ μέν γε, ἔφη ὁ
[2, 3]	μεταστησάμενος αὐτοὺς ὁ Κλέαρχος ἐβουλεύετο·	καὶ	ἐδόκει ταχὺ τὰς σπονδὰς ποιεῖσθαι
[2, 6]	πλέων εἰς Ἑλλήσποντον. (ἐκ τούτου	καὶ	ἐθανατώθη ὑπὸ τῶν ἐν Σπάρτῃ
[2, 6]	ἠξίου ἐπιδεικνύμενος ὅτι πλεῖστα δύναιτο	καὶ	ἐθέλοι ἂν ἀδικεῖν. εὐεργεσίαν δὲ
[2, 1]	ὁρᾶτε, οὐδεὶς ἔτι ἡμῖν μάχεται,	καί,	εἰ μὴ ὑμεῖς ἤλθετε, ἐπορευόμεθα
[2, 5]	τῷ Κλεάρχῳ ξυγγενέσθαι τῷ Τισσαφέρνει	καὶ	εἴ πως δύναιτο παῦσαι τὰς
[2, 3]	ἐν δὲ τῇ δεξιᾷ βακτηρίαν·	καὶ	εἴ τις αὐτῷ δοκοίη τῶν
[2, 2]	βασιλέα οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά.	καὶ	εἰκότως ἄρα οὐκ ἐγίγνετο· ὡς
[2, 5]	ἔντερα ἐν ταῖς χερσὶν ἔχων,	καὶ	εἶπε πάντα τὰ γεγενημένα. (ἐκ
[2, 1]	δὲ ταῦτα ὁ Φαλῖνος ἐγέλασε	καὶ	εἶπεν· ἀλλὰ φιλοσόφῳ μὲν ἔοικας,
[2, 5]	ἔδοξε τῷ Κλεάρχῳ ἀληθῆ λέγειν·	καὶ	εἶπεν· οὐκοῦν, ἔφη, οἵτινες τοιούτων
[2, 3]	μενόντων· ἀγορὰν δὲ ἡμεῖς παρέξομεν.	(καὶ	εἰς μὲν τὴν ὑστεραίαν οὐχ
[2, 1]	γένοιντο, εἰ βούλοιτο φίλος γενέσθαι·	καὶ	εἴτε ἄλλο τι θέλοι χρῆσθαι
[2, 4]	Ἀρταξέρξου νόθος ἀδελφὸς ἀπὸ Σούσων	καὶ	Ἐκβατάνων στρατιὰν πολλὴν ἄγων ὡς
[2, 3]	τῶν Ἑλλήνων στρατηγοῖς καὶ λοχαγοῖς	καὶ	ἔλαβον παρὰ τῶν Ἑλλήνων. (μετὰ
[2, 6]	καὶ παρασκευάζειν ταῦτα, ἱκανὸς δὲ	καὶ	ἐμποιῆσαι τοῖς παροῦσιν ὡς πειστέον
[2, 5]	δὲ ἀπόρων ἐστὶ καὶ ἀμηχάνων	καὶ	ἐν ἀνάγκῃ ἐχομένων, καὶ τούτων
[2, 2]	ἐκείνου στρατιὰν ἀμφὶ μέσας νύκτας·	καὶ	ἐν τάξει θέμενοι τὰ ὅπλα
[2, 6]	νυκτὸς ἄγων ἐπὶ τοὺς πολεμίους	καὶ	ἐν τοῖς δεινοῖς φρόνιμος, ὡς
[2, 2]	μέχρι τῆς μάχης σταθμοὶ τρεῖς	καὶ	ἐνενήκοντα, παρασάγγαι πέντε καὶ τριάκοντα
[2, 3]	ἐν τάξει, καὶ αὐτὸς ὠπισθοφυλάκει.	καὶ	ἐνετύγχανον τάφροις καὶ αὐλῶσιν ὕδατος
[2, 5]	ποταμόν, τὸ εὖρος τεττάρων πλέθρων.	καὶ	ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας τρεῖς· ἐν
[2, 3]	ἐκπεπτωκότες, τοὺς δὲ καὶ ἐξέκοπτον.	(καὶ	ἐνταῦθα ἦν Κλέαρχον καταμαθεῖν ὡς
[2, 4]	εὖρος πλέθρου· ἐπῆν δὲ γέφυρα.	καὶ	ἐνταῦθα ᾠκεῖτο πόλις μεγάλη ὄνομα
[2, 1]	ὃς ἐτύγχανε παρὰ Τισσαφέρνει ὢν	καὶ	ἐντίμως ἔχων· καὶ γὰρ προσεποιεῖτο
[2, 5]	μὲν ἐκ διαβολῆς τοὺς δὲ	καὶ	ἐξ ὑποψίας οἳ φοβηθέντες ἀλλήλους
[2, 2]	τριάκοντα καὶ πεντακόσιοι, στάδιοι πεντήκοντα	καὶ	ἑξακισχίλιοι καὶ μύριοι· ἀπὸ δὲ
[2, 6]	τοῦ ἐπιορκεῖν τε καὶ ψεύδεσθαι	καὶ	ἐξαπατᾶν, τὸ δ᾽ ἁπλοῦν καὶ
[2, 6]	δ᾽ ἔξω τοῦ δεινοῦ γένοιντο	καὶ	ἐξείη πρὸς ἄλλον ἀρξομένους ἀπιέναι,
[2, 3]	οἳ ἦσαν ἐκπεπτωκότες, τοὺς δὲ	καὶ	ἐξέκοπτον. (καὶ ἐνταῦθα ἦν Κλέαρχον
[2, 1]	οὖν αὐτοῖς συσκευασαμένοις ἃ εἶχον	καὶ	ἐξοπλισαμένοις προϊέναι εἰς τὸ πρόσθεν,
[2, 3]	Ἕλληνες, γείτων οἰκῶ τῇ Ἑλλάδι,	καὶ	ἐπεὶ ὑμᾶς εἶδον εἰς πολλὰ
[2, 5]	πρὶν ἐξ αὐτῶν πόλεμον γενέσθαι.	καὶ	ἔπεμψέν τινα ἐροῦντα ὅτι ξυγγενέσθαι
[2, 5]	μετ᾽ Ἀριαίου καὶ στασιάζοντα αὐτῷ	καὶ	ἐπιβουλεύοντα, ὅπως τὸ στράτευμα ἅπαν
[2, 4]	πολλὴν ἄγων ὡς βοηθήσων βασιλεῖ·	καὶ	ἐπιστήσας τὸ ἑαυτοῦ στράτευμα παρερχομένους
[2, 2]	οἱ στρατηγοὶ καὶ λοχαγοὶ ἀπῆλθον	καὶ	ἐποίουν οὕτω. καὶ τὸ λοιπὸν
[2, 4]	τὴν γέφυραν ἐζευγμένην πλοίοις τριάκοντα	καὶ	ἑπτὰ ὡς οἷόν τε μάλιστα
[2, 1]	τε ἦν περὶ πλήθουσαν ἀγορὰν	καὶ	ἔρχονται παρὰ βασιλέως καὶ Τισσαφέρνους
[2, 3]	αἰσχύνην εἶναι μὴ οὐ συσπουδάζειν.	(καὶ	ἐτάχθησαν πρὸς αὐτὸ οἱ εἰς>
[2, 5]	καρδίᾳ ἴσως ἂν ὑμῶν παρόντων	καὶ	ἕτερος εὐπετῶς ἔχοι. (ταῦτα εἰπὼν
[2, 3]	ἀμύνασθαι· ἐὰν μέντοι τις ἡμᾶς	καὶ	εὖ ποιῶν ὑπάρχῃ, καὶ τούτου
[2, 4]	τοῦ ποταμοῦ πόλις ᾠκεῖτο μεγάλη	καὶ	εὐδαίμων ὄνομα Καιναί, ἐξ ἧς
[2, 3]	προῆλθε τούς τε εὐοπλοτάτους ἔχων	καὶ	εὐειδεστάτους τῶν αὑτοῦ στρατιωτῶν καὶ
[2, 2]	ἱππεῖς εἰσιν, ἀλλ᾽ ὑποζύγια νέμοιντο.	καὶ	εὐθὺς ἔγνωσαν πάντες ὅτι ἐγγύς
[2, 3]	καιρὸς εἶναι, ἀπήγγελλεν ὅτι σπένδοιτο,	καὶ	εὐθὺς ἡγεῖσθαι ἐκέλευε πρὸς τἀπιτήδεια.
[2, 4]	δὲ ἀμφότεροι ὥσπερ πολεμίους ἀλλήλους,	καὶ	εὐθὺς τοῦτο ὑποψίαν παρεῖχεν. (ἐνίοτε
[2, 6]	(καὶ γὰρ οὖν φιλίᾳ μὲν	καὶ	εὐνοίᾳ ἑπομένους οὐδέποτε εἶχεν· οἵτινες
[2, 4]	δὲ Κλέαρχος ἀκούσας ἐταράχθη σφόδρα	καὶ	ἐφοβεῖτο. (νεανίσκος δέ τις τῶν
[2, 2]	οἱ μὲν ἐγγύτατα τῶν πολεμίων	καὶ	ἔφυγον ἐκ τῶν σκηνωμάτων. (δῆλον
[2, 5]	ὀμόσαντες ἡμῖν τοὺς αὐτοὺς φίλους	καὶ	ἐχθροὺς νομιεῖν, προδόντες ἡμᾶς σὺν
[2, 6]	καὶ ἀπὸ τούτου δὴ ἔφερε	καὶ	ἦγε τούτους καὶ πολεμῶν διεγένετο
[2, 2]	ἔσεσθαι· οἱ δὲ βάρβαροι προσώμοσαν	καὶ	ἡγήσεσθαι ἀδόλως. (ταῦτα δ᾽ ὤμοσαν,
[2, 1]	ἕψοντες ἤσθιον ἐκείνην τὴν ἡμέραν.	(καὶ	ἤδη τε ἦν περὶ πλήθουσαν
[2, 5]	τὸ σὲ ἡμῖν ἀπιστεῖν ὥστε	καὶ	ἥδιστ᾽ ἂν ἀκούσαιμι τὸ ὄνομα
[2, 3]	ὅτι εἰκότα δοκοῖεν λέγειν βασιλεῖ,	καὶ	ἥκοιεν ἡγεμόνας ἔχοντες οἳ αὐτούς,
[2, 3]	(ταῦτα ἀκούσαντες οἱ ἄγγελοι ἀπήλαυνον,	καὶ	ἧκον ταχύ· ᾧ καὶ δῆλον
[2, 3]	ἵνα ὑμᾶς τε ἀπαρασκεύους λάβοι	καὶ	ἡμᾶς ἐνθάδε ἀγάγοι. (ἐπεὶ μέντοι
[2, 5]	τε ὁρῶ ὡς πολεμίους ἡμᾶς	καὶ	ἡμεῖς ὁρῶντες ταῦτα ἀντιφυλαττόμεθα. (ἐπεὶ
[2, 1]	σύ τε γὰρ Ἕλλην εἶ	καὶ	ἡμεῖς τοσοῦτοι ὄντες ὅσους σὺ
[2, 6]	εἶναι ὅτι φιλοκίνδυνός τε ἦν	καὶ	ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἄγων ἐπὶ
[2, 2]	ὁ αὐτὸς ὑμῖν στόλος ἐστὶ	καὶ	ἡμῖν, εἰπὲ τίνα γνώμην ἔχεις
[2, 5]	ὄντες ἀμφοτέροις πειράσονται καὶ ὑμῖν	καὶ	ἡμῖν τὰ βέλτιστα ξυμβουλεῦσαι. (πρὸς
[2, 1]	τοίνυν καὶ περὶ τούτου ὅτι	καὶ	ἡμῖν ταὐτὰ δοκεῖ ἅπερ καὶ
[2, 3]	δέ τινας ξηραίνοντες τραγήματα ἀπετίθεσαν.	καὶ	ἦν καὶ παρὰ πότον ἡδὺ
[2, 1]	αὐτῷ. (ἐν τούτῳ Κλέαρχος ἧκε,	καὶ	ἠρώτησεν εἰ ἤδη ἀποκεκριμένοι εἶεν.
[2, 6]	οὔτε φόβον ἱκανὸς ἐμποιῆσαι, ἀλλὰ	καὶ	ᾐσχύνετο μᾶλλον τοὺς στρατιώτας ἢ
[2, 4]	αὐτὸν ὀμόσαι καὶ δεξιὰν δοῦναι	καὶ	θεοὺς ἐπιορκῆσαι καὶ τὰ ἑαυτοῦ
[2, 3]	ἑωρῶμεν ἐν δεινῷ ὄντα, ᾐσχύνθημεν	καὶ	θεοὺς καὶ ἀνθρώπους προδοῦναι αὐτόν,
[2, 6]	συναδικεῖν αὐτοῖς ἐμηχανᾶτο. τιμᾶσθαι δὲ	καὶ	θεραπεύεσθαι ἠξίου ἐπιδεικνύμενος ὅτι πλεῖστα
[2, 2]	καὶ τοῖς Ἕλλησι φόβος ἐμπίπτει,	καὶ	θόρυβος καὶ δοῦπος ἦν οἷον
[2, 3]	ἐδόκει ταχὺ τὰς σπονδὰς ποιεῖσθαι	καὶ	καθ᾽ ἡσυχίαν ἐλθεῖν τε ἐπὶ
[2, 5]	τῶν Ἑλλήνων, ὡς προδότας αὐτοὺς	καὶ	κακόνους τοῖς Ἕλλησιν ὄντας τιμωρηθῆναι.
[2, 1]	καὶ ὁπλομαχίαν. (οὗτοι δὲ προσελθόντες	καὶ	καλέσαντες τοὺς τῶν Ἑλλήνων ἄρχοντας
[2, 4]	αὐτὴν ἐσκήνησαν ἐγγὺς παραδείσου μεγάλου	καὶ	καλοῦ καὶ δασέος παντοίων δένδρων,
[2, 6]	ἀδικίας, ἀλλὰ σὺν τῷ δικαίῳ	καὶ	καλῷ ᾤετο δεῖν τούτων τυγχάνειν,
[2, 2]	(ταῦτα δ᾽ ὤμοσαν, σφάξαντες ταῦρον	καὶ	κάπρον καὶ κριὸν εἰς ἀσπίδα,
[2, 4]	βασιλέα ἐπὶ ταῖς θύραις αὐτοῦ	καὶ	καταγελάσαντες ἀπήλθομεν. (Κλέαρχος δὲ ἀπεκρίνατο
[2, 4]	ὄντες Κύρῳ καὶ ὑμῖν εὖνοι,	καὶ	κελεύουσι φυλάττεσθαι μὴ ὑμῖν ἐπιθῶνται
[2, 5]	φίλος ᾖ Τισσαφέρνει. (ἐβούλετο δὲ	καὶ	Κλέαρχος ἅπαν τὸ στράτευμα πρὸς
[2, 2]	προσιόντες ὡς ἐτύγχανον ἕκαστοι ηὐλίζοντο,	καὶ	κραυγὴν πολλὴν ἐποίουν καλοῦντες ἀλλήλους,
[2, 2]	ὤμοσαν, σφάξαντες ταῦρον καὶ κάπρον	καὶ	κριὸν εἰς ἀσπίδα, οἱ μὲν
[2, 1]	τοὺς Ἕλληνας, ἐπεὶ νικῶν τυγχάνει	καὶ	Κῦρον ἀπέκτονε, παραδόντας τὰ ὅπλα
[2, 1]	ἐκοιμήθησαν οἰόμενοι τὰ πάντα νικᾶν	καὶ	Κῦρον ζῆν, ἐν τῷ πρόσθεν
[2, 1]	τινας ἔφασαν λέγειν ὑπομαλακιζομένους, ὡς	καὶ	Κύρῳ πιστοὶ ἐγένοντο καὶ βασιλεῖ
[2, 4]	ὁ δὲ εἶπεν ὅτι πολλὴ	καὶ	κῶμαι ἔνεισι καὶ πόλεις πολλαὶ
[2, 3]	ἐλθεῖν τε ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια	καὶ	λαβεῖν. (ὁ δὲ Κλέαρχος εἶπε·
[2, 1]	βαρβάρων ὅθεν τῇ προτεραίᾳ ὡρμῶντο,	καὶ	λέγει ὅτι ταύτην μὲν τὴν
[2, 6]	οὐδὲν ἡγεῖτο ὄφελος εἶναι, ἀλλὰ	καὶ	λέγειν αὐτὸν ἔφασαν ὡς δέοι
[2, 1]	φιλοσόφῳ μὲν ἔοικας, ὦ νεανίσκε,	καὶ	λέγεις οὐκ ἀχάριστα· ἴσθι μέντοι
[2, 2]	ἔξω. (ταῦτ᾽ ἀκούσαντες οἱ στρατηγοὶ	καὶ	λοχαγοὶ ἀπῆλθον καὶ ἐποίουν οὕτω.
[2, 2]	τὰ ὅπλα συνῆλθον οἱ στρατηγοὶ	καὶ	λοχαγοὶ τῶν Ἑλλήνων παρ᾽ Ἀριαῖον·
[2, 3]	ἀδελφὸς τοῖς τῶν Ἑλλήνων στρατηγοῖς	καὶ	λοχαγοῖς καὶ ἔλαβον παρὰ τῶν
[2, 2]	ἤδη ἡλίου δύνοντος συγκαλέσας στρατηγοὺς	καὶ	λοχαγοὺς ἔλεξε τοιάδε. ἐμοί, ὦ
[2, 4]	ἀκόλουθα εἴη τό τε ἐπιθήσεσθαι	καὶ	λύσειν τὴν γέφυραν. δῆλον γὰρ
[2, 5]	ἀπορίας ἐστίν. (εἰ δὲ δὴ	καὶ	μανέντες σε κατακτείναιμεν, ἄλλο τι
[2, 6]	συλλέξας στράτευμα ἐπολέμει τοῖς Θρᾳξί,	καὶ	μάχῃ τε ἐνίκησε καὶ ἀπὸ
[2, 4]	κῶμαι ἔνεισι καὶ πόλεις πολλαὶ	καὶ	μεγάλαι. (τότε δὴ καὶ ἐγνώσθη
[2, 3]	ἦσαν ἀπόλεκτοι, θαυμάσιαι τοῦ κάλλους	καὶ	μεγέθους, ἡ δὲ ὄψις ἠλέκτρου
[2, 5]	ὀρθῶς ἀπιστεῖς. (πρῶτον μὲν γὰρ	καὶ	μέγιστον οἱ θεῶν ἡμᾶς ὅρκοι
[2, 5]	ἀπόλλυσθαι τοὺς ἐπιορκοῦντας· Πρόξενος δὲ	καὶ	Μένων ἐπείπερ εἰσὶν ὑμέτεροι μὲν
[2, 5]	δίκην καὶ τέθνηκε, Πρόξενος δὲ	καὶ	Μένων, ὅτι κατήγγειλαν αὐτοῦ τὴν
[2, 1]	σὺν αὐτοῖς Χειρίσοφον τὸν Λάκωνα	καὶ	Μένωνα τὸν Θετταλόν· καὶ γὰρ
[2, 5]	ἦλθον, Ἀριαῖος δὲ καὶ Ἀρτάοζος	καὶ	Μιθραδάτης, οἳ ἦσαν Κύρῳ πιστότατοι·
[2, 4]	ἔπειτα δὲ ἐλάττους· τέλος δὲ	καὶ	μικροὶ ὀχετοί, ὥσπερ ἐν τῇ
[2, 3]	ἔχων ἅμα τῇ ἀγγελίᾳ ἀφικόμην,	καὶ	μόνος τῶν κατὰ τοὺς Ἕλληνας
[2, 2]	πεντακόσιοι, στάδιοι πεντήκοντα καὶ ἑξακισχίλιοι	καὶ	μύριοι· ἀπὸ δὲ τῆς μάχης
[2, 5]	ἐπὶ τὰ ὅπλα πάντες ἐκπεπληγμένοι	καὶ	νομίζοντες αὐτίκα ἥξειν αὐτοὺς ἐπὶ
[2, 6]	φιλοκίνδυνός τε ἦν καὶ ἡμέρας	καὶ	νυκτὸς ἄγων ἐπὶ τοὺς πολεμίους
[2, 3]	ἑαυτὸν στρατευσαμένους. (τέλος δὲ εἶπε·	καὶ	νῦν ἔξεστιν ὑμῖν πιστὰ λαβεῖν
[2, 4]	εἴη ἐπὶ βασιλέα μέγαν στρατεύειν;	καὶ	νῦν μὲν ἡμᾶς ὑπάγεται μένειν
[2, 1]	Μένων ἐβούλετο· ἦν γὰρ φίλος	καὶ	ξένος Ἀριαίου. (οἱ μὲν ᾤχοντο,
[2, 4]	ὄντες πρὸ τῶν ὅπλων Πρόξενος	καὶ	Ξενοφῶν· καὶ προσελθὼν ἄνθρωπός τις
[2, 4]	τοῦτο ὑποψίαν παρεῖχεν. (ἐνίοτε δὲ	καὶ	ξυλιζόμενοι ἐκ τοῦ αὐτοῦ καὶ
[2, 4]	στράτευμα ἅμα Τισσαφέρνει καὶ Ὀρόντᾳ	καὶ	ξυνεστρατοπεδεύετο σὺν ἐκείνοις. (οἱ δὲ
[2, 4]	περιέμενον Τισσαφέρνην οἵ τε Ἕλληνες	καὶ	ὁ Ἀριαῖος ἐγγὺς ἀλλήλων ἐστρατοπεδευμένοι
[2, 2]	καὶ ὤμοσαν οἵ τε Ἕλληνες	καὶ	ὁ Ἀριαῖος καὶ τῶν σὺν
[2, 3]	παρὰ μεγάλου βασιλέως ἧκε Τισσαφέρνης	καὶ	ὁ τῆς βασιλέως γυναικὸς ἀδελφὸς
[2, 3]	ὤμοσαν καὶ δεξιὰς ἔδοσαν Τισσαφέρνης	καὶ	ὁ τῆς βασιλέως γυναικὸς ἀδελφὸς
[2, 1]	δοκεῖ κάλλιστον καὶ ἄριστον εἶναι,	καὶ	ὅ σοι τιμὴν οἴσει εἰς
[2, 5]	ἐθαύμαζον ἐκ τοῦ στρατοπέδου ὁρῶντες	καὶ	ὅ τι ἐποίουν ἠμφεγνόουν, πρὶν
[2, 4]	δὲ ταύταις ἀφικνοῦνται πρὸς Ἀριαῖον	καὶ	οἱ ἀδελφοὶ καὶ οἱ ἄλλοι
[2, 4]	πρὸς Ἀριαῖον καὶ οἱ ἀδελφοὶ	καὶ	οἱ ἄλλοι ἀναγκαῖοι καὶ πρὸς
[2, 1]	ἦλθε. (ταῦτα ἀκούσαντες οἱ στρατηγοὶ	καὶ	οἱ ἄλλοι Ἕλληνες πυνθανόμενοι βαρέως
[2, 5]	Ὀρχομένιος· ὦ κάκιστε ἀνθρώπων Ἀριαῖε	καὶ	οἱ ἄλλοι ὅσοι ἦτε Κύρου
[2, 1]	Φαλῖνε, ἄσμενος ἑόρακα, οἶμαι δὲ	καὶ	οἱ ἄλλοι πάντες· σύ τε
[2, 6]	βασιλέως ἀπέθανεν, οὐχ ὥσπερ Κλέαρχος	καὶ	οἱ ἄλλοι στρατηγοὶ ἀποτμηθέντες τὰς
[2, 2]	ὅτι κενὸς ὁ φόβος εἴη	καὶ	οἱ ἄρχοντες σῷοι. ἅμα δὲ
[2, 5]	σημείου οἵ τ᾽ ἔνδον ξυνελαμβάνοντο	καὶ	οἱ ἔξω κατεκόπησαν. μετὰ δὲ
[2, 5]	βούλεσθέ μοι οἵ τε στρατηγοὶ	καὶ	οἱ λοχαγοὶ ἐλθεῖν, ἐν τῷ
[2, 3]	εὐθὺς ἡγεῖσθαι ἐκέλευε πρὸς τἀπιτήδεια.	(καὶ	οἱ μὲν ἡγοῦντο, Κλέαρχος μέντοι
[2, 3]	φοίνικος πρῶτον ἔφαγον οἱ στρατιῶται,	καὶ	οἱ πολλοὶ ἐθαύμασαν τό τε
[2, 3]	δὲ Κλέαρχον ἑώρων σπουδάζοντα, προσελάμβανον	καὶ	οἱ πρεσβύτεροι. (πολὺ δὲ μᾶλλον
[2, 4]	φίλος ἡμῖν οὐδεὶς λελείψεται, ἀλλὰ	καὶ	οἱ πρόσθεν ὄντες πολέμιοι ἡμῖν
[2, 2]	πορευόμενος διότι ἐτέτρωτο) καταβὰς ἐθωρακίζετο	καὶ	οἱ σὺν αὐτῷ. (ἐν ᾧ
[2, 2]	διεσήμηνε. ~(Φαλῖνος μὲν δὴ ᾤχετο	καὶ	οἱ σὺν αὐτῷ. οἱ δὲ
[2, 5]	ἰέναι παρὰ Τισσαφέρνην οὓς ἐκέλευεν,	καὶ	οἳ ἂν ἐλεγχθῶσι διαβάλλοντες τῶν
[2, 3]	ἐπιτήδεια. ἐνῆν δὲ σῖτος πολὺς	καὶ	οἶνος φοινίκων καὶ ὄξος ἑψητὸν
[2, 5]	ἔφεδρον ἀγωνιζοίμεθα; ὅσων δὲ δὴ	καὶ	οἵων ἂν ἐλπίδων ἐμαυτὸν στερήσαιμι,
[2, 1]	τῶν ὑποζυγίων κόπτοντες τοὺς βοῦς	καὶ	ὄνους· ξύλοις δὲ ἐχρῶντο μικρὸν
[2, 3]	σῖτος πολὺς καὶ οἶνος φοινίκων	καὶ	ὄξος ἑψητὸν ἀπὸ τῶν αὐτῶν.
[2, 1]	εἶναι τῶν ἀμφὶ τάξεις τε	καὶ	ὁπλομαχίαν. (οὗτοι δὲ προσελθόντες καὶ
[2, 6]	φυγὰς ὢν ἔρχεται πρὸς Κῦρον,	καὶ	ὁποίοις μὲν λόγοις ἔπεισε Κῦρον
[2, 6]	φωνῇ τραχύς, ἐκόλαζέ τε ἰσχυρῶς,	καὶ	ὀργῇ ἐνίοτε, ὡς καὶ αὐτῷ
[2, 4]	βαρβαρικὸν ἔχων στράτευμα ἅμα Τισσαφέρνει	καὶ	Ὀρόντᾳ καὶ ξυνεστρατοπεδεύετο σὺν ἐκείνοις.
[2, 5]	ἐπιβουλεύων φανερὸς ἐγένετο Τισσαφέρνει τε	καὶ	Ὀρόντᾳ, καὶ πᾶσιν ἡμῖν τοῖς
[2, 4]	δύναμιν ὡς εἰς οἶκον ἀπιὼν	καὶ	Ὀρόντας τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν· ἦγε
[2, 1]	ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν Ἀρταξέρξην ἐστρατεύετο,	καὶ	ὅσα ἐν τῇ ἀνόδῳ ἐπράχθη
[2, 6]	εἰδέναι ῥᾷστον ὂν ἀφύλακτα λαμβάνειν.	(καὶ	ὅσους μὲν αἰσθάνοιτο ἐπιόρκους καὶ
[2, 1]	κρατῶν, τί δεῖ αὐτὸν αἰτεῖν	καὶ	οὐ λαβεῖν ἐλθόντα; εἰ δὲ
[2, 6]	δεινοῖς ἤθελον αὐτοῦ ἀκούειν σφόδρα	καὶ	οὐκ ἄλλον ᾑροῦντο οἱ στρατιῶται·
[2, 4]	τὴν γέφυραν ὅμως φυλακὴν ἔπεμψαν·	καὶ	οὔτε ἐπέθετο οὐδεὶς οὐδαμόθεν οὔτε
[2, 2]	καὶ ἀσίτους ὄντας· ἤδη δὲ	καὶ	ὀψὲ ἦν· οὐ μέντοι οὐδὲ
[2, 5]	σὺν Τισσαφέρνει τῷ ἀθεωτάτῳ τε	καὶ	πανουργοτάτῳ τούς τε ἄνδρας αὐτοὺς
[2, 5]	γὰρ πάντα τοῖς θεοῖς ὕποχα	καὶ	πάντων ἴσον οἱ θεοὶ κρατοῦσι.
[2, 6]	τῶν ἀπαιδεύτων ἀεὶ ἐνόμιζεν εἶναι.	καὶ	παρ᾽ οἷς μὲν ἐπεχείρει πρωτεύειν
[2, 3]	ηὐαίνετο. (ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας τρεῖς·	καὶ	παρὰ μεγάλου βασιλέως ἧκε Τισσαφέρνης
[2, 3]	ξηραίνοντες τραγήματα ἀπετίθεσαν. καὶ ἦν	καὶ	παρὰ πότον ἡδὺ μέν, κεφαλαλγὲς
[2, 4]	ἄπιμεν, δόξομεν ἐπὶ πολέμῳ ἀπιέναι	καὶ	παρὰ τὰς σπονδὰς ποιεῖν. ἔπειτα
[2, 4]	πολὺ ἐν τῷ πλησίον παραδείσῳ.	(καὶ	παρὰ τὴν γέφυραν τοῦ Τίγρητος
[2, 6]	ἡ στρατιὰ αὐτῷ τὰ ἐπιτήδεια	καὶ	παρασκευάζειν ταῦτα, ἱκανὸς δὲ καὶ
[2, 4]	πρὸς τὸ Μηδίας καλούμενον τεῖχος,	καὶ	παρῆλθον εἴσω αὐτοῦ. ἦν δὲ
[2, 5]	ἐγένετο Τισσαφέρνει τε καὶ Ὀρόντᾳ,	καὶ	πᾶσιν ἡμῖν τοῖς ξὺν τούτοις.
[2, 1]	ξυλίναις ταῖς Αἰγυπτίαις· πολλαὶ δὲ	καὶ	πέλται καὶ ἅμαξαι ἦσαν φέρεσθαι
[2, 2]	ἐνενήκοντα, παρασάγγαι πέντε καὶ τριάκοντα	καὶ	πεντακόσιοι, στάδιοι πεντήκοντα καὶ ἑξακισχίλιοι
[2, 3]	ἐμοῦ, οἵπερ αὐτῷ εἰσι πιστότατοι.	καὶ	περὶ μὲν τούτων ὑπέσχετό μοι
[2, 1]	(Κλέαρχος δ᾽ ἔλεξεν· ἀπάγγελλε τοίνυν	καὶ	περὶ τούτου ὅτι καὶ ἡμῖν
[2, 1]	καὶ ἀπιοῦσι πόλεμος. εἴπατε οὖν	καὶ	περὶ τούτου πότερα μενεῖτε καὶ
[2, 1]	ὑμῖν παραδώσειν, ἀλλὰ σὺν τούτοις	καὶ	περὶ τῶν ὑμετέρων ἀγαθῶν μαχούμεθα.
[2, 6]	ὡς πολεμήσων τοῖς ὑπὲρ Χερρονήσου	καὶ	Περίνθου Θρᾳξίν. (ἐπεὶ δὲ μεταγνόντες
[2, 5]	ταπεινοὺς ὑμῖν παρασχεῖν· οἶδα δὲ	καὶ	Πισίδας· ἀκούω δὲ καὶ ἄλλα
[2, 4]	πολεμίων ἱππεῖς εἰσιν οἱ πλεῖστοι	καὶ	πλείστου ἄξιοι· ὥστε νικῶντες μὲν
[2, 4]	δὲ ἑκάστοτε ἀπέχοντες ἀλλήλων παρασάγγην	καὶ	πλέον· ἐφυλάττοντο δὲ ἀμφότεροι ὥσπερ
[2, 1]	χώρᾳ καὶ ποταμῶν ἐντὸς ἀδιαβάτων	καὶ	πλῆθος ἀνθρώπων ἐφ᾽ ὑμᾶς δυνάμενος
[2, 4]	ὅτι πολλὴ καὶ κῶμαι ἔνεισι	καὶ	πόλεις πολλαὶ καὶ μεγάλαι. (τότε
[2, 6]	αὐτοῦ ἐχόντων δόξας γενέσθαι ἀνὴρ	καὶ	πολεμικὸς καὶ φιλοπόλεμος ἐσχάτως. (καὶ
[2, 6]	εἶναι, τούτῳ ἔνδηλος ἐγίγνετο ἐπιβουλεύων.	καὶ	πολεμίου μὲν οὐδενὸς κατεγέλα, τῶν
[2, 6]	δὴ ἔφερε καὶ ἦγε τούτους	καὶ	πολεμῶν διεγένετο μέχρι Κῦρος ἐδεήθη
[2, 4]	πρὸς ᾧ πόλις ἦν μεγάλη	καὶ	πολυάνθρωπος ᾗ ὄνομα Σιττάκη, ἀπέχουσα
[2, 3]	ὡς διὰ φιλίας ἀσινῶς σῖτα	καὶ	ποτὰ λαμβάνοντας ὁπόταν μὴ ἀγορὰν
[2, 1]	ἐν μέσῃ τῇ ἑαυτοῦ χώρᾳ	καὶ	ποταμῶν ἐντὸς ἀδιαβάτων καὶ πλῆθος
[2, 4]	ἀνδραπόδων. ἐνῆν δὲ σῖτος πολὺς	καὶ	πρόβατα καὶ ἄλλα χρήματα. (ἐντεῦθεν
[2, 1]	μὲν μένωμεν, σπονδαί, ἀπιοῦσι δὲ	καὶ	προϊοῦσι πόλεμος. (ὁ δὲ πάλιν
[2, 1]	σπονδαὶ μὲν μένουσιν, ἀπιοῦσι δὲ	καὶ	προϊοῦσι πόλεμος. ὅ τι δὲ
[2, 4]	ἀδελφοὶ καὶ οἱ ἄλλοι ἀναγκαῖοι	καὶ	πρὸς τοὺς σὺν ἐκείνῳ Περσῶν
[2, 4]	τῶν ὅπλων Πρόξενος καὶ Ξενοφῶν·	καὶ	προσελθὼν ἄνθρωπός τις ἠρώτησε τοὺς
[2, 5]	βουλεύοις, ἅμα ἄν μοι δοκεῖς	καὶ	σαυτῷ κακόνους εἶναι. ὡς δ᾽
[2, 5]	ταῦτα ἐξ ὧν ἔχω ἐλπίδας	καὶ	σὲ βουλήσεσθαι φίλον ἡμῖν εἶναι.
[2, 5]	ἔφη ὁ Κλέαρχος, ἄξω πάντας,	καὶ	σοὶ αὖ δηλώσω ὅθεν ἐγὼ
[2, 5]	Ἑλλήνων στρατηγοὶ μὲν Κλεάνωρ Ὀρχομένιος	καὶ	Σοφαίνετος Στυμφάλιος, ξὺν αὐτοῖς δὲ
[2, 1]	καὶ περὶ τούτου πότερα μενεῖτε	καὶ	σπονδαί εἰσιν ἢ ὡς πολέμου
[2, 5]	καὶ συγγεγενημένον Τισσαφέρνει μετ᾽ Ἀριαίου	καὶ	στασιάζοντα αὐτῷ καὶ ἐπιβουλεύοντα, ὅπως
[2, 5]	μὴ ἰέναι πάντας τοὺς λοχαγοὺς	καὶ	στρατηγοὺς μηδὲ πιστεύειν Τισσαφέρνει. (ὁ
[2, 5]	χρήσιμοι ὑμεῖς ἐστε τὰ μὲν	καὶ	σὺ εἶπας, τὸ δὲ μέγιστον
[2, 3]	πολλὰς προφάσεις Κῦρος ηὕρισκεν, ὡς	καὶ	σὺ εὖ οἶσθα, ἵνα ὑμᾶς
[2, 5]	τὸν διαβάλλοντα Μένωνα, εἰδὼς αὐτὸν	καὶ	συγγεγενημένον Τισσαφέρνει μετ᾽ Ἀριαίου καὶ
[2, 3]	τίνος ἕνεκεν ἐστρατεύσατε ἐπ᾽ αὐτόν.	καὶ	συμβουλεύω ὑμῖν μετρίως ἀποκρίνασθαι, ἵνα
[2, 1]	(ταῦτα εἰπὼν ἀποστέλλει τοὺς ἀγγέλους	καὶ	σὺν αὐτοῖς Χειρίσοφον τὸν Λάκωνα
[2, 5]	μὲν μένειν τε αὐτὸν ἐκέλευε	καὶ	σύνδειπνον ἐποιήσατο. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ
[2, 3]	τεταγμένων οὐκ ἔφυγον, ἀλλὰ διήλασα	καὶ	συνέμειξα βασιλεῖ ἐν τῷ ὑμετέρῳ
[2, 6]	τυχεῖν. (Ἀγίας δὲ ὁ Ἀρκὰς	καὶ	Σωκράτης ὁ Ἀχαιὸς καὶ τούτω
[2, 4]	δεξιὰν δοῦναι καὶ θεοὺς ἐπιορκῆσαι	καὶ	τὰ ἑαυτοῦ πιστὰ ἄπιστα ποιῆσαι
[2, 5]	φεύγων τετρωμένος εἰς τὴν γαστέρα	καὶ	τὰ ἔντερα ἐν ταῖς χερσὶν
[2, 6]	χρώμενος αὐτῷ οὐκ ἀπώλεσεν αὐτόν.	(καὶ	τὰ μὲν δὴ ἀφανῆ ἔξεστι
[2, 3]	παρὰ βασιλέως τοῖς Ἕλλησιν ἀπαγγεῖλαι	καὶ	τὰ παρὰ τῶν Ἑλλήνων βασιλεῖ.
[2, 1]	ταῦτα μὲν δὴ ἀπαγγελοῦμεν· ἀλλὰ	καὶ	τάδε ὑμῖν εἰπεῖν ἐκέλευσε βασιλεύς,
[2, 1]	παρὰ βασιλέως, καὶ τοῖς γέρροις	καὶ	ταῖς ἀσπίσι ταῖς ξυλίναις ταῖς
[2, 5]	Ἕλληνες, ἐπεὶ ἐπιορκῶν τε ἐφάνη	καὶ	τὰς σπονδὰς λύων, ἔχει τὴν
[2, 5]	εἶναι; ἀλλὰ μὴν ἐρῶ γὰρ	καὶ	ταῦτα ἐξ ὧν ἔχω ἐλπίδας
[2, 4]	ταῦτα λέγουσιν· ἐγὼ ἐνθυμοῦμαι μὲν	καὶ	ταῦτα πάντα· ἐννοῶ δ᾽ ὅτι
[2, 4]	Κλέαρχον· Μένωνα δὲ οὐκ ἐζήτει,	καὶ	ταῦτα παρ᾽ Ἀριαίου ὢν τοῦ
[2, 4]	ποταμοῦ· κατετέτμηντο δὲ ἐξ αὐτῶν	καὶ	τάφροι ἐπὶ τὴν χώραν, αἱ
[2, 5]	σπονδὰς λύων, ἔχει τὴν δίκην	καὶ	τέθνηκε, Πρόξενος δὲ καὶ Μένων,
[2, 1]	μὲν οὖν ἔχοντες οἰόμεθα ἂν	καὶ	τῇ ἀρετῇ χρῆσθαι, παραδόντες δ᾽
[2, 5]	λέγοντας ὡς σὺ ἐμοὶ ἐπιβουλεύεις	καὶ	τῇ σὺν ἐμοὶ στρατιᾷ. (ἐγὼ
[2, 6]	καὶ γὰρ ὁρᾶν στυγνὸς ἦν	καὶ	τῇ φωνῇ τραχύς, ἐκόλαζέ τε
[2, 2]	τὸν πρῶτον σταθμὸν παρ᾽ Ἀριαῖον	καὶ	τὴν ἐκείνου στρατιὰν ἀμφὶ μέσας
[2, 4]	τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν· ἦγε δὲ	καὶ	τὴν θυγατέρα τὴν βασιλέως ἐπὶ
[2, 3]	πολλοὶ ἐθαύμασαν τό τε εἶδος	καὶ	τὴν ἰδιότητα τῆς ἡδονῆς. ἦν
[2, 5]	Κύρου δύναμιν καὶ χώραν ἔχοντα	καὶ	τὴν σαυτοῦ (χώραν) σᾐζοντα, τὴν
[2, 4]	ἐν μέσῳ ἀποληφθῆτε τοῦ ποταμοῦ	καὶ	τῆς διώρυχος. (ἀκούσαντες ταῦτα ἄγουσιν
[2, 4]	ἡ ἐν μέσῳ τοῦ Τίγρητος	καὶ	τῆς διώρυχος. ὁ δὲ εἶπεν
[2, 5]	ἂν μισθοῦ ἕνεκα ὑπηρετοῖμεν ἀλλὰ	καὶ	τῆς χάριτος ἣν σωθέντες ὑπὸ
[2, 1]	ἀγορὰν καὶ ἔρχονται παρὰ βασιλέως	καὶ	Τισσαφέρνους κήρυκες οἱ μὲν ἄλλοι
[2, 1]	αὐτόν· τῶν γὰρ μάχην νικώντων	καὶ	τὸ ἄρχειν ἐστί. (ταῦτα εἰπὼν
[2, 2]	λοχαγοὶ ἀπῆλθον καὶ ἐποίουν οὕτω.	καὶ	τὸ λοιπὸν ὁ μὲν ἦρχεν,
[2, 6]	τοὺς πολεμίους θαρραλέως ἔχειν παρῆν	καὶ	τὸ τὴν παρ᾽ ἐκείνου τιμωρίαν
[2, 6]	τοῖς ἄλλοις προσώποις ἔφασαν φαίνεσθαι	καὶ	τὸ χαλεπὸν ἐρρωμένον πρὸς τοὺς
[2, 4]	ἂν περὶ παντὸς ποιήσαιτο, ἵνα	καὶ	τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι φόβος εἴη
[2, 3]	τοῖς ἰοῦσι καὶ ἀπιοῦσιν, ἢ	καὶ	τοῖς ἄλλοις ἔσοιντο σπονδαί. οἱ
[2, 3]	καὶ εὐειδεστάτους τῶν αὑτοῦ στρατιωτῶν	καὶ	τοῖς ἄλλοις στρατηγοῖς ταὐτὰ ἔφρασεν.
[2, 4]	ἀλλὰ προσιόντες τῷ Κλεάρχῳ ἔλεγον	καὶ	τοῖς ἄλλοις στρατηγοῖς· (τί μένομεν;
[2, 1]	ἐκβάλλειν τοὺς αὐτομολοῦντας παρὰ βασιλέως,	καὶ	τοῖς γέρροις καὶ ταῖς ἀσπίσι
[2, 2]	(προϊούσης μέντοι τῆς νυκτὸς ταύτης	καὶ	τοῖς Ἕλλησι φόβος ἐμπίπτει, καὶ
[2, 3]	ποιήσασθαι· οἶμαί γε μέντοι, ἔφη,	καὶ	τοῖς ἡμετέροις στρατιώταις τὸν αὐτὸν
[2, 6]	πάντων ὡς καταγελῶν ἀεὶ διελέγετο.	(καὶ	τοῖς μὲν τῶν πολεμίων κτήμασιν
[2, 3]	ἡδὺ μέν, κεφαλαλγὲς δέ. (ἐνταῦθα	καὶ	τὸν ἐγκέφαλον τοῦ φοίνικος πρῶτον
[2, 4]	τοῖς Ἕλλησι δόξαι πάμπολυ εἶναι,	καὶ	τὸν Πέρσην ἐκπεπλῆχθαι θεωροῦντα. (ἐντεῦθεν
[2, 5]	δὲ τῶν Ἑλλήνων ἑρμηνεὺς ἔφη	καὶ	τὸν Τισσαφέρνους ἀδελφὸν σὺν αὐτοῖς
[2, 5]	ἄνδρας αὐτοὺς οἷς ὤμνυτε ἀπολωλέκατε	καὶ	τοὺς ἄλλους ἡμᾶς προδεδωκότες ξὺν
[2, 3]	βασιλεὺς ἀφίκετο, ἐπεὶ Κῦρον ἀπέκτεινε	καὶ	τοὺς ξὺν Κύρῳ βαρβάρους ἐδίωξε
[2, 5]	πρὸς ἑαυτὸν ἔχειν τὴν γνώμην	καὶ	τοὺς παραλυποῦντας ἐκποδὼν εἶναι. τῶν
[2, 2]	πολλὴν ἐποίουν καλοῦντες ἀλλήλους, ὥστε	καὶ	τοὺς πολεμίους ἀκούειν· ὥστε οἱ
[2, 6]	δ᾽ ἐπιθυμῶν σφόδρα ἔνδηλον αὖ	καὶ	τοῦτο εἶχεν, ὅτι τούτων οὐδὲν
[2, 4]	ξυλλέγοντες πληγὰς ἐνέτεινον ἀλλήλοις· ὥστε	καὶ	τοῦτο ἔχθραν παρεῖχε. (διελθόντες δὲ
[2, 3]	τῆς ἡδονῆς. ἦν δὲ σφόδρα	καὶ	τοῦτο κεφαλαλγές. ὁ δὲ φοῖνιξ
[2, 2]	εἰς κώμας τῆς Βαβυλωνίας χώρας·	καὶ	τοῦτο μὲν οὐκ ἐψεύσθησαν. (ἔτι
[2, 3]	ἡμᾶς καὶ εὖ ποιῶν ὑπάρχῃ,	καὶ	τούτου εἴς γε δύναμιν οὐχ
[2, 6]	Ἀρκὰς καὶ Σωκράτης ὁ Ἀχαιὸς	καὶ	τούτω ἀπεθανέτην. τούτων δὲ οὔθ᾽
[2, 5]	πόρους πρὸς τὸ ὑμῖν πολεμεῖν,	καὶ	τούτων μηδένα ἡμῖν ἐπικίνδυνον, ἔπειτα
[2, 5]	ἀμηχάνων καὶ ἐν ἀνάγκῃ ἐχομένων,	καὶ	τούτων πονηρῶν, οἵτινες ἐθέλουσι δι᾽
[2, 6]	δὲ ἄμφω ἀμφὶ τὰ πέντε	καὶ	τριάκοντα ἔτη ἀπὸ γενεᾶς.
[2, 2]	τρεῖς καὶ ἐνενήκοντα, παρασάγγαι πέντε	καὶ	τριάκοντα καὶ πεντακόσιοι, στάδιοι πεντήκοντα
[2, 2]	εἶναι εἰς Βαβυλῶνα στάδιοι ἑξήκοντα	καὶ	τριακόσιοι. (ἐντεῦθεν ἐπεὶ σκότος ἐγένετο
[2, 5]	συνηκολούθησαν δὲ ὡς εἰς ἀγορὰν	καὶ	τῶν ἄλλων στρατιωτῶν ὡς διακόσιοι.
[2, 2]	δυνήσεται ταχέως πορεύεσθαι· ἴσως δὲ	καὶ	τῶν ἐπιτηδείων σπανιεῖ. ταύτην, ἔφη,
[2, 4]	χώρας πολλῆς καὶ ἀγαθῆς οὔσης	καὶ	τῶν ἐργασομένων ἐνόντων· εἶτα δὲ
[2, 5]	μὲν δὴ τῶν θεῶν τε	καὶ	τῶν ὅρκων οὕτω γιγνώσκω, παρ᾽
[2, 2]	τοὺς μεθ᾽ ἑαυτοῦ εἰς τετταράκοντα	καὶ	τῶν πεζῶν Θρᾳκῶν ὡς τριακοσίους
[2, 2]	τε Ἕλληνες καὶ ὁ Ἀριαῖος	καὶ	τῶν σὺν αὐτῷ οἱ κράτιστοι
[2, 1]	χρῆσθαι, παραδόντες δ᾽ ἂν ταῦτα	καὶ	τῶν σωμάτων στερηθῆναι. μὴ οὖν
[2, 2]	δείλην ἔδοξαν πολεμίους ὁρᾶν ἱππέας·	καὶ	τῶν τε Ἑλλήνων οἳ μὴ
[2, 1]	τῆς ἀρχῆς ἀντιποιεῖται; νομίζει δὲ	καὶ	ὑμᾶς ἑαυτοῦ εἶναι, ἔχων ἐν
[2, 4]	καὶ Ἀρτάοζος, πιστοὶ ὄντες Κύρῳ	καὶ	ὑμῖν εὖνοι, καὶ κελεύουσι φυλάττεσθαι
[2, 5]	φίλοι γε ὄντες ἀμφοτέροις πειράσονται	καὶ	ὑμῖν καὶ ἡμῖν τὰ βέλτιστα
[2, 3]	ταῦτα, ἔφη, ἐγὼ ἀπαγγελῶ βασιλεῖ	καὶ	ὑμῖν πάλιν τὰ παρ᾽ ἐκείνου·
[2, 6]	δόξας γενέσθαι ἀνὴρ καὶ πολεμικὸς	καὶ	φιλοπόλεμος ἐσχάτως. (καὶ γὰρ δὴ
[2, 6]	νομίσας ἤδη εἶναι καὶ ἄρχειν	καὶ	φίλος ὢν τοῖς πρώτοις μὴ
[2, 6]	στρατιώτας ἢ οἱ ἀρχόμενοι ἐκεῖνον·	καὶ	φοβούμενος μᾶλλον ἦν φανερὸς τὸ
[2, 4]	ἄγουσιν αὐτὸν παρὰ τὸν Κλέαρχον	καὶ	φράζουσιν ἃ λέγει. ὁ δὲ
[2, 2]	δὲ παρὰ Ἀριαίου ἧκον Προκλῆς	καὶ	Χειρίσοφος· Μένων δὲ αὐτοῦ ἔμενε
[2, 4]	καὶ ξυλιζόμενοι ἐκ τοῦ αὐτοῦ	καὶ	χόρτον καὶ ἄλλα τοιαῦτα ξυλλέγοντες
[2, 6]	ὄνομα μέγα καὶ δύναμιν μεγάλην	καὶ	χρήματα πολλά· (τοσούτων δ᾽ ἐπιθυμῶν
[2, 5]	ὁρῶ τήν τε Κύρου δύναμιν	καὶ	χώραν ἔχοντα καὶ τὴν σαυτοῦ
[2, 6]	εἶναι διὰ τοῦ ἐπιορκεῖν τε	καὶ	ψεύδεσθαι καὶ ἐξαπατᾶν, τὸ δ᾽
[2, 5]	τοῖς Ἕλλησιν ἐμὲ πιστὸν γενέσθαι,	καὶ	ᾧ Κῦρος ἀνέβη ξενικῷ διὰ
[2, 6]	ταύτας τὰς σὺν Κύρῳ πράξεις·	καὶ	ᾤετο κτήσεσθαι ἐκ τούτων ὄνομα
[2, 6]	εἶχεν, ἀλλ᾽ ἀεὶ χαλεπὸς ἦν	καὶ	ὠμός· ὥστε διέκειντο πρὸς αὐτὸν
[2, 3]	ἕξειν τὰ ἐπιτήδεια. (ταῦτα ἔδοξε,	καὶ	ὤμοσαν καὶ δεξιὰς ἔδοσαν Τισσαφέρνης
[2, 2]	λοχαγοὶ τῶν Ἑλλήνων παρ᾽ Ἀριαῖον·	καὶ	ὤμοσαν οἵ τε Ἕλληνες καὶ
[2, 1]	ἐγένετο καὶ ὡς Κῦρος ἐτελεύτησε	καὶ	ὡς ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἐλθόντες
[2, 1]	ὅσα ἐν τῇ ἀνόδῳ ἐπράχθη	καὶ	ὡς ἡ μάχη ἐγένετο καὶ
[2, 1]	καὶ ὡς ἡ μάχη ἐγένετο	καὶ	ὡς Κῦρος ἐτελεύτησε καὶ ὡς
[2, 1]	ὅτι ἡμεῖς νικῶμέν τε βασιλέα	καί,	ὡς ὁρᾶτε, οὐδεὶς ἔτι ἡμῖν
[2, 4]	τὴν χώραν, αἱ μὲν πρῶται	μεγάλαι,	ἔπειτα δὲ ἐλάττους· τέλος δὲ
[2, 4]	ἔνεισι καὶ πόλεις πολλαὶ καὶ	μεγάλαι.	(τότε δὴ καὶ ἐγνώσθη ὅτι
[2, 3]	τε παρὰ βασιλέως τοῖς Ἕλλησιν	ἀπαγγεῖλαι	καὶ τὰ παρὰ τῶν Ἑλλήνων
[2, 4]	ἡμᾶς ἐλθόντας εἰς τὴν Ἑλλάδα	ἀπαγγεῖλαι	ὡς ἡμεῖς τοσοίδε ὄντες ἐνικῶμεν
[2, 4]	τὴν γέφυραν; οὐδὲ γὰρ ἂν	πολλαὶ	γέφυραι ὦσιν ἔχοιμεν ἂν ὅποι
[2, 1]	ἀσπίσι ταῖς ξυλίναις ταῖς Αἰγυπτίαις·	πολλαὶ	δὲ καὶ πέλται καὶ ἅμαξαι
[2, 4]	καὶ κῶμαι ἔνεισι καὶ πόλεις	πολλαὶ	καὶ μεγάλαι. (τότε δὴ καὶ
[2, 5]	ἀντιφυλαττόμεθα. (ἐπεὶ δὲ σκοπῶν οὐ	δύναμαι	οὔτε σὲ αἰσθέσθαι πειρώμενον ἡμᾶς
[2, 5]	ἔθνη πολλὰ τοιαῦτα εἶναι, ἃ	οἶμαι	ἂν παῦσαι ἐνοχλοῦντα ἀεὶ τῇ
[2, 3]	ἀποσῶσαι ὑμᾶς εἰς τὴν Ἑλλάδα.	οἶμαι	γὰρ ἂν οὐκ ἀχαρίστως μοι
[2, 3]	ἀποδόξῃ ἡμῖν τὰς σπονδὰς ποιήσασθαι·	οἶμαί	γε μέντοι, ἔφη, καὶ τοῖς
[2, 1]	σε, ὦ Φαλῖνε, ἄσμενος ἑόρακα,	οἶμαι	δὲ καὶ οἱ ἄλλοι πάντες·
[2, 5]	Τισσαφέρνης δὲ ὧδε ἀπημείφθη. (ἀλλ᾽	ἥδομαι	μέν, ὦ Κλέαρχε, ἀκούων σου
[2, 3]	βασιλέα· ἐπειδὰν δὲ διαπράξωμαι ἃ	δέομαι,	ἥξω συσκευασάμενος ὡς ἀπάξων ὑμᾶς
[2, 5]	παύεσθαι ἥκω καὶ διδάσκειν σε	βούλομαι	ὡς σὺ ἡμῖν οὐκ ὀρθῶς
[2, 2]	ἐγίγνετο· ὡς γὰρ ἐγὼ νῦν	πυνθάνομαι,	ἐν μέσῳ ἡμῶν καὶ βασιλέως
[2, 4]	ἀπεκρίνατο τοῖς ταῦτα λέγουσιν· ἐγὼ	ἐνθυμοῦμαι	μὲν καὶ ταῦτα πάντα· ἐννοῶ
[2, 4]	δὲ εἶπεν ὅτι πολλὴ καὶ	κῶμαι	ἔνεισι καὶ πόλεις πολλαὶ καὶ
[2, 3]	μοι εὐπρακτότερον ᾖ ἐάν τι	δύνωμαι	ἀγαθὸν ὑμῖν παρ᾽ αὐτοῦ διαπράξασθαι.
[2, 3]	ἄπειμι ὡς βασιλέα· ἐπειδὰν δὲ	διαπράξωμαι	ἃ δέομαι, ἥξω συσκευασάμενος ὡς
[2, 2]	στρατηγία οὐδὲν ἄλλο δυναμένη ἢ	ἀποδρᾶναι	ἢ ἀποφυγεῖν· ἡ δὲ τύχη
[2, 6]	δὲ τῶν φίλων μόνος ᾤετο	εἰδέναι	ῥᾷστον ὂν ἀφύλακτα λαμβάνειν. (καὶ
[2, 2]	γὰρ ἐπιτήδεια οὐκ ἔστιν ἔχειν·	ἰέναι	δὲ παρὰ τοὺς Κύρου φίλους
[2, 5]	ἔστε διεπράξατο πέντε μὲν στρατηγοὺς	ἰέναι,	εἴκοσι δὲ λοχαγούς· συνηκολούθησαν δὲ
[2, 2]	τοιάδε. ἐμοί, ὦ ἄνδρες, θυομένῳ	ἰέναι	ἐπὶ βασιλέα οὐκ ἐγίγνετο τὰ
[2, 5]	στρατιωτῶν ἀντέλεγόν τινες αὐτῷ μὴ	ἰέναι	πάντας τοὺς λοχαγοὺς καὶ στρατηγοὺς
[2, 5]	ἐκεῖνος ἀπήγγελλεν, ἔφη τε χρῆναι	ἰέναι	παρὰ Τισσαφέρνην οὓς ἐκέλευεν, καὶ
[2, 6]	ἢ φίλων ἀφέξεσθαι ἢ ἀπροφασίστως	ἰέναι	πρὸς τοὺς πολεμίους. (ἐν μὲν
[2, 1]	συσκευασαμένοις ἃ εἶχον καὶ ἐξοπλισαμένοις	προϊέναι	εἰς τὸ πρόσθεν, ἕως Κύρῳ
[2, 4]	νῦν ἄπιμεν, δόξομεν ἐπὶ πολέμῳ	ἀπιέναι	καὶ παρὰ τὰς σπονδὰς ποιεῖν.
[2, 6]	καὶ ἐξείη πρὸς ἄλλον ἀρξομένους	ἀπιέναι,	πολλοὶ αὐτὸν ἀπέλειπον· τὸ γὰρ
[2, 1]	μέλλοιεν ἥκειν, τῇ δὲ ἄλλῃ	ἀπιέναι	φαίη ἐπὶ Ἰωνίας, ὅθενπερ ἦλθε.
[2, 2]	εἰ δὲ μή, αὔριον πρῲ	ἀπιέναι	φησίν. (ὁ δὲ Κλέαρχος εἶπεν·
[2, 2]	αὐτοῦ βασιλεύοντος· ἀλλ᾽ εἰ βούλεσθε	συναπιέναι,	ἥκειν ἤδη κελεύει τῆς νυκτός.
[2, 2]	ἥνπερ ἤλθομεν ἢ ἄλλην τινὰ	ἐννενοηκέναι	δοκεῖς ὁδὸν κρείττω. (ὁ δ᾽
[2, 3]	ἐπὶ τὸ πεδίον τὸ ὕδωρ	ἀφεικέναι.	(πορευόμενοι δὲ ἀφίκοντο εἰς κώμας
[2, 3]	ἀπέκειντο, αἱ δὲ τοῖς δεσπόταις	ἀποκείμεναι	ἦσαν ἀπόλεκτοι, θαυμάσιαι τοῦ κάλλους
[2, 4]	οὖν Εὐφράτην ἴσμεν ὅτι ἀδύνατον	διαβῆναι	κωλυόντων πολεμίων. οὐ μὲν δὴ
[2, 2]	οὐκ ἂν δυναίμεθα ἄνευ πλοίων	διαβῆναι·	πλοῖα δὲ ἡμεῖς οὐκ ἔχομεν.
[2, 5]	διὰ μισθοδοσίας πιστεύων τούτῳ ἐμὲ	καταβῆναι	δι᾽ εὐεργεσίαν ἰσχυρόν. (ὅσα δ᾽
[2, 1]	ἂν ταῦτα καὶ τῶν σωμάτων	στερηθῆναι.	μὴ οὖν οἴου τὰ μόνα
[2, 5]	καὶ κακόνους τοῖς Ἕλλησιν ὄντας	τιμωρηθῆναι.	(ὑπώπτευε δὲ εἶναι τὸν διαβάλλοντα
[2, 3]	ὅτι διαπεπραγμένος ἥκοι παρὰ βασιλέως	δοθῆναι	αὐτῷ σᾐζειν τοὺς Ἕλληνας, καίπερ
[2, 4]	ἡττωμένων δὲ οὐδένα οἷόν τε	σωθῆναι.	(ἐγὼ μὲν οὖν βασιλέα, ᾧ
[2, 1]	ἐλπίδων μία τις ὑμῖν ἐστι	σωθῆναι	πολεμοῦντας βασιλεῖ, συμβουλεύω μὴ παραδιδόναι
[2, 5]	ἔλεγεν ἐκεῖνος ἀπήγγελλεν, ἔφη τε	χρῆναι	ἰέναι παρὰ Τισσαφέρνην οὓς ἐκέλευεν,
[2, 4]	ᾠκεῖτο μεγάλη καὶ εὐδαίμων ὄνομα	Καιναί,	ἐξ ἧς οἱ βάρβαροι διῆγον
[2, 5]	καὶ ἄλλα ἔθνη πολλὰ τοιαῦτα	εἶναι,	ἃ οἶμαι ἂν παῦσαι ἐνοχλοῦντα
[2, 6]	κεφαλάς, ὅσπερ τάχιστος θάνατος δοκεῖ	εἶναι,	ἀλλὰ ζῶν αἰκισθεὶς ἐνιαυτὸν ὡς
[2, 6]	γὰρ στρατεύματος οὐδὲν ἡγεῖτο ὄφελος	εἶναι,	ἀλλὰ καὶ λέγειν αὐτὸν ἔφασαν
[2, 5]	ὅστις οὐ βούλεται σοὶ φίλος	εἶναι;	ἀλλὰ μὴν ἐρῶ γὰρ καὶ
[2, 5]	θεῶν ἡμᾶς ὅρκοι κωλύουσι πολεμίους	εἶναι	ἀλλήλοις· ὅστις δὲ τούτων σύνοιδεν
[2, 3]	παρέσεσθαι. ἐπεὶ δὲ ἐδόκει καιρὸς	εἶναι,	ἀπήγγελλεν ὅτι σπένδοιτο, καὶ εὐθὺς
[2, 6]	ὧν ἐπιθυμοίη συντομωτάτην ᾤετο ὁδὸν	εἶναι	διὰ τοῦ ἐπιορκεῖν τε καὶ
[2, 4]	δὲ ἑκατόν· μῆκος δ᾽ ἐλέγετο	εἶναι	εἴκοσι παρασάγγαι· ἀπέχει δὲ Βαβυλῶνος
[2, 2]	ἀπὸ δὲ τῆς μάχης ἐλέγοντο	εἶναι	εἰς Βαβυλῶνα στάδιοι ἑξήκοντα καὶ
[2, 3]	τῶν ὅπλων δὲ μηδένα καταφανῆ	εἶναι,	ἐκάλεσε τοὺς ἀγγέλους, καὶ αὐτός
[2, 5]	γενέσθαι, νομίζων τῶν τότε ἱκανώτατον	εἶναι	εὖ ποιεῖν ὃν βούλοιτο· σὲ
[2, 1]	νομίζει δὲ καὶ ὑμᾶς ἑαυτοῦ	εἶναι,	ἔχων ἐν μέσῃ τῇ ἑαυτοῦ
[2, 5]	ἐν τῷ παρόντι νομίζω μέγιστον	εἶναι	ἡμῖν ἀγαθόν. (σὺν μὲν γὰρ
[2, 6]	συνεγένετο ἐκείνῳ, ἱκανὸς νομίσας ἤδη	εἶναι	καὶ ἄρχειν καὶ φίλος ὢν
[2, 6]	δ᾽ ἐποίει ἐκ τοῦ χαλεπὸς	εἶναι·	καὶ γὰρ ὁρᾶν στυγνὸς ἦν
[2, 6]	δὲ ἀρκεῖν πρὸς τὸ ἀρχικὸν	εἶναι	καὶ δοκεῖν τὸν μὲν καλῶς
[2, 1]	σοι δοκεῖ κάλλιστον καὶ ἄριστον	εἶναι,	καὶ ὅ σοι τιμὴν οἴσει
[2, 6]	πανοῦργον τῶν ἀπαιδεύτων ἀεὶ ἐνόμιζεν	εἶναι.	καὶ παρ᾽ οἷς μὲν ἐπεχείρει
[2, 4]	αὐτοῖς τοῖς Ἕλλησι δόξαι πάμπολυ	εἶναι,	καὶ τὸν Πέρσην ἐκπεπλῆχθαι θεωροῦντα.
[2, 3]	πηλὸν ἐμβαίνων· ὥστε πᾶσιν αἰσχύνην	εἶναι	μὴ οὐ συσπουδάζειν. (καὶ ἐτάχθησαν
[2, 5]	καὶ σὲ βουλήσεσθαι φίλον ἡμῖν	εἶναι.	(οἶδα μὲν γὰρ ὑμῖν Μυσοὺς
[2, 6]	φιλοπολέμου μοι δοκεῖ ἀνδρὸς ἔργα	εἶναι,	ὅστις ἐξὸν μὲν εἰρήνην ἄγειν
[2, 6]	πολεμικὸς δὲ αὖ ταύτῃ ἐδόκει	εἶναι	ὅτι φιλοκίνδυνός τε ἦν καὶ
[2, 2]	ἔλεγον ὅτι πολλοὺς φαίη Ἀριαῖος	εἶναι	Πέρσας ἑαυτοῦ βελτίους, οὓς οὐκ
[2, 1]	εἰ μὲν δέοι βασιλεῖ φίλους	εἶναι,	πλείονος ἂν ἄξιοι εἶναι φίλοι
[2, 6]	ἀληθὲς τὸ αὐτὸ τῷ ἠλιθίῳ	εἶναι.	(στέργων δὲ φανερὸς μὲν ἦν
[2, 6]	οὐκ ἐπεβούλευε· χαλεπὸν γὰρ ᾤετο	εἶναι	τὰ τῶν φυλαττομένων λαμβάνειν· τὰ
[2, 3]	ὑποπτεύων μὴ αἰεὶ οὕτω πλήρεις	εἶναι	τὰς τάφρους ὕδατος (οὐ γὰρ
[2, 5]	πάντα ἐνθυμουμένῳ οὕτω δοκεῖ θαυμαστὸν	εἶναι	τὸ σὲ ἡμῖν ἀπιστεῖν ὥστε
[2, 6]	πλείω κερδαίνοι· φίλος τε ἐβούλετο	εἶναι	τοῖς μέγιστα δυναμένοις, ἵνα ἀδικῶν
[2, 5]	Ἕλλησιν ὄντας τιμωρηθῆναι. (ὑπώπτευε δὲ	εἶναι	τὸν διαβάλλοντα Μένωνα, εἰδὼς αὐτὸν
[2, 6]	μεγάλα ἦν τὰ χρησίμους ποιοῦντα	εἶναι	τοὺς ξὺν αὐτῷ στρατιώτας· τό
[2, 6]	οὐδένα, ὅτῳ δὲ φαίη φίλος	εἶναι,	τούτῳ ἔνδηλος ἐγίγνετο ἐπιβουλεύων. καὶ
[2, 1]	ἔχων· καὶ γὰρ προσεποιεῖτο ἐπιστήμων	εἶναι	τῶν ἀμφὶ τάξεις τε καὶ
[2, 5]	γνώμην καὶ τοὺς παραλυποῦντας ἐκποδὼν	εἶναι.	τῶν δὲ στρατιωτῶν ἀντέλεγόν τινες
[2, 5]	τὰ ὅπλα ἀπαιτεῖ· αὑτοῦ γὰρ	εἶναί	φησιν, ἐπείπερ Κύρου ἦσαν τοῦ
[2, 1]	φίλους εἶναι, πλείονος ἂν ἄξιοι	εἶναι	φίλοι ἔχοντες τὰ ὅπλα ἢ
[2, 5]	μοι δοκεῖς καὶ σαυτῷ κακόνους	εἶναι.	ὡς δ᾽ ἂν μάθῃς ὅτι
[2, 6]	ὡμολόγουν. (καὶ ἀρχικὸς δ᾽ ἐλέγετο	εἶναι	ὡς δυνατὸν ἐκ τοῦ τοιούτου
[2, 6]	ἐρρωμένον πρὸς τοὺς πολεμίους ἐδόκει	εἶναι,	ὥστε σωτήριον, οὐκέτι χαλεπὸν ἐφαίνετο·
[2, 3]	χώραν κακῶς ποιεῖν, οὐδ᾽ αὐτὸν	ἀποκτεῖναι	ἂν ἐθέλοιμεν, πορευοίμεθα δ᾽ ἂν
[2, 1]	εἰ παρέχοι ὑμῖν δύναισθε ἂν	ἀποκτεῖναι.	(μετὰ τοῦτον Θεόπομπος Ἀθηναῖος εἶπεν·
[2, 3]	ὡς οὐκ ἄξιον εἴη βασιλεῖ	ἀφεῖναι	τοὺς ἐφ᾽ ἑαυτὸν στρατευσαμένους. (τέλος
[2, 1]	τῶν νικώντων εἴη τὰ ὅπλα	παραδιδόναι·	ἀλλ᾽ ἔφη, ὑμεῖς μέν, ὦ
[2, 3]	πρόσθεν ἡμέρᾳ πέμπων τὰ ὅπλα	παραδιδόναι	ἐκέλευε, τότε δὲ ἅμα ἡλίῳ
[2, 1]	σωθῆναι πολεμοῦντας βασιλεῖ, συμβουλεύω μὴ	παραδιδόναι	τὰ ὅπλα· εἰ δέ τοι
[2, 3]	πως δυναίμην παρὰ βασιλέως αἰτήσασθαι	δοῦναι	ἐμοὶ ἀποσῶσαι ὑμᾶς εἰς τὴν
[2, 4]	δεῖ αὐτὸν ὀμόσαι καὶ δεξιὰν	δοῦναι	καὶ θεοὺς ἐπιορκῆσαι καὶ τὰ
[2, 1]	κελεύσων τοὺς Ἕλληνας τὰ ὅπλα	παραδοῦναι	συμβουλευομένοις συνεβούλευσεν αὐτοῖς τάδε. οἶσθα
[2, 1]	παρὰ βασιλέως πρεσβεύοντα συμβουλεῦσαι μὴ	παραδοῦναι	τὰ ὅπλα, ὅπως εὐέλπιδες μᾶλλον
[2, 3]	ᾐσχύνθημεν καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους	προδοῦναι	αὐτόν, ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ
[2, 1]	πολλαὶ δὲ καὶ πέλται καὶ	ἅμαξαι	ἦσαν φέρεσθαι ἔρημοι· οἷς πᾶσι
[2, 5]	δυναίμεθ᾽ ἂν κατακαύσαντες λιμὸν ὑμῖν	ἀντιτάξαι,	ᾧ ὑμεῖς οὐδ᾽ εἰ πάνυ
[2, 4]	στράτευμα καὶ αὐτοῖς τοῖς Ἕλλησι	δόξαι	πάμπολυ εἶναι, καὶ τὸν Πέρσην
[2, 4]	γέφυραν; οὐδὲ γὰρ ἂν πολλαὶ	γέφυραι	ὦσιν ἔχοιμεν ἂν ὅποι φυγόντες
[2, 5]	ἐξ ὑποψίας οἳ φοβηθέντες ἀλλήλους	φθάσαι	βουλόμενοι πρὶν παθεῖν ἐποίησαν ἀνήκεστα
[2, 4]	μητρός. ταύτας Τισσαφέρνης Κύρῳ ἐπεγγελῶν	διαρπάσαι	τοῖς Ἕλλησιν ἐπέτρεψε πλὴν ἀνδραπόδων.
[2, 4]	οὐκ ἐπιστάμεθα ὅτι βασιλεὺς ἡμᾶς	ἀπολέσαι	ἂν περὶ παντὸς ποιήσαιτο, ἵνα
[2, 5]	(ἀλλὰ τί δὴ ὑμᾶς ἐξὸν	ἀπολέσαι	οὐκ ἐπὶ τοῦτο ἤλθομεν; εὖ
[2, 4]	τὰ σύμμαχα, εἴπερ προθυμεῖται ἡμᾶς	ἀπολέσαι,	οὐκ οἶδα ὅ τι δεῖ
[2, 5]	ἀντάκουσον. (εἰ γὰρ ὑμᾶς ἐβουλόμεθα	ἀπολέσαι,	πότερά σοι δοκοῦμεν ἱππέων πλήθους
[2, 4]	ἐκεῖνοι ὅποι φύγωσιν· οὐδὲ μὴν	βοηθῆσαι	πολλῶν ὄντων πέραν οὐδεὶς αὐτοῖς
[2, 4]	καὶ τὰ ἑαυτοῦ πιστὰ ἄπιστα	ποιῆσαι	Ἕλλησί τε καὶ βαρβάροις. τοιαῦτα
[2, 5]	εἰς φιλίαν ὑπαρχόντων πειρῶνται διαβάλλοντες	ποιῆσαι	πολεμίους ἡμᾶς ἄξιοί εἰσι τὰ
[2, 6]	στρατιώταις ἑαυτοῦ οὔτε φόβον ἱκανὸς	ἐμποιῆσαι,	ἀλλὰ καὶ ᾐσχύνετο μᾶλλον τοὺς
[2, 6]	παρασκευάζειν ταῦτα, ἱκανὸς δὲ καὶ	ἐμποιῆσαι	τοῖς παροῦσιν ὡς πειστέον εἴη
[2, 4]	καὶ δεξιὰν δοῦναι καὶ θεοὺς	ἐπιορκῆσαι	καὶ τὰ ἑαυτοῦ πιστὰ ἄπιστα
[2, 5]	ἐστὶ δεινὸς λέγειν ὥστε σε	πεῖσαι	λέγων ὡς ἡμεῖς σοι ἐπιβουλεύομεν.
[2, 3]	(ὑμᾶς δὲ αὖ ἡμῖν δεήσει	ὀμόσαι	ἦ μὴν πορεύσεσθαι ὡς διὰ
[2, 4]	οἶδα ὅ τι δεῖ αὐτὸν	ὀμόσαι	καὶ δεξιὰν δοῦναι καὶ θεοὺς
[2, 3]	βασιλέως γυναικὸς ἀδελφὸς καὶ ἄλλοι	Πέρσαι	τρεῖς· δοῦλοι δὲ πολλοὶ εἵποντο.
[2, 5]	τοιαῦτα εἶναι, ἃ οἶμαι ἂν	παῦσαι	ἐνοχλοῦντα ἀεὶ τῇ ὑμετέρᾳ εὐδαιμονίᾳ.
[2, 5]	Τισσαφέρνει καὶ εἴ πως δύναιτο	παῦσαι	τὰς ὑποψίας πρὶν ἐξ αὐτῶν
[2, 5]	ὑμῖν καὶ ἡμῖν τὰ βέλτιστα	ξυμβουλεῦσαι.	(πρὸς ταῦτα οἱ βάρβαροι πολὺν
[2, 1]	αὐτὸν τὸν παρὰ βασιλέως πρεσβεύοντα	συμβουλεῦσαι	μὴ παραδοῦναι τὰ ὅπλα, ὅπως
[2, 4]	κελεύουσι φυλακήν, ὡς διανοεῖται αὐτὴν	λῦσαι	Τισσαφέρνης τῆς νυκτός, ἐὰν δύνηται,
[2, 3]	παρὰ βασιλέως αἰτήσασθαι δοῦναι ἐμοὶ	ἀποσῶσαι	ὑμᾶς εἰς τὴν Ἑλλάδα. οἶμαι
[2, 4]	στρατεύειν; καὶ νῦν μὲν ἡμᾶς	ὑπάγεται	μένειν διὰ τὸ διεσπάρθαι αὐτοῦ
[2, 6]	ζῶν αἰκισθεὶς ἐνιαυτὸν ὡς πονηρὸς	λέγεται	τῆς τελευτῆς τυχεῖν. (Ἀγίας δὲ
[2, 5]	Μένων ἐπείπερ εἰσὶν ὑμέτεροι μὲν	εὐεργέται,	ἡμέτεροι δὲ στρατηγοί, πέμψατε αὐτοὺς
[2, 6]	ἐπειρῶντο ἐξ Ἰσθμοῦ, ἐνταῦθα οὐκέτι	πείθεται,	ἀλλ᾽ ᾤχετο πλέων εἰς Ἑλλήσποντον.
[2, 6]	ἐπειρᾶτο χρῆσθαι. (ὥσπερ δέ τις	ἀγάλλεται	ἐπὶ θεοσεβείᾳ καὶ ἀληθείᾳ καὶ
[2, 1]	λαβεῖν ἐλθόντα; εἰ δὲ πείσας	βούλεται	λαβεῖν, λεγέτω τί ἔσται τοῖς
[2, 6]	αἱρεῖται πολεμεῖν, ἐξὸν δὲ ῥᾳθυμεῖν	βούλεται	πονεῖν ὥστε πολεμεῖν, ἐξὸν δὲ
[2, 5]	τίς οὕτω μαίνεται ὅστις οὐ	βούλεται	σοὶ φίλος εἶναι; ἀλλὰ μὴν
[2, 5]	δὲ τοιούτων ὄντων τίς οὕτω	μαίνεται	ὅστις οὐ βούλεται σοὶ φίλος
[2, 4]	στρατιά, οὐκ ἔστιν ὅπως οὐκ	ἐπιθήσεται	ἡμῖν. (ἴσως δέ που ἢ
[2, 4]	οὐ γάρ ποτε ἑκών γε	βουλήσεται	ἡμᾶς ἐλθόντας εἰς τὴν Ἑλλάδα
[2, 4]	πολλῶν ὄντων πέραν οὐδεὶς αὐτοῖς	δυνήσεται	λελυμένης τῆς γεφύρας. (ἀκούσας δὲ
[2, 2]	ἔχων δ᾽ ἔχων στόλον οὐ	δυνήσεται	ταχέως πορεύεσθαι· ἴσως δὲ καὶ
[2, 1]	ὡς ὁρᾶτε, οὐδεὶς ἔτι ἡμῖν	μάχεται,	καί, εἰ μὴ ὑμεῖς ἤλθετε,
[2, 6]	ἀπειθῶν. ἤδη δὲ φυγὰς ὢν	ἔρχεται	πρὸς Κῦρον, καὶ ὁποίοις μὲν
[2, 2]	εἰς τὰ ὅπλα μηνύσῃ, ὅτι	λήψεται	μισθὸν τάλαντον. (ἐπεὶ δὲ ταῦτα
[2, 4]	ἀφεστήξει· ὥστε φίλος ἡμῖν οὐδεὶς	λελείψεται,	ἀλλὰ καὶ οἱ πρόσθεν ὄντες
[2, 2]	ἡμερῶν ὁδὸν ἀπόσχωμεν, οὐκέτι μὴ	δύνηται	βασιλεὺς ἡμᾶς καταλαβεῖν. ὀλίγῳ μὲν
[2, 4]	λῦσαι Τισσαφέρνης τῆς νυκτός, ἐὰν	δύνηται,	ὡς μὴ διαβῆτε ἀλλ᾽ ἐν
[2, 1]	ταῦτα Φαλῖνος εἶπε· βασιλεὺς νικᾶν	ἡγεῖται,	ἐπεὶ Κῦρον ἀπέκτεινε. τίς γὰρ
[2, 1]	αὐτῷ ἔστιν ὅστις τῆς ἀρχῆς	ἀντιποιεῖται;	νομίζει δὲ καὶ ὑμᾶς ἑαυτοῦ
[2, 4]	πολλά ἐστι τὰ σύμμαχα, εἴπερ	προθυμεῖται	ἡμᾶς ἀπολέσαι, οὐκ οἶδα ὅ
[2, 4]	ποταμοῦ πέμψαι κελεύουσι φυλακήν, ὡς	διανοεῖται	αὐτὴν λῦσαι Τισσαφέρνης τῆς νυκτός,
[2, 6]	ἄγειν ἄνευ αἰσχύνης καὶ βλάβης	αἱρεῖται	πολεμεῖν, ἐξὸν δὲ ῥᾳθυμεῖν βούλεται
[2, 6]	ἐξὸν δὲ χρήματα ἔχειν ἀκινδύνως	αἱρεῖται	πολεμῶν μείονα ταῦτα ποιεῖν· ἐκεῖνος
[2, 1]	ταῖς Αἰγυπτίαις· πολλαὶ δὲ καὶ	πέλται	καὶ ἅμαξαι ἦσαν φέρεσθαι ἔρημοι·
[2, 5]	ὅτι φίλοι γε ὄντες ἀμφοτέροις	πειράσονται	καὶ ὑμῖν καὶ ἡμῖν τὰ
[2, 4]	οἱ πρόσθεν ὄντες πολέμιοι ἡμῖν	ἔσονται.	(ποταμὸς δ᾽ εἰ μέν τις
[2, 3]	σπονδῶν ἥκοιεν ἄνδρες οἵτινες ἱκανοὶ	ἔσονται	τά τε παρὰ βασιλέως τοῖς
[2, 1]	ἦν περὶ πλήθουσαν ἀγορὰν καὶ	ἔρχονται	παρὰ βασιλέως καὶ Τισσαφέρνους κήρυκες
[2, 2]	παρηγγελμένα, οἱ δ᾽ εἵποντο· καὶ	ἀφικνοῦνται	εἰς τὸν πρῶτον σταθμὸν παρ᾽
[2, 5]	ἄρτους, τυρούς, οἶνον. ~(μετὰ ταῦτα	ἀφικνοῦνται	ἐπὶ τὸν Ζαπάταν ποταμόν, τὸ
[2, 4]	Ἑλλάδι ἐπὶ τὰς μελίνας· καὶ	ἀφικνοῦνται	ἐπὶ τὸν Τίγρητα ποταμόν· πρὸς
[2, 4]	ἢ εἴκοσιν. ἐν δὲ ταύταις	ἀφικνοῦνται	πρὸς Ἀριαῖον καὶ οἱ ἀδελφοὶ
[2, 4]	καὶ κελεύουσι φυλάττεσθαι μὴ ὑμῖν	ἐπιθῶνται	τῆς νυκτὸς οἱ βάρβαροι· ἔστι
[2, 3]	ἔχοντες οἳ αὐτούς, ἐὰν σπονδαὶ	γένωνται,	ἄξουσιν ἔνθεν ἕξουσι τὰ ἐπιτήδεια.
[2, 1]	βασιλέως θύρας εὑρίσκεσθαι ἄν τι	δύνωνται	ἀγαθόν. (ταῦτα μὲν εἶπον οἱ
[2, 5]	τοιούτων ἡμῖν εἰς φιλίαν ὑπαρχόντων	πειρῶνται	διαβάλλοντες ποιῆσαι πολεμίους ἡμᾶς ἄξιοί
[2, 1]	τοῖς στρατιώταις, ἐὰν αὐτῷ ταῦτα	χαρίσωνται.	(πρὸς ταῦτα Φαλῖνος εἶπε· βασιλεὺς
[2, 6]	μὲν λόγοις ἔπεισε Κῦρον ἄλλῃ	γέγραπται,	δίδωσι δὲ αὐτῷ Κῦρος μυρίους
[2, 4]	αὖθις δὲ ὁ ἡγησόμενος οὐδεὶς	ἔσται·	καὶ ἅμα ταῦτα ποιούντων ἡμῶν
[2, 1]	πείσας βούλεται λαβεῖν, λεγέτω τί	ἔσται	τοῖς στρατιώταις, ἐὰν αὐτῷ ταῦτα
[2, 3]	ὄξος ἑψητὸν ἀπὸ τῶν αὐτῶν.	(αὐταὶ	δὲ αἱ βάλανοι τῶν φοινίκων
[2, 4]	τὴν δὲ ἐζευγμένην πλοίοις ἑπτά·	αὗται	δ᾽ ἦσαν ἀπὸ τοῦ Τίγρητος
[2, 6]	καὶ οὐκ ἄλλον ᾑροῦντο οἱ	στρατιῶται·	καὶ γὰρ τὸ στυγνὸν τότε
[2, 3]	τοῦ φοίνικος πρῶτον ἔφαγον οἱ	στρατιῶται,	καὶ οἱ πολλοὶ ἐθαύμασαν τό
[2, 2]	δὲ ταῦτα ἐκηρύχθη, ἔγνωσαν οἱ	στρατιῶται	ὅτι κενὸς ὁ φόβος εἴη
[2, 6]	ἀπεχθάνεσθαι τοῖς στρατιώταις ἢ οἱ	στρατιῶται	τὸ ἀπιστεῖν ἐκείνῳ. (ᾤετο δὲ
[2, 6]	ὥστε διέκειντο πρὸς αὐτὸν οἱ	στρατιῶται	ὥσπερ παῖδες πρὸς διδάσκαλον. (καὶ
[2, 1]	ζῆν, ἐν τῷ πρόσθεν λόγῳ	δεδήλωται.	(ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ συνελθόντες
[2, 4]	ἐπὶ τὴν χώραν, αἱ μὲν	πρῶται	μεγάλαι, ἔπειτα δὲ ἐλάττους· τέλος
[2, 4]	τὴν γέφυραν τοῦ Τίγρητος ποταμοῦ	πέμψαι	κελεύουσι φυλακήν, ὡς διανοεῖται αὐτὴν
[2, 5]	καὶ τούτων πονηρῶν, οἵτινες ἐθέλουσι	δι᾽	ἐπιορκίας τε πρὸς θεοὺς καὶ
[2, 3]	Ἑλλήνων στρατηγοί, ἔλεγε πρῶτος Τισσαφέρνης	δι᾽	ἑρμηνέως τοιάδε. (ἐγώ, ὦ ἄνδρες
[2, 5]	μισθοδοσίας πιστεύων τούτῳ ἐμὲ καταβῆναι	δι᾽	εὐεργεσίαν ἰσχυρόν. (ὅσα δ᾽ ἐμοὶ
[2, 4]	ἐπιστήσειε, τοσοῦτον ἦν ἀνάγκη χρόνον	δι᾽	ὅλου τοῦ στρατεύματος γίγνεσθαι τὴν
[2, 1]	ὅτι ἀνάγκη λέγεσθαι ἐν τῇ	Ἑλλάδι	ἃ ἂν συμβουλεύσῃς. (ὁ δὲ
[2, 4]	μικροὶ ὀχετοί, ὥσπερ ἐν τῇ	Ἑλλάδι	ἐπὶ τὰς μελίνας· καὶ ἀφικνοῦνται
[2, 3]	ἄνδρες Ἕλληνες, γείτων οἰκῶ τῇ	Ἑλλάδι,	καὶ ἐπεὶ ὑμᾶς εἶδον εἰς
[2, 3]	τὰ ἐπιτήδεια. (ὁ δὲ ἠρώτα	εἰ	αὐτοῖς τοῖς ἀνδράσι σπένδοιτο τοῖς
[2, 5]	μέν γε, ἔφη ὁ Τισσαφέρνης,	εἰ	βούλεσθέ μοι οἵ τε στρατηγοὶ
[2, 2]	ἂν ἀνασχέσθαι αὐτοῦ βασιλεύοντος· ἀλλ᾽	εἰ	βούλεσθε συναπιέναι, ἥκειν ἤδη κελεύει
[2, 1]	βασιλεῖ ἂν πολλοῦ ἄξιοι γένοιντο,	εἰ	βούλοιτο φίλος γενέσθαι· καὶ εἴτε
[2, 5]	βασιλεῖ οὔτ᾽ ἐμοὶ ἀπιστοίητε, ἀντάκουσον.	(εἰ	γὰρ ὑμᾶς ἐβουλόμεθα ἀπολέσαι, πότερά
[2, 5]	εἰ μὴ ἡμεῖς ὑμᾶς διαπορεύοιμεν.	(εἰ	δ᾽ ἐν πᾶσι τούτοις ἡττᾐμεθα,
[2, 1]	τὰ ὅπλα ἢ παραδόντες ἄλλῳ,	εἰ	δὲ δέοι πολεμεῖν, ἄμεινον ἂν
[2, 5]	μεστὴ γὰρ πολλῆς ἀπορίας ἐστίν.	(εἰ	δὲ δὴ καὶ μανέντες σε
[2, 2]	ἥκειν ἤδη κελεύει τῆς νυκτός.	εἰ	δὲ μή, αὔριον πρῲ ἀπιέναι
[2, 2]	ἐὰν μὲν ἥκωμεν, ὥσπερ λέγετε·	εἰ	δὲ μή, πράττετε ὁποῖον ἄν
[2, 1]	αἰτεῖν καὶ οὐ λαβεῖν ἐλθόντα;	εἰ	δὲ πείσας βούλεται λαβεῖν, λεγέτω
[2, 5]	φίλος ὡς μέγιστος ἂν εἴης,	εἰ	δέ τίς σε λυποίη, ὡς
[2, 1]	συμβουλεύω μὴ παραδιδόναι τὰ ὅπλα·	εἰ	δέ τοι μηδεμία σωτηρίας ἐστὶν
[2, 4]	(αὐτῶν) ἐπεφάνη μετ᾽ ἄλλων σκοπῶν	εἰ	διαβαίνοιεν τὸν ποταμόν· ἐπειδὴ δὲ
[2, 5]	εἰς λόγους σοι ἐλθεῖν, ὅπως	εἰ	δυναίμεθα ἐξέλοιμεν ἀλλήλων τὴν ἀπιστίαν.
[2, 1]	τούτῳ Κλέαρχος ἧκε, καὶ ἠρώτησεν	εἰ	ἤδη ἀποκεκριμένοι εἶεν. Φαλῖνος δὲ
[2, 6]	τὸν ἄρχοντα ἢ τοὺς πολεμίους,	εἰ	μέλλοι ἢ φυλακὰς φυλάξειν ἢ
[2, 1]	μὲν τὴν ἡμέραν περιμένοιεν αὐτούς,	εἰ	μέλλοιεν ἥκειν, τῇ δὲ ἄλλῃ
[2, 5]	γε τοῖς πέριξ οἰκοῦσι σὺ	εἰ	μὲν βούλοιο φίλος ὡς μέγιστος
[2, 1]	ἢ ὡς διὰ φιλίαν δῶρα.	εἰ	μὲν γὰρ ὡς κρατῶν, τί
[2, 1]	ἀπάγγελλε τάδε, ὅτι ἡμεῖς οἰόμεθα,	εἰ	μὲν δέοι βασιλεῖ φίλους εἶναι,
[2, 4]	πολέμιοι ἡμῖν ἔσονται. (ποταμὸς δ᾽	εἰ	μέν τις καὶ ἄλλος ἄρα
[2, 1]	τὴν δόξαν αὐτοῦ εἶπεν· (ἐγώ,	εἰ	μὲν τῶν μυρίων ἐλπίδων μία
[2, 5]	οὓς οὐδ᾽ ἂν παντάπασι διαβαίητε,	εἰ	μὴ ἡμεῖς ὑμᾶς διαπορεύοιμεν. (εἰ
[2, 1]	ἡμῖν οὐδὲν ἔστιν ἀγαθὸν ἄλλο	εἰ	μὴ ὅπλα καὶ ἀρετή. ὅπλα
[2, 1]	οὐδεὶς ἔτι ἡμῖν μάχεται, καί,	εἰ	μὴ ὑμεῖς ἤλθετε, ἐπορευόμεθα ἂν
[2, 4]	ταῦτα πάντα· ἐννοῶ δ᾽ ὅτι	εἰ	νῦν ἄπιμεν, δόξομεν ἐπὶ πολέμῳ
[2, 1]	ἀχάριστα· ἴσθι μέντοι ἀνόητος ὤν,	εἰ	οἴει τὴν ὑμετέραν ἀρετὴν περιγενέσθαι
[2, 5]	ὑμῖν ἀντιτάξαι, ᾧ ὑμεῖς οὐδ᾽	εἰ	πάνυ ἀγαθοὶ εἴητε μάχεσθαι ἂν
[2, 5]	τάδε εἶπε. (Κλέαρχος μὲν τοίνυν	εἰ	παρὰ τοὺς ὅρκους ἔλυε τὰς
[2, 1]	ὑμᾶς δυνάμενος ἀγαγεῖν, ὅσον οὐδ᾽	εἰ	παρέχοι ὑμῖν δύναισθε ἂν ἀποκτεῖναι.
[2, 5]	οἵων ἂν ἐλπίδων ἐμαυτὸν στερήσαιμι,	εἰ	σέ τι κακὸν ἐπιχειρήσαιμι ποιεῖν,
[2, 3]	καὶ ἀμήχανα πεπτωκότας, εὕρημα ἐποιησάμην	εἴ	πως δυναίμην παρὰ βασιλέως αἰτήσασθαι
[2, 5]	Κλεάρχῳ ξυγγενέσθαι τῷ Τισσαφέρνει καὶ	εἴ	πως δύναιτο παῦσαι τὰς ὑποψίας
[2, 5]	φρονίμους λόγους· ταῦτα γὰρ γιγνώσκων	εἴ	τι ἐμοὶ κακὸν βουλεύοις, ἅμα
[2, 3]	δὲ τῇ δεξιᾷ βακτηρίαν· καὶ	εἴ	τις αὐτῷ δοκοίη τῶν πρὸς
[2, 4]	εἶτα δὲ καὶ ἀποστροφὴ γένοιτο	εἴ	τις βούλοιτο βασιλέα κακῶς ποιεῖν.
[2, 5]	ἐπεὶ ἐγγὺς ἦσαν, προσελθεῖν ἐκέλευον	εἴ	τις εἴη τῶν Ἑλλήνων στρατηγὸς
[2, 3]	ἐθέλοιμεν, πορευοίμεθα δ᾽ ἂν οἴκαδε,	εἴ	τις ἡμᾶς μὴ λυποίη· ἀδικοῦντα
[2, 1]	πάντες· σύ τε γὰρ Ἕλλην	εἶ	καὶ ἡμεῖς τοσοῦτοι ὄντες ὅσους
[2, 6]	δὲ συνόντων πάντων ὡς καταγελῶν	ἀεὶ	διελέγετο. (καὶ τοῖς μὲν τῶν
[2, 6]	δὲ μὴ πανοῦργον τῶν ἀπαιδεύτων	ἀεὶ	ἐνόμιζεν εἶναι. καὶ παρ᾽ οἷς
[2, 5]	ἃ οἶμαι ἂν παῦσαι ἐνοχλοῦντα	ἀεὶ	τῇ ὑμετέρᾳ εὐδαιμονίᾳ. Αἰγυπτίους δέ,
[2, 6]	γὰρ ἐπίχαρι οὐκ εἶχεν, ἀλλ᾽	ἀεὶ	χαλεπὸς ἦν καὶ ὠμός· ὥστε
[2, 4]	τὸν Κλέαρχον καὶ φράζουσιν ἃ	λέγει.	ὁ δὲ Κλέαρχος ἀκούσας ἐταράχθη
[2, 5]	ἐκέλευεν ἥκειν. ἐπειδὴ δὲ ξυνῆλθον,	λέγει	ὁ Κλέαρχος τάδε. ἐγώ, ὦ
[2, 1]	ὅθεν τῇ προτεραίᾳ ὡρμῶντο, καὶ	λέγει	ὅτι ταύτην μὲν τὴν ἡμέραν
[2, 1]	μέν, ὦ Κλέαρχε, ἄλλος ἄλλα	λέγει·	(σὺ δ᾽ ἡμῖν εἰπὲ τί
[2, 1]	μὲν γὰρ ὡς κρατῶν, τί	δεῖ	αὐτὸν αἰτεῖν καὶ οὐ λαβεῖν
[2, 4]	ἀπολέσαι, οὐκ οἶδα ὅ τι	δεῖ	αὐτὸν ὀμόσαι καὶ δεξιὰν δοῦναι
[2, 4]	ἐὰν μὲν οὖν νικῶσι, τί	δεῖ	λύειν αὐτοὺς τὴν γέφυραν; οὐδὲ
[2, 3]	ἀπαγγέλλετε τοίνυν αὐτῷ ὅτι μάχης	δεῖ	πρῶτον· ἄριστον γὰρ οὐκ ἔστιν
[2, 2]	ὁρῶντες ὅτι μόνος ἐφρόνει οἷα	δεῖ	τὸν ἄρχοντα, οἱ δ᾽ ἄλλοι
[2, 2]	μὲν τοὺς πολεμίους οὐκ ἦγεν·	ᾔδει	γὰρ καὶ ἀπειρηκότας τοὺς στρατιώτας
[2, 5]	τινα ἐροῦντα ὅτι ξυγγενέσθαι αὐτῷ	χρῄζει.	(ὁ δὲ ἑτοίμως ἐκέλευεν ἥκειν.
[2, 1]	ἔστιν ὅστις τῆς ἀρχῆς ἀντιποιεῖται;	νομίζει	δὲ καὶ ὑμᾶς ἑαυτοῦ εἶναι,
[2, 4]	που ἢ ἀποσκάπτει τι ἢ	ἀποτειχίζει,	ὡς ἄπορος εἴη ἡ ὁδός.
[2, 3]	ὁ Κλέαρχος ἔσπευδεν, ὑποπτεύων μὴ	αἰεὶ	οὕτω πλήρεις εἶναι τὰς τάφρους
[2, 2]	ἴσως δὲ καὶ τῶν ἐπιτηδείων	σπανιεῖ.	ταύτην, ἔφη, τὴν γνώμην ἔχω
[2, 1]	ἴσθι μέντοι ἀνόητος ὤν, εἰ	οἴει	τὴν ὑμετέραν ἀρετὴν περιγενέσθαι ἂν
[2, 6]	πειστέον εἴη Κλεάρχῳ. (τοῦτο δ᾽	ἐποίει	ἐκ τοῦ χαλεπὸς εἶναι· καὶ
[2, 6]	παρ᾽ ἐκείνου τιμωρίαν φοβεῖσθαι εὐτάκτους	ἐποίει.	(τοιοῦτος μὲν δὴ ἄρχων ἦν·
[2, 3]	ἔχων ἐν τάξει, καὶ αὐτὸς	ὠπισθοφυλάκει.	καὶ ἐνετύγχανον τάφροις καὶ αὐλῶσιν
[2, 6]	πολεμήσων. (ταῦτα οὖν φιλοπολέμου μοι	δοκεῖ	ἀνδρὸς ἔργα εἶναι, ὅστις ἐξὸν
[2, 1]	τούτου ὅτι καὶ ἡμῖν ταὐτὰ	δοκεῖ	ἅπερ καὶ βασιλεῖ. τί οὖν
[2, 6]	τὰς κεφαλάς, ὅσπερ τάχιστος θάνατος	δοκεῖ	εἶναι, ἀλλὰ ζῶν αἰκισθεὶς ἐνιαυτὸν
[2, 5]	μὲν ταῦτα πάντα ἐνθυμουμένῳ οὕτω	δοκεῖ	θαυμαστὸν εἶναι τὸ σὲ ἡμῖν
[2, 1]	συμβούλευσον ἡμῖν ὅ τι σοι	δοκεῖ	κάλλιστον καὶ ἄριστον εἶναι, καὶ
[2, 3]	λαβεῖν. (ὁ δὲ Κλέαρχος εἶπε·	δοκεῖ	μὲν κἀμοὶ ταῦτα· οὐ μέντοι
[2, 6]	ἦν· πολεμικὸς δὲ αὖ ταύτῃ	ἐδόκει	εἶναι ὅτι φιλοκίνδυνός τε ἦν
[2, 6]	χαλεπὸν ἐρρωμένον πρὸς τοὺς πολεμίους	ἐδόκει	εἶναι, ὥστε σωτήριον, οὐκέτι χαλεπὸν
[2, 3]	αὐτὸν φόβον παρέσεσθαι. ἐπεὶ δὲ	ἐδόκει	καιρὸς εἶναι, ἀπήγγελλεν ὅτι σπένδοιτο,
[2, 3]	αὐτοὺς ὁ Κλέαρχος ἐβουλεύετο· καὶ	ἐδόκει	ταχὺ τὰς σπονδὰς ποιεῖσθαι καὶ
[2, 1]	καὶ Κύρῳ πιστοὶ ἐγένοντο καὶ	βασιλεῖ	ἂν πολλοῦ ἄξιοι γένοιντο, εἰ
[2, 3]	(ἐπεὶ δὲ Κῦρος τέθνηκεν, οὔτε	βασιλεῖ	ἀντιποιούμεθα τῆς ἀρχῆς οὔτ᾽ ἔστιν
[2, 3]	ἀντιλεγόντων ὡς οὐκ ἄξιον εἴη	βασιλεῖ	ἀφεῖναι τοὺς ἐφ᾽ ἑαυτὸν στρατευσαμένους.
[2, 3]	ἔφυγον, ἀλλὰ διήλασα καὶ συνέμειξα	βασιλεῖ	ἐν τῷ ὑμετέρῳ στρατοπέδῳ ἔνθα
[2, 4]	στρατιὰν πολλὴν ἄγων ὡς βοηθήσων	βασιλεῖ·	καὶ ἐπιστήσας τὸ ἑαυτοῦ στράτευμα
[2, 3]	δὲ ὅτι εἰκότα δοκοῖεν λέγειν	βασιλεῖ,	καὶ ἥκοιεν ἡγεμόνας ἔχοντες οἳ
[2, 3]	Τισσαφέρνης, ταῦτα, ἔφη, ἐγὼ ἀπαγγελῶ	βασιλεῖ	καὶ ὑμῖν πάλιν τὰ παρ᾽
[2, 5]	γὰρ ἐπὶ τῇ κεφαλῇ τιάραν	βασιλεῖ	μόνῳ ἔξεστιν ὀρθὴν ἔχειν, τὴν
[2, 3]	καὶ τὰ παρὰ τῶν Ἑλλήνων	βασιλεῖ.	(ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· ἀπαγγέλλετε τοίνυν
[2, 5]	οὐδ᾽ ἂν ὑμεῖς δικαίως οὔτε	βασιλεῖ	οὔτ᾽ ἐμοὶ ἀπιστοίητε, ἀντάκουσον. (εἰ
[2, 3]	ἔλεγεν· ἡμεῖς οὔτε συνήλθομεν ὡς	βασιλεῖ	πολεμήσοντες οὔτε ἐπορευόμεθα ἐπὶ βασιλέα,
[2, 1]	τις ὑμῖν ἐστι σωθῆναι πολεμοῦντας	βασιλεῖ,	συμβουλεύω μὴ παραδιδόναι τὰ ὅπλα·
[2, 3]	δέ, ἅπασιν, ἔφασαν, μέχρι ἂν	βασιλεῖ	τὰ παρ᾽ ὑμῶν διαγγελθῇ. (ἐπεὶ
[2, 1]	ἡμῖν ταὐτὰ δοκεῖ ἅπερ καὶ	βασιλεῖ.	τί οὖν ταῦτά ἐστιν; ἔφη
[2, 1]	ἡμεῖς οἰόμεθα, εἰ μὲν δέοι	βασιλεῖ	φίλους εἶναι, πλείονος ἂν ἄξιοι
[2, 1]	τὸ ἄρχειν ἐστί. (ταῦτα εἰπὼν	ἀποστέλλει	τοὺς ἀγγέλους καὶ σὺν αὐτοῖς
[2, 6]	ὡς ἐδύνατο παρὰ τῶν ἐφόρων	ἐξέπλει	ὡς πολεμήσων τοῖς ὑπὲρ Χερρονήσου
[2, 5]	γιγνώσκω τεθυμωμένους, οὐχ ὁρῶ ποίᾳ	δυνάμει	συμμάχῳ χρησάμενοι μᾶλλον ἂν κολάσαισθε
[2, 5]	νομίζω ἂν σὺν τῇ παρούσῃ	δυνάμει	ταπεινοὺς ὑμῖν παρασχεῖν· οἶδα δὲ
[2, 6]	τούτων τῶν χρημάτων συλλέξας στράτευμα	ἐπολέμει	τοῖς Θρᾳξί, καὶ μάχῃ τε
[2, 6]	Βοιώτιος εὐθὺς μὲν μειράκιον ὢν	ἐπεθύμει	γενέσθαι ἀνὴρ τὰ μεγάλα πράττειν
[2, 5]	οἱ λοχαγοὶ ἐλθεῖν, ἐν τῷ	ἐμφανεῖ	λέξω τοὺς πρὸς ἐμὲ λέγοντας
[2, 1]	κελεύει τοὺς Ἕλληνας, ἐπεὶ νικῶν	τυγχάνει	καὶ Κῦρον ἀπέκτονε, παραδόντας τὰ
[2, 2]	ἑλόμενοι, ἀλλὰ ὁρῶντες ὅτι μόνος	ἐφρόνει	οἷα δεῖ τὸν ἄρχοντα, οἱ
[2, 5]	πρὸς αὑτὸν λαβὼν φίλος ᾖ	Τισσαφέρνει.	(ἐβούλετο δὲ καὶ Κλέαρχος ἅπαν
[2, 5]	πάνυ φιλικῶς οἰόμενος διακεῖσθαι τῷ	Τισσαφέρνει	καὶ ἃ ἔλεγεν ἐκεῖνος ἀπήγγελλεν,
[2, 5]	οὖν τῷ Κλεάρχῳ ξυγγενέσθαι τῷ	Τισσαφέρνει	καὶ εἴ πως δύναιτο παῦσαι
[2, 4]	Κύρου βαρβαρικὸν ἔχων στράτευμα ἅμα	Τισσαφέρνει	καὶ Ὀρόντᾳ καὶ ξυνεστρατοπεδεύετο σὺν
[2, 5]	Μένωνα, εἰδὼς αὐτὸν καὶ συγγεγενημένον	Τισσαφέρνει	μετ᾽ Ἀριαίου καὶ στασιάζοντα αὐτῷ
[2, 5]	λοχαγοὺς καὶ στρατηγοὺς μηδὲ πιστεύειν	Τισσαφέρνει.	(ὁ δὲ Κλέαρχος ἰσχυρῶς κατέτεινεν,
[2, 5]	γὰρ πρόσθεν ἐπιβουλεύων φανερὸς ἐγένετο	Τισσαφέρνει	τε καὶ Ὀρόντᾳ, καὶ πᾶσιν
[2, 5]	ἐχθροὺς νομιεῖν, προδόντες ἡμᾶς σὺν	Τισσαφέρνει	τῷ ἀθεωτάτῳ τε καὶ πανουργοτάτῳ
[2, 1]	εἷς Ἕλλην, ὃς ἐτύγχανε παρὰ	Τισσαφέρνει	ὢν καὶ ἐντίμως ἔχων· καὶ
[2, 2]	ἀμφὶ μέσας νύκτας· καὶ ἐν	τάξει	θέμενοι τὰ ὅπλα συνῆλθον οἱ
[2, 3]	τὸ δὲ στράτευμα ἔχων ἐν	τάξει,	καὶ αὐτὸς ὠπισθοφυλάκει. καὶ ἐνετύγχανον
[2, 4]	ἔπειτα πρῶτον μὲν ἀγορὰν οὐδεὶς	παρέξει	ἡμῖν οὐδὲ ὅθεν ἐπισιτιούμεθα· αὖθις
[2, 4]	ταῦτα ποιούντων ἡμῶν εὐθὺς Ἀριαῖος	ἀφεστήξει·	ὥστε φίλος ἡμῖν οὐδεὶς λελείψεται,
[2, 2]	ἡ δὲ τύχη ἐστρατήγησε κάλλιον.	ἐπεὶ	γὰρ ἡμέρα ἐγένετο, ἐπορεύοντο ἐν
[2, 3]	τρεῖς· δοῦλοι δὲ πολλοὶ εἵποντο.	ἐπεὶ	δὲ ἀπήντησαν αὐτοῖς οἱ τῶν
[2, 6]	παρείησαν αὐτῷ, σφόδρα πειθομένοις ἐχρῆτο.	(ἐπεὶ	δὲ ἄρξαιντο νικᾶν ξὺν αὐτῷ
[2, 3]	στρατιώταις τὸν αὐτὸν φόβον παρέσεσθαι.	ἐπεὶ	δὲ ἐδόκει καιρὸς εἶναι, ἀπήγγελλεν
[2, 3]	τοῖς ἄλλοις στρατηγοῖς ταὐτὰ ἔφρασεν.	(ἐπεὶ	δὲ ἦν πρὸς τοῖς ἀγγέλοις,
[2, 5]	τῶν ἄλλων στρατιωτῶν ὡς διακόσιοι.	(ἐπεὶ	δὲ ἦσαν ἐπὶ θύραις ταῖς
[2, 3]	κήρυκας περιμένειν ἄχρι ἂν σχολάσῃ.	(ἐπεὶ	δὲ κατέστησε τὸ στράτευμα ὡς
[2, 3]	οἱ εἰς> τριάκοντα ἔτη γεγονότες·	ἐπεὶ	δὲ Κλέαρχον ἑώρων σπουδάζοντα, προσελάμβανον
[2, 3]	παρέχοντες ἡμᾶς αὐτοὺς εὖ ποιεῖν.	(ἐπεὶ	δὲ Κῦρος τέθνηκεν, οὔτε βασιλεῖ
[2, 6]	ὑπὲρ Χερρονήσου καὶ Περίνθου Θρᾳξίν.	(ἐπεὶ	δὲ μεταγνόντες πως οἱ ἔφοροι
[2, 4]	Ἀριαίου ὢν τοῦ Μένωνος ξένου.	(ἐπεὶ	δὲ Πρόξενος εἶπεν ὅτι αὐτός
[2, 5]	καὶ ἡμεῖς ὁρῶντες ταῦτα ἀντιφυλαττόμεθα.	(ἐπεὶ	δὲ σκοπῶν οὐ δύναμαι οὔτε
[2, 6]	ἔδωκε Γοργίᾳ ἀργύριον τῷ Λεοντίνῳ.	(ἐπεὶ	δὲ συνεγένετο ἐκείνῳ, ἱκανὸς νομίσας
[2, 2]	ξίφος, οἱ δὲ βάρβαροι λόγχην.	(ἐπεὶ	δὲ τὰ πιστὰ ἐγένετο, εἶπεν
[2, 3]	βασιλεῖ τὰ παρ᾽ ὑμῶν διαγγελθῇ.	(ἐπεὶ	δὲ ταῦτα εἶπον, μεταστησάμενος αὐτοὺς
[2, 2]	μηνύσῃ, ὅτι λήψεται μισθὸν τάλαντον.	(ἐπεὶ	δὲ ταῦτα ἐκηρύχθη, ἔγνωσαν οἱ
[2, 1]	ἀλλ᾽ ὤφελε μὲν Κῦρος ζῆν·	ἐπεὶ	δὲ τετελεύτηκεν, ἀπαγγέλλετε Ἀριαίῳ ὅτι
[2, 5]	Περσῶν τεθωρακισμένοι εἰς τριακοσίους. (οὗτοι	ἐπεὶ	ἐγγὺς ἦσαν, προσελθεῖν ἐκέλευον εἴ
[2, 5]	Κλέαρχος μέν, ὦ ἄνδρες Ἕλληνες,	ἐπεὶ	ἐπιορκῶν τε ἐφάνη καὶ τὰς
[2, 3]	ἔπεμψε περὶ σπονδῶν. (οἱ δ᾽	ἐπεὶ	ἦλθον πρὸς τοὺς προφύλακας, ἐζήτουν
[2, 3]	ὑμετέρῳ στρατοπέδῳ ἔνθα βασιλεὺς ἀφίκετο,	ἐπεὶ	Κῦρον ἀπέκτεινε καὶ τοὺς ξὺν
[2, 1]	Φαλῖνος εἶπε· βασιλεὺς νικᾶν ἡγεῖται,	ἐπεὶ	Κῦρον ἀπέκτεινε. τίς γὰρ αὐτῷ
[2, 3]	λάβοι καὶ ἡμᾶς ἐνθάδε ἀγάγοι.	(ἐπεὶ	μέντοι ἤδη αὐτὸν ἑωρῶμεν ἐν
[2, 1]	ὅτι βασιλεὺς κελεύει τοὺς Ἕλληνας,	ἐπεὶ	νικῶν τυγχάνει καὶ Κῦρον ἀπέκτονε,
[2, 2]	στάδιοι ἑξήκοντα καὶ τριακόσιοι. (ἐντεῦθεν	ἐπεὶ	σκότος ἐγένετο Μιλτοκύθης μὲν ὁ
[2, 3]	γείτων οἰκῶ τῇ Ἑλλάδι, καὶ	ἐπεὶ	ὑμᾶς εἶδον εἰς πολλὰ καὶ
[2, 1]	ἐθαύμαζον ὅτι Κῦρος οὔτε ἄλλον	πέμπει	σημανοῦντα ὅ τι χρὴ ποιεῖν
[2, 6]	εἶναι. καὶ παρ᾽ οἷς μὲν	ἐπεχείρει	πρωτεύειν φιλίᾳ, διαβάλλων τοὺς πρώτους
[2, 4]	ἑαυτοῦ στράτευμα παρερχομένους τοὺς Ἕλληνας	ἐθεώρει.	(ὁ δὲ Κλέαρχος ἡγεῖτο μὲν
[2, 4]	γὰρ ὅτι ἐπιτιθεμένους ἢ νικᾶν	δεήσει	ἢ ἡττᾶσθαι. ἐὰν μὲν οὖν
[2, 3]	ἐπιτήδεια. (ὑμᾶς δὲ αὖ ἡμῖν	δεήσει	ὀμόσαι ἦ μὴν πορεύσεσθαι ὡς
[2, 2]	ὀλίγῳ μὲν γὰρ στρατεύματι οὐ	τολμήσει	ἐφέπεσθαι· πολὺν δ᾽ ἔχων δ᾽
[2, 1]	εἶναι, καὶ ὅ σοι τιμὴν	οἴσει	εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον (ἀνα)
[2, 3]	ἐνταῦθα ἦν Κλέαρχον καταμαθεῖν ὡς	ἐπεστάτει,	ἐν μὲν τῇ ἀριστερᾷ χειρὶ
[2, 4]	ἢ Κλέαρχον· Μένωνα δὲ οὐκ	ἐζήτει,	καὶ ταῦτα παρ᾽ Ἀριαίου ὢν
[2, 1]	θαυμάζω πότερα ὡς κρατῶν βασιλεὺς	αἰτεῖ	τὰ ὅπλα ἢ ὡς διὰ
[2, 5]	ὑμᾶς δὲ βασιλεὺς τὰ ὅπλα	ἀπαιτεῖ·	αὑτοῦ γὰρ εἶναί φησιν, ἐπείπερ
[2, 4]	ἡμῖν. (ἴσως δέ που ἢ	ἀποσκάπτει	τι ἢ ἀποτειχίζει, ὡς ἄπορος
[2, 2]	ταύτης καὶ τοῖς Ἕλλησι φόβος	ἐμπίπτει,	καὶ θόρυβος καὶ δοῦπος ἦν
[2, 2]	εἰ βούλεσθε συναπιέναι, ἥκειν ἤδη	κελεύει	τῆς νυκτός. εἰ δὲ μή,
[2, 1]	Ἑλλήνων ἄρχοντας λέγουσιν ὅτι βασιλεὺς	κελεύει	τοὺς Ἕλληνας, ἐπεὶ νικῶν τυγχάνει
[2, 5]	ἔλυε τὰς σπονδάς, τὴν δίκην	ἔχει·	δίκαιον γὰρ ἀπόλλυσθαι τοὺς ἐπιορκοῦντας·
[2, 2]	ἀπιόντας δειπνεῖν ὅ τι τις	ἔχει·	ἐπειδὰν δὲ σημήνῃ τῷ κέρατι
[2, 5]	ἐφάνη καὶ τὰς σπονδὰς λύων,	ἔχει	τὴν δίκην καὶ τέθνηκε, Πρόξενος
[2, 4]	δ᾽ ἐλέγετο εἶναι εἴκοσι παρασάγγαι·	ἀπέχει	δὲ Βαβυλῶνος οὐ πολύ. (ἐντεῦθεν
[2, 2]	παντελῶς ἂν ὑπὸ λιμοῦ ἀπολοίμεθα·	ὑπάρχει	γὰρ νῦν ἡμῖν οὐδὲν τῶν
[2, 1]	νεανίσκε, καὶ λέγεις οὐκ ἀχάριστα·	ἴσθι	μέντοι ἀνόητος ὤν, εἰ οἴει
[2, 5]	οὐκ ἐπὶ τοῦτο ἤλθομεν; εὖ	ἴσθι	ὅτι ὁ ἐμὸς ἔρως τούτου
[2, 5]	καὶ οἵων ἂν ἐλπίδων ἐμαυτὸν	στερήσαιμι,	εἰ σέ τι κακὸν ἐπιχειρήσαιμι
[2, 5]	στερήσαιμι, εἰ σέ τι κακὸν	ἐπιχειρήσαιμι	ποιεῖν, ταῦτα λέξω. (ἐγὼ γὰρ
[2, 5]	παρημεληκώς, τοῦτον ἐγὼ οὔποτ᾽ ἂν	εὐδαιμονίσαιμι.	τὸν γὰρ θεῶν πόλεμον οὐκ
[2, 5]	ἀπιστεῖν ὥστε καὶ ἥδιστ᾽ ἂν	ἀκούσαιμι	τὸ ὄνομα τίς οὕτως ἐστὶ
[2, 4]	δὲ Πρόξενος εἶπεν ὅτι αὐτός	εἰμι	ὃν ζητεῖς, εἶπεν ὁ ἄνθρωπος
[2, 3]	Τισσαφέρνης εἶπε· νῦν μὲν δὴ	ἄπειμι	ὡς βασιλέα· ἐπειδὰν δὲ διαπράξωμαι
[2, 5]	τοῦ πεδίου ἐλαύνοντες ᾧτινι ἐντυγχάνοιεν	Ἕλληνι	ἢ δούλῳ ἢ ἐλευθέρῳ πάντας
[2, 6]	ὑπὸ τοῦ δεῖσθαι ἢ ἄλλῃ	τινὶ	ἀνάγκῃ κατεχόμενοι παρείησαν αὐτῷ, σφόδρα
[2, 2]	μὲν οὖν πρῶτοι ὅμως τρόπῳ	τινὶ	ἐστρατοπεδεύσαντο, οἱ δὲ ὕστεροι σκοταῖοι
[2, 5]	δὲ ἐτύγχανεν ἀπὼν ἐν κώμῃ	τινὶ	ξὺν ἄλλοις ἐπισιτιζομένοις. (ἐπειδὴ δὲ
[2, 5]	ἱππέων διὰ τοῦ πεδίου ἐλαύνοντες	ᾧτινι	ἐντυγχάνοιεν Ἕλληνι ἢ δούλῳ ἢ
[2, 3]	τὰς τάξεις ἐπισκοπῶν εἶπε τοῖς	προφύλαξι	κελεύειν τοὺς κήρυκας περιμένειν ἄχρι
[2, 6]	χρημάτων συλλέξας στράτευμα ἐπολέμει τοῖς	Θρᾳξί,	καὶ μάχῃ τε ἐνίκησε καὶ
[2, 3]	μὴ πορίσας ἄριστον. (ταῦτα ἀκούσαντες	οἱ	ἄγγελοι ἀπήλαυνον, καὶ ἧκον ταχύ·
[2, 3]	ἀλλὰ διατρίψω ἔστ᾽ ἂν ὀκνήσωσιν	οἱ	ἄγγελοι μὴ ἀποδόξῃ ἡμῖν τὰς
[2, 4]	ταύταις ἀφικνοῦνται πρὸς Ἀριαῖον καὶ	οἱ	ἀδελφοὶ καὶ οἱ ἄλλοι ἀναγκαῖοι
[2, 4]	Ἀριαῖον καὶ οἱ ἀδελφοὶ καὶ	οἱ	ἄλλοι ἀναγκαῖοι καὶ πρὸς τοὺς
[2, 1]	(ταῦτα ἀκούσαντες οἱ στρατηγοὶ καὶ	οἱ	ἄλλοι Ἕλληνες πυνθανόμενοι βαρέως ἔφερον.
[2, 5]	ὦ κάκιστε ἀνθρώπων Ἀριαῖε καὶ	οἱ	ἄλλοι ὅσοι ἦτε Κύρου φίλοι,
[2, 1]	ἄσμενος ἑόρακα, οἶμαι δὲ καὶ	οἱ	ἄλλοι πάντες· σύ τε γὰρ
[2, 6]	ἀπέθανεν, οὐχ ὥσπερ Κλέαρχος καὶ	οἱ	ἄλλοι στρατηγοὶ ἀποτμηθέντες τὰς κεφαλάς,
[2, 6]	ᾐσχύνετο μᾶλλον τοὺς στρατιώτας ἢ	οἱ	ἀρχόμενοι ἐκεῖνον· καὶ φοβούμενος μᾶλλον
[2, 2]	ἐκέλευσε σιγὴν κηρύξαντα ὅτι προαγορεύουσιν	οἱ	ἄρχοντες, ὃς ἂν τὸν ἀφέντα
[2, 2]	κενὸς ὁ φόβος εἴη καὶ	οἱ	ἄρχοντες σῷοι. ἅμα δὲ ὄρθρῳ
[2, 4]	εὐδαίμων ὄνομα Καιναί, ἐξ ἧς	οἱ	βάρβαροι διῆγον ἐπὶ σχεδίαις διφθερίναις
[2, 4]	μὴ ὑμῖν ἐπιθῶνται τῆς νυκτὸς	οἱ	βάρβαροι· ἔστι δὲ στράτευμα πολὺ
[2, 5]	τὰ βέλτιστα ξυμβουλεῦσαι. (πρὸς ταῦτα	οἱ	βάρβαροι πολὺν χρόνον διαλεχθέντες ἀλλήλοις
[2, 4]	(τότε δὴ καὶ ἐγνώσθη ὅτι	οἱ	βάρβαροι τὸν ἄνθρωπον ὑποπέμψειαν, ὀκνοῦντες
[2, 1]	δύνωνται ἀγαθόν. (ταῦτα μὲν εἶπον	οἱ	βασιλέως κήρυκες· οἱ δὲ Ἕλληνες
[2, 2]	ἐφρόνει οἷα δεῖ τὸν ἄρχοντα,	οἱ	δ᾽ ἄλλοι ἄπειροι ἦσαν. (ἀριθμὸς
[2, 2]	ἄλλοις ἡγεῖτο κατὰ τὰ παρηγγελμένα,	οἱ	δ᾽ εἵποντο· καὶ ἀφικνοῦνται εἰς
[2, 3]	ἀγγέλοις, ἀνηρώτα (πρῶτα) τί βούλοιντο.	οἱ	δ᾽ ἔλεγον ὅτι περὶ σπονδῶν
[2, 3]	ἀνατέλλοντι κήρυκας ἔπεμψε περὶ σπονδῶν.	(οἱ	δ᾽ ἐπεὶ ἦλθον πρὸς τοὺς
[2, 6]	ἀγαθοὶ τῶν συνόντων εὖνοι ἦσαν,	οἱ	δὲ ἄδικοι ἐπεβούλευον ὡς εὐμεταχειρίστῳ
[2, 3]	καὶ τοῖς ἄλλοις ἔσοιντο σπονδαί.	οἱ	δέ, ἅπασιν, ἔφασαν, μέχρι ἂν
[2, 4]	καλοῦ καὶ δασέος παντοίων δένδρων,	οἱ	δὲ βάρβαροι διαβεβηκότες τὸν Τίγρητα·
[2, 2]	οἱ μὲν Ἕλληνες βάπτοντες ξίφος,	οἱ	δὲ βάρβαροι λόγχην. (ἐπεὶ δὲ
[2, 2]	προδώσειν ἀλλήλους σύμμαχοί τε ἔσεσθαι·	οἱ	δὲ βάρβαροι προσώμοσαν καὶ ἡγήσεσθαι
[2, 1]	μὲν εἶπον οἱ βασιλέως κήρυκες·	οἱ	δὲ Ἕλληνες βαρέως μὲν ἤκουσαν,
[2, 5]	δούλῳ ἢ ἐλευθέρῳ πάντας ἔκτεινον.	(οἱ	δὲ Ἕλληνες τήν τε ἱππασίαν
[2, 4]	Ὀρόντᾳ καὶ ξυνεστρατοπεδεύετο σὺν ἐκείνοις.	(οἱ	δὲ Ἕλληνες ὑφορῶντες τούτους αὐτοὶ
[2, 2]	τὸ λοιπὸν ὁ μὲν ἦρχεν,	οἱ	δὲ ἐπείθοντο, οὐχ ἑλόμενοι, ἀλλὰ
[2, 5]	Ἀρκάς, Κλέαρχος Λάκων, Σωκράτης Ἀχαιός·	οἱ	δὲ λοχαγοὶ ἐπὶ ταῖς θύραις
[2, 5]	ἥξειν αὐτοὺς ἐπὶ τὸ στρατόπεδον.	(οἱ	δὲ πάντες μὲν οὐκ ἦλθον,
[2, 2]	ᾤχετο καὶ οἱ σὺν αὐτῷ.	οἱ	δὲ παρὰ Ἀριαίου ἧκον Προκλῆς
[2, 2]	πρῶτοι ὅμως τρόπῳ τινὶ ἐστρατοπεδεύσαντο,	οἱ	δὲ ὕστεροι σκοταῖοι προσιόντες ὡς
[2, 3]	συσπουδάζειν. (καὶ ἐτάχθησαν πρὸς αὐτὸ	οἱ	εἰς> τριάκοντα ἔτη γεγονότες· ἐπεὶ
[2, 4]	τὸν ἄνθρωπον ὑποπέμψειαν, ὀκνοῦντες μὴ	οἱ	Ἕλληνες διελόντες τὴν γέφυραν μείναιεν
[2, 3]	αὐτοῦ διαπράξασθαι. (πρὸς ταῦτα μεταστάντες	οἱ	Ἕλληνες ἐβουλεύοντο· καὶ ἀπεκρίναντο, Κλέαρχος
[2, 5]	τὰ γεγενημένα. (ἐκ τούτου δὴ	οἱ	Ἕλληνες ἔθεον ἐπὶ τὰ ὅπλα
[2, 1]	οἰστοῖς πολλοῖς οὖσιν, οὓς ἠνάγκαζον	οἱ	Ἕλληνες ἐκβάλλειν τοὺς αὐτομολοῦντας παρὰ
[2, 1]	ὡς ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἐλθόντες	οἱ	Ἕλληνες ἐκοιμήθησαν οἰόμενοι τὰ πάντα
[2, 5]	ἐκείνου δούλου. (πρὸς ταῦτα ἀπεκρίναντο	οἱ	Ἕλληνες, ἔλεγε δὲ Κλεάνωρ ὁ
[2, 3]	τὴν ὑστεραίαν οὐχ ἧκεν· ὥσθ᾽	οἱ	Ἕλληνες ἐφρόντιζον· τῇ δὲ τρίτῃ
[2, 1]	ὅπλα, ὅπως εὐέλπιδες μᾶλλον εἶεν	οἱ	Ἕλληνες. Φαλῖνος δὲ ὑποστρέψας παρὰ
[2, 5]	οἵ τ᾽ ἔνδον ξυνελαμβάνοντο καὶ	οἱ	ἔξω κατεκόπησαν. μετὰ δὲ ταῦτα
[2, 6]	Θρᾳξίν. (ἐπεὶ δὲ μεταγνόντες πως	οἱ	ἔφοροι ἤδη ἔξω ὄντος ἀποστρέφειν
[2, 3]	ἀφίκοντο εἰς κώμας ὅθεν ἀπέδειξαν	οἱ	ἡγεμόνες λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια. ἐνῆν
[2, 5]	θεοῖς ὕποχα καὶ πάντων ἴσον	οἱ	θεοὶ κρατοῦσι. (περὶ μὲν δὴ
[2, 5]	(πρῶτον μὲν γὰρ καὶ μέγιστον	οἱ	θεῶν ἡμᾶς ὅρκοι κωλύουσι πολεμίους
[2, 6]	πείσας τὴν αὑτοῦ πόλιν ὡς	οἱ	Θρᾷκες ἀδικοῦσι τοὺς Ἕλληνας καὶ
[2, 2]	Ἀριαῖος καὶ τῶν σὺν αὐτῷ	οἱ	κράτιστοι μήτε προδώσειν ἀλλήλους σύμμαχοί
[2, 5]	μοι οἵ τε στρατηγοὶ καὶ	οἱ	λοχαγοὶ ἐλθεῖν, ἐν τῷ ἐμφανεῖ
[2, 1]	παρὰ βασιλέως καὶ Τισσαφέρνους κήρυκες	οἱ	μὲν ἄλλοι βάρβαροι, ἦν δ᾽
[2, 6]	διαλεχθέντες ἀλλήλοις ἀπῆλθον οὐδὲν ἀποκρινάμενοι.	~(οἱ	μὲν δὴ στρατηγοὶ οὕτω ληφθέντες
[2, 2]	καὶ τοὺς πολεμίους ἀκούειν· ὥστε	οἱ	μὲν ἐγγύτατα τῶν πολεμίων καὶ
[2, 2]	κάπρον καὶ κριὸν εἰς ἀσπίδα,	οἱ	μὲν Ἕλληνες βάπτοντες ξίφος, οἱ
[2, 3]	ἡγεῖσθαι ἐκέλευε πρὸς τἀπιτήδεια. (καὶ	οἱ	μὲν ἡγοῦντο, Κλέαρχος μέντοι ἐπορεύετο
[2, 6]	ἀδικοῦντα μὴ ἐπαινεῖν. τοιγαροῦν αὐτῷ	οἱ	μὲν καλοί τε καὶ ἀγαθοὶ
[2, 4]	ἀπέχουσα τοῦ ποταμοῦ σταδίους πεντεκαίδεκα.	(οἱ	μὲν οὖν Ἕλληνες παρ᾽ αὐτὴν
[2, 2]	τὰ ἀπὸ τῶν οἰκιῶν ξύλα.	(οἱ	μὲν οὖν πρῶτοι ὅμως τρόπῳ
[2, 5]	ἦσαν ἐπὶ θύραις ταῖς Τισσαφέρνους,	οἱ	μὲν στρατηγοὶ παρεκλήθησαν εἴσω, Πρόξενος
[2, 1]	γὰρ φίλος καὶ ξένος Ἀριαίου.	(οἱ	μὲν ᾤχοντο, Κλέαρχος δὲ περιέμενε·
[2, 6]	ἐν τοῖς δεινοῖς φρόνιμος, ὡς	οἱ	παρόντες πανταχοῦ πάντες ὡμολόγουν. (καὶ
[2, 4]	(τούτων δὲ γιγνομένων ἔνδηλοι ἦσαν	οἱ	περὶ Ἀριαῖον ἧττον προσέχοντες τοῖς
[2, 4]	τῶν δὲ πολεμίων ἱππεῖς εἰσιν	οἱ	πλεῖστοι καὶ πλείστου ἄξιοι· ὥστε
[2, 3]	πρῶτον ἔφαγον οἱ στρατιῶται, καὶ	οἱ	πολλοὶ ἐθαύμασαν τό τε εἶδος
[2, 3]	Κλέαρχον ἑώρων σπουδάζοντα, προσελάμβανον καὶ	οἱ	πρεσβύτεροι. (πολὺ δὲ μᾶλλον ὁ
[2, 2]	ᾧ δὲ ὡπλίζοντο ἧκον λέγοντες	οἱ	προπεμφθέντες σκοποὶ ὅτι οὐχ ἱππεῖς
[2, 4]	ἡμῖν οὐδεὶς λελείψεται, ἀλλὰ καὶ	οἱ	πρόσθεν ὄντες πολέμιοι ἡμῖν ἔσονται.
[2, 3]	τοὺς ἄρχοντας. ἐπειδὴ δὲ ἀπήγγελλον	οἱ	προφύλακες, Κλέαρχος τυχὼν τότε τὰς
[2, 1]	(ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ συνελθόντες	οἱ	στρατηγοὶ ἐθαύμαζον ὅτι Κῦρος οὔτε
[2, 2]	δὲ ὅπλα ἔξω. (ταῦτ᾽ ἀκούσαντες	οἱ	στρατηγοὶ καὶ λοχαγοὶ ἀπῆλθον καὶ
[2, 2]	τάξει θέμενοι τὰ ὅπλα συνῆλθον	οἱ	στρατηγοὶ καὶ λοχαγοὶ τῶν Ἑλλήνων
[2, 1]	Ἰωνίας, ὅθενπερ ἦλθε. (ταῦτα ἀκούσαντες	οἱ	στρατηγοὶ καὶ οἱ ἄλλοι Ἕλληνες
[2, 6]	σφόδρα καὶ οὐκ ἄλλον ᾑροῦντο	οἱ	στρατιῶται· καὶ γὰρ τὸ στυγνὸν
[2, 3]	ἐγκέφαλον τοῦ φοίνικος πρῶτον ἔφαγον	οἱ	στρατιῶται, καὶ οἱ πολλοὶ ἐθαύμασαν
[2, 2]	(ἐπεὶ δὲ ταῦτα ἐκηρύχθη, ἔγνωσαν	οἱ	στρατιῶται ὅτι κενὸς ὁ φόβος
[2, 6]	τὸ ἀπεχθάνεσθαι τοῖς στρατιώταις ἢ	οἱ	στρατιῶται τὸ ἀπιστεῖν ἐκείνῳ. (ᾤετο
[2, 6]	ὠμός· ὥστε διέκειντο πρὸς αὐτὸν	οἱ	στρατιῶται ὥσπερ παῖδες πρὸς διδάσκαλον.
[2, 2]	διότι ἐτέτρωτο) καταβὰς ἐθωρακίζετο καὶ	οἱ	σὺν αὐτῷ. (ἐν ᾧ δὲ
[2, 2]	~(Φαλῖνος μὲν δὴ ᾤχετο καὶ	οἱ	σὺν αὐτῷ. οἱ δὲ παρὰ
[2, 3]	εἵποντο. ἐπεὶ δὲ ἀπήντησαν αὐτοῖς	οἱ	τῶν Ἑλλήνων στρατηγοί, ἔλεγε πρῶτος
[2, 4]	οὐδεὶς ἦλθε τῶν πολεμίων, ὡς	οἱ	φυλάττοντες ἀπήγγελλον. (ἐπειδὴ δὲ ἕως
[2, 5]	ἂν> ἀναστρέφοιο ἔχων ἡμᾶς ὑπηρέτας,	οἵ	σοι οὐκ ἂν μισθοῦ ἕνεκα
[2, 5]	ὕστερον ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ σημείου	οἵ	τ᾽ ἔνδον ξυνελαμβάνοντο καὶ οἱ
[2, 2]	Ἑλλήνων παρ᾽ Ἀριαῖον· καὶ ὤμοσαν	οἵ	τε Ἕλληνες καὶ ὁ Ἀριαῖος
[2, 4]	ἀρχήν. ~(μετὰ ταῦτα περιέμενον Τισσαφέρνην	οἵ	τε Ἕλληνες καὶ ὁ Ἀριαῖος
[2, 5]	ὁ Τισσαφέρνης, εἰ βούλεσθέ μοι	οἵ	τε στρατηγοὶ καὶ οἱ λοχαγοὶ
[2, 5]	παρὰ Τισσαφέρνην οὓς ἐκέλευεν, καὶ	οἳ	ἂν ἐλεγχθῶσι διαβάλλοντες τῶν Ἑλλήνων,
[2, 3]	βασιλεῖ, καὶ ἥκοιεν ἡγεμόνας ἔχοντες	οἳ	αὐτούς, ἐὰν σπονδαὶ γένωνται, ἄξουσιν
[2, 3]	ἐποιοῦντο διαβάσεις ἐκ τῶν φοινίκων	οἳ	ἦσαν ἐκπεπτωκότες, τοὺς δὲ καὶ
[2, 5]	δὲ καὶ Ἀρτάοζος καὶ Μιθραδάτης,	οἳ	ἦσαν Κύρῳ πιστότατοι· ὁ δὲ
[2, 2]	ἱππέας· καὶ τῶν τε Ἑλλήνων	οἳ	μὴ ἔτυχον ἐν ταῖς τάξεσιν
[2, 4]	τοὺς σὺν ἐκείνῳ Περσῶν τινες,	οἳ>	παρεθάρρυνόν τε καὶ δεξιὰς ἐνίοις
[2, 5]	τοὺς δὲ καὶ ἐξ ὑποψίας	οἳ	φοβηθέντες ἀλλήλους φθάσαι βουλόμενοι πρὶν
[2, 3]	οἶσθα, ἵνα ὑμᾶς τε ἀπαρασκεύους	λάβοι	καὶ ἡμᾶς ἐνθάδε ἀγάγοι. (ἐπεὶ
[2, 3]	ἀπαρασκεύους λάβοι καὶ ἡμᾶς ἐνθάδε	ἀγάγοι.	(ἐπεὶ μέντοι ἤδη αὐτὸν ἑωρῶμεν
[2, 2]	(ταῦτ᾽ ἀκούσαντες οἱ στρατηγοὶ καὶ	λοχαγοὶ	ἀπῆλθον καὶ ἐποίουν οὕτω. καὶ
[2, 5]	οἵ τε στρατηγοὶ καὶ οἱ	λοχαγοὶ	ἐλθεῖν, ἐν τῷ ἐμφανεῖ λέξω
[2, 5]	Λάκων, Σωκράτης Ἀχαιός· οἱ δὲ	λοχαγοὶ	ἐπὶ ταῖς θύραις ἔμενον. (οὐ
[2, 2]	ὅπλα συνῆλθον οἱ στρατηγοὶ καὶ	λοχαγοὶ	τῶν Ἑλλήνων παρ᾽ Ἀριαῖον· καὶ
[2, 6]	ὥσπερ Κλέαρχος καὶ οἱ ἄλλοι	στρατηγοὶ	ἀποτμηθέντες τὰς κεφαλάς, ὅσπερ τάχιστος
[2, 1]	δὲ τῇ ἡμέρᾳ συνελθόντες οἱ	στρατηγοὶ	ἐθαύμαζον ὅτι Κῦρος οὔτε ἄλλον
[2, 3]	ἀπήντησαν αὐτοῖς οἱ τῶν Ἑλλήνων	στρατηγοί,	ἔλεγε πρῶτος Τισσαφέρνης δι᾽ ἑρμηνέως
[2, 2]	ὅπλα ἔξω. (ταῦτ᾽ ἀκούσαντες οἱ	στρατηγοὶ	καὶ λοχαγοὶ ἀπῆλθον καὶ ἐποίουν
[2, 2]	θέμενοι τὰ ὅπλα συνῆλθον οἱ	στρατηγοὶ	καὶ λοχαγοὶ τῶν Ἑλλήνων παρ᾽
[2, 1]	ὅθενπερ ἦλθε. (ταῦτα ἀκούσαντες οἱ	στρατηγοὶ	καὶ οἱ ἄλλοι Ἕλληνες πυνθανόμενοι
[2, 5]	εἰ βούλεσθέ μοι οἵ τε	στρατηγοὶ	καὶ οἱ λοχαγοὶ ἐλθεῖν, ἐν
[2, 5]	ταῦτα ἐξῆλθον φυλαττόμενοι τῶν Ἑλλήνων	στρατηγοὶ	μὲν Κλεάνωρ Ὀρχομένιος καὶ Σοφαίνετος
[2, 6]	οὐδὲν ἀποκρινάμενοι. ~(οἱ μὲν δὴ	στρατηγοὶ	οὕτω ληφθέντες ἀνήχθησαν ὡς βασιλέα
[2, 5]	θύραις ταῖς Τισσαφέρνους, οἱ μὲν	στρατηγοὶ	παρεκλήθησαν εἴσω, Πρόξενος Βοιώτιος, Μένων
[2, 5]	ὑμέτεροι μὲν εὐεργέται, ἡμέτεροι δὲ	στρατηγοί,	πέμψατε αὐτοὺς δεῦρο· δῆλον γὰρ
[2, 1]	ἔφη, ὑμεῖς μέν, ὦ ἄνδρες	στρατηγοί,	τούτοις ἀποκρίνασθε ὅ τι κάλλιστόν
[2, 5]	οὔτε ὅποι ἄν τις φεύγων	ἀποφύγοι	οὔτ᾽ εἰς ποῖον ἂν σκότος
[2, 4]	ἠρώτησε τοὺς προφύλακας ποῦ ἂν	ἴδοι	Πρόξενον ἢ Κλέαρχον· Μένωνα δὲ
[2, 1]	τις αὐτὸν τῶν ὑπηρετῶν, ὅπως	ἴδοι	τὰ ἱερὰ ἐξῃρημένα· ἔτυχε γὰρ
[2, 1]	ὅτι ἡμεῖς οἰόμεθα, εἰ μὲν	δέοι	βασιλεῖ φίλους εἶναι, πλείονος ἂν
[2, 1]	ἢ παραδόντες ἄλλῳ, εἰ δὲ	δέοι	πολεμεῖν, ἄμεινον ἂν πολεμεῖν ἔχοντες
[2, 6]	καὶ λέγειν αὐτὸν ἔφασαν ὡς	δέοι	τὸν στρατιώτην φοβεῖσθαι μᾶλλον τὸν
[2, 5]	ὕποχα καὶ πάντων ἴσον οἱ	θεοὶ	κρατοῦσι. (περὶ μὲν δὴ τῶν
[2, 5]	ᾧ ὑμεῖς οὐδ᾽ εἰ πάνυ	ἀγαθοὶ	εἴητε μάχεσθαι ἂν δύναισθε. (πῶς
[2, 6]	οἱ μὲν καλοί τε καὶ	ἀγαθοὶ	τῶν συνόντων εὖνοι ἦσαν, οἱ
[2, 5]	αὐτοῖς δὲ Ξενοφῶν Ἀθηναῖος, ὅπως	μάθοι	τὰ περὶ Προξένου· Χειρίσοφος δὲ
[2, 4]	οἱ ἀδελφοὶ καὶ οἱ ἄλλοι	ἀναγκαῖοι	καὶ πρὸς τοὺς σὺν ἐκείνῳ
[2, 2]	τινὶ ἐστρατοπεδεύσαντο, οἱ δὲ ὕστεροι	σκοταῖοι	προσιόντες ὡς ἐτύγχανον ἕκαστοι ηὐλίζοντο,
[2, 2]	μάχης ἐλέγοντο εἶναι εἰς Βαβυλῶνα	στάδιοι	ἑξήκοντα καὶ τριακόσιοι. (ἐντεῦθεν ἐπεὶ
[2, 2]	πέντε καὶ τριάκοντα καὶ πεντακόσιοι,	στάδιοι	πεντήκοντα καὶ ἑξακισχίλιοι καὶ μύριοι·
[2, 5]	ὦ Κλέαρχε, οὔτε ἀλόγιστοι οὔτε	ἠλίθιοί	ἐσμεν. (ἀλλὰ τί δὴ ὑμᾶς
[2, 2]	καὶ πεντακόσιοι, στάδιοι πεντήκοντα καὶ	ἑξακισχίλιοι	καὶ μύριοι· ἀπὸ δὲ τῆς
[2, 4]	ἀλλὰ καὶ οἱ πρόσθεν ὄντες	πολέμιοι	ἡμῖν ἔσονται. (ποταμὸς δ᾽ εἰ
[2, 1]	ἐγένοντο καὶ βασιλεῖ ἂν πολλοῦ	ἄξιοι	γένοιντο, εἰ βούλοιτο φίλος γενέσθαι·
[2, 1]	βασιλεῖ φίλους εἶναι, πλείονος ἂν	ἄξιοι	εἶναι φίλοι ἔχοντες τὰ ὅπλα
[2, 5]	πειρῶνται διαβάλλοντες ποιῆσαι πολεμίους ἡμᾶς	ἄξιοί	εἰσι τὰ ἔσχατα παθεῖν; (καὶ
[2, 4]	εἰσιν οἱ πλεῖστοι καὶ πλείστου	ἄξιοι·	ὥστε νικῶντες μὲν τίνα ἂν
[2, 2]	στάδιοι πεντήκοντα καὶ ἑξακισχίλιοι καὶ	μύριοι·	ἀπὸ δὲ τῆς μάχης ἐλέγοντο
[2, 5]	καὶ τῶν ἄλλων στρατιωτῶν ὡς	διακόσιοι.	(ἐπεὶ δὲ ἦσαν ἐπὶ θύραις
[2, 2]	εἰς Βαβυλῶνα στάδιοι ἑξήκοντα καὶ	τριακόσιοι.	(ἐντεῦθεν ἐπεὶ σκότος ἐγένετο Μιλτοκύθης
[2, 2]	παρασάγγαι πέντε καὶ τριάκοντα καὶ	πεντακόσιοι,	στάδιοι πεντήκοντα καὶ ἑξακισχίλιοι καὶ
[2, 3]	τρίτῃ ἥκων ἔλεγεν ὅτι διαπεπραγμένος	ἥκοι	παρὰ βασιλέως δοθῆναι αὐτῷ σᾐζειν
[2, 6]	συνόντων εὖνοι ἦσαν, οἱ δὲ	ἄδικοι	ἐπεβούλευον ὡς εὐμεταχειρίστῳ ὄντι. ὅτε
[2, 5]	καὶ μέγιστον οἱ θεῶν ἡμᾶς	ὅρκοι	κωλύουσι πολεμίους εἶναι ἀλλήλοις· ὅστις
[2, 6]	ἐπαινεῖν. τοιγαροῦν αὐτῷ οἱ μὲν	καλοί	τε καὶ ἀγαθοὶ τῶν συνόντων
[2, 3]	πορίσας ἄριστον. (ταῦτα ἀκούσαντες οἱ	ἄγγελοι	ἀπήλαυνον, καὶ ἧκον ταχύ· ᾧ
[2, 3]	διατρίψω ἔστ᾽ ἂν ὀκνήσωσιν οἱ	ἄγγελοι	μὴ ἀποδόξῃ ἡμῖν τὰς σπονδὰς
[2, 6]	εἶχεν, ὅτι τούτων οὐδὲν ἂν	θέλοι	κτᾶσθαι μετὰ ἀδικίας, ἀλλὰ σὺν
[2, 1]	γενέσθαι· καὶ εἴτε ἄλλο τι	θέλοι	χρῆσθαι εἴτ᾽ ἐπ᾽ Αἴγυπτον στρατεύειν,
[2, 6]	ἐπιδεικνύμενος ὅτι πλεῖστα δύναιτο καὶ	ἐθέλοι	ἂν ἀδικεῖν. εὐεργεσίαν δὲ κατέλεγεν,
[2, 4]	τῶν παροιχομένων. (τούτων δὲ γιγνομένων	ἔνδηλοι	ἦσαν οἱ περὶ Ἀριαῖον ἧττον
[2, 5]	αὐτοὺς δεῦρο· δῆλον γὰρ ὅτι	φίλοι	γε ὄντες ἀμφοτέροις πειράσονται καὶ
[2, 1]	εἶναι, πλείονος ἂν ἄξιοι εἶναι	φίλοι	ἔχοντες τὰ ὅπλα ἢ παραδόντες
[2, 5]	οἱ ἄλλοι ὅσοι ἦτε Κύρου	φίλοι,	οὐκ αἰσχύνεσθε οὔτε θεοὺς οὔτ᾽
[2, 4]	καὶ οἱ ἀδελφοὶ καὶ οἱ	ἄλλοι	ἀναγκαῖοι καὶ πρὸς τοὺς σὺν
[2, 2]	δεῖ τὸν ἄρχοντα, οἱ δ᾽	ἄλλοι	ἄπειροι ἦσαν. (ἀριθμὸς τῆς ὁδοῦ
[2, 1]	καὶ Τισσαφέρνους κήρυκες οἱ μὲν	ἄλλοι	βάρβαροι, ἦν δ᾽ αὐτῶν Φαλῖνος
[2, 1]	ἀκούσαντες οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ	ἄλλοι	Ἕλληνες πυνθανόμενοι βαρέως ἔφερον. Κλέαρχος
[2, 5]	κάκιστε ἀνθρώπων Ἀριαῖε καὶ οἱ	ἄλλοι	ὅσοι ἦτε Κύρου φίλοι, οὐκ
[2, 1]	ἑόρακα, οἶμαι δὲ καὶ οἱ	ἄλλοι	πάντες· σύ τε γὰρ Ἕλλην
[2, 3]	τῆς βασιλέως γυναικὸς ἀδελφὸς καὶ	ἄλλοι	Πέρσαι τρεῖς· δοῦλοι δὲ πολλοὶ
[2, 5]	καὶ γιγνώσκειν· ξυνηκολούθουν δὲ καὶ	ἄλλοι	Περσῶν τεθωρακισμένοι εἰς τριακοσίους. (οὗτοι
[2, 6]	οὐχ ὥσπερ Κλέαρχος καὶ οἱ	ἄλλοι	στρατηγοὶ ἀποτμηθέντες τὰς κεφαλάς, ὅσπερ
[2, 6]	ἄρχοντα ἢ τοὺς πολεμίους, εἰ	μέλλοι	ἢ φυλακὰς φυλάξειν ἢ φίλων
[2, 6]	ἐξείη πρὸς ἄλλον ἀρξομένους ἀπιέναι,	πολλοὶ	αὐτὸν ἀπέλειπον· τὸ γὰρ ἐπίχαρι
[2, 3]	ἔφαγον οἱ στρατιῶται, καὶ οἱ	πολλοὶ	ἐθαύμασαν τό τε εἶδος καὶ
[2, 3]	ἄλλοι Πέρσαι τρεῖς· δοῦλοι δὲ	πολλοὶ	εἵποντο. ἐπεὶ δὲ ἀπήντησαν αὐτοῖς
[2, 3]	ἀδελφὸς καὶ ἄλλοι Πέρσαι τρεῖς·	δοῦλοι	δὲ πολλοὶ εἵποντο. ἐπεὶ δὲ
[2, 3]	καὶ περὶ μὲν τούτων ὑπέσχετό	μοι	βουλεύσεσθαι· (ἐρέσθαι δέ με ὑμᾶς
[2, 6]	αὖ πολεμήσων. (ταῦτα οὖν φιλοπολέμου	μοι	δοκεῖ ἀνδρὸς ἔργα εἶναι, ὅστις
[2, 5]	ἐμοὶ κακὸν βουλεύοις, ἅμα ἄν	μοι	δοκεῖς καὶ σαυτῷ κακόνους εἶναι.
[2, 5]	οὐδὲ ἐπινοοῦμεν τοιοῦτον οὐδέν, ἔδοξέ	μοι	εἰς λόγους σοι ἐλθεῖν, ὅπως
[2, 3]	συμβουλεύω ὑμῖν μετρίως ἀποκρίνασθαι, ἵνα	μοι	εὐπρακτότερον ᾖ ἐάν τι δύνωμαι
[2, 3]	οἶμαι γὰρ ἂν οὐκ ἀχαρίστως	μοι	ἔχειν οὔτε πρὸς ὑμῶν οὔτε
[2, 5]	ἔφη ὁ Τισσαφέρνης, εἰ βούλεσθέ	μοι	οἵ τε στρατηγοὶ καὶ οἱ
[2, 5]	λέξω. (ἐγὼ γὰρ Κῦρον ἐπεθύμησά	μοι	φίλον γενέσθαι, νομίζων τῶν τότε
[2, 3]	λέγων αὐτῷ ὅτι δικαίως ἄν	μοι	χαρίζοιτο, ὅτι αὐτῷ Κῦρόν τε
[2, 3]	δὲ Κλέαρχος εἶπε· δοκεῖ μὲν	κἀμοὶ	ταῦτα· οὐ μέντοι ταχύ γε
[2, 5]	ὑμῖν παρέχειν, τοσοῦτοι δ᾽ εἰσὶ	ποταμοὶ	ἐφ᾽ ὧν ἔξεστιν ἡμῖν ταμιεύεσθαι
[2, 5]	ὑμεῖς δικαίως οὔτε βασιλεῖ οὔτ᾽	ἐμοὶ	ἀπιστοίητε, ἀντάκουσον. (εἰ γὰρ ὑμᾶς
[2, 3]	δυναίμην παρὰ βασιλέως αἰτήσασθαι δοῦναι	ἐμοὶ	ἀποσῶσαι ὑμᾶς εἰς τὴν Ἑλλάδα.
[2, 5]	πρὸς ἐμὲ λέγοντας ὡς σὺ	ἐμοὶ	ἐπιβουλεύεις καὶ τῇ σὺν ἐμοὶ
[2, 5]	ταῦτα γὰρ γιγνώσκων εἴ τι	ἐμοὶ	κακὸν βουλεύοις, ἅμα ἄν μοι
[2, 5]	σοῦ σοὶ ἂν ἔχοιμεν δικαίως.	(ἐμοὶ	μὲν ταῦτα πάντα ἐνθυμουμένῳ οὕτω
[2, 5]	ἂν κολάσαισθε τῆς νῦν σὺν	ἐμοὶ	οὔσης. (ἀλλὰ μὴν ἔν γε
[2, 5]	ἐμοὶ ἐπιβουλεύεις καὶ τῇ σὺν	ἐμοὶ	στρατιᾷ. (ἐγὼ δέ, ἔφη ὁ
[2, 5]	δι᾽ εὐεργεσίαν ἰσχυρόν. (ὅσα δ᾽	ἐμοὶ	χρήσιμοι ὑμεῖς ἐστε τὰ μὲν
[2, 2]	στρατηγοὺς καὶ λοχαγοὺς ἔλεξε τοιάδε.	ἐμοί,	ὦ ἄνδρες, θυομένῳ ἰέναι ἐπὶ
[2, 1]	πέλται καὶ ἅμαξαι ἦσαν φέρεσθαι	ἔρημοι·	οἷς πᾶσι χρώμενοι κρέα ἕψοντες
[2, 2]	τῆς Ἰωνίας μέχρι τῆς μάχης	σταθμοὶ	τρεῖς καὶ ἐνενήκοντα, παρασάγγαι πέντε
[2, 5]	εὐεργεσίαν ἰσχυρόν. (ὅσα δ᾽ ἐμοὶ	χρήσιμοι	ὑμεῖς ἐστε τὰ μὲν καὶ
[2, 6]	ἐπιθυμῶν δὲ ἄρχειν, ὅπως πλείω	λαμβάνοι,	ἐπιθυμῶν δὲ τιμᾶσθαι, ἵνα πλείω
[2, 5]	ἐν ᾗ ὑμᾶς μὲν βλάπτειν	ἱκανοὶ	εἴημεν ἄν, ἀντιπάσχειν δὲ οὐδεὶς
[2, 3]	περὶ σπονδῶν ἥκοιεν ἄνδρες οἵτινες	ἱκανοὶ	ἔσονται τά τε παρὰ βασιλέως
[2, 3]	τῶν αὐτῶν. (αὐταὶ δὲ αἱ	βάλανοι	τῶν φοινίκων οἵας μὲν ἐν
[2, 5]	χρόνον διαλεχθέντες ἀλλήλοις ἀπῆλθον οὐδὲν	ἀποκρινάμενοι.	~(οἱ μὲν δὴ στρατηγοὶ οὕτω
[2, 5]	οὐχ ὁρῶ ποίᾳ δυνάμει συμμάχῳ	χρησάμενοι	μᾶλλον ἂν κολάσαισθε τῆς νῦν
[2, 6]	οἵτινες δὲ ἢ ὑπὸ πόλεως	τεταγμένοι	ἢ ὑπὸ τοῦ δεῖσθαι ἢ
[2, 5]	ἔθεον ἐπὶ τὰ ὅπλα πάντες	ἐκπεπληγμένοι	καὶ νομίζοντες αὐτίκα ἥξειν αὐτοὺς
[2, 2]	μέσας νύκτας· καὶ ἐν τάξει	θέμενοι	τὰ ὅπλα συνῆλθον οἱ στρατηγοὶ
[2, 5]	παρ᾽ οὓς ἡμεῖς τὴν φιλίαν	συνθέμενοι	κατεθέμεθα· τῶν δ᾽ ἀνθρωπίνων σὲ
[2, 1]	ἧκε, καὶ ἠρώτησεν εἰ ἤδη	ἀποκεκριμένοι	εἶεν. Φαλῖνος δὲ ὑπολαβὼν εἶπεν·
[2, 2]	ἐν δεξιᾷ ἔχοντες τὸν ἥλιον,	λογιζόμενοι	ἥξειν ἅμα ἡλίῳ δύνοντι εἰς
[2, 4]	ὑποψίαν παρεῖχεν. (ἐνίοτε δὲ καὶ	ξυλιζόμενοι	ἐκ τοῦ αὐτοῦ καὶ χόρτον
[2, 1]	στρατόπεδον ἐλθόντες οἱ Ἕλληνες ἐκοιμήθησαν	οἰόμενοι	τὰ πάντα νικᾶν καὶ Κῦρον
[2, 2]	ἦρχεν, οἱ δὲ ἐπείθοντο, οὐχ	ἑλόμενοι,	ἀλλὰ ὁρῶντες ὅτι μόνος ἐφρόνει
[2, 5]	ὑποψίας οἳ φοβηθέντες ἀλλήλους φθάσαι	βουλόμενοι	πρὶν παθεῖν ἐποίησαν ἀνήκεστα κακὰ
[2, 1]	στρατηγοὶ καὶ οἱ ἄλλοι Ἕλληνες	πυνθανόμενοι	βαρέως ἔφερον. Κλέαρχος δὲ τάδε
[2, 5]	παρὰ βασιλέως. (μετὰ ταῦτα ἐξῆλθον	φυλαττόμενοι	τῶν Ἑλλήνων στρατηγοὶ μὲν Κλεάνωρ
[2, 3]	τὸ πεδίον τὸ ὕδωρ ἀφεικέναι.	(πορευόμενοι	δὲ ἀφίκοντο εἰς κώμας ὅθεν
[2, 2]	ἔνθα δέ τι ἦν, ἡμεῖς	διαπορευόμενοι	κατεδαπανήσαμεν. νῦν δ᾽ ἐπινοοῦμεν πορεύεσθαι
[2, 6]	δεῖσθαι ἢ ἄλλῃ τινὶ ἀνάγκῃ	κατεχόμενοι	παρείησαν αὐτῷ, σφόδρα πειθομένοις ἐχρῆτο.
[2, 6]	μᾶλλον τοὺς στρατιώτας ἢ οἱ	ἀρχόμενοι	ἐκεῖνον· καὶ φοβούμενος μᾶλλον ἦν
[2, 5]	ξυνηκολούθουν δὲ καὶ ἄλλοι Περσῶν	τεθωρακισμένοι	εἰς τριακοσίους. (οὗτοι ἐπεὶ ἐγγὺς
[2, 4]	καὶ ὁ Ἀριαῖος ἐγγὺς ἀλλήλων	ἐστρατοπεδευμένοι	ἡμέρας πλείους ἢ εἴκοσιν. ἐν
[2, 1]	ἦσαν φέρεσθαι ἔρημοι· οἷς πᾶσι	χρώμενοι	κρέα ἕψοντες ἤσθιον ἐκείνην τὴν
[2, 6]	ἐπιθυμῶν δὲ τιμᾶσθαι, ἵνα πλείω	κερδαίνοι·	φίλος τε ἐβούλετο εἶναι τοῖς
[2, 4]	λελυμένης τῆς γεφύρας οὐχ ἕξουσιν	ἐκεῖνοι	ὅποι φύγωσιν· οὐδὲ μὴν βοηθῆσαι
[2, 6]	τε καὶ ἀγαθοὶ τῶν συνόντων	εὖνοι	ἦσαν, οἱ δὲ ἄδικοι ἐπεβούλευον
[2, 4]	πιστοὶ ὄντες Κύρῳ καὶ ὑμῖν	εὖνοι,	καὶ κελεύουσι φυλάττεσθαι μὴ ὑμῖν
[2, 5]	ἀπὸ ποίου ἂν τάχους οὔτε	ὅποι	ἄν τις φεύγων ἀποφύγοι οὔτ᾽
[2, 4]	πολλαὶ γέφυραι ὦσιν ἔχοιμεν ἂν	ὅποι	φυγόντες ἡμεῖς σωθῶμεν. (ἐὰν δὲ
[2, 4]	τῆς γεφύρας οὐχ ἕξουσιν ἐκεῖνοι	ὅποι	φύγωσιν· οὐδὲ μὴν βοηθῆσαι πολλῶν
[2, 2]	ὡπλίζοντο ἧκον λέγοντες οἱ προπεμφθέντες	σκοποὶ	ὅτι οὐχ ἱππεῖς εἰσιν, ἀλλ᾽
[2, 4]	δασέος παντοίων δένδρων, οἱ δὲ	βάρβαροι	διαβεβηκότες τὸν Τίγρητα· οὐ μέντοι
[2, 4]	ὄνομα Καιναί, ἐξ ἧς οἱ	βάρβαροι	διῆγον ἐπὶ σχεδίαις διφθερίναις ἄρτους,
[2, 4]	ὑμῖν ἐπιθῶνται τῆς νυκτὸς οἱ	βάρβαροι·	ἔστι δὲ στράτευμα πολὺ ἐν
[2, 1]	Τισσαφέρνους κήρυκες οἱ μὲν ἄλλοι	βάρβαροι,	ἦν δ᾽ αὐτῶν Φαλῖνος εἷς
[2, 2]	Ἕλληνες βάπτοντες ξίφος, οἱ δὲ	βάρβαροι	λόγχην. (ἐπεὶ δὲ τὰ πιστὰ
[2, 5]	βέλτιστα ξυμβουλεῦσαι. (πρὸς ταῦτα οἱ	βάρβαροι	πολὺν χρόνον διαλεχθέντες ἀλλήλοις ἀπῆλθον
[2, 2]	σύμμαχοί τε ἔσεσθαι· οἱ δὲ	βάρβαροι	προσώμοσαν καὶ ἡγήσεσθαι ἀδόλως. (ταῦτα
[2, 4]	δὴ καὶ ἐγνώσθη ὅτι οἱ	βάρβαροι	τὸν ἄνθρωπον ὑποπέμψειαν, ὀκνοῦντες μὴ
[2, 5]	ἐπείπερ εἰσὶν ὑμέτεροι μὲν εὐεργέται,	ἡμέτεροι	δὲ στρατηγοί, πέμψατε αὐτοὺς δεῦρο·
[2, 5]	δὲ καὶ Μένων ἐπείπερ εἰσὶν	ὑμέτεροι	μὲν εὐεργέται, ἡμέτεροι δὲ στρατηγοί,
[2, 4]	παρασάγγην καὶ πλέον· ἐφυλάττοντο δὲ	ἀμφότεροι	ὥσπερ πολεμίους ἀλλήλους, καὶ εὐθὺς
[2, 2]	τρόπῳ τινὶ ἐστρατοπεδεύσαντο, οἱ δὲ	ὕστεροι	σκοταῖοι προσιόντες ὡς ἐτύγχανον ἕκαστοι
[2, 3]	ἑώρων σπουδάζοντα, προσελάμβανον καὶ οἱ	πρεσβύτεροι.	(πολὺ δὲ μᾶλλον ὁ Κλέαρχος
[2, 2]	τὸν ἄρχοντα, οἱ δ᾽ ἄλλοι	ἄπειροι	ἦσαν. (ἀριθμὸς τῆς ὁδοῦ ἣν
[2, 4]	δὲ ἐλάττους· τέλος δὲ καὶ	μικροὶ	ὀχετοί, ὥσπερ ἐν τῇ Ἑλλάδι
[2, 6]	(ἐπεὶ δὲ μεταγνόντες πως οἱ	ἔφοροι	ἤδη ἔξω ὄντος ἀποστρέφειν αὐτὸν
[2, 4]	κατετέτμηντο δὲ ἐξ αὐτῶν καὶ	τάφροι	ἐπὶ τὴν χώραν, αἱ μὲν
[2, 5]	ὁ Κλέαρχος, ἄξω πάντας, καὶ	σοὶ	αὖ δηλώσω ὅθεν ἐγὼ περὶ
[2, 1]	θεῶν συμβούλευσον ἡμῖν ὅ τι	σοι	δοκεῖ κάλλιστον καὶ ἄριστον εἶναι,
[2, 5]	γὰρ ὑμᾶς ἐβουλόμεθα ἀπολέσαι, πότερά	σοι	δοκοῦμεν ἱππέων πλήθους ἀπορεῖν ἢ
[2, 5]	ἐπιτηδείων ὑμῖν ἐπιτίθεσθαι ἀπορεῖν ἄν	σοι	δοκοῦμεν; οὐ τοσαῦτα μὲν πεδία
[2, 5]	οὐδέν, ἔδοξέ μοι εἰς λόγους	σοι	ἐλθεῖν, ὅπως εἰ δυναίμεθα ἐξέλοιμεν
[2, 5]	σε πεῖσαι λέγων ὡς ἡμεῖς	σοι	ἐπιβουλεύομεν. Κλέαρχος μὲν οὖν τοσαῦτα
[2, 5]	ἀναστρέφοιο ἔχων ἡμᾶς ὑπηρέτας, οἵ	σοι	οὐκ ἂν μισθοῦ ἕνεκα ὑπηρετοῖμεν
[2, 5]	ἡμῖν ἀγαθόν. (σὺν μὲν γὰρ	σοὶ	πᾶσα μὲν ὁδὸς εὔπορος, πᾶς
[2, 5]	δύναμιν, ᾗ Κῦρος πολεμίᾳ ἐχρῆτο,	σοὶ	ταύτην ξύμμαχον οὖσαν. (τούτων δὲ
[2, 1]	τοιούτοις δὲ ὄντες πράγμασι συμβουλευόμεθά	σοι	τί χρὴ ποιεῖν περὶ ὧν
[2, 1]	καὶ ἄριστον εἶναι, καὶ ὅ	σοι	τιμὴν οἴσει εἰς τὸν ἔπειτα
[2, 5]	οὕτω μαίνεται ὅστις οὐ βούλεται	σοὶ	φίλος εἶναι; ἀλλὰ μὴν ἐρῶ
[2, 1]	προϊοῦσι πόλεμος. ὅ τι δὲ	ποιήσοι	οὐ διεσήμηνε. ~(Φαλῖνος μὲν δὴ
[2, 2]	μάλιστα συμφέρειν. ὅ τι δὲ	ποιήσοι	οὐδὲ τούτοις εἶπε. (μετὰ ταῦτα
[2, 5]	ἀνθρώπων Ἀριαῖε καὶ οἱ ἄλλοι	ὅσοι	ἦτε Κύρου φίλοι, οὐκ αἰσχύνεσθε
[2, 1]	παραδιδόναι τὰ ὅπλα· εἰ δέ	τοι	μηδεμία σωτηρίας ἐστὶν ἐλπὶς ἄκοντος
[2, 5]	τούτοις ἡττᾐμεθα, ἀλλὰ τό γέ	τοι	πῦρ κρεῖττον τοῦ καρποῦ ἐστιν·
[2, 3]	μετ᾽ ἐμοῦ, οἵπερ αὐτῷ εἰσι	πιστότατοι.	καὶ περὶ μὲν τούτων ὑπέσχετό
[2, 5]	καὶ Μιθραδάτης, οἳ ἦσαν Κύρῳ	πιστότατοι·	ὁ δὲ τῶν Ἑλλήνων ἑρμηνεὺς
[2, 4]	ἐλάττους· τέλος δὲ καὶ μικροὶ	ὀχετοί,	ὥσπερ ἐν τῇ Ἑλλάδι ἐπὶ
[2, 3]	δὲ τοῖς δεσπόταις ἀποκείμεναι ἦσαν	ἀπόλεκτοι,	θαυμάσιαι τοῦ κάλλους καὶ μεγέθους,
[2, 1]	καὶ λέγεις οὐκ ἀχάριστα· ἴσθι	μέντοι	ἀνόητος ὤν, εἰ οἴει τὴν
[2, 3]	(καὶ οἱ μὲν ἡγοῦντο, Κλέαρχος	μέντοι	ἐπορεύετο τὰς μὲν σπονδὰς ποιησάμενος,
[2, 3]	τὰς σπονδὰς ποιήσασθαι· οἶμαί γε	μέντοι,	ἔφη, καὶ τοῖς ἡμετέροις στρατιώταις
[2, 3]	καὶ ἡμᾶς ἐνθάδε ἀγάγοι. (ἐπεὶ	μέντοι	ἤδη αὐτὸν ἑωρῶμεν ἐν δεινῷ
[2, 4]	βάρβαροι διαβεβηκότες τὸν Τίγρητα· οὐ	μέντοι	καταφανεῖς ἦσαν. (μετὰ δὲ τὸ
[2, 4]	ταῦτα μὲν ψευδῆ ἦν· διαβαινόντων	μέντοι	ὁ Γλοῦς (αὐτῶν) ἐπεφάνη μετ᾽
[2, 2]	δὲ καὶ ὀψὲ ἦν· οὐ	μέντοι	οὐδὲ ἀπέκλινε, φυλαττόμενος μὴ δοκοίη
[2, 6]	καὶ ἀγαθῶν δυνατὸς ἦν· οὐ	μέντοι	οὔτ᾽ αἰδῶ τοῖς στρατιώταις ἑαυτοῦ
[2, 3]	τις ἡμᾶς μὴ λυποίη· ἀδικοῦντα	μέντοι	πειρασόμεθα σὺν τοῖς θεοῖς ἀμύνασθαι·
[2, 3]	δοκεῖ μὲν κἀμοὶ ταῦτα· οὐ	μέντοι	ταχύ γε ἀπαγγελῶ, ἀλλὰ διατρίψω
[2, 4]	(μετὰ δὲ ταῦτα ἀνεπαύοντο· ἐπὶ	μέντοι	τὴν γέφυραν ὅμως φυλακὴν ἔπεμψαν·
[2, 2]	οἷς τῇ ὑστεραίᾳ ἔπραττε. (προϊούσης	μέντοι	τῆς νυκτὸς ταύτης καὶ τοῖς
[2, 3]	σὺν τοῖς θεοῖς ἀμύνασθαι· ἐὰν	μέντοι	τις ἡμᾶς καὶ εὖ ποιῶν
[2, 2]	ὕστεροι σκοταῖοι προσιόντες ὡς ἐτύγχανον	ἕκαστοι	ηὐλίζοντο, καὶ κραυγὴν πολλὴν ἐποίουν
[2, 5]	οὕτως ἡμεῖς, ὦ Κλέαρχε, οὔτε	ἀλόγιστοι	οὔτε ἠλίθιοί ἐσμεν. (ἀλλὰ τί
[2, 4]	δὲ πολεμίων ἱππεῖς εἰσιν οἱ	πλεῖστοι	καὶ πλείστου ἄξιοι· ὥστε νικῶντες
[2, 1]	λέγειν ὑπομαλακιζομένους, ὡς καὶ Κύρῳ	πιστοὶ	ἐγένοντο καὶ βασιλεῖ ἂν πολλοῦ
[2, 4]	ἔπεμψέ με Ἀριαῖος καὶ Ἀρτάοζος,	πιστοὶ	ὄντες Κύρῳ καὶ ὑμῖν εὖνοι,
[2, 2]	καὶ τῶν σὺν αὐτῷ οἱ	κράτιστοι	μήτε προδώσειν ἀλλήλους σύμμαχοί τε
[2, 4]	(οἱ δὲ Ἕλληνες ὑφορῶντες τούτους	αὐτοὶ	ἐφ᾽ ἑαυτῶν ἐχώρουν ἡγεμόνας ἔχοντες.
[2, 2]	δὲ αὐτοῦ ἔμενε παρὰ Ἀριαίῳ·	οὗτοι	δὲ ἔλεγον ὅτι πολλοὺς φαίη
[2, 1]	ἀμφὶ τάξεις τε καὶ ὁπλομαχίαν.	(οὗτοι	δὲ προσελθόντες καὶ καλέσαντες τοὺς
[2, 1]	Λάκωνος, καὶ Γλοῦς ὁ Ταμώ.	οὗτοι	ἔλεγον ὅτι Κῦρος μὲν τέθνηκεν,
[2, 5]	ἄλλοι Περσῶν τεθωρακισμένοι εἰς τριακοσίους.	(οὗτοι	ἐπεὶ ἐγγὺς ἦσαν, προσελθεῖν ἐκέλευον
[2, 1]	εἶεν. Φαλῖνος δὲ ὑπολαβὼν εἶπεν·	οὗτοι	μέν, ὦ Κλέαρχε, ἄλλος ἄλλα
[2, 5]	ἔξεστι προκαταλαβοῦσιν ἄπορα ὑμῖν παρέχειν,	τοσοῦτοι	δ᾽ εἰσὶ ποταμοὶ ἐφ᾽ ὧν
[2, 1]	γὰρ Ἕλλην εἶ καὶ ἡμεῖς	τοσοῦτοι	ὄντες ὅσους σὺ ὁρᾷς· ἐν
[2, 2]	οἰκιῶν ξύλα. (οἱ μὲν οὖν	πρῶτοι	ὅμως τρόπῳ τινὶ ἐστρατοπεδεύσαντο, οἱ
[2, 4]	ἀφικνοῦνται πρὸς Ἀριαῖον καὶ οἱ	ἀδελφοὶ	καὶ οἱ ἄλλοι ἀναγκαῖοι καὶ
[2, 4]	γε δέῃ, ἱππεῖς εἰσιν ἡμῖν	ξύμμαχοι,	τῶν δὲ πολεμίων ἱππεῖς εἰσιν
[2, 2]	οἱ κράτιστοι μήτε προδώσειν ἀλλήλους	σύμμαχοί	τε ἔσεσθαι· οἱ δὲ βάρβαροι
[2, 6]	καὶ ἄλλος φροντίζειν ἦν ὅπως	ἔχοι	ἡ στρατιὰ αὐτῷ τὰ ἐπιτήδεια
[2, 5]	ὑμῶν παρόντων καὶ ἕτερος εὐπετῶς	ἔχοι.	(ταῦτα εἰπὼν ἔδοξε τῷ Κλεάρχῳ
[2, 1]	δυνάμενος ἀγαγεῖν, ὅσον οὐδ᾽ εἰ	παρέχοι	ὑμῖν δύναισθε ἂν ἀποκτεῖναι. (μετὰ
[2, 2]	φόβος εἴη καὶ οἱ ἄρχοντες	σῷοι.	ἅμα δὲ ὄρθρῳ παρήγγειλεν ὁ
[2, 3]	ὡς βασιλεῖ πολεμήσοντες οὔτε ἐπορευόμεθα	ἐπὶ	βασιλέα, ἀλλὰ πολλὰς προφάσεις Κῦρος
[2, 1]	μὴ ὑμεῖς ἤλθετε, ἐπορευόμεθα ἂν	ἐπὶ	βασιλέα. ἐπαγγελλόμεθα δὲ Ἀριαίῳ, ἐὰν
[2, 4]	τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι φόβος εἴη	ἐπὶ	βασιλέα μέγαν στρατεύειν; καὶ νῦν
[2, 6]	δὲ τῶν συστρατήγων ὅτι ἐστράτευσαν	ἐπὶ	βασιλέα ξὺν Κύρῳ, ταὐτὰ πεποιηκὼς
[2, 2]	ἐμοί, ὦ ἄνδρες, θυομένῳ ἰέναι	ἐπὶ	βασιλέα οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά.
[2, 1]	ἀπέκτονε, παραδόντας τὰ ὅπλα ἰόντας	ἐπὶ	βασιλέως θύρας εὑρίσκεσθαι ἄν τι
[2, 4]	καὶ τὴν θυγατέρα τὴν βασιλέως	ἐπὶ	γάμῳ. (ἐντεῦθεν δὲ ἤδη Τισσαφέρνους
[2, 4]	διέβησαν διώρυχας δύο, τὴν μὲν	ἐπὶ	γεφύρας, τὴν δὲ ἐζευγμένην πλοίοις
[2, 6]	ἵνα ἀδικῶν μὴ διδοίη δίκην.	(ἐπὶ	δὲ τὸ κατεργάζεσθαι ὧν ἐπιθυμοίη
[2, 2]	δεύτερον, ἀνατίθεσθε ἐπὶ τὰ ὑποζύγια·	ἐπὶ	δὲ τῷ τρίτῳ ἕπεσθε τῷ
[2, 6]	χρῆσθαι. (ὥσπερ δέ τις ἀγάλλεται	ἐπὶ	θεοσεβείᾳ καὶ ἀληθείᾳ καὶ δικαιότητι,
[2, 5]	ὡς διακόσιοι. (ἐπεὶ δὲ ἦσαν	ἐπὶ	θύραις ταῖς Τισσαφέρνους, οἱ μὲν
[2, 1]	τῇ δὲ ἄλλῃ ἀπιέναι φαίη	ἐπὶ	Ἰωνίας, ὅθενπερ ἦλθε. (ταῦτα ἀκούσαντες
[2, 2]	κώμαις οὐ πρόσω. (Κλέαρχος δὲ	ἐπὶ	μὲν τοὺς πολεμίους οὐκ ἦγεν·
[2, 4]	ποιεῖν. (μετὰ δὲ ταῦτα ἀνεπαύοντο·	ἐπὶ	μέντοι τὴν γέφυραν ὅμως φυλακὴν
[2, 4]	ὅτι εἰ νῦν ἄπιμεν, δόξομεν	ἐπὶ	πολέμῳ ἀπιέναι καὶ παρὰ τὰς
[2, 6]	δαρεικούς· (ὁ δὲ λαβὼν οὐκ	ἐπὶ	ῥᾳθυμίαν ἐτράπετο, ἀλλ᾽ ἀπὸ τούτων
[2, 4]	ἐξ ἧς οἱ βάρβαροι διῆγον	ἐπὶ	σχεδίαις διφθερίναις ἄρτους, τυρούς, οἶνον.
[2, 3]	καὶ καθ᾽ ἡσυχίαν ἐλθεῖν τε	ἐπὶ	τὰ ἐπιτήδεια καὶ λαβεῖν. (ὁ
[2, 5]	τούτου δὴ οἱ Ἕλληνες ἔθεον	ἐπὶ	τὰ ὅπλα πάντες ἐκπεπληγμένοι καὶ
[2, 2]	ἐπειδὰν δὲ τὸ δεύτερον, ἀνατίθεσθε	ἐπὶ	τὰ ὑποζύγια· ἐπὶ δὲ τῷ
[2, 4]	τοσοίδε ὄντες ἐνικῶμεν τὸν βασιλέα	ἐπὶ	ταῖς θύραις αὐτοῦ καὶ καταγελάσαντες
[2, 5]	Σωκράτης Ἀχαιός· οἱ δὲ λοχαγοὶ	ἐπὶ	ταῖς θύραις ἔμενον. (οὐ πολλῷ
[2, 4]	ὀχετοί, ὥσπερ ἐν τῇ Ἑλλάδι	ἐπὶ	τὰς μελίνας· καὶ ἀφικνοῦνται ἐπὶ
[2, 5]	ἔξεστιν ὀρθὴν ἔχειν, τὴν δ᾽	ἐπὶ	τῇ καρδίᾳ ἴσως ἂν ὑμῶν
[2, 5]	ἐγὼ οἶδα· τὴν μὲν γὰρ	ἐπὶ	τῇ κεφαλῇ τιάραν βασιλεῖ μόνῳ
[2, 3]	τὴν Ἑλλάδα καὶ αὐτὸς ἀπιὼν	ἐπὶ	τὴν ἐμαυτοῦ ἀρχήν. ~(μετὰ ταῦτα
[2, 4]	δὲ ἐξ αὐτῶν καὶ τάφροι	ἐπὶ	τὴν χώραν, αἱ μὲν πρῶται
[2, 3]	πορείαν, τούτου ἕνεκα βασιλέα ὑπώπτευεν	ἐπὶ	τὸ πεδίον τὸ ὕδωρ ἀφεικέναι.
[2, 5]	δὲ ὑστεραίᾳ ὁ Κλέαρχος ἐλθὼν	ἐπὶ	τὸ στρατόπεδον δῆλός τ᾽ ἦν
[2, 1]	ὡς Κῦρος ἐτελεύτησε καὶ ὡς	ἐπὶ	τὸ στρατόπεδον ἐλθόντες οἱ Ἕλληνες
[2, 5]	καὶ νομίζοντες αὐτίκα ἥξειν αὐτοὺς	ἐπὶ	τὸ στρατόπεδον. (οἱ δὲ πάντες
[2, 1]	ἡθροίσθη Κύρῳ τὸ Ἑλληνικὸν ὅτε	ἐπὶ	τὸν ἀδελφὸν Ἀρταξέρξην ἐστρατεύετο, καὶ
[2, 5]	τυρούς, οἶνον. ~(μετὰ ταῦτα ἀφικνοῦνται	ἐπὶ	τὸν Ζαπάταν ποταμόν, τὸ εὖρος
[2, 4]	ἐπὶ τὰς μελίνας· καὶ ἀφικνοῦνται	ἐπὶ	τὸν Τίγρητα ποταμόν· πρὸς ᾧ
[2, 4]	ἐπορεύθησαν σταθμοὺς τέτταρας παρασάγγας εἴκοσιν	ἐπὶ	τὸν Φύσκον ποταμόν, τὸ εὖρος
[2, 6]	καὶ ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἄγων	ἐπὶ	τοὺς πολεμίους καὶ ἐν τοῖς
[2, 5]	δὴ ὑμᾶς ἐξὸν ἀπολέσαι οὐκ	ἐπὶ	τοῦτο ἤλθομεν; εὖ ἴσθι ὅτι
[2, 5]	πᾶσιν ἡμῖν τοῖς ξὺν τούτοις.	ἐπὶ	τούτοις Ξενοφῶν τάδε εἶπε. (Κλέαρχος
[2, 6]	πολλοὶ αὐτὸν ἀπέλειπον· τὸ γὰρ	ἐπίχαρι	οὐκ εἶχεν, ἀλλ᾽ ἀεὶ χαλεπὸς
[2, 4]	δὲ γιγνομένων ἔνδηλοι ἦσαν οἱ	περὶ	Ἀριαῖον ἧττον προσέχοντες τοῖς Ἕλλησι
[2, 6]	τὰ μὲν δὴ ἀφανῆ ἔξεστι	περὶ	αὐτοῦ ψεύδεσθαι, ἃ δὲ πάντες
[2, 5]	πάντων ἴσον οἱ θεοὶ κρατοῦσι.	(περὶ	μὲν δὴ τῶν θεῶν τε
[2, 3]	οἵπερ αὐτῷ εἰσι πιστότατοι. καὶ	περὶ	μὲν τούτων ὑπέσχετό μοι βουλεύσεσθαι·
[2, 4]	ὅτι βασιλεὺς ἡμᾶς ἀπολέσαι ἂν	περὶ	παντὸς ποιήσαιτο, ἵνα καὶ τοῖς
[2, 1]	ἡμέραν. (καὶ ἤδη τε ἦν	περὶ	πλήθουσαν ἀγορὰν καὶ ἔρχονται παρὰ
[2, 5]	Ξενοφῶν Ἀθηναῖος, ὅπως μάθοι τὰ	περὶ	Προξένου· Χειρίσοφος δὲ ἐτύγχανεν ἀπὼν
[2, 5]	σοὶ αὖ δηλώσω ὅθεν ἐγὼ	περὶ	σοῦ ἀκούω. (ἐκ τούτων δὴ
[2, 3]	βούλοιντο. οἱ δ᾽ ἔλεγον ὅτι	περὶ	σπονδῶν ἥκοιεν ἄνδρες οἵτινες ἱκανοὶ
[2, 3]	οὐκ ἔστιν οὐδ᾽ ὁ τολμήσων	περὶ	σπονδῶν λέγειν τοῖς Ἕλλησι μὴ
[2, 3]	ἅμα ἡλίῳ ἀνατέλλοντι κήρυκας ἔπεμψε	περὶ	σπονδῶν. (οἱ δ᾽ ἐπεὶ ἦλθον
[2, 2]	ἡμῖν, εἰπὲ τίνα γνώμην ἔχεις	περὶ	τῆς πορείας, πότερον ἄπιμεν ἥνπερ
[2, 1]	δ᾽ ἔλεξεν· ἀπάγγελλε τοίνυν καὶ	περὶ	τούτου ὅτι καὶ ἡμῖν ταὐτὰ
[2, 1]	ἀπιοῦσι πόλεμος. εἴπατε οὖν καὶ	περὶ	τούτου πότερα μενεῖτε καὶ σπονδαί
[2, 1]	παραδώσειν, ἀλλὰ σὺν τούτοις καὶ	περὶ	τῶν ὑμετέρων ἀγαθῶν μαχούμεθα. (ἀκούσας
[2, 1]	συμβουλευόμεθά σοι τί χρὴ ποιεῖν	περὶ	ὧν λέγεις. (σὺ οὖν πρὸς
[2, 3]	ἐπεστάτει, ἐν μὲν τῇ ἀριστερᾷ	χειρὶ	τὸ δόρυ ἔχων, ἐν δὲ
[2, 3]	προφύλαξι κελεύειν τοὺς κήρυκας περιμένειν	ἄχρι	ἂν σχολάσῃ. (ἐπεὶ δὲ κατέστησε
[2, 3]	σπονδαί. οἱ δέ, ἅπασιν, ἔφασαν,	μέχρι	ἂν βασιλεῖ τὰ παρ᾽ ὑμῶν
[2, 3]	ὑμῖν πάλιν τὰ παρ᾽ ἐκείνου·	μέχρι	δ᾽ ἂν ἐγὼ ἥκω αἱ
[2, 6]	ἦγε τούτους καὶ πολεμῶν διεγένετο	μέχρι	Κῦρος ἐδεήθη τοῦ στρατεύματος· τότε
[2, 2]	ἦλθον ἐξ Ἐφέσου τῆς Ἰωνίας	μέχρι	τῆς μάχης σταθμοὶ τρεῖς καὶ
[2, 1]	ὁρᾷς· ἐν τοιούτοις δὲ ὄντες	πράγμασι	συμβουλευόμεθά σοι τί χρὴ ποιεῖν
[2, 5]	ὑμᾶς διαπορεύοιμεν. (εἰ δ᾽ ἐν	πᾶσι	τούτοις ἡττᾐμεθα, ἀλλὰ τό γέ
[2, 1]	ἅμαξαι ἦσαν φέρεσθαι ἔρημοι· οἷς	πᾶσι	χρώμενοι κρέα ἕψοντες ἤσθιον ἐκείνην
[2, 5]	μόνος δὲ πρὸς ἀνθρώπων αἰσχρός;	(παντάπασι	δὲ ἀπόρων ἐστὶ καὶ ἀμηχάνων
[2, 5]	δ᾽ αὐτῶν οὓς οὐδ᾽ ἂν	παντάπασι	διαβαίητε, εἰ μὴ ἡμεῖς ὑμᾶς
[2, 3]	δὲ ἠρώτα εἰ αὐτοῖς τοῖς	ἀνδράσι	σπένδοιτο τοῖς ἰοῦσι καὶ ἀπιοῦσιν,
[2, 6]	αὐτοῦ ψεύδεσθαι, ἃ δὲ πάντες	ἴσασι	τάδ᾽ ἐστί. παρὰ Ἀριστίππου μὲν
[2, 3]	ἵνα ἤδη πολλὰ προφαίνοιτο τοῖς	Ἕλλησι	δεινὰ εἰς τὴν πορείαν, τούτου
[2, 4]	τὸ στράτευμα καὶ αὐτοῖς τοῖς	Ἕλλησι	δόξαι πάμπολυ εἶναι, καὶ τὸν
[2, 3]	τολμήσων περὶ σπονδῶν λέγειν τοῖς	Ἕλλησι	μὴ πορίσας ἄριστον. (ταῦτα ἀκούσαντες
[2, 4]	τὰ ἑαυτοῦ πιστὰ ἄπιστα ποιῆσαι	Ἕλλησί	τε καὶ βαρβάροις. τοιαῦτα πολλὰ
[2, 4]	περὶ Ἀριαῖον ἧττον προσέχοντες τοῖς	Ἕλλησι	τὸν νοῦν· ὥστε καὶ διὰ
[2, 4]	ποιήσαιτο, ἵνα καὶ τοῖς ἄλλοις	Ἕλλησι	φόβος εἴη ἐπὶ βασιλέα μέγαν
[2, 2]	τῆς νυκτὸς ταύτης καὶ τοῖς	Ἕλλησι	φόβος ἐμπίπτει, καὶ θόρυβος καὶ
[2, 5]	ὁπόσοις ἂν ὑμῶν βουλώμεθα μάχεσθαι;	εἰσὶ	δ᾽ αὐτῶν οὓς οὐδ᾽ ἂν
[2, 3]	νῦν μετ᾽ ἐμοῦ, οἵπερ αὐτῷ	εἰσι	πιστότατοι. καὶ περὶ μὲν τούτων
[2, 5]	ἄπορα ὑμῖν παρέχειν, τοσοῦτοι δ᾽	εἰσὶ	ποταμοὶ ἐφ᾽ ὧν ἔξεστιν ἡμῖν
[2, 5]	διαβάλλοντες ποιῆσαι πολεμίους ἡμᾶς ἄξιοί	εἰσι	τὰ ἔσχατα παθεῖν; (καὶ ἐγὼ
[2, 4]	εἶπεν ὅτι πολλὴ καὶ κῶμαι	ἔνεισι	καὶ πόλεις πολλαὶ καὶ μεγάλαι.
[2, 1]	καὶ τοῖς γέρροις καὶ ταῖς	ἀσπίσι	ταῖς ξυλίναις ταῖς Αἰγυπτίαις· πολλαὶ
[2, 5]	διεπράξατο πέντε μὲν στρατηγοὺς ἰέναι,	εἴκοσι	δὲ λοχαγούς· συνηκολούθησαν δὲ ὡς
[2, 4]	ἑκατόν· μῆκος δ᾽ ἐλέγετο εἶναι	εἴκοσι	παρασάγγαι· ἀπέχει δὲ Βαβυλῶνος οὐ
[2, 4]	ὀπταῖς ἐν ἀσφάλτῳ κειμέναις, εὖρος	εἴκοσι	ποδῶν, ὕψος δὲ ἑκατόν· μῆκος
[2, 4]	ἐπορεύθησαν σταθμοὺς ἐρήμους τέτταρας παρασάγγας	εἴκοσι	τὸν Τίγρητα ποταμὸν ἐν ἀριστερᾷ
[2, 3]	αὐτοῖς τοῖς ἀνδράσι σπένδοιτο τοῖς	ἰοῦσι	καὶ ἀπιοῦσιν, ἢ καὶ τοῖς
[2, 1]	μὲν ὑμῖν αὐτοῦ σπονδαὶ εἴησαν,	προϊοῦσι	δὲ καὶ ἀπιοῦσι πόλεμος. εἴπατε
[2, 1]	μένωμεν, σπονδαί, ἀπιοῦσι δὲ καὶ	προϊοῦσι	πόλεμος. (ὁ δὲ πάλιν ἠρώτησε·
[2, 1]	μὲν μένουσιν, ἀπιοῦσι δὲ καὶ	προϊοῦσι	πόλεμος. ὅ τι δὲ ποιήσοι
[2, 1]	Κλέαρχος· ἢν μὲν μένωμεν, σπονδαί,	ἀπιοῦσι	δὲ καὶ προϊοῦσι πόλεμος. (ὁ
[2, 1]	πάλιν ἀπεκρίνατο· σπονδαὶ μὲν μένουσιν,	ἀπιοῦσι	δὲ καὶ προϊοῦσι πόλεμος. ὅ
[2, 1]	σπονδαὶ εἴησαν, προϊοῦσι δὲ καὶ	ἀπιοῦσι	πόλεμος. εἴπατε οὖν καὶ περὶ
[2, 6]	αὑτοῦ πόλιν ὡς οἱ Θρᾷκες	ἀδικοῦσι	τοὺς Ἕλληνας καὶ διαπραξάμενος ὡς
[2, 5]	μὴν ἔν γε τοῖς πέριξ	οἰκοῦσι	σὺ εἰ μὲν βούλοιο φίλος
[2, 5]	ἐχομένων, καὶ τούτων πονηρῶν, οἵτινες	ἐθέλουσι	δι᾽ ἐπιορκίας τε πρὸς θεοὺς
[2, 1]	ὑμῖν εἰπεῖν ἐκέλευσε βασιλεύς, ὅτι	μένουσι	μὲν ὑμῖν αὐτοῦ σπονδαὶ εἴησαν,
[2, 3]	ἐὰν σπονδαὶ γένωνται, ἄξουσιν ἔνθεν	ἕξουσι	τὰ ἐπιτήδεια. (ὁ δὲ ἠρώτα
[2, 3]	βαρβάρους ἐδίωξε σὺν τοῖσδε τοῖς	παροῦσι	νῦν μετ᾽ ἐμοῦ, οἵπερ αὐτῷ
[2, 5]	καὶ πάντων ἴσον οἱ θεοὶ	κρατοῦσι.	(περὶ μὲν δὴ τῶν θεῶν
[2, 4]	γέφυραν τοῦ Τίγρητος ποταμοῦ πέμψαι	κελεύουσι	φυλακήν, ὡς διανοεῖται αὐτὴν λῦσαι
[2, 4]	Κύρῳ καὶ ὑμῖν εὖνοι, καὶ	κελεύουσι	φυλάττεσθαι μὴ ὑμῖν ἐπιθῶνται τῆς
[2, 5]	μέγιστον οἱ θεῶν ἡμᾶς ὅρκοι	κωλύουσι	πολεμίους εἶναι ἀλλήλοις· ὅστις δὲ
[2, 6]	λόγοις ἔπεισε Κῦρον ἄλλῃ γέγραπται,	δίδωσι	δὲ αὐτῷ Κῦρος μυρίους δαρεικούς·
[2, 5]	οὓς ἐκέλευεν, καὶ οἳ ἂν	ἐλεγχθῶσι	διαβάλλοντες τῶν Ἑλλήνων, ὡς προδότας
[2, 4]	ἢ ἡττᾶσθαι. ἐὰν μὲν οὖν	νικῶσι,	τί δεῖ λύειν αὐτοὺς τὴν
[2, 5]	Ἑλλήνων στρατηγὸς ἢ λοχαγός, ἵνα	ἀπαγγείλωσι	τὰ παρὰ βασιλέως. (μετὰ ταῦτα
[2, 5]	καὶ μανέντες σε κατακτείναιμεν, ἄλλο	τι	ἂν ἢ τὸν εὐεργέτην κατακτείναντες
[2, 3]	πρὸς τοῖς ἀγγέλοις, ἀνηρώτα (πρῶτα)	τί	βούλοιντο. οἱ δ᾽ ἔλεγον ὅτι
[2, 1]	δὲ καὶ προϊοῦσι πόλεμος. ὅ	τι	δὲ ποιήσοι οὐ διεσήμηνε. ~(Φαλῖνος
[2, 2]	ὑμῖν οἴησθε μάλιστα συμφέρειν. ὅ	τι	δὲ ποιήσοι οὐδὲ τούτοις εἶπε.
[2, 1]	εἰ μὲν γὰρ ὡς κρατῶν,	τί	δεῖ αὐτὸν αἰτεῖν καὶ οὐ
[2, 4]	ἡμᾶς ἀπολέσαι, οὐκ οἶδα ὅ	τι	δεῖ αὐτὸν ὀμόσαι καὶ δεξιὰν
[2, 4]	ἡττᾶσθαι. ἐὰν μὲν οὖν νικῶσι,	τί	δεῖ λύειν αὐτοὺς τὴν γέφυραν;
[2, 5]	ἀλόγιστοι οὔτε ἠλίθιοί ἐσμεν. (ἀλλὰ	τί	δὴ ὑμᾶς ἐξὸν ἀπολέσαι οὐκ
[2, 3]	ἵνα μοι εὐπρακτότερον ᾖ ἐάν	τι	δύνωμαι ἀγαθὸν ὑμῖν παρ᾽ αὐτοῦ
[2, 1]	ἐπὶ βασιλέως θύρας εὑρίσκεσθαι ἄν	τι	δύνωνται ἀγαθόν. (ταῦτα μὲν εἶπον
[2, 5]	λόγους· ταῦτα γὰρ γιγνώσκων εἴ	τι	ἐμοὶ κακὸν βουλεύοις, ἅμα ἄν
[2, 5]	τοῦ στρατοπέδου ὁρῶντες καὶ ὅ	τι	ἐποίουν ἠμφεγνόουν, πρὶν Νίκαρχος Ἀρκὰς
[2, 1]	δὲ πείσας βούλεται λαβεῖν, λεγέτω	τί	ἔσται τοῖς στρατιώταις, ἐὰν αὐτῷ
[2, 4]	(ἴσως δέ που ἢ ἀποσκάπτει	τι	ἢ ἀποτειχίζει, ὡς ἄπορος εἴη
[2, 2]	οὐδὲν εἴχομεν λαμβάνειν· ἔνθα δέ	τι	ἦν, ἡμεῖς διαπορευόμενοι κατεδαπανήσαμεν. νῦν
[2, 1]	φίλος γενέσθαι· καὶ εἴτε ἄλλο	τι	θέλοι χρῆσθαι εἴτ᾽ ἐπ᾽ Αἴγυπτον
[2, 5]	ἐλπίδων ἐμαυτὸν στερήσαιμι, εἰ σέ	τι	κακὸν ἐπιχειρήσαιμι ποιεῖν, ταῦτα λέξω.
[2, 1]	ἄνδρες στρατηγοί, τούτοις ἀποκρίνασθε ὅ	τι	κάλλιστόν τε καὶ ἄριστον ἔχετε·
[2, 1]	λέγει· (σὺ δ᾽ ἡμῖν εἰπὲ	τί	λέγεις. ὁ δ᾽ εἶπεν· ἐγώ
[2, 4]	ἔλεγον καὶ τοῖς ἄλλοις στρατηγοῖς·	(τί	μένομεν; ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα ὅτι
[2, 1]	ταὐτὰ δοκεῖ ἅπερ καὶ βασιλεῖ.	τί	οὖν ταῦτά ἐστιν; ἔφη ὁ
[2, 5]	καὶ ἀπιστίας πρὸς ἀνθρώπους πράττειν	τι.	οὐχ οὕτως ἡμεῖς, ὦ Κλέαρχε,
[2, 1]	πρὸς θεῶν συμβούλευσον ἡμῖν ὅ	τι	σοι δοκεῖ κάλλιστον καὶ ἄριστον
[2, 2]	χρὴ ποιεῖν· ἀπιόντας δειπνεῖν ὅ	τι	τις ἔχει· ἐπειδὰν δὲ σημήνῃ
[2, 2]	δὲ μή, πράττετε ὁποῖον ἄν	τι	ὑμῖν οἴησθε μάλιστα συμφέρειν. ὅ
[2, 1]	οὔτε ἄλλον πέμπει σημανοῦντα ὅ	τι	χρὴ ποιεῖν οὔτε αὐτὸς φαίνοιτο.
[2, 1]	δὲ ὄντες πράγμασι συμβουλευόμεθά σοι	τί	χρὴ ποιεῖν περὶ ὧν λέγεις.
[2, 2]	ἡμᾶς καταλαβεῖν. ὀλίγῳ μὲν γὰρ	στρατεύματι	οὐ τολμήσει ἐφέπεσθαι· πολὺν δ᾽
[2, 2]	ἔχει· ἐπειδὰν δὲ σημήνῃ τῷ	κέρατι	ὡς ἀναπαύεσθαι, συσκευάζεσθε· ἐπειδὰν δὲ
[2, 2]	καὶ τοῦτο μὲν οὐκ ἐψεύσθησαν.	(ἔτι	δὲ ἀμφὶ δείλην ἔδοξαν πολεμίους
[2, 1]	βασιλέα καί, ὡς ὁρᾶτε, οὐδεὶς	ἔτι	ἡμῖν μάχεται, καί, εἰ μὴ
[2, 6]	ὅτι μειρακίοις καλοῖς ἥδετο, οἰκειότατος	(ἔτι	ὡραῖος ὢν) ἐγένετο, αὐτὸς δὲ
[2, 6]	τάδ᾽ ἐστί. παρὰ Ἀριστίππου μὲν	ἔτι	ὡραῖος ὢν στρατηγεῖν διεπράξατο τῶν
[2, 2]	ἢ τριῶν ἡμερῶν ὁδὸν ἀπόσχωμεν,	οὐκέτι	μὴ δύνηται βασιλεὺς ἡμᾶς καταλαβεῖν.
[2, 6]	αὐτὸν ἐπειρῶντο ἐξ Ἰσθμοῦ, ἐνταῦθα	οὐκέτι	πείθεται, ἀλλ᾽ ᾤχετο πλέων εἰς
[2, 6]	πολεμίους ἐδόκει εἶναι, ὥστε σωτήριον,	οὐκέτι	χαλεπὸν ἐφαίνετο· (ὅτε δ᾽ ἔξω
[2, 6]	ἐπὶ θεοσεβείᾳ καὶ ἀληθείᾳ καὶ	δικαιότητι,	οὕτω Μένων ἠγάλλετο τῷ ἐξαπατᾶν
[2, 6]	δὲ ἄδικοι ἐπεβούλευον ὡς εὐμεταχειρίστῳ	ὄντι.	ὅτε δὲ ἀπέθνῃσκεν ἦν ἐτῶν
[2, 6]	τῶν ξένων, Ἀριαίῳ δὲ βαρβάρῳ	ὄντι,	ὅτι μειρακίοις καλοῖς ἥδετο, οἰκειότατος
[2, 3]	ἐκέλευε, τότε δὲ ἅμα ἡλίῳ	ἀνατέλλοντι	κήρυκας ἔπεμψε περὶ σπονδῶν. (οἱ
[2, 2]	ἥλιον, λογιζόμενοι ἥξειν ἅμα ἡλίῳ	δύνοντι	εἰς κώμας τῆς Βαβυλωνίας χώρας·
[2, 5]	ἀνθρωπίνων σὲ ἐγὼ ἐν τῷ	παρόντι	νομίζω μέγιστον εἶναι ἡμῖν ἀγαθόν.
[2, 1]	ἐν ὁρμῇ ὄντων ἅμα ἡλίῳ	ἀνέχοντι	ἦλθε Προκλῆς ὁ Τευθρανίας ἄρχων,
[2, 4]	τὸν δ᾽ οὖν Εὐφράτην ἴσμεν	ὅτι	ἀδύνατον διαβῆναι κωλυόντων πολεμίων. οὐ
[2, 1]	συνεβούλευσεν αὐτοῖς τάδε. οἶσθα δὲ	ὅτι	ἀνάγκη λέγεσθαι ἐν τῇ Ἑλλάδι
[2, 4]	ξένου. (ἐπεὶ δὲ Πρόξενος εἶπεν	ὅτι	αὐτός εἰμι ὃν ζητεῖς, εἶπεν
[2, 3]	ὅτι δικαίως ἄν μοι χαρίζοιτο,	ὅτι	αὐτῷ Κῦρόν τε ἐπιστρατεύοντα πρῶτος
[2, 3]	μάχη. ~(ὃ δὲ δὴ ἔγραψα	ὅτι	βασιλεὺς ἐξεπλάγη τῇ ἐφόδῳ, τῷδε
[2, 4]	(τί μένομεν; ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα	ὅτι	βασιλεὺς ἡμᾶς ἀπολέσαι ἂν περὶ
[2, 1]	τοὺς τῶν Ἑλλήνων ἄρχοντας λέγουσιν	ὅτι	βασιλεὺς κελεύει τοὺς Ἕλληνας, ἐπεὶ
[2, 3]	τῇ δὲ τρίτῃ ἥκων ἔλεγεν	ὅτι	διαπεπραγμένος ἥκοι παρὰ βασιλέως δοθῆναι
[2, 3]	γνοὺς ᾐτούμην βασιλέα, λέγων αὐτῷ	ὅτι	δικαίως ἄν μοι χαρίζοιτο, ὅτι
[2, 3]	ταχύ· ᾧ καὶ δῆλον ἦν	ὅτι	ἐγγύς που βασιλεὺς ἦν ἢ
[2, 2]	νέμοιντο. καὶ εὐθὺς ἔγνωσαν πάντες	ὅτι	ἐγγύς που ἐστρατοπεδεύετο βασιλεύς· καὶ
[2, 4]	καὶ ταῦτα πάντα· ἐννοῶ δ᾽	ὅτι	εἰ νῦν ἄπιμεν, δόξομεν ἐπὶ
[2, 3]	ἐπετέτακτο ταῦτα πράττειν· ἔλεγον δὲ	ὅτι	εἰκότα δοκοῖεν λέγειν βασιλεῖ, καὶ
[2, 4]	λύσειν τὴν γέφυραν. δῆλον γὰρ	ὅτι	ἐπιτιθεμένους ἢ νικᾶν δεήσει ἢ
[2, 6]	γενειῶντα. (ἀποθνῃσκόντων δὲ τῶν συστρατήγων	ὅτι	ἐστράτευσαν ἐπὶ βασιλέα ξὺν Κύρῳ,
[2, 5]	ποιεῖν ἐγώ τε σαφῶς οἶδα	ὅτι	ἡμεῖς γε οὐδὲ ἐπινοοῦμεν τοιοῦτον
[2, 1]	ἐπεὶ δὲ τετελεύτηκεν, ἀπαγγέλλετε Ἀριαίῳ	ὅτι	ἡμεῖς νικῶμέν τε βασιλέα καί,
[2, 1]	παρ᾽ ἡμῶν δὲ ἀπάγγελλε τάδε,	ὅτι	ἡμεῖς οἰόμεθα, εἰ μὲν δέοι
[2, 1]	ἀπάγγελλε τοίνυν καὶ περὶ τούτου	ὅτι	καὶ ἡμῖν ταὐτὰ δοκεῖ ἅπερ
[2, 5]	τέθνηκε, Πρόξενος δὲ καὶ Μένων,	ὅτι	κατήγγειλαν αὐτοῦ τὴν ἐπιβουλήν, ἐν
[2, 2]	ταῦτα ἐκηρύχθη, ἔγνωσαν οἱ στρατιῶται	ὅτι	κενὸς ὁ φόβος εἴη καὶ
[2, 1]	Γλοῦς ὁ Ταμώ. οὗτοι ἔλεγον	ὅτι	Κῦρος μὲν τέθνηκεν, Ἀριαῖος δὲ
[2, 1]	ἡμέρᾳ συνελθόντες οἱ στρατηγοὶ ἐθαύμαζον	ὅτι	Κῦρος οὔτε ἄλλον πέμπει σημανοῦντα
[2, 2]	ὄνον εἰς τὰ ὅπλα μηνύσῃ,	ὅτι	λήψεται μισθὸν τάλαντον. (ἐπεὶ δὲ
[2, 3]	δὲ ἀπεκρίνατο· ἀπαγγέλλετε τοίνυν αὐτῷ	ὅτι	μάχης δεῖ πρῶτον· ἄριστον γὰρ
[2, 6]	ξένων, Ἀριαίῳ δὲ βαρβάρῳ ὄντι,	ὅτι	μειρακίοις καλοῖς ἥδετο, οἰκειότατος (ἔτι
[2, 1]	τάδε ὑμῖν εἰπεῖν ἐκέλευσε βασιλεύς,	ὅτι	μένουσι μὲν ὑμῖν αὐτοῦ σπονδαὶ
[2, 2]	ἐπείθοντο, οὐχ ἑλόμενοι, ἀλλὰ ὁρῶντες	ὅτι	μόνος ἐφρόνει οἷα δεῖ τὸν
[2, 5]	γενέσθαι. καὶ ἔπεμψέν τινα ἐροῦντα	ὅτι	ξυγγενέσθαι αὐτῷ χρῄζει. (ὁ δὲ
[2, 5]	ἐπὶ τοῦτο ἤλθομεν; εὖ ἴσθι	ὅτι	ὁ ἐμὸς ἔρως τούτου αἴτιος
[2, 4]	μεγάλαι. (τότε δὴ καὶ ἐγνώσθη	ὅτι	οἱ βάρβαροι τὸν ἄνθρωπον ὑποπέμψειαν,
[2, 1]	ὅμως δὲ Κλέαρχος τοσοῦτον εἶπεν,	ὅτι	οὐ τῶν νικώντων εἴη τὰ
[2, 5]	εἶναι. ὡς δ᾽ ἂν μάθῃς	ὅτι	οὐδ᾽ ἂν ὑμεῖς δικαίως οὔτε
[2, 2]	ἧκον λέγοντες οἱ προπεμφθέντες σκοποὶ	ὅτι	οὐχ ἱππεῖς εἰσιν, ἀλλ᾽ ὑποζύγια
[2, 3]	τί βούλοιντο. οἱ δ᾽ ἔλεγον	ὅτι	περὶ σπονδῶν ἥκοιεν ἄνδρες οἵτινες
[2, 6]	δὲ καὶ θεραπεύεσθαι ἠξίου ἐπιδεικνύμενος	ὅτι	πλεῖστα δύναιτο καὶ ἐθέλοι ἂν
[2, 4]	τῆς διώρυχος. ὁ δὲ εἶπεν	ὅτι	πολλὴ καὶ κῶμαι ἔνεισι καὶ
[2, 2]	παρὰ Ἀριαίῳ· οὗτοι δὲ ἔλεγον	ὅτι	πολλοὺς φαίη Ἀριαῖος εἶναι Πέρσας
[2, 2]	τότε, ἀνειπεῖν ἐκέλευσε σιγὴν κηρύξαντα	ὅτι	προαγορεύουσιν οἱ ἄρχοντες, ὃς ἂν
[2, 1]	Κλεάνωρ ὁ Ἀρκάς, πρεσβύτατος ὤν,	ὅτι	πρόσθεν ἂν ἀποθάνοιεν ἢ τὰ
[2, 3]	δὲ ἐδόκει καιρὸς εἶναι, ἀπήγγελλεν	ὅτι	σπένδοιτο, καὶ εὐθὺς ἡγεῖσθαι ἐκέλευε
[2, 1]	τῇ προτεραίᾳ ὡρμῶντο, καὶ λέγει	ὅτι	ταύτην μὲν τὴν ἡμέραν περιμένοιεν
[2, 6]	ἔνδηλον αὖ καὶ τοῦτο εἶχεν,	ὅτι	τούτων οὐδὲν ἂν θέλοι κτᾶσθαι
[2, 1]	τὸν ἔπειτα χρόνον (ἀνα) λεγόμενον,	ὅτι	Φαλῖνός ποτε πεμφθεὶς παρὰ βασιλέως
[2, 5]	πέμψατε αὐτοὺς δεῦρο· δῆλον γὰρ	ὅτι	φίλοι γε ὄντες ἀμφοτέροις πειράσονται
[2, 6]	δὲ αὖ ταύτῃ ἐδόκει εἶναι	ὅτι	φιλοκίνδυνός τε ἦν καὶ ἡμέρας
[2, 6]	κατέλεγεν, ὁπότε τις αὐτοῦ ἀφίσταιτο,	ὅτι	χρώμενος αὐτῷ οὐκ ἀπώλεσεν αὐτόν.
[2, 2]	(ἐτύγχανε γὰρ ἐφ᾽ ἁμάξης πορευόμενος	διότι	ἐτέτρωτο) καταβὰς ἐθωρακίζετο καὶ οἱ
[2, 5]	ἀκούσαιμι τὸ ὄνομα τίς οὕτως	ἐστὶ	δεινὸς λέγειν ὥστε σε πεῖσαι
[2, 4]	τις καὶ ἄλλος ἄρα ἡμῖν	ἐστι	διαβατέος οὐκ οἶδα· τὸν δ᾽
[2, 5]	ἀνθρώπων αἰσχρός; (παντάπασι δὲ ἀπόρων	ἐστὶ	καὶ ἀμηχάνων καὶ ἐν ἀνάγκῃ
[2, 2]	ἐπείπερ ὁ αὐτὸς ὑμῖν στόλος	ἐστὶ	καὶ ἡμῖν, εἰπὲ τίνα γνώμην
[2, 2]	καὶ βασιλέως ὁ Τίγρης ποταμός	ἐστι	ναυσίπορος, ὃν οὐκ ἂν δυναίμεθα
[2, 6]	ἃ δὲ πάντες ἴσασι τάδ᾽	ἐστί.	παρὰ Ἀριστίππου μὲν ἔτι ὡραῖος
[2, 1]	μυρίων ἐλπίδων μία τις ὑμῖν	ἐστι	σωθῆναι πολεμοῦντας βασιλεῖ, συμβουλεύω μὴ
[2, 4]	οὖν βασιλέα, ᾧ οὕτω πολλά	ἐστι	τὰ σύμμαχα, εἴπερ προθυμεῖται ἡμᾶς
[2, 1]	μάχην νικώντων καὶ τὸ ἄρχειν	ἐστί.	(ταῦτα εἰπὼν ἀποστέλλει τοὺς ἀγγέλους
[2, 4]	ἐπιθῶνται τῆς νυκτὸς οἱ βάρβαροι·	ἔστι	δὲ στράτευμα πολὺ ἐν τῷ
[2, 6]	(καὶ τὰ μὲν δὴ ἀφανῆ	ἔξεστι	περὶ αὐτοῦ ψεύδεσθαι, ἃ δὲ
[2, 5]	ὑμῖν ὄντα πορευτέα, ἃ ἡμῖν	ἔξεστι	προκαταλαβοῦσιν ἄπορα ὑμῖν παρέχειν, τοσοῦτοι
[2, 2]	μὲν οὐκ ἐψεύσθησαν. (ἔτι δὲ	ἀμφὶ	δείλην ἔδοξαν πολεμίους ὁρᾶν ἱππέας·
[2, 2]	Ἀριαῖον καὶ τὴν ἐκείνου στρατιὰν	ἀμφὶ	μέσας νύκτας· καὶ ἐν τάξει
[2, 6]	αὐτοὺς ἐμέμφετο. ἤστην δὲ ἄμφω	ἀμφὶ	τὰ πέντε καὶ τριάκοντα ἔτη
[2, 6]	ἐλέγετο. ἦν δὲ ὅτε ἐτελεύτα	ἀμφὶ	τὰ πεντήκοντα ἔτη. (Πρόξενος δὲ
[2, 1]	γὰρ προσεποιεῖτο ἐπιστήμων εἶναι τῶν	ἀμφὶ	τάξεις τε καὶ ὁπλομαχίαν. (οὗτοι
[2, 5]	χάριτος ἣν σωθέντες ὑπὸ σοῦ	σοὶ	ἂν ἔχοιμεν δικαίως. (ἐμοὶ μὲν