Livre, Chapitre |
[2, 4] |
ἡγούμενον
τοῦ
στρατεύματος
ἐπιστήσειε,
τοσοῦτον
|
ἦν |
ἀνάγκη
χρόνον
δι᾽
ὅλου
τοῦ |
[2, 6] |
ἐποίει.
(τοιοῦτος
μὲν
δὴ
ἄρχων
|
ἦν· |
ἄρχεσθαι
δὲ
ὑπὸ
ἄλλων
οὐ |
[2, 1] |
καὶ
γὰρ
αὐτὸς
Μένων
ἐβούλετο·
|
ἦν |
γὰρ
φίλος
καὶ
ξένος
Ἀριαίου. |
[2, 1] |
κήρυκες
οἱ
μὲν
ἄλλοι
βάρβαροι,
|
ἦν |
δ᾽
αὐτῶν
Φαλῖνος
εἷς
Ἕλλην, |
[2, 2] |
ἔφη,
τὴν
γνώμην
ἔχω
ἔγωγε.
|
(ἦν |
δὲ
αὕτη
ἡ
στρατηγία
οὐδὲν |
[2, 6] |
ἄλλων
οὐ
μάλα
ἐθέλειν
ἐλέγετο.
|
ἦν |
δὲ
ὅτε
ἐτελεύτα
ἀμφὶ
τὰ |
[2, 3] |
καὶ
τὴν
ἰδιότητα
τῆς
ἡδονῆς.
|
ἦν |
δὲ
σφόδρα
καὶ
τοῦτο
κεφαλαλγές. |
[2, 4] |
τεῖχος,
καὶ
παρῆλθον
εἴσω
αὐτοῦ.
|
ἦν |
δὲ
ᾠκοδομημένον
πλίνθοις
ὀπταῖς
ἐν |
[2, 4] |
ἐπιθήσεσθαι.
ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
ψευδῆ
|
ἦν· |
διαβαινόντων
μέντοι
ὁ
Γλοῦς
(αὐτῶν) |
[2, 6] |
(Μένων
δὲ
ὁ
Θετταλὸς
δῆλος
|
ἦν |
ἐπιθυμῶν
μὲν
πλουτεῖν
ἰσχυρῶς,
ἐπιθυμῶν |
[2, 6] |
εὐμεταχειρίστῳ
ὄντι.
ὅτε
δὲ
ἀπέθνῃσκεν
|
ἦν |
ἐτῶν
ὡς
τριάκοντα.
(Μένων
δὲ |
[2, 3] |
ἦν
ὅτι
ἐγγύς
που
βασιλεὺς
|
ἦν |
ἢ
ἄλλος
τις
ᾧ
ἐπετέτακτο |
[2, 2] |
τοὺς
Ἕλληνας
ᾗπερ
εἶχον
ὅτε
|
ἦν |
ἡ
μάχη.
~(ὃ
δὲ
δὴ |
[2, 2] |
εἴχομεν
λαμβάνειν·
ἔνθα
δέ
τι
|
ἦν, |
ἡμεῖς
διαπορευόμενοι
κατεδαπανήσαμεν.
νῦν
δ᾽ |
[2, 6] |
ἐδόκει
εἶναι
ὅτι
φιλοκίνδυνός
τε
|
ἦν |
καὶ
ἡμέρας
καὶ
νυκτὸς
ἄγων |
[2, 3] |
τινας
ξηραίνοντες
τραγήματα
ἀπετίθεσαν.
καὶ
|
ἦν |
καὶ
παρὰ
πότον
ἡδὺ
μέν, |
[2, 6] |
εἶναι·
καὶ
γὰρ
ὁρᾶν
στυγνὸς
|
ἦν |
καὶ
τῇ
φωνῇ
τραχύς,
ἐκόλαζέ |
[2, 6] |
οὐκ
εἶχεν,
ἀλλ᾽
ἀεὶ
χαλεπὸς
|
ἦν |
καὶ
ὠμός·
ὥστε
διέκειντο
πρὸς |
[2, 3] |
δὲ
καὶ
ἐξέκοπτον.
(καὶ
ἐνταῦθα
|
ἦν |
Κλέαρχον
καταμαθεῖν
ὡς
ἐπεστάτει,
ἐν |
[2, 4] |
Τίγρητα
ποταμόν·
πρὸς
ᾧ
πόλις
|
ἦν |
μεγάλη
καὶ
πολυάνθρωπος
ᾗ
ὄνομα |
[2, 2] |
ἐμπίπτει,
καὶ
θόρυβος
καὶ
δοῦπος
|
ἦν |
οἷον
εἰκὸς
φόβου
ἐμπεσόντος
γενέσθαι. |
[2, 6] |
ὥς
τις
καὶ
ἄλλος
φροντίζειν
|
ἦν |
ὅπως
ἔχοι
ἡ
στρατιὰ
αὐτῷ |
[2, 3] |
ἧκον
ταχύ·
ᾧ
καὶ
δῆλον
|
ἦν |
ὅτι
ἐγγύς
που
βασιλεὺς
ἦν |
[2, 2] |
ὄντας·
ἤδη
δὲ
καὶ
ὀψὲ
|
ἦν· |
οὐ
μέντοι
οὐδὲ
ἀπέκλινε,
φυλαττόμενος |
[2, 6] |
καλῶν
μὲν
καὶ
ἀγαθῶν
δυνατὸς
|
ἦν· |
οὐ
μέντοι
οὔτ᾽
αἰδῶ
τοῖς |
[2, 6] |
εἶναι.
(στέργων
δὲ
φανερὸς
μὲν
|
ἦν |
οὐδένα,
ὅτῳ
δὲ
φαίη
φίλος |
[2, 5] |
ἐπὶ
τὸ
στρατόπεδον
δῆλός
τ᾽
|
ἦν |
πάνυ
φιλικῶς
οἰόμενος
διακεῖσθαι
τῷ |
[2, 1] |
τὴν
ἡμέραν.
(καὶ
ἤδη
τε
|
ἦν |
περὶ
πλήθουσαν
ἀγορὰν
καὶ
ἔρχονται |
[2, 6] |
εἰς
πόλεμον.
(οὕτω
μὲν
φιλοπόλεμος
|
ἦν· |
πολεμικὸς
δὲ
αὖ
ταύτῃ
ἐδόκει |
[2, 3] |
στρατηγοῖς
ταὐτὰ
ἔφρασεν.
(ἐπεὶ
δὲ
|
ἦν |
πρὸς
τοῖς
ἀγγέλοις,
ἀνηρώτα
(πρῶτα) |
[2, 6] |
αὐτῷ
τοὺς
πολεμίους,
ἤδη
μεγάλα
|
ἦν |
τὰ
χρησίμους
ποιοῦντα
εἶναι
τοὺς |
[2, 3] |
ἐξεπλάγη
τῇ
ἐφόδῳ,
τῷδε
δῆλον
|
ἦν. |
τῇ
μὲν
γὰρ
πρόσθεν
ἡμέρᾳ |
[2, 6] |
γὰρ
δὴ
ἕως
μὲν
πόλεμος
|
ἦν |
τοῖς
Λακεδαιμονίοις
πρὸς
τοὺς
Ἀθηναίους |
[2, 6] |
ἀρχόμενοι
ἐκεῖνον·
καὶ
φοβούμενος
μᾶλλον
|
ἦν |
φανερὸς
τὸ
ἀπεχθάνεσθαι
τοῖς
στρατιώταις |
[2, 2] |
πάνυ
καλὰ
ἡμῖν
τὰ
ἱερὰ
|
ἦν. |
(ὧδε
οὖν
χρὴ
ποιεῖν·
ἀπιόντας |
[2, 3] |
τὰς
τάφρους
ὕδατος
(οὐ
γὰρ
|
ἦν |
ὥρα
οἵα
τὸ
πεδίον
ἄρδειν) |