HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
δαρεικούς 1
δασέος 1
δέ 14
δὲ 241
δεδήλωται 1
δεδομένας 1
δέῃ 1

Fréquences [« »]
101 μὲν
81 οἱ
67 τῶν
241 δὲ
369 καὶ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Xénophon, L'Anabase, livre II

δὲ

Livre, Chapitre

[2, 6]   τῶν συνόντων εὖνοι ἦσαν, οἱ δὲ ἄδικοι ἐπεβούλευον ὡς εὐμεταχειρίστῳ ὄντι.

[2, 6]   μὲν καλῶς ποιοῦντα ἐπαινεῖν, τὸν δὲ ἀδικοῦντα μὴ ἐπαινεῖν. τοιγαροῦν αὐτῷ

[2, 3]   ἑψητὸν ἀπὸ τῶν αὐτῶν. (αὐταὶ δὲ αἱ βάλανοι τῶν φοινίκων οἵας

[2, 1]   αὐτούς, εἰ μέλλοιεν ἥκειν, τῇ δὲ ἄλλῃ ἀπιέναι φαίη ἐπὶ Ἰωνίας,

[2, 4]   ἡγεῖτο μὲν εἰς δύο, ἐπορεύετο δὲ ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε ἐφιστάμενος· ὅσον

[2, 3]   τὰ ὅπλα παραδιδόναι ἐκέλευε, τότε δὲ ἅμα ἡλίῳ ἀνατέλλοντι κήρυκας ἔπεμψε

[2, 2]   τοῦτο μὲν οὐκ ἐψεύσθησαν. (ἔτι δὲ ἀμφὶ δείλην ἔδοξαν πολεμίους ὁρᾶν

[2, 4]   ἀλλήλων παρασάγγην καὶ πλέον· ἐφυλάττοντο δὲ ἀμφότεροι ὥσπερ πολεμίους ἀλλήλους, καὶ

[2, 6]   εἰς φιλίαν αὐτοὺς ἐμέμφετο. ἤστην δὲ ἄμφω ἀμφὶ τὰ πέντε καὶ

[2, 4]   ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε ἐφιστάμενος· ὅσον δὲ (ἂν) χρόνον τὸ ἡγούμενον τοῦ

[2, 1]   δὴ σὺ λέγεις· παρ᾽ ἡμῶν δὲ ἀπάγγελλε τάδε, ὅτι ἡμεῖς οἰόμεθα,

[2, 6]   ἐπεβούλευον ὡς εὐμεταχειρίστῳ ὄντι. ὅτε δὲ ἀπέθνῃσκεν ἦν ἐτῶν ὡς τριάκοντα.

[2, 3]   παρὰ τῶν Ἑλλήνων βασιλεῖ. (ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· ἀπαγγέλλετε τοίνυν αὐτῷ ὅτι

[2, 4]   αὐτοῦ καὶ καταγελάσαντες ἀπήλθομεν. (Κλέαρχος δὲ ἀπεκρίνατο τοῖς ταῦτα λέγουσιν· ἐγὼ

[2, 3]   προφύλακας, ἐζήτουν τοὺς ἄρχοντας. ἐπειδὴ δὲ ἀπήγγελλον οἱ προφύλακες, Κλέαρχος τυχὼν

[2, 6]   Κῦρος ἐδεήθη τοῦ στρατεύματος· τότε δὲ ἀπῆλθεν ὡς ξὺν ἐκείνῳ αὖ

[2, 3]   δοῦλοι δὲ πολλοὶ εἵποντο. ἐπεὶ δὲ ἀπήντησαν αὐτοῖς οἱ τῶν Ἑλλήνων

[2, 5]   δὲ πρὸς ἀνθρώπων αἰσχρός; (παντάπασι δὲ ἀπόρων ἐστὶ καὶ ἀμηχάνων καὶ

[2, 5]   πολεμίοις ἐφ᾽ ἡμᾶς ἔρχεσθε; (ὁ δὲ Ἀριαῖος εἶπε· Κλέαρχος γὰρ πρόσθεν

[2, 1]   ἐπορευόμεθα ἂν ἐπὶ βασιλέα. ἐπαγγελλόμεθα δὲ Ἀριαίῳ, ἐὰν ἐνθάδε ἔλθῃ, εἰς

[2, 6]   στρατιῶται τὸ ἀπιστεῖν ἐκείνῳ. (ᾤετο δὲ ἀρκεῖν πρὸς τὸ ἀρχικὸν εἶναι

[2, 6]   αὐτῷ, σφόδρα πειθομένοις ἐχρῆτο. (ἐπεὶ δὲ ἄρξαιντο νικᾶν ξὺν αὐτῷ τοὺς

[2, 6]   ἐπιθυμῶν μὲν πλουτεῖν ἰσχυρῶς, ἐπιθυμῶν δὲ ἄρχειν, ὅπως πλείω λαμβάνοι, ἐπιθυμῶν

[2, 3]   χώρας ἐάσομεν τὰ ἐπιτήδεια. (ὑμᾶς δὲ αὖ ἡμῖν δεήσει ὀμόσαι ἦ

[2, 6]   (οὕτω μὲν φιλοπόλεμος ἦν· πολεμικὸς δὲ αὖ ταύτῃ ἐδόκει εἶναι ὅτι

[2, 2]   τὴν γνώμην ἔχω ἔγωγε. (ἦν δὲ αὕτη ἡ στρατηγία οὐδὲν ἄλλο

[2, 1]   τε καὶ ἄριστον ἔχετε· ἐγὼ δὲ αὐτίκα ἥξω. ἐκάλεσε γάρ τις

[2, 2]   ἧκον Προκλῆς καὶ Χειρίσοφος· Μένων δὲ αὐτοῦ ἔμενε παρὰ Ἀριαίῳ· οὗτοι

[2, 6]   ἔπεισε Κῦρον ἄλλῃ γέγραπται, δίδωσι δὲ αὐτῷ Κῦρος μυρίους δαρεικούς· (ὁ

[2, 3]   πεδίον τὸ ὕδωρ ἀφεικέναι. (πορευόμενοι δὲ ἀφίκοντο εἰς κώμας ὅθεν ἀπέδειξαν

[2, 4]   ἐλέγετο εἶναι εἴκοσι παρασάγγαι· ἀπέχει δὲ Βαβυλῶνος οὐ πολύ. (ἐντεῦθεν δ᾽

[2, 4]   καὶ δασέος παντοίων δένδρων, οἱ δὲ βάρβαροι διαβεβηκότες τὸν Τίγρητα· οὐ

[2, 2]   μὲν Ἕλληνες βάπτοντες ξίφος, οἱ δὲ βάρβαροι λόγχην. (ἐπεὶ δὲ τὰ

[2, 2]   ἀλλήλους σύμμαχοί τε ἔσεσθαι· οἱ δὲ βάρβαροι προσώμοσαν καὶ ἡγήσεσθαι ἀδόλως.

[2, 6]   στρατηγεῖν διεπράξατο τῶν ξένων, Ἀριαίῳ δὲ βαρβάρῳ ὄντι, ὅτι μειρακίοις καλοῖς

[2, 5]   ἐν μεγάλῃ τιμῇ εἰσιν. ὑμᾶς δὲ βασιλεὺς τὰ ὅπλα ἀπαιτεῖ· αὑτοῦ

[2, 5]   τὴν σαυτοῦ (χώραν) σᾐζοντα, τὴν δὲ βασιλέως δύναμιν, ᾗ Κῦρος πολεμίᾳ

[2, 4]   ποταμόν, τὸ εὖρος πλέθρου· ἐπῆν δὲ γέφυρα. καὶ ἐνταῦθα ᾠκεῖτο πόλις

[2, 4]   ἄλλου μηδενὸς τῶν παροιχομένων. (τούτων δὲ γιγνομένων ἔνδηλοι ἦσαν οἱ περὶ

[2, 3]   πρὸς τῆς πάσης Ἑλλάδος. (ταῦτα δὲ γνοὺς ᾐτούμην βασιλέα, λέγων αὐτῷ

[2, 1]   ὅπλα ἢ παραδόντες ἄλλῳ, εἰ δὲ δέοι πολεμεῖν, ἄμεινον ἂν πολεμεῖν

[2, 3]   ὅτε ἦν ἡ μάχη. ~(ὃ δὲ δὴ ἔγραψα ὅτι βασιλεὺς ἐξεπλάγη

[2, 5]   γὰρ πολλῆς ἀπορίας ἐστίν. (εἰ δὲ δὴ καὶ μανέντες σε κατακτείναιμεν,

[2, 5]   τὸν μέγιστον ἔφεδρον ἀγωνιζοίμεθα; ὅσων δὲ δὴ καὶ οἵων ἂν ἐλπίδων

[2, 3]   δὴ ἄπειμι ὡς βασιλέα· ἐπειδὰν δὲ διαπράξωμαι ἃ δέομαι, ἥξω συσκευασάμενος

[2, 3]   τὸν αὐτὸν φόβον παρέσεσθαι. ἐπεὶ δὲ ἐδόκει καιρὸς εἶναι, ἀπήγγελλεν ὅτι

[2, 4]   τὴν μὲν ἐπὶ γεφύρας, τὴν δὲ ἐζευγμένην πλοίοις ἑπτά· αὗται δ᾽

[2, 4]   εἰ διαβαίνοιεν τὸν ποταμόν· ἐπειδὴ δὲ εἶδεν, ᾤχετο ἀπελαύνων. (ἀπὸ δὲ

[2, 5]   τοῖς Ἕλλησιν ὄντας τιμωρηθῆναι. (ὑπώπτευε δὲ εἶναι τὸν διαβάλλοντα Μένωνα, εἰδὼς

[2, 3]   τοὺς ἐφ᾽ ἑαυτὸν στρατευσαμένους. (τέλος δὲ εἶπε· καὶ νῦν ἔξεστιν ὑμῖν

[2, 4]   Τίγρητος καὶ τῆς διώρυχος. ὁ δὲ εἶπεν ὅτι πολλὴ καὶ κῶμαι

[2, 6]   πρὸς τοὺς Ἀθηναίους παρέμενεν, ἐπειδὴ δὲ εἰρήνη ἐγένετο, πείσας τὴν αὑτοῦ

[2, 4]   ἑαυτῶν ἐχώρουν ἡγεμόνας ἔχοντες. ἐστρατοπεδεύοντο δὲ ἑκάστοτε ἀπέχοντες ἀλλήλων παρασάγγην καὶ

[2, 4]   κειμέναις, εὖρος εἴκοσι ποδῶν, ὕψος δὲ ἑκατόν· μῆκος δ᾽ ἐλέγετο εἶναι

[2, 4]   αἱ μὲν πρῶται μεγάλαι, ἔπειτα δὲ ἐλάττους· τέλος δὲ καὶ μικροὶ

[2, 2]   αὐτοῦ ἔμενε παρὰ Ἀριαίῳ· οὗτοι δὲ ἔλεγον ὅτι πολλοὺς φαίη Ἀριαῖος

[2, 1]   εἶπον οἱ βασιλέως κήρυκες· οἱ δὲ Ἕλληνες βαρέως μὲν ἤκουσαν, ὅμως

[2, 5]   ἢ ἐλευθέρῳ πάντας ἔκτεινον. (οἱ δὲ Ἕλληνες τήν τε ἱππασίαν ἐθαύμαζον

[2, 4]   καὶ ξυνεστρατοπεδεύετο σὺν ἐκείνοις. (οἱ δὲ Ἕλληνες ὑφορῶντες τούτους αὐτοὶ ἐφ᾽

[2, 1]   πρόσθεν, ἕως Κύρῳ συμμείξειαν. (ἤδη δὲ ἐν ὁρμῇ ὄντων ἅμα ἡλίῳ

[2, 4]   ἀπὸ τοῦ Τίγρητος ποταμοῦ· κατετέτμηντο δὲ ἐξ αὐτῶν καὶ τάφροι ἐπὶ

[2, 2]   λοιπὸν ὁ μὲν ἦρχεν, οἱ δὲ ἐπείθοντο, οὐχ ἑλόμενοι, ἀλλὰ ὁρῶντες

[2, 2]   ἐν κώμαις οὐ πρόσω. (Κλέαρχος δὲ ἐπὶ μὲν τοὺς πολεμίους οὐκ

[2, 5]   τινὶ ξὺν ἄλλοις ἐπισιτιζομένοις. (ἐπειδὴ δὲ ἔστησαν εἰς ἐπήκοον, εἶπεν Ἀριαῖος

[2, 5]   ὅτι ξυγγενέσθαι αὐτῷ χρῄζει. (ὁ δὲ ἑτοίμως ἐκέλευεν ἥκειν. ἐπειδὴ δὲ

[2, 5]   μάθοι τὰ περὶ Προξένου· Χειρίσοφος δὲ ἐτύγχανεν ἀπὼν ἐν κώμῃ τινὶ

[2, 1]   τοὺς βοῦς καὶ ὄνους· ξύλοις δὲ ἐχρῶντο μικρὸν προϊόντες ἀπὸ τῆς

[2, 4]   ὡς οἱ φυλάττοντες ἀπήγγελλον. (ἐπειδὴ δὲ ἕως ἐγένετο, διέβαινον τὴν γέφυραν

[2, 6]   εὐνοίᾳ ἑπομένους οὐδέποτε εἶχεν· οἵτινες δὲ ἢ ὑπὸ πόλεως τεταγμένοι ἢ

[2, 4]   τὴν βασιλέως ἐπὶ γάμῳ. (ἐντεῦθεν δὲ ἤδη Τισσαφέρνους ἡγουμένου καὶ ἀγορὰν

[2, 4]   ὅποι φυγόντες ἡμεῖς σωθῶμεν. (ἐὰν δὲ ἡμεῖς νικῶμεν, λελυμένης τῆς γεφύρας

[2, 2]   δυναίμεθα ἄνευ πλοίων διαβῆναι· πλοῖα δὲ ἡμεῖς οὐκ ἔχομεν. οὐ μὲν

[2, 3]   ἥκω αἱ σπονδαὶ μενόντων· ἀγορὰν δὲ ἡμεῖς παρέξομεν. (καὶ εἰς μὲν

[2, 3]   ἄλλοις στρατηγοῖς ταὐτὰ ἔφρασεν. (ἐπεὶ δὲ ἦν πρὸς τοῖς ἀγγέλοις, ἀνηρώτα

[2, 3]   ἔνθεν ἕξουσι τὰ ἐπιτήδεια. (ὁ δὲ ἠρώτα εἰ αὐτοῖς τοῖς ἀνδράσι

[2, 5]   ἄλλων στρατιωτῶν ὡς διακόσιοι. (ἐπεὶ δὲ ἦσαν ἐπὶ θύραις ταῖς Τισσαφέρνους,

[2, 5]   οἶδα δὲ καὶ Πισίδας· ἀκούω δὲ καὶ ἄλλα ἔθνη πολλὰ τοιαῦτα

[2, 5]   αὐτοῖς ὁρᾶν καὶ γιγνώσκειν· ξυνηκολούθουν δὲ καὶ ἄλλοι Περσῶν τεθωρακισμένοι εἰς

[2, 1]   ὑμῖν αὐτοῦ σπονδαὶ εἴησαν, προϊοῦσι δὲ καὶ ἀπιοῦσι πόλεμος. εἴπατε οὖν

[2, 4]   καὶ τῶν ἐργασομένων ἐνόντων· εἶτα δὲ καὶ ἀποστροφὴ γένοιτο εἴ τις

[2, 4]   καὶ ἀγορὰν παρέχοντος ἐπορεύοντο· ἐπορεύετο δὲ καὶ Ἀριαῖος τὸ Κύρου βαρβαρικὸν

[2, 5]   πάντες μὲν οὐκ ἦλθον, Ἀριαῖος δὲ καὶ Ἀρτάοζος καὶ Μιθραδάτης, οἳ

[2, 6]   ἐπιτήδεια καὶ παρασκευάζειν ταῦτα, ἱκανὸς δὲ καὶ ἐμποιῆσαι τοῖς παροῦσιν ὡς

[2, 5]   τοὺς μὲν ἐκ διαβολῆς τοὺς δὲ καὶ ἐξ ὑποψίας οἳ φοβηθέντες

[2, 3]   φοινίκων οἳ ἦσαν ἐκπεπτωκότες, τοὺς δὲ καὶ ἐξέκοπτον. (καὶ ἐνταῦθα ἦν

[2, 6]   τοῦ συναδικεῖν αὐτοῖς ἐμηχανᾶτο. τιμᾶσθαι δὲ καὶ θεραπεύεσθαι ἠξίου ἐπιδεικνύμενος ὅτι

[2, 5]   λαβὼν φίλος ᾖ Τισσαφέρνει. (ἐβούλετο δὲ καὶ Κλέαρχος ἅπαν τὸ στράτευμα

[2, 5]   γὰρ ἀπόλλυσθαι τοὺς ἐπιορκοῦντας· Πρόξενος δὲ καὶ Μένων ἐπείπερ εἰσὶν ὑμέτεροι

[2, 5]   τὴν δίκην καὶ τέθνηκε, Πρόξενος δὲ καὶ Μένων, ὅτι κατήγγειλαν αὐτοῦ

[2, 4]   μεγάλαι, ἔπειτα δὲ ἐλάττους· τέλος δὲ καὶ μικροὶ ὀχετοί, ὥσπερ ἐν

[2, 4]   εὐθὺς τοῦτο ὑποψίαν παρεῖχεν. (ἐνίοτε δὲ καὶ ξυλιζόμενοι ἐκ τοῦ αὐτοῦ

[2, 1]   ὦ Φαλῖνε, ἄσμενος ἑόρακα, οἶμαι δὲ καὶ οἱ ἄλλοι πάντες· σύ

[2, 2]   στρατιώτας καὶ ἀσίτους ὄντας· ἤδη δὲ καὶ ὀψὲ ἦν· οὐ μέντοι

[2, 1]   ταῖς ξυλίναις ταῖς Αἰγυπτίαις· πολλαὶ δὲ καὶ πέλται καὶ ἅμαξαι ἦσαν

[2, 5]   δυνάμει ταπεινοὺς ὑμῖν παρασχεῖν· οἶδα δὲ καὶ Πισίδας· ἀκούω δὲ καὶ

[2, 1]   ἢν μὲν μένωμεν, σπονδαί, ἀπιοῦσι δὲ καὶ προϊοῦσι πόλεμος. (ὁ δὲ

[2, 1]   ἀπεκρίνατο· σπονδαὶ μὲν μένουσιν, ἀπιοῦσι δὲ καὶ προϊοῦσι πόλεμος. ὅ τι

[2, 4]   Ὀρόντας τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν· ἦγε δὲ καὶ τὴν θυγατέρα τὴν βασιλέως

[2, 2]   οὐ δυνήσεται ταχέως πορεύεσθαι· ἴσως δὲ καὶ τῶν ἐπιτηδείων σπανιεῖ. ταύτην,

[2, 1]   ὅστις τῆς ἀρχῆς ἀντιποιεῖται; νομίζει δὲ καὶ ὑμᾶς ἑαυτοῦ εἶναι, ἔχων

[2, 6]   ἄνευ δὲ τούτων μή. (ἄρχειν δὲ καλῶν μὲν καὶ ἀγαθῶν δυνατὸς

[2, 6]   καὶ ἐθέλοι ἂν ἀδικεῖν. εὐεργεσίαν δὲ κατέλεγεν, ὁπότε τις αὐτοῦ ἀφίσταιτο,

[2, 3]   περιμένειν ἄχρι ἂν σχολάσῃ. (ἐπεὶ δὲ κατέστησε τὸ στράτευμα ὡς καλῶς

[2, 5]   ταῦτα ἀπεκρίναντο οἱ Ἕλληνες, ἔλεγε δὲ Κλεάνωρ ὁ Ὀρχομένιος· ὦ κάκιστε

[2, 3]   εἰς> τριάκοντα ἔτη γεγονότες· ἐπεὶ δὲ Κλέαρχον ἑώρων σπουδάζοντα, προσελάμβανον καὶ

[2, 4]   καὶ φράζουσιν ἃ λέγει. ὁ δὲ Κλέαρχος ἀκούσας ἐταράχθη σφόδρα καὶ

[2, 3]   τὰ ἐπιτήδεια καὶ λαβεῖν. (ὁ δὲ Κλέαρχος εἶπε· δοκεῖ μὲν κἀμοὶ

[2, 2]   αὔριον πρῲ ἀπιέναι φησίν. (ὁ δὲ Κλέαρχος εἶπεν· ἀλλ᾽ οὕτω χρὴ

[2, 4]   παρερχομένους τοὺς Ἕλληνας ἐθεώρει. (ὁ δὲ Κλέαρχος ἡγεῖτο μὲν εἰς δύο,

[2, 5]   στρατηγοὺς μηδὲ πιστεύειν Τισσαφέρνει. (ὁ δὲ Κλέαρχος ἰσχυρῶς κατέτεινεν, ἔστε διεπράξατο

[2, 1]   Ἑλλάδι ἃ ἂν συμβουλεύσῃς. (ὁ δὲ Κλέαρχος ταῦτα ὑπήγετο βουλόμενος καὶ

[2, 1]   Ἕλληνες βαρέως μὲν ἤκουσαν, ὅμως δὲ Κλέαρχος τοσοῦτον εἶπεν, ὅτι οὐ

[2, 3]   ἡμᾶς αὐτοὺς εὖ ποιεῖν. (ἐπεὶ δὲ Κῦρος τέθνηκεν, οὔτε βασιλεῖ ἀντιποιούμεθα

[2, 6]   αὐτῷ Κῦρος μυρίους δαρεικούς· (ὁ δὲ λαβὼν οὐκ ἐπὶ ῥᾳθυμίαν ἐτράπετο,

[2, 5]   Κλέαρχος Λάκων, Σωκράτης Ἀχαιός· οἱ δὲ λοχαγοὶ ἐπὶ ταῖς θύραις ἔμενον.

[2, 5]   πέντε μὲν στρατηγοὺς ἰέναι, εἴκοσι δὲ λοχαγούς· συνηκολούθησαν δὲ ὡς εἰς

[2, 3]   προσελάμβανον καὶ οἱ πρεσβύτεροι. (πολὺ δὲ μᾶλλον ὁ Κλέαρχος ἔσπευδεν, ὑποπτεύων

[2, 5]   μὲν καὶ σὺ εἶπας, τὸ δὲ μέγιστον ἐγὼ οἶδα· τὴν μὲν

[2, 6]   Χερρονήσου καὶ Περίνθου Θρᾳξίν. (ἐπεὶ δὲ μεταγνόντες πως οἱ ἔφοροι ἤδη

[2, 2]   ἤδη κελεύει τῆς νυκτός. εἰ δὲ μή, αὔριον πρῲ ἀπιέναι φησίν.

[2, 6]   ψεύδη, τῷ φίλους διαγελᾶν· τὸν δὲ μὴ πανοῦργον τῶν ἀπαιδεύτων ἀεὶ

[2, 2]   μὲν ἥκωμεν, ὥσπερ λέγετε· εἰ δὲ μή, πράττετε ὁποῖον ἄν τι

[2, 3]   φάλαγγα πυκνήν, ἐκ τῶν ὅπλων δὲ μηδένα καταφανῆ εἶναι, ἐκάλεσε τοὺς

[2, 5]   εὖ ποιεῖν ὃν βούλοιτο· σὲ δὲ νῦν ὁρῶ τήν τε Κύρου

[2, 5]   καὶ Σοφαίνετος Στυμφάλιος, ξὺν αὐτοῖς δὲ Ξενοφῶν Ἀθηναῖος, ὅπως μάθοι τὰ

[2, 5]   δὲ ἑτοίμως ἐκέλευεν ἥκειν. ἐπειδὴ δὲ ξυνῆλθον, λέγει ὁ Κλέαρχος τάδε.

[2, 6]   λέγεται τῆς τελευτῆς τυχεῖν. (Ἀγίας δὲ ὁ Ἀρκὰς καὶ Σωκράτης ὁ

[2, 6]   ἀμφὶ τὰ πεντήκοντα ἔτη. (Πρόξενος δὲ ὁ Βοιώτιος εὐθὺς μὲν μειράκιον

[2, 4]   ἡμῖν οὐδὲ ὅθεν ἐπισιτιούμεθα· αὖθις δὲ ὁ ἡγησόμενος οὐδεὶς ἔσται· καὶ

[2, 6]   ἦν ἐτῶν ὡς τριάκοντα. (Μένων δὲ ὁ Θετταλὸς δῆλος ἦν ἐπιθυμῶν

[2, 1]   ἢ τὰ ὅπλα παραδοίησαν· Πρόξενος δὲ ὁ Θηβαῖος, ἀλλ᾽ ἐγώ, ἔφη,

[2, 4]   δυνήσεται λελυμένης τῆς γεφύρας. (ἀκούσας δὲ ὁ Κλέαρχος ταῦτα ἤρετο τὸν

[2, 3]   (ὁ μὲν οὕτως εἶπεν· ἀκούσας δὲ ὁ Τισσαφέρνης, ταῦτα, ἔφη, ἐγὼ

[2, 1]   ὅσους σὺ ὁρᾷς· ἐν τοιούτοις δὲ ὄντες πράγμασι συμβουλευόμεθά σοι τί

[2, 2]   ἔχοντες πρὸς τοῦ ποταμοῦ, τὰ δὲ ὅπλα ἔξω. (ταῦτ᾽ ἀκούσαντες οἱ

[2, 5]   σὺν πολλῷ πόνῳ διαπορεύεσθε, τοσαῦτα δὲ ὄρη ὁρᾶτε ὑμῖν ὄντα πορευτέα,

[2, 2]   καὶ οἱ ἄρχοντες σῷοι. ἅμα δὲ ὄρθρῳ παρήγγειλεν ὁ Κλέαρχος εἰς

[2, 6]   ὡς εὖ ὡπλισμένους ἐφοβεῖτο, τοῖς δὲ ὁσίοις καὶ ἀλήθειαν ἀσκοῦσιν ὡς

[2, 6]   οὐ μάλα ἐθέλειν ἐλέγετο. ἦν δὲ ὅτε ἐτελεύτα ἀμφὶ τὰ πεντήκοντα

[2, 1]   συμβουλευομένοις συνεβούλευσεν αὐτοῖς τάδε. οἶσθα δὲ ὅτι ἀνάγκη λέγεσθαι ἐν τῇ

[2, 3]   ᾧ ἐπετέτακτο ταῦτα πράττειν· ἔλεγον δὲ ὅτι εἰκότα δοκοῖεν λέγειν βασιλεῖ,

[2, 5]   βλάπτειν ἱκανοὶ εἴημεν ἄν, ἀντιπάσχειν δὲ οὐδεὶς κίνδυνος; (ἀλλὰ χωρίων ἐπιτηδείων

[2, 5]   ταύταις ὑποψίαι μὲν ἦσαν, φανερὰ δὲ οὐδεμία ἐφαίνετο ἐπιβουλή. (ἔδοξεν οὖν

[2, 4]   μὲν τίνα ἂν ἀποκτείναιμεν; ἡττωμένων δὲ οὐδένα οἷόν τε σωθῆναι. (ἐγὼ

[2, 6]   Ἀχαιὸς καὶ τούτω ἀπεθανέτην. τούτων δὲ οὔθ᾽ ὡς ἐν πολέμῳ κακῶν

[2, 4]   ἴδοι Πρόξενον ἢ Κλέαρχον· Μένωνα δὲ οὐκ ἐζήτει, καὶ ταῦτα παρ᾽

[2, 5]   πᾶς δὲ ποταμὸς δύσπορος, πᾶς δὲ ὄχλος φοβερός, φοβερώτατον δ᾽ ἐρημία·

[2, 3]   τοῦ κάλλους καὶ μεγέθους, ἡ δὲ ὄψις ἠλέκτρου οὐδὲν διέφερεν· τὰς

[2, 6]   (ἔτι ὡραῖος ὢν) ἐγένετο, αὐτὸς δὲ παιδικὰ εἶχε Θαρύπαν ἀγένειος ὢν

[2, 4]   διεσπάρθαι αὐτοῦ τὸ στράτευμα· ἐπὰν δὲ πάλιν ἁλισθῇ αὐτῷ ἡ στρατιά,

[2, 1]   δὲ καὶ προϊοῦσι πόλεμος. (ὁ δὲ πάλιν ἠρώτησε· σπονδὰς ἢ πόλεμον

[2, 6]   ἔξεστι περὶ αὐτοῦ ψεύδεσθαι, ἃ δὲ πάντες ἴσασι τάδ᾽ ἐστί. παρὰ

[2, 5]   αὐτοὺς ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. (οἱ δὲ πάντες μὲν οὐκ ἦλθον, Ἀριαῖος

[2, 2]   καὶ οἱ σὺν αὐτῷ. οἱ δὲ παρὰ Ἀριαίου ἧκον Προκλῆς καὶ

[2, 2]   ἐπιτήδεια οὐκ ἔστιν ἔχειν· ἰέναι δὲ παρὰ τοὺς Κύρου φίλους πάνυ

[2, 3]   ὁπόταν μὴ ἀγορὰν παρέχωμεν, ἐὰν δὲ παρέχωμεν ἀγοράν, ὠνουμένους ἕξειν τὰ

[2, 6]   τοῦτο ᾤετο δεῖν κτήσασθαι. (τὸ δὲ πειθομένους τοὺς στρατιώτας παρέχεσθαι ἐκ

[2, 1]   καὶ οὐ λαβεῖν ἐλθόντα; εἰ δὲ πείσας βούλεται λαβεῖν, λεγέτω τί

[2, 1]   Ἀριαίου. (οἱ μὲν ᾤχοντο, Κλέαρχος δὲ περιέμενε· τὸ δὲ στράτευμα ἐπορίζετο

[2, 1]   ὅτι Κῦρος μὲν τέθνηκεν, Ἀριαῖος δὲ πεφευγὼς ἐν τῷ σταθμῷ εἴη

[2, 1]   καὶ προϊοῦσι πόλεμος. ὅ τι δὲ ποιήσοι οὐ διεσήμηνε. ~(Φαλῖνος μὲν

[2, 2]   οἴησθε μάλιστα συμφέρειν. ὅ τι δὲ ποιήσοι οὐδὲ τούτοις εἶπε. (μετὰ

[2, 4]   ἱππεῖς εἰσιν ἡμῖν ξύμμαχοι, τῶν δὲ πολεμίων ἱππεῖς εἰσιν οἱ πλεῖστοι

[2, 3]   καὶ ἄλλοι Πέρσαι τρεῖς· δοῦλοι δὲ πολλοὶ εἵποντο. ἐπεὶ δὲ ἀπήντησαν

[2, 5]   πᾶσα μὲν ὁδὸς εὔπορος, πᾶς δὲ ποταμὸς διαβατός, τῶν τε ἐπιτηδείων

[2, 5]   οὐδὲν γὰρ αὐτῆς ἐπιστάμεθα· πᾶς δὲ ποταμὸς δύσπορος, πᾶς δὲ ὄχλος

[2, 4]   ὢν τοῦ Μένωνος ξένου. (ἐπεὶ δὲ Πρόξενος εἶπεν ὅτι αὐτός εἰμι

[2, 5]   μὲν πρὸς θεῶν ἀσεβής, μόνος δὲ πρὸς ἀνθρώπων αἰσχρός; (παντάπασι δὲ

[2, 1]   σᾐζεσθαι ὑμῖν ὅπῃ δυνατόν. (Κλέαρχος δὲ πρὸς ταῦτα εἶπεν· ἀλλὰ ταῦτα

[2, 1]   τάξεις τε καὶ ὁπλομαχίαν. (οὗτοι δὲ προσελθόντες καὶ καλέσαντες τοὺς τῶν

[2, 6]   καὶ βλάβης αἱρεῖται πολεμεῖν, ἐξὸν δὲ ῥᾳθυμεῖν βούλεται πονεῖν ὥστε πολεμεῖν,

[2, 5]   δεδομένας μὴ ἀδικήσειν ἀλλήλους· φυλαττόμενον δὲ σέ τε ὁρῶ ὡς πολεμίους

[2, 2]   ὅ τι τις ἔχει· ἐπειδὰν δὲ σημήνῃ τῷ κέρατι ὡς ἀναπαύεσθαι,

[2, 3]   ἡγεμόνες λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια. ἐνῆν δὲ σῖτος πολὺς καὶ οἶνος φοινίκων

[2, 4]   Ἕλλησιν ἐπέτρεψε πλὴν ἀνδραπόδων. ἐνῆν δὲ σῖτος πολὺς καὶ πρόβατα καὶ

[2, 5]   ἡμεῖς ὁρῶντες ταῦτα ἀντιφυλαττόμεθα. (ἐπεὶ δὲ σκοπῶν οὐ δύναμαι οὔτε σὲ

[2, 5]   τε ἐπιτηδείων οὐκ ἀπορία· ἄνευ δὲ σοῦ πᾶσα μὲν διὰ σκότους

[2, 1]   ᾤχοντο, Κλέαρχος δὲ περιέμενε· τὸ δὲ στράτευμα ἐπορίζετο σῖτον, ὅπως ἐδύνατο,

[2, 3]   τὰς μὲν σπονδὰς ποιησάμενος, τὸ δὲ στράτευμα ἔχων ἐν τάξει, καὶ

[2, 4]   τῆς νυκτὸς οἱ βάρβαροι· ἔστι δὲ στράτευμα πολὺ ἐν τῷ πλησίον

[2, 5]   εἰσὶν ὑμέτεροι μὲν εὐεργέται, ἡμέτεροι δὲ στρατηγοί, πέμψατε αὐτοὺς δεῦρο· δῆλον

[2, 5]   τοὺς παραλυποῦντας ἐκποδὼν εἶναι. τῶν δὲ στρατιωτῶν ἀντέλεγόν τινες αὐτῷ μὴ

[2, 6]   Γοργίᾳ ἀργύριον τῷ Λεοντίνῳ. (ἐπεὶ δὲ συνεγένετο ἐκείνῳ, ἱκανὸς νομίσας ἤδη

[2, 6]   πολεμίου μὲν οὐδενὸς κατεγέλα, τῶν δὲ συνόντων πάντων ὡς καταγελῶν ἀεὶ

[2, 3]   τὴν ἰδιότητα τῆς ἡδονῆς. ἦν δὲ σφόδρα καὶ τοῦτο κεφαλαλγές. ὁ

[2, 2]   οἱ δὲ βάρβαροι λόγχην. (ἐπεὶ δὲ τὰ πιστὰ ἐγένετο, εἶπεν ὁ

[2, 1]   Ἕλληνες πυνθανόμενοι βαρέως ἔφερον. Κλέαρχος δὲ τάδε εἶπεν· ἀλλ᾽ ὤφελε μὲν

[2, 4]   βούλοιτο βασιλέα κακῶς ποιεῖν. (μετὰ δὲ ταῦτα ἀνεπαύοντο· ἐπὶ μέντοι τὴν

[2, 3]   τὰ παρ᾽ ὑμῶν διαγγελθῇ. (ἐπεὶ δὲ ταῦτα εἶπον, μεταστησάμενος αὐτοὺς ὁ

[2, 2]   ὅτι λήψεται μισθὸν τάλαντον. (ἐπεὶ δὲ ταῦτα ἐκηρύχθη, ἔγνωσαν οἱ στρατιῶται

[2, 1]   τῶν ὑμετέρων ἀγαθῶν μαχούμεθα. (ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Φαλῖνος ἐγέλασε καὶ

[2, 3]   ἔλαβον παρὰ τῶν Ἑλλήνων. (μετὰ δὲ ταῦτα Τισσαφέρνης εἶπε· νῦν μὲν

[2, 5]   καὶ οἱ ἔξω κατεκόπησαν. μετὰ δὲ ταῦτα τῶν βαρβάρων τινὲς ἱππέων

[2, 1]   σπονδὰς ἢ πόλεμον ἀπαγγελῶ; Κλέαρχος δὲ ταὐτὰ πάλιν ἀπεκρίνατο· σπονδαὶ μὲν

[2, 4]   ἡμέρας πλείους ἢ εἴκοσιν. ἐν δὲ ταύταις ἀφικνοῦνται πρὸς Ἀριαῖον καὶ

[2, 5]   ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας τρεῖς· ἐν δὲ ταύταις ὑποψίαι μὲν ἦσαν, φανερὰ

[2, 1]   ὤφελε μὲν Κῦρος ζῆν· ἐπεὶ δὲ τετελεύτηκεν, ἀπαγγέλλετε Ἀριαίῳ ὅτι ἡμεῖς

[2, 3]   χειρὶ τὸ δόρυ ἔχων, ἐν δὲ τῇ δεξιᾷ βακτηρίαν· καὶ εἴ

[2, 1]   τῷ πρόσθεν λόγῳ δεδήλωται. (ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ συνελθόντες οἱ στρατηγοὶ

[2, 4]   ἔνθεν μὲν τὸν Τίγρητα, ἔνθεν δὲ τὴν διώρυχα· τὰ δ᾽ ἐπιτήδεια

[2, 2]   καὶ ἑξακισχίλιοι καὶ μύριοι· ἀπὸ δὲ τῆς μάχης ἐλέγοντο εἶναι εἰς

[2, 6]   ἄρχειν, ὅπως πλείω λαμβάνοι, ἐπιθυμῶν δὲ τιμᾶσθαι, ἵνα πλείω κερδαίνοι· φίλος

[2, 4]   οὐ μέντοι καταφανεῖς ἦσαν. (μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον ἔτυχον ἐν περιπάτῳ

[2, 2]   κέρατι ὡς ἀναπαύεσθαι, συσκευάζεσθε· ἐπειδὰν δὲ τὸ δεύτερον, ἀνατίθεσθε ἐπὶ τὰ

[2, 6]   ἀδικῶν μὴ διδοίη δίκην. (ἐπὶ δὲ τὸ κατεργάζεσθαι ὧν ἐπιθυμοίη συντομωτάτην

[2, 5]   σοὶ ταύτην ξύμμαχον οὖσαν. (τούτων δὲ τοιούτων ὄντων τίς οὕτω μαίνεται

[2, 2]   τριακοσίους ηὐτομόλησε πρὸς βασιλέα. (Κλέαρχος δὲ τοῖς ἄλλοις ἡγεῖτο κατὰ τὰ

[2, 3]   ἰδεῖν τοῖς οἰκέταις ἀπέκειντο, αἱ δὲ τοῖς δεσπόταις ἀποκείμεναι ἦσαν ἀπόλεκτοι,

[2, 2]   εἰκὸς φόβου ἐμπεσόντος γενέσθαι. (Κλέαρχος δὲ Τολμίδην Ἠλεῖον, ὃν ἐτύγχανεν ἔχων

[2, 6]   ταὐτὰ πεποιηκὼς οὐκ ἀπέθανε, μετὰ δὲ τὸν τῶν ἄλλων θάνατον στρατηγῶν

[2, 4]   δὲ εἶδεν, ᾤχετο ἀπελαύνων. (ἀπὸ δὲ τοῦ Τίγρητος ἐπορεύθησαν σταθμοὺς τέτταρας

[2, 2]   τῇ ἐφόδῳ τοῦ στρατεύματος. ἐδήλωσε δὲ τοῦτο οἷς τῇ ὑστεραίᾳ ἔπραττε.

[2, 2]   ἔφυγον ἐκ τῶν σκηνωμάτων. (δῆλον δὲ τοῦτο τῇ ὑστεραίᾳ ἐγένετο· οὔτε

[2, 4]   βαρβάροις. τοιαῦτα πολλὰ ἔλεγεν. (ἐν δὲ τούτῳ ἧκε Τισσαφέρνης ἔχων τὴν

[2, 6]   ᾤετο δεῖν τούτων τυγχάνειν, ἄνευ δὲ τούτων μή. (ἄρχειν δὲ καλῶν

[2, 5]   κωλύουσι πολεμίους εἶναι ἀλλήλοις· ὅστις δὲ τούτων σύνοιδεν αὑτῷ παρημεληκώς, τοῦτον

[2, 4]   καὶ τοῦτο ἔχθραν παρεῖχε. (διελθόντες δὲ τρεῖς σταθμοὺς ἀφίκοντο πρὸς τὸ

[2, 3]   ὥσθ᾽ οἱ Ἕλληνες ἐφρόντιζον· τῇ δὲ τρίτῃ ἥκων ἔλεγεν ὅτι διαπεπραγμένος

[2, 2]   ἢ ἀποδρᾶναι ἢ ἀποφυγεῖν· ἡ δὲ τύχη ἐστρατήγησε κάλλιον. ἐπεὶ γὰρ

[2, 4]   ποταμὸν ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντες. ἐν δὲ τῷ πρώτῳ σταθμῷ πέραν τοῦ

[2, 2]   ἀνατίθεσθε ἐπὶ τὰ ὑποζύγια· ἐπὶ δὲ τῷ τρίτῳ ἕπεσθε τῷ ἡγουμένῳ,

[2, 5]   οἳ ἦσαν Κύρῳ πιστότατοι· ὁ δὲ τῶν Ἑλλήνων ἑρμηνεὺς ἔφη καὶ

[2, 6]   Θαρύπαν ἀγένειος ὢν γενειῶντα. (ἀποθνῃσκόντων δὲ τῶν συστρατήγων ὅτι ἐστράτευσαν ἐπὶ

[2, 6]   τὰ τῶν φυλαττομένων λαμβάνειν· τὰ δὲ τῶν φίλων μόνος ᾤετο εἰδέναι

[2, 6]   μὲν δὴ ἄρχων ἦν· ἄρχεσθαι δὲ ὑπὸ ἄλλων οὐ μάλα ἐθέλειν

[2, 1]   εἰ ἤδη ἀποκεκριμένοι εἶεν. Φαλῖνος δὲ ὑπολαβὼν εἶπεν· οὗτοι μέν, ὦ

[2, 1]   μᾶλλον εἶεν οἱ Ἕλληνες. Φαλῖνος δὲ ὑποστρέψας παρὰ τὴν δόξαν αὐτοῦ

[2, 5]   ἐκέλευε καὶ σύνδειπνον ἐποιήσατο. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ὁ Κλέαρχος ἐλθὼν ἐπὶ

[2, 2]   ὅμως τρόπῳ τινὶ ἐστρατοπεδεύσαντο, οἱ δὲ ὕστεροι σκοταῖοι προσιόντες ὡς ἐτύγχανον

[2, 5]   ταῖς θύραις ἔμενον. (οὐ πολλῷ δὲ ὕστερον ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ σημείου

[2, 6]   φανερὸς μὲν ἦν οὐδένα, ὅτῳ δὲ φαίη φίλος εἶναι, τούτῳ ἔνδηλος

[2, 1]   ὅπλα ἢ ἄλλῳ παραδόντες. (ὁ δὲ Φαλῖνος εἶπε· ταῦτα μὲν δὴ

[2, 6]   αὐτὸ τῷ ἠλιθίῳ εἶναι. (στέργων δὲ φανερὸς μὲν ἦν οὐδένα, ὅτῳ

[2, 3]   σφόδρα καὶ τοῦτο κεφαλαλγές. ὁ δὲ φοῖνιξ ὅθεν ἐξαιρεθείη ὁ ἐγκέφαλος

[2, 6]   Σπάρτῃ τελῶν ὡς ἀπειθῶν. ἤδη δὲ φυγὰς ὢν ἔρχεται πρὸς Κῦρον,

[2, 6]   βούλεται πονεῖν ὥστε πολεμεῖν, ἐξὸν δὲ χρήματα ἔχειν ἀκινδύνως αἱρεῖται πολεμῶν

[2, 5]   μὲν οὖν τοσαῦτα εἶπε· Τισσαφέρνης δὲ ὧδε ἀπημείφθη. (ἀλλ᾽ ἥδομαι μέν,

[2, 4]   καὶ παρῆλθον εἴσω αὐτοῦ. ἦν δὲ ᾠκοδομημένον πλίνθοις ὀπταῖς ἐν ἀσφάλτῳ

[2, 2]   οἱ σὺν αὐτῷ. (ἐν ᾧ δὲ ὡπλίζοντο ἧκον λέγοντες οἱ προπεμφθέντες

[2, 5]   ἰέναι, εἴκοσι δὲ λοχαγούς· συνηκολούθησαν δὲ ὡς εἰς ἀγορὰν καὶ τῶν

[2, 6]   πολεμῶν μείονα ταῦτα ποιεῖν· ἐκεῖνος δὲ ὥσπερ εἰς παιδικὰ ἢ εἰς

Livre, Chapitre
[2, 6]	τῶν συνόντων εὖνοι ἦσαν, οἱ	δὲ	ἄδικοι ἐπεβούλευον ὡς εὐμεταχειρίστῳ ὄντι.
[2, 6]	μὲν καλῶς ποιοῦντα ἐπαινεῖν, τὸν	δὲ	ἀδικοῦντα μὴ ἐπαινεῖν. τοιγαροῦν αὐτῷ
[2, 3]	ἑψητὸν ἀπὸ τῶν αὐτῶν. (αὐταὶ	δὲ	αἱ βάλανοι τῶν φοινίκων οἵας
[2, 1]	αὐτούς, εἰ μέλλοιεν ἥκειν, τῇ	δὲ	ἄλλῃ ἀπιέναι φαίη ἐπὶ Ἰωνίας,
[2, 4]	ἡγεῖτο μὲν εἰς δύο, ἐπορεύετο	δὲ	ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε ἐφιστάμενος· ὅσον
[2, 3]	τὰ ὅπλα παραδιδόναι ἐκέλευε, τότε	δὲ	ἅμα ἡλίῳ ἀνατέλλοντι κήρυκας ἔπεμψε
[2, 2]	τοῦτο μὲν οὐκ ἐψεύσθησαν. (ἔτι	δὲ	ἀμφὶ δείλην ἔδοξαν πολεμίους ὁρᾶν
[2, 4]	ἀλλήλων παρασάγγην καὶ πλέον· ἐφυλάττοντο	δὲ	ἀμφότεροι ὥσπερ πολεμίους ἀλλήλους, καὶ
[2, 6]	εἰς φιλίαν αὐτοὺς ἐμέμφετο. ἤστην	δὲ	ἄμφω ἀμφὶ τὰ πέντε καὶ
[2, 4]	ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε ἐφιστάμενος· ὅσον	δὲ	(ἂν) χρόνον τὸ ἡγούμενον τοῦ
[2, 1]	δὴ σὺ λέγεις· παρ᾽ ἡμῶν	δὲ	ἀπάγγελλε τάδε, ὅτι ἡμεῖς οἰόμεθα,
[2, 6]	ἐπεβούλευον ὡς εὐμεταχειρίστῳ ὄντι. ὅτε	δὲ	ἀπέθνῃσκεν ἦν ἐτῶν ὡς τριάκοντα.
[2, 3]	παρὰ τῶν Ἑλλήνων βασιλεῖ. (ὁ	δὲ	ἀπεκρίνατο· ἀπαγγέλλετε τοίνυν αὐτῷ ὅτι
[2, 4]	αὐτοῦ καὶ καταγελάσαντες ἀπήλθομεν. (Κλέαρχος	δὲ	ἀπεκρίνατο τοῖς ταῦτα λέγουσιν· ἐγὼ
[2, 3]	προφύλακας, ἐζήτουν τοὺς ἄρχοντας. ἐπειδὴ	δὲ	ἀπήγγελλον οἱ προφύλακες, Κλέαρχος τυχὼν
[2, 6]	Κῦρος ἐδεήθη τοῦ στρατεύματος· τότε	δὲ	ἀπῆλθεν ὡς ξὺν ἐκείνῳ αὖ
[2, 3]	δοῦλοι δὲ πολλοὶ εἵποντο. ἐπεὶ	δὲ	ἀπήντησαν αὐτοῖς οἱ τῶν Ἑλλήνων
[2, 5]	δὲ πρὸς ἀνθρώπων αἰσχρός; (παντάπασι	δὲ	ἀπόρων ἐστὶ καὶ ἀμηχάνων καὶ
[2, 5]	πολεμίοις ἐφ᾽ ἡμᾶς ἔρχεσθε; (ὁ	δὲ	Ἀριαῖος εἶπε· Κλέαρχος γὰρ πρόσθεν
[2, 1]	ἐπορευόμεθα ἂν ἐπὶ βασιλέα. ἐπαγγελλόμεθα	δὲ	Ἀριαίῳ, ἐὰν ἐνθάδε ἔλθῃ, εἰς
[2, 6]	στρατιῶται τὸ ἀπιστεῖν ἐκείνῳ. (ᾤετο	δὲ	ἀρκεῖν πρὸς τὸ ἀρχικὸν εἶναι
[2, 6]	αὐτῷ, σφόδρα πειθομένοις ἐχρῆτο. (ἐπεὶ	δὲ	ἄρξαιντο νικᾶν ξὺν αὐτῷ τοὺς
[2, 6]	ἐπιθυμῶν μὲν πλουτεῖν ἰσχυρῶς, ἐπιθυμῶν	δὲ	ἄρχειν, ὅπως πλείω λαμβάνοι, ἐπιθυμῶν
[2, 3]	χώρας ἐάσομεν τὰ ἐπιτήδεια. (ὑμᾶς	δὲ	αὖ ἡμῖν δεήσει ὀμόσαι ἦ
[2, 6]	(οὕτω μὲν φιλοπόλεμος ἦν· πολεμικὸς	δὲ	αὖ ταύτῃ ἐδόκει εἶναι ὅτι
[2, 2]	τὴν γνώμην ἔχω ἔγωγε. (ἦν	δὲ	αὕτη ἡ στρατηγία οὐδὲν ἄλλο
[2, 1]	τε καὶ ἄριστον ἔχετε· ἐγὼ	δὲ	αὐτίκα ἥξω. ἐκάλεσε γάρ τις
[2, 2]	ἧκον Προκλῆς καὶ Χειρίσοφος· Μένων	δὲ	αὐτοῦ ἔμενε παρὰ Ἀριαίῳ· οὗτοι
[2, 6]	ἔπεισε Κῦρον ἄλλῃ γέγραπται, δίδωσι	δὲ	αὐτῷ Κῦρος μυρίους δαρεικούς· (ὁ
[2, 3]	πεδίον τὸ ὕδωρ ἀφεικέναι. (πορευόμενοι	δὲ	ἀφίκοντο εἰς κώμας ὅθεν ἀπέδειξαν
[2, 4]	ἐλέγετο εἶναι εἴκοσι παρασάγγαι· ἀπέχει	δὲ	Βαβυλῶνος οὐ πολύ. (ἐντεῦθεν δ᾽
[2, 4]	καὶ δασέος παντοίων δένδρων, οἱ	δὲ	βάρβαροι διαβεβηκότες τὸν Τίγρητα· οὐ
[2, 2]	μὲν Ἕλληνες βάπτοντες ξίφος, οἱ	δὲ	βάρβαροι λόγχην. (ἐπεὶ δὲ τὰ
[2, 2]	ἀλλήλους σύμμαχοί τε ἔσεσθαι· οἱ	δὲ	βάρβαροι προσώμοσαν καὶ ἡγήσεσθαι ἀδόλως.
[2, 6]	στρατηγεῖν διεπράξατο τῶν ξένων, Ἀριαίῳ	δὲ	βαρβάρῳ ὄντι, ὅτι μειρακίοις καλοῖς
[2, 5]	ἐν μεγάλῃ τιμῇ εἰσιν. ὑμᾶς	δὲ	βασιλεὺς τὰ ὅπλα ἀπαιτεῖ· αὑτοῦ
[2, 5]	τὴν σαυτοῦ (χώραν) σᾐζοντα, τὴν	δὲ	βασιλέως δύναμιν, ᾗ Κῦρος πολεμίᾳ
[2, 4]	ποταμόν, τὸ εὖρος πλέθρου· ἐπῆν	δὲ	γέφυρα. καὶ ἐνταῦθα ᾠκεῖτο πόλις
[2, 4]	ἄλλου μηδενὸς τῶν παροιχομένων. (τούτων	δὲ	γιγνομένων ἔνδηλοι ἦσαν οἱ περὶ
[2, 3]	πρὸς τῆς πάσης Ἑλλάδος. (ταῦτα	δὲ	γνοὺς ᾐτούμην βασιλέα, λέγων αὐτῷ
[2, 1]	ὅπλα ἢ παραδόντες ἄλλῳ, εἰ	δὲ	δέοι πολεμεῖν, ἄμεινον ἂν πολεμεῖν
[2, 3]	ὅτε ἦν ἡ μάχη. ~(ὃ	δὲ	δὴ ἔγραψα ὅτι βασιλεὺς ἐξεπλάγη
[2, 5]	γὰρ πολλῆς ἀπορίας ἐστίν. (εἰ	δὲ	δὴ καὶ μανέντες σε κατακτείναιμεν,
[2, 5]	τὸν μέγιστον ἔφεδρον ἀγωνιζοίμεθα; ὅσων	δὲ	δὴ καὶ οἵων ἂν ἐλπίδων
[2, 3]	δὴ ἄπειμι ὡς βασιλέα· ἐπειδὰν	δὲ	διαπράξωμαι ἃ δέομαι, ἥξω συσκευασάμενος
[2, 3]	τὸν αὐτὸν φόβον παρέσεσθαι. ἐπεὶ	δὲ	ἐδόκει καιρὸς εἶναι, ἀπήγγελλεν ὅτι
[2, 4]	τὴν μὲν ἐπὶ γεφύρας, τὴν	δὲ	ἐζευγμένην πλοίοις ἑπτά· αὗται δ᾽
[2, 4]	εἰ διαβαίνοιεν τὸν ποταμόν· ἐπειδὴ	δὲ	εἶδεν, ᾤχετο ἀπελαύνων. (ἀπὸ δὲ
[2, 5]	τοῖς Ἕλλησιν ὄντας τιμωρηθῆναι. (ὑπώπτευε	δὲ	εἶναι τὸν διαβάλλοντα Μένωνα, εἰδὼς
[2, 3]	τοὺς ἐφ᾽ ἑαυτὸν στρατευσαμένους. (τέλος	δὲ	εἶπε· καὶ νῦν ἔξεστιν ὑμῖν
[2, 4]	Τίγρητος καὶ τῆς διώρυχος. ὁ	δὲ	εἶπεν ὅτι πολλὴ καὶ κῶμαι
[2, 6]	πρὸς τοὺς Ἀθηναίους παρέμενεν, ἐπειδὴ	δὲ	εἰρήνη ἐγένετο, πείσας τὴν αὑτοῦ
[2, 4]	ἑαυτῶν ἐχώρουν ἡγεμόνας ἔχοντες. ἐστρατοπεδεύοντο	δὲ	ἑκάστοτε ἀπέχοντες ἀλλήλων παρασάγγην καὶ
[2, 4]	κειμέναις, εὖρος εἴκοσι ποδῶν, ὕψος	δὲ	ἑκατόν· μῆκος δ᾽ ἐλέγετο εἶναι
[2, 4]	αἱ μὲν πρῶται μεγάλαι, ἔπειτα	δὲ	ἐλάττους· τέλος δὲ καὶ μικροὶ
[2, 2]	αὐτοῦ ἔμενε παρὰ Ἀριαίῳ· οὗτοι	δὲ	ἔλεγον ὅτι πολλοὺς φαίη Ἀριαῖος
[2, 1]	εἶπον οἱ βασιλέως κήρυκες· οἱ	δὲ	Ἕλληνες βαρέως μὲν ἤκουσαν, ὅμως
[2, 5]	ἢ ἐλευθέρῳ πάντας ἔκτεινον. (οἱ	δὲ	Ἕλληνες τήν τε ἱππασίαν ἐθαύμαζον
[2, 4]	καὶ ξυνεστρατοπεδεύετο σὺν ἐκείνοις. (οἱ	δὲ	Ἕλληνες ὑφορῶντες τούτους αὐτοὶ ἐφ᾽
[2, 1]	πρόσθεν, ἕως Κύρῳ συμμείξειαν. (ἤδη	δὲ	ἐν ὁρμῇ ὄντων ἅμα ἡλίῳ
[2, 4]	ἀπὸ τοῦ Τίγρητος ποταμοῦ· κατετέτμηντο	δὲ	ἐξ αὐτῶν καὶ τάφροι ἐπὶ
[2, 2]	λοιπὸν ὁ μὲν ἦρχεν, οἱ	δὲ	ἐπείθοντο, οὐχ ἑλόμενοι, ἀλλὰ ὁρῶντες
[2, 2]	ἐν κώμαις οὐ πρόσω. (Κλέαρχος	δὲ	ἐπὶ μὲν τοὺς πολεμίους οὐκ
[2, 5]	τινὶ ξὺν ἄλλοις ἐπισιτιζομένοις. (ἐπειδὴ	δὲ	ἔστησαν εἰς ἐπήκοον, εἶπεν Ἀριαῖος
[2, 5]	ὅτι ξυγγενέσθαι αὐτῷ χρῄζει. (ὁ	δὲ	ἑτοίμως ἐκέλευεν ἥκειν. ἐπειδὴ δὲ
[2, 5]	μάθοι τὰ περὶ Προξένου· Χειρίσοφος	δὲ	ἐτύγχανεν ἀπὼν ἐν κώμῃ τινὶ
[2, 1]	τοὺς βοῦς καὶ ὄνους· ξύλοις	δὲ	ἐχρῶντο μικρὸν προϊόντες ἀπὸ τῆς
[2, 4]	ὡς οἱ φυλάττοντες ἀπήγγελλον. (ἐπειδὴ	δὲ	ἕως ἐγένετο, διέβαινον τὴν γέφυραν
[2, 6]	εὐνοίᾳ ἑπομένους οὐδέποτε εἶχεν· οἵτινες	δὲ	ἢ ὑπὸ πόλεως τεταγμένοι ἢ
[2, 4]	τὴν βασιλέως ἐπὶ γάμῳ. (ἐντεῦθεν	δὲ	ἤδη Τισσαφέρνους ἡγουμένου καὶ ἀγορὰν
[2, 4]	ὅποι φυγόντες ἡμεῖς σωθῶμεν. (ἐὰν	δὲ	ἡμεῖς νικῶμεν, λελυμένης τῆς γεφύρας
[2, 2]	δυναίμεθα ἄνευ πλοίων διαβῆναι· πλοῖα	δὲ	ἡμεῖς οὐκ ἔχομεν. οὐ μὲν
[2, 3]	ἥκω αἱ σπονδαὶ μενόντων· ἀγορὰν	δὲ	ἡμεῖς παρέξομεν. (καὶ εἰς μὲν
[2, 3]	ἄλλοις στρατηγοῖς ταὐτὰ ἔφρασεν. (ἐπεὶ	δὲ	ἦν πρὸς τοῖς ἀγγέλοις, ἀνηρώτα
[2, 3]	ἔνθεν ἕξουσι τὰ ἐπιτήδεια. (ὁ	δὲ	ἠρώτα εἰ αὐτοῖς τοῖς ἀνδράσι
[2, 5]	ἄλλων στρατιωτῶν ὡς διακόσιοι. (ἐπεὶ	δὲ	ἦσαν ἐπὶ θύραις ταῖς Τισσαφέρνους,
[2, 5]	οἶδα δὲ καὶ Πισίδας· ἀκούω	δὲ	καὶ ἄλλα ἔθνη πολλὰ τοιαῦτα
[2, 5]	αὐτοῖς ὁρᾶν καὶ γιγνώσκειν· ξυνηκολούθουν	δὲ	καὶ ἄλλοι Περσῶν τεθωρακισμένοι εἰς
[2, 1]	ὑμῖν αὐτοῦ σπονδαὶ εἴησαν, προϊοῦσι	δὲ	καὶ ἀπιοῦσι πόλεμος. εἴπατε οὖν
[2, 4]	καὶ τῶν ἐργασομένων ἐνόντων· εἶτα	δὲ	καὶ ἀποστροφὴ γένοιτο εἴ τις
[2, 4]	καὶ ἀγορὰν παρέχοντος ἐπορεύοντο· ἐπορεύετο	δὲ	καὶ Ἀριαῖος τὸ Κύρου βαρβαρικὸν
[2, 5]	πάντες μὲν οὐκ ἦλθον, Ἀριαῖος	δὲ	καὶ Ἀρτάοζος καὶ Μιθραδάτης, οἳ
[2, 6]	ἐπιτήδεια καὶ παρασκευάζειν ταῦτα, ἱκανὸς	δὲ	καὶ ἐμποιῆσαι τοῖς παροῦσιν ὡς
[2, 5]	τοὺς μὲν ἐκ διαβολῆς τοὺς	δὲ	καὶ ἐξ ὑποψίας οἳ φοβηθέντες
[2, 3]	φοινίκων οἳ ἦσαν ἐκπεπτωκότες, τοὺς	δὲ	καὶ ἐξέκοπτον. (καὶ ἐνταῦθα ἦν
[2, 6]	τοῦ συναδικεῖν αὐτοῖς ἐμηχανᾶτο. τιμᾶσθαι	δὲ	καὶ θεραπεύεσθαι ἠξίου ἐπιδεικνύμενος ὅτι
[2, 5]	λαβὼν φίλος ᾖ Τισσαφέρνει. (ἐβούλετο	δὲ	καὶ Κλέαρχος ἅπαν τὸ στράτευμα
[2, 5]	γὰρ ἀπόλλυσθαι τοὺς ἐπιορκοῦντας· Πρόξενος	δὲ	καὶ Μένων ἐπείπερ εἰσὶν ὑμέτεροι
[2, 5]	τὴν δίκην καὶ τέθνηκε, Πρόξενος	δὲ	καὶ Μένων, ὅτι κατήγγειλαν αὐτοῦ
[2, 4]	μεγάλαι, ἔπειτα δὲ ἐλάττους· τέλος	δὲ	καὶ μικροὶ ὀχετοί, ὥσπερ ἐν
[2, 4]	εὐθὺς τοῦτο ὑποψίαν παρεῖχεν. (ἐνίοτε	δὲ	καὶ ξυλιζόμενοι ἐκ τοῦ αὐτοῦ
[2, 1]	ὦ Φαλῖνε, ἄσμενος ἑόρακα, οἶμαι	δὲ	καὶ οἱ ἄλλοι πάντες· σύ
[2, 2]	στρατιώτας καὶ ἀσίτους ὄντας· ἤδη	δὲ	καὶ ὀψὲ ἦν· οὐ μέντοι
[2, 1]	ταῖς ξυλίναις ταῖς Αἰγυπτίαις· πολλαὶ	δὲ	καὶ πέλται καὶ ἅμαξαι ἦσαν
[2, 5]	δυνάμει ταπεινοὺς ὑμῖν παρασχεῖν· οἶδα	δὲ	καὶ Πισίδας· ἀκούω δὲ καὶ
[2, 1]	ἢν μὲν μένωμεν, σπονδαί, ἀπιοῦσι	δὲ	καὶ προϊοῦσι πόλεμος. (ὁ δὲ
[2, 1]	ἀπεκρίνατο· σπονδαὶ μὲν μένουσιν, ἀπιοῦσι	δὲ	καὶ προϊοῦσι πόλεμος. ὅ τι
[2, 4]	Ὀρόντας τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν· ἦγε	δὲ	καὶ τὴν θυγατέρα τὴν βασιλέως
[2, 2]	οὐ δυνήσεται ταχέως πορεύεσθαι· ἴσως	δὲ	καὶ τῶν ἐπιτηδείων σπανιεῖ. ταύτην,
[2, 1]	ὅστις τῆς ἀρχῆς ἀντιποιεῖται; νομίζει	δὲ	καὶ ὑμᾶς ἑαυτοῦ εἶναι, ἔχων
[2, 6]	ἄνευ δὲ τούτων μή. (ἄρχειν	δὲ	καλῶν μὲν καὶ ἀγαθῶν δυνατὸς
[2, 6]	καὶ ἐθέλοι ἂν ἀδικεῖν. εὐεργεσίαν	δὲ	κατέλεγεν, ὁπότε τις αὐτοῦ ἀφίσταιτο,
[2, 3]	περιμένειν ἄχρι ἂν σχολάσῃ. (ἐπεὶ	δὲ	κατέστησε τὸ στράτευμα ὡς καλῶς
[2, 5]	ταῦτα ἀπεκρίναντο οἱ Ἕλληνες, ἔλεγε	δὲ	Κλεάνωρ ὁ Ὀρχομένιος· ὦ κάκιστε
[2, 3]	εἰς> τριάκοντα ἔτη γεγονότες· ἐπεὶ	δὲ	Κλέαρχον ἑώρων σπουδάζοντα, προσελάμβανον καὶ
[2, 4]	καὶ φράζουσιν ἃ λέγει. ὁ	δὲ	Κλέαρχος ἀκούσας ἐταράχθη σφόδρα καὶ
[2, 3]	τὰ ἐπιτήδεια καὶ λαβεῖν. (ὁ	δὲ	Κλέαρχος εἶπε· δοκεῖ μὲν κἀμοὶ
[2, 2]	αὔριον πρῲ ἀπιέναι φησίν. (ὁ	δὲ	Κλέαρχος εἶπεν· ἀλλ᾽ οὕτω χρὴ
[2, 4]	παρερχομένους τοὺς Ἕλληνας ἐθεώρει. (ὁ	δὲ	Κλέαρχος ἡγεῖτο μὲν εἰς δύο,
[2, 5]	στρατηγοὺς μηδὲ πιστεύειν Τισσαφέρνει. (ὁ	δὲ	Κλέαρχος ἰσχυρῶς κατέτεινεν, ἔστε διεπράξατο
[2, 1]	Ἑλλάδι ἃ ἂν συμβουλεύσῃς. (ὁ	δὲ	Κλέαρχος ταῦτα ὑπήγετο βουλόμενος καὶ
[2, 1]	Ἕλληνες βαρέως μὲν ἤκουσαν, ὅμως	δὲ	Κλέαρχος τοσοῦτον εἶπεν, ὅτι οὐ
[2, 3]	ἡμᾶς αὐτοὺς εὖ ποιεῖν. (ἐπεὶ	δὲ	Κῦρος τέθνηκεν, οὔτε βασιλεῖ ἀντιποιούμεθα
[2, 6]	αὐτῷ Κῦρος μυρίους δαρεικούς· (ὁ	δὲ	λαβὼν οὐκ ἐπὶ ῥᾳθυμίαν ἐτράπετο,
[2, 5]	Κλέαρχος Λάκων, Σωκράτης Ἀχαιός· οἱ	δὲ	λοχαγοὶ ἐπὶ ταῖς θύραις ἔμενον.
[2, 5]	πέντε μὲν στρατηγοὺς ἰέναι, εἴκοσι	δὲ	λοχαγούς· συνηκολούθησαν δὲ ὡς εἰς
[2, 3]	προσελάμβανον καὶ οἱ πρεσβύτεροι. (πολὺ	δὲ	μᾶλλον ὁ Κλέαρχος ἔσπευδεν, ὑποπτεύων
[2, 5]	μὲν καὶ σὺ εἶπας, τὸ	δὲ	μέγιστον ἐγὼ οἶδα· τὴν μὲν
[2, 6]	Χερρονήσου καὶ Περίνθου Θρᾳξίν. (ἐπεὶ	δὲ	μεταγνόντες πως οἱ ἔφοροι ἤδη
[2, 2]	ἤδη κελεύει τῆς νυκτός. εἰ	δὲ	μή, αὔριον πρῲ ἀπιέναι φησίν.
[2, 6]	ψεύδη, τῷ φίλους διαγελᾶν· τὸν	δὲ	μὴ πανοῦργον τῶν ἀπαιδεύτων ἀεὶ
[2, 2]	μὲν ἥκωμεν, ὥσπερ λέγετε· εἰ	δὲ	μή, πράττετε ὁποῖον ἄν τι
[2, 3]	φάλαγγα πυκνήν, ἐκ τῶν ὅπλων	δὲ	μηδένα καταφανῆ εἶναι, ἐκάλεσε τοὺς
[2, 5]	εὖ ποιεῖν ὃν βούλοιτο· σὲ	δὲ	νῦν ὁρῶ τήν τε Κύρου
[2, 5]	καὶ Σοφαίνετος Στυμφάλιος, ξὺν αὐτοῖς	δὲ	Ξενοφῶν Ἀθηναῖος, ὅπως μάθοι τὰ
[2, 5]	δὲ ἑτοίμως ἐκέλευεν ἥκειν. ἐπειδὴ	δὲ	ξυνῆλθον, λέγει ὁ Κλέαρχος τάδε.
[2, 6]	λέγεται τῆς τελευτῆς τυχεῖν. (Ἀγίας	δὲ	ὁ Ἀρκὰς καὶ Σωκράτης ὁ
[2, 6]	ἀμφὶ τὰ πεντήκοντα ἔτη. (Πρόξενος	δὲ	ὁ Βοιώτιος εὐθὺς μὲν μειράκιον
[2, 4]	ἡμῖν οὐδὲ ὅθεν ἐπισιτιούμεθα· αὖθις	δὲ	ὁ ἡγησόμενος οὐδεὶς ἔσται· καὶ
[2, 6]	ἦν ἐτῶν ὡς τριάκοντα. (Μένων	δὲ	ὁ Θετταλὸς δῆλος ἦν ἐπιθυμῶν
[2, 1]	ἢ τὰ ὅπλα παραδοίησαν· Πρόξενος	δὲ	ὁ Θηβαῖος, ἀλλ᾽ ἐγώ, ἔφη,
[2, 4]	δυνήσεται λελυμένης τῆς γεφύρας. (ἀκούσας	δὲ	ὁ Κλέαρχος ταῦτα ἤρετο τὸν
[2, 3]	(ὁ μὲν οὕτως εἶπεν· ἀκούσας	δὲ	ὁ Τισσαφέρνης, ταῦτα, ἔφη, ἐγὼ
[2, 1]	ὅσους σὺ ὁρᾷς· ἐν τοιούτοις	δὲ	ὄντες πράγμασι συμβουλευόμεθά σοι τί
[2, 2]	ἔχοντες πρὸς τοῦ ποταμοῦ, τὰ	δὲ	ὅπλα ἔξω. (ταῦτ᾽ ἀκούσαντες οἱ
[2, 5]	σὺν πολλῷ πόνῳ διαπορεύεσθε, τοσαῦτα	δὲ	ὄρη ὁρᾶτε ὑμῖν ὄντα πορευτέα,
[2, 2]	καὶ οἱ ἄρχοντες σῷοι. ἅμα	δὲ	ὄρθρῳ παρήγγειλεν ὁ Κλέαρχος εἰς
[2, 6]	ὡς εὖ ὡπλισμένους ἐφοβεῖτο, τοῖς	δὲ	ὁσίοις καὶ ἀλήθειαν ἀσκοῦσιν ὡς
[2, 6]	οὐ μάλα ἐθέλειν ἐλέγετο. ἦν	δὲ	ὅτε ἐτελεύτα ἀμφὶ τὰ πεντήκοντα
[2, 1]	συμβουλευομένοις συνεβούλευσεν αὐτοῖς τάδε. οἶσθα	δὲ	ὅτι ἀνάγκη λέγεσθαι ἐν τῇ
[2, 3]	ᾧ ἐπετέτακτο ταῦτα πράττειν· ἔλεγον	δὲ	ὅτι εἰκότα δοκοῖεν λέγειν βασιλεῖ,
[2, 5]	βλάπτειν ἱκανοὶ εἴημεν ἄν, ἀντιπάσχειν	δὲ	οὐδεὶς κίνδυνος; (ἀλλὰ χωρίων ἐπιτηδείων
[2, 5]	ταύταις ὑποψίαι μὲν ἦσαν, φανερὰ	δὲ	οὐδεμία ἐφαίνετο ἐπιβουλή. (ἔδοξεν οὖν
[2, 4]	μὲν τίνα ἂν ἀποκτείναιμεν; ἡττωμένων	δὲ	οὐδένα οἷόν τε σωθῆναι. (ἐγὼ
[2, 6]	Ἀχαιὸς καὶ τούτω ἀπεθανέτην. τούτων	δὲ	οὔθ᾽ ὡς ἐν πολέμῳ κακῶν
[2, 4]	ἴδοι Πρόξενον ἢ Κλέαρχον· Μένωνα	δὲ	οὐκ ἐζήτει, καὶ ταῦτα παρ᾽
[2, 5]	πᾶς δὲ ποταμὸς δύσπορος, πᾶς	δὲ	ὄχλος φοβερός, φοβερώτατον δ᾽ ἐρημία·
[2, 3]	τοῦ κάλλους καὶ μεγέθους, ἡ	δὲ	ὄψις ἠλέκτρου οὐδὲν διέφερεν· τὰς
[2, 6]	(ἔτι ὡραῖος ὢν) ἐγένετο, αὐτὸς	δὲ	παιδικὰ εἶχε Θαρύπαν ἀγένειος ὢν
[2, 4]	διεσπάρθαι αὐτοῦ τὸ στράτευμα· ἐπὰν	δὲ	πάλιν ἁλισθῇ αὐτῷ ἡ στρατιά,
[2, 1]	δὲ καὶ προϊοῦσι πόλεμος. (ὁ	δὲ	πάλιν ἠρώτησε· σπονδὰς ἢ πόλεμον
[2, 6]	ἔξεστι περὶ αὐτοῦ ψεύδεσθαι, ἃ	δὲ	πάντες ἴσασι τάδ᾽ ἐστί. παρὰ
[2, 5]	αὐτοὺς ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. (οἱ	δὲ	πάντες μὲν οὐκ ἦλθον, Ἀριαῖος
[2, 2]	καὶ οἱ σὺν αὐτῷ. οἱ	δὲ	παρὰ Ἀριαίου ἧκον Προκλῆς καὶ
[2, 2]	ἐπιτήδεια οὐκ ἔστιν ἔχειν· ἰέναι	δὲ	παρὰ τοὺς Κύρου φίλους πάνυ
[2, 3]	ὁπόταν μὴ ἀγορὰν παρέχωμεν, ἐὰν	δὲ	παρέχωμεν ἀγοράν, ὠνουμένους ἕξειν τὰ
[2, 6]	τοῦτο ᾤετο δεῖν κτήσασθαι. (τὸ	δὲ	πειθομένους τοὺς στρατιώτας παρέχεσθαι ἐκ
[2, 1]	καὶ οὐ λαβεῖν ἐλθόντα; εἰ	δὲ	πείσας βούλεται λαβεῖν, λεγέτω τί
[2, 1]	Ἀριαίου. (οἱ μὲν ᾤχοντο, Κλέαρχος	δὲ	περιέμενε· τὸ δὲ στράτευμα ἐπορίζετο
[2, 1]	ὅτι Κῦρος μὲν τέθνηκεν, Ἀριαῖος	δὲ	πεφευγὼς ἐν τῷ σταθμῷ εἴη
[2, 1]	καὶ προϊοῦσι πόλεμος. ὅ τι	δὲ	ποιήσοι οὐ διεσήμηνε. ~(Φαλῖνος μὲν
[2, 2]	οἴησθε μάλιστα συμφέρειν. ὅ τι	δὲ	ποιήσοι οὐδὲ τούτοις εἶπε. (μετὰ
[2, 4]	ἱππεῖς εἰσιν ἡμῖν ξύμμαχοι, τῶν	δὲ	πολεμίων ἱππεῖς εἰσιν οἱ πλεῖστοι
[2, 3]	καὶ ἄλλοι Πέρσαι τρεῖς· δοῦλοι	δὲ	πολλοὶ εἵποντο. ἐπεὶ δὲ ἀπήντησαν
[2, 5]	πᾶσα μὲν ὁδὸς εὔπορος, πᾶς	δὲ	ποταμὸς διαβατός, τῶν τε ἐπιτηδείων
[2, 5]	οὐδὲν γὰρ αὐτῆς ἐπιστάμεθα· πᾶς	δὲ	ποταμὸς δύσπορος, πᾶς δὲ ὄχλος
[2, 4]	ὢν τοῦ Μένωνος ξένου. (ἐπεὶ	δὲ	Πρόξενος εἶπεν ὅτι αὐτός εἰμι
[2, 5]	μὲν πρὸς θεῶν ἀσεβής, μόνος	δὲ	πρὸς ἀνθρώπων αἰσχρός; (παντάπασι δὲ
[2, 1]	σᾐζεσθαι ὑμῖν ὅπῃ δυνατόν. (Κλέαρχος	δὲ	πρὸς ταῦτα εἶπεν· ἀλλὰ ταῦτα
[2, 1]	τάξεις τε καὶ ὁπλομαχίαν. (οὗτοι	δὲ	προσελθόντες καὶ καλέσαντες τοὺς τῶν
[2, 6]	καὶ βλάβης αἱρεῖται πολεμεῖν, ἐξὸν	δὲ	ῥᾳθυμεῖν βούλεται πονεῖν ὥστε πολεμεῖν,
[2, 5]	δεδομένας μὴ ἀδικήσειν ἀλλήλους· φυλαττόμενον	δὲ	σέ τε ὁρῶ ὡς πολεμίους
[2, 2]	ὅ τι τις ἔχει· ἐπειδὰν	δὲ	σημήνῃ τῷ κέρατι ὡς ἀναπαύεσθαι,
[2, 3]	ἡγεμόνες λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια. ἐνῆν	δὲ	σῖτος πολὺς καὶ οἶνος φοινίκων
[2, 4]	Ἕλλησιν ἐπέτρεψε πλὴν ἀνδραπόδων. ἐνῆν	δὲ	σῖτος πολὺς καὶ πρόβατα καὶ
[2, 5]	ἡμεῖς ὁρῶντες ταῦτα ἀντιφυλαττόμεθα. (ἐπεὶ	δὲ	σκοπῶν οὐ δύναμαι οὔτε σὲ
[2, 5]	τε ἐπιτηδείων οὐκ ἀπορία· ἄνευ	δὲ	σοῦ πᾶσα μὲν διὰ σκότους
[2, 1]	ᾤχοντο, Κλέαρχος δὲ περιέμενε· τὸ	δὲ	στράτευμα ἐπορίζετο σῖτον, ὅπως ἐδύνατο,
[2, 3]	τὰς μὲν σπονδὰς ποιησάμενος, τὸ	δὲ	στράτευμα ἔχων ἐν τάξει, καὶ
[2, 4]	τῆς νυκτὸς οἱ βάρβαροι· ἔστι	δὲ	στράτευμα πολὺ ἐν τῷ πλησίον
[2, 5]	εἰσὶν ὑμέτεροι μὲν εὐεργέται, ἡμέτεροι	δὲ	στρατηγοί, πέμψατε αὐτοὺς δεῦρο· δῆλον
[2, 5]	τοὺς παραλυποῦντας ἐκποδὼν εἶναι. τῶν	δὲ	στρατιωτῶν ἀντέλεγόν τινες αὐτῷ μὴ
[2, 6]	Γοργίᾳ ἀργύριον τῷ Λεοντίνῳ. (ἐπεὶ	δὲ	συνεγένετο ἐκείνῳ, ἱκανὸς νομίσας ἤδη
[2, 6]	πολεμίου μὲν οὐδενὸς κατεγέλα, τῶν	δὲ	συνόντων πάντων ὡς καταγελῶν ἀεὶ
[2, 3]	τὴν ἰδιότητα τῆς ἡδονῆς. ἦν	δὲ	σφόδρα καὶ τοῦτο κεφαλαλγές. ὁ
[2, 2]	οἱ δὲ βάρβαροι λόγχην. (ἐπεὶ	δὲ	τὰ πιστὰ ἐγένετο, εἶπεν ὁ
[2, 1]	Ἕλληνες πυνθανόμενοι βαρέως ἔφερον. Κλέαρχος	δὲ	τάδε εἶπεν· ἀλλ᾽ ὤφελε μὲν
[2, 4]	βούλοιτο βασιλέα κακῶς ποιεῖν. (μετὰ	δὲ	ταῦτα ἀνεπαύοντο· ἐπὶ μέντοι τὴν
[2, 3]	τὰ παρ᾽ ὑμῶν διαγγελθῇ. (ἐπεὶ	δὲ	ταῦτα εἶπον, μεταστησάμενος αὐτοὺς ὁ
[2, 2]	ὅτι λήψεται μισθὸν τάλαντον. (ἐπεὶ	δὲ	ταῦτα ἐκηρύχθη, ἔγνωσαν οἱ στρατιῶται
[2, 1]	τῶν ὑμετέρων ἀγαθῶν μαχούμεθα. (ἀκούσας	δὲ	ταῦτα ὁ Φαλῖνος ἐγέλασε καὶ
[2, 3]	ἔλαβον παρὰ τῶν Ἑλλήνων. (μετὰ	δὲ	ταῦτα Τισσαφέρνης εἶπε· νῦν μὲν
[2, 5]	καὶ οἱ ἔξω κατεκόπησαν. μετὰ	δὲ	ταῦτα τῶν βαρβάρων τινὲς ἱππέων
[2, 1]	σπονδὰς ἢ πόλεμον ἀπαγγελῶ; Κλέαρχος	δὲ	ταὐτὰ πάλιν ἀπεκρίνατο· σπονδαὶ μὲν
[2, 4]	ἡμέρας πλείους ἢ εἴκοσιν. ἐν	δὲ	ταύταις ἀφικνοῦνται πρὸς Ἀριαῖον καὶ
[2, 5]	ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας τρεῖς· ἐν	δὲ	ταύταις ὑποψίαι μὲν ἦσαν, φανερὰ
[2, 1]	ὤφελε μὲν Κῦρος ζῆν· ἐπεὶ	δὲ	τετελεύτηκεν, ἀπαγγέλλετε Ἀριαίῳ ὅτι ἡμεῖς
[2, 3]	χειρὶ τὸ δόρυ ἔχων, ἐν	δὲ	τῇ δεξιᾷ βακτηρίαν· καὶ εἴ
[2, 1]	τῷ πρόσθεν λόγῳ δεδήλωται. (ἅμα	δὲ	τῇ ἡμέρᾳ συνελθόντες οἱ στρατηγοὶ
[2, 4]	ἔνθεν μὲν τὸν Τίγρητα, ἔνθεν	δὲ	τὴν διώρυχα· τὰ δ᾽ ἐπιτήδεια
[2, 2]	καὶ ἑξακισχίλιοι καὶ μύριοι· ἀπὸ	δὲ	τῆς μάχης ἐλέγοντο εἶναι εἰς
[2, 6]	ἄρχειν, ὅπως πλείω λαμβάνοι, ἐπιθυμῶν	δὲ	τιμᾶσθαι, ἵνα πλείω κερδαίνοι· φίλος
[2, 4]	οὐ μέντοι καταφανεῖς ἦσαν. (μετὰ	δὲ	τὸ δεῖπνον ἔτυχον ἐν περιπάτῳ
[2, 2]	κέρατι ὡς ἀναπαύεσθαι, συσκευάζεσθε· ἐπειδὰν	δὲ	τὸ δεύτερον, ἀνατίθεσθε ἐπὶ τὰ
[2, 6]	ἀδικῶν μὴ διδοίη δίκην. (ἐπὶ	δὲ	τὸ κατεργάζεσθαι ὧν ἐπιθυμοίη συντομωτάτην
[2, 5]	σοὶ ταύτην ξύμμαχον οὖσαν. (τούτων	δὲ	τοιούτων ὄντων τίς οὕτω μαίνεται
[2, 2]	τριακοσίους ηὐτομόλησε πρὸς βασιλέα. (Κλέαρχος	δὲ	τοῖς ἄλλοις ἡγεῖτο κατὰ τὰ
[2, 3]	ἰδεῖν τοῖς οἰκέταις ἀπέκειντο, αἱ	δὲ	τοῖς δεσπόταις ἀποκείμεναι ἦσαν ἀπόλεκτοι,
[2, 2]	εἰκὸς φόβου ἐμπεσόντος γενέσθαι. (Κλέαρχος	δὲ	Τολμίδην Ἠλεῖον, ὃν ἐτύγχανεν ἔχων
[2, 6]	ταὐτὰ πεποιηκὼς οὐκ ἀπέθανε, μετὰ	δὲ	τὸν τῶν ἄλλων θάνατον στρατηγῶν
[2, 4]	δὲ εἶδεν, ᾤχετο ἀπελαύνων. (ἀπὸ	δὲ	τοῦ Τίγρητος ἐπορεύθησαν σταθμοὺς τέτταρας
[2, 2]	τῇ ἐφόδῳ τοῦ στρατεύματος. ἐδήλωσε	δὲ	τοῦτο οἷς τῇ ὑστεραίᾳ ἔπραττε.
[2, 2]	ἔφυγον ἐκ τῶν σκηνωμάτων. (δῆλον	δὲ	τοῦτο τῇ ὑστεραίᾳ ἐγένετο· οὔτε
[2, 4]	βαρβάροις. τοιαῦτα πολλὰ ἔλεγεν. (ἐν	δὲ	τούτῳ ἧκε Τισσαφέρνης ἔχων τὴν
[2, 6]	ᾤετο δεῖν τούτων τυγχάνειν, ἄνευ	δὲ	τούτων μή. (ἄρχειν δὲ καλῶν
[2, 5]	κωλύουσι πολεμίους εἶναι ἀλλήλοις· ὅστις	δὲ	τούτων σύνοιδεν αὑτῷ παρημεληκώς, τοῦτον
[2, 4]	καὶ τοῦτο ἔχθραν παρεῖχε. (διελθόντες	δὲ	τρεῖς σταθμοὺς ἀφίκοντο πρὸς τὸ
[2, 3]	ὥσθ᾽ οἱ Ἕλληνες ἐφρόντιζον· τῇ	δὲ	τρίτῃ ἥκων ἔλεγεν ὅτι διαπεπραγμένος
[2, 2]	ἢ ἀποδρᾶναι ἢ ἀποφυγεῖν· ἡ	δὲ	τύχη ἐστρατήγησε κάλλιον. ἐπεὶ γὰρ
[2, 4]	ποταμὸν ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντες. ἐν	δὲ	τῷ πρώτῳ σταθμῷ πέραν τοῦ
[2, 2]	ἀνατίθεσθε ἐπὶ τὰ ὑποζύγια· ἐπὶ	δὲ	τῷ τρίτῳ ἕπεσθε τῷ ἡγουμένῳ,
[2, 5]	οἳ ἦσαν Κύρῳ πιστότατοι· ὁ	δὲ	τῶν Ἑλλήνων ἑρμηνεὺς ἔφη καὶ
[2, 6]	Θαρύπαν ἀγένειος ὢν γενειῶντα. (ἀποθνῃσκόντων	δὲ	τῶν συστρατήγων ὅτι ἐστράτευσαν ἐπὶ
[2, 6]	τὰ τῶν φυλαττομένων λαμβάνειν· τὰ	δὲ	τῶν φίλων μόνος ᾤετο εἰδέναι
[2, 6]	μὲν δὴ ἄρχων ἦν· ἄρχεσθαι	δὲ	ὑπὸ ἄλλων οὐ μάλα ἐθέλειν
[2, 1]	εἰ ἤδη ἀποκεκριμένοι εἶεν. Φαλῖνος	δὲ	ὑπολαβὼν εἶπεν· οὗτοι μέν, ὦ
[2, 1]	μᾶλλον εἶεν οἱ Ἕλληνες. Φαλῖνος	δὲ	ὑποστρέψας παρὰ τὴν δόξαν αὐτοῦ
[2, 5]	ἐκέλευε καὶ σύνδειπνον ἐποιήσατο. τῇ	δὲ	ὑστεραίᾳ ὁ Κλέαρχος ἐλθὼν ἐπὶ
[2, 2]	ὅμως τρόπῳ τινὶ ἐστρατοπεδεύσαντο, οἱ	δὲ	ὕστεροι σκοταῖοι προσιόντες ὡς ἐτύγχανον
[2, 5]	ταῖς θύραις ἔμενον. (οὐ πολλῷ	δὲ	ὕστερον ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ σημείου
[2, 6]	φανερὸς μὲν ἦν οὐδένα, ὅτῳ	δὲ	φαίη φίλος εἶναι, τούτῳ ἔνδηλος
[2, 1]	ὅπλα ἢ ἄλλῳ παραδόντες. (ὁ	δὲ	Φαλῖνος εἶπε· ταῦτα μὲν δὴ
[2, 6]	αὐτὸ τῷ ἠλιθίῳ εἶναι. (στέργων	δὲ	φανερὸς μὲν ἦν οὐδένα, ὅτῳ
[2, 3]	σφόδρα καὶ τοῦτο κεφαλαλγές. ὁ	δὲ	φοῖνιξ ὅθεν ἐξαιρεθείη ὁ ἐγκέφαλος
[2, 6]	Σπάρτῃ τελῶν ὡς ἀπειθῶν. ἤδη	δὲ	φυγὰς ὢν ἔρχεται πρὸς Κῦρον,
[2, 6]	βούλεται πονεῖν ὥστε πολεμεῖν, ἐξὸν	δὲ	χρήματα ἔχειν ἀκινδύνως αἱρεῖται πολεμῶν
[2, 5]	μὲν οὖν τοσαῦτα εἶπε· Τισσαφέρνης	δὲ	ὧδε ἀπημείφθη. (ἀλλ᾽ ἥδομαι μέν,
[2, 4]	καὶ παρῆλθον εἴσω αὐτοῦ. ἦν	δὲ	ᾠκοδομημένον πλίνθοις ὀπταῖς ἐν ἀσφάλτῳ
[2, 2]	οἱ σὺν αὐτῷ. (ἐν ᾧ	δὲ	ὡπλίζοντο ἧκον λέγοντες οἱ προπεμφθέντες
[2, 5]	ἰέναι, εἴκοσι δὲ λοχαγούς· συνηκολούθησαν	δὲ	ὡς εἰς ἀγορὰν καὶ τῶν
[2, 6]	πολεμῶν μείονα ταῦτα ποιεῖν· ἐκεῖνος	δὲ	ὥσπερ εἰς παιδικὰ ἢ εἰς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 4/11/2005