Livre, Chapitre
[2, 2]	ἐφ᾽ ἁμάξης πορευόμενος διότι ἐτέτρωτο)	καταβὰς	ἐθωρακίζετο καὶ οἱ σὺν αὐτῷ.
[2, 4]	δ᾽ ἐπορεύθησαν σταθμοὺς ἐρήμους τέτταρας	παρασάγγας	εἴκοσι τὸν Τίγρητα ποταμὸν ἐν
[2, 4]	τοῦ Τίγρητος ἐπορεύθησαν σταθμοὺς τέτταρας	παρασάγγας	εἴκοσιν ἐπὶ τὸν Φύσκον ποταμόν,
[2, 4]	(ἐντεῦθεν δ᾽ ἐπορεύθησαν σταθμοὺς δύο	παρασάγγας	ὀκτώ· καὶ διέβησαν διώρυχας δύο,
[2, 4]	τῆς Μηδίας σταθμοὺς ἐρήμους ἓξ	παρασάγγας	τριάκοντα εἰς τὰς Παρυσάτιδος κώμας
[2, 4]	χόρτον καὶ ἄλλα τοιαῦτα ξυλλέγοντες	πληγὰς	ἐνέτεινον ἀλλήλοις· ὥστε καὶ τοῦτο
[2, 6]	τελῶν ὡς ἀπειθῶν. ἤδη δὲ	φυγὰς	ὢν ἔρχεται πρὸς Κῦρον, καὶ
[2, 5]	καὶ ταῦτα ἐξ ὧν ἔχω	ἐλπίδας	καὶ σὲ βουλήσεσθαι φίλον ἡμῖν
[2, 5]	ὑμῖν παρασχεῖν· οἶδα δὲ καὶ	Πισίδας·	ἀκούω δὲ καὶ ἄλλα ἔθνη
[2, 1]	πόλεμος. (ὁ δὲ πάλιν ἠρώτησε·	σπονδὰς	ἢ πόλεμον ἀπαγγελῶ; Κλέαρχος δὲ
[2, 5]	ἐπιορκῶν τε ἐφάνη καὶ τὰς	σπονδὰς	λύων, ἔχει τὴν δίκην καὶ
[2, 4]	πολέμῳ ἀπιέναι καὶ παρὰ τὰς	σπονδὰς	ποιεῖν. ἔπειτα πρῶτον μὲν ἀγορὰν
[2, 3]	ἐβουλεύετο· καὶ ἐδόκει ταχὺ τὰς	σπονδὰς	ποιεῖσθαι καὶ καθ᾽ ἡσυχίαν ἐλθεῖν
[2, 3]	Κλέαρχος μέντοι ἐπορεύετο τὰς μὲν	σπονδὰς	ποιησάμενος, τὸ δὲ στράτευμα ἔχων
[2, 3]	ἄγγελοι μὴ ἀποδόξῃ ἡμῖν τὰς	σπονδὰς	ποιήσασθαι· οἶμαί γε μέντοι, ἔφη,
[2, 5]	παρὰ τοὺς ὅρκους ἔλυε τὰς	σπονδάς,	τὴν δίκην ἔχει· δίκαιον γὰρ
[2, 6]	πέντε καὶ τριάκοντα ἔτη ἀπὸ	γενεᾶς.
[2, 2]	ἀμφὶ δείλην ἔδοξαν πολεμίους ὁρᾶν	ἱππέας·	καὶ τῶν τε Ἑλλήνων οἳ
[2, 2]	ὁ Θρᾷξ ἔχων τούς τε	ἱππέας	τοὺς μεθ᾽ ἑαυτοῦ εἰς τετταράκοντα
[2, 5]	εἴσω, Πρόξενος Βοιώτιος, Μένων Θετταλός,	Ἀγίας	Ἀρκάς, Κλέαρχος Λάκων, Σωκράτης Ἀχαιός·
[2, 6]	πονηρὸς λέγεται τῆς τελευτῆς τυχεῖν.	(Ἀγίας	δὲ ὁ Ἀρκὰς καὶ Σωκράτης
[2, 4]	τρεῖς σταθμοὺς ἀφίκοντο πρὸς τὸ	Μηδίας	καλούμενον τεῖχος, καὶ παρῆλθον εἴσω
[2, 4]	(ἐντεῦθεν δ᾽ ἐπορεύθησαν διὰ τῆς	Μηδίας	σταθμοὺς ἐρήμους ἓξ παρασάγγας τριάκοντα
[2, 2]	τίνα γνώμην ἔχεις περὶ τῆς	πορείας,	πότερον ἄπιμεν ἥνπερ ἤλθομεν ἢ
[2, 4]	βασιλέα αὐτοῖς τῆς σὺν Κύρῳ	ἐπιστρατείας	μηδὲ ἄλλου μηδενὸς τῶν παροιχομένων.
[2, 6]	οὐδὲν ἂν θέλοι κτᾶσθαι μετὰ	ἀδικίας,	ἀλλὰ σὺν τῷ δικαίῳ καὶ
[2, 5]	τούτων πονηρῶν, οἵτινες ἐθέλουσι δι᾽	ἐπιορκίας	τε πρὸς θεοὺς καὶ ἀπιστίας
[2, 3]	ἦ μὴν πορεύσεσθαι ὡς διὰ	φιλίας	ἀσινῶς σῖτα καὶ ποτὰ λαμβάνοντας
[2, 1]	ἡλίῳ ἀνέχοντι ἦλθε Προκλῆς ὁ	Τευθρανίας	ἄρχων, γεγονὼς ἀπὸ Δαμαράτου τοῦ
[2, 2]	ἣν ἦλθον ἐξ Ἐφέσου τῆς	Ἰωνίας	μέχρι τῆς μάχης σταθμοὶ τρεῖς
[2, 1]	δὲ ἄλλῃ ἀπιέναι φαίη ἐπὶ	Ἰωνίας,	ὅθενπερ ἦλθε. (ταῦτα ἀκούσαντες οἱ
[2, 2]	ἡλίῳ δύνοντι εἰς κώμας τῆς	Βαβυλωνίας	χώρας· καὶ τοῦτο μὲν οὐκ
[2, 5]	μὲν ἡμῖν ὅρκους γεγενημένους καὶ	δεξιὰς	δεδομένας μὴ ἀδικήσειν ἀλλήλους· φυλαττόμενον
[2, 3]	(ταῦτα ἔδοξε, καὶ ὤμοσαν καὶ	δεξιὰς	ἔδοσαν Τισσαφέρνης καὶ ὁ τῆς
[2, 4]	τινες, οἳ> παρεθάρρυνόν τε καὶ	δεξιὰς	ἐνίοις παρὰ βασιλέως ἔφερον μὴ
[2, 3]	δὲ αἱ βάλανοι τῶν φοινίκων	οἵας	μὲν ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἔστιν
[2, 1]	ὅπλα· εἰ δέ τοι μηδεμία	σωτηρίας	ἐστὶν ἐλπὶς ἄκοντος βασιλέως, συμβουλεύω
[2, 5]	δ᾽ ἐρημία· μεστὴ γὰρ πολλῆς	ἀπορίας	ἐστίν. (εἰ δὲ δὴ καὶ
[2, 5]	ᾧ Κῦρος ἀνέβη ξενικῷ διὰ	μισθοδοσίας	πιστεύων τούτῳ ἐμὲ καταβῆναι δι᾽
[2, 5]	ἐπιορκίας τε πρὸς θεοὺς καὶ	ἀπιστίας	πρὸς ἀνθρώπους πράττειν τι. οὐχ
[2, 5]	διαβολῆς τοὺς δὲ καὶ ἐξ	ὑποψίας	οἳ φοβηθέντες ἀλλήλους φθάσαι βουλόμενοι
[2, 5]	εἴ πως δύναιτο παῦσαι τὰς	ὑποψίας	πρὶν ἐξ αὐτῶν πόλεμον γενέσθαι.
[2, 6]	τοὺς πολεμίους, εἰ μέλλοι ἢ	φυλακὰς	φυλάξειν ἢ φίλων ἀφέξεσθαι ἢ
[2, 3]	δ᾽ ἐπεὶ ἦλθον πρὸς τοὺς	προφύλακας,	ἐζήτουν τοὺς ἄρχοντας. ἐπειδὴ δὲ
[2, 4]	προσελθὼν ἄνθρωπός τις ἠρώτησε τοὺς	προφύλακας	ποῦ ἂν ἴδοι Πρόξενον ἢ
[2, 1]	καὶ εἶπεν· ἀλλὰ φιλοσόφῳ μὲν	ἔοικας,	ὦ νεανίσκε, καὶ λέγεις οὐκ
[2, 5]	τι ἐποίουν ἠμφεγνόουν, πρὶν Νίκαρχος	Ἀρκὰς	ἧκε φεύγων τετρωμένος εἰς τὴν
[2, 6]	τελευτῆς τυχεῖν. (Ἀγίας δὲ ὁ	Ἀρκὰς	καὶ Σωκράτης ὁ Ἀχαιὸς καὶ
[2, 5]	Πρόξενος Βοιώτιος, Μένων Θετταλός, Ἀγίας	Ἀρκάς,	Κλέαρχος Λάκων, Σωκράτης Ἀχαιός· οἱ
[2, 1]	(ἔνθα δὴ ἀπεκρίνατο Κλεάνωρ ὁ	Ἀρκάς,	πρεσβύτατος ὤν, ὅτι πρόσθεν ἂν
[2, 3]	τότε δὲ ἅμα ἡλίῳ ἀνατέλλοντι	κήρυκας	ἔπεμψε περὶ σπονδῶν. (οἱ δ᾽
[2, 3]	εἶπε τοῖς προφύλαξι κελεύειν τοὺς	κήρυκας	περιμένειν ἄχρι ἂν σχολάσῃ. (ἐπεὶ
[2, 6]	ὡς βασιλέα καὶ ἀποτμηθέντες τὰς	κεφαλὰς	ἐτελεύτησαν, εἷς μὲν αὐτῶν Κλέαρχος
[2, 6]	οἱ ἄλλοι στρατηγοὶ ἀποτμηθέντες τὰς	κεφαλάς,	ὅσπερ τάχιστος θάνατος δοκεῖ εἶναι,
[2, 3]	οὔτε ἐπορευόμεθα ἐπὶ βασιλέα, ἀλλὰ	πολλὰς	προφάσεις Κῦρος ηὕρισκεν, ὡς καὶ
[2, 5]	ὑπαρχόντων πειρῶνται διαβάλλοντες ποιῆσαι πολεμίους	ἡμᾶς	ἄξιοί εἰσι τὰ ἔσχατα παθεῖν;
[2, 4]	ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα ὅτι βασιλεὺς	ἡμᾶς	ἀπολέσαι ἂν περὶ παντὸς ποιήσαιτο,
[2, 4]	ἐστι τὰ σύμμαχα, εἴπερ προθυμεῖται	ἡμᾶς	ἀπολέσαι, οὐκ οἶδα ὅ τι
[2, 3]	ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ παρέχοντες	ἡμᾶς	αὐτοὺς εὖ ποιεῖν. (ἐπεὶ δὲ
[2, 4]	γάρ ποτε ἑκών γε βουλήσεται	ἡμᾶς	ἐλθόντας εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀπαγγεῖλαι
[2, 3]	ὑμᾶς τε ἀπαρασκεύους λάβοι καὶ	ἡμᾶς	ἐνθάδε ἀγάγοι. (ἐπεὶ μέντοι ἤδη
[2, 5]	προδεδωκότες ξὺν τοῖς πολεμίοις ἐφ᾽	ἡμᾶς	ἔρχεσθε; (ὁ δὲ Ἀριαῖος εἶπε·
[2, 3]	θεοῖς ἀμύνασθαι· ἐὰν μέντοι τις	ἡμᾶς	καὶ εὖ ποιῶν ὑπάρχῃ, καὶ
[2, 5]	σέ τε ὁρῶ ὡς πολεμίους	ἡμᾶς	καὶ ἡμεῖς ὁρῶντες ταῦτα ἀντιφυλαττόμεθα.
[2, 5]	δύναμαι οὔτε σὲ αἰσθέσθαι πειρώμενον	ἡμᾶς	κακῶς ποιεῖν ἐγώ τε σαφῶς
[2, 2]	ἀπόσχωμεν, οὐκέτι μὴ δύνηται βασιλεὺς	ἡμᾶς	καταλαβεῖν. ὀλίγῳ μὲν γὰρ στρατεύματι
[2, 3]	δ᾽ ἂν οἴκαδε, εἴ τις	ἡμᾶς	μὴ λυποίη· ἀδικοῦντα μέντοι πειρασόμεθα
[2, 5]	γὰρ καὶ μέγιστον οἱ θεῶν	ἡμᾶς	ὅρκοι κωλύουσι πολεμίους εἶναι ἀλλήλοις·
[2, 5]	ὤμνυτε ἀπολωλέκατε καὶ τοὺς ἄλλους	ἡμᾶς	προδεδωκότες ξὺν τοῖς πολεμίοις ἐφ᾽
[2, 5]	φίλους καὶ ἐχθροὺς νομιεῖν, προδόντες	ἡμᾶς	σὺν Τισσαφέρνει τῷ ἀθεωτάτῳ τε
[2, 4]	μέγαν στρατεύειν; καὶ νῦν μὲν	ἡμᾶς	ὑπάγεται μένειν διὰ τὸ διεσπάρθαι
[2, 5]	ὡς δεσπότης ἂν> ἀναστρέφοιο ἔχων	ἡμᾶς	ὑπηρέτας, οἵ σοι οὐκ ἂν
[2, 5]	εὐδαιμονίᾳ. Αἰγυπτίους δέ, οἷς μάλιστα	ὑμᾶς	γιγνώσκω τεθυμωμένους, οὐχ ὁρῶ ποίᾳ
[2, 3]	τῆς χώρας ἐάσομεν τὰ ἐπιτήδεια.	(ὑμᾶς	δὲ αὖ ἡμῖν δεήσει ὀμόσαι
[2, 5]	ἐπιβουλήν, ἐν μεγάλῃ τιμῇ εἰσιν.	ὑμᾶς	δὲ βασιλεὺς τὰ ὅπλα ἀπαιτεῖ·
[2, 5]	παντάπασι διαβαίητε, εἰ μὴ ἡμεῖς	ὑμᾶς	διαπορεύοιμεν. (εἰ δ᾽ ἐν πᾶσι
[2, 1]	ἀδιαβάτων καὶ πλῆθος ἀνθρώπων ἐφ᾽	ὑμᾶς	δυνάμενος ἀγαγεῖν, ὅσον οὐδ᾽ εἰ
[2, 1]	ἀρχῆς ἀντιποιεῖται; νομίζει δὲ καὶ	ὑμᾶς	ἑαυτοῦ εἶναι, ἔχων ἐν μέσῃ
[2, 5]	ἐμοὶ ἀπιστοίητε, ἀντάκουσον. (εἰ γὰρ	ὑμᾶς	ἐβουλόμεθα ἀπολέσαι, πότερά σοι δοκοῦμεν
[2, 3]	οἰκῶ τῇ Ἑλλάδι, καὶ ἐπεὶ	ὑμᾶς	εἶδον εἰς πολλὰ καὶ ἀμήχανα
[2, 3]	δέομαι, ἥξω συσκευασάμενος ὡς ἀπάξων	ὑμᾶς	εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ αὐτὸς
[2, 3]	βασιλέως αἰτήσασθαι δοῦναι ἐμοὶ ἀποσῶσαι	ὑμᾶς	εἰς τὴν Ἑλλάδα. οἶμαι γὰρ
[2, 3]	ἂν μὴ ᾖ πρίασθαι, λαμβάνειν	ὑμᾶς	ἐκ τῆς χώρας ἐάσομεν τὰ
[2, 3]	μοι βουλεύσεσθαι· (ἐρέσθαι δέ με	ὑμᾶς	ἐκέλευεν ἐλθόντα τίνος ἕνεκεν ἐστρατεύσατε
[2, 5]	ἠλίθιοί ἐσμεν. (ἀλλὰ τί δὴ	ὑμᾶς	ἐξὸν ἀπολέσαι οὐκ ἐπὶ τοῦτο
[2, 5]	πεζῶν ἢ ὁπλίσεως ἐν ᾗ	ὑμᾶς	μὲν βλάπτειν ἱκανοὶ εἴημεν ἄν,
[2, 3]	καὶ σὺ εὖ οἶσθα, ἵνα	ὑμᾶς	τε ἀπαρασκεύους λάβοι καὶ ἡμᾶς
[2, 3]	ἀφεικέναι. (πορευόμενοι δὲ ἀφίκοντο εἰς	κώμας	ὅθεν ἀπέδειξαν οἱ ἡγεμόνες λαμβάνειν
[2, 2]	ἥξειν ἅμα ἡλίῳ δύνοντι εἰς	κώμας	τῆς Βαβυλωνίας χώρας· καὶ τοῦτο
[2, 4]	παρασάγγας τριάκοντα εἰς τὰς Παρυσάτιδος	κώμας	τῆς Κύρου καὶ βασιλέως μητρός.
[2, 2]	ἡλίῳ δυομένῳ εἰς τὰς ἐγγυτάτω	κώμας	τοὺς πρώτους ἄγων κατεσκήνωσεν, ἐξ
[2, 5]	ἡμῖν ὅρκους γεγενημένους καὶ δεξιὰς	δεδομένας	μὴ ἀδικήσειν ἀλλήλους· φυλαττόμενον δὲ
[2, 4]	τὸ ἑαυτοῦ στράτευμα παρερχομένους τοὺς	Ἕλληνας	ἐθεώρει. (ὁ δὲ Κλέαρχος ἡγεῖτο
[2, 1]	λέγουσιν ὅτι βασιλεὺς κελεύει τοὺς	Ἕλληνας,	ἐπεὶ νικῶν τυγχάνει καὶ Κῦρον
[2, 2]	τάξιν τὰ ὅπλα τίθεσθαι τοὺς	Ἕλληνας	ᾗπερ εἶχον ὅτε ἦν ἡ
[2, 6]	ὡς οἱ Θρᾷκες ἀδικοῦσι τοὺς	Ἕλληνας	καὶ διαπραξάμενος ὡς ἐδύνατο παρὰ
[2, 3]	βασιλέως δοθῆναι αὐτῷ σᾐζειν τοὺς	Ἕλληνας,	καίπερ πάνυ πολλῶν ἀντιλεγόντων ὡς
[2, 1]	πεμφθεὶς παρὰ βασιλέως κελεύσων τοὺς	Ἕλληνας	τὰ ὅπλα παραδοῦναι συμβουλευομένοις συνεβούλευσεν
[2, 3]	καὶ μόνος τῶν κατὰ τοὺς	Ἕλληνας	τεταγμένων οὐκ ἔφυγον, ἀλλὰ διήλασα
[2, 4]	ἐν τῇ Ἑλλάδι ἐπὶ τὰς	μελίνας·	καὶ ἀφικνοῦνται ἐπὶ τὸν Τίγρητα
[2, 1]	τῆς βασιλέως δυνάμεως. (ἄλλους δέ	τινας	ἔφασαν λέγειν ὑπομαλακιζομένους, ὡς καὶ
[2, 3]	ἠλέκτρου οὐδὲν διέφερεν· τὰς δέ	τινας	ξηραίνοντες τραγήματα ἀπετίθεσαν. καὶ ἦν
[2, 4]	τούτους αὐτοὶ ἐφ᾽ ἑαυτῶν ἐχώρουν	ἡγεμόνας	ἔχοντες. ἐστρατοπεδεύοντο δὲ ἑκάστοτε ἀπέχοντες
[2, 3]	δοκοῖεν λέγειν βασιλεῖ, καὶ ἥκοιεν	ἡγεμόνας	ἔχοντες οἳ αὐτούς, ἐὰν σπονδαὶ
[2, 5]	τοιοῦτον οὐδέν. (τὰς οὖν τοιαύτας	ἀγνωμοσύνας	νομίζων συνουσίαις μάλιστα παύεσθαι ἥκω
[2, 6]	ἀλλ᾽ ἀπὸ τούτων τῶν χρημάτων	συλλέξας	στράτευμα ἐπολέμει τοῖς Θρᾳξί, καὶ
[2, 6]	πάντων τῶν ἐμπείρως αὐτοῦ ἐχόντων	δόξας	γενέσθαι ἀνὴρ καὶ πολεμικὸς καὶ
[2, 5]	ἐπιστάμεθα· πᾶς δὲ ποταμὸς δύσπορος,	πᾶς	δὲ ὄχλος φοβερός, φοβερώτατον δ᾽
[2, 5]	σοὶ πᾶσα μὲν ὁδὸς εὔπορος,	πᾶς	δὲ ποταμὸς διαβατός, τῶν τε
[2, 5]	ὁδός· οὐδὲν γὰρ αὐτῆς ἐπιστάμεθα·	πᾶς	δὲ ποταμὸς δύσπορος, πᾶς δὲ
[2, 5]	ἐστε τὰ μὲν καὶ σὺ	εἶπας,	τὸ δὲ μέγιστον ἐγὼ οἶδα·
[2, 4]	(ἐντεῦθεν δ᾽ ἐπορεύθησαν σταθμοὺς ἐρήμους	τέτταρας	παρασάγγας εἴκοσι τὸν Τίγρητα ποταμὸν
[2, 4]	δὲ τοῦ Τίγρητος ἐπορεύθησαν σταθμοὺς	τέτταρας	παρασάγγας εἴκοσιν ἐπὶ τὸν Φύσκον
[2, 5]	τε καὶ πανουργοτάτῳ τούς τε	ἄνδρας	αὐτοὺς οἷς ὤμνυτε ἀπολωλέκατε καὶ
[2, 6]	ὅτι φιλοκίνδυνός τε ἦν καὶ	ἡμέρας	καὶ νυκτὸς ἄγων ἐπὶ τοὺς
[2, 4]	ὁ Ἀριαῖος ἐγγὺς ἀλλήλων ἐστρατοπεδευμένοι	ἡμέρας	πλείους ἢ εἴκοσιν. ἐν δὲ
[2, 5]	τεττάρων πλέθρων. καὶ ἐνταῦθα ἔμειναν	ἡμέρας	τρεῖς· ἐν δὲ ταύταις ὑποψίαι
[2, 3]	ἐγκέφαλος ὅλος ηὐαίνετο. (ἐνταῦθα ἔμειναν	ἡμέρας	τρεῖς· καὶ παρὰ μεγάλου βασιλέως
[2, 1]	ἡμεῖς τοσοῦτοι ὄντες ὅσους σὺ	ὁρᾷς·	ἐν τοιούτοις δὲ ὄντες πράγμασι
[2, 1]	ὦ Φαλῖνε, νῦν, ὡς σὺ	ὁρᾷς,	ἡμῖν οὐδὲν ἔστιν ἀγαθὸν ἄλλο
[2, 1]	τὰ ὅπλα ἰόντας ἐπὶ βασιλέως	θύρας	εὑρίσκεσθαι ἄν τι δύνωνται ἀγαθόν.
[2, 4]	οὐδεὶς αὐτοῖς δυνήσεται λελυμένης τῆς	γεφύρας.	(ἀκούσας δὲ ὁ Κλέαρχος ταῦτα
[2, 4]	δὲ ἡμεῖς νικῶμεν, λελυμένης τῆς	γεφύρας	οὐχ ἕξουσιν ἐκεῖνοι ὅποι φύγωσιν·
[2, 4]	διώρυχας δύο, τὴν μὲν ἐπὶ	γεφύρας,	τὴν δὲ ἐζευγμένην πλοίοις ἑπτά·
[2, 3]	πρίασθαι, λαμβάνειν ὑμᾶς ἐκ τῆς	χώρας	ἐάσομεν τὰ ἐπιτήδεια. (ὑμᾶς δὲ
[2, 2]	δύνοντι εἰς κώμας τῆς Βαβυλωνίας	χώρας·	καὶ τοῦτο μὲν οὐκ ἐψεύσθησαν.
[2, 2]	οὐδὲ δεῦρο ἰόντες ἐκ τῆς	χώρας	οὐδὲν εἴχομεν λαμβάνειν· ἔνθα δέ
[2, 4]	ἔχοιεν ἐκ τῆς ἐν μέσῳ	χώρας	πολλῆς καὶ ἀγαθῆς οὔσης καὶ
[2, 2]	(μετὰ ταῦτα ἤδη ἡλίου δύνοντος	συγκαλέσας	στρατηγοὺς καὶ λοχαγοὺς ἔλεξε τοιάδε.
[2, 2]	καὶ τὴν ἐκείνου στρατιὰν ἀμφὶ	μέσας	νύκτας· καὶ ἐν τάξει θέμενοι
[2, 4]	(νεανίσκος δέ τις τῶν παρόντων	ἐννοήσας	εἶπεν ὡς οὐκ ἀκόλουθα εἴη
[2, 4]	ἄγων ὡς βοηθήσων βασιλεῖ· καὶ	ἐπιστήσας	τὸ ἑαυτοῦ στράτευμα παρερχομένους τοὺς
[2, 1]	οὐ λαβεῖν ἐλθόντα; εἰ δὲ	πείσας	βούλεται λαβεῖν, λεγέτω τί ἔσται
[2, 6]	παρέμενεν, ἐπειδὴ δὲ εἰρήνη ἐγένετο,	πείσας	τὴν αὑτοῦ πόλιν ὡς οἱ
[2, 6]	(ἐπεὶ δὲ συνεγένετο ἐκείνῳ, ἱκανὸς	νομίσας	ἤδη εἶναι καὶ ἄρχειν καὶ
[2, 3]	σπονδῶν λέγειν τοῖς Ἕλλησι μὴ	πορίσας	ἄριστον. (ταῦτα ἀκούσαντες οἱ ἄγγελοι
[2, 2]	ὅτι πολλοὺς φαίη Ἀριαῖος εἶναι	Πέρσας	ἑαυτοῦ βελτίους, οὓς οὐκ ἂν
[2, 4]	αὐτοῖς δυνήσεται λελυμένης τῆς γεφύρας.	(ἀκούσας	δὲ ὁ Κλέαρχος ταῦτα ἤρετο
[2, 3]	ποιοῦντες. (ὁ μὲν οὕτως εἶπεν·	ἀκούσας	δὲ ὁ Τισσαφέρνης, ταῦτα, ἔφη,
[2, 1]	περὶ τῶν ὑμετέρων ἀγαθῶν μαχούμεθα.	(ἀκούσας	δὲ ταῦτα ὁ Φαλῖνος ἐγέλασε
[2, 4]	ἃ λέγει. ὁ δὲ Κλέαρχος	ἀκούσας	ἐταράχθη σφόδρα καὶ ἐφοβεῖτο. (νεανίσκος
[2, 3]	δὲ ὄψις ἠλέκτρου οὐδὲν διέφερεν·	τὰς	δέ τινας ξηραίνοντες τραγήματα ἀπετίθεσαν.
[2, 2]	ἅμα τῷ ἡλίῳ δυομένῳ εἰς	τὰς	ἐγγυτάτω κώμας τοὺς πρώτους ἄγων
[2, 6]	ἀνήχθησαν ὡς βασιλέα καὶ ἀποτμηθέντες	τὰς	κεφαλὰς ἐτελεύτησαν, εἷς μὲν αὐτῶν
[2, 6]	καὶ οἱ ἄλλοι στρατηγοὶ ἀποτμηθέντες	τὰς	κεφαλάς, ὅσπερ τάχιστος θάνατος δοκεῖ
[2, 4]	ὥσπερ ἐν τῇ Ἑλλάδι ἐπὶ	τὰς	μελίνας· καὶ ἀφικνοῦνται ἐπὶ τὸν
[2, 3]	μὲν ἡγοῦντο, Κλέαρχος μέντοι ἐπορεύετο	τὰς	μὲν σπονδὰς ποιησάμενος, τὸ δὲ
[2, 5]	οὔτ᾽ αὖ βουλομένους τοιοῦτον οὐδέν.	(τὰς	οὖν τοιαύτας ἀγνωμοσύνας νομίζων συνουσίαις
[2, 4]	ἐρήμους ἓξ παρασάγγας τριάκοντα εἰς	τὰς	Παρυσάτιδος κώμας τῆς Κύρου καὶ
[2, 5]	ἐπεὶ ἐπιορκῶν τε ἐφάνη καὶ	τὰς	σπονδὰς λύων, ἔχει τὴν δίκην
[2, 4]	ἐπὶ πολέμῳ ἀπιέναι καὶ παρὰ	τὰς	σπονδὰς ποιεῖν. ἔπειτα πρῶτον μὲν
[2, 3]	Κλέαρχος ἐβουλεύετο· καὶ ἐδόκει ταχὺ	τὰς	σπονδὰς ποιεῖσθαι καὶ καθ᾽ ἡσυχίαν
[2, 3]	οἱ ἄγγελοι μὴ ἀποδόξῃ ἡμῖν	τὰς	σπονδὰς ποιήσασθαι· οἶμαί γε μέντοι,
[2, 5]	εἰ παρὰ τοὺς ὅρκους ἔλυε	τὰς	σπονδάς, τὴν δίκην ἔχει· δίκαιον
[2, 6]	ἡττᾶσθαι εὐεργετῶν, ἦλθεν εἰς ταύτας	τὰς	σὺν Κύρῳ πράξεις· καὶ ᾤετο
[2, 2]	ἐν ταῖς τάξεσιν ὄντες εἰς	τὰς	τάξεις ἔθεον, καὶ Ἀριαῖος (ἐτύγχανε
[2, 3]	οἱ προφύλακες, Κλέαρχος τυχὼν τότε	τὰς	τάξεις ἐπισκοπῶν εἶπε τοῖς προφύλαξι
[2, 3]	μὴ αἰεὶ οὕτω πλήρεις εἶναι	τὰς	τάφρους ὕδατος (οὐ γὰρ ἦν
[2, 5]	καὶ εἴ πως δύναιτο παῦσαι	τὰς	ὑποψίας πρὶν ἐξ αὐτῶν πόλεμον
[2, 5]	δεσπότης ἂν> ἀναστρέφοιο ἔχων ἡμᾶς	ὑπηρέτας,	οἵ σοι οὐκ ἂν μισθοῦ
[2, 2]	τὴν ἐκείνου στρατιὰν ἀμφὶ μέσας	νύκτας·	καὶ ἐν τάξει θέμενοι τὰ
[2, 5]	Ἕλληνι ἢ δούλῳ ἢ ἐλευθέρῳ	πάντας	ἔκτεινον. (οἱ δὲ Ἕλληνες τήν
[2, 5]	δέ, ἔφη ὁ Κλέαρχος, ἄξω	πάντας,	καὶ σοὶ αὖ δηλώσω ὅθεν
[2, 5]	ἀντέλεγόν τινες αὐτῷ μὴ ἰέναι	πάντας	τοὺς λοχαγοὺς καὶ στρατηγοὺς μηδὲ
[2, 2]	ἀπειρηκότας τοὺς στρατιώτας καὶ ἀσίτους	ὄντας·	ἤδη δὲ καὶ ὀψὲ ἦν·
[2, 5]	μὲν γὰρ ὑμῖν Μυσοὺς λυπηροὺς	ὄντας,	οὓς νομίζω ἂν σὺν τῇ
[2, 5]	αὐτοὺς καὶ κακόνους τοῖς Ἕλλησιν	ὄντας	τιμωρηθῆναι. (ὑπώπτευε δὲ εἶναι τὸν
[2, 5]	ἐμφανεῖ λέξω τοὺς πρὸς ἐμὲ	λέγοντας	ὡς σὺ ἐμοὶ ἐπιβουλεύεις καὶ
[2, 1]	νικῶν τυγχάνει καὶ Κῦρον ἀπέκτονε,	παραδόντας	τὰ ὅπλα ἰόντας ἐπὶ βασιλέως
[2, 4]	ποτε ἑκών γε βουλήσεται ἡμᾶς	ἐλθόντας	εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀπαγγεῖλαι ὡς
[2, 1]	Κῦρον ἀπέκτονε, παραδόντας τὰ ὅπλα	ἰόντας	ἐπὶ βασιλέως θύρας εὑρίσκεσθαι ἄν
[2, 2]	ἦν. (ὧδε οὖν χρὴ ποιεῖν·	ἀπιόντας	δειπνεῖν ὅ τι τις ἔχει·
[2, 5]	ἐποίησαν ἀνήκεστα κακὰ τοὺς οὔτε	μέλλοντας	οὔτ᾽ αὖ βουλομένους τοιοῦτον οὐδέν.
[2, 3]	φιλίας ἀσινῶς σῖτα καὶ ποτὰ	λαμβάνοντας	ὁπόταν μὴ ἀγορὰν παρέχωμεν, ἐὰν
[2, 4]	ὡς εἰς οἶκον ἀπιὼν καὶ	Ὀρόντας	τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν· ἦγε δὲ
[2, 3]	ἀπάξειν εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀγορὰν	παρέχοντας·	ὅπου δ᾽ ἂν μὴ ᾖ
[2, 3]	πρὸς τοὺς προφύλακας, ἐζήτουν τοὺς	ἄρχοντας.	ἐπειδὴ δὲ ἀπήγγελλον οἱ προφύλακες,
[2, 1]	καὶ καλέσαντες τοὺς τῶν Ἑλλήνων	ἄρχοντας	λέγουσιν ὅτι βασιλεὺς κελεύει τοὺς
[2, 5]	ἔχει· δίκαιον γὰρ ἀπόλλυσθαι τοὺς	ἐπιορκοῦντας·	Πρόξενος δὲ καὶ Μένων ἐπείπερ
[2, 1]	ἠνάγκαζον οἱ Ἕλληνες ἐκβάλλειν τοὺς	αὐτομολοῦντας	παρὰ βασιλέως, καὶ τοῖς γέρροις
[2, 1]	μία τις ὑμῖν ἐστι σωθῆναι	πολεμοῦντας	βασιλεῖ, συμβουλεύω μὴ παραδιδόναι τὰ
[2, 5]	ἔχειν τὴν γνώμην καὶ τοὺς	παραλυποῦντας	ἐκποδὼν εἶναι. τῶν δὲ στρατιωτῶν
[2, 5]	ἐλεγχθῶσι διαβάλλοντες τῶν Ἑλλήνων, ὡς	προδότας	αὐτοὺς καὶ κακόνους τοῖς Ἕλλησιν
[2, 2]	οὐκ ἦγεν· ᾔδει γὰρ καὶ	ἀπειρηκότας	τοὺς στρατιώτας καὶ ἀσίτους ὄντας·
[2, 3]	εἶδον εἰς πολλὰ καὶ ἀμήχανα	πεπτωκότας,	εὕρημα ἐποιησάμην εἴ πως δυναίμην
[2, 5]	βουλομένους τοιοῦτον οὐδέν. (τὰς οὖν	τοιαύτας	ἀγνωμοσύνας νομίζων συνουσίαις μάλιστα παύεσθαι
[2, 6]	μὴ ἡττᾶσθαι εὐεργετῶν, ἦλθεν εἰς	ταύτας	τὰς σὺν Κύρῳ πράξεις· καὶ
[2, 4]	τῆς Κύρου καὶ βασιλέως μητρός.	ταύτας	Τισσαφέρνης Κύρῳ ἐπεγγελῶν διαρπάσαι τοῖς
[2, 6]	ἀλλὰ καὶ ᾐσχύνετο μᾶλλον τοὺς	στρατιώτας	ἢ οἱ ἀρχόμενοι ἐκεῖνον· καὶ
[2, 2]	ᾔδει γὰρ καὶ ἀπειρηκότας τοὺς	στρατιώτας	καὶ ἀσίτους ὄντας· ἤδη δὲ
[2, 6]	κτήσασθαι. (τὸ δὲ πειθομένους τοὺς	στρατιώτας	παρέχεσθαι ἐκ τοῦ συναδικεῖν αὐτοῖς
[2, 6]	ποιοῦντα εἶναι τοὺς ξὺν αὐτῷ	στρατιώτας·	τό τε γὰρ πρὸς τοὺς
[2, 4]	δύο παρασάγγας ὀκτώ· καὶ διέβησαν	διώρυχας	δύο, τὴν μὲν ἐπὶ γεφύρας,
[2, 1]	εἶεν οἱ Ἕλληνες. Φαλῖνος δὲ	ὑποστρέψας	παρὰ τὴν δόξαν αὐτοῦ εἶπεν·
[2, 3]	καὶ παρὰ πότον ἡδὺ μέν,	κεφαλαλγὲς	δέ. (ἐνταῦθα καὶ τὸν ἐγκέφαλον
[2, 3]	ἦν δὲ σφόδρα καὶ τοῦτο	κεφαλαλγές.	ὁ δὲ φοῖνιξ ὅθεν ἐξαιρεθείη
[2, 6]	πρὸς αὐτὸν οἱ στρατιῶται ὥσπερ	παῖδες	πρὸς διδάσκαλον. (καὶ γὰρ οὖν
[2, 1]	μὴ παραδοῦναι τὰ ὅπλα, ὅπως	εὐέλπιδες	μᾶλλον εἶεν οἱ Ἕλληνες. Φαλῖνος
[2, 6]	ἐξαπατᾶν, τὸ δ᾽ ἁπλοῦν καὶ	ἀληθὲς	τὸ αὐτὸ τῷ ἠλιθίῳ εἶναι.
[2, 3]	ἄρχοντας. ἐπειδὴ δὲ ἀπήγγελλον οἱ	προφύλακες,	Κλέαρχος τυχὼν τότε τὰς τάξεις
[2, 6]	τὴν αὑτοῦ πόλιν ὡς οἱ	Θρᾷκες	ἀδικοῦσι τοὺς Ἕλληνας καὶ διαπραξάμενος
[2, 1]	(ταῦτα μὲν εἶπον οἱ βασιλέως	κήρυκες·	οἱ δὲ Ἕλληνες βαρέως μὲν
[2, 1]	ἔρχονται παρὰ βασιλέως καὶ Τισσαφέρνους	κήρυκες	οἱ μὲν ἄλλοι βάρβαροι, ἦν
[2, 2]	κριὸν εἰς ἀσπίδα, οἱ μὲν	Ἕλληνες	βάπτοντες ξίφος, οἱ δὲ βάρβαροι
[2, 1]	οἱ βασιλέως κήρυκες· οἱ δὲ	Ἕλληνες	βαρέως μὲν ἤκουσαν, ὅμως δὲ
[2, 3]	ἑρμηνέως τοιάδε. (ἐγώ, ὦ ἄνδρες	Ἕλληνες,	γείτων οἰκῶ τῇ Ἑλλάδι, καὶ
[2, 4]	ἄνθρωπον ὑποπέμψειαν, ὀκνοῦντες μὴ οἱ	Ἕλληνες	διελόντες τὴν γέφυραν μείναιεν ἐν
[2, 3]	διαπράξασθαι. (πρὸς ταῦτα μεταστάντες οἱ	Ἕλληνες	ἐβουλεύοντο· καὶ ἀπεκρίναντο, Κλέαρχος δ᾽
[2, 5]	γεγενημένα. (ἐκ τούτου δὴ οἱ	Ἕλληνες	ἔθεον ἐπὶ τὰ ὅπλα πάντες
[2, 1]	πολλοῖς οὖσιν, οὓς ἠνάγκαζον οἱ	Ἕλληνες	ἐκβάλλειν τοὺς αὐτομολοῦντας παρὰ βασιλέως,
[2, 1]	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἐλθόντες οἱ	Ἕλληνες	ἐκοιμήθησαν οἰόμενοι τὰ πάντα νικᾶν
[2, 5]	δούλου. (πρὸς ταῦτα ἀπεκρίναντο οἱ	Ἕλληνες,	ἔλεγε δὲ Κλεάνωρ ὁ Ὀρχομένιος·
[2, 5]	τάδε. Κλέαρχος μέν, ὦ ἄνδρες	Ἕλληνες,	ἐπεὶ ἐπιορκῶν τε ἐφάνη καὶ
[2, 3]	ὑστεραίαν οὐχ ἧκεν· ὥσθ᾽ οἱ	Ἕλληνες	ἐφρόντιζον· τῇ δὲ τρίτῃ ἥκων
[2, 4]	ταῦτα περιέμενον Τισσαφέρνην οἵ τε	Ἕλληνες	καὶ ὁ Ἀριαῖος ἐγγὺς ἀλλήλων
[2, 2]	Ἀριαῖον· καὶ ὤμοσαν οἵ τε	Ἕλληνες	καὶ ὁ Ἀριαῖος καὶ τῶν
[2, 4]	σταδίους πεντεκαίδεκα. (οἱ μὲν οὖν	Ἕλληνες	παρ᾽ αὐτὴν ἐσκήνησαν ἐγγὺς παραδείσου
[2, 1]	οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ ἄλλοι	Ἕλληνες	πυνθανόμενοι βαρέως ἔφερον. Κλέαρχος δὲ
[2, 5]	ἐλευθέρῳ πάντας ἔκτεινον. (οἱ δὲ	Ἕλληνες	τήν τε ἱππασίαν ἐθαύμαζον ἐκ
[2, 4]	ξυνεστρατοπεδεύετο σὺν ἐκείνοις. (οἱ δὲ	Ἕλληνες	ὑφορῶντες τούτους αὐτοὶ ἐφ᾽ ἑαυτῶν
[2, 1]	ὅπως εὐέλπιδες μᾶλλον εἶεν οἱ	Ἕλληνες.	Φαλῖνος δὲ ὑποστρέψας παρὰ τὴν
[2, 5]	εἶναι. τῶν δὲ στρατιωτῶν ἀντέλεγόν	τινες	αὐτῷ μὴ ἰέναι πάντας τοὺς
[2, 5]	μετὰ δὲ ταῦτα τῶν βαρβάρων	τινὲς	ἱππέων διὰ τοῦ πεδίου ἐλαύνοντες
[2, 4]	πρὸς τοὺς σὺν ἐκείνῳ Περσῶν	τινες,	οἳ> παρεθάρρυνόν τε καὶ δεξιὰς
[2, 4]	τε μάλιστα πεφυλαγμένως· ἐξήγγελλον γάρ	τινες	τῶν παρὰ Τισσαφέρνους Ἑλλήνων ὡς
[2, 6]	καὶ εὐνοίᾳ ἑπομένους οὐδέποτε εἶχεν·	οἵτινες	δὲ ἢ ὑπὸ πόλεως τεταγμένοι
[2, 5]	ἀνάγκῃ ἐχομένων, καὶ τούτων πονηρῶν,	οἵτινες	ἐθέλουσι δι᾽ ἐπιορκίας τε πρὸς
[2, 3]	ὅτι περὶ σπονδῶν ἥκοιεν ἄνδρες	οἵτινες	ἱκανοὶ ἔσονται τά τε παρὰ
[2, 5]	αἰσχύνεσθε οὔτε θεοὺς οὔτ᾽ ἀνθρώπους,	οἵτινες	ὀμόσαντες ἡμῖν τοὺς αὐτοὺς φίλους
[2, 5]	λέγειν· καὶ εἶπεν· οὐκοῦν, ἔφη,	οἵτινες	τοιούτων ἡμῖν εἰς φιλίαν ὑπαρχόντων
[2, 3]	εἰς κώμας ὅθεν ἀπέδειξαν οἱ	ἡγεμόνες	λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια. ἐνῆν δὲ
[2, 3]	δι᾽ ἑρμηνέως τοιάδε. (ἐγώ, ὦ	ἄνδρες	Ἕλληνες, γείτων οἰκῶ τῇ Ἑλλάδι,
[2, 5]	Ἀριαῖος τάδε. Κλέαρχος μέν, ὦ	ἄνδρες	Ἕλληνες, ἐπεὶ ἐπιορκῶν τε ἐφάνη
[2, 2]	λοχαγοὺς ἔλεξε τοιάδε. ἐμοί, ὦ	ἄνδρες,	θυομένῳ ἰέναι ἐπὶ βασιλέα οὐκ
[2, 3]	ἔλεγον ὅτι περὶ σπονδῶν ἥκοιεν	ἄνδρες	οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται τά τε
[2, 1]	ἀλλ᾽ ἔφη, ὑμεῖς μέν, ὦ	ἄνδρες	στρατηγοί, τούτοις ἀποκρίνασθε ὅ τι
[2, 5]	τι ἂν ἢ τὸν εὐεργέτην	κατακτείναντες	πρὸς βασιλέα τὸν μέγιστον ἔφεδρον
[2, 2]	ἡγήσεσθαι ἀδόλως. (ταῦτα δ᾽ ὤμοσαν,	σφάξαντες	ταῦρον καὶ κάπρον καὶ κριὸν
[2, 5]	Ἕλληνες ἔθεον ἐπὶ τὰ ὅπλα	πάντες	ἐκπεπληγμένοι καὶ νομίζοντες αὐτίκα ἥξειν
[2, 6]	περὶ αὐτοῦ ψεύδεσθαι, ἃ δὲ	πάντες	ἴσασι τάδ᾽ ἐστί. παρὰ Ἀριστίππου
[2, 5]	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. (οἱ δὲ	πάντες	μὲν οὐκ ἦλθον, Ἀριαῖος δὲ
[2, 2]	ὑποζύγια νέμοιντο. καὶ εὐθὺς ἔγνωσαν	πάντες	ὅτι ἐγγύς που ἐστρατοπεδεύετο βασιλεύς·
[2, 1]	οἶμαι δὲ καὶ οἱ ἄλλοι	πάντες·	σύ τε γὰρ Ἕλλην εἶ
[2, 6]	φρόνιμος, ὡς οἱ παρόντες πανταχοῦ	πάντες	ὡμολόγουν. (καὶ ἀρχικὸς δ᾽ ἐλέγετο
[2, 4]	ἐπὶ ταῖς θύραις αὐτοῦ καὶ	καταγελάσαντες	ἀπήλθομεν. (Κλέαρχος δὲ ἀπεκρίνατο τοῖς
[2, 1]	ὁπλομαχίαν. (οὗτοι δὲ προσελθόντες καὶ	καλέσαντες	τοὺς τῶν Ἑλλήνων ἄρχοντας λέγουσιν
[2, 5]	οὔτε θεοὺς οὔτ᾽ ἀνθρώπους, οἵτινες	ὀμόσαντες	ἡμῖν τοὺς αὐτοὺς φίλους καὶ
[2, 5]	ἐστιν· ὃν ἡμεῖς δυναίμεθ᾽ ἂν	κατακαύσαντες	λιμὸν ὑμῖν ἀντιτάξαι, ᾧ ὑμεῖς
[2, 3]	Ἕλλησι μὴ πορίσας ἄριστον. (ταῦτα	ἀκούσαντες	οἱ ἄγγελοι ἀπήλαυνον, καὶ ἧκον
[2, 2]	τὰ δὲ ὅπλα ἔξω. (ταῦτ᾽	ἀκούσαντες	οἱ στρατηγοὶ καὶ λοχαγοὶ ἀπῆλθον
[2, 1]	ἐπὶ Ἰωνίας, ὅθενπερ ἦλθε. (ταῦτα	ἀκούσαντες	οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ ἄλλοι
[2, 4]	τοῦ ποταμοῦ καὶ τῆς διώρυχος.	(ἀκούσαντες	ταῦτα ἄγουσιν αὐτὸν παρὰ τὸν
[2, 3]	παρ᾽ αὐτοῦ διαπράξασθαι. (πρὸς ταῦτα	μεταστάντες	οἱ Ἕλληνες ἐβουλεύοντο· καὶ ἀπεκρίναντο,
[2, 5]	δὲ καὶ ἐξ ὑποψίας οἳ	φοβηθέντες	ἀλλήλους φθάσαι βουλόμενοι πρὶν παθεῖν
[2, 6]	ληφθέντες ἀνήχθησαν ὡς βασιλέα καὶ	ἀποτμηθέντες	τὰς κεφαλὰς ἐτελεύτησαν, εἷς μὲν
[2, 6]	Κλέαρχος καὶ οἱ ἄλλοι στρατηγοὶ	ἀποτμηθέντες	τὰς κεφαλάς, ὅσπερ τάχιστος θάνατος
[2, 6]	~(οἱ μὲν δὴ στρατηγοὶ οὕτω	ληφθέντες	ἀνήχθησαν ὡς βασιλέα καὶ ἀποτμηθέντες
[2, 2]	δὲ ὡπλίζοντο ἧκον λέγοντες οἱ	προπεμφθέντες	σκοποὶ ὅτι οὐχ ἱππεῖς εἰσιν,
[2, 5]	ταῦτα οἱ βάρβαροι πολὺν χρόνον	διαλεχθέντες	ἀλλήλοις ἀπῆλθον οὐδὲν ἀποκρινάμενοι. ~(οἱ
[2, 5]	ἀλλὰ καὶ τῆς χάριτος ἣν	σωθέντες	ὑπὸ σοῦ σοὶ ἂν ἔχοιμεν
[2, 5]	ἐστίν. (εἰ δὲ δὴ καὶ	μανέντες	σε κατακτείναιμεν, ἄλλο τι ἂν
[2, 5]	δῆλον γὰρ ὅτι φίλοι γε	ὄντες	ἀμφοτέροις πειράσονται καὶ ὑμῖν καὶ
[2, 2]	μὴ ἔτυχον ἐν ταῖς τάξεσιν	ὄντες	εἰς τὰς τάξεις ἔθεον, καὶ
[2, 4]	Ἑλλάδα ἀπαγγεῖλαι ὡς ἡμεῖς τοσοίδε	ὄντες	ἐνικῶμεν τὸν βασιλέα ἐπὶ ταῖς
[2, 4]	με Ἀριαῖος καὶ Ἀρτάοζος, πιστοὶ	ὄντες	Κύρῳ καὶ ὑμῖν εὖνοι, καὶ
[2, 1]	Ἕλλην εἶ καὶ ἡμεῖς τοσοῦτοι	ὄντες	ὅσους σὺ ὁρᾷς· ἐν τοιούτοις
[2, 4]	λελείψεται, ἀλλὰ καὶ οἱ πρόσθεν	ὄντες	πολέμιοι ἡμῖν ἔσονται. (ποταμὸς δ᾽
[2, 1]	σὺ ὁρᾷς· ἐν τοιούτοις δὲ	ὄντες	πράγμασι συμβουλευόμεθά σοι τί χρὴ
[2, 4]	τὸ δεῖπνον ἔτυχον ἐν περιπάτῳ	ὄντες	πρὸ τῶν ὅπλων Πρόξενος καὶ
[2, 2]	(ἐν ᾧ δὲ ὡπλίζοντο ἧκον	λέγοντες	οἱ προπεμφθέντες σκοποὶ ὅτι οὐχ
[2, 4]	καὶ χόρτον καὶ ἄλλα τοιαῦτα	ξυλλέγοντες	πληγὰς ἐνέτεινον ἀλλήλοις· ὥστε καὶ
[2, 4]	γέφυραι ὦσιν ἔχοιμεν ἂν ὅποι	φυγόντες	ἡμεῖς σωθῶμεν. (ἐὰν δὲ ἡμεῖς
[2, 1]	φίλοι ἔχοντες τὰ ὅπλα ἢ	παραδόντες	ἄλλῳ, εἰ δὲ δέοι πολεμεῖν,
[2, 1]	ἂν καὶ τῇ ἀρετῇ χρῆσθαι,	παραδόντες	δ᾽ ἂν ταῦτα καὶ τῶν
[2, 1]	ἔχοντες τὰ ὅπλα ἢ ἄλλῳ	παραδόντες.	(ὁ δὲ Φαλῖνος εἶπε· ταῦτα
[2, 5]	αὐτοὺς φίλους καὶ ἐχθροὺς νομιεῖν,	προδόντες	ἡμᾶς σὺν Τισσαφέρνει τῷ ἀθεωτάτῳ
[2, 5]	τὰ ὅπλα πάντες ἐκπεπληγμένοι καὶ	νομίζοντες	αὐτίκα ἥξειν αὐτοὺς ἐπὶ τὸ
[2, 1]	καὶ ὡς ἐπὶ τὸ στρατόπεδον	ἐλθόντες	οἱ Ἕλληνες ἐκοιμήθησαν οἰόμενοι τὰ
[2, 4]	ὥστε καὶ τοῦτο ἔχθραν παρεῖχε.	(διελθόντες	δὲ τρεῖς σταθμοὺς ἀφίκοντο πρὸς
[2, 1]	δεδήλωται. (ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ	συνελθόντες	οἱ στρατηγοὶ ἐθαύμαζον ὅτι Κῦρος
[2, 1]	τε καὶ ὁπλομαχίαν. (οὗτοι δὲ	προσελθόντες	καὶ καλέσαντες τοὺς τῶν Ἑλλήνων
[2, 2]	σταθμῶν τῶν ἐγγυτάτω οὐδὲ δεῦρο	ἰόντες	ἐκ τῆς χώρας οὐδὲν εἴχομεν
[2, 1]	ὄνους· ξύλοις δὲ ἐχρῶντο μικρὸν	προϊόντες	ἀπὸ τῆς φάλαγγος, οὗ ἡ
[2, 2]	δ᾽ εἶπεν· ἣν μὲν ἤλθομεν	ἀπιόντες	παντελῶς ἂν ὑπὸ λιμοῦ ἀπολοίμεθα·
[2, 4]	τῶν Ἑλλήνων οὐκ ἤρεσκον, ἀλλὰ	προσιόντες	τῷ Κλεάρχῳ ἔλεγον καὶ τοῖς
[2, 2]	ἐστρατοπεδεύσαντο, οἱ δὲ ὕστεροι σκοταῖοι	προσιόντες	ὡς ἐτύγχανον ἕκαστοι ηὐλίζοντο, καὶ
[2, 4]	ὑποπέμψειαν, ὀκνοῦντες μὴ οἱ Ἕλληνες	διελόντες	τὴν γέφυραν μείναιεν ἐν τῇ
[2, 5]	ἡμῖν εἰς φιλίαν ὑπαρχόντων πειρῶνται	διαβάλλοντες	ποιῆσαι πολεμίους ἡμᾶς ἄξιοί εἰσι
[2, 5]	ἐκέλευεν, καὶ οἳ ἂν ἐλεγχθῶσι	διαβάλλοντες	τῶν Ἑλλήνων, ὡς προδότας αὐτοὺς
[2, 6]	καὶ Περίνθου Θρᾳξίν. (ἐπεὶ δὲ	μεταγνόντες	πως οἱ ἔφοροι ἤδη ἔξω
[2, 3]	οὐδὲν διέφερεν· τὰς δέ τινας	ξηραίνοντες	τραγήματα ἀπετίθεσαν. καὶ ἦν καὶ
[2, 5]	τινὲς ἱππέων διὰ τοῦ πεδίου	ἐλαύνοντες	ᾧτινι ἐντυγχάνοιεν Ἕλληνι ἢ δούλῳ
[2, 6]	τοῖς δεινοῖς φρόνιμος, ὡς οἱ	παρόντες	πανταχοῦ πάντες ὡμολόγουν. (καὶ ἀρχικὸς
[2, 3]	ἡμεῖς οὔτε συνήλθομεν ὡς βασιλεῖ	πολεμήσοντες	οὔτε ἐπορευόμεθα ἐπὶ βασιλέα, ἀλλὰ
[2, 2]	εἰς ἀσπίδα, οἱ μὲν Ἕλληνες	βάπτοντες	ξίφος, οἱ δὲ βάρβαροι λόγχην.
[2, 1]	ὅπως ἐδύνατο, ἐκ τῶν ὑποζυγίων	κόπτοντες	τοὺς βοῦς καὶ ὄνους· ξύλοις
[2, 4]	ἦλθε τῶν πολεμίων, ὡς οἱ	φυλάττοντες	ἀπήγγελλον. (ἐπειδὴ δὲ ἕως ἐγένετο,
[2, 4]	τὸν Τίγρητα ποταμὸν ἐν ἀριστερᾷ	ἔχοντες.	ἐν δὲ τῷ πρώτῳ σταθμῷ
[2, 4]	μείναιεν ἐν τῇ νήσῳ ἐρύματα	ἔχοντες	ἔνθεν μὲν τὸν Τίγρητα, ἔνθεν
[2, 4]	αὐτοὶ ἐφ᾽ ἑαυτῶν ἐχώρουν ἡγεμόνας	ἔχοντες.	ἐστρατοπεδεύοντο δὲ ἑκάστοτε ἀπέχοντες ἀλλήλων
[2, 3]	λέγειν βασιλεῖ, καὶ ἥκοιεν ἡγεμόνας	ἔχοντες	οἳ αὐτούς, ἐὰν σπονδαὶ γένωνται,
[2, 1]	καὶ ἀρετή. ὅπλα μὲν οὖν	ἔχοντες	οἰόμεθα ἂν καὶ τῇ ἀρετῇ
[2, 2]	τῷ ἡγουμένῳ, τὰ μὲν ὑποζύγια	ἔχοντες	πρὸς τοῦ ποταμοῦ, τὰ δὲ
[2, 1]	δέοι πολεμεῖν, ἄμεινον ἂν πολεμεῖν	ἔχοντες	τὰ ὅπλα ἢ ἄλλῳ παραδόντες.
[2, 1]	πλείονος ἂν ἄξιοι εἶναι φίλοι	ἔχοντες	τὰ ὅπλα ἢ παραδόντες ἄλλῳ,
[2, 2]	ἡμέρα ἐγένετο, ἐπορεύοντο ἐν δεξιᾷ	ἔχοντες	τὸν ἥλιον, λογιζόμενοι ἥξειν ἅμα
[2, 5]	ἂν δύναισθε. (πῶς ἂν οὖν	ἔχοντες	τοσούτους πόρους πρὸς τὸ ὑμῖν
[2, 4]	ἡγεμόνας ἔχοντες. ἐστρατοπεδεύοντο δὲ ἑκάστοτε	ἀπέχοντες	ἀλλήλων παρασάγγην καὶ πλέον· ἐφυλάττοντο
[2, 3]	αὐτόν, ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ	παρέχοντες	ἡμᾶς αὐτοὺς εὖ ποιεῖν. (ἐπεὶ
[2, 4]	ἦσαν οἱ περὶ Ἀριαῖον ἧττον	προσέχοντες	τοῖς Ἕλλησι τὸν νοῦν· ὥστε
[2, 2]	σιγὴν κηρύξαντα ὅτι προαγορεύουσιν οἱ	ἄρχοντες,	ὃς ἂν τὸν ἀφέντα τὸν
[2, 2]	ὁ φόβος εἴη καὶ οἱ	ἄρχοντες	σῷοι. ἅμα δὲ ὄρθρῳ παρήγγειλεν
[2, 1]	ἔρημοι· οἷς πᾶσι χρώμενοι κρέα	ἕψοντες	ἤσθιον ἐκείνην τὴν ἡμέραν. (καὶ
[2, 3]	γε δύναμιν οὐχ ἡττησόμεθα εὖ	ποιοῦντες.	(ὁ μὲν οὕτως εἶπεν· ἀκούσας
[2, 2]	ηὐλίζοντο, καὶ κραυγὴν πολλὴν ἐποίουν	καλοῦντες	ἀλλήλους, ὥστε καὶ τοὺς πολεμίους
[2, 4]	οἱ βάρβαροι τὸν ἄνθρωπον ὑποπέμψειαν,	ὀκνοῦντες	μὴ οἱ Ἕλληνες διελόντες τὴν
[2, 4]	πλεῖστοι καὶ πλείστου ἄξιοι· ὥστε	νικῶντες	μὲν τίνα ἂν ἀποκτείναιμεν; ἡττωμένων
[2, 5]	ἱππασίαν ἐθαύμαζον ἐκ τοῦ στρατοπέδου	ὁρῶντες	καὶ ὅ τι ἐποίουν ἠμφεγνόουν,
[2, 2]	δὲ ἐπείθοντο, οὐχ ἑλόμενοι, ἀλλὰ	ὁρῶντες	ὅτι μόνος ἐφρόνει οἷα δεῖ
[2, 5]	ὡς πολεμίους ἡμᾶς καὶ ἡμεῖς	ὁρῶντες	ταῦτα ἀντιφυλαττόμεθα. (ἐπεὶ δὲ σκοπῶν
[2, 4]	σὺν ἐκείνοις. (οἱ δὲ Ἕλληνες	ὑφορῶντες	τούτους αὐτοὶ ἐφ᾽ ἑαυτῶν ἐχώρουν
[2, 4]	παντοίων δένδρων, οἱ δὲ βάρβαροι	διαβεβηκότες	τὸν Τίγρητα· οὐ μέντοι καταφανεῖς
[2, 5]	ἀπολωλέκατε καὶ τοὺς ἄλλους ἡμᾶς	προδεδωκότες	ξὺν τοῖς πολεμίοις ἐφ᾽ ἡμᾶς
[2, 3]	ἐκ τῶν φοινίκων οἳ ἦσαν	ἐκπεπτωκότες,	τοὺς δὲ καὶ ἐξέκοπτον. (καὶ
[2, 3]	αὐτὸ οἱ εἰς> τριάκοντα ἔτη	γεγονότες·	ἐπεὶ δὲ Κλέαρχον ἑώρων σπουδάζοντα,
[2, 4]	καὶ εὐδαίμων ὄνομα Καιναί, ἐξ	ἧς	οἱ βάρβαροι διῆγον ἐπὶ σχεδίαις
[2, 6]	εἰρήνην ἄγειν ἄνευ αἰσχύνης καὶ	βλάβης	αἱρεῖται πολεμεῖν, ἐξὸν δὲ ῥᾳθυμεῖν
[2, 5]	ὃς μόνος μὲν πρὸς θεῶν	ἀσεβής,	μόνος δὲ πρὸς ἀνθρώπων αἰσχρός;
[2, 4]	ἐν μέσῳ χώρας πολλῆς καὶ	ἀγαθῆς	οὔσης καὶ τῶν ἐργασομένων ἐνόντων·
[2, 5]	κακόνους εἶναι. ὡς δ᾽ ἂν	μάθῃς	ὅτι οὐδ᾽ ἂν ὑμεῖς δικαίως
[2, 2]	τριακόσιοι. (ἐντεῦθεν ἐπεὶ σκότος ἐγένετο	Μιλτοκύθης	μὲν ὁ Θρᾷξ ἔχων τούς
[2, 5]	βούλοιο φίλος ὡς μέγιστος ἂν	εἴης,	εἰ δέ τίς σε λυποίη,
[2, 2]	οἱ δὲ παρὰ Ἀριαίου ἧκον	Προκλῆς	καὶ Χειρίσοφος· Μένων δὲ αὐτοῦ
[2, 1]	ὄντων ἅμα ἡλίῳ ἀνέχοντι ἦλθε	Προκλῆς	ὁ Τευθρανίας ἄρχων, γεγονὼς ἀπὸ
[2, 5]	φοβερώτατον δ᾽ ἐρημία· μεστὴ γὰρ	πολλῆς	ἀπορίας ἐστίν. (εἰ δὲ δὴ
[2, 4]	ἐκ τῆς ἐν μέσῳ χώρας	πολλῆς	καὶ ἀγαθῆς οὔσης καὶ τῶν
[2, 5]	ἀνθρώπους ἤδη τοὺς μὲν ἐκ	διαβολῆς	τοὺς δὲ καὶ ἐξ ὑποψίας
[2, 4]	ὄντων πέραν οὐδεὶς αὐτοῖς δυνήσεται	λελυμένης	τῆς γεφύρας. (ἀκούσας δὲ ὁ
[2, 4]	σωθῶμεν. (ἐὰν δὲ ἡμεῖς νικῶμεν,	λελυμένης	τῆς γεφύρας οὐχ ἕξουσιν ἐκεῖνοι
[2, 3]	εἶδος καὶ τὴν ἰδιότητα τῆς	ἡδονῆς.	ἦν δὲ σφόδρα καὶ τοῦτο
[2, 5]	Κλέαρχος μὲν οὖν τοσαῦτα εἶπε·	Τισσαφέρνης	δὲ ὧδε ἀπημείφθη. (ἀλλ᾽ ἥδομαι
[2, 3]	τῶν Ἑλλήνων στρατηγοί, ἔλεγε πρῶτος	Τισσαφέρνης	δι᾽ ἑρμηνέως τοιάδε. (ἐγώ, ὦ
[2, 5]	ἐγὼ μέν γε, ἔφη ὁ	Τισσαφέρνης,	εἰ βούλεσθέ μοι οἵ τε
[2, 3]	τῶν Ἑλλήνων. (μετὰ δὲ ταῦτα	Τισσαφέρνης	εἶπε· νῦν μὲν δὴ ἄπειμι
[2, 4]	ἔλεγεν. (ἐν δὲ τούτῳ ἧκε	Τισσαφέρνης	ἔχων τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν ὡς
[2, 3]	καὶ παρὰ μεγάλου βασιλέως ἧκε	Τισσαφέρνης	καὶ ὁ τῆς βασιλέως γυναικὸς
[2, 3]	καὶ ὤμοσαν καὶ δεξιὰς ἔδοσαν	Τισσαφέρνης	καὶ ὁ τῆς βασιλέως γυναικὸς
[2, 4]	Κύρου καὶ βασιλέως μητρός. ταύτας	Τισσαφέρνης	Κύρῳ ἐπεγγελῶν διαρπάσαι τοῖς Ἕλλησιν
[2, 3]	οὕτως εἶπεν· ἀκούσας δὲ ὁ	Τισσαφέρνης,	ταῦτα, ἔφη, ἐγὼ ἀπαγγελῶ βασιλεῖ
[2, 4]	φυλακήν, ὡς διανοεῖται αὐτὴν λῦσαι	Τισσαφέρνης	τῆς νυκτός, ἐὰν δύνηται, ὡς
[2, 5]	τούτων δὴ τῶν λόγων ὁ	Τισσαφέρνης	φιλοφρονούμενος τότε μὲν μένειν τε
[2, 6]	ἐξὸν μὲν εἰρήνην ἄγειν ἄνευ	αἰσχύνης	καὶ βλάβης αἱρεῖται πολεμεῖν, ἐξὸν
[2, 2]	καὶ Ἀριαῖος (ἐτύγχανε γὰρ ἐφ᾽	ἁμάξης	πορευόμενος διότι ἐτέτρωτο) καταβὰς ἐθωρακίζετο
[2, 2]	μέσῳ ἡμῶν καὶ βασιλέως ὁ	Τίγρης	ποταμός ἐστι ναυσίπορος, ὃν οὐκ
[2, 3]	πρὸς ὑμῶν οὔτε πρὸς τῆς	πάσης	Ἑλλάδος. (ταῦτα δὲ γνοὺς ᾐτούμην
[2, 1]	ἐν τῇ Ἑλλάδι ἃ ἂν	συμβουλεύσῃς.	(ὁ δὲ Κλέαρχος ταῦτα ὑπήγετο
[2, 5]	κολάσαισθε τῆς νῦν σὺν ἐμοὶ	οὔσης.	(ἀλλὰ μὴν ἔν γε τοῖς
[2, 4]	μέσῳ χώρας πολλῆς καὶ ἀγαθῆς	οὔσης	καὶ τῶν ἐργασομένων ἐνόντων· εἶτα
[2, 2]	τοῦτο οἷς τῇ ὑστεραίᾳ ἔπραττε.	(προϊούσης	μέντοι τῆς νυκτὸς ταύτης καὶ
[2, 1]	τίς γὰρ αὐτῷ ἔστιν ὅστις	τῆς	ἀρχῆς ἀντιποιεῖται; νομίζει δὲ καὶ
[2, 3]	Κῦρος τέθνηκεν, οὔτε βασιλεῖ ἀντιποιούμεθα	τῆς	ἀρχῆς οὔτ᾽ ἔστιν ὅτου ἕνεκα
[2, 2]	ἅμα ἡλίῳ δύνοντι εἰς κώμας	τῆς	Βαβυλωνίας χώρας· καὶ τοῦτο μὲν
[2, 3]	βασιλέως ἧκε Τισσαφέρνης καὶ ὁ	τῆς	βασιλέως γυναικὸς ἀδελφὸς καὶ ἄλλοι
[2, 3]	δεξιὰς ἔδοσαν Τισσαφέρνης καὶ ὁ	τῆς	βασιλέως γυναικὸς ἀδελφὸς τοῖς τῶν
[2, 1]	τὴν ὑμετέραν ἀρετὴν περιγενέσθαι ἂν	τῆς	βασιλέως δυνάμεως. (ἄλλους δέ τινας
[2, 4]	πέραν οὐδεὶς αὐτοῖς δυνήσεται λελυμένης	τῆς	γεφύρας. (ἀκούσας δὲ ὁ Κλέαρχος
[2, 4]	(ἐὰν δὲ ἡμεῖς νικῶμεν, λελυμένης	τῆς	γεφύρας οὐχ ἕξουσιν ἐκεῖνοι ὅποι
[2, 4]	μέσῳ ἀποληφθῆτε τοῦ ποταμοῦ καὶ	τῆς	διώρυχος. (ἀκούσαντες ταῦτα ἄγουσιν αὐτὸν
[2, 4]	ἐν μέσῳ τοῦ Τίγρητος καὶ	τῆς	διώρυχος. ὁ δὲ εἶπεν ὅτι
[2, 4]	τὰ δ᾽ ἐπιτήδεια ἔχοιεν ἐκ	τῆς	ἐν μέσῳ χώρας πολλῆς καὶ
[2, 3]	τε εἶδος καὶ τὴν ἰδιότητα	τῆς	ἡδονῆς. ἦν δὲ σφόδρα καὶ
[2, 2]	ὁδοῦ ἣν ἦλθον ἐξ Ἐφέσου	τῆς	Ἰωνίας μέχρι τῆς μάχης σταθμοὶ
[2, 4]	τριάκοντα εἰς τὰς Παρυσάτιδος κώμας	τῆς	Κύρου καὶ βασιλέως μητρός. ταύτας
[2, 2]	ἑξακισχίλιοι καὶ μύριοι· ἀπὸ δὲ	τῆς	μάχης ἐλέγοντο εἶναι εἰς Βαβυλῶνα
[2, 2]	ἐξ Ἐφέσου τῆς Ἰωνίας μέχρι	τῆς	μάχης σταθμοὶ τρεῖς καὶ ἐνενήκοντα,
[2, 4]	θεωροῦντα. (ἐντεῦθεν δ᾽ ἐπορεύθησαν διὰ	τῆς	Μηδίας σταθμοὺς ἐρήμους ἓξ παρασάγγας
[2, 4]	ὡς διανοεῖται αὐτὴν λῦσαι Τισσαφέρνης	τῆς	νυκτός, ἐὰν δύνηται, ὡς μὴ
[2, 2]	βούλεσθε συναπιέναι, ἥκειν ἤδη κελεύει	τῆς	νυκτός. εἰ δὲ μή, αὔριον
[2, 4]	κελεύουσι φυλάττεσθαι μὴ ὑμῖν ἐπιθῶνται	τῆς	νυκτὸς οἱ βάρβαροι· ἔστι δὲ
[2, 2]	τῇ ὑστεραίᾳ ἔπραττε. (προϊούσης μέντοι	τῆς	νυκτὸς ταύτης καὶ τοῖς Ἕλλησι
[2, 5]	συμμάχῳ χρησάμενοι μᾶλλον ἂν κολάσαισθε	τῆς	νῦν σὺν ἐμοὶ οὔσης. (ἀλλὰ
[2, 2]	δ᾽ ἄλλοι ἄπειροι ἦσαν. (ἀριθμὸς	τῆς	ὁδοῦ ἣν ἦλθον ἐξ Ἐφέσου
[2, 3]	οὔτε πρὸς ὑμῶν οὔτε πρὸς	τῆς	πάσης Ἑλλάδος. (ταῦτα δὲ γνοὺς
[2, 2]	εἰπὲ τίνα γνώμην ἔχεις περὶ	τῆς	πορείας, πότερον ἄπιμεν ἥνπερ ἤλθομεν
[2, 4]	ἔφερον μὴ μνησικακήσειν βασιλέα αὐτοῖς	τῆς	σὺν Κύρῳ ἐπιστρατείας μηδὲ ἄλλου
[2, 6]	αἰκισθεὶς ἐνιαυτὸν ὡς πονηρὸς λέγεται	τῆς	τελευτῆς τυχεῖν. (Ἀγίας δὲ ὁ
[2, 1]	δὲ ἐχρῶντο μικρὸν προϊόντες ἀπὸ	τῆς	φάλαγγος, οὗ ἡ μάχη ἐγένετο,
[2, 5]	μισθοῦ ἕνεκα ὑπηρετοῖμεν ἀλλὰ καὶ	τῆς	χάριτος ἣν σωθέντες ὑπὸ σοῦ
[2, 3]	ᾖ πρίασθαι, λαμβάνειν ὑμᾶς ἐκ	τῆς	χώρας ἐάσομεν τὰ ἐπιτήδεια. (ὑμᾶς
[2, 2]	ἐγγυτάτω οὐδὲ δεῦρο ἰόντες ἐκ	τῆς	χώρας οὐδὲν εἴχομεν λαμβάνειν· ἔνθα
[2, 5]	Ἀριαῖος δὲ καὶ Ἀρτάοζος καὶ	Μιθραδάτης,	οἳ ἦσαν Κύρῳ πιστότατοι· ὁ
[2, 5]	Θετταλός, Ἀγίας Ἀρκάς, Κλέαρχος Λάκων,	Σωκράτης	Ἀχαιός· οἱ δὲ λοχαγοὶ ἐπὶ
[2, 6]	(Ἀγίας δὲ ὁ Ἀρκὰς καὶ	Σωκράτης	ὁ Ἀχαιὸς καὶ τούτω ἀπεθανέτην.
[2, 5]	δέ τίς σε λυποίη, ὡς	δεσπότης	ἂν> ἀναστρέφοιο ἔχων ἡμᾶς ὑπηρέτας,
[2, 5]	σκότους ἡ ὁδός· οὐδὲν γὰρ	αὐτῆς	ἐπιστάμεθα· πᾶς δὲ ποταμὸς δύσπορος,
[2, 2]	ἔπραττε. (προϊούσης μέντοι τῆς νυκτὸς	ταύτης	καὶ τοῖς Ἕλλησι φόβος ἐμπίπτει,
[2, 6]	ἐνιαυτὸν ὡς πονηρὸς λέγεται τῆς	τελευτῆς	τυχεῖν. (Ἀγίας δὲ ὁ Ἀρκὰς
[2, 3]	ἀπεκρίνατο· ἀπαγγέλλετε τοίνυν αὐτῷ ὅτι	μάχης	δεῖ πρῶτον· ἄριστον γὰρ οὐκ
[2, 2]	καὶ μύριοι· ἀπὸ δὲ τῆς	μάχης	ἐλέγοντο εἶναι εἰς Βαβυλῶνα στάδιοι
[2, 2]	Ἐφέσου τῆς Ἰωνίας μέχρι τῆς	μάχης	σταθμοὶ τρεῖς καὶ ἐνενήκοντα, παρασάγγαι
[2, 1]	γὰρ αὐτῷ ἔστιν ὅστις τῆς	ἀρχῆς	ἀντιποιεῖται; νομίζει δὲ καὶ ὑμᾶς
[2, 3]	τέθνηκεν, οὔτε βασιλεῖ ἀντιποιούμεθα τῆς	ἀρχῆς	οὔτ᾽ ἔστιν ὅτου ἕνεκα βουλοίμεθα
[2, 4]	ἧς οἱ βάρβαροι διῆγον ἐπὶ	σχεδίαις	διφθερίναις ἄρτους, τυρούς, οἶνον. ~(μετὰ
[2, 5]	(τὰς οὖν τοιαύτας ἀγνωμοσύνας νομίζων	συνουσίαις	μάλιστα παύεσθαι ἥκω καὶ διδάσκειν
[2, 1]	ταῖς ἀσπίσι ταῖς ξυλίναις ταῖς	Αἰγυπτίαις·	πολλαὶ δὲ καὶ πέλται καὶ
[2, 2]	καὶ γὰρ καπνὸς ἐφαίνετο ἐν	κώμαις	οὐ πρόσω. (Κλέαρχος δὲ ἐπὶ
[2, 4]	ᾠκοδομημένον πλίνθοις ὀπταῖς ἐν ἀσφάλτῳ	κειμέναις,	εὖρος εἴκοσι ποδῶν, ὕψος δὲ
[2, 1]	γέρροις καὶ ταῖς ἀσπίσι ταῖς	ξυλίναις	ταῖς Αἰγυπτίαις· πολλαὶ δὲ καὶ
[2, 4]	οἱ βάρβαροι διῆγον ἐπὶ σχεδίαις	διφθερίναις	ἄρτους, τυρούς, οἶνον. ~(μετὰ ταῦτα
[2, 4]	ἐνικῶμεν τὸν βασιλέα ἐπὶ ταῖς	θύραις	αὐτοῦ καὶ καταγελάσαντες ἀπήλθομεν. (Κλέαρχος
[2, 5]	οἱ δὲ λοχαγοὶ ἐπὶ ταῖς	θύραις	ἔμενον. (οὐ πολλῷ δὲ ὕστερον
[2, 5]	διακόσιοι. (ἐπεὶ δὲ ἦσαν ἐπὶ	θύραις	ταῖς Τισσαφέρνους, οἱ μὲν στρατηγοὶ
[2, 1]	καὶ ταῖς ἀσπίσι ταῖς ξυλίναις	ταῖς	Αἰγυπτίαις· πολλαὶ δὲ καὶ πέλται
[2, 1]	βασιλέως, καὶ τοῖς γέρροις καὶ	ταῖς	ἀσπίσι ταῖς ξυλίναις ταῖς Αἰγυπτίαις·
[2, 4]	ὄντες ἐνικῶμεν τὸν βασιλέα ἐπὶ	ταῖς	θύραις αὐτοῦ καὶ καταγελάσαντες ἀπήλθομεν.
[2, 5]	Ἀχαιός· οἱ δὲ λοχαγοὶ ἐπὶ	ταῖς	θύραις ἔμενον. (οὐ πολλῷ δὲ
[2, 1]	τοῖς γέρροις καὶ ταῖς ἀσπίσι	ταῖς	ξυλίναις ταῖς Αἰγυπτίαις· πολλαὶ δὲ
[2, 2]	Ἑλλήνων οἳ μὴ ἔτυχον ἐν	ταῖς	τάξεσιν ὄντες εἰς τὰς τάξεις
[2, 5]	(ἐπεὶ δὲ ἦσαν ἐπὶ θύραις	ταῖς	Τισσαφέρνους, οἱ μὲν στρατηγοὶ παρεκλήθησαν
[2, 5]	γαστέρα καὶ τὰ ἔντερα ἐν	ταῖς	χερσὶν ἔχων, καὶ εἶπε πάντα
[2, 3]	τοῖς Ἕλλησιν ἔστιν ἰδεῖν τοῖς	οἰκέταις	ἀπέκειντο, αἱ δὲ τοῖς δεσπόταις
[2, 3]	οἰκέταις ἀπέκειντο, αἱ δὲ τοῖς	δεσπόταις	ἀποκείμεναι ἦσαν ἀπόλεκτοι, θαυμάσιαι τοῦ
[2, 4]	αὐτοῦ. ἦν δὲ ᾠκοδομημένον πλίνθοις	ὀπταῖς	ἐν ἀσφάλτῳ κειμέναις, εὖρος εἴκοσι
[2, 4]	πλείους ἢ εἴκοσιν. ἐν δὲ	ταύταις	ἀφικνοῦνται πρὸς Ἀριαῖον καὶ οἱ
[2, 5]	ἔμειναν ἡμέρας τρεῖς· ἐν δὲ	ταύταις	ὑποψίαι μὲν ἦσαν, φανερὰ δὲ
[2, 1]	λαβεῖν, λεγέτω τί ἔσται τοῖς	στρατιώταις,	ἐὰν αὐτῷ ταῦτα χαρίσωνται. (πρὸς
[2, 6]	οὐ μέντοι οὔτ᾽ αἰδῶ τοῖς	στρατιώταις	ἑαυτοῦ οὔτε φόβον ἱκανὸς ἐμποιῆσαι,
[2, 6]	ἦν φανερὸς τὸ ἀπεχθάνεσθαι τοῖς	στρατιώταις	ἢ οἱ στρατιῶται τὸ ἀπιστεῖν
[2, 3]	μέντοι, ἔφη, καὶ τοῖς ἡμετέροις	στρατιώταις	τὸν αὐτὸν φόβον παρέσεσθαι. ἐπεὶ
[2, 5]	δὲ λοχαγούς· συνηκολούθησαν δὲ ὡς	εἰς	ἀγορὰν καὶ τῶν ἄλλων στρατιωτῶν
[2, 6]	δὲ ὥσπερ εἰς παιδικὰ ἢ	εἰς	ἄλλην τινὰ ἡδονὴν ἤθελε δαπανᾶν
[2, 2]	ταῦρον καὶ κάπρον καὶ κριὸν	εἰς	ἀσπίδα, οἱ μὲν Ἕλληνες βάπτοντες
[2, 2]	δὲ τῆς μάχης ἐλέγοντο εἶναι	εἰς	Βαβυλῶνα στάδιοι ἑξήκοντα καὶ τριακόσιοι.
[2, 4]	(ὁ δὲ Κλέαρχος ἡγεῖτο μὲν	εἰς	δύο, ἐπορεύετο δὲ ἄλλοτε καὶ
[2, 6]	οὐκέτι πείθεται, ἀλλ᾽ ᾤχετο πλέων	εἰς	Ἑλλήσποντον. (ἐκ τούτου καὶ ἐθανατώθη
[2, 5]	ἄλλοις ἐπισιτιζομένοις. (ἐπειδὴ δὲ ἔστησαν	εἰς	ἐπήκοον, εἶπεν Ἀριαῖος τάδε. Κλέαρχος
[2, 5]	σκότος ἀποδραίη οὔθ᾽ ὅπως ἂν	εἰς	ἐχυρὸν χωρίον ἀποσταίη. πάντῃ γὰρ
[2, 3]	ὕδωρ ἀφεικέναι. (πορευόμενοι δὲ ἀφίκοντο	εἰς	κώμας ὅθεν ἀπέδειξαν οἱ ἡγεμόνες
[2, 2]	λογιζόμενοι ἥξειν ἅμα ἡλίῳ δύνοντι	εἰς	κώμας τῆς Βαβυλωνίας χώρας· καὶ
[2, 5]	ἐπινοοῦμεν τοιοῦτον οὐδέν, ἔδοξέ μοι	εἰς	λόγους σοι ἐλθεῖν, ὅπως εἰ
[2, 3]	ἀγορὰν δὲ ἡμεῖς παρέξομεν. (καὶ	εἰς	μὲν τὴν ὑστεραίαν οὐχ ἧκεν·
[2, 4]	ἔχων τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν ὡς	εἰς	οἶκον ἀπιὼν καὶ Ὀρόντας τὴν
[2, 6]	ταῦτα ποιεῖν· ἐκεῖνος δὲ ὥσπερ	εἰς	παιδικὰ ἢ εἰς ἄλλην τινὰ
[2, 5]	ἄν τις φεύγων ἀποφύγοι οὔτ᾽	εἰς	ποῖον ἂν σκότος ἀποδραίη οὔθ᾽
[2, 6]	ἄλλην τινὰ ἡδονὴν ἤθελε δαπανᾶν	εἰς	πόλεμον. (οὕτω μὲν φιλοπόλεμος ἦν·
[2, 3]	Ἑλλάδι, καὶ ἐπεὶ ὑμᾶς εἶδον	εἰς	πολλὰ καὶ ἀμήχανα πεπτωκότας, εὕρημα
[2, 2]	ἂν τὸν ἀφέντα τὸν ὄνον	εἰς	τὰ ὅπλα μηνύσῃ, ὅτι λήψεται
[2, 2]	δὲ ὄρθρῳ παρήγγειλεν ὁ Κλέαρχος	εἰς	τάξιν τὰ ὅπλα τίθεσθαι τοὺς
[2, 2]	ἄγων ἅμα τῷ ἡλίῳ δυομένῳ	εἰς	τὰς ἐγγυτάτω κώμας τοὺς πρώτους
[2, 4]	σταθμοὺς ἐρήμους ἓξ παρασάγγας τριάκοντα	εἰς	τὰς Παρυσάτιδος κώμας τῆς Κύρου
[2, 2]	ἔτυχον ἐν ταῖς τάξεσιν ὄντες	εἰς	τὰς τάξεις ἔθεον, καὶ Ἀριαῖος
[2, 6]	πρώτοις μὴ ἡττᾶσθαι εὐεργετῶν, ἦλθεν	εἰς	ταύτας τὰς σὺν Κύρῳ πράξεις·
[2, 2]	τε ἱππέας τοὺς μεθ᾽ ἑαυτοῦ	εἰς	τετταράκοντα καὶ τῶν πεζῶν Θρᾳκῶν
[2, 5]	Νίκαρχος Ἀρκὰς ἧκε φεύγων τετρωμένος	εἰς	τὴν γαστέρα καὶ τὰ ἔντερα
[2, 3]	τὴν χώραν καὶ ἀδόλως ἀπάξειν	εἰς	τὴν Ἑλλάδα ἀγορὰν παρέχοντας· ὅπου
[2, 4]	ἑκών γε βουλήσεται ἡμᾶς ἐλθόντας	εἰς	τὴν Ἑλλάδα ἀπαγγεῖλαι ὡς ἡμεῖς
[2, 3]	ἥξω συσκευασάμενος ὡς ἀπάξων ὑμᾶς	εἰς	τὴν Ἑλλάδα καὶ αὐτὸς ἀπιὼν
[2, 3]	αἰτήσασθαι δοῦναι ἐμοὶ ἀποσῶσαι ὑμᾶς	εἰς	τὴν Ἑλλάδα. οἶμαι γὰρ ἂν
[2, 3]	πολλὰ προφαίνοιτο τοῖς Ἕλλησι δεινὰ	εἰς	τὴν πορείαν, τούτου ἕνεκα βασιλέα
[2, 1]	ἃ εἶχον καὶ ἐξοπλισαμένοις προϊέναι	εἰς	τὸ πρόσθεν, ἕως Κύρῳ συμμείξειαν.
[2, 1]	καὶ ὅ σοι τιμὴν οἴσει	εἰς	τὸν ἔπειτα χρόνον (ἀνα) λεγόμενον,
[2, 1]	δὲ Ἀριαίῳ, ἐὰν ἐνθάδε ἔλθῃ,	εἰς	τὸν θρόνον τὸν βασίλειον καθιεῖν
[2, 3]	ἄν, καὶ ἅμα αὐτὸς προσελάμβανεν	εἰς	τὸν πηλὸν ἐμβαίνων· ὥστε πᾶσιν
[2, 2]	οἱ δ᾽ εἵποντο· καὶ ἀφικνοῦνται	εἰς	τὸν πρῶτον σταθμὸν παρ᾽ Ἀριαῖον
[2, 3]	(καὶ ἐτάχθησαν πρὸς αὐτὸ οἱ	εἰς>	τριάκοντα ἔτη γεγονότες· ἐπεὶ δὲ
[2, 5]	δὲ καὶ ἄλλοι Περσῶν τεθωρακισμένοι	εἰς	τριακοσίους. (οὗτοι ἐπεὶ ἐγγὺς ἦσαν,
[2, 6]	πολέμῳ κακῶν οὐδεὶς κατεγέλα οὔτ᾽	εἰς	φιλίαν αὐτοὺς ἐμέμφετο. ἤστην δὲ
[2, 5]	οὐκοῦν, ἔφη, οἵτινες τοιούτων ἡμῖν	εἰς	φιλίαν ὑπαρχόντων πειρῶνται διαβάλλοντες ποιῆσαι
[2, 3]	εὖ ποιῶν ὑπάρχῃ, καὶ τούτου	εἴς	γε δύναμιν οὐχ ἡττησόμεθα εὖ
[2, 1]	βάρβαροι, ἦν δ᾽ αὐτῶν Φαλῖνος	εἷς	Ἕλλην, ὃς ἐτύγχανε παρὰ Τισσαφέρνει
[2, 6]	καὶ ἀποτμηθέντες τὰς κεφαλὰς ἐτελεύτησαν,	εἷς	μὲν αὐτῶν Κλέαρχος ὁμολογουμένως ἐκ
[2, 1]	(σὺ δ᾽ ἡμῖν εἰπὲ τί	λέγεις.	ὁ δ᾽ εἶπεν· ἐγώ σε,
[2, 1]	μὲν ἔοικας, ὦ νεανίσκε, καὶ	λέγεις	οὐκ ἀχάριστα· ἴσθι μέντοι ἀνόητος
[2, 1]	ἀλλὰ ταῦτα μὲν δὴ σὺ	λέγεις·	παρ᾽ ἡμῶν δὲ ἀπάγγελλε τάδε,
[2, 1]	τί χρὴ ποιεῖν περὶ ὧν	λέγεις.	(σὺ οὖν πρὸς θεῶν συμβούλευσον
[2, 4]	μὴν βοηθῆσαι πολλῶν ὄντων πέραν	οὐδεὶς	αὐτοῖς δυνήσεται λελυμένης τῆς γεφύρας.
[2, 4]	ἐπισιτιούμεθα· αὖθις δὲ ὁ ἡγησόμενος	οὐδεὶς	ἔσται· καὶ ἅμα ταῦτα ποιούντων
[2, 1]	τε βασιλέα καί, ὡς ὁρᾶτε,	οὐδεὶς	ἔτι ἡμῖν μάχεται, καί, εἰ
[2, 4]	οὐδαμόθεν οὔτε πρὸς τὴν γέφυραν	οὐδεὶς	ἦλθε τῶν πολεμίων, ὡς οἱ
[2, 6]	οὔθ᾽ ὡς ἐν πολέμῳ κακῶν	οὐδεὶς	κατεγέλα οὔτ᾽ εἰς φιλίαν αὐτοὺς
[2, 5]	ἱκανοὶ εἴημεν ἄν, ἀντιπάσχειν δὲ	οὐδεὶς	κίνδυνος; (ἀλλὰ χωρίων ἐπιτηδείων ὑμῖν
[2, 4]	Ἀριαῖος ἀφεστήξει· ὥστε φίλος ἡμῖν	οὐδεὶς	λελείψεται, ἀλλὰ καὶ οἱ πρόσθεν
[2, 4]	φυλακὴν ἔπεμψαν· καὶ οὔτε ἐπέθετο	οὐδεὶς	οὐδαμόθεν οὔτε πρὸς τὴν γέφυραν
[2, 4]	ποιεῖν. ἔπειτα πρῶτον μὲν ἀγορὰν	οὐδεὶς	παρέξει ἡμῖν οὐδὲ ὅθεν ἐπισιτιούμεθα·
[2, 6]	τὸν τῶν ἄλλων θάνατον στρατηγῶν	τιμωρηθεὶς	ὑπὸ βασιλέως ἀπέθανεν, οὐχ ὥσπερ
[2, 6]	θάνατος δοκεῖ εἶναι, ἀλλὰ ζῶν	αἰκισθεὶς	ἐνιαυτὸν ὡς πονηρὸς λέγεται τῆς
[2, 1]	(ἀνα) λεγόμενον, ὅτι Φαλῖνός ποτε	πεμφθεὶς	παρὰ βασιλέως κελεύσων τοὺς Ἕλληνας
[2, 5]	κακὸν βουλεύοις, ἅμα ἄν μοι	δοκεῖς	καὶ σαυτῷ κακόνους εἶναι. ὡς
[2, 2]	ἤλθομεν ἢ ἄλλην τινὰ ἐννενοηκέναι	δοκεῖς	ὁδὸν κρείττω. (ὁ δ᾽ εἶπεν·
[2, 4]	πολλὴ καὶ κῶμαι ἔνεισι καὶ	πόλεις	πολλαὶ καὶ μεγάλαι. (τότε δὴ
[2, 5]	ἐγώ τε σαφῶς οἶδα ὅτι	ἡμεῖς	γε οὐδὲ ἐπινοοῦμεν τοιοῦτον οὐδέν,
[2, 2]	λαμβάνειν· ἔνθα δέ τι ἦν,	ἡμεῖς	διαπορευόμενοι κατεδαπανήσαμεν. νῦν δ᾽ ἐπινοοῦμεν
[2, 5]	κρεῖττον τοῦ καρποῦ ἐστιν· ὃν	ἡμεῖς	δυναίμεθ᾽ ἂν κατακαύσαντες λιμὸν ὑμῖν
[2, 4]	φυγόντες ἡμεῖς σωθῶμεν. (ἐὰν δὲ	ἡμεῖς	νικῶμεν, λελυμένης τῆς γεφύρας οὐχ
[2, 1]	δὲ τετελεύτηκεν, ἀπαγγέλλετε Ἀριαίῳ ὅτι	ἡμεῖς	νικῶμέν τε βασιλέα καί, ὡς
[2, 1]	ἡμῶν δὲ ἀπάγγελλε τάδε, ὅτι	ἡμεῖς	οἰόμεθα, εἰ μὲν δέοι βασιλεῖ
[2, 5]	ὁρῶ ὡς πολεμίους ἡμᾶς καὶ	ἡμεῖς	ὁρῶντες ταῦτα ἀντιφυλαττόμεθα. (ἐπεὶ δὲ
[2, 2]	ἄνευ πλοίων διαβῆναι· πλοῖα δὲ	ἡμεῖς	οὐκ ἔχομεν. οὐ μὲν δὴ
[2, 3]	καὶ ἀπεκρίναντο, Κλέαρχος δ᾽ ἔλεγεν·	ἡμεῖς	οὔτε συνήλθομεν ὡς βασιλεῖ πολεμήσοντες
[2, 3]	αἱ σπονδαὶ μενόντων· ἀγορὰν δὲ	ἡμεῖς	παρέξομεν. (καὶ εἰς μὲν τὴν
[2, 5]	ὥστε σε πεῖσαι λέγων ὡς	ἡμεῖς	σοι ἐπιβουλεύομεν. Κλέαρχος μὲν οὖν
[2, 4]	ὦσιν ἔχοιμεν ἂν ὅποι φυγόντες	ἡμεῖς	σωθῶμεν. (ἐὰν δὲ ἡμεῖς νικῶμεν,
[2, 5]	ὅρκων οὕτω γιγνώσκω, παρ᾽ οὓς	ἡμεῖς	τὴν φιλίαν συνθέμενοι κατεθέμεθα· τῶν
[2, 4]	εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀπαγγεῖλαι ὡς	ἡμεῖς	τοσοίδε ὄντες ἐνικῶμεν τὸν βασιλέα
[2, 1]	τε γὰρ Ἕλλην εἶ καὶ	ἡμεῖς	τοσοῦτοι ὄντες ὅσους σὺ ὁρᾷς·
[2, 5]	ἂν παντάπασι διαβαίητε, εἰ μὴ	ἡμεῖς	ὑμᾶς διαπορεύοιμεν. (εἰ δ᾽ ἐν
[2, 5]	ἀνθρώπους πράττειν τι. οὐχ οὕτως	ἡμεῖς,	ὦ Κλέαρχε, οὔτε ἀλόγιστοι οὔτε
[2, 5]	ἂν μάθῃς ὅτι οὐδ᾽ ἂν	ὑμεῖς	δικαίως οὔτε βασιλεῖ οὔτ᾽ ἐμοὶ
[2, 5]	ἰσχυρόν. (ὅσα δ᾽ ἐμοὶ χρήσιμοι	ὑμεῖς	ἐστε τὰ μὲν καὶ σὺ
[2, 1]	ἡμῖν μάχεται, καί, εἰ μὴ	ὑμεῖς	ἤλθετε, ἐπορευόμεθα ἂν ἐπὶ βασιλέα.
[2, 1]	τὰ ὅπλα παραδιδόναι· ἀλλ᾽ ἔφη,	ὑμεῖς	μέν, ὦ ἄνδρες στρατηγοί, τούτοις
[2, 5]	κατακαύσαντες λιμὸν ὑμῖν ἀντιτάξαι, ᾧ	ὑμεῖς	οὐδ᾽ εἰ πάνυ ἀγαθοὶ εἴητε
[2, 5]	οὐ τοσαῦτα μὲν πεδία ἃ	ὑμεῖς	φίλια ὄντα σὺν πολλῷ πόνῳ
[2, 4]	διαβεβηκότες τὸν Τίγρητα· οὐ μέντοι	καταφανεῖς	ἦσαν. (μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον
[2, 6]	εἰς ταύτας τὰς σὺν Κύρῳ	πράξεις·	καὶ ᾤετο κτήσεσθαι ἐκ τούτων
[2, 2]	ταῖς τάξεσιν ὄντες εἰς τὰς	τάξεις	ἔθεον, καὶ Ἀριαῖος (ἐτύγχανε γὰρ
[2, 3]	προφύλακες, Κλέαρχος τυχὼν τότε τὰς	τάξεις	ἐπισκοπῶν εἶπε τοῖς προφύλαξι κελεύειν
[2, 1]	προσεποιεῖτο ἐπιστήμων εἶναι τῶν ἀμφὶ	τάξεις	τε καὶ ὁπλομαχίαν. (οὗτοι δὲ
[2, 2]	οἱ προπεμφθέντες σκοποὶ ὅτι οὐχ	ἱππεῖς	εἰσιν, ἀλλ᾽ ὑποζύγια νέμοιντο. καὶ
[2, 4]	δὴ ἂν μάχεσθαί γε δέῃ,	ἱππεῖς	εἰσιν ἡμῖν ξύμμαχοι, τῶν δὲ
[2, 4]	ἡμῖν ξύμμαχοι, τῶν δὲ πολεμίων	ἱππεῖς	εἰσιν οἱ πλεῖστοι καὶ πλείστου
[2, 3]	ἔσπευδεν, ὑποπτεύων μὴ αἰεὶ οὕτω	πλήρεις	εἶναι τὰς τάφρους ὕδατος (οὐ
[2, 3]	γυναικὸς ἀδελφὸς καὶ ἄλλοι Πέρσαι	τρεῖς·	δοῦλοι δὲ πολλοὶ εἵποντο. ἐπεὶ
[2, 5]	πλέθρων. καὶ ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας	τρεῖς·	ἐν δὲ ταύταις ὑποψίαι μὲν
[2, 2]	Ἰωνίας μέχρι τῆς μάχης σταθμοὶ	τρεῖς	καὶ ἐνενήκοντα, παρασάγγαι πέντε καὶ
[2, 3]	ὅλος ηὐαίνετο. (ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας	τρεῖς·	καὶ παρὰ μεγάλου βασιλέως ἧκε
[2, 4]	τοῦτο ἔχθραν παρεῖχε. (διελθόντες δὲ	τρεῖς	σταθμοὺς ἀφίκοντο πρὸς τὸ Μηδίας
[2, 3]	διαβαίνειν ἄνευ γεφυρῶν· ἀλλ᾽ ἐποιοῦντο	διαβάσεις	ἐκ τῶν φοινίκων οἳ ἦσαν
[2, 3]	ἐπορευόμεθα ἐπὶ βασιλέα, ἀλλὰ πολλὰς	προφάσεις	Κῦρος ηὕρισκεν, ὡς καὶ σὺ
[2, 4]	εἶπεν ὅτι αὐτός εἰμι ὃν	ζητεῖς,	εἶπεν ὁ ἄνθρωπος τάδε. ἔπεμψέ
[2, 5]	ὡς σὺ ἡμῖν οὐκ ὀρθῶς	ἀπιστεῖς.	(πρῶτον μὲν γὰρ καὶ μέγιστον
[2, 5]	ἐμὲ λέγοντας ὡς σὺ ἐμοὶ	ἐπιβουλεύεις	καὶ τῇ σὺν ἐμοὶ στρατιᾷ.
[2, 2]	καὶ ἡμῖν, εἰπὲ τίνα γνώμην	ἔχεις	περὶ τῆς πορείας, πότερον ἄπιμεν
[2, 4]	παρέξει ἡμῖν οὐδὲ ὅθεν ἐπισιτιούμεθα·	αὖθις	δὲ ὁ ἡγησόμενος οὐδεὶς ἔσται·
[2, 4]	τὸν Τίγρητα ποταμόν· πρὸς ᾧ	πόλις	ἦν μεγάλη καὶ πολυάνθρωπος ᾗ
[2, 4]	δὲ γέφυρα. καὶ ἐνταῦθα ᾠκεῖτο	πόλις	μεγάλη ὄνομα Ὦπις· πρὸς ἣν
[2, 4]	πρώτῳ σταθμῷ πέραν τοῦ ποταμοῦ	πόλις	ᾠκεῖτο μεγάλη καὶ εὐδαίμων ὄνομα
[2, 5]	τῇ ὑμετέρᾳ εὐδαιμονίᾳ. Αἰγυπτίους δέ,	οἷς	μάλιστα ὑμᾶς γιγνώσκω τεθυμωμένους, οὐχ
[2, 6]	ἀεὶ ἐνόμιζεν εἶναι. καὶ παρ᾽	οἷς	μὲν ἐπεχείρει πρωτεύειν φιλίᾳ, διαβάλλων
[2, 1]	καὶ ἅμαξαι ἦσαν φέρεσθαι ἔρημοι·	οἷς	πᾶσι χρώμενοι κρέα ἕψοντες ἤσθιον
[2, 2]	τοῦ στρατεύματος. ἐδήλωσε δὲ τοῦτο	οἷς	τῇ ὑστεραίᾳ ἔπραττε. (προϊούσης μέντοι
[2, 5]	πανουργοτάτῳ τούς τε ἄνδρας αὐτοὺς	οἷς	ὤμνυτε ἀπολωλέκατε καὶ τοὺς ἄλλους
[2, 3]	τοῖς τῶν Ἑλλήνων στρατηγοῖς καὶ	λοχαγοῖς	καὶ ἔλαβον παρὰ τῶν Ἑλλήνων.
[2, 3]	γυναικὸς ἀδελφὸς τοῖς τῶν Ἑλλήνων	στρατηγοῖς	καὶ λοχαγοῖς καὶ ἔλαβον παρὰ
[2, 3]	αὑτοῦ στρατιωτῶν καὶ τοῖς ἄλλοις	στρατηγοῖς	ταὐτὰ ἔφρασεν. (ἐπεὶ δὲ ἦν
[2, 4]	Κλεάρχῳ ἔλεγον καὶ τοῖς ἄλλοις	στρατηγοῖς·	(τί μένομεν; ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα
[2, 6]	πρὸς Κῦρον, καὶ ὁποίοις μὲν	λόγοις	ἔπεισε Κῦρον ἄλλῃ γέγραπται, δίδωσι
[2, 3]	ἀδικοῦντα μέντοι πειρασόμεθα σὺν τοῖς	θεοῖς	ἀμύνασθαι· ἐὰν μέντοι τις ἡμᾶς
[2, 5]	ἀποσταίη. πάντῃ γὰρ πάντα τοῖς	θεοῖς	ὕποχα καὶ πάντων ἴσον οἱ
[2, 4]	εἴσω αὐτοῦ. ἦν δὲ ᾠκοδομημένον	πλίνθοις	ὀπταῖς ἐν ἀσφάλτῳ κειμέναις, εὖρος
[2, 6]	Ἀριαίῳ δὲ βαρβάρῳ ὄντι, ὅτι	μειρακίοις	καλοῖς ἥδετο, οἰκειότατος (ἔτι ὡραῖος
[2, 5]	ἄλλους ἡμᾶς προδεδωκότες ξὺν τοῖς	πολεμίοις	ἐφ᾽ ἡμᾶς ἔρχεσθε; (ὁ δὲ
[2, 4]	οἳ> παρεθάρρυνόν τε καὶ δεξιὰς	ἐνίοις	παρὰ βασιλέως ἔφερον μὴ μνησικακήσειν
[2, 6]	ἕως μὲν πόλεμος ἦν τοῖς	Λακεδαιμονίοις	πρὸς τοὺς Ἀθηναίους παρέμενεν, ἐπειδὴ
[2, 4]	ἐπὶ γεφύρας, τὴν δὲ ἐζευγμένην	πλοίοις	ἑπτά· αὗται δ᾽ ἦσαν ἀπὸ
[2, 4]	ἐγένετο, διέβαινον τὴν γέφυραν ἐζευγμένην	πλοίοις	τριάκοντα καὶ ἑπτὰ ὡς οἷόν
[2, 6]	ὢν ἔρχεται πρὸς Κῦρον, καὶ	ὁποίοις	μὲν λόγοις ἔπεισε Κῦρον ἄλλῃ
[2, 6]	εὖ ὡπλισμένους ἐφοβεῖτο, τοῖς δὲ	ὁσίοις	καὶ ἀλήθειαν ἀσκοῦσιν ὡς ἀνάνδροις
[2, 6]	δὲ βαρβάρῳ ὄντι, ὅτι μειρακίοις	καλοῖς	ἥδετο, οἰκειότατος (ἔτι ὡραῖος ὢν)
[2, 3]	(ἐπεὶ δὲ ἦν πρὸς τοῖς	ἀγγέλοις,	ἀνηρώτα (πρῶτα) τί βούλοιντο. οἱ
[2, 5]	οἱ βάρβαροι πολὺν χρόνον διαλεχθέντες	ἀλλήλοις	ἀπῆλθον οὐδὲν ἀποκρινάμενοι. ~(οἱ μὲν
[2, 5]	ἡμᾶς ὅρκοι κωλύουσι πολεμίους εἶναι	ἀλλήλοις·	ὅστις δὲ τούτων σύνοιδεν αὑτῷ
[2, 4]	ἄλλα τοιαῦτα ξυλλέγοντες πληγὰς ἐνέτεινον	ἀλλήλοις·	ὥστε καὶ τοῦτο ἔχθραν παρεῖχε.
[2, 4]	παντὸς ποιήσαιτο, ἵνα καὶ τοῖς	ἄλλοις	Ἕλλησι φόβος εἴη ἐπὶ βασιλέα
[2, 5]	ἀπὼν ἐν κώμῃ τινὶ ξὺν	ἄλλοις	ἐπισιτιζομένοις. (ἐπειδὴ δὲ ἔστησαν εἰς
[2, 3]	καὶ ἀπιοῦσιν, ἢ καὶ τοῖς	ἄλλοις	ἔσοιντο σπονδαί. οἱ δέ, ἅπασιν,
[2, 2]	πρὸς βασιλέα. (Κλέαρχος δὲ τοῖς	ἄλλοις	ἡγεῖτο κατὰ τὰ παρηγγελμένα, οἱ
[2, 6]	τότε φαιδρὸν αὐτοῦ ἐν τοῖς	ἄλλοις	προσώποις ἔφασαν φαίνεσθαι καὶ τὸ
[2, 3]	τῶν αὑτοῦ στρατιωτῶν καὶ τοῖς	ἄλλοις	στρατηγοῖς ταὐτὰ ἔφρασεν. (ἐπεὶ δὲ
[2, 4]	τῷ Κλεάρχῳ ἔλεγον καὶ τοῖς	ἄλλοις	στρατηγοῖς· (τί μένομεν; ἢ οὐκ
[2, 1]	μάχη ἐγένετο, τοῖς τε οἰστοῖς	πολλοῖς	οὖσιν, οὓς ἠνάγκαζον οἱ Ἕλληνες
[2, 4]	καὶ διὰ τοῦτο τοῖς μὲν	πολλοῖς	τῶν Ἑλλήνων οὐκ ἤρεσκον, ἀλλὰ
[2, 1]	κόπτοντες τοὺς βοῦς καὶ ὄνους·	ξύλοις	δὲ ἐχρῶντο μικρὸν προϊόντες ἀπὸ
[2, 6]	τε ἐβούλετο εἶναι τοῖς μέγιστα	δυναμένοις,	ἵνα ἀδικῶν μὴ διδοίη δίκην.
[2, 1]	αὐτὸς φαίνοιτο. ἔδοξεν οὖν αὐτοῖς	συσκευασαμένοις	ἃ εἶχον καὶ ἐξοπλισαμένοις προϊέναι
[2, 1]	αὐτοῖς συσκευασαμένοις ἃ εἶχον καὶ	ἐξοπλισαμένοις	προϊέναι εἰς τὸ πρόσθεν, ἕως
[2, 5]	ἐν κώμῃ τινὶ ξὺν ἄλλοις	ἐπισιτιζομένοις.	(ἐπειδὴ δὲ ἔστησαν εἰς ἐπήκοον,
[2, 6]	ἀνάγκῃ κατεχόμενοι παρείησαν αὐτῷ, σφόδρα	πειθομένοις	ἐχρῆτο. (ἐπεὶ δὲ ἄρξαιντο νικᾶν
[2, 1]	τοὺς Ἕλληνας τὰ ὅπλα παραδοῦναι	συμβουλευομένοις	συνεβούλευσεν αὐτοῖς τάδε. οἶσθα δὲ
[2, 6]	πολεμίους. (ἐν μὲν οὖν τοῖς	δεινοῖς	ἤθελον αὐτοῦ ἀκούειν σφόδρα καὶ
[2, 6]	τοὺς πολεμίους καὶ ἐν τοῖς	δεινοῖς	φρόνιμος, ὡς οἱ παρόντες πανταχοῦ
[2, 4]	καὶ Ὀρόντᾳ καὶ ξυνεστρατοπεδεύετο σὺν	ἐκείνοις.	(οἱ δὲ Ἕλληνες ὑφορῶντες τούτους
[2, 6]	φαιδρὸν αὐτοῦ ἐν τοῖς ἄλλοις	προσώποις	ἔφασαν φαίνεσθαι καὶ τὸ χαλεπὸν
[2, 4]	ἄπιστα ποιῆσαι Ἕλλησί τε καὶ	βαρβάροις.	τοιαῦτα πολλὰ ἔλεγεν. (ἐν δὲ
[2, 6]	ὁσίοις καὶ ἀλήθειαν ἀσκοῦσιν ὡς	ἀνάνδροις	ἐπειρᾶτο χρῆσθαι. (ὥσπερ δέ τις
[2, 3]	γε μέντοι, ἔφη, καὶ τοῖς	ἡμετέροις	στρατιώταις τὸν αὐτὸν φόβον παρέσεσθαι.
[2, 5]	γὰρ ὅτι φίλοι γε ὄντες	ἀμφοτέροις	πειράσονται καὶ ὑμῖν καὶ ἡμῖν
[2, 1]	αὐτομολοῦντας παρὰ βασιλέως, καὶ τοῖς	γέρροις	καὶ ταῖς ἀσπίσι ταῖς ξυλίναις
[2, 3]	καὶ αὐτὸς ὠπισθοφυλάκει. καὶ ἐνετύγχανον	τάφροις	καὶ αὐλῶσιν ὕδατος πλήρεσιν, ὡς
[2, 5]	ἐφ᾽ ὧν ἔξεστιν ἡμῖν ταμιεύεσθαι	ὁπόσοις	ἂν ὑμῶν βουλώμεθα μάχεσθαι; εἰσὶ
[2, 3]	ἔφρασεν. (ἐπεὶ δὲ ἦν πρὸς	τοῖς	ἀγγέλοις, ἀνηρώτα (πρῶτα) τί βούλοιντο.
[2, 4]	περὶ παντὸς ποιήσαιτο, ἵνα καὶ	τοῖς	ἄλλοις Ἕλλησι φόβος εἴη ἐπὶ
[2, 3]	ἰοῦσι καὶ ἀπιοῦσιν, ἢ καὶ	τοῖς	ἄλλοις ἔσοιντο σπονδαί. οἱ δέ,
[2, 2]	ηὐτομόλησε πρὸς βασιλέα. (Κλέαρχος δὲ	τοῖς	ἄλλοις ἡγεῖτο κατὰ τὰ παρηγγελμένα,
[2, 6]	στυγνὸν τότε φαιδρὸν αὐτοῦ ἐν	τοῖς	ἄλλοις προσώποις ἔφασαν φαίνεσθαι καὶ
[2, 3]	εὐειδεστάτους τῶν αὑτοῦ στρατιωτῶν καὶ	τοῖς	ἄλλοις στρατηγοῖς ταὐτὰ ἔφρασεν. (ἐπεὶ
[2, 4]	προσιόντες τῷ Κλεάρχῳ ἔλεγον καὶ	τοῖς	ἄλλοις στρατηγοῖς· (τί μένομεν; ἢ
[2, 3]	(ὁ δὲ ἠρώτα εἰ αὐτοῖς	τοῖς	ἀνδράσι σπένδοιτο τοῖς ἰοῦσι καὶ
[2, 1]	τοὺς αὐτομολοῦντας παρὰ βασιλέως, καὶ	τοῖς	γέρροις καὶ ταῖς ἀσπίσι ταῖς
[2, 6]	ἀδίκους ὡς εὖ ὡπλισμένους ἐφοβεῖτο,	τοῖς	δὲ ὁσίοις καὶ ἀλήθειαν ἀσκοῦσιν
[2, 6]	τοὺς πολεμίους. (ἐν μὲν οὖν	τοῖς	δεινοῖς ἤθελον αὐτοῦ ἀκούειν σφόδρα
[2, 6]	ἐπὶ τοὺς πολεμίους καὶ ἐν	τοῖς	δεινοῖς φρόνιμος, ὡς οἱ παρόντες
[2, 3]	τοῖς οἰκέταις ἀπέκειντο, αἱ δὲ	τοῖς	δεσπόταις ἀποκείμεναι ἦσαν ἀπόλεκτοι, θαυμάσιαι
[2, 3]	ἀλλ᾽ ἵνα ἤδη πολλὰ προφαίνοιτο	τοῖς	Ἕλλησι δεινὰ εἰς τὴν πορείαν,
[2, 4]	ὥστε τὸ στράτευμα καὶ αὐτοῖς	τοῖς	Ἕλλησι δόξαι πάμπολυ εἶναι, καὶ
[2, 3]	ὁ τολμήσων περὶ σπονδῶν λέγειν	τοῖς	Ἕλλησι μὴ πορίσας ἄριστον. (ταῦτα
[2, 4]	οἱ περὶ Ἀριαῖον ἧττον προσέχοντες	τοῖς	Ἕλλησι τὸν νοῦν· ὥστε καὶ
[2, 2]	μέντοι τῆς νυκτὸς ταύτης καὶ	τοῖς	Ἕλλησι φόβος ἐμπίπτει, καὶ θόρυβος
[2, 3]	ἔσονται τά τε παρὰ βασιλέως	τοῖς	Ἕλλησιν ἀπαγγεῖλαι καὶ τὰ παρὰ
[2, 5]	ἐμὸς ἔρως τούτου αἴτιος τὸ	τοῖς	Ἕλλησιν ἐμὲ πιστὸν γενέσθαι, καὶ
[2, 4]	ταύτας Τισσαφέρνης Κύρῳ ἐπεγγελῶν διαρπάσαι	τοῖς	Ἕλλησιν ἐπέτρεψε πλὴν ἀνδραπόδων. ἐνῆν
[2, 3]	τῶν φοινίκων οἵας μὲν ἐν	τοῖς	Ἕλλησιν ἔστιν ἰδεῖν τοῖς οἰκέταις
[2, 4]	ὄνομα Ὦπις· πρὸς ἣν ἀπήντησε	τοῖς	Ἕλλησιν ὁ Κύρου καὶ Ἀρταξέρξου
[2, 5]	ὡς προδότας αὐτοὺς καὶ κακόνους	τοῖς	Ἕλλησιν ὄντας τιμωρηθῆναι. (ὑπώπτευε δὲ
[2, 3]	οἶμαί γε μέντοι, ἔφη, καὶ	τοῖς	ἡμετέροις στρατιώταις τὸν αὐτὸν φόβον
[2, 3]	λυποίη· ἀδικοῦντα μέντοι πειρασόμεθα σὺν	τοῖς	θεοῖς ἀμύνασθαι· ἐὰν μέντοι τις
[2, 5]	χωρίον ἀποσταίη. πάντῃ γὰρ πάντα	τοῖς	θεοῖς ὕποχα καὶ πάντων ἴσον
[2, 6]	τῶν χρημάτων συλλέξας στράτευμα ἐπολέμει	τοῖς	Θρᾳξί, καὶ μάχῃ τε ἐνίκησε
[2, 3]	εἰ αὐτοῖς τοῖς ἀνδράσι σπένδοιτο	τοῖς	ἰοῦσι καὶ ἀπιοῦσιν, ἢ καὶ
[2, 6]	δὴ ἕως μὲν πόλεμος ἦν	τοῖς	Λακεδαιμονίοις πρὸς τοὺς Ἀθηναίους παρέμενεν,
[2, 6]	κερδαίνοι· φίλος τε ἐβούλετο εἶναι	τοῖς	μέγιστα δυναμένοις, ἵνα ἀδικῶν μὴ
[2, 4]	νοῦν· ὥστε καὶ διὰ τοῦτο	τοῖς	μὲν πολλοῖς τῶν Ἑλλήνων οὐκ
[2, 6]	ὡς καταγελῶν ἀεὶ διελέγετο. (καὶ	τοῖς	μὲν τῶν πολεμίων κτήμασιν οὐκ
[2, 5]	καὶ Ὀρόντᾳ, καὶ πᾶσιν ἡμῖν	τοῖς	ξὺν τούτοις. ἐπὶ τούτοις Ξενοφῶν
[2, 3]	ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἔστιν ἰδεῖν	τοῖς	οἰκέταις ἀπέκειντο, αἱ δὲ τοῖς
[2, 3]	Κύρῳ βαρβάρους ἐδίωξε σὺν τοῖσδε	τοῖς	παροῦσι νῦν μετ᾽ ἐμοῦ, οἵπερ
[2, 6]	ταῦτα, ἱκανὸς δὲ καὶ ἐμποιῆσαι	τοῖς	παροῦσιν ὡς πειστέον εἴη Κλεάρχῳ.
[2, 5]	οὔσης. (ἀλλὰ μὴν ἔν γε	τοῖς	πέριξ οἰκοῦσι σὺ εἰ μὲν
[2, 5]	τοὺς ἄλλους ἡμᾶς προδεδωκότες ξὺν	τοῖς	πολεμίοις ἐφ᾽ ἡμᾶς ἔρχεσθε; (ὁ
[2, 3]	τότε τὰς τάξεις ἐπισκοπῶν εἶπε	τοῖς	προφύλαξι κελεύειν τοὺς κήρυκας περιμένειν
[2, 6]	καὶ ἄρχειν καὶ φίλος ὢν	τοῖς	πρώτοις μὴ ἡττᾶσθαι εὐεργετῶν, ἦλθεν
[2, 1]	βούλεται λαβεῖν, λεγέτω τί ἔσται	τοῖς	στρατιώταις, ἐὰν αὐτῷ ταῦτα χαρίσωνται.
[2, 6]	ἦν· οὐ μέντοι οὔτ᾽ αἰδῶ	τοῖς	στρατιώταις ἑαυτοῦ οὔτε φόβον ἱκανὸς
[2, 6]	μᾶλλον ἦν φανερὸς τὸ ἀπεχθάνεσθαι	τοῖς	στρατιώταις ἢ οἱ στρατιῶται τὸ
[2, 4]	καταγελάσαντες ἀπήλθομεν. (Κλέαρχος δὲ ἀπεκρίνατο	τοῖς	ταῦτα λέγουσιν· ἐγὼ ἐνθυμοῦμαι μὲν
[2, 1]	φάλαγγος, οὗ ἡ μάχη ἐγένετο,	τοῖς	τε οἰστοῖς πολλοῖς οὖσιν, οὓς
[2, 3]	ὁ τῆς βασιλέως γυναικὸς ἀδελφὸς	τοῖς	τῶν Ἑλλήνων στρατηγοῖς καὶ λοχαγοῖς
[2, 6]	τῶν ἐφόρων ἐξέπλει ὡς πολεμήσων	τοῖς	ὑπὲρ Χερρονήσου καὶ Περίνθου Θρᾳξίν.
[2, 1]	ἡ μάχη ἐγένετο, τοῖς τε	οἰστοῖς	πολλοῖς οὖσιν, οὓς ἠνάγκαζον οἱ
[2, 5]	Ὀρχομένιος καὶ Σοφαίνετος Στυμφάλιος, ξὺν	αὐτοῖς	δὲ Ξενοφῶν Ἀθηναῖος, ὅπως μάθοι
[2, 4]	βοηθῆσαι πολλῶν ὄντων πέραν οὐδεὶς	αὐτοῖς	δυνήσεται λελυμένης τῆς γεφύρας. (ἀκούσας
[2, 6]	στρατιώτας παρέχεσθαι ἐκ τοῦ συναδικεῖν	αὐτοῖς	ἐμηχανᾶτο. τιμᾶσθαι δὲ καὶ θεραπεύεσθαι
[2, 3]	πολλοὶ εἵποντο. ἐπεὶ δὲ ἀπήντησαν	αὐτοῖς	οἱ τῶν Ἑλλήνων στρατηγοί, ἔλεγε
[2, 5]	καὶ τὸν Τισσαφέρνους ἀδελφὸν σὺν	αὐτοῖς	ὁρᾶν καὶ γιγνώσκειν· ξυνηκολούθουν δὲ
[2, 1]	οὔτε αὐτὸς φαίνοιτο. ἔδοξεν οὖν	αὐτοῖς	συσκευασαμένοις ἃ εἶχον καὶ ἐξοπλισαμένοις
[2, 1]	τὰ ὅπλα παραδοῦναι συμβουλευομένοις συνεβούλευσεν	αὐτοῖς	τάδε. οἶσθα δὲ ὅτι ἀνάγκη
[2, 4]	βασιλέως ἔφερον μὴ μνησικακήσειν βασιλέα	αὐτοῖς	τῆς σὺν Κύρῳ ἐπιστρατείας μηδὲ
[2, 3]	ἐπιτήδεια. (ὁ δὲ ἠρώτα εἰ	αὐτοῖς	τοῖς ἀνδράσι σπένδοιτο τοῖς ἰοῦσι
[2, 4]	ἐπίστασιν· ὥστε τὸ στράτευμα καὶ	αὐτοῖς	τοῖς Ἕλλησι δόξαι πάμπολυ εἶναι,
[2, 1]	ἀποστέλλει τοὺς ἀγγέλους καὶ σὺν	αὐτοῖς	Χειρίσοφον τὸν Λάκωνα καὶ Μένωνα
[2, 1]	ὄντες ὅσους σὺ ὁρᾷς· ἐν	τοιούτοις	δὲ ὄντες πράγμασι συμβουλευόμεθά σοι
[2, 1]	ὑμεῖς μέν, ὦ ἄνδρες στρατηγοί,	τούτοις	ἀποκρίνασθε ὅ τι κάλλιστόν τε
[2, 2]	ὅ τι δὲ ποιήσοι οὐδὲ	τούτοις	εἶπε. (μετὰ ταῦτα ἤδη ἡλίου
[2, 5]	καὶ πᾶσιν ἡμῖν τοῖς ξὺν	τούτοις.	ἐπὶ τούτοις Ξενοφῶν τάδε εἶπε.
[2, 5]	διαπορεύοιμεν. (εἰ δ᾽ ἐν πᾶσι	τούτοις	ἡττᾐμεθα, ἀλλὰ τό γέ τοι
[2, 1]	ὄντα ὑμῖν παραδώσειν, ἀλλὰ σὺν	τούτοις	καὶ περὶ τῶν ὑμετέρων ἀγαθῶν
[2, 5]	ἡμῖν τοῖς ξὺν τούτοις. ἐπὶ	τούτοις	Ξενοφῶν τάδε εἶπε. (Κλέαρχος μὲν
[2, 6]	ἄρχειν καὶ φίλος ὢν τοῖς	πρώτοις	μὴ ἡττᾶσθαι εὐεργετῶν, ἦλθεν εἰς
[2, 5]	γιγνώσκων εἴ τι ἐμοὶ κακὸν	βουλεύοις,	ἅμα ἄν μοι δοκεῖς καὶ
[2, 1]	δέ τοι μηδεμία σωτηρίας ἐστὶν	ἐλπὶς	ἄκοντος βασιλέως, συμβουλεύω σᾐζεσθαι ὑμῖν
[2, 4]	ἐνταῦθα ᾠκεῖτο πόλις μεγάλη ὄνομα	Ὦπις·	πρὸς ἣν ἀπήντησε τοῖς Ἕλλησιν
[2, 6]	ἀνάνδροις ἐπειρᾶτο χρῆσθαι. (ὥσπερ δέ	τις	ἀγάλλεται ἐπὶ θεοσεβείᾳ καὶ ἀληθείᾳ
[2, 1]	δὲ αὐτίκα ἥξω. ἐκάλεσε γάρ	τις	αὐτὸν τῶν ὑπηρετῶν, ὅπως ἴδοι
[2, 6]	ἀδικεῖν. εὐεργεσίαν δὲ κατέλεγεν, ὁπότε	τις	αὐτοῦ ἀφίσταιτο, ὅτι χρώμενος αὐτῷ
[2, 3]	τῇ δεξιᾷ βακτηρίαν· καὶ εἴ	τις	αὐτῷ δοκοίη τῶν πρὸς τοῦτο
[2, 4]	δὲ καὶ ἀποστροφὴ γένοιτο εἴ	τις	βούλοιτο βασιλέα κακῶς ποιεῖν. (μετὰ
[2, 1]	νικᾶν ἡγεῖται, ἐπεὶ Κῦρον ἀπέκτεινε.	τίς	γὰρ αὐτῷ ἔστιν ὅστις τῆς
[2, 5]	ἐγγὺς ἦσαν, προσελθεῖν ἐκέλευον εἴ	τις	εἴη τῶν Ἑλλήνων στρατηγὸς ἢ
[2, 4]	ταῦτα ἤρετο τὸν ἄγγελον πόση	τις	εἴη χώρα ἡ ἐν μέσῳ
[2, 2]	ποιεῖν· ἀπιόντας δειπνεῖν ὅ τι	τις	ἔχει· ἐπειδὰν δὲ σημήνῃ τῷ
[2, 3]	τοῖς θεοῖς ἀμύνασθαι· ἐὰν μέντοι	τις	ἡμᾶς καὶ εὖ ποιῶν ὑπάρχῃ,
[2, 3]	πορευοίμεθα δ᾽ ἂν οἴκαδε, εἴ	τις	ἡμᾶς μὴ λυποίη· ἀδικοῦντα μέντοι
[2, 4]	καὶ Ξενοφῶν· καὶ προσελθὼν ἄνθρωπός	τις	ἠρώτησε τοὺς προφύλακας ποῦ ἂν
[2, 4]	ἔσονται. (ποταμὸς δ᾽ εἰ μέν	τις	καὶ ἄλλος ἄρα ἡμῖν ἐστι
[2, 6]	εἶχεν. ἱκανὸς μὲν γὰρ ὥς	τις	καὶ ἄλλος φροντίζειν ἦν ὅπως
[2, 5]	οὖσαν. (τούτων δὲ τοιούτων ὄντων	τίς	οὕτω μαίνεται ὅστις οὐ βούλεται
[2, 5]	ἥδιστ᾽ ἂν ἀκούσαιμι τὸ ὄνομα	τίς	οὕτως ἐστὶ δεινὸς λέγειν ὥστε
[2, 5]	μέγιστος ἂν εἴης, εἰ δέ	τίς	σε λυποίη, ὡς δεσπότης ἂν>
[2, 4]	σφόδρα καὶ ἐφοβεῖτο. (νεανίσκος δέ	τις	τῶν παρόντων ἐννοήσας εἶπεν ὡς
[2, 1]	μὲν τῶν μυρίων ἐλπίδων μία	τις	ὑμῖν ἐστι σωθῆναι πολεμοῦντας βασιλεῖ,
[2, 5]	ἂν τάχους οὔτε ὅποι ἄν	τις	φεύγων ἀποφύγοι οὔτ᾽ εἰς ποῖον
[2, 3]	που βασιλεὺς ἦν ἢ ἄλλος	τις	ᾧ ἐπετέτακτο ταῦτα πράττειν· ἔλεγον
[2, 5]	ὅρκοι κωλύουσι πολεμίους εἶναι ἀλλήλοις·	ὅστις	δὲ τούτων σύνοιδεν αὑτῷ παρημεληκώς,
[2, 6]	μοι δοκεῖ ἀνδρὸς ἔργα εἶναι,	ὅστις	ἐξὸν μὲν εἰρήνην ἄγειν ἄνευ
[2, 5]	τοιούτων ὄντων τίς οὕτω μαίνεται	ὅστις	οὐ βούλεται σοὶ φίλος εἶναι;
[2, 1]	ἀπέκτεινε. τίς γὰρ αὐτῷ ἔστιν	ὅστις	τῆς ἀρχῆς ἀντιποιεῖται; νομίζει δὲ
[2, 3]	κάλλους καὶ μεγέθους, ἡ δὲ	ὄψις	ἠλέκτρου οὐδὲν διέφερεν· τὰς δέ
[2, 2]	κηρύξαντα ὅτι προαγορεύουσιν οἱ ἄρχοντες,	ὃς	ἂν τὸν ἀφέντα τὸν ὄνον
[2, 1]	δ᾽ αὐτῶν Φαλῖνος εἷς Ἕλλην,	ὃς	ἐτύγχανε παρὰ Τισσαφέρνει ὢν καὶ
[2, 5]	τοῦτον ἂν τὸν τρόπον ἐξελοίμεθα	ὃς	μόνος μὲν πρὸς θεῶν ἀσεβής,
[2, 4]	ἵνα καὶ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι	φόβος	εἴη ἐπὶ βασιλέα μέγαν στρατεύειν;
[2, 2]	οἱ στρατιῶται ὅτι κενὸς ὁ	φόβος	εἴη καὶ οἱ ἄρχοντες σῷοι.
[2, 2]	νυκτὸς ταύτης καὶ τοῖς Ἕλλησι	φόβος	ἐμπίπτει, καὶ θόρυβος καὶ δοῦπος
[2, 2]	τοῖς Ἕλλησι φόβος ἐμπίπτει, καὶ	θόρυβος	καὶ δοῦπος ἦν οἷον εἰκὸς
[2, 5]	εἴη τῶν Ἑλλήνων στρατηγὸς ἢ	λοχαγός,	ἵνα ἀπαγγείλωσι τὰ παρὰ βασιλέως.
[2, 1]	ἐχρῶντο μικρὸν προϊόντες ἀπὸ τῆς	φάλαγγος,	οὗ ἡ μάχη ἐγένετο, τοῖς
[2, 5]	εἴ τις εἴη τῶν Ἑλλήνων	στρατηγὸς	ἢ λοχαγός, ἵνα ἀπαγγείλωσι τὰ
[2, 3]	ὑμῶν οὔτε πρὸς τῆς πάσης	Ἑλλάδος.	(ταῦτα δὲ γνοὺς ᾐτούμην βασιλέα,
[2, 3]	οἱ πολλοὶ ἐθαύμασαν τό τε	εἶδος	καὶ τὴν ἰδιότητα τῆς ἡδονῆς.
[2, 4]	ἓξ παρασάγγας τριάκοντα εἰς τὰς	Παρυσάτιδος	κώμας τῆς Κύρου καὶ βασιλέως
[2, 5]	μὲν γὰρ σοὶ πᾶσα μὲν	ὁδὸς	εὔπορος, πᾶς δὲ ποταμὸς διαβατός,
[2, 4]	ἀποτειχίζει, ὡς ἄπορος εἴη ἡ	ὁδός.	οὐ γάρ ποτε ἑκών γε
[2, 5]	πᾶσα μὲν διὰ σκότους ἡ	ὁδός·	οὐδὲν γὰρ αὐτῆς ἐπιστάμεθα· πᾶς
[2, 4]	παραδείσου μεγάλου καὶ καλοῦ καὶ	δασέος	παντοίων δένδρων, οἱ δὲ βάρβαροι
[2, 4]	καὶ ἄλλος ἄρα ἡμῖν ἐστι	διαβατέος	οὐκ οἶδα· τὸν δ᾽ οὖν
[2, 5]	οὐκ ἦλθον, Ἀριαῖος δὲ καὶ	Ἀρτάοζος	καὶ Μιθραδάτης, οἳ ἦσαν Κύρῳ
[2, 4]	τάδε. ἔπεμψέ με Ἀριαῖος καὶ	Ἀρτάοζος,	πιστοὶ ὄντες Κύρῳ καὶ ὑμῖν
[2, 1]	καὶ ποταμῶν ἐντὸς ἀδιαβάτων καὶ	πλῆθος	ἀνθρώπων ἐφ᾽ ὑμᾶς δυνάμενος ἀγαγεῖν,
[2, 4]	Ἕλλησιν ὁ Κύρου καὶ Ἀρταξέρξου	νόθος	ἀδελφὸς ἀπὸ Σούσων καὶ Ἐκβατάνων
[2, 1]	ὅπλα παραδοίησαν· Πρόξενος δὲ ὁ	Θηβαῖος,	ἀλλ᾽ ἐγώ, ἔφη, ὦ Φαλῖνε,
[2, 4]	ἅμα ταῦτα ποιούντων ἡμῶν εὐθὺς	Ἀριαῖος	ἀφεστήξει· ὥστε φίλος ἡμῖν οὐδεὶς
[2, 5]	δὲ πάντες μὲν οὐκ ἦλθον,	Ἀριαῖος	δὲ καὶ Ἀρτάοζος καὶ Μιθραδάτης,
[2, 1]	ἔλεγον ὅτι Κῦρος μὲν τέθνηκεν,	Ἀριαῖος	δὲ πεφευγὼς ἐν τῷ σταθμῷ
[2, 4]	οἵ τε Ἕλληνες καὶ ὁ	Ἀριαῖος	ἐγγὺς ἀλλήλων ἐστρατοπεδευμένοι ἡμέρας πλείους
[2, 2]	δὲ ἔλεγον ὅτι πολλοὺς φαίη	Ἀριαῖος	εἶναι Πέρσας ἑαυτοῦ βελτίους, οὓς
[2, 5]	ἐφ᾽ ἡμᾶς ἔρχεσθε; (ὁ δὲ	Ἀριαῖος	εἶπε· Κλέαρχος γὰρ πρόσθεν ἐπιβουλεύων
[2, 2]	εἰς τὰς τάξεις ἔθεον, καὶ	Ἀριαῖος	(ἐτύγχανε γὰρ ἐφ᾽ ἁμάξης πορευόμενος
[2, 4]	ὁ ἄνθρωπος τάδε. ἔπεμψέ με	Ἀριαῖος	καὶ Ἀρτάοζος, πιστοὶ ὄντες Κύρῳ
[2, 2]	οἵ τε Ἕλληνες καὶ ὁ	Ἀριαῖος	καὶ τῶν σὺν αὐτῷ οἱ
[2, 5]	δὲ ἔστησαν εἰς ἐπήκοον, εἶπεν	Ἀριαῖος	τάδε. Κλέαρχος μέν, ὦ ἄνδρες
[2, 4]	παρέχοντος ἐπορεύοντο· ἐπορεύετο δὲ καὶ	Ἀριαῖος	τὸ Κύρου βαρβαρικὸν ἔχων στράτευμα
[2, 1]	ἂν ἀποκτεῖναι. (μετὰ τοῦτον Θεόπομπος	Ἀθηναῖος	εἶπεν· ὦ Φαλῖνε, νῦν, ὡς
[2, 5]	Στυμφάλιος, ξὺν αὐτοῖς δὲ Ξενοφῶν	Ἀθηναῖος,	ὅπως μάθοι τὰ περὶ Προξένου·
[2, 6]	μειρακίοις καλοῖς ἥδετο, οἰκειότατος (ἔτι	ὡραῖος	ὢν) ἐγένετο, αὐτὸς δὲ παιδικὰ
[2, 6]	ἐστί. παρὰ Ἀριστίππου μὲν ἔτι	ὡραῖος	ὢν στρατηγεῖν διεπράξατο τῶν ξένων,
[2, 6]	ὁ Ἀρκὰς καὶ Σωκράτης ὁ	Ἀχαιὸς	καὶ τούτω ἀπεθανέτην. τούτων δὲ
[2, 5]	Ἀγίας Ἀρκάς, Κλέαρχος Λάκων, Σωκράτης	Ἀχαιός·	οἱ δὲ λοχαγοὶ ἐπὶ ταῖς
[2, 6]	αὐτὸς δὲ παιδικὰ εἶχε Θαρύπαν	ἀγένειος	ὢν γενειῶντα. (ἀποθνῃσκόντων δὲ τῶν
[2, 5]	μὲν Κλεάνωρ Ὀρχομένιος καὶ Σοφαίνετος	Στυμφάλιος,	ξὺν αὐτοῖς δὲ Ξενοφῶν Ἀθηναῖος,
[2, 5]	τῶν Ἑλλήνων στρατηγοὶ μὲν Κλεάνωρ	Ὀρχομένιος	καὶ Σοφαίνετος Στυμφάλιος, ξὺν αὐτοῖς
[2, 5]	Ἕλληνες, ἔλεγε δὲ Κλεάνωρ ὁ	Ὀρχομένιος·	ὦ κάκιστε ἀνθρώπων Ἀριαῖε καὶ
[2, 5]	ὅτι ὁ ἐμὸς ἔρως τούτου	αἴτιος	τὸ τοῖς Ἕλλησιν ἐμὲ πιστὸν
[2, 6]	πεντήκοντα ἔτη. (Πρόξενος δὲ ὁ	Βοιώτιος	εὐθὺς μὲν μειράκιον ὢν ἐπεθύμει
[2, 5]	μὲν στρατηγοὶ παρεκλήθησαν εἴσω, Πρόξενος	Βοιώτιος,	Μένων Θετταλός, Ἀγίας Ἀρκάς, Κλέαρχος
[2, 4]	εἴκοσι ποδῶν, ὕψος δὲ ἑκατόν·	μῆκος	δ᾽ ἐλέγετο εἶναι εἴκοσι παρασάγγαι·
[2, 3]	Τισσαφέρνης καὶ ὁ τῆς βασιλέως	γυναικὸς	ἀδελφὸς καὶ ἄλλοι Πέρσαι τρεῖς·
[2, 3]	Τισσαφέρνης καὶ ὁ τῆς βασιλέως	γυναικὸς	ἀδελφὸς τοῖς τῶν Ἑλλήνων στρατηγοῖς
[2, 2]	θόρυβος καὶ δοῦπος ἦν οἷον	εἰκὸς	φόβου ἐμπεσόντος γενέσθαι. (Κλέαρχος δὲ
[2, 6]	πόλεμον. (οὕτω μὲν φιλοπόλεμος ἦν·	πολεμικὸς	δὲ αὖ ταύτῃ ἐδόκει εἶναι
[2, 6]	ἐχόντων δόξας γενέσθαι ἀνὴρ καὶ	πολεμικὸς	καὶ φιλοπόλεμος ἐσχάτως. (καὶ γὰρ
[2, 3]	(ἐνταῦθα καὶ τὸν ἐγκέφαλον τοῦ	φοίνικος	πρῶτον ἔφαγον οἱ στρατιῶται, καὶ
[2, 6]	παρόντες πανταχοῦ πάντες ὡμολόγουν. (καὶ	ἀρχικὸς	δ᾽ ἐλέγετο εἶναι ὡς δυνατὸν
[2, 4]	ἀκούσας ἐταράχθη σφόδρα καὶ ἐφοβεῖτο.	(νεανίσκος	δέ τις τῶν παρόντων ἐννοήσας
[2, 5]	παρεκλήθησαν εἴσω, Πρόξενος Βοιώτιος, Μένων	Θετταλός,	Ἀγίας Ἀρκάς, Κλέαρχος Λάκων, Σωκράτης
[2, 6]	ὡς τριάκοντα. (Μένων δὲ ὁ	Θετταλὸς	δῆλος ἦν ἐπιθυμῶν μὲν πλουτεῖν
[2, 3]	δὲ φοῖνιξ ὅθεν ἐξαιρεθείη ὁ	ἐγκέφαλος	ὅλος ηὐαίνετο. (ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας
[2, 3]	ἀφεῖναι τοὺς ἐφ᾽ ἑαυτὸν στρατευσαμένους.	(τέλος	δὲ εἶπε· καὶ νῦν ἔξεστιν
[2, 4]	πρῶται μεγάλαι, ἔπειτα δὲ ἐλάττους·	τέλος	δὲ καὶ μικροὶ ὀχετοί, ὥσπερ
[2, 6]	ἀκολάστου γὰρ στρατεύματος οὐδὲν ἡγεῖτο	ὄφελος	εἶναι, ἀλλὰ καὶ λέγειν αὐτὸν
[2, 6]	τριάκοντα. (Μένων δὲ ὁ Θετταλὸς	δῆλος	ἦν ἐπιθυμῶν μὲν πλουτεῖν ἰσχυρῶς,
[2, 5]	Κλέαρχος ἐλθὼν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον	δῆλός	τ᾽ ἦν πάνυ φιλικῶς οἰόμενος
[2, 6]	δὲ φαίη φίλος εἶναι, τούτῳ	ἔνδηλος	ἐγίγνετο ἐπιβουλεύων. καὶ πολεμίου μὲν
[2, 1]	πολλοῦ ἄξιοι γένοιντο, εἰ βούλοιτο	φίλος	γενέσθαι· καὶ εἴτε ἄλλο τι
[2, 5]	μαίνεται ὅστις οὐ βούλεται σοὶ	φίλος	εἶναι; ἀλλὰ μὴν ἐρῶ γὰρ
[2, 6]	ἦν οὐδένα, ὅτῳ δὲ φαίη	φίλος	εἶναι, τούτῳ ἔνδηλος ἐγίγνετο ἐπιβουλεύων.
[2, 5]	στράτευμα ἅπαν πρὸς αὑτὸν λαβὼν	φίλος	ᾖ Τισσαφέρνει. (ἐβούλετο δὲ καὶ
[2, 4]	ἡμῶν εὐθὺς Ἀριαῖος ἀφεστήξει· ὥστε	φίλος	ἡμῖν οὐδεὶς λελείψεται, ἀλλὰ καὶ
[2, 1]	αὐτὸς Μένων ἐβούλετο· ἦν γὰρ	φίλος	καὶ ξένος Ἀριαίου. (οἱ μὲν
[2, 6]	δὲ τιμᾶσθαι, ἵνα πλείω κερδαίνοι·	φίλος	τε ἐβούλετο εἶναι τοῖς μέγιστα
[2, 6]	ἤδη εἶναι καὶ ἄρχειν καὶ	φίλος	ὢν τοῖς πρώτοις μὴ ἡττᾶσθαι
[2, 5]	οἰκοῦσι σὺ εἰ μὲν βούλοιο	φίλος	ὡς μέγιστος ἂν εἴης, εἰ
[2, 1]	εἶπεν· οὗτοι μέν, ὦ Κλέαρχε,	ἄλλος	ἄλλα λέγει· (σὺ δ᾽ ἡμῖν
[2, 4]	δ᾽ εἰ μέν τις καὶ	ἄλλος	ἄρα ἡμῖν ἐστι διαβατέος οὐκ
[2, 3]	ἐγγύς που βασιλεὺς ἦν ἢ	ἄλλος	τις ᾧ ἐπετέτακτο ταῦτα πράττειν·
[2, 6]	μὲν γὰρ ὥς τις καὶ	ἄλλος	φροντίζειν ἦν ὅπως ἔχοι ἡ
[2, 3]	φοῖνιξ ὅθεν ἐξαιρεθείη ὁ ἐγκέφαλος	ὅλος	ηὐαίνετο. (ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας τρεῖς·
[2, 2]	Ἀριαῖε, ἐπείπερ ὁ αὐτὸς ὑμῖν	στόλος	ἐστὶ καὶ ἡμῖν, εἰπὲ τίνα
[2, 5]	δὲ ποταμὸς δύσπορος, πᾶς δὲ	ὄχλος	φοβερός, φοβερώτατον δ᾽ ἐρημία· μεστὴ
[2, 4]	πρόσθεν ὄντες πολέμιοι ἡμῖν ἔσονται.	(ποταμὸς	δ᾽ εἰ μέν τις καὶ
[2, 5]	μὲν ὁδὸς εὔπορος, πᾶς δὲ	ποταμὸς	διαβατός, τῶν τε ἐπιτηδείων οὐκ
[2, 5]	γὰρ αὐτῆς ἐπιστάμεθα· πᾶς δὲ	ποταμὸς	δύσπορος, πᾶς δὲ ὄχλος φοβερός,
[2, 2]	ἡμῶν καὶ βασιλέως ὁ Τίγρης	ποταμός	ἐστι ναυσίπορος, ὃν οὐκ ἂν
[2, 5]	ἤλθομεν; εὖ ἴσθι ὅτι ὁ	ἐμὸς	ἔρως τούτου αἴτιος τὸ τοῖς
[2, 1]	εἴησαν, προϊοῦσι δὲ καὶ ἀπιοῦσι	πόλεμος.	εἴπατε οὖν καὶ περὶ τούτου
[2, 6]	(καὶ γὰρ δὴ ἕως μὲν	πόλεμος	ἦν τοῖς Λακεδαιμονίοις πρὸς τοὺς
[2, 1]	σπονδαί, ἀπιοῦσι δὲ καὶ προϊοῦσι	πόλεμος.	(ὁ δὲ πάλιν ἠρώτησε· σπονδὰς
[2, 1]	μένουσιν, ἀπιοῦσι δὲ καὶ προϊοῦσι	πόλεμος.	ὅ τι δὲ ποιήσοι οὐ
[2, 6]	γενέσθαι ἀνὴρ καὶ πολεμικὸς καὶ	φιλοπόλεμος	ἐσχάτως. (καὶ γὰρ δὴ ἕως
[2, 6]	δαπανᾶν εἰς πόλεμον. (οὕτω μὲν	φιλοπόλεμος	ἦν· πολεμικὸς δὲ αὖ ταύτῃ
[2, 2]	οἱ δ᾽ ἄλλοι ἄπειροι ἦσαν.	(ἀριθμὸς	τῆς ὁδοῦ ἣν ἦλθον ἐξ
[2, 6]	πολεμίους καὶ ἐν τοῖς δεινοῖς	φρόνιμος,	ὡς οἱ παρόντες πανταχοῦ πάντες
[2, 6]	ἀλλ᾽ ἀεὶ χαλεπὸς ἦν καὶ	ὠμός·	ὥστε διέκειντο πρὸς αὐτὸν οἱ
[2, 6]	τὰ ἐπιτήδεια καὶ παρασκευάζειν ταῦτα,	ἱκανὸς	δὲ καὶ ἐμποιῆσαι τοῖς παροῦσιν
[2, 6]	τοῖς στρατιώταις ἑαυτοῦ οὔτε φόβον	ἱκανὸς	ἐμποιῆσαι, ἀλλὰ καὶ ᾐσχύνετο μᾶλλον
[2, 6]	γενέσθαι ἀνὴρ τὰ μεγάλα πράττειν	ἱκανός·	καὶ διὰ ταύτην τὴν ἐπιθυμίαν
[2, 6]	τοιούτου τρόπου οἷον κἀκεῖνος εἶχεν.	ἱκανὸς	μὲν γὰρ ὥς τις καὶ
[2, 6]	Λεοντίνῳ. (ἐπεὶ δὲ συνεγένετο ἐκείνῳ,	ἱκανὸς	νομίσας ἤδη εἶναι καὶ ἄρχειν
[2, 6]	χαλεπὸς εἶναι· καὶ γὰρ ὁρᾶν	στυγνὸς	ἦν καὶ τῇ φωνῇ τραχύς,
[2, 4]	σὺν Κύρῳ ἐπιστρατείας μηδὲ ἄλλου	μηδενὸς	τῶν παροιχομένων. (τούτων δὲ γιγνομένων
[2, 6]	ἐγίγνετο ἐπιβουλεύων. καὶ πολεμίου μὲν	οὐδενὸς	κατεγέλα, τῶν δὲ συνόντων πάντων
[2, 2]	ἐκηρύχθη, ἔγνωσαν οἱ στρατιῶται ὅτι	κενὸς	ὁ φόβος εἴη καὶ οἱ
[2, 1]	καὶ πλῆθος ἀνθρώπων ἐφ᾽ ὑμᾶς	δυνάμενος	ἀγαγεῖν, ὅσον οὐδ᾽ εἰ παρέχοι
[2, 6]	Θρᾷκες ἀδικοῦσι τοὺς Ἕλληνας καὶ	διαπραξάμενος	ὡς ἐδύνατο παρὰ τῶν ἐφόρων
[2, 3]	δὲ διαπράξωμαι ἃ δέομαι, ἥξω	συσκευασάμενος	ὡς ἀπάξων ὑμᾶς εἰς τὴν
[2, 3]	μέντοι ἐπορεύετο τὰς μὲν σπονδὰς	ποιησάμενος,	τὸ δὲ στράτευμα ἔχων ἐν
[2, 3]	διαγγελθῇ. (ἐπεὶ δὲ ταῦτα εἶπον,	μεταστησάμενος	αὐτοὺς ὁ Κλέαρχος ἐβουλεύετο· καὶ
[2, 4]	ἐπορεύετο δὲ ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε	ἐφιστάμενος·	ὅσον δὲ (ἂν) χρόνον τὸ
[2, 3]	δὲ τρίτῃ ἥκων ἔλεγεν ὅτι	διαπεπραγμένος	ἥκοι παρὰ βασιλέως δοθῆναι αὐτῷ
[2, 3]	τῶν πρὸς τοῦτο τεταγμένων βλακεύειν,	ἐκλεγόμενος	τὸν ἐπιτήδειον ἔπαισεν ἄν, καὶ
[2, 5]	δῆλός τ᾽ ἦν πάνυ φιλικῶς	οἰόμενος	διακεῖσθαι τῷ Τισσαφέρνει καὶ ἃ
[2, 1]	(ὁ δὲ Κλέαρχος ταῦτα ὑπήγετο	βουλόμενος	καὶ αὐτὸν τὸν παρὰ βασιλέως
[2, 4]	ὅθεν ἐπισιτιούμεθα· αὖθις δὲ ὁ	ἡγησόμενος	οὐδεὶς ἔσται· καὶ ἅμα ταῦτα
[2, 2]	ἦν· οὐ μέντοι οὐδὲ ἀπέκλινε,	φυλαττόμενος	μὴ δοκοίη φεύγειν, ἀλλ᾽ εὐθύωρον
[2, 2]	Ἀριαῖος (ἐτύγχανε γὰρ ἐφ᾽ ἁμάξης	πορευόμενος	διότι ἐτέτρωτο) καταβὰς ἐθωρακίζετο καὶ
[2, 1]	τὰ ἱερὰ ἐξῃρημένα· ἔτυχε γὰρ	θυόμενος.	(ἔνθα δὴ ἀπεκρίνατο Κλεάνωρ ὁ
[2, 1]	εἶπεν· ἐγώ σε, ὦ Φαλῖνε,	ἄσμενος	ἑόρακα, οἶμαι δὲ καὶ οἱ
[2, 6]	τιμᾶσθαι δὲ καὶ θεραπεύεσθαι ἠξίου	ἐπιδεικνύμενος	ὅτι πλεῖστα δύναιτο καὶ ἐθέλοι
[2, 6]	ἢ οἱ ἀρχόμενοι ἐκεῖνον· καὶ	φοβούμενος	μᾶλλον ἦν φανερὸς τὸ ἀπεχθάνεσθαι
[2, 5]	δὴ τῶν λόγων ὁ Τισσαφέρνης	φιλοφρονούμενος	τότε μὲν μένειν τε αὐτὸν
[2, 5]	πρὶν Νίκαρχος Ἀρκὰς ἧκε φεύγων	τετρωμένος	εἰς τὴν γαστέρα καὶ τὰ
[2, 6]	ὁπότε τις αὐτοῦ ἀφίσταιτο, ὅτι	χρώμενος	αὐτῷ οὐκ ἀπώλεσεν αὐτόν. (καὶ
[2, 1]	ἐβούλετο· ἦν γὰρ φίλος καὶ	ξένος	Ἀριαίου. (οἱ μὲν ᾤχοντο, Κλέαρχος
[2, 5]	οἱ μὲν στρατηγοὶ παρεκλήθησαν εἴσω,	Πρόξενος	Βοιώτιος, Μένων Θετταλός, Ἀγίας Ἀρκάς,
[2, 5]	δίκαιον γὰρ ἀπόλλυσθαι τοὺς ἐπιορκοῦντας·	Πρόξενος	δὲ καὶ Μένων ἐπείπερ εἰσὶν
[2, 5]	ἔχει τὴν δίκην καὶ τέθνηκε,	Πρόξενος	δὲ καὶ Μένων, ὅτι κατήγγειλαν
[2, 6]	ἐτελεύτα ἀμφὶ τὰ πεντήκοντα ἔτη.	(Πρόξενος	δὲ ὁ Βοιώτιος εὐθὺς μὲν
[2, 1]	ἀποθάνοιεν ἢ τὰ ὅπλα παραδοίησαν·	Πρόξενος	δὲ ὁ Θηβαῖος, ἀλλ᾽ ἐγώ,
[2, 4]	τοῦ Μένωνος ξένου. (ἐπεὶ δὲ	Πρόξενος	εἶπεν ὅτι αὐτός εἰμι ὃν
[2, 4]	περιπάτῳ ὄντες πρὸ τῶν ὅπλων	Πρόξενος	καὶ Ξενοφῶν· καὶ προσελθὼν ἄνθρωπός
[2, 5]	τὸ ὄνομα τίς οὕτως ἐστὶ	δεινὸς	λέγειν ὥστε σε πεῖσαι λέγων
[2, 6]	ἐκ τοῦ τοιούτου τρόπου οἷον	κἀκεῖνος	εἶχεν. ἱκανὸς μὲν γὰρ ὥς
[2, 5]	τῷ Τισσαφέρνει καὶ ἃ ἔλεγεν	ἐκεῖνος	ἀπήγγελλεν, ἔφη τε χρῆναι ἰέναι
[2, 6]	αἱρεῖται πολεμῶν μείονα ταῦτα ποιεῖν·	ἐκεῖνος	δὲ ὥσπερ εἰς παιδικὰ ἢ
[2, 1]	οὖν ταῦτά ἐστιν; ἔφη ὁ	Φαλῖνος.	ἀπεκρίνατο Κλέαρχος· ἢν μὲν μένωμεν,
[2, 1]	ἠρώτησεν εἰ ἤδη ἀποκεκριμένοι εἶεν.	Φαλῖνος	δὲ ὑπολαβὼν εἶπεν· οὗτοι μέν,
[2, 1]	εὐέλπιδες μᾶλλον εἶεν οἱ Ἕλληνες.	Φαλῖνος	δὲ ὑποστρέψας παρὰ τὴν δόξαν
[2, 1]	μαχούμεθα. (ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ	Φαλῖνος	ἐγέλασε καὶ εἶπεν· ἀλλὰ φιλοσόφῳ
[2, 1]	αὐτῷ ταῦτα χαρίσωνται. (πρὸς ταῦτα	Φαλῖνος	εἶπε· βασιλεὺς νικᾶν ἡγεῖται, ἐπεὶ
[2, 1]	ἢ ἄλλῳ παραδόντες. (ὁ δὲ	Φαλῖνος	εἶπε· ταῦτα μὲν δὴ ἀπαγγελοῦμεν·
[2, 1]	ἄλλοι βάρβαροι, ἦν δ᾽ αὐτῶν	Φαλῖνος	εἷς Ἕλλην, ὃς ἐτύγχανε παρὰ
[2, 2]	τι δὲ ποιήσοι οὐ διεσήμηνε.	~(Φαλῖνος	μὲν δὴ ᾤχετο καὶ οἱ
[2, 1]	ἔπειτα χρόνον (ἀνα) λεγόμενον, ὅτι	Φαλῖνός	ποτε πεμφθεὶς παρὰ βασιλέως κελεύσων
[2, 3]	ἐνῆν δὲ σῖτος πολὺς καὶ	οἶνος	φοινίκων καὶ ὄξος ἑψητὸν ἀπὸ
[2, 3]	δέ με ὑμᾶς ἐκέλευεν ἐλθόντα	τίνος	ἕνεκεν ἐστρατεύσατε ἐπ᾽ αὐτόν. καὶ
[2, 1]	μὲν δέοι βασιλεῖ φίλους εἶναι,	πλείονος	ἂν ἄξιοι εἶναι φίλοι ἔχοντες
[2, 5]	μόνος μὲν πρὸς θεῶν ἀσεβής,	μόνος	δὲ πρὸς ἀνθρώπων αἰσχρός; (παντάπασι
[2, 2]	οὐχ ἑλόμενοι, ἀλλὰ ὁρῶντες ὅτι	μόνος	ἐφρόνει οἷα δεῖ τὸν ἄρχοντα,
[2, 5]	ἂν τὸν τρόπον ἐξελοίμεθα ὃς	μόνος	μὲν πρὸς θεῶν ἀσεβής, μόνος
[2, 3]	ἅμα τῇ ἀγγελίᾳ ἀφικόμην, καὶ	μόνος	τῶν κατὰ τοὺς Ἕλληνας τεταγμένων
[2, 6]	λαμβάνειν· τὰ δὲ τῶν φίλων	μόνος	ᾤετο εἰδέναι ῥᾷστον ὂν ἀφύλακτα
[2, 2]	που ἐστρατοπεδεύετο βασιλεύς· καὶ γὰρ	καπνὸς	ἐφαίνετο ἐν κώμαις οὐ πρόσω.
[2, 2]	οὐδὲν ἐφάνη οὔτε στρατόπεδον οὔτε	καπνὸς	οὐδαμοῦ πλησίον. ἐξεπλάγη δέ, ὡς
[2, 5]	εἴημεν ἄν, ἀντιπάσχειν δὲ οὐδεὶς	κίνδυνος;	(ἀλλὰ χωρίων ἐπιτηδείων ὑμῖν ἐπιτίθεσθαι
[2, 6]	αὖ ταύτῃ ἐδόκει εἶναι ὅτι	φιλοκίνδυνός	τε ἦν καὶ ἡμέρας καὶ
[2, 1]	ἄρχων, γεγονὼς ἀπὸ Δαμαράτου τοῦ	Λάκωνος,	καὶ Γλοῦς ὁ Ταμώ. οὗτοι
[2, 4]	εἶναι εἴκοσι παρασάγγαι· ἀπέχει δὲ	Βαβυλῶνος	οὐ πολύ. (ἐντεῦθεν δ᾽ ἐπορεύθησαν
[2, 4]	ταῦτα παρ᾽ Ἀριαίου ὢν τοῦ	Μένωνος	ξένου. (ἐπεὶ δὲ Πρόξενος εἶπεν
[2, 3]	πολὺς καὶ οἶνος φοινίκων καὶ	ὄξος	ἑψητὸν ἀπὸ τῶν αὐτῶν. (αὐταὶ
[2, 6]	(τοῦτο δ᾽ ἐποίει ἐκ τοῦ	χαλεπὸς	εἶναι· καὶ γὰρ ὁρᾶν στυγνὸς
[2, 6]	ἐπίχαρι οὐκ εἶχεν, ἀλλ᾽ ἀεὶ	χαλεπὸς	ἦν καὶ ὠμός· ὥστε διέκειντο
[2, 1]	δύναισθε ἂν ἀποκτεῖναι. (μετὰ τοῦτον	Θεόπομπος	Ἀθηναῖος εἶπεν· ὦ Φαλῖνε, νῦν,
[2, 2]	φόβος ἐμπίπτει, καὶ θόρυβος καὶ	δοῦπος	ἦν οἷον εἰκὸς φόβου ἐμπεσόντος
[2, 4]	εἰμι ὃν ζητεῖς, εἶπεν ὁ	ἄνθρωπος	τάδε. ἔπεμψέ με Ἀριαῖος καὶ
[2, 4]	Πρόξενος καὶ Ξενοφῶν· καὶ προσελθὼν	ἄνθρωπός	τις ἠρώτησε τοὺς προφύλακας ποῦ
[2, 4]	ᾧ πόλις ἦν μεγάλη καὶ	πολυάνθρωπος	ᾗ ὄνομα Σιττάκη, ἀπέχουσα τοῦ
[2, 6]	(ταῦτα οὖν φιλοπολέμου μοι δοκεῖ	ἀνδρὸς	ἔργα εἶναι, ὅστις ἐξὸν μὲν
[2, 5]	ποταμὸς δύσπορος, πᾶς δὲ ὄχλος	φοβερός,	φοβερώτατον δ᾽ ἐρημία· μεστὴ γὰρ
[2, 5]	εἶπε· Κλέαρχος γὰρ πρόσθεν ἐπιβουλεύων	φανερὸς	ἐγένετο Τισσαφέρνει τε καὶ Ὀρόντᾳ,
[2, 6]	τῷ ἠλιθίῳ εἶναι. (στέργων δὲ	φανερὸς	μὲν ἦν οὐδένα, ὅτῳ δὲ
[2, 6]	ἐκεῖνον· καὶ φοβούμενος μᾶλλον ἦν	φανερὸς	τὸ ἀπεχθάνεσθαι τοῖς στρατιώταις ἢ
[2, 5]	ἴσως ἂν ὑμῶν παρόντων καὶ	ἕτερος	εὐπετῶς ἔχοι. (ταῦτα εἰπὼν ἔδοξε
[2, 6]	ἀλλὰ ζῶν αἰκισθεὶς ἐνιαυτὸν ὡς	πονηρὸς	λέγεται τῆς τελευτῆς τυχεῖν. (Ἀγίας
[2, 3]	φόβον παρέσεσθαι. ἐπεὶ δὲ ἐδόκει	καιρὸς	εἶναι, ἀπήγγελλεν ὅτι σπένδοιτο, καὶ
[2, 4]	ἀποσκάπτει τι ἢ ἀποτειχίζει, ὡς	ἄπορος	εἴη ἡ ὁδός. οὐ γάρ
[2, 2]	βασιλέως ὁ Τίγρης ποταμός ἐστι	ναυσίπορος,	ὃν οὐκ ἂν δυναίμεθα ἄνευ
[2, 5]	αὐτῆς ἐπιστάμεθα· πᾶς δὲ ποταμὸς	δύσπορος,	πᾶς δὲ ὄχλος φοβερός, φοβερώτατον
[2, 5]	γὰρ σοὶ πᾶσα μὲν ὁδὸς	εὔπορος,	πᾶς δὲ ποταμὸς διαβατός, τῶν
[2, 6]	τοῦ δεινοῦ γένοιντο καὶ ἐξείη	πρὸς	ἄλλον ἀρξομένους ἀπιέναι, πολλοὶ αὐτὸν
[2, 5]	τε πρὸς θεοὺς καὶ ἀπιστίας	πρὸς	ἀνθρώπους πράττειν τι. οὐχ οὕτως
[2, 5]	πρὸς θεῶν ἀσεβής, μόνος δὲ	πρὸς	ἀνθρώπων αἰσχρός; (παντάπασι δὲ ἀπόρων
[2, 4]	εἴκοσιν. ἐν δὲ ταύταις ἀφικνοῦνται	πρὸς	Ἀριαῖον καὶ οἱ ἀδελφοὶ καὶ
[2, 3]	μὴ οὐ συσπουδάζειν. (καὶ ἐτάχθησαν	πρὸς	αὐτὸ οἱ εἰς> τριάκοντα ἔτη
[2, 6]	ἦν καὶ ὠμός· ὥστε διέκειντο	πρὸς	αὐτὸν οἱ στρατιῶται ὥσπερ παῖδες
[2, 5]	ἐπιβουλεύοντα, ὅπως τὸ στράτευμα ἅπαν	πρὸς	αὑτὸν λαβὼν φίλος ᾖ Τισσαφέρνει.
[2, 2]	πεζῶν Θρᾳκῶν ὡς τριακοσίους ηὐτομόλησε	πρὸς	βασιλέα. (Κλέαρχος δὲ τοῖς ἄλλοις
[2, 5]	ἂν ἢ τὸν εὐεργέτην κατακτείναντες	πρὸς	βασιλέα τὸν μέγιστον ἔφεδρον ἀγωνιζοίμεθα;
[2, 6]	αὐτὸν οἱ στρατιῶται ὥσπερ παῖδες	πρὸς	διδάσκαλον. (καὶ γὰρ οὖν φιλίᾳ
[2, 5]	καὶ Κλέαρχος ἅπαν τὸ στράτευμα	πρὸς	ἑαυτὸν ἔχειν τὴν γνώμην καὶ
[2, 5]	ἐν τῷ ἐμφανεῖ λέξω τοὺς	πρὸς	ἐμὲ λέγοντας ὡς σὺ ἐμοὶ
[2, 4]	ᾠκεῖτο πόλις μεγάλη ὄνομα Ὦπις·	πρὸς	ἣν ἀπήντησε τοῖς Ἕλλησιν ὁ
[2, 5]	οἵτινες ἐθέλουσι δι᾽ ἐπιορκίας τε	πρὸς	θεοὺς καὶ ἀπιστίας πρὸς ἀνθρώπους
[2, 5]	τρόπον ἐξελοίμεθα ὃς μόνος μὲν	πρὸς	θεῶν ἀσεβής, μόνος δὲ πρὸς
[2, 1]	περὶ ὧν λέγεις. (σὺ οὖν	πρὸς	θεῶν συμβούλευσον ἡμῖν ὅ τι
[2, 6]	ἤδη δὲ φυγὰς ὢν ἔρχεται	πρὸς	Κῦρον, καὶ ὁποίοις μὲν λόγοις
[2, 3]	σπένδοιτο, καὶ εὐθὺς ἡγεῖσθαι ἐκέλευε	πρὸς	τἀπιτήδεια. (καὶ οἱ μὲν ἡγοῦντο,
[2, 5]	Κύρου ἦσαν τοῦ ἐκείνου δούλου.	(πρὸς	ταῦτα ἀπεκρίναντο οἱ Ἕλληνες, ἔλεγε
[2, 1]	ὑμῖν ὅπῃ δυνατόν. (Κλέαρχος δὲ	πρὸς	ταῦτα εἶπεν· ἀλλὰ ταῦτα μὲν
[2, 3]	ἀγαθὸν ὑμῖν παρ᾽ αὐτοῦ διαπράξασθαι.	(πρὸς	ταῦτα μεταστάντες οἱ Ἕλληνες ἐβουλεύοντο·
[2, 5]	καὶ ἡμῖν τὰ βέλτιστα ξυμβουλεῦσαι.	(πρὸς	ταῦτα οἱ βάρβαροι πολὺν χρόνον
[2, 1]	στρατιώταις, ἐὰν αὐτῷ ταῦτα χαρίσωνται.	(πρὸς	ταῦτα Φαλῖνος εἶπε· βασιλεὺς νικᾶν
[2, 4]	οὔτε ἐπέθετο οὐδεὶς οὐδαμόθεν οὔτε	πρὸς	τὴν γέφυραν οὐδεὶς ἦλθε τῶν
[2, 3]	ἔχειν οὔτε πρὸς ὑμῶν οὔτε	πρὸς	τῆς πάσης Ἑλλάδος. (ταῦτα δὲ
[2, 6]	ἀπιστεῖν ἐκείνῳ. (ᾤετο δὲ ἀρκεῖν	πρὸς	τὸ ἀρχικὸν εἶναι καὶ δοκεῖν
[2, 4]	(διελθόντες δὲ τρεῖς σταθμοὺς ἀφίκοντο	πρὸς	τὸ Μηδίας καλούμενον τεῖχος, καὶ
[2, 5]	ἂν οὖν ἔχοντες τοσούτους πόρους	πρὸς	τὸ ὑμῖν πολεμεῖν, καὶ τούτων
[2, 3]	ταὐτὰ ἔφρασεν. (ἐπεὶ δὲ ἦν	πρὸς	τοῖς ἀγγέλοις, ἀνηρώτα (πρῶτα) τί
[2, 2]	ἡγουμένῳ, τὰ μὲν ὑποζύγια ἔχοντες	πρὸς	τοῦ ποταμοῦ, τὰ δὲ ὅπλα
[2, 6]	μὲν πόλεμος ἦν τοῖς Λακεδαιμονίοις	πρὸς	τοὺς Ἀθηναίους παρέμενεν, ἐπειδὴ δὲ
[2, 6]	φαίνεσθαι καὶ τὸ χαλεπὸν ἐρρωμένον	πρὸς	τοὺς πολεμίους ἐδόκει εἶναι, ὥστε
[2, 6]	φίλων ἀφέξεσθαι ἢ ἀπροφασίστως ἰέναι	πρὸς	τοὺς πολεμίους. (ἐν μὲν οὖν
[2, 6]	αὐτῷ στρατιώτας· τό τε γὰρ	πρὸς	τοὺς πολεμίους θαρραλέως ἔχειν παρῆν
[2, 3]	σπονδῶν. (οἱ δ᾽ ἐπεὶ ἦλθον	πρὸς	τοὺς προφύλακας, ἐζήτουν τοὺς ἄρχοντας.
[2, 4]	καὶ οἱ ἄλλοι ἀναγκαῖοι καὶ	πρὸς	τοὺς σὺν ἐκείνῳ Περσῶν τινες,
[2, 3]	εἴ τις αὐτῷ δοκοίη τῶν	πρὸς	τοῦτο τεταγμένων βλακεύειν, ἐκλεγόμενος τὸν
[2, 3]	οὐκ ἀχαρίστως μοι ἔχειν οὔτε	πρὸς	ὑμῶν οὔτε πρὸς τῆς πάσης
[2, 4]	ἀφικνοῦνται ἐπὶ τὸν Τίγρητα ποταμόν·	πρὸς	ᾧ πόλις ἦν μεγάλη καὶ
[2, 4]	κώμας τῆς Κύρου καὶ βασιλέως	μητρός.	ταύτας Τισσαφέρνης Κύρῳ ἐπεγγελῶν διαρπάσαι
[2, 4]	πλίνθοις ὀπταῖς ἐν ἀσφάλτῳ κειμέναις,	εὖρος	εἴκοσι ποδῶν, ὕψος δὲ ἑκατόν·
[2, 4]	ἐπὶ τὸν Φύσκον ποταμόν, τὸ	εὖρος	πλέθρου· ἐπῆν δὲ γέφυρα. καὶ
[2, 5]	ἐπὶ τὸν Ζαπάταν ποταμόν, τὸ	εὖρος	τεττάρων πλέθρων. καὶ ἐνταῦθα ἔμειναν
[2, 5]	ἐμὲ πιστὸν γενέσθαι, καὶ ᾧ	Κῦρος	ἀνέβη ξενικῷ διὰ μισθοδοσίας πιστεύων
[2, 6]	τούτους καὶ πολεμῶν διεγένετο μέχρι	Κῦρος	ἐδεήθη τοῦ στρατεύματος· τότε δὲ
[2, 1]	ἡ μάχη ἐγένετο καὶ ὡς	Κῦρος	ἐτελεύτησε καὶ ὡς ἐπὶ τὸ
[2, 1]	τάδε εἶπεν· ἀλλ᾽ ὤφελε μὲν	Κῦρος	ζῆν· ἐπεὶ δὲ τετελεύτηκεν, ἀπαγγέλλετε
[2, 3]	ἐπὶ βασιλέα, ἀλλὰ πολλὰς προφάσεις	Κῦρος	ηὕρισκεν, ὡς καὶ σὺ εὖ
[2, 1]	ὁ Ταμώ. οὗτοι ἔλεγον ὅτι	Κῦρος	μὲν τέθνηκεν, Ἀριαῖος δὲ πεφευγὼς
[2, 6]	ἄλλῃ γέγραπται, δίδωσι δὲ αὐτῷ	Κῦρος	μυρίους δαρεικούς· (ὁ δὲ λαβὼν
[2, 1]	συνελθόντες οἱ στρατηγοὶ ἐθαύμαζον ὅτι	Κῦρος	οὔτε ἄλλον πέμπει σημανοῦντα ὅ
[2, 5]	τὴν δὲ βασιλέως δύναμιν, ᾗ	Κῦρος	πολεμίᾳ ἐχρῆτο, σοὶ ταύτην ξύμμαχον
[2, 3]	αὐτοὺς εὖ ποιεῖν. (ἐπεὶ δὲ	Κῦρος	τέθνηκεν, οὔτε βασιλεῖ ἀντιποιούμεθα τῆς
[2, 5]	ἀσεβής, μόνος δὲ πρὸς ἀνθρώπων	αἰσχρός;	(παντάπασι δὲ ἀπόρων ἐστὶ καὶ
[2, 5]	ὁδὸς εὔπορος, πᾶς δὲ ποταμὸς	διαβατός,	τῶν τε ἐπιτηδείων οὐκ ἀπορία·
[2, 3]	οὕτω πλήρεις εἶναι τὰς τάφρους	ὕδατος	(οὐ γὰρ ἦν ὥρα οἵα
[2, 3]	καὶ ἐνετύγχανον τάφροις καὶ αὐλῶσιν	ὕδατος	πλήρεσιν, ὡς μὴ δύνασθαι διαβαίνειν
[2, 4]	ἀνάγκη χρόνον δι᾽ ὅλου τοῦ	στρατεύματος	γίγνεσθαι τὴν ἐπίστασιν· ὥστε τὸ
[2, 2]	καὶ βασιλεὺς τῇ ἐφόδῳ τοῦ	στρατεύματος.	ἐδήλωσε δὲ τοῦτο οἷς τῇ
[2, 4]	(ἂν) χρόνον τὸ ἡγούμενον τοῦ	στρατεύματος	ἐπιστήσειε, τοσοῦτον ἦν ἀνάγκη χρόνον
[2, 2]	ὡς πλεῖστον ἀποσπάσωμεν τοῦ βασιλικοῦ	στρατεύματος·	ἢν γὰρ ἅπαξ δύο ἢ
[2, 2]	ὧν διήρπαστο ὑπὸ τοῦ βασιλικοῦ	στρατεύματος	καὶ αὐτὰ τὰ ἀπὸ τῶν
[2, 6]	γνώμῃ δ᾽ ἐκόλαζεν· ἀκολάστου γὰρ	στρατεύματος	οὐδὲν ἡγεῖτο ὄφελος εἶναι, ἀλλὰ
[2, 6]	διεγένετο μέχρι Κῦρος ἐδεήθη τοῦ	στρατεύματος·	τότε δὲ ἀπῆλθεν ὡς ξὺν
[2, 6]	ἀποτμηθέντες τὰς κεφαλάς, ὅσπερ τάχιστος	θάνατος	δοκεῖ εἶναι, ἀλλὰ ζῶν αἰκισθεὶς
[2, 6]	δὲ καλῶν μὲν καὶ ἀγαθῶν	δυνατὸς	ἦν· οὐ μέντοι οὔτ᾽ αἰδῶ
[2, 6]	ὄντι, ὅτι μειρακίοις καλοῖς ἥδετο,	οἰκειότατος	(ἔτι ὡραῖος ὢν) ἐγένετο, αὐτὸς
[2, 1]	δὴ ἀπεκρίνατο Κλεάνωρ ὁ Ἀρκάς,	πρεσβύτατος	ὤν, ὅτι πρόσθεν ἂν ἀποθάνοιεν
[2, 5]	στρατηγοὶ μὲν Κλεάνωρ Ὀρχομένιος καὶ	Σοφαίνετος	Στυμφάλιος, ξὺν αὐτοῖς δὲ Ξενοφῶν
[2, 1]	λέγεις οὐκ ἀχάριστα· ἴσθι μέντοι	ἀνόητος	ὤν, εἰ οἴει τὴν ὑμετέραν
[2, 4]	ᾤχετο ἀπελαύνων. (ἀπὸ δὲ τοῦ	Τίγρητος	ἐπορεύθησαν σταθμοὺς τέτταρας παρασάγγας εἴκοσιν
[2, 4]	χώρα ἡ ἐν μέσῳ τοῦ	Τίγρητος	καὶ τῆς διώρυχος. ὁ δὲ
[2, 4]	αὗται δ᾽ ἦσαν ἀπὸ τοῦ	Τίγρητος	ποταμοῦ· κατετέτμηντο δὲ ἐξ αὐτῶν
[2, 4]	(καὶ παρὰ τὴν γέφυραν τοῦ	Τίγρητος	ποταμοῦ πέμψαι κελεύουσι φυλακήν, ὡς
[2, 5]	ἕνεκα ὑπηρετοῖμεν ἀλλὰ καὶ τῆς	χάριτος	ἣν σωθέντες ὑπὸ σοῦ σοὶ
[2, 3]	λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια. ἐνῆν δὲ	σῖτος	πολὺς καὶ οἶνος φοινίκων καὶ
[2, 4]	ἐπέτρεψε πλὴν ἀνδραπόδων. ἐνῆν δὲ	σῖτος	πολὺς καὶ πρόβατα καὶ ἄλλα
[2, 6]	τε ἦν καὶ ἡμέρας καὶ	νυκτὸς	ἄγων ἐπὶ τοὺς πολεμίους καὶ
[2, 4]	διανοεῖται αὐτὴν λῦσαι Τισσαφέρνης τῆς	νυκτός,	ἐὰν δύνηται, ὡς μὴ διαβῆτε
[2, 2]	συναπιέναι, ἥκειν ἤδη κελεύει τῆς	νυκτός.	εἰ δὲ μή, αὔριον πρῲ
[2, 4]	φυλάττεσθαι μὴ ὑμῖν ἐπιθῶνται τῆς	νυκτὸς	οἱ βάρβαροι· ἔστι δὲ στράτευμα
[2, 2]	ὑστεραίᾳ ἔπραττε. (προϊούσης μέντοι τῆς	νυκτὸς	ταύτης καὶ τοῖς Ἕλλησι φόβος
[2, 4]	βασιλεὺς ἡμᾶς ἀπολέσαι ἂν περὶ	παντὸς	ποιήσαιτο, ἵνα καὶ τοῖς ἄλλοις
[2, 1]	τῇ ἑαυτοῦ χώρᾳ καὶ ποταμῶν	ἐντὸς	ἀδιαβάτων καὶ πλῆθος ἀνθρώπων ἐφ᾽
[2, 6]	πως οἱ ἔφοροι ἤδη ἔξω	ὄντος	ἀποστρέφειν αὐτὸν ἐπειρῶντο ἐξ Ἰσθμοῦ,
[2, 1]	σπονδαί εἰσιν ἢ ὡς πολέμου	ὄντος	παρ᾽ ὑμῶν ἀπαγγελῶ. (Κλέαρχος δ᾽
[2, 1]	τοι μηδεμία σωτηρίας ἐστὶν ἐλπὶς	ἄκοντος	βασιλέως, συμβουλεύω σᾐζεσθαι ὑμῖν ὅπῃ
[2, 2]	εἶπε. (μετὰ ταῦτα ἤδη ἡλίου	δύνοντος	συγκαλέσας στρατηγοὺς καὶ λοχαγοὺς ἔλεξε
[2, 2]	δοῦπος ἦν οἷον εἰκὸς φόβου	ἐμπεσόντος	γενέσθαι. (Κλέαρχος δὲ Τολμίδην Ἠλεῖον,
[2, 2]	οὓς οὐκ ἂν ἀνασχέσθαι αὐτοῦ	βασιλεύοντος·	ἀλλ᾽ εἰ βούλεσθε συναπιέναι, ἥκειν
[2, 4]	ἤδη Τισσαφέρνους ἡγουμένου καὶ ἀγορὰν	παρέχοντος	ἐπορεύοντο· ἐπορεύετο δὲ καὶ Ἀριαῖος
[2, 5]	ἀποφύγοι οὔτ᾽ εἰς ποῖον ἂν	σκότος	ἀποδραίη οὔθ᾽ ὅπως ἂν εἰς
[2, 2]	ἑξήκοντα καὶ τριακόσιοι. (ἐντεῦθεν ἐπεὶ	σκότος	ἐγένετο Μιλτοκύθης μὲν ὁ Θρᾷξ
[2, 5]	εἰ μὲν βούλοιο φίλος ὡς	μέγιστος	ἂν εἴης, εἰ δέ τίς
[2, 6]	στρατηγοὶ ἀποτμηθέντες τὰς κεφαλάς, ὅσπερ	τάχιστος	θάνατος δοκεῖ εἶναι, ἀλλὰ ζῶν
[2, 3]	ὑμᾶς εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ	αὐτὸς	ἀπιὼν ἐπὶ τὴν ἐμαυτοῦ ἀρχήν.
[2, 6]	οἰκειότατος (ἔτι ὡραῖος ὢν) ἐγένετο,	αὐτὸς	δὲ παιδικὰ εἶχε Θαρύπαν ἀγένειος
[2, 4]	(ἐπεὶ δὲ Πρόξενος εἶπεν ὅτι	αὐτός	εἰμι ὃν ζητεῖς, εἶπεν ὁ
[2, 1]	Μένωνα τὸν Θετταλόν· καὶ γὰρ	αὐτὸς	Μένων ἐβούλετο· ἦν γὰρ φίλος
[2, 3]	ἐπιτήδειον ἔπαισεν ἄν, καὶ ἅμα	αὐτὸς	προσελάμβανεν εἰς τὸν πηλὸν ἐμβαίνων·
[2, 3]	εἶναι, ἐκάλεσε τοὺς ἀγγέλους, καὶ	αὐτός	τε προῆλθε τούς τε εὐοπλοτάτους
[2, 2]	δή, ὦ Ἀριαῖε, ἐπείπερ ὁ	αὐτὸς	ὑμῖν στόλος ἐστὶ καὶ ἡμῖν,
[2, 1]	ὅ τι χρὴ ποιεῖν οὔτε	αὐτὸς	φαίνοιτο. ἔδοξεν οὖν αὐτοῖς συσκευασαμένοις
[2, 3]	στράτευμα ἔχων ἐν τάξει, καὶ	αὐτὸς	ὠπισθοφυλάκει. καὶ ἐνετύγχανον τάφροις καὶ
[2, 6]	ἐκείνου τιμωρίαν φοβεῖσθαι εὐτάκτους ἐποίει.	(τοιοῦτος	μὲν δὴ ἄρχων ἦν· ἄρχεσθαι
[2, 3]	ὅτι αὐτῷ Κῦρόν τε ἐπιστρατεύοντα	πρῶτος	ἤγγειλα καὶ βοήθειαν ἔχων ἅμα
[2, 3]	οἱ τῶν Ἑλλήνων στρατηγοί, ἔλεγε	πρῶτος	Τισσαφέρνης δι᾽ ἑρμηνέως τοιάδε. (ἐγώ,
[2, 2]	ἀσπίδα, οἱ μὲν Ἕλληνες βάπτοντες	ξίφος,	οἱ δὲ βάρβαροι λόγχην. (ἐπεὶ
[2, 4]	ὁ Κύρου καὶ Ἀρταξέρξου νόθος	ἀδελφὸς	ἀπὸ Σούσων καὶ Ἐκβατάνων στρατιὰν
[2, 3]	καὶ ὁ τῆς βασιλέως γυναικὸς	ἀδελφὸς	καὶ ἄλλοι Πέρσαι τρεῖς· δοῦλοι
[2, 3]	καὶ ὁ τῆς βασιλέως γυναικὸς	ἀδελφὸς	τοῖς τῶν Ἑλλήνων στρατηγοῖς καὶ
[2, 5]	ὅπως μάθοι τὰ περὶ Προξένου·	Χειρίσοφος	δὲ ἐτύγχανεν ἀπὼν ἐν κώμῃ
[2, 2]	παρὰ Ἀριαίου ἧκον Προκλῆς καὶ	Χειρίσοφος·	Μένων δὲ αὐτοῦ ἔμενε παρὰ
[2, 4]	ἀφίκοντο πρὸς τὸ Μηδίας καλούμενον	τεῖχος,	καὶ παρῆλθον εἴσω αὐτοῦ. ἦν
[2, 2]	τὰ πιστὰ ἐγένετο, εἶπεν ὁ	Κλέαρχος·	ἄγε δή, ὦ Ἀριαῖε, ἐπείπερ
[2, 4]	φράζουσιν ἃ λέγει. ὁ δὲ	Κλέαρχος	ἀκούσας ἐταράχθη σφόδρα καὶ ἐφοβεῖτο.
[2, 5]	στρατιᾷ. (ἐγὼ δέ, ἔφη ὁ	Κλέαρχος,	ἄξω πάντας, καὶ σοὶ αὖ
[2, 5]	ᾖ Τισσαφέρνει. (ἐβούλετο δὲ καὶ	Κλέαρχος	ἅπαν τὸ στράτευμα πρὸς ἑαυτὸν
[2, 5]	ἔρχεσθε; (ὁ δὲ Ἀριαῖος εἶπε·	Κλέαρχος	γὰρ πρόσθεν ἐπιβουλεύων φανερὸς ἐγένετο
[2, 3]	οἱ Ἕλληνες ἐβουλεύοντο· καὶ ἀπεκρίναντο,	Κλέαρχος	δ᾽ ἔλεγεν· ἡμεῖς οὔτε συνήλθομεν
[2, 1]	πολέμου ὄντος παρ᾽ ὑμῶν ἀπαγγελῶ.	(Κλέαρχος	δ᾽ ἔλεξεν· ἀπάγγελλε τοίνυν καὶ
[2, 4]	θύραις αὐτοῦ καὶ καταγελάσαντες ἀπήλθομεν.	(Κλέαρχος	δὲ ἀπεκρίνατο τοῖς ταῦτα λέγουσιν·
[2, 2]	ἐφαίνετο ἐν κώμαις οὐ πρόσω.	(Κλέαρχος	δὲ ἐπὶ μὲν τοὺς πολεμίους
[2, 1]	ξένος Ἀριαίου. (οἱ μὲν ᾤχοντο,	Κλέαρχος	δὲ περιέμενε· τὸ δὲ στράτευμα
[2, 1]	συμβουλεύω σᾐζεσθαι ὑμῖν ὅπῃ δυνατόν.	(Κλέαρχος	δὲ πρὸς ταῦτα εἶπεν· ἀλλὰ
[2, 1]	ἄλλοι Ἕλληνες πυνθανόμενοι βαρέως ἔφερον.	Κλέαρχος	δὲ τάδε εἶπεν· ἀλλ᾽ ὤφελε
[2, 1]	ἠρώτησε· σπονδὰς ἢ πόλεμον ἀπαγγελῶ;	Κλέαρχος	δὲ ταὐτὰ πάλιν ἀπεκρίνατο· σπονδαὶ
[2, 2]	ὡς τριακοσίους ηὐτομόλησε πρὸς βασιλέα.	(Κλέαρχος	δὲ τοῖς ἄλλοις ἡγεῖτο κατὰ
[2, 2]	οἷον εἰκὸς φόβου ἐμπεσόντος γενέσθαι.	(Κλέαρχος	δὲ Τολμίδην Ἠλεῖον, ὃν ἐτύγχανεν
[2, 3]	ταῦτα εἶπον, μεταστησάμενος αὐτοὺς ὁ	Κλέαρχος	ἐβουλεύετο· καὶ ἐδόκει ταχὺ τὰς
[2, 3]	ἐπιτήδεια καὶ λαβεῖν. (ὁ δὲ	Κλέαρχος	εἶπε· δοκεῖ μὲν κἀμοὶ ταῦτα·
[2, 2]	πρῲ ἀπιέναι φησίν. (ὁ δὲ	Κλέαρχος	εἶπεν· ἀλλ᾽ οὕτω χρὴ ποιεῖν·
[2, 2]	ἅμα δὲ ὄρθρῳ παρήγγειλεν ὁ	Κλέαρχος	εἰς τάξιν τὰ ὅπλα τίθεσθαι
[2, 5]	ἐποιήσατο. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ὁ	Κλέαρχος	ἐλθὼν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον δῆλός
[2, 3]	πρεσβύτεροι. (πολὺ δὲ μᾶλλον ὁ	Κλέαρχος	ἔσπευδεν, ὑποπτεύων μὴ αἰεὶ οὕτω
[2, 4]	τοὺς Ἕλληνας ἐθεώρει. (ὁ δὲ	Κλέαρχος	ἡγεῖτο μὲν εἰς δύο, ἐπορεύετο
[2, 1]	συγκαταστρέψαιντ᾽ ἂν αὐτῷ. (ἐν τούτῳ	Κλέαρχος	ἧκε, καὶ ἠρώτησεν εἰ ἤδη
[2, 1]	ἐστιν; ἔφη ὁ Φαλῖνος. ἀπεκρίνατο	Κλέαρχος·	ἢν μὲν μένωμεν, σπονδαί, ἀπιοῦσι
[2, 5]	μηδὲ πιστεύειν Τισσαφέρνει. (ὁ δὲ	Κλέαρχος	ἰσχυρῶς κατέτεινεν, ἔστε διεπράξατο πέντε
[2, 6]	ὑπὸ βασιλέως ἀπέθανεν, οὐχ ὥσπερ	Κλέαρχος	καὶ οἱ ἄλλοι στρατηγοὶ ἀποτμηθέντες
[2, 5]	Βοιώτιος, Μένων Θετταλός, Ἀγίας Ἀρκάς,	Κλέαρχος	Λάκων, Σωκράτης Ἀχαιός· οἱ δὲ
[2, 5]	λέγων ὡς ἡμεῖς σοι ἐπιβουλεύομεν.	Κλέαρχος	μὲν οὖν τοσαῦτα εἶπε· Τισσαφέρνης
[2, 5]	ἐπὶ τούτοις Ξενοφῶν τάδε εἶπε.	(Κλέαρχος	μὲν τοίνυν εἰ παρὰ τοὺς
[2, 5]	εἰς ἐπήκοον, εἶπεν Ἀριαῖος τάδε.	Κλέαρχος	μέν, ὦ ἄνδρες Ἕλληνες, ἐπεὶ
[2, 3]	τἀπιτήδεια. (καὶ οἱ μὲν ἡγοῦντο,	Κλέαρχος	μέντοι ἐπορεύετο τὰς μὲν σπονδὰς
[2, 6]	κεφαλὰς ἐτελεύτησαν, εἷς μὲν αὐτῶν	Κλέαρχος	ὁμολογουμένως ἐκ πάντων τῶν ἐμπείρως
[2, 5]	ἐπειδὴ δὲ ξυνῆλθον, λέγει ὁ	Κλέαρχος	τάδε. ἐγώ, ὦ Τισσαφέρνη, οἶδα
[2, 4]	τῆς γεφύρας. (ἀκούσας δὲ ὁ	Κλέαρχος	ταῦτα ἤρετο τὸν ἄγγελον πόση
[2, 1]	ἃ ἂν συμβουλεύσῃς. (ὁ δὲ	Κλέαρχος	ταῦτα ὑπήγετο βουλόμενος καὶ αὐτὸν
[2, 1]	βαρέως μὲν ἤκουσαν, ὅμως δὲ	Κλέαρχος	τοσοῦτον εἶπεν, ὅτι οὐ τῶν
[2, 3]	ἐπειδὴ δὲ ἀπήγγελλον οἱ προφύλακες,	Κλέαρχος	τυχὼν τότε τὰς τάξεις ἐπισκοπῶν
[2, 5]	ὅ τι ἐποίουν ἠμφεγνόουν, πρὶν	Νίκαρχος	Ἀρκὰς ἧκε φεύγων τετρωμένος εἰς
[2, 4]	ἀποληφθῆτε τοῦ ποταμοῦ καὶ τῆς	διώρυχος.	(ἀκούσαντες ταῦτα ἄγουσιν αὐτὸν παρὰ
[2, 4]	μέσῳ τοῦ Τίγρητος καὶ τῆς	διώρυχος.	ὁ δὲ εἶπεν ὅτι πολλὴ
[2, 4]	ἀσφάλτῳ κειμέναις, εὖρος εἴκοσι ποδῶν,	ὕψος	δὲ ἑκατόν· μῆκος δ᾽ ἐλέγετο
[2, 4]	τε Ἕλληνες καὶ ὁ Ἀριαῖος	ἐγγὺς	ἀλλήλων ἐστρατοπεδευμένοι ἡμέρας πλείους ἢ
[2, 5]	τεθωρακισμένοι εἰς τριακοσίους. (οὗτοι ἐπεὶ	ἐγγὺς	ἦσαν, προσελθεῖν ἐκέλευον εἴ τις
[2, 4]	οὖν Ἕλληνες παρ᾽ αὐτὴν ἐσκήνησαν	ἐγγὺς	παραδείσου μεγάλου καὶ καλοῦ καὶ
[2, 3]	ᾧ καὶ δῆλον ἦν ὅτι	ἐγγύς	που βασιλεὺς ἦν ἢ ἄλλος
[2, 2]	καὶ εὐθὺς ἔγνωσαν πάντες ὅτι	ἐγγύς	που ἐστρατοπεδεύετο βασιλεύς· καὶ γὰρ
[2, 1]	Φαλῖνε, θαυμάζω πότερα ὡς κρατῶν	βασιλεὺς	αἰτεῖ τὰ ὅπλα ἢ ὡς
[2, 3]	ἐν τῷ ὑμετέρῳ στρατοπέδῳ ἔνθα	βασιλεὺς	ἀφίκετο, ἐπεὶ Κῦρον ἀπέκτεινε καὶ
[2, 3]	~(ὃ δὲ δὴ ἔγραψα ὅτι	βασιλεὺς	ἐξεπλάγη τῇ ἐφόδῳ, τῷδε δῆλον
[2, 4]	μένομεν; ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα ὅτι	βασιλεὺς	ἡμᾶς ἀπολέσαι ἂν περὶ παντὸς
[2, 2]	ὁδὸν ἀπόσχωμεν, οὐκέτι μὴ δύνηται	βασιλεὺς	ἡμᾶς καταλαβεῖν. ὀλίγῳ μὲν γὰρ
[2, 3]	δῆλον ἦν ὅτι ἐγγύς που	βασιλεὺς	ἦν ἢ ἄλλος τις ᾧ
[2, 2]	πάντες ὅτι ἐγγύς που ἐστρατοπεδεύετο	βασιλεύς·	καὶ γὰρ καπνὸς ἐφαίνετο ἐν
[2, 1]	τῶν Ἑλλήνων ἄρχοντας λέγουσιν ὅτι	βασιλεὺς	κελεύει τοὺς Ἕλληνας, ἐπεὶ νικῶν
[2, 1]	χαρίσωνται. (πρὸς ταῦτα Φαλῖνος εἶπε·	βασιλεὺς	νικᾶν ἡγεῖται, ἐπεὶ Κῦρον ἀπέκτεινε.
[2, 1]	καὶ τάδε ὑμῖν εἰπεῖν ἐκέλευσε	βασιλεύς,	ὅτι μένουσι μὲν ὑμῖν αὐτοῦ
[2, 5]	μεγάλῃ τιμῇ εἰσιν. ὑμᾶς δὲ	βασιλεὺς	τὰ ὅπλα ἀπαιτεῖ· αὑτοῦ γὰρ
[2, 2]	ἐξεπλάγη δέ, ὡς ἔοικε, καὶ	βασιλεὺς	τῇ ἐφόδῳ τοῦ στρατεύματος. ἐδήλωσε
[2, 5]	πιστότατοι· ὁ δὲ τῶν Ἑλλήνων	ἑρμηνεὺς	ἔφη καὶ τὸν Τισσαφέρνους ἀδελφὸν
[2, 4]	καὶ ἅμα ταῦτα ποιούντων ἡμῶν	εὐθὺς	Ἀριαῖος ἀφεστήξει· ὥστε φίλος ἡμῖν
[2, 2]	εἰσιν, ἀλλ᾽ ὑποζύγια νέμοιντο. καὶ	εὐθὺς	ἔγνωσαν πάντες ὅτι ἐγγύς που
[2, 3]	εἶναι, ἀπήγγελλεν ὅτι σπένδοιτο, καὶ	εὐθὺς	ἡγεῖσθαι ἐκέλευε πρὸς τἀπιτήδεια. (καὶ
[2, 6]	ἔτη. (Πρόξενος δὲ ὁ Βοιώτιος	εὐθὺς	μὲν μειράκιον ὢν ἐπεθύμει γενέσθαι
[2, 4]	ἀμφότεροι ὥσπερ πολεμίους ἀλλήλους, καὶ	εὐθὺς	τοῦτο ὑποψίαν παρεῖχεν. (ἐνίοτε δὲ
[2, 3]	τὰ ἐπιτήδεια. ἐνῆν δὲ σῖτος	πολὺς	καὶ οἶνος φοινίκων καὶ ὄξος
[2, 4]	πλὴν ἀνδραπόδων. ἐνῆν δὲ σῖτος	πολὺς	καὶ πρόβατα καὶ ἄλλα χρήματα.
[2, 5]	τε χρῆναι ἰέναι παρὰ Τισσαφέρνην	οὓς	ἐκέλευεν, καὶ οἳ ἂν ἐλεγχθῶσι
[2, 5]	τῶν ὅρκων οὕτω γιγνώσκω, παρ᾽	οὓς	ἡμεῖς τὴν φιλίαν συνθέμενοι κατεθέμεθα·
[2, 1]	τοῖς τε οἰστοῖς πολλοῖς οὖσιν,	οὓς	ἠνάγκαζον οἱ Ἕλληνες ἐκβάλλειν τοὺς
[2, 5]	γὰρ ὑμῖν Μυσοὺς λυπηροὺς ὄντας,	οὓς	νομίζω ἂν σὺν τῇ παρούσῃ
[2, 5]	βουλώμεθα μάχεσθαι; εἰσὶ δ᾽ αὐτῶν	οὓς	οὐδ᾽ ἂν παντάπασι διαβαίητε, εἰ
[2, 2]	Ἀριαῖος εἶναι Πέρσας ἑαυτοῦ βελτίους,	οὓς	οὐκ ἂν ἀνασχέσθαι αὐτοῦ βασιλεύοντος·
[2, 1]	ἐκ τῶν ὑποζυγίων κόπτοντες τοὺς	βοῦς	καὶ ὄνους· ξύλοις δὲ ἐχρῶντο
[2, 2]	ἡλίου δύνοντος συγκαλέσας στρατηγοὺς καὶ	λοχαγοὺς	ἔλεξε τοιάδε. ἐμοί, ὦ ἄνδρες,
[2, 5]	αὐτῷ μὴ ἰέναι πάντας τοὺς	λοχαγοὺς	καὶ στρατηγοὺς μηδὲ πιστεύειν Τισσαφέρνει.
[2, 5]	μὲν στρατηγοὺς ἰέναι, εἴκοσι δὲ	λοχαγούς·	συνηκολούθησαν δὲ ὡς εἰς ἀγορὰν
[2, 5]	κατέτεινεν, ἔστε διεπράξατο πέντε μὲν	στρατηγοὺς	ἰέναι, εἴκοσι δὲ λοχαγούς· συνηκολούθησαν
[2, 2]	ταῦτα ἤδη ἡλίου δύνοντος συγκαλέσας	στρατηγοὺς	καὶ λοχαγοὺς ἔλεξε τοιάδε. ἐμοί,
[2, 5]	ἰέναι πάντας τοὺς λοχαγοὺς καὶ	στρατηγοὺς	μηδὲ πιστεύειν Τισσαφέρνει. (ὁ δὲ
[2, 5]	τοιοῦτον οὐδέν, ἔδοξέ μοι εἰς	λόγους	σοι ἐλθεῖν, ὅπως εἰ δυναίμεθα
[2, 5]	ὦ Κλέαρχε, ἀκούων σου φρονίμους	λόγους·	ταῦτα γὰρ γιγνώσκων εἴ τι
[2, 4]	ὀμόσαι καὶ δεξιὰν δοῦναι καὶ	θεοὺς	ἐπιορκῆσαι καὶ τὰ ἑαυτοῦ πιστὰ
[2, 3]	ἐν δεινῷ ὄντα, ᾐσχύνθημεν καὶ	θεοὺς	καὶ ἀνθρώπους προδοῦναι αὐτόν, ἐν
[2, 5]	ἐθέλουσι δι᾽ ἐπιορκίας τε πρὸς	θεοὺς	καὶ ἀπιστίας πρὸς ἀνθρώπους πράττειν
[2, 5]	Κύρου φίλοι, οὐκ αἰσχύνεσθε οὔτε	θεοὺς	οὔτ᾽ ἀνθρώπους, οἵτινες ὀμόσαντες ἡμῖν
[2, 3]	ἀπόλεκτοι, θαυμάσιαι τοῦ κάλλους καὶ	μεγέθους,	ἡ δὲ ὄψις ἠλέκτρου οὐδὲν
[2, 5]	ἀπολέσαι, πότερά σοι δοκοῦμεν ἱππέων	πλήθους	ἀπορεῖν ἢ πεζῶν ἢ ὁπλίσεως
[2, 6]	ἦν τοῖς Λακεδαιμονίοις πρὸς τοὺς	Ἀθηναίους	παρέμενεν, ἐπειδὴ δὲ εἰρήνη ἐγένετο,
[2, 4]	ὄνομα Σιττάκη, ἀπέχουσα τοῦ ποταμοῦ	σταδίους	πεντεκαίδεκα. (οἱ μὲν οὖν Ἕλληνες
[2, 4]	Ἀριαῖος ἐγγὺς ἀλλήλων ἐστρατοπεδευμένοι ἡμέρας	πλείους	ἢ εἴκοσιν. ἐν δὲ ταύταις
[2, 2]	καλοῦντες ἀλλήλους, ὥστε καὶ τοὺς	πολεμίους	ἀκούειν· ὥστε οἱ μὲν ἐγγύτατα
[2, 4]	πλέον· ἐφυλάττοντο δὲ ἀμφότεροι ὥσπερ	πολεμίους	ἀλλήλους, καὶ εὐθὺς τοῦτο ὑποψίαν
[2, 6]	τὸ χαλεπὸν ἐρρωμένον πρὸς τοὺς	πολεμίους	ἐδόκει εἶναι, ὥστε σωτήριον, οὐκέτι
[2, 6]	μᾶλλον τὸν ἄρχοντα ἢ τοὺς	πολεμίους,	εἰ μέλλοι ἢ φυλακὰς φυλάξειν
[2, 5]	οἱ θεῶν ἡμᾶς ὅρκοι κωλύουσι	πολεμίους	εἶναι ἀλλήλοις· ὅστις δὲ τούτων
[2, 6]	ἢ ἀπροφασίστως ἰέναι πρὸς τοὺς	πολεμίους.	(ἐν μὲν οὖν τοῖς δεινοῖς
[2, 6]	ἄρξαιντο νικᾶν ξὺν αὐτῷ τοὺς	πολεμίους,	ἤδη μεγάλα ἦν τὰ χρησίμους
[2, 5]	φιλίαν ὑπαρχόντων πειρῶνται διαβάλλοντες ποιῆσαι	πολεμίους	ἡμᾶς ἄξιοί εἰσι τὰ ἔσχατα
[2, 5]	δὲ σέ τε ὁρῶ ὡς	πολεμίους	ἡμᾶς καὶ ἡμεῖς ὁρῶντες ταῦτα
[2, 6]	τό τε γὰρ πρὸς τοὺς	πολεμίους	θαρραλέως ἔχειν παρῆν καὶ τὸ
[2, 6]	καὶ νυκτὸς ἄγων ἐπὶ τοὺς	πολεμίους	καὶ ἐν τοῖς δεινοῖς φρόνιμος,
[2, 2]	(ἔτι δὲ ἀμφὶ δείλην ἔδοξαν	πολεμίους	ὁρᾶν ἱππέας· καὶ τῶν τε
[2, 2]	(Κλέαρχος δὲ ἐπὶ μὲν τοὺς	πολεμίους	οὐκ ἦγεν· ᾔδει γὰρ καὶ
[2, 6]	γέγραπται, δίδωσι δὲ αὐτῷ Κῦρος	μυρίους	δαρεικούς· (ὁ δὲ λαβὼν οὐκ
[2, 2]	καὶ τῶν πεζῶν Θρᾳκῶν ὡς	τριακοσίους	ηὐτομόλησε πρὸς βασιλέα. (Κλέαρχος δὲ
[2, 5]	καὶ ἄλλοι Περσῶν τεθωρακισμένοι εἰς	τριακοσίους.	(οὗτοι ἐπεὶ ἐγγὺς ἦσαν, προσελθεῖν
[2, 2]	φαίη Ἀριαῖος εἶναι Πέρσας ἑαυτοῦ	βελτίους,	οὓς οὐκ ἂν ἀνασχέσθαι αὐτοῦ
[2, 5]	ἐνοχλοῦντα ἀεὶ τῇ ὑμετέρᾳ εὐδαιμονίᾳ.	Αἰγυπτίους	δέ, οἷς μάλιστα ὑμᾶς γιγνώσκω
[2, 6]	ὅσους μὲν αἰσθάνοιτο ἐπιόρκους καὶ	ἀδίκους	ὡς εὖ ὡπλισμένους ἐφοβεῖτο, τοῖς
[2, 6]	δίδωσι δὲ αὐτῷ Κῦρος μυρίους	δαρεικούς·	(ὁ δὲ λαβὼν οὐκ ἐπὶ
[2, 5]	ὦ Τισσαφέρνη, οἶδα μὲν ἡμῖν	ὅρκους	γεγενημένους καὶ δεξιὰς δεδομένας μὴ
[2, 5]	μὲν τοίνυν εἰ παρὰ τοὺς	ὅρκους	ἔλυε τὰς σπονδάς, τὴν δίκην
[2, 6]	λαμβάνειν. (καὶ ὅσους μὲν αἰσθάνοιτο	ἐπιόρκους	καὶ ἀδίκους ὡς εὖ ὡπλισμένους
[2, 4]	ψευδῆ ἦν· διαβαινόντων μέντοι ὁ	Γλοῦς	(αὐτῶν) ἐπεφάνη μετ᾽ ἄλλων σκοπῶν
[2, 1]	ἀπὸ Δαμαράτου τοῦ Λάκωνος, καὶ	Γλοῦς	ὁ Ταμώ. οὗτοι ἔλεγον ὅτι
[2, 3]	μηδένα καταφανῆ εἶναι, ἐκάλεσε τοὺς	ἀγγέλους,	καὶ αὐτός τε προῆλθε τούς
[2, 1]	ἐστί. (ταῦτα εἰπὼν ἀποστέλλει τοὺς	ἀγγέλους	καὶ σὺν αὐτοῖς Χειρίσοφον τὸν
[2, 4]	ἐφυλάττοντο δὲ ἀμφότεροι ὥσπερ πολεμίους	ἀλλήλους,	καὶ εὐθὺς τοῦτο ὑποψίαν παρεῖχεν.
[2, 2]	αὐτῷ οἱ κράτιστοι μήτε προδώσειν	ἀλλήλους	σύμμαχοί τε ἔσεσθαι· οἱ δὲ
[2, 5]	καὶ ἐξ ὑποψίας οἳ φοβηθέντες	ἀλλήλους	φθάσαι βουλόμενοι πρὶν παθεῖν ἐποίησαν
[2, 5]	καὶ δεξιὰς δεδομένας μὴ ἀδικήσειν	ἀλλήλους·	φυλαττόμενον δὲ σέ τε ὁρῶ
[2, 2]	καὶ κραυγὴν πολλὴν ἐποίουν καλοῦντες	ἀλλήλους,	ὥστε καὶ τοὺς πολεμίους ἀκούειν·
[2, 6]	δύνασθαι, τῷ πλάσασθαι ψεύδη, τῷ	φίλους	διαγελᾶν· τὸν δὲ μὴ πανοῦργον
[2, 1]	οἰόμεθα, εἰ μὲν δέοι βασιλεῖ	φίλους	εἶναι, πλείονος ἂν ἄξιοι εἶναι
[2, 5]	οἵτινες ὀμόσαντες ἡμῖν τοὺς αὐτοὺς	φίλους	καὶ ἐχθροὺς νομιεῖν, προδόντες ἡμᾶς
[2, 2]	ἰέναι δὲ παρὰ τοὺς Κύρου	φίλους	πάνυ καλὰ ἡμῖν τὰ ἱερὰ
[2, 1]	περιγενέσθαι ἂν τῆς βασιλέως δυνάμεως.	(ἄλλους	δέ τινας ἔφασαν λέγειν ὑπομαλακιζομένους,
[2, 5]	οἷς ὤμνυτε ἀπολωλέκατε καὶ τοὺς	ἄλλους	ἡμᾶς προδεδωκότες ξὺν τοῖς πολεμίοις
[2, 3]	ἀποκείμεναι ἦσαν ἀπόλεκτοι, θαυμάσιαι τοῦ	κάλλους	καὶ μεγέθους, ἡ δὲ ὄψις
[2, 2]	Ἀριαίῳ· οὗτοι δὲ ἔλεγον ὅτι	πολλοὺς	φαίη Ἀριαῖος εἶναι Πέρσας ἑαυτοῦ
[2, 4]	ἐπορεύθησαν διὰ τῆς Μηδίας σταθμοὺς	ἐρήμους	ἓξ παρασάγγας τριάκοντα εἰς τὰς
[2, 4]	χρήματα. (ἐντεῦθεν δ᾽ ἐπορεύθησαν σταθμοὺς	ἐρήμους	τέτταρας παρασάγγας εἴκοσι τὸν Τίγρητα
[2, 4]	ἔχθραν παρεῖχε. (διελθόντες δὲ τρεῖς	σταθμοὺς	ἀφίκοντο πρὸς τὸ Μηδίας καλούμενον
[2, 4]	οὐ πολύ. (ἐντεῦθεν δ᾽ ἐπορεύθησαν	σταθμοὺς	δύο παρασάγγας ὀκτώ· καὶ διέβησαν
[2, 4]	δ᾽ ἐπορεύθησαν διὰ τῆς Μηδίας	σταθμοὺς	ἐρήμους ἓξ παρασάγγας τριάκοντα εἰς
[2, 4]	ἄλλα χρήματα. (ἐντεῦθεν δ᾽ ἐπορεύθησαν	σταθμοὺς	ἐρήμους τέτταρας παρασάγγας εἴκοσι τὸν
[2, 4]	(ἀπὸ δὲ τοῦ Τίγρητος ἐπορεύθησαν	σταθμοὺς	τέτταρας παρασάγγας εἴκοσιν ἐπὶ τὸν
[2, 2]	(πορευτέον δ᾽ ἡμῖν τοὺς πρώτους	σταθμοὺς	ὡς ἂν δυνώμεθα μακροτάτους, ἵνα
[2, 5]	μέν, ὦ Κλέαρχε, ἀκούων σου	φρονίμους	λόγους· ταῦτα γὰρ γιγνώσκων εἴ
[2, 6]	πολεμίους, ἤδη μεγάλα ἦν τὰ	χρησίμους	ποιοῦντα εἶναι τοὺς ξὺν αὐτῷ
[2, 3]	τῆς πάσης Ἑλλάδος. (ταῦτα δὲ	γνοὺς	ᾐτούμην βασιλέα, λέγων αὐτῷ ὅτι
[2, 3]	βασιλεῖ ἀφεῖναι τοὺς ἐφ᾽ ἑαυτὸν	στρατευσαμένους.	(τέλος δὲ εἶπε· καὶ νῦν
[2, 4]	τὴν γέφυραν. δῆλον γὰρ ὅτι	ἐπιτιθεμένους	ἢ νικᾶν δεήσει ἢ ἡττᾶσθαι.
[2, 5]	Τισσαφέρνη, οἶδα μὲν ἡμῖν ὅρκους	γεγενημένους	καὶ δεξιὰς δεδομένας μὴ ἀδικήσειν
[2, 1]	(ἄλλους δέ τινας ἔφασαν λέγειν	ὑπομαλακιζομένους,	ὡς καὶ Κύρῳ πιστοὶ ἐγένοντο
[2, 6]	ᾤετο δεῖν κτήσασθαι. (τὸ δὲ	πειθομένους	τοὺς στρατιώτας παρέχεσθαι ἐκ τοῦ
[2, 5]	τοὺς οὔτε μέλλοντας οὔτ᾽ αὖ	βουλομένους	τοιοῦτον οὐδέν. (τὰς οὖν τοιαύτας
[2, 6]	γένοιντο καὶ ἐξείη πρὸς ἄλλον	ἀρξομένους	ἀπιέναι, πολλοὶ αὐτὸν ἀπέλειπον· τὸ
[2, 6]	οὖν φιλίᾳ μὲν καὶ εὐνοίᾳ	ἑπομένους	οὐδέποτε εἶχεν· οἵτινες δὲ ἢ
[2, 4]	καὶ ἐπιστήσας τὸ ἑαυτοῦ στράτευμα	παρερχομένους	τοὺς Ἕλληνας ἐθεώρει. (ὁ δὲ
[2, 6]	ἐπιόρκους καὶ ἀδίκους ὡς εὖ	ὡπλισμένους	ἐφοβεῖτο, τοῖς δὲ ὁσίοις καὶ
[2, 3]	παρέχωμεν, ἐὰν δὲ παρέχωμεν ἀγοράν,	ὠνουμένους	ἕξειν τὰ ἐπιτήδεια. (ταῦτα ἔδοξε,
[2, 5]	δέ, οἷς μάλιστα ὑμᾶς γιγνώσκω	τεθυμωμένους,	οὐχ ὁρῶ ποίᾳ δυνάμει συμμάχῳ
[2, 5]	ἂν σὺν τῇ παρούσῃ δυνάμει	ταπεινοὺς	ὑμῖν παρασχεῖν· οἶδα δὲ καὶ
[2, 1]	ὑποζυγίων κόπτοντες τοὺς βοῦς καὶ	ὄνους·	ξύλοις δὲ ἐχρῶντο μικρὸν προϊόντες
[2, 5]	ἄν μοι δοκεῖς καὶ σαυτῷ	κακόνους	εἶναι. ὡς δ᾽ ἂν μάθῃς
[2, 5]	Ἑλλήνων, ὡς προδότας αὐτοὺς καὶ	κακόνους	τοῖς Ἕλλησιν ὄντας τιμωρηθῆναι. (ὑπώπτευε
[2, 5]	Ἑλλήνων ἑρμηνεὺς ἔφη καὶ τὸν	Τισσαφέρνους	ἀδελφὸν σὺν αὐτοῖς ὁρᾶν καὶ
[2, 4]	ἐξήγγελλον γάρ τινες τῶν παρὰ	Τισσαφέρνους	Ἑλλήνων ὡς διαβαινόντων μέλλοιεν ἐπιθήσεσθαι.
[2, 4]	ἐπὶ γάμῳ. (ἐντεῦθεν δὲ ἤδη	Τισσαφέρνους	ἡγουμένου καὶ ἀγορὰν παρέχοντος ἐπορεύοντο·
[2, 1]	καὶ ἔρχονται παρὰ βασιλέως καὶ	Τισσαφέρνους	κήρυκες οἱ μὲν ἄλλοι βάρβαροι,
[2, 5]	δὲ ἦσαν ἐπὶ θύραις ταῖς	Τισσαφέρνους,	οἱ μὲν στρατηγοὶ παρεκλήθησαν εἴσω,
[2, 5]	τὴν ἀπιστίαν. (καὶ γὰρ οἶδα	ἀνθρώπους	ἤδη τοὺς μὲν ἐκ διαβολῆς
[2, 5]	οὐκ αἰσχύνεσθε οὔτε θεοὺς οὔτ᾽	ἀνθρώπους,	οἵτινες ὀμόσαντες ἡμῖν τοὺς αὐτοὺς
[2, 5]	πρὸς θεοὺς καὶ ἀπιστίας πρὸς	ἀνθρώπους	πράττειν τι. οὐχ οὕτως ἡμεῖς,
[2, 3]	ὄντα, ᾐσχύνθημεν καὶ θεοὺς καὶ	ἀνθρώπους	προδοῦναι αὐτόν, ἐν τῷ πρόσθεν
[2, 3]	ἀπέκτεινε καὶ τοὺς ξὺν Κύρῳ	βαρβάρους	ἐδίωξε σὺν τοῖσδε τοῖς παροῦσι
[2, 5]	(οἶδα μὲν γὰρ ὑμῖν Μυσοὺς	λυπηροὺς	ὄντας, οὓς νομίζω ἂν σὺν
[2, 5]	ἡμῖν τοὺς αὐτοὺς φίλους καὶ	ἐχθροὺς	νομιεῖν, προδόντες ἡμᾶς σὺν Τισσαφέρνει
[2, 5]	(πῶς ἂν οὖν ἔχοντες τοσούτους	πόρους	πρὸς τὸ ὑμῖν πολεμεῖν, καὶ
[2, 4]	διῆγον ἐπὶ σχεδίαις διφθερίναις ἄρτους,	τυρούς,	οἶνον. ~(μετὰ ταῦτα ἀφικνοῦνται ἐπὶ
[2, 3]	αἰεὶ οὕτω πλήρεις εἶναι τὰς	τάφρους	ὕδατος (οὐ γὰρ ἦν ὥρα
[2, 6]	ῥᾷστον ὂν ἀφύλακτα λαμβάνειν. (καὶ	ὅσους	μὲν αἰσθάνοιτο ἐπιόρκους καὶ ἀδίκους
[2, 1]	εἶ καὶ ἡμεῖς τοσοῦτοι ὄντες	ὅσους	σὺ ὁρᾷς· ἐν τοιούτοις δὲ
[2, 5]	εἶναι. (οἶδα μὲν γὰρ ὑμῖν	Μυσοὺς	λυπηροὺς ὄντας, οὓς νομίζω ἂν
[2, 3]	δὲ μηδένα καταφανῆ εἶναι, ἐκάλεσε	τοὺς	ἀγγέλους, καὶ αὐτός τε προῆλθε
[2, 1]	ἄρχειν ἐστί. (ταῦτα εἰπὼν ἀποστέλλει	τοὺς	ἀγγέλους καὶ σὺν αὐτοῖς Χειρίσοφον
[2, 6]	πόλεμος ἦν τοῖς Λακεδαιμονίοις πρὸς	τοὺς	Ἀθηναίους παρέμενεν, ἐπειδὴ δὲ εἰρήνη
[2, 5]	αὐτοὺς οἷς ὤμνυτε ἀπολωλέκατε καὶ	τοὺς	ἄλλους ἡμᾶς προδεδωκότες ξὺν τοῖς
[2, 3]	ἦλθον πρὸς τοὺς προφύλακας, ἐζήτουν	τοὺς	ἄρχοντας. ἐπειδὴ δὲ ἀπήγγελλον οἱ
[2, 1]	οὓς ἠνάγκαζον οἱ Ἕλληνες ἐκβάλλειν	τοὺς	αὐτομολοῦντας παρὰ βασιλέως, καὶ τοῖς
[2, 5]	οὔτ᾽ ἀνθρώπους, οἵτινες ὀμόσαντες ἡμῖν	τοὺς	αὐτοὺς φίλους καὶ ἐχθροὺς νομιεῖν,
[2, 1]	ἐδύνατο, ἐκ τῶν ὑποζυγίων κόπτοντες	τοὺς	βοῦς καὶ ὄνους· ξύλοις δὲ
[2, 5]	ἤδη τοὺς μὲν ἐκ διαβολῆς	τοὺς	δὲ καὶ ἐξ ὑποψίας οἳ
[2, 3]	τῶν φοινίκων οἳ ἦσαν ἐκπεπτωκότες,	τοὺς	δὲ καὶ ἐξέκοπτον. (καὶ ἐνταῦθα
[2, 4]	ἐπιστήσας τὸ ἑαυτοῦ στράτευμα παρερχομένους	τοὺς	Ἕλληνας ἐθεώρει. (ὁ δὲ Κλέαρχος
[2, 1]	ἄρχοντας λέγουσιν ὅτι βασιλεὺς κελεύει	τοὺς	Ἕλληνας, ἐπεὶ νικῶν τυγχάνει καὶ
[2, 2]	εἰς τάξιν τὰ ὅπλα τίθεσθαι	τοὺς	Ἕλληνας ᾗπερ εἶχον ὅτε ἦν
[2, 6]	πόλιν ὡς οἱ Θρᾷκες ἀδικοῦσι	τοὺς	Ἕλληνας καὶ διαπραξάμενος ὡς ἐδύνατο
[2, 3]	παρὰ βασιλέως δοθῆναι αὐτῷ σᾐζειν	τοὺς	Ἕλληνας, καίπερ πάνυ πολλῶν ἀντιλεγόντων
[2, 1]	ποτε πεμφθεὶς παρὰ βασιλέως κελεύσων	τοὺς	Ἕλληνας τὰ ὅπλα παραδοῦναι συμβουλευομένοις
[2, 3]	ἀφικόμην, καὶ μόνος τῶν κατὰ	τοὺς	Ἕλληνας τεταγμένων οὐκ ἔφυγον, ἀλλὰ
[2, 5]	δίκην ἔχει· δίκαιον γὰρ ἀπόλλυσθαι	τοὺς	ἐπιορκοῦντας· Πρόξενος δὲ καὶ Μένων
[2, 3]	οὐκ ἄξιον εἴη βασιλεῖ ἀφεῖναι	τοὺς	ἐφ᾽ ἑαυτὸν στρατευσαμένους. (τέλος δὲ
[2, 3]	ἐπισκοπῶν εἶπε τοῖς προφύλαξι κελεύειν	τοὺς	κήρυκας περιμένειν ἄχρι ἂν σχολάσῃ.
[2, 2]	ἔστιν ἔχειν· ἰέναι δὲ παρὰ	τοὺς	Κύρου φίλους πάνυ καλὰ ἡμῖν
[2, 5]	τινες αὐτῷ μὴ ἰέναι πάντας	τοὺς	λοχαγοὺς καὶ στρατηγοὺς μηδὲ πιστεύειν
[2, 2]	Θρᾷξ ἔχων τούς τε ἱππέας	τοὺς	μεθ᾽ ἑαυτοῦ εἰς τετταράκοντα καὶ
[2, 5]	(καὶ γὰρ οἶδα ἀνθρώπους ἤδη	τοὺς	μὲν ἐκ διαβολῆς τοὺς δὲ
[2, 6]	ἦν τὰ χρησίμους ποιοῦντα εἶναι	τοὺς	ξὺν αὐτῷ στρατιώτας· τό τε
[2, 3]	ἀφίκετο, ἐπεὶ Κῦρον ἀπέκτεινε καὶ	τοὺς	ξὺν Κύρῳ βαρβάρους ἐδίωξε σὺν
[2, 5]	(Κλέαρχος μὲν τοίνυν εἰ παρὰ	τοὺς	ὅρκους ἔλυε τὰς σπονδάς, τὴν
[2, 5]	πρὶν παθεῖν ἐποίησαν ἀνήκεστα κακὰ	τοὺς	οὔτε μέλλοντας οὔτ᾽ αὖ βουλομένους
[2, 5]	ἑαυτὸν ἔχειν τὴν γνώμην καὶ	τοὺς	παραλυποῦντας ἐκποδὼν εἶναι. τῶν δὲ
[2, 2]	ἐποίουν καλοῦντες ἀλλήλους, ὥστε καὶ	τοὺς	πολεμίους ἀκούειν· ὥστε οἱ μὲν
[2, 6]	καὶ τὸ χαλεπὸν ἐρρωμένον πρὸς	τοὺς	πολεμίους ἐδόκει εἶναι, ὥστε σωτήριον,
[2, 6]	φοβεῖσθαι μᾶλλον τὸν ἄρχοντα ἢ	τοὺς	πολεμίους, εἰ μέλλοι ἢ φυλακὰς
[2, 6]	ἀφέξεσθαι ἢ ἀπροφασίστως ἰέναι πρὸς	τοὺς	πολεμίους. (ἐν μὲν οὖν τοῖς
[2, 6]	δὲ ἄρξαιντο νικᾶν ξὺν αὐτῷ	τοὺς	πολεμίους, ἤδη μεγάλα ἦν τὰ
[2, 6]	στρατιώτας· τό τε γὰρ πρὸς	τοὺς	πολεμίους θαρραλέως ἔχειν παρῆν καὶ
[2, 6]	ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἄγων ἐπὶ	τοὺς	πολεμίους καὶ ἐν τοῖς δεινοῖς
[2, 2]	πρόσω. (Κλέαρχος δὲ ἐπὶ μὲν	τοὺς	πολεμίους οὐκ ἦγεν· ᾔδει γὰρ
[2, 5]	ἐλθεῖν, ἐν τῷ ἐμφανεῖ λέξω	τοὺς	πρὸς ἐμὲ λέγοντας ὡς σὺ
[2, 3]	(οἱ δ᾽ ἐπεὶ ἦλθον πρὸς	τοὺς	προφύλακας, ἐζήτουν τοὺς ἄρχοντας. ἐπειδὴ
[2, 4]	καὶ προσελθὼν ἄνθρωπός τις ἠρώτησε	τοὺς	προφύλακας ποῦ ἂν ἴδοι Πρόξενον
[2, 2]	δυομένῳ εἰς τὰς ἐγγυτάτω κώμας	τοὺς	πρώτους ἄγων κατεσκήνωσεν, ἐξ ὧν
[2, 2]	οὐκ ἀπορήσομεν. (πορευτέον δ᾽ ἡμῖν	τοὺς	πρώτους σταθμοὺς ὡς ἂν δυνώμεθα
[2, 6]	μὲν ἐπεχείρει πρωτεύειν φιλίᾳ, διαβάλλων	τοὺς	πρώτους τοῦτο ᾤετο δεῖν κτήσασθαι.
[2, 6]	ἐμποιῆσαι, ἀλλὰ καὶ ᾐσχύνετο μᾶλλον	τοὺς	στρατιώτας ἢ οἱ ἀρχόμενοι ἐκεῖνον·
[2, 2]	ἦγεν· ᾔδει γὰρ καὶ ἀπειρηκότας	τοὺς	στρατιώτας καὶ ἀσίτους ὄντας· ἤδη
[2, 6]	δεῖν κτήσασθαι. (τὸ δὲ πειθομένους	τοὺς	στρατιώτας παρέχεσθαι ἐκ τοῦ συναδικεῖν
[2, 4]	οἱ ἄλλοι ἀναγκαῖοι καὶ πρὸς	τοὺς	σὺν ἐκείνῳ Περσῶν τινες, οἳ>
[2, 5]	τῷ ἀθεωτάτῳ τε καὶ πανουργοτάτῳ	τούς	τε ἄνδρας αὐτοὺς οἷς ὤμνυτε
[2, 3]	ἀγγέλους, καὶ αὐτός τε προῆλθε	τούς	τε εὐοπλοτάτους ἔχων καὶ εὐειδεστάτους
[2, 2]	Μιλτοκύθης μὲν ὁ Θρᾷξ ἔχων	τούς	τε ἱππέας τοὺς μεθ᾽ ἑαυτοῦ
[2, 1]	(οὗτοι δὲ προσελθόντες καὶ καλέσαντες	τοὺς	τῶν Ἑλλήνων ἄρχοντας λέγουσιν ὅτι
[2, 3]	αὐτός τε προῆλθε τούς τε	εὐοπλοτάτους	ἔχων καὶ εὐειδεστάτους τῶν αὑτοῦ
[2, 2]	πρώτους σταθμοὺς ὡς ἂν δυνώμεθα	μακροτάτους,	ἵνα ὡς πλεῖστον ἀποσπάσωμεν τοῦ
[2, 3]	τούς τε εὐοπλοτάτους ἔχων καὶ	εὐειδεστάτους	τῶν αὑτοῦ στρατιωτῶν καὶ τοῖς
[2, 2]	καὶ ἀπειρηκότας τοὺς στρατιώτας καὶ	ἀσίτους	ὄντας· ἤδη δὲ καὶ ὀψὲ
[2, 6]	τὴν παρ᾽ ἐκείνου τιμωρίαν φοβεῖσθαι	εὐτάκτους	ἐποίει. (τοιοῦτος μὲν δὴ ἄρχων
[2, 5]	δὲ σοῦ πᾶσα μὲν διὰ	σκότους	ἡ ὁδός· οὐδὲν γὰρ αὐτῆς
[2, 4]	βάρβαροι διῆγον ἐπὶ σχεδίαις διφθερίναις	ἄρτους,	τυρούς, οἶνον. ~(μετὰ ταῦτα ἀφικνοῦνται
[2, 4]	μὲν πρῶται μεγάλαι, ἔπειτα δὲ	ἐλάττους·	τέλος δὲ καὶ μικροὶ ὀχετοί,
[2, 5]	εὐεργέται, ἡμέτεροι δὲ στρατηγοί, πέμψατε	αὐτοὺς	δεῦρο· δῆλον γὰρ ὅτι φίλοι
[2, 3]	καὶ ἥκοιεν ἡγεμόνας ἔχοντες οἳ	αὐτούς,	ἐὰν σπονδαὶ γένωνται, ἄξουσιν ἔνθεν
[2, 1]	ταύτην μὲν τὴν ἡμέραν περιμένοιεν	αὐτούς,	εἰ μέλλοιεν ἥκειν, τῇ δὲ
[2, 6]	οὐδεὶς κατεγέλα οὔτ᾽ εἰς φιλίαν	αὐτοὺς	ἐμέμφετο. ἤστην δὲ ἄμφω ἀμφὶ
[2, 5]	ἐκπεπληγμένοι καὶ νομίζοντες αὐτίκα ἥξειν	αὐτοὺς	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. (οἱ δὲ
[2, 3]	τῷ πρόσθεν χρόνῳ παρέχοντες ἡμᾶς	αὐτοὺς	εὖ ποιεῖν. (ἐπεὶ δὲ Κῦρος
[2, 5]	διαβάλλοντες τῶν Ἑλλήνων, ὡς προδότας	αὐτοὺς	καὶ κακόνους τοῖς Ἕλλησιν ὄντας
[2, 3]	(ἐπεὶ δὲ ταῦτα εἶπον, μεταστησάμενος	αὐτοὺς	ὁ Κλέαρχος ἐβουλεύετο· καὶ ἐδόκει
[2, 5]	καὶ πανουργοτάτῳ τούς τε ἄνδρας	αὐτοὺς	οἷς ὤμνυτε ἀπολωλέκατε καὶ τοὺς
[2, 4]	οὖν νικῶσι, τί δεῖ λύειν	αὐτοὺς	τὴν γέφυραν; οὐδὲ γὰρ ἂν
[2, 5]	ἀνθρώπους, οἵτινες ὀμόσαντες ἡμῖν τοὺς	αὐτοὺς	φίλους καὶ ἐχθροὺς νομιεῖν, προδόντες
[2, 5]	δύναισθε. (πῶς ἂν οὖν ἔχοντες	τοσούτους	πόρους πρὸς τὸ ὑμῖν πολεμεῖν,
[2, 4]	ἐκείνοις. (οἱ δὲ Ἕλληνες ὑφορῶντες	τούτους	αὐτοὶ ἐφ᾽ ἑαυτῶν ἐχώρουν ἡγεμόνας
[2, 6]	τούτου δὴ ἔφερε καὶ ἦγε	τούτους	καὶ πολεμῶν διεγένετο μέχρι Κῦρος
[2, 2]	εἰς τὰς ἐγγυτάτω κώμας τοὺς	πρώτους	ἄγων κατεσκήνωσεν, ἐξ ὧν διήρπαστο
[2, 2]	ἀπορήσομεν. (πορευτέον δ᾽ ἡμῖν τοὺς	πρώτους	σταθμοὺς ὡς ἂν δυνώμεθα μακροτάτους,
[2, 6]	ἐπεχείρει πρωτεύειν φιλίᾳ, διαβάλλων τοὺς	πρώτους	τοῦτο ᾤετο δεῖν κτήσασθαι. (τὸ
[2, 3]	εὖ οἶσθα, ἵνα ὑμᾶς τε	ἀπαρασκεύους	λάβοι καὶ ἡμᾶς ἐνθάδε ἀγάγοι.
[2, 5]	οἶδα οὔτ᾽ ἀπὸ ποίου ἂν	τάχους	οὔτε ὅποι ἄν τις φεύγων
[2, 6]	στυγνὸς ἦν καὶ τῇ φωνῇ	τραχύς,	ἐκόλαζέ τε ἰσχυρῶς, καὶ ὀργῇ
[2, 2]	δ᾽ ἡμῖν τοὺς πρώτους σταθμοὺς	ὡς	ἂν δυνώμεθα μακροτάτους, ἵνα ὡς
[2, 6]	δὲ ὁσίοις καὶ ἀλήθειαν ἀσκοῦσιν	ὡς	ἀνάνδροις ἐπειρᾶτο χρῆσθαι. (ὥσπερ δέ
[2, 2]	ἐπειδὰν δὲ σημήνῃ τῷ κέρατι	ὡς	ἀναπαύεσθαι, συσκευάζεσθε· ἐπειδὰν δὲ τὸ
[2, 3]	διαπράξωμαι ἃ δέομαι, ἥξω συσκευασάμενος	ὡς	ἀπάξων ὑμᾶς εἰς τὴν Ἑλλάδα
[2, 6]	ὑπὸ τῶν ἐν Σπάρτῃ τελῶν	ὡς	ἀπειθῶν. ἤδη δὲ φυγὰς ὢν
[2, 4]	ἢ ἀποσκάπτει τι ἢ ἀποτειχίζει,	ὡς	ἄπορος εἴη ἡ ὁδός. οὐ
[2, 3]	εἶπε· νῦν μὲν δὴ ἄπειμι	ὡς	βασιλέα· ἐπειδὰν δὲ διαπράξωμαι ἃ
[2, 6]	δὴ στρατηγοὶ οὕτω ληφθέντες ἀνήχθησαν	ὡς	βασιλέα καὶ ἀποτμηθέντες τὰς κεφαλὰς
[2, 3]	δ᾽ ἔλεγεν· ἡμεῖς οὔτε συνήλθομεν	ὡς	βασιλεῖ πολεμήσοντες οὔτε ἐπορευόμεθα ἐπὶ
[2, 4]	καὶ Ἐκβατάνων στρατιὰν πολλὴν ἄγων	ὡς	βοηθήσων βασιλεῖ· καὶ ἐπιστήσας τὸ
[2, 2]	καὶ εἰκότως ἄρα οὐκ ἐγίγνετο·	ὡς	γὰρ ἐγὼ νῦν πυνθάνομαι, ἐν
[2, 5]	δοκεῖς καὶ σαυτῷ κακόνους εἶναι.	ὡς	δ᾽ ἂν μάθῃς ὅτι οὐδ᾽
[2, 6]	ἀλλὰ καὶ λέγειν αὐτὸν ἔφασαν	ὡς	δέοι τὸν στρατιώτην φοβεῖσθαι μᾶλλον
[2, 5]	εἰ δέ τίς σε λυποίη,	ὡς	δεσπότης ἂν> ἀναστρέφοιο ἔχων ἡμᾶς
[2, 1]	βασιλεὺς αἰτεῖ τὰ ὅπλα ἢ	ὡς	διὰ φιλίαν δῶρα. εἰ μὲν
[2, 3]	δεήσει ὀμόσαι ἦ μὴν πορεύσεσθαι	ὡς	διὰ φιλίας ἀσινῶς σῖτα καὶ
[2, 4]	τινες τῶν παρὰ Τισσαφέρνους Ἑλλήνων	ὡς	διαβαινόντων μέλλοιεν ἐπιθήσεσθαι. ἀλλὰ ταῦτα
[2, 5]	ἀγορὰν καὶ τῶν ἄλλων στρατιωτῶν	ὡς	διακόσιοι. (ἐπεὶ δὲ ἦσαν ἐπὶ
[2, 4]	Τίγρητος ποταμοῦ πέμψαι κελεύουσι φυλακήν,	ὡς	διανοεῖται αὐτὴν λῦσαι Τισσαφέρνης τῆς
[2, 6]	(καὶ ἀρχικὸς δ᾽ ἐλέγετο εἶναι	ὡς	δυνατὸν ἐκ τοῦ τοιούτου τρόπου
[2, 6]	ἀδικοῦσι τοὺς Ἕλληνας καὶ διαπραξάμενος	ὡς	ἐδύνατο παρὰ τῶν ἐφόρων ἐξέπλει
[2, 5]	εἴκοσι δὲ λοχαγούς· συνηκολούθησαν δὲ	ὡς	εἰς ἀγορὰν καὶ τῶν ἄλλων
[2, 4]	Τισσαφέρνης ἔχων τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν	ὡς	εἰς οἶκον ἀπιὼν καὶ Ὀρόντας
[2, 6]	τούτω ἀπεθανέτην. τούτων δὲ οὔθ᾽	ὡς	ἐν πολέμῳ κακῶν οὐδεὶς κατεγέλα
[2, 2]	καπνὸς οὐδαμοῦ πλησίον. ἐξεπλάγη δέ,	ὡς	ἔοικε, καὶ βασιλεὺς τῇ ἐφόδῳ
[2, 3]	(καὶ ἐνταῦθα ἦν Κλέαρχον καταμαθεῖν	ὡς	ἐπεστάτει, ἐν μὲν τῇ ἀριστερᾷ
[2, 1]	καὶ ὡς Κῦρος ἐτελεύτησε καὶ	ὡς	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἐλθόντες οἱ
[2, 2]	οἱ δὲ ὕστεροι σκοταῖοι προσιόντες	ὡς	ἐτύγχανον ἕκαστοι ηὐλίζοντο, καὶ κραυγὴν
[2, 6]	μὲν αἰσθάνοιτο ἐπιόρκους καὶ ἀδίκους	ὡς	εὖ ὡπλισμένους ἐφοβεῖτο, τοῖς δὲ
[2, 6]	ἦσαν, οἱ δὲ ἄδικοι ἐπεβούλευον	ὡς	εὐμεταχειρίστῳ ὄντι. ὅτε δὲ ἀπέθνῃσκεν
[2, 1]	ἐν τῇ ἀνόδῳ ἐπράχθη καὶ	ὡς	ἡ μάχη ἐγένετο καὶ ὡς
[2, 5]	λέγειν ὥστε σε πεῖσαι λέγων	ὡς	ἡμεῖς σοι ἐπιβουλεύομεν. Κλέαρχος μὲν
[2, 4]	ἐλθόντας εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀπαγγεῖλαι	ὡς	ἡμεῖς τοσοίδε ὄντες ἐνικῶμεν τὸν
[2, 6]	τε ἰσχυρῶς, καὶ ὀργῇ ἐνίοτε,	ὡς	καὶ αὐτῷ μεταμέλειν ἔσθ᾽ ὅτε.
[2, 1]	δέ τινας ἔφασαν λέγειν ὑπομαλακιζομένους,	ὡς	καὶ Κύρῳ πιστοὶ ἐγένοντο καὶ
[2, 3]	ἀλλὰ πολλὰς προφάσεις Κῦρος ηὕρισκεν,	ὡς	καὶ σὺ εὖ οἶσθα, ἵνα
[2, 3]	(ἐπεὶ δὲ κατέστησε τὸ στράτευμα	ὡς	καλῶς ἔχειν ὁρᾶσθαι πάντῃ φάλαγγα
[2, 6]	κατεγέλα, τῶν δὲ συνόντων πάντων	ὡς	καταγελῶν ἀεὶ διελέγετο. (καὶ τοῖς
[2, 1]	ἔφη, ὦ Φαλῖνε, θαυμάζω πότερα	ὡς	κρατῶν βασιλεὺς αἰτεῖ τὰ ὅπλα
[2, 1]	φιλίαν δῶρα. εἰ μὲν γὰρ	ὡς	κρατῶν, τί δεῖ αὐτὸν αἰτεῖν
[2, 1]	ὡς ἡ μάχη ἐγένετο καὶ	ὡς	Κῦρος ἐτελεύτησε καὶ ὡς ἐπὶ
[2, 5]	σὺ εἰ μὲν βούλοιο φίλος	ὡς	μέγιστος ἂν εἴης, εἰ δέ
[2, 1]	~Βιβλίον Β.	~(ὡς	μὲν οὖν ἡθροίσθη Κύρῳ τὸ
[2, 4]	Τισσαφέρνης τῆς νυκτός, ἐὰν δύνηται,	ὡς	μὴ διαβῆτε ἀλλ᾽ ἐν μέσῳ
[2, 3]	τάφροις καὶ αὐλῶσιν ὕδατος πλήρεσιν,	ὡς	μὴ δύνασθαι διαβαίνειν ἄνευ γεφυρῶν·
[2, 6]	τοῦ στρατεύματος· τότε δὲ ἀπῆλθεν	ὡς	ξὺν ἐκείνῳ αὖ πολεμήσων. (ταῦτα
[2, 6]	ἐγένετο, πείσας τὴν αὑτοῦ πόλιν	ὡς	οἱ Θρᾷκες ἀδικοῦσι τοὺς Ἕλληνας
[2, 6]	καὶ ἐν τοῖς δεινοῖς φρόνιμος,	ὡς	οἱ παρόντες πανταχοῦ πάντες ὡμολόγουν.
[2, 4]	γέφυραν οὐδεὶς ἦλθε τῶν πολεμίων,	ὡς	οἱ φυλάττοντες ἀπήγγελλον. (ἐπειδὴ δὲ
[2, 4]	ἐζευγμένην πλοίοις τριάκοντα καὶ ἑπτὰ	ὡς	οἷόν τε μάλιστα πεφυλαγμένως· ἐξήγγελλον
[2, 1]	ἡμεῖς νικῶμέν τε βασιλέα καί,	ὡς	ὁρᾶτε, οὐδεὶς ἔτι ἡμῖν μάχεται,
[2, 4]	τις τῶν παρόντων ἐννοήσας εἶπεν	ὡς	οὐκ ἀκόλουθα εἴη τό τε
[2, 3]	Ἕλληνας, καίπερ πάνυ πολλῶν ἀντιλεγόντων	ὡς	οὐκ ἄξιον εἴη βασιλεῖ ἀφεῖναι
[2, 6]	δὲ καὶ ἐμποιῆσαι τοῖς παροῦσιν	ὡς	πειστέον εἴη Κλεάρχῳ. (τοῦτο δ᾽
[2, 2]	ὡς ἂν δυνώμεθα μακροτάτους, ἵνα	ὡς	πλεῖστον ἀποσπάσωμεν τοῦ βασιλικοῦ στρατεύματος·
[2, 6]	ἐδύνατο παρὰ τῶν ἐφόρων ἐξέπλει	ὡς	πολεμήσων τοῖς ὑπὲρ Χερρονήσου καὶ
[2, 5]	φυλαττόμενον δὲ σέ τε ὁρῶ	ὡς	πολεμίους ἡμᾶς καὶ ἡμεῖς ὁρῶντες
[2, 1]	μενεῖτε καὶ σπονδαί εἰσιν ἢ	ὡς	πολέμου ὄντος παρ᾽ ὑμῶν ἀπαγγελῶ.
[2, 6]	εἶναι, ἀλλὰ ζῶν αἰκισθεὶς ἐνιαυτὸν	ὡς	πονηρὸς λέγεται τῆς τελευτῆς τυχεῖν.
[2, 5]	ἂν ἐλεγχθῶσι διαβάλλοντες τῶν Ἑλλήνων,	ὡς	προδότας αὐτοὺς καὶ κακόνους τοῖς
[2, 5]	λέξω τοὺς πρὸς ἐμὲ λέγοντας	ὡς	σὺ ἐμοὶ ἐπιβουλεύεις καὶ τῇ
[2, 5]	ἥκω καὶ διδάσκειν σε βούλομαι	ὡς	σὺ ἡμῖν οὐκ ὀρθῶς ἀπιστεῖς.
[2, 1]	Ἀθηναῖος εἶπεν· ὦ Φαλῖνε, νῦν,	ὡς	σὺ ὁρᾷς, ἡμῖν οὐδὲν ἔστιν
[2, 6]	ὅτε δὲ ἀπέθνῃσκεν ἦν ἐτῶν	ὡς	τριάκοντα. (Μένων δὲ ὁ Θετταλὸς
[2, 2]	τετταράκοντα καὶ τῶν πεζῶν Θρᾳκῶν	ὡς	τριακοσίους ηὐτομόλησε πρὸς βασιλέα. (Κλέαρχος
[2, 6]	κἀκεῖνος εἶχεν. ἱκανὸς μὲν γὰρ	ὥς	τις καὶ ἄλλος φροντίζειν ἦν
[2, 1]	Κῦρος μὲν τέθνηκεν, Ἀριαῖος δὲ	πεφευγὼς	ἐν τῷ σταθμῷ εἴη μετὰ
[2, 5]	δὲ εἶναι τὸν διαβάλλοντα Μένωνα,	εἰδὼς	αὐτὸν καὶ συγγεγενημένον Τισσαφέρνει μετ᾽
[2, 4]	οἱ φυλάττοντες ἀπήγγελλον. (ἐπειδὴ δὲ	ἕως	ἐγένετο, διέβαινον τὴν γέφυραν ἐζευγμένην
[2, 1]	ἐξοπλισαμένοις προϊέναι εἰς τὸ πρόσθεν,	ἕως	Κύρῳ συμμείξειαν. (ἤδη δὲ ἐν
[2, 6]	φιλοπόλεμος ἐσχάτως. (καὶ γὰρ δὴ	ἕως	μὲν πόλεμος ἦν τοῖς Λακεδαιμονίοις
[2, 6]	τε γὰρ πρὸς τοὺς πολεμίους	θαρραλέως	ἔχειν παρῆν καὶ τὸ τὴν
[2, 3]	ἐποιησάμην εἴ πως δυναίμην παρὰ	βασιλέως	αἰτήσασθαι δοῦναι ἐμοὶ ἀποσῶσαι ὑμᾶς
[2, 6]	ἄλλων θάνατον στρατηγῶν τιμωρηθεὶς ὑπὸ	βασιλέως	ἀπέθανεν, οὐχ ὥσπερ Κλέαρχος καὶ
[2, 3]	ἧκε Τισσαφέρνης καὶ ὁ τῆς	βασιλέως	γυναικὸς ἀδελφὸς καὶ ἄλλοι Πέρσαι
[2, 3]	ἔδοσαν Τισσαφέρνης καὶ ὁ τῆς	βασιλέως	γυναικὸς ἀδελφὸς τοῖς τῶν Ἑλλήνων
[2, 3]	ἔλεγεν ὅτι διαπεπραγμένος ἥκοι παρὰ	βασιλέως	δοθῆναι αὐτῷ σᾐζειν τοὺς Ἕλληνας,
[2, 1]	ὑμετέραν ἀρετὴν περιγενέσθαι ἂν τῆς	βασιλέως	δυνάμεως. (ἄλλους δέ τινας ἔφασαν
[2, 5]	σαυτοῦ (χώραν) σᾐζοντα, τὴν δὲ	βασιλέως	δύναμιν, ᾗ Κῦρος πολεμίᾳ ἐχρῆτο,
[2, 4]	δὲ καὶ τὴν θυγατέρα τὴν	βασιλέως	ἐπὶ γάμῳ. (ἐντεῦθεν δὲ ἤδη
[2, 4]	τε καὶ δεξιὰς ἐνίοις παρὰ	βασιλέως	ἔφερον μὴ μνησικακήσειν βασιλέα αὐτοῖς
[2, 3]	ἡμέρας τρεῖς· καὶ παρὰ μεγάλου	βασιλέως	ἧκε Τισσαφέρνης καὶ ὁ τῆς
[2, 1]	παραδόντας τὰ ὅπλα ἰόντας ἐπὶ	βασιλέως	θύρας εὑρίσκεσθαι ἄν τι δύνωνται
[2, 1]	πλήθουσαν ἀγορὰν καὶ ἔρχονται παρὰ	βασιλέως	καὶ Τισσαφέρνους κήρυκες οἱ μὲν
[2, 1]	Ἕλληνες ἐκβάλλειν τοὺς αὐτομολοῦντας παρὰ	βασιλέως,	καὶ τοῖς γέρροις καὶ ταῖς
[2, 1]	ὅτι Φαλῖνός ποτε πεμφθεὶς παρὰ	βασιλέως	κελεύσων τοὺς Ἕλληνας τὰ ὅπλα
[2, 1]	ἀγαθόν. (ταῦτα μὲν εἶπον οἱ	βασιλέως	κήρυκες· οἱ δὲ Ἕλληνες βαρέως
[2, 5]	λοχαγός, ἵνα ἀπαγγείλωσι τὰ παρὰ	βασιλέως.	(μετὰ ταῦτα ἐξῆλθον φυλαττόμενοι τῶν
[2, 4]	Παρυσάτιδος κώμας τῆς Κύρου καὶ	βασιλέως	μητρός. ταύτας Τισσαφέρνης Κύρῳ ἐπεγγελῶν
[2, 2]	πυνθάνομαι, ἐν μέσῳ ἡμῶν καὶ	βασιλέως	ὁ Τίγρης ποταμός ἐστι ναυσίπορος,
[2, 1]	βουλόμενος καὶ αὐτὸν τὸν παρὰ	βασιλέως	πρεσβεύοντα συμβουλεῦσαι μὴ παραδοῦναι τὰ
[2, 1]	μηδεμία σωτηρίας ἐστὶν ἐλπὶς ἄκοντος	βασιλέως,	συμβουλεύω σᾐζεσθαι ὑμῖν ὅπῃ δυνατόν.
[2, 3]	ἱκανοὶ ἔσονται τά τε παρὰ	βασιλέως	τοῖς Ἕλλησιν ἀπαγγεῖλαι καὶ τὰ
[2, 3]	ὅτου ἕνεκα βουλοίμεθα ἂν τὴν	βασιλέως	χώραν κακῶς ποιεῖν, οὐδ᾽ αὐτὸν
[2, 6]	εἶχεν· οἵτινες δὲ ἢ ὑπὸ	πόλεως	τεταγμένοι ἢ ὑπὸ τοῦ δεῖσθαι
[2, 1]	ἀρετὴν περιγενέσθαι ἂν τῆς βασιλέως	δυνάμεως.	(ἄλλους δέ τινας ἔφασαν λέγειν
[2, 3]	στρατηγοί, ἔλεγε πρῶτος Τισσαφέρνης δι᾽	ἑρμηνέως	τοιάδε. (ἐγώ, ὦ ἄνδρες Ἕλληνες,
[2, 1]	καὶ οἱ ἄλλοι Ἕλληνες πυνθανόμενοι	βαρέως	ἔφερον. Κλέαρχος δὲ τάδε εἶπεν·
[2, 1]	βασιλέως κήρυκες· οἱ δὲ Ἕλληνες	βαρέως	μὲν ἤκουσαν, ὅμως δὲ Κλέαρχος
[2, 5]	πλήθους ἀπορεῖν ἢ πεζῶν ἢ	ὁπλίσεως	ἐν ᾗ ὑμᾶς μὲν βλάπτειν
[2, 2]	δ᾽ ἔχων στόλον οὐ δυνήσεται	ταχέως	πορεύεσθαι· ἴσως δὲ καὶ τῶν
[2, 5]	βούλομαι ὡς σὺ ἡμῖν οὐκ	ὀρθῶς	ἀπιστεῖς. (πρῶτον μὲν γὰρ καὶ
[2, 3]	ᾐτούμην βασιλέα, λέγων αὐτῷ ὅτι	δικαίως	ἄν μοι χαρίζοιτο, ὅτι αὐτῷ
[2, 5]	ὑπὸ σοῦ σοὶ ἂν ἔχοιμεν	δικαίως.	(ἐμοὶ μὲν ταῦτα πάντα ἐνθυμουμένῳ
[2, 5]	μάθῃς ὅτι οὐδ᾽ ἂν ὑμεῖς	δικαίως	οὔτε βασιλεῖ οὔτ᾽ ἐμοὶ ἀπιστοίητε,
[2, 3]	ἐπ᾽ αὐτόν. καὶ συμβουλεύω ὑμῖν	μετρίως	ἀποκρίνασθαι, ἵνα μοι εὐπρακτότερον ᾖ
[2, 5]	οὔτε σὲ αἰσθέσθαι πειρώμενον ἡμᾶς	κακῶς	ποιεῖν ἐγώ τε σαφῶς οἶδα
[2, 4]	γένοιτο εἴ τις βούλοιτο βασιλέα	κακῶς	ποιεῖν. (μετὰ δὲ ταῦτα ἀνεπαύοντο·
[2, 3]	βουλοίμεθα ἂν τὴν βασιλέως χώραν	κακῶς	ποιεῖν, οὐδ᾽ αὐτὸν ἀποκτεῖναι ἂν
[2, 6]	ἐπὶ βασιλέα ξὺν Κύρῳ, ταὐτὰ	πεποιηκὼς	οὐκ ἀπέθανε, μετὰ δὲ τὸν
[2, 5]	ὅστις δὲ τούτων σύνοιδεν αὑτῷ	παρημεληκώς,	τοῦτον ἐγὼ οὔποτ᾽ ἂν εὐδαιμονίσαιμι.
[2, 5]	στρατόπεδον δῆλός τ᾽ ἦν πάνυ	φιλικῶς	οἰόμενος διακεῖσθαι τῷ Τισσαφέρνει καὶ
[2, 3]	δὲ κατέστησε τὸ στράτευμα ὡς	καλῶς	ἔχειν ὁρᾶσθαι πάντῃ φάλαγγα πυκνήν,
[2, 6]	εἶναι καὶ δοκεῖν τὸν μὲν	καλῶς	ποιοῦντα ἐπαινεῖν, τὸν δὲ ἀδικοῦντα
[2, 2]	εἶπεν· ἣν μὲν ἤλθομεν ἀπιόντες	παντελῶς	ἂν ὑπὸ λιμοῦ ἀπολοίμεθα· ὑπάρχει
[2, 3]	παρέξειν ὑμῖν τὴν χώραν καὶ	ἀδόλως	ἀπάξειν εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀγορὰν
[2, 2]	δὲ βάρβαροι προσώμοσαν καὶ ἡγήσεσθαι	ἀδόλως.	(ταῦτα δ᾽ ὤμοσαν, σφάξαντες ταῦρον
[2, 5]	ξυγγενέσθαι αὐτῷ χρῄζει. (ὁ δὲ	ἑτοίμως	ἐκέλευεν ἥκειν. ἐπειδὴ δὲ ξυνῆλθον,
[2, 1]	ἐτύγχανε παρὰ Τισσαφέρνει ὢν καὶ	ἐντίμως	ἔχων· καὶ γὰρ προσεποιεῖτο ἐπιστήμων
[2, 1]	δὲ Ἕλληνες βαρέως μὲν ἤκουσαν,	ὅμως	δὲ Κλέαρχος τοσοῦτον εἶπεν, ὅτι
[2, 2]	ξύλα. (οἱ μὲν οὖν πρῶτοι	ὅμως	τρόπῳ τινὶ ἐστρατοπεδεύσαντο, οἱ δὲ
[2, 4]	ἀνεπαύοντο· ἐπὶ μέντοι τὴν γέφυραν	ὅμως	φυλακὴν ἔπεμψαν· καὶ οὔτε ἐπέθετο
[2, 4]	ἑπτὰ ὡς οἷόν τε μάλιστα	πεφυλαγμένως·	ἐξήγγελλον γάρ τινες τῶν παρὰ
[2, 6]	ἐτελεύτησαν, εἷς μὲν αὐτῶν Κλέαρχος	ὁμολογουμένως	ἐκ πάντων τῶν ἐμπείρως αὐτοῦ
[2, 3]	μὴν πορεύσεσθαι ὡς διὰ φιλίας	ἀσινῶς	σῖτα καὶ ποτὰ λαμβάνοντας ὁπόταν
[2, 1]	ἦλθε Προκλῆς ὁ Τευθρανίας ἄρχων,	γεγονὼς	ἀπὸ Δαμαράτου τοῦ Λάκωνος, καὶ
[2, 6]	πολεμεῖν, ἐξὸν δὲ χρήματα ἔχειν	ἀκινδύνως	αἱρεῖται πολεμῶν μείονα ταῦτα ποιεῖν·
[2, 5]	ἀγαθοὶ εἴητε μάχεσθαι ἂν δύναισθε.	(πῶς	ἂν οὖν ἔχοντες τοσούτους πόρους
[2, 3]	ἀμήχανα πεπτωκότας, εὕρημα ἐποιησάμην εἴ	πως	δυναίμην παρὰ βασιλέως αἰτήσασθαι δοῦναι
[2, 5]	ξυγγενέσθαι τῷ Τισσαφέρνει καὶ εἴ	πως	δύναιτο παῦσαι τὰς ὑποψίας πρὶν
[2, 6]	Περίνθου Θρᾳξίν. (ἐπεὶ δὲ μεταγνόντες	πως	οἱ ἔφοροι ἤδη ἔξω ὄντος
[2, 5]	ποῖον ἂν σκότος ἀποδραίη οὔθ᾽	ὅπως	ἂν εἰς ἐχυρὸν χωρίον ἀποσταίη.
[2, 1]	τὸ δὲ στράτευμα ἐπορίζετο σῖτον,	ὅπως	ἐδύνατο, ἐκ τῶν ὑποζυγίων κόπτοντες
[2, 5]	μοι εἰς λόγους σοι ἐλθεῖν,	ὅπως	εἰ δυναίμεθα ἐξέλοιμεν ἀλλήλων τὴν
[2, 1]	συμβουλεῦσαι μὴ παραδοῦναι τὰ ὅπλα,	ὅπως	εὐέλπιδες μᾶλλον εἶεν οἱ Ἕλληνες.
[2, 6]	τις καὶ ἄλλος φροντίζειν ἦν	ὅπως	ἔχοι ἡ στρατιὰ αὐτῷ τὰ
[2, 1]	γάρ τις αὐτὸν τῶν ὑπηρετῶν,	ὅπως	ἴδοι τὰ ἱερὰ ἐξῃρημένα· ἔτυχε
[2, 5]	ξὺν αὐτοῖς δὲ Ξενοφῶν Ἀθηναῖος,	ὅπως	μάθοι τὰ περὶ Προξένου· Χειρίσοφος
[2, 4]	αὐτῷ ἡ στρατιά, οὐκ ἔστιν	ὅπως	οὐκ ἐπιθήσεται ἡμῖν. (ἴσως δέ
[2, 6]	πλουτεῖν ἰσχυρῶς, ἐπιθυμῶν δὲ ἄρχειν,	ὅπως	πλείω λαμβάνοι, ἐπιθυμῶν δὲ τιμᾶσθαι,
[2, 5]	καὶ στασιάζοντα αὐτῷ καὶ ἐπιβουλεύοντα,	ὅπως	τὸ στράτευμα ἅπαν πρὸς αὑτὸν
[2, 5]	εὖ ἴσθι ὅτι ὁ ἐμὸς	ἔρως	τούτου αἴτιος τὸ τοῖς Ἕλλησιν
[2, 6]	Κλέαρχος ὁμολογουμένως ἐκ πάντων τῶν	ἐμπείρως	αὐτοῦ ἐχόντων δόξας γενέσθαι ἀνὴρ
[2, 6]	δῆλος ἦν ἐπιθυμῶν μὲν πλουτεῖν	ἰσχυρῶς,	ἐπιθυμῶν δὲ ἄρχειν, ὅπως πλείω
[2, 6]	τῇ φωνῇ τραχύς, ἐκόλαζέ τε	ἰσχυρῶς,	καὶ ὀργῇ ἐνίοτε, ὡς καὶ
[2, 5]	πιστεύειν Τισσαφέρνει. (ὁ δὲ Κλέαρχος	ἰσχυρῶς	κατέτεινεν, ἔστε διεπράξατο πέντε μὲν
[2, 5]	τὴν δ᾽ ἐπὶ τῇ καρδίᾳ	ἴσως	ἂν ὑμῶν παρόντων καὶ ἕτερος
[2, 2]	στόλον οὐ δυνήσεται ταχέως πορεύεσθαι·	ἴσως	δὲ καὶ τῶν ἐπιτηδείων σπανιεῖ.
[2, 4]	ἔστιν ὅπως οὐκ ἐπιθήσεται ἡμῖν.	(ἴσως	δέ που ἢ ἀποσκάπτει τι
[2, 6]	ἀνὴρ καὶ πολεμικὸς καὶ φιλοπόλεμος	ἐσχάτως.	(καὶ γὰρ δὴ ἕως μὲν
[2, 5]	ἂν ὑμῶν παρόντων καὶ ἕτερος	εὐπετῶς	ἔχοι. (ταῦτα εἰπὼν ἔδοξε τῷ
[2, 2]	οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά. καὶ	εἰκότως	ἄρα οὐκ ἐγίγνετο· ὡς γὰρ
[2, 3]	Ἑλλάδα. οἶμαι γὰρ ἂν οὐκ	ἀχαρίστως	μοι ἔχειν οὔτε πρὸς ὑμῶν
[2, 6]	φυλάξειν ἢ φίλων ἀφέξεσθαι ἢ	ἀπροφασίστως	ἰέναι πρὸς τοὺς πολεμίους. (ἐν
[2, 3]	ἡττησόμεθα εὖ ποιοῦντες. (ὁ μὲν	οὕτως	εἶπεν· ἀκούσας δὲ ὁ Τισσαφέρνης,
[2, 5]	ἂν ἀκούσαιμι τὸ ὄνομα τίς	οὕτως	ἐστὶ δεινὸς λέγειν ὥστε σε
[2, 5]	πρὸς ἀνθρώπους πράττειν τι. οὐχ	οὕτως	ἡμεῖς, ὦ Κλέαρχε, οὔτε ἀλόγιστοι
[2, 5]	ἡμᾶς κακῶς ποιεῖν ἐγώ τε	σαφῶς	οἶδα ὅτι ἡμεῖς γε οὐδὲ