Livre, Chap.
[6, 16]	(καὶ τὴν πόλιν ὠφελῇ. οὐδέ	γε	ἄδικον ἐφ' ἑαυτῷ μέγα φρονοῦντα
[6, 79]	ἐφ' ὑμᾶς ἴῃ, καὶ τοῖς	γε	Ἀθηναίοις βοηθεῖν, ὅταν (ὑπ' ἄλλων
[6, 96]	πολέμιοι· οὐ γὰρ ἂν ἄλλῃ	γε	αὐτοὺς δυνηθῆναι. ἐξήρτηται γὰρ τὸ
[6, 37]	ἂν παντάπασι διαφθαρῆναι, ἦ πού	γε	δὴ ἐν πάσῃ πολεμίᾳ Σικελίᾳ
[6, 92]	ἐστίν, ὦ Λακεδαιμόνιοι, ἐπεὶ ὥς	γε	δυνατά (καὶ οὐχ ἁμαρτήσεσθαι οἶμαι
[6, 37]	ἰσοπλήθεις τοῖς ἡμετέροις ἐπὶ νεῶν	γε	ἐλθόντας (μέγα γὰρ τὸ καὶ
[6, 33]	ἐπισχήσω κινδυνευούσης τῆς πόλεως, πείθων	γε	ἐμαυτὸν σαφέστερόν τι ἑτέρου εἰδὼς
[6, 34]	καὶ τοὺς προεπιχειροῦντας ἢ τοῖς	γε	ἐπιχειροῦσι προδηλοῦντας ὅτι ἀμυνοῦνται μᾶλλον
[6, 40]	εἰδότες τολμᾶτε. ἀλλ' ἤτοι μαθόντες	γε	ἢ μεταγνόντες τὸ τῆς πόλεως
[6, 34]	εἶναι, ἐθελήσειαν ἡμῖν ἤτοι κρύφα	γε	ἢ φανερῶς ἢ ἐξ ἑνός
[6, 18]	ἢ Ἕλλησιν ἐπικαλουμένοις, ἐπεὶ εἴ	γε	ἡσυχάζοιεν πάντες ἢ φυλοκρινοῖεν οἷς
[6, 89]	τις, τοῦτο ξυνδιασῴζειν, ἐπεὶ δημοκρατίαν	γε	καὶ ἐγιγνώσκομεν οἱ φρονοῦντές τι,
[6, 18]	μὴ βοηθοῖμεν; οἷς χρεών, ἐπειδή	γε	καὶ ξυνωμόσαμεν, ἐπαμύνειν, καὶ μὴ
[6, 11]	εἰ καὶ κρατήσαιμεν, διὰ πολλοῦ	γε	καὶ πολλῶν ὄντων χαλεπῶς ἂν
[6, 72]	ἀταξίαν βλάψαι. οὐ μέντοι τοσοῦτόν	γε	λειφθῆναι ὅσον εἰκὸς εἶναι, ἄλλως
[6, 11]	δ' ἄν μοι δοκοῦσιν, ὥς	γε	νῦν ἔχουσι, καὶ ἔτι ἂν
[6, 10]	ἣν ἔχομεν βεβαιωσώμεθα, εἰ Χαλκιδῆς	γε	οἱ ἐπὶ Θρᾴκης ἔτη τοσαῦτα
[6, 80]	διὰ τάχους. ~ὥστε οὐχ ἁθρόους	γε	ὄντας εἰκὸς ἀθυμεῖν, ἰέναι δὲ
[6, 56]	τολμήσειαν, ἐκ τοῦ παραχρῆμα ἔχοντάς	γε	ὅπλα ἐθελήσειν σφᾶς αὐτοὺς ξυνελευθεροῦν.
[6, 79]	εἶναι ὑμῖν πρὸς Ἀθηναίους· ἥν	γε	οὐκ ἐπὶ τοῖς φίλοις ἐποιήσασθε,
[6, 86]	μᾶλλον τοῖσδε ἀπιστεῖν. ἡμεῖς μέν	γε	οὔτε ἐμμεῖναι δυνατοὶ μὴ μεθ'
[6, 23]	μὴ ἀντίπαλον μόνον παρασκευασάμενοι, πλήν	γε	πρὸς τὸ μάχιμον αὐτῶν, τὸ
[6, 78]	φαίνεσθαι. ἀλλ' οὔθ' ὑμεῖς νῦν	γέ	πω οὔθ' οἱ ἄλλοι ἐπὶ
[6, 18]	τῷ εἰκότι ἄρξομεν, ἢ κακώσομέν	(γε	Συρακοσίους, ἐν ᾧ καὶ αὐτοὶ
[6, 86]	ἀναισθήτους. πολὺ δὲ ἐπὶ ἀληθεστέραν	γε	σωτηρίαν ἡμεῖς ἀντιπαρακαλοῦμεν, δεόμενοι τὴν
[6, 78]	Ἀθηναίῳ, καὶ δεινὸν ἡγεῖται ὑπέρ	γε	τῆς ἐμῆς κινδυνεύειν, ἐνθυμηθήτω οὐ
[6, 77]	δεσπότην ἢ Μῆδον ἢ ἕνα	γέ	τινα αἰεὶ μεταβάλλοντες δουλοῦνται, ἀλλὰ
[6, 38]	ἀλλ' αἰεὶ ἐπίσταμαι ἤτοι λόγοις	γε	τοιοῖσδε καὶ ἔτι τούτων κακουργοτέροις
[6, 34]	ἢ φανερῶς ἢ ἐξ ἑνός	γέ	του τρόπου ἀμῦναι. δυνατοὶ δὲ
[6, 38]	ἀδίκους. (ὧν ἐγὼ πειράσομαι, ἤν	γε	ὑμεῖς ἐθέλητε ἕπεσθαι, μήποτε ἐφ'
[6, 92]	προβαλλόμενον λόγον, ὡς εἰ πολέμιός	γε	ὢν σφόδρα ἔβλαπτον, κἂν φίλος
[6, 33]	(οὐ γὰρ δὴ μὴ τύχωσί	γε	ὧν προσδέχονται φοβοῦμαι) κάλλιστον δὴ
[6, 64]	ὑπολοίπους ὄντας τῶν σφίσιν (εὔνων.	ἔλεγε	δὲ τοὺς Ἀθηναίους αὐλίζεσθαι ἀπὸ
[6, 32]	οἰόμενος εἰδέναι τὰ περὶ αὐτῶν,	ἔλεγε	καὶ παρῄνει τοιάδε. ~Ἄπιστα μὲν
[6, 19]	μεταστήσειεν αὐτούς, παρελθὼν αὐτοῖς αὖθις	ἔλεγε	τοιάδε. ~Ἐπειδὴ πάντως ὁρῶ ὑμᾶς,
[6, 75]	Καμαριναίων βουλόμενος προδιαβάλλειν τοὺς Ἀθηναίους	ἔλεγε	τοιάδε. ~Οὐ τὴν παροῦσαν δύναμιν
[6, 35]	τῷ παρόντι πιθανώτατος τοῖς πολλοῖς,	ἔλεγε	τοιάδε. ~Τοὺς μὲν Ἀθηναίους ὅστις
[6, 15]	οἱ δέ τινες καὶ ἀντέλεγον.	ἐνῆγε	δὲ προθυμότατα τὴν στρατείαν Ἀλκιβιάδης
[6, 69]	~Ὁ μὲν Νικίας τοιαῦτα παρακελευσάμενος	ἐπῆγε	τὸ στρατόπεδον εὐθύς. οἱ δὲ
[6, 33]	ἡμῖν ξυμβήσεται, καὶ (οὐκ ἀνέλπιστον	ἔμοιγε.	ὀλίγοι γὰρ δὴ στόλοι μεγάλοι
[6, 36]	οὐκ ἐλάσσω ἑκόντας ἐλθεῖν, ἐπεὶ	ἔγωγε	ἀγαπᾶν οἴομαι αὐτοὺς ὅτι οὐχ
[6, 9]	πόλεμον (οὐ προσήκοντα ἄρασθαι. καίτοι	ἔγωγε	καὶ τιμῶμαι ἐκ τοῦ τοιούτου
[6, 34]	(ἔχοντες, εἰ ὑποδέξοιντο, ἀθυμοῖεν. ὥστ'	ἔγωγε	τούτῳ τῷ λογισμῷ ἡγοῦμαι ἀποκλῃομένους
[6, 28]	μὲν τῶν Ἑρμῶν οὐδέν, ἄλλων	δὲ	ἀγαλμάτων περικοπαί τινες πρότερον ὑπὸ
[6, 36]	τῇ πόλει οὐκ εὔνους· τοὺς	δὲ	ἀγγέλλοντας τὰ τοιαῦτα καὶ περιφόβους
[6, 41]	μὴ ἐπιτρέπειν πειράσεται σῴζειν. ~Τοιαῦτα	δὲ	Ἀθηναγόρας εἶπεν. τῶν δὲ στρατηγῶν
[6, 71]	ἐπανεχώρησαν ἐς τὴν πόλιν. ~οἱ	δὲ	Ἀθηναῖοι πρὸς μὲν τὸ ἱερὸν
[6, 97]	δέῃ, ταχὺ ξυνεστῶτες παραγίγνωνται. ~οἱ	δὲ	Ἀθηναῖοι ταύτης τῆς νυκτὸς τῇ
[6, 100]	ἀνεχώρησαν ἐς τὴν πόλιν, οἱ	δὲ	Ἀθηναῖοι τούς τε ὀχετοὺς αὐτῶν,
[6, 7]	τῷ (στρατῷ ἐπ' οἴκου. ἐλθόντων	δὲ	Ἀθηναίων οὐ πολλῷ ὕστερον ναυσὶ
[6, 15]	μὲν Νικίας τοιαῦτα εἶπε, τῶν	δὲ	Ἀθηναίων παριόντες οἱ μὲν πλεῖστοι
[6, 70]	τινας προδιώκοντας ἴδοιεν, ἀνέστελλον) ἐπακολουθήσαντες	δὲ	ἁθρόοι ὅσον ἀσφαλῶς εἶχε πάλιν
[6, 32]	πρὸς τὰ ὑπάρχοντα ἐπεχειρήθη. ~Ἐπειδὴ	δὲ	αἱ νῆες πλήρεις ἦσαν καὶ
[6, 18]	πάντων τὴν ἐπιστήμην ἐγγηράσεσθαι, ἀγωνιζομένην	δὲ	αἰεὶ προσλήψεσθαί τε τὴν ἐμπειρίαν
[6, 25]	αὐτῷ παρασκευὴν Ἀθηναῖοι ψηφίσωνται. (ὁ	δὲ	ἄκων μὲν εἶπεν ὅτι καὶ
[6, 33]	ξυμμαχίᾳ καὶ Λεοντίνων κατοικίσει, τὸ	δὲ	ἀληθὲς Σικελίας ἐπιθυμίᾳ, μάλιστα δὲ
[6, 2]	(πρὸς ἑσπέραν τὴν Σικελίαν. Ἰλίου	δὲ	ἁλισκομένου τῶν Τρώων τινὲς διαφυγόντες
[6, 61]	φανεροὶ ἦσαν, ᾤχοντο ἀποπλέοντες. ὁ	δὲ	Ἀλκιβιάδης ἤδη φυγὰς ὢν οὐ
[6, 76]	δεσπότου μεταβολῇ οὐκ ἀξυνετωτέρου, κακοξυνετωτέρου	δέ.	~Ἀλλ' οὐ γὰρ δὴ τὴν
[6, 54]	ἐς τὰ ἱερὰ ἔθυον. τὰ	δὲ	ἄλλα αὐτὴ ἡ πόλις τοῖς
[6, 25]	τι δύνωνται, καὶ πλέοσιν· τὴν	δὲ	ἄλλην παρασκευὴν ὡς κατὰ λόγον,
[6, 43]	αἱ δ' ἄλλαι στρατιώτιδες, τὸ	δὲ	ἄλλο ναυτικὸν Χίων καὶ τῶν
[6, 67]	Ἀθηναῖοι δὲ τὸ μέσον, τὸ	δὲ	ἄλλο οἱ ξύμμαχοι οἱ ἄλλοι.
[6, 51]	ὑπεξῆλθον οὐ πολλοί τινες, οἱ	δὲ	ἄλλοι ἐψηφίσαντό τε ξυμμαχίαν τοῖς
[6, 71]	μὴ παντάπασιν ἱπποκρατῶνται, καὶ χρήματα	δὲ	ἅμα αὐτόθεν τε ξυλλέξωνται καὶ
[6, 6]	προφάσει τῆς πάσης ἄρξαι, βοηθεῖν	δὲ	ἅμα εὐπρεπῶς βουλόμενοι τοῖς ἑαυτῶν
[6, 99]	Ἀθηναίους οὐκέτι ἐβούλοντο διακινδυνεύειν, ὑποτειχίζειν	δὲ	ἄμεινον ἐδόκει εἶναι, ᾗ ἐκεῖνοι
[6, 99]	τοῖς σταυροῖς τὰς ἐφόδους, ἐκείνους	δὲ	ἂν παυομένους τοῦ ἔργου πάντας
[6, 4]	τῆς πόλεως καὶ χώρας. πρὶν	δὲ	ἀναστῆναι, ἔτεσιν ὕστερον ἑκατὸν ἢ
[6, 34]	πράσσειν χρησιμώτατον ἂν ξυμβῆναι. οἱ	δὲ	ἄνδρες καὶ ἐπέρχονται καὶ ἐν
[6, 36]	δύνανται· οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου, ἐκ	δὲ	ἀνδρῶν οἵπερ αἰεὶ τάδε κινοῦσι
[6, 83]	τῇ ἡμετέρᾳ αὐτῶν κινδυνεύσαντες. πᾶσι	δὲ	ἀνεπίφθονον τὴν προσήκουσαν σωτηρίαν ἐκπορίζεσθαι.
[6, 70]	ὥρᾳ ἔτους περαίνεσθαι δοκεῖν, τοὺς	δὲ	ἀνθεστῶτας πολὺ μείζω (ἔκπληξιν μὴ
[6, 23]	ἔτι δὲ πλείω εὐτυχῆσαι (χαλεπὸν	δὲ	ἀνθρώπους ὄντας) ὅτι ἐλάχιστα τῇ
[6, 49]	δὲ Λεοντίνους ἐῶσι κατοικίζειν. ~Λάμαχος	δὲ	ἄντικρυς ἔφη χρῆναι πλεῖν ἐπὶ
[6, 4]	οὔσης αὐτοῖς (ἐπελθὼν ξυγκατῴκισεν. Γέλαν	δὲ	Ἀντίφημος ἐκ Ῥόδου καὶ Ἔντιμος
[6, 36]	μὲν τόλμης οὐ θαυμάζω, τῆς	δὲ	ἀξυνεσίας, εἰ μὴ οἴονται ἔνδηλοι
[6, 23]	παραδοὺς ἐμαυτὸν βούλομαι ἐκπλεῖν, παρασκευῇ	δὲ	ἀπὸ τῶν εἰκότων ἀσφαλὴς ἐκπλεῦσαι.
[6, 4]	ὁ μὲν ἀπὸ Κύμης, ὁ	δὲ	ἀπὸ Χαλκίδος. ὄνομα δὲ τὸ
[6, 57]	ἐχρῆν τῆς πομπῆς προϊέναι, ὁ	δὲ	Ἁρμόδιος καὶ ὁ Ἀριστογείτων ἔχοντες
[6, 54]	ὢν ἔσχε τὴν ἀρχήν. γενομένου	δὲ	Ἁρμοδίου ὥρᾳ ἡλικίας λαμπροῦ Ἀριστογείτων
[6, 18]	καὶ οἱ ξύμμαχοι (ὠφελησόμεθα. τὸ	δὲ	ἀσφαλές, καὶ μένειν, ἤν τι
[6, 80]	ἡμῖν μὲν ἴσην εἶναι, ὑμῖν	δὲ	ἀσφαλῆ, τὸ μηδετέροις δὴ ὡς
[6, 72]	γνώμην αὐτῶν οὐχ ἡσσῆσθαι, τὴν	δὲ	ἀταξίαν βλάψαι. οὐ μέντοι τοσοῦτόν
[6, 89]	δύναμιν δι' ἐκείνων πράξαντες, ἐμοὶ	δὲ	(ἀτιμίαν περιέθετε. καὶ διὰ ταῦτα
[6, 55]	τῇ ἀρχῇ ὢν ἀπέθανεν, αὐτὸς	δὲ	αὐθημερὸν καθίστατο· ἀλλὰ καὶ διὰ
[6, 78]	τάδε πάσχει τὰ μείζω) διὰ	δὲ	αὐτὰ τὰς Συρακούσας κακωθῆναι μὲν
[6, 76]	ἄποικοί (εἰσι, δουλωσαμένους ἔχειν. τῇ	δὲ	αὐτῇ ἰδέᾳ ἐκεῖνά τε ἔσχον
[6, 3]	καὶ μετ' αὐτοὺς Κατάνην· οἰκιστὴν	δὲ	αὐτοὶ Καταναῖοι ἐποιήσαντο Εὔαρχον. ~κατὰ
[6, 82]	ἡμεῖς ἐκλιπόντες τὴν πόλιν, δουλείαν	δὲ	αὐτοί τε ἐβούλοντο καὶ ἡμῖν
[6, 52]	ἀφίκοντο, κατεσκευάζοντο τὸ στρατόπεδον. ~Ἐσηγγέλλετο	δὲ	αὐτοῖς ἔκ τε Καμαρίνης ὡς,
[6, 5]	ἦλθον ἐς τὴν ἀποικίαν, ξυνῴκισαν	δὲ	αὐτοῖς καὶ ἐκ Συρακουσῶν φυγάδες
[6, 2]	Ἔρυξ τε καὶ Ἔγεστα. προσξυνῴκησαν	δὲ	αὐτοῖς καὶ Φωκέων τινὲς τῶν
[6, 67]	καὶ ὅσοι ξύμμαχοι παρῆσαν (ἐβοήθησαν	δὲ	αὐτοῖς Σελινούντιοι μὲν μάλιστα, ἔπειτα
[6, 77]	τινα ἥξειν τὸ δεινόν, πρὸ	δὲ	αὐτοῦ μᾶλλον τὸν πάσχοντα καθ'
[6, 57]	ληφθεὶς οὐ ῥᾳδίως διετέθη· Ἁρμόδιος	δὲ	αὐτοῦ παραχρῆμα ἀπόλλυται. ~ἀγγελθέντος δὲ
[6, 71]	ἀπέδοσαν ὑποσπόνδους τοὺς νεκρούς (ἀπέθανον	δὲ	αὐτῶν καὶ τῶν ξυμμάχων περὶ
[6, 71]	σφετέρων τὰ ὀστᾶ ξυνέλεξαν (ἀπέθανον	δὲ	αὐτῶν καὶ τῶν ξυμμάχων ὡς
[6, 90]	προσγενομένην δύναμιν τῶν Ἑλλήνων, πολλοὺς	δὲ	βαρβάρους μισθωσάμενοι καὶ Ἴβηρας καὶ
[6, 21]	Ἐγεσταῖοι ᾧ ἀμυνούμεθα ἱππικόν (αἰσχρὸν	δὲ	βιασθέντας ἀπελθεῖν ἢ ὕστερον ἐπιμεταπέμπεσθαι,
[6, 72]	ὡς εἰπεῖν χειροτέχναις ἀνταγωνισαμένους. (μέγα	δὲ	βλάψαι καὶ τὸ πλῆθος τῶν
[6, 52]	(μὴ αὐτοὶ πλείους μεταπέμπωσιν. ἄπρακτοι	δὲ	γενόμενοι ἀπέπλεον· καὶ ἀποβάντες κατά
[6, 95]	μέχρι μὲν Κλεωνῶν ἦλθον, σεισμοῦ	δὲ	γενομένου ἀπεχώρησαν. καὶ Ἀργεῖοι μετὰ
[6, 85]	ὅτι μὴ πιστόν· πρὸς ἕκαστα	δὲ	δεῖ ἢ ἐχθρὸν ἢ φίλον
[6, 50]	(καὶ ἕνα σφῶν αὐτῶν. Ναξίων	δὲ	δεξαμένων τῇ πόλει παρέπλεον ἐς
[6, 37]	τοσαῦται καὶ οὕτω μεγάλαι. ~εἰ	δὲ	δή, ὥσπερ λέγονται, ἔλθοιεν, ἱκανωτέραν
[6, 60]	μηνύει τὸ τῶν Ἑρμῶν· ὁ	δὲ	δῆμος ὁ τῶν Ἀθηναίων ἄσμενος
[6, 34]	μετὰ πάσης τῆς παρασκευῆς, χαλεπὸν	δὲ	διὰ πλοῦ μῆκος ἐν τάξει
[6, 79]	περιγενόμενοι ἔπραξαν ἃ ἐβούλοντο, ἀπῆλθον	δὲ	διὰ τάχους. ~ὥστε οὐχ ἁθρόους
[6, 60]	μὲν ἀπέκτειναν, ὅσοι ξυνελήφθησαν, τῶν	δὲ	διαφυγόντων θάνατον καταγνόντες (ἐπανεῖπον ἀργύριον
[6, 4]	ἰδέαν τὸ χωρίον ἐστί (τὸ	δὲ	δρέπανον οἱ Σικελοὶ ζάγκλον καλοῦσιν)
[6, 93]	ὠφελία ἥξει τοῖς ἐκεῖ. ὁ	δὲ	δύο μὲν ναῦς τοὺς Κορινθίους
[6, 4]	πρῶτον ἐτειχίσθη (Λίνδιοι καλεῖται· νόμιμα	δὲ	Δωρικὰ ἐτέθη αὐτοῖς. ἔτεσι δὲ
[6, 4]	δὲ Δωρικὰ ἐτέθη αὐτοῖς. ἔτεσι	δὲ	ἐγγύτατα ὀκτὼ καὶ ἑκατὸν μετὰ
[6, 5]	ἑκατὸν μετὰ Συρακουσῶν κτίσιν· οἰκισταὶ	δὲ	ἐγένοντο αὐτῆς Δάσκων καὶ Μενέκωλος.
[6, 46]	δὲ ἑτέροιν καὶ ἀλογώτερα. οἱ	δὲ	Ἐγεσταῖοι τοιόνδε τι ἐξετεχνήσαντο τότε
[6, 10]	τὰς ἠπείρους ἐνδοιαστῶς ἀκροῶνται. ἡμεῖς	δὲ	Ἐγεσταίοις δὴ οὖσι ξυμμάχοις ὡς
[6, 94]	αὐτοὶ ἔχουσι τὴν γῆν. ἀποβάντες	δὲ	ἐδῄωσαν τούς (τε) ἀγροὺς καὶ
[6, 87]	ἀντιτυχεῖν ἐπικουρίας ἀφ' ἡμῶν, τῷ	δὲ	εἰ ἥξομεν, μὴ ἀδεεῖ εἶναι
[6, 35]	ἀληθῆ ἐστὶν ἃ λέγει, τοῖς	δέ,	εἰ καὶ ἔλθοιεν, τί ἂν
[6, 91]	δύνωνται, ὁμοίως αὐτὰ πράξουσιν. ὡς	δέ,	εἰ μὴ βοηθήσετε οὐ περιέσται
[6, 103]	κύρωσις μὲν οὐδεμία ἐγίγνετο, οἷα	δὲ	εἰκὸς ἀνθρώπων ἀπορούντων καὶ μᾶλλον
[6, 49]	αὐτίκα κινδύνῳ τῆς μάχης. εἰκὸς	δὲ	εἶναι καὶ ἐν τοῖς ἀγροῖς
[6, 34]	γέ του τρόπου ἀμῦναι. δυνατοὶ	δὲ	εἰσὶ μάλιστα τῶν νῦν, βουληθέντες·
[6, 18]	ἐς τοὺς πρεσβυτέρους ἀποτρέψῃ, τῷ	δὲ	εἰωθότι κόσμῳ, ὥσπερ καὶ οἱ
[6, 66]	τοῦ Ἀνάπου (γέφυραν ἔλυσαν. παρασκευαζομένων	δὲ	ἐκ μὲν τῆς πόλεως οὐδεὶς
[6, 17]	τῇ χώρᾳ νομίμοις κατασκευαῖς· ὅτι	δὲ	ἕκαστος ἢ ἐκ τοῦ λέγων
[6, 69]	προσβοηθοῦντες δρόμῳ ὑστέριζον μέν, ὡς	δὲ	ἕκαστός πῃ τοῖς πλέοσι προσμείξειε
[6, 44]	ὅσα ἐς τειχισμὸν ἐργαλεῖα, πλοῖα	δὲ	ἑκατόν, ἃ ἐξ ἀνάγκης μετὰ
[6, 69]	ὅσον ἡ ἐπιστήμη ἀντέχοι, τῷ	δὲ	ἐλλείποντι αὐτῆς καὶ τὴν βούλησιν
[6, 69]	κρατῶσι, τὸ πρόθυμον εἶχον, ἔπειτα	δὲ	ἐν παρέργῳ καὶ εἴ τι
[6, 56]	τὸ μὴ ἀξίαν εἶναι. (χαλεπῶς	δὲ	ἐνεγκόντος τοῦ Ἁρμοδίου πολλῷ δὴ
[6, 78]	μὲν ἵνα σωφρονισθῶμεν βούλεται, περιγενέσθαι	δὲ	ἕνεκα τῆς αὑτοῦ ἀσφαλείας, οὐκ
[6, 84]	καὶ χρήματα μόνον φέρων, τὰ	δὲ	ἐνθάδε καὶ Λεοντῖνοι καὶ οἱ
[6, 76]	ἐκεῖ πόλεις ἀναστάτους ποιεῖν, τὰς	δὲ	ἐνθάδε κατοικίζειν, καὶ Λεοντίνων μὲν
[6, 83]	καὶ ὑμῖν ταὐτὰ ξυμφέροντα. ἀποφαίνομεν	δὲ	ἐξ ὧν οἵδε τε διαβάλλουσι
[6, 76]	τιμωρίᾳ, τοὺς μὲν λιποστρατίαν, τοὺς	δὲ	ἐπ' ἀλλήλους στρατεύειν, τοῖς δ'
[6, 49]	διαμελλήσειν περισκοποῦντας ὁπότεροι κρατήσουσιν. ναύσταθμον	δὲ	ἐπαναχωρήσαντας καὶ ἐφορμηθέντας Μέγαρα ἔφη
[6, 60]	τῶν δρασάντων τὸ ἔργον. λέγων	δὲ	ἔπεισεν αὐτὸν ὡς χρή, εἰ
[6, 16]	καὶ τοῖς ἄλλοις ξυνόντας, τῶν	δὲ	ἔπειτα ἀνθρώπων προσποίησίν τε ξυγγενείας
[6, 86]	παρακαλεῖν ὑμᾶς ὡς ἀναισθήτους. πολὺ	δὲ	ἐπὶ ἀληθεστέραν γε σωτηρίαν ἡμεῖς
[6, 101]	ποταμοῦ ἐς τὸ ἀσφαλές, αὐτοὶ	δὲ	ἐπιόντος ἤδη καὶ τοῦ ἄλλου
[6, 94]	καὶ ἀποπλεύσαντες ἐς Κατάνην, ἐκεῖθεν	δὲ	ἐπισιτισάμενοι, πάσῃ τῇ στρατιᾷ ἐχώρουν
[6, 54]	πεισθεὶς καταγορεύει τῷ Ἀριστογείτονι. ὁ	δὲ	ἐρωτικῶς περιαλγήσας καὶ φοβηθεὶς τὴν
[6, 80]	γε ὄντας εἰκὸς ἀθυμεῖν, ἰέναι	δὲ	ἐς τὴν ξυμμαχίαν προθυμότερον, ἄλλως
[6, 2]	(ἔχοντος, οὕτως Ἰταλία ἐπωνομάσθη. ἐλθόντες	δὲ	ἐς τὴν Σικελίαν στρατὸς πολὺς
[6, 38]	ἢ πρὸς αὑτὴν ἀναιρεῖται, τυραννίδας	δὲ	ἔστιν ὅτε καὶ δυναστείας ἀδίκους.
[6, 46]	τὰ (παρὰ τῶν Ἐγεσταίων, τοῖν	δὲ	ἑτέροιν καὶ ἀλογώτερα. οἱ δὲ
[6, 59]	ἤρθη νοῦν ἐς ἀτασθαλίην. (τυραννεύσας	δὲ	ἔτη τρία Ἱππίας ἔτι Ἀθηναίων
[6, 2]	ἐκαλεῖτο, πρότερον Τρινακρία καλουμένη· οἰκοῦσι	δὲ	ἔτι καὶ νῦν τὰ (πρὸς
[6, 79]	φύσει πολεμίους βούλεσθε ὠφελεῖν, τοὺς	δὲ	ἔτι μᾶλλον φύσει ξυγγενεῖς μετὰ
[6, 65]	πανδημεὶ πᾶσιν ἐξιέναι Συρακοσίοις. ἐπεὶ	δὲ	ἑτοῖμα αὐτοῖς καὶ τὰ τῆς
[6, 62]	περιέπλευσαν τὰ ἀνδράποδα ἄγουσαι. (Νικίας	δὲ	εὐθὺς ἐξ Ὑκκάρων ἐπὶ Ἐγέστης
[6, 56]	ἔδει ἄρξαι μὲν αὐτούς, ξυνεπαμύνειν	δὲ	εὐθὺς τὰ πρὸς τοὺς δορυφόρους
[6, 79]	ἐπὶ τοῖς φίλοις ἐποιήσασθε, τῶν	δὲ	ἐχθρῶν ἤν τις ἐφ' ὑμᾶς
[6, 2]	διὰ τὸ αὐτόχθονες εἶναι, ὡς	δὲ	ἡ ἀλήθεια εὑρίσκεται, Ἴβηρες ὄντες
[6, 92]	καὶ οὐ βίᾳ, κατ' εὔνοιαν	δὲ	ἡγῆσθε. ~Ὁ μὲν Ἀλκιβιάδης τοσαῦτα
[6, 87]	ὑμῶν ἀδικουμένοις οὐκ ἄκλητοι, (παρακληθέντες	δὲ	ἥκειν. καὶ ὑμεῖς μήθ' ὡς
[6, 37]	κατὰ πάντα ἄμεινον ἐξήρτυται, τὴν	δὲ	ἡμετέραν πόλιν αὐτὴν τῆς νῦν
[6, 67]	ἦν τεταγμένον ἐπὶ ὀκτώ, τὸ	δὲ	ἥμισυ ἐπὶ ταῖς εὐναῖς ἐν
[6, 36]	αἰεὶ τάδε κινοῦσι ξύγκεινται. (ὑμεῖς	δὲ	ἢν εὖ βουλεύησθε, οὐκ ἐξ
[6, 85]	αὐτοὶ ἄρξαι τῆς Σικελίας. ἀνάγκη	δέ,	ἢν ξυστῆτε πρὸς αὐτούς· οὔτε
[6, 49]	τῇ ὄψει καταφρονεῖν μᾶλλον. αἰφνίδιοι	δὲ	ἢν προσπέσωσιν, ἕως ἔτι περιδεεῖς
[6, 76]	προφάσει μὲν ᾗ πυνθάνεσθε, διανοίᾳ	δὲ	ἣν πάντες ὑπονοοῦμεν· καί μοι
[6, 43]	καὶ χίλιοι ἐκ καταλόγου, ἑπτακόσιοι	δὲ	θῆτες ἐπιβάται τῶν νεῶν, ξύμμαχοι
[6, 12]	τὰ μὲν δημόσια ἀδικεῖν, τὰ	δὲ	ἴδια ἀναλοῦν, καὶ τὸ πρᾶγμα
[6, 31]	ἔχοντας τοὺς στρατηγοὺς ἀπέστελλε, τῶν	δὲ	ἰδιωτῶν ἅ τε περὶ τὸ
[6, 67]	καὶ τοξόται ὡς πεντήκοντα) τοὺς	δὲ	ἱππέας ἐπετάξαντο ἐπὶ τῷ δεξιῷ,
[6, 58]	δὲ αὐτοῦ παραχρῆμα ἀπόλλυται. ~ἀγγελθέντος	δὲ	Ἱππίᾳ ἐς τὸν Κεραμεικόν, οὐκ
[6, 79]	ἄλλοι ἐπὶ ταῦτα ὥρμησθε. ~Δειλίᾳ	δὲ	ἴσως τὸ δίκαιον πρός τε
[6, 104]	οὐδεμίαν εἶχεν ὁ Γύλιππος, τὴν	δὲ	Ἰταλίαν βουλόμενος περιποιῆσαι αὐτὸς μὲν
[6, 86]	λάβωσιν ἑκάστου, οὐκ ἀνιᾶσιν (ἔδειξαν	δὲ	καὶ ἄλλα ἤδη καὶ τὰ
[6, 44]	μετὰ τῶν ὁλκάδων ξυνέπλει· πολλὰ	δὲ	καὶ ἄλλα πλοῖα καὶ ὁλκάδες
[6, 2]	κατιόντος τοῦ ἀνέμου, τάχα ἂν	δὲ	καὶ ἄλλως πως ἐσπλεύσαντες. εἰσὶ
[6, 20]	τοῖς ἱεροῖς ἐστὶ Σελινουντίοις, Συρακοσίοις	δὲ	καὶ ἀπὸ βαρβάρων τινῶν ἀπαρχὴ
[6, 4]	πόλεως λῃστῶν ἀφικομένων ᾠκίσθη, ὕστερον	δὲ	καὶ ἀπὸ Χαλκίδος καὶ τῆς
[6, 78]	ἐν τῇ ἐμῇ μαχούμενος, τοσούτῳ	δὲ	καὶ ἀσφαλέστερον ὅσῳ οὐ προδιεφθαρμένου
[6, 22]	τὰ ἐπιτήδεια ῥᾷον ἐσκομιζώμεθα, τὸν	δὲ	καὶ αὐτόθεν σῖτον ἐν ὁλκάσι,
[6, 67]	αὐτοῖς Σελινούντιοι μὲν μάλιστα, ἔπειτα	δὲ	καὶ Γελῴων ἱππῆς, τὸ ξύμπαν
[6, 16]	οὐδείς πω ἰδιώτης πρότερον, ἐνίκησα	δὲ	καὶ δεύτερος καὶ τέταρτος ἐγενόμην
[6, 69]	πόλεως οὔσης καὶ ἀπεληλύθεσαν· οἱ	δὲ	καὶ διὰ σπουδῆς προσβοηθοῦντες δρόμῳ
[6, 10]	οἱ μὲν ἄντικρυς πολεμοῦσιν, οἱ	δὲ	καὶ διὰ τὸ Λακεδαιμονίους ἔτι
[6, 23]	ἐσόμεθα τῶν (μὲν κρατεῖν, τὰ	δὲ	καὶ διασῶσαι. πόλιν τε νομίσαι
[6, 38]	ἐλέγχων, τὰ δὲ φυλάσσων, τὰ	δὲ	καὶ διδάσκων· μάλιστα (γὰρ δοκῶ
[6, 11]	εἶεν εἰ μὴ ἀφικοίμεθα, ἔπειτα	δὲ	καὶ εἰ δείξαντες τὴν δύναμιν
[6, 20]	ἔχουσι τὰ μὲν ἴδια, τὰ	δὲ	καὶ ἐν τοῖς ἱεροῖς ἐστὶ
[6, 41]	τι ἄλλο φαίνηται ἐπιτήδειον. τὰ	δὲ	καὶ ἐπιμεμελήμεθα ἤδη, καὶ ὅτι
[6, 34]	πόλεμος καὶ (τἆλλα εὐπορεῖ. πέμπωμεν	δὲ	καὶ ἐς τὴν Λακεδαίμονα καὶ
[6, 88]	εἰ δύναιντό τι ὠφελεῖσθαι, ἔπεμψαν	δὲ	καὶ ἐς Τυρσηνίαν, ἔστιν ὧν
[6, 93]	ἀνεχώρουν ἐκ τῆς Λακεδαίμονος. (Ἀφίκετο	δὲ	καὶ ἡ ἐκ τῆς Σικελίας
[6, 5]	δὲ τὰ Χαλκιδικὰ (ἐκράτησεν. Ἄκραι	δὲ	καὶ Κασμέναι ὑπὸ Συρακοσίων ᾠκίσθησαν,
[6, 8]	μὲν Ἐγεσταίοις πρὸς Σελινουντίους, ξυγκατοικίσαι	δὲ	καὶ Λεοντίνους, ἤν τι περιγίγνηται
[6, 44]	ὕδατι δὲ καὶ ὅρμῳ, Τάραντος	δὲ	καὶ Λοκρῶν οὐδὲ τούτοις, ἕως
[6, 80]	αὐτοὶ οὐδὲν χεῖρον γιγνώσκετε· δεόμεθα	δὲ	καὶ μαρτυρόμεθα ἅμα, εἰ μὴ
[6, 79]	διαφθεῖραι. ἀλλ' οὐ δίκαιον, ἀμύνειν	δὲ	καὶ μὴ φοβεῖσθαι τὴν παρασκευὴν
[6, 2]	καὶ ἄλλως πως ἐσπλεύσαντες. εἰσὶ	δὲ	καὶ νῦν ἔτι ἐν τῇ
[6, 87]	διότι καὶ πολλὰ φυλασσόμεθα, ξύμμαχοι	δὲ	καὶ νῦν καὶ πρότερον τοῖς
[6, 2]	Ἕλληνας ἐς Σικελίαν ἐλθεῖν· ἔτι	δὲ	καὶ νῦν (τὰ μέσα καὶ
[6, 30]	τὰς ναῦς ὡς ἀναξόμενοι. ξυγκατέβη	δὲ	καὶ ὁ ἄλλος ὅμιλος ἅπας
[6, 32]	καὶ οἱ ἄρχοντες (σπένδοντες. ξυνεπηύχοντο	δὲ	καὶ ὁ ἄλλος ὅμιλος ὁ
[6, 75]	ἅμα τῷ ἦρι παραγένωνται. ~Ἐτείχιζον	δὲ	καὶ οἱ Συρακόσιοι ἐν τῷ
[6, 3]	ἔξω προστειχισθεῖσα πολυάνθρωπος (ἐγένετο. Θουκλῆς	δὲ	καὶ οἱ Χαλκιδῆς ἐκ Νάξου
[6, 44]	αὐτοὺς ἀγορᾷ οὐδὲ ἄστει, ὕδατι	δὲ	καὶ ὅρμῳ, Τάραντος δὲ καὶ
[6, 82]	πολέμιοι τοῖς Δωριεῦσιν εἰσίν. ἔχει	δὲ	καὶ οὕτως· ἡμεῖς γὰρ Ἴωνες
[6, 85]	πολλοὺς χρημάτων βιαιότερον φορᾷ, ἄλλους	δὲ	καὶ πάνυ ἐλευθέρως ξυμμαχοῦντας, καίπερ
[6, 35]	οὐκ ἂν μεῖζον ἀντιπάθοιεν. ἄλλοι	δὲ	καὶ πάνυ καταφρονοῦντες ἐς γέλωτα
[6, 53]	τῶν μυστηρίων ὡς ἀσεβούντων, τῶν	δὲ	καὶ περὶ (τῶν Ἑρμῶν. οἱ
[6, 90]	τοῦ ξύμπαντος Ἑλληνικοῦ ἄρξειν. χρήματα	δὲ	καὶ σῖτον, ὥστε εὐπορώτερον γίγνεσθαί
[6, 32]	ἄλλος εὔνους παρῆν σφίσιν. παιανίσαντες	δὲ	καὶ τελεώσαντες τὰς σπονδὰς ἀνήγοντο,
[6, 78]	τῆς ἐμῆς μᾶλλον, ἐν ἴσῳ	δὲ	καὶ τῆς ἑαυτοῦ ἅμα ἐν
[6, 89]	προστασία ἡμῖν τοῦ πλήθους. ἅμα	δὲ	καὶ τῆς πόλεως δημοκρατουμένης τὰ
[6, 16]	τοῖς ὁμοίοις μὲν μάλιστα, ἔπειτα	δὲ	καὶ τοῖς ἄλλοις ξυνόντας, τῶν
[6, 88]	ἐπαγγελλομένων καὶ αὐτῶν ξυμπολεμεῖν. περιήγγελλον	δὲ	καὶ τοῖς Σικελοῖς καὶ ἐς
[6, 69]	οἰκείαν μὴ βλάψαι ἡσσώμενοι, Ἀργεῖοι	δὲ	καὶ τῶν ξυμμάχων οἱ αὐτόνομοι
[6, 62]	εἰ δώσουσιν οἱ Ἐγεσταῖοι, κατασκέψασθαι	δὲ	καὶ τῶν Σελινουντίων τὰ πράγματα
[6, 103]	ἐκ τῆς Ἰταλίας πανταχόθεν. ἦλθον	δὲ	καὶ τῶν Σικελῶν πολλοὶ ξύμμαχοι
[6, 88]	στρατεύοντες τοὺς μὲν προσηνάγκαζον, τοὺς	δὲ	καὶ ὑπὸ τῶν Συρακοσίων φρουρούς
[6, 2]	βορρᾶν τῆς νήσου ἔχουσιν. ᾤκουν	δὲ	καὶ Φοίνικες περὶ πᾶσαν μὲν
[6, 38]	πολλὰ πειρῶντες καὶ κατορθώσωσιν· ἡμεῖς	δὲ	κακοί, πρὶν ἐν τῷ παθεῖν
[6, 88]	δὲ ὁ Εὔφημος εἶπεν. οἱ	δὲ	Καμαριναῖοι ἐπεπόνθεσαν τοιόνδε. τοῖς μὲν
[6, 5]	αὐτῆς Δάσκων καὶ Μενέκωλος. ἀναστάτων	δὲ	Καμαριναίων γενομένων πολέμῳ ὑπὸ Συρακοσίων
[6, 27]	τῇ πόλει τῇ Ἀθηναίων (εἰσὶ	δὲ	κατὰ τὸ ἐπιχώριον, ἡ τετράγωνος
[6, 60]	ὅσων μὴ κατηγορήκει ἔλυσαν, τοὺς	δὲ	καταιτιαθέντας κρίσεις ποιήσαντες τοὺς μὲν
[6, 64]	δοκήσει οὐχ ἧσσον ἐπιτήδειον· ἦν	δὲ	Καταναῖος ὁ ἀνήρ, καὶ ἀπ'
[6, 51]	ἠγόραζον ἐς τὴν πόλιν. τῶν	δὲ	Καταναίων οἱ μὲν τὰ τῶν
[6, 104]	ναυσὶ δυοῖν μὲν Λακωνικαῖν, δυοῖν	δὲ	Κορινθίαιν ὅτι τάχιστα ἐπεραιώθησαν τὸν
[6, 104]	τὸν Ἰόνιον ἐς Τάραντα, οἱ	δὲ	Κορίνθιοι πρὸς ταῖς σφετέραις δέκα
[6, 29]	μὴ κατασχεῖν τὴν ἀναγωγήν, ἐλθόντα	δὲ	κρίνεσθαι ἐν ἡμέραις ῥηταῖς, βουλόμενοι
[6, 93]	μὲν Ἀλκιβιάδης τοσαῦτα εἶπεν, οἱ	δὲ	Λακεδαιμόνιοι διανοούμενοι μὲν καὶ αὐτοὶ
[6, 48]	οἱ μὲν Ἐγεσταίοις ξυμβαίνωσιν, οἱ	δὲ	Λεοντίνους ἐῶσι κατοικίζειν. ~Λάμαχος δὲ
[6, 64]	ἱππέων, βλάπτειν ἂν μεγάλα, οὕτω	δὲ	λήψεσθαι χωρίον ὅθεν ὑπὸ τῶν
[6, 99]	βορέαν τοῦ κύκλου τεῖχος, οἱ	δὲ	λίθους καὶ ξύλα ξυμφοροῦντες παρέβαλλον
[6, 103]	Πελοποννήσου ὠφελία οὐδεμία ἧκε, τοὺς	δὲ	λόγους ἔν τε σφίσιν αὐτοῖς
[6, 93]	οἱ πέμπειν ἐς Ἀσίνην, τὰς	δὲ	λοιπὰς παρασκευάζεσθαι ὅσας διανοοῦνται πέμπειν
[6, 34]	τὸν ἐκεῖ (πόλεμον κινεῖν. ὃ	δὲ	μάλιστα ἐγώ τε νομίζω ἐπίκαιρον
[6, 20]	βαρβάρων τινῶν ἀπαρχὴ ἐσφέρεται· ᾧ	δὲ	μάλιστα ἡμῶν προύχουσιν, ἵππους τε
[6, 77]	ἐν εἰδόσιν ὅσα ἀδικεῖ, πολὺ	δὲ	μᾶλλον ἡμᾶς αὐτοὺς αἰτιασόμενοι ὅτι
[6, 92]	ἔτι ἡγοῦμαι νῦν ἰέναι, πολὺ	δὲ	μᾶλλον τὴν οὐκ οὖσαν ἀνακτᾶσθαι.
[6, 86]	τῶνδε ἰσχὺν πάρεσμεν ὑποπτεύεσθαι, (πολὺ	δὲ	μᾶλλον τοῖσδε ἀπιστεῖν. ἡμεῖς μέν
[6, 83]	καὶ οὐ δουλωσόμενοι, μὴ παθεῖν	δὲ	μᾶλλον τοῦτο κωλύσοντες. ~Ὑπολάβῃ δὲ
[6, 24]	τοῦ ὀχλώδους τῆς παρασκευῆς, πολὺ	δὲ	μᾶλλον ὥρμηντο, καὶ τοὐναντίον περιέστη
[6, 69]	εἰκὸς ψιλοὺς ἀλλήλων ἐποίουν· ἔπειτα	δὲ	μάντεις τε σφάγια προύφερον τὰ
[6, 86]	οἵδε δὲ οὐ στρατοπέδῳ, πόλει	δὲ	μείζονι τῆς ἡμετέρας παρουσίας ἐποικοῦντες
[6, 74]	(Ἀθηναίους οἱ ταῦτα βουλόμενοι. ἡμέρας	δὲ	μείναντες περὶ τρεῖς καὶ δέκα
[6, 69]	τὸ μὲν αὐτίκα σωτηρίας, τὸ	δὲ	μέλλον ἐλευθερίας, τῶν δ' ἐναντίων
[6, 39]	μὲν δῆμον ξύμπαν ὠνομάσθαι, ὀλιγαρχίαν	δὲ	μέρος, ἔπειτα φύλακας μὲν ἀρίστους
[6, 2]	(πῃ γιγνώσκει περὶ αὐτῶν. Σικανοὶ	δὲ	μετ' αὐτοὺς πρῶτοι φαίνονται ἐνοικισάμενοι,
[6, 34]	ὑποχωρῆσαι ἡμῖν ἐς Τάραντα· οἱ	δὲ	μετ' ὀλίγων ἐφοδίων ὡς ἐπὶ
[6, 100]	πόλιν, εἰ ἐπιβοηθοῖεν, ἐχώρουν, ἡ	δὲ	μετὰ τοῦ ἑτέρου (πρὸς τὸ
[6, 18]	καθέσταμεν, τοῖς μὲν ἐπιβουλεύειν, τοὺς	δὲ	μὴ ἀνιέναι, διὰ τὸ ἀρχθῆναι
[6, 34]	χρήσαιντο, ἐπιθοίμεθ' ἂν κεκμηκόσιν, εἰ	δὲ	μὴ δοκοίη, ἔστι καὶ ὑποχωρῆσαι
[6, 61]	προειπεῖν αὐτῷ ἀπολογησομένῳ ἀκολουθεῖν, ξυλλαμβάνειν	δὲ	μή, θεραπεύοντες τό τε πρὸς
[6, 34]	γὰρ εἰ ἐθέλοιμεν ξύμπαντες, εἰ	δὲ	μή, ὅτι πλεῖστοι μεθ' ἡμῶν,
[6, 34]	μάλιστα μὲν ταῦτα τολμήσαντες, εἰ	δὲ	μή, ὅτι τάχιστα τἆλλα ἐς
[6, 11]	ἤδη καὶ Σικελίας ἐφίεσθε. (χρὴ	δὲ	μὴ πρὸς τὰς τύχας τῶν
[6, 47]	Ἐγεσταῖοι, πρὸς ταῦτα βουλεύεσθαι, εἰ	δὲ	μή, ταῖς ἑξήκοντα ναυσίν, ὅσασπερ
[6, 84]	δὲ μᾶλλον τοῦτο κωλύσοντες. ~Ὑπολάβῃ	δὲ	μηδεὶς ὡς οὐδὲν προσῆκον ὑμῶν
[6, 34]	ἢ μὴ δέχωνται Ἀθηναίους. δοκεῖ	δέ	μοι καὶ ἐς Καρχηδόνα ἄμεινον
[6, 91]	καὶ νῦν ἔτι περιγένοιντο· Συρακόσιοι	δὲ	μόνοι μάχῃ τε ἤδη πανδημεὶ
[6, 17]	μὴ ἐκπλεύσωμεν, ἱκανοί εἰσι, τῷ	δὲ	ναυτικῷ οὐκ ἂν δύναιντο βλάπτειν·
[6, 31]	ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐγένετο. ἀριθμῷ	δὲ	νεῶν καὶ ὁπλιτῶν καὶ ἡ
[6, 62]	ἕως ἀφίκοντο ἐς Κατάνην, αἱ	δὲ	νῆες περιέπλευσαν τὰ ἀνδράποδα ἄγουσαι.
[6, 99]	καὶ πύργους (ξυλίνους καθιστάντες. αἱ	δὲ	νῆες τῶν Ἀθηναίων οὔπω ἐκ
[6, 104]	τοῦ χειμῶνος, ἀνελκύσας ἐπεσκεύαζεν. ὁ	δὲ	Νικίας πυθόμενος αὐτὸν προσπλέοντα ὑπερεῖδε
[6, 38]	ἤδη; ἀλλ' οὐκ ἔννομον· ὁ	δὲ	νόμος ἐκ τοῦ μὴ δύνασθαι
[6, 7]	Ὀρνεαῖς μίαν ἡμέραν ἐπολιόρκουν· ὑπὸ	δὲ	νύκτα αὐλισαμένου τοῦ στρατεύματος ἄπωθεν
[6, 31]	ἑώρων, τῇ ὄψει ἀνεθάρσουν. οἱ	δὲ	ξένοι καὶ ὁ ἄλλος ὄχλος
[6, 30]	προπέμποντες, οἱ μὲν ἑταίρους, οἱ	δὲ	ξυγγενεῖς, οἱ δὲ υἱεῖς, καὶ
[6, 78]	ὅσῳ οὐ προδιεφθαρμένου ἐμοῦ, ἔχων	δὲ	ξύμμαχον ἐμὲ καὶ οὐκ ἐρῆμος
[6, 77]	μὲν λόγοις ἡμῶν διιστάναι, τοὺς	δὲ	ξυμμάχων ἐλπίδι ἐκπολεμοῦν πρὸς ἀλλήλους,
[6, 55]	ξυνεχῶς ὡμιλήκει τῇ ἀρχῇ. Ἱππάρχῳ	δὲ	ξυνέβη τοῦ πάθους τῇ δυστυχίᾳ
[6, 93]	ᾖ, ἑτοίμας εἶναι πλεῖν. ταῦτα	δὲ	ξυνθέμενοι ἀνεχώρουν ἐκ τῆς Λακεδαίμονος.
[6, 54]	ἐραστὴς ὢν εἶχεν αὐτόν. πειραθεὶς	δὲ	ὁ Ἁρμόδιος ὑπὸ Ἱππάρχου τοῦ
[6, 88]	ἐκ τοῦ ὁμοίου μεταλάβετε. ~Τοιαῦτα	δὲ	ὁ Εὔφημος εἶπεν. οἱ δὲ
[6, 101]	πρώτη φυλὴ τοῦ κέρως. ἰδὼν	δὲ	ὁ Λάμαχος παρεβοήθει ἀπὸ τοῦ
[6, 31]	ὡρμήθησαν καὶ παρασκευῇ φαύλῃ, οὗτος	δὲ	ὁ στόλος ὡς χρόνιός τε
[6, 43]	θῆτες ἐπιβάται τῶν νεῶν, ξύμμαχοι	δὲ	οἱ ἄλλοι ξυνεστράτευον, οἱ μὲν
[6, 2]	τῆς πρὸς τοὺς Σικελούς· ἐπειδὴ	δὲ	οἱ Ἕλληνες πολλοὶ κατὰ θάλασσαν
[6, 66]	πόλεως οὐδεὶς ἐξιὼν ἐκώλυε, πρῶτοι	δὲ	οἱ ἱππῆς τῶν Συρακοσίων προσεβοήθησαν,
[6, 76]	ἑαυτῶν τῷ Μήδῳ ἀντέστησαν, περὶ	δὲ	οἱ μὲν σφίσιν ἀλλὰ μὴ
[6, 102]	τῶν Ἀθηναίων ἀπεχώρουν. ~ἐν τούτῳ	δὲ	οἱ πρὸς τὴν πόλιν αὐτῶν
[6, 101]	ἠπείγοντο πρὸς τὴν (γέφυραν. δείσαντες	δὲ	οἱ Συρακόσιοι (ἦσαν γὰρ καὶ
[6, 97]	καὶ τῆς ἐξετάσεως παραγενέσθαι. ἐβοήθουν	δὲ	οἵ τε ἄλλοι, ὡς ἕκαστος
[6, 72]	πολλῶν τὴν ἀξύντακτον ἀναρχίαν. ἢν	δὲ	ὀλίγοι τε στρατηγοὶ γένωνται ἔμπειροι
[6, 31]	κενὰς ἑξήκοντα μὲν ταχείας, τεσσαράκοντα	δὲ	ὁπλιταγωγοὺς καὶ ὑπηρεσίας ταύταις τὰς
[6, 68]	πατρίδος ἔσται ὁ ἀγών, ἐγὼ	δὲ	ὅτι οὐκ ἐν πατρίδι, ἐξ
[6, 33]	καὶ ἄφρονες δοκοῦσιν εἶναι· ὅμως	δὲ	οὐ καταφοβηθεὶς ἐπισχήσω κινδυνευούσης τῆς
[6, 56]	πρὸς τοὺς δορυφόρους ἐκείνους. (ἦσαν	δὲ	οὐ πολλοὶ οἱ ξυνομωμοκότες ἀσφαλείας
[6, 88]	κωλύοντας μὴ ξυμβαίνειν Ἀθηναίοις, βοηθεῖν	δὲ	οὐ προθύμων ὄντων, παρελθὼν ὁ
[6, 86]	καὶ τῇ παρασκευῇ ἠπειρωτίδων· οἵδε	δὲ	οὐ στρατοπέδῳ, πόλει δὲ μείζονι
[6, 85]	(φίλων ῥώμην ἀδύνατοι ὦσιν. ἀπιστεῖν	δὲ	οὐ χρή· καὶ γὰρ τοὺς
[6, 44]	Χαλκιδεῦσιν οὖσι Λεοντίνοις βοηθεῖν· οἱ	δὲ	οὐδὲ μεθ' ἑτέρων ἔφασαν ἔσεσθαι,
[6, 69]	τὴν βούλησιν ἄκοντες προυδίδοσαν. ὅμως	δὲ	οὐκ ἂν οἰόμενοι σφίσι τοὺς
[6, 80]	μὲν οὐκ ἠμύνατε σωθῆναι, τοὺς	δὲ	οὐκ ἐκωλύσατε κακοὺς γενέσθαι; καίτοι
[6, 48]	τὰ οἰκεῖα μὴ κινδυνεύειν. ~Ἀλκιβιάδης	δὲ	οὐκ ἔφη χρῆναι τοσαύτῃ δυνάμει
[6, 9]	ἀφανῶν καὶ μελλόντων κινδυνεύειν· ὡς	δὲ	οὔτε ἐν καιρῷ σπεύδετε οὔτε
[6, 9]	δι' ἑαυτὸν βούλοιτο ὀρθοῦσθαι. ὅμως	δὲ	οὔτε ἐν τῷ πρότερον χρόνῳ
[6, 62]	(παρεγένοντο γὰρ αὐτῶν ἱππῆς) αὐτοὶ	δὲ	πάλιν τῷ μὲν πεζῷ ἐχώρουν
[6, 56]	ξυνεπιθησομένους τῷ ἔργῳ ἐπέπρακτο, περιέμενον	δὲ	Παναθήναια τὰ μεγάλα, ἐν ᾗ
[6, 22]	αὐτόθεν ὡς πλεῖστα ἔχειν. τὰ	δὲ	παρ' Ἐγεσταίων, ἃ λέγεται ἐκεῖ
[6, 62]	μέν, Ἐγεσταίοις δὲ πολέμιον· ἦν	δὲ	παραθαλασσίδιον. καὶ ἀνδραποδίσαντες τὴν πόλιν
[6, 21]	τὸ πρῶτον ἀσκέπτως βουλευσαμένους) αὐτόθεν	δὲ	παρασκευῇ ἀξιόχρεῳ ἐπιέναι, γνόντας ὅτι
[6, 57]	διαλεγόμενον οἰκείως τῷ Ἱππίᾳ (ἦν	δὲ	πᾶσιν εὐπρόσοδος ὁ Ἱππίας) ἔδεισαν
[6, 16]	ἐμοὶ δόξαν φέρει ταῦτα, (τῇ	δὲ	πατρίδι καὶ ὠφελίαν. οἱ γὰρ
[6, 31]	προέξει καὶ τῷ ταχυναυτεῖν, τὸ	δὲ	πεζὸν καταλόγοις τε χρηστοῖς ἐκκριθὲν
[6, 97]	διασταυρωσάμενος τὸν ἰσθμὸν ἡσύχαζεν· ὁ	δὲ	πεζὸς ἐχώρει εὐθὺς δρόμῳ πρὸς
[6, 48]	σῖτον καὶ στρατιὰν ἔχωσι, πρῶτον	δὲ	πείθειν Μεσσηνίους (ἐν πόρῳ γὰρ
[6, 34]	(ὑποδέχεται γὰρ ἡμᾶς Τάρας) τὸ	δὲ	πέλαγος αὐτοῖς πολὺ περαιοῦσθαι μετὰ
[6, 7]	φυγάδας ἐκακούργουν τὴν Περδίκκου. (Λακεδαιμόνιοι	δὲ	πέμψαντες παρὰ Χαλκιδέας τοὺς ἐπὶ
[6, 55]	Ἱππάρχου οὐδεὶς παῖς γέγραπται, Ἱππίου	δὲ	πέντε, οἳ αὐτῷ ἐκ Μυρρίνης
[6, 101]	λιμένα τὸν τῶν Συρακοσίων, αὐτοὶ	δὲ	περὶ ὄρθρον καταβάντες ἀπὸ τῶν
[6, 87]	ἐν ἴσῳ βλάπτειν (αὐτά, πολὺ	δὲ	πλείους τῶν Ἑλλήνων καὶ ὠφελεῖν·
[6, 13]	ἐπιθυμίᾳ μὲν ἐλάχιστα κατορθοῦνται, προνοίᾳ	δὲ	πλεῖστα, ἀλλ' ὑπὲρ τῆς πατρίδος
[6, 23]	ἡμᾶς δέον εὖ βουλεύσασθαι, ἔτι	δὲ	πλείω εὐτυχῆσαι (χαλεπὸν δὲ ἀνθρώπους
[6, 19]	οὐκ ἂν ἔτι ἀποτρέψειε, παρασκευῆς	δὲ	πλήθει, εἰ πολλὴν ἐπιτάξειε, τάχ'
[6, 4]	τοῦ Ἀκράγαντος ποταμοῦ ὀνομάσαντες, οἰκιστὰς	δὲ	ποιήσαντες Ἀριστόνουν καὶ (Πυστίλον, νόμιμα
[6, 62]	Ὕκκαρα, πόλισμα Σικανικὸν μέν, Ἐγεσταίοις	δὲ	πολέμιον· ἦν δὲ παραθαλασσίδιον. καὶ
[6, 14]	ἂν μαρτύρων αἰτίαν σχεῖν, τῆς	δὲ	πόλεως κακῶς> βουλευσαμένης ἰατρὸς ἂν
[6, 38]	ἡμῶν ὀλιγάκις μὲν ἡσυχάζει, στάσεις	δὲ	πολλὰς καὶ ἀγῶνας οὐ πρὸς
[6, 85]	Μηθυμναίους νεῶν παροκωχῇ αὐτονόμους, τοὺς	δὲ	πολλοὺς χρημάτων βιαιότερον φορᾷ, ἄλλους
[6, 24]	καὶ εὐέλπιδες ὄντες σωθήσεσθαι· ὁ	δὲ	πολὺς ὅμιλος καὶ στρατιώτης ἔν
[6, 12]	μὲν ἀπὸ τῆς ἱπποτροφίας, διὰ	δὲ	πολυτέλειαν καὶ ὠφεληθῇ τι ἐκ
[6, 10]	καὶ ἐκ τῶν ἐναντίων) σφαλέντων	δέ	που ἀξιόχρεῳ δυνάμει ταχεῖαν τὴν
[6, 55]	Ἀπόλλωνος Πυθίου ἐν τεμένει. ~ὅτι	δὲ	πρεσβύτατος ὢν Ἱππίας ἦρξεν, εἰδὼς
[6, 97]	περὶ τὸν Διόμιλον ἑξακόσιοι· στάδιοι	δὲ	πρὶν προσμεῖξαι ἐκ τοῦ λειμῶνος
[6, 61]	ὧν πέρι ἄλλων ἐμεμήνυτο. (εἴρητο	δὲ	προειπεῖν αὐτῷ ἀπολογησομένῳ ἀκολουθεῖν, ξυλλαμβάνειν
[6, 78]	ποτὲ βουληθείη αὖθις φθονῆσαι. ἀδύνατον	δὲ	προεμένῳ καὶ μὴ τοὺς αὐτοὺς
[6, 15]	δέ τινες καὶ ἀντέλεγον. ἐνῆγε	δὲ	προθυμότατα τὴν στρατείαν Ἀλκιβιάδης ὁ
[6, 78]	μαλακῶς ὥσπερ νῦν ξυμμαχεῖν, αὐτοὺς	δὲ	πρὸς ἡμᾶς μᾶλλον ἰόντας, ἅπερ
[6, 44]	Ἰταλιώταις ξυνδοκῇ, τοῦτο ποιήσειν. οἱ	δὲ	πρὸς τὰ ἐν τῇ Σικελίᾳ
[6, 41]	οὐδένα ἔτι εἴασε παρελθεῖν, αὐτὸς	δὲ	(πρὸς τὰ παρόντα ἔλεξε τοιάδε.
[6, 31]	σπουδῇ πρὸς ἀλλήλους (ἁμιλληθέν. ξυνέβη	δὲ	πρός τε σφᾶς αὐτοὺς ἅμα
[6, 42]	κατὰ τέλη στρατηγῷ προστεταγμένοι· ἔπειτα	δὲ	προύπεμψαν καὶ ἐς τὴν Ἰταλίαν
[6, 90]	ἀρχῆς καὶ (αὐτῶν ἀποπειράσοντες. εἰ	δὲ	προχωρήσειε ταῦτα ἢ πάντα ἢ
[6, 3]	Σικελίαν καὶ οὕτως ᾤκησαν. ~Ἑλλήνων	δὲ	πρῶτοι Χαλκιδῆς ἐξ Εὐβοίας πλεύσαντες
[6, 105]	δῃώσαντας ἀπελθεῖν οὐκ ἤθελον· τότε	δὲ	Πυθοδώρου καὶ Λαισποδίου καὶ Δημαράτου
[6, 64]	καὶ τὰς ναῦς ἐμπρήσειν, ἐκείνους	δὲ	ῥᾳδίως τὸ στράτευμα προσβαλόντας τῷ
[6, 4]	Μήδους φεύγοντες προσέβαλον Σικελίᾳ, τοὺς	δὲ	Σαμίους Ἀναξίλας Ῥηγίνων τύραννος οὐ
[6, 60]	ἐπ' ἀμφότερα γὰρ εἰκάζεται, τὸ	δὲ	σαφὲς οὐδεὶς οὔτε τότε οὔτε
[6, 46]	εἶχον ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν· οἱ	δὲ	στρατηγοὶ πρὸς τὰ παρόντα ἐβουλεύοντο.
[6, 65]	ἀφ' ὧν αὐτὸς ἥκειν. ~οἱ	δὲ	στρατηγοὶ τῶν Συρακοσίων, μετὰ τοῦ
[6, 51]	οὐκ ἐδέχοντο οἱ Καταναῖοι, τοὺς	δὲ	στρατηγοὺς ἐσελθόντας ἐκέλευον, εἴ τι
[6, 41]	~Τοιαῦτα δὲ Ἀθηναγόρας εἶπεν. τῶν	δὲ	στρατηγῶν εἷς ἀναστὰς ἄλλον μὲν
[6, 70]	ἐπανεχώρουν καὶ τροπαῖον ἵστασαν. (οἱ	δὲ	Συρακόσιοι ἁθροισθέντες ἐς τὴν Ἑλωρίνην
[6, 69]	ἐπῆγε τὸ στρατόπεδον εὐθύς. οἱ	δὲ	Συρακόσιοι ἀπροσδόκητοι μὲν ἐν τῷ
[6, 67]	(τούτων τῶν ἐπιτάκτων ἐποιήσαντο. οἱ	δὲ	Συρακόσιοι ἔταξαν τοὺς μὲν ὁπλίτας
[6, 63]	Ἀθηναῖοι ἐπὶ Συρακούσας παρεσκευάζοντο, οἱ	δὲ	Συρακόσιοι (καὶ αὐτοὶ ὡς ἐπ'
[6, 99]	(ἑτέραν θάλασσαν τὸ ἀποτείχισμα. οἱ	δὲ	Συρακόσιοι οὐχ ἥκιστα Ἑρμοκράτους τῶν
[6, 88]	Σικελίαν ᾤοντο αὐτοὺς δουλώσεσθαι, τοῖς	δὲ	Συρακοσίοις αἰεὶ κατὰ τὸ ὅμορον
[6, 45]	ταῖς Ἀθήναις οἱ ἄγγελοι. ~Τοῖς	δὲ	Συρακοσίοις ἐν τούτῳ πολλαχόθεν τε
[6, 82]	πρότερον οὔσης ξυμμαχίας ἀνανεώσει, τοῦ	δὲ	Συρακοσίου καθαψαμένου ἀνάγκη καὶ (περὶ
[6, 35]	μὲν Ἑρμοκράτης τοσαῦτα εἶπεν· τῶν	δὲ	Συρακοσίων ὁ δῆμος ἐν πολλῇ
[6, 97]	προύχουσα ἐς τὸ πέλαγος, τῆς	δὲ	Συρακοσίων πόλεως οὔτε πλοῦν οὔτε
[6, 11]	ἥκιστα τῆς δόξης δόντα. εἰ	δὲ	σφαλείημέν τι, τάχιστ' ἂν ὑπεριδόντες
[6, 71]	περὶ ἑξήκοντα καὶ διακοσίους) τῶν	δὲ	σφετέρων τὰ ὀστᾶ ξυνέλεξαν (ἀπέθανον
[6, 4]	ποιήσαντες Ἀριστόνουν καὶ (Πυστίλον, νόμιμα	δὲ	τὰ Γελῴων δόντες. Ζάγκλη δὲ
[6, 32]	(στρατείας τῆς τῶν Ἀθηναίων, τῶν	δὲ	τὰ ἐναντία λεγόντων, καὶ Ἑρμοκράτης
[6, 87]	ἵνα μὴ ὑπακούωμεν ἄλλου, ἐλευθεροῦν	δὲ	τὰ ἐνθάδε, ὅπως μὴ ὑπ'
[6, 44]	πρὸς τὸν πόλεμον διέπλει. τούτοις	δὲ	τὰ ἐπιτήδεια ἄγουσαι ὁλκάδες μὲν
[6, 41]	οὔτε τοὺς ἀκούοντας ἀποδέχεσθαι, πρὸς	δὲ	τὰ ἐσαγγελλόμενα μᾶλλον ὁρᾶν, ὅπως
[6, 38]	μὲν τοὺς πολλοὺς πείθων, τοὺς	δὲ	τὰ τοιαῦτα μηχανωμένους κολάζων, μὴ
[6, 5]	Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος ἐκράθη, νόμιμα	δὲ	τὰ Χαλκιδικὰ (ἐκράτησεν. Ἄκραι δὲ
[6, 64]	τῆς πόλεως ὅτι πλεῖστον, αὐτοὶ	δὲ	ταῖς ναυσὶν ἐν τοσούτῳ ὑπὸ
[6, 46]	ἔστι χρήματα ἃ ὑπέσχοντο, τριάκοντα	δὲ	τάλαντα μόνα (φαίνεται. καὶ οἱ
[6, 32]	μὲν σάλπιγγι σιωπὴ ὑπεσημάνθη, εὐχὰς	δὲ	τὰς νομιζομένας πρὸ τῆς ἀναγωγῆς
[6, 48]	τῇ στρατιᾷ ἱκανωτάτην ἔσεσθαι) προσαγαγομένους	δὲ	τὰς πόλεις, εἰδότας μεθ' ὧν
[6, 32]	ξυμμάχων ξυνελέγετο, ἠπείγοντο ἀφικέσθαι. (Ἐς	δὲ	τὰς Συρακούσας ἠγγέλλετο μὲν πολλαχόθεν
[6, 30]	ἔδοξε πλεῖν τὸν Ἀλκιβιάδην. ~Μετὰ	δὲ	ταῦτα θέρους μεσοῦντος ἤδη ἡ
[6, 62]	καὶ τῶν μετ' ἐκείνου. ~Μετὰ	δὲ	ταῦτα οἱ λοιποὶ τῶν Ἀθηναίων
[6, 43]	προαπαντᾶν, ὅπως ἐπιστάμενοι καταπλέωσιν. ~μετὰ	δὲ	ταῦτα τοσῇδε ἤδη τῇ παρασκευῇ
[6, 64]	προσβαλόντας τῷ σταυρώματι αἱρήσειν· εἶναι	δὲ	ταῦτα τοὺς ξυνδράσοντας πολλοὺς Καταναίων
[6, 31]	ἢ ὅτε ἐψηφίζοντο πλεῖν· ὅμως	δὲ	τῇ παρούσῃ ῥώμῃ, διὰ τὸ
[6, 78]	δύναμιν σῴζοι ἄν τις, ἔργῳ	δὲ	τὴν αὑτοῦ (σωτηρίαν. καὶ μάλιστα
[6, 47]	δύναμιν τῆς Ἀθηναίων πόλεως, δηλώσαντας	δὲ	τὴν ἐς τοὺς φίλους καὶ
[6, 4]	δὲ τὰ Γελῴων δόντες. Ζάγκλη	δὲ	τὴν μὲν ἀρχὴν ἀπὸ Κύμης
[6, 88]	Συρακοσίων οἱ πολλοὶ ἀφειστήκεσαν· τῶν	δὲ	τὴν μεσόγειαν ἐχόντων αὐτόνομοι οὖσαι
[6, 8]	ἀκούσιος μὲν ᾑρημένος ἄρχειν, νομίζων	δὲ	τὴν πόλιν οὐκ ὀρθῶς βεβουλεῦσθαι,
[6, 91]	νῦν ὠφελοῦνται εὐθὺς ἀποστερήσονται, μάλιστα	δὲ	τῆς ἀπὸ τῶν ξυμμάχων προσόδου
[6, 33]	δὲ ἀληθὲς Σικελίας ἐπιθυμίᾳ, μάλιστα	δὲ	τῆς ἡμετέρας πόλεως, ἡγούμενοι, (εἰ
[6, 83]	δρῶντες οὗτοι ἡμᾶς ἔβλαπτον, ἅμα	δὲ	τῆς πρὸς Πελοποννησίους ἰσχύος ὀρεγόμενοι.
[6, 92]	κατὰ κράτος πολεμεῖσθαι ὀλιγωρήσουσιν. ~γίγνεσθαι	δέ	τι αὐτῶν καὶ ἐν τάχει
[6, 25]	πεντακισχιλίων μὲν οὐκ ἐλάσσοσιν, ἢν	δέ	τι δύνωνται, καὶ πλέοσιν· τὴν
[6, 87]	ἤδη, ἀποτρέπειν πειρᾶσθε, καθ' ὅσον	δέ	τι ὑμῖν τῆς ἡμετέρας πολυπραγμοσύνης
[6, 15]	τὰ ἐψηφισμένα μὴ (λύειν, οἱ	δέ	τινες καὶ ἀντέλεγον. ἐνῆγε δὲ
[6, 54]	οὐδὲν ἐβούλετο δρᾶν, ἐν τρόπῳ	δέ	τινι ἀφανεῖ ὡς οὐ διὰ
[6, 68]	τῆς τόλμης ἥσσω (ἔχειν. παραστήτω	δέ	τινι καὶ τόδε, πολύ τε
[6, 89]	αἰεί ποτε διάφοροί ἐσμεν (πᾶν	δὲ	τὸ ἐναντιούμενον τῷ δυναστεύοντι δῆμος
[6, 66]	καὶ δένδρα καὶ λίμνη, παρὰ	δὲ	τὸ (κρημνοί. καὶ τὰ ἐγγὺς
[6, 24]	ἂν> οὕτως ἀσφαλῶς ἐκπλεῦσαι· οἱ	δὲ	τὸ μὲν ἐπιθυμοῦν τοῦ πλοῦ
[6, 4]	ὁ δὲ ἀπὸ Χαλκίδος. ὄνομα	δὲ	τὸ μὲν πρῶτον Ζάγκλη ἦν
[6, 67]	Ἀργεῖοι εἶχον καὶ Μαντινῆς, Ἀθηναῖοι	δὲ	τὸ μέσον, τὸ δὲ ἄλλο
[6, 18]	ἄνευ ἀλλήλων μηδὲν δύνασθαι, ὁμοῦ	δὲ	τό τε φαῦλον καὶ τὸ
[6, 67]	αὐτοὺς καὶ τοὺς ἀκοντιστάς. μέλλουσι	δὲ	τοῖς Ἀθηναίοις προτέροις ἐπιχειρήσειν ὁ
[6, 58]	οἰόμενοί τι ἐρεῖν αὐτόν, ὁ	δὲ	τοῖς ἐπικούροις φράσας τὰ ὅπλα
[6, 25]	τῶν ξυμμάχων μεταπεμπτέας εἶναι) ὁπλίταις	δὲ	τοῖς ξύμπασιν Ἀθηναίων καὶ τῶν
[6, 43]	καὶ τῶν ἄλλων ξυμμάχων) ὁπλίταις	δὲ	τοῖς ξύμπασιν ἑκατὸν καὶ πεντακισχιλίοις
[6, 43]	μισθοφόρων πεντήκοντα καὶ διακόσιοι) τοξόταις	δὲ	τοῖς πᾶσιν ὀγδοήκοντα καὶ τετρακοσίοις
[6, 100]	Ἀθηναῖοι τὰ ἐπιτήδεια ἐπήγοντο. ~ἐπειδὴ	δὲ	τοῖς Συρακοσίοις ἀρκούντως ἐδόκει ἔχειν
[6, 86]	ἀλλήλων ἀμφοτέροις μὴ προδιδόναι, νομίσαι	δὲ	τοῖσδε μὲν καὶ ἄνευ ξυμμάχων
[6, 4]	αὐτοὶ Καταναῖοι ἐποιήσαντο Εὔαρχον. ~κατὰ	δὲ	τὸν αὐτὸν χρόνον καὶ Λάμις
[6, 102]	αὐτῶν αἱροῦσι καὶ διεπόρθησαν, αὐτὸν	δὲ	τὸν κύκλον Νικίας διεκώλυσεν· ἔτυχε
[6, 61]	τῷ παρόντι περιφανῶς ὠφέλητο. ~περὶ	δὲ	τοῦ Ἀλκιβιάδου ἐναγόντων τῶν ἐχθρῶν,
[6, 7]	ἀπεστάλησαν ἐς τὴν Σικελίαν· Λακεδαιμόνιοι	δὲ	τοῦ αὐτοῦ χειμῶνος καὶ οἱ
[6, 16]	γὰρ τιμὴ τὰ τοιαῦτα, ἐκ	δὲ	τοῦ δρωμένου καὶ δύναμις (ἅμα
[6, 40]	ἐκ τοῦ ἀκούειν ἀφαιρεθήσεται, ἐκ	δὲ	τοῦ ἔργῳ φυλασσομένη μὴ ἐπιτρέπειν
[6, 3]	θεωροὶ πλέωσι, πρῶτον (θύουσιν. Συρακούσας	δὲ	τοῦ ἐχομένου ἔτους Ἀρχίας τῶν
[6, 89]	οἵπερ καὶ ἐμὲ ἐξήλασαν. ἡμεῖς	δὲ	τοῦ ξύμπαντος προέστημεν, δικαιοῦντες ἐν
[6, 64]	ὄντας τῶν σφίσιν (εὔνων. ἔλεγε	δὲ	τοὺς Ἀθηναίους αὐλίζεσθαι ἀπὸ τῶν
[6, 105]	οὐδεμίαν φυλακήν πω ἐποιεῖτο. ~Κατὰ	δὲ	τοὺς αὐτοὺς χρόνους τούτου τοῦ
[6, 71]	τὸ ἱερὸν οὐκ ἦλθον, ξυγκομίσαντες	δὲ	τοὺς ἑαυτῶν νεκροὺς καὶ ἐπὶ
[6, 76]	κατὰ τὸ ξυγγενὲς κήδεσθαι, Χαλκιδέας	δὲ	τοὺς ἐν Εὐβοίᾳ, ὧν οἵδε
[6, 55]	τοῖς μὲν πολίταις φοβερόν, ἐς	δὲ	τοὺς ἐπικούρους ἀκριβές, πολλῷ τῷ
[6, 88]	εἰσὶν οἳ καὶ χρήματα. ἐπὶ	δὲ	τοὺς μὴ προσχωροῦντας οἱ Ἀθηναῖοι
[6, 16]	μὲν ἀστοῖς φθονεῖται φύσει, πρὸς	δὲ	τοὺς ξένους καὶ αὕτη ἰσχὺς
[6, 45]	περιέπεμπον, ἔνθα μὲν φύλακας, πρὸς	δὲ	τοὺς πρέσβεις, καὶ ἐς τὰ
[6, 72]	Νάξον καὶ Κατάνην διαχειμάσοντες, Συρακόσιοι	δὲ	τοὺς σφετέρους (αὐτῶν νεκροὺς θάψαντες
[6, 74]	Μεσσήνῃ ξυνειδὼς τὸ μέλλον· οἱ	δὲ	τούς τε ἄνδρας διέφθειραν πρότερον
[6, 16]	νέμων τὰ (ὁμοῖα ἀνταξιούτω. οἶδα	δὲ	τοὺς τοιούτους, καὶ ὅσοι ἔν
[6, 12]	πόλεως κινδύνῳ ἰδίᾳ ἐλλαμπρύνεσθαι, νομίσατε	δὲ	τοὺς τοιούτους τὰ μὲν δημόσια
[6, 50]	αὐτὸς τῇ Ἀλκιβιάδου γνώμῃ. μετὰ	δὲ	τοῦτο Ἀλκιβιάδης τῇ αὑτοῦ νηὶ
[6, 51]	ἐκέλευον ἐκ Ῥηγίου κομίζειν. μετὰ	δὲ	τοῦτο διαπλεύσαντες οἱ Ἀθηναῖοι ἐς
[6, 8]	ἂν γιγνώσκωσιν ἄριστα Ἀθηναίοις. μετὰ	δὲ	τοῦτο ἡμέρᾳ πέμπτῃ ἐκκλησία αὖθις
[6, 103]	ἐπὶ τὴν θάλασσαν τειχισμόν. ~Μετὰ	δὲ	τοῦτο οἱ Ἀθηναῖοι τροπαῖον ἔστησαν
[6, 104]	καὶ Εὐκλέα καὶ Τελλίαν. ~Ἐν	δὲ	τούτῳ Γύλιππος ὁ Λακεδαιμόνιος καὶ
[6, 27]	μὲν ἐν παρασκευῇ ἦσαν. ~Ἐν	δὲ	τούτῳ, ὅσοι Ἑρμαῖ ἦσαν λίθινοι
[6, 31]	ὑπηρεσίας ταύταις τὰς κρατίστας, τῶν	δὲ>	τριηράρχων ἐπιφοράς τε πρὸς τῷ
[6, 20]	καὶ τοξόται καὶ ἀκοντισταί, πολλαὶ	δὲ	τριήρεις καὶ ὄχλος ὁ πληρώσων
[6, 85]	φίλοι ὅτι μάλιστα αὐτονομούμενοι. ~ἀνδρὶ	δὲ	τυράννῳ ἢ πόλει ἀρχὴν ἐχούσῃ
[6, 23]	ἡμῖν τοῖς στρατευσομένοις σωτήρια. εἰ	δέ	τῳ ἄλλως δοκεῖ, παρίημι αὐτῷ
[6, 94]	τῷδε ὃν Θουκυδίδης ξυνέγραψεν. ~Ἅμα	δὲ	τῷ ἦρι εὐθὺς ἀρχομένῳ τοῦ
[6, 33]	ἀπιστήσαντες τοῦ ξύμπαντος (ἀμελήσετε. εἰ	δέ	τῳ καὶ πιστά, τὴν τόλμαν
[6, 20]	μὲν ταῦτα ὡς βουλόμεθα, ἐπὶ	δὲ	τῷ (παρόντι ἃ γιγνώσκω σημανῶ.
[6, 88]	ὡς ἂν δύνωνται μετριώτατα, ἐν	δὲ	τῷ παρόντι, ἵνα μηδὲ τοῖς
[6, 105]	Ἀθηναίους τοῦ ἀμύνεσθαι ἐποίησαν. ἀναχωρησάντων	δὲ	τῶν Ἀθηναίων ἐκ τοῦ Ἄργους
[6, 75]	ἄλλων ἐς τὴν Καμάριναν, ἀπὸ	δὲ	τῶν Ἀθηναίων Εὐφήμου μεθ' ἑτέρων,
[6, 70]	(ἔκπληξιν μὴ νικωμένους παρέχειν. ὠσαμένων	δὲ	τῶν Ἀργείων πρῶτον τὸ εὐώνυμον
[6, 39]	(ξύμπαντα ἐν δημοκρατίᾳ ἰσομοιρεῖν. ὀλιγαρχία	δὲ	τῶν μὲν κινδύνων τοῖς πολλοῖς
[6, 50]	ἔχοντες τὰς ἄλλας ναῦς· δέκα	δὲ	τῶν νεῶν προύπεμψαν ἐς τὸν
[6, 64]	ἄνδρα σφίσι μὲν πιστόν, τοῖς	δὲ	τῶν Συρακοσίων στρατηγοῖς τῇ δοκήσει
[6, 82]	τῷ παρόντι μεῖζον ἴσχυον, (αὐτοὶ	δὲ	τῶν ὑπὸ βασιλεῖ πρότερον ὄντων
[6, 57]	ὀργῆς ὁ μὲν ἐρωτικῆς, ὁ	δὲ	ὑβρισμένος, ἔτυπτον καὶ ἀποκτείνουσιν (αὐτόν.
[6, 30]	ἑταίρους, οἱ δὲ ξυγγενεῖς, οἱ	δὲ	υἱεῖς, καὶ μετ' ἐλπίδος τε
[6, 89]	ἦν τοῖς παροῦσιν ἕπεσθαι. τῆς	δὲ	ὑπαρχούσης ἀκολασίας ἐπειρώμεθα μετριώτεροι ἐς
[6, 32]	οὐ κατὰ ναῦν ἑκάστην, ξύμπαντες	δὲ	ὑπὸ κήρυκος ἐποιοῦντο, κρατῆράς τε
[6, 80]	ὑπὸ Ἰώνων αἰεὶ (πολεμίων, προδιδόμεθα	δὲ	ὑπὸ ὑμῶν Δωριῆς Δωριῶν. καὶ
[6, 98]	μέρους τινὸς τῶν ἱππέων· οὗτοι	δὲ	ὑπομένοντες ἐκώλυον τοὺς Ἀθηναίους λιθοφορεῖν
[6, 66]	ἱππῆς τῶν Συρακοσίων προσεβοήθησαν, ἔπειτα	δὲ	ὕστερον καὶ τὸ πεζὸν ἅπαν
[6, 39]	καὶ ἄρχειν ἄριστα βελτίστους. ἐγὼ	δέ	φημι πρῶτα μὲν δῆμον ξύμπαν
[6, 34]	τοὺς μὲν μᾶλλον βεβαιωσώμεθα, τοῖς	δὲ	φιλίαν καὶ ξυμμαχίαν πειρώμεθα ποιεῖσθαι,
[6, 48]	ἀφιστάναι ἀπὸ τῶν Συρακοσίων, τοὺς	δὲ	φίλους ποιεῖσθαι, ἵνα σῖτον καὶ
[6, 38]	ὀλίγους τὰ μὲν ἐλέγχων, τὰ	δὲ	φυλάσσων, τὰ δὲ καὶ διδάσκων·
[6, 97]	ἐς τὴν Θάψον καθορμισάμενοι· ἔστι	δὲ	χερσόνησος μὲν ἐν στενῷ ἰσθμῷ
[6, 22]	μὴ ἐπὶ ἑτέροις γίγνεσθαι, μάλιστα	δὲ	χρήματα αὐτόθεν ὡς πλεῖστα ἔχειν.
[6, 49]	πᾶν στράτευμα δεινότατον εἶναι· ἢν	δὲ	χρονίσῃ πρὶν ἐς ὄψιν ἐλθεῖν,
[6, 3]	πόλις ἡ ἐντός ἐστιν· ὕστερον	δὲ	χρόνῳ καὶ ἡ ἔξω προστειχισθεῖσα
[6, 4]	Γέλα ποταμοῦ τοὔνομα ἐγένετο, τὸ	δὲ	χωρίον οὗ νῦν ἡ πόλις
[6, 2]	τὸ μὴ ἤπειρος εἶναι· ~ᾠκίσθη	δὲ	ὧδε τὸ ἀρχαῖον, καὶ τοσάδε
[6, 90]	ἐμὰς διαβολὰς τοιαῦτα ξυνέβη· περὶ	δὲ	ὧν ὑμῖν τε βουλευτέον καὶ
[6, 59]	παρ' Αἰαντίδην ἐς Λάμψακον, ἐκεῖθεν	δὲ	ὡς βασιλέα Δαρεῖον, ὅθεν καὶ
[6, 77]	ἐλπίδι ἐκπολεμοῦν πρὸς ἀλλήλους, τοῖς	δὲ	ὡς ἑκάστοις τι προσηνὲς λέγοντες
[6, 66]	τῶν Ἀθηναίων τὸ πρῶτον, ἔπειτα	δὲ	ὡς οὐκ ἀντιπροῇσαν αὐτοῖς, ἀναχωρήσαντες
[6, 2]	ἐσῆλθον ἢ ὅποι ἀπεχώρησαν· ἀρκείτω	δὲ	ὡς ποιηταῖς τε εἴρηται καὶ
[6, 85]	περὶ τὴν Πελοπόννησον. (ὥστε καὶ	τἀνθάδε	εἰκὸς πρὸς τὸ λυσιτελοῦν, καὶ
[6, 83]	διὰ δέος ἔχειν καὶ τὰ	ἐνθάδε	διὰ τὸ αὐτὸ ἥκειν μετὰ
[6, 12]	καὶ ταῦτα ὑπὲρ ἡμῶν δίκαιον	ἐνθάδε	εἶναι ἀναλοῦν, καὶ μὴ ὑπὲρ
[6, 84]	ἀλόγως ἡμᾶς φησὶ δουλωσαμένους τοὺς	ἐνθάδε	ἐλευθεροῦν, ξύμφορος ἡμῖν ἀπαράσκευος ὢν
[6, 36]	φρονῆσαι καὶ ὑποχειρίους ἡμῖν γενέσθαι	ἐνθάδε	ἐλθόντας, ἢ δειλός ἐστιν ἢ
[6, 11]	τάχιστ' ἂν ὑπεριδόντες (μετὰ τῶν	ἐνθάδε	ἐπιθοῖντο. ὅπερ νῦν ὑμεῖς ὦ
[6, 84]	χρήματα μόνον φέρων, τὰ δὲ	ἐνθάδε	καὶ Λεοντῖνοι καὶ οἱ ἄλλοι
[6, 76]	πόλεις ἀναστάτους ποιεῖν, τὰς δὲ	ἐνθάδε	κατοικίζειν, καὶ Λεοντίνων μὲν Χαλκιδέων
[6, 76]	ἐκεῖνά τε ἔσχον καὶ τὰ	ἐνθάδε	νῦν πειρῶνται· ἡγεμόνες γὰρ γενόμενοι
[6, 87]	ὑπακούωμεν ἄλλου, ἐλευθεροῦν δὲ τὰ	ἐνθάδε,	ὅπως μὴ ὑπ' αὐτῶν βλαπτώμεθα,
[6, 17]	μίσει ξυνεπιθήσονται αὐτοῖς) καὶ τὰ	ἐνθάδε	οὐκ (ἐπικωλύσει, ἢν ὑμεῖς ὀρθῶς
[6, 85]	γίγνεσθαι. καὶ ἡμᾶς τοῦτο ὠφελεῖ	ἐνθάδε,	οὐκ ἢν τοὺς φίλους κακώσωμεν,
[6, 83]	τῆς ἡμετέρας ἀσφαλείας ἕνεκα καὶ	ἐνθάδε	(παρόντες ὁρῶμεν καὶ ὑμῖν ταὐτὰ
[6, 13]	μεταχειρίσαι. ~Οὓς ἐγὼ ὁρῶν νῦν	ἐνθάδε	τῷ αὐτῷ ἀνδρὶ παρακελευστοὺς καθημένους
[6, 87]	καὶ νῦν καὶ πρότερον τοῖς	ἐνθάδε	ὑμῶν ἀδικουμένοις οὐκ ἄκλητοι, (παρακληθέντες
[6, 10]	~Φημὶ γὰρ ὑμᾶς πολεμίους πολλοὺς	ἐνθάδε	ὑπολιπόντας καὶ ἑτέρους ἐπιθυμεῖν ἐκεῖσε
[6, 91]	ἐνδοιάζοντες ἀδεέστερον (προσίασιν. καὶ τὰ	ἐνθάδε	χρὴ ἅμα φανερώτερον ἐκπολεμεῖν, ἵνα
[6, 88]	τοὺς Λακεδαιμονίους καὶ ἐξώρμησε λέγων	τοιάδε.	~Ἀναγκαῖον περὶ τῆς ἐμῆς διαβολῆς
[6, 32]	περὶ αὐτῶν, ἔλεγε καὶ παρῄνει	τοιάδε.	~Ἄπιστα μὲν ἴσως, ὥσπερ καὶ
[6, 81]	τῶν Ἀθηναίων πρεσβευτὴς μετ' αὐτὸν	τοιάδε.	~Ἀφικόμεθα μὲν ἐπὶ τῆς πρότερον
[6, 41]	δὲ (πρὸς τὰ παρόντα ἔλεξε	τοιάδε.	διαβολὰς μὲν οὐ σῶφρον οὔτε
[6, 19]	αὐτούς, παρελθὼν αὐτοῖς αὖθις ἔλεγε	τοιάδε.	~Ἐπειδὴ πάντως ὁρῶ ὑμᾶς, ὦ
[6, 8]	ἐβούλετο, καὶ παρῄνει τοῖς Ἀθηναίοις	τοιάδε.	~Ἡ μὲν ἐκκλησία περὶ παρασκευῆς
[6, 15]	οὖν παρελθὼν τοῖς Ἀθηναίοις παρῄνει	τοιάδε.	~Καὶ προσήκει μοι μᾶλλον ἑτέρων,
[6, 75]	βουλόμενος προδιαβάλλειν τοὺς Ἀθηναίους ἔλεγε	τοιάδε.	~Οὐ τὴν παροῦσαν δύναμιν τῶν
[6, 67]	ἔθνη ἐπιπαριὼν ἕκαστα καὶ ξύμπασι	τοιάδε	παρεκελεύετο. ~Πολλῇ μὲν παραινέσει, ὦ
[6, 35]	παρόντι πιθανώτατος τοῖς πολλοῖς, ἔλεγε	τοιάδε.	~Τοὺς μὲν Ἀθηναίους ὅστις μὴ
[6, 47]	φίλους καὶ ξυμμάχους προθυμίαν, ἀποπλεῖν	οἴκαδε,	ἢν μή τι δι' ὀλίγου
[6, 2]	δὲ ὧδε τὸ ἀρχαῖον, καὶ	τοσάδε	ἔθνη ἔσχε τὰ ξύμπαντα. παλαίτατοι
[6, 77]	δεῖξαι αὐτοῖς ὅτι οὐκ Ἴωνες	τάδε	εἰσὶν οὐδ' Ἑλλησπόντιοι καὶ νησιῶται,
[6, 91]	τῆς Πελοποννήσου, εἰ μὴ ποιήσετε	τάδε	ἐν τάχει, στρατιάν τε ἐπὶ
[6, 18]	ἅμα νέοι γεραιτέροις βουλεύοντες ἐς	τάδε	ἦραν αὐτά, καὶ νῦν τῷ
[6, 36]	ἐκ δὲ ἀνδρῶν οἵπερ αἰεὶ	τάδε	κινοῦσι ξύγκεινται. (ὑμεῖς δὲ ἢν
[6, 18]	τὸ ὁμοῖον μεταλήψεσθε. (Λογισάμενοι οὖν	τάδε	μᾶλλον αὐξήσειν, ἐπ' ἐκεῖνα ἢν
[6, 54]	δῆλόν ἐστιν ἀμυδροῖς γράμμασι λέγον	τάδε·	μνῆμα τόδ' ἧς ἀρχῆς Πεισίστρατος
[6, 78]	ἢ καὶ φοβεῖται (ἀμφότερα γὰρ	τάδε	πάσχει τὰ μείζω) διὰ δὲ
[6, 34]	τάχ' ἂν ἴσως νομίσαντες, εἰ	τάδε	προήσονται, κἂν σφεῖς ἐν πόνῳ
[6, 40]	ἐπιτρέψοντας (ἀπαλλάγητε. ἡ γὰρ πόλις	ἥδε,	καὶ εἰ ἔρχονται Ἀθηναῖοι, ἀμυνεῖται
[6, 59]	τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ Ἱππίου Ἀρχεδίκην	ἥδε	κέκευθε κόνις, ἣ πατρός τε
[6, 9]	ἐκκλησία περὶ παρασκευῆς τῆς ἡμετέρας	ἥδε	ξυνελέγη, καθ' ὅτι χρὴ ἐς
[6, 11]	ἀλλὰ τὰς διανοίας κρατήσαντας θαρσεῖν,	μηδὲ	Λακεδαιμονίους ἄλλο τι ἡγήσασθαι ἢ
[6, 88]	ἐν δὲ τῷ παρόντι, ἵνα	μηδὲ	τοῖς Ἀθηναίοις ἔλασσον δοκῶσι νεῖμαι,
[6, 12]	ὠφεληθῇ τι ἐκ τῆς ἀρχῆς,	μηδὲ	τούτῳ ἐμπαράσχητε τῷ τῆς πόλεως
[6, 43]	ἐπιστάμενοι καταπλέωσιν. ~μετὰ δὲ ταῦτα	τοσῇδε	ἤδη τῇ παρασκευῇ Ἀθηναῖοι ἄραντες
[6, 21]	στρατευσόμενοι καὶ ὅτε ἐν τοῖς	τῇδε	ὑπηκόοις ξύμμαχοι ἤλθετε ἐπί τινα,
[6, 104]	δὲ Νικίας πυθόμενος αὐτὸν προσπλέοντα	ὑπερεῖδε	τὸ πλῆθος τῶν νεῶν, ὅπερ
[6, 76]	δὲ τοὺς ἐν Εὐβοίᾳ, ὧν	οἵδε	ἄποικοί (εἰσι, δουλωσαμένους ἔχειν. τῇ
[6, 86]	μεγάλων καὶ τῇ παρασκευῇ ἠπειρωτίδων·	οἵδε	δὲ οὐ στρατοπέδῳ, πόλει δὲ
[6, 83]	ξυμφέροντα. ἀποφαίνομεν δὲ ἐξ ὧν	οἵδε	τε διαβάλλουσι καὶ ὑμεῖς μάλιστα
[6, 32]	ἀλλὰ καὶ γενομένης ἐκκλησίας ἐλέχθησαν	τοιοίδε	λόγοι ἀπό τε ἄλλων, τῶν
[6, 2]	Σικελίας ἀπέχει. βάρβαροι μὲν οὖν	τοσοίδε	Σικελίαν καὶ οὕτως ᾤκησαν. ~Ἑλλήνων
[6, 38]	εὖ οἶδ' ὅτι σῴζουσι, καὶ	ἐνθένδε	(ἄνδρες οὔτε ὄντα οὔτε ἂν
[6, 23]	εἶναι. ~ἢν γὰρ αὐτοὶ ἔλθωμεν	ἐνθένδε	μὴ ἀντίπαλον μόνον παρασκευασάμενοι, πλήν
[6, 90]	χωρία ἔμελλε διαρκῆ ἄνευ τῆς	ἐνθένδε	προσόδου παρέξειν. ~τοιαῦτα μὲν περὶ
[6, 10]	ὀνόματι σπονδαὶ ἔσονται (οὕτω γὰρ	ἐνθένδε	τε ἄνδρες ἔπραξαν αὐτὰ καὶ
[6, 6]	βαρβάρων Σικελίαν ᾤκει, καὶ ἐπὶ	τοσήνδε	οὖσαν αὐτὴν οἱ Ἀθηναῖοι στρατεύειν
[6, 37]	παρασκευὴν ὅσην δεῖ ἐπὶ πόλιν	τοσήνδε	πορισθῆναι, οὐκ ὀλίγην οὖσαν. (ὥστε,
[6, 46]	καὶ ἀλογώτερα. οἱ δὲ Ἐγεσταῖοι	τοιόνδε	τι ἐξετεχνήσαντο τότε ὅτε οἱ
[6, 64]	κατέλαβον, Συρακοσίων φυγάδες, οἳ ξυνείποντο)	τοιόνδε	τι οὖν πρὸς ἃ ἐβούλοντο
[6, 88]	εἶπεν. οἱ δὲ Καμαριναῖοι ἐπεπόνθεσαν	τοιόνδε.	τοῖς μὲν Ἀθηναίοις εὖνοι ἦσαν,
[6, 40]	παντὸς κινδυνεῦσαι στερηθῆναι· καὶ τῶν	τοιῶνδε	ἀγγελιῶν ὡς πρὸς αἰσθανομένους καὶ
[6, 68]	ἐσμεν, πῶς οὐ χρὴ μετὰ	τοιῶνδε	καὶ τοσῶνδε ξυμμάχων πάντα τινὰ
[6, 68]	οὐ χρὴ μετὰ τοιῶνδε καὶ	τοσῶνδε	ξυμμάχων πάντα τινὰ μεγάλην τὴν
[6, 87]	μήτε ὑμεῖς, ὦ Καμαριναῖοι, ταῖς	τῶνδε	διαβολαῖς ἀναπείθεσθε μήτε οἱ ἄλλοι·
[6, 12]	καὶ μὴ ὑπὲρ ἀνδρῶν φυγάδων	τῶνδε	ἐπικουρίας δεομένων, οἷς τό τε
[6, 86]	ὅτι δυνάμει μείζονι πρὸς τὴν	τῶνδε	ἰσχὺν πάρεσμεν ὑποπτεύεσθαι, (πολὺ δὲ
[6, 80]	ἀπὸ Πελοποννήσου παρεσομένης ὠφελίας, οἳ	τῶνδε	κρείσσους εἰσὶ τὸ παράπαν τὰ
[6, 83]	ἄρχομεν ἢ ἐπ' ἐλευθερίᾳ τῇ	τῶνδε	μᾶλλον ἢ τῶν ξυμπάντων τε
[6, 13]	καταισχυνθῆναι, εἴ τῴ τις παρακάθηται	τῶνδε,	ὅπως μὴ δόξει, ἐὰν μὴ
[6, 59]	ἐν Λαμψάκῳ ἐστὶν ἐπίγραμμα ἔχον	τόδε·	ἀνδρὸς ἀριστεύσαντος ἐν Ἑλλάδι τῶν
[6, 68]	(ἔχειν. παραστήτω δέ τινι καὶ	τόδε,	πολύ τε ἀπὸ τῆς ἡμετέρας
[6, 86]	δ' οὐ πολλάκις παρασχήσειν μετὰ	τοσῆσδε	ἐπικουρίας ἀμύνασθαι· ἣν εἰ τῷ
[6, 38]	αἰεὶ ἐπίσταμαι ἤτοι λόγοις γε	τοιοῖσδε	καὶ ἔτι τούτων κακουργοτέροις ἢ
[6, 86]	πάρεσμεν ὑποπτεύεσθαι, (πολὺ δὲ μᾶλλον	τοῖσδε	ἀπιστεῖν. ἡμεῖς μέν γε οὔτε
[6, 86]	ἀμφοτέροις μὴ προδιδόναι, νομίσαι δὲ	τοῖσδε	μὲν καὶ ἄνευ ξυμμάχων αἰεὶ
[6, 84]	ἐκ τῆς σφετέρας ὅμοροι ὄντες	τοῖσδε	ὑπὲρ ἡμῶν λυπηροὶ ὦσιν. (τὰ
[6, 80]	ἢ κἂν περιγενόμενοι μεθ' ἡμῶν	τούσδε	τε μὴ αἰσχρῶς δεσπότας λαβεῖν
[6, 82]	καὶ ἐς τὸ ἀκριβὲς εἰπεῖν	οὐδὲ	ἀδίκως καταστρεψάμενοι τούς τε Ἴωνας
[6, 103]	ἐνόμιζον ἂν περιγενέσθαι, ὡς αὐτοῖς	οὐδὲ	ἀπὸ τῆς Πελοποννήσου ὠφελία οὐδεμία
[6, 44]	πόλεων οὐ δεχομένων αὐτοὺς ἀγορᾷ	οὐδὲ	ἄστει, ὕδατι δὲ καὶ ὅρμῳ,
[6, 54]	τοῦτο δὴ παρεσκευάζετο προπηλακιῶν (αὐτόν.	οὐδὲ	γὰρ τὴν ἄλλην ἀρχὴν ἐπαχθὴς
[6, 16]	ἀλλὰ (καὶ τὴν πόλιν ὠφελῇ.	οὐδέ	γε ἄδικον ἐφ' ἑαυτῷ μέγα
[6, 25]	Νικίαν οὐκ ἔφη χρῆναι προφασίζεσθαι	οὐδὲ	διαμέλλειν, ἀλλ' ἐναντίον ἁπάντων ἤδη
[6, 18]	ἐπαμύνειν, καὶ μὴ ἀντιτιθέναι ὅτι	οὐδὲ	ἐκεῖνοι ἡμῖν. οὐ γὰρ ἵνα
[6, 56]	ἐν πομπῇ τινί, ἀπήλασαν λέγοντες	οὐδὲ	ἐπαγγεῖλαι τὴν ἀρχὴν διὰ τὸ
[6, 44]	οὖσι Λεοντίνοις βοηθεῖν· οἱ δὲ	οὐδὲ	μεθ' ἑτέρων ἔφασαν ἔσεσθαι, ἀλλ'
[6, 54]	Ἀθηναίους περὶ τῶν σφετέρων τυράννων	οὐδὲ	περὶ τοῦ γενομένου ἀκριβὲς οὐδὲν
[6, 79]	οὗτοι σπεύδουσι, τἀναντία διαστῶμεν, ἐπεὶ	οὐδὲ	πρὸς ἡμᾶς μόνους ἐλθόντες καὶ
[6, 10]	ἀμφισβητούμενα (ἔχομεν. εἰσὶ δ' οἳ	οὐδὲ	ταύτην πω τὴν ὁμολογίαν ἐδέξαντο,
[6, 21]	πᾶσαν ἀπαρτήσοντες, ἐξ ἧς μηνῶν	οὐδὲ	τεσσάρων τῶν χειμερινῶν ἄγγελον ῥᾴδιον
[6, 69]	γὰρ δὴ προθυμίᾳ ἐλλιπεῖς ἦσαν	οὐδὲ	τόλμῃ οὔτ' ἐν ταύτῃ τῇ
[6, 55]	πρῶτος γέγραπται μετὰ τὸν πατέρα,	οὐδὲ	τοῦτο ἀπεοικότως (διὰ τὸ πρεσβεύειν
[6, 44]	ὅρμῳ, Τάραντος δὲ καὶ Λοκρῶν	οὐδὲ	τούτοις, ἕως ἀφίκοντο ἐς (Ῥήγιον
[6, 92]	δοκῶν εἶναι νῦν ἐγκρατῶς ἐπέρχομαι,	οὐδὲ	ὑποπτεύεσθαί μου ἐς τὴν φυγαδικὴν
[6, 86]	καὶ ἀνέχοντας τὴν Σικελίαν μέχρι	τοῦδε	μὴ (ὑπ' αὐτοὺς εἶναι παρακαλεῖν
[6, 67]	ὡς ἐς μάχην, καὶ ξυνετάξαντο	ὧδε.	δεξιὸν μὲν κέρας Ἀργεῖοι εἶχον
[6, 2]	μὴ ἤπειρος εἶναι· ~ᾠκίσθη δὲ	ὧδε	τὸ ἀρχαῖον, καὶ τοσάδε ἔθνη
[6, 18]	ἄρχειν, ἀλλ' ἀνάγκη, ἐπειδήπερ ἐν	τῷδε	καθέσταμεν, τοῖς μὲν ἐπιβουλεύειν, τοὺς
[6, 93]	δέκατον ἔτος τῷ πολέμῳ ἐτελεύτα	τῷδε	ὃν Θουκυδίδης ξυνέγραψεν. ~Ἅμα δὲ
[6, 7]	δέκατον ἔτος ἐτελεύτα τῷ πολέμῳ	τῷδε	ὃν Θουκυδίδης ξυνέγραψεν. ~Τοῦ δ'
[6, 17]	ἐψευσμένη ἡ (Ἑλλὰς μόλις ἐν	τῷδε	τῷ πολέμῳ ἱκανῶς ὡπλίσθη. τά
[6, 16]	ἐνόμισαν τῷ ἐμῷ διαπρεπεῖ τῆς	Ὀλυμπίαζε	θεωρίας, πρότερον ἐλπίζοντες αὐτὴν καταπεπολεμῆσθαι,
[6, 95]	μὲν ξυνελήφθησαν, οἱ δ' ἐξέπεσον	Ἀθήναζε.	~Καὶ οἱ Συρακόσιοι τοῦ αὐτοῦ
[6, 89]	δήμῳ προσεκείμην μᾶλλον, χείρω με	ἐνόμιζε,	μηδ' οὕτως ἡγήσηται (ὀρθῶς ἄχθεσθαι.
[6, 14]	καὶ βούλει γενέσθαι πολίτης ἀγαθός,	ἐπιψήφιζε	καὶ γνώμας προτίθει αὖθις Ἀθηναίοις,
[6, 54]	ὡς αὖθις πειράσας οὐδὲν μᾶλλον	ἔπειθε	τὸν Ἁρμόδιον, βίαιον μὲν οὐδὲν
[6, 87]	σωφρονισταί, ὃ χαλεπὸν ἤδη, ἀποτρέπειν	πειρᾶσθε,	καθ' ὅσον δέ τι ὑμῖν
[6, 18]	καὶ νῦν τῷ αὐτῷ τρόπῳ	πειρᾶσθε	προαγαγεῖν τὴν πόλιν, καὶ νομίσατε
[6, 79]	γε οὐκ ἐπὶ τοῖς φίλοις	ἐποιήσασθε,	τῶν δὲ ἐχθρῶν ἤν τις
[6, 87]	τὸ αὐτὸ ξυμφέρει, τούτῳ ἀπολαβόντες	χρήσασθε,	καὶ νομίσατε μὴ πάντας ἐν
[6, 17]	ὁ Νικίας εὐτυχὴς δοκεῖ εἶναι,	ἀποχρήσασθε	τῇ ἑκατέρου ἡμῶν (ὠφελίᾳ. καὶ
[6, 86]	ἐλέγχει. τὸ γὰρ πρότερον ἡμᾶς	ἐπηγάγεσθε	οὐκ ἄλλον τινὰ προσείοντες φόβον
[6, 34]	τῇ ἀπὸ τοῦ ἀληθοῦς δυνάμει.	(Πείθεσθε	οὖν μάλιστα μὲν ταῦτα τολμήσαντες,
[6, 87]	ὦ Καμαριναῖοι, ταῖς τῶνδε διαβολαῖς	ἀναπείθεσθε	μήτε οἱ ἄλλοι· εἰρήκαμεν δ'
[6, 10]	ἐκεῖσε πλεύσαντας δεῦρο ἐπαγαγέσθαι. (καὶ	οἴεσθε	ἴσως τὰς γενομένας ὑμῖν σπονδὰς
[6, 11]	περιγεγενῆσθαι, καταφρονήσαντες ἤδη καὶ Σικελίας	ἐφίεσθε.	(χρὴ δὲ μὴ πρὸς τὰς
[6, 38]	ὃ πολλάκις ἐσκεψάμην, τί καὶ	βούλεσθε,	ὦ νεώτεροι; πότερον ἄρχειν ἤδη;
[6, 79]	προφάσει τοὺς μὲν φύσει πολεμίους	βούλεσθε	ὠφελεῖν, τοὺς δὲ ἔτι μᾶλλον
[6, 76]	τὴν Σικελίαν προφάσει μὲν ᾗ	πυνθάνεσθε,	διανοίᾳ δὲ ἣν πάντες ὑπονοοῦμεν·
[6, 33]	αὐτούς, καὶ μήτε καταφρονήσαντες ἄφαρκτοι	ληφθήσεσθε	μήτε ἀπιστήσαντες τοῦ ξύμπαντος (ἀμελήσετε.
[6, 86]	ἀπελθεῖν ἢ καὶ σφαλεῖσαν, ἔτι	βουλήσεσθε	καὶ πολλοστὸν μόριον αὐτῆς ἰδεῖν,
[6, 40]	πλῆθος) μετασχεῖν, εἰ δ' ἄλλα	βουλήσεσθε,	καὶ τοῦ παντὸς κινδυνεῦσαι στερηθῆναι·
[6, 68]	φιλίᾳ, ἥντινα μὴ αὐτοὶ μαχόμενοι	κτήσεσθε.	καὶ τοὐναντίον ὑπομιμνῄσκω ὑμᾶς ἢ
[6, 89]	καὶ ὅσα ἄλλα ἐνηντιούμην ὑμῖν	ἐβλάπτεσθε·	καὶ νῦν, εἴ τις καὶ
[6, 18]	τὰ ἐπιτηδεύματα ἐς τὸ ὁμοῖον	μεταλήψεσθε.	(Λογισάμενοι οὖν τάδε μᾶλλον αὐξήσειν,
[6, 17]	παρασχομένη ἔπεισεν. καὶ νῦν μὴ	πεφόβησθε	αὐτήν, ἀλλ' ἕως ἐγώ τε
[6, 92]	οὐ βίᾳ, κατ' εὔνοιαν δὲ	ἡγῆσθε.	~Ὁ μὲν Ἀλκιβιάδης τοσαῦτα εἶπεν,
[6, 92]	καὶ οὐ τῆς ὑμετέρας, ἢν	πείθησθέ	μοι, ὠφελίας· καὶ πολεμιώτεροι οὐχ
[6, 78]	οὔθ' οἱ ἄλλοι ἐπὶ ταῦτα	ὥρμησθε.	~Δειλίᾳ δὲ ἴσως τὸ δίκαιον
[6, 9]	ῥᾴδιά ἐστι κατασχεῖν ἐφ' ἃ	ὥρμησθε,	ταῦτα διδάξω. ~Φημὶ γὰρ ὑμᾶς
[6, 89]	τὰ κοινὰ τῷ ὑπόπτῳ μου	ἀκροάσησθε.	(τῶν δ' ἐμῶν προγόνων τὴν
[6, 87]	ὑμῖν νῦν παροῦσαν ἀσφάλειαν μὴ	ἀπώσησθε,	ἀλλ' ἐξισώσαντες τοῖς ἄλλοις μεθ'
[6, 17]	οὐκ (ἐπικωλύσει, ἢν ὑμεῖς ὀρθῶς	βουλεύησθε.	οἱ γὰρ πατέρες ἡμῶν τοὺς
[6, 36]	ξύγκεινται. (ὑμεῖς δὲ ἢν εὖ	βουλεύησθε,	οὐκ ἐξ ὧν οὗτοι ἀγγέλλουσι
[6, 11]	παρὰ γνώμην αὐτῶν πρὸς ἃ	ἐφοβεῖσθε	τὸ πρῶτον περιγεγενῆσθαι, καταφρονήσαντες ἤδη
[6, 36]	ἐξ ὧν οὗτοι ἀγγέλλουσι σκοποῦντες	λογιεῖσθε	τὰ εἰκότα, ἀλλ' ἐξ ὧν
[6, 78]	ἀφίκοντο οἱ Ἀθηναῖοι δεόμενοι ἂν	ἐπεκαλεῖσθε,	ταῦτα ἐκ τοῦ ὁμοίου καὶ
[6, 33]	τῶν ὑπαρχόντων ὅτῳ τρόπῳ κάλλιστα	ἀμυνεῖσθε	αὐτούς, καὶ μήτε καταφρονήσαντες ἄφαρκτοι
[6, 80]	τιμωρίαν ὑφέξετε. σκοπεῖτε οὖν καὶ	αἱρεῖσθε	ἤδη ἢ τὴν αὐτίκα ἀκινδύνως
[6, 34]	ξύνηθες ἥσυχον ἥκιστ' ἂν ὀξέως	πείθοισθε,	ὅμως εἰρήσεται. Σικελιῶται γὰρ εἰ
[6, 59]	ἐφ' ἑαυτοῦ Ἱππίου Ἀρχεδίκην ἥδε	κέκευθε	κόνις, ἣ πατρός τε καὶ
[6, 19]	παρασκευῆς δὲ πλήθει, εἰ πολλὴν	ἐπιτάξειε,	τάχ' ἂν μεταστήσειεν αὐτούς, παρελθὼν
[6, 69]	δὲ ἕκαστός πῃ τοῖς πλέοσι	προσμείξειε	καθίσταντο. οὐ γὰρ δὴ προθυμίᾳ
[6, 90]	καὶ (αὐτῶν ἀποπειράσοντες. εἰ δὲ	προχωρήσειε	ταῦτα ἢ πάντα ἢ καὶ
[6, 19]	αὐτῶν λόγων οὐκ ἂν ἔτι	ἀποτρέψειε,	παρασκευῆς δὲ πλήθει, εἰ πολλὴν
[6, 103]	ἀπὸ τῆς Πελοποννήσου ὠφελία οὐδεμία	ἧκε,	τοὺς δὲ λόγους ἔν τε
[6, 54]	τὸν ἐν τῇ ἀγορᾷ (ἄρχων	ἀνέθηκε	καὶ τὸν τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν
[6, 78]	δυστυχεῖν; ~αὶ εἴ τῳ ἄρα	παρέστηκε	τὸν μὲν Συρακόσιον, ἑαυτὸν δ'
[6, 24]	εἴ τῳ ἄρα καὶ μὴ	ἤρεσκε,	δεδιὼς μὴ ἀντιχειροτονῶν κακόνους δόξειεν
[6, 44]	τότε πάντα ἐκ τῆς Κερκύρας	ξυνδιέβαλλε	(τὸν Ἰόνιον κόλπον. καὶ προσβαλοῦσα
[6, 90]	αὐτὰ τὰ προσγενόμενα ἐκεῖθεν χωρία	ἔμελλε	διαρκῆ ἄνευ τῆς ἐνθένδε προσόδου
[6, 31]	καὶ ἃ ἔχοντας τοὺς στρατηγοὺς	ἀπέστελλε,	τῶν δὲ ἰδιωτῶν ἅ τε
[6, 89]	τῷ δήμῳ προσεκείμην μᾶλλον, χείρω	με	ἐνόμιζε, μηδ' οὕτως ἡγήσηται (ὀρθῶς
[6, 89]	(ἐξῆγον τὸν ὄχλον· οἵπερ καὶ	ἐμὲ	ἐξήλασαν. ἡμεῖς δὲ τοῦ ξύμπαντος
[6, 78]	προδιεφθαρμένου ἐμοῦ, ἔχων δὲ ξύμμαχον	ἐμὲ	καὶ οὐκ ἐρῆμος ἀγωνιεῖται· τόν
[6, 89]	ᾧ σχήματι μεγίστη ἡ πόλις	ἐτύγχανε	καὶ ἐλευθερωτάτη οὖσα καὶ ὅπερ
[6, 59]	ὢν τῶν τε πολιτῶν πολλοὺς	ἔκτεινε	καὶ πρὸς τὰ ἔξω ἅμα
[6, 88]	προθύμων ὄντων, παρελθὼν ὁ Ἀλκιβιάδης	παρώξυνέ	τε τοὺς Λακεδαιμονίους καὶ ἐξώρμησε
[6, 72]	ἱκανὸς γενόμενος καὶ ἀνδρείᾳ ἐπιφανής,	ἐθάρσυνέ	τε καὶ οὐκ εἴα (τῷ
[6, 41]	αὐτὸς δὲ (πρὸς τὰ παρόντα	ἔλεξε	τοιάδε. διαβολὰς μὲν οὐ σῶφρον
[6, 24]	αὐτῷ· εὖ τε γὰρ παραινέσαι	ἔδοξε	καὶ (ἀσφάλεια νῦν δὴ καὶ
[6, 104]	οἱ Θούριοι ἔπαθον, καὶ λῃστικώτερον	ἔδοξε	παρεσκευασμένους πλεῖν, καὶ οὐδεμίαν φυλακήν
[6, 29]	μετάπεμπτον κομισθέντα αὐτὸν ἀγωνίσασθαι. καὶ	ἔδοξε	πλεῖν τὸν Ἀλκιβιάδην. ~Μετὰ δὲ
[6, 24]	ἀρχήν. ~Ὁ μὲν Νικίας τοσαῦτα	εἶπε	νομίζων τοὺς Ἀθηναίους τῷ πλήθει
[6, 15]	βλάψῃ. ~Ὁ μὲν Νικίας τοιαῦτα	εἶπε,	τῶν δὲ Ἀθηναίων παριόντες οἱ
[6, 41]	ἀναστὰς ἄλλον μὲν οὐδένα ἔτι	εἴασε	παρελθεῖν, αὐτὸς δὲ (πρὸς τὰ
[6, 24]	καὶ πολλὴ ἔσεσθαι. καὶ ἔρως	ἐνέπεσε	τοῖς πᾶσιν ὁμοίως ἐκπλεῦσαι· τοῖς
[6, 17]	Πελοποννησίων δύναμιν λόγοις τε πρέπουσιν	ὡμίλησε	καὶ ὀργῇ πίστιν παρασχομένη ἔπεισεν.
[6, 88]	παρώξυνέ τε τοὺς Λακεδαιμονίους καὶ	ἐξώρμησε	λέγων τοιάδε. ~Ἀναγκαῖον περὶ τῆς
[6, 58]	αἰσθέσθαι αὐτοὺς ἄπωθεν ὄντας, εὐθὺς	ἐχώρησε,	καὶ ἀδήλως τῇ ὄψει πλασάμενος
[6, 55]	πολλῷ τῷ περιόντι τοῦ ἀσφαλοῦς	κατεκράτησε,	καὶ οὐχ ὡς ἀδελφὸς νεώτερος
[6, 91]	τε ἐπὶ νεῶν πέμψετε τοιαύτην	ἐκεῖσε	οἵτινες αὐτερέται κομισθέντες καὶ ὁπλιτεύσουσιν
[6, 10]	ἐνθάδε ὑπολιπόντας καὶ ἑτέρους ἐπιθυμεῖν	ἐκεῖσε	πλεύσαντας δεῦρο ἐπαγαγέσθαι. (καὶ οἴεσθε
[6, 3]	Ἀρχίας τῶν Ἡρακλειδῶν ἐκ Κορίνθου	ᾤκισε,	Σικελοὺς ἐξελάσας πρῶτον ἐκ τῆς
[6, 5]	τὴν Καμαριναίων, αὐτὸς οἰκιστὴς γενόμενος	κατῴκισε	Καμάριναν. καὶ αὖθις ὑπὸ Γέλωνος
[6, 54]	Ἀθηναίων μεῖζον μῆκος τοῦ βωμοῦ	ἠφάνισε	τοὐπίγραμμα· τοῦ δ' ἐν Πυθίου
[6, 101]	ἱππέων αὐτοῖς οἱ πολλοὶ ἐνταῦθα)	ὁμόσε	χωροῦσι τοῖς τριακοσίοις τούτοις, καὶ
[6, 94]	γῆν. ἀποβάντες δὲ ἐδῄωσαν τούς	(τε)	ἀγροὺς καὶ ἐλθόντες ἐπὶ ἔρυμά
[6, 60]	εἰ μὴ καὶ δέδρακεν, αὑτόν	τε	ἄδειαν ποιησάμενον σῶσαι καὶ τὴν
[6, 65]	ἐπὶ τὰς Συρακούσας. (καὶ οἵ	τε	Ἀθηναῖοι ἅμα ἕῳ ἐξέβαινον ἐς
[6, 38]	ταῦτα, ὥσπερ ἐγὼ λέγω, οἵ	τε	Ἀθηναῖοι γιγνώσκοντες τὰ σφέτερα αὐτῶν
[6, 78]	καὶ οὐκ ἐρῆμος ἀγωνιεῖται· τόν	τε	Ἀθηναῖον μὴ τὴν τοῦ Συρακοσίου
[6, 44]	προσβαλοῦσα ἡ πᾶσα παρασκευὴ πρός	τε	ἄκραν Ἰαπυγίαν καὶ πρὸς Τάραντα
[6, 53]	ἐκ τῶν Ἀθηνῶν ἥκουσαν ἐπί	τε	Ἀλκιβιάδην ὡς κελεύσοντας ἀποπλεῖν ἐς
[6, 8]	καὶ τῶν σφετέρων πρέσβεων τά	τε	ἄλλα ἐπαγωγὰ καὶ οὐκ ἀληθῆ
[6, 71]	μάχην μᾶλλον σφῶν ὑπακούσεσθαι, τά	τε	ἄλλα καὶ σῖτον καὶ ὅσων
[6, 22]	πάσης ἔσται πόλεως ὑποδέξασθαι) τά	τε	ἄλλα ὅσον δυνατὸν ἑτοιμάσασθαι, καὶ
[6, 34]	ἂν ἢ πειρώμενοι παραπλεῖν τήν	τε	ἄλλην παρασκευὴν ἀπολείποιεν ἂν καὶ
[6, 37]	τοσοῦτον πλοῦν δεῦρο κομισθῆναι) τήν	τε	ἄλλην παρασκευὴν ὅσην δεῖ ἐπὶ
[6, 97]	ἐξετάσεως παραγενέσθαι. ἐβοήθουν δὲ οἵ	τε	ἄλλοι, ὡς ἕκαστος τάχους εἶχε,
[6, 49]	τῇ πόλει κρατοῦσα καθέζηται. (τούς	τε	ἄλλους Σικελιώτας οὕτως ἤδη μᾶλλον
[6, 100]	ἦσαν, διέφθειραν, καὶ τηρήσαντες τούς	τε	ἄλλους Συρακοσίους κατὰ σκηνὰς ὄντας
[6, 32]	ἐκκλησίας ἐλέχθησαν τοιοίδε λόγοι ἀπό	τε	ἄλλων, τῶν μὲν πιστευόντων τὰ
[6, 30]	δὲ υἱεῖς, καὶ μετ' ἐλπίδος	τε	ἅμα ἰόντες καὶ ὀλοφυρμῶν, τὰ
[6, 78]	βούλησιν ἐλπίζει· οὐ γὰρ οἷόν	τε	ἅμα τῆς τε ἐπιθυμίας καὶ
[6, 70]	ἀντεῖχον ἀλλήλοις, καὶ ξυνέβη βροντάς	τε	ἅμα τινὰς γενέσθαι καὶ ἀστραπὰς
[6, 68]	τε καὶ πρὸς ἄνδρας πανδημεί	τε	ἀμυνομένους καὶ οὐκ ἀπολέκτους ὥσπερ
[6, 6]	καὶ κεφάλαιον, εἰ Συρακόσιοι Λεοντίνους	τε	ἀναστήσαντες ἀτιμώρητοι γενήσονται καὶ τοὺς
[6, 74]	τὸ μέλλον· οἱ δὲ τούς	τε	ἄνδρας διέφθειραν πρότερον καὶ τότε
[6, 10]	σπονδαὶ ἔσονται (οὕτω γὰρ ἐνθένδε	τε	ἄνδρες ἔπραξαν αὐτὰ καὶ ἐκ
[6, 92]	πειραθῇ αὐτὴν ἀναλαβεῖν. οὕτως ἐμοί	τε	ἀξιῶ ὑμᾶς καὶ ἐς κίνδυνον
[6, 55]	τοῦτο ἀπεοικότως (διὰ τὸ πρεσβεύειν	τε	ἀπ' αὐτοῦ καὶ τυραννεῦσαι. οὐ
[6, 46]	ἴδοιεν. καὶ οἱ μὲν αὐτοί	τε	ἀπατηθέντες καὶ τοὺς ἄλλους τότε
[6, 68]	δέ τινι καὶ τόδε, πολύ	τε	ἀπὸ τῆς ἡμετέρας αὐτῶν εἶναι
[6, 21]	ἀξιόχρεῳ ἐπιέναι, γνόντας ὅτι πολύ	τε	ἀπὸ τῆς ἡμετέρας αὐτῶν μέλλομεν
[6, 24]	δ' ἐν τῇ ἡλικίᾳ τῆς	τε	ἀπούσης πόθῳ ὄψεως καὶ θεωρίας,
[6, 105]	ἐς τὴν Λακωνικὴν ἀποβαίνοντες μετά	τε	Ἀργείων καὶ Μαντινέων ξυνεπολέμουν, καὶ
[6, 66]	ἐπιτήδειον, καὶ ἐν ᾧ μάχης	τε	ἄρξειν ἔμελλον ὁπότε βούλοιντο καὶ
[6, 59]	τρόπῳ δι' ἐρωτικὴν λύπην ἥ	τε	ἀρχὴ τῆς ἐπιβουλῆς καὶ ἡ
[6, 18]	(δεῦρο κωλύωσιν αὐτοὺς ἐπιέναι. τήν	τε	ἀρχὴν οὕτως ἐκτησάμεθα καὶ ἡμεῖς
[6, 92]	καθέλητε, καὶ μετὰ ταῦτα αὐτοί	τε	ἀσφαλῶς οἰκῆτε καὶ τῆς ἁπάσης
[6, 18]	πόλιν, ἐὰν μὲν ἡσυχάζῃ, τρίψεσθαί	τε	αὐτὴν περὶ αὑτὴν ὥσπερ καὶ
[6, 73]	Λακεδαίμονα πρέσβεις ἀπέστειλαν, ὅπως ξυμμαχία	τε	αὐτοῖς παραγένηται καὶ τὸν πρὸς
[6, 34]	τοιοῦτο ξυμβῆναι. ~Θαρσοῦντες οὖν τά	τε	αὐτοῦ παρασκευαζώμεθα καὶ ἐς τοὺς
[6, 88]	ὅπως καὶ ἐκείνους ξυναναπείθοιεν τόν	τε	αὐτοῦ πόλεμον σαφέστερον ποιεῖσθαι πρὸς
[6, 101]	τοῖς τριακοσίοις τούτοις, καὶ τρέπουσί	τε	αὐτοὺς καὶ ἐσβάλλουσιν ἐς τὸ
[6, 54]	ταῖς ἀρχαῖς εἶναι. καὶ ἄλλοι	τε	αὐτῶν ἦρξαν τὴν ἐνιαύσιον Ἀθηναίοις
[6, 7]	κατὰ θάλασσαν κομίσαντες Ἀθηναῖοι σφῶν	τε	αὐτῶν καὶ Μακεδόνων τοὺς παρὰ
[6, 90]	ξυνέβη· περὶ δὲ ὧν ὑμῖν	τε	βουλευτέον καὶ ἐμοί, εἴ τι
[6, 31]	ἔτι πολλοὶ ξυνέπλευσαν. ἀλλὰ ἐπί	τε	βραχεῖ πλῷ ὡρμήθησαν καὶ παρασκευῇ
[6, 55]	γνησίων ἀδελφῶν γενόμενοι, ὡς ὅ	τε	βωμὸς σημαίνει καὶ ἡ στήλη
[6, 6]	Σελινουντίοις ἐς πόλεμον καθέστασαν περί	τε	γαμικῶν τινῶν καὶ περὶ γῆς
[6, 92]	φυγαδικὴν (προθυμίαν τὸν λόγον. φυγάς	τε	γάρ εἰμι τῆς τῶν ἐξελασάντων
[6, 83]	ὕστερον τὰ ξυμφέροντα πράσσοντας. τήν	τε	γὰρ ἐκεῖ ἀρχὴν εἰρήκαμεν διὰ
[6, 27]	τὸ πρᾶγμα μειζόνως ἐλάμβανον· τοῦ	τε	γὰρ ἔκπλου οἰωνὸς ἐδόκει εἶναι
[6, 91]	παρεὶς τὰ (μέγιστα κεφαλαιώσω. οἷς	τε	γὰρ ἡ χώρα κατεσκεύασται, τὰ
[6, 71]	ἔχοντες ἀπέπλευσαν ἐς Κατάνην· χειμών	τε	γὰρ ἦν, καὶ τὸν πόλεμον
[6, 17]	ἐπὶ μεγάλην δύναμιν ἐσόμενον. ὄχλοις	τε	γὰρ ξυμμείκτοις πολυανδροῦσιν αἱ πόλεις
[6, 24]	καὶ τοὐναντίον περιέστη αὐτῷ· εὖ	τε	γὰρ παραινέσαι ἔδοξε καὶ (ἀσφάλεια
[6, 17]	καὶ ἔτι εὐπορώτερα ἔσται (βαρβάρους	(τε)	γὰρ πολλοὺς ἕξομεν οἳ Συρακοσίων
[6, 105]	ἐσβαλόντες ἐς τὴν Φλειασίαν τῆς	τε	γῆς αὐτῶν ἔτεμον καὶ ἀπέκτεινάν
[6, 75]	ἐπὶ τὴν Κατάνην, καὶ τῆς	τε	γῆς αὐτῶν ἔτεμον καὶ τὰς
[6, 7]	στρατεύσαντες ἐς τὴν Ἀργείαν τῆς	τε	γῆς ἔτεμον οὐ πολλὴν καὶ
[6, 18]	ἔργῳ μᾶλλον ξύνηθες ἕξειν. (παράπαν	τε	γιγνώσκω πόλιν μὴ ἀπράγμονα τάχιστ'
[6, 87]	ταύτην οὖν τὴν κοινὴν τῷ	τε	δεομένῳ καὶ ὑμῖν νῦν παροῦσαν
[6, 29]	ἔχῃ, ἢν ἤδη ἀγωνίζηται, ὅ	τε	δῆμος μὴ μαλακίζηται θεραπεύων ὅτι
[6, 33]	γὰρ ὑπὸ δέους ξυνίσταται) ἤν	τε	δι' ἀπορίαν τῶν ἐπιτηδείων ἐν
[6, 15]	τε ἐπιθυμῶν καὶ ἐλπίζων Σικελίαν	τε	δι' αὐτοῦ καὶ Καρχηδόνα λήψεσθαι
[6, 34]	ἐγώ τε νομίζω ἐπίκαιρον ὑμεῖς	τε	διὰ τὸ ξύνηθες ἥσυχον ἥκιστ'
[6, 83]	ἀποφαίνομεν δὲ ἐξ ὧν οἵδε	τε	διαβάλλουσι καὶ ὑμεῖς μάλιστα ἐπὶ
[6, 97]	ἐς τὴν πόλιν· καὶ ὅ	τε	Διόμιλος ἀποθνῄσκει καὶ τῶν (ἄλλων
[6, 39]	ἀφελομένη ἔχει· ἃ ὑμῶν οἵ	τε	δυνάμενοι καὶ οἱ νέοι προθυμοῦνται,
[6, 6]	μή ποτε μεγάλῃ παρασκευῇ Δωριῆς	τε	Δωριεῦσι κατὰ τὸ ξυγγενὲς καὶ
[6, 82]	τὴν πόλιν, δουλείαν δὲ αὐτοί	τε	ἐβούλοντο καὶ ἡμῖν τὸ αὐτὸ
[6, 8]	ἐκκλησίαν ποιήσαντες καὶ ἀκούσαντες τῶν	τε	Ἐγεσταίων καὶ τῶν σφετέρων πρέσβεων
[6, 6]	Ἀθηναῖοι ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τῶν	τε	Ἐγεσταίων πολλάκις λεγόντων καὶ τῶν
[6, 98]	πολλῷ ὕστερον αὐτοῖς ἦλθον ἔκ	τε	Ἐγέστης ἱππῆς τριακόσιοι καὶ Σικελῶν
[6, 27]	ἀλλὰ μεγάλοις μηνύτροις δημοσίᾳ οὗτοί	τε	ἐζητοῦντο καὶ προσέτι ἐψηφίσαντο, καὶ
[6, 67]	προτέροις ἐπιχειρήσειν ὁ Νικίας κατά	τε	ἔθνη ἐπιπαριὼν ἕκαστα καὶ ξύμπασι
[6, 73]	ὡς ἐκέλευε καὶ στρατηγὸν αὐτόν	τε	εἵλοντο τὸν Ἑρμοκράτη καὶ Ἡρακλείδην
[6, 2]	ἀπεχώρησαν· ἀρκείτω δὲ ὡς ποιηταῖς	τε	εἴρηται καὶ ὡς ἕκαστός (πῃ
[6, 49]	μάχην ποιεῖσθαι, ἕως ἔτι (ἀπαράσκευοί	τε	εἰσὶ καὶ μάλιστα ἐκπεπληγμένοι. τὸ
[6, 37]	πολεμίᾳ Σικελίᾳ (ξυστήσεται γάρ) στρατοπέδῳ	τε	ἐκ νεῶν ἱδρυθέντι καὶ ἐκ
[6, 88]	ὠφελίαν (τινὰ πέμπειν. καὶ οἵ	τε	ἐκ τῆς Κορίνθου πρέσβεις παρῆσαν
[6, 41]	ἐσαγγελλόμενα μᾶλλον ὁρᾶν, ὅπως εἷς	τε	ἕκαστος καὶ ἡ ξύμπασα πόλις
[6, 92]	τὴν Ἀττικὴν στρατείαν, ἵνα τά	τε	ἐκεῖ βραχεῖ μορίῳ ξυμπαραγενόμενοι μεγάλα
[6, 69]	τῶν ξυμμάχων οἱ αὐτόνομοι ξυγκτήσασθαί	τε	ἐκείνοις ἐφ' ἃ ἦλθον καὶ
[6, 103]	πρὶν πολιορκουμένων, πολλὰ ἐλέγετο πρός	τε	ἐκεῖνον καὶ πλείω ἔτι κατὰ
[6, 61]	ναῦν ἐς τὴν Σικελίαν ἐπί	τε	ἐκεῖνον καὶ ὧν πέρι ἄλλων
[6, 99]	Ἀθηναίων ἐγκάρσιον τεῖχος ἄγοντες, τάς	τε	ἐλάας ἐκκόπτοντες τοῦ τεμένους καὶ
[6, 45]	τῇ χώρᾳ φρουρὰς ἐσεκόμιζον, τά	τε	ἐν τῇ πόλει ὅπλων ἐξετάσει
[6, 46]	ξενίσεις ποιούμενοι τῶν τριηριτῶν τά	τε	ἐξ αὐτῆς Ἐγέστης ἐκπώματα καὶ
[6, 91]	ποιήσετε τάδε ἐν τάχει, στρατιάν	τε	ἐπὶ νεῶν πέμψετε τοιαύτην ἐκεῖσε
[6, 2]	πᾶσαν μὲν τὴν Σικελίαν ἄκρας	τε	ἐπὶ τῇ θαλάσσῃ ἀπολαβόντες καὶ
[6, 32]	χρυσοῖς τε καὶ ἀργυροῖς οἵ	τε	ἐπιβάται καὶ οἱ ἄρχοντες (σπένδοντες.
[6, 86]	ἡμετέρας παρουσίας ἐποικοῦντες ὑμῖν αἰεί	τε	ἐπιβουλεύουσι καὶ ὅταν (καιρὸν λάβωσιν
[6, 78]	γὰρ οἷόν τε ἅμα τῆς	τε	ἐπιθυμίας καὶ (τῆς τύχης τὸν
[6, 15]	διαβόλως ἐμνήσθη, καὶ μάλιστα στρατηγῆσαί	τε	ἐπιθυμῶν καὶ ἐλπίζων Σικελίαν τε
[6, 96]	φυγὰς ἐξ Ἄνδρου, ὅπως τῶν	τε	Ἐπιπολῶν εἶεν φύλακες, καὶ ἢν
[6, 23]	τοῖς πᾶσι, μόλις οὕτως οἷοί	τε	ἐσόμεθα τῶν (μὲν κρατεῖν, τὰ
[6, 31]	δὲ ὁ στόλος ὡς χρόνιός	τε	ἐσόμενος καὶ κατ' ἀμφότερα, οὗ
[6, 100]	Συρακοσίοις ἀρκούντως ἐδόκει ἔχειν ὅσα	τε	ἐσταυρώθη καὶ ᾠκοδομήθη τοῦ ὑποτειχίσματος,
[6, 76]	τῇ δὲ αὐτῇ ἰδέᾳ ἐκεῖνά	τε	ἔσχον καὶ τὰ ἐνθάδε νῦν
[6, 17]	πεφόβησθε αὐτήν, ἀλλ' ἕως ἐγώ	τε	ἔτι ἀκμάζω μετ' αὐτῆς καὶ
[6, 103]	ἀλλήλους εἶχον, καὶ τοὺς στρατηγούς	τε	ἐφ' ὧν αὐτοῖς ταῦτα ξυνέβη
[6, 88]	τοὺς Λακεδαιμονίους. καὶ διανοουμένων τῶν	τε	ἐφόρων καὶ τῶν ἐν τέλει
[6, 101]	ἅμα παρώρυσσον, ὅπως μὴ οἷόν	τε	ᾖ τοῖς Ἀθηναίοις μέχρι τῆς
[6, 31]	ἑκάστου ὅπως αὐτῷ τινὶ εὐπρεπείᾳ	τε	ἡ ναῦς μάλιστα προέξει καὶ
[6, 45]	δὲ Συρακοσίοις ἐν τούτῳ πολλαχόθεν	τε	ἤδη καὶ ἀπὸ τῶν κατασκόπων
[6, 91]	περιγένοιντο· Συρακόσιοι δὲ μόνοι μάχῃ	τε	ἤδη πανδημεὶ ἡσσημένοι καὶ ναυσὶν
[6, 31]	ἰδίαν, τῆς μὲν πόλεως ὅσα	τε	ἤδη προετετελέκει καὶ ἃ ἔχοντας
[6, 26]	καὶ τοῦ ξυνεχοῦς πολέμου ἔς	τε	ἡλικίας πλῆθος ἐπιγεγενημένης καὶ ἐς
[6, 79]	δὲ ἴσως τὸ δίκαιον πρός	τε	ἡμᾶς καὶ πρὸς τοὺς ἐπιόντας
[6, 62]	περιέπλευσαν, στρατιὰν κελεύοντες πέμπειν· τῇ	τε	ἡμισείᾳ τῆς ἑαυτῶν ἦλθον ἐπὶ
[6, 31]	ὁ στόλος οὐχ ἧσσον τόλμης	τε	θάμβει καὶ ὄψεως λαμπρότητι περιβόητος
[6, 72]	καὶ κατὰ τὸν πόλεμον ἐμπειρίᾳ	τε	ἱκανὸς γενόμενος καὶ ἀνδρείᾳ ἐπιφανής,
[6, 94]	πιμπράντες ἅμα τὸν σῖτον τῶν	τε	(Ἰνησσαίων καὶ τῶν Ὑβλαίων. καὶ
[6, 13]	πρὸς ἡμᾶς, οὐ μεμπτοῖς, τῷ	τε	Ἰονίῳ κόλπῳ παρὰ γῆν ἤν
[6, 94]	ἀφικόμενοι ἐς Κατάνην καταλαμβάνουσι τούς	τε	ἱππέας ἥκοντας ἐκ τῶν Ἀθηνῶν
[6, 96]	αὐτοῦ θέρους, ὡς ἐπύθοντο τούς	(τε)	ἱππέας ἥκοντας τοῖς Ἀθηναίοις καὶ
[6, 88]	τῶν Συρακοσίων ἀποσταλέντες πρέσβεις τούς	τε	Ἰταλιώτας ἅμα παραπλέοντες ἐπειρῶντο πείθειν
[6, 82]	εἰπεῖν οὐδὲ ἀδίκως καταστρεψάμενοι τούς	τε	Ἴωνας καὶ νησιώτας, οὓς ξυγγενεῖς
[6, 76]	ἡγεμόνες γὰρ γενόμενοι ἑκόντων τῶν	τε	Ἰώνων καὶ ὅσοι ἀπὸ σφῶν
[6, 60]	ἐλθεῖν. καὶ ὁ μὲν αὐτός	τε	καθ' ἑαυτοῦ καὶ κατ' ἄλλων
[6, 38]	ἐν τῷ παθεῖν ὦμεν, προφυλάξασθαί	(τε	καὶ αἰσθόμενοι ἐπεξελθεῖν. τοιγάρτοι δι'
[6, 59]	ἥδε κέκευθε κόνις, ἣ πατρός	τε	καὶ ἀνδρὸς ἀδελφῶν τ' οὖσα
[6, 60]	διὰ τὸ τοιοῦτον ὀργιζομένων πολλοί	τε	καὶ ἀξιόλογοι ἄνθρωποι ἤδη ἐν
[6, 80]	ἐς τὴν ξυμμαχίαν προθυμότερον, ἄλλως	τε	καὶ ἀπὸ Πελοποννήσου παρεσομένης ὠφελίας,
[6, 98]	ὑπομένοντες ἐκώλυον τοὺς Ἀθηναίους λιθοφορεῖν	τε	(καὶ ἀποσκίδνασθαι μακροτέραν. καὶ τῶν
[6, 32]	τὸ στράτευμα καὶ ἐκπώμασι χρυσοῖς	τε	καὶ ἀργυροῖς οἵ τε ἐπιβάται
[6, 86]	δυνατοὶ μὴ μεθ' ὑμῶν, εἴ	τε	καὶ γενόμενοι κακοὶ κατεργασαίμεθα, ἀδύνατοι
[6, 15]	τὰ ἴδια ἅμα εὐτυχήσας χρήμασί	τε	καὶ (δόξῃ ὠφελήσειν. ὢν γὰρ
[6, 2]	ἐκλήθησαν, πόλεις δ' αὐτῶν Ἔρυξ	τε	καὶ Ἔγεστα. προσξυνῴκησαν δὲ αὐτοῖς
[6, 63]	στράτευμα τῶν Ἀθηναίων ἐφύβριζον ἄλλα	τε	καὶ εἰ ξυνοικήσοντες σφίσιν αὐτοὶ
[6, 21]	πολλῶν εἴργεσθαι τῆς γῆς, ἄλλως	τε	καὶ εἰ ξυστῶσιν αἱ πόλεις
[6, 17]	καθ' ἡδονὴν λέγοιτο, προσχωροῖεν, ἄλλως	τε	(καὶ εἰ στασιάζουσιν, ὥσπερ πυνθανόμεθα.
[6, 92]	ἀποκνεῖν τὴν ἐς τὴν Σικελίαν	τε	καὶ ἐς τὴν Ἀττικὴν στρατείαν,
[6, 16]	ἁμαρτόντων, ἀλλ' ὡς περὶ σφετέρων	τε	καὶ καλὰ πραξάντων. (ὧν ἐγὼ
[6, 34]	ἡμῖν ἂν εὐεπίθετος εἴη, βραδεῖά	τε	καὶ κατ' ὀλίγον (προσπίπτουσα. εἰ
[6, 50]	ἐς τὸν μέγαν λιμένα πλεῦσαί	τε	καὶ κατασκέψασθαι εἴ τι ναυτικόν
[6, 12]	τὸ ἑαυτοῦ μόνον σκοπῶν, ἄλλως	τε	καὶ νεώτερος ὢν ἔτι ἐς
[6, 42]	ἤδη ἐν τῇ Κερκύρᾳ αὐτοί	τε	καὶ οἱ ξύμμαχοι ἅπαντες ἦσαν.
[6, 105]	ἐς τὸ Ἄργος ἐσέβαλον αὐτοί	τε	καὶ οἱ ξύμμαχοι καὶ τῆς
[6, 66]	λυπήσειν· τῇ μὲν γὰρ τειχία	τε	καὶ οἰκίαι εἶργον καὶ δένδρα
[6, 46]	αὐτοὺς ἐπέδειξαν τὰ ἀναθήματα, φιάλας	τε	καὶ οἰνοχόας καὶ θυμιατήρια καὶ
[6, 12]	καὶ μὴ οἷον νεωτέρῳ βουλεύσασθαί	τε	καὶ ὀξέως μεταχειρίσαι. ~Οὓς ἐγὼ
[6, 57]	Ἱππίας) ἔδεισαν καὶ ἐνόμισαν μεμηνῦσθαί	τε	καὶ ὅσον οὐκ (ἤδη ξυλληφθήσεσθαι.
[6, 98]	ἑώρων σφίσι τὸ στράτευμα διεσπασμένον	τε	καὶ οὐ ῥᾳδίως ξυντασσόμενον, ἀνήγαγον
[6, 72]	γενόμενος καὶ ἀνδρείᾳ ἐπιφανής, ἐθάρσυνέ	τε	καὶ οὐκ εἴα (τῷ γεγενημένῳ
[6, 17]	Πελοποννήσιοι ἐς ἡμᾶς ἐγένοντο, εἴ	τε	καὶ πάνυ ἔρρωνται, τὸ μὲν
[6, 101]	ὀλίγων τῶν ξυνδιαβάντων ἀποθνῄσκει αὐτός	τε	καὶ πέντε ἢ ἓξ τῶν
[6, 89]	πάλιν ἀναλαμβάνων ἐθεράπευον ὑμᾶς ἄλλα	τε	καὶ περὶ τὴν ἐκ Πύλου
[6, 60]	ἐπεδίδοσαν μᾶλλον ἐς τὸ ἀγριώτερόν	τε	καὶ πλείους ἔτι ξυλλαμβάνειν, ἐνταῦθα
[6, 22]	τὸ ἐκείνων ἱππικὸν ἀντέχωσι, ναυσί	τε	καὶ πολὺ περιεῖναι, ἵνα καὶ
[6, 83]	ἄρχομεν, ὅτι τε ναυτικὸν πλεῖστόν	τε	καὶ προθυμίαν ἀπροφάσιστον παρεσχόμεθα ἐς
[6, 68]	ἐλπίδα τῆς νίκης ἔχειν, ἄλλως	τε	καὶ πρὸς ἄνδρας πανδημεί τε
[6, 42]	καὶ ξύνταξιν, ὥσπερ ἔμελλον ὁρμιεῖσθαί	τε	καὶ στρατοπεδεύεσθαι, οἱ στρατηγοὶ ἐποιήσαντο,
[6, 83]	τῶνδε μᾶλλον ἢ τῶν ξυμπάντων	τε	καὶ τῇ ἡμετέρᾳ αὐτῶν κινδυνεύσαντες.
[6, 72]	λειφθῆναι ὅσον εἰκὸς εἶναι, ἄλλως	τε	καὶ τοῖς πρώτοις τῶν Ἑλλήνων
[6, 34]	καταλῦσαι ἂν τὸν πλοῦν, ἄλλως	τε	καὶ τοῦ ἐμπειροτάτου τῶν στρατηγῶν,
[6, 19]	οἱ δ' Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες ἐκείνου	τε	καὶ τῶν Ἐγεσταίων καὶ Λεοντίνων
[6, 61]	ἐρήμῃ δίκῃ θάνατον κατέγνωσαν αὐτοῦ	τε	καὶ τῶν μετ' ἐκείνου. ~Μετὰ
[6, 19]	Λεοντίνων φυγάδων, οἳ παρελθόντες ἐδέοντό	τε	καὶ τῶν ὁρκίων ὑπομιμνῄσκοντες ἱκέτευον
[6, 96]	κρατήσωσιν οἱ Ἀθηναῖοι, χωρίου ἀποκρήμνου	τε	καὶ ὑπὲρ τῆς πόλεως εὐθὺς
[6, 6]	ξυμμάχων ἀντέχειν τοῖς Συρακοσίοις, ἄλλως	τε	καὶ χρήματα (σφῶν παρεξόντων ἐς
[6, 52]	στρατόπεδον. ~Ἐσηγγέλλετο δὲ αὐτοῖς ἔκ	τε	Καμαρίνης ὡς, εἰ ἔλθοιεν, προσχωροῖεν
[6, 15]	οἱ πολλοὶ τὸ μέγεθος τῆς	τε	κατὰ τὸ ἑαυτοῦ σῶμα παρανομίας
[6, 41]	τὰς πόλεις διαπομπῶν ἅμα ἔς	τε	κατασκοπὴν καὶ ἤν τι ἄλλο
[6, 88]	τῶν Ἀθηναίων ἦσαν, καὶ σῖτόν	τε	κατεκόμιζον τῷ στρατεύματι (καὶ εἰσὶν
[6, 44]	αὐτοὺς ἔσω οὐκ ἐδέχοντο, στρατόπεδόν	τε	κατεσκευάσαντο ἐν τῷ τῆς Ἀρτέμιδος
[6, 32]	δὲ ὑπὸ κήρυκος ἐποιοῦντο, κρατῆράς	τε	κεράσαντες παρ' ἅπαν τὸ στράτευμα
[6, 80]	καὶ ἅμα ξυγγενέσι προσθεμένους τήν	τε	κοινὴν ὠφελίαν τῇ Σικελίᾳ φυλάξαι
[6, 88]	τῇ ἐκκλησίᾳ τῶν Λακεδαιμονίων τούς	τε	Κορινθίους καὶ τοὺς Συρακοσίους τὰ
[6, 72]	ἂν ἐπίστωνται· οὕτω γὰρ ἅ	τε	κρύπτεσθαι δεῖ μᾶλλον ἂν στέγεσθαι
[6, 80]	ὄντας μὴ ἐᾶσαι ἁμαρτεῖν. (Ξυνελόντες	τε	λέγομεν οἱ Συρακόσιοι ἐκδιδάσκειν μὲν
[6, 69]	πρῶτον μὲν αὐτῶν ἑκατέρων οἵ	τε	λιθοβόλοι καὶ σφενδονῆται καὶ τοξόται
[6, 40]	δ' ἐφ' αὑτῆς σκοποῦσα τούς	τε	λόγους ἀφ' ὑμῶν ὡς ἔργα
[6, 71]	δυνατὸν εἶναι, πρὶν ἂν ἱππέας	τε	μεταπέμψωσιν ἐκ τῶν Ἀθηνῶν καὶ
[6, 80]	κἂν περιγενόμενοι μεθ' ἡμῶν τούσδε	τε	μὴ αἰσχρῶς δεσπότας λαβεῖν καὶ
[6, 11]	ἐπὶ τοιούτους ἰέναι ὧν κρατήσας	τε	μὴ κατασχήσει τις καὶ μὴ
[6, 28]	ὡς ἐπὶ δήμου καταλύσει τά	τε	μυστικὰ καὶ ἡ τῶν Ἑρμῶν
[6, 97]	καὶ τοὺς πεζοὺς ἀποβιβάσαντες, ταῖς	τε	ναυσὶν ἐς τὴν Θάψον καθορμισάμενοι·
[6, 83]	τε ὄντες ἅμα ἄρχομεν, ὅτι	τε	ναυτικὸν πλεῖστόν τε καὶ προθυμίαν
[6, 15]	Ἀλκιβιάδης ὁ Κλεινίου, βουλόμενος τῷ	τε	Νικίᾳ ἐναντιοῦσθαι, ὢν καὶ ἐς
[6, 91]	ἅμα φανερώτερον ἐκπολεμεῖν, ἵνα Συρακόσιοί	τε	νομίζοντες ὑμᾶς ἐπιμέλεσθαι μᾶλλον ἀντέχωσι
[6, 34]	κινεῖν. ὃ δὲ μάλιστα ἐγώ	τε	νομίζω ἐπίκαιρον ὑμεῖς τε διὰ
[6, 23]	τὰ δὲ καὶ διασῶσαι. πόλιν	τε	νομίσαι χρὴ ἐν ἀλλοφύλοις καὶ
[6, 61]	ἐν πόλει (ἐν ὅπλοις. οἵ	τε	ξένοι τοῦ Ἀλκιβιάδου οἱ ἐν
[6, 16]	τῶν δὲ ἔπειτα ἀνθρώπων προσποίησίν	τε	ξυγγενείας τισὶ καὶ μὴ οὖσαν
[6, 46]	καὶ εἰκὸς ἦν μάλιστα, Λεοντίνων	τε	ξυγγενεῖς ὄντας καὶ σφίσιν αἰεὶ
[6, 77]	ἡμᾶς ταὐτὰ παρόντα σοφίσματα, Λεοντίνων	τε	ξυγγενῶν κατοικίσεις καὶ Ἐγεσταίων ξυμμάχων
[6, 71]	καὶ χρήματα δὲ ἅμα αὐτόθεν	τε	ξυλλέξωνται καὶ παρ' Ἀθηναίων ἔλθῃ,
[6, 51]	τινες, οἱ δὲ ἄλλοι ἐψηφίσαντό	τε	ξυμμαχίαν τοῖς Ἀθηναίοις καὶ (τὸ
[6, 37]	τῶν ἡμετέρων ἱππέων ἐξιόντες. τό	τε	ξύμπαν οὐδ' ἂν κρατῆσαι αὐτοὺς
[6, 23]	ἀσφαλὴς ἐκπλεῦσαι. ταῦτα γὰρ τῇ	τε	ξυμπάσῃ πόλει βεβαιότατα ἡγοῦμαι καὶ
[6, 87]	καὶ ᾧ μὴ ὑπάρχομεν, ὅ	τε	οἰόμενος ἀδικήσεσθαι καὶ ὁ ἐπιβουλεύων
[6, 83]	αὐτὸ ἐπενεγκεῖν. ~ἀνθ' ὧν ἄξιοί	τε	ὄντες ἅμα ἄρχομεν, ὅτι τε
[6, 72]	τούτῳ παρασκευάσωσι τὸ ὁπλιτικόν, οἷς	τε	ὅπλα μὴ ἔστιν ἐκπορίζοντες, ὅπως
[6, 96]	ἄρτι παρειληφότες τὴν ἀρχήν) ἐξέτασίν	τε	ὅπλων ἐποιοῦντο καὶ ἑξακοσίους λογάδας
[6, 101]	εὐωνύμου τοῦ ἑαυτῶν μετὰ τοξοτῶν	τε	οὐ πολλῶν καὶ τοὺς Ἀργείους
[6, 17]	τῷ πολέμῳ ἱκανῶς ὡπλίσθη. τά	τε	οὖν ἐκεῖ, ἐξ ὧν ἐγὼ
[6, 22]	χειμερινῶν ἄγγελον ῥᾴδιον ἐλθεῖν. ~ὁπλίτας	τε	οὖν πολλούς μοι δοκεῖ χρῆναι
[6, 68]	γὰρ ἱππῆς πολλοὶ (ἐπικείσονται. τῆς	τε	οὖν ὑμετέρας αὐτῶν ἀξίας μνησθέντες
[6, 92]	μεγάλα σώσητε καὶ Ἀθηναίων τήν	τε	οὖσαν καὶ τὴν μέλλουσαν δύναμιν
[6, 100]	πόλιν, οἱ δὲ Ἀθηναῖοι τούς	τε	ὀχετοὺς αὐτῶν, οἳ ἐς τὴν
[6, 49]	πάντα ἂν αὐτοὺς ἐκφοβῆσαι, τῇ	τε	ὄψει (πλεῖστοι γὰρ ἂν νῦν
[6, 80]	δι' ὑμᾶς μὴ ξυμμαχήσαντας ὅ	τε	παθὼν σφαλήσεται καὶ ὁ κρατῶν
[6, 102]	ὡς ἑώρων ταῦτα γιγνόμενα, αὐτοί	τε	πάλιν ἀπὸ τῆς πόλεως ἀναθαρσήσαντες
[6, 73]	οἱ Συρακόσιοι αὐτοῦ ἀκούσαντες ἐψηφίσαντό	τε	πάντα ὡς ἐκέλευε καὶ στρατηγὸν
[6, 91]	Σπαρτιάτην ἄρχοντα, ὡς ἂν τούς	τε	παρόντας ξυντάξῃ καὶ τοὺς μὴ
[6, 69]	δ' ἐχώρουν, Συρακόσιοι μὲν περί	τε	πατρίδος μαχούμενοι καὶ τῆς ἰδίας
[6, 94]	ἐπὶ τὸν Τηρίαν ποταμὸν τό	τε	πεδίον ἀναβάντες ἐδῄουν καὶ τὸν
[6, 88]	καὶ ὑπὸ τῶν Συρακοσίων φρουρούς	τε	πεμπόντων καὶ βοηθούντων ἀπεκωλύοντο. τόν
[6, 31]	ἀπέστελλε, τῶν δὲ ἰδιωτῶν ἅ	τε	περὶ τὸ σῶμά τις καὶ
[6, 61]	δήμῳ διὰ ταῦτα (διαχρήσασθαι. πανταχόθεν	τε	περιειστήκει ὑποψία ἐς τὸν Ἀλκιβιάδην.
[6, 2]	τῶν Ἐλύμων ξυνοικήσαντες ἐνέμοντο, ξυμμαχίᾳ	τε	πίσυνοι τῇ τῶν Ἐλύμων, (καὶ
[6, 20]	εἰκότως ἀντ' ἐλευθερίας προσδεξαμένας, (τό	τε	πλῆθος ὡς ἐν μιᾷ νήσῳ
[6, 86]	κατεργασαίμεθα, ἀδύνατοι κατασχεῖν διὰ μῆκός	τε	πλοῦ καὶ ἀπορίᾳ φυλακῆς πόλεων
[6, 34]	ἄργυρον πλεῖστον κέκτηνται, ὅθεν ὅ	τε	πόλεμος καὶ (τἆλλα εὐπορεῖ. πέμπωμεν
[6, 3]	πέμπτῳ μετὰ Συρακούσας οἰκισθείσας Λεοντίνους	τε	πολέμῳ τοὺς Σικελοὺς ἐξελάσαντες οἰκίζουσι,
[6, 71]	καὶ παρ' Ἀθηναίων ἔλθῃ, τῶν	τε	πόλεών τινας προσαγάγωνται, ἃς ἤλπιζον
[6, 54]	μόνον πρασσόμενοι τῶν γιγνομένων τήν	τε	πόλιν αὐτῶν καλῶς διεκόσμησαν καὶ
[6, 50]	δ' ἐκηρύχθη καὶ κατεσκέψαντο τήν	τε	πόλιν καὶ τοὺς λιμένας καὶ
[6, 32]	ὁ ἐκ τῆς γῆς τῶν	τε	πολιτῶν καὶ εἴ τις ἄλλος
[6, 59]	φόβου ἤδη μᾶλλον ὢν τῶν	τε	πολιτῶν πολλοὺς ἔκτεινε καὶ πρὸς
[6, 6]	ναῦς πέμψαντας ἐπαμῦναι, λέγοντες ἄλλα	τε	πολλὰ καὶ κεφάλαιον, εἰ Συρακόσιοι
[6, 20]	δὲ μάλιστα ἡμῶν προύχουσιν, ἵππους	τε	πολλοὺς κέκτηνται καὶ σίτῳ οἰκείῳ
[6, 72]	δέκα οἱ στρατηγοὶ αὐτοῖς) τῶν	τε	πολλῶν τὴν ἀξύντακτον ἀναρχίαν. ἢν
[6, 4]	Σικελίαν ἀφίκετο, καὶ ὑπὲρ Παντακύου	τε	ποταμοῦ Τρώτιλόν τι ὄνομα χωρίον
[6, 17]	ἐς τὴν Πελοποννησίων δύναμιν λόγοις	τε	πρέπουσιν ὡμίλησε καὶ ὀργῇ πίστιν
[6, 6]	μάλιστα δ' αὐτοὺς ἐξώρμησαν Ἐγεσταίων	(τε)	πρέσβεις παρόντες καὶ προθυμότερον ἐπικαλούμενοι.
[6, 90]	ὁμολογουμένως νῦν βαρβάρων μαχιμωτάτους, τριήρεις	τε	πρὸς ταῖς ἡμετέραις πολλὰς ναυπηγησάμενοι,
[6, 61]	ξυλλαμβάνειν δὲ μή, θεραπεύοντες τό	τε	πρὸς τοὺς ἐν τῇ Σικελίᾳ
[6, 31]	κρατίστας, τῶν δὲ> τριηράρχων ἐπιφοράς	τε	πρὸς τῷ ἐκ δημοσίου μισθῷ
[6, 35]	δ' αὐτοῖς Ἀθηναγόρας, ὃς δήμου	τε	προστάτης ἦν καὶ ἐν τῷ
[6, 46]	ἀθυμίᾳ ἦσαν, ὅτι αὐτοῖς τοῦτό	τε	πρῶτον ἀντεκεκρούκει καὶ οἱ Ῥηγῖνοι
[6, 88]	καὶ ἄνευ σφῶν περιγένωνται, τό	τε	πρῶτον αὐτοῖς τοὺς ὀλίγους ἱππέας
[6, 59]	τῶν φευγόντων, ἐχώρει ὑπόσπονδος ἔς	τε	Σίγειον καὶ παρ' Αἰαντίδην ἐς
[6, 2]	τὴν Σικελίαν στρατὸς πολὺς τούς	τε	Σικανοὺς κρατοῦντες μάχῃ ἀνέστειλαν πρὸς
[6, 97]	ἢ μαχούμενοι ἢ τειχιοῦντες, τοῖς	τε	σκεύεσι καὶ τοῖς χρήμασιν ἀποθήκη.
[6, 101]	διαβαδίσαντες, αἱροῦσιν ἅμα ἕῳ τό	τε	σταύρωμα πλὴν ὀλίγου καὶ (τὴν
[6, 97]	μετὰ τοῦτο οἱ Ἀθηναῖοι τροπαῖόν	τε	στήσαντες καὶ τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους
[6, 18]	ποιώμεθα τὸν πλοῦν, ἵνα Πελοποννησίων	τε	στορέσωμεν τὸ φρόνημα, εἰ δόξομεν
[6, 65]	ᾔσθοντο αὐτοὺς προσιόντας, ἀναλαβόντες τό	τε	στράτευμα ἅπαν τὸ ἑαυτῶν καὶ
[6, 29]	οἱ δ' ἐχθροὶ δεδιότες τό	τε	στράτευμα μὴ εὔνουν ἔχῃ, ἢν
[6, 72]	ἀξύντακτον ἀναρχίαν. ἢν δὲ ὀλίγοι	τε	στρατηγοὶ γένωνται ἔμπειροι καὶ ἐν
[6, 72]	τῆς ἐπιστήμης θαρσαλεωτέραν ἔσεσθαι. (τούς	τε	στρατηγοὺς καὶ ὀλίγους καὶ αὐτοκράτορας
[6, 69]	ἀλλήλων ἐποίουν· ἔπειτα δὲ μάντεις	τε	σφάγια προύφερον τὰ νομιζόμενα καὶ
[6, 31]	ἀλλήλους (ἁμιλληθέν. ξυνέβη δὲ πρός	τε	σφᾶς αὐτοὺς ἅμα ἔριν γενέσθαι,
[6, 61]	τοὺς ἐν τῇ Σικελίᾳ στρατιώτας	τε	σφετέρους καὶ πολεμίους μὴ θορυβεῖν
[6, 103]	ἧκε, τοὺς δὲ λόγους ἔν	τε	σφίσιν αὐτοῖς ἐποιοῦντο ξυμβατικοὺς καὶ
[6, 63]	ἀνεθάρσουν μᾶλλον καὶ ἐπειδὴ πλέοντές	τε	τὰ ἐπ' ἐκεῖνα τῆς Σικελίας
[6, 89]	ταῦτα δικαίως ὑπ' ἐμοῦ πρός	τε	τὰ Μαντινέων καὶ Ἀργείων τραπομένου
[6, 42]	ἐπιτηδείων ἐν ταῖς καταγωγαῖς, πρός	τε	τἆλλα εὐκοσμότεροι καὶ ῥᾴους (ἄρχειν
[6, 15]	τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν ἐχρῆτο ἔς	τε	τὰς ἱπποτροφίας καὶ τὰς ἄλλας
[6, 66]	κατενεγκόντες ἐπὶ τὴν θάλασσαν παρά	τε	τὰς ναῦς σταύρωμα ἔπηξαν καὶ
[6, 48]	καὶ ἀπράκτους ἀπελθεῖν, ἀλλ' ἔς	τε	τὰς πόλεις ἐπικηρυκεύεσθαι πλὴν Σελινοῦντος
[6, 10]	τινὰ αὐτὰ καὶ μὴ μετεώρῳ	τε	τῇ> πόλει ἀξιοῦν κινδυνεύειν καὶ
[6, 75]	Συρακόσιοι ἐν τῷ χειμῶνι πρός	τε	τῇ πόλει, τὸν Τεμενίτην ἐντὸς
[6, 34]	καὶ ξυμμαχίαν πειρώμεθα ποιεῖσθαι, ἔς	τε	τὴν ἄλλην Σικελίαν πέμπωμεν πρέσβεις
[6, 18]	ἐγγηράσεσθαι, ἀγωνιζομένην δὲ αἰεὶ προσλήψεσθαί	τε	τὴν ἐμπειρίαν καὶ τὸ ἀμύνεσθαι
[6, 63]	Ἀθηναῖοι οὐκ (εὐθὺς ἐπέκειντο, κατά	τε	τὴν ἡμέραν ἑκάστην προϊοῦσαν ἀνεθάρσουν
[6, 69]	δ' ἐναντίων Ἀθηναῖοι μὲν περί	τε	τῆς ἀλλοτρίας οἰκείαν σχεῖν καὶ
[6, 31]	εἰ γάρ τις ἐλογίσατο τήν	τε	τῆς πόλεως ἀνάλωσιν δημοσίαν καὶ
[6, 14]	εἴπερ ἡγεῖ σοι προσήκειν κήδεσθαί	τε	τῆς πόλεως καὶ βούλει γενέσθαι
[6, 94]	τισὶν οὐ πολλοῖς καὶ ἀποκτείναντές	τέ	τινας καὶ τροπαῖον (στήσαντες ἀνεχώρησαν
[6, 98]	Συρακοσίων ἱππέας προσβαλόντες, καὶ ἀπέκτεινάν	τέ	τινας καὶ τροπαῖον τῆς ἱππομαχίας
[6, 28]	γεγενῆσθαι. ~μηνύεται οὖν ἀπὸ μετοίκων	τέ	τινων καὶ ἀκολούθων περὶ μὲν
[6, 12]	που (τοὺς φίλους ξυναπολέσαι. εἴ	τέ	τις ἄρχειν ἄσμενος αἱρεθεὶς παραινεῖ
[6, 78]	οὐχ ἧσσον βεβαιώσασθαι (βούλεσθαι. εἴ	τέ	τις φθονεῖ μὲν ἢ καὶ
[6, 46]	τὴν κατασκοπὴν τῶν χρημάτων. ἔς	τε	τὸ ἐν Ἔρυκι ἱερὸν τῆς
[6, 41]	μηδὲν δεήσῃ, οὐδεμία βλάβη τοῦ	τε	τὸ κοινὸν κοσμηθῆναι καὶ ἵπποις
[6, 75]	μάχην πέμψαι ἃ ἔπεμψαν, ἔς	τε	τὸ λοιπὸν μὴ οὐκέτι βούλωνται
[6, 70]	ἐκ τῶν παρόντων ξυνταξάμενοι ἔς	τε	τὸ Ὀλυμπιεῖον ὅμως σφῶν αὐτῶν
[6, 8]	χρημάτων ὡς εἴη ἑτοῖμα ἔν	τε	τοῖς ἱεροῖς πολλὰ καὶ ἐν
[6, 8]	Σικελίαν καὶ στρατηγοὺς αὐτοκράτορας Ἀλκιβιάδην	τε	τὸν Κλεινίου καὶ Νικίαν τὸν
[6, 102]	ἀπεχώρουν πάλιν. καὶ γὰρ πρός	τε	τὸν κύκλον βοήθεια ἤδη κάτωθεν
[6, 33]	στόλῳ ἐπέρχονται, ἀνωφελεῖς, ἀλλὰ πρός	τε	τοὺς ἄλλους Σικελιώτας πολὺ ἄμεινον
[6, 88]	ὄντων, παρελθὼν ὁ Ἀλκιβιάδης παρώξυνέ	τε	τοὺς Λακεδαιμονίους καὶ ἐξώρμησε λέγων
[6, 26]	ἡ παρασκευὴ ἐγίγνετο, καὶ ἔς	τε	τοὺς ξυμμάχους ἔπεμπον καὶ αὐτόθεν
[6, 44]	ναῦς ἀνελκύσαντες ἡσύχασαν. καὶ πρός	(τε)	τοὺς Ῥηγίνους λόγους ἐποιήσαντο, ἀξιοῦντες
[6, 45]	καὶ οὐκέτι ἠπίστουν. καὶ ἔς	τε	τοὺς Σικελοὺς περιέπεμπον, ἔνθα μὲν
[6, 31]	μὲν ναυτικὸν μεγάλαις δαπάναις τῶν	τε	τριηράρχων καὶ τῆς πόλεως ἐκπονηθέν,
[6, 93]	οἱ Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες ἐψηφίσαντο τήν	τε	τροφὴν πέμπειν τῇ στρατιᾷ καὶ
[6, 65]	ἰέναι παρεσκευάσθαι ἐπὶ Κατάνην, ἐπίστευσάν	τε	τῷ ἀνθρώπῳ πολλῷ ἀπερισκεπτότερον καὶ
[6, 24]	πολὺς ὅμιλος καὶ στρατιώτης ἔν	τε	τῷ παρόντι ἀργύριον οἴσειν καὶ
[6, 29]	δημοτικὴν παρανομίαν. ~ὁ δ' ἔν	τε	τῷ παρόντι πρὸς τὰ μηνύματα
[6, 6]	πρῶτον ἐς τὴν Ἔγεσταν περί	τε	τῶν χρημάτων σκεψομένους εἰ ὑπάρχει,
[6, 9]	ὁ λόγος εἴη, εἰ τά	τε	ὑπάρχοντα σῴζειν παραινοίην καὶ μὴ
[6, 91]	θέλοντας προσαναγκάσῃ· οὕτω γὰρ οἵ	τε	ὑπάρχοντες ὑμῖν φίλοι θαρσήσουσι μᾶλλον
[6, 22]	αὐτῶν καὶ τῶν ξυμμάχων, τῶν	τε	ὑπηκόων καὶ ἤν τινα ἐκ
[6, 36]	οὐ γὰρ αὐτοὺς εἰκὸς Πελοποννησίους	τε	ὑπολιπόντας καὶ τὸν ἐκεῖ πόλεμον
[6, 100]	ἐπαναχωρήσασα ἡ πᾶσα στρατιὰ τήν	τε	ὑποτείχισιν καθεῖλον καὶ τὸ σταύρωμα
[6, 18]	μηδὲν δύνασθαι, ὁμοῦ δὲ τό	τε	φαῦλον καὶ τὸ μέσον καὶ
[6, 92]	φίλους ἀναγκάσαντες πολεμίους (γενέσθαι. τό	τε	φιλόπολι οὐκ ἐν ᾧ ἀδικοῦμαι
[6, 5]	καὶ φωνὴ μὲν μεταξὺ τῆς	τε	Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος ἐκράθη, νόμιμα
[6, 88]	πεμπόντων καὶ βοηθούντων ἀπεκωλύοντο. τόν	τε	χειμῶνα μεθορμισάμενοι ἐκ τῆς Νάξου
[6, 91]	ἧσσον ἄλλην ἐπικουρίαν (πέμπωσιν. τειχίζειν	τε	χρὴ Δεκέλειαν τῆς Ἀττικῆς, ὅπερ
[6, 93]	ἣν ἀπέστειλαν οἱ στρατηγοὶ ἐπί	τε	χρήματα καὶ ἱππέας. καὶ οἱ
[6, 74]	ἀπέστειλαν ἐς τὰς Ἀθήνας ἐπί	τε	χρήματα καὶ ἱππέας, ὅπως ἅμα
[6, 31]	ταχυναυτεῖν, τὸ δὲ πεζὸν καταλόγοις	τε	χρηστοῖς ἐκκριθὲν καὶ ὅπλων καὶ
[6, 12]	τῶνδε ἐπικουρίας δεομένων, οἷς τό	τε	ψεύσασθαι καλῶς χρήσιμον καὶ τῷ
[6, 47]	τοῦ ἀδοκήτου ἢ Λεοντίνους οἷοί	τε	ὦσιν ὠφελῆσαι ἢ τῶν ἄλλων
[6, 11]	ἐς Λακεδαιμονίους καὶ τοὺς ξυμμάχους	πεπόνθατε·	διὰ τὸ παρὰ γνώμην αὐτῶν
[6, 40]	Ἑλλήνων, ἢ ἀδικώτατοι, εἰ εἰδότες	τολμᾶτε.	ἀλλ' ἤτοι μαθόντες γε ἢ
[6, 80]	αὐτῇ ἀπουσίᾳ τοῖς μὲν οὐκ	ἠμύνατε	σωθῆναι, τοὺς δὲ οὐκ ἐκωλύσατε
[6, 91]	τὰ ἀκριβέστατα εἰδότος ὡς διενοήθημεν	ἀκηκόατε·	καὶ ὅσοι ὑπόλοιποι στρατηγοί, ἢν
[6, 33]	ὡς οὖν ἐν τάχει παρεσομένων,	ὁρᾶτε	ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων ὅτῳ τρόπῳ
[6, 12]	τῆς πόλεως κινδύνῳ ἰδίᾳ ἐλλαμπρύνεσθαι,	νομίσατε	δὲ τοὺς τοιούτους τὰ μὲν
[6, 22]	Ἐγεσταίων, ἃ λέγεται ἐκεῖ ἑτοῖμα,	νομίσατε	καὶ λόγῳ ἂν μάλιστα ἑτοῖμα
[6, 87]	ξυμφέρει, τούτῳ ἀπολαβόντες χρήσασθε, καὶ	νομίσατε	μὴ πάντας ἐν ἴσῳ βλάπτειν
[6, 18]	πειρᾶσθε προαγαγεῖν τὴν πόλιν, καὶ	νομίσατε	νεότητα μὲν καὶ γῆρας ἄνευ
[6, 80]	ἠμύνατε σωθῆναι, τοὺς δὲ οὐκ	ἐκωλύσατε	κακοὺς γενέσθαι; καίτοι κάλλιον τοῖς
[6, 87]	ἀντεπιβουλεῦσαί ποτε ἐκ τοῦ ὁμοίου	μεταλάβετε.	~Τοιαῦτα δὲ ὁ Εὔφημος εἶπεν.
[6, 9]	ὡς δὲ οὔτε ἐν καιρῷ	σπεύδετε	οὔτε ῥᾴδιά ἐστι κατασχεῖν ἐφ'
[6, 33]	γὰρ ἐφ' ὑμᾶς, ὃ πάνυ	θαυμάζετε,	πολλῇ στρατιᾷ ὥρμηνται καὶ ναυτικῇ
[6, 90]	εἴ τι πλέον οἶδα, ἐσηγητέον,	(μάθετε	ἤδη. ἐπλεύσαμεν ἐς Σικελίαν πρῶτον
[6, 91]	μὴ βοηθήσετε οὐ περιέσται τἀκεῖ,	(μάθετε	ἤδη. Σικελιῶται γὰρ ἀπειρότεροι μέν
[6, 89]	ἐκείνων πράξαντες, ἐμοὶ δὲ (ἀτιμίαν	περιέθετε.	καὶ διὰ ταῦτα δικαίως ὑπ'
[6, 68]	οὖν ὑμετέρας αὐτῶν ἀξίας μνησθέντες	ἐπέλθετε	τοῖς ἐναντίοις προθύμως, καὶ τὴν
[6, 21]	ἐν τοῖς τῇδε ὑπηκόοις ξύμμαχοι	ἤλθετε	ἐπί τινα, ὅθεν ῥᾴδιαι αἱ
[6, 84]	ἡμεῖς βλαπτοίμεθα. καὶ ἐν τούτῳ	προσήκετε	ἤδη ἡμῖν τὰ μέγιστα. διόπερ
[6, 80]	περὶ ὧν αὐτοὶ οὐδὲν χεῖρον	γιγνώσκετε·	δεόμεθα δὲ καὶ μαρτυρόμεθα ἅμα,
[6, 17]	ἐς τὴν Σικελίαν πλοῦν μὴ	μεταγιγνώσκετε	ὡς ἐπὶ μεγάλην δύναμιν ἐσόμενον.
[6, 40]	ὦ πάντων ἀξυνετώτατοι, εἰ μὴ	μανθάνετε	κακὰ σπεύδοντες, ἢ ἀμαθέστατοί ἐστε
[6, 80]	κινδύνων οἱ αὐτοὶ τὴν τιμωρίαν	ὑφέξετε.	σκοπεῖτε οὖν καὶ αἱρεῖσθε ἤδη
[6, 40]	τὸ τῆς πόλεως ξύμπασι κοινὸν	αὔξετε,	ἡγησάμενοι τοῦτο μὲν ἂν καὶ
[6, 86]	εἰ τῷ ὑπόπτῳ ἢ ἄπρακτον	ἐάσετε	ἀπελθεῖν ἢ καὶ σφαλεῖσαν, ἔτι
[6, 91]	πράξουσιν. ὡς δέ, εἰ μὴ	βοηθήσετε	οὐ περιέσται τἀκεῖ, (μάθετε ἤδη.
[6, 91]	περὶ τῆς Πελοποννήσου, εἰ μὴ	ποιήσετε	τάδε ἐν τάχει, στρατιάν τε
[6, 33]	ληφθήσεσθε μήτε ἀπιστήσαντες τοῦ ξύμπαντος	(ἀμελήσετε.	εἰ δέ τῳ καὶ πιστά,
[6, 79]	ἡμᾶς καὶ πρὸς τοὺς ἐπιόντας	θεραπεύσετε,	λέγοντες ξυμμαχίαν εἶναι ὑμῖν πρὸς
[6, 91]	ἐπιτειχίσει αὐτοὶ ὠφελούμενοι τοὺς ἐναντίους	κωλύσετε,	πολλὰ παρεὶς τὰ (μέγιστα κεφαλαιώσω.
[6, 91]	τάχει, στρατιάν τε ἐπὶ νεῶν	πέμψετε	τοιαύτην ἐκεῖσε οἵτινες αὐτερέται κομισθέντες
[6, 40]	πρὸς αἰσθανομένους καὶ μὴ ἐπιτρέψοντας	(ἀπαλλάγητε.	ἡ γὰρ πόλις ἥδε, καὶ
[6, 76]	Ἀθηναίων, ὦ Καμαριναῖοι, μὴ αὐτὴν	καταπλαγῆτε	δείσαντες ἐπρεσβευσάμεθα, ἀλλὰ μᾶλλον τοὺς
[6, 92]	μετὰ ταῦτα αὐτοί τε ἀσφαλῶς	οἰκῆτε	καὶ τῆς ἁπάσης Ἑλλάδος ἑκούσης
[6, 92]	οὖσαν καὶ τὴν μέλλουσαν δύναμιν	καθέλητε,	καὶ μετὰ ταῦτα αὐτοί τε
[6, 38]	ἐγὼ πειράσομαι, ἤν γε ὑμεῖς	ἐθέλητε	ἕπεσθαι, μήποτε ἐφ' ἡμῶν τι
[6, 42]	νείμαντες ἓν ἑκάστῳ ἐκλήρωσαν, ἵνα	μήτε	ἅμα πλέοντες ἀπορῶσιν ὕδατος καὶ
[6, 33]	καὶ μήτε καταφρονήσαντες ἄφαρκτοι ληφθήσεσθε	μήτε	ἀπιστήσαντες τοῦ ξύμπαντος (ἀμελήσετε. εἰ
[6, 33]	τρόπῳ κάλλιστα ἀμυνεῖσθε αὐτούς, καὶ	μήτε	καταφρονήσαντες ἄφαρκτοι ληφθήσεσθε μήτε ἀπιστήσαντες
[6, 87]	Καμαριναῖοι, ταῖς τῶνδε διαβολαῖς ἀναπείθεσθε	μήτε	οἱ ἄλλοι· εἰρήκαμεν δ' ὑμῖν
[6, 87]	ἔτι περανεῖ παραγενόμενον ὑμῖν. ~Ἀλλὰ	μήτε	ὑμεῖς, ὦ Καμαριναῖοι, ταῖς τῶνδε
[6, 92]	ἐκεῖ βραχεῖ μορίῳ ξυμπαραγενόμενοι μεγάλα	σώσητε	καὶ Ἀθηναίων τήν τε οὖσαν
[6, 85]	τῆς Σικελίας. ἀνάγκη δέ, ἢν	ξυστῆτε	πρὸς αὐτούς· οὔτε γὰρ ἡμῖν
[6, 12]	ἐκ τῆς ἀρχῆς, μηδὲ τούτῳ	ἐμπαράσχητε	τῷ τῆς πόλεως κινδύνῳ ἰδίᾳ
[6, 60]	εἶναι, ὑπὸ τῶν ξυνδεσμωτῶν τινὸς	εἴτε	ἄρα καὶ τὰ ὄντα μηνῦσαι
[6, 60]	ἄρα καὶ τὰ ὄντα μηνῦσαι	εἴτε	καὶ οὔ· ἐπ' ἀμφότερα γὰρ
[6, 83]	ὑμεῖς μάλιστα ἐπὶ τὸ φοβερώτερον	ὑπονοεῖτε,	εἰδότες τοὺς περιδεῶς ὑποπτεύοντάς τι
[6, 16]	τὰ ἴδια ἐπιβοώμενος τὰ δημόσια	σκοπεῖτε	εἴ του χεῖρον μεταχειρίζω. Πελοποννήσου
[6, 80]	οἱ αὐτοὶ τὴν τιμωρίαν ὑφέξετε.	σκοπεῖτε	οὖν καὶ αἱρεῖσθε ἤδη ἢ
[6, 101]	ξυνδιαβάντων ἀποθνῄσκει αὐτός τε καὶ	πέντε	ἢ ἓξ τῶν μετ' αὐτοῦ.
[6, 72]	καὶ τὴν πολυαρχίαν (ἦσαν γὰρ	πέντε	καὶ δέκα οἱ στρατηγοὶ αὐτοῖς)
[6, 95]	ἣ ἐπράθη ταλάντων οὐκ ἔλασσον	πέντε	καὶ εἴκοσι. (καὶ ὁ Θεσπιῶν
[6, 97]	ἐγίγνοντο αὐτοῖς οὐκ ἔλασσον ἢ	πέντε	καὶ εἴκοσι. (προσπεσόντες οὖν αὐτοῖς
[6, 4]	Ὑβλαίους (κληθέντας. καὶ ἔτη οἰκήσαντες	πέντε	καὶ τεσσαράκοντα καὶ διακόσια ὑπὸ
[6, 5]	ὑπὸ Συρακοσίων ᾠκίσθη, ἔτεσιν ἐγγύτατα	πέντε	καὶ τριάκοντα καὶ ἑκατὸν μετὰ
[6, 55]	οὐδεὶς παῖς γέγραπται, Ἱππίου δὲ	πέντε,	οἳ αὐτῷ ἐκ Μυρρίνης τῆς
[6, 21]	ἐν τῷ ὁμοίῳ στρατευσόμενοι καὶ	ὅτε	ἐν τοῖς τῇδε ὑπηκόοις ξύμμαχοι
[6, 31]	αὐτοὺς ἐσῄει τὰ δεινὰ ἢ	ὅτε	ἐψηφίζοντο πλεῖν· ὅμως δὲ τῇ
[6, 38]	αὑτὴν ἀναιρεῖται, τυραννίδας δὲ ἔστιν	ὅτε	καὶ δυναστείας ἀδίκους. (ὧν ἐγὼ
[6, 46]	Ἐγεσταῖοι τοιόνδε τι ἐξετεχνήσαντο τότε	ὅτε	οἱ πρῶτοι πρέσβεις τῶν Ἀθηναίων
[6, 86]	καὶ πολλοστὸν μόριον αὐτῆς ἰδεῖν,	ὅτε	οὐδὲν ἔτι περανεῖ παραγενόμενον ὑμῖν.
[6, 34]	αἰεὶ διὰ φόβου εἰσὶ μή	ποτε	Ἀθηναῖοι αὐτοῖς ἐπὶ τὴν πόλιν
[6, 78]	ἴσως καὶ τοῖς ἐμοῖς ἀγαθοῖς	ποτὲ	βουληθείη αὖθις φθονῆσαι. ἀδύνατον δὲ
[6, 89]	ἄχθεσθαι. τοῖς γὰρ τυράννοις αἰεί	ποτε	διάφοροί ἐσμεν (πᾶν δὲ τὸ
[6, 92]	ἐμαυτοῦ μετὰ τῶν πολεμιωτάτων φιλόπολίς	ποτε	δοκῶν εἶναι νῦν ἐγκρατῶς ἐπέρχομαι,
[6, 87]	αἰεὶ φυλάσσεσθαι αὐτούς, καὶ ἀντεπιβουλεῦσαί	ποτε	ἐκ τοῦ ὁμοίου μεταλάβετε. ~Τοιαῦτα
[6, 55]	οὐδ' ἂν κατασχεῖν μοι δοκεῖ	ποτὲ	Ἱππίας τὸ παραχρῆμα ῥᾳδίως τὴν
[6, 6]	Σικελίας σχήσουσι, κίνδυνον εἶναι μή	ποτε	μεγάλῃ παρασκευῇ Δωριῆς τε Δωριεῦσι
[6, 30]	ὡς κτήσοιντο, τοὺς δ' εἴ	ποτε	ὄψοιντο, ἐνθυμούμενοι ὅσον πλοῦν ἐκ
[6, 82]	εἶπεν, ὅτι οἱ Ἴωνες αἰεί	ποτε	πολέμιοι τοῖς Δωριεῦσιν εἰσίν. ἔχει
[6, 38]	ἤν γε ὑμεῖς ἐθέλητε ἕπεσθαι,	μήποτε	ἐφ' ἡμῶν τι περιιδεῖν γενέσθαι,
[6, 38]	πόλεως ἄρχειν. καὶ δέδοικα μέντοι	μήποτε	πολλὰ πειρῶντες καὶ κατορθώσωσιν· ἡμεῖς
[6, 66]	ᾧ μάχης τε ἄρξειν ἔμελλον	ὁπότε	βούλοιντο καὶ οἱ ἱππῆς τῶν
[6, 97]	τὰ Μέγαρα, ὅπως εἴη αὐτοῖς,	ὁπότε	προΐοιεν ἢ μαχούμενοι ἢ τειχιοῦντες,
[6, 15]	διὰ μακροῦ (ἔσφηλαν τὴν πόλιν.	τότε	δ' οὖν παρελθὼν τοῖς Ἀθηναίοις
[6, 105]	σφῶν δῃώσαντας ἀπελθεῖν οὐκ ἤθελον·	τότε	δὲ Πυθοδώρου καὶ Λαισποδίου καὶ
[6, 89]	καὶ νῦν, εἴ τις καὶ	τότε	ἐν τῷ πάσχειν οὐκ εἰκότως
[6, 2]	ἀναστάντες. καὶ ἀπ' αὐτῶν Σικανία	τότε	ἡ νῆσος ἐκαλεῖτο, πρότερον Τρινακρία
[6, 60]	περὶ αὐτῶν ἠπίστατο, χαλεπὸς ἦν	τότε	καὶ ὑπόπτης ἐς τοὺς περὶ
[6, 46]	δὲ Ἐγεσταῖοι τοιόνδε τι ἐξετεχνήσαντο	τότε	ὅτε οἱ πρῶτοι πρέσβεις τῶν
[6, 60]	τὸ δὲ σαφὲς οὐδεὶς οὔτε	τότε	οὔτε ὕστερον ἔχει (εἰπεῖν περὶ
[6, 44]	τῇ στρατιᾷ ἐμπορίας ἕνεκα· ἃ	τότε	πάντα ἐκ τῆς Κερκύρας ξυνδιέβαλλε
[6, 61]	ταῖς νήσοις κειμένους οἱ Ἀθηναῖοι	τότε	παρέδοσαν τῷ Ἀργείων δήμῳ διὰ
[6, 46]	τε ἀπατηθέντες καὶ τοὺς ἄλλους	τότε	πείσαντες, ἐπειδὴ διῆλθεν ὁ λόγος
[6, 74]	τε ἄνδρας διέφθειραν πρότερον καὶ	τότε	στασιάζοντες καὶ ἐν ὅπλοις ὄντες
[6, 2]	Φωκέων τινὲς τῶν ἀπὸ Τροίας	τότε	χειμῶνι ἐς Λιβύην πρῶτον, ἔπειτα
[6, 40]	μανθάνετε κακὰ σπεύδοντες, ἢ ἀμαθέστατοί	ἐστε	ὧν ἐγὼ οἶδα Ἑλλήνων, ἢ
[6, 61]	περιειστήκει ὑποψία ἐς τὸν Ἀλκιβιάδην.	ὥστε	βουλόμενοι αὐτὸν ἐς κρίσιν ἀγαγόντες
[6, 24]	δύναμιν ὅθεν ἀίδιον μισθοφορὰν (ὑπάρξειν.	ὥστε	διὰ τὴν ἄγαν τῶν πλεόνων
[6, 90]	ἄρξειν. χρήματα δὲ καὶ σῖτον,	ὥστε	εὐπορώτερον γίγνεσθαί τι αὐτῶν, αὐτὰ
[6, 85]	ἐπικαίροις εἰσὶ περὶ τὴν Πελοπόννησον.	(ὥστε	καὶ τἀνθάδε εἰκὸς πρὸς τὸ
[6, 12]	καὶ πολέμου βραχύ τι λελωφήκαμεν,	ὥστε	καὶ χρήμασι καὶ τοῖς σώμασιν
[6, 7]	ὀλίγους, καὶ σπεισάμενοί τινα χρόνον	ὥστε	μὴ ἀδικεῖν Ὀρνεάτας καὶ Ἀργείους
[6, 91]	ἂν διὰ μακροῦ ὑμῖν (ἐπιπέσοι.	ὥστε	μὴ περὶ τῆς Σικελίας τις
[6, 11]	διὰ πλείστου (δόξαν ἀρετῆς μελετῶσιν.	ὥστε	οὐ περὶ τῶν ἐν Σικελίᾳ
[6, 80]	ἐβούλοντο, ἀπῆλθον δὲ διὰ τάχους.	~ὥστε	οὐχ ἁθρόους γε ὄντας εἰκὸς
[6, 37]	τοσήνδε πορισθῆναι, οὐκ ὀλίγην οὖσαν.	(ὥστε,	παρὰ τοσοῦτον γιγνώσκω, μόλις ἄν
[6, 88]	Κορίνθιοι εὐθὺς ψηφισάμενοι αὐτοὶ πρῶτοι	ὥστε	πάσῃ προθυμίᾳ ἀμύνειν, καὶ ἐς
[6, 26]	χρημάτων ἅθροισιν διὰ τὴν ἐκεχειρίαν,	ὥστε	ῥᾷον πάντα ἐπορίζετο. καὶ οἱ
[6, 34]	αὐτοῖς ἐπὶ τὴν πόλιν ἔλθωσιν,	ὥστε	τάχ' ἂν ἴσως νομίσαντες, εἰ
[6, 93]	(παρὰ τοῦ σαφέστατα εἰδότος ἀκηκοέναι·	ὥστε	τῇ ἐπιτειχίσει τῆς Δεκελείας προσεῖχον
[6, 6]	κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλασσαν·	ὥστε	τὴν γενομένην ἐπὶ Λάχητος καὶ
[6, 18]	γὰρ ἡμῖν ἐστὶν ἀντίπαλον ναυτικόν.	~ὥστε	τί ἂν λέγοντες εἰκὸς ἢ
[6, 70]	καὶ ἀστραπὰς καὶ ὕδωρ πολύ,	ὥστε	τοῖς μὲν πρῶτον μαχομένοις καὶ
[6, 77]	ἐπὶ τοῦτο τὸ εἶδος τρεπομένους	ὥστε	τοὺς μὲν λόγοις ἡμῶν διιστάναι,
[6, 10]	γενέσθαι ἐν τῷ πρὶν (χρόνῳ.	ὥστε	χρὴ σκοπεῖν τινὰ αὐτὰ καὶ
[6, 38]	καὶ ἐνθένδε (ἄνδρες οὔτε ὄντα	οὔτε	ἂν γενόμενα λογοποιοῦσιν, οὓς ἐγὼ
[6, 17]	τοῦ (ναυτικοῦ ἰσχύοντες. καὶ νῦν	οὔτε	ἀνέλπιστοί πω μᾶλλον Πελοποννήσιοι ἐς
[6, 54]	διηγησάμενος ἀποφανῶ οὔτε τοὺς ἄλλους	οὔτε	αὐτοὺς Ἀθηναίους περὶ τῶν σφετέρων
[6, 33]	αὐτῶν καὶ δύναμιν μὴ ἐκπλαγῇ.	οὔτε	γὰρ βλάπτειν ἡμᾶς πλείω οἷοί
[6, 85]	δέ, ἢν ξυστῆτε πρὸς αὐτούς·	οὔτε	γὰρ ἡμῖν ἔτι ἔσται ἰσχὺς
[6, 33]	ἀπὸ τῆς ἑαυτῶν ἀπάραντες κατώρθωσαν.	οὔτε	γὰρ πλείους τῶν ἐνοικούντων καὶ
[6, 2]	καὶ Λαιστρυγόνες οἰκῆσαι, ὧν ἐγὼ	οὔτε	γένος ἔχω εἰπεῖν οὔτε ὁπόθεν
[6, 20]	μεγάλας καὶ οὔθ' ὑπηκόους ἀλλήλων	οὔτε	δεομένας μεταβολῆς, ᾗ ἂν ἐκ
[6, 86]	τοῖσδε ἀπιστεῖν. ἡμεῖς μέν γε	οὔτε	ἐμμεῖναι δυνατοὶ μὴ μεθ' ὑμῶν,
[6, 9]	καὶ μελλόντων κινδυνεύειν· ὡς δὲ	οὔτε	ἐν καιρῷ σπεύδετε οὔτε ῥᾴδιά
[6, 9]	ἑαυτὸν βούλοιτο ὀρθοῦσθαι. ὅμως δὲ	οὔτε	ἐν τῷ πρότερον χρόνῳ διὰ
[6, 17]	οὔτε λόγου μιᾷ γνώμῃ ἀκροᾶσθαι	οὔτε	ἐς τὰ ἔργα κοινῶς τρέπεσθαι·
[6, 41]	τοιάδε. διαβολὰς μὲν οὐ σῶφρον	οὔτε	λέγειν τινὰς ἐς ἀλλήλους οὔτε
[6, 17]	οὐκ εἰκὸς τὸν τοιοῦτον ὅμιλον	οὔτε	λόγου μιᾷ γνώμῃ ἀκροᾶσθαι οὔτε
[6, 9]	τὸ προτιμᾶσθαι εἶπον παρὰ γνώμην	οὔτε	νῦν, ἀλλὰ ᾗ ἂν γιγνώσκω
[6, 39]	αὐτῶν ἀξιοῦσθαι; ~φήσει τις δημοκρατίαν	οὔτε	ξυνετὸν οὔτ' ἴσον εἶναι, τοὺς
[6, 49]	ἀπέχοντα Συρακουσῶν οὔτε πλοῦν πολὺν	οὔτε	ὁδόν. ~Λάμαχος μὲν ταῦτα εἰπὼν
[6, 97]	δὲ Συρακοσίων πόλεως οὔτε πλοῦν	οὔτε	ὁδὸν πολλὴν (ἀπέχει. καὶ ὁ
[6, 17]	ὁπλῖται οὔτ' ἐκείνοις ὅσοιπερ κομποῦνται,	οὔτε	οἱ ἄλλοι Ἕλληνες διεφάνησαν τοσοῦτοι
[6, 38]	ὅτι σῴζουσι, καὶ ἐνθένδε (ἄνδρες	οὔτε	ὄντα οὔτε ἂν γενόμενα λογοποιοῦσιν,
[6, 2]	ἐγὼ οὔτε γένος ἔχω εἰπεῖν	οὔτε	ὁπόθεν ἐσῆλθον ἢ ὅποι ἀπεχώρησαν·
[6, 76]	οὐ περὶ τῆς ἐλευθερίας ἄρα	οὔτε	οὗτοι τῶν Ἑλλήνων οὔθ' οἱ
[6, 97]	πέλαγος, τῆς δὲ Συρακοσίων πόλεως	οὔτε	πλοῦν οὔτε ὁδὸν πολλὴν (ἀπέχει.
[6, 49]	ἃ ἦν ἐρῆμα, ἀπέχοντα Συρακουσῶν	οὔτε	πλοῦν πολὺν οὔτε ὁδόν. ~Λάμαχος
[6, 9]	δὲ οὔτε ἐν καιρῷ σπεύδετε	οὔτε	ῥᾴδιά ἐστι κατασχεῖν ἐφ' ἃ
[6, 17]	περὶ τὸ σῶμα ὅπλοις ἐξήρτυται	οὔτε	τὰ ἐν τῇ χώρᾳ νομίμοις
[6, 17]	αὐτὸ ὡς περὶ οἰκείας πατρίδος	οὔτε	τὰ περὶ τὸ σῶμα ὅπλοις
[6, 60]	εἰκάζεται, τὸ δὲ σαφὲς οὐδεὶς	οὔτε	τότε οὔτε ὕστερον ἔχει (εἰπεῖν
[6, 41]	οὔτε λέγειν τινὰς ἐς ἀλλήλους	οὔτε	τοὺς ἀκούοντας ἀποδέχεσθαι, πρὸς δὲ
[6, 54]	ἐγὼ ἐπὶ πλέον διηγησάμενος ἀποφανῶ	οὔτε	τοὺς ἄλλους οὔτε αὐτοὺς Ἀθηναίους
[6, 80]	ἔργον εἶναι σαφῶς οὔτε ὑμᾶς	οὔτε	τοὺς ἄλλους περὶ ὧν αὐτοὶ
[6, 80]	μὲν οὐδὲν ἔργον εἶναι σαφῶς	οὔτε	ὑμᾶς οὔτε τοὺς ἄλλους περὶ
[6, 60]	δὲ σαφὲς οὐδεὶς οὔτε τότε	οὔτε	ὕστερον ἔχει (εἰπεῖν περὶ τῶν
[6, 86]	οὐ δίκαιον, ᾧπερ καὶ ἡμᾶς	ἠξιοῦτε	λόγῳ πείθειν, τῷ αὐτῷ ἀπιστεῖν,
[6, 73]	ἀκούσαντες ἐψηφίσαντό τε πάντα ὡς	ἐκέλευε	καὶ στρατηγὸν αὐτόν τε εἵλοντο
[6, 66]	μὲν τῆς πόλεως οὐδεὶς ἐξιὼν	ἐκώλυε,	πρῶτοι δὲ οἱ ἱππῆς τῶν
[6, 97]	τε ἄλλοι, ὡς ἕκαστος τάχους	εἶχε,	καὶ οἱ περὶ τὸν Διόμιλον
[6, 103]	Νικίαν· οὗτος (γὰρ δὴ μόνος	εἶχε	Λαμάχου τεθνεῶτος τὴν ἀρχήν. καὶ
[6, 70]	ἐπακολουθήσαντες δὲ ἁθρόοι ὅσον ἀσφαλῶς	εἶχε	πάλιν ἐπανεχώρουν καὶ τροπαῖον ἵστασαν.
[6, 46]	τοῖς ἐκ τῶν τριήρων Ἀθηναίοις	παρεῖχε,	καὶ ἀφικόμενοι ἐς τὰς Ἀθήνας
[6, 96]	τῶν ὁπλιτῶν ἐξέκριναν πρότερον, ὧν	ἦρχε	Διόμιλος φυγὰς ἐξ Ἄνδρου, ὅπως
[6, 2]	τὸ ἀρχαῖον, καὶ τοσάδε ἔθνη	ἔσχε	τὰ ξύμπαντα. παλαίτατοι μὲν λέγονται
[6, 54]	οἴονται, ἀλλ' Ἱππίας πρεσβύτατος ὢν	ἔσχε	τὴν ἀρχήν. γενομένου δὲ Ἁρμοδίου
[6, 102]	δὲ τὸν κύκλον Νικίας διεκώλυσεν·	ἔτυχε	γὰρ ἐν αὐτῷ δι' ἀσθένειαν
[6, 61]	καὶ στρατιὰ Λακεδαιμονίων οὐ πολλὴ	ἔτυχε	κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον ἐν