Livre, Chap. |
[6, 31] |
ὅσα
ἔτι
ἔμελλεν
ἀναλώσειν,
χωρὶς
|
δ' |
ἃ
εἰκὸς
ἦν
καὶ
ἄνευ |
[6, 19] |
μὲν
ὁ
Ἀλκιβιάδης
εἶπεν·
οἱ
|
δ' |
Ἀθηναῖοι
ἀκούσαντες
ἐκείνου
τε
καὶ |
[6, 88] |
ἐξηρτύοντο
ἐς
τὸν
πόλεμον,
οἱ
|
δ' |
Ἀθηναῖοι
ἐν
τῇ
Νάξῳ
ἐστρατοπεδευμένοι |
[6, 61] |
Πελοπόννησον
ἐκ
τῆς
Θουρίας·
οἱ
|
δ' |
Ἀθηναῖοι
ἐρήμῃ
δίκῃ
θάνατον
κατέγνωσαν |
[6, 42] |
διελύθησαν
ἐκ
τοῦ
ξυλλόγου.
~Οἱ
|
δ' |
Ἀθηναῖοι
ἤδη
ἐν
τῇ
Κερκύρᾳ |
[6, 30] |
Ἰαπυγίαν
τὸν
Ἰόνιον
διαβαλοῦσιν·
αὐτοὶ
|
δ' |
Ἀθηναῖοι
καὶ
εἴ
τινες
τῶν |
[6, 65] |
ποταμῷ
ἐν
τῇ
Λεοντίνῃ.
οἱ
|
δ' |
Ἀθηναῖοι
ὡς
ᾔσθοντο
αὐτοὺς
προσιόντας, |
[6, 59] |
(Ἁρμοδίῳ
καὶ
Ἀριστογείτονι
ἐγένετο.
τοῖς
|
δ' |
Ἀθηναίοις
χαλεπωτέρα
μετὰ
τοῦτο
ἡ |
[6, 25] |
ἢ
ἑκατὸν
πλευστέα
εἶναι
(αὐτῶν
|
δ' |
Ἀθηναίων
ἔσεσθαι
ὁπλιταγωγοὺς
ὅσαι
ἂν |
[6, 40] |
τῆς
πόλεως
πλῆθος)
μετασχεῖν,
εἰ
|
δ' |
ἄλλα
βουλήσεσθε,
καὶ
τοῦ
παντὸς |
[6, 43] |
αἱ
μὲν
ἑξήκοντα
ταχεῖαι,
αἱ
|
δ' |
ἄλλαι
στρατιώτιδες,
τὸ
δὲ
ἄλλο |
[6, 100] |
ἐξαπιναίως
πρὸς
τὸ
ὑποτείχισμα,
ἡ
|
δ' |
ἄλλη
στρατιὰ
δίχα,
ἡ
μὲν |
[6, 4] |
οἰκίσας
αὐτὸς
μὲν
ἀποθνῄσκει,
οἱ
|
δ' |
ἄλλοι
ἐκ
τῆς
Θάψου
ἀναστάντες |
[6, 11] |
καὶ
πρὶν
ἐπιχειρῆσαι
(ἔσται.
Σικελιῶται
|
δ' |
ἄν
μοι
δοκοῦσιν,
ὥς
γε |
[6, 55] |
ἀκοῇ
ἀκριβέστερον
ἄλλων
ἰσχυρίζομαι,
γνοίη
|
δ' |
ἄν
τις
καὶ
αὐτῷ
τούτῳ· |
[6, 91] |
τῷ
πολέμῳ
οὐ
διαπεπειρᾶσθαι.
βεβαιότατα
|
δ' |
ἄν
τις
οὕτω
τοὺς
πολεμίους |
[6, 39] |
ἂν
βέλτιστα
τοὺς
ξυνετούς,
κρῖναι
|
δ' |
ἂν
ἀκούσαντας
ἄριστα
τοὺς
πολλούς, |
[6, 39] |
εἶναι
χρημάτων
τοὺς
πλουσίους,
βουλεῦσαι
|
δ' |
ἂν
βέλτιστα
τοὺς
ξυνετούς,
κρῖναι |
[6, 34] |
ἀξιόχρεων
ἀφ'
ἡμῶν
ὀφθείη.
ἀγγελλοίμεθα
|
δ' |
ἂν
εὖ
οἶδ'
ὅτι
ἐπὶ |
[6, 10] |
σπονδαῖς
καὶ
αὐτοὶ
κατέχονται.
τάχα
|
δ' |
ἂν
ἴσως,
εἰ
δίχα
ἡμῶν |
[6, 91] |
γὰρ
ἀπειρότεροι
μέν
εἰσιν,
ὅμως
|
δ' |
ἂν
ξυστραφέντες
ἁθρόοι
καὶ
νῦν |
[6, 11] |
διὰ
τοῦ
(αὐτοῦ
καθαιρεθῆναι.
ἡμᾶς
|
δ' |
ἂν
οἱ
ἐκεῖ
Ἕλληνες
μάλιστα |
[6, 49] |
τῇ
προσδοκίᾳ
ὧν
πείσονται,
(μάλιστα
|
δ' |
ἂν
τῷ
αὐτίκα
κινδύνῳ
τῆς |
[6, 17] |
τὰ
ἔργα
κοινῶς
τρέπεσθαι·
ταχὺ
|
δ' |
ἂν
ὡς
ἕκαστοι,
εἴ
τι |
[6, 87] |
μὴ
ὑπ'
αὐτῶν
βλαπτώμεθα,
πολλὰ
|
δ' |
ἀναγκάζεσθαι
πράσσειν,
διότι
καὶ
πολλὰ |
[6, 26] |
καὶ
αὐτόθεν
καταλόγους
ἐποιοῦντο,
ἄρτι
|
δ' |
ἀνειλήφει
ἡ
πόλις
ἑαυτὴν
ἀπὸ |
[6, 34] |
ὅτι
ἐπὶ
τὸ
πλέον·
τῶν
|
δ' |
ἀνθρώπων
πρὸς
τὰ
λεγόμενα
καὶ |
[6, 29] |
(τι
εἴργαστο,
δίκην
δοῦναι,
εἰ
|
δ' |
ἀπολυθείη,
ἄρχειν.
καὶ
ἐπεμαρτύρετο
μὴ |
[6, 87] |
ὁ
μὲν
(ἄκων
σωφρονεῖν,
ὁ
|
δ' |
ἀπραγμόνως
σῴζεσθαι.
ταύτην
οὖν
τὴν |
[6, 43] |
οἱ
μὲν
τῶν
ὑπηκόων,
οἱ
|
δ' |
Ἀργείων
πεντακόσιοι
καὶ
Μαντινέων
καὶ |
[6, 38] |
μὴ
προφυλαξάμενός
τις
προπείσεται)
τοὺς
|
δ' |
αὖ
ὀλίγους
τὰ
μὲν
ἐλέγχων, |
[6, 34] |
καὶ
κατ'
ὀλίγον
(προσπίπτουσα.
εἰ
|
δ' |
αὖ
τῷ
ταχυναυτοῦντι
ἁθροωτέρῳ
κουφίσαντες |
[6, 13] |
(κακῶς
μὲν
πράξασιν
ἀμυνοῦμεν,
ὠφελίας
|
δ' |
αὐτοὶ
δεηθέντες
οὐ
τευξόμεθα.
~Καὶ |
[6, 4] |
οἱ
Σικελοὶ
ζάγκλον
καλοῦσιν)
ὕστερον
|
δ' |
αὐτοὶ
μὲν
ὑπὸ
Σαμίων
καὶ |
[6, 10] |
ἀδικουμένοις
ὀξέως
βοηθοῦμεν·
ὑφ'
ὧν
|
δ' |
αὐτοὶ
πάλαι
ἀφεστώτων
ἀδικούμεθα,
ἔτι |
[6, 35] |
καὶ
φοβούμενον
τὸ
μέλλον.
παρελθὼν
|
δ' |
αὐτοῖς
Ἀθηναγόρας,
ὃς
δήμου
τε |
[6, 75] |
τῇ
μάχῃ
εὖ
πράξαντας,
προσχωρῶσι
|
δ' |
αὐτοῖς
κατὰ
τὴν
προτέραν
φιλίαν |
[6, 91] |
ὑμᾶς
τὰ
μὲν
ληφθέντα,
τὰ
|
δ' |
αὐτόματα
ἥξει·
καὶ
τὰς
τοῦ |
[6, 95] |
καὶ
τάλαντα
ἀργυρίου
τριακόσια.
~Τοῦ
|
δ' |
αὐτοῦ
ἦρος
καὶ
ἐπ'
Ἄργος |
[6, 1] |
~ΙΣΤΟΡΙΩΝ
Ζ.
~Τοῦ
|
δ' |
αὐτοῦ
χειμῶνος
Ἀθηναῖοι
ἐβούλοντο
αὖθις |
[6, 6] |
καὶ
τοῖς
προσγεγενημένοις
ξυμμάχοις.
μάλιστα
|
δ' |
αὐτοὺς
ἐξώρμησαν
Ἐγεσταίων
(τε)
πρέσβεις |
[6, 67] |
ἢ
διακοσίους
καὶ
χιλίους,
παρὰ
|
(δ' |
αὐτοὺς
καὶ
τοὺς
ἀκοντιστάς.
μέλλουσι |
[6, 64] |
οὐ
βλάψονται
ἄξια
λόγου·
ἐδίδασκον
|
δ' |
αὐτοὺς
περὶ
τοῦ
πρὸς
τῷ |
[6, 2] |
ξύμπαντες
μὲν
Ἔλυμοι
ἐκλήθησαν,
πόλεις
|
δ' |
αὐτῶν
Ἔρυξ
τε
καὶ
Ἔγεστα. |
[6, 80] |
μὲν
ὑμετέραις
γνώμαις
κρατήσουσι,
τῷ
|
δ' |
αὑτῶν
ὀνόματι
τιμηθήσονται,
καὶ
τῆς |
[6, 5] |
ἑβδομήκοντα
ἔτεσι
μετὰ
Συρακούσας,
(Κασμέναι
|
δ' |
ἐγγὺς
εἴκοσι
μετὰ
Ἄκρας.
καὶ |
[6, 13] |
(καθ'
αὑτοὺς
καὶ
ξυμφέρεσθαι·
τοῖς
|
δ' |
Ἐγεσταίοις
ἰδίᾳ
εἰπεῖν,
ἐπειδὴ
ἄνευ |
[6, 83] |
ἡδονῇ
τὸ
παραυτίκα
τερπομένους,
τῇ
|
δ' |
(ἐγχειρήσει
ὕστερον
τὰ
ξυμφέροντα
πράσσοντας. |
[6, 11] |
μὲν
κατεργασάμενοι
κἂν
κατάσχοιμεν·
τῶν
|
δ' |
εἰ
καὶ
κρατήσαιμεν,
διὰ
πολλοῦ |
[6, 30] |
τὰ
μὲν
ὡς
κτήσοιντο,
τοὺς
|
δ' |
εἴ
ποτε
ὄψοιντο,
ἐνθυμούμενοι
ὅσον |
[6, 6] |
τὴν
ἐκείνων
δύναμιν
ξυγκαθέλωσιν·
σῶφρον
|
δ' |
εἶναι
μετὰ
τῶν
ὑπολοίπων
ἔτι |
[6, 46] |
ὅσον
οὐ
παρόντι
καθίσταντο.
~Αἱ
|
δ' |
ἐκ
τῆς
Ἐγέστης
τρεῖς
νῆες |
[6, 99] |
περὶ
τὴν
θάλασσαν,
κατὰ
γῆν
|
δ' |
ἐκ
τῆς
Θάψου
οἱ
Ἀθηναῖοι |
[6, 61] |
(διαβολῇ
ἐς
δίκην
καταπλεῦσαι.
οἱ
|
δ' |
ἐκ
τῆς
Σαλαμινίας
τέως
μὲν |
[6, 90] |
εἰ
δυναίμεθα,
Σικελιώτας
καταστρεψόμενοι,
μετὰ
|
δ' |
ἐκείνους
αὖθις
καὶ
Ἰταλιώτας,
ἔπειτα |
[6, 50] |
εὐεργέτας
Ἀθηναίους
(ἀδεῶς
ἀπιέναι.
ἐπεὶ
|
δ' |
ἐκηρύχθη
καὶ
κατεσκέψαντο
τήν
τε |
[6, 78] |
τοῦ
Συρακοσίου
ἔχθραν
κολάσασθαι,
τῇ
|
δ' |
ἐμῇ
προφάσει
τὴν
ἐκείνου
φιλίαν |
[6, 70] |
τοῦτο
ξυνεπιλαβέσθαι
τοῦ
φόβου,
τοῖς
|
δ' |
ἐμπειροτέροις
τὰ
μὲν
γιγνόμενα
καὶ |
[6, 89] |
τῷ
ὑπόπτῳ
μου
ἀκροάσησθε.
(τῶν
|
δ' |
ἐμῶν
προγόνων
τὴν
προξενίαν
ὑμῶν |
[6, 62] |
μαθεῖν
τὰ
πρὸς
Ἐγεσταίους.
παραπλέοντες
|
δ' |
ἐν
ἀριστερᾷ
τὴν
Σικελίαν,
τὸ |
[6, 54] |
τοῦ
βωμοῦ
ἠφάνισε
τοὐπίγραμμα·
τοῦ
|
δ' |
ἐν
Πυθίου
ἔτι
καὶ
νῦν |
[6, 91] |
αὐτῶν
(δεινὰ
ἐπισταμένους
φοβεῖσθαι.
ἃ
|
δ' |
ἐν
τῇ
ἐπιτειχίσει
αὐτοὶ
ὠφελούμενοι |
[6, 24] |
ἂν
σφαλεῖσαν
μεγάλην
δύναμιν,
τοῖς
|
δ' |
ἐν
τῇ
ἡλικίᾳ
τῆς
τε |
[6, 74] |
ἧσσον
ὠφελίαν
ἄλλην
ἐπιπέμπωσιν.
~Τὸ
|
δ' |
ἐν
τῇ
Κατάνῃ
στράτευμα
τῶν |
[6, 70] |
ξυγκαταστρεψαμένοις
ῥᾷον
αὐτοῖς
ὑπακούσεται.
~γενομένης
|
δ' |
ἐν
χερσὶ
τῆς
μάχης
ἐπὶ |
[6, 29] |
ἐπιτηδεύματα
οὐ
δημοτικὴν
παρανομίαν.
~ὁ
|
δ' |
ἔν
τε
τῷ
παρόντι
πρὸς |
[6, 69] |
τὸ
δὲ
μέλλον
ἐλευθερίας,
τῶν
|
δ' |
ἐναντίων
Ἀθηναῖοι
μὲν
περί
τε |
[6, 90] |
τὰς
μὲν
βίᾳ
λαβόντες,
τὰς
|
δ' |
ἐντειχισάμενοι,
ῥᾳδίως
ἠλπίζομεν
καταπολεμήσειν
καὶ |
[6, 2] |
Σικελίαν
ἀπ'
(αὐτῆς
κατενεχθέντες.
Σικελοὶ
|
δ' |
ἐξ
Ἰταλίας
(ἐνταῦθα
γὰρ
ᾤκουν) |
[6, 95] |
Θηβαίων
οἱ
μὲν
ξυνελήφθησαν,
οἱ
|
δ' |
ἐξέπεσον
Ἀθήναζε.
~Καὶ
οἱ
Συρακόσιοι |
[6, 50] |
μὲν
ἂν
οὐ
δέξασθαι,
ἀγορὰν
|
δ' |
ἔξω
παρέξειν,
ἀπέπλει
(ἐς
τὸ |
[6, 101] |
μέχρι
τῆς
θαλάσσης
(ἀποτειχίσαι.
οἱ
|
δ' |
ἐπειδὴ
τὸ
πρὸς
τὸν
κρημνὸν |
[6, 76] |
ἀλλὰ
μὴ
ἐκείνῳ
καταδουλώσεως,
οἱ
|
δ' |
ἐπὶ
δεσπότου
μεταβολῇ
οὐκ
ἀξυνετωτέρου, |
[6, 11] |
χαλεπῶς
ἂν
ἄρχειν
δυναίμεθα.
ἀνόητον
|
δ' |
ἐπὶ
τοιούτους
ἰέναι
ὧν
κρατήσας |
[6, 101] |
πρὸς
τὴν
πόλιν
ἔφευγον,
οἱ
|
δ' |
ἐπὶ
τῷ
εὐωνύμῳ
παρὰ
τὸν |
[6, 8] |
τῷδε
ὃν
Θουκυδίδης
ξυνέγραψεν.
~Τοῦ
|
δ' |
ἐπιγιγνομένου
θέρους
ἅμα
ἦρι
οἱ |
[6, 63] |
καὶ
τὸ
θέρος
ἐτελεύτα.
~Τοῦ
|
δ' |
ἐπιγιγνομένου
χειμῶνος
εὐθὺς
τὴν
ἔφοδον |
[6, 41] |
οἷς
ὁ
πόλεμος
ἀγάλλεται
(τὴν
|
δ' |
ἐπιμέλειαν
καὶ
ἐξέτασιν
αὐτῶν
ἡμεῖς |
[6, 103] |
τείχει
διπλῷ
τοὺς
Συρακοσίους.
(τὰ
|
δ' |
ἐπιτήδεια
τῇ
στρατιᾷ
ἐσήγετο
ἐκ |
[6, 98] |
Ἐγεσταίων
καὶ
Καταναίων
ἔλαβον,
τοὺς
|
δ' |
ἐπρίαντο,
καὶ
ξύμπαντες
πεντήκοντα
καὶ |
[6, 72] |
ἀνδρείας
μὲν
σφίσιν
ὑπαρχούσης,
εὐταξίας
|
δ' |
ἐς
τὰ
ἔργα
προσγενομένης·
ἐπιδώσειν |
[6, 88] |
ἦρι
ἑξόμενοι
τοῦ
πολέμου.
(Οἱ
|
δ' |
ἐς
τὴν
Κόρινθον
καὶ
Λακεδαίμονα |
[6, 93] |
στρατεύειν
ἐπὶ
τὰς
Ἀθήνας,
μέλλοντες
|
δ' |
ἔτι
καὶ
περιορώμενοι,
πολλῷ
μᾶλλον |
[6, 79] |
δικαιώματος
ὑποπτεύοντες
ἀλόγως
σωφρονοῦσιν,
ὑμεῖς
|
δ' |
εὐλόγῳ
προφάσει
τοὺς
μὲν
φύσει |
[6, 81] |
μὲν
ὁ
Ἑρμοκράτης
εἶπεν.
ὁ
|
δ' |
Εὔφημος
ὁ
τῶν
Ἀθηναίων
πρεσβευτὴς |
[6, 72] |
μὲν
μετὰ
κινδύνων
μελετωμένην,
τὴν
|
δ' |
εὐψυχίαν
αὐτὴν
ἑαυτῆς
μετὰ
τοῦ |
[6, 40] |
ἄρχοντας
αὐθαίρετον
δουλείαν
ἐπιβαλεῖται,
αὐτὴ
|
δ' |
ἐφ'
αὑτῆς
σκοποῦσα
τούς
τε |
[6, 29] |
αὐτὸν
ἐπὶ
(τοσούτῳ
στρατεύματι.
οἱ
|
δ' |
ἐχθροὶ
δεδιότες
τό
τε
στράτευμα |
[6, 39] |
ξυνετὸν
οὔτ'
ἴσον
εἶναι,
τοὺς
|
δ' |
ἔχοντας
τὰ
χρήματα
καὶ
ἄρχειν |
[6, 69] |
ξύνοδον
ἐπώτρυνον
τοῖς
ὁπλίταις,
(οἱ
|
δ' |
ἐχώρουν,
Συρακόσιοι
μὲν
περί
τε |
[6, 34] |
ἔργων
τῇ
ἀλκῇ
δείκνυσθαι,
τὸ
|
δ' |
ἤδη
τὰς
μετὰ
φόβου
παρασκευὰς |
[6, 35] |
γέλωτα
ἔτρεπον
τὸ
πρᾶγμα.
ὀλίγον
|
δ' |
ἦν
τὸ
πιστεῦον
(τῷ
Ἑρμοκράτει |
[6, 89] |
ἐς
τὰ
πολιτικὰ
εἶναι.
ἄλλοι
|
δ' |
ἦσαν
καὶ
ἐπὶ
τῶν
πάλαι |
[6, 34] |
οὐ
μετὰ
Λακεδαιμονίων
ἐφθείρομεν·
εἰ
|
δ' |
ἴδοιεν
παρὰ
γνώμην
τολμήσαντας,
τῷ |
[6, 26] |
δοκῇ
εἶναι,
ἑτοιμασάμενοι
ἄξειν.
~ἀκούσαντες
|
δ' |
οἱ
Ἀθηναῖοι
ἐψηφίσαντο
εὐθὺς
αὐτοκράτορας |
[6, 66] |
ἐπὶ
τὴν
πόλιν.
~ἐν
τούτῳ
|
δ' |
οἱ
Ἀθηναῖοι,
μακρᾶς
οὔσης
τῆς |
[6, 10] |
πολλὰ
τὰ
ἀμφισβητούμενα
(ἔχομεν.
εἰσὶ
|
δ' |
οἳ
οὐδὲ
ταύτην
πω
τὴν |
[6, 64] |
τοὺς
ἱππέας
πολλοὺς
ὄντας,
σφίσι
|
δ' |
οὐ
παρόντων
ἱππέων,
βλάπτειν
ἂν |
[6, 86] |
τὸ
πλῆθος
εἶναι
ὁδόν,
ὑμῖν
|
δ' |
οὐ
πολλάκις
παρασχήσειν
μετὰ
τοσῆσδε |
[6, 68] |
οἳ
ὑπερφρονοῦσι
μὲν
ἡμᾶς,
ὑπομενοῦσι
|
δ' |
οὔ,
διὰ
τὸ
τὴν
ἐπιστήμην |
[6, 38] |
καὶ
ὧν
βούλονται
μέν,
δύνανται
|
δ' |
οὔ
(τὸν
γὰρ
ἐχθρὸν
οὐχ |
[6, 78] |
παρέστηκε
τὸν
μὲν
Συρακόσιον,
ἑαυτὸν
|
δ' |
οὒ
πολέμιον
εἶναι
τῷ
Ἀθηναίῳ, |
[6, 61] |
καὶ
τοὺς
μετ'
αὐτοῦ·
ὡς
|
δ' |
οὐδαμοῦ
φανεροὶ
ἦσαν,
ᾤχοντο
ἀποπλέοντες. |
[6, 52] |
ἐς
τὸν
αἰγιαλὸν
ἐπεκηρυκεύοντο.
οἱ
|
δ' |
οὐκ
ἐδέχοντο,
λέγοντες
σφίσι
τὰ |
[6, 11] |
ἴσως
Λακεδαιμονίων
ἕκαστοι
χάριτι,
ἐκείνως
|
δ' |
οὐκ
εἰκὸς
ἀρχὴν
ἐπὶ
ἀρχὴν |
[6, 7] |
σπονδάς,
ξυμπολεμεῖν
ἐκέλευον
Περδίκκᾳ·
οἱ
|
δ' |
οὐκ
ἤθελον.
καὶ
ὁ
χειμὼν |
[6, 56] |
ἐς
τὰ
ἔπειτα
προσλαβεῖν.
~Τὸν
|
δ' |
οὖν
Ἁρμόδιον
ἀπαρνηθέντα
τὴν
πείρασιν, |
[6, 15] |
μακροῦ
(ἔσφηλαν
τὴν
πόλιν.
τότε
|
δ' |
οὖν
παρελθὼν
τοῖς
Ἀθηναίοις
παρῄνει |
[6, 88] |
κατὰ
τὸ
ὅμορον
διάφοροι·
δεδιότες
|
δ' |
οὐχ
ἧσσον
τοὺς
Συρακοσίους
ἐγγὺς |
[6, 92] |
τὰ
μὲν
Ἀθηναίων
οἶδα,
τὰ
|
δ' |
ὑμέτερα
ᾔκαζον·
καὶ
αὐτοὺς
νῦν |
[6, 87] |
ἀναπείθεσθε
μήτε
οἱ
ἄλλοι·
εἰρήκαμεν
|
δ' |
ὑμῖν
πᾶσαν
τὴν
ἀλήθειαν
περὶ |
[6, 69] |
πατρίδα
νικήσαντες
πάλιν
ἐπιδεῖν·
τὸ
|
δ' |
ὑπήκοον
τῶν
ξυμμάχων
μέγιστον
μὲν |
[6, 101] |
ἑαυτοὺς
καὶ
τροπαῖον
ἔστησαν.
~Τῇ
|
δ' |
ὑστεραίᾳ
ἀπὸ
τοῦ
κύκλου
ἐτείχιζον |
[6, 67] |
τὴν
Ἑλωρίνην
ὁδὸν
ηὐλίσαντο.
~Τῇ
|
δ' |
ὑστεραίᾳ
οἱ
Ἀθηναῖοι
καὶ
οἱ |
[6, 71] |
πυρὰν
ἐπιθέντες
ηὐλίσαντο
αὐτοῦ.
τῇ
|
δ' |
ὑστεραίᾳ
τοῖς
μὲν
Συρακοσίοις
ἀπέδοσαν |
[6, 76] |
δὲ
ἐπ'
ἀλλήλους
στρατεύειν,
τοῖς
|
δ' |
ὡς
ἑκάστοις
τινὰ
εἶχον
αἰτίαν |
[6, 39] |
κινδύνων
τοῖς
πολλοῖς
μεταδίδωσι,
τῶν
|
δ' |
ὠφελίμων
οὐ
πλεονεκτεῖ
μόνον,
ἀλλὰ |
[6, 16] |
ἰσχὺς
φαίνεται.
καὶ
οὐκ
ἄχρηστος
|
ἥδ' |
ἡ
ἄνοια,
ὃς
ἂν
τοῖς |
[6, 13] |
μὴ
ψηφίζηται
πολεμεῖν,
μαλακὸς
εἶναι,
|
μηδ' |
ὅπερ
ἂν
αὐτοὶ
πάθοιεν,
δυσέρωτας |
[6, 89] |
προσεκείμην
μᾶλλον,
χείρω
με
ἐνόμιζε,
|
μηδ' |
οὕτως
ἡγήσηται
(ὀρθῶς
ἄχθεσθαι.
τοῖς |
[6, 34] |
ὀφθείη.
ἀγγελλοίμεθα
δ'
ἂν
εὖ
|
οἶδ' |
ὅτι
ἐπὶ
τὸ
πλέον·
τῶν |
[6, 34] |
ἐπέρχονται
καὶ
ἐν
πλῷ
εὖ
|
οἶδ' |
ὅτι
ἤδη
εἰσὶ
καὶ
ὅσον |
[6, 68] |
οἱ
πολέμιοι
σφίσιν
αὐτοῖς
εὖ
|
οἶδ' |
ὅτι
παρακελεύονται·
οἱ
μὲν
γὰρ |
[6, 38] |
γιγνώσκοντες
τὰ
σφέτερα
αὐτῶν
εὖ
|
οἶδ' |
ὅτι
σῴζουσι,
καὶ
ἐνθένδε
(ἄνδρες |
[6, 85] |
ἐς
ἓν
ξυστᾶσα
εὐμεταχείριστος,
οὔθ'
|
οἵδ' |
ἀσθενεῖς
ἂν
ἡμῶν
μὴ
παρόντων |
[6, 14] |
λύειν
τοὺς
νόμους
μὴ
μετὰ
|
τοσῶνδ' |
ἂν
μαρτύρων
αἰτίαν
σχεῖν,
τῆς |
[6, 54] |
ἀμυδροῖς
γράμμασι
λέγον
τάδε·
μνῆμα
|
τόδ' |
ἧς
ἀρχῆς
Πεισίστρατος
Ἱππίου
υἱός |
[6, 35] |
ἂν
τρόπῳ
ἔλθοιεν
οἱ
Ἀθηναῖοι
|
οὐδ' |
ἀληθῆ
ἐστὶν
ἃ
λέγει,
τοῖς |
[6, 16] |
αὔχησιν
ὡς
οὐ
περὶ
ἀλλοτρίων
|
οὐδ' |
ἁμαρτόντων,
ἀλλ'
ὡς
περὶ
σφετέρων |
[6, 34] |
τῷ
λογισμῷ
ἡγοῦμαι
ἀποκλῃομένους
αὐτοὺς
|
οὐδ' |
ἂν
ἀπᾶραι
ἀπὸ
Κερκύρας,
ἀλλ' |
[6, 55] |
αὐτοῦ
καὶ
τυραννεῦσαι.
οὐ
μὴν
|
οὐδ' |
ἂν
κατασχεῖν
μοι
δοκεῖ
ποτὲ |
[6, 37] |
ἱππέων
ἐξιόντες.
τό
τε
ξύμπαν
|
οὐδ' |
ἂν
κρατῆσαι
αὐτοὺς
τῆς
γῆς |
[6, 20] |
ἄσμενος
ἐς
ῥᾴω
μετάστασιν
χωροίη,
|
οὐδ' |
ἂν
τὴν
ἀρχὴν
τὴν
ἡμετέραν |
[6, 37] |
γ'
ἐπίσταμαι
οὔθ'
ἵππους
ἀκολουθήσοντας,
|
οὐδ' |
αὐτόθεν
πορισθησομένους
εἰ
μὴ
ὀλίγους |
[6, 96] |
κειμένου,
οὐκ
ἂν
ῥᾳδίως
σφᾶς,
|
οὐδ' |
εἰ
κρατοῖντο
μάχῃ,
ἀποτειχισθῆναι,
διενοοῦντο |
[6, 77] |
ὅτι
οὐκ
Ἴωνες
τάδε
εἰσὶν
|
οὐδ' |
Ἑλλησπόντιοι
καὶ
νησιῶται,
οἳ
δεσπότην |
[6, 92] |
ἀλλ'
ἐν
ᾧ
ἀσφαλῶς
ἐπολιτεύθην.
|
οὐδ' |
ἐπὶ
πατρίδα
οὖσαν
ἔτι
ἡγοῦμαι |
[6, 55] |
σταθεῖσα,
ἐν
ᾗ
Θεσσαλοῦ
μὲν
|
οὐδ' |
Ἱππάρχου
οὐδεὶς
παῖς
γέγραπται,
Ἱππίου |
[6, 79] |
νῦν
τοὺς
πέλας
ἀδικῶσιν,
ἐπεὶ
|
οὐδ' |
οἱ
Ῥηγῖνοι
ὄντες
Χαλκιδῆς
Χαλκιδέας |
[6, 85] |
ἐχούσῃ
οὐδὲν
ἄλογον
ὅτι
ξυμφέρον
|
οὐδ' |
οἰκεῖον
ὅτι
μὴ
πιστόν·
πρὸς |
[6, 17] |
στασιάζουσιν,
ὥσπερ
πυνθανόμεθα.
καὶ
μὴν
|
οὐδ' |
ὁπλῖται
οὔτ'
ἐκείνοις
ὅσοιπερ
κομποῦνται, |
[6, 86] |
λόγῳ
πείθειν,
τῷ
αὐτῷ
ἀπιστεῖν,
|
οὐδ' |
ὅτι
δυνάμει
μείζονι
πρὸς
τὴν |
[6, 53] |
χαλεπὴν
τελευτῶσαν
γενομένην
καὶ
προσέτι
|
οὐδ' |
ὑφ'
ἑαυτῶν
καὶ
Ἁρμοδίου
καταλυθεῖσαν, |