>

Livre, paragraphes
[3, 60]	οὐσιῶν ἐστιν, οἷον ὁμοιότης, κάλλος,	ὑγίεια,	ἀρετή· τὰ δὲ ὑφέστηκε μὲν
[3, 56]	ἑαυτῶν ἐληλεγμένων, οὐδὲν ἐπιστημονικὸν οὐδὲ	ὑγιὲς	λεγόντων. Σαφῶς γὰρ οἱ θεοὶ
[3, 58]	καὶ ἄλλη παντὸς τοῦ ἐγκοσμίου	ὕδατος.	Καὶ ὅτι μὲν μερικώτεραι τῶν
[3, 58]	ἀνθρώπου ἢ πυρὸς ἢ καὶ	ὕδατος"	Πάντων τῶν ἀϊδίως ὄντων εἰδῶν
[3, 60]	γάρ που πυρὸς μὲν καὶ	ὕδατος,	ὥς φησιν ὁ Πλάτων, καὶ
[3, 58]	τὸ ἐκεῖ πῦρ καὶ τὸ	ὕδωρ	καὶ ἡ γῆ καὶ ὁ
[3, 60]	γένεσιν, εἴπερ εἴη τῶν ἐν	ὕλῃ	γιγνομένων· καὶ γὰρ ἡ φύσις
[3, 60]	λόγον ἴδιον ὑφέστηκεν· οὐ γὰρ	ὕλη	διαφέρει ἄλλη ἄλλης, ἢ οὖν
[3, 56]	καὶ μετεχόμενα καὶ ἐν τῇ	ὕλῃ	ὄντα. Διὰ ταύτας μὲν οὖν
[3, 56]	εἶδος αἰσθητὸν, κἂν τῶν ἐν	ὕλῃ	τιθέντων περὶ τοῦ αἰσθητοῦ εἴδους
[3, 56]	εἰδῶν, ἄλλο μὲν εἶναι τὴν	ὕλην,	ἄλλο δὲ τὸ ἐν αὐτῇ
[3, 60]	καὶ τὴν τῶν οὐρανίων σωμάτων	ὕλην	ἀνείδεον καὶ ἀσχημάτιστον, οὐδὲ ταύτης
[3, 56]	(ἴδιον γὰρ τῆς περὶ τὴν	ὕλην	ἀοριστίας τῶν εἰδῶν τοῦτο τὸ
[3, 60]	ἀδύνατον. Εἰ δὲ τὴν οὐρανίαν	ὕλην	εἰδοπεποιῆσθαι τῷ αὑτῆς λόγῳ λέγομεν
[3, 62]	τὴν γένεσιν, ἐπεὶ, κἂν τὴν	ὕλην	εἴποις, εὑρήσεις καὶ ταύτην ἀγαθὸν,
[3, 60]	δὴ οὖν λοιπὸν ἡμῖν τὴν	ὕλην	σκεπτέον, εἰ καὶ ταύτης ἐστὶν
[3, 57]	τὴν τοῦ εἴδους πρὸς τὴν	ὕλην	(συμμετρία μέν ἐστιν ὁπόταν κρατῇ
[3, 60]	δημιουργίαν, οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς	ὕλης	εἶναι, πρὸ τῆς ἀνειδέου καὶ
[3, 56]	ὅσον δὲ αὖ μορφωτικὸν τῆς	ὕλης	ἐστὶ, καὶ τεχνικῆς ἀπεργασίας δι´
[3, 60]	καὶ τῶν πολλῶν, εἰ τῆς	ὕλης,	καὶ εἰ μὴ μόνον τῆς
[3, 61]	εἴδη τίθεσθαι καὶ αὐτῆς τῆς	ὕλης.	Λοιπὸν καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ
[3, 56]	τὸ δὲ ἀνόμοιον ἀπὸ τῆς	ὕλης,	οὐδὲ τοῦτον ἀποδεξόμεθα τὸν λόγον·
[3, 56]	ὡς ἐν αἰτίᾳ χωρὶς τῆς	ὕλης.	~Τοῦτο Ζήνωνι καὶ τοῖς τὰς
[3, 60]	γεννητικῷ θεῷ, ὅστις ποτὲ οὗτος	ὕμνηται	τοῖς θεολόγοις, καὶ διῃρημένας εἶναι
[3, 60]	τὸν διάκοσμον τῶν νοερῶν εἰδῶν	ὑμνουμένης.	Τοσαῦτα καὶ περὶ τῶν νοερῶν
[3, 62]	προσιέμενος· πᾶν γὰρ τὸ γιγνόμενον	ὑπ´	αἰτίου τινὸς ἐξ ἀνάγκης γίγνεσθαί
[3, 60]	χρώμεναι ψυχαὶ τὰς φύσεις τὰς	ὑπ´	αὐτῶν ἐμπνεομένας· αὗται δὲ πάλιν
[3, 56]	ἢ κατ´ ἄλλην τινὰ θείαν	ὕπαρξιν	ἀφοριζομένην. ~(Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐκ
[3, 58]	χρή· τὸ γὰρ ἀκίνητον αὐτοῖς	ὑπάρχει	τούτοις διὰ τὴν αἰώνιον τῶν
[3, 56]	αὖ ἕκαστον εἶδος πλῆθος μὲν	ὑπάρχειν,	ἀλλὰ κατ´ ἀριθμὸν ἴδιον ὑφεστάναι
[3, 60]	μὲν ἄλλων οἱ δὲ ἄλλων	ὑπάρχειν,	καὶ ἀνθρώποις δεδωρῆσθαι ταύτας, καὶ
[3, 60]	ἑκάστης εἶδος ἐν τῷ παράγοντι	ὑπάρχειν.	Ταῦτα καὶ οἱ θεολόγοι νοήσαντες
[3, 57]	ψυχῆς, πῇ δὲ κρείττονά φαμεν	ὑπάρχειν,	ὡς μὲν τελειωτικὴν αὐτῆς, κρείττονα,
[3, 53]	κἀκείνῳ τοῦ αἰτίῳ εἶναι αἴτιον	ὕπαρχον;	ἔσται γὰρ τῶν ἐν τῷ
[3, 60]	φύσιν καὶ τοὺς εἱμαρμένους νόμους	ὑπάρχοντας·	ἐκεῖ οὖν τὸ ἓν εἶδος.
[3, 62]	τεταμένος εἰκότως οἷον ἀναίτιον αὐτῶν	ὑπέλαβε	τὴν γένεσιν, καὶ ὁ Παρμενίδης
[3, 56]	ἐκεῖνοι περὶ τῶν ἰδεῶν οὕτως	ὑπέλαβον	ὡς οὐσῶν, οἱ δὲ τὰ
[3, 60]	πρὸς νοῦν, ὅτε οὐρανοῦ τε	ὑπεραστρονομοῦμεν,	καὶ τὴν νοερὰν ἁρμονίαν θεωροῦμεν,
[3, 56]	ὑφεστηκυῖα νοητῶς ἢ νοερῶς ἢ	ὑπερκοσμίως,	καὶ αὖ πάλιν συνεκτικῶς ἢ
[3, 57]	τὸ οὐσιῶδες, ἄλλο δὲ τὸ	ὑπερούσιον;	τοῦτο μὲν γὰρ καὶ ὑπὸ
[3, 59]	πλείων καὶ μείζων ἡ τούτων	ὑπεροχὴ	καὶ ἔλλειψις. Καὶ γὰρ ἐν
[3, 56]	ὅτι καὶ τῶν δημιουργικῶν ἰδεῶν	ὑπερτέραν	ἔλαχε τάξιν τὰ ἐν τῷ
[3, 60]	ὅτι καὶ ταῦτα χωρὶς παραδειγμάτων	ὑπέστη	θείων, διὰ δή τινας ἄλλας
[3, 56]	ἰδεῶν εἰρήκασι, καὶ ποῦ πρῶτον	ὑπέστη	τὸ πλήρωμα τῶν ἰδεῶν, καὶ
[3, 58]	οὐκ εὐθὺς τὰ ἔνυλα ταῦτα	ὑπέστησαν,	ἀλλὰ πρὸ τούτων τὰ οὐράνια
[3, 60]	διότι καὶ ἐκ τῶν νέων	ὑπέστησαν	θεῶν, τῶν πρὸ αὐτῶν ἀλόγων
[3, 60]	πᾶσαι γὰρ καθ´ ἓν εἶδος	ὑπέστησαν	τῆς ὑφέσεως σωζομένης. Καὶ δὴ
[3, 56]	παρήγαγεν· ἀλλὰ πολλῷ πρότερον ταῦτα	ὑπέστησε,	καὶ ἐκ τούτων τὰ ἀμυδρότερα
[3, 51]	ἥλιον καὶ σελήνην καὶ ἄνθρωπον	ὑπέστησε	καὶ ἵππον, καὶ ὅλως τὰ
[3, 60]	ἕκαστον κατά τι σχῆμα οἰκεῖον	ὑπέστησε.	Τούτων μὲν οὖν εἴδη θετέον,
[3, 56]	πάντα, ὅσα ὁρατὰ οὐράνια καὶ	ὑπὸ	σελήνην, ἢ ἀπὸ ταυτομάτου ἐστὶν
[3, 56]	ὅρον ὑφεστηκότα οὔτε κινεῖσθαι λέγεται	ὑπὸ	τοῦ Πλάτωνος, οὔτε ἐνθρώσκειν τοῖς
[3, 62]	ὁ νοῦς· πᾶν γὰρ τὸ	ὑπὸ	τῶν δευτέρων γιγνόμενον μειζόνως ὑπὸ
[3, 56]	θέσιν, καὶ τὰ μὲν μετεχόμενα	ὑπὸ	τῶν καθ´ ἕκαστα ἔλεγε, τὰ
[3, 57]	ὑπερούσιον; τοῦτο μὲν γὰρ καὶ	ὑπὸ	τῶν παλαιῶν εἴρηται σαφῶς. Οὐκ
[3, 62]	ὑπὸ τῶν δευτέρων γιγνόμενον μειζόνως	ὑπὸ	τῶν πρώτων ἀποτελεῖται, ἀλλ´ οὐκ
[3, 51]	αὐτῶν· τετάρτου δὲ, πῶς μετέχεται	ὑπὸ	τῶν τῇδε καὶ τίς ὁ
[3, 58]	περὶ τούτων εἰρήκασιν, οἱ μὲν	ὑπὸ	τῶν ὕστερον ἠλέγχθησαν, οἱ δὲ
[3, 58]	κατὰ πολλὰς προόδους καὶ τάξεις	ὑποβὰς	ἐξήρτηται τῆς ἑνάδος ἐκείνης (τῆς
[3, 60]	εἰσὶ πλείονες νόες ἀφ´ ἑνὸς	ὑποβεβηκότες,	παραδείγματα τίθεσθαι οὐ χρὴ, καθάπερ
[3, 56]	ἀναφέρεσθαι θείαν, ἀπὸ τῆς ἀκρότητος	ὑποδέχεται	τῶν νοητῶν καὶ νοερῶν καὶ
[3, 60]	παύσεται, μέχρις ἂν τῆς τοιαύτης	ὑποθέσεως	ἀπογνοὺς ἐνταῦθά που τὰ τῶν
[3, 56]	τὴν αἰτίαν τῆς τῶν ἰδεῶν	ὑποθέσεως	δι´ ἣν ἐκείνοις ἤρεσκε, λεκτέον
[3, 56]	ἡμᾶς πρὸς τὴν περὶ τούτων	ὑπόθεσιν,	καὶ οἱ σοφοὶ περὶ αὐτῶν
[3, 51]	λόγων κατασκευάσειε τὴν τῶν ἰδεῶν	ὑπόθεσιν,	καὶ ὡς εἰσὶ τοῖς τοῦτο
[3, 56]	τὴν τῶν θείων τούτων μονάδων	ὑπόθεσιν.	Ὁ μὲν γὰρ πολὺς, καὶ
[3, 56]	ἡ δευτέρα διδάξει πάντως ἡμᾶς	ὑπόθεσις·	τὸ μὲν πέρας ὂν (καὶ
[3, 60]	πρώτῳ μίαν καὶ ὁλικὴν αἰτίαν	ὑποθησόμεθα	πάντα τὸν ἀριθμὸν τῶν ὁλικῶν
[3, 52]	κάλλος ἐν τούτοις, οἷς τὸ	ὑποκείμενον	αἰσχρόν; ποῦ δὲ τὸ ἀγαθὸν,
[3, 56]	θαυμαστὸν ἄλλο μὲν εἶναι τὸ	ὑποκείμενον,	ἄλλο δὲ τὸ μετεχόμενον ἐν
[3, 59]	μόνον ἦν, καὶ τὸ οἶον	ὑποκείμενον	ἀμέριστον ὄν. Οὕτως ἄρα καὶ
[3, 51]	ὡς ἂν ἐπιτήδειον ᾖ τὸ	ὑποκείμενον,	πάντως διαζῇ τὴν ἑαυτοῦ ζωὴν
[3, 56]	δὲ τὸ μετεχόμενον ἐν τῷ	ὑποκειμένῳ	ὂν, ἄλλο δὲ τὸ ἐξῃρημένον
[3, 56]	εἰς ἐνέργειαν τὴν ἐπιτηδειότητα τῶν	ὑποκειμένων,	σχήμασι μὲν τὸ ἄσχημον, τελειότητι
[3, 60]	τῶν νοερῶν εἰδῶν ἡμῖν θεωρητέον·	~ὑπόλοιπον	δέ ἐστι περὶ τοῦ τῶν
[3, 60]	ἕκαστον ἀπολείπειν ἄτοπον, διὰ τούτων	ὑπομεμνήσθω·	ἐπειδὴ δὲ πᾶν τὸ γιγνόμενον
[3, 60]	φύσεως γεγονότα ζῇ καὶ αὔξησιν	ὑπομένει	καὶ γένεσιν, εἴπερ εἴη τῶν
[3, 60]	δὲ τὸ κατ´ αἰτίαν ἀκίνητον	ὑποστὰν	ἀμετάβλητόν ἐστι κατὰ τὴν οὐσίαν,
[3, 55]	γὰρ τὸ ἐκ κινουμένης αἰτίας	ὑποστὰν	τῶν ἐκλείπειν πεφυκότων ἐστίν. Ἐρήσομαι
[3, 61]	ὅλα καὶ οὐσιώδη καὶ προηγουμένως	ὑποστάντα	καὶ συμπληρωτικὰ τοῦ παντὸς, καὶ
[3, 60]	εἰσὶ καὶ στερήσεις τῶν ἐκεῖθεν	ὑποστάντων·	καὶ γὰρ τὸ σκότος στέρησίς
[3, 50]	καὶ εἰ αὐτὸς ἐπέβαλε τῇ	ὑποστάσει	τούτων τῶν πραγμάτων ἢ καὶ
[3, 60]	δὲ τὰς ἁπλῶς τῶν ὄντων	ὑποστάσεις	ἐπ´ αὐτὰ τὰ ἐκ τούτων
[3, 60]	πηγαὶ νοερῶν εἰσὶ καὶ θείων	ὑποστάσεων	(γεννητικαί. Τῆς γοῦν νοερᾶς πάσης
[3, 60]	νοερὸν παράδειγμα τὰ τεχνητὰ τῆς	ὑποστάσεως	αὑτῶν. Εἰ δὲ δὴ καὶ
[3, 59]	τὰ μέτρα τῆς τῶν πραγμάτων	ὑποστάσεως.	Ὅσα μὲν γὰρ ἑώρα καὶ
[3, 56]	ἄλλον τρόπον ἀνασκεψώμεθα περὶ τῆς	ὑποστάσεως	τῶν εἰδῶν ἀπ´ αὐτῶν ὁρμηθέντες
[3, 50]	Πρῶτον αὐτὸν ἀνερωτᾷ περὶ τῆς	ὑποστάσεως	τῶν εἰδῶν, εἰ οἴεται εἶναί
[3, 56]	καὶ τῆς ἀμερίστου τῶν εἰδῶν	ὑποστάσεως	τῶν κατ´ ἐκείνην τὴν τάξιν
[3, 60]	ψυχὰς καὶ τὰ σώματα τὴν	ὑπόστασιν	ἐκεῖθεν δεχομένων. ~Αὐτὴν δὴ οὖν
[3, 56]	ἐκ τοῦ τελείου τήν τε	ὑπόστασιν	ἔχει καὶ τὸ τέλειον. Καὶ
[3, 62]	μηδὲ τούτων ἀναίτιον εἶναι τὴν	ὑπόστασιν.	Καὶ ἴσως ἔπρεπε τῷ Παρμενίδῃ
[3, 61]	τοῖς ὁρατοῖς ἀπολιπὼν αὐτῶν τὴν	ὑπόστασιν,	πρὸς δὲ τὸ ἐν τοῖς
[3, 62]	μὴ καὶ τούτων αὐτὸς τὴν	ὑπόστασιν	τῆς εἰδητικῆς αἰτίας ἐξῆπτεν; Ἐμοὶ
[3, 56]	καὶ ἀπ´ ἐκείνων εἶναι τὴν	ὑπόστασιν	τούτοις χωριστῶν ὄντων. Εἰ δὲ
[3, 56]	καὶ ποῦ τῶν ἰδεῶν ἡ	ὑπόστασις,	καὶ τίς θεός ἐστιν ὁ
[3, 60]	τὸ παντὸς τοῦ φυσικοῦ ὀχήματος	ὑποστατικὸν,	ὃ καὶ ὁ Τίμαιός φησι
[3, 61]	τῶν πολλῶν ἕν ἐστι τοιοῦτον	ὑποστατικὸν	τῶν πολλῶν. Τοῦτο δὴ οὖν
[3, 62]	ἀγαθοῦ τινος, καὶ οὐδὲ ἄλλως	ὑποστῆναι	δυνάμενον ἢ τῷ ἀγαθῷ χρωννύμενον
[3, 60]	δυνατὸν ἐκ τῶν ἡνωμένων εὐθὺς	ὑποστῆναι	τὰ πάντη διῃρημένα καὶ ἐκ
[3, 53]	ἀξίαν αὐτῶν μετρῶν, ἢ ὁ	ὑποστήσας	αὐτά; τίς δὲ ὁ τάξας
[3, 60]	ἐν ἐκείναις γενῶν προσωνόμασε, καὶ	ὑποστήσας	αὐτὰς ἔνειμέ τ´ ἰσαρίθμους τοῖς
[3, 60]	Ὅθεν, οἶμαι, καὶ ὁ Τίμαιος	ὑποστήσας	τὰς θείας ψυχὰς, καὶ μετὰ
[3, 62]	καὶ οὐ μάτην οὐδὲ ταύτας	ὑποστήσασα·	καὶ ἡ ἔκλειψις ἡ τούτων
[3, 51]	δίδωσιν· εἰ δὲ τοῦτο, καὶ	ὑποστήσει	τὸ πᾶν, ἐπειδὴ καὶ πρότερον
[3, 62]	δόξειεν ἄν τισιν αὐτὸς ἰδέας	ὑποτίθεσθαι	(πάντων, καὶ ὅσα σμικρὰ καὶ
[3, 60]	δεῖ δήπου τὴν ψυχὴν αἰτίαν	ὑποτίθεσθαι	παραδειγματικὴν τοῦ προελθόντος ἀπὸ νοῦ
[3, 62]	κατ´ εἶδος μὲν νοερὸν αὐτὸν	ὑποτίθεσθαι	τὴν γένεσιν, κατ´ αἰτίαν δὲ
[3, 61]	καθ´ ἕκαστα κοινὸν καὶ τὸ	ὑστερογενὲς	ἀφορῶν, λογιζόμενος μήποτε καὶ τούτων
[3, 61]	ἐπὶ τοῖς πολλοῖς πηλοῖς ἓν	ὑστερογενὲς	κοινὸν ὁ πηλὸς, καὶ ἐπὶ
[3, 61]	ἀπὸ τῶν ὁριστῶν ἐπὶ τὰ	ὑστερογενῆ	μετιὼν, εἶτα ἀπὸ τούτων ἐπὶ
[3, 56]	ἀδύνατον· ἔσται γὰρ ἐν τοῖς	ὑστέροις	τὰ κρείττονα, νοῦς καὶ λόγος
[3, 58]	εἰρήκασιν, οἱ μὲν ὑπὸ τῶν	ὕστερον	ἠλέγχθησαν, οἱ δὲ οὐδὲν προσέθεσαν
[3, 56]	ἔσται γάρ τι πάλιν τῶν	ὑστέρων	τῆς πάντων αἰτίας κρεῖττον τὸ
[3, 60]	κατ´ αἰτίαν τὸ πλῆθος (τῶν	ὑφ´	ἑαυτὸ ψυχῶν· καὶ οὕτως ἑκάστη
[3, 51]	ἅμα ὅλον ἑαυτὸ θερμαίνειν καὶ	ὑφ´	ἑαυτοῦ θερμαίνεσθαι· διότι μὲν γὰρ
[3, 56]	φροντιστέον τῶν σοφιστικῶν λόγων αὐτῶν	ὑφ´	ἑαυτῶν ἐληλεγμένων, οὐδὲν ἐπιστημονικὸν οὐδὲ
[3, 60]	τῆς Ἀθηνᾶς ἄλλως καὶ δημιουργικῶς	ὑφαίνειν	τὸν διάκοσμον τῶν νοερῶν εἰδῶν
[3, 60]	λέγοιτο χαλκεύειν τὸν οὐρανόν· καὶ	ὑφαντικῆς	ὡσαύτως Ἀθηναϊκή τις δαιμονὶς ἔφορος,
[3, 60]	φύσεσι κατὰ τὸν λόγον τῆς	ὑφέσεως	ἀναγκαῖον ἦν γενέσθαι καὶ τὴν
[3, 58]	εἴδους ἐστὶν ἀεὶ διὰ τῆς	ὑφέσεως	εἰς τὸ μερικώτερον προϊόντος, ἑνάδος
[3, 60]	καθ´ ἓν εἶδος ὑπέστησαν τῆς	ὑφέσεως	σωζομένης. Καὶ δὴ καὶ ἐπὶ
[3, 60]	κατά τινα πρόοδον εὔτακτον καὶ	ὕφεσιν	ἀπ´ ἐκείνων γίγνεσθαι διὰ τῶν
[3, 55]	προϊοῦσα κατέληξεν ἡ τῶν εἰδῶν	ὕφεσις.	~Ἕκτον δὴ οὖν ἄλλον τρόπον
[3, 56]	ὑπάρχειν, ἀλλὰ κατ´ ἀριθμὸν ἴδιον	ὑφεστάναι	καὶ συμπεπληρῶσθαι τοῖς οἰκείοις ἀριθμοῖς,
[3, 56]	γὰρ δὴ κατὰ σχέσιν ψιλὴν	ὑφεστάναι	τὰ δημιουργικὰ εἴδη, πλὴν εἰ
[3, 60]	ἀπὸ τῆς μιᾶς δημιουργικῆς αἰσθήσεως	ὑφεστάναι	τὰς ἀλόγους· διὰ δὲ τὴν
[3, 60]	ἀλλὰ καὶ ὅλα, κατ´ ἐκείνην	ὑφεστάναι	τὴν οὐσίαν, οὐκ ἀτόπον· τὰ
[3, 62]	πάντα ἀγαθὰ καθόσον ἐκ προνοίας	ὑφέστηκε,	καὶ καλὰ κατ´ αἰτίαν γεγονότα
[3, 60]	ψυχῶν κατά τι παράδειγμα οἰκεῖον	ὑφέστηκε,	καὶ πρώτως ἐστὶ τὰ παραδείγματα
[3, 60]	κάλλος, ὑγίεια, ἀρετή· τὰ δὲ	ὑφέστηκε	μὲν ἐν ταῖς οὐσίαις, οὐ
[3, 60]	ἐκεῖθεν κατά τι παράδειγμα νοερὸν	ὑφέστηκε·	πᾶν γὰρ τὸ γιγνόμενον καὶ
[3, 51]	δῆλον ὡς ἐξ ἄλλης αἰτίας	ὑφέστηκε.	Τὸ γὰρ μὴ αὐθυπόστατον πάλιν
[3, 60]	τὴν οὐσίαν, ταῦτα κατ´ ἐκείνην	ὑφέστηκεν·	αἱ δὲ ἄλλαι πηγαὶ νοερῶν
[3, 57]	ἄλλως μὲν ἐν τοῖς εἴδεσιν	ὑφέστηκεν,	ἄλλως δὲ ἐν τοῖς θεοῖς·
[3, 60]	καὶ οὐκ ἐκ τῶν πρώτων	ὑφέστηκεν	εἰδῶν· ἡ γὰρ φύσις, δεξαμένη
[3, 55]	ὁ σύμπας κόσμος ἐξ αἰτίας	ὑφέστηκεν;	Ἐκ ποίας οὖν αἰτίας; ἆρα
[3, 58]	καὶ ἀπεικαζόμενα πρὸς αὐτὴν ἐναργέστερον	ὑφέστηκεν.	Ἔσται οὖν ἐκ τοῦ αὐτοανθρώπου
[3, 60]	ὅπως οὐ κατὰ παραδειγματικὴν αἰτίαν	ὑφέστηκεν·	οὐ γάρ ἐστι ταὐτὸν κατ´
[3, 60]	καὶ καθ´ ἕνα λόγον ἴδιον	ὑφέστηκεν·	οὐ γὰρ ὕλη διαφέρει ἄλλη
[3, 60]	δὲ ἐξ (ἄλλων μὲν ἀρχῶν	ὑφέστηκεν,	οὐ μέντοι πρὸς παράδειγμα νοερόν.
[3, 56]	δὲ αὐτὰ καθ´ αὑτὰ χωρὶς	ὑφεστηκότα·	μάλιστα γὰρ τοῦτο προσήκει τοῖς
[3, 56]	εἴδη κατὰ τὸν νοητὸν ὅρον	ὑφεστηκότα	οὔτε κινεῖσθαι λέγεται ὑπὸ τοῦ
[3, 56]	τῶν ἐκεῖ κρυφίως καὶ ἀφθέγκτως	ὑφεστηκότων	εἰδῶν· ὥσπερ δὴ καὶ τὸ
[3, 56]	προέρχεται διακόσμησις οἰκείως ἐν ἁπάσαις	ὑφεστηκυῖα	νοητῶς ἢ νοερῶς ἢ ὑπερκοσμίως,
[3, 57]	τι οὖσαν καὶ ἐν αὐτῇ	ὑφεστηκυῖαν,	καταδεεστέραν· οὕτω δὴ καὶ τὸ
[3, 60]	γιγνόμενον καὶ πᾶν τὸ ὁπωσοῦν	ὑφεστὼς,	εἰ μὴ ἓν εἴη πλήθους
[3, 56]	τὸ δι´ ἐνεργείας καὶ κινήσεως	ὑφιστάνειν	δεύτερόν ἐστι τῆς πρὸ τοῦ
[3, 60]	θείας αἰτίας ἀφ´ ὧν καὶ	ὑφίστανται,	καὶ αἱ ἀθάνατοι πρὸς τὰς
[3, 56]	οὐχὶ τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον	ὑφίστασθαι	τὰ εἴδη λέγοντες (ἴδιον γὰρ
[3, 56]	(ζωῆς πρόεισι καὶ διὰ κινήσεως	ὑφίσταται	καὶ ἐν κινουμένοις ἀκινήτως ἐκφαντάζεται,
[3, 54]	καὶ τελειότερον ἀπὸ τῶν ὁλικωτέρων	ὑφίσταται.	Πάντων οὖν οὖσα μήτηρ ἡ
[3, 60]	αἰτίας· παρὰ τούτου γὰρ καὶ	ὑφίσταται	προσεχῶς καὶ ἀναζωπυρεῖται πᾶσα ἡ
[3, 60]	τῆς χθονίας ψυχῆς ἰδέα πρώτην	ὑφίστησι	θείαν τῆς γῆς ψυχὴν, ἔπειτα
[3, 57]	μὲν τῷ εἶναι τὰ πράγματα	ὑφίστησι,	καὶ τοῦ ὄντος ἐστι καθ´
[3, 53]	διότι ἐνόει πάντα, διὰ τοῦτο	ὑφίστησι	πάντα; ἀλλ´ εἰ, διότι ἔμελλε
[3, 54]	οὐ γιγνώσκει (μόνον, ἀλλὰ καὶ	ὑφίστησι	πάντα, ἡμεῖς δὲ γιγνώσκομεν μόνον.
[3, 60]	οὐκέτι καὶ τὴν ἄγνοιαν αὐτὸς	ὑφίστησι	στέρησιν οὖσαν γνώσεως· καὶ ψυχὴ
[3, 60]	ἐκεῖ παραδειγμάτων ψυχικῶν τὴν μίαν	ὑφίστησι	τοῦ κόσμου ψυχὴν, οὕτως αἱ
[3, 52]	ἐν ἑαυτῷ καὶ γεννᾷ καὶ	ὑφίστησι.	~Τρίτον τοίνυν, εἰ μὲν μηδέν
[3, 51]	ἀπό τινος ἥκει σεμνοτέρας καὶ	ὑψηλοτέρας	αἰτίας. Καὶ τοῦτο εἰκότως· ἀπράγμων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/04/2010