>

Livre, paragraphes
[3, 54]	τῶν πάντων γεννητικὴν ὁμοίως, ὅσα	γαῖαν	ἐπιπνέει τε καὶ ἕρπει" Ταύτην
[3, 60]	καὶ τὸ γιγνόμενον ἀγαθόν· τῆς	γὰρ	ἀγαθοποιοῦ δυνάμεως καὶ ἐνεργείας τὸ
[3, 62]	φησι καὶ ὁ Τίμαιος· παντὶ	γὰρ	ἀδύνατον χωρὶς αἰτίου γένεσιν ἔχειν.
[3, 56]	κατὰ τὰς νοερὰς ἰδέας· ἐκεῖ	γὰρ	αἱ ὁλικαὶ τῶν πάντων αἰτίαι
[3, 60]	μέτρον ἐκεῖνο τὸ εἰδητικόν· πᾶν	γὰρ	ἀΐδιον πλῆθος πεπέρασται, παντὸς δὲ
[3, 59]	οὐ κατ´ εἶδος γέγονεν (ἀϊδίων	γὰρ	αἴτια τὰ εἴδη) πρὸς δὲ
[3, 60]	μεταβολαὶ δρῶσιν εἰς αὐτά· τὸ	γὰρ	αἴτιον κινηθὲν συγκινεῖ πως ἑαυτῷ
[3, 56]	ἀπὸ τῶν πρώτων εἰδῶν· ἐκεῖνα	γὰρ	αἰώνια πρῶτον, ἃ τοῖς ἐφεξῆς
[3, 60]	τινος, ποτὲ δὲ μή· τὸ	γὰρ	αἰωνίως ὂν, πᾶν ὃ ἔχει,
[3, 58]	ζώων τε καὶ φυτῶν. Τὰ	γὰρ	ἀκίνητα αἴτια πρὸ τῶν κατ´
[3, 58]	ἀκινήτους αἰτίας προϋφεστάναι χρή· τὸ	γὰρ	ἀκίνητον αὐτοῖς ὑπάρχει τούτοις διὰ
[3, 60]	αἱ τῶν ἐφόρων ἰδιότητες· ἄλλα	γὰρ	ἄλλοις καὶ σχήματα οἰκεῖα καὶ
[3, 60]	ἂν εἴδωλον ὀνομάζειν πρέποι· καὶ	γὰρ	ἄλλως ἀμέριστός ἐστι πᾶσα ἡ
[3, 54]	ἂν περιέχοι τοὺς λόγους· καὶ	γὰρ	ἄλλως ἄτοπον τὴν μὲν τέχνην
[3, 60]	καὶ ἐν ταύταις τινές· καλῶ	γὰρ	ἀλόγους ἁπάσας τὰς δευτέρας ζωὰς
[3, 51]	κινεῖσθαι καὶ κινεῖν πέφυκεν, οὐδὲ	γὰρ	ἅμα ὅλον ἑαυτὸ θερμαίνειν καὶ
[3, 60]	μέσης τῆς φύσεως; Εἰ μὲν	γὰρ	ἀμέσως, ἄτοπον· οὐδαμοῦ γὰρ ἐπὶ
[3, 54]	καὶ κατὰ τίνα τρόπον; οὐ	γὰρ	ἄν που φαίης ἀπὸ ταυτομάτου
[3, 51]	εἰ ἔστι τὰ εἴδη (τί	γὰρ	ἄν τις καὶ περὶ αὐτῶν
[3, 62]	καὶ ὅσα παρὰ φύσιν· τί	γὰρ	ἂν ἐπέπληττεν, εἰ μὴ καὶ
[3, 56]	μοιρηθεῖσαι Εἰς ἄλλας νοεράς· κόσμῳ	γὰρ	ἄναξ πολυμόρφῳ Προὔθηκεν νοερὸν τύπον
[3, 54]	Καὶ τί δεῖ λέγειν; οὕτω	γὰρ	ἀνατρέχοντες τὴν ἐν ἑκάστῳ συστοίχῳ
[3, 57]	πρωτίστων ἄρχεται νοερῶν θεῶν, ἐκεῖ	γὰρ	ἀνεφάνη πρῶτον· τὸ δὲ αὖ
[3, 56]	αὐτῶν ὁρμηθέντες τῶν ἀποδείξεων· τὰς	γὰρ	ἀποδείξεις ἅπαντες ἐκ προτέρων καὶ
[3, 56]	ταῦτά ἐστι τὰ καθόλου· πᾶσα	γὰρ	ἀπόδειξις ἐκ τούτων· ταῦτα ἄρα
[3, 54]	ἅμα καὶ ποιητικῶς ἐνεργήσοντι· καὶ	γὰρ	ἄτοπον ἡμᾶς μὲν γινώσκειν τὸ
[3, 59]	συγκαταθέσεως τὴν ἀπορίαν ἀνεῦρε· καὶ	γὰρ	ἄτοπον ἦν εὐθὺς μετὰ τὰς
[3, 51]	τοῦ κόσμου ταῦτα πρώτως· τὸ	γὰρ	αὐτὸ αἴτιον καὶ ἥλιον καὶ
[3, 54]	καὶ ἡ ἐκείνων φύσις; τὸ	γὰρ	αὐτὸ κατὰ τὸ αὐτὸ τοσαύτην
[3, 60]	διττὸς ὁ λόγος· τὰ μὲν	γὰρ	αὐτῶν τελειωτικὰ καὶ συμπληρωτικὰ τῶν
[3, 56]	εἰς πολλοὺς ὀχετοὺς προεληλυθότων· τὸ	γὰρ	ἀφομοιοῦν μέσον ἐστὶ τοῦ τε
[3, 57]	δὲ καταδεέστερα. Καθ´ ὅσον μὲν	γὰρ	γενικώτατα, καὶ ταῦτα κεκοινώνηκεν ἐκείνοις·
[3, 60]	ποιητικὰς τῶν θείων εἰδῶν. Αὗται	γὰρ	δὴ καὶ ἡμᾶς συνάπτουσι πρὸς
[3, 56]	ὅμοιον ἀπολείποι καὶ ἀνόμοιον· οὐ	γὰρ	δὴ κατὰ σχέσιν ψιλὴν ὑφεστάναι
[3, 56]	τὰς τῶν θεῶν προόδους· ὁμοῦ	γὰρ	δὴ ταύταις καὶ ἡ τούτων
[3, 51]	ἐστιν ἀΐδιος ὁ κόσμος (οὐ	γὰρ	δὴ τοῦτο νυνὶ πρόκειται ζητεῖν)
[3, 53]	καὶ συντάξει πάντα ἀλλήλοις· εἷς	γὰρ	δημιουργὸς τοῦ παντὸς, τὸ δὲ
[3, 57]	ἔχουσα τὸ ἴδιον αὑτῆς· ἡ	γὰρ	διαίρεσις καὶ ὁρισμὸς ἐν ταύτῃ
[3, 52]	δῆλον ὡς ἐν ἑαυτῷ· θεωρεῖ	γὰρ	ἑαυτὸν, ὥστε αὐτὸς ἑαυτὸν θεωρῶν
[3, 60]	τούτου γένοιτ´ ἂν ἀτοπώτερον; τὰ	γὰρ	ἐγγυτέρω τοῦ ἑνὸς μᾶλλον πεπέρασται
[3, 56]	δὲ μιᾶς ἀποπτᾶσαι Ἐξέθορον· πατρόθεν	γὰρ	ἔην βουλή τε τέλος τε.
[3, 60]	καὶ διεῖλε τὸ πᾶν· ὅλως	γὰρ	εἰ ὁ δημιουργός ἐστιν ὁ
[3, 62]	καὶ ἔξω τῶν αἰσθητῶν. ~Νέος	γὰρ	εἶ ἔτι, φάναι τὸν Παρμενίδην,
[3, 60]	μετέχει δευτέρως καὶ τρίτως· τὸ	γὰρ	εἶδος τοῦ ἡλιακοῦ σώματος γεννᾷ
[3, 50]	τῶν μετεχομένων τὰς ἀμεθέκτους. Καὶ	γὰρ	εἰκὸς ἦν εἰς αὐτὸν ἥκειν
[3, 60]	λέγειν, ἁπάντων ἐστὶν ἀτοπώτατον· πᾶσα	γὰρ	εἰκὼν εἴδωλόν ἐστιν, οὗ ἐστιν
[3, 60]	πρὸς τὸ παράδειγμα βλέπων; δεῖ	γὰρ	εἶναι τὸ παράδειγμα, τινὸς τοῦ
[3, 60]	ἐστὶ παράδειγμα νοητὸν, δῆλον· εἰ	γάρ	εἰσιν ἐν ἄλλοις ἀθάνατοι, καὶ
[3, 51]	κόσμος οὖν ἔσται φθαρτός· τὸ	γὰρ	ἐκ κινουμένης ἄλλοτε ἀλλοίως αἰτίας
[3, 55]	ἐξ ἀκινήτου γέγονεν αἰτίας· εἰ	γὰρ	ἐκ κινουμένης, ἔσται μεταβλητὰ, ὅπερ
[3, 55]	γέγονεν αἰτίας ἢ κινουμένης; εἰ	γὰρ	ἐκ κινουμένης, ἔσται μεταβολὴ τῆς
[3, 60]	καὶ ἐπὶ πολλὰ διατεῖνον; τὰ	γὰρ	ἐκ τῆς κυκλοφορίας πάντα (μερικά
[3, 56]	εἶναι τὰ καθ´ αὑτά· τούτων	γὰρ	ἔκβασις τὸ κατὰ συμβεβηκὸς, ὥστε
[3, 52]	σώματα εἰ θεωροίης, ἀκριβέστερα μὲν	γὰρ	ἐκεῖνα τῶν ἐνύλων, ἀλλ´ οὐδὲ
[3, 62]	ἡ μονὴ τῶν ὄντων· κρείττων	γὰρ	ἐκείνη τῆς εἰδητικῆς πάσης αἰτίας.
[3, 60]	εἶναι τὴν νοεράν φαμεν· ἐκείνη	γὰρ	ἐν αἰῶνι μένει τελέως. Ἆρ´
[3, 57]	ἀλλὰ καὶ ἡ θεία. Διότι	γὰρ	ἐν αἰῶνι μόνον τὰς νοήσεις
[3, 56]	ἑνὸς καὶ τῶν πολλῶν· ταῦτα	γὰρ	ἐν ἀριθμῷ μόνον· ἐπεὶ οὖν
[3, 56]	ἔννοιαι τοῦ πατρός εἰσι, μένουσι	γὰρ	ἐν ταῖς νοήσεσι τοῦ πατρός·
[3, 59]	τούτων ὑπεροχὴ καὶ ἔλλειψις. Καὶ	γὰρ	ἐν τῇ διανοίᾳ τοῦ πολιτικοῦ
[3, 60]	αἱ τῶν κλιμάτων διαφοραί· ἀλλοῖαι	γὰρ	ἐν τοῖς διαφόροις τόποις αἱ
[3, 56]	Ἀλλὰ ἀπὸ ταυτομάτου, ἀδύνατον· ἔσται	γὰρ	ἐν τοῖς ὑστέροις τὰ κρείττονα,
[3, 60]	τῶν πεπερασμένων τὰ ἄπειρα· τῶν	γὰρ	ἐν τῷ αἰσθητῷ πεπερασμένων ὄντων
[3, 55]	ἐν νῷ πρώτως ἐστί· δευτέρως	γὰρ	ἐν ψυχῇ, καὶ τρίτως ἐν
[3, 57]	ἐν τοῖς θεοῖς· ἐνταῦθα μὲν	γὰρ	ἕν τι εἶδος, καὶ οὐ
[3, 57]	ἔχει τὴν ἐνέργειαν· ἐκεῖνο μὲν	γὰρ	ἓν μόνον ἐστὶ καὶ πρὸ
[3, 56]	καὶ ἓν καὶ πλῆθος· τὸ	γὰρ	ἓν τὸ οὐσιῶδες πέρας ἐστὶ,
[3, 59]	διαφορὰ στρατηγοῦ καὶ δημίου· καὶ	γὰρ	ἔνδον τὰ εἴδη μόνον ἦν,
[3, 57]	καταδεέστερον ὅμοιον αὐτῷ γέγονεν· ἢ	γὰρ	ἑνὸς εἴδους κοινωνῆσαν ἄλλο ἄλλῳ
[3, 62]	ἐστι μόνον ἅπερ ὁρῶμεν" εἰ	γὰρ	ἐπεσκέπτετο ὡς οὐδὲν ἀναιτίως ἐστὶν,
[3, 61]	οὖν θράττει τὸν Σωκράτη· καὶ	γὰρ	ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀπὸ τῶν
[3, 60]	μὲν γὰρ ἀμέσως, ἄτοπον· οὐδαμοῦ	γὰρ	ἐπὶ τῶν ἄλλων τοιαύτη γέγονεν
[3, 59]	μικρά τίς ἐστι διαφορά· πάντα	γάρ	ἐστι ζωτικὰ καὶ ὁμοῦ συνυφεστηκότα
[3, 50]	δόξαν τὴν ἐν αὐτῷ· νοῦ	γάρ	ἐστι θεάματα ἅπερ ὁ Παρμενίδης
[3, 60]	ἓν πρὸ τῶν πολλῶν; εἰ	γάρ	ἐστι καὶ τῶν καθ´ ἕκαστα
[3, 60]	που καὶ πρότερον εἴπομεν· οὗ	γάρ	ἐστι παράδειγμα, τοῦτο εἰκόνα ἀναγκαῖον
[3, 60]	ἃ καὶ οἰκειοῦσιν ἡμᾶς· ὁμοίως	γάρ	ἐστι σχῆμα καὶ ἢ νόησις
[3, 56]	πού τισιν ἂν δόξειεν· οὐ	γάρ	ἐστι ταὐτὸν ἐγκοσμίων εἰδῶν ἐπιζητεῖν
[3, 60]	κατὰ παραδειγματικὴν αἰτίαν ὑφέστηκεν· οὐ	γάρ	ἐστι ταὐτὸν κατ´ αἰτίαν εἶναι,
[3, 54]	ἐστιν, ἀλλά τις ἄνθρωπος (ἀεὶ	γάρ	ἐστιν ἄνθρωπος) καὶ αὐτὸ τοῦτο
[3, 60]	πρᾶγμα ὁρῶ τὸν λόγον. Εἰ	γάρ	ἐστιν ἐν νῷ καὶ τούτων
[3, 61]	μήποτε καὶ τούτων εἶδος. Ὡς	γάρ	ἐστιν ἐπὶ τοῖς πολλοῖς πηλοῖς
[3, 60]	τοιούτων εἰς εἶδος ἀναφέρομεν· τέχνης	γάρ	ἐστιν ἢ προαιρέσεως ἔργα ταῦτα.
[3, 56]	τὴν τοῦ κόσμου δημιουργίαν, ῥοίζησις	γάρ	ἐστιν ἡ πρόοδος αὐτῶν· καὶ
[3, 60]	ψυχῶν ὁ αὐτὸς τρόπος· ἑκάστη	γὰρ	ἔχει διακεκριμένην ἰδέαν, αἱ δὲ
[3, 60]	ἅμα καὶ πλῆθός ἐστι, πᾶν	γὰρ	ἔχει κατ´ αἰτίαν τὸ πλῆθος
[3, 57]	οὐχ´ ὁμοῦ πάντα νοοῦσα. Τρίτην	γὰρ	ἔχουσα τάξιν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς,
[3, 59]	τῶν πραγμάτων ὑποστάσεως. Ὅσα μὲν	γὰρ	ἑώρα καὶ ἐν τοῖς θεοῖς
[3, 55]	ἐσχάτως ἐν τοῖς σώμασι· πάντα	γὰρ	ἢ φαινομένως (ἐστὶν ἢ ἀφανῶς,
[3, 60]	ἣν τὸ λαβὸν ἀγαθύνεται. Καὶ	γὰρ	ἡ ἄγνοια κακὸν, οὐχ ἡ
[3, 56]	μὲν γὰρ τελεία κίνησις, ἐνέργεια	γάρ·	ἡ δὲ ἐν τούτῳ ἀτελὴς
[3, 51]	αὐτῷ τῷ εἶναι ποιεῖ· καὶ	γὰρ	ἡ ἡμετέρα ψυχὴ πολλὰ κατὰ
[3, 54]	τῆς μητρὸς φύσις, ἐρεῖς· αὕτη	γὰρ	ἡ καὶ τοὺς λόγους τελειοῦσα,
[3, 53]	τὰ ἔξω παραπλήσια ποιήσει· τοιαύτη	γὰρ	ἡ κατὰ φύσιν τῶν πραγμάτων
[3, 60]	τοὺς εἱμαρμένους λέγοντα νόμους· ἐκεῖ	γὰρ	ἡ μία φύσις καὶ ἡ
[3, 54]	τῶν ἐν πᾶσιν εἰδῶν· ἐκεῖθεν	γὰρ	ἡ πᾶσα κυβερνᾶται γένεσις, καὶ
[3, 51]	αἰτίας. Καὶ τοῦτο εἰκότως· ἀπράγμων	γὰρ	ἡ ποίησις τῶν αὐτῷ τῷ
[3, 56]	(φανταστικὴν ἐθέλει τις προσαγορεύειν. Πᾶσα	γὰρ	ἡ τοιαύτη γνῶσις ἀληθείας ἐστὶν
[3, 52]	διαστατοῖς δύναται εἶναι ἀκριβῶς· οἷς	γὰρ	ἡ φύσις ἐν τῷ ἀμερεῖ
[3, 60]	τῶν ἐν ὕλῃ γιγνομένων· καὶ	γὰρ	ἡ φύσις ζωή τίς ἐστι
[3, 51]	ἀλλ´ οὐδὲν ποιεῖ προαιρετικῶς· οὐδὲ	γὰρ	ἡ χιὼν, οὐδὲ ὅλως τῶν
[3, 60]	τῆς τοῦ Πλάτωνος παραδόσεως. Εἰ	γὰρ	ἡ ψυχὴ τὸ πρώτως ἐστὶ
[3, 58]	ἔνυλα τῆς προόδου γενομένης· οὐδὲ	γὰρ	ἦν θέμις τοῖς νοεροῖς καὶ
[3, 51]	ζωὴν καὶ μὴ προχεομένη· εἰ	γὰρ	ἦν καὶ ἡ τοιαύτη ζωὴ
[3, 51]	ὑφ´ ἑαυτοῦ θερμαίνεσθαι· διότι μὲν	γὰρ	θερμαίνεται, οὔπω θερμὸν ἂν εἴη,
[3, 60]	πρὸς παράδειγμα νοερόν. Ἡ μὲν	γὰρ	θρὶξ, καὶ εἰ μόριον εἴη
[3, 52]	πάντη τὴν προσηγορίαν ἐπαληθεύουσαν. Ποία	γὰρ	(ἰσότης ἐν τούτοις πρὸς τὴν
[3, 60]	τῷ αὑτῆς λόγῳ λέγομεν (καὶ	γὰρ	ἴσως ἀνάγκη καθάπερ ἐπὶ τῶν
[3, 60]	δαιμονίας λέγῃς ἢ μερικάς· πᾶσαι	γὰρ	καθ´ ἓν εἶδος ὑπέστησαν τῆς
[3, 60]	γὰρ τοῦτο, καὶ ῥύπου· πᾶσα	γὰρ	κάθαρσις ῥύπου τινός ἐστιν ἀφαίρεσις.
[3, 56]	τῷ κινητικῷ τῶν ὅλων· ἔχει	γὰρ	καὶ ἐκεῖνο τὴν τοῦ κινοῦντος
[3, 60]	μίαν γεννητικὴν πάντων ἀριθμῶν· ὅπου	γὰρ	καὶ ἡ ἐνταῦθα μονὰς ἀρτία
[3, 57]	οἷον ἀτομώτατα τῶν εἰδῶν. Ὅπου	γὰρ	καὶ τὴν θείαν ψυχὴν διαιρεῖν
[3, 54]	αὐτοῖς καὶ τὴν κίνησιν. Ἔδει	γὰρ	καὶ τοιαύτης τινὸς αἰτίας τοῖς
[3, 57]	δὲ τὸ ὑπερούσιον; τοῦτο μὲν	γὰρ	καὶ ὑπὸ τῶν παλαιῶν εἴρηται
[3, 60]	ἀϊδίων φύσεων αἰτίας· παρὰ τούτου	γὰρ	καὶ ὑφίσταται προσεχῶς καὶ ἀναζωπυρεῖται
[3, 60]	ῥύπου νοερὸν εἶδος ἀποθησόμεθα· καὶ	γὰρ	κακίας ἡ κάθαρσις· ἀλλὰ δέδεικται
[3, 53]	καὶ οἷς ἐστιν ἐφετόν· οὐ	γὰρ	κατὰ συμβεβηκός (ἐστιν ἐφετὸν, ἀλλὰ
[3, 52]	τούτοις πάντη τὸ ἀκριβές· οὔτε	γὰρ	κύκλος οὔτε κέντρον οὔτε πόλος
[3, 60]	ἐν τῷ γιγνομένῳ λόγος (δημιουργὸν	γὰρ	λέγει τοῦ τεχνητοῦ εἴδους τὸν
[3, 56]	τὸ ἀφομοιωτικὸν αὐτοῖς μαρτυρῶν. Ἴδιον	γὰρ	μάλιστα τῆς συζυγίας ταύτης τοῦτο,
[3, 54]	τούτων εἶναι τὴν γένεσιν· οὐδὲν	γὰρ	μάτην ἡ φύσις ποιεῖ οὐδὲ
[3, 52]	δὲ μέρους τοῦ παντός; ἡ	γὰρ	μείζων δύναμις τελειοτέρων ἐστὶν οἰστικὴ,
[3, 51]	ἐξ ἄλλης αἰτίας ὑφέστηκε. Τὸ	γὰρ	μὴ αὐθυπόστατον πάλιν διττόν ἐστιν,
[3, 60]	οὐσίας ἐστὶ καταδεέστερα. Τὰ μὲν	γὰρ	μὴ μέρη μόνον, ἀλλὰ καὶ
[3, 51]	κατὰ τὴν ἔφεσιν· εἰ μὲν	γὰρ	μηδὲν, διακενῆς ἡ ἔφεσις ἂν
[3, 60]	θείας αἰτίας μόνον· τὸ μὲν	γὰρ	νοερὸν πᾶν μετὰ τοῦ θείου
[3, 60]	μὲν αἴτια μὴ λέγειν· πᾶς	γὰρ	νοῦς ἀμέριστος· τὰ οὖν ὅλα
[3, 57]	ἐπαφὴν εἶναι τάξεώς τινος. Ὡς	γὰρ	ὁ ἐν προφορᾷ λόγος τὸ
[3, 56]	ἀνεφάνη τῶν ἐγκοσμίων αἴτια· ἐκεῖ	γὰρ	ὁ ἥλιος, καὶ ἡ σελήνη,
[3, 60]	πρὸς τὸ παράδειγμα ποιεῖ· καὶ	γὰρ	ὁ νοητὸς κόσμος πάντα περιέχει
[3, 60]	πρὸς αὐτὸ ποιοῦντος· εἰ μὲν	γὰρ	ὁ νοῦς, εἴη ἂν αὐτὸς
[3, 54]	ἐκ τοῦ σπέρματος (ἐρεῖς· καὶ	γὰρ	ὁ πυρὸς καταβληθεὶς φύει τὸν
[3, 58]	εἴτε χθόνιον λέγοι τις. Πᾶς	γὰρ	ὁ τῇδε τῶν ἀνθρώπων ἀριθμὸς
[3, 56]	ἐπιστημονικὸν οὐδὲ ὑγιὲς λεγόντων. Σαφῶς	γὰρ	οἱ θεοὶ εἰρήκασι καὶ ὡς
[3, 54]	πάντα τὴν ἀνάρτησιν ἔχειν· ἀλόγοις	γὰρ,	οἶμαι, λόγοις ἐπιτρέψαι τὸ πᾶν
[3, 60]	ὡς μέρη μόνον, ἄτοπον· τῶν	γὰρ	ὅλων ἐκεῖθεν ἡ γένεσις, ἐπεὶ
[3, 51]	εἶναι ποιεῖ τὸ ποιοῦν. Καὶ	γὰρ	ὅλως πᾶν μὲν τὸ κατὰ
[3, 57]	ἂν τούτων παραδείγματα νοερά. Τὸ	γὰρ	ὅμοιον, ὅταν πρὸς τὸ κρεῖττον
[3, 59]	μὲν ἦν καὶ ἐκεῖ· οὐ	γὰρ	ὁμοταγῆ πάντα ἦν· τὰ δὲ
[3, 54]	τὸ κατ´ ἐνέργειαν ἡγεῖται· ἀτελὲς	γὰρ	ὂν ἄλλου δεῖται τοῦ τελειώσοντος.
[3, 54]	ἔχει καὶ οὐκ ἐνεργείᾳ· σῶμα	γὰρ	ὂν οὐ πέφυκε τοὺς λόγους
[3, 60]	οὐκ ἂν ἐκεῖθεν εἴη· δέδεικται	γὰρ	ὅπως τὰ ὅλα ἐκεῖθεν καὶ
[3, 56]	ἐγένοντο τῆς παραδόσεως. Ὁ μὲν	γὰρ	Ὀρφεὺς μετὰ τὴν κατάποσιν τοῦ
[3, 54]	καὶ αἱ κινητικαὶ δυνάμεις· πάντα	γὰρ	ὅσα διὰ τῶν καταδεεστέρων ἐπιτελεῖται,
[3, 58]	ἐν ἐκείνοις ἀναπλάττειν ἐπισφαλές· καὶ	γὰρ	ὅσοι τι περὶ τούτων εἰρήκασιν,
[3, 60]	ταῖς ἑαυτῆς διαιρετικαῖς δυνάμεσι· καὶ	γὰρ	οὐδὲ ἦν δυνατὸν ἐκ τῶν
[3, 56]	καθολικώτερα αὐτῶν; ἐν σώμασι μὲν	γὰρ	οὐκ ἔσται· πᾶν γὰρ τὸ
[3, 60]	νοερὰν διωρισμένην αἰτίαν. Τὸ μὲν	γὰρ	οὐσιῶδες καὶ τὸ τελεσιουργικὸν καὶ
[3, 60]	τῆς τοῦ κακοῦ γνώσεως. Ἐὰν	γὰρ	οὕτω λέγωμεν, οὔτε τῶν κακῶν
[3, 53]	οὔτε τὴν ἀταξίαν ἠγνόηκε· τὸ	γὰρ	οὕτω ποιεῖν ἀλόγου φύσεως ἦν,
[3, 56]	πολλὰ καθόσον ἕκαστον ἠρίθμηται. Καὶ	γὰρ	πᾶν τὸ ἠριθμημένον καθ´ ἑαυτὸ
[3, 60]	κατὰ τὸν λόγον τοῦτον; εἰ	γὰρ	πᾶν τὸ κατ´ ἰδέαν γιγνόμενον
[3, 60]	καὶ κατὰ παράδειγμα γεγονέναι· τὸ	γὰρ	παράδειγμα αἰτία· πολλαχῶς οὖν τὴν
[3, 60]	τὴν εἰκόνα δεῖ εἶναι· πᾶν	γὰρ	παράδειγμα εἰκόνος παράδειγμα. Εἰ δὲ
[3, 60]	πολλὰ, μετὰ ταῦτα θεατέον· ἐπεὶ	γὰρ	πᾶσαι ἀθάνατοι, καὶ ἑκάστης εἶναι
[3, 60]	ταῖς ψυχαῖς· τεκμήριον δὲ, τὸν	γὰρ	ποιητὴν τρίτον ἀπὸ τῆς ἀληθείας
[3, 56]	τούτων μονάδων ὑπόθεσιν. Ὁ μὲν	γὰρ	πολὺς, καὶ τὴν ἑαυτοῦ ζωὴν
[3, 52]	ἄλλο καὶ τελειότερον εἶδος· οὐ	γάρ	που μηδενὸς ἐφαπτομένη μηδὲ εἴς
[3, 60]	(ταύτῃ τὸ παράδειγμα θετέον. Οὐ	γάρ	που πυρὸς μὲν καὶ ὕδατος,
[3, 60]	διάνοιαν ἐν τούτοις ἀνιχνεύσωμεν. Οὐ	γάρ	που σμικρὸς ὁ περὶ τούτων
[3, 56]	ἄλλο δὲ τὸ χωριστόν. Οὐ	γάρ	που τὰ μὲν ἀτελῆ καὶ
[3, 54]	καὶ διαπλάττουσα τὸ γιγνόμενον· οὐ	γάρ	που τὸ φαινόμενον εἶδος τῆς
[3, 54]	κατ´ ἐνέργειαν τοὺς λόγους; πανταχοῦ	γὰρ	πρὸ τοῦ δυνάμει τὸ κατ´
[3, 60]	ἐσχάτως δὲ ὅσαι μερικαί· πᾶσαι	γὰρ	πρὸς ἓν εἶδος ἀπεγεννήθησαν, διὸ
[3, 53]	καὶ τίνα τὰ πάντα· τῶν	γὰρ	πρός τι τὸ μὲν ἕτερον
[3, 60]	μιμεῖσθαι λέγονται τὴν φύσιν (πολλῷ	γὰρ	πρότερον ἕξει τῶν τεχνῶν ἡ
[3, 51]	πᾶν καὶ αὐτενέργητόν ἐστι· πολλῷ	γὰρ	πρότερον τὸ ἑαυτὸ γεννῶν καὶ
[3, 60]	τὸ παράδειγμα ἀγαθόν; Ὁ μὲν	γὰρ	πρότερος λόγος οὐδαμῶς εὐαγὴς αὐτὸ
[3, 51]	καθ´ αὑτὸ, πότερον αὐθυπόστατον τοῦτο	γὰρ	πρῶτον διαιρετέον. Εἰ μὲν δὴ
[3, 60]	ψυχικὰ δὲ καὶ φυσικά· τὸ	γὰρ	πρώτως μεριστὸν ἐν ψυχαῖς ἐστι,
[3, 60]	εἶδος ἢ ἀεὶ ἕξει· τὸ	γὰρ	συμβεβηκέναι τινὰ λέγειν ἐν ἐκείνοις
[3, 51]	δὲ κόσμος οὐ τοιοῦτος, πᾶν	γὰρ	σῶμα πάντη διαιρετὸν, ὥστε οὐκ
[3, 55]	ὡς οὐκ ἐν σώμασι· πᾶν	γὰρ	σῶμα φυσικὸν κινεῖσθαι πέφυκεν· ἐν
[3, 56]	αἰσθητὰ παρεσπάσατο νοερῶς διαιρήσομεν· δεῖ	γὰρ	τὰ δεύτερα πάντα τῶν πρὸ
[3, 60]	τ´ ἰσαρίθμους τοῖς ἄστροις· κατὰ	γὰρ	τὰ εἴδη καὶ τοὺς ἀριθμοὺς
[3, 57]	εἶναι παντελῶς ἀπέγνωκε. Διὰ τί	γὰρ	τὰ μὲν πρότερα μετὰ τῶν
[3, 56]	ἅτε εἰκόνες ὄντα παραδειγμάτων· οὔτε	γὰρ	τὰ ὅμοια μόνον εἰκόνες, ἐπειδὴ
[3, 62]	τὴν οὐσίαν ἐκδιδομένην ἐθεώρησε· πάντα	γὰρ	τὰ ὄντα ἐκεῖθεν.
[3, 51]	γεννῶν ἀσώματόν ἐστι πάντως· καὶ	γὰρ	τὰ σώματα ποιεῖ ταῖς ἀσωμάτοις
[3, 58]	μὴ ἐφάπτεσθαι ταῖς ἐπιβολαῖς· ἐπὶ	γὰρ	τὰς ἀτόμους καὶ τὰς ἰδίας
[3, 60]	ὁ δημιουργικὸς νοῦς. Διὰ τί	γὰρ	τὰς δὲ μὲν ἡλίῳ προσῆψε,
[3, 56]	καὶ θεῶν τάξεις τινές· ἔστι	γὰρ	ταῦτα καὶ ὡς ὅλα καὶ
[3, 60]	τῶν ἐν τούτοις τελειοτήτων· οἰκειότατα	γὰρ	ταῦτα τοῖς εἴδεσι, τὸ ἀγαθὸν,
[3, 56]	ἐν ἐκείνῳ προϋπαρχούσης· ἐκείνη μὲν	γὰρ	τελεία κίνησις, ἐνέργεια γάρ· ἡ
[3, 60]	τῇ ἐνεργείᾳ ἀγαθόν; Εἰ μὲν	γὰρ	τῇ οὐσίᾳ μόνον, ἔσται κακοποιὸν,
[3, 60]	τὰς τῶν ζώων αἰτίας· ὡς	γὰρ	τῇ τετράδι τῶν ἰδεῶν πάντα
[3, 60]	αὐτὴν ἐθέλοις καλεῖν· διὰ μὲν	γὰρ	τὴν γνωστικὴν ἰδιότητα φαίη τις
[3, 56]	συναγωγὸς ἀμφοῖν τοῖν ἄκροιν· ἔδει	γὰρ	τὴν πάντων πρόοδον ἐπιστρέφειν πάλιν
[3, 57]	ἰδίαν ἑκάστων οὐσίαν. Κατὰ μὲν	γὰρ	τὴν συμμετρίαν τὴν τοῦ εἴδους
[3, 57]	δὲ ὡς εἶδος νοερόν· οὐ	γὰρ	τῆς αὐτῆς ταῦτα τάξεως. Αὐτίκα
[3, 56]	ὑφίστασθαι τὰ εἴδη λέγοντες (ἴδιον	γὰρ	τῆς περὶ τὴν ὕλην ἀοριστίας
[3, 56]	μὲν ἄλογον τοῦτο, ἄτοπον· ἔσται	γάρ	τι πάλιν τῶν ὑστέρων τῆς
[3, 54]	κοιλαίνοντα, εὐθύνοντα, τετραίνοντα, σχηματίζοντα. Τοιοῦτον	γάρ	τι πέπονθεν ἡ φύσις, συνδιαβαπτιζομένη
[3, 56]	τοῦτον ἀποδεξόμεθα τὸν λόγον· εἰ	γάρ	τις καὶ ἔστιν ἀνομοιότητος πόντος,
[3, 51]	πολλὰ καὶ ἄτοπα συμβήσεται· πᾶν	γὰρ	τὸ αὐθυπόστατον ἀμερὲς εἶναι ἀναγκαῖον,
[3, 56]	αἰτίαν πάντων τῶν εἰδῶν (ἐκεῖ	γὰρ	τὸ αὐτόζωον, ὡς ἐν ἄλλοις
[3, 56]	τὰς ἰδιότητας ἀποδεξάμενον. Αὐτὸ μὲν	γὰρ	τὸ αὐτοκίνητον καὶ τὸ ἀΐδιον
[3, 60]	τι παράδειγμα νοερὸν ὑφέστηκε· πᾶν	γὰρ	τὸ γιγνόμενον καὶ πᾶν τὸ
[3, 62]	τὸ ἀναίτιον οὐδαμῶς προσιέμενος· πᾶν	γὰρ	τὸ γιγνόμενον ὑπ´ αἰτίου τινὸς
[3, 55]	ποτὲ τὸ ἀνθρώπειον εἶδος· πᾶν	γὰρ	τὸ ἐκ κινουμένης αἰτίας ὑποστὰν
[3, 56]	μὲν γὰρ οὐκ ἔσται· πᾶν	γὰρ	τὸ ἐν σώματι ὂν μερικόν
[3, 60]	τοῦτο μόνον καὶ ἀναγκαῖον· ὁ	γὰρ	τὸ ἓν εἶδος τὸ κοσμικὸν
[3, 56]	ἐκεῖνα δὲ πρός τι· τινὸς	γὰρ	τὸ ἕτερόν ἐστιν ἕτερον, καὶ
[3, 60]	τοῖς νοεροῖς αἰτίας προείληφεν. Ὅλως	γὰρ	τὸ καθόλου καὶ τὸ οὐσιῶδες
[3, 58]	οἷοι ἡμεῖς ἐσμὲν πάντων" δεῖ	γὰρ	τὸ νοερὸν εἶδος ἐξαιρεῖν ἀπὸ
[3, 56]	οὔτε τὰ ἀνόμοια μόνον, αὐτὸ	γὰρ	τὸ ὄνομα τῆς εἰκόνος σημαίνει
[3, 59]	τῶν εἰδῶν διαφορὰν εὑρίσκειν· οὐ	γὰρ	τὸ πρώτως (μετασχὸν ἀνθρώπου ὁρῶμεν,
[3, 60]	στερήσεις τῶν ἐκεῖθεν ὑποστάντων· καὶ	γὰρ	τὸ σκότος στέρησίς ἐστι φωτὸς,
[3, 62]	ταῦτα καὶ ὁ νοῦς· πᾶν	γὰρ	τὸ ὑπὸ τῶν δευτέρων γιγνόμενον
[3, 56]	καὶ τὸ ἀμέθεκτον ἀδυνατεῖ· τὸν	γὰρ	τὸ χωριστὸν θεασάμενον καὶ αὐτὸν
[3, 60]	καὶ ἀζωΐαν αὐτὴ δίδωσιν· ἐν	γὰρ	τοῖς δεχομένοις τὰς δόσεις τῶν
[3, 60]	πλῆθος τὸ ἑκάστῃ σύστοιχον. Ἐκ	γὰρ	τοῦ τῆς Ἡλιακῆς ψυχῆς παραδείγματος
[3, 60]	τῶν ἐν ἐκείναις παραδειγμάτων· διὰ	γὰρ	τοῦτο καὶ ἐνταῦθα ταῖς λογικαῖς
[3, 60]	καὶ ῥύπου παράδειγμα ἔστιν· εἰ	γὰρ	τοῦτο, καὶ ῥύπου· πᾶσα γὰρ
[3, 51]	οὐκ ἔστι τὰ εἴδη (καὶ	γὰρ	τοῦτο πολλὰς ἔχει διαμφισβητήσεις) τρίτου
[3, 56]	καθ´ αὑτὰ χωρὶς ὑφεστηκότα· μάλιστα	γὰρ	τοῦτο προσήκει τοῖς εἴδεσι τὸ
[3, 60]	καὶ τῶν κακῶν τελευταῖον. Ἐὰν	γὰρ	τούτοις ἐπέλθωμεν, ἕξομεν τελέαν τὴν
[3, 60]	ζῶά τε καὶ φυτά· καὶ	γὰρ	τούτοις πᾶσιν ἡ τῶν νοερῶν
[3, 60]	εὖ λύειν ἐθέλειν κακοῦ" διὰ	γὰρ	τούτου δείκνυται τὸ κακὸν εἰδὼς)
[3, 60]	κλίματα, τοὺς τούτων ἐφόρους· διὰ	γὰρ	τούτων ἁπάντων συμπήγνυται τὰ καθ´
[3, 55]	αἰσθητοῖς ὄντα καὶ μεριστά· μέχρι	γὰρ	τούτων προϊοῦσα κατέληξεν ἡ τῶν
[3, 56]	ταὐτὸν καὶ τὸ ἕτερον· προηγεῖται	γὰρ	τούτων τὸ ἓν καὶ τὰ
[3, 52]	δὲ οὐ πάντη ἴσον· αὐτῷ	γὰρ	τῷ λέγειν ταῦτα δείκνυσιν ὡς
[3, 60]	σωμάτων νοερὰς καὶ εἰδητικάς· τὰ	γὰρ	τῶν δαιμόνων καὶ τῶν μερικῶν
[3, 53]	αἰτίῳ εἶναι αἴτιον ὕπαρχον; ἔσται	γὰρ	τῶν ἐν τῷ παντὶ γιγνωσκόντων
[3, 60]	ἕνα λόγον ἴδιον ὑφέστηκεν· οὐ	γὰρ	ὕλη διαφέρει ἄλλη ἄλλης, ἢ
[3, 57]	καὶ τὰ σώματα καταλάμπον. Κάλλος	γὰρ,	φησὶν ὁ ἐν Φαίδρῳ Σωκράτης,
[3, 60]	τῶν πρώτων ὑφέστηκεν εἰδῶν· ἡ	γὰρ	φύσις, δεξαμένη προϊοῦσαν εἰς τοὺς
[3, 54]	ἄλλην τῶν εἰδῶν· ἡ μὲν	γὰρ	φύσις δύνασα κατὰ τῶν σωμάτων
[3, 58]	ἡ τοῦ ἀνθρώπου, σαφές· οὕτω	γὰρ	ὥδευσεν ἀπὸ τῶν κοινοτέρων ἐπὶ
[3, 56]	οἶδε καὶ οὗ αἴτιον· τὸ	γὰρ	ὡρισμένως εἰδὸς θάτερον καὶ θάτερον
[3, 55]	τὰ ἀκίνητα τούτων αἴτια; δῆλον	γὰρ	ὡς οὐκ ἐν σώμασι· πᾶν
[3, 56]	ἓν γεγονότα, Ζηνὸς δ´ ἐνὶ	γαστέρι	σύῤῥα πεφύκει. Καὶ οὐκ ἠρκέσθη
[3, 57]	τὰ εἴδη θεωρεῖται. Τὸ δέ	γε	ἀγαθὸν, τί δεῖ λέγειν ὡς
[3, 60]	εἴδωλον ἐκείνης ποιεῖ· καίτοι, εἴ	γε	ἄλλο μέν ἐστι τὸ θεῖον
[3, 62]	ὂν αὐτὸ μόνον. Καί τοί	γε	ἡμεῖς κατά τινας λόγους ἰδίους
[3, 52]	μεριστῷ πάντη τελέως; Ἀλλ´ ἥ	γε	ἡμετέρα ψυχὴ πολλῷ καὶ ἀκριβέστερα
[3, 56]	τάξιν καὶ διακόσμησιν. Οἱ δέ	γε	θεοὶ περὶ τούτων ἐκφῆναι τὴν
[3, 51]	τοῦτο, οὐδὲ αὐθυπόστατος· εἰ δέ	γε	μὴ αὐθυπόστατός ἐστι, δῆλον ὡς
[3, 57]	ἀνομοιότης, στάσις, κίνησις, τὰ δέ	γε	νυνὶ προτεινόμενα πῇ μέν ἐστιν
[3, 58]	μονάδες αὗται, πρόδηλον· καὶ ὅτι	γε	πασῶν τῶν ἐγκειμένων μερικωτάτη καὶ
[3, 56]	ἑαυτῷ χωριστὸν ἀποβλέψαντα· ὁ δέ	γε	σπουδαῖος τὸ ἦθος ἀφ´ ἑαυτοῦ
[3, 60]	τούτων εἴδη ῥητέον; Ὁ δέ	γε	Σωκράτης ἐν Πολιτείᾳ, φησὶ, κλίνης
[3, 60]	ἔχων γένεσιν ἐπισυνίστασθαι πέφυκε· καίτοι	γε	τῶν πρὸ ἡμῶν τις καὶ
[3, 50]	νῦν δὴ Ζήνωνος ἤκουες; Ἔμοι	γε,	φάναι τὸν Σωκράτη" Πρῶτον αὐτὸν
[3, 59]	δὴ, ὦ Παρμενίδη, περὶ αὐτῶν	γέγονα,	ποτέρα χρὴ φάναι ὥσπερ περὶ
[3, 55]	ἀκινήτου αἰτίας γέγονεν, εἴπερ καὶ	γέγονε	δηλαδή. Τὸν οὖν ἄνθρωπον ἁπλῶς,
[3, 59]	διὰ τί, φαίης ἂν, τοσαύτη	γέγονε	τοῖς προελθοῦσι διαφορὰ, τῶν εἰδῶν
[3, 59]	ἀποβλέπων, μήποτε οὐ κατ´ εἶδος	γέγονεν	(ἀϊδίων γὰρ αἴτια τὰ εἴδη)
[3, 60]	τίνα μὲν κατὰ παραδειγματικὴν νοερὰν	γέγονεν	αἰτίαν, τίνα δὲ ἐξ (ἄλλων
[3, 55]	καὶ ἀμετάβλητα, ταῦτα ἐξ ἀκινήτου	γέγονεν	αἰτίας· εἰ γὰρ ἐκ κινουμένης,
[3, 55]	ἆρα καὶ ταῦτα ἐξ ἀκινήτου	γέγονεν	αἰτίας ἢ κινουμένης; εἰ γὰρ
[3, 60]	ᾗ κακὸν κατά τι παράδειγμα	γέγονεν.	Εἰ δὲ, ὡς ἐρεῖ καὶ
[3, 55]	τὰ ἀκίνητα ἐξ ἀκινήτου αἰτίας	γέγονεν,	εἴπερ καὶ γέγονε δηλαδή. Τὸν
[3, 62]	ὁ πηλὸς, εἰ ἐκ τέχνης	γέγονεν,	ἔστιν αὐτοῦ τὸ εἶδος ἐν
[3, 57]	λαβὸν τὸ καταδεέστερον ὅμοιον αὐτῷ	γέγονεν·	ἢ γὰρ ἑνὸς εἴδους κοινωνῆσαν
[3, 60]	γὰρ ἐπὶ τῶν ἄλλων τοιαύτη	γέγονεν	ἡ πρόοδος, ἀλλὰ τὰ ἐγγυτέρω
[3, 60]	ἡ πρόοδος αὐτῆς διὰ ταυτότητος	γέγονεν·	ὅθεν δὴ καὶ ἀνεκφοίτητα τὰ
[3, 60]	τὸ κακὸν πρός τι τοιοῦτον	γέγονεν,	οὐκ ἔτ´ ἂν αἰσχρὸν εἴη
[3, 60]	αἰτίαν εἶναι, καὶ κατὰ παράδειγμα	γεγονέναι·	τὸ γὰρ παράδειγμα αἰτία· πολλαχῶς
[3, 56]	ἐν τῷ Διῒ τὰ πάντα	γεγονέναι	φησὶν, ἐπειδὴ πρώτως (μὲν καὶ
[3, 60]	πᾶν τὸ πρὸς ἀΐδιον παράδειγμα	γεγονὸς	εἶναι καλόν. Εἰ δ´ οὖν
[3, 60]	πάντα δὲ τὰ ἐκ φύσεως	γεγονότα	ζῇ καὶ αὔξησιν ὑπομένει καὶ
[3, 56]	ἑνοποιὸς, καὶ πάντα ἁπλῶς ἓν	γεγονότα,	Ζηνὸς δ´ ἐνὶ γαστέρι σύῤῥα
[3, 62]	ὑφέστηκε, καὶ καλὰ κατ´ αἰτίαν	γεγονότα	τὴν θείαν. Ὅτι δὲ ὁ
[3, 61]	τούτων κατὰ τὰς εἰδητικὰς αἰτίας	γεγονότων,	τῶν δὲ ἄλλων ἐνταῦθα μόνον,
[3, 60]	δὲ, ὦ Σώκρατες, ἃ καὶ	γελοῖα	δόξειεν ἂν εἶναι, οἷον θρὶξ
[3, 60]	ἐν τοῖς διαφόροις τόποις αἱ	γενέσεις	καὶ αἱ μερικαὶ φύσεις, οὐ
[3, 54]	ἐν ἐκείνοις ἡ τάξις τῆς	(γενέσεως	καὶ οἱ βίοι τῶν φυτῶν
[3, 60]	δημιουργὸς, ὁ πάντα ἑαυτῷ παραπλήσια	γενέσθαι	βουλόμενος καὶ ὁ πάντα ἐν
[3, 60]	πάντα ἐν τῷ αἰσθητῷ βουλόμενος	γενέσθαι	καὶ ὅσα ἐν τῷ νοητῷ,
[3, 60]	λόγον τῆς ὑφέσεως ἀναγκαῖον ἦν	γενέσθαι	καὶ τὴν διαίρεσιν. Καὶ σχήματος
[3, 56]	καὶ αὐτὸν εἰς δύναμιν προσήκει	γενέσθαι	τοιοῦτον, οἷον ἐξαναστάντα τοῦ σώματος
[3, 60]	καὶ οὐκ ἀπόχρη πρὸς τὴν	γένεσιν	αὐτῶν ἡ κράσις τῶν σωμάτων,
[3, 60]	ζῇ καὶ αὔξησιν ὑπομένει καὶ	γένεσιν,	εἴπερ εἴη τῶν ἐν ὕλῃ
[3, 60]	μὲν διχόθεν ἂν ἔχοι τὴν	γένεσιν,	ἔκ τε τοῦ παραδείγματος καὶ
[3, 60]	ἀλόγων ψυχῶν αἱ ἄλλαι τὴν	γένεσιν	ἔλαχον ὅσαι θνηταὶ, κατ´ εἶδος
[3, 60]	τούτων ἃ μὴ ἔχει τὴν	γένεσιν	ἐξ ἐκείνου. ~Μετὰ δὲ τὰς
[3, 62]	τοῦ ἀγαθοῦ κἀκεῖθεν ἔχει τὴν	γένεσιν,	ἐπεὶ, κἂν τὴν ὕλην εἴποις,
[3, 60]	δὲ ῥύπος οὐδὲ προηγουμένην ἔχων	γένεσιν	ἐπισυνίστασθαι πέφυκε· καίτοι γε τῶν
[3, 54]	μὴ ἐκ τοῦ ὁμοίου τὴν	γένεσιν	ἐπιτελουμένην ὁρῶμεν, οἷον τῶν ἐκ
[3, 62]	παντὶ γὰρ ἀδύνατον χωρὶς αἰτίου	γένεσιν	ἔχειν. Οὐδὲν οὖν ἐστιν οὕτως
[3, 62]	οἷον ἀναίτιον αὐτῶν ὑπέλαβε τὴν	γένεσιν,	καὶ ὁ Παρμενίδης εἰς τὴν
[3, 62]	μὲν νοερὸν αὐτὸν ὑποτίθεσθαι τὴν	γένεσιν,	κατ´ αἰτίαν δὲ πρεσβυτέραν τῶν
[3, 62]	καὶ φαύλων ἀναίτιον ἡγησαμένους τὴν	γένεσιν.	Ὁ Παρμενίδης ταύτην αὐτοῦ τὴν
[3, 60]	προϋφεστήκασιν, ὥστ´ ἐκεῖθεν ἔχειν τὴν	γένεσιν	ὁμοίως ταῖς ἕξεσιν ὧν εἰσὶν
[3, 54]	ἀπὸ ταυτομάτου τούτων εἶναι τὴν	γένεσιν·	οὐδὲν γὰρ μάτην ἡ φύσις
[3, 62]	φάθι καὶ τούτοις παρέχειν τὴν	γένεσιν,	ὡς μηδὲ τούτων ἀναίτιον εἶναι
[3, 60]	τῶν γὰρ ὅλων ἐκεῖθεν ἡ	γένεσις,	ἐπεὶ καὶ τὸ ἑνοειδὲς πρὸ
[3, 54]	ἐκεῖθεν γὰρ ἡ πᾶσα κυβερνᾶται	γένεσις,	καὶ ἐν ἐκείνῃ τῶν ἐνύλων
[3, 54]	ἐκ ταυτομάτου τοῖς ἀνθρώποις ἡ	γένεσις,	πόθεν ἂν εἴη; ἢ δῆλον
[3, 54]	δ´ οὖν ἐπὶ τούτων ἡ	γένεσις;	πῶς δὲ ἐν ταὐτῷ τόπῳ
[3, 60]	μερικὰς γεννῶν, τὰ τούτων συμπληρωτικὰ	γένη	κατάλοιπα τῶν ἐν ἐκείναις γενῶν
[3, 54]	ταὐτῷ τόπῳ φυτῶν ἄλλοτε ἄλλα	γένη	φύεται χωρὶς ἀνθρωπινῆς ἐπιμελείας; Ἢ
[3, 58]	ἐκεῖθεν, οὐκ εὐθὺς ἐπὶ τὰ	γενητὰ	ταῦτα καὶ ἔνυλα τῆς προόδου
[3, 56]	ὅμοιον, ἵνα εἰκὼν ἄλλο ἄλλου	γένηται.	Διὰ δὴ τοῦτο καὶ ταῦτα
[3, 60]	εἰ μὴ μόνον τῆς τῶν	γενητῶν,	ἀλλὰ καὶ τῆς τῶν οὐρανίων
[3, 57]	οὖν πρότερον ἡμῖν θεωρούμενα εἴδη	γενικώτατα	ἦν καὶ κοινότατα, ἓν, πλῆθος,
[3, 57]	καταδεέστερα. Καθ´ ὅσον μὲν γὰρ	γενικώτατα,	καὶ ταῦτα κεκοινώνηκεν ἐκείνοις· ἀλλ´
[3, 60]	καὶ ὡς τὸ ἀπειροδύναμον αὐτῆς	γεννᾷ	καὶ ἐν ἡμῖν τὸν ἄπειρον
[3, 52]	κόσμου ποιητής. Ποῦ οὖν αὐτὰ	γεννᾷ	καὶ ποῦ (θεωρεῖ; δῆλον ὡς
[3, 58]	μόνον τὰ κατ´ ἀριθμὸν ἀΐδια	γεννᾷ,	καὶ πρὸ τῶν ἐνύλων καὶ
[3, 60]	γὰρ εἶδος τοῦ ἡλιακοῦ σώματος	γεννᾷ	καὶ τὰ τῶν δαιμονίων ψυχῶν
[3, 52]	καὶ ἀκριβέστερα ἐν ἑαυτῷ καὶ	γεννᾷ	καὶ ὑφίστησι. ~Τρίτον τοίνυν, εἰ
[3, 60]	τὸ τῆς Σεληνιακῆς ψυχῆς παράδειγμα	γεννᾷ	πρῶτον μὲν τὴν περὶ σελήνην
[3, 51]	τοῦτο τὸ ποιεῖν καὶ τὸ	γεννᾷν	ἐνεργεῖν ἐστιν· ὁ δὲ κόσμος
[3, 58]	ἕκαστα καὶ ἀνόητα τὰ πολλὰ	γεννᾷν,	ἐπειδὴ πᾶσα πρόοδος δι´ ὁμοιότητος
[3, 52]	τελειότερα εἴδη τῶν φαινομένων καὶ	γεννᾷν	καὶ νοεῖν δύναται πάντως ὁ
[3, 52]	καὶ τῶν φαινομένων κάλλιον οὔτε	γεννᾷν	οὔτε ὁρᾷν δύναται; καὶ πῶς
[3, 60]	ἐν τῇ δόξῃ κειμένην, καὶ	γεννᾷν	τοιαῦτα καὶ κρίνειν πέφυκε· διακεκριμένα
[3, 52]	τῶν φαινομένων ἐπινοεῖν δύναται καὶ	γεννᾷν·	τὸν γοῦν φαινόμενον κύκλον ἐπιδιορθοῦται,
[3, 60]	δὲ τοῦ μερικοῦ τὸ καθόλου	γεννᾶσθαι	τῶν ἀδυνάτων ἐστίν. Ἕκαστον ἄρα
[3, 60]	ἔφατο τὸν λόγον εἶναι θεοῦ	γέννημα,	διότι καὶ αὐτὸ τὸ τεχνικὸν
[3, 60]	νοερῶν εἰσὶ καὶ θείων ὑποστάσεων	(γεννητικαί.	Τῆς γοῦν νοερᾶς πάσης οὐσίας
[3, 56]	προσαγορεύονται σμήνεσσιν (ἐοικυῖαι, καὶ ὡς	γεννητικαὶ	τῶν δευτέρων εἰσίν. Ὁ μὲν
[3, 60]	ὡς σωμάτων, ἐν δὲ ταῖς	γεννητικαῖς	ἀρχαῖς τῶν ψυχῶν ψυχικῶς, ἐν
[3, 62]	καὶ ὅτι τῶν μειζόνων οὖσα	γεννητικὴ	πολλῷ πλέον ἐστὶ καὶ τῶν
[3, 54]	τὴν τῆς γῆς, τῶν πάντων	γεννητικὴν	ὁμοίως, ὅσα γαῖαν ἐπιπνέει τε
[3, 60]	οἰστικὴν, καὶ ἀριθμῶν μονάδα μίαν	γεννητικὴν	πάντων ἀριθμῶν· ὅπου γὰρ καὶ
[3, 60]	ὃ πάντων ἐστὶ τῶν σχημάτων	γεννητικόν·	καθὸ καὶ ὁ δημιουργὸς τόν
[3, 60]	τῷ τοῦ σώματος εἴδους μόνῳ	γεννητικῷ	θεῷ, ὅστις ποτὲ οὗτος ὕμνηται
[3, 60]	ἡ ψυχὴ τὸ πρώτως ἐστὶ	γεννητὸν	καὶ τὸ πρώτως μεριστὸν, ἀνάγκη
[3, 56]	κοινοῖς πέρασι τὴν ἀπειρίαν τῶν	γεννητῶν	ἀφορίζειν, ἀπὸ τῆς συνεκτικῆς τάξεως
[3, 60]	καὶ τὸ αἰώνιον τῶν ὁπωσοῦν	γεννητῶν·	καὶ εἰ ὡς πρὸς αἰῶνα
[3, 51]	καὶ ποιούμενον γεννῶν τε καὶ	γεννώμενον	ἐν τοῖς αὐθυποστάτοις, εἴη ἂν
[3, 52]	ὥστε αὐτὸς ἑαυτὸν θεωρῶν καὶ	γεννῶν	ἅμα καὶ τὰ εἴδη τῶν
[3, 51]	τὸ ποιοῦν καὶ πᾶν τὸ	γεννῶν	ἀσώματόν ἐστι πάντως· καὶ γὰρ
[3, 51]	πολλῷ γὰρ πρότερον τὸ ἑαυτὸ	γεννῶν	καὶ εἰς ἑαυτὸ πέφυκεν ἐνεργεῖν,
[3, 60]	καὶ μετὰ ταύτας τὰς μερικὰς	γεννῶν,	τὰ τούτων συμπληρωτικὰ γένη κατάλοιπα
[3, 51]	αὐτὸ ποιοῦν ἐστι καὶ ποιούμενον	γεννῶν	τε καὶ γεννώμενον ἐν τοῖς
[3, 60]	αὗται δὲ πάλιν αἱ ἀΐδιοι	γεννῶσι	τὰς μερικὰς καὶ ἐγχρονίους. Εἰ
[3, 60]	ἄπειρα ἔσται. Καίτοι τί τούτου	γένοιτ´	ἂν ἀτοπώτερον; τὰ γὰρ ἐγγυτέρω
[3, 55]	πάντα, φασὶ, τὰ ἐξ ἀκινήτου	γενόμενα	αἰτίας ἀκίνητα καὶ ἀμετάβλητα, τὰ
[3, 56]	πάντα τὰ ἐν τῷ κόσμῳ	γενόμενα	σύνθετα κατὰ τὴν δημιουργικὴν βούλησιν.
[3, 60]	στοιχείων ἀόριστος, οὐ κατὰ λόγον	γενομένη	φυσικὸν, ἐπεὶ καὶ ἄλλα μυρία
[3, 58]	ταῦτα καὶ ἔνυλα τῆς προόδου	γενομένης·	οὐδὲ γὰρ ἦν θέμις τοῖς
[3, 60]	ἕτεροι διαδοξάζουσι· μέσοι δὲ ἀμφοῖν	γενόμενοι	καὶ τὴν γνῶσιν αὐτῶν δώσομεν
[3, 60]	ἑαυτῷ καὶ τὸ ἐξ αὐτοῦ	γενόμενον·	καὶ αἱ τῶν ἐφόρων ἰδιότητες·
[3, 60]	διότι δὴ τούτων ἑκάστου οὐ	γένος	μόνον, ἀλλὰ καὶ εἶδος συμπληροῖ
[3, 60]	εἰ τῶν ζώων μὴ κατὰ	γένος	μόνον, ἀλλὰ καὶ μέχρι τῶν
[3, 60]	γένη κατάλοιπα τῶν ἐν ἐκείναις	γενῶν	προσωνόμασε, καὶ ὑποστήσας αὐτὰς ἔνειμέ
[3, 60]	ἀριθμητικῆς οὖν καὶ μουσικῆς καὶ	γεωμετρίας	καὶ ἀστρονομίας εἴδη θήσομεν, εἰ
[3, 58]	ἄλλῃ, καὶ χθονίως ἐν τῇ	γῇ.	Διὰ ταῦτα ἄρα καὶ ὁ
[3, 58]	καὶ τὸ ὕδωρ καὶ ἡ	γῆ	καὶ ὁ ἀὴρ οὐκ εὐθὺς
[3, 53]	δὲ σελήνην, ὡδὶ δὲ τὴν	γῆν,	ὡδὶ δὲ τὸν μέγαν οὐρανὸν,
[3, 54]	ἀναδράμωμεν λοιπὸν φύσιν, τὴν τῆς	γῆς,	τῶν πάντων γεννητικὴν ὁμοίως, ὅσα
[3, 60]	ἰδέα πρώτην ὑφίστησι θείαν τῆς	γῆς	ψυχὴν, ἔπειτα πάσας ὅσαι προσήκουσι
[3, 60]	εὔτακτον καὶ ὕφεσιν ἀπ´ ἐκείνων	γίγνεσθαι	διὰ τῶν δαιμονίων ἐπὶ τὰς
[3, 56]	ἅπαντες ἐκ προτέρων καὶ τιμιωτέρων	γίγνεσθαι	πάσας ὁμολογοῦμεν, καὶ οὕτω τισὶ
[3, 54]	ἄλλο κατίδωμεν. Ἄνθρωπον ἐξ ἀνθρώπου	γίγνεσθαί	φαμεν καὶ ἐξ ἑκάστου τὸ
[3, 62]	ὑπ´ αἰτίου τινὸς ἐξ ἀνάγκης	γίγνεσθαί	φησι καὶ ὁ Τίμαιος· παντὶ
[3, 61]	τὸ ἐμπίπτον διαφθείρεται καὶ ἄζωον	γίγνεται	καὶ ἀμενηνόν. Διὸ πάλιν ἀναστρέφει
[3, 54]	ἑκάστου τὸ ὅμοιον· πῶς οὖν	γίγνεται	καὶ κατὰ τίνα τρόπον; οὐ
[3, 60]	ἐπιγιγνόμενα τοῖς σώμασι κατὰ λόγον	γίγνεται,	καὶ οὐκ ἀπόχρη πρὸς τὴν
[3, 57]	ἑνὸς εἴδους κοινωνῆσαν ἄλλο ἄλλῳ	γίγνεται	ὅμοιον, ὃ δὴ καὶ λέγεται
[3, 60]	ἰδέαν γιγνόμενον κατ´ αἰτίαν ἀκίνητον	γίγνεται,	πᾶν δὲ τὸ κατ´ αἰτίαν
[3, 53]	καὶ ὡς ἐπὶ πολὺ καὶ	γίγνεται	πάντα κατὰ φύσιν οὕτω, τῶν
[3, 60]	πᾶν τὸ γιγνόμενον ἐξ αἰτίου	γίγνεταί	τινος, καὶ τούτων αἰτίας θετέον,
[3, 54]	πάντα ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ	γίγνεται,	τὸ δὲ αὐτόματον ὡς ἐπ´
[3, 57]	μᾶλλον ἐνυπάρχῃ, τοσούτῳ μᾶλλον ἐγγυτέρω	γιγνόμεθα	τῆς νοερᾶς ζωῆς. Εἰ τοίνυν
[3, 60]	παντός· τὰ δὲ δι´ ἀνάγκην	γιγνόμενα	τὰ μέρη λοιπόν ἐστι, ταῦτα
[3, 60]	ἐνεργείᾳ, δῆλον ὅτι καὶ τὸ	γιγνόμενον	ἀγαθόν· τῆς γὰρ ἀγαθοποιοῦ δυνάμεως
[3, 60]	ὑπομεμνήσθω· ἐπειδὴ δὲ πᾶν τὸ	γιγνόμενον	ἐξ αἰτίου γίγνεταί τινος, καὶ
[3, 60]	νοερὸν ὑφέστηκε· πᾶν γὰρ τὸ	γιγνόμενον	καὶ πᾶν τὸ ὁπωσοῦν ὑφεστὼς,
[3, 60]	γὰρ πᾶν τὸ κατ´ ἰδέαν	γιγνόμενον	κατ´ αἰτίαν ἀκίνητον γίγνεται, πᾶν
[3, 62]	γὰρ τὸ ὑπὸ τῶν δευτέρων	γιγνόμενον	μειζόνως ὑπὸ τῶν πρώτων ἀποτελεῖται,
[3, 51]	ἐκ κινουμένης ἄλλοτε ἀλλοίως αἰτίας	γιγνόμενον	μεταβλητόν ἐστι καὶ φθαρτόν· εἰ
[3, 54]	λόγους τελειοῦσα, καὶ διαπλάττουσα τὸ	γιγνόμενον·	οὐ γάρ που τὸ φαινόμενον
[3, 54]	ἐπεὶ τόγε ἐκ τοῦ σπέρματος	γιγνόμενον	οὐχὶ ἁπλῶς ἄνθρωπός ἐστιν, ἀλλά
[3, 62]	οὐδαμῶς προσιέμενος· πᾶν γὰρ τὸ	γιγνόμενον	ὑπ´ αἰτίου τινὸς ἐξ ἀνάγκης
[3, 60]	ἄλλο δὲ ὁ ἐν τῷ	γιγνομένῳ	λόγος (δημιουργὸν γὰρ λέγει τοῦ
[3, 54]	πᾶν καὶ τὰς αἰτίας τῶν	γιγνομένων,	αὐτὸ δὲ τὸ ποιοῦν ἀγνοεῖν
[3, 60]	εἴπερ εἴη τῶν ἐν ὕλῃ	γιγνομένων·	καὶ γὰρ ἡ φύσις ζωή
[3, 53]	αἴτιον, ὥστε περιέξει κἀκεῖνα ἃ	γιγνώσκει.	Εἰ ἄρα νοῦς ἐστιν αἴτιον,
[3, 54]	καθόσον καὶ ἐκείνη μὲν οὐ	γιγνώσκει	(μόνον, ἀλλὰ καὶ ὑφίστησι πάντα,
[3, 54]	δὲ γιγνώσκομεν μόνον. Εἰ δὲ	γιγνώσκει	τὰ πάντα τὸ δημιουργικὸν αἴτιον
[3, 60]	ἂν ταῦτα τῷ τὸ παράδειγμα	γιγνώσκειν·	εἰ δὲ μηδέτερος, οὐδ´ ἂν
[3, 60]	λέγοι τις καὶ τὸ κακὸν	γιγνώσκειν,	καὶ διὰ τοῦτο ἐν αὐτῷ
[3, 60]	Πλατωνικῶν, οὔτε μόνα τὰ ἀμείνω	γιγνώσκειν	τὸν νοῦν ἐροῦμεν, ὡς ἕτεροι
[3, 54]	καὶ ὑφίστησι πάντα, ἡμεῖς δὲ	γιγνώσκομεν	μόνον. Εἰ δὲ γιγνώσκει τὰ
[3, 53]	κρεῖττον, ὅπερ ἀδύνατον· εἰ δὲ	γιγνῶσκον	ἑαυτὸ, δῆλον ὅτι εἰδὸς ἑαυτὸ
[3, 56]	ἑαυτὸ ἄρα βλέπον καὶ ἑαυτὸ	γιγνῶσκον	οἶδε τὰ μετ´ αὐτό· λόγοις
[3, 56]	δὲ λόγον ἔχον καὶ αὑτὸ	γιγνῶσκον,	οἶδεν ἑαυτὸ δήπου τῶν πάντων
[3, 60]	στερήσεις. Εἰ δὴ τὸν νοῦν	γιγνώσκοντά	τι ἀγαθὸν λέγοι τις καὶ
[3, 53]	γὰρ τῶν ἐν τῷ παντὶ	γιγνωσκόντων	ἑαυτὰ χεῖρον τὸ ἀγνοοῦν ἑαυτό·
[3, 60]	ὁ ποιῶν ἐνταῦθα τὰ κακὰ	γιγνώσκων,	ποιοίη ἂν ταῦτα τῷ τὸ
[3, 54]	καὶ γὰρ ἄτοπον ἡμᾶς μὲν	γινώσκειν	τὸ πᾶν καὶ τὰς αἰτίας
[3, 51]	ὡς εἰσὶ τοῖς τοῦτο μαθεῖν	γλιχομένοις	ἀποδείξειεν. Ἀρκτέον δὲ ἐντεῦθεν· τὸν
[3, 50]	τὴν τοιαύτην ἐρώτησιν, ἀλλ´ ἐκεῖνο	γνῶναι	πάντως βουλόμενος, εἴτε δοξαστικῶς ἔχει
[3, 60]	ἀνομοιότητα παντάπασι καὶ αὐτῆς εἶναι	γνώριμον,	διὰ δὲ τῆς ὁμοιότητος ἐπιστρέφειν
[3, 53]	ὅτι ἐφετόν· καὶ μετὰ τούτου	γνώσεται	καὶ ὅτι πάντα αὐτοῦ ἐφίεται,
[3, 56]	κινήσεων οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν	γνώσεων	καὶ ἐπὶ τῆς ζωῆς ἄλλο
[3, 60]	δὴ οὖν καὶ ὁ νοῦς,	γνώσεως	αἴτιος ὢν, οὐκέτι καὶ τὴν
[3, 60]	ἀλλ´ ἀγαθοῦ, τῆς τοῦ κακοῦ	γνώσεως.	Ἐὰν γὰρ οὕτω λέγωμεν, οὔτε
[3, 54]	Κρείττων ἄρα καὶ τῆς ἡμετέρας	γνώσεως	ἔσται καὶ ἐν τῇ αἰτίᾳ
[3, 56]	Καὶ μὴν καὶ ἐπὶ τῆς	γνώσεώς	ἐστιν ἰδεῖν ἐσχάτην μὲν γνῶσιν
[3, 60]	αὐτή ἐστι παράδειγμα πάσης κακοῦ	γνώσεως,	ἣν τὸ λαβὸν ἀγαθύνεται. Καὶ
[3, 60]	ἄγνοιαν αὐτὸς ὑφίστησι στέρησιν οὖσαν	γνώσεως·	καὶ ψυχὴ ζωῆς οὖσα χορηγὸς
[3, 60]	δὲ ἀμφοῖν γενόμενοι καὶ τὴν	γνῶσιν	αὐτῶν δώσομεν τῶν κακῶν, καὶ
[3, 53]	προϊούσης, καὶ ἄλλων ἕνεκα τὴν	γνῶσιν	ἕξει τῶν ὄντων, καὶ τῶν
[3, 56]	κρεῖττον τὸ κατὰ λόγον καὶ	γνῶσιν	ποιοῦν, εἴσω τοῦ παντὸς ὂν
[3, 56]	γνώσεώς ἐστιν ἰδεῖν ἐσχάτην μὲν	γνῶσιν	τὴν τῶν σωμάτων, εἴτε αἰσθητικὴν
[3, 60]	ἐν τῷ (Φαίδωνι μίαν εἶναι	γνῶσιν	τοῦ τε ἀμείνονος καὶ τοῦ
[3, 56]	προσαγορεύειν. Πᾶσα γὰρ ἡ τοιαύτη	γνῶσις	ἀληθείας ἐστὶν ἄμοιρος, καὶ τῆς
[3, 56]	μεμορφωμένα, πάντα μερικά· τελειοτέρα δὲ	γνῶσίς	ἐστιν ἡ ἀμόρφωτος, ἡ ἀσχημάτιστος,
[3, 60]	ἐστιν ἐν αὐτῷ, κακῶν δὲ	γνῶσις	καὶ αὐτή ἐστι παράδειγμα πάσης
[3, 56]	εἴδωλον ἡ αἴσθησις, ἀτελὴς οὖσα	γνῶσις	καὶ ἐν ἄλλῳ καὶ οὐχ
[3, 60]	κακὸν, οὐχ ἡ τῆς ἀγνοίας	γνῶσις,	μία οὖσα καὶ ἑαυτῆς καὶ
[3, 54]	αὐτῷ πάντα ἐστὶ νοερὰ καὶ	γνωστικὰ	τὰ εἴδη, καὶ οὐκ ἔξω
[3, 60]	καλεῖν· διὰ μὲν γὰρ τὴν	γνωστικὴν	ἰδιότητα φαίη τις ἂν ἀπὸ
[3, 54]	εἰδήσοντι τὰ ἐν αὑτῷ καὶ	γνωστικῶς	ἅμα καὶ ποιητικῶς ἐνεργήσοντι· καὶ
[3, 62]	τὰς ἑαυτῶν πράξεις, καὶ τῆς	γοητείας	διὰ τῶν δαιμόνων οὔσης, ὡς
[3, 62]	πηλῷ, πρὸς ἃ καὶ οἱ	γόητες	βλέποντες χρῶνται τούτοις εἰς τὰς
[3, 60]	μετὰ ταῦτα ἐν φύσεσιν. Ἔστι	γοῦν	ἐνταῦθα καὶ δακτύλου καὶ ὀδόντος
[3, 54]	αἰτίαν ἐξῃρῆσθαι τῶν ποιουμένων· ὅσῳ	γοῦν	ἐξῄρηται τοῦ ποιουμένου τὸ ποιοῦν,
[3, 56]	καθολικός τε καὶ μερικός. Ἐπεὶ	γοῦν	καὶ ὁ δημιουργικὸς νοῦς μικτός
[3, 60]	καὶ θείων ὑποστάσεων (γεννητικαί. Τῆς	γοῦν	νοερᾶς πάσης οὐσίας οὐκ ἀποθετέον
[3, 60]	πάσης αὐτῶν τῆς σειρᾶς. Ἔχουσι	γοῦν	τινα ἀναλογίαν αἵ τε φθειρόμεναι
[3, 57]	πρώτως, καὶ ἡ εἰς ἑπτὰ	γοῦν	τομὴ ταύτης ἐστὶ πρώτης· οἰκεῖον
[3, 51]	ἔστιν αὐτοκίνητος, σωματικὸς ὤν. Οὐδὲν	γοῦν	τῶν σωμάτων ὅλον ἅμα καὶ
[3, 52]	ἐπινοεῖν δύναται καὶ γεννᾷν· τὸν	γοῦν	φαινόμενον κύκλον ἐπιδιορθοῦται, καὶ λέγει
[3, 59]	Ταῦτα καὶ περὶ τούτων εἰρήσθω·	γράφει	δὲ ἑξῆς ὁ Πλάτων ταύτῃ.