>

Livre, paragraphes
[3, 51]	ἄλλης αἰτίας ὑφέστηκε. Τὸ γὰρ	μὴ	αὐθυπόστατον πάλιν διττόν ἐστιν, ἢ
[3, 51]	οὐδὲ αὐθυπόστατος· εἰ δέ γε	μὴ	αὐθυπόστατός ἐστι, δῆλον ὡς ἐξ
[3, 54]	ἄλογον μὲν εἶναι προσήκει, ἵνα	μὴ	ἀφίστηται τῶν σωμάτων ἀεὶ τῆς
[3, 60]	τὸ κακόν· βούλοιτο ἂν καὶ	μὴ	εἶναί τι τῶν ἑαυτοῦ παραδειγμάτων
[3, 54]	ὡς ἐπ´ ἔλαττον. Εἰ δὲ	μὴ	ἐκ ταυτομάτου τοῖς ἀνθρώποις ἡ
[3, 54]	ἢ πόθεν καὶ ἐφ´ ὧν	μὴ	ἐκ τοῦ ὁμοίου τὴν γένεσιν
[3, 60]	φύσεων καὶ ἐπὶ τῶν σωμάτων	μὴ	ἐκ τῶν ἀτελῶν ἄρχεσθαι τὴν
[3, 60]	πᾶν τὸ ὁπωσοῦν ὑφεστὼς, εἰ	μὴ	ἓν εἴη πλήθους ἀνέμφαντον, ἐξ
[3, 58]	ἰδιότητας λέγειν, τῶν δὲ μερικωτέρων	μὴ	ἐφάπτεσθαι ταῖς ἐπιβολαῖς· ἐπὶ γὰρ
[3, 60]	προϊὸν καὶ ἄχρι τούτων ἃ	μὴ	ἔχει τὴν γένεσιν ἐξ ἐκείνου.
[3, 62]	τὴν φωνὴν αὐτίκα. Ἡ θρὶξ	μὴ	ἐχέτω μὲν παράδειγμα νοερὸν, ἐχέτω
[3, 60]	καὶ εἰ ἐν τῷ ὄντι	μὴ	ζωὴ μόνον ἐστὶν, ὥς φησιν
[3, 60]	οὐσίᾳ μόνον, ἔσται κακοποιὸν, ὃ	μὴ	θέμις εἰπεῖν· εἰ δὲ καὶ
[3, 60]	δὲ οἷον Σωκράτους καὶ ἑκάστου,	μὴ	καθ´ ὅσον ἄνθρωπος, ἀλλ´ ᾗ
[3, 54]	εἴτε ἔχει τὰ εἴδη, εἴτε	μὴ,	καὶ ἀναγκάσομεν ὁμολογεῖν τὸν ἀποκρινόμενον,
[3, 62]	τί γὰρ ἂν ἐπέπληττεν, εἰ	μὴ	καὶ τούτων αὐτὸς τὴν ὑπόστασιν
[3, 62]	τὴν ἄλλην πᾶσαν αἰτίαν, δέον	μὴ	κατ´ εἶδος μὲν νοερὸν αὐτὸν
[3, 60]	οὐκ ἔστιν· εἰ τῶν ζώων	μὴ	κατὰ γένος μόνον, ἀλλὰ καὶ
[3, 60]	τῶν τοιούτων νοερὰ μὲν αἴτια	μὴ	λέγειν· πᾶς γὰρ νοῦς ἀμέριστος·
[3, 61]	δέ τι αὐτῶν οἰηθῆναι εἶναι	μὴ	λίαν ᾖ ἄτοπον. Ἤδη μέντοι
[3, 53]	τὰ μετ´ αὐτόν. Εἰ δὲ	μὴ	μάτην ἕξει τὰ αἴτια τῶν
[3, 60]	ἐστὶ καταδεέστερα. Τὰ μὲν γὰρ	μὴ	μέρη μόνον, ἀλλὰ καὶ ὅλα,
[3, 62]	οὕτως ἄτιμον καὶ φαῦλον, ὃ	μὴ	μετέχει τοῦ ἀγαθοῦ κἀκεῖθεν ἔχει
[3, 60]	καὶ αὐτῶν εἴδη φήσομεν, ὡς	μὴ	μόνον ἀνθρώπου παράδειγμα ποιεῖν, ἀλλὰ
[3, 51]	τῷ κόσμῳ ἀγαθὸν, καὶ εἰ	μὴ	μόνον δίδωσι τούτῳ τὸ ἀγαθὸν,
[3, 60]	ἀριθμὸν ἑνιαίως προειληφυῖαν. Εἰ δὲ	μὴ	μόνον ἕν ἐστιν εἶδος ψυχῶν
[3, 60]	εἰ τῆς ὕλης, καὶ εἰ	μὴ	μόνον τῆς τῶν γενητῶν, ἀλλὰ
[3, 60]	οὐδ´ ἂν παράδειγμα εἴη, τινὸς	μὴ	ὄντος τοῦ ποιοῦντος τῷ εἰς
[3, 60]	κακὸν ἐν ἐκείνοις τιθέμενος, ἵνα	μὴ	παραδείγματα λέγοντες κακῶν ἐν θεῷ
[3, 62]	αἰτίας ἐξῆπτεν; Ἐμοὶ δὲ δοκεῖ	μὴ	πρὸς τοῦτον πεποιῆσθαι τὴν ἐπίπληξιν,
[3, 51]	διαζῇ τὴν ἑαυτοῦ ζωὴν καὶ	μὴ	προχεομένη· εἰ γὰρ ἦν καὶ
[3, 60]	καὶ ἀστρονομίας εἴδη θήσομεν, εἰ	μὴ	τὰς δεδημευμένας λέγοι τις τούτων
[3, 62]	αἴτιον. Ἆρ´ οὖν (οὐκ ἀνάγκη	μὴ	ταύτην εἶναι τρίχα μόνον ἣν
[3, 60]	ἢ πόθεν αὐτῷ τὸ ἀνέκλειπτον,	μὴ	τῆς αἰτίας οὔσης αἰωνίου; πόθεν
[3, 54]	πόθεν ὀδόντος ἐκπεσόντος ἄλλος φύεται,	μὴ	τῆς δυνάμεως ἔνδον ἐνούσης τῆς
[3, 60]	μόνων, ἢ καὶ ἑκάστου τῶν	μὴ	τοιούτων· καὶ εἰ τῶν ἀϊδίων
[3, 51]	ἂν αὐτοκίνητος εἴη· εἰ δὲ	μὴ	τοῦτο, οὐδὲ αὐθυπόστατος· εἰ δέ
[3, 51]	τις καὶ περὶ αὐτῶν ἐπισκέψοιτο	μὴ	τοῦτο προδιομολογησάμενος; δευτέρου δὲ, τίνων
[3, 54]	οἶμαι, λόγοις ἐπιτρέψαι τὸ πᾶν	μὴ	τῷ ὄντι ἄλογον ᾖ ἢ
[3, 57]	καὶ αὐτὰ καθ´ αὑτὰ, εἰ	μὴ	τῶν μὲν ἀγαθῶν ἰδέας εἶναι,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/04/2010