Pages
[219]	τῆς ὑγιείας τὴν φιλίαν ἡ	ἰατρικὴ	ἀνῄρηται, ἡ δὲ ὑγίεια ἀγαθόν.
[217]	(οὔ; νόσος μὲν δὴ κακόν,	ἰατρικὴ	δὲ ὠφέλιμον καὶ ἀγαθόν. ναί.
[219]	ἰατρικῆς φίλον ἐστίν, ἀγαθὸν δὲ	ἰατρική:	ἕνεκα δὲ τῆς ὑγιείας τὴν
[219]	ἐξαπατήσῃ τὸ νῦν λεγόμενον. (ἡ	ἰατρική,	φαμέν, ἕνεκα τῆς ὑγιείας φίλον.
[217]	δέ γε σῶμα διὰ νόσον	ἰατρικὴν	ἀσπάζεσθαι καὶ φιλεῖν. δοκεῖ μοι.
[217]	ἐννοῆσαι τὸ ὑγιαῖνον σῶμα, οὐδὲν	ἰατρικῆς	δεῖται οὐδὲ ὠφελίας: ἱκανῶς γὰρ
[219]	δὲ διὰ τὸ κακόν, τῆς	ἰατρικῆς	φίλον ἐστίν, ἀγαθὸν δὲ ἰατρική:
[210]	ἡμᾶς δέ γε εἰ ὑπολαμβάνοι	ἰατρικοὺς	εἶναι, κἂν εἰ βουλοίμεθα διανοίγοντες
[210]	ἅπτεσθαι τῶν ἑαυτοῦ (ὀφθαλμῶν, μὴ	ἰατρὸν	ἡγούμενος, ἢ κωλύοι ἄν; κωλύοι
[218]	διὰ νόσον ἕνεκα ὑγιείας τοῦ	ἰατροῦ	φίλος; ναί. ἡ δέ γε
[218]	ὁ κάμνων, νυνδὴ ἔφαμεν, τοῦ	ἰατροῦ	φίλος: οὐχ οὕτως; ναί. οὐκοῦν
[215]	ἕνεκα, καὶ τὸν κάμνοντα τῷ	ἰατρῷ,	καὶ πάντα δὴ τὸν μὴ
[217]	γὰρ ἔχει, ὥστε ὑγιαίνων οὐδεὶς	ἰατρῷ	φίλος διὰ τὴν ὑγίειαν. ἦ
[204]	οὖν ἕπεσθαι, ἔφη, ἵνα καὶ	ἴδῃς	τοὺς ὄντας αὐτόθι (αὐτοῦ) (πρῶτον
[205]	τὸν νοῦν προσέχοντα τῷ παιδὶ	ἴδιον	(μὲν μηδὲν ἔχειν λέγειν ὃ
[214]	φέρε οὖν, ὦ πρὸς Διός,	ἴδωμεν	τί καὶ ὑποπτεύω. ὁ ὅμοιος
[207]	καὶ τὸν Κτήσιππον, ᾔει παρακαθιζησόμενος:	ἰδὼν	οὖν αὐτὸν ὁ Λύσις εἵπετο
[203]	καί με προσιόντα ὁ Ἱπποθάλης	ἰδών,	ὦ Σώκρατες, ἔφη, ποῖ δὴ
[213]	δὲ ἐτράπημεν, δοκεῖ μοι χρῆναι	ἰέναι,	~σκοποῦντα (τὰ) κατὰ (τοὺς ποιητάς:
[206]	παῖδας καὶ τὰ περὶ τὰ	ἱερεῖα	σχεδόν τι ἤδη πεποιημένα, ἀστραγαλίζοντάς
[207]	τὸν παιδοτρίβην: ἐδόκει γάρ μοι	ἱεροποιῶν	τυγχάνειν. ἐκεῖνος μὲν οὖν ᾤχετο:
[204]	καὶ ἐγὼ εἶπον: ὦ παῖ	Ἱερωνύμου	Ἱππόθαλες, τοῦτο μὲν μηκέτι εἴπῃς,
[203]	ἐνταῦθα συνέτυχον Ἱπποθάλει τε τῷ	Ἱερωνύμου	καὶ Κτησίππῳ τῷ Παιανιεῖ καὶ
[211]	ἔφη, μελέτω, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'	ἴθι	διαλέγου αὐτῷ. διαλεκτέον, ἦν δ'
[205]	ἔρωτα πανταχῇ ἀνηῦρες: ~καί μοι	ἴθι	ἐπίδειξαι ἃ (καὶ τοῖσδε ἐπιδείκνυσαι,
[215]	οἳ μήτε ἀπόντες ποθεινοὶ ἀλλήλοις	ἱκανοὶ	γὰρ ἑαυτοῖς καὶ χωρὶς ὄντες
[215]	καθ' ὅσον ἀγαθός, κατὰ τοσοῦτον	ἱκανὸς	ἂν εἴη αὑτῷ; ναί. ὁ
[204]	τὸ εἶδος ἀγνοεῖν τοῦ παιδός:	ἱκανὸς	γὰρ καὶ ἀπὸ μόνου τούτου
[215]	αὑτῷ; ναί. ὁ δέ γε	ἱκανὸς	οὐδενὸς δεόμενος κατὰ τὴν ἱκανότητα.
[204]	οὐ φαῦλός γε ἁνήρ, ἀλλ'	ἱκανὸς	σοφιστής. βούλει οὖν ἕπεσθαι, ἔφη,
[215]	ἱκανὸς οὐδενὸς δεόμενος κατὰ τὴν	ἱκανότητα.	πῶς γὰρ οὔ; ὁ δὲ
[217]	οὐδὲν ἰατρικῆς δεῖται οὐδὲ ὠφελίας:	ἱκανῶς	γὰρ ἔχει, ὥστε ὑγιαίνων οὐδεὶς
[209]	τὰ αὑτῶν, ὅταν αἰσθάνωνται ὅτι	ἱκανῶς	φρονεῖς; ἔγωγε. πρὸς Διός, ἦν
[208]	ἐᾷ ποιεῖν ὅτι ἂν βούλῃ,	ἵν'	αὐτῇ μακάριος ᾖς, ἢ περὶ
[211]	οὐ μὰ Δία, ἔφη, ἀλλ'	ἵνα	αὐτὸν κολάσῃς. πόθεν; ἦν δ'
[205]	ἐπίδειξαι ἃ (καὶ τοῖσδε ἐπιδείκνυσαι,	ἵνα	εἰδῶ εἰ ἐπίστασαι ἃ χρὴ
[205]	τὸν νεανίσκον, ἀλλὰ τῆς διανοίας,	ἵνα	εἰδῶ τίνα τρόπον προσφέρῃ πρὸς
[211]	καὶ βούλομαί (σε αὐτῷ διαλέγεσθαι.	ἵνα,	ἦν δ' ἐγώ, καταγέλαστος γένωμαι;
[211]	ἀλλά τι ἄλλο αὐτῷ λέγε,	ἵνα	καὶ ἐγὼ ἀκούω, ἕως ἂν
[204]	σοφιστής. βούλει οὖν ἕπεσθαι, ἔφη,	ἵνα	καὶ ἴδῃς τοὺς ὄντας αὐτόθι
[211]	ἐγώ, ἀπομνημονεῦσαι αὐτὰ ὅτι (μάλιστα,	ἵνα	τούτῳ σαφῶς πάντα εἴπῃς: ἐὰν
[219]	οὐκ ἀνάγκη ἀπειπεῖν ἡμᾶς οὕτως	ἰόντας	ἢ ἀφικέσθαι ἐπί τινα ἀρχήν,
[203]	ἡ Πάνοπος κρήνη, ἐνταῦθα συνέτυχον	Ἱπποθάλει	τε τῷ Ἱερωνύμου καὶ Κτησίππῳ
[204]	δ' ὅς, ὅτι ἐρυθριᾷς, ὦ	Ἱππόθαλες,	καὶ ὀκνεῖς εἰπεῖν Σωκράτει τοὔνομα:
[206]	δοκεῖ μοι. σκόπει δή, ὦ	Ἱππόθαλες,	ὅπως μὴ πᾶσι τούτοις ἔνοχον
[205]	μαίνεται. καὶ ἐγὼ εἶπον: ὦ	Ἱππόθαλες,	οὔ τι τῶν μέτρων δέομαι
[205]	ἐγὼ ἀκούσας εἶπον: ὦ καταγέλαστε	Ἱππόθαλες,	πρὶν νενικηκέναι ποιεῖς τε καὶ
[210]	εἰπεῖν ὅτι οὕτω χρή, ὦ	Ἱππόθαλες,	τοῖς παιδικοῖς διαλέγεσθαι, ταπεινοῦντα καὶ
[204]	ἐγὼ εἶπον: ὦ παῖ Ἱερωνύμου	Ἱππόθαλες,	τοῦτο μὲν μηκέτι εἴπῃς, εἴτε
[204]	σοὶ δὲ δὴ τίς, ὦ	Ἱππόθαλες;	τοῦτό μοι εἰπέ. καὶ ὃς
[204]	εἶεν, ἦν δ' ἐγώ, ὦ	Ἱππόθαλες,	ὡς γενναῖον καὶ νεανικὸν τοῦτον
[210]	ἀκούσας αὐτοῦ ἀπέβλεψα πρὸς τὸν	Ἱπποθάλη,	καὶ ὀλίγου ἐξήμαρτον: ἐπῆλθε γάρ
[207]	ἄλλοι, καὶ δὴ καὶ ὁ	Ἱπποθάλης,	ἐπειδὴ πλείους ἑώρα ἐφισταμένους, τούτους
[203]	συνεστῶσι. καί με προσιόντα ὁ	Ἱπποθάλης	ἰδών, ὦ Σώκρατες, ἔφη, ποῖ
[222]	μόγις πως ἐπενευσάτην, ὁ δὲ	Ἱπποθάλης	ὑπὸ τῆς ἡδονῆς παντοδαπὰ ἠφίει
[212]	παῖδές τε φίλοι καὶ μώνυχες	ἵπποι	καὶ κύνες ἀγρευταὶ καὶ ξένος
[212]	φίλιπποί εἰσιν οὓς ἂν οἱ	ἵπποι	μὴ ἀντιφιλῶσιν, οὐδὲ φιλόρτυγες, οὐδ'
[211]	μὰ Δία ἔγωγε μᾶλλον ἢ	ἵππον	τε καὶ κύνα οἶμαι δέ,
[205]	τῶν προγόνων, πλούτους τε καὶ	ἱπποτροφίας	καὶ νίκας Πυθοῖ καὶ Ἰσθμοῖ
[211]	ἄλλου. ὁ μὲν γάρ τις	ἵππους	(ἐπιθυμεῖ κτᾶσθαι, ὁ δὲ κύνας,
[208]	ὅτι ἂν βούληται περὶ τοὺς	ἵππους,	καὶ προσέτι (αὐτοῦ τούτου ἀργύριον
[218]	ἡγούμενοι μὴ εἰδέναι ἃ μὴ	ἴσασιν.	διὸ δὴ καὶ φιλοσοφοῦσιν οἱ
[211]	ὦ Σώκρατες, πάνυ σφόδρα, εὖ	ἴσθι.	ἀλλά τι ἄλλο αὐτῷ λέγε,
[205]	ἱπποτροφίας καὶ νίκας Πυθοῖ καὶ	Ἰσθμοῖ	καὶ Νεμέᾳ τεθρίπποις τε καὶ
[221]	οἶδεν; ἀλλ' οὖν τόδε γ'	ἴσμεν,	ὅτι καὶ νῦν ἔστιν πεινῶντα
[208]	τὰ ἔρια ἢ περὶ τὸν	ἱστόν,	ὅταν ὑφαίνῃ; οὔ τι γάρ
[215]	εἶναι καὶ τὸν ἀσθενῆ τῷ	ἰσχυρῷ	τῆς ἐπικουρίας ἕνεκα, καὶ τὸν
[218]	ἦν δ' ἐγώ: ἀλλ' ὧδε	ἴσως	ἀκολουθήσεις, οἶμαι δὲ καὶ ἐγὼ
[206]	αὐτὸν ποιῆσαι εἰς λόγους ἐλθεῖν,	ἴσως	ἂν δυναίμην σοι ἐπιδεῖξαι ἃ
[214]	δ' ἐγώ, τὸ ἥμισυ αὐτοῦ,	ἴσως	δὲ καὶ πᾶν, ἀλλ' ἡμεῖς
[214]	ἦν δ' ἐγώ, εὖ λέγουσιν;	ἴσως,	ἔφη. ἴσως, ἦν δ' ἐγώ,
[214]	ἐγώ, εὖ λέγουσιν; ἴσως, ἔφη.	ἴσως,	ἦν δ' ἐγώ, τὸ ἥμισυ
[216]	λείῳ καὶ λιπαρῷ: (διὸ καὶ	ἴσως	ῥᾳδίως διολισθαίνει καὶ διαδύεται ἡμᾶς,
[215]	ὅσον ὅμοιος, φίλος ἂν εἴη;	ἴσως.	τί δέ; οὐχ ὁ ἀγαθός,
[213]	ἐπλανώμεθα. ἀλλὰ ταύτῃ μὲν μηκέτι	ἴωμεν	καὶ γὰρ χαλεπή τίς μοι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/06/2007