| Pages |
| [219] |
φίλου
τὸ
φίλον
γέγονεν,
ἐῶ
|
χαίρειν, |
καὶ
τοῦ
ὁμοίου
γε
τὸ |
| [213] |
μὲν
μηκέτι
ἴωμεν
καὶ
γὰρ
|
χαλεπή |
τίς
μοι
φαίνεται
ὥσπερ
ὁδὸς |
| [206] |
φασί
σε.
ἀλλ'
οὐδέν,
ἔφη,
|
χαλεπόν. |
ἂν
γὰρ
εἰσέλθῃς
μετὰ
Κτησίππου |
| [210] |
συστέλλοντα,
ἀλλὰ
μὴ
ὥσπερ
σὺ
|
χαυνοῦντα |
καὶ
διαθρύπτοντα.
κατιδὼν
οὖν
αὐτὸν |
| [209] |
ἀνεῖναι
ἣν
ἂν
βούλῃ
τῶν
|
χορδῶν, |
καὶ
ψῆλαι
καὶ
κρούειν
τῷ |
| [215] |
καὶ
χωρὶς
ὄντες
μήτε
παρόντες
|
χρείαν |
αὑτῶν
ἔχουσιν;
τοὺς
δὴ
τοιούτους |
| [220] |
αὐτὸ
δ'
ἑαυτοῦ
ἕνεκα
οὐδεμίαν
|
χρείαν |
ἔχει;
ἔοικεν,
ἦ
δ'
ὅς, |
| [206] |
ἂν
δυναίμην
σοι
ἐπιδεῖξαι
ἃ
|
χρὴ |
αὐτῷ
διαλέγεσθαι
ἀντὶ
τούτων
ὧν |
| [205] |
ἵνα
εἰδῶ
εἰ
ἐπίστασαι
ἃ
|
χρὴ |
ἐραστὴν
περὶ
παιδικῶν
πρὸς
αὐτὸν |
| [206] |
αὐτός.
ταῦτα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
χρὴ |
ποιεῖν.
καὶ
ἅμα
λαβὼν
τὸν |
| [211] |
οἴκαδε
ὥρα
ᾖ
ἀπιέναι.
ἀλλὰ
|
χρὴ |
ποιεῖν
ταῦτα,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [210] |
γάρ
μοι
εἰπεῖν
ὅτι
οὕτω
|
χρή, |
ὦ
Ἱππόθαλες,
τοῖς
παιδικοῖς
διαλέγεσθαι, |
| [219] |
ὑὸν
ἀντὶ
πάντων
τῶν
ἄλλων
|
χρημάτων |
προτιμᾷ,
ὁ
δὴ
τοιοῦτος
ἕνεκα |
| [208] |
σοι,
ὡς
ἔοικεν,
οὔτε
τῶν
|
χρημάτων |
τοσούτων
ὄντων
οὐδὲν
ὄφελος,
~ἀλλὰ |
| [213] |
ᾗ
δὲ
ἐτράπημεν,
δοκεῖ
μοι
|
χρῆναι |
ἰέναι,
~σκοποῦντα
(τὰ)
κατὰ
(τοὺς |
| [222] |
μεμνήμεθα.
(τί
οὖν
ἂν
ἔτι
|
χρησαίμεθα |
τῷ
λόγῳ;
ἢ
δῆλον
ὅτι |
| [220] |
ἆρα
τότε
οὐδὲν
ἂν
ἡμῖν
|
χρήσιμον |
εἴη
τὸ
ἀγαθόν,
ἀλλ'
ἄχρηστον |
| [210] |
καὶ
πάντες
σοι
οἰκεῖοι
ἔσονται-
|
χρήσιμος |
γὰρ
καὶ
ἀγαθὸς
ἔσῃ-
εἰ |
| [214] |
ὅσον
ὅμοιος
φίλος,
καὶ
ἔστιν
|
χρήσιμος |
ὁ
τοιοῦτος
τῷ
τοιούτῳ;
μᾶλλον |
| [213] |
κινδυνεύει,
ἔφη.
τί
οὖν
δὴ
|
χρησώμεθα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
εἰ
μήτε |
| [217] |
καὶ
ἔστιν
τότε
τοιοῦτον
τὴν
|
χρόαν |
τὸ
ἀλειφθέν,
οἷον
τὸ
ἐπόν; |
| [204] |
ἐὰν
δ'
οὗτος
καὶ
σμικρὸν
|
χρόνον |
συνδιατρίψῃ
σοι,
παραταθήσεται
ὑπὸ
σοῦ |
| [213] |
καὶ
μισοῦντα
ἐν
ἐκείνῳ
τῷ
|
χρόνῳ |
πάντων
μάλιστά
ἐστι
τοῖς
γονεῦσι |
| [220] |
λέγομεν
ὡς
περὶ
πολλοῦ
ποιούμεθα
|
χρυσίον |
καὶ
ἀργύριον:
ἀλλὰ
μὴ
οὐδέν |
| [220] |
φανῇ
ὄν,
ὅτου
ἕνεκα
καὶ
|
χρυσίον |
καὶ
πάντα
τὰ
παρασκευαζόμενα
παρασκευάζεται. |
| [211] |
κύνα,
μᾶλλον
ἢ
τὸ
Δαρείου
|
χρυσίον |
κτήσασθαι
δεξαίμην
πολὺ
πρότερον
ἑταῖρον, |
| [211] |
ὁ
δὲ
κύνας,
ὁ
δὲ
|
χρυσίον, |
ὁ
δὲ
τιμάς:
ἐγὼ
δὲ |
| [217] |
τὸ
γῆρας
αὐταῖς
ταὐτὸν
τοῦτο
|
χρῶμα |
ἐπαγάγῃ,
τότε
ἐγένοντο
οἷόνπερ
τὸ |
| [222] |
ὑπὸ
τῆς
ἡδονῆς
παντοδαπὰ
ἠφίει
|
χρώματα. |
καὶ
ἐγὼ
εἶπον,
βουλόμενος
τὸν |
| [217] |
οὔ.
ὥσπερ
εἰ
ἐθέλοι
τις
|
χρώματί |
τῳ
ὁτιοῦν
(τι)
ἀλεῖψαι,
πάρεστίν |
| [215] |
ἀλλήλοις
ἱκανοὶ
γὰρ
ἑαυτοῖς
καὶ
|
χωρὶς |
ὄντες
μήτε
παρόντες
χρείαν
αὑτῶν |
