Pages
[211]	τὸν ἄριστον ἐν ἀνθρώποις ὄρτυγα	ἢ	ἀλεκτρυόνα, καὶ ναὶ μὰ Δία
[208]	τῆς σπάθης ἢ τῆς κερκίδος	ἢ	ἄλλου του τῶν περὶ ταλασιουργίαν
[211]	δεξαίμην πολὺ πρότερον ἑταῖρον, μᾶλλον	ἢ	αὐτὸν Δαρεῖον οὕτως ἐγὼ φιλέταιρός
[209]	βέλτιον περὶ οἰκονομίας ἑαυτοῦ φρονεῖν,	ἢ	αὐτὸν ἐπιστατήσειν; ἐμοὶ ἐπιτρέψειν οἶμαι.
[219]	ἀνάγκη ἀπειπεῖν ἡμᾶς οὕτως ἰόντας	ἢ	ἀφικέσθαι ἐπί τινα ἀρχήν, ἣ
[221]	κακαί, ἅτε τοῦ κακοῦ ἀπολωλότος;	ἢ	γελοῖον τὸ ἐρώτημα, ὅτι ποτ'
[209]	γὰρ βούλωνται αὑτοῖς τινα ἀναγνωσθῆναι	ἢ	γραφῆναι, σέ, ὡς ἐγᾦμαι, (πρῶτον
[222]	ἂν ἔτι χρησαίμεθα τῷ λόγῳ;	ἢ	δῆλον ὅτι οὐδέν; δέομαι οὖν,
[209]	ψῆλαι καὶ κρούειν τῷ πλήκτρῳ.	ἢ	διακωλύουσιν; οὐ δῆτα. τί ποτ'
[217]	τὸ ἔχον οἷον τὸ παρόν:	ἢ	ἐὰν μὲν κατά τινα τρόπον
[210]	πάντα ἡμῖν ἐπιτρέποι ἂν μᾶλλον	ἢ	ἑαυτῷ καὶ τῷ ὑεῖ, περὶ
[222]	τῆς ψυχῆς ἦθος ἢ τρόπους	ἢ	εἶδος. πάνυ γε, ἔφη ὁ
[208]	ἔφη, τῷ ὀρεοκόμῳ. δούλῳ ὄντι	ἢ	ἐλευθέρῳ; δούλῳ, ἔφη. καὶ δοῦλον,
[218]	οὐδενὸς ἕνεκα καὶ δι' οὐδέν,	ἢ	ἕνεκά του καὶ διά τι;
[222]	ἦν δ' ἐγώ, (ὦ παῖδες,	ἢ	ἐρᾷ, οὐκ ἄν ποτε ἐπεθύμει
[209]	βούληται ἐμβαλεῖν (εἰς τὸν ζωμόν,	ἢ	ἡμῖν, εἰ ἀφικόμενοι παρ' ἐκεῖνον
[211]	ναὶ μὰ Δία ἔγωγε μᾶλλον	ἢ	ἵππον τε καὶ κύνα οἶμαι
[213]	ἢ μὴ φιλοῦν τις φιλῇ	ἢ	καὶ μισοῦν φιλῇ: πολλάκις δ'
[213]	δ' ἐχθρὸν εἶναι μὴ ἐχθροῦ	ἢ	καὶ φίλου, ὅταν ἢ μισοῦν
[213]	ὅταν ἢ μισοῦν τις μισῇ	ἢ	καὶ φιλοῦν μισῇ. κινδυνεύει, ἔφη.
[218]	ὑγίεια; ἦν δ' ἐγώ: ἀγαθὸν	ἢ	κακὸν ἢ οὐδέτερα; ~ἀγαθόν, (ἔφη.
[222]	πῃ τῷ ἐρωμένῳ ἐτύγχανεν ὢν	ἢ	κατὰ τὴν ψυχὴν ἢ κατά
[222]	ὢν ἢ κατὰ τὴν ψυχὴν	ἢ	κατά τι τῆς ψυχῆς ἦθος
[210]	ἑαυτοῦ (ὀφθαλμῶν, μὴ ἰατρὸν ἡγούμενος,	ἢ	κωλύοι ἄν; κωλύοι ἄν. ἡμᾶς
[221]	ἐρώτημα, ὅτι ποτ' ἔσται τότε	ἢ	μὴ ἔσται; τίς γὰρ οἶδεν;
[213]	πολλάκις δὲ καὶ ἐχθροῦ, ὅταν	ἢ	μὴ φιλοῦν τις φιλῇ ἢ
[213]	ἐχθροῦ ἢ καὶ φίλου, ὅταν	ἢ	μισοῦν τις μισῇ ἢ καὶ
[222]	κακῷ οὐδὲν ἧττον φίλος ἔσται	ἢ	ὁ ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ. ἔοικεν,
[222]	ταὐτὸν φῶμεν εἶναι, ἄλλο τι	ἢ	ὁ ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ μόνον
[209]	αὐτῷ ὅτι ἡμεῖς κάλλιον φρονοῦμεν	ἢ	ὁ ὑὸς αὐτοῦ περὶ ὄψου
[212]	γίγνεται, ὁ φιλῶν τοῦ φιλουμένου	ἢ	ὁ φιλούμενος τοῦ φιλοῦντος: ἢ
[212]	καὶ ἀντιφιλῆται ἐάντε καὶ μισῆται,	ἢ	ὁ φιλούμενος τοῦ φιλοῦντος; ἢ
[214]	ὅμοιον ἢ φίλον γένοιτ' ἄν.	ἢ	οὐ καὶ σοὶ δοκεῖ οὕτως;
[222]	γε ᾠόμεθα ἐξελέγξαι ἡμᾶς αὐτούς:	ἢ	οὐ μέμνησθε; μεμνήμεθα. (τί οὖν
[218]	ἐφάνη ἐν τοῖς ἔμπροσθεν λόγοις.	ἢ	οὐ μέμνησθε; πάνυ γε, ἐφάτην.
[219]	ἦ γάρ; ναί. φίλον δὲ	ἢ	οὐ φίλον ἡ ὑγίεια; φίλον.
[218]	εἴη, πότερόν ἐστίν τῳ φίλος	ἢ	οὔ; ἀνάγκη, ἔφη. πότερον οὖν
[208]	σὲ αὐτὸν ἐῶσιν ἄρχειν σεαυτοῦ,	ἢ	οὐδὲ τοῦτο ἐπιτρέπουσί σοι; πῶς
[212]	ἢ ὁ φιλούμενος τοῦ φιλοῦντος:	ἢ	οὐδὲν διαφέρει; οὐδέν, ἔφη, ἔμοιγε
[218]	δ' ἐγώ: ἀγαθὸν ἢ κακὸν	ἢ	οὐδέτερα; ~ἀγαθόν, (ἔφη. ἐλέγομεν δ'
[212]	ἢ ὁ φιλούμενος τοῦ φιλοῦντος;	ἢ	οὐδέτερος αὖ ἐν τῷ τοιούτῳ
[212]	ἀντιφιλεῖσθαι, οἱ δὲ καὶ μισεῖσθαι.	ἢ	οὐκ ἀληθὲς δοκεῖ σοι τοῦτο;
[216]	ἔχθρα φιλίᾳ; οἷς τί ἀποκρινούμεθα;	ἢ	οὐκ ἀνάγκη ὁμολογεῖν ὅτι ἀληθῆ
[214]	τὸν ὁμοῖον (καὶ ποιεῖ γνώριμον"	ἢ	οὐκ ἐντετύχηκας τούτοις τοῖς ἔπεσιν;
[206]	αὔξῃ, φρονήματος ἐμπίμπλανται καὶ μεγαλαυχίας:	ἢ	οὐκ οἴει; ἔγωγε, ἔφη. οὐκοῦν
[211]	με ἐλέγχειν ἐπιχειρῇ ὁ Μενέξενος:	ἢ	οὐκ οἶσθα ὅτι ἐριστικός ἐστιν;
[218]	φίλος ὁ φίλος τῷ φίλῳ,	ἢ	οὔτε φίλου οὔτε ἐχθροῦ; (οὐ
[221]	οὐδὲ ἄλλο οὐδὲν τῶν τοιούτων;	ἢ	πείνη μὲν ἔσται, ἐάνπερ ἄνθρωποί
[208]	βούλῃ, ἵν' αὐτῇ μακάριος ᾖς,	ἢ	περὶ τὰ ἔρια ἢ περὶ
[208]	ᾖς, ἢ περὶ τὰ ἔρια	ἢ	περὶ τὸν ἱστόν, ὅταν ὑφαίνῃ;
[205]	ἐραστὴν περὶ παιδικῶν πρὸς αὐτὸν	ἢ	πρὸς ἄλλους λέγειν. τούτων δέ
[212]	ἀλλοίως ἄρα νῦν ἡμῖν δοκεῖ	ἢ	πρότερον ἔδοξεν. τότε μὲν γάρ,
[208]	ὡς ἔοικεν, ἡγοῦνται περὶ πλείονος	ἢ	σὲ τὸν ὑόν, καὶ ἐπιτρέπουσι
[208]	καὶ ἐπιτρέπουσι τὰ ἑαυτῶν μᾶλλον	ἢ	σοί, καὶ ἐῶσιν ποιεῖν ὅτι
[208]	πῶς λέγεις; μισθωτῷ μᾶλλον ἐπιτρέπουσιν	ἢ	σοὶ ποιεῖν ὅτι ἂν βούληται
[209]	~ἀλλὰ πάντες (αὐτῶν μᾶλλον ἄρχουσιν	ἢ	σύ, οὔτε τοῦ σώματος οὕτω
[208]	μή τι ἠδίκηκας τὸν πατέρα	ἢ	τὴν μητέρα; μὰ Δί' οὐκ
[208]	διακωλύει σε ἢ τῆς σπάθης	ἢ	τῆς κερκίδος ἢ ἄλλου του
[208]	τι γάρ που διακωλύει σε	ἢ	τῆς σπάθης ἢ τῆς κερκίδος
[215]	ὃ μὴ καὶ αὐτὸ αὑτῷ;	~ἢ	τί ἂν παθεῖν, ὃ μὴ
[206]	τίνα ἄν τις λόγον διαλεγόμενος	ἢ	τί πράττων προσφιλὴς παιδικοῖς γένοιτο.
[214]	ὁτῳοῦν ὁμοίῳ τίνα ὠφελίαν ἔχειν	ἢ	τίνα βλάβην ἂν ποιῆσαι δύναιτο,
[216]	ἢ τὸ σῶφρον τῷ ἀκολάστῳ,	ἢ	τὸ ἀγαθὸν τῷ κακῷ; οὐκ
[211]	δέ, νὴ τὸν κύνα, μᾶλλον	ἢ	τὸ Δαρείου χρυσίον κτήσασθαι δεξαίμην
[222]	τὸ δὲ κακὸν ἀλλότριον εἶναι;	ἢ	τὸ μὲν κακὸν τῷ κακῷ
[216]	ἀλλὰ τὸ δίκαιον τῷ ἀδίκῳ,	ἢ	τὸ σῶφρον τῷ ἀκολάστῳ, ἢ
[216]	τὸ ἐχθρὸν τῷ φίλῳ φίλον	ἢ	τὸ φίλον τῷ ἐχθρῷ; οὐδέτερα,
[211]	μοι φίλον ἀγαθὸν γενέσθαι μᾶλλον	ἢ	τὸν ἄριστον ἐν ἀνθρώποις ὄρτυγα
[219]	αὑτοῦ, οὐδὲ τρεῖς κοτύλας οἴνου	ἢ	τὸν ὑόν; ἢ ὧδέ πως
[219]	περὶ πλείονος ποιεῖται, κύλικα κεραμέαν	ἢ	τὸν ὑὸν τὸν αὑτοῦ, οὐδὲ
[216]	ἀγαθὸν μήτε κακὸν φίλον εἶναι	ἢ	τοῦ ἀγαθοῦ ἢ τοῦ τοιούτου
[216]	φίλον εἶναι ἢ τοῦ ἀγαθοῦ	ἢ	τοῦ τοιούτου οἷον αὐτό ἐστιν.
[222]	κατά τι τῆς ψυχῆς ἦθος	ἢ	τρόπους ἢ εἶδος. πάνυ γε,
[213]	ὅταν κολάζηται ὑπὸ τῆς μητρὸς	ἢ	ὑπὸ τοῦ πατρός, ὅμως καὶ
[217]	ἀλείψειεν, πότερον τότε λευκαὶ εἶεν	ἢ	φαίνοιντ' ἄν; φαίνοιντ' ἄν, ἦ
[214]	σχολῇ γέ τῳ ἄλλῳ ὅμοιον	ἢ	φίλον γένοιτ' ἄν. ἢ οὐ
[212]	μὴ ἡ σοφία αὐτοὺς ἀντιφιλῇ.	ἢ	φιλοῦσι μὲν ταῦτα (ἕκαστοι, οὐ
[219]	κοτύλας οἴνου ἢ τὸν ὑόν;	ἢ	ὧδέ πως ἔχει: πᾶσα ἡ
[211]	ἀκούω, ἕως ἂν οἴκαδε ὥρα	ᾖ	ἀπιέναι. ἀλλὰ χρὴ ποιεῖν ταῦτα,
[210]	οὐδένα φιλεῖ, καθ' ὅσον ἂν	ᾖ	ἄχρηστος. οὐκ ἔοικεν, (ἔφη. ἐὰν
[206]	κηλεῖν ἀλλ' ἐξαγριαίνειν πολλὴ ἀμουσία:	ἦ	γάρ; δοκεῖ μοι. σκόπει δή,
[216]	ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ ἔφαμεν ἄρτι:	ἦ	γάρ; ναί. οὐκ ἄρα ἔσται
[221]	ἂν ἐνδεὲς ᾖ, τούτου (ἐπιθυμεῖ.	ἦ	γάρ; ναί. τὸ δ' ἐνδεὲς
[219]	ἀνῄρηται, ἡ δὲ ὑγίεια ἀγαθόν.	ἦ	γάρ; ναί. φίλον δὲ ἢ
[217]	ἰατρῷ φίλος διὰ τὴν ὑγίειαν.	ἦ	γάρ; οὐδείς. ἀλλ' ὁ κάμνων
[207]	οὐκ ἐρήσομαι: φίλω γάρ ἐστον.	ἦ	γάρ; πάνυ γ' ἐφάτην. οὐκοῦν
[209]	τῇ οἰκίᾳ ἐπὶ τοῦτο τάττουσιν.	ἦ	γάρ; πάνυ γ' ἔφη. οὐκοῦν
[221]	βλάπτεσθαι, ἔστιν δὲ καὶ ὠφελεῖσθαι.	ἦ	γάρ; πάνυ γε. οὐκοῦν καὶ
[219]	εἴδωλα ἄττα ὄντα αὐτοῦ, ἐξαπατᾷ,	ᾖ	δ' ἐκεῖνο τὸ πρῶτον, ὃ
[212]	ἀλλοδαπός" σολον οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ,	ἦ	δ' ὅς. ἀλλ' ἀληθῆ δοκεῖ
[217]	οἷον τὸ ἐπόν; (οὐ μανθάνω,	ἦ	δ' ὅς. ἀλλ' ὧδε, ἦν
[203]	καὶ θύραν ἀνεῳγμένην. διατρίβομεν δέ,	ἦ	δ' ὅς, αὐτόθι ἡμεῖς τε
[203]	πορεύομαι εὐθὺ Λυκείου. δεῦρο δή,	ἦ	δ' ὅς, εὐθὺ ἡμῶν. οὐ
[208]	μάστιγα τύπτειν, ἐῷεν ἄν. πόθεν,	ἦ	δ' ὅς, ἐῷεν; τί δέ;
[204]	τίς αὐτόθι; σὸς ἑταῖρός γε,	ἦ	δ' ὅς, καὶ ἐπαινέτης, Μίκκος.
[217]	ἢ φαίνοιντ' ἄν; φαίνοιντ' ἄν,	ἦ	δ' ὅς. καὶ μὴν παρείη
[216]	ποτὲ γιγνόμενον τοῦ ἀγαθοῦ. πῶς,	ἦ	δ' ὅς, λέγεις; ἀλλὰ μὰ
[204]	ὁ οὖν Κτήσιππος, Ἀστεῖόν γε,	ἦ	δ' ὅς, ὅτι ἐρυθριᾷς, ὦ
[211]	κελεύει τοῦτον ἐρωτᾶν. τί οὖν,	ἦ	δ' ὅς, οὐκ ἐρωτᾷς; ἀλλ'
[207]	καὶ ἡ μήτηρ; πάνυ γε,	ἦ	δ' ὅς. οὐκοῦν βούλοιντο ἄν
[220]	ἕνεκα οὐδεμίαν χρείαν ἔχει; ἔοικεν,	ἦ	δ' ὅς, οὕτως ἔχειν. τὸ
[214]	φίλους εἶναι. οὐχ οὕτως; ναί,	ἦ	δ' ὅς. ταύτῃ μὲν ἂν
[208]	τί μήν; ἡμέτερός γε, ἔφη.	ἦ	δεινόν, ἦν δ' ἐγώ, ἐλεύθερον
[221]	φίλον ἐκείνου οὗ ἂν ἐνδεὲς	ᾖ;	δοκεῖ μοι. ἐνδεὲς δὲ γίγνεται
[205]	ὅσῳ ἂν μείζω σοι εἰρημένα	ᾖ	ἐγκώμια περὶ τῶν παιδικῶν, ~τοσούτῳ
[217]	γε. οὐκοῦν ὅταν μήπω κακὸν	ᾖ	κακοῦ παρόντος, αὕτη μὲν ἡ
[221]	ἄνθρωποί τε καὶ τἆλλα ζῷα	ᾖ,	οὐ μέντοι βλαβερά γε; καὶ
[207]	ἐγὼ δὲ τὸν λύσιν ἠρόμην,	ἦ	που, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[217]	ὅτι ἔνια μέν, οἷον ἂν	ᾖ	τὸ παρόν, τοιαῦτά ἐστι καὶ
[221]	γε ἐπιθυμοῦν, οὗ ἂν ἐνδεὲς	ᾖ,	τούτου (ἐπιθυμεῖ. ἦ γάρ; ναί.
[221]	ἐκεῖνο εἶναι, οὗ ἦν αὕτη	ἡ	αἰτία. ὀρθῶς λέγεις. οὐκοῦν ὡμολόγηται
[218]	ὑγιείας τοῦ ἰατροῦ φίλος; ναί.	ἡ	δέ γε νόσος κακόν; πῶς
[204]	διατριβή; παλαίστρα, ἔφη, νεωστὶ ᾠκοδομημένη:	ἡ	δὲ διατριβὴ τὰ πολλὰ ἐν
[217]	παρουσία ἀγαθοῦ αὐτὸ ποιεῖ ἐπιθυμεῖν:	ἡ	δὲ κακὸν ποιοῦσα ἀποστερεῖ αὐτὸ
[219]	οὐ φίλον ἡ ὑγίεια; φίλον.	ἡ	δὲ νόσος ἐχθρόν. πάνυ γε.
[219]	τὴν φιλίαν ἡ ἰατρικὴ ἀνῄρηται,	ἡ	δὲ ὑγίεια ἀγαθόν. ἦ γάρ;
[204]	δὴ τί τοῦτο, καὶ τίς	ἡ	διατριβή; παλαίστρα, ἔφη, νεωστὶ ᾠκοδομημένη:
[221]	τῷ ὄντι, ὥσπερ ἄρτι ἐλέγομεν,	ἡ	ἐπιθυμία τῆς φιλίας αἰτία, καὶ
[221]	ἔρως καὶ ἡ φιλία καὶ	ἡ	ἐπιθυμία τυγχάνει οὖσα, ὡς φαίνεται,
[219]	δὲ τῆς ὑγιείας τὴν φιλίαν	ἡ	ἰατρικὴ ἀνῄρηται, ἡ δὲ ὑγίεια
[219]	ἡμᾶς ἐξαπατήσῃ τὸ νῦν λεγόμενον.	(ἡ	ἰατρική, φαμέν, ἕνεκα τῆς ὑγιείας
[209]	σε οὔτε ὁ πατὴρ οὔτε	ἡ	μήτηρ ἐπιτεῖναί τε καὶ ἀνεῖναι
[210]	ἀλλὰ καὶ ὁ πατὴρ καὶ	ἡ	μήτηρ καὶ εἴ τι τούτων
[207]	σε φιλεῖ ὁ πατὴρ καὶ	ἡ	μήτηρ καὶ εὐδαίμονά σε ἐπιθυμοῦσι
[210]	ὁ πατὴρ φίλος ἔσται οὔτε	ἡ	μήτηρ οὔτε οἱ οἰκεῖοι. οἷόν
[207]	φιλεῖ σε ὁ πατὴρ καὶ	ἡ	μήτηρ; πάνυ γε, ἦ δ'
[209]	ἐγᾦμαι, καὶ ὁ πατὴρ καὶ	ἡ	μήτηρ σοι ἐπιτρέπουσιν καὶ οὐκ
[203]	ἐγενόμην κατὰ τὴν πυλίδα ᾗ	ἡ	Πάνοπος κρήνη, ἐνταῦθα συνέτυχον Ἱπποθάλει
[217]	ᾖ κακοῦ παρόντος, αὕτη μὲν	ἡ	παρουσία ἀγαθοῦ αὐτὸ ποιεῖ ἐπιθυμεῖν:
[205]	πῶς οὐχὶ καταγέλαστον; ἃ δὲ	ἡ	πόλις ὅλη ᾄδει περὶ Δημοκράτους
[213]	τίς μοι φαίνεται ὥσπερ ὁδὸς	ἡ	σκέψις ᾗ δὲ ἐτράπημεν, δοκεῖ
[212]	φιλογυμνασταὶ καὶ φιλόσοφοι, ἂν μὴ	ἡ	σοφία αὐτοὺς ἀντιφιλῇ. ἢ φιλοῦσι
[209]	πότερον τῷ πρεσβυτάτῳ ὑεῖ, οὗ	ἡ	τῆς Ἀσίας ἀρχὴ γίγνεται, μᾶλλον
[219]	ἢ ὧδέ πως ἔχει: πᾶσα	ἡ	τοιαύτη σπουδὴ οὐκ ἐπὶ τούτοις
[219]	φίλον δὲ ἢ οὐ φίλον	ἡ	ὑγίεια; φίλον. ἡ δὲ νόσος
[219]	ὑγιείας φίλον. ναί. οὐκοῦν καὶ	ἡ	ὑγίεια φίλον; πάνυ γε. εἰ
[221]	ἔοικεν, ὅ τε ἔρως καὶ	ἡ	φιλία καὶ ἡ ἐπιθυμία τυγχάνει
[219]	ἢ ἀφικέσθαι ἐπί τινα ἀρχήν,	ἣ	οὐκέτ' ἐπανοίσει ἐπ' ἄλλο φίλον,
[209]	ὁ πατὴρ ἐπιτρέπειν πάντα, ἀλλ'	ᾗ	ἂν ἡμέρᾳ ἡγήσηταί σε βέλτιον
[213]	φαίνεται ὥσπερ ὁδὸς ἡ σκέψις	ᾗ	δὲ ἐτράπημεν, δοκεῖ μοι χρῆναι
[203]	δ' ἐγενόμην κατὰ τὴν πυλίδα	ᾗ	ἡ Πάνοπος κρήνη, ἐνταῦθα συνέτυχον
[207]	ἑώρα ἐφισταμένους, τούτους ἐπηλυγισάμενος προσέστη	ᾗ	μὴ ᾤετο κατόψεσθαι τὸν λύσιν,
[223]	οὐδὲν ἐφρόντιζον ἡμῶν, ἀλλ' ὑποβαρβαρίζοντες	ἠγανάκτουν	τε καὶ (οὐδὲν ἧττον ἐκάλουν,
[220]	ὅτι διὰ τὸ κακὸν τἀγαθὸν	ἠγαπῶμεν	καὶ ἐφιλοῦμεν, ὡς φάρμακον ὂν
[219]	τοῦ τὸν (ὑὸν περὶ παντὸς	ἡγεῖσθαι	ἆρα καὶ ἄλλο τι ἂν
[214]	πατέρες τῆς σοφίας εἰσὶν καὶ	ἡγεμόνες.	λέγουσι δὲ δήπου οὐ φαύλως
[209]	αὑτοῦ οἰκίαν οἰκονομεῖν, ὅταν σε	ἡγήσηται	βέλτιον περὶ οἰκονομίας ἑαυτοῦ φρονεῖν,
[209]	πάντα, ἀλλ' ᾗ ἂν ἡμέρᾳ	ἡγήσηταί	σε βέλτιον αὑτοῦ φρονεῖν, ταύτῃ
[219]	ποιοῖτ' ἂν οἶνον, εἴπερ τοῦτο	ἡγοῖτο	τὸν ὑὸν σώσειν; τί μήν;
[218]	ἀγνώμονες μηδὲ (ἀμαθεῖς, ἀλλ' ἔτι	ἡγούμενοι	μὴ εἰδέναι ἃ μὴ ἴσασιν.
[210]	τῶν ἑαυτοῦ (ὀφθαλμῶν, μὴ ἰατρὸν	ἡγούμενος,	ἢ κωλύοι ἄν; κωλύοι ἄν.
[210]	τέφρας, οἶμαι οὐκ ἂν κωλύσειεν,	ἡγούμενος	ὀρθῶς φρονεῖν. ἀληθῆ λέγεις. ἆρ'
[208]	ἔφη. καὶ δοῦλον, ὡς ἔοικεν,	ἡγοῦνται	περὶ πλείονος ἢ σὲ τὸν
[204]	τοὺς ὄντας αὐτόθι (αὐτοῦ) (πρῶτον	ἡδέως	ἀκούσαιμ' ἂν ἐπὶ τῷ καὶ
[204]	τὰ πολλὰ ἐν λόγοις, ὧν	ἡδέως	ἄν σοι μεταδιδοῖμεν. καλῶς γε,
[223]	τὴν συνουσίαν. ὅμως δ' ἔγωγε	ἤδη	ἀπιόντων αὐτῶν, νῦν μέν, ἦν
[223]	καὶ ἐκέλευον αὐτοὺς οἴκαδ' ἀπιέναι:	ἤδη	γὰρ ἦν ὀψέ. τὸ μὲν
[204]	μόνον ἐρᾷς, ἀλλὰ καὶ πόρρω	ἤδη	εἶ πορευόμενος τοῦ ἔρωτος. εἰμὶ
[206]	περὶ τὰ ἱερεῖα σχεδόν τι	ἤδη	πεποιημένα, ἀστραγαλίζοντάς τε δὴ καὶ
[215]	τινὶ ἐξαπατώμεθα; πῶς δή; ἔφη.	ἤδη	ποτέ του ἤκουσα λέγοντος, καὶ
[218]	δὴ φαῖμεν ἂν καὶ τοὺς	ἤδη	σοφοὺς μηκέτι φιλοσοφεῖν, εἴτε θεοὶ
[223]	εἰπὼν ἐν νῷ εἶχον ἄλλον	ἤδη	τινὰ τῶν πρεσβυτέρων κινεῖν: κᾆτα,
[214]	συνδοκεῖ σοι; κατένευσεν. ἔχομεν ἄρα	ἤδη	τίνες εἰσὶν οἱ φίλοι: ὁ
[217]	κακόν ἐστιν, ἔστιν δ' ὅτε	ἤδη	τὸ τοιοῦτον γέγονεν. πάνυ γε.
[208]	δ' ἐγώ, μῶν μή τι	ἠδίκηκας	τὸν πατέρα ἢ τὴν μητέρα;
[222]	ὁ δὲ Ἱπποθάλης ὑπὸ τῆς	ἡδονῆς	παντοδαπὰ ἠφίει χρώματα. καὶ ἐγὼ
[207]	ἐμέ τε καὶ τὸν Κτήσιππον,	ᾔει	παρακαθιζησόμενος: ἰδὼν οὖν αὐτὸν ὁ
[222]	ἢ κατά τι τῆς ψυχῆς	ἦθος	ἢ τρόπους ἢ εἶδος. πάνυ
[211]	ἐν τούτῳ ὁ Μενέξενος πάλιν	ἧκεν,	καὶ ἐκαθέζετο παρὰ τὸν λύσιν,
[219]	ἦν δ' ἐγώ. ἐπειδὴ ἐνταῦθα	ἥκομεν,	ὦ παῖδες, πρόσσχωμεν τὸν νοῦν
[215]	δή; ἔφη. ἤδη ποτέ του	ἤκουσα	λέγοντος, καὶ ἄρτι ἀναμιμνῄσκομαι, ὅτι
[207]	αὐτῷ ἀπεχθάνοιτο: καὶ οὕτω προσεστὼς	ἠκροᾶτο.	καὶ ἐγὼ πρὸς τὸν Μενέξενον
[213]	δῆλος δ' ἦν καὶ ὅτε	ἠκροᾶτο	οὕτως ἔχων. ἐγὼ οὖν βουλόμενος
[209]	καὶ οὐκ ἀναμένουσιν ἕως ἂν	ἡλικίαν	ἔχῃς. ὅταν γὰρ βούλωνται αὑτοῖς
[209]	ἐπιθυμεῖς. οὐ γάρ πω, ἔφη,	ἡλικίαν	ἔχω, ὦ Σώκρατες. μὴ οὐ
[209]	ὦ ἄριστε: οὐκ ἄρα τὴν	ἡλικίαν	σου περιμένει ὁ πατὴρ ἐπιτρέπειν
[205]	τε καὶ ᾄδων ἀναγκάζει καὶ	ἡμᾶς	ἀκροᾶσθαι. καὶ ἐγὼ ἀκούσας εἶπον:
[216]	ἴσως ῥᾳδίως διολισθαίνει καὶ διαδύεται	ἡμᾶς,	ἅτε τοιοῦτον ὄν. λέγω γὰρ
[222]	καὶ τοῦτό γε ᾠόμεθα ἐξελέγξαι	ἡμᾶς	αὐτούς: ἢ οὐ μέμνησθε; μεμνήμεθα.
[211]	ταῦτα οὖν ἡμῶν λεγόντων πρὸς	ἡμᾶς	αὐτούς, τί ὑμεῖς, ἔφη ὁ
[210]	ἢ κωλύοι ἄν; κωλύοι ἄν.	ἡμᾶς	δέ γε εἰ ὑπολαμβάνοι ἰατρικοὺς
[209]	οὐδ' ἂν σμικρὸν ἐάσειεν ἐμβαλεῖν:	ἡμᾶς	δέ, κἂν εἰ βουλοίμεθα δραξάμενοι
[204]	τὰ παιδικὰ φωνῇ θαυμασίᾳ, ἣν	ἡμᾶς	δεῖ ἀκούοντας ἀνέχεσθαι. νῦν δὲ
[210]	ὅτι ἂν βουλώμεθα, καὶ οὐδεὶς	ἡμᾶς	ἑκὼν εἶναι ἐμποδιεῖ, ἀλλ' αὐτοί
[219]	ἀλλ' ὅμως τόδε σκεψώμεθα, μὴ	ἡμᾶς	ἐξαπατήσῃ τὸ νῦν λεγόμενον. (ἡ
[220]	γεγονὸς εἴη; εἰ γὰρ μηδὲν	ἡμᾶς	ἔτι βλάπτοι, οὐδὲν ἂν οὐδεμιᾶς
[207]	οὖν ὁ Λύσις θαμὰ ἐπεσκοπεῖτο	ἡμᾶς,	καὶ δῆλος ἦν ἐπιθυμῶν προσελθεῖν.
[216]	τόδε σκεψώμεθα, μὴ ἔτι μᾶλλον	ἡμᾶς	λανθάνει τὸ φίλον ὡς ἀληθῶς
[219]	ἆρ' οὖν οὐκ ἀνάγκη ἀπειπεῖν	ἡμᾶς	οὕτως ἰόντας ἢ ἀφικέσθαι ἐπί
[219]	δή ἐστιν ὃ λέγω, μὴ	ἡμᾶς	τἆλλα πάντα ἃ εἴπομεν ἐκείνου
[210]	τῳ φίλοι ἐσόμεθα καί τις	ἡμᾶς	φιλήσει ἐν τούτοις, ἐν οἷς
[223]	γὰρ οἵδε ἀπιόντες ὡς οἰόμεθα	ἡμεῖς	ἀλλήλων φίλοι εἶναι καὶ ἐμὲ
[207]	ὅτι καλός τε κἀγαθός. καὶ	ἡμεῖς	εἰς τὸ καταντικρὺ ἀποχωρήσαντες ἐκαθεζόμεθα-
[213]	δοκεῖς λέγειν ὅτι εἰ ὀρθῶς	ἡμεῖς	ἐσκοποῦμεν, οὐκ ἄν ποτε οὕτως
[223]	τὸ μὲν οὖν πρῶτον καὶ	ἡμεῖς	καὶ οἱ περιεστῶτες αὐτοὺς ἀπηλαύνομεν:
[209]	παρ' ἐκεῖνον ἐνδειξαίμεθα αὐτῷ ὅτι	ἡμεῖς	κάλλιον φρονοῦμεν ἢ ὁ ὑὸς
[214]	ἴσως δὲ καὶ πᾶν, ἀλλ'	ἡμεῖς	οὐ συνίεμεν. δοκεῖ γὰρ ἡμῖν
[203]	δέ, ἦ δ' ὅς, αὐτόθι	ἡμεῖς	τε αὐτοὶ καὶ ἄλλοι πάνυ
[209]	ἐπιτρέπειν πάντα, ἀλλ' ᾗ ἂν	ἡμέρᾳ	ἡγήσηταί σε βέλτιον αὑτοῦ φρονεῖν,
[208]	ὅτι ἂν βούλῃ, καὶ δι'	ἡμέρας	ὅλης τρέφουσί σε ἀεί τῳ
[210]	ἐν αὐτοῖς καὶ ἄλλων ἄρχοντες,	ἡμέτερά	τε ταῦτα ἔσται ὀνησόμεθα γὰρ
[208]	δοῦλος ὤν; ἀλλὰ τί μήν;	ἡμέτερός	γε, ἔφη. ἦ δεινόν, ἦν
[220]	τούτου φαίνεται πεφυκός: φίλον γὰρ	ἡμῖν	ἀνεφάνη ὂν ἐχθροῦ ἕνεκα, εἰ
[211]	ὁ Κτήσιππος, αὐτὼ μόνω ἑστιᾶσθον,	ἡμῖν	δὲ οὐ (μεταδίδοτον τῶν λόγων;
[209]	ὑὸς αὐτοῦ περὶ ὄψου σκευασίας;	ἡμῖν	δῆλον ὅτι, ἔφη. καὶ τὸν
[212]	(οὕτως ἔχειν. ἀλλοίως ἄρα νῦν	ἡμῖν	δοκεῖ ἢ πρότερον ἔδοξεν. τότε
[210]	ἐπιτρέψει περὶ αὐτὰ ποιεῖν τὰ	ἡμῖν	δοκοῦντα, ἀλλ' ἐμποδιοῦσι (πάντες καθ'
[209]	ἐμβαλεῖν (εἰς τὸν ζωμόν, ἢ	ἡμῖν,	εἰ ἀφικόμενοι παρ' ἐκεῖνον ἐνδειξαίμεθα
[220]	οὕτως ἔχειν. τὸ ἄρα φίλον	ἡμῖν	ἐκεῖνο, εἰς ὃ ἐτελεύτα πάντα
[205]	γὰρ τοῦ Ἡρακλέους ξενισμὸν πρῴην	ἡμῖν	ἐν ποιήματί τινι διῄει, ὡς
[220]	ὅσα γάρ φαμεν φίλα εἶναι	ἡμῖν	ἕνεκα φίλου (τινὸς ἑτέρου, ῥήματι
[210]	ἆρ' οὖν καὶ τἆλλα πάντα	ἡμῖν	ἐπιτρέποι ἂν μᾶλλον ἢ ἑαυτῷ
[210]	νοῦν μὴ κτησώμεθα, οὔτε τις	ἡμῖν	ἐπιτρέψει περὶ αὐτὰ ποιεῖν τὰ
[210]	(ἃ ἂν φρόνιμοι γενώμεθα, ἅπαντες	ἡμῖν	ἐπιτρέψουσιν, Ἕλληνές τε καὶ βάρβαροι
[210]	αὐτοῖς ἐσόμεθα ἄλλων ὑπήκοοι, καὶ	ἡμῖν	ἔσται ἀλλότρια: οὐδὲν γὰρ ἀπ'
[204]	μὲν δὴ καὶ ὑποπίῃ, εὐμαρία	ἡμῖν	ἐστιν καὶ ἐξ ὕπνου ἐγρομένοις
[216]	οὐκ ἀλλόκοτον, ὦ Μενέξενε; καὶ	ἡμῖν	εὐθὺς ἅσμενοι ἐπιπηδήσονται οὗτοι οἱ
[218]	τὸ ὅμοιον τοῦ ὁμοίου φίλον	ἡμῖν	ἐφάνη ἐν τοῖς ἔμπροσθεν λόγοις.
[218]	οὐκ ἀληθῆ εἴη τὰ ὡμολογημένα	ἡμῖν,	καὶ εὐθὺς ἀχθεσθεὶς εἶπον: βαβαῖ,
[214]	ἡμεῖς οὐ συνίεμεν. δοκεῖ γὰρ	ἡμῖν	ὅ γε πονηρὸς (τῷ πονηρῷ,
[222]	μὲν δὴ φύσει οἰκεῖον ἀναγκαῖον	ἡμῖν	πέφανται φιλεῖν. ἔοικεν, ἔφη. ἀναγκαῖον
[214]	οἱ φίλοι: ὁ γὰρ λόγος	ἡμῖν	(σημαίνει ὅτι οἳ ἂν ὦσιν
[213]	τοῦ μισουμένου. ἀνάγκη. οὐκοῦν ταὐτὰ	ἡμῖν	συμβήσεται ἀναγκαῖον εἶναι ὁμολογεῖν, (ἅπερ
[217]	δ' ἐγώ, ὦ παῖδες, ὑφηγεῖται	ἡμῖν	τὸ νῦν λεγόμενον; εἰ γοῦν
[221]	αἰτία. ὀρθῶς λέγεις. οὐκοῦν ὡμολόγηται	ἡμῖν	τὸ φίλον φιλεῖν τι καὶ
[223]	(οὐδὲν ἧττον ἐκάλουν, ἀλλ' ἐδόκουν	ἡμῖν	ὑποπεπωκότες ἐν τοῖς Ἑρμαίοις ἄποροι
[215]	οὖν οἱ ἀγαθοὶ τοῖς ἀγαθοῖς	ἡμῖν	φίλοι ἔσονται τὴν ἀρχήν, οἳ
[220]	ἀπέλθοι, οὐκέτι, ὡς ἔοικ' ἔσθ'	ἡμῖν	φίλον. οὔ μοι δοκεῖ, ἔφη,
[220]	ἀγαθά, ἆρα τότε οὐδὲν ἂν	ἡμῖν	χρήσιμον εἴη τὸ ἀγαθόν, ἀλλ'
[214]	κατὰ (τοὺς ποιητάς: οὗτοι γὰρ	ἡμῖν	ὥσπερ πατέρες τῆς σοφίας εἰσὶν
[214]	ἴσως, ἦν δ' ἐγώ, τὸ	ἥμισυ	αὐτοῦ, ἴσως δὲ καὶ πᾶν,
[214]	ἂν τοίνυν τοῦ λεγομένου τὸ	ἥμισυ	οὐκ ἀληθὲς εἴη, εἴπερ οἱ
[223]	ἀπηλαύνομεν: ἐπειδὴ δὲ οὐδὲν ἐφρόντιζον	ἡμῶν,	ἀλλ' ὑποβαρβαρίζοντες ἠγανάκτουν τε καὶ
[204]	ὑπὸ σοῦ ἀκούων θαμὰ λέγοντος.	ἡμῶν	γοῦν, ὦ Σώκρατες, ἐκκεκώφωκε τὰ
[204]	ὁ καλός. ἄλλος, ἔφη, ἄλλῳ	ἡμῶν	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. σοὶ δὲ
[204]	ἐστιν, ἀλλ' ἐπειδὰν τὰ ποιήματα	ἡμῶν	ἐπιχειρήσῃ καταντλεῖν καὶ συγγράμματα. καὶ
[206]	παλαίστραν: οἱ δ' ἄλλοι ὕστεροι	ἡμῶν	ᾖσαν. εἰσελθόντες δὲ κατελάβομεν αὐτόθι
[211]	ἦν δ' ἐγώ. ταῦτα οὖν	ἡμῶν	λεγόντων πρὸς ἡμᾶς αὐτούς, τί
[203]	δή, ἦ δ' ὅς, εὐθὺ	ἡμῶν.	οὐ παραβάλλεις; ἄξιον μέντοι. ποῖ,
[220]	τἀγαθὸν διὰ τὸ κακὸν ὑφ'	ἡμῶν,	τῶν μεταξὺ ὄντων τοῦ κακοῦ
[208]	βούλῃ; ὧδε δέ μοι λέγε.	ἢν	ἐπιθυμήσῃς ἐπί τινος τῶν τοῦ
[221]	ἦν ἔτ' ἐκεῖνο εἶναι, οὗ	ἦν	αὕτη ἡ αἰτία. ὀρθῶς λέγεις.
[207]	εἰς τὸ καταντικρὺ ἀποχωρήσαντες ἐκαθεζόμεθα-	ἦν	γὰρ αὐτόθι ἡσυχία- καί τι
[218]	δ' οὔ; τί δὲ ὑγίεια;	ἦν	δ' ἐγώ: ἀγαθὸν ἢ κακὸν
[218]	πάνυ, ἔφη, ἕπομαι. εἰκότως γε,	ἦν	δ' ἐγώ: ἀλλ' ὧδε ἴσως
[212]	ἔμοιγε δοκεῖ διαφέρειν. πῶς λέγεις;	ἦν	δ' ἐγώ: ἀμφότεροι ἄρα ἀλλήλων
[211]	μὲν οὖν, ἔφη. πειρῶ τοίνυν,	ἦν	δ' ἐγώ, ἀπομνημονεῦσαι αὐτὰ ὅτι
[207]	γε πολλὰ κωλύουσιν. πῶς λέγεις;	ἦν	δ' ἐγώ. ~βουλόμενοί σε μακάριον
[213]	ἔφη. τί οὖν δὴ χρησώμεθα,	ἦν	δ' ἐγώ, εἰ μήτε οἱ
[217]	ἦ δ' ὅς. ἀλλ' ὧδε,	ἦν	δ' ἐγώ. εἴ τίς σου
[206]	προσφιλὴς παιδικοῖς γένοιτο. οὐ ῥᾴδιον,	ἦν	δ' ἐγώ, εἰπεῖν: ἀλλ' εἴ
[216]	δοκεῖ οὕτως ἔχειν. ἀλλὰ μέντοι,	ἦν	δ' ἐγώ, εἴπερ γε κατὰ
[208]	ἡμέτερός γε, ἔφη. ἦ δεινόν,	ἦν	δ' ἐγώ, ἐλεύθερον ὄντα ὑπὸ
[211]	ἀπιέναι. ἀλλὰ χρὴ ποιεῖν ταῦτα,	ἦν	δ' ἐγώ, ἐπειδή γε καὶ
[219]	διὰ τὸ ἐχθρόν. ἔοικεν. εἶεν,	ἦν	δ' ἐγώ. ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἥκομεν,
[222]	φίλον (ὁμολογεῖν πλημμελές. βούλεσθ' οὖν,	ἦν	δ' ἐγώ, ἐπειδὴ ὥσπερ μεθύομεν
[214]	ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις. ἆρ' οὖν,	ἦν	δ' ἐγώ, εὖ λέγουσιν; ἴσως,
[211]	ὅς, οὐκ ἐρωτᾷς; ἀλλ' ἐρήσομαι,	ἦν	δ' ἐγώ. καί μοι εἰπέ,
[205]	Σώκρατες, ὧν ὅδε λέγει; πότερον,	ἦν	δ' ἐγώ, καὶ τὸ ἐρᾶν
[214]	γε, ἔφη, δοκεῖ. καὶ ἐμοί,	ἦν	δ' ἐγώ. καίτοι δυσχεραίνω τί
[211]	βούλομαί (σε αὐτῷ διαλέγεσθαι. ἵνα,	ἦν	δ' ἐγώ, καταγέλαστος γένωμαι; οὐ
[211]	(μεταδίδοτον τῶν λόγων; ἀλλὰ μήν,	ἦν	δ' ἐγώ, μεταδοτέον. ὅδε γάρ
[218]	μάλιστα; ἔφη ὁ Μενέξενος. φοβοῦμαι,	ἦν	δ' ἐγώ, μὴ ὥσπερ ἀνθρώποις
[208]	τυπτοίμην ἂν εἰ ἁπτοίμην. Ἡράκλεις,	ἦν	δ' ἐγώ, μῶν μή τι
[204]	ὑπὸ σοῦ ἐρυθριᾷ. (ἔστιν δέ,	ἦν	δ' ἐγώ, ὁ Λύσις νέος
[212]	ἀληθές. οὐκοῦν ἐν τῷ τοιούτῳ,	ἦν	δ' ἐγώ, ὁ μὲν φιλεῖ,
[211]	ἀλλ' ἵνα αὐτὸν κολάσῃς. πόθεν;	ἦν	δ' ἐγώ. οὐ ῥᾴδιον: δεινὸς
[204]	καὶ ἐπαινέτης, Μίκκος. μὰ Δία,	ἦν	δ' ἐγώ, οὐ φαῦλός γε
[208]	δ' ὅς, ἐῷεν; τί δέ;	ἦν	δ' ἐγώ: οὐδενὶ ἔξεστιν αὐτοὺς
[216]	φίλον εἶναι; πάνυ γε. εἶεν,	ἦν	δ' ἐγώ: οὐκ ἀλλόκοτον, ὦ
[216]	ὅς, λέγεις; ἀλλὰ μὰ Δία,	ἦν	δ' ἐγώ, οὐκ οἶδα, ἀλλὰ
[204]	ἀπὸ μόνου τούτου γιγνώσκεσθαι. λεγέσθω,	ἦν	δ' ἐγώ, οὗτινος ἔστιν. Δημοκράτους,
[207]	καὶ ὁπότερος γενναιότερος, ἐρίζοιτ' ἄν,	ἦν	δ' ἐγώ. πάνυ γε, ἔφη.
[204]	ἄν σοι μεταδιδοῖμεν. καλῶς γε,	ἦν	δ' ἐγώ, ποιοῦντες: διδάσκει δὲ
[203]	πορεύῃ καὶ (πόθεν; ἐξ Ἀκαδημείας,	ἦν	δ' ἐγώ, πορεύομαι εὐθὺ Λυκείου.
[207]	Μενέξενον ἀποβλέψας, ὦ παῖ Δημοφῶντος,	(ἦν	δ' ἐγώ, πότερος ὑμῶν πρεσβύτερος;
[220]	ὥς γε νῦν λέγεται. πότερον,	ἦν	δ' ἐγώ, πρὸς Διός, ἐὰν
[216]	εὖ γὰρ ἔλεγεν. ὑμῖν δέ,	ἦν	δ' ἐγώ, πῶς δοκεῖ λέγειν;
[218]	φίλου. πῶς δή; ἔφη. ὧδε,	ἦν	δ' ἐγώ, σκοπῶμεν: φίλος ὃς
[211]	ἀλλ' ἴθι διαλέγου αὐτῷ. διαλεκτέον,	ἦν	δ' ἐγώ. ταῦτα οὖν ἡμῶν
[209]	ἱκανῶς φρονεῖς; ἔγωγε. πρὸς Διός,	ἦν	δ' ἐγώ, τί ἄρα ὁ
[209]	αὑτοῦ. οἶμαι ἔγωγε, ἔφη. εἶεν,	ἦν	δ' ἐγώ: τί δέ; τῷ
[221]	συγκείμενον; κινδυνεύει, ἔφη. ἀλλὰ μέντοι,	ἦν	δ' ἐγώ, τό γε ἐπιθυμοῦν,
[205]	οὔτε ᾄδω. οὐκ οἴει γε,	ἦν	δ' ἐγώ. τὸ δὲ πῶς
[214]	εὖ λέγουσιν; ἴσως, ἔφη. ἴσως,	ἦν	δ' ἐγώ, τὸ ἥμισυ αὐτοῦ,
[222]	ὁ δὲ Λύσις ἐσίγησεν. εἶεν,	ἦν	δ' ἐγώ. τὸ μὲν δὴ
[206]	ἄρα μὴ προσίῃ αὐτός. ταῦτα,	ἦν	δ' ἐγώ, χρὴ ποιεῖν. καὶ
[209]	ἐπίσταμαι, ἐκεῖνα δ' οὔ. εἶεν,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ ἄριστε: οὐκ
[204]	Αἰξωνέως ὁ πρεσβύτατος ὑός. εἶεν,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Ἱππόθαλες, ὡς
[207]	τὸν λύσιν ἠρόμην, ἦ που,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Λύσι, σφόδρα
[223]	ἤδη ἀπιόντων αὐτῶν, νῦν μέν,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Λύσι τε
[218]	πάνυ γε, ἐφάτην. νῦν ἄρα,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Λύσι τε
[213]	πάνυ εὐπορῶ ἔγωγε. (ἆρα μή,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ Μενέξενε, τὸ
[222]	ἄρα τις ἕτερος ἑτέρου ἐπιθυμεῖ,	ἦν	δ' ἐγώ, (ὦ παῖδες, ἢ
[222]	ἑκάστῳ (οἰκεῖον εἶναι. πάλιν ἄρα,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ παῖδες, οὓς
[217]	ἔοικεν. ἆρ' οὖν καὶ καλῶς,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ παῖδες, ὑφηγεῖται
[210]	ὦ Σώκρατες. οὕτως ἄρα ἔχει,	ἦν	δ' ἐγώ, ὦ φίλε Λύσι:
[207]	θαμὰ ἐπεσκοπεῖτο ἡμᾶς, καὶ δῆλος	ἦν	ἐπιθυμῶν προσελθεῖν. τέως μὲν οὖν
[221]	αἰτίας γὰρ ἀπολομένης ἀδύνατόν που	ἦν	ἔτ' ἐκεῖνο εἶναι, οὗ ἦν
[206]	ὧν δὴ καὶ ὁ Λύσις	ἦν,	~καὶ εἱστήκει ἐν (τοῖς παισί
[213]	νοῦν τοῖς λεγομένοις, δῆλος δ'	ἦν	καὶ ὅτε ἠκροᾶτο οὕτως ἔχων.
[218]	φίλον δὲ ἀγαθῷ κακὸν οὐκ	ἦν.	οὐ γὰρ οὖν. διὰ ταῦτα
[223]	αὐτοὺς οἴκαδ' ἀπιέναι: ἤδη γὰρ	ἦν	ὀψέ. τὸ μὲν οὖν πρῶτον
[221]	εἴ γε τὸ κακὸν αἴτιον	ἦν	τοῦ φίλον τι εἶναι, οὐκ
[221]	φίλον τι εἶναι, οὐκ ἂν	ἦν	τούτου ἀπολομένου φίλον ἕτερον ἑτέρῳ.
[221]	ἐλέγομεν φίλον εἶναι, ὕθλος τις	ἦν,	ὥσπερ ποίημα μακρὸν συγκείμενον; κινδυνεύει,
[209]	μήτηρ ἐπιτεῖναί τε καὶ ἀνεῖναι	ἣν	ἂν βούλῃ τῶν χορδῶν, καὶ
[204]	εἰς τὰ παιδικὰ φωνῇ θαυμασίᾳ,	ἣν	ἡμᾶς δεῖ ἀκούοντας ἀνέχεσθαι. νῦν
[208]	πατρὸς ἁρμάτων ὀχεῖσθαι λαβὼν τὰς	ἡνίας,	ὅταν ἁμιλλᾶται, οὐκ ἂν ἐῷέν
[208]	ἀλλὰ τίνα μήν; ἔστιν τις	ἡνίοχος	παρὰ τοῦ πατρὸς μισθὸν φέρων.
[219]	ἐπανοίσει ἐπ' ἄλλο φίλον, ἀλλ'	ἥξει	ἐπ' ἐκεῖνο ὅ ἐστιν (πρῶτον
[207]	ἐπιθυμῶν προσελθεῖν. τέως μὲν οὖν	ἠπόρει	τε καὶ ὤκνει μόνος προσιέναι,
[222]	οὐκ ἄν ποτε ἐπεθύμει οὐδὲ	ἤρα	οὐδὲ ἐφίλει, εἰ μὴ οἰκεῖός
[205]	ὁ πρόγονος αὐτῶν (ὑποδέξαιτο τὸν	Ἡρακλέα,	γεγονὼς αὐτὸς ἐκ Διός τε
[208]	καὶ τυπτοίμην ἂν εἰ ἁπτοίμην.	Ἡράκλεις,	ἦν δ' ἐγώ, μῶν μή
[205]	τούτων κρονικώτερα. τὸν γὰρ τοῦ	Ἡρακλέους	ξενισμὸν πρῴην ἡμῖν ἐν ποιήματί
[205]	διῄει, ὡς διὰ τὴν τοῦ	Ἡρακλέους	συγγένειαν ὁ πρόγονος αὐτῶν (ὑποδέξαιτο
[207]	ᾤχετο: ἐγὼ δὲ τὸν λύσιν	ἠρόμην,	ἦ που, ἦν δ' ἐγώ,
[206]	τινες τοῦ ἀποδυτηρίου ἐν γωνίᾳ	ἠρτίαζον	ἀστραγάλοις παμπόλλοις, ἐκ φορμίσκων τινῶν
[213]	ὁ Λύσις, καὶ ἅμα εἰπὼν	ἠρυθρίασεν:	ἐδόκει γάρ μοι ἄκοντ' αὐτὸν
[204]	μοι εἰπέ. καὶ ὃς ἐρωτηθεὶς	ἠρυθρίασεν.	καὶ ἐγὼ εἶπον: ὦ παῖ
[204]	ὃς ἀκούσας πολὺ ἔτι μᾶλλον	ἠρυθρίασεν.	ὁ οὖν Κτήσιππος, Ἀστεῖόν γε,
[208]	ἂν βούλῃ, ἵν' αὐτῇ μακάριος	ᾖς,	ἢ περὶ τὰ ἔρια ἢ
[206]	οἱ δ' ἄλλοι ὕστεροι ἡμῶν	ᾖσαν.	εἰσελθόντες δὲ κατελάβομεν αὐτόθι τεθυκότας
[213]	τε Μενέξενον ἀναπαῦσαι καὶ ἐκείνου	ἡσθεὶς	τῇ φιλοσοφίᾳ, οὕτω μεταβαλὼν πρὸς
[215]	εἶεν: καὶ δὴ καὶ τὸν	Ἡσίοδον	ἐπήγετο μάρτυρα, λέγων ὡς ἄρα
[207]	ἀποχωρήσαντες ἐκαθεζόμεθα- ἦν γὰρ αὐτόθι	ἡσυχία-	καί τι ἀλλήλοις διελεγόμεθα. περιστρεφόμενος
[223]	τοῖς Ἑρμαίοις ἄποροι εἶναι προσφέρεσθαι,	ἡττηθέντες	οὖν αὐτῶν διελύσαμεν τὴν συνουσίαν.
[223]	ὑποβαρβαρίζοντες ἠγανάκτουν τε καὶ (οὐδὲν	ἧττον	ἐκάλουν, ἀλλ' ἐδόκουν ἡμῖν ὑποπεπωκότες
[222]	ὁ κακὸς τῷ κακῷ οὐδὲν	ἧττον	φίλος ἔσται ἢ ὁ ἀγαθὸς
[222]	Ἱπποθάλης ὑπὸ τῆς ἡδονῆς παντοδαπὰ	ἠφίει	χρώματα. καὶ ἐγὼ εἶπον, βουλόμενος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/06/2007