Pages
[187]	καὶ πλησιάζῃ διαλεγόμενος, ἀνάγκη αὐτῷ,	ἐὰν	ἄρα καὶ περὶ ἄλλου του
[179]	δὲ συμβούλους τε καὶ κοινωνούς,	ἐὰν	βούλησθε, περὶ τῆς τῶν ὑέων
[181]	λέγουσιν καὶ μανθάνειν παρ' αὐτῶν·	ἐὰν	δ' ἔχω τι ἄλλο παρὰ
[201]	χρημάτων φειδομένους μήτε ἄλλου μηδενός·	ἐᾶν	δὲ ἡμᾶς αὐτοὺς ἔχειν ὡς
[189]	καὶ αὖ ἃ ἂν ἀκούσω·	ἐὰν	δὲ μεταξὺ ἄλλοι λόγοι γένωνται,
[185]	ἑνὶ ὄντι, τοὺς δ' ἄλλους	ἐᾶν,	εἰ δὲ μή, ἄλλον τινὰ
[201]	καὶ ἥξω παρὰ σὲ αὔριον,	ἐὰν	θεὸς ἐθέλῃ.
[196]	αὐτὸ γνώσεται μηδὲ ἀνδρεῖος ἔσται,	ἐὰν	μὴ αὐτὴν ταύτην τὴν ἐπιστήμην
[191]	ὦ Σώκρατες; ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐγὼ φράσω,	ἐὰν	οἷός τε γένωμαι. Ἀνδρεῖός που
[200]	τῆς παιδείας τῶν νεανίσκων χαίρειν	ἐᾶν,	Σωκράτη δὲ τουτονί, ὅπερ ἐξ
[196]	πυθώμεθα τί ποτε νοεῖ· καὶ	ἐάν	τι φαίνηται λέγων, συγχωρησόμεθα, εἰ
[178]	οἳ τῶν τοιούτων καταγελῶσι, καὶ	ἐάν	(τις αὐτοῖς συμβουλεύσηται, οὐκ ἂν
[200]	ΝΙΚΙΑΣ Ταῦτα μὲν κἀγὼ συγχωρῶ·	ἐάνπερ	ἐθέλῃ Σωκράτης τῶν μειρακίων ἐπιμελεῖσθαι,
[201]	ἀνδρὶ παρεῖναι. Καὶ ἡμεῖς οὖν	ἐάσαντες	χαίρειν εἴ τίς τι ἐρεῖ,
[197]	ὦ Σώκρατες, ὡς εὖ ὅδε	ἑαυτὸν	δή, ὡς οἴεται, κοσμεῖ τῷ
[179]	Ἡμῶν γὰρ ἑκάτερος περὶ τοῦ	ἑαυτοῦ	πατρὸς πολλὰ καὶ καλὰ ἔργα
[186]	ἢ εἴ τις ἡμῶν αὐτῶν	ἑαυτῷ	διδάσκαλον μὲν οὔ φησι γεγονέναι,
[179]	λέγοντες ὅτι εἰ μὲν ἀμελήσουσιν	ἑαυτῶν	καὶ μὴ πείσονται ἡμῖν, ἀκλεεῖς
[196]	καὶ σὺ τοιαῦτα στρέφεσθαι, εἰ	ἐβουλόμεθα	μὴ δοκεῖν ἐναντία ἡμῖν αὐτοῖς
[185]	ἄρτι ἔλεγον, ἐσκοποῦμεν ἄν, εἰ	ἐβουλόμεθα	σκέψασθαι τίς ἡμῶν περὶ ἀγωνίαν
[180]	ὑέων ἐπιμελείας. ~(Ταῦτ' ἐστὶν ἃ	ἐβουλόμεθα	ὑμῖν ἀνακοινώσασθαι. Ἤδη οὖν ὑμέτερον
[187]	δοκεῖς εἰδέναι ὅτι ὃς ἂν	ἐγγύτατα	Σωκράτους ᾖ (λόγῳ ὥσπερ γένει)
[179]	μὲν (εἴων τρυφᾶν, ἐπειδὴ μειράκια	ἐγενόμεθα,	τὰ δὲ τῶν ἄλλων πράγματα
[200]	ὁμοίως γὰρ πάντες ἐν ἀπορίᾳ	ἐγενόμεθα·	τί οὖν ἄν τις ἡμῶν
[191]	Πλαταιαῖς, ἐπειδὴ πρὸς τοῖς γερροφόροις	ἐγένοντο,	οὐκ ἐθέλειν μένοντας πρὸς αὐτοὺς
[191]	τοίνυν ὃ ἄρτι ἔλεγον, ὅτι	ἐγὼ	αἴτιος μὴ καλῶς σε ἀποκρίνασθαι,
[190]	λέγεις, ὦ Λάχης· ἀλλ' ἴσως	ἐγὼ	αἴτιος, οὐ σαφῶς εἰπών, τὸ
[191]	γοῦν φημι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ γὰρ	ἐγώ.	Ἀλλὰ τί αὖ ὅδε, ὃς
[195]	καὶ μὴ δεινῶν ἐπιστήμονι, ὃν	ἐγὼ	ἀνδρεῖον καλῶ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Κατανοεῖς, ὦ
[186]	ἀλλήλοιν, ἐθαύμασα. Τοῦτο οὖν σου	ἐγὼ	ἀντιδέομαι, ὦ Λυσίμαχε· καθάπερ ἄρτι
[185]	γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πῶς οὖν, ὃ	ἐγὼ	ἄρτι ἔλεγον, ἐσκοποῦμεν ἄν, εἰ
[201]	ἄν τι δόξω συμβουλεύειν ὑμῖν.	Ἐγὼ	γάρ φημι χρῆναι, ὦ ἄνδρες
[191]	μένων μάχηται τοῖς πολεμίοις. ΛΑΧΗΣ	Ἐγὼ	γοῦν φημι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ γὰρ
[189]	ὑμᾶς αὐτοὺς περὶ ὧν προυθέμεθα·	ἐγὼ	δ' ἀκούσομαι καὶ ἀκούσας αὖ
[196]	Σώκρατες, εἰ βούλει πυνθάνεσθαι, πυνθάνου·	ἐγὼ	δ' ἴσως ἱκανῶς πέπυσμαι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[200]	βλέπειν ἀλλὰ πρὸς τοὺς ἄλλους·	ἐγὼ	δ' οἶμαι ἐμοὶ περὶ ὧν
[197]	τὸ ἀνδρεῖον οὐ ταὐτόν ἐστιν.	Ἐγὼ	δὲ ἀνδρείας μὲν καὶ προμηθίας
[198]	ἐγὼ καὶ σὺ ταῦτα λέγεις;	Ἐγὼ	δὲ καλῶ πρὸς ἀνδρείᾳ σωφροσύνην
[188]	εὖ τε καὶ καλῶς ἅπαντα.	Ἐγὼ	δὲ συνήθης τέ εἰμι τῷδε
[198]	Τὸ ποῖον δὴ τοῦτο; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἐγὼ	δὴ φράσω. Δοκεῖ γὰρ δὴ
[194]	μανθάνω ὃ λέγει. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ'	ἐγὼ	δοκῶ μανθάνειν, καί μοι δοκεῖ
[184]	Νίκιας λέγει· οἷς δ' οὖν	ἐγὼ	ἐντετύχηκα, τοιαῦτ' (ἄττα ἐστίν. Ὅ
[189]	μέλει. Σοὶ οὖν, ὦ Σώκρατες,	ἐγὼ	ἐπαγγέλλομαι καὶ διδάσκειν καὶ ἐλέγχειν
[200]	οὐδὲν εἰδώς, ἀλλ' εἰ καὶ	ἐγὼ	ἕτερος τοιοῦτος ἀναφανήσομαι, πρὸς τοῦτο
[180]	Νικία καὶ Λάχης, οἱ ἡλίκοι	ἐγὼ	ἔτι γιγνώσκομεν τοὺς νεωτέρους, ἅτε
[180]	ΝΙΚΙΑΣ Τοῦτο μέν σοι κἂν	ἐγὼ	ἔχοιμι εἰπεῖν οὐ χεῖρον Λάχητος·
[197]	καλεῖς ἀνδρεῖα καὶ οἱ πολλοί,	ἐγὼ	(θρασέα καλῶ, ἀνδρεῖα δὲ τὰ
[181]	μὴ ἀφίεσό γε τἀνδρός· ὡς	ἐγὼ	καὶ ἄλλοθί γε αὐτὸν ἐθεασάμην
[180]	φίλος τυγχάνεις ὤν· ἀεὶ γὰρ	ἐγὼ	καὶ ὁ σὸς πατὴρ ἑταίρω
[198]	οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ' οὖν ἅπερ	ἐγὼ	καὶ σὺ ταῦτα λέγεις; Ἐγὼ
[183]	αὑτοῦ λέγοντα ἃ ἔλεγεν, ἑτέρωθι	ἐγὼ	κάλλιον ἐθεασάμην ἐν τῇ ἀληθείᾳ
[196]	τίνι γὰρ ἄλλῳ; ~ΝΙΚΙΑΣ Ὧι	ἐγὼ	λέγω πολὺ μᾶλλον, ὦ βέλτιστε·
[191]	(τό γε τῶν Ἑλλήνων) ὡς	ἐγὼ	λέγω. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πλήν γ' ἴσως,
[200]	εἶ, ὦ Νικία. Ἀλλ' ὅμως	ἐγὼ	Λυσιμάχῳ τῷδε καὶ Μελησίᾳ συμβουλεύω
[189]	πυνθάνεσθαι, καὶ συμβούλευε διαλεγόμενος τούτοις.	Ἐγὼ	μὲν γὰρ καὶ ἐπιλανθάνομαι ἤδη
[194]	ἡ καρτέρησίς ἐστιν ἀνδρεία. ΛΑΧΗΣ	Ἐγὼ	μὲν ἕτοιμος, ὦ Σώκρατες, μὴ
[200]	ἐν τοῖς διαλόγοις τοῖς ἄρτι	ἐγὼ	μὲν ἐφάνην εἰδώς, τώδε δὲ
[186]	αἰτίαν ἔχειν ὑπὸ τῶν οἰκειοτάτων.	Ἐγὼ	μὲν οὖν, ὦ Λυσίμαχέ τε
[180]	λέγειν ὁποῖόν τι ποιήσετε. ΝΙΚΙΑΣ	Ἐγὼ	μέν, ὦ Λυσίμαχε καὶ Μελησία,
[186]	ἐμοῦ διεκελεύετο ἀλλὰ ἐρωτᾶν, καὶ	ἐγὼ	νῦν παρακελεύομαί σοι μὴ ἀφίεσθαι
[189]	καὶ μανθάνειν γε ὅτι αὖ	ἐγὼ	οἶδα· οὕτω σὺ παρ' ἐμοὶ
[194]	ὁρίζεσθαι τὴν ἀνδρείαν· ὃ γὰρ	ἐγὼ	σοῦ ἤδη καλῶς λέγοντος ἀκήκοα,
[181]	ἐπαινοῦσιν. Εὖ οὖν ἴσθι ὅτι	ἐγὼ	ταῦτα ἀκούων χαίρω ὅτι εὐδοκιμεῖς,
[196]	μᾶλλον δ' ἡμῖν· κοινούμεθα (γὰρ	ἐγώ	τε καὶ Λάχης τὸν λόγον
[179]	ὀλίγῳ μακρότερα. Συσσιτοῦμεν γὰρ δὴ	ἐγώ	τε καὶ Μελησιάς ὅδε, καὶ
[178]	δ' ἕνεκα ὑμᾶς ἐκελεύσαμεν συνθεάσασθαι	ἐγώ	τε καὶ Μελησίας ὅδε, τότε
[196]	ἡμεῖς οἷοί τε ἦμεν ἄρτι	ἐγώ	τε καὶ σὺ τοιαῦτα στρέφεσθαι,
[193]	τὸν σὸν λόγον δωριστὶ ἡρμόσμεθα	(ἐγώ	τε καὶ σύ, ὦ Λάχης·
[200]	μηδένα ἄλλον ζητεῖν. Ἐπεὶ κἂν	(ἐγὼ	τὸν Νικήρατον τούτῳ ἥδιστα ἐπιτρέποιμι,
[182]	εἰς τάδε ἀποβλέψας, ὅτι οἶμαι	ἐγὼ	τοῦτο, εἰ τὶ ἦν, οὐκ
[196]	ἢ ἄλλῳ ὁτῳοῦν; ΛΑΧΗΣ Ἀλλ'	ἐγὼ	τούτου οὐ μανθάνω, ὦ Σώκρατες,
[183]	τοὺς δὲ ἐν ὅπλοις μαχομένους	ἐγὼ	τούτους ὁρῶ τὴν μὲν Λακεδαίμονα
[200]	τοι, ὦ Νικία, ἐπεὶ καὶ	ἐγὼ	τούτῳ πολλὰ ἂν ἐθελήσαιμι ποιεῖν,
[183]	ὦ Λυσίμαχε, οὐ πάνυ ὀλίγοις	ἐγὼ	τούτων παραγέγονα ἐν αὐτῷ τῷ
[189]	ἂν ἀχθοίμην μανθάνων, ἀλλὰ καὶ	ἐγὼ	τῷ Σόλωνι, ἓν μόνον προσλαβών,
[188]	δοκεῖν εἶναι μισόλογον. Σωκράτους δ'	ἐγὼ	τῶν μὲν λόγων οὐκ ἔμπειρός
[191]	τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἐγὼ	φράσω, ἐὰν οἷός τε γένωμαι.
[197]	Οὐ γάρ τι, ὦ Λάχης,	ἔγωγε	ἀνδρεῖα καλῶ οὔτε θηρία οὔτε
[199]	καὶ γεγονότων ἐπαί̈ ειν; ΝΙΚΙΑΣ	Ἔγωγε·	δοκεῖ γάρ μοι οὕτως, ὦ
[189]	ὦ Σώκρατες ἕνα γάρ σε	ἔγωγε	ἡμῶν τίθημι- σκόπει οὖν ἀντ'
[194]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἤκουσας, ὦ Λάχης; ΛΑΧΗΣ	Ἔγωγε,	καὶ οὐ σφόδρα γε μανθάνω
[192]	χρόνῳ πολλὰ διαπραττομένην δύναμιν ταχυτῆτα	ἔγωγε	καλῶ καὶ περὶ φωνὴν καὶ
[195]	καὶ οἷς ζῆν; ΛΑΧΗΣ Οὐκ	ἔγωγε.	ΝΙΚΙΑΣ Ἀλλὰ τοῦτο δὴ σὺ
[195]	ὦ Λάχης, ὅτι λέγει; (ΛΑΧΗΣ	Ἔγωγε,	ὅτι γε τοὺς μάντεις καλεῖ
[181]	καὶ τούτων πέρι, ὦ Λυσίμαχε,	ἔγωγε	πειράσομαι συμβουλεύειν ἄν τι δύνωμαι,
[192]	ἄν; ΛΑΧΗΣ Μὰ Δί' οὐκ	ἔγωγε.	~ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ' οἷον εἴ τις
[194]	Οὐκοῦν τόνδε τοῦτο ἐρωτᾷς; ΛΑΧΗΣ	Ἔγωγε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἴθι δή, αὐτῷ εἰπέ,
[196]	τε καὶ θαρραλέων εἶναι; ΝΙΚΙΑΣ	Ἔγωγε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τοῦτο δὲ οὐ παντὸς
[198]	περὶ τούτων λέγεις; ΝΙΚΙΑΣ Ταύτῃ	ἔγωγε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τούτων δέ γε τὴν
[195]	γιγνώσκειν καὶ τὰ θαρραλέα; ΛΑΧΗΣ	Ἔγωγε·	τίνι γὰρ ἄλλῳ; ~ΝΙΚΙΑΣ Ὧι
[195]	πολλοῖς κρεῖττον τεθνάναι; ΛΑΧΗΣ Οἶμαι	ἔγωγε	τοῦτό γε. ΝΙΚΙΑΣ Οἷς οὖν
[186]	εἰδέναι. Τὰ μὲν οὖν ἄλλα	ἔγωγε	τούτοις πιστεύω· ὅτι δὲ διαφέρεσθον
[186]	ἔνια ἢ μετὰ διδασκάλων; ~ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἔγωγε,	ὦ Λάχης· οἷς γε σὺ
[195]	φησὶν αὐτὴν εἶναι. ~ΝΙΚΙΑΣ Ταύτην	ἔγωγε,	ὦ Λάχης, τὴν τῶν δεινῶν
[184]	τοῦ προκειμένου. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Ἀλλὰ δέομαι	ἔγωγε,	ὦ Σώκρατες· καὶ γὰρ ὥσπερ
[200]	Οὐ φαινόμεθα. ~ΛΑΧΗΣ Καὶ μὴν	ἔγωγε,	ὦ φίλε Νικία, ᾤμην σε
[192]	φαίνεται· οὔτι πᾶσά γε, ὡς	ἐγᾦμαι,	καρτερία ἀνδρεία σοι φαίνεται. τεκμαίρομαι
[193]	ἀνδρείας μετέχειν, λόγῳ δ' ὡς	ἐγᾦμαι,	οὐκ ἄν, εἰ νῦν ἡμῶν
[184]	τώδε, ἧττον ἂν τοῦ τοιούτου	ἔδει·	νῦν δὲ τὴν ἐναντίαν γάρ,
[179]	ἐθεάσασθε ἐπιδεικνύμενον, κᾆτ' ἐκέλευε θεάσασθαι.	Ἔδοξε	δὴ χρῆναι αὐτούς τε ἐλθεῖν
[179]	ἡμῶν. Ὅθεν δὲ ἡμῖν ταῦτ'	ἔδοξεν,	ὦ Νικία τε καὶ Λάχης,
[189]	ᾗ μετ' ἐμοῦ συνδιεκινδύνευσας καὶ	ἔδωκας	σαυτοῦ πεῖραν ἀρετῆς ἣν χρὴ
[185]	περὶ τοῦ ὃ ἕνεκα ἄλλου	ἐζήτει.	ΝΙΚΙΑΣ Ἀνάγκη. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Δεῖ ἄρα
[186]	πιστεύω· ὅτι δὲ διαφέρεσθον ἀλλήλοιν,	ἐθαύμασα.	Τοῦτο οὖν σου ἐγὼ ἀντιδέομαι,
[183]	ἃ ἔλεγεν, ἑτέρωθι ἐγὼ κάλλιον	ἐθεασάμην	ἐν τῇ ἀληθείᾳ ὡς ἀληθῶς
[181]	ἐγὼ καὶ ἄλλοθί γε αὐτὸν	ἐθεασάμην	οὐ μόνον τὸν πατέρα (ἀλλὰ
[183]	(μετ' ἐμοῦ ἐν τοσούτῳ ὄχλῳ	ἐθεάσασθε	ἐπιδεικνύμενον καὶ τὰ μεγάλα περὶ
[179]	ἐπῄνει τοῦτον ὃν νῦν ὑμεῖς	ἐθεάσασθε	ἐπιδεικνύμενον, κᾆτ' ἐκέλευε θεάσασθαι. Ἔδοξε
[200]	τούτου μνησθῶ, αὐτὸς δὲ οὐκ	ἐθέλει.	Ἀλλ' ὅρα, ὦ Λυσίμαχε, εἴ
[196]	μὲν οὖν φαίνεται Νικίας οὐκ	ἐθέλειν	(γενναίως ὁμολογεῖν ὅτι οὐδὲν λέγει,
[191]	πρὸς τοῖς γερροφόροις ἐγένοντο, οὐκ	ἐθέλειν	μένοντας πρὸς αὐτοὺς μάχεσθαι, ἀλλὰ
[200]	ὦ Λυσίμαχε, τοῦτό γε, μὴ	ἐθέλειν	τῳ συμπροθυμεῖσθαι ὡς βελτίστῳ γενέσθαι.
[201]	παρὰ σὲ αὔριον, ἐὰν θεὸς	ἐθέλῃ.
[200]	Ταῦτα μὲν κἀγὼ συγχωρῶ· ἐάνπερ	ἐθέλῃ	Σωκράτης τῶν μειρακίων ἐπιμελεῖσθαι, μηδένα
[200]	καὶ ἐγὼ τούτῳ πολλὰ ἂν	ἐθελήσαιμι	ποιεῖν, ἃ οὐκ ἂν ἄλλοις
[190]	χαλεπὸν εἰπεῖν· εἰ γάρ τις	ἐθέλοι	ἐν τῇ τάξει μένων ἀμύνεσθαι
[200]	Νικήρατον τούτῳ ἥδιστα ἐπιτρέποιμι, εἰ	ἐθέλοι	οὗτος· ἀλλὰ γὰρ ἄλλους μοι
[200]	οὐκ ἂν ἄλλοις πάνυ πολλοῖς	ἐθέλοιμι.	Πῶς οὖν φῄς, ὦ Σώκρατες;
[186]	οἷς γε σὺ οὐκ ἂν	ἐθέλοις	πιστεῦσαι, εἰ φαῖεν ἀγαθοὶ εἶναι
[187]	εἰ πάντα ἃ Σωκράτης ἐρωτᾷ	ἐθέλοιτε	λόγῳ διεξιέναι· καὶ γὰρ ἐξ
[188]	τὸν ταῦτα μὴ φεύγοντα ἀλλ'	ἐθέλοντα	κατὰ τὸ τοῦ Σόλωνος καὶ
[193]	ἐν πολέμῳ καρτεροῦντα ἄνδρα καὶ	ἐθέλοντα	μάχεσθαι, φρονίμως λογιζόμενον, εἰδότα μὲν
[193]	τὸν ἐν τῷ ἐναντίῳ στρατοπέδῳ	ἐθέλοντα	ὑπομένειν τε καὶ καρτερεῖν; (ΛΑΧΗΣ
[201]	ὦ Σώκρατες, ἃ λέγεις· καὶ	ἐθέλω,	ὅσῳπερ γεραίτατός εἰμι, τοσούτῳ προθυμότατα
[189]	συγχωρῶ· γηράσκων γὰρ πολλὰ διδάσκεσθαι	ἐθέλω	ὑπὸ χρηστῶν μόνον. Τοῦτο γάρ
[193]	γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ ὅσοι ἂν	ἐθέλωσιν	εἰς φρέαρ καταβαίνοντες καὶ κολυμβῶντες
[184]	γάρ, ὡς ὁρᾷς, Λάχης Νικίᾳ	ἔθετο,	εὖ δὴ ἔχει ἀκοῦσαι καὶ
[199]	ἀγαθῶν τε καὶ κακῶν ἐπαί̈	ει,	ἀλλὰ καὶ γιγνομένων καὶ γεγονότων
[194]	ὅτι οὐκ ἀνδρείως αὐτὴν ζητοῦμεν,	εἰ	ἄρα πολλάκις αὐτὴ ἡ καρτέρησίς
[196]	ΛΑΧΗΣ Σὺ τοίνυν, ὦ Σώκρατες,	εἰ	βούλει πυνθάνεσθαι, πυνθάνου· ἐγὼ δ'
[190]	αὐτὴν ῥᾷστα καὶ ἄριστα κτήσαιτο.	Εἰ	γὰρ μηδ' αὐτὸ τοῦτο εἰδεῖμεν,
[187]	φαύλων καλούς τε κἀγαθοὺς ἐποιήσατε.	Εἰ	γὰρ νῦν πρῶτον ἄρξεσθε (παιδεύειν,
[190]	εἰδέναι ὅτι ποτ' ἔστιν ἀρετή;	εἰ	γάρ που μηδ' ἀρετὴν εἰδεῖμεν
[190]	ὦ Σώκρατες, οὐ χαλεπὸν εἰπεῖν·	εἰ	γάρ τις ἐθέλοι ἐν τῇ
[189]	μᾶλλον ἐξ ἀρχῆς εἴη ἄν.	Εἰ	γὰρ τυγχάνομεν ἐπιστάμενοι ὁτουοῦν πέρι
[179]	πῶς ἂν θεραπευθέντες γένοιντο ἄριστοι·	εἰ	δ' ἄρα πολλάκις μὴ προσεσχήκατε
[187]	τοὺς αὑτῶν προγόνους φαῦλοι γενόμενοι·	εἰ	δ' αὐτοὶ εὑρεταὶ γεγονότε τοῦ
[183]	τῶν ἄλλων περὶ τὸν πόλεμον.	Εἰ	δ' ἐκείνους λέληθεν, ἀλλ' οὐ
[179]	μὴ πείσονται ἡμῖν, ἀκλεεῖς γενήσονται,	εἰ	δ' ἐπιμελήσονται, τάχ' ἂν τῶν
[182]	Νίκιας λέγει, χρὴ αὐτὸ μανθάνειν·	εἰ	δ' ἔστιν μὲν μὴ μάθημα,
[184]	γενόμενος ἐπιφανέστερος γένοιτο οἷος ἦν,	εἰ	δὲ ἀνδρεῖος, φυλαττόμενος ἂν ὑπὸ
[188]	ὦ Νικία, περὶ λόγων ἐστίν,	εἰ	δὲ βούλει, οὐχ ἁπλοῦν ἀλλὰ
[187]	δοκεῖ, ὦ ἄνδρες, Σωκράτης λέγειν·	(εἰ	δὲ βουλομένοις ὑμῖν ἐστι περὶ
[195]	δὲ δήπου τοσοῦτον μόνον ἴσασιν·	εἰ	δὲ δεινόν τῳ τοῦτό ἐστιν
[200]	ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον, μὴ ἀφιέναι·	εἰ	δὲ καὶ ἐμοὶ ἐν ἡλικίᾳ
[185]	ὄντι, τοὺς δ' ἄλλους ἐᾶν,	εἰ	δὲ μή, ἄλλον τινὰ ζητεῖν.
[196]	ἐάν τι φαίνηται λέγων, συγχωρησόμεθα,	εἰ	δὲ μή, διδάξομεν. ΛΑΧΗΣ Σὺ
[186]	δι' ἐκεῖνον ὁμολογουμένως ἀγαθοὶ γεγόνασιν·	εἰ	δὲ μηδὲν ἡμῖν τούτων ὑπάρχει,
[189]	μὴ δυσμαθὴς φαίνωμαι ἀηδῶς μανθάνων·	εἰ	δὲ νεώτερος ὁ διδάσκων ἔσται
[186]	τὴν τέχνην ἀδυνατῶ ἔτι νυνί.	Εἰ	δὲ Νικίας ἢ Λάχης ηὕρηκεν
[201]	ὡς νῦν ἔχομεν οὐ συμβουλεύω.	Εἰ	δέ τις ἡμῶν καταγελάσεται, ὅτι
[187]	βουλευόμεθα τῶν ἡμετέρων. Ἀλλ' ὁρᾶτε	εἰ	δοκεῖ χρῆναι οὕτω ποιεῖν. ΝΙΚΙΑΣ
[197]	λεγόμενα. ΛΑΧΗΣ Ταῦτα δὴ ἔστω,	εἰ	δοκεῖ χρῆναι. ~ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ δοκεῖ.
[196]	τε καὶ σὺ τοιαῦτα στρέφεσθαι,	εἰ	ἐβουλόμεθα μὴ δοκεῖν ἐναντία ἡμῖν
[185]	ἐγὼ ἄρτι ἔλεγον, ἐσκοποῦμεν ἄν,	εἰ	ἐβουλόμεθα σκέψασθαι τίς ἡμῶν περὶ
[200]	τὸν Νικήρατον τούτῳ ἥδιστα ἐπιτρέποιμι,	εἰ	ἐθέλοι οὗτος· ἀλλὰ γὰρ ἄλλους
[185]	χρὴ πρῶτον αὐτὸ τοῦτο σκέψασθαι,	(εἰ	ἔστιν τις ἡμῶν τεχνικὸς περὶ
[196]	λέγει τὸν ἀνδρεῖον, εἰ μὴ	εἰ	θεόν τινα λέγει αὐτὸν εἶναι.
[190]	μέρους τινὸς πέρι πρῶτον ἴδωμεν	εἰ	ἱκανῶς ἔχομεν πρὸς τὸ εἰδέναι·
[200]	ἀνδρείας πέρι οὐδὲν εἰδώς, ἀλλ'	εἰ	καὶ ἐγὼ ἕτερος τοιοῦτος ἀναφανήσομαι,
[184]	φυλαττόμενος ἂν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων,	εἰ	καὶ σμικρὸν ἐξαμάρτοι, μεγάλας ἂν
[182]	ἐπιστήμη. Μὴ ἀτιμάσωμεν δὲ εἰπεῖν,	εἰ	καί τῳ σμικρότερον δοκεῖ εἶναι,
[179]	αὐτὰ ταῦτα ἐνδεικνύμεθα, λέγοντες ὅτι	εἰ	μὲν ἀμελήσουσιν ἑαυτῶν καὶ μὴ
[184]	μοι δεῖν ἡμῖν ἡ βουλή.	Εἰ	μὲν γὰρ συνεφερέσθην τώδε, ἧττον
[184]	Καὶ γὰρ οὖν μοι δοκεῖ,	εἰ	μὲν δειλός τις ὢν οἴοιτο
[182]	δὴ καὶ τὸ ὁπλιτικὸν τοῦτο,	(εἰ	μέν ἐστιν μάθημα, ὅπερ φασὶν
[185]	οὗ βουλευόμεθα ἢ οὔ· καὶ	εἰ	μὲν ἔστιν, ἐκείνῳ πείθεσθαι ἑνὶ
[186]	ἐπίστασθον ἢ αὐτὼ ἐξευρόντε, καὶ	εἰ	μὲν μαθόντε, ~(τίς ὁ διδάσκαλος
[196]	δοκεῖν ἐναντία ἡμῖν αὐτοῖς λέγειν.	Εἰ	μὲν οὖν ἐν δικαστηρίῳ ἡμῖν
[200]	τῳ συμπροθυμεῖσθαι ὡς βελτίστῳ γενέσθαι.	Εἰ	μὲν οὖν ἐν τοῖς διαλόγοις
[186]	ὅτι ἀρίστας γενέσθαι τὰς ψυχάς	εἰ	μέν φαμεν ἔχειν, ἐπιδεῖξαι αὐτοῖς
[186]	νέῳ χρηστῶν τε καὶ πονηρῶν,	εἰ	μὴ αὑτοῖς ἐπίστευον ἱκανῶς εἰδέναι.
[196]	δηλοῖ ὅντινα λέγει τὸν ἀνδρεῖον,	εἰ	μὴ εἰ θεόν τινα λέγει
[184]	προσποίησις τῆς τοιαύτης ἐπιστήμης, ὥστ'	εἰ	μή τι θαυμαστὸν ὅσον διαφέρει
[186]	εἰ φαῖεν ἀγαθοὶ εἶναι δημιουργοί,	εἰ	μή τί σοι τῆς αὑτῶν
[193]	δ' ὡς ἐγᾦμαι, οὐκ ἄν,	εἰ	νῦν ἡμῶν ἀκούσειε διαλεγομένων. ΛΑΧΗΣ
[181]	συνανεχώρει, κἀγώ σοι λέγω ὅτι	εἰ	οἱ ἄλλοι ἤθελον τοιοῦτοι εἶναι,
[194]	Τῷ λόγῳ ὃς καρτερεῖν κελεύει.	εἰ	οὖν βούλει, καὶ ἡμεῖς ἐπὶ
[189]	λόγων καλῶν καὶ πάσης παρρησίας.	Εἰ	οὖν καὶ τοῦτο ἔχει, συμβούλομαι
[187]	οἱ ἡμέτεροι ἡλικίαν (ἔχουσι παιδεύεσθαι.	Εἰ	οὖν ὑμῖν μή τι διαφέρει,
[194]	εἰρημένα, καὶ ὡς ἀληθῶς ἀγανακτῶ	(εἰ	οὑτωσὶ ἃ νοῶ μὴ οἷός
[187]	δῆλον ὅτι ἡδομένοις ἂν εἴη	εἰ	πάντα ἃ Σωκράτης ἐρωτᾷ ἐθέλοιτε
[185]	ὅταν ἵππῳ χαλινὸν σκοπῆταί τις	εἰ	προσοιστέον ἢ μή, καὶ ὁπότε,
[198]	Ἔτι δὴ τὸ τρίτον σκεψώμεθα	εἰ	συνδοκεῖ σοί τε καὶ ἡμῖν.
[192]	Ἀλλ' ὧδε λέγω, ὥσπερ ἂν	εἰ	τάχος ἠρώτων τί ποτ' ἐστίν,
[182]	ἀποβλέψας, ὅτι οἶμαι ἐγὼ τοῦτο,	εἰ	τὶ ἦν, οὐκ ἂν λεληθέναι
[192]	καρτερία τις εἶναι τῆς ψυχῆς,	εἰ	(τό γε διὰ πάντων (περὶ
[192]	λέγεις; ΛΑΧΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Εἰ	τοίνυν τίς με ἔροιτο· ὦ
[181]	~οὐ μέντοι πώποτε αὐτοὺς ἀνηρώτησα	(εἰ	τὸν Σωφρονίσκου λέγοιεν. Ἀλλ' ὦ
[190]	λέγω, ἀλλ' ὧδε ῥᾷον μαθήσεσθε.	~(Εἰ	τυγχάνομεν ἐπιστάμενοι ὅτι ὄψις παραγενομένη
[186]	σὺ οὐκ ἂν ἐθέλοις πιστεῦσαι,	εἰ	φαῖεν ἀγαθοὶ εἶναι δημιουργοί, εἰ
[192]	εἰπεῖν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ μὴν δεῖ,	εἴ	γε τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρινούμεθα ἡμῖν
[187]	συγγεγονέναι ἀλλ' ἢ (παιδὶ ὄντι,	εἴ	που ἐν τοῖς δημόταις μετὰ
[200]	νῦν τε ἐπιεικῶς εἰρῆσθαι, καὶ	εἴ	τι αὐτῶν μὴ ἱκανῶς εἴρηται,
[180]	μή, καὶ περὶ τῶν ἄλλων,	εἴ	τι ἔχετε ἐπαινέσαι μάθημα νέῳ
[194]	τόνδε παρακαλῶμεν ἐπὶ τὸ κυνηγέσιον,	εἴ	τι ἡμῶν εὐπορώτερός ἐστιν; (ΛΑΧΗΣ
[180]	διατρίβοντες ὑπὸ τῆς ἡλικίας· ἀλλ'	εἴ	τι καὶ σύ, ὦ παῖ
[182]	ἃ δοκεῖ εἴρηκα· Λάχητος δ'	εἴ	τι παρὰ ταῦτα λέγει, κἂν
[200]	ἐθέλει. Ἀλλ' ὅρα, ὦ Λυσίμαχε,	εἴ	τι σοῦ ἂν μᾶλλον ὑπακούοι
[194]	ἐν λόγῳ καὶ ἀποροῦσιν βοήθησον,	εἴ	τινα ἔχεις δύναμιν. Τὰ μὲν
[185]	τῶν νεανίσκων; ΝΙΚΙΑΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Εἴ	τις ἄρα ἡμῶν τεχνικὸς περὶ
[186]	(καὶ ἡμᾶς διδάξαντες φαίνονται· ἢ	εἴ	τις ἡμῶν αὐτῶν ἑαυτῷ διδάσκαλον
[193]	οὐκ ἔγωγε. ~ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ' οἷον	εἴ	τις ἰατρὸς ὤν, περιπλευμονίᾳ τοῦ
[192]	μεγάλα καὶ τὰ σμικρά; Οἷον	εἴ	τις καρτερεῖ ἀναλίσκων ἀργύριον φρονίμως,
[184]	Μελησία, οὕτως ἂν ποιοῖς; κἂν	εἴ	(τις περὶ ἀγωνίας τοῦ ὑέος
[201]	Καὶ ἡμεῖς οὖν ἐάσαντες χαίρειν	εἴ	τίς τι ἐρεῖ, κοινῇ ἡμῶν
[180]	(συμβουλεῦσαι, χρὴ συμβουλεύειν. Δίκαιος δ'	εἶ·	καὶ γὰρ πατρικὸς ἡμῖν φίλος
[187]	ἐντετυχηκὼς τῷ ἀνδρὶ δῆλος ἔτι	εἶ.	ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Τί μάλιστα, ὦ Νικία;
[184]	σοῦ ποτέρῳ τοῖν ἀνδροῖν σύμψηφος	εἶ.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δέ, ὦ Λυσίμαχε;
[200]	ΛΑΧΗΣ Σοφὸς γάρ τοι σὺ	εἶ,	ὦ Νικία. Ἀλλ' ὅμως ἐγὼ
[191]	καὶ ἐν σύμπαντι τῷ πολεμικῷ	εἴδει,	καὶ μὴ μόνον τοὺς ἐν
[199]	τι ὁ τοιοῦτος ἀρετῆς, εἴπερ	εἰδείη	τά τε ἀγαθὰ πάντα καὶ
[190]	Εἰ γὰρ μηδ' αὐτὸ τοῦτο	εἰδεῖμεν,	ὅτι ποτ' ἔστιν ὄψις ἢ
[190]	εἰ γάρ που μηδ' ἀρετὴν	εἰδεῖμεν	τὸ παράπαν ὅτι ποτε τυγχάνει
[196]	πάρδαλιν ἤ τινα κάπρον φάναι	εἰδέναι·	ἀλλ' ἀνάγκη ὁμοίως λέοντα καὶ
[190]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Φαμὲν ἄρα, ὦ Λάχης,	εἰδέναι	αὐτὸ ὅτι ἔστιν. ΛΑΧΗΣ Φαμὲν
[190]	εἰ ἱκανῶς ἔχομεν πρὸς τὸ	εἰδέναι·	καὶ (ἡμῖν, ὡς τὸ εἰκός,
[198]	ἄλλη μὲν εἶναι περὶ γεγονότος	εἰδέναι	ὅπῃ γέγονεν, ἄλλη δὲ περὶ
[187]	Νικία; ΝΙΚΙΑΣ Οὔ μοι δοκεῖς	εἰδέναι	ὅτι ὃς ἂν ἐγγύτατα Σωκράτους
[190]	τοῦτό γ' ὑπάρχειν δεῖ, τὸ	εἰδέναι	ὅτι ποτ' ἔστιν ἀρετή; εἰ
[195]	οἴεται τοὺς ἰατροὺς πλέον τι	εἰδέναι	περὶ τοὺς κάμνοντας ἢ τὸ
[186]	εἰ μὴ αὑτοῖς ἐπίστευον ἱκανῶς	εἰδέναι.	Τὰ μὲν οὖν ἄλλα ἔγωγε
[200]	ἔοικε, σοὶ μετ' ἐμοῦ μηδὲν	εἰδέναι	ὧν προσήκει ἐπιστήμην ἔχειν ἀνδρὶ
[193]	καὶ ἐθέλοντα μάχεσθαι, φρονίμως λογιζόμενον,	εἰδότα	μὲν ὅτι βοηθήσουσιν ἄλλοι αὐτῷ,
[200]	ἐφάνην εἰδώς, τώδε δὲ μὴ	εἰδότε,	δίκαιον ἂν ἦν ἐμὲ μάλιστα
[179]	καθ' ὅσον οἷοί τ' ἐσμέν.	Εἰδότες	οὖν καὶ (ὑμῖν ὑεῖς ὄντας
[199]	δεῖν ὑπηρετεῖν ἀλλὰ ἄρχειν, ~ὡς	εἰδυῖα	κάλλιον (τὰ περὶ τὸν πόλεμον
[200]	ἄρτι ἐφάνης ἀνδρείας πέρι οὐδὲν	εἰδώς,	ἀλλ' εἰ καὶ ἐγὼ ἕτερος
[192]	τις καρτερεῖ ἀναλίσκων ἀργύριον φρονίμως,	εἰδὼς	ὅτι ἀναλώσας πλέον ἐκτήσεται, τοῦτον
[200]	τοῖς ἄρτι ἐγὼ μὲν ἐφάνην	εἰδώς,	τώδε δὲ μὴ εἰδότε, δίκαιον
[189]	τι καὶ μᾶλλον ἐξ ἀρχῆς	εἴη	ἄν. Εἰ γὰρ τυγχάνομεν ἐπιστάμενοι
[184]	δορυδρέπανον ἐκεῖνο. Ἵσως μὲν οὖν	εἴη	ἂν τὶ ταῦτα, ὥσπερ Νίκιας
[187]	τῷδε δῆλον ὅτι ἡδομένοις ἂν	εἴη	εἰ πάντα ἃ Σωκράτης ἐρωτᾷ
[199]	ἡμεῖς ἠρωτῶμεν ὅλην ἀνδρείαν ὅτι	εἴη.	Καὶ νῦν δή, ὡς ἔοικεν,
[194]	Νικία, ποία σοφία ἀνδρεία ἂν	εἴη	κατὰ τὸν σὸν λόγον. Οὐ
[192]	τὸν σὸν λόγον ἀνδρεία ἂν	εἴη.	ΛΑΧΗΣ Ἔοικεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἴδωμεν δή,
[199]	ὁ σὸς λόγος, ἀνδρεία ἂν	εἴη.	Οὕτως αὖ μετατίθεσθαι ἢ πῶς
[190]	εὖ ἴσθι ὅτι ἀνδρεῖος ἂν	εἴη.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εὖ μὲν λέγεις, ὦ
[184]	ἀγωνίας τοῦ ὑέος σοι βουλὴ	εἴη	τί χρὴ ἀσκεῖν, ἆρα τοῖς
[199]	ὦ Νικία, μόριον ἀρετῆς ἂν	εἴη	τὸ νῦν σοι λεγόμενον, ἀλλὰ
[179]	τοῦτο τὸ μάθημα, ὅτι καλὸν	εἴη	τῷ νέῳ μαθεῖν ἐν ὅπλοις
[200]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ γὰρ ἂν δεινὸν	εἴη,	ὦ Λυσίμαχε, τοῦτό γε, μὴ
[184]	πεπαιδευμένος καὶ ἠσκηκώς; ΜΕΛΗΣΙΑΣ Ἐκείνῳ	εἰκός	γε, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Αὐτῷ
[187]	ὅτι μεμεληκέναι ὑμῖν ἡγούμεθα, ὡς	εἰκός,	περὶ τῶν τοιούτων, καὶ ἄλλως
[190]	εἰδέναι· καὶ (ἡμῖν, ὡς τὸ	εἰκός,	ῥᾴων ἡ σκέψις ἔσται. ΛΑΧΗΣ
[183]	δεῦρο φέρεται καὶ τοῖσδ' ἐπιδείκνυσιν	εἰκότως·	τοὺς δὲ ἐν ὅπλοις μαχομένους
[194]	ἀλλά τίς με καὶ φιλονικία	εἴληφεν	πρὸς τὰ εἰρημένα, καὶ ὡς
[183]	τῆς νεὼς σκεύεσιν καὶ ἀντελάβετο·	εἷλκεν	οὖν ὁ Στησίλεως βουλόμενος ἀπολῦσαι,
[188]	τῶν μὲν λόγων οὐκ ἔμπειρός	εἰμι,	ἀλλὰ πρότερον, ὡς ἔοικε, τῶν
[194]	ἃ νοῶ μὴ οἷός τ'	εἰμὶ	εἰπεῖν. νοεῖν μὲν γὰρ ἔμοιγε
[201]	λέγεις· καὶ ἐθέλω, ὅσῳπερ γεραίτατός	εἰμι,	τοσούτῳ προθυμότατα μανθάνειν μετὰ τῶν
[188]	ἅπαντα. Ἐγὼ δὲ συνήθης τέ	εἰμι	τῷδε καὶ οἶδ' ὅτι ἀνάγκη
[194]	μὴ προαφίστασθαι. Καίτοι ἀήθης γ'	εἰμὶ	τῶν τοιούτων λόγων· ἀλλά τίς
[199]	καὶ γιγνομένων καὶ γεγονότων ἐπαί̈	ειν;	ΝΙΚΙΑΣ Ἔγωγε· δοκεῖ γάρ μοι
[186]	μὲν Σωκράτης οὔ (φησιν ἐπαί̈	ειν	περὶ τοῦ πράγματος οὐδ' ἱκανὸς
[198]	ἡγούμεθα δ' ἡμεῖς δεινὰ μὲν	εἶναι	ἃ καὶ δέος παρέχει, θαρραλέα
[183]	ὁρῶ τὴν μὲν Λακεδαίμονα ἡγουμένους	εἶναι	ἄβατον ἱερὸν καὶ οὐδὲ ἄκρῳ
[201]	προβάλλεσθαι, ὃς ἔφη οὐκ ἀγαθὴ	εἶναι	αἰδῶ κεχρημένῳ ἀνδρὶ παρεῖναι. Καὶ
[196]	Τοῦτο δὲ οὐ παντὸς δὴ	εἶναι	ἀνδρὸς γνῶναι, ὁπότε γε μήτε
[188]	μοι δοκεῖ μουσικὸς ὁ τοιοῦτος	εἶναι,	ἁρμονίαν καλλίστην ἡρμοσμένος οὐ λύραν
[196]	ἀνθρώπων ἴσασι διὰ τὸ χαλεπὰ	εἶναι	γνῶναι, ταῦτα λέοντα ἢ πάρδαλιν
[186]	ἐθέλοις πιστεῦσαι, εἰ φαῖεν ἀγαθοὶ	εἶναι	δημιουργοί, εἰ μή τί σοι
[186]	περὶ τοῦ πράγματος οὐδ' ἱκανὸς	εἶναι	διακρῖναι ὁπότερος ὑμῶν ἀληθῆ λέγει
[192]	ὃ ἐν πᾶσιν ὀνομάζεις ταχυτῆτα	εἶναι;	Εἴποιμ' ἂν (αὐτῷ ὅτι τὴν
[181]	ποιεῖν. Δικαιότατον μέντοι μοι δοκεῖ	εἶναι	ἐμὲ νεώτερον ὄντα τῶνδε καὶ
[196]	εἰ θεόν τινα λέγει αὐτὸν	εἶναι.	ἐμοὶ μὲν οὖν φαίνεται Νικίας
[199]	ἔφαμέν γε τὴν ἀνδρείαν μόριον	εἶναι	ἓν τῶν τῆς ἀρετῆς. ΝΙΚΙΑΣ
[192]	γε τοιαύτην καρτερίαν ἀνδρείαν ὁμολογήσεις	εἶναι,	ἐπειδήπερ οὐ καλή ἐστιν, ἡ
[192]	ἅπασιν οἷς νυνδὴ ἐλέγομεν αὐτὴν	εἶναι,	ἔπειτα ἀνδρεία κέκληται. ΛΑΧΗΣ Δοκεῖ
[197]	δοκεῖ δέ μοι Νικίας ἄξιος	εἶναι	ἐπισκέψεως, ὅποι ποτὲ βλέπων τοὔνομα
[181]	τὸ μάθημα τοῖς νέοις ὠφέλιμον	εἶναι	ἐπίστασθαι πολλαχῇ. Καὶ γὰρ τὸ
[195]	εἰπέ· (σὺ πᾶσι φῂς ἄμεινον	εἶναι	ζῆν καὶ οὐ πολλοῖς κρεῖττον
[181]	τὸ μάθημα τοῖς μειρακίοις ἐπιτήδειον	εἶναι	ἢ οὔ, τὸ μαθεῖν ἐν
[195]	ὦ Νικία, πότερον ὁμολογεῖς μάντις	εἶναι	ἢ οὔτε μάντις οὔτε ἀνδρεῖος;
[197]	θηρία, ἃ πάντες ὁμολογοῦμεν ἀνδρεῖα	εἶναι,	ἢ πᾶσιν ἐναντιούμενος τολμᾷς μηδὲ
[193]	ἐν ἱππομαχίᾳ ἧττον φήσεις ἀνδρεῖον	εἶναι	ἢ τὸν ἄνευ ἐπιστήμης. ΛΑΧΗΣ
[194]	δ' εἰπὼν ὅτι ἡγῇ ἀνδρείαν	εἶναι,	ἡμᾶς τε τῆς ἀπορίας ἔκλυσαι
[198]	μὲν τὰ μέλλοντα κακά φαμεν	εἶναι,	θαρραλέα δὲ τὰ μὴ κακὰ
[188]	γὰρ ἂν δόξαιμί τῳ φιλόλογος	εἶναι	καὶ αὖ μισόλογος. Ὅταν μὲν
[182]	πάντα γὰρ ἐπίστασθαι ἀγαθὸν δοκεῖ	εἶναι.	Καὶ δὴ καὶ τὸ ὁπλιτικὸν
[195]	τεθνάναι λυσιτελεῖ, ταὐτὰ οἴει δεινὰ	εἶναι	καὶ οἷς ζῆν; ΛΑΧΗΣ Οὐκ
[189]	ἔοικεν, αἰτιασόμεθα μὴ οὐχ ἕτοιμα	εἶναι	καὶ συμβουλεύειν καὶ συσκοπεῖν. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ
[193]	αἰσχρόν, τὴν ἄφρονα καρτέρησιν, ἀνδρείαν	εἶναι.	ΛΑΧΗΣ Ἐοίκαμεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καλῶς οὖν
[192]	καλῶν πραγμάτων ἡγῇ σὺ ἀνδρείαν	εἶναι.	ΛΑΧΗΣ Εὖ μὲν οὖν ἴσθι
[193]	γε ἀνδρεία ὡμολογεῖτο καλόν τι	εἶναι.	ΛΑΧΗΣ Ὡμολογεῖτο γάρ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Νῦν
[184]	ὂν φασὶ καὶ προσποιοῦνται αὐτὸ	εἶναι	μάθημα, οὐκ ἄξιον ἐπιχειρεῖν μανθάνειν.
[195]	οἴει ἐκ τῆς νόσου ἄμεινον	εἶναι	μὴ ἀναστῆναι ἢ ἀναστῆναι; Τοῦτο
[191]	φόβου ἐπιστήμην, καὶ εἶπεν αὐτὸν	εἶναι	μήστωρα φόβοιο. ΛΑΧΗΣ Καὶ καλῶς
[188]	μᾶλλον, καὶ ποιεῖ αὖ δοκεῖν	εἶναι	μισόλογον. Σωκράτους δ' ἐγὼ τῶν
[196]	φῂς δεινῶν τε καὶ θαρραλέων	εἶναι;	ΝΙΚΙΑΣ Ἔγωγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τοῦτο δὲ
[199]	καὶ μελλόντων καὶ πάντως ἐχόντων	εἶναι.	ΝΙΚΙΑΣ Ἔστι ταῦτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐ
[199]	ἀγαθά, τὰ δὲ μέλλοντα κακὰ	εἶναι.	ΝΙΚΙΑΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἡ
[194]	εἰπέτω γε τίνα φησὶν αὐτὴν	εἶναι.	~ΝΙΚΙΑΣ Ταύτην ἔγωγε, ὦ Λάχης,
[181]	εἰ οἱ ἄλλοι ἤθελον τοιοῦτοι	εἶναι,	ὀρθὴ ἂν ἡμῶν ἡ πόλις
[200]	οὐδὲν οἴει σὺ ἔτι πρᾶγμα	εἶναι	ὅτι αὐτὸς ἄρτι ἐφάνης ἀνδρείας
[182]	εἰ καί τῳ σμικρότερον δοκεῖ	εἶναι,	ὅτι καὶ εὐσχημονέστερον ἐνταῦθα οὗ
[188]	(φθεγγόμενος καὶ δοκεῖν ὁτῳοῦν φιλόλογον	εἶναι	οὕτω σφόδρα ἀποδέχομαι παρ' αὐτοῦ
[193]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί οὖν; Δοκεῖ καλὸν	εἶναι	οὕτως ἡμᾶς διακεῖσθαι; ΛΑΧΗΣ Οὐδ'
[186]	ηὑρηκέναι. Δοκοῦσι (δή μοι δυνατοὶ	εἶναι	παιδεῦσαι ἄνθρωπον· οὐ γὰρ ἄν
[198]	ἐστὶν ἐπιστήμη, οὐκ ἄλλη μὲν	εἶναι	περὶ γεγονότος εἰδέναι ὅπῃ γέγονεν,
[186]	μόνοι ἐπηγγέλλοντό με οἷοί τ'	εἶναι	ποιῆσαι καλόν τε κἀγαθόν· αὐτὸς
[183]	αὐτοὶ ὁμολογήσειαν πολλοὺς σφῶν προτέρους	εἶναι	πρὸς τὰ τοῦ πολέμου. (Ἔπειτα,
[198]	ἀλλὰ τὰ προσδοκώμενα· δέος γὰρ	εἶναι	προσδοκίαν μέλλοντος κακοῦ ἢ οὐχ
[197]	ἀλλὰ θάρρει· φημὶ γάρ σε	εἶναι	σοφόν, καὶ Λάμαχόν γε, εἴπερ
[184]	ἡ περὶ τοῦτο τὸ μάθημα	εἶναι	σπουδή· χρὴ δ' ὅπερ σοι
[200]	ἐπιστήμην ἔχειν ἀνδρὶ οἰομένῳ τὶ	εἶναι.	Σὺ (μὲν οὖν μοι δοκεῖς
[197]	με φῇς ὡς ἀληθῶς Αἰξωνέα	εἶναι.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ Μηδέ γε εἴπῃς, ὦ
[199]	τοῦτον οἴει ἂν σὺ ἐνδεᾶ	εἶναι	σωφροσύνης ἢ δικαιοσύνης τε καὶ
[197]	πότερον σοφώτερα φῂς ἡμῶν ταῦτα	εἶναι	τὰ θηρία, ἃ πάντες ὁμολογοῦμεν
[185]	εἴτε μή, πότερον οἴει τότε	εἶναι	τὴν βουλὴν περὶ τοῦ φαρμάκου
[201]	αὐτῶν τούτων, τὸ δὲ νῦν	εἶναι	τὴν συνουσίαν διαλύσωμεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ
[192]	Δοκεῖ τοίνυν μοι καρτερία τις	εἶναι	τῆς ψυχῆς, εἰ (τό γε
[192]	Καλὸν οὖν τι φήσεις σὺ	εἶναι	τὸ τοιοῦτον, ὂν κακοῦργόν τε
[188]	πλησιάζων, καὶ οὐδὲν οἶμαι κακὸν	εἶναι	τὸ ὑπομιμνῄσκεσθαι ὅτι μὴ καλῶς
[189]	μοι συγχωρείτω, ἀγαθὸν καὶ αὐτὸν	εἶναι	τὸν διδάσκαλον, ἵνα μὴ δυσμαθὴς
[188]	τὸν ἔπειτα βίον προμηθέστερον ἀνάγκη	εἶναι	τὸν ταῦτα μὴ φεύγοντα ἀλλ'
[197]	οὓς δὲ πάντες ὁμολογοῦσιν ἀνδρείους	εἶναι,	τούτους ἀποστερεῖν ἐπιχειρεῖ ταύτης τῆς
[181]	με ἐν τοῖς εὐνούστατόν (σοι	εἶναι.	Χρῆν μὲν οὖν καὶ πρότερόν
[196]	συγχωρεῖν θηρίον τι οὕτω σοφὸν	εἶναι,	ὥστε ἃ ὀλίγοι ἀνθρώπων ἴσασι
[187]	οὖν ὑμῖν μή τι διαφέρει,	εἴπατε	καὶ κοινῇ μετὰ Σωκράτους σκέψασθε,
[195]	ἀναστῆναι ἢ ἀναστῆναι; Τοῦτο γὰρ	εἰπέ·	(σὺ πᾶσι φῂς ἄμεινον εἶναι
[194]	Ἔγωγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἴθι δή, αὐτῷ	εἰπέ,	ὦ Νικία, ποία σοφία ἀνδρεία
[178]	γνῶναι καὶ γνόντας ἁπλῶς ἂν	εἰπεῖν	ἃ δοκεῖ ὑμῖν, οὕτω παρελάβομεν
[190]	τοίνυν πρῶτον ἐπιχειρήσωμεν, ὦ Λάχης,	εἰπεῖν,	ἀνδρεία τί ποτ' ἐστίν· ἔπειτα
[191]	Τοῦτο ἐπυνθανόμην. Πάλιν οὖν πειρῶ	εἰπεῖν	ἀνδρείαν πρῶτον τί ὂν ἐν
[190]	Δία, ὦ Σώκρατες, οὐ χαλεπὸν	εἰπεῖν·	εἰ γάρ τις ἐθέλοι ἐν
[182]	ἡ ἐπιστήμη. Μὴ ἀτιμάσωμεν δὲ	εἰπεῖν,	εἰ καί τῳ σμικρότερον δοκεῖ
[197]	Οὐδὲν ἐρῶ πρὸς ταῦτα, ἔχων	εἰπεῖν,	ἵνα μή με φῇς ὡς
[186]	οὖν ἔργα αὐτὸν αὑτοῦ ἔχειν	εἰπεῖν	καὶ ἐπιδεῖξαι τίνες Ἀθηναίων ἢ
[194]	νοῶ μὴ οἷός τ' εἰμὶ	εἰπεῖν.	νοεῖν μὲν γὰρ ἔμοιγε δοκῶ
[190]	καὶ μαθημάτων παραγενέσθαι. Ἀλλὰ πειρῶ	εἰπεῖν	ὃ λέγω, τί ἐστιν ἀνδρεία.
[195]	τοὺς κάμνοντας ἢ τὸ ὑγιεινὸν	εἰπεῖν	οἷόν τε καὶ νοσῶδες. Οἱ
[194]	συλλαβεῖν τῷ λόγῳ αὐτὴν καὶ	εἰπεῖν	ὅτι ἔστιν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν, ὦ
[180]	μέν σοι κἂν ἐγὼ ἔχοιμι	εἰπεῖν	οὐ χεῖρον Λάχητος· καὶ γὰρ
[192]	πάντων (περὶ ἀνδρείας) πεφυκὸς δεῖ	εἰπεῖν.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ μὴν δεῖ, εἴ
[192]	ὦ Λάχης, τὴν ἀνδρείαν οὕτως	εἰπεῖν	τίς οὖσα δύναμις ἡ αὐτὴ
[191]	τὴν τοῦ φόβου ἐπιστήμην, καὶ	εἶπεν	αὐτὸν εἶναι μήστωρα φόβοιο. ΛΑΧΗΣ
[199]	ἄν τι ὁ τοιοῦτος ἀρετῆς,	εἴπερ	εἰδείη τά τε ἀγαθὰ πάντα
[197]	εἶναι σοφόν, καὶ Λάμαχόν γε,	εἴπερ	ἐστὲ ἀνδρεῖοι, καὶ ἄλλους γε
[194]	λέγεις, ὦ Νικία. ΝΙΚΙΑΣ Οὐκοῦν	εἴπερ	ὁ ἀνδρεῖος ἀγαθός, δῆλον ὅτι
[193]	φαίη, ὦ Σώκρατες; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδέν,	εἴπερ	οἴοιτό γε οὕτως. ΛΑΧΗΣ Ἀλλὰ
[179]	ὄντας ἡγησάμεθα μεμεληκέναι περὶ αὐτῶν,	εἴπερ	τισὶν ἄλλοις, πῶς ἂν θεραπευθέντες
[195]	Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πρὸς τί τοῦτ'	εἶπες	βλέψας, ὦ Λάχης; ΛΑΧΗΣ Πρὸς
[186]	δ' ὦ Λάχης καὶ Νικία,	εἴπετον	ἡμῖν ἑκάτερος τίνι δὴ δεινοτάτῳ
[194]	αὐτὸν ἐρωτᾷς, ὦ Σώκρατες, καὶ	εἰπέτω	γε τίνα φησὶν αὐτὴν εἶναι.
[197]	Αἰξωνέα εἶναι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Μηδέ γε	εἴπῃς,	ὦ Λάχης· καὶ γάρ μοι
[178]	(τις αὐτοῖς συμβουλεύσηται, οὐκ ἂν	εἴποιεν	ἃ νοοῦσιν, ἀλλὰ στοχαζόμενοι τοῦ
[192]	ἐν πᾶσιν ὀνομάζεις ταχυτῆτα εἶναι;	Εἴποιμ'	ἂν (αὐτῷ ὅτι τὴν ἐν
[190]	Οὐκοῦν ὅ γε ἴσμεν, κἂν	εἴποιμεν	δήπου τί ἐστιν. ΛΑΧΗΣ Πῶς
[178]	Μελησίας ὅδε, τότε μὲν οὐκ	εἴπομεν,	νῦν δ' ἐροῦμεν. Ἡγούμεθα γὰρ
[184]	Ὅ οὖν καὶ ἐξ ἀρχῆς	εἶπον,	εἴτε οὕτω σμικρὰς ὠφελίας ἔχει
[179]	παρασιτεῖ. (Ἅπερ οὖν καὶ ἀρχόμενος	εἶπον	τοῦ λόγου, παρρησιασόμεθα πρὸς ὑμᾶς.
[194]	ὁρᾷς ὡς ἄπορα· σὺ δ'	εἰπὼν	ὅτι ἡγῇ ἀνδρείαν εἶναι, ἡμᾶς
[190]	ἴσως ἐγὼ αἴτιος, οὐ σαφῶς	εἰπών,	τὸ σὲ ἀποκρίνασθαι μὴ τοῦτο
[186]	τέχνης ἔργον ἔχοιεν ἐπιδεῖξαι εὖ	εἰργασμένον,	καὶ ἓν (καὶ πλείω. ΛΑΧΗΣ
[182]	ταῦτα καὶ δι' ἃ δοκεῖ	εἴρηκα·	Λάχητος δ' εἴ τι παρὰ
[194]	καὶ φιλονικία εἴληφεν πρὸς τὰ	εἰρημένα,	καὶ ὡς ἀληθῶς ἀγανακτῶ (εἰ
[179]	πολέμῳ ἠργάσαντο καὶ ὅσα ἐν	εἰρήνῃ,	διοικοῦντες τά τε τῶν συμμάχων
[200]	ὧν ἐλέγομεν νῦν τε ἐπιεικῶς	εἰρῆσθαι,	καὶ εἴ τι αὐτῶν μὴ
[180]	Μελησίου, πάνυ μοι δοκεῖ εὖ	εἰρῆσθαι	καὶ εἰς ἐκείνους καὶ εἰς
[200]	εἴ τι αὐτῶν μὴ ἱκανῶς	εἴρηται,	ὕστερον ἐπανορθώσεσθαι καὶ μετὰ Δάμωνος
[181]	ἀξίων πιστεύεσθαι καὶ εἰς ταῦτα	εἰς	ἃ οὗτοι ἐπαινοῦσιν. Εὖ οὖν
[182]	ταύτῃ πλεονεκτοῖ. Ἔτι δὲ καὶ	εἰς	ἄλλου καλοῦ μαθήματος ἐπιθυμίαν παρακαλεῖ
[190]	Δοκεῖ δέ που τοῖς πολλοῖς	εἰς	ἀνδρείαν. Ἦ γάρ; ΛΑΧΗΣ Καὶ
[192]	εἰς τί φρόνιμος; ἢ ἡ	εἰς	ἅπαντα καὶ τὰ μεγάλα καὶ
[180]	ἐκείνους καὶ εἰς ἡμᾶς καὶ	εἰς	ἅπαντας ὅσοι τὰ τῶν πόλεων
[198]	αὐτή. Οἷον περὶ τὸ ὑγιεινὸν	εἰς	ἅπαντας τοὺς χρόνους οὐκ ἄλλη
[201]	ἡμῶν καταγελάσεται, ὅτι (τηλικοίδε ὄντες	εἰς	διδασκάλων ἀξιοῦμεν φοιτᾶν, τὸν Ὅμηρον
[185]	σύμβουλον σκοπεῖν ἆρα τεχνικός ἐστιν	εἰς	ἐκείνου θεραπείαν, οὗ ἕνεκα σκοπούμενοι
[180]	μοι δοκεῖ εὖ εἰρῆσθαι καὶ	εἰς	ἐκείνους καὶ εἰς ἡμᾶς καὶ
[185]	ἑώρακας ἄνευ διδασκάλων τεχνικωτέρους γεγονότας	εἰς	ἔνια ἢ μετὰ διδασκάλων; ~ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[180]	εἰρῆσθαι καὶ εἰς ἐκείνους καὶ	εἰς	ἡμᾶς καὶ εἰς ἅπαντας ὅσοι
[190]	Ἢ δῆλον δὴ ὅτι τοῦτο	εἰς	ὃ τείνειν δοκεῖ ἡ ἐν
[187]	ἀρχῆς ἐντεῦθεν ἠρχόμην λέγων, ὅτι	εἰς	συμβουλὴν διὰ ταῦτα ὑμᾶς παρακαλέσαιμεν,
[186]	Νικία ἐπειδὴ Λυσίμαχος καὶ Μελησίας	εἰς	συμβουλὴν παρεκαλεσάτην ἡμᾶς περὶ τοῖν
[190]	καὶ νῦν ἡμᾶς τώδε παρακαλεῖτον	εἰς	συμβουλήν, τίν' ἂν τρόπον τοῖς
[182]	λέγω δὲ ταῦτα περὶ αὐτοῦ	εἰς	τάδε ἀποβλέψας, ὅτι οἶμαι ἐγὼ
[181]	ὑπ' ἀνδρῶν ἀξίων πιστεύεσθαι καὶ	εἰς	ταῦτα εἰς ἃ οὗτοι ἐπαινοῦσιν.
[183]	παρ' ἐκείνοις ἄν τις τιμηθεὶς	εἰς	ταῦτα καὶ παρὰ τῶν ἄλλων
[189]	οἶμαι καὶ ἡ τοιάδε σκέψις	εἰς	ταὐτὸν φέρει, σχεδὸν δέ τι
[192]	Ἔοικεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἴδωμεν δή, ἡ	εἰς	τί φρόνιμος; ἢ ἡ εἰς
[187]	περιαγόμενον τῷ λόγῳ, πρὶν ἐμπέσῃ	εἰς	τὸ διδόναι περὶ αὑτοῦ λόγον,
[188]	ἢ πεποιήκαμεν (ἢ ποιοῦμεν, ἀλλ'	εἰς	τὸν ἔπειτα βίον προμηθέστερον ἀνάγκη
[183]	παρὰ τοὺς ἄλλους οὕτω σφόδρα	εἰς	τοῦτο δεδυστυχήκασιν. Ἐπεὶ καὶ τοῦτον
[193]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ ὅσοι ἂν ἐθέλωσιν	εἰς	φρέαρ καταβαίνοντες καὶ κολυμβῶντες καρτερεῖν
[183]	τῶν τὰ ὁπλιτικὰ ἐπιτηδευσάντων. Καίτοι	εἴς	γε τἆλλα πάντα ἐκ τούτων
[182]	οὔτ' ἂν ὑπό γε ἑνὸς	εἷς	ὁ τοῦτ' ἐπιστάμενος οὐδὲν ἂν
[195]	ἀνδρείους· τίς γὰρ δὴ ἄλλος	εἴσεται	ὅτῳ ἄμεινον ζῆν ἢ τεθνάναι;
[179]	ἢ ἐπιτηδεύσαντες ὅτι ἄριστοι γένοιντο.	(Εἰσηγήσατο	οὖν τις ἡμῖν καὶ τοῦτο
[191]	(μάχεσθαι, καὶ μένοντες καὶ ἀναστρέφοντες	εἰσὶ	γάρ πού τινες, ὦ Λάχης,
[178]	χρῆναι πρός γε ὑμᾶς παρρησιάζεσθαι.	Εἰσὶ	γάρ τινες οἳ τῶν τοιούτων
[191]	Οὐκοῦν ἀνδρεῖοι μὲν πάντες οὗτοί	εἰσιν,	ἀλλ' οἱ μὲν ἐν ἡδοναῖς,
[183]	τῷ ἔργῳ, καὶ ὁρῶ οἷοί	εἰσιν.	Ἔξεστι δὲ καὶ αὐτόθεν ἡμῖν
[191]	μόνον ὅσοι πρὸς λύπας ἀνδρεῖοί	εἰσιν	ἢ φόβους, ἀλλὰ καὶ πρὸς
[191]	καὶ πρὸς τὰ πολιτικὰ ἀνδρεῖοί	εἰσιν,	καὶ ἔτι αὖ μὴ μόνον
[195]	οὐδέν τι μᾶλλον οὗτοι ἀνδρεῖοί	εἰσιν.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δοκεῖ Λάχης λέγειν,
[179]	πάλαι τοσαῦτα προοιμιάζομαι, τόδε. Ἡμῖν	εἰσὶν	ὑεῖς οὑτοιί, ὅδε μὲν τοῦδε,
[196]	εἴτε τῳ θάνατος εἴτε νόσος	εἴτε	ἀποβολὴ χρημάτων ἔσται, (εἴτε νίκη
[180]	καὶ περὶ τούτου τοῦ μαθήματος,	εἴτε	δοκεῖ χρῆναι μανθάνειν εἴτε μή,
[196]	ἀποβολὴ χρημάτων ἔσται, (εἴτε νίκη	εἴτε	ἧττα ἢ πολέμου ἢ καὶ
[180]	μαθήματος, εἴτε δοκεῖ χρῆναι μανθάνειν	εἴτε	μή, καὶ περὶ τῶν ἄλλων,
[184]	σμικρὰς ὠφελίας ἔχει μάθημα ὄν,	εἴτε	μὴ ὂν φασὶ καὶ προσποιοῦνται
[185]	σκοπῆται, εἴτε χρὴ αὐτὸ ὑπαλείφεσθαι	εἴτε	μή, πότερον οἴει τότε εἶναι
[185]	χρὴ αὐτὸ τοὺς νεανίσκους μανθάνειν	εἴτε	μή; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πάνυ μὲν οὖν,
[196]	νόσος εἴτε ἀποβολὴ χρημάτων ἔσται,	(εἴτε	νίκη εἴτε ἧττα ἢ πολέμου
[196]	τῶν ἐσομένων, εἴτε τῳ θάνατος	εἴτε	νόσος εἴτε ἀποβολὴ χρημάτων ἔσται,
[184]	οὖν καὶ ἐξ ἀρχῆς εἶπον,	εἴτε	οὕτω σμικρὰς ὠφελίας ἔχει μάθημα
[196]	μόνον δεῖ γιγνώσκειν τῶν ἐσομένων,	εἴτε	τῳ θάνατος εἴτε νόσος εἴτε
[185]	τοῦ ἐν ὅπλοις μάχεσθαι σκοποῦμεν,	εἴτε	χρὴ αὐτὸ τοὺς νεανίσκους μανθάνειν
[185]	τίς του πρὸς ὀφθαλμοὺς σκοπῆται,	εἴτε	χρὴ αὐτὸ ὑπαλείφεσθαι εἴτε μή,
[196]	δικαστηρίῳ ἡμῖν οἱ λόγοι ἦσαν,	εἶχεν	ἄν τινα λόγον ταῦτα ποιεῖν·
[189]	πεποιήκαμεν, ἴσως μὲν οὐ κακῶς	εἶχεν	(ἐξετάζειν καὶ τὰ τοιαῦτα ἡμᾶς
[200]	ἀποκριναμένου· πάνυ δὴ μεγάλην ἐλπίδα	εἶχον,	ὡς τῇ παρὰ τοῦ Δάμωνος
[179]	πατέρας ἡμῶν ὅτι ἡμᾶς μὲν	(εἴων	τρυφᾶν, ἐπειδὴ μειράκια ἐγενόμεθα, τὰ
[186]	Καίτοι ἐπιθυμῶ γε τοῦ πράγματος	ἐκ	νέου ἀρξάμενος. Ἀλλὰ τοῖς μὲν
[198]	ὅπῃ (γενήσεται· καὶ περὶ τὰ	ἐκ	τῆς γῆς αὖ φυόμενα ἡ
[195]	ἐπίστασθαι; ἢ οὐ πολλοῖς οἴει	ἐκ	τῆς νόσου ἄμεινον εἶναι μὴ
[184]	γέλως καὶ κρότος ὑπὸ τῶν	ἐκ	τῆς ὁλκάδος ἐπί τε τῷ
[184]	τὸν γέλωτα κατέχειν, ὁρῶντες αἰωρούμενον	ἐκ	τῆς ὁλκάδος τὸ δορυδρέπανον ἐκεῖνο.
[184]	δόρατος, τότ' ἤδη καὶ οἱ	ἐκ	τῆς τριήρους οὐκέτι οἷοί τ'
[183]	Καίτοι εἴς γε τἆλλα πάντα	ἐκ	τούτων οἱ ὀνομαστοὶ γίγνονται, ἐκ
[183]	ἐκ τούτων οἱ ὀνομαστοὶ γίγνονται,	ἐκ	τῶν ἐπιτηδευσάντων ἕκαστα· οὗτοι δ'
[187]	παράδειγμα τίνων ἤδη ἄλλων ἐπιμεληθέντες	ἐκ	φαύλων καλούς τε κἀγαθοὺς ἐποιήσατε.
[183]	ὀνομαστοὶ γίγνονται, ἐκ τῶν ἐπιτηδευσάντων	ἕκαστα·	οὗτοι δ' ὡς ἔοικε, παρὰ
[194]	σου λέγοντος ὅτι ταῦτα ἀγαθὸς	ἕκαστος	ἡμῶν ἅπερ σοφός, ἃ δὲ
[181]	ὅδ' ἐστὶ Σωκράτης, περὶ οὗ	ἑκάστοτε	ἐμέμνησθε; ΠΑΙΔΕΣ Πάνυ μὲν οὖν,
[200]	οὗτος· ἀλλὰ γὰρ ἄλλους μοι	ἑκάστοτε	συνίστησιν, ὅταν τι αὐτῷ περὶ
[191]	γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί ποτε ὂν	ἑκάτερον	τούτων; Τοῦτο ἐπυνθανόμην. Πάλιν οὖν
[179]	παρρησιασόμεθα πρὸς ὑμᾶς. Ἡμῶν γὰρ	ἑκάτερος	περὶ τοῦ ἑαυτοῦ πατρὸς πολλὰ
[186]	Λάχης καὶ Νικία, εἴπετον ἡμῖν	ἑκάτερος	τίνι δὴ δεινοτάτῳ συγγεγόνατον περὶ
[187]	μὲν μαθόντε, ~(τίς ὁ διδάσκαλος	ἑκατέρῳ	καὶ τίνες ἄλλοι ὁμότεχνοι αὐτοῖς,
[189]	ἔοικε, τῶν ἔργων ἐπειράθην, ~καὶ	ἐκεῖ	αὐτὸν (ηὗρον ἄξιον ὄντα λόγων
[191]	μάχεσθαι καὶ οὕτω νικῆσαι τὴν	ἐκεῖ	μάχην. ΛΑΧΗΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[189]	σὺ παρ' ἐμοὶ διάκεισαι ἀπ'	ἐκείνης	τῆς ἡμέρας ᾗ μετ' ἐμοῦ
[184]	ἐκ τῆς ὁλκάδος τὸ δορυδρέπανον	ἐκεῖνο.	Ἵσως μὲν οὖν εἴη ἂν
[193]	Νῦν δ' αὖ πάλιν φαμὲν	ἐκεῖνο	τὸ αἰσχρόν, τὴν ἄφρονα καρτέρησιν,
[189]	ὅτι παραγενόμενόν τῳ βέλτιον ποιεῖ	ἐκεῖνο	ᾧ παρεγένετο, καὶ προσέτι οἷοί
[183]	αὐτοῦ λέληθεν αὐτὸ τοῦτο, ὅτι	ἐκεῖνοι	μάλιστα τῶν Ἑλλήνων σπουδάζουσιν ἐπὶ
[183]	τοῖς τοιούτοις καὶ ὅτι παρ'	ἐκείνοις	ἄν τις τιμηθεὶς εἰς ταῦτα
[186]	ἢ δοῦλοι ἢ ἐλεύθεροι, δι'	ἐκεῖνον	ὁμολογουμένως ἀγαθοὶ γεγόνασιν· εἰ δὲ
[180]	καὶ φίλω ἦμεν, καὶ πρότερον	ἐκεῖνος	ἐτελεύτησε, πρίν τι ἐμοὶ διενεχθῆναι.
[185]	τι ἕνεκά του σκοπῇ, περὶ	ἐκείνου	ἡ βουλὴ τυγχάνει οὖσα οὗ
[185]	σκοπεῖν ἆρα τεχνικός ἐστιν εἰς	ἐκείνου	θεραπείαν, οὗ ἕνεκα σκοπούμενοι σκοποῦμεν.
[187]	τῶν τῆς πόλεως πραγμάτων, ἐπ'	ἐκείνους	ἴωμεν καὶ πείθωμεν ἢ δώροις
[180]	δοκεῖ εὖ εἰρῆσθαι καὶ εἰς	ἐκείνους	καὶ εἰς ἡμᾶς καὶ εἰς
[183]	περὶ τὸν πόλεμον. Εἰ δ'	ἐκείνους	λέληθεν, ἀλλ' οὐ τούτους γε
[190]	ὄψις παραγενομένη ὀφθαλμοῖς βελτίους ποιεῖ	ἐκείνους	οἷς παρεγένετο, καὶ προσέτι οἷοί
[189]	τέ ἐσμεν αὐτὸ ποιεῖν παραγίγνεσθαι	ἐκείνῳ,	δῆλον ὅτι αὐτό γε ἴσμεν
[184]	ἀγαθῷ πεπαιδευμένος καὶ ἠσκηκώς; ΜΕΛΗΣΙΑΣ	Ἐκείνῳ	εἰκός γε, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[185]	οὔ· καὶ εἰ μὲν ἔστιν,	ἐκείνῳ	πείθεσθαι ἑνὶ ὄντι, τοὺς δ'
[191]	τὸ μὲν γὰρ ἱππικὸν (τὸ	ἐκείνων)	οὕτω μάχεται, τὸ δὲ ὁπλιτικὸν
[179]	νῦν ὑμεῖς ἐθεάσασθε ἐπιδεικνύμενον, κᾆτ'	ἐκέλευε	θεάσασθαι. Ἔδοξε δὴ χρῆναι αὐτούς
[178]	Λάχης· οὗ δ' ἕνεκα ὑμᾶς	ἐκελεύσαμεν	συνθεάσασθαι ἐγώ τε καὶ Μελησίας
[194]	εἶναι, ἡμᾶς τε τῆς ἀπορίας	ἔκλυσαι	καὶ αὐτὸς ἃ νοεῖς τῷ
[183]	ἀληθείᾳ ὡς ἀληθῶς ἐπιδεικνύμενον οὐχ	ἑκόντα.	Προσβαλούσης γὰρ τῆς νεὼς ἐφ'
[185]	τεχνικὸς καὶ τούτου (ἕνεκα διδασκάλους	ἐκτήσατο,	καὶ ὅστις μή. ΝΙΚΙΑΣ Οὐ
[192]	φρονίμως, εἰδὼς ὅτι ἀναλώσας πλέον	ἐκτήσεται,	τοῦτον ἀνδρεῖον καλοῖς ἄν; ΛΑΧΗΣ
[201]	χρῆναι, ὦ ἄνδρες οὐδεὶς γὰρ	ἔκφορος	λόγος κοινῇ πάντας ἡμᾶς ζητεῖν
[193]	ὅτι βοηθήσουσιν ἄλλοι αὐτῷ, πρὸς	ἐλάττους	δὲ καὶ φαυλοτέρους μαχεῖται ἢ
[182]	γὰρ τῶν γυμνασίων φαυλότερον οὐδ'	(ἐλάττω	πόνον ἔχει καὶ ἅμα προσήκει
[196]	ἀλλ' ἀνάγκη ὁμοίως λέοντα καὶ	ἔλαφον	καὶ ταῦρον καὶ πίθηκον πρὸς
[191]	ὦ Σώκρατες· περὶ ἁρμάτων γὰρ	ἔλεγε.	Καὶ σὺ τὸ τῶν Σκυθῶν
[183]	μεγάλα περὶ αὑτοῦ λέγοντα ἃ	ἔλεγεν,	ἑτέρωθι ἐγὼ κάλλιον ἐθεασάμην ἐν
[180]	ὦ Νικία. Ὡς ὅ γε	ἔλεγεν	ὁ Λυσίμαχος ἄρτι περὶ τοῦ
[196]	τὴν ἐπιστήμην προσλάβῃ· οὐχ οὕτως	ἔλεγες;	ΝΙΚΙΑΣ Οὕτω μὲν οὖν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[192]	καὶ ἐν ἅπασιν οἷς νυνδὴ	ἐλέγομεν	αὐτὴν εἶναι, ἔπειτα ἀνδρεία κέκληται.
[200]	δ' οἶμαι ἐμοὶ περὶ ὧν	ἐλέγομεν	νῦν τε ἐπιεικῶς εἰρῆσθαι, καὶ
[185]	Πῶς οὖν, ὃ ἐγὼ ἄρτι	ἔλεγον,	ἐσκοποῦμεν ἄν, εἰ ἐβουλόμεθα σκέψασθαι
[184]	δ' ὅπερ σοι ἐξ ἀρχῆς	ἔλεγον,	καὶ Σωκράτη τόνδε μὴ ἀφιέναι,
[200]	δὲ τουτονί, ὅπερ ἐξ ἀρχῆς	ἔλεγον,	μὴ ἀφιέναι· εἰ δὲ καὶ
[191]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τοῦτο τοίνυν ὃ ἄρτι	ἔλεγον,	ὅτι ἐγὼ αἴτιος μὴ καλῶς
[189]	ἐγὼ ἐπαγγέλλομαι καὶ διδάσκειν καὶ	ἐλέγχειν	ἐμὲ ὅτι ἂν βούλῃ, καὶ
[186]	τῶν ξένων, ἢ δοῦλοι ἢ	ἐλεύθεροι,	δι' ἐκεῖνον ὁμολογουμένως ἀγαθοὶ γεγόνασιν·
[182]	ἔχει καὶ ἅμα προσήκει μάλιστ'	ἐλευθέρῳ	τοῦτό τε τὸ γυμνάσιον καὶ
[179]	Ἔδοξε δὴ χρῆναι αὐτούς τε	ἐλθεῖν	ἐπὶ θέαν τἀνδρὸς καὶ ὑμᾶς
[188]	οὐδὲ λυδιστί, ἀλλ' ἥπερ μόνη	Ἑλληνική	ἐστιν ἁρμονία. Ὁ μὲν οὖν
[183]	τοῦτο, ὅτι ἐκεῖνοι μάλιστα τῶν	Ἑλλήνων	σπουδάζουσιν ἐπὶ τοῖς τοιούτοις καὶ
[191]	δὲ ὁπλιτικὸν (τό γε τῶν	Ἑλλήνων)	ὡς ἐγὼ λέγω. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πλήν
[200]	Σωκράτει ἀποκριναμένου· πάνυ δὴ μεγάλην	ἐλπίδα	εἶχον, ὡς τῇ παρὰ τοῦ
[191]	μάχεσθαι, ἀλλὰ φεύγειν, ἐπειδὴ δ'	ἐλύθησαν	αἱ τάξεις τῶν Περσῶν, ἀναστρεφομένους
[186]	τε καὶ Μελησία, πρῶτος (περὶ	ἐμαυτοῦ	λέγω ὅτι διδάσκαλός μοι οὐ
[183]	ᾗ ἐπεβάτευεν πρὸς ὁλκάδα τινά,	ἐμάχετο	ἔχων δορυδρέπανον, διαφέρον δὴ ὅπλον
[200]	μὴ εἰδότε, δίκαιον ἂν ἦν	ἐμὲ	μάλιστα ἐπὶ τοῦτο τὸ ἔργον
[181]	Δικαιότατον μέντοι μοι δοκεῖ εἶναι	ἐμὲ	νεώτερον ὄντα τῶνδε καὶ ἀπειρότερον
[189]	ἐπαγγέλλομαι καὶ διδάσκειν καὶ ἐλέγχειν	ἐμὲ	ὅτι ἂν βούλῃ, καὶ μανθάνειν
[200]	Μελησίᾳ συμβουλεύω σὲ μὲν καὶ	ἐμὲ	περὶ τῆς παιδείας τῶν νεανίσκων
[181]	ἐστὶ Σωκράτης, περὶ οὗ ἑκάστοτε	ἐμέμνησθε;	ΠΑΙΔΕΣ Πάνυ μὲν οὖν, ὦ
[189]	ἐγὼ οἶδα· οὕτω σὺ παρ'	ἐμοὶ	διάκεισαι ἀπ' ἐκείνης τῆς ἡμέρας
[180]	πρότερον ἐκεῖνος ἐτελεύτησε, πρίν τι	ἐμοὶ	διενεχθῆναι. Περιφέρει δέ τίς με
[196]	αὑτὸν κοσμοῖ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδὲν οὐδ'	ἐμοὶ	δοκεῖ, ὦ Λάχης· ἀλλ' ὁρῶμεν
[200]	μὴ ἀφιέναι· εἰ δὲ καὶ	ἐμοὶ	ἐν ἡλικίᾳ ἦσαν οἱ παῖδες,
[201]	τῶν μειρακίων ἐπιμέλειαν ποιησώμεθα. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ	Ἐμοὶ	μὲν ἀρέσκει, ὦ Σώκρατες, ἃ
[187]	ὦ Νικία τε καὶ Λάχης.	Ἐμοὶ	μὲν γὰρ καὶ Μελησίᾳ τῷδε
[193]	Μὰ τὸν Δί' ὦ Σώκρατες,	ἐμοὶ	μὲν οὔ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρα
[201]	ἄν τις ἡμῶν τίνα προαιροῖτο;	~ἐμοὶ	μὲν οὖν δὴ αὐτῷ (δοκεῖ
[188]	τὸ γῆρας νοῦν ἔχον προσιέναι.	Ἐμοὶ	μὲν οὖν οὐδὲν ἄηθες οὐδ'
[196]	θεόν τινα λέγει αὐτὸν εἶναι.	ἐμοὶ	μὲν οὖν φαίνεται Νικίας οὐκ
[182]	ἐχθροῖς φανεῖται διὰ τὴν εὐσχημοσύνην.	Ἐμοὶ	μὲν οὖν, ὦ Λυσίμαχε, ὥσπερ
[200]	τοὺς ἄλλους· ἐγὼ δ' οἶμαι	ἐμοὶ	περὶ ὧν ἐλέγομεν νῦν τε
[198]	δὴ φράσω. Δοκεῖ γὰρ δὴ	ἐμοί	τε καὶ τῷδε, περὶ ὅσων
[181]	ὦ Σώκρατες. Δοκεῖ γὰρ καὶ	(ἐμοὶ	τοῦτο τὸ μάθημα τοῖς νέοις
[193]	ἢ τὸν ἄνευ ἐπιστήμης. ΛΑΧΗΣ	Έμοιγε	δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ τὸν μετὰ
[185]	γεγονότες ἦσαν αὐτοῦ τούτου; ΜΕΛΗΣΙΑΣ	Ἔμοιγε	δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ἔτι πρότερον,
[187]	τοὺς ἄνδρας. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Καλῶς μὲν	ἔμοιγε	δοκεῖ, ὦ ἄνδρες, Σωκράτης λέγειν·
[184]	ταύτην τὴν ἐπιστήμην. Τοιαύτη τις	ἔμοιγε	δοκεῖ, ὦ Λυσίμαχε, ἡ περὶ
[193]	(ΛΑΧΗΣ Τὸν ἐν τῷ ἐναντίῳ,	ἔμοιγε	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ
[199]	πῶς λέγεις, ὦ Νικία; ΝΙΚΙΑΣ	Ἔμοιγε	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Δοκεῖ
[190]	αὐτὸ κάλλιστα κτήσαιτο; ΛΑΧΗΣ Οὐδένα,	ἔμοιγε	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Φαμὲν
[194]	εἰμὶ εἰπεῖν. νοεῖν μὲν γὰρ	ἔμοιγε	δοκῶ περὶ ἀνδρείας ὅτι ἔστιν,
[192]	ἀποκρινούμεθα ἡμῖν αὐτοῖς. τοῦτο τοίνυν	ἔμοιγε	φαίνεται· οὔτι πᾶσά γε, ὡς
[188]	Ὅπερ οὖν λέγω, τὸ μὲν	ἐμὸν	οὐδὲν κωλύει Σωκράτει συνδιατρίβειν ὅπως
[188]	τοιούτου. ΛΑΧΗΣ Ἁπλοῦν τό γ'	ἐμόν,	ὦ Νικία, περὶ λόγων ἐστίν,
[179]	τοῦδε, πάππου ἔχων ὄνομα Θουκυδίδης,	ἐμὸς	δὲ αὖ ὅδε παππῷον δὲ
[186]	ἄρτι Λάχης μὴ ἀφίεσθαί σε	ἐμοῦ	διεκελεύετο ἀλλὰ ἐρωτᾶν, καὶ ἐγὼ
[186]	ἂν θαυμάσαιμι· καὶ γὰρ χρήμασιν	ἐμοῦ	δυνατώτεροι, ὥστε μαθεῖν παρ' ἄλλων,
[183]	τὸν Στησίλεων, ὃν ὑμεῖς (μετ'	ἐμοῦ	ἐν τοσούτῳ ὄχλῳ ἐθεάσασθε ἐπιδεικνύμενον
[200]	Νικία, ᾤμην σε εὑρήσειν, (ἐπειδὴ	ἐμοῦ	κατεφρόνησας Σωκράτει ἀποκριναμένου· πάνυ δὴ
[200]	διοίσει, ὡς ἔοικε, σοὶ μετ'	ἐμοῦ	μηδὲν εἰδέναι ὧν προσήκει ἐπιστήμην
[181]	τῇ ἀπὸ Δηλίου φυγῇ μετ'	ἐμοῦ	συνανεχώρει, κἀγώ σοι λέγω ὅτι
[189]	ἐκείνης τῆς ἡμέρας ᾗ μετ'	ἐμοῦ	συνδιεκινδύνευσας καὶ ἔδωκας σαυτοῦ πεῖραν
[196]	γὰρ ἔσται ἡ πύστις ὑπὲρ	ἐμοῦ	τε καὶ σοῦ. ΛΑΧΗΣ Πάνυ
[189]	ἡμῶν τίθημι- σκόπει οὖν ἀντ'	ἐμοῦ	ὑπὲρ τῶν νεανίσκων ὅτι δεόμεθα
[188]	ἐγὼ τῶν μὲν λόγων οὐκ	ἔμπειρός	εἰμι, ἀλλὰ πρότερον, ὡς ἔοικε,
[187]	τούτου περιαγόμενον τῷ λόγῳ, πρὶν	ἐμπέσῃ	εἰς τὸ διδόναι περὶ αὑτοῦ
[188]	παρεληλυθότα βίον βεβίωκεν· ἐπειδὰν δ'	ἐμπέσῃ,	ὅτι οὐ πρότερον αὐτὸν ἀφήσει
[192]	καὶ ἐν τῷ μανθάνειν καὶ	ἐν	ἄλλοις πολλοῖς, καὶ σχεδόν τι
[187]	σοι ἢ ἐν ἱερῷ ἢ	ἐν	ἄλλῳ τῳ συλλόγῳ τῶν δημοτῶν·
[192]	ἡδονῇ καὶ ἐν λύπῃ καὶ	ἐν	ἅπασιν οἷς νυνδὴ ἐλέγομεν αὐτὴν
[200]	νῦν δ' ὁμοίως γὰρ πάντες	ἐν	ἀπορίᾳ ἐγενόμεθα· τί οὖν ἄν
[182]	καὶ ταῦτα λαβὼν καὶ φιλοτιμηθεὶς	(ἐν	αὐτοῖς ἐπὶ πᾶν ἂν τὸ
[183]	πάνυ ὀλίγοις ἐγὼ τούτων παραγέγονα	ἐν	αὐτῷ τῷ ἔργῳ, καὶ ὁρῶ
[181]	(ἀλλὰ καὶ τὴν πατρίδα ὀρθοῦντα·	ἐν	γὰρ τῇ ἀπὸ Δηλίου φυγῇ
[196]	αὐτοῖς λέγειν. Εἰ μὲν οὖν	ἐν	δικαστηρίῳ ἡμῖν οἱ λόγοι ἦσαν,
[189]	ὁ διδάσκων ἔσται ἢ μήπω	ἐν	δόξῃ ὢν ἤ τι (ἄλλο
[179]	ἐν πολέμῳ ἠργάσαντο καὶ ὅσα	ἐν	εἰρήνῃ, διοικοῦντες τά τε τῶν
[191]	δ' ἐν λύπαις, οἱ δ'	ἐν	ἐπιθυμίαις, οἱ δ' ἐν φόβοις
[186]	ἄλλους κελεύειν ζητεῖν καὶ μὴ	ἐν	ἑταίρων ἀνδρῶν ὑέσιν κινδυνεύειν διαφθείροντας
[191]	οὗτοί εἰσιν, ἀλλ' οἱ μὲν	ἐν	ἡδοναῖς, οἱ δ' ἐν λύπαις,
[192]	τίς οὖσα δύναμις ἡ αὐτὴ	ἐν	ἡδονῇ καὶ ἐν λύπῃ καὶ
[200]	ἀφιέναι· εἰ δὲ καὶ ἐμοὶ	ἐν	ἡλικίᾳ ἦσαν οἱ παῖδες, ταὐτὰ
[187]	πατρὸς ἀκολουθῶν ἐπλησίασέν σοι ἢ	ἐν	ἱερῷ ἢ ἐν ἄλλῳ τῳ
[193]	μετ' ἐπιστήμης ἄρα ἱππικῆς καρτεροῦντα	ἐν	ἱππομαχίᾳ ἧττον φήσεις ἀνδρεῖον εἶναι
[194]	ὦ Νικία, ἀνδράσι φίλοις χειμαζομένοις	ἐν	λόγῳ καὶ ἀποροῦσιν βοήθησον, εἴ
[191]	μὲν ἐν ἡδοναῖς, οἱ δ'	ἐν	λύπαις, οἱ δ' ἐν ἐπιθυμίαις,
[192]	ἡ αὐτὴ ἐν ἡδονῇ καὶ	ἐν	λύπῃ καὶ ἐν ἅπασιν οἷς
[181]	γὰρ τὸ μὴ ἄλλοθι διατρίβειν,	ἐν	οἷς δὴ φιλοῦσιν οἱ νέοι
[182]	γὰρ ἀγῶνος ἀθληταί ἐσμεν καὶ	ἐν	οἷς ἡμῖν ὁ ἀγὼν πρόκειται,
[192]	Εἴποιμ' ἂν (αὐτῷ ὅτι τὴν	ἐν	ὀλίγῳ χρόνῳ πολλὰ διαπραττομένην δύναμιν
[182]	τοιοῦτον· πᾶς γὰρ ἂν μαθὼν	ἐν	ὅπλοις μάχεσθαι ἐπιθυμήσειε καὶ τοῦ
[179]	καλὸν εἴη τῷ νέῳ μαθεῖν	ἐν	ὅπλοις μάχεσθαι· καὶ ἐπῄνει τοῦτον
[185]	γάρ, ὦ Σώκρατες, περὶ τοῦ	ἐν	ὅπλοις μάχεσθαι σκοποῦμεν, εἴτε χρὴ
[181]	εἶναι ἢ οὔ, τὸ μαθεῖν	ἐν	ὅπλοις μάχεσθαι; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ καὶ
[183]	τοῖσδ' ἐπιδείκνυσιν εἰκότως· τοὺς δὲ	ἐν	ὅπλοις μαχομένους ἐγὼ τούτους ὁρῶ
[178]	Τεθέασθε μὲν τὸν ἄνδρα μαχόμενον	ἐν	ὅπλοις, ὦ Νικία τε καὶ
[191]	εἰπεῖν ἀνδρείαν πρῶτον τί ὂν	ἐν	πᾶσι τούτοις ταὐτόν ἐστιν· ἢ
[192]	Σώκρατες, τί λέγεις τοῦτο ὃ	ἐν	πᾶσιν ὀνομάζεις ταχυτῆτα εἶναι; Εἴποιμ'
[187]	κατὰ τὴν παροιμίαν ὑμῖν συμβαίνῃ	ἐν	πίθῳ ἡ κεραμεία γιγνομένη. Λέγετε
[191]	τὸ Λακεδαιμονίων. Λακεδαιμονίους (γάρ φασιν	ἐν	Πλαταιαῖς, ἐπειδὴ πρὸς τοῖς γερροφόροις
[179]	πρὸς τοὺς νεανίσκους, καὶ ὅσα	ἐν	πολέμῳ ἠργάσαντο καὶ ὅσα ἐν
[195]	δεινῶν καὶ θαρραλέων (ἐπιστήμην καὶ	ἐν	πολέμῳ καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις
[182]	σμικρὰν προσθήκην, ὅτι πάντα ἄνδρα	ἐν	πολέμῳ καὶ θαρραλεώτερον καὶ ἀνδρειότερον
[193]	ὁπωστιοῦν οὐδ' αὕτη. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ'	ἐν	πολέμῳ καρτεροῦντα ἄνδρα καὶ ἐθέλοντα
[191]	τοὺς ἐν τῷ ἱππικῷ καὶ	ἐν	σύμπαντι τῷ πολεμικῷ εἴδει, καὶ
[196]	νῦν δὲ τί ἄν τις	ἐν	συνουσίᾳ τοιᾷδε μάτην κενοῖς λόγοις
[195]	οἱ ἄλλοι δημιουργοὶ ἅπαντες τὰ	ἐν	ταῖς αὑτῶν τέχναις δεινά τε
[195]	οὐδὲν γὰρ λέγεις. ἐπεὶ αὐτίκα	ἐν	ταῖς νόσοις οὐχ οἱ ἰατροὶ
[192]	καὶ πέρι ἄξιον λέγειν, ἢ	ἐν	ταῖς τῶν χειρῶν πράξεσιν ἢ
[182]	ἐν τῇ μάχῃ αὐτῇ, ὅταν	ἐν	τάξει δέῃ μάχεσθαι μετὰ πολλῶν
[183]	ἔλεγεν, ἑτέρωθι ἐγὼ κάλλιον ἐθεασάμην	ἐν	τῇ ἀληθείᾳ ὡς ἀληθῶς ἐπιδεικνύμενον
[195]	γεωργοὺς οἶμαι. καίτοι τά γε	ἐν	τῇ γεωργίᾳ δεινὰ οὗτοι δήπου
[182]	τι τοῦτο τὸ μάθημα καὶ	ἐν	τῇ μάχῃ αὐτῇ, ὅταν ἐν
[183]	παρῄει. Τέως μὲν οὖν παρέθει	ἐν	τῇ νηὶ ἀντεχόμενος τοῦ δόρατος·
[190]	εἰπεῖν· εἰ γάρ τις ἐθέλοι	ἐν	τῇ τάξει μένων ἀμύνεσθαι τοὺς
[191]	καὶ σὺ λέγεις, ὃς ἂν	ἐν	τῇ τάξει μένων μάχηται τοῖς
[195]	(ἐπιστήμην καὶ ἐν πολέμῳ καὶ	ἐν	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν. ΛΑΧΗΣ Ὡς
[191]	οἱ δέ γ' οἶμαι δειλίαν	ἐν	τοῖς αὐτοῖς τούτοις. ΛΑΧΗΣ Πάνυ
[187]	ἢ (παιδὶ ὄντι, εἴ που	ἐν	τοῖς δημόταις μετὰ τοῦ πατρὸς
[200]	βελτίστῳ γενέσθαι. Εἰ μὲν οὖν	ἐν	τοῖς διαλόγοις τοῖς ἄρτι ἐγὼ
[181]	καὶ σὺ δὲ ἡγοῦ με	ἐν	τοῖς εὐνούστατόν (σοι εἶναι. Χρῆν
[190]	εἰς ὃ τείνειν δοκεῖ ἡ	ἐν	τοῖς ὅπλοις μάθησις; Δοκεῖ δέ
[191]	τῷ πολέμῳ, ἀλλὰ καὶ τοὺς	ἐν	τοῖς πρὸς τὴν θάλατταν κινδύνοις
[183]	Μαχομένου γὰρ αὐτοῦ ἐνέσχετό που	ἐν	τοῖς τῆς νεὼς σκεύεσιν καὶ
[191]	πού τινες, ὦ Λάχης, καὶ	ἐν	τοῖς τοιούτοις ἀνδρεῖοι ΛΑΧΗΣ Καὶ
[187]	ἐν τοῖς ὑέσι τε καὶ	ἐν	τοῖς τῶν φίλων παισί, καὶ
[187]	ὑμῖν ὁ κίνδυνος κινδυνεύηται, ἀλλ'	ἐν	τοῖς ὑέσι τε καὶ ἐν
[183]	Στησίλεων, ὃν ὑμεῖς (μετ' ἐμοῦ	ἐν	τοσούτῳ ὄχλῳ ἐθεάσασθε ἐπιδεικνύμενον καὶ
[182]	πρόκειται, μόνοι οὗτοι γυμνάζονται οἱ	ἐν	τούτοις τοῖς (τὸν) περὶ τὸν
[181]	ποιεῖσθαι ὅταν σχολὴν ἄγωσιν, ἀλλ'	ἐν	τούτῳ, εὖ ἔχει, ὅθεν καὶ
[193]	φρέαρ καταβαίνοντες καὶ κολυμβῶντες καρτερεῖν	ἐν	τούτῳ τῷ ἔργῳ, μὴ ὄντες
[182]	Λακεδαιμονίους, οἷς οὐδὲν ἄλλο μέλει	ἐν	τῷ βίῳ ἢ τοῦτο ζητεῖν
[193]	τε καὶ καρτερεῖν; (ΛΑΧΗΣ Τὸν	ἐν	τῷ ἐναντίῳ, ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ
[193]	ἀνδρειότερον ἂν φαίης ἢ τὸν	ἐν	τῷ ἐναντίῳ στρατοπέδῳ ἐθέλοντα ὑπομένειν
[191]	ὁπλιτικῷ ἀνδρείους, ἀλλὰ καὶ τοὺς	ἐν	τῷ ἱππικῷ καὶ ἐν σύμπαντι
[187]	(παιδεύειν, σκοπεῖν χρὴ μὴ οὐκ	ἐν	τῷ Καρὶ ὑμῖν ὁ κίνδυνος
[192]	τρέχειν τυγχάνει ὂν ἡμῖν καὶ	ἐν	τῷ κιθαρίζειν καὶ ἐν τῷ
[192]	καὶ ἐν τῷ κιθαρίζειν καὶ	ἐν	τῷ λέγειν καὶ ἐν τῷ
[192]	καὶ ἐν τῷ λέγειν καὶ	ἐν	τῷ μανθάνειν καὶ ἐν ἄλλοις
[191]	σου πυθέσθαι μὴ μόνον τοὺς	ἐν	τῷ ὁπλιτικῷ ἀνδρείους, ἀλλὰ καὶ
[191]	εἴδει, καὶ μὴ μόνον τοὺς	ἐν	τῷ πολέμῳ, ἀλλὰ καὶ τοὺς
[183]	ἐπίτηδες οὐδεὶς πώποτ' εὐδόκιμος γέγονεν	ἐν	τῷ πολέμῳ ἀνὴρ τῶν τὰ
[193]	ἄφρων τόλμα τε καὶ καρτέρησις	ἐν	τῷ πρόσθεν ἐφάνη ἡμῖν οὖσα
[192]	τί ποτ' ἐστίν, ὃ καὶ	ἐν	τῷ τρέχειν τυγχάνει ὂν ἡμῖν
[191]	δ' ἐν ἐπιθυμίαις, οἱ δ'	ἐν	φόβοις τὴν ἀνδρείαν κέκτηνται· οἱ
[182]	ἀμυνομένῳ (τινὶ ἐπιθέσθαι ἢ καὶ	ἐν	φυγῇ ἐπιτιθεμένου ἄλλου ἀμύνασθαι αὐτόν·
[193]	ἔργῳ, μὴ ὄντες δεινοί, ἢ	ἔν	τινι ἄλλῳ τοιούτῳ, ἀνδρειοτέρους φήσεις
[186]	ἔχοιεν ἐπιδεῖξαι εὖ εἰργασμένον, καὶ	ἓν	(καὶ πλείω. ΛΑΧΗΣ Τοῦτο μὲν
[189]	ἀλλὰ καὶ ἐγὼ τῷ Σόλωνι,	ἓν	μόνον προσλαβών, συγχωρῶ· γηράσκων γὰρ
[199]	γε τὴν ἀνδρείαν μόριον εἶναι	ἓν	τῶν τῆς ἀρετῆς. ΝΙΚΙΑΣ Ἔφαμεν
[189]	ἡμέτερον δὴ ἔργον, ὦ Σώκρατες	ἕνα	γάρ σε ἔγωγε ἡμῶν τίθημι-
[180]	Λάχητος· καὶ γὰρ αὐτῷ μοι	ἔναγχος	ἄνδρα προυξένησε τῷ (ὑεῖ διδάσκαλον
[196]	στρέφεσθαι, εἰ ἐβουλόμεθα μὴ δοκεῖν	ἐναντία	ἡμῖν αὐτοῖς λέγειν. Εἰ μὲν
[184]	τοιούτου ἔδει· νῦν δὲ τὴν	ἐναντίαν	γάρ, ὡς ὁρᾷς, Λάχης Νικίᾳ
[197]	ὁμολογοῦμεν ἀνδρεῖα εἶναι, ἢ πᾶσιν	ἐναντιούμενος	τολμᾷς μηδὲ ἀνδρεῖα αὐτὰ καλεῖν;
[193]	καρτερεῖν; (ΛΑΧΗΣ Τὸν ἐν τῷ	ἐναντίῳ,	ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[193]	φαίης ἢ τὸν ἐν τῷ	ἐναντίῳ	στρατοπέδῳ ἐθέλοντα ὑπομένειν τε καὶ
[199]	καὶ τοῦτον οἴει ἂν σὺ	ἐνδεᾶ	εἶναι σωφροσύνης ἢ δικαιοσύνης τε
[179]	τοῖσδε τοῖς νεανίσκοις αὐτὰ ταῦτα	ἐνδεικνύμεθα,	λέγοντες ὅτι εἰ μὲν ἀμελήσουσιν
[185]	ἀλλ' οὐ περὶ τοῦ ὃ	ἕνεκα	ἄλλου ἐζήτει. ΝΙΚΙΑΣ Ἀνάγκη. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[185]	ὅστις ἡμῶν τεχνικὸς καὶ τούτου	(ἕνεκα	διδασκάλους ἐκτήσατο, καὶ ὅστις μή.
[185]	ἡ βουλὴ τυγχάνει οὖσα οὗ	ἕνεκα	ἐσκόπει, ἀλλ' οὐ περὶ τοῦ
[185]	ἐστιν εἰς ἐκείνου θεραπείαν, οὗ	ἕνεκα	σκοπούμενοι σκοποῦμεν. ΝΙΚΙΑΣ Πάνυ γε.
[196]	τι λέγειν καὶ οὐ λόγου	ἕνεκα	ταῦτα λέγει. Αὐτοῦ οὖν σαφέστερον
[185]	περὶ μαθήματος σκοπεῖν τῆς ψυχῆς	ἕνεκα	τῆς τῶν νεανίσκων; ΝΙΚΙΑΣ Ναί.
[185]	ἑνὶ λόγῳ, ὅταν τίς τι	ἕνεκά	του σκοπῇ, περὶ ἐκείνου ἡ
[178]	τε καὶ Λάχης· οὗ δ'	ἕνεκα	ὑμᾶς ἐκελεύσαμεν συνθεάσασθαι ἐγώ τε
[191]	αὐτὸν τὸν Αἰνείαν κατὰ τοῦτ'	ἐνεκωμίασε,	κατὰ τὴν τοῦ φόβου ἐπιστήμην,
[183]	οἷον ἀπέβη. Μαχομένου γὰρ αὐτοῦ	ἐνέσχετό	που ἐν τοῖς τῆς νεὼς
[191]	ἵππους κραιπνὰ μάλ' ἔνθα καὶ	ἔνθα.	(Ἔφη αὐτοὺς ἐπίστασθαι διώκειν ἠδὲ
[191]	τοῦ Αἰνείου ἵππους κραιπνὰ μάλ'	ἔνθα	καὶ ἔνθα. (Ἔφη αὐτοὺς ἐπίστασθαι
[192]	ἀνδρεία σοι φαίνεται. τεκμαίρομαι δὲ	ἐνθένδε·	σχεδὸν γάρ τι οἶδα, ὦ
[185]	χαλινοῦ; ΝΙΚΙΑΣ Ἀληθῆ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν	ἑνὶ	λόγῳ, ὅταν τίς τι ἕνεκά
[185]	εἰ μὲν ἔστιν, ἐκείνῳ πείθεσθαι	ἑνὶ	ὄντι, τοὺς δ' ἄλλους ἐᾶν,
[185]	ἄνευ διδασκάλων τεχνικωτέρους γεγονότας εἰς	ἔνια	ἢ μετὰ διδασκάλων; ~ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔγωγε,
[182]	αὐτόν· οὔτ' ἂν ὑπό γε	ἑνὸς	εἷς ὁ τοῦτ' ἐπιστάμενος οὐδὲν
[180]	πρῶτον μὲν ὄντα δημότην, ἔπειτα	ἐνταῦθα	ἀεὶ τὰς διατριβὰς ποιούμενον ὅπου
[182]	δοκεῖ εἶναι, ὅτι καὶ εὐσχημονέστερον	ἐνταῦθα	οὗ χρὴ τὸν ἄνδρα εὐσχημονέστερον
[184]	λέγει· οἷς δ' οὖν ἐγὼ	ἐντετύχηκα,	τοιαῦτ' (ἄττα ἐστίν. Ὅ οὖν
[187]	ἐπειδὴ δὲ πρεσβύτερος γέγονεν, οὐκ	ἐντετυχηκὼς	τῷ ἀνδρὶ δῆλος ἔτι εἶ.
[187]	διεξιέναι· καὶ γὰρ ἐξ ἀρχῆς	ἐντεῦθεν	ἠρχόμην λέγων, ὅτι εἰς συμβουλὴν
[189]	σχεδὸν δέ τι καὶ μᾶλλον	ἐξ	ἀρχῆς εἴη ἄν. Εἰ γὰρ
[184]	(ἄττα ἐστίν. Ὅ οὖν καὶ	ἐξ	ἀρχῆς εἶπον, εἴτε οὕτω σμικρὰς
[184]	σπουδή· χρὴ δ' ὅπερ σοι	ἐξ	ἀρχῆς ἔλεγον, καὶ Σωκράτη τόνδε
[200]	ἐᾶν, Σωκράτη δὲ τουτονί, ὅπερ	ἐξ	ἀρχῆς ἔλεγον, μὴ ἀφιέναι· εἰ
[187]	ἐθέλοιτε λόγῳ διεξιέναι· καὶ γὰρ	ἐξ	ἀρχῆς ἐντεῦθεν ἠρχόμην λέγων, ὅτι
[185]	κατάδηλον ἔσται. Οὔ μοι δοκεῖ	ἐξ	ἀρχῆς ἡμῖν ὡμολογῆσθαι τί ποτ'
[198]	δέ, Νικία, λέγε ἡμῖν πάλιν	ἐξ	(ἀρχῆς· οἶσθ' ὅτι τὴν ἀνδρείαν
[190]	παραγένοιτο, καθ' ὅσον οἷόν τε	ἐξ	ἐπιτηδευμάτων τε καὶ μαθημάτων παραγενέσθαι.
[184]	τῶν ἀνθρώπων, εἰ καὶ σμικρὸν	ἐξαμάρτοι,	μεγάλας ἂν διαβολὰς ἴσχειν· (ἐπίφθονος
[182]	ἔστιν μὲν μὴ μάθημα, ἀλλ'	ἐξαπατῶσιν	οἱ ὑπισχνούμενοι, ἢ μάθημα μὲν
[183]	ἔργῳ, καὶ ὁρῶ οἷοί εἰσιν.	Ἔξεστι	δὲ καὶ αὐτόθεν ἡμῖν σκέψασθαι.
[189]	ἴσως μὲν οὐ κακῶς εἶχεν	(ἐξετάζειν	καὶ τὰ τοιαῦτα ἡμᾶς αὐτούς·
[189]	συμβούλομαι τἀνδρί, καὶ ἥδιστ' ἂν	ἐξεταζοίμην	ὑπὸ τοῦ τοιούτου, καὶ οὐκ
[199]	περὶ θεοὺς καὶ περὶ ἀνθρώπους	ἐξευλαβεῖσθαί	τε τὰ δεινὰ καὶ τὰ
[186]	παρά του ἐπίστασθον ἢ αὐτὼ	ἐξευρόντε,	καὶ εἰ μὲν μαθόντε, ~(τίς
[182]	ὅπλοις μάχεσθαι ἐπιθυμήσειε καὶ τοῦ	ἑξῆς	μαθήματος τοῦ περὶ τὰς τάξεις,
[183]	οἴηται τραγῳδίαν καλῶς ποιεῖν, οὐκ	ἔξωθεν	κύκλῳ περὶ τὴν Ἀττικὴν (κατὰ
[193]	ἄφρονα καρτέρησιν, ἀνδρείαν εἶναι. ΛΑΧΗΣ	Ἐοίκαμεν.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καλῶς οὖν σοι δοκοῦμεν
[183]	ἐπιτηδευσάντων ἕκαστα· οὗτοι δ' ὡς	ἔοικε,	παρὰ τοὺς ἄλλους οὕτω σφόδρα
[200]	καὶ οὐδὲν ἔτι διοίσει, ὡς	ἔοικε,	σοὶ μετ' ἐμοῦ μηδὲν εἰδέναι
[188]	ἔμπειρός εἰμι, ἀλλὰ πρότερον, ὡς	ἔοικε,	τῶν ἔργων ἐπειράθην, ~καὶ ἐκεῖ
[193]	λόγοις. Ἔργῳ μὲν γάρ, ὡς	ἔοικε,	φαίη ἄν τις ἡμᾶς ἀνδρείας
[189]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐ τὰ ὑμέτερα, ὡς	ἔοικεν,	αἰτιασόμεθα μὴ οὐχ ἕτοιμα εἶναι
[199]	ὥσπερ αἱ ἄλλαι ἐπιστῆμαι. ΝΙΚΙΑΣ	Ἔοικέν	γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Μέρος ἄρα ἀνδρείας
[199]	εἴη. Καὶ νῦν δή, ὡς	ἔοικεν,	κατὰ τὸν σὸν λόγον οὐ
[195]	δοκεῖ Λάχης λέγειν, ὦ Νικία;	Ἔοικεν	μέντοι λέγειν τι. ΝΙΚΙΑΣ Καὶ
[192]	λόγον ἀνδρεία ἂν εἴη. ΛΑΧΗΣ	Ἔοικεν.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἴδωμεν δή, ἡ εἰς
[199]	λεγόμενον, ἀλλὰ σύμπασα ἀρετή. ΝΙΚΙΑΣ	Ἔοικεν.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ μὴν ἔφαμέν γε
[199]	λεγόμενον οὐ φαίνεται. ΝΙΚΙΑΣ Οὐκ	ἔοικεν.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρα ηὑρήκαμεν, ὦ
[187]	ὑπὸ τῶν τῆς πόλεως πραγμάτων,	ἐπ'	ἐκείνους ἴωμεν καὶ πείθωμεν ἢ
[189]	Σοὶ οὖν, ὦ Σώκρατες, ἐγὼ	ἐπαγγέλλομαι	καὶ διδάσκειν καὶ ἐλέγχειν ἐμὲ
[199]	τῶν ἀγαθῶν τε καὶ κακῶν	ἐπαί̈	ει, ἀλλὰ καὶ γιγνομένων καὶ
[199]	ἐσομένων καὶ γιγνομένων καὶ γεγονότων	ἐπαί̈	ειν; ΝΙΚΙΑΣ Ἔγωγε· δοκεῖ γάρ
[186]	ὁ μὲν Σωκράτης οὔ (φησιν	ἐπαί̈	ειν περὶ τοῦ πράγματος οὐδ'
[180]	τῶν ἄλλων, εἴ τι ἔχετε	ἐπαινέσαι	μάθημα νέῳ ἀνδρὶ ἢ ἐπιτήδευμα,
[181]	ἐστιν καλός, ὃν σὺ νῦν	ἐπαινῇ	ὑπ' ἀνδρῶν ἀξίων πιστεύεσθαι καὶ
[181]	Ὧ Σώκρατες, οὗτος μέντοι ὁ	ἔπαινός	ἐστιν καλός, ὃν σὺ νῦν
[181]	εἰς ταῦτα εἰς ἃ οὗτοι	ἐπαινοῦσιν.	Εὖ οὖν ἴσθι ὅτι ἐγὼ
[180]	θαμὰ ἐπιμέμνηνται Σωκράτους καὶ σφόδρα	ἐπαινοῦσιν·	~οὐ μέντοι πώποτε αὐτοὺς ἀνηρώτησα
[180]	μέν, ὦ Λυσίμαχε καὶ Μελησία,	ἐπαινῶ	τε ὑμῶν τὴν διάνοιαν καὶ
[191]	διώκοντες μάχεσθαι, καὶ Ὅμηρός που	ἐπαινῶν	τοὺς τοῦ Αἰνείου ἵππους κραιπνὰ
[184]	Λυσίμαχε; ὁπότερ' ἂν οἱ πλείους	ἐπαινῶσιν	ἡμῶν, τούτοις μέλλεις χρῆσθαι; ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ
[200]	αὐτῶν μὴ ἱκανῶς εἴρηται, ὕστερον	ἐπανορθώσεσθαι	καὶ μετὰ Δάμωνος οὗ σύ
[183]	γὰρ τῆς νεὼς ἐφ' ᾗ	ἐπεβάτευεν	πρὸς ὁλκάδα τινά, ἐμάχετο ἔχων
[195]	γε ἀποφῆναι· οὐδὲν γὰρ λέγεις.	ἐπεὶ	αὐτίκα ἐν ταῖς νόσοις οὐχ
[183]	τῇ νηὶ ἀντεχόμενος τοῦ δόρατος·	ἐπεὶ	δὲ δὴ παρημείβετο ἡ ναῦς
[200]	Δίκαιόν γέ τοι, ὦ Νικία,	ἐπεὶ	καὶ ἐγὼ τούτῳ πολλὰ ἂν
[183]	οὕτω σφόδρα εἰς τοῦτο δεδυστυχήκασιν.	Ἐπεὶ	καὶ τοῦτον τὸν Στησίλεων, ὃν
[200]	μειρακίων ἐπιμελεῖσθαι, μηδένα ἄλλον ζητεῖν.	Ἐπεὶ	κἂν (ἐγὼ τὸν Νικήρατον τούτῳ
[196]	λέγω πολὺ μᾶλλον, ὦ βέλτιστε·	ἐπεὶ	μάντιν γε τὰ σημεῖα μόνον
[200]	Δάμωνα καὶ μετ' ἄλλων· καὶ	ἐπειδὰν	βεβαιώσωμαι αὐτά, διδάξω καὶ σέ,
[188]	ὅντινα τὸν παρεληλυθότα βίον βεβίωκεν·	ἐπειδὰν	δ' ἐμπέσῃ, ὅτι οὐ πρότερον
[181]	οὖν ἀπὸ τῆσδε τῆς ἡμέρας,	ἐπειδὴ	ἀνεγνωρίσαμεν ἀλλήλους, μὴ ἄλλως ποίει,
[184]	τε τῷ σχήματι αὐτοῦ, καὶ	ἐπειδὴ	βαλόντος τινὸς λίθῳ παρὰ τοὺς
[191]	πρὸς αὐτοὺς μάχεσθαι, ἀλλὰ φεύγειν,	ἐπειδὴ	δ' ἐλύθησαν αἱ τάξεις τῶν
[187]	ἄλλῳ τῳ συλλόγῳ τῶν δημοτῶν·	ἐπειδὴ	δὲ πρεσβύτερος γέγονεν, οὐκ ἐντετυχηκὼς
[200]	φίλε Νικία, ᾤμην σε εὑρήσειν,	(ἐπειδὴ	ἐμοῦ κατεφρόνησας Σωκράτει ἀποκριναμένου· πάνυ
[186]	ὦ Λάχης τε καὶ Νικία	ἐπειδὴ	Λυσίμαχος καὶ Μελησίας εἰς συμβουλὴν
[179]	μὴ ποιῆσαι ὅπερ οἱ πολλοί,	ἐπειδὴ	μειράκια γέγονεν, ἀνεῖναι αὐτοὺς ὅτι
[179]	ὅτι ἡμᾶς μὲν (εἴων τρυφᾶν,	ἐπειδὴ	μειράκια ἐγενόμεθα, τὰ δὲ τῶν
[187]	τῶν τοιούτων, καὶ ἄλλως καὶ	ἐπειδὴ	οἱ παῖδες ὑμῖν ὀλίγου ὥσπερ
[191]	Λακεδαιμονίους (γάρ φασιν ἐν Πλαταιαῖς,	ἐπειδὴ	πρὸς τοῖς γερροφόροις ἐγένοντο, οὐκ
[201]	δὴ αὐτῷ (δοκεῖ οὐδένα· ἀλλ'	ἐπειδὴ	ταῦτα οὕτως ἔχει, σκέψασθε ἄν
[192]	τοιαύτην καρτερίαν ἀνδρείαν ὁμολογήσεις εἶναι,	ἐπειδήπερ	οὐ καλή ἐστιν, ἡ δὲ
[188]	πρότερον, ὡς ἔοικε, τῶν ἔργων	ἐπειράθην,	~καὶ ἐκεῖ αὐτὸν (ηὗρον ἄξιον
[192]	οἷς νυνδὴ ἐλέγομεν αὐτὴν εἶναι,	ἔπειτα	ἀνδρεία κέκληται. ΛΑΧΗΣ Δοκεῖ τοίνυν
[188]	(ἢ ποιοῦμεν, ἀλλ' εἰς τὸν	ἔπειτα	βίον προμηθέστερον ἀνάγκη εἶναι τὸν
[180]	θαυμάζω, πρῶτον μὲν ὄντα δημότην,	ἔπειτα	ἐνταῦθα ἀεὶ τὰς διατριβὰς ποιούμενον
[186]	καὶ πολλῶν νέων τεθεραπευκότες ψυχὰς	ἔπειτα	(καὶ ἡμᾶς διδάξαντες φαίνονται· ἢ
[201]	διδάσκαλον ὡς ἄριστον δεόμεθα γάρ	ἔπειτα	καὶ τοῖς μειρακίοις, μήτε χρημάτων
[190]	εἰπεῖν, ἀνδρεία τί ποτ' ἐστίν·	ἔπειτα	μετὰ τοῦτο σκεψόμεθα (καὶ ὅτῳ
[182]	περὶ τὸν πόλεμον ὀργάνοις γυμναζόμενοι.	Ἔπειτα	ὀνήσει μέν τι τοῦτο τὸ
[183]	εἶναι πρὸς τὰ τοῦ πολέμου.	(Ἔπειτα,	ὦ Λυσίμαχε, οὐ πάνυ ὀλίγοις
[181]	πόλις ἦν καὶ οὐκ ἂν	ἔπεσε	τότε τοιοῦτον πτῶμα. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Ὧ
[183]	ἡ ναῦς τὴν ναῦν καὶ	ἐπέσπα	αὐτὸν τοῦ δόρατος ἐχόμενον, ~(ἐφίει
[189]	Μελησίᾳ. Ἃ μὲν οὖν νυνδὴ	ἐπεχειρήσαμεν	σκοπεῖν, τίνες οἱ διδάσκαλοι ἡμῖν
[186]	ἔχω τελεῖν μισθούς, οἵπερ μόνοι	ἐπηγγέλλοντό	με οἷοί τ' εἶναι ποιῆσαι
[179]	μαθεῖν ἐν ὅπλοις μάχεσθαι· καὶ	ἐπῄνει	τοῦτον ὃν νῦν ὑμεῖς ἐθεάσασθε
[179]	δὴ χρῆναι αὐτούς τε ἐλθεῖν	ἐπὶ	θέαν τἀνδρὸς καὶ ὑμᾶς συμπαραλαβεῖν
[182]	λαβὼν καὶ φιλοτιμηθεὶς (ἐν αὐτοῖς	ἐπὶ	πᾶν ἂν τὸ περὶ τὰς
[184]	ὑπὸ τῶν ἐκ τῆς ὁλκάδος	ἐπί	τε τῷ σχήματι αὐτοῦ, καὶ
[194]	εἰ οὖν βούλει, καὶ ἡμεῖς	ἐπὶ	τῇ ζητήσει ἐπιμείνωμέν τε καὶ
[178]	ἃ δοκεῖ ὑμῖν, οὕτω παρελάβομεν	ἐπὶ	τὴν συμβουλὴν περὶ ὧν μέλλομεν
[180]	δ' ἡμᾶς μὲν συμβούλους παρακαλεῖς	ἐπὶ	τὴν τῶν νεανίσκων (παιδείαν, Σωκράτη
[179]	αὐτοῦ ἀμελεῖν, καὶ παρακαλοῦντες ὑμᾶς	ἐπὶ	τὸ ἐπιμέλειάν τινα ποιήσασθαι τῶν
[184]	λίθῳ παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ	ἐπὶ	τὸ κατάστρωμα ἀφίεται τοῦ δόρατος,
[194]	οὖν καὶ Νικίαν τόνδε παρακαλῶμεν	ἐπὶ	τὸ κυνηγέσιον, εἴ τι ἡμῶν
[183]	ἐκεῖνοι μάλιστα τῶν Ἑλλήνων σπουδάζουσιν	ἐπὶ	τοῖς τοιούτοις καὶ ὅτι παρ'
[200]	δίκαιον ἂν ἦν ἐμὲ μάλιστα	ἐπὶ	τοῦτο τὸ ἔργον παρακαλεῖν, νῦν
[183]	ἱερὸν καὶ οὐδὲ ἄκρῳ ποδὶ	ἐπιβαίνοντας,	κύκλῳ δὲ περιιόντας αὐτὴν καὶ
[183]	ἐμοῦ ἐν τοσούτῳ ὄχλῳ ἐθεάσασθε	ἐπιδεικνύμενον	καὶ τὰ μεγάλα περὶ αὑτοῦ
[179]	τοῦτον ὃν νῦν ὑμεῖς ἐθεάσασθε	ἐπιδεικνύμενον,	κᾆτ' ἐκέλευε θεάσασθαι. Ἔδοξε δὴ
[183]	ἐν τῇ ἀληθείᾳ ὡς ἀληθῶς	ἐπιδεικνύμενον	οὐχ ἑκόντα. Προσβαλούσης γὰρ τῆς
[183]	Ἀττικὴν (κατὰ τὰς ἄλλας πόλεις	ἐπιδεικνύμενος	περιέρχεται, ἀλλ' εὐθὺς δεῦρο φέρεται
[183]	περιιόντας αὐτὴν καὶ πᾶσι μᾶλλον	ἐπιδεικνυμένους,	καὶ μάλιστα τούτοις οἳ κἂν
[183]	εὐθὺς δεῦρο φέρεται καὶ τοῖσδ'	ἐπιδείκνυσιν	εἰκότως· τοὺς δὲ ἐν ὅπλοις
[186]	ψυχάς εἰ μέν φαμεν ἔχειν,	ἐπιδεῖξαι	αὐτοῖς καὶ διδασκάλους οἵτινες (ἡμῶν
[186]	τῆς αὑτῶν τέχνης ἔργον ἔχοιεν	ἐπιδεῖξαι	εὖ εἰργασμένον, καὶ ἓν (καὶ
[186]	αὐτὸν αὑτοῦ ἔχειν εἰπεῖν καὶ	ἐπιδεῖξαι	τίνες Ἀθηναίων ἢ τῶν ξένων,
[184]	Σώκρατες· καὶ γὰρ ὥσπερ (τοῦ	ἐπιδιακρινοῦντος	δοκεῖ μοι δεῖν ἡμῖν ἡ
[200]	περὶ ὧν ἐλέγομεν νῦν τε	ἐπιεικῶς	εἰρῆσθαι, καὶ εἴ τι αὐτῶν
[182]	μόνον ἢ διώκοντα ἀμυνομένῳ (τινὶ	ἐπιθέσθαι	ἢ καὶ ἐν φυγῇ ἐπιτιθεμένου
[195]	μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, Λάχης,	ἐπιθυμεῖν	κἀμὲ φανῆναι μηδὲν λέγοντα, ὅτι
[182]	ἂν μαθὼν ἐν ὅπλοις μάχεσθαι	ἐπιθυμήσειε	καὶ τοῦ ἑξῆς μαθήματος τοῦ
[191]	ἐν λύπαις, οἱ δ' ἐν	ἐπιθυμίαις,	οἱ δ' ἐν φόβοις τὴν
[182]	καὶ εἰς ἄλλου καλοῦ μαθήματος	ἐπιθυμίαν	παρακαλεῖ τὸ τοιοῦτον· πᾶς γὰρ
[191]	ἢ φόβους, ἀλλὰ καὶ πρὸς	ἐπιθυμίας	ἢ ἡδονὰς δεινοὶ (μάχεσθαι, καὶ
[186]	οὐ γέγονε τούτου πέρι. Καίτοι	ἐπιθυμῶ	γε τοῦ πράγματος ἐκ νέου
[196]	ἀλλὰ στρέφεται ἄνω καὶ κάτω	ἐπικρυπτόμενος	τὴν αὑτοῦ ἀπορίαν· καίτοι κἂν
[189]	τούτοις. Ἐγὼ μὲν γὰρ καὶ	ἐπιλανθάνομαι	ἤδη τὰ πολλὰ διὰ τὴν
[194]	καὶ ἡμεῖς ἐπὶ τῇ ζητήσει	ἐπιμείνωμέν	τε καὶ καρτερήσωμεν, ἵνα καὶ
[180]	γὰρ ὅδε τινὸς τῶν τοιούτων	ἐπιμέλειαν	πεποίηται; ΛΑΧΗΣ Πάνυ μὲν οὖν,
[201]	ἡμῶν αὐτῶν καὶ τῶν μειρακίων	ἐπιμέλειαν	ποιησώμεθα. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Ἐμοὶ μὲν ἀρέσκει,
[179]	καὶ παρακαλοῦντες ὑμᾶς ἐπὶ τὸ	ἐπιμέλειάν	τινα ποιήσασθαι τῶν ὑέων κοινῇ
[179]	βούλησθε, περὶ τῆς τῶν ὑέων	ἐπιμελείας.	~(Ταῦτ' ἐστὶν ἃ ἐβουλόμεθα ὑμῖν
[179]	νῦν δὴ καὶ ἄρχεσθαι αὐτῶν	ἐπιμελεῖσθαι	καθ' ὅσον οἷοί τ' ἐσμέν.
[200]	ἐάνπερ ἐθέλῃ Σωκράτης τῶν μειρακίων	ἐπιμελεῖσθαι,	μηδένα ἄλλον ζητεῖν. Ἐπεὶ κἂν
[187]	δότε παράδειγμα τίνων ἤδη ἄλλων	ἐπιμεληθέντες	ἐκ φαύλων καλούς τε κἀγαθοὺς
[187]	δώροις ἢ χάρισιν ἢ ἀμφότερα	ἐπιμεληθῆναι	καὶ τῶν ἡμετέρων καὶ τῶν
[179]	καλοῦμεν ἡμῖν οὖν τούτων δέδοκται	ἐπιμεληθῆναι	ὡς οἷόν τε μάλιστα, καὶ
[179]	ἡμῖν, ἀκλεεῖς γενήσονται, εἰ δ'	ἐπιμελήσονται,	τάχ' ἂν τῶν ὀνομάτων ἄξιοι
[180]	πρὸς ἀλλήλους οἴκοι διαλεγόμενοι θαμὰ	ἐπιμέμνηνται	Σωκράτους καὶ σφόδρα ἐπαινοῦσιν· ~οὐ
[197]	δέ μοι Νικίας ἄξιος εἶναι	ἐπισκέψεως,	ὅποι ποτὲ βλέπων τοὔνομα τοῦτο
[190]	ὧδε ῥᾷον μαθήσεσθε. ~(Εἰ τυγχάνομεν	ἐπιστάμενοι	ὅτι ὄψις παραγενομένη ὀφθαλμοῖς βελτίους
[189]	εἴη ἄν. Εἰ γὰρ τυγχάνομεν	ἐπιστάμενοι	ὁτουοῦν πέρι ὅτι παραγενόμενόν τῳ
[182]	γε ἑνὸς εἷς ὁ τοῦτ'	ἐπιστάμενος	οὐδὲν ἂν πάθοι, ἴσως δ'
[199]	τὰ (μή, καὶ τἀγαθὰ πορίζεσθαι,	ἐπισταμένῳ	ὀρθῶς προσομιλεῖν; ΝΙΚΙΑΣ Λέγειν τὶ
[195]	οὐχ οἱ ἰατροὶ τὰ δεινὰ	ἐπίστανται;	Ἢ οἱ ἀνδρεῖοι δοκοῦσί σοι
[195]	τῇ γεωργίᾳ δεινὰ οὗτοι δήπου	ἐπίστανται,	καὶ οἱ ἄλλοι δημιουργοὶ ἅπαντες
[182]	οὐ χρὴ μανθάνειν· πάντα γὰρ	ἐπίστασθαι	ἀγαθὸν δοκεῖ εἶναι. Καὶ δὴ
[191]	ἔνθα καὶ ἔνθα. (Ἔφη αὐτοὺς	ἐπίστασθαι	διώκειν ἠδὲ φέβεσθαι· καὶ αὐτὸν
[195]	τουτί, ὦ Λάχης, τοὺς ἰατροὺς	ἐπίστασθαι;	ἢ οὐ πολλοῖς οἴει ἐκ
[195]	Ἢ οἱ ἀνδρεῖοι δοκοῦσί σοι	ἐπίστασθαι;	Ἢ τοὺς ἰατροὺς σὺ ἀνδρείους
[184]	δειλός τις ὢν οἴοιτο αὐτὸ	ἐπίστασθαι,	θρασύτερος ἂν δι' αὐτὸ γενόμενος
[181]	μάθημα τοῖς νέοις ὠφέλιμον εἶναι	ἐπίστασθαι	πολλαχῇ. Καὶ γὰρ τὸ μὴ
[186]	καὶ πότερα μαθόντε παρά του	ἐπίστασθον	ἢ αὐτὼ ἐξευρόντε, καὶ εἰ
[186]	καὶ πονηρῶν, εἰ μὴ αὑτοῖς	ἐπίστευον	ἱκανῶς εἰδέναι. Τὰ μὲν οὖν
[199]	πάντως ἐχόντων, ὥσπερ αἱ ἄλλαι	ἐπιστῆμαι.	ΝΙΚΙΑΣ Ἔοικέν γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Μέρος
[184]	οὖσιν ἡμῖν; ΜΕΛΗΣΙΑΣ Ἴσως. ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἐπιστήμῃ	γὰρ οἶμαι δεῖ κρίνεσθαι ἀλλ'
[199]	καὶ ἡ ἀνδρεία τῶν δεινῶν	ἐπιστήμη	(ἐστὶν καὶ θαρραλέων, ὡς φῄς·
[199]	δεινῶν καὶ θαρραλέων ἡ ἀνδρεία	ἐπιστήμη	ἐστίν· οὐ γὰρ μελλόντων μόνον
[199]	μόνον δεινῶν τε καὶ θαρραλέων	ἐπιστήμη	ἡ ἀνδρεία ἐστίν, ἀλλὰ σχεδόν
[194]	τίς δὴ αὕτη ἢ τίνος	ἐπιστήμη;	ΛΑΧΗΣ Πάνυ μὲν οὖν ὀρθῶς
[182]	αὑτοῦ οὐκ ὀλίγῳ αὕτη ἡ	ἐπιστήμη.	Μὴ ἀτιμάσωμεν δὲ εἰπεῖν, εἰ
[198]	καὶ τῷδε, περὶ ὅσων ἐστὶν	ἐπιστήμη,	οὐκ ἄλλη μὲν εἶναι περὶ
[199]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἡ δέ γ' αὐτὴ	ἐπιστήμη	τῶν αὐτῶν καὶ μελλόντων καὶ
[198]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τούτων δέ γε τὴν	ἐπιστήμην	ἀνδρείαν προσαγορεύεις; ΝΙΚΙΑΣ Κομιδῇ γε.
[200]	ἐμοῦ μηδὲν εἰδέναι ὧν προσήκει	ἐπιστήμην	ἔχειν ἀνδρὶ οἰομένῳ τὶ εἶναι.
[191]	ἐνεκωμίασε, κατὰ τὴν τοῦ φόβου	ἐπιστήμην,	καὶ εἶπεν αὐτὸν εἶναι μήστωρα
[195]	τὴν τῶν δεινῶν καὶ θαρραλέων	(ἐπιστήμην	καὶ ἐν πολέμῳ καὶ ἐν
[199]	περὶ τῶν αὐτῶν τὴν αὐτὴν	ἐπιστήμην	καὶ ἐσομένων καὶ γιγνομένων καὶ
[196]	ἐὰν μὴ αὐτὴν ταύτην τὴν	ἐπιστήμην	προσλάβῃ· οὐχ οὕτως ἔλεγες; ΝΙΚΙΑΣ
[184]	γενέσθαι φάσκων ἔχειν ταύτην τὴν	ἐπιστήμην.	Τοιαύτη τις ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ
[196]	Λάχης τὸν λόγον τὴν ἀνδρείαν	ἐπιστήμην	φῂς δεινῶν τε καὶ θαρραλέων
[193]	λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ τὸν μετ'	ἐπιστήμης	ἄρα ἱππικῆς καρτεροῦντα ἐν ἱππομαχίᾳ
[193]	ἀνδρεῖον εἶναι ἢ τὸν ἄνευ	ἐπιστήμης.	ΛΑΧΗΣ Έμοιγε δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ
[184]	γὰρ ἡ προσποίησις τῆς τοιαύτης	ἐπιστήμης,	ὥστ' εἰ μή τι θαυμαστὸν
[195]	τῶν δεινῶν καὶ μὴ δεινῶν	ἐπιστήμονι,	ὃν ἐγὼ ἀνδρεῖον καλῶ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[181]	δοκεῖ; τὸ μάθημα τοῖς μειρακίοις	ἐπιτήδειον	εἶναι ἢ οὔ, τὸ μαθεῖν
[183]	αὐτόθεν ἡμῖν σκέψασθαι. Ὥσπερ γὰρ	ἐπίτηδες	οὐδεὶς πώποτ' εὐδόκιμος γέγονεν ἐν
[182]	βίῳ ἢ τοῦτο ζητεῖν καὶ	ἐπιτηδεύειν,	~(ὅτι ἂν μαθόντες καὶ ἐπιτηδεύσαντες
[180]	ἐπαινέσαι μάθημα νέῳ ἀνδρὶ ἢ	ἐπιτήδευμα,	καὶ περὶ τῆς κοινωνίας λέγειν
[180]	τοὺς νέους ἢ μάθημα ἢ	ἐπιτήδευμα	καλόν. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Πῶς λέγεις, ὦ
[182]	ἐχόμενα καὶ μαθήματα πάντα καὶ	ἐπιτηδεύματα	καὶ καλὰ καὶ πολλοῦ ἄξια
[186]	ἄν ποτε ἀδεῶς ἀπεφαίνοντο περὶ	ἐπιτηδευμάτων	νέῳ χρηστῶν τε καὶ πονηρῶν,
[190]	καθ' ὅσον οἷόν τε ἐξ	ἐπιτηδευμάτων	τε καὶ μαθημάτων παραγενέσθαι. Ἀλλὰ
[182]	ἄξια ἀνδρὶ μαθεῖν τε καὶ	ἐπιτηδεῦσαι,	ὧν καθηγήσαιτ' ἂν τοῦτο τὸ
[179]	τί ἂν οὗτοι μαθόντες ἢ	ἐπιτηδεύσαντες	ὅτι ἄριστοι γένοιντο. (Εἰσηγήσατο οὖν
[183]	ἐπιτηδεύειν, ~(ὅτι ἂν μαθόντες καὶ	ἐπιτηδεύσαντες	πλεονεκτοῖεν τῶν ἄλλων περὶ τὸν
[183]	οἱ ὀνομαστοὶ γίγνονται, ἐκ τῶν	ἐπιτηδευσάντων	ἕκαστα· οὗτοι δ' ὡς ἔοικε,
[183]	πολέμῳ ἀνὴρ τῶν τὰ ὁπλιτικὰ	ἐπιτηδευσάντων.	Καίτοι εἴς γε τἆλλα πάντα
[185]	ἆρ' οὐχ ὁ μαθὼν καὶ	ἐπιτηδεύσας,	ᾧ καὶ διδάσκαλοι ἀγαθοὶ γεγονότες
[182]	ἐπιθέσθαι ἢ καὶ ἐν φυγῇ	ἐπιτιθεμένου	ἄλλου ἀμύνασθαι αὐτόν· οὔτ' ἂν
[200]	(ἐγὼ τὸν Νικήρατον τούτῳ ἥδιστα	ἐπιτρέποιμι,	εἰ ἐθέλοι οὗτος· ἀλλὰ γὰρ
[184]	θρασύτερος ἂν δι' αὐτὸ γενόμενος	ἐπιφανέστερος	γένοιτο οἷος ἦν, εἰ δὲ
[184]	ἐξαμάρτοι, μεγάλας ἂν διαβολὰς ἴσχειν·	(ἐπίφθονος	γὰρ ἡ προσποίησις τῆς τοιαύτης
[197]	ὁμολογοῦσιν ἀνδρείους εἶναι, τούτους ἀποστερεῖν	ἐπιχειρεῖ	ταύτης τῆς τιμῆς. ΝΙΚΙΑΣ Οὔκουν
[184]	αὐτὸ εἶναι μάθημα, οὐκ ἄξιον	ἐπιχειρεῖν	μανθάνειν. Καὶ γὰρ οὖν μοι
[190]	δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τοῦτο τοίνυν πρῶτον	ἐπιχειρήσωμεν,	ὦ Λάχης, εἰπεῖν, ἀνδρεία τί
[187]	δημόταις μετὰ τοῦ πατρὸς ἀκολουθῶν	ἐπλησίασέν	σοι ἢ ἐν ἱερῷ ἢ
[187]	ἐκ φαύλων καλούς τε κἀγαθοὺς	ἐποιήσατε.	Εἰ γὰρ νῦν πρῶτον ἄρξεσθε
[200]	οἱ παῖδες, ταὐτὰ ἂν ταῦτ'	ἐποίουν.	ΝΙΚΙΑΣ Ταῦτα μὲν κἀγὼ συγχωρῶ·
[179]	τὰ δὲ τῶν ἄλλων πράγματα	ἔπραττον·	καὶ τοῖσδε τοῖς νεανίσκοις αὐτὰ
[191]	ποτε ὂν ἑκάτερον τούτων; Τοῦτο	ἐπυνθανόμην.	Πάλιν οὖν πειρῶ εἰπεῖν ἀνδρείαν
[188]	σύμφωνον τοῖς λόγοις πρὸς τὰ	ἔργα,	ἀτεχνῶς δωριστὶ ἀλλ' οὐκ ἰαστί,
[186]	οὔ φησι γεγονέναι, ἀλλ' οὖν	ἔργα	αὐτὸν αὑτοῦ ἔχειν εἰπεῖν καὶ
[179]	ἑαυτοῦ πατρὸς πολλὰ καὶ καλὰ	ἔργα	ἔχει λέγειν πρὸς τοὺς νεανίσκους,
[193]	σύ, ὦ Λάχης· τὰ γὰρ	ἔργα	οὐ συμφωνεῖ ἡμῖν τοῖς λόγοις.
[179]	τῆς πόλεως· ἡμέτερα δ' αὐτῶν	ἔργα	οὐδέτερος ἔχει λέγειν. Ταῦτα δὴ
[200]	δοκεῖς ὡς ἀληθῶς ἀνθρώπειον πρᾶγμα	ἐργάζεσθαι	οὐδὲ πρὸς σαυτὸν βλέπειν ἀλλὰ
[183]	παρὰ τῶν ἄλλων πλεῖστ' ἂν	ἐργάζοιτο	χρήματα, ὥσπερ γε καὶ τραγῳδίας
[190]	εὐθέως σκοπώμεθα πλέον γὰρ ἴσως	ἔργον	ἀλλὰ μέρους τινὸς πέρι πρῶτον
[186]	τί σοι τῆς αὑτῶν τέχνης	ἔργον	ἔχοιεν ἐπιδεῖξαι εὖ εἰργασμένον, καὶ
[200]	ἐμὲ μάλιστα ἐπὶ τοῦτο τὸ	ἔργον	παρακαλεῖν, νῦν δ' ὁμοίως γὰρ
[189]	συσκοπεῖν. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Ἀλλ' ἡμέτερον δὴ	ἔργον,	ὦ Σώκρατες ἕνα γάρ σε
[183]	τούτων παραγέγονα ἐν αὐτῷ τῷ	ἔργῳ,	καὶ ὁρῶ οἷοί εἰσιν. Ἔξεστι
[193]	οὐ συμφωνεῖ ἡμῖν τοῖς λόγοις.	Ἔργῳ	μὲν γάρ, ὡς ἔοικε, φαίη
[193]	κολυμβῶντες καρτερεῖν ἐν τούτῳ τῷ	ἔργῳ,	μὴ ὄντες δεινοί, ἢ ἔν
[188]	ἀλλὰ πρότερον, ὡς ἔοικε, τῶν	ἔργων	ἐπειράθην, ~καὶ ἐκεῖ αὐτὸν (ηὗρον
[201]	ἐάσαντες χαίρειν εἴ τίς τι	ἐρεῖ,	κοινῇ ἡμῶν αὐτῶν καὶ τῶν
[189]	τὴν ἡλικίαν ὧν ἂν διανοηθῶ	ἐρέσθαι	καὶ αὖ ἃ ἂν ἀκούσω·
[192]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰ τοίνυν τίς με	ἔροιτο·	ὦ Σώκρατες, τί λέγεις τοῦτο
[178]	μὲν οὐκ εἴπομεν, νῦν δ'	ἐροῦμεν.	Ἡγούμεθα γὰρ χρῆναι πρός γε
[197]	γε συχνοὺς Ἀθηναίων. ΛΑΧΗΣ Οὐδὲν	ἐρῶ	πρὸς ταῦτα, ἔχων εἰπεῖν, ἵνα
[187]	εἴη εἰ πάντα ἃ Σωκράτης	ἐρωτᾷ	ἐθέλοιτε λόγῳ διεξιέναι· καὶ γὰρ
[186]	ἀφίεσθαί σε ἐμοῦ διεκελεύετο ἀλλὰ	ἐρωτᾶν,	καὶ ἐγὼ νῦν παρακελεύομαί σοι
[186]	ἀφίεσθαι Λάχητος μηδὲ Νικίου, ἀλλ'	ἐρωτᾶν	λέγοντα ὅτι ὁ μὲν Σωκράτης
[194]	σοφίαν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν τόνδε τοῦτο	ἐρωτᾷς;	ΛΑΧΗΣ Ἔγωγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἴθι δή,
[194]	Πάνυ μὲν οὖν ὀρθῶς αὐτὸν	ἐρωτᾷς,	ὦ Σώκρατες, καὶ εἰπέτω γε
[187]	ὑμῖν ἐστι περὶ τῶν τοιούτων	ἐρωτᾶσθαί	τε καὶ διδόναι λόγον, αὐτοὺς
[192]	μὴν δεῖ, εἴ γε τὸ	ἐρωτώμενον	ἀποκρινούμεθα ἡμῖν αὐτοῖς. τοῦτο τοίνυν
[198]	ἄλλα καὶ περὶ τὸ μέλλον	ἔσεσθαι,	οὐδὲ τῇ μαντικῇ οἴεται δεῖν
[184]	τῇ ἀρετῇ τῶν ἄλλων, οὐκ	ἔσθ'	ὅπως ἄν τις φύγοι τὸ
[185]	βουλὴ τυγχάνει οὖσα οὗ ἕνεκα	ἐσκόπει,	ἀλλ' οὐ περὶ τοῦ ὃ
[185]	οὖν, ὃ ἐγὼ ἄρτι ἔλεγον,	ἐσκοποῦμεν	ἄν, εἰ ἐβουλόμεθα σκέψασθαι τίς
[198]	ἀνδρείαν κατ' ἀρχὰς τοῦ λόγου	ἐσκοποῦμεν	ὡς μέρος ἀρετῆς σκοποῦντες; ΝΙΚΙΑΣ
[189]	παρεγένετο, καὶ προσέτι οἷοί τέ	ἐσμεν	αὐτὸ ποιεῖν παραγίγνεσθαι ἐκείνῳ, δῆλον
[179]	ἐπιμελεῖσθαι καθ' ὅσον οἷοί τ'	ἐσμέν.	Εἰδότες οὖν καὶ (ὑμῖν ὑεῖς
[182]	ἱππική· οὗ γὰρ ἀγῶνος ἀθληταί	ἐσμεν	καὶ ἐν οἷς ἡμῖν ὁ
[190]	παρεγένετο, καὶ προσέτι οἷοί τ'	ἐσμὲν	ποιεῖν αὐτὴν παραγίγνεσθαι ὄμμασι, δῆλον
[188]	τῶν μειρακίων ἡμῖν ὁ λόγος	ἔσοιτο	Σωκράτους παρόντος, ἀλλὰ περὶ (ἡμῶν
[196]	σημεῖα μόνον δεῖ γιγνώσκειν τῶν	ἐσομένων,	εἴτε τῳ θάνατος εἴτε νόσος
[199]	αὐτῶν τὴν αὐτὴν ἐπιστήμην καὶ	ἐσομένων	καὶ γιγνομένων καὶ γεγονότων ἐπαί̈
[196]	μάντις αὐτὸ γνώσεται μηδὲ ἀνδρεῖος	ἔσται,	ἐὰν μὴ αὐτὴν ταύτην τὴν
[196]	εἴτε νόσος εἴτε ἀποβολὴ χρημάτων	ἔσται,	(εἴτε νίκη εἴτε ἧττα ἢ
[189]	εἰ δὲ νεώτερος ὁ διδάσκων	ἔσται	ἢ μήπω ἐν δόξῃ ὢν
[196]	οὐδέν με κωλύει· κοινὴ γὰρ	ἔσται	ἡ πύστις ὑπὲρ ἐμοῦ τε
[190]	τὸ εἰκός, ῥᾴων ἡ σκέψις	ἔσται.	ΛΑΧΗΣ Ἀλλ' οὕτω ποιῶμεν, ὦ
[185]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὧδε ἴσως μᾶλλον κατάδηλον	ἔσται.	Οὔ μοι δοκεῖ ἐξ ἀρχῆς
[197]	σοφόν, καὶ Λάμαχόν γε, εἴπερ	ἐστὲ	ἀνδρεῖοι, καὶ ἄλλους γε συχνοὺς
[188]	ὅτι πρέποντα ἀλλήλοις καὶ ἁρμόττοντά	ἐστι.	Καὶ κομιδῇ μοι δοκεῖ μουσικὸς
[187]	λέγειν· (εἰ δὲ βουλομένοις ὑμῖν	ἐστι	περὶ τῶν τοιούτων ἐρωτᾶσθαί τε
[181]	ὦ παῖδες, λέγετέ μοι, ὅδ'	ἐστὶ	Σωκράτης, περὶ οὗ ἑκάστοτε ἐμέμνησθε;
[180]	τὰς διατριβὰς ποιούμενον ὅπου τί	ἐστι	τῶν τοιούτων ὧν σὺ ζητεῖς
[182]	αὐτὸς ἡδέως ἀκούσαιμι. ΛΑΧΗΣ Ἀλλ'	ἔστι	μέν, ὦ Νικία, χαλεπὸν λέγειν
[199]	καὶ πάντως ἐχόντων εἶναι. ΝΙΚΙΑΣ	Ἔστι	ταῦτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐ μόνον ἄρα
[180]	τῆς τῶν ὑέων ἐπιμελείας. ~(Ταῦτ'	ἐστὶν	ἃ ἐβουλόμεθα ὑμῖν ἀνακοινώσασθαι. Ἤδη
[199]	καὶ θαρραλέων ἐπιστήμη ἡ ἀνδρεία	ἐστίν,	ἀλλὰ σχεδόν τι ἡ περὶ
[194]	ἄρα πολλάκις αὐτὴ ἡ καρτέρησίς	ἐστιν	ἀνδρεία. ΛΑΧΗΣ Ἐγὼ μὲν ἕτοιμος,
[190]	πειρῶ εἰπεῖν ὃ λέγω, τί	ἐστιν	ἀνδρεία. ΛΑΧΗΣ Οὐ μὰ τὸν
[195]	Πρὸς ὅτι; Χωρὶς δήπου σοφία	ἐστὶν	ἀνδρείας. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὔκουν φησί γε
[188]	λυδιστί, ἀλλ' ἥπερ μόνη Ἑλληνική	ἐστιν	ἁρμονία. Ὁ μὲν οὖν τοιοῦτος
[197]	καὶ τὸ ἀνδρεῖον οὐ ταὐτόν	ἐστιν.	Ἐγὼ δὲ ἀνδρείας μὲν καὶ
[188]	ἐμόν, ὦ Νικία, περὶ λόγων	ἐστίν,	εἰ δὲ βούλει, οὐχ ἁπλοῦν
[185]	τὸν σύμβουλον σκοπεῖν ἆρα τεχνικός	ἐστιν	εἰς ἐκείνου θεραπείαν, οὗ ἕνεκα
[190]	Λάχης, εἰπεῖν, ἀνδρεία τί ποτ'	ἐστίν·	ἔπειτα μετὰ τοῦτο σκεψόμεθα (καὶ
[198]	τε καὶ τῷδε, περὶ ὅσων	ἐστὶν	ἐπιστήμη, οὐκ ἄλλη μὲν εἶναι
[193]	μαχεῖται ἢ μεθ' ὧν αὐτός	ἐστιν,	ἔτι δὲ χωρία ἔχει κρείττω,
[191]	ὂν ἐν πᾶσι τούτοις ταὐτόν	ἐστιν·	ἢ οὔπω καταμανθάνεις ὃ λέγω;
[192]	ὁμολογήσεις εἶναι, ἐπειδήπερ οὐ καλή	ἐστιν,	ἡ δὲ ἀνδρεία καλόν ἐστιν.
[199]	ἡ ἀνδρεία τῶν δεινῶν ἐπιστήμη	(ἐστὶν	καὶ θαρραλέων, ὡς φῄς· ἦ
[181]	Σώκρατες, οὗτος μέντοι ὁ ἔπαινός	ἐστιν	καλός, ὃν σὺ νῦν ἐπαινῇ
[192]	ἐστιν, ἡ δὲ ἀνδρεία καλόν	ἐστιν.	ΛΑΧΗΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἡ
[194]	κυνηγέσιον, εἴ τι ἡμῶν εὐπορώτερός	ἐστιν;	(ΛΑΧΗΣ Βούλομαι· πῶς γὰρ οὔ;
[190]	ἴσμεν, κἂν εἴποιμεν δήπου τί	ἐστιν.	ΛΑΧΗΣ Πῶς γὰρ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[182]	τὸ ὁπλιτικὸν τοῦτο, (εἰ μέν	ἐστιν	μάθημα, ὅπερ φασὶν οἱ διδάσκοντες,
[184]	οὖν ἐγὼ ἐντετύχηκα, τοιαῦτ' (ἄττα	ἐστίν.	Ὅ οὖν καὶ ἐξ ἀρχῆς
[192]	εἰ τάχος ἠρώτων τί ποτ'	ἐστίν,	ὃ καὶ ἐν τῷ τρέχειν
[199]	καὶ θαρραλέων ἡ ἀνδρεία ἐπιστήμη	ἐστίν·	οὐ γὰρ μελλόντων μόνον πέρι
[194]	ἀνδρεῖος ἀγαθός, δῆλον ὅτι σοφός	ἐστιν.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἤκουσας, ὦ Λάχης; ΛΑΧΗΣ
[195]	εἰ δὲ δεινόν τῳ τοῦτό	ἐστιν	τὸ ὑγιαίνειν μᾶλλον ἢ τὸ
[190]	ποτ' ἔστιν ὄψις ἢ ὅτι	ἔστιν	ἀκοή, σχολῇ ἂν σύμβουλοί γε
[190]	δεῖ, τὸ εἰδέναι ὅτι ποτ'	ἔστιν	ἀρετή; εἰ γάρ που μηδ'
[185]	ἢ οὔ· καὶ εἰ μὲν	ἔστιν,	ἐκείνῳ πείθεσθαι ἑνὶ ὄντι, τοὺς
[190]	γε ἴσμεν αὐτὴν ὅτι ποτ'	ἔστιν,	ἧς πέρι σύμβουλοι ἂν γενοίμεθα
[190]	ὦ Λάχης, εἰδέναι αὐτὸ ὅτι	ἔστιν.	ΛΑΧΗΣ Φαμὲν μέντοι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν
[182]	χρὴ αὐτὸ μανθάνειν· εἰ δ'	ἔστιν	μὲν μὴ μάθημα, ἀλλ' ἐξαπατῶσιν
[199]	ηὑρήκαμεν, ὦ Νικία, ἀνδρεία ὅτι	ἔστιν.	ΝΙΚΙΑΣ Οὐ φαινόμεθα. ~ΛΑΧΗΣ Καὶ
[194]	ἔμοιγε δοκῶ περὶ ἀνδρείας ὅτι	ἔστιν,	οὐκ οἶδα δ' ὅπῃ με
[179]	συμβουλὴν περὶ ὧν μέλλομεν ἀνακοινοῦσθαι.	~Ἔστιν	(οὖν τοῦτο, περὶ οὗ πάλαι
[190]	αὐτὸ τοῦτο εἰδεῖμεν, ὅτι ποτ'	ἔστιν	ὄψις ἢ ὅτι ἔστιν ἀκοή,
[185]	ἀρχῆς ἡμῖν ὡμολογῆσθαι τί ποτ'	ἔστιν	περὶ οὗ βουλευόμεθα (καὶ σκεπτόμεθα)
[194]	λόγῳ αὐτὴν καὶ εἰπεῖν ὅτι	ἔστιν.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν, ὦ φίλε, τὸν
[185]	πρῶτον αὐτὸ τοῦτο σκέψασθαι, (εἰ	ἔστιν	τις ἡμῶν τεχνικὸς περὶ οὗ
[197]	τὰ λεγόμενα. ΛΑΧΗΣ Ταῦτα δὴ	ἔστω,	εἰ δοκεῖ χρῆναι. ~ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ
[197]	σοφίαν παρὰ Δάμωνος τοῦ ἡμετέρου	ἑταίρου	παρείληφεν, ὁ δὲ Δάμων τῷ
[180]	ἐγὼ καὶ ὁ σὸς πατὴρ	ἑταίρω	τε καὶ φίλω ἦμεν, καὶ
[186]	κελεύειν ζητεῖν καὶ μὴ ἐν	ἑταίρων	ἀνδρῶν ὑέσιν κινδυνεύειν διαφθείροντας τὴν
[180]	φίλω ἦμεν, καὶ πρότερον ἐκεῖνος	ἐτελεύτησε,	πρίν τι ἐμοὶ διενεχθῆναι. Περιφέρει
[190]	τοῦτο ὃ διανοούμενος ἠρόμην, ἀλλ'	ἕτερον.	ΛΑΧΗΣ Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ
[200]	εἰδώς, ἀλλ' εἰ καὶ ἐγὼ	ἕτερος	τοιοῦτος ἀναφανήσομαι, πρὸς τοῦτο βλέπεις,
[193]	ἡ τούτου ἢ ἡ τοῦ	ἑτέρου	καρτερία. ΛΑΧΗΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[183]	περὶ αὑτοῦ λέγοντα ἃ ἔλεγεν,	ἑτέρωθι	ἐγὼ κάλλιον ἐθεασάμην ἐν τῇ
[191]	τὰ πολιτικὰ ἀνδρεῖοί εἰσιν, καὶ	ἔτι	αὖ μὴ μόνον ὅσοι πρὸς
[188]	ὑπὸ τούτου πάσχειν ταῦτα, καὶ	ἔτι	γε αὐτὸς ὅτι πείσομαι ταῦτα
[180]	καὶ Λάχης, οἱ ἡλίκοι ἐγὼ	ἔτι	γιγνώσκομεν τοὺς νεωτέρους, ἅτε κατ'
[182]	ἀλλὰ πανταχῇ ἂν ταύτῃ πλεονεκτοῖ.	Ἔτι	δὲ καὶ εἰς ἄλλου καλοῦ
[193]	ἢ μεθ' ὧν αὐτός ἐστιν,	ἔτι	δὲ χωρία ἔχει κρείττω, τοῦτον
[198]	προσαγορεύεις; ΝΙΚΙΑΣ Κομιδῇ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἔτι	δὴ τὸ τρίτον σκεψώμεθα εἰ
[200]	πρὸς τοῦτο βλέπεις, καὶ οὐδὲν	ἔτι	διοίσει, ὡς ἔοικε, σοὶ μετ'
[187]	οὐκ ἐντετυχηκὼς τῷ ἀνδρὶ δῆλος	ἔτι	εἶ. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Τί μάλιστα, ὦ
[186]	αὖ εὑρεῖν τὴν τέχνην ἀδυνατῶ	ἔτι	νυνί. Εἰ δὲ Νικίας ἢ
[200]	Λάχης, ὅτι οὐδὲν οἴει σὺ	ἔτι	πρᾶγμα εἶναι ὅτι αὐτὸς ἄρτι
[185]	ΜΕΛΗΣΙΑΣ Ἔμοιγε δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν	ἔτι	πρότερον, τίνος ὄντος τούτου (οὗ)
[189]	ὡς ἔοικεν, αἰτιασόμεθα μὴ οὐχ	ἕτοιμα	εἶναι καὶ συμβουλεύειν καὶ συσκοπεῖν.
[180]	ὑμῶν τὴν διάνοιαν καὶ κοινωνεῖν	ἕτοιμος,	οἶμαι δὲ καὶ Λάχητα τόνδε.
[194]	ἐστιν ἀνδρεία. ΛΑΧΗΣ Ἐγὼ μὲν	ἕτοιμος,	ὦ Σώκρατες, μὴ προαφίστασθαι. Καίτοι
[187]	καὶ δεχόμενοι λόγον παρ' ἀλλήλων·	εὖ	γὰρ καὶ τοῦτο λέγει ὅδε,
[197]	~(ΛΑΧΗΣ Νὴ τοὺς θεούς, καὶ	εὖ	γε λέγεις, ὦ Σώκρατες. Καὶ
[181]	οὖν, ὦ πάτερ, οὗτος. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ	Εὖ	γε νὴ τὴν Ἥραν, ὦ
[200]	Δάμωνος σοφίᾳ αὐτὴν ἀνευρήσεις. ΝΙΚΙΑΣ	Εὖ	γε, ὦ Λάχης, ὅτι οὐδὲν
[184]	ὡς ὁρᾷς, Λάχης Νικίᾳ ἔθετο,	εὖ	δὴ ἔχει ἀκοῦσαι καὶ σοῦ
[186]	αὑτῶν τέχνης ἔργον ἔχοιεν ἐπιδεῖξαι	εὖ	εἰργασμένον, καὶ ἓν (καὶ πλείω.
[180]	τοῦ Μελησίου, πάνυ μοι δοκεῖ	εὖ	εἰρῆσθαι καὶ εἰς ἐκείνους καὶ
[181]	σχολὴν ἄγωσιν, ἀλλ' ἐν τούτῳ,	εὖ	ἔχει, ὅθεν καὶ τὸ σῶμα
[190]	τοὺς πολεμίους καὶ μὴ φεύγοι,	εὖ	ἴσθι ὅτι ἀνδρεῖος ἂν εἴη.
[190]	ὅτι ἀνδρεῖος ἂν εἴη. ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Εὖ	μὲν λέγεις, ὦ Λάχης· ἀλλ'
[192]	ἡγῇ σὺ ἀνδρείαν εἶναι. ΛΑΧΗΣ	Εὖ	μὲν οὖν ἴσθι ὅτι τῶν
[197]	ΛΑΧΗΣ Θέασαι, ὦ Σώκρατες, ὡς	εὖ	ὅδε ἑαυτὸν δή, ὡς οἴεται,
[188]	γε αὐτὸς ὅτι πείσομαι ταῦτα	εὖ	οἶδα· χαίρω γάρ, ὦ Λυσίμαχε,
[181]	ταῦτα εἰς ἃ οὗτοι ἐπαινοῦσιν.	Εὖ	οὖν ἴσθι ὅτι ἐγὼ ταῦτα
[188]	Σωκράτης, πρὶν ἂν βασανίσῃ ταῦτα	εὖ	τε καὶ καλῶς ἅπαντα. Ἐγὼ
[181]	ἐγὼ ταῦτα ἀκούων χαίρω ὅτι	εὐδοκιμεῖς,	καὶ σὺ δὲ ἡγοῦ με
[183]	Ὥσπερ γὰρ ἐπίτηδες οὐδεὶς πώποτ'	εὐδόκιμος	γέγονεν ἐν τῷ πολέμῳ ἀνὴρ
[190]	ὦ ἄριστε, περὶ ὅλης ἀρετῆς	εὐθέως	σκοπώμεθα πλέον γὰρ ἴσως ἔργον
[183]	ἄλλας πόλεις ἐπιδεικνύμενος περιέρχεται, ἀλλ'	εὐθὺς	δεῦρο φέρεται καὶ τοῖσδ' ἐπιδείκνυσιν
[181]	δὲ ἡγοῦ με ἐν τοῖς	εὐνούστατόν	(σοι εἶναι. Χρῆν μὲν οὖν
[194]	τὸ κυνηγέσιον, εἴ τι ἡμῶν	εὐπορώτερός	ἐστιν; (ΛΑΧΗΣ Βούλομαι· πῶς γὰρ
[186]	τε κἀγαθόν· αὐτὸς δ' αὖ	εὑρεῖν	τὴν τέχνην ἀδυνατῶ ἔτι νυνί.
[187]	φαῦλοι γενόμενοι· εἰ δ' αὐτοὶ	εὑρεταὶ	γεγονότε τοῦ τοιούτου, δότε παράδειγμα
[186]	ὑμῶν ἀληθῆ λέγει οὔτε γὰρ	εὑρετὴς	οὔτε μαθητὴς οὐδενὸς περὶ τῶν
[200]	ὦ φίλε Νικία, ᾤμην σε	εὑρήσειν,	(ἐπειδὴ ἐμοῦ κατεφρόνησας Σωκράτει ἀποκριναμένου·
[182]	σμικρότερον δοκεῖ εἶναι, ὅτι καὶ	εὐσχημονέστερον	ἐνταῦθα οὗ χρὴ τὸν ἄνδρα
[182]	ἐνταῦθα οὗ χρὴ τὸν ἄνδρα	εὐσχημονέστερον	(φαίνεσθαι, οὗ ἅμα καὶ δεινότερος
[182]	τοῖς ἐχθροῖς φανεῖται διὰ τὴν	εὐσχημοσύνην.	Ἐμοὶ μὲν οὖν, ὦ Λυσίμαχε,
[183]	ἑκόντα. Προσβαλούσης γὰρ τῆς νεὼς	ἐφ'	ᾗ ἐπεβάτευεν πρὸς ὁλκάδα τινά,
[199]	ἓν τῶν τῆς ἀρετῆς. ΝΙΚΙΑΣ	Ἔφαμεν	γάρ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὸ δέ γε
[199]	ΝΙΚΙΑΣ Ἔοικεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ μὴν	ἔφαμέν	γε τὴν ἀνδρείαν μόριον εἶναι
[193]	καὶ καρτέρησις ἐν τῷ πρόσθεν	ἐφάνη	ἡμῖν οὖσα καὶ βλαβερά; ΛΑΧΗΣ
[195]	καὶ αὐτὸς ἄρτι τοιοῦτός (τις	ἐφάνη.	ΛΑΧΗΣ Πάνυ μὲν οὖν, ὦ
[200]	διαλόγοις τοῖς ἄρτι ἐγὼ μὲν	ἐφάνην	εἰδώς, τώδε δὲ μὴ εἰδότε,
[200]	πρᾶγμα εἶναι ὅτι αὐτὸς ἄρτι	ἐφάνης	ἀνδρείας πέρι οὐδὲν εἰδώς, ἀλλ'
[191]	κραιπνὰ μάλ' ἔνθα καὶ ἔνθα.	(Ἔφη	αὐτοὺς ἐπίστασθαι διώκειν ἠδὲ φέβεσθαι·
[201]	δοκεῖ μοι χρῆναι προβάλλεσθαι, ὃς	ἔφη	οὐκ ἀγαθὴ εἶναι αἰδῶ κεχρημένῳ
[184]	ἐπέσπα αὐτὸν τοῦ δόρατος ἐχόμενον,	~(ἐφίει	τὸ δόρυ διὰ τῆς χειρός,
[198]	τις ἢ ἰατρική, μία οὖσα,	ἐφορᾷ	καὶ γιγνόμενα καὶ γεγονότα καὶ
[198]	(ΝΙΚΙΑΣ Πάνυ μὲν οὖν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἔχε	δή. Ταῦτα μὲν γὰρ ὁμολογοῦμεν,
[184]	Λάχης Νικίᾳ ἔθετο, εὖ δὴ	ἔχει	ἀκοῦσαι καὶ σοῦ ποτέρῳ τοῖν
[182]	γυμνασίων φαυλότερον οὐδ' (ἐλάττω πόνον	ἔχει	καὶ ἅμα προσήκει μάλιστ' ἐλευθέρῳ
[198]	αὖ φυόμενα ἡ γεωργία ὡσαύτως	ἔχει·	καὶ δήπου τὰ περὶ τὸν
[193]	αὐτός ἐστιν, ἔτι δὲ χωρία	ἔχει	κρείττω, τοῦτον τὸν μετὰ τῆς
[179]	πατρὸς πολλὰ καὶ καλὰ ἔργα	ἔχει	λέγειν πρὸς τοὺς νεανίσκους, καὶ
[179]	ἡμέτερα δ' αὐτῶν ἔργα οὐδέτερος	ἔχει	λέγειν. Ταῦτα δὴ ὑπαισχυνόμεθά τε
[184]	εἶπον, εἴτε οὕτω σμικρὰς ὠφελίας	ἔχει	μάθημα ὄν, εἴτε μὴ ὂν
[181]	ἄγωσιν, ἀλλ' ἐν τούτῳ, εὖ	ἔχει,	ὅθεν καὶ τὸ σῶμα βέλτιον
[188]	Λάχητα δὲ τόνδε ὅρα ὅπως	ἔχει	περὶ τοῦ τοιούτου. ΛΑΧΗΣ Ἁπλοῦν
[201]	οὐδένα· ἀλλ' ἐπειδὴ ταῦτα οὕτως	ἔχει,	σκέψασθε ἄν τι δόξω συμβουλεύειν
[189]	παρρησίας. Εἰ οὖν καὶ τοῦτο	ἔχει,	συμβούλομαι τἀνδρί, καὶ ἥδιστ' ἂν
[179]	παππῷον δὲ καὶ οὗτος ὄνομ'	ἔχει	τοὐμοῦ πατρός· Ἀριστείδην γὰρ αὐτὸν
[200]	μηδὲν εἰδέναι ὧν προσήκει ἐπιστήμην	ἔχειν	ἀνδρὶ οἰομένῳ τὶ εἶναι. Σὺ
[186]	ἀλλ' οὖν ἔργα αὐτὸν αὑτοῦ	ἔχειν	εἰπεῖν καὶ ἐπιδεῖξαι τίνες Ἀθηναίων
[186]	τὰς ψυχάς εἰ μέν φαμεν	ἔχειν,	ἐπιδεῖξαι αὐτοῖς καὶ διδασκάλους οἵτινες
[185]	Πολλὴν ἄρα δεῖ προμηθίαν αὐτοῦ	ἔχειν.	ΜΕΛΗΣΙΑΣ Πάνυ γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πῶς
[184]	φύγοι τὸ καταγέλαστος γενέσθαι φάσκων	ἔχειν	ταύτην τὴν ἐπιστήμην. Τοιαύτη τις
[186]	κινδυνεύειν διαφθείροντας τὴν μεγίστην αἰτίαν	ἔχειν	ὑπὸ τῶν οἰκειοτάτων. Ἐγὼ μὲν
[201]	μηδενός· ἐᾶν δὲ ἡμᾶς αὐτοὺς	ἔχειν	ὡς νῦν ἔχομεν οὐ συμβουλεύω.
[194]	καὶ ἀποροῦσιν βοήθησον, εἴ τινα	ἔχεις	δύναμιν. Τὰ μὲν γὰρ δὴ
[180]	καὶ σύ, ὦ παῖ Σωφρονίσκου,	ἔχεις	τῷδε τῷ σαυτοῦ δημότῃ ἀγαθὸν
[180]	περὶ τῶν ἄλλων, εἴ τι	ἔχετε	ἐπαινέσαι μάθημα νέῳ ἀνδρὶ ἢ
[182]	οὗ ἅμα καὶ δεινότερος τοῖς	ἐχθροῖς	φανεῖται διὰ τὴν εὐσχημοσύνην. Ἐμοὶ
[186]	σοι τῆς αὑτῶν τέχνης ἔργον	ἔχοιεν	ἐπιδεῖξαι εὖ εἰργασμένον, καὶ ἓν
[180]	Τοῦτο μέν σοι κἂν ἐγὼ	ἔχοιμι	εἰπεῖν οὐ χεῖρον Λάχητος· καὶ
[201]	ἡμᾶς αὐτοὺς ἔχειν ὡς νῦν	ἔχομεν	οὐ συμβουλεύω. Εἰ δέ τις
[190]	πέρι πρῶτον ἴδωμεν εἰ ἱκανῶς	ἔχομεν	πρὸς τὸ εἰδέναι· καὶ (ἡμῖν,
[182]	ἤδη δῆλον ὅτι τὰ τούτων	ἐχόμενα	καὶ μαθήματα πάντα καὶ ἐπιτηδεύματα
[183]	καὶ ἐπέσπα αὐτὸν τοῦ δόρατος	ἐχόμενον,	~(ἐφίει τὸ δόρυ διὰ τῆς
[193]	ἰατρὸς ὤν, περιπλευμονίᾳ τοῦ ὑέος	ἐχομένου	ἢ ἄλλου τινὸς καὶ δεομένου
[188]	οἰόμενον αὐτῷ τὸ γῆρας νοῦν	ἔχον	προσιέναι. Ἐμοὶ μὲν οὖν οὐδὲν
[199]	αὐτῶν καὶ μελλόντων καὶ πάντως	ἐχόντων	εἶναι. ΝΙΚΙΑΣ Ἔστι ταῦτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[199]	τε καὶ κακῶν καὶ πάντως	ἐχόντων,	ὡς (νῦν αὖ ὁ σὸς
[199]	γιγνομένων καὶ γεγονότων (καὶ πάντως	ἐχόντων,	ὥσπερ αἱ ἄλλαι ἐπιστῆμαι. ΝΙΚΙΑΣ
[187]	ὀλίγου ὥσπερ οἱ ἡμέτεροι ἡλικίαν	(ἔχουσι	παιδεύεσθαι. Εἰ οὖν ὑμῖν μή
[179]	τῶν ὀνομάτων ἄξιοι γένοιντο ἃ	ἔχουσιν.	Οὗτοι μὲν οὖν φασιν πείσεσθαι·
[186]	Ἀλλὰ τοῖς μὲν σοφισταῖς οὐκ	ἔχω	τελεῖν μισθούς, οἵπερ μόνοι ἐπηγγέλλοντό
[181]	μανθάνειν παρ' αὐτῶν· ἐὰν δ'	ἔχω	τι ἄλλο παρὰ τὰ ὑπὸ
[183]	ἐπεβάτευεν πρὸς ὁλκάδα τινά, ἐμάχετο	ἔχων	δορυδρέπανον, διαφέρον δὴ ὅπλον ἅτε
[197]	ΛΑΧΗΣ Οὐδὲν ἐρῶ πρὸς ταῦτα,	ἔχων	εἰπεῖν, ἵνα μή με φῇς
[179]	οὑτοιί, ὅδε μὲν τοῦδε, πάππου	ἔχων	ὄνομα Θουκυδίδης, ἐμὸς δὲ αὖ
[189]	ἤ τι (ἄλλο τῶν τοιούτων	ἔχων,	οὐδέν μοι μέλει. Σοὶ οὖν,
[201]	Ἀλλά μοι οὑτωσὶ ποίησον· αὔριον	(ἕωθεν	ἀφίκου οἴκαδε καὶ μὴ ἄλλως
[185]	Τί δέ, ὦ Σώκρατες; Οὔπω	ἑώρακας	ἄνευ διδασκάλων τεχνικωτέρους γεγονότας εἰς
[184]	τὸ δόρυ διὰ τῆς χειρός,	ἕως	ἄκρου τοῦ στύρακος ἀντελάβετο. Ἦν
[188]	τοῦ Σόλωνος καὶ ἀξιοῦντα μανθάνειν	ἕωσπερ	ἂν ζῇ, καὶ μὴ οἰόμενον