Pages
[189]	ἢ μήπω ἐν δόξῃ ὢν	ἤ	τι (ἄλλο τῶν τοιούτων ἔχων,
[196]	γνῶναι, ταῦτα λέοντα ἢ πάρδαλιν	ἤ	τινα κάπρον φάναι εἰδέναι· ἀλλ'
[198]	θαρραλέα δὲ τὰ μὴ κακὰ	ἢ	ἀγαθὰ μέλλοντα· σὺ δὲ ταύτῃ
[198]	ἀγαθὰ μέλλοντα· σὺ δὲ ταύτῃ	ἢ	ἄλλῃ περὶ τούτων λέγεις; ΝΙΚΙΑΣ
[193]	τὸν μετὰ σφενδονητικῆς ἢ τοξικῆς	ἢ	ἄλλης τινὸς τέχνης καρτεροῦντα. (ΛΑΧΗΣ
[193]	ὤν, περιπλευμονίᾳ τοῦ ὑέος ἐχομένου	ἢ	ἄλλου τινὸς καὶ δεομένου πιεῖν
[196]	τί μᾶλλον μάντει προσήκει κρῖναι	ἢ	ἄλλῳ ὁτῳοῦν; ΛΑΧΗΣ Ἀλλ' ἐγὼ
[195]	σὺ δίδως τοῖς ἰατροῖς γιγνώσκειν	ἢ	ἄλλῳ τινὶ δημιουργῷ πλὴν τῷ
[187]	πείθωμεν ἢ δώροις ἢ χάρισιν	ἢ	ἀμφότερα ἐπιμεληθῆναι καὶ τῶν ἡμετέρων
[195]	νόσου ἄμεινον εἶναι μὴ ἀναστῆναι	ἢ	ἀναστῆναι; Τοῦτο γὰρ εἰπέ· (σὺ
[197]	σοφιστῇ τὰ τοιαῦτα μᾶλλον κομψεύεσθαι	ἢ	ἀνδρὶ ὃν ἡ πόλις ἀξιοῖ
[186]	πότερα μαθόντε παρά του ἐπίστασθον	ἢ	αὐτὼ ἐξευρόντε, καὶ εἰ μὲν
[190]	προελοίμεθα τῶν τῆς ἀρετῆς μερῶν;	Ἢ	δῆλον δὴ ὅτι τοῦτο εἰς
[192]	ἢ στόματός τε καὶ φωνῆς	ἢ	διανοίας· ἢ οὐχ οὕτω καὶ
[199]	ἂν σὺ ἐνδεᾶ εἶναι σωφροσύνης	ἢ	δικαιοσύνης τε καὶ ὁσιότητος, ᾧ
[182]	τι δέῃ μόνον πρὸς μόνον	ἢ	διώκοντα ἀμυνομένῳ (τινὶ ἐπιθέσθαι ἢ
[191]	Σκύθαι λέγονται οὐχ ἧττον φεύγοντες	ἢ	διώκοντες μάχεσθαι, καὶ Ὅμηρός που
[186]	τίνες Ἀθηναίων ἢ τῶν ξένων,	ἢ	δοῦλοι ἢ ἐλεύθεροι, δι' ἐκεῖνον
[187]	ἐπ' ἐκείνους ἴωμεν καὶ πείθωμεν	ἢ	δώροις ἢ χάρισιν ἢ ἀμφότερα
[186]	ἔπειτα (καὶ ἡμᾶς διδάξαντες φαίνονται·	ἢ	εἴ τις ἡμῶν αὐτῶν ἑαυτῷ
[186]	ἢ τῶν ξένων, ἢ δοῦλοι	ἢ	ἐλεύθεροι, δι' ἐκεῖνον ὁμολογουμένως ἀγαθοὶ
[187]	ἐπλησίασέν σοι ἢ ἐν ἱερῷ	ἢ	ἐν ἄλλῳ τῳ συλλόγῳ τῶν
[187]	τοῦ πατρὸς ἀκολουθῶν ἐπλησίασέν σοι	ἢ	ἐν ἱερῷ ἢ ἐν ἄλλῳ
[192]	οὗ καὶ πέρι ἄξιον λέγειν,	ἢ	ἐν ταῖς τῶν χειρῶν πράξεσιν
[193]	τῷ ἔργῳ, μὴ ὄντες δεινοί,	ἢ	ἔν τινι ἄλλῳ τοιούτῳ, ἀνδρειοτέρους
[180]	ἔχετε ἐπαινέσαι μάθημα νέῳ ἀνδρὶ	ἢ	ἐπιτήδευμα, καὶ περὶ τῆς κοινωνίας
[180]	περὶ τοὺς νέους ἢ μάθημα	ἢ	ἐπιτήδευμα καλόν. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Πῶς λέγεις,
[179]	σκοποῦμεν, τί ἂν οὗτοι μαθόντες	ἢ	ἐπιτηδεύσαντες ὅτι ἄριστοι γένοιντο. (Εἰσηγήσατο
[192]	δή, ἡ εἰς τί φρόνιμος;	ἢ	ἡ εἰς ἅπαντα καὶ τὰ
[193]	μὴν ἀφρονεστέρα γε ἡ τούτου	ἢ	ἡ τοῦ ἑτέρου καρτερία. ΛΑΧΗΣ
[191]	φόβους, ἀλλὰ καὶ πρὸς ἐπιθυμίας	ἢ	ἡδονὰς δεινοὶ (μάχεσθαι, καὶ μένοντες
[198]	τοὺς χρόνους οὐκ ἄλλη τις	ἢ	ἰατρική, μία οὖσα, ἐφορᾷ καὶ
[196]	νίκη εἴτε ἧττα ἢ πολέμου	ἢ	καὶ ἄλλης τινὸς ἀγωνίας· ὅτι
[182]	ἢ διώκοντα ἀμυνομένῳ (τινὶ ἐπιθέσθαι	ἢ	καὶ ἐν φυγῇ ἐπιτιθεμένου ἄλλου
[191]	νόσους καὶ ὅσοι πρὸς πενίας	ἢ	καὶ πρὸς τὰ πολιτικὰ ἀνδρεῖοί
[197]	φοβούμενον, ἀλλ' ἄφοβον καὶ μῶρον·	ἢ	καὶ τὰ παιδία πάντα οἴει
[184]	τοῖς πλείοσιν ἂν ἡμῶν πείθοιο,	ἢ	κείνῳ ὅστις τυγχάνει ὑπὸ παιδοτρίβῃ
[186]	ἔτι νυνί. Εἰ δὲ Νικίας	ἢ	Λάχης ηὕρηκεν ἢ μεμάθηκεν, οὐκ
[180]	σὺ ζητεῖς περὶ τοὺς νέους	ἢ	μάθημα ἢ ἐπιτήδευμα καλόν. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ
[182]	μάθημα, ἀλλ' ἐξαπατῶσιν οἱ ὑπισχνούμενοι,	ἢ	μάθημα μὲν τυγχάνει ὄν, μὴ
[193]	ἐλάττους δὲ καὶ φαυλοτέρους μαχεῖται	ἢ	μεθ' ὧν αὐτός ἐστιν, ἔτι
[186]	δὲ Νικίας ἢ Λάχης ηὕρηκεν	ἢ	μεμάθηκεν, οὐκ ἂν θαυμάσαιμι· καὶ
[185]	διδασκάλων τεχνικωτέρους γεγονότας εἰς ἔνια	ἢ	μετὰ διδασκάλων; ~ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔγωγε, ὦ
[185]	χαλινὸν σκοπῆταί τις εἰ προσοιστέον	ἢ	μή, καὶ ὁπότε, τότε που
[196]	τῳ ἄμεινον τούτων ἢ παθεῖν	ἢ	μὴ παθεῖν, τί μᾶλλον μάντει
[189]	δὲ νεώτερος ὁ διδάσκων ἔσται	ἢ	μήπω ἐν δόξῃ ὢν ἤ
[195]	οἱ ἰατροὶ τὰ δεινὰ ἐπίστανται;	Ἢ	οἱ ἀνδρεῖοι δοκοῦσί σοι ἐπίστασθαι;
[193]	τοιοῦτοι κινδυνεύουσίν τε καὶ καρτεροῦσιν	ἢ	οἱ μετὰ τέχνης αὐτὸ πράττοντες.
[190]	εἰδεῖμεν, ὅτι ποτ' ἔστιν ὄψις	ἢ	ὅτι ἔστιν ἀκοή, σχολῇ ἂν
[195]	ὦ Λάχης, τοὺς ἰατροὺς ἐπίστασθαι;	ἢ	οὐ πολλοῖς οἴει ἐκ τῆς
[185]	ἡμῶν τεχνικὸς περὶ οὗ βουλευόμεθα	ἢ	οὔ· καὶ εἰ μὲν ἔστιν,
[181]	μάθημα τοῖς μειρακίοις ἐπιτήδειον εἶναι	ἢ	οὔ, τὸ μαθεῖν ἐν ὅπλοις
[187]	ὑμῖν ὑπάρχειν τε καὶ προσήκειν	ἢ	οὔ φατε. Ταῦτ' ὦ Λυσίμαχε,
[191]	ἐν πᾶσι τούτοις ταὐτόν ἐστιν·	ἢ	οὔπω καταμανθάνεις ὃ λέγω; ΛΑΧΗΣ
[195]	Νικία, πότερον ὁμολογεῖς μάντις εἶναι	ἢ	οὔτε μάντις οὔτε ἀνδρεῖος; ΝΙΚΙΑΣ
[192]	τε καὶ φωνῆς ἢ διανοίας·	ἢ	οὐχ οὕτω καὶ σὺ λέγεις;
[198]	γὰρ εἶναι προσδοκίαν μέλλοντος κακοῦ	ἢ	οὐχ οὕτω καὶ συνδοκεῖ, ὦ
[190]	περὶ ὤτων, ὅντινα τρόπον (ἀκοὴν	ἢ	ὄψιν κάλλιστ' ἂν κτήσαιτό τις.
[196]	ὅτι δέ τῳ ἄμεινον τούτων	ἢ	παθεῖν ἢ μὴ παθεῖν, τί
[187]	αὐτῷ δ' οὐ συγγεγονέναι ἀλλ'	ἢ	(παιδὶ ὄντι, εἴ που ἐν
[196]	χαλεπὰ εἶναι γνῶναι, ταῦτα λέοντα	ἢ	πάρδαλιν ἤ τινα κάπρον φάναι
[197]	ἃ πάντες ὁμολογοῦμεν ἀνδρεῖα εἶναι,	ἢ	πᾶσιν ἐναντιούμενος τολμᾷς μηδὲ ἀνδρεῖα
[188]	τὸ ὑπομιμνῄσκεσθαι ὅτι μὴ καλῶς	ἢ	πεποιήκαμεν (ἢ ποιοῦμεν, ἀλλ' εἰς
[190]	ἄξιοι λόγου γενοίμεθα καὶ ἰατροὶ	ἢ	περὶ ὀφθαλμῶν ἢ περὶ ὤτων,
[185]	δὲ μή, ἄλλον τινὰ ζητεῖν.	Ἢ	περὶ σμικροῦ οἴεσθε νυνὶ κινδυνεύειν
[188]	ἀκούω ἀνδρὸς περὶ ἀρετῆς διαλεγομένου	ἢ	περί τινος σοφίας ὡς ἀληθῶς
[185]	τὴν βουλὴν περὶ τοῦ φαρμάκου	ἢ	περὶ τῶν ὀφθαλμῶν; ΝΙΚΙΑΣ Περὶ
[190]	καὶ ἰατροὶ ἢ περὶ ὀφθαλμῶν	ἢ	περὶ ὤτων, ὅντινα τρόπον (ἀκοὴν
[188]	ὅτι μὴ καλῶς ἢ πεποιήκαμεν	(ἢ	ποιοῦμεν, ἀλλ' εἰς τὸν ἔπειτα
[196]	ἔσται, (εἴτε νίκη εἴτε ἧττα	ἢ	πολέμου ἢ καὶ ἄλλης τινὸς
[199]	ἂν εἴη. Οὕτως αὖ μετατίθεσθαι	ἢ	πῶς λέγεις, ὦ Νικία; ΝΙΚΙΑΣ
[192]	ἐν ταῖς τῶν χειρῶν πράξεσιν	ἢ	σκελῶν ἢ στόματός τε καὶ
[192]	τῶν χειρῶν πράξεσιν ἢ σκελῶν	ἢ	στόματός τε καὶ φωνῆς ἢ
[196]	λέγοντι μηδενὸς θηρίου ἀποδέχεσθαι ἀνδρείαν,	ἢ	συγχωρεῖν θηρίον τι οὕτω σοφὸν
[185]	ὑέων γάρ που ἢ χρηστῶν	ἢ	τἀναντία γενομένων καὶ πᾶς ὁ
[195]	ἄλλος εἴσεται ὅτῳ ἄμεινον ζῆν	ἢ	τεθνάναι; Καίτοι σύ, ὦ Νικία,
[184]	Αὐτῷ ἄρ' ἂν μᾶλλον πείθοιο	ἢ	τέτταρσιν οὖσιν ἡμῖν; ΜΕΛΗΣΙΑΣ Ἴσως.
[189]	ἡμῖν τῆς τοιαύτης παιδείας γεγόνασιν	ἢ	τίνας ἄλλους βελτίους πεποιήκαμεν, ἴσως
[194]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ τίς δὴ αὕτη	ἢ	τίνος ἐπιστήμη; ΛΑΧΗΣ Πάνυ μὲν
[195]	τοῦτό ἐστιν τὸ ὑγιαίνειν μᾶλλον	ἢ	τὸ κάμνειν, ἡγῇ σὺ τουτί,
[195]	τι εἰδέναι περὶ τοὺς κάμνοντας	ἢ	τὸ ὑγιεινὸν εἰπεῖν οἷόν τε
[193]	ἱππομαχίᾳ ἧττον φήσεις ἀνδρεῖον εἶναι	ἢ	τὸν ἄνευ ἐπιστήμης. ΛΑΧΗΣ Έμοιγε
[193]	παρασκευῆς καρτεροῦντα ἀνδρειότερον ἂν φαίης	ἢ	τὸν ἐν τῷ ἐναντίῳ στρατοπέδῳ
[193]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ τὸν μετὰ σφενδονητικῆς	ἢ	τοξικῆς ἢ ἄλλης τινὸς τέχνης
[195]	οἱ ἀνδρεῖοι δοκοῦσί σοι ἐπίστασθαι;	Ἢ	τοὺς ἰατροὺς σὺ ἀνδρείους καλεῖς;
[182]	ἄλλο μέλει ἐν τῷ βίῳ	ἢ	τοῦτο ζητεῖν καὶ ἐπιτηδεύειν, ~(ὅτι
[186]	εἰπεῖν καὶ ἐπιδεῖξαι τίνες Ἀθηναίων	ἢ	τῶν ξένων, ἢ δοῦλοι ἢ
[193]	ἄλλου τινὸς καὶ δεομένου πιεῖν	ἢ	φαγεῖν (δοῦναι, μὴ κάμπτοιτο ἀλλὰ
[187]	γιγνομένη. Λέγετε οὖν τί τούτων	ἢ	φατὲ ὑμῖν ὑπάρχειν τε καὶ
[191]	ὅσοι πρὸς λύπας ἀνδρεῖοί εἰσιν	ἢ	φόβους, ἀλλὰ καὶ πρὸς ἐπιθυμίας
[187]	ἴωμεν καὶ πείθωμεν ἢ δώροις	ἢ	χάρισιν ἢ ἀμφότερα ἐπιμεληθῆναι καὶ
[185]	ὂν τυγχάνει; ὑέων γάρ που	ἢ	χρηστῶν ἢ τἀναντία γενομένων καὶ
[190]	που τοῖς πολλοῖς εἰς ἀνδρείαν.	Ἦ	γάρ; ΛΑΧΗΣ Καὶ μάλα δὴ
[199]	(ἐστὶν καὶ θαρραλέων, ὡς φῄς·	ἦ	γάρ; ΝΙΚΙΑΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὰ
[184]	καὶ ποιοῖ, ὦ Σώκρατες; ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἦ	καὶ σύ, ὦ Μελησία, οὕτως
[187]	ὅτι ὃς ἂν ἐγγύτατα Σωκράτους	ᾖ	(λόγῳ ὥσπερ γένει) καὶ πλησιάζῃ
[179]	καὶ Λάχης, χρὴ ἀκοῦσαι, κἂν	ᾖ	ὀλίγῳ μακρότερα. Συσσιτοῦμεν γὰρ δὴ
[187]	ἵν' ἂν μὴ ὑμῖν σχολὴ	ᾖ	ὑπὸ τῶν τῆς πόλεως πραγμάτων,
[199]	ἄρα τῶν δεινῶν καὶ θαρραλέων	ἡ	ἀνδρεία ἐπιστήμη ἐστίν· οὐ γὰρ
[199]	δεινῶν τε καὶ θαρραλέων ἐπιστήμη	ἡ	ἀνδρεία ἐστίν, ἀλλὰ σχεδόν τι
[194]	ἵνα καὶ μὴ ἡμῶν αὐτὴ	ἡ	ἀνδρεία καταγελάσῃ, ὅτι οὐκ ἀνδρείως
[199]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν, ὦ ἄριστε, καὶ	ἡ	ἀνδρεία τῶν δεινῶν ἐπιστήμη (ἐστὶν
[192]	οὕτως εἰπεῖν τίς οὖσα δύναμις	ἡ	αὐτὴ ἐν ἡδονῇ καὶ ἐν
[198]	γενήσεται τὸ μήπω γεγονός, ἀλλ'	ἡ	αὐτή. Οἷον περὶ τὸ ὑγιεινὸν
[193]	ΛΑΧΗΣ Φαίνονται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν αἰσχρὰ	ἡ	ἄφρων τόλμα τε καὶ καρτέρησις
[184]	ἐπιδιακρινοῦντος δοκεῖ μοι δεῖν ἡμῖν	ἡ	βουλή. Εἰ μὲν γὰρ συνεφερέσθην
[185]	ἕνεκά του σκοπῇ, περὶ ἐκείνου	ἡ	βουλὴ τυγχάνει οὖσα οὗ ἕνεκα
[198]	ἐκ τῆς γῆς αὖ φυόμενα	ἡ	γεωργία ὡσαύτως ἔχει· καὶ δήπου
[192]	εἶναι, ἐπειδήπερ οὐ καλή ἐστιν,	ἡ	δὲ ἀνδρεία καλόν ἐστιν. ΛΑΧΗΣ
[199]	εἶναι. ΝΙΚΙΑΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἡ	δέ γ' αὐτὴ ἐπιστήμη τῶν
[193]	βλαβερά; ΛΑΧΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἡ	δέ γε ἀνδρεία ὡμολογεῖτο καλόν
[183]	καὶ οὐχ οἷός τ' ἦν,	ἡ	δὲ ναῦς τὴν ναῦν παρῄει.
[192]	ἡ εἰς τί φρόνιμος; ἢ	ἡ	εἰς ἅπαντα καὶ τὰ μεγάλα
[192]	ΛΑΧΗΣ Ἔοικεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἴδωμεν δή,	ἡ	εἰς τί φρόνιμος; ἢ ἡ
[190]	τοῦτο εἰς ὃ τείνειν δοκεῖ	ἡ	ἐν τοῖς ὅπλοις μάθησις; Δοκεῖ
[182]	αὐτὸν αὑτοῦ οὐκ ὀλίγῳ αὕτη	ἡ	ἐπιστήμη. Μὴ ἀτιμάσωμεν δὲ εἰπεῖν,
[182]	τοῦτό τε τὸ γυμνάσιον καὶ	ἡ	ἱππική· οὗ γὰρ ἀγῶνος ἀθληταί
[194]	ζητοῦμεν, εἰ ἄρα πολλάκις αὐτὴ	ἡ	καρτέρησίς ἐστιν ἀνδρεία. ΛΑΧΗΣ Ἐγὼ
[187]	παροιμίαν ὑμῖν συμβαίνῃ ἐν πίθῳ	ἡ	κεραμεία γιγνομένη. Λέγετε οὖν τί
[194]	ΝΙΚΙΑΣ Οὐδαμῶς. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδὲ μὴν	ἡ	κιθαριστική. ΝΙΚΙΑΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[192]	ὅτι τῶν καλλίστων. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν	ἡ	μὲν μετὰ φρονήσεως καρτερία καλὴ
[192]	Πάνυ γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δ'	ἡ	μετ' ἀφροσύνης; Οὐ τοὐναντίον ταύτῃ
[183]	δόρατος· ἐπεὶ δὲ δὴ παρημείβετο	ἡ	ναῦς τὴν ναῦν καὶ ἐπέσπα
[199]	ἀνδρεία ἐστίν, ἀλλὰ σχεδόν τι	ἡ	περὶ πάντων ἀγαθῶν τε καὶ
[184]	τις ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Λυσίμαχε,	ἡ	περὶ τοῦτο τὸ μάθημα εἶναι
[197]	μᾶλλον κομψεύεσθαι ἢ ἀνδρὶ ὃν	ἡ	πόλις ἀξιοῖ αὑτῆς προεστάναι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[181]	τοιοῦτοι εἶναι, ὀρθὴ ἂν ἡμῶν	ἡ	πόλις ἦν καὶ οὐκ ἂν
[184]	ἂν διαβολὰς ἴσχειν· (ἐπίφθονος γὰρ	ἡ	προσποίησις τῆς τοιαύτης ἐπιστήμης, ὥστ'
[196]	με κωλύει· κοινὴ γὰρ ἔσται	ἡ	πύστις ὑπὲρ ἐμοῦ τε καὶ
[190]	(ἡμῖν, ὡς τὸ εἰκός, ῥᾴων	ἡ	σκέψις ἔσται. ΛΑΧΗΣ Ἀλλ' οὕτω
[198]	πόλεμον αὐτοὶ ἂν μαρτυρήσαιτε ὅτι	ἡ	στρατηγία κάλλιστα προμηθεῖται τά τε
[189]	ἡμᾶς αὐτούς· ἀλλ' οἶμαι καὶ	ἡ	τοιάδε σκέψις εἰς ταὐτὸν φέρει,
[193]	ἀφρονεστέρα γε ἡ τούτου ἢ	ἡ	τοῦ ἑτέρου καρτερία. ΛΑΧΗΣ Ἀληθῆ
[193]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ μὴν ἀφρονεστέρα γε	ἡ	τούτου ἢ ἡ τοῦ ἑτέρου
[192]	ἐστιν. ΛΑΧΗΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἡ	φρόνιμος ἄρα καρτερία κατὰ τὸν
[194]	σὸν λόγον. Οὐ γάρ που	ἥ	γε αὐλητική. ΝΙΚΙΑΣ Οὐδαμῶς. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[183]	Προσβαλούσης γὰρ τῆς νεὼς ἐφ'	ᾗ	ἐπεβάτευεν πρὸς ὁλκάδα τινά, ἐμάχετο
[189]	διάκεισαι ἀπ' ἐκείνης τῆς ἡμέρας	ᾗ	μετ' ἐμοῦ συνδιεκινδύνευσας καὶ ἔδωκας
[181]	αὐτὸν παρ' ἡμᾶς καὶ οἰκείους	ἡγεῖσθαι,	ὥσπερ τὸ δίκαιον· νῦν δ'
[194]	ἄπορα· σὺ δ' εἰπὼν ὅτι	ἡγῇ	ἀνδρείαν εἶναι, ἡμᾶς τε τῆς
[198]	μὴ σὺ μὲν ἄλλ' ἄττα	ἡγῇ,	ἡμεῖς δὲ ἄλλα. Ἃ μὲν
[192]	ὅτι τῶν πάνυ καλῶν πραγμάτων	ἡγῇ	σὺ ἀνδρείαν εἶναι. ΛΑΧΗΣ Εὖ
[195]	ὑγιαίνειν μᾶλλον ἢ τὸ κάμνειν,	ἡγῇ	σὺ τουτί, ὦ Λάχης, τοὺς
[179]	οὖν καὶ (ὑμῖν ὑεῖς ὄντας	ἡγησάμεθα	μεμεληκέναι περὶ αὐτῶν, εἴπερ τισὶν
[178]	αὑτῶν δόξαν· ὑμᾶς δὲ ἡμεῖς	ἡγησάμενοι	καὶ ἱκανοὺς γνῶναι καὶ γνόντας
[181]	ὅτι εὐδοκιμεῖς, καὶ σὺ δὲ	ἡγοῦ	με ἐν τοῖς εὐνούστατόν (σοι
[178]	οὐκ εἴπομεν, νῦν δ' ἐροῦμεν.	Ἡγούμεθα	γὰρ χρῆναι πρός γε ὑμᾶς
[198]	δὲ ἂν μὴ ὁμολογῇς, διδάξεις.	ἡγούμεθα	δ' ἡμεῖς δεινὰ μὲν εἶναι
[198]	ἄλλα. Ἃ μὲν οὖν ἡμεῖς	ἡγούμεθα,	φράσομέν σοι· σὺ δὲ ἂν
[187]	ὑμᾶς παρακαλέσαιμεν, ὅτι μεμεληκέναι ὑμῖν	ἡγούμεθα,	ὡς εἰκός, περὶ τῶν τοιούτων,
[183]	τούτους ὁρῶ τὴν μὲν Λακεδαίμονα	ἡγουμένους	εἶναι ἄβατον ἱερὸν καὶ οὐδὲ
[191]	ἔνθα. (Ἔφη αὐτοὺς ἐπίστασθαι διώκειν	ἠδὲ	φέβεσθαι· καὶ αὐτὸν τὸν Αἰνείαν
[182]	παρὰ ταῦτα λέγει, κἂν αὐτὸς	ἡδέως	ἀκούσαιμι. ΛΑΧΗΣ Ἀλλ' ἔστι μέν,
[187]	τοῦ τοιούτου, δότε παράδειγμα τίνων	ἤδη	ἄλλων ἐπιμεληθέντες ἐκ φαύλων καλούς
[182]	περὶ τὰς στρατηγίας ὁρμήσειε· καὶ	ἤδη	δῆλον ὅτι τὰ τούτων ἐχόμενα
[181]	τὰ ὑπὸ τούτων λεγόμενα, τότ'	ἤδη	διδάσκειν καὶ πείθειν καὶ σὲ
[186]	ἄλλων, καὶ ἅμα πρεσβύτεροι, ὥστε	ἤδη	ηὑρηκέναι. Δοκοῦσι (δή μοι δυνατοὶ
[184]	κατάστρωμα ἀφίεται τοῦ δόρατος, τότ'	ἤδη	καὶ οἱ ἐκ τῆς τριήρους
[194]	ἀνδρείαν· ὃ γὰρ ἐγὼ σοῦ	ἤδη	καλῶς λέγοντος ἀκήκοα, τούτῳ οὐ
[180]	ἐστὶν ἃ ἐβουλόμεθα ὑμῖν ἀνακοινώσασθαι.	Ἤδη	οὖν ὑμέτερον μέρος συμβουλεύειν καὶ
[189]	Ἐγὼ μὲν γὰρ καὶ ἐπιλανθάνομαι	ἤδη	τὰ πολλὰ διὰ τὴν ἡλικίαν
[182]	ὅταν λυθῶσιν αἱ τάξεις καὶ	ἤδη	τι δέῃ μόνον πρὸς μόνον
[189]	τοῦτο ἔχει, συμβούλομαι τἀνδρί, καὶ	ἥδιστ'	ἂν ἐξεταζοίμην ὑπὸ τοῦ τοιούτου,
[200]	κἂν (ἐγὼ τὸν Νικήρατον τούτῳ	ἥδιστα	ἐπιτρέποιμι, εἰ ἐθέλοι οὗτος· ἀλλὰ
[187]	καὶ Μελησίᾳ τῷδε δῆλον ὅτι	ἡδομένοις	ἂν εἴη εἰ πάντα ἃ
[191]	εἰσιν, ἀλλ' οἱ μὲν ἐν	ἡδοναῖς,	οἱ δ' ἐν λύπαις, οἱ
[191]	ἀλλὰ καὶ πρὸς ἐπιθυμίας ἢ	ἡδονὰς	δεινοὶ (μάχεσθαι, καὶ μένοντες καὶ
[192]	οὖσα δύναμις ἡ αὐτὴ ἐν	ἡδονῇ	καὶ ἐν λύπῃ καὶ ἐν
[181]	λέγω ὅτι εἰ οἱ ἄλλοι	ἤθελον	τοιοῦτοι εἶναι, ὀρθὴ ἂν ἡμῶν
[194]	δῆλον ὅτι σοφός ἐστιν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἤκουσας,	ὦ Λάχης; ΛΑΧΗΣ Ἔγωγε, καὶ
[200]	εἰ δὲ καὶ ἐμοὶ ἐν	ἡλικίᾳ	ἦσαν οἱ παῖδες, ταὐτὰ ἂν
[187]	ὑμῖν ὀλίγου ὥσπερ οἱ ἡμέτεροι	ἡλικίαν	(ἔχουσι παιδεύεσθαι. Εἰ οὖν ὑμῖν
[189]	σοι φίλον, μηδὲν τὴν ἡμετέραν	ἡλικίαν	ὑπόλογον ποιούμενος. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐ τὰ
[189]	ἤδη τὰ πολλὰ διὰ τὴν	ἡλικίαν	ὧν ἂν διανοηθῶ ἐρέσθαι καὶ
[180]	τὰ πολλὰ διατρίβοντες ὑπὸ τῆς	ἡλικίας·	ἀλλ' εἴ τι καὶ σύ,
[180]	καὶ Νικία καὶ Λάχης, οἱ	ἡλίκοι	ἐγὼ ἔτι γιγνώσκομεν τοὺς νεωτέρους,
[193]	ὡς ἔοικε, φαίη ἄν τις	ἡμᾶς	ἀνδρείας μετέχειν, λόγῳ δ' ὡς
[186]	μὲν ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ	ἡμᾶς	ἄρα δεῖ, ὦ Λάχης τε
[189]	εἶχεν (ἐξετάζειν καὶ τὰ τοιαῦτα	ἡμᾶς	αὐτούς· ἀλλ' οἶμαι καὶ ἡ
[201]	μήτε ἄλλου μηδενός· ἐᾶν δὲ	ἡμᾶς	αὐτοὺς ἔχειν ὡς νῦν ἔχομεν
[193]	οὖν; Δοκεῖ καλὸν εἶναι οὕτως	ἡμᾶς	διακεῖσθαι; ΛΑΧΗΣ Οὐδ' ὁπωστιοῦν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[186]	νέων τεθεραπευκότες ψυχὰς ἔπειτα (καὶ	ἡμᾶς	διδάξαντες φαίνονται· ἢ εἴ τις
[201]	γὰρ ἔκφορος λόγος κοινῇ πάντας	ἡμᾶς	ζητεῖν μάλιστα μὲν ἡμῖν αὐτοῖς
[180]	καὶ εἰς ἐκείνους καὶ εἰς	ἡμᾶς	καὶ εἰς ἅπαντας ὅσοι τὰ
[181]	πρότερόν γε φοιτᾶν αὐτὸν παρ'	ἡμᾶς	καὶ οἰκείους ἡγεῖσθαι, ὥσπερ τὸ
[181]	σύνισθί τε καὶ γνώριζε καὶ	ἡμᾶς	καὶ τούσδε τοὺς νεωτέρους, ὅπως
[179]	αἰτιώμεθα τοὺς πατέρας ἡμῶν ὅτι	ἡμᾶς	μὲν (εἴων τρυφᾶν, ἐπειδὴ μειράκια
[180]	λέγεις, ὦ Λυσίμαχε· ὅτι δ'	ἡμᾶς	μὲν συμβούλους παρακαλεῖς ἐπὶ τὴν
[186]	καὶ Μελησίας εἰς συμβουλὴν παρεκαλεσάτην	ἡμᾶς	περὶ τοῖν ὑέοιν, προθυμούμενοι αὐτοῖν
[194]	εἰπὼν ὅτι ἡγῇ ἀνδρείαν εἶναι,	ἡμᾶς	τε τῆς ἀπορίας ἔκλυσαι καὶ
[190]	Οὐκοῦν, ὦ Λάχης, καὶ νῦν	ἡμᾶς	τώδε παρακαλεῖτον εἰς συμβουλήν, τίν'
[198]	σὺ μὲν ἄλλ' ἄττα ἡγῇ,	ἡμεῖς	δὲ ἄλλα. Ἃ μὲν οὖν
[179]	Οὗτοι μὲν οὖν φασιν πείσεσθαι·	ἡμεῖς	δὲ δὴ τοῦτο σκοποῦμεν, τί
[198]	μὴ ὁμολογῇς, διδάξεις. ἡγούμεθα δ'	ἡμεῖς	δεινὰ μὲν εἶναι ἃ καὶ
[194]	κελεύει. εἰ οὖν βούλει, καὶ	ἡμεῖς	ἐπὶ τῇ ζητήσει ἐπιμείνωμέν τε
[178]	τὴν αὑτῶν δόξαν· ὑμᾶς δὲ	ἡμεῖς	ἡγησάμενοι καὶ ἱκανοὺς γνῶναι καὶ
[198]	δὲ ἄλλα. Ἃ μὲν οὖν	ἡμεῖς	ἡγούμεθα, φράσομέν σοι· σὺ δὲ
[199]	ἀπεκρίνω σχεδόν τι τρίτον· καίτοι	ἡμεῖς	ἠρωτῶμεν ὅλην ἀνδρείαν ὅτι εἴη.
[196]	τὴν αὑτοῦ ἀπορίαν· καίτοι κἂν	ἡμεῖς	οἷοί τε ἦμεν ἄρτι ἐγώ
[201]	αἰδῶ κεχρημένῳ ἀνδρὶ παρεῖναι. Καὶ	ἡμεῖς	οὖν ἐάσαντες χαίρειν εἴ τίς
[181]	οὖν καὶ σὺ ποιήσεις καὶ	ἡμεῖς	σε καὶ αὖθις ὑπομνήσομεν· περὶ
[196]	καίτοι κἂν ἡμεῖς οἷοί τε	ἦμεν	ἄρτι ἐγώ τε καὶ σὺ
[180]	πατὴρ ἑταίρω τε καὶ φίλω	ἦμεν,	καὶ πρότερον ἐκεῖνος ἐτελεύτησε, πρίν
[181]	δ' οὖν ἀπὸ τῆσδε τῆς	ἡμέρας,	ἐπειδὴ ἀνεγνωρίσαμεν ἀλλήλους, μὴ ἄλλως
[189]	ἐμοὶ διάκεισαι ἀπ' ἐκείνης τῆς	ἡμέρας	ᾗ μετ' ἐμοῦ συνδιεκινδύνευσας καὶ
[179]	καὶ τὰ τῆσδε τῆς πόλεως·	ἡμέτερα	δ' αὐτῶν ἔργα οὐδέτερος ἔχει
[181]	ἡμῖν ὑπάρξει καὶ σοὶ τὰ	ἡμέτερα.	ΛΑΧΗΣ Καὶ μήν, ὦ Λυσίμαχε,
[194]	δύναμιν. Τὰ μὲν γὰρ δὴ	ἡμέτερα	ὁρᾷς ὡς ἄπορα· σὺ δ'
[198]	ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὰ μὲν	ἡμέτερα	τοίνυν, ὦ Νικία, ἀκούεις, ὅτι
[189]	ὅτι σοι φίλον, μηδὲν τὴν	ἡμετέραν	ἡλικίαν ὑπόλογον ποιούμενος. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐ
[181]	ἂν διασῴζητε καὶ ὑμεῖς τὴν	ἡμετέραν	φιλίαν. Ταῦτα μὲν οὖν καὶ
[187]	παῖδες ὑμῖν ὀλίγου ὥσπερ οἱ	ἡμέτεροι	ἡλικίαν (ἔχουσι παιδεύεσθαι. Εἰ οὖν
[189]	συμβουλεύειν καὶ συσκοπεῖν. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Ἀλλ'	ἡμέτερον	δὴ ἔργον, ὦ Σώκρατες ἕνα
[197]	τὴν σοφίαν παρὰ Δάμωνος τοῦ	ἡμετέρου	ἑταίρου παρείληφεν, ὁ δὲ Δάμων
[187]	τοῦ μεγίστου νῦν βουλευόμεθα τῶν	ἡμετέρων.	Ἀλλ' ὁρᾶτε εἰ δοκεῖ χρῆναι
[187]	ἢ ἀμφότερα ἐπιμεληθῆναι καὶ τῶν	ἡμετέρων	καὶ τῶν ὑμετέρων παίδων, ὅπως
[179]	ἀμελήσουσιν ἑαυτῶν καὶ μὴ πείσονται	ἡμῖν,	ἀκλεεῖς γενήσονται, εἰ δ' ἐπιμελήσονται,
[201]	πάντας ἡμᾶς ζητεῖν μάλιστα μὲν	ἡμῖν	αὐτοῖς διδάσκαλον ὡς ἄριστον δεόμεθα
[196]	εἰ ἐβουλόμεθα μὴ δοκεῖν ἐναντία	ἡμῖν	αὐτοῖς λέγειν. Εἰ μὲν οὖν
[192]	εἴ γε τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρινούμεθα	ἡμῖν	αὐτοῖς. τοῦτο τοίνυν ἔμοιγε φαίνεται·
[179]	οὗ πάλαι τοσαῦτα προοιμιάζομαι, τόδε.	Ἡμῖν	εἰσὶν ὑεῖς οὑτοιί, ὅδε μὲν
[186]	ὦ Λάχης καὶ Νικία, εἴπετον	ἡμῖν	ἑκάτερος τίνι δὴ δεινοτάτῳ συγγεγόνατον
[184]	(τοῦ ἐπιδιακρινοῦντος δοκεῖ μοι δεῖν	ἡμῖν	ἡ βουλή. Εἰ μὲν γὰρ
[192]	ἐν τῷ τρέχειν τυγχάνει ὂν	ἡμῖν	καὶ ἐν τῷ κιθαρίζειν καὶ
[179]	ἄριστοι γένοιντο. (Εἰσηγήσατο οὖν τις	ἡμῖν	καὶ τοῦτο τὸ μάθημα, ὅτι
[196]	μοι, ὦ Νικία μᾶλλον δ'	ἡμῖν·	κοινούμεθα (γὰρ ἐγώ τε καὶ
[184]	μᾶλλον πείθοιο ἢ τέτταρσιν οὖσιν	ἡμῖν;	ΜΕΛΗΣΙΑΣ Ἴσως. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐπιστήμῃ γὰρ
[198]	εἰ συνδοκεῖ σοί τε καὶ	ἡμῖν.	ΝΙΚΙΑΣ Τὸ ποῖον δὴ τοῦτο;
[182]	ἀθληταί ἐσμεν καὶ ἐν οἷς	ἡμῖν	ὁ ἀγὼν πρόκειται, μόνοι οὗτοι
[188]	ὅτι οὐ περὶ τῶν μειρακίων	ἡμῖν	ὁ λόγος ἔσοιτο Σωκράτους παρόντος,
[196]	Εἰ μὲν οὖν ἐν δικαστηρίῳ	ἡμῖν	οἱ λόγοι ἦσαν, εἶχεν ἄν
[179]	πατρός· Ἀριστείδην γὰρ αὐτὸν καλοῦμεν	ἡμῖν	οὖν τούτων δέδοκται ἐπιμεληθῆναι ὡς
[193]	καρτέρησις ἐν τῷ πρόσθεν ἐφάνη	ἡμῖν	οὖσα καὶ βλαβερά; ΛΑΧΗΣ Πάνυ
[198]	δοκεῖ. σὺ δέ, Νικία, λέγε	ἡμῖν	πάλιν ἐξ (ἀρχῆς· οἶσθ' ὅτι
[183]	εἰσιν. Ἔξεστι δὲ καὶ αὐτόθεν	ἡμῖν	σκέψασθαι. Ὥσπερ γὰρ ἐπίτηδες οὐδεὶς
[179]	τε καὶ Μελησιάς ὅδε, καὶ	ἡμῖν	τὰ μειράκια παρασιτεῖ. (Ἅπερ οὖν
[179]	κοινῇ μεθ' ἡμῶν. Ὅθεν δὲ	ἡμῖν	ταῦτ' ἔδοξεν, ὦ Νικία τε
[189]	ἐπεχειρήσαμεν σκοπεῖν, τίνες οἱ διδάσκαλοι	ἡμῖν	τῆς τοιαύτης παιδείας γεγόνασιν ἢ
[183]	γε καὶ τραγῳδίας ποιητὴς παρ'	ἡμῖν	τιμηθείς. Τοιγάρτοι ὃς ἂν οἴηται
[193]	τὰ γὰρ ἔργα οὐ συμφωνεῖ	ἡμῖν	τοῖς λόγοις. Ἔργῳ μὲν γάρ,
[190]	Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆ' οὖν	ἡμῖν	τοῦτό γ' ὑπάρχειν δεῖ, τὸ
[186]	ἀγαθοὶ γεγόνασιν· εἰ δὲ μηδὲν	ἡμῖν	τούτων ὑπάρχει, ἄλλους κελεύειν ζητεῖν
[181]	ὅτι οἰκεῖα τά τε σὰ	ἡμῖν	ὑπάρξει καὶ σοὶ τὰ ἡμέτερα.
[180]	δ' εἶ· καὶ γὰρ πατρικὸς	ἡμῖν	φίλος τυγχάνεις ὤν· ἀεὶ γὰρ
[199]	γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Μέρος ἄρα ἀνδρείας	ἡμῖν,	ὦ Νικία, ἀπεκρίνω σχεδόν τι
[199]	Φήσομεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δέ; Σὺ	ἡμῖν,	ὦ Νικία, σύμφῃς περὶ τῶν
[185]	Οὔ μοι δοκεῖ ἐξ ἀρχῆς	ἡμῖν	ὡμολογῆσθαι τί ποτ' ἔστιν περὶ
[197]	γε λέγεις, ὦ Σώκρατες. Καὶ	ἡμῖν	ὡς ἀληθῶς τοῦτο ἀπόκριναι, ὦ
[190]	ἔχομεν πρὸς τὸ εἰδέναι· καὶ	(ἡμῖν,	ὡς τὸ εἰκός, ῥᾴων ἡ
[193]	ἐγᾦμαι, οὐκ ἄν, εἰ νῦν	ἡμῶν	ἀκούσειε διαλεγομένων. ΛΑΧΗΣ Ἀληθέστατα λέγεις.
[194]	λέγοντος ὅτι ταῦτα ἀγαθὸς ἕκαστος	ἡμῶν	ἅπερ σοφός, ἃ δὲ ἀμαθής,
[194]	καὶ καρτερήσωμεν, ἵνα καὶ μὴ	ἡμῶν	αὐτὴ ἡ ἀνδρεία καταγελάσῃ, ὅτι
[186]	διδάξαντες φαίνονται· ἢ εἴ τις	ἡμῶν	αὐτῶν ἑαυτῷ διδάσκαλον μὲν οὔ
[201]	εἴ τίς τι ἐρεῖ, κοινῇ	ἡμῶν	αὐτῶν καὶ τῶν μειρακίων ἐπιμέλειαν
[188]	ἔσοιτο Σωκράτους παρόντος, ἀλλὰ περὶ	(ἡμῶν	αὐτῶν. Ὅπερ οὖν λέγω, τὸ
[179]	τοῦ λόγου, παρρησιασόμεθα πρὸς ὑμᾶς.	Ἡμῶν	γὰρ ἑκάτερος περὶ τοῦ ἑαυτοῦ
[186]	ἐπιδεῖξαι αὐτοῖς καὶ διδασκάλους οἵτινες	(ἡμῶν	γεγόνασιν) αὐτοὶ πρῶτον ἀγαθοὶ ὄντες
[194]	ἐπὶ τὸ κυνηγέσιον, εἴ τι	ἡμῶν	εὐπορώτερός ἐστιν; (ΛΑΧΗΣ Βούλομαι· πῶς
[181]	ἤθελον τοιοῦτοι εἶναι, ὀρθὴ ἂν	ἡμῶν	ἡ πόλις ἦν καὶ οὐκ
[201]	οὐ συμβουλεύω. Εἰ δέ τις	ἡμῶν	καταγελάσεται, ὅτι (τηλικοίδε ὄντες εἰς
[179]	ποιήσασθαι τῶν ὑέων κοινῇ μεθ'	ἡμῶν.	Ὅθεν δὲ ἡμῖν ταῦτ' ἔδοξεν,
[179]	τούσδε καὶ αἰτιώμεθα τοὺς πατέρας	ἡμῶν	ὅτι ἡμᾶς μὲν (εἴων τρυφᾶν,
[184]	ἀσκεῖν, ἆρα τοῖς πλείοσιν ἂν	ἡμῶν	πείθοιο, ἢ κείνῳ ὅστις τυγχάνει
[185]	ἄν, εἰ ἐβουλόμεθα σκέψασθαι τίς	ἡμῶν	περὶ ἀγωνίαν τεχνικώτατος; ἆρ' οὐχ
[197]	ὦ Νικία, πότερον σοφώτερα φῂς	ἡμῶν	ταῦτα εἶναι τὰ θηρία, ἃ
[185]	οὗ βουλευόμεθα (καὶ σκεπτόμεθα) ὅστις	ἡμῶν	τεχνικὸς καὶ τούτου (ἕνεκα διδασκάλους
[185]	τοῦτο σκέψασθαι, (εἰ ἔστιν τις	ἡμῶν	τεχνικὸς περὶ οὗ βουλευόμεθα ἢ
[185]	Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἴ τις ἄρα	ἡμῶν	τεχνικὸς περὶ ψυχῆς θεραπείαν καὶ
[189]	Σώκρατες ἕνα γάρ σε ἔγωγε	ἡμῶν	τίθημι- σκόπει οὖν ἀντ' ἐμοῦ
[200]	ἐγενόμεθα· τί οὖν ἄν τις	ἡμῶν	τίνα προαιροῖτο; ~ἐμοὶ μὲν οὖν
[184]	ὁπότερ' ἂν οἱ πλείους ἐπαινῶσιν	ἡμῶν,	τούτοις μέλλεις χρῆσθαι; ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Τί
[184]	ἕως ἄκρου τοῦ στύρακος ἀντελάβετο.	Ἦν	δὲ γέλως καὶ κρότος ὑπὸ
[184]	αὐτὸ γενόμενος ἐπιφανέστερος γένοιτο οἷος	ἦν,	εἰ δὲ ἀνδρεῖος, φυλαττόμενος ἂν
[200]	δὲ μὴ εἰδότε, δίκαιον ἂν	ἦν	ἐμὲ μάλιστα ἐπὶ τοῦτο τὸ
[183]	ἀπολῦσαι, καὶ οὐχ οἷός τ'	ἦν,	ἡ δὲ ναῦς τὴν ναῦν
[181]	ὀρθὴ ἂν ἡμῶν ἡ πόλις	ἦν	καὶ οὐκ ἂν ἔπεσε τότε
[182]	οἶμαι ἐγὼ τοῦτο, εἰ τὶ	ἦν,	οὐκ ἂν λεληθέναι Λακεδαιμονίους, οἷς
[189]	καὶ ἔδωκας σαυτοῦ πεῖραν ἀρετῆς	ἣν	χρὴ διδόναι τὸν μέλλοντα δικαίως
[201]	ποιήσω, ὦ Λυσίμαχε, ταῦτα, καὶ	ἥξω	παρὰ σὲ αὔριον, ἐὰν θεὸς
[188]	οὐδὲ φρυγιστὶ οὐδὲ λυδιστί, ἀλλ'	ἥπερ	μόνη Ἑλληνική ἐστιν ἁρμονία. Ὁ
[188]	ἀλλὰ καὶ πάλαι σχεδόν τι	ἠπιστάμην	ὅτι οὐ περὶ τῶν μειρακίων
[181]	ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Εὖ γε νὴ τὴν	Ἥραν,	ὦ Σώκρατες, ὅτι ὀρθοῖς τὸν
[179]	νεανίσκους, καὶ ὅσα ἐν πολέμῳ	ἠργάσαντο	καὶ ὅσα ἐν εἰρήνῃ, διοικοῦντες
[193]	κατὰ τὸν σὸν λόγον δωριστὶ	ἡρμόσμεθα	(ἐγώ τε καὶ σύ, ὦ
[188]	ὁ τοιοῦτος εἶναι, ἁρμονίαν καλλίστην	ἡρμοσμένος	οὐ λύραν οὐδὲ παιδιᾶς ὄργανα,
[188]	ὄργανα, ἀλλὰ τῷ ὄντι (ζῆν	ἡρμοσμένος	οὗ) αὐτὸς αὑτοῦ τὸν βίον
[181]	αὖθις ὑπομνήσομεν· περὶ δὲ ὧν	ἠρξάμεθα	τί φατε; τί δοκεῖ; τὸ
[190]	ἀποκρίνασθαι μὴ τοῦτο ὃ διανοούμενος	ἠρόμην,	ἀλλ' ἕτερον. ΛΑΧΗΣ Πῶς τοῦτο
[191]	σε ἀποκρίνασθαι, ὅτι οὐ καλῶς	ἠρόμην	βουλόμενος (γάρ σου πυθέσθαι μὴ
[187]	καὶ γὰρ ἐξ ἀρχῆς ἐντεῦθεν	ἠρχόμην	λέγων, ὅτι εἰς συμβουλὴν διὰ
[199]	σχεδόν τι τρίτον· καίτοι ἡμεῖς	ἠρωτῶμεν	ὅλην ἀνδρείαν ὅτι εἴη. Καὶ
[192]	λέγω, ὥσπερ ἂν εἰ τάχος	ἠρώτων	τί ποτ' ἐστίν, ὃ καὶ
[190]	ἴσμεν αὐτὴν ὅτι ποτ' ἔστιν,	ἧς	πέρι σύμβουλοι ἂν γενοίμεθα ὡς
[185]	ᾧ καὶ διδάσκαλοι ἀγαθοὶ γεγονότες	ἦσαν	αὐτοῦ τούτου; ΜΕΛΗΣΙΑΣ Ἔμοιγε δοκεῖ.
[196]	ἐν δικαστηρίῳ ἡμῖν οἱ λόγοι	ἦσαν,	εἶχεν ἄν τινα λόγον ταῦτα
[200]	δὲ καὶ ἐμοὶ ἐν ἡλικίᾳ	ἦσαν	οἱ παῖδες, ταὐτὰ ἂν ταῦτ'
[184]	τῆς τριήρους οὐκέτι οἷοί τ'	ἦσαν	τὸν γέλωτα κατέχειν, ὁρῶντες αἰωρούμενον
[197]	καὶ γάρ μοι δοκεῖς οὐδὲ	ᾐσθῆσθαι	ὅτι ταύτην τὴν σοφίαν παρὰ
[184]	ὑπὸ παιδοτρίβῃ ἀγαθῷ πεπαιδευμένος καὶ	ἠσκηκώς;	ΜΕΛΗΣΙΑΣ Ἐκείνῳ εἰκός γε, ὦ
[196]	χρημάτων ἔσται, (εἴτε νίκη εἴτε	ἧττα	ἢ πολέμου ἢ καὶ ἄλλης
[184]	Εἰ μὲν γὰρ συνεφερέσθην τώδε,	ἧττον	ἂν τοῦ τοιούτου ἔδει· νῦν
[191]	που καὶ Σκύθαι λέγονται οὐχ	ἧττον	φεύγοντες ἢ διώκοντες μάχεσθαι, καὶ
[193]	ἄρα ἱππικῆς καρτεροῦντα ἐν ἱππομαχίᾳ	ἧττον	φήσεις ἀνδρεῖον εἶναι ἢ τὸν
[199]	Οὐκ ἔοικεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρα	ηὑρήκαμεν,	ὦ Νικία, ἀνδρεία ὅτι ἔστιν.
[186]	Εἰ δὲ Νικίας ἢ Λάχης	ηὕρηκεν	ἢ μεμάθηκεν, οὐκ ἂν θαυμάσαιμι·
[186]	καὶ ἅμα πρεσβύτεροι, ὥστε ἤδη	ηὑρηκέναι.	Δοκοῦσι (δή μοι δυνατοὶ εἶναι
[189]	ἔργων ἐπειράθην, ~καὶ ἐκεῖ αὐτὸν	(ηὗρον	ἄξιον ὄντα λόγων καλῶν καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/02/2010