Pages
[182]	περὶ τὰς τάξεις, καὶ ταῦτα	λαβὼν	καὶ φιλοτιμηθεὶς (ἐν αὐτοῖς ἐπὶ
[183]	ἐγὼ τούτους ὁρῶ τὴν μὲν	Λακεδαίμονα	ἡγουμένους εἶναι ἄβατον ἱερὸν καὶ
[191]	ἴσως, ὦ Λάχης, τὸ Λακεδαιμονίων.	Λακεδαιμονίους	(γάρ φασιν ἐν Πλαταιαῖς, ἐπειδὴ
[182]	τὶ ἦν, οὐκ ἂν λεληθέναι	Λακεδαιμονίους,	οἷς οὐδὲν ἄλλο μέλει ἐν
[191]	γ' ἴσως, ὦ Λάχης, τὸ	Λακεδαιμονίων.	Λακεδαιμονίους (γάρ φασιν ἐν Πλαταιαῖς,
[197]	γάρ σε εἶναι σοφόν, καὶ	Λάμαχόν	γε, εἴπερ ἐστὲ ἀνδρεῖοι, καὶ
[193]	εἰ νῦν ἡμῶν ἀκούσειε διαλεγομένων.	ΛΑΧΗΣ	Ἀληθέστατα λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί οὖν;
[180]	οἶμαι δὲ καὶ Λάχητα τόνδε.	(ΛΑΧΗΣ	Ἀληθῆ γὰρ οἴει, ὦ Νικία.
[192]	ἡ δὲ ἀνδρεία καλόν ἐστιν.	ΛΑΧΗΣ	Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἡ φρόνιμος
[193]	ἢ ἡ τοῦ ἑτέρου καρτερία.	ΛΑΧΗΣ	Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ τὸν
[191]	οὕτω νικῆσαι τὴν ἐκεῖ μάχην.	ΛΑΧΗΣ	Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τοῦτο τοίνυν
[190]	ὄψιν κάλλιστ' ἂν κτήσαιτό τις.	ΛΑΧΗΣ	Ἀληθῆ λέγεις, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[196]	προσήκει κρῖναι ἢ ἄλλῳ ὁτῳοῦν;	ΛΑΧΗΣ	Ἀλλ' ἐγὼ τούτου οὐ μανθάνω,
[182]	λέγει, κἂν αὐτὸς ἡδέως ἀκούσαιμι.	ΛΑΧΗΣ	Ἀλλ' ἔστι μέν, ὦ Νικία,
[190]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εὖ μὲν λέγεις, ὦ	Λάχης·	ἀλλ' ἴσως ἐγὼ αἴτιος, οὐ
[196]	Οὐδὲν οὐδ' ἐμοὶ δοκεῖ, ὦ	Λάχης·	ἀλλ' ὁρῶμεν μὴ Νικίας οἴεταί
[190]	εἰκός, ῥᾴων ἡ σκέψις ἔσται.	ΛΑΧΗΣ	Ἀλλ' οὕτω ποιῶμεν, ὦ Σώκρατες,
[197]	ΝΙΚΙΑΣ Οὔκουν σέ γε, ὦ	Λάχης,	ἀλλὰ θάρρει· φημὶ γάρ σε
[193]	Οὐδέν, εἴπερ οἴοιτό γε οὕτως.	ΛΑΧΗΣ	Ἀλλὰ μὴν οἶμαί γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[188]	ὅπως ἔχει περὶ τοῦ τοιούτου.	ΛΑΧΗΣ	Ἁπλοῦν τό γ' ἐμόν, ὦ
[197]	τοὔνομα τοῦτο τίθησι τὴν ἀνδρείαν.	ΛΑΧΗΣ	Αὐτὸς τοίνυν σκόπει, ὦ Σώκρατες.
[194]	εἴ τι ἡμῶν εὐπορώτερός ἐστιν;	(ΛΑΧΗΣ	Βούλομαι· πῶς γὰρ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[192]	αὐτὴν εἶναι, ἔπειτα ἀνδρεία κέκληται.	ΛΑΧΗΣ	Δοκεῖ τοίνυν μοι καρτερία τις
[191]	τάξει μένων μάχηται τοῖς πολεμίοις.	ΛΑΧΗΣ	Ἐγὼ γοῦν φημι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ
[194]	αὐτὴ ἡ καρτέρησίς ἐστιν ἀνδρεία.	ΛΑΧΗΣ	Ἐγὼ μὲν ἕτοιμος, ὦ Σώκρατες,
[197]	ΝΙΚΙΑΣ Οὐ γάρ τι, ὦ	Λάχης,	ἔγωγε ἀνδρεῖα καλῶ οὔτε θηρία
[194]	ἐστιν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἤκουσας, ὦ Λάχης;	ΛΑΧΗΣ	Ἔγωγε, καὶ οὐ σφόδρα γε
[195]	Κατανοεῖς, ὦ Λάχης, ὅτι λέγει;	(ΛΑΧΗΣ	Ἔγωγε, ὅτι γε τοὺς μάντεις
[194]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν τόνδε τοῦτο ἐρωτᾷς;	ΛΑΧΗΣ	Ἔγωγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἴθι δή, αὐτῷ
[195]	δεινὰ γιγνώσκειν καὶ τὰ θαρραλέα;	ΛΑΧΗΣ	Ἔγωγε· τίνι γὰρ ἄλλῳ; ~ΝΙΚΙΑΣ
[190]	Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Φαμὲν ἄρα, ὦ	Λάχης,	εἰδέναι αὐτὸ ὅτι ἔστιν. ΛΑΧΗΣ
[190]	Τοῦτο τοίνυν πρῶτον ἐπιχειρήσωμεν, ὦ	Λάχης,	εἰπεῖν, ἀνδρεία τί ποτ' ἐστίν·
[187]	γιγνώσκειν, ὦ Νικία τε καὶ	Λάχης.	Ἐμοὶ μὲν γὰρ καὶ Μελησίᾳ
[193]	εἶναι ἢ τὸν ἄνευ ἐπιστήμης.	ΛΑΧΗΣ	Έμοιγε δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ τὸν
[193]	τὴν ἄφρονα καρτέρησιν, ἀνδρείαν εἶναι.	ΛΑΧΗΣ	Ἐοίκαμεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καλῶς οὖν σοι
[192]	σὸν λόγον ἀνδρεία ἂν εἴη.	ΛΑΧΗΣ	Ἔοικεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἴδωμεν δή, ἡ
[195]	ἀλλά μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες,	Λάχης,	ἐπιθυμεῖν κἀμὲ φανῆναι μηδὲν λέγοντα,
[192]	πραγμάτων ἡγῇ σὺ ἀνδρείαν εἶναι.	ΛΑΧΗΣ	Εὖ μὲν οὖν ἴσθι ὅτι
[186]	νυνί. Εἰ δὲ Νικίας ἢ	Λάχης	ηὕρηκεν ἢ μεμάθηκεν, οὐκ ἂν
[197]	τὰ φρόνιμα περὶ ὧν λέγω.	ΛΑΧΗΣ	Θέασαι, ὦ Σώκρατες, ὡς εὖ
[197]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ Μηδέ γε εἴπῃς, ὦ	Λάχης·	καὶ γάρ μοι δοκεῖς οὐδὲ
[197]	κάλλιστα τὰ τοιαῦτα ὀνόματα διαιρεῖν.	ΛΑΧΗΣ	Καὶ γὰρ πρέπει, ὦ Σώκρατες,
[191]	εἰσὶ γάρ πού τινες, ὦ	Λάχης,	καὶ ἐν τοῖς τοιούτοις ἀνδρεῖοι
[191]	εἶπεν αὐτὸν εἶναι μήστωρα φόβοιο.	ΛΑΧΗΣ	Καὶ καλῶς γε, ὦ Σώκρατες·
[190]	πολλοῖς εἰς ἀνδρείαν. Ἦ γάρ;	ΛΑΧΗΣ	Καὶ μάλα δὴ οὕτω δοκεῖ.
[200]	ὅτι ἔστιν. ΝΙΚΙΑΣ Οὐ φαινόμεθα.	~ΛΑΧΗΣ	Καὶ μὴν ἔγωγε, ὦ φίλε
[181]	ὑπάρξει καὶ σοὶ τὰ ἡμέτερα.	ΛΑΧΗΣ	Καὶ μήν, ὦ Λυσίμαχε, μὴ
[186]	τοιούτων γεγονέναι σὺ δ' ὦ	Λάχης	καὶ Νικία, εἴπετον ἡμῖν ἑκάτερος
[190]	ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν, ὦ	Λάχης,	καὶ νῦν ἡμᾶς τώδε παρακαλεῖτον
[191]	καὶ ἐν τοῖς τοιούτοις ἀνδρεῖοι	ΛΑΧΗΣ	Καὶ σφόδρα, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[194]	σοφός ἐστιν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἤκουσας, ὦ	Λάχης;	ΛΑΧΗΣ Ἔγωγε, καὶ οὐ σφόδρα
[198]	οὐχ οὕτω καὶ συνδοκεῖ, ὦ	Λάχης;	(ΛΑΧΗΣ Πάνυ γε σφόδρα, ὦ
[195]	τί τοῦτ' εἶπες βλέψας, ὦ	Λάχης;	ΛΑΧΗΣ Πρὸς ὅτι; Χωρὶς δήπου
[199]	τοῦ μάντεως. Φήσομεν ταῦτα, ὦ	Λάχης;	ΛΑΧΗΣ Φήσομεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δέ;
[195]	ἀνδρεῖοί εἰσιν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δοκεῖ	Λάχης	λέγειν, ὦ Νικία; Ἔοικεν μέντοι
[178]		~ΛΑΧΗΣ.	(ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Τεθέασθε μὲν τὸν ἄνδρα
[189]	Πειστέον, ὦ Νικία τε καὶ	Λάχης,	Λυσιμάχῳ καὶ Μελησίᾳ. Ἃ μὲν
[192]	ἐκτήσεται, τοῦτον ἀνδρεῖον καλοῖς ἄν;	ΛΑΧΗΣ	Μὰ Δί' οὐκ ἔγωγε. ~ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[193]	Καλῶς οὖν σοι δοκοῦμεν λέγειν;	ΛΑΧΗΣ	Μὰ τὸν Δί' ὦ Σώκρατες,
[186]	ἀντιδέομαι, ὦ Λυσίμαχε· καθάπερ ἄρτι	Λάχης	μὴ ἀφίεσθαί σε ἐμοῦ διεκελεύετο
[192]	τοὐναντίον ταύτῃ βλαβερὰ καὶ κακοῦργος;	ΛΑΧΗΣ	Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καλὸν οὖν τι
[197]	ἀνδρείαν τοῦθ' ὅπερ σὺ τίθεσαι.	~(ΛΑΧΗΣ	Νὴ τοὺς θεούς, καὶ εὖ
[184]	τὴν ἐναντίαν γάρ, ὡς ὁρᾷς,	Λάχης	Νικίᾳ ἔθετο, εὖ δὴ ἔχει
[180]	Σώκρατές τε καὶ Νικία καὶ	Λάχης,	οἱ ἡλίκοι ἐγὼ ἔτι γιγνώσκομεν
[193]	μήν που ἀφρονεστέρως γε, ὦ	Λάχης,	οἱ τοιοῦτοι κινδυνεύουσίν τε καὶ
[195]	καὶ οὐ πολλοῖς κρεῖττον τεθνάναι;	ΛΑΧΗΣ	Οἶμαι ἔγωγε τοῦτό γε. ΝΙΚΙΑΣ
[186]	μετὰ διδασκάλων; ~ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔγωγε, ὦ	Λάχης·	οἷς γε σὺ οὐκ ἂν
[192]	δρόμον καὶ περὶ τἆλλα πάντα.	ΛΑΧΗΣ	Ὀρθῶς γε σὺ λέγων. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[195]	ἀνδρεῖον καλῶ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Κατανοεῖς, ὦ	Λάχης,	ὅτι λέγει; (ΛΑΧΗΣ Ἔγωγε, ὅτι
[200]	ἀνευρήσεις. ΝΙΚΙΑΣ Εὖ γε, ὦ	Λάχης,	ὅτι οὐδὲν οἴει σὺ ἔτι
[192]	σχεδὸν γάρ τι οἶδα, ὦ	Λάχης,	ὅτι τῶν πάνυ καλῶν πραγμάτων
[190]	ὃ λέγω, τί ἐστιν ἀνδρεία.	ΛΑΧΗΣ	Οὐ μὰ τὸν Δία, ὦ
[195]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὔκουν φησί γε Νικίας.	ΛΑΧΗΣ	Οὐ μέντοι μὰ Δία· ταῦτά
[191]	ἢ οὔπω καταμανθάνεις ὃ λέγω;	ΛΑΧΗΣ	Οὐ πάνυ τι. ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ'
[178]	ὅπλοις, ὦ Νικία τε καὶ	Λάχης·	οὗ δ' ἕνεκα ὑμᾶς ἐκελεύσαμεν
[193]	(δοῦναι, μὴ κάμπτοιτο ἀλλὰ καρτεροῖ;	ΛΑΧΗΣ	Οὐδ' ὁπωστιοῦν οὐδ' αὕτη. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[193]	καλὸν εἶναι οὕτως ἡμᾶς διακεῖσθαι;	ΛΑΧΗΣ	Οὐδ' ὁπωστιοῦν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Βούλει οὖν
[195]	ἀνδρείους καλεῖς; ΝΙΚΙΑΣ Οὐδ' ὁπωστιοῦν.	ΛΑΧΗΣ	Οὐδέ γε τοὺς γεωργοὺς οἶμαι.
[197]	καὶ ἄλλους γε συχνοὺς Ἀθηναίων.	ΛΑΧΗΣ	Οὐδὲν ἐρῶ πρὸς ταῦτα, ἔχων
[190]	ὅπως ἂν αὐτὸ κάλλιστα κτήσαιτο;	ΛΑΧΗΣ	Οὐδένα, ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.
[195]	δεινὰ εἶναι καὶ οἷς ζῆν;	ΛΑΧΗΣ	Οὐκ ἔγωγε. ΝΙΚΙΑΣ Ἀλλὰ τοῦτο
[192]	ὂν κακοῦργόν τε καὶ βλαβερόν;	ΛΑΧΗΣ	Οὔκουν δίκαιόν γε, ὦ Σώκρατες.
[194]	μεταθεῖν χρὴ καὶ μὴ ἀνιέναι.	ΛΑΧΗΣ	Παντάπασι μὲν οὖν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Βούλει
[198]	οὕτω καὶ συνδοκεῖ, ὦ Λάχης;	(ΛΑΧΗΣ	Πάνυ γε σφόδρα, ὦ Σώκρατες.
[190]	παραγενομένη ταῖς ψυχαῖς ἀμείνους ποιήσειε;	ΛΑΧΗΣ	Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆ' οὖν
[192]	οὐχ οὕτω καὶ σὺ λέγεις;	ΛΑΧΗΣ	Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰ τοίνυν
[193]	ἐφάνη ἡμῖν οὖσα καὶ βλαβερά;	ΛΑΧΗΣ	Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἡ δέ
[193]	ἢ ἄλλης τινὸς τέχνης καρτεροῦντα.	(ΛΑΧΗΣ	Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ ὅσοι
[192]	μετὰ φρονήσεως καρτερία καλὴ κἀγαθή;	ΛΑΧΗΣ	Πάνυ γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δ'
[191]	δειλίαν ἐν τοῖς αὐτοῖς τούτοις.	ΛΑΧΗΣ	Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί ποτε
[194]	δὴ αὕτη ἢ τίνος ἐπιστήμη;	ΛΑΧΗΣ	Πάνυ μὲν οὖν ὀρθῶς αὐτὸν
[196]	ὑπὲρ ἐμοῦ τε καὶ σοῦ.	ΛΑΧΗΣ	Πάνυ μὲν οὖν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Λέγε
[180]	τινὸς τῶν τοιούτων ἐπιμέλειαν πεποίηται;	ΛΑΧΗΣ	Πάνυ μὲν οὖν, ὦ Λυσίμαχε.
[195]	αὐτὸς ἄρτι τοιοῦτός (τις ἐφάνη.	ΛΑΧΗΣ	Πάνυ μὲν οὖν, ὦ Νικία,
[194]	σοφίαν τινὰ τὴν ἀνδρείαν λέγειν.	ΛΑΧΗΣ	Ποίαν, ὦ Σώκρατες, σοφίαν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[195]	τοῦτ' εἶπες βλέψας, ὦ Λάχης;	ΛΑΧΗΣ	Πρὸς ὅτι; Χωρὶς δήπου σοφία
[190]	κἂν εἴποιμεν δήπου τί ἐστιν.	ΛΑΧΗΣ	Πῶς γὰρ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Μὴ
[190]	ὃ διανοούμενος ἠρόμην, ἀλλ' ἕτερον.	ΛΑΧΗΣ	Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες;
[191]	τοῖς πολεμίοις ἀλλὰ μὴ μένων;	ΛΑΧΗΣ	Πῶς φεύγων; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὥσπερ που
[200]	καὶ μάλα σφόδρα δεῖσθαι μαθεῖν.	ΛΑΧΗΣ	Σοφὸς γάρ τοι σὺ εἶ,
[196]	συγχωρησόμεθα, εἰ δὲ μή, διδάξομεν.	ΛΑΧΗΣ	Σὺ τοίνυν, ὦ Σώκρατες, εἰ
[180]	καλόν. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Πῶς λέγεις, ὦ	Λάχης;	Σωκράτης γὰρ ὅδε τινὸς τῶν
[193]	(ἐγώ τε καὶ σύ, ὦ	Λάχης·	τὰ γὰρ ἔργα οὐ συμφωνεῖ
[197]	νοῦν καὶ συσκόπει τὰ λεγόμενα.	ΛΑΧΗΣ	Ταῦτα δὴ ἔστω, εἰ δοκεῖ
[186]	Καὶ ἡμᾶς ἄρα δεῖ, ὦ	Λάχης	τε καὶ Νικία ἐπειδὴ Λυσίμαχος
[192]	Πειρῶ δὴ καὶ σύ, ὦ	Λάχης,	τὴν ἀνδρείαν οὕτως εἰπεῖν τίς
[195]	εἶναι. ~ΝΙΚΙΑΣ Ταύτην ἔγωγε, ὦ	Λάχης,	τὴν τῶν δεινῶν καὶ θαρραλέων
[193]	ἀνδρειοτέρους φήσεις τῶν ταῦτα δεινῶν.	ΛΑΧΗΣ	Τί γὰρ ἄν τις ἄλλο
[185]	διδάσκαλοι ἀγαθοὶ γεγόνασιν, τοῦτο σκεπτέον.	ΛΑΧΗΣ	Τί δέ, ὦ Σώκρατες; Οὔπω
[191]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πλήν γ' ἴσως, ὦ	Λάχης,	τὸ Λακεδαιμονίων. Λακεδαιμονίους (γάρ φασιν
[193]	λέγομεν πειθώμεθα τό γε τοσοῦτον;	ΛΑΧΗΣ	Τὸ ποῖον δὴ τοῦτο, καὶ
[193]	ἐθέλοντα ὑπομένειν τε καὶ καρτερεῖν;	(ΛΑΧΗΣ	Τὸν ἐν τῷ ἐναντίῳ, ἔμοιγε
[196]	κοινούμεθα (γὰρ ἐγώ τε καὶ	Λάχης	τὸν λόγον τὴν ἀνδρείαν ἐπιστήμην
[195]	κάμνειν, ἡγῇ σὺ τουτί, ὦ	Λάχης,	τοὺς ἰατροὺς ἐπίστασθαι; ἢ οὐ
[186]	εἰργασμένον, καὶ ἓν (καὶ πλείω.	ΛΑΧΗΣ	Τοῦτο μὲν ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[193]	οἱ μετὰ τέχνης αὐτὸ πράττοντες.	ΛΑΧΗΣ	Φαίνονται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν αἰσχρὰ ἡ
[190]	Λάχης, εἰδέναι αὐτὸ ὅτι ἔστιν.	ΛΑΧΗΣ	Φαμὲν μέντοι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ὅ
[199]	μάντεως. Φήσομεν ταῦτα, ὦ Λάχης;	ΛΑΧΗΣ	Φήσομεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δέ; Σὺ
[179]	ἔδοξεν, ὦ Νικία τε καὶ	Λάχης,	χρὴ ἀκοῦσαι, κἂν ᾖ ὀλίγῳ
[193]	ἀνδρεία ὡμολογεῖτο καλόν τι εἶναι.	ΛΑΧΗΣ	Ὡμολογεῖτο γάρ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Νῦν δ'
[195]	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν.	ΛΑΧΗΣ	Ὡς ἄτοπα λέγει, ὦ Σώκρατες.
[188]	Σωκράτει συνδιατρίβειν ὅπως οὗτος βούλεται·	Λάχητα	δὲ τόνδε ὅρα ὅπως ἔχει
[180]	κοινωνεῖν ἕτοιμος, οἶμαι δὲ καὶ	Λάχητα	τόνδε. (ΛΑΧΗΣ Ἀληθῆ γὰρ οἴει,
[182]	καὶ δι' ἃ δοκεῖ εἴρηκα·	Λάχητος	δ' εἴ τι παρὰ ταῦτα
[180]	ἐγὼ ἔχοιμι εἰπεῖν οὐ χεῖρον	Λάχητος·	καὶ γὰρ αὐτῷ μοι ἔναγχος
[186]	νῦν παρακελεύομαί σοι μὴ ἀφίεσθαι	Λάχητος	μηδὲ Νικίου, ἀλλ' ἐρωτᾶν λέγοντα
[189]	διδόναι τὸν μέλλοντα δικαίως δώσειν.	Λέγ'	οὖν ὅτι σοι φίλον, μηδὲν
[196]	ΛΑΧΗΣ Πάνυ μὲν οὖν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Λέγε	δή μοι, ὦ Νικία μᾶλλον
[198]	Ἀλλὰ δοκεῖ. σὺ δέ, Νικία,	λέγε	ἡμῖν πάλιν ἐξ (ἀρχῆς· οἶσθ'
[196]	ἐθέλειν (γενναίως ὁμολογεῖν ὅτι οὐδὲν	λέγει,	ἀλλὰ στρέφεται ἄνω καὶ κάτω
[196]	εἰ μὴ εἰ θεόν τινα	λέγει	αὐτὸν εἶναι. ἐμοὶ μὲν οὖν
[196]	καὶ οὐ λόγου ἕνεκα ταῦτα	λέγει.	Αὐτοῦ οὖν σαφέστερον πυθώμεθα τί
[195]	λέγειν τι. ΝΙΚΙΑΣ Καὶ γὰρ	λέγει	γέ τι, οὐ μέντοι ἀληθές
[180]	τι ταῦτα συμβαίνει ἃ οὗτος	λέγει	καὶ περὶ παῖδας καὶ περὶ
[182]	δ' εἴ τι παρὰ ταῦτα	λέγει,	κἂν αὐτὸς ἡδέως ἀκούσαιμι. ΛΑΧΗΣ
[195]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Κατανοεῖς, ὦ Λάχης, ὅτι	λέγει;	(ΛΑΧΗΣ Ἔγωγε, ὅτι γε τοὺς
[187]	ἀλλήλων· εὖ γὰρ καὶ τοῦτο	λέγει	ὅδε, ὅτι περὶ τοῦ μεγίστου
[184]	ἂν τὶ ταῦτα, ὥσπερ Νίκιας	λέγει·	οἷς δ' οὖν ἐγὼ ἐντετύχηκα,
[186]	εἶναι διακρῖναι ὁπότερος ὑμῶν ἀληθῆ	λέγει	οὔτε γὰρ εὑρετὴς οὔτε μαθητὴς
[181]	Ἀλλ' ὦ Νικία, τί οὐ	λέγει	πότερος ὑμῶν; ΝΙΚΙΑΣ Ἀλλ' οὐδὲν
[194]	οὐ σφόδρα γε μανθάνω ὃ	λέγει.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ' ἐγὼ δοκῶ μανθάνειν,
[196]	οὔτε ἄλλον οὐδένα δηλοῖ ὅντινα	λέγει	τὸν ἀνδρεῖον, εἰ μὴ εἰ
[188]	καὶ ἀξίου τῶν λόγων ὧν	λέγει,	(χαίρω ὑπερφυῶς, θεώμενος ἅμα τόν
[182]	οἱ διδάσκοντες, καὶ οἷον Νίκιας	λέγει,	χρὴ αὐτὸ μανθάνειν· εἰ δ'
[195]	ἄλλοις ἅπασιν. ΛΑΧΗΣ Ὡς ἄτοπα	λέγει,	ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πρὸς τί
[187]	ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ ἄνδρες, Σωκράτης	λέγειν·	(εἰ δὲ βουλομένοις ὑμῖν ἐστι
[196]	μὴ δοκεῖν ἐναντία ἡμῖν αὐτοῖς	λέγειν.	Εἰ μὲν οὖν ἐν δικαστηρίῳ
[192]	κεκτήμεθα, οὗ καὶ πέρι ἄξιον	λέγειν,	ἢ ἐν ταῖς τῶν χειρῶν
[192]	τῷ κιθαρίζειν καὶ ἐν τῷ	λέγειν	καὶ ἐν τῷ μανθάνειν καὶ
[196]	ὁρῶμεν μὴ Νικίας οἴεταί τι	λέγειν	καὶ οὐ λόγου ἕνεκα ταῦτα
[193]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καλῶς οὖν σοι δοκοῦμεν	λέγειν;	ΛΑΧΗΣ Μὰ τὸν Δί' ὦ
[194]	ἁνὴρ σοφίαν τινὰ τὴν ἀνδρείαν	λέγειν.	ΛΑΧΗΣ Ποίαν, ὦ Σώκρατες, σοφίαν;
[180]	ἐπιτήδευμα, καὶ περὶ τῆς κοινωνίας	λέγειν	ὁποῖόν τι ποιήσετε. ΝΙΚΙΑΣ Ἐγὼ
[196]	μανθάνω, ὦ Σώκρατες, ὅτι βούλεται	λέγειν·	οὔτε γὰρ μάντιν οὔτε ἰατρὸν
[182]	ἔστι μέν, ὦ Νικία, χαλεπὸν	λέγειν	περὶ ὁτουοῦν μαθήματος ὡς οὐ
[183]	μὲν οὖν ἄλλα οὐκ ἄξια	λέγειν	περὶ τἀνδρός, τὸ δὲ σόφισμα
[179]	πολλὰ καὶ καλὰ ἔργα ἔχει	λέγειν	πρὸς τοὺς νεανίσκους, καὶ ὅσα
[179]	δ' αὐτῶν ἔργα οὐδέτερος ἔχει	λέγειν.	Ταῦτα δὴ ὑπαισχυνόμεθά τε τούσδε
[195]	λέγειν, ὦ Νικία; Ἔοικεν μέντοι	λέγειν	τι. ΝΙΚΙΑΣ Καὶ γὰρ λέγει
[199]	πορίζεσθαι, ἐπισταμένῳ ὀρθῶς προσομιλεῖν; ΝΙΚΙΑΣ	Λέγειν	τὶ ὦ Σώκρατές μοι δοκεῖς.
[188]	με, ὅσῳ ἂν δοκῇ ἄμεινον	λέγειν,	τοσούτῳ μᾶλλον, καὶ ποιεῖ αὖ
[195]	εἰσιν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δοκεῖ Λάχης	λέγειν,	ὦ Νικία; Ἔοικεν μέντοι λέγειν
[198]	ἅπερ ἐγὼ καὶ σὺ ταῦτα	λέγεις;	Ἐγὼ δὲ καλῶ πρὸς ἀνδρείᾳ
[195]	πειράσομαί γε ἀποφῆναι· οὐδὲν γὰρ	λέγεις.	ἐπεὶ αὐτίκα ἐν ταῖς νόσοις
[201]	μὲν ἀρέσκει, ὦ Σώκρατες, ἃ	λέγεις·	καὶ ἐθέλω, ὅσῳπερ γεραίτατός εἰμι,
[192]	ἢ οὐχ οὕτω καὶ σὺ	λέγεις;	ΛΑΧΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰ
[198]	ταύτῃ ἢ ἄλλῃ περὶ τούτων	λέγεις;	ΝΙΚΙΑΣ Ταύτῃ ἔγωγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τούτων
[191]	που οὗτος, ὃν καὶ σὺ	λέγεις,	ὃς ἂν ἐν τῇ τάξει
[192]	ἀνδρεία καλόν ἐστιν. ΛΑΧΗΣ Ἀληθῆ	λέγεις.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἡ φρόνιμος ἄρα καρτερία
[186]	πλείω. ΛΑΧΗΣ Τοῦτο μὲν ἀληθῆ	λέγεις.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ ἡμᾶς ἄρα δεῖ,
[193]	τοῦ ἑτέρου καρτερία. ΛΑΧΗΣ Ἀληθῆ	λέγεις.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ τὸν μετ' ἐπιστήμης
[185]	οἱ παῖδες γένωνται. ΜΕΛΗΣΙΑΣ Ἀληθῆ	λέγεις.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πολλὴν ἄρα δεῖ προμηθίαν
[193]	ἡμῶν ἀκούσειε διαλεγομένων. ΛΑΧΗΣ Ἀληθέστατα	λέγεις.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί οὖν; Δοκεῖ καλὸν
[191]	τὴν ἐκεῖ μάχην. ΛΑΧΗΣ Ἀληθῆ	λέγεις.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τοῦτο τοίνυν ὃ ἄρτι
[185]	ζητοῦμεν τοὺς διδασκάλους; ΜΕΛΗΣΙΑΣ Πῶς	λέγεις;	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὧδε ἴσως μᾶλλον κατάδηλον
[191]	τὸ τῶν Σκυθῶν ἱππέων πέρι	λέγεις·	τὸ μὲν γὰρ ἱππικὸν (τὸ
[192]	με ἔροιτο· ὦ Σώκρατες, τί	λέγεις	τοῦτο ὃ ἐν πᾶσιν ὀνομάζεις
[190]	ἂν εἴη. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εὖ μὲν	λέγεις,	ὦ Λάχης· ἀλλ' ἴσως ἐγὼ
[180]	ἢ ἐπιτήδευμα καλόν. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Πῶς	λέγεις,	ὦ Λάχης; Σωκράτης γὰρ ὅδε
[180]	διατίθεσθαι. Ταῦτα μὲν οὖν καλῶς	λέγεις,	ὦ Λυσίμαχε· ὅτι δ' ἡμᾶς
[199]	Οὕτως αὖ μετατίθεσθαι ἢ πῶς	λέγεις,	ὦ Νικία; ΝΙΚΙΑΣ Ἔμοιγε δοκεῖ,
[194]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀληθῆ μέντοι νὴ Δία	λέγεις,	ὦ Νικία. ΝΙΚΙΑΣ Οὐκοῦν εἴπερ
[197]	τοὺς θεούς, καὶ εὖ γε	λέγεις,	ὦ Σώκρατες. Καὶ ἡμῖν ὡς
[190]	ἀλλ' ἕτερον. ΛΑΧΗΣ Πῶς τοῦτο	λέγεις,	ὦ Σώκρατες; ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐγὼ φράσω,
[190]	ἂν κτήσαιτό τις. ΛΑΧΗΣ Ἀληθῆ	λέγεις,	ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν, ὦ
[189]	οὐ πάνυ (μέμνημαι. Ὑμεῖς οὖν	λέγετε	καὶ διέξιτε πρὸς ὑμᾶς αὐτοὺς
[181]	Σωφρονίσκου λέγοιεν. Ἀλλ' ὦ παῖδες,	λέγετέ	μοι, ὅδ' ἐστὶ Σωκράτης, περὶ
[187]	ἐν πίθῳ ἡ κεραμεία γιγνομένη.	Λέγετε	οὖν τί τούτων ἢ φατὲ
[181]	αὐτοὺς ἀνηρώτησα (εἰ τὸν Σωφρονίσκου	λέγοιεν.	Ἀλλ' ὦ παῖδες, λέγετέ μοι,
[193]	ὁπωστιοῦν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Βούλει οὖν ᾧ	λέγομεν	πειθώμεθα τό γε τοσοῦτον; ΛΑΧΗΣ
[197]	τὸν νοῦν καὶ συσκόπει τὰ	λεγόμενα.	ΛΑΧΗΣ Ταῦτα δὴ ἔστω, εἰ
[188]	σφόδρα ἀποδέχομαι παρ' αὐτοῦ τὰ	λεγόμενα	ὁ δὲ τἀναντία τούτου πράττων
[188]	τόν τε λέγοντα καὶ τὰ	λεγόμενα	ὅτι πρέποντα ἀλλήλοις καὶ ἁρμόττοντά
[181]	ἄλλο παρὰ τὰ ὑπὸ τούτων	λεγόμενα,	τότ' ἤδη διδάσκειν καὶ πείθειν
[199]	ἂν εἴη τὸ νῦν σοι	λεγόμενον,	ἀλλὰ σύμπασα ἀρετή. ΝΙΚΙΑΣ Ἔοικεν.
[187]	φίλων παισί, καὶ ἀτεχνῶς τὸ	λεγόμενον	κατὰ τὴν παροιμίαν ὑμῖν συμβαίνῃ
[199]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὸ δέ γε νῦν	λεγόμενον	οὐ φαίνεται. ΝΙΚΙΑΣ Οὐκ ἔοικεν.
[183]	καὶ τὰ μεγάλα περὶ αὑτοῦ	λέγοντα	ἃ ἔλεγεν, ἑτέρωθι ἐγὼ κάλλιον
[188]	ὑπερφυῶς, θεώμενος ἅμα τόν τε	λέγοντα	καὶ τὰ λεγόμενα ὅτι πρέποντα
[195]	Λάχης, ἐπιθυμεῖν κἀμὲ φανῆναι μηδὲν	λέγοντα,	ὅτι καὶ αὐτὸς ἄρτι τοιοῦτός
[186]	Λάχητος μηδὲ Νικίου, ἀλλ' ἐρωτᾶν	λέγοντα	ὅτι ὁ μὲν Σωκράτης οὔ
[191]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὥσπερ που καὶ Σκύθαι	λέγονται	οὐχ ἧττον φεύγοντες ἢ διώκοντες
[179]	τοῖς νεανίσκοις αὐτὰ ταῦτα ἐνδεικνύμεθα,	λέγοντες	ὅτι εἰ μὲν ἀμελήσουσιν ἑαυτῶν
[196]	ἀλλ' ἀναγκαῖον οἶμαι τῷ ταῦτα	λέγοντι	μηδενὸς θηρίου ἀποδέχεσθαι ἀνδρείαν, ἢ
[194]	γὰρ ἐγὼ σοῦ ἤδη καλῶς	λέγοντος	ἀκήκοα, τούτῳ οὐ χρῆσθε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[194]	Νικία; (ΝΙΚΙΑΣ Πολλάκις ἀκήκοά σου	λέγοντος	ὅτι ταῦτα ἀγαθὸς ἕκαστος ἡμῶν
[180]	με καὶ μνήμη ἄρτι τῶνδε	λεγόντων·	τὰ γὰρ μειράκια τάδε πρὸς
[178]	ἀλλὰ στοχαζόμενοι τοῦ συμβουλευομένου ἄλλα	λέγουσι	παρὰ τὴν αὑτῶν δόξαν· ὑμᾶς
[181]	ἀπειρότερον τούτων ἀκούειν πρότερον τί	λέγουσιν	καὶ μανθάνειν παρ' αὐτῶν· ἐὰν
[189]	οὖν οὐ μανθάνετέ μου ὅτι	λέγω,	ἀλλ' ὧδε ῥᾷον μαθήσεσθε. ~(Εἰ
[182]	καὶ δέοι ἂν αὐτὸ μανθάνειν;	λέγω	δὲ ταῦτα περὶ αὐτοῦ εἰς
[182]	μὲν οὖν, ὦ Λυσίμαχε, ὥσπερ	λέγω,	δοκεῖ τε χρῆναι διδάσκειν τοὺς
[197]	δὲ τὰ φρόνιμα περὶ ὧν	λέγω.	ΛΑΧΗΣ Θέασαι, ὦ Σώκρατες, ὡς
[191]	ἐστιν· ἢ οὔπω καταμανθάνεις ὃ	λέγω;	ΛΑΧΗΣ Οὐ πάνυ τι. ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[186]	καὶ Μελησία, πρῶτος (περὶ ἐμαυτοῦ	λέγω	ὅτι διδάσκαλός μοι οὐ γέγονε
[181]	μετ' ἐμοῦ συνανεχώρει, κἀγώ σοι	λέγω	ὅτι εἰ οἱ ἄλλοι ἤθελον
[196]	γε ἀνδρείαν γεγονέναι. τοῦτο δὲ	λέγω	οὐ παίζων, ἀλλ' ἀναγκαῖον οἶμαι
[196]	γὰρ ἄλλῳ; ~ΝΙΚΙΑΣ Ὧι ἐγὼ	λέγω	πολὺ μᾶλλον, ὦ βέλτιστε· ἐπεὶ
[191]	γε τῶν Ἑλλήνων) ὡς ἐγὼ	λέγω.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πλήν γ' ἴσως, ὦ
[190]	παραγενέσθαι. Ἀλλὰ πειρῶ εἰπεῖν ὃ	λέγω,	τί ἐστιν ἀνδρεία. ΛΑΧΗΣ Οὐ
[188]	περὶ (ἡμῶν αὐτῶν. Ὅπερ οὖν	λέγω,	τὸ μὲν ἐμὸν οὐδὲν κωλύει
[192]	πάνυ τι. ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ' ὧδε	λέγω,	ὥσπερ ἂν εἰ τάχος ἠρώτων
[187]	γὰρ ἐξ ἀρχῆς ἐντεῦθεν ἠρχόμην	λέγων,	ὅτι εἰς συμβουλὴν διὰ ταῦτα
[196]	νοεῖ· καὶ ἐάν τι φαίνηται	λέγων,	συγχωρησόμεθα, εἰ δὲ μή, διδάξομεν.
[192]	πάντα. ΛΑΧΗΣ Ὀρθῶς γε σὺ	λέγων.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πειρῶ δὴ καὶ σύ,
[183]	τὸν πόλεμον. Εἰ δ' ἐκείνους	λέληθεν,	ἀλλ' οὐ τούτους γε τοὺς
[183]	τούτους γε τοὺς διδασκάλους αὐτοῦ	λέληθεν	αὐτὸ τοῦτο, ὅτι ἐκεῖνοι μάλιστα
[182]	εἰ τὶ ἦν, οὐκ ἂν	λεληθέναι	Λακεδαιμονίους, οἷς οὐδὲν ἄλλο μέλει
[196]	τὸ χαλεπὰ εἶναι γνῶναι, ταῦτα	λέοντα	ἢ πάρδαλιν ἤ τινα κάπρον
[196]	φάναι εἰδέναι· ἀλλ' ἀνάγκη ὁμοίως	λέοντα	καὶ ἔλαφον καὶ ταῦρον καὶ
[195]	μὰ Δία· ταῦτά τοι καὶ	ληρεῖ.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν διδάσκωμεν αὐτὸν ἀλλὰ
[184]	αὐτοῦ, καὶ ἐπειδὴ βαλόντος τινὸς	λίθῳ	παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ ἐπὶ
[193]	ἄνδρα καὶ ἐθέλοντα μάχεσθαι, φρονίμως	λογιζόμενον,	εἰδότα μὲν ὅτι βοηθήσουσιν ἄλλοι
[189]	ἀκούσω· ἐὰν δὲ μεταξὺ ἄλλοι	λόγοι	γένωνται, οὐ πάνυ (μέμνημαι. Ὑμεῖς
[196]	οὖν ἐν δικαστηρίῳ ἡμῖν οἱ	λόγοι	ἦσαν, εἶχεν ἄν τινα λόγον
[196]	ἐν συνουσίᾳ τοιᾷδε μάτην κενοῖς	λόγοις	αὐτὸς αὑτὸν κοσμοῖ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδὲν
[193]	ἔργα οὐ συμφωνεῖ ἡμῖν τοῖς	λόγοις.	Ἔργῳ μὲν γάρ, ὡς ἔοικε,
[188]	αὑτοῦ τὸν βίον σύμφωνον τοῖς	λόγοις	πρὸς τὰ ἔργα, ἀτεχνῶς δωριστὶ
[192]	ἄρα καρτερία κατὰ τὸν σὸν	λόγον	ἀνδρεία ἂν εἴη. ΛΑΧΗΣ Ἔοικεν.
[187]	τοιούτων ἐρωτᾶσθαί τε καὶ διδόναι	λόγον,	αὐτοὺς δὴ χρὴ γιγνώσκειν, ὦ
[193]	ἄρα που κατὰ τὸν σὸν	λόγον	δωριστὶ ἡρμόσμεθα (ἐγώ τε καὶ
[187]	εἰς τὸ διδόναι περὶ αὑτοῦ	λόγον,	~ὅντινα (τρόπον νῦν τε ζῇ
[194]	ἂν εἴη κατὰ τὸν σὸν	λόγον.	Οὐ γάρ που ἥ γε
[199]	ὡς ἔοικεν, κατὰ τὸν σὸν	λόγον	οὐ μόνον δεινῶν τε καὶ
[187]	σκέψασθε, διδόντες τε καὶ δεχόμενοι	λόγον	παρ' ἀλλήλων· εὖ γὰρ καὶ
[196]	λόγοι ἦσαν, εἶχεν ἄν τινα	λόγον	ταῦτα ποιεῖν· νῦν δὲ τί
[196]	ἐγώ τε καὶ Λάχης τὸν	λόγον	τὴν ἀνδρείαν ἐπιστήμην φῂς δεινῶν
[199]	ὡς (νῦν αὖ ὁ σὸς	λόγος,	ἀνδρεία ἂν εἴη. Οὕτως αὖ
[188]	περὶ τῶν μειρακίων ἡμῖν ὁ	λόγος	ἔσοιτο Σωκράτους παρόντος, ἀλλὰ περὶ
[201]	ὦ ἄνδρες οὐδεὶς γὰρ ἔκφορος	λόγος	κοινῇ πάντας ἡμᾶς ζητεῖν μάλιστα
[197]	ἀφήσειν σε τῆς κοινωνίας τοῦ	λόγου,	ἀλλὰ πρόσεχε τὸν νοῦν καὶ
[190]	σχολῇ ἂν σύμβουλοί γε ἄξιοι	λόγου	γενοίμεθα καὶ ἰατροὶ ἢ περὶ
[196]	οἴεταί τι λέγειν καὶ οὐ	λόγου	ἕνεκα ταῦτα λέγει. Αὐτοῦ οὖν
[198]	τὴν ἀνδρείαν κατ' ἀρχὰς τοῦ	λόγου	ἐσκοποῦμεν ὡς μέρος ἀρετῆς σκοποῦντες;
[179]	οὖν καὶ ἀρχόμενος εἶπον τοῦ	λόγου,	παρρησιασόμεθα πρὸς ὑμᾶς. Ἡμῶν γὰρ
[183]	τοῦ δρεπάνου (τοῦ πρὸς τῇ	λόγχῃ	οἷον ἀπέβη. Μαχομένου γὰρ αὐτοῦ
[194]	διέφυγεν, ὥστε μὴ συλλαβεῖν τῷ	λόγῳ	αὐτὴν καὶ εἰπεῖν ὅτι ἔστιν.
[194]	καὶ αὐτὸς ἃ νοεῖς τῷ	λόγῳ	βεβαίωσαι. ΝΙΚΙΑΣ Δοκεῖτε τοίνυν μοι
[193]	ἄν τις ἡμᾶς ἀνδρείας μετέχειν,	λόγῳ	δ' ὡς ἐγᾦμαι, οὐκ ἄν,
[187]	πάντα ἃ Σωκράτης ἐρωτᾷ ἐθέλοιτε	λόγῳ	διεξιέναι· καὶ γὰρ ἐξ ἀρχῆς
[194]	Νικία, ἀνδράσι φίλοις χειμαζομένοις ἐν	λόγῳ	καὶ ἀποροῦσιν βοήθησον, εἴ τινα
[194]	καὶ τίνι τούτῳ; ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τῷ	λόγῳ	ὃς καρτερεῖν κελεύει. εἰ οὖν
[185]	ΝΙΚΙΑΣ Ἀληθῆ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ἑνὶ	λόγῳ,	ὅταν τίς τι ἕνεκά του
[197]	δή, ὡς οἴεται, κοσμεῖ τῷ	λόγῳ·	οὓς δὲ πάντες ὁμολογοῦσιν ἀνδρείους
[187]	παύεσθαι ὑπὸ τούτου περιαγόμενον τῷ	λόγῳ,	πρὶν ἐμπέσῃ εἰς τὸ διδόναι
[187]	ὃς ἂν ἐγγύτατα Σωκράτους ᾖ	(λόγῳ	ὥσπερ γένει) καὶ πλησιάζῃ διαλεγόμενος,
[194]	ἀήθης γ' εἰμὶ τῶν τοιούτων	λόγων·	ἀλλά τίς με καὶ φιλονικία
[188]	γ' ἐμόν, ὦ Νικία, περὶ	λόγων	ἐστίν, εἰ δὲ βούλει, οὐχ
[189]	ἐκεῖ αὐτὸν (ηὗρον ἄξιον ὄντα	λόγων	καλῶν καὶ πάσης παρρησίας. Εἰ
[188]	Σωκράτους δ' ἐγὼ τῶν μὲν	λόγων	οὐκ ἔμπειρός εἰμι, ἀλλὰ πρότερον,
[188]	ὄντος ἀνδρὸς καὶ ἀξίου τῶν	λόγων	ὧν λέγει, (χαίρω ὑπερφυῶς, θεώμενος
[195]	Οὐκοῦν διδάσκωμεν αὐτὸν ἀλλὰ μὴ	λοιδορῶμεν.	ΝΙΚΙΑΣ Οὔκ, ἀλλά μοι δοκεῖ,
[188]	οἴομαι δὲ οὐδὲ φρυγιστὶ οὐδὲ	λυδιστί,	ἀλλ' ἥπερ μόνη Ἑλληνική ἐστιν
[182]	μέγιστον μέντοι αὐτοῦ ὄφελος, ὅταν	λυθῶσιν	αἱ τάξεις καὶ ἤδη τι
[191]	ἐν ἡδοναῖς, οἱ δ' ἐν	λύπαις,	οἱ δ' ἐν ἐπιθυμίαις, οἱ
[191]	αὖ μὴ μόνον ὅσοι πρὸς	λύπας	ἀνδρεῖοί εἰσιν ἢ φόβους, ἀλλὰ
[188]	ὁ δὲ τἀναντία τούτου πράττων	λυπεῖ	με, ὅσῳ ἂν δοκῇ ἄμεινον
[192]	αὐτὴ ἐν ἡδονῇ καὶ ἐν	λύπῃ	καὶ ἐν ἅπασιν οἷς νυνδὴ
[188]	εἶναι, ἁρμονίαν καλλίστην ἡρμοσμένος οὐ	λύραν	οὐδὲ παιδιᾶς ὄργανα, ἀλλὰ τῷ
[187]	χρῆναι οὕτω ποιεῖν. ΝΙΚΙΑΣ Ὦ	Λυσίμαχε,	δοκεῖς μοι ὡς ἀληθῶς Σωκράτη
[181]	Ἀλλὰ καὶ τούτων πέρι, ὦ	Λυσίμαχε,	ἔγωγε πειράσομαι συμβουλεύειν ἄν τι
[200]	οὐκ ἐθέλει. Ἀλλ' ὅρα, ὦ	Λυσίμαχε,	εἴ τι σοῦ ἂν μᾶλλον
[184]	Τοιαύτη τις ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ	Λυσίμαχε,	ἡ περὶ τοῦτο τὸ μάθημα
[186]	οὖν σου ἐγὼ ἀντιδέομαι, ὦ	Λυσίμαχε·	καθάπερ ἄρτι Λάχης μὴ ἀφίεσθαί
[180]	ποιήσετε. ΝΙΚΙΑΣ Ἐγὼ μέν, ὦ	Λυσίμαχε	καὶ Μελησία, ἐπαινῶ τε ὑμῶν
[181]	ἡμέτερα. ΛΑΧΗΣ Καὶ μήν, ὦ	Λυσίμαχε,	μὴ ἀφίεσό γε τἀνδρός· ὡς
[180]	ΛΑΧΗΣ Πάνυ μὲν οὖν, ὦ	Λυσίμαχε.	ΝΙΚΙΑΣ Τοῦτο μέν σοι κἂν
[184]	εἶ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δέ, ὦ	Λυσίμαχε;	ὁπότερ' ἂν οἱ πλείους ἐπαινῶσιν
[180]	μὲν οὖν καλῶς λέγεις, ὦ	Λυσίμαχε·	ὅτι δ' ἡμᾶς μὲν συμβούλους
[183]	τὰ τοῦ πολέμου. (Ἔπειτα, ὦ	Λυσίμαχε,	οὐ πάνυ ὀλίγοις ἐγὼ τούτων
[187]	ἢ οὔ φατε. Ταῦτ' ὦ	Λυσίμαχε,	παρ' αὐτῶν πυνθάνου τε καὶ
[201]	διαλύσωμεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ ποιήσω, ὦ	Λυσίμαχε,	ταῦτα, καὶ ἥξω παρὰ σὲ
[186]	οἰκειοτάτων. Ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ	Λυσίμαχέ	τε καὶ Μελησία, πρῶτος (περὶ
[200]	γὰρ ἂν δεινὸν εἴη, ὦ	Λυσίμαχε,	τοῦτό γε, μὴ ἐθέλειν τῳ
[188]	εὖ οἶδα· χαίρω γάρ, ὦ	Λυσίμαχε,	τῷ ἀνδρὶ πλησιάζων, καὶ οὐδὲν
[182]	εὐσχημοσύνην. Ἐμοὶ μὲν οὖν, ὦ	Λυσίμαχε,	ὥσπερ λέγω, δοκεῖ τε χρῆναι
[189]	εἶναι καὶ συμβουλεύειν καὶ συσκοπεῖν.	ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ	Ἀλλ' ἡμέτερον δὴ ἔργον, ὦ
[185]	νυνὶ κινδυνεύειν καὶ σὺ καὶ	Λυσίμαχος	ἀλλ' οὐ περὶ τούτου τοῦ
[184]	δοκεῖ αὐτῷ περὶ τοῦ προκειμένου.	ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ	Ἀλλὰ δέομαι ἔγωγε, ὦ Σώκρατες·
[180]	Ὡς ὅ γε ἔλεγεν ὁ	Λυσίμαχος	ἄρτι περὶ τοῦ πατρὸς τοῦ
[200]	σοῦ ἂν μᾶλλον ὑπακούοι Σωκράτης.	ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ	Δίκαιόν γέ τοι, ὦ Νικία,
[201]	καὶ τῶν μειρακίων ἐπιμέλειαν ποιησώμεθα.	ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ	Ἐμοὶ μὲν ἀρέσκει, ὦ Σώκρατες,
[181]	μὲν οὖν, ὦ πάτερ, οὗτος.	ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ	Εὖ γε νὴ τὴν Ἥραν,
[186]	Λάχης τε καὶ Νικία ἐπειδὴ	Λυσίμαχος	καὶ Μελησίας εἰς συμβουλὴν παρεκαλεσάτην
[187]	καὶ μὴ μεθίει τοὺς ἄνδρας.	ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ	Καλῶς μὲν ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ
[180]	βούλει ἄξιον συνδιατρίβειν τηλικούτοις νεανίσκοις.	ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ	Οὔτοι, ὦ Σώκρατές τε καὶ
[180]	ἢ μάθημα ἢ ἐπιτήδευμα καλόν.	ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ	Πῶς λέγεις, ὦ Λάχης; Σωκράτης
[178]	~ΛΑΧΗΣ.	(ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ	Τεθέασθε μὲν τὸν ἄνδρα μαχόμενον
[184]	ἐπαινῶσιν ἡμῶν, τούτοις μέλλεις χρῆσθαι;	ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ	Τί γὰρ ἄν τις καὶ
[187]	τῷ ἀνδρὶ δῆλος ἔτι εἶ.	ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ	Τί μάλιστα, ὦ Νικία; ΝΙΚΙΑΣ
[181]	ἂν ἔπεσε τότε τοιοῦτον πτῶμα.	ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ	Ὧ Σώκρατες, οὗτος μέντοι ὁ
[189]	ὦ Νικία τε καὶ Λάχης,	Λυσιμάχῳ	καὶ Μελησίᾳ. Ἃ μὲν οὖν
[200]	ὦ Νικία. Ἀλλ' ὅμως ἐγὼ	Λυσιμάχῳ	τῷδε καὶ Μελησίᾳ συμβουλεύω σὲ
[195]	γε. ΝΙΚΙΑΣ Οἷς οὖν τεθνάναι	λυσιτελεῖ,	ταὐτὰ οἴει δεινὰ εἶναι καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/02/2010