Pages
[199]	Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἡ δέ	γ'	αὐτὴ ἐπιστήμη τῶν αὐτῶν καὶ
[194]	Σώκρατες, μὴ προαφίστασθαι. Καίτοι ἀήθης	γ'	εἰμὶ τῶν τοιούτων λόγων· ἀλλά
[188]	τοῦ τοιούτου. ΛΑΧΗΣ Ἁπλοῦν τό	γ'	ἐμόν, ὦ Νικία, περὶ λόγων
[191]	ὡς ἐγὼ λέγω. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πλήν	γ'	ἴσως, ὦ Λάχης, τὸ Λακεδαιμονίων.
[191]	τὴν ἀνδρείαν κέκτηνται· οἱ δέ	γ'	οἶμαι δειλίαν ἐν τοῖς αὐτοῖς
[190]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆ' οὖν ἡμῖν τοῦτό	γ'	ὑπάρχειν δεῖ, τὸ εἰδέναι ὅτι
[182]	γυμνάσιον καὶ ἡ ἱππική· οὗ	γὰρ	ἀγῶνος ἀθληταί ἐσμεν καὶ ἐν
[188]	καὶ αὖ μισόλογος. Ὅταν μὲν	γὰρ	ἀκούω ἀνδρὸς περὶ ἀρετῆς διαλεγομένου
[200]	ἐπιτρέποιμι, εἰ ἐθέλοι οὗτος· ἀλλὰ	γὰρ	ἄλλους μοι ἑκάστοτε συνίστησιν, ὅταν
[195]	τὰ θαρραλέα; ΛΑΧΗΣ Ἔγωγε· τίνι	γὰρ	ἄλλῳ; ~ΝΙΚΙΑΣ Ὧι ἐγὼ λέγω
[186]	δυνατοὶ εἶναι παιδεῦσαι ἄνθρωπον· οὐ	γὰρ	ἄν ποτε ἀδεῶς ἀπεφαίνοντο περὶ
[193]	τῶν ταῦτα δεινῶν. ΛΑΧΗΣ Τί	γὰρ	ἄν τις ἄλλο φαίη, ὦ
[184]	τούτοις μέλλεις χρῆσθαι; ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Τί	γὰρ	ἄν τις καὶ ποιοῖ, ὦ
[200]	γενέσθαι τοῖς μειρακίοις; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ	γὰρ	ἂν δεινὸν εἴη, ὦ Λυσίμαχε,
[188]	οὐχ ἁπλοῦν ἀλλὰ διπλοῦν· καὶ	γὰρ	ἂν δόξαιμί τῳ φιλόλογος εἶναι
[182]	ἐπιθυμίαν παρακαλεῖ τὸ τοιοῦτον· πᾶς	γὰρ	ἂν μαθὼν ἐν ὅπλοις μάχεσθαι
[179]	ὄνομ' ἔχει τοὐμοῦ πατρός· Ἀριστείδην	γὰρ	αὐτὸν καλοῦμεν ἡμῖν οὖν τούτων
[183]	τῇ λόγχῃ οἷον ἀπέβη. Μαχομένου	γὰρ	αὐτοῦ ἐνέσχετό που ἐν τοῖς
[180]	εἰπεῖν οὐ χεῖρον Λάχητος· καὶ	γὰρ	αὐτῷ μοι ἔναγχος ἄνδρα προυξένησε
[195]	μάντεις καλεῖ τοὺς ἀνδρείους· τίς	γὰρ	δὴ ἄλλος εἴσεται ὅτῳ ἄμεινον
[179]	κἂν ᾖ ὀλίγῳ μακρότερα. Συσσιτοῦμεν	γὰρ	δὴ ἐγώ τε καὶ Μελησιάς
[198]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐγὼ δὴ φράσω. Δοκεῖ	γὰρ	δὴ ἐμοί τε καὶ τῷδε,
[194]	τινα ἔχεις δύναμιν. Τὰ μὲν	γὰρ	δὴ ἡμέτερα ὁρᾷς ὡς ἄπορα·
[191]	Ἐγὼ γοῦν φημι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ	γὰρ	ἐγώ. Ἀλλὰ τί αὖ ὅδε,
[180]	ἡμῖν φίλος τυγχάνεις ὤν· ἀεὶ	γὰρ	ἐγὼ καὶ ὁ σὸς πατὴρ
[194]	Σώκρατες, ὁρίζεσθαι τὴν ἀνδρείαν· ὃ	γὰρ	ἐγὼ σοῦ ἤδη καλῶς λέγοντος
[196]	Νικία μᾶλλον δ' ἡμῖν· κοινούμεθα	(γὰρ	ἐγώ τε καὶ Λάχης τὸν
[198]	κακῶν, ἀλλὰ τὰ προσδοκώμενα· δέος	γὰρ	εἶναι προσδοκίαν μέλλοντος κακοῦ ἢ
[195]	μὴ ἀναστῆναι ἢ ἀναστῆναι; Τοῦτο	γὰρ	εἰπέ· (σὺ πᾶσι φῂς ἄμεινον
[179]	λόγου, παρρησιασόμεθα πρὸς ὑμᾶς. Ἡμῶν	γὰρ	ἑκάτερος περὶ τοῦ ἑαυτοῦ πατρὸς
[201]	φημι χρῆναι, ὦ ἄνδρες οὐδεὶς	γὰρ	ἔκφορος λόγος κοινῇ πάντας ἡμᾶς
[191]	γε, ὦ Σώκρατες· περὶ ἁρμάτων	γὰρ	ἔλεγε. Καὶ σὺ τὸ τῶν
[194]	τ' εἰμὶ εἰπεῖν. νοεῖν μὲν	γὰρ	ἔμοιγε δοκῶ περὶ ἀνδρείας ὅτι
[187]	ἐρωτᾷ ἐθέλοιτε λόγῳ διεξιέναι· καὶ	γὰρ	ἐξ ἀρχῆς ἐντεῦθεν ἠρχόμην λέγων,
[201]	αὐτοῖς διδάσκαλον ὡς ἄριστον δεόμεθα	γάρ	ἔπειτα καὶ τοῖς μειρακίοις, μήτε
[182]	ὡς οὐ χρὴ μανθάνειν· πάντα	γὰρ	ἐπίστασθαι ἀγαθὸν δοκεῖ εἶναι. Καὶ
[183]	καὶ αὐτόθεν ἡμῖν σκέψασθαι. Ὥσπερ	γὰρ	ἐπίτηδες οὐδεὶς πώποτ' εὐδόκιμος γέγονεν
[193]	καὶ σύ, ὦ Λάχης· τὰ	γὰρ	ἔργα οὐ συμφωνεῖ ἡμῖν τοῖς
[196]	Ἀλλ' οὐδέν με κωλύει· κοινὴ	γὰρ	ἔσται ἡ πύστις ὑπὲρ ἐμοῦ
[186]	ὁπότερος ὑμῶν ἀληθῆ λέγει οὔτε	γὰρ	εὑρετὴς οὔτε μαθητὴς οὐδενὸς περὶ
[184]	μεγάλας ἂν διαβολὰς ἴσχειν· (ἐπίφθονος	γὰρ	ἡ προσποίησις τῆς τοιαύτης ἐπιστήμης,
[191]	ἱππέων πέρι λέγεις· τὸ μὲν	γὰρ	ἱππικὸν (τὸ ἐκείνων) οὕτω μάχεται,
[190]	ὅλης ἀρετῆς εὐθέως σκοπώμεθα πλέον	γὰρ	ἴσως ἔργον ἀλλὰ μέρους τινὸς
[181]	οὐδὲν κωλύει, ὦ Σώκρατες. Δοκεῖ	γὰρ	καὶ (ἐμοὶ τοῦτο τὸ μάθημα
[189]	συμβούλευε διαλεγόμενος τούτοις. Ἐγὼ μὲν	γὰρ	καὶ ἐπιλανθάνομαι ἤδη τὰ πολλὰ
[187]	τε καὶ Λάχης. Ἐμοὶ μὲν	γὰρ	καὶ Μελησίᾳ τῷδε δῆλον ὅτι
[187]	δεχόμενοι λόγον παρ' ἀλλήλων· εὖ	γὰρ	καὶ τοῦτο λέγει ὅδε, ὅτι
[190]	τοῖς πολλοῖς εἰς ἀνδρείαν. Ἦ	γάρ;	ΛΑΧΗΣ Καὶ μάλα δὴ οὕτω
[195]	μέντοι λέγειν τι. ΝΙΚΙΑΣ Καὶ	γὰρ	λέγει γέ τι, οὐ μέντοι
[195]	καὶ πειράσομαί γε ἀποφῆναι· οὐδὲν	γὰρ	λέγεις. ἐπεὶ αὐτίκα ἐν ταῖς
[196]	Σώκρατες, ὅτι βούλεται λέγειν· οὔτε	γὰρ	μάντιν οὔτε ἰατρὸν οὔτε ἄλλον
[180]	μνήμη ἄρτι τῶνδε λεγόντων· τὰ	γὰρ	μειράκια τάδε πρὸς ἀλλήλους οἴκοι
[199]	ἡ ἀνδρεία ἐπιστήμη ἐστίν· οὐ	γὰρ	μελλόντων μόνον πέρι τῶν ἀγαθῶν
[190]	ῥᾷστα καὶ ἄριστα κτήσαιτο. Εἰ	γὰρ	μηδ' αὐτὸ τοῦτο εἰδεῖμεν, ὅτι
[197]	γε εἴπῃς, ὦ Λάχης· καὶ	γάρ	μοι δοκεῖς οὐδὲ ᾐσθῆσθαι ὅτι
[200]	σέ, καὶ οὐ φθονήσω· δοκεῖς	(γάρ	μοι καὶ μάλα σφόδρα δεῖσθαι
[199]	ἐπαί̈ ειν; ΝΙΚΙΑΣ Ἔγωγε· δοκεῖ	γάρ	μοι οὕτως, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[189]	ἐθέλω ὑπὸ χρηστῶν μόνον. Τοῦτο	γάρ	μοι συγχωρείτω, ἀγαθὸν καὶ αὐτὸν
[199]	καὶ θαρραλέων, ὡς φῄς· ἦ	γάρ;	ΝΙΚΙΑΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὰ δὲ
[187]	καλούς τε κἀγαθοὺς ἐποιήσατε. Εἰ	γὰρ	νῦν πρῶτον ἄρξεσθε (παιδεύειν, σκοπεῖν
[180]	Πῶς λέγεις, ὦ Λάχης; Σωκράτης	γὰρ	ὅδε τινὸς τῶν τοιούτων ἐπιμέλειαν
[180]	καὶ Λάχητα τόνδε. (ΛΑΧΗΣ Ἀληθῆ	γὰρ	οἴει, ὦ Νικία. Ὡς ὅ
[184]	ἡμῖν; ΜΕΛΗΣΙΑΣ Ἴσως. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐπιστήμῃ	γὰρ	οἶμαι δεῖ κρίνεσθαι ἀλλ' οὐ
[198]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔχε δή. Ταῦτα μὲν	γὰρ	ὁμολογοῦμεν, περὶ δὲ τῶν δεινῶν
[198]	σύμπαντα ἀρετὴ κέκληται; ΝΙΚΙΑΣ Πῶς	γὰρ	οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ' οὖν ἅπερ
[194]	εὐπορώτερός ἐστιν; (ΛΑΧΗΣ Βούλομαι· πῶς	γὰρ	οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἴθι δή, ὦ
[190]	δήπου τί ἐστιν. ΛΑΧΗΣ Πῶς	γὰρ	οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Μὴ τοίνυν, ὦ
[184]	μέλλον καλῶς κριθήσεσθαι. ΜΕΛΗΣΙΑΣ Πῶς	γὰρ	οὔ; ~ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν καὶ νῦν
[184]	οὐκ ἄξιον ἐπιχειρεῖν μανθάνειν. Καὶ	γὰρ	οὖν μοι δοκεῖ, εἰ μὲν
[200]	ἔργον παρακαλεῖν, νῦν δ' ὁμοίως	γὰρ	πάντες ἐν ἀπορίᾳ ἐγενόμεθα· τί
[180]	συμβουλεύειν. Δίκαιος δ' εἶ· καὶ	γὰρ	πατρικὸς ἡμῖν φίλος τυγχάνεις ὤν·
[189]	ἓν μόνον προσλαβών, συγχωρῶ· γηράσκων	γὰρ	πολλὰ διδάσκεσθαι ἐθέλω ὑπὸ χρηστῶν
[185]	ὑμετέρων μέγιστον ὂν τυγχάνει; ὑέων	γάρ	που ἢ χρηστῶν ἢ τἀναντία
[194]	κατὰ τὸν σὸν λόγον. Οὐ	γάρ	που ἥ γε αὐλητική. ΝΙΚΙΑΣ
[190]	ὅτι ποτ' ἔστιν ἀρετή; εἰ	γάρ	που μηδ' ἀρετὴν εἰδεῖμεν τὸ
[191]	καὶ μένοντες καὶ ἀναστρέφοντες εἰσὶ	γάρ	πού τινες, ὦ Λάχης, καὶ
[197]	τοιαῦτα ὀνόματα διαιρεῖν. ΛΑΧΗΣ Καὶ	γὰρ	πρέπει, ὦ Σώκρατες, σοφιστῇ τὰ
[189]	δὴ ἔργον, ὦ Σώκρατες ἕνα	γάρ	σε ἔγωγε ἡμῶν τίθημι- σκόπει
[197]	ὦ Λάχης, ἀλλὰ θάρρει· φημὶ	γάρ	σε εἶναι σοφόν, καὶ Λάμαχόν
[191]	ὅτι οὐ καλῶς ἠρόμην βουλόμενος	(γάρ	σου πυθέσθαι μὴ μόνον τοὺς
[184]	ἡμῖν ἡ βουλή. Εἰ μὲν	γὰρ	συνεφερέσθην τώδε, ἧττον ἂν τοῦ
[193]	καλόν τι εἶναι. ΛΑΧΗΣ Ὡμολογεῖτο	γάρ.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Νῦν δ' αὖ πάλιν
[199]	τῶν τῆς ἀρετῆς. ΝΙΚΙΑΣ Ἔφαμεν	γάρ.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὸ δέ γε νῦν
[181]	καὶ τὴν πατρίδα ὀρθοῦντα· ἐν	γὰρ	τῇ ἀπὸ Δηλίου φυγῇ μετ'
[183]	ἀληθῶς ἐπιδεικνύμενον οὐχ ἑκόντα. Προσβαλούσης	γὰρ	τῆς νεὼς ἐφ' ᾗ ἐπεβάτευεν
[192]	φαίνεται. τεκμαίρομαι δὲ ἐνθένδε· σχεδὸν	γάρ	τι οἶδα, ὦ Λάχης, ὅτι
[197]	ἀνδρεῖα αὐτὰ καλεῖν; ΝΙΚΙΑΣ Οὐ	γάρ	τι, ὦ Λάχης, ἔγωγε ἀνδρεῖα
[178]	πρός γε ὑμᾶς παρρησιάζεσθαι. Εἰσὶ	γάρ	τινες οἳ τῶν τοιούτων καταγελῶσι,
[190]	Σώκρατες, οὐ χαλεπὸν εἰπεῖν· εἰ	γάρ	τις ἐθέλοι ἐν τῇ τάξει
[181]	ὠφέλιμον εἶναι ἐπίστασθαι πολλαχῇ. Καὶ	γὰρ	τὸ μὴ ἄλλοθι διατρίβειν, ἐν
[200]	σφόδρα δεῖσθαι μαθεῖν. ΛΑΧΗΣ Σοφὸς	γάρ	τοι σὺ εἶ, ὦ Νικία.
[189]	ἐξ ἀρχῆς εἴη ἄν. Εἰ	γὰρ	τυγχάνομεν ἐπιστάμενοι ὁτουοῦν πέρι ὅτι
[182]	σῶμα βέλτιον ἴσχειν ἀνάγκη ~οὐδενὸς	γὰρ	τῶν γυμνασίων φαυλότερον οὐδ' (ἐλάττω
[191]	ὦ Λάχης, τὸ Λακεδαιμονίων. Λακεδαιμονίους	(γάρ	φασιν ἐν Πλαταιαῖς, ἐπειδὴ πρὸς
[201]	τι δόξω συμβουλεύειν ὑμῖν. Ἐγὼ	γάρ	φημι χρῆναι, ὦ ἄνδρες οὐδεὶς
[186]	μεμάθηκεν, οὐκ ἂν θαυμάσαιμι· καὶ	γὰρ	χρήμασιν ἐμοῦ δυνατώτεροι, ὥστε μαθεῖν
[178]	εἴπομεν, νῦν δ' ἐροῦμεν. Ἡγούμεθα	γὰρ	χρῆναι πρός γε ὑμᾶς παρρησιάζεσθαι.
[188]	πείσομαι ταῦτα εὖ οἶδα· χαίρω	γάρ,	ὦ Λυσίμαχε, τῷ ἀνδρὶ πλησιάζων,
[185]	καὶ ὅστις μή. ΝΙΚΙΑΣ Οὐ	γάρ,	ὦ Σώκρατες, περὶ τοῦ ἐν
[193]	ἡμῖν τοῖς λόγοις. Ἔργῳ μὲν	γάρ,	ὡς ἔοικε, φαίη ἄν τις
[184]	ἔδει· νῦν δὲ τὴν ἐναντίαν	γάρ,	ὡς ὁρᾷς, Λάχης Νικίᾳ ἔθετο,
[184]	δέομαι ἔγωγε, ὦ Σώκρατες· καὶ	γὰρ	ὥσπερ (τοῦ ἐπιδιακρινοῦντος δοκεῖ μοι
[193]	Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἡ δέ	γε	ἀνδρεία ὡμολογεῖτο καλόν τι εἶναι.
[196]	τὴν Κρομμυωνίαν ὗν πιστεύεις σύ	γε	ἀνδρείαν γεγονέναι. τοῦτο δὲ λέγω
[190]	ἔστιν ἀκοή, σχολῇ ἂν σύμβουλοί	γε	ἄξιοι λόγου γενοίμεθα καὶ ἰατροὶ
[195]	οὖν, ὦ Νικία, καὶ πειράσομαί	γε	ἀποφῆναι· οὐδὲν γὰρ λέγεις. ἐπεὶ
[194]	λόγον. Οὐ γάρ που ἥ	γε	αὐλητική. ΝΙΚΙΑΣ Οὐδαμῶς. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδὲ
[181]	τἀνδρός· ὡς ἐγὼ καὶ ἄλλοθί	γε	αὐτὸν ἐθεασάμην οὐ μόνον τὸν
[188]	τούτου πάσχειν ταῦτα, καὶ ἔτι	γε	αὐτὸς ὅτι πείσομαι ταῦτα εὖ
[192]	εἶναι τῆς ψυχῆς, εἰ (τό	γε	διὰ πάντων (περὶ ἀνδρείας) πεφυκὸς
[197]	σε εἶναι σοφόν, καὶ Λάμαχόν	γε,	εἴπερ ἐστὲ ἀνδρεῖοι, καὶ ἄλλους
[197]	ἀληθῶς Αἰξωνέα εἶναι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Μηδέ	γε	εἴπῃς, ὦ Λάχης· καὶ γάρ
[180]	οἴει, ὦ Νικία. Ὡς ὅ	γε	ἔλεγεν ὁ Λυσίμαχος ἄρτι περὶ
[195]	τοὺς γεωργοὺς οἶμαι. καίτοι τά	γε	ἐν τῇ γεωργίᾳ δεινὰ οὗτοι
[182]	ἀμύνασθαι αὐτόν· οὔτ' ἂν ὑπό	γε	ἑνὸς εἷς ὁ τοῦτ' ἐπιστάμενος
[193]	Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ μὴν ἀφρονεστέρα	γε	ἡ τούτου ἢ ἡ τοῦ
[190]	παραγίγνεσθαι ὄμμασι, δῆλον ὅτι ὄψιν	γε	ἴσμεν αὐτὴν ὅτι ποτ' ἔστιν,
[190]	Φαμὲν μέντοι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ὅ	γε	ἴσμεν, κἂν εἴποιμεν δήπου τί
[189]	παραγίγνεσθαι ἐκείνῳ, δῆλον ὅτι αὐτό	γε	ἴσμεν τοῦτο οὗ πέρι σύμβουλοι
[183]	πλεῖστ' ἂν ἐργάζοιτο χρήματα, ὥσπερ	γε	καὶ τραγῳδίας ποιητὴς παρ' ἡμῖν
[197]	Νὴ τοὺς θεούς, καὶ εὖ	γε	λέγεις, ὦ Σώκρατες. Καὶ ἡμῖν
[194]	ΛΑΧΗΣ Ἔγωγε, καὶ οὐ σφόδρα	γε	μανθάνω ὃ λέγει. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ'
[200]	δεινὸν εἴη, ὦ Λυσίμαχε, τοῦτό	γε,	μὴ ἐθέλειν τῳ συμπροθυμεῖσθαι ὡς
[196]	δὴ εἶναι ἀνδρὸς γνῶναι, ὁπότε	γε	μήτε ἰατρὸς μήτε μάντις αὐτὸ
[199]	δικαιοσύνης τε καὶ ὁσιότητος, ᾧ	γε	μόνῳ προσήκει καὶ περὶ θεοὺς
[181]	ὦ πάτερ, οὗτος. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Εὖ	γε	νὴ τὴν Ἥραν, ὦ Σώκρατες,
[195]	ἐστὶν ἀνδρείας. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὔκουν φησί	γε	Νικίας. ΛΑΧΗΣ Οὐ μέντοι μὰ
[195]	τεθνάναι; ΛΑΧΗΣ Οἶμαι ἔγωγε τοῦτό	γε.	ΝΙΚΙΑΣ Οἷς οὖν τεθνάναι λυσιτελεῖ,
[199]	Ἔφαμεν γάρ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὸ δέ	γε	νῦν λεγόμενον οὐ φαίνεται. ΝΙΚΙΑΣ
[189]	ὅτι ἂν βούλῃ, καὶ μανθάνειν	γε	ὅτι αὖ ἐγὼ οἶδα· οὕτω
[193]	Σώκρατες; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδέν, εἴπερ οἴοιτό	γε	οὕτως. ΛΑΧΗΣ Ἀλλὰ μὴν οἶμαί
[191]	κινδύνοις ἀνδρείους ὄντας, καὶ ὅσοι	γε	πρὸς νόσους καὶ ὅσοι πρὸς
[192]	περὶ τἆλλα πάντα. ΛΑΧΗΣ Ὀρθῶς	γε	σὺ λέγων. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πειρῶ δὴ
[186]	~ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔγωγε, ὦ Λάχης· οἷς	γε	σὺ οὐκ ἂν ἐθέλοις πιστεῦσαι,
[197]	εἴπερ ἐστὲ ἀνδρεῖοι, καὶ ἄλλους	γε	συχνοὺς Ἀθηναίων. ΛΑΧΗΣ Οὐδὲν ἐρῶ
[198]	συνδοκεῖ, ὦ Λάχης; (ΛΑΧΗΣ Πάνυ	γε	σφόδρα, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὰ
[190]	ψυχαῖς ἀμείνους ποιήσειε; ΛΑΧΗΣ Πάνυ	γε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆ' οὖν ἡμῖν τοῦτό
[192]	καὶ σὺ λέγεις; ΛΑΧΗΣ Πάνυ	γε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰ τοίνυν τίς με
[198]	ἐπιστήμην ἀνδρείαν προσαγορεύεις; ΝΙΚΙΑΣ Κομιδῇ	γε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔτι δὴ τὸ τρίτον
[199]	μέλλοντα κακὰ εἶναι. ΝΙΚΙΑΣ Πάνυ	γε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἡ δέ γ' αὐτὴ
[193]	οὖσα καὶ βλαβερά; ΛΑΧΗΣ Πάνυ	γε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἡ δέ γε ἀνδρεία
[193]	οὕτως. ΛΑΧΗΣ Ἀλλὰ μὴν οἶμαί	γε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ μήν που ἀφρονεστέρως
[193]	τινὸς τέχνης καρτεροῦντα. (ΛΑΧΗΣ Πάνυ	γε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ ὅσοι ἂν ἐθέλωσιν
[199]	αἱ ἄλλαι ἐπιστῆμαι. ΝΙΚΙΑΣ Ἔοικέν	γε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Μέρος ἄρα ἀνδρείας ἡμῖν,
[198]	μέρος ἀρετῆς σκοποῦντες; ΝΙΚΙΑΣ Πάνυ	γε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν καὶ σὺ τοῦτο
[185]	ἕνεκα σκοπούμενοι σκοποῦμεν. ΝΙΚΙΑΣ Πάνυ	γε.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν νῦν φαμεν περὶ
[195]	γέ τι, οὐ μέντοι ἀληθές	γε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πῶς δή; ΝΙΚΙΑΣ Ὅτι
[185]	προμηθίαν αὐτοῦ ἔχειν. ΜΕΛΗΣΙΑΣ Πάνυ	γε.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πῶς οὖν, ὃ ἐγὼ
[192]	καρτερία καλὴ κἀγαθή; ΛΑΧΗΣ Πάνυ	γε.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δ' ἡ μετ'
[191]	τοῖς αὐτοῖς τούτοις. ΛΑΧΗΣ Πάνυ	γε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί ποτε ὂν ἑκάτερον
[196]	μᾶλλον, ὦ βέλτιστε· ἐπεὶ μάντιν	γε	τὰ σημεῖα μόνον δεῖ γιγνώσκειν
[183]	τὰ ὁπλιτικὰ ἐπιτηδευσάντων. Καίτοι εἴς	γε	τἆλλα πάντα ἐκ τούτων οἱ
[181]	μήν, ὦ Λυσίμαχε, μὴ ἀφίεσό	γε	τἀνδρός· ὡς ἐγὼ καὶ ἄλλοθί
[199]	Ἔοικεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ μὴν ἔφαμέν	γε	τὴν ἀνδρείαν μόριον εἶναι ἓν
[198]	Ταύτῃ ἔγωγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τούτων δέ	γε	τὴν ἐπιστήμην ἀνδρείαν προσαγορεύεις; ΝΙΚΙΑΣ
[195]	τι. ΝΙΚΙΑΣ Καὶ γὰρ λέγει	γέ	τι, οὐ μέντοι ἀληθές γε.
[194]	ἐρωτᾷς, ὦ Σώκρατες, καὶ εἰπέτω	γε	τίνα φησὶν αὐτὴν εἶναι. ~ΝΙΚΙΑΣ
[192]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ μὴν δεῖ, εἴ	γε	τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρινούμεθα ἡμῖν αὐτοῖς.
[200]	μᾶλλον ὑπακούοι Σωκράτης. ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ Δίκαιόν	γέ	τοι, ὦ Νικία, ἐπεὶ καὶ
[192]	Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρα τήν	γε	τοιαύτην καρτερίαν ἀνδρείαν ὁμολογήσεις εἶναι,
[193]	οὖν ᾧ λέγομεν πειθώμεθα τό	γε	τοσοῦτον; ΛΑΧΗΣ Τὸ ποῖον δὴ
[186]	γέγονε τούτου πέρι. Καίτοι ἐπιθυμῶ	γε	τοῦ πράγματος ἐκ νέου ἀρξάμενος.
[195]	ΝΙΚΙΑΣ Οὐδ' ὁπωστιοῦν. ΛΑΧΗΣ Οὐδέ	γε	τοὺς γεωργοὺς οἶμαι. καίτοι τά
[183]	ἐκείνους λέληθεν, ἀλλ' οὐ τούτους	γε	τοὺς διδασκάλους αὐτοῦ λέληθεν αὐτὸ
[195]	ὅτι λέγει; (ΛΑΧΗΣ Ἔγωγε, ὅτι	γε	τοὺς μάντεις καλεῖ τοὺς ἀνδρείους·
[191]	μάχεται, τὸ δὲ ὁπλιτικὸν (τό	γε	τῶν Ἑλλήνων) ὡς ἐγὼ λέγω.
[178]	ἐροῦμεν. Ἡγούμεθα γὰρ χρῆναι πρός	γε	ὑμᾶς παρρησιάζεσθαι. Εἰσὶ γάρ τινες
[181]	Χρῆν μὲν οὖν καὶ πρότερόν	γε	φοιτᾶν αὐτὸν παρ' ἡμᾶς καὶ
[197]	τῆς τιμῆς. ΝΙΚΙΑΣ Οὔκουν σέ	γε,	ὦ Λάχης, ἀλλὰ θάρρει· φημὶ
[193]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ μήν που ἀφρονεστέρως	γε,	ὦ Λάχης, οἱ τοιοῦτοι κινδυνεύουσίν
[200]	σοφίᾳ αὐτὴν ἀνευρήσεις. ΝΙΚΙΑΣ Εὖ	γε,	ὦ Λάχης, ὅτι οὐδὲν οἴει
[191]	μήστωρα φόβοιο. ΛΑΧΗΣ Καὶ καλῶς	γε,	ὦ Σώκρατες· περὶ ἁρμάτων γὰρ
[184]	καὶ ἠσκηκώς; ΜΕΛΗΣΙΑΣ Ἐκείνῳ εἰκός	γε,	ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Αὐτῷ ἄρ'
[192]	καὶ βλαβερόν; ΛΑΧΗΣ Οὔκουν δίκαιόν	γε,	ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρα
[192]	τοίνυν ἔμοιγε φαίνεται· οὔτι πᾶσά	γε,	ὡς ἐγᾦμαι, καρτερία ἀνδρεία σοι
[186]	αὐτοῖς καὶ διδασκάλους οἵτινες (ἡμῶν	γεγόνασιν)	αὐτοὶ πρῶτον ἀγαθοὶ ὄντες καὶ
[186]	ἐλεύθεροι, δι' ἐκεῖνον ὁμολογουμένως ἀγαθοὶ	γεγόνασιν·	εἰ δὲ μηδὲν ἡμῖν τούτων
[189]	διδάσκαλοι ἡμῖν τῆς τοιαύτης παιδείας	γεγόνασιν	ἢ τίνας ἄλλους βελτίους πεποιήκαμεν,
[185]	θεραπεῦσαι, καὶ ὅτῳ διδάσκαλοι ἀγαθοὶ	γεγόνασιν,	τοῦτο σκεπτέον. ΛΑΧΗΣ Τί δέ,
[199]	ὡς γίγνεται καὶ γενήσεται καὶ	γέγονε,	καὶ τὰ κακὰ ὡσαύτως; καὶ
[186]	λέγω ὅτι διδάσκαλός μοι οὐ	γέγονε	τούτου πέρι. Καίτοι ἐπιθυμῶ γε
[198]	εἶναι περὶ γεγονότος εἰδέναι ὅπῃ	γέγονεν,	ἄλλη δὲ περὶ γιγνομένων ὅπῃ
[179]	ὅπερ οἱ πολλοί, ἐπειδὴ μειράκια	γέγονεν,	ἀνεῖναι αὐτοὺς ὅτι βούλονται ποιεῖν,
[183]	γὰρ ἐπίτηδες οὐδεὶς πώποτ' εὐδόκιμος	γέγονεν	ἐν τῷ πολέμῳ ἀνὴρ τῶν
[187]	τῶν δημοτῶν· ἐπειδὴ δὲ πρεσβύτερος	γέγονεν,	οὐκ ἐντετυχηκὼς τῷ ἀνδρὶ δῆλος
[186]	ἑαυτῷ διδάσκαλον μὲν οὔ φησι	γεγονέναι,	ἀλλ' οὖν ἔργα αὐτὸν αὑτοῦ
[186]	μαθητὴς οὐδενὸς περὶ τῶν τοιούτων	γεγονέναι	σὺ δ' ὦ Λάχης καὶ
[196]	ὗν πιστεύεις σύ γε ἀνδρείαν	γεγονέναι.	τοῦτο δὲ λέγω οὐ παίζων,
[198]	γένοιτο καὶ γενήσεται τὸ μήπω	γεγονός,	ἀλλ' ἡ αὐτή. Οἷον περὶ
[198]	οὖσα, ἐφορᾷ καὶ γιγνόμενα καὶ	γεγονότα	καὶ γενησόμενα ὅπῃ (γενήσεται· καὶ
[198]	δέος δὲ παρέχει οὐ τὰ	γεγονότα	οὐδὲ τὰ παρόντα τῶν κακῶν,
[185]	Οὔπω ἑώρακας ἄνευ διδασκάλων τεχνικωτέρους	γεγονότας	εἰς ἔνια ἢ μετὰ διδασκάλων;
[187]	γενόμενοι· εἰ δ' αὐτοὶ εὑρεταὶ	γεγονότε	τοῦ τοιούτου, δότε παράδειγμα τίνων
[185]	ἐπιτηδεύσας, ᾧ καὶ διδάσκαλοι ἀγαθοὶ	γεγονότες	ἦσαν αὐτοῦ τούτου; ΜΕΛΗΣΙΑΣ Ἔμοιγε
[198]	οὐκ ἄλλη μὲν εἶναι περὶ	γεγονότος	εἰδέναι ὅπῃ γέγονεν, ἄλλη δὲ
[199]	καὶ ἐσομένων καὶ γιγνομένων καὶ	γεγονότων	ἐπαί̈ ειν; ΝΙΚΙΑΣ Ἔγωγε· δοκεῖ
[199]	ει, ἀλλὰ καὶ γιγνομένων καὶ	γεγονότων	(καὶ πάντως ἐχόντων, ὥσπερ αἱ
[184]	τοῦ στύρακος ἀντελάβετο. Ἦν δὲ	γέλως	καὶ κρότος ὑπὸ τῶν ἐκ
[184]	οὐκέτι οἷοί τ' ἦσαν τὸν	γέλωτα	κατέχειν, ὁρῶντες αἰωρούμενον ἐκ τῆς
[187]	ἐγγύτατα Σωκράτους ᾖ (λόγῳ ὥσπερ	γένει)	καὶ πλησιάζῃ διαλεγόμενος, ἀνάγκη αὐτῷ,
[200]	ἐθέλειν τῳ συμπροθυμεῖσθαι ὡς βελτίστῳ	γενέσθαι.	Εἰ μὲν οὖν ἐν τοῖς
[186]	ὑέοιν, προθυμούμενοι αὐτοῖν ὅτι ἀρίστας	γενέσθαι	τὰς ψυχάς εἰ μέν φαμεν
[200]	τι καὶ συμπροθυμήσῃ ὡς βελτίστοις	γενέσθαι	τοῖς μειρακίοις; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ γὰρ
[184]	ἄν τις φύγοι τὸ καταγέλαστος	γενέσθαι	φάσκων ἔχειν ταύτην τὴν ἐπιστήμην.
[199]	καὶ παντάπασιν ὡς γίγνεται καὶ	γενήσεται	καὶ γέγονε, καὶ τὰ κακὰ
[198]	καὶ γεγονότα καὶ γενησόμενα ὅπῃ	(γενήσεται·	καὶ περὶ τὰ ἐκ τῆς
[198]	ὅπῃ ἂν κάλλιστα γένοιτο καὶ	γενήσεται	τὸ μήπω γεγονός, ἀλλ' ἡ
[199]	τὸν πόλεμον καὶ γιγνόμενα καὶ	γενησόμενα·	καὶ ὁ νόμος οὕτω τάττει,
[198]	καὶ γιγνόμενα καὶ γεγονότα καὶ	γενησόμενα	ὅπῃ (γενήσεται· καὶ περὶ τὰ
[179]	καὶ μὴ πείσονται ἡμῖν, ἀκλεεῖς	γενήσονται,	εἰ δ' ἐπιμελήσονται, τάχ' ἂν
[196]	οὖν φαίνεται Νικίας οὐκ ἐθέλειν	(γενναίως	ὁμολογεῖν ὅτι οὐδὲν λέγει, ἀλλὰ
[190]	τίν' ἂν τρόπον τούτου (σύμβουλοι	γενοίμεθ'	ἂν ὁτῳοῦν, ὅπως ἂν αὐτὸ
[190]	ἂν σύμβουλοί γε ἄξιοι λόγου	γενοίμεθα	καὶ ἰατροὶ ἢ περὶ ὀφθαλμῶν
[190]	ἔστιν, ἧς πέρι σύμβουλοι ἂν	γενοίμεθα	ὡς ἄν τις αὐτὴν ῥᾷστα
[189]	τοῦτο οὗ πέρι σύμβουλοι ἂν	γενοίμεθα	ὡς ἄν τις αὐτὸ ῥᾷστα
[179]	τάχ' ἂν τῶν ὀνομάτων ἄξιοι	γένοιντο	ἃ ἔχουσιν. Οὗτοι μὲν οὖν
[179]	τισὶν ἄλλοις, πῶς ἂν θεραπευθέντες	γένοιντο	ἄριστοι· εἰ δ' ἄρα πολλάκις
[179]	μαθόντες ἢ ἐπιτηδεύσαντες ὅτι ἄριστοι	γένοιντο.	(Εἰσηγήσατο οὖν τις ἡμῖν καὶ
[198]	ἄλλη δὲ ὅπῃ ἂν κάλλιστα	γένοιτο	καὶ γενήσεται τὸ μήπω γεγονός,
[196]	ὗς γνοίη οὐδ' ἂν ἀνδρεία	γένοιτο.	ΝΙΚΙΑΣ Οὔ μοι δοκεῖ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[184]	ἂν δι' αὐτὸ γενόμενος ἐπιφανέστερος	γένοιτο	οἷος ἦν, εἰ δὲ ἀνδρεῖος,
[187]	καταισχύνωσι τοὺς αὑτῶν προγόνους φαῦλοι	γενόμενοι·	εἰ δ' αὐτοὶ εὑρεταὶ γεγονότε
[184]	ἐπίστασθαι, θρασύτερος ἂν δι' αὐτὸ	γενόμενος	ἐπιφανέστερος γένοιτο οἷος ἦν, εἰ
[185]	που ἢ χρηστῶν ἢ τἀναντία	γενομένων	καὶ πᾶς ὁ οἶκος ὁ
[191]	Ἐγὼ φράσω, ἐὰν οἷός τε	γένωμαι.	Ἀνδρεῖός που οὗτος, ὃν καὶ
[185]	ὁποῖοι ἄν τινες οἱ παῖδες	γένωνται.	ΜΕΛΗΣΙΑΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πολλὴν
[189]	ἐὰν δὲ μεταξὺ ἄλλοι λόγοι	γένωνται,	οὐ πάνυ (μέμνημαι. Ὑμεῖς οὖν
[201]	ἃ λέγεις· καὶ ἐθέλω, ὅσῳπερ	γεραίτατός	εἰμι, τοσούτῳ προθυμότατα μανθάνειν μετὰ
[191]	ἐν Πλαταιαῖς, ἐπειδὴ πρὸς τοῖς	γερροφόροις	ἐγένοντο, οὐκ ἐθέλειν μένοντας πρὸς
[195]	καίτοι τά γε ἐν τῇ	γεωργίᾳ	δεινὰ οὗτοι δήπου ἐπίστανται, καὶ
[198]	τῆς γῆς αὖ φυόμενα ἡ	γεωργία	ὡσαύτως ἔχει· καὶ δήπου τὰ
[195]	ὁπωστιοῦν. ΛΑΧΗΣ Οὐδέ γε τοὺς	γεωργοὺς	οἶμαι. καίτοι τά γε ἐν
[188]	καὶ μὴ οἰόμενον αὐτῷ τὸ	γῆρας	νοῦν ἔχον προσιέναι. Ἐμοὶ μὲν
[189]	Σόλωνι, ἓν μόνον προσλαβών, συγχωρῶ·	γηράσκων	γὰρ πολλὰ διδάσκεσθαι ἐθέλω ὑπὸ
[198]	καὶ περὶ τὰ ἐκ τῆς	γῆς	αὖ φυόμενα ἡ γεωργία ὡσαύτως
[198]	ἄλλη δὲ περὶ γιγνομένων ὅπῃ	γίγνεται,	ἄλλη δὲ ὅπῃ ἂν κάλλιστα
[199]	ἀγαθὰ πάντα καὶ παντάπασιν ὡς	γίγνεται	καὶ γενήσεται καὶ γέγονε, καὶ
[198]	ἰατρική, μία οὖσα, ἐφορᾷ καὶ	γιγνόμενα	καὶ γεγονότα καὶ γενησόμενα ὅπῃ
[199]	(τὰ περὶ τὸν πόλεμον καὶ	γιγνόμενα	καὶ γενησόμενα· καὶ ὁ νόμος
[187]	συμβαίνῃ ἐν πίθῳ ἡ κεραμεία	γιγνομένη.	Λέγετε οὖν τί τούτων ἢ
[199]	αὐτὴν ἐπιστήμην καὶ ἐσομένων καὶ	γιγνομένων	καὶ γεγονότων ἐπαί̈ ειν; ΝΙΚΙΑΣ
[199]	κακῶν ἐπαί̈ ει, ἀλλὰ καὶ	γιγνομένων	καὶ γεγονότων (καὶ πάντως ἐχόντων,
[198]	ὅπῃ γέγονεν, ἄλλη δὲ περὶ	γιγνομένων	ὅπῃ γίγνεται, ἄλλη δὲ ὅπῃ
[183]	πάντα ἐκ τούτων οἱ ὀνομαστοὶ	γίγνονται,	ἐκ τῶν ἐπιτηδευσάντων ἕκαστα· οὗτοι
[195]	δὴ σὺ δίδως τοῖς ἰατροῖς	γιγνώσκειν	ἢ ἄλλῳ τινὶ δημιουργῷ πλὴν
[195]	αὖ οἴει προσήκει τὰ δεινὰ	γιγνώσκειν	καὶ τὰ θαρραλέα; ΛΑΧΗΣ Ἔγωγε·
[187]	μοι ὡς ἀληθῶς Σωκράτη πατρόθεν	γιγνώσκειν	μόνον, αὐτῷ δ' οὐ συγγεγονέναι
[196]	γε τὰ σημεῖα μόνον δεῖ	γιγνώσκειν	τῶν ἐσομένων, εἴτε τῳ θάνατος
[187]	διδόναι λόγον, αὐτοὺς δὴ χρὴ	γιγνώσκειν,	ὦ Νικία τε καὶ Λάχης.
[180]	Λάχης, οἱ ἡλίκοι ἐγὼ ἔτι	γιγνώσκομεν	τοὺς νεωτέρους, ἅτε κατ' οἰκίαν
[196]	ὄντι οὐκ ἂν πᾶσα ὗς	γνοίη	οὐδ' ἂν ἀνδρεία γένοιτο. ΝΙΚΙΑΣ
[178]	ἡγησάμενοι καὶ ἱκανοὺς γνῶναι καὶ	γνόντας	ἁπλῶς ἂν εἰπεῖν ἃ δοκεῖ
[178]	δὲ ἡμεῖς ἡγησάμενοι καὶ ἱκανοὺς	γνῶναι	καὶ γνόντας ἁπλῶς ἂν εἰπεῖν
[196]	οὐ παντὸς δὴ εἶναι ἀνδρὸς	γνῶναι,	ὁπότε γε μήτε ἰατρὸς μήτε
[196]	ἴσασι διὰ τὸ χαλεπὰ εἶναι	γνῶναι,	ταῦτα λέοντα ἢ πάρδαλιν ἤ
[181]	ποίει, ἀλλὰ σύνισθί τε καὶ	γνώριζε	καὶ ἡμᾶς καὶ τούσδε τοὺς
[196]	μήτε ἰατρὸς μήτε μάντις αὐτὸ	γνώσεται	μηδὲ ἀνδρεῖος ἔσται, ἐὰν μὴ
[191]	μάχηται τοῖς πολεμίοις. ΛΑΧΗΣ Ἐγὼ	γοῦν	φημι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ γὰρ ἐγώ.
[182]	(τὸν) περὶ τὸν πόλεμον ὀργάνοις	γυμναζόμενοι.	Ἔπειτα ὀνήσει μέν τι τοῦτο
[182]	ὁ ἀγὼν πρόκειται, μόνοι οὗτοι	γυμνάζονται	οἱ ἐν τούτοις τοῖς (τὸν)
[182]	μάλιστ' ἐλευθέρῳ τοῦτό τε τὸ	γυμνάσιον	καὶ ἡ ἱππική· οὗ γὰρ
[182]	ἴσχειν ἀνάγκη ~οὐδενὸς γὰρ τῶν	γυμνασίων	φαυλότερον οὐδ' (ἐλάττω πόνον ἔχει
[197]	πάνυ πολλοῖς καὶ ἀνδρῶν καὶ	γυναικῶν	καὶ παίδων καὶ θηρίων. Ταῦτ'

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/02/2010