Livre, Chap.
[3, 18]	μὴν οὐδὲ ἀγῶνος συμβάντος πείθοιτο	ἄν	τις αἰχμαλώτους ληφθῆναι παρὰ τῶν
[3, 19]	τοῦ Ἄρεως λέγουσι. τάχα δ'	ἂν	ἀκηκοότες παρὰ Κόλχων Θηρίταν λέγοιεν,
[3, 16]	γὰρ δὴ λόγῳ κατέλιπεν ἂν	ἐν	Βραυρῶνι Ἰφιγένεια τὸ ἄγαλμα; ἢ
[3, 16]	τῆς ἄλλης ἐκέλευεν αὐτοὺς ἔνθα	ἂν	ἐθέλωσιν οἰκῆσαι, τὸ δὲ οἴκημα
[3, 3]	δὲ ἐπὶ τῶν ἡρώων καλουμένων	ἂν	εἶπεν ὁ θεὸς ἀνθρώπῳ πῆμα
[3, 12]	Δαναὸς ἕδνων ἄνευ δώσειν ᾗ	ἂν	ἕκαστος κατὰ κάλλος ἀρέσκηται· ἀφικομένοις
[3, 4]	οὓς ἠγάγετο ἐς Θερμοπύλας, ἐγένετο	ἂν	ἐμποδὼν μηδὲ ἀρχὴν τὴν Ἑλλάδα
[3, 16]	ποίῳ γὰρ δὴ λόγῳ κατέλιπεν	ἂν	ἐν Βραυρῶνι Ἰφιγένεια τὸ ἄγαλμα;
[3, 19]	τὸ ἄνθος εἰρημένα τάχα μὲν	ἂν	ἔχοι καὶ ἄλλως, δοκείτω δὲ
[3, 21]	τὰς δὲ ἄλλας, ἐφ' ἃς	ἂν	καὶ αὐτὰς ὁ λόγος ἐπέλθῃ
[3, 21]	δυσεργεῖς, ἢν δὲ ἐπεργασθῶσιν, ἐπικοσμήσαιεν	ἂν	καὶ θεῶν ἱερά, κολυμβήθραις δὲ
[3, 26]	τῆς Μεσσηνίας εἶναι· δύναιτο δ'	ἂν	καὶ Λακεδαιμονίων τὰ Λεῦκτρα ἐξ
[3, 4]	εἰπεῖν ἐς Δημάρατον. (εἴη δ'	ἂν	καὶ τὰ μηνίματα ἔκ τε
[3, 19]	~τοῦ θρόνου δὲ ᾗ καθίζοιτο	ἂν	ὁ θεός, οὐ διὰ παντὸς
[3, 14]	ἔφηβοι συμβάλλουσι μαχουμένους· ὁποτέρων δ'	ἂν	ὁ κάπρος τύχῃ νικῶν, (ἐστιν)
[3, 19]	δὲ καὶ τριάκοντα εἶναι φαίνοιντο	ἂν	πήχεις. ἔργον δὲ οὐ Βαθυκλέους
[3, 26]	μὲν οὖν καθεύδοντες, ὁπόσα δ'	ἂν	πυθέσθαι δεηθῶσιν, ὀνείρατα δείκνυσί σφισιν
[3, 6]	Αἰγύπτιον, ὁ δὲ καὶ μεταγνόντων	ἂν	Σπαρτιατῶν ὤνατο οὐδέν· νῦν δὲ
[3, 20]	αὐτὸ οὐ νομίζουσιν· ὁπόσοι δ'	ἂν	τῶν ἐφήβων ἀγωνιεῖσθαι μέλλωσιν ἐν
[3, 25]	τὸν Σιληνὸν νομίζουσι· σπανίζοιέν τ'	ἂν	ὕδατος, εἰ τὸ φρέαρ τοῦτο
[3, 26]	ἀπὸ τῶν δένδρων πίπτοντα οὐκ	ἂν	ὑπὸ τοῦ ὕδατος οὐδὲ πλεονάσαντος
[3, 26]	χώρᾳ τῆς Λευκτρικῆς ἐπ' ἐμοῦ	συμβάν,	γράφω. ἄνεμος πῦρ ἐς ὕλην
[3, 1]	ἐπὶ θάλασσαν, ἀπορρυέντος δὲ ἦν	γὰν	δὴ τὸ ὑπόλοιπον ποταμοῦ ῥεῦμα
[3, 16]	φασιν ᾠὸν ἐκεῖνο ὃ τεκεῖν	Λήδαν	ἔχει λόγος. (ὑφαίνουσι δὲ κατὰ
[3, 13]	ἔτει τῆς μάχης τῆς πρὸς	Ἴδαν	καὶ Λυγκέα θεοὺς τοὺς Τυνδάρεω
[3, 8]	ὑπήκοοι. ἀποκριναμένων δὲ Ἠλείων ὡς	ἐπειδὰν	τὰς περιοικίδας τῆς Σπάρτης πόλεις
[3, 10]	Ἆγιν τὸν Εὐδαμίδου καὶ ἐς	Εὐρυδαμίδαν	τὸν Ἄγιδος ὡς ἔσχεν, ἤδη
[3, 2]	καὶ Λακεδαιμόνιοι πέμπουσιν ἐς Κρήτην	Χαρμίδαν	τὸν Εὔθυος, ἄνδρα ἐν Σπάρτῃ
[3, 3]	Κλεομένει τίκτει Δωριέα καὶ αὖθις	Λεωνίδαν,	ἐπὶ δὲ αὐτοῖς Κλεόμβροτον. (ἐπεὶ
[3, 4]	οὐκ ὄντων ἀρρένων παίδων ἐς	Λεωνίδαν	τὸν Ἀναξανδρίδου, Δωριέως δὲ ἀπ'
[3, 12]	μαχέσασθαι μετά γε αὐτὸν δοκοῦσι	Λεωνίδαν.	τοῦ δὲ Τροπαίου Διὸς τὸ
[3, 7]	Ζευξιδάμου μετὰ Λεωτυχίδην ἀπελθόντα ἐς	Τεγέαν	ἔσχε τὴν ἀρχήν. οὗτος Ἀρχίδαμος
[3, 7]	ἐς δίκην ἔφυγεν ἐθελοντὴς ἐς	Τεγέαν.	καὶ ὁ μὲν αὐτόθι τὴν
[3, 3]	Λακεδαιμόνιος Λίχας ὄνομα ἀφίκετο ἐς	Τεγέαν·	(τηνικαῦτα δὲ αἱ πόλεις ἄγουσαι
[3, 7]	μὲν αὐτόθι τὴν Ἀθηνᾶν τὴν	Ἀλέαν	ἱκέτευε, Λεωτυχίδου δὲ ὁ μὲν
[3, 25]	λέγουσι δὲ οἱ περὶ τὴν	Μαλέαν	οἰκοῦντες. (ἔστι δὲ ἐν τῇ
[3, 10]	δυναστευόντων ἐν Φωκεῦσιν ἔφη λαμβάνουσαν	δωρεὰν	ἑτοιμότερον ποιεῖν σφισιν ἐς τὴν
[3, 22]	ποιῆσαι δὲ οἱ Μάγνητες αὐτὸ	Βροτέαν	λέγουσι τὸν Ταντάλου. (Ἀκριᾶται δὲ
[3, 26]	ἄξια. Γερηνίας δὲ ὡς ἐς	μεσόγαιαν	ἄνω τριάκοντα ἀπέχει σταδίους Ἀλαγονία,
[3, 24]	στάδια καὶ ἐπιστρέψαντι αὐτόθεν ἐς	μεσόγαιαν	καὶ ἐπαναβάντι σταδίους ὡς δέκα,
[3, 15]	τὰ ἡρῷα λέγουσι Μαῖσιν καὶ	Λαίαν	τε καὶ Εὐρώπαν, εἶναι δὲ
[3, 14]	ἱερόν· ἐπονομάζουσι δὲ αὐτὴν καὶ	Λιμναίαν,	οὖσαν οὐκ Ἄρτεμιν, Βριτόμαρτιν δὲ
[3, 16]	αὐτῷ δίαιταν. ἐς δὲ τὴν	ὑστεραίαν	παρθένος μὲν ἐκείνη καὶ θεραπεία
[3, 17]	δύο εἰκόνες Παυσανίου τοῦ περὶ	Πλάταιαν	ἡγησαμένου. τὰ δὲ ἐς αὐτὸν
[3, 4]	Λεωνίδου καταλειφθέντα ἔτι παῖδα ἐς	Πλάταιάν	τε Λακεδαιμονίους ἤγαγε καὶ ὕστερον
[3, 10]	Ἀθηναῖοί σφισιν ἤμυνον, οἱ μὲν	ἀρχαίαν	δή τινα ἐκ τῶν Φωκέων
[3, 11]	χαλκῆν εἰκόνα Ἀγίου. τοῦτον τὸν	Ἀγίαν	μαντευσάμενόν φασι Λυσάνδρῳ τὸ Ἀθηναίων
[3, 18]	ἐπὶ τούτῳ δὲ λέγουσιν ὀνομάζειν	Κναγίαν	Ἄρτεμιν· (ἐμοὶ δὲ οὗτος ὁ
[3, 18]	Λιβύων. (τὰ δὲ ἐς τὴν	Κναγίαν	Ἄρτεμίν ἐστιν οὕτω λεγόμενα· Κναγέα
[3, 6]	ὡς Κλεομένης ἀπέθανεν ὕστερον, ἐς	ἀντιλογίαν	ἀφίκοντο ὑπὲρ τῆς βασιλείας Κλεώνυμός
[3, 8]	παρέσχεν ἐς πλέον τὸ μάντευμα	ἀντιλογίαν	τὸ ἐκ Δελφῶν, γεγονὸς μὲν
[3, 6]	φυγὴν τῶν πολιτῶν ἀφίκετο ἐς	Ἀρκαδίαν,	ἐκεῖθεν δὲ ἔτεσιν ὕστερον οὐ
[3, 19]	Στησίχορος μὲν ἐπὶ τούτῳ τὴν	παλινῳδίαν	ἐποίησεν· ~ἐν Θεράπνῃ δὲ κρήνην
[3, 1]	βασιλείας Ἱπποκόων ἠμφισβήτει καὶ κατὰ	πρεσβείαν	ἔχειν ἠξίου τὴν ἀρχήν. προσλαβὼν
[3, 9]	δὲ πρὸς ὀργὴν ἀποπέμπουσι τὴν	πρεσβείαν.	τὰ δὲ ἐπὶ τούτοις ἔς
[3, 19]	γὰρ καὶ Πολυξὼ τὸ γένος	Ἀργείαν,	Τληπολέμῳ δὲ ἔτι πρότερον συνοικοῦσαν
[3, 23]	ἐμπορίου τοῖς Ἕλλησιν οὔσης καὶ	ἄδειαν	τοῖς ἐργαζομένοις διὰ τὸν θεὸν
[3, 20]	ποταμὸν Φελλίαν, παρὰ Ἀμύκλας ἰοῦσιν	εὐθεῖαν	ὡς ἐπὶ θάλασσαν Φᾶρις πόλις
[3, 12]	τὸ ἄγαλμα λέγεται καὶ ὀνομάσαι	Κελεύθειαν,	τοὺς Πηνελόπης μνηστῆρας τῷ δρόμῳ
[3, 15]	κρήνην τὴν πλησίον τοῦ ἡρῴου	Δορκείαν,	τὸ δὲ χωρίον τὸ Σέβριον
[3, 20]	δὲ ἑτέροις ἐστὶν εἰρημένον τὴν	Πολυδεύκειαν	ὀνομαζομένην ἐφ' ἡμῶν, οὐ τὴν
[3, 9]	σῖτον ἀκμάζοντα ἔτεμον καὶ ἤλασαν	λείαν	ἄγοντες· ἐνέβαλον δὲ πανδημεὶ καὶ
[3, 5]	αἰδέσιμον καὶ τοῖς αὐτόθι ἱκετεύουσιν	ἀσφάλειαν	μάλιστα παρείχετο· ἐδήλωσαν δὲ οἵ
[3, 8]	Ἆγις παρεσκευάζοντο ὡς ἐς τὴν	Ἠλείαν	καὶ τότε ἐσβαλοῦντες· οἱ δὲ
[3, 8]	βασιλεὺς Ἆγις ἐσβάλλουσιν ἐς τὴν	Ἠλείαν.	(τότε μὲν δὴ τοῦ θεοῦ
[3, 11]	πεποίηται παιδὶ ἐκείνου τήν τε	βασιλείαν	βεβαιωσαμένῳ μᾶλλον καὶ ἀξιώματος καὶ
[3, 8]	Ἀριστοκρίτου συσπεύδων ἐξ ἅπαντος τὴν	βασιλείαν	γενέσθαι. ~βασιλεύει τε δὴ Ἀγησίλαος
[3, 5]	ἡγουμένου. (Ἀγησίπολις δὲ ἐπεὶ τὴν	βασιλείαν	ἔσχεν αὐξηθείς, Πελοποννησίων πρώτοις ἐπολέμησεν
[3, 5]	οὖν ὁ Λεωνίδου νεωστὶ τὴν	βασιλείαν	παρειληφὼς ἐτελεύτησε, Πλειστοάναξ δὲ ἔσχε
[3, 3]	~τελευτήσαντος δὲ Ἀλκαμένους Πολύδωρος τὴν	βασιλείαν	παρέλαβεν ὁ Ἀλκαμένους, καὶ ἀποικίαν
[3, 22]	μὲν δύο ἐς Ἰταλίαν φεύγοντα	Αἰνείαν	καὶ ὑπὸ πνευμάτων ἀπενεχθέντα ἐς
[3, 6]	ἐς τόλμαν (ἐτόλμησαν) ὁμοῦ καὶ	ἀνδρείαν	ὑπῆρξε καὶ ὡς ἐπαύσαντο ἐξ
[3, 14]	εἶναι Κλεώ, Θέτιδος δὲ αὐτὴν	ἱέρειαν	εἶναι. ταύτην ἡ τοῦ Ἀναξάνδρου
[3, 10]	γέρων τὸν μὲν κατὰ τὴν	πορείαν	ἐπέλαβεν ἡ μοῖρα· Λακεδαιμόνιοι δέ,
[3, 4]	ἀποδειξαμένῳ λαμπρὰ οὕτω, κατὰ τὴν	πορείαν	Λεωνίδας σὺν ὀλίγοις, οὓς ἠγάγετο
[3, 5]	ἐπὶ δὲ Ὀλυνθίους ἐποιεῖτο αὖθις	στρατείαν.	κρατοῦντα δὲ αὐτὸν τῷ πολέμῳ
[3, 8]	ἐπίσημα τοιαῦτα ὑπῆρχε τῷ Ἄγιδι·	προπέτειαν	δὲ τὴν Ἀρίστωνος ἐς Δημάρατον
[3, 14]	δὲ ἔς τε τὴν ἄλλην	πολιτείαν	καὶ ἐς τὴν μάχην τῶν
[3, 18]	Ἀμβολογήρας Ἀφροδίτης ἄγαλμα ἱδρυμένον κατὰ	μαντείαν,	ἄλλα δὲ Ὕπνου καὶ Θανάτου·
[3, 13]	Ἥρας δὲ ἱερὸν Ὑπερχειρίας κατὰ	μαντείαν	ἐποιήθη, τοῦ Εὐρώτα πολὺ τῆς
[3, 11]	τοῦ Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ κατὰ	μαντείαν	θάπτουσιν ἐνταῦθα. παρὰ δὲ τοῦ
[3, 16]	αἵματι ἥδεσθαι· καλοῦσι δὲ οὐκ	Ὀρθίαν	μόνον ἀλλὰ καὶ Λυγοδέσμαν τὴν
[3, 16]	καὶ τάδε, τὴν ἐν Λακεδαίμονι	Ὀρθίαν	τὸ ἐκ τῶν βαρβάρων εἶναι
[3, 2]	πρεσβυτέρῳ τῶν Ἀριστοδήμου παίδων ὄντι	ἡλικίαν	γενέσθαι λέγουσιν υἱὸν Ἆγιν· ἀπὸ
[3, 15]	ἀρχὴν καὶ ἄλλο τοιόνδε. Οἰωνὸς	ἡλικίαν	μὲν μειράκιον, ἀνεψιὸς δὲ Ἡρακλεῖ
[3, 24]	Πειρίθουν προτέρους ἄνδρας ἢ καθ'	ἡλικίαν	τὴν αὑτοῦ· Θησέα δὲ ἴσμεν
[3, 15]	ἐγίνετο κατὰ τοῦ Ἱπποκόωντος τὴν	οἰκίαν,	ἐνταῦθά οἱ κύων ἐπεφέρετο οἰκουρός.
[3, 1]	τὸν ἴσον. ἑκατέραν οὖν τὴν	οἰκίαν	ἐπέξειμι αὐτῶν ἰδίως καὶ οὐκ
[3, 7]	ἀφικέσθαι δόξης ὡς καὶ τὴν	οἰκίαν	ταύτην Εὐρυπωντίδας ὄνομα ἀπ' αὐτοῦ
[3, 7]	Σπάρτῃ· τὰ δὲ ἐς τὴν	οἰκίαν	τὴν ἑτέραν τοιάδε ἤκουσα εἶναι.
[3, 3]	τὴν ἐς Κρότωνα ἔστειλαν καὶ	(ἀποικίαν)	ἐς Λοκροὺς τοὺς πρὸς ἄκρᾳ
[3, 15]	Τισαμενοῦ τοῦ Θερσάνδρου φασίν, ἡνίκα	ἀποικίαν	ἔστελλεν ἐπὶ τὴν νῆσον ἣ
[3, 2]	τοῦ Ὀρέστου στελλομένῳ ναυσὶν ἐς	ἀποικίαν.	καὶ ὁ μὲν τὴν τῆς
[3, 1]	συνήραντο ἐς ἀποικίαν. τὴν δὲ	ἀποικίαν	ὁ Θήρας ἔστελλεν ἐς τὴν
[3, 4]	Κλεομένει μένων ἐν Λακεδαίμονι ἐς	ἀποικίαν	στέλλεται· Κλεομένης δὲ ὡς ἐβασίλευσεν,
[3, 3]	βασιλείαν παρέλαβεν ὁ Ἀλκαμένους, καὶ	ἀποικίαν	τε ἐς Ἰταλίαν Λακεδαιμόνιοι τὴν
[3, 1]	δὲ καὶ αὐτῶν, συνήραντο ἐς	ἀποικίαν.	τὴν δὲ ἀποικίαν ὁ Θήρας
[3, 18]	Ἀφυταίους παυσαμένοις· καὶ οὕτω τὴν	πολιορκίαν	διέλυσεν ὁ Λύσανδρος καὶ Λακεδαιμονίους
[3, 17]	Διὸς Φυξίου καὶ δὴ ἐς	Φιγαλίαν	ἐλθόντι τὴν Ἀρκάδων παρὰ τοὺς
[3, 9]	διεξελθὼν τὴν Θρᾴκην ἀφίκετο ἐς	Θεσσαλίαν,	ἐνταῦθα οἱ Θεσσαλοὶ χάριτι τῇ
[3, 7]	καὶ ἐπὶ τοὺς Ἀλευάδας ἐς	Θεσσαλίαν·	καί οἱ καταστρέψασθαι Θεσσαλίαν πᾶσαν
[3, 7]	ἐς Θεσσαλίαν· καί οἱ καταστρέψασθαι	Θεσσαλίαν	πᾶσαν ἐξὸν ἅτε ἀεὶ νικῶντι
[3, 9]	αὐτοῖς τὴν Ἀθηναίων. (Ἀγησίλαος δὲ	Θεσσαλίαν	τε διεξῆλθε τρεψάμενος αὐτῶν τὸ
[3, 3]	Ἀλκαμένους, καὶ ἀποικίαν τε ἐς	Ἰταλίαν	Λακεδαιμόνιοι τὴν ἐς Κρότωνα ἔστειλαν
[3, 12]	Ἀθηνᾶς ἄγαλμα, ὃ τοὺς ἐς	Ἰταλίαν	τε καὶ Τάραντα ἀποικισθέντας ἀναθεῖναι
[3, 10]	Ἀρχίδαμος. (διέβη δὲ καὶ ἐς	Ἰταλίαν	ὕστερον Ταραντίνοις βαρβάρων πόλεμον συνδιοίσων
[3, 22]	ἀρχαίων τὰς μὲν δύο ἐς	Ἰταλίαν	φεύγοντα Αἰνείαν καὶ ὑπὸ πνευμάτων
[3, 16]	Δωριεῖ τῷ Ἀναξανδρίδου σταλέντων ἐς	Σικελίαν·	ἐστάλησαν δὲ τὴν Ἐρυκίνην χώραν
[3, 16]	ἤλαυνεν Ἡρακλῆς, διανηξαμένας δὲ ἐπὶ	Σικελίαν	κατὰ τὸν ἔλαιον τὸν κυφὸν
[3, 20]	ἡρῷον. (διαβᾶσι δὲ αὐτόθεν ποταμὸν	Φελλίαν,	παρὰ Ἀμύκλας ἰοῦσιν εὐθεῖαν ὡς
[3, 10]	διέφθειραν· (Ἀγησίλαος δὲ καὶ ἐς	Αἰτωλίαν	ἐπικουρήσων ἀφίκετο Αἰτωλοῖς ὑπὸ Ἀκαρνάνων
[3, 17]	ἐν τούτῳ δὲ ὑπνωμένον τὸν	Παυσανίαν	ἐπήγειρεν ὁ ψόφος· ἰοῦσα γὰρ
[3, 5]	δὲ οἵ τε Λακεδαιμόνιοι τὸν	Παυσανίαν	καὶ ἔτι πρότερον τούτου Λεωτυχίδην
[3, 9]	μοι τοῦ λόγου τὰ ἐς	Παυσανίαν·	(καὶ ὁ κληθεὶς Κορινθιακὸς πόλεμος
[3, 5]	ἑτέρας οἰκίας βασιλεύς, ἀδικεῖν τὸν	Παυσανίαν	κατέγνωσαν· (τὸ δὲ ἄλλο ἀπέγνω
[3, 17]	ἀρκέσομαι. ἤκουσα δὲ ἀνδρὸς Βυζαντίου	Παυσανίαν	φωραθῆναί τε ἐφ' οἷς ἐβουλεύετο
[3, 8]	τότε τοῦ Ἠλείων δήμου μάχῃ	Ξενίαν	καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ κρατήσας
[3, 9]	ὑπὸ Θηβαίων ἐπαρθέντες τῶν περὶ	Ἰσμηνίαν	τόν τε σῖτον ἀκμάζοντα ἔτεμον
[3, 26]	τὸ Ἐλευθερολακώνων, καλοῦσιν ἐφ' ἡμῶν	Γερηνίαν.	ἐν ταύτῃ τῇ πόλει Νέστορα
[3, 1]	ἐλθεῖν ὡς Ἀφαρέα ἐς τὴν	Μεσσηνίαν	εἶναί τε Ἀφαρέα τὸν Περιήρους
[3, 14]	σφῶν Ἀνάξανδρον ἐσβαλόντα ἐς τὴν	Μεσσηνίαν	λαβεῖν αἰχμαλώτους γυναῖκας, ἐν δὲ
[3, 7]	μοι προσθήσειν προελθόντι ἐς τὴν	Μεσσηνίαν	συγγραφήν. Θεοπόμπου δὲ ἔτι ἔχοντος
[3, 14]	ἐν ἀπορρήτῳ φυλάσσουσι· Δήμητρα δὲ	Χθονίαν	Λακεδαιμόνιοι μὲν σέβειν φασὶ παραδόντος
[3, 14]	ἐν Ἑρμιόνῃ κατέστη καὶ τούτοις	Χθονίαν	νομίζειν Δήμητρα. ἔστι δὲ καὶ
[3, 9]	ἐπιφανέστερον ἔσεσθαι βασιλέα κρατήσαντα Ἀρταξέρξην	εὐδαιμονίαν	κτήσασθαι τὴν Περσῶν ἢ ἀρχὴν
[3, 9]	ἐς τὴν πρότερόν ποτε οὖσαν	εὐδαιμονίαν·	πυνθανόμενοι δὲ δι' ἀγγέλων ὡς
[3, 9]	πρὸς Τισσαφέρνην σατράπην τῶν περὶ	Ἰωνίαν	μάχης ἐν Ἕρμου πεδίῳ τήν
[3, 15]	καὶ τοὺς παῖδας μετῆλθε κατ'	ἀξίαν	ὧν προυπῆρξεν, ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἱδρύεται,
[3, 21]	(μετὰ δὲ Κροκέας ἀποτραπεῖσιν ἐς	δεξιὰν	ἀπὸ τῆς ἐς Γύθιον εὐθείας
[3, 20]	δὲ ἀπὸ τῆς Φελλίας ἐς	δεξιὰν	ἡ πρὸς τὸ ὄρος τὸ
[3, 13]	λόφου δὲ κατὰ τὴν ἐς	δεξιὰν	ὁδὸν Ἑτοιμοκλέους ἐστὶν εἰκών· τῷ
[3, 19]	δ' ἐς οὐρανὸν Ὑάκινθον καὶ	Πολύβοιαν,	Ὑακίνθου καθὰ λέγουσιν ἀδελφὴν ἀποθανοῦσαν
[3, 9]	Ἀγησιλάου θυσίαν. (Ἀθηναῖοι δὲ τὴν	διάνοιαν	τῶν Λακεδαιμονίων προπεπυσμένοι πέμπουσιν ἐς
[3, 6]	τὴν στρατιάν. ταμιεύεσθαι γὰρ τὴν	ἀπόνοιαν	ἐς τὰ οἰκεῖα ἠξίου καὶ
[3, 24]	ὅρκοις τοῖς Τυνδάρεω παραγένοιτο ἐς	Τροίαν,	ἐποίησε δὲ ἐν ἄθλοις λέγοντα
[3, 12]	ἐνταῦθα ὅπως ἀναπλεῦσαί τε ἐς	Τροίαν	καὶ δίκας δυνήσονται παρὰ Ἀλεξάνδρου
[3, 9]	ἱλασάμενος τὴν θεὸν τὸν ἐς	Τροίαν	στόλον ἤγαγεν. (ἠξίου δὲ ἄρα
[3, 17]	ἱερόν. ἐς δὲ τὴν πρὸς	μεσημβρίαν	στοὰν Κοσμητᾶ τε ἐπίκλησιν Διὸς
[3, 4]	τὸ μὲν πρότερον Ἀθηναίοις τε	ἐλευθερίαν	ἀπὸ τῶν Πεισιστράτου παίδων καὶ
[3, 25]	ἀποφαίνουσι, τιμῶσι δὲ θεῶν μάλιστα	Ἰσσωρίαν	Ἄρτεμιν, καὶ πηγή σφισίν ἐστι
[3, 9]	ἤρεσε διαβῆναι ναυσὶν ἐς τὴν	Ἀσίαν,	Ἀρταξέρξην τὸν Δαρείου αἱρήσοντας· ἐδιδάσκοντο
[3, 9]	διέβαινε δὲ ὅμως ἐς τὴν	Ἀσίαν	καὶ ἤλαυνεν ἐπὶ τὰς Σάρδεις·
[3, 9]	προθύμως μετασχεῖν τοῦ ἐς τὴν	Ἀσίαν	στόλου, κατακαυθέντος σφίσιν ἐξαίφνης ναοῦ
[3, 24]	Τυνδάρεω παῖδας· ὅτι δὲ Ἀθηνᾶν	Ἀσίαν	τιμῶσιν οἱ Κόλχοι, παρὰ Λακεδαιμονίων
[3, 9]	γὰρ διαβιβάσαι τε ἐς τὴν	Ἀσίαν	τὸν στρατὸν καὶ δυνάμεως ἡγεμὼν
[3, 10]	τινα ἐκ τῶν Φωκέων μνημονεύοντες	εὐεργεσίαν,	Λακεδαιμόνιοι δὲ προφάσει μὲν καὶ
[3, 9]	αὐτῶν ὕβριν ἐς τὴν Ἀγησιλάου	θυσίαν.	(Ἀθηναῖοι δὲ τὴν διάνοιαν τῶν
[3, 5]	χρόνον Λακεδαιμονίων συλλεγόντων ἐπὶ Θήβας	στρατιάν	αἰτία δὲ ἥτις ἐγένετο προσέσται
[3, 9]	τὴν ἐκ τῆς Ἀσίας ἀνακαλέσασθαι	στρατιάν.	ἄνδρα οὖν Ῥόδιον Τιμοκράτην ἐς
[3, 8]	δὲ ὡς ἀπήγαγεν ὀπίσω τὴν	στρατιάν,	Λυσίστρατον Σπαρτιάτην καὶ μοῖράν τε
[3, 4]	τείνουσαν περιαγαγὼν τὴν μετὰ Ὑδάρνου	στρατιὰν	ὁ Τραχίνιος κυκλώσασθαί σφισι τοὺς
[3, 6]	ἐπιτήδεια ἐξανήλωτο, ἀπῆγεν ὀπίσω τὴν	στρατιάν.	ταμιεύεσθαι γὰρ τὴν ἀπόνοιαν ἐς
[3, 4]	αὐτῶν ἀθροίσας καὶ τῶν συμμάχων	στρατιάν.	ὡς δὲ ἐπεξῆλθον οἱ Ἀργεῖοι
[3, 1]	δὴ ὅποι καὶ δι' ἥντινα	αἰτίαν	ἀπεχώρησεν, ἑτέρωθι δηλώσω· Μύλητος δὲ
[3, 2]	(τῇ) ἡλικίᾳ Λακεδαιμόνιοι ποιοῦσιν ἀναστάτους,	αἰτίαν	ἐπενεγκόντες ὡς τὴν Ἀργολίδα συγγενῶν
[3, 5]	δύναμιν· ὡς δὲ ἐς τὴν	Βοιωτίαν	ἀφίκετο, ἐπυνθάνετό (τε) τήν τε
[3, 5]	ἔτι ἐπισχὼν χρόνον ἔς τε	Βοιωτίαν	ἐληλύθει καὶ προσβολὰς ἐποιεῖτο ἐς
[3, 9]	ἀπὸ τῆς Λακεδαιμονίων ἀρξάμενος ἐς	Βοιωτίαν	ἐξόδου. κατὰ ταύτην μὲν δὴ
[3, 5]	τὴν βραδυτῆτα αὐτοῦ τὴν ἐς	Βοιωτίαν	οὐχ ὑπέμεινεν ἐσελθεῖν ἐς δικαστήριον,
[3, 17]	οἰκοδομῆσαι δέ φασιν αὐτὸ καὶ	Εἰλείθυιαν	νομίσαι θεὸν γενομένου σφίσιν ἐκ
[3, 7]	οὗτος εὖ τὴν Ἑλλάδα ἔτι	βεβηκυῖαν	διέσεισεν ἐκ βάθρων, καὶ ὕστερον
[3, 11]	Ῥωμαίοις ἐπεθύμησεν καὶ ἀρχὴν τὴν	καθεστηκυῖαν	πρῶτος ἐκτήσατο, ὁ δὲ Αὐγούστῳ
[3, 10]	ἑτοιμότερον ποιεῖν σφισιν ἐς τὴν	συμμαχίαν	Ἀρχίδαμον. (τὸ μὲν δὴ χρήματα
[3, 8]	τὸ βούλευμα ἐς τοὺς συμμάχους	ἐξήνεγκαν	ἐκκόψαι προρρίζους τὰς Ἀθήνας. (τὰ
[3, 10]	πολλῷ δὲ ὕστερον τὸν ἀγῶνα	ἔθηκαν	τῶν Ἰσθμίων οἱ ἐπὶ λακωνισμῷ
[3, 24]	ἀληθείᾳ Πάτροκλός ἐστιν ὁ τὸν	Λᾶν	ἀποκτείνας· οὗτος γὰρ καὶ ὁ
[3, 24]	τῷ μνήματι ἔπεστι. τοῦτον τὸν	Λᾶν	οἰκιστὴν εἶναι λέγουσιν οἱ ταύτῃ,
[3, 3]	Ἰταλίαν Λακεδαιμόνιοι τὴν ἐς Κρότωνα	ἔστειλαν	καὶ (ἀποικίαν) ἐς Λοκροὺς τοὺς
[3, 22]	τοὺς Ἀχαιοὺς παρὰ σφῶν ἐποίκους	ἀπέστειλαν·	ἐπ' ἐμοῦ δὲ Ἐλευθερολακώνων καὶ
[3, 26]	οἱ ταύτῃ θεῶν μάλιστα Ἀσκληπιὸν	τιμᾶν,	ἅτε Ἀρσινόης παῖδα εἶναι τῆς
[3, 18]	καὶ Κλητᾶς, καθὰ δὴ καὶ	Ἀλκμὰν	ἐποίησεν. ἱδρύσασθαι δὲ Λακεδαίμονα Χάρισιν
[3, 6]	τά τε ἄλλα ὁποῖα ἐς	τόλμαν	(ἐτόλμησαν) ὁμοῦ καὶ ἀνδρείαν ὑπῆρξε
[3, 16]	οὐκ Ὀρθίαν μόνον ἀλλὰ καὶ	Λυγοδέσμαν	τὴν αὐτήν, ὅτι ἐν θάμνῳ
[3, 26]	αὐτούς, ἀλλὰ Ἑρμῆν τὸν ἐς	Πελλάναν	κομίσαντα εἶναι. (ἐν ταύτῃ τῇ
[3, 1]	ὡς μὲν Λακεδαιμόνιοί φασιν, ἐς	Πελλάναν,	Μεσσηνίων δέ ἐστιν ἐς αὐτὸν
[3, 21]	(προιόντι δὲ ὡς ἐπὶ τὴν	Πελλάναν	Χαράκωμά ἐστιν ὀνομαζόμενον καὶ μετὰ
[3, 18]	ἄνδρα ἐπιχώριον στρατεῦσαί φασιν ἐς	Ἄφιδναν	ὁμοῦ τοῖς Διοσκούροις, ληφθέντα δὲ
[3, 18]	νίκης, ὥστε ἁλῶναι καὶ αὐτὴν	Ἄφιδναν.	(τάδε μὲν ἐς τοσοῦτον ἐξητάσθω·
[3, 24]	τοὺς Τυνδάρεω παῖδας· ὅτι δὲ	Ἀθηνᾶν	Ἀσίαν τιμῶσιν οἱ Κόλχοι, παρὰ
[3, 7]	καὶ ὁ μὲν αὐτόθι τὴν	Ἀθηνᾶν	τὴν Ἀλέαν ἱκέτευε, Λεωτυχίδου δὲ
[3, 14]	Κολοφωνίους· θύουσι γὰρ καὶ Κολοφώνιοι	μέλαιναν	τῇ Ἐνοδίῳ σκύλακα. νυκτεριναὶ δὲ
[3, 4]	αὐτόν. ἀφίκετο δὲ καὶ ἐς	Αἴγιναν,	καὶ Αἰγινητῶν τοὺς δυνατοὺς συνελάμβανεν
[3, 14]	Μήδους τὸν ἐν Θερμοπύλαις ἀγῶνα	ὑπέμειναν.	(καλεῖται δὲ ἐν τῇ Σπάρτῃ
[3, 4]	παίδων καὶ αὑτῷ καὶ Λακεδαιμονίοις	δόξαν	ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἀγαθὴν κτώμενος,
[3, 2]	τότε λόγου μάλιστα ἄξιον τοῦτο	ὑπάρξαν	σφίσιν. οὐ πολλῷ δὲ ὕστερον
[3, 24]	τέ ἐστι πλησίον διὰ τὴν	χρόαν	τοῦ ὕδατος καλουμένη Γαλακὼ καὶ
[3, 17]	ἐς δὲ τὴν πρὸς μεσημβρίαν	στοὰν	Κοσμητᾶ τε ἐπίκλησιν Διὸς ναὸς
[3, 11]	δὲ τῆς ἀγορᾶς ἐστιν ἣν	στοὰν	Περσικὴν ὀνομάζουσιν ἀπὸ λαφύρων ποιηθεῖσαν
[3, 7]	ἐς γῆν τὴν Ἀττικὴν ἀνὰ	πᾶν	ἔτος καὶ ὁπότε ἐσβάλοι διὰ
[3, 4]	τε ἄλσος ἡ φλὸξ ἐπέλαβεν	ἅπαν	καὶ ὁμοῦ τῷ ἄλσει καιομένῳ
[3, 4]	αὑτὸν καὶ διεξῄει τὸ σῶμα	ἅπαν	κόπτων τε καὶ λυμαινόμενος. Ἀργεῖοι
[3, 4]	μαντείου τὴν διάπειραν οὐδὲ τὸ	παράπαν	ἄλλον γε οὐδένα ὅτι μὴ
[3, 20]	εἵλωτας, καθότι καὶ Ἕλληνας τὸ	σύμπαν	γένος ἀπὸ τῆς ἐν Θεσσαλίᾳ
[3, 15]	Μαῖσιν καὶ Λαίαν τε καὶ	Εὐρώπαν,	εἶναι δὲ αὐτοὺς Ὑραίου παῖδας
[3, 24]	Ἀπόλλωνος ναός ἐστι καὶ ἄγαλμα	κιθάραν	ἔχον. (προελθόντι δὲ ἀπὸ Ζάρακος
[3, 12]	Λακεδαιμόνιοι τὴν Τιμοθέου τοῦ Μιλησίου	κιθάραν,	καταγνόντες ὅτι χορδαῖς ἑπτὰ ταῖς
[3, 20]	τὸ Ταύγετον τῶν αἰγῶν τούτων	ἄγραν	καὶ ὑῶν, πλείστην δὲ καὶ
[3, 13]	ὀνομάζουσι, ταύταις δρόμου προτιθέασιν ἀγῶνα·	(δρᾶν	δὲ οὕτω σφίσιν ἦλθεν ἐκ
[3, 19]	καθέδρας παρεχομένου πλείονας, παρὰ δὲ	καθέδραν	ἑκάστην ὑπολειπομένης καὶ εὐρυχωρίας, τὸ
[3, 19]	Ἀλεξάνδρας καὶ ἄγαλμα· τὴν δὲ	Ἀλεξάνδραν	οἱ Ἀμυκλαιεῖς Κασσάνδραν τὴν Πριάμου
[3, 19]	τὴν δὲ Ἀλεξάνδραν οἱ Ἀμυκλαιεῖς	Κασσάνδραν	τὴν Πριάμου φασὶν εἶναι. καὶ
[3, 18]	τῶν ἔργων (τῶν) ἐς τὴν	ὕδραν	καὶ ὡς ἀνήγαγε τοῦ Ἅιδου
[3, 20]	Βρυσεῶν ἀνέχει. ταύτην Ἡλίου καλοῦσιν	ἱερὰν	καὶ ἄλλα τε αὐτόθι Ἡλίῳ
[3, 4]	τὸ μήνιμα γῆν ἐπεργασαμένοις τὴν	ἱεράν.	τὰ δὲ ἐς τοῦ μαντείου
[3, 19]	προστάξαι δέ οἱ πλεύσαντι ἐς	Ἱμέραν	πρὸς Στησίχορον ἀγγέλλειν ὡς ἡ
[3, 12]	τοῦ δὲ τῶν Βιδιαίων ἀρχείου	πέραν	ἐστὶν Ἀθηνᾶς ἱερόν· Ὀδυσσεὺς δὲ
[3, 1]	τυχεῖν ἀλλήλοις γεγονότας τὸν ἴσον.	ἑκατέραν	οὖν τὴν οἰκίαν ἐπέξειμι αὐτῶν
[3, 14]	καθ' ἣν ἐσελθεῖν δεῦρο ἔστιν	ἑκατέραν	τάξιν, προεδήλωσε κλῆρός σφισιν ἐν
[3, 3]	τοσοῦτον δέ σφισιν εἴκει γυναῖκα	ἑτέραν	λαβεῖν πρὸς ταύτῃ. καὶ ἥ
[3, 15]	καὶ ἄλλο ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἰόντι	ἑτέραν	ὁδὸν ἀπὸ τοῦ Δρόμου· Θήραν
[3, 22]	αὐτή, Γλυππία· καὶ ἐς κώμην	ἑτέραν	Σελινοῦντα ἐκ Γερονθρῶν ἐστιν ὁδὸς
[3, 7]	δὲ ἐς τὴν οἰκίαν τὴν	ἑτέραν	τοιάδε ἤκουσα εἶναι. Προκλῆς ὁ
[3, 24]	κλύδωνος ἐκπεσεῖν φασιν ἐς τὴν	σφετέραν,	καὶ Σεμέλην μὲν οὐ γὰρ
[3, 16]	Ταυρικῆς ἐκκλέπτουσιν· ἐς δὲ τὴν	σφετέραν	Λακεδαιμόνιοι κομισθῆναί φασιν Ὀρέστου καὶ
[3, 10]	ὀλίγον καὶ τραπεῖσιν αὖθις ἐς	ἀριστερὰν	ἄγαλμά ἐστιν Ἡρακλέους καὶ τρόπαιον·
[3, 15]	(μόνοις δὲ Ἑλλήνων Λακεδαιμονίοις καθέστηκεν	Ἥραν	ἐπονομάζειν Αἰγοφάγον καὶ αἶγας τῇ
[3, 18]	πάλη καὶ τὰ λεγόμενα ἐς	Ἥραν,	ὡς ὑπὸ Ἡφαίστου δεθείη, καὶ
[3, 15]	ἑτέραν ὁδὸν ἀπὸ τοῦ Δρόμου·	Θήραν	δὲ ἀναθεῖναι τὸν Αὐτεσίωνος τοῦ
[3, 1]	τῆς προθυμίας τῆς ἐς τὸν	Θήραν	ἐς τὸ αὐτὸ συνῆλθον αἱ
[3, 23]	ἐκ Βοιῶν ἐς Ἐπίδαυρον τὴν	Λιμηρὰν	ἄγουσαν Ἀρτέμιδος ἱερόν ἐστιν ἐν
[3, 7]	καὶ ὕστερον Φίλιππος ὁ Ἀμύντου	σαθρὰν	ἤδη καὶ οὐ παντάπασιν ὑγιῆ
[3, 10]	καθ' ὁδὸν Ἀθηναῖοι καὶ Ἰφικράτης	διέφθειραν·	(Ἀγησίλαος δὲ καὶ ἐς Αἰτωλίαν
[3, 16]	αὐτόν τε καὶ τῆς στρατιᾶς	διέφθειραν	τὸ πολὺ Ἐγεσταῖοι. (Λακεδαιμόνιοι δὲ
[3, 4]	δὲ ἐς τοῦ μαντείου τὴν	διάπειραν	οὐδὲ τὸ παράπαν ἄλλον γε
[3, 22]	τὴν μυρσίνην καὶ Ἄρτεμιν ὀνομάζουσι	Σώτειραν.	(καὶ Ἀπόλλωνος ναὸς ἐν τῇ
[3, 10]	καὶ Ὑακίνθῳ δρᾶσαι. ταύτην τὴν	μοῖραν	ἐπιθέμενοι καθ' ὁδὸν Ἀθηναῖοι καὶ
[3, 8]	τὴν στρατιάν, Λυσίστρατον Σπαρτιάτην καὶ	μοῖράν	τε τῆς δυνάμεως καὶ Ἠλείων
[3, 22]	ἦν. (ἐσέχει δὲ μετὰ τὴν	ἄκραν	Βοιατικὸς καλούμενος κόλπος, καὶ Βοιαὶ
[3, 22]	καλοῦσι δὲ Ὄνου γνάθον τὴν	ἄκραν.	ἐνταῦθά ἐστιν Ἀθηνᾶς ἱερὸν ἄγαλμα
[3, 14]	Ταινάρου μνῆμά ἐστι, καὶ τὴν	ἄκραν	τὴν ἐς θάλασσαν ἐσέχουσαν ἀπὸ
[3, 23]	περιοικοῦσι πολλοί. περιπλεύσαντι δὲ τὴν	ἄκραν	τῆς Μαλέας καὶ ἑκατὸν στάδια
[3, 23]	ἐκ Βοιῶν τὴν ὑπὸ τὴν	ἄκραν	τῆς Μαλέας λιμήν ἐστιν ὀνομαζόμενον
[3, 23]	ἡ νῆσος ἐς ταύτην τὴν	ἄκραν	τὸν Πλατανιστοῦντα ἀπὸ ἄκρας τῆς
[3, 12]	(Ταιναρίου) Ταινάριον δὲ ἐπονομάζουσιν (οὐ	μακρὰν	δὲ Ἀθηνᾶς ἄγαλμα, ὃ τοὺς
[3, 13]	Δελφῶν. τοῦ Διονύσου δὲ οὐ	μακρὰν	Διὸς ἱερόν ἐστιν Εὐανέμου, τούτου
[3, 26]	ὁ τὰ ἔπη ποιήσας τὴν	μικρὰν	Ἰλιάδα. (διὸ καὶ τάδε αὐτὸς
[3, 23]	ὕδωρ, μέγεθος μὲν κατὰ λίμνην	μικράν,	τῆς γῆς δὲ ἐν βάθει
[3, 20]	τῷ ναῷ μόναις γυναιξὶν ἔστιν	ὁρᾶν·	γυναῖκες γὰρ δὴ μόναι καὶ
[3, 22]	τὸ ἄλσος. περὶ δὲ τὴν	ἀγοράν	σφισιν αἱ πηγαὶ τῶν ποτίμων
[3, 16]	Πιτάνης θύοντες τῇ Ἀρτέμιδι ἐς	διαφοράν,	ἀπὸ δὲ αὐτῆς καὶ ἐς
[3, 23]	ἀγαθῷ, ἀπωσαμένου δὲ τὰ ἐμβληθέντα	συμφορὰν	ἔσεσθαι τούτῳ τῷ ἀνδρὶ νομίζουσι.
[3, 22]	Μαγνησί γε, οἳ τὰ πρὸς	Βορρᾶν	νέμονται τοῦ Σιπύλου, τούτοις ἐπὶ
[3, 24]	δίψης, παῖσαι τῇ λόγχῃ τὴν	πέτραν	καὶ οὕτω ῥυῆναι τὸ ὕδωρ.
[3, 26]	ἐθέλει κατακλύζουσα ὥρᾳ χειμῶνος τὴν	πέτραν.	τοῦτό τε δὴ θαῦμά ἐστι
[3, 15]	ἐστὶν ἡ Μορφώ, κάθηται δὲ	καλύπτραν	τε ἔχουσα καὶ πέδας περὶ
[3, 18]	ὁ μὲν γυναῖκα ἐποίησεν ἔχουσαν	λύραν,	Σπάρτην δῆθεν, Πολύκλειτος δὲ Ἀφροδίτην
[3, 6]	ἐφ' ᾧ τέ σφισιν ἐπαγάγῃ	φρουρὰν	ἐς τὸ Μουσεῖον. καὶ τοῖς
[3, 6]	χρόνον αὐτὸς ἐξήγαγεν ἑκουσίως τὴν	φρουρὰν	ὁ Ἀντίγονος, Ἀρέως δὲ ἐγένετο
[3, 3]	πνεῦμα ἠφίεσαν, τύπον δὲ τὴν	σφῦραν	καὶ τὸν ἄκμονα ἀντίτυπον ταύτῃ,
[3, 6]	Αἰακίδου σφίσιν ἐπηγάγετο ἐς τὴν	χώραν·	(Ἀρέως δὲ ἐν Σπάρτῃ τοῦ
[3, 24]	ἐπιλέγουσιν, Ἰνώ σφισιν ἐς τὴν	χώραν	ἀφικέσθαι πλανωμένην, ἐλθοῦσαν δὲ ἐθελῆσαι
[3, 8]	δὲ ἐφεξῆς ἔτει τήν τε	χώραν	ἐδῄωσεν ὁ Ἆγις καὶ ἤλασε
[3, 16]	ἢ πῶς, ἡνίκα Ἀθηναῖοι τὴν	χώραν	ἐκλιπεῖν παρεσκευάζοντο, οὐκ ἐσέθεντο καὶ
[3, 24]	δὲ κατᾶραί σφισιν ἐς τὴν	χώραν	Ἑλένην παρὰ Τυνδάρεω γυναῖκα αἰτοῦντα.
[3, 9]	τὴν Λοκρίδα καὶ ἐδῄωσαν τὴν	χώραν.	(ἐπηγάγοντο οὖν οἱ Λοκροὶ συμμάχους
[3, 16]	Σικελίαν· ἐστάλησαν δὲ τὴν Ἐρυκίνην	χώραν	νομίζοντες τῶν ἀπογόνων τῶν Ἡρακλέους
[3, 26]	τὸ χρῶμα φαίνουσι. τὴν δὲ	χώραν	οἱ Μεσσήνιοι ταύτην αὑτῶν φασιν
[3, 7]	Ἀρχίδαμος Ἀθηναίοις μάλιστα ἐκάκωσε τὴν	χώραν	στρατῷ τε ἐσβάλλων ἐς γῆν
[3, 8]	κακουργεῖν σφᾶς ὁμοῦ Λεπρεάταις τὴν	χώραν.	τρίτῳ δὲ ἔτει τοῦ πολέμου
[3, 11]	Λακεδαιμόνιοι τοὺς ἀποστάντας ἀπελθεῖν ὑποσπόνδους	εἴασαν	Τισαμενῷ καὶ τῷ ἐν Δελφοῖς
[3, 18]	νομίζουσιν εἶναι τοῦ Εὐρώτα τὴν	Τίασαν,	καὶ πρὸς αὐτῇ Χαρίτων ἐστὶν
[3, 9]	τε σῖτον ἀκμάζοντα ἔτεμον καὶ	ἤλασαν	λείαν ἄγοντες· ἐνέβαλον δὲ πανδημεὶ
[3, 12]	ἀγάλματα ἀπ' αὐτοῦ πλάσαι. ἐνταῦθα	ἐκρέμασαν	οἱ Λακεδαιμόνιοι τὴν Τιμοθέου τοῦ
[3, 7]	Θεσσαλίαν· καί οἱ καταστρέψασθαι Θεσσαλίαν	πᾶσαν	ἐξὸν ἅτε ἀεὶ νικῶντι ἐν
[3, 3]	δὲ ἤδη Πολυδώρου λαμπρὸν (ἀνὰ	πᾶσαν	τὴν Ἑλλάδα ὄνομα, Πολέμαρχος οἰκίας
[3, 3]	πολεμοῦντες· ὑπόσπονδοι δὲ ὡς ἐκρατήθησαν	ἀπῄεσαν	ἐκ Πελοποννήσου, τὸ δὲ αὐτῶν
[3, 9]	Θηβαίοις ἐπέκειντο καὶ ἐδίδασκον οἷα	ἐπεπόνθεσαν	ὑπ' αὐτῶν. Λακεδαιμονίοις δὲ πόλεμον
[3, 5]	οὐκ ἐθελόντων ἀπὸ Θηβαίων ἀφίστασθαι.	ἐσεληλύθεσαν	δὲ ἤδη καὶ Θηβαίων καὶ
[3, 4]	Δελφοῖς, ὥσπερ καὶ τὰ ἄλλα	εἰώθεσαν,	ἀνάγουσι καὶ τὸ ἀμφισβήτημα τὸ
[3, 3]	ὅτι καὶ αὐταὶ βίαιον πνεῦμα	ἠφίεσαν,	τύπον δὲ τὴν σφῦραν καὶ
[3, 1]	Κάδμον τὸ γένος, οἱ δὲ	ἦσαν	ἀπόγονοι Μεμβλιάρου· Μεμβλίαρον δὲ ἄνδρα
[3, 5]	καὶ Κλεόμβροτος νέοι παντάπασιν ἔτι	ἦσαν,	Ἀριστόδημος δὲ ἐπετρόπευεν αὐτοὺς γένους
[3, 9]	καὶ ἅμα αἱ νῆες εὐτρεπεῖς	ἦσαν,	ἀφίκετο ἐς Αὐλίδα τῇ Ἀρτέμιδι
[3, 16]	Ἀναξάνδρας· αἱ δὲ αὐταί τε	ἦσαν	δίδυμοι καὶ ἐπὶ τούτῳ σφᾶς
[3, 24]	οἳ μοῖρα τῆς Φιλίππου στρατιᾶς	ἦσαν,	ἡνίκα ἐς τὴν Λακωνικὴν ἐσέβαλεν,
[3, 16]	αὐτοὶ δίδυμοι λαμβάνουσι, θυγατέρες δὲ	ἦσαν	Θερσάνδρου τοῦ Ἀγαμηδίδα, βασιλεύοντος μὲν
[3, 22]	δὲ Ἐλευθερολακώνων καὶ οὗτοι μοῖρα	ἦσαν.	κατὰ μὲν δὴ τὴν ἐξ
[3, 16]	μάλιστα ἔχαιρον, ἡνίκα μετὰ ἀνθρώπων	ἦσαν.	(ὁ δὲ οἰκίας μὲν τῆς
[3, 1]	δὲ ὄντες διάφοροι τὰ μάλιστα	ἦσαν.	προεληλυθότες δὲ ἐπὶ μέγα ἀπεχθείας
[3, 8]	κεκακωμένοι γὰρ ἐς τὸ ἔσχατον	ἦσαν	συγχωροῦσι μήτε τῶν περιοίκων ἔτι
[3, 11]	ἐν τῇ Μαιναλίᾳ πόλισμα Ἀρκάδων	ἦσαν.	(τέταρτον δὲ ἠγωνίσατο πρὸς τοὺς
[3, 20]	ἐκλήθησαν πρῶτοι, καθάπερ γε καὶ	ἦσαν·	τὸ δὲ οἰκετικὸν τὸ ἐπικτηθὲν
[3, 8]	οἱ ἐξ Ἡραίας Ἀρκάδες καὶ	ἦσαν	τῷ Λεωτυχίδῃ μάρτυρες ὁπόσα Ἄγιδος
[3, 8]	ὅσοι τῶν περιοίκων ἄλλοι σφίσιν	ἦσαν	ὑπήκοοι. ἀποκριναμένων δὲ Ἠλείων ὡς
[3, 8]	καὶ Ἆγις ὅρκους μὲν θεῶν	ὑπερέβησαν,	οὓς ὤμοσαν Ἀθηναίοις ἐν κοινῷ
[3, 21]	τρίποδος ἐς ἀγῶνα ἐλθόντας, ὡς	διηλλάγησαν,	μετὰ τὴν ἔριν οἰκίσαι κοινῇ
[3, 18]	νίκης τῆς ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς	ἀνετέθησαν.	(Βαθυκλέους δὲ Μάγνητος, ὃς τὸν
[3, 20]	δοῦλοι τοῦ κοινοῦ καὶ εἵλωτες	ἐκλήθησαν	πρῶτοι, καθάπερ γε καὶ ἦσαν·
[3, 3]	ἀντέσχον πολεμοῦντες· ὑπόσπονδοι δὲ ὡς	ἐκρατήθησαν	ἀπῄεσαν ἐκ Πελοποννήσου, τὸ δὲ
[3, 9]	συμμάχους Θηβαίους καὶ τὴν Φωκίδα	ἐπόρθησαν·	ἐς δὲ τὴν Λακεδαίμονα ἐλθόντες
[3, 1]	ἀπὸ τούτου Λέλεγες ὧν ἦρχεν	ὠνομάσθησαν.	Λέλεγος δὲ γίνεται Μύλης καὶ
[3, 4]	καὶ ὁμοῦ τῷ ἄλσει καιομένῳ	συγκατεκαύθησαν	(αὖθις) οἱ ἱκέται. (ἐστράτευσε δὲ
[3, 12]	ὕδωρ αἰτήσοντες ἐς τὴν Ἑλλάδα	ἐπέμφθησαν,	Λακεδαιμονίοις μὲν ἐπεσήμαινεν ἐς τὸ
[3, 16]	δὲ αὐτῆς καὶ ἐς φόνους	προήχθησαν,	ἀποθανόντων δὲ ἐπὶ τῷ βωμῷ
[3, 5]	κεραυνωθέντες, τοὺς δὲ καὶ ἔκφρονας	ἐποίησαν	αἱ βρονταί. οὕτω μὲν δὴ
[3, 22]	πρὶν Ἡρακλείδας ἐλθεῖν ἐς Πελοπόννησον,	ἐποίησαν	ἀναστάτους Δωριεῖς οἱ Λακεδαίμονα ἔχοντες,
[3, 25]	καὶ πρὸ αὐτοῦ Ποσειδῶνος ἄγαλμα.	(ἐποίησαν	δὲ Ἑλλήνων τινὲς ὡς Ἡρακλῆς
[3, 15]	αὐτοὺς Ὑραίου παῖδας τοῦ Αἰγέως.	ἐποίησαν	δὲ καὶ τῷ Ἀμφιλόχῳ τὸ
[3, 25]	οἱ δὲ ὕστερον Κέρβερον ὄνομα	ἐποίησαν	καὶ κυνὶ τἄλλα εἰκάζοντες κεφαλὰς
[3, 1]	ἐλπίζων ἑκόντας, ὅπερ οὖν καὶ	ἐποίησαν	(λαβόντες λογισμὸν ὅτι Θήρᾳ μὲν
[3, 12]	δὲ Τροπαίου Διὸς τὸ ἱερὸν	ἐποίησαν	οἱ Δωριεῖς πολέμῳ τούς τε
[3, 16]	τῷ Ἀναξανδρίδου σταλέντων ἐς Σικελίαν·	ἐστάλησαν	δὲ τὴν Ἐρυκίνην χώραν νομίζοντες
[3, 3]	ὃν οἱ Μεσσήνιοι Λακεδαιμονίων ἀποστάντες	ἐπολέμησαν,	οὔ μοι κατὰ καιρὸν ἦν
[3, 7]	τοῦ ἐγκλήματος τούτου πρότερον Κυνουρεῦσιν	ἐπολέμησαν·	τὰς δὲ ἐφεξῆς ταύτῃ γενεάς,
[3, 6]	τε ἄλλα ὁποῖα ἐς τόλμαν	(ἐτόλμησαν)	ὁμοῦ καὶ ἀνδρείαν ὑπῆρξε καὶ
[3, 16]	Ἄγιδος τὸ ἄγαλμα εὑρόντες αὐτίκα	παρεφρόνησαν·	τοῦτο δὲ οἱ Λιμνᾶται Σπαρτιατῶν
[3, 2]	τοῦ παράπλου συνοικιοῦντα ἀντ' αὐτῶν.	ἀνέστησαν	δὲ καὶ Ἕλος ἐπὶ θαλάσσῃ
[3, 11]	Ἰθώμην ἀποστάντας (ἀπὸ) τῶν εἱλώτων·	ἀπέστησαν	δὲ οὐχ ἅπαντες οἱ εἵλωτες,
[3, 13]	δὴ τοῦ λόγου τὸ εἰκὸς	ἐτάφησαν	ἐν τῇ Μεσσηνίᾳ καὶ οὐ
[3, 11]	στοὰν Περσικὴν ὀνομάζουσιν ἀπὸ λαφύρων	ποιηθεῖσαν	τῶν Μηδικῶν· ἀνὰ χρόνον δὲ
[3, 19]	τηνικαῦτα ὑπὸ Νικοστράτου καὶ Μεγαπένθους	διωχθεῖσαν	ἐς Ῥόδον ἀφικέσθαι Πολυξοῖ τῇ
[3, 4]	δοῦναι καὶ ὕδωρ τοὺς πολίτας	ἔπεισαν.	(διατρίβοντος δὲ ἐν Αἰγίνῃ Κλεομένους
[3, 7]	ὅτε οἱ Λακεδαιμόνιοι Τεγεάτας αἱρήσειν	ἤλπισαν	καὶ ἀποτεμεῖσθαι τῆς Ἀρκαδίας τὸ
[3, 7]	δίκην μετ' οὐ πολὺ Ἀργείοις	ἀπέδοσαν	σὺν μεγάλῳ πατρίδος τε ὀλέθρῳ
[3, 12]	τρόπον δὲ ἔτι τὸν ἀρχαῖον	ἀντεδίδοσαν	βοῦς καὶ ἀνδράποδα καὶ ἀργὸν
[3, 8]	ὅρκους μὲν θεῶν ὑπερέβησαν, οὓς	ὤμοσαν	Ἀθηναίοις ἐν κοινῷ Λακεδαιμόνιοι, κατὰ
[3, 25]	πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν σταδίους ἐς	θάλασσαν	ἀνέχουσα ἄκρα Ταίναρον, καὶ λιμένες
[3, 1]	τῷ πεδίῳ διώρυγι κατήγαγεν ἐπὶ	θάλασσαν,	ἀπορρυέντος δὲ ἦν γὰν δὴ
[3, 21]	ἐπιτηδειοτάτας μετά γε τὴν Φοινίκων	θάλασσαν.	(ἀριθμὸς δὲ τῶν Ἐλευθερολακώνων ὀκτὼ
[3, 22]	ὀνομάζουσιν. ἄκρα δὲ ἀνέχουσα ἐς	θάλασσαν	ἀφέστηκεν Ἀσωποῦ διακόσια στάδια· καλοῦσι
[3, 21]	μὲν καταβᾶσιν ἐξ Αἰγιῶν ἐπὶ	θάλασσαν	Γύθιον, μετὰ δὲ αὐτὴν Τευθρώνη
[3, 21]	ἀφθόνους καὶ αὐτὴ πηγάς. (ἐπὶ	θάλασσαν	δὲ ἐς Γύθιον καταβαίνοντί ἐστι
[3, 24]	δὲ ἀπὸ Ζάρακος παρὰ τὴν	θάλασσαν	ἑκατόν που στάδια καὶ ἐπιστρέψαντι
[3, 14]	καὶ τὴν ἄκραν τὴν ἐς	θάλασσαν	ἐσέχουσαν ἀπὸ τούτου φασὶν ὀνομασθῆναι·
[3, 25]	(ἀπὸ δὲ Πυρρίχου καταβάντι ἐς	θάλασσαν	ἔστι Τευθρώνη· τὸν δὲ οἰκιστὴν
[3, 24]	μικρά, προέχουσα ἠρέμα ἐς τὴν	θάλασσαν,	καὶ ἐπ' αὐτῇ χαλκοῖ ποδιαίων
[3, 9]	θανάτῳ, Τιθραύστην δὲ κατέπεμψεν ἐπὶ	θάλασσαν,	(καὶ) φρονῆσαί τε δεινὸν καί
[3, 25]	ἀπὸ τοῦ μνήματος ἐκδίδωσιν ἐς	θάλασσαν	ποταμός, ὄνομα δέ οἱ Σκύρας,
[3, 24]	τῆς ἄκρας ποταμὸς ἐκδίδωσιν ἐς	θάλασσαν	Σμῆνος, ὕδωρ πιεῖν ἡδὺ εἴπερ
[3, 23]	ξόανον τοῦτο ἀπέρριψεν ἐς τὴν	θάλασσαν·	ὑπολαβὼν δὲ ὁ κλύδων ἐνταῦθα
[3, 20]	Ἀμύκλας ἰοῦσιν εὐθεῖαν ὡς ἐπὶ	θάλασσαν	Φᾶρις πόλις ἐν τῇ Λακωνικῇ
[3, 11]	ἦν τούτῳ Αὔγουστος, ὃ κατὰ	γλῶσσαν	δύναται τὴν Ἑλλήνων σεβαστός. (τοῦ
[3, 22]	λίθος ὠνομάσθη Ζεὺς Καππώτας κατὰ	γλῶσσαν	τὴν Δωρίδα. ἡ δὲ νῆσος
[3, 1]	Τυνδάρεως καὶ ἀνενεώσατο τὴν ἀρχὴν·	ἐβασίλευσαν	δὲ καὶ οἱ Τυνδάρεω παῖδες
[3, 9]	πόλιν ἐς τὴν πρότερόν ποτε	οὖσαν	εὐδαιμονίαν· πυνθανόμενοι δὲ δι' ἀγγέλων
[3, 4]	οὐκ ἀδόξου παρὰ Κῴοις θυγατέρα	οὖσαν	Ἡγητορίδου τοῦ Ἀνταγόρου Φαρανδάτης ὁ
[3, 18]	πρὸς Ἰὼ τὴν Ἰνάχου βοῦν	οὖσαν	ἤδη, καὶ Ἀθηνᾶ διώκοντα ἀποφεύγουσά
[3, 14]	ἐπονομάζουσι δὲ αὐτὴν καὶ Λιμναίαν,	οὖσαν	οὐκ Ἄρτεμιν, Βριτόμαρτιν δὲ τὴν
[3, 3]	πρότερον συνοικοῦσαν ἀρίστην τὰ ἄλλα	οὖσαν	συνέβαινεν οὐ τίκτειν· ἀποπέμψασθαι δὲ
[3, 23]	Βοιῶν ἐς Ἐπίδαυρον τὴν Λιμηρὰν	ἄγουσαν	Ἀρτέμιδος ἱερόν ἐστιν ἐν τῇ
[3, 18]	τὸ ἔργον πεποίηται τὸ ἐς	Μέδουσαν.	παρέντι δὲ Ἡρακλέους μάχην πρὸς
[3, 17]	δ' ἐς Λιβύην καὶ ἐπὶ	Μέδουσαν	ὡρμημένῳ διδοῦσαι νύμφαι δῶρά εἰσι
[3, 24]	ἐς τὴν χώραν ἀφικέσθαι πλανωμένην,	ἐλθοῦσαν	δὲ ἐθελῆσαι τοῦ Διονύσου γενέσθαι
[3, 14]	τῷ Φοιβαίῳ· ἐς δὲ τὴν	ἐπιοῦσαν	ὀλίγον πρὸ μεσούσης ἡμέρας ἐσίασι
[3, 24]	Σεμέλην μὲν οὐ γὰρ αὐτὴν	περιοῦσαν	ἔτι εὑρεῖν ἐπιφανῶς θάψαι, Διόνυσον
[3, 4]	Τεάσπιδος, ἀνὴρ Πέρσης, παλλακὴν εἶχεν	ἄκουσαν·	(ἐπεὶ δὲ Πλαταιᾶσι Μαρδόνιός τε
[3, 20]	τέλος δὲ ἐκέλευε Πηνελόπην συνακολουθεῖν	ἑκοῦσαν	ἢ τὸν πατέρα ἑλομένην ἀναχωρεῖν
[3, 8]	Λεωτυχίδῃ μάρτυρες ὁπόσα Ἄγιδος τελευτῶντος	ἤκουσαν.	(τῷ δὲ Ἀγησιλάῳ καὶ Λεωτυχίδῃ
[3, 20]	Αἰδοῦς· ἐνταῦθα γὰρ τῆς ὁδοῦ	προήκουσαν	ἤδη τὴν Πηνελόπην λέγουσιν ἐγκαλύψασθαι.
[3, 3]	ᾤκησε. τὴν γάρ οἱ πρότερον	συνοικοῦσαν	ἀρίστην τὰ ἄλλα οὖσαν συνέβαινεν
[3, 19]	Ἀργείαν, Τληπολέμῳ δὲ ἔτι πρότερον	συνοικοῦσαν	φυγῆς μετασχεῖν τῆς ἐς Ῥόδον
[3, 19]	παιδί. ταύτην τὴν Πολυξώ φασιν	ἐπιθυμοῦσαν	Ἑλένην τιμωρήσασθαι τελευτῆς τῆς Τληπολέμου
[3, 10]	τῶν δυναστευόντων ἐν Φωκεῦσιν ἔφη	λαμβάνουσαν	δωρεὰν ἑτοιμότερον ποιεῖν σφισιν ἐς
[3, 19]	Πολύβοιαν, Ὑακίνθου καθὰ λέγουσιν ἀδελφὴν	ἀποθανοῦσαν	ἔτι παρθένον. τοῦτο μὲν οὖν
[3, 4]	ἀτραπὸν τὴν διὰ τῆς Οἴτης	τείνουσαν	περιαγαγὼν τὴν μετὰ Ὑδάρνου στρατιὰν
[3, 24]	κρουνὸς ἐκβάλλων ἐκ πέτρας· Ἀταλάντην	θηρεύουσαν	ἐνταῦθά φασιν, ὡς ἠνιᾶτο ὑπὸ
[3, 19]	ἀφικέσθαι Πολυξοῖ τῇ Τληπολέμου γυναικὶ	ἔχουσαν	ἐπιτηδείως· (εἶναι γὰρ καὶ Πολυξὼ
[3, 14]	τε ξόανον τῆς Θέτιδος ἀνεῦρεν	ἔχουσαν	καὶ ναὸν μετ' αὐτῆς ἱδρύσατο
[3, 18]	Ἀργεῖος ὁ μὲν γυναῖκα ἐποίησεν	ἔχουσαν	λύραν, Σπάρτην δῆθεν, Πολύκλειτος δὲ
[3, 14]	τὴν ἄκραν τὴν ἐς θάλασσαν	ἐσέχουσαν	ἀπὸ τούτου φασὶν ὀνομασθῆναι· θεῶν
[3, 9]	Φωκεῖς ἐς τὴν Λοκρίδα καὶ	ἐδῄωσαν	τὴν χώραν. (ἐπηγάγοντο οὖν οἱ
[3, 15]	ἕνεκα ἐλθόντα αὐτὸν ἐν Σπάρτῃ	ἀπηξίωσαν	καθῆραι· (προσεγένετο δὲ ἐς τοῦ
[3, 5]	αὐτόθι ἱκετεύουσιν ἀσφάλειαν μάλιστα παρείχετο·	ἐδήλωσαν	δὲ οἵ τε Λακεδαιμόνιοι τὸν
[3, 9]	τοῦ τείχους ἀποθανεῖν τοὺς ἐγκαταληφθέντας	ἔγνωσαν.	Θηβαῖοι μὲν οὖν κατὰ τὰ
[3, 5]	οἰκίας βασιλεύς, ἀδικεῖν τὸν Παυσανίαν	κατέγνωσαν·	(τὸ δὲ ἄλλο ἀπέγνω δικαστήριον.
[3, 13]	Ὑπερβορέων. (ὁ δὲ Καρνειός, ὃν	Οἰκέταν	ἐπονομάζουσι, τιμὰς εἶχεν ἐν Σπάρτῃ
[3, 16]	οἱ παρθένος ἔχουσα ἐν αὐτῷ	δίαιταν.	ἐς δὲ τὴν ὑστεραίαν παρθένος
[3, 19]	Διοσκούρους φασὶ κομίσαι ἐκ Κόλχων·	(Θηρίταν	δὲ ἐπονομάζουσιν ἀπὸ Θηροῦς, ταύτην
[3, 19]	δ' ἂν ἀκηκοότες παρὰ Κόλχων	Θηρίταν	λέγοιεν, ἐπεὶ Ἔλληνές γε οὐκ
[3, 10]	τὸ δὲ ὄνομα τῷ χωρίῳ	Σκοτίταν	(τὸ δὲ σκότος) οὐ τὸ
[3, 1]	Ἀμύκλα παίδων καὶ ὕστερον ἐς	Κυνόρταν	Ἀργάλου τελευτήσαντος ἀφίκετο ἡ ἀρχή.
[3, 15]	τῆς στοᾶς, ἣ παρὰ τὸν	Πλατανιστᾶν	πεποίηται, ταύτης ὄπισθεν ἡρῷα, τὸ
[3, 5]	ἀφίκετο, ἐπυνθάνετό (τε) τήν τε	ἧτταν	τῶν ὁμοῦ Λυσάνδρῳ καὶ αὐτοῦ
[3, 2]	ἔσχεν ἐν Σπάρτῃ. τοῦτον τὸν	Λαβώταν	Ἡρόδοτος ἐν τῷ λόγῳ τῷ
[3, 2]	τίθεται τὸ ὄνομα καὶ οὐ	Λαβώταν.	Λακεδαιμονίοις δὲ πρῶτον τότε ἔδοξεν
[3, 1]	τὸ ὑπόλοιπον ποταμοῦ ῥεῦμα ὠνόμασεν	Εὐρώταν.	(ἅτε δὲ οὐκ ὄντων· αὐτῷ
[3, 19]	πρὶν δὲ ἢ διαβῆναι τὸν	Εὐρώταν,	ὀλίγον ὑπὲρ τῆς ὄχθης ἱερὸν
[3, 10]	τῶν χρημάτων αὐτὸν καὶ ἔτι	Δεινίχαν	τὴν Ἀρχιδάμου γυναῖκα παρὰ τῶν
[3, 4]	τὸ ἔργον τὸ ἐς τὴν	Κῴαν	γυναῖκα ἐν ἐπαίνῳ τίθεμαι μάλιστα,
[3, 6]	τῷ Ἀκροτάτου καὶ οὐχὶ Κλεωνύμῳ	πατρῴαν	εἶναι τὴν τιμήν. (Κλεωνύμῳ δὲ
[3, 26]	ἧς καὶ Ὅμηρος μνήμην ἐποιήσατο	ἐν	Ἀγαμέμνονος ὑποσχέσεσι δώρων, Λακεδαιμονίων ἐστὶν
[3, 14]	πόρρω τῆς λέσχης ἐστὶν ἱερὸν,	ἐν	Ἀγιαδῶν καλούμενον. προελθοῦσι δὲ Ταινάρου
[3, 12]	μὲν ἐπεσήμαινεν ἐς τὸ δημόσιον,	ἐν	Ἀθήναις δὲ ἰδίᾳ τε καὶ
[3, 3]	τὸν λόγον ἐν Φασήλιδι ἀνακείμενον	ἐν	Ἀθηνᾶς ἱερῷ τὸ δόρυ Ἀχιλλέως
[3, 24]	παραγένοιτο ἐς Τροίαν, ἐποίησε δὲ	ἐν	ἄθλοις λέγοντα Ἀντίλοχον ὡς Ὀδυσσεὺς
[3, 4]	τοὺς πολίτας ἔπεισαν. (διατρίβοντος δὲ	ἐν	Αἰγίνῃ Κλεομένους Δημάρατος ὁ τῆς
[3, 18]	καὶ ἀπὸ τῆς νίκης τῆς	ἐν	Αἰγὸς ποταμοῖς ἀνετέθησαν. (Βαθυκλέους δὲ
[3, 17]	Ἀθηναίων τριήρεις ἐνίκησε, καὶ ὕστερον	ἐν	Αἰγὸς ποταμοῖς καθεῖλεν Ἀθηναίων τὸ
[3, 8]	τὸ ἐν Δεκελείᾳ· καταλυθέντος δὲ	ἐν	Αἰγὸς ποταμοῖς τοῦ Ἀθηναίων ναυτικοῦ
[3, 10]	τε εἰργασμένα καὶ μνήμης ἄξια	ἐν	Αἰγύπτῳ. καὶ ἦν γὰρ δὴ
[3, 6]	λόγος μοι καὶ τρόπον ὅντινα	ἐν	Αἰγύπτῳ Κλεομένης ἐτελεύτησεν. ~γένους μὲν
[3, 24]	Ὀδυσσέα πρὸς Ἀλκίνουν περὶ τῶν	ἐν	Ἅιδου καὶ ἄλλα διηγούμενον καὶ
[3, 5]	γένηται κακοῦ πρόφασις. (τότε δὲ	ἐν	αἰτίᾳ ποιουμένων τῶν πολιτῶν τὴν
[3, 16]	καὶ οὐκέτι εὔφορον, ἡ δὲ	ἐν	αἰτίᾳ τοὺς μαστιγοῦντας ποιεῖται καὶ
[3, 23]	σημεῖον. (τὸ δὲ αὐτὸ καὶ	ἐν	Αἴτνῃ δηλοῦσιν οἱ κρατῆρες· καὶ
[3, 18]	τὰ ὀνόματα ἥγηνται. (τὰ δὲ	ἐν	Ἀμύκλαις θέας ἄξια ἀνὴρ (γὰρ)
[3, 16]	γυναῖκες τῷ Ἀπόλλωνι χιτῶνα τῷ	ἐν	Ἀμύκλαις, καὶ τὸ οἴκημα ἔνθα
[3, 10]	Πυθαεῖ, τούτῳ ἐς κόσμον τοῦ	ἐν	Ἀμύκλαις κατεχρήσαντο ἀγάλματος. ~ἀπὸ δὲ
[3, 10]	Ἀπόλλωνος κατὰ τὰ αὐτὰ τῷ	ἐν	Ἀμύκλαις πεποιημένον· τὸ δὲ σχῆμα
[3, 1]	πατρός, καὶ Ὑακίνθου μνῆμά ἐστιν	ἐν	Ἀμύκλαις ὑπὸ τὸ ἄγαλμα τοῦ
[3, 13]	τῇ Ἴδῃ τῇ Τρωικῇ κρανείας	ἐν	Ἀπόλλωνος ἄλσει πεφυκυίας τοὺς Ἕλληνας
[3, 20]	τὰ ἐς τὰς θυσίας δρῶσιν	ἐν	ἀπορρήτῳ. (ἄκρα δὲ τοῦ Ταυγέτου
[3, 14]	μὲν δὴ ξόανον τῆς Θέτιδος	ἐν	ἀπορρήτῳ φυλάσσουσι· Δήμητρα δὲ Χθονίαν
[3, 22]	ὡς βότρυν ἐνταῦθα ἀνευρίσκουσιν ὡραῖον.	(ἐν	ἀριστερᾷ δὲ Γυθίου στάδια προελθόντι
[3, 19]	βωμὸν διὰ θύρας χαλκῆς ἐναγίζουσιν·	ἐν	ἀριστερᾷ δέ ἐστιν ἡ θύρα
[3, 18]	τε δύο καὶ Ὧραι δύο·	ἐν	ἀριστερᾷ δὲ Ἔχιδνα ἕστηκε καὶ
[3, 15]	πεποίηταί σφισι πρὸς τοῖς Βοωνήτοις,	ἐν	ἀριστερᾷ δὲ ἡρῷον Τηλέκλου· τούτου
[3, 17]	ποταμοῖς καθεῖλεν Ἀθηναίων τὸ ναυτικόν.	(ἐν	ἀριστερᾷ δὲ τῆς Χαλκιοίκου Μουσῶν
[3, 22]	αὐτὰ ἄγαλμα Ἑρμοῦ λίθινον ἕστηκεν	ἐν	ἀριστερᾷ, καὶ ἐν τοῖς ἐρειπίοις
[3, 14]	τοῦ τάφου τῶν Ἀγιαδῶν ἔστιν	ἐν	ἀριστερᾷ μνῆμα Εὐμήδους, Ἱπποκόωντος δὲ
[3, 24]	ἕκαστον ἑορτὴν ἄγουσι. ταύτης δὲ	ἐν	ἀριστερᾷ τῆς ἄκρας ποταμὸς ἐκδίδωσιν
[3, 10]	ἐπίκλησιν ἔσχε Σκοτίτας, καὶ ἔστιν	ἐν	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ δέκα μάλιστά
[3, 19]	αὐτῶν Ἄρεως ἱερόν. τοῦτό ἐστιν	ἐν	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ, καὶ> τὸ
[3, 22]	παρεχόμενον πηγάς, εἰσὶ δὲ καὶ	ἐν	Ἀρτέμιδος ἱερῷ πηγαί· ὕδωρ δὲ
[3, 2]	τούτων ἀπέθανεν ὑπὸ Μεσσηνίων Τήλεκλος	ἐν	Ἀρτέμιδος ἱερῷ· τὸ δὲ ἱερὸν
[3, 3]	τὸ δόρυ Ἀχιλλέως καὶ Νικομηδεῦσιν	ἐν	Ἀσκληπιοῦ ναῷ μάχαιρα ὁ Μέμνονος·
[3, 26]	τοῦτο μὲν δὴ καὶ Ἀλκμᾶνα	ἐν	ᾄσματι οἶδα εἰπόντα· τραφῆναι δὲ
[3, 9]	καὶ ἄλλα ἐγκλήματα καὶ τὴν	ἐν	Αὐλίδι αὐτῶν ὕβριν ἐς τὴν
[3, 25]	ἦν πάλαι καὶ ταύτῃ Ταίναρον.	ἐν	αὐτῇ δὲ μέγαρον Δήμητρος καὶ
[3, 22]	Ἀσωπὸς Ἀκριῶν ἀπέχει σταδίους ἑξήκοντα.	ἐν	αὐτῇ δὲ ναός τε Ῥωμαίων
[3, 19]	καὶ ναὸς Ἀχιλλέως καὶ ἄγαλμα	ἐν	αὐτῇ. (ἐς ταύτην πρῶτος ἐσπλεῦσαι
[3, 19]	Λέλεγος θυγατρός, Μενελάου δέ ἐστιν	ἐν	αὐτῇ ναός, καὶ Μενέλαον καὶ
[3, 15]	τῷ δὲ ἐγγυτάτω τοῦ τείχους,	ἐν	αὐτῷ δὲ ἄγαλμα Ἡρακλέους ἐστὶν
[3, 16]	γὰρ ἔτυχέν οἱ παρθένος ἔχουσα	ἐν	αὐτῷ δίαιταν. ἐς δὲ τὴν
[3, 19]	τεθάφθαι δὲ τὸν Ὑάκινθον λέγουσιν	ἐν	αὐτῷ, καὶ Ὑακινθίοις πρὸ τῆς
[3, 26]	τῆς Γερηνίας ὄρος Καλάθιόν ἐστιν·	ἐν	αὐτῷ Κλαίας ἱερὸν καὶ σπήλαιον
[3, 20]	τραῦμα ἰώμενον· καὶ Ὀρφέως ἐστὶν	ἐν	αὐτῷ ξόανον, Πελασγῶν ὥς φασιν
[3, 2]	τούτου Πατρεῖ τῷ Πρευγένους κτίζοντι	ἐν	Ἀχαίᾳ πόλιν, ἥντινα Πάτρας καὶ
[3, 23]	λίμνην μικράν, τῆς γῆς δὲ	ἐν	βάθει μᾶλλον· ἐς τοῦτο τὸ
[3, 5]	ὑπὸ Λυσάνδρου καταστησόμενος τὴν τυραννίδα	ἐν	βεβαίῳ. καὶ μάχῃ μὲν ἐνίκησεν
[3, 7]	μετὰ τῶν ἐφόρων καθημένῳ τηνικαῦτα	ἐν	βουλῇ ἦλθεν οἰκέτης ἀπαγγέλλων τετέχθαι
[3, 3]	ἡ προτέρα τέως οὐ σχοῦσα	ἐν	γαστρὶ ἐπὶ γεγονότι ἤδη Κλεομένει
[3, 24]	πόλεως σταδίους οὐ πλέον πέντε.	(ἐν	δὲ Ἀραίνῳ καλουμένῳ χωρίῳ τάφος
[3, 22]	ὁδὸν ἔστι Παλαιὰ καλουμένη κώμη,	ἐν	δὲ αὐταῖς Γερόνθραις Ἄρεως ναὸς
[3, 14]	τὴν Μεσσηνίαν λαβεῖν αἰχμαλώτους γυναῖκας,	ἐν	δὲ αὐταῖς εἶναι Κλεώ, Θέτιδος
[3, 25]	καὶ πόλεως ἐρείπια Ἱππόλας ἐστίν,	ἐν	δὲ αὐτοῖς Ἀθηνᾶς ἱερὸν Ἱππολαίτιδος·
[3, 11]	καὶ τὰ ἀρχαῖα καλούμενα Ἐφορεῖα,	ἐν	δὲ αὐτοῖς Ἐπιμενίδου τοῦ Κρητὸς
[3, 24]	δέκα, Κυφάντων καλουμένων ἐρείπιά ἐστιν,	ἐν	δὲ αὐτοῖς σπήλαιον ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ,
[3, 23]	ὀρθὸν καὶ σπήλαιον θαλάσσης ἐγγύτατα,	ἐν	δὲ αὐτῷ γλυκέος ὕδατος πηγή·
[3, 12]	τῇ Σκιάδι οἰκοδόμημά ἐστι περιφερές,	ἐν	δὲ αὐτῷ Διὸς καὶ Ἀφροδίτης
[3, 20]	οὐ πόρρω Φοιβαῖον καλούμενόν ἐστιν,	ἐν	δὲ αὐτῷ Διοσκούρων ναός· καὶ
[3, 10]	Κλεομένην τὸν Λεωνίδου μάχῃ νικήσαντες.	(ἐν	δὲ Θόρνακι ἐς γὰρ τοῦτον
[3, 3]	ὑβριστὴν λόγον παρείχετο ἐς οὐδένα,	ἐν	δὲ ταῖς κρίσεσι τὰ δίκαια
[3, 22]	πηγαὶ τῶν ποτίμων εἰσὶν ὑδάτων.	ἐν	δὲ τῇ ἀκροπόλει ναός ἐστιν
[3, 26]	ἐπὶ τὸν Ἑρμιόνης ἀπῄει γάμον.	ἐν	δὲ τῷ πολίσματι Ἀθηνᾶς τε
[3, 8]	καὶ ἐπετείχισε φρούριον Ἀθηναίοις τὸ	ἐν	Δεκελείᾳ· καταλυθέντος δὲ ἐν Αἰγὸς
[3, 10]	κατέλαβον τὸ ἱερὸν Φωκεῖς τὸ	ἐν	Δελφοῖς. Θηβαίοις μὲν δὴ πολεμεῖν
[3, 1]	πρότερον τὴν τελευτὴν συμβῆναι λέγουσιν	ἐν	Δελφοῖς πρὶν ἢ Δωριέας κατελθεῖν
[3, 4]	παύσειε βασιλεύοντα, καὶ τήν τε	ἐν	Δελφοῖς πρόμαντιν ὠνήσατο, Λακεδαιμονίοις αὐτὴν
[3, 11]	ὑποσπόνδους εἴασαν Τισαμενῷ καὶ τῷ	ἐν	Δελφοῖς χρηστηρίῳ πειθόμενοι· τελευταῖον δὲ
[3, 4]	τὸ χρηστήριον οἱ Λακεδαιμόνιοι τὸ	ἐν	Δελφοῖς, ὥσπερ καὶ τὰ ἄλλα
[3, 24]	δὲ Ἀθηνᾶς ἄγαλμα. (τὰ δὲ	ἐν	δεξιᾷ Γυθίου Λᾶς ἐστι, θαλάσσης
[3, 18]	δὲ Ἔχιδνα ἕστηκε καὶ Τυφώς,	ἐν	δεξιᾷ δὲ Τρίτωνες. τὰ δὲ
[3, 17]	ἐν Ἕλλησιν. (τῆς Χαλκιοίκου δὲ	ἐν	δεξιᾷ Διὸς ἄγαλμα Ὑπάτου πεποίηται,
[3, 23]	περὶ αὐτοὺς πεφύκασιν. (προελθόντι δὲ	ἐν	δεξιᾷ δύο που σταδίους, ἔστιν
[3, 15]	πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον ἀτραπός ἐστιν	ἐν	δεξιᾷ καὶ Ἀθηνᾶς Ἀξιοποίνου καλουμένης
[3, 15]	Σεβροῦ. τοῦ Σεβρίου δέ ἐστιν	ἐν	δεξιᾷ μνῆμα Ἀλκμᾶνος, ᾧ ποιήσαντι
[3, 13]	ἱερόν ἐστιν Εὐανέμου, τούτου δὲ	ἐν	δεξιᾷ Πλευρῶνος ἡρῷον. γεγόνασι δὲ
[3, 20]	ἡ κρήνη καὶ Πολυδεύκους ἱερὸν	ἐν	δεξιᾷ τῆς ἐς Θεράπνην ὁδοῦ.
[3, 14]	δὲ τοῦ Ἀγνίτα πεποίηται μὲν	ἐν	δεξιᾷ τοῦ Δρόμου, Ἀσκληπιοῦ δέ
[3, 23]	ξόανον, ὃ νῦν ἐστιν ἐνταῦθα,	ἐν	Δήλῳ ποτὲ ἵδρυτο. τῆς γὰρ
[3, 11]	Λακεδαιμονίοις συνεστώσης, ἐπὶ τούτοις δὲ	ἐν	Διπαιεῦσιν Ἀρκάδων πάντων πλὴν Μαντινέων
[3, 7]	καὶ Πολυδέκτου τοῦ Εὐνόμου βασιλευόντων,	ἐν	εἰρήνῃ διετέλεσεν οὖσα ἡ Σπάρτη.
[3, 4]	ἐπεί τοι καὶ ἰδίᾳ Πρωτεσίλαος	ἐν	Ἐλαιοῦντι οὐδὲν ἥρως Ἄργου φανερώτερος
[3, 26]	πόλισμα κατηρίθμησα ἤδη καὶ τοῦτο	ἐν	Ἐλευθερολάκωσι· θέας δὲ αὐτόθι ἄξια
[3, 4]	καλουμένης Ὀργάδος θεῶν τε τῶν	ἐν	Ἐλευσῖνι ἱερᾶς, καὶ ταύτης τεμεῖν
[3, 4]	Μεγαρεῦσιν οὔ ποτε θεῶν τῶν	ἐν	Ἐλευσῖνι ὄντων ἐξεγένετο ἱλάσασθαι τὸ
[3, 17]	ξόανα ἀρχαῖα εἴπερ τι ἄλλο	ἐν	Ἕλλησιν. (τῆς Χαλκιοίκου δὲ ἐν
[3, 4]	τὸ ἐς τὴν Κῴαν γυναῖκα	ἐν	ἐπαίνῳ τίθεμαι μάλιστα, ἥντινα ἀνδρὸς
[3, 2]	Κρῆτας πείσοντα ἐκλιπεῖν, τὰ δὲ	ἐν	ἐπικαίρῳ τοῦ παράπλου συνοικιοῦντα ἀντ'
[3, 14]	ἐμῇ διὰ τὸ ἱερὸν τὸ	ἐν	Ἑρμιόνῃ κατέστη καὶ τούτοις Χθονίαν
[3, 9]	σατράπην τῶν περὶ Ἰωνίαν μάχης	ἐν	Ἕρμου πεδίῳ τήν τε ἵππον
[3, 21]	ἀναφανῆναι τὸ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς	ἐν	ἑτέρᾳ πηγῇ Λαγκίᾳ. (Πελλάνας δὲ
[3, 24]	τὸν Κλεώνυμον ἑτέρωθί ἐστιν εἰρημένα.	ἐν	Ζάρακι δὲ ἄλλο μὲν οὐδέν,
[3, 22]	ἄγουσι τῷ θεῷ κατὰ ἔτος,	ἐν	ᾗ γυναιξίν ἐστιν ἀπηγορευμένον ἐσελθεῖν
[3, 20]	Ἕλους ξόανον Κόρης τῆς Δήμητρος	ἐν	ἡμέραις ῥηταῖς ἀνάγουσιν ἐς τὸ
[3, 8]	Ἀρκαδίας αὐτὸν νοσοῦντα ὡς ἐγίνετο	ἐν	Ἡραίᾳ, καὶ τὸ πλῆθος μάρτυρας
[3, 7]	ἀμφοτέροις τὸν βίον διατελέσαι πάντα	ἐν	ἡσυχίᾳ καὶ πολέμων οὖσιν ἐκτός.
[3, 1]	τε αὐτὸν τῆς Μεσσηνίας φασὶν	ἐν	Θαλάμαις καὶ τοὺς παῖδας ἐνταῦθα
[3, 21]	δὲ ὀνομάζουσι Γυθεᾶται Γέροντα, οἰκεῖν	ἐν	θαλάσσῃ φάμενοι, Νηρέα ὄντα εὕρισκον·
[3, 16]	καὶ Λυγοδέσμαν τὴν αὐτήν, ὅτι	ἐν	θάμνῳ λύγων εὑρέθη, περιειληθεῖσα δὲ
[3, 20]	ἐπὶ τούτῳ τὴν παλινῳδίαν ἐποίησεν·	~ἐν	Θεράπνῃ δὲ κρήνην τὴν Μεσσηίδα
[3, 20]	ὀνομαζομένην ἐφ' ἡμῶν, οὐ τὴν	ἐν	Θεράπνῃ Μεσσηίδα καλεῖσθαι τὸ ἀρχαῖον·
[3, 14]	ἔχουσα οἳ πρὸς Μήδους τὸν	ἐν	Θερμοπύλαις ἀγῶνα ὑπέμειναν. (καλεῖται δὲ
[3, 5]	μέσῳ πολεμίων ἀποληφθεῖσι, τό τε	ἐν	Θερμοπύλαις καὶ ἐν τῇ Σφακτηρίᾳ
[3, 18]	πρὸς Ἀφίδνῃ μάχην Θησέως τε	ἐν	Θεσπρώτοις ἐχομένου καὶ Ἀθηναίων οὐχ
[3, 6]	στρατηγοῦντα ἐπὶ Δηλίῳ καὶ ὕστερον	ἐν	Θεσσαλίᾳ Λεωσθένην. (Κλεομβρότου δὲ ὁ
[3, 20]	τὸ σύμπαν γένος ἀπὸ τῆς	ἐν	Θεσσαλίᾳ ποτὲ καλουμένης Ἑλλάδος. (ἐκ
[3, 21]	παρέσχεν ἀρχὴν Ὅμηρος ἐν Ἰλιάδι	ἐν	Θέτιδος λόγοις· ὑμεῖς μὲν νῦν
[3, 9]	τε εἶναι λέγονται καὶ Σωδάμας,	ἐν	Θήβαις δὲ Ἀνδροκλείδης καὶ Ἰσμηνίας
[3, 21]	ὀνόματος τούτου παρέσχεν ἀρχὴν Ὅμηρος	ἐν	Ἰλιάδι ἐν Θέτιδος λόγοις· ὑμεῖς
[3, 7]	παῖδα. Ἀρίστων δὲ ἐπῶν τῶν	ἐν	Ἰλιάδι ἐς τὴν Εὐρυσθέως γένεσιν
[3, 18]	εἶναι κατὰ τὰ ἔπη τὰ	ἐν	Ἰλιάδι ἥγηνται. (ἰόντι δὲ ὡς
[3, 19]	γὰρ Κροτωνιάταις συνεστηκότος πρὸς τοὺς	ἐν	Ἰταλίᾳ Λοκρούς, τῶν Λοκρῶν κατὰ
[3, 24]	Ἑλένης μνηστήρων Ἀχιλλεὺς οὐκ ἔστιν	ἐν	Καταλόγῳ γυναικῶν, μηδὲν τοῦτο ἔστω
[3, 20]	οὗ δὴ καὶ Ὅμηρος ἐμνημόνευκεν	ἐν	καταλόγῳ Λακεδαιμονίων· οἵ τ' ἄρ'
[3, 1]	δὲ ἐπὶ μέγα ἀπεχθείας ὅμως	ἐν	κοινῷ Θήρᾳ τῷ Αὐτεσίωνος, ἀδελφῷ
[3, 8]	θεῶν ὑπερέβησαν, οὓς ὤμοσαν Ἀθηναίοις	ἐν	κοινῷ Λακεδαιμόνιοι, κατὰ σφᾶς δὲ
[3, 5]	γένους ἐγγύτατα ὤν· καὶ τὸ	ἐν	Κορίνθῳ Λακεδαιμονίων κατόρθωμα Ἀριστοδήμου σφίσιν
[3, 9]	αὖθις διὰ Βοιωτῶν διώδευσε Θηβαίους	ἐν	Κορωνείᾳ καὶ τὸ ἄλλο νικήσας
[3, 23]	γνάθου, σταδίων πλοῦς τεσσαράκοντά ἐστιν.	ἐν	Κυθήροις δὲ ἐπὶ θαλάσσης Σκάνδειά
[3, 3]	τὴν Ἑλλάδα ὄνομα, Πολέμαρχος οἰκίας	ἐν	Λακεδαίμονι ἀνὴρ οὐκ ἀδόξου, θρασύτερος
[3, 1]	ἡ δὲ Κρεσφόντην ἔσχεν ἄρχοντας·	ἐν	Λακεδαίμονι δὲ ὄντων διδύμων τῶν
[3, 20]	μὲν κατοικίσαι καὶ αὐτὸν Ὀδυσσέα	ἐν	Λακεδαίμονι, διαμαρτάνων δὲ ἐκείνου δεύτερα
[3, 7]	γυναῖκα ἥντινα παρθένον μὲν τῶν	ἐν	Λακεδαίμονι εἶναί φασιν αἰσχίστην, γυναικῶν
[3, 4]	γὰρ ἠνείχετο ὑπακούειν Κλεομένει μένων	ἐν	Λακεδαίμονι ἐς ἀποικίαν στέλλεται· Κλεομένης
[3, 7]	παρὰ τῶν Ἀλευαδῶν. (ὑπαγόμενος δὲ	ἐν	Λακεδαίμονι ἐς δίκην ἔφυγεν ἐθελοντὴς
[3, 14]	τε Κολοφωνίων θυσία καὶ τῶν	ἐν	Λακεδαίμονι ἐφήβων καθεστήκασιν. (ἐπὶ δὲ
[3, 7]	τε ἄλλα ὢν οὐκ ἀδύνατος	ἐν	Λακεδαίμονι καὶ ἐφορεύων ἐν τῷ
[3, 16]	δέ μοι καὶ τάδε, τὴν	ἐν	Λακεδαίμονι Ὀρθίαν τὸ ἐκ τῶν
[3, 6]	ἡγεμόνι τούτῳ Βοιωτοῖς ἐναντία ἠγωνίσαντο	ἐν	Λεύκτροις· Κλεόμβροτος δὲ αὐτὸς γενόμενος
[3, 26]	ἄγαλμα Ἀθηνᾶς, καὶ Ἔρωτός ἐστιν	ἐν	Λεύκτροις ναὸς καὶ ἄλσος· ὕδωρ
[3, 18]	Λακεδαιμόνιοι μάλιστα Ἑλλήνων χρώμενοι τῷ	ἐν	Λιβύῃ μαντείῳ. λέγεται δὲ καὶ
[3, 18]	ἀναιρεῖ δὲ καὶ Βελλεροφόντης τὸ	ἐν	Λυκίᾳ θηρίον, καὶ Ἡρακλῆς τὰς
[3, 6]	ταὐτὰ ἀπεχώρησεν ἤτοι παρὰ τὸν	ἐν	Μακεδονίᾳ βασιλεύοντα ἢ τὸν Αἰγύπτιον,
[3, 2]	ἱερῷ· τὸ δὲ ἱερὸν τοῦτο	ἐν	μεθορίῳ τῆς τε Λακωνικῆς καὶ
[3, 23]	του τῶν μισθοφόρων θάνατον βίαιον	ἐν	μέρει χάριτος εὕρασθαι. (τούτοις μὲν
[3, 22]	δὲ ὑπὲρ τὸ πόλισμά ἐστιν	ἐν	μεσογαίᾳ καὶ αὐτή, Γλυππία· καὶ
[3, 25]	δὲ σταδίους τεσσαράκοντα ἀπέχει Πύρριχος	ἐν	μεσογαίᾳ. τὸ δὲ ὄνομα τῇ
[3, 5]	τὰ σφάλματα ἀεὶ Λακεδαιμονίοις γίνονται	ἐν	μέσῳ πολεμίων ἀποληφθεῖσι, τό τε
[3, 7]	τῷ Ἀρίστωνι ἐγένετο υἱὸς Δημάρατος	ἐν	μόνοις μησὶν ἑπτά· καὶ αὐτῷ
[3, 18]	Μενέλαον καὶ τὸν Αἰγύπτιον Πρωτέα	ἐν	Ὀδυσσείᾳ. τελευταῖα Ἄδμητός τε ζευγνύων
[3, 13]	πρὶν Ἡρακλείδας κατελθεῖν, ἵδρυτο δὲ	ἐν	οἰκίᾳ Κριοῦ τοῦ Θεοκλέους, ἀνδρὸς
[3, 3]	ὁ Λίχας ὡς ἔστι κατακείμενα	ἐν	οἰκίᾳ χαλκέως, συνῆκε δὲ οὕτως·
[3, 25]	τοῦ Ἀντιμάχου. θέας δὲ ἄξια	ἐν	Οἰτύλῳ Σαράπιδός ἐστιν ἱερὸν καὶ
[3, 8]	κατερεῖψαι τὸ τεῖχος, Λακεδαιμονίους τε	ἐν	Ὀλυμπίᾳ καὶ θύειν τῷ θεῷ
[3, 23]	στάδια ἀποσχόντι, ἐπὶ θαλάσσῃ χωρίον	ἐν	ὅροις Βοιατῶν Ἀπόλλωνος μὲν ἱερόν
[3, 24]	τριάκοντα, ἔστιν ἐν χωρίῳ Ὕψοις	ἐν	ὅροις ἤδη Σπαρτιατῶν ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ
[3, 26]	οἶδα περὶ τὸ Ἀσκληπιεῖον τὸ	ἐν	Περγάμῳ γινόμενα· ἄρχονται μὲν ἀπὸ
[3, 25]	τῇ Λυδίᾳ συγγραφῇ· τὸν δὲ	ἐν	Ποροσελήνῃ δελφῖνα τῷ παιδὶ σῶστρα
[3, 9]	ἐς> τὸ πρόσω χειρούμενος τὰ	ἐν	ποσὶ πρόεισιν ἀεὶ σὺν τῷ
[3, 11]	ἀγορᾶς Καίσαρος, ὃς μοναρχίας πρῶτος	ἐν	Ῥωμαίοις ἐπεθύμησεν καὶ ἀρχὴν τὴν
[3, 15]	θάνατον καθαρσίων ἕνεκα ἐλθόντα αὐτὸν	ἐν	Σπάρτῃ ἀπηξίωσαν καθῆραι· (προσεγένετο δὲ
[3, 26]	δώρων, Λακεδαιμονίων ἐστὶν ὑπήκοος τῶν	ἐν	Σπάρτῃ, βασιλέως Αὐγούστου τῆς Μεσσηνίας
[3, 7]	δὲ ἔτι ἔχοντος τὴν ἀρχὴν	ἐν	Σπάρτῃ γίνεται καὶ ὁ περὶ
[3, 15]	ἱδρυμέναι καὶ ἐπὶ δόξῃ τοιαύτῃ·	(ἐν	Σπάρτῃ δὲ λέσχη τέ ἐστι
[3, 3]	ἔστι μέντοι καὶ Πολεμάρχου μνῆμα	ἐν	Σπάρτῃ, εἴτε ἀγαθοῦ τὰ πρότερα
[3, 7]	καὶ τά τε ἄλλα εὐδοκιμοῦντα	ἐν	Σπάρτῃ καὶ ἀπὸ τῶν Πεισιστρατιδῶν
[3, 3]	τῆς Μεσσηνίας οὔσης, Πολύδωρον εὐδοκιμοῦντα	ἐν	Σπάρτῃ καὶ κατὰ γνώμην Λακεδαιμονίων
[3, 13]	ὃν Οἰκέταν ἐπονομάζουσι, τιμὰς εἶχεν	ἐν	Σπάρτῃ καὶ πρὶν Ἡρακλείδας κατελθεῖν,
[3, 21]	Αὔγουστος δουλείας ἀφῆκε Λακεδαιμονίων τῶν	ἐν	Σπάρτῃ κατηκόους ὄντας. θαλάσσῃ μὲν
[3, 2]	δὲ Ἐχεστράτου τοῦ Ἄγιδος βασιλεύοντες	ἐν	Σπάρτῃ Κυνουρέας τοὺς ἐν (τῇ)
[3, 14]	οὐ ταφῆναι τοὺς Ἀφαρέως παῖδας	ἐν	Σπάρτῃ. πρὸς δὲ τοῦ Δρόμου
[3, 7]	ὁ Λεωνίδου βασιλεὺς ὕστατος ἐγένετο	ἐν	Σπάρτῃ· τὰ δὲ ἐς τὴν
[3, 6]	ἐς τὴν χώραν· (Ἀρέως δὲ	ἐν	Σπάρτῃ τοῦ Ἀκροτάτου βασιλεύοντος Ἀντίγονος
[3, 2]	ὁ Ἐχεστράτου τὴν ἀρχὴν ἔσχεν	ἐν	Σπάρτῃ. τοῦτον τὸν Λαβώταν Ἡρόδοτος
[3, 2]	Κρήτην Χαρμίδαν τὸν Εὔθυος, ἄνδρα	ἐν	Σπάρτῃ τῶν δοκίμων, στάσεις τε
[3, 20]	μύλην τε εὑρεῖν λέγοντες καὶ	ἐν	ταῖς Ἀλεσίαις ταύταις ἀλέσαι. καί
[3, 24]	ἄγουσιν Ἀχιλλεῖ. ἄκρα δέ ἐστιν	ἐν	ταῖς Βρασιαῖς μικρά, προέχουσα ἠρέμα
[3, 11]	ὁ τόπος καλεῖται πᾶς, ὅτι	ἐν	ταῖς γυμνοπαιδίαις ἑορτὴ δὲ εἴ
[3, 7]	πᾶσαν ἐξὸν ἅτε ἀεὶ νικῶντι	ἐν	ταῖς μάχαις, δῶρα ἔλαβε παρὰ
[3, 19]	τῇ κεφαλῇ κράνος, λόγχην δὲ	ἐν	ταῖς χερσὶ καὶ τόξον. (τοῦ
[3, 11]	τελευταῖον δὲ ὁ Τισαμενὸς ἐμαντεύσατο	ἐν	Τανάγρᾳ σφίσι πρὸς Ἀργείους καὶ
[3, 11]	γυμνοπαιδίαι διὰ σπουδῆς Λακεδαιμονίοις εἰσίν	ἐν	ταύταις οὖν οἱ ἔφηβοι χοροὺς
[3, 26]	τὸν ἐς Πελλάναν κομίσαντα εἶναι.	(ἐν	ταύτῃ τῇ νησῖδι ἀγάλματα Διοσκούρων
[3, 26]	Ἐλευθερολακώνων, καλοῦσιν ἐφ' ἡμῶν Γερηνίαν.	ἐν	ταύτῃ τῇ πόλει Νέστορα οἱ
[3, 11]	Πλαταιᾶσιν ἐναντία Περσῶν, δεύτερον δὲ	ἐν	Τεγέᾳ πρὸς Τεγεάτας καὶ Ἀργείους
[3, 9]	γὰρ ὑπό τε ἄλλων τῶν	ἐν	τέλει καὶ μάλιστα ὑπὸ Λυσάνδρου
[3, 13]	δέ τι χωρίον ἔχον στοὰς	ἐν	τετραγώνῳ τῷ σχήματι, ἔνθα σφίσιν
[3, 25]	δὲ ἐν τῇ Πυρρίχῳ φρέαρ	ἐν	τῇ ἀγορᾷ, δοῦναι δέ σφισι
[3, 25]	Οἰτύλῳ Σαράπιδός ἐστιν ἱερὸν καὶ	ἐν	τῇ ἀγορᾷ Καρνείου ξόανον Ἀπόλλωνος.
[3, 21]	οἰκίσαι κοινῇ τὴν πόλιν· καὶ	ἐν	τῇ ἀγορᾷ σφισιν Ἀπόλλωνος καὶ
[3, 22]	ἐστί. καὶ Ἀθηνᾶς ἱερόν ἐστιν	ἐν	τῇ ἀκροπόλει Κυπαρισσίας ἐπίκλησιν. τῆς
[3, 21]	ἐνταῦθα καὶ πύλαι Καστορίδες, καὶ	ἐν	τῇ ἀκροπόλει ναὸς καὶ ἄγαλμα
[3, 23]	ἄγαλμα ὀρθὸν λίθου, καὶ Ἀθηνᾶς	ἐν	τῇ ἀκροπόλει ναός, πρὸ δὲ
[3, 23]	δὲ οὐ Λακεδαιμονίων, τῶν δὲ	ἐν	τῇ Ἀργολίδι Ἐπιδαυρίων εἶναι, πλέοντες
[3, 7]	ἐλθόντος ἐς Πέρσας ἐπὶ πολὺν	ἐν	τῇ Ἀσίᾳ χρόνον διαμεῖναι τοὺς
[3, 17]	ταῦτα, ὁποῖα λέγεται, πρότερον ἔτι	ἐν	τῇ Ἀτθίδι συγγραφῇ. Περσεῖ δ'
[3, 22]	ὀνομάζουσι Σώτειραν. (καὶ Ἀπόλλωνος ναὸς	ἐν	τῇ Βοιατῶν ἀγορᾷ ἐστι καὶ
[3, 26]	Πύλος ἡλίσκετο ὑπὸ Ἡρακλέους. (ἐνταῦθα	ἐν	τῇ Γερηνίᾳ Μαχάονος τοῦ Ἀσκληπιοῦ
[3, 25]	φρέαρ τοῦτο ἐπιλείποι. θεῶν δὲ	ἐν	τῇ γῇ σφισιν ἱερά ἐστιν
[3, 1]	Λέλεξ αὐτόχθων ὢν ἐβασίλευσε πρῶτος	ἐν	τῇ γῇ ταύτῃ καὶ ἀπὸ
[3, 22]	Ἀχαιῶν τῶν Παρακυπαρισσίων. (ἔστι δὲ	ἐν	τῇ γῇ ταύτῃ καὶ ἱερὸν
[3, 9]	πέμπει χρήματα ἄγοντα, ἐντειλάμενος πόλεμον	ἐν	τῇ Ἑλλάδι ἐργάσασθαι Λακεδαιμονίοις. οἱ
[3, 23]	μᾶλλον· ἐς τοῦτο τὸ ὕδωρ	ἐν	τῇ ἑορτῇ τῆς Ἰνοῦς ἐμβάλλουσιν
[3, 23]	Λιμηρὰν ἄγουσαν Ἀρτέμιδος ἱερόν ἐστιν	ἐν	τῇ Ἐπιδαυρίων Λιμνάτιδος. ἡ πόλις
[3, 2]	βασιλεύοντες ἐν Σπάρτῃ Κυνουρέας τοὺς	ἐν	(τῇ) ἡλικίᾳ Λακεδαιμόνιοι ποιοῦσιν ἀναστάτους,
[3, 22]	τὴν νῆσον ἱερόν ἐστιν Ἀφροδίτης	ἐν	τῇ ἠπείρῳ Μιγωνίτιδος, καὶ ὁ
[3, 22]	στάδια προελθόντι ὡς τριάκοντα ἔστιν	ἐν	τῇ ἠπείρῳ Τρινασοῦ καλουμένης τείχη,
[3, 13]	καὶ ἄλλος ἐπ' αὐτῷ λόγος,	ἐν	τῇ Ἴδῃ τῇ Τρωικῇ κρανείας
[3, 12]	χορδαῖς ἑπτὰ ταῖς ἀρχαίαις ἐφεῦρεν	ἐν	τῇ κιθαρῳδίᾳ τέσσαρας χορδάς. (πρὸς
[3, 1]	αὐτὸς ἐς μνήμην, πόλισμα ἔκτισεν	ἐν	τῇ Λακωνικῇ. γενομένων δέ οἱ
[3, 20]	ὡς ἐπὶ θάλασσαν Φᾶρις πόλις	ἐν	τῇ Λακωνικῇ ποτε ᾠκεῖτο· ἀποτρεπομένῳ
[3, 25]	τῷ δελφῖνι Ἡρόδοτος εἶπεν ἀκοὴν	ἐν	τῇ Λυδίᾳ συγγραφῇ· τὸν δὲ
[3, 11]	Μαντινέων ἀντιτεταγμένων· οἱ δὲ Διπαιεῖς	ἐν	τῇ Μαιναλίᾳ πόλισμα Ἀρκάδων ἦσαν.
[3, 25]	τραφῆναι μὲν δὴ τὸν Σιληνὸν	ἐν	τῇ Μαλέᾳ δηλοῖ καὶ τάδε
[3, 4]	δὲ Πλαταιᾶσι Μαρδόνιός τε ἔπεσεν	ἐν	τῇ μάχῃ καὶ ἀπώλοντο οἱ
[3, 18]	τοῖς Διοσκούροις, ληφθέντα δὲ αἰχμάλωτον	ἐν	τῇ μάχῃ καὶ πραθέντα ἐς
[3, 13]	τοῦ λόγου τὸ εἰκὸς ἐτάφησαν	ἐν	τῇ Μεσσηνίᾳ καὶ οὐ ταύτῃ·
[3, 15]	δὲ καὶ ὕστερον ποιήσομαι μνήμην	ἐν	τῇ Μεσσηνίᾳ συγγραφῇ. προελθοῦσι δὲ
[3, 11]	Ἑλλάδα συστρατεῦσαι Ξέρξῃ καὶ ἔργα	ἐν	τῇ ναυμαχίᾳ περὶ Σαλαμῖνα ἀποδείξασθαι.
[3, 1]	ἄνδρα ὄντα τοῦ δήμου Κάδμος	ἐν	τῇ νήσῳ κατέλιπεν ἡγεμόνα εἶναι
[3, 14]	ἑκατέραν τάξιν, προεδήλωσε κλῆρός σφισιν	ἐν	τῇ νυκτί· μάχονται δὲ καὶ
[3, 18]	καὶ Λυσάνδρῳ πολιορκοῦντι Ἄφυτιν τὴν	ἐν	τῇ Παλλήνῃ νύκτωρ ἐπιφανέντα Ἄμμωνα
[3, 26]	οἶδα εἰπόντα· τραφῆναι δὲ οὐκέτι	ἐν	τῇ Πέφνῳ φασὶν αὐτούς, ἀλλὰ
[3, 17]	ἡ Λάρισα Ἀργείοις· ὄντων δὲ	ἐν	τῇ πόλει λόφων καὶ ἄλλων,
[3, 10]	ἐπὶ λακωνισμῷ φεύγοντες Κορίνθιοι< (δὲ	ἐν	τῇ πόλει τότε μὲν τῷ
[3, 26]	πλεονάσαντος παρενεχθείη. (ὃ δὲ οἶδα	ἐν	τῇ πρὸς θαλάσσῃ χώρᾳ τῆς
[3, 19]	ἐς τὴν κοτύλην οἱ γενόμενον	ἐν	τῇ πρὸς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς
[3, 25]	τὴν Μαλέαν οἰκοῦντες. (ἔστι δὲ	ἐν	τῇ Πυρρίχῳ φρέαρ ἐν τῇ
[3, 14]	Θερμοπύλαις ἀγῶνα ὑπέμειναν. (καλεῖται δὲ	ἐν	τῇ Σπάρτῃ Θεομηλίδα χωρίον· κατὰ
[3, 11]	ἔκειτο τῇ γῇ. ὃ δὲ	ἐν	τῇ συγγραφῇ μοι τῇ Ἀτθίδι
[3, 5]	τό τε ἐν Θερμοπύλαις καὶ	ἐν	τῇ Σφακτηρίᾳ νήσῳ δεῖμα ἐποιήσατο
[3, 16]	οὕτω τῷ ἀγάλματι ἀπὸ τῶν	ἐν	τῇ Ταυρικῇ θυσιῶν ἐμμεμένηκεν ἀνθρώπων
[3, 3]	χαλκέως, συνῆκε δὲ οὕτως· ὁπόσα	ἐν	τῇ τοῦ χαλκέως ἑώρα, παρέβαλεν
[3, 4]	καὶ αὑτῷ καὶ Λακεδαιμονίοις δόξαν	ἐν	τοῖς Ἕλλησιν ἀγαθὴν κτώμενος, ὕστερον
[3, 2]	ὀαριστής. (Λυκούργου μὲν οὖν καὶ	ἐν	τοῖς ἔπειτα τοῦ λόγου ποιήσομαι
[3, 21]	πόλισμα ἥξεις Αἰγίας· Ὅμηρον δὲ	ἐν	τοῖς ἔπεσι τὸ πόλισμα τοῦτο
[3, 13]	τὸν Λήδας πατέρα Ἄσιός φησιν	ἐν	τοῖς ἔπεσιν Ἀγήνορος παῖδα εἶναι
[3, 26]	Δωριεῦσιν ἐπιχώριον. (πόλιν δὲ ὀνομαζομένην	ἐν	τοῖς ἔπεσιν Ἐνόπην τοῖς Ὁμήρου,
[3, 22]	λίθινον ἕστηκεν ἐν ἀριστερᾷ, καὶ	ἐν	τοῖς ἐρειπίοις ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ καὶ
[3, 24]	ἐλεηλάτουν τῆς χώρας. (ἔστι δὲ	ἐν	τοῖς ἐρειπίοις ναὸς Ἀθηνᾶς ἐπίκλησιν
[3, 2]	περὶ τοῦ Μίνω τῆς νομοθεσίας	ἐν	τοῖσδε τοῖς ἔπεσι· τῇσι δ'
[3, 13]	Οἰκέτας ἐστὶ Καρνειός, ὁ δὲ	ἐν	τοῦ μάντεως Κριοῦ τιμώμενος Ἀχαιῶν
[3, 17]	τῇ κόρῃ κομίζουσιν οἷς ἐπετέτακτο.	ἐν	τούτῳ δὲ ὑπνωμένον τὸν Παυσανίαν
[3, 22]	θεὸν ὀνομάζουσι. τὰ δὲ ὀστᾶ	ἐν	τῷ γυμνασίῳ τὰ τιμώμενα μεγέθει
[3, 14]	συντελεῖν. πεποίηται δὲ καὶ γυμνάσια	ἐν	τῷ Δρόμῳ, τὸ ἕτερον Εὐρυκλέους
[3, 19]	Ἱμεραίους, ἐπιμνησθήσομαι καὶ τοῦδε. ἔστιν	ἐν	τῷ Εὐξείνῳ νῆσος κατὰ τοῦ
[3, 7]	τὸν τῆς ἑτέρας βασιλέα οἰκίας	ἐν	τῷ ἱερῷ τῆς Λιμνάδος συμβάντα
[3, 2]	Σπάρτῃ. τοῦτον τὸν Λαβώταν Ἡρόδοτος	ἐν	τῷ λόγῳ τῷ ἐς Κροῖσον
[3, 26]	ἐς τὸν Εὐρύπυλον, οὐδὲ ἀρχὴν	ἐν	τῷ ναῷ θέλουσιν ὀνομάζειν αὐτόν,
[3, 20]	ἄγαλμα ἐν ὑπαίθρῳ. τὸ δὲ	ἐν	τῷ ναῷ μόναις γυναιξὶν ἔστιν
[3, 26]	τὸ ἕτερον· αὐτὸ δὲ τὸ	ἐν	τῷ ναῷ σαφῶς μὲν οὐκ
[3, 16]	παῖδα ἠφάνιστο, Διοσκούρων δὲ ἀγάλματα	ἐν	τῷ οἰκήματι εὑρέθη καὶ τράπεζά
[3, 24]	τις παρασχόμενος ποταμός· ἔχει δὲ	ἐν	τῷ ὄρει τῷ Ταυγέτῳ τὰς
[3, 3]	τὰ ἐφεξῆς δηλώσει· τοσοῦτον δὲ	ἐν	τῷ παρόντι μνησθησόμεθα αὐτῶν, τὰ
[3, 20]	Ταύγετόν ἐστιν ὁδός. ἔστι δὲ	ἐν	τῷ πεδίῳ Διὸς Μεσσαπέως τέμενος·
[3, 1]	οὗτος τὸ ὕδωρ τὸ λιμνάζον	ἐν	τῷ πεδίῳ διώρυγι κατήγαγεν ἐπὶ
[3, 20]	ἂν τῶν ἐφήβων ἀγωνιεῖσθαι μέλλωσιν	ἐν	τῷ Πλατανιστᾷ, καθέστηκεν αὐτοῖς τῷ
[3, 14]	ὁ κάπρος τύχῃ νικῶν, (ἐστιν)	ἐν	τῷ Πλατανιστᾷ κρατῆσαι τούτους ὡς
[3, 9]	Λυσάνδρου μὴ τὸν Ἀρταξέρξην σφίσιν	ἐν	τῷ πρὸς Ἀθηναίους πολέμῳ, Κῦρον
[3, 3]	ἐπὶ τούτων βασιλευόντων Λακεδαιμόνιοι προσέπταιον	ἐν	τῷ πρὸς Τεγεάτας πολέμῳ τὰ
[3, 3]	αὐτῶν, τὰ πολλὰ ἡγήσασθαι Λακεδαιμονίοις	ἐν	τῷ προτέρῳ πρὸς Μεσσηνίους πολέμῳ
[3, 20]	τε οὖν τὸ Λαπίθαιόν ἐστιν	ἐν	τῷ Ταυγέτῳ καὶ οὐ πόρρω
[3, 2]	ἐπὶ τοῖς Ἀμυκλαιεῦσιν ἀναστήσαντες, ὡς	ἐν	τῷ τότε λόγου μάλιστα ἄξιον
[3, 7]	ἀδύνατος ἐν Λακεδαίμονι καὶ ἐφορεύων	ἐν	τῷ τότε τοῦ πολέμου μάλιστα
[3, 14]	πλείω συμβαίνει. τοσάδε μὲν δρῶσιν	ἐν	τῷ Φοιβαίῳ· ἐς δὲ τὴν
[3, 14]	ἐστι· θύουσι πρὸ τῆς μάχης	ἐν	τῷ Φοιβαίῳ· τὸ δὲ Φοιβαῖόν
[3, 20]	πόρρω Δέρειον, ἔνθα Ἀρτέμιδος ἄγαλμα	ἐν	ὑπαίθρῳ Δερεάτιδος, καὶ πηγὴ παρ'
[3, 10]	Κάρυαι καὶ ἄγαλμα ἕστηκεν Ἀρτέμιδος	ἐν	ὑπαίθρῳ Καρυάτιδος· χοροὺς δὲ ἐνταῦθα
[3, 20]	Ἀθηνᾶς ἕστηκεν ἐπίκλησιν Παρείας ἄγαλμα	ἐν	ὑπαίθρῳ, μετὰ δὲ αὐτὸ ἱερόν
[3, 26]	ἀγάλματα Διοσκούρων χαλκᾶ μέγεθος ποδιαῖα	ἐν	ὑπαίθρῳ τῆς νησῖδός ἐστιν· ταῦτα
[3, 20]	ἐνταῦθα ἔτι λείπεται καὶ ἄγαλμα	ἐν	ὑπαίθρῳ. τὸ δὲ ἐν τῷ
[3, 26]	θεός. χαλκᾶ δὲ ἕστηκεν ἀγάλματα	ἐν	ὑπαίθρῳ τοῦ ἱεροῦ, τῆς τε
[3, 3]	καὶ ἄλλως μοι τὸν λόγον	ἐν	Φασήλιδι ἀνακείμενον ἐν Ἀθηνᾶς ἱερῷ
[3, 10]	Ἀρχιδάμου γυναῖκα παρὰ τῶν δυναστευόντων	ἐν	Φωκεῦσιν ἔφη λαμβάνουσαν δωρεὰν ἑτοιμότερον
[3, 5]	τῶν τε ἄλλων πόλεων τῶν	ἐν	Χαλκιδεῦσι τὰς πολλὰς καὶ αὐτὴν
[3, 14]	τῇ νυκτί· μάχονται δὲ καὶ	ἐν	χερσὶ καὶ ἐμπηδῶντες λάξ, δάκνουσί
[3, 2]	Λακωνικῆς καὶ τῆς Μεσσηνίας ἐπεποίητο	ἐν	χωρίῳ καλουμένῳ Λίμναις. (Τηλέκλου δὲ
[3, 24]	σταδίους προελθόντι ὡς τριάκοντα, ἔστιν	ἐν	χωρίῳ Ὕψοις ἐν ὅροις ἤδη
[3, 14]	αὐτοῖς λέγουσι καὶ τιθέασιν ἀγῶνα,	ἐν	ᾧ πλὴν Σπαρτιατῶν ἄλλῳ γε
[3, 19]	τελευτῆς τῆς Τληπολέμου τότε, ὡς	ἔλαβεν	αὐτὴν ὑποχείριον, ἐπιπέμψαι οἱ λουμένῃ
[3, 7]	μὲν δὴ τῶν εἰρημένων μετάνοια	ἔλαβεν	ὕστερον· Δημάρατον δὲ βασιλεύοντα καὶ
[3, 2]	δι' ὀλίγου σφᾶς τὸ χρεὼν	ἐπέλαβεν	ἀμφοτέρους. ἔθηκε δὲ καὶ Λυκοῦργος
[3, 5]	νόσος τε ἐξαίφνης καὶ θάνατος	ἐπέλαβεν	ἀπ' αὐτῆς. ~Ἀγησιπόλιδος δὲ ἄπαιδος
[3, 4]	τό τε ἄλσος ἡ φλὸξ	ἐπέλαβεν	ἅπαν καὶ ὁμοῦ τῷ ἄλσει
[3, 10]	τὸν μὲν κατὰ τὴν πορείαν	ἐπέλαβεν	ἡ μοῖρα· Λακεδαιμόνιοι δέ, ὡς
[3, 4]	ἐπαύθη, Κλεομένην δὲ ὕστερον τούτων	ἐπέλαβεν	ἡ τελευτὴ μανέντα· ὡς γὰρ
[3, 8]	τε πρεσβύτερος ἦν ἡλικίᾳ καὶ	παρέλαβεν	ἀντὶ Ἀγησιλάου τὴν ἀρχήν. ἐγένετο
[3, 3]	δὲ Ἀλκαμένους Πολύδωρος τὴν βασιλείαν	παρέλαβεν	ὁ Ἀλκαμένους, καὶ ἀποικίαν τε
[3, 1]	ἑτέρωθι δηλώσω· Μύλητος δὲ τελευτήσαντος	παρέλαβεν	ὁ παῖς Εὐρώτας τὴν ἀρχήν.
[3, 10]	τὸν μὲν πρεσβύτερον παῖδα Ἆγιν	κατέλαβεν	ἀποθανεῖν Μακεδόσιν ἐναντία καὶ Ἀντιπάτρῳ
[3, 1]	ὄντα καὶ τὸ εἶδος κάλλιστον	κατέλαβεν	ἡ πεπρωμένη πρότερον τοῦ πατρός,
[3, 9]	θεὸν τὸν ἐς Τροίαν στόλον	ἤγαγεν.	(ἠξίου δὲ ἄρα ὁ Ἀγησίλαος
[3, 6]	τοῖς μὲν ἀνὰ χρόνον αὐτὸς	ἐξήγαγεν	ἑκουσίως τὴν φρουρὰν ὁ Ἀντίγονος,
[3, 18]	καὶ Λακεδαιμονίους τὸν θεὸν σέβειν	προήγαγεν	ἐς πλέον, Ἀφυταῖοι δὲ τιμῶσιν
[3, 4]	ὁπόσους ἀνδρὸς ἑνὸς μάλιστα ἀρετὴ	προήγαγεν	ἐς πλέον δόξης, ὡς Ἀχιλλεύς
[3, 8]	τῆς πόλεως. (Ἆγις δὲ ὡς	ἀπήγαγεν	ὀπίσω τὴν στρατιάν, Λυσίστρατον Σπαρτιάτην
[3, 1]	λιμνάζον ἐν τῷ πεδίῳ διώρυγι	κατήγαγεν	ἐπὶ θάλασσαν, ἀπορρυέντος δὲ ἦν
[3, 25]	ἐκάλεσεν Ἅιδου κύνα ὅντινα Ἡρακλῆς	ἦγεν	οὔτε ὄνομα ἔθετο οὐδὲν οὔτε
[3, 9]	τὸ στράτευμα ἐκ τῆς Ἀσίας	ἀπῆγεν	Ἀγησίλαος· ἐπεὶ δὲ ἐξ Ἀβύδου
[3, 6]	δαίμων, καθὰ δὴ καὶ Ἀθηναίων	ἀπῆγεν	Ἱπποκράτην τε τὸν Ἀρίφρονος στρατηγοῦντα
[3, 6]	ὥς σφισι τὰ ἐπιτήδεια ἐξανήλωτο,	ἀπῆγεν	ὀπίσω τὴν στρατιάν. ταμιεύεσθαι γὰρ
[3, 21]	ὅτε Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας	ἔφευγεν	ἐκ Σπάρτης. θέας δὲ ἄξια
[3, 7]	δὲ ἐν Λακεδαίμονι ἐς δίκην	ἔφυγεν	ἐθελοντὴς ἐς Τεγέαν. καὶ ὁ
[3, 13]	μήνιμα Ἀπόλλωνος, καὶ Ἱππότης τε	ἔφυγεν	ἐπὶ τῷ φόνῳ καὶ Δωριεῦσιν
[3, 23]	μέντοι μήνιμα ἐκ τοῦ θεοῦ	διέφυγεν	οὔτε Μηνοφάνης οὔτε αὐτὸς Μιθριδάτης·
[3, 23]	τῆς Ἐπιδαύρου δράκοντα ἐπαγομένοις αὐτοῖς	ἐξέφυγεν	ἐκ τῆς νεὼς ὁ δράκων,
[3, 24]	οὐκ ἔστιν ἐν Καταλόγῳ γυναικῶν,	μηδὲν	τοῦτο ἔστω τεκμήριον οὐκ αἰτῆσαι
[3, 19]	πεποίηται λέων δ' ὣς ἄγρια	οἶδεν.	(Θεράπνη δὲ ὄνομα μὲν τῷ
[3, 20]	Λακεδαίμονα. καὶ τὴν ἀποκρίνασθαί φασιν	οὐδέν·	ἐγκαλυψαμένης δὲ πρὸς τὸ ἐρώτημα,
[3, 15]	πρὸς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας	οὐδὲν	ἐκ τῆς Ἥρας ἀπήντησεν ἐμπόδιον,
[3, 15]	μνῆμα Ἀλκμᾶνος, ᾧ ποιήσαντι ᾄσματα	οὐδὲν	ἐς ἡδονὴν αὐτῶν ἐλυμήνατο τῶν
[3, 6]	τῶν παίδων Ἀγησίπολις παρέσχετο μέγα	οὐδὲν	ἐς μνήμην, Κλεομένης δὲ ὁ
[3, 26]	Τηλέφου τῶν ὕμνων, προσᾴδουσι δὲ	οὐδὲν	ἐς τὸν Εὐρύπυλον, οὐδὲ ἀρχὴν
[3, 8]	ἀνδρὸς ποιητοῦ Λακεδαιμονίων τοῖς βασιλεῦσιν	οὐδέν	ἐστιν ἐς μνήμην. (ἐπὶ δὲ
[3, 19]	χρὴ πολεμίῳ καταστάντα ἐς μάχην	οὐδὲν	ἔτι ἔχειν ἤπιον, καθὰ δὴ
[3, 4]	καὶ ἰδίᾳ Πρωτεσίλαος ἐν Ἐλαιοῦντι	οὐδὲν	ἥρως Ἄργου φανερώτερος ἄνδρα Πέρσην
[3, 18]	πλέον, Ἀφυταῖοι δὲ τιμῶσιν Ἄμμωνα	οὐδὲν	ἧσσον ἢ οἱ Ἀμμώνιοι Λιβύων.
[3, 6]	καὶ μεταγνόντων ἂν Σπαρτιατῶν ὤνατο	οὐδέν·	νῦν δὲ ἐπιβαλόντων οἱ φυγὴν
[3, 25]	Ἡρακλῆς ἦγεν οὔτε ὄνομα ἔθετο	οὐδὲν	οὔτε συνέπλασεν ἐς τὸ εἶδος
[3, 24]	ἐν Ζάρακι δὲ ἄλλο μὲν	οὐδέν,	πρὸς δὲ τοῦ λιμένος τῷ
[3, 3]	παρὰ τοῦ δήμου τοῦ Ἀργείων	οὐδέν	σφισιν ἀπήντησε νεώτερον· ἐπὶ δὲ
[3, 23]	Μινῴα· καὶ ὁ μὲν κόλπος	οὐδέν	τι ἔχει διάφορον ἢ ὅσαι
[3, 19]	ἐπαίρει τε καὶ ἀνακουφίζει γνώμην	οὐδέν	τι ἧσσον ἢ ὄρνιθας πτερά.
[3, 25]	κεφαλὰς τρεῖς φασιν ἔχειν αὐτὸν,	οὐδέν	τι μᾶλλον Ὁμήρου κύνα τὸν
[3, 2]	ὅμως μνήμης ἄξιον πραχθῆναί φασιν	οὐδέν·	(τοὺς δὲ ἐφεξῆς βασιλεύσαντας τῆς
[3, 17]	ἁμαρτεῖν ἀδείας κατ' ἄλλο μὲν	οὐδέν,	φόνου δὲ ἄγος ἐκνίψασθαι μὴ
[3, 25]	Ταινάρῳ καὶ πηγή, νῦν μὲν	οὐδὲν	ὥστε καὶ θαῦμα εἶναι παρεχομένη,
[3, 15]	ὥσπερ γε ἐπὶ τῶν ἄλλων	ἐδόξαζεν	ἐναντιοῦσθαί οἱ τὴν θεόν· αἶγας
[3, 25]	τὸ ὄνομα ἐγένετο, Ἀργεῖος τὸ	ἀνέκαθεν,	Ἀμφιάνακτος υἱὸς ὢν τοῦ Ἀντιμάχου.
[3, 2]	δὲ οἱ Κυνουρεῖς Ἀργεῖοι τὸ	ἀνέκαθεν	εἶναι, καὶ οἰκιστήν φασιν αὐτῶν
[3, 8]	Σπάρτη, καίπερ μεγάλαυχος ἐοῦσα, μὴ	σέθεν	ἀρτίποδος βλάστῃ χωλὴ βασιλεία. δηρὸν
[3, 18]	γυναῖκα ἐποίησεν ἔχουσαν λύραν, Σπάρτην	δῆθεν,	Πολύκλειτος δὲ Ἀφροδίτην παρὰ Ἀμυκλαίῳ
[3, 20]	ἦσαν· τὸ δὲ οἰκετικὸν τὸ	ἐπικτηθὲν	ὕστερον, Δωριεῖς Μεσσηνίους ὄντας, ὀνομασθῆναι
[3, 6]	τῶν πολιτῶν ἀφίκετο ἐς Ἀρκαδίαν,	ἐκεῖθεν	δὲ ἔτεσιν ὕστερον οὐ πολλοῖς
[3, 13]	ἀγῶνα· (δρᾶν δὲ οὕτω σφίσιν	ἦλθεν	ἐκ Δελφῶν. τοῦ Διονύσου δὲ
[3, 7]	ἐφόρων καθημένῳ τηνικαῦτα ἐν βουλῇ	ἦλθεν	οἰκέτης ἀπαγγέλλων τετέχθαι οἱ παῖδα.
[3, 6]	δὲ ἄπαιδος τελευτήσαντος ἐς Κλεόμβροτον	περιῆλθεν	ἡ ἀρχή, καὶ ὑπὸ ἡγεμόνι
[3, 19]	τραῦμα. (χρόνῳ δὲ ὡς ὑγιάνας	ἐπανῆλθεν	ἐκ τῆς Λευκῆς, ἰδεῖν μὲν
[3, 5]	αἴσχιστον τῶν> ὀνειδῶν. (ὡς δὲ	ἐπανῆλθεν	ἐξ Ἀθηνῶν μαχεσάμενος ἄπρακτον μάχην,
[3, 9]	Κορινθιακὸς πόλεμος ἐς πλέον ἀεὶ	προῆλθεν	ἀπὸ τῆς Λακεδαιμονίων ἀρξάμενος ἐς
[3, 11]	αὐτόν. οὕτω πένταθλον Ὀλυμπίασιν ἀσκήσας	ἀπῆλθεν	ἡττηθείς, καίτοι τὰ δύο γε
[3, 8]	κατά τινα οὐκ ἀγαθὸν δαίμονα	ἐσῆλθεν	ἐς ἐπήκοον τῶν ἐφόρων εἰπεῖν
[3, 23]	οἰκῆσαι. (λέγουσι δὲ καὶ ὡς	οἴκοθεν	ἐκ τῆς Ἐπιδαύρου δράκοντα ἐπαγομένοις
[3, 9]	δέ, ὡς αὐτῷ τά τε	οἴκοθεν	καὶ παρὰ τῶν συμμάχων τὸ
[3, 14]	Παυσανίου. κεῖται δὲ καὶ στήλη	πατρόθεν	τὰ ὀνόματα ἔχουσα οἳ πρὸς
[3, 24]	ἑκατόν που στάδια καὶ ἐπιστρέψαντι	αὐτόθεν	ἐς μεσόγαιαν καὶ ἐπαναβάντι σταδίους
[3, 20]	ἐνταῦθά ἐστιν ἡρῷον. (διαβᾶσι δὲ	αὐτόθεν	ποταμὸν Φελλίαν, παρὰ Ἀμύκλας ἰοῦσιν
[3, 21]	Πηνελόπην λέγουσιν ἐγκαλύψασθαι. ~προελθόντι δὲ	αὐτόθεν	σταδίους εἴκοσι τοῦ Εὐρώτα τὸ
[3, 23]	ἀρχῆς οἱ καθῃρημένης καὶ ἐλαυνόμενον	πανταχόθεν	ὑπὸ Ῥωμαίων· εἰσὶ δὲ οἵ
[3, 9]	καὶ τὸ πεζὸν τότε πλεῖστον	ἀθροισθὲν	μετά γε τὸν Ξέρξου καὶ
[3, 17]	ὑπὸ λύρας καὶ κιθάρας κρούσμασιν.	ὄπισθεν	δὲ τῆς Χαλκιοίκου ναός ἐστιν
[3, 15]	παρὰ τὸν Πλατανιστᾶν πεποίηται, ταύτης	ὄπισθεν	ἡρῷα, τὸ μὲν Ἀλκίμου, τὸ
[3, 18]	αὐτὸν ὁποῖα ἦν γράψω. (ἀνέχουσιν	ἔμπροσθεν	αὐτόν, κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ
[3, 25]	Ἀφροδίτης καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν λίθου.	ἐντεῦθεν	ἀποσχόντι τριάκοντα σταδίους Θυρίδες ἄκρα
[3, 13]	τοῖς δὲ Πηνελόπης μνηστῆρσί φασιν	ἐντεῦθεν	γενέσθαι τοῦ δρόμου τὴν ἀρχήν.
[3, 20]	ἀνδρὸς λέγουσιν ἱερασαμένου τῷ θεῷ.	ἐντεῦθέν	ἐστιν ἀπιοῦσιν ἐκ τοῦ Ταυγέτου
[3, 18]	Ὀφθαλμίτιδος Ἀθηνᾶς ἐποίησε. (προελθόντι δὲ	ἐντεῦθεν	ἱερόν ἐστιν Ἄμμωνος· φαίνονται δὲ
[3, 10]	ἱερὸν Σκοτίτα Διός. ἐπανελθόντων δὲ	ἐντεῦθεν	προελθοῦσιν ὀλίγον καὶ τραπεῖσιν αὖθις
[3, 3]	ἐκ Πελοποννήσου, τὸ δὲ αὐτῶν	ἐγκαταλειφθὲν	τῇ γῇ Λακεδαιμονίων ἐγένοντο οἰκέται
[3, 18]	τοῖς ἄνω πέρασιν ἐφ' ἵππων	ἑκατέρωθέν	εἰσιν οἱ Τυνδάρεω παῖδες· καὶ
[3, 21]	μὲν δυσεργεῖς, ἢν δὲ ἐπεργασθῶσιν,	ἐπικοσμήσαιεν	ἂν καὶ θεῶν ἱερά, κολυμβήθραις
[3, 19]	ἂν ἀκηκοότες παρὰ Κόλχων Θηρίταν	λέγοιεν,	ἐπεὶ Ἔλληνές γε οὐκ ἴσασιν
[3, 2]	λῃσταί τε ἐκ τῆς Κυνουριακῆς	κακουργοῖεν	καὶ αὐτοὶ καταδρομὰς ἐκ τοῦ
[3, 25]	δέ σφισι τὸν Σιληνὸν νομίζουσι·	σπανίζοιέν	τ' ἂν ὕδατος, εἰ τὸ
[3, 18]	Ἡφαίστου δεθείη, καὶ ὃν Ἄκαστος	ἔθηκεν	ἀγῶνα ἐπὶ πατρὶ καὶ τὰ
[3, 14]	ἐς τὴν μάχην τῶν ἐφήβων	ἔθηκεν	ὁ Λυκοῦργος. (καὶ τάδε ἄλλα
[3, 20]	μετὰ Ὀδυσσέως ἀφίησιν, ἄγαλμα δὲ	ἀνέθηκεν	Αἰδοῦς· ἐνταῦθα γὰρ τῆς ὁδοῦ
[3, 16]	τοῦτο ἐς τὰς ναῦς; (καίτοι	διαμεμένηκεν	ἔτι καὶ νῦν τηλικοῦτο ὄνομα
[3, 16]	τῶν ἐν τῇ Ταυρικῇ θυσιῶν	ἐμμεμένηκεν	ἀνθρώπων αἵματι ἥδεσθαι· καλοῦσι δὲ
[3, 3]	δὲ αὐτὰ ἐκ θεοπροπίου Σπαρτιᾶται.	συνῆκεν	οὖν ὁ Λίχας ὡς ἔστι
[3, 24]	τῇ κρήνῃ γυμνάσιον· Ἑρμοῦ δὲ	ἕστηκεν	ἄγαλμα ἀρχαῖον. (τῶν δὲ ὀρῶν
[3, 26]	σφισιν ἡ θεός. χαλκᾶ δὲ	ἕστηκεν	ἀγάλματα ἐν ὑπαίθρῳ τοῦ ἱεροῦ,
[3, 18]	δὲ ἄγαλμα Κόρης τῆς Δήμητρος	ἕστηκεν.	Ἀρίστανδρος δὲ Πάριος καὶ Πολύκλειτος
[3, 10]	ἐστιν αἱ Κάρυαι καὶ ἄγαλμα	ἕστηκεν	Ἀρτέμιδος ἐν ὑπαίθρῳ Καρυάτιδος· χοροὺς
[3, 22]	ἐς αὐτὰ ἄγαλμα Ἑρμοῦ λίθινον	ἕστηκεν	ἐν ἀριστερᾷ, καὶ ἐν τοῖς
[3, 20]	Ἀρκαδίας ἰοῦσιν ἐκ Σπάρτης Ἀθηνᾶς	ἕστηκεν	ἐπίκλησιν Παρείας ἄγαλμα ἐν ὑπαίθρῳ,
[3, 13]	Δωριεῦσι μὲν τοῖς πᾶσι σέβεσθαι	καθέστηκεν	ἀπὸ Κάρνου γένος ἐξ Ἀκαρνανίας,
[3, 20]	ἀγωνιεῖσθαι μέλλωσιν ἐν τῷ Πλατανιστᾷ,	καθέστηκεν	αὐτοῖς τῷ Ἀχιλλεῖ πρὸ τῆς
[3, 14]	ἐφ' ἡμῶν ἔτι δρόμου μελέτη	καθέστηκεν.	ἐς τοῦτον τὸν Δρόμον ἰόντι
[3, 11]	ἄλλους τῶν ἐφήβων ἀγῶνας τιθέναι	καθέστηκεν,	ἔφοροι δὲ τά τε ἄλλα
[3, 15]	Ἀμφιλόχου. (μόνοις δὲ Ἑλλήνων Λακεδαιμονίοις	καθέστηκεν	Ἥραν ἐπονομάζειν Αἰγοφάγον καὶ αἶγας
[3, 13]	ἀπὸ τούτου τὸν Ἀκαρνᾶνα μάντιν	καθέστηκεν	ἱλάσκεσθαι. ἀλλὰ γὰρ Λακεδαιμονίοις οὐχ
[3, 10]	ἔτος ἱστᾶσι καὶ ἐπιχώριος αὐταῖς	καθέστηκεν	ὄρχησις. ἀναστρέψαντι δὲ καὶ κατὰ
[3, 23]	ἐλάχιστον γὰρ τῆς ἠπείρου ταύτῃ	διέστηκεν	ἡ νῆσος ἐς ταύτην τὴν
[3, 22]	ἄκρα δὲ ἀνέχουσα ἐς θάλασσαν	ἀφέστηκεν	Ἀσωποῦ διακόσια στάδια· καλοῦσι δὲ
[3, 20]	τούτου δὲ οὐ πολὺ Ποσειδῶνος	ἀφέστηκεν	ἱερὸν ἐπίκλησιν Γαιαόχου. καὶ ἀπ'
[3, 22]	ὃ ἀπὸ Γερονθρῶν στάδια ἑκατὸν	ἀφέστηκεν.	ἱερόν ἐστιν αὐτόθι ἀρχαῖον κοινὸν
[3, 4]	ὠνήσατο, Λακεδαιμονίοις αὐτὴν ὁπόσα αὐτὸς	ἐδίδασκεν	ἐς Δημάρατον χρῆσαι, καὶ Λεωτυχίδην
[3, 19]	ἐκ τῆς Λευκῆς, ἰδεῖν μὲν	ἔφασκεν	Ἀχιλλέα, ἰδεῖν δὲ τὸν Ὀιλέως
[3, 8]	Λεωτυχίδης μὲν ἐς Ἀγησίλαον ταῦτα	ἔφασκεν	εἰρῆσθαι, τὸν γὰρ δὴ ἕτερον
[3, 6]	αὐτὸς κατὰ νώτου τοῖς Μακεδόσιν	ἔφασκεν	ἐπικείσεσθαι· πρότερον δὲ οὐκ εἰκὸς
[3, 4]	ὡς γὰρ δὴ ἐλάβετο ξίφους,	ἐτίτρωσκεν	αὐτὸς αὑτὸν καὶ διεξῄει τὸ
[3, 20]	ἦν, οὗ δὴ καὶ Ὅμηρος	ἐμνημόνευκεν	ἐν καταλόγῳ Λακεδαιμονίων· οἵ τ'
[3, 21]	Λακωνικῆς ἡ Βελεμίνα μάλιστα ἄρδεσθαι	πέφυκεν,	ἥντινα διοδεύει μὲν τοῦ Εὐρώτα
[3, 4]	δώρων ἕνεκα ὧν τῇ προμάντιδι	ἔδωκεν,	ἀναπείσας ἐψευσμένα εἰπεῖν ἐς Δημάρατον.
[3, 20]	ἐπὶ λόγῳ φασὶ τοιῷδε. ὅτ'	ἔδωκεν	Ὀδυσσεῖ Πηνελόπην γυναῖκα Ἰκάριος, ἐπειρᾶτο
[3, 8]	καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ κρατήσας	ἐξέβαλεν	ἐκ τῆς πόλεως. (Ἆγις δὲ
[3, 4]	Ἀρίστων ποτὲ ἐς Δημάρατον τεχθέντα	ἐξέβαλεν	ὑπὸ ἀμαθίας οὐχ αὑτοῦ παῖδα
[3, 3]	ἐν τῇ τοῦ χαλκέως ἑώρα,	παρέβαλεν	αὐτὰ πρὸς τὸ ἐκ Δελφῶν
[3, 24]	ἦσαν, ἡνίκα ἐς τὴν Λακωνικὴν	ἐσέβαλεν,	ἀποτραπόμενοι δὲ ἀπὸ τῶν ἄλλων
[3, 4]	Κλεομένης δὲ ὡς ἐβασίλευσεν, αὐτίκα	ἐσέβαλεν	ἐς τὴν Ἀργολίδα, Λακεδαιμονίων τε
[3, 17]	παρ' αὐτὸν τὸν καιόμενον λύχνον	κατέβαλεν	ἄκουσα. ἅτε δὲ ὁ Παυσανίας
[3, 1]	Θήρας μὲν τῇ τε νήσῳ	μετέβαλεν	ἀφ' ἑαυτοῦ τὸ ὄνομα καί
[3, 16]	ὅντινα ὁ κλῆρος ἐπελάμβανε, Λυκοῦργος	μετέβαλεν	ἐς τὰς ἐπὶ τοῖς ἐφήβοις
[3, 12]	εὑρέθη, καὶ ὡς γυναῖκα οὐδεὶς	ἤθελεν	ἐξ αὐτῶν διὰ τὸ μίασμα
[3, 2]	ὑπὲρ τῆς ἠπείρου ταύτης νῆσον	εἷλεν	ἔτι πρότερον. (ἐπὶ δὲ Ἐχεστράτου
[3, 7]	ὄντων εὔνων πολιορκίᾳ τὸ ἄστυ	εἷλεν.	(οὐ μὴν τὸν πόλεμόν γε
[3, 17]	καὶ ὕστερον ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς	καθεῖλεν	Ἀθηναίων τὸ ναυτικόν. (ἐν ἀριστερᾷ
[3, 4]	βάρβαροι, τὴν γυναῖκα ὁ Παυσανίας	ἀπέστειλεν	ἐς τὴν Κῶν κόσμον τε
[3, 4]	τῆς οἰκίας βασιλεὺς τῆς ἑτέρας	διέβαλλεν	αὐτὸν ἐς τῶν Λακεδαιμονίων τὸ
[3, 17]	ὧν οἰσθήσεσθαι διὰ τοῦ ἀέρος	ἔμελλεν.	ἐπείργασται δὲ καὶ τὰ ἐς
[3, 5]	αὐτὸς ἤδη κατὰ νώτου σφίσιν	ἔμελλεν	ἐπικείσεσθαι. (ἔδεισεν οὖν ὁ Παυσανίας
[3, 2]	δὲ Αἰολίδα ἐφ' ἡμῶν, καθέξειν	ἔμελλεν·	ὁ δέ οἱ πρόγονος Πενθίλος
[3, 18]	διελθεῖν ὄχλον τοῖς ἐπιλεξομένοις παρέξειν	ἔμελλεν·	ὡς δὲ δηλῶσαι συλλαβόντι, ἐπεὶ
[3, 15]	τοῦ Θερσάνδρου φασίν, ἡνίκα ἀποικίαν	ἔστελλεν	ἐπὶ τὴν νῆσον ἣ νῦν
[3, 1]	τὴν δὲ ἀποικίαν ὁ Θήρας	ἔστελλεν	ἐς τὴν νῆσον τὴν τότε
[3, 19]	ἐλθόντα δὲ ἡ Πυθία Λεώνυμον	ἀπέστελλεν	ἐς νῆσον τὴν Λευκήν, ἐνταῦθα
[3, 19]	ἐπείργασται δὲ τῷ βωμῷ τοῦτο	μὲν	ἄγαλμα Βίριδος, τοῦτο δὲ Ἀμφιτρίτης
[3, 7]	ἀντὶ Δημαράτου γενόμενος βασιλεὺς μετέσχε	μὲν	Ἀθηναίοις καὶ Ἀθηναίων τῷ στρατηγῷ
[3, 23]	ἐμβάλλουσιν ἀλφίτων μάζας. ταύτας ἐπὶ	μὲν	αἰσίῳ τοῦ ἐμβαλόντος καταδεξάμενον ἔχει
[3, 15]	πεποίηται, ταύτης ὄπισθεν ἡρῷα, τὸ	μὲν	Ἀλκίμου, τὸ δὲ Ἐναρσφόρου καὶ
[3, 25]	Ἀμαζόνες, καὶ Ἀπόλλων Ἀμαζόνιος· ξόανα	μὲν	ἀμφότερα, ἀναθεῖναι δὲ λέγουσιν αὐτὰ
[3, 19]	ἐς τὸ ἄνθος εἰρημένα τάχα	μὲν	ἂν ἔχοι καὶ ἄλλως, δοκείτω
[3, 6]	ἐς τὸ Μουσεῖον. καὶ τοῖς	μὲν	ἀνὰ χρόνον αὐτὸς ἐξήγαγεν ἑκουσίως
[3, 20]	στάδια ἀπέχον τῆς πόλεως Ἰκαρίου	μὲν	ἀνάθημα εἶναι, ποιηθῆναι δὲ ἐπὶ
[3, 17]	ἴσας ἐπ' αὐτοῖς Νίκας, Λυσάνδρου	μὲν	ἀνάθημα, τῶν δὲ ἔργων ὑπόμνημα
[3, 3]	Λακεδαιμονίων οἱ Μεσσήνιοι. καὶ χρόνον	μὲν	ἀντέσχον πολεμοῦντες· ὑπόσπονδοι δὲ ὡς
[3, 23]	οὐκ ἀφανές. ~Κύθηρα δὲ κεῖται	μὲν	ἀπαντικρὺ Βοιῶν, ἐς δὲ Πλατανιστοῦντα
[3, 22]	ἐστιν ὁδὸς σταδίων εἴκοσι. (τάδε	μὲν	ἀπὸ Ἀκριῶν ἄνω πρὸς ἤπειρον·
[3, 26]	τὸ ἐν Περγάμῳ γινόμενα· ἄρχονται	μὲν	ἀπὸ Τηλέφου τῶν ὕμνων, προσᾴδουσι
[3, 16]	τῷ Ἀναξανδρίδου παρεγένετο, ἀλλὰ Ἡρακλῆς	μὲν	ἀποκτίννυσιν Ἔρυκα, Δωριέα δὲ αὐτόν
[3, 12]	ὑπὸ Ἀθηναίων. (Λακεδαιμονίοις δὲ ἔστι	μὲν	Ἀπόλλωνος Ἀκρίτα βωμός, ἔστι δ'
[3, 3]	πόλεμον ἀμείνονα εἶναι νομίζοντες τὸν	μὲν	ἀπώσαντο ἄκοντες, Κλεομένει δὲ διδόασιν
[3, 10]	καὶ Ἀθηναῖοί σφισιν ἤμυνον, οἱ	μὲν	ἀρχαίαν δή τινα ἐκ τῶν
[3, 20]	πρὸς τὸ ἐρώτημα, Ἰκάριος τὴν	μὲν	ἅτε δὴ συνιεὶς ὡς βούλεται
[3, 7]	ἐθελοντὴς ἐς Τεγέαν. καὶ ὁ	μὲν	αὐτόθι τὴν Ἀθηνᾶν τὴν Ἀλέαν
[3, 23]	θέας δὲ αὐτόθι ἄξια τὸ	μὲν	Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερόν, τὸ δὲ
[3, 22]	ἐστι τοῦ κόλπου. ταύτην ᾤκισε	μὲν	Βοιὸς τῶν Ἡρακλειδῶν, συναγαγεῖν δὲ
[3, 22]	τε καὶ Ἴσιδος. ἐρείπια ἀπέχει	μὲν	Βοιῶν οὐ πλέον ἢ σταδίους
[3, 19]	δὲ ἀγάλματος τὸ βάθρον παρέχεται	μὲν	βωμοῦ σχῆμα, τεθάφθαι δὲ τὸν
[3, 16]	τῶν βαρβάρων εἶναι ξόανον· τοῦτο	μὲν	γὰρ Ἀστράβακος καὶ Ἀλώπεκος οἱ
[3, 18]	Πάριος καὶ Πολύκλειτος Ἀργεῖος ὁ	μὲν	γυναῖκα ἐποίησεν ἔχουσαν λύραν, Σπάρτην
[3, 24]	δεξιᾷ Γυθίου Λᾶς ἐστι, θαλάσσης	μὲν	δέκα στάδια, Γυθίου δὲ τεσσαράκοντα
[3, 1]	Δωριέας κατελθεῖν ἐς Πελοπόννησον. οἱ	μὲν	δὴ ἀποσεμνύνοντες τὰ ἐς αὐτὸν
[3, 11]	ἐστιν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς. ἡ	μὲν	δὴ γερουσία συνέδριον Λακεδαιμονίοις κυριώτατον
[3, 5]	ἔκφρονας ἐποίησαν αἱ βρονταί. οὕτω	μὲν	δὴ ἐκ τῆς Ἀργολίδος ἀνέζευξεν
[3, 3]	τῇ θαλάσσῃ πολίσματα ἔχοντες. (τὰ	μὲν	δὴ ἐπὶ τοῦ πολέμου συμβάντα,
[3, 14]	ἐς τὸ εἰρημένον χωρίον. τὴν	μὲν	δὴ ἔσοδον, καθ' ἣν ἐσελθεῖν
[3, 26]	εἴκοσιν ἀπέχει Λεῦκτρα. ἐφ' ὅτῳ	μὲν	δή ἐστιν ὄνομα τῇ πόλει
[3, 16]	θεαῖς καὶ αὗται Λευκιππίδες. τὸ	μὲν	δὴ ἕτερον τῶν ἀγαλμάτων ἱερασαμένη
[3, 3]	οἱ προσήκοντες θάπτουσιν αὐτόν. (ἐπὶ	μὲν	δὴ Εὐρυκράτους τοῦ Πολυδώρου βασιλεύοντος
[3, 3]	διὰ πάσης χαλκοῦ πεποίηται. (ταῦτα	μὲν	δὴ ἴσμεν ἔχοντα οὕτως· Ἀναξανδρίδης
[3, 26]	Διοσκούρους φασὶν οἱ Θαλαμᾶται. τοῦτο	μὲν	δὴ καὶ Ἀλκμᾶνα ἐν ᾄσματι
[3, 5]	οἰκίας βασιλεὺς τῆς ἑτέρας. τέσσαρες	μὲν	δὴ καὶ δέκα τῶν γερόντων,
[3, 4]	ἦν Κλεομένει κατὰ γνώμην. (Δημάρατος	μὲν	δὴ κατὰ ἔχθος τὸ Κλεομένους
[3, 14]	Λεανδρὶς κατὰ ὄψιν ὀνείρατος. (τὸ	μὲν	δὴ ξόανον τῆς Θέτιδος ἐν
[3, 6]	Κλεόμβροτος ἔσχε τὴν τιμήν. εἰ	μὲν	δὴ ὁ Λεωνίδας ἐπέτρεψε τῷ
[3, 1]	Μύλης καὶ νεώτερος Πολυκάων. Πολυκάων	μὲν	δὴ ὅποι καὶ δι' ἥντινα
[3, 4]	νόμων πρεσβεῖα τὴν ἀρχήν. ~Δωριεὺς	μὲν	δὴ οὐ γὰρ ἠνείχετο ὑπακούειν
[3, 2]	σφῶν ὑπηκόους ὄντας ἀφιστάναι. τότε	μὲν	δὴ παρὰ οὐδετέρων πολεμησάντων ὅμως
[3, 6]	ναύτας Μακεδόσιν ἐπιέναι πεζῇ. Λακεδαιμόνιοι	μὲν	δὴ παρακινδυνεύειν ὥρμηντο Ἀθηναίων τε
[3, 13]	ἔτι ἐχόντων τὴν Σπάρτην. (Πραξίλλῃ	μὲν	δὴ πεποιημένα ἐστὶν ὡς Εὐρώπης
[3, 21]	ἐν Σπάρτῃ κατηκόους ὄντας. θαλάσσῃ	μὲν	δὴ πλὴν τοῦ Κορινθίων ἰσθμοῦ
[3, 10]	Φωκεῖς τὸ ἐν Δελφοῖς. Θηβαίοις	μὲν	δὴ πολεμεῖν τοῖς Φωκεῦσιν ἀφίκετο
[3, 4]	Λακεδαιμονίων ἀπήντησεν ἐς Θερμοπύλας. γεγόνασι	μὲν	δὴ πόλεμοι καὶ Ἑλλήνων πολλοὶ
[3, 14]	καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀντορύσσουσιν. ἀνὴρ	μὲν	δὴ πρὸς ἄνδρα τὸν εἰρημένον
[3, 7]	δὲ υἱὸς γίνεται Πρύτανις. ἐπὶ	μὲν	δὴ Πρυτάνιδος τοῦ Εὐρυπῶντος τὸ
[3, 9]	ἐς Βοιωτίαν ἐξόδου. κατὰ ταύτην	μὲν	δὴ τὴν ἀνάγκην ὀπίσω τὸ
[3, 22]	καὶ οὗτοι μοῖρα ἦσαν. κατὰ	μὲν	δὴ τὴν ἐξ Ἀκριῶν ἐς
[3, 15]	ἄλλο ἐπῳκοδόμηται Μορφοῦς ἱερόν. (ἐπίκλησις	μὲν	δὴ τῆς Ἀφροδίτης ἐστὶν ἡ
[3, 15]	χωρεῖ σφισιν ἐς μάχην. τότε	μὲν	δὴ τιτρώσκεται καὶ λαθὼν ἀπεχώρησεν·
[3, 22]	οὗτος ἅπας καλεῖται Μιγώνιον. (τοῦτο	μὲν	δὴ τὸ ἱερὸν ποιῆσαι λέγουσιν
[3, 4]	κόπτων τε καὶ λυμαινόμενος. Ἀργεῖοι	μὲν	δὴ τοῖς ἱκέταις τοῦ Ἄργου
[3, 1]	Ὀρέστου, φονεῦσαι τὸν Ἀριστόδημον. (ὀνόματα	μὲν	δὴ τοῖς παισὶν αὐτοῦ Προκλῆς
[3, 25]	ἐλθόντα ἐνταῦθα λέγουσιν οἰκῆσαι. τραφῆναι	μὲν	δὴ τὸν Σιληνὸν ἐν τῇ
[3, 7]	ἐν Αἰγύπτῳ Κλεομένης ἐτελεύτησεν. ~γένους	μὲν	δὴ τοῦ Εὐρυσθένους, καλουμένων δὲ
[3, 8]	ἐσβάλλουσιν ἐς τὴν Ἠλείαν. (τότε	μὲν	δὴ τοῦ θεοῦ σείσαντος ὀπίσω
[3, 13]	Ἴδα καὶ Λυγκέως τάφος. κατὰ	μὲν	δὴ τοῦ λόγου τὸ εἰκὸς
[3, 18]	Μεσσηνίους πολέμου φασὶν εἶναι. (ὑπὸ	μὲν	δὴ τῷ πρώτῳ τρίποδι Ἀφροδίτης
[3, 7]	αὑτοῦ τὸν παῖδα εἶναι. (τοῦτον	μὲν	δὴ τῶν εἰρημένων μετάνοια ἔλαβεν
[3, 10]	ἐς τὴν συμμαχίαν Ἀρχίδαμον. (τὸ	μὲν	δὴ χρήματα ἱερὰ δέξασθαι καὶ
[3, 14]	ὡς τὰ πλείω συμβαίνει. τοσάδε	μὲν	δρῶσιν ἐν τῷ Φοιβαίῳ· ἐς
[3, 22]	δὲ πόλεων τῶν ἀρχαίων τὰς	μὲν	δύο ἐς Ἰταλίαν φεύγοντα Αἰνείαν
[3, 21]	σχῆμα τοῖς ποταμίοις ἐοικότες, ἄλλως	μὲν	δυσεργεῖς, ἢν δὲ ἐπεργασθῶσιν, ἐπικοσμήσαιεν
[3, 5]	τείχει πεσόντας ἀνείλετο. τοῦτο Λακεδαιμονίοις	μὲν	ἐγένετο οὐ κατὰ γνώμην, ἐγὼ
[3, 15]	μενεῖν οὐκ ὄντων πτερῶν. τόνδε	μέν	εἰσιν αἱ πόλεις αὗται τὰ
[3, 8]	ἀντιλογίαν τὸ ἐκ Δελφῶν, γεγονὸς	μὲν	ἐκεῖ, ἔχον δὲ οὕτω· φράζεο
[3, 16]	ἐς δὲ τὴν ὑστεραίαν παρθένος	μὲν	ἐκείνη καὶ θεραπεία πᾶσα ἡ
[3, 20]	τ' ἔφαλον πτολίεθρον. τοῦτο ᾤκισε	μὲν	Ἕλιος νεώτατος τῶν Περσέως παίδων,
[3, 23]	τοὺς Δηλίους· κατασύρας δὲ πολλὰ	μὲν	ἐμπόρων χρήματα, πάντα δὲ ἀναθήματα,
[3, 14]	(τὸ δὲ τοῦ Ἀγνίτα πεποίηται	μὲν	ἐν δεξιᾷ τοῦ Δρόμου, Ἀσκληπιοῦ
[3, 5]	τυραννίδα ἐν βεβαίῳ. καὶ μάχῃ	μὲν	ἐνίκησεν Ἀθηναίων τοὺς ἔχοντας τὸν
[3, 12]	ἐς τὴν Ἑλλάδα ἐπέμφθησαν, Λακεδαιμονίοις	μὲν	ἐπεσήμαινεν ἐς τὸ δημόσιον, ἐν
[3, 9]	προπεπυσμένοι πέμπουσιν ἐς Σπάρτην, ὅπλα	μὲν	(ἐπὶ σφᾶς) ἐπὶ Θήβας δεόμενοι
[3, 19]	Ἑλένης γένοιτο αὐτῷ μηνίματος. Στησίχορος	μὲν	ἐπὶ τούτῳ τὴν παλινῳδίαν ἐποίησεν·
[3, 8]	κυκωόμενον πολέμοιο. (τότε οὖν Λεωτυχίδης	μὲν	ἐς Ἀγησίλαον ταῦτα ἔφασκεν εἰρῆσθαι,
[3, 1]	ἐποίησαν (λαβόντες λογισμὸν ὅτι Θήρᾳ	μὲν	ἐς αὐτὸν ἀνῄει Κάδμον τὸ
[3, 5]	Ἀγησίλαον λόγῳ τότε δὲ Λύσανδρος	μὲν	ἐς τὴν Φωκίδα ἀφικόμενος καὶ
[3, 4]	εἶναι φήσας. τότε δὲ οἱ	μὲν	ἐς τὸ χρηστήριον οἱ Λακεδαιμόνιοι
[3, 18]	ἁλῶναι καὶ αὐτὴν Ἄφιδναν. (τάδε	μὲν	ἐς τοσοῦτον ἐξητάσθω· ἐς Ἀμύκλας
[3, 17]	μαντεύματος. Λακεδαιμονίοις δὲ (ἡ) ἀκρόπολις	μὲν	ἐς ὕψος περιφανὲς ἐξίσχουσα οὐκ
[3, 14]	γεφυρῶν δὲ ἐφ' ἑκατέρᾳ τῇ	μέν	ἐστιν ἄγαλμα Ἡρακλέους, τῇ δὲ
[3, 24]	κῆπον. (ἱερὰ δὲ αὐτόθι τὸ	μέν	ἐστιν Ἀσκληπιοῦ, τὸ δὲ Ἀχιλλέως,
[3, 24]	σταδίους ἑκατὸν ἀπέχει Ζάραξ, ἄλλως	μὲν	εὐλίμενον χωρίον, τῶν δὲ Ἐλευθερολακώνων
[3, 14]	τοῖς ἐφήβοις μάχεσθαι καθέστηκε, κύκλῳ	μὲν	εὔριπος περιέχει κατὰ ταὐτὰ καὶ
[3, 18]	Ἀναξίας δὲ καὶ Μνασίνους, τούτων	μὲν	ἐφ' ἵππου καθήμενός ἐστιν ἑκάτερος,
[3, 19]	ἐπανῆλθεν ἐκ τῆς Λευκῆς, ἰδεῖν	μὲν	ἔφασκεν Ἀχιλλέα, ἰδεῖν δὲ τὸν
[3, 9]	τοῦ ἱεροῦ. (Ἀγησίλαον δὲ ἐλύπει	μὲν	ἡ θυσία μὴ τελεσθεῖσα, διέβαινε
[3, 9]	καταμένουσιν ἄκοντες. Ἀθηναίοις δὲ ἦν	μὲν	ἡ πρόφασις ἐκ τοῦ Πελοποννησίων
[3, 3]	μάχαιρα ὁ Μέμνονος· καὶ τοῦ	μὲν	ἥ τε αἰχμὴ καὶ ὁ
[3, 20]	ἅρματι ἐδεῖτο. (Ὀδυσσεὺς δὲ τέως	μὲν	ἠνείχετο, τέλος δὲ ἐκέλευε Πηνελόπην
[3, 16]	Ἔρυκα ἐπὶ τοῖσδε εἰρημένοις, ἢν	μὲν	Ἡρακλῆς νικήσῃ, γῆν τὴν Ἔρυκος
[3, 8]	ὁ Ἀριστοκρίτου καὶ Ἆγις ὅρκους	μὲν	θεῶν ὑπερέβησαν, οὓς ὤμοσαν Ἀθηναίοις
[3, 23]	χωρίον ἐν ὅροις Βοιατῶν Ἀπόλλωνος	μὲν	ἱερόν ἐστιν, Ἐπιδήλιον δὲ ὀνομαζόμενον·
[3, 24]	τεσσαράκοντα ἀπέχουσα. ᾤκισται δὲ νῦν	μὲν	Ἰλίου καλουμένου καὶ Ἀσίας καὶ
[3, 15]	οἱ στρατεύσαντι ἐς Σπάρτην τιμωρήσασθαι	μὲν	Ἱπποκόωντα, τιμωρήσασθαι δὲ καὶ τοὺς
[3, 8]	δὲ ἔτει τοῦ πολέμου Λακεδαιμόνιοι	μὲν	καὶ Ἆγις παρεσκευάζοντο ὡς ἐς
[3, 1]	Τισαμενοῦ τοῦ Ὀρέστου βασιλεύοντος, Μεσσήνη	μὲν	καὶ Ἄργος ἑκατέρα μοῖρα Τήμενον,
[3, 2]	τῆς ἑτέρας οἰκίας βασιλεὺς συνεξεῖλε	μὲν	καὶ Ἀρχελάῳ τὴν Αἴγυν, ὁπόσα
[3, 10]	δὴ πολεμεῖν τοῖς Φωκεῦσιν ἀφίκετο	μὲν	καὶ ἰδίᾳ συμμαχικὰ ἐπὶ χρήμασιν,
[3, 10]	μνημονεύοντες εὐεργεσίαν, Λακεδαιμόνιοι δὲ προφάσει	μὲν	καὶ οὗτοι φιλίας, κατὰ ἔχθος
[3, 9]	ἀεὶ σὺν τῷ στρατῷ, Τισσαφέρνην	μὲν	καίπερ τὰ πρότερα εὐεργέτην ὄντα
[3, 16]	τῇ Ταυρικῇ θεῷ, ὥστε ἀμφισβητοῦσι	μὲν	Καππάδοκες καὶ οἱ τὸν Εὔξεινον
[3, 23]	ἔστιν Ἰνοῦς καλούμενον ὕδωρ, μέγεθος	μὲν	κατὰ λίμνην μικράν, τῆς γῆς
[3, 10]	γὰρ δὴ ἤδη γέρων τὸν	μὲν	κατὰ τὴν πορείαν ἐπέλαβεν ἡ
[3, 21]	πόλεις καὶ δέκα εἰσί, πρώτη	μὲν	καταβᾶσιν ἐξ Αἰγιῶν ἐπὶ θάλασσαν
[3, 20]	Ὀδυσσεῖ Πηνελόπην γυναῖκα Ἰκάριος, ἐπειρᾶτο	μὲν	κατοικίσαι καὶ αὐτὸν Ὀδυσσέα ἐν
[3, 16]	ἦσαν Θερσάνδρου τοῦ Ἀγαμηδίδα, βασιλεύοντος	μὲν	Κλεωναίων, τετάρτου δὲ ἀπογόνου Κτησίππου
[3, 23]	ἀνέχει καλουμένη Μινῴα· καὶ ὁ	μὲν	κόλπος οὐδέν τι ἔχει διάφορον
[3, 16]	ἐφέστηκε· τὸ δέ ἐστιν ἄλλως	μὲν	κοῦφον ὑπὸ σμικρότητος, ἢν δὲ
[3, 9]	δὲ τῶν χρημάτων μεταλαβόντες Ἀργείων	μὲν	Κύλων τε εἶναι λέγονται καὶ
[3, 8]	δὲ Ἀρχιδάμῳ καὶ θυγάτηρ, ὄνομα	μὲν	Κυνίσκα, φιλοτιμότατα δὲ ἐς τὸν
[3, 13]	πρὸς Κνωσσίους. ~πλησίον δὲ ἔστι	μὲν	Κυνόρτου τοῦ Ἀμύκλα τάφος, ἔστι
[3, 1]	καὶ ἠνάγκασεν ἀποχωρῆσαι δείσαντα, ὡς	μὲν	Λακεδαιμόνιοί φασιν, ἐς Πελλάναν, Μεσσηνίων
[3, 21]	ὀνομάζειν λέγουσιν Αὐγειάς. ἐνταῦθα ἔστι	μὲν	λίμνη καλουμένη Ποσειδῶνος, ἔστι δὲ
[3, 11]	πεποίηται δὲ καὶ Ἀρτεμισία, θυγάτηρ	μὲν	Λυγδάμιδος, ἐβασίλευσε δὲ Ἁλικαρνασσοῦ· ταύτην
[3, 15]	καὶ ἄλλο τοιόνδε. Οἰωνὸς ἡλικίαν	μὲν	μειράκιον, ἀνεψιὸς δὲ Ἡρακλεῖ Λικυμνίου
[3, 13]	εἰσὶν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι, (καὶ) συναμφοτέροις	μὲν	μία τε καὶ δέκα, τῷ
[3, 1]	γενομένων δέ οἱ παίδων Ὑάκινθον	μὲν	νεώτατον ὄντα καὶ τὸ εἶδος
[3, 21]	Ἰλιάδι ἐν Θέτιδος λόγοις· ὑμεῖς	μὲν	νῦν δῦτε θαλάσσης εὐρέα κόλπον,
[3, 6]	τοῖς δὲ Ἀθηναίοις ἀμυνοῦντες ἀφίκοντο	μὲν	ὁ Αἰγυπτίων ὁμοῦ Πατρόκλῳ στόλος,
[3, 25]	ἀθροίζεσθαι τὰς ψυχάς. ἀλλὰ Ἑκαταῖος	μὲν	ὁ Μιλήσιος λόγον εὗρεν εἰκότα,
[3, 12]	ἀγῶνα προθεῖναι δρόμου· καὶ ὅτι	μὲν	Ὀδυσσεὺς ἐκράτει, δῆλά ἐστιν, ἀφεθῆναι
[3, 26]	ἀποτεμομένου. ἀπέχει δὲ Καρδαμύλη θαλάσσης	μὲν	ὀκτὼ σταδίους, Λεύκτρων δὲ καὶ
[3, 11]	προελθόντι ἔστιν ἡ πόλις, Σπάρτη	μὲν	ὀνομασθεῖσα ἐξ ἀρχῆς, προσλαβοῦσα δὲ
[3, 24]	ἐς τὴν σφετέραν, καὶ Σεμέλην	μὲν	οὐ γὰρ αὐτὴν περιοῦσαν ἔτι
[3, 3]	αὐτὴν κελευόντων τῶν ἐφόρων τοῦτο	μὲν	οὐδαμῶς ἐπαγγέλλεται, τοσοῦτον δέ σφισιν
[3, 24]	εἰρημένα. ἐν Ζάρακι δὲ ἄλλο	μὲν	οὐδέν, πρὸς δὲ τοῦ λιμένος
[3, 17]	Χαλκίοικον ἁμαρτεῖν ἀδείας κατ' ἄλλο	μὲν	οὐδέν, φόνου δὲ ἄγος ἐκνίψασθαι
[3, 25]	ἐπὶ Ταινάρῳ καὶ πηγή, νῦν	μὲν	οὐδὲν ὥστε καὶ θαῦμα εἶναι
[3, 19]	ἐνέστηκε. (μέγεθος δὲ αὐτοῦ μέτρῳ	μὲν	οὐδένα ἀνευρόντα οἶδα, εἰκάζοντι δὲ
[3, 21]	(Γυθεᾶται δὲ τῆς πόλεως ἀνθρώπων	μὲν	οὐδένα οἰκιστὴν γενέσθαι λέγουσιν, Ἡρακλέα
[3, 4]	(Παυσανίας δὲ ὁ Κλεομβρότου βασιλεὺς	μὲν	οὐκ ἐγένετο· ἐπιτροπεύων γὰρ Πλείσταρχον
[3, 25]	Πύρριχος ὄνομα ἦν αὐτῷ, Πινδάρῳ	μὲν	οὐκ ἔστιν εἰρημένον, λέγουσι δὲ
[3, 26]	τὸ ἐν τῷ ναῷ σαφῶς	μὲν	οὐκ ἦν ἰδεῖν ὑπὸ στεφανωμάτων,
[3, 21]	Λιμηρὰ Βρασιαὶ Γερόνθραι Μαριός. αὗται	μὲν	οὖν εἰσιν αἱ λοιπαὶ τῶν
[3, 25]	κιθαρῳδὸς χαλκοῦς ἐπὶ δελφῖνος. τὰ	μὲν	οὖν ἐς αὐτὸν Ἀρίονα καὶ
[3, 8]	ἐκκόψαι προρρίζους τὰς Ἀθήνας. (τὰ	μὲν	οὖν ἐς πόλεμον μάλιστα ἐπίσημα
[3, 26]	ἐστιν Ἰνοῦς καὶ μαντεῖον. μαντεύονται	μὲν	οὖν καθεύδοντες, ὁπόσα δ' ἂν
[3, 2]	βασίλευε Διὸς μεγάλου ὀαριστής. (Λυκούργου	μὲν	οὖν καὶ ἐν τοῖς ἔπειτα
[3, 9]	Ἰσθμοῦ, συμμαχεῖν σφισιν ἐπαγγέλλων. (Κορίνθιοι	μὲν	οὖν, καίπερ ἐς τὰ μάλιστα
[3, 9]	ἀποθανεῖν τοὺς ἐγκαταληφθέντας ἔγνωσαν. Θηβαῖοι	μὲν	οὖν κατὰ τὰ αὐτὰ Ἀθηναίοις
[3, 5]	παραίνεσιν τοῦ Αἰγινήτου Λάμπωνος. ~Πλείσταρχος	μὲν	οὖν ὁ Λεωνίδου νεωστὶ τὴν
[3, 24]	Κόλχοις Ἀθηνᾶς Ἀσίας ἱερόν. μετασχόντας	μὲν	οὖν οἶδα Ἰάσονι τοῦ στόλου
[3, 19]	ἀδελφὴν ἀποθανοῦσαν ἔτι παρθένον. τοῦτο	μὲν	οὖν τοῦ Ὑακίνθου τὸ ἄγαλμα
[3, 15]	τὴν Ἄπτερον καλουμένην Νίκην, τῶν	μὲν	οὔποτε τὸν Ἐνυάλιον φεύγοντα οἰχήσεσθαί
[3, 16]	καὶ σίλφιον ἐπ' αὐτῇ. (τάδε	μὲν	οὕτω γενέσθαι λέγουσιν· ἰόντι δὲ
[3, 18]	Διόνυσον δὲ καὶ Ἡρακλέα, τὸν	μὲν	παῖδα ἔτι ὄντα ἐς οὐρανόν
[3, 5]	θελήσαντες. (Παυσανίου δὲ φυγόντος οἱ	μὲν	παῖδες Ἀγησίπολις καὶ Κλεόμβροτος νέοι
[3, 7]	Ἀλέαν ἱκέτευε, Λεωτυχίδου δὲ ὁ	μὲν	παῖς Ζευξίδαμος ζῶντος ἔτι Λεωτυχίδου
[3, 7]	Κλεομένους ἐποίησεν ἰδιώτην. καὶ τοῦ	μὲν	παρὰ βασιλέα Δαρεῖον ἐλθόντος ἐς
[3, 2]	θεῖναι δὲ αὐτὸν λέγουσιν οἱ	μὲν	παρὰ τῆς Πυθίας διδαχθέντα ὑπὲρ
[3, 23]	οὔτε αὐτὸς Μιθριδάτης· ἀλλὰ Μηνοφάνην	μὲν	παραυτίκα, ὡς ἀνήγετο ἐρημώσας τὴν
[3, 18]	καὶ θηρία ἄνω θέοντα, τῇ	μὲν	πάρδαλις, κατὰ δὲ τὸν Πολυδεύκην
[3, 19]	ἢ ὄρνιθας πτερά. καὶ Ἀμύκλαι	μὲν	παρείχοντο τοσαῦτα ἐς μνήμην, ἑτέρα
[3, 18]	ὅτου βασιλεύοντος Λακεδαιμονίων ἐποίησε, τάδε	μὲν	παρίημι, τὸν θρόνον δὲ εἶδόν
[3, 21]	καλουμένη Κροκέαι καὶ λιθοτομία· μία	μὲν	πέτρα συνεχὴς οὐ διήκουσα, λίθοι
[3, 11]	ἀγῶνας πολέμου πέντε ἐνίκησε, πρῶτον	μὲν	Πλαταιᾶσιν ἐναντία Περσῶν, δεύτερον δὲ
[3, 15]	δὲ ἱερὰ καὶ Ἡρακλέους, τῆς	μὲν	πλησίον τοῦ τάφου τοῦ Ἀλκμᾶνος,
[3, 6]	τῇ Σπάρτῃ. τέλος δὲ ὁ	μὲν	πολλά τε καὶ ἐχθρὰ ἐς
[3, 10]	τοῦ δὲ Ἀρχιδάμου τούτου τὸν	μὲν	πρεσβύτερον παῖδα Ἆγιν κατέλαβεν ἀποθανεῖν
[3, 6]	Θεσσαλίᾳ Λεωσθένην. (Κλεομβρότου δὲ ὁ	μὲν	πρεσβύτερος τῶν παίδων Ἀγησίπολις παρέσχετο
[3, 14]	φασιν ἐπ' αἰτίᾳ τοιαύτῃ· πολεμεῖν	μὲν	πρὸς Μεσσηνίους ἀφεστηκότας, τὸν δὲ
[3, 4]	δὲ καὶ ἐπὶ Ἀθήνας, τὸ	μὲν	πρότερον Ἀθηναίοις τε ἐλευθερίαν ἀπὸ
[3, 14]	φυλάσσουσι· Δήμητρα δὲ Χθονίαν Λακεδαιμόνιοι	μὲν	σέβειν φασὶ παραδόντος σφίσιν Ὀρφέως,
[3, 14]	δὲ ἑπτὰ ἐγένοντό νῖκαι, τέσσαρες	μὲν	σταδίου, διαύλου δὲ αἱ λοιπαί·
[3, 21]	ἐξ ἀνθρώπου. (Γύθιον δὲ ἀπέχει	μὲν	σταδίους τριάκοντα Αἰγιῶν, ἐπὶ θαλάσσῃ
[3, 26]	παρ' αὐτὸ τὸ ἱερόν, ἔσοδον	μὲν	στενήν, τὰ δὲ ἔνδον παρεχόμενον
[3, 19]	καὶ Ἀντίλοχον· Ἑλένην δὲ Ἀχιλλεῖ	μὲν	συνοικεῖν, προστάξαι δέ οἱ πλεύσαντι
[3, 1]	ἀρρένων βασιλεύειν καταλείπει Λακεδαίμονα, μητρὸς	μὲν	Ταυγέτης ὄντα, ἀφ' ἧς καὶ
[3, 24]	τὸ ὕδωρ. (Βρασιαὶ δὲ ἐσχάτη	μὲν	ταύτῃ τῶν Ἐλευθερολακώνων πρὸς θαλάσσῃ
[3, 19]	τὰς ἐκβολὰς Ἀχιλλέως ἱερά· ὄνομα	μὲν	τῇ νήσῳ Λευκή, περίπλους δὲ
[3, 1]	εἶναι τῶν ἐποίκων. καὶ Θήρας	μὲν	τῇ τε νήσῳ μετέβαλεν ἀφ'
[3, 1]	ὡς ἔσχε τὴν ἀρχήν, πρῶτα	μὲν	τῇ χώρᾳ καὶ τοῖς ἀνθρώποις
[3, 2]	ναυσὶν ἐς ἀποικίαν. καὶ ὁ	μὲν	τὴν τῆς Ἰωνίας μεταξὺ καὶ
[3, 9]	ἐς Θήβας πρεσβεύειν Ἀριστομηλίδας, μητρὸς	μὲν	τῆς Ἀγησιλάου πατήρ, Θηβαίοις δὲ
[3, 16]	ἀνθρώπων ἦσαν. (ὁ δὲ οἰκίας	μὲν	τῆς ἄλλης ἐκέλευεν αὐτοὺς ἔνθα
[3, 21]	κάλλος. θεῶν δὲ αὐτόθι πρὸ	μὲν	τῆς κώμης Διὸς Κροκεάτα λίθου
[3, 24]	Ἑλένην αὐτόν· (Ὅμηρος δὲ ἔγραψε	μὲν	τῆς ποιήσεως ἀρχόμενος ὡς Ἀχιλλεὺς
[3, 1]	Προκλεῖ δὲ καὶ Εὐρυσθένει μέχρι	μὲν	τῆς προθυμίας τῆς ἐς τὸν
[3, 11]	καὶ Ἀθηναίους γινομένης συμβολῆς. (τὰ	μὲν	Τισαμενοῦ τοιαῦτα ἐπυνθανόμην ὄντα· Σπαρτιάταις
[3, 24]	Διονύσου γενέσθαι τροφόν· καὶ ἀποφαίνουσι	μὲν	τὸ ἄντρον ἔνθα τὸν Διόνυσον
[3, 26]	Μαχάονι ἔστιν εὑρέσθαι. καὶ Ῥόδον	μὲν	τὸ χωρίον τὸ ἱερὸν ὀνομάζουσιν,
[3, 23]	ἐν μέρει χάριτος εὕρασθαι. (τούτοις	μὲν	τοιαῦτα ἀπήντησεν ἀσεβήσασι· τῇ δὲ
[3, 13]	Σπάρτης. (Κάρνειον δὲ Ἀπόλλωνα Δωριεῦσι	μὲν	τοῖς πᾶσι σέβεσθαι καθέστηκεν ἀπὸ
[3, 5]	Λύσανδρος ἔπεσε. (Παυσανίας δὲ ὑστέρησε	μὲν	τοῦ ἀγῶνος παρὰ Τεγεατῶν καὶ
[3, 21]	μάλιστα ἄρδεσθαι πέφυκεν, ἥντινα διοδεύει	μὲν	τοῦ Εὐρώτα τὸ ὕδωρ, παρέχεται
[3, 24]	ἀρχαῖον. (τῶν δὲ ὀρῶν ἐπὶ	μὲν	τοῦ Ἰλίου Διονύσου τέ ἐστι
[3, 16]	ἱερόν. τάφος δέ ἐστιν ὄπισθε	μὲν	τοῦ ναοῦ τῷ Λυκούργου παιδὶ
[3, 3]	τὸ ἐκ Δελφῶν μάντευμα, ἀνέμοις	μὲν	τοῦ χαλκέως εἰκάζων τὰς φύσας,
[3, 11]	πέντε ἀριθμὸν ἑκατέροις οὖσι, τοῖς	μὲν	τοὺς> ἐπὶ τῷ Πλατανιστᾷ καλουμένῳ
[3, 23]	κεκτημένων ἀνδρῶν, τριήρεσιν ἐσπλεύσας ἐφόνευσε	μὲν	τοὺς ἐπιδημοῦντας τῶν ξένων, ἐφόνευσε
[3, 2]	θαλάσσης καὶ ἄλλως ἀσθενῆ, ταῦτα	μὲν	τοὺς Κρῆτας πείσοντα ἐκλιπεῖν, τὰ
[3, 9]	ἐπίκλησιν Ἰτωνίας· Ἀγησίλαος δὲ εἶχε	μὲν	τραῦμα ἐκ τῆς μάχης, ἐς
[3, 26]	ταύτῃ τῇ πόλει Νέστορα οἱ	μὲν	τραφῆναι λέγουσιν, οἱ δὲ ἐς
[3, 9]	νεῶν αὐτῷ. ὁ δὲ ταῖς	μὲν	τριήρεσιν ἐπέστησεν ἡγεμόνα Πείσανδρον τοῦ
[3, 10]	(δὲ ἐν τῇ πόλει τότε	μὲν	τῷ Ἀγησιλάου δείματι ἡσύχαζον· ἀναζεύξαντος
[3, 19]	ἄγρια οἶδεν. (Θεράπνη δὲ ὄνομα	μὲν	τῷ χωρίῳ γέγονεν ἀπὸ τῆς
[3, 17]	(ἐπείργασται δὲ τῷ χαλκῷ πολλὰ	μὲν	τῶν ἄθλων Ἡρακλέους, πολλὰ δὲ
[3, 24]	μνηστευσάμενός ἐστιν Ἑλένην. καὶ ὅτι	μὲν	τῶν Ἑλένης μνηστήρων Ἀχιλλεὺς οὐκ
[3, 7]	Ἀγησικλέους ἀγαγομένῳ γυναῖκα ἥντινα παρθένον	μὲν	τῶν ἐν Λακεδαίμονι εἶναί φασιν
[3, 22]	τῷ γυμνασίῳ τὰ τιμώμενα μεγέθει	μὲν	ὑπερβάλλοντα, ἀνθρώπου δὲ ὅμως ἐστί.
[3, 5]	αἱ διοσημεῖαι παρείχοντο. (καὶ ὁ	μὲν	ὑπὸ τὸ τεῖχος κατεστρατοπεδεύετο ἤδη
[3, 23]	πάντα ἀφιᾶσι· ταῦτα δὲ ἢν	μὲν	ὑπολαβὸν ἀπενέγκῃ τὸ πῦρ, οἱ
[3, 23]	πολὺ ἀπὸ θαλάσσης ἐπὶ μετεώρῳ	μὲν	ᾤκισται, θέας δὲ αὐτόθι ἄξια
[3, 24]	ἡλικίαν τὴν αὑτοῦ· Θησέα δὲ	ἴσμεν	ἁρπάσαντα Ἑλένην. οὕτως οὐδὲ ἐγχωροῦν
[3, 3]	χαλκοῦ πεποίηται. (ταῦτα μὲν δὴ	ἴσμεν	ἔχοντα οὕτως· Ἀναξανδρίδης δὲ ὁ
[3, 4]	ὅτι μὴ μόνον Κλεομένην τολμήσαντα	ἴσμεν.	(Κλεομένει δὲ οὐκ ὄντων ἀρρένων
[3, 4]	Αἴγιναν, καὶ Αἰγινητῶν τοὺς δυνατοὺς	συνελάμβανεν	ὅσοι μηδισμοῦ τε αὐτῶν μετέσχον
[3, 19]	ὡς ὑπὸ τοῦ Ἀπόλλωνος Ὑάκινθος	ἀπέθανεν	ἄκοντος, καὶ τὰ ἐς τὸ
[3, 3]	δὲ αὐτοῖς Κλεόμβροτον. (ἐπεὶ δὲ	ἀπέθανεν	Ἀναξανδρίδης, Λακεδαιμόνιοι Δωριέα καὶ γνώμην
[3, 2]	οὐ πολλῷ δὲ ὕστερον τούτων	ἀπέθανεν	ὑπὸ Μεσσηνίων Τήλεκλος ἐν Ἀρτέμιδος
[3, 6]	αὐτὸν Κλεομένην, καὶ ὡς Κλεομένης	ἀπέθανεν	ὕστερον, ἐς ἀντιλογίαν ἀφίκοντο ὑπὲρ
[3, 9]	Λοκροῖς γῆ πρὸς τοὺς Φωκέας	ἐτύγχανεν	οὖσα ἀμφισβητήσιμος (γῆ) ἐκ ταύτης
[3, 6]	ἀρχὴν. τῷ δὲ Λεωνίδᾳ διάφορος	ἐτύγχανεν	ὢν ἐς τὰ μάλιστα Λύσανδρος,
[3, 14]	δρόμον ἐπὶ ἀγῶνι λήγοντι οὐ	συνέβαινεν	εἶναί πω. Χίονιν δὲ καὶ
[3, 18]	οὓς ἔθηκε νόμους οὐκ ἀρεστοὺς	συνέβαινεν	εἶναι τῷ Ἀλκάνδρῳ. διαφυγὼν δὲ
[3, 3]	συνοικοῦσαν ἀρίστην τὰ ἄλλα οὖσαν	συνέβαινεν	οὐ τίκτειν· ἀποπέμψασθαι δὲ αὐτὴν
[3, 4]	Δωριέως δὲ ἀπ' ἀμφοτέρων ἀδελφόν,	κατέβαινεν	ἡ ἀρχή. καὶ Ξέρξης τε
[3, 12]	τὴν Ἑλλάδα ἐπέμφθησαν, Λακεδαιμονίοις μὲν	ἐπεσήμαινεν	ἐς τὸ δημόσιον, ἐν Ἀθήναις
[3, 5]	αὐτοῦ τὴν ἐς Βοιωτίαν οὐχ	ὑπέμεινεν	ἐσελθεῖν ἐς δικαστήριον, Τεγεᾶται δὲ
[3, 19]	δὲ ὄνομα μὲν τῷ χωρίῳ	γέγονεν	ἀπὸ τῆς Λέλεγος θυγατρός, Μενελάου
[3, 19]	τροφὸν ἡ ἐπωνυμία τῷ Ἄρει	γέγονεν,	ὅτι δὲ ἀνδρὶ χρὴ πολεμίῳ
[3, 3]	τὸ γὰρ χρεὼν ἤδη Μεσσηνίους	ἤλαυνεν	ἐκτὸς Πελοποννήσου πάσης ἀφίστανται Λακεδαιμονίων
[3, 9]	ὅμως ἐς τὴν Ἀσίαν καὶ	ἤλαυνεν	ἐπὶ τὰς Σάρδεις· ἦν γὰρ
[3, 16]	τὰς Γηρυόνου (ταύτας γὰρ τότε	ἤλαυνεν	Ἡρακλῆς, διανηξαμένας δὲ ἐπὶ Σικελίαν
[3, 8]	ἀπαγγέλλειν. (μετὰ δὲ Ἆγιν ἀποθανόντα	ἀπήλαυνεν	Ἀγησίλαος τῆς βασιλείας Λεωτυχίδην, ἐς
[3, 9]	Λακεδαιμονίοις δὲ πόλεμον πρὸς Θηβαίους	ἔδοξεν	ἄρασθαι· ἐποιοῦντο δὲ ἐς αὐτοὺς
[3, 2]	Λαβώταν. Λακεδαιμονίοις δὲ πρῶτον τότε	ἔδοξεν	ἄρασθαι πρὸς Ἀργείους πόλεμον· ἐποιοῦντο
[3, 23]	σημείου τοῦ κατὰ τὸν δράκοντα	ἔδοξεν	αὐτόθι καταμείναντας οἰκῆσαι. καὶ ἔνθα
[3, 7]	Ἀρχιδάμου δὲ Ἀγησικλῆς· καί σφισιν	ὑπῆρξεν	ἀμφοτέροις τὸν βίον διατελέσαι πάντα
[3, 13]	μιᾷ νίκῃ τὸν υἱὸν παρελθεῖν	ὑπῆρξεν.	~ἐκ δὲ τῆς ἀγορᾶς πρὸς
[3, 15]	παῖδας μετῆλθε κατ' ἀξίαν ὧν	προυπῆρξεν,	ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἱδρύεται, Ἀξιοποίνου δὲ
[3, 5]	μὲν δὴ ἐκ τῆς Ἀργολίδος	ἀνέζευξεν	ἄκων, ἐπὶ δὲ Ὀλυνθίους ἐποιεῖτο
[3, 20]	ἀδικουμένοις· ἐξορκώσας δὲ τὸν ἵππον	κατώρυξεν	ἐνταῦθα. κίονες δὲ ἑπτὰ (οἳ)
[3, 8]	Ἀγησίλαος δὲ ἐς Λεωτυχίδην αὐτὰ	ἔτρεπεν	οὐ γνήσιον ὄντα Ἄγιδος. Λακεδαιμόνιοι
[3, 25]	τὰ ἐπὶ τῷ δελφῖνι Ἡρόδοτος	εἶπεν	ἀκοὴν ἐν τῇ Λυδίᾳ συγγραφῇ·
[3, 3]	ἐπὶ τῶν ἡρώων καλουμένων ἂν	εἶπεν	ὁ θεὸς ἀνθρώπῳ πῆμα εἶναι
[3, 11]	γὰρ εἶχον ἀνηκόως ὧν Τισαμενῷ	προεῖπεν	ἡ Πυθία πείθουσι μετοικήσαντα ἐξ
[3, 16]	μὴ καὶ τοῦτο ἐπικοσμεῖν αὐτὴν	ἀπεῖπεν	ὄνειρον. ἐνταῦθα ἀπήρτηται ᾠὸν τοῦ
[3, 16]	Ἀθηναῖοι. ποίῳ γὰρ δὴ λόγῳ	κατέλιπεν	ἂν ἐν Βραυρῶνι Ἰφιγένεια τὸ
[3, 1]	δήμου Κάδμος ἐν τῇ νήσῳ	κατέλιπεν	ἡγεμόνα εἶναι τῶν ἐποίκων. καὶ
[3, 9]	καὶ δυνάμεως ἡγεμὼν τῆς πεζῆς	περιέπεμπεν	ἔς τε Πελοπόννησον πλὴν Ἄργους
[3, 4]	καὶ οἰκίας Δημαράτῳ τῆς αὐτῆς	ἐπῆρεν	ἀμφισβητεῖν ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς. (εἴχετο
[3, 17]	τούτῳ δὲ ὑπνωμένον τὸν Παυσανίαν	ἐπήγειρεν	ὁ ψόφος· ἰοῦσα γὰρ παρ'
[3, 5]	ὁμοῦ τῇ στρατιᾷ τὴν γῆν	ἔφθειρεν·	ἔσεισέ τε δὴ ὁ θεὸς
[3, 25]	Ἑκαταῖος μὲν ὁ Μιλήσιος λόγον	εὗρεν	εἰκότα, ὄφιν φήσας ἐπὶ Ταινάρῳ
[3, 14]	τό τε ξόανον τῆς Θέτιδος	ἀνεῦρεν	ἔχουσαν καὶ ναὸν μετ' αὐτῆς
[3, 12]	ὅτι χορδαῖς ἑπτὰ ταῖς ἀρχαίαις	ἐφεῦρεν	ἐν τῇ κιθαρῳδίᾳ τέσσαρας χορδάς.
[3, 1]	τε ὑπερεβάλετο δυνάμει Τυνδάρεων καὶ	ἠνάγκασεν	ἀποχωρῆσαι δείσαντα, ὡς μὲν Λακεδαιμόνιοί
[3, 23]	καταδύουσι, Μιθριδάτην δὲ ὕστερον τούτων	ἠνάγκασεν	ὁ θεὸς αὐτόχειρα αὑτοῦ καταστῆναι,
[3, 25]	οὔτε ὄνομα ἔθετο οὐδὲν οὔτε	συνέπλασεν	ἐς τὸ εἶδος ὥσπερ ἐπὶ
[3, 19]	ἐποίησεν Ἡρακλῆς· καὶ Ἀσκληπιὸν Κοτυλέα	ὠνόμασεν	ἀκεσθεὶς τὸ τραῦμα τὸ ἐς
[3, 1]	δὲ τοῦτο ᾤκισέ τε καὶ	ὠνόμασεν	ἀπὸ τῆς γυναικὸς πόλιν, ἣ
[3, 1]	δὴ τὸ ὑπόλοιπον ποταμοῦ ῥεῦμα	ὠνόμασεν	Εὐρώταν. (ἅτε δὲ οὐκ ὄντων·
[3, 2]	δὲ καὶ ἰδίᾳ Λακεδαιμονίων αὐτὸς	ἔδρασεν	ἡγούμενος, μνήμην καὶ τῶνδε ποιησόμεθα
[3, 25]	εἰρηκότος ἢ εἰ δράκοντα ὄντα	ἐκάλεσεν	Ἅιδου κύνα. (ἀναθήματα δὲ ἄλλα
[3, 25]	Εὐρυσθέα· (Ὅμηρος δὲ πρῶτος γὰρ	ἐκάλεσεν	Ἅιδου κύνα ὅντινα Ἡρακλῆς ἦγεν
[3, 7]	τοῦ Εὐνόμου βασιλευόντων, ἐν εἰρήνῃ	διετέλεσεν	οὖσα ἡ Σπάρτη. (Χάριλλος δὲ
[3, 4]	(ἐπεὶ δὲ Πλαταιᾶσι Μαρδόνιός τε	ἔπεσεν	ἐν τῇ μάχῃ καὶ ἀπώλοντο
[3, 13]	Κάρνον ἀποκτείναντος Ἱππότου τοῦ Φύλαντος	ἐνέπεσεν	ἐς τὸ στρατόπεδον τοῖς Δωριεῦσι
[3, 13]	πολλὰ τῶν ἀρχαίων καὶ κατελθοῦσιν	ἐποίησεν	ἄγνωστα, ἅτε δὲ ἐκείνων οὐκ
[3, 10]	οὐ τὸ συνεχὲς τῶν δένδρων	ἐποίησεν,	ἀλλὰ Ζεὺς ἐπίκλησιν ἔσχε Σκοτίτας,
[3, 24]	μόνον τοῦτο τῶν Λακωνικῶν πολισμάτων	ἐποίησεν	ἀνάστατον· καί μοι τὰ ἐς
[3, 19]	μὲν ἐπὶ τούτῳ τὴν παλινῳδίαν	ἐποίησεν·	~ἐν Θεράπνῃ δὲ κρήνην τὴν
[3, 18]	Πολύκλειτος Ἀργεῖος ὁ μὲν γυναῖκα	ἐποίησεν	ἔχουσαν λύραν, Σπάρτην δῆθεν, Πολύκλειτος
[3, 19]	Κοτυλέως ἐστὶν Ἀσκληπιοῦ ναός, ὃν	ἐποίησεν	Ἡρακλῆς· καὶ Ἀσκληπιὸν Κοτυλέα ὠνόμασεν
[3, 7]	καὶ τὸ ἔχθος τὸ Κλεομένους	ἐποίησεν	ἰδιώτην. καὶ τοῦ μὲν παρὰ
[3, 18]	Κλητᾶς, καθὰ δὴ καὶ Ἀλκμὰν	ἐποίησεν.	ἱδρύσασθαι δὲ Λακεδαίμονα Χάρισιν ἐνταῦθα
[3, 8]	μὴ τῇ Κυνίσκᾳ τὸ ἐπίγραμμα	ἐποίησεν	ὅστις δή, καὶ ἔτι πρότερον
[3, 9]	ἐπύθετο Ἀρταξέρξης μάχας τε ἃς	ἐνίκησεν	Ἀγησίλαος καὶ ὡς ἐς> τὸ
[3, 5]	ἐν βεβαίῳ. καὶ μάχῃ μὲν	ἐνίκησεν	Ἀθηναίων τοὺς ἔχοντας τὸν Πειραιᾶ,
[3, 9]	τήν τε ἵππον τῶν Περσῶν	ἐνίκησεν	ὁ Ἀγησίλαος καὶ τὸ πεζὸν
[3, 20]	Μεσσηνίους ὄντας, ὀνομασθῆναι καὶ τούτους	ἐξενίκησεν	εἵλωτας, καθότι καὶ Ἕλληνας τὸ
[3, 11]	Σπαρτιάτας· ἐμοὶ γὰρ ἐξ ἀρχῆς	ἠθέλησεν	ὁ λόγος ἀπὸ πολλῶν καὶ
[3, 4]	ἀγομένην κατασκευήν. Μαρδονίου τε οὐκ	ἠθέλησεν	ὁ Παυσανίας αἰσχῦναι τὸν νεκρὸν
[3, 5]	βασιλείαν ἔσχεν αὐξηθείς, Πελοποννησίων πρώτοις	ἐπολέμησεν	Ἀργείοις. ὡς δὲ ἐκ τῆς
[3, 9]	μάχης, ἐς δὲ τοὺς ἱκέτας	παρενόμησεν	οὐδ' οὕτως. ~οὐ πολλῷ δὲ
[3, 11]	ὃς μοναρχίας πρῶτος ἐν Ῥωμαίοις	ἐπεθύμησεν	καὶ ἀρχὴν τὴν καθεστηκυῖαν πρῶτος
[3, 4]	ὑπὲρ Δημαράτου· ἡ δέ σφισιν	ἔχρησεν	ἡ πρόμαντις ὁπόσα ἦν Κλεομένει
[3, 8]	θεοῦ σείσαντος ὀπίσω τὸ στράτευμα	ἀπεχώρησεν	ἄχρι Ὀλυμπίας καὶ τοῦ Ἀλφειοῦ
[3, 1]	ὅποι καὶ δι' ἥντινα αἰτίαν	ἀπεχώρησεν,	ἑτέρωθι δηλώσω· Μύλητος δὲ τελευτήσαντος
[3, 6]	Δημαράτῳ τῷ Ἀρίστωνος κατὰ ταὐτὰ	ἀπεχώρησεν	ἤτοι παρὰ τὸν ἐν Μακεδονίᾳ
[3, 15]	μὲν δὴ τιτρώσκεται καὶ λαθὼν	ἀπεχώρησεν·	ὕστερον δὲ ἐξεγένετό οἱ στρατεύσαντι
[3, 23]	χάριτος εὕρασθαι. (τούτοις μὲν τοιαῦτα	ἀπήντησεν	ἀσεβήσασι· τῇ δὲ Βοιαῶν ὅμορος
[3, 15]	παῖδας οὐδὲν ἐκ τῆς Ἥρας	ἀπήντησεν	ἐμπόδιον, ὥσπερ γε ἐπὶ τῶν
[3, 4]	καὶ Λεωνίδας τριακοσίοις ὁμοῦ Λακεδαιμονίων	ἀπήντησεν	ἐς Θερμοπύλας. γεγόνασι μὲν δὴ
[3, 9]	ὁ δὲ ταῖς μὲν τριήρεσιν	ἐπέστησεν	ἡγεμόνα Πείσανδρον τοῦ Πεισάνδρου δὲ
[3, 6]	τρόπον ὅντινα ἐν Αἰγύπτῳ Κλεομένης	ἐτελεύτησεν.	~γένους μὲν δὴ τοῦ Εὐρυσθένους,
[3, 7]	τὸ χρεών. (οὐ μὴν ἄπαις	ἐτελεύτησεν	ὁ Ἀρχίδαμος, Ζευξίδαμον δὲ ἀπολιπὼν
[3, 5]	κατὰ νώτου σφίσιν ἔμελλεν ἐπικείσεσθαι.	(ἔδεισεν	οὖν ὁ Παυσανίας διπλοῦ στρατιωτικοῦ
[3, 7]	εὖ τὴν Ἑλλάδα ἔτι βεβηκυῖαν	διέσεισεν	ἐκ βάθρων, καὶ ὕστερον Φίλιππος
[3, 22]	δὲ λοιπὰ τοῦ ἀγάλματος πῦρ	ἠφάνισεν	ὁμοῦ τῷ προτέρῳ ναῷ. (Μαριὸς
[3, 1]	καὶ αὐτὸς ἐς μνήμην, πόλισμα	ἔκτισεν	ἐν τῇ Λακωνικῇ. γενομένων δέ
[3, 3]	δὲ ταῖς κρίσεσι τὰ δίκαια	ἐφύλασσεν	οὐκ ἄνευ φιλανθρωπίας, ἔχοντος δὲ
[3, 4]	δὲ ὡς ἀνέστρεψεν ἐξ Αἰγίνης,	ἔπρασσεν	ὅπως Δημάρατον παύσειε βασιλεύοντα, καὶ
[3, 10]	Εὐδαμίδας δὲ ὁ νεώτερος Λακεδαιμονίοις	ἐβασίλευσεν	ἄγουσιν εἰρήνην. τὰ δὲ ἐς
[3, 4]	ἀποικίαν στέλλεται· Κλεομένης δὲ ὡς	ἐβασίλευσεν,	αὐτίκα ἐσέβαλεν ἐς τὴν Ἀργολίδα,
[3, 25]	ἡνίκα ἐπὶ τὸν Ἑρμιόνης γάμον	ἔπλευσεν	ἐκ Σκύρου. διαβάντων δὲ τὸν
[3, 7]	τὸν Πελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων γενέσθαι	συνέσπευσεν.	ἀλλὰ καὶ ἐς ὅσον δυνάμεως
[3, 18]	παυσαμένοις· καὶ οὕτω τὴν πολιορκίαν	διέλυσεν	ὁ Λύσανδρος καὶ Λακεδαιμονίους τὸν
[3, 7]	ὁ Πολυδέκτου τήν τε γῆν	ἐδῄωσεν	Ἀργείοις οὗτος γὰρ καὶ ὁ
[3, 8]	ἐφεξῆς ἔτει τήν τε χώραν	ἐδῄωσεν	ὁ Ἆγις καὶ ἤλασε τῆς
[3, 15]	τὸν Οἰωνόν. (τοῦτο Ἡρακλέα μάλιστα	ἐξηγρίωσεν	ἐς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας·
[3, 16]	δὲ οἰκίας μὲν τῆς ἄλλης	ἐκέλευεν	αὐτοὺς ἔνθα ἂν ἐθέλωσιν οἰκῆσαι,
[3, 5]	παντάπασιν ἔτι ἦσαν, Ἀριστόδημος δὲ	ἐπετρόπευεν	αὐτοὺς γένους ἐγγύτατα ὤν· καὶ
[3, 4]	ὁ Τεάσπιδος, ἀνὴρ Πέρσης, παλλακὴν	εἶχεν	ἄκουσαν· (ἐπεὶ δὲ Πλαταιᾶσι Μαρδόνιός
[3, 13]	Καρνειός, ὃν Οἰκέταν ἐπονομάζουσι, τιμὰς	εἶχεν	ἐν Σπάρτῃ καὶ πρὶν Ἡρακλείδας
[3, 9]	τῆς Ἀγησιλάου πατήρ, Θηβαίοις δὲ	εἶχεν	ἐπιτηδείως καὶ ἐγεγόνει τῶν δικαστῶν,
[3, 9]	πολέμῳ δὲ αὐτὸς κατὰ γῆν	προσεῖχεν	ἐρρωμένως. (καί οἱ θεῶν τις
[3, 1]	καὶ ἀπὸ τούτου Λέλεγες ὧν	ἦρχεν	ὠνομάσθησαν. Λέλεγος δὲ γίνεται Μύλης
[3, 1]	μοῖρα Τήμενον, ἡ δὲ Κρεσφόντην	ἔσχεν	ἄρχοντας· ἐν Λακεδαίμονι δὲ ὄντων
[3, 5]	(Ἀγησίπολις δὲ ἐπεὶ τὴν βασιλείαν	ἔσχεν	αὐξηθείς, Πελοποννησίων πρώτοις ἐπολέμησεν Ἀργείοις.
[3, 2]	Λαβώτας ὁ Ἐχεστράτου τὴν ἀρχὴν	ἔσχεν	ἐν Σπάρτῃ. τοῦτον τὸν Λαβώταν
[3, 1]	Γοργοφόνην τε τὴν Περσέως γυναῖκα	ἔσχεν	ἐξ Ἄργους καὶ παῖδα ἔσχε
[3, 10]	ἐς Εὐρυδαμίδαν τὸν Ἄγιδος ὡς	ἔσχεν,	ἤδη μοι καὶ τάδε ἡ
[3, 2]	Λίμναις. (Τηλέκλου δὲ ἀποθανόντος Ἀλκαμένης	ἔσχεν	ὁ Τηλέκλου τὴν ἀρχήν· καὶ
[3, 3]	αὐτῶν, καὶ ὁποῖον ὁ πόλεμος	ἔσχεν	οὗτος πέρας, τοῦ λόγου μοι
[3, 21]	καί σφισι τοῦ ὀνόματος τούτου	παρέσχεν	ἀρχὴν Ὅμηρος ἐν Ἰλιάδι ἐν
[3, 8]	(τῷ δὲ Ἀγησιλάῳ καὶ Λεωτυχίδῃ	παρέσχεν	ἐς πλέον τὸ μάντευμα ἀντιλογίαν
[3, 16]	οὐκ ἔφη δώσειν· θυγάτηρ γὰρ	ἔτυχέν	οἱ παρθένος ἔχουσα ἐν αὐτῷ
[3, 19]	ὁ Νικομήδους περισσῶς δή τι	ἔγραψεν	αὐτὸν ὡραῖον, τὸν ἐπὶ Ὑακίνθῳ
[3, 24]	τὸ ἄντρον ἔνθα τὸν Διόνυσον	ἔθρεψεν	Ἰνώ, καλοῦσι δὲ καὶ τὸ
[3, 4]	τὸ πλῆθος· Κλεομένης δὲ ὡς	ἀνέστρεψεν	ἐξ Αἰγίνης, ἔπρασσεν ὅπως Δημάρατον
[3, 7]	ἤδη καὶ οὐ παντάπασιν ὑγιῆ	προσκατήρειψεν	αὐτήν. ~Ἀρχιδάμου δὲ ὡς ἐτελεύτα
[3, 23]	ὑπὸ ὕβρεως τὸ ξόανον τοῦτο	ἀπέρριψεν	ἐς τὴν θάλασσαν· ὑπολαβὼν δὲ
[3, 9]	ὄντα ζημιοῖ θανάτῳ, Τιθραύστην δὲ	κατέπεμψεν	ἐπὶ θάλασσαν, (καὶ) φρονῆσαί τε
[3, 21]	ποταμίοις ἐοικότες, ἄλλως μὲν δυσεργεῖς,	ἢν	δὲ ἐπεργασθῶσιν, ἐπικοσμήσαιεν ἂν καὶ
[3, 16]	ἄλλως μὲν κοῦφον ὑπὸ σμικρότητος,	ἢν	δὲ οἱ (μαστιγοῦντές ποτε ὑποφειδόμενοι
[3, 16]	πρὸς Ἔρυκα ἐπὶ τοῖσδε εἰρημένοις,	ἢν	μὲν Ἡρακλῆς νικήσῃ, γῆν τὴν
[3, 23]	τὰ πάντα ἀφιᾶσι· ταῦτα δὲ	ἢν	μὲν ὑπολαβὸν ἀπενέγκῃ τὸ πῦρ,
[3, 14]	ἐστιν ἐπίκλησις ὁ Ἀγνίτας, ὅτι	ἦν	ἄγνου τῷ θεῷ ξόανον· ἡ
[3, 2]	Κρησὶ καὶ τὰ πολίσματα, ὁπόσα	ἦν	ἀπωτέρω θαλάσσης καὶ ἄλλως ἀσθενῆ,
[3, 18]	πραθέντα ἐς Κρήτην δουλεύειν ἔνθα	ἦν	Ἀρτέμιδος τοῖς Κρησὶν ἱερόν, ἀνὰ
[3, 22]	εἴη· καί τι καὶ μάντευμα	ἦν	αὐτοῖς Ἄρτεμιν ἔνθα οἰκήσουσιν ἐπιδείξειν.
[3, 25]	Σιληνός· δὲ καὶ Πύρριχος ὄνομα	ἦν	αὐτῷ, Πινδάρῳ μὲν οὐκ ἔστιν
[3, 1]	κατήγαγεν ἐπὶ θάλασσαν, ἀπορρυέντος δὲ	ἦν	γὰν δὴ τὸ ὑπόλοιπον ποταμοῦ
[3, 10]	μνήμης ἄξια ἐν Αἰγύπτῳ. καὶ	ἦν	γὰρ δὴ ἤδη γέρων τὸν
[3, 15]	ὀνείδη, τοῦτον οὐδὲ ἀρχὴν προσίεμαι·	ἦν	γὰρ δὴ παντάπασιν εὔηθες κέδρου
[3, 9]	καὶ ἤλαυνεν ἐπὶ τὰς Σάρδεις·	ἦν	γὰρ δὴ τῆς Ἀσίας τῆς
[3, 4]	Κλεομένης ἐνίκα τῇ μάχῃ· καὶ	ἦν	γὰρ πλησίον ἄλσος ἱερὸν Ἄργου
[3, 18]	καὶ τὰ ἐς αὐτὸν ὁποῖα	ἦν	γράψω. (ἀνέχουσιν ἔμπροσθεν αὐτόν, κατὰ
[3, 5]	Ἀθηνᾶς ἱκέτην ἐδέξαντο τῆς Ἀλέας.	ἦν	δὲ ἄρα τὸ ἱερὸν τοῦτο
[3, 9]	πρόσω τὸν Ἀγησίλαον ἐπειρῶντο εἴργειν·	ἦν	δέ τι εὐνοίας ἐκ παλαιοῦ
[3, 15]	σφίσιν ὁ πρόγονος Τισαμενὸς μητρὸς	ἦν	Δημωνάσσης, ἀδελφῆς Ἀμφιλόχου. (μόνοις δὲ
[3, 20]	τῶν τομίων· ὁ δὲ ὅρκος	ἦν	Ἑλένῃ καὶ τῷ γῆμαι προκριθέντι
[3, 17]	ἃ δὴ μέγιστα καὶ μάλιστα	ἦν	ἐμοὶ δοκεῖν θέας ἄξια. (ἔστι
[3, 3]	ἐπολέμησαν, οὔ μοι κατὰ καιρὸν	ἦν	ἐν τῇ συγγραφῇ τῇ παρούσῃ
[3, 17]	πρότερον συγγραφέντα ἐπ' ἀκριβὲς ἀποχρῶντα	ἦν·	ἐπεξελθεῖν σφισιν ἀρκέσομαι. ἤκουσα δὲ
[3, 22]	τῆς Μενελάου καὶ οὗτος κυβερνήτης	ἦν.	(ἐσέχει δὲ μετὰ τὴν ἄκραν
[3, 8]	καταλιπόντος παῖδας Ἆγίς τε πρεσβύτερος	ἦν	ἡλικίᾳ καὶ παρέλαβεν ἀντὶ Ἀγησιλάου
[3, 26]	τῷ ναῷ σαφῶς μὲν οὐκ	ἦν	ἰδεῖν ὑπὸ στεφανωμάτων, χαλκοῦν δὲ
[3, 22]	τοῦ Ἕλους τὰ ἐρείπια ὑπόλοιπα	ἦν,	καὶ μετὰ ταῦτα τριάκοντα (προελθόντι
[3, 22]	οἰκίζουσιν ἐνταῦθα, οὗπερ ἡ μυρσίνη	ἦν,	καὶ τὸ δένδρον ἔτι ἐκείνην
[3, 4]	σφισιν ἔχρησεν ἡ πρόμαντις ὁπόσα	ἦν	Κλεομένει κατὰ γνώμην. (Δημάρατος μὲν
[3, 17]	ψυχαγωγούς· δίκην δὲ ἣν εἰκὸς	ἦν	Κλεονίκῃ τε ἀπέδωκε καὶ τῷ
[3, 9]	οἰωνὸν καταμένουσιν ἄκοντες. Ἀθηναίοις δὲ	ἦν	μὲν ἡ πρόφασις ἐκ τοῦ
[3, 14]	Εὐμήδους, Ἱπποκόωντος δὲ καὶ οὗτος	ἦν	ὁ Εὐμήδης· ἔστι δὲ ἄγαλμα
[3, 20]	οἶδα· (ἐπὶ θαλάσσῃ πόλισμα Ἕλος	ἦν,	οὗ δὴ καὶ Ὅμηρος ἐμνημόνευκεν
[3, 25]	σταδίων ἀφέστηκε Καινήπολις· ὄνομα δὲ	ἦν	πάλαι καὶ ταύτῃ Ταίναρον. ἐν
[3, 3]	ἡρώων τὰ ὅπλα ὁμοίως χαλκᾶ	ἦν	πάντα, μαρτυρεῖ μοι καὶ Ὁμήρου
[3, 11]	ἡττηθείς, καίτοι τὰ δύο γε	ἦν	πρῶτος· καὶ γὰρ δρόμῳ τε
[3, 12]	ἀντιδόντες βοῦς. ἀργύρου γὰρ οὐκ	ἦν	πω τότε οὐδὲ χρυσοῦ νόμισμα,
[3, 18]	ἐπεὶ μηδὲ ἄγνωστα τὰ πολλὰ	ἦν,	Ταυγέτην θυγατέρα Ἄτλαντος καὶ ἀδελφὴν
[3, 17]	τὴν Κλεονίκην τοῦτο γὰρ ὄνομα	ἦν	τῇ κόρῃ κομίζουσιν οἷς ἐπετέτακτο.
[3, 3]	οὔ μοι κατὰ καιρὸν ἦν	ἐν	τῇ συγγραφῇ τῇ παρούσῃ δηλῶσαι·
[3, 2]	τοὺς Εὐρυπωντίδας καλουμένους. (Ἀρχελάου δὲ	ἦν	Τήλεκλος· ἐπὶ τούτου πόλεις Λακεδαιμόνιοι
[3, 15]	δὲ Ἡρακλεῖ Λικυμνίου γὰρ παῖς	ἦν	τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Ἀλκμήνης ἀφίκετο
[3, 11]	ὁ δὲ Ἀγίας Ἀγελόχου παῖς	ἦν	τοῦ Τισαμενοῦ· (Τισαμενῷ δὲ ὄντι
[3, 11]	οἱ προελθόντι· τὸ δὲ ὄνομα	ἦν	τούτῳ Αὔγουστος, ὃ κατὰ γλῶσσαν
[3, 25]	ὑπόγαιον εἶναί τινα οἴκησιν ἐς	ἣν	ἀθροίζεσθαι τὰς ψυχάς. ἀλλὰ Ἑκαταῖος
[3, 20]	Δερεάτιδος, καὶ πηγὴ παρ' αὐτῷ	ἣν	Ἄνονον ὀνομάζουσι. μετὰ δὲ τὸ
[3, 12]	τῆς ἀγορᾶς κατὰ τὴν ὁδὸν	ἣν	Ἀφεταίδα ὀνομάζουσι, τὰ καλούμενα Βοώνητά
[3, 17]	παρὰ τοὺς ψυχαγωγούς· δίκην δὲ	ἣν	εἰκὸς ἦν Κλεονίκῃ τε ἀπέδωκε
[3, 14]	τὴν μὲν δὴ ἔσοδον, καθ'	ἣν	ἐσελθεῖν δεῦρο ἔστιν ἑκατέραν τάξιν,
[3, 12]	τῆς ἀγορᾶς ἐστιν ἔξοδος, καθ'	ἣν	πεποίηταί σφισιν ἡ καλουμένη Σκιάς,
[3, 11]	(ἐπιφανέστατον δὲ τῆς ἀγορᾶς ἐστιν	ἣν	στοὰν Περσικὴν ὀνομάζουσιν ἀπὸ λαφύρων
[3, 4]	καὶ βασιλεῖ Δαρείῳ τῷ Ὑστάσπου	γῆν	δοῦναι καὶ ὕδωρ τοὺς πολίτας
[3, 7]	δὲ ὁ Πολυδέκτου τήν τε	γῆν	ἐδῄωσεν Ἀργείοις οὗτος γὰρ καὶ
[3, 24]	τοῦ κλύδωνος ἀπωθούμενα ἐς τὴν	γῆν	ἐκβεβράσθαι καλοῦσιν οἱ πολλοί. Βρασιᾶται
[3, 4]	ὄντων ἐξεγένετο ἱλάσασθαι τὸ μήνιμα	γῆν	ἐπεργασαμένοις τὴν ἱεράν. τὰ δὲ
[3, 5]	προιὼν ὁμοῦ τῇ στρατιᾷ τὴν	γῆν	ἔφθειρεν· ἔσεισέ τε δὴ ὁ
[3, 22]	ὡς οὖν ἐκβᾶσιν ἐς τὴν	γῆν	λαγὼς ἐπιφαίνεται, τὸν λαγὼν ἐποιήσαντο
[3, 2]	τοῦ φανεροῦ ποιοῖντο ἐς τὴν	γῆν.	λέγονται δὲ οἱ Κυνουρεῖς Ἀργεῖοι
[3, 25]	Ἅιδου τὸν κύνα, οὔτε ὑπὸ	γῆν	ὁδοῦ διὰ τοῦ σπηλαίου φερούσης
[3, 9]	τῷ πολέμῳ δὲ αὐτὸς κατὰ	γῆν	προσεῖχεν ἐρρωμένως. (καί οἱ θεῶν
[3, 12]	κηρύκων, οἳ παρὰ βασιλέως Δαρείου	γῆν	τε καὶ ὕδωρ αἰτήσοντες ἐς
[3, 7]	χώραν στρατῷ τε ἐσβάλλων ἐς	γῆν	τὴν Ἀττικὴν ἀνὰ πᾶν ἔτος
[3, 16]	εἰρημένοις, ἢν μὲν Ἡρακλῆς νικήσῃ,	γῆν	τὴν Ἔρυκος Ἡρακλέους εἶναι, κρατηθέντος
[3, 12]	τούς τε ἄλλους Ἀχαιούς, οἳ	γῆν	τὴν Λακωνικὴν τηνικαῦτα εἶχον, καὶ
[3, 24]	τῇ ἐκβολῇ τῇ ἐς τὴν	γῆν	τῆς λάρνακος· ὡσαύτως δὲ καὶ
[3, 21]	τε οἶδα ἱερὸν καὶ τὴν	πηγὴν	Πελλανίδα. ἐς ταύτην λέγουσιν ὑδρευομένην
[3, 9]	ἐγκαλοῦσι διακρίνεσθαι· Λακεδαιμόνιοι δὲ πρὸς	ὀργὴν	ἀποπέμπουσι τὴν πρεσβείαν. τὰ δὲ
[3, 13]	δουρείου τὴν ποίησιν· μαθόντες δὲ	ὀργήν	σφισιν ἔχειν τὸν θεὸν θυσίαις
[3, 6]	οὐδέν· νῦν δὲ ἐπιβαλόντων οἱ	φυγὴν	τῶν πολιτῶν ἀφίκετο ἐς Ἀρκαδίαν,
[3, 18]	Ἀχιλλέως μονομαχία πρὸς Μέμνονα ἐπείργασται,	Διομήδην	τε Ἡρακλῆς τὸν Θρᾷκα καὶ
[3, 12]	Ἀφροδίτης ἀγάλματα ἐπίκλησιν Ὀλυμπίων· τοῦτο	Ἐπιμενίδην	κατασκευάσαι λέγουσιν, οὐχ ὁμολογοῦντες τὰ
[3, 11]	Περιήρους· καὶ τά γε ἐς	Ἐπιμενίδην	Λακεδαιμονίους δοξάζω μᾶλλον Ἀργείων λέγειν
[3, 4]	ἐδίδασκεν ἐς Δημάρατον χρῆσαι, καὶ	Λεωτυχίδην	ἄνδρα τοῦ βασιλικοῦ γένους καὶ
[3, 7]	Ἀρχίδαμος δὲ ὁ Ζευξιδάμου μετὰ	Λεωτυχίδην	ἀπελθόντα ἐς Τεγέαν ἔσχε τὴν
[3, 8]	ὁ Ἀγησίλαος· Ἀγησίλαος δὲ ἐς	Λεωτυχίδην	αὐτὰ ἔτρεπεν οὐ γνήσιον ὄντα
[3, 8]	Ἄγιδός ποτε λεχθέντα ἐς τὸν	Λεωτυχίδην.	ἀφίκοντο δὲ καὶ οἱ ἐξ
[3, 8]	πλῆθος μάρτυρας ἐποιεῖτο ἦ μὴν	Λεωτυχίδην	ἑαυτοῦ παῖδα ἡγεῖσθαι καί σφισι
[3, 8]	εἰπεῖν ὡς οὐχ αὑτοῦ νομίζοι	Λεωτυχίδην.	ἐπέλαβε μέντοι καὶ Ἆγιν μετάνοια
[3, 8]	ἀποθανόντα ἀπήλαυνεν Ἀγησίλαος τῆς βασιλείας	Λεωτυχίδην,	ἐς μνήμην ἄγων Λακεδαιμονίοις τὰ
[3, 5]	Παυσανίαν καὶ ἔτι πρότερον τούτου	Λεωτυχίδην	καὶ Ἀργεῖοι Χρυσίδα, καθεζομένους ἐνταῦθα
[3, 8]	Ἆγις ἐς τὸν παῖδα ἔσχε	Λεωτυχίδην,	καί οἱ κατά τινα οὐκ
[3, 4]	Λακεδαιμονίοις δόξαν ἐν τοῖς Ἕλλησιν	ἀγαθὴν	κτώμενος, ὕστερον δὲ Ἀθηναίου χάριτι
[3, 7]	ἐς τὴν Εὐρυσθέως γένεσιν πεποιημένος	λήθην	ἢ μηδὲ ἀρχὴν συνεὶς αὐτῶν
[3, 18]	ἐφ' ἵππου καθήμενός ἐστιν ἑκάτερος,	Μεγαπένθην	δὲ τὸν Μενελάου καὶ Νικόστρατον
[3, 20]	ἱκέτευε καταμεῖναι καὶ ἐξορμωμένης ἐς	Ἰθάκην	ἐπακολουθῶν τῷ ἅρματι ἐδεῖτο. (Ὀδυσσεὺς
[3, 2]	ἐς αὐτοὺς ἐγκλήματα τήν τε	Κυνουριακὴν	ἑλόντων αὑτῶν ἀποτέμνεσθαι τοὺς Ἀργείους
[3, 4]	Φαρανδάτης ὁ Τεάσπιδος, ἀνὴρ Πέρσης,	παλλακὴν	εἶχεν ἄκουσαν· (ἐπεὶ δὲ Πλαταιᾶσι
[3, 9]	ἐς Σηστὸν καὶ διεξελθὼν τὴν	Θρᾴκην	ἀφίκετο ἐς Θεσσαλίαν, ἐνταῦθα οἱ
[3, 9]	κατὰ ταύτην μὲν δὴ τὴν	ἀνάγκην	ὀπίσω τὸ στράτευμα ἐκ τῆς
[3, 17]	τὴν Ἀρκάδων παρὰ τοὺς ψυχαγωγούς·	δίκην	δὲ ἣν εἰκὸς ἦν Κλεονίκῃ
[3, 7]	(ὑπαγόμενος δὲ ἐν Λακεδαίμονι ἐς	δίκην	ἔφυγεν ἐθελοντὴς ἐς Τεγέαν. καὶ
[3, 7]	δὲ Ἀσιναῖοι Λακεδαιμονίοις τοῦ ἔργου	δίκην	μετ' οὐ πολὺ Ἀργείοις ἀπέδοσαν
[3, 4]	ἱκέταις τοῦ Ἄργου διδόντα αὐτὸν	δίκην	τέλος τοῦ βίου φασὶν εὑρέσθαι
[3, 12]	χρυσόν· (οἱ δὲ ἐς τὴν	Ἰνδικὴν	ἐσπλέοντες φορτίων φασὶν Ἑλληνικῶν τοὺς
[3, 13]	λόφῳ ναὸς Ἀργείας· ἱδρύσασθαι δὲ	Εὐρυδίκην	φασὶ Λακεδαίμονος θυγατέρα, γυναῖκα δὲ
[3, 15]	ἱπποτρόφησε γυναικῶν καὶ Ὀλυμπίασι πρώτη	νίκην	ἀνείλετο ἅρματι. ἔστι δὲ τῆς
[3, 8]	πρώτη τε ἱπποτρόφησε γυναικῶν καὶ	νίκην	ἀνείλετο Ὀλυμπικὴν πρώτη. Κυνίσκας δὲ
[3, 15]	ταῖς πέδαις, Ἀθηναίων δὲ τὴν	Νίκην	αὐτόθι ἀεὶ μενεῖν οὐκ ὄντων
[3, 17]	Λακεδαιμόνιοι δὲ Εὐρυλεωνίδα λέγουσιν εἶναι·	νίκην	δὲ ἵππων συνωρίδι ἀνείλετο Ὀλυμπικήν.
[3, 21]	μοι κάμνων αὐτίκα μετὰ τὴν	νίκην	ἐκομίζετο, καὶ συμβάσης ἐνταῦθά οἱ
[3, 21]	λεωφόρον. τὸν δὲ ὁμώνυμον τούτῳ,	νίκην	καὶ αὐτὸν Ὀλυμπίασι, πλὴν οὐ
[3, 15]	Ἀθηναίων ἐς τὴν Ἄπτερον καλουμένην	Νίκην,	τῶν μὲν οὔποτε τὸν Ἐνυάλιον
[3, 17]	καὶ αὐτίκα νυκτὸς ἀρχομένης τὴν	Κλεονίκην	τοῦτο γὰρ ὄνομα ἦν τῇ
[3, 22]	(Ἀκριᾶται δὲ καὶ ἄνδρα ποτὲ	Ὀλυμπιονίκην	παρέσχοντο Νικοκλέα, Ὀλυμπιάσι δύο ἀνελόμενον
[3, 23]	διάφορον ἢ ὅσαι κατὰ τὴν	Λακωνικὴν	ἄλλαι θαλάσσης εἰσὶν ἐσβολαί, αἰγιαλὸς
[3, 24]	στρατιᾶς ἦσαν, ἡνίκα ἐς τὴν	Λακωνικὴν	ἐσέβαλεν, ἀποτραπόμενοι δὲ ἀπὸ τῶν
[3, 12]	ἄλλους Ἀχαιούς, οἳ γῆν τὴν	Λακωνικὴν	τηνικαῦτα εἶχον, καὶ τοὺς Ἀμυκλαιεῖς
[3, 17]	νίκην δὲ ἵππων συνωρίδι ἀνείλετο	Ὀλυμπικήν.	(παρὰ δὲ τῆς Χαλκιοίκου τὸν
[3, 8]	ἱπποτρόφησε γυναικῶν καὶ νίκην ἀνείλετο	Ὀλυμπικὴν	πρώτη. Κυνίσκας δὲ ὕστερον γυναιξὶ
[3, 11]	τῆς ἀγορᾶς ἐστιν ἣν στοὰν	Περσικὴν	ὀνομάζουσιν ἀπὸ λαφύρων ποιηθεῖσαν τῶν
[3, 7]	τε ἐσβάλλων ἐς γῆν τὴν	Ἀττικὴν	ἀνὰ πᾶν ἔτος καὶ ὁπότε
[3, 5]	ἐγένετο Παυσανίας. οὗτος ἐς τὴν	Ἀττικὴν	ἀφίκετο ὁ Παυσανίας Θρασυβούλῳ καὶ
[3, 12]	κηρύκων τοῖς ἐλθοῦσιν ἐς τὴν	Ἀττικὴν	ὁ Μιλτιάδης ἀποθανεῖν αἴτιος ὑπὸ
[3, 8]	(ἐνέβαλλε δὲ καὶ ἐς τὴν	Ἀττικὴν	συνεχῶς ὁ Ἆγις στρατιᾷ καὶ
[3, 11]	Αὐγούστου δεικνύουσι πρὸς τῷ βωμῷ	χαλκῆν	εἰκόνα Ἀγίου. τοῦτον τὸν Ἀγίαν
[3, 14]	δὲ οὐ πόρρω τρόπαιον ἕστηκε,	Πολυδεύκην	δὲ ἀναστῆσαί φασιν ἐπὶ Λυγκεῖ·
[3, 24]	Ἀθηνᾶς ἐπίκλησιν Ἀσίας, ποιῆσαι δὲ	Πολυδεύκην	καὶ Κάστορά φασιν ἀνασωθέντας ἐκ
[3, 18]	μὲν πάρδαλις, κατὰ δὲ τὸν	Πολυδεύκην	λέαινα. ἀνωτάτω δὲ χορὸς ἐπὶ
[3, 19]	Λεώνυμον ἀπέστελλεν ἐς νῆσον τὴν	Λευκήν,	ἐνταῦθα εἰποῦσα αὐτῷ φανήσεσθαι τὸν
[3, 24]	φασιν ἐς τὴν σφετέραν, καὶ	Σεμέλην	μὲν οὐ γὰρ αὐτὴν περιοῦσαν
[3, 14]	μνημάτων ἃ τοῖς Ἀγιάδαις πεποίηται	στήλην	ὄψει, γεγραμμέναι δέ εἰσιν ἃς
[3, 4]	ὁ Πέρσης αὐτῇ καὶ τὴν	ἄλλην	ἀγομένην κατασκευήν. Μαρδονίου τε οὐκ
[3, 12]	τὰς δὲ ὑπολειφθείσας μένειν ἔφοδον	ἄλλην	μνηστήρων ἔδει καὶ ἀγῶνα ἄλλον
[3, 14]	νόμους δὲ ἔς τε τὴν	ἄλλην	πολιτείαν καὶ ἐς τὴν μάχην
[3, 8]	καὶ ἤλασε τῆς λείας τὴν	πολλήν.	Ξενίας δὲ ἀνὴρ Ἠλεῖος Ἄγιδί
[3, 9]	πεζῆς περιέπεμπεν ἔς τε Πελοπόννησον	πλὴν	Ἄργους καὶ ἐς τοὺς Ἕλληνας
[3, 11]	δὲ ἐν Διπαιεῦσιν Ἀρκάδων πάντων	πλὴν	Μαντινέων ἀντιτεταγμένων· οἱ δὲ Διπαιεῖς
[3, 3]	τῇ γῇ Λακεδαιμονίων ἐγένοντο οἰκέται	πλὴν	οἱ τὰ ἐπὶ τῇ θαλάσσῃ
[3, 21]	τούτῳ, νίκην καὶ αὐτὸν Ὀλυμπίασι,	πλὴν	οὐ δολίχου, σταδίου δὲ ἀνελόμενον,
[3, 14]	καὶ τιθέασιν ἀγῶνα, ἐν ᾧ	πλὴν	Σπαρτιατῶν ἄλλῳ γε οὐκ ἔστιν
[3, 21]	κατηκόους ὄντας. θαλάσσῃ μὲν δὴ	πλὴν	τοῦ Κορινθίων ἰσθμοῦ περιέχεται πᾶσα
[3, 11]	ἑλεῖν ναυτικὸν περὶ Αἰγὸς ποταμοὺς	πλὴν	τριήρων δέκα· αὗται δὲ ἀποφεύγουσιν
[3, 26]	συμβάν, γράφω. ἄνεμος πῦρ ἐς	ὕλην	ἐνεγκὼν τὰ πολλὰ ἠφάνισε τῶν
[3, 20]	Μύλητα τὸν Λέλεγος πρῶτον ἀνθρώπων	μύλην	τε εὑρεῖν λέγοντες καὶ ἐν
[3, 19]	τὸ τραῦμα τὸ ἐς τὴν	κοτύλην	οἱ γενόμενον ἐν τῇ πρὸς
[3, 7]	ἔτι ἐπιλαμβάνει τὸ χρεών. (οὐ	μὴν	ἄπαις ἐτελεύτησεν ὁ Ἀρχίδαμος, Ζευξίδαμον
[3, 8]	τὸ πλῆθος μάρτυρας ἐποιεῖτο ἦ	μὴν	Λεωτυχίδην ἑαυτοῦ παῖδα ἡγεῖσθαι καί
[3, 18]	ῥεπόντων μᾶλλον ταῖς εὐνοίαις. οὐ	μὴν	οὐδὲ ἀγῶνος συμβάντος πείθοιτο ἄν
[3, 1]	ἐπὶ παντὶ τὰ βουλεύματα. (οὐ	μὴν	οὐδὲ ὁμονοησάντων τοὺς ἀπογόνους αὐτῶν
[3, 7]	πολιορκίᾳ τὸ ἄστυ εἷλεν. (οὐ	μὴν	τὸν πόλεμόν γε τὸν Πελοποννησίων
[3, 2]	τοῖς ἔπειτα τοῦ λόγου ποιήσομαι	μνήμην·	Ἀγησιλάου δὲ παῖς ἐγένετο Ἀρχέλαος.
[3, 8]	Ἀγησίλαος τῆς βασιλείας Λεωτυχίδην, ἐς	μνήμην	ἄγων Λακεδαιμονίοις τὰ ὑπὸ Ἄγιδός
[3, 15]	τούτου δὲ καὶ ὕστερον ποιήσομαι	μνήμην	ἐν τῇ Μεσσηνίᾳ συγγραφῇ. προελθοῦσι
[3, 8]	τοῖς βασιλεῦσιν οὐδέν ἐστιν ἐς	μνήμην.	(ἐπὶ δὲ Ἄγιδος τοῦ Ἀρχιδάμου
[3, 26]	(Καρδαμύλη δέ, ἧς καὶ Ὅμηρος	μνήμην	ἐποιήσατο ἐν Ἀγαμέμνονος ὑποσχέσεσι δώρων,
[3, 19]	Ἀμύκλαι μὲν παρείχοντο τοσαῦτα ἐς	μνήμην,	ἑτέρα δὲ ἐκ τῆς πόλεως
[3, 2]	ἰδίᾳ Λακεδαιμονίων αὐτὸς ἔδρασεν ἡγούμενος,	μνήμην	καὶ τῶνδε ποιησόμεθα ὁμοῦ τῷ
[3, 6]	Ἀγησίπολις παρέσχετο μέγα οὐδὲν ἐς	μνήμην,	Κλεομένης δὲ ὁ νεώτερος μετὰ
[3, 1]	ὑπολιπέσθαι τι καὶ αὐτὸς ἐς	μνήμην,	πόλισμα ἔκτισεν ἐν τῇ Λακωνικῇ.
[3, 1]	δὲ πατέρα ἀνήκοντα κατὰ τὴν	φήμην·	συνῴκει δὲ ὁ Λακεδαίμων Σπάρτῃ
[3, 25]	δὲ ἀπωτέρω Μέσσα πόλις καὶ	λιμήν.	(ἀπὸ τούτου στάδια τοῦ λιμένος
[3, 23]	ὑπὸ τὴν ἄκραν τῆς Μαλέας	λιμήν	ἐστιν ὀνομαζόμενον Νύμφαιον καὶ Ποσειδῶνος
[3, 6]	ἀντ' αὐτοῦ Κλεόμβροτος ἔσχε τὴν	τιμήν.	εἰ μὲν δὴ ὁ Λεωνίδας
[3, 3]	Λακεδαιμονίων δέδοται καὶ ἀξιόλογα ἐς	τιμήν.	ἔστι μέντοι καὶ Πολεμάρχου μνῆμα
[3, 6]	οὐχὶ Κλεωνύμῳ πατρῴαν εἶναι τὴν	τιμήν.	(Κλεωνύμῳ δὲ ἀπελαθέντι τῆς βασιλείας
[3, 3]	Μεσσηνιακὸς Πολυδώρου βασιλεύοντος μάλιστα ἐς	ἀκμὴν	προῆλθε. λέγουσι δὲ οὐ τὰς
[3, 11]	συμβολῆς. (τὰ μὲν Τισαμενοῦ τοιαῦτα	ἐπυνθανόμην	ὄντα· Σπαρτιάταις δὲ ἐπὶ τῆς
[3, 26]	τῇ Πέφνῳ φασὶν αὐτούς, ἀλλὰ	Ἑρμῆν	τὸν ἐς Πελλάναν κομίσαντα εἶναι.
[3, 11]	πρὸς τοὺς ἐξ ἰσθμοῦ ἐς>	Ἰθώμην	ἀποστάντας (ἀπὸ) τῶν εἱλώτων· ἀπέστησαν
[3, 22]	καὶ αὐτή, Γλυππία· καὶ ἐς	κώμην	ἑτέραν Σελινοῦντα ἐκ Γερονθρῶν ἐστιν
[3, 4]	πρόμαντις ὁπόσα ἦν Κλεομένει κατὰ	γνώμην.	(Δημάρατος μὲν δὴ κατὰ ἔχθος
[3, 5]	Λακεδαιμονίοις μὲν ἐγένετο οὐ κατὰ	γνώμην,	ἐγὼ δὲ ἐπαινῶ τῶνδε ἕνεκα
[3, 14]	τῷ ἀλκιμωτάτῳ κρίνοντες ἱερεῖον κατὰ	γνώμην	εἶναι τὸ ἀλκιμώτατον ζῷον τῶν
[3, 3]	ἀπέθανεν Ἀναξανδρίδης, Λακεδαιμόνιοι Δωριέα καὶ	γνώμην	Κλεομένους καὶ τὰ ἐς πόλεμον
[3, 3]	εὐδοκιμοῦντα ἐν Σπάρτῃ καὶ κατὰ	γνώμην	Λακεδαιμονίων μάλιστα ὄντα τῷ δήμῳ
[3, 19]	οἶνος ἐπαίρει τε καὶ ἀνακουφίζει	γνώμην	οὐδέν τι ἧσσον ἢ ὄρνιθας
[3, 3]	ἀδόξου, θρασύτερος δὲ ὡς ἐδήλωσε	γνώμην,	φονεύει τὸν Πολύδωρον· ἀποθανόντι δὲ
[3, 23]	Μηνοφάνης οὔτε αὐτὸς Μιθριδάτης· ἀλλὰ	Μηνοφάνην	μὲν παραυτίκα, ὡς ἀνήγετο ἐρημώσας
[3, 15]	σέβουσι δὲ ἐκ μαντεύματος τὸν	Ἱπποσθένην	ἅτε Ποσειδῶνι τιμὰς νέμοντες. τοῦ
[3, 6]	Δηλίῳ καὶ ὕστερον ἐν Θεσσαλίᾳ	Λεωσθένην.	(Κλεομβρότου δὲ ὁ μὲν πρεσβύτερος
[3, 19]	καὶ αὗται διαλαβοῦσαι δὴ τὴν	Ἑλένην	αἱ γυναῖκες ἀπάγχουσιν ἐπὶ δένδρου,
[3, 20]	Ἑλένῃ καὶ τῷ γῆμαι προκριθέντι	Ἑλένην	ἀμυνεῖν ἀδικουμένοις· ἐξορκώσας δὲ τὸν
[3, 24]	τοῦτο ἔστω τεκμήριον οὐκ αἰτῆσαι	Ἑλένην	αὐτόν· (Ὅμηρος δὲ ἔγραψε μὲν
[3, 19]	καὶ Πάτροκλόν σφισι καὶ Ἀντίλοχον·	Ἑλένην	δὲ Ἀχιλλεῖ μὲν συνοικεῖν, προστάξαι
[3, 22]	Γυθίου, καὶ Ὅμηρος Ἀλέξανδρον ἁρπάσαντα	Ἑλένην	ἐνταῦθα ἔφη συγγενέσθαι οἱ πρῶτον.
[3, 19]	αὐτῇ ναός, καὶ Μενέλαον καὶ	Ἑλένην	ἐνταῦθα ταφῆναι λέγουσιν. Ῥόδιοι δὲ
[3, 18]	τε καὶ Θησεὺς ἡρπακότες εἰσὶν	Ἑλένην	καὶ ἄγχων Ἡρακλῆς τὸν λέοντα,
[3, 24]	γὰρ καὶ ὁ μνηστευσάμενός ἐστιν	Ἑλένην.	καὶ ὅτι μὲν τῶν Ἑλένης
[3, 19]	δὲ οὐχ ὁμολογοῦντες Λακεδαιμονίοις φασὶν	Ἑλένην	Μενελάου τελευτήσαντος, Ὀρέστου δὲ ἔτι
[3, 24]	αὑτοῦ· Θησέα δὲ ἴσμεν ἁρπάσαντα	Ἑλένην.	οὕτως οὐδὲ ἐγχωροῦν ἐστιν ἀρχὴν
[3, 24]	κατᾶραί σφισιν ἐς τὴν χώραν	Ἑλένην	παρὰ Τυνδάρεω γυναῖκα αἰτοῦντα. λέγοντι
[3, 19]	ταύτην τὴν Πολυξώ φασιν ἐπιθυμοῦσαν	Ἑλένην	τιμωρήσασθαι τελευτῆς τῆς Τληπολέμου τότε,
[3, 18]	ἱερωμένην ἔχοντα οἴχεσθαι τὸ ἄγαλμα	ἀγομένην.	ἐπὶ τούτῳ δὲ λέγουσιν ὀνομάζειν
[3, 4]	Πέρσης αὐτῇ καὶ τὴν ἄλλην	ἀγομένην	κατασκευήν. Μαρδονίου τε οὐκ ἠθέλησεν
[3, 4]	σὺν τῷ δικαίῳ βασιλείας ἐπαύθη,	Κλεομένην	δὲ ὕστερον τούτων ἐπέλαβεν ἡ
[3, 6]	Ἀκρότατον ἔτι πρότερον ἢ αὐτὸν	Κλεομένην,	καὶ ὡς Κλεομένης ἀπέθανεν ὕστερον,
[3, 3]	ταύτῃ. καὶ ἥ τε ἐπεισελθοῦσα	Κλεομένην	παῖδα ἔσχε καὶ ἡ προτέρα
[3, 4]	γε οὐδένα ὅτι μὴ μόνον	Κλεομένην	τολμήσαντα ἴσμεν. (Κλεομένει δὲ οὐκ
[3, 10]	Ἀχαιοὶ Λακεδαιμονίους καὶ τὸν βασιλέα	Κλεομένην	τὸν Λεωνίδου μάχῃ νικήσαντες. (ἐν
[3, 26]	καθὰ Δωριεῦσιν ἐπιχώριον. (πόλιν δὲ	ὀνομαζομένην	ἐν τοῖς ἔπεσιν Ἐνόπην τοῖς
[3, 20]	ἑτέροις ἐστὶν εἰρημένον τὴν Πολυδεύκειαν	ὀνομαζομένην	ἐφ' ἡμῶν, οὐ τὴν ἐν
[3, 1]	ἐς τὴν νῆσον τὴν τότε	ὀνομαζομένην	Καλλίστην, τοὺς ἀπογόνους οἱ τοῦ
[3, 24]	τὴν πόλιν, Ὀρειάτας ἐς ἐκεῖνο	ὀνομαζομένην,	μετονομασθῆναι Βρασιὰς ἐπὶ τῇ ἐκβολῇ
[3, 20]	συνακολουθεῖν ἑκοῦσαν ἢ τὸν πατέρα	ἑλομένην	ἀναχωρεῖν ἐς Λακεδαίμονα. καὶ τὴν
[3, 19]	καὶ τῆς νήσου τηνικαῦτα ἄρχειν	ὑπολειπομένην	ἐπὶ ὀρφανῷ παιδί. ταύτην τὴν
[3, 21]	πηγὴν Πελλανίδα. ἐς ταύτην λέγουσιν	ὑδρευομένην	ἐσπεσεῖν παρθένον, ἀφανισθείσης δὲ τὸ
[3, 25]	καὶ τοῦ λοιποῦ τοιαῦτα ἐπιδείκνυσθαι,	μεμιασμένην	ἐναποπλύνασα ἐσθῆτα. (Ταινάρου δὲ τῆς
[3, 2]	τῆς Ἰωνίας μεταξὺ καὶ Μυσῶν,	καλουμένην	δὲ Αἰολίδα ἐφ' ἡμῶν, καθέξειν
[3, 15]	καὶ Ἀθηναίων ἐς τὴν Ἄπτερον	καλουμένην	Νίκην, τῶν μὲν οὔποτε τὸν
[3, 18]	Πολύκλειτος δὲ Ἀφροδίτην παρὰ Ἀμυκλαίῳ	καλουμένην.	οὗτοι δὲ οἱ τρίποδες μεγέθει
[3, 24]	σφισιν ἐς τὴν χώραν ἀφικέσθαι	πλανωμένην,	ἐλθοῦσαν δὲ ἐθελῆσαι τοῦ Διονύσου
[3, 18]	τε ἀποδρᾶναι καὶ παρθένον τὴν	ἱερωμένην	ἔχοντα οἴχεσθαι τὸ ἄγαλμα ἀγομένην.
[3, 26]	αὐτὸ τὸ ἱερόν, ἔσοδον μὲν	στενήν,	τὰ δὲ ἔνδον παρεχόμενον θέας
[3, 6]	ἀντισχοῦσιν ἐπὶ μακρότατον ἐποιήσατο Ἀντίγονος	εἰρήνην,	ἐφ' ᾧ τέ σφισιν ἐπαγάγῃ
[3, 10]	ὁ νεώτερος Λακεδαιμονίοις ἐβασίλευσεν ἄγουσιν	εἰρήνην.	τὰ δὲ ἐς Ἆγιν τὸν
[3, 20]	παλινῳδίαν ἐποίησεν· ~ἐν Θεράπνῃ δὲ	κρήνην	τὴν Μεσσηίδα ἰδὼν οἶδα. Λακεδαιμονίων
[3, 15]	λέγουσιν. (ἀπὸ δὲ τοῦ Δορκέως	κρήνην	τὴν πλησίον τοῦ ἡρῴου Δορκείαν,
[3, 14]	μετασχεῖν τῷ Θηραίῳ Βάττῳ καὶ	Κυρήνην	οἰκίσαι σὺν ἐκείνῳ καὶ Λιβύων
[3, 3]	οἰκίας. διαπεπολεμημένου δὲ τοῦ πρὸς	Μεσσήνην	πολέμου καὶ ἤδη Λακεδαιμονίοις δορικτήτου
[3, 22]	ἦν, καὶ τὸ δένδρον ἔτι	ἐκείνην	σέβουσι τὴν μυρσίνην καὶ Ἄρτεμιν
[3, 16]	ἐς Σικελίαν· ἐστάλησαν δὲ τὴν	Ἐρυκίνην	χώραν νομίζοντες τῶν ἀπογόνων τῶν
[3, 3]	τῶν ἐπῶν τὰ> ἔς τε	ἀξίνην	ἔχοντα τὴν Πεισάνδρου καὶ ἐς
[3, 22]	δένδρον ἔτι ἐκείνην σέβουσι τὴν	μυρσίνην	καὶ Ἄρτεμιν ὀνομάζουσι Σώτειραν. (καὶ
[3, 22]	τῆς ὁδοῦ· καταδύντος δὲ ἐς	μυρσίνην	πόλιν τε οἰκίζουσιν ἐνταῦθα, οὗπερ
[3, 23]	καλούμενον ὕδωρ, μέγεθος μὲν κατὰ	λίμνην	μικράν, τῆς γῆς δὲ ἐν
[3, 15]	ᾧ ποιήσαντι ᾄσματα οὐδὲν ἐς	ἡδονὴν	αὐτῶν ἐλυμήνατο τῶν Λακώνων ἡ
[3, 18]	θυγατέρα Ἄτλαντος καὶ ἀδελφὴν αὐτῆς	Ἀλκυόνην	φέρουσι Ποσειδῶν καὶ Ζεύς. ἐπείργασται
[3, 1]	(Κυνόρτα δὲ ἐγένετο Οἴβαλος. οὗτος	Γοργοφόνην	τε τὴν Περσέως γυναῖκα ἔσχεν
[3, 19]	ἐκ τῆς πόλεως ὁδὸς ἐς	Θεράπνην	ἄγει· (κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν
[3, 20]	ἱερὸν ἐν δεξιᾷ τῆς ἐς	Θεράπνην	ὁδοῦ. (Θεράπνης δὲ οὐ πόρρω
[3, 9]	πρόεισιν ἀεὶ σὺν τῷ στρατῷ,	Τισσαφέρνην	μὲν καίπερ τὰ πρότερα εὐεργέτην
[3, 9]	τὰ Σοῦσα. (γενομένης δὲ πρὸς	Τισσαφέρνην	σατράπην τῶν περὶ Ἰωνίαν μάχης
[3, 17]	ὡρμημένῳ διδοῦσαι νύμφαι δῶρά εἰσι	κυνῆν	καὶ τὰ ὑποδήματα, ὑφ' ὧν
[3, 12]	εἰρημένον ὡς οἱ τῶν Ἑλλήνων	Ξέρξην	διαβαίνοντα ἐς τὴν Εὐρώπην παρεσκευάζοντο
[3, 9]	κατόρθωμα ἐπιφανέστερον ἔσεσθαι βασιλέα κρατήσαντα	Ἀρταξέρξην	εὐδαιμονίαν κτήσασθαι τὴν Περσῶν ἢ
[3, 9]	μάλιστα ὑπὸ Λυσάνδρου μὴ τὸν	Ἀρταξέρξην	σφίσιν ἐν τῷ πρὸς Ἀθηναίους
[3, 9]	διαβῆναι ναυσὶν ἐς τὴν Ἀσίαν,	Ἀρταξέρξην	τὸν Δαρείου αἱρήσοντας· ἐδιδάσκοντο γὰρ
[3, 25]	ἐπὶ τῷ δελφῖνι Ἡρόδοτος εἶπεν	ἀκοὴν	ἐν τῇ Λυδίᾳ συγγραφῇ· τὸν
[3, 9]	Σοῦσα. (γενομένης δὲ πρὸς Τισσαφέρνην	σατράπην	τῶν περὶ Ἰωνίαν μάχης ἐν
[3, 20]	φασὶ τοιῷδε. ὅτ' ἔδωκεν Ὀδυσσεῖ	Πηνελόπην	γυναῖκα Ἰκάριος, ἐπειρᾶτο μὲν κατοικίσαι
[3, 20]	τῆς ὁδοῦ προήκουσαν ἤδη τὴν	Πηνελόπην	λέγουσιν ἐγκαλύψασθαι. ~προελθόντι δὲ αὐτόθεν
[3, 20]	μὲν ἠνείχετο, τέλος δὲ ἐκέλευε	Πηνελόπην	συνακολουθεῖν ἑκοῦσαν ἢ τὸν πατέρα
[3, 26]	δὲ ὀνομαζομένην ἐν τοῖς ἔπεσιν	Ἐνόπην	τοῖς Ὁμήρου, Μεσσηνίους ὄντας, ἐς
[3, 12]	Ἑλλήνων Ξέρξην διαβαίνοντα ἐς τὴν	Εὐρώπην	παρεσκευάζοντο ἀμυνούμενοι, κατὰ τοῦτο τὸ
[3, 4]	οὐδὲν ἥρως Ἄργου φανερώτερος ἄνδρα	Πέρσην	ἐτιμωρήσατο Ἀρταύκτην καὶ Μεγαρεῦσιν οὔ
[3, 9]	ἐν Αὐλίδι αὐτῶν ὕβριν ἐς	τὴν	Ἀγησιλάου θυσίαν. (Ἀθηναῖοι δὲ τὴν
[3, 22]	ἐς τὸ ἄλσος. περὶ δὲ	τὴν	ἀγοράν σφισιν αἱ πηγαὶ τῶν
[3, 9]	καὶ ἐς τὴν πόλιν αὐτοῖς	τὴν	Ἀθηναίων. (Ἀγησίλαος δὲ Θεσσαλίαν τε
[3, 7]	Τεγέαν. καὶ ὁ μὲν αὐτόθι	τὴν	Ἀθηνᾶν τὴν Ἀλέαν ἱκέτευε, Λεωτυχίδου
[3, 17]	ἐπείργασται δὲ καὶ τὰ ἐς	τὴν	Ἀθηνᾶς γένεσιν καὶ Ἀμφιτρίτη καὶ
[3, 2]	βασιλεὺς συνεξεῖλε μὲν καὶ Ἀρχελάῳ	τὴν	Αἴγυν, ὁπόσα δὲ καὶ ἰδίᾳ
[3, 22]	κυβερνήτης ἦν. (ἐσέχει δὲ μετὰ	τὴν	ἄκραν Βοιατικὸς καλούμενος κόλπος, καὶ
[3, 22]	στάδια· καλοῦσι δὲ Ὄνου γνάθον	τὴν	ἄκραν. ἐνταῦθά ἐστιν Ἀθηνᾶς ἱερὸν
[3, 14]	δὲ Ταινάρου μνῆμά ἐστι, καὶ	τὴν	ἄκραν τὴν ἐς θάλασσαν ἐσέχουσαν
[3, 23]	ἄνθρωποι περιοικοῦσι πολλοί. περιπλεύσαντι δὲ	τὴν	ἄκραν τῆς Μαλέας καὶ ἑκατὸν
[3, 23]	δὲ ἐκ Βοιῶν τὴν ὑπὸ	τὴν	ἄκραν τῆς Μαλέας λιμήν ἐστιν
[3, 23]	διέστηκεν ἡ νῆσος ἐς ταύτην	τὴν	ἄκραν τὸν Πλατανιστοῦντα ἀπὸ ἄκρας
[3, 7]	ὁ μὲν αὐτόθι τὴν Ἀθηνᾶν	τὴν	Ἀλέαν ἱκέτευε, Λεωτυχίδου δὲ ὁ
[3, 4]	ἐποιήσατο ὁ Πέρσης αὐτῇ καὶ	τὴν	ἄλλην ἀγομένην κατασκευήν. Μαρδονίου τε
[3, 14]	Λυκούργου· νόμους δὲ ἔς τε	τὴν	ἄλλην πολιτείαν καὶ ἐς τὴν
[3, 13]	παρὰ τὸν Κριὸν ἐλθόντες διδάσκονται	τὴν	ἅλωσιν τῆς Σπάρτης. (Κάρνειον δὲ
[3, 9]	ἐξόδου. κατὰ ταύτην μὲν δὴ	τὴν	ἀνάγκην ὀπίσω τὸ στράτευμα ἐκ
[3, 20]	ἑλομένην ἀναχωρεῖν ἐς Λακεδαίμονα. καὶ	τὴν	ἀποκρίνασθαί φασιν οὐδέν· ἐγκαλυψαμένης δὲ
[3, 6]	ὀπίσω τὴν στρατιάν. ταμιεύεσθαι γὰρ	τὴν	ἀπόνοιαν ἐς τὰ οἰκεῖα ἠξίου
[3, 15]	ἐστιν ἄγαλμα καὶ Ἀθηναίων ἐς	τὴν	Ἄπτερον καλουμένην Νίκην, τῶν μὲν
[3, 7]	οὗτος γὰρ καὶ ὁ ἐς	τὴν	Ἀργολίδα ἐσβαλών καὶ ἔτεσιν οὐ
[3, 5]	δὲ ἐκ τῆς Τεγεατῶν ἐς	τὴν	Ἀργολίδα ἤγαγε τὸν στρατόν, πέμπουσι
[3, 4]	ὡς ἐβασίλευσεν, αὐτίκα ἐσέβαλεν ἐς	τὴν	Ἀργολίδα, Λακεδαιμονίων τε αὐτῶν ἀθροίσας
[3, 7]	βασιλεύοντος. ἐσέβαλε δὲ καὶ ἐς	τὴν	Ἀργολίδα ὁ Νίκανδρος στρατιᾷ καὶ
[3, 2]	ποιοῦσιν ἀναστάτους, αἰτίαν ἐπενεγκόντες ὡς	τὴν	Ἀργολίδα συγγενῶν σφισιν ὄντων Ἀργείων
[3, 8]	ὑπῆρχε τῷ Ἄγιδι· προπέτειαν δὲ	τὴν	Ἀρίστωνος ἐς Δημάρατον καὶ Ἆγις
[3, 17]	καὶ δὴ ἐς Φιγαλίαν ἐλθόντι	τὴν	Ἀρκάδων παρὰ τοὺς ψυχαγωγούς· δίκην
[3, 6]	μετὰ τὸν ἀδελφὸν τελευτήσαντα ἔσχε	τὴν	ἀρχήν. γενομένων δὲ αὐτῷ παίδων
[3, 3]	διδόασιν ἐκ τῶν νόμων πρεσβεῖα	τὴν	ἀρχήν. ~Δωριεὺς μὲν δὴ οὐ
[3, 1]	ὑπὸ Ἡρακλέους Τυνδάρεως καὶ ἀνενεώσατο	τὴν	ἀρχὴν· ἐβασίλευσαν δὲ καὶ οἱ
[3, 8]	ἡλικίᾳ καὶ παρέλαβεν ἀντὶ Ἀγησιλάου	τὴν	ἀρχήν. ἐγένετο δὲ Ἀρχιδάμῳ καὶ
[3, 9]	τὸ φανερὸν τοῦ πολέμου παρασχόντες	τὴν	ἀρχὴν ἐγένοντο οἱ ἐξ Ἀμφίσσης
[3, 7]	συγγραφήν. Θεοπόμπου δὲ ἔτι ἔχοντος	τὴν	ἀρχὴν ἐν Σπάρτῃ γίνεται καὶ
[3, 7]	δὲ Ἀναξίδαμος ὁ παῖς ἐκδέχεται	τὴν	ἀρχήν· ἐπὶ τούτου Μεσσήνιοι φεύγουσιν
[3, 13]	φασιν ἐντεῦθεν γενέσθαι τοῦ δρόμου	τὴν	ἀρχήν. ἔστι δέ τι χωρίον
[3, 2]	οὐ πολλοῖς Λαβώτας ὁ Ἐχεστράτου	τὴν	ἀρχὴν ἔσχεν ἐν Σπάρτῃ. τοῦτον
[3, 15]	(προσεγένετο δὲ ἐς τοῦ πολέμου	τὴν	ἀρχὴν καὶ ἄλλο τοιόνδε. Οἰωνὸς
[3, 2]	ἀποθανόντος Ἀλκαμένης ἔσχεν ὁ Τηλέκλου	τὴν	ἀρχήν· καὶ Λακεδαιμόνιοι πέμπουσιν ἐς
[3, 7]	τελευτήσαντα Νίκανδρος ὁ Χαρίλλου διαδέχεται	τὴν	ἀρχήν· καὶ τὰ Μεσσηνίων ἐς
[3, 5]	παρειληφὼς ἐτελεύτησε, Πλειστοάναξ δὲ ἔσχε	τὴν	ἀρχὴν ὁ Παυσανίου τοῦ Πλαταιᾶσιν
[3, 7]	Λεωτυχίδην ἀπελθόντα ἐς Τεγέαν ἔσχε	τὴν	ἀρχήν. οὗτος Ἀρχίδαμος Ἀθηναίοις μάλιστα
[3, 1]	τελευτήσαντος παρέλαβεν ὁ παῖς Εὐρώτας	τὴν	ἀρχήν. οὗτος τὸ ὕδωρ τὸ
[3, 1]	καὶ κατὰ πρεσβείαν ἔχειν ἠξίου	τὴν	ἀρχήν. προσλαβὼν δὲ Ἰκάριον καὶ
[3, 1]	Εὐρώτα. τότε δὲ ὡς ἔσχε	τὴν	ἀρχήν, πρῶτα μὲν τῇ χώρᾳ
[3, 6]	τούτῳ δὴ διδόασιν οἱ Λακεδαιμόνιοι	τὴν	ἀρχὴν. τῷ δὲ Λεωνίδᾳ διάφορος
[3, 10]	χρημάτων αὐτὸν καὶ ἔτι Δεινίχαν	τὴν	Ἀρχιδάμου γυναῖκα παρὰ τῶν δυναστευόντων
[3, 9]	Λακεδαιμονίοις ἤρεσε διαβῆναι ναυσὶν ἐς	τὴν	Ἀσίαν, Ἀρταξέρξην τὸν Δαρείου αἱρήσοντας·
[3, 9]	τελεσθεῖσα, διέβαινε δὲ ὅμως ἐς	τὴν	Ἀσίαν καὶ ἤλαυνεν ἐπὶ τὰς
[3, 9]	ἔχοντες προθύμως μετασχεῖν τοῦ ἐς	τὴν	Ἀσίαν στόλου, κατακαυθέντος σφίσιν ἐξαίφνης
[3, 9]	ἀπεδείχθη γὰρ διαβιβάσαι τε ἐς	τὴν	Ἀσίαν τὸν στρατὸν καὶ δυνάμεως
[3, 4]	τὴν πόλιν, εἰ μὴ κατὰ	τὴν	ἀτραπὸν τὴν διὰ τῆς Οἴτης
[3, 7]	στρατῷ τε ἐσβάλλων ἐς γῆν	τὴν	Ἀττικὴν ἀνὰ πᾶν ἔτος καὶ
[3, 5]	δὲ ἐγένετο Παυσανίας. οὗτος ἐς	τὴν	Ἀττικὴν ἀφίκετο ὁ Παυσανίας Θρασυβούλῳ
[3, 12]	τῶν κηρύκων τοῖς ἐλθοῦσιν ἐς	τὴν	Ἀττικὴν ὁ Μιλτιάδης ἀποθανεῖν αἴτιος
[3, 8]	ἀγωνίζεσθαι. (ἐνέβαλλε δὲ καὶ ἐς	τὴν	Ἀττικὴν συνεχῶς ὁ Ἆγις στρατιᾷ
[3, 16]	Ὀρθίαν μόνον ἀλλὰ καὶ Λυγοδέσμαν	τὴν	αὐτήν, ὅτι ἐν θάμνῳ λύγων
[3, 24]	προτέρους ἄνδρας ἢ καθ' ἡλικίαν	τὴν	αὑτοῦ· Θησέα δὲ ἴσμεν ἁρπάσαντα
[3, 12]	ἀπ' ἀλλήλων. (προιόντων δὲ κατὰ	τὴν	Ἀφεταίδα ἡρῷά ἐστιν Ἴοπός τε
[3, 8]	ὁ Ἀριστοκρίτου συσπεύδων ἐξ ἅπαντος	τὴν	βασιλείαν γενέσθαι. ~βασιλεύει τε δὴ
[3, 5]	ἐγένετο ἡγουμένου. (Ἀγησίπολις δὲ ἐπεὶ	τὴν	βασιλείαν ἔσχεν αὐξηθείς, Πελοποννησίων πρώτοις
[3, 5]	μὲν οὖν ὁ Λεωνίδου νεωστὶ	τὴν	βασιλείαν παρειληφὼς ἐτελεύτησε, Πλειστοάναξ δὲ
[3, 3]	νικῶσιν. ~τελευτήσαντος δὲ Ἀλκαμένους Πολύδωρος	τὴν	βασιλείαν παρέλαβεν ὁ Ἀλκαμένους, καὶ
[3, 5]	ἀθροίζων δύναμιν· ὡς δὲ ἐς	τὴν	Βοιωτίαν ἀφίκετο, ἐπυνθάνετό (τε) τήν
[3, 5]	ἐν αἰτίᾳ ποιουμένων τῶν πολιτῶν	τὴν	βραδυτῆτα αὐτοῦ τὴν ἐς Βοιωτίαν
[3, 3]	καὶ οἰκίας δύο ἅμα ᾤκησε.	τὴν	γάρ οἱ πρότερον συνοικοῦσαν ἀρίστην
[3, 24]	ὑπὸ τοῦ κλύδωνος ἀπωθούμενα ἐς	τὴν	γῆν ἐκβεβράσθαι καλοῦσιν οἱ πολλοί.
[3, 5]	καὶ προιὼν ὁμοῦ τῇ στρατιᾷ	τὴν	γῆν ἔφθειρεν· ἔσεισέ τε δὴ
[3, 22]	ἐπιδείξειν. ὡς οὖν ἐκβᾶσιν ἐς	τὴν	γῆν λαγὼς ἐπιφαίνεται, τὸν λαγὼν
[3, 2]	ἐκ τοῦ φανεροῦ ποιοῖντο ἐς	τὴν	γῆν. λέγονται δὲ οἱ Κυνουρεῖς
[3, 24]	ἐπὶ τῇ ἐκβολῇ τῇ ἐς	τὴν	γῆν τῆς λάρνακος· ὡσαύτως δὲ
[3, 4]	μάχῃ καὶ ἀπώλοντο οἱ βάρβαροι,	τὴν	γυναῖκα ὁ Παυσανίας ἀπέστειλεν ἐς
[3, 19]	ἄξιον ἱερὸν Ἀλεξάνδρας καὶ ἄγαλμα·	τὴν	δὲ Ἀλεξάνδραν οἱ Ἀμυκλαιεῖς Κασσάνδραν
[3, 1]	καὶ αὐτῶν, συνήραντο ἐς ἀποικίαν.	τὴν	δὲ ἀποικίαν ὁ Θήρας ἔστελλεν
[3, 20]	Ἅρπλεια καθήκοντα ἄχρι τοῦ πεδίου.	(τὴν	δὲ ἐπ' Ἀρκαδίας ἰοῦσιν ἐκ
[3, 26]	ὡς μυρμήκων τὸ χρῶμα φαίνουσι.	τὴν	δὲ χώραν οἱ Μεσσήνιοι ταύτην
[3, 23]	καὶ αὐτὴν ἐς ἔδαφος κατέβαλε	τὴν	Δῆλον. ἅτε δὲ πορθουμένης τε
[3, 23]	μὲν παραυτίκα, ὡς ἀνήγετο ἐρημώσας	τὴν	Δῆλον, λοχήσαντες ναυσὶν οἱ διαπεφευγότες
[3, 4]	εἰ μὴ κατὰ τὴν ἀτραπὸν	τὴν	διὰ τῆς Οἴτης τείνουσαν περιαγαγὼν
[3, 9]	τὴν Ἀγησιλάου θυσίαν. (Ἀθηναῖοι δὲ	τὴν	διάνοιαν τῶν Λακεδαιμονίων προπεπυσμένοι πέμπουσιν
[3, 4]	τὰ δὲ ἐς τοῦ μαντείου	τὴν	διάπειραν οὐδὲ τὸ παράπαν ἄλλον
[3, 5]	καὶ ὁ Ἀγησίπολις οὐδ' οὕτω	τὴν	δύναμιν ἀπάξειν ἔμελλε, καίτοι Λακεδαιμονίοις
[3, 22]	ὠνομάσθη Ζεὺς Καππώτας κατὰ γλῶσσαν	τὴν	Δωρίδα. ἡ δὲ νῆσος ἡ
[3, 23]	νομίζουσι. (κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν	τὴν	ἐκ Βοιῶν ἐς Ἐπίδαυρον τὴν
[3, 9]	τρόπον ᾧ τινι ἀναγκάσει Λακεδαιμονίους	τὴν	ἐκ τῆς Ἀσίας ἀνακαλέσασθαι στρατιάν.
[3, 19]	ἐσκευασμένας· καὶ αὗται διαλαβοῦσαι δὴ	τὴν	Ἑλένην αἱ γυναῖκες ἀπάγχουσιν ἐπὶ
[3, 12]	τε καὶ ὕδωρ αἰτήσοντες ἐς	τὴν	Ἑλλάδα ἐπέμφθησαν, Λακεδαιμονίοις μὲν ἐπεσήμαινεν
[3, 7]	καὶ ὁ πόλεμος οὗτος εὖ	τὴν	Ἑλλάδα ἔτι βεβηκυῖαν διέσεισεν ἐκ
[3, 4]	καὶ Ξέρξης τε τηνικαῦτα ἐπὶ	τὴν	Ἑλλάδα ἤγαγε τὸν λαὸν καὶ
[3, 4]	ἐγένετο ἂν ἐμποδὼν μηδὲ ἀρχὴν	τὴν	Ἑλλάδα ἰδεῖν αὐτὸν μηδὲ Ἀθηναίων
[3, 17]	ὁ Παυσανίας συνειδὼς αὑτῷ προδιδόντι	τὴν	Ἑλλάδα καὶ δι' αὐτὸ ἐχόμενος
[3, 4]	οὕτω κατεργασθέντος Λεωνίδου παρῆλθον ἐς	τὴν	Ἑλλάδα οἱ βάρβαροι. (Παυσανίας δὲ
[3, 3]	ἤδη Πολυδώρου λαμπρὸν (ἀνὰ πᾶσαν	τὴν	Ἑλλάδα ὄνομα, Πολέμαρχος οἰκίας ἐν
[3, 9]	ἄνδρα οὖν Ῥόδιον Τιμοκράτην ἐς	τὴν	Ἑλλάδα πέμπει χρήματα ἄγοντα, ἐντειλάμενος
[3, 11]	Ἁλικαρνασσοῦ· ταύτην φασὶν ἑκουσίως ἐπὶ	τὴν	Ἑλλάδα συστρατεῦσαι Ξέρξῃ καὶ ἔργα
[3, 11]	Αὔγουστος, ὃ κατὰ γλῶσσαν δύναται	τὴν	Ἑλλήνων σεβαστός. (τοῦ δὲ Αὐγούστου
[3, 9]	αὐτοὺς καὶ ἄλλα ἐγκλήματα καὶ	τὴν	ἐν Αὐλίδι αὐτῶν ὕβριν ἐς
[3, 20]	Πολυδεύκειαν ὀνομαζομένην ἐφ' ἡμῶν, οὐ	τὴν	ἐν Θεράπνῃ Μεσσηίδα καλεῖσθαι τὸ
[3, 16]	(μαρτύρια δέ μοι καὶ τάδε,	τὴν	ἐν Λακεδαίμονι Ὀρθίαν τὸ ἐκ
[3, 18]	δὲ καὶ Λυσάνδρῳ πολιορκοῦντι Ἄφυτιν	τὴν	ἐν τῇ Παλλήνῃ νύκτωρ ἐπιφανέντα
[3, 22]	μοῖρα ἦσαν. κατὰ μὲν δὴ	τὴν	ἐξ Ἀκριῶν ἐς Γερόνθρας ὁδὸν
[3, 22]	Μιγωνίου· καὶ ἦρος ἀρχομένου Διονύσῳ	τὴν	ἑορτὴν ἄγουσιν ἄλλα τε ἐς
[3, 20]	Μεσσαπέως τέμενος· γενέσθαι δέ οἱ	τὴν	ἐπίκλησιν ἀπὸ ἀνδρὸς λέγουσιν ἱερασαμένου
[3, 12]	ἀπαιτεῖ πρότερα εἰπεῖν τὰ ἐς	τὴν	ἐπίκλησιν τῆς ὁδοῦ. τοῖς μνηστῆρσιν
[3, 14]	ἐν τῷ Φοιβαίῳ· ἐς δὲ	τὴν	ἐπιοῦσαν ὀλίγον πρὸ μεσούσης ἡμέρας
[3, 21]	ἀγῶνα ἐλθόντας, ὡς διηλλάγησαν, μετὰ	τὴν	ἔριν οἰκίσαι κοινῇ τὴν πόλιν·
[3, 16]	σταλέντων ἐς Σικελίαν· ἐστάλησαν δὲ	τὴν	Ἐρυκίνην χώραν νομίζοντες τῶν ἀπογόνων
[3, 16]	ἢν μὲν Ἡρακλῆς νικήσῃ, γῆν	τὴν	Ἔρυκος Ἡρακλέους εἶναι, κρατηθέντος δὲ
[3, 5]	τῶν πολιτῶν τὴν βραδυτῆτα αὐτοῦ	τὴν	ἐς Βοιωτίαν οὐχ ὑπέμεινεν ἐσελθεῖν
[3, 13]	θύειν. τοῦ λόφου δὲ κατὰ	τὴν	ἐς δεξιὰν ὁδὸν Ἑτοιμοκλέους ἐστὶν
[3, 14]	μνῆμά ἐστι, καὶ τὴν ἄκραν	τὴν	ἐς θάλασσαν ἐσέχουσαν ἀπὸ τούτου
[3, 3]	ἀποικίαν τε ἐς Ἰταλίαν Λακεδαιμόνιοι	τὴν	ἐς Κρότωνα ἔστειλαν καὶ (ἀποικίαν)
[3, 7]	τὰ δὲ ἐς τὴν οἰκίαν	τὴν	ἑτέραν τοιάδε ἤκουσα εἶναι. Προκλῆς
[3, 7]	ἐπῶν τῶν ἐν Ἰλιάδι ἐς	τὴν	Εὐρυσθέως γένεσιν πεποιημένος λήθην ἢ
[3, 12]	τῶν Ἑλλήνων Ξέρξην διαβαίνοντα ἐς	τὴν	Εὐρώπην παρεσκευάζοντο ἀμυνούμενοι, κατὰ τοῦτο
[3, 2]	Ἀχαιῶν. τούτων Φαρῖται καὶ Γερανθρᾶται	τὴν	ἔφοδον τῶν Δωριέων καταπλαγέντες ἀπελθεῖν
[3, 8]	καὶ Ἆγις παρεσκευάζοντο ὡς ἐς	τὴν	Ἠλείαν καὶ τότε ἐσβαλοῦντες· οἱ
[3, 8]	ὁ βασιλεὺς Ἆγις ἐσβάλλουσιν ἐς	τὴν	Ἠλείαν. (τότε μὲν δὴ τοῦ
[3, 22]	τοῦτον τὸν κόλπον οἰκίσαι φασί,	τὴν	Ἠτιάδα Αἰνείου θυγατέρα λέγοντες εἶναι·
[3, 24]	(προελθόντι δὲ ἀπὸ Ζάρακος παρὰ	τὴν	θάλασσαν ἑκατόν που στάδια καὶ
[3, 24]	Βρασιαῖς μικρά, προέχουσα ἠρέμα ἐς	τὴν	θάλασσαν, καὶ ἐπ' αὐτῇ χαλκοῖ
[3, 23]	τὸ ξόανον τοῦτο ἀπέρριψεν ἐς	τὴν	θάλασσαν· ὑπολαβὼν δὲ ὁ κλύδων
[3, 15]	τῶν ἄλλων ἐδόξαζεν ἐναντιοῦσθαί οἱ	τὴν	θεόν· αἶγας δὲ αὐτὸν θῦσαί
[3, 17]	ἄλλα τε καὶ ὕμνον ἐς	τὴν	θεόν. (ἐπείργασται δὲ τῷ χαλκῷ
[3, 15]	γὰρ δὴ ἕτερον λόγον, ὡς	τὴν	θεὸν πέδαις ἐτιμωρεῖτο ὁ Τυνδάρεως,
[3, 15]	ὄνομα Ἀφροδίτην θέμενον ἐλπίζειν ἀμύνεσθαι	τὴν	θεόν. ~πλησίον δὲ Ἱλαείρας καὶ
[3, 9]	ὅτι καὶ Ἀγαμέμνων ἐνταῦθα ἱλασάμενος	τὴν	θεὸν τὸν ἐς Τροίαν στόλον
[3, 9]	ναυσὶν ἐς Σηστὸν καὶ διεξελθὼν	τὴν	Θρᾴκην ἀφίκετο ἐς Θεσσαλίαν, ἐνταῦθα
[3, 20]	Λακεδαίμονι, διαμαρτάνων δὲ ἐκείνου δεύτερα	τὴν	θυγατέρα ἱκέτευε καταμεῖναι καὶ ἐξορμωμένης
[3, 4]	ἱλάσασθαι τὸ μήνιμα γῆν ἐπεργασαμένοις	τὴν	ἱεράν. τὰ δὲ ἐς τοῦ
[3, 18]	αὐτόν τε ἀποδρᾶναι καὶ παρθένον	τὴν	ἱερωμένην ἔχοντα οἴχεσθαι τὸ ἄγαλμα
[3, 18]	(Ἥρα δὲ ἀφορᾷ πρὸς Ἰὼ	τὴν	Ἰνάχου βοῦν οὖσαν ἤδη, καὶ
[3, 12]	καὶ χρυσόν· (οἱ δὲ ἐς	τὴν	Ἰνδικὴν ἐσπλέοντες φορτίων φασὶν Ἑλληνικῶν
[3, 11]	ἐν Ῥωμαίοις ἐπεθύμησεν καὶ ἀρχὴν	τὴν	καθεστηκυῖαν πρῶτος ἐκτήσατο, ὁ δὲ
[3, 17]	ἐπεθύμησε· καὶ αὐτίκα νυκτὸς ἀρχομένης	τὴν	Κλεονίκην τοῦτο γὰρ ὄνομα ἦν
[3, 14]	ταύτην ἡ τοῦ Ἀναξάνδρου γυνὴ	τὴν	Κλεὼ παρὰ τοῦ Ἀναξάνδρου αἰτεῖ,
[3, 18]	Ἀμμώνιοι Λιβύων. (τὰ δὲ ἐς	τὴν	Κναγίαν Ἄρτεμίν ἐστιν οὕτω λεγόμενα·
[3, 19]	ἀκεσθεὶς τὸ τραῦμα τὸ ἐς	τὴν	κοτύλην οἱ γενόμενον ἐν τῇ
[3, 14]	οὖσαν οὐκ Ἄρτεμιν, Βριτόμαρτιν δὲ	τὴν	Κρητῶν· τὰ δὲ ἐς αὐτὴν
[3, 15]	λίθον ὁ Οἰωνὸς καὶ καταβάλλει	τὴν	κύνα· ἐπεκθέουσιν οὖν τοῦ Ἱπποκόωντος
[3, 4]	δὲ τὸ ἔργον τὸ ἐς	τὴν	Κῴαν γυναῖκα ἐν ἐπαίνῳ τίθεμαι
[3, 4]	γυναῖκα ὁ Παυσανίας ἀπέστειλεν ἐς	τὴν	Κῶν κόσμον τε ὃν ἐποιήσατο
[3, 9]	τὴν Φωκίδα ἐπόρθησαν· ἐς δὲ	τὴν	Λακεδαίμονα ἐλθόντες οἱ Φωκεῖς τοῖς
[3, 9]	δὲ ἐπὶ τούτοις ἔς τε	τὴν	Λακεδαιμονίων ἔξοδον καὶ τὰ ἐς
[3, 23]	ἔχει διάφορον ἢ ὅσαι κατὰ	τὴν	Λακωνικὴν ἄλλαι θαλάσσης εἰσὶν ἐσβολαί,
[3, 24]	Φιλίππου στρατιᾶς ἦσαν, ἡνίκα ἐς	τὴν	Λακωνικὴν ἐσέβαλεν, ἀποτραπόμενοι δὲ ἀπὸ
[3, 12]	τε ἄλλους Ἀχαιούς, οἳ γῆν	τὴν	Λακωνικὴν τηνικαῦτα εἶχον, καὶ τοὺς
[3, 24]	αὐτὴ καὶ Διόνυσος ἐμβληθείη· καὶ	τὴν	λάρνακα ὑπὸ τοῦ κλύδωνος ἐκπεσεῖν
[3, 14]	Αἰγιναίας. ἐπανελθοῦσι δὲ ὀπίσω πρὸς	τὴν	λέσχην ἐστὶν Ἀρτέμιδος Ἰσσωρίας ἱερόν·
[3, 19]	Πυθία Λεώνυμον ἀπέστελλεν ἐς νῆσον	τὴν	Λευκήν, ἐνταῦθα εἰποῦσα αὐτῷ φανήσεσθαι
[3, 10]	ὄρχησις. ἀναστρέψαντι δὲ καὶ κατὰ	τὴν	λεωφόρον ἰόντι ἐρείπια Σελλασίας ἐστί·
[3, 21]	τελευτῆς ὁ τάφος ἐστὶν ὑπὲρ	τὴν	λεωφόρον. τὸν δὲ ὁμώνυμον τούτῳ,
[3, 23]	τὴν ἐκ Βοιῶν ἐς Ἐπίδαυρον	τὴν	Λιμηρὰν ἄγουσαν Ἀρτέμιδος ἱερόν ἐστιν
[3, 9]	πανδημεὶ καὶ οἱ Φωκεῖς ἐς	τὴν	Λοκρίδα καὶ ἐδῄωσαν τὴν χώραν.
[3, 9]	Λακεδαιμονίων ἔξοδον καὶ τὰ ἐς	τὴν	Λυσάνδρου τελευτὴν ἐδήλωσέ μοι τοῦ
[3, 25]	εἰρημένον, λέγουσι δὲ οἱ περὶ	τὴν	Μαλέαν οἰκοῦντες. (ἔστι δὲ ἐν
[3, 5]	ἔχοντας τὸν Πειραιᾶ, μετὰ δὲ	τὴν	μάχην αὐτίκα οἱ τὸν στρατὸν
[3, 14]	τὴν ἄλλην πολιτείαν καὶ ἐς	τὴν	μάχην τῶν ἐφήβων ἔθηκεν ὁ
[3, 20]	δὲ πρὸς τὸ ἐρώτημα, Ἰκάριος	τὴν	μὲν ἅτε δὴ συνιεὶς ὡς
[3, 14]	γεφύρας ἐς τὸ εἰρημένον χωρίον.	τὴν	μὲν δὴ ἔσοδον, καθ' ἣν
[3, 20]	ἐποίησεν· ~ἐν Θεράπνῃ δὲ κρήνην	τὴν	Μεσσηίδα ἰδὼν οἶδα. Λακεδαιμονίων δὲ
[3, 1]	φεύγοντα ἐλθεῖν ὡς Ἀφαρέα ἐς	τὴν	Μεσσηνίαν εἶναί τε Ἀφαρέα τὸν
[3, 14]	βασιλέα σφῶν Ἀνάξανδρον ἐσβαλόντα ἐς	τὴν	Μεσσηνίαν λαβεῖν αἰχμαλώτους γυναῖκας, ἐν
[3, 7]	λόγος μοι προσθήσειν προελθόντι ἐς	τὴν	Μεσσηνίαν συγγραφήν. Θεοπόμπου δὲ ἔτι
[3, 4]	διὰ τῆς Οἴτης τείνουσαν περιαγαγὼν	τὴν	μετὰ Ὑδάρνου στρατιὰν ὁ Τραχίνιος
[3, 17]	Λευκίππου θυγατέρων ἁρπαγή· καὶ Ἥφαιστος	τὴν	μητέρα ἐστὶν ἀπολύων τῶν δεσμῶν.
[3, 26]	φησιν ὁ τὰ ἔπη ποιήσας	τὴν	μικρὰν Ἰλιάδα. (διὸ καὶ τάδε
[3, 10]	Ἀπόλλωνι καὶ Ὑακίνθῳ δρᾶσαι. ταύτην	τὴν	μοῖραν ἐπιθέμενοι καθ' ὁδὸν Ἀθηναῖοι
[3, 22]	τὸ δένδρον ἔτι ἐκείνην σέβουσι	τὴν	μυρσίνην καὶ Ἄρτεμιν ὀνομάζουσι Σώτειραν.
[3, 15]	φασίν, ἡνίκα ἀποικίαν ἔστελλεν ἐπὶ	τὴν	νῆσον ἣ νῦν ἀπὸ Θήρα
[3, 22]	συγγενέσθαι οἱ πρῶτον. κατὰ δὲ	τὴν	νῆσον ἱερόν ἐστιν Ἀφροδίτης ἐν
[3, 1]	ἀποικίαν ὁ Θήρας ἔστελλεν ἐς	τὴν	νῆσον τὴν τότε ὀνομαζομένην Καλλίστην,
[3, 15]	ἐνεχόμενον ταῖς πέδαις, Ἀθηναίων δὲ	τὴν	Νίκην αὐτόθι ἀεὶ μενεῖν οὐκ
[3, 21]	δέ μοι κάμνων αὐτίκα μετὰ	τὴν	νίκην ἐκομίζετο, καὶ συμβάσης ἐνταῦθά
[3, 19]	ἐς Θεράπνην ἄγει· (κατὰ δὲ	τὴν	ὁδὸν Ἀθηνᾶς ξόανόν ἐστιν Ἀλέας.
[3, 20]	ἀγάλματα. καὶ Κρανίου τέμενος κατὰ	τὴν	ὁδὸν ἐπίκλησιν Στεμματίου καὶ Μυσίας
[3, 12]	δὲ ἐκ τῆς ἀγορᾶς κατὰ	τὴν	ὁδὸν ἣν Ἀφεταίδα ὀνομάζουσι, τὰ
[3, 26]	τοὺς ὀγδοήκοντά εἰσι, κατὰ δὲ	τὴν	ὁδὸν ἱερόν ἐστιν Ἰνοῦς καὶ
[3, 19]	μάχῃ. ὁπόσα δὲ πεποίηται κατὰ	τὴν	ὁδὸν ταύτην, ἐστὶν ἀρχαιότατον αὐτῶν
[3, 12]	ἄλλον δρόμου. (Λακεδαιμονίοις δὲ κατὰ	τὴν	ὁδὸν ταύτην ἐστίν, ὡς ἤδη
[3, 23]	τῷ ἀνδρὶ νομίζουσι. (κατὰ δὲ	τὴν	ὁδὸν τὴν ἐκ Βοιῶν ἐς
[3, 15]	ὡς ἐγίνετο κατὰ τοῦ Ἱπποκόωντος	τὴν	οἰκίαν, ἐνταῦθά οἱ κύων ἐπεφέρετο
[3, 1]	γεγονότας τὸν ἴσον. ἑκατέραν οὖν	τὴν	οἰκίαν ἐπέξειμι αὐτῶν ἰδίως καὶ
[3, 7]	τοσοῦτον ἀφικέσθαι δόξης ὡς καὶ	τὴν	οἰκίαν ταύτην Εὐρυπωντίδας ὄνομα ἀπ'
[3, 7]	ἐν Σπάρτῃ· τὰ δὲ ἐς	τὴν	οἰκίαν τὴν ἑτέραν τοιάδε ἤκουσα
[3, 5]	πολλὰς καὶ αὐτὴν ἐλπίζοντα αἱρήσειν	τὴν	Ὄλυνθον νόσος τε ἐξαίφνης καὶ
[3, 4]	τοιοῦτον, Ἀθηναῖοι δὲ ὅτι ἐδῄωσε	τὴν	Ὀργάδα, Δελφοὶ δὲ τῶν δώρων
[3, 16]	καὶ θεραπεία πᾶσα ἡ περὶ	τὴν	παῖδα ἠφάνιστο, Διοσκούρων δὲ ἀγάλματα
[3, 17]	δείματι, ἐξέστη καὶ τότε καὶ	τὴν	παῖδα τῷ ἀκινάκῃ παίει. (τοῦτο
[3, 19]	μηνίματος. Στησίχορος μὲν ἐπὶ τούτῳ	τὴν	παλινῳδίαν ἐποίησεν· ~ἐν Θεράπνῃ δὲ
[3, 4]	Παυσανίας αἰσχῦναι τὸν νεκρὸν κατὰ	τὴν	παραίνεσιν τοῦ Αἰγινήτου Λάμπωνος. ~Πλείσταρχος
[3, 6]	πολλά τε καὶ ἐχθρὰ ἐς	τὴν	πατρίδα ἐτόλμησε καὶ Πύρρον τὸν
[3, 3]	τὰ> ἔς τε ἀξίνην ἔχοντα	τὴν	Πεισάνδρου καὶ ἐς τοῦ Μηριόνου
[3, 21]	γράμματα. (προιόντι δὲ ὡς ἐπὶ	τὴν	Πελλάναν Χαράκωμά ἐστιν ὀνομαζόμενον καὶ
[3, 1]	ἐγένετο Οἴβαλος. οὗτος Γοργοφόνην τε	τὴν	Περσέως γυναῖκα ἔσχεν ἐξ Ἄργους
[3, 9]	βασιλέα κρατήσαντα Ἀρταξέρξην εὐδαιμονίαν κτήσασθαι	τὴν	Περσῶν ἢ ἀρχὴν καθελεῖν τὴν
[3, 24]	ὑπὸ δίψης, παῖσαι τῇ λόγχῃ	τὴν	πέτραν καὶ οὕτω ῥυῆναι τὸ
[3, 26]	οὐκ ἐθέλει κατακλύζουσα ὥρᾳ χειμῶνος	τὴν	πέτραν. τοῦτό τε δὴ θαῦμά
[3, 21]	Ἀσκληπιοῦ τε οἶδα ἱερὸν καὶ	τὴν	πηγὴν Πελλανίδα. ἐς ταύτην λέγουσιν
[3, 20]	γὰρ τῆς ὁδοῦ προήκουσαν ἤδη	τὴν	Πηνελόπην λέγουσιν ἐγκαλύψασθαι. ~προελθόντι δὲ
[3, 15]	(ἀπὸ δὲ τοῦ Δορκέως κρήνην	τὴν	πλησίον τοῦ ἡρῴου Δορκείαν, τὸ
[3, 13]	ἐς τοῦ ἵππου τοῦ δουρείου	τὴν	ποίησιν· μαθόντες δὲ ὀργήν σφισιν
[3, 23]	δὲ ἐς τὸ πέλαγος κατὰ	τὴν	πόλιν ἀνέχει καλουμένη Μινῴα· καὶ
[3, 9]	εὐνοίας ἐκ παλαιοῦ καὶ ἐς	τὴν	πόλιν αὐτοῖς τὴν Ἀθηναίων. (Ἀγησίλαος
[3, 4]	αὐτὸν μηδὲ Ἀθηναίων ποτὲ ἐμπρῆσαι	τὴν	πόλιν, εἰ μὴ κατὰ τὴν
[3, 9]	ἐκ νόσου τῆς λοιμώδους ἐπανήκειν	τὴν	πόλιν ἐς τὴν πρότερόν ποτε
[3, 10]	δὲ καὶ αὐτὴν ἐς ἔδαφος	τὴν	πόλιν ἐτόλμων οἱ Φωκεῖς· ταῦτα
[3, 21]	μετὰ τὴν ἔριν οἰκίσαι κοινῇ	τὴν	πόλιν· καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ
[3, 24]	(ἐπὶ τούτῳ δὲ αὐτοῖς καὶ	τὴν	πόλιν, Ὀρειάτας ἐς ἐκεῖνο ὀνομαζομένην,
[3, 6]	καὶ τῆς ἐσόδου τῆς ἐς	τὴν	πόλιν τὰ Ἀθηναίων συμμαχικὰ εἴργοντος,
[3, 5]	καὶ Ἀθηναίων τινὲς κρύφα ἐς	τὴν	πόλιν, ὧν ἐπεξελθόντων καὶ πρὸ
[3, 15]	Ἡρακλεῖ· περιιόντι δὲ καὶ θεωμένῳ	τὴν	πόλιν, ὡς ἐγίνετο κατὰ τοῦ
[3, 18]	πρὸς Ἀφυταίους παυσαμένοις· καὶ οὕτω	τὴν	πολιορκίαν διέλυσεν ὁ Λύσανδρος καὶ
[3, 8]	Ἆγις καὶ ἤλασε τῆς λείας	τὴν	πολλήν. Ξενίας δὲ ἀνὴρ Ἠλεῖος
[3, 20]	Λακεδαιμονίων δὲ ἑτέροις ἐστὶν εἰρημένον	τὴν	Πολυδεύκειαν ὀνομαζομένην ἐφ' ἡμῶν, οὐ
[3, 19]	ὑπολειπομένην ἐπὶ ὀρφανῷ παιδί. ταύτην	τὴν	Πολυξώ φασιν ἐπιθυμοῦσαν Ἑλένην τιμωρήσασθαι
[3, 10]	ἤδη γέρων τὸν μὲν κατὰ	τὴν	πορείαν ἐπέλαβεν ἡ μοῖρα· Λακεδαιμόνιοι
[3, 4]	καὶ ἀποδειξαμένῳ λαμπρὰ οὕτω, κατὰ	τὴν	πορείαν Λεωνίδας σὺν ὀλίγοις, οὓς
[3, 9]	Λακεδαιμόνιοι δὲ πρὸς ὀργὴν ἀποπέμπουσι	τὴν	πρεσβείαν. τὰ δὲ ἐπὶ τούτοις
[3, 9]	τὴν Περσῶν ἢ ἀρχὴν καθελεῖν	τὴν	Πριάμου. θύοντος δὲ αὐτοῦ Θηβαῖοι
[3, 19]	δὲ Ἀλεξάνδραν οἱ Ἀμυκλαιεῖς Κασσάνδραν	τὴν	Πριάμου φασὶν εἶναι. καὶ Κλυταιμνήστρας
[3, 15]	δὲ σχῆμα τοῦ ἀγάλματος διὰ	τὴν	πρὸς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας
[3, 17]	Ἀθηνᾶς Ἐργάνης ἱερόν. ἐς δὲ	τὴν	πρὸς μεσημβρίαν στοὰν Κοσμητᾶ τε
[3, 9]	λοιμώδους ἐπανήκειν τὴν πόλιν ἐς	τὴν	πρότερόν ποτε οὖσαν εὐδαιμονίαν· πυνθανόμενοι
[3, 12]	καὶ νῦν ἔτι ἐκκλησιάζουσι. ταύτην	τὴν	Σκιάδα Θεοδώρου τοῦ Σαμίου φασὶν
[3, 3]	καὶ μετ' οὐ πολὺ εἷλε	τὴν	Σκῦρον. (ὅτι δὲ ἐπὶ τῶν
[3, 10]	δείματι ἡσύχαζον· ἀναζεύξαντος δὲ ἐς	τὴν	Σπάρτην, οὕτω καὶ αὐτοὶ μετὰ
[3, 13]	Κριοῦ τιμώμενος Ἀχαιῶν ἔτι ἐχόντων	τὴν	Σπάρτην. (Πραξίλλῃ μὲν δὴ πεποιημένα
[3, 8]	(Ἆγις δὲ ὡς ἀπήγαγεν ὀπίσω	τὴν	στρατιάν, Λυσίστρατον Σπαρτιάτην καὶ μοῖράν
[3, 6]	τὰ ἐπιτήδεια ἐξανήλωτο, ἀπῆγεν ὀπίσω	τὴν	στρατιάν. ταμιεύεσθαι γὰρ τὴν ἀπόνοιαν
[3, 10]	δωρεὰν ἑτοιμότερον ποιεῖν σφισιν ἐς	τὴν	συμμαχίαν Ἀρχίδαμον. (τὸ μὲν δὴ
[3, 24]	τοῦ κλύδωνος ἐκπεσεῖν φασιν ἐς	τὴν	σφετέραν, καὶ Σεμέλην μὲν οὐ
[3, 16]	τῆς Ταυρικῆς ἐκκλέπτουσιν· ἐς δὲ	τὴν	σφετέραν Λακεδαιμόνιοι κομισθῆναί φασιν Ὀρέστου
[3, 3]	βίαιον πνεῦμα ἠφίεσαν, τύπον δὲ	τὴν	σφῦραν καὶ τὸν ἄκμονα ἀντίτυπον
[3, 11]	δὲ Αὐγούστῳ πεποίηται παιδὶ ἐκείνου	τήν	τε βασιλείαν βεβαιωσαμένῳ μᾶλλον καὶ
[3, 7]	Σπάρτη. (Χάριλλος δὲ ὁ Πολυδέκτου	τήν	τε γῆν ἐδῄωσεν Ἀργείοις οὗτος
[3, 4]	ὅπως Δημάρατον παύσειε βασιλεύοντα, καὶ	τήν	τε ἐν Δελφοῖς πρόμαντιν ὠνήσατο,
[3, 5]	τὴν Βοιωτίαν ἀφίκετο, ἐπυνθάνετό (τε)	τήν	τε ἧτταν τῶν ὁμοῦ Λυσάνδρῳ
[3, 9]	Ἰωνίαν μάχης ἐν Ἕρμου πεδίῳ	τήν	τε ἵππον τῶν Περσῶν ἐνίκησεν
[3, 2]	ἐποιοῦντο δὲ ἐς αὐτοὺς ἐγκλήματα	τήν	τε Κυνουριακὴν ἑλόντων αὑτῶν ἀποτέμνεσθαι
[3, 8]	προελθόντες· τῷ δὲ ἐφεξῆς ἔτει	τήν	τε χώραν ἐδῄωσεν ὁ Ἆγις
[3, 5]	ὁμοῦ Λυσάνδρῳ καὶ αὐτοῦ Λυσάνδρου	τὴν	τελευτήν, ἐπῆγε δὲ ὅμως ἐπὶ
[3, 18]	ἔτι στεφανουμένῳ γενέσθαι τοῦ βίου	τὴν	τελευτὴν λέγουσι. τούτου τε οὖν
[3, 1]	φασίν. Ἀριστοδήμῳ δὲ αὐτῷ πρότερον	τὴν	τελευτὴν συμβῆναι λέγουσιν ἐν Δελφοῖς
[3, 2]	ἐς ἀποικίαν. καὶ ὁ μὲν	τὴν	τῆς Ἰωνίας μεταξὺ καὶ Μυσῶν,
[3, 18]	δὲ νομίζουσιν εἶναι τοῦ Εὐρώτα	τὴν	Τίασαν, καὶ πρὸς αὐτῇ Χαρίτων
[3, 6]	καὶ ἀντ' αὐτοῦ Κλεόμβροτος ἔσχε	τὴν	τιμήν. εἰ μὲν δὴ ὁ
[3, 6]	καὶ οὐχὶ Κλεωνύμῳ πατρῴαν εἶναι	τὴν	τιμήν. (Κλεωνύμῳ δὲ ἀπελαθέντι τῆς
[3, 12]	πλάσαι. ἐνταῦθα ἐκρέμασαν οἱ Λακεδαιμόνιοι	τὴν	Τιμοθέου τοῦ Μιλησίου κιθάραν, καταγνόντες
[3, 1]	Θήρας ἔστελλεν ἐς τὴν νῆσον	τὴν	τότε ὀνομαζομένην Καλλίστην, τοὺς ἀπογόνους
[3, 22]	Ἠτιάδα Αἰνείου θυγατέρα λέγοντες εἶναι·	τὴν	τρίτην δὲ κληθῆναι τῶν πόλεων
[3, 19]	δέ μοι Θηρίτας οὐ διὰ	τὴν	τροφὸν ἡ ἐπωνυμία τῷ Ἄρει
[3, 5]	ἄρχειν ἐπιτραπεῖσιν ὑπὸ Λυσάνδρου καταστησόμενος	τὴν	τυραννίδα ἐν βεβαίῳ. καὶ μάχῃ
[3, 18]	(τάξις) τῶν ἔργων (τῶν) ἐς	τὴν	ὕδραν καὶ ὡς ἀνήγαγε τοῦ
[3, 2]	δέ οἱ πρόγονος Πενθίλος Λέσβον	τὴν	ὑπὲρ τῆς ἠπείρου ταύτης νῆσον
[3, 23]	ὡπλισμένον. (πλέοντι δὲ ἐκ Βοιῶν	τὴν	ὑπὸ τὴν ἄκραν τῆς Μαλέας
[3, 16]	ἐν αὐτῷ δίαιταν. ἐς δὲ	τὴν	ὑστεραίαν παρθένος μὲν ἐκείνη καὶ
[3, 1]	Δία δὲ πατέρα ἀνήκοντα κατὰ	τὴν	φήμην· συνῴκει δὲ ὁ Λακεδαίμων
[3, 21]	τῆς Λακωνικῆς ἐπιτηδειοτάτας μετά γε	τὴν	Φοινίκων θάλασσαν. (ἀριθμὸς δὲ τῶν
[3, 6]	ἀνὰ χρόνον αὐτὸς ἐξήγαγεν ἑκουσίως	τὴν	φρουρὰν ὁ Ἀντίγονος, Ἀρέως δὲ
[3, 5]	τότε δὲ Λύσανδρος μὲν ἐς	τὴν	Φωκίδα ἀφικόμενος καὶ ἀναλαβὼν πανδημεὶ
[3, 9]	οἱ Λοκροὶ συμμάχους Θηβαίους καὶ	τὴν	Φωκίδα ἐπόρθησαν· ἐς δὲ τὴν
[3, 17]	ἐβουλεύετο καὶ μόνον τῶν ἱκετευσάντων	τὴν	Χαλκίοικον ἁμαρτεῖν ἀδείας κατ' ἄλλο
[3, 24]	κρήνη τέ ἐστι πλησίον διὰ	τὴν	χρόαν τοῦ ὕδατος καλουμένη Γαλακὼ
[3, 6]	τὸν Αἰακίδου σφίσιν ἐπηγάγετο ἐς	τὴν	χώραν· (Ἀρέως δὲ ἐν Σπάρτῃ
[3, 24]	τάδε ἐπιλέγουσιν, Ἰνώ σφισιν ἐς	τὴν	χώραν ἀφικέσθαι πλανωμένην, ἐλθοῦσαν δὲ
[3, 16]	ἄγαλμα; ἢ πῶς, ἡνίκα Ἀθηναῖοι	τὴν	χώραν ἐκλιπεῖν παρεσκευάζοντο, οὐκ ἐσέθεντο
[3, 24]	Ἀχιλλέα δὲ κατᾶραί σφισιν ἐς	τὴν	χώραν Ἑλένην παρὰ Τυνδάρεω γυναῖκα
[3, 9]	ἐς τὴν Λοκρίδα καὶ ἐδῄωσαν	τὴν	χώραν. (ἐπηγάγοντο οὖν οἱ Λοκροὶ
[3, 7]	οὗτος Ἀρχίδαμος Ἀθηναίοις μάλιστα ἐκάκωσε	τὴν	χώραν στρατῷ τε ἐσβάλλων ἐς
[3, 8]	φυγάδας, κακουργεῖν σφᾶς ὁμοῦ Λεπρεάταις	τὴν	χώραν. τρίτῳ δὲ ἔτει τοῦ
[3, 23]	οἱ διαπεφευγότες τῶν ἐμπόρων καταδύουσι,	Μιθριδάτην	δὲ ὕστερον τούτων ἠνάγκασεν ὁ
[3, 8]	ἀπήγαγεν ὀπίσω τὴν στρατιάν, Λυσίστρατον	Σπαρτιάτην	καὶ μοῖράν τε τῆς δυνάμεως
[3, 18]	τρίποδες χαλκοῖ· τοὺς δὲ ἀρχαιοτέρους	δεκάτην	τοῦ πρὸς Μεσσηνίους πολέμου φασὶν
[3, 9]	ἀνακαλέσασθαι στρατιάν. ἄνδρα οὖν Ῥόδιον	Τιμοκράτην	ἐς τὴν Ἑλλάδα πέμπει χρήματα
[3, 6]	καθὰ δὴ καὶ Ἀθηναίων ἀπῆγεν	Ἱπποκράτην	τε τὸν Ἀρίφρονος στρατηγοῦντα ἐπὶ
[3, 9]	Τισσαφέρνην μὲν καίπερ τὰ πρότερα	εὐεργέτην	ὄντα ζημιοῖ θανάτῳ, Τιθραύστην δὲ
[3, 18]	μηδὲ ἄγνωστα τὰ πολλὰ ἦν,	Ταυγέτην	θυγατέρα Ἄτλαντος καὶ ἀδελφὴν αὐτῆς
[3, 5]	Τεγεᾶται δὲ αὐτὸν τῆς Ἀθηνᾶς	ἱκέτην	ἐδέξαντο τῆς Ἀλέας. ἦν δὲ
[3, 17]	δὲ αὐτοῦ Δαιδάλου φασὶν εἶναι	μαθητήν.	πρὸς δὲ τῷ Σκηνώματι ὀνομαζομένῳ
[3, 17]	Ἔφεσον, ὅτε Ἀντίοχον τὸν Ἀλκιβιάδου	κυβερνήτην	καὶ Ἀθηναίων τριήρεις ἐνίκησε, καὶ
[3, 18]	τῇ μάχῃ καὶ πραθέντα ἐς	Κρήτην	δουλεύειν ἔνθα ἦν Ἀρτέμιδος τοῖς
[3, 18]	Κναγεὺς ἄλλως ἀφικέσθαι πως ἐς	Κρήτην	φαίνεται καὶ οὐχ ὡς οἱ
[3, 2]	ἀρχήν· καὶ Λακεδαιμόνιοι πέμπουσιν ἐς	Κρήτην	Χαρμίδαν τὸν Εὔθυος, ἄνδρα ἐν
[3, 15]	κέδρου ποιησάμενον ζῴδιον καὶ ὄνομα	Ἀφροδίτην	θέμενον ἐλπίζειν ἀμύνεσθαι τὴν θεόν.
[3, 18]	λύραν, Σπάρτην δῆθεν, Πολύκλειτος δὲ	Ἀφροδίτην	παρὰ Ἀμυκλαίῳ καλουμένην. οὗτοι δὲ
[3, 22]	Αἰνείου θυγατέρα λέγοντες εἶναι· τὴν	τρίτην	δὲ κληθῆναι τῶν πόλεων λέγουσιν
[3, 14]	τὸ ἡρῷον Ποσειδῶνός ἐστιν ἱερόν,	Δωματίτην	δὲ ἐπονομάζουσιν. (καὶ χωρίον Πλατανιστᾶς
[3, 4]	Ἄργου φανερώτερος ἄνδρα Πέρσην ἐτιμωρήσατο	Ἀρταύκτην	καὶ Μεγαρεῦσιν οὔ ποτε θεῶν
[3, 24]	ψυχροῦ κρουνὸς ἐκβάλλων ἐκ πέτρας·	Ἀταλάντην	θηρεύουσαν ἐνταῦθά φασιν, ὡς ἠνιᾶτο
[3, 1]	ἑκατέρα μοῖρα Τήμενον, ἡ δὲ	Κρεσφόντην	ἔσχεν ἄρχοντας· ἐν Λακεδαίμονι δὲ
[3, 15]	ἀδελφοῦ τοῦ Ἀλκμήνης ἀφίκετο ἐς	Σπάρτην	ἅμα Ἡρακλεῖ· περιιόντι δὲ καὶ
[3, 18]	μὲν γυναῖκα ἐποίησεν ἔχουσαν λύραν,	Σπάρτην	δῆθεν, Πολύκλειτος δὲ Ἀφροδίτην παρὰ
[3, 13]	ὃν τῆς ὁδοῦ τῆς ἐς	Σπάρτην	Διονύσῳ φασὶ γενέσθαι ἡγεμόνα· τῷ
[3, 26]	ὀψομένας τὸν Ἀχιλλέως, ὅτε ἐς	Σπάρτην	ἐπὶ τὸν Ἑρμιόνης ἀπῄει γάμον.
[3, 26]	δὴ καὶ Λακεδαιμονίων νομίζουσιν οἱ	Σπάρτην	ἔχοντες. ἐπὶ δὲ τῆς ἀκροπόλεώς
[3, 11]	ἔστιν ὅπου παραβήσομαι. (Λακεδαιμονίων τοῖς	Σπάρτην	ἔχουσίν ἐστιν ἀγορὰ θέας ἀξία,
[3, 21]	μοι, συντελούσας ἴστω τις ἐς	Σπάρτην	καὶ οὐχ ὁμοίως τοῖς προλεχθεῖσιν
[3, 9]	τῶν Λακεδαιμονίων προπεπυσμένοι πέμπουσιν ἐς	Σπάρτην,	ὅπλα μὲν (ἐπὶ σφᾶς) ἐπὶ
[3, 10]	ἡσύχαζον· ἀναζεύξαντος δὲ ἐς τὴν	Σπάρτην,	οὕτω καὶ αὐτοὶ μετὰ Ἀργείων
[3, 13]	τιμώμενος Ἀχαιῶν ἔτι ἐχόντων τὴν	Σπάρτην.	(Πραξίλλῃ μὲν δὴ πεποιημένα ἐστὶν
[3, 15]	δὲ ἐξεγένετό οἱ στρατεύσαντι ἐς	Σπάρτην	τιμωρήσασθαι μὲν Ἱπποκόωντα, τιμωρήσασθαι δὲ
[3, 24]	καί οἱ κατὰ ἔτος ἕκαστον	ἑορτὴν	ἄγουσι. ταύτης δὲ ἐν ἀριστερᾷ
[3, 22]	καὶ ἦρος ἀρχομένου Διονύσῳ τὴν	ἑορτὴν	ἄγουσιν ἄλλα τε ἐς τὰ
[3, 22]	Γερόνθραις Ἄρεως ναὸς καὶ ἄλσος·	(ἑορτὴν	δὲ ἄγουσι τῷ θεῷ κατὰ
[3, 24]	Ἀσκληπιοῦ, τὸ δὲ Ἀχιλλέως, καὶ	ἑορτὴν	κατὰ ἔτος ἄγουσιν Ἀχιλλεῖ. ἄκρα
[3, 19]	παρεχομένου πλείονας, παρὰ δὲ καθέδραν	ἑκάστην	ὑπολειπομένης καὶ εὐρυχωρίας, τὸ μέσον
[3, 22]	μάλιστα ἀπέχει σταδίους ἀργὸς λίθος·	Ὀρέστην	λέγουσι καθεσθέντα ἐπ' αὐτοῦ παύσασθαι
[3, 20]	αἰγῶν τούτων ἄγραν καὶ ὑῶν,	πλείστην	δὲ καὶ ἐλάφων καὶ ἄρκτων.
[3, 21]	τῆς πόλεως ἀνθρώπων μὲν οὐδένα	οἰκιστὴν	γενέσθαι λέγουσιν, Ἡρακλέα δὲ καὶ
[3, 24]	μνήματι ἔπεστι. τοῦτον τὸν Λᾶν	οἰκιστὴν	εἶναι λέγουσιν οἱ ταύτῃ, καὶ
[3, 25]	θάλασσαν ἔστι Τευθρώνη· τὸν δὲ	οἰκιστὴν	οἱ ταύτῃ Τεύθραντα Ἀθηναῖον ὄντα
[3, 2]	Ἀργεῖοι τὸ ἀνέκαθεν εἶναι, καὶ	οἰκιστήν	φασιν αὐτῶν Κύνουρον γενέσθαι τὸν
[3, 1]	τὴν νῆσον τὴν τότε ὀνομαζομένην	Καλλίστην,	τοὺς ἀπογόνους οἱ τοῦ Μεμβλιάρου
[3, 7]	αἰσχίστην, γυναικῶν δὲ τὸ εἶδος	καλλίστην	ὑπὸ Ἑλένης γενέσθαι, ταύτην ἀγαγομένῳ
[3, 3]	τὴν γάρ οἱ πρότερον συνοικοῦσαν	ἀρίστην	τὰ ἄλλα οὖσαν συνέβαινεν οὐ
[3, 3]	οὔτε γὰρ ἔργον βίαιον οὔτε	ὑβριστὴν	λόγον παρείχετο ἐς οὐδένα, ἐν
[3, 7]	τῶν ἐν Λακεδαίμονι εἶναί φασιν	αἰσχίστην,	γυναικῶν δὲ τὸ εἶδος καλλίστην
[3, 9]	πρότερα εὐεργέτην ὄντα ζημιοῖ θανάτῳ,	Τιθραύστην	δὲ κατέπεμψεν ἐπὶ θάλασσαν, (καὶ)
[3, 16]	ἕτερον μὴ καὶ τοῦτο ἐπικοσμεῖν	αὐτὴν	ἀπεῖπεν ὄνειρον. ἐνταῦθα ἀπήρτηται ᾠὸν
[3, 7]	καὶ οὐ παντάπασιν ὑγιῆ προσκατήρειψεν	αὐτήν.	~Ἀρχιδάμου δὲ ὡς ἐτελεύτα καταλιπόντος
[3, 18]	τῆς νίκης, ὥστε ἁλῶναι καὶ	αὐτὴν	Ἄφιδναν. (τάδε μὲν ἐς τοσοῦτον
[3, 5]	ἐν Χαλκιδεῦσι τὰς πολλὰς καὶ	αὐτὴν	ἐλπίζοντα αἱρήσειν τὴν Ὄλυνθον νόσος
[3, 23]	καὶ γυναῖκας καὶ τέκνα, καὶ	αὐτὴν	ἐς ἔδαφος κατέβαλε τὴν Δῆλον.
[3, 10]	τέκνα ἐξανδραποδίσασθαι, καταβαλεῖν δὲ καὶ	αὐτὴν	ἐς ἔδαφος τὴν πόλιν ἐτόλμων
[3, 11]	τῶν Μηδικῶν· ἀνὰ χρόνον δὲ	αὐτὴν	ἐς μέγεθος τὸ νῦν καὶ
[3, 14]	αὐταῖς εἶναι Κλεώ, Θέτιδος δὲ	αὐτὴν	ἱέρειαν εἶναι. ταύτην ἡ τοῦ
[3, 19]	ἑστήκασι καὶ Σεμέλη, παρὰ δὲ	αὐτὴν	Ἰνώ. (πεποίηται δὲ ἐπὶ τοῦ
[3, 14]	Ἀρτέμιδος Ἰσσωρίας ἱερόν· ἐπονομάζουσι δὲ	αὐτὴν	καὶ Λιμναίαν, οὖσαν οὐκ Ἄρτεμιν,
[3, 3]	συνέβαινεν οὐ τίκτειν· ἀποπέμψασθαι δὲ	αὐτὴν	κελευόντων τῶν ἐφόρων τοῦτο μὲν
[3, 22]	δὲ ἄνδρας ἀπὸ τριῶν ἐς	αὐτὴν	λέγεται πόλεων, Ἤτιδος καὶ Ἀφροδισιάδος
[3, 14]	τὴν Κρητῶν· τὰ δὲ ἐς	αὐτὴν	ὁ Αἰγιναῖος ἔχει μοι λόγος.
[3, 16]	τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς φασιν	αὐτὴν	οἰκῆσαι τοὺς Τυνδάρεω παῖδας, χρόνῳ
[3, 4]	ἐν Δελφοῖς πρόμαντιν ὠνήσατο, Λακεδαιμονίοις	αὐτὴν	ὁπόσα αὐτὸς ἐδίδασκεν ἐς Δημάρατον
[3, 16]	μόνον ἀλλὰ καὶ Λυγοδέσμαν τὴν	αὐτήν,	ὅτι ἐν θάμνῳ λύγων εὑρέθη,
[3, 24]	καὶ Σεμέλην μὲν οὐ γὰρ	αὐτὴν	περιοῦσαν ἔτι εὑρεῖν ἐπιφανῶς θάψαι,
[3, 21]	ἐπὶ θάλασσαν Γύθιον, μετὰ δὲ	αὐτὴν	Τευθρώνη τε καὶ Λᾶς καὶ
[3, 19]	τῆς Τληπολέμου τότε, ὡς ἔλαβεν	αὐτὴν	ὑποχείριον, ἐπιπέμψαι οἱ λουμένῃ θεραπαίνας
[3, 7]	εἶδος καλλίστην ὑπὸ Ἑλένης γενέσθαι,	ταύτην	ἀγαγομένῳ τῷ Ἀρίστωνι ἐγένετο υἱὸς
[3, 26]	τὴν δὲ χώραν οἱ Μεσσήνιοι	ταύτην	αὑτῶν φασιν εἶναι τὸ ἀρχαῖον,
[3, 19]	(Θηρίταν δὲ ἐπονομάζουσιν ἀπὸ Θηροῦς,	ταύτην	γὰρ τροφὸν εἶναι τοῦ Ἄρεως
[3, 19]	δὲ πεποίηται κατὰ τὴν ὁδὸν	ταύτην,	ἐστὶν ἀρχαιότατον αὐτῶν Ἄρεως ἱερόν.
[3, 12]	(Λακεδαιμονίοις δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν	ταύτην	ἐστίν, ὡς ἤδη λέλεκταί μοι,
[3, 7]	δόξης ὡς καὶ τὴν οἰκίαν	ταύτην	Εὐρυπωντίδας ὄνομα ἀπ' αὐτοῦ λαβεῖν,
[3, 14]	Θέτιδος δὲ αὐτὴν ἱέρειαν εἶναι.	ταύτην	ἡ τοῦ Ἀναξάνδρου γυνὴ τὴν
[3, 20]	Ταυγέτου Ταλετὸν ὑπὲρ Βρυσεῶν ἀνέχει.	ταύτην	Ἡλίου καλοῦσιν ἱερὰν καὶ ἄλλα
[3, 10]	λεωφόρον ἰόντι ἐρείπια Σελλασίας ἐστί·	ταύτην,	καθὰ καὶ πρότερον ἔγραψα, ἠνδραποδίσαντο
[3, 21]	καὶ τὴν πηγὴν Πελλανίδα. ἐς	ταύτην	λέγουσιν ὑδρευομένην ἐσπεσεῖν παρθένον, ἀφανισθείσης
[3, 9]	ἀρξάμενος ἐς Βοιωτίαν ἐξόδου. κατὰ	ταύτην	μὲν δὴ τὴν ἀνάγκην ὀπίσω
[3, 19]	καὶ ἄγαλμα ἐν αὐτῇ. (ἐς	ταύτην	πρῶτος ἐσπλεῦσαι λέγεται Κροτωνιάτης Λεώνυμος.
[3, 23]	ταύτῃ διέστηκεν ἡ νῆσος ἐς	ταύτην	τὴν ἄκραν τὸν Πλατανιστοῦντα ἀπὸ
[3, 10]	τε Ἀπόλλωνι καὶ Ὑακίνθῳ δρᾶσαι.	ταύτην	τὴν μοῖραν ἐπιθέμενοι καθ' ὁδὸν
[3, 19]	ἄρχειν ὑπολειπομένην ἐπὶ ὀρφανῷ παιδί.	ταύτην	τὴν Πολυξώ φασιν ἐπιθυμοῦσαν Ἑλένην
[3, 12]	ἔνθα καὶ νῦν ἔτι ἐκκλησιάζουσι.	ταύτην	τὴν Σκιάδα Θεοδώρου τοῦ Σαμίου
[3, 11]	μὲν Λυγδάμιδος, ἐβασίλευσε δὲ Ἁλικαρνασσοῦ·	ταύτην	φασὶν ἑκουσίως ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα
[3, 22]	τῷ πέρατί ἐστι τοῦ κόλπου.	ταύτην	ᾤκισε μὲν Βοιὸς τῶν Ἡρακλειδῶν,
[3, 9]	καὶ τὰ ἐς τὴν Λυσάνδρου	τελευτὴν	ἐδήλωσέ μοι τοῦ λόγου τὰ
[3, 5]	Λυσάνδρῳ καὶ αὐτοῦ Λυσάνδρου τὴν	τελευτήν,	ἐπῆγε δὲ ὅμως ἐπὶ τὰς
[3, 18]	στεφανουμένῳ γενέσθαι τοῦ βίου τὴν	τελευτὴν	λέγουσι. τούτου τε οὖν ἐστιν
[3, 1]	Ἀριστοδήμῳ δὲ αὐτῷ πρότερον τὴν	τελευτὴν	συμβῆναι λέγουσιν ἐν Δελφοῖς πρὶν
[3, 2]	νόμους φησὶν ἐπιτροπευθῆναι παῖδα ὄντα·	Λεωβώτην	δέ οἱ τίθεται τὸ ὄνομα
[3, 17]	τοῦ Ἱκεσίου μήνιμα ἀποτρέπειν τὸν	Ἐπιδώτην	λέγοντες τοῦτον. ~τῶν δὲ ἀνδριάντων
[3, 17]	τὰς χαλκᾶς καὶ δαίμονα τιμῶσιν	Ἐπιδώτην,	τὸ ἐπὶ Παυσανίᾳ τοῦ Ἱκεσίου
[3, 7]	τὸ ἔχθος τὸ Κλεομένους ἐποίησεν	ἰδιώτην.	καὶ τοῦ μὲν παρὰ βασιλέα
[3, 17]	Ἀτθίδι συγγραφῇ. Περσεῖ δ' ἐς	Λιβύην	καὶ ἐπὶ Μέδουσαν ὡρμημένῳ διδοῦσαι
[3, 4]	αὐτῇ καὶ τὴν ἄλλην ἀγομένην	κατασκευήν.	Μαρδονίου τε οὐκ ἠθέλησεν ὁ
[3, 21]	ἡ Πελοπόννησος· κόχλους δὲ ἐς	βαφὴν	πορφύρας παρέχεται τὰ ἐπιθαλάσσια τῆς
[3, 7]	προσθήσειν προελθόντι ἐς τὴν Μεσσηνίαν	συγγραφήν.	Θεοπόμπου δὲ ἔτι ἔχοντος τὴν
[3, 19]	καὶ Πολύβοιαν, Ὑακίνθου καθὰ λέγουσιν	ἀδελφὴν	ἀποθανοῦσαν ἔτι παρθένον. τοῦτο μὲν
[3, 18]	ἦν, Ταυγέτην θυγατέρα Ἄτλαντος καὶ	ἀδελφὴν	αὐτῆς Ἀλκυόνην φέρουσι Ποσειδῶν καὶ
[3, 5]	τὸν Πειραιᾶ, μετὰ δὲ τὴν	μάχην	αὐτίκα οἱ τὸν στρατὸν ἀπάγειν
[3, 15]	πρὸς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας	μάχην	γενέσθαι λέγουσι. τὸ δὲ ἔχθος
[3, 18]	μηδὲ γενέσθαι δοκῶ πρὸς Ἀφίδνῃ	μάχην	Θησέως τε ἐν Θεσπρώτοις ἐχομένου
[3, 19]	ἀνδρὶ χρὴ πολεμίῳ καταστάντα ἐς	μάχην	οὐδὲν ἔτι ἔχειν ἤπιον, καθὰ
[3, 18]	ἐς Μέδουσαν. παρέντι δὲ Ἡρακλέους	μάχην	πρὸς Θούριον τῶν γιγάντων καὶ
[3, 15]	ὀργῆς εἶχε χωρεῖ σφισιν ἐς	μάχην.	τότε μὲν δὴ τιτρώσκεται καὶ
[3, 14]	ἄλλην πολιτείαν καὶ ἐς τὴν	μάχην	τῶν ἐφήβων ἔθηκεν ὁ Λυκοῦργος.
[3, 5]	ἐπανῆλθεν ἐξ Ἀθηνῶν μαχεσάμενος ἄπρακτον	μάχην,	ὑπάγουσιν αὐτὸν ἐς κρίσιν οἱ
[3, 19]	δὲ ἐπὶ τῇ κεφαλῇ κράνος,	λόγχην	δὲ ἐν ταῖς χερσὶ καὶ
[3, 6]	τὸν ἀδελφὸν τελευτήσαντα ἔσχε τὴν	ἀρχήν.	γενομένων δὲ αὐτῷ παίδων Ἀκροτάτου
[3, 3]	ἐκ τῶν νόμων πρεσβεῖα τὴν	ἀρχήν.	~Δωριεὺς μὲν δὴ οὐ γὰρ
[3, 1]	Ἡρακλέους Τυνδάρεως καὶ ἀνενεώσατο τὴν	ἀρχὴν·	ἐβασίλευσαν δὲ καὶ οἱ Τυνδάρεω
[3, 8]	καὶ παρέλαβεν ἀντὶ Ἀγησιλάου τὴν	ἀρχήν.	ἐγένετο δὲ Ἀρχιδάμῳ καὶ θυγάτηρ,
[3, 9]	φανερὸν τοῦ πολέμου παρασχόντες τὴν	ἀρχὴν	ἐγένοντο οἱ ἐξ Ἀμφίσσης Λοκροί.
[3, 24]	Ἑλένην. οὕτως οὐδὲ ἐγχωροῦν ἐστιν	ἀρχὴν	Ἑλένης μνηστῆρα Ἀχιλλέα γενέσθαι. ~προελθόντι
[3, 7]	Θεοπόμπου δὲ ἔτι ἔχοντος τὴν	ἀρχὴν	ἐν Σπάρτῃ γίνεται καὶ ὁ
[3, 26]	οὐδὲν ἐς τὸν Εὐρύπυλον, οὐδὲ	ἀρχὴν	ἐν τῷ ναῷ θέλουσιν ὀνομάζειν
[3, 5]	Χρυσίδα, καθεζομένους ἐνταῦθα ἱκέτας, οὐδὲ	ἀρχὴν	ἐξαιτῆσαι θελήσαντες. (Παυσανίου δὲ φυγόντος
[3, 7]	Ἀναξίδαμος ὁ παῖς ἐκδέχεται τὴν	ἀρχήν·	ἐπὶ τούτου Μεσσήνιοι φεύγουσιν ἐκ
[3, 13]	ἐντεῦθεν γενέσθαι τοῦ δρόμου τὴν	ἀρχήν.	ἔστι δέ τι χωρίον ἔχον
[3, 2]	πολλοῖς Λαβώτας ὁ Ἐχεστράτου τὴν	ἀρχὴν	ἔσχεν ἐν Σπάρτῃ. τοῦτον τὸν
[3, 9]	εὐδαιμονίαν κτήσασθαι τὴν Περσῶν ἢ	ἀρχὴν	καθελεῖν τὴν Πριάμου. θύοντος δὲ
[3, 15]	δὲ ἐς τοῦ πολέμου τὴν	ἀρχὴν	καὶ ἄλλο τοιόνδε. Οἰωνὸς ἡλικίαν
[3, 2]	Ἀλκαμένης ἔσχεν ὁ Τηλέκλου τὴν	ἀρχήν·	καὶ Λακεδαιμόνιοι πέμπουσιν ἐς Κρήτην
[3, 7]	Νίκανδρος ὁ Χαρίλλου διαδέχεται τὴν	ἀρχήν·	καὶ τὰ Μεσσηνίων ἐς Τήλεκλον
[3, 5]	ἐτελεύτησε, Πλειστοάναξ δὲ ἔσχε τὴν	ἀρχὴν	ὁ Παυσανίου τοῦ Πλαταιᾶσιν ἡγησαμένου·
[3, 21]	σφισι τοῦ ὀνόματος τούτου παρέσχεν	ἀρχὴν	Ὅμηρος ἐν Ἰλιάδι ἐν Θέτιδος
[3, 7]	ἀπελθόντα ἐς Τεγέαν ἔσχε τὴν	ἀρχήν.	οὗτος Ἀρχίδαμος Ἀθηναίοις μάλιστα ἐκάκωσε
[3, 1]	παρέλαβεν ὁ παῖς Εὐρώτας τὴν	ἀρχήν.	οὗτος τὸ ὕδωρ τὸ λιμνάζον
[3, 15]	ἡγούμενος τὰ ὀνείδη, τοῦτον οὐδὲ	ἀρχὴν	προσίεμαι· ἦν γὰρ δὴ παντάπασιν
[3, 1]	κατὰ πρεσβείαν ἔχειν ἠξίου τὴν	ἀρχήν.	προσλαβὼν δὲ Ἰκάριον καὶ τοὺς
[3, 1]	τότε δὲ ὡς ἔσχε τὴν	ἀρχήν,	πρῶτα μὲν τῇ χώρᾳ καὶ
[3, 7]	γένεσιν πεποιημένος λήθην ἢ μηδὲ	ἀρχὴν	συνεὶς αὐτῶν οὐκ ἔφη τῶν
[3, 4]	Θερμοπύλας, ἐγένετο ἂν ἐμποδὼν μηδὲ	ἀρχὴν	τὴν Ἑλλάδα ἰδεῖν αὐτὸν μηδὲ
[3, 11]	πρῶτος ἐν Ῥωμαίοις ἐπεθύμησεν καὶ	ἀρχὴν	τὴν καθεστηκυῖαν πρῶτος ἐκτήσατο, ὁ
[3, 6]	δὴ διδόασιν οἱ Λακεδαιμόνιοι τὴν	ἀρχὴν.	τῷ δὲ Λεωνίδᾳ διάφορος ἐτύγχανεν
[3, 14]	ἐπανελθοῦσι δὲ ὀπίσω πρὸς τὴν	λέσχην	ἐστὶν Ἀρτέμιδος Ἰσσωρίας ἱερόν· ἐπονομάζουσι
[3, 2]	ὄντι ἡλικίαν γενέσθαι λέγουσιν υἱὸν	Ἆγιν·	ἀπὸ τούτου δὲ τὸ γένος
[3, 8]	Λακεδαιμονίους ταῦτα ἀπαγγέλλειν. (μετὰ δὲ	Ἆγιν	ἀποθανόντα ἀπήλαυνεν Ἀγησίλαος τῆς βασιλείας
[3, 8]	τὰ χρήματα ἔχουσι· πρὶν δὲ	Ἆγιν	καὶ τὸν στρατὸν ἀφῖχθαί σφισιν
[3, 10]	τούτου τὸν μὲν πρεσβύτερον παῖδα	Ἆγιν	κατέλαβεν ἀποθανεῖν Μακεδόσιν ἐναντία καὶ
[3, 8]	νομίζοι Λεωτυχίδην. ἐπέλαβε μέντοι καὶ	Ἆγιν	μετάνοια ὕστερον, καὶ ἔφερον γὰρ
[3, 10]	ἄγουσιν εἰρήνην. τὰ δὲ ἐς	Ἆγιν	τὸν Εὐδαμίδου καὶ ἐς Εὐρυδαμίδαν
[3, 14]	Ἀνάξανδρον ἐσβαλόντα ἐς τὴν Μεσσηνίαν	λαβεῖν	αἰχμαλώτους γυναῖκας, ἐν δὲ αὐταῖς
[3, 7]	ταύτην Εὐρυπωντίδας ὄνομα ἀπ' αὐτοῦ	λαβεῖν,	Προκλείδας ἐς ἐκεῖνον καλουμένους. (Εὐρυπῶντος
[3, 3]	δέ σφισιν εἴκει γυναῖκα ἑτέραν	λαβεῖν	πρὸς ταύτῃ. καὶ ἥ τε
[3, 12]	καὶ δίκας δυνήσονται παρὰ Ἀλεξάνδρου	λαβεῖν	τῆς Ἑλένης ἁρπαγῆς. (τοῦ δὲ
[3, 18]	Λύσανδρος καὶ Λακεδαιμονίους τὸν θεὸν	σέβειν	προήγαγεν ἐς πλέον, Ἀφυταῖοι δὲ
[3, 14]	Δήμητρα δὲ Χθονίαν Λακεδαιμόνιοι μὲν	σέβειν	φασὶ παραδόντος σφίσιν Ὀρφέως, δόξῃ
[3, 9]	οἱ θεῶν τις ἐβάσκηνε μὴ	ἀγαγεῖν	τὰ βουλεύματα ἐς τέλος. ὡς
[3, 22]	ᾤκισε μὲν Βοιὸς τῶν Ἡρακλειδῶν,	συναγαγεῖν	δὲ ἄνδρας ἀπὸ τριῶν ἐς
[3, 5]	μάχην αὐτίκα οἱ τὸν στρατὸν	ἀπάγειν	οἴκαδε ἤρεσε μηδὲ ἀνοσίων ἀνδρῶν
[3, 11]	Ἐπιμενίδην Λακεδαιμονίους δοξάζω μᾶλλον Ἀργείων	λέγειν	εἰκότα. ἐνταῦθα, ἔνθα αἱ Μοῖραι,
[3, 16]	ἐνταῦθα βασιλεύοντος. καί μοι εἰκότα	λέγειν	μᾶλλόν τι δοκοῦσιν ἢ Ἀθηναῖοι.
[3, 20]	δὲ αὐτὸ ἱερόν ἐστιν Ἀχιλλέως·	ἀνοίγειν	δὲ αὐτὸ οὐ νομίζουσιν· ὁπόσοι
[3, 9]	τοῦ πρόσω τὸν Ἀγησίλαον ἐπειρῶντο	εἴργειν·	ἦν δέ τι εὐνοίας ἐκ
[3, 8]	καὶ Ἠλείων καταλείπει τοὺς φυγάδας,	κακουργεῖν	σφᾶς ὁμοῦ Λεπρεάταις τὴν χώραν.
[3, 17]	(τοῦτο τὸ ἄγος οὐκ ἐξεγένετο	ἀποφυγεῖν	Παυσανίᾳ, καθάρσια παντοῖα καὶ ἱκεσίας
[3, 4]	ἐμποδὼν μηδὲ ἀρχὴν τὴν Ἑλλάδα	ἰδεῖν	αὐτὸν μηδὲ Ἀθηναίων ποτὲ ἐμπρῆσαι
[3, 19]	Λευκῆς, ἰδεῖν μὲν ἔφασκεν Ἀχιλλέα,	ἰδεῖν	δὲ τὸν Ὀιλέως καὶ τὸν
[3, 24]	ἄλλα διηγούμενον καὶ ὅτι Θησέα	ἰδεῖν	ἐθελήσαι καὶ Πειρίθουν προτέρους ἄνδρας
[3, 19]	ὑγιάνας ἐπανῆλθεν ἐκ τῆς Λευκῆς,	ἰδεῖν	μὲν ἔφασκεν Ἀχιλλέα, ἰδεῖν δὲ
[3, 26]	ναῷ σαφῶς μὲν οὐκ ἦν	ἰδεῖν	ὑπὸ στεφανωμάτων, χαλκοῦν δὲ καὶ
[3, 26]	ἀρχὴν ἐν τῷ ναῷ θέλουσιν	ὀνομάζειν	αὐτόν, οἷα ἐπιστάμενοι φονέα ὄντα
[3, 18]	ἀγομένην. ἐπὶ τούτῳ δὲ λέγουσιν	ὀνομάζειν	Κναγίαν Ἄρτεμιν· (ἐμοὶ δὲ οὗτος
[3, 21]	τοῖς ἔπεσι τὸ πόλισμα τοῦτο	ὀνομάζειν	λέγουσιν Αὐγειάς. ἐνταῦθα ἔστι μὲν
[3, 15]	δὲ Ἑλλήνων Λακεδαιμονίοις καθέστηκεν Ἥραν	ἐπονομάζειν	Αἰγοφάγον καὶ αἶγας τῇ θεῷ
[3, 14]	Ἑρμιόνῃ κατέστη καὶ τούτοις Χθονίαν	νομίζειν	Δήμητρα. ἔστι δὲ καὶ Σαράπιδος
[3, 15]	ζῴδιον καὶ ὄνομα Ἀφροδίτην θέμενον	ἐλπίζειν	ἀμύνεσθαι τὴν θεόν. ~πλησίον δὲ
[3, 10]	οἱ Φωκεῖς· ταῦτα οὖν μὴ	παθεῖν	ὑπὸ τῶν Φωκέων αὐτοὺς παρῃτήσατο
[3, 22]	Ἀκριῶν. ταύτας οἰκουμένας πρὶν Ἡρακλείδας	ἐλθεῖν	ἐς Πελοπόννησον, ἐποίησαν ἀναστάτους Δωριεῖς
[3, 26]	λέγουσιν, οἱ δὲ ἐς τοῦτο	ἐλθεῖν	φεύγοντα τὸ χωρίον, ἡνίκα Πύλος
[3, 1]	ἐς αὐτὸν λόγος Τυνδάρεων φεύγοντα	ἐλθεῖν	ὡς Ἀφαρέα ἐς τὴν Μεσσηνίαν
[3, 18]	ἐπειργασμένα καθ' ἕκαστον ἐπ' ἀκριβὲς	διελθεῖν	ὄχλον τοῖς ἐπιλεξομένοις παρέξειν ἔμελλεν·
[3, 17]	συγγραφέντα ἐπ' ἀκριβὲς ἀποχρῶντα ἦν·	ἐπεξελθεῖν	σφισιν ἀρκέσομαι. ἤκουσα δὲ ἀνδρὸς
[3, 2]	τὴν ἔφοδον τῶν Δωριέων καταπλαγέντες	ἀπελθεῖν	ἐκ Πελοποννήσου συγχωροῦνται ὑπόσπονδοι· τοὺς
[3, 11]	δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι τοὺς ἀποστάντας	ἀπελθεῖν	ὑποσπόνδους εἴασαν Τισαμενῷ καὶ τῷ
[3, 13]	Ἱπποσθένει μιᾷ νίκῃ τὸν υἱὸν	παρελθεῖν	ὑπῆρξεν. ~ἐκ δὲ τῆς ἀγορᾶς
[3, 14]	μὲν δὴ ἔσοδον, καθ' ἣν	ἐσελθεῖν	δεῦρο ἔστιν ἑκατέραν τάξιν, προεδήλωσε
[3, 5]	τὴν ἐς Βοιωτίαν οὐχ ὑπέμεινεν	ἐσελθεῖν	ἐς δικαστήριον, Τεγεᾶται δὲ αὐτὸν
[3, 22]	ἐν ᾗ γυναιξίν ἐστιν ἀπηγορευμένον	ἐσελθεῖν	ἐς τὸ ἄλσος. περὶ δὲ
[3, 1]	ἐν Δελφοῖς πρὶν ἢ Δωριέας	κατελθεῖν	ἐς Πελοπόννησον. οἱ μὲν δὴ
[3, 13]	ἐν Σπάρτῃ καὶ πρὶν Ἡρακλείδας	κατελθεῖν,	ἵδρυτο δὲ ἐν οἰκίᾳ Κριοῦ
[3, 20]	ἠνείχετο, τέλος δὲ ἐκέλευε Πηνελόπην	συνακολουθεῖν	ἑκοῦσαν ἢ τὸν πατέρα ἑλομένην
[3, 10]	Φωκεῦσιν ἔφη λαμβάνουσαν δωρεὰν ἑτοιμότερον	ποιεῖν	σφισιν ἐς τὴν συμμαχίαν Ἀρχίδαμον.
[3, 24]	ἐκδίδωσιν ἐς θάλασσαν Σμῆνος, ὕδωρ	πιεῖν	ἡδὺ εἴπερ ἄλλος τις παρασχόμενος
[3, 26]	καὶ ὕδωρ ἐκ πηγῆς ἱερᾶς	πιεῖν	ἡδύ· Σελήνης δὲ ἐπίκλησις καὶ
[3, 16]	δέ φασιν ᾠὸν ἐκεῖνο ὃ	τεκεῖν	Λήδαν ἔχει λόγος. (ὑφαίνουσι δὲ
[3, 16]	οἱ Διόσκουροι ξένοις ἀνδράσιν ἐοικότες·	ἥκειν	δὲ ἐκ Κυρήνης φήσαντες καταχθῆναί
[3, 9]	καὶ ἐκ νόσου τῆς λοιμώδους	ἐπανήκειν	τὴν πόλιν ἐς τὴν πρότερόν
[3, 26]	τι αὑτοῖς καὶ οὐ Λακεδαιμονίοις	προσήκειν	νομίζουσιν. (Πέφνου δὲ στάδια εἴκοσιν
[3, 5]	ὁ τῆς ἑτέρας οἰκίας βασιλεύς,	ἀδικεῖν	τὸν Παυσανίαν κατέγνωσαν· (τὸ δὲ
[3, 21]	(ὃν δὲ ὀνομάζουσι Γυθεᾶται Γέροντα,	οἰκεῖν	ἐν θαλάσσῃ φάμενοι, Νηρέα ὄντα
[3, 19]	Ἀντίλοχον· Ἑλένην δὲ Ἀχιλλεῖ μὲν	συνοικεῖν,	προστάξαι δέ οἱ πλεύσαντι ἐς
[3, 12]	διὰ τῆς ὁδοῦ τῆς Ἀφεταίδος.	(δοκεῖν	δ' ἐμοὶ δρόμου Ἰκάριος τὸ
[3, 19]	οὐκ ἴσασιν Ἄρεως τροφὸν Θηρώ·	δοκεῖν	δέ μοι Θηρίτας οὐ διὰ
[3, 21]	καὶ Ὀλυμπίασιν ἐστεφανοῦτο δολίχῳ κρατῶν,	δοκεῖν	δέ μοι κάμνων αὐτίκα μετὰ
[3, 17]	μέγιστα καὶ μάλιστα ἦν ἐμοὶ	δοκεῖν	θέας ἄξια. (ἔστι δὲ καὶ
[3, 22]	καλουμένης τείχη, φρουρίου ποτὲ ἐμοὶ	δοκεῖν	καὶ οὐ πόλεως. γενέσθαι δέ
[3, 8]	ἐς Δελφούς· αἴτιος δ' ἐμοὶ	δοκεῖν	Λύσανδρος ἐγένετο ὁ Ἀριστοκρίτου συσπεύδων
[3, 2]	ᾐνίξατο δὲ καὶ Ὅμηρος ἐμοὶ	δοκεῖν	περὶ τοῦ Μίνω τῆς νομοθεσίας
[3, 4]	τὸ Λεωνίδου κατόρθωμα ὑπερεβάλετο ἐμοὶ	δοκεῖν	τά τε ἀνὰ χρόνον συμβάντα
[3, 10]	φιλίας, κατὰ ἔχθος δὲ ἐμοὶ	δοκεῖν	τὸ Θηβαίων. Θεόπομπος δὲ ὁ
[3, 19]	Ἀμυκλαῖον καὶ Διόνυσον, ὀρθότατα ἐμοὶ	δοκεῖν	Ψίλακα ἐπονομάζοντες· ψίλα γὰρ καλοῦσιν
[3, 10]	καὶ γυναῖκας καὶ τέκνα ἐξανδραποδίσασθαι,	καταβαλεῖν	δὲ καὶ αὐτὴν ἐς ἔδαφος
[3, 11]	μαντευσάμενόν φασι Λυσάνδρῳ τὸ Ἀθηναίων	ἑλεῖν	ναυτικὸν περὶ Αἰγὸς ποταμοὺς πλὴν
[3, 3]	ἄλλως δὲ οὐκ εἶναί σφισιν	ἑλεῖν	Σκῦρον· ἀνεῦρε δὲ (δὴ) τὰ
[3, 9]	κτήσασθαι τὴν Περσῶν ἢ ἀρχὴν	καθελεῖν	τὴν Πριάμου. θύοντος δὲ αὐτοῦ
[3, 14]	τῶν ἐφήβων ἐς ἄνδρας ἀρχόμενοι	συντελεῖν.	πεποίηται δὲ καὶ γυμνάσια ἐν
[3, 19]	πλεύσαντι ἐς Ἱμέραν πρὸς Στησίχορον	ἀγγέλλειν	ὡς ἡ διαφθορὰ τῶν ὀφθαλμῶν
[3, 8]	δακρύοις ἐπέσκηπτε πρὸς Λακεδαιμονίους ταῦτα	ἀπαγγέλλειν.	(μετὰ δὲ Ἆγιν ἀποθανόντα ἀπήλαυνεν
[3, 14]	κατασκευασθῆναί φασιν ἐπ' αἰτίᾳ τοιαύτῃ·	πολεμεῖν	μὲν πρὸς Μεσσηνίους ἀφεστηκότας, τὸν
[3, 10]	ἐν Δελφοῖς. Θηβαίοις μὲν δὴ	πολεμεῖν	τοῖς Φωκεῦσιν ἀφίκετο μὲν καὶ
[3, 4]	ἐν Ἐλευσῖνι ἱερᾶς, καὶ ταύτης	τεμεῖν	φασιν αὐτόν. ἀφίκετο δὲ καὶ
[3, 13]	Ἀπόλλωνος ἄλσει πεφυκυίας τοὺς Ἕλληνας	ἐκτεμεῖν	ἐς τοῦ ἵππου τοῦ δουρείου
[3, 16]	δὲ ἕτερον μὴ καὶ τοῦτο	ἐπικοσμεῖν	αὐτὴν ἀπεῖπεν ὄνειρον. ἐνταῦθα ἀπήρτηται
[3, 12]	ἐς τὴν Ἀττικὴν ὁ Μιλτιάδης	ἀποθανεῖν	αἴτιος ὑπὸ Ἀθηναίων. (Λακεδαιμονίοις δὲ
[3, 10]	μὲν πρεσβύτερον παῖδα Ἆγιν κατέλαβεν	ἀποθανεῖν	Μακεδόσιν ἐναντία καὶ Ἀντιπάτρῳ μαχεσάμενον,
[3, 9]	οἳ Πλαταιεῦσιν ἁλόντος τοῦ τείχους	ἀποθανεῖν	τοὺς ἐγκαταληφθέντας ἔγνωσαν. Θηβαῖοι μὲν
[3, 24]	εἶναι λέγουσιν οἱ ταύτῃ, καὶ	ἀποθανεῖν	φασιν ὑπὸ Ἀχιλλέως, Ἀχιλλέα δὲ
[3, 12]	τοῦ τελευταίου· τὰς δὲ ὑπολειφθείσας	μένειν	ἔφοδον ἄλλην μνηστήρων ἔδει καὶ
[3, 15]	δὲ τὴν Νίκην αὐτόθι ἀεὶ	μενεῖν	οὐκ ὄντων πτερῶν. τόνδε μέν
[3, 26]	νησῖδός ἐστιν· ταῦτα ἡ θάλασσα	ἀποκινεῖν	οὐκ ἐθέλει κατακλύζουσα ὥρᾳ χειμῶνος
[3, 20]	καὶ τῷ γῆμαι προκριθέντι Ἑλένην	ἀμυνεῖν	ἀδικουμένοις· ἐξορκώσας δὲ τὸν ἵππον
[3, 5]	Ἀγησίπολις οὐδ' οὕτω τὴν δύναμιν	ἀπάξειν	ἔμελλε, καίτοι Λακεδαιμονίοις μάλιστα Ἑλλήνων
[3, 1]	ἀπογόνους αὐτῶν ἐς κοινὸν κατάλογον	ὑπάξειν	ἔμελλον· οὐ γάρ τι τὰ
[3, 2]	καλουμένην δὲ Αἰολίδα ἐφ' ἡμῶν,	καθέξειν	ἔμελλεν· ὁ δέ οἱ πρόγονος
[3, 18]	ἀκριβὲς διελθεῖν ὄχλον τοῖς ἐπιλεξομένοις	παρέξειν	ἔμελλεν· ὡς δὲ δηλῶσαι συλλαβόντι,
[3, 22]	ἦν αὐτοῖς Ἄρτεμιν ἔνθα οἰκήσουσιν	ἐπιδείξειν.	ὡς οὖν ἐκβᾶσιν ἐς τὴν
[3, 17]	ἐπὶ Παυσανίᾳ τοῦ Ἱκεσίου μήνιμα	ἀποτρέπειν	τὸν Ἐπιδώτην λέγοντες τοῦτον. ~τῶν
[3, 4]	τῇ προμάντιδι ἔδωκεν, ἀναπείσας ἐψευσμένα	εἰπεῖν	ἐς Δημάρατον. (εἴη δ' ἂν
[3, 12]	με ὁ λόγος ἀπαιτεῖ πρότερα	εἰπεῖν	τὰ ἐς τὴν ἐπίκλησιν τῆς
[3, 8]	ἐσῆλθεν ἐς ἐπήκοον τῶν ἐφόρων	εἰπεῖν	ὡς οὐχ αὑτοῦ νομίζοι Λεωτυχίδην.
[3, 16]	πῶς, ἡνίκα Ἀθηναῖοι τὴν χώραν	ἐκλιπεῖν	παρεσκευάζοντο, οὐκ ἐσέθεντο καὶ τοῦτο
[3, 2]	ταῦτα μὲν τοὺς Κρῆτας πείσοντα	ἐκλιπεῖν,	τὰ δὲ ἐν ἐπικαίρῳ τοῦ
[3, 21]	θεοῦ. τοὺς δὲ ἰχθῦς δεδοίκασιν	ἐξαιρεῖν,	τὸν θηρεύσαντα ἁλιέα γενέσθαι λέγοντες
[3, 24]	οὐ γὰρ αὐτὴν περιοῦσαν ἔτι	εὑρεῖν	ἐπιφανῶς θάψαι, Διόνυσον δὲ ἀναθρέψαι
[3, 20]	Λέλεγος πρῶτον ἀνθρώπων μύλην τε	εὑρεῖν	λέγοντες καὶ ἐν ταῖς Ἀλεσίαις
[3, 20]	ἑκοῦσαν ἢ τὸν πατέρα ἑλομένην	ἀναχωρεῖν	ἐς Λακεδαίμονα. καὶ τὴν ἀποκρίνασθαί
[3, 24]	τὴν λάρνακα ὑπὸ τοῦ κλύδωνος	ἐκπεσεῖν	φασιν ἐς τὴν σφετέραν, καὶ
[3, 21]	Πελλανίδα. ἐς ταύτην λέγουσιν ὑδρευομένην	ἐσπεσεῖν	παρθένον, ἀφανισθείσης δὲ τὸ κάλυμμα
[3, 9]	αὐτὰ Ἀθηναίοις ἀπείπαντο, οὐ φάμενοι	βοηθήσειν·	Ἀγησίλαος δέ, ὡς αὐτῷ τά
[3, 7]	καὶ αὖθις ὁ λόγος μοι	προσθήσειν	προελθόντι ἐς τὴν Μεσσηνίαν συγγραφήν.
[3, 7]	ἔξοδος, ὅτε οἱ Λακεδαιμόνιοι Τεγεάτας	αἱρήσειν	ἤλπισαν καὶ ἀποτεμεῖσθαι τῆς Ἀρκαδίας
[3, 5]	τὰς πολλὰς καὶ αὐτὴν ἐλπίζοντα	αἱρήσειν	τὴν Ὄλυνθον νόσος τε ἐξαίφνης
[3, 16]	λόγιον αἵματι ἀνθρώπων τὸν βωμὸν	αἱμάσσειν·	θυομένου δὲ ὅντινα ὁ κλῆρος
[3, 12]	δὴ ὁ Δαναὸς ἕδνων ἄνευ	δώσειν	ᾗ ἂν ἕκαστος κατὰ κάλλος
[3, 16]	τὸ δὲ οἴκημα οὐκ ἔφη	δώσειν·	θυγάτηρ γὰρ ἔτυχέν οἱ παρθένος
[3, 13]	εἰδότων ἔστιν ἤδη τοῖς ἐθέλουσιν	ἀμφισβητεῖν.	Λακεδαιμονίοις δὲ ἀπαντικρὺ τῆς Ὀλυμπίας
[3, 4]	οἰκίας Δημαράτῳ τῆς αὐτῆς ἐπῆρεν	ἀμφισβητεῖν	ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς. (εἴχετο δὲ
[3, 3]	τὰ ἄλλα οὖσαν συνέβαινεν οὐ	τίκτειν·	ἀποπέμψασθαι δὲ αὐτὴν κελευόντων τῶν
[3, 17]	μόνον τῶν ἱκετευσάντων τὴν Χαλκίοικον	ἁμαρτεῖν	ἀδείας κατ' ἄλλο μὲν οὐδέν,
[3, 10]	βαρβάρων καὶ αὐτοῦ τὸν νεκρὸν	ἁμαρτεῖν	τάφου τὸ μήνιμα ἐγένετο ἐμποδὼν
[3, 26]	ὡς ὀπίσω πορθήσαντες Ἴλιον ἐκομίζοντο,	ἁμαρτεῖν	τοῦ πλοῦ καὶ ἐς Σύρνον
[3, 9]	(ἀπεστάλη δὲ καὶ ἐς Θήβας	πρεσβεύειν	Ἀριστομηλίδας, μητρὸς μὲν τῆς Ἀγησιλάου
[3, 1]	οὐκ ὄντων· αὐτῷ παίδων ἀρρένων	βασιλεύειν	καταλείπει Λακεδαίμονα, μητρὸς μὲν Ταυγέτης
[3, 18]	μάχῃ καὶ πραθέντα ἐς Κρήτην	δουλεύειν	ἔνθα ἦν Ἀρτέμιδος τοῖς Κρησὶν
[3, 6]	ἐπιέναι πεζῇ. Λακεδαιμόνιοι μὲν δὴ	παρακινδυνεύειν	ὥρμηντο Ἀθηναίων τε εὐνοίᾳ καί
[3, 18]	τῇ Παλλήνῃ νύκτωρ ἐπιφανέντα Ἄμμωνα	προαγορεύειν	ὡς ἄμεινον ἐκείνῳ τε ἔσοιτο
[3, 15]	Αἰγοφάγον καὶ αἶγας τῇ θεῷ	θύειν.	Ἡρακλέα δὲ λέγουσιν ἱδρύσασθαι τὸ
[3, 20]	δὲ αὐτὸ καὶ Πέρσας οἶδα	θύειν	νομίζοντας. Ταλετοῦ δὲ οὐ πόρρω
[3, 14]	οὐδένας ἄλλους οἶδα Ἑλλήνων νομίζοντας	θύειν	ὅτι μὴ Κολοφωνίους· θύουσι γὰρ
[3, 20]	τῷ Ἀχιλλεῖ πρὸ τῆς μάχης	θύειν.	ποιῆσαι δέ σφισι τὸ ἱερὸν
[3, 13]	νενομίκασι τὰς μητέρας τῇ θεῷ	θύειν.	τοῦ λόφου δὲ κατὰ τὴν
[3, 8]	Λακεδαιμονίους τε ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ	θύειν	τῷ θεῷ καὶ τὸν ἀγῶνα
[3, 4]	μὲν δὴ οὐ γὰρ ἠνείχετο	ὑπακούειν	Κλεομένει μένων ἐν Λακεδαίμονι ἐς
[3, 9]	τοὺς Ἕλληνας τοὺς ἐκτὸς Ἰσθμοῦ,	συμμαχεῖν	σφισιν ἐπαγγέλλων. (Κορίνθιοι μὲν οὖν,
[3, 25]	τἄλλα εἰκάζοντες κεφαλὰς τρεῖς φασιν	ἔχειν	αὐτὸν, οὐδέν τι μᾶλλον Ὁμήρου
[3, 1]	Ἱπποκόων ἠμφισβήτει καὶ κατὰ πρεσβείαν	ἔχειν	ἠξίου τὴν ἀρχήν. προσλαβὼν δὲ
[3, 19]	καταστάντα ἐς μάχην οὐδὲν ἔτι	ἔχειν	ἤπιον, καθὰ δὴ καὶ Ὁμήρῳ
[3, 26]	ὁ Ἰθωμάτας Ζεὺς παρ' αὐτοῖς	ἔχειν	τιμάς. (Καρδαμύλη δέ, ἧς καὶ
[3, 13]	ποίησιν· μαθόντες δὲ ὀργήν σφισιν	ἔχειν	τὸν θεὸν θυσίαις ἱλάσκονται καὶ
[3, 5]	(τὰ) ἐναντία ἐτάσσοντο καὶ Θρασύβουλος	ἀπέχειν	οὐ πολὺ ἀπηγγέλλετο ἄγων τοὺς
[3, 23]	ἐργαζομένοις διὰ τὸν θεὸν δοκούσης	παρέχειν,	Μηνοφάνης Μιθριδάτου στρατηγὸς εἴτε αὐτὸς
[3, 5]	πολέμιος τῷ λόγῳ, τοῖς δὲ	ἄρχειν	ἐπιτραπεῖσιν ὑπὸ Λυσάνδρου καταστησόμενος τὴν
[3, 8]	συγχωροῦσι μήτε τῶν περιοίκων ἔτι	ἄρχειν	καὶ τοῦ ἄστεως κατερεῖψαι τὸ
[3, 6]	ἀγγέλους προέτρεπε Λακεδαιμονίους καὶ Ἀρέα	ἄρχειν	πρὸς Ἀντίγονον μάχης, ἐκείνων δὲ
[3, 9]	ἢ Ἀγαμέμνων βασιλεὺς εἶναι καὶ	ἄρχειν	τῆς Ἑλλάδος πάσης ὁμοίως ἐκείνῳ,
[3, 19]	Ῥόδον καὶ τῆς νήσου τηνικαῦτα	ἄρχειν	ὑπολειπομένην ἐπὶ ὀρφανῷ παιδί. ταύτην
[3, 19]	δὲ ἔτι πρότερον συνοικοῦσαν φυγῆς	μετασχεῖν	τῆς ἐς Ῥόδον καὶ τῆς
[3, 9]	ἐς τὰ μάλιστα ἔχοντες προθύμως	μετασχεῖν	τοῦ ἐς τὴν Ἀσίαν στόλου,
[3, 14]	Χίονιν δὲ καὶ τοῦ στόλου	μετασχεῖν	τῷ Θηραίῳ Βάττῳ καὶ Κυρήνην
[3, 10]	ὁ Δαμασιστράτου τόν τε Ἀρχίδαμον	μετασχεῖν	τῶν χρημάτων αὐτὸν καὶ ἔτι
[3, 23]	τὸν Ἀσκληπιὸν ἀπὸ τοῦ κοινοῦ	προσσχεῖν	τῆς Λακωνικῆς ἐνταῦθα καὶ ἐξ
[3, 1]	καὶ τοὺς κατωτέρω κατὰ ἀριθμὸν	τυχεῖν	ἀλλήλοις γεγονότας τὸν ἴσον. ἑκατέραν
[3, 23]	ἐς τὸ πέλαγος κατὰ τὴν	πόλιν	ἀνέχει καλουμένη Μινῴα· καὶ ὁ
[3, 9]	ἐκ παλαιοῦ καὶ ἐς τὴν	πόλιν	αὐτοῖς τὴν Ἀθηναίων. (Ἀγησίλαος δὲ
[3, 26]	ἐστὶ Κάρνειος, καθὰ Δωριεῦσιν ἐπιχώριον.	(πόλιν	δὲ ὀνομαζομένην ἐν τοῖς ἔπεσιν
[3, 4]	μηδὲ Ἀθηναίων ποτὲ ἐμπρῆσαι τὴν	πόλιν,	εἰ μὴ κατὰ τὴν ἀτραπὸν
[3, 9]	νόσου τῆς λοιμώδους ἐπανήκειν τὴν	πόλιν	ἐς τὴν πρότερόν ποτε οὖσαν
[3, 10]	καὶ αὐτὴν ἐς ἔδαφος τὴν	πόλιν	ἐτόλμων οἱ Φωκεῖς· ταῦτα οὖν
[3, 1]	καὶ ὠνόμασεν ἀπὸ τῆς γυναικὸς	πόλιν,	ἣ Σπάρτη καλεῖται καὶ ἐς
[3, 2]	τῷ Πρευγένους κτίζοντι ἐν Ἀχαίᾳ	πόλιν,	ἥντινα Πάτρας καὶ ἐς ἡμᾶς
[3, 21]	τὴν ἔριν οἰκίσαι κοινῇ τὴν	πόλιν·	καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ σφισιν
[3, 24]	τούτῳ δὲ αὐτοῖς καὶ τὴν	πόλιν,	Ὀρειάτας ἐς ἐκεῖνο ὀνομαζομένην, μετονομασθῆναι
[3, 6]	τῆς ἐσόδου τῆς ἐς τὴν	πόλιν	τὰ Ἀθηναίων συμμαχικὰ εἴργοντος, Πάτροκλος
[3, 22]	ὁδοῦ· καταδύντος δὲ ἐς μυρσίνην	πόλιν	τε οἰκίζουσιν ἐνταῦθα, οὗπερ ἡ
[3, 2]	ἐπὶ τούτου Λακεδαιμόνιοι πολέμῳ κρατήσαντες	πόλιν	τῶν περιοικίδων ἠνδραποδίσαντο Αἴγυν, ὑποπτεύσαντες
[3, 5]	Ἀθηναίων τινὲς κρύφα ἐς τὴν	πόλιν,	ὧν ἐπεξελθόντων καὶ πρὸ τοῦ
[3, 15]	περιιόντι δὲ καὶ θεωμένῳ τὴν	πόλιν,	ὡς ἐγίνετο κατὰ τοῦ Ἱπποκόωντος
[3, 5]	κήρυκα οἱ Ἀργεῖοι σπεισόμενον πρὸς	Ἀγησίπολίν	σφισι πατρῴους δή τινας σπονδὰς
[3, 17]	μάλιστα ἐς μετέωρον ἀνῆκον ὀνομάζουσιν	ἀκρόπολιν.	(ἐνταῦθα Ἀθηνᾶς ἱερὸν πεποίηται Πολιούχου
[3, 5]	ὁ Ἀγησίπολις οὐδ' οὕτω τὴν	δύναμιν	ἀπάξειν ἔμελλε, καίτοι Λακεδαιμονίοις μάλιστα
[3, 5]	ἐξ Ἀρκαδίας τῆς ἄλλης ἀθροίζων	δύναμιν·	ὡς δὲ ἐς τὴν Βοιωτίαν
[3, 14]	αὐτὴν καὶ Λιμναίαν, οὖσαν οὐκ	Ἄρτεμιν,	Βριτόμαρτιν δὲ τὴν Κρητῶν· τὰ
[3, 18]	τούτῳ δὲ λέγουσιν ὀνομάζειν Κναγίαν	Ἄρτεμιν·	(ἐμοὶ δὲ οὗτος ὁ Κναγεὺς
[3, 22]	τι καὶ μάντευμα ἦν αὐτοῖς	Ἄρτεμιν	ἔνθα οἰκήσουσιν ἐπιδείξειν. ὡς οὖν
[3, 18]	(τὰ δὲ ἐς τὴν Κναγίαν	Ἄρτεμίν	ἐστιν οὕτω λεγόμενα· Κναγέα ἄνδρα
[3, 25]	τιμῶσι δὲ θεῶν μάλιστα Ἰσσωρίαν	Ἄρτεμιν,	καὶ πηγή σφισίν ἐστι Ναία.
[3, 22]	ἐκείνην σέβουσι τὴν μυρσίνην καὶ	Ἄρτεμιν	ὀνομάζουσι Σώτειραν. (καὶ Ἀπόλλωνος ναὸς
[3, 14]	λήγοντι οὐ συνέβαινεν εἶναί πω.	Χίονιν	δὲ καὶ τοῦ στόλου μετασχεῖν
[3, 14]	ἣν ἐσελθεῖν δεῦρο ἔστιν ἑκατέραν	τάξιν,	προεδήλωσε κλῆρός σφισιν ἐν τῇ
[3, 22]	θεῷ κατὰ ἔτος, ἐν ᾗ	γυναιξίν	ἐστιν ἀπηγορευμένον ἐσελθεῖν ἐς τὸ
[3, 20]	δὲ ἐν τῷ ναῷ μόναις	γυναιξὶν	ἔστιν ὁρᾶν· γυναῖκες γὰρ δὴ
[3, 13]	Θρᾷκα Ὀρφέα λέγουσιν, οἱ δὲ	Ἄβαριν	ἀφικόμενον ἐξ Ὑπερβορέων. (ὁ δὲ
[3, 2]	πολέμῳ κρατήσαντες ἐξεῖλον Ἀμύκλας καὶ	Φᾶριν	καὶ Γεράνθρας, ἐχόντων ἔτι Ἀχαιῶν.
[3, 9]	καὶ τὴν ἐν Αὐλίδι αὐτῶν	ὕβριν	ἐς τὴν Ἀγησιλάου θυσίαν. (Ἀθηναῖοι
[3, 21]	ἐλθόντας, ὡς διηλλάγησαν, μετὰ τὴν	ἔριν	οἰκίσαι κοινῇ τὴν πόλιν· καὶ
[3, 8]	σὺν τοῖς τὰ χρήματα ἔχουσι·	πρὶν	δὲ Ἆγιν καὶ τὸν στρατὸν
[3, 19]	ὁδὸν Ἀθηνᾶς ξόανόν ἐστιν Ἀλέας.	πρὶν	δὲ ἢ διαβῆναι τὸν Εὐρώταν,
[3, 1]	τελευτὴν συμβῆναι λέγουσιν ἐν Δελφοῖς	πρὶν	ἢ Δωριέας κατελθεῖν ἐς Πελοπόννησον.
[3, 13]	ἡγεμόνα· τῷ δὲ ἥρωι τούτῳ	πρὶν	ἢ τῷ θεῷ θύουσιν αἱ
[3, 22]	καὶ ἑκατὸν Ἀκριῶν. ταύτας οἰκουμένας	πρὶν	Ἡρακλείδας ἐλθεῖν ἐς Πελοπόννησον, ἐποίησαν
[3, 13]	τιμὰς εἶχεν ἐν Σπάρτῃ καὶ	πρὶν	Ἡρακλείδας κατελθεῖν, ἵδρυτο δὲ ἐν
[3, 21]	καὶ δέκα εἰσί, πρώτη μὲν	καταβᾶσιν	ἐξ Αἰγιῶν ἐπὶ θάλασσαν Γύθιον,
[3, 22]	ἔνθα οἰκήσουσιν ἐπιδείξειν. ὡς οὖν	ἐκβᾶσιν	ἐς τὴν γῆν λαγὼς ἐπιφαίνεται,
[3, 14]	ἕκαστον ἐπ' αὐτοῖς λέγουσι καὶ	τιθέασιν	ἀγῶνα, ἐν ᾧ πλὴν Σπαρτιατῶν
[3, 13]	αὐτὰς Διονυσιάδας ὀνομάζουσι, ταύταις δρόμου	προτιθέασιν	ἀγῶνα· (δρᾶν δὲ οὕτω σφίσιν
[3, 1]	τὰ πάντα ἐς τὸ αὐτὸ	συνεληλύθασιν	ἡλικίας, ὡς ἀνεψιόν τε ἀνεψιῷ
[3, 11]	πολέμου πέντε ἐνίκησε, πρῶτον μὲν	Πλαταιᾶσιν	ἐναντία Περσῶν, δεύτερον δὲ ἐν
[3, 14]	θεάτρου δὲ ἀπαντικρὺ Παυσανίου τοῦ	Πλαταιᾶσιν	ἡγησαμένου μνῆμά ἐστι, τὸ δὲ
[3, 5]	τὴν ἀρχὴν ὁ Παυσανίου τοῦ	Πλαταιᾶσιν	ἡγησαμένου· Πλειστοάνακτος δὲ ἐγένετο Παυσανίας.
[3, 11]	πέντε ἐπιφανεστάτους αὐτόν. οὕτω πένταθλον	Ὀλυμπίασιν	ἀσκήσας ἀπῆλθεν ἡττηθείς, καίτοι τὰ
[3, 14]	νίκας ἀνείλετο ἄλλας τε καὶ	Ὀλυμπίασιν·	ἐνταῦθα δὲ ἑπτὰ ἐγένοντό νῖκαι,
[3, 21]	ἐπ' αὐτοῦ· καὶ δὴ καὶ	Ὀλυμπίασιν	ἐστεφανοῦτο δολίχῳ κρατῶν, δοκεῖν δέ
[3, 8]	τοῦ Ὀλυμπικοῦ καὶ ἱεροῦ τοῦ	Ὀλυμπίασιν	ὑπ' αὐτῶν εἰργόμενοι μάλιστα ἤχθοντο.
[3, 11]	καὶ ἐς κόσμον τὸν παρόντα	μεταβεβλήκασιν.	εἰσὶ δὲ ἐπὶ τῶν κιόνων
[3, 24]	καὶ ἐπ' αὐτῇ χαλκοῖ ποδιαίων	ἑστήκασιν	οὐ μείζονες, πίλους ἐπὶ ταῖς
[3, 14]	καὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι ἐφήβων	καθεστήκασιν.	(ἐπὶ δὲ τῇ θυσίᾳ κάπρους
[3, 21]	τοῦ θεοῦ. τοὺς δὲ ἰχθῦς	δεδοίκασιν	ἐξαιρεῖν, τὸν θηρεύσαντα ἁλιέα γενέσθαι
[3, 14]	συνεχεῖς περὶ αὐτὸ αἱ πλάτανοι	πεφύκασιν.	αὐτὸ δὲ τὸ χωρίον, ἔνθα
[3, 23]	Ἀσκληπιοῦ καὶ ἐλαῖαι περὶ αὐτοὺς	πεφύκασιν.	(προελθόντι δὲ ἐν δεξιᾷ δύο
[3, 10]	μὲν καὶ ἰδίᾳ συμμαχικὰ ἐπὶ	χρήμασιν,	ἀπὸ δὲ κοινοῦ λόγου Λακεδαιμόνιοί
[3, 6]	μάχης. μάλιστα δέ πως ἐπὶ	πταίσμασιν	ἐθέλει μεγάλοις προαφαιρεῖσθαι τὸν ἡγεμόνα
[3, 17]	καὶ ὑπὸ λύρας καὶ κιθάρας	κρούσμασιν.	ὄπισθεν δὲ τῆς Χαλκιοίκου ναός
[3, 15]	δέ ἐστιν Ἱπποσθένους ναός, ᾧ	γεγόνασιν	αἱ πολλαὶ νῖκαι πάλης· σέβουσι
[3, 8]	καὶ μάλιστα ταῖς ἐκ Λακεδαίμονος	γεγόνασιν	Ὀλυμπικαὶ νῖκαι, ὧν (ἡ) ἐπιφανεστέρα
[3, 9]	τὰ πράγματα τοῦ Ἀγησιλάου πρόθυμον	διδόασιν	ἄρχοντα εἶναι καὶ τῶν νεῶν
[3, 3]	μὲν ἀπώσαντο ἄκοντες, Κλεομένει δὲ	διδόασιν	ἐκ τῶν νόμων πρεσβεῖα τὴν
[3, 6]	παντάπασιν ἤδη γέρων· τούτῳ δὴ	διδόασιν	οἱ Λακεδαιμόνιοι τὴν ἀρχὴν. τῷ
[3, 5]	ἱερὸν τοῦτο ἐκ παλαιοῦ Πελοποννησίοις	πᾶσιν	αἰδέσιμον καὶ τοῖς αὐτόθι ἱκετεύουσιν
[3, 5]	παῖδες Ἀγησίπολις καὶ Κλεόμβροτος νέοι	παντάπασιν	ἔτι ἦσαν, Ἀριστόδημος δὲ ἐπετρόπευεν
[3, 15]	ἀρχὴν προσίεμαι· ἦν γὰρ δὴ	παντάπασιν	εὔηθες κέδρου ποιησάμενον ζῴδιον καὶ
[3, 6]	πρὸς ἀνδρῶν Λεωνίδας ὁ Κλεωνύμου,	παντάπασιν	ἤδη γέρων· τούτῳ δὴ διδόασιν
[3, 7]	Ἀμύντου σαθρὰν ἤδη καὶ οὐ	παντάπασιν	ὑγιῆ προσκατήρειψεν αὐτήν. ~Ἀρχιδάμου δὲ
[3, 10]	δὴ χρήματα ἱερὰ δέξασθαι καὶ	ἀνδράσιν	ἀμῦναι μαντείων πορθήσασι τὸ ἐπιφανέστατον
[3, 16]	τοῦτον ἀφίκοντο οἱ Διόσκουροι ξένοις	ἀνδράσιν	ἐοικότες· ἥκειν δὲ ἐκ Κυρήνης
[3, 12]	κατὰ κάλλος ἀρέσκηται· ἀφικομένοις δὲ	ἀνδράσιν	οὐ πολλοῖς ἀγῶνα δρόμου κατέστησε,
[3, 18]	θρόνου δὲ πρὸς τοῖς ἄνω	πέρασιν	ἐφ' ἵππων ἑκατέρωθέν εἰσιν οἱ
[3, 15]	ἐτιμωρεῖτο ὁ Τυνδάρεως, γενέσθαι ταῖς	θυγατράσιν	ἐξ Ἀφροδίτης ἡγούμενος τὰ ὀνείδη,
[3, 12]	Δαναῷ γὰρ τοῦτο ἐπὶ ταῖς	θυγατράσιν	εὑρέθη, καὶ ὡς γυναῖκα οὐδεὶς
[3, 19]	λέγοιεν, ἐπεὶ Ἔλληνές γε οὐκ	ἴσασιν	Ἄρεως τροφὸν Θηρώ· δοκεῖν δέ
[3, 20]	ἀρχαῖον, οὓς ἀστέρων τῶν πλανητῶν	φασιν	ἀγάλματα. καὶ Κρανίου τέμενος κατὰ
[3, 12]	τοῖς μνηστῆρσιν Ἰκάριον τῆς Πηνελόπης	φασὶν	ἀγῶνα προθεῖναι δρόμου· καὶ ὅτι
[3, 7]	μὲν τῶν ἐν Λακεδαίμονι εἶναί	φασιν	αἰσχίστην, γυναικῶν δὲ τὸ εἶδος
[3, 24]	ποιῆσαι δὲ Πολυδεύκην καὶ Κάστορά	φασιν	ἀνασωθέντας ἐκ Κόλχων· εἶναι γὰρ
[3, 25]	δὲ ὄνομα τῇ πόλει γενέσθαι	φασὶν	ἀπὸ Πύρρου τοῦ Ἀχιλλέως, οἱ
[3, 20]	καὶ Εὐόρα Θήρας ὀνομάζοντες Λητώ	φασιν	ἀπὸ τῶν ἄκρων τοῦ Ταυγέτου
[3, 26]	ἐς Σύρνον τῆς Καρικῆς ἠπείρου	φασὶν	ἀποσωθέντα οἰκῆσαι. (τῆς δὲ χώρας
[3, 1]	γίνονται· (συναρέσαι γὰρ τῇ Πυθίᾳ	φασίν.	Ἀριστοδήμῳ δὲ αὐτῷ πρότερον τὴν
[3, 16]	πλησίον· τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς	φασιν	αὐτὴν οἰκῆσαι τοὺς Τυνδάρεω παῖδας,
[3, 17]	ἐστὶν Εἰλειθυίας ἱερόν· οἰκοδομῆσαι δέ	φασιν	αὐτὸ καὶ Εἰλείθυιαν νομίσαι θεὸν
[3, 4]	Ἐλευσῖνι ἱερᾶς, καὶ ταύτης τεμεῖν	φασιν	αὐτόν. ἀφίκετο δὲ καὶ ἐς
[3, 23]	ὑπὸ Ῥωμαίων· εἰσὶ δὲ οἵ	φασιν	αὐτὸν παρά του τῶν μισθοφόρων
[3, 26]	δὲ οὐκέτι ἐν τῇ Πέφνῳ	φασὶν	αὐτούς, ἀλλὰ Ἑρμῆν τὸν ἐς
[3, 2]	τὸ ἀνέκαθεν εἶναι, καὶ οἰκιστήν	φασιν	αὐτῶν Κύνουρον γενέσθαι τὸν Περσέως.
[3, 15]	δέ οἱ Τυνδάρεων τὰς πέδας	φασὶν	ἀφομοιοῦντα τοῖς δεσμοῖς τὸ ἐς
[3, 19]	οἱ Ἀμυκλαιεῖς Κασσάνδραν τὴν Πριάμου	φασὶν	εἶναι. καὶ Κλυταιμνήστρας ἐστὶν ἐνταῦθα
[3, 17]	Σκύλλιδος, οἱ δὲ αὐτοῦ Δαιδάλου	φασὶν	εἶναι μαθητήν. πρὸς δὲ τῷ
[3, 12]	τὴν Σκιάδα Θεοδώρου τοῦ Σαμίου	φασὶν	εἶναι ποίημα, ὃς πρῶτος διαχέαι
[3, 26]	χώραν οἱ Μεσσήνιοι ταύτην αὑτῶν	φασιν	εἶναι τὸ ἀρχαῖον, ὥστε καὶ
[3, 18]	δεκάτην τοῦ πρὸς Μεσσηνίους πολέμου	φασὶν	εἶναι. (ὑπὸ μὲν δὴ τῷ
[3, 26]	γὰρ τοῦτο ἀναβῆναι τὸ χωρίον	φασὶν	ἐκ τῆς θαλάσσης αὐτὰς Πύρρον
[3, 11]	Λυγδάμιδος, ἐβασίλευσε δὲ Ἁλικαρνασσοῦ· ταύτην	φασὶν	ἑκουσίως ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα συστρατεῦσαι
[3, 19]	Ῥόδιοι δὲ οὐχ ὁμολογοῦντες Λακεδαιμονίοις	φασὶν	Ἑλένην Μενελάου τελευτήσαντος, Ὀρέστου δὲ
[3, 12]	ἐς τὴν Ἰνδικὴν ἐσπλέοντες φορτίων	φασὶν	Ἑλληνικῶν τοὺς Ἰνδοὺς ἀγώγιμα ἄλλα
[3, 1]	οἰκῆσαί τε αὐτὸν τῆς Μεσσηνίας	φασὶν	ἐν Θαλάμαις καὶ τοὺς παῖδας
[3, 21]	τὸ ἀρχαῖον. Τυνδάρεων δὲ οἰκῆσαί	φασιν	ἐνταῦθα, ὅτε Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς
[3, 13]	Ἀφεταίου· τοῖς δὲ Πηνελόπης μνηστῆρσί	φασιν	ἐντεῦθεν γενέσθαι τοῦ δρόμου τὴν
[3, 14]	δὲ ἱερὸν τῆς Θέτιδος κατασκευασθῆναί	φασιν	ἐπ' αἰτίᾳ τοιαύτῃ· πολεμεῖν μὲν
[3, 18]	καὶ οὐχ ὡς οἱ Λακεδαιμόνιοί	φασιν,	ἐπεὶ μηδὲ γενέσθαι δοκῶ πρὸς
[3, 14]	τρόπαιον ἕστηκε, Πολυδεύκην δὲ ἀναστῆσαί	φασιν	ἐπὶ Λυγκεῖ· καί μοι (κἀμοὶ)
[3, 19]	ὀρφανῷ παιδί. ταύτην τὴν Πολυξώ	φασιν	ἐπιθυμοῦσαν Ἑλένην τιμωρήσασθαι τελευτῆς τῆς
[3, 20]	ἐν αὐτῷ ξόανον, Πελασγῶν ὥς	φασιν	ἔργον. καὶ τόδε δὲ ἄλλο
[3, 18]	λεγόμενα· Κναγέα ἄνδρα ἐπιχώριον στρατεῦσαί	φασιν	ἐς Ἄφιδναν ὁμοῦ τοῖς Διοσκούροις,
[3, 15]	λέγουσι. τὸ δὲ ἔχθος Ἡρακλεῖ	φασιν	ἐς οἶκον ὑπάρξαι τὸν Ἱπποκόωντος,
[3, 1]	ἀποχωρῆσαι δείσαντα, ὡς μὲν Λακεδαιμόνιοί	φασιν,	ἐς Πελλάναν, Μεσσηνίων δέ ἐστιν
[3, 24]	λάρνακα ὑπὸ τοῦ κλύδωνος ἐκπεσεῖν	φασιν	ἐς τὴν σφετέραν, καὶ Σεμέλην
[3, 7]	Σόον. Εὐρυπῶντα δὲ τὸν Σόου	φασὶν	ἐς τοσοῦτον ἀφικέσθαι δόξης ὡς
[3, 4]	αὐτὸν δίκην τέλος τοῦ βίου	φασὶν	εὑρέσθαι τοιοῦτον, Ἀθηναῖοι δὲ ὅτι
[3, 25]	κυνὶ τἄλλα εἰκάζοντες κεφαλὰς τρεῖς	φασιν	ἔχειν αὐτὸν, οὐδέν τι μᾶλλον
[3, 15]	Αὐτεσίωνος τοῦ Τισαμενοῦ τοῦ Θερσάνδρου	φασίν,	ἡνίκα ἀποικίαν ἔστελλεν ἐπὶ τὴν
[3, 15]	θεόν· αἶγας δὲ αὐτὸν θῦσαί	φασιν	ἱερείων ἀπορήσαντα ἀλλοίων. (τοῦ θεάτρου
[3, 26]	τεχθῆναι δὲ ἐνταῦθα τοὺς Διοσκούρους	φασὶν	οἱ Θαλαμᾶται. τοῦτο μὲν δὴ
[3, 22]	λίθου. παλαιότατον δὲ τοῦτο εἶναί	φασιν	οἱ τὰς Ἀκρίας ἔχοντες, ὁπόσα
[3, 14]	ἐς θάλασσαν ἐσέχουσαν ἀπὸ τούτου	φασὶν	ὀνομασθῆναι· θεῶν δὲ ἱερὰ Ποσειδῶνός
[3, 16]	δὲ τὴν σφετέραν Λακεδαιμόνιοι κομισθῆναί	φασιν	Ὀρέστου καὶ ἐνταῦθα βασιλεύοντος. καί
[3, 20]	ἐς Λακεδαίμονα. καὶ τὴν ἀποκρίνασθαί	φασιν	οὐδέν· ἐγκαλυψαμένης δὲ πρὸς τὸ
[3, 2]	πολεμησάντων ὅμως μνήμης ἄξιον πραχθῆναί	φασιν	οὐδέν· (τοὺς δὲ ἐφεξῆς βασιλεύσαντας
[3, 20]	ἱερόν· ἐνταῦθα Ἡρακλέα Λακεδαιμόνιοι κρυφθῆναί	φασιν	ὑπὸ Ἀσκληπιοῦ τὸ τραῦμα ἰώμενον·
[3, 24]	λέγουσιν οἱ ταύτῃ, καὶ ἀποθανεῖν	φασιν	ὑπὸ Ἀχιλλέως, Ἀχιλλέα δὲ κατᾶραί
[3, 16]	ὀρόφου κατειλημένον ταινίαις· εἶναι δέ	φασιν	ᾠὸν ἐκεῖνο ὃ τεκεῖν Λήδαν
[3, 24]	ἐκ πέτρας· Ἀταλάντην θηρεύουσαν ἐνταῦθά	φασιν,	ὡς ἠνιᾶτο ὑπὸ δίψης, παῖσαι
[3, 11]	ὃν βασιλέων ἐς τοσοῦτο τιμῆς	προήχασιν	ὥστε οἱ τὰς ἀρχὰς ἔχοντες,
[3, 24]	οἱ δὲ ἄνθρωποι λέγουσιν ἐνταῦθα,	οὐδέσιν	ὁμολογοῦντες Ἑλλήνων, ὡς Σεμέλη τέκοι
[3, 6]	γέρασι ψυχαγωγοῦντες καὶ ἐπὶ ταῖς	δυνάμεσιν	ἐφιστάντες ἄρχοντα παρῆγον μή ποτε
[3, 17]	καὶ τὰ ἐς τὴν Ἀθηνᾶς	γένεσιν	καὶ Ἀμφιτρίτη καὶ Ποσειδῶν, ἃ
[3, 7]	ἐν Ἰλιάδι ἐς τὴν Εὐρυσθέως	γένεσιν	πεποιημένος λήθην ἢ μηδὲ ἀρχὴν
[3, 4]	αἰσχῦναι τὸν νεκρὸν κατὰ τὴν	παραίνεσιν	τοῦ Αἰγινήτου Λάμπωνος. ~Πλείσταρχος μὲν
[3, 13]	πατέρα Ἄσιός φησιν ἐν τοῖς	ἔπεσιν	Ἀγήνορος παῖδα εἶναι τοῦ Πλευρῶνος.
[3, 26]	(πόλιν δὲ ὀνομαζομένην ἐν τοῖς	ἔπεσιν	Ἐνόπην τοῖς Ὁμήρου, Μεσσηνίους ὄντας,
[3, 16]	Νικάνδρου, τὸ δὲ Εὐρυβιάδου Λακεδαιμονίων	τριήρεσιν	ἐπ' Ἀρτεμισίῳ καὶ Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντος
[3, 9]	αὐτῷ. ὁ δὲ ταῖς μὲν	τριήρεσιν	ἐπέστησεν ἡγεμόνα Πείσανδρον τοῦ Πεισάνδρου
[3, 23]	καὶ ὅπλα οὐ κεκτημένων ἀνδρῶν,	τριήρεσιν	ἐσπλεύσας ἐφόνευσε μὲν τοὺς ἐπιδημοῦντας
[3, 7]	ἐς τὴν Ἀργολίδα ἐσβαλών καὶ	ἔτεσιν	οὐ πολλοῖς ὕστερον ὑπὸ ἡγεμόνι
[3, 14]	(δὲ) ὀστᾶ τοῦ Λεωνίδου τεσσαράκοντα	ἔτεσιν	ὕστερον ἀνελομένου ἐκ Θερμοπυλῶν τοῦ
[3, 22]	Μενέλαος δὲ Ἴλιον ἑλὼν καὶ	ἔτεσιν	ὕστερον ὀκτὼ μετὰ Τροίας πόρθησιν
[3, 6]	ἀφίκετο ἐς Ἀρκαδίαν, ἐκεῖθεν δὲ	ἔτεσιν	ὕστερον οὐ πολλοῖς κατάγουσί τε
[3, 17]	δὲ καὶ τούτων, Λακεδαιμόνιοι πολλοῖς	ἔτεσιν	ὕστερον τόν τε ναὸν ὁμοίως
[3, 22]	ἔτεσιν ὕστερον ὀκτὼ μετὰ Τροίας	πόρθησιν	οἴκαδε ἀνασωθεὶς ἄγαλμα Θέτιδος καὶ
[3, 8]	(δοκοῦσι δὲ οἱ Σπαρτιᾶταί μοι	ποίησιν	καὶ ἔπαινον τὸν ἀπ' αὐτῆς
[3, 13]	τοῦ ἵππου τοῦ δουρείου τὴν	ποίησιν·	μαθόντες δὲ ὀργήν σφισιν ἔχειν
[3, 20]	ὡς βούλεται ἀπιέναι μετὰ Ὀδυσσέως	ἀφίησιν,	ἄγαλμα δὲ ἀνέθηκεν Αἰδοῦς· ἐνταῦθα
[3, 25]	πεισθῆναι θεῶν ὑπόγαιον εἶναί τινα	οἴκησιν	ἐς ἣν ἀθροίζεσθαι τὰς ψυχάς.
[3, 20]	τέμενος· γενέσθαι δέ οἱ τὴν	ἐπίκλησιν	ἀπὸ ἀνδρὸς λέγουσιν ἱερασαμένου τῷ
[3, 24]	ἐν τοῖς ἐρειπίοις ναὸς Ἀθηνᾶς	ἐπίκλησιν	Ἀσίας, ποιῆσαι δὲ Πολυδεύκην καὶ
[3, 25]	σφισιν ἱερά ἐστιν Ἀρτέμιδός τε	ἐπίκλησιν	Ἀστρατείας, ὅτι τῆς ἐς τὸ
[3, 20]	οὐ πολὺ Ποσειδῶνος ἀφέστηκεν ἱερὸν	ἐπίκλησιν	Γαιαόχου. καὶ ἀπ' αὐτοῦ προελθόντι
[3, 24]	Σπαρτιατῶν ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ καὶ Ἀρτέμιδος	ἐπίκλησιν	Δαφναίας. (πρὸς θαλάσσῃ δὲ ἐπὶ
[3, 17]	πρὸς μεσημβρίαν στοὰν Κοσμητᾶ τε	ἐπίκλησιν	Διὸς ναὸς καὶ Τυνδάρεω πρὸ
[3, 20]	τῶν ἄκρων τοῦ Ταυγέτου Δήμητρος	ἐπίκλησιν	Ἐλευσινίας ἐστὶν ἱερόν· ἐνταῦθα Ἡρακλέα
[3, 10]	τῶν δένδρων ἐποίησεν, ἀλλὰ Ζεὺς	ἐπίκλησιν	ἔσχε Σκοτίτας, καὶ ἔστιν ἐν
[3, 9]	ἐξ αὐτῶν ἐς ἱερὸν Ἀθηνᾶς	ἐπίκλησιν	Ἰτωνίας· Ἀγησίλαος δὲ εἶχε μὲν
[3, 14]	τοῦτο Σπαρτιάταις ἱερὸν καὶ Διὸς	ἐπίκλησιν	Ὀλυμπίου. (καλοῦσι δὲ Λακεδαιμόνιοι Δρόμον,
[3, 9]	κατακαυθέντος σφίσιν ἐξαίφνης ναοῦ Διὸς	ἐπίκλησιν	Ὀλυμπίου, ποιησάμενοι πονηρὸν οἰωνὸν καταμένουσιν
[3, 12]	αὐτῷ Διὸς καὶ Ἀφροδίτης ἀγάλματα	ἐπίκλησιν	Ὀλυμπίων· τοῦτο Ἐπιμενίδην κατασκευάσαι λέγουσιν,
[3, 15]	ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἱδρύεται, Ἀξιοποίνου δὲ	ἐπίκλησιν,	ὅτι τὰς τιμωρίας οἱ παλαιοὶ
[3, 20]	ἰοῦσιν ἐκ Σπάρτης Ἀθηνᾶς ἕστηκεν	ἐπίκλησιν	Παρείας ἄγαλμα ἐν ὑπαίθρῳ, μετὰ
[3, 20]	Κρανίου τέμενος κατὰ τὴν ὁδὸν	ἐπίκλησιν	Στεμματίου καὶ Μυσίας ἐστὶν ἱερὸν
[3, 23]	πρὸ δὲ τοῦ λιμένος Διὸς	ἐπίκλησιν	Σωτῆρος. (ἄκρα δὲ ἐς τὸ
[3, 22]	ἐστιν ἐν τῇ ἀκροπόλει Κυπαρισσίας	ἐπίκλησιν.	τῆς δὲ ἀκροπόλεως πρὸς τοῖς
[3, 12]	πρότερα εἰπεῖν τὰ ἐς τὴν	ἐπίκλησιν	τῆς ὁδοῦ. τοῖς μνηστῆρσιν Ἰκάριον
[3, 4]	καὶ Λακεδαιμονίοις δόξαν ἐν τοῖς	Ἕλλησιν	ἀγαθὴν κτώμενος, ὕστερον δὲ Ἀθηναίου
[3, 23]	καὶ ἱερῶν ὁπόσα Ἀφροδίτης παρ'	Ἕλλησίν	ἐστιν ἀρχαιότατον· αὐτὴ δὲ ἡ
[3, 23]	γὰρ Δήλου τότε ἐμπορίου τοῖς	Ἕλλησιν	οὔσης καὶ ἄδειαν τοῖς ἐργαζομένοις
[3, 17]	ἀρχαῖα εἴπερ τι ἄλλο ἐν	Ἕλλησιν.	(τῆς Χαλκιοίκου δὲ ἐν δεξιᾷ
[3, 7]	ἐγένετο υἱὸς Δημάρατος ἐν μόνοις	μησὶν	ἑπτά· καὶ αὐτῷ μετὰ τῶν
[3, 18]	δουλεύειν ἔνθα ἦν Ἀρτέμιδος τοῖς	Κρησὶν	ἱερόν, ἀνὰ χρόνον δὲ αὐτόν
[3, 21]	δὲ ἀνελόμενον, Ἀχαιὸν ἐξ Αἰγίου	φησὶν	εἶναι (καὶ) τὰ ἐς τοὺς
[3, 16]	τὰ Κύπρια θυγατέρας αὐτὰς Ἀπόλλωνός	φησιν	εἶναι. κόραι δὲ ἱερῶνταί σφισι
[3, 13]	γὰρ τὸν Λήδας πατέρα Ἄσιός	φησιν	ἐν τοῖς ἔπεσιν Ἀγήνορος παῖδα
[3, 12]	χάριτι στρατεύσαντας ἐπὶ Ἴλιον βουλεύσασθαί	φησιν	ἐνταῦθα ὅπως ἀναπλεῦσαί τε ἐς
[3, 2]	Λυκούργου τοῦ θεμένου τοὺς νόμους	φησὶν	ἐπιτροπευθῆναι παῖδα ὄντα· Λεωβώτην δέ
[3, 26]	ὑπὸ Εὐρυπύλου τοῦ Τηλέφου τελευτῆσαί	φησιν	ὁ τὰ ἔπη ποιήσας τὴν
[3, 16]	ποιεῖται καὶ πιέζεσθαι δι' αὐτούς	φησιν.	οὕτω τῷ ἀγάλματι ἀπὸ τῶν
[3, 15]	ποιῆσαι δὲ τὰ ἡρῷα λέγουσι	Μαῖσιν	καὶ Λαίαν τε καὶ Εὐρώπαν,
[3, 1]	Ἀριστόδημον. (ὀνόματα μὲν δὴ τοῖς	παισὶν	αὐτοῦ Προκλῆς καὶ Εὐρυσθένης ἐτέθη,
[3, 21]	Γερόνθραι Μαριός. αὗται μὲν οὖν	εἰσιν	αἱ λοιπαὶ τῶν Ἐλευθερολακώνων ἀπὸ
[3, 15]	οὐκ ὄντων πτερῶν. τόνδε μέν	εἰσιν	αἱ πόλεις αὗται τὰ ξόανα
[3, 19]	μὴ πρόσωπον αὐτῷ καὶ πόδες	εἰσὶν	ἄκροι καὶ χεῖρες, τὸ λοιπὸν
[3, 11]	τῆς πολιτείας, οἱ λοιποὶ δέ	εἰσιν	ἄρχοντες· τοῖς δὲ ἐφόροις καὶ
[3, 14]	πεποίηται στήλην ὄψει, γεγραμμέναι δέ	εἰσιν	ἃς Χίονις ἀνὴρ Λακεδαιμόνιος δρόμου
[3, 23]	ὁ δράκων κατέδυ, βωμοί τέ	εἰσιν	Ἀσκληπιοῦ καὶ ἐλαῖαι περὶ αὐτοὺς
[3, 14]	Δρόμου τῇ ἀρχῇ Διόσκουροί τέ	εἰσιν	Ἀφετήριοι καὶ ὀλίγον προελθόντι ἡρῷον
[3, 14]	θύουσιν οἱ Σφαιρεῖς· οἱ δέ	εἰσιν	ἐκ τῶν ἐφήβων ἐς ἄνδρας
[3, 18]	Πειρίθους τε καὶ Θησεὺς ἡρπακότες	εἰσὶν	Ἑλένην καὶ ἄγχων Ἡρακλῆς τὸν
[3, 11]	αἱ γυμνοπαιδίαι διὰ σπουδῆς Λακεδαιμονίοις	εἰσίν	ἐν ταύταις οὖν οἱ ἔφηβοι
[3, 11]	περὶ Σαλαμῖνα ἀποδείξασθαι. (ναοὶ δέ	εἰσιν	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς Καίσαρος, ὃς
[3, 23]	κατὰ τὴν Λακωνικὴν ἄλλαι θαλάσσης	εἰσὶν	ἐσβολαί, αἰγιαλὸς δὲ ὁ ταύτῃ
[3, 18]	ἄνω πέρασιν ἐφ' ἵππων ἑκατέρωθέν	εἰσιν	οἱ Τυνδάρεω παῖδες· καὶ σφίγγες
[3, 13]	αὐτῷ Ἱπποσθένει τῷ πατρὶ πάλης	εἰσὶν	Ὀλυμπικαὶ νῖκαι, (καὶ) συναμφοτέροις μὲν
[3, 22]	σφισιν αἱ πηγαὶ τῶν ποτίμων	εἰσὶν	ὑδάτων. ἐν δὲ τῇ ἀκροπόλει
[3, 18]	Τυνδάρεω παῖδες· καὶ σφίγγες τέ	εἰσιν	ὑπὸ τοῖς ἵπποις καὶ θηρία
[3, 21]	Σπάρτην καὶ οὐχ ὁμοίως τοῖς	προλεχθεῖσιν	αὐτονόμους. (Γυθεᾶται δὲ τῆς πόλεως
[3, 9]	πρόσω χειρούμενος τὰ ἐν ποσὶ	πρόεισιν	ἀεὶ σὺν τῷ στρατῷ, Τισσαφέρνην
[3, 10]	δὲ ἐντεῦθεν προελθοῦσιν ὀλίγον καὶ	τραπεῖσιν	αὖθις ἐς ἀριστερὰν ἄγαλμά ἐστιν
[3, 5]	τῷ λόγῳ, τοῖς δὲ ἄρχειν	ἐπιτραπεῖσιν	ὑπὸ Λυσάνδρου καταστησόμενος τὴν τυραννίδα
[3, 21]	λιθοτομίᾳ χαλκοῖ. (μετὰ δὲ Κροκέας	ἀποτραπεῖσιν	ἐς δεξιὰν ἀπὸ τῆς ἐς
[3, 18]	Ἀλκμὰν ἐποίησεν. ἱδρύσασθαι δὲ Λακεδαίμονα	Χάρισιν	ἐνταῦθα ἱερὸν καὶ θέσθαι τὰ
[3, 5]	ἄπρακτον μάχην, ὑπάγουσιν αὐτὸν ἐς	κρίσιν	οἱ ἐχθροί. βασιλεῖ δὲ τῷ
[3, 8]	θεῷ καὶ τὸν ἀγῶνα ἐξεῖναί	σφισιν	ἀγωνίζεσθαι. (ἐνέβαλλε δὲ καὶ ἐς
[3, 22]	ἄλσος. περὶ δὲ τὴν ἀγοράν	σφισιν	αἱ πηγαὶ τῶν ποτίμων εἰσὶν
[3, 8]	Ἆγιν καὶ τὸν στρατὸν ἀφῖχθαί	σφισιν	ἀμύνοντας, Θρασυδαῖος προεστηκὼς τότε τοῦ
[3, 16]	οἰκοῦντες τὸ ἄγαλμα εἶναι παρὰ	σφίσιν,	ἀμφισβητοῦσι δὲ καὶ Λυδῶν οἷς
[3, 3]	τοῦ δήμου τοῦ Ἀργείων οὐδέν	σφισιν	ἀπήντησε νεώτερον· ἐπὶ δὲ Ἀναξάνδρου
[3, 21]	πόλιν· καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ	σφισιν	Ἀπόλλωνος καὶ Ἡρακλέους ἐστὶν ἀγάλματα,
[3, 6]	Λακεδαιμόνιοι πανδημεί, τὸν βασιλέα ἡγεῖσθαί	σφισιν	Ἀρέα ἐπιτάξαντες. (περικαθημένου δὲ Ἀντιγόνου
[3, 17]	ἐπ' ἀκριβὲς ἀποχρῶντα ἦν· ἐπεξελθεῖν	σφισιν	ἀρκέσομαι. ἤκουσα δὲ ἀνδρὸς Βυζαντίου
[3, 19]	τε καὶ Ὧραι, σὺν δέ	σφισιν	Ἀφροδίτη καὶ Ἀθηνᾶ τε καὶ
[3, 5]	ἐν Κορίνθῳ Λακεδαιμονίων κατόρθωμα Ἀριστοδήμου	σφίσιν	ἐγένετο ἡγουμένου. (Ἀγησίπολις δὲ ἐπεὶ
[3, 3]	μὲν οὐδαμῶς ἐπαγγέλλεται, τοσοῦτον δέ	σφισιν	εἴκει γυναῖκα ἑτέραν λαβεῖν πρὸς
[3, 17]	καὶ Εἰλείθυιαν νομίσαι θεὸν γενομένου	σφίσιν	ἐκ Δελφῶν μαντεύματος. Λακεδαιμονίοις δὲ
[3, 3]	Θησέα, ἄλλως δὲ οὐκ εἶναί	σφισιν	ἑλεῖν Σκῦρον· ἀνεῦρε δὲ (δὴ)
[3, 17]	τὸ οἰκοδόμημα ἤθελον, ἀφορμὴ δέ	σφισιν	ἔμελλε τὰ ἐξ Ἀφιδναίων ἔσεσθαι
[3, 5]	δὲ αὐτὸς ἤδη κατὰ νώτου	σφίσιν	ἔμελλεν ἐπικείσεσθαι. (ἔδεισεν οὖν ὁ
[3, 14]	ἔστιν ἑκατέραν τάξιν, προεδήλωσε κλῆρός	σφισιν	ἐν τῇ νυκτί· μάχονται δὲ
[3, 9]	ὑπὸ Λυσάνδρου μὴ τὸν Ἀρταξέρξην	σφίσιν	ἐν τῷ πρὸς Ἀθηναίους πολέμῳ,
[3, 15]	οὔποτε τὸν Ἐνυάλιον φεύγοντα οἰχήσεσθαί	σφισιν	ἐνεχόμενον ταῖς πέδαις, Ἀθηναίων δὲ
[3, 9]	ἐς τὴν Ἀσίαν στόλου, κατακαυθέντος	σφίσιν	ἐξαίφνης ναοῦ Διὸς ἐπίκλησιν Ὀλυμπίου,
[3, 6]	Ἀντίγονος εἰρήνην, ἐφ' ᾧ τέ	σφισιν	ἐπαγάγῃ φρουρὰν ἐς τὸ Μουσεῖον.
[3, 9]	Ἕλληνας τοὺς ἐκτὸς Ἰσθμοῦ, συμμαχεῖν	σφισιν	ἐπαγγέλλων. (Κορίνθιοι μὲν οὖν, καίπερ
[3, 6]	ἐτόλμησε καὶ Πύρρον τὸν Αἰακίδου	σφίσιν	ἐπηγάγετο ἐς τὴν χώραν· (Ἀρέως
[3, 1]	γνῶμαι, τὰ δὲ λοιπὰ διειστήκει	σφίσιν	ἐπὶ παντὶ τὰ βουλεύματα. (οὐ
[3, 16]	νόσος ἔφθειρε τοὺς λοιπούς. (καί	σφισιν	ἐπὶ τούτῳ γίνεται λόγιον αἵματι
[3, 13]	τοῦ Εὐρώτα πολὺ τῆς γῆς	σφισιν	ἐπικλύζοντος. (ξόανον δὲ ἀρχαῖον καλοῦσιν
[3, 13]	ἐν τετραγώνῳ τῷ σχήματι, ἔνθα	σφίσιν	ἐπιπράσκετο ὁ ῥῶπος τὸ ἀρχαῖον·
[3, 7]	ἐς ὅσον δυνάμεως ἧκε, διαμεῖναί	σφισιν	ἔπρασσε τὰς σπονδάς. Σθενελαίδας δὲ
[3, 15]	δὲ ὡς ὀργῆς εἶχε χωρεῖ	σφισιν	ἐς μάχην. τότε μὲν δὴ
[3, 10]	ἔφη λαμβάνουσαν δωρεὰν ἑτοιμότερον ποιεῖν	σφισιν	ἐς τὴν συμμαχίαν Ἀρχίδαμον. (τὸ
[3, 24]	δὲ καὶ τάδε ἐπιλέγουσιν, Ἰνώ	σφισιν	ἐς τὴν χώραν ἀφικέσθαι πλανωμένην,
[3, 24]	ὑπὸ Ἀχιλλέως, Ἀχιλλέα δὲ κατᾶραί	σφισιν	ἐς τὴν χώραν Ἑλένην παρὰ
[3, 25]	μάλιστα Ἰσσωρίαν Ἄρτεμιν, καὶ πηγή	σφισίν	ἐστι Ναία. Τευθρώνης δὲ ἀπέχει
[3, 16]	δὲ ἱέρεια τὸ ξόανον ἔχουσά	σφισιν	ἐφέστηκε· τὸ δέ ἐστιν ἄλλως
[3, 13]	τὴν ποίησιν· μαθόντες δὲ ὀργήν	σφισιν	ἔχειν τὸν θεὸν θυσίαις ἱλάσκονται
[3, 4]	τὸ ὑπὲρ Δημαράτου· ἡ δέ	σφισιν	ἔχρησεν ἡ πρόμαντις ὁπόσα ἦν
[3, 26]	ἂν πυθέσθαι δεηθῶσιν, ὀνείρατα δείκνυσί	σφισιν	ἡ θεός. χαλκᾶ δὲ ἕστηκεν
[3, 12]	ἐστιν ἔξοδος, καθ' ἣν πεποίηταί	σφισιν	ἡ καλουμένη Σκιάς, ἔνθα καὶ
[3, 13]	προτιθέασιν ἀγῶνα· (δρᾶν δὲ οὕτω	σφίσιν	ἦλθεν ἐκ Δελφῶν. τοῦ Διονύσου
[3, 10]	λόγου Λακεδαιμόνιοί τε καὶ Ἀθηναῖοί	σφισιν	ἤμυνον, οἱ μὲν ἀρχαίαν δή
[3, 8]	καὶ ὅσοι τῶν περιοίκων ἄλλοι	σφίσιν	ἦσαν ὑπήκοοι. ἀποκριναμένων δὲ Ἠλείων
[3, 25]	θεῶν δὲ ἐν τῇ γῇ	σφισιν	ἱερά ἐστιν Ἀρτέμιδός τε ἐπίκλησιν
[3, 10]	μοῖρα· Λακεδαιμόνιοι δέ, ὡς ἐκομίσθη	σφίσιν	ὁ νεκρός, θάπτουσιν αὐτὸν βασιλέων
[3, 15]	τῷ Ἀμφιλόχῳ τὸ ἡρῷον, ὅτι	σφίσιν	ὁ πρόγονος Τισαμενὸς μητρὸς ἦν
[3, 11]	μαντεύεσθαι Σπαρτιατῶν τῷ κοινῷ· καί	σφισιν	ὁ Τισαμενὸς ἀγῶνας πολέμου πέντε
[3, 10]	ὕστερον Ταραντίνοις βαρβάρων πόλεμον συνδιοίσων	σφίσιν	ὁμόρων· καὶ ἀπέθανέ τε αὐτόθι
[3, 23]	οὐ πόρρω κατέδυ θαλάσσης, καί	σφισιν	ὁμοῦ τῶν ὀνειράτων τῇ ὄψει
[3, 8]	Ἄγιδος. Λακεδαιμόνιοι δέ, καίπερ ἐπὶ	σφίσιν	ὄν, οὐκ ἐπανήγαγον τὸ ἀμφισβήτημα
[3, 2]	ἐπενεγκόντες ὡς τὴν Ἀργολίδα συγγενῶν	σφισιν	ὄντων Ἀργείων λῃσταί τε ἐκ
[3, 14]	Λακεδαιμόνιοι μὲν σέβειν φασὶ παραδόντος	σφίσιν	Ὀρφέως, δόξῃ δὲ ἐμῇ διὰ
[3, 2]	λόγου μάλιστα ἄξιον τοῦτο ὑπάρξαν	σφίσιν.	οὐ πολλῷ δὲ ὕστερον τούτων
[3, 7]	Ἀρχίδαμος, Ἀρχιδάμου δὲ Ἀγησικλῆς· καί	σφισιν	ὑπῆρξεν ἀμφοτέροις τὸν βίον διατελέσαι
[3, 2]	οἱ Κρῆτες τοὺς νόμους τεθῆναί	σφισιν	ὑπὸ Μίνω λέγουσι, βουλεύσασθαι δὲ
[3, 10]	πρεσβύτερον παῖδα Ἆγιν κατέλαβεν ἀποθανεῖν	Μακεδόσιν	ἐναντία καὶ Ἀντιπάτρῳ μαχεσάμενον, Εὐδαμίδας
[3, 6]	Αἰγυπτίους τε ὄντας καὶ ναύτας	Μακεδόσιν	ἐπιέναι πεζῇ. Λακεδαιμόνιοι μὲν δὴ
[3, 6]	καὶ αὐτὸς κατὰ νώτου τοῖς	Μακεδόσιν	ἔφασκεν ἐπικείσεσθαι· πρότερον δὲ οὐκ
[3, 17]	δὲ ἐς αὐτὸν ὁποῖα ἐγένετο	εἰδόσιν	οὐ διηγήσομαι· τὰ γὰρ τοῖς
[3, 26]	προσήκειν νομίζουσιν. (Πέφνου δὲ στάδια	εἴκοσιν	ἀπέχει Λεῦκτρα. ἐφ' ὅτῳ μὲν
[3, 20]	τὸ Δέρειον σταδίους προελθόντι ὡς	εἴκοσιν	ἔστιν Ἅρπλεια καθήκοντα ἄχρι τοῦ
[3, 26]	Πασιφάη. (Θαλαμῶν δὲ ἀπέχει σταδίους	εἴκοσιν	ὀνομαζομένη Πέφνος ἐπὶ θαλάσσῃ. πρόκειται
[3, 5]	τε ὀνομαζόμενοι γέροντες, ὀκτὼ καὶ	εἴκοσιν	ὄντες ἀριθμόν, καὶ ἡ τῶν
[3, 12]	τὴν ἐπίκλησιν τῆς ὁδοῦ. τοῖς	μνηστῆρσιν	Ἰκάριον τῆς Πηνελόπης φασὶν ἀγῶνα
[3, 6]	ὁ Δημητρίου πεζῷ τε καὶ	ναυσὶν	ἐπὶ Ἀθήνας στρατεύει. τοῖς δὲ
[3, 2]	τοῦ Πενθίλου τοῦ Ὀρέστου στελλομένῳ	ναυσὶν	ἐς ἀποικίαν. καὶ ὁ μὲν
[3, 9]	ἐπεὶ δὲ ἐξ Ἀβύδου περαιωθεὶς	ναυσὶν	ἐς Σηστὸν καὶ διεξελθὼν τὴν
[3, 9]	Ἀρχιδάμου καὶ Λακεδαιμονίοις ἤρεσε διαβῆναι	ναυσὶν	ἐς τὴν Ἀσίαν, Ἀρταξέρξην τὸν
[3, 4]	τε Λακεδαιμονίους ἤγαγε καὶ ὕστερον	ναυσὶν	ἐς τὸν Ἑλλήσποντον. Παυσανίου δὲ
[3, 25]	Πύρρος ὁ Ἀχιλλέως ἔσχε ταῖς	ναυσίν,	ἡνίκα ἐπὶ τὸν Ἑρμιόνης γάμον
[3, 23]	ἀνήγετο ἐρημώσας τὴν Δῆλον, λοχήσαντες	ναυσὶν	οἱ διαπεφευγότες τῶν ἐμπόρων καταδύουσι,
[3, 3]	ἱερῷ τὸ δόρυ Ἀχιλλέως καὶ	Νικομηδεῦσιν	ἐν Ἀσκληπιοῦ ναῷ μάχαιρα ὁ
[3, 2]	οἱ Δωριεῖς τρόπαιον ἐπὶ τοῖς	Ἀμυκλαιεῦσιν	ἀναστήσαντες, ὡς ἐν τῷ τότε
[3, 11]	συνεστώσης, ἐπὶ τούτοις δὲ ἐν	Διπαιεῦσιν	Ἀρκάδων πάντων πλὴν Μαντινέων ἀντιτεταγμένων·
[3, 9]	καὶ ἐγεγόνει τῶν δικαστῶν, οἳ	Πλαταιεῦσιν	ἁλόντος τοῦ τείχους ἀποθανεῖν τοὺς
[3, 13]	ἔφυγεν ἐπὶ τῷ φόνῳ καὶ	Δωριεῦσιν	ἀπὸ τούτου τὸν Ἀκαρνᾶνα μάντιν
[3, 26]	καὶ Ἀπόλλων ἐστὶ Κάρνειος, καθὰ	Δωριεῦσιν	ἐπιχώριον. (πόλιν δὲ ὀνομαζομένην ἐν
[3, 10]	Θηβαίοις μὲν δὴ πολεμεῖν τοῖς	Φωκεῦσιν	ἀφίκετο μὲν καὶ ἰδίᾳ συμμαχικὰ
[3, 10]	γυναῖκα παρὰ τῶν δυναστευόντων ἐν	Φωκεῦσιν	ἔφη λαμβάνουσαν δωρεὰν ἑτοιμότερον ποιεῖν
[3, 8]	παρὰ ἀνδρὸς ποιητοῦ Λακεδαιμονίων τοῖς	βασιλεῦσιν	οὐδέν ἐστιν ἐς μνήμην. (ἐπὶ
[3, 4]	ἄνδρα Πέρσην ἐτιμωρήσατο Ἀρταύκτην καὶ	Μεγαρεῦσιν	οὔ ποτε θεῶν τῶν ἐν
[3, 7]	ἔτι τοῦ ἐγκλήματος τούτου πρότερον	Κυνουρεῦσιν	ἐπολέμησαν· τὰς δὲ ἐφεξῆς ταύτῃ
[3, 19]	ὑποχείριον, ἐπιπέμψαι οἱ λουμένῃ θεραπαίνας	Ἐρινύσιν	ἴσα> ἐσκευασμένας· καὶ αὗται διαλαβοῦσαι
[3, 16]	Ἀναξανδρίδου παρεγένετο, ἀλλὰ Ἡρακλῆς μὲν	ἀποκτίννυσιν	Ἔρυκα, Δωριέα δὲ αὐτόν τε
[3, 7]	πάντα ἐν ἡσυχίᾳ καὶ πολέμων	οὖσιν	ἐκτός. (Ἀρίστωνι δὲ τῷ Ἀγησικλέους
[3, 19]	Ἀγαμέμνονος νομιζόμενον μνῆμα. θεῶν δὲ	σέβουσιν	οἱ ταύτῃ τόν τε Ἀμυκλαῖον
[3, 22]	ἦρος ἀρχομένου Διονύσῳ τὴν ἑορτὴν	ἄγουσιν	ἄλλα τε ἐς τὰ δρώμενα
[3, 10]	αὐτοὶ μετὰ Ἀργείων τὰ Ἴσθμια	ἄγουσιν.	ἀφίκετο δὲ καὶ αὖθις ἐπὶ
[3, 24]	Ἀχιλλέως, καὶ ἑορτὴν κατὰ ἔτος	ἄγουσιν	Ἀχιλλεῖ. ἄκρα δέ ἐστιν ἐν
[3, 10]	δὲ ὁ νεώτερος Λακεδαιμονίοις ἐβασίλευσεν	ἄγουσιν	εἰρήνην. τὰ δὲ ἐς Ἆγιν
[3, 20]	τῆς Δήμητρος ἐν ἡμέραις ῥηταῖς	ἀνάγουσιν	ἐς τὸ Ἐλευσίνιον. πεντεκαίδεκα δὲ
[3, 5]	ἐξ Ἀθηνῶν μαχεσάμενος ἄπρακτον μάχην,	ὑπάγουσιν	αὐτὸν ἐς κρίσιν οἱ ἐχθροί.
[3, 3]	καὶ Ἀθηναίοις ὕστερον ἐοικότα ἐχρήσθη	κατάγουσιν	ἐς Ἀθήνας ἐκ Σκύρου Θησέα,
[3, 19]	Ὑάκινθον καὶ Πολύβοιαν, Ὑακίνθου καθὰ	λέγουσιν	ἀδελφὴν ἀποθανοῦσαν ἔτι παρθένον. τοῦτο
[3, 22]	μὲν δὴ τὸ ἱερὸν ποιῆσαι	λέγουσιν	Ἀλέξανδρον· Μενέλαος δὲ Ἴλιον ἑλὼν
[3, 15]	Σεβροῦ· παῖδας δὲ Ἱπποκόωντος εἶναι	λέγουσιν.	(ἀπὸ δὲ τοῦ Δορκέως κρήνην
[3, 22]	τρίτην δὲ κληθῆναι τῶν πόλεων	λέγουσιν	ἀπὸ τῆς Δαναοῦ Σίδης. (ἀπὸ
[3, 11]	ὧν (ἃ) ἕκαστοι παρὰ σφίσι	λέγουσιν,	ἀποκρῖναι τὰ ἀξιολογώτατα. ὡς οὖν
[3, 1]	ἀποσεμνύνοντες τὰ ἐς αὐτὸν τοξευθῆναι	λέγουσιν	Ἀριστόδημον ὑπὸ Ἀπόλλωνος, ὅτι οὐκ
[3, 21]	ἔπεσι τὸ πόλισμα τοῦτο ὀνομάζειν	λέγουσιν	Αὐγειάς. ἐνταῦθα ἔστι μὲν λίμνη
[3, 25]	ξόανα μὲν ἀμφότερα, ἀναθεῖναι δὲ	λέγουσιν	αὐτὰ τὰς ἀπὸ Θερμώδοντος γυναῖκας.
[3, 20]	ὁδοῦ προήκουσαν ἤδη τὴν Πηνελόπην	λέγουσιν	ἐγκαλύψασθαι. ~προελθόντι δὲ αὐτόθεν σταδίους
[3, 17]	ἐστιν εἰκών, Λακεδαιμόνιοι δὲ Εὐρυλεωνίδα	λέγουσιν	εἶναι· νίκην δὲ ἵππων συνωρίδι
[3, 18]	Ἀθηνᾶς Ὀφθαλμίτιδος· ἀναθεῖναι δὲ Λυκοῦργον	λέγουσιν	ἐκκοπέντα τῶν ὀφθαλμῶν τὸν ἕτερον
[3, 19]	σχῆμα, τεθάφθαι δὲ τὸν Ὑάκινθον	λέγουσιν	ἐν αὐτῷ, καὶ Ὑακινθίοις πρὸ
[3, 1]	αὐτῷ πρότερον τὴν τελευτὴν συμβῆναι	λέγουσιν	ἐν Δελφοῖς πρὶν ἢ Δωριέας
[3, 24]	σταδίων διακοσίων. οἱ δὲ ἄνθρωποι	λέγουσιν	ἐνταῦθα, οὐδέσιν ὁμολογοῦντες Ἑλλήνων, ὡς
[3, 24]	ἐπιφανῶς θάψαι, Διόνυσον δὲ ἀναθρέψαι	λέγουσιν.	(ἐπὶ τούτῳ δὲ αὐτοῖς καὶ
[3, 12]	δῆλά ἐστιν, ἀφεθῆναι δὲ αὐτοὺς	λέγουσιν	ἐς τὸν δρόμον διὰ τῆς
[3, 12]	ἀδελφόν, οἱ δὲ παῖδα εἶναι	λέγουσιν.	(ἑτέρα δὲ ἐκ τῆς ἀγορᾶς
[3, 21]	ἀνθρώπων μὲν οὐδένα οἰκιστὴν γενέσθαι	λέγουσιν,	Ἡρακλέα δὲ καὶ Ἀπόλλωνα ὑπὲρ
[3, 17]	ἱεροῦ τῆς κατασκευῆς Τυνδάρεως καθὰ	λέγουσιν	ἤρξατο· ἀποθανόντος δὲ ἐκείνου δεύτερα
[3, 15]	τῇ θεῷ θύειν. Ἡρακλέα δὲ	λέγουσιν	ἱδρύσασθαι τὸ ἱερὸν καὶ αἶγας
[3, 20]	οἱ τὴν ἐπίκλησιν ἀπὸ ἀνδρὸς	λέγουσιν	ἱερασαμένου τῷ θεῷ. ἐντεῦθέν ἐστιν
[3, 16]	αὐτῇ. (τάδε μὲν οὕτω γενέσθαι	λέγουσιν·	ἰόντι δὲ ὡς ἐπὶ τὰς
[3, 14]	ἡρῷον Ἄλκωνος· τὸν δὲ Ἄλκωνα	λέγουσιν	Ἱπποκόωντας παῖδα εἶναι. παρὰ δὲ
[3, 16]	τὸ ξόανον δὲ ἐκεῖνο εἶναι	λέγουσιν	ὅ ποτε (καὶ) Ὀρέστης καὶ
[3, 13]	ποιῆσαι δὲ τὸν Θρᾷκα Ὀρφέα	λέγουσιν,	οἱ δὲ Ἄβαριν ἀφικόμενον ἐξ
[3, 26]	πόλει Νέστορα οἱ μὲν τραφῆναι	λέγουσιν,	οἱ δὲ ἐς τοῦτο ἐλθεῖν
[3, 2]	Ἀγησιλάου βασιλείας· θεῖναι δὲ αὐτὸν	λέγουσιν	οἱ μὲν παρὰ τῆς Πυθίας
[3, 24]	τοῦτον τὸν Λᾶν οἰκιστὴν εἶναι	λέγουσιν	οἱ ταύτῃ, καὶ ἀποθανεῖν φασιν
[3, 25]	Σιληνὸν ἐκ Μαλέας ἐλθόντα ἐνταῦθα	λέγουσιν	οἰκῆσαι. τραφῆναι μὲν δὴ τὸν
[3, 17]	ἄνδρα Ῥηγῖνον τὸ ἄγαλμα ποιῆσαι	λέγουσιν,	ὃν Διποίνου καὶ Σκύλλιδος, οἱ
[3, 18]	ἄγαλμα ἀγομένην. ἐπὶ τούτῳ δὲ	λέγουσιν	ὀνομάζειν Κναγίαν Ἄρτεμιν· (ἐμοὶ δὲ
[3, 12]	ἐπίκλησιν Ὀλυμπίων· τοῦτο Ἐπιμενίδην κατασκευάσαι	λέγουσιν,	οὐχ ὁμολογοῦντες τὰ ἐς αὐτὸν
[3, 19]	Μενέλαον καὶ Ἑλένην ἐνταῦθα ταφῆναι	λέγουσιν.	Ῥόδιοι δὲ οὐχ ὁμολογοῦντες Λακεδαιμονίοις
[3, 14]	καὶ Λιβύων καταστρέψασθαι τοὺς προσχώρους	λέγουσιν.	(τὸ δὲ ἱερὸν τῆς Θέτιδος
[3, 21]	τὴν πηγὴν Πελλανίδα. ἐς ταύτην	λέγουσιν	ὑδρευομένην ἐσπεσεῖν παρθένον, ἀφανισθείσης δὲ
[3, 2]	Ἀριστοδήμου παίδων ὄντι ἡλικίαν γενέσθαι	λέγουσιν	υἱὸν Ἆγιν· ἀπὸ τούτου δὲ
[3, 24]	πολλοί. Βρασιᾶται δὲ καὶ τάδε	ἐπιλέγουσιν,	Ἰνώ σφισιν ἐς τὴν χώραν
[3, 7]	τὴν ἀρχήν· ἐπὶ τούτου Μεσσήνιοι	φεύγουσιν	ἐκ Πελοποννήσου, πολέμῳ τὸ δεύτερον
[3, 9]	ὡς δὲ ἐτράποντο οἱ Βοιωτοί,	καταφεύγουσιν	ἄνδρες ἐξ αὐτῶν ἐς ἱερὸν
[3, 4]	ἄλσος ἱερὸν Ἄργου τοῦ Νιόβης	καταφεύγουσιν	ὡς ἐτράποντο ὅσον τε πεντακισχίλιοι
[3, 11]	πλὴν τριήρων δέκα· αὗται δὲ	ἀποφεύγουσιν	ἐς Κύπρον, τὰς δὲ ἄλλας
[3, 25]	εἶναι παρεχομένη, πρότερον δὲ τοῖς	ἐνιδοῦσιν	ἐς τὸ ὕδωρ τοὺς λιμένας
[3, 15]	Οἰωνὸς καὶ καταβάλλει τὴν κύνα·	ἐπεκθέουσιν	οὖν τοῦ Ἱπποκόωντος οἱ παῖδες
[3, 6]	Κλεομένους καὶ Ἀρεὺς ὁ Ἀκροτάτου.	δικάζουσιν	οὖν οἱ γέροντες Ἀρεῖ τῷ
[3, 26]	μὲν τὸ χωρίον τὸ ἱερὸν	ὀνομάζουσιν,	ἄγαλμα δὲ τοῦ Μαχάονος χαλκοῦν
[3, 22]	χωρίον, ἔνθα τὸ Ἀσκληπιεῖον, Ὑπερτελέατον	ὀνομάζουσιν.	ἄκρα δὲ ἀνέχουσα ἐς θάλασσαν
[3, 17]	τὸ μάλιστα ἐς μετέωρον ἀνῆκον	ὀνομάζουσιν	ἀκρόπολιν. (ἐνταῦθα Ἀθηνᾶς ἱερὸν πεποίηται
[3, 20]	προελθόντι ὡς ἐπὶ τὸ Ταύγετον	ὀνομάζουσιν	Ἀλεσίας χωρίον, Μύλητα τὸν Λέλεγος
[3, 11]	ἀγορᾶς ἐστιν ἣν στοὰν Περσικὴν	ὀνομάζουσιν	ἀπὸ λαφύρων ποιηθεῖσαν τῶν Μηδικῶν·
[3, 16]	τὸ οἴκημα ἔνθα ὑφαίνουσι Χιτῶνα	ὀνομάζουσιν.	οἰκία δὲ αὐτοῦ πεποίηται πλησίον·
[3, 19]	κομίσαι ἐκ Κόλχων· (Θηρίταν δὲ	ἐπονομάζουσιν	ἀπὸ Θηροῦς, ταύτην γὰρ τροφὸν
[3, 11]	Ἀθηνᾶς Ἀγοραίας καὶ Ποσειδῶνος ὃν	ἐπονομάζουσιν	Ἀσφάλιον, καὶ Ἀπόλλωνος αὖθις καὶ
[3, 14]	Ποσειδῶνός ἐστιν ἱερόν, Δωματίτην δὲ	ἐπονομάζουσιν.	(καὶ χωρίον Πλατανιστᾶς ἐστιν ἀπὸ
[3, 12]	τέμενος Ποσειδῶνος (Ταιναρίου) Ταινάριον δὲ	ἐπονομάζουσιν	(οὐ μακρὰν δὲ Ἀθηνᾶς ἄγαλμα,
[3, 19]	τὸν βωμὸν διὰ θύρας χαλκῆς	ἐναγίζουσιν·	ἐν ἀριστερᾷ δέ ἐστιν ἡ
[3, 1]	ἔτι οἱ Θηραῖοι κατὰ ἔτος	ἐναγίζουσιν	ὡς οἰκιστῇ· Προκλεῖ δὲ καὶ
[3, 22]	δὲ ἐς μυρσίνην πόλιν τε	οἰκίζουσιν	ἐνταῦθα, οὗπερ ἡ μυρσίνη ἦν,
[3, 18]	τὸν γάμον τὸν Ἁρμονίας δῶρα	κομίζουσιν	οἱ θεοί. καὶ Ἀχιλλέως μονομαχία
[3, 17]	γὰρ ὄνομα ἦν τῇ κόρῃ	κομίζουσιν	οἷς ἐπετέτακτο. ἐν τούτῳ δὲ
[3, 12]	Ὀικλέους· τοῦτο δὲ Τυνδάρεω παῖδας	νομίζουσιν	ἅτε ἀνεψιῷ τῷ Ἀμφιαράῳ ποιῆσαι·
[3, 18]	ποταμός ἐστι Τίασα· θυγατέρα δὲ	νομίζουσιν	εἶναι τοῦ Εὐρώτα τὴν Τίασαν,
[3, 26]	ταὐτὰ καθὰ δὴ καὶ Λακεδαιμονίων	νομίζουσιν	οἱ Σπάρτην ἔχοντες. ἐπὶ δὲ
[3, 20]	Ἀχιλλέως· ἀνοίγειν δὲ αὐτὸ οὐ	νομίζουσιν·	ὁπόσοι δ' ἂν τῶν ἐφήβων
[3, 26]	αὑτοῖς καὶ οὐ Λακεδαιμονίοις προσήκειν	νομίζουσιν.	(Πέφνου δὲ στάδια εἴκοσιν ἀπέχει
[3, 12]	δὲ καὶ τῶν κηρύκων τοῖς	ἐλθοῦσιν	ἐς τὴν Ἀττικὴν ὁ Μιλτιάδης
[3, 10]	Σκοτίτα Διός. ἐπανελθόντων δὲ ἐντεῦθεν	προελθοῦσιν	ὀλίγον καὶ τραπεῖσιν αὖθις ἐς
[3, 12]	καλουμένοις ναός ἐστιν Ἀρτέμιδος, καὶ	προελθοῦσιν	ὀλίγον πεποίηται μνῆμα τοῖς ἐξ
[3, 13]	Πελοποννήσου, πολλὰ τῶν ἀρχαίων καὶ	κατελθοῦσιν	ἐποίησεν ἄγνωστα, ἅτε δὲ ἐκείνων
[3, 14]	βιαίως καὶ ἐς τὸ ὕδωρ	ὠθοῦσιν	ἀλλήλους. ~πρὸς δὲ τῷ Πλατανιστᾷ
[3, 20]	πεδίου. (τὴν δὲ ἐπ' Ἀρκαδίας	ἰοῦσιν	ἐκ Σπάρτης Ἀθηνᾶς ἕστηκεν ἐπίκλησιν
[3, 20]	αὐτόθεν ποταμὸν Φελλίαν, παρὰ Ἀμύκλας	ἰοῦσιν	εὐθεῖαν ὡς ἐπὶ θάλασσαν Φᾶρις
[3, 2]	τοὺς ἐν (τῇ) ἡλικίᾳ Λακεδαιμόνιοι	ποιοῦσιν	ἀναστάτους, αἰτίαν ἐπενεγκόντες ὡς τὴν
[3, 20]	ἱερασαμένου τῷ θεῷ. ἐντεῦθέν ἐστιν	ἀπιοῦσιν	ἐκ τοῦ Ταυγέτου χωρίον ἔνθα
[3, 18]	τοσοῦτον ἐξητάσθω· ἐς Ἀμύκλας δὲ	κατιοῦσιν	ἐκ Σπάρτης ποταμός ἐστι Τίασα·
[3, 26]	οἱ Μεσσήνιοί φασι, τούτου μοι	δοκοῦσιν	ἕνεκα οἱ ταύτῃ θεῶν μάλιστα
[3, 16]	μοι εἰκότα λέγειν μᾶλλόν τι	δοκοῦσιν	ἢ Ἀθηναῖοι. ποίῳ γὰρ δὴ
[3, 22]	λέγοντες καὶ ὡς βότρυν ἐνταῦθα	ἀνευρίσκουσιν	ὡραῖον. (ἐν ἀριστερᾷ δὲ Γυθίου
[3, 2]	δὲ τὸ γένος τὸ Εὐρυσθένους	καλοῦσιν	Ἀγιάδας. ἐπὶ τούτου Πατρεῖ τῷ
[3, 2]	ἥντινα Πάτρας καὶ ἐς ἡμᾶς	καλοῦσιν	ἀπὸ τοῦ Πατρέως τούτου, συνεπελάβοντο
[3, 15]	τὸ δὲ χωρίον τὸ Σέβριον	καλοῦσιν	ἀπὸ τοῦ Σεβροῦ. τοῦ Σεβρίου
[3, 13]	σφισιν ἐπικλύζοντος. (ξόανον δὲ ἀρχαῖον	καλοῦσιν	Ἀφροδίτης Ἥρας· ἐπὶ δὲ θυγατρὶ
[3, 12]	λέγουσι. τὸ δὲ χωρίον, ὃ	καλοῦσιν	Ἑλλήνιον, ἐστὶν εἰρημένον ὡς οἱ
[3, 26]	τὸ συνέδριον συντελοῦντας τὸ Ἐλευθερολακώνων,	καλοῦσιν	ἐφ' ἡμῶν Γερηνίαν. ἐν ταύτῃ
[3, 20]	ὑπὲρ Βρυσεῶν ἀνέχει. ταύτην Ἡλίου	καλοῦσιν	ἱερὰν καὶ ἄλλα τε αὐτόθι
[3, 19]	δοκεῖν Ψίλακα ἐπονομάζοντες· ψίλα γὰρ	καλοῦσιν	οἱ Δωριεῖς τὰ πτερά, ἀνθρώπους
[3, 24]	ἀπωθούμενα ἐς τὴν γῆν ἐκβεβράσθαι	καλοῦσιν	οἱ πολλοί. Βρασιᾶται δὲ καὶ
[3, 26]	οὐδὲ ἀρχὴν ἐν τῷ ναῷ	θέλουσιν	ὀνομάζειν αὐτόν, οἷα ἐπιστάμενοι φονέα
[3, 13]	οὐκ εἰδότων ἔστιν ἤδη τοῖς	ἐθέλουσιν	ἀμφισβητεῖν. Λακεδαιμονίοις δὲ ἀπαντικρὺ τῆς
[3, 23]	δὲ αὐτὸ καὶ ἐν Αἴτνῃ	δηλοῦσιν	οἱ κρατῆρες· καὶ γὰρ χρυσοῦ
[3, 2]	δὲ Ἀμυκλαιεῖς οὐκ ἐξ ἐπιδρομῆς	ἐκβάλλουσιν,	ἀλλὰ ἀντισχόντας τε ἐπὶ πολὺ
[3, 23]	ἐν τῇ ἑορτῇ τῆς Ἰνοῦς	ἐμβάλλουσιν	ἀλφίτων μάζας. ταύτας ἐπὶ μὲν
[3, 8]	Λακεδαιμόνιοι καὶ ὁ βασιλεὺς Ἆγις	ἐσβάλλουσιν	ἐς τὴν Ἠλείαν. (τότε μὲν
[3, 8]	ὑπ' αὐτῶν εἰργόμενοι μάλιστα ἤχθοντο.	ἀποστέλλουσιν	οὖν κήρυκα ἐπίταγμα φέροντα Ἠλείοις
[3, 9]	ἐπίκλησιν Ὀλυμπίου, ποιησάμενοι πονηρὸν οἰωνὸν	καταμένουσιν	ἄκοντες. Ἀθηναίοις δὲ ἦν μὲν
[3, 9]	ἀπὸ τοῦ βωμοῦ καὶ αὐτὸν	ἐξελαύνουσιν	ἐκ τοῦ ἱεροῦ. (Ἀγησίλαον δὲ
[3, 18]	καὶ Ζήτης τὰς Ἁρπυίας Φινέως	ἀπελαύνουσιν·	Πειρίθους τε καὶ Θησεὺς ἡρπακότες
[3, 12]	τὸ χωρίον βουλευσάμενοι τρόπον ὅντινα	ἀνθέξουσιν.	ὁ δὲ ἕτερος τῶν λόγων
[3, 2]	Τηλέκλου τὴν ἀρχήν· καὶ Λακεδαιμόνιοι	πέμπουσιν	ἐς Κρήτην Χαρμίδαν τὸν Εὔθυος,
[3, 9]	τὴν διάνοιαν τῶν Λακεδαιμονίων προπεπυσμένοι	πέμπουσιν	ἐς Σπάρτην, ὅπλα μὲν (ἐπὶ
[3, 11]	καὶ αὐτὰς καὶ τοὺς ἄνδρας	αἱροῦσιν.	ὁ δὲ Ἀγίας Ἀγελόχου παῖς
[3, 23]	ἀπενέγκῃ τὸ πῦρ, οἱ δὲ	χαίρουσιν	ὡς ἐπὶ πεφηνότι ἀγαθῷ, ἀπωσαμένου
[3, 22]	μάντευμα ἦν αὐτοῖς Ἄρτεμιν ἔνθα	οἰκήσουσιν	ἐπιδείξειν. ὡς οὖν ἐκβᾶσιν ἐς
[3, 8]	πόλεις ἴδωσιν ἐλευθέρας, οὐδὲ αὐτοὶ	μελλήσουσιν	ἔτι ἀφιέναι τὰς ἑαυτῶν, οὕτω
[3, 8]	βασιλεία. δηρὸν γὰρ μόχθοι σε	κατασχήσουσιν	ἄελπτοι φθερσιβρότου τ' ἐπὶ κῦμα
[3, 14]	δάκνουσί τε καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς	ἀντορύσσουσιν.	ἀνὴρ μὲν δὴ πρὸς ἄνδρα
[3, 10]	ὡς ἐκομίσθη σφίσιν ὁ νεκρός,	θάπτουσιν	αὐτὸν βασιλέων τιμήσαντες μάλιστα. (Ἀρχιδάμου
[3, 3]	εἴτε καὶ κρύφα οἱ προσήκοντες	θάπτουσιν	αὐτόν. (ἐπὶ μὲν δὴ Εὐρυκράτους
[3, 11]	Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ κατὰ μαντείαν	θάπτουσιν	ἐνταῦθα. παρὰ δὲ τοῦ Ὀρέστου
[3, 16]	καὶ Ἰφιγένεια ἐκ τῆς Ταυρικῆς	ἐκκλέπτουσιν·	ἐς δὲ τὴν σφετέραν Λακεδαιμόνιοι
[3, 9]	ἱερείων καιόμενα ἤδη τὰ μηρία	ἀπορρίπτουσιν	ἀπὸ τοῦ βωμοῦ καὶ αὐτὸν
[3, 18]	καὶ Λυκοῦργον τὸν Πρώνακτος μάχης	καταπαύουσιν.	(Ἥρα δὲ ἀφορᾷ πρὸς Ἰὼ
[3, 5]	πᾶσιν αἰδέσιμον καὶ τοῖς αὐτόθι	ἱκετεύουσιν	ἀσφάλειαν μάλιστα παρείχετο· ἐδήλωσαν δὲ
[3, 13]	τούτῳ πρὶν ἢ τῷ θεῷ	θύουσιν	αἱ Διονυσιάδες καὶ αἱ Λευκιππίδες.
[3, 20]	καὶ οἱ ἔφηβοι τῷ Ἐνυαλίῳ	θύουσιν	ἐνταῦθα. τούτου δὲ οὐ πολὺ
[3, 14]	δὲ ἄγαλμα ἀρχαῖον Ἡρακλέους, ᾧ	θύουσιν	οἱ Σφαιρεῖς· οἱ δέ εἰσιν
[3, 19]	δὴ τὴν Ἑλένην αἱ γυναῖκες	ἀπάγχουσιν	ἐπὶ δένδρου, καὶ ἐπὶ τούτῳ
[3, 11]	ὅπου παραβήσομαι. (Λακεδαιμονίων τοῖς Σπάρτην	ἔχουσίν	ἐστιν ἀγορὰ θέας ἀξία, καὶ
[3, 20]	ἑπτὰ (οἳ) τοῦ μνήματος τούτου	διέχουσιν	οὐ πολύ, κατὰ τρόπον οἶμαι
[3, 18]	ἐς αὐτὸν ὁποῖα ἦν γράψω.	(ἀνέχουσιν	ἔμπροσθεν αὐτόν, κατὰ ταὐτὰ δὲ
[3, 17]	τε πρὸς ἄλληλα καὶ ἧλοι	συνέχουσιν	αὐτὰ μὴ διαλυθῆναι. (καὶ) Κλέαρχον
[3, 22]	θαλάσσης δὲ ἄνω Γερόνθραι σταδίους	ἀπέχουσιν	εἴκοσι καὶ ἑκατὸν Ἀκριῶν. ταύτας
[3, 6]	ἀλλοτρίοις ἀναρρῖψαι. τοῖς δὲ Ἀθηναίοις	ἀντισχοῦσιν	ἐπὶ μακρότατον ἐποιήσατο Ἀντίγονος εἰρήνην,
[3, 8]	τὰς περιοικίδας τῆς Σπάρτης πόλεις	ἴδωσιν	ἐλευθέρας, οὐδὲ αὐτοὶ μελλήσουσιν ἔτι
[3, 25]	~προελθόντι δὲ ἀπὸ τοῦ μνήματος	ἐκδίδωσιν	ἐς θάλασσαν ποταμός, ὄνομα δέ
[3, 24]	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ἄκρας ποταμὸς	ἐκδίδωσιν	ἐς θάλασσαν Σμῆνος, ὕδωρ πιεῖν
[3, 26]	καθεύδοντες, ὁπόσα δ' ἂν πυθέσθαι	δεηθῶσιν,	ὀνείρατα δείκνυσί σφισιν ἡ θεός.
[3, 21]	ἄλλως μὲν δυσεργεῖς, ἢν δὲ	ἐπεργασθῶσιν,	ἐπικοσμήσαιεν ἂν καὶ θεῶν ἱερά,
[3, 2]	Ἀργείους τοῖς εἵλωσιν ἀμύναντας μάχῃ	νικῶσιν.	~τελευτήσαντος δὲ Ἀλκαμένους Πολύδωρος τὴν
[3, 13]	τὸν Κριὸν ἐλθόντες διδάσκονται τὴν	ἅλωσιν	τῆς Σπάρτης. (Κάρνειον δὲ Ἀπόλλωνα
[3, 16]	ἄλλης ἐκέλευεν αὐτοὺς ἔνθα ἂν	ἐθέλωσιν	οἰκῆσαι, τὸ δὲ οἴκημα οὐκ
[3, 2]	Ἀχαιῶν ἐχόντων καὶ Ἀργείους τοῖς	εἵλωσιν	ἀμύναντας μάχῃ νικῶσιν. ~τελευτήσαντος δὲ
[3, 4]	καὶ τότε ἐνεῖναι πῦρ τοῖς	εἵλωσιν	ἐς τὸ ἄλσος, καὶ τό
[3, 20]	δ' ἂν τῶν ἐφήβων ἀγωνιεῖσθαι	μέλλωσιν	ἐν τῷ Πλατανιστᾷ, καθέστηκεν αὐτοῖς
[3, 18]	προήγαγεν ἐς πλέον, Ἀφυταῖοι δὲ	τιμῶσιν	Ἄμμωνα οὐδὲν ἧσσον ἢ οἱ
[3, 17]	ἐποιήσαντο τὰς χαλκᾶς καὶ δαίμονα	τιμῶσιν	Ἐπιδώτην, τὸ ἐπὶ Παυσανίᾳ τοῦ
[3, 24]	παῖδας· ὅτι δὲ Ἀθηνᾶν Ἀσίαν	τιμῶσιν	οἱ Κόλχοι, παρὰ Λακεδαιμονίων ἀκούσας
[3, 20]	καὶ τὰ ἐς τὰς θυσίας	δρῶσιν	ἐν ἀπορρήτῳ. (ἄκρα δὲ τοῦ
[3, 14]	τὰ πλείω συμβαίνει. τοσάδε μὲν	δρῶσιν	ἐν τῷ Φοιβαίῳ· ἐς δὲ
[3, 13]	Δωριεῦσιν ἀπὸ τούτου τὸν Ἀκαρνᾶνα	μάντιν	καθέστηκεν ἱλάσκεσθαι. ἀλλὰ γὰρ Λακεδαιμονίοις
[3, 4]	καὶ τήν τε ἐν Δελφοῖς	πρόμαντιν	ὠνήσατο, Λακεδαιμονίοις αὐτὴν ὁπόσα αὐτὸς
[3, 14]	καὶ Λιμναίαν, οὖσαν οὐκ Ἄρτεμιν,	Βριτόμαρτιν	δὲ τὴν Κρητῶν· τὰ δὲ
[3, 13]	Καρνείου δὲ οὐ πόρρω καλούμενόν	ἐστιν	ἄγαλμα Ἀφεταίου· τοῖς δὲ Πηνελόπης
[3, 14]	δὲ ἐφ' ἑκατέρᾳ τῇ μέν	ἐστιν	ἄγαλμα Ἡρακλέους, τῇ δὲ εἰκὼν
[3, 15]	δὲ Λακεδαιμονίων τε ἐς τοῦτό	ἐστιν	ἄγαλμα καὶ Ἀθηναίων ἐς τὴν
[3, 21]	ἀγορᾷ σφισιν Ἀπόλλωνος καὶ Ἡρακλέους	ἐστὶν	ἀγάλματα, πλησίον δὲ αὐτῶν Διόνυσος.
[3, 26]	τοῦ Ἀσκληπιοῦ μνῆμα καὶ ἱερόν	ἐστιν	ἅγιον, καὶ ἀνθρώποις νόσων ἰάματα
[3, 11]	παραβήσομαι. (Λακεδαιμονίων τοῖς Σπάρτην ἔχουσίν	ἐστιν	ἀγορὰ θέας ἀξία, καὶ τῆς
[3, 11]	πόρρω Γῆς ἱερὸν καὶ Διός	ἐστιν	Ἀγοραίου, τὸ δὲ Ἀθηνᾶς Ἀγοραίας
[3, 22]	Ὄνου γνάθον τὴν ἄκραν. ἐνταῦθά	ἐστιν	Ἀθηνᾶς ἱερὸν ἄγαλμα οὐκ ἔχον,
[3, 12]	δὲ τῶν Βιδιαίων ἀρχείου πέραν	ἐστὶν	Ἀθηνᾶς ἱερόν· Ὀδυσσεὺς δὲ ἱδρύσασθαι
[3, 18]	ἐπὶ τὸ Ἀλπίον καλούμενον ναός	ἐστιν	Ἀθηνᾶς Ὀφθαλμίτιδος· ἀναθεῖναι δὲ Λυκοῦργον
[3, 10]	γὰρ χωρίον Ἀρτέμιδος καὶ Νυμφῶν	ἐστιν	αἱ Κάρυαι καὶ ἄγαλμα ἕστηκεν
[3, 18]	τὰ ἐπειργασμένα, ὁ τρίτος δέ	ἐστιν	Αἰγινήτου Κάλλωνος· ὑπὸ τούτῳ δὲ
[3, 22]	που σταδίους ἐπὶ θαλάσσης πόλις	ἐστὶν	Ἀκρίαι· θέας δὲ αὐτόθι ἄξια
[3, 19]	δὲ τὴν ὁδὸν Ἀθηνᾶς ξόανόν	ἐστιν	Ἀλέας. πρὶν δὲ ἢ διαβῆναι
[3, 19]	πήχεις. ἔργον δὲ οὐ Βαθυκλέους	ἐστίν,	ἀλλὰ ἀρχαῖον καὶ οὐ σὺν
[3, 16]	ἔχουσά σφισιν ἐφέστηκε· τὸ δέ	ἐστιν	ἄλλως μὲν κοῦφον ὑπὸ σμικρότητος,
[3, 18]	δὲ ἀνδριάντων τοῦ Παυσανίου πλησίον	ἐστὶν	Ἀμβολογήρας Ἀφροδίτης ἄγαλμα ἱδρυμένον κατὰ
[3, 13]	τούτῳ Διὸς Ἀμβουλίου καὶ Ἀθηνᾶς	ἐστιν	Ἀμβουλίας βωμὸς καὶ Διοσκούρων καὶ
[3, 18]	ἐποίησε. (προελθόντι δὲ ἐντεῦθεν ἱερόν	ἐστιν	Ἄμμωνος· φαίνονται δὲ ἀπ' ἀρχῆς
[3, 18]	καὶ Νικόστρατον ἵππος εἷς φέρων	ἐστίν.	ἀναιρεῖ δὲ καὶ Βελλεροφόντης τὸ
[3, 22]	κατὰ ἔτος, ἐν ᾗ γυναιξίν	ἐστιν	ἀπηγορευμένον ἐσελθεῖν ἐς τὸ ἄλσος.
[3, 20]	λέγουσιν ἱερασαμένου τῷ θεῷ. ἐντεῦθέν	ἐστιν	ἀπιοῦσιν ἐκ τοῦ Ταυγέτου χωρίον
[3, 14]	δὲ ἐπονομάζουσιν. (καὶ χωρίον Πλατανιστᾶς	ἐστιν	ἀπὸ τῶν δένδρων, αἳ δὴ
[3, 22]	ἐν δὲ τῇ ἀκροπόλει ναός	ἐστιν	Ἀπόλλωνος καὶ ἀγάλματος ἐλέφαντος πεποιημένου
[3, 14]	καὶ Χαρίτων, τὸ δὲ Εἰλειθυίας	ἐστὶν	Ἀπόλλωνός τε Καρνείου καὶ Ἀρτέμιδος
[3, 17]	ἁρπαγή· καὶ Ἥφαιστος τὴν μητέρα	ἐστὶν	ἀπολύων τῶν δεσμῶν. ἐδήλωσα δὲ
[3, 16]	ἀμφισβητοῦσι δὲ καὶ Λυδῶν οἷς	ἐστιν	Ἀρτέμιδος ἱερὸν Ἀναιίτιδος. Ἀθηναίοις δὲ
[3, 14]	δὲ ὀπίσω πρὸς τὴν λέσχην	ἐστὶν	Ἀρτέμιδος Ἰσσωρίας ἱερόν· ἐπονομάζουσι δὲ
[3, 12]	δὲ τοῖς Φρουρίοις καλουμένοις ναός	ἐστιν	Ἀρτέμιδος, καὶ προελθοῦσιν ὀλίγον πεποίηται
[3, 18]	Χάριτες καὶ ἄγαλμα δὲ Λευκοφρυήνης	ἐστὶν	Ἀρτέμιδος. ὅτου δὲ οὗτος ὁ
[3, 25]	ἐν τῇ γῇ σφισιν ἱερά	ἐστιν	Ἀρτέμιδός τε ἐπίκλησιν Ἀστρατείας, ὅτι
[3, 16]	τὸ ἐπονομαζόμενον Λιμναῖον Ὀρθίας ἱερόν	ἐστιν	Ἀρτέμιδος. τὸ ξόανον δὲ ἐκεῖνο
[3, 23]	ἱερῶν ὁπόσα Ἀφροδίτης παρ' Ἕλλησίν	ἐστιν	ἀρχαιότατον· αὐτὴ δὲ ἡ θεὸς
[3, 19]	πεποίηται κατὰ τὴν ὁδὸν ταύτην,	ἐστὶν	ἀρχαιότατον αὐτῶν Ἄρεως ἱερόν. τοῦτό
[3, 24]	ἁρπάσαντα Ἑλένην. οὕτως οὐδὲ ἐγχωροῦν	ἐστιν	ἀρχὴν Ἑλένης μνηστῆρα Ἀχιλλέα γενέσθαι.
[3, 19]	Διὸς Πλουσίου. διαβᾶσι δὲ Κοτυλέως	ἐστὶν	Ἀσκληπιοῦ ναός, ὃν ἐποίησεν Ἡρακλῆς·
[3, 26]	τῆς Λευκίππου νομίζοντες. λίθου δέ	ἐστιν	Ἀσκληπιοῦ τε ἄγαλμα καὶ Ἰνοῦς
[3, 24]	(ἱερὰ δὲ αὐτόθι τὸ μέν	ἐστιν	Ἀσκληπιοῦ, τὸ δὲ Ἀχιλλέως, καὶ
[3, 22]	τε σταδίους δώδεκα (καὶ) ἱερόν	ἐστιν	Ἀσκληπιοῦ· Φιλόλαον τὸν θεὸν ὀνομάζουσι.
[3, 20]	τὸ ἀρχαῖον· ἡ δὲ Πολυδεύκειά	ἐστιν	αὐτή τε ἡ κρήνη καὶ
[3, 8]	(ἡ) ἐπιφανεστέρα ἐς τὰς νίκας	ἐστὶν	αὐτῆς. (δοκοῦσι δὲ οἱ Σπαρτιᾶταί
[3, 22]	Γερονθρῶν στάδια ἑκατὸν ἀφέστηκεν. ἱερόν	ἐστιν	αὐτόθι ἀρχαῖον κοινὸν θεῶν ἁπάντων
[3, 24]	λέγοντα Ἀντίλοχον ὡς Ὀδυσσεὺς πρεσβύτερός	ἐστιν	αὐτοῦ γενεᾷ, τὸν δὲ Ὀδυσσέα
[3, 12]	ὅτι μὲν Ὀδυσσεὺς ἐκράτει, δῆλά	ἐστιν,	ἀφεθῆναι δὲ αὐτοὺς λέγουσιν ἐς
[3, 17]	ὄπισθεν δὲ τῆς Χαλκιοίκου ναός	ἐστιν	Ἀφροδίτης Ἀρείας· τὰ δὲ ξόανα
[3, 22]	κατὰ δὲ τὴν νῆσον ἱερόν	ἐστιν	Ἀφροδίτης ἐν τῇ ἠπείρῳ Μιγωνίτιδος,
[3, 25]	Δήμητρος καὶ ἐπὶ θαλάσσῃ ναός	ἐστιν	Ἀφροδίτης καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν λίθου.
[3, 20]	ὑπαίθρῳ, μετὰ δὲ αὐτὸ ἱερόν	ἐστιν	Ἀχιλλέως· ἀνοίγειν δὲ αὐτὸ οὐ
[3, 19]	χεῖρες, τὸ λοιπὸν χαλκῷ κίονί	ἐστιν	εἰκασμένον. ἔχει δὲ ἐπὶ τῇ
[3, 18]	τελευτὴν λέγουσι. τούτου τε οὖν	ἐστιν	εἰκὼν καὶ τρίποδες χαλκοῖ· τοὺς
[3, 17]	δὲ τῷ Σκηνώματι ὀνομαζομένῳ γυναικός	ἐστιν	εἰκών, Λακεδαιμόνιοι δὲ Εὐρυλεωνίδα λέγουσιν
[3, 11]	δὲ τοῦ Ὀρέστου τὸν τάφον	ἐστὶν	εἰκὼν Πολυδώρου τοῦ Ἀλκαμένους, ὃν
[3, 13]	τὴν ἐς δεξιὰν ὁδὸν Ἑτοιμοκλέους	ἐστὶν	εἰκών· τῷ δὲ Ἑτοιμοκλεῖ καὶ
[3, 17]	~οὐ πόρρω δὲ τῆς Ὀρθίας	ἐστὶν	Εἰλειθυίας ἱερόν· οἰκοδομῆσαι δέ φασιν
[3, 24]	τὰ ἐς τὸν Κλεώνυμον ἑτέρωθί	ἐστιν	εἰρημένα. ἐν Ζάρακι δὲ ἄλλο
[3, 20]	ἰδὼν οἶδα. Λακεδαιμονίων δὲ ἑτέροις	ἐστὶν	εἰρημένον τὴν Πολυδεύκειαν ὀνομαζομένην ἐφ'
[3, 12]	δὲ χωρίον, ὃ καλοῦσιν Ἑλλήνιον,	ἐστὶν	εἰρημένον ὡς οἱ τῶν Ἑλλήνων
[3, 11]	Ἀθηναίοις τῶν καλουμένων ἐννέα ἐπώνυμός	ἐστιν	εἷς ἄρχων. (ἐπιφανέστατον δὲ τῆς
[3, 18]	τούτων μὲν ἐφ' ἵππου καθήμενός	ἐστιν	ἑκάτερος, Μεγαπένθην δὲ τὸν Μενελάου
[3, 14]	τῷ Φοιβαίῳ· τὸ δὲ Φοιβαῖόν	ἐστιν	ἐκτὸς τῆς πόλεως, Θεράπνης οὐ
[3, 24]	οὗτος γὰρ καὶ ὁ μνηστευσάμενός	ἐστιν	Ἑλένην. καὶ ὅτι μὲν τῶν
[3, 1]	τοῦ πατρός, καὶ Ὑακίνθου μνῆμά	ἐστιν	ἐν Ἀμύκλαις ὑπὸ τὸ ἄγαλμα
[3, 19]	ἀρχαιότατον αὐτῶν Ἄρεως ἱερόν. τοῦτό	ἐστιν	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ, καὶ>
[3, 19]	τῆς Λέλεγος θυγατρός, Μενελάου δέ	ἐστιν	ἐν αὐτῇ ναός, καὶ Μενέλαον
[3, 26]	χώρας τῆς Γερηνίας ὄρος Καλάθιόν	ἐστιν·	ἐν αὐτῷ Κλαίας ἱερὸν καὶ
[3, 20]	τὸ τραῦμα ἰώμενον· καὶ Ὀρφέως	ἐστὶν	ἐν αὐτῷ ξόανον, Πελασγῶν ὥς
[3, 25]	Ταινάρου καὶ πόλεως ἐρείπια Ἱππόλας	ἐστίν,	ἐν δὲ αὐτοῖς Ἀθηνᾶς ἱερὸν
[3, 24]	ὡς δέκα, Κυφάντων καλουμένων ἐρείπιά	ἐστιν,	ἐν δὲ αὐτοῖς σπήλαιον ἱερὸν
[3, 20]	δὲ οὐ πόρρω Φοιβαῖον καλούμενόν	ἐστιν,	ἐν δὲ αὐτῷ Διοσκούρων ναός·
[3, 15]	Δρόμου πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον ἀτραπός	ἐστιν	ἐν δεξιᾷ καὶ Ἀθηνᾶς Ἀξιοποίνου
[3, 15]	τοῦ Σεβροῦ. τοῦ Σεβρίου δέ	ἐστιν	ἐν δεξιᾷ μνῆμα Ἀλκμᾶνος, ᾧ
[3, 23]	Ὄνου γνάθου, σταδίων πλοῦς τεσσαράκοντά	ἐστιν.	ἐν Κυθήροις δὲ ἐπὶ θαλάσσης
[3, 26]	καὶ ἄγαλμα Ἀθηνᾶς, καὶ Ἔρωτός	ἐστιν	ἐν Λεύκτροις ναὸς καὶ ἄλσος·
[3, 22]	κώμη δὲ ὑπὲρ τὸ πόλισμά	ἐστιν	ἐν μεσογαίᾳ καὶ αὐτή, Γλυππία·
[3, 24]	ἔτος ἄγουσιν Ἀχιλλεῖ. ἄκρα δέ	ἐστιν	ἐν ταῖς Βρασιαῖς μικρά, προέχουσα
[3, 22]	ὅμως ἐστί. καὶ Ἀθηνᾶς ἱερόν	ἐστιν	ἐν τῇ ἀκροπόλει Κυπαρισσίας ἐπίκλησιν.
[3, 23]	τὴν Λιμηρὰν ἄγουσαν Ἀρτέμιδος ἱερόν	ἐστιν	ἐν τῇ Ἐπιδαυρίων Λιμνάτιδος. ἡ
[3, 14]	ἂν ὁ κάπρος τύχῃ νικῶν,	(ἐστιν)	ἐν τῷ Πλατανιστᾷ κρατῆσαι τούτους
[3, 20]	τοῦτό τε οὖν τὸ Λαπίθαιόν	ἐστιν	ἐν τῷ Ταυγέτῳ καὶ οὐ
[3, 19]	Πριάμου φασὶν εἶναι. καὶ Κλυταιμνήστρας	ἐστὶν	ἐνταῦθα εἰκὼν καὶ (ἄγαλμα) Ἀγαμέμνονος
[3, 23]	τοῦ Ἀπόλλωνος ξόανον, ὃ νῦν	ἐστιν	ἐνταῦθα, ἐν Δήλῳ ποτὲ ἵδρυτο.
[3, 12]	(ἑτέρα δὲ ἐκ τῆς ἀγορᾶς	ἐστιν	ἔξοδος, καθ' ἣν πεποίηταί σφισιν
[3, 10]	πεποιημένον· τὸ δὲ σχῆμα ὁποῖόν	ἐστιν,	ἐπ' ἐκείνῳ γράψω. Λακεδαιμονίοις γὰρ
[3, 22]	τῆς θεοῦ ταύτης Πελοποννησίοις ἱερά	ἐστιν,	ἐπεὶ Μαγνησί γε, οἳ τὰ
[3, 18]	θέας ἄξια ἀνὴρ (γὰρ) πένταθλός	ἐστιν	ἐπὶ στήλης ὄνομα Αἴνητος· τούτῳ
[3, 25]	κύνα. (ἀναθήματα δὲ ἄλλα τέ	ἐστιν	ἐπὶ Ταινάρῳ καὶ Ἀρίων ὁ
[3, 11]	νομοφυλάκων καὶ καλουμένων Βιδιαίων ἀρχεῖά	ἐστιν	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς. ἡ μὲν
[3, 18]	Θησέως ζῶντα· καὶ Φαιάκων χορός	ἐστιν	ἐπὶ τῷ θρόνῳ καὶ ᾄδων
[3, 23]	ὅροις Βοιατῶν Ἀπόλλωνος μὲν ἱερόν	ἐστιν,	Ἐπιδήλιον δὲ ὀνομαζόμενον· (τὸ γὰρ
[3, 14]	δεξιᾷ τοῦ Δρόμου, Ἀσκληπιοῦ δέ	ἐστιν	ἐπίκλησις ὁ Ἀγνίτας, ὅτι ἦν
[3, 23]	Κυθήροις δὲ ἐπὶ θαλάσσης Σκάνδειά	ἐστιν	ἐπίνειον, Κύθηρα δὲ ἡ πόλις
[3, 18]	παῖδα ἔτι ὄντα ἐς οὐρανόν	ἐστιν	Ἑρμῆς φέρων, Ἀθηνᾶ δὲ ἄγουσα
[3, 1]	φασιν, ἐς Πελλάναν, Μεσσηνίων δέ	ἐστιν	ἐς αὐτὸν λόγος Τυνδάρεων φεύγοντα
[3, 26]	τέμενος ἱερὸν τῶν Νηρέως θυγατέρων	ἐστίν·	ἐς γὰρ τοῦτο ἀναβῆναι τὸ
[3, 8]	ποιητοῦ Λακεδαιμονίων τοῖς βασιλεῦσιν οὐδέν	ἐστιν	ἐς μνήμην. (ἐπὶ δὲ Ἄγιδος
[3, 13]	δὲ οὐ μακρὰν Διὸς ἱερόν	ἐστιν	Εὐανέμου, τούτου δὲ ἐν δεξιᾷ
[3, 20]	Ταλετοῦ δὲ οὐ πόρρω καλούμενός	ἐστιν	Εὐόρας, θηρία καὶ ἄλλα τρέφων
[3, 19]	ὑπολειπομένης καὶ εὐρυχωρίας, τὸ μέσον	ἐστὶν	εὐρυχωρὲς μάλιστα καὶ τὸ ἄγαλμα
[3, 15]	τοῦ ναοῦ δὲ ἀπαντικρὺ πέδας	ἐστὶν	ἔχων Ἐνυάλιος, ἄγαλμα ἀρχαῖον. γνώμη
[3, 17]	καὶ Τυνδάρεω πρὸ αὐτοῦ μνῆμά	ἐστιν·	ἡ δὲ πρὸς δυσμὰς ἔχει
[3, 19]	χαλκῆς ἐναγίζουσιν· ἐν ἀριστερᾷ δέ	ἐστιν	ἡ θύρα τοῦ βωμοῦ. ἐπείργασται
[3, 23]	τῇ δὲ Βοιαῶν ὅμορος Ἐπίδαυρός	ἐστιν	ἡ Λιμηρά, σταδίους ὡς διακοσίους
[3, 15]	(ἐπίκλησις μὲν δὴ τῆς Ἀφροδίτης	ἐστὶν	ἡ Μορφώ, κάθηται δὲ καλύπτραν
[3, 26]	καὶ οὐ Θαλαμάταις ἐπιχώριος δαίμων	ἐστὶν	ἡ Πασιφάη. (Θαλαμῶν δὲ ἀπέχει
[3, 19]	τοῦ Ὑακίνθου τὸ ἄγαλμα ἔχον	ἐστὶν	ἤδη γένεια, Νικίας δὲ ὁ
[3, 1]	~Λακωνικά. ~μετὰ δὲ τοὺς Ἑρμᾶς	ἐστιν	ἤδη Λακωνικὴ τὰ πρὸς ἑσπέρας.
[3, 11]	ἄρχων. (ἐπιφανέστατον δὲ τῆς ἀγορᾶς	ἐστιν	ἣν στοὰν Περσικὴν ὀνομάζουσιν ἀπὸ
[3, 10]	τραπεῖσιν αὖθις ἐς ἀριστερὰν ἄγαλμά	ἐστιν	Ἡρακλέους καὶ τρόπαιον· ἀναστῆσαι δὲ
[3, 18]	τοῦ κάλλους ἕνεκα ὑπὸ Ἡμέρας	ἐστὶν	ἡρπασμένος, καὶ ἐς τὸν γάμον
[3, 20]	σφισι Λακεδαίμονος τοῦ Ταυγέτης ἐνταῦθά	ἐστιν	ἡρῷον. (διαβᾶσι δὲ αὐτόθεν ποταμὸν
[3, 15]	δὲ τῷ Πλατανιστᾷ καὶ Κυνίσκας	ἐστὶν	ἡρῷον, θυγατρὸς Ἀρχιδάμου βασιλεύοντος Σπαρτιατῶν·
[3, 16]	Μήδους, πλησίον δὲ Ἀστραβάκου καλούμενόν	ἐστιν	ἡρῷον. (τὸ δὲ χωρίον τὸ
[3, 16]	πύλας ἀπὸ τοῦ Χιτῶνος Χίλωνός	ἐστιν	ἡρῷον τοῦ σοφοῦ νομιζομένου καὶ
[3, 12]	Ἀμφιαράῳ ποιῆσαι· καὶ αὐτοῦ Λέλεγός	ἐστιν	ἡρῷον, τούτων δὲ οὐ πόρρω
[3, 13]	ναός, πρὸς αὐτῷ δὲ τέμενός	ἐστιν	ἥρωος, ὃν τῆς ὁδοῦ τῆς
[3, 18]	ἤδη, καὶ Ἀθηνᾶ διώκοντα ἀποφεύγουσά	ἐστιν	Ἥφαιστον. ἐπὶ δὲ τούτοις Ἡρακλέους
[3, 26]	αὐτόθι ἄξια Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός	ἐστιν	ἱερά.
[3, 20]	ὁδὸν ἐπίκλησιν Στεμματίου καὶ Μυσίας	ἐστὶν	ἱερὸν Ἀρτέμιδος. (τὸ δὲ ἄγαλμα
[3, 14]	τοῦ Ἄλκωνος τὸ ἡρῷον Ποσειδῶνός	ἐστιν	ἱερόν, Δωματίτην δὲ ἐπονομάζουσιν. (καὶ
[3, 14]	δὲ οὐ πόρρω τῆς λέσχης	ἐστὶν	ἱερὸν, ἐν Ἀγιαδῶν καλούμενον. προελθοῦσι
[3, 20]	τοῦ Ταυγέτου Δήμητρος ἐπίκλησιν Ἐλευσινίας	ἐστὶν	ἱερόν· ἐνταῦθα Ἡρακλέα Λακεδαιμόνιοι κρυφθῆναί
[3, 26]	ἔχοντες. ἐπὶ δὲ τῆς ἀκροπόλεώς	ἐστιν	ἱερὸν καὶ ἄγαλμα Ἀθηνᾶς, καὶ
[3, 12]	καλουμένοις δὲ Ἰαμίδαις. (καὶ Μάρωνός	ἐστιν	ἱερὸν καὶ Ἀλφειοῦ· Λακεδαιμονίων δὲ
[3, 12]	ἐγγύτατα ἤδη τοῦ τείχους, Δικτύννης	ἐστὶν	ἱερὸν καὶ βασίλειοι τάφοι τῶν
[3, 25]	δὲ ἄξια ἐν Οἰτύλῳ Σαράπιδός	ἐστιν	ἱερὸν καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ
[3, 16]	~πλησίον δὲ Ἱλαείρας καὶ Φοίβης	ἐστὶν	ἱερόν· ὁ δὲ ποιήσας τὰ
[3, 11]	μεγέθει μέγας. καὶ Μοιρῶν Λακεδαιμονίοις	ἐστὶν	ἱερόν, Ὀρέστου δὲ τοῦ Ἀγαμέμνονος
[3, 23]	αὐτόθι ἄξια τὸ μὲν Ἀφροδίτης	ἐστὶν	ἱερόν, τὸ δὲ Ἀσκληπιοῦ καὶ
[3, 18]	Τίασαν, καὶ πρὸς αὐτῇ Χαρίτων	ἐστὶν	ἱερὸν Φαέννας καὶ Κλητᾶς, καθὰ
[3, 26]	κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν ἱερόν	ἐστιν	Ἰνοῦς καὶ μαντεῖον. μαντεύονται μὲν
[3, 12]	δὲ κατὰ τὴν Ἀφεταίδα ἡρῷά	ἐστιν	Ἴοπός τε κατὰ Λέλεγα ἢ
[3, 14]	ὀνομασθῆναι· θεῶν δὲ ἱερὰ Ποσειδῶνός	ἐστιν	Ἱπποκουρίου καὶ Ἀρτέμιδος Αἰγιναίας. ἐπανελθοῦσι
[3, 15]	ἀρχαῖον ἐκαλεῖτο Καλλίστη. (πλησίον δέ	ἐστιν	Ἱπποσθένους ναός, ᾧ γεγόνασιν αἱ
[3, 11]	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς Πυθαέως τέ	ἐστιν	(καὶ) Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδος καὶ
[3, 24]	λέγοντι δὲ ἐπ' ἀληθείᾳ Πάτροκλός	ἐστιν	ὁ τὸν Λᾶν ἀποκτείνας· οὗτος
[3, 10]	(ἰοῦσι δὲ ἀπὸ τῶν Ἑρμῶν	ἐστιν	ὁ τόπος οὗτος ἅπας δρυῶν
[3, 20]	πρὸς τὸ ὄρος τὸ Ταύγετόν	ἐστιν	ὁδός. ἔστι δὲ ἐν τῷ
[3, 22]	κώμην ἑτέραν Σελινοῦντα ἐκ Γερονθρῶν	ἐστιν	ὁδὸς σταδίων εἴκοσι. (τάδε μὲν
[3, 26]	Λεῦκτρα. ἐφ' ὅτῳ μὲν δή	ἐστιν	ὄνομα τῇ πόλει Λεῦκτρα, οὐκ
[3, 21]	ὡς ἐπὶ τὴν Πελλάναν Χαράκωμά	ἐστιν	ὀνομαζόμενον καὶ μετὰ τοῦτο Πελλάνα
[3, 23]	τὴν ἄκραν τῆς Μαλέας λιμήν	ἐστιν	ὀνομαζόμενον Νύμφαιον καὶ Ποσειδῶνος ἄγαλμα
[3, 16]	καὶ τούτῳ ἱερόν. τάφος δέ	ἐστιν	ὄπισθε μὲν τοῦ ναοῦ τῷ
[3, 26]	ἄγαλμα δὲ τοῦ Μαχάονος χαλκοῦν	ἐστιν	ὀρθόν· ἐπίκειται δέ οἱ τῇ
[3, 15]	προελθοῦσι δὲ οὐ πολὺ λόφος	ἐστὶν	οὐ μέγας, ἐπὶ δὲ αὐτῷ
[3, 13]	Πλευρῶνος. τοῦ δὲ ἡρῴου λόφος	ἐστὶν	οὐ πόρρω καὶ Ἥρας ἐπὶ
[3, 22]	ἐρειπίοις ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ καὶ Ὑγείας	ἐστὶν	οὐκ ἀφανές. ~Κύθηρα δὲ κεῖται
[3, 21]	Ἄμμωνος καὶ Ἀσκληπιοῦ χαλκοῦν ἄγαλμά	ἐστιν,	οὐκ ἐπόντος ὀρόφου τῷ ναῷ,
[3, 18]	δὲ ἐς τὴν Κναγίαν Ἄρτεμίν	ἐστιν	οὕτω λεγόμενα· Κναγέα ἄνδρα ἐπιχώριον
[3, 26]	ποδιαῖα ἐν ὑπαίθρῳ τῆς νησῖδός	ἐστιν·	ταῦτα ἡ θάλασσα ἀποκινεῖν οὐκ
[3, 21]	ἐνταῦθά οἱ τελευτῆς ὁ τάφος	ἐστὶν	ὑπὲρ τὴν λεωφόρον. τὸν δὲ
[3, 22]	δὲ ὄρος ἱερὸν Λαρύσιον καλούμενόν	ἐστιν	ὑπὲρ τοῦ Μιγωνίου· καὶ ἦρος
[3, 26]	ἐν Ἀγαμέμνονος ὑποσχέσεσι δώρων, Λακεδαιμονίων	ἐστὶν	ὑπήκοος τῶν ἐν Σπάρτῃ, βασιλέως
[3, 18]	Ὀδυσσείᾳ. τελευταῖα Ἄδμητός τε ζευγνύων	ἐστὶν	ὑπὸ τὸ ἅρμα κάπρον καὶ
[3, 21]	ὁδοῦ γίνεται, καὶ Λάδα μνῆμά	ἐστιν	ὠκύτητι ὑπερβαλομένου ποδῶν τοὺς ἐπ'
[3, 15]	ἐν αὐτῷ δὲ ἄγαλμα Ἡρακλέους	ἐστὶν	ὡπλισμένον· τὸ δὲ σχῆμα τοῦ
[3, 13]	Σπάρτην. (Πραξίλλῃ μὲν δὴ πεποιημένα	ἐστὶν	ὡς Εὐρώπης εἴη καὶ Κάρνειος
[3, 12]	δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν ταύτην	ἐστίν,	ὡς ἤδη λέλεκταί μοι, τὰ
[3, 10]	βασιλέως τῶν Αἰγυπτίων βοηθήσων· καὶ	ἔστιν	Ἀγησιλάῳ πολλά τε εἰργασμένα καὶ
[3, 14]	πλὴν Σπαρτιατῶν ἄλλῳ γε οὐκ	ἔστιν	ἀγωνίζεσθαι τὰ (δὲ) ὀστᾶ τοῦ
[3, 18]	γιγάντων καὶ Τυνδάρεω πρὸς Εὔρυτον,	ἔστιν	ἁρπαγὴ τῶν Λευκίππου θυγατέρων· Διόνυσον
[3, 20]	Δέρειον σταδίους προελθόντι ὡς εἴκοσιν	ἔστιν	Ἅρπλεια καθήκοντα ἄχρι τοῦ πεδίου.
[3, 17]	χαλκοῦ· δι' ὅλου γὰρ οὐκ	ἔστιν	εἰργασμένον, ἐληλασμένου δὲ ἰδίᾳ τῶν
[3, 25]	ἦν αὐτῷ, Πινδάρῳ μὲν οὐκ	ἔστιν	εἰρημένον, λέγουσι δὲ οἱ περὶ
[3, 14]	ἔσοδον, καθ' ἣν ἐσελθεῖν δεῦρο	ἔστιν	ἑκατέραν τάξιν, προεδήλωσε κλῆρός σφισιν
[3, 14]	ἀπὸ τοῦ τάφου τῶν Ἀγιαδῶν	ἔστιν	ἐν ἀριστερᾷ μνῆμα Εὐμήδους, Ἱπποκόωντος
[3, 10]	Ζεὺς ἐπίκλησιν ἔσχε Σκοτίτας, καὶ	ἔστιν	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ δέκα
[3, 24]	τῶν Ἑλένης μνηστήρων Ἀχιλλεὺς οὐκ	ἔστιν	ἐν Καταλόγῳ γυναικῶν, μηδὲν τοῦτο
[3, 22]	Γυθίου στάδια προελθόντι ὡς τριάκοντα	ἔστιν	ἐν τῇ ἠπείρῳ Τρινασοῦ καλουμένης
[3, 19]	καὶ Ἱμεραίους, ἐπιμνησθήσομαι καὶ τοῦδε.	ἔστιν	ἐν τῷ Εὐξείνῳ νῆσος κατὰ
[3, 24]	Καρνείου σταδίους προελθόντι ὡς τριάκοντα,	ἔστιν	ἐν χωρίῳ Ὕψοις ἐν ὅροις
[3, 26]	νόσων ἰάματα παρὰ τῷ Μαχάονι	ἔστιν	εὑρέσθαι. καὶ Ῥόδον μὲν τὸ
[3, 11]	ἀγάλματος. ~ἀπὸ δὲ Θόρνακος προελθόντι	ἔστιν	ἡ πόλις, Σπάρτη μὲν ὀνομασθεῖσα
[3, 13]	ἅτε δὲ ἐκείνων οὐκ εἰδότων	ἔστιν	ἤδη τοῖς ἐθέλουσιν ἀμφισβητεῖν. Λακεδαιμονίοις
[3, 21]	Αἰγιῶν, ἐπὶ θαλάσσῃ δὲ ᾠκισμένον	ἔστιν	ἤδη τῶν Ἐλευθερολακώνων, οὓς βασιλεὺς
[3, 25]	Σκύρου. διαβάντων δὲ τὸν ποταμὸν	ἔστιν	ἱερὸν ἀρχαῖον ἀΠωτέρω Διὸς βωμοῦ.
[3, 23]	ἐν δεξιᾷ δύο που σταδίους,	ἔστιν	Ἰνοῦς καλούμενον ὕδωρ, μέγεθος μὲν
[3, 14]	κατὰ τοῦ Ἡρακλέους τὸ ἄγαλμα	ἔστιν	οἰκία τὰ ἐφ' ἡμῶν ἰδιώτου,
[3, 11]	ὡς οὖν εὖ βεβουλευμένος οὐκ	ἔστιν	ὅπου παραβήσομαι. (Λακεδαιμονίων τοῖς Σπάρτην
[3, 20]	ἐν τῷ ναῷ μόναις γυναιξὶν	ἔστιν	ὁρᾶν· γυναῖκες γὰρ δὴ μόναι
[3, 22]	ἄγαλμα οὐκ ἔχον, οὐδὲ ὄροφος	ἔπεστιν	ἐπ' αὐτῷ· λέγεται δὲ ὡς
[3, 10]	ἔπαινον τίθεμαι, τοσοῦτον δέ οἱ	πρόσεστιν	ἐς ἔπαινον· Δελφῶν γὰρ τούς
[3, 18]	λέγεται δὲ καὶ Λυσάνδρῳ πολιορκοῦντι	Ἄφυτιν	τὴν ἐν τῇ Παλλήνῃ νύκτωρ
[3, 25]	ἰοῦ, καὶ τοῦτον ἔφη τὸν	ὄφιν	ὑπὸ Ἡρακλέους ἀχθῆναι παρ' Εὐρυσθέα·
[3, 25]	ὁ Μιλήσιος λόγον εὗρεν εἰκότα,	ὄφιν	φήσας ἐπὶ Ταινάρῳ τραφῆναι δεινόν,
[3, 14]	δὲ ταῦτα ἡ Λεανδρὶς κατὰ	ὄψιν	ὀνείρατος. (τὸ μὲν δὴ ξόανον
[3, 8]	Λακεδαιμόνιοι δέ, καίπερ ἐπὶ σφίσιν	ὄν,	οὐκ ἐπανήγαγον τὸ ἀμφισβήτημα ἐς
[3, 25]	τοῦ σπηλαίου φερούσης οὔτε ἕτοιμον	ὂν	πεισθῆναι θεῶν ὑπόγαιον εἶναί τινα
[3, 18]	ὡς ὑπὸ Ἡφαίστου δεθείη, καὶ	ὃν	Ἄκαστος ἔθηκεν ἀγῶνα ἐπὶ πατρὶ
[3, 11]	ἐστὶν εἰκὼν Πολυδώρου τοῦ Ἀλκαμένους,	ὃν	βασιλέων ἐς τοσοῦτο τιμῆς προήχασιν
[3, 19]	Ῥοδίοις Ἑλένης ἱερόν ἐστι Δενδρίτιδος.	(ὃν	δὲ οἶδα λέγοντας Κροτωνιάτας περὶ
[3, 21]	ἅγιον καὶ Ποσειδῶνος ἄγαλμα Γαιαόχου.	(ὃν	δὲ ὀνομάζουσι Γυθεᾶται Γέροντα, οἰκεῖν
[3, 17]	Ῥηγῖνον τὸ ἄγαλμα ποιῆσαι λέγουσιν,	ὃν	Διποίνου καὶ Σκύλλιδος, οἱ δὲ
[3, 4]	ἐς τὴν Κῶν κόσμον τε	ὃν	ἐποιήσατο ὁ Πέρσης αὐτῇ καὶ
[3, 19]	δὲ Κοτυλέως ἐστὶν Ἀσκληπιοῦ ναός,	ὃν	ἐποίησεν Ἡρακλῆς· καὶ Ἀσκληπιὸν Κοτυλέα
[3, 11]	δὲ Ἀθηνᾶς Ἀγοραίας καὶ Ποσειδῶνος	ὃν	ἐπονομάζουσιν Ἀσφάλιον, καὶ Ἀπόλλωνος αὖθις
[3, 10]	Ἀμυκλαῖον, ὥστε καὶ τὸν χρυσόν,	ὃν	Κροῖσος ὁ Λυδὸς τῷ Ἀπόλλωνι
[3, 25]	ὁ ζαμενὴς δὲ ὁ χοροιτύπος,	ὃν	Μαλέας ὄρος ἔθρεψε, Ναίδος ἀκοίτας,
[3, 26]	δέ οἱ τῇ κεφαλῇ στέφανος,	ὃν	οἱ Μεσσήνιοι κίφος καλοῦσι τῇ
[3, 3]	δὴ ἐπὶ τοῦ πολέμου συμβάντα,	ὃν	οἱ Μεσσήνιοι Λακεδαιμονίων ἀποστάντες ἐπολέμησαν,
[3, 13]	ἐξ Ὑπερβορέων. (ὁ δὲ Καρνειός,	ὃν	Οἰκέταν ἐπονομάζουσι, τιμὰς εἶχεν ἐν
[3, 13]	αὐτῷ δὲ τέμενός ἐστιν ἥρωος,	ὃν	τῆς ὁδοῦ τῆς ἐς Σπάρτην
[3, 4]	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἤγαγε τὸν	λαὸν	καὶ Λεωνίδας τριακοσίοις ὁμοῦ Λακεδαιμονίων
[3, 19]	ἐστιν ἐν αὐτῇ ναός, καὶ	Μενέλαον	καὶ Ἑλένην ἐνταῦθα ταφῆναι λέγουσιν.
[3, 18]	ἐπὶ πατρὶ καὶ τὰ ἐς	Μενέλαον	καὶ τὸν Αἰγύπτιον Πρωτέα ἐν
[3, 9]	αὐτὸν ἐξελαύνουσιν ἐκ τοῦ ἱεροῦ.	(Ἀγησίλαον	δὲ ἐλύπει μὲν ἡ θυσία
[3, 2]	ταύτης Δόρυσσον τὸν Λαβώτα καὶ	Ἀγησίλαον	Δορύσσου δι' ὀλίγου σφᾶς τὸ
[3, 9]	ἐς Θηβαίους τοῦ πρόσω τὸν	Ἀγησίλαον	ἐπειρῶντο εἴργειν· ἦν δέ τι
[3, 5]	ἥτις ἐγένετο προσέσται τῷ ἐς	Ἀγησίλαον	λόγῳ τότε δὲ Λύσανδρος μὲν
[3, 8]	(τότε οὖν Λεωτυχίδης μὲν ἐς	Ἀγησίλαον	ταῦτα ἔφασκεν εἰρῆσθαι, τὸν γὰρ
[3, 22]	δώδεκα (καὶ) ἱερόν ἐστιν Ἀσκληπιοῦ·	Φιλόλαον	τὸν θεὸν ὀνομάζουσι. τὰ δὲ
[3, 14]	τῆς Θέτιδος ἀνεῦρεν ἔχουσαν καὶ	ναὸν	μετ' αὐτῆς ἱδρύσατο τῇ θεῷ·
[3, 17]	πολλοῖς ἔτεσιν ὕστερον τόν τε	ναὸν	ὁμοίως καὶ ἄγαλμα ἐποιήσαντο Ἀθηνᾶς
[3, 18]	καὶ τὸν λειπόμενον ὀφθαλμόν, οὕτω	ναὸν	Ὀφθαλμίτιδος Ἀθηνᾶς ἐποίησε. (προελθόντι δὲ
[3, 12]	Ἰκάριος τὸ ἀγώνισμα ἐποίησε μιμούμενος	Δαναόν.	Δαναῷ γὰρ τοῦτο ἐπὶ ταῖς
[3, 18]	θεάς, Ἄδραστος δὲ καὶ Τυδεὺς	Ἀμφιάραον	καὶ Λυκοῦργον τὸν Πρώνακτος μάχης
[3, 10]	(Ἀρχιδάμου δὲ τοῦ Ἀγησιλάου βασιλεύοντος	κατέλαβον	τὸ ἱερὸν Φωκεῖς τὸ ἐν
[3, 23]	ἀφιᾶσι· ταῦτα δὲ ἢν μὲν	ὑπολαβὸν	ἀπενέγκῃ τὸ πῦρ, οἱ δὲ
[3, 2]	ὁ δέ οἱ πρόγονος Πενθίλος	Λέσβον	τὴν ὑπὲρ τῆς ἠπείρου ταύτης
[3, 8]	καίπερ ἐπὶ σφίσιν ὄν, οὐκ	ἐπανήγαγον	τὸ ἀμφισβήτημα ἐς Δελφούς· αἴτιος
[3, 15]	Ἑλλήνων Λακεδαιμονίοις καθέστηκεν Ἥραν ἐπονομάζειν	Αἰγοφάγον	καὶ αἶγας τῇ θεῷ θύειν.
[3, 6]	ἐπὶ ταῖς δυνάμεσιν ἐφιστάντες ἄρχοντα	παρῆγον	μή ποτε πολέμιον γενέσθαι τῇ
[3, 25]	δὲ αὐτοῖς Ἀθηνᾶς ἱερὸν Ἱππολαίτιδος·	ὀλίγον	δὲ ἀπωτέρω Μέσσα πόλις καὶ
[3, 10]	Διός. ἐπανελθόντων δὲ ἐντεῦθεν προελθοῦσιν	ὀλίγον	καὶ τραπεῖσιν αὖθις ἐς ἀριστερὰν
[3, 12]	ναός ἐστιν Ἀρτέμιδος, καὶ προελθοῦσιν	ὀλίγον	πεποίηται μνῆμα τοῖς ἐξ Ἤλιδος
[3, 14]	Φοιβαίῳ· ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν	ὀλίγον	πρὸ μεσούσης ἡμέρας ἐσίασι κατὰ
[3, 14]	Διόσκουροί τέ εἰσιν Ἀφετήριοι καὶ	ὀλίγον	προελθόντι ἡρῷον Ἄλκωνος· τὸν δὲ
[3, 19]	δὲ ἢ διαβῆναι τὸν Εὐρώταν,	ὀλίγον	ὑπὲρ τῆς ὄχθης ἱερὸν δείκνυται
[3, 14]	(κἀμοὶ) καὶ τοῦτο ἀποφαίνει τὸν	λόγον	εἰκότα, οὐ ταφῆναι τοὺς Ἀφαρέως
[3, 3]	δὲ καὶ ἄλλως μοι τὸν	λόγον	ἐν Φασήλιδι ἀνακείμενον ἐν Ἀθηνᾶς
[3, 25]	ἀλλὰ Ἑκαταῖος μὲν ὁ Μιλήσιος	λόγον	εὗρεν εἰκότα, ὄφιν φήσας ἐπὶ
[3, 19]	οἶδα λέγοντας Κροτωνιάτας περὶ Ἑλένης	λόγον,	ὁμολογοῦντας δέ σφισι καὶ Ἱμεραίους,
[3, 3]	γὰρ ἔργον βίαιον οὔτε ὑβριστὴν	λόγον	παρείχετο ἐς οὐδένα, ἐν δὲ
[3, 15]	βέβαιον. τὸν γὰρ δὴ ἕτερον	λόγον,	ὡς τὴν θεὸν πέδαις ἐτιμωρεῖτο
[3, 1]	τοὺς ἀπογόνους αὐτῶν ἐς κοινὸν	κατάλογον	ὑπάξειν ἔμελλον· οὐ γάρ τι
[3, 12]	ἀντεδίδοσαν βοῦς καὶ ἀνδράποδα καὶ	ἀργὸν	τὸν ἄργυρον καὶ χρυσόν· (οἱ
[3, 4]	πόλεμον καὶ Μιλτιάδης τὸ Μαραθῶνι	ἔργον.	ἀλλὰ γὰρ τὸ Λεωνίδου κατόρθωμα
[3, 3]	ὄντα τῷ δήμῳ οὔτε γὰρ	ἔργον	βίαιον οὔτε ὑβριστὴν λόγον παρείχετο
[3, 19]	τριάκοντα εἶναι φαίνοιντο ἂν πήχεις.	ἔργον	δὲ οὐ Βαθυκλέους ἐστίν, ἀλλὰ
[3, 20]	αὐτῷ ξόανον, Πελασγῶν ὥς φασιν	ἔργον.	καὶ τόδε δὲ ἄλλο δρώμενον
[3, 18]	ὁ Δημόδοκος· Περσέως τε τὸ	ἔργον	πεποίηται τὸ ἐς Μέδουσαν. παρέντι
[3, 4]	τὸν Ἑλλήσποντον. Παυσανίου δὲ τὸ	ἔργον	τὸ ἐς τὴν Κῴαν γυναῖκα
[3, 18]	ἐστιν Ἀθηνᾶς Ὀφθαλμίτιδος· ἀναθεῖναι δὲ	Λυκοῦργον	λέγουσιν ἐκκοπέντα τῶν ὀφθαλμῶν τὸν
[3, 18]	δὲ καὶ Τυδεὺς Ἀμφιάραον καὶ	Λυκοῦργον	τὸν Πρώνακτος μάχης καταπαύουσιν. (Ἥρα
[3, 13]	συμφοραὶ καὶ ὁ χρόνος, ὅσον	ἔφυγον	ἐκ Πελοποννήσου, πολλὰ τῶν ἀρχαίων
[3, 13]	τοῦ Φύλαντος ἐνέπεσεν ἐς τὸ	στρατόπεδον	τοῖς Δωριεῦσι μήνιμα Ἀπόλλωνος, καὶ
[3, 25]	αὐτὸν ἰάσατο, τοῦτον τὸν δελφῖνα	εἶδον	καὶ καλοῦντι τῷ παιδὶ ὑπακούοντα
[3, 18]	μὲν παρίημι, τὸν θρόνον δὲ	εἶδόν	τε καὶ τὰ ἐς αὐτὸν
[3, 18]	δὲ ὑπὸ τὸν θρόνον τὰ	ἔνδον	ἀπὸ τῶν Τριτώνων ὑός ἐστι
[3, 26]	ἔσοδον μὲν στενήν, τὰ δὲ	ἔνδον	παρεχόμενον θέας ἄξια. Γερηνίας δὲ
[3, 10]	ταύτην τὴν μοῖραν ἐπιθέμενοι καθ'	ὁδὸν	Ἀθηναῖοι καὶ Ἰφικράτης διέφθειραν· (Ἀγησίλαος
[3, 19]	Θεράπνην ἄγει· (κατὰ δὲ τὴν	ὁδὸν	Ἀθηνᾶς ξόανόν ἐστιν Ἀλέας. πρὶν
[3, 15]	ἄλλο ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἰόντι ἑτέραν	ὁδὸν	ἀπὸ τοῦ Δρόμου· Θήραν δὲ
[3, 20]	καὶ Κρανίου τέμενος κατὰ τὴν	ὁδὸν	ἐπίκλησιν Στεμματίου καὶ Μυσίας ἐστὶν
[3, 22]	τὴν ἐξ Ἀκριῶν ἐς Γερόνθρας	ὁδὸν	ἔστι Παλαιὰ καλουμένη κώμη, ἐν
[3, 13]	δὲ κατὰ τὴν ἐς δεξιὰν	ὁδὸν	Ἑτοιμοκλέους ἐστὶν εἰκών· τῷ δὲ
[3, 12]	ἐκ τῆς ἀγορᾶς κατὰ τὴν	ὁδὸν	ἣν Ἀφεταίδα ὀνομάζουσι, τὰ καλούμενα
[3, 26]	ὀγδοήκοντά εἰσι, κατὰ δὲ τὴν	ὁδὸν	ἱερόν ἐστιν Ἰνοῦς καὶ μαντεῖον.
[3, 19]	ὁπόσα δὲ πεποίηται κατὰ τὴν	ὁδὸν	ταύτην, ἐστὶν ἀρχαιότατον αὐτῶν Ἄρεως
[3, 12]	δρόμου. (Λακεδαιμονίοις δὲ κατὰ τὴν	ὁδὸν	ταύτην ἐστίν, ὡς ἤδη λέλεκταί
[3, 23]	ἀνδρὶ νομίζουσι. (κατὰ δὲ τὴν	ὁδὸν	τὴν ἐκ Βοιῶν ἐς Ἐπίδαυρον
[3, 9]	τούτοις ἔς τε τὴν Λακεδαιμονίων	ἔξοδον	καὶ τὰ ἐς τὴν Λυσάνδρου
[3, 19]	Νικοστράτου καὶ Μεγαπένθους διωχθεῖσαν ἐς	Ῥόδον	ἀφικέσθαι Πολυξοῖ τῇ Τληπολέμου γυναικὶ
[3, 19]	συνοικοῦσαν φυγῆς μετασχεῖν τῆς ἐς	Ῥόδον	καὶ τῆς νήσου τηνικαῦτα ἄρχειν
[3, 26]	τῷ Μαχάονι ἔστιν εὑρέσθαι. καὶ	Ῥόδον	μὲν τὸ χωρίον τὸ ἱερὸν
[3, 14]	εἰρημένον χωρίον. τὴν μὲν δὴ	ἔσοδον,	καθ' ἣν ἐσελθεῖν δεῦρο ἔστιν
[3, 26]	σπήλαιον παρ' αὐτὸ τὸ ἱερόν,	ἔσοδον	μὲν στενήν, τὰ δὲ ἔνδον
[3, 12]	τελευταίου· τὰς δὲ ὑπολειφθείσας μένειν	ἔφοδον	ἄλλην μνηστήρων ἔδει καὶ ἀγῶνα
[3, 2]	τούτων Φαρῖται καὶ Γερανθρᾶται τὴν	ἔφοδον	τῶν Δωριέων καταπλαγέντες ἀπελθεῖν ἐκ
[3, 15]	ἄλλων ἐδόξαζεν ἐναντιοῦσθαί οἱ τὴν	θεόν·	αἶγας δὲ αὐτὸν θῦσαί φασιν
[3, 17]	φασιν αὐτὸ καὶ Εἰλείθυιαν νομίσαι	θεὸν	γενομένου σφίσιν ἐκ Δελφῶν μαντεύματος.
[3, 23]	ἄδειαν τοῖς ἐργαζομένοις διὰ τὸν	θεὸν	δοκούσης παρέχειν, Μηνοφάνης Μιθριδάτου στρατηγὸς
[3, 17]	τε καὶ ὕμνον ἐς τὴν	θεόν.	(ἐπείργασται δὲ τῷ χαλκῷ πολλὰ
[3, 13]	δὲ ὀργήν σφισιν ἔχειν τὸν	θεὸν	θυσίαις ἱλάσκονται καὶ Ἀπόλλωνα ὀνομάζουσι
[3, 11]	τοῦ χρησμοῦ, διδόναι οἱ τὸν	θεὸν	μαντευομένῳ πέντε ἀγῶνας πολέμῳ κρατῆσαι.
[3, 22]	ἱερόν ἐστιν Ἀσκληπιοῦ· Φιλόλαον τὸν	θεὸν	ὀνομάζουσι. τὰ δὲ ὀστᾶ ἐν
[3, 15]	δὴ ἕτερον λόγον, ὡς τὴν	θεὸν	πέδαις ἐτιμωρεῖτο ὁ Τυνδάρεως, γενέσθαι
[3, 15]	Ἀφροδίτην θέμενον ἐλπίζειν ἀμύνεσθαι τὴν	θεόν.	~πλησίον δὲ Ἱλαείρας καὶ Φοίβης
[3, 25]	τοῦ Ἀχιλλέως, οἱ δὲ εἶναι	θεὸν	Πύρριχον τῶν καλουμένων (Κουρήτων· εἰσὶ
[3, 18]	ὁ Λύσανδρος καὶ Λακεδαιμονίους τὸν	θεὸν	σέβειν προήγαγεν ἐς πλέον, Ἀφυταῖοι
[3, 9]	καὶ Ἀγαμέμνων ἐνταῦθα ἱλασάμενος τὴν	θεὸν	τὸν ἐς Τροίαν στόλον ἤγαγεν.
[3, 9]	ὁ κληθεὶς Κορινθιακὸς πόλεμος ἐς	πλέον	ἀεὶ προῆλθεν ἀπὸ τῆς Λακεδαιμονίων
[3, 7]	γήρᾳ καὶ ὑπὸ λύπης τὸ	πλέον·	Ἀρχίδαμον γὰρ Θεοπόμπου ζῶντος ἔτι
[3, 18]	τὸν θεὸν σέβειν προήγαγεν ἐς	πλέον,	Ἀφυταῖοι δὲ τιμῶσιν Ἄμμωνα οὐδὲν
[3, 4]	ἑνὸς μάλιστα ἀρετὴ προήγαγεν ἐς	πλέον	δόξης, ὡς Ἀχιλλεύς τε τὸν
[3, 11]	καὶ ἀξιώματος καὶ δυνάμεως ἐς	πλέον	ἢ ὁ> πατήρ οἱ προελθόντι·
[3, 22]	ἐρείπια ἀπέχει μὲν Βοιῶν οὐ	πλέον	ἢ σταδίους ἑπτά· ἰόντι δὲ
[3, 24]	δὲ τῆς πόλεως σταδίους οὐ	πλέον	πέντε. (ἐν δὲ Ἀραίνῳ καλουμένῳ
[3, 8]	Ἀγησιλάῳ καὶ Λεωτυχίδῃ παρέσχεν ἐς	πλέον	τὸ μάντευμα ἀντιλογίαν τὸ ἐκ
[3, 15]	τιμωρίας οἱ παλαιοὶ τῶν ἀνθρώπων	ὠνόμαζον	ποινάς. ἔστι δὲ καὶ ἄλλο
[3, 1]	ἀρχήν. οὗτος τὸ ὕδωρ τὸ	λιμνάζον	ἐν τῷ πεδίῳ διώρυγι κατήγαγεν
[3, 10]	τότε μὲν τῷ Ἀγησιλάου δείματι	ἡσύχαζον·	ἀναζεύξαντος δὲ ἐς τὴν Σπάρτην,
[3, 9]	βασιλέα ἀναβεβηκὼς εἴη, κατὰ τοῦτο	ἡσύχαζον	μάλιστα. (ἀπεστάλη δὲ καὶ ἐς
[3, 9]	ἐνίκησεν ὁ Ἀγησίλαος καὶ τὸ	πεζὸν	τότε πλεῖστον ἀθροισθὲν μετά γε
[3, 5]	βασιλεῖ δὲ τῷ Λακεδαιμονίων δικαστήριον	ἐκάθιζον	οἵ τε ὀνομαζόμενοι γέροντες, ὀκτὼ
[3, 8]	καί οἱ κατά τινα οὐκ	ἀγαθὸν	δαίμονα ἐσῆλθεν ἐς ἐπήκοον τῶν
[3, 22]	διακόσια στάδια· καλοῦσι δὲ Ὄνου	γνάθον	τὴν ἄκραν. ἐνταῦθά ἐστιν Ἀθηνᾶς
[3, 15]	ὁ δὲ τυγχάνει τε ἀφεὶς	λίθον	ὁ Οἰωνὸς καὶ καταβάλλει τὴν
[3, 1]	τὸν Θήραν ἐς τὸ αὐτὸ	συνῆλθον	αἱ γνῶμαι, τὰ δὲ λοιπὰ
[3, 4]	τῶν συμμάχων στρατιάν. ὡς δὲ	ἐπεξῆλθον	οἱ Ἀργεῖοι σὺν ὅπλοις, ὁ
[3, 4]	παρέσχε καὶ οὕτω κατεργασθέντος Λεωνίδου	παρῆλθον	ἐς τὴν Ἑλλάδα οἱ βάρβαροι.
[3, 19]	Ἄρτεμις· κομίζουσι δ' ἐς οὐρανὸν	Ὑάκινθον	καὶ Πολύβοιαν, Ὑακίνθου καθὰ λέγουσιν
[3, 19]	βωμοῦ σχῆμα, τεθάφθαι δὲ τὸν	Ὑάκινθον	λέγουσιν ἐν αὐτῷ, καὶ Ὑακινθίοις
[3, 1]	Λακωνικῇ. γενομένων δέ οἱ παίδων	Ὑάκινθον	μὲν νεώτατον ὄντα καὶ τὸ
[3, 10]	ἀφίκετο δὲ καὶ αὖθις ἐπὶ	Κόρινθον	στρατιᾷ· καὶ ἐπῄει γὰρ Ὑακίνθια
[3, 5]	καὶ αὐτὴν ἐλπίζοντα αἱρήσειν τὴν	Ὄλυνθον	νόσος τε ἐξαίφνης καὶ θάνατος
[3, 26]	δὲ τοῦ Μαχάονος χαλκοῦν ἐστιν	ὀρθόν·	ἐπίκειται δέ οἱ τῇ κεφαλῇ
[3, 23]	ὀνομαζόμενον Νύμφαιον καὶ Ποσειδῶνος ἄγαλμα	ὀρθὸν	καὶ σπήλαιον θαλάσσης ἐγγύτατα, ἐν
[3, 25]	ναός ἐστιν Ἀφροδίτης καὶ ἄγαλμα	ὀρθὸν	λίθου. ἐντεῦθεν ἀποσχόντι τριάκοντα σταδίους
[3, 23]	τὸ δὲ Ἀσκληπιοῦ καὶ ἄγαλμα	ὀρθὸν	λίθου, καὶ Ἀθηνᾶς ἐν τῇ
[3, 16]	ἡ λύγος ἐποίησε τὸ ἄγαλμα	ὀρθόν.	~οὐ πόρρω δὲ τῆς Ὀρθίας
[3, 15]	ἐς τοὺς συνοικοῦντας τῶν γυναικῶν	βέβαιον.	τὸν γὰρ δὴ ἕτερον λόγον,
[3, 14]	ἐν τῷ Φοιβαίῳ· τὸ δὲ	Φοιβαῖόν	ἐστιν ἐκτὸς τῆς πόλεως, Θεράπνης
[3, 20]	ὁδοῦ. (Θεράπνης δὲ οὐ πόρρω	Φοιβαῖον	καλούμενόν ἐστιν, ἐν δὲ αὐτῷ
[3, 25]	οὔτε ἕτοιμον ὂν πεισθῆναι θεῶν	ὑπόγαιον	εἶναί τινα οἴκησιν ἐς ἣν
[3, 20]	Λαπίθου· τοῦτό τε οὖν τὸ	Λαπίθαιόν	ἐστιν ἐν τῷ Ταυγέτῳ καὶ
[3, 20]	δὲ τοῦ Ἐλευσινίου σταδίους ἀφέστηκε	Λαπίθαιον	καλούμενον ἀπὸ ἀνδρὸς ἐγχωρίου Λαπίθου·
[3, 23]	παρά του τῶν μισθοφόρων θάνατον	βίαιον	ἐν μέρει χάριτος εὕρασθαι. (τούτοις
[3, 3]	τῷ δήμῳ οὔτε γὰρ ἔργον	βίαιον	οὔτε ὑβριστὴν λόγον παρείχετο ἐς
[3, 3]	τὰς φύσας, ὅτι καὶ αὐταὶ	βίαιον	πνεῦμα ἠφίεσαν, τύπον δὲ τὴν
[3, 16]	δὲ ἐπὶ Σικελίαν κατὰ τὸν	ἔλαιον	τὸν κυφὸν ἀνευρήσων ἐπιδιέβη τὰς
[3, 23]	καὶ Ποσειδῶνος ἄγαλμα ὀρθὸν καὶ	σπήλαιον	θαλάσσης ἐγγύτατα, ἐν δὲ αὐτῷ
[3, 24]	ἐρείπιά ἐστιν, ἐν δὲ αὐτοῖς	σπήλαιον	ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ, λίθου δὲ τὸ
[3, 26]	ἐν αὐτῷ Κλαίας ἱερὸν καὶ	σπήλαιον	παρ' αὐτὸ τὸ ἱερόν, ἔσοδον
[3, 19]	σέβουσιν οἱ ταύτῃ τόν τε	Ἀμυκλαῖον	καὶ Διόνυσον, ὀρθότατα ἐμοὶ δοκεῖν
[3, 10]	ἐπιφανέστερά ἐστι τὰ ἐς τὸν	Ἀμυκλαῖον,	ὥστε καὶ τὸν χρυσόν, ὃν
[3, 25]	δὲ οἰκιστὴν οἱ ταύτῃ Τεύθραντα	Ἀθηναῖον	ὄντα ἀποφαίνουσι, τιμῶσι δὲ θεῶν
[3, 16]	(τὸ δὲ χωρίον τὸ ἐπονομαζόμενον	Λιμναῖον	Ὀρθίας ἱερόν ἐστιν Ἀρτέμιδος. τὸ
[3, 10]	ἀριστερὰν ἄγαλμά ἐστιν Ἡρακλέους καὶ	τρόπαιον·	ἀναστῆσαι δὲ ἐλέγετο Ἡρακλῆς ἀποκτείνας
[3, 2]	δηλοῦσι δὲ καὶ οἱ Δωριεῖς	τρόπαιον	ἐπὶ τοῖς Ἀμυκλαιεῦσιν ἀναστήσαντες, ὡς
[3, 14]	τοῦ Ἀσκληπιοῦ δὲ οὐ πόρρω	τρόπαιον	ἕστηκε, Πολυδεύκην δὲ ἀναστῆσαί φασιν
[3, 24]	Ἡρακλέους καὶ ἀπὸ τῶν Μακεδόνων	τρόπαιον,	οἳ μοῖρα τῆς Φιλίππου στρατιᾶς
[3, 22]	καὶ ὡς βότρυν ἐνταῦθα ἀνευρίσκουσιν	ὡραῖον.	(ἐν ἀριστερᾷ δὲ Γυθίου στάδια
[3, 19]	περισσῶς δή τι ἔγραψεν αὐτὸν	ὡραῖον,	τὸν ἐπὶ Ὑακίνθῳ λεγόμενον Ἀπόλλωνος
[3, 3]	Λέων. ἐπὶ τούτων βασιλευόντων Λακεδαιμόνιοι	προσέπταιον	ἐν τῷ πρὸς Τεγεάτας πολέμῳ
[3, 11]	τῷ ἐν Δελφοῖς χρηστηρίῳ πειθόμενοι·	τελευταῖον	δὲ ὁ Τισαμενὸς ἐμαντεύσατο ἐν
[3, 23]	τῆς Μαλέας λιμήν ἐστιν ὀνομαζόμενον	Νύμφαιον	καὶ Ποσειδῶνος ἄγαλμα ὀρθὸν καὶ
[3, 21]	οὐ δολίχου, σταδίου δὲ ἀνελόμενον,	Ἀχαιὸν	ἐξ Αἰγίου φησὶν εἶναι (καὶ)
[3, 12]	κατὰ τρόπον δὲ ἔτι τὸν	ἀρχαῖον	ἀντεδίδοσαν βοῦς καὶ ἀνδράποδα καὶ
[3, 25]	δὲ τὸν ποταμὸν ἔστιν ἱερὸν	ἀρχαῖον	ἀΠωτέρω Διὸς βωμοῦ. τοῦ ποταμοῦ
[3, 15]	πέδας ἐστὶν ἔχων Ἐνυάλιος, ἄγαλμα	ἀρχαῖον.	γνώμη δὲ Λακεδαιμονίων τε ἐς
[3, 15]	τὸ ὄνομα ἔσχηκε, τὸ δὲ	ἀρχαῖον	ἐκαλεῖτο Καλλίστη. (πλησίον δέ ἐστιν
[3, 20]	ἐν Θεράπνῃ Μεσσηίδα καλεῖσθαι τὸ	ἀρχαῖον·	ἡ δὲ Πολυδεύκειά ἐστιν αὐτή
[3, 14]	ὁ Εὐμήδης· ἔστι δὲ ἄγαλμα	ἀρχαῖον	Ἡρακλέους, ᾧ θύουσιν οἱ Σφαιρεῖς·
[3, 19]	δὲ οὐ Βαθυκλέους ἐστίν, ἀλλὰ	ἀρχαῖον	καὶ οὐ σὺν τέχνῃ πεποιημένον·
[3, 13]	γῆς σφισιν ἐπικλύζοντος. (ξόανον δὲ	ἀρχαῖον	καλοῦσιν Ἀφροδίτης Ἥρας· ἐπὶ δὲ
[3, 22]	ἑκατὸν ἀφέστηκεν. ἱερόν ἐστιν αὐτόθι	ἀρχαῖον	κοινὸν θεῶν ἁπάντων καὶ περὶ
[3, 20]	πολύ, κατὰ τρόπον οἶμαι τὸν	ἀρχαῖον,	οὓς ἀστέρων τῶν πλανητῶν φασιν
[3, 14]	ἐφ' ἡμῶν ἰδιώτου, Μενελάου τὸ	ἀρχαῖον.	προελθόντι δὲ ἀπὸ τοῦ Δρόμου
[3, 13]	σφίσιν ἐπιπράσκετο ὁ ῥῶπος τὸ	ἀρχαῖον·	πρὸς τούτῳ Διὸς Ἀμβουλίου καὶ
[3, 26]	εἶναί σφισι τὰ Λεῦκτρα τὸ	ἀρχαῖον	τῆς Μεσσηνίας εἶναι· δύναιτο δ'
[3, 13]	τὸ ῥῶ κατὰ δή τι	ἀρχαῖον.	(τοῦ Καρνείου δὲ οὐ πόρρω
[3, 21]	μετὰ τοῦτο Πελλάνα πόλις τὸ	ἀρχαῖον.	Τυνδάρεων δὲ οἰκῆσαί φασιν ἐνταῦθα,
[3, 24]	γυμνάσιον· Ἑρμοῦ δὲ ἕστηκεν ἄγαλμα	ἀρχαῖον.	(τῶν δὲ ὀρῶν ἐπὶ μὲν
[3, 26]	ταύτην αὑτῶν φασιν εἶναι τὸ	ἀρχαῖον,	ὥστε καὶ τοὺς Διοσκούρους μᾶλλόν
[3, 7]	καί σφισιν ὑπῆρξεν ἀμφοτέροις τὸν	βίον	διατελέσαι πάντα ἐν ἡσυχίᾳ καὶ
[3, 26]	Ἀσκληπιοῦ μνῆμα καὶ ἱερόν ἐστιν	ἅγιον,	καὶ ἀνθρώποις νόσων ἰάματα παρὰ
[3, 21]	τοῦ θεοῦ καὶ Δήμητρος ἱερὸν	ἅγιον	καὶ Ποσειδῶνος ἄγαλμα Γαιαόχου. (ὃν
[3, 16]	(καί σφισιν ἐπὶ τούτῳ γίνεται	λόγιον	αἵματι ἀνθρώπων τὸν βωμὸν αἱμάσσειν·
[3, 11]	δὲ ὄντι Ἠλείῳ τῶν Ἰαμιδῶν	λόγιον	ἐγένετο ἀγῶνας ἀναιρήσεσθαι πέντε ἐπιφανεστάτους
[3, 24]	Ἰνώ, καλοῦσι δὲ καὶ τὸ	πεδίον	Διονύσου κῆπον. (ἱερὰ δὲ αὐτόθι
[3, 7]	ἀποτεμεῖσθαι τῆς Ἀρκαδίας τὸ Τεγεατῶν	πεδίον,	ὑπούλῳ μαντεύματι ἐπελθόντες. (μετὰ δὲ
[3, 15]	οὐδὲν ἐκ τῆς Ἥρας ἀπήντησεν	ἐμπόδιον,	ὥσπερ γε ἐπὶ τῶν ἄλλων
[3, 9]	Ἀσίας ἀνακαλέσασθαι στρατιάν. ἄνδρα οὖν	Ῥόδιον	Τιμοκράτην ἐς τὴν Ἑλλάδα πέμπει
[3, 15]	δὴ παντάπασιν εὔηθες κέδρου ποιησάμενον	ζῴδιον	καὶ ὄνομα Ἀφροδίτην θέμενον ἐλπίζειν
[3, 26]	τάδε αὐτὸς οἶδα περὶ τὸ	Ἀσκληπιεῖον	τὸ ἐν Περγάμῳ γινόμενα· ἄρχονται
[3, 22]	τὸ δὲ χωρίον, ἔνθα τὸ	Ἀσκληπιεῖον,	Ὑπερτελέατον ὀνομάζουσιν. ἄκρα δὲ ἀνέχουσα
[3, 15]	τῷ Οἰωνῷ πεποίηται παρὰ τὸ	Ἡρακλεῖον.	(ἰόντι δὲ ἐκ τοῦ Δρόμου
[3, 23]	δὲ ἀναπέμψαιτο σφᾶς, πονηρὸν κέκριται	σημεῖον.	(τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ἐν
[3, 23]	δὲ ἐπὶ θαλάσσης Σκάνδειά ἐστιν	ἐπίνειον,	Κύθηρα δὲ ἡ πόλις ἀναβάντι
[3, 13]	θυσίαις ἱλάσκονται καὶ Ἀπόλλωνα ὀνομάζουσι	Κάρνειον	ἀπὸ τῶν κρανειῶν, ὑπερθέντες τὸ
[3, 13]	διδάσκονται τὴν ἅλωσιν τῆς Σπάρτης.	(Κάρνειον	δὲ Ἀπόλλωνα Δωριεῦσι μὲν τοῖς
[3, 7]	καὶ τοῦ μὲν παρὰ βασιλέα	Δαρεῖον	ἐλθόντος ἐς Πέρσας ἐπὶ πολὺν
[3, 20]	τῷ Ταυγέτῳ καὶ οὐ πόρρω	Δέρειον,	ἔνθα Ἀρτέμιδος ἄγαλμα ἐν ὑπαίθρῳ
[3, 20]	Ἄνονον ὀνομάζουσι. μετὰ δὲ τὸ	Δέρειον	σταδίους προελθόντι ὡς εἴκοσιν ἔστιν
[3, 14]	θύουσι, θεῶν τῷ ἀλκιμωτάτῳ κρίνοντες	ἱερεῖον	κατὰ γνώμην εἶναι τὸ ἀλκιμώτατον
[3, 18]	καὶ Ἄρτεμις· (Ἡρακλέους τε πρὸς	Ὄρειον	Κένταυρον μάχη πεποίηται καὶ Θησέως
[3, 6]	σφισιν ἐπαγάγῃ φρουρὰν ἐς τὸ	Μουσεῖον.	καὶ τοῖς μὲν ἀνὰ χρόνον
[3, 26]	ὁδὸν ἱερόν ἐστιν Ἰνοῦς καὶ	μαντεῖον.	μαντεύονται μὲν οὖν καθεύδοντες, ὁπόσα
[3, 1]	ὅτι οὐκ ἀφίκοιτο ἐπὶ τὸ	μαντεῖον,	παρὰ δὲ Ἡρακλέους ἐντυχόντος οἱ
[3, 26]	δὲ χώρας τῆς Γερηνίας ὄρος	Καλάθιόν	ἐστιν· ἐν αὐτῷ Κλαίας ἱερὸν
[3, 21]	ἁλιέα γενέσθαι λέγοντες ἐξ ἀνθρώπου.	(Γύθιον	δὲ ἀπέχει μὲν σταδίους τριάκοντα
[3, 21]	ἐς δεξιὰν ἀπὸ τῆς ἐς	Γύθιον	εὐθείας ἐπὶ πόλισμα ἥξεις Αἰγίας·
[3, 21]	πηγάς. (ἐπὶ θάλασσαν δὲ ἐς	Γύθιον	καταβαίνοντί ἐστι Λακεδαιμονίοις (ἡ) κώμη
[3, 21]	καταβᾶσιν ἐξ Αἰγιῶν ἐπὶ θάλασσαν	Γύθιον,	μετὰ δὲ αὐτὴν Τευθρώνη τε
[3, 15]	ἄλλο τοιόνδε. Οἰωνὸς ἡλικίαν μὲν	μειράκιον,	ἀνεψιὸς δὲ Ἡρακλεῖ Λικυμνίου γὰρ
[3, 21]	εὐρέα κόλπον, ὀψόμεναί τε γέρονθ'	ἅλιον	καὶ δώματα πατρός. καλοῦνται δὲ
[3, 15]	Νίκην, τῶν μὲν οὔποτε τὸν	Ἐνυάλιον	φεύγοντα οἰχήσεσθαί σφισιν ἐνεχόμενον ταῖς
[3, 11]	Ἀγοραίας καὶ Ποσειδῶνος ὃν ἐπονομάζουσιν	Ἀσφάλιον,	καὶ Ἀπόλλωνος αὖθις καὶ Ἥρας·
[3, 15]	ἐκ τοῦ Δρόμου πρὸς ἀνίσχοντα	ἥλιον	ἀτραπός ἐστιν ἐν δεξιᾷ καὶ
[3, 14]	~ἐκ δὲ τῆς ἀγορᾶς πρὸς	ἥλιον	ἰόντι δυόμενον τάφος κενὸς Βρασίδᾳ
[3, 23]	Βοιατῶν Ἀπόλλωνος μὲν ἱερόν ἐστιν,	Ἐπιδήλιον	δὲ ὀνομαζόμενον· (τὸ γὰρ τοῦ
[3, 23]	καὶ τὸ χωρίον διὰ τοῦτο	Ἐπιδήλιον	ὀνομάζουσι. (τὸ μέντοι μήνιμα ἐκ
[3, 12]	τοὺς Μενελάου χάριτι στρατεύσαντας ἐπὶ	Ἴλιον	βουλεύσασθαί φησιν ἐνταῦθα ὅπως ἀναπλεῦσαί
[3, 26]	Ποδαλείριον δέ, ὡς ὀπίσω πορθήσαντες	Ἴλιον	ἐκομίζοντο, ἁμαρτεῖν τοῦ πλοῦ καὶ
[3, 22]	ποιῆσαι λέγουσιν Ἀλέξανδρον· Μενέλαος δὲ	Ἴλιον	ἑλὼν καὶ ἔτεσιν ὕστερον ὀκτὼ
[3, 6]	ἐφιστάντες ἄρχοντα παρῆγον μή ποτε	πολέμιον	γενέσθαι τῇ Σπάρτῃ. τέλος δὲ
[3, 12]	καλουμένων Εὐρυπωντιδῶν· παρὰ δὲ τὸ	Ἑλλήνιον	Ἀρσινόης ἱερόν, Λευκίππου τε θυγατρὸς
[3, 12]	τὸ δὲ χωρίον, ὃ καλοῦσιν	Ἑλλήνιον,	ἐστὶν εἰρημένον ὡς οἱ τῶν
[3, 20]	ἡμέραις ῥηταῖς ἀνάγουσιν ἐς τὸ	Ἐλευσίνιον.	πεντεκαίδεκα δὲ τοῦ Ἐλευσινίου σταδίους
[3, 22]	ὁ τόπος οὗτος ἅπας καλεῖται	Μιγώνιον.	(τοῦτο μὲν δὴ τὸ ἱερὸν
[3, 6]	ἐδήλωσέ μοι τὰ ἐς τὸν	Σικυώνιον	Ἄρατον· προσεπελάβετο δὲ ὁ λόγος
[3, 19]	ἐκείνου κώμη διαμένουσα θέας παρείχετο	ἄξιον	ἱερὸν Ἀλεξάνδρας καὶ ἄγαλμα· τὴν
[3, 6]	τε εὐνοίᾳ καί τι καὶ	ἄξιον	μνήμης ἐς τοὺς ἔπειτα ἐργάσασθαι
[3, 2]	παρὰ οὐδετέρων πολεμησάντων ὅμως μνήμης	ἄξιον	πραχθῆναί φασιν οὐδέν· (τοὺς δὲ
[3, 14]	τὸ θέατρον, λίθου λευκοῦ, θέας	ἄξιον.	τοῦ θεάτρου δὲ ἀπαντικρὺ Παυσανίου
[3, 2]	ἐν τῷ τότε λόγου μάλιστα	ἄξιον	τοῦτο ὑπάρξαν σφίσιν. οὐ πολλῷ
[3, 10]	Ἀμύκλαις πεποιημένον· τὸ δὲ σχῆμα	ὁποῖόν	ἐστιν, ἐπ' ἐκείνῳ γράψω. Λακεδαιμονίοις
[3, 3]	οὖν λεγόμενα ὑπ' αὐτῶν, καὶ	ὁποῖον	ὁ πόλεμος ἔσχεν οὗτος πέρας,
[3, 19]	ἐς μάχην οὐδὲν ἔτι ἔχειν	ἤπιον,	καθὰ δὴ καὶ Ὁμήρῳ περὶ
[3, 23]	δὲ ἐς Κῶν παρὰ τὸν	Ἀσκληπιὸν	ἀπὸ τοῦ κοινοῦ προσσχεῖν τῆς
[3, 19]	ναός, ὃν ἐποίησεν Ἡρακλῆς· καὶ	Ἀσκληπιὸν	Κοτυλέα ὠνόμασεν ἀκεσθεὶς τὸ τραῦμα
[3, 26]	ἕνεκα οἱ ταύτῃ θεῶν μάλιστα	Ἀσκληπιὸν	τιμᾶν, ἅτε Ἀρσινόης παῖδα εἶναι
[3, 18]	(ἰόντι δὲ ὡς ἐπὶ τὸ	Ἀλπίον	καλούμενον ναός ἐστιν Ἀθηνᾶς Ὀφθαλμίτιδος·
[3, 1]	ἠξίου τὴν ἀρχήν. προσλαβὼν δὲ	Ἰκάριον	καὶ τοὺς στασιώτας παρὰ πολύ
[3, 12]	ἐπίκλησιν τῆς ὁδοῦ. τοῖς μνηστῆρσιν	Ἰκάριον	τῆς Πηνελόπης φασὶν ἀγῶνα προθεῖναι
[3, 12]	οὐ πόρρω τέμενος Ποσειδῶνος (Ταιναρίου)	Ταινάριον	δὲ ἐπονομάζουσιν (οὐ μακρὰν δὲ
[3, 15]	Δορκείαν, τὸ δὲ χωρίον τὸ	Σέβριον	καλοῦσιν ἀπὸ τοῦ Σεβροῦ. τοῦ
[3, 11]	ἀγορᾶς. ἡ μὲν δὴ γερουσία	συνέδριον	Λακεδαιμονίοις κυριώτατον τῆς πολιτείας, οἱ
[3, 26]	Μεσσηνίους ὄντας, ἐς δὲ τὸ	συνέδριον	συντελοῦντας τὸ Ἐλευθερολακώνων, καλοῦσιν ἐφ'
[3, 11]	ἐκράτει καὶ πηδήματι Ἱερώνυμον τὸν	Ἄνδριον.	καταπαλαισθεὶς δὲ ὑπ' αὐτοῦ καὶ
[3, 18]	καὶ Βελλεροφόντης τὸ ἐν Λυκίᾳ	θηρίον,	καὶ Ἡρακλῆς τὰς Γηρυόνου βοῦς
[3, 24]	Καταλόγῳ γυναικῶν, μηδὲν τοῦτο ἔστω	τεκμήριον	οὐκ αἰτῆσαι Ἑλένην αὐτόν· (Ὅμηρος
[3, 9]	τε σατραπεύοντι ἐπὶ θαλάσσῃ τοῦτο	οἰκητήριον	ἀπεδέδεικτο καθάπερ γε αὐτῷ βασιλεῖ
[3, 5]	ἐχθροί. βασιλεῖ δὲ τῷ Λακεδαιμονίων	δικαστήριον	ἐκάθιζον οἵ τε ὀνομαζόμενοι γέροντες,
[3, 5]	κατέγνωσαν· (τὸ δὲ ἄλλο ἀπέγνω	δικαστήριον.	μετὰ δὲ οὐ πολὺν χρόνον
[3, 5]	Βοιωτίαν οὐχ ὑπέμεινεν ἐσελθεῖν ἐς	δικαστήριον,	Τεγεᾶται δὲ αὐτὸν τῆς Ἀθηνᾶς
[3, 4]	δὲ οἱ μὲν ἐς τὸ	χρηστήριον	οἱ Λακεδαιμόνιοι τὸ ἐν Δελφοῖς,
[3, 11]	ἀξία, καὶ τῆς τε γερουσίας	βουλευτήριον	καὶ τῶν ἐφόρων καὶ νομοφυλάκων
[3, 26]	λέγεται τοῦ Μαχάονος τὰ ὀστᾶ·	Ποδαλείριον	δέ, ὡς ὀπίσω πορθήσαντες Ἴλιον
[3, 19]	Τληπολέμου τότε, ὡς ἔλαβεν αὐτὴν	ὑποχείριον,	ἐπιπέμψαι οἱ λουμένῃ θεραπαίνας Ἐρινύσιν
[3, 13]	ἐς λόγους καὶ παρὰ τὸν	Κριὸν	ἐλθόντες διδάσκονται τὴν ἅλωσιν τῆς
[3, 18]	παρέντι δὲ Ἡρακλέους μάχην πρὸς	Θούριον	τῶν γιγάντων καὶ Τυνδάρεω πρὸς
[3, 8]	ὁ Ἆγις στρατιᾷ καὶ ἐπετείχισε	φρούριον	Ἀθηναίοις τὸ ἐν Δεκελείᾳ· καταλυθέντος
[3, 26]	Ἰθωμάτα. τοῦτο οἱ Μεσσήνιοί φασι	μαρτύριον	εἶναί σφισι τὰ Λεῦκτρα τὸ
[3, 10]	ἱερὸν τῆς Ἀρτέμιδος. τὸ γὰρ	χωρίον	Ἀρτέμιδος καὶ Νυμφῶν ἐστιν αἱ
[3, 12]	παρεσκευάζοντο ἀμυνούμενοι, κατὰ τοῦτο τὸ	χωρίον	βουλευσάμενοι τρόπον ὅντινα ἀνθέξουσιν. ὁ
[3, 23]	τῆς Βοιατῶν ἀπήνεγκε, καὶ τὸ	χωρίον	διὰ τοῦτο Ἐπιδήλιον ὀνομάζουσι. (τὸ
[3, 23]	ἑκατὸν στάδια ἀποσχόντι, ἐπὶ θαλάσσῃ	χωρίον	ἐν ὅροις Βοιατῶν Ἀπόλλωνος μὲν
[3, 20]	ἐστιν ἀπιοῦσιν ἐκ τοῦ Ταυγέτου	χωρίον	ἔνθα πόλις ποτὲ ᾠκεῖτο Βρυσίαι·
[3, 22]	ὡς πεντήκοντα Ἀσωποῦ· τὸ δὲ	χωρίον,	ἔνθα τὸ Ἀσκληπιεῖον, Ὑπερτελέατον ὀνομάζουσιν.
[3, 14]	πλάτανοι πεφύκασιν. αὐτὸ δὲ τὸ	χωρίον,	ἔνθα τοῖς ἐφήβοις μάχεσθαι καθέστηκε,
[3, 13]	τὴν ἀρχήν. ἔστι δέ τι	χωρίον	ἔχον στοὰς ἐν τετραγώνῳ τῷ
[3, 26]	ἐς τοῦτο ἐλθεῖν φεύγοντα τὸ	χωρίον,	ἡνίκα Πύλος ἡλίσκετο ὑπὸ Ἡρακλέους.
[3, 14]	δὲ ἐν τῇ Σπάρτῃ Θεομηλίδα	χωρίον·	κατὰ τοῦτο τῆς πόλεως τάφοι
[3, 18]	διαφυγὼν δὲ ἐς τοῦτο τὸ	χωρίον	Λακεδαιμονίων ἀμυνάντων μὴ προσαπολέσθαι οἱ
[3, 20]	ἐπὶ τὸ Ταύγετον ὀνομάζουσιν Ἀλεσίας	χωρίον,	Μύλητα τὸν Λέλεγος πρῶτον ἀνθρώπων
[3, 12]	ἀποικισθέντας ἀναθεῖναι λέγουσι. τὸ δὲ	χωρίον,	ὃ καλοῦσιν Ἑλλήνιον, ἐστὶν εἰρημένον
[3, 22]	δὲ ἄφθονον εἴπερ ἄλλο τι	χωρίον	παρέχεται καὶ Μαριός. κώμη δὲ
[3, 14]	ἱερόν, Δωματίτην δὲ ἐπονομάζουσιν. (καὶ	χωρίον	Πλατανιστᾶς ἐστιν ἀπὸ τῶν δένδρων,
[3, 14]	τὰς γεφύρας ἐς τὸ εἰρημένον	χωρίον.	τὴν μὲν δὴ ἔσοδον, καθ'
[3, 16]	καλούμενόν ἐστιν ἡρῷον. (τὸ δὲ	χωρίον	τὸ ἐπονομαζόμενον Λιμναῖον Ὀρθίας ἱερόν
[3, 26]	εὑρέσθαι. καὶ Ῥόδον μὲν τὸ	χωρίον	τὸ ἱερὸν ὀνομάζουσιν, ἄγαλμα δὲ
[3, 15]	τοῦ ἡρῴου Δορκείαν, τὸ δὲ	χωρίον	τὸ Σέβριον καλοῦσιν ἀπὸ τοῦ
[3, 24]	ἀπέχει Ζάραξ, ἄλλως μὲν εὐλίμενον	χωρίον,	τῶν δὲ Ἐλευθερολακώνων μάλιστα τοῦτο
[3, 26]	ἐς γὰρ τοῦτο ἀναβῆναι τὸ	χωρίον	φασὶν ἐκ τῆς θαλάσσης αὐτὰς
[3, 26]	δένδρων· ὡς δὲ ἀνεφάνη τὸ	χωρίον	ψιλόν, ἄγαλμα ἐνταῦθα ἱδρυμένον εὑρέθη
[3, 26]	Ἀπόλλων ἐστὶ Κάρνειος, καθὰ Δωριεῦσιν	ἐπιχώριον.	(πόλιν δὲ ὀνομαζομένην ἐν τοῖς
[3, 18]	ἐστιν οὕτω λεγόμενα· Κναγέα ἄνδρα	ἐπιχώριον	στρατεῦσαί φασιν ἐς Ἄφιδναν ὁμοῦ
[3, 24]	Γαλακὼ καὶ πρὸς τῇ κρήνῃ	γυμνάσιον·	Ἑρμοῦ δὲ ἕστηκεν ἄγαλμα ἀρχαῖον.
[3, 4]	τῇ μάχῃ· καὶ ἦν γὰρ	πλησίον	ἄλσος ἱερὸν Ἄργου τοῦ Νιόβης
[3, 16]	καὶ Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντος πρὸς Μήδους,	πλησίον	δὲ Ἀστραβάκου καλούμενόν ἐστιν ἡρῷον.
[3, 21]	Ἀπόλλωνος καὶ Ἡρακλέους ἐστὶν ἀγάλματα,	πλησίον	δὲ αὐτῶν Διόνυσος. ἑτέρωθι δὲ
[3, 13]	μηδὲ πολεμῆσαί φασι πρὸς Κνωσσίους.	~πλησίον	δὲ ἔστι μὲν Κυνόρτου τοῦ
[3, 15]	τὸ δὲ ἀρχαῖον ἐκαλεῖτο Καλλίστη.	(πλησίον	δέ ἐστιν Ἱπποσθένους ναός, ᾧ
[3, 16]	θέμενον ἐλπίζειν ἀμύνεσθαι τὴν θεόν.	~πλησίον	δὲ Ἱλαείρας καὶ Φοίβης ἐστὶν
[3, 24]	οἰκουμένης πόλεως κρήνη τέ ἐστι	πλησίον	διὰ τὴν χρόαν τοῦ ὕδατος
[3, 19]	δὲ καὶ Ἑρμοῦ διαλεγομένων ἀλλήλοις	πλησίον	Διόνυσος ἑστήκασι καὶ Σεμέλη, παρὰ
[3, 18]	~τῶν δὲ ἀνδριάντων τοῦ Παυσανίου	πλησίον	ἐστὶν Ἀμβολογήρας Ἀφροδίτης ἄγαλμα ἱδρυμένον
[3, 14]	τῶν Ἀγιαδῶν βασιλέων εἰσὶ καὶ	πλησίον	ὀνομαζομένη λέσχη Κροτανῶν· εἰσὶ δὲ
[3, 12]	Ἑλένης ἁρπαγῆς. (τοῦ δὲ Ἑλληνίου	πλησίον	Ταλθυβίου μνῆμα ἀποφαίνουσι· δεικνύουσι δὲ
[3, 16]	ὀνομάζουσιν. οἰκία δὲ αὐτοῦ πεποίηται	πλησίον·	τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς φασιν
[3, 15]	δὲ τοῦ Δορκέως κρήνην τὴν	πλησίον	τοῦ ἡρῴου Δορκείαν, τὸ δὲ
[3, 15]	ἱερὰ καὶ Ἡρακλέους, τῆς μὲν	πλησίον	τοῦ τάφου τοῦ Ἀλκμᾶνος, τῷ
[3, 8]	ἐς Λεωτυχίδην αὐτὰ ἔτρεπεν οὐ	γνήσιον	ὄντα Ἄγιδος. Λακεδαιμόνιοι δέ, καίπερ
[3, 12]	Λακεδαιμονίοις μὲν ἐπεσήμαινεν ἐς τὸ	δημόσιον,	ἐν Ἀθήναις δὲ ἰδίᾳ τε
[3, 22]	Μιγωνίτιδος. Διονύσου δὲ ὄρος ἱερὸν	Λαρύσιον	καλούμενόν ἐστιν ὑπὲρ τοῦ Μιγωνίου·
[3, 6]	ἐν Μακεδονίᾳ βασιλεύοντα ἢ τὸν	Αἰγύπτιον,	ὁ δὲ καὶ μεταγνόντων ἂν
[3, 18]	τὰ ἐς Μενέλαον καὶ τὸν	Αἰγύπτιον	Πρωτέα ἐν Ὀδυσσείᾳ. τελευταῖα Ἄδμητός
[3, 13]	πρὸς μητρὸς ἀπὸ τοῦ Πλευρῶνος·	Θέστιον	γὰρ τὸν Λήδας πατέρα Ἄσιός
[3, 2]	παίδων ὄντι ἡλικίαν γενέσθαι λέγουσιν	υἱὸν	Ἆγιν· ἀπὸ τούτου δὲ τὸ
[3, 7]	ὁ Ἀρχίδαμος, Ζευξίδαμον δὲ ἀπολιπὼν	υἱόν.	Ζευξιδάμου δὲ Ἀναξίδαμος ὁ παῖς
[3, 13]	δὲ Ἱπποσθένει μιᾷ νίκῃ τὸν	υἱὸν	παρελθεῖν ὑπῆρξεν. ~ἐκ δὲ τῆς
[3, 16]	εὑρέθη καὶ τράπεζά τε καὶ	σίλφιον	ἐπ' αὐτῇ. (τάδε μὲν οὕτω
[3, 1]	τὸ αὐτὸ συνεληλύθασιν ἡλικίας, ὡς	ἀνεψιόν	τε ἀνεψιῷ καὶ ἀνεψιῶν παῖδας,
[3, 11]	ἅπαντες οἱ εἵλωτες, ἀλλὰ τὸ	Μεσσηνιακὸν	ἀπὸ τῶν ἀρχαίων εἱλώτων ἀποσχισθέντες·
[3, 17]	ἄλλων, τὸ μάλιστα ἐς μετέωρον	ἀνῆκον	ὀνομάζουσιν ἀκρόπολιν. (ἐνταῦθα Ἀθηνᾶς ἱερὸν
[3, 12]	ἰδίᾳ τε καὶ ἐς ἑνὸς	οἶκον	ἀνδρὸς κατέσκηψε Μιλτιάδου τοῦ Κίμωνος·
[3, 15]	δὲ ἔχθος Ἡρακλεῖ φασιν ἐς	οἶκον	ὑπάρξαι τὸν Ἱπποκόωντος, ὅτι μετὰ
[3, 17]	καὶ μόνον τῶν ἱκετευσάντων τὴν	Χαλκίοικον	ἁμαρτεῖν ἀδείας κατ' ἄλλο μὲν
[3, 8]	ἐς τὸν ἀγῶνα ἔσχε τὸν	Ὀλυμπικόν	καὶ πρώτη τε ἱπποτρόφησε γυναικῶν
[3, 9]	τε διεξῆλθε τρεψάμενος αὐτῶν τὸ	ἱππικὸν	καὶ αὖθις διὰ Βοιωτῶν διώδευσε
[3, 20]	γε καὶ ἦσαν· τὸ δὲ	οἰκετικὸν	τὸ ἐπικτηθὲν ὕστερον, Δωριεῖς Μεσσηνίους
[3, 17]	Αἰγὸς ποταμοῖς καθεῖλεν Ἀθηναίων τὸ	ναυτικόν.	(ἐν ἀριστερᾷ δὲ τῆς Χαλκιοίκου
[3, 11]	φασι Λυσάνδρῳ τὸ Ἀθηναίων ἑλεῖν	ναυτικὸν	περὶ Αἰγὸς ποταμοὺς πλὴν τριήρων
[3, 9]	Κορωνείᾳ καὶ τὸ ἄλλο νικήσας	συμμαχικόν.	ὡς δὲ ἐτράποντο οἱ Βοιωτοί,
[3, 3]	θεὸς ἀνθρώπῳ πῆμα εἶναι τὸν	χαλκόν.	(τῷ χρησμῷ δὲ τῷ γενομένῳ
[3, 9]	Φωκεῖς τοῖς Θηβαίοις ἐπέκειντο καὶ	ἐδίδασκον	οἷα ἐπεπόνθεσαν ὑπ' αὐτῶν. Λακεδαιμονίοις
[3, 21]	ἐν θαλάσσῃ φάμενοι, Νηρέα ὄντα	εὕρισκον·	καί σφισι τοῦ ὀνόματος τούτου
[3, 9]	ἔτεμον καὶ ἤλασαν λείαν ἄγοντες·	ἐνέβαλον	δὲ πανδημεὶ καὶ οἱ Φωκεῖς
[3, 1]	Ἀπόλλωνος. ἀποθανόντος δὲ Ἀμύκλα ἐς	Ἄργαλον	τὸν πρεσβύτατον τῶν Ἀμύκλα παίδων
[3, 20]	ἄρ' Ἀμύκλας εἶχον Ἕλος τ'	ἔφαλον	πτολίεθρον. τοῦτο ᾤκισε μὲν Ἕλιος
[3, 17]	οἱ παῖδες ἐξεργάσασθαι τὸ οἰκοδόμημα	ἤθελον,	ἀφορμὴ δέ σφισιν ἔμελλε τὰ
[3, 23]	αὐτὴν ἐς ἔδαφος κατέβαλε τὴν	Δῆλον.	ἅτε δὲ πορθουμένης τε καὶ
[3, 23]	παραυτίκα, ὡς ἀνήγετο ἐρημώσας τὴν	Δῆλον,	λοχήσαντες ναυσὶν οἱ διαπεφευγότες τῶν
[3, 11]	ἀναιρήσεσθαι πέντε ἐπιφανεστάτους αὐτόν. οὕτω	πένταθλον	Ὀλυμπίασιν ἀσκήσας ἀπῆλθεν ἡττηθείς, καίτοι
[3, 2]	Λακεδαιμόνιοι τῶν περιοικίδων πολέμῳ κρατήσαντες	ἐξεῖλον	Ἀμύκλας καὶ Φᾶριν καὶ Γεράνθρας,
[3, 26]	ὡς δὲ ἀνεφάνη τὸ χωρίον	ψιλόν,	ἄγαλμα ἐνταῦθα ἱδρυμένον εὑρέθη Διὸς
[3, 7]	ἀρχήν· καὶ τὰ Μεσσηνίων ἐς	Τήλεκλον	τὸν τῆς ἑτέρας βασιλέα οἰκίας
[3, 19]	Τελαμῶνος Αἴαντα, συνεῖναι δὲ καὶ	Πάτροκλόν	σφισι καὶ Ἀντίλοχον· Ἑλένην δὲ
[3, 4]	τὴν διάπειραν οὐδὲ τὸ παράπαν	ἄλλον	γε οὐδένα ὅτι μὴ μόνον
[3, 12]	ἄλλην μνηστήρων ἔδει καὶ ἀγῶνα	ἄλλον	δρόμου. (Λακεδαιμονίοις δὲ κατὰ τὴν
[3, 11]	γε ἐς Ἐπιμενίδην Λακεδαιμονίους δοξάζω	μᾶλλον	Ἀργείων λέγειν εἰκότα. ἐνταῦθα, ἔνθα
[3, 23]	τῆς γῆς δὲ ἐν βάθει	μᾶλλον·	ἐς τοῦτο τὸ ὕδωρ ἐν
[3, 11]	ἐκείνου τήν τε βασιλείαν βεβαιωσαμένῳ	μᾶλλον	καὶ ἀξιώματος καὶ δυνάμεως ἐς
[3, 25]	φασιν ἔχειν αὐτὸν, οὐδέν τι	μᾶλλον	Ὁμήρου κύνα τὸν ἀνθρώπῳ σύντροφον
[3, 18]	ὁμονοούντων ἀλλὰ ἐς Μενεσθέα ῥεπόντων	μᾶλλον	ταῖς εὐνοίαις. οὐ μὴν οὐδὲ
[3, 26]	ἀρχαῖον, ὥστε καὶ τοὺς Διοσκούρους	μᾶλλόν	τι αὑτοῖς καὶ οὐ Λακεδαιμονίοις
[3, 16]	βασιλεύοντος. καί μοι εἰκότα λέγειν	μᾶλλόν	τι δοκοῦσιν ἢ Ἀθηναῖοι. ποίῳ
[3, 1]	αὐτῶν ἐς κοινὸν κατάλογον ὑπάξειν	ἔμελλον·	οὐ γάρ τι τὰ πάντα
[3, 7]	ὑπούλῳ μαντεύματι ἐπελθόντες. (μετὰ δὲ	Χάριλλον	τελευτήσαντα Νίκανδρος ὁ Χαρίλλου διαδέχεται
[3, 9]	τὴν θεὸν τὸν ἐς Τροίαν	στόλον	ἤγαγεν. (ἠξίου δὲ ἄρα ὁ
[3, 26]	προσᾴδουσι δὲ οὐδὲν ἐς τὸν	Εὐρύπυλον,	οὐδὲ ἀρχὴν ἐν τῷ ναῷ
[3, 25]	πεντήκοντά ἐστι καὶ ἑκατὸν ἐπὶ	Οἴτυλον·	ὁ δὲ ἥρως ἀφ' οὗ
[3, 18]	καθ' ἕκαστον ἐπ' ἀκριβὲς διελθεῖν	ὄχλον	τοῖς ἐπιλεξομένοις παρέξειν ἔμελλεν· ὡς
[3, 26]	Σπάρτην ἐπὶ τὸν Ἑρμιόνης ἀπῄει	γάμον.	ἐν δὲ τῷ πολίσματι Ἀθηνᾶς
[3, 25]	ναυσίν, ἡνίκα ἐπὶ τὸν Ἑρμιόνης	γάμον	ἔπλευσεν ἐκ Σκύρου. διαβάντων δὲ
[3, 18]	ἐστὶν ἡρπασμένος, καὶ ἐς τὸν	γάμον	τὸν Ἁρμονίας δῶρα κομίζουσιν οἱ
[3, 7]	μὴν ἄπαις ἐτελεύτησεν ὁ Ἀρχίδαμος,	Ζευξίδαμον	δὲ ἀπολιπὼν υἱόν. Ζευξιδάμου δὲ
[3, 7]	καὶ ὑπὸ λύπης τὸ πλέον·	Ἀρχίδαμον	γὰρ Θεοπόμπου ζῶντος ἔτι ἐπιλαμβάνει
[3, 10]	δὲ ὁ Δαμασιστράτου τόν τε	Ἀρχίδαμον	μετασχεῖν τῶν χρημάτων αὐτὸν καὶ
[3, 10]	ποιεῖν σφισιν ἐς τὴν συμμαχίαν	Ἀρχίδαμον.	(τὸ μὲν δὴ χρήματα ἱερὰ
[3, 25]	ἐκ Σκύρου. διαβάντων δὲ τὸν	ποταμὸν	ἔστιν ἱερὸν ἀρχαῖον ἀΠωτέρω Διὸς
[3, 20]	ἐστιν ἡρῷον. (διαβᾶσι δὲ αὐτόθεν	ποταμὸν	Φελλίαν, παρὰ Ἀμύκλας ἰοῦσιν εὐθεῖαν
[3, 1]	Θήρᾳ μὲν ἐς αὐτὸν ἀνῄει	Κάδμον	τὸ γένος, οἱ δὲ ἦσαν
[3, 3]	γνώμην Κλεομένους καὶ τὰ ἐς	πόλεμον	ἀμείνονα εἶναι νομίζοντες τὸν μὲν
[3, 7]	ἄστυ εἷλεν. (οὐ μὴν τὸν	πόλεμόν	γε τὸν Πελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων
[3, 9]	Ἑλλάδα πέμπει χρήματα ἄγοντα, ἐντειλάμενος	πόλεμον	ἐν τῇ Ἑλλάδι ἐργάσασθαι Λακεδαιμονίοις.
[3, 2]	τότε ἔδοξεν ἄρασθαι πρὸς Ἀργείους	πόλεμον·	ἐποιοῦντο δὲ ἐς αὐτοὺς ἐγκλήματα
[3, 4]	Ἀχιλλεύς τε τὸν πρὸς Ἰλίῳ	πόλεμον	καὶ Μιλτιάδης τὸ Μαραθῶνι ἔργον.
[3, 8]	Ἀθήνας. (τὰ μὲν οὖν ἐς	πόλεμον	μάλιστα ἐπίσημα τοιαῦτα ὑπῆρχε τῷ
[3, 10]	καὶ Ἀκαρνᾶνας ἠνάγκασε καταλύσασθαι τὸν	πόλεμον	οὐ πολὺ ἀποδέοντας Καλυδῶνα καὶ
[3, 9]	ἐπεπόνθεσαν ὑπ' αὐτῶν. Λακεδαιμονίοις δὲ	πόλεμον	πρὸς Θηβαίους ἔδοξεν ἄρασθαι· ἐποιοῦντο
[3, 10]	ἐς Ἰταλίαν ὕστερον Ταραντίνοις βαρβάρων	πόλεμον	συνδιοίσων σφίσιν ὁμόρων· καὶ ἀπέθανέ
[3, 9]	Ἰσμηνίαν τόν τε σῖτον ἀκμάζοντα	ἔτεμον	καὶ ἤλασαν λείαν ἄγοντες· ἐνέβαλον
[3, 1]	Τισαμενῷ τῷ Ὀρέστου, φονεῦσαι τὸν	Ἀριστόδημον.	(ὀνόματα μὲν δὴ τοῖς παισὶν
[3, 1]	τὰ ἐς αὐτὸν τοξευθῆναι λέγουσιν	Ἀριστόδημον	ὑπὸ Ἀπόλλωνος, ὅτι οὐκ ἀφίκοιτο
[3, 11]	δὲ ἐφόροις καὶ Βιδιαίοις πέντε	ἀριθμὸν	ἑκατέροις οὖσι, τοῖς μὲν τοὺς>
[3, 5]	γέροντες, ὀκτὼ καὶ εἴκοσιν ὄντες	ἀριθμόν,	καὶ ἡ τῶν ἐφόρων ἀρχή,
[3, 22]	ταύτῃ πρόκεινται τῆς ἠπείρου τρεῖς	ἀριθμόν.	προελθόντι δὲ ἀπὸ Τρινασοῦ στάδια
[3, 1]	δὲ καὶ τοὺς κατωτέρω κατὰ	ἀριθμὸν	τυχεῖν ἀλλήλοις γεγονότας τὸν ἴσον.
[3, 25]	διὰ τοῦ σπηλαίου φερούσης οὔτε	ἕτοιμον	ὂν πεισθῆναι θεῶν ὑπόγαιον εἶναί
[3, 5]	τοῦτο ἐκ παλαιοῦ Πελοποννησίοις πᾶσιν	αἰδέσιμον	καὶ τοῖς αὐτόθι ἱκετεύουσιν ἀσφάλειαν
[3, 18]	προσαπολέσθαι οἱ καὶ τὸν λειπόμενον	ὀφθαλμόν,	οὕτω ναὸν Ὀφθαλμίτιδος Ἀθηνᾶς ἐποίησε.
[3, 12]	δὲ αὐτοὺς λέγουσιν ἐς τὸν	δρόμον	διὰ τῆς ὁδοῦ τῆς Ἀφεταίδος.
[3, 14]	ἐπίκλησιν Ὀλυμπίου. (καλοῦσι δὲ Λακεδαιμόνιοι	Δρόμον,	ἔνθα τοῖς νέοις καὶ ἐφ'
[3, 14]	τὸν δὲ σὺν τῇ ἀσπίδι	δρόμον	ἐπὶ ἀγῶνι λήγοντι οὐ συνέβαινεν
[3, 14]	μελέτη καθέστηκεν. ἐς τοῦτον τὸν	Δρόμον	ἰόντι ἀπὸ τοῦ τάφου τῶν
[3, 1]	ὅπερ οὖν καὶ ἐποίησαν (λαβόντες	λογισμὸν	ὅτι Θήρᾳ μὲν ἐς αὐτὸν
[3, 4]	Παυσανίας ἀπέστειλεν ἐς τὴν Κῶν	κόσμον	τε ὃν ἐποιήσατο ὁ Πέρσης
[3, 11]	μέγεθος τὸ νῦν καὶ ἐς	κόσμον	τὸν παρόντα μεταβεβλήκασιν. εἰσὶ δὲ
[3, 10]	ἔπεμψε τῷ Πυθαεῖ, τούτῳ ἐς	κόσμον	τοῦ ἐν Ἀμύκλαις κατεχρήσαντο ἀγάλματος.
[3, 9]	ἐς τὰ πράγματα τοῦ Ἀγησιλάου	πρόθυμον	διδόασιν ἄρχοντα εἶναι καὶ τῶν
[3, 19]	Δελφούς. ἐλθόντα δὲ ἡ Πυθία	Λεώνυμον	ἀπέστελλεν ἐς νῆσον τὴν Λευκήν,
[3, 24]	καί μοι τὰ ἐς τὸν	Κλεώνυμον	ἑτέρωθί ἐστιν εἰρημένα. ἐν Ζάρακι
[3, 21]	ὑπὲρ τὴν λεωφόρον. τὸν δὲ	ὁμώνυμον	τούτῳ, νίκην καὶ αὐτὸν Ὀλυμπίασι,
[3, 25]	οἱ Σκύρας, ὅτι κατὰ τοῦτον	ἀνώνυμον	τέως ὄντα Πύρρος ὁ Ἀχιλλέως
[3, 11]	μάλιστα ἄξια καὶ παρέχονται τὸν	ἐπώνυμον,	καθὰ δὴ καὶ Ἀθηναίοις τῶν
[3, 11]	δρόμῳ τε ἐκράτει καὶ πηδήματι	Ἱερώνυμον	τὸν Ἄνδριον. καταπαλαισθεὶς δὲ ὑπ'
[3, 16]	γίνεται λόγιον αἵματι ἀνθρώπων τὸν	βωμὸν	αἱμάσσειν· θυομένου δὲ ὅντινα ὁ
[3, 19]	θυσίας ἐς τοῦτον Ὑακίνθῳ τὸν	βωμὸν	διὰ θύρας χαλκῆς ἐναγίζουσιν· ἐν
[3, 17]	(παρὰ δὲ τῆς Χαλκιοίκου τὸν	βωμὸν	ἑστήκασι δύο εἰκόνες Παυσανίου τοῦ
[3, 25]	καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ Καρνείου	ξόανον	Ἀπόλλωνος. ~ἐς Θαλάμας δὲ ἐξ
[3, 16]	τότε ἤδη τῇ γυναικὶ τὸ	ξόανον	γίνεται βαρὺ καὶ οὐκέτι εὔφορον,
[3, 13]	πολὺ τῆς γῆς σφισιν ἐπικλύζοντος.	(ξόανον	δὲ ἀρχαῖον καλοῦσιν Ἀφροδίτης Ἥρας·
[3, 16]	Ὀρθίας ἱερόν ἐστιν Ἀρτέμιδος. τὸ	ξόανον	δὲ ἐκεῖνο εἶναι λέγουσιν ὅ
[3, 19]	(κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν Ἀθηνᾶς	ξόανόν	ἐστιν Ἀλέας. πρὶν δὲ ἢ
[3, 16]	βωμός. ἡ δὲ ἱέρεια τὸ	ξόανον	ἔχουσά σφισιν ἐφέστηκε· τὸ δέ
[3, 14]	ὅτι ἦν ἄγνου τῷ θεῷ	ξόανον·	ἡ δὲ ἄγνος λύγος καὶ
[3, 20]	(ἐκ τούτου δὴ τοῦ Ἕλους	ξόανον	Κόρης τῆς Δήμητρος ἐν ἡμέραις
[3, 23]	ὀνομαζόμενον· (τὸ γὰρ τοῦ Ἀπόλλωνος	ξόανον,	ὃ νῦν ἐστιν ἐνταῦθα, ἐν
[3, 20]	καὶ Ὀρφέως ἐστὶν ἐν αὐτῷ	ξόανον,	Πελασγῶν ὥς φασιν ἔργον. καὶ
[3, 14]	Ἀναξάνδρου αἰτεῖ, καὶ τό τε	ξόανον	τῆς Θέτιδος ἀνεῦρεν ἔχουσαν καὶ
[3, 14]	ὄψιν ὀνείρατος. (τὸ μὲν δὴ	ξόανον	τῆς Θέτιδος ἐν ἀπορρήτῳ φυλάσσουσι·
[3, 23]	τις βαρβάρων ὑπὸ ὕβρεως τὸ	ξόανον	τοῦτο ἀπέρριψεν ἐς τὴν θάλασσαν·
[3, 16]	τὸ ἐκ τῶν βαρβάρων εἶναι	ξόανον·	τοῦτο μὲν γὰρ Ἀστράβακος καὶ
[3, 15]	αὐτῷ ναὸς ἀρχαῖος καὶ Ἀφροδίτης	ξόανον	ὡπλισμένης. ναῶν δὲ ὧν οἶδα
[3, 23]	ἀρχαιότατον· αὐτὴ δὲ ἡ θεὸς	ξόανον	ὡπλισμένον. (πλέοντι δὲ ἐκ Βοιῶν
[3, 19]	ἄλλων καὶ οὗτος ἀγόμενος ἐς	οὐρανόν.	εἰσὶ δὲ καὶ αἱ Θεστίου
[3, 18]	μὲν παῖδα ἔτι ὄντα ἐς	οὐρανόν	ἐστιν Ἑρμῆς φέρων, Ἀθηνᾶ δὲ
[3, 19]	καὶ Ἄρτεμις· κομίζουσι δ' ἐς	οὐρανὸν	Ὑάκινθον καὶ Πολύβοιαν, Ὑακίνθου καθὰ
[3, 21]	ἐς ταύτην λέγουσιν ὑδρευομένην ἐσπεσεῖν	παρθένον,	ἀφανισθείσης δὲ τὸ κάλυμμα ἀναφανῆναι
[3, 7]	τῷ Ἀγησικλέους ἀγαγομένῳ γυναῖκα ἥντινα	παρθένον	μὲν τῶν ἐν Λακεδαίμονι εἶναί
[3, 18]	δὲ αὐτόν τε ἀποδρᾶναι καὶ	παρθένον	τὴν ἱερωμένην ἔχοντα οἴχεσθαι τὸ
[3, 19]	καθὰ λέγουσιν ἀδελφὴν ἀποθανοῦσαν ἔτι	παρθένον.	τοῦτο μὲν οὖν τοῦ Ὑακίνθου
[3, 23]	ἐπὶ μὲν αἰσίῳ τοῦ ἐμβαλόντος	καταδεξάμενον	ἔχει τὸ ὕδωρ· εἰ δὲ
[3, 11]	τὰ δὲ> μάλιστα ἄξια μνήμης	ἐπιλεξάμενον	ἀπ' αὐτῶν εἰρηκέναι, δηλώσω δὴ
[3, 10]	ἀποθανεῖν Μακεδόσιν ἐναντία καὶ Ἀντιπάτρῳ	μαχεσάμενον,	Εὐδαμίδας δὲ ὁ νεώτερος Λακεδαιμονίοις
[3, 15]	γὰρ δὴ παντάπασιν εὔηθες κέδρου	ποιησάμενον	ζῴδιον καὶ ὄνομα Ἀφροδίτην θέμενον
[3, 11]	εἰκόνα Ἀγίου. τοῦτον τὸν Ἀγίαν	μαντευσάμενόν	φασι Λυσάνδρῳ τὸ Ἀθηναίων ἑλεῖν
[3, 23]	ὑπερφρονήσας εἴτε καὶ ὑπὸ Μιθριδάτου	προστεταγμένον	ἀνθρώπῳ γὰρ ἀφορῶντι ἐς κέρδος
[3, 18]	οἶδα ἀνθ' ὅτου πεποίηκε Βαθυκλῆς	δεδεμένον	τε καὶ ἀγόμενον ὑπὸ Θησέως
[3, 15]	ποιησάμενον ζῴδιον καὶ ὄνομα Ἀφροδίτην	θέμενον	ἐλπίζειν ἀμύνεσθαι τὴν θεόν. ~πλησίον
[3, 21]	τῆς κώμης Διὸς Κροκεάτα λίθου	πεποιημένον	ἄγαλμα ἕστηκε, Διόσκουροι δὲ ἐπὶ
[3, 19]	ἀρχαῖον καὶ οὐ σὺν τέχνῃ	πεποιημένον·	ὅτι γὰρ μὴ πρόσωπον αὐτῷ
[3, 10]	τὰ αὐτὰ τῷ ἐν Ἀμύκλαις	πεποιημένον·	τὸ δὲ σχῆμα ὁποῖόν ἐστιν,
[3, 16]	ἐνταῦθα ἀπήρτηται ᾠὸν τοῦ ὀρόφου	κατειλημένον	ταινίαις· εἶναι δέ φασιν ᾠὸν
[3, 25]	αὐτῷ, Πινδάρῳ μὲν οὐκ ἔστιν	εἰρημένον,	λέγουσι δὲ οἱ περὶ τὴν
[3, 20]	οἶδα. Λακεδαιμονίων δὲ ἑτέροις ἐστὶν	εἰρημένον	τὴν Πολυδεύκειαν ὀνομαζομένην ἐφ' ἡμῶν,
[3, 14]	μὲν δὴ πρὸς ἄνδρα τὸν	εἰρημένον	τρόπον μάχεται· ἀθρόοι δέ ἐμπίπτουσι
[3, 14]	κατὰ τὰς γεφύρας ἐς τὸ	εἰρημένον	χωρίον. τὴν μὲν δὴ ἔσοδον,
[3, 12]	χωρίον, ὃ καλοῦσιν Ἑλλήνιον, ἐστὶν	εἰρημένον	ὡς οἱ τῶν Ἑλλήνων Ξέρξην
[3, 1]	μὲν καὶ Ἄργος ἑκατέρα μοῖρα	Τήμενον,	ἡ δὲ Κρεσφόντην ἔσχεν ἄρχοντας·
[3, 3]	μοι τὸν λόγον ἐν Φασήλιδι	ἀνακείμενον	ἐν Ἀθηνᾶς ἱερῷ τὸ δόρυ
[3, 24]	ἑκατὸν ἀπέχει Ζάραξ, ἄλλως μὲν	εὐλίμενον	χωρίον, τῶν δὲ Ἐλευθερολακώνων μάλιστα
[3, 18]	πεποίηκε Βαθυκλῆς δεδεμένον τε καὶ	ἀγόμενον	ὑπὸ Θησέως ζῶντα· καὶ Φαιάκων
[3, 19]	αὐτὸν ὡραῖον, τὸν ἐπὶ Ὑακίνθῳ	λεγόμενον	Ἀπόλλωνος ἔρωτα ὑποσημαίνων. (πεποίηται δὲ
[3, 21]	ἐπὶ τὴν Πελλάναν Χαράκωμά ἐστιν	ὀνομαζόμενον	καὶ μετὰ τοῦτο Πελλάνα πόλις
[3, 23]	ἄκραν τῆς Μαλέας λιμήν ἐστιν	ὀνομαζόμενον	Νύμφαιον καὶ Ποσειδῶνος ἄγαλμα ὀρθὸν
[3, 23]	μὲν ἱερόν ἐστιν, Ἐπιδήλιον δὲ	ὀνομαζόμενον·	(τὸ γὰρ τοῦ Ἀπόλλωνος ξόανον,
[3, 12]	Ἀπόλλωνος Ἀκρίτα βωμός, ἔστι δ'	ἐπονομαζόμενον	Γάσηπτον ἱερὸν Γῆς· Ἀπόλλων δὲ
[3, 16]	ἡρῷον. (τὸ δὲ χωρίον τὸ	ἐπονομαζόμενον	Λιμναῖον Ὀρθίας ἱερόν ἐστιν Ἀρτέμιδος.
[3, 19]	ἐνταῦθα εἰκὼν καὶ (ἄγαλμα) Ἀγαμέμνονος	νομιζόμενον	μνῆμα. θεῶν δὲ σέβουσιν οἱ
[3, 17]	ἰοῦσα γὰρ παρ' αὐτὸν τὸν	καιόμενον	λύχνον κατέβαλεν ἄκουσα. ἅτε δὲ
[3, 13]	Ὀρφέα λέγουσιν, οἱ δὲ Ἄβαριν	ἀφικόμενον	ἐξ Ὑπερβορέων. (ὁ δὲ Καρνειός,
[3, 21]	πλὴν οὐ δολίχου, σταδίου δὲ	ἀνελόμενον,	Ἀχαιὸν ἐξ Αἰγίου φησὶν εἶναι
[3, 22]	Ὀλυμπιονίκην παρέσχοντο Νικοκλέα, Ὀλυμπιάσι δύο	ἀνελόμενον	δρόμου νίκας πέντε· πεποίηται δὲ
[3, 19]	τὸ ἐς τὴν κοτύλην οἱ	γενόμενον	ἐν τῇ πρὸς Ἱπποκόωντα καὶ
[3, 16]	Ἀναιίτιδος. Ἀθηναίοις δὲ ἄρα παρώφθη	γενόμενον	λάφυρον τῷ Μήδῳ· τὸ γὰρ
[3, 23]	τε ἀρχῆς οἱ καθῃρημένης καὶ	ἐλαυνόμενον	πανταχόθεν ὑπὸ Ῥωμαίων· εἰσὶ δὲ
[3, 18]	μὴ προσαπολέσθαι οἱ καὶ τὸν	λειπόμενον	ὀφθαλμόν, οὕτω ναὸν Ὀφθαλμίτιδος Ἀθηνᾶς
[3, 18]	(παραδίδωσι δὲ καὶ Πηλεὺς Ἀχιλλέα	τραφησόμενον	παρὰ Χίρωνι, ὃς καὶ διδάξαι
[3, 5]	στρατόν, πέμπουσι κήρυκα οἱ Ἀργεῖοι	σπεισόμενον	πρὸς Ἀγησίπολίν σφισι πατρῴους δή
[3, 14]	τῆς ἀγορᾶς πρὸς ἥλιον ἰόντι	δυόμενον	τάφος κενὸς Βρασίδᾳ τῷ Τέλλιδος
[3, 15]	τὸν Ἐνυάλιον φεύγοντα οἰχήσεσθαί σφισιν	ἐνεχόμενον	ταῖς πέδαις, Ἀθηναίων δὲ τὴν
[3, 26]	μὲν στενήν, τὰ δὲ ἔνδον	παρεχόμενον	θέας ἄξια. Γερηνίας δὲ ὡς
[3, 22]	ἁπάντων καὶ περὶ αὐτὸ ἄλσος	παρεχόμενον	πηγάς, εἰσὶ δὲ καὶ ἐν
[3, 8]	ἄελπτοι φθερσιβρότου τ' ἐπὶ κῦμα	κυκωόμενον	πολέμοιο. (τότε οὖν Λεωτυχίδης μὲν
[3, 17]	δι' ὅλου γὰρ οὐκ ἔστιν	εἰργασμένον,	ἐληλασμένου δὲ ἰδίᾳ τῶν μερῶν
[3, 19]	τὸ λοιπὸν χαλκῷ κίονί ἐστιν	εἰκασμένον.	ἔχει δὲ ἐπὶ τῇ κεφαλῇ
[3, 21]	τριάκοντα Αἰγιῶν, ἐπὶ θαλάσσῃ δὲ	ᾠκισμένον	ἔστιν ἤδη τῶν Ἐλευθερολακώνων, οὓς
[3, 23]	αὐτὴ δὲ ἡ θεὸς ξόανον	ὡπλισμένον.	(πλέοντι δὲ ἐκ Βοιῶν τὴν
[3, 15]	αὐτῷ δὲ ἄγαλμα Ἡρακλέους ἐστὶν	ὡπλισμένον·	τὸ δὲ σχῆμα τοῦ ἀγάλματος
[3, 22]	ἔτος, ἐν ᾗ γυναιξίν ἐστιν	ἀπηγορευμένον	ἐσελθεῖν ἐς τὸ ἄλσος. περὶ
[3, 24]	τῶν ἐν Ἅιδου καὶ ἄλλα	διηγούμενον	καὶ ὅτι Θησέα ἰδεῖν ἐθελήσαι
[3, 20]	τοῦ Ἐλευσινίου σταδίους ἀφέστηκε Λαπίθαιον	καλούμενον	ἀπὸ ἀνδρὸς ἐγχωρίου Λαπίθου· τοῦτό
[3, 13]	(τοῦ Καρνείου δὲ οὐ πόρρω	καλούμενόν	ἐστιν ἄγαλμα Ἀφεταίου· τοῖς δὲ
[3, 20]	(Θεράπνης δὲ οὐ πόρρω Φοιβαῖον	καλούμενόν	ἐστιν, ἐν δὲ αὐτῷ Διοσκούρων
[3, 16]	πρὸς Μήδους, πλησίον δὲ Ἀστραβάκου	καλούμενόν	ἐστιν ἡρῷον. (τὸ δὲ χωρίον
[3, 22]	Διονύσου δὲ ὄρος ἱερὸν Λαρύσιον	καλούμενόν	ἐστιν ὑπὲρ τοῦ Μιγωνίου· καὶ
[3, 20]	τοῦ Νεοπτολέμου. (προιοῦσι δὲ Ἵππου	καλούμενον	μνῆμά ἐστι. Τυνδάρεως γὰρ θύσας
[3, 18]	δὲ ὡς ἐπὶ τὸ Ἀλπίον	καλούμενον	ναός ἐστιν Ἀθηνᾶς Ὀφθαλμίτιδος· ἀναθεῖναι
[3, 14]	λέσχης ἐστὶν ἱερὸν, ἐν Ἀγιαδῶν	καλούμενον.	προελθοῦσι δὲ Ταινάρου μνῆμά ἐστι,
[3, 18]	Κενταύρων μάχη. (τὸν δὲ Μίνω	καλούμενον	Ταῦρον οὐκ οἶδα ἀνθ' ὅτου
[3, 23]	δύο που σταδίους, ἔστιν Ἰνοῦς	καλούμενον	ὕδωρ, μέγεθος μὲν κατὰ λίμνην
[3, 26]	τὸ χωρίον ψιλόν, ἄγαλμα ἐνταῦθα	ἱδρυμένον	εὑρέθη Διὸς Ἰθωμάτα. τοῦτο οἱ
[3, 18]	πλησίον ἐστὶν Ἀμβολογήρας Ἀφροδίτης ἄγαλμα	ἱδρυμένον	κατὰ μαντείαν, ἄλλα δὲ Ὕπνου
[3, 20]	φασιν ὑπὸ Ἀσκληπιοῦ τὸ τραῦμα	ἰώμενον·	καὶ Ὀρφέως ἐστὶν ἐν αὐτῷ
[3, 17]	οἷς ἐπετέτακτο. ἐν τούτῳ δὲ	ὑπνωμένον	τὸν Παυσανίαν ἐπήγειρεν ὁ ψόφος·
[3, 20]	ἔργον. καὶ τόδε δὲ ἄλλο	δρώμενον	ἐνταῦθα οἶδα· (ἐπὶ θαλάσσῃ πόλισμα
[3, 25]	καλουμένων (Κουρήτων· εἰσὶ δὲ οἳ	Σιληνὸν	ἐκ Μαλέας ἐλθόντα ἐνταῦθα λέγουσιν
[3, 25]	οἰκῆσαι. τραφῆναι μὲν δὴ τὸν	Σιληνὸν	ἐν τῇ Μαλέᾳ δηλοῖ καὶ
[3, 25]	ἀγορᾷ, δοῦναι δέ σφισι τὸν	Σιληνὸν	νομίζουσι· σπανίζοιέν τ' ἂν ὕδατος,
[3, 10]	τοσοῦτον δέ οἱ πρόσεστιν ἐς	ἔπαινον·	Δελφῶν γὰρ τούς τε ἡβῶντας
[3, 10]	πορθήσασι τὸ ἐπιφανέστατον οὐκ ἐς	ἔπαινον	τίθεμαι, τοσοῦτον δέ οἱ πρόσεστιν
[3, 8]	οἱ Σπαρτιᾶταί μοι ποίησιν καὶ	ἔπαινον	τὸν ἀπ' αὐτῆς ἥκιστα ἀνθρώπων
[3, 17]	διαλυθῆναι. (καὶ) Κλέαρχον δὲ ἄνδρα	Ῥηγῖνον	τὸ ἄγαλμα ποιῆσαι λέγουσιν, ὃν
[3, 9]	ἐπὶ θάλασσαν, (καὶ) φρονῆσαί τε	δεινὸν	καί τι καὶ ἐς τοὺς
[3, 25]	ὄφιν φήσας ἐπὶ Ταινάρῳ τραφῆναι	δεινόν,	κληθῆναι δὲ Ἅιδου κύνα, ὅτι
[3, 7]	ἀπ' αὐτοῦ λαβεῖν, Προκλείδας ἐς	ἐκεῖνον	καλουμένους. (Εὐρυπῶντος δὲ υἱὸς γίνεται
[3, 12]	πρώτῳ τῶν ἄλλων καὶ μετ'	ἐκεῖνον	τῷ δευτέρῳ καὶ ἤδη κατὰ
[3, 18]	νύκτωρ ἐπιφανέντα Ἄμμωνα προαγορεύειν ὡς	ἄμεινον	ἐκείνῳ τε ἔσοιτο καὶ τῇ
[3, 16]	μὲν Καππάδοκες καὶ οἱ τὸν	Εὔξεινον	οἰκοῦντες τὸ ἄγαλμα εἶναι παρὰ
[3, 22]	δὲ ἐς αὐτὰ ἄγαλμα Ἑρμοῦ	λίθινον	ἕστηκεν ἐν ἀριστερᾷ, καὶ ἐν
[3, 22]	ἀφέστηκεν. ἱερόν ἐστιν αὐτόθι ἀρχαῖον	κοινὸν	θεῶν ἁπάντων καὶ περὶ αὐτὸ
[3, 1]	ὁμονοησάντων τοὺς ἀπογόνους αὐτῶν ἐς	κοινὸν	κατάλογον ὑπάξειν ἔμελλον· οὐ γάρ
[3, 18]	Ἄτλας καὶ Ἡρακλέους μονομαχία πρὸς	Κύκνον	καὶ ἡ παρὰ Φόλῳ τῶν
[3, 17]	ὁ Γιτιάδας ἄλλα τε καὶ	ὕμνον	ἐς τὴν θεόν. (ἐπείργασται δὲ
[3, 6]	Λακεδαιμονίους καὶ Ἀρέα ἄρχειν πρὸς	Ἀντίγονον	μάχης, ἐκείνων δὲ ἀρξάντων οὕτω
[3, 20]	τὸ ἱερὸν Σπαρτιᾶται λέγουσι Πράκα	ἀπόγονον	τρίτον Περγάμου τοῦ Νεοπτολέμου. (προιοῦσι
[3, 22]	Ἀρτέμιδος ἱερῷ πηγαί· ὕδωρ δὲ	ἄφθονον	εἴπερ ἄλλο τι χωρίον παρέχεται
[3, 16]	ἥδεσθαι· καλοῦσι δὲ οὐκ Ὀρθίαν	μόνον	ἀλλὰ καὶ Λυγοδέσμαν τὴν αὐτήν,
[3, 4]	ἄλλον γε οὐδένα ὅτι μὴ	μόνον	Κλεομένην τολμήσαντα ἴσμεν. (Κλεομένει δὲ
[3, 24]	Κλεώνυμος ὁ Κλεομένους τοῦ Ἀγησιπόλιδος	μόνον	τοῦτο τῶν Λακωνικῶν πολισμάτων ἐποίησεν
[3, 17]	τε ἐφ' οἷς ἐβουλεύετο καὶ	μόνον	τῶν ἱκετευσάντων τὴν Χαλκίοικον ἁμαρτεῖν
[3, 20]	καὶ πηγὴ παρ' αὐτῷ ἣν	Ἄνονον	ὀνομάζουσι. μετὰ δὲ τὸ Δέρειον
[3, 18]	ἐποίησε, τάδε μὲν παρίημι, τὸν	θρόνον	δὲ εἶδόν τε καὶ τὰ
[3, 18]	(Βαθυκλέους δὲ Μάγνητος, ὃς τὸν	θρόνον	ἐποίησε τοῦ Ἀμυκλαίου, ἀναθήματα ἐπ'
[3, 18]	Βαθυκλῆς μαθητὴς ἐγεγόνει καὶ τὸν	θρόνον	ἐφ' ὅτου βασιλεύοντος Λακεδαιμονίων ἐποίησε,
[3, 18]	θρόνον. (ὑπελθόντι δὲ ὑπὸ τὸν	θρόνον	τὰ ἔνδον ἀπὸ τῶν Τριτώνων
[3, 18]	Μάγνητες οἱ συνειργασμένοι Βαθυκλεῖ τὸν	θρόνον.	(ὑπελθόντι δὲ ὑπὸ τὸν θρόνον
[3, 6]	Μουσεῖον. καὶ τοῖς μὲν ἀνὰ	χρόνον	αὐτὸς ἐξήγαγεν ἑκουσίως τὴν φρουρὰν
[3, 11]	λαφύρων ποιηθεῖσαν τῶν Μηδικῶν· ἀνὰ	χρόνον	δὲ αὐτὴν ἐς μέγεθος τὸ
[3, 18]	Ἀρτέμιδος τοῖς Κρησὶν ἱερόν, ἀνὰ	χρόνον	δὲ αὐτόν τε ἀποδρᾶναι καὶ
[3, 7]	ἐπὶ πολὺν ἐν τῇ Ἀσίᾳ	χρόνον	διαμεῖναι τοὺς ἀπογόνους φασί· (Λεωτυχίδης
[3, 5]	τοὺς Φωκέας οὐδένα ἔτι ἐπισχὼν	χρόνον	ἔς τε Βοιωτίαν ἐληλύθει καὶ
[3, 11]	ἐξ ἀρχῆς, προσλαβοῦσα δὲ ἀνὰ	χρόνον	καὶ Λακεδαίμων ἡ αὐτὴ καλεῖσθαι·
[3, 5]	δικαστήριον. μετὰ δὲ οὐ πολὺν	χρόνον	Λακεδαιμονίων συλλεγόντων ἐπὶ Θήβας στρατιάν
[3, 3]	ἀφίστανται Λακεδαιμονίων οἱ Μεσσήνιοι. καὶ	χρόνον	μὲν ἀντέσχον πολεμοῦντες· ὑπόσπονδοι δὲ
[3, 4]	ἐμοὶ δοκεῖν τά τε ἀνὰ	χρόνον	συμβάντα καὶ τὰ ἔτι πρότερον.
[3, 13]	ἐξ Ἀπόλλωνος· τοῦτον γὰρ τὸν	Κάρνον	ἀποκτείναντος Ἱππότου τοῦ Φύλαντος ἐνέπεσεν
[3, 19]	Αἴαντα ἤκουε. τιτρώσκεται δὴ τὸ	στέρνον	καὶ ἔκαμνε γὰρ ὑπὸ τοῦ
[3, 26]	ἁμαρτεῖν τοῦ πλοῦ καὶ ἐς	Σύρνον	τῆς Καρικῆς ἠπείρου φασὶν ἀποσωθέντα
[3, 10]	Λακεδαιμόνιοί τε καὶ Ἀθηναῖοί σφισιν	ἤμυνον,	οἱ μὲν ἀρχαίαν δή τινα
[3, 17]	γὰρ παρ' αὐτὸν τὸν καιόμενον	λύχνον	κατέβαλεν ἄκουσα. ἅτε δὲ ὁ
[3, 9]	Διὸς ἐπίκλησιν Ὀλυμπίου, ποιησάμενοι πονηρὸν	οἰωνὸν	καταμένουσιν ἄκοντες. Ἀθηναίοις δὲ ἦν
[3, 15]	καὶ ῥοπάλοις τύπτοντες κατεργάζονται τὸν	Οἰωνόν.	(τοῦτο Ἡρακλέα μάλιστα ἐξηγρίωσεν ἐς
[3, 15]	ἡ γλῶσσα, ἥκιστα παρεχομένη τὸ	εὔφωνον.	(Ἑλένης δὲ ἱερὰ καὶ Ἡρακλέους,
[3, 7]	καί οἱ καταστρέψασθαι Θεσσαλίαν πᾶσαν	ἐξὸν	ἅτε ἀεὶ νικῶντι ἐν ταῖς
[3, 19]	δὲ ἐν ταῖς χερσὶ καὶ	τόξον.	(τοῦ δὲ ἀγάλματος τὸ βάθρον
[3, 8]	οὐκ ἀγαθὸν δαίμονα ἐσῆλθεν ἐς	ἐπήκοον	τῶν ἐφόρων εἰπεῖν ὡς οὐχ
[3, 7]	Ἀριστοδήμου τῷ παιδὶ ὄνομα τίθεται	Σόον.	Εὐρυπῶντα δὲ τὸν Σόου φασὶν
[3, 4]	πόλιν, εἰ μὴ κατὰ τὴν	ἀτραπὸν	τὴν διὰ τῆς Οἴτης τείνουσαν
[3, 24]	δὲ καὶ τὸ πεδίον Διονύσου	κῆπον.	(ἱερὰ δὲ αὐτόθι τὸ μέν
[3, 19]	εἰσὶν ἄκροι καὶ χεῖρες, τὸ	λοιπὸν	χαλκῷ κίονί ἐστιν εἰκασμένον. ἔχει
[3, 1]	δὲ ἦν γὰν δὴ τὸ	ὑπόλοιπον	ποταμοῦ ῥεῦμα ὠνόμασεν Εὐρώταν. (ἅτε
[3, 22]	πνευμάτων ἀπενεχθέντα ἐς τοῦτον τὸν	κόλπον	οἰκίσαι φασί, τὴν Ἠτιάδα Αἰνείου
[3, 21]	μὲν νῦν δῦτε θαλάσσης εὐρέα	κόλπον,	ὀψόμεναί τε γέρονθ' ἅλιον καὶ
[3, 7]	ὀλέθρῳ καὶ φυγῇ τῇ σφετέρᾳ.	(Θεόπομπον	δὲ τὸν Νικάνδρου βασιλεύσαντα μετὰ
[3, 3]	τῷ προτέρῳ πρὸς Μεσσηνίους πολέμῳ	Θεόπομπον	τὸν Νικάνδρου, βασιλέα ὄντα τῆς
[3, 12]	τότε οὐδὲ χρυσοῦ νόμισμα, κατὰ	τρόπον	δὲ ἔτι τὸν ἀρχαῖον ἀντεδίδοσαν
[3, 15]	πόλεις αὗται τὰ ξόανα τὸν	τρόπον	ἱδρυμέναι καὶ ἐπὶ δόξῃ τοιαύτῃ·
[3, 14]	δὴ πρὸς ἄνδρα τὸν εἰρημένον	τρόπον	μάχεται· ἀθρόοι δέ ἐμπίπτουσι βιαίως
[3, 20]	τούτου διέχουσιν οὐ πολύ, κατὰ	τρόπον	οἶμαι τὸν ἀρχαῖον, οὓς ἀστέρων
[3, 12]	κατὰ τοῦτο τὸ χωρίον βουλευσάμενοι	τρόπον	ὅντινα ἀνθέξουσιν. ὁ δὲ ἕτερος
[3, 6]	δὲ ὁ λόγος μοι καὶ	τρόπον	ὅντινα ἐν Αἰγύπτῳ Κλεομένης ἐτελεύτησεν.
[3, 9]	ἀφίκετο ἐς Σάρδεις, αὐτίκα ἐπενόει	τρόπον	ᾧ τινι ἀναγκάσει Λακεδαιμονίους τὴν
[3, 20]	ἀμυνεῖν ἀδικουμένοις· ἐξορκώσας δὲ τὸν	ἵππον	κατώρυξεν ἐνταῦθα. κίονες δὲ ἑπτὰ
[3, 20]	ἐστι. Τυνδάρεως γὰρ θύσας ἐνταῦθα	ἵππον	τοὺς Ἑλένης ἐξώρκου μνηστῆρας ἱστὰς
[3, 9]	ἐν Ἕρμου πεδίῳ τήν τε	ἵππον	τῶν Περσῶν ἐνίκησεν ὁ Ἀγησίλαος
[3, 3]	καὶ αὐταὶ βίαιον πνεῦμα ἠφίεσαν,	τύπον	δὲ τὴν σφῦραν καὶ τὸν
[3, 3]	τὴν σφῦραν καὶ τὸν ἄκμονα	ἀντίτυπον	ταύτῃ, πῆμα δὲ εἰκότως ἀνθρώπῳ
[3, 16]	τις ταῖς θεαῖς Λευκιππὶς ἐπεκόσμησε,	πρόσωπον	ἀντὶ τοῦ ἀρχαίου ποιησαμένη τῆς
[3, 19]	τέχνῃ πεποιημένον· ὅτι γὰρ μὴ	πρόσωπον	αὐτῷ καὶ πόδες εἰσὶν ἄκροι
[3, 25]	ταύτῃ Ταίναρον. ἐν αὐτῇ δὲ	μέγαρον	Δήμητρος καὶ ἐπὶ θαλάσσῃ ναός
[3, 1]	οἱ δὲ ἦσαν ἀπόγονοι Μεμβλιάρου·	Μεμβλίαρον	δὲ ἄνδρα ὄντα τοῦ δήμου
[3, 25]	δὲ ἦν πάλαι καὶ ταύτῃ	Ταίναρον.	ἐν αὐτῇ δὲ μέγαρον Δήμητρος
[3, 25]	σταδίους ἐς θάλασσαν ἀνέχουσα ἄκρα	Ταίναρον,	καὶ λιμένες ὅ τε Ἀχίλλειός
[3, 7]	δὲ τὸν Νικάνδρου βασιλεύσαντα μετὰ	Νίκανδρον	μέλλει καὶ αὖθις ὁ λόγος
[3, 14]	ἀφεστηκότας, τὸν δὲ βασιλέα σφῶν	Ἀνάξανδρον	ἐσβαλόντα ἐς τὴν Μεσσηνίαν λαβεῖν
[3, 22]	Κρανάη πρόκειται Γυθίου, καὶ Ὅμηρος	Ἀλέξανδρον	ἁρπάσαντα Ἑλένην ἐνταῦθα ἔφη συγγενέσθαι
[3, 18]	Νέσσον τιμωρούμενος. Ἑρμῆς δὲ παρ'	Ἀλέξανδρον	κριθησομένας ἄγει τὰς θεάς, Ἄδραστος
[3, 22]	δὴ τὸ ἱερὸν ποιῆσαι λέγουσιν	Ἀλέξανδρον·	Μενέλαος δὲ Ἴλιον ἑλὼν καὶ
[3, 9]	ταῖς μὲν τριήρεσιν ἐπέστησεν ἡγεμόνα	Πείσανδρον	τοῦ Πεισάνδρου δὲ ἐτύγχανε συνοικῶν
[3, 22]	ἡ μυρσίνη ἦν, καὶ τὸ	δένδρον	ἔτι ἐκείνην σέβουσι τὴν μυρσίνην
[3, 25]	τῇ Χιμαίρᾳ· οἱ δὲ ὕστερον	Κέρβερον	ὄνομα ἐποίησαν καὶ κυνὶ τἄλλα
[3, 22]	τὴν ἄκραν. ἐνταῦθά ἐστιν Ἀθηνᾶς	ἱερὸν	ἄγαλμα οὐκ ἔχον, οὐδὲ ὄροφος
[3, 21]	πηγὴ τοῦ θεοῦ καὶ Δήμητρος	ἱερὸν	ἅγιον καὶ Ποσειδῶνος ἄγαλμα Γαιαόχου.
[3, 9]	καταφεύγουσιν ἄνδρες ἐξ αὐτῶν ἐς	ἱερὸν	Ἀθηνᾶς ἐπίκλησιν Ἰτωνίας· Ἀγησίλαος δὲ
[3, 15]	μετῆλθε κατ' ἀξίαν ὧν προυπῆρξεν,	ἱερὸν	Ἀθηνᾶς ἱδρύεται, Ἀξιοποίνου δὲ ἐπίκλησιν,
[3, 15]	ποινάς. ἔστι δὲ καὶ ἄλλο	ἱερὸν	Ἀθηνᾶς ἰόντι ἑτέραν ὁδὸν ἀπὸ
[3, 19]	κώμη διαμένουσα θέας παρείχετο ἄξιον	ἱερὸν	Ἀλεξάνδρας καὶ ἄγαλμα· τὴν δὲ
[3, 21]	ἑτέρωθι δὲ Ἀπόλλων Κάρνειος καὶ	ἱερὸν	Ἄμμωνος καὶ Ἀσκληπιοῦ χαλκοῦν ἄγαλμά
[3, 18]	ἔνθα ἦν Ἀρτέμιδος τοῖς Κρησὶν	ἱερόν,	ἀνὰ χρόνον δὲ αὐτόν τε
[3, 16]	καὶ Λυδῶν οἷς ἐστιν Ἀρτέμιδος	ἱερὸν	Ἀναιίτιδος. Ἀθηναίοις δὲ ἄρα παρώφθη
[3, 4]	καὶ ἦν γὰρ πλησίον ἄλσος	ἱερὸν	Ἄργου τοῦ Νιόβης καταφεύγουσιν ὡς
[3, 20]	ἐπίκλησιν Στεμματίου καὶ Μυσίας ἐστὶν	ἱερὸν	Ἀρτέμιδος. (τὸ δὲ ἄγαλμα τῆς
[3, 25]	διαβάντων δὲ τὸν ποταμὸν ἔστιν	ἱερὸν	ἀρχαῖον ἀΠωτέρω Διὸς βωμοῦ. τοῦ
[3, 24]	Ὕψοις ἐν ὅροις ἤδη Σπαρτιατῶν	ἱερὸν	Ἀσκληπιοῦ καὶ Ἀρτέμιδος ἐπίκλησιν Δαφναίας.
[3, 22]	ἀριστερᾷ, καὶ ἐν τοῖς ἐρειπίοις	ἱερὸν	Ἀσκληπιοῦ καὶ Ὑγείας ἐστὶν οὐκ
[3, 24]	ἐστιν, ἐν δὲ αὐτοῖς σπήλαιον	ἱερὸν	Ἀσκληπιοῦ, λίθου δὲ τὸ ἄγαλμα.
[3, 22]	ἐν τῇ γῇ ταύτῃ καὶ	ἱερὸν	Ἀσκληπιοῦ στάδια ἀπέχον ὡς πεντήκοντα
[3, 12]	βωμός, ἔστι δ' ἐπονομαζόμενον Γάσηπτον	ἱερὸν	Γῆς· Ἀπόλλων δὲ ὑπὲρ αὐτὸ
[3, 19]	Εὐρώταν, ὀλίγον ὑπὲρ τῆς ὄχθης	ἱερὸν	δείκνυται Διὸς Πλουσίου. διαβᾶσι δὲ
[3, 14]	Ἄλκωνος τὸ ἡρῷον Ποσειδῶνός ἐστιν	ἱερόν,	Δωματίτην δὲ ἐπονομάζουσιν. (καὶ χωρίον
[3, 14]	οὐ πόρρω τῆς λέσχης ἐστὶν	ἱερὸν,	ἐν Ἀγιαδῶν καλούμενον. προελθοῦσι δὲ
[3, 20]	τε ἡ κρήνη καὶ Πολυδεύκους	ἱερὸν	ἐν δεξιᾷ τῆς ἐς Θεράπνην
[3, 20]	Ταυγέτου Δήμητρος ἐπίκλησιν Ἐλευσινίας ἐστὶν	ἱερόν·	ἐνταῦθα Ἡρακλέα Λακεδαιμόνιοι κρυφθῆναί φασιν
[3, 20]	δὲ οὐ πολὺ Ποσειδῶνος ἀφέστηκεν	ἱερὸν	ἐπίκλησιν Γαιαόχου. καὶ ἀπ' αὐτοῦ
[3, 15]	καὶ ὑπερῷον ἄλλο ἐπῳκοδόμηται Μορφοῦς	ἱερόν.	(ἐπίκλησις μὲν δὴ τῆς Ἀφροδίτης
[3, 12]	τοῦ δὲ Τροπαίου Διὸς τὸ	ἱερὸν	ἐποίησαν οἱ Δωριεῖς πολέμῳ τούς
[3, 14]	τὴν λέσχην ἐστὶν Ἀρτέμιδος Ἰσσωρίας	ἱερόν·	ἐπονομάζουσι δὲ αὐτὴν καὶ Λιμναίαν,
[3, 17]	καὶ ἕτερον αὐτόθι Ἀθηνᾶς Ἐργάνης	ἱερόν.	ἐς δὲ τὴν πρὸς μεσημβρίαν
[3, 26]	καὶ σπήλαιον παρ' αὐτὸ τὸ	ἱερόν,	ἔσοδον μὲν στενήν, τὰ δὲ
[3, 15]	δὲ οὐ πόρρω Ποσειδῶνός τε	ἱερόν	ἐστι Γενεθλίου καὶ ἡρῷα Κλεοδαίου
[3, 19]	καὶ ἐπὶ τούτῳ Ῥοδίοις Ἑλένης	ἱερόν	ἐστι Δενδρίτιδος. (ὃν δὲ οἶδα
[3, 26]	Μαχάονος τοῦ Ἀσκληπιοῦ μνῆμα καὶ	ἱερόν	ἐστιν ἅγιον, καὶ ἀνθρώποις νόσων
[3, 18]	Ἀθηνᾶς ἐποίησε. (προελθόντι δὲ ἐντεῦθεν	ἱερόν	ἐστιν Ἄμμωνος· φαίνονται δὲ ἀπ'
[3, 16]	χωρίον τὸ ἐπονομαζόμενον Λιμναῖον Ὀρθίας	ἱερόν	ἐστιν Ἀρτέμιδος. τὸ ξόανον δὲ
[3, 22]	ὅσον τε σταδίους δώδεκα (καὶ)	ἱερόν	ἐστιν Ἀσκληπιοῦ· Φιλόλαον τὸν θεὸν
[3, 22]	ἀπὸ Γερονθρῶν στάδια ἑκατὸν ἀφέστηκεν.	ἱερόν	ἐστιν αὐτόθι ἀρχαῖον κοινὸν θεῶν
[3, 22]	πρῶτον. κατὰ δὲ τὴν νῆσον	ἱερόν	ἐστιν Ἀφροδίτης ἐν τῇ ἠπείρῳ
[3, 20]	ἐν ὑπαίθρῳ, μετὰ δὲ αὐτὸ	ἱερόν	ἐστιν Ἀχιλλέως· ἀνοίγειν δὲ αὐτὸ
[3, 22]	δὲ ὅμως ἐστί. καὶ Ἀθηνᾶς	ἱερόν	ἐστιν ἐν τῇ ἀκροπόλει Κυπαρισσίας
[3, 23]	Ἐπίδαυρον τὴν Λιμηρὰν ἄγουσαν Ἀρτέμιδος	ἱερόν	ἐστιν ἐν τῇ Ἐπιδαυρίων Λιμνάτιδος.
[3, 23]	ἐν ὅροις Βοιατῶν Ἀπόλλωνος μὲν	ἱερόν	ἐστιν, Ἐπιδήλιον δὲ ὀνομαζόμενον· (τὸ
[3, 13]	Διονύσου δὲ οὐ μακρὰν Διὸς	ἱερόν	ἐστιν Εὐανέμου, τούτου δὲ ἐν
[3, 26]	εἰσι, κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν	ἱερόν	ἐστιν Ἰνοῦς καὶ μαντεῖον. μαντεύονται
[3, 25]	ἐστίν, ἐν δὲ αὐτοῖς Ἀθηνᾶς	ἱερὸν	Ἱππολαίτιδος· ὀλίγον δὲ ἀπωτέρω Μέσσα
[3, 26]	ἐπὶ δὲ τῆς ἀκροπόλεώς ἐστιν	ἱερὸν	καὶ ἄγαλμα Ἀθηνᾶς, καὶ Ἔρωτός
[3, 15]	Ἡρακλέα δὲ λέγουσιν ἱδρύσασθαι τὸ	ἱερὸν	καὶ αἶγας θῦσαι πρῶτον, ὅτι
[3, 12]	δὲ Ἰαμίδαις. (καὶ Μάρωνός ἐστιν	ἱερὸν	καὶ Ἀλφειοῦ· Λακεδαιμονίων δὲ τῶν
[3, 26]	δὲ τῷ πολίσματι Ἀθηνᾶς τε	ἱερὸν	καὶ Ἀπόλλων ἐστὶ Κάρνειος, καθὰ
[3, 12]	ἤδη τοῦ τείχους, Δικτύννης ἐστὶν	ἱερὸν	καὶ βασίλειοι τάφοι τῶν καλουμένων
[3, 14]	καὶ Σαράπιδος νεώτατον τοῦτο Σπαρτιάταις	ἱερὸν	καὶ Διὸς ἐπίκλησιν Ὀλυμπίου. (καλοῦσι
[3, 11]	τούτων δὲ οὐ πόρρω Γῆς	ἱερὸν	καὶ Διός ἐστιν Ἀγοραίου, τὸ
[3, 25]	ἄξια ἐν Οἰτύλῳ Σαράπιδός ἐστιν	ἱερὸν	καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ Καρνείου
[3, 18]	ἱδρύσασθαι δὲ Λακεδαίμονα Χάρισιν ἐνταῦθα	ἱερὸν	καὶ θέσθαι τὰ ὀνόματα ἥγηνται.
[3, 26]	Καλάθιόν ἐστιν· ἐν αὐτῷ Κλαίας	ἱερὸν	καὶ σπήλαιον παρ' αὐτὸ τὸ
[3, 21]	αὐτόθι ἰδὼν Ἀσκληπιοῦ τε οἶδα	ἱερὸν	καὶ τὴν πηγὴν Πελλανίδα. ἐς
[3, 14]	δὲ ἀπὸ τοῦ Δρόμου Διοσκούρων	ἱερὸν	καὶ Χαρίτων, τὸ δὲ Εἰλειθυίας
[3, 22]	τῆς Μιγωνίτιδος. Διονύσου δὲ ὄρος	ἱερὸν	Λαρύσιον καλούμενόν ἐστιν ὑπὲρ τοῦ
[3, 12]	παρὰ δὲ τὸ Ἑλλήνιον Ἀρσινόης	ἱερόν,	Λευκίππου τε θυγατρὸς καὶ γυναικῶν
[3, 24]	γὰρ καὶ Κόλχοις Ἀθηνᾶς Ἀσίας	ἱερόν.	μετασχόντας μὲν οὖν οἶδα Ἰάσονι
[3, 16]	δὲ Ἱλαείρας καὶ Φοίβης ἐστὶν	ἱερόν·	ὁ δὲ ποιήσας τὰ ἔπη
[3, 12]	Βιδιαίων ἀρχείου πέραν ἐστὶν Ἀθηνᾶς	ἱερόν·	Ὀδυσσεὺς δὲ ἱδρύσασθαι τὸ ἄγαλμα
[3, 17]	δὲ τῆς Ὀρθίας ἐστὶν Εἰλειθυίας	ἱερόν·	οἰκοδομῆσαι δέ φασιν αὐτὸ καὶ
[3, 26]	Ῥόδον μὲν τὸ χωρίον τὸ	ἱερὸν	ὀνομάζουσιν, ἄγαλμα δὲ τοῦ Μαχάονος
[3, 11]	μέγας. καὶ Μοιρῶν Λακεδαιμονίοις ἐστὶν	ἱερόν,	Ὀρέστου δὲ τοῦ Ἀγαμέμνονος πρὸς
[3, 17]	δὲ τῆς Χαλκιοίκου Μουσῶν ἱδρύσαντο	ἱερόν,	ὅτι οἱ Λακεδαιμόνιοι τὰς ἐξόδους
[3, 17]	ἀνῆκον ὀνομάζουσιν ἀκρόπολιν. (ἐνταῦθα Ἀθηνᾶς	ἱερὸν	πεποίηται Πολιούχου καλουμένης καὶ Χαλκιοίκου
[3, 13]	μνῆμα, ἐπὶ δὲ αὐτῷ καὶ	ἱερὸν	πεποίηται· τεσσαρακοστῷ γὰρ ὕστερον ἔτει
[3, 22]	Μιγώνιον. (τοῦτο μὲν δὴ τὸ	ἱερὸν	ποιῆσαι λέγουσιν Ἀλέξανδρον· Μενέλαος δὲ
[3, 10]	δέκα μάλιστά που στάδια ἐκτραπομένοις	ἱερὸν	Σκοτίτα Διός. ἐπανελθόντων δὲ ἐντεῦθεν
[3, 20]	θύειν. ποιῆσαι δέ σφισι τὸ	ἱερὸν	Σπαρτιᾶται λέγουσι Πράκα ἀπόγονον τρίτον
[3, 16]	δὴ θεῷ πεποιήκασι καὶ τούτῳ	ἱερόν.	τάφος δέ ἐστιν ὄπισθε μὲν
[3, 10]	Καρύας ἄγει καὶ ἐς τὸ	ἱερὸν	τῆς Ἀρτέμιδος. τὸ γὰρ χωρίον
[3, 14]	τοὺς προσχώρους λέγουσιν. (τὸ δὲ	ἱερὸν	τῆς Θέτιδος κατασκευασθῆναί φασιν ἐπ'
[3, 12]	τοὺς Ἀμυκλαιεῖς κρατήσαντες. τὸ δὲ	ἱερὸν	τῆς Μεγάλης μητρὸς τιμᾶται περισσῶς
[3, 23]	στάδια ὡς δέκα. τὸ δὲ	ἱερὸν	τῆς Οὐρανίας ἁγιώτατον καὶ ἱερῶν
[3, 23]	ἄξια τὸ μὲν Ἀφροδίτης ἐστὶν	ἱερόν,	τὸ δὲ Ἀσκληπιοῦ καὶ ἄγαλμα
[3, 14]	δόξῃ δὲ ἐμῇ διὰ τὸ	ἱερὸν	τὸ ἐν Ἑρμιόνῃ κατέστη καὶ
[3, 5]	Ἀλέας. ἦν δὲ ἄρα τὸ	ἱερὸν	τοῦτο ἐκ παλαιοῦ Πελοποννησίοις πᾶσιν
[3, 2]	ἐν Ἀρτέμιδος ἱερῷ· τὸ δὲ	ἱερὸν	τοῦτο ἐν μεθορίῳ τῆς τε
[3, 19]	ταύτην, ἐστὶν ἀρχαιότατον αὐτῶν Ἄρεως	ἱερόν.	τοῦτό ἐστιν ἐν ἀριστερᾷ τῆς
[3, 26]	οὐ πόρρω τοῦ αἰγιαλοῦ τέμενος	ἱερὸν	τῶν Νηρέως θυγατέρων ἐστίν· ἐς
[3, 13]	Ἀκρισίου τοῦ Ἄβαντος. Ἥρας δὲ	ἱερὸν	Ὑπερχειρίας κατὰ μαντείαν ἐποιήθη, τοῦ
[3, 18]	καὶ πρὸς αὐτῇ Χαρίτων ἐστὶν	ἱερὸν	Φαέννας καὶ Κλητᾶς, καθὰ δὴ
[3, 10]	τοῦ Ἀγησιλάου βασιλεύοντος κατέλαβον τὸ	ἱερὸν	Φωκεῖς τὸ ἐν Δελφοῖς. Θηβαίοις
[3, 15]	δεξιᾷ καὶ Ἀθηνᾶς Ἀξιοποίνου καλουμένης	ἱερόν.	ὡς γὰρ δὴ ἀμυνόμενος Ἡρακλῆς
[3, 9]	Τιμόλαος. (οἱ δὲ ἐς τὸ	φανερὸν	τοῦ πολέμου παρασχόντες τὴν ἀρχὴν
[3, 26]	τε Πασιφάης καὶ Ἡλίου τὸ	ἕτερον·	αὐτὸ δὲ τὸ ἐν τῷ
[3, 17]	θέας ἄξια. (ἔστι δὲ καὶ	ἕτερον	αὐτόθι Ἀθηνᾶς Ἐργάνης ἱερόν. ἐς
[3, 14]	γυμνάσια ἐν τῷ Δρόμῳ, τὸ	ἕτερον	Εὐρυκλέους ἀνάθημα ἀνδρὸς Σπαρτιάτου· τοῦ
[3, 14]	ἡγησαμένου μνῆμά ἐστι, τὸ δὲ	ἕτερον	Λεωνίδου καὶ λόγους κατὰ ἔτος
[3, 15]	γυναικῶν βέβαιον. τὸν γὰρ δὴ	ἕτερον	λόγον, ὡς τὴν θεὸν πέδαις
[3, 16]	ἐφ' ἡμῶν τέχνης τὸ δὲ	ἕτερον	μὴ καὶ τοῦτο ἐπικοσμεῖν αὐτὴν
[3, 16]	αὗται Λευκιππίδες. τὸ μὲν δὴ	ἕτερον	τῶν ἀγαλμάτων ἱερασαμένη τις ταῖς
[3, 8]	ἔφασκεν εἰρῆσθαι, τὸν γὰρ δὴ	ἕτερον	τῶν ποδῶν ἐπεπήρωτο ὁ Ἀγησίλαος·
[3, 18]	λέγουσιν ἐκκοπέντα τῶν ὀφθαλμῶν τὸν	ἕτερον	ὑπὸ Ἀλκάνδρου, διότι οὓς ἔθηκε
[3, 26]	ἐστι καὶ οἱ μύρμηκες αὐτόθι	λευκότερον	ἢ ὡς μυρμήκων τὸ χρῶμα
[3, 10]	ἐν Φωκεῦσιν ἔφη λαμβάνουσαν δωρεὰν	ἑτοιμότερον	ποιεῖν σφισιν ἐς τὴν συμμαχίαν
[3, 4]	καὶ ἐπὶ Ἀθήνας, τὸ μὲν	πρότερον	Ἀθηναίοις τε ἐλευθερίαν ἀπὸ τῶν
[3, 6]	νώτου τοῖς Μακεδόσιν ἔφασκεν ἐπικείσεσθαι·	πρότερον	δὲ οὐκ εἰκὸς εἶναι σφᾶς
[3, 24]	ὀρῶν τούτων τὸ μεταξὺ ἐπέχουσα,	πρότερον	δὲ τῆς Ἀσίας τοῦ ὄρους
[3, 25]	ὥστε καὶ θαῦμα εἶναι παρεχομένη,	πρότερον	δὲ τοῖς ἐνιδοῦσιν ἐς τὸ
[3, 10]	Σελλασίας ἐστί· ταύτην, καθὰ καὶ	πρότερον	ἔγραψα, ἠνδραποδίσαντο Ἀχαιοὶ Λακεδαιμονίους καὶ
[3, 2]	ἠπείρου ταύτης νῆσον εἷλεν ἔτι	πρότερον.	(ἐπὶ δὲ Ἐχεστράτου τοῦ Ἄγιδος
[3, 6]	ἐπαύσαντο ἐξ ἐκείνου Σπαρτιᾶται βασιλευόμενοι,	πρότερον	ἔτι ἐδήλωσέ μοι τὰ ἐς
[3, 17]	δὲ καὶ ταῦτα, ὁποῖα λέγεται,	πρότερον	ἔτι ἐν τῇ Ἀτθίδι συγγραφῇ.
[3, 9]	μετά γε τὸν Ξέρξου καὶ	πρότερον	ἔτι ἐπὶ Σκύθας Δαρείου καὶ
[3, 6]	κατήγαγε τὸ χρεὼν Ἀκρότατον ἔτι	πρότερον	ἢ αὐτὸν Κλεομένην, καὶ ὡς
[3, 7]	καὶ ἔτι τοῦ ἐγκλήματος τούτου	πρότερον	Κυνουρεῦσιν ἐπολέμησαν· τὰς δὲ ἐφεξῆς
[3, 13]	τοὺς Τυνδάρεω παῖδας καὶ οὐ	πρότερον	νομισθῆναί φασι. δείκνυται δὲ πρὸς
[3, 4]	χρόνον συμβάντα καὶ τὰ ἔτι	πρότερον.	(Ξέρξῃ γὰρ βασιλέων, ὁπόσοι Μήδοις
[3, 8]	ἐποίησεν ὅστις δή, καὶ ἔτι	πρότερον	Παυσανίᾳ τὸ ἐπὶ τῷ τρίποδι
[3, 9]	ἐπανήκειν τὴν πόλιν ἐς τὴν	πρότερόν	ποτε οὖσαν εὐδαιμονίαν· πυνθανόμενοι δὲ
[3, 1]	παρὰ δὲ Ἡρακλέους ἐντυχόντος οἱ	πρότερον	πύθοιτο ὡς ἐς Πελοπόννησον Δωριεῦσι
[3, 17]	οὐ διηγήσομαι· τὰ γὰρ τοῖς	πρότερον	συγγραφέντα ἐπ' ἀκριβὲς ἀποχρῶντα ἦν·
[3, 3]	ἅμα ᾤκησε. τὴν γάρ οἱ	πρότερον	συνοικοῦσαν ἀρίστην τὰ ἄλλα οὖσαν
[3, 19]	γένος Ἀργείαν, Τληπολέμῳ δὲ ἔτι	πρότερον	συνοικοῦσαν φυγῆς μετασχεῖν τῆς ἐς
[3, 1]	Πυθίᾳ φασίν. Ἀριστοδήμῳ δὲ αὐτῷ	πρότερον	τὴν τελευτὴν συμβῆναι λέγουσιν ἐν
[3, 1]	εἶδος κάλλιστον κατέλαβεν ἡ πεπρωμένη	πρότερον	τοῦ πατρός, καὶ Ὑακίνθου μνῆμά
[3, 5]	Λακεδαιμόνιοι τὸν Παυσανίαν καὶ ἔτι	πρότερον	τούτου Λεωτυχίδην καὶ Ἀργεῖοι Χρυσίδα,
[3, 15]	ἄγαλμα καὶ Ἀθηναίων ἐς τὴν	Ἄπτερον	καλουμένην Νίκην, τῶν μὲν οὔποτε
[3, 9]	ὁμοίως ἐκείνῳ, τό τε κατόρθωμα	ἐπιφανέστερον	ἔσεσθαι βασιλέα κρατήσαντα Ἀρταξέρξην εὐδαιμονίαν
[3, 14]	ὀστᾶ τοῦ Λεωνίδου τεσσαράκοντα ἔτεσιν	ὕστερον	ἀνελομένου ἐκ Θερμοπυλῶν τοῦ Παυσανίου.
[3, 8]	ἀνείλετο Ὀλυμπικὴν πρώτη. Κυνίσκας δὲ	ὕστερον	γυναιξὶ καὶ ἄλλαις καὶ μάλιστα
[3, 4]	ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἀγαθὴν κτώμενος,	ὕστερον	δὲ Ἀθηναίου χάριτι ἀνδρὸς Ἰσαγόρου
[3, 15]	δὴ τιτρώσκεται καὶ λαθὼν ἀπεχώρησεν·	ὕστερον	δὲ ἐξεγένετό οἱ στρατεύσαντι ἐς
[3, 7]	δὴ τῶν εἰρημένων μετάνοια ἔλαβεν	ὕστερον·	Δημάρατον δὲ βασιλεύοντα καὶ τά
[3, 16]	οὐ κατὰ ταὐτὰ Ἡρακλεῖ καὶ	ὕστερον	Δωριεῖ τῷ Ἀναξανδρίδου παρεγένετο, ἀλλὰ
[3, 20]	τὸ δὲ οἰκετικὸν τὸ ἐπικτηθὲν	ὕστερον,	Δωριεῖς Μεσσηνίους ὄντας, ὀνομασθῆναι καὶ
[3, 16]	τοὺς Τυνδάρεω παῖδας, χρόνῳ δὲ	ὕστερον	ἐκτήσατο Φορμίων Σπαρτιάτης. παρὰ τοῦτον
[3, 17]	καὶ Ἀθηναίων τριήρεις ἐνίκησε, καὶ	ὕστερον	ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς καθεῖλεν Ἀθηναίων
[3, 6]	Ἀρίφρονος στρατηγοῦντα ἐπὶ Δηλίῳ καὶ	ὕστερον	ἐν Θεσσαλίᾳ Λεωσθένην. (Κλεομβρότου δὲ
[3, 3]	Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ καὶ Ἀθηναίοις	ὕστερον	ἐοικότα ἐχρήσθη κατάγουσιν ἐς Ἀθήνας
[3, 10]	Αἰτωλῶν πολίσματα ᾑρηκέναι. χρόνῳ δὲ	ὕστερον	ἔπλευσε καὶ ἐς Αἴγυπτον, ἀφεστηκότων
[3, 6]	Κλεομένην, καὶ ὡς Κλεομένης ἀπέθανεν	ὕστερον,	ἐς ἀντιλογίαν ἀφίκοντο ὑπὲρ τῆς
[3, 1]	πρεσβύτατον τῶν Ἀμύκλα παίδων καὶ	ὕστερον	ἐς Κυνόρταν Ἀργάλου τελευτήσαντος ἀφίκετο
[3, 13]	καὶ ἱερὸν πεποίηται· τεσσαρακοστῷ γὰρ	ὕστερον	ἔτει τῆς μάχης τῆς πρὸς
[3, 8]	ἐπέλαβε μέντοι καὶ Ἆγιν μετάνοια	ὕστερον,	καὶ ἔφερον γὰρ τηνικαῦτα οἴκαδε
[3, 1]	οἰκοῦντι αὐτῷ γενέσθαι. (χρόνῳ δὲ	ὕστερον	κατῆλθέ τε ὑπὸ Ἡρακλέους Τυνδάρεως
[3, 25]	ἐπὶ τῇ Χιμαίρᾳ· οἱ δὲ	ὕστερον	Κέρβερον ὄνομα ἐποίησαν καὶ κυνὶ
[3, 4]	Πλάταιάν τε Λακεδαιμονίους ἤγαγε καὶ	ὕστερον	ναυσὶν ἐς τὸν Ἑλλήσποντον. Παυσανίου
[3, 22]	δὲ Ἴλιον ἑλὼν καὶ ἔτεσιν	ὕστερον	ὀκτὼ μετὰ Τροίας πόρθησιν οἴκαδε
[3, 6]	ἐς Ἀρκαδίαν, ἐκεῖθεν δὲ ἔτεσιν	ὕστερον	οὐ πολλοῖς κατάγουσί τε αὐτὸν
[3, 2]	γενέσθαι τὸν Περσέως. (ἔτεσι δὲ	ὕστερον	οὐ πολλοῖς Λαβώτας ὁ Ἐχεστράτου
[3, 4]	ὁπόσοι Μήδοις καὶ Πέρσαις ἐγένοντο	ὕστερον,	παρασχομένῳ μέγιστον φρόνημα καὶ ἀποδειξαμένῳ
[3, 15]	ἡρῷον Τηλέκλου· τούτου δὲ καὶ	ὕστερον	ποιήσομαι μνήμην ἐν τῇ Μεσσηνίᾳ
[3, 20]	Περσέως παίδων, Δωριεῖς δὲ παρεστήσαντο	ὕστερον	πολιορκίᾳ, καὶ πρῶτοί τε ἐγένοντο
[3, 16]	ἐκομίσθη τε ἐς Σοῦσα καὶ	ὕστερον	Σελεύκου δόντος Σύροι Λαοδικεῖς ἐφ'
[3, 10]	(διέβη δὲ καὶ ἐς Ἰταλίαν	ὕστερον	Ταραντίνοις βαρβάρων πόλεμον συνδιοίσων σφίσιν
[3, 10]	οὐδ' οὕτως. ~οὐ πολλῷ δὲ	ὕστερον	τὸν ἀγῶνα ἔθηκαν τῶν Ἰσθμίων
[3, 17]	καὶ τούτων, Λακεδαιμόνιοι πολλοῖς ἔτεσιν	ὕστερον	τόν τε ναὸν ὁμοίως καὶ
[3, 2]	ὑπάρξαν σφίσιν. οὐ πολλῷ δὲ	ὕστερον	τούτων ἀπέθανεν ὑπὸ Μεσσηνίων Τήλεκλος
[3, 4]	δικαίῳ βασιλείας ἐπαύθη, Κλεομένην δὲ	ὕστερον	τούτων ἐπέλαβεν ἡ τελευτὴ μανέντα·
[3, 23]	τῶν ἐμπόρων καταδύουσι, Μιθριδάτην δὲ	ὕστερον	τούτων ἠνάγκασεν ὁ θεὸς αὐτόχειρα
[3, 7]	τοῦ πρὸς Μυκάλῃ, ἐστράτευσε δὲ	ὕστερον	τούτων καὶ ἐπὶ τοὺς Ἀλευάδας
[3, 7]	ἐσβαλών καὶ ἔτεσιν οὐ πολλοῖς	ὕστερον	ὑπὸ ἡγεμόνι Χαρίλλῳ γίνεται καὶ
[3, 7]	βεβηκυῖαν διέσεισεν ἐκ βάθρων, καὶ	ὕστερον	Φίλιππος ὁ Ἀμύντου σαθρὰν ἤδη
[3, 10]	δὲ Ἀρχιδάμου τούτου τὸν μὲν	πρεσβύτερον	παῖδα Ἆγιν κατέλαβεν ἀποθανεῖν Μακεδόσιν
[3, 11]	πρῶτον μὲν Πλαταιᾶσιν ἐναντία Περσῶν,	δεύτερον	δὲ ἐν Τεγέᾳ πρὸς Τεγεάτας
[3, 7]	φεύγουσιν ἐκ Πελοποννήσου, πολέμῳ τὸ	δεύτερον	κρατηθέντες ὑπὸ Σπαρτιατῶν. Ἀναξιδάμου δὲ
[3, 3]	τοῦ Ἀργείων οὐδέν σφισιν ἀπήντησε	νεώτερον·	ἐπὶ δὲ Ἀναξάνδρου τοῦ Εὐρυκράτους
[3, 8]	καὶ Ἆγιν μετάνοια ὕστερον, καὶ	ἔφερον	γὰρ τηνικαῦτα οἴκαδε ἐξ Ἀρκαδίας
[3, 8]	σέθεν ἀρτίποδος βλάστῃ χωλὴ βασιλεία.	δηρὸν	γὰρ μόχθοι σε κατασχήσουσιν ἄελπτοι
[3, 12]	εἶναι ποίημα, ὃς πρῶτος διαχέαι	σίδηρον	εὗρε καὶ ἀγάλματα ἀπ' αὐτοῦ
[3, 3]	πῆμα δὲ εἰκότως ἀνθρώπῳ τὸν	σίδηρον,	ὅτι ἐχρῶντο ἐς τὰς μάχας
[3, 21]	εὐθείας ἐπὶ πόλισμα ἥξεις Αἰγίας·	Ὅμηρον	δὲ ἐν τοῖς ἔπεσι τὸ
[3, 23]	ὕδωρ· εἰ δὲ ἀναπέμψαιτο σφᾶς,	πονηρὸν	κέκριται σημεῖον. (τὸ δὲ αὐτὸ
[3, 9]	ναοῦ Διὸς ἐπίκλησιν Ὀλυμπίου, ποιησάμενοι	πονηρὸν	οἰωνὸν καταμένουσιν ἄκοντες. Ἀθηναίοις δὲ
[3, 19]	τόξον. (τοῦ δὲ ἀγάλματος τὸ	βάθρον	παρέχεται μὲν βωμοῦ σχῆμα, τεθάφθαι
[3, 20]	Ἀμύκλας εἶχον Ἕλος τ' ἔφαλον	πτολίεθρον.	τοῦτο ᾤκισε μὲν Ἕλιος νεώτατος
[3, 3]	ἀποστάντες ἐπολέμησαν, οὔ μοι κατὰ	καιρὸν	ἦν ἐν τῇ συγγραφῇ τῇ
[3, 16]	καὶ οἴκημα ᾐτοῦντο ᾧ μάλιστα	ἔχαιρον,	ἡνίκα μετὰ ἀνθρώπων ἦσαν. (ὁ
[3, 16]	καὶ τοῦτο ἐπικοσμεῖν αὐτὴν ἀπεῖπεν	ὄνειρον.	ἐνταῦθα ἀπήρτηται ᾠὸν τοῦ ὀρόφου
[3, 22]	μὲν ἀπὸ Ἀκριῶν ἄνω πρὸς	ἤπειρον·	τὰ δὲ πρὸς θαλάσσῃ, πόλις
[3, 10]	τῶν βαρβάρων καὶ αὐτοῦ τὸν	νεκρὸν	ἁμαρτεῖν τάφου τὸ μήνιμα ἐγένετο
[3, 4]	ἠθέλησεν ὁ Παυσανίας αἰσχῦναι τὸν	νεκρὸν	κατὰ τὴν παραίνεσιν τοῦ Αἰγινήτου
[3, 23]	μὲν κόλπος οὐδέν τι ἔχει	διάφορον	ἢ ὅσαι κατὰ τὴν Λακωνικὴν
[3, 16]	ξόανον γίνεται βαρὺ καὶ οὐκέτι	εὔφορον,	ἡ δὲ ἐν αἰτίᾳ τοὺς
[3, 10]	ἀναστρέψαντι δὲ καὶ κατὰ τὴν	λεωφόρον	ἰόντι ἐρείπια Σελλασίας ἐστί· ταύτην,
[3, 21]	ὁ τάφος ἐστὶν ὑπὲρ τὴν	λεωφόρον.	τὸν δὲ ὁμώνυμον τούτῳ, νίκην
[3, 19]	οἱ πλεύσαντι ἐς Ἱμέραν πρὸς	Στησίχορον	ἀγγέλλειν ὡς ἡ διαφθορὰ τῶν
[3, 18]	ζευγνύων ἐστὶν ὑπὸ τὸ ἅρμα	κάπρον	καὶ λέοντα καὶ οἱ Τρῶες
[3, 3]	φιλανθρωπίας, ἔχοντος δὲ ἤδη Πολυδώρου	λαμπρὸν	(ἀνὰ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα ὄνομα,
[3, 11]	δέκα· αὗται δὲ ἀποφεύγουσιν ἐς	Κύπρον,	τὰς δὲ ἄλλας οἱ Λακεδαιμόνιοι
[3, 26]	φασὶν ἐκ τῆς θαλάσσης αὐτὰς	Πύρρον	ὀψομένας τὸν Ἀχιλλέως, ὅτε ἐς
[3, 6]	ἐς τὴν πατρίδα ἐτόλμησε καὶ	Πύρρον	τὸν Αἰακίδου σφίσιν ἐπηγάγετο ἐς
[3, 14]	οὐ πολὺ τοῦ τάφου τὸ	θέατρον,	λίθου λευκοῦ, θέας ἄξιον. τοῦ
[3, 24]	τροφόν· καὶ ἀποφαίνουσι μὲν τὸ	ἄντρον	ἔνθα τὸν Διόνυσον ἔθρεψεν Ἰνώ,
[3, 23]	ὁδὸν τὴν ἐκ Βοιῶν ἐς	Ἐπίδαυρον	τὴν Λιμηρὰν ἄγουσαν Ἀρτέμιδος ἱερόν
[3, 18]	μάχη. (τὸν δὲ Μίνω καλούμενον	Ταῦρον	οὐκ οἶδα ἀνθ' ὅτου πεποίηκε
[3, 18]	μάχη πεποίηται καὶ Θησέως πρὸς	Ταῦρον	τὸν Μίνω. πεποίηται δὲ καὶ
[3, 18]	Ἄρτεμις· (Ἡρακλέους τε πρὸς Ὄρειον	Κένταυρον	μάχη πεποίηται καὶ Θησέως πρὸς
[3, 12]	καὶ ἀνδράποδα καὶ ἀργὸν τὸν	ἄργυρον	καὶ χρυσόν· (οἱ δὲ ἐς
[3, 9]	ἐν τῷ πρὸς Ἀθηναίους πολέμῳ,	Κῦρον	δὲ εἶναι τὸν τὰ χρήματα
[3, 3]	δὲ οὐκ εἶναί σφισιν ἑλεῖν	Σκῦρον·	ἀνεῦρε δὲ (δὴ) τὰ ὀστᾶ
[3, 3]	μετ' οὐ πολὺ εἷλε τὴν	Σκῦρον.	(ὅτι δὲ ἐπὶ τῶν ἡρώων
[3, 2]	εἶναι, καὶ οἰκιστήν φασιν αὐτῶν	Κύνουρον	γενέσθαι τὸν Περσέως. (ἔτεσι δὲ
[3, 16]	Ἀθηναίοις δὲ ἄρα παρώφθη γενόμενον	λάφυρον	τῷ Μήδῳ· τὸ γὰρ ἐκ
[3, 3]	ὡς ἐδήλωσε γνώμην, φονεύει τὸν	Πολύδωρον·	ἀποθανόντι δὲ αὐτῷ πολλά τε
[3, 3]	Λακεδαιμονίοις δορικτήτου τῆς Μεσσηνίας οὔσης,	Πολύδωρον	εὐδοκιμοῦντα ἐν Σπάρτῃ καὶ κατὰ
[3, 17]	καὶ ἄλλων, τὸ μάλιστα ἐς	μετέωρον	ἀνῆκον ὀνομάζουσιν ἀκρόπολιν. (ἐνταῦθα Ἀθηνᾶς
[3, 19]	ἑκάστην ὑπολειπομένης καὶ εὐρυχωρίας, τὸ	μέσον	ἐστὶν εὐρυχωρὲς μάλιστα καὶ τὸ
[3, 17]	(τῶν) ἀμφοτέρων, τοῦ τε περὶ	Ἔφεσον,	ὅτε Ἀντίοχον τὸν Ἀλκιβιάδου κυβερνήτην
[3, 2]	τὴν ὑπὲρ τῆς ἠπείρου ταύτης	νῆσον	εἷλεν ἔτι πρότερον. (ἐπὶ δὲ
[3, 15]	ἡνίκα ἀποικίαν ἔστελλεν ἐπὶ τὴν	νῆσον	ἣ νῦν ἀπὸ Θήρα τούτου
[3, 14]	περιέχει κατὰ ταὐτὰ καὶ εἰ	νῆσον	θάλασσα, ἔφοδοι δὲ ἐπὶ γεφυρῶν
[3, 22]	οἱ πρῶτον. κατὰ δὲ τὴν	νῆσον	ἱερόν ἐστιν Ἀφροδίτης ἐν τῇ
[3, 19]	ἡ Πυθία Λεώνυμον ἀπέστελλεν ἐς	νῆσον	τὴν Λευκήν, ἐνταῦθα εἰποῦσα αὐτῷ
[3, 1]	ὁ Θήρας ἔστελλεν ἐς τὴν	νῆσον	τὴν τότε ὀνομαζομένην Καλλίστην, τοὺς
[3, 1]	οἱ πρότερον πύθοιτο ὡς ἐς	Πελοπόννησον	Δωριεῦσι γενήσεται ἥδε ἡ κάθοδος·
[3, 22]	οἰκουμένας πρὶν Ἡρακλείδας ἐλθεῖν ἐς	Πελοπόννησον,	ἐποίησαν ἀναστάτους Δωριεῖς οἱ Λακεδαίμονα
[3, 1]	πρὶν ἢ Δωριέας κατελθεῖν ἐς	Πελοπόννησον.	οἱ μὲν δὴ ἀποσεμνύνοντες τὰ
[3, 9]	τῆς πεζῆς περιέπεμπεν ἔς τε	Πελοπόννησον	πλὴν Ἄργους καὶ ἐς τοὺς
[3, 1]	ἀριθμὸν τυχεῖν ἀλλήλοις γεγονότας τὸν	ἴσον.	ἑκατέραν οὖν τὴν οἰκίαν ἐπέξειμι
[3, 2]	ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐς	Κροῖσον	ὑπὸ Λυκούργου τοῦ θεμένου τοὺς
[3, 7]	γενέσθαι συνέσπευσεν. ἀλλὰ καὶ ἐς	ὅσον	δυνάμεως ἧκε, διαμεῖναί σφισιν ἔπρασσε
[3, 13]	αἱ συμφοραὶ καὶ ὁ χρόνος,	ὅσον	ἔφυγον ἐκ Πελοποννήσου, πολλὰ τῶν
[3, 4]	τοῦ Νιόβης καταφεύγουσιν ὡς ἐτράποντο	ὅσον	τε πεντακισχίλιοι τῶν Ἀργείων ἐς
[3, 22]	βασιλέων καὶ ἀνωτέρω τῆς πόλεως	ὅσον	τε σταδίους δώδεκα (καὶ) ἱερόν
[3, 25]	(Ταινάρου δὲ τῆς ἄκρας πλοῦν	ὅσον	τεσσαράκοντα σταδίων ἀφέστηκε Καινήπολις· ὄνομα
[3, 18]	καὶ ἐπ' Εὐήνῳ τῷ ποταμῷ	Νέσσον	τιμωρούμενος. Ἑρμῆς δὲ παρ' Ἀλέξανδρον
[3, 18]	Ἀφυταῖοι δὲ τιμῶσιν Ἄμμωνα οὐδὲν	ἧσσον	ἢ οἱ Ἀμμώνιοι Λιβύων. (τὰ
[3, 19]	καὶ ἀνακουφίζει γνώμην οὐδέν τι	ἧσσον	ἢ ὄρνιθας πτερά. καὶ Ἀμύκλαι
[3, 2]	ἐφεξῆς βασιλεύσαντας τῆς οἰκίας ταύτης	Δόρυσσον	τὸν Λαβώτα καὶ Ἀγησίλαον Δορύσσου
[3, 24]	περιοῦσαν ἔτι εὑρεῖν ἐπιφανῶς θάψαι,	Διόνυσον	δὲ ἀναθρέψαι λέγουσιν. (ἐπὶ τούτῳ
[3, 18]	ἔστιν ἁρπαγὴ τῶν Λευκίππου θυγατέρων·	Διόνυσον	δὲ καὶ Ἡρακλέα, τὸν μὲν
[3, 24]	μὲν τὸ ἄντρον ἔνθα τὸν	Διόνυσον	ἔθρεψεν Ἰνώ, καλοῦσι δὲ καὶ
[3, 19]	ταύτῃ τόν τε Ἀμυκλαῖον καὶ	Διόνυσον,	ὀρθότατα ἐμοὶ δοκεῖν Ψίλακα ἐπονομάζοντες·
[3, 11]	(ἔστι δὲ καὶ Ἑρμῆς Ἀγοραῖος	Διόνυσον	φέρων παῖδα, καὶ τὰ ἀρχαῖα
[3, 12]	καὶ ἀργὸν τὸν ἄργυρον καὶ	χρυσόν·	(οἱ δὲ ἐς τὴν Ἰνδικὴν
[3, 10]	τὸν Ἀμυκλαῖον, ὥστε καὶ τὸν	χρυσόν,	ὃν Κροῖσος ὁ Λυδὸς τῷ
[3, 9]	τῇ ἐς Θηβαίους τοῦ πρόσω	τὸν	Ἀγησίλαον ἐπειρῶντο εἴργειν· ἦν δέ
[3, 11]	βωμῷ χαλκῆν εἰκόνα Ἀγίου. τοῦτον	τὸν	Ἀγίαν μαντευσάμενόν φασι Λυσάνδρῳ τὸ
[3, 10]	τὸν Εὐδαμίδου καὶ ἐς Εὐρυδαμίδαν	τὸν	Ἄγιδος ὡς ἔσχεν, ἤδη μοι
[3, 10]	οὕτως. ~οὐ πολλῷ δὲ ὕστερον	τὸν	ἀγῶνα ἔθηκαν τῶν Ἰσθμίων οἱ
[3, 8]	καὶ θύειν τῷ θεῷ καὶ	τὸν	ἀγῶνα ἐξεῖναί σφισιν ἀγωνίζεσθαι. (ἐνέβαλλε
[3, 8]	μὲν Κυνίσκα, φιλοτιμότατα δὲ ἐς	τὸν	ἀγῶνα ἔσχε τὸν Ὀλυμπικόν καὶ
[3, 6]	Κλεομένης δὲ ὁ νεώτερος μετὰ	τὸν	ἀδελφὸν τελευτήσαντα ἔσχε τὴν ἀρχήν.
[3, 6]	τὴν πατρίδα ἐτόλμησε καὶ Πύρρον	τὸν	Αἰακίδου σφίσιν ἐπηγάγετο ἐς τὴν
[3, 19]	κατὰ τοῦτο ᾗ προτετάχθαι σφίσι	τὸν	Αἴαντα ἤκουε. τιτρώσκεται δὴ τὸ
[3, 19]	Λευκήν, ἐνταῦθα εἰποῦσα αὐτῷ φανήσεσθαι	τὸν	Αἴαντα καὶ ἀκέσεσθαι τὸ τραῦμα.
[3, 6]	τὸν ἐν Μακεδονίᾳ βασιλεύοντα ἢ	τὸν	Αἰγύπτιον, ὁ δὲ καὶ μεταγνόντων
[3, 18]	καὶ τὰ ἐς Μενέλαον καὶ	τὸν	Αἰγύπτιον Πρωτέα ἐν Ὀδυσσείᾳ. τελευταῖα
[3, 13]	φόνῳ καὶ Δωριεῦσιν ἀπὸ τούτου	τὸν	Ἀκαρνᾶνα μάντιν καθέστηκεν ἱλάσκεσθαι. ἀλλὰ
[3, 3]	τύπον δὲ τὴν σφῦραν καὶ	τὸν	ἄκμονα ἀντίτυπον ταύτῃ, πῆμα δὲ
[3, 17]	τε περὶ Ἔφεσον, ὅτε Ἀντίοχον	τὸν	Ἀλκιβιάδου κυβερνήτην καὶ Ἀθηναίων τριήρεις
[3, 10]	γὰρ ἐπιφανέστερά ἐστι τὰ ἐς	τὸν	Ἀμυκλαῖον, ὥστε καὶ τὸν χρυσόν,
[3, 4]	ὄντων ἀρρένων παίδων ἐς Λεωνίδαν	τὸν	Ἀναξανδρίδου, Δωριέως δὲ ἀπ' ἀμφοτέρων
[3, 11]	τε ἐκράτει καὶ πηδήματι Ἱερώνυμον	τὸν	Ἄνδριον. καταπαλαισθεὶς δὲ ὑπ' αὐτοῦ
[3, 25]	οὐδέν τι μᾶλλον Ὁμήρου κύνα	τὸν	ἀνθρώπῳ σύντροφον εἰρηκότος ἢ εἰ
[3, 8]	Σπαρτιᾶταί μοι ποίησιν καὶ ἔπαινον	τὸν	ἀπ' αὐτῆς ἥκιστα ἀνθρώπων θαυμάσαι·
[3, 12]	βοῦς καὶ ἀνδράποδα καὶ ἀργὸν	τὸν	ἄργυρον καὶ χρυσόν· (οἱ δὲ
[3, 1]	ὄντας Τισαμενῷ τῷ Ὀρέστου, φονεῦσαι	τὸν	Ἀριστόδημον. (ὀνόματα μὲν δὴ τοῖς
[3, 6]	καὶ Ἀθηναίων ἀπῆγεν Ἱπποκράτην τε	τὸν	Ἀρίφρονος στρατηγοῦντα ἐπὶ Δηλίῳ καὶ
[3, 18]	ἡρπασμένος, καὶ ἐς τὸν γάμον	τὸν	Ἁρμονίας δῶρα κομίζουσιν οἱ θεοί.
[3, 9]	καὶ μάλιστα ὑπὸ Λυσάνδρου μὴ	τὸν	Ἀρταξέρξην σφίσιν ἐν τῷ πρὸς
[3, 12]	νόμισμα, κατὰ τρόπον δὲ ἔτι	τὸν	ἀρχαῖον ἀντεδίδοσαν βοῦς καὶ ἀνδράποδα
[3, 20]	οὐ πολύ, κατὰ τρόπον οἶμαι	τὸν	ἀρχαῖον, οὓς ἀστέρων τῶν πλανητῶν
[3, 23]	πλέοντες δὲ ἐς Κῶν παρὰ	τὸν	Ἀσκληπιὸν ἀπὸ τοῦ κοινοῦ προσσχεῖν
[3, 15]	τοῦ Δρόμου· Θήραν δὲ ἀναθεῖναι	τὸν	Αὐτεσίωνος τοῦ Τισαμενοῦ τοῦ Θερσάνδρου
[3, 26]	τῆς θαλάσσης αὐτὰς Πύρρον ὀψομένας	τὸν	Ἀχιλλέως, ὅτε ἐς Σπάρτην ἐπὶ
[3, 6]	δὲ καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι πανδημεί,	τὸν	βασιλέα ἡγεῖσθαί σφισιν Ἀρέα ἐπιτάξαντες.
[3, 10]	ἔγραψα, ἠνδραποδίσαντο Ἀχαιοὶ Λακεδαιμονίους καὶ	τὸν	βασιλέα Κλεομένην τὸν Λεωνίδου μάχῃ
[3, 7]	Ἀγησικλῆς· καί σφισιν ὑπῆρξεν ἀμφοτέροις	τὸν	βίον διατελέσαι πάντα ἐν ἡσυχίᾳ
[3, 16]	τούτῳ γίνεται λόγιον αἵματι ἀνθρώπων	τὸν	βωμὸν αἱμάσσειν· θυομένου δὲ ὅντινα
[3, 19]	Ἀπόλλωνος θυσίας ἐς τοῦτον Ὑακίνθῳ	τὸν	βωμὸν διὰ θύρας χαλκῆς ἐναγίζουσιν·
[3, 17]	Ὀλυμπικήν. (παρὰ δὲ τῆς Χαλκιοίκου	τὸν	βωμὸν ἑστήκασι δύο εἰκόνες Παυσανίου
[3, 18]	Ἡμέρας ἐστὶν ἡρπασμένος, καὶ ἐς	τὸν	γάμον τὸν Ἁρμονίας δῶρα κομίζουσιν
[3, 15]	τοὺς συνοικοῦντας τῶν γυναικῶν βέβαιον.	τὸν	γὰρ δὴ ἕτερον λόγον, ὡς
[3, 8]	ἐς Ἀγησίλαον ταῦτα ἔφασκεν εἰρῆσθαι,	τὸν	γὰρ δὴ ἕτερον τῶν ποδῶν
[3, 9]	ναυσὶν ἐς τὴν Ἀσίαν, Ἀρταξέρξην	τὸν	Δαρείου αἱρήσοντας· ἐδιδάσκοντο γὰρ ὑπό
[3, 14]	καὶ ὀλίγον προελθόντι ἡρῷον Ἄλκωνος·	τὸν	δὲ Ἄλκωνα λέγουσιν Ἱπποκόωντας παῖδα
[3, 14]	πολεμεῖν μὲν πρὸς Μεσσηνίους ἀφεστηκότας,	τὸν	δὲ βασιλέα σφῶν Ἀνάξανδρον ἐσβαλόντα
[3, 25]	ἀκοὴν ἐν τῇ Λυδίᾳ συγγραφῇ·	τὸν	δὲ ἐν Ποροσελήνῃ δελφῖνα τῷ
[3, 18]	παρὰ Φόλῳ τῶν Κενταύρων μάχη.	(τὸν	δὲ Μίνω καλούμενον Ταῦρον οὐκ
[3, 24]	Ὀδυσσεὺς πρεσβύτερός ἐστιν αὐτοῦ γενεᾷ,	τὸν	δὲ Ὀδυσσέα πρὸς Ἀλκίνουν περὶ
[3, 25]	καταβάντι ἐς θάλασσαν ἔστι Τευθρώνη·	τὸν	δὲ οἰκιστὴν οἱ ταύτῃ Τεύθραντα
[3, 21]	τάφος ἐστὶν ὑπὲρ τὴν λεωφόρον.	τὸν	δὲ ὁμώνυμον τούτῳ, νίκην καὶ
[3, 14]	σταδίου, διαύλου δὲ αἱ λοιπαί·	τὸν	δὲ σὺν τῇ ἀσπίδι δρόμον
[3, 25]	ὑπὸ ἁλιέων αὐτὸν ἰάσατο, τοῦτον	τὸν	δελφῖνα εἶδον καὶ καλοῦντι τῷ
[3, 25]	δὲ Ἅιδου κύνα, ὅτι ἔδει	τὸν	δηχθέντα τεθνάναι παραυτίκα ὑπὸ τοῦ
[3, 24]	ἀποφαίνουσι μὲν τὸ ἄντρον ἔνθα	τὸν	Διόνυσον ἔθρεψεν Ἰνώ, καλοῦσι δὲ
[3, 23]	ἀπὸ τοῦ σημείου τοῦ κατὰ	τὸν	δράκοντα ἔδοξεν αὐτόθι καταμείναντας οἰκῆσαι.
[3, 12]	ἀφεθῆναι δὲ αὐτοὺς λέγουσιν ἐς	τὸν	δρόμον διὰ τῆς ὁδοῦ τῆς
[3, 14]	δρόμου μελέτη καθέστηκεν. ἐς τοῦτον	τὸν	Δρόμον ἰόντι ἀπὸ τοῦ τάφου
[3, 14]	ἀνὴρ μὲν δὴ πρὸς ἄνδρα	τὸν	εἰρημένον τρόπον μάχεται· ἀθρόοι δέ
[3, 16]	διανηξαμένας δὲ ἐπὶ Σικελίαν κατὰ	τὸν	ἔλαιον τὸν κυφὸν ἀνευρήσων ἐπιδιέβη
[3, 4]	ἤγαγε καὶ ὕστερον ναυσὶν ἐς	τὸν	Ἑλλήσποντον. Παυσανίου δὲ τὸ ἔργον
[3, 14]	ὀνόματα ἔχουσα οἳ πρὸς Μήδους	τὸν	ἐν Θερμοπύλαις ἀγῶνα ὑπέμειναν. (καλεῖται
[3, 6]	κατὰ ταὐτὰ ἀπεχώρησεν ἤτοι παρὰ	τὸν	ἐν Μακεδονίᾳ βασιλεύοντα ἢ τὸν
[3, 15]	καλουμένην Νίκην, τῶν μὲν οὔποτε	τὸν	Ἐνυάλιον φεύγοντα οἰχήσεσθαί σφισιν ἐνεχόμενον
[3, 19]	δή τι ἔγραψεν αὐτὸν ὡραῖον,	τὸν	ἐπὶ Ὑακίνθῳ λεγόμενον Ἀπόλλωνος ἔρωτα
[3, 17]	Παυσανίᾳ τοῦ Ἱκεσίου μήνιμα ἀποτρέπειν	τὸν	Ἐπιδώτην λέγοντες τοῦτον. ~τῶν δὲ
[3, 11]	σπουδῆς μάλιστα ἄξια καὶ παρέχονται	τὸν	ἐπώνυμον, καθὰ δὴ καὶ Ἀθηναίοις
[3, 26]	Ἀχιλλέως, ὅτε ἐς Σπάρτην ἐπὶ	τὸν	Ἑρμιόνης ἀπῄει γάμον. ἐν δὲ
[3, 25]	ἔσχε ταῖς ναυσίν, ἡνίκα ἐπὶ	τὸν	Ἑρμιόνης γάμον ἔπλευσεν ἐκ Σκύρου.
[3, 16]	οὖν βοῦς ἔδει κρατηθέντος Ἡρακλέους	τὸν	Ἔρυκα ἄγοντα οἴχεσθαι. τὸ δὲ
[3, 26]	Πέφνῳ φασὶν αὐτούς, ἀλλὰ Ἑρμῆν	τὸν	ἐς Πελλάναν κομίσαντα εἶναι. (ἐν
[3, 9]	Ἀγαμέμνων ἐνταῦθα ἱλασάμενος τὴν θεὸν	τὸν	ἐς Τροίαν στόλον ἤγαγεν. (ἠξίου
[3, 18]	Λυκοῦργον λέγουσιν ἐκκοπέντα τῶν ὀφθαλμῶν	τὸν	ἕτερον ὑπὸ Ἀλκάνδρου, διότι οὓς
[3, 10]	εἰρήνην. τὰ δὲ ἐς Ἆγιν	τὸν	Εὐδαμίδου καὶ ἐς Εὐρυδαμίδαν τὸν
[3, 2]	Λακεδαιμόνιοι πέμπουσιν ἐς Κρήτην Χαρμίδαν	τὸν	Εὔθυος, ἄνδρα ἐν Σπάρτῃ τῶν
[3, 16]	ἀμφισβητοῦσι μὲν Καππάδοκες καὶ οἱ	τὸν	Εὔξεινον οἰκοῦντες τὸ ἄγαλμα εἶναι
[3, 26]	ὕμνων, προσᾴδουσι δὲ οὐδὲν ἐς	τὸν	Εὐρύπυλον, οὐδὲ ἀρχὴν ἐν τῷ
[3, 19]	Ἀλέας. πρὶν δὲ ἢ διαβῆναι	τὸν	Εὐρώταν, ὀλίγον ὑπὲρ τῆς ὄχθης
[3, 6]	ἐπὶ πταίσμασιν ἐθέλει μεγάλοις προαφαιρεῖσθαι	τὸν	ἡγεμόνα ὁ δαίμων, καθὰ δὴ
[3, 23]	καὶ ἄδειαν τοῖς ἐργαζομένοις διὰ	τὸν	θεὸν δοκούσης παρέχειν, Μηνοφάνης Μιθριδάτου
[3, 13]	μαθόντες δὲ ὀργήν σφισιν ἔχειν	τὸν	θεὸν θυσίαις ἱλάσκονται καὶ Ἀπόλλωνα
[3, 11]	συνίησι τοῦ χρησμοῦ, διδόναι οἱ	τὸν	θεὸν μαντευομένῳ πέντε ἀγῶνας πολέμῳ
[3, 22]	(καὶ) ἱερόν ἐστιν Ἀσκληπιοῦ· Φιλόλαον	τὸν	θεὸν ὀνομάζουσι. τὰ δὲ ὀστᾶ
[3, 18]	διέλυσεν ὁ Λύσανδρος καὶ Λακεδαιμονίους	τὸν	θεὸν σέβειν προήγαγεν ἐς πλέον,
[3, 1]	μὲν τῆς προθυμίας τῆς ἐς	τὸν	Θήραν ἐς τὸ αὐτὸ συνῆλθον
[3, 21]	τοὺς δὲ ἰχθῦς δεδοίκασιν ἐξαιρεῖν,	τὸν	θηρεύσαντα ἁλιέα γενέσθαι λέγοντες ἐξ
[3, 18]	Μέμνονα ἐπείργασται, Διομήδην τε Ἡρακλῆς	τὸν	Θρᾷκα καὶ ἐπ' Εὐήνῳ τῷ
[3, 13]	ναὸς Κόρης Σωτείρας· ποιῆσαι δὲ	τὸν	Θρᾷκα Ὀρφέα λέγουσιν, οἱ δὲ
[3, 18]	Λακεδαιμονίων ἐποίησε, τάδε μὲν παρίημι,	τὸν	θρόνον δὲ εἶδόν τε καὶ
[3, 18]	ἀνετέθησαν. (Βαθυκλέους δὲ Μάγνητος, ὃς	τὸν	θρόνον ἐποίησε τοῦ Ἀμυκλαίου, ἀναθήματα
[3, 18]	ὁ Βαθυκλῆς μαθητὴς ἐγεγόνει καὶ	τὸν	θρόνον ἐφ' ὅτου βασιλεύοντος Λακεδαιμονίων
[3, 18]	τὸν θρόνον. (ὑπελθόντι δὲ ὑπὸ	τὸν	θρόνον τὰ ἔνδον ἀπὸ τῶν
[3, 18]	πεποίηται, Μάγνητες οἱ συνειργασμένοι Βαθυκλεῖ	τὸν	θρόνον. (ὑπελθόντι δὲ ὑπὸ τὸν
[3, 15]	Ἡρακλεῖ φασιν ἐς οἶκον ὑπάρξαι	τὸν	Ἱπποκόωντος, ὅτι μετὰ τὸν Ἰφίτου
[3, 20]	Ἑλένην ἀμυνεῖν ἀδικουμένοις· ἐξορκώσας δὲ	τὸν	ἵππον κατώρυξεν ἐνταῦθα. κίονες δὲ
[3, 15]	πάλης· σέβουσι δὲ ἐκ μαντεύματος	τὸν	Ἱπποσθένην ἅτε Ποσειδῶνι τιμὰς νέμοντες.
[3, 1]	κατὰ ἀριθμὸν τυχεῖν ἀλλήλοις γεγονότας	τὸν	ἴσον. ἑκατέραν οὖν τὴν οἰκίαν
[3, 15]	ὑπάρξαι τὸν Ἱπποκόωντος, ὅτι μετὰ	τὸν	Ἰφίτου θάνατον καθαρσίων ἕνεκα ἐλθόντα
[3, 17]	ψόφος· ἰοῦσα γὰρ παρ' αὐτὸν	τὸν	καιόμενον λύχνον κατέβαλεν ἄκουσα. ἅτε
[3, 13]	δὲ ἐξ Ἀπόλλωνος· τοῦτον γὰρ	τὸν	Κάρνον ἀποκτείναντος Ἱππότου τοῦ Φύλαντος
[3, 24]	ἀνάστατον· καί μοι τὰ ἐς	τὸν	Κλεώνυμον ἑτέρωθί ἐστιν εἰρημένα. ἐν
[3, 22]	ὑπὸ πνευμάτων ἀπενεχθέντα ἐς τοῦτον	τὸν	κόλπον οἰκίσαι φασί, τὴν Ἠτιάδα
[3, 13]	ἀφίκοντο ἐς λόγους καὶ παρὰ	τὸν	Κριὸν ἐλθόντες διδάσκονται τὴν ἅλωσιν
[3, 18]	καὶ ὡς ἀνήγαγε τοῦ Ἅιδου	τὸν	κύνα. Ἀναξίας δὲ καὶ Μνασίνους,
[3, 25]	Ἡρακλῆς ἀναγάγοι ταύτῃ τοῦ Ἅιδου	τὸν	κύνα, οὔτε ὑπὸ γῆν ὁδοῦ
[3, 16]	ἐπὶ Σικελίαν κατὰ τὸν ἔλαιον	τὸν	κυφὸν ἀνευρήσων ἐπιδιέβη τὰς οὖν
[3, 2]	βασιλεύσαντας τῆς οἰκίας ταύτης Δόρυσσον	τὸν	Λαβώτα καὶ Ἀγησίλαον Δορύσσου δι'
[3, 2]	ἀρχὴν ἔσχεν ἐν Σπάρτῃ. τοῦτον	τὸν	Λαβώταν Ἡρόδοτος ἐν τῷ λόγῳ
[3, 22]	ἐς τὴν γῆν λαγὼς ἐπιφαίνεται,	τὸν	λαγὼν ἐποιήσαντο ἡγεμόνα τῆς ὁδοῦ·
[3, 24]	ἐπ' ἀληθείᾳ Πάτροκλός ἐστιν ὁ	τὸν	Λᾶν ἀποκτείνας· οὗτος γὰρ καὶ
[3, 24]	ἐπὶ τῷ μνήματι ἔπεστι. τοῦτον	τὸν	Λᾶν οἰκιστὴν εἶναι λέγουσιν οἱ
[3, 4]	τηνικαῦτα ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἤγαγε	τὸν	λαὸν καὶ Λεωνίδας τριακοσίοις ὁμοῦ
[3, 18]	ἀμυνάντων μὴ προσαπολέσθαι οἱ καὶ	τὸν	λειπόμενον ὀφθαλμόν, οὕτω ναὸν Ὀφθαλμίτιδος
[3, 20]	Ταύγετον ὀνομάζουσιν Ἀλεσίας χωρίον, Μύλητα	τὸν	Λέλεγος πρῶτον ἀνθρώπων μύλην τε
[3, 18]	εἰσὶν Ἑλένην καὶ ἄγχων Ἡρακλῆς	τὸν	λέοντα, Τιτυὸν δὲ Ἀπόλλων τοξεύει
[3, 4]	οὐκ ἐγένετο· ἐπιτροπεύων γὰρ Πλείσταρχον	τὸν	Λεωνίδου καταλειφθέντα ἔτι παῖδα ἐς
[3, 10]	Λακεδαιμονίους καὶ τὸν βασιλέα Κλεομένην	τὸν	Λεωνίδου μάχῃ νικήσαντες. (ἐν δὲ
[3, 8]	ὑπὸ Ἄγιδός ποτε λεχθέντα ἐς	τὸν	Λεωτυχίδην. ἀφίκοντο δὲ καὶ οἱ
[3, 13]	ἀπὸ τοῦ Πλευρῶνος· Θέστιον γὰρ	τὸν	Λήδας πατέρα Ἄσιός φησιν ἐν
[3, 14]	μοι (κἀμοὶ) καὶ τοῦτο ἀποφαίνει	τὸν	λόγον εἰκότα, οὐ ταφῆναι τοὺς
[3, 3]	βεβαιοῖ δὲ καὶ ἄλλως μοι	τὸν	λόγον ἐν Φασήλιδι ἀνακείμενον ἐν
[3, 3]	ἐς πόλεμον ἀμείνονα εἶναι νομίζοντες	τὸν	μὲν ἀπώσαντο ἄκοντες, Κλεομένει δὲ
[3, 10]	ἦν γὰρ δὴ ἤδη γέρων	τὸν	μὲν κατὰ τὴν πορείαν ἐπέλαβεν
[3, 18]	θυγατέρων· Διόνυσον δὲ καὶ Ἡρακλέα,	τὸν	μὲν παῖδα ἔτι ὄντα ἐς
[3, 10]	Ἀπόλλωνος. τοῦ δὲ Ἀρχιδάμου τούτου	τὸν	μὲν πρεσβύτερον παῖδα Ἆγιν κατέλαβεν
[3, 18]	καθήμενός ἐστιν ἑκάτερος, Μεγαπένθην δὲ	τὸν	Μενελάου καὶ Νικόστρατον ἵππος εἷς
[3, 2]	τῶν νόμων οὐκ ἄνευ θεοῦ	τὸν	Μίνω. ᾐνίξατο δὲ καὶ Ὅμηρος
[3, 18]	πεποίηται καὶ Θησέως πρὸς Ταῦρον	τὸν	Μίνω. πεποίηται δὲ καὶ ἡ
[3, 10]	ὑπὸ τῶν βαρβάρων καὶ αὐτοῦ	τὸν	νεκρὸν ἁμαρτεῖν τάφου τὸ μήνιμα
[3, 4]	οὐκ ἠθέλησεν ὁ Παυσανίας αἰσχῦναι	τὸν	νεκρὸν κατὰ τὴν παραίνεσιν τοῦ
[3, 3]	προτέρῳ πρὸς Μεσσηνίους πολέμῳ Θεόπομπον	τὸν	Νικάνδρου, βασιλέα ὄντα τῆς ἑτέρας
[3, 7]	φυγῇ τῇ σφετέρᾳ. (Θεόπομπον δὲ	τὸν	Νικάνδρου βασιλεύσαντα μετὰ Νίκανδρον μέλλει
[3, 9]	τότε πλεῖστον ἀθροισθὲν μετά γε	τὸν	Ξέρξου καὶ πρότερον ἔτι ἐπὶ
[3, 19]	κατὰ οἰκειότητα πρὸς Ὀπουντίους Αἴαντα	τὸν	Ὀιλέως ἐς τὰς μάχας ἐπικαλουμένων,
[3, 19]	μὲν ἔφασκεν Ἀχιλλέα, ἰδεῖν δὲ	τὸν	Ὀιλέως καὶ τὸν Τελαμῶνος Αἴαντα,
[3, 3]	Πεισάνδρου καὶ ἐς τοῦ Μηριόνου	τὸν	ὀιστόν. βεβαιοῖ δὲ καὶ ἄλλως
[3, 15]	παῖδες καὶ ῥοπάλοις τύπτοντες κατεργάζονται	τὸν	Οἰωνόν. (τοῦτο Ἡρακλέα μάλιστα ἐξηγρίωσεν
[3, 8]	δὲ ἐς τὸν ἀγῶνα ἔσχε	τὸν	Ὀλυμπικόν καὶ πρώτη τε ἱπποτρόφησε
[3, 25]	τοῦ ἰοῦ, καὶ τοῦτον ἔφη	τὸν	ὄφιν ὑπὸ Ἡρακλέους ἀχθῆναι παρ'
[3, 7]	ἔφη τῶν μηνῶν ἕνεκα αὑτοῦ	τὸν	παῖδα εἶναι. (τοῦτον μὲν δὴ
[3, 24]	ὁμολογοῦντες Ἑλλήνων, ὡς Σεμέλη τέκοι	τὸν	παῖδα ἐκ Διὸς καὶ ὑπὸ
[3, 8]	ἐς Δημάρατον καὶ Ἆγις ἐς	τὸν	παῖδα ἔσχε Λεωτυχίδην, καί οἱ
[3, 11]	τὸ νῦν καὶ ἐς κόσμον	τὸν	παρόντα μεταβεβλήκασιν. εἰσὶ δὲ ἐπὶ
[3, 20]	ἐκέλευε Πηνελόπην συνακολουθεῖν ἑκοῦσαν ἢ	τὸν	πατέρα ἑλομένην ἀναχωρεῖν ἐς Λακεδαίμονα.
[3, 17]	ἐπετέτακτο. ἐν τούτῳ δὲ ὑπνωμένον	τὸν	Παυσανίαν ἐπήγειρεν ὁ ψόφος· ἰοῦσα
[3, 5]	ἐδήλωσαν δὲ οἵ τε Λακεδαιμόνιοι	τὸν	Παυσανίαν καὶ ἔτι πρότερον τούτου
[3, 5]	τῆς ἑτέρας οἰκίας βασιλεύς, ἀδικεῖν	τὸν	Παυσανίαν κατέγνωσαν· (τὸ δὲ ἄλλο
[3, 5]	μὲν ἐνίκησεν Ἀθηναίων τοὺς ἔχοντας	τὸν	Πειραιᾶ, μετὰ δὲ τὴν μάχην
[3, 7]	(οὐ μὴν τὸν πόλεμόν γε	τὸν	Πελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων γενέσθαι συνέσπευσεν.
[3, 1]	τὴν Μεσσηνίαν εἶναί τε Ἀφαρέα	τὸν	Περιήρους ἀδελφὸν Τυνδάρεω πρὸς μητρός·
[3, 2]	οἰκιστήν φασιν αὐτῶν Κύνουρον γενέσθαι	τὸν	Περσέως. (ἔτεσι δὲ ὕστερον οὐ
[3, 15]	δὲ τῆς στοᾶς, ἣ παρὰ	τὸν	Πλατανιστᾶν πεποίηται, ταύτης ὄπισθεν ἡρῷα,
[3, 23]	νῆσος ἐς ταύτην τὴν ἄκραν	τὸν	Πλατανιστοῦντα ἀπὸ ἄκρας τῆς ἠπείρου,
[3, 7]	τὸ ἄστυ εἷλεν. (οὐ μὴν	τὸν	πόλεμόν γε τὸν Πελοποννησίων καὶ
[3, 10]	πιεζομένοις, καὶ Ἀκαρνᾶνας ἠνάγκασε καταλύσασθαι	τὸν	πόλεμον οὐ πολὺ ἀποδέοντας Καλυδῶνα
[3, 18]	τῇ μὲν πάρδαλις, κατὰ δὲ	τὸν	Πολυδεύκην λέαινα. ἀνωτάτω δὲ χορὸς
[3, 3]	δὲ ὡς ἐδήλωσε γνώμην, φονεύει	τὸν	Πολύδωρον· ἀποθανόντι δὲ αὐτῷ πολλά
[3, 25]	ἔπλευσεν ἐκ Σκύρου. διαβάντων δὲ	τὸν	ποταμὸν ἔστιν ἱερὸν ἀρχαῖον ἀΠωτέρω
[3, 1]	ἀποθανόντος δὲ Ἀμύκλα ἐς Ἄργαλον	τὸν	πρεσβύτατον τῶν Ἀμύκλα παίδων καὶ
[3, 4]	πλέον δόξης, ὡς Ἀχιλλεύς τε	τὸν	πρὸς Ἰλίῳ πόλεμον καὶ Μιλτιάδης
[3, 18]	καὶ Τυδεὺς Ἀμφιάραον καὶ Λυκοῦργον	τὸν	Πρώνακτος μάχης καταπαύουσιν. (Ἥρα δὲ
[3, 3]	ταύτῃ, πῆμα δὲ εἰκότως ἀνθρώπῳ	τὸν	σίδηρον, ὅτι ἐχρῶντο ἐς τὰς
[3, 6]	ἔτι ἐδήλωσέ μοι τὰ ἐς	τὸν	Σικυώνιον Ἄρατον· προσεπελάβετο δὲ ὁ
[3, 25]	λέγουσιν οἰκῆσαι. τραφῆναι μὲν δὴ	τὸν	Σιληνὸν ἐν τῇ Μαλέᾳ δηλοῖ
[3, 25]	τῇ ἀγορᾷ, δοῦναι δέ σφισι	τὸν	Σιληνὸν νομίζουσι· σπανίζοιέν τ' ἂν
[3, 7]	ὄνομα τίθεται Σόον. Εὐρυπῶντα δὲ	τὸν	Σόου φασὶν ἐς τοσοῦτον ἀφικέσθαι
[3, 5]	δὲ τὴν μάχην αὐτίκα οἱ	τὸν	στρατὸν ἀπάγειν οἴκαδε ἤρεσε μηδὲ
[3, 8]	ἔχουσι· πρὶν δὲ Ἆγιν καὶ	τὸν	στρατὸν ἀφῖχθαί σφισιν ἀμύνοντας, Θρασυδαῖος
[3, 5]	δὲ ὅμως ἐπὶ τὰς Θήβας	τὸν	στρατὸν καὶ διενοεῖτο ὡς μάχης
[3, 9]	διαβιβάσαι τε ἐς τὴν Ἀσίαν	τὸν	στρατὸν καὶ δυνάμεως ἡγεμὼν τῆς
[3, 5]	Τεγεατῶν ἐς τὴν Ἀργολίδα ἤγαγε	τὸν	στρατόν, πέμπουσι κήρυκα οἱ Ἀργεῖοι
[3, 9]	Ἀθηναίους πολέμῳ, Κῦρον δὲ εἶναι	τὸν	τὰ χρήματα διδόντα ἐς τὰς
[3, 22]	οἱ Μάγνητες αὐτὸ Βροτέαν λέγουσι	τὸν	Ταντάλου. (Ἀκριᾶται δὲ καὶ ἄνδρα
[3, 11]	ἐνταῦθα. παρὰ δὲ τοῦ Ὀρέστου	τὸν	τάφον ἐστὶν εἰκὼν Πολυδώρου τοῦ
[3, 19]	θεῶν δὲ σέβουσιν οἱ ταύτῃ	τόν	τε Ἀμυκλαῖον καὶ Διόνυσον, ὀρθότατα
[3, 10]	Θηβαίων. Θεόπομπος δὲ ὁ Δαμασιστράτου	τόν	τε Ἀρχίδαμον μετασχεῖν τῶν χρημάτων
[3, 17]	τούτων, Λακεδαιμόνιοι πολλοῖς ἔτεσιν ὕστερον	τόν	τε ναὸν ὁμοίως καὶ ἄγαλμα
[3, 9]	Θηβαίων ἐπαρθέντες τῶν περὶ Ἰσμηνίαν	τόν	τε σῖτον ἀκμάζοντα ἔτεμον καὶ
[3, 19]	ἰδεῖν δὲ τὸν Ὀιλέως καὶ	τὸν	Τελαμῶνος Αἴαντα, συνεῖναι δὲ καὶ
[3, 7]	καὶ τὰ Μεσσηνίων ἐς Τήλεκλον	τὸν	τῆς ἑτέρας βασιλέα οἰκίας ἐν
[3, 15]	αἱ πόλεις αὗται τὰ ξόανα	τὸν	τρόπον ἱδρυμέναι καὶ ἐπὶ δόξῃ
[3, 19]	μὲν βωμοῦ σχῆμα, τεθάφθαι δὲ	τὸν	Ὑάκινθον λέγουσιν ἐν αὐτῷ, καὶ
[3, 13]	τῷ δὲ Ἱπποσθένει μιᾷ νίκῃ	τὸν	υἱὸν παρελθεῖν ὑπῆρξεν. ~ἐκ δὲ
[3, 3]	ὁ θεὸς ἀνθρώπῳ πῆμα εἶναι	τὸν	χαλκόν. (τῷ χρησμῷ δὲ τῷ
[3, 10]	ἐς τὸν Ἀμυκλαῖον, ὥστε καὶ	τὸν	χρυσόν, ὃν Κροῖσος ὁ Λυδὸς
[3, 22]	δὲ χωρίον, ἔνθα τὸ Ἀσκληπιεῖον,	Ὑπερτελέατον	ὀνομάζουσιν. ἄκρα δὲ ἀνέχουσα ἐς
[3, 22]	Γερόνθραι σταδίους ἀπέχουσιν εἴκοσι καὶ	ἑκατὸν	Ἀκριῶν. ταύτας οἰκουμένας πρὶν Ἡρακλείδας
[3, 24]	χρόας παντοδαπῆς. ~Ἐπιδαύρου δὲ σταδίους	ἑκατὸν	ἀπέχει Ζάραξ, ἄλλως μὲν εὐλίμενον
[3, 22]	πόλισμα, ὃ ἀπὸ Γερονθρῶν στάδια	ἑκατὸν	ἀφέστηκεν. ἱερόν ἐστιν αὐτόθι ἀρχαῖον
[3, 25]	τοῦ λιμένος πεντήκοντά ἐστι καὶ	ἑκατὸν	ἐπὶ Οἴτυλον· ὁ δὲ ἥρως
[3, 24]	ἀπὸ Ζάρακος παρὰ τὴν θάλασσαν	ἑκατόν	που στάδια καὶ ἐπιστρέψαντι αὐτόθεν
[3, 21]	ἑτέρᾳ πηγῇ Λαγκίᾳ. (Πελλάνας δὲ	ἑκατὸν	στάδια ἀπέχει Βελεμίνα καλουμένη· τῆς
[3, 23]	τὴν ἄκραν τῆς Μαλέας καὶ	ἑκατὸν	στάδια ἀποσχόντι, ἐπὶ θαλάσσῃ χωρίον
[3, 25]	Τευθρώνης δὲ ἀπέχει πεντήκοντα καὶ	ἑκατὸν	σταδίους ἐς θάλασσαν ἀνέχουσα ἄκρα
[3, 23]	αὐτὸν παρά του τῶν μισθοφόρων	θάνατον	βίαιον ἐν μέρει χάριτος εὕρασθαι.
[3, 15]	Ἱπποκόωντος, ὅτι μετὰ τὸν Ἰφίτου	θάνατον	καθαρσίων ἕνεκα ἐλθόντα αὐτὸν ἐν
[3, 6]	μοι τὰ ἐς τὸν Σικυώνιον	Ἄρατον·	προσεπελάβετο δὲ ὁ λόγος μοι
[3, 7]	τῶν εἰρημένων μετάνοια ἔλαβεν ὕστερον·	Δημάρατον	δὲ βασιλεύοντα καὶ τά τε
[3, 4]	ἔδωκεν, ἀναπείσας ἐψευσμένα εἰπεῖν ἐς	Δημάρατον.	(εἴη δ' ἂν καὶ τὰ
[3, 8]	προπέτειαν δὲ τὴν Ἀρίστωνος ἐς	Δημάρατον	καὶ Ἆγις ἐς τὸν παῖδα
[3, 4]	ἀνέστρεψεν ἐξ Αἰγίνης, ἔπρασσεν ὅπως	Δημάρατον	παύσειε βασιλεύοντα, καὶ τήν τε
[3, 4]	λόγων οὓς Ἀρίστων ποτὲ ἐς	Δημάρατον	τεχθέντα ἐξέβαλεν ὑπὸ ἀμαθίας οὐχ
[3, 4]	αὐτὴν ὁπόσα αὐτὸς ἐδίδασκεν ἐς	Δημάρατον	χρῆσαι, καὶ Λεωτυχίδην ἄνδρα τοῦ
[3, 5]	τὴν μάχην αὐτίκα οἱ τὸν	στρατὸν	ἀπάγειν οἴκαδε ἤρεσε μηδὲ ἀνοσίων
[3, 8]	πρὶν δὲ Ἆγιν καὶ τὸν	στρατὸν	ἀφῖχθαί σφισιν ἀμύνοντας, Θρασυδαῖος προεστηκὼς
[3, 5]	ὅμως ἐπὶ τὰς Θήβας τὸν	στρατὸν	καὶ διενοεῖτο ὡς μάχης ἄρξων.
[3, 9]	τε ἐς τὴν Ἀσίαν τὸν	στρατὸν	καὶ δυνάμεως ἡγεμὼν τῆς πεζῆς
[3, 9]	Σκύθας Δαρείου καὶ ἐπὶ Ἀθήνας	στρατόν.	Λακεδαιμόνιοι δὲ ἀγασθέντες τὸ ἐς
[3, 5]	ἐς τὴν Ἀργολίδα ἤγαγε τὸν	στρατόν,	πέμπουσι κήρυκα οἱ Ἀργεῖοι σπεισόμενον
[3, 8]	ὡς ἀπήγαγεν ὀπίσω τὴν στρατιάν,	Λυσίστρατον	Σπαρτιάτην καὶ μοῖράν τε τῆς
[3, 18]	Μεγαπένθην δὲ τὸν Μενελάου καὶ	Νικόστρατον	ἵππος εἷς φέρων ἐστίν. ἀναιρεῖ
[3, 22]	θεῶν ναὸς καὶ ἄγαλμα λίθου.	παλαιότατον	δὲ τοῦτο εἶναί φασιν οἱ
[3, 17]	δεξιᾷ Διὸς ἄγαλμα Ὑπάτου πεποίηται,	παλαιότατον	πάντων ὁπόσα ἐστὶ χαλκοῦ· δι'
[3, 22]	Κοδδίνου πέτρᾳ Μητρός ἐστι θεῶν	ἀρχαιότατον	ἁπάντων ἄγαλμα· ποιῆσαι δὲ οἱ
[3, 23]	ὁπόσα Ἀφροδίτης παρ' Ἕλλησίν ἐστιν	ἀρχαιότατον·	αὐτὴ δὲ ἡ θεὸς ξόανον
[3, 19]	κατὰ τὴν ὁδὸν ταύτην, ἐστὶν	ἀρχαιότατον	αὐτῶν Ἄρεως ἱερόν. τοῦτό ἐστιν
[3, 6]	αὐτῷ Κλεωνύμου κατήγαγε τὸ χρεὼν	Ἀκρότατον	ἔτι πρότερον ἢ αὐτὸν Κλεομένην,
[3, 6]	τοῖς δὲ Ἀθηναίοις ἀντισχοῦσιν ἐπὶ	μακρότατον	ἐποιήσατο Ἀντίγονος εἰρήνην, ἐφ' ᾧ
[3, 24]	τοῦτο τῶν Λακωνικῶν πολισμάτων ἐποίησεν	ἀνάστατον·	καί μοι τὰ ἐς τὸν
[3, 11]	ἐννέα ἐπώνυμός ἐστιν εἷς ἄρχων.	(ἐπιφανέστατον	δὲ τῆς ἀγορᾶς ἐστιν ἣν
[3, 10]	ἀνδράσιν ἀμῦναι μαντείων πορθήσασι τὸ	ἐπιφανέστατον	οὐκ ἐς ἔπαινον τίθεμαι, τοσοῦτον
[3, 15]	Οἰβάλου. τῶν δὲ Ἀσκληπιείων τὸ	ἐπιφανέστατον	πεποίηταί σφισι πρὸς τοῖς Βοωνήτοις,
[3, 1]	δὲ Ἀμύκλα ἐς Ἄργαλον τὸν	πρεσβύτατον	τῶν Ἀμύκλα παίδων καὶ ὕστερον
[3, 1]	δέ οἱ παίδων Ὑάκινθον μὲν	νεώτατον	ὄντα καὶ τὸ εἶδος κάλλιστον
[3, 14]	Δήμητρα. ἔστι δὲ καὶ Σαράπιδος	νεώτατον	τοῦτο Σπαρτιάταις ἱερὸν καὶ Διὸς
[3, 23]	τὸ δὲ ἱερὸν τῆς Οὐρανίας	ἁγιώτατον	καὶ ἱερῶν ὁπόσα Ἀφροδίτης παρ'
[3, 11]	μὲν δὴ γερουσία συνέδριον Λακεδαιμονίοις	κυριώτατον	τῆς πολιτείας, οἱ λοιποὶ δέ
[3, 14]	ἱερεῖον κατὰ γνώμην εἶναι τὸ	ἀλκιμώτατον	ζῷον τῶν ἡμέρων. κυνὸς δὲ
[3, 8]	Θρασυδαῖος κεκακωμένοι γὰρ ἐς τὸ	ἔσχατον	ἦσαν συγχωροῦσι μήτε τῶν περιοίκων
[3, 20]	ἡ πρὸς τὸ ὄρος τὸ	Ταύγετόν	ἐστιν ὁδός. ἔστι δὲ ἐν
[3, 20]	αὐτοῦ προελθόντι ὡς ἐπὶ τὸ	Ταύγετον	ὀνομάζουσιν Ἀλεσίας χωρίον, Μύλητα τὸν
[3, 20]	δὲ καὶ δι' ὅλου τὸ	Ταύγετον	τῶν αἰγῶν τούτων ἄγραν καὶ
[3, 20]	ἀπορρήτῳ. (ἄκρα δὲ τοῦ Ταυγέτου	Ταλετὸν	ὑπὲρ Βρυσεῶν ἀνέχει. ταύτην Ἡλίου
[3, 20]	ἱερὸν Σπαρτιᾶται λέγουσι Πράκα ἀπόγονον	τρίτον	Περγάμου τοῦ Νεοπτολέμου. (προιοῦσι δὲ
[3, 9]	τῶν περὶ Ἰσμηνίαν τόν τε	σῖτον	ἀκμάζοντα ἔτεμον καὶ ἤλασαν λείαν
[3, 5]	δὲ ἐπανῆλθεν ἐξ Ἀθηνῶν μαχεσάμενος	ἄπρακτον	μάχην, ὑπάγουσιν αὐτὸν ἐς κρίσιν
[3, 17]	(ὡς γὰρ δὴ διέτριβε περὶ	Ἑλλήσποντον	ναυσὶ τῶν τε ἄλλων Ἑλλήνων
[3, 4]	καὶ ὕστερον ναυσὶν ἐς τὸν	Ἑλλήσποντον.	Παυσανίου δὲ τὸ ἔργον τὸ
[3, 3]	αὖθις Λεωνίδαν, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς	Κλεόμβροτον.	(ἐπεὶ δὲ ἀπέθανεν Ἀναξανδρίδης, Λακεδαιμόνιοι
[3, 6]	Λυσάνδρου τοῦ Ἀριστοκρίτου. οὗτος προσποιεῖται	Κλεόμβροτον	θυγατέρα ἔχοντα Λεωνίδου· τοῦτον δὲ
[3, 6]	~Ἀγησιπόλιδος δὲ ἄπαιδος τελευτήσαντος ἐς	Κλεόμβροτον	περιῆλθεν ἡ ἀρχή, καὶ ὑπὸ
[3, 12]	Ἀκρίτα βωμός, ἔστι δ' ἐπονομαζόμενον	Γάσηπτον	ἱερὸν Γῆς· Ἀπόλλων δὲ ὑπὲρ
[3, 10]	δὲ ὕστερον ἔπλευσε καὶ ἐς	Αἴγυπτον,	ἀφεστηκότων ἀπὸ βασιλέως τῶν Αἰγυπτίων
[3, 24]	νομίζουσι· τρεῖς δ' οὖν εἰσί,	τέταρτον	δὲ Ἀθηνᾶς ἄγαλμα. (τὰ δὲ
[3, 11]	τῇ Μαιναλίᾳ πόλισμα Ἀρκάδων ἦσαν.	(τέταρτον	δὲ ἠγωνίσατο πρὸς τοὺς ἐξ
[3, 24]	Ἀρτέμιδος, καί οἱ κατὰ ἔτος	ἕκαστον	ἑορτὴν ἄγουσι. ταύτης δὲ ἐν
[3, 18]	Τρίτωνες. τὰ δὲ ἐπειργασμένα καθ'	ἕκαστον	ἐπ' ἀκριβὲς διελθεῖν ὄχλον τοῖς
[3, 14]	Λεωνίδου καὶ λόγους κατὰ ἔτος	ἕκαστον	ἐπ' αὐτοῖς λέγουσι καὶ τιθέασιν
[3, 9]	ἐξ Ἀβύδου περαιωθεὶς ναυσὶν ἐς	Σηστὸν	καὶ διεξελθὼν τὴν Θρᾴκην ἀφίκετο
[3, 18]	καὶ Ἀθηνᾶ διώκοντα ἀποφεύγουσά ἐστιν	Ἥφαιστον.	ἐπὶ δὲ τούτοις Ἡρακλέους πεποίηται
[3, 9]	δὴ τῆς Ἀσίας τῆς κάτω	μέγιστον	μέρος τηνικαῦτα ἡ Λυδία, καὶ
[3, 4]	καὶ Πέρσαις ἐγένοντο ὕστερον, παρασχομένῳ	μέγιστον	φρόνημα καὶ ἀποδειξαμένῳ λαμπρὰ οὕτω,
[3, 9]	Ἀγησίλαος καὶ τὸ πεζὸν τότε	πλεῖστον	ἀθροισθὲν μετά γε τὸν Ξέρξου
[3, 1]	νεώτατον ὄντα καὶ τὸ εἶδος	κάλλιστον	κατέλαβεν ἡ πεπρωμένη πρότερον τοῦ
[3, 3]	καὶ ἐς τοῦ Μηριόνου τὸν	ὀιστόν.	βεβαιοῖ δὲ καὶ ἄλλως μοι
[3, 23]	ἀπαντικρὺ Βοιῶν, ἐς δὲ Πλατανιστοῦντα	ἐλάχιστον	γὰρ τῆς ἠπείρου ταύτῃ διέστηκεν
[3, 5]	αὔξοντα ἐπισπάσασθαι τῇ Σπάρτῃ τὸ	αἴσχιστον	τῶν> ὀνειδῶν. (ὡς δὲ ἐπανῆλθεν
[3, 13]	Εὐρώπης εἴη καὶ Κάρνειος καὶ	αὐτὸν	ἀνεθρέψατο Ἀπόλλων καὶ Λητώ· λέγεται
[3, 1]	λογισμὸν ὅτι Θήρᾳ μὲν ἐς	αὐτὸν	ἀνῄει Κάδμον τὸ γένος, οἱ
[3, 12]	λέγουσιν, οὐχ ὁμολογοῦντες τὰ ἐς	αὐτὸν	Ἀργείοις, ὅπου μηδὲ πολεμῆσαί φασι
[3, 25]	δελφῖνος. τὰ μὲν οὖν ἐς	αὐτὸν	Ἀρίονα καὶ τὰ ἐπὶ τῷ
[3, 4]	ἱερᾶς, καὶ ταύτης τεμεῖν φασιν	αὐτόν.	ἀφίκετο δὲ καὶ ἐς Αἴγιναν,
[3, 10]	ἐκομίσθη σφίσιν ὁ νεκρός, θάπτουσιν	αὐτὸν	βασιλέων τιμήσαντες μάλιστα. (Ἀρχιδάμου δὲ
[3, 4]	τοῖς ἱκέταις τοῦ Ἄργου διδόντα	αὐτὸν	δίκην τέλος τοῦ βίου φασὶν
[3, 12]	μάλιστα ἀξίως μαχέσασθαι μετά γε	αὐτὸν	δοκοῦσι Λεωνίδαν. τοῦ δὲ Τροπαίου
[3, 15]	Ἰφίτου θάνατον καθαρσίων ἕνεκα ἐλθόντα	αὐτὸν	ἐν Σπάρτῃ ἀπηξίωσαν καθῆραι· (προσεγένετο
[3, 9]	ἀπορρίπτουσιν ἀπὸ τοῦ βωμοῦ καὶ	αὐτὸν	ἐξελαύνουσιν ἐκ τοῦ ἱεροῦ. (Ἀγησίλαον
[3, 3]	καὶ κρύφα οἱ προσήκοντες θάπτουσιν	αὐτόν.	(ἐπὶ μὲν δὴ Εὐρυκράτους τοῦ
[3, 5]	Ἀθηνῶν μαχεσάμενος ἄπρακτον μάχην, ὑπάγουσιν	αὐτὸν	ἐς κρίσιν οἱ ἐχθροί. βασιλεῖ
[3, 4]	οἰκίας βασιλεὺς τῆς ἑτέρας διέβαλλεν	αὐτὸν	ἐς τῶν Λακεδαιμονίων τὸ πλῆθος·
[3, 15]	οἱ τὴν θεόν· αἶγας δὲ	αὐτὸν	θῦσαί φασιν ἱερείων ἀπορήσαντα ἀλλοίων.
[3, 25]	ἀποδιδόντα, ὅτι συγκοπέντα ὑπὸ ἁλιέων	αὐτὸν	ἰάσατο, τοῦτον τὸν δελφῖνα εἶδον
[3, 10]	τε Ἀρχίδαμον μετασχεῖν τῶν χρημάτων	αὐτὸν	καὶ ἔτι Δεινίχαν τὴν Ἀρχιδάμου
[3, 18]	ὁποῖα ἦν γράψω. (ἀνέχουσιν ἔμπροσθεν	αὐτόν,	κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ ὀπίσω,
[3, 6]	χρεὼν Ἀκρότατον ἔτι πρότερον ἢ	αὐτὸν	Κλεομένην, καὶ ὡς Κλεομένης ἀπέθανεν
[3, 6]	καὶ ἄλλα ἐγκλήματα καὶ ὅρκους	αὐτὸν	Κλεωνύμῳ τῷ πατρὶ ὀμόσαι παῖδα
[3, 6]	ὕστερον οὐ πολλοῖς κατάγουσί τε	αὐτὸν	Λακεδαιμόνιοι καὶ αὖθις βασιλέα ἐποιήσαντο.
[3, 2]	τῆς Ἀγησιλάου βασιλείας· θεῖναι δὲ	αὐτὸν	λέγουσιν οἱ μὲν παρὰ τῆς
[3, 1]	Πελλάναν, Μεσσηνίων δέ ἐστιν ἐς	αὐτὸν	λόγος Τυνδάρεων φεύγοντα ἐλθεῖν ὡς
[3, 4]	μηδὲ ἀρχὴν τὴν Ἑλλάδα ἰδεῖν	αὐτὸν	μηδὲ Ἀθηναίων ποτὲ ἐμπρῆσαι τὴν
[3, 8]	γὰρ τηνικαῦτα οἴκαδε ἐξ Ἀρκαδίας	αὐτὸν	νοσοῦντα ὡς ἐγίνετο ἐν Ἡραίᾳ,
[3, 20]	Ἰκάριος, ἐπειρᾶτο μὲν κατοικίσαι καὶ	αὐτὸν	Ὀδυσσέα ἐν Λακεδαίμονι, διαμαρτάνων δὲ
[3, 6]	τι ὁ θυμὸς ᾤδει, καὶ	αὐτὸν	οἱ ἔφοροι καὶ ἄλλοις γέρασι
[3, 26]	ἐν τῷ ναῷ θέλουσιν ὀνομάζειν	αὐτόν,	οἷα ἐπιστάμενοι φονέα ὄντα Μαχάονος.
[3, 21]	δὲ ὁμώνυμον τούτῳ, νίκην καὶ	αὐτὸν	Ὀλυμπίασι, πλὴν οὐ δολίχου, σταδίου
[3, 24]	ἔστω τεκμήριον οὐκ αἰτῆσαι Ἑλένην	αὐτόν·	(Ὅμηρος δὲ ἔγραψε μὲν τῆς
[3, 17]	Πλάταιαν ἡγησαμένου. τὰ δὲ ἐς	αὐτὸν	ὁποῖα ἐγένετο εἰδόσιν οὐ διηγήσομαι·
[3, 18]	εἶδόν τε καὶ τὰ ἐς	αὐτὸν	ὁποῖα ἦν γράψω. (ἀνέχουσιν ἔμπροσθεν
[3, 25]	εἰκάζοντες κεφαλὰς τρεῖς φασιν ἔχειν	αὐτὸν,	οὐδέν τι μᾶλλον Ὁμήρου κύνα
[3, 11]	ἐγένετο ἀγῶνας ἀναιρήσεσθαι πέντε ἐπιφανεστάτους	αὐτόν.	οὕτω πένταθλον Ὀλυμπίασιν ἀσκήσας ἀπῆλθεν
[3, 23]	Ῥωμαίων· εἰσὶ δὲ οἵ φασιν	αὐτὸν	παρά του τῶν μισθοφόρων θάνατον
[3, 18]	Κρησὶν ἱερόν, ἀνὰ χρόνον δὲ	αὐτόν	τε ἀποδρᾶναι καὶ παρθένον τὴν
[3, 16]	μὲν ἀποκτίννυσιν Ἔρυκα, Δωριέα δὲ	αὐτόν	τε καὶ τῆς στρατιᾶς διέφθειραν
[3, 5]	ἐσελθεῖν ἐς δικαστήριον, Τεγεᾶται δὲ	αὐτὸν	τῆς Ἀθηνᾶς ἱκέτην ἐδέξαντο τῆς
[3, 1]	πρὸς μητρός· καὶ οἰκῆσαί τε	αὐτὸν	τῆς Μεσσηνίας φασὶν ἐν Θαλάμαις
[3, 17]	ὁ ψόφος· ἰοῦσα γὰρ παρ'	αὐτὸν	τὸν καιόμενον λύχνον κατέβαλεν ἄκουσα.
[3, 1]	μὲν δὴ ἀποσεμνύνοντες τὰ ἐς	αὐτὸν	τοξευθῆναι λέγουσιν Ἀριστόδημον ὑπὸ Ἀπόλλωνος,
[3, 5]	ἐποιεῖτο αὖθις στρατείαν. κρατοῦντα δὲ	αὐτὸν	τῷ πολέμῳ καὶ ᾑρηκότα τῶν
[3, 19]	Νικομήδους περισσῶς δή τι ἔγραψεν	αὐτὸν	ὡραῖον, τὸν ἐπὶ Ὑακίνθῳ λεγόμενον
[3, 4]	δὴ ἐλάβετο ξίφους, ἐτίτρωσκεν αὐτὸς	αὑτὸν	καὶ διεξῄει τὸ σῶμα ἅπαν
[3, 4]	τέλος τοῦ βίου φασὶν εὑρέσθαι	τοιοῦτον,	Ἀθηναῖοι δὲ ὅτι ἐδῄωσε τὴν
[3, 7]	δὲ τὸν Σόου φασὶν ἐς	τοσοῦτον	ἀφικέσθαι δόξης ὡς καὶ τὴν
[3, 3]	λόγου μοι τὰ ἐφεξῆς δηλώσει·	τοσοῦτον	δὲ ἐν τῷ παρόντι μνησθησόμεθα
[3, 10]	ἐπιφανέστατον οὐκ ἐς ἔπαινον τίθεμαι,	τοσοῦτον	δέ οἱ πρόσεστιν ἐς ἔπαινον·
[3, 3]	ἐφόρων τοῦτο μὲν οὐδαμῶς ἐπαγγέλλεται,	τοσοῦτον	δέ σφισιν εἴκει γυναῖκα ἑτέραν
[3, 18]	αὐτὴν Ἄφιδναν. (τάδε μὲν ἐς	τοσοῦτον	ἐξητάσθω· ἐς Ἀμύκλας δὲ κατιοῦσιν
[3, 25]	δέ οἱ Σκύρας, ὅτι κατὰ	τοῦτον	ἀνώνυμον τέως ὄντα Πύρρος ὁ
[3, 16]	ὕστερον ἐκτήσατο Φορμίων Σπαρτιάτης. παρὰ	τοῦτον	ἀφίκοντο οἱ Διόσκουροι ξένοις ἀνδράσιν
[3, 10]	(ἐν δὲ Θόρνακι ἐς γὰρ	τοῦτον	ἀφίξῃ προιών ἄγαλμά ἐστι Πυθαέως
[3, 13]	Ἀκαρνανίας, μαντευομένου δὲ ἐξ Ἀπόλλωνος·	τοῦτον	γὰρ τὸν Κάρνον ἀποκτείναντος Ἱππότου
[3, 6]	προσποιεῖται Κλεόμβροτον θυγατέρα ἔχοντα Λεωνίδου·	τοῦτον	δὲ οἰκειωσάμενος ἐπῆγε Λεωνίδᾳ καὶ
[3, 25]	παραυτίκα ὑπὸ τοῦ ἰοῦ, καὶ	τοῦτον	ἔφη τὸν ὄφιν ὑπὸ Ἡρακλέους
[3, 7]	ἕνεκα αὑτοῦ τὸν παῖδα εἶναι.	(τοῦτον	μὲν δὴ τῶν εἰρημένων μετάνοια
[3, 15]	ἐξ Ἀφροδίτης ἡγούμενος τὰ ὀνείδη,	τοῦτον	οὐδὲ ἀρχὴν προσίεμαι· ἦν γὰρ
[3, 11]	τῷ βωμῷ χαλκῆν εἰκόνα Ἀγίου.	τοῦτον	τὸν Ἀγίαν μαντευσάμενόν φασι Λυσάνδρῳ
[3, 25]	συγκοπέντα ὑπὸ ἁλιέων αὐτὸν ἰάσατο,	τοῦτον	τὸν δελφῖνα εἶδον καὶ καλοῦντι
[3, 14]	ἔτι δρόμου μελέτη καθέστηκεν. ἐς	τοῦτον	τὸν Δρόμον ἰόντι ἀπὸ τοῦ
[3, 22]	καὶ ὑπὸ πνευμάτων ἀπενεχθέντα ἐς	τοῦτον	τὸν κόλπον οἰκίσαι φασί, τὴν
[3, 2]	τὴν ἀρχὴν ἔσχεν ἐν Σπάρτῃ.	τοῦτον	τὸν Λαβώταν Ἡρόδοτος ἐν τῷ
[3, 24]	ἀνδριὰς ἐπὶ τῷ μνήματι ἔπεστι.	τοῦτον	τὸν Λᾶν οἰκιστὴν εἶναι λέγουσιν
[3, 17]	μήνιμα ἀποτρέπειν τὸν Ἐπιδώτην λέγοντες	τοῦτον.	~τῶν δὲ ἀνδριάντων τοῦ Παυσανίου
[3, 19]	τῆς τοῦ Ἀπόλλωνος θυσίας ἐς	τοῦτον	Ὑακίνθῳ τὸν βωμὸν διὰ θύρας
[3, 18]	τῶν γιγάντων καὶ Τυνδάρεω πρὸς	Εὔρυτον,	ἔστιν ἁρπαγὴ τῶν Λευκίππου θυγατέρων·
[3, 18]	ὁμοῦ τοῖς Διοσκούροις, ληφθέντα δὲ	αἰχμάλωτον	ἐν τῇ μάχῃ καὶ πραθέντα
[3, 20]	Ἀλεσίας χωρίον, Μύλητα τὸν Λέλεγος	πρῶτον	ἀνθρώπων μύλην τε εὑρεῖν λέγοντες
[3, 22]	Ἑλένην ἐνταῦθα ἔφη συγγενέσθαι οἱ	πρῶτον.	κατὰ δὲ τὴν νῆσον ἱερόν
[3, 11]	Τισαμενὸς ἀγῶνας πολέμου πέντε ἐνίκησε,	πρῶτον	μὲν Πλαταιᾶσιν ἐναντία Περσῶν, δεύτερον
[3, 15]	τὸ ἱερὸν καὶ αἶγας θῦσαι	πρῶτον,	ὅτι μαχομένῳ οἱ πρὸς Ἱπποκόωντα
[3, 2]	καὶ οὐ Λαβώταν. Λακεδαιμονίοις δὲ	πρῶτον	τότε ἔδοξεν ἄρασθαι πρὸς Ἀργείους
[3, 18]	καὶ ἄγχων Ἡρακλῆς τὸν λέοντα,	Τιτυὸν	δὲ Ἀπόλλων τοξεύει καὶ Ἄρτεμις·
[3, 11]	παρὰ δὲ τοῦ Ὀρέστου τὸν	τάφον	ἐστὶν εἰκὼν Πολυδώρου τοῦ Ἀλκαμένους,
[3, 4]	Ἀναξανδρίδου, Δωριέως δὲ ἀπ' ἀμφοτέρων	ἀδελφόν,	κατέβαινεν ἡ ἀρχή. καὶ Ξέρξης
[3, 12]	Τλησιμένη δὲ Παρθενοπαίου τοῦ Μελανίωνος	ἀδελφόν,	οἱ δὲ παῖδα εἶναι λέγουσιν.
[3, 6]	δὲ ὁ νεώτερος μετὰ τὸν	ἀδελφὸν	τελευτήσαντα ἔσχε τὴν ἀρχήν. γενομένων
[3, 1]	εἶναί τε Ἀφαρέα τὸν Περιήρους	ἀδελφὸν	Τυνδάρεω πρὸς μητρός· καὶ οἰκῆσαί
[3, 19]	ἐπονομάζουσιν ἀπὸ Θηροῦς, ταύτην γὰρ	τροφὸν	εἶναι τοῦ Ἄρεως λέγουσι. τάχα
[3, 19]	μοι Θηρίτας οὐ διὰ τὴν	τροφὸν	ἡ ἐπωνυμία τῷ Ἄρει γέγονεν,
[3, 19]	Ἔλληνές γε οὐκ ἴσασιν Ἄρεως	τροφὸν	Θηρώ· δοκεῖν δέ μοι Θηρίτας
[3, 24]	δὲ ἐθελῆσαι τοῦ Διονύσου γενέσθαι	τροφόν·	καὶ ἀποφαίνουσι μὲν τὸ ἄντρον
[3, 25]	μᾶλλον Ὁμήρου κύνα τὸν ἀνθρώπῳ	σύντροφον	εἰρηκότος ἢ εἰ δράκοντα ὄντα
[3, 16]	Σικελίαν κατὰ τὸν ἔλαιον τὸν	κυφὸν	ἀνευρήσων ἐπιδιέβη τὰς οὖν βοῦς
[3, 16]	τὸ δέ ἐστιν ἄλλως μὲν	κοῦφον	ὑπὸ σμικρότητος, ἢν δὲ οἱ
[3, 8]	ἐκ Δελφῶν, γεγονὸς μὲν ἐκεῖ,	ἔχον	δὲ οὕτω· φράζεο δή, Σπάρτη,
[3, 19]	οὖν τοῦ Ὑακίνθου τὸ ἄγαλμα	ἔχον	ἐστὶν ἤδη γένεια, Νικίας δὲ
[3, 22]	ἐστιν Ἀθηνᾶς ἱερὸν ἄγαλμα οὐκ	ἔχον,	οὐδὲ ὄροφος ἔπεστιν ἐπ' αὐτῷ·
[3, 24]	ναός ἐστι καὶ ἄγαλμα κιθάραν	ἔχον.	(προελθόντι δὲ ἀπὸ Ζάρακος παρὰ
[3, 13]	ἀρχήν. ἔστι δέ τι χωρίον	ἔχον	στοὰς ἐν τετραγώνῳ τῷ σχήματι,
[3, 20]	τῆς Αἰδοῦς τριάκοντά που στάδια	ἀπέχον	τῆς πόλεως Ἰκαρίου μὲν ἀνάθημα
[3, 22]	ταύτῃ καὶ ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ στάδια	ἀπέχον	ὡς πεντήκοντα Ἀσωποῦ· τὸ δὲ
[3, 11]	κρατῆσαι. (Λακεδαιμόνιοι δὲ οὐ γὰρ	εἶχον	ἀνηκόως ὧν Τισαμενῷ προεῖπεν ἡ
[3, 20]	Λακεδαιμονίων· οἵ τ' ἄρ' Ἀμύκλας	εἶχον	Ἕλος τ' ἔφαλον πτολίεθρον. τοῦτο
[3, 12]	οἳ γῆν τὴν Λακωνικὴν τηνικαῦτα	εἶχον,	καὶ τοὺς Ἀμυκλαιεῖς κρατήσαντες. τὸ
[3, 9]	αἱ Σάρδεις πλούτῳ καὶ παρασκευῇ	προεῖχον,	τῷ τε σατραπεύοντι ἐπὶ θαλάσσῃ
[3, 25]	Ἀχιλλέως, οἱ δὲ εἶναι θεὸν	Πύρριχον	τῶν καλουμένων (Κουρήτων· εἰσὶ δὲ
[3, 17]	τοῦ τε περὶ Ἔφεσον, ὅτε	Ἀντίοχον	τὸν Ἀλκιβιάδου κυβερνήτην καὶ Ἀθηναίων
[3, 19]	δὲ καὶ Πάτροκλόν σφισι καὶ	Ἀντίλοχον·	Ἑλένην δὲ Ἀχιλλεῖ μὲν συνοικεῖν,
[3, 24]	ἐποίησε δὲ ἐν ἄθλοις λέγοντα	Ἀντίλοχον	ὡς Ὀδυσσεὺς πρεσβύτερός ἐστιν αὐτοῦ
[3, 17]	συνέχουσιν αὐτὰ μὴ διαλυθῆναι. (καὶ)	Κλέαρχον	δὲ ἄνδρα Ῥηγῖνον τὸ ἄγαλμα
[3, 4]	μὲν οὐκ ἐγένετο· ἐπιτροπεύων γὰρ	Πλείσταρχον	τὸν Λεωνίδου καταλειφθέντα ἔτι παῖδα
[3, 4]	συνελάμβανεν ὅσοι μηδισμοῦ τε αὐτῶν	μετέσχον	καὶ βασιλεῖ Δαρείῳ τῷ Ὑστάσπου
[3, 3]	οἱ Μεσσήνιοι. καὶ χρόνον μὲν	ἀντέσχον	πολεμοῦντες· ὑπόσπονδοι δὲ ὡς ἐκρατήθησαν
[3, 3]	δὲ αἱ πόλεις ἄγουσαι σπονδὰς	ἔτυχον.	ἀφικομένου δὲ τοῦ Λίχα Ὀρέστου
[3, 16]	κατειλημένον ταινίαις· εἶναι δέ φασιν	ᾠὸν	ἐκεῖνο ὃ τεκεῖν Λήδαν ἔχει
[3, 16]	αὐτὴν ἀπεῖπεν ὄνειρον. ἐνταῦθα ἀπήρτηται	ᾠὸν	τοῦ ὀρόφου κατειλημένον ταινίαις· εἶναι
[3, 14]	κατὰ γνώμην εἶναι τὸ ἀλκιμώτατον	ζῷον	τῶν ἡμέρων. κυνὸς δὲ σκύλακας
[3, 18]	πεποίηται δὲ καὶ ἡ πρὸς	Ἀχελῷον	Ἡρακλέους πάλη καὶ τὰ λεγόμενα
[3, 15]	ὧν οἶδα μόνῳ τούτῳ καὶ	ὑπερῷον	ἄλλο ἐπῳκοδόμηται Μορφοῦς ἱερόν. (ἐπίκλησις
[3, 14]	εἰσιν Ἀφετήριοι καὶ ὀλίγον προελθόντι	ἡρῷον	Ἄλκωνος· τὸν δὲ Ἄλκωνα λέγουσιν
[3, 13]	τούτου δὲ ἐν δεξιᾷ Πλευρῶνος	ἡρῷον.	γεγόνασι δὲ οἱ Τυνδάρεω παῖδες
[3, 20]	Λακεδαίμονος τοῦ Ταυγέτης ἐνταῦθά ἐστιν	ἡρῷον.	(διαβᾶσι δὲ αὐτόθεν ποταμὸν Φελλίαν,
[3, 15]	τῷ Πλατανιστᾷ καὶ Κυνίσκας ἐστὶν	ἡρῷον,	θυγατρὸς Ἀρχιδάμου βασιλεύοντος Σπαρτιατῶν· πρώτη
[3, 15]	δὲ καὶ τῷ Ἀμφιλόχῳ τὸ	ἡρῷον,	ὅτι σφίσιν ὁ πρόγονος Τισαμενὸς
[3, 14]	παρὰ δὲ τοῦ Ἄλκωνος τὸ	ἡρῷον	Ποσειδῶνός ἐστιν ἱερόν, Δωματίτην δὲ
[3, 15]	τοῖς Βοωνήτοις, ἐν ἀριστερᾷ δὲ	ἡρῷον	Τηλέκλου· τούτου δὲ καὶ ὕστερον
[3, 16]	πλησίον δὲ Ἀστραβάκου καλούμενόν ἐστιν	ἡρῷον.	(τὸ δὲ χωρίον τὸ ἐπονομαζόμενον
[3, 16]	ἀπὸ τοῦ Χιτῶνος Χίλωνός ἐστιν	ἡρῷον	τοῦ σοφοῦ νομιζομένου καὶ Ἀθηνοδώρου
[3, 12]	ποιῆσαι· καὶ αὐτοῦ Λέλεγός ἐστιν	ἡρῷον,	τούτων δὲ οὐ πόρρω τέμενος
[3, 2]	συνεξεῖλε μὲν καὶ Ἀρχελάῳ τὴν	Αἴγυν,	ὁπόσα δὲ καὶ ἰδίᾳ Λακεδαιμονίων
[3, 2]	κρατήσαντες πόλιν τῶν περιοικίδων ἠνδραποδίσαντο	Αἴγυν,	ὑποπτεύσαντες ὡς οἱ Αἰγῦται φρονοῦσι
[3, 7]	Δαρεῖον ἐλθόντος ἐς Πέρσας ἐπὶ	πολὺν	ἐν τῇ Ἀσίᾳ χρόνον διαμεῖναι
[3, 5]	ἀπέγνω δικαστήριον. μετὰ δὲ οὐ	πολὺν	χρόνον Λακεδαιμονίων συλλεγόντων ἐπὶ Θήβας
[3, 15]	ἔστελλεν ἐπὶ τὴν νῆσον ἣ	νῦν	ἀπὸ Θήρα τούτου τὸ ὄνομα
[3, 6]	μεταγνόντων ἂν Σπαρτιατῶν ὤνατο οὐδέν·	νῦν	δὲ ἐπιβαλόντων οἱ φυγὴν τῶν
[3, 21]	ἐν Θέτιδος λόγοις· ὑμεῖς μὲν	νῦν	δῦτε θαλάσσης εὐρέα κόλπον, ὀψόμεναί
[3, 23]	γὰρ τοῦ Ἀπόλλωνος ξόανον, ὃ	νῦν	ἐστιν ἐνταῦθα, ἐν Δήλῳ ποτὲ
[3, 12]	ἡ καλουμένη Σκιάς, ἔνθα καὶ	νῦν	ἔτι ἐκκλησιάζουσι. ταύτην τὴν Σκιάδα
[3, 1]	τὸ ὄνομα καί οἱ καὶ	νῦν	ἔτι οἱ Θηραῖοι κατὰ ἔτος
[3, 24]	ἔκειτο ἐπὶ τῇ κορυφῇ· καὶ	νῦν	ἔτι τῆς πόλεώς ἐστι τῆς
[3, 11]	δὲ αὐτὴν ἐς μέγεθος τὸ	νῦν	καὶ ἐς κόσμον τὸν παρόντα
[3, 24]	δὲ τεσσαράκοντα ἀπέχουσα. ᾤκισται δὲ	νῦν	μὲν Ἰλίου καλουμένου καὶ Ἀσίας
[3, 25]	δὲ ἐπὶ Ταινάρῳ καὶ πηγή,	νῦν	μὲν οὐδὲν ὥστε καὶ θαῦμα
[3, 16]	ναῦς; (καίτοι διαμεμένηκεν ἔτι καὶ	νῦν	τηλικοῦτο ὄνομα τῇ Ταυρικῇ θεῷ,
[3, 16]	τὸν κυφὸν ἀνευρήσων ἐπιδιέβη τὰς	οὖν	βοῦς ἔδει κρατηθέντος Ἡρακλέους τὸν
[3, 24]	ἢ Κορύβαντας νομίζουσι· τρεῖς δ'	οὖν	εἰσί, τέταρτον δὲ Ἀθηνᾶς ἄγαλμα.
[3, 21]	Βρασιαὶ Γερόνθραι Μαριός. αὗται μὲν	οὖν	εἰσιν αἱ λοιπαὶ τῶν Ἐλευθερολακώνων
[3, 22]	Ἄρτεμιν ἔνθα οἰκήσουσιν ἐπιδείξειν. ὡς	οὖν	ἐκβᾶσιν ἐς τὴν γῆν λαγὼς
[3, 25]	χαλκοῦς ἐπὶ δελφῖνος. τὰ μὲν	οὖν	ἐς αὐτὸν Ἀρίονα καὶ τὰ
[3, 8]	προρρίζους τὰς Ἀθήνας. (τὰ μὲν	οὖν	ἐς πόλεμον μάλιστα ἐπίσημα τοιαῦτα
[3, 18]	τὴν τελευτὴν λέγουσι. τούτου τε	οὖν	ἐστιν εἰκὼν καὶ τρίποδες χαλκοῖ·
[3, 11]	λέγουσιν, ἀποκρῖναι τὰ ἀξιολογώτατα. ὡς	οὖν	εὖ βεβουλευμένος οὐκ ἔστιν ὅπου
[3, 26]	Ἰνοῦς καὶ μαντεῖον. μαντεύονται μὲν	οὖν	καθεύδοντες, ὁπόσα δ' ἂν πυθέσθαι
[3, 2]	Διὸς μεγάλου ὀαριστής. (Λυκούργου μὲν	οὖν	καὶ ἐν τοῖς ἔπειτα τοῦ
[3, 1]	τῆς βασιλείας ἐλπίζων ἑκόντας, ὅπερ	οὖν	καὶ ἐποίησαν (λαβόντες λογισμὸν ὅτι
[3, 9]	συμμαχεῖν σφισιν ἐπαγγέλλων. (Κορίνθιοι μὲν	οὖν,	καίπερ ἐς τὰ μάλιστα ἔχοντες
[3, 9]	τοὺς ἐγκαταληφθέντας ἔγνωσαν. Θηβαῖοι μὲν	οὖν	κατὰ τὰ αὐτὰ Ἀθηναίοις ἀπείπαντο,
[3, 8]	αὐτῶν εἰργόμενοι μάλιστα ἤχθοντο. ἀποστέλλουσιν	οὖν	κήρυκα ἐπίταγμα φέροντα Ἠλείοις Λεπρεάτας
[3, 3]	καὶ Μεσσήνιοι τοῦ πολέμου. (τὰ	οὖν	λεγόμενα ὑπ' αὐτῶν, καὶ ὁποῖον
[3, 8]	ἐπὶ κῦμα κυκωόμενον πολέμοιο. (τότε	οὖν	Λεωτυχίδης μὲν ἐς Ἀγησίλαον ταῦτα
[3, 10]	πόλιν ἐτόλμων οἱ Φωκεῖς· ταῦτα	οὖν	μὴ παθεῖν ὑπὸ τῶν Φωκέων
[3, 5]	τοῦ Αἰγινήτου Λάμπωνος. ~Πλείσταρχος μὲν	οὖν	ὁ Λεωνίδου νεωστὶ τὴν βασιλείαν
[3, 3]	αὐτὰ ἐκ θεοπροπίου Σπαρτιᾶται. συνῆκεν	οὖν	ὁ Λίχας ὡς ἔστι κατακείμενα
[3, 23]	τὰ θεῖα ὕστερα λημμάτων οὗτος	οὖν	ὁ Μηνοφάνης, ἅτε οὔσης (ἀτειχίστου
[3, 5]	νώτου σφίσιν ἔμελλεν ἐπικείσεσθαι. (ἔδεισεν	οὖν	ὁ Παυσανίας διπλοῦ στρατιωτικοῦ πολεμίων
[3, 6]	καὶ Ἀρεὺς ὁ Ἀκροτάτου. δικάζουσιν	οὖν	οἱ γέροντες Ἀρεῖ τῷ Ἀκροτάτου
[3, 11]	σπουδῆς Λακεδαιμονίοις εἰσίν ἐν ταύταις	οὖν	οἱ ἔφηβοι χοροὺς ἱστᾶσι τῷ
[3, 9]	καὶ ἐδῄωσαν τὴν χώραν. (ἐπηγάγοντο	οὖν	οἱ Λοκροὶ συμμάχους Θηβαίους καὶ
[3, 24]	Ἀθηνᾶς Ἀσίας ἱερόν. μετασχόντας μὲν	οὖν	οἶδα Ἰάσονι τοῦ στόλου τοὺς
[3, 9]	τῆς Ἀσίας ἀνακαλέσασθαι στρατιάν. ἄνδρα	οὖν	Ῥόδιον Τιμοκράτην ἐς τὴν Ἑλλάδα
[3, 1]	ἀλλήλοις γεγονότας τὸν ἴσον. ἑκατέραν	οὖν	τὴν οἰκίαν ἐπέξειμι αὐτῶν ἰδίως
[3, 20]	ἀνδρὸς ἐγχωρίου Λαπίθου· τοῦτό τε	οὖν	τὸ Λαπίθαιόν ἐστιν ἐν τῷ
[3, 15]	καὶ καταβάλλει τὴν κύνα· ἐπεκθέουσιν	οὖν	τοῦ Ἱπποκόωντος οἱ παῖδες καὶ
[3, 19]	ἀποθανοῦσαν ἔτι παρθένον. τοῦτο μὲν	οὖν	τοῦ Ὑακίνθου τὸ ἄγαλμα ἔχον
[3, 18]	ἀφορᾷ πρὸς Ἰὼ τὴν Ἰνάχου	βοῦν	οὖσαν ἤδη, καὶ Ἀθηνᾶ διώκοντα
[3, 24]	ὅτι Θησέα ἰδεῖν ἐθελήσαι καὶ	Πειρίθουν	προτέρους ἄνδρας ἢ καθ' ἡλικίαν
[3, 16]	ἐκ Κυρήνης φήσαντες καταχθῆναί τε	ἠξίουν	παρ' αὐτῷ καὶ οἴκημα ᾐτοῦντο
[3, 21]	καὶ ἱερὸν Ἄμμωνος καὶ Ἀσκληπιοῦ	χαλκοῦν	ἄγαλμά ἐστιν, οὐκ ἐπόντος ὀρόφου
[3, 17]	ὁμοίως καὶ ἄγαλμα ἐποιήσαντο Ἀθηνᾶς	χαλκοῦν·	Γιτιάδας δὲ εἰργάσατο ἀνὴρ ἐπιχώριος.
[3, 26]	οὐκ ἦν ἰδεῖν ὑπὸ στεφανωμάτων,	χαλκοῦν	δὲ καὶ τοῦτο εἶναι λέγουσι.
[3, 26]	ὀνομάζουσιν, ἄγαλμα δὲ τοῦ Μαχάονος	χαλκοῦν	ἐστιν ὀρθόν· ἐπίκειται δέ οἱ
[3, 25]	ἐσθῆτα. (Ταινάρου δὲ τῆς ἄκρας	πλοῦν	ὅσον τεσσαράκοντα σταδίων ἀφέστηκε Καινήπολις·
[3, 24]	θαλάσσῃ ἐστί, Κυφάντων δὲ ἀπέχουσι	πλοῦν	σταδίων διακοσίων. οἱ δὲ ἄνθρωποι
[3, 24]	γενεᾷ, τὸν δὲ Ὀδυσσέα πρὸς	Ἀλκίνουν	περὶ τῶν ἐν Ἅιδου καὶ
[3, 9]	καὶ Ἐπικράτης καὶ ὅσοι Κορινθίων	ἐφρόνουν	τὰ Ἀργείων Πολυάνθης τε καὶ
[3, 24]	ἴσμεν ἁρπάσαντα Ἑλένην. οὕτως οὐδὲ	ἐγχωροῦν	ἐστιν ἀρχὴν Ἑλένης μνηστῆρα Ἀχιλλέα
[3, 24]	ἀπὸ τῶν ἄλλων τὰ παραθαλάσσια	ἐλεηλάτουν	τῆς χώρας. (ἔστι δὲ ἐν
[3, 22]	δὴ τούτων τῶν πόλεων ἀναστάντες	ἐζήτουν	ἔνθα οἰκῆσαι σφᾶς χρεὼν εἴη·
[3, 3]	τοῦ Λίχα Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ	ἀνεζήτουν·	ἀνεζήτουν δὲ αὐτὰ ἐκ θεοπροπίου
[3, 3]	Λίχα Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ ἀνεζήτουν·	ἀνεζήτουν	δὲ αὐτὰ ἐκ θεοπροπίου Σπαρτιᾶται.
[3, 22]	τὰ δρώμενα λέγοντες καὶ ὡς	βότρυν	ἐνταῦθα ἀνευρίσκουσιν ὡραῖον. (ἐν ἀριστερᾷ
[3, 8]	δήμου μάχῃ Ξενίαν καὶ τοὺς	σὺν	αὐτῷ κρατήσας ἐξέβαλεν ἐκ τῆς
[3, 5]	καὶ ἡ τῶν ἐφόρων ἀρχή,	σὺν	δὲ αὐτοῖς καὶ ὁ τῆς
[3, 19]	αὐτοῖς Μοῖραί τε καὶ Ὧραι,	σὺν	δέ σφισιν Ἀφροδίτη καὶ Ἀθηνᾶ
[3, 14]	Θηραίῳ Βάττῳ καὶ Κυρήνην οἰκίσαι	σὺν	ἐκείνῳ καὶ Λιβύων καταστρέψασθαι τοὺς
[3, 8]	ἑαυτοῦ παῖδα ἡγεῖσθαι καί σφισι	σὺν	ἱκεσίᾳ τε καὶ δακρύοις ἐπέσκηπτε
[3, 7]	μετ' οὐ πολὺ Ἀργείοις ἀπέδοσαν	σὺν	μεγάλῳ πατρίδος τε ὀλέθρῳ καὶ
[3, 4]	οὕτω, κατὰ τὴν πορείαν Λεωνίδας	σὺν	ὀλίγοις, οὓς ἠγάγετο ἐς Θερμοπύλας,
[3, 9]	Πριάμου. θύοντος δὲ αὐτοῦ Θηβαῖοι	σὺν	ὅπλοις ἐπελθόντες τῶν τε ἱερείων
[3, 4]	ὡς δὲ ἐπεξῆλθον οἱ Ἀργεῖοι	σὺν	ὅπλοις, ὁ Κλεομένης ἐνίκα τῇ
[3, 19]	ἐστίν, ἀλλὰ ἀρχαῖον καὶ οὐ	σὺν	τέχνῃ πεποιημένον· ὅτι γὰρ μὴ
[3, 14]	δὲ αἱ λοιπαί· τὸν δὲ	σὺν	τῇ ἀσπίδι δρόμον ἐπὶ ἀγῶνι
[3, 8]	κοινοῦ πρόξενος ἐπανέστη τῷ δήμῳ	σὺν	τοῖς τὰ χρήματα ἔχουσι· πρὶν
[3, 4]	ἔχθος τὸ Κλεομένους καὶ οὐ	σὺν	τῷ δικαίῳ βασιλείας ἐπαύθη, Κλεομένην
[3, 9]	τὰ ἐν ποσὶ πρόεισιν ἀεὶ	σὺν	τῷ στρατῷ, Τισσαφέρνην μὲν καίπερ
[3, 5]	δὲ ἐπετρόπευεν αὐτοὺς γένους ἐγγύτατα	ὤν·	καὶ τὸ ἐν Κορίνθῳ Λακεδαιμονίων
[3, 1]	αὐτοὶ Λακεδαιμόνιοι λέγουσι, Λέλεξ αὐτόχθων	ὢν	ἐβασίλευσε πρῶτος ἐν τῇ γῇ
[3, 6]	τῷ δὲ Λεωνίδᾳ διάφορος ἐτύγχανεν	ὢν	ἐς τὰ μάλιστα Λύσανδρος, ἀπόγονος
[3, 1]	Μενέλαος ὁ Ἀτρέως Τυνδάρεω γαμβρὸς	ὢν	Ὀρέστης τε Ἑρμιόνῃ τῇ Μενελάου
[3, 7]	Σθενελαίδας δὲ ἔς τε ἄλλα	ὢν	οὐκ ἀδύνατος ἐν Λακεδαίμονι καὶ
[3, 25]	Ἀργεῖος τὸ ἀνέκαθεν, Ἀμφιάνακτος υἱὸς	ὢν	τοῦ Ἀντιμάχου. θέας δὲ ἄξια
[3, 11]	πολλῶν καὶ οὐκ ἀξίων ἀφηγήσεως,	ὧν	(ἃ) ἕκαστοι παρὰ σφίσι λέγουσιν,
[3, 9]	μὴ κινῆσαι, δίκῃ δὲ ὑπὲρ	ὧν	ἐγκαλοῦσι διακρίνεσθαι· Λακεδαιμόνιοι δὲ πρὸς
[3, 17]	ἄθλων Ἡρακλέους, πολλὰ δὲ καὶ	ὧν	ἐθελοντὴς κατώρθωσε, Τυνδάρεω δὲ τῶν
[3, 5]	τινὲς κρύφα ἐς τὴν πόλιν,	ὧν	ἐπεξελθόντων καὶ πρὸ τοῦ τείχους
[3, 8]	ἐκ Λακεδαίμονος γεγόνασιν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι,	ὧν	(ἡ) ἐπιφανεστέρα ἐς τὰς νίκας
[3, 1]	ταύτῃ καὶ ἀπὸ τούτου Λέλεγες	ὧν	ἦρχεν ὠνομάσθησαν. Λέλεγος δὲ γίνεται
[3, 15]	Ἀφροδίτης ξόανον ὡπλισμένης. ναῶν δὲ	ὧν	οἶδα μόνῳ τούτῳ καὶ ὑπερῷον
[3, 17]	κυνῆν καὶ τὰ ὑποδήματα, ὑφ'	ὧν	οἰσθήσεσθαι διὰ τοῦ ἀέρος ἔμελλεν.
[3, 15]	τοὺς παῖδας μετῆλθε κατ' ἀξίαν	ὧν	προυπῆρξεν, ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἱδρύεται, Ἀξιοποίνου
[3, 4]	Δελφοὶ δὲ τῶν δώρων ἕνεκα	ὧν	τῇ προμάντιδι ἔδωκεν, ἀναπείσας ἐψευσμένα
[3, 11]	δὲ οὐ γὰρ εἶχον ἀνηκόως	ὧν	Τισαμενῷ προεῖπεν ἡ Πυθία πείθουσι
[3, 23]	τοιαῦτα ἀπήντησεν ἀσεβήσασι· τῇ δὲ	Βοιαῶν	ὅμορος Ἐπίδαυρός ἐστιν ἡ Λιμηρά,
[3, 1]	γίνεται Μύλης καὶ νεώτερος Πολυκάων.	Πολυκάων	μὲν δὴ ὅποι καὶ δι'
[3, 1]	δὲ γίνεται Μύλης καὶ νεώτερος	Πολυκάων.	Πολυκάων μὲν δὴ ὅποι καὶ
[3, 15]	ἀρχαῖος καὶ Ἀφροδίτης ξόανον ὡπλισμένης.	ναῶν	δὲ ὧν οἶδα μόνῳ τούτῳ
[3, 5]	ἐς τὴν Φωκίδα ἀφικόμενος καὶ	ἀναλαβὼν	πανδημεὶ τοὺς Φωκέας οὐδένα ἔτι
[3, 23]	τοῦτο ἀπέρριψεν ἐς τὴν θάλασσαν·	ὑπολαβὼν	δὲ ὁ κλύδων ἐνταῦθα τῆς
[3, 1]	πρεσβείαν ἔχειν ἠξίου τὴν ἀρχήν.	προσλαβὼν	δὲ Ἰκάριον καὶ τοὺς στασιώτας
[3, 11]	Πλατανιστᾷ καλουμένῳ καὶ ἄλλους τῶν	ἐφήβων	ἀγῶνας τιθέναι καθέστηκεν, ἔφοροι δὲ
[3, 20]	νομίζουσιν· ὁπόσοι δ' ἂν τῶν	ἐφήβων	ἀγωνιεῖσθαι μέλλωσιν ἐν τῷ Πλατανιστᾷ,
[3, 14]	καὶ ἐς τὴν μάχην τῶν	ἐφήβων	ἔθηκεν ὁ Λυκοῦργος. (καὶ τάδε
[3, 14]	οἱ δέ εἰσιν ἐκ τῶν	ἐφήβων	ἐς ἄνδρας ἀρχόμενοι συντελεῖν. πεποίηται
[3, 14]	θυσία καὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι	ἐφήβων	καθεστήκασιν. (ἐπὶ δὲ τῇ θυσίᾳ
[3, 14]	ἀφεστηκός. ἐνταῦθα ἑκατέρα μοῖρα τῶν	ἐφήβων	σκύλακα κυνὸς τῷ Ἐνυαλίῳ θύουσι,
[3, 7]	τῆς Θυρεάτιδος καλουμένης χώρας Λακεδαιμονίοις	ἀγὼν	πρὸς Ἀργείους, Θεόπομπος δὲ αὐτὸς
[3, 8]	τῆς βασιλείας Λεωτυχίδην, ἐς μνήμην	ἄγων	Λακεδαιμονίοις τὰ ὑπὸ Ἄγιδός ποτε
[3, 5]	Θρασύβουλος ἀπέχειν οὐ πολὺ ἀπηγγέλλετο	ἄγων	τοὺς Ἀθηναίους· ἀνέμενε δὲ ἄρξαι
[3, 4]	τὴν διὰ τῆς Οἴτης τείνουσαν	περιαγαγὼν	τὴν μετὰ Ὑδάρνου στρατιὰν ὁ
[3, 22]	τὴν γῆν λαγὼς ἐπιφαίνεται, τὸν	λαγὼν	ἐποιήσαντο ἡγεμόνα τῆς ὁδοῦ· καταδύντος
[3, 17]	ἐπὶ τὰς μάχας οὐ μετὰ	σαλπίγγων	ἐποιοῦντο ἀλλὰ πρός τε αὐλῶν
[3, 19]	μάχας ἐπικαλουμένων, ὁ Λεώνυμος Κροτωνιάταις	στρατηγῶν	ἐπῄει τοῖς ἐναντίοις κατὰ τοῦτο
[3, 20]	δι' ὅλου τὸ Ταύγετον τῶν	αἰγῶν	τούτων ἄγραν καὶ ὑῶν, πλείστην
[3, 4]	τῆς ἀρχῆς. (εἴχετο δὲ Λεωτυχίδης	λόγων	οὓς Ἀρίστων ποτὲ ἐς Δημάρατον
[3, 12]	ἀνθέξουσιν. ὁ δὲ ἕτερος τῶν	λόγων	τοὺς Μενελάου χάριτι στρατεύσαντας ἐπὶ
[3, 18]	τούτοις Ἡρακλέους πεποίηται (τάξις) τῶν	ἔργων	(τῶν) ἐς τὴν ὕδραν καὶ
[3, 17]	Λυσάνδρου μὲν ἀνάθημα, τῶν δὲ	ἔργων	ὑπόμνημα (τῶν) ἀμφοτέρων, τοῦ τε
[3, 20]	Ὀρφέως ἐστὶν ἐν αὐτῷ ξόανον,	Πελασγῶν	ὥς φασιν ἔργον. καὶ τόδε
[3, 16]	τὴν αὐτήν, ὅτι ἐν θάμνῳ	λύγων	εὑρέθη, περιειληθεῖσα δὲ ἡ λύγος
[3, 18]	ἀρεστοὺς συνέβαινεν εἶναι τῷ Ἀλκάνδρῳ.	διαφυγὼν	δὲ ἐς τοῦτο τὸ χωρίον
[3, 23]	ἐκ τῆς νεὼς ὁ δράκων,	ἐκφυγὼν	δὲ οὐ πόρρω κατέδυ θαλάσσης,
[3, 18]	ἐστιν ἐπὶ τῷ θρόνῳ καὶ	ᾄδων	ὁ Δημόδοκος· Περσέως τε τὸ
[3, 14]	τοῦτο τῆς πόλεως τάφοι τῶν	Ἀγιαδῶν	βασιλέων εἰσὶ καὶ πλησίον ὀνομαζομένη
[3, 14]	ἰόντι ἀπὸ τοῦ τάφου τῶν	Ἀγιαδῶν	ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ μνῆμα Εὐμήδους,
[3, 14]	τῆς λέσχης ἐστὶν ἱερὸν, ἐν	Ἀγιαδῶν	καλούμενον. προελθοῦσι δὲ Ταινάρου μνῆμά
[3, 7]	δὴ τοῦ Εὐρυσθένους, καλουμένων δὲ	Ἀγιαδῶν,	Κλεομένης ὁ Λεωνίδου βασιλεὺς ὕστατος
[3, 11]	Διπαιεῖς ἐν τῇ Μαιναλίᾳ πόλισμα	Ἀρκάδων	ἦσαν. (τέταρτον δὲ ἠγωνίσατο πρὸς
[3, 11]	ἐπὶ τούτοις δὲ ἐν Διπαιεῦσιν	Ἀρκάδων	πάντων πλὴν Μαντινέων ἀντιτεταγμένων· οἱ
[3, 17]	δὴ ἐς Φιγαλίαν ἐλθόντι τὴν	Ἀρκάδων	παρὰ τοὺς ψυχαγωγούς· δίκην δὲ
[3, 2]	ὡς οἱ Αἰγῦται φρονοῦσι τὰ	Ἀρκάδων.	Χαρίλαος δὲ ὁ τῆς ἑτέρας
[3, 7]	μάχαις, δῶρα ἔλαβε παρὰ τῶν	Ἀλευαδῶν.	(ὑπαγόμενος δὲ ἐν Λακεδαίμονι ἐς
[3, 21]	Σπάρτης. θέας δὲ ἄξια αὐτόθι	ἰδὼν	Ἀσκληπιοῦ τε οἶδα ἱερὸν καὶ
[3, 20]	Θεράπνῃ δὲ κρήνην τὴν Μεσσηίδα	ἰδὼν	οἶδα. Λακεδαιμονίων δὲ ἑτέροις ἐστὶν
[3, 6]	δὲ ὁ μὲν πρεσβύτερος τῶν	παίδων	Ἀγησίπολις παρέσχετο μέγα οὐδὲν ἐς
[3, 6]	τὴν ἀρχήν. γενομένων δὲ αὐτῷ	παίδων	Ἀκροτάτου καὶ ἐπ' αὐτῷ Κλεωνύμου
[3, 17]	ἐθελοντὴς κατώρθωσε, Τυνδάρεω δὲ τῶν	παίδων	ἄλλα τε καὶ ἡ τῶν
[3, 1]	(ἅτε δὲ οὐκ ὄντων· αὐτῷ	παίδων	ἀρρένων βασιλεύειν καταλείπει Λακεδαίμονα, μητρὸς
[3, 20]	μὲν Ἕλιος νεώτατος τῶν Περσέως	παίδων,	Δωριεῖς δὲ παρεστήσαντο ὕστερον πολιορκίᾳ,
[3, 4]	(Κλεομένει δὲ οὐκ ὄντων ἀρρένων	παίδων	ἐς Λεωνίδαν τὸν Ἀναξανδρίδου, Δωριέως
[3, 4]	τε ἐλευθερίαν ἀπὸ τῶν Πεισιστράτου	παίδων	καὶ αὑτῷ καὶ Λακεδαιμονίοις δόξαν
[3, 1]	Ἄργαλον τὸν πρεσβύτατον τῶν Ἀμύκλα	παίδων	καὶ ὕστερον ἐς Κυνόρταν Ἀργάλου
[3, 1]	δὲ ὄντων διδύμων τῶν Ἀριστοδήμου	παίδων	οἰκίαι δύο βασίλειαι γίνονται· (συναρέσαι
[3, 2]	ἀναμίξας. ~Εὐρυσθένει πρεσβυτέρῳ τῶν Ἀριστοδήμου	παίδων	ὄντι ἡλικίαν γενέσθαι λέγουσιν υἱὸν
[3, 1]	τῇ Λακωνικῇ. γενομένων δέ οἱ	παίδων	Ὑάκινθον μὲν νεώτατον ὄντα καὶ
[3, 1]	τῇ Μενελάου συνοικῶν. κατελθόντων δὲ	Ἡρακλειδῶν	ἐπὶ Τισαμενοῦ τοῦ Ὀρέστου βασιλεύοντος,
[3, 22]	ταύτην ᾤκισε μὲν Βοιὸς τῶν	Ἡρακλειδῶν,	συναγαγεῖν δὲ ἄνδρας ἀπὸ τριῶν
[3, 5]	τῇ Σπάρτῃ τὸ αἴσχιστον τῶν>	ὀνειδῶν.	(ὡς δὲ ἐπανῆλθεν ἐξ Ἀθηνῶν
[3, 17]	Ἀθηνᾶς γένεσιν καὶ Ἀμφιτρίτη καὶ	Ποσειδῶν,	ἃ δὴ μέγιστα καὶ μάλιστα
[3, 18]	καὶ ἀδελφὴν αὐτῆς Ἀλκυόνην φέρουσι	Ποσειδῶν	καὶ Ζεύς. ἐπείργασται δὲ καὶ
[3, 2]	Λακεδαιμόνιοι πολέμῳ κρατήσαντες πόλιν τῶν	περιοικίδων	ἠνδραποδίσαντο Αἴγυν, ὑποπτεύσαντες ὡς οἱ
[3, 2]	ἐπὶ τούτου πόλεις Λακεδαιμόνιοι τῶν	περιοικίδων	πολέμῳ κρατήσαντες ἐξεῖλον Ἀμύκλας καὶ
[3, 11]	(Τισαμενῷ δὲ ὄντι Ἠλείῳ τῶν	Ἰαμιδῶν	λόγιον ἐγένετο ἀγῶνας ἀναιρήσεσθαι πέντε
[3, 22]	δοκῶ τὸ ὄνομα ἀπὸ τῶν	νησίδων,	αἳ ταύτῃ πρόκεινται τῆς ἠπείρου
[3, 7]	ἐν Σπάρτῃ καὶ ἀπὸ τῶν	Πεισιστρατιδῶν	Κλεομένει συνελευθερώσαντα Ἀθηναίους ἥ τε
[3, 12]	καὶ βασίλειοι τάφοι τῶν καλουμένων	Εὐρυπωντιδῶν·	παρὰ δὲ τὸ Ἑλλήνιον Ἀρσινόης
[3, 8]	τὸν γὰρ δὴ ἕτερον τῶν	ποδῶν	ἐπεπήρωτο ὁ Ἀγησίλαος· Ἀγησίλαος δὲ
[3, 21]	Λάδα μνῆμά ἐστιν ὠκύτητι ὑπερβαλομένου	ποδῶν	τοὺς ἐπ' αὐτοῦ· καὶ δὴ
[3, 4]	ἠγάγετο ἐς Θερμοπύλας, ἐγένετο ἂν	ἐμποδὼν	μηδὲ ἀρχὴν τὴν Ἑλλάδα ἰδεῖν
[3, 10]	ἁμαρτεῖν τάφου τὸ μήνιμα ἐγένετο	ἐμποδὼν	τὸ ἐκ τοῦ Ἀπόλλωνος. τοῦ
[3, 8]	δοκεῖν Λύσανδρος ἐγένετο ὁ Ἀριστοκρίτου	συσπεύδων	ἐξ ἅπαντος τὴν βασιλείαν γενέσθαι.
[3, 16]	παρὰ σφίσιν, ἀμφισβητοῦσι δὲ καὶ	Λυδῶν	οἷς ἐστιν Ἀρτέμιδος ἱερὸν Ἀναιίτιδος.
[3, 23]	τὴν θάλασσαν· ὑπολαβὼν δὲ ὁ	κλύδων	ἐνταῦθα τῆς Βοιατῶν ἀπήνεγκε, καὶ
[3, 22]	ἱερόν ἐστιν αὐτόθι ἀρχαῖον κοινὸν	θεῶν	ἁπάντων καὶ περὶ αὐτὸ ἄλσος
[3, 22]	ἐπὶ Κοδδίνου πέτρᾳ Μητρός ἐστι	θεῶν	ἀρχαιότατον ἁπάντων ἄγαλμα· ποιῆσαι δὲ
[3, 21]	ὕδασι συντελοῦσι μάλιστα ἐς κάλλος.	θεῶν	δὲ αὐτόθι πρὸ μὲν τῆς
[3, 25]	εἰ τὸ φρέαρ τοῦτο ἐπιλείποι.	θεῶν	δὲ ἐν τῇ γῇ σφισιν
[3, 14]	ἐσέχουσαν ἀπὸ τούτου φασὶν ὀνομασθῆναι·	θεῶν	δὲ ἱερὰ Ποσειδῶνός ἐστιν Ἱπποκουρίου
[3, 19]	καὶ (ἄγαλμα) Ἀγαμέμνονος νομιζόμενον μνῆμα.	θεῶν	δὲ σέβουσιν οἱ ταύτῃ τόν
[3, 4]	ἔκ τε ἡρώων ὁμοῦ καὶ	θεῶν	ἐς τὸ αὐτὸ τῷ Κλεομένει
[3, 21]	δὲ ἐπεργασθῶσιν, ἐπικοσμήσαιεν ἂν καὶ	θεῶν	ἱερά, κολυμβήθραις δὲ καὶ ὕδασι
[3, 26]	μοι δοκοῦσιν ἕνεκα οἱ ταύτῃ	θεῶν	μάλιστα Ἀσκληπιὸν τιμᾶν, ἅτε Ἀρσινόης
[3, 25]	Ἀθηναῖον ὄντα ἀποφαίνουσι, τιμῶσι δὲ	θεῶν	μάλιστα Ἰσσωρίαν Ἄρτεμιν, καὶ πηγή
[3, 22]	θέας δὲ αὐτόθι ἄξια Μητρὸς	θεῶν	ναὸς καὶ ἄγαλμα λίθου. παλαιότατον
[3, 16]	τὸ δὲ εὐμενὲς ἐκ τῶν	θεῶν	οὐ κατὰ ταὐτὰ Ἡρακλεῖ καὶ
[3, 4]	χώρας καὶ τῆς καλουμένης Ὀργάδος	θεῶν	τε τῶν ἐν Ἐλευσῖνι ἱερᾶς,
[3, 9]	γῆν προσεῖχεν ἐρρωμένως. (καί οἱ	θεῶν	τις ἐβάσκηνε μὴ ἀγαγεῖν τὰ
[3, 14]	σκύλακα κυνὸς τῷ Ἐνυαλίῳ θύουσι,	θεῶν	τῷ ἀλκιμωτάτῳ κρίνοντες ἱερεῖον κατὰ
[3, 19]	καὶ Ἡρακλῆς ὑπὸ Ἀθηνᾶς καὶ	θεῶν	τῶν ἄλλων καὶ οὗτος ἀγόμενος
[3, 4]	Ἀρταύκτην καὶ Μεγαρεῦσιν οὔ ποτε	θεῶν	τῶν ἐν Ἐλευσῖνι ὄντων ἐξεγένετο
[3, 8]	Ἀριστοκρίτου καὶ Ἆγις ὅρκους μὲν	θεῶν	ὑπερέβησαν, οὓς ὤμοσαν Ἀθηναίοις ἐν
[3, 25]	φερούσης οὔτε ἕτοιμον ὂν πεισθῆναι	θεῶν	ὑπόγαιον εἶναί τινα οἴκησιν ἐς
[3, 7]	διὰ πάσης ἐπεξῄει φθείρων καὶ	Πλαταιέων	Ἀθηναίοις ὄντων εὔνων πολιορκίᾳ τὸ
[3, 25]	σῶστρα ἀποδιδόντα, ὅτι συγκοπέντα ὑπὸ	ἁλιέων	αὐτὸν ἰάσατο, τοῦτον τὸν δελφῖνα
[3, 13]	θυγατρὶ ὕδωρ συντυχόντες κατάσκοποι τῶν	Δωριέων	αὐτῇ τε ἀφίκοντο ἐς λόγους
[3, 19]	λέγεται. (Ἀμύκλαι δὲ ἀνάστατος ὑπὸ	Δωριέων	γενομένη καὶ ἀπ' ἐκείνου κώμη
[3, 2]	καὶ Γερανθρᾶται τὴν ἔφοδον τῶν	Δωριέων	καταπλαγέντες ἀπελθεῖν ἐκ Πελοποννήσου συγχωροῦνται
[3, 10]	οὖν μὴ παθεῖν ὑπὸ τῶν	Φωκέων	αὐτοὺς παρῃτήσατο Ἀρχίδαμος. (διέβη δὲ
[3, 10]	ἀρχαίαν δή τινα ἐκ τῶν	Φωκέων	μνημονεύοντες εὐεργεσίαν, Λακεδαιμόνιοι δὲ προφάσει
[3, 19]	καὶ Ὁμήρῳ περὶ Ἀχιλλέως πεποίηται	λέων	δ' ὣς ἄγρια οἶδεν. (Θεράπνη
[3, 3]	γίνεται, Εὐρυκράτους δὲ τοῦ δευτέρου	Λέων.	ἐπὶ τούτων βασιλευόντων Λακεδαιμόνιοι προσέπταιον
[3, 14]	τῆς πόλεως τάφοι τῶν Ἀγιαδῶν	βασιλέων	εἰσὶ καὶ πλησίον ὀνομαζομένη λέσχη
[3, 11]	εἰκὼν Πολυδώρου τοῦ Ἀλκαμένους, ὃν	βασιλέων	ἐς τοσοῦτο τιμῆς προήχασιν ὥστε
[3, 22]	αὐτῇ δὲ ναός τε Ῥωμαίων	βασιλέων	καὶ ἀνωτέρω τῆς πόλεως ὅσον
[3, 4]	τὰ ἔτι πρότερον. (Ξέρξῃ γὰρ	βασιλέων,	ὁπόσοι Μήδοις καὶ Πέρσαις ἐγένοντο
[3, 10]	σφίσιν ὁ νεκρός, θάπτουσιν αὐτὸν	βασιλέων	τιμήσαντες μάλιστα. (Ἀρχιδάμου δὲ τοῦ
[3, 22]	Σίδης. (ἀπὸ δὴ τούτων τῶν	πόλεων	ἀναστάντες ἐζήτουν ἔνθα οἰκῆσαι σφᾶς
[3, 22]	ἀπὸ τριῶν ἐς αὐτὴν λέγεται	πόλεων,	Ἤτιδος καὶ Ἀφροδισιάδος καὶ Σίδης.
[3, 22]	τὴν τρίτην δὲ κληθῆναι τῶν	πόλεων	λέγουσιν ἀπὸ τῆς Δαναοῦ Σίδης.
[3, 21]	ἀπὸ τεσσάρων ποτὲ καὶ εἴκοσι	πόλεων·	τὰς δὲ ἄλλας, ἐφ' ἃς
[3, 22]	Ἀφροδισιάδος καὶ Σίδης. τῶν δὲ	πόλεων	τῶν ἀρχαίων τὰς μὲν δύο
[3, 5]	καὶ ᾑρηκότα τῶν τε ἄλλων	πόλεων	τῶν ἐν Χαλκιδεῦσι τὰς πολλὰς
[3, 9]	διδόασιν ἄρχοντα εἶναι καὶ τῶν	νεῶν	αὐτῷ. ὁ δὲ ταῖς μὲν
[3, 11]	ἐν Διπαιεῦσιν Ἀρκάδων πάντων πλὴν	Μαντινέων	ἀντιτεταγμένων· οἱ δὲ Διπαιεῖς ἐν
[3, 21]	τοῦτο Πελλάνα πόλις τὸ ἀρχαῖον.	Τυνδάρεων	δὲ οἰκῆσαί φασιν ἐνταῦθα, ὅτε
[3, 1]	παρὰ πολύ τε ὑπερεβάλετο δυνάμει	Τυνδάρεων	καὶ ἠνάγκασεν ἀποχωρῆσαι δείσαντα, ὡς
[3, 15]	τοῖς ποσί· περιθεῖναι δέ οἱ	Τυνδάρεων	τὰς πέδας φασὶν ἀφομοιοῦντα τοῖς
[3, 1]	δέ ἐστιν ἐς αὐτὸν λόγος	Τυνδάρεων	φεύγοντα ἐλθεῖν ὡς Ἀφαρέα ἐς
[3, 1]	ἐξ Ἄργους καὶ παῖδα ἔσχε	Τυνδάρεων,	ᾧ περὶ τῆς βασιλείας Ἱπποκόων
[3, 13]	οἱ δὲ Ἄβαριν ἀφικόμενον ἐξ	Ὑπερβορέων.	(ὁ δὲ Καρνειός, ὃν Οἰκέταν
[3, 6]	ἐπ' αὐτῷ Κλεωνύμου κατήγαγε τὸ	χρεὼν	Ἀκρότατον ἔτι πρότερον ἢ αὐτὸν
[3, 22]	ἀναστάντες ἐζήτουν ἔνθα οἰκῆσαι σφᾶς	χρεὼν	εἴη· καί τι καὶ μάντευμα
[3, 2]	Δορύσσου δι' ὀλίγου σφᾶς τὸ	χρεὼν	ἐπέλαβεν ἀμφοτέρους. ἔθηκε δὲ καὶ
[3, 3]	Ἀναξάνδρου τοῦ Εὐρυκράτους τὸ γὰρ	χρεὼν	ἤδη Μεσσηνίους ἤλαυνεν ἐκτὸς Πελοποννήσου
[3, 7]	Θεοπόμπου ζῶντος ἔτι ἐπιλαμβάνει τὸ	χρεών.	(οὐ μὴν ἄπαις ἐτελεύτησεν ὁ
[3, 20]	δὲ τοῦ Ταυγέτου Ταλετὸν ὑπὲρ	Βρυσεῶν	ἀνέχει. ταύτην Ἡλίου καλοῦσιν ἱερὰν
[3, 3]	μάντευμα, ἀνέμοις μὲν τοῦ χαλκέως	εἰκάζων	τὰς φύσας, ὅτι καὶ αὐταὶ
[3, 26]	νησὶς πέτρας τῶν μεγάλων οὐ	μείζων,	Πέφνος καὶ ταύτῃ τὸ ὄνομα·
[3, 5]	καὶ ἐξ Ἀρκαδίας τῆς ἄλλης	ἀθροίζων	δύναμιν· ὡς δὲ ἐς τὴν
[3, 1]	τοῦ Μεμβλιάρου παραχωρήσεσθαι τῆς βασιλείας	ἐλπίζων	ἑκόντας, ὅπερ οὖν καὶ ἐποίησαν
[3, 15]	τότε μὲν δὴ τιτρώσκεται καὶ	λαθὼν	ἀπεχώρησεν· ὕστερον δὲ ἐξεγένετό οἱ
[3, 9]	περαιωθεὶς ναυσὶν ἐς Σηστὸν καὶ	διεξελθὼν	τὴν Θρᾴκην ἀφίκετο ἐς Θεσσαλίαν,
[3, 20]	καταμεῖναι καὶ ἐξορμωμένης ἐς Ἰθάκην	ἐπακολουθῶν	τῷ ἅρματι ἐδεῖτο. (Ὀδυσσεὺς δὲ
[3, 1]	δὲ αὐτοὶ Λακεδαιμόνιοι λέγουσι, Λέλεξ	αὐτόχθων	ὢν ἐβασίλευσε πρῶτος ἐν τῇ
[3, 5]	Ἁλιαρτίων τεῖχος οὐκ ἐθελόντων ἀπὸ	Θηβαίων	ἀφίστασθαι. ἐσεληλύθεσαν δὲ ἤδη καὶ
[3, 9]	ἀμφισβητήσιμος (γῆ) ἐκ ταύτης ὑπὸ	Θηβαίων	ἐπαρθέντες τῶν περὶ Ἰσμηνίαν τόν
[3, 10]	ἔχθος δὲ ἐμοὶ δοκεῖν τὸ	Θηβαίων.	Θεόπομπος δὲ ὁ Δαμασιστράτου τόν
[3, 5]	ἀφίστασθαι. ἐσεληλύθεσαν δὲ ἤδη καὶ	Θηβαίων	καὶ Ἀθηναίων τινὲς κρύφα ἐς
[3, 11]	ἐφόρων καὶ νομοφυλάκων καὶ καλουμένων	Βιδιαίων	ἀρχεῖά ἐστιν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς.
[3, 12]	παρόντος σφίσι. τοῦ δὲ τῶν	Βιδιαίων	ἀρχείου πέραν ἐστὶν Ἀθηνᾶς ἱερόν·
[3, 24]	θάλασσαν, καὶ ἐπ' αὐτῇ χαλκοῖ	ποδιαίων	ἑστήκασιν οὐ μείζονες, πίλους ἐπὶ
[3, 22]	ἐν αὐτῇ δὲ ναός τε	Ῥωμαίων	βασιλέων καὶ ἀνωτέρω τῆς πόλεως
[3, 23]	καθῃρημένης καὶ ἐλαυνόμενον πανταχόθεν ὑπὸ	Ῥωμαίων·	εἰσὶ δὲ οἵ φασιν αὐτὸν
[3, 17]	δέ σφισιν ἔμελλε τὰ ἐξ	Ἀφιδναίων	ἔσεσθαι λάφυρα. προαπολιπόντων δὲ καὶ
[3, 9]	ἐς τὴν πόλιν αὐτοῖς τὴν	Ἀθηναίων.	(Ἀγησίλαος δὲ Θεσσαλίαν τε διεξῆλθε
[3, 6]	ὁ δαίμων, καθὰ δὴ καὶ	Ἀθηναίων	ἀπῆγεν Ἱπποκράτην τε τὸν Ἀρίφρονος
[3, 7]	πόλεμόν γε τὸν Πελοποννησίων καὶ	Ἀθηναίων	γενέσθαι συνέσπευσεν. ἀλλὰ καὶ ἐς
[3, 15]	οἰχήσεσθαί σφισιν ἐνεχόμενον ταῖς πέδαις,	Ἀθηναίων	δὲ τὴν Νίκην αὐτόθι ἀεὶ
[3, 11]	Ἀγίαν μαντευσάμενόν φασι Λυσάνδρῳ τὸ	Ἀθηναίων	ἑλεῖν ναυτικὸν περὶ Αἰγὸς ποταμοὺς
[3, 15]	ἐς τοῦτό ἐστιν ἄγαλμα καὶ	Ἀθηναίων	ἐς τὴν Ἄπτερον καλουμένην Νίκην,
[3, 12]	ὁ Μιλτιάδης ἀποθανεῖν αἴτιος ὑπὸ	Ἀθηναίων.	(Λακεδαιμονίοις δὲ ἔστι μὲν Ἀπόλλωνος
[3, 8]	δὲ ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς τοῦ	Ἀθηναίων	ναυτικοῦ Λύσανδρος ὁ Ἀριστοκρίτου καὶ
[3, 18]	τε ἐν Θεσπρώτοις ἐχομένου καὶ	Ἀθηναίων	οὐχ ὁμονοούντων ἀλλὰ ἐς Μενεσθέα
[3, 4]	τὴν Ἑλλάδα ἰδεῖν αὐτὸν μηδὲ	Ἀθηναίων	ποτὲ ἐμπρῆσαι τὴν πόλιν, εἰ
[3, 6]	τῆς ἐς τὴν πόλιν τὰ	Ἀθηναίων	συμμαχικὰ εἴργοντος, Πάτροκλος ἀποστέλλων ἀγγέλους
[3, 6]	Λακεδαιμόνιοι μὲν δὴ παρακινδυνεύειν ὥρμηντο	Ἀθηναίων	τε εὐνοίᾳ καί τι καὶ
[3, 5]	δὲ ἤδη καὶ Θηβαίων καὶ	Ἀθηναίων	τινὲς κρύφα ἐς τὴν πόλιν,
[3, 17]	ὕστερον ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς καθεῖλεν	Ἀθηναίων	τὸ ναυτικόν. (ἐν ἀριστερᾷ δὲ
[3, 5]	βεβαίῳ. καὶ μάχῃ μὲν ἐνίκησεν	Ἀθηναίων	τοὺς ἔχοντας τὸν Πειραιᾶ, μετὰ
[3, 17]	Ἀντίοχον τὸν Ἀλκιβιάδου κυβερνήτην καὶ	Ἀθηναίων	τριήρεις ἐνίκησε, καὶ ὕστερον ἐν
[3, 7]	βασιλεὺς μετέσχε μὲν Ἀθηναίοις καὶ	Ἀθηναίων	τῷ στρατηγῷ Ξανθίππῳ τῷ Ἀρίφρονος
[3, 16]	Θερσάνδρου τοῦ Ἀγαμηδίδα, βασιλεύοντος μὲν	Κλεωναίων,	τετάρτου δὲ ἀπογόνου Κτησίππου τοῦ
[3, 12]	μνῆμα ἀποφαίνουσι· δεικνύουσι δὲ καὶ	Ἀχαιῶν	Αἰγιεῖς ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς, Ταλθυβίου
[3, 13]	ἐν τοῦ μάντεως Κριοῦ τιμώμενος	Ἀχαιῶν	ἔτι ἐχόντων τὴν Σπάρτην. (Πραξίλλῃ
[3, 2]	καὶ Ἕλος ἐπὶ θαλάσσῃ πόλισμα	Ἀχαιῶν	ἐχόντων καὶ Ἀργείους τοῖς εἵλωσιν
[3, 2]	Φᾶριν καὶ Γεράνθρας, ἐχόντων ἔτι	Ἀχαιῶν.	τούτων Φαρῖται καὶ Γερανθρᾶται τὴν
[3, 22]	τοῖς ποσὶ πόλεως ἐρείπια καλουμένης	Ἀχαιῶν	τῶν Παρακυπαρισσίων. (ἔστι δὲ ἐν
[3, 11]	ἀλλὰ τὸ Μεσσηνιακὸν ἀπὸ τῶν	ἀρχαίων	εἱλώτων ἀποσχισθέντες· καί μοι καὶ
[3, 13]	ἔφυγον ἐκ Πελοποννήσου, πολλὰ τῶν	ἀρχαίων	καὶ κατελθοῦσιν ἐποίησεν ἄγνωστα, ἅτε
[3, 22]	Σίδης. τῶν δὲ πόλεων τῶν	ἀρχαίων	τὰς μὲν δύο ἐς Ἰταλίαν
[3, 21]	εἰσί, πρώτη μὲν καταβᾶσιν ἐξ	Αἰγιῶν	ἐπὶ θάλασσαν Γύθιον, μετὰ δὲ
[3, 21]	δὲ ἀπέχει μὲν σταδίους τριάκοντα	Αἰγιῶν,	ἐπὶ θαλάσσῃ δὲ ᾠκισμένον ἔστιν
[3, 25]	τῆς ἄκρας πλοῦν ὅσον τεσσαράκοντα	σταδίων	ἀφέστηκε Καινήπολις· ὄνομα δὲ ἦν
[3, 24]	ἐστί, Κυφάντων δὲ ἀπέχουσι πλοῦν	σταδίων	διακοσίων. οἱ δὲ ἄνθρωποι λέγουσιν
[3, 19]	νήσῳ Λευκή, περίπλους δὲ αὐτῇ	σταδίων	εἴκοσι, δασεῖα δὲ ὕλῃ πᾶσα
[3, 22]	Σελινοῦντα ἐκ Γερονθρῶν ἐστιν ὁδὸς	σταδίων	εἴκοσι. (τάδε μὲν ἀπὸ Ἀκριῶν
[3, 23]	ἠπείρου, καλουμένης δὲ Ὄνου γνάθου,	σταδίων	πλοῦς τεσσαράκοντά ἐστιν. ἐν Κυθήροις
[3, 4]	ἐτράποντο ὅσον τε πεντακισχίλιοι τῶν	Ἀργείων	ἐς τὸ ἄλσος. Κλεομένης δὲ
[3, 5]	τὸ τεῖχος κατεστρατοπεδεύετο ἤδη τὸ	Ἀργείων	καὶ οὐ παρίει σείων ὁ
[3, 11]	ἐς Ἐπιμενίδην Λακεδαιμονίους δοξάζω μᾶλλον	Ἀργείων	λέγειν εἰκότα. ἐνταῦθα, ἔνθα αἱ
[3, 2]	τὴν Ἀργολίδα συγγενῶν σφισιν ὄντων	Ἀργείων	λῃσταί τε ἐκ τῆς Κυνουριακῆς
[3, 9]	οἱ δὲ τῶν χρημάτων μεταλαβόντες	Ἀργείων	μὲν Κύλων τε εἶναι λέγονται
[3, 3]	καὶ παρὰ τοῦ δήμου τοῦ	Ἀργείων	οὐδέν σφισιν ἀπήντησε νεώτερον· ἐπὶ
[3, 9]	καὶ ὅσοι Κορινθίων ἐφρόνουν τὰ	Ἀργείων	Πολυάνθης τε καὶ Τιμόλαος. (οἱ
[3, 10]	Σπάρτην, οὕτω καὶ αὐτοὶ μετὰ	Ἀργείων	τὰ Ἴσθμια ἄγουσιν. ἀφίκετο δὲ
[3, 15]	Ὕλλου καὶ Οἰβάλου. τῶν δὲ	Ἀσκληπιείων	τὸ ἐπιφανέστατον πεποίηταί σφισι πρὸς
[3, 21]	(καὶ) τὰ ἐς τοὺς Ὀλυμπιονίκας	Ἠλείων	γράμματα. (προιόντι δὲ ὡς ἐπὶ
[3, 8]	ἀμύνοντας, Θρασυδαῖος προεστηκὼς τότε τοῦ	Ἠλείων	δήμου μάχῃ Ξενίαν καὶ τοὺς
[3, 8]	μοῖράν τε τῆς δυνάμεως καὶ	Ἠλείων	καταλείπει τοὺς φυγάδας, κακουργεῖν σφᾶς
[3, 8]	σφίσιν ἦσαν ὑπήκοοι. ἀποκριναμένων δὲ	Ἠλείων	ὡς ἐπειδὰν τὰς περιοικίδας τῆς
[3, 13]	Ἀπόλλωνα ὀνομάζουσι Κάρνειον ἀπὸ τῶν	κρανειῶν,	ὑπερθέντες τὸ ῥῶ κατὰ δή
[3, 15]	αἶγας δὲ αὐτὸν θῦσαί φασιν	ἱερείων	ἀπορήσαντα ἀλλοίων. (τοῦ θεάτρου δὲ
[3, 9]	σὺν ὅπλοις ἐπελθόντες τῶν τε	ἱερείων	καιόμενα ἤδη τὰ μηρία ἀπορρίπτουσιν
[3, 5]	τὸ Ἀργείων καὶ οὐ παρίει	σείων	ὁ θεὸς καί τινες καὶ
[3, 10]	ἱερὰ δέξασθαι καὶ ἀνδράσιν ἀμῦναι	μαντείων	πορθήσασι τὸ ἐπιφανέστατον οὐκ ἐς
[3, 9]	Κέφαλος καὶ Ἐπικράτης καὶ ὅσοι	Κορινθίων	ἐφρόνουν τὰ Ἀργείων Πολυάνθης τε
[3, 21]	θαλάσσῃ μὲν δὴ πλὴν τοῦ	Κορινθίων	ἰσθμοῦ περιέχεται πᾶσα ἡ Πελοπόννησος·
[3, 13]	βωμὸς καὶ Διοσκούρων καὶ τούτων	Ἀμβουλίων.	(ἀπαντικρὺ δὲ ἥ τε ὀνομαζομένη
[3, 5]	οὖν ὁ Παυσανίας διπλοῦ στρατιωτικοῦ	πολεμίων	ἀνδρῶν μεταξὺ ἀποληφθῆναι, καὶ οὕτω
[3, 5]	ἀεὶ Λακεδαιμονίοις γίνονται ἐν μέσῳ	πολεμίων	ἀποληφθεῖσι, τό τε ἐν Θερμοπύλαις
[3, 10]	ὕστερον τὸν ἀγῶνα ἔθηκαν τῶν	Ἰσθμίων	οἱ ἐπὶ λακωνισμῷ φεύγοντες Κορίνθιοι<
[3, 20]	ἱστὰς ἐπὶ τοῦ ἵππου τῶν	τομίων·	ὁ δὲ ὅρκος ἦν Ἑλένῃ
[3, 16]	παῖδας, χρόνῳ δὲ ὕστερον ἐκτήσατο	Φορμίων	Σπαρτιάτης. παρὰ τοῦτον ἀφίκοντο οἱ
[3, 13]	τῇ Μεσσηνίᾳ καὶ οὐ ταύτῃ·	(Μεσσηνίων	δὲ αἱ συμφοραὶ καὶ ὁ
[3, 1]	μὲν Λακεδαιμόνιοί φασιν, ἐς Πελλάναν,	Μεσσηνίων	δέ ἐστιν ἐς αὐτὸν λόγος
[3, 7]	διαδέχεται τὴν ἀρχήν· καὶ τὰ	Μεσσηνίων	ἐς Τήλεκλον τὸν τῆς ἑτέρας
[3, 2]	δὲ ὕστερον τούτων ἀπέθανεν ὑπὸ	Μεσσηνίων	Τήλεκλος ἐν Ἀρτέμιδος ἱερῷ· τὸ
[3, 24]	Ἀσίαν τιμῶσιν οἱ Κόλχοι, παρὰ	Λακεδαιμονίων	ἀκούσας γράφω. τῆς δὲ ἐφ'
[3, 18]	δὲ ἐς τοῦτο τὸ χωρίον	Λακεδαιμονίων	ἀμυνάντων μὴ προσαπολέσθαι οἱ καὶ
[3, 4]	λαὸν καὶ Λεωνίδας τριακοσίοις ὁμοῦ	Λακεδαιμονίων	ἀπήντησεν ἐς Θερμοπύλας. γεγόνασι μὲν
[3, 3]	πολέμου συμβάντα, ὃν οἱ Μεσσήνιοι	Λακεδαιμονίων	ἀποστάντες ἐπολέμησαν, οὔ μοι κατὰ
[3, 9]	πλέον ἀεὶ προῆλθεν ἀπὸ τῆς	Λακεδαιμονίων	ἀρξάμενος ἐς Βοιωτίαν ἐξόδου. κατὰ
[3, 2]	Αἴγυν, ὁπόσα δὲ καὶ ἰδίᾳ	Λακεδαιμονίων	αὐτὸς ἔδρασεν ἡγούμενος, μνήμην καὶ
[3, 20]	κρήνην τὴν Μεσσηίδα ἰδὼν οἶδα.	Λακεδαιμονίων	δὲ ἑτέροις ἐστὶν εἰρημένον τὴν
[3, 12]	Μάρωνός ἐστιν ἱερὸν καὶ Ἀλφειοῦ·	Λακεδαιμονίων	δὲ τῶν ἐς Θερμοπύλας στρατευσαμένων
[3, 3]	δὲ αὐτῷ πολλά τε παρὰ	Λακεδαιμονίων	δέδοται καὶ ἀξιόλογα ἐς τιμήν.
[3, 5]	οἱ ἐχθροί. βασιλεῖ δὲ τῷ	Λακεδαιμονίων	δικαστήριον ἐκάθιζον οἵ τε ὀνομαζόμενοι
[3, 20]	καὶ πρῶτοί τε ἐγένοντο οὗτοι	Λακεδαιμονίων	δοῦλοι τοῦ κοινοῦ καὶ εἵλωτες
[3, 3]	δὲ αὐτῶν ἐγκαταλειφθὲν τῇ γῇ	Λακεδαιμονίων	ἐγένοντο οἰκέται πλὴν οἱ τὰ
[3, 9]	ἐπὶ τούτοις ἔς τε τὴν	Λακεδαιμονίων	ἔξοδον καὶ τὰ ἐς τὴν
[3, 18]	τὸν θρόνον ἐφ' ὅτου βασιλεύοντος	Λακεδαιμονίων	ἐποίησε, τάδε μὲν παρίημι, τὸν
[3, 26]	ἐποιήσατο ἐν Ἀγαμέμνονος ὑποσχέσεσι δώρων,	Λακεδαιμονίων	ἐστὶν ὑπήκοος τῶν ἐν Σπάρτῃ,
[3, 5]	τείχους ταξαμένων ἄλλοι τε ἐνταῦθα	Λακεδαιμονίων	καὶ Λύσανδρος ἔπεσε. (Παυσανίας δὲ
[3, 5]	ὤν· καὶ τὸ ἐν Κορίνθῳ	Λακεδαιμονίων	κατόρθωμα Ἀριστοδήμου σφίσιν ἐγένετο ἡγουμένου.
[3, 3]	ἐν Σπάρτῃ καὶ κατὰ γνώμην	Λακεδαιμονίων	μάλιστα ὄντα τῷ δήμῳ οὔτε
[3, 3]	οὕτως· Ἀναξανδρίδης δὲ ὁ Λέοντος	Λακεδαιμονίων	μόνος γυναῖκάς τε δύο ἅμα
[3, 26]	κατὰ ταὐτὰ καθὰ δὴ καὶ	Λακεδαιμονίων	νομίζουσιν οἱ Σπάρτην ἔχοντες. ἐπὶ
[3, 3]	ἤλαυνεν ἐκτὸς Πελοποννήσου πάσης ἀφίστανται	Λακεδαιμονίων	οἱ Μεσσήνιοι. καὶ χρόνον μὲν
[3, 20]	καὶ Ὅμηρος ἐμνημόνευκεν ἐν καταλόγῳ	Λακεδαιμονίων·	οἵ τ' ἄρ' Ἀμύκλας εἶχον
[3, 3]	βασιλεύοντος Μεσσήνιοί τε ἠνείχοντο ὑπήκοοι	Λακεδαιμονίων	ὄντες καὶ παρὰ τοῦ δήμου
[3, 10]	Καρυάτιδος· χοροὺς δὲ ἐνταῦθα αἱ	Λακεδαιμονίων	παρθένοι κατὰ ἔτος ἱστᾶσι καὶ
[3, 17]	τε ἄλλων Ἑλλήνων καὶ αὐτῶν	Λακεδαιμονίων,	παρθένου Βυζαντίας ἐπεθύμησε· καὶ αὐτίκα
[3, 9]	(Ἀθηναῖοι δὲ τὴν διάνοιαν τῶν	Λακεδαιμονίων	προπεπυσμένοι πέμπουσιν ἐς Σπάρτην, ὅπλα
[3, 5]	μετὰ δὲ οὐ πολὺν χρόνον	Λακεδαιμονίων	συλλεγόντων ἐπὶ Θήβας στρατιάν αἰτία
[3, 26]	εἶναι· δύναιτο δ' ἂν καὶ	Λακεδαιμονίων	τὰ Λεῦκτρα ἐξ ἀρχῆς οἰκούντων
[3, 4]	αὐτίκα ἐσέβαλεν ἐς τὴν Ἀργολίδα,	Λακεδαιμονίων	τε αὐτῶν ἀθροίσας καὶ τῶν
[3, 15]	Ἐνυάλιος, ἄγαλμα ἀρχαῖον. γνώμη δὲ	Λακεδαιμονίων	τε ἐς τοῦτό ἐστιν ἄγαλμα
[3, 4]	ἑτέρας διέβαλλεν αὐτὸν ἐς τῶν	Λακεδαιμονίων	τὸ πλῆθος· Κλεομένης δὲ ὡς
[3, 8]	(δέ) γε παρὰ ἀνδρὸς ποιητοῦ	Λακεδαιμονίων	τοῖς βασιλεῦσιν οὐδέν ἐστιν ἐς
[3, 11]	βεβουλευμένος οὐκ ἔστιν ὅπου παραβήσομαι.	(Λακεδαιμονίων	τοῖς Σπάρτην ἔχουσίν ἐστιν ἀγορὰ
[3, 8]	Ἄγιδί τε ἰδίᾳ ξένος καὶ	Λακεδαιμονίων	τοῦ κοινοῦ πρόξενος ἐπανέστη τῷ
[3, 16]	τοῦ Νικάνδρου, τὸ δὲ Εὐρυβιάδου	Λακεδαιμονίων	τριήρεσιν ἐπ' Ἀρτεμισίῳ καὶ Σαλαμῖνι
[3, 23]	ἀπέχουσα Ἐπιδηλίου. φασὶ δὲ οὐ	Λακεδαιμονίων,	τῶν δὲ ἐν τῇ Ἀργολίδι
[3, 21]	οὓς βασιλεὺς Αὔγουστος δουλείας ἀφῆκε	Λακεδαιμονίων	τῶν ἐν Σπάρτῃ κατηκόους ὄντας.
[3, 23]	τῆς Λακωνικῆς ἐνταῦθα καὶ ἐξ	ἐνυπνίων	γενομένων σφίσι καταμείναντες οἰκῆσαι. (λέγουσι
[3, 14]	σκύλακα. νυκτεριναὶ δὲ ἥ τε	Κολοφωνίων	θυσία καὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι
[3, 11]	λόγος ἀπὸ πολλῶν καὶ οὐκ	ἀξίων	ἀφηγήσεως, ὧν (ἃ) ἕκαστοι παρὰ
[3, 23]	~Κύθηρα δὲ κεῖται μὲν ἀπαντικρὺ	Βοιῶν,	ἐς δὲ Πλατανιστοῦντα ἐλάχιστον γὰρ
[3, 23]	δὲ τὴν ὁδὸν τὴν ἐκ	Βοιῶν	ἐς Ἐπίδαυρον τὴν Λιμηρὰν ἄγουσαν
[3, 22]	καὶ Ἴσιδος. ἐρείπια ἀπέχει μὲν	Βοιῶν	οὐ πλέον ἢ σταδίους ἑπτά·
[3, 23]	ξόανον ὡπλισμένον. (πλέοντι δὲ ἐκ	Βοιῶν	τὴν ὑπὸ τὴν ἄκραν τῆς
[3, 15]	αὐτὸν θῦσαί φασιν ἱερείων ἀπορήσαντα	ἀλλοίων.	(τοῦ θεάτρου δὲ οὐ πόρρω
[3, 10]	Θόρνακι ἐς γὰρ τοῦτον ἀφίξῃ	προιών	ἄγαλμά ἐστι Πυθαέως Ἀπόλλωνος κατὰ
[3, 5]	οὔτε τῷ κήρυκι ἐσπείσατο καὶ	προιὼν	ὁμοῦ τῇ στρατιᾷ τὴν γῆν
[3, 12]	Διὸς καὶ Ἀφροδίτης ἀγάλματα ἐπίκλησιν	Ὀλυμπίων·	τοῦτο Ἐπιμενίδην κατασκευάσαι λέγουσιν, οὐχ
[3, 25]	τέ ἐστιν ἐπὶ Ταινάρῳ καὶ	Ἀρίων	ὁ κιθαρῳδὸς χαλκοῦς ἐπὶ δελφῖνος.
[3, 19]	ὕλῃ πᾶσα καὶ πλήρης ζῴων	ἀγρίων	καὶ ἡμέρων, καὶ ναὸς Ἀχιλλέως
[3, 22]	σταδίων εἴκοσι. (τάδε μὲν ἀπὸ	Ἀκριῶν	ἄνω πρὸς ἤπειρον· τὰ δὲ
[3, 22]	δὲ πρὸς θαλάσσῃ, πόλις Ἀσωπὸς	Ἀκριῶν	ἀπέχει σταδίους ἑξήκοντα. ἐν αὐτῇ
[3, 22]	κατὰ μὲν δὴ τὴν ἐξ	Ἀκριῶν	ἐς Γερόνθρας ὁδὸν ἔστι Παλαιὰ
[3, 22]	σταδίους ἀπέχουσιν εἴκοσι καὶ ἑκατὸν	Ἀκριῶν.	ταύτας οἰκουμένας πρὶν Ἡρακλείδας ἐλθεῖν
[3, 22]	Ἡρακλειδῶν, συναγαγεῖν δὲ ἄνδρας ἀπὸ	τριῶν	ἐς αὐτὴν λέγεται πόλεων, Ἤτιδος
[3, 23]	τῶν δὲ ἐν τῇ Ἀργολίδι	Ἐπιδαυρίων	εἶναι, πλέοντες δὲ ἐς Κῶν
[3, 23]	Ἀρτέμιδος ἱερόν ἐστιν ἐν τῇ	Ἐπιδαυρίων	Λιμνάτιδος. ἡ πόλις δὲ ἀπέχουσα
[3, 26]	καὶ ἄγαλμα, Ἀλεξάνδρας ὑπὸ τῶν	ἐγχωρίων	καλουμένης· καὶ Ἀπόλλωνος Καρνείου ξόανά
[3, 7]	μὴν τὸν πόλεμόν γε τὸν	Πελοποννησίων	καὶ Ἀθηναίων γενέσθαι συνέσπευσεν. ἀλλὰ
[3, 9]	μὲν ἡ πρόφασις ἐκ τοῦ	Πελοποννησίων	πολέμου καὶ ἐκ νόσου τῆς
[3, 5]	ἐπεὶ τὴν βασιλείαν ἔσχεν αὐξηθείς,	Πελοποννησίων	πρώτοις ἐπολέμησεν Ἀργείοις. ὡς δὲ
[3, 24]	Κυφάντων δὲ ἀπέχουσι πλοῦν σταδίων	διακοσίων.	οἱ δὲ ἄνθρωποι λέγουσιν ἐνταῦθα,
[3, 5]	στρατὸν ἀπάγειν οἴκαδε ἤρεσε μηδὲ	ἀνοσίων	ἀνδρῶν τυραννίδα αὔξοντα ἐπισπάσασθαι τῇ
[3, 15]	ὅτι μετὰ τὸν Ἰφίτου θάνατον	καθαρσίων	ἕνεκα ἐλθόντα αὐτὸν ἐν Σπάρτῃ
[3, 22]	πόλεως ἐρείπια καλουμένης Ἀχαιῶν τῶν	Παρακυπαρισσίων.	(ἔστι δὲ ἐν τῇ γῇ
[3, 16]	ἀπὸ τῶν ἐν τῇ Ταυρικῇ	θυσιῶν	ἐμμεμένηκεν ἀνθρώπων αἵματι ἥδεσθαι· καλοῦσι
[3, 10]	Αἴγυπτον, ἀφεστηκότων ἀπὸ βασιλέως τῶν	Αἰγυπτίων	βοηθήσων· καὶ ἔστιν Ἀγησιλάῳ πολλά
[3, 6]	Ἀθηναίοις ἀμυνοῦντες ἀφίκοντο μὲν ὁ	Αἰγυπτίων	ὁμοῦ Πατρόκλῳ στόλος, ἐξίασι δὲ
[3, 5]	ἐποιήσατο καὶ τοὺς ὑπὸ τῷ	Ἁλιαρτίων	τείχει πεσόντας ἀνείλετο. τοῦτο Λακεδαιμονίοις
[3, 5]	καὶ προσβολὰς ἐποιεῖτο ἐς τὸ	Ἁλιαρτίων	τεῖχος οὐκ ἐθελόντων ἀπὸ Θηβαίων
[3, 12]	δὲ ἐς τὴν Ἰνδικὴν ἐσπλέοντες	φορτίων	φασὶν Ἑλληνικῶν τοὺς Ἰνδοὺς ἀγώγιμα
[3, 1]	ὡς ἀνεψιόν τε ἀνεψιῷ καὶ	ἀνεψιῶν	παῖδας, ὡσαύτως δὲ καὶ τοὺς
[3, 4]	ὁ Παυσανίας ἀπέστειλεν ἐς τὴν	Κῶν	κόσμον τε ὃν ἐποιήσατο ὁ
[3, 23]	Ἐπιδαυρίων εἶναι, πλέοντες δὲ ἐς	Κῶν	παρὰ τὸν Ἀσκληπιὸν ἀπὸ τοῦ
[3, 5]	δὴ ἐκ τῆς Ἀργολίδος ἀνέζευξεν	ἄκων,	ἐπὶ δὲ Ὀλυνθίους ἐποιεῖτο αὖθις
[3, 18]	ἀγόμενον ὑπὸ Θησέως ζῶντα· καὶ	Φαιάκων	χορός ἐστιν ἐπὶ τῷ θρόνῳ
[3, 11]	βουλευτήριον καὶ τῶν ἐφόρων καὶ	νομοφυλάκων	καὶ καλουμένων Βιδιαίων ἀρχεῖά ἐστιν
[3, 23]	ἐξέφυγεν ἐκ τῆς νεὼς ὁ	δράκων,	ἐκφυγὼν δὲ οὐ πόρρω κατέδυ
[3, 23]	καταμείναντας οἰκῆσαι. καὶ ἔνθα ὁ	δράκων	κατέδυ, βωμοί τέ εἰσιν Ἀσκληπιοῦ
[3, 26]	γράφω. ἄνεμος πῦρ ἐς ὕλην	ἐνεγκὼν	τὰ πολλὰ ἠφάνισε τῶν δένδρων·
[3, 26]	μύρμηκες αὐτόθι λευκότερον ἢ ὡς	μυρμήκων	τὸ χρῶμα φαίνουσι. τὴν δὲ
[3, 15]	τὸ ἐς τοὺς συνοικοῦντας τῶν	γυναικῶν	βέβαιον. τὸν γὰρ δὴ ἕτερον
[3, 7]	ἐν Λακεδαίμονι εἶναί φασιν αἰσχίστην,	γυναικῶν	δὲ τὸ εἶδος καλλίστην ὑπὸ
[3, 8]	Ὀλυμπικόν καὶ πρώτη τε ἱπποτρόφησε	γυναικῶν	καὶ νίκην ἀνείλετο Ὀλυμπικὴν πρώτη.
[3, 15]	βασιλεύοντος Σπαρτιατῶν· πρώτη δὲ ἱπποτρόφησε	γυναικῶν	καὶ Ὀλυμπίασι πρώτη νίκην ἀνείλετο
[3, 24]	Ἀχιλλεὺς οὐκ ἔστιν ἐν Καταλόγῳ	γυναικῶν,	μηδὲν τοῦτο ἔστω τεκμήριον οὐκ
[3, 12]	ἱερόν, Λευκίππου τε θυγατρὸς καὶ	γυναικῶν	τῶν Πολυδεύκους καὶ Κάστορος ἀδελφῆς.
[3, 11]	ὀνομάζουσιν ἀπὸ λαφύρων ποιηθεῖσαν τῶν	Μηδικῶν·	ἀνὰ χρόνον δὲ αὐτὴν ἐς
[3, 19]	εἶναι. καὶ Κλυταιμνήστρας ἐστὶν ἐνταῦθα	εἰκὼν	καὶ (ἄγαλμα) Ἀγαμέμνονος νομιζόμενον μνῆμα.
[3, 18]	λέγουσι. τούτου τε οὖν ἐστιν	εἰκὼν	καὶ τρίποδες χαλκοῖ· τοὺς δὲ
[3, 17]	τῷ Σκηνώματι ὀνομαζομένῳ γυναικός ἐστιν	εἰκών,	Λακεδαιμόνιοι δὲ Εὐρυλεωνίδα λέγουσιν εἶναι·
[3, 14]	ἐστιν ἄγαλμα Ἡρακλέους, τῇ δὲ	εἰκὼν	Λυκούργου· νόμους δὲ ἔς τε
[3, 11]	τοῦ Ὀρέστου τὸν τάφον ἐστὶν	εἰκὼν	Πολυδώρου τοῦ Ἀλκαμένους, ὃν βασιλέων
[3, 13]	ἐς δεξιὰν ὁδὸν Ἑτοιμοκλέους ἐστὶν	εἰκών·	τῷ δὲ Ἑτοιμοκλεῖ καὶ αὐτῷ
[3, 14]	δ' ἂν ὁ κάπρος τύχῃ	νικῶν,	(ἐστιν) ἐν τῷ Πλατανιστᾷ κρατῆσαι
[3, 12]	τὴν Ἰνδικὴν ἐσπλέοντες φορτίων φασὶν	Ἑλληνικῶν	τοὺς Ἰνδοὺς ἀγώγιμα ἄλλα ἀνταλλάσσεσθαι,
[3, 21]	Λακωνικῆς ἐπιτηδειοτάτας μετά γε τὴν	Φοινίκων	θάλασσαν. (ἀριθμὸς δὲ τῶν Ἐλευθερολακώνων
[3, 24]	τοῦ Ἀγησιπόλιδος μόνον τοῦτο τῶν	Λακωνικῶν	πολισμάτων ἐποίησεν ἀνάστατον· καί μοι
[3, 8]	αὐτονόμους ἀφιέναι καὶ ὅσοι τῶν	περιοίκων	ἄλλοι σφίσιν ἦσαν ὑπήκοοι. ἀποκριναμένων
[3, 8]	ἔσχατον ἦσαν συγχωροῦσι μήτε τῶν	περιοίκων	ἔτι ἄρχειν καὶ τοῦ ἄστεως
[3, 9]	Πείσανδρον τοῦ Πεισάνδρου δὲ ἐτύγχανε	συνοικῶν	ἀδελφῇ τῷ πολέμῳ δὲ αὐτὸς
[3, 1]	Ὀρέστης τε Ἑρμιόνῃ τῇ Μενελάου	συνοικῶν.	κατελθόντων δὲ Ἡρακλειδῶν ἐπὶ Τισαμενοῦ
[3, 1]	νήσῳ κατέλιπεν ἡγεμόνα εἶναι τῶν	ἐποίκων.	καὶ Θήρας μὲν τῇ τε
[3, 12]	μήνιμα ἐπὶ τῷ φόνῳ τῶν	κηρύκων,	οἳ παρὰ βασιλέως Δαρείου γῆν
[3, 12]	Κίμωνος· ἐγεγόνει δὲ καὶ τῶν	κηρύκων	τοῖς ἐλθοῦσιν ἐς τὴν Ἀττικὴν
[3, 7]	καὶ ὁ ἐς τὴν Ἀργολίδα	ἐσβαλών	καὶ ἔτεσιν οὐ πολλοῖς ὕστερον
[3, 26]	πρόκειται δὲ νησὶς πέτρας τῶν	μεγάλων	οὐ μείζων, Πέφνος καὶ ταύτῃ
[3, 22]	λέγουσιν Ἀλέξανδρον· Μενέλαος δὲ Ἴλιον	ἑλὼν	καὶ ἔτεσιν ὕστερον ὀκτὼ μετὰ
[3, 9]	οὖσαν εὐδαιμονίαν· πυνθανόμενοι δὲ δι'	ἀγγέλων	ὡς Κόνων ὁ Τιμοθέου παρὰ
[3, 12]	ἱερὰ ἀριθμῷ τρία διεστηκότα ἀπ'	ἀλλήλων.	(προιόντων δὲ κατὰ τὴν Ἀφεταίδα
[3, 17]	τῷ χαλκῷ πολλὰ μὲν τῶν	ἄθλων	Ἡρακλέους, πολλὰ δὲ καὶ ὧν
[3, 15]	ἐμπόδιον, ὥσπερ γε ἐπὶ τῶν	ἄλλων	ἐδόξαζεν ἐναντιοῦσθαί οἱ τὴν θεόν·
[3, 17]	περὶ Ἑλλήσποντον ναυσὶ τῶν τε	ἄλλων	Ἑλλήνων καὶ αὐτῶν Λακεδαιμονίων, παρθένου
[3, 12]	ἐλθόντι ἐγένετο ἑλέσθαι πρώτῳ τῶν	ἄλλων	καὶ μετ' ἐκεῖνον τῷ δευτέρῳ
[3, 19]	ὑπὸ Ἀθηνᾶς καὶ θεῶν τῶν	ἄλλων	καὶ οὗτος ἀγόμενος ἐς οὐρανόν.
[3, 5]	πολέμῳ καὶ ᾑρηκότα τῶν τε	ἄλλων	πόλεων τῶν ἐν Χαλκιδεῦσι τὰς
[3, 24]	ἐσέβαλεν, ἀποτραπόμενοι δὲ ἀπὸ τῶν	ἄλλων	τὰ παραθαλάσσια ἐλεηλάτουν τῆς χώρας.
[3, 17]	ἐν τῇ πόλει λόφων καὶ	ἄλλων,	τὸ μάλιστα ἐς μετέωρον ἀνῆκον
[3, 9]	αἱρήσοντας· ἐδιδάσκοντο γὰρ ὑπό τε	ἄλλων	τῶν ἐν τέλει καὶ μάλιστα
[3, 24]	δὲ καὶ ὕδατος ψυχροῦ κρουνὸς	ἐκβάλλων	ἐκ πέτρας· Ἀταλάντην θηρεύουσαν ἐνταῦθά
[3, 7]	ἐκάκωσε τὴν χώραν στρατῷ τε	ἐσβάλλων	ἐς γῆν τὴν Ἀττικὴν ἀνὰ
[3, 7]	τηνικαῦτα ἐν βουλῇ ἦλθεν οἰκέτης	ἀπαγγέλλων	τετέχθαι οἱ παῖδα. Ἀρίστων δὲ
[3, 9]	τοὺς ἐκτὸς Ἰσθμοῦ, συμμαχεῖν σφισιν	ἐπαγγέλλων.	(Κορίνθιοι μὲν οὖν, καίπερ ἐς
[3, 6]	τὰ Ἀθηναίων συμμαχικὰ εἴργοντος, Πάτροκλος	ἀποστέλλων	ἀγγέλους προέτρεπε Λακεδαιμονίους καὶ Ἀρέα
[3, 11]	ἀρχῆς ἠθέλησεν ὁ λόγος ἀπὸ	πολλῶν	καὶ οὐκ ἀξίων ἀφηγήσεως, ὧν
[3, 16]	ἀποθανόντων δὲ ἐπὶ τῷ βωμῷ	πολλῶν	νόσος ἔφθειρε τοὺς λοιπούς. (καί
[3, 25]	στρατείας ἐνταῦθα ἐπαύσαντο Ἀμαζόνες, καὶ	Ἀπόλλων	Ἀμαζόνιος· ξόανα μὲν ἀμφότερα, ἀναθεῖναι
[3, 24]	δὲ τῷ Κνακαδίῳ Κάρνειος καλούμενος	Ἀπόλλων.	ἀπὸ δὲ τοῦ Καρνείου σταδίους
[3, 12]	δ' ἐπονομαζόμενον Γάσηπτον ἱερὸν Γῆς·	Ἀπόλλων	δὲ ὑπὲρ αὐτὸ ἵδρυται Μαλεάτης.
[3, 26]	πολίσματι Ἀθηνᾶς τε ἱερὸν καὶ	Ἀπόλλων	ἐστὶ Κάρνειος, καθὰ Δωριεῦσιν ἐπιχώριον.
[3, 13]	καὶ Κάρνειος καὶ αὐτὸν ἀνεθρέψατο	Ἀπόλλων	καὶ Λητώ· λέγεται δὲ καὶ
[3, 21]	δὲ αὐτῶν Διόνυσος. ἑτέρωθι δὲ	Ἀπόλλων	Κάρνειος καὶ ἱερὸν Ἄμμωνος καὶ
[3, 18]	Ἡρακλῆς τὸν λέοντα, Τιτυὸν δὲ	Ἀπόλλων	τοξεύει καὶ Ἄρτεμις· (Ἡρακλέους τε
[3, 17]	σαλπίγγων ἐποιοῦντο ἀλλὰ πρός τε	αὐλῶν	μέλη καὶ ὑπὸ λύρας καὶ
[3, 9]	τῶν χρημάτων μεταλαβόντες Ἀργείων μὲν	Κύλων	τε εἶναι λέγονται καὶ Σωδάμας,
[3, 14]	τεσσαράκοντα ἔτεσιν ὕστερον ἀνελομένου ἐκ	Θερμοπυλῶν	τοῦ Παυσανίου. κεῖται δὲ καὶ
[3, 10]	ἀποδέοντας Καλυδῶνα καὶ τὰ ἄλλα	Αἰτωλῶν	πολίσματα ᾑρηκέναι. χρόνῳ δὲ ὕστερον
[3, 26]	ἐπιχώριος δαίμων ἐστὶν ἡ Πασιφάη.	(Θαλαμῶν	δὲ ἀπέχει σταδίους εἴκοσιν ὀνομαζομένη
[3, 9]	Ἀσίαν τὸν στρατὸν καὶ δυνάμεως	ἡγεμὼν	τῆς πεζῆς περιέπεμπεν ἔς τε
[3, 7]	διατελέσαι πάντα ἐν ἡσυχίᾳ καὶ	πολέμων	οὖσιν ἐκτός. (Ἀρίστωνι δὲ τῷ
[3, 26]	συντελοῦντας τὸ Ἐλευθερολακώνων, καλοῦσιν ἐφ'	ἡμῶν	Γερηνίαν. ἐν ταύτῃ τῇ πόλει
[3, 14]	ἔνθα τοῖς νέοις καὶ ἐφ'	ἡμῶν	ἔτι δρόμου μελέτη καθέστηκεν. ἐς
[3, 16]	Σελεύκου δόντος Σύροι Λαοδικεῖς ἐφ'	ἡμῶν	ἔχουσι. (μαρτύρια δέ μοι καὶ
[3, 14]	ἄγαλμα ἔστιν οἰκία τὰ ἐφ'	ἡμῶν	ἰδιώτου, Μενελάου τὸ ἀρχαῖον. προελθόντι
[3, 2]	Μυσῶν, καλουμένην δὲ Αἰολίδα ἐφ'	ἡμῶν,	καθέξειν ἔμελλεν· ὁ δέ οἱ
[3, 24]	ἀκούσας γράφω. τῆς δὲ ἐφ'	ἡμῶν	οἰκουμένης πόλεως κρήνη τέ ἐστι
[3, 20]	εἰρημένον τὴν Πολυδεύκειαν ὀνομαζομένην ἐφ'	ἡμῶν,	οὐ τὴν ἐν Θεράπνῃ Μεσσηίδα
[3, 24]	λάρνακος· ὡσαύτως δὲ καὶ ἐφ'	ἡμῶν	τὰ ὑπὸ τοῦ κλύδωνος ἀπωθούμενα
[3, 16]	τοῦ ἀρχαίου ποιησαμένη τῆς ἐφ'	ἡμῶν	τέχνης τὸ δὲ ἕτερον μὴ
[3, 26]	ἐπίκλησις καὶ οὐ Θαλαμάταις ἐπιχώριος	δαίμων	ἐστὶν ἡ Πασιφάη. (Θαλαμῶν δὲ
[3, 6]	μεγάλοις προαφαιρεῖσθαι τὸν ἡγεμόνα ὁ	δαίμων,	καθὰ δὴ καὶ Ἀθηναίων ἀπῆγεν
[3, 11]	προσλαβοῦσα δὲ ἀνὰ χρόνον καὶ	Λακεδαίμων	ἡ αὐτὴ καλεῖσθαι· τέως δὲ
[3, 1]	τὴν φήμην· συνῴκει δὲ ὁ	Λακεδαίμων	Σπάρτῃ θυγατρὶ τοῦ Εὐρώτα. τότε
[3, 3]	(δὴ) τὰ ὀστᾶ τοῦ Θησέως	Κίμων	ὁ Μιλτιάδου, σοφίᾳ χρησάμενος καὶ
[3, 2]	Εὔθυος, ἄνδρα ἐν Σπάρτῃ τῶν	δοκίμων,	στάσεις τε καταπαύσοντα τοῖς Κρησὶ
[3, 22]	ἀγοράν σφισιν αἱ πηγαὶ τῶν	ποτίμων	εἰσὶν ὑδάτων. ἐν δὲ τῇ
[3, 19]	ἀγγέλλειν ὡς ἡ διαφθορὰ τῶν	ὀφθαλμῶν	ἐξ Ἑλένης γένοιτο αὐτῷ μηνίματος.
[3, 18]	δὲ Λυκοῦργον λέγουσιν ἐκκοπέντα τῶν	ὀφθαλμῶν	τὸν ἕτερον ὑπὸ Ἀλκάνδρου, διότι
[3, 10]	αὐτὴν ἐς ἔδαφος τὴν πόλιν	ἐτόλμων	οἱ Φωκεῖς· ταῦτα οὖν μὴ
[3, 2]	λέγουσι, βουλεύσασθαι δὲ ὑπὲρ τῶν	νόμων	οὐκ ἄνευ θεοῦ τὸν Μίνω.
[3, 3]	Κλεομένει δὲ διδόασιν ἐκ τῶν	νόμων	πρεσβεῖα τὴν ἀρχήν. ~Δωριεὺς μὲν
[3, 10]	διεξῄει. (ἰοῦσι δὲ ἀπὸ τῶν	Ἑρμῶν	ἐστιν ὁ τόπος οὗτος ἅπας
[3, 17]	τὴν μητέρα ἐστὶν ἀπολύων τῶν	δεσμῶν.	ἐδήλωσα δὲ καὶ ταῦτα, ὁποῖα
[3, 1]	ἄρχοντας· ἐν Λακεδαίμονι δὲ ὄντων	διδύμων	τῶν Ἀριστοδήμου παίδων οἰκίαι δύο
[3, 10]	Αἰτωλίαν ἐπικουρήσων ἀφίκετο Αἰτωλοῖς ὑπὸ	Ἀκαρνάνων	πολέμῳ πιεζομένοις, καὶ Ἀκαρνᾶνας ἠνάγκασε
[3, 14]	εἰσὶ καὶ πλησίον ὀνομαζομένη λέσχη	Κροτανῶν·	εἰσὶ δὲ οἱ Κροτανοὶ Πιτανατῶν
[3, 20]	καὶ αὐτὸν Ὀδυσσέα ἐν Λακεδαίμονι,	διαμαρτάνων	δὲ ἐκείνου δεύτερα τὴν θυγατέρα
[3, 12]	ἀγαγέσθαι, διέπεμπε δὴ ὁ Δαναὸς	ἕδνων	ἄνευ δώσειν ᾗ ἂν ἕκαστος
[3, 2]	αἰτίαν ἐπενεγκόντες ὡς τὴν Ἀργολίδα	συγγενῶν	σφισιν ὄντων Ἀργείων λῃσταί τε
[3, 4]	οὐ γὰρ ἠνείχετο ὑπακούειν Κλεομένει	μένων	ἐν Λακεδαίμονι ἐς ἀποικίαν στέλλεται·
[3, 8]	περιοίκων ἄλλοι σφίσιν ἦσαν ὑπήκοοι.	ἀποκριναμένων	δὲ Ἠλείων ὡς ἐπειδὰν τὰς
[3, 5]	ἐπεξελθόντων καὶ πρὸ τοῦ τείχους	ταξαμένων	ἄλλοι τε ἐνταῦθα Λακεδαιμονίων καὶ
[3, 12]	Λακεδαιμονίων δὲ τῶν ἐς Θερμοπύλας	στρατευσαμένων	λόγου μάλιστα ἀξίως μαχέσασθαι μετά
[3, 11]	Διπαιεῦσιν Ἀρκάδων πάντων πλὴν Μαντινέων	ἀντιτεταγμένων·	οἱ δὲ Διπαιεῖς ἐν τῇ
[3, 7]	εἶναι. (τοῦτον μὲν δὴ τῶν	εἰρημένων	μετάνοια ἔλαβεν ὕστερον· Δημάρατον δὲ
[3, 23]	τῆς Δήλου καὶ ὅπλα οὐ	κεκτημένων	ἀνδρῶν, τριήρεσιν ἐσπλεύσας ἐφόνευσε μὲν
[3, 19]	Ποσειδῶνος· Διὸς δὲ καὶ Ἑρμοῦ	διαλεγομένων	ἀλλήλοις πλησίον Διόνυσος ἑστήκασι καὶ
[3, 6]	ἀδελφὸν τελευτήσαντα ἔσχε τὴν ἀρχήν.	γενομένων	δὲ αὐτῷ παίδων Ἀκροτάτου καὶ
[3, 1]	πόλισμα ἔκτισεν ἐν τῇ Λακωνικῇ.	γενομένων	δέ οἱ παίδων Ὑάκινθον μὲν
[3, 23]	Λακωνικῆς ἐνταῦθα καὶ ἐξ ἐνυπνίων	γενομένων	σφίσι καταμείναντες οἰκῆσαι. (λέγουσι δὲ
[3, 5]	πρόφασις. (τότε δὲ ἐν αἰτίᾳ	ποιουμένων	τῶν πολιτῶν τὴν βραδυτῆτα αὐτοῦ
[3, 3]	τὰ δὲ ἐπὶ τῶν ἡρώων	καλουμένων	ἂν εἶπεν ὁ θεὸς ἀνθρώπῳ
[3, 11]	τῶν ἐφόρων καὶ νομοφυλάκων καὶ	καλουμένων	Βιδιαίων ἀρχεῖά ἐστιν ἐπὶ τῆς
[3, 7]	~γένους μὲν δὴ τοῦ Εὐρυσθένους,	καλουμένων	δὲ Ἀγιαδῶν, Κλεομένης ὁ Λεωνίδου
[3, 11]	καθὰ δὴ καὶ Ἀθηναίοις τῶν	καλουμένων	ἐννέα ἐπώνυμός ἐστιν εἷς ἄρχων.
[3, 24]	ἐπαναβάντι σταδίους ὡς δέκα, Κυφάντων	καλουμένων	ἐρείπιά ἐστιν, ἐν δὲ αὐτοῖς
[3, 12]	ἱερὸν καὶ βασίλειοι τάφοι τῶν	καλουμένων	Εὐρυπωντιδῶν· παρὰ δὲ τὸ Ἑλλήνιον
[3, 25]	δὲ εἶναι θεὸν Πύρριχον τῶν	καλουμένων	(Κουρήτων· εἰσὶ δὲ οἳ Σιληνὸν
[3, 19]	τὸν Ὀιλέως ἐς τὰς μάχας	ἐπικαλουμένων,	ὁ Λεώνυμος Κροτωνιάταις στρατηγῶν ἐπῄει
[3, 23]	ἐφόνευσε μὲν τοὺς ἐπιδημοῦντας τῶν	ξένων,	ἐφόνευσε δὲ αὐτοὺς τοὺς Δηλίους·
[3, 1]	δὲ οὐκ ὄντων· αὐτῷ παίδων	ἀρρένων	βασιλεύειν καταλείπει Λακεδαίμονα, μητρὸς μὲν
[3, 4]	ἴσμεν. (Κλεομένει δὲ οὐκ ὄντων	ἀρρένων	παίδων ἐς Λεωνίδαν τὸν Ἀναξανδρίδου,
[3, 5]	ὀνειδῶν. (ὡς δὲ ἐπανῆλθεν ἐξ	Ἀθηνῶν	μαχεσάμενος ἄπρακτον μάχην, ὑπάγουσιν αὐτὸν
[3, 4]	ἀνδρὸς Ἰσαγόρου τυραννίδα οἱ συγκατεργασόμενος	Ἀθηνῶν.	ὡς δὲ ἡμάρτανε τῆς ἐλπίδος
[3, 17]	Ἑλλήσποντον ναυσὶ τῶν τε ἄλλων	Ἑλλήνων	καὶ αὐτῶν Λακεδαιμονίων, παρθένου Βυζαντίας
[3, 15]	Δημωνάσσης, ἀδελφῆς Ἀμφιλόχου. (μόνοις δὲ	Ἑλλήνων	Λακεδαιμονίοις καθέστηκεν Ἥραν ἐπονομάζειν Αἰγοφάγον
[3, 14]	δὲ σκύλακας οὐδένας ἄλλους οἶδα	Ἑλλήνων	νομίζοντας θύειν ὅτι μὴ Κολοφωνίους·
[3, 12]	ἐστὶν εἰρημένον ὡς οἱ τῶν	Ἑλλήνων	Ξέρξην διαβαίνοντα ἐς τὴν Εὐρώπην
[3, 4]	γεγόνασι μὲν δὴ πόλεμοι καὶ	Ἑλλήνων	πολλοὶ καὶ ἐς ἀλλήλους βαρβάρων,
[3, 11]	ὃ κατὰ γλῶσσαν δύναται τὴν	Ἑλλήνων	σεβαστός. (τοῦ δὲ Αὐγούστου δεικνύουσι
[3, 25]	αὐτοῦ Ποσειδῶνος ἄγαλμα. (ἐποίησαν δὲ	Ἑλλήνων	τινὲς ὡς Ἡρακλῆς ἀναγάγοι ταύτῃ
[3, 18]	δὲ ἀπ' ἀρχῆς Λακεδαιμόνιοι μάλιστα	Ἑλλήνων	χρώμενοι τῷ ἐν Λιβύῃ μαντείῳ.
[3, 24]	ἄνθρωποι λέγουσιν ἐνταῦθα, οὐδέσιν ὁμολογοῦντες	Ἑλλήνων,	ὡς Σεμέλη τέκοι τὸν παῖδα
[3, 5]	ἀπάξειν ἔμελλε, καίτοι Λακεδαιμονίοις μάλιστα	Ἑλλήνων	ὡσαύτως δὲ καὶ Ἀθηναίοις δεῖμα
[3, 7]	συνεὶς αὐτῶν οὐκ ἔφη τῶν	μηνῶν	ἕνεκα αὑτοῦ τὸν παῖδα εἶναι.
[3, 19]	ἐπὶ Ὑακίνθῳ λεγόμενον Ἀπόλλωνος ἔρωτα	ὑποσημαίνων.	(πεποίηται δὲ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ
[3, 6]	Ἀρέα ἄρχειν πρὸς Ἀντίγονον μάχης,	ἐκείνων	δὲ ἀρξάντων οὕτω καὶ αὐτὸς
[3, 13]	κατελθοῦσιν ἐποίησεν ἄγνωστα, ἅτε δὲ	ἐκείνων	οὐκ εἰδότων ἔστιν ἤδη τοῖς
[3, 18]	θήρα τοῦ Καλυδωνίου καὶ Ἡρακλῆς	ἀποκτείνων	τοὺς παῖδας τοὺς Ἄκτορος, Κάλαις
[3, 21]	δολίχῳ κρατῶν, δοκεῖν δέ μοι	κάμνων	αὐτίκα μετὰ τὴν νίκην ἐκομίζετο,
[3, 9]	Ἀγησίλαος πόλεώς τε εὐδαιμονεστέρας ἢ	Ἀγαμέμνων	βασιλεὺς εἶναι καὶ ἄρχειν τῆς
[3, 9]	τῇ Ἀρτέμιδι θύσων, ὅτι καὶ	Ἀγαμέμνων	ἐνταῦθα ἱλασάμενος τὴν θεὸν τὸν
[3, 26]	ἄρχονται μὲν ἀπὸ Τηλέφου τῶν	ὕμνων,	προσᾴδουσι δὲ οὐδὲν ἐς τὸν
[3, 15]	Κάδμου τοῦ Ἀγήνορος τῶν τε	ἀπογόνων,	Οἰολύκου τοῦ Θήρα καὶ Αἰγέως
[3, 16]	τὴν Ἐρυκίνην χώραν νομίζοντες τῶν	ἀπογόνων	τῶν Ἡρακλέους εἶναι καὶ οὐ
[3, 24]	ἄγαλμα Ἡρακλέους καὶ ἀπὸ τῶν	Μακεδόνων	τρόπαιον, οἳ μοῖρα τῆς Φιλίππου
[3, 11]	μεταβεβλήκασιν. εἰσὶ δὲ ἐπὶ τῶν	κιόνων	Πέρσαι λίθου λευκοῦ καὶ ἄλλοι
[3, 9]	πυνθανόμενοι δὲ δι' ἀγγέλων ὡς	Κόνων	ὁ Τιμοθέου παρὰ βασιλέα ἀναβεβηκὼς
[3, 7]	φθείρων καὶ Πλαταιέων Ἀθηναίοις ὄντων	εὔνων	πολιορκίᾳ τὸ ἄστυ εἷλεν. (οὐ
[3, 15]	ἐς ἡδονὴν αὐτῶν ἐλυμήνατο τῶν	Λακώνων	ἡ γλῶσσα, ἥκιστα παρεχομένη τὸ
[3, 21]	οὖν εἰσιν αἱ λοιπαὶ τῶν	Ἐλευθερολακώνων	ἀπὸ τεσσάρων ποτὲ καὶ εἴκοσι
[3, 22]	ἐποίκους ἀπέστειλαν· ἐπ' ἐμοῦ δὲ	Ἐλευθερολακώνων	καὶ οὗτοι μοῖρα ἦσαν. κατὰ
[3, 26]	δὲ τὸ συνέδριον συντελοῦντας τὸ	Ἐλευθερολακώνων,	καλοῦσιν ἐφ' ἡμῶν Γερηνίαν. ἐν
[3, 24]	μὲν εὐλίμενον χωρίον, τῶν δὲ	Ἐλευθερολακώνων	μάλιστα τοῦτο ἐκτετρύχωται, ἐπεὶ καὶ
[3, 21]	Φοινίκων θάλασσαν. (ἀριθμὸς δὲ τῶν	Ἐλευθερολακώνων	ὀκτὼ πόλεις καὶ δέκα εἰσί,
[3, 21]	δὲ ᾠκισμένον ἔστιν ἤδη τῶν	Ἐλευθερολακώνων,	οὓς βασιλεὺς Αὔγουστος δουλείας ἀφῆκε
[3, 22]	προτέρῳ ναῷ. (Μαριὸς δὲ ἄλλο	Ἐλευθερολακώνων	πόλισμα, ὃ ἀπὸ Γερονθρῶν στάδια
[3, 24]	δὲ ἐσχάτη μὲν ταύτῃ τῶν	Ἐλευθερολακώνων	πρὸς θαλάσσῃ ἐστί, Κυφάντων δὲ
[3, 18]	θρόνον τὰ ἔνδον ἀπὸ τῶν	Τριτώνων	ὑός ἐστι θήρα τοῦ Καλυδωνίου
[3, 5]	στρατὸν καὶ διενοεῖτο ὡς μάχης	ἄρξων.	ἐνταῦθα οἵ τε Θηβαῖοι (τὰ)
[3, 1]	Τυνδάρεων, ᾧ περὶ τῆς βασιλείας	Ἱπποκόων	ἠμφισβήτει καὶ κατὰ πρεσβείαν ἔχειν
[3, 17]	δὲ πρὸς δυσμὰς ἔχει τῶν	στοῶν	ἀετούς τε δύο τοὺς ὄρνιθας
[3, 3]	μαρτυρεῖ μοι καὶ Ὁμήρου τῶν	ἐπῶν	τὰ> ἔς τε ἀξίνην ἔχοντα
[3, 7]	τετέχθαι οἱ παῖδα. Ἀρίστων δὲ	ἐπῶν	τῶν ἐν Ἰλιάδι ἐς τὴν
[3, 7]	ἐτελεύτησεν ὁ Ἀρχίδαμος, Ζευξίδαμον δὲ	ἀπολιπὼν	υἱόν. Ζευξιδάμου δὲ Ἀναξίδαμος ὁ
[3, 18]	πρὸς τοῖς ἄνω πέρασιν ἐφ'	ἵππων	ἑκατέρωθέν εἰσιν οἱ Τυνδάρεω παῖδες·
[3, 17]	Εὐρυλεωνίδα λέγουσιν εἶναι· νίκην δὲ	ἵππων	συνωρίδι ἀνείλετο Ὀλυμπικήν. (παρὰ δὲ
[3, 16]	ἐν τῇ Ταυρικῇ θυσιῶν ἐμμεμένηκεν	ἀνθρώπων	αἵματι ἥδεσθαι· καλοῦσι δὲ οὐκ
[3, 16]	ἐφήβοις μάστιγας, ἐμπίπλαταί τε οὕτως	ἀνθρώπων	αἵματι ὁ βωμός. ἡ δὲ
[3, 16]	ᾧ μάλιστα ἔχαιρον, ἡνίκα μετὰ	ἀνθρώπων	ἦσαν. (ὁ δὲ οἰκίας μὲν
[3, 8]	ἔπαινον τὸν ἀπ' αὐτῆς ἥκιστα	ἀνθρώπων	θαυμάσαι· ὅτι γὰρ μὴ τῇ
[3, 21]	αὐτονόμους. (Γυθεᾶται δὲ τῆς πόλεως	ἀνθρώπων	μὲν οὐδένα οἰκιστὴν γενέσθαι λέγουσιν,
[3, 20]	χωρίον, Μύλητα τὸν Λέλεγος πρῶτον	ἀνθρώπων	μύλην τε εὑρεῖν λέγοντες καὶ
[3, 16]	ἐπὶ τούτῳ γίνεται λόγιον αἵματι	ἀνθρώπων	τὸν βωμὸν αἱμάσσειν· θυομένου δὲ
[3, 15]	τὰς τιμωρίας οἱ παλαιοὶ τῶν	ἀνθρώπων	ὠνόμαζον ποινάς. ἔστι δὲ καὶ
[3, 16]	Λακεδαίμονι Ὀρθίαν τὸ ἐκ τῶν	βαρβάρων	εἶναι ξόανον· τοῦτο μὲν γὰρ
[3, 4]	Ἑλλήνων πολλοὶ καὶ ἐς ἀλλήλους	βαρβάρων,	εὐαρίθμητοι δὲ ὁπόσους ἀνδρὸς ἑνὸς
[3, 10]	ἀπέθανέ τε αὐτόθι ὑπὸ τῶν	βαρβάρων	καὶ αὐτοῦ τὸν νεκρὸν ἁμαρτεῖν
[3, 10]	καὶ ἐς Ἰταλίαν ὕστερον Ταραντίνοις	βαρβάρων	πόλεμον συνδιοίσων σφίσιν ὁμόρων· καὶ
[3, 16]	τῶν Ἡρακλέους εἶναι καὶ οὐ	βαρβάρων	τῶν ἐχόντων. Ἡρακλέα γὰρ ἔχει
[3, 23]	τε καὶ ἁρπαζομένης, τῶν τις	βαρβάρων	ὑπὸ ὕβρεως τὸ ξόανον τοῦτο
[3, 21]	αἱ λοιπαὶ τῶν Ἐλευθερολακώνων ἀπὸ	τεσσάρων	ποτὲ καὶ εἴκοσι πόλεων· τὰς
[3, 6]	Εὐρυσθένους οἰκίας γένος τὸ πρὸς	ἀνδρῶν	Λεωνίδας ὁ Κλεωνύμου, παντάπασιν ἤδη
[3, 5]	ὁ Παυσανίας διπλοῦ στρατιωτικοῦ πολεμίων	ἀνδρῶν	μεταξὺ ἀποληφθῆναι, καὶ οὕτω σπονδάς
[3, 23]	Δήλου καὶ ὅπλα οὐ κεκτημένων	ἀνδρῶν,	τριήρεσιν ἐσπλεύσας ἐφόνευσε μὲν τοὺς
[3, 5]	ἀπάγειν οἴκαδε ἤρεσε μηδὲ ἀνοσίων	ἀνδρῶν	τυραννίδα αὔξοντα ἐπισπάσασθαι τῇ Σπάρτῃ
[3, 14]	χωρίον Πλατανιστᾶς ἐστιν ἀπὸ τῶν	δένδρων,	αἳ δὴ ὑψηλαὶ καὶ συνεχεῖς
[3, 10]	σκότος) οὐ τὸ συνεχὲς τῶν	δένδρων	ἐποίησεν, ἀλλὰ Ζεὺς ἐπίκλησιν ἔσχε
[3, 26]	φύλλα τῷ ἦρι ἀπὸ τῶν	δένδρων	πίπτοντα οὐκ ἂν ὑπὸ τοῦ
[3, 26]	ἐνεγκὼν τὰ πολλὰ ἠφάνισε τῶν	δένδρων·	ὡς δὲ ἀνεφάνη τὸ χωρίον
[3, 10]	καὶ ἦν γὰρ δὴ ἤδη	γέρων	τὸν μὲν κατὰ τὴν πορείαν
[3, 6]	Λεωνίδας ὁ Κλεωνύμου, παντάπασιν ἤδη	γέρων·	τούτῳ δὴ διδόασιν οἱ Λακεδαιμόνιοι
[3, 23]	ἱερὸν τῆς Οὐρανίας ἁγιώτατον καὶ	ἱερῶν	ὁπόσα Ἀφροδίτης παρ' Ἕλλησίν ἐστιν
[3, 17]	εἰργασμένον, ἐληλασμένου δὲ ἰδίᾳ τῶν	μερῶν	καθ' αὑτὸ ἑκάστου συνήρμοσταί τε
[3, 19]	καὶ πλήρης ζῴων ἀγρίων καὶ	ἡμέρων,	καὶ ναὸς Ἀχιλλέως καὶ ἄγαλμα
[3, 14]	εἶναι τὸ ἀλκιμώτατον ζῷον τῶν	ἡμέρων.	κυνὸς δὲ σκύλακας οὐδένας ἄλλους
[3, 17]	τε καὶ ἡ τῶν Λευκίππου	θυγατέρων	ἁρπαγή· καὶ Ἥφαιστος τὴν μητέρα
[3, 18]	Εὔρυτον, ἔστιν ἁρπαγὴ τῶν Λευκίππου	θυγατέρων·	Διόνυσον δὲ καὶ Ἡρακλέα, τὸν
[3, 26]	αἰγιαλοῦ τέμενος ἱερὸν τῶν Νηρέως	θυγατέρων	ἐστίν· ἐς γὰρ τοῦτο ἀναβῆναι
[3, 2]	ἀφιστάναι. τότε μὲν δὴ παρὰ	οὐδετέρων	πολεμησάντων ὅμως μνήμης ἄξιον πραχθῆναί
[3, 14]	ἠθάδας οἱ ἔφηβοι συμβάλλουσι μαχουμένους·	ὁποτέρων	δ' ἂν ὁ κάπρος τύχῃ
[3, 4]	τὸν Ἀναξανδρίδου, Δωριέως δὲ ἀπ'	ἀμφοτέρων	ἀδελφόν, κατέβαινεν ἡ ἀρχή. καὶ
[3, 17]	τῶν δὲ ἔργων ὑπόμνημα (τῶν)	ἀμφοτέρων,	τοῦ τε περὶ Ἔφεσον, ὅτε
[3, 15]	αὐτόθι ἀεὶ μενεῖν οὐκ ὄντων	πτερῶν.	τόνδε μέν εἰσιν αἱ πόλεις
[3, 20]	τρόπον οἶμαι τὸν ἀρχαῖον, οὓς	ἀστέρων	τῶν πλανητῶν φασιν ἀγάλματα. καὶ
[3, 18]	ὄντα ἐς οὐρανόν ἐστιν Ἑρμῆς	φέρων,	Ἀθηνᾶ δὲ ἄγουσα Ἡρακλέα συνοικήσοντα
[3, 18]	Μενελάου καὶ Νικόστρατον ἵππος εἷς	φέρων	ἐστίν. ἀναιρεῖ δὲ καὶ Βελλεροφόντης
[3, 11]	δὲ καὶ Ἑρμῆς Ἀγοραῖος Διόνυσον	φέρων	παῖδα, καὶ τὰ ἀρχαῖα καλούμενα
[3, 11]	ναυτικὸν περὶ Αἰγὸς ποταμοὺς πλὴν	τριήρων	δέκα· αὗται δὲ ἀποφεύγουσιν ἐς
[3, 24]	καὶ ὅτι μὲν τῶν Ἑλένης	μνηστήρων	Ἀχιλλεὺς οὐκ ἔστιν ἐν Καταλόγῳ
[3, 12]	δὲ ὑπολειφθείσας μένειν ἔφοδον ἄλλην	μνηστήρων	ἔδει καὶ ἀγῶνα ἄλλον δρόμου.
[3, 7]	Ἑλλάδα ἔτι βεβηκυῖαν διέσεισεν ἐκ	βάθρων,	καὶ ὕστερον Φίλιππος ὁ Ἀμύντου
[3, 22]	ἐς κώμην ἑτέραν Σελινοῦντα ἐκ	Γερονθρῶν	ἐστιν ὁδὸς σταδίων εἴκοσι. (τάδε
[3, 22]	ἄλλο Ἐλευθερολακώνων πόλισμα, ὃ ἀπὸ	Γερονθρῶν	στάδια ἑκατὸν ἀφέστηκεν. ἱερόν ἐστιν
[3, 22]	οἱ Λακεδαίμονα ἔχοντες, ἀναστήσαντες δὲ	Γερονθρῶν	τοὺς Ἀχαιοὺς παρὰ σφῶν ἐποίκους
[3, 7]	ὁπότε ἐσβάλοι διὰ πάσης ἐπεξῄει	φθείρων	καὶ Πλαταιέων Ἀθηναίοις ὄντων εὔνων
[3, 11]	Σπαρτιατῶν ἀνδριὰς μεγέθει μέγας. καὶ	Μοιρῶν	Λακεδαιμονίοις ἐστὶν ἱερόν, Ὀρέστου δὲ
[3, 20]	ὀνομάζοντες Λητώ φασιν ἀπὸ τῶν	ἄκρων	τοῦ Ταυγέτου Δήμητρος ἐπίκλησιν Ἐλευσινίας
[3, 19]	τοὺς ἐν Ἰταλίᾳ Λοκρούς, τῶν	Λοκρῶν	κατὰ οἰκειότητα πρὸς Ὀπουντίους Αἴαντα
[3, 24]	ἕστηκεν ἄγαλμα ἀρχαῖον. (τῶν δὲ	ὀρῶν	ἐπὶ μὲν τοῦ Ἰλίου Διονύσου
[3, 24]	καὶ Ἀσίας καὶ Κνακαδίου, τῶν	ὀρῶν	τούτων τὸ μεταξὺ ἐπέχουσα, πρότερον
[3, 10]	Ταραντίνοις βαρβάρων πόλεμον συνδιοίσων σφίσιν	ὁμόρων·	καὶ ἀπέθανέ τε αὐτόθι ὑπὸ
[3, 23]	λοχήσαντες ναυσὶν οἱ διαπεφευγότες τῶν	ἐμπόρων	καταδύουσι, Μιθριδάτην δὲ ὕστερον τούτων
[3, 23]	Δηλίους· κατασύρας δὲ πολλὰ μὲν	ἐμπόρων	χρήματα, πάντα δὲ ἀναθήματα, προσεξανδραποδισάμενος
[3, 5]	ὄντες ἀριθμόν, καὶ ἡ τῶν	ἐφόρων	ἀρχή, σὺν δὲ αὐτοῖς καὶ
[3, 8]	δαίμονα ἐσῆλθεν ἐς ἐπήκοον τῶν	ἐφόρων	εἰπεῖν ὡς οὐχ αὑτοῦ νομίζοι
[3, 7]	ἑπτά· καὶ αὐτῷ μετὰ τῶν	ἐφόρων	καθημένῳ τηνικαῦτα ἐν βουλῇ ἦλθεν
[3, 11]	τε γερουσίας βουλευτήριον καὶ τῶν	ἐφόρων	καὶ νομοφυλάκων καὶ καλουμένων Βιδιαίων
[3, 3]	ἀποπέμψασθαι δὲ αὐτὴν κελευόντων τῶν	ἐφόρων	τοῦτο μὲν οὐδαμῶς ἐπαγγέλλεται, τοσοῦτον
[3, 23]	φασιν αὐτὸν παρά του τῶν	μισθοφόρων	θάνατον βίαιον ἐν μέρει χάριτος
[3, 26]	Καρδαμύλη θαλάσσης μὲν ὀκτὼ σταδίους,	Λεύκτρων	δὲ καὶ ἑξήκοντα. ἐνταῦθα οὐ
[3, 18]	καὶ ἡ παρὰ Φόλῳ τῶν	Κενταύρων	μάχη. (τὸν δὲ Μίνω καλούμενον
[3, 16]	ἡ περὶ τὴν παῖδα ἠφάνιστο,	Διοσκούρων	δὲ ἀγάλματα ἐν τῷ οἰκήματι
[3, 14]	προελθόντι δὲ ἀπὸ τοῦ Δρόμου	Διοσκούρων	ἱερὸν καὶ Χαρίτων, τὸ δὲ
[3, 13]	Ἀθηνᾶς ἐστιν Ἀμβουλίας βωμὸς καὶ	Διοσκούρων	καὶ τούτων Ἀμβουλίων. (ἀπαντικρὺ δὲ
[3, 20]	καλούμενόν ἐστιν, ἐν δὲ αὐτῷ	Διοσκούρων	ναός· καὶ οἱ ἔφηβοι τῷ
[3, 26]	(ἐν ταύτῃ τῇ νησῖδι ἀγάλματα	Διοσκούρων	χαλκᾶ μέγεθος ποδιαῖα ἐν ὑπαίθρῳ
[3, 11]	ἣν στοὰν Περσικὴν ὀνομάζουσιν ἀπὸ	λαφύρων	ποιηθεῖσαν τῶν Μηδικῶν· ἀνὰ χρόνον
[3, 14]	ἔφοδοι δὲ ἐπὶ γεφυρῶν εἰσι.	γεφυρῶν	δὲ ἐφ' ἑκατέρᾳ τῇ μέν
[3, 14]	νῆσον θάλασσα, ἔφοδοι δὲ ἐπὶ	γεφυρῶν	εἰσι. γεφυρῶν δὲ ἐφ' ἑκατέρᾳ
[3, 4]	τὴν Ὀργάδα, Δελφοὶ δὲ τῶν	δώρων	ἕνεκα ὧν τῇ προμάντιδι ἔδωκεν,
[3, 26]	μνήμην ἐποιήσατο ἐν Ἀγαμέμνονος ὑποσχέσεσι	δώρων,	Λακεδαιμονίων ἐστὶν ὑπήκοος τῶν ἐν
[3, 10]	ἀφεστηκότων ἀπὸ βασιλέως τῶν Αἰγυπτίων	βοηθήσων·	καὶ ἔστιν Ἀγησιλάῳ πολλά τε
[3, 16]	κατὰ τὸν ἔλαιον τὸν κυφὸν	ἀνευρήσων	ἐπιδιέβη τὰς οὖν βοῦς ἔδει
[3, 10]	(Ἀγησίλαος δὲ καὶ ἐς Αἰτωλίαν	ἐπικουρήσων	ἀφίκετο Αἰτωλοῖς ὑπὸ Ἀκαρνάνων πολέμῳ
[3, 10]	Ἰταλίαν ὕστερον Ταραντίνοις βαρβάρων πόλεμον	συνδιοίσων	σφίσιν ὁμόρων· καὶ ἀπέθανέ τε
[3, 26]	ἱερόν ἐστιν ἅγιον, καὶ ἀνθρώποις	νόσων	ἰάματα παρὰ τῷ Μαχάονι ἔστιν
[3, 11]	ἐνίκησε, πρῶτον μὲν Πλαταιᾶσιν ἐναντία	Περσῶν,	δεύτερον δὲ ἐν Τεγέᾳ πρὸς
[3, 9]	πεδίῳ τήν τε ἵππον τῶν	Περσῶν	ἐνίκησεν ὁ Ἀγησίλαος καὶ τὸ
[3, 9]	κρατήσαντα Ἀρταξέρξην εὐδαιμονίαν κτήσασθαι τὴν	Περσῶν	ἢ ἀρχὴν καθελεῖν τὴν Πριάμου.
[3, 9]	ἀφίκετο ἐς Αὐλίδα τῇ Ἀρτέμιδι	θύσων,	ὅτι καὶ Ἀγαμέμνων ἐνταῦθα ἱλασάμενος
[3, 2]	τὴν τῆς Ἰωνίας μεταξὺ καὶ	Μυσῶν,	καλουμένην δὲ Αἰολίδα ἐφ' ἡμῶν,
[3, 17]	(ἐν ἀριστερᾷ δὲ τῆς Χαλκιοίκου	Μουσῶν	ἱδρύσαντο ἱερόν, ὅτι οἱ Λακεδαιμόνιοι
[3, 16]	Λευκιππίδες. τὸ μὲν δὴ ἕτερον	τῶν	ἀγαλμάτων ἱερασαμένη τις ταῖς θεαῖς
[3, 14]	κατὰ τοῦτο τῆς πόλεως τάφοι	τῶν	Ἀγιαδῶν βασιλέων εἰσὶ καὶ πλησίον
[3, 14]	Δρόμον ἰόντι ἀπὸ τοῦ τάφου	τῶν	Ἀγιαδῶν ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ μνῆμα
[3, 17]	δὲ τῷ χαλκῷ πολλὰ μὲν	τῶν	ἄθλων Ἡρακλέους, πολλὰ δὲ καὶ
[3, 10]	ἐς Αἴγυπτον, ἀφεστηκότων ἀπὸ βασιλέως	τῶν	Αἰγυπτίων βοηθήσων· καὶ ἔστιν Ἀγησιλάῳ
[3, 20]	καὶ δι' ὅλου τὸ Ταύγετον	τῶν	αἰγῶν τούτων ἄγραν καὶ ὑῶν,
[3, 20]	Θήρας ὀνομάζοντες Λητώ φασιν ἀπὸ	τῶν	ἄκρων τοῦ Ταυγέτου Δήμητρος ἐπίκλησιν
[3, 7]	ταῖς μάχαις, δῶρα ἔλαβε παρὰ	τῶν	Ἀλευαδῶν. (ὑπαγόμενος δὲ ἐν Λακεδαίμονι
[3, 15]	ἀπήντησεν ἐμπόδιον, ὥσπερ γε ἐπὶ	τῶν	ἄλλων ἐδόξαζεν ἐναντιοῦσθαί οἱ τὴν
[3, 12]	τε ἐλθόντι ἐγένετο ἑλέσθαι πρώτῳ	τῶν	ἄλλων καὶ μετ' ἐκεῖνον τῷ
[3, 19]	Ἡρακλῆς ὑπὸ Ἀθηνᾶς καὶ θεῶν	τῶν	ἄλλων καὶ οὗτος ἀγόμενος ἐς
[3, 24]	Λακωνικὴν ἐσέβαλεν, ἀποτραπόμενοι δὲ ἀπὸ	τῶν	ἄλλων τὰ παραθαλάσσια ἐλεηλάτουν τῆς
[3, 1]	Ἀμύκλα ἐς Ἄργαλον τὸν πρεσβύτατον	τῶν	Ἀμύκλα παίδων καὶ ὕστερον ἐς
[3, 17]	ἀνάθημα, τῶν δὲ ἔργων ὑπόμνημα	(τῶν)	ἀμφοτέρων, τοῦ τε περὶ Ἔφεσον,
[3, 15]	ὅτι τὰς τιμωρίας οἱ παλαιοὶ	τῶν	ἀνθρώπων ὠνόμαζον ποινάς. ἔστι δὲ
[3, 16]	δὲ τὴν Ἐρυκίνην χώραν νομίζοντες	τῶν	ἀπογόνων τῶν Ἡρακλέους εἶναι καὶ
[3, 4]	ὡς ἐτράποντο ὅσον τε πεντακισχίλιοι	τῶν	Ἀργείων ἐς τὸ ἄλσος. Κλεομένης
[3, 1]	ἐν Λακεδαίμονι δὲ ὄντων διδύμων	τῶν	Ἀριστοδήμου παίδων οἰκίαι δύο βασίλειαι
[3, 2]	τὸ αὐτὸ ἀναμίξας. ~Εὐρυσθένει πρεσβυτέρῳ	τῶν	Ἀριστοδήμου παίδων ὄντι ἡλικίαν γενέσθαι
[3, 11]	εἵλωτες, ἀλλὰ τὸ Μεσσηνιακὸν ἀπὸ	τῶν	ἀρχαίων εἱλώτων ἀποσχισθέντες· καί μοι
[3, 13]	ὅσον ἔφυγον ἐκ Πελοποννήσου, πολλὰ	τῶν	ἀρχαίων καὶ κατελθοῦσιν ἐποίησεν ἄγνωστα,
[3, 22]	καὶ Σίδης. τῶν δὲ πόλεων	τῶν	ἀρχαίων τὰς μὲν δύο ἐς
[3, 16]	ἐν Λακεδαίμονι Ὀρθίαν τὸ ἐκ	τῶν	βαρβάρων εἶναι ξόανον· τοῦτο μὲν
[3, 10]	καὶ ἀπέθανέ τε αὐτόθι ὑπὸ	τῶν	βαρβάρων καὶ αὐτοῦ τὸν νεκρὸν
[3, 12]	χαλκοῦ παρόντος σφίσι. τοῦ δὲ	τῶν	Βιδιαίων ἀρχείου πέραν ἐστὶν Ἀθηνᾶς
[3, 5]	τέσσαρες μὲν δὴ καὶ δέκα	τῶν	γερόντων, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς Ἆγις
[3, 18]	δὲ Ἡρακλέους μάχην πρὸς Θούριον	τῶν	γιγάντων καὶ Τυνδάρεω πρὸς Εὔρυτον,
[3, 15]	δεσμοῖς τὸ ἐς τοὺς συνοικοῦντας	τῶν	γυναικῶν βέβαιον. τὸν γὰρ δὴ
[3, 18]	ἀποτρέπειν τὸν Ἐπιδώτην λέγοντες τοῦτον.	~τῶν	δὲ ἀνδριάντων τοῦ Παυσανίου πλησίον
[3, 15]	Κλεοδαίου τοῦ Ὕλλου καὶ Οἰβάλου.	τῶν	δὲ Ἀσκληπιείων τὸ ἐπιφανέστατον πεποίηταί
[3, 24]	Ζάραξ, ἄλλως μὲν εὐλίμενον χωρίον,	τῶν	δὲ Ἐλευθερολακώνων μάλιστα τοῦτο ἐκτετρύχωται,
[3, 23]	Ἐπιδηλίου. φασὶ δὲ οὐ Λακεδαιμονίων,	τῶν	δὲ ἐν τῇ Ἀργολίδι Ἐπιδαυρίων
[3, 17]	αὐτοῖς Νίκας, Λυσάνδρου μὲν ἀνάθημα,	τῶν	δὲ ἔργων ὑπόμνημα (τῶν) ἀμφοτέρων,
[3, 24]	Ἑρμοῦ δὲ ἕστηκεν ἄγαλμα ἀρχαῖον.	(τῶν	δὲ ὀρῶν ἐπὶ μὲν τοῦ
[3, 22]	Ἤτιδος καὶ Ἀφροδισιάδος καὶ Σίδης.	τῶν	δὲ πόλεων τῶν ἀρχαίων τὰς
[3, 14]	(καὶ χωρίον Πλατανιστᾶς ἐστιν ἀπὸ	τῶν	δένδρων, αἳ δὴ ὑψηλαὶ καὶ
[3, 10]	δὲ σκότος) οὐ τὸ συνεχὲς	τῶν	δένδρων ἐποίησεν, ἀλλὰ Ζεὺς ἐπίκλησιν
[3, 26]	δὲ φύλλα τῷ ἦρι ἀπὸ	τῶν	δένδρων πίπτοντα οὐκ ἂν ὑπὸ
[3, 26]	ὕλην ἐνεγκὼν τὰ πολλὰ ἠφάνισε	τῶν	δένδρων· ὡς δὲ ἀνεφάνη τὸ
[3, 17]	Ἥφαιστος τὴν μητέρα ἐστὶν ἀπολύων	τῶν	δεσμῶν. ἐδήλωσα δὲ καὶ ταῦτα,
[3, 9]	δὲ εἶχεν ἐπιτηδείως καὶ ἐγεγόνει	τῶν	δικαστῶν, οἳ Πλαταιεῦσιν ἁλόντος τοῦ
[3, 2]	τὸν Εὔθυος, ἄνδρα ἐν Σπάρτῃ	τῶν	δοκίμων, στάσεις τε καταπαύσοντα τοῖς
[3, 10]	Δεινίχαν τὴν Ἀρχιδάμου γυναῖκα παρὰ	τῶν	δυναστευόντων ἐν Φωκεῦσιν ἔφη λαμβάνουσαν
[3, 13]	τῇ θυγατρὶ ὕδωρ συντυχόντες κατάσκοποι	τῶν	Δωριέων αὐτῇ τε ἀφίκοντο ἐς
[3, 2]	Φαρῖται καὶ Γερανθρᾶται τὴν ἔφοδον	τῶν	Δωριέων καταπλαγέντες ἀπελθεῖν ἐκ Πελοποννήσου
[3, 4]	ἐδῄωσε τὴν Ὀργάδα, Δελφοὶ δὲ	τῶν	δώρων ἕνεκα ὧν τῇ προμάντιδι
[3, 26]	ναὸς καὶ ἄγαλμα, Ἀλεξάνδρας ὑπὸ	τῶν	ἐγχωρίων καλουμένης· καὶ Ἀπόλλωνος Καρνείου
[3, 11]	ἰσθμοῦ ἐς> Ἰθώμην ἀποστάντας (ἀπὸ)	τῶν	εἱλώτων· ἀπέστησαν δὲ οὐχ ἅπαντες
[3, 7]	παῖδα εἶναι. (τοῦτον μὲν δὴ	τῶν	εἰρημένων μετάνοια ἔλαβεν ὕστερον· Δημάρατον
[3, 24]	ἐστιν Ἑλένην. καὶ ὅτι μὲν	τῶν	Ἑλένης μνηστήρων Ἀχιλλεὺς οὐκ ἔστιν
[3, 21]	μὲν οὖν εἰσιν αἱ λοιπαὶ	τῶν	Ἐλευθερολακώνων ἀπὸ τεσσάρων ποτὲ καὶ
[3, 21]	τὴν Φοινίκων θάλασσαν. (ἀριθμὸς δὲ	τῶν	Ἐλευθερολακώνων ὀκτὼ πόλεις καὶ δέκα
[3, 21]	θαλάσσῃ δὲ ᾠκισμένον ἔστιν ἤδη	τῶν	Ἐλευθερολακώνων, οὓς βασιλεὺς Αὔγουστος δουλείας
[3, 24]	(Βρασιαὶ δὲ ἐσχάτη μὲν ταύτῃ	τῶν	Ἐλευθερολακώνων πρὸς θαλάσσῃ ἐστί, Κυφάντων
[3, 12]	Ἑλλήνιον, ἐστὶν εἰρημένον ὡς οἱ	τῶν	Ἑλλήνων Ξέρξην διαβαίνοντα ἐς τὴν
[3, 23]	Δῆλον, λοχήσαντες ναυσὶν οἱ διαπεφευγότες	τῶν	ἐμπόρων καταδύουσι, Μιθριδάτην δὲ ὕστερον
[3, 24]	δὲ Ὀδυσσέα πρὸς Ἀλκίνουν περὶ	τῶν	ἐν Ἅιδου καὶ ἄλλα διηγούμενον
[3, 4]	τῆς καλουμένης Ὀργάδος θεῶν τε	τῶν	ἐν Ἐλευσῖνι ἱερᾶς, καὶ ταύτης
[3, 4]	καὶ Μεγαρεῦσιν οὔ ποτε θεῶν	τῶν	ἐν Ἐλευσῖνι ὄντων ἐξεγένετο ἱλάσασθαι
[3, 7]	οἱ παῖδα. Ἀρίστων δὲ ἐπῶν	τῶν	ἐν Ἰλιάδι ἐς τὴν Εὐρυσθέως
[3, 7]	ἀγαγομένῳ γυναῖκα ἥντινα παρθένον μὲν	τῶν	ἐν Λακεδαίμονι εἶναί φασιν αἰσχίστην,
[3, 14]	ἥ τε Κολοφωνίων θυσία καὶ	τῶν	ἐν Λακεδαίμονι ἐφήβων καθεστήκασιν. (ἐπὶ
[3, 26]	ὑποσχέσεσι δώρων, Λακεδαιμονίων ἐστὶν ὑπήκοος	τῶν	ἐν Σπάρτῃ, βασιλέως Αὐγούστου τῆς
[3, 21]	βασιλεὺς Αὔγουστος δουλείας ἀφῆκε Λακεδαιμονίων	τῶν	ἐν Σπάρτῃ κατηκόους ὄντας. θαλάσσῃ
[3, 9]	ἐδιδάσκοντο γὰρ ὑπό τε ἄλλων	τῶν	ἐν τέλει καὶ μάλιστα ὑπὸ
[3, 16]	φησιν. οὕτω τῷ ἀγάλματι ἀπὸ	τῶν	ἐν τῇ Ταυρικῇ θυσιῶν ἐμμεμένηκεν
[3, 5]	ᾑρηκότα τῶν τε ἄλλων πόλεων	τῶν	ἐν Χαλκιδεῦσι τὰς πολλὰς καὶ
[3, 1]	τῇ νήσῳ κατέλιπεν ἡγεμόνα εἶναι	τῶν	ἐποίκων. καὶ Θήρας μὲν τῇ
[3, 3]	πάντα, μαρτυρεῖ μοι καὶ Ὁμήρου	τῶν	ἐπῶν τὰ> ἔς τε ἀξίνην
[3, 18]	δὲ τούτοις Ἡρακλέους πεποίηται (τάξις)	τῶν	ἔργων (τῶν) ἐς τὴν ὕδραν
[3, 10]	γραφὴ διεξῄει. (ἰοῦσι δὲ ἀπὸ	τῶν	Ἑρμῶν ἐστιν ὁ τόπος οὗτος
[3, 12]	ἱερὸν καὶ Ἀλφειοῦ· Λακεδαιμονίων δὲ	τῶν	ἐς Θερμοπύλας στρατευσαμένων λόγου μάλιστα
[3, 18]	Ἡρακλέους πεποίηται (τάξις) τῶν ἔργων	(τῶν)	ἐς τὴν ὕδραν καὶ ὡς
[3, 11]	τῷ Πλατανιστᾷ καλουμένῳ καὶ ἄλλους	τῶν	ἐφήβων ἀγῶνας τιθέναι καθέστηκεν, ἔφοροι
[3, 20]	οὐ νομίζουσιν· ὁπόσοι δ' ἂν	τῶν	ἐφήβων ἀγωνιεῖσθαι μέλλωσιν ἐν τῷ
[3, 14]	πολιτείαν καὶ ἐς τὴν μάχην	τῶν	ἐφήβων ἔθηκεν ὁ Λυκοῦργος. (καὶ
[3, 14]	Σφαιρεῖς· οἱ δέ εἰσιν ἐκ	τῶν	ἐφήβων ἐς ἄνδρας ἀρχόμενοι συντελεῖν.
[3, 14]	πολὺ ἀφεστηκός. ἐνταῦθα ἑκατέρα μοῖρα	τῶν	ἐφήβων σκύλακα κυνὸς τῷ Ἐνυαλίῳ
[3, 5]	εἴκοσιν ὄντες ἀριθμόν, καὶ ἡ	τῶν	ἐφόρων ἀρχή, σὺν δὲ αὐτοῖς
[3, 8]	ἀγαθὸν δαίμονα ἐσῆλθεν ἐς ἐπήκοον	τῶν	ἐφόρων εἰπεῖν ὡς οὐχ αὑτοῦ
[3, 7]	μησὶν ἑπτά· καὶ αὐτῷ μετὰ	τῶν	ἐφόρων καθημένῳ τηνικαῦτα ἐν βουλῇ
[3, 11]	τῆς τε γερουσίας βουλευτήριον καὶ	τῶν	ἐφόρων καὶ νομοφυλάκων καὶ καλουμένων
[3, 3]	τίκτειν· ἀποπέμψασθαι δὲ αὐτὴν κελευόντων	τῶν	ἐφόρων τοῦτο μὲν οὐδαμῶς ἐπαγγέλλεται,
[3, 16]	Ἡρακλέους εἶναι καὶ οὐ βαρβάρων	τῶν	ἐχόντων. Ἡρακλέα γὰρ ἔχει λόγος
[3, 14]	γνώμην εἶναι τὸ ἀλκιμώτατον ζῷον	τῶν	ἡμέρων. κυνὸς δὲ σκύλακας οὐδένας
[3, 22]	κόλπου. ταύτην ᾤκισε μὲν Βοιὸς	τῶν	Ἡρακλειδῶν, συναγαγεῖν δὲ ἄνδρας ἀπὸ
[3, 16]	Ἐρυκίνην χώραν νομίζοντες τῶν ἀπογόνων	τῶν	Ἡρακλέους εἶναι καὶ οὐ βαρβάρων
[3, 3]	τῷ σιδήρῳ· τὰ δὲ ἐπὶ	τῶν	ἡρώων καλουμένων ἂν εἶπεν ὁ
[3, 3]	τὴν Σκῦρον. (ὅτι δὲ ἐπὶ	τῶν	ἡρώων τὰ ὅπλα ὁμοίως χαλκᾶ
[3, 16]	οἴχεσθαι. τὸ δὲ εὐμενὲς ἐκ	τῶν	θεῶν οὐ κατὰ ταὐτὰ Ἡρακλεῖ
[3, 11]	Τισαμενοῦ· (Τισαμενῷ δὲ ὄντι Ἠλείῳ	τῶν	Ἰαμιδῶν λόγιον ἐγένετο ἀγῶνας ἀναιρήσεσθαι
[3, 17]	ἐφ' οἷς ἐβουλεύετο καὶ μόνον	τῶν	ἱκετευσάντων τὴν Χαλκίοικον ἁμαρτεῖν ἀδείας
[3, 10]	δὲ ὕστερον τὸν ἀγῶνα ἔθηκαν	τῶν	Ἰσθμίων οἱ ἐπὶ λακωνισμῷ φεύγοντες
[3, 11]	ἐπώνυμον, καθὰ δὴ καὶ Ἀθηναίοις	τῶν	καλουμένων ἐννέα ἐπώνυμός ἐστιν εἷς
[3, 12]	ἐστὶν ἱερὸν καὶ βασίλειοι τάφοι	τῶν	καλουμένων Εὐρυπωντιδῶν· παρὰ δὲ τὸ
[3, 25]	οἱ δὲ εἶναι θεὸν Πύρριχον	τῶν	καλουμένων (Κουρήτων· εἰσὶ δὲ οἳ
[3, 18]	Κύκνον καὶ ἡ παρὰ Φόλῳ	τῶν	Κενταύρων μάχη. (τὸν δὲ Μίνω
[3, 12]	τούτου μήνιμα ἐπὶ τῷ φόνῳ	τῶν	κηρύκων, οἳ παρὰ βασιλέως Δαρείου
[3, 12]	τοῦ Κίμωνος· ἐγεγόνει δὲ καὶ	τῶν	κηρύκων τοῖς ἐλθοῦσιν ἐς τὴν
[3, 11]	παρόντα μεταβεβλήκασιν. εἰσὶ δὲ ἐπὶ	τῶν	κιόνων Πέρσαι λίθου λευκοῦ καὶ
[3, 13]	καὶ Ἀπόλλωνα ὀνομάζουσι Κάρνειον ἀπὸ	τῶν	κρανειῶν, ὑπερθέντες τὸ ῥῶ κατὰ
[3, 18]	ἄν τις αἰχμαλώτους ληφθῆναι παρὰ	τῶν	κρατησάντων, ἄλλως τε καὶ παρὰ
[3, 9]	θυσίαν. (Ἀθηναῖοι δὲ τὴν διάνοιαν	τῶν	Λακεδαιμονίων προπεπυσμένοι πέμπουσιν ἐς Σπάρτην,
[3, 4]	τῆς ἑτέρας διέβαλλεν αὐτὸν ἐς	τῶν	Λακεδαιμονίων τὸ πλῆθος· Κλεομένης δὲ
[3, 24]	Κλεομένους τοῦ Ἀγησιπόλιδος μόνον τοῦτο	τῶν	Λακωνικῶν πολισμάτων ἐποίησεν ἀνάστατον· καί
[3, 15]	οὐδὲν ἐς ἡδονὴν αὐτῶν ἐλυμήνατο	τῶν	Λακώνων ἡ γλῶσσα, ἥκιστα παρεχομένη
[3, 17]	παίδων ἄλλα τε καὶ ἡ	τῶν	Λευκίππου θυγατέρων ἁρπαγή· καὶ Ἥφαιστος
[3, 18]	Τυνδάρεω πρὸς Εὔρυτον, ἔστιν ἁρπαγὴ	τῶν	Λευκίππου θυγατέρων· Διόνυσον δὲ καὶ
[3, 12]	ὅντινα ἀνθέξουσιν. ὁ δὲ ἕτερος	τῶν	λόγων τοὺς Μενελάου χάριτι στρατεύσαντας
[3, 19]	πρὸς τοὺς ἐν Ἰταλίᾳ Λοκρούς,	τῶν	Λοκρῶν κατὰ οἰκειότητα πρὸς Ὀπουντίους
[3, 24]	τειχῶν ἄγαλμα Ἡρακλέους καὶ ἀπὸ	τῶν	Μακεδόνων τρόπαιον, οἳ μοῖρα τῆς
[3, 26]	θαλάσσῃ. πρόκειται δὲ νησὶς πέτρας	τῶν	μεγάλων οὐ μείζων, Πέφνος καὶ
[3, 15]	ἐς τὴν Ἄπτερον καλουμένην Νίκην,	τῶν	μὲν οὔποτε τὸν Ἐνυάλιον φεύγοντα
[3, 17]	ἔστιν εἰργασμένον, ἐληλασμένου δὲ ἰδίᾳ	τῶν	μερῶν καθ' αὑτὸ ἑκάστου συνήρμοσταί
[3, 11]	Περσικὴν ὀνομάζουσιν ἀπὸ λαφύρων ποιηθεῖσαν	τῶν	Μηδικῶν· ἀνὰ χρόνον δὲ αὐτὴν
[3, 7]	ἀρχὴν συνεὶς αὐτῶν οὐκ ἔφη	τῶν	μηνῶν ἕνεκα αὑτοῦ τὸν παῖδα
[3, 23]	οἵ φασιν αὐτὸν παρά του	τῶν	μισθοφόρων θάνατον βίαιον ἐν μέρει
[3, 14]	ἔχει μοι λόγος. (ἐγγυτάτω δὲ	τῶν	μνημάτων ἃ τοῖς Ἀγιάδαις πεποίηται
[3, 9]	πρόθυμον διδόασιν ἄρχοντα εἶναι καὶ	τῶν	νεῶν αὐτῷ. ὁ δὲ ταῖς
[3, 26]	πόρρω τοῦ αἰγιαλοῦ τέμενος ἱερὸν	τῶν	Νηρέως θυγατέρων ἐστίν· ἐς γὰρ
[3, 22]	οἱ δοκῶ τὸ ὄνομα ἀπὸ	τῶν	νησίδων, αἳ ταύτῃ πρόκεινται τῆς
[3, 2]	Μίνω λέγουσι, βουλεύσασθαι δὲ ὑπὲρ	τῶν	νόμων οὐκ ἄνευ θεοῦ τὸν
[3, 3]	ἄκοντες, Κλεομένει δὲ διδόασιν ἐκ	τῶν	νόμων πρεσβεῖα τὴν ἀρχήν. ~Δωριεὺς
[3, 23]	ἐσπλεύσας ἐφόνευσε μὲν τοὺς ἐπιδημοῦντας	τῶν	ξένων, ἐφόνευσε δὲ αὐτοὺς τοὺς
[3, 16]	τοῦ σοφοῦ νομιζομένου καὶ Ἀθηνοδώρου	τῶν	ὁμοῦ Δωριεῖ τῷ Ἀναξανδρίδου σταλέντων
[3, 5]	ἐπυνθάνετό (τε) τήν τε ἧτταν	τῶν	ὁμοῦ Λυσάνδρῳ καὶ αὐτοῦ Λυσάνδρου
[3, 5]	ἐπισπάσασθαι τῇ Σπάρτῃ τὸ αἴσχιστον	τῶν>	ὀνειδῶν. (ὡς δὲ ἐπανῆλθεν ἐξ
[3, 23]	κατέδυ θαλάσσης, καί σφισιν ὁμοῦ	τῶν	ὀνειράτων τῇ ὄψει καὶ ἀπὸ
[3, 24]	καλουμένου καὶ Ἀσίας καὶ Κνακαδίου,	τῶν	ὀρῶν τούτων τὸ μεταξὺ ἐπέχουσα,
[3, 19]	Στησίχορον ἀγγέλλειν ὡς ἡ διαφθορὰ	τῶν	ὀφθαλμῶν ἐξ Ἑλένης γένοιτο αὐτῷ
[3, 18]	ἀναθεῖναι δὲ Λυκοῦργον λέγουσιν ἐκκοπέντα	τῶν	ὀφθαλμῶν τὸν ἕτερον ὑπὸ Ἀλκάνδρου,
[3, 6]	(Κλεομβρότου δὲ ὁ μὲν πρεσβύτερος	τῶν	παίδων Ἀγησίπολις παρέσχετο μέγα οὐδὲν
[3, 17]	ὧν ἐθελοντὴς κατώρθωσε, Τυνδάρεω δὲ	τῶν	παίδων ἄλλα τε καὶ ἡ
[3, 22]	ποσὶ πόλεως ἐρείπια καλουμένης Ἀχαιῶν	τῶν	Παρακυπαρισσίων. (ἔστι δὲ ἐν τῇ
[3, 7]	εὐδοκιμοῦντα ἐν Σπάρτῃ καὶ ἀπὸ	τῶν	Πεισιστρατιδῶν Κλεομένει συνελευθερώσαντα Ἀθηναίους ἥ
[3, 4]	πρότερον Ἀθηναίοις τε ἐλευθερίαν ἀπὸ	τῶν	Πεισιστράτου παίδων καὶ αὑτῷ καὶ
[3, 9]	ἐκ ταύτης ὑπὸ Θηβαίων ἐπαρθέντες	τῶν	περὶ Ἰσμηνίαν τόν τε σῖτον
[3, 9]	(γενομένης δὲ πρὸς Τισσαφέρνην σατράπην	τῶν	περὶ Ἰωνίαν μάχης ἐν Ἕρμου
[3, 2]	τούτου Λακεδαιμόνιοι πολέμῳ κρατήσαντες πόλιν	τῶν	περιοικίδων ἠνδραποδίσαντο Αἴγυν, ὑποπτεύσαντες ὡς
[3, 2]	Τήλεκλος· ἐπὶ τούτου πόλεις Λακεδαιμόνιοι	τῶν	περιοικίδων πολέμῳ κρατήσαντες ἐξεῖλον Ἀμύκλας
[3, 8]	τε αὐτονόμους ἀφιέναι καὶ ὅσοι	τῶν	περιοίκων ἄλλοι σφίσιν ἦσαν ὑπήκοοι.
[3, 8]	τὸ ἔσχατον ἦσαν συγχωροῦσι μήτε	τῶν	περιοίκων ἔτι ἄρχειν καὶ τοῦ
[3, 20]	τοῦτο ᾤκισε μὲν Ἕλιος νεώτατος	τῶν	Περσέως παίδων, Δωριεῖς δὲ παρεστήσαντο
[3, 9]	Ἕρμου πεδίῳ τήν τε ἵππον	τῶν	Περσῶν ἐνίκησεν ὁ Ἀγησίλαος καὶ
[3, 20]	οἶμαι τὸν ἀρχαῖον, οὓς ἀστέρων	τῶν	πλανητῶν φασιν ἀγάλματα. καὶ Κρανίου
[3, 8]	εἰρῆσθαι, τὸν γὰρ δὴ ἕτερον	τῶν	ποδῶν ἐπεπήρωτο ὁ Ἀγησίλαος· Ἀγησίλαος
[3, 22]	Δαναοῦ Σίδης. (ἀπὸ δὴ τούτων	τῶν	πόλεων ἀναστάντες ἐζήτουν ἔνθα οἰκῆσαι
[3, 22]	εἶναι· τὴν τρίτην δὲ κληθῆναι	τῶν	πόλεων λέγουσιν ἀπὸ τῆς Δαναοῦ
[3, 6]	νῦν δὲ ἐπιβαλόντων οἱ φυγὴν	τῶν	πολιτῶν ἀφίκετο ἐς Ἀρκαδίαν, ἐκεῖθεν
[3, 5]	(τότε δὲ ἐν αἰτίᾳ ποιουμένων	τῶν	πολιτῶν τὴν βραδυτῆτα αὐτοῦ τὴν
[3, 12]	Λευκίππου τε θυγατρὸς καὶ γυναικῶν	τῶν	Πολυδεύκους καὶ Κάστορος ἀδελφῆς. πρὸς
[3, 22]	τὴν ἀγοράν σφισιν αἱ πηγαὶ	τῶν	ποτίμων εἰσὶν ὑδάτων. ἐν δὲ
[3, 17]	ἡ δὲ πρὸς δυσμὰς ἔχει	τῶν	στοῶν ἀετούς τε δύο τοὺς
[3, 5]	θεὸς καί τινες καὶ ἀπώλοντο	τῶν	στρατιωτῶν κεραυνωθέντες, τοὺς δὲ καὶ
[3, 4]	Λακεδαιμονίων τε αὐτῶν ἀθροίσας καὶ	τῶν	συμμάχων στρατιάν. ὡς δὲ ἐπεξῆλθον
[3, 9]	τά τε οἴκοθεν καὶ παρὰ	τῶν	συμμάχων τὸ στράτευμα ἤθροιστο καὶ
[3, 17]	δὴ διέτριβε περὶ Ἑλλήσποντον ναυσὶ	τῶν	τε ἄλλων Ἑλλήνων καὶ αὐτῶν
[3, 5]	αὐτὸν τῷ πολέμῳ καὶ ᾑρηκότα	τῶν	τε ἄλλων πόλεων τῶν ἐν
[3, 15]	πρὸς αὐτῇ Κάδμου τοῦ Ἀγήνορος	τῶν	τε ἀπογόνων, Οἰολύκου τοῦ Θήρα
[3, 9]	αὐτοῦ Θηβαῖοι σὺν ὅπλοις ἐπελθόντες	τῶν	τε ἱερείων καιόμενα ἤδη τὰ
[3, 24]	τῆς ἀρχαίας ἐρείπια καὶ πρὸ	τῶν	τειχῶν ἄγαλμα Ἡρακλέους καὶ ἀπὸ
[3, 23]	δὲ πορθουμένης τε καὶ ἁρπαζομένης,	τῶν	τις βαρβάρων ὑπὸ ὕβρεως τὸ
[3, 20]	μνηστῆρας ἱστὰς ἐπὶ τοῦ ἵππου	τῶν	τομίων· ὁ δὲ ὅρκος ἦν
[3, 18]	τὸν θρόνον τὰ ἔνδον ἀπὸ	τῶν	Τριτώνων ὑός ἐστι θήρα τοῦ
[3, 26]	γινόμενα· ἄρχονται μὲν ἀπὸ Τηλέφου	τῶν	ὕμνων, προσᾴδουσι δὲ οὐδὲν ἐς
[3, 10]	ταῦτα οὖν μὴ παθεῖν ὑπὸ	τῶν	Φωκέων αὐτοὺς παρῃτήσατο Ἀρχίδαμος. (διέβη
[3, 10]	μὲν ἀρχαίαν δή τινα ἐκ	τῶν	Φωκέων μνημονεύοντες εὐεργεσίαν, Λακεδαιμόνιοι δὲ
[3, 10]	Δαμασιστράτου τόν τε Ἀρχίδαμον μετασχεῖν	τῶν	χρημάτων αὐτὸν καὶ ἔτι Δεινίχαν
[3, 9]	Ἑλλάδι ἐργάσασθαι Λακεδαιμονίοις. οἱ δὲ	τῶν	χρημάτων μεταλαβόντες Ἀργείων μὲν Κύλων
[3, 22]	αἱ πηγαὶ τῶν ποτίμων εἰσὶν	ὑδάτων.	ἐν δὲ τῇ ἀκροπόλει ναός
[3, 3]	δὲ Ἀναξανδρίδου τοῦ Λέοντος ἐπικρατέστεροι	Τεγεατῶν	γίνονται τῷ πολέμῳ· γίνονται δὲ
[3, 5]	Ἀργείοις. ὡς δὲ ἐκ τῆς	Τεγεατῶν	ἐς τὴν Ἀργολίδα ἤγαγε τὸν
[3, 5]	ὑστέρησε μὲν τοῦ ἀγῶνος παρὰ	Τεγεατῶν	καὶ ἐξ Ἀρκαδίας τῆς ἄλλης
[3, 7]	καὶ ἀποτεμεῖσθαι τῆς Ἀρκαδίας τὸ	Τεγεατῶν	πεδίον, ὑπούλῳ μαντεύματι ἐπελθόντες. (μετὰ
[3, 22]	(καὶ Ἀπόλλωνος ναὸς ἐν τῇ	Βοιατῶν	ἀγορᾷ ἐστι καὶ ἑτέρωθι Ἀσκληπιοῦ
[3, 23]	δὲ ὁ κλύδων ἐνταῦθα τῆς	Βοιατῶν	ἀπήνεγκε, καὶ τὸ χωρίον διὰ
[3, 23]	ἐπὶ θαλάσσῃ χωρίον ἐν ὅροις	Βοιατῶν	Ἀπόλλωνος μὲν ἱερόν ἐστιν, Ἐπιδήλιον
[3, 14]	τιθέασιν ἀγῶνα, ἐν ᾧ πλὴν	Σπαρτιατῶν	ἄλλῳ γε οὐκ ἔστιν ἀγωνίζεσθαι
[3, 7]	πολέμῳ τὸ δεύτερον κρατηθέντες ὑπὸ	Σπαρτιατῶν.	Ἀναξιδάμου δὲ υἱὸς ἐγένετο Ἀρχίδαμος,
[3, 11]	(ἀνάκειται δὲ καὶ Δήμου τοῦ	Σπαρτιατῶν	ἀνδριὰς μεγέθει μέγας. καὶ Μοιρῶν
[3, 7]	ἡγεμόνι Χαρίλλῳ γίνεται καὶ ἡ	Σπαρτιατῶν	ἐπὶ Τεγεάτας ἔξοδος, ὅτε οἱ
[3, 24]	χωρίῳ Ὕψοις ἐν ὅροις ἤδη	Σπαρτιατῶν	ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ καὶ Ἀρτέμιδος ἐπίκλησιν
[3, 16]	παρεφρόνησαν· τοῦτο δὲ οἱ Λιμνᾶται	Σπαρτιατῶν	καὶ Κυνοσουρεῖς καὶ οἱ> ἐκ
[3, 15]	ἐστὶν ἡρῷον, θυγατρὸς Ἀρχιδάμου βασιλεύοντος	Σπαρτιατῶν·	πρώτη δὲ ἱπποτρόφησε γυναικῶν καὶ
[3, 8]	δὲ αὐτοὶ καὶ οὐ μετὰ	Σπαρτιατῶν	τοῦ κοινοῦ τὸ βούλευμα ἐς
[3, 11]	πείθουσι μετοικήσαντα ἐξ Ἤλιδος μαντεύεσθαι	Σπαρτιατῶν	τῷ κοινῷ· καί σφισιν ὁ
[3, 6]	ὁ δὲ καὶ μεταγνόντων ἂν	Σπαρτιατῶν	ὤνατο οὐδέν· νῦν δὲ ἐπιβαλόντων
[3, 14]	μοι λόγος. (ἐγγυτάτω δὲ τῶν	μνημάτων	ἃ τοῖς Ἀγιάδαις πεποίηται στήλην
[3, 10]	τόν τε Ἀρχίδαμον μετασχεῖν τῶν	χρημάτων	αὐτὸν καὶ ἔτι Δεινίχαν τὴν
[3, 9]	ἐργάσασθαι Λακεδαιμονίοις. οἱ δὲ τῶν	χρημάτων	μεταλαβόντες Ἀργείων μὲν Κύλων τε
[3, 16]	τὸ μὲν δὴ ἕτερον τῶν	ἀγαλμάτων	ἱερασαμένη τις ταῖς θεαῖς Λευκιππὶς
[3, 23]	ἐς κέρδος τὰ θεῖα ὕστερα	λημμάτων	οὗτος οὖν ὁ Μηνοφάνης, ἅτε
[3, 24]	Ἀγησιπόλιδος μόνον τοῦτο τῶν Λακωνικῶν	πολισμάτων	ἐποίησεν ἀνάστατον· καί μοι τὰ
[3, 22]	Ἰταλίαν φεύγοντα Αἰνείαν καὶ ὑπὸ	πνευμάτων	ἀπενεχθέντα ἐς τοῦτον τὸν κόλπον
[3, 26]	μὲν οὐκ ἦν ἰδεῖν ὑπὸ	στεφανωμάτων,	χαλκοῦν δὲ καὶ τοῦτο εἶναι
[3, 14]	Κροτανῶν· εἰσὶ δὲ οἱ Κροτανοὶ	Πιτανατῶν	μοῖρα. Ἀσκληπιοῦ δὲ οὐ πόρρω
[3, 23]	θαλάσσης, καί σφισιν ὁμοῦ τῶν	ὀνειράτων	τῇ ὄψει καὶ ἀπὸ τοῦ
[3, 21]	δὴ καὶ Ὀλυμπίασιν ἐστεφανοῦτο δολίχῳ	κρατῶν,	δοκεῖν δέ μοι κάμνων αὐτίκα
[3, 20]	τὸν ἀρχαῖον, οὓς ἀστέρων τῶν	πλανητῶν	φασιν ἀγάλματα. καὶ Κρανίου τέμενος
[3, 4]	δὲ καὶ ἐς Αἴγιναν, καὶ	Αἰγινητῶν	τοὺς δυνατοὺς συνελάμβανεν ὅσοι μηδισμοῦ
[3, 14]	οὐκ Ἄρτεμιν, Βριτόμαρτιν δὲ τὴν	Κρητῶν·	τὰ δὲ ἐς αὐτὴν ὁ
[3, 25]	εἶναι θεὸν Πύρριχον τῶν καλουμένων	(Κουρήτων·	εἰσὶ δὲ οἳ Σιληνὸν ἐκ
[3, 6]	δὲ ἐπιβαλόντων οἱ φυγὴν τῶν	πολιτῶν	ἀφίκετο ἐς Ἀρκαδίαν, ἐκεῖθεν δὲ
[3, 5]	δὲ ἐν αἰτίᾳ ποιουμένων τῶν	πολιτῶν	τὴν βραδυτῆτα αὐτοῦ τὴν ἐς
[3, 18]	τὴν Τίασαν, καὶ πρὸς αὐτῇ	Χαρίτων	ἐστὶν ἱερὸν Φαέννας καὶ Κλητᾶς,
[3, 14]	τοῦ Δρόμου Διοσκούρων ἱερὸν καὶ	Χαρίτων,	τὸ δὲ Εἰλειθυίας ἐστὶν Ἀπόλλωνός
[3, 23]	τῇ ἑορτῇ τῆς Ἰνοῦς ἐμβάλλουσιν	ἀλφίτων	μάζας. ταύτας ἐπὶ μὲν αἰσίῳ
[3, 20]	πλείστην δὲ καὶ ἐλάφων καὶ	ἄρκτων.	(Ταλετοῦ δὲ τὸ μεταξὺ καὶ
[3, 25]	Ἑρμιόνης γάμον ἔπλευσεν ἐκ Σκύρου.	διαβάντων	δὲ τὸν ποταμὸν ἔστιν ἱερὸν
[3, 18]	Ἡρακλέους μάχην πρὸς Θούριον τῶν	γιγάντων	καὶ Τυνδάρεω πρὸς Εὔρυτον, ἔστιν
[3, 18]	Ἐπιδώτην λέγοντες τοῦτον. ~τῶν δὲ	ἀνδριάντων	τοῦ Παυσανίου πλησίον ἐστὶν Ἀμβολογήρας
[3, 18]	ἐς τοῦτο τὸ χωρίον Λακεδαιμονίων	ἀμυνάντων	μὴ προσαπολέσθαι οἱ καὶ τὸν
[3, 6]	πρὸς Ἀντίγονον μάχης, ἐκείνων δὲ	ἀρξάντων	οὕτω καὶ αὐτὸς κατὰ νώτου
[3, 17]	Διὸς ἄγαλμα Ὑπάτου πεποίηται, παλαιότατον	πάντων	ὁπόσα ἐστὶ χαλκοῦ· δι' ὅλου
[3, 11]	τούτοις δὲ ἐν Διπαιεῦσιν Ἀρκάδων	πάντων	πλὴν Μαντινέων ἀντιτεταγμένων· οἱ δὲ
[3, 22]	πέτρᾳ Μητρός ἐστι θεῶν ἀρχαιότατον	ἁπάντων	ἄγαλμα· ποιῆσαι δὲ οἱ Μάγνητες
[3, 22]	ἐστιν αὐτόθι ἀρχαῖον κοινὸν θεῶν	ἁπάντων	καὶ περὶ αὐτὸ ἄλσος παρεχόμενον
[3, 2]	τότε μὲν δὴ παρὰ οὐδετέρων	πολεμησάντων	ὅμως μνήμης ἄξιον πραχθῆναί φασιν
[3, 1]	τὰ βουλεύματα. (οὐ μὴν οὐδὲ	ὁμονοησάντων	τοὺς ἀπογόνους αὐτῶν ἐς κοινὸν
[3, 18]	τις αἰχμαλώτους ληφθῆναι παρὰ τῶν	κρατησάντων,	ἄλλως τε καὶ παρὰ πολὺ
[3, 17]	οἷς ἐβουλεύετο καὶ μόνον τῶν	ἱκετευσάντων	τὴν Χαλκίοικον ἁμαρτεῖν ἀδείας κατ'
[3, 24]	τῶν Ἐλευθερολακώνων πρὸς θαλάσσῃ ἐστί,	Κυφάντων	δὲ ἀπέχουσι πλοῦν σταδίων διακοσίων.
[3, 24]	καὶ ἐπαναβάντι σταδίους ὡς δέκα,	Κυφάντων	καλουμένων ἐρείπιά ἐστιν, ἐν δὲ
[3, 16]	τῶν ὁμοῦ Δωριεῖ τῷ Ἀναξανδρίδου	σταλέντων	ἐς Σικελίαν· ἐστάλησαν δὲ τὴν
[3, 2]	ὡς τὴν Ἀργολίδα συγγενῶν σφισιν	ὄντων	Ἀργείων λῃσταί τε ἐκ τῆς
[3, 4]	τολμήσαντα ἴσμεν. (Κλεομένει δὲ οὐκ	ὄντων	ἀρρένων παίδων ἐς Λεωνίδαν τὸν
[3, 1]	ὠνόμασεν Εὐρώταν. (ἅτε δὲ οὐκ	ὄντων·	αὐτῷ παίδων ἀρρένων βασιλεύειν καταλείπει
[3, 17]	Καδμεία καὶ ἡ Λάρισα Ἀργείοις·	ὄντων	δὲ ἐν τῇ πόλει λόφων
[3, 1]	ἔσχεν ἄρχοντας· ἐν Λακεδαίμονι δὲ	ὄντων	διδύμων τῶν Ἀριστοδήμου παίδων οἰκίαι
[3, 4]	ποτε θεῶν τῶν ἐν Ἐλευσῖνι	ὄντων	ἐξεγένετο ἱλάσασθαι τὸ μήνιμα γῆν
[3, 7]	ἐπεξῄει φθείρων καὶ Πλαταιέων Ἀθηναίοις	ὄντων	εὔνων πολιορκίᾳ τὸ ἄστυ εἷλεν.
[3, 15]	Νίκην αὐτόθι ἀεὶ μενεῖν οὐκ	ὄντων	πτερῶν. τόνδε μέν εἰσιν αἱ
[3, 5]	δὲ οὐ πολὺν χρόνον Λακεδαιμονίων	συλλεγόντων	ἐπὶ Θήβας στρατιάν αἰτία δὲ
[3, 10]	στάδια ἐκτραπομένοις ἱερὸν Σκοτίτα Διός.	ἐπανελθόντων	δὲ ἐντεῦθεν προελθοῦσιν ὀλίγον καὶ
[3, 5]	κρύφα ἐς τὴν πόλιν, ὧν	ἐπεξελθόντων	καὶ πρὸ τοῦ τείχους ταξαμένων
[3, 1]	τε Ἑρμιόνῃ τῇ Μενελάου συνοικῶν.	κατελθόντων	δὲ Ἡρακλειδῶν ἐπὶ Τισαμενοῦ τοῦ
[3, 12]	ἀριθμῷ τρία διεστηκότα ἀπ' ἀλλήλων.	(προιόντων	δὲ κατὰ τὴν Ἀφεταίδα ἡρῷά
[3, 6]	Σπαρτιατῶν ὤνατο οὐδέν· νῦν δὲ	ἐπιβαλόντων	οἱ φυγὴν τῶν πολιτῶν ἀφίκετο
[3, 2]	αὐτοὺς ἐγκλήματα τήν τε Κυνουριακὴν	ἑλόντων	αὑτῶν ἀποτέμνεσθαι τοὺς Ἀργείους καὶ
[3, 5]	ἐς τὸ Ἁλιαρτίων τεῖχος οὐκ	ἐθελόντων	ἀπὸ Θηβαίων ἀφίστασθαι. ἐσεληλύθεσαν δὲ
[3, 16]	αὐτῆς καὶ ἐς φόνους προήχθησαν,	ἀποθανόντων	δὲ ἐπὶ τῷ βωμῷ πολλῶν
[3, 6]	τὸν Αἰγύπτιον, ὁ δὲ καὶ	μεταγνόντων	ἂν Σπαρτιατῶν ὤνατο οὐδέν· νῦν
[3, 18]	οὐχ ὁμονοούντων ἀλλὰ ἐς Μενεσθέα	ῥεπόντων	μᾶλλον ταῖς εὐνοίαις. οὐ μὴν
[3, 17]	τὰ ἐξ Ἀφιδναίων ἔσεσθαι λάφυρα.	προαπολιπόντων	δὲ καὶ τούτων, Λακεδαιμόνιοι πολλοῖς
[3, 5]	μὲν δὴ καὶ δέκα τῶν	γερόντων,	ἐπὶ δὲ αὐτοῖς Ἆγις ὁ
[3, 3]	οὐ τίκτειν· ἀποπέμψασθαι δὲ αὐτὴν	κελευόντων	τῶν ἐφόρων τοῦτο μὲν οὐδαμῶς
[3, 7]	Πρυτάνιδος καὶ Πολυδέκτου τοῦ Εὐνόμου	βασιλευόντων,	ἐν εἰρήνῃ διετέλεσεν οὖσα ἡ
[3, 3]	τοῦ δευτέρου Λέων. ἐπὶ τούτων	βασιλευόντων	Λακεδαιμόνιοι προσέπταιον ἐν τῷ πρὸς
[3, 10]	τὴν Ἀρχιδάμου γυναῖκα παρὰ τῶν	δυναστευόντων	ἐν Φωκεῦσιν ἔφη λαμβάνουσαν δωρεὰν
[3, 2]	Ἀμύκλας καὶ Φᾶριν καὶ Γεράνθρας,	ἐχόντων	ἔτι Ἀχαιῶν. τούτων Φαρῖται καὶ
[3, 16]	εἶναι καὶ οὐ βαρβάρων τῶν	ἐχόντων.	Ἡρακλέα γὰρ ἔχει λόγος παλαῖσαι
[3, 2]	Ἕλος ἐπὶ θαλάσσῃ πόλισμα Ἀχαιῶν	ἐχόντων	καὶ Ἀργείους τοῖς εἵλωσιν ἀμύναντας
[3, 13]	μάντεως Κριοῦ τιμώμενος Ἀχαιῶν ἔτι	ἐχόντων	τὴν Σπάρτην. (Πραξίλλῃ μὲν δὴ
[3, 26]	Λακεδαιμονίων τὰ Λεῦκτρα ἐξ ἀρχῆς	οἰκούντων	ὁ Ἰθωμάτας Ζεὺς παρ' αὐτοῖς
[3, 18]	Θεσπρώτοις ἐχομένου καὶ Ἀθηναίων οὐχ	ὁμονοούντων	ἀλλὰ ἐς Μενεσθέα ῥεπόντων μᾶλλον
[3, 13]	ἄγνωστα, ἅτε δὲ ἐκείνων οὐκ	εἰδότων	ἔστιν ἤδη τοῖς ἐθέλουσιν ἀμφισβητεῖν.
[3, 10]	ὕστερον ἔπλευσε καὶ ἐς Αἴγυπτον,	ἀφεστηκότων	ἀπὸ βασιλέως τῶν Αἰγυπτίων βοηθήσων·
[3, 4]	καὶ διεξῄει τὸ σῶμα ἅπαν	κόπτων	τε καὶ λυμαινόμενος. Ἀργεῖοι μὲν
[3, 11]	καταπαλαισθεὶς δὲ ὑπ' αὐτοῦ καὶ	ἁμαρτὼν	τῆς νίκης συνίησι τοῦ χρησμοῦ,
[3, 9]	εἶχεν ἐπιτηδείως καὶ ἐγεγόνει τῶν	δικαστῶν,	οἳ Πλαταιεῦσιν ἁλόντος τοῦ τείχους
[3, 7]	οἰκέτης ἀπαγγέλλων τετέχθαι οἱ παῖδα.	Ἀρίστων	δὲ ἐπῶν τῶν ἐν Ἰλιάδι
[3, 4]	(εἴχετο δὲ Λεωτυχίδης λόγων οὓς	Ἀρίστων	ποτὲ ἐς Δημάρατον τεχθέντα ἐξέβαλεν
[3, 4]	ἐς τὴν Ἀργολίδα, Λακεδαιμονίων τε	αὐτῶν	ἀθροίσας καὶ τῶν συμμάχων στρατιάν.
[3, 2]	ἐπικαίρῳ τοῦ παράπλου συνοικιοῦντα ἀντ'	αὐτῶν.	ἀνέστησαν δὲ καὶ Ἕλος ἐπὶ
[3, 19]	τὴν ὁδὸν ταύτην, ἐστὶν ἀρχαιότατον	αὐτῶν	Ἄρεως ἱερόν. τοῦτό ἐστιν ἐν
[3, 12]	ὡς γυναῖκα οὐδεὶς ἤθελεν ἐξ	αὐτῶν	διὰ τὸ μίασμα ἀγαγέσθαι, διέπεμπε
[3, 21]	Ἡρακλέους ἐστὶν ἀγάλματα, πλησίον δὲ	αὐτῶν	Διόνυσος. ἑτέρωθι δὲ Ἀπόλλων Κάρνειος
[3, 3]	ἀπῄεσαν ἐκ Πελοποννήσου, τὸ δὲ	αὐτῶν	ἐγκαταλειφθὲν τῇ γῇ Λακεδαιμονίων ἐγένοντο
[3, 8]	καὶ ἱεροῦ τοῦ Ὀλυμπίασιν ὑπ'	αὐτῶν	εἰργόμενοι μάλιστα ἤχθοντο. ἀποστέλλουσιν οὖν
[3, 11]	μάλιστα ἄξια μνήμης ἐπιλεξάμενον ἀπ'	αὐτῶν	εἰρηκέναι, δηλώσω δὴ πρὸ τοῦ
[3, 15]	ποιήσαντι ᾄσματα οὐδὲν ἐς ἡδονὴν	αὐτῶν	ἐλυμήνατο τῶν Λακώνων ἡ γλῶσσα,
[3, 9]	οἱ Βοιωτοί, καταφεύγουσιν ἄνδρες ἐξ	αὐτῶν	ἐς ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἐπίκλησιν Ἰτωνίας·
[3, 1]	μὴν οὐδὲ ὁμονοησάντων τοὺς ἀπογόνους	αὐτῶν	ἐς κοινὸν κατάλογον ὑπάξειν ἔμελλον·
[3, 1]	ἑκατέραν οὖν τὴν οἰκίαν ἐπέξειμι	αὐτῶν	ἰδίως καὶ οὐκ ἀμφοτέρας ἅμα
[3, 3]	πολέμου. (τὰ οὖν λεγόμενα ὑπ'	αὐτῶν,	καὶ ὁποῖον ὁ πόλεμος ἔσχεν
[3, 2]	ἀνέκαθεν εἶναι, καὶ οἰκιστήν φασιν	αὐτῶν	Κύνουρον γενέσθαι τὸν Περσέως. (ἔτεσι
[3, 9]	καὶ ἐδίδασκον οἷα ἐπεπόνθεσαν ὑπ'	αὐτῶν.	Λακεδαιμονίοις δὲ πόλεμον πρὸς Θηβαίους
[3, 17]	τῶν τε ἄλλων Ἑλλήνων καὶ	αὐτῶν	Λακεδαιμονίων, παρθένου Βυζαντίας ἐπεθύμησε· καὶ
[3, 4]	δυνατοὺς συνελάμβανεν ὅσοι μηδισμοῦ τε	αὐτῶν	μετέσχον καὶ βασιλεῖ Δαρείῳ τῷ
[3, 2]	παρὰ τῆς Πυθίας διδαχθέντα ὑπὲρ	αὐτῶν,	οἱ δὲ ὡς Κρητικὰ ὄντα
[3, 7]	λήθην ἢ μηδὲ ἀρχὴν συνεὶς	αὐτῶν	οὐκ ἔφη τῶν μηνῶν ἕνεκα
[3, 1]	ὄντι Ἀργείας, ἐπιτροπεύσαντι δὲ καὶ	αὐτῶν,	συνήραντο ἐς ἀποικίαν. τὴν δὲ
[3, 3]	δὲ ἐν τῷ παρόντι μνησθησόμεθα	αὐτῶν,	τὰ πολλὰ ἡγήσασθαι Λακεδαιμονίοις ἐν
[3, 9]	δὲ Θεσσαλίαν τε διεξῆλθε τρεψάμενος	αὐτῶν	τὸ ἱππικὸν καὶ αὖθις διὰ
[3, 9]	ἐγκλήματα καὶ τὴν ἐν Αὐλίδι	αὐτῶν	ὕβριν ἐς τὴν Ἀγησιλάου θυσίαν.
[3, 2]	ἐγκλήματα τήν τε Κυνουριακὴν ἑλόντων	αὑτῶν	ἀποτέμνεσθαι τοὺς Ἀργείους καὶ τοὺς
[3, 26]	δὲ χώραν οἱ Μεσσήνιοι ταύτην	αὑτῶν	φασιν εἶναι τὸ ἀρχαῖον, ὥστε
[3, 8]	αὐτοὶ μελλήσουσιν ἔτι ἀφιέναι τὰς	ἑαυτῶν,	οὕτω Λακεδαιμόνιοι καὶ ὁ βασιλεὺς
[3, 19]	ἡ Δημήτηρ καὶ Κόρη καὶ	Πλούτων,	ἐπὶ δὲ αὐτοῖς Μοῖραί τε
[3, 20]	ὅλου τὸ Ταύγετον τῶν αἰγῶν	τούτων	ἄγραν καὶ ὑῶν, πλείστην δὲ
[3, 13]	Ἀμβουλίας βωμὸς καὶ Διοσκούρων καὶ	τούτων	Ἀμβουλίων. (ἀπαντικρὺ δὲ ἥ τε
[3, 2]	σφίσιν. οὐ πολλῷ δὲ ὕστερον	τούτων	ἀπέθανεν ὑπὸ Μεσσηνίων Τήλεκλος ἐν
[3, 3]	δὲ τοῦ δευτέρου Λέων. ἐπὶ	τούτων	βασιλευόντων Λακεδαιμόνιοι προσέπταιον ἐν τῷ
[3, 11]	ἔφηβοι χοροὺς ἱστᾶσι τῷ Ἀπόλλωνι.	τούτων	δὲ οὐ πόρρω Γῆς ἱερὸν
[3, 12]	καὶ αὐτοῦ Λέλεγός ἐστιν ἡρῷον,	τούτων	δὲ οὐ πόρρω τέμενος Ποσειδῶνος
[3, 4]	βασιλείας ἐπαύθη, Κλεομένην δὲ ὕστερον	τούτων	ἐπέλαβεν ἡ τελευτὴ μανέντα· ὡς
[3, 23]	ἐμπόρων καταδύουσι, Μιθριδάτην δὲ ὕστερον	τούτων	ἠνάγκασεν ὁ θεὸς αὐτόχειρα αὑτοῦ
[3, 7]	πρὸς Μυκάλῃ, ἐστράτευσε δὲ ὕστερον	τούτων	καὶ ἐπὶ τοὺς Ἀλευάδας ἐς
[3, 17]	ἔσεσθαι λάφυρα. προαπολιπόντων δὲ καὶ	τούτων,	Λακεδαιμόνιοι πολλοῖς ἔτεσιν ὕστερον τόν
[3, 18]	κύνα. Ἀναξίας δὲ καὶ Μνασίνους,	τούτων	μὲν ἐφ' ἵππου καθήμενός ἐστιν
[3, 24]	Ἀσίας καὶ Κνακαδίου, τῶν ὀρῶν	τούτων	τὸ μεταξὺ ἐπέχουσα, πρότερον δὲ
[3, 22]	τῆς Δαναοῦ Σίδης. (ἀπὸ δὴ	τούτων	τῶν πόλεων ἀναστάντες ἐζήτουν ἔνθα
[3, 2]	καὶ Γεράνθρας, ἐχόντων ἔτι Ἀχαιῶν.	τούτων	Φαρῖται καὶ Γερανθρᾶται τὴν ἔφοδον
[3, 9]	τὸ ἱππικὸν καὶ αὖθις διὰ	Βοιωτῶν	διώδευσε Θηβαίους ἐν Κορωνείᾳ καὶ
[3, 5]	καί τινες καὶ ἀπώλοντο τῶν	στρατιωτῶν	κεραυνωθέντες, τοὺς δὲ καὶ ἔκφρονας
[3, 11]	ἐς> Ἰθώμην ἀποστάντας (ἀπὸ) τῶν	εἱλώτων·	ἀπέστησαν δὲ οὐχ ἅπαντες οἱ
[3, 11]	τὸ Μεσσηνιακὸν ἀπὸ τῶν ἀρχαίων	εἱλώτων	ἀποσχισθέντες· καί μοι καὶ τάδε
[3, 20]	τῶν αἰγῶν τούτων ἄγραν καὶ	ὑῶν,	πλείστην δὲ καὶ ἐλάφων καὶ
[3, 14]	Κυρήνην οἰκίσαι σὺν ἐκείνῳ καὶ	Λιβύων	καταστρέψασθαι τοὺς προσχώρους λέγουσιν. (τὸ
[3, 18]	οὐδὲν ἧσσον ἢ οἱ Ἀμμώνιοι	Λιβύων.	(τὰ δὲ ἐς τὴν Κναγίαν
[3, 4]	Κλεομβρότου βασιλεὺς μὲν οὐκ ἐγένετο·	ἐπιτροπεύων	γὰρ Πλείσταρχον τὸν Λεωνίδου καταλειφθέντα
[3, 7]	οὐκ ἀδύνατος ἐν Λακεδαίμονι καὶ	ἐφορεύων	ἐν τῷ τότε τοῦ πολέμου
[3, 15]	Ἱπποκόωντος τὴν οἰκίαν, ἐνταῦθά οἱ	κύων	ἐπεφέρετο οἰκουρός. ὁ δὲ τυγχάνει
[3, 17]	καὶ Ἥφαιστος τὴν μητέρα ἐστὶν	ἀπολύων	τῶν δεσμῶν. ἐδήλωσα δὲ καὶ
[3, 18]	ἐν Ὀδυσσείᾳ. τελευταῖα Ἄδμητός τε	ζευγνύων	ἐστὶν ὑπὸ τὸ ἅρμα κάπρον
[3, 10]	ἐστιν ὁ τόπος οὗτος ἅπας	δρυῶν	πλήρης· τὸ δὲ ὄνομα τῷ
[3, 20]	καὶ ὑῶν, πλείστην δὲ καὶ	ἐλάφων	καὶ ἄρκτων. (Ταλετοῦ δὲ τὸ
[3, 20]	ἐστιν Εὐόρας, θηρία καὶ ἄλλα	τρέφων	καὶ αἶγας μάλιστα ἀγρίας. παρέχεται
[3, 10]	δέ οἱ πρόσεστιν ἐς ἔπαινον·	Δελφῶν	γὰρ τούς τε ἡβῶντας ἀποκτεῖναι
[3, 8]	τὸ μάντευμα ἀντιλογίαν τὸ ἐκ	Δελφῶν,	γεγονὸς μὲν ἐκεῖ, ἔχον δὲ
[3, 3]	παρέβαλεν αὐτὰ πρὸς τὸ ἐκ	Δελφῶν	μάντευμα, ἀνέμοις μὲν τοῦ χαλκέως
[3, 17]	νομίσαι θεὸν γενομένου σφίσιν ἐκ	Δελφῶν	μαντεύματος. Λακεδαιμονίοις δὲ (ἡ) ἀκρόπολις
[3, 17]	Λακεδαιμόνιοι δὲ ἐκτελοῦντες πρόσταγμα ἐκ	Δελφῶν	τάς τε εἰκόνας ἐποιήσαντο τὰς
[3, 13]	δὲ οὕτω σφίσιν ἦλθεν ἐκ	Δελφῶν.	τοῦ Διονύσου δὲ οὐ μακρὰν
[3, 10]	τὸ γὰρ χωρίον Ἀρτέμιδος καὶ	Νυμφῶν	ἐστιν αἱ Κάρυαι καὶ ἄγαλμα
[3, 17]	ὄντων δὲ ἐν τῇ πόλει	λόφων	καὶ ἄλλων, τὸ μάλιστα ἐς
[3, 14]	Μεσσηνίους ἀφεστηκότας, τὸν δὲ βασιλέα	σφῶν	Ἀνάξανδρον ἐσβαλόντα ἐς τὴν Μεσσηνίαν
[3, 22]	δὲ Γερονθρῶν τοὺς Ἀχαιοὺς παρὰ	σφῶν	ἐποίκους ἀπέστειλαν· ἐπ' ἐμοῦ δὲ
[3, 1]	τῷ Αὐτεσίωνος, ἀδελφῷ τῆς μητρὸς	σφῶν	ὄντι Ἀργείας, ἐπιτροπεύσαντι δὲ καὶ
[3, 2]	τοὺς Ἀργείους καὶ τοὺς περιοίκους	σφῶν	ὑπηκόους ὄντας ἀφιστάναι. τότε μὲν
[3, 4]	τε αὐτῶν ἀθροίσας καὶ τῶν	συμμάχων	στρατιάν. ὡς δὲ ἐπεξῆλθον οἱ
[3, 9]	τε οἴκοθεν καὶ παρὰ τῶν	συμμάχων	τὸ στράτευμα ἤθροιστο καὶ ἅμα
[3, 18]	Θησεὺς ἡρπακότες εἰσὶν Ἑλένην καὶ	ἄγχων	Ἡρακλῆς τὸν λέοντα, Τιτυὸν δὲ
[3, 15]	ναοῦ δὲ ἀπαντικρὺ πέδας ἐστὶν	ἔχων	Ἐνυάλιος, ἄγαλμα ἀρχαῖον. γνώμη δὲ
[3, 24]	ἀρχαίας ἐρείπια καὶ πρὸ τῶν	τειχῶν	ἄγαλμα Ἡρακλέους καὶ ἀπὸ τῶν
[3, 24]	καὶ Κάστορά φασιν ἀνασωθέντας ἐκ	Κόλχων·	εἶναι γὰρ καὶ Κόλχοις Ἀθηνᾶς
[3, 19]	τοὺς Διοσκούρους φασὶ κομίσαι ἐκ	Κόλχων·	(Θηρίταν δὲ ἐπονομάζουσιν ἀπὸ Θηροῦς,
[3, 19]	τάχα δ' ἂν ἀκηκοότες παρὰ	Κόλχων	Θηρίταν λέγοιεν, ἐπεὶ Ἔλληνές γε
[3, 11]	καλουμένων ἐννέα ἐπώνυμός ἐστιν εἷς	ἄρχων.	(ἐπιφανέστατον δὲ τῆς ἀγορᾶς ἐστιν
[3, 5]	πανδημεὶ τοὺς Φωκέας οὐδένα ἔτι	ἐπισχὼν	χρόνον ἔς τε Βοιωτίαν ἐληλύθει
[3, 19]	δὲ ὕλῃ πᾶσα καὶ πλήρης	ζῴων	ἀγρίων καὶ ἡμέρων, καὶ ναὸς
[3, 3]	σιδήρῳ· τὰ δὲ ἐπὶ τῶν	ἡρώων	καλουμένων ἂν εἶπεν ὁ θεὸς
[3, 4]	καὶ τὰ μηνίματα ἔκ τε	ἡρώων	ὁμοῦ καὶ θεῶν ἐς τὸ
[3, 3]	Σκῦρον. (ὅτι δὲ ἐπὶ τῶν	ἡρώων	τὰ ὅπλα ὁμοίως χαλκᾶ ἦν