HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PAUSANIAS, Le Tour de la Grèce, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


η  =  166 formes différentes pour 632 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[3, 3]   σφισιν ἑλεῖν Σκῦρον· ἀνεῦρε δὲ  (δὴ)   τὰ ὀστᾶ τοῦ Θησέως Κίμων
[3, 9]   Ἀγησίλαος πόλεώς τε εὐδαιμονεστέρας     Ἀγαμέμνων βασιλεὺς εἶναι καὶ ἄρχειν
[3, 16]   εἰκότα λέγειν μᾶλλόν τι δοκοῦσιν     Ἀθηναῖοι. ποίῳ γὰρ δὴ λόγῳ
[3, 16]   ὑποφειδόμενοι παίωσι κατὰ ἐφήβου κάλλος     ἀξίωμα, τότε ἤδη τῇ γυναικὶ
[3, 9]   Ἀρταξέρξην εὐδαιμονίαν κτήσασθαι τὴν Περσῶν     ἀρχὴν καθελεῖν τὴν Πριάμου. θύοντος
[3, 6]   τὸ χρεὼν Ἀκρότατον ἔτι πρότερον     αὐτὸν Κλεομένην, καὶ ὡς Κλεομένης
[3, 19]   ξόανόν ἐστιν Ἀλέας. πρὶν δὲ     διαβῆναι τὸν Εὐρώταν, ὀλίγον ὑπὲρ
[3, 1]   συμβῆναι λέγουσιν ἐν Δελφοῖς πρὶν     Δωριέας κατελθεῖν ἐς Πελοπόννησον. οἱ
[3, 25]   κύνα τὸν ἀνθρώπῳ σύντροφον εἰρηκότος     εἰ δράκοντα ὄντα ἐκάλεσεν Ἅιδου
[3, 24]   ἐθελήσαι καὶ Πειρίθουν προτέρους ἄνδρας     καθ' ἡλικίαν τὴν αὑτοῦ· Θησέα
[3, 24]   οὐκ οἶδα εἰ Διοσκούρους σφᾶς     Κορύβαντας νομίζουσι· τρεῖς δ' οὖν
[3, 7]   τὴν Εὐρυσθέως γένεσιν πεποιημένος λήθην     μηδὲ ἀρχὴν συνεὶς αὐτῶν οὐκ
[3, 12]   ἐστιν Ἴοπός τε κατὰ Λέλεγα     Μύλητα γενέσθαι δοκοῦντος καὶ Ἀμφιαράου
[3, 11]   ἀξιώματος καὶ δυνάμεως ἐς πλέον     ὁ> πατήρ οἱ προελθόντι· τὸ
[3, 18]   δὲ τιμῶσιν Ἄμμωνα οὐδὲν ἧσσον     οἱ Ἀμμώνιοι Λιβύων. (τὰ δὲ
[3, 19]   ἀνακουφίζει γνώμην οὐδέν τι ἧσσον     ὄρνιθας πτερά. καὶ Ἀμύκλαι μὲν
[3, 23]   κόλπος οὐδέν τι ἔχει διάφορον     ὅσαι κατὰ τὴν Λακωνικὴν ἄλλαι
[3, 16]   ἐν Βραυρῶνι Ἰφιγένεια τὸ ἄγαλμα;     πῶς, ἡνίκα Ἀθηναῖοι τὴν χώραν
[3, 22]   ἀπέχει μὲν Βοιῶν οὐ πλέον     σταδίους ἑπτά· ἰόντι δὲ ἐς
[3, 6]   παρὰ τὸν ἐν Μακεδονίᾳ βασιλεύοντα     τὸν Αἰγύπτιον, δὲ καὶ
[3, 20]   δὲ ἐκέλευε Πηνελόπην συνακολουθεῖν ἑκοῦσαν     τὸν πατέρα ἑλομένην ἀναχωρεῖν ἐς
[3, 13]   τῷ δὲ ἥρωι τούτῳ πρὶν     τῷ θεῷ θύουσιν αἱ Διονυσιάδες
[3, 26]   καὶ οἱ μύρμηκες αὐτόθι λευκότερον     ὡς μυρμήκων τὸ χρῶμα φαίνουσι.
[3, 8]   καὶ τὸ πλῆθος μάρτυρας ἐποιεῖτο     μὴν Λεωτυχίδην ἑαυτοῦ παῖδα ἡγεῖσθαι
[3, 17]   ἐκ Δελφῶν μαντεύματος. Λακεδαιμονίοις δὲ  (ἡ)   ἀκρόπολις μὲν ἐς ὕψος περιφανὲς
[3, 4]   δὲ ἀπ' ἀμφοτέρων ἀδελφόν, κατέβαινεν     ἀρχή. καὶ Ξέρξης τε τηνικαῦτα
[3, 6]   ἄπαιδος τελευτήσαντος ἐς Κλεόμβροτον περιῆλθεν     ἀρχή, καὶ ὑπὸ ἡγεμόνι τούτῳ
[3, 1]   ἐς Κυνόρταν Ἀργάλου τελευτήσαντος ἀφίκετο     ἀρχή. (Κυνόρτα δὲ ἐγένετο Οἴβαλος.
[3, 11]   δὲ ἀνὰ χρόνον καὶ Λακεδαίμων     αὐτὴ καλεῖσθαι· τέως δὲ τὸ
[3, 21]   τῆς δὲ χώρας τῆς Λακωνικῆς     Βελεμίνα μάλιστα ἄρδεσθαι πέφυκεν, ἥντινα
[3, 15]   ἡδονὴν αὐτῶν ἐλυμήνατο τῶν Λακώνων     γλῶσσα, ἥκιστα παρεχομένη τὸ εὔφωνον.
[3, 14]   ἦν ἄγνου τῷ θεῷ ξόανον·     δὲ ἄγνος λύγος καὶ αὐτὴ
[3, 16]   γίνεται βαρὺ καὶ οὐκέτι εὔφορον,     δὲ ἐν αἰτίᾳ τοὺς μαστιγοῦντας
[3, 16]   οὕτως ἀνθρώπων αἵματι βωμός.     δὲ ἱέρεια τὸ ξόανον ἔχουσά
[3, 1]   καὶ Ἄργος ἑκατέρα μοῖρα Τήμενον,     δὲ Κρεσφόντην ἔσχεν ἄρχοντας· ἐν
[3, 22]   Καππώτας κατὰ γλῶσσαν τὴν Δωρίδα.     δὲ νῆσος Κρανάη πρόκειται
[3, 20]   Θεράπνῃ Μεσσηίδα καλεῖσθαι τὸ ἀρχαῖον·     δὲ Πολυδεύκειά ἐστιν αὐτή τε
[3, 17]   Τυνδάρεω πρὸ αὐτοῦ μνῆμά ἐστιν·     δὲ πρὸς δυσμὰς ἔχει τῶν
[3, 4]   τὸ ἀμφισβήτημα τὸ ὑπὲρ Δημαράτου·     δέ σφισιν ἔχρησεν πρόμαντις
[3, 19]   δὲ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ καὶ     Δημήτηρ καὶ Κόρη καὶ Πλούτων,
[3, 19]   Ἱμέραν πρὸς Στησίχορον ἀγγέλλειν ὡς     διαφθορὰ τῶν ὀφθαλμῶν ἐξ Ἑλένης
[3, 8]   Λακεδαίμονος γεγόνασιν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι, ὧν  (ἡ)   ἐπιφανεστέρα ἐς τὰς νίκας ἐστὶν
[3, 19]   Θηρίτας οὐ διὰ τὴν τροφὸν     ἐπωνυμία τῷ Ἄρει γέγονεν, ὅτι
[3, 26]   ὑπαίθρῳ τῆς νησῖδός ἐστιν· ταῦτα     θάλασσα ἀποκινεῖν οὐκ ἐθέλει κατακλύζουσα
[3, 23]   Ἕλλησίν ἐστιν ἀρχαιότατον· αὐτὴ δὲ     θεὸς ξόανον ὡπλισμένον. (πλέοντι δὲ
[3, 26]   πυθέσθαι δεηθῶσιν, ὀνείρατα δείκνυσί σφισιν     θεός. χαλκᾶ δὲ ἕστηκεν ἀγάλματα
[3, 19]   ἐναγίζουσιν· ἐν ἀριστερᾷ δέ ἐστιν     θύρα τοῦ βωμοῦ. ἐπείργασται δὲ
[3, 9]   ἱεροῦ. (Ἀγησίλαον δὲ ἐλύπει μὲν     θυσία μὴ τελεσθεῖσα, διέβαινε δὲ
[3, 17]   ἔστι, καθὰ δὴ Θηβαίοις τε     Καδμεία καὶ Λάρισα Ἀργείοις·
[3, 1]   ἐς Πελοπόννησον Δωριεῦσι γενήσεται ἥδε     κάθοδος· δὲ ἀληθέστερος ἔχει
[3, 12]   ἔξοδος, καθ' ἣν πεποίηταί σφισιν     καλουμένη Σκιάς, ἔνθα καὶ νῦν
[3, 22]   τὴν Δωρίδα. δὲ νῆσος     Κρανάη πρόκειται Γυθίου, καὶ Ὅμηρος
[3, 20]   δὲ Πολυδεύκειά ἐστιν αὐτή τε     κρήνη καὶ Πολυδεύκους ἱερὸν ἐν
[3, 21]   ἐς Γύθιον καταβαίνοντί ἐστι Λακεδαιμονίοις  (ἡ)   κώμη καλουμένη Κροκέαι καὶ λιθοτομία·
[3, 17]   Θηβαίοις τε Καδμεία καὶ     Λάρισα Ἀργείοις· ὄντων δὲ ἐν
[3, 14]   τῇ θεῷ· ἐποίει δὲ ταῦτα     Λεανδρὶς κατὰ ὄψιν ὀνείρατος. (τὸ
[3, 21]   Ἀσωπὸς Ἀκριαὶ Βοιαὶ Ζάραξ Ἐπίδαυρος     Λιμηρὰ Βρασιαὶ Γερόνθραι Μαριός. αὗται
[3, 23]   δὲ Βοιαῶν ὅμορος Ἐπίδαυρός ἐστιν     Λιμηρά, σταδίους ὡς διακοσίους ἀπέχουσα
[3, 16]   θάμνῳ λύγων εὑρέθη, περιειληθεῖσα δὲ     λύγος ἐποίησε τὸ ἄγαλμα ὀρθόν.
[3, 9]   τῆς κάτω μέγιστον μέρος τηνικαῦτα     Λυδία, καὶ αἱ Σάρδεις πλούτῳ
[3, 3]   τε αἰχμὴ καὶ σαυρωτήρ,     μάχαιρα δὲ καὶ διὰ πάσης
[3, 11]   ἀρχεῖά ἐστιν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς.     μὲν δὴ γερουσία συνέδριον Λακεδαιμονίοις
[3, 10]   μὲν κατὰ τὴν πορείαν ἐπέλαβεν     μοῖρα· Λακεδαιμόνιοι δέ, ὡς ἐκομίσθη
[3, 15]   μὲν δὴ τῆς Ἀφροδίτης ἐστὶν     Μορφώ, κάθηται δὲ καλύπτραν τε
[3, 22]   πόλιν τε οἰκίζουσιν ἐνταῦθα, οὗπερ     μυρσίνη ἦν, καὶ τὸ δένδρον
[3, 23]   γὰρ τῆς ἠπείρου ταύτῃ διέστηκεν     νῆσος ἐς ταύτην τὴν ἄκραν
[3, 18]   Ἡρακλέους μονομαχία πρὸς Κύκνον καὶ     παρὰ Φόλῳ τῶν Κενταύρων μάχη.
[3, 26]   οὐ Θαλαμάταις ἐπιχώριος δαίμων ἐστὶν     Πασιφάη. (Θαλαμῶν δὲ ἀπέχει σταδίους
[3, 21]   τοῦ Κορινθίων ἰσθμοῦ περιέχεται πᾶσα     Πελοπόννησος· κόχλους δὲ ἐς βαφὴν
[3, 1]   καὶ τὸ εἶδος κάλλιστον κατέλαβεν     πεπρωμένη πρότερον τοῦ πατρός, καὶ
[3, 16]   μὲν ἐκείνη καὶ θεραπεία πᾶσα     περὶ τὴν παῖδα ἠφάνιστο, Διοσκούρων
[3, 23]   Σκάνδειά ἐστιν ἐπίνειον, Κύθηρα δὲ     πόλις ἀναβάντι ἀπὸ Σκανδείας στάδια
[3, 23]   ἐστιν ἐν τῇ Ἐπιδαυρίων Λιμνάτιδος.     πόλις δὲ ἀπέχουσα οὐ πολὺ
[3, 11]   ~ἀπὸ δὲ Θόρνακος προελθόντι ἔστιν     πόλις, Σπάρτη μὲν ὀνομασθεῖσα ἐξ
[3, 4]   Δημαράτου· δέ σφισιν ἔχρησεν     πρόμαντις ὁπόσα ἦν Κλεομένει κατὰ
[3, 18]   τὸν Μίνω. πεποίηται δὲ καὶ     πρὸς Ἀχελῷον Ἡρακλέους πάλη καὶ
[3, 20]   ἀπὸ τῆς Φελλίας ἐς δεξιὰν     πρὸς τὸ ὄρος τὸ Ταύγετόν
[3, 3]   ἐπεισελθοῦσα Κλεομένην παῖδα ἔσχε καὶ     προτέρα τέως οὐ σχοῦσα ἐν
[3, 9]   ἄκοντες. Ἀθηναίοις δὲ ἦν μὲν     πρόφασις ἐκ τοῦ Πελοποννησίων πολέμου
[3, 19]   ἀφίκετο ἐς Δελφούς. ἐλθόντα δὲ     Πυθία Λεώνυμον ἀπέστελλεν ἐς νῆσον
[3, 11]   εἶχον ἀνηκόως ὧν Τισαμενῷ προεῖπεν     Πυθία πείθουσι μετοικήσαντα ἐξ Ἤλιδος
[3, 10]   ἔσχεν, ἤδη μοι καὶ τάδε     Σικυωνία γραφὴ διεξῄει. (ἰοῦσι δὲ
[3, 7]   βασιλευόντων, ἐν εἰρήνῃ διετέλεσεν οὖσα     Σπάρτη. (Χάριλλος δὲ Πολυδέκτου
[3, 7]   ὑπὸ ἡγεμόνι Χαρίλλῳ γίνεται καὶ     Σπαρτιατῶν ἐπὶ Τεγεάτας ἔξοδος, ὅτε
[3, 4]   Κλεομένην δὲ ὕστερον τούτων ἐπέλαβεν     τελευτὴ μανέντα· ὡς γὰρ δὴ
[3, 14]   δὲ αὐτὴν ἱέρειαν εἶναι. ταύτην     τοῦ Ἀναξάνδρου γυνὴ τὴν Κλεὼ
[3, 5]   καὶ εἴκοσιν ὄντες ἀριθμόν, καὶ     τῶν ἐφόρων ἀρχή, σὺν δὲ
[3, 17]   τῶν παίδων ἄλλα τε καὶ     τῶν Λευκίππου θυγατέρων ἁρπαγή· καὶ
[3, 4]   ἄλσος, καὶ τό τε ἄλσος     φλὸξ ἐπέλαβεν ἅπαν καὶ ὁμοῦ
[3, 3]   Μέμνονος· καὶ τοῦ μὲν     τε αἰχμὴ καὶ σαυρωτήρ,
[3, 7]   τῶν Πεισιστρατιδῶν Κλεομένει συνελευθερώσαντα Ἀθηναίους     τε Ἀρίστωνος ἀγνωμοσύνη καὶ τὸ
[3, 3]   ἑτέραν λαβεῖν πρὸς ταύτῃ. καὶ     τε ἐπεισελθοῦσα Κλεομένην παῖδα ἔσχε
[3, 14]   τῇ Ἐνοδίῳ σκύλακα. νυκτεριναὶ δὲ     τε Κολοφωνίων θυσία καὶ τῶν
[3, 13]   καὶ τούτων Ἀμβουλίων. (ἀπαντικρὺ δὲ     τε ὀνομαζομένη Κολώνα καὶ Διονύσου
[3, 15]   ἀποικίαν ἔστελλεν ἐπὶ τὴν νῆσον     νῦν ἀπὸ Θήρα τούτου τὸ
[3, 15]   ἅρματι. ἔστι δὲ τῆς στοᾶς,     παρὰ τὸν Πλατανιστᾶν πεποίηται, ταύτης
[3, 1]   ὠνόμασεν ἀπὸ τῆς γυναικὸς πόλιν,     Σπάρτη καλεῖται καὶ ἐς ἡμᾶς.
[3, 12]   Δαναὸς ἕδνων ἄνευ δώσειν     ἂν ἕκαστος κατὰ κάλλος ἀρέσκηται·
[3, 22]   τῷ θεῷ κατὰ ἔτος, ἐν     γυναιξίν ἐστιν ἀπηγορευμένον ἐσελθεῖν ἐς
[3, 19]   χοὰς Ἕκτορι. ~τοῦ θρόνου δὲ     καθίζοιτο ἂν θεός, οὐ
[3, 19]   ἔχοι καὶ ἄλλως, δοκείτω δὲ     λέγεται. (Ἀμύκλαι δὲ ἀνάστατος ὑπὸ
[3, 19]   ἐπῄει τοῖς ἐναντίοις κατὰ τοῦτο     προτετάχθαι σφίσι τὸν Αἴαντα ἤκουε.
[3, 22]   Δωρίδα. δὲ νῆσος  Κρανάη   πρόκειται Γυθίου, καὶ Ὅμηρος Ἀλέξανδρον
[3, 26]   Θαλαμάταις ἐπιχώριος δαίμων ἐστὶν  Πασιφάη.   (Θαλαμῶν δὲ ἀπέχει σταδίους εἴκοσιν
[3, 10]   τῶν Φωκέων αὐτοὺς παρῃτήσατο Ἀρχίδαμος.  (διέβη   δὲ καὶ ἐς Ἰταλίαν ὕστερον
[3, 16]   τὸν ἔλαιον τὸν κυφὸν ἀνευρήσων  ἐπιδιέβη   τὰς οὖν βοῦς ἔδει κρατηθέντος
[3, 9]   τοὺς Φωκέας ἐτύγχανεν οὖσα ἀμφισβητήσιμος  (γῆ)   ἐκ ταύτης ὑπὸ Θηβαίων ἐπαρθέντες
[3, 3]   τὸ δὲ αὐτῶν ἐγκαταλειφθὲν τῇ  γῇ   Λακεδαιμονίων ἐγένοντο οἰκέται πλὴν οἱ
[3, 11]   τὸ ὄνομα τοῦτο ἔκειτο τῇ  γῇ.   δὲ ἐν τῇ συγγραφῇ
[3, 9]   Λοκροί. τοῖς γὰρ δὴ Λοκροῖς  γῆ   πρὸς τοὺς Φωκέας ἐτύγχανεν οὖσα
[3, 25]   ἐπιλείποι. θεῶν δὲ ἐν τῇ  γῇ   σφισιν ἱερά ἐστιν Ἀρτέμιδός τε
[3, 1]   ὢν ἐβασίλευσε πρῶτος ἐν τῇ  γῇ   ταύτῃ καὶ ἀπὸ τούτου Λέλεγες
[3, 22]   Παρακυπαρισσίων. (ἔστι δὲ ἐν τῇ  γῇ   ταύτῃ καὶ ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ στάδια
[3, 6]   εἰρήνην, ἐφ' τέ σφισιν  ἐπαγάγῃ   φρουρὰν ἐς τὸ Μουσεῖον. καὶ
[3, 17]   καὶ τῶν Λευκίππου θυγατέρων  ἁρπαγή·   καὶ Ἥφαιστος τὴν μητέρα ἐστὶν
[3, 18]   καὶ Τυνδάρεω πρὸς Εὔρυτον, ἔστιν  ἁρπαγὴ   τῶν Λευκίππου θυγατέρων· Διόνυσον δὲ
[3, 23]   ἐν δὲ αὐτῷ γλυκέος ὕδατος  πηγή·   καὶ ἄνθρωποι περιοικοῦσι πολλοί. περιπλεύσαντι
[3, 21]   ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἐν ἑτέρᾳ  πηγῇ   Λαγκίᾳ. (Πελλάνας δὲ ἑκατὸν στάδια
[3, 25]   (ἔστι δὲ ἐπὶ Ταινάρῳ καὶ  πηγή,   νῦν μὲν οὐδὲν ὥστε καὶ
[3, 20]   ἄγαλμα ἐν ὑπαίθρῳ Δερεάτιδος, καὶ  πηγὴ   παρ' αὐτῷ ἣν Ἄνονον ὀνομάζουσι.
[3, 25]   θεῶν μάλιστα Ἰσσωρίαν Ἄρτεμιν, καὶ  πηγή   σφισίν ἐστι Ναία. Τευθρώνης δὲ
[3, 21]   ἐπόντος ὀρόφου τῷ ναῷ, καὶ  πηγὴ   τοῦ θεοῦ καὶ Δήμητρος ἱερὸν
[3, 7]   μεγάλῳ πατρίδος τε ὀλέθρῳ καὶ  φυγῇ   τῇ σφετέρᾳ. (Θεόπομπον δὲ τὸν
[3, 9]   τὴν βασιλείαν γενέσθαι. ~βασιλεύει τε  δὴ   Ἀγησίλαος Ἀρχιδάμου καὶ Λακεδαιμονίοις
[3, 15]   Ἀξιοποίνου καλουμένης ἱερόν. ὡς γὰρ  δὴ   ἀμυνόμενος Ἡρακλῆς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς
[3, 1]   κατελθεῖν ἐς Πελοπόννησον. οἱ μὲν  δὴ   ἀποσεμνύνοντες τὰ ἐς αὐτὸν τοξευθῆναι
[3, 11]   ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς. μὲν  δὴ   γερουσία συνέδριον Λακεδαιμονίοις κυριώτατον τῆς
[3, 6]   Κλεωνύμου, παντάπασιν ἤδη γέρων· τούτῳ  δὴ   διδόασιν οἱ Λακεδαιμόνιοι τὴν ἀρχὴν.
[3, 17]   ἐκνίψασθαι μὴ δυνηθέντα. (ὡς γὰρ  δὴ   διέτριβε περὶ Ἑλλήσποντον ναυσὶ τῶν
[3, 5]   ἐποίησαν αἱ βρονταί. οὕτω μὲν  δὴ   ἐκ τῆς Ἀργολίδος ἀνέζευξεν ἄκων,
[3, 4]   τελευτὴ μανέντα· ὡς γὰρ  δὴ   ἐλάβετο ξίφους, ἐτίτρωσκεν αὐτὸς αὑτὸν
[3, 3]   θαλάσσῃ πολίσματα ἔχοντες. (τὰ μὲν  δὴ   ἐπὶ τοῦ πολέμου συμβάντα, ὃν
[3, 9]   βουλεύματα ἐς τέλος. ὡς γὰρ  δὴ   ἐπύθετο Ἀρταξέρξης μάχας τε ἃς
[3, 17]   ἱκεσίας δεξαμένῳ Διὸς Φυξίου καὶ  δὴ   ἐς Φιγαλίαν ἐλθόντι τὴν Ἀρκάδων
[3, 14]   τὸ εἰρημένον χωρίον. τὴν μὲν  δὴ   ἔσοδον, καθ' ἣν ἐσελθεῖν δεῦρο
[3, 26]   ἀπέχει Λεῦκτρα. ἐφ' ὅτῳ μὲν  δή   ἐστιν ὄνομα τῇ πόλει Λεῦκτρα,
[3, 15]   τῶν γυναικῶν βέβαιον. τὸν γὰρ  δὴ   ἕτερον λόγον, ὡς τὴν θεὸν
[3, 16]   καὶ αὗται Λευκιππίδες. τὸ μὲν  δὴ   ἕτερον τῶν ἀγαλμάτων ἱερασαμένη τις
[3, 8]   ταῦτα ἔφασκεν εἰρῆσθαι, τὸν γὰρ  δὴ   ἕτερον τῶν ποδῶν ἐπεπήρωτο
[3, 3]   προσήκοντες θάπτουσιν αὐτόν. (ἐπὶ μὲν  δὴ   Εὐρυκράτους τοῦ Πολυδώρου βασιλεύοντος Μεσσήνιοί
[3, 10]   ἐν Αἰγύπτῳ. καὶ ἦν γὰρ  δὴ   ἤδη γέρων τὸν μὲν κατὰ
[3, 26]   χειμῶνος τὴν πέτραν. τοῦτό τε  δὴ   θαῦμά ἐστι καὶ οἱ μύρμηκες
[3, 16]   τῷ θεμένῳ τοὺς νόμους οἷα  δὴ   θεῷ πεποιήκασι καὶ τούτῳ ἱερόν.
[3, 17]   περιφανὲς ἐξίσχουσα οὐκ ἔστι, καθὰ  δὴ   Θηβαίοις τε Καδμεία καὶ
[3, 3]   πάσης χαλκοῦ πεποίηται. (ταῦτα μὲν  δὴ   ἴσμεν ἔχοντα οὕτως· Ἀναξανδρίδης δὲ
[3, 11]   καὶ παρέχονται τὸν ἐπώνυμον, καθὰ  δὴ   καὶ Ἀθηναίοις τῶν καλουμένων ἐννέα
[3, 6]   τὸν ἡγεμόνα δαίμων, καθὰ  δὴ   καὶ Ἀθηναίων ἀπῆγεν Ἱπποκράτην τε
[3, 18]   ἱερὸν Φαέννας καὶ Κλητᾶς, καθὰ  δὴ   καὶ Ἀλκμὰν ἐποίησεν. ἱδρύσασθαι δὲ
[3, 26]   φασὶν οἱ Θαλαμᾶται. τοῦτο μὲν  δὴ   καὶ Ἀλκμᾶνα ἐν ᾄσματι οἶδα
[3, 5]   βασιλεὺς τῆς ἑτέρας. τέσσαρες μὲν  δὴ   καὶ δέκα τῶν γερόντων, ἐπὶ
[3, 8]   Κυνίσκᾳ τὸ ἐπίγραμμα ἐποίησεν ὅστις  δή,   καὶ ἔτι πρότερον Παυσανίᾳ τὸ
[3, 26]   ξόανά ἐστι κατὰ ταὐτὰ καθὰ  δὴ   καὶ Λακεδαιμονίων νομίζουσιν οἱ Σπάρτην
[3, 21]   ποδῶν τοὺς ἐπ' αὐτοῦ· καὶ  δὴ   καὶ Ὀλυμπίασιν ἐστεφανοῦτο δολίχῳ κρατῶν,
[3, 20]   θαλάσσῃ πόλισμα Ἕλος ἦν, οὗ  δὴ   καὶ Ὅμηρος ἐμνημόνευκεν ἐν καταλόγῳ
[3, 19]   οὐδὲν ἔτι ἔχειν ἤπιον, καθὰ  δὴ   καὶ Ὁμήρῳ περὶ Ἀχιλλέως πεποίηται
[3, 4]   Κλεομένει κατὰ γνώμην. (Δημάρατος μὲν  δὴ   κατὰ ἔχθος τὸ Κλεομένους καὶ
[3, 6]   ὀλέθρῳ τῆς Σπάρτης. (ἐπαύσθη τε  δὴ   Λεωνίδας βασιλείας καὶ ἀντ' αὐτοῦ
[3, 16]   δοκοῦσιν Ἀθηναῖοι. ποίῳ γὰρ  δὴ   λόγῳ κατέλιπεν ἂν ἐν Βραυρῶνι
[3, 9]   ἐξ Ἀμφίσσης Λοκροί. τοῖς γὰρ  δὴ   Λοκροῖς γῆ πρὸς τοὺς Φωκέας
[3, 17]   καὶ Ἀμφιτρίτη καὶ Ποσειδῶν,  δὴ   μέγιστα καὶ μάλιστα ἦν ἐμοὶ
[3, 21]   καὶ αὐτὰς λόγος ἐπέλθῃ  δή   μοι, συντελούσας ἴστω τις ἐς
[3, 20]   γυναιξὶν ἔστιν ὁρᾶν· γυναῖκες γὰρ  δὴ   μόναι καὶ τὰ ἐς τὰς
[3, 14]   κατὰ ὄψιν ὀνείρατος. (τὸ μὲν  δὴ   ξόανον τῆς Θέτιδος ἐν ἀπορρήτῳ
[3, 12]   διὰ τὸ μίασμα ἀγαγέσθαι, διέπεμπε  δὴ   Δαναὸς ἕδνων ἄνευ δώσειν
[3, 5]   τὴν γῆν ἔφθειρεν· ἔσεισέ τε  δὴ   θεὸς καὶ Ἀγησίπολις
[3, 6]   ἔσχε τὴν τιμήν. εἰ μὲν  δὴ   Λεωνίδας ἐπέτρεψε τῷ θυμῷ
[3, 1]   καὶ νεώτερος Πολυκάων. Πολυκάων μὲν  δὴ   ὅποι καὶ δι' ἥντινα αἰτίαν
[3, 4]   πρεσβεῖα τὴν ἀρχήν. ~Δωριεὺς μὲν  δὴ   οὐ γὰρ ἠνείχετο ὑπακούειν Κλεομένει
[3, 15]   οὐδὲ ἀρχὴν προσίεμαι· ἦν γὰρ  δὴ   παντάπασιν εὔηθες κέδρου ποιησάμενον ζῴδιον
[3, 2]   ὑπηκόους ὄντας ἀφιστάναι. τότε μὲν  δὴ   παρὰ οὐδετέρων πολεμησάντων ὅμως μνήμης
[3, 6]   Μακεδόσιν ἐπιέναι πεζῇ. Λακεδαιμόνιοι μὲν  δὴ   παρακινδυνεύειν ὥρμηντο Ἀθηναίων τε εὐνοίᾳ
[3, 13]   ἐχόντων τὴν Σπάρτην. (Πραξίλλῃ μὲν  δὴ   πεποιημένα ἐστὶν ὡς Εὐρώπης εἴη
[3, 21]   Σπάρτῃ κατηκόους ὄντας. θαλάσσῃ μὲν  δὴ   πλὴν τοῦ Κορινθίων ἰσθμοῦ περιέχεται
[3, 10]   τὸ ἐν Δελφοῖς. Θηβαίοις μὲν  δὴ   πολεμεῖν τοῖς Φωκεῦσιν ἀφίκετο μὲν
[3, 4]   ἀπήντησεν ἐς Θερμοπύλας. γεγόνασι μὲν  δὴ   πόλεμοι καὶ Ἑλλήνων πολλοὶ καὶ
[3, 11]   ἐπιλεξάμενον ἀπ' αὐτῶν εἰρηκέναι, δηλώσω  δὴ   πρὸ τοῦ λόγου τοῦ ἐς
[3, 14]   τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀντορύσσουσιν. ἀνὴρ μὲν  δὴ   πρὸς ἄνδρα τὸν εἰρημένον τρόπον
[3, 7]   υἱὸς γίνεται Πρύτανις. ἐπὶ μὲν  δὴ   Πρυτάνιδος τοῦ Εὐρυπῶντος τὸ ἔχθος
[3, 8]   ἐκεῖ, ἔχον δὲ οὕτω· φράζεο  δή,   Σπάρτη, καίπερ μεγάλαυχος ἐοῦσα, μὴ
[3, 20]   ἐρώτημα, Ἰκάριος τὴν μὲν ἅτε  δὴ   συνιεὶς ὡς βούλεται ἀπιέναι μετὰ
[3, 9]   Βοιωτίαν ἐξόδου. κατὰ ταύτην μὲν  δὴ   τὴν ἀνάγκην ὀπίσω τὸ στράτευμα
[3, 19]   ἴσα> ἐσκευασμένας· καὶ αὗται διαλαβοῦσαι  δὴ   τὴν Ἑλένην αἱ γυναῖκες ἀπάγχουσιν
[3, 22]   οὗτοι μοῖρα ἦσαν. κατὰ μὲν  δὴ   τὴν ἐξ Ἀκριῶν ἐς Γερόνθρας
[3, 9]   ἐπὶ τὰς Σάρδεις· ἦν γὰρ  δὴ   τῆς Ἀσίας τῆς κάτω μέγιστον
[3, 15]   ἐπῳκοδόμηται Μορφοῦς ἱερόν. (ἐπίκλησις μὲν  δὴ   τῆς Ἀφροδίτης ἐστὶν Μορφώ,
[3, 13]   κρανειῶν, ὑπερθέντες τὸ ῥῶ κατὰ  δή   τι ἀρχαῖον. (τοῦ Καρνείου δὲ
[3, 19]   Νικίας δὲ Νικομήδους περισσῶς  δή   τι ἔγραψεν αὐτὸν ὡραῖον, τὸν
[3, 12]   τῆς Μεγάλης μητρὸς τιμᾶται περισσῶς  δή   τι. μετὰ δὲ αὐτὸ ἡρῷα
[3, 6]   δὲ ἀπελαθέντι τῆς βασιλείας περισσῶς  δή   τι θυμὸς ᾤδει, καὶ
[3, 10]   σφισιν ἤμυνον, οἱ μὲν ἀρχαίαν  δή   τινα ἐκ τῶν Φωκέων μνημονεύοντες
[3, 5]   σπεισόμενον πρὸς Ἀγησίπολίν σφισι πατρῴους  δή   τινας σπονδὰς ἐκ παλαιοῦ καθεστώσας
[3, 15]   σφισιν ἐς μάχην. τότε μὲν  δὴ   τιτρώσκεται καὶ λαθὼν ἀπεχώρησεν· ὕστερον
[3, 22]   ἅπας καλεῖται Μιγώνιον. (τοῦτο μὲν  δὴ   τὸ ἱερὸν ποιῆσαι λέγουσιν Ἀλέξανδρον·
[3, 19]   σφίσι τὸν Αἴαντα ἤκουε. τιτρώσκεται  δὴ   τὸ στέρνον καὶ ἔκαμνε γὰρ
[3, 1]   θάλασσαν, ἀπορρυέντος δὲ ἦν γὰν  δὴ   τὸ ὑπόλοιπον ποταμοῦ ῥεῦμα ὠνόμασεν
[3, 4]   τε καὶ λυμαινόμενος. Ἀργεῖοι μὲν  δὴ   τοῖς ἱκέταις τοῦ Ἄργου διδόντα
[3, 1]   φονεῦσαι τὸν Ἀριστόδημον. (ὀνόματα μὲν  δὴ   τοῖς παισὶν αὐτοῦ Προκλῆς καὶ
[3, 25]   ἐνταῦθα λέγουσιν οἰκῆσαι. τραφῆναι μὲν  δὴ   τὸν Σιληνὸν ἐν τῇ Μαλέᾳ
[3, 20]   ποτὲ καλουμένης Ἑλλάδος. (ἐκ τούτου  δὴ   τοῦ Ἕλους ξόανον Κόρης τῆς
[3, 7]   Αἰγύπτῳ Κλεομένης ἐτελεύτησεν. ~γένους μὲν  δὴ   τοῦ Εὐρυσθένους, καλουμένων δὲ Ἀγιαδῶν,
[3, 8]   ἐς τὴν Ἠλείαν. (τότε μὲν  δὴ   τοῦ θεοῦ σείσαντος ὀπίσω τὸ
[3, 13]   καὶ Λυγκέως τάφος. κατὰ μὲν  δὴ   τοῦ λόγου τὸ εἰκὸς ἐτάφησαν
[3, 22]   ἀπὸ τῆς Δαναοῦ Σίδης. (ἀπὸ  δὴ   τούτων τῶν πόλεων ἀναστάντες ἐζήτουν
[3, 18]   πολέμου φασὶν εἶναι. (ὑπὸ μὲν  δὴ   τῷ πρώτῳ τρίποδι Ἀφροδίτης ἄγαλμα
[3, 7]   τὸν παῖδα εἶναι. (τοῦτον μὲν  δὴ   τῶν εἰρημένων μετάνοια ἔλαβεν ὕστερον·
[3, 14]   ἐστιν ἀπὸ τῶν δένδρων, αἳ  δὴ   ὑψηλαὶ καὶ συνεχεῖς περὶ αὐτὸ
[3, 10]   τὴν συμμαχίαν Ἀρχίδαμον. (τὸ μὲν  δὴ   χρήματα ἱερὰ δέξασθαι καὶ ἀνδράσιν
[3, 19]   Ὑακίνθου τὸ ἄγαλμα ἔχον ἐστὶν  ἤδη   γένεια, Νικίας δὲ Νικομήδους
[3, 10]   Αἰγύπτῳ. καὶ ἦν γὰρ δὴ  ἤδη   γέρων τὸν μὲν κατὰ τὴν
[3, 6]   ἀνδρῶν Λεωνίδας Κλεωνύμου, παντάπασιν  ἤδη   γέρων· τούτῳ δὴ διδόασιν οἱ
[3, 18]   Ἰὼ τὴν Ἰνάχου βοῦν οὖσαν  ἤδη,   καὶ Ἀθηνᾶ διώκοντα ἀποφεύγουσά ἐστιν
[3, 5]   ἀπὸ Θηβαίων ἀφίστασθαι. ἐσεληλύθεσαν δὲ  ἤδη   καὶ Θηβαίων καὶ Ἀθηναίων τινὲς
[3, 7]   ὕστερον Φίλιππος Ἀμύντου σαθρὰν  ἤδη   καὶ οὐ παντάπασιν ὑγιῆ προσκατήρειψεν
[3, 26]   Ἀλαγονία, καὶ τὸ πόλισμα κατηρίθμησα  ἤδη   καὶ τοῦτο ἐν Ἐλευθερολάκωσι· θέας
[3, 5]   Λακεδαιμονίους μάχης, ἄρξασι δὲ αὐτὸς  ἤδη   κατὰ νώτου σφίσιν ἔμελλεν ἐπικείσεσθαι.
[3, 12]   μετ' ἐκεῖνον τῷ δευτέρῳ καὶ  ἤδη   κατὰ τὰ αὐτὰ ἄχρι τοῦ
[3, 3]   σχοῦσα ἐν γαστρὶ ἐπὶ γεγονότι  ἤδη   Κλεομένει τίκτει Δωριέα καὶ αὖθις
[3, 3]   τοῦ πρὸς Μεσσήνην πολέμου καὶ  ἤδη   Λακεδαιμονίοις δορικτήτου τῆς Μεσσηνίας οὔσης,
[3, 1]   ~μετὰ δὲ τοὺς Ἑρμᾶς ἐστιν  ἤδη   Λακωνικὴ τὰ πρὸς ἑσπέρας. ὡς
[3, 12]   τὴν ὁδὸν ταύτην ἐστίν, ὡς  ἤδη   λέλεκταί μοι, τὰ ὀνομαζόμενα Βοώνητα,
[3, 3]   τοῦ Εὐρυκράτους τὸ γὰρ χρεὼν  ἤδη   Μεσσηνίους ἤλαυνεν ἐκτὸς Πελοποννήσου πάσης
[3, 10]   Εὐρυδαμίδαν τὸν Ἄγιδος ὡς ἔσχεν,  ἤδη   μοι καὶ τάδε Σικυωνία
[3, 3]   οὐκ ἄνευ φιλανθρωπίας, ἔχοντος δὲ  ἤδη   Πολυδώρου λαμπρὸν (ἀνὰ πᾶσαν τὴν
[3, 24]   ἐν χωρίῳ Ὕψοις ἐν ὅροις  ἤδη   Σπαρτιατῶν ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ καὶ Ἀρτέμιδος
[3, 9]   ἐπελθόντες τῶν τε ἱερείων καιόμενα  ἤδη   τὰ μηρία ἀπορρίπτουσιν ἀπὸ τοῦ
[3, 16]   ἐφήβου κάλλος ἀξίωμα, τότε  ἤδη   τῇ γυναικὶ τὸ ξόανον γίνεται
[3, 20]   ἐνταῦθα γὰρ τῆς ὁδοῦ προήκουσαν  ἤδη   τὴν Πηνελόπην λέγουσιν ἐγκαλύψασθαι. ~προελθόντι
[3, 5]   μὲν ὑπὸ τὸ τεῖχος κατεστρατοπεδεύετο  ἤδη   τὸ Ἀργείων καὶ οὐ παρίει
[3, 13]   δὲ ἐκείνων οὐκ εἰδότων ἔστιν  ἤδη   τοῖς ἐθέλουσιν ἀμφισβητεῖν. Λακεδαιμονίοις δὲ
[3, 12]   δὲ τῷ πέρατι Ἀφεταίδος, ἐγγύτατα  ἤδη   τοῦ τείχους, Δικτύννης ἐστὶν ἱερὸν
[3, 3]   ὅτι ἐχρῶντο ἐς τὰς μάχας  ἤδη   τῷ σιδήρῳ· τὰ δὲ ἐπὶ
[3, 21]   ἐπὶ θαλάσσῃ δὲ ᾠκισμένον ἔστιν  ἤδη   τῶν Ἐλευθερολακώνων, οὓς βασιλεὺς Αὔγουστος
[3, 13]   ἐπ' αὐτῷ λόγος, ἐν τῇ  Ἴδῃ   τῇ Τρωικῇ κρανείας ἐν Ἀπόλλωνος
[3, 15]   θυγατράσιν ἐξ Ἀφροδίτης ἡγούμενος τὰ  ὀνείδη,   τοῦτον οὐδὲ ἀρχὴν προσίεμαι· ἦν
[3, 8]   Ἡραίας Ἀρκάδες καὶ ἦσαν τῷ  Λεωτυχίδῃ   μάρτυρες ὁπόσα Ἄγιδος τελευτῶντος ἤκουσαν.
[3, 8]   ἤκουσαν. (τῷ δὲ Ἀγησιλάῳ καὶ  Λεωτυχίδῃ   παρέσχεν ἐς πλέον τὸ μάντευμα
[3, 6]   ὄντας καὶ ναύτας Μακεδόσιν ἐπιέναι  πεζῇ.   Λακεδαιμόνιοι μὲν δὴ παρακινδυνεύειν ὥρμηντο
[3, 26]   χωρίον ψιλόν, ἄγαλμα ἐνταῦθα ἱδρυμένον  εὑρέθη   Διὸς Ἰθωμάτα. τοῦτο οἱ Μεσσήνιοί
[3, 16]   δὲ ἀγάλματα ἐν τῷ οἰκήματι  εὑρέθη   καὶ τράπεζά τε καὶ σίλφιον
[3, 12]   γὰρ τοῦτο ἐπὶ ταῖς θυγατράσιν  εὑρέθη,   καὶ ὡς γυναῖκα οὐδεὶς ἤθελεν
[3, 16]   αὐτήν, ὅτι ἐν θάμνῳ λύγων  εὑρέθη,   περιειληθεῖσα δὲ λύγος ἐποίησε
[3, 1]   παισὶν αὐτοῦ Προκλῆς καὶ Εὐρυσθένης  ἐτέθη,   δίδυμοι δὲ ὄντες διάφοροι τὰ
[3, 22]   λέγεται δὲ ὡς ὑπὸ Ἀγαμέμνονος  ἐποιήθη.   ἔστι δὲ καὶ μνῆμα Κινάδου·
[3, 13]   δὲ ἱερὸν Ὑπερχειρίας κατὰ μαντείαν  ἐποιήθη,   τοῦ Εὐρώτα πολὺ τῆς γῆς
[3, 21]   ἂν καὶ αὐτὰς λόγος  ἐπέλθῃ   δή μοι, συντελούσας ἴστω τις
[3, 1]   ἀφ' ἧς καὶ τὸ ὄρος  ὠνομάσθη,   ἐς Δία δὲ πατέρα ἀνήκοντα
[3, 22]   μανίας· διὰ τοῦτο λίθος  ὠνομάσθη   Ζεὺς Καππώτας κατὰ γλῶσσαν τὴν
[3, 3]   ὀστᾶ καὶ Ἀθηναίοις ὕστερον ἐοικότα  ἐχρήσθη   κατάγουσιν ἐς Ἀθήνας ἐκ Σκύρου
[3, 10]   μοῖρα· Λακεδαιμόνιοι δέ, ὡς  ἐκομίσθη   σφίσιν νεκρός, θάπτουσιν αὐτὸν
[3, 16]   Μήδῳ· τὸ γὰρ ἐκ Βραυρῶνος  ἐκομίσθη   τε ἐς Σοῦσα καὶ ὕστερον
[3, 6]   ὄντα ἐπὶ ὀλέθρῳ τῆς Σπάρτης.  (ἐπαύσθη   τε δὴ Λεωνίδας βασιλείας καὶ
[3, 4]   οὐ σὺν τῷ δικαίῳ βασιλείας  ἐπαύθη,   Κλεομένην δὲ ὕστερον τούτων ἐπέλαβεν
[3, 16]   ἱερὸν Ἀναιίτιδος. Ἀθηναίοις δὲ ἄρα  παρώφθη   γενόμενον λάφυρον τῷ Μήδῳ· τὸ
[3, 9]   ἐς τὰς ναῦς. Ἀγησίλαος δὲ  ἀπεδείχθη   γὰρ διαβιβάσαι τε ἐς τὴν
[3, 7]   σαθρὰν ἤδη καὶ οὐ παντάπασιν  ὑγιῆ   προσκατήρειψεν αὐτήν. ~Ἀρχιδάμου δὲ ὡς
[3, 4]   ἀναπείσας ἐψευσμένα εἰπεῖν ἐς Δημάρατον.  (εἴη   δ' ἂν καὶ τὰ μηνίματα
[3, 13]   δὴ πεποιημένα ἐστὶν ὡς Εὐρώπης  εἴη   καὶ Κάρνειος καὶ αὐτὸν ἀνεθρέψατο
[3, 22]   ἐζήτουν ἔνθα οἰκῆσαι σφᾶς χρεὼν  εἴη·   καί τι καὶ μάντευμα ἦν
[3, 9]   Τιμοθέου παρὰ βασιλέα ἀναβεβηκὼς  εἴη,   κατὰ τοῦτο ἡσύχαζον μάλιστα. (ἀπεστάλη
[3, 18]   ἐς Ἥραν, ὡς ὑπὸ Ἡφαίστου  δεθείη,   καὶ ὃν Ἄκαστος ἔθηκεν ἀγῶνα
[3, 24]   ἐς λάρνακα αὐτὴ καὶ Διόνυσος  ἐμβληθείη·   καὶ τὴν λάρνακα ὑπὸ τοῦ
[3, 26]   ὑπὸ τοῦ ὕδατος οὐδὲ πλεονάσαντος  παρενεχθείη.   (ὃ δὲ οἶδα ἐν τῇ
[3, 17]   τότε καὶ τὴν παῖδα τῷ  ἀκινάκῃ   παίει. (τοῦτο τὸ ἄγος οὐκ
[3, 23]   ταῦτα δὲ ἢν μὲν ὑπολαβὸν  ἀπενέγκῃ   τὸ πῦρ, οἱ δὲ χαίρουσιν
[3, 9]   ἐπὶ Θήβας δεόμενοι μὴ κινῆσαι,  δίκῃ   δὲ ὑπὲρ ὧν ἐγκαλοῦσι διακρίνεσθαι·
[3, 13]   δέκα, τῷ δὲ Ἱπποσθένει μιᾷ  νίκῃ   τὸν υἱὸν παρελθεῖν ὑπῆρξεν. ~ἐκ
[3, 17]   δίκην δὲ ἣν εἰκὸς ἦν  Κλεονίκῃ   τε ἀπέδωκε καὶ τῷ θεῷ.
[3, 1]   μνήμην, πόλισμα ἔκτισεν ἐν τῇ  Λακωνικῇ.   γενομένων δέ οἱ παίδων Ὑάκινθον
[3, 20]   θάλασσαν Φᾶρις πόλις ἐν τῇ  Λακωνικῇ   ποτε ᾠκεῖτο· ἀποτρεπομένῳ δὲ ἀπὸ
[3, 1]   δὲ τοὺς Ἑρμᾶς ἐστιν ἤδη  Λακωνικὴ   τὰ πρὸς ἑσπέρας. ὡς δὲ
[3, 16]   καὶ νῦν τηλικοῦτο ὄνομα τῇ  Ταυρικῇ   θεῷ, ὥστε ἀμφισβητοῦσι μὲν Καππάδοκες
[3, 16]   ἀγάλματι ἀπὸ τῶν ἐν τῇ  Ταυρικῇ   θυσιῶν ἐμμεμένηκεν ἀνθρώπων αἵματι ἥδεσθαι·
[3, 13]   λόγος, ἐν τῇ Ἴδῃ τῇ  Τρωικῇ   κρανείας ἐν Ἀπόλλωνος ἄλσει πεφυκυίας
[3, 19]   ἱερά· ὄνομα μὲν τῇ νήσῳ  Λευκή,   περίπλους δὲ αὐτῇ σταδίων εἴκοσι,
[3, 2]   ἔπεσι· τῇσι δ' ἐνὶ Κνωσσός,  μεγάλη   πόλις, ἔνθα τε Μίνως ἐννέωρος
[3, 7]   Ἀρίφρονος τοῦ ἔργου τοῦ πρὸς  Μυκάλῃ,   ἐστράτευσε δὲ ὕστερον τούτων καὶ
[3, 16]   Ἡρακλέους εἶναι, κρατηθέντος δὲ τῇ  πάλῃ   βοῦς τὰς Γηρυόνου (ταύτας γὰρ
[3, 18]   καὶ πρὸς Ἀχελῷον Ἡρακλέους  πάλη   καὶ τὰ λεγόμενα ἐς Ἥραν,
[3, 9]   εἴη, κατὰ τοῦτο ἡσύχαζον μάλιστα.  (ἀπεστάλη   δὲ καὶ ἐς Θήβας πρεσβεύειν
[3, 19]   εἰκασμένον. ἔχει δὲ ἐπὶ τῇ  κεφαλῇ   κράνος, λόγχην δὲ ἐν ταῖς
[3, 26]   ὀρθόν· ἐπίκειται δέ οἱ τῇ  κεφαλῇ   στέφανος, ὃν οἱ Μεσσήνιοι κίφος
[3, 22]   Ἀπόλλωνος καὶ ἀγάλματος ἐλέφαντος πεποιημένου  κεφαλή·   τὰ δὲ λοιπὰ τοῦ ἀγάλματος
[3, 17]   ἐποιοῦντο ἀλλὰ πρός τε αὐλῶν  μέλη   καὶ ὑπὸ λύρας καὶ κιθάρας
[3, 19]   ἀλλήλοις πλησίον Διόνυσος ἑστήκασι καὶ  Σεμέλη,   παρὰ δὲ αὐτὴν Ἰνώ. (πεποίηται
[3, 24]   ἐνταῦθα, οὐδέσιν ὁμολογοῦντες Ἑλλήνων, ὡς  Σεμέλη   τέκοι τὸν παῖδα ἐκ Διὸς
[3, 14]   τοῦ Παυσανίου. κεῖται δὲ καὶ  στήλη   πατρόθεν τὰ ὀνόματα ἔχουσα οἳ
[3, 15]   δὲ λέσχη τέ ἐστι καλουμένη  Ποικίλη   καὶ ἡρῷα πρὸς αὐτῇ Κάδμου
[3, 11]   γυμνοπαιδίαις ἑορτὴ δὲ εἴ τις  ἄλλη   καὶ αἱ γυμνοπαιδίαι διὰ σπουδῆς
[3, 13]   Ἀχαιῶν ἔτι ἐχόντων τὴν Σπάρτην.  (Πραξίλλῃ   μὲν δὴ πεποιημένα ἐστὶν ὡς
[3, 10]   ἐκ τῆς ὁδοῦ τῆς εὐθείας  ἐκβολὴ   κατὰ τὰ δεξιὰ ἐς Καρύας
[3, 24]   ὀνομαζομένην, μετονομασθῆναι Βρασιὰς ἐπὶ τῇ  ἐκβολῇ   τῇ ἐς τὴν γῆν τῆς
[3, 19]   αὐτῇ σταδίων εἴκοσι, δασεῖα δὲ  ὕλῃ   πᾶσα καὶ πλήρης ζῴων ἀγρίων
[3, 26]   Ζεὺς παρ' αὐτοῖς ἔχειν τιμάς.  (Καρδαμύλη   δέ, ἧς καὶ Ὅμηρος μνήμην
[3, 26]   τῆς Μεσσηνίας ἀποτεμομένου. ἀπέχει δὲ  Καρδαμύλη   θαλάσσης μὲν ὀκτὼ σταδίους, Λεύκτρων
[3, 7]   τῶν ἐφόρων καθημένῳ τηνικαῦτα ἐν  βουλῇ   ἦλθεν οἰκέτης ἀπαγγέλλων τετέχθαι οἱ
[3, 8]   ἐοῦσα, μὴ σέθεν ἀρτίποδος βλάστῃ  χωλὴ   βασιλεία. δηρὸν γὰρ μόχθοι σε
[3, 9]   (καί οἱ θεῶν τις ἐβάσκηνε  μὴ   ἀγαγεῖν τὰ βουλεύματα ἐς τέλος.
[3, 6]   ἐς τὰ οἰκεῖα ἠξίου καὶ  μὴ   ἀφειδῶς ἐπ' ἀλλοτρίοις ἀναρρῖψαι. τοῖς
[3, 17]   ἄλληλα καὶ ἧλοι συνέχουσιν αὐτὰ  μὴ   διαλυθῆναι. (καὶ) Κλέαρχον δὲ ἄνδρα
[3, 17]   οὐδέν, φόνου δὲ ἄγος ἐκνίψασθαι  μὴ   δυνηθέντα. (ὡς γὰρ δὴ διέτριβε
[3, 25]   τοῦτο ἔπαυσε γυνὴ τὸ ὕδωρ  μὴ   καὶ τοῦ λοιποῦ τοιαῦτα ἐπιδείκνυσθαι,
[3, 16]   ἡμῶν τέχνης τὸ δὲ ἕτερον  μὴ   καὶ τοῦτο ἐπικοσμεῖν αὐτὴν ἀπεῖπεν
[3, 4]   ποτὲ ἐμπρῆσαι τὴν πόλιν, εἰ  μὴ   κατὰ τὴν ἀτραπὸν τὴν διὰ
[3, 9]   (ἐπὶ σφᾶς) ἐπὶ Θήβας δεόμενοι  μὴ   κινῆσαι, δίκῃ δὲ ὑπὲρ ὧν
[3, 14]   οἶδα Ἑλλήνων νομίζοντας θύειν ὅτι  μὴ   Κολοφωνίους· θύουσι γὰρ καὶ Κολοφώνιοι
[3, 4]   παράπαν ἄλλον γε οὐδένα ὅτι  μὴ   μόνον Κλεομένην τολμήσαντα ἴσμεν. (Κλεομένει
[3, 10]   ἐτόλμων οἱ Φωκεῖς· ταῦτα οὖν  μὴ   παθεῖν ὑπὸ τῶν Φωκέων αὐτοὺς
[3, 6]   ταῖς δυνάμεσιν ἐφιστάντες ἄρχοντα παρῆγον  μή   ποτε πολέμιον γενέσθαι τῇ Σπάρτῃ.
[3, 18]   τοῦτο τὸ χωρίον Λακεδαιμονίων ἀμυνάντων  μὴ   προσαπολέσθαι οἱ καὶ τὸν λειπόμενον
[3, 19]   σὺν τέχνῃ πεποιημένον· ὅτι γὰρ  μὴ   πρόσωπον αὐτῷ καὶ πόδες εἰσὶν
[3, 8]   δή, Σπάρτη, καίπερ μεγάλαυχος ἐοῦσα,  μὴ   σέθεν ἀρτίποδος βλάστῃ χωλὴ βασιλεία.
[3, 5]   τῇ Σφακτηρίᾳ νήσῳ δεῖμα ἐποιήσατο  μή   σφισι καὶ αὐτὸς τρίτου γένηται
[3, 11]   μοι τῇ Ἀτθίδι ἐπανόρθωμα ἐγένετο,  μὴ   τὰ πάντα με ἐφεξῆς, τὰ
[3, 9]   δὲ ἐλύπει μὲν θυσία  μὴ   τελεσθεῖσα, διέβαινε δὲ ὅμως ἐς
[3, 8]   ἥκιστα ἀνθρώπων θαυμάσαι· ὅτι γὰρ  μὴ   τῇ Κυνίσκᾳ τὸ ἐπίγραμμα ἐποίησεν
[3, 9]   τέλει καὶ μάλιστα ὑπὸ Λυσάνδρου  μὴ   τὸν Ἀρταξέρξην σφίσιν ἐν τῷ
[3, 14]   παραδόντος σφίσιν Ὀρφέως, δόξῃ δὲ  ἐμῇ   διὰ τὸ ἱερὸν τὸ ἐν
[3, 17]   παῖδες ἐξεργάσασθαι τὸ οἰκοδόμημα ἤθελον,  ἀφορμὴ   δέ σφισιν ἔμελλε τὰ ἐξ
[3, 3]   καὶ τοῦ μὲν τε  αἰχμὴ   καὶ σαυρωτήρ, μάχαιρα
[3, 22]   τι χωρίον παρέχεται καὶ Μαριός.  κώμη   δὲ ὑπὲρ τὸ πόλισμά ἐστιν
[3, 19]   Δωριέων γενομένη καὶ ἀπ' ἐκείνου  κώμη   διαμένουσα θέας παρείχετο ἄξιον ἱερὸν
[3, 22]   Γερόνθρας ὁδὸν ἔστι Παλαιὰ καλουμένη  κώμη,   ἐν δὲ αὐταῖς Γερόνθραις Ἄρεως
[3, 21]   Γύθιον καταβαίνοντί ἐστι Λακεδαιμονίοις (ἡ)  κώμη   καλουμένη Κροκέαι καὶ λιθοτομία· μία
[3, 15]   ἐστὶν ἔχων Ἐνυάλιος, ἄγαλμα ἀρχαῖον.  γνώμη   δὲ Λακεδαιμονίων τε ἐς τοῦτό
[3, 26]   ἠφάνισε τῶν δένδρων· ὡς δὲ  ἀνεφάνη   τὸ χωρίον ψιλόν, ἄγαλμα ἐνταῦθα
[3, 18]   ἐπεὶ μηδὲ γενέσθαι δοκῶ πρὸς  Ἀφίδνῃ   μάχην Θησέως τε ἐν Θεσπρώτοις
[3, 2]   ἦν ἀπωτέρω θαλάσσης καὶ ἄλλως  ἀσθενῆ,   ταῦτα μὲν τοὺς Κρῆτας πείσοντα
[3, 20]   τομίων· δὲ ὅρκος ἦν  Ἑλένῃ   καὶ τῷ γῆμαι προκριθέντι Ἑλένην
[3, 16]   μὲν δὴ ἕτερον τῶν ἀγαλμάτων  ἱερασαμένη   τις ταῖς θεαῖς Λευκιππὶς ἐπεκόσμησε,
[3, 16]   ἐπεκόσμησε, πρόσωπον ἀντὶ τοῦ ἀρχαίου  ποιησαμένη   τῆς ἐφ' ἡμῶν τέχνης τὸ
[3, 12]   Αὐλῶνος Ἀρκάδος, υἱοῦ δὲ Τλησιμένους·  Τλησιμένη   δὲ Παρθενοπαίου τοῦ Μελανίωνος ἀδελφόν,
[3, 13]   Ἀμβουλίων. (ἀπαντικρὺ δὲ τε  ὀνομαζομένη   Κολώνα καὶ Διονύσου Κολωνάτα ναός,
[3, 14]   Ἀγιαδῶν βασιλέων εἰσὶ καὶ πλησίον  ὀνομαζομένη   λέσχη Κροτανῶν· εἰσὶ δὲ οἱ
[3, 26]   (Θαλαμῶν δὲ ἀπέχει σταδίους εἴκοσιν  ὀνομαζομένη   Πέφνος ἐπὶ θαλάσσῃ. πρόκειται δὲ
[3, 19]   (Ἀμύκλαι δὲ ἀνάστατος ὑπὸ Δωριέων  γενομένη   καὶ ἀπ' ἐκείνου κώμη διαμένουσα
[3, 25]   οὐδὲν ὥστε καὶ θαῦμα εἶναι  παρεχομένη,   πρότερον δὲ τοῖς ἐνιδοῦσιν ἐς
[3, 15]   τῶν Λακώνων γλῶσσα, ἥκιστα  παρεχομένη   τὸ εὔφωνον. (Ἑλένης δὲ ἱερὰ
[3, 19]   ἔλαβεν αὐτὴν ὑποχείριον, ἐπιπέμψαι οἱ  λουμένῃ   θεραπαίνας Ἐρινύσιν ἴσα> ἐσκευασμένας· καὶ
[3, 24]   διὰ τὴν χρόαν τοῦ ὕδατος  καλουμένη   Γαλακὼ καὶ πρὸς τῇ κρήνῃ
[3, 21]   καταβαίνοντί ἐστι Λακεδαιμονίοις (ἡ) κώμη  καλουμένη   Κροκέαι καὶ λιθοτομία· μία μὲν
[3, 22]   ἐς Γερόνθρας ὁδὸν ἔστι Παλαιὰ  καλουμένη   κώμη, ἐν δὲ αὐταῖς Γερόνθραις
[3, 23]   πέλαγος κατὰ τὴν πόλιν ἀνέχει  καλουμένη   Μινῴα· καὶ μὲν κόλπος
[3, 15]   Σπάρτῃ δὲ λέσχη τέ ἐστι  καλουμένη   Ποικίλη καὶ ἡρῷα πρὸς αὐτῇ
[3, 21]   Αὐγειάς. ἐνταῦθα ἔστι μὲν λίμνη  καλουμένη   Ποσειδῶνος, ἔστι δὲ ἐπὶ τῇ
[3, 12]   καθ' ἣν πεποίηταί σφισιν  καλουμένη   Σκιάς, ἔνθα καὶ νῦν ἔτι
[3, 21]   δὲ ἑκατὸν στάδια ἀπέχει Βελεμίνα  καλουμένη·   τῆς δὲ χώρας τῆς Λακωνικῆς
[3, 13]   Ἀφροδίτης Ἥρας· ἐπὶ δὲ θυγατρὶ  γαμουμένῃ   νενομίκασι τὰς μητέρας τῇ θεῷ
[3, 1]   τὸ εἶδος κάλλιστον κατέλαβεν  πεπρωμένη   πρότερον τοῦ πατρός, καὶ Ὑακίνθου
[3, 25]   Λυδίᾳ συγγραφῇ· τὸν δὲ ἐν  Ποροσελήνῃ   δελφῖνα τῷ παιδὶ σῶστρα ἀποδιδόντα,
[3, 18]   πολιορκοῦντι Ἄφυτιν τὴν ἐν τῇ  Παλλήνῃ   νύκτωρ ἐπιφανέντα Ἄμμωνα προαγορεύειν ὡς
[3, 7]   Πολυδέκτου τοῦ Εὐνόμου βασιλευόντων, ἐν  εἰρήνῃ   διετέλεσεν οὖσα Σπάρτη. (Χάριλλος
[3, 24]   καλουμένη Γαλακὼ καὶ πρὸς τῇ  κρήνῃ   γυμνάσιον· Ἑρμοῦ δὲ ἕστηκεν ἄγαλμα
[3, 20]   Πολυδεύκειά ἐστιν αὐτή τε  κρήνη   καὶ Πολυδεύκους ἱερὸν ἐν δεξιᾷ
[3, 24]   δὲ ἐφ' ἡμῶν οἰκουμένης πόλεως  κρήνη   τέ ἐστι πλησίον διὰ τὴν
[3, 1]   ἐπὶ Τισαμενοῦ τοῦ Ὀρέστου βασιλεύοντος,  Μεσσήνη   μὲν καὶ Ἄργος ἑκατέρα μοῖρα
[3, 4]   πολίτας ἔπεισαν. (διατρίβοντος δὲ ἐν  Αἰγίνῃ   Κλεομένους Δημάρατος τῆς οἰκίας
[3, 16]   δὲ τὴν ὑστεραίαν παρθένος μὲν  ἐκείνη   καὶ θεραπεία πᾶσα περὶ
[3, 21]   διηλλάγησαν, μετὰ τὴν ἔριν οἰκίσαι  κοινῇ   τὴν πόλιν· καὶ ἐν τῇ
[3, 22]   τε οἰκίζουσιν ἐνταῦθα, οὗπερ  μυρσίνη   ἦν, καὶ τὸ δένδρον ἔτι
[3, 21]   λέγουσιν Αὐγειάς. ἐνταῦθα ἔστι μὲν  λίμνη   καλουμένη Ποσειδῶνος, ἔστι δὲ ἐπὶ
[3, 21]   Ποσειδῶνος, ἔστι δὲ ἐπὶ τῇ  λίμνῃ   ναὸς καὶ ἄγαλμα τοῦ θεοῦ.
[3, 14]   διὰ τὸ ἱερὸν τὸ ἐν  Ἑρμιόνῃ   κατέστη καὶ τούτοις Χθονίαν νομίζειν
[3, 1]   Τυνδάρεω γαμβρὸς ὢν Ὀρέστης τε  Ἑρμιόνῃ   τῇ Μενελάου συνοικῶν. κατελθόντων δὲ
[3, 20]   τούτῳ τὴν παλινῳδίαν ἐποίησεν· ~ἐν  Θεράπνῃ   δὲ κρήνην τὴν Μεσσηίδα ἰδὼν
[3, 19]   λέων δ' ὣς ἄγρια οἶδεν.  (Θεράπνη   δὲ ὄνομα μὲν τῷ χωρίῳ
[3, 20]   ἐφ' ἡμῶν, οὐ τὴν ἐν  Θεράπνῃ   Μεσσηίδα καλεῖσθαι τὸ ἀρχαῖον·
[3, 23]   (τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ἐν  Αἴτνῃ   δηλοῦσιν οἱ κρατῆρες· καὶ γὰρ
[3, 14]   εἶναι. ταύτην τοῦ Ἀναξάνδρου  γυνὴ   τὴν Κλεὼ παρὰ τοῦ Ἀναξάνδρου
[3, 25]   ναῦς θεάσασθαι παρεῖχε. τοῦτο ἔπαυσε  γυνὴ   τὸ ὕδωρ μὴ καὶ τοῦ
[3, 7]   συνελευθερώσαντα Ἀθηναίους τε Ἀρίστωνος  ἀγνωμοσύνη   καὶ τὸ ἔχθος τὸ Κλεομένους
[3, 18]   τῷ δευτέρῳ, Γιτιάδα καὶ αὐτοὶ  τέχνη   καὶ τὰ ἐπειργασμένα, τρίτος
[3, 19]   ἀλλὰ ἀρχαῖον καὶ οὐ σὺν  τέχνῃ   πεποιημένον· ὅτι γὰρ μὴ πρόσωπον
[3, 21]   θάλασσαν Γύθιον, μετὰ δὲ αὐτὴν  Τευθρώνη   τε καὶ Λᾶς καὶ Πύρριχος,
[3, 25]   Πυρρίχου καταβάντι ἐς θάλασσαν ἔστι  Τευθρώνη·   τὸν δὲ οἰκιστὴν οἱ ταύτῃ
[3, 26]   Μεσσήνιοι κίφος καλοῦσι τῇ ἐπιχωρίῳ  φωνῇ.   Μαχάονα δὲ ὑπὸ Εὐρυπύλου τοῦ
[3, 10]   δὲ Θόρνακι ἐς γὰρ τοῦτον  ἀφίξῃ   προιών ἄγαλμά ἐστι Πυθαέως Ἀπόλλωνος
[3, 14]   σέβειν φασὶ παραδόντος σφίσιν Ὀρφέως,  δόξῃ   δὲ ἐμῇ διὰ τὸ ἱερὸν
[3, 15]   τὸν τρόπον ἱδρυμέναι καὶ ἐπὶ  δόξῃ   τοιαύτῃ· (ἐν Σπάρτῃ δὲ λέσχη
[3, 4]   συμβάντα καὶ τὰ ἔτι πρότερον.  (Ξέρξῃ   γὰρ βασιλέων, ὁπόσοι Μήδοις καὶ
[3, 11]   ἑκουσίως ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα συστρατεῦσαι  Ξέρξῃ   καὶ ἔργα ἐν τῇ ναυμαχίᾳ
[3, 26]   Τηλέφου τελευτῆσαί φησιν τὰ  ἔπη   ποιήσας τὴν μικρὰν Ἰλιάδα. (διὸ
[3, 18]   σφᾶς ἀδελφοὺς εἶναι κατὰ τὰ  ἔπη   τὰ ἐν Ἰλιάδι ἥγηνται. (ἰόντι
[3, 16]   ἱερόν· δὲ ποιήσας τὰ  ἔπη   τὰ Κύπρια θυγατέρας αὐτὰς Ἀπόλλωνός
[3, 19]   βωμοῦ καὶ Δημήτηρ καὶ  Κόρη   καὶ Πλούτων, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς
[3, 17]   τοῦτο γὰρ ὄνομα ἦν τῇ  κόρῃ   κομίζουσιν οἷς ἐπετέτακτο. ἐν τούτῳ
[3, 19]   Ἄρει γέγονεν, ὅτι δὲ ἀνδρὶ  χρὴ   πολεμίῳ καταστάντα ἐς μάχην οὐδὲν
[3, 16]   τοῖσδε εἰρημένοις, ἢν μὲν Ἡρακλῆς  νικήσῃ,   γῆν τὴν Ἔρυκος Ἡρακλέους εἶναι,
[3, 21]   τὰ δὲ ἐπέκεινα Γυθίου πρὸς  θαλάσσῃ   Ἀσωπὸς Ἀκριαὶ Βοιαὶ Ζάραξ Ἐπίδαυρος
[3, 24]   καὶ Ἀρτέμιδος ἐπίκλησιν Δαφναίας. (πρὸς  θαλάσσῃ   δὲ ἐπὶ ἄκρας ναός ἐστι
[3, 21]   μὲν σταδίους τριάκοντα Αἰγιῶν, ἐπὶ  θαλάσσῃ   δὲ ᾠκισμένον ἔστιν ἤδη τῶν
[3, 24]   μὲν ταύτῃ τῶν Ἐλευθερολακώνων πρὸς  θαλάσσῃ   ἐστί, Κυφάντων δὲ ἀπέχουσι πλοῦν
[3, 21]   τῶν ἐν Σπάρτῃ κατηκόους ὄντας.  θαλάσσῃ   μὲν δὴ πλὴν τοῦ Κορινθίων
[3, 25]   δὲ μέγαρον Δήμητρος καὶ ἐπὶ  θαλάσσῃ   ναός ἐστιν Ἀφροδίτης καὶ ἄγαλμα
[3, 22]   πρὸς ἤπειρον· τὰ δὲ πρὸς  θαλάσσῃ,   πόλις Ἀσωπὸς Ἀκριῶν ἀπέχει σταδίους
[3, 2]   ἀνέστησαν δὲ καὶ Ἕλος ἐπὶ  θαλάσσῃ   πόλισμα Ἀχαιῶν ἐχόντων καὶ Ἀργείους
[3, 20]   ἄλλο δρώμενον ἐνταῦθα οἶδα· (ἐπὶ  θαλάσσῃ   πόλισμα Ἕλος ἦν, οὗ δὴ
[3, 3]   πλὴν οἱ τὰ ἐπὶ τῇ  θαλάσσῃ   πολίσματα ἔχοντες. (τὰ μὲν δὴ
[3, 26]   σταδίους εἴκοσιν ὀνομαζομένη Πέφνος ἐπὶ  θαλάσσῃ.   πρόκειται δὲ νησὶς πέτρας τῶν
[3, 9]   προεῖχον, τῷ τε σατραπεύοντι ἐπὶ  θαλάσσῃ   τοῦτο οἰκητήριον ἀπεδέδεικτο καθάπερ γε
[3, 21]   ὀνομάζουσι Γυθεᾶται Γέροντα, οἰκεῖν ἐν  θαλάσσῃ   φάμενοι, Νηρέα ὄντα εὕρισκον· καί
[3, 26]   δὲ οἶδα ἐν τῇ πρὸς  θαλάσσῃ   χώρᾳ τῆς Λευκτρικῆς ἐπ' ἐμοῦ
[3, 23]   καὶ ἑκατὸν στάδια ἀποσχόντι, ἐπὶ  θαλάσσῃ   χωρίον ἐν ὅροις Βοιατῶν Ἀπόλλωνος
[3, 13]   μάντεως· τούτου δὲ τοῦ Κριοῦ  γεμιζούσῃ   τῇ θυγατρὶ ὕδωρ συντυχόντες κατάσκοποι
[3, 3]   ἦν ἐν τῇ συγγραφῇ τῇ  παρούσῃ   δηλῶσαι· Ἀναξάνδρου δὲ υἱὸς Εὐρυκράτης
[3, 25]   ἐν τῇ Πυρρίχῳ φρέαρ ἐν  τῇ   ἀγορᾷ, δοῦναι δέ σφισι τὸν
[3, 25]   Σαράπιδός ἐστιν ἱερὸν καὶ ἐν  τῇ   ἀγορᾷ Καρνείου ξόανον Ἀπόλλωνος. ~ἐς
[3, 21]   κοινῇ τὴν πόλιν· καὶ ἐν  τῇ   ἀγορᾷ σφισιν Ἀπόλλωνος καὶ Ἡρακλέους
[3, 25]   ἐστι καὶ Ψαμαθοῦς, ἐπὶ δὲ  τῇ   ἄκρᾳ ναὸς εἰκασμένος σπηλαίῳ καὶ
[3, 22]   καὶ Ἀθηνᾶς ἱερόν ἐστιν ἐν  τῇ   ἀκροπόλει Κυπαρισσίας ἐπίκλησιν. τῆς δὲ
[3, 22]   ποτίμων εἰσὶν ὑδάτων. ἐν δὲ  τῇ   ἀκροπόλει ναός ἐστιν Ἀπόλλωνος καὶ
[3, 21]   καὶ πύλαι Καστορίδες, καὶ ἐν  τῇ   ἀκροπόλει ναὸς καὶ ἄγαλμα Ἀθηνᾶς
[3, 23]   ὀρθὸν λίθου, καὶ Ἀθηνᾶς ἐν  τῇ   ἀκροπόλει ναός, πρὸ δὲ τοῦ
[3, 23]   οὐ Λακεδαιμονίων, τῶν δὲ ἐν  τῇ   Ἀργολίδι Ἐπιδαυρίων εἶναι, πλέοντες δὲ
[3, 16]   Μεσόας τε καὶ Πιτάνης θύοντες  τῇ   Ἀρτέμιδι ἐς διαφοράν, ἀπὸ δὲ
[3, 9]   εὐτρεπεῖς ἦσαν, ἀφίκετο ἐς Αὐλίδα  τῇ   Ἀρτέμιδι θύσων, ὅτι καὶ Ἀγαμέμνων
[3, 14]   Σπάρτῃ. πρὸς δὲ τοῦ Δρόμου  τῇ   ἀρχῇ Διόσκουροί τέ εἰσιν Ἀφετήριοι
[3, 7]   ἐς Πέρσας ἐπὶ πολὺν ἐν  τῇ   Ἀσίᾳ χρόνον διαμεῖναι τοὺς ἀπογόνους
[3, 14]   αἱ λοιπαί· τὸν δὲ σὺν  τῇ   ἀσπίδι δρόμον ἐπὶ ἀγῶνι λήγοντι
[3, 11]   δὲ ἐν τῇ συγγραφῇ μοι  τῇ   Ἀτθίδι ἐπανόρθωμα ἐγένετο, μὴ τὰ
[3, 17]   ὁποῖα λέγεται, πρότερον ἔτι ἐν  τῇ   Ἀτθίδι συγγραφῇ. Περσεῖ δ' ἐς
[3, 22]   Σώτειραν. (καὶ Ἀπόλλωνος ναὸς ἐν  τῇ   Βοιατῶν ἀγορᾷ ἐστι καὶ ἑτέρωθι
[3, 26]   ἡλίσκετο ὑπὸ Ἡρακλέους. (ἐνταῦθα ἐν  τῇ   Γερηνίᾳ Μαχάονος τοῦ Ἀσκληπιοῦ μνῆμα
[3, 3]   Πελοποννήσου, τὸ δὲ αὐτῶν ἐγκαταλειφθὲν  τῇ   γῇ Λακεδαιμονίων ἐγένοντο οἰκέται πλὴν
[3, 11]   δὲ τὸ ὄνομα τοῦτο ἔκειτο  τῇ   γῇ. δὲ ἐν τῇ
[3, 25]   τοῦτο ἐπιλείποι. θεῶν δὲ ἐν  τῇ   γῇ σφισιν ἱερά ἐστιν Ἀρτέμιδός
[3, 1]   αὐτόχθων ὢν ἐβασίλευσε πρῶτος ἐν  τῇ   γῇ ταύτῃ καὶ ἀπὸ τούτου
[3, 22]   τῶν Παρακυπαρισσίων. (ἔστι δὲ ἐν  τῇ   γῇ ταύτῃ καὶ ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ
[3, 16]   κάλλος ἀξίωμα, τότε ἤδη  τῇ   γυναικὶ τὸ ξόανον γίνεται βαρὺ
[3, 23]   (τούτοις μὲν τοιαῦτα ἀπήντησεν ἀσεβήσασι·  τῇ   δὲ Βοιαῶν ὅμορος Ἐπίδαυρός ἐστιν
[3, 14]   τῇ μέν ἐστιν ἄγαλμα Ἡρακλέους,  τῇ   δὲ εἰκὼν Λυκούργου· νόμους δὲ
[3, 11]   δεῖ σημαίνεσθαι, τοῦ Πολυδώρου σημαίνονται  τῇ   εἰκόνι. (ἔστι δὲ καὶ Ἑρμῆς
[3, 24]   ἐκεῖνο ὀνομαζομένην, μετονομασθῆναι Βρασιὰς ἐπὶ  τῇ   ἐκβολῇ τῇ ἐς τὴν γῆν
[3, 9]   χρήματα ἄγοντα, ἐντειλάμενος πόλεμον ἐν  τῇ   Ἑλλάδι ἐργάσασθαι Λακεδαιμονίοις. οἱ δὲ
[3, 14]   θύουσι γὰρ καὶ Κολοφώνιοι μέλαιναν  τῇ   Ἐνοδίῳ σκύλακα. νυκτεριναὶ δὲ
[3, 23]   ἐς τοῦτο τὸ ὕδωρ ἐν  τῇ   ἑορτῇ τῆς Ἰνοῦς ἐμβάλλουσιν ἀλφίτων
[3, 23]   ἄγουσαν Ἀρτέμιδος ἱερόν ἐστιν ἐν  τῇ   Ἐπιδαυρίων Λιμνάτιδος. πόλις δὲ
[3, 26]   ὃν οἱ Μεσσήνιοι κίφος καλοῦσι  τῇ   ἐπιχωρίῳ φωνῇ. Μαχάονα δὲ ὑπὸ
[3, 9]   Θεσσαλίαν, ἐνταῦθα οἱ Θεσσαλοὶ χάριτι  τῇ   ἐς Θηβαίους τοῦ πρόσω τὸν
[3, 24]   μετονομασθῆναι Βρασιὰς ἐπὶ τῇ ἐκβολῇ  τῇ   ἐς τὴν γῆν τῆς λάρνακος·
[3, 2]   ἐν Σπάρτῃ Κυνουρέας τοὺς ἐν  (τῇ)   ἡλικίᾳ Λακεδαιμόνιοι ποιοῦσιν ἀναστάτους, αἰτίαν
[3, 22]   νῆσον ἱερόν ἐστιν Ἀφροδίτης ἐν  τῇ   ἠπείρῳ Μιγωνίτιδος, καὶ τόπος
[3, 22]   προελθόντι ὡς τριάκοντα ἔστιν ἐν  τῇ   ἠπείρῳ Τρινασοῦ καλουμένης τείχη, φρουρίου
[3, 3]   οἰκέται πλὴν οἱ τὰ ἐπὶ  τῇ   θαλάσσῃ πολίσματα ἔχοντες. (τὰ μὲν
[3, 14]   καὶ ναὸν μετ' αὐτῆς ἱδρύσατο  τῇ   θεῷ· ἐποίει δὲ ταῦτα
[3, 15]   Ἥραν ἐπονομάζειν Αἰγοφάγον καὶ αἶγας  τῇ   θεῷ θύειν. Ἡρακλέα δὲ λέγουσιν
[3, 13]   θυγατρὶ γαμουμένῃ νενομίκασι τὰς μητέρας  τῇ   θεῷ θύειν. τοῦ λόφου δὲ
[3, 13]   τούτου δὲ τοῦ Κριοῦ γεμιζούσῃ  τῇ   θυγατρὶ ὕδωρ συντυχόντες κατάσκοποι τῶν
[3, 14]   Λακεδαίμονι ἐφήβων καθεστήκασιν. (ἐπὶ δὲ  τῇ   θυσίᾳ κάπρους ἠθάδας οἱ ἔφηβοι
[3, 13]   ἄλλος ἐπ' αὐτῷ λόγος, ἐν  τῇ   Ἴδῃ τῇ Τρωικῇ κρανείας ἐν
[3, 19]   ἐστιν εἰκασμένον. ἔχει δὲ ἐπὶ  τῇ   κεφαλῇ κράνος, λόγχην δὲ ἐν
[3, 26]   ἐστιν ὀρθόν· ἐπίκειται δέ οἱ  τῇ   κεφαλῇ στέφανος, ὃν οἱ Μεσσήνιοι
[3, 12]   ἑπτὰ ταῖς ἀρχαίαις ἐφεῦρεν ἐν  τῇ   κιθαρῳδίᾳ τέσσαρας χορδάς. (πρὸς δὲ
[3, 17]   Κλεονίκην τοῦτο γὰρ ὄνομα ἦν  τῇ   κόρῃ κομίζουσιν οἷς ἐπετέτακτο. ἐν
[3, 24]   Ἀσίας τοῦ ὄρους ἔκειτο ἐπὶ  τῇ   κορυφῇ· καὶ νῦν ἔτι τῆς
[3, 24]   ὕδατος καλουμένη Γαλακὼ καὶ πρὸς  τῇ   κρήνῃ γυμνάσιον· Ἑρμοῦ δὲ ἕστηκεν
[3, 8]   ἀνθρώπων θαυμάσαι· ὅτι γὰρ μὴ  τῇ   Κυνίσκᾳ τὸ ἐπίγραμμα ἐποίησεν ὅστις
[3, 18]   ἄμεινον ἐκείνῳ τε ἔσοιτο καὶ  τῇ   Λακεδαίμονι πολέμου πρὸς Ἀφυταίους παυσαμένοις·
[3, 1]   ἐς μνήμην, πόλισμα ἔκτισεν ἐν  τῇ   Λακωνικῇ. γενομένων δέ οἱ παίδων
[3, 20]   ἐπὶ θάλασσαν Φᾶρις πόλις ἐν  τῇ   Λακωνικῇ ποτε ᾠκεῖτο· ἀποτρεπομένῳ δὲ
[3, 21]   ἄγαλμα ἕστηκε, Διόσκουροι δὲ ἐπὶ  τῇ   λιθοτομίᾳ χαλκοῖ. (μετὰ δὲ Κροκέας
[3, 21]   καλουμένη Ποσειδῶνος, ἔστι δὲ ἐπὶ  τῇ   λίμνῃ ναὸς καὶ ἄγαλμα τοῦ
[3, 24]   ὡς ἠνιᾶτο ὑπὸ δίψης, παῖσαι  τῇ   λόγχῃ τὴν πέτραν καὶ οὕτω
[3, 25]   δελφῖνι Ἡρόδοτος εἶπεν ἀκοὴν ἐν  τῇ   Λυδίᾳ συγγραφῇ· τὸν δὲ ἐν
[3, 11]   ἀντιτεταγμένων· οἱ δὲ Διπαιεῖς ἐν  τῇ   Μαιναλίᾳ πόλισμα Ἀρκάδων ἦσαν. (τέταρτον
[3, 25]   μὲν δὴ τὸν Σιληνὸν ἐν  τῇ   Μαλέᾳ δηλοῖ καὶ τάδε ἐξ
[3, 4]   Πλαταιᾶσι Μαρδόνιός τε ἔπεσεν ἐν  τῇ   μάχῃ καὶ ἀπώλοντο οἱ βάρβαροι,
[3, 4]   σὺν ὅπλοις, Κλεομένης ἐνίκα  τῇ   μάχῃ· καὶ ἦν γὰρ πλησίον
[3, 18]   Διοσκούροις, ληφθέντα δὲ αἰχμάλωτον ἐν  τῇ   μάχῃ καὶ πραθέντα ἐς Κρήτην
[3, 14]   εἰσι. γεφυρῶν δὲ ἐφ' ἑκατέρᾳ  τῇ   μέν ἐστιν ἄγαλμα Ἡρακλέους, τῇ
[3, 18]   ἵπποις καὶ θηρία ἄνω θέοντα,  τῇ   μὲν πάρδαλις, κατὰ δὲ τὸν
[3, 1]   γαμβρὸς ὢν Ὀρέστης τε Ἑρμιόνῃ  τῇ   Μενελάου συνοικῶν. κατελθόντων δὲ Ἡρακλειδῶν
[3, 13]   λόγου τὸ εἰκὸς ἐτάφησαν ἐν  τῇ   Μεσσηνίᾳ καὶ οὐ ταύτῃ· (Μεσσηνίων
[3, 15]   καὶ ὕστερον ποιήσομαι μνήμην ἐν  τῇ   Μεσσηνίᾳ συγγραφῇ. προελθοῦσι δὲ οὐ
[3, 11]   συστρατεῦσαι Ξέρξῃ καὶ ἔργα ἐν  τῇ   ναυμαχίᾳ περὶ Σαλαμῖνα ἀποδείξασθαι. (ναοὶ
[3, 26]   Πελλάναν κομίσαντα εἶναι. (ἐν ταύτῃ  τῇ   νησῖδι ἀγάλματα Διοσκούρων χαλκᾶ μέγεθος
[3, 1]   ὄντα τοῦ δήμου Κάδμος ἐν  τῇ   νήσῳ κατέλιπεν ἡγεμόνα εἶναι τῶν
[3, 19]   ἐκβολὰς Ἀχιλλέως ἱερά· ὄνομα μὲν  τῇ   νήσῳ Λευκή, περίπλους δὲ αὐτῇ
[3, 14]   τάξιν, προεδήλωσε κλῆρός σφισιν ἐν  τῇ   νυκτί· μάχονται δὲ καὶ ἐν
[3, 23]   καί σφισιν ὁμοῦ τῶν ὀνειράτων  τῇ   ὄψει καὶ ἀπὸ τοῦ σημείου
[3, 16]   Ἔρυκος Ἡρακλέους εἶναι, κρατηθέντος δὲ  τῇ   πάλῃ βοῦς τὰς Γηρυόνου (ταύτας
[3, 18]   Λυσάνδρῳ πολιορκοῦντι Ἄφυτιν τὴν ἐν  τῇ   Παλλήνῃ νύκτωρ ἐπιφανέντα Ἄμμωνα προαγορεύειν
[3, 3]   καιρὸν ἦν ἐν τῇ συγγραφῇ  τῇ   παρούσῃ δηλῶσαι· Ἀναξάνδρου δὲ υἱὸς
[3, 26]   εἰπόντα· τραφῆναι δὲ οὐκέτι ἐν  τῇ   Πέφνῳ φασὶν αὐτούς, ἀλλὰ Ἑρμῆν
[3, 25]   ἐν μεσογαίᾳ. τὸ δὲ ὄνομα  τῇ   πόλει γενέσθαι φασὶν ἀπὸ Πύρρου
[3, 26]   ὅτῳ μὲν δή ἐστιν ὄνομα  τῇ   πόλει Λεῦκτρα, οὐκ οἶδα· εἰ
[3, 17]   Λάρισα Ἀργείοις· ὄντων δὲ ἐν  τῇ   πόλει λόφων καὶ ἄλλων, τὸ
[3, 26]   ἐφ' ἡμῶν Γερηνίαν. ἐν ταύτῃ  τῇ   πόλει Νέστορα οἱ μὲν τραφῆναι
[3, 25]   δὲ ἥρως ἀφ' οὗ  τῇ   πόλει τὸ ὄνομα ἐγένετο, Ἀργεῖος
[3, 10]   λακωνισμῷ φεύγοντες Κορίνθιοι< (δὲ ἐν  τῇ   πόλει τότε μὲν τῷ Ἀγησιλάου
[3, 4]   δὲ τῶν δώρων ἕνεκα ὧν  τῇ   προμάντιδι ἔδωκεν, ἀναπείσας ἐψευσμένα εἰπεῖν
[3, 26]   παρενεχθείη. (ὃ δὲ οἶδα ἐν  τῇ   πρὸς θαλάσσῃ χώρᾳ τῆς Λευκτρικῆς
[3, 19]   τὴν κοτύλην οἱ γενόμενον ἐν  τῇ   πρὸς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας
[3, 1]   δύο βασίλειαι γίνονται· (συναρέσαι γὰρ  τῇ   Πυθίᾳ φασίν. Ἀριστοδήμῳ δὲ αὐτῷ
[3, 25]   Μαλέαν οἰκοῦντες. (ἔστι δὲ ἐν  τῇ   Πυρρίχῳ φρέαρ ἐν τῇ ἀγορᾷ,
[3, 14]   καὶ αὐτὴ κατὰ ταὐτά ἐστι  τῇ   ῥάμνῳ. τοῦ Ἀσκληπιοῦ δὲ οὐ
[3, 13]   νομισθῆναί φασι. δείκνυται δὲ πρὸς  τῇ   Σκιάδι καὶ Ἴδα καὶ Λυγκέως
[3, 12]   κιθαρῳδίᾳ τέσσαρας χορδάς. (πρὸς δὲ  τῇ   Σκιάδι οἰκοδόμημά ἐστι περιφερές, ἐν
[3, 14]   ἀγῶνα ὑπέμειναν. (καλεῖται δὲ ἐν  τῇ   Σπάρτῃ Θεομηλίδα χωρίον· κατὰ τοῦτο
[3, 6]   παρῆγον μή ποτε πολέμιον γενέσθαι  τῇ   Σπάρτῃ. τέλος δὲ μὲν
[3, 5]   ἀνοσίων ἀνδρῶν τυραννίδα αὔξοντα ἐπισπάσασθαι  τῇ   Σπάρτῃ τὸ αἴσχιστον τῶν> ὀνειδῶν.
[3, 5]   κήρυκι ἐσπείσατο καὶ προιὼν ὁμοῦ  τῇ   στρατιᾷ τὴν γῆν ἔφθειρεν· ἔσεισέ
[3, 11]   τῇ γῇ. δὲ ἐν  τῇ   συγγραφῇ μοι τῇ Ἀτθίδι ἐπανόρθωμα
[3, 3]   μοι κατὰ καιρὸν ἦν ἐν  τῇ   συγγραφῇ τῇ παρούσῃ δηλῶσαι· Ἀναξάνδρου
[3, 5]   τε ἐν Θερμοπύλαις καὶ ἐν  τῇ   Σφακτηρίᾳ νήσῳ δεῖμα ἐποιήσατο μή
[3, 7]   πατρίδος τε ὀλέθρῳ καὶ φυγῇ  τῇ   σφετέρᾳ. (Θεόπομπον δὲ τὸν Νικάνδρου
[3, 16]   ἔτι καὶ νῦν τηλικοῦτο ὄνομα  τῇ   Ταυρικῇ θεῷ, ὥστε ἀμφισβητοῦσι μὲν
[3, 16]   τῷ ἀγάλματι ἀπὸ τῶν ἐν  τῇ   Ταυρικῇ θυσιῶν ἐμμεμένηκεν ἀνθρώπων αἵματι
[3, 1]   τῶν ἐποίκων. καὶ Θήρας μὲν  τῇ   τε νήσῳ μετέβαλεν ἀφ' ἑαυτοῦ
[3, 19]   διωχθεῖσαν ἐς Ῥόδον ἀφικέσθαι Πολυξοῖ  τῇ   Τληπολέμου γυναικὶ ἔχουσαν ἐπιτηδείως· (εἶναι
[3, 3]   συνῆκε δὲ οὕτως· ὁπόσα ἐν  τῇ   τοῦ χαλκέως ἑώρα, παρέβαλεν αὐτὰ
[3, 13]   αὐτῷ λόγος, ἐν τῇ Ἴδῃ  τῇ   Τρωικῇ κρανείας ἐν Ἀπόλλωνος ἄλσει
[3, 25]   ἐς τὸ εἶδος ὥσπερ ἐπὶ  τῇ   Χιμαίρᾳ· οἱ δὲ ὕστερον Κέρβερον
[3, 1]   ἔσχε τὴν ἀρχήν, πρῶτα μὲν  τῇ   χώρᾳ καὶ τοῖς ἀνθρώποις μετέθετο
[3, 24]   ῥυῆναι τὸ ὕδωρ. (Βρασιαὶ δὲ  ἐσχάτη   μὲν ταύτῃ τῶν Ἐλευθερολακώνων πρὸς
[3, 6]   δὲ Ἀρεύς, ὃς ὀκτὼ μάλιστα  ἔτη   γεγονὼς τελευτᾷ νόσῳ. (καὶ ἐλείπετο
[3, 14]   καὶ ἐφ' ἡμῶν ἔτι δρόμου  μελέτη   καθέστηκεν. ἐς τοῦτον τὸν Δρόμον
[3, 4]   δὲ ὁπόσους ἀνδρὸς ἑνὸς μάλιστα  ἀρετὴ   προήγαγεν ἐς πλέον δόξης, ὡς
[3, 19]   καὶ Ὧραι, σὺν δέ σφισιν  Ἀφροδίτη   καὶ Ἀθηνᾶ τε καὶ Ἄρτεμις·
[3, 10]   ἀποκτείνας Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας.  (τρίτη   δὲ ἐκ τῆς ὁδοῦ τῆς
[3, 17]   ἐς τὴν Ἀθηνᾶς γένεσιν καὶ  Ἀμφιτρίτη   καὶ Ποσειδῶν, δὴ μέγιστα
[3, 15]   καθαρσίων ἕνεκα ἐλθόντα αὐτὸν ἐν  Σπάρτῃ   ἀπηξίωσαν καθῆραι· (προσεγένετο δὲ ἐς
[3, 26]   Λακεδαιμονίων ἐστὶν ὑπήκοος τῶν ἐν  Σπάρτῃ,   βασιλέως Αὐγούστου τῆς Μεσσηνίας ἀποτεμομένου.
[3, 7]   ἔτι ἔχοντος τὴν ἀρχὴν ἐν  Σπάρτῃ   γίνεται καὶ περὶ τῆς
[3, 15]   καὶ ἐπὶ δόξῃ τοιαύτῃ· (ἐν  Σπάρτῃ   δὲ λέσχη τέ ἐστι καλουμένη
[3, 3]   μέντοι καὶ Πολεμάρχου μνῆμα ἐν  Σπάρτῃ,   εἴτε ἀγαθοῦ τὰ πρότερα ἀνδρὸς
[3, 14]   ὑπέμειναν. (καλεῖται δὲ ἐν τῇ  Σπάρτῃ   Θεομηλίδα χωρίον· κατὰ τοῦτο τῆς
[3, 1]   φήμην· συνῴκει δὲ Λακεδαίμων  Σπάρτῃ   θυγατρὶ τοῦ Εὐρώτα. τότε δὲ
[3, 7]   τά τε ἄλλα εὐδοκιμοῦντα ἐν  Σπάρτῃ   καὶ ἀπὸ τῶν Πεισιστρατιδῶν Κλεομένει
[3, 3]   Μεσσηνίας οὔσης, Πολύδωρον εὐδοκιμοῦντα ἐν  Σπάρτῃ   καὶ κατὰ γνώμην Λακεδαιμονίων μάλιστα
[3, 13]   Οἰκέταν ἐπονομάζουσι, τιμὰς εἶχεν ἐν  Σπάρτῃ   καὶ πρὶν Ἡρακλείδας κατελθεῖν, ἵδρυτο
[3, 8]   ἔχον δὲ οὕτω· φράζεο δή,  Σπάρτη,   καίπερ μεγάλαυχος ἐοῦσα, μὴ σέθεν
[3, 1]   ἀπὸ τῆς γυναικὸς πόλιν,  Σπάρτη   καλεῖται καὶ ἐς ἡμᾶς. (Ἀμύκλας
[3, 21]   δουλείας ἀφῆκε Λακεδαιμονίων τῶν ἐν  Σπάρτῃ   κατηκόους ὄντας. θαλάσσῃ μὲν δὴ
[3, 2]   Ἐχεστράτου τοῦ Ἄγιδος βασιλεύοντες ἐν  Σπάρτῃ   Κυνουρέας τοὺς ἐν (τῇ) ἡλικίᾳ
[3, 11]   Θόρνακος προελθόντι ἔστιν πόλις,  Σπάρτη   μὲν ὀνομασθεῖσα ἐξ ἀρχῆς, προσλαβοῦσα
[3, 14]   ταφῆναι τοὺς Ἀφαρέως παῖδας ἐν  Σπάρτῃ.   πρὸς δὲ τοῦ Δρόμου τῇ
[3, 7]   Λεωνίδου βασιλεὺς ὕστατος ἐγένετο ἐν  Σπάρτῃ·   τὰ δὲ ἐς τὴν οἰκίαν
[3, 6]   μή ποτε πολέμιον γενέσθαι τῇ  Σπάρτῃ.   τέλος δὲ μὲν πολλά
[3, 5]   ἀνδρῶν τυραννίδα αὔξοντα ἐπισπάσασθαι τῇ  Σπάρτῃ   τὸ αἴσχιστον τῶν> ὀνειδῶν. (ὡς
[3, 6]   τὴν χώραν· (Ἀρέως δὲ ἐν  Σπάρτῃ   τοῦ Ἀκροτάτου βασιλεύοντος Ἀντίγονος
[3, 2]   Ἐχεστράτου τὴν ἀρχὴν ἔσχεν ἐν  Σπάρτῃ.   τοῦτον τὸν Λαβώταν Ἡρόδοτος ἐν
[3, 2]   Χαρμίδαν τὸν Εὔθυος, ἄνδρα ἐν  Σπάρτῃ   τῶν δοκίμων, στάσεις τε καταπαύσοντα
[3, 7]   ἐν εἰρήνῃ διετέλεσεν οὖσα  Σπάρτη.   (Χάριλλος δὲ Πολυδέκτου τήν
[3, 11]   πᾶς, ὅτι ἐν ταῖς γυμνοπαιδίαις  ἑορτὴ   δὲ εἴ τις ἄλλη καὶ
[3, 23]   τοῦτο τὸ ὕδωρ ἐν τῇ  ἑορτῇ   τῆς Ἰνοῦς ἐμβάλλουσιν ἀλφίτων μάζας.
[3, 8]   μεγάλαυχος ἐοῦσα, μὴ σέθεν ἀρτίποδος  βλάστῃ   χωλὴ βασιλεία. δηρὸν γὰρ μόχθοι
[3, 8]   καὶ Λακεδαιμονίων τοῦ κοινοῦ πρόξενος  ἐπανέστη   τῷ δήμῳ σὺν τοῖς τὰ
[3, 17]   ταραχῇ τε ἀεὶ καὶ δείματι,  ἐξέστη   καὶ τότε καὶ τὴν παῖδα
[3, 14]   τὸ ἱερὸν τὸ ἐν Ἑρμιόνῃ  κατέστη   καὶ τούτοις Χθονίαν νομίζειν Δήμητρα.
[3, 1]   Θηραῖοι κατὰ ἔτος ἐναγίζουσιν ὡς  οἰκιστῇ·   Προκλεῖ δὲ καὶ Εὐρυσθένει μέχρι
[3, 15]   ἔσχηκε, τὸ δὲ ἀρχαῖον ἐκαλεῖτο  Καλλίστη.   (πλησίον δέ ἐστιν Ἱπποσθένους ναός,
[3, 22]   πόλισμά ἐστιν ἐν μεσογαίᾳ καὶ  αὐτή,   Γλυππία· καὶ ἐς κώμην ἑτέραν
[3, 23]   Ἀφροδίτης παρ' Ἕλλησίν ἐστιν ἀρχαιότατον·  αὐτὴ   δὲ θεὸς ξόανον ὡπλισμένον.
[3, 25]   πάλαι καὶ ταύτῃ Ταίναρον. ἐν  αὐτῇ   δὲ μέγαρον Δήμητρος καὶ ἐπὶ
[3, 22]   Ἀκριῶν ἀπέχει σταδίους ἑξήκοντα. ἐν  αὐτῇ   δὲ ναός τε Ῥωμαίων βασιλέων
[3, 19]   ναὸς Ἀχιλλέως καὶ ἄγαλμα ἐν  αὐτῇ.   (ἐς ταύτην πρῶτος ἐσπλεῦσαι λέγεται
[3, 15]   καλουμένη Ποικίλη καὶ ἡρῷα πρὸς  αὐτῇ   Κάδμου τοῦ Ἀγήνορος τῶν τε
[3, 24]   τοῦ Κάδμου φωραθεῖσα ἐς λάρνακα  αὐτὴ   καὶ Διόνυσος ἐμβληθείη· καὶ τὴν
[3, 4]   τε ὃν ἐποιήσατο Πέρσης  αὐτῇ   καὶ τὴν ἄλλην ἀγομένην κατασκευήν.
[3, 11]   ἀνὰ χρόνον καὶ Λακεδαίμων  αὐτὴ   καλεῖσθαι· τέως δὲ τὸ ὄνομα
[3, 14]   δὲ ἄγνος λύγος καὶ  αὐτὴ   κατὰ ταὐτά ἐστι τῇ ῥάμνῳ.
[3, 19]   θυγατρός, Μενελάου δέ ἐστιν ἐν  αὐτῇ   ναός, καὶ Μενέλαον καὶ Ἑλένην
[3, 21]   ὕδωρ, παρέχεται δὲ ἀφθόνους καὶ  αὐτὴ   πηγάς. (ἐπὶ θάλασσαν δὲ ἐς
[3, 19]   τῇ νήσῳ Λευκή, περίπλους δὲ  αὐτῇ   σταδίων εἴκοσι, δασεῖα δὲ ὕλῃ
[3, 16]   τράπεζά τε καὶ σίλφιον ἐπ'  αὐτῇ.   (τάδε μὲν οὕτω γενέσθαι λέγουσιν·
[3, 13]   ὕδωρ συντυχόντες κατάσκοποι τῶν Δωριέων  αὐτῇ   τε ἀφίκοντο ἐς λόγους καὶ
[3, 20]   ἀρχαῖον· δὲ Πολυδεύκειά ἐστιν  αὐτή   τε κρήνη καὶ Πολυδεύκους
[3, 24]   ἐς τὴν θάλασσαν, καὶ ἐπ'  αὐτῇ   χαλκοῖ ποδιαίων ἑστήκασιν οὐ μείζονες,
[3, 18]   Εὐρώτα τὴν Τίασαν, καὶ πρὸς  αὐτῇ   Χαρίτων ἐστὶν ἱερὸν Φαέννας καὶ
[3, 15]   τρόπον ἱδρυμέναι καὶ ἐπὶ δόξῃ  τοιαύτῃ·   (ἐν Σπάρτῃ δὲ λέσχη τέ
[3, 14]   Θέτιδος κατασκευασθῆναί φασιν ἐπ' αἰτίᾳ  τοιαύτῃ·   πολεμεῖν μὲν πρὸς Μεσσηνίους ἀφεστηκότας,
[3, 7]   Κυνουρεῦσιν ἐπολέμησαν· τὰς δὲ ἐφεξῆς  ταύτῃ   γενεάς, Εὐνόμου τε τοῦ Πρυτάνιδος
[3, 23]   Πλατανιστοῦντα ἐλάχιστον γὰρ τῆς ἠπείρου  ταύτῃ   διέστηκεν νῆσος ἐς ταύτην
[3, 26]   τούτου μοι δοκοῦσιν ἕνεκα οἱ  ταύτῃ   θεῶν μάλιστα Ἀσκληπιὸν τιμᾶν, ἅτε
[3, 1]   ἐβασίλευσε πρῶτος ἐν τῇ γῇ  ταύτῃ   καὶ ἀπὸ τούτου Λέλεγες ὧν
[3, 24]   Λᾶν οἰκιστὴν εἶναι λέγουσιν οἱ  ταύτῃ,   καὶ ἀποθανεῖν φασιν ὑπὸ Ἀχιλλέως,
[3, 3]   εἴκει γυναῖκα ἑτέραν λαβεῖν πρὸς  ταύτῃ.   καὶ τε ἐπεισελθοῦσα Κλεομένην
[3, 22]   (ἔστι δὲ ἐν τῇ γῇ  ταύτῃ   καὶ ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ στάδια ἀπέχον
[3, 13]   ἐν τῇ Μεσσηνίᾳ καὶ οὐ  ταύτῃ·   (Μεσσηνίων δὲ αἱ συμφοραὶ καὶ
[3, 23]   εἰσὶν ἐσβολαί, αἰγιαλὸς δὲ  ταύτῃ   παρέχεται ψηφῖδας σχῆμα εὐπρεπεστέρας καὶ
[3, 3]   σφῦραν καὶ τὸν ἄκμονα ἀντίτυπον  ταύτῃ,   πῆμα δὲ εἰκότως ἀνθρώπῳ τὸν
[3, 22]   ὄνομα ἀπὸ τῶν νησίδων, αἳ  ταύτῃ   πρόκεινται τῆς ἠπείρου τρεῖς ἀριθμόν.
[3, 25]   ὄνομα δὲ ἦν πάλαι καὶ  ταύτῃ   Ταίναρον. ἐν αὐτῇ δὲ μέγαρον
[3, 25]   Τευθρώνη· τὸν δὲ οἰκιστὴν οἱ  ταύτῃ   Τεύθραντα Ἀθηναῖον ὄντα ἀποφαίνουσι, τιμῶσι
[3, 26]   ἐς Πελλάναν κομίσαντα εἶναι. (ἐν  ταύτῃ   τῇ νησῖδι ἀγάλματα Διοσκούρων χαλκᾶ
[3, 26]   καλοῦσιν ἐφ' ἡμῶν Γερηνίαν. ἐν  ταύτῃ   τῇ πόλει Νέστορα οἱ μὲν
[3, 26]   μεγάλων οὐ μείζων, Πέφνος καὶ  ταύτῃ   τὸ ὄνομα· τεχθῆναι δὲ ἐνταῦθα
[3, 19]   μνῆμα. θεῶν δὲ σέβουσιν οἱ  ταύτῃ   τόν τε Ἀμυκλαῖον καὶ Διόνυσον,
[3, 25]   Ἑλλήνων τινὲς ὡς Ἡρακλῆς ἀναγάγοι  ταύτῃ   τοῦ Ἅιδου τὸν κύνα, οὔτε
[3, 24]   ὕδωρ. (Βρασιαὶ δὲ ἐσχάτη μὲν  ταύτῃ   τῶν Ἐλευθερολακώνων πρὸς θαλάσσῃ ἐστί,
[3, 4]   δὲ ὕστερον τούτων ἐπέλαβεν  τελευτὴ   μανέντα· ὡς γὰρ δὴ ἐλάβετο
[3, 15]   ἡρῷον, θυγατρὸς Ἀρχιδάμου βασιλεύοντος Σπαρτιατῶν·  πρώτη   δὲ ἱπποτρόφησε γυναικῶν καὶ Ὀλυμπίασι
[3, 8]   γυναικῶν καὶ νίκην ἀνείλετο Ὀλυμπικὴν  πρώτη.   Κυνίσκας δὲ ὕστερον γυναιξὶ καὶ
[3, 21]   ὀκτὼ πόλεις καὶ δέκα εἰσί,  πρώτη   μὲν καταβᾶσιν ἐξ Αἰγιῶν ἐπὶ
[3, 15]   δὲ ἱπποτρόφησε γυναικῶν καὶ Ὀλυμπίασι  πρώτη   νίκην ἀνείλετο ἅρματι. ἔστι δὲ
[3, 8]   ἀγῶνα ἔσχε τὸν Ὀλυμπικόν καὶ  πρώτη   τε ἱπποτρόφησε γυναικῶν καὶ νίκην
[3, 18]   μάλιστα Ἑλλήνων χρώμενοι τῷ ἐν  Λιβύῃ   μαντείῳ. λέγεται δὲ καὶ Λυσάνδρῳ
[3, 9]   καὶ αἱ Σάρδεις πλούτῳ καὶ  παρασκευῇ   προεῖχον, τῷ τε σατραπεύοντι ἐπὶ
[3, 10]   μοι καὶ τάδε Σικυωνία  γραφὴ   διεξῄει. (ἰοῦσι δὲ ἀπὸ τῶν
[3, 11]   γῇ. δὲ ἐν τῇ  συγγραφῇ   μοι τῇ Ἀτθίδι ἐπανόρθωμα ἐγένετο,
[3, 17]   πρότερον ἔτι ἐν τῇ Ἀτθίδι  συγγραφῇ.   Περσεῖ δ' ἐς Λιβύην καὶ
[3, 15]   ποιήσομαι μνήμην ἐν τῇ Μεσσηνίᾳ  συγγραφῇ.   προελθοῦσι δὲ οὐ πολὺ λόφος
[3, 3]   κατὰ καιρὸν ἦν ἐν τῇ  συγγραφῇ   τῇ παρούσῃ δηλῶσαι· Ἀναξάνδρου δὲ
[3, 25]   εἶπεν ἀκοὴν ἐν τῇ Λυδίᾳ  συγγραφῇ·   τὸν δὲ ἐν Ποροσελήνῃ δελφῖνα
[3, 16]   οἰκῆσαι, τὸ δὲ οἴκημα οὐκ  ἔφη   δώσειν· θυγάτηρ γὰρ ἔτυχέν οἱ
[3, 10]   παρὰ τῶν δυναστευόντων ἐν Φωκεῦσιν  ἔφη   λαμβάνουσαν δωρεὰν ἑτοιμότερον ποιεῖν σφισιν
[3, 22]   Ὅμηρος Ἀλέξανδρον ἁρπάσαντα Ἑλένην ἐνταῦθα  ἔφη   συγγενέσθαι οἱ πρῶτον. κατὰ δὲ
[3, 25]   ὑπὸ τοῦ ἰοῦ, καὶ τοῦτον  ἔφη   τὸν ὄφιν ὑπὸ Ἡρακλέους ἀχθῆναι
[3, 7]   μηδὲ ἀρχὴν συνεὶς αὐτῶν οὐκ  ἔφη   τῶν μηνῶν ἕνεκα αὑτοῦ τὸν
[3, 9]   τοῦ Πεισάνδρου δὲ ἐτύγχανε συνοικῶν  ἀδελφῇ   τῷ πολέμῳ δὲ αὐτὸς κατὰ
[3, 24]   τοῦ ὄρους ἔκειτο ἐπὶ τῇ  κορυφῇ·   καὶ νῦν ἔτι τῆς πόλεώς
[3, 4]   Μαρδόνιός τε ἔπεσεν ἐν τῇ  μάχῃ   καὶ ἀπώλοντο οἱ βάρβαροι, τὴν
[3, 4]   ὅπλοις, Κλεομένης ἐνίκα τῇ  μάχῃ·   καὶ ἦν γὰρ πλησίον ἄλσος
[3, 18]   ληφθέντα δὲ αἰχμάλωτον ἐν τῇ  μάχῃ   καὶ πραθέντα ἐς Κρήτην δουλεύειν
[3, 5]   τὴν τυραννίδα ἐν βεβαίῳ. καὶ  μάχῃ   μὲν ἐνίκησεν Ἀθηναίων τοὺς ἔχοντας
[3, 10]   τὸν βασιλέα Κλεομένην τὸν Λεωνίδου  μάχῃ   νικήσαντες. (ἐν δὲ Θόρνακι ἐς
[3, 2]   καὶ Ἀργείους τοῖς εἵλωσιν ἀμύναντας  μάχῃ   νικῶσιν. ~τελευτήσαντος δὲ Ἀλκαμένους Πολύδωρος
[3, 8]   προεστηκὼς τότε τοῦ Ἠλείων δήμου  μάχῃ   Ξενίαν καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ
[3, 19]   Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας προτέρᾳ  μάχῃ.   ὁπόσα δὲ πεποίηται κατὰ τὴν
[3, 18]   (Ἡρακλέους τε πρὸς Ὄρειον Κένταυρον  μάχη   πεποίηται καὶ Θησέως πρὸς Ταῦρον
[3, 18]   παρὰ Φόλῳ τῶν Κενταύρων  μάχη.   (τὸν δὲ Μίνω καλούμενον Ταῦρον
[3, 17]   Ἑλλάδα καὶ δι' αὐτὸ ἐχόμενος  ταραχῇ   τε ἀεὶ καὶ δείματι, ἐξέστη
[3, 24]   ἠνιᾶτο ὑπὸ δίψης, παῖσαι τῇ  λόγχῃ   τὴν πέτραν καὶ οὕτω ῥυῆναι
[3, 22]   ἐν τῇ ἠπείρῳ Τρινασοῦ καλουμένης  τείχη,   φρουρίου ποτὲ ἐμοὶ δοκεῖν καὶ
[3, 14]   πρὸς δὲ τοῦ Δρόμου τῇ  ἀρχῇ   Διόσκουροί τέ εἰσιν Ἀφετήριοι καὶ
[3, 4]   ἀπ' ἀμφοτέρων ἀδελφόν, κατέβαινεν  ἀρχή.   καὶ Ξέρξης τε τηνικαῦτα ἐπὶ
[3, 6]   τελευτήσαντος ἐς Κλεόμβροτον περιῆλθεν  ἀρχή,   καὶ ὑπὸ ἡγεμόνι τούτῳ Βοιωτοῖς
[3, 1]   Κυνόρταν Ἀργάλου τελευτήσαντος ἀφίκετο  ἀρχή.   (Κυνόρτα δὲ ἐγένετο Οἴβαλος. οὗτος
[3, 5]   ἀριθμόν, καὶ τῶν ἐφόρων  ἀρχή,   σὺν δὲ αὐτοῖς καὶ
[3, 14]   βασιλέων εἰσὶ καὶ πλησίον ὀνομαζομένη  λέσχη   Κροτανῶν· εἰσὶ δὲ οἱ Κροτανοὶ
[3, 15]   δόξῃ τοιαύτῃ· (ἐν Σπάρτῃ δὲ  λέσχη   τέ ἐστι καλουμένη Ποικίλη καὶ
[3, 14]   ὁποτέρων δ' ἂν κάπρος  τύχῃ   νικῶν, (ἐστιν) ἐν τῷ Πλατανιστᾷ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/06/2006