Livre, Chap.
[3, 17]	γένεσιν καὶ Ἀμφιτρίτη καὶ Ποσειδῶν,	ἃ	δὴ μέγιστα καὶ μάλιστα ἦν
[3, 11]	καὶ οὐκ ἀξίων ἀφηγήσεως, ὧν	(ἃ)	ἕκαστοι παρὰ σφίσι λέγουσιν, ἀποκρῖναι
[3, 14]	λόγος. (ἐγγυτάτω δὲ τῶν μνημάτων	ἃ	τοῖς Ἀγιάδαις πεποίηται στήλην ὄψει,
[3, 12]	ἡρῷά ἐστιν Ἴοπός τε κατὰ	Λέλεγα	ἢ Μύλητα γενέσθαι δοκοῦντος καὶ
[3, 1]	μάλιστα ἦσαν. προεληλυθότες δὲ ἐπὶ	μέγα	ἀπεχθείας ὅμως ἐν κοινῷ Θήρᾳ
[3, 6]	πρεσβύτερος τῶν παίδων Ἀγησίπολις παρέσχετο	μέγα	οὐδὲν ἐς μνήμην, Κλεομένης δὲ
[3, 3]	τε παρὰ Λακεδαιμονίων δέδοται καὶ	ἀξιόλογα	ἐς τιμήν. ἔστι μέντοι καὶ
[3, 11]	τὴν Ἑλλάδα συστρατεῦσαι Ξέρξῃ καὶ	ἔργα	ἐν τῇ ναυμαχίᾳ περὶ Σαλαμῖνα
[3, 2]	ἐπὶ πολὺ τῷ πολέμῳ καὶ	ἔργα	οὐκ ἄδοξα ἐπιδειξαμένους. δηλοῦσι δὲ
[3, 4]	Ἀθηναῖοι δὲ ὅτι ἐδῄωσε τὴν	Ὀργάδα,	Δελφοὶ δὲ τῶν δώρων ἕνεκα
[3, 12]	νῦν ἔτι ἐκκλησιάζουσι. ταύτην τὴν	Σκιάδα	Θεοδώρου τοῦ Σαμίου φασὶν εἶναι
[3, 26]	τὰ ἔπη ποιήσας τὴν μικρὰν	Ἰλιάδα.	(διὸ καὶ τάδε αὐτὸς οἶδα
[3, 22]	τὸν κόλπον οἰκίσαι φασί, τὴν	Ἠτιάδα	Αἰνείου θυγατέρα λέγοντες εἶναι· τὴν
[3, 18]	Ἄρτεμις δὲ ὑπὸ τῷ δευτέρῳ,	Γιτιάδα	καὶ αὐτοὶ τέχνη καὶ τὰ
[3, 21]	ἐγγυτάτω τῆς ὁδοῦ γίνεται, καὶ	Λάδα	μνῆμά ἐστιν ὠκύτητι ὑπερβαλομένου ποδῶν
[3, 12]	καὶ ὕδωρ αἰτήσοντες ἐς τὴν	Ἑλλάδα	ἐπέμφθησαν, Λακεδαιμονίοις μὲν ἐπεσήμαινεν ἐς
[3, 7]	ὁ πόλεμος οὗτος εὖ τὴν	Ἑλλάδα	ἔτι βεβηκυῖαν διέσεισεν ἐκ βάθρων,
[3, 4]	Ξέρξης τε τηνικαῦτα ἐπὶ τὴν	Ἑλλάδα	ἤγαγε τὸν λαὸν καὶ Λεωνίδας
[3, 4]	ἂν ἐμποδὼν μηδὲ ἀρχὴν τὴν	Ἑλλάδα	ἰδεῖν αὐτὸν μηδὲ Ἀθηναίων ποτὲ
[3, 17]	Παυσανίας συνειδὼς αὑτῷ προδιδόντι τὴν	Ἑλλάδα	καὶ δι' αὐτὸ ἐχόμενος ταραχῇ
[3, 4]	κατεργασθέντος Λεωνίδου παρῆλθον ἐς τὴν	Ἑλλάδα	οἱ βάρβαροι. (Παυσανίας δὲ ὁ
[3, 3]	Πολυδώρου λαμπρὸν (ἀνὰ πᾶσαν τὴν	Ἑλλάδα	ὄνομα, Πολέμαρχος οἰκίας ἐν Λακεδαίμονι
[3, 9]	οὖν Ῥόδιον Τιμοκράτην ἐς τὴν	Ἑλλάδα	πέμπει χρήματα ἄγοντα, ἐντειλάμενος πόλεμον
[3, 11]	ταύτην φασὶν ἑκουσίως ἐπὶ τὴν	Ἑλλάδα	συστρατεῦσαι Ξέρξῃ καὶ ἔργα ἐν
[3, 13]	δὲ πρὸς τῇ Σκιάδι καὶ	Ἴδα	καὶ Λυγκέως τάφος. κατὰ μὲν
[3, 10]	Ἀρχιδάμου τούτου τὸν μὲν πρεσβύτερον	παῖδα	Ἆγιν κατέλαβεν ἀποθανεῖν Μακεδόσιν ἐναντία
[3, 7]	ἦλθεν οἰκέτης ἀπαγγέλλων τετέχθαι οἱ	παῖδα.	Ἀρίστων δὲ ἐπῶν τῶν ἐν
[3, 12]	τοῦ Μελανίωνος ἀδελφόν, οἱ δὲ	παῖδα	εἶναι λέγουσιν. (ἑτέρα δὲ ἐκ
[3, 14]	τὸν δὲ Ἄλκωνα λέγουσιν Ἱπποκόωντας	παῖδα	εἶναι. παρὰ δὲ τοῦ Ἄλκωνος
[3, 26]	μάλιστα Ἀσκληπιὸν τιμᾶν, ἅτε Ἀρσινόης	παῖδα	εἶναι τῆς Λευκίππου νομίζοντες. λίθου
[3, 13]	φησιν ἐν τοῖς ἔπεσιν Ἀγήνορος	παῖδα	εἶναι τοῦ Πλευρῶνος. τοῦ δὲ
[3, 7]	τῶν μηνῶν ἕνεκα αὑτοῦ τὸν	παῖδα	εἶναι. (τοῦτον μὲν δὴ τῶν
[3, 4]	ἐξέβαλεν ὑπὸ ἀμαθίας οὐχ αὑτοῦ	παῖδα	εἶναι φήσας. τότε δὲ οἱ
[3, 24]	Ἑλλήνων, ὡς Σεμέλη τέκοι τὸν	παῖδα	ἐκ Διὸς καὶ ὑπὸ τοῦ
[3, 4]	Πλείσταρχον τὸν Λεωνίδου καταλειφθέντα ἔτι	παῖδα	ἐς Πλάταιάν τε Λακεδαιμονίους ἤγαγε
[3, 3]	καὶ ἥ τε ἐπεισελθοῦσα Κλεομένην	παῖδα	ἔσχε καὶ ἡ προτέρα τέως
[3, 8]	Δημάρατον καὶ Ἆγις ἐς τὸν	παῖδα	ἔσχε Λεωτυχίδην, καί οἱ κατά
[3, 1]	γυναῖκα ἔσχεν ἐξ Ἄργους καὶ	παῖδα	ἔσχε Τυνδάρεων, ᾧ περὶ τῆς
[3, 18]	δὲ καὶ Ἡρακλέα, τὸν μὲν	παῖδα	ἔτι ὄντα ἐς οὐρανόν ἐστιν
[3, 8]	ἐποιεῖτο ἦ μὴν Λεωτυχίδην ἑαυτοῦ	παῖδα	ἡγεῖσθαι καί σφισι σὺν ἱκεσίᾳ
[3, 16]	θεραπεία πᾶσα ἡ περὶ τὴν	παῖδα	ἠφάνιστο, Διοσκούρων δὲ ἀγάλματα ἐν
[3, 11]	καὶ Ἑρμῆς Ἀγοραῖος Διόνυσον φέρων	παῖδα,	καὶ τὰ ἀρχαῖα καλούμενα Ἐφορεῖα,
[3, 6]	αὐτὸν Κλεωνύμῳ τῷ πατρὶ ὀμόσαι	παῖδα	ὄντα ἐπὶ ὀλέθρῳ τῆς Σπάρτης.
[3, 2]	θεμένου τοὺς νόμους φησὶν ἐπιτροπευθῆναι	παῖδα	ὄντα· Λεωβώτην δέ οἱ τίθεται
[3, 17]	ἐξέστη καὶ τότε καὶ τὴν	παῖδα	τῷ ἀκινάκῃ παίει. (τοῦτο τὸ
[3, 12]	ἀλλήλων. (προιόντων δὲ κατὰ τὴν	Ἀφεταίδα	ἡρῷά ἐστιν Ἴοπός τε κατὰ
[3, 12]	ἀγορᾶς κατὰ τὴν ὁδὸν ἣν	Ἀφεταίδα	ὀνομάζουσι, τὰ καλούμενα Βοώνητά ἐστι·
[3, 16]	θυγατέρες δὲ ἦσαν Θερσάνδρου τοῦ	Ἀγαμηδίδα,	βασιλεύοντος μὲν Κλεωναίων, τετάρτου δὲ
[3, 20]	~ἐν Θεράπνῃ δὲ κρήνην τὴν	Μεσσηίδα	ἰδὼν οἶδα. Λακεδαιμονίων δὲ ἑτέροις
[3, 20]	ἡμῶν, οὐ τὴν ἐν Θεράπνῃ	Μεσσηίδα	καλεῖσθαι τὸ ἀρχαῖον· ἡ δὲ
[3, 5]	δὲ Λύσανδρος μὲν ἐς τὴν	Φωκίδα	ἀφικόμενος καὶ ἀναλαβὼν πανδημεὶ τοὺς
[3, 9]	Λοκροὶ συμμάχους Θηβαίους καὶ τὴν	Φωκίδα	ἐπόρθησαν· ἐς δὲ τὴν Λακεδαίμονα
[3, 14]	(καλεῖται δὲ ἐν τῇ Σπάρτῃ	Θεομηλίδα	χωρίον· κατὰ τοῦτο τῆς πόλεως
[3, 7]	γὰρ καὶ ὁ ἐς τὴν	Ἀργολίδα	ἐσβαλών καὶ ἔτεσιν οὐ πολλοῖς
[3, 5]	ἐκ τῆς Τεγεατῶν ἐς τὴν	Ἀργολίδα	ἤγαγε τὸν στρατόν, πέμπουσι κήρυκα
[3, 4]	ἐβασίλευσεν, αὐτίκα ἐσέβαλεν ἐς τὴν	Ἀργολίδα,	Λακεδαιμονίων τε αὐτῶν ἀθροίσας καὶ
[3, 7]	ἐσέβαλε δὲ καὶ ἐς τὴν	Ἀργολίδα	ὁ Νίκανδρος στρατιᾷ καὶ τὰ
[3, 2]	ἀναστάτους, αἰτίαν ἐπενεγκόντες ὡς τὴν	Ἀργολίδα	συγγενῶν σφισιν ὄντων Ἀργείων λῃσταί
[3, 2]	μεταξὺ καὶ Μυσῶν, καλουμένην δὲ	Αἰολίδα	ἐφ' ἡμῶν, καθέξειν ἔμελλεν· ὁ
[3, 9]	νῆες εὐτρεπεῖς ἦσαν, ἀφίκετο ἐς	Αὐλίδα	τῇ Ἀρτέμιδι θύσων, ὅτι καὶ
[3, 21]	οἶδα ἱερὸν καὶ τὴν πηγὴν	Πελλανίδα.	ἐς ταύτην λέγουσιν ὑδρευομένην ἐσπεσεῖν
[3, 5]	οἴκαδε ἤρεσε μηδὲ ἀνοσίων ἀνδρῶν	τυραννίδα	αὔξοντα ἐπισπάσασθαι τῇ Σπάρτῃ τὸ
[3, 5]	ἐπιτραπεῖσιν ὑπὸ Λυσάνδρου καταστησόμενος τὴν	τυραννίδα	ἐν βεβαίῳ. καὶ μάχῃ μὲν
[3, 4]	δὲ Ἀθηναίου χάριτι ἀνδρὸς Ἰσαγόρου	τυραννίδα	οἱ συγκατεργασόμενος Ἀθηνῶν. ὡς δὲ
[3, 6]	Λακεδαιμόνιοι τὴν ἀρχὴν. τῷ δὲ	Λεωνίδᾳ	διάφορος ἐτύγχανεν ὢν ἐς τὰ
[3, 6]	Λεωνίδου· τοῦτον δὲ οἰκειωσάμενος ἐπῆγε	Λεωνίδᾳ	καὶ ἄλλα ἐγκλήματα καὶ ὅρκους
[3, 17]	γυναικός ἐστιν εἰκών, Λακεδαιμόνιοι δὲ	Εὐρυλεωνίδα	λέγουσιν εἶναι· νίκην δὲ ἵππων
[3, 18]	δὲ Μίνω καλούμενον Ταῦρον οὐκ	οἶδα	ἀνθ' ὅτου πεποίηκε Βαθυκλῆς δεδεμένον
[3, 26]	ὄνομα τῇ πόλει Λεῦκτρα, οὐκ	οἶδα·	εἰ δ' ἄρα ἀπὸ Λευκίππου
[3, 24]	ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς ἔχοντες, οὐκ	οἶδα	εἰ Διοσκούρους σφᾶς ἢ Κορύβαντας
[3, 19]	αὐτοῦ μέτρῳ μὲν οὐδένα ἀνευρόντα	οἶδα,	εἰκάζοντι δὲ καὶ τριάκοντα εἶναι
[3, 26]	δὴ καὶ Ἀλκμᾶνα ἐν ᾄσματι	οἶδα	εἰπόντα· τραφῆναι δὲ οὐκέτι ἐν
[3, 14]	κυνὸς δὲ σκύλακας οὐδένας ἄλλους	οἶδα	Ἑλλήνων νομίζοντας θύειν ὅτι μὴ
[3, 26]	οὐδὲ πλεονάσαντος παρενεχθείη. (ὃ δὲ	οἶδα	ἐν τῇ πρὸς θαλάσσῃ χώρᾳ
[3, 20]	τόδε δὲ ἄλλο δρώμενον ἐνταῦθα	οἶδα·	(ἐπὶ θαλάσσῃ πόλισμα Ἕλος ἦν,
[3, 20]	τὸ δὲ αὐτὸ καὶ Πέρσας	οἶδα	θύειν νομίζοντας. Ταλετοῦ δὲ οὐ
[3, 24]	Ἀσίας ἱερόν. μετασχόντας μὲν οὖν	οἶδα	Ἰάσονι τοῦ στόλου τοὺς Τυνδάρεω
[3, 21]	ἄξια αὐτόθι ἰδὼν Ἀσκληπιοῦ τε	οἶδα	ἱερὸν καὶ τὴν πηγὴν Πελλανίδα.
[3, 20]	δὲ κρήνην τὴν Μεσσηίδα ἰδὼν	οἶδα.	Λακεδαιμονίων δὲ ἑτέροις ἐστὶν εἰρημένον
[3, 19]	ἱερόν ἐστι Δενδρίτιδος. (ὃν δὲ	οἶδα	λέγοντας Κροτωνιάτας περὶ Ἑλένης λόγον,
[3, 15]	ξόανον ὡπλισμένης. ναῶν δὲ ὧν	οἶδα	μόνῳ τούτῳ καὶ ὑπερῷον ἄλλο
[3, 26]	Ἰλιάδα. (διὸ καὶ τάδε αὐτὸς	οἶδα	περὶ τὸ Ἀσκληπιεῖον τὸ ἐν
[3, 9]	καὶ οἱ Φωκεῖς ἐς τὴν	Λοκρίδα	καὶ ἐδῄωσαν τὴν χώραν. (ἐπηγάγοντο
[3, 6]	τε καὶ ἐχθρὰ ἐς τὴν	πατρίδα	ἐτόλμησε καὶ Πύρρον τὸν Αἰακίδου
[3, 22]	Ζεὺς Καππώτας κατὰ γλῶσσαν τὴν	Δωρίδα.	ἡ δὲ νῆσος ἡ Κρανάη
[3, 14]	ἥλιον ἰόντι δυόμενον τάφος κενὸς	Βρασίδᾳ	τῷ Τέλλιδος πεποίηται· ἀπέχει δὲ
[3, 5]	πρότερον τούτου Λεωτυχίδην καὶ Ἀργεῖοι	Χρυσίδα,	καθεζομένους ἐνταῦθα ἱκέτας, οὐδὲ ἀρχὴν
[3, 12]	τὸν ἀρχαῖον ἀντεδίδοσαν βοῦς καὶ	ἀνδράποδα	καὶ ἀργὸν τὸν ἄργυρον καὶ
[3, 18]	Κναγίαν Ἄρτεμίν ἐστιν οὕτω λεγόμενα·	Κναγέα	ἄνδρα ἐπιχώριον στρατεῦσαί φασιν ἐς
[3, 11]	ἐναντία Περσῶν, δεύτερον δὲ ἐν	Τεγέᾳ	πρὸς Τεγεάτας καὶ Ἀργείους μάχης
[3, 18]	Ἀθηναίων οὐχ ὁμονοούντων ἀλλὰ ἐς	Μενεσθέα	ῥεπόντων μᾶλλον ταῖς εὐνοίαις. οὐ
[3, 25]	ὄφιν ὑπὸ Ἡρακλέους ἀχθῆναι παρ'	Εὐρυσθέα·	(Ὅμηρος δὲ πρῶτος γὰρ ἐκάλεσεν
[3, 21]	ἰχθῦς δεδοίκασιν ἐξαιρεῖν, τὸν θηρεύσαντα	ἁλιέα	γενέσθαι λέγοντες ἐξ ἀνθρώπου. (Γύθιον
[3, 16]	ἀλλὰ Ἡρακλῆς μὲν ἀποκτίννυσιν Ἔρυκα,	Δωριέα	δὲ αὐτόν τε καὶ τῆς
[3, 3]	ἐπὶ γεγονότι ἤδη Κλεομένει τίκτει	Δωριέα	καὶ αὖθις Λεωνίδαν, ἐπὶ δὲ
[3, 3]	(ἐπεὶ δὲ ἀπέθανεν Ἀναξανδρίδης, Λακεδαιμόνιοι	Δωριέα	καὶ γνώμην Κλεομένους καὶ τὰ
[3, 13]	μάχης τῆς πρὸς Ἴδαν καὶ	Λυγκέα	θεοὺς τοὺς Τυνδάρεω παῖδας καὶ
[3, 25]	δὴ τὸν Σιληνὸν ἐν τῇ	Μαλέᾳ	δηλοῖ καὶ τάδε ἐξ ᾄσματος
[3, 9]	ὡς Κόνων ὁ Τιμοθέου παρὰ	βασιλέα	ἀναβεβηκὼς εἴη, κατὰ τοῦτο ἡσύχαζον
[3, 7]	ἰδιώτην. καὶ τοῦ μὲν παρὰ	βασιλέα	Δαρεῖον ἐλθόντος ἐς Πέρσας ἐπὶ
[3, 6]	τε αὐτὸν Λακεδαιμόνιοι καὶ αὖθις	βασιλέα	ἐποιήσαντο. (Κλεομένει δὲ τῷ Λεωνίδους
[3, 6]	καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι πανδημεί, τὸν	βασιλέα	ἡγεῖσθαί σφισιν Ἀρέα ἐπιτάξαντες. (περικαθημένου
[3, 10]	ἠνδραποδίσαντο Ἀχαιοὶ Λακεδαιμονίους καὶ τὸν	βασιλέα	Κλεομένην τὸν Λεωνίδου μάχῃ νικήσαντες.
[3, 9]	τό τε κατόρθωμα ἐπιφανέστερον ἔσεσθαι	βασιλέα	κρατήσαντα Ἀρταξέρξην εὐδαιμονίαν κτήσασθαι τὴν
[3, 7]	ἐς Τήλεκλον τὸν τῆς ἑτέρας	βασιλέα	οἰκίας ἐν τῷ ἱερῷ τῆς
[3, 3]	Μεσσηνίους πολέμῳ Θεόπομπον τὸν Νικάνδρου,	βασιλέα	ὄντα τῆς ἑτέρας οἰκίας. διαπεπολεμημένου
[3, 14]	πρὸς Μεσσηνίους ἀφεστηκότας, τὸν δὲ	βασιλέα	σφῶν Ἀνάξανδρον ἐσβαλόντα ἐς τὴν
[3, 16]	καὶ οὐ βαρβάρων τῶν ἐχόντων.	Ἡρακλέα	γὰρ ἔχει λόγος παλαῖσαι πρὸς
[3, 21]	μὲν οὐδένα οἰκιστὴν γενέσθαι λέγουσιν,	Ἡρακλέα	δὲ καὶ Ἀπόλλωνα ὑπὲρ τοῦ
[3, 15]	καὶ αἶγας τῇ θεῷ θύειν.	Ἡρακλέα	δὲ λέγουσιν ἱδρύσασθαι τὸ ἱερὸν
[3, 20]	ἐπίκλησιν Ἐλευσινίας ἐστὶν ἱερόν· ἐνταῦθα	Ἡρακλέα	Λακεδαιμόνιοι κρυφθῆναί φασιν ὑπὸ Ἀσκληπιοῦ
[3, 15]	τύπτοντες κατεργάζονται τὸν Οἰωνόν. (τοῦτο	Ἡρακλέα	μάλιστα ἐξηγρίωσεν ἐς Ἱπποκόωντα καὶ
[3, 18]	Ἑρμῆς φέρων, Ἀθηνᾶ δὲ ἄγουσα	Ἡρακλέα	συνοικήσοντα ἀπὸ τούτου θεοῖς. (παραδίδωσι
[3, 18]	Λευκίππου θυγατέρων· Διόνυσον δὲ καὶ	Ἡρακλέα,	τὸν μὲν παῖδα ἔτι ὄντα
[3, 22]	καὶ ἄνδρα ποτὲ Ὀλυμπιονίκην παρέσχοντο	Νικοκλέα,	Ὀλυμπιάσι δύο ἀνελόμενον δρόμου νίκας
[3, 24]	ἐγχωροῦν ἐστιν ἀρχὴν Ἑλένης μνηστῆρα	Ἀχιλλέα	γενέσθαι. ~προελθόντι δὲ ἀπὸ τοῦ
[3, 24]	καὶ ἀποθανεῖν φασιν ὑπὸ Ἀχιλλέως,	Ἀχιλλέα	δὲ κατᾶραί σφισιν ἐς τὴν
[3, 19]	τῆς Λευκῆς, ἰδεῖν μὲν ἔφασκεν	Ἀχιλλέα,	ἰδεῖν δὲ τὸν Ὀιλέως καὶ
[3, 18]	θεοῖς. (παραδίδωσι δὲ καὶ Πηλεὺς	Ἀχιλλέα	τραφησόμενον παρὰ Χίρωνι, ὃς καὶ
[3, 19]	ὃν ἐποίησεν Ἡρακλῆς· καὶ Ἀσκληπιὸν	Κοτυλέα	ὠνόμασεν ἀκεσθεὶς τὸ τραῦμα τὸ
[3, 24]	ὡς Ὀδυσσεὺς πρεσβύτερός ἐστιν αὐτοῦ	γενεᾷ,	τὸν δὲ Ὀδυσσέα πρὸς Ἀλκίνουν
[3, 11]	δὴ καὶ Ἀθηναίοις τῶν καλουμένων	ἐννέα	ἐπώνυμός ἐστιν εἷς ἄρχων. (ἐπιφανέστατον
[3, 26]	θέλουσιν ὀνομάζειν αὐτόν, οἷα ἐπιστάμενοι	φονέα	ὄντα Μαχάονος. ἀνασώσασθαι δὲ Νέστορα
[3, 6]	ἀποστέλλων ἀγγέλους προέτρεπε Λακεδαιμονίους καὶ	Ἀρέα	ἄρχειν πρὸς Ἀντίγονον μάχης, ἐκείνων
[3, 6]	πανδημεί, τὸν βασιλέα ἡγεῖσθαί σφισιν	Ἀρέα	ἐπιτάξαντες. (περικαθημένου δὲ Ἀντιγόνου τὰς
[3, 1]	λόγος Τυνδάρεων φεύγοντα ἐλθεῖν ὡς	Ἀφαρέα	ἐς τὴν Μεσσηνίαν εἶναί τε
[3, 1]	ἐς τὴν Μεσσηνίαν εἶναί τε	Ἀφαρέα	τὸν Περιήρους ἀδελφὸν Τυνδάρεω πρὸς
[3, 21]	Γέροντα, οἰκεῖν ἐν θαλάσσῃ φάμενοι,	Νηρέα	ὄντα εὕρισκον· καί σφισι τοῦ
[3, 21]	ὑμεῖς μὲν νῦν δῦτε θαλάσσης	εὐρέα	κόλπον, ὀψόμεναί τε γέρονθ' ἅλιον
[3, 3]	κατάγουσιν ἐς Ἀθήνας ἐκ Σκύρου	Θησέα,	ἄλλως δὲ οὐκ εἶναί σφισιν
[3, 24]	ἢ καθ' ἡλικίαν τὴν αὑτοῦ·	Θησέα	δὲ ἴσμεν ἁρπάσαντα Ἑλένην. οὕτως
[3, 24]	καὶ ἄλλα διηγούμενον καὶ ὅτι	Θησέα	ἰδεῖν ἐθελήσαι καὶ Πειρίθουν προτέρους
[3, 20]	ἐπειρᾶτο μὲν κατοικίσαι καὶ αὐτὸν	Ὀδυσσέα	ἐν Λακεδαίμονι, διαμαρτάνων δὲ ἐκείνου
[3, 24]	ἐστιν αὐτοῦ γενεᾷ, τὸν δὲ	Ὀδυσσέα	πρὸς Ἀλκίνουν περὶ τῶν ἐν
[3, 18]	ἐς Μενέλαον καὶ τὸν Αἰγύπτιον	Πρωτέα	ἐν Ὀδυσσείᾳ. τελευταῖα Ἄδμητός τε
[3, 13]	Σωτείρας· ποιῆσαι δὲ τὸν Θρᾷκα	Ὀρφέα	λέγουσιν, οἱ δὲ Ἄβαριν ἀφικόμενον
[3, 16]	ἐν τῷ οἰκήματι εὑρέθη καὶ	τράπεζά	τε καὶ σίλφιον ἐπ' αὐτῇ.
[3, 17]	ὕψος περιφανὲς ἐξίσχουσα οὐκ ἔστι,	καθὰ	δὴ Θηβαίοις τε ἡ Καδμεία
[3, 11]	ἄξια καὶ παρέχονται τὸν ἐπώνυμον,	καθὰ	δὴ καὶ Ἀθηναίοις τῶν καλουμένων
[3, 6]	προαφαιρεῖσθαι τὸν ἡγεμόνα ὁ δαίμων,	καθὰ	δὴ καὶ Ἀθηναίων ἀπῆγεν Ἱπποκράτην
[3, 18]	ἐστὶν ἱερὸν Φαέννας καὶ Κλητᾶς,	καθὰ	δὴ καὶ Ἀλκμὰν ἐποίησεν. ἱδρύσασθαι
[3, 26]	Καρνείου ξόανά ἐστι κατὰ ταὐτὰ	καθὰ	δὴ καὶ Λακεδαιμονίων νομίζουσιν οἱ
[3, 19]	μάχην οὐδὲν ἔτι ἔχειν ἤπιον,	καθὰ	δὴ καὶ Ὁμήρῳ περὶ Ἀχιλλέως
[3, 26]	ἱερὸν καὶ Ἀπόλλων ἐστὶ Κάρνειος,	καθὰ	Δωριεῦσιν ἐπιχώριον. (πόλιν δὲ ὀνομαζομένην
[3, 10]	ἰόντι ἐρείπια Σελλασίας ἐστί· ταύτην,	καθὰ	καὶ πρότερον ἔγραψα, ἠνδραποδίσαντο Ἀχαιοὶ
[3, 19]	οὐρανὸν Ὑάκινθον καὶ Πολύβοιαν, Ὑακίνθου	καθὰ	λέγουσιν ἀδελφὴν ἀποθανοῦσαν ἔτι παρθένον.
[3, 17]	δὲ ἱεροῦ τῆς κατασκευῆς Τυνδάρεως	καθὰ	λέγουσιν ἤρξατο· ἀποθανόντος δὲ ἐκείνου
[3, 3]	τοσοῦτον δὲ ἐν τῷ παρόντι	μνησθησόμεθα	αὐτῶν, τὰ πολλὰ ἡγήσασθαι Λακεδαιμονίοις
[3, 2]	ἔδρασεν ἡγούμενος, μνήμην καὶ τῶνδε	ποιησόμεθα	ὁμοῦ τῷ λόγῳ μεταβάντι ἐς
[3, 11]	μᾶλλον Ἀργείων λέγειν εἰκότα. ἐνταῦθα,	ἔνθα	αἱ Μοῖραι, καὶ Ἑστία τοῖς
[3, 16]	μὲν τῆς ἄλλης ἐκέλευεν αὐτοὺς	ἔνθα	ἂν ἐθέλωσιν οἰκῆσαι, τὸ δὲ
[3, 20]	Ταυγέτῳ καὶ οὐ πόρρω Δέρειον,	ἔνθα	Ἀρτέμιδος ἄγαλμα ἐν ὑπαίθρῳ Δερεάτιδος,
[3, 18]	καὶ πραθέντα ἐς Κρήτην δουλεύειν	ἔνθα	ἦν Ἀρτέμιδος τοῖς Κρησὶν ἱερόν,
[3, 12]	πεποίηταί σφισιν ἡ καλουμένη Σκιάς,	ἔνθα	καὶ νῦν ἔτι ἐκκλησιάζουσι. ταύτην
[3, 23]	ἔδοξεν αὐτόθι καταμείναντας οἰκῆσαι. καὶ	ἔνθα	ὁ δράκων κατέδυ, βωμοί τέ
[3, 22]	τούτων τῶν πόλεων ἀναστάντες ἐζήτουν	ἔνθα	οἰκῆσαι σφᾶς χρεὼν εἴη· καί
[3, 22]	καὶ μάντευμα ἦν αὐτοῖς Ἄρτεμιν	ἔνθα	οἰκήσουσιν ἐπιδείξειν. ὡς οὖν ἐκβᾶσιν
[3, 20]	ἀπιοῦσιν ἐκ τοῦ Ταυγέτου χωρίον	ἔνθα	πόλις ποτὲ ᾠκεῖτο Βρυσίαι· καὶ
[3, 13]	στοὰς ἐν τετραγώνῳ τῷ σχήματι,	ἔνθα	σφίσιν ἐπιπράσκετο ὁ ῥῶπος τὸ
[3, 2]	δ' ἐνὶ Κνωσσός, μεγάλη πόλις,	ἔνθα	τε Μίνως ἐννέωρος βασίλευε Διὸς
[3, 22]	πεντήκοντα Ἀσωποῦ· τὸ δὲ χωρίον,	ἔνθα	τὸ Ἀσκληπιεῖον, Ὑπερτελέατον ὀνομάζουσιν. ἄκρα
[3, 14]	πεφύκασιν. αὐτὸ δὲ τὸ χωρίον,	ἔνθα	τοῖς ἐφήβοις μάχεσθαι καθέστηκε, κύκλῳ
[3, 14]	Ὀλυμπίου. (καλοῦσι δὲ Λακεδαιμόνιοι Δρόμον,	ἔνθα	τοῖς νέοις καὶ ἐφ' ἡμῶν
[3, 24]	καὶ ἀποφαίνουσι μὲν τὸ ἄντρον	ἔνθα	τὸν Διόνυσον ἔθρεψεν Ἰνώ, καλοῦσι
[3, 16]	ἐν Ἀμύκλαις, καὶ τὸ οἴκημα	ἔνθα	ὑφαίνουσι Χιτῶνα ὀνομάζουσιν. οἰκία δὲ
[3, 17]	ἐς μετέωρον ἀνῆκον ὀνομάζουσιν ἀκρόπολιν.	(ἐνταῦθα	Ἀθηνᾶς ἱερὸν πεποίηται Πολιούχου καλουμένης
[3, 10]	ἐν ὑπαίθρῳ Καρυάτιδος· χοροὺς δὲ	ἐνταῦθα	αἱ Λακεδαιμονίων παρθένοι κατὰ ἔτος
[3, 22]	δρώμενα λέγοντες καὶ ὡς βότρυν	ἐνταῦθα	ἀνευρίσκουσιν ὡραῖον. (ἐν ἀριστερᾷ δὲ
[3, 16]	τοῦτο ἐπικοσμεῖν αὐτὴν ἀπεῖπεν ὄνειρον.	ἐνταῦθα	ἀπήρτηται ᾠὸν τοῦ ὀρόφου κατειλημένον
[3, 16]	Λακεδαιμόνιοι κομισθῆναί φασιν Ὀρέστου καὶ	ἐνταῦθα	βασιλεύοντος. καί μοι εἰκότα λέγειν
[3, 20]	ἀφίησιν, ἄγαλμα δὲ ἀνέθηκεν Αἰδοῦς·	ἐνταῦθα	γὰρ τῆς ὁδοῦ προήκουσαν ἤδη
[3, 14]	ἀνείλετο ἄλλας τε καὶ Ὀλυμπίασιν·	ἐνταῦθα	δὲ ἑπτὰ ἐγένοντό νῖκαι, τέσσαρες
[3, 19]	φασὶν εἶναι. καὶ Κλυταιμνήστρας ἐστὶν	ἐνταῦθα	εἰκὼν καὶ (ἄγαλμα) Ἀγαμέμνονος νομιζόμενον
[3, 19]	ἀπέστελλεν ἐς νῆσον τὴν Λευκήν,	ἐνταῦθα	εἰποῦσα αὐτῷ φανήσεσθαι τὸν Αἴαντα
[3, 14]	πόλεως, Θεράπνης οὐ πολὺ ἀφεστηκός.	ἐνταῦθα	ἑκατέρα μοῖρα τῶν ἐφήβων σκύλακα
[3, 12]	καὶ ἀγάλματα ἀπ' αὐτοῦ πλάσαι.	ἐνταῦθα	ἐκρέμασαν οἱ Λακεδαιμόνιοι τὴν Τιμοθέου
[3, 23]	Ἀπόλλωνος ξόανον, ὃ νῦν ἐστιν	ἐνταῦθα,	ἐν Δήλῳ ποτὲ ἵδρυτο. τῆς
[3, 26]	ἡνίκα Πύλος ἡλίσκετο ὑπὸ Ἡρακλέους.	(ἐνταῦθα	ἐν τῇ Γερηνίᾳ Μαχάονος τοῦ
[3, 19]	εὐρυχωρὲς μάλιστα καὶ τὸ ἄγαλμα	ἐνταῦθα	ἐνέστηκε. (μέγεθος δὲ αὐτοῦ μέτρῳ
[3, 11]	δοξάζω μᾶλλον Ἀργείων λέγειν εἰκότα.	ἐνταῦθα,	ἔνθα αἱ Μοῖραι, καὶ Ἑστία
[3, 25]	τῆς ἐς τὸ πρόσω στρατείας	ἐνταῦθα	ἐπαύσαντο Ἀμαζόνες, καὶ Ἀπόλλων Ἀμαζόνιος·
[3, 21]	πόλισμα τοῦτο ὀνομάζειν λέγουσιν Αὐγειάς.	ἐνταῦθα	ἔστι μὲν λίμνη καλουμένη Ποσειδῶνος,
[3, 22]	δὲ Ὄνου γνάθον τὴν ἄκραν.	ἐνταῦθά	ἐστιν Ἀθηνᾶς ἱερὸν ἄγαλμα οὐκ
[3, 20]	καί σφισι Λακεδαίμονος τοῦ Ταυγέτης	ἐνταῦθά	ἐστιν ἡρῷον. (διαβᾶσι δὲ αὐτόθεν
[3, 20]	ᾠκεῖτο Βρυσίαι· καὶ Διονύσου ναὸς	ἐνταῦθα	ἔτι λείπεται καὶ ἄγαλμα ἐν
[3, 22]	καὶ Ὅμηρος Ἀλέξανδρον ἁρπάσαντα Ἑλένην	ἐνταῦθα	ἔφη συγγενέσθαι οἱ πρῶτον. κατὰ
[3, 20]	Δήμητρος ἐπίκλησιν Ἐλευσινίας ἐστὶν ἱερόν·	ἐνταῦθα	Ἡρακλέα Λακεδαιμόνιοι κρυφθῆναί φασιν ὑπὸ
[3, 26]	ἀνεφάνη τὸ χωρίον ψιλόν, ἄγαλμα	ἐνταῦθα	ἱδρυμένον εὑρέθη Διὸς Ἰθωμάτα. τοῦτο
[3, 18]	ἐποίησεν. ἱδρύσασθαι δὲ Λακεδαίμονα Χάρισιν	ἐνταῦθα	ἱερὸν καὶ θέσθαι τὰ ὀνόματα
[3, 5]	Λεωτυχίδην καὶ Ἀργεῖοι Χρυσίδα, καθεζομένους	ἐνταῦθα	ἱκέτας, οὐδὲ ἀρχὴν ἐξαιτῆσαι θελήσαντες.
[3, 9]	Ἀρτέμιδι θύσων, ὅτι καὶ Ἀγαμέμνων	ἐνταῦθα	ἱλασάμενος τὴν θεὸν τὸν ἐς
[3, 20]	μνῆμά ἐστι. Τυνδάρεως γὰρ θύσας	ἐνταῦθα	ἵππον τοὺς Ἑλένης ἐξώρκου μνηστῆρας
[3, 23]	τοῦ κοινοῦ προσσχεῖν τῆς Λακωνικῆς	ἐνταῦθα	καὶ ἐξ ἐνυπνίων γενομένων σφίσι
[3, 21]	καὶ δώματα πατρός. καλοῦνται δὲ	ἐνταῦθα	καὶ πύλαι Καστορίδες, καὶ ἐν
[3, 20]	ἐξορκώσας δὲ τὸν ἵππον κατώρυξεν	ἐνταῦθα.	κίονες δὲ ἑπτὰ (οἳ) τοῦ
[3, 5]	τοῦ τείχους ταξαμένων ἄλλοι τε	ἐνταῦθα	Λακεδαιμονίων καὶ Λύσανδρος ἔπεσε. (Παυσανίας
[3, 25]	οἳ Σιληνὸν ἐκ Μαλέας ἐλθόντα	ἐνταῦθα	λέγουσιν οἰκῆσαι. τραφῆναι μὲν δὴ
[3, 4]	περὶ τῆς ἐλευθερίας ἐμαχέσαντο ἐρρωμένως,	ἐνταῦθα	ὁ Κλεομένης ἄλλα τε ἐδῄωσε
[3, 9]	τὴν Θρᾴκην ἀφίκετο ἐς Θεσσαλίαν,	ἐνταῦθα	οἱ Θεσσαλοὶ χάριτι τῇ ἐς
[3, 15]	κατὰ τοῦ Ἱπποκόωντος τὴν οἰκίαν,	ἐνταῦθά	οἱ κύων ἐπεφέρετο οἰκουρός. ὁ
[3, 21]	τὴν νίκην ἐκομίζετο, καὶ συμβάσης	ἐνταῦθά	οἱ τελευτῆς ὁ τάφος ἐστὶν
[3, 5]	καὶ διενοεῖτο ὡς μάχης ἄρξων.	ἐνταῦθα	οἵ τε Θηβαῖοι (τὰ) ἐναντία
[3, 20]	καὶ τόδε δὲ ἄλλο δρώμενον	ἐνταῦθα	οἶδα· (ἐπὶ θαλάσσῃ πόλισμα Ἕλος
[3, 1]	ἐν Θαλάμαις καὶ τοὺς παῖδας	ἐνταῦθα	οἰκοῦντι αὐτῷ γενέσθαι. (χρόνῳ δὲ
[3, 12]	στρατεύσαντας ἐπὶ Ἴλιον βουλεύσασθαί φησιν	ἐνταῦθα	ὅπως ἀναπλεῦσαί τε ἐς Τροίαν
[3, 21]	ἀρχαῖον. Τυνδάρεων δὲ οἰκῆσαί φασιν	ἐνταῦθα,	ὅτε Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας
[3, 26]	σταδίους, Λεύκτρων δὲ καὶ ἑξήκοντα.	ἐνταῦθα	οὐ πόρρω τοῦ αἰγιαλοῦ τέμενος
[3, 24]	διακοσίων. οἱ δὲ ἄνθρωποι λέγουσιν	ἐνταῦθα,	οὐδέσιν ὁμολογοῦντες Ἑλλήνων, ὡς Σεμέλη
[3, 22]	ἐς μυρσίνην πόλιν τε οἰκίζουσιν	ἐνταῦθα,	οὗπερ ἡ μυρσίνη ἦν, καὶ
[3, 11]	τὰ ὀστᾶ κατὰ μαντείαν θάπτουσιν	ἐνταῦθα.	παρὰ δὲ τοῦ Ὀρέστου τὸν
[3, 19]	ναός, καὶ Μενέλαον καὶ Ἑλένην	ἐνταῦθα	ταφῆναι λέγουσιν. Ῥόδιοι δὲ οὐχ
[3, 23]	θάλασσαν· ὑπολαβὼν δὲ ὁ κλύδων	ἐνταῦθα	τῆς Βοιατῶν ἀπήνεγκε, καὶ τὸ
[3, 26]	ταύτῃ τὸ ὄνομα· τεχθῆναι δὲ	ἐνταῦθα	τοὺς Διοσκούρους φασὶν οἱ Θαλαμᾶται.
[3, 20]	οἱ ἔφηβοι τῷ Ἐνυαλίῳ θύουσιν	ἐνταῦθα.	τούτου δὲ οὐ πολὺ Ποσειδῶνος
[3, 24]	ἐκβάλλων ἐκ πέτρας· Ἀταλάντην θηρεύουσαν	ἐνταῦθά	φασιν, ὡς ἠνιᾶτο ὑπὸ δίψης,
[3, 22]	ὑπὲρ τὸ πόλισμά ἐστιν ἐν	μεσογαίᾳ	καὶ αὐτή, Γλυππία· καὶ ἐς
[3, 25]	σταδίους τεσσαράκοντα ἀπέχει Πύρριχος ἐν	μεσογαίᾳ.	τὸ δὲ ὄνομα τῇ πόλει
[3, 26]	νησῖδι ἀγάλματα Διοσκούρων χαλκᾶ μέγεθος	ποδιαῖα	ἐν ὑπαίθρῳ τῆς νησῖδός ἐστιν·
[3, 3]	ἐν δὲ ταῖς κρίσεσι τὰ	δίκαια	ἐφύλασσεν οὐκ ἄνευ φιλανθρωπίας, ἔχοντος
[3, 22]	Ἀκριῶν ἐς Γερόνθρας ὁδὸν ἔστι	Παλαιὰ	καλουμένη κώμη, ἐν δὲ αὐταῖς
[3, 25]	Ἄρτεμιν, καὶ πηγή σφισίν ἐστι	Ναία.	Τευθρώνης δὲ ἀπέχει πεντήκοντα καὶ
[3, 8]	αὐτὸν νοσοῦντα ὡς ἐγίνετο ἐν	Ἡραίᾳ,	καὶ τὸ πλῆθος μάρτυρας ἐποιεῖτο
[3, 5]	ἐνίκησεν Ἀθηναίων τοὺς ἔχοντας τὸν	Πειραιᾶ,	μετὰ δὲ τὴν μάχην αὐτίκα
[3, 18]	τὸν Αἰγύπτιον Πρωτέα ἐν Ὀδυσσείᾳ.	τελευταῖα	Ἄδμητός τε ζευγνύων ἐστὶν ὑπὸ
[3, 2]	Πατρεῖ τῷ Πρευγένους κτίζοντι ἐν	Ἀχαίᾳ	πόλιν, ἥντινα Πάτρας καὶ ἐς
[3, 17]	Ἀφροδίτης Ἀρείας· τὰ δὲ ξόανα	ἀρχαῖα	εἴπερ τι ἄλλο ἐν Ἕλλησιν.
[3, 11]	Διόνυσον φέρων παῖδα, καὶ τὰ	ἀρχαῖα	καλούμενα Ἐφορεῖα, ἐν δὲ αὐτοῖς
[3, 9]	αὐτῶν τὸ ἱππικὸν καὶ αὖθις	διὰ	Βοιωτῶν διώδευσε Θηβαίους ἐν Κορωνείᾳ
[3, 1]	καὶ τὸ ὄρος ὠνομάσθη, ἐς	Δία	δὲ πατέρα ἀνήκοντα κατὰ τὴν
[3, 19]	ἐς τοῦτον Ὑακίνθῳ τὸν βωμὸν	διὰ	θύρας χαλκῆς ἐναγίζουσιν· ἐν ἀριστερᾷ
[3, 19]	καθίζοιτο ἂν ὁ θεός, οὐ	διὰ	παντὸς κατὰ τοῦτο συνεχοῦς ὄντος
[3, 7]	πᾶν ἔτος καὶ ὁπότε ἐσβάλοι	διὰ	πάσης ἐπεξῄει φθείρων καὶ Πλαταιέων
[3, 3]	σαυρωτήρ, ἡ μάχαιρα δὲ καὶ	διὰ	πάσης χαλκοῦ πεποίηται. (ταῦτα μὲν
[3, 11]	τις ἄλλη καὶ αἱ γυμνοπαιδίαι	διὰ	σπουδῆς Λακεδαιμονίοις εἰσίν ἐν ταύταις
[3, 15]	τὸ δὲ σχῆμα τοῦ ἀγάλματος	διὰ	τὴν πρὸς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς
[3, 19]	δοκεῖν δέ μοι Θηρίτας οὐ	διὰ	τὴν τροφὸν ἡ ἐπωνυμία τῷ
[3, 24]	πόλεως κρήνη τέ ἐστι πλησίον	διὰ	τὴν χρόαν τοῦ ὕδατος καλουμένη
[3, 12]	αὐτοὺς λέγουσιν ἐς τὸν δρόμον	διὰ	τῆς ὁδοῦ τῆς Ἀφεταίδος. (δοκεῖν
[3, 4]	μὴ κατὰ τὴν ἀτραπὸν τὴν	διὰ	τῆς Οἴτης τείνουσαν περιαγαγὼν τὴν
[3, 14]	σφίσιν Ὀρφέως, δόξῃ δὲ ἐμῇ	διὰ	τὸ ἱερὸν τὸ ἐν Ἑρμιόνῃ
[3, 12]	γυναῖκα οὐδεὶς ἤθελεν ἐξ αὐτῶν	διὰ	τὸ μίασμα ἀγαγέσθαι, διέπεμπε δὴ
[3, 23]	οὔσης καὶ ἄδειαν τοῖς ἐργαζομένοις	διὰ	τὸν θεὸν δοκούσης παρέχειν, Μηνοφάνης
[3, 17]	τὰ ὑποδήματα, ὑφ' ὧν οἰσθήσεσθαι	διὰ	τοῦ ἀέρος ἔμελλεν. ἐπείργασται δὲ
[3, 25]	κύνα, οὔτε ὑπὸ γῆν ὁδοῦ	διὰ	τοῦ σπηλαίου φερούσης οὔτε ἕτοιμον
[3, 23]	Βοιατῶν ἀπήνεγκε, καὶ τὸ χωρίον	διὰ	τοῦτο Ἐπιδήλιον ὀνομάζουσι. (τὸ μέντοι
[3, 22]	ἐπ' αὐτοῦ παύσασθαι τῆς μανίας·	διὰ	τοῦτο ὁ λίθος ὠνομάσθη Ζεὺς
[3, 21]	πηγῇ Λαγκίᾳ. (Πελλάνας δὲ ἑκατὸν	στάδια	ἀπέχει Βελεμίνα καλουμένη· τῆς δὲ
[3, 20]	ἄγαλμα τῆς Αἰδοῦς τριάκοντά που	στάδια	ἀπέχον τῆς πόλεως Ἰκαρίου μὲν
[3, 22]	γῇ ταύτῃ καὶ ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ	στάδια	ἀπέχον ὡς πεντήκοντα Ἀσωποῦ· τὸ
[3, 23]	ἄκραν τῆς Μαλέας καὶ ἑκατὸν	στάδια	ἀποσχόντι, ἐπὶ θαλάσσῃ χωρίον ἐν
[3, 24]	Λᾶς ἐστι, θαλάσσης μὲν δέκα	στάδια,	Γυθίου δὲ τεσσαράκοντα ἀπέχουσα. ᾤκισται
[3, 26]	Λακεδαιμονίοις προσήκειν νομίζουσιν. (Πέφνου δὲ	στάδια	εἴκοσιν ἀπέχει Λεῦκτρα. ἐφ' ὅτῳ
[3, 22]	Ἐλευθερολακώνων πόλισμα, ὃ ἀπὸ Γερονθρῶν	στάδια	ἑκατὸν ἀφέστηκεν. ἱερόν ἐστιν αὐτόθι
[3, 10]	τῆς ὁδοῦ δέκα μάλιστά που	στάδια	ἐκτραπομένοις ἱερὸν Σκοτίτα Διός. ἐπανελθόντων
[3, 24]	παρὰ τὴν θάλασσαν ἑκατόν που	στάδια	καὶ ἐπιστρέψαντι αὐτόθεν ἐς μεσόγαιαν
[3, 22]	ἐς θάλασσαν ἀφέστηκεν Ἀσωποῦ διακόσια	στάδια·	καλοῦσι δὲ Ὄνου γνάθον τὴν
[3, 22]	ὡραῖον. (ἐν ἀριστερᾷ δὲ Γυθίου	στάδια	προελθόντι ὡς τριάκοντα ἔστιν ἐν
[3, 25]	πόλις καὶ λιμήν. (ἀπὸ τούτου	στάδια	τοῦ λιμένος πεντήκοντά ἐστι καὶ
[3, 23]	ἡ πόλις ἀναβάντι ἀπὸ Σκανδείας	στάδια	ὡς δέκα. τὸ δὲ ἱερὸν
[3, 22]	ἀριθμόν. προελθόντι δὲ ἀπὸ Τρινασοῦ	στάδια	ὡς ὀγδοήκοντα τοῦ Ἕλους τὰ
[3, 2]	τὴν Αἴγυν, ὁπόσα δὲ καὶ	ἰδίᾳ	Λακεδαιμονίων αὐτὸς ἔδρασεν ἡγούμενος, μνήμην
[3, 8]	δὲ ἀνὴρ Ἠλεῖος Ἄγιδί τε	ἰδίᾳ	ξένος καὶ Λακεδαιμονίων τοῦ κοινοῦ
[3, 4]	Κλεομένει συνεληλυθότα, ἐπεί τοι καὶ	ἰδίᾳ	Πρωτεσίλαος ἐν Ἐλαιοῦντι οὐδὲν ἥρως
[3, 10]	τοῖς Φωκεῦσιν ἀφίκετο μὲν καὶ	ἰδίᾳ	συμμαχικὰ ἐπὶ χρήμασιν, ἀπὸ δὲ
[3, 12]	τὸ δημόσιον, ἐν Ἀθήναις δὲ	ἰδίᾳ	τε καὶ ἐς ἑνὸς οἶκον
[3, 17]	οὐκ ἔστιν εἰργασμένον, ἐληλασμένου δὲ	ἰδίᾳ	τῶν μερῶν καθ' αὑτὸ ἑκάστου
[3, 9]	κάτω μέγιστον μέρος τηνικαῦτα ἡ	Λυδία,	καὶ αἱ Σάρδεις πλούτῳ καὶ
[3, 25]	Ἡρόδοτος εἶπεν ἀκοὴν ἐν τῇ	Λυδίᾳ	συγγραφῇ· τὸν δὲ ἐν Ποροσελήνῃ
[3, 12]	ταῖς ἀρχαίαις ἐφεῦρεν ἐν τῇ	κιθαρῳδίᾳ	τέσσαρας χορδάς. (πρὸς δὲ τῇ
[3, 3]	δὲ διδόασιν ἐκ τῶν νόμων	πρεσβεῖα	τὴν ἀρχήν. ~Δωριεὺς μὲν δὴ
[3, 6]	(Ἀρεὺς δέ, ὥς σφισι τὰ	ἐπιτήδεια	ἐξανήλωτο, ἀπῆγεν ὀπίσω τὴν στρατιάν.
[3, 23]	ἐν Κυθήροις δὲ ἐπὶ θαλάσσης	Σκάνδειά	ἐστιν ἐπίνειον, Κύθηρα δὲ ἡ
[3, 23]	γὰρ ἀφορῶντι ἐς κέρδος τὰ	θεῖα	ὕστερα λημμάτων οὗτος οὖν ὁ
[3, 24]	γυναῖκα αἰτοῦντα. λέγοντι δὲ ἐπ'	ἀληθείᾳ	Πάτροκλός ἐστιν ὁ τὸν Λᾶν
[3, 6]	γὰρ τὴν ἀπόνοιαν ἐς τὰ	οἰκεῖα	ἠξίου καὶ μὴ ἀφειδῶς ἐπ'
[3, 20]	καλεῖσθαι τὸ ἀρχαῖον· ἡ δὲ	Πολυδεύκειά	ἐστιν αὐτή τε ἡ κρήνη
[3, 8]	ἐπετείχισε φρούριον Ἀθηναίοις τὸ ἐν	Δεκελείᾳ·	καταλυθέντος δὲ ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς
[3, 8]	μὴ σέθεν ἀρτίποδος βλάστῃ χωλὴ	βασιλεία.	δηρὸν γὰρ μόχθοι σε κατασχήσουσιν
[3, 20]	σταδίους προελθόντι ὡς εἴκοσιν ἔστιν	Ἅρπλεια	καθήκοντα ἄχρι τοῦ πεδίου. (τὴν
[3, 17]	καθὰ δὴ Θηβαίοις τε ἡ	Καδμεία	καὶ ἡ Λάρισα Ἀργείοις· ὄντων
[3, 19]	τὸ ἄγαλμα ἔχον ἐστὶν ἤδη	γένεια,	Νικίας δὲ ὁ Νικομήδους περισσῶς
[3, 16]	ὅ ποτε (καὶ) Ὀρέστης καὶ	Ἰφιγένεια	ἐκ τῆς Ταυρικῆς ἐκκλέπτουσιν· ἐς
[3, 16]	λόγῳ κατέλιπεν ἂν ἐν Βραυρῶνι	Ἰφιγένεια	τὸ ἄγαλμα; ἢ πῶς, ἡνίκα
[3, 9]	διὰ Βοιωτῶν διώδευσε Θηβαίους ἐν	Κορωνείᾳ	καὶ τὸ ἄλλο νικήσας συμμαχικόν.
[3, 16]	ὑστεραίαν παρθένος μὲν ἐκείνη καὶ	θεραπεία	πᾶσα ἡ περὶ τὴν παῖδα
[3, 23]	ἀργύρου ποιήματα, ἔτι δὲ καὶ	ἱερεῖα	τὰ πάντα ἀφιᾶσι· ταῦτα δὲ
[3, 16]	αἵματι ὁ βωμός. ἡ δὲ	ἱέρεια	τὸ ξόανον ἔχουσά σφισιν ἐφέστηκε·
[3, 11]	παῖδα, καὶ τὰ ἀρχαῖα καλούμενα	Ἐφορεῖα,	ἐν δὲ αὐτοῖς Ἐπιμενίδου τοῦ
[3, 19]	περίπλους δὲ αὐτῇ σταδίων εἴκοσι,	δασεῖα	δὲ ὕλῃ πᾶσα καὶ πλήρης
[3, 18]	καὶ τὸν Αἰγύπτιον Πρωτέα ἐν	Ὀδυσσείᾳ.	τελευταῖα Ἄδμητός τε ζευγνύων ἐστὶν
[3, 11]	καὶ νομοφυλάκων καὶ καλουμένων Βιδιαίων	ἀρχεῖά	ἐστιν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς. ἡ
[3, 10]	Κόρινθον στρατιᾷ· καὶ ἐπῄει γὰρ	Ὑακίνθια	ἀφίησι τοὺς Ἀμυκλαιεῖς οἴκαδε ἀπελθόντας
[3, 19]	ἐς Δελφούς. ἐλθόντα δὲ ἡ	Πυθία	Λεώνυμον ἀπέστελλεν ἐς νῆσον τὴν
[3, 11]	ἀνηκόως ὧν Τισαμενῷ προεῖπεν ἡ	Πυθία	πείθουσι μετοικήσαντα ἐξ Ἤλιδος μαντεύεσθαι
[3, 1]	βασίλειαι γίνονται· (συναρέσαι γὰρ τῇ	Πυθίᾳ	φασίν. Ἀριστοδήμῳ δὲ αὐτῷ πρότερον
[3, 21]	τῆς κεφαλῆς ἐν ἑτέρᾳ πηγῇ	Λαγκίᾳ.	(Πελλάνας δὲ ἑκατὸν στάδια ἀπέχει
[3, 8]	παῖδας Ἆγίς τε πρεσβύτερος ἦν	ἡλικίᾳ	καὶ παρέλαβεν ἀντὶ Ἀγησιλάου τὴν
[3, 2]	Σπάρτῃ Κυνουρέας τοὺς ἐν (τῇ)	ἡλικίᾳ	Λακεδαιμόνιοι ποιοῦσιν ἀναστάτους, αἰτίαν ἐπενεγκόντες
[3, 16]	οἴκημα ἔνθα ὑφαίνουσι Χιτῶνα ὀνομάζουσιν.	οἰκία	δὲ αὐτοῦ πεποίηται πλησίον· τὸ
[3, 13]	Ἡρακλείδας κατελθεῖν, ἵδρυτο δὲ ἐν	οἰκίᾳ	Κριοῦ τοῦ Θεοκλέους, ἀνδρὸς μάντεως·
[3, 14]	τοῦ Ἡρακλέους τὸ ἄγαλμα ἔστιν	οἰκία	τὰ ἐφ' ἡμῶν ἰδιώτου, Μενελάου
[3, 12]	τὰ ὀνομαζόμενα Βοώνητα, Πολυδώρου ποτὲ	οἰκία	τοῦ βασιλέως· ἀποθανόντος δὲ παρὰ
[3, 3]	Λίχας ὡς ἔστι κατακείμενα ἐν	οἰκίᾳ	χαλκέως, συνῆκε δὲ οὕτως· ὁπόσα
[3, 20]	παίδων, Δωριεῖς δὲ παρεστήσαντο ὕστερον	πολιορκίᾳ,	καὶ πρῶτοί τε ἐγένοντο οὗτοι
[3, 7]	καὶ Πλαταιέων Ἀθηναίοις ὄντων εὔνων	πολιορκίᾳ	τὸ ἄστυ εἷλεν. (οὐ μὴν
[3, 18]	δὲ καὶ Βελλεροφόντης τὸ ἐν	Λυκίᾳ	θηρίον, καὶ Ἡρακλῆς τὰς Γηρυόνου
[3, 11]	οἱ δὲ Διπαιεῖς ἐν τῇ	Μαιναλίᾳ	πόλισμα Ἀρκάδων ἦσαν. (τέταρτον δὲ
[3, 6]	ἐπὶ Δηλίῳ καὶ ὕστερον ἐν	Θεσσαλίᾳ	Λεωσθένην. (Κλεομβρότου δὲ ὁ μὲν
[3, 20]	σύμπαν γένος ἀπὸ τῆς ἐν	Θεσσαλίᾳ	ποτὲ καλουμένης Ἑλλάδος. (ἐκ τούτου
[3, 19]	Κροτωνιάταις συνεστηκότος πρὸς τοὺς ἐν	Ἰταλίᾳ	Λοκρούς, τῶν Λοκρῶν κατὰ οἰκειότητα
[3, 21]	κώμη καλουμένη Κροκέαι καὶ λιθοτομία·	μία	μὲν πέτρα συνεχὴς οὐ διήκουσα,
[3, 13]	καὶ δέκα, τῷ δὲ Ἱπποσθένει	μιᾷ	νίκῃ τὸν υἱὸν παρελθεῖν ὑπῆρξεν.
[3, 13]	Ὀλυμπικαὶ νῖκαι, (καὶ) συναμφοτέροις μὲν	μία	τε καὶ δέκα, τῷ δὲ
[3, 10]	καὶ αὐτοὶ μετὰ Ἀργείων τὰ	Ἴσθμια	ἄγουσιν. ἀφίκετο δὲ καὶ αὖθις
[3, 21]	(ἡ) κώμη καλουμένη Κροκέαι καὶ	λιθοτομία·	μία μὲν πέτρα συνεχὴς οὐ
[3, 21]	ἕστηκε, Διόσκουροι δὲ ἐπὶ τῇ	λιθοτομίᾳ	χαλκοῖ. (μετὰ δὲ Κροκέας ἀποτραπεῖσιν
[3, 19]	οὐ διὰ τὴν τροφὸν ἡ	ἐπωνυμία	τῷ Ἄρει γέγονεν, ὅτι δὲ
[3, 17]	τὸ ἄγος οὐκ ἐξεγένετο ἀποφυγεῖν	Παυσανίᾳ,	καθάρσια παντοῖα καὶ ἱκεσίας δεξαμένῳ
[3, 8]	ὅστις δή, καὶ ἔτι πρότερον	Παυσανίᾳ	τὸ ἐπὶ τῷ τρίποδι Σιμωνίδης
[3, 17]	δαίμονα τιμῶσιν Ἐπιδώτην, τὸ ἐπὶ	Παυσανίᾳ	τοῦ Ἱκεσίου μήνιμα ἀποτρέπειν τὸν
[3, 11]	καὶ Ζεὺς Ξένιος καὶ Ἀθηνᾶ	Ξενία.	~ἰόντι δὲ ἐκ τῆς ἀγορᾶς
[3, 26]	ὑπὸ Ἡρακλέους. (ἐνταῦθα ἐν τῇ	Γερηνίᾳ	Μαχάονος τοῦ Ἀσκληπιοῦ μνῆμα καὶ
[3, 21]	πρὸς δὲ Ἀλαγονία τε καὶ	Γερηνία·	τὰ δὲ ἐπέκεινα Γυθίου πρὸς
[3, 13]	τὸ εἰκὸς ἐτάφησαν ἐν τῇ	Μεσσηνίᾳ	καὶ οὐ ταύτῃ· (Μεσσηνίων δὲ
[3, 15]	ὕστερον ποιήσομαι μνήμην ἐν τῇ	Μεσσηνίᾳ	συγγραφῇ. προελθοῦσι δὲ οὐ πολὺ
[3, 26]	μεσόγαιαν ἄνω τριάκοντα ἀπέχει σταδίους	Ἀλαγονία,	καὶ τὸ πόλισμα κατηρίθμησα ἤδη
[3, 21]	Λεῦκτρα καὶ Θαλάμαι, πρὸς δὲ	Ἀλαγονία	τε καὶ Γερηνία· τὰ δὲ
[3, 6]	ἀπεχώρησεν ἤτοι παρὰ τὸν ἐν	Μακεδονίᾳ	βασιλεύοντα ἢ τὸν Αἰγύπτιον, ὁ
[3, 10]	ἤδη μοι καὶ τάδε ἡ	Σικυωνία	γραφὴ διεξῄει. (ἰοῦσι δὲ ἀπὸ
[3, 11]	Σπάρτην ἔχουσίν ἐστιν ἀγορὰ θέας	ἀξία,	καὶ τῆς τε γερουσίας βουλευτήριον
[3, 18]	(τὰ δὲ ἐν Ἀμύκλαις θέας	ἄξια	ἀνὴρ (γὰρ) πένταθλός ἐστιν ἐπὶ
[3, 21]	ἔφευγεν ἐκ Σπάρτης. θέας δὲ	ἄξια	αὐτόθι ἰδὼν Ἀσκληπιοῦ τε οἶδα
[3, 26]	τὰ δὲ ἔνδον παρεχόμενον θέας	ἄξια.	Γερηνίας δὲ ὡς ἐς μεσόγαιαν
[3, 26]	ἐν Ἐλευθερολάκωσι· θέας δὲ αὐτόθι	ἄξια	Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν ἱερά.
[3, 10]	πολλά τε εἰργασμένα καὶ μνήμης	ἄξια	ἐν Αἰγύπτῳ. καὶ ἦν γὰρ
[3, 25]	ὢν τοῦ Ἀντιμάχου. θέας δὲ	ἄξια	ἐν Οἰτύλῳ Σαράπιδός ἐστιν ἱερὸν
[3, 17]	μάλιστα ἦν ἐμοὶ δοκεῖν θέας	ἄξια.	(ἔστι δὲ καὶ ἕτερον αὐτόθι
[3, 11]	ἄλλα διοικοῦσι τὰ σπουδῆς μάλιστα	ἄξια	καὶ παρέχονται τὸν ἐπώνυμον, καθὰ
[3, 22]	ἐστὶν Ἀκρίαι· θέας δὲ αὐτόθι	ἄξια	Μητρὸς θεῶν ναὸς καὶ ἄγαλμα
[3, 11]	με ἐφεξῆς, τὰ δὲ> μάλιστα	ἄξια	μνήμης ἐπιλεξάμενον ἀπ' αὐτῶν εἰρηκέναι,
[3, 23]	μὲν ᾤκισται, θέας δὲ αὐτόθι	ἄξια	τὸ μὲν Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερόν,
[3, 24]	Ἀθηνᾶς ἄγαλμα. (τὰ δὲ ἐν	δεξιᾷ	Γυθίου Λᾶς ἐστι, θαλάσσης μὲν
[3, 18]	Ἔχιδνα ἕστηκε καὶ Τυφώς, ἐν	δεξιᾷ	δὲ Τρίτωνες. τὰ δὲ ἐπειργασμένα
[3, 17]	Ἕλλησιν. (τῆς Χαλκιοίκου δὲ ἐν	δεξιᾷ	Διὸς ἄγαλμα Ὑπάτου πεποίηται, παλαιότατον
[3, 23]	αὐτοὺς πεφύκασιν. (προελθόντι δὲ ἐν	δεξιᾷ	δύο που σταδίους, ἔστιν Ἰνοῦς
[3, 10]	τῆς εὐθείας ἐκβολὴ κατὰ τὰ	δεξιὰ	ἐς Καρύας ἄγει καὶ ἐς
[3, 15]	ἀνίσχοντα ἥλιον ἀτραπός ἐστιν ἐν	δεξιᾷ	καὶ Ἀθηνᾶς Ἀξιοποίνου καλουμένης ἱερόν.
[3, 15]	τοῦ Σεβρίου δέ ἐστιν ἐν	δεξιᾷ	μνῆμα Ἀλκμᾶνος, ᾧ ποιήσαντι ᾄσματα
[3, 13]	ἐστιν Εὐανέμου, τούτου δὲ ἐν	δεξιᾷ	Πλευρῶνος ἡρῷον. γεγόνασι δὲ οἱ
[3, 20]	κρήνη καὶ Πολυδεύκους ἱερὸν ἐν	δεξιᾷ	τῆς ἐς Θεράπνην ὁδοῦ. (Θεράπνης
[3, 14]	τοῦ Ἀγνίτα πεποίηται μὲν ἐν	δεξιᾷ	τοῦ Δρόμου, Ἀσκληπιοῦ δέ ἐστιν
[3, 16]	Λυκούργῳ τῷ θεμένῳ τοὺς νόμους	οἷα	δὴ θεῷ πεποιήκασι καὶ τούτῳ
[3, 9]	τοῖς Θηβαίοις ἐπέκειντο καὶ ἐδίδασκον	οἷα	ἐπεπόνθεσαν ὑπ' αὐτῶν. Λακεδαιμονίοις δὲ
[3, 26]	τῷ ναῷ θέλουσιν ὀνομάζειν αὐτόν,	οἷα	ἐπιστάμενοι φονέα ὄντα Μαχάονος. ἀνασώσασθαι
[3, 7]	(τοῦτον μὲν δὴ τῶν εἰρημένων	μετάνοια	ἔλαβεν ὕστερον· Δημάρατον δὲ βασιλεύοντα
[3, 8]	Λεωτυχίδην. ἐπέλαβε μέντοι καὶ Ἆγιν	μετάνοια	ὕστερον, καὶ ἔφερον γὰρ τηνικαῦτα
[3, 6]	δὴ παρακινδυνεύειν ὥρμηντο Ἀθηναίων τε	εὐνοίᾳ	καί τι καὶ ἄξιον μνήμης
[3, 17]	ἡγησαμένου. τὰ δὲ ἐς αὐτὸν	ὁποῖα	ἐγένετο εἰδόσιν οὐ διηγήσομαι· τὰ
[3, 6]	τῷ Λεωνίδους τά τε ἄλλα	ὁποῖα	ἐς τόλμαν (ἐτόλμησαν) ὁμοῦ καὶ
[3, 18]	τε καὶ τὰ ἐς αὐτὸν	ὁποῖα	ἦν γράψω. (ἀνέχουσιν ἔμπροσθεν αὐτόν,
[3, 17]	δεσμῶν. ἐδήλωσα δὲ καὶ ταῦτα,	ὁποῖα	λέγεται, πρότερον ἔτι ἐν τῇ
[3, 17]	οὐκ ἐξεγένετο ἀποφυγεῖν Παυσανίᾳ, καθάρσια	παντοῖα	καὶ ἱκεσίας δεξαμένῳ Διὸς Φυξίου
[3, 22]	καὶ Σαράπιδός τε καὶ Ἴσιδος.	ἐρείπια	ἀπέχει μὲν Βοιῶν οὐ πλέον
[3, 24]	σταδίους ὡς δέκα, Κυφάντων καλουμένων	ἐρείπιά	ἐστιν, ἐν δὲ αὐτοῖς σπήλαιον
[3, 25]	Θυρίδες ἄκρα Ταινάρου καὶ πόλεως	ἐρείπια	Ἱππόλας ἐστίν, ἐν δὲ αὐτοῖς
[3, 24]	τῆς πόλεώς ἐστι τῆς ἀρχαίας	ἐρείπια	καὶ πρὸ τῶν τειχῶν ἄγαλμα
[3, 22]	ἀκροπόλεως πρὸς τοῖς ποσὶ πόλεως	ἐρείπια	καλουμένης Ἀχαιῶν τῶν Παρακυπαρισσίων. (ἔστι
[3, 10]	καὶ κατὰ τὴν λεωφόρον ἰόντι	ἐρείπια	Σελλασίας ἐστί· ταύτην, καθὰ καὶ
[3, 22]	ὡς ὀγδοήκοντα τοῦ Ἕλους τὰ	ἐρείπια	ὑπόλοιπα ἦν, καὶ μετὰ ταῦτα
[3, 8]	τὸ τεῖχος, Λακεδαιμονίους τε ἐν	Ὀλυμπίᾳ	καὶ θύειν τῷ θεῷ καὶ
[3, 22]	ἐστιν ἐν μεσογαίᾳ καὶ αὐτή,	Γλυππία·	καὶ ἐς κώμην ἑτέραν Σελινοῦντα
[3, 19]	Ἀχιλλέως πεποίηται λέων δ' ὣς	ἄγρια	οἶδεν. (Θεράπνη δὲ ὄνομα μὲν
[3, 18]	εἰσιν ὑπὸ τοῖς ἵπποις καὶ	θηρία	ἄνω θέοντα, τῇ μὲν πάρδαλις,
[3, 20]	οὐ πόρρω καλούμενός ἐστιν Εὐόρας,	θηρία	καὶ ἄλλα τρέφων καὶ αἶγας
[3, 9]	τε ἱερείων καιόμενα ἤδη τὰ	μηρία	ἀπορρίπτουσιν ἀπὸ τοῦ βωμοῦ καὶ
[3, 5]	ἐν Θερμοπύλαις καὶ ἐν τῇ	Σφακτηρίᾳ	νήσῳ δεῖμα ἐποιήσατο μή σφισι
[3, 16]	δὲ ποιήσας τὰ ἔπη τὰ	Κύπρια	θυγατέρας αὐτὰς Ἀπόλλωνός φησιν εἶναι.
[3, 12]	δὲ τῆς Κελευθείας ἱερὰ ἀριθμῷ	τρία	διεστηκότα ἀπ' ἀλλήλων. (προιόντων δὲ
[3, 16]	Σύροι Λαοδικεῖς ἐφ' ἡμῶν ἔχουσι.	(μαρτύρια	δέ μοι καὶ τάδε, τὴν
[3, 17]	ἐπιχώριος. ἐποίησε δὲ καὶ ᾄσματα	Δώρια	ὁ Γιτιάδας ἄλλα τε καὶ
[3, 7]	Πέρσας ἐπὶ πολὺν ἐν τῇ	Ἀσίᾳ	χρόνον διαμεῖναι τοὺς ἀπογόνους φασί·
[3, 14]	ἀρχόμενοι συντελεῖν. πεποίηται δὲ καὶ	γυμνάσια	ἐν τῷ Δρόμῳ, τὸ ἕτερον
[3, 8]	παῖδα ἡγεῖσθαι καί σφισι σὺν	ἱκεσίᾳ	τε καὶ δακρύοις ἐπέσκηπτε πρὸς
[3, 11]	ὁ Γωβρύου. πεποίηται δὲ καὶ	Ἀρτεμισία,	θυγάτηρ μὲν Λυγδάμιδος, ἐβασίλευσε δὲ
[3, 22]	ἀνέχουσα ἐς θάλασσαν ἀφέστηκεν Ἀσωποῦ	διακόσια	στάδια· καλοῦσι δὲ Ὄνου γνάθον
[3, 17]	ἄγος οὐκ ἐξεγένετο ἀποφυγεῖν Παυσανίᾳ,	καθάρσια	παντοῖα καὶ ἱκεσίας δεξαμένῳ Διὸς
[3, 24]	δὲ ἀπὸ τῶν ἄλλων τὰ	παραθαλάσσια	ἐλεηλάτουν τῆς χώρας. (ἔστι δὲ
[3, 21]	ἐς βαφὴν πορφύρας παρέχεται τὰ	ἐπιθαλάσσια	τῆς Λακωνικῆς ἐπιτηδειοτάτας μετά γε
[3, 14]	νυκτεριναὶ δὲ ἥ τε Κολοφωνίων	θυσία	καὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι ἐφήβων
[3, 14]	ἐφήβων καθεστήκασιν. (ἐπὶ δὲ τῇ	θυσίᾳ	κάπρους ἠθάδας οἱ ἔφηβοι συμβάλλουσι
[3, 9]	(Ἀγησίλαον δὲ ἐλύπει μὲν ἡ	θυσία	μὴ τελεσθεῖσα, διέβαινε δὲ ὅμως
[3, 11]	τῆς ἀγορᾶς. ἡ μὲν δὴ	γερουσία	συνέδριον Λακεδαιμονίοις κυριώτατον τῆς πολιτείας,
[3, 8]	τὴν Ἀττικὴν συνεχῶς ὁ Ἆγις	στρατιᾷ	καὶ ἐπετείχισε φρούριον Ἀθηναίοις τὸ
[3, 10]	δὲ καὶ αὖθις ἐπὶ Κόρινθον	στρατιᾷ·	καὶ ἐπῄει γὰρ Ὑακίνθια ἀφίησι
[3, 7]	ἐς τὴν Ἀργολίδα ὁ Νίκανδρος	στρατιᾷ	καὶ τὰ πολλὰ ἐκάκωσε τῆς
[3, 5]	ἐσπείσατο καὶ προιὼν ὁμοῦ τῇ	στρατιᾷ	τὴν γῆν ἔφθειρεν· ἔσεισέ τε
[3, 5]	Λακεδαιμονίων συλλεγόντων ἐπὶ Θήβας στρατιάν	αἰτία	δὲ ἥτις ἐγένετο προσέσται τῷ
[3, 5]	κακοῦ πρόφασις. (τότε δὲ ἐν	αἰτίᾳ	ποιουμένων τῶν πολιτῶν τὴν βραδυτῆτα
[3, 14]	τῆς Θέτιδος κατασκευασθῆναί φασιν ἐπ'	αἰτίᾳ	τοιαύτῃ· πολεμεῖν μὲν πρὸς Μεσσηνίους
[3, 16]	οὐκέτι εὔφορον, ἡ δὲ ἐν	αἰτίᾳ	τοὺς μαστιγοῦντας ποιεῖται καὶ πιέζεσθαι
[3, 5]	ἐνταῦθα οἵ τε Θηβαῖοι (τὰ)	ἐναντία	ἐτάσσοντο καὶ Θρασύβουλος ἀπέχειν οὐ
[3, 6]	καὶ ὑπὸ ἡγεμόνι τούτῳ Βοιωτοῖς	ἐναντία	ἠγωνίσαντο ἐν Λεύκτροις· Κλεόμβροτος δὲ
[3, 10]	παῖδα Ἆγιν κατέλαβεν ἀποθανεῖν Μακεδόσιν	ἐναντία	καὶ Ἀντιπάτρῳ μαχεσάμενον, Εὐδαμίδας δὲ
[3, 11]	πέντε ἐνίκησε, πρῶτον μὲν Πλαταιᾶσιν	ἐναντία	Περσῶν, δεύτερον δὲ ἐν Τεγέᾳ
[3, 11]	ἐνταῦθα, ἔνθα αἱ Μοῖραι, καὶ	Ἑστία	τοῖς Λακεδαιμονίοις ἐστὶ καὶ Ζεὺς
[3, 3]	τοῦ Θησέως Κίμων ὁ Μιλτιάδου,	σοφίᾳ	χρησάμενος καὶ οὗτος, καὶ μετ'
[3, 18]	δὲ καὶ Ἄτλας καὶ Ἡρακλέους	μονομαχία	πρὸς Κύκνον καὶ ἡ παρὰ
[3, 18]	κομίζουσιν οἱ θεοί. καὶ Ἀχιλλέως	μονομαχία	πρὸς Μέμνονα ἐπείργασται, Διομήδην τε
[3, 11]	Ξέρξῃ καὶ ἔργα ἐν τῇ	ναυμαχίᾳ	περὶ Σαλαμῖνα ἀποδείξασθαι. (ναοὶ δέ
[3, 7]	τὸν βίον διατελέσαι πάντα ἐν	ἡσυχίᾳ	καὶ πολέμων οὖσιν ἐκτός. (Ἀρίστωνι
[3, 19]	καὶ Διόνυσον, ὀρθότατα ἐμοὶ δοκεῖν	Ψίλακα	ἐπονομάζοντες· ψίλα γὰρ καλοῦσιν οἱ
[3, 14]	ἐνταῦθα ἑκατέρα μοῖρα τῶν ἐφήβων	σκύλακα	κυνὸς τῷ Ἐνυαλίῳ θύουσι, θεῶν
[3, 14]	καὶ Κολοφώνιοι μέλαιναν τῇ Ἐνοδίῳ	σκύλακα.	νυκτεριναὶ δὲ ἥ τε Κολοφωνίων
[3, 24]	ὑπὸ τοῦ Κάδμου φωραθεῖσα ἐς	λάρνακα	αὐτὴ καὶ Διόνυσος ἐμβληθείη· καὶ
[3, 24]	καὶ Διόνυσος ἐμβληθείη· καὶ τὴν	λάρνακα	ὑπὸ τοῦ κλύδωνος ἐκπεσεῖν φασιν
[3, 18]	ἐπείργασται, Διομήδην τε Ἡρακλῆς τὸν	Θρᾷκα	καὶ ἐπ' Εὐήνῳ τῷ ποταμῷ
[3, 13]	Κόρης Σωτείρας· ποιῆσαι δὲ τὸν	Θρᾷκα	Ὀρφέα λέγουσιν, οἱ δὲ Ἄβαριν
[3, 20]	σφισι τὸ ἱερὸν Σπαρτιᾶται λέγουσι	Πράκα	ἀπόγονον τρίτον Περγάμου τοῦ Νεοπτολέμου.
[3, 11]	περὶ Αἰγὸς ποταμοὺς πλὴν τριήρων	δέκα·	αὗται δὲ ἀποφεύγουσιν ἐς Κύπρον,
[3, 21]	τῶν Ἐλευθερολακώνων ὀκτὼ πόλεις καὶ	δέκα	εἰσί, πρώτη μὲν καταβᾶσιν ἐξ
[3, 24]	μεσόγαιαν καὶ ἐπαναβάντι σταδίους ὡς	δέκα,	Κυφάντων καλουμένων ἐρείπιά ἐστιν, ἐν
[3, 10]	ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ	δέκα	μάλιστά που στάδια ἐκτραπομένοις ἱερὸν
[3, 24]	Γυθίου Λᾶς ἐστι, θαλάσσης μὲν	δέκα	στάδια, Γυθίου δὲ τεσσαράκοντα ἀπέχουσα.
[3, 23]	ἀναβάντι ἀπὸ Σκανδείας στάδια ὡς	δέκα.	τὸ δὲ ἱερὸν τῆς Οὐρανίας
[3, 13]	συναμφοτέροις μὲν μία τε καὶ	δέκα,	τῷ δὲ Ἱπποσθένει μιᾷ νίκῃ
[3, 5]	ἑτέρας. τέσσαρες μὲν δὴ καὶ	δέκα	τῶν γερόντων, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς
[3, 20]	ῥηταῖς ἀνάγουσιν ἐς τὸ Ἐλευσίνιον.	πεντεκαίδεκα	δὲ τοῦ Ἐλευσινίου σταδίους ἀφέστηκε
[3, 13]	αἱ Λευκιππίδες. τὰς δὲ ἄλλας	ἕνδεκα	ἃς καὶ αὐτὰς Διονυσιάδας ὀνομάζουσι,
[3, 22]	τῆς πόλεως ὅσον τε σταδίους	δώδεκα	(καὶ) ἱερόν ἐστιν Ἀσκληπιοῦ· Φιλόλαον
[3, 7]	αὐτῶν οὐκ ἔφη τῶν μηνῶν	ἕνεκα	αὑτοῦ τὸν παῖδα εἶναι. (τοῦτον
[3, 15]	μετὰ τὸν Ἰφίτου θάνατον καθαρσίων	ἕνεκα	ἐλθόντα αὐτὸν ἐν Σπάρτῃ ἀπηξίωσαν
[3, 26]	Μεσσήνιοί φασι, τούτου μοι δοκοῦσιν	ἕνεκα	οἱ ταύτῃ θεῶν μάλιστα Ἀσκληπιὸν
[3, 5]	γνώμην, ἐγὼ δὲ ἐπαινῶ τῶνδε	ἕνεκα	τὸ βούλευμα· ἅτε γὰρ εὖ
[3, 18]	λέγεται· Κέφαλος δὲ τοῦ κάλλους	ἕνεκα	ὑπὸ Ἡμέρας ἐστὶν ἡρπασμένος, καὶ
[3, 4]	Ὀργάδα, Δελφοὶ δὲ τῶν δώρων	ἕνεκα	ὧν τῇ προμάντιδι ἔδωκεν, ἀναπείσας
[3, 24]	τὴν χώραν Ἑλένην παρὰ Τυνδάρεω	γυναῖκα	αἰτοῦντα. λέγοντι δὲ ἐπ' ἀληθείᾳ
[3, 13]	δὲ Εὐρυδίκην φασὶ Λακεδαίμονος θυγατέρα,	γυναῖκα	δὲ Ἀκρισίου τοῦ Ἄβαντος. Ἥρας
[3, 4]	ἔργον τὸ ἐς τὴν Κῴαν	γυναῖκα	ἐν ἐπαίνῳ τίθεμαι μάλιστα, ἥντινα
[3, 18]	καὶ Πολύκλειτος Ἀργεῖος ὁ μὲν	γυναῖκα	ἐποίησεν ἔχουσαν λύραν, Σπάρτην δῆθεν,
[3, 1]	οὗτος Γοργοφόνην τε τὴν Περσέως	γυναῖκα	ἔσχεν ἐξ Ἄργους καὶ παῖδα
[3, 3]	ἐπαγγέλλεται, τοσοῦτον δέ σφισιν εἴκει	γυναῖκα	ἑτέραν λαβεῖν πρὸς ταύτῃ. καὶ
[3, 7]	(Ἀρίστωνι δὲ τῷ Ἀγησικλέους ἀγαγομένῳ	γυναῖκα	ἥντινα παρθένον μὲν τῶν ἐν
[3, 20]	τοιῷδε. ὅτ' ἔδωκεν Ὀδυσσεῖ Πηνελόπην	γυναῖκα	Ἰκάριος, ἐπειρᾶτο μὲν κατοικίσαι καὶ
[3, 4]	καὶ ἀπώλοντο οἱ βάρβαροι, τὴν	γυναῖκα	ὁ Παυσανίας ἀπέστειλεν ἐς τὴν
[3, 12]	ταῖς θυγατράσιν εὑρέθη, καὶ ὡς	γυναῖκα	οὐδεὶς ἤθελεν ἐξ αὐτῶν διὰ
[3, 10]	καὶ ἔτι Δεινίχαν τὴν Ἀρχιδάμου	γυναῖκα	παρὰ τῶν δυναστευόντων ἐν Φωκεῦσιν
[3, 4]	Ἀργεῖοι σὺν ὅπλοις, ὁ Κλεομένης	ἐνίκα	τῇ μάχῃ· καὶ ἦν γὰρ
[3, 16]	Ἰφιγένεια τὸ ἄγαλμα; ἢ πῶς,	ἡνίκα	Ἀθηναῖοι τὴν χώραν ἐκλιπεῖν παρεσκευάζοντο,
[3, 15]	τοῦ Τισαμενοῦ τοῦ Θερσάνδρου φασίν,	ἡνίκα	ἀποικίαν ἔστελλεν ἐπὶ τὴν νῆσον
[3, 25]	ὁ Ἀχιλλέως ἔσχε ταῖς ναυσίν,	ἡνίκα	ἐπὶ τὸν Ἑρμιόνης γάμον ἔπλευσεν
[3, 24]	μοῖρα τῆς Φιλίππου στρατιᾶς ἦσαν,	ἡνίκα	ἐς τὴν Λακωνικὴν ἐσέβαλεν, ἀποτραπόμενοι
[3, 16]	οἴκημα ᾐτοῦντο ᾧ μάλιστα ἔχαιρον,	ἡνίκα	μετὰ ἀνθρώπων ἦσαν. (ὁ δὲ
[3, 26]	τοῦτο ἐλθεῖν φεύγοντα τὸ χωρίον,	ἡνίκα	Πύλος ἡλίσκετο ὑπὸ Ἡρακλέους. (ἐνταῦθα
[3, 0]		~Λακωνικά.	~μετὰ δὲ τοὺς Ἑρμᾶς ἐστιν
[3, 2]	ὑπὲρ αὐτῶν, οἱ δὲ ὡς	Κρητικὰ	ὄντα νόμιμα ἐπαγάγοιτο. τούτους δὲ
[3, 15]	ἐς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας·	αὐτίκα	δὲ ὡς ὀργῆς εἶχε χωρεῖ
[3, 9]	(οὗτος ὡς ἀφίκετο ἐς Σάρδεις,	αὐτίκα	ἐπενόει τρόπον ᾧ τινι ἀναγκάσει
[3, 11]	μοι καὶ τάδε ὁ λόγος	αὐτίκα	ἐπέξεισι. τότε δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι
[3, 4]	στέλλεται· Κλεομένης δὲ ὡς ἐβασίλευσεν,	αὐτίκα	ἐσέβαλεν ἐς τὴν Ἀργολίδα, Λακεδαιμονίων
[3, 21]	κρατῶν, δοκεῖν δέ μοι κάμνων	αὐτίκα	μετὰ τὴν νίκην ἐκομίζετο, καὶ
[3, 17]	Λακεδαιμονίων, παρθένου Βυζαντίας ἐπεθύμησε· καὶ	αὐτίκα	νυκτὸς ἀρχομένης τὴν Κλεονίκην τοῦτο
[3, 5]	Πειραιᾶ, μετὰ δὲ τὴν μάχην	αὐτίκα	οἱ τὸν στρατὸν ἀπάγειν οἴκαδε
[3, 16]	τοῦ Ἄγιδος τὸ ἄγαλμα εὑρόντες	αὐτίκα	παρεφρόνησαν· τοῦτο δὲ οἱ Λιμνᾶται
[3, 25]	ὅτι ἔδει τὸν δηχθέντα τεθνάναι	παραυτίκα	ὑπὸ τοῦ ἰοῦ, καὶ τοῦτον
[3, 23]	αὐτὸς Μιθριδάτης· ἀλλὰ Μηνοφάνην μὲν	παραυτίκα,	ὡς ἀνήγετο ἐρημώσας τὴν Δῆλον,
[3, 6]	ἐς τὴν πόλιν τὰ Ἀθηναίων	συμμαχικὰ	εἴργοντος, Πάτροκλος ἀποστέλλων ἀγγέλους προέτρεπε
[3, 10]	Φωκεῦσιν ἀφίκετο μὲν καὶ ἰδίᾳ	συμμαχικὰ	ἐπὶ χρήμασιν, ἀπὸ δὲ κοινοῦ
[3, 26]	ὀνείρατα δείκνυσί σφισιν ἡ θεός.	χαλκᾶ	δὲ ἕστηκεν ἀγάλματα ἐν ὑπαίθρῳ
[3, 3]	τῶν ἡρώων τὰ ὅπλα ὁμοίως	χαλκᾶ	ἦν πάντα, μαρτυρεῖ μοι καὶ
[3, 26]	ταύτῃ τῇ νησῖδι ἀγάλματα Διοσκούρων	χαλκᾶ	μέγεθος ποδιαῖα ἐν ὑπαίθρῳ τῆς
[3, 8]	θαυμάσαι· ὅτι γὰρ μὴ τῇ	Κυνίσκᾳ	τὸ ἐπίγραμμα ἐποίησεν ὅστις δή,
[3, 8]	Ἀρχιδάμῳ καὶ θυγάτηρ, ὄνομα μὲν	Κυνίσκα,	φιλοτιμότατα δὲ ἐς τὸν ἀγῶνα
[3, 16]	βοῦς ἔδει κρατηθέντος Ἡρακλέους τὸν	Ἔρυκα	ἄγοντα οἴχεσθαι. τὸ δὲ εὐμενὲς
[3, 16]	παρεγένετο, ἀλλὰ Ἡρακλῆς μὲν ἀποκτίννυσιν	Ἔρυκα,	Δωριέα δὲ αὐτόν τε καὶ
[3, 16]	γὰρ ἔχει λόγος παλαῖσαι πρὸς	Ἔρυκα	ἐπὶ τοῖσδε εἰρημένοις, ἢν μὲν
[3, 8]	εἰργόμενοι μάλιστα ἤχθοντο. ἀποστέλλουσιν οὖν	κήρυκα	ἐπίταγμα φέροντα Ἠλείοις Λεπρεάτας τε
[3, 5]	Ἀργολίδα ἤγαγε τὸν στρατόν, πέμπουσι	κήρυκα	οἱ Ἀργεῖοι σπεισόμενον πρὸς Ἀγησίπολίν
[3, 24]	δὲ Ἀραίνῳ καλουμένῳ χωρίῳ τάφος	Λᾶ	καὶ ἀνδριὰς ἐπὶ τῷ μνήματι
[3, 2]	συνήραντο δὲ καὶ Γρᾷ τῷ	Ἐχέλα	τοῦ Πενθίλου τοῦ Ὀρέστου στελλομένῳ
[3, 12]	καὶ ὅτι μὲν Ὀδυσσεὺς ἐκράτει,	δῆλά	ἐστιν, ἀφεθῆναι δὲ αὐτοὺς λέγουσιν
[3, 17]	αὑτὸ ἑκάστου συνήρμοσταί τε πρὸς	ἄλληλα	καὶ ἧλοι συνέχουσιν αὐτὰ μὴ
[3, 19]	ὀρθότατα ἐμοὶ δοκεῖν Ψίλακα ἐπονομάζοντες·	ψίλα	γὰρ καλοῦσιν οἱ Δωριεῖς τὰ
[3, 1]	ἄγαλμα τοῦ Ἀπόλλωνος. ἀποθανόντος δὲ	Ἀμύκλα	ἐς Ἄργαλον τὸν πρεσβύτατον τῶν
[3, 1]	ἐς Ἄργαλον τὸν πρεσβύτατον τῶν	Ἀμύκλα	παίδων καὶ ὕστερον ἐς Κυνόρταν
[3, 13]	δὲ ἔστι μὲν Κυνόρτου τοῦ	Ἀμύκλα	τάφος, ἔστι δὲ καὶ Κάστορος
[3, 2]	Ἀμυκλαιεῖς οὐκ ἐξ ἐπιδρομῆς ἐκβάλλουσιν,	ἀλλὰ	ἀντισχόντας τε ἐπὶ πολὺ τῷ
[3, 19]	ἔργον δὲ οὐ Βαθυκλέους ἐστίν,	ἀλλὰ	ἀρχαῖον καὶ οὐ σὺν τέχνῃ
[3, 13]	τὸν Ἀκαρνᾶνα μάντιν καθέστηκεν ἱλάσκεσθαι.	ἀλλὰ	γὰρ Λακεδαιμονίοις οὐχ οὗτος ὁ
[3, 4]	καὶ Μιλτιάδης τὸ Μαραθῶνι ἔργον.	ἀλλὰ	γὰρ τὸ Λεωνίδου κατόρθωμα ὑπερεβάλετο
[3, 25]	ἐς ἣν ἀθροίζεσθαι τὰς ψυχάς.	ἀλλὰ	Ἑκαταῖος μὲν ὁ Μιλήσιος λόγον
[3, 26]	ἐν τῇ Πέφνῳ φασὶν αὐτούς,	ἀλλὰ	Ἑρμῆν τὸν ἐς Πελλάναν κομίσαντα
[3, 18]	ἐχομένου καὶ Ἀθηναίων οὐχ ὁμονοούντων	ἀλλὰ	ἐς Μενεσθέα ῥεπόντων μᾶλλον ταῖς
[3, 10]	τὸ συνεχὲς τῶν δένδρων ἐποίησεν,	ἀλλὰ	Ζεὺς ἐπίκλησιν ἔσχε Σκοτίτας, καὶ
[3, 16]	ὕστερον Δωριεῖ τῷ Ἀναξανδρίδου παρεγένετο,	ἀλλὰ	Ἡρακλῆς μὲν ἀποκτίννυσιν Ἔρυκα, Δωριέα
[3, 19]	παντὸς κατὰ τοῦτο συνεχοῦς ὄντος	ἀλλὰ	καθέδρας παρεχομένου πλείονας, παρὰ δὲ
[3, 7]	Πελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων γενέσθαι συνέσπευσεν.	ἀλλὰ	καὶ ἐς ὅσον δυνάμεως ἧκε,
[3, 16]	καλοῦσι δὲ οὐκ Ὀρθίαν μόνον	ἀλλὰ	καὶ Λυγοδέσμαν τὴν αὐτήν, ὅτι
[3, 23]	οὔτε Μηνοφάνης οὔτε αὐτὸς Μιθριδάτης·	ἀλλὰ	Μηνοφάνην μὲν παραυτίκα, ὡς ἀνήγετο
[3, 17]	μάχας οὐ μετὰ σαλπίγγων ἐποιοῦντο	ἀλλὰ	πρός τε αὐλῶν μέλη καὶ
[3, 11]	δὲ οὐχ ἅπαντες οἱ εἵλωτες,	ἀλλὰ	τὸ Μεσσηνιακὸν ἀπὸ τῶν ἀρχαίων
[3, 10]	πολὺ ἀποδέοντας Καλυδῶνα καὶ τὰ	ἄλλα	Αἰτωλῶν πολίσματα ᾑρηκέναι. χρόνῳ δὲ
[3, 12]	φασὶν Ἑλληνικῶν τοὺς Ἰνδοὺς ἀγώγιμα	ἄλλα	ἀνταλλάσσεσθαι, νόμισμα δὲ οὐκ ἐπίστασθαι,
[3, 18]	Ἀφροδίτης ἄγαλμα ἱδρυμένον κατὰ μαντείαν,	ἄλλα	δὲ Ὕπνου καὶ Θανάτου· καὶ
[3, 24]	περὶ τῶν ἐν Ἅιδου καὶ	ἄλλα	διηγούμενον καὶ ὅτι Θησέα ἰδεῖν
[3, 11]	καθέστηκεν, ἔφοροι δὲ τά τε	ἄλλα	διοικοῦσι τὰ σπουδῆς μάλιστα ἄξια
[3, 6]	δὲ οἰκειωσάμενος ἐπῆγε Λεωνίδᾳ καὶ	ἄλλα	ἐγκλήματα καὶ ὅρκους αὐτὸν Κλεωνύμῳ
[3, 9]	ἐποιοῦντο δὲ ἐς αὐτοὺς καὶ	ἄλλα	ἐγκλήματα καὶ τὴν ἐν Αὐλίδι
[3, 4]	ἐν Δελφοῖς, ὥσπερ καὶ τὰ	ἄλλα	εἰώθεσαν, ἀνάγουσι καὶ τὸ ἀμφισβήτημα
[3, 7]	δὲ βασιλεύοντα καὶ τά τε	ἄλλα	εὐδοκιμοῦντα ἐν Σπάρτῃ καὶ ἀπὸ
[3, 6]	δὲ τῷ Λεωνίδους τά τε	ἄλλα	ὁποῖα ἐς τόλμαν (ἐτόλμησαν) ὁμοῦ
[3, 3]	οἱ πρότερον συνοικοῦσαν ἀρίστην τὰ	ἄλλα	οὖσαν συνέβαινεν οὐ τίκτειν· ἀποπέμψασθαι
[3, 20]	ταύτην Ἡλίου καλοῦσιν ἱερὰν καὶ	ἄλλα	τε αὐτόθι Ἡλίῳ θύουσι καὶ
[3, 8]	Ἄγιδος τοῦ Ἀρχιδάμου βασιλεύοντος Λακεδαιμονίοις	ἄλλα	τε ἐγένετο ἐς Ἠλείους ἐγκλήματα
[3, 4]	ἐμαχέσαντο ἐρρωμένως, ἐνταῦθα ὁ Κλεομένης	ἄλλα	τε ἐδῄωσε τῆς χώρας καὶ
[3, 22]	ἀρχομένου Διονύσῳ τὴν ἑορτὴν ἄγουσιν	ἄλλα	τε ἐς τὰ δρώμενα λέγοντες
[3, 25]	ἐκάλεσεν Ἅιδου κύνα. (ἀναθήματα δὲ	ἄλλα	τέ ἐστιν ἐπὶ Ταινάρῳ καὶ
[3, 17]	κατώρθωσε, Τυνδάρεω δὲ τῶν παίδων	ἄλλα	τε καὶ ἡ τῶν Λευκίππου
[3, 17]	καὶ ᾄσματα Δώρια ὁ Γιτιάδας	ἄλλα	τε καὶ ὕμνον ἐς τὴν
[3, 14]	ἔθηκεν ὁ Λυκοῦργος. (καὶ τάδε	ἄλλα	τοῖς ἐφήβοις δρώμενά ἐστι· θύουσι
[3, 20]	καλούμενός ἐστιν Εὐόρας, θηρία καὶ	ἄλλα	τρέφων καὶ αἶγας μάλιστα ἀγρίας.
[3, 7]	σπονδάς. Σθενελαίδας δὲ ἔς τε	ἄλλα	ὢν οὐκ ἀδύνατος ἐν Λακεδαίμονι
[3, 25]	Κέρβερον ὄνομα ἐποίησαν καὶ κυνὶ	τἄλλα	εἰκάζοντες κεφαλὰς τρεῖς φασιν ἔχειν
[3, 17]	πολλὰ μὲν τῶν ἄθλων Ἡρακλέους,	πολλὰ	δὲ καὶ ὧν ἐθελοντὴς κατώρθωσε,
[3, 4]	Κλεομένης δὲ ἐξώρμει γὰρ τὰ	πολλὰ	ἐκ τοῦ νοῦ κελεύει καὶ
[3, 7]	ὁ Νίκανδρος στρατιᾷ καὶ τὰ	πολλὰ	ἐκάκωσε τῆς χώρας· μετασχόντες δὲ
[3, 3]	τῷ παρόντι μνησθησόμεθα αὐτῶν, τὰ	πολλὰ	ἡγήσασθαι Λακεδαιμονίοις ἐν τῷ προτέρῳ
[3, 18]	συλλαβόντι, ἐπεὶ μηδὲ ἄγνωστα τὰ	πολλὰ	ἦν, Ταυγέτην θυγατέρα Ἄτλαντος καὶ
[3, 26]	πῦρ ἐς ὕλην ἐνεγκὼν τὰ	πολλὰ	ἠφάνισε τῶν δένδρων· ὡς δὲ
[3, 23]	αὐτοὺς τοὺς Δηλίους· κατασύρας δὲ	πολλὰ	μὲν ἐμπόρων χρήματα, πάντα δὲ
[3, 17]	θεόν. (ἐπείργασται δὲ τῷ χαλκῷ	πολλὰ	μὲν τῶν ἄθλων Ἡρακλέους, πολλὰ
[3, 10]	Αἰγυπτίων βοηθήσων· καὶ ἔστιν Ἀγησιλάῳ	πολλά	τε εἰργασμένα καὶ μνήμης ἄξια
[3, 6]	Σπάρτῃ. τέλος δὲ ὁ μὲν	πολλά	τε καὶ ἐχθρὰ ἐς τὴν
[3, 3]	τὸν Πολύδωρον· ἀποθανόντι δὲ αὐτῷ	πολλά	τε παρὰ Λακεδαιμονίων δέδοται καὶ
[3, 13]	χρόνος, ὅσον ἔφυγον ἐκ Πελοποννήσου,	πολλὰ	τῶν ἀρχαίων καὶ κατελθοῦσιν ἐποίησεν
[3, 26]	διαρρεῖ τὸ ἄλσος, τὰ δὲ	φύλλα	τῷ ἦρι ἀπὸ τῶν δένδρων
[3, 9]	Λακεδαιμονίων προπεπυσμένοι πέμπουσιν ἐς Σπάρτην,	ὅπλα	μὲν (ἐπὶ σφᾶς) ἐπὶ Θήβας
[3, 3]	δὲ ἐπὶ τῶν ἡρώων τὰ	ὅπλα	ὁμοίως χαλκᾶ ἦν πάντα, μαρτυρεῖ
[3, 23]	οὔσης (ἀτειχίστου τῆς Δήλου καὶ	ὅπλα	οὐ κεκτημένων ἀνδρῶν, τριήρεσιν ἐσπλεύσας
[3, 9]	συμμάχων τὸ στράτευμα ἤθροιστο καὶ	ἅμα	αἱ νῆες εὐτρεπεῖς ἦσαν, ἀφίκετο
[3, 1]	αὐτῶν ἰδίως καὶ οὐκ ἀμφοτέρας	ἅμα	ἐς τὸ αὐτὸ ἀναμίξας. ~Εὐρυσθένει
[3, 3]	Λακεδαιμονίων μόνος γυναῖκάς τε δύο	ἅμα	ἔσχε καὶ οἰκίας δύο ἅμα
[3, 15]	τοῦ Ἀλκμήνης ἀφίκετο ἐς Σπάρτην	ἅμα	Ἡρακλεῖ· περιιόντι δὲ καὶ θεωμένῳ
[3, 3]	ἅμα ἔσχε καὶ οἰκίας δύο	ἅμα	ᾤκησε. τὴν γάρ οἱ πρότερον
[3, 8]	μάλιστα ἤχθοντο. ἀποστέλλουσιν οὖν κήρυκα	ἐπίταγμα	φέροντα Ἠλείοις Λεπρεάτας τε αὐτονόμους
[3, 17]	τῷ θεῷ. Λακεδαιμόνιοι δὲ ἐκτελοῦντες	πρόσταγμα	ἐκ Δελφῶν τάς τε εἰκόνας
[3, 24]	ἐν ταῖς Βρασιαῖς μικρά, προέχουσα	ἠρέμα	ἐς τὴν θάλασσαν, καὶ ἐπ'
[3, 14]	τῷ Δρόμῳ, τὸ ἕτερον Εὐρυκλέους	ἀνάθημα	ἀνδρὸς Σπαρτιάτου· τοῦ Δρόμου δὲ
[3, 20]	ἀπέχον τῆς πόλεως Ἰκαρίου μὲν	ἀνάθημα	εἶναι, ποιηθῆναι δὲ ἐπὶ λόγῳ
[3, 17]	ἐπ' αὐτοῖς Νίκας, Λυσάνδρου μὲν	ἀνάθημα,	τῶν δὲ ἔργων ὑπόμνημα (τῶν)
[3, 12]	Θεοδώρου τοῦ Σαμίου φασὶν εἶναι	ποίημα,	ὃς πρῶτος διαχέαι σίδηρον εὗρε
[3, 16]	τῷ ἐν Ἀμύκλαις, καὶ τὸ	οἴκημα	ἔνθα ὑφαίνουσι Χιτῶνα ὀνομάζουσιν. οἰκία
[3, 16]	τε ἠξίουν παρ' αὐτῷ καὶ	οἴκημα	ᾐτοῦντο ᾧ μάλιστα ἔχαιρον, ἡνίκα
[3, 16]	ἂν ἐθέλωσιν οἰκῆσαι, τὸ δὲ	οἴκημα	οὐκ ἔφη δώσειν· θυγάτηρ γὰρ
[3, 12]	χορδάς. (πρὸς δὲ τῇ Σκιάδι	οἰκοδόμημά	ἐστι περιφερές, ἐν δὲ αὐτῷ
[3, 17]	δεύτερα οἱ παῖδες ἐξεργάσασθαι τὸ	οἰκοδόμημα	ἤθελον, ἀφορμὴ δέ σφισιν ἔμελλε
[3, 15]	Σεβρίου δέ ἐστιν ἐν δεξιᾷ	μνῆμα	Ἀλκμᾶνος, ᾧ ποιήσαντι ᾄσματα οὐδὲν
[3, 12]	(τοῦ δὲ Ἑλληνίου πλησίον Ταλθυβίου	μνῆμα	ἀποφαίνουσι· δεικνύουσι δὲ καὶ Ἀχαιῶν
[3, 12]	ἀγορᾶς, Ταλθυβίου καὶ οὗτοι φάμενοι	μνῆμα	εἶναι. Ταλθυβίου δὲ τούτου μήνιμα
[3, 3]	τιμήν. ἔστι μέντοι καὶ Πολεμάρχου	μνῆμα	ἐν Σπάρτῃ, εἴτε ἀγαθοῦ τὰ
[3, 13]	τάφος, ἔστι δὲ καὶ Κάστορος	μνῆμα,	ἐπὶ δὲ αὐτῷ καὶ ἱερὸν
[3, 14]	Ἀγιαδῶν καλούμενον. προελθοῦσι δὲ Ταινάρου	μνῆμά	ἐστι, καὶ τὴν ἄκραν τὴν
[3, 14]	ἀπαντικρὺ Παυσανίου τοῦ Πλαταιᾶσιν ἡγησαμένου	μνῆμά	ἐστι, τὸ δὲ ἕτερον Λεωνίδου
[3, 20]	Νεοπτολέμου. (προιοῦσι δὲ Ἵππου καλούμενον	μνῆμά	ἐστι. Τυνδάρεως γὰρ θύσας ἐνταῦθα
[3, 1]	πρότερον τοῦ πατρός, καὶ Ὑακίνθου	μνῆμά	ἐστιν ἐν Ἀμύκλαις ὑπὸ τὸ
[3, 17]	ναὸς καὶ Τυνδάρεω πρὸ αὐτοῦ	μνῆμά	ἐστιν· ἡ δὲ πρὸς δυσμὰς
[3, 21]	τῆς ὁδοῦ γίνεται, καὶ Λάδα	μνῆμά	ἐστιν ὠκύτητι ὑπερβαλομένου ποδῶν τοὺς
[3, 14]	τῶν Ἀγιαδῶν ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ	μνῆμα	Εὐμήδους, Ἱπποκόωντος δὲ καὶ οὗτος
[3, 16]	Ἡρακλέους. τοῦ ναοῦ δὲ ἀπαντικρὺ	μνῆμα	Θεοπόμπου τοῦ Νικάνδρου, τὸ δὲ
[3, 19]	εἰκὼν καὶ (ἄγαλμα) Ἀγαμέμνονος νομιζόμενον	μνῆμα.	θεῶν δὲ σέβουσιν οἱ ταύτῃ
[3, 11]	δὲ αὐτοῖς Ἐπιμενίδου τοῦ Κρητὸς	μνῆμα	καὶ Ἀφαρέως τοῦ Περιήρους· καὶ
[3, 26]	τῇ Γερηνίᾳ Μαχάονος τοῦ Ἀσκληπιοῦ	μνῆμα	καὶ ἱερόν ἐστιν ἅγιον, καὶ
[3, 22]	Ἀγαμέμνονος ἐποιήθη. ἔστι δὲ καὶ	μνῆμα	Κινάδου· νεὼς τῆς Μενελάου καὶ
[3, 12]	Ἀρτέμιδος, καὶ προελθοῦσιν ὀλίγον πεποίηται	μνῆμα	τοῖς ἐξ Ἤλιδος μάντεσι, καλουμένοις
[3, 22]	νίκας πέντε· πεποίηται δὲ καὶ	μνῆμα	τῷ Νικοκλεῖ τοῦ τε γυμνασίου
[3, 15]	τοῦ Οἰωνοῦ φόνου. τὸ δὲ	μνῆμα	τῷ Οἰωνῷ πεποίηται παρὰ τὸ
[3, 17]	μὲν ἀνάθημα, τῶν δὲ ἔργων	ὑπόμνημα	(τῶν) ἀμφοτέρων, τοῦ τε περὶ
[3, 4]	Πέρσαις ἐγένοντο ὕστερον, παρασχομένῳ μέγιστον	φρόνημα	καὶ ἀποδειξαμένῳ λαμπρὰ οὕτω, κατὰ
[3, 3]	καὶ τὸν ἄκμονα ἀντίτυπον ταύτῃ,	πῆμα	δὲ εἰκότως ἀνθρώπῳ τὸν σίδηρον,
[3, 3]	ἂν εἶπεν ὁ θεὸς ἀνθρώπῳ	πῆμα	εἶναι τὸν χαλκόν. (τῷ χρησμῷ
[3, 8]	μὲν οὖν ἐς πόλεμον μάλιστα	ἐπίσημα	τοιαῦτα ὑπῆρχε τῷ Ἄγιδι· προπέτειαν
[3, 8]	σφίσιν ὄν, οὐκ ἐπανήγαγον τὸ	ἀμφισβήτημα	ἐς Δελφούς· αἴτιος δ' ἐμοὶ
[3, 4]	ἄλλα εἰώθεσαν, ἀνάγουσι καὶ τὸ	ἀμφισβήτημα	τὸ ὑπὲρ Δημαράτου· ἡ δέ
[3, 20]	οὐδέν· ἐγκαλυψαμένης δὲ πρὸς τὸ	ἐρώτημα,	Ἰκάριος τὴν μὲν ἅτε δὴ
[3, 23]	δὲ ὁ ταύτῃ παρέχεται ψηφῖδας	σχῆμα	εὐπρεπεστέρας καὶ χρόας παντοδαπῆς. ~Ἐπιδαύρου
[3, 10]	ἐν Ἀμύκλαις πεποιημένον· τὸ δὲ	σχῆμα	ὁποῖόν ἐστιν, ἐπ' ἐκείνῳ γράψω.
[3, 19]	τὸ βάθρον παρέχεται μὲν βωμοῦ	σχῆμα,	τεθάφθαι δὲ τὸν Ὑάκινθον λέγουσιν
[3, 21]	οὐ διήκουσα, λίθοι δὲ ὀρύσσονται	σχῆμα	τοῖς ποταμίοις ἐοικότες, ἄλλως μὲν
[3, 15]	Ἡρακλέους ἐστὶν ὡπλισμένον· τὸ δὲ	σχῆμα	τοῦ ἀγάλματος διὰ τὴν πρὸς
[3, 12]	φορτίων φασὶν Ἑλληνικῶν τοὺς Ἰνδοὺς	ἀγώγιμα	ἄλλα ἀνταλλάσσεσθαι, νόμισμα δὲ οὐκ
[3, 5]	Ἑλλήνων ὡσαύτως δὲ καὶ Ἀθηναίοις	δεῖμα	αἱ διοσημεῖαι παρείχοντο. (καὶ ὁ
[3, 5]	καὶ ἐν τῇ Σφακτηρίᾳ νήσῳ	δεῖμα	ἐποιήσατο μή σφισι καὶ αὐτὸς
[3, 2]	οἱ δὲ ὡς Κρητικὰ ὄντα	νόμιμα	ἐπαγάγοιτο. τούτους δὲ οἱ Κρῆτες
[3, 13]	ἐς τὸ στρατόπεδον τοῖς Δωριεῦσι	μήνιμα	Ἀπόλλωνος, καὶ Ἱππότης τε ἔφυγεν
[3, 17]	τὸ ἐπὶ Παυσανίᾳ τοῦ Ἱκεσίου	μήνιμα	ἀποτρέπειν τὸν Ἐπιδώτην λέγοντες τοῦτον.
[3, 4]	Ἐλευσῖνι ὄντων ἐξεγένετο ἱλάσασθαι τὸ	μήνιμα	γῆν ἐπεργασαμένοις τὴν ἱεράν. τὰ
[3, 10]	τὸν νεκρὸν ἁμαρτεῖν τάφου τὸ	μήνιμα	ἐγένετο ἐμποδὼν τὸ ἐκ τοῦ
[3, 23]	τοῦτο Ἐπιδήλιον ὀνομάζουσι. (τὸ μέντοι	μήνιμα	ἐκ τοῦ θεοῦ διέφυγεν οὔτε
[3, 12]	μνῆμα εἶναι. Ταλθυβίου δὲ τούτου	μήνιμα	ἐπὶ τῷ φόνῳ τῶν κηρύκων,
[3, 19]	Κλυταιμνήστρας ἐστὶν ἐνταῦθα εἰκὼν καὶ	(ἄγαλμα)	Ἀγαμέμνονος νομιζόμενον μνῆμα. θεῶν δὲ
[3, 18]	τὴν ἱερωμένην ἔχοντα οἴχεσθαι τὸ	ἄγαλμα	ἀγομένην. ἐπὶ τούτῳ δὲ λέγουσιν
[3, 26]	τῆς ἀκροπόλεώς ἐστιν ἱερὸν καὶ	ἄγαλμα	Ἀθηνᾶς, καὶ Ἔρωτός ἐστιν ἐν
[3, 21]	ἐν τῇ ἀκροπόλει ναὸς καὶ	ἄγαλμα	Ἀθηνᾶς πεποίηται. ~Γυθίου δὲ τρεῖς
[3, 26]	Κασσάνδρας τῆς Πριάμου ναὸς καὶ	ἄγαλμα,	Ἀλεξάνδρας ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων καλουμένης·
[3, 15]	ἀπαντικρὺ πέδας ἐστὶν ἔχων Ἐνυάλιος,	ἄγαλμα	ἀρχαῖον. γνώμη δὲ Λακεδαιμονίων τε
[3, 14]	ἦν ὁ Εὐμήδης· ἔστι δὲ	ἄγαλμα	ἀρχαῖον Ἡρακλέους, ᾧ θύουσιν οἱ
[3, 24]	κρήνῃ γυμνάσιον· Ἑρμοῦ δὲ ἕστηκεν	ἄγαλμα	ἀρχαῖον. (τῶν δὲ ὀρῶν ἐπὶ
[3, 13]	δὲ οὐ πόρρω καλούμενόν ἐστιν	ἄγαλμα	Ἀφεταίου· τοῖς δὲ Πηνελόπης μνηστῆρσί
[3, 19]	δὲ τῷ βωμῷ τοῦτο μὲν	ἄγαλμα	Βίριδος, τοῦτο δὲ Ἀμφιτρίτης καὶ
[3, 21]	Δήμητρος ἱερὸν ἅγιον καὶ Ποσειδῶνος	ἄγαλμα	Γαιαόχου. (ὃν δὲ ὀνομάζουσι Γυθεᾶται
[3, 20]	βούλεται ἀπιέναι μετὰ Ὀδυσσέως ἀφίησιν,	ἄγαλμα	δὲ ἀνέθηκεν Αἰδοῦς· ἐνταῦθα γὰρ
[3, 18]	ἐξειργασμένῳ τῷ θρόνῳ Χάριτες καὶ	ἄγαλμα	δὲ Λευκοφρυήνης ἐστὶν Ἀρτέμιδος. ὅτου
[3, 26]	τὸ χωρίον τὸ ἱερὸν ὀνομάζουσιν,	ἄγαλμα	δὲ τοῦ Μαχάονος χαλκοῦν ἐστιν
[3, 16]	οἱ τὸν Εὔξεινον οἰκοῦντες τὸ	ἄγαλμα	εἶναι παρὰ σφίσιν, ἀμφισβητοῦσι δὲ
[3, 19]	ἡμέρων, καὶ ναὸς Ἀχιλλέως καὶ	ἄγαλμα	ἐν αὐτῇ. (ἐς ταύτην πρῶτος
[3, 20]	οὐ πόρρω Δέρειον, ἔνθα Ἀρτέμιδος	ἄγαλμα	ἐν ὑπαίθρῳ Δερεάτιδος, καὶ πηγὴ
[3, 20]	Σπάρτης Ἀθηνᾶς ἕστηκεν ἐπίκλησιν Παρείας	ἄγαλμα	ἐν ὑπαίθρῳ, μετὰ δὲ αὐτὸ
[3, 20]	ναὸς ἐνταῦθα ἔτι λείπεται καὶ	ἄγαλμα	ἐν ὑπαίθρῳ. τὸ δὲ ἐν
[3, 19]	ἐστὶν εὐρυχωρὲς μάλιστα καὶ τὸ	ἄγαλμα	ἐνταῦθα ἐνέστηκε. (μέγεθος δὲ αὐτοῦ
[3, 26]	δὲ ἀνεφάνη τὸ χωρίον ψιλόν,	ἄγαλμα	ἐνταῦθα ἱδρυμένον εὑρέθη Διὸς Ἰθωμάτα.
[3, 25]	σπηλαίῳ καὶ πρὸ αὐτοῦ Ποσειδῶνος	ἄγαλμα.	(ἐποίησαν δὲ Ἑλλήνων τινὲς ὡς
[3, 17]	τόν τε ναὸν ὁμοίως καὶ	ἄγαλμα	ἐποιήσαντο Ἀθηνᾶς χαλκοῦν· Γιτιάδας δὲ
[3, 22]	ἑπτά· ἰόντι δὲ ἐς αὐτὰ	ἄγαλμα	Ἑρμοῦ λίθινον ἕστηκεν ἐν ἀριστερᾷ,
[3, 21]	κώμης Διὸς Κροκεάτα λίθου πεποιημένον	ἄγαλμα	ἕστηκε, Διόσκουροι δὲ ἐπὶ τῇ
[3, 18]	δὴ τῷ πρώτῳ τρίποδι Ἀφροδίτης	ἄγαλμα	ἑστήκει, Ἄρτεμις δὲ ὑπὸ τῷ
[3, 10]	Νυμφῶν ἐστιν αἱ Κάρυαι καὶ	ἄγαλμα	ἕστηκεν Ἀρτέμιδος ἐν ὑπαίθρῳ Καρυάτιδος·
[3, 10]	ἐς γὰρ τοῦτον ἀφίξῃ προιών	ἄγαλμά	ἐστι Πυθαέως Ἀπόλλωνος κατὰ τὰ
[3, 24]	ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ, λίθου δὲ τὸ	ἄγαλμα.	ἔστι δὲ καὶ ὕδατος ψυχροῦ
[3, 10]	καὶ τραπεῖσιν αὖθις ἐς ἀριστερὰν	ἄγαλμά	ἐστιν Ἡρακλέους καὶ τρόπαιον· ἀναστῆσαι
[3, 21]	ἱερὸν Ἄμμωνος καὶ Ἀσκληπιοῦ χαλκοῦν	ἄγαλμά	ἐστιν, οὐκ ἐπόντος ὀρόφου τῷ
[3, 14]	ἐκτὸς κατὰ τοῦ Ἡρακλέους τὸ	ἄγαλμα	ἔστιν οἰκία τὰ ἐφ' ἡμῶν
[3, 16]	τοῦ Ἀμφικλέους τοῦ Ἄγιδος τὸ	ἄγαλμα	εὑρόντες αὐτίκα παρεφρόνησαν· τοῦτο δὲ
[3, 19]	μὲν οὖν τοῦ Ὑακίνθου τὸ	ἄγαλμα	ἔχον ἐστὶν ἤδη γένεια, Νικίας
[3, 16]	ἂν ἐν Βραυρῶνι Ἰφιγένεια τὸ	ἄγαλμα;	ἢ πῶς, ἡνίκα Ἀθηναῖοι τὴν
[3, 15]	τοῦ τείχους, ἐν αὐτῷ δὲ	ἄγαλμα	Ἡρακλέους ἐστὶν ὡπλισμένον· τὸ δὲ
[3, 24]	ἐρείπια καὶ πρὸ τῶν τειχῶν	ἄγαλμα	Ἡρακλέους καὶ ἀπὸ τῶν Μακεδόνων
[3, 14]	ἐφ' ἑκατέρᾳ τῇ μέν ἐστιν	ἄγαλμα	Ἡρακλέους, τῇ δὲ εἰκὼν Λυκούργου·
[3, 22]	μετὰ Τροίας πόρθησιν οἴκαδε ἀνασωθεὶς	ἄγαλμα	Θέτιδος καὶ θεὰς Πραξιδίκας ἱδρύσατο
[3, 18]	Παυσανίου πλησίον ἐστὶν Ἀμβολογήρας Ἀφροδίτης	ἄγαλμα	ἱδρυμένον κατὰ μαντείαν, ἄλλα δὲ
[3, 15]	Λακεδαιμονίων τε ἐς τοῦτό ἐστιν	ἄγαλμα	καὶ Ἀθηναίων ἐς τὴν Ἄπτερον
[3, 26]	λίθου δέ ἐστιν Ἀσκληπιοῦ τε	ἄγαλμα	καὶ Ἰνοῦς ἑτέρωθι. (πεποίηται δὲ
[3, 19]	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ, καὶ> τὸ	ἄγαλμα	(καὶ) τοὺς Διοσκούρους φασὶ κομίσαι
[3, 24]	πέρατι Ἀπόλλωνος ναός ἐστι καὶ	ἄγαλμα	κιθάραν ἔχον. (προελθόντι δὲ ἀπὸ
[3, 18]	Αἰγινήτου Κάλλωνος· ὑπὸ τούτῳ δὲ	ἄγαλμα	Κόρης τῆς Δήμητρος ἕστηκεν. Ἀρίστανδρος
[3, 12]	ἱερόν· Ὀδυσσεὺς δὲ ἱδρύσασθαι τὸ	ἄγαλμα	λέγεται καὶ ὀνομάσαι Κελεύθειαν, τοὺς
[3, 22]	ἄξια Μητρὸς θεῶν ναὸς καὶ	ἄγαλμα	λίθου. παλαιότατον δὲ τοῦτο εἶναί
[3, 12]	ἐπονομάζουσιν (οὐ μακρὰν δὲ Ἀθηνᾶς	ἄγαλμα,	ὃ τοὺς ἐς Ἰταλίαν τε
[3, 23]	ἐστιν ὀνομαζόμενον Νύμφαιον καὶ Ποσειδῶνος	ἄγαλμα	ὀρθὸν καὶ σπήλαιον θαλάσσης ἐγγύτατα,
[3, 25]	θαλάσσῃ ναός ἐστιν Ἀφροδίτης καὶ	ἄγαλμα	ὀρθὸν λίθου. ἐντεῦθεν ἀποσχόντι τριάκοντα
[3, 23]	ἱερόν, τὸ δὲ Ἀσκληπιοῦ καὶ	ἄγαλμα	ὀρθὸν λίθου, καὶ Ἀθηνᾶς ἐν
[3, 16]	δὲ ἡ λύγος ἐποίησε τὸ	ἄγαλμα	ὀρθόν. ~οὐ πόρρω δὲ τῆς
[3, 22]	ἄκραν. ἐνταῦθά ἐστιν Ἀθηνᾶς ἱερὸν	ἄγαλμα	οὐκ ἔχον, οὐδὲ ὄροφος ἔπεστιν
[3, 22]	Μητρός ἐστι θεῶν ἀρχαιότατον ἁπάντων	ἄγαλμα·	ποιῆσαι δὲ οἱ Μάγνητες αὐτὸ
[3, 17]	Κλέαρχον δὲ ἄνδρα Ῥηγῖνον τὸ	ἄγαλμα	ποιῆσαι λέγουσιν, ὃν Διποίνου καὶ
[3, 24]	οὖν εἰσί, τέταρτον δὲ Ἀθηνᾶς	ἄγαλμα.	(τὰ δὲ ἐν δεξιᾷ Γυθίου
[3, 19]	παρείχετο ἄξιον ἱερὸν Ἀλεξάνδρας καὶ	ἄγαλμα·	τὴν δὲ Ἀλεξάνδραν οἱ Ἀμυκλαιεῖς
[3, 20]	ἐστὶν ἱερὸν Ἀρτέμιδος. (τὸ δὲ	ἄγαλμα	τῆς Αἰδοῦς τριάκοντά που στάδια
[3, 1]	ἐστιν ἐν Ἀμύκλαις ὑπὸ τὸ	ἄγαλμα	τοῦ Ἀπόλλωνος. ἀποθανόντος δὲ Ἀμύκλα
[3, 21]	ἐπὶ τῇ λίμνῃ ναὸς καὶ	ἄγαλμα	τοῦ θεοῦ. τοὺς δὲ ἰχθῦς
[3, 17]	Χαλκιοίκου δὲ ἐν δεξιᾷ Διὸς	ἄγαλμα	Ὑπάτου πεποίηται, παλαιότατον πάντων ὁπόσα
[3, 8]	γὰρ μὴ τῇ Κυνίσκᾳ τὸ	ἐπίγραμμα	ἐποίησεν ὅστις δή, καὶ ἔτι
[3, 21]	ἐσπεσεῖν παρθένον, ἀφανισθείσης δὲ τὸ	κάλυμμα	ἀναφανῆναι τὸ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς
[3, 18]	(γὰρ) πένταθλός ἐστιν ἐπὶ στήλης	ὄνομα	Αἴνητος· τούτῳ νικήσαντι Ὀλυμπίασι καὶ
[3, 7]	καὶ τὴν οἰκίαν ταύτην Εὐρυπωντίδας	ὄνομα	ἀπ' αὐτοῦ λαβεῖν, Προκλείδας ἐς
[3, 22]	γενέσθαι δέ οἱ δοκῶ τὸ	ὄνομα	ἀπὸ τῶν νησίδων, αἳ ταύτῃ
[3, 3]	δὲ οὕτως. ἀνὴρ Λακεδαιμόνιος Λίχας	ὄνομα	ἀφίκετο ἐς Τεγέαν· (τηνικαῦτα δὲ
[3, 15]	εὔηθες κέδρου ποιησάμενον ζῴδιον καὶ	ὄνομα	Ἀφροδίτην θέμενον ἐλπίζειν ἀμύνεσθαι τὴν
[3, 25]	ὅσον τεσσαράκοντα σταδίων ἀφέστηκε Καινήπολις·	ὄνομα	δὲ ἦν πάλαι καὶ ταύτῃ
[3, 25]	μνήματος ἐκδίδωσιν ἐς θάλασσαν ποταμός,	ὄνομα	δέ οἱ Σκύρας, ὅτι κατὰ
[3, 25]	ἀφ' οὗ τῇ πόλει τὸ	ὄνομα	ἐγένετο, Ἀργεῖος τὸ ἀνέκαθεν, Ἀμφιάνακτος
[3, 25]	κύνα ὅντινα Ἡρακλῆς ἦγεν οὔτε	ὄνομα	ἔθετο οὐδὲν οὔτε συνέπλασεν ἐς
[3, 25]	Χιμαίρᾳ· οἱ δὲ ὕστερον Κέρβερον	ὄνομα	ἐποίησαν καὶ κυνὶ τἄλλα εἰκάζοντες
[3, 15]	νῦν ἀπὸ Θήρα τούτου τὸ	ὄνομα	ἔσχηκε, τὸ δὲ ἀρχαῖον ἐκαλεῖτο
[3, 25]	ἀκοίτας, Σιληνός· δὲ καὶ Πύρριχος	ὄνομα	ἦν αὐτῷ, Πινδάρῳ μὲν οὐκ
[3, 17]	ἀρχομένης τὴν Κλεονίκην τοῦτο γὰρ	ὄνομα	ἦν τῇ κόρῃ κομίζουσιν οἷς
[3, 11]	πατήρ οἱ προελθόντι· τὸ δὲ	ὄνομα	ἦν τούτῳ Αὔγουστος, ὃ κατὰ
[3, 1]	νήσῳ μετέβαλεν ἀφ' ἑαυτοῦ τὸ	ὄνομα	καί οἱ καὶ νῦν ἔτι
[3, 2]	Λεωβώτην δέ οἱ τίθεται τὸ	ὄνομα	καὶ οὐ Λαβώταν. Λακεδαιμονίοις δὲ
[3, 8]	ἐγένετο δὲ Ἀρχιδάμῳ καὶ θυγάτηρ,	ὄνομα	μὲν Κυνίσκα, φιλοτιμότατα δὲ ἐς
[3, 19]	Ἴστρου τὰς ἐκβολὰς Ἀχιλλέως ἱερά·	ὄνομα	μὲν τῇ νήσῳ Λευκή, περίπλους
[3, 19]	ὣς ἄγρια οἶδεν. (Θεράπνη δὲ	ὄνομα	μὲν τῷ χωρίῳ γέγονεν ἀπὸ
[3, 3]	λαμπρὸν (ἀνὰ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα	ὄνομα,	Πολέμαρχος οἰκίας ἐν Λακεδαίμονι ἀνὴρ
[3, 26]	μείζων, Πέφνος καὶ ταύτῃ τὸ	ὄνομα·	τεχθῆναι δὲ ἐνταῦθα τοὺς Διοσκούρους
[3, 25]	Πύρριχος ἐν μεσογαίᾳ. τὸ δὲ	ὄνομα	τῇ πόλει γενέσθαι φασὶν ἀπὸ
[3, 26]	ἐφ' ὅτῳ μὲν δή ἐστιν	ὄνομα	τῇ πόλει Λεῦκτρα, οὐκ οἶδα·
[3, 16]	διαμεμένηκεν ἔτι καὶ νῦν τηλικοῦτο	ὄνομα	τῇ Ταυρικῇ θεῷ, ὥστε ἀμφισβητοῦσι
[3, 7]	Προκλῆς ὁ Ἀριστοδήμου τῷ παιδὶ	ὄνομα	τίθεται Σόον. Εὐρυπῶντα δὲ τὸν
[3, 11]	αὐτὴ καλεῖσθαι· τέως δὲ τὸ	ὄνομα	τοῦτο ἔκειτο τῇ γῇ. ὃ
[3, 10]	ἅπας δρυῶν πλήρης· τὸ δὲ	ὄνομα	τῷ χωρίῳ Σκοτίταν (τὸ δὲ
[3, 18]	τε ζευγνύων ἐστὶν ὑπὸ τὸ	ἅρμα	κάπρον καὶ λέοντα καὶ οἱ
[3, 12]	ἤθελεν ἐξ αὐτῶν διὰ τὸ	μίασμα	ἀγαγέσθαι, διέπεμπε δὴ ὁ Δαναὸς
[3, 11]	δὲ Διπαιεῖς ἐν τῇ Μαιναλίᾳ	πόλισμα	Ἀρκάδων ἦσαν. (τέταρτον δὲ ἠγωνίσατο
[3, 2]	δὲ καὶ Ἕλος ἐπὶ θαλάσσῃ	πόλισμα	Ἀχαιῶν ἐχόντων καὶ Ἀργείους τοῖς
[3, 1]	τι καὶ αὐτὸς ἐς μνήμην,	πόλισμα	ἔκτισεν ἐν τῇ Λακωνικῇ. γενομένων
[3, 20]	δρώμενον ἐνταῦθα οἶδα· (ἐπὶ θαλάσσῃ	πόλισμα	Ἕλος ἦν, οὗ δὴ καὶ
[3, 22]	Μαριός. κώμη δὲ ὑπὲρ τὸ	πόλισμά	ἐστιν ἐν μεσογαίᾳ καὶ αὐτή,
[3, 21]	τῆς ἐς Γύθιον εὐθείας ἐπὶ	πόλισμα	ἥξεις Αἰγίας· Ὅμηρον δὲ ἐν
[3, 26]	ἀπέχει σταδίους Ἀλαγονία, καὶ τὸ	πόλισμα	κατηρίθμησα ἤδη καὶ τοῦτο ἐν
[3, 22]	ναῷ. (Μαριὸς δὲ ἄλλο Ἐλευθερολακώνων	πόλισμα,	ὃ ἀπὸ Γερονθρῶν στάδια ἑκατὸν
[3, 21]	δὲ ἐν τοῖς ἔπεσι τὸ	πόλισμα	τοῦτο ὀνομάζειν λέγουσιν Αὐγειάς. ἐνταῦθα
[3, 12]	τοὺς Ἰνδοὺς ἀγώγιμα ἄλλα ἀνταλλάσσεσθαι,	νόμισμα	δὲ οὐκ ἐπίστασθαι, καὶ ταῦτα
[3, 12]	ἦν πω τότε οὐδὲ χρυσοῦ	νόμισμα,	κατὰ τρόπον δὲ ἔτι τὸν
[3, 12]	δ' ἐμοὶ δρόμου Ἰκάριος τὸ	ἀγώνισμα	ἐποίησε μιμούμενος Δαναόν. Δαναῷ γὰρ
[3, 25]	νῦν μὲν οὐδὲν ὥστε καὶ	θαῦμα	εἶναι παρεχομένη, πρότερον δὲ τοῖς
[3, 26]	τὴν πέτραν. τοῦτό τε δὴ	θαῦμά	ἐστι καὶ οἱ μύρμηκες αὐτόθι
[3, 9]	Ἰτωνίας· Ἀγησίλαος δὲ εἶχε μὲν	τραῦμα	ἐκ τῆς μάχης, ἐς δὲ
[3, 20]	κρυφθῆναί φασιν ὑπὸ Ἀσκληπιοῦ τὸ	τραῦμα	ἰώμενον· καὶ Ὀρφέως ἐστὶν ἐν
[3, 19]	Ἀσκληπιὸν Κοτυλέα ὠνόμασεν ἀκεσθεὶς τὸ	τραῦμα	τὸ ἐς τὴν κοτύλην οἱ
[3, 19]	τὸν Αἴαντα καὶ ἀκέσεσθαι τὸ	τραῦμα.	(χρόνῳ δὲ ὡς ὑγιάνας ἐπανῆλθεν
[3, 5]	δὲ ἐπαινῶ τῶνδε ἕνεκα τὸ	βούλευμα·	ἅτε γὰρ εὖ εἰδὼς ὁ
[3, 8]	μετὰ Σπαρτιατῶν τοῦ κοινοῦ τὸ	βούλευμα	ἐς τοὺς συμμάχους ἐξήνεγκαν ἐκκόψαι
[3, 3]	φύσας, ὅτι καὶ αὐταὶ βίαιον	πνεῦμα	ἠφίεσαν, τύπον δὲ τὴν σφῦραν
[3, 21]	σταδίους εἴκοσι τοῦ Εὐρώτα τὸ	ῥεῦμα	ἐγγυτάτω τῆς ὁδοῦ γίνεται, καὶ
[3, 1]	γὰν δὴ τὸ ὑπόλοιπον ποταμοῦ	ῥεῦμα	ὠνόμασεν Εὐρώταν. (ἅτε δὲ οὐκ
[3, 8]	τοῦ θεοῦ σείσαντος ὀπίσω τὸ	στράτευμα	ἀπεχώρησεν ἄχρι Ὀλυμπίας καὶ τοῦ
[3, 9]	δὴ τὴν ἀνάγκην ὀπίσω τὸ	στράτευμα	ἐκ τῆς Ἀσίας ἀπῆγεν Ἀγησίλαος·
[3, 9]	καὶ παρὰ τῶν συμμάχων τὸ	στράτευμα	ἤθροιστο καὶ ἅμα αἱ νῆες
[3, 3]	αὐτὰ πρὸς τὸ ἐκ Δελφῶν	μάντευμα,	ἀνέμοις μὲν τοῦ χαλκέως εἰκάζων
[3, 8]	Λεωτυχίδῃ παρέσχεν ἐς πλέον τὸ	μάντευμα	ἀντιλογίαν τὸ ἐκ Δελφῶν, γεγονὸς
[3, 22]	χρεὼν εἴη· καί τι καὶ	μάντευμα	ἦν αὐτοῖς Ἄρτεμιν ἔνθα οἰκήσουσιν
[3, 8]	κατασχήσουσιν ἄελπτοι φθερσιβρότου τ' ἐπὶ	κῦμα	κυκωόμενον πολέμοιο. (τότε οὖν Λεωτυχίδης
[3, 11]	τῇ συγγραφῇ μοι τῇ Ἀτθίδι	ἐπανόρθωμα	ἐγένετο, μὴ τὰ πάντα με
[3, 5]	καὶ τὸ ἐν Κορίνθῳ Λακεδαιμονίων	κατόρθωμα	Ἀριστοδήμου σφίσιν ἐγένετο ἡγουμένου. (Ἀγησίπολις
[3, 9]	πάσης ὁμοίως ἐκείνῳ, τό τε	κατόρθωμα	ἐπιφανέστερον ἔσεσθαι βασιλέα κρατήσαντα Ἀρταξέρξην
[3, 4]	ἔργον. ἀλλὰ γὰρ τὸ Λεωνίδου	κατόρθωμα	ὑπερεβάλετο ἐμοὶ δοκεῖν τά τε
[3, 16]	παίωσι κατὰ ἐφήβου κάλλος ἢ	ἀξίωμα,	τότε ἤδη τῇ γυναικὶ τὸ
[3, 21]	δὲ ὡς ἐπὶ τὴν Πελλάναν	Χαράκωμά	ἐστιν ὀνομαζόμενον καὶ μετὰ τοῦτο
[3, 26]	λευκότερον ἢ ὡς μυρμήκων τὸ	χρῶμα	φαίνουσι. τὴν δὲ χώραν οἱ
[3, 4]	αὐτὸς αὑτὸν καὶ διεξῄει τὸ	σῶμα	ἅπαν κόπτων τε καὶ λυμαινόμενος.
[3, 7]	ἐσβάλλων ἐς γῆν τὴν Ἀττικὴν	ἀνὰ	πᾶν ἔτος καὶ ὁπότε ἐσβάλοι
[3, 3]	ἔχοντος δὲ ἤδη Πολυδώρου λαμπρὸν	(ἀνὰ	πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα ὄνομα, Πολέμαρχος
[3, 6]	τὸ Μουσεῖον. καὶ τοῖς μὲν	ἀνὰ	χρόνον αὐτὸς ἐξήγαγεν ἑκουσίως τὴν
[3, 11]	ἀπὸ λαφύρων ποιηθεῖσαν τῶν Μηδικῶν·	ἀνὰ	χρόνον δὲ αὐτὴν ἐς μέγεθος
[3, 18]	ἦν Ἀρτέμιδος τοῖς Κρησὶν ἱερόν,	ἀνὰ	χρόνον δὲ αὐτόν τε ἀποδρᾶναι
[3, 11]	ὀνομασθεῖσα ἐξ ἀρχῆς, προσλαβοῦσα δὲ	ἀνὰ	χρόνον καὶ Λακεδαίμων ἡ αὐτὴ
[3, 4]	ὑπερεβάλετο ἐμοὶ δοκεῖν τά τε	ἀνὰ	χρόνον συμβάντα καὶ τὰ ἔτι
[3, 21]	ἐστιν ὀνομαζόμενον καὶ μετὰ τοῦτο	Πελλάνα	πόλις τὸ ἀρχαῖον. Τυνδάρεων δὲ
[3, 26]	Θαλαμᾶται. τοῦτο μὲν δὴ καὶ	Ἀλκμᾶνα	ἐν ᾄσματι οἶδα εἰπόντα· τραφῆναι
[3, 13]	καὶ Δωριεῦσιν ἀπὸ τούτου τὸν	Ἀκαρνᾶνα	μάντιν καθέστηκεν ἱλάσκεσθαι. ἀλλὰ γὰρ
[3, 17]	ἐστιν Ἀφροδίτης Ἀρείας· τὰ δὲ	ξόανα	ἀρχαῖα εἴπερ τι ἄλλο ἐν
[3, 26]	ἐγχωρίων καλουμένης· καὶ Ἀπόλλωνος Καρνείου	ξόανά	ἐστι κατὰ ταὐτὰ καθὰ δὴ
[3, 25]	ἐπαύσαντο Ἀμαζόνες, καὶ Ἀπόλλων Ἀμαζόνιος·	ξόανα	μὲν ἀμφότερα, ἀναθεῖναι δὲ λέγουσιν
[3, 15]	εἰσιν αἱ πόλεις αὗται τὰ	ξόανα	τὸν τρόπον ἱδρυμέναι καὶ ἐπὶ
[3, 18]	Ὧραι δύο· ἐν ἀριστερᾷ δὲ	Ἔχιδνα	ἕστηκε καὶ Τυφώς, ἐν δεξιᾷ
[3, 19]	(μέγεθος δὲ αὐτοῦ μέτρῳ μὲν	οὐδένα	ἀνευρόντα οἶδα, εἰκάζοντι δὲ καὶ
[3, 3]	οὔτε ὑβριστὴν λόγον παρείχετο ἐς	οὐδένα,	ἐν δὲ ταῖς κρίσεσι τὰ
[3, 5]	καὶ ἀναλαβὼν πανδημεὶ τοὺς Φωκέας	οὐδένα	ἔτι ἐπισχὼν χρόνον ἔς τε
[3, 21]	δὲ τῆς πόλεως ἀνθρώπων μὲν	οὐδένα	οἰκιστὴν γενέσθαι λέγουσιν, Ἡρακλέα δὲ
[3, 4]	οὐδὲ τὸ παράπαν ἄλλον γε	οὐδένα	ὅτι μὴ μόνον Κλεομένην τολμήσαντα
[3, 13]	τὴν Σπάρτην. (Πραξίλλῃ μὲν δὴ	πεποιημένα	ἐστὶν ὡς Εὐρώπης εἴη καὶ
[3, 24]	ἐς τὸν Κλεώνυμον ἑτέρωθί ἐστιν	εἰρημένα.	ἐν Ζάρακι δὲ ἄλλο μὲν
[3, 19]	καὶ τὰ ἐς τὸ ἄνθος	εἰρημένα	τάχα μὲν ἂν ἔχοι καὶ
[3, 3]	οὖν ὁ Λίχας ὡς ἔστι	κατακείμενα	ἐν οἰκίᾳ χαλκέως, συνῆκε δὲ
[3, 18]	Ἀχελῷον Ἡρακλέους πάλη καὶ τὰ	λεγόμενα	ἐς Ἥραν, ὡς ὑπὸ Ἡφαίστου
[3, 18]	τὴν Κναγίαν Ἄρτεμίν ἐστιν οὕτω	λεγόμενα·	Κναγέα ἄνδρα ἐπιχώριον στρατεῦσαί φασιν
[3, 3]	Μεσσήνιοι τοῦ πολέμου. (τὰ οὖν	λεγόμενα	ὑπ' αὐτῶν, καὶ ὁποῖον ὁ
[3, 12]	ὡς ἤδη λέλεκταί μοι, τὰ	ὀνομαζόμενα	Βοώνητα, Πολυδώρου ποτὲ οἰκία τοῦ
[3, 9]	ὅπλοις ἐπελθόντες τῶν τε ἱερείων	καιόμενα	ἤδη τὰ μηρία ἀπορρίπτουσιν ἀπὸ
[3, 26]	τὸ Ἀσκληπιεῖον τὸ ἐν Περγάμῳ	γινόμενα·	ἄρχονται μὲν ἀπὸ Τηλέφου τῶν
[3, 10]	καὶ ἔστιν Ἀγησιλάῳ πολλά τε	εἰργασμένα	καὶ μνήμης ἄξια ἐν Αἰγύπτῳ.
[3, 18]	δεξιᾷ δὲ Τρίτωνες. τὰ δὲ	ἐπειργασμένα	καθ' ἕκαστον ἐπ' ἀκριβὲς διελθεῖν
[3, 18]	καὶ αὐτοὶ τέχνη καὶ τὰ	ἐπειργασμένα,	ὁ τρίτος δέ ἐστιν Αἰγινήτου
[3, 4]	ὧν τῇ προμάντιδι ἔδωκεν, ἀναπείσας	ἐψευσμένα	εἰπεῖν ἐς Δημάρατον. (εἴη δ'
[3, 24]	ἡμῶν τὰ ὑπὸ τοῦ κλύδωνος	ἀπωθούμενα	ἐς τὴν γῆν ἐκβεβράσθαι καλοῦσιν
[3, 12]	ὁδὸν ἣν Ἀφεταίδα ὀνομάζουσι, τὰ	καλούμενα	Βοώνητά ἐστι· καί με ὁ
[3, 11]	φέρων παῖδα, καὶ τὰ ἀρχαῖα	καλούμενα	Ἐφορεῖα, ἐν δὲ αὐτοῖς Ἐπιμενίδου
[3, 22]	ὀστᾶ ἐν τῷ γυμνασίῳ τὰ	τιμώμενα	μεγέθει μὲν ὑπερβάλλοντα, ἀνθρώπου δὲ
[3, 14]	(καὶ τάδε ἄλλα τοῖς ἐφήβοις	δρώμενά	ἐστι· θύουσι πρὸ τῆς μάχης
[3, 22]	ἄγουσιν ἄλλα τε ἐς τὰ	δρώμενα	λέγοντες καὶ ὡς βότρυν ἐνταῦθα
[3, 18]	ἐς οὐρανόν ἐστιν Ἑρμῆς φέρων,	Ἀθηνᾶ	δὲ ἄγουσα Ἡρακλέα συνοικήσοντα ἀπὸ
[3, 18]	Ἰνάχου βοῦν οὖσαν ἤδη, καὶ	Ἀθηνᾶ	διώκοντα ἀποφεύγουσά ἐστιν Ἥφαιστον. ἐπὶ
[3, 11]	ἐστὶ καὶ Ζεὺς Ξένιος καὶ	Ἀθηνᾶ	Ξενία. ~ἰόντι δὲ ἐκ τῆς
[3, 19]	σὺν δέ σφισιν Ἀφροδίτη καὶ	Ἀθηνᾶ	τε καὶ Ἄρτεμις· κομίζουσι δ'
[3, 18]	πάρδαλις, κατὰ δὲ τὸν Πολυδεύκην	λέαινα.	ἀνωτάτω δὲ χορὸς ἐπὶ τῷ
[3, 21]	τε καὶ Γερηνία· τὰ δὲ	ἐπέκεινα	Γυθίου πρὸς θαλάσσῃ Ἀσωπὸς Ἀκριαὶ
[3, 11]	ἔργα ἐν τῇ ναυμαχίᾳ περὶ	Σαλαμῖνα	ἀποδείξασθαι. (ναοὶ δέ εἰσιν ἐπὶ
[3, 21]	(Πελλάνας δὲ ἑκατὸν στάδια ἀπέχει	Βελεμίνα	καλουμένη· τῆς δὲ χώρας τῆς
[3, 21]	δὲ χώρας τῆς Λακωνικῆς ἡ	Βελεμίνα	μάλιστα ἄρδεσθαι πέφυκεν, ἥντινα διοδεύει
[3, 10]	ἤμυνον, οἱ μὲν ἀρχαίαν δή	τινα	ἐκ τῶν Φωκέων μνημονεύοντες εὐεργεσίαν,
[3, 25]	ὂν πεισθῆναι θεῶν ὑπόγαιον εἶναί	τινα	οἴκησιν ἐς ἣν ἀθροίζεσθαι τὰς
[3, 8]	ἔσχε Λεωτυχίδην, καί οἱ κατά	τινα	οὐκ ἀγαθὸν δαίμονα ἐσῆλθεν ἐς
[3, 1]	μὲν δὴ ὅποι καὶ δι'	ἥντινα	αἰτίαν ἀπεχώρησεν, ἑτέρωθι δηλώσω· Μύλητος
[3, 4]	γυναῖκα ἐν ἐπαίνῳ τίθεμαι μάλιστα,	ἥντινα	ἀνδρὸς οὐκ ἀδόξου παρὰ Κῴοις
[3, 21]	ἡ Βελεμίνα μάλιστα ἄρδεσθαι πέφυκεν,	ἥντινα	διοδεύει μὲν τοῦ Εὐρώτα τὸ
[3, 7]	δὲ τῷ Ἀγησικλέους ἀγαγομένῳ γυναῖκα	ἥντινα	παρθένον μὲν τῶν ἐν Λακεδαίμονι
[3, 2]	Πρευγένους κτίζοντι ἐν Ἀχαίᾳ πόλιν,	ἥντινα	Πάτρας καὶ ἐς ἡμᾶς καλοῦσιν
[3, 12]	τοῦτο τὸ χωρίον βουλευσάμενοι τρόπον	ὅντινα	ἀνθέξουσιν. ὁ δὲ ἕτερος τῶν
[3, 6]	ὁ λόγος μοι καὶ τρόπον	ὅντινα	ἐν Αἰγύπτῳ Κλεομένης ἐτελεύτησεν. ~γένους
[3, 25]	πρῶτος γὰρ ἐκάλεσεν Ἅιδου κύνα	ὅντινα	Ἡρακλῆς ἦγεν οὔτε ὄνομα ἔθετο
[3, 16]	τὸν βωμὸν αἱμάσσειν· θυομένου δὲ	ὅντινα	ὁ κλῆρος ἐπελάμβανε, Λυκοῦργος μετέβαλεν
[3, 25]	ἁλιέων αὐτὸν ἰάσατο, τοῦτον τὸν	δελφῖνα	εἶδον καὶ καλοῦντι τῷ παιδὶ
[3, 25]	συγγραφῇ· τὸν δὲ ἐν Ποροσελήνῃ	δελφῖνα	τῷ παιδὶ σῶστρα ἀποδιδόντα, ὅτι
[3, 10]	ἡβῶντας ἀποκτεῖναι καὶ γυναῖκας καὶ	τέκνα	ἐξανδραποδίσασθαι, καταβαλεῖν δὲ καὶ αὐτὴν
[3, 23]	προσεξανδραποδισάμενος δὲ καὶ γυναῖκας καὶ	τέκνα,	καὶ αὐτὴν ἐς ἔδαφος κατέβαλε
[3, 26]	κίφος καλοῦσι τῇ ἐπιχωρίῳ φωνῇ.	Μαχάονα	δὲ ὑπὸ Εὐρυπύλου τοῦ Τηλέφου
[3, 3]	τῷ πρὸς Τεγεάτας πολέμῳ τὰ	πλείονα.	ἐπὶ δὲ Ἀναξανδρίδου τοῦ Λέοντος
[3, 25]	τὰ μὲν οὖν ἐς αὐτὸν	Ἀρίονα	καὶ τὰ ἐπὶ τῷ δελφῖνι
[3, 11]	δεικνύουσι πρὸς τῷ βωμῷ χαλκῆν	εἰκόνα	Ἀγίου. τοῦτον τὸν Ἀγίαν μαντευσάμενόν
[3, 1]	Κάδμος ἐν τῇ νήσῳ κατέλιπεν	ἡγεμόνα	εἶναι τῶν ἐποίκων. καὶ Θήρας
[3, 6]	πταίσμασιν ἐθέλει μεγάλοις προαφαιρεῖσθαι τὸν	ἡγεμόνα	ὁ δαίμων, καθὰ δὴ καὶ
[3, 9]	δὲ ταῖς μὲν τριήρεσιν ἐπέστησεν	ἡγεμόνα	Πείσανδρον τοῦ Πεισάνδρου δὲ ἐτύγχανε
[3, 22]	λαγὼς ἐπιφαίνεται, τὸν λαγὼν ἐποιήσαντο	ἡγεμόνα	τῆς ὁδοῦ· καταδύντος δὲ ἐς
[3, 13]	ἐς Σπάρτην Διονύσῳ φασὶ γενέσθαι	ἡγεμόνα·	τῷ δὲ ἥρωι τούτῳ πρὶν
[3, 8]	οἱ κατά τινα οὐκ ἀγαθὸν	δαίμονα	ἐσῆλθεν ἐς ἐπήκοον τῶν ἐφόρων
[3, 17]	εἰκόνας ἐποιήσαντο τὰς χαλκᾶς καὶ	δαίμονα	τιμῶσιν Ἐπιδώτην, τὸ ἐπὶ Παυσανίᾳ
[3, 9]	Φωκίδα ἐπόρθησαν· ἐς δὲ τὴν	Λακεδαίμονα	ἐλθόντες οἱ Φωκεῖς τοῖς Θηβαίοις
[3, 22]	Πελοπόννησον, ἐποίησαν ἀναστάτους Δωριεῖς οἱ	Λακεδαίμονα	ἔχοντες, ἀναστήσαντες δὲ Γερονθρῶν τοὺς
[3, 20]	τὸν πατέρα ἑλομένην ἀναχωρεῖν ἐς	Λακεδαίμονα.	καὶ τὴν ἀποκρίνασθαί φασιν οὐδέν·
[3, 1]	αὐτῷ παίδων ἀρρένων βασιλεύειν καταλείπει	Λακεδαίμονα,	μητρὸς μὲν Ταυγέτης ὄντα, ἀφ'
[3, 18]	καὶ Ἀλκμὰν ἐποίησεν. ἱδρύσασθαι δὲ	Λακεδαίμονα	Χάρισιν ἐνταῦθα ἱερὸν καὶ θέσθαι
[3, 3]	δὲ τὴν σφῦραν καὶ τὸν	ἄκμονα	ἀντίτυπον ταύτῃ, πῆμα δὲ εἰκότως
[3, 3]	Κλεομένους καὶ τὰ ἐς πόλεμον	ἀμείνονα	εἶναι νομίζοντες τὸν μὲν ἀπώσαντο
[3, 18]	θεοί. καὶ Ἀχιλλέως μονομαχία πρὸς	Μέμνονα	ἐπείργασται, Διομήδην τε Ἡρακλῆς τὸν
[3, 25]	εἰ δράκοντα ὄντα ἐκάλεσεν Ἅιδου	κύνα.	(ἀναθήματα δὲ ἄλλα τέ ἐστιν
[3, 18]	ὡς ἀνήγαγε τοῦ Ἅιδου τὸν	κύνα.	Ἀναξίας δὲ καὶ Μνασίνους, τούτων
[3, 15]	ὁ Οἰωνὸς καὶ καταβάλλει τὴν	κύνα·	ἐπεκθέουσιν οὖν τοῦ Ἱπποκόωντος οἱ
[3, 25]	δὲ πρῶτος γὰρ ἐκάλεσεν Ἅιδου	κύνα	ὅντινα Ἡρακλῆς ἦγεν οὔτε ὄνομα
[3, 25]	τραφῆναι δεινόν, κληθῆναι δὲ Ἅιδου	κύνα,	ὅτι ἔδει τὸν δηχθέντα τεθνάναι
[3, 25]	ἀναγάγοι ταύτῃ τοῦ Ἅιδου τὸν	κύνα,	οὔτε ὑπὸ γῆν ὁδοῦ διὰ
[3, 25]	αὐτὸν, οὐδέν τι μᾶλλον Ὁμήρου	κύνα	τὸν ἀνθρώπῳ σύντροφον εἰρηκότος ἢ
[3, 12]	ἔφοδον ἄλλην μνηστήρων ἔδει καὶ	ἀγῶνα	ἄλλον δρόμου. (Λακεδαιμονίοις δὲ κατὰ
[3, 13]	Διονυσιάδας ὀνομάζουσι, ταύταις δρόμου προτιθέασιν	ἀγῶνα·	(δρᾶν δὲ οὕτω σφίσιν ἦλθεν
[3, 12]	ἀφικομένοις δὲ ἀνδράσιν οὐ πολλοῖς	ἀγῶνα	δρόμου κατέστησε, καὶ πρώτῳ τε
[3, 10]	~οὐ πολλῷ δὲ ὕστερον τὸν	ἀγῶνα	ἔθηκαν τῶν Ἰσθμίων οἱ ἐπὶ
[3, 21]	Ἀπόλλωνα ὑπὲρ τοῦ τρίποδος ἐς	ἀγῶνα	ἐλθόντας, ὡς διηλλάγησαν, μετὰ τὴν
[3, 14]	ἐπ' αὐτοῖς λέγουσι καὶ τιθέασιν	ἀγῶνα,	ἐν ᾧ πλὴν Σπαρτιατῶν ἄλλῳ
[3, 8]	θύειν τῷ θεῷ καὶ τὸν	ἀγῶνα	ἐξεῖναί σφισιν ἀγωνίζεσθαι. (ἐνέβαλλε δὲ
[3, 18]	δεθείη, καὶ ὃν Ἄκαστος ἔθηκεν	ἀγῶνα	ἐπὶ πατρὶ καὶ τὰ ἐς
[3, 8]	Κυνίσκα, φιλοτιμότατα δὲ ἐς τὸν	ἀγῶνα	ἔσχε τὸν Ὀλυμπικόν καὶ πρώτη
[3, 12]	μνηστῆρσιν Ἰκάριον τῆς Πηνελόπης φασὶν	ἀγῶνα	προθεῖναι δρόμου· καὶ ὅτι μὲν
[3, 14]	πρὸς Μήδους τὸν ἐν Θερμοπύλαις	ἀγῶνα	ὑπέμειναν. (καλεῖται δὲ ἐν τῇ
[3, 10]	τὸν πόλεμον οὐ πολὺ ἀποδέοντας	Καλυδῶνα	καὶ τὰ ἄλλα Αἰτωλῶν πολίσματα
[3, 14]	προελθόντι ἡρῷον Ἄλκωνος· τὸν δὲ	Ἄλκωνα	λέγουσιν Ἱπποκόωντας παῖδα εἶναι. παρὰ
[3, 13]	ἅλωσιν τῆς Σπάρτης. (Κάρνειον δὲ	Ἀπόλλωνα	Δωριεῦσι μὲν τοῖς πᾶσι σέβεσθαι
[3, 13]	τὸν θεὸν θυσίαις ἱλάσκονται καὶ	Ἀπόλλωνα	ὀνομάζουσι Κάρνειον ἀπὸ τῶν κρανειῶν,
[3, 21]	γενέσθαι λέγουσιν, Ἡρακλέα δὲ καὶ	Ἀπόλλωνα	ὑπὲρ τοῦ τρίποδος ἐς ἀγῶνα
[3, 13]	(ἀπαντικρὺ δὲ ἥ τε ὀνομαζομένη	Κολώνα	καὶ Διονύσου Κολωνάτα ναός, πρὸς
[3, 18]	ἐς πλέον, Ἀφυταῖοι δὲ τιμῶσιν	Ἄμμωνα	οὐδὲν ἧσσον ἢ οἱ Ἀμμώνιοι
[3, 18]	ἐν τῇ Παλλήνῃ νύκτωρ ἐπιφανέντα	Ἄμμωνα	προαγορεύειν ὡς ἄμεινον ἐκείνῳ τε
[3, 16]	καὶ τὸ οἴκημα ἔνθα ὑφαίνουσι	Χιτῶνα	ὀνομάζουσιν. οἰκία δὲ αὐτοῦ πεποίηται
[3, 16]	ἔτος αἱ γυναῖκες τῷ Ἀπόλλωνι	χιτῶνα	τῷ ἐν Ἀμύκλαις, καὶ τὸ
[3, 3]	ἐς Ἰταλίαν Λακεδαιμόνιοι τὴν ἐς	Κρότωνα	ἔστειλαν καὶ (ἀποικίαν) ἐς Λοκροὺς
[3, 2]	τῷ πολέμῳ καὶ ἔργα οὐκ	ἄδοξα	ἐπιδειξαμένους. δηλοῦσι δὲ καὶ οἱ
[3, 1]	συνῆλθον αἱ γνῶμαι, τὰ δὲ	λοιπὰ	διειστήκει σφίσιν ἐπὶ παντὶ τὰ
[3, 22]	ἐλέφαντος πεποιημένου κεφαλή· τὰ δὲ	λοιπὰ	τοῦ ἀγάλματος πῦρ ἠφάνισεν ὁμοῦ
[3, 22]	ὀγδοήκοντα τοῦ Ἕλους τὰ ἐρείπια	ὑπόλοιπα	ἦν, καὶ μετὰ ταῦτα τριάκοντα
[3, 26]	Λεῦκτρα, οὐκ οἶδα· εἰ δ'	ἄρα	ἀπὸ Λευκίππου τοῦ Περιήρους, ὡς
[3, 9]	Τροίαν στόλον ἤγαγεν. (ἠξίου δὲ	ἄρα	ὁ Ἀγησίλαος πόλεώς τε εὐδαιμονεστέρας
[3, 16]	Ἀρτέμιδος ἱερὸν Ἀναιίτιδος. Ἀθηναίοις δὲ	ἄρα	παρώφθη γενόμενον λάφυρον τῷ Μήδῳ·
[3, 5]	ἐδέξαντο τῆς Ἀλέας. ἦν δὲ	ἄρα	τὸ ἱερὸν τοῦτο ἐκ παλαιοῦ
[3, 12]	ἐς Τροίαν καὶ δίκας δυνήσονται	παρὰ	Ἀλεξάνδρου λαβεῖν τῆς Ἑλένης ἁρπαγῆς.
[3, 18]	Σπάρτην δῆθεν, Πολύκλειτος δὲ Ἀφροδίτην	παρὰ	Ἀμυκλαίῳ καλουμένην. οὗτοι δὲ οἱ
[3, 20]	(διαβᾶσι δὲ αὐτόθεν ποταμὸν Φελλίαν,	παρὰ	Ἀμύκλας ἰοῦσιν εὐθεῖαν ὡς ἐπὶ
[3, 8]	ἐς Δελφούς, ἄλλο (δέ) γε	παρὰ	ἀνδρὸς ποιητοῦ Λακεδαιμονίων τοῖς βασιλεῦσιν
[3, 9]	ἀγγέλων ὡς Κόνων ὁ Τιμοθέου	παρὰ	βασιλέα ἀναβεβηκὼς εἴη, κατὰ τοῦτο
[3, 7]	ἐποίησεν ἰδιώτην. καὶ τοῦ μὲν	παρὰ	βασιλέα Δαρεῖον ἐλθόντος ἐς Πέρσας
[3, 12]	τῷ φόνῳ τῶν κηρύκων, οἳ	παρὰ	βασιλέως Δαρείου γῆν τε καὶ
[3, 19]	πλησίον Διόνυσος ἑστήκασι καὶ Σεμέλη,	παρὰ	δὲ αὐτὴν Ἰνώ. (πεποίηται δὲ
[3, 1]	οὐκ ἀφίκοιτο ἐπὶ τὸ μαντεῖον,	παρὰ	δὲ Ἡρακλέους ἐντυχόντος οἱ πρότερον
[3, 19]	ὄντος ἀλλὰ καθέδρας παρεχομένου πλείονας,	παρὰ	δὲ καθέδραν ἑκάστην ὑπολειπομένης καὶ
[3, 17]	δὲ ἵππων συνωρίδι ἀνείλετο Ὀλυμπικήν.	(παρὰ	δὲ τῆς Χαλκιοίκου τὸν βωμὸν
[3, 12]	βασίλειοι τάφοι τῶν καλουμένων Εὐρυπωντιδῶν·	παρὰ	δὲ τὸ Ἑλλήνιον Ἀρσινόης ἱερόν,
[3, 14]	Ἄλκωνα λέγουσιν Ἱπποκόωντας παῖδα εἶναι.	παρὰ	δὲ τοῦ Ἄλκωνος τὸ ἡρῷον
[3, 11]	ὀστᾶ κατὰ μαντείαν θάπτουσιν ἐνταῦθα.	παρὰ	δὲ τοῦ Ὀρέστου τὸν τάφον
[3, 19]	λέγουσι. τάχα δ' ἂν ἀκηκοότες	παρὰ	Κόλχων Θηρίταν λέγοιεν, ἐπεὶ Ἔλληνές
[3, 4]	μάλιστα, ἥντινα ἀνδρὸς οὐκ ἀδόξου	παρὰ	Κῴοις θυγατέρα οὖσαν Ἡγητορίδου τοῦ
[3, 24]	Ἀθηνᾶν Ἀσίαν τιμῶσιν οἱ Κόλχοι,	παρὰ	Λακεδαιμονίων ἀκούσας γράφω. τῆς δὲ
[3, 3]	ἀποθανόντι δὲ αὐτῷ πολλά τε	παρὰ	Λακεδαιμονίων δέδοται καὶ ἀξιόλογα ἐς
[3, 2]	ὄντας ἀφιστάναι. τότε μὲν δὴ	παρὰ	οὐδετέρων πολεμησάντων ὅμως μνήμης ἄξιον
[3, 18]	τῶν κρατησάντων, ἄλλως τε καὶ	παρὰ	πολὺ γενομένης τῆς νίκης, ὥστε
[3, 1]	δὲ Ἰκάριον καὶ τοὺς στασιώτας	παρὰ	πολύ τε ὑπερεβάλετο δυνάμει Τυνδάρεων
[3, 11]	ἀξίων ἀφηγήσεως, ὧν (ἃ) ἕκαστοι	παρὰ	σφίσι λέγουσιν, ἀποκρῖναι τὰ ἀξιολογώτατα.
[3, 16]	Εὔξεινον οἰκοῦντες τὸ ἄγαλμα εἶναι	παρὰ	σφίσιν, ἀμφισβητοῦσι δὲ καὶ Λυδῶν
[3, 22]	ἀναστήσαντες δὲ Γερονθρῶν τοὺς Ἀχαιοὺς	παρὰ	σφῶν ἐποίκους ἀπέστειλαν· ἐπ' ἐμοῦ
[3, 5]	δὲ ὑστέρησε μὲν τοῦ ἀγῶνος	παρὰ	Τεγεατῶν καὶ ἐξ Ἀρκαδίας τῆς
[3, 24]	ἔχον. (προελθόντι δὲ ἀπὸ Ζάρακος	παρὰ	τὴν θάλασσαν ἑκατόν που στάδια
[3, 2]	δὲ αὐτὸν λέγουσιν οἱ μὲν	παρὰ	τῆς Πυθίας διδαχθέντα ὑπὲρ αὐτῶν,
[3, 15]	δὲ μνῆμα τῷ Οἰωνῷ πεποίηται	παρὰ	τὸ Ἡρακλεῖον. (ἰόντι δὲ ἐκ
[3, 23]	εἶναι, πλέοντες δὲ ἐς Κῶν	παρὰ	τὸν Ἀσκληπιὸν ἀπὸ τοῦ κοινοῦ
[3, 6]	Ἀρίστωνος κατὰ ταὐτὰ ἀπεχώρησεν ἤτοι	παρὰ	τὸν ἐν Μακεδονίᾳ βασιλεύοντα ἢ
[3, 13]	τε ἀφίκοντο ἐς λόγους καὶ	παρὰ	τὸν Κριὸν ἐλθόντες διδάσκονται τὴν
[3, 15]	ἔστι δὲ τῆς στοᾶς, ἣ	παρὰ	τὸν Πλατανιστᾶν πεποίηται, ταύτης ὄπισθεν
[3, 14]	τοῦ Ἀναξάνδρου γυνὴ τὴν Κλεὼ	παρὰ	τοῦ Ἀναξάνδρου αἰτεῖ, καὶ τό
[3, 3]	ἠνείχοντο ὑπήκοοι Λακεδαιμονίων ὄντες καὶ	παρὰ	τοῦ δήμου τοῦ Ἀργείων οὐδέν
[3, 12]	οἰκία τοῦ βασιλέως· ἀποθανόντος δὲ	παρὰ	τοῦ Πολυδώρου τῆς γυναικὸς ἐπρίαντο
[3, 23]	εἰσὶ δὲ οἵ φασιν αὐτὸν	παρά	του τῶν μισθοφόρων θάνατον βίαιον
[3, 17]	ἐς Φιγαλίαν ἐλθόντι τὴν Ἀρκάδων	παρὰ	τοὺς ψυχαγωγούς· δίκην δὲ ἣν
[3, 16]	δὲ ὕστερον ἐκτήσατο Φορμίων Σπαρτιάτης.	παρὰ	τοῦτον ἀφίκοντο οἱ Διόσκουροι ξένοις
[3, 24]	σφισιν ἐς τὴν χώραν Ἑλένην	παρὰ	Τυνδάρεω γυναῖκα αἰτοῦντα. λέγοντι δὲ
[3, 26]	ἅγιον, καὶ ἀνθρώποις νόσων ἰάματα	παρὰ	τῷ Μαχάονι ἔστιν εὑρέσθαι. καὶ
[3, 7]	ἐν ταῖς μάχαις, δῶρα ἔλαβε	παρὰ	τῶν Ἀλευαδῶν. (ὑπαγόμενος δὲ ἐν
[3, 10]	ἔτι Δεινίχαν τὴν Ἀρχιδάμου γυναῖκα	παρὰ	τῶν δυναστευόντων ἐν Φωκεῦσιν ἔφη
[3, 18]	πείθοιτο ἄν τις αἰχμαλώτους ληφθῆναι	παρὰ	τῶν κρατησάντων, ἄλλως τε καὶ
[3, 9]	αὐτῷ τά τε οἴκοθεν καὶ	παρὰ	τῶν συμμάχων τὸ στράτευμα ἤθροιστο
[3, 18]	μονομαχία πρὸς Κύκνον καὶ ἡ	παρὰ	Φόλῳ τῶν Κενταύρων μάχη. (τὸν
[3, 18]	δὲ καὶ Πηλεὺς Ἀχιλλέα τραφησόμενον	παρὰ	Χίρωνι, ὃς καὶ διδάξαι λέγεται·
[3, 2]	τοῦ οἰκισμοῦ. συνήραντο δὲ καὶ	Γρᾷ	τῷ Ἐχέλα τοῦ Πενθίλου τοῦ
[3, 11]	δὲ ὁ Τισαμενὸς ἐμαντεύσατο ἐν	Τανάγρᾳ	σφίσι πρὸς Ἀργείους καὶ Ἀθηναίους
[3, 2]	ἐς Κρήτην Χαρμίδαν τὸν Εὔθυος,	ἄνδρα	ἐν Σπάρτῃ τῶν δοκίμων, στάσεις
[3, 18]	Ἄρτεμίν ἐστιν οὕτω λεγόμενα· Κναγέα	ἄνδρα	ἐπιχώριον στρατεῦσαί φασιν ἐς Ἄφιδναν
[3, 1]	ἦσαν ἀπόγονοι Μεμβλιάρου· Μεμβλίαρον δὲ	ἄνδρα	ὄντα τοῦ δήμου Κάδμος ἐν
[3, 9]	ἐκ τῆς Ἀσίας ἀνακαλέσασθαι στρατιάν.	ἄνδρα	οὖν Ῥόδιον Τιμοκράτην ἐς τὴν
[3, 4]	Ἐλαιοῦντι οὐδὲν ἥρως Ἄργου φανερώτερος	ἄνδρα	Πέρσην ἐτιμωρήσατο Ἀρταύκτην καὶ Μεγαρεῦσιν
[3, 22]	τὸν Ταντάλου. (Ἀκριᾶται δὲ καὶ	ἄνδρα	ποτὲ Ὀλυμπιονίκην παρέσχοντο Νικοκλέα, Ὀλυμπιάσι
[3, 17]	μὴ διαλυθῆναι. (καὶ) Κλέαρχον δὲ	ἄνδρα	Ῥηγῖνον τὸ ἄγαλμα ποιῆσαι λέγουσιν,
[3, 14]	ἀντορύσσουσιν. ἀνὴρ μὲν δὴ πρὸς	ἄνδρα	τὸν εἰρημένον τρόπον μάχεται· ἀθρόοι
[3, 4]	ἐς Δημάρατον χρῆσαι, καὶ Λεωτυχίδην	ἄνδρα	τοῦ βασιλικοῦ γένους καὶ οἰκίας
[3, 26]	ἄξια Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν	ἱερά.
[3, 12]	νικήσας. ἱδρύσατο δὲ τῆς Κελευθείας	ἱερὰ	ἀριθμῷ τρία διεστηκότα ἀπ' ἀλλήλων.
[3, 24]	καὶ τὸ πεδίον Διονύσου κῆπον.	(ἱερὰ	δὲ αὐτόθι τὸ μέν ἐστιν
[3, 10]	Ἀρχίδαμον. (τὸ μὲν δὴ χρήματα	ἱερὰ	δέξασθαι καὶ ἀνδράσιν ἀμῦναι μαντείων
[3, 25]	δὲ ἐν τῇ γῇ σφισιν	ἱερά	ἐστιν Ἀρτέμιδός τε ἐπίκλησιν Ἀστρατείας,
[3, 22]	ὁπόσα τῆς θεοῦ ταύτης Πελοποννησίοις	ἱερά	ἐστιν, ἐπεὶ Μαγνησί γε, οἳ
[3, 15]	παρεχομένη τὸ εὔφωνον. (Ἑλένης δὲ	ἱερὰ	καὶ Ἡρακλέους, τῆς μὲν πλησίον
[3, 21]	ἐπεργασθῶσιν, ἐπικοσμήσαιεν ἂν καὶ θεῶν	ἱερά,	κολυμβήθραις δὲ καὶ ὕδασι συντελοῦσι
[3, 19]	τοῦ Ἴστρου τὰς ἐκβολὰς Ἀχιλλέως	ἱερά·	ὄνομα μὲν τῇ νήσῳ Λευκή,
[3, 14]	τούτου φασὶν ὀνομασθῆναι· θεῶν δὲ	ἱερὰ	Ποσειδῶνός ἐστιν Ἱπποκουρίου καὶ Ἀρτέμιδος
[3, 18]	ἄγνωστα τὰ πολλὰ ἦν, Ταυγέτην	θυγατέρα	Ἄτλαντος καὶ ἀδελφὴν αὐτῆς Ἀλκυόνην
[3, 13]	ἱδρύσασθαι δὲ Εὐρυδίκην φασὶ Λακεδαίμονος	θυγατέρα,	γυναῖκα δὲ Ἀκρισίου τοῦ Ἄβαντος.
[3, 18]	ἐκ Σπάρτης ποταμός ἐστι Τίασα·	θυγατέρα	δὲ νομίζουσιν εἶναι τοῦ Εὐρώτα
[3, 6]	τοῦ Ἀριστοκρίτου. οὗτος προσποιεῖται Κλεόμβροτον	θυγατέρα	ἔχοντα Λεωνίδου· τοῦτον δὲ οἰκειωσάμενος
[3, 20]	διαμαρτάνων δὲ ἐκείνου δεύτερα τὴν	θυγατέρα	ἱκέτευε καταμεῖναι καὶ ἐξορμωμένης ἐς
[3, 22]	οἰκίσαι φασί, τὴν Ἠτιάδα Αἰνείου	θυγατέρα	λέγοντες εἶναι· τὴν τρίτην δὲ
[3, 4]	ἀνδρὸς οὐκ ἀδόξου παρὰ Κῴοις	θυγατέρα	οὖσαν Ἡγητορίδου τοῦ Ἀνταγόρου Φαρανδάτης
[3, 1]	βασιλεύοντος, Μεσσήνη μὲν καὶ Ἄργος	ἑκατέρα	μοῖρα Τήμενον, ἡ δὲ Κρεσφόντην
[3, 14]	Θεράπνης οὐ πολὺ ἀφεστηκός. ἐνταῦθα	ἑκατέρα	μοῖρα τῶν ἐφήβων σκύλακα κυνὸς
[3, 14]	γεφυρῶν εἰσι. γεφυρῶν δὲ ἐφ'	ἑκατέρᾳ	τῇ μέν ἐστιν ἄγαλμα Ἡρακλέους,
[3, 1]	ὄρος ὠνομάσθη, ἐς Δία δὲ	πατέρα	ἀνήκοντα κατὰ τὴν φήμην· συνῴκει
[3, 13]	Πλευρῶνος· Θέστιον γὰρ τὸν Λήδας	πατέρα	Ἄσιός φησιν ἐν τοῖς ἔπεσιν
[3, 20]	Πηνελόπην συνακολουθεῖν ἑκοῦσαν ἢ τὸν	πατέρα	ἑλομένην ἀναχωρεῖν ἐς Λακεδαίμονα. καὶ
[3, 12]	οἱ δὲ παῖδα εἶναι λέγουσιν.	(ἑτέρα	δὲ ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἐστιν
[3, 19]	μὲν παρείχοντο τοσαῦτα ἐς μνήμην,	ἑτέρα	δὲ ἐκ τῆς πόλεως ὁδὸς
[3, 21]	τὸ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἐν	ἑτέρᾳ	πηγῇ Λαγκίᾳ. (Πελλάνας δὲ ἑκατὸν
[3, 7]	τε ὀλέθρῳ καὶ φυγῇ τῇ	σφετέρᾳ.	(Θεόπομπον δὲ τὸν Νικάνδρου βασιλεύσαντα
[3, 17]	θυγατέρων ἁρπαγή· καὶ Ἥφαιστος τὴν	μητέρα	ἐστὶν ἀπολύων τῶν δεσμῶν. ἐδήλωσα
[3, 3]	ἐν Σπάρτῃ, εἴτε ἀγαθοῦ τὰ	πρότερα	ἀνδρὸς εἶναι νομισθέντος εἴτε καὶ
[3, 12]	καί με ὁ λόγος ἀπαιτεῖ	πρότερα	εἰπεῖν τὰ ἐς τὴν ἐπίκλησιν
[3, 9]	στρατῷ, Τισσαφέρνην μὲν καίπερ τὰ	πρότερα	εὐεργέτην ὄντα ζημιοῖ θανάτῳ, Τιθραύστην
[3, 19]	πρὸς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας	προτέρᾳ	μάχῃ. ὁπόσα δὲ πεποίηται κατὰ
[3, 3]	Κλεομένην παῖδα ἔσχε καὶ ἡ	προτέρα	τέως οὐ σχοῦσα ἐν γαστρὶ
[3, 25]	καὶ Ἀπόλλων Ἀμαζόνιος· ξόανα μὲν	ἀμφότερα,	ἀναθεῖναι δὲ λέγουσιν αὐτὰ τὰς
[3, 19]	γὰρ καλοῦσιν οἱ Δωριεῖς τὰ	πτερά,	ἀνθρώπους δὲ οἶνος ἐπαίρει τε
[3, 19]	οὐδέν τι ἧσσον ἢ ὄρνιθας	πτερά.	καὶ Ἀμύκλαι μὲν παρείχοντο τοσαῦτα
[3, 8]	γεγόνασιν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι, ὧν (ἡ)	ἐπιφανεστέρα	ἐς τὰς νίκας ἐστὶν αὐτῆς.
[3, 10]	ἐπ' ἐκείνῳ γράψω. Λακεδαιμονίοις γὰρ	ἐπιφανέστερά	ἐστι τὰ ἐς τὸν Ἀμυκλαῖον,
[3, 22]	βότρυν ἐνταῦθα ἀνευρίσκουσιν ὡραῖον. (ἐν	ἀριστερᾷ	δὲ Γυθίου στάδια προελθόντι ὡς
[3, 19]	διὰ θύρας χαλκῆς ἐναγίζουσιν· ἐν	ἀριστερᾷ	δέ ἐστιν ἡ θύρα τοῦ
[3, 18]	δύο καὶ Ὧραι δύο· ἐν	ἀριστερᾷ	δὲ Ἔχιδνα ἕστηκε καὶ Τυφώς,
[3, 15]	σφισι πρὸς τοῖς Βοωνήτοις, ἐν	ἀριστερᾷ	δὲ ἡρῷον Τηλέκλου· τούτου δὲ
[3, 17]	καθεῖλεν Ἀθηναίων τὸ ναυτικόν. (ἐν	ἀριστερᾷ	δὲ τῆς Χαλκιοίκου Μουσῶν ἱδρύσαντο
[3, 22]	ἄγαλμα Ἑρμοῦ λίθινον ἕστηκεν ἐν	ἀριστερᾷ,	καὶ ἐν τοῖς ἐρειπίοις ἱερὸν
[3, 14]	τάφου τῶν Ἀγιαδῶν ἔστιν ἐν	ἀριστερᾷ	μνῆμα Εὐμήδους, Ἱπποκόωντος δὲ καὶ
[3, 24]	ἑορτὴν ἄγουσι. ταύτης δὲ ἐν	ἀριστερᾷ	τῆς ἄκρας ποταμὸς ἐκδίδωσιν ἐς
[3, 10]	ἔσχε Σκοτίτας, καὶ ἔστιν ἐν	ἀριστερᾷ	τῆς ὁδοῦ δέκα μάλιστά που
[3, 19]	Ἄρεως ἱερόν. τοῦτό ἐστιν ἐν	ἀριστερᾷ	τῆς ὁδοῦ, καὶ> τὸ ἄγαλμα
[3, 23]	ἀφορῶντι ἐς κέρδος τὰ θεῖα	ὕστερα	λημμάτων οὗτος οὖν ὁ Μηνοφάνης,
[3, 17]	λέγουσιν ἤρξατο· ἀποθανόντος δὲ ἐκείνου	δεύτερα	οἱ παῖδες ἐξεργάσασθαι τὸ οἰκοδόμημα
[3, 20]	ἐν Λακεδαίμονι, διαμαρτάνων δὲ ἐκείνου	δεύτερα	τὴν θυγατέρα ἱκέτευε καταμεῖναι καὶ
[3, 18]	Λυκοῦργον τὸν Πρώνακτος μάχης καταπαύουσιν.	(Ἥρα	δὲ ἀφορᾷ πρὸς Ἰὼ τὴν
[3, 7]	αὐτὸς οὐ μετέσχε τοῦ ἔργου	γήρᾳ	καὶ ὑπὸ λύπης τὸ πλέον·
[3, 15]	τῶν τε ἀπογόνων, Οἰολύκου τοῦ	Θήρα	καὶ Αἰγέως τοῦ Οἰολύκου. ποιῆσαι
[3, 1]	καὶ ἐποίησαν (λαβόντες λογισμὸν ὅτι	Θήρᾳ	μὲν ἐς αὐτὸν ἀνῄει Κάδμον
[3, 18]	ἀπὸ τῶν Τριτώνων ὑός ἐστι	θήρα	τοῦ Καλυδωνίου καὶ Ἡρακλῆς ἀποκτείνων
[3, 15]	τὴν νῆσον ἣ νῦν ἀπὸ	Θήρα	τούτου τὸ ὄνομα ἔσχηκε, τὸ
[3, 1]	μέγα ἀπεχθείας ὅμως ἐν κοινῷ	Θήρᾳ	τῷ Αὐτεσίωνος, ἀδελφῷ τῆς μητρὸς
[3, 23]	ἐπὶ θαλάσσης Σκάνδειά ἐστιν ἐπίνειον,	Κύθηρα	δὲ ἡ πόλις ἀναβάντι ἀπὸ
[3, 23]	καὶ Ὑγείας ἐστὶν οὐκ ἀφανές.	~Κύθηρα	δὲ κεῖται μὲν ἀπαντικρὺ Βοιῶν,
[3, 21]	Ἀκριαὶ Βοιαὶ Ζάραξ Ἐπίδαυρος ἡ	Λιμηρὰ	Βρασιαὶ Γερόνθραι Μαριός. αὗται μὲν
[3, 23]	Βοιαῶν ὅμορος Ἐπίδαυρός ἐστιν ἡ	Λιμηρά,	σταδίους ὡς διακοσίους ἀπέχουσα Ἐπιδηλίου.
[3, 24]	οὐδὲ ἐγχωροῦν ἐστιν ἀρχὴν Ἑλένης	μνηστῆρα	Ἀχιλλέα γενέσθαι. ~προελθόντι δὲ ἀπὸ
[3, 6]	ὁ μὲν πολλά τε καὶ	ἐχθρὰ	ἐς τὴν πατρίδα ἐτόλμησε καὶ
[3, 25]	τὸ εἶδος ὥσπερ ἐπὶ τῇ	Χιμαίρᾳ·	οἱ δὲ ὕστερον Κέρβερον ὄνομα
[3, 3]	αἰχμὴ καὶ ὁ σαυρωτήρ, ἡ	μάχαιρα	δὲ καὶ διὰ πάσης χαλκοῦ
[3, 3]	καὶ Νικομηδεῦσιν ἐν Ἀσκληπιοῦ ναῷ	μάχαιρα	ὁ Μέμνονος· καὶ τοῦ μὲν
[3, 23]	ὕστερον τούτων ἠνάγκασεν ὁ θεὸς	αὐτόχειρα	αὑτοῦ καταστῆναι, τῆς τε ἀρχῆς
[3, 14]	εἰσὶ δὲ οἱ Κροτανοὶ Πιτανατῶν	μοῖρα.	Ἀσκληπιοῦ δὲ οὐ πόρρω τῆς
[3, 22]	ἐμοῦ δὲ Ἐλευθερολακώνων καὶ οὗτοι	μοῖρα	ἦσαν. κατὰ μὲν δὴ τὴν
[3, 10]	κατὰ τὴν πορείαν ἐπέλαβεν ἡ	μοῖρα·	Λακεδαιμόνιοι δέ, ὡς ἐκομίσθη σφίσιν
[3, 1]	Μεσσήνη μὲν καὶ Ἄργος ἑκατέρα	μοῖρα	Τήμενον, ἡ δὲ Κρεσφόντην ἔσχεν
[3, 24]	ἀπὸ τῶν Μακεδόνων τρόπαιον, οἳ	μοῖρα	τῆς Φιλίππου στρατιᾶς ἦσαν, ἡνίκα
[3, 14]	οὐ πολὺ ἀφεστηκός. ἐνταῦθα ἑκατέρα	μοῖρα	τῶν ἐφήβων σκύλακα κυνὸς τῷ
[3, 22]	ἔνθα τὸ Ἀσκληπιεῖον, Ὑπερτελέατον ὀνομάζουσιν.	ἄκρα	δὲ ἀνέχουσα ἐς θάλασσαν ἀφέστηκεν
[3, 23]	τοῦ λιμένος Διὸς ἐπίκλησιν Σωτῆρος.	(ἄκρα	δὲ ἐς τὸ πέλαγος κατὰ
[3, 24]	ἑορτὴν κατὰ ἔτος ἄγουσιν Ἀχιλλεῖ.	ἄκρα	δέ ἐστιν ἐν ταῖς Βρασιαῖς
[3, 20]	τὰς θυσίας δρῶσιν ἐν ἀπορρήτῳ.	(ἄκρα	δὲ τοῦ Ταυγέτου Ταλετὸν ὑπὲρ
[3, 3]	(ἀποικίαν) ἐς Λοκροὺς τοὺς πρὸς	ἄκρᾳ	Ζεφυρίῳ, καὶ ὁ πόλεμος ὁ
[3, 25]	καὶ Ψαμαθοῦς, ἐπὶ δὲ τῇ	ἄκρᾳ	ναὸς εἰκασμένος σπηλαίῳ καὶ πρὸ
[3, 25]	ἑκατὸν σταδίους ἐς θάλασσαν ἀνέχουσα	ἄκρα	Ταίναρον, καὶ λιμένες ὅ τε
[3, 25]	ἐντεῦθεν ἀποσχόντι τριάκοντα σταδίους Θυρίδες	ἄκρα	Ταινάρου καὶ πόλεως ἐρείπια Ἱππόλας
[3, 24]	δέ ἐστιν ἐν ταῖς Βρασιαῖς	μικρά,	προέχουσα ἠρέμα ἐς τὴν θάλασσαν,
[3, 25]	τῇ Πυρρίχῳ φρέαρ ἐν τῇ	ἀγορᾷ,	δοῦναι δέ σφισι τὸν Σιληνὸν
[3, 22]	Ἀπόλλωνος ναὸς ἐν τῇ Βοιατῶν	ἀγορᾷ	ἐστι καὶ ἑτέρωθι Ἀσκληπιοῦ καὶ
[3, 11]	(Λακεδαιμονίων τοῖς Σπάρτην ἔχουσίν ἐστιν	ἀγορὰ	θέας ἀξία, καὶ τῆς τε
[3, 25]	ἐστιν ἱερὸν καὶ ἐν τῇ	ἀγορᾷ	Καρνείου ξόανον Ἀπόλλωνος. ~ἐς Θαλάμας
[3, 21]	τὴν πόλιν· καὶ ἐν τῇ	ἀγορᾷ	σφισιν Ἀπόλλωνος καὶ Ἡρακλέους ἐστὶν
[3, 19]	πρὸς Στησίχορον ἀγγέλλειν ὡς ἡ	διαφθορὰ	τῶν ὀφθαλμῶν ἐξ Ἑλένης γένοιτο
[3, 24]	Ἀσίας, ποιῆσαι δὲ Πολυδεύκην καὶ	Κάστορά	φασιν ἀνασωθέντας ἐκ Κόλχων· εἶναι
[3, 26]	φονέα ὄντα Μαχάονος. ἀνασώσασθαι δὲ	Νέστορα	λέγεται τοῦ Μαχάονος τὰ ὀστᾶ·
[3, 26]	Γερηνίαν. ἐν ταύτῃ τῇ πόλει	Νέστορα	οἱ μὲν τραφῆναι λέγουσιν, οἱ
[3, 20]	(Ταλετοῦ δὲ τὸ μεταξὺ καὶ	Εὐόρα	Θήρας ὀνομάζοντες Λητώ φασιν ἀπὸ
[3, 18]	Πρώνακτος μάχης καταπαύουσιν. (Ἥρα δὲ	ἀφορᾷ	πρὸς Ἰὼ τὴν Ἰνάχου βοῦν
[3, 4]	παρασχομένῳ μέγιστον φρόνημα καὶ ἀποδειξαμένῳ	λαμπρὰ	οὕτω, κατὰ τὴν πορείαν Λεωνίδας
[3, 22]	τοῦ Σιπύλου, τούτοις ἐπὶ Κοδδίνου	πέτρᾳ	Μητρός ἐστι θεῶν ἀρχαιότατον ἁπάντων
[3, 21]	Κροκέαι καὶ λιθοτομία· μία μὲν	πέτρα	συνεχὴς οὐ διήκουσα, λίθοι δὲ
[3, 14]	τῆς Θέτιδος ἐν ἀπορρήτῳ φυλάσσουσι·	Δήμητρα	δὲ Χθονίαν Λακεδαιμόνιοι μὲν σέβειν
[3, 14]	κατέστη καὶ τούτοις Χθονίαν νομίζειν	Δήμητρα.	ἔστι δὲ καὶ Σαράπιδος νεώτατον
[3, 26]	δ' ἂν καὶ Λακεδαιμονίων τὰ	Λεῦκτρα	ἐξ ἀρχῆς οἰκούντων ὁ Ἰθωμάτας
[3, 26]	(Πέφνου δὲ στάδια εἴκοσιν ἀπέχει	Λεῦκτρα.	ἐφ' ὅτῳ μὲν δή ἐστιν
[3, 21]	δὲ Καινήπολις Οἴτυλός τε καὶ	Λεῦκτρα	καὶ Θαλάμαι, πρὸς δὲ Ἀλαγονία
[3, 26]	δή ἐστιν ὄνομα τῇ πόλει	Λεῦκτρα,	οὐκ οἶδα· εἰ δ' ἄρα
[3, 26]	φασι μαρτύριον εἶναί σφισι τὰ	Λεῦκτρα	τὸ ἀρχαῖον τῆς Μεσσηνίας εἶναι·
[3, 25]	ἐν Ποροσελήνῃ δελφῖνα τῷ παιδὶ	σῶστρα	ἀποδιδόντα, ὅτι συγκοπέντα ὑπὸ ἁλιέων
[3, 19]	ἐν ἀριστερᾷ δέ ἐστιν ἡ	θύρα	τοῦ βωμοῦ. ἐπείργασται δὲ τῷ
[3, 17]	ἔμελλε τὰ ἐξ Ἀφιδναίων ἔσεσθαι	λάφυρα.	προαπολιπόντων δὲ καὶ τούτων, Λακεδαιμόνιοι
[3, 26]	ναὸς καὶ ἄλσος· ὕδωρ δὲ	ὥρᾳ	χειμῶνος διαρρεῖ τὸ ἄλσος, τὰ
[3, 26]	θάλασσα ἀποκινεῖν οὐκ ἐθέλει κατακλύζουσα	ὥρᾳ	χειμῶνος τὴν πέτραν. τοῦτό τε
[3, 17]	ἐπὶ Μέδουσαν ὡρμημένῳ διδοῦσαι νύμφαι	δῶρά	εἰσι κυνῆν καὶ τὰ ὑποδήματα,
[3, 7]	ἀεὶ νικῶντι ἐν ταῖς μάχαις,	δῶρα	ἔλαβε παρὰ τῶν Ἀλευαδῶν. (ὑπαγόμενος
[3, 18]	ἐς τὸν γάμον τὸν Ἁρμονίας	δῶρα	κομίζουσιν οἱ θεοί. καὶ Ἀχιλλέως
[3, 3]	ὁπόσα ἐν τῇ τοῦ χαλκέως	ἑώρα,	παρέβαλεν αὐτὰ πρὸς τὸ ἐκ
[3, 1]	τὴν ἀρχήν, πρῶτα μὲν τῇ	χώρᾳ	καὶ τοῖς ἀνθρώποις μετέθετο ἀφ'
[3, 26]	οἶδα ἐν τῇ πρὸς θαλάσσῃ	χώρᾳ	τῆς Λευκτρικῆς ἐπ' ἐμοῦ συμβάν,
[3, 18]	κατιοῦσιν ἐκ Σπάρτης ποταμός ἐστι	Τίασα·	θυγατέρα δὲ νομίζουσιν εἶναι τοῦ
[3, 25]	τοῦ λοιποῦ τοιαῦτα ἐπιδείκνυσθαι, μεμιασμένην	ἐναποπλύνασα	ἐσθῆτα. (Ταινάρου δὲ τῆς ἄκρας
[3, 21]	πλὴν τοῦ Κορινθίων ἰσθμοῦ περιέχεται	πᾶσα	ἡ Πελοπόννησος· κόχλους δὲ ἐς
[3, 16]	παρθένος μὲν ἐκείνη καὶ θεραπεία	πᾶσα	ἡ περὶ τὴν παῖδα ἠφάνιστο,
[3, 19]	σταδίων εἴκοσι, δασεῖα δὲ ὕλῃ	πᾶσα	καὶ πλήρης ζῴων ἀγρίων καὶ
[3, 26]	σταδίους Ἀλαγονία, καὶ τὸ πόλισμα	κατηρίθμησα	ἤδη καὶ τοῦτο ἐν Ἐλευθερολάκωσι·
[3, 19]	ἐπιπέμψαι οἱ λουμένῃ θεραπαίνας Ἐρινύσιν	ἴσα>	ἐσκευασμένας· καὶ αὗται διαλαβοῦσαι δὴ
[3, 24]	Διὸς καὶ ὑπὸ τοῦ Κάδμου	φωραθεῖσα	ἐς λάρνακα αὐτὴ καὶ Διόνυσος
[3, 16]	ὅτι ἐν θάμνῳ λύγων εὑρέθη,	περιειληθεῖσα	δὲ ἡ λύγος ἐποίησε τὸ
[3, 11]	ἔστιν ἡ πόλις, Σπάρτη μὲν	ὀνομασθεῖσα	ἐξ ἀρχῆς, προσλαβοῦσα δὲ ἀνὰ
[3, 9]	ἐλύπει μὲν ἡ θυσία μὴ	τελεσθεῖσα,	διέβαινε δὲ ὅμως ἐς τὴν
[3, 17]	τε ἡ Καδμεία καὶ ἡ	Λάρισα	Ἀργείοις· ὄντων δὲ ἐν τῇ
[3, 8]	καὶ ἦσαν τῷ Λεωτυχίδῃ μάρτυρες	ὁπόσα	Ἄγιδος τελευτῶντος ἤκουσαν. (τῷ δὲ
[3, 4]	Δελφοῖς πρόμαντιν ὠνήσατο, Λακεδαιμονίοις αὐτὴν	ὁπόσα	αὐτὸς ἐδίδασκεν ἐς Δημάρατον χρῆσαι,
[3, 23]	τῆς Οὐρανίας ἁγιώτατον καὶ ἱερῶν	ὁπόσα	Ἀφροδίτης παρ' Ἕλλησίν ἐστιν ἀρχαιότατον·
[3, 26]	μαντεῖον. μαντεύονται μὲν οὖν καθεύδοντες,	ὁπόσα	δ' ἂν πυθέσθαι δεηθῶσιν, ὀνείρατα
[3, 2]	μὲν καὶ Ἀρχελάῳ τὴν Αἴγυν,	ὁπόσα	δὲ καὶ ἰδίᾳ Λακεδαιμονίων αὐτὸς
[3, 19]	καὶ τοὺς παῖδας προτέρᾳ μάχῃ.	ὁπόσα	δὲ πεποίηται κατὰ τὴν ὁδὸν
[3, 11]	ὥστε οἱ τὰς ἀρχὰς ἔχοντες,	ὁπόσα	δεῖ σημαίνεσθαι, τοῦ Πολυδώρου σημαίνονται
[3, 3]	οἰκίᾳ χαλκέως, συνῆκε δὲ οὕτως·	ὁπόσα	ἐν τῇ τοῦ χαλκέως ἑώρα,
[3, 17]	ἄγαλμα Ὑπάτου πεποίηται, παλαιότατον πάντων	ὁπόσα	ἐστὶ χαλκοῦ· δι' ὅλου γὰρ
[3, 2]	τοῖς Κρησὶ καὶ τὰ πολίσματα,	ὁπόσα	ἦν ἀπωτέρω θαλάσσης καὶ ἄλλως
[3, 4]	δέ σφισιν ἔχρησεν ἡ πρόμαντις	ὁπόσα	ἦν Κλεομένει κατὰ γνώμην. (Δημάρατος
[3, 22]	φασιν οἱ τὰς Ἀκρίας ἔχοντες,	ὁπόσα	τῆς θεοῦ ταύτης Πελοποννησίοις ἱερά
[3, 26]	τῆς νησῖδός ἐστιν· ταῦτα ἡ	θάλασσα	ἀποκινεῖν οὐκ ἐθέλει κατακλύζουσα ὥρᾳ
[3, 14]	κατὰ ταὐτὰ καὶ εἰ νῆσον	θάλασσα,	ἔφοδοι δὲ ἐπὶ γεφυρῶν εἰσι.
[3, 25]	ἱερὸν Ἱππολαίτιδος· ὀλίγον δὲ ἀπωτέρω	Μέσσα	πόλις καὶ λιμήν. (ἀπὸ τούτου
[3, 15]	αὐτῶν ἐλυμήνατο τῶν Λακώνων ἡ	γλῶσσα,	ἥκιστα παρεχομένη τὸ εὔφωνον. (Ἑλένης
[3, 9]	γῆ πρὸς τοὺς Φωκέας ἐτύγχανεν	οὖσα	ἀμφισβητήσιμος (γῆ) ἐκ ταύτης ὑπὸ
[3, 7]	Εὐνόμου βασιλευόντων, ἐν εἰρήνῃ διετέλεσεν	οὖσα	ἡ Σπάρτη. (Χάριλλος δὲ ὁ
[3, 11]	Σπάρτη μὲν ὀνομασθεῖσα ἐξ ἀρχῆς,	προσλαβοῦσα	δὲ ἀνὰ χρόνον καὶ Λακεδαίμων
[3, 18]	ἐστιν Ἑρμῆς φέρων, Ἀθηνᾶ δὲ	ἄγουσα	Ἡρακλέα συνοικήσοντα ἀπὸ τούτου θεοῖς.
[3, 18]	οὖσαν ἤδη, καὶ Ἀθηνᾶ διώκοντα	ἀποφεύγουσά	ἐστιν Ἥφαιστον. ἐπὶ δὲ τούτοις
[3, 8]	φράζεο δή, Σπάρτη, καίπερ μεγάλαυχος	ἐοῦσα,	μὴ σέθεν ἀρτίποδος βλάστῃ χωλὴ
[3, 26]	ἡ θάλασσα ἀποκινεῖν οὐκ ἐθέλει	κατακλύζουσα	ὥρᾳ χειμῶνος τὴν πέτραν. τοῦτό
[3, 3]	πρὸς ταύτῃ. καὶ ἥ τε	ἐπεισελθοῦσα	Κλεομένην παῖδα ἔσχε καὶ ἡ
[3, 17]	τὸν Παυσανίαν ἐπήγειρεν ὁ ψόφος·	ἰοῦσα	γὰρ παρ' αὐτὸν τὸν καιόμενον
[3, 17]	αὐτὸν τὸν καιόμενον λύχνον κατέβαλεν	ἄκουσα.	ἅτε δὲ ὁ Παυσανίας συνειδὼς
[3, 17]	ἀποχρῶντα ἦν· ἐπεξελθεῖν σφισιν ἀρκέσομαι.	ἤκουσα	δὲ ἀνδρὸς Βυζαντίου Παυσανίαν φωραθῆναί
[3, 7]	τὴν οἰκίαν τὴν ἑτέραν τοιάδε	ἤκουσα	εἶναι. Προκλῆς ὁ Ἀριστοδήμου τῷ
[3, 21]	μία μὲν πέτρα συνεχὴς οὐ	διήκουσα,	λίθοι δὲ ὀρύσσονται σχῆμα τοῖς
[3, 19]	γενομένη καὶ ἀπ' ἐκείνου κώμη	διαμένουσα	θέας παρείχετο ἄξιον ἱερὸν Ἀλεξάνδρας
[3, 19]	ἐς νῆσον τὴν Λευκήν, ἐνταῦθα	εἰποῦσα	αὐτῷ φανήσεσθαι τὸν Αἴαντα καὶ
[3, 9]	καθάπερ γε αὐτῷ βασιλεῖ τὰ	Σοῦσα.	(γενομένης δὲ πρὸς Τισσαφέρνην σατράπην
[3, 16]	ἐκ Βραυρῶνος ἐκομίσθη τε ἐς	Σοῦσα	καὶ ὕστερον Σελεύκου δόντος Σύροι
[3, 16]	θυγάτηρ γὰρ ἔτυχέν οἱ παρθένος	ἔχουσα	ἐν αὐτῷ δίαιταν. ἐς δὲ
[3, 15]	Μορφώ, κάθηται δὲ καλύπτραν τε	ἔχουσα	καὶ πέδας περὶ τοῖς ποσί·
[3, 14]	καὶ στήλη πατρόθεν τὰ ὀνόματα	ἔχουσα	οἳ πρὸς Μήδους τὸν ἐν
[3, 16]	ἡ δὲ ἱέρεια τὸ ξόανον	ἔχουσά	σφισιν ἐφέστηκε· τὸ δέ ἐστιν
[3, 25]	καὶ ἑκατὸν σταδίους ἐς θάλασσαν	ἀνέχουσα	ἄκρα Ταίναρον, καὶ λιμένες ὅ
[3, 22]	Ἀσκληπιεῖον, Ὑπερτελέατον ὀνομάζουσιν. ἄκρα δὲ	ἀνέχουσα	ἐς θάλασσαν ἀφέστηκεν Ἀσωποῦ διακόσια
[3, 24]	ἐστιν ἐν ταῖς Βρασιαῖς μικρά,	προέχουσα	ἠρέμα ἐς τὴν θάλασσαν, καὶ
[3, 23]	ἡ Λιμηρά, σταδίους ὡς διακοσίους	ἀπέχουσα	Ἐπιδηλίου. φασὶ δὲ οὐ Λακεδαιμονίων,
[3, 23]	Ἐπιδαυρίων Λιμνάτιδος. ἡ πόλις δὲ	ἀπέχουσα	οὐ πολὺ ἀπὸ θαλάσσης ἐπὶ
[3, 24]	δέκα στάδια, Γυθίου δὲ τεσσαράκοντα	ἀπέχουσα.	ᾤκισται δὲ νῦν μὲν Ἰλίου
[3, 24]	τῶν ὀρῶν τούτων τὸ μεταξὺ	ἐπέχουσα,	πρότερον δὲ τῆς Ἀσίας τοῦ
[3, 3]	καὶ ἡ προτέρα τέως οὐ	σχοῦσα	ἐν γαστρὶ ἐπὶ γεγονότι ἤδη
[3, 17]	ἀκρόπολις μὲν ἐς ὕψος περιφανὲς	ἐξίσχουσα	οὐκ ἔστι, καθὰ δὴ Θηβαίοις
[3, 17]	μητέρα ἐστὶν ἀπολύων τῶν δεσμῶν.	ἐδήλωσα	δὲ καὶ ταῦτα, ὁποῖα λέγεται,
[3, 6]	ἐσόδου τῆς ἐς τὴν πόλιν	τὰ	Ἀθηναίων συμμαχικὰ εἴργοντος, Πάτροκλος ἀποστέλλων
[3, 10]	οὐ πολὺ ἀποδέοντας Καλυδῶνα καὶ	τὰ	ἄλλα Αἰτωλῶν πολίσματα ᾑρηκέναι. χρόνῳ
[3, 4]	τὸ ἐν Δελφοῖς, ὥσπερ καὶ	τὰ	ἄλλα εἰώθεσαν, ἀνάγουσι καὶ τὸ
[3, 3]	γάρ οἱ πρότερον συνοικοῦσαν ἀρίστην	τὰ	ἄλλα οὖσαν συνέβαινεν οὐ τίκτειν·
[3, 11]	ἕκαστοι παρὰ σφίσι λέγουσιν, ἀποκρῖναι	τὰ	ἀξιολογώτατα. ὡς οὖν εὖ βεβουλευμένος
[3, 9]	Ἐπικράτης καὶ ὅσοι Κορινθίων ἐφρόνουν	τὰ	Ἀργείων Πολυάνθης τε καὶ Τιμόλαος.
[3, 2]	ὑποπτεύσαντες ὡς οἱ Αἰγῦται φρονοῦσι	τὰ	Ἀρκάδων. Χαρίλαος δὲ ὁ τῆς
[3, 11]	Ἀγοραῖος Διόνυσον φέρων παῖδα, καὶ	τὰ	ἀρχαῖα καλούμενα Ἐφορεῖα, ἐν δὲ
[3, 9]	ἔγνωσαν. Θηβαῖοι μὲν οὖν κατὰ	τὰ	αὐτὰ Ἀθηναίοις ἀπείπαντο, οὐ φάμενοι
[3, 12]	τῷ δευτέρῳ καὶ ἤδη κατὰ	τὰ	αὐτὰ ἄχρι τοῦ τελευταίου· τὰς
[3, 10]	ἄγαλμά ἐστι Πυθαέως Ἀπόλλωνος κατὰ	τὰ	αὐτὰ τῷ ἐν Ἀμύκλαις πεποιημένον·
[3, 9]	θεῶν τις ἐβάσκηνε μὴ ἀγαγεῖν	τὰ	βουλεύματα ἐς τέλος. ὡς γὰρ
[3, 1]	λοιπὰ διειστήκει σφίσιν ἐπὶ παντὶ	τὰ	βουλεύματα. (οὐ μὴν οὐδὲ ὁμονοησάντων
[3, 17]	ὁποῖα ἐγένετο εἰδόσιν οὐ διηγήσομαι·	τὰ	γὰρ τοῖς πρότερον συγγραφέντα ἐπ'
[3, 11]	καὶ Ἀφαρέως τοῦ Περιήρους· καὶ	τά	γε ἐς Ἐπιμενίδην Λακεδαιμονίους δοξάζω
[3, 18]	καὶ θέσθαι τὰ ὀνόματα ἥγηνται.	(τὰ	δὲ ἐν Ἀμύκλαις θέας ἄξια
[3, 24]	εἰσί, τέταρτον δὲ Ἀθηνᾶς ἄγαλμα.	(τὰ	δὲ ἐν δεξιᾷ Γυθίου Λᾶς
[3, 2]	μὲν τοὺς Κρῆτας πείσοντα ἐκλιπεῖν,	τὰ	δὲ ἐν ἐπικαίρῳ τοῦ παράπλου
[3, 26]	τὸ ἱερόν, ἔσοδον μὲν στενήν,	τὰ	δὲ ἔνδον παρεχόμενον θέας ἄξια.
[3, 18]	Τυφώς, ἐν δεξιᾷ δὲ Τρίτωνες.	τὰ	δὲ ἐπειργασμένα καθ' ἕκαστον ἐπ'
[3, 21]	δὲ Ἀλαγονία τε καὶ Γερηνία·	τὰ	δὲ ἐπέκεινα Γυθίου πρὸς θαλάσσῃ
[3, 9]	πρὸς ὀργὴν ἀποπέμπουσι τὴν πρεσβείαν.	τὰ	δὲ ἐπὶ τούτοις ἔς τε
[3, 3]	τὰς μάχας ἤδη τῷ σιδήρῳ·	τὰ	δὲ ἐπὶ τῶν ἡρώων καλουμένων
[3, 10]	νεώτερος Λακεδαιμονίοις ἐβασίλευσεν ἄγουσιν εἰρήνην.	τὰ	δὲ ἐς Ἆγιν τὸν Εὐδαμίδου
[3, 14]	Ἄρτεμιν, Βριτόμαρτιν δὲ τὴν Κρητῶν·	τὰ	δὲ ἐς αὐτὴν ὁ Αἰγιναῖος
[3, 17]	Παυσανίου τοῦ περὶ Πλάταιαν ἡγησαμένου.	τὰ	δὲ ἐς αὐτὸν ὁποῖα ἐγένετο
[3, 18]	ἧσσον ἢ οἱ Ἀμμώνιοι Λιβύων.	(τὰ	δὲ ἐς τὴν Κναγίαν Ἄρτεμίν
[3, 7]	βασιλεὺς ὕστατος ἐγένετο ἐν Σπάρτῃ·	τὰ	δὲ ἐς τὴν οἰκίαν τὴν
[3, 4]	μήνιμα γῆν ἐπεργασαμένοις τὴν ἱεράν.	τὰ	δὲ ἐς τοῦ μαντείου τὴν
[3, 1]	τὸ αὐτὸ συνῆλθον αἱ γνῶμαι,	τὰ	δὲ λοιπὰ διειστήκει σφίσιν ἐπὶ
[3, 22]	καὶ ἀγάλματος ἐλέφαντος πεποιημένου κεφαλή·	τὰ	δὲ λοιπὰ τοῦ ἀγάλματος πῦρ
[3, 11]	μὴ τὰ πάντα με ἐφεξῆς,	τὰ	δὲ> μάλιστα ἄξια μνήμης ἐπιλεξάμενον
[3, 17]	Χαλκιοίκου ναός ἐστιν Ἀφροδίτης Ἀρείας·	τὰ	δὲ ξόανα ἀρχαῖα εἴπερ τι
[3, 22]	Ἀσκληπιοῦ· Φιλόλαον τὸν θεὸν ὀνομάζουσι.	τὰ	δὲ ὀστᾶ ἐν τῷ γυμνασίῳ
[3, 14]	ἄλλῳ γε οὐκ ἔστιν ἀγωνίζεσθαι	τὰ	(δὲ) ὀστᾶ τοῦ Λεωνίδου τεσσαράκοντα
[3, 22]	ἀπὸ Ἀκριῶν ἄνω πρὸς ἤπειρον·	τὰ	δὲ πρὸς θαλάσσῃ, πόλις Ἀσωπὸς
[3, 26]	ὥρᾳ χειμῶνος διαρρεῖ τὸ ἄλσος,	τὰ	δὲ φύλλα τῷ ἦρι ἀπὸ
[3, 10]	ὁδοῦ τῆς εὐθείας ἐκβολὴ κατὰ	τὰ	δεξιὰ ἐς Καρύας ἄγει καὶ
[3, 3]	οὐδένα, ἐν δὲ ταῖς κρίσεσι	τὰ	δίκαια ἐφύλασσεν οὐκ ἄνευ φιλανθρωπίας,
[3, 22]	ἑορτὴν ἄγουσιν ἄλλα τε ἐς	τὰ	δρώμενα λέγοντες καὶ ὡς βότρυν
[3, 11]	Ὀλυμπίασιν ἀσκήσας ἀπῆλθεν ἡττηθείς, καίτοι	τὰ	δύο γε ἦν πρῶτος· καὶ
[3, 23]	ἐπὶ πεφηνότι ἀγαθῷ, ἀπωσαμένου δὲ	τὰ	ἐμβληθέντα συμφορὰν ἔσεσθαι τούτῳ τῷ
[3, 18]	ἀδελφοὺς εἶναι κατὰ τὰ ἔπη	τὰ	ἐν Ἰλιάδι ἥγηνται. (ἰόντι δὲ
[3, 9]	ὡς ἐς> τὸ πρόσω χειρούμενος	τὰ	ἐν ποσὶ πρόεισιν ἀεὶ σὺν
[3, 5]	ἄρξων. ἐνταῦθα οἵ τε Θηβαῖοι	(τὰ)	ἐναντία ἐτάσσοντο καὶ Θρασύβουλος ἀπέχειν
[3, 18]	(ὑπελθόντι δὲ ὑπὸ τὸν θρόνον	τὰ	ἔνδον ἀπὸ τῶν Τριτώνων ὑός
[3, 17]	ἤθελον, ἀφορμὴ δέ σφισιν ἔμελλε	τὰ	ἐξ Ἀφιδναίων ἔσεσθαι λάφυρα. προαπολιπόντων
[3, 18]	Γιτιάδα καὶ αὐτοὶ τέχνη καὶ	τὰ	ἐπειργασμένα, ὁ τρίτος δέ ἐστιν
[3, 26]	τοῦ Τηλέφου τελευτῆσαί φησιν ὁ	τὰ	ἔπη ποιήσας τὴν μικρὰν Ἰλιάδα.
[3, 18]	καὶ σφᾶς ἀδελφοὺς εἶναι κατὰ	τὰ	ἔπη τὰ ἐν Ἰλιάδι ἥγηνται.
[3, 16]	ἐστὶν ἱερόν· ὁ δὲ ποιήσας	τὰ	ἔπη τὰ Κύπρια θυγατέρας αὐτὰς
[3, 3]	Λακεδαιμονίων ἐγένοντο οἰκέται πλὴν οἱ	τὰ	ἐπὶ τῇ θαλάσσῃ πολίσματα ἔχοντες.
[3, 25]	οὖν ἐς αὐτὸν Ἀρίονα καὶ	τὰ	ἐπὶ τῷ δελφῖνι Ἡρόδοτος εἶπεν
[3, 21]	δὲ ἐς βαφὴν πορφύρας παρέχεται	τὰ	ἐπιθαλάσσια τῆς Λακωνικῆς ἐπιτηδειοτάτας μετά
[3, 6]	προθυμούμενοι· (Ἀρεὺς δέ, ὥς σφισι	τὰ	ἐπιτήδεια ἐξανήλωτο, ἀπῆγεν ὀπίσω τὴν
[3, 22]	στάδια ὡς ὀγδοήκοντα τοῦ Ἕλους	τὰ	ἐρείπια ὑπόλοιπα ἦν, καὶ μετὰ
[3, 12]	Ἐπιμενίδην κατασκευάσαι λέγουσιν, οὐχ ὁμολογοῦντες	τὰ	ἐς αὐτὸν Ἀργείοις, ὅπου μηδὲ
[3, 18]	θρόνον δὲ εἶδόν τε καὶ	τὰ	ἐς αὐτὸν ὁποῖα ἦν γράψω.
[3, 1]	Πελοπόννησον. οἱ μὲν δὴ ἀποσεμνύνοντες	τὰ	ἐς αὐτὸν τοξευθῆναι λέγουσιν Ἀριστόδημον
[3, 18]	ἔθηκεν ἀγῶνα ἐπὶ πατρὶ καὶ	τὰ	ἐς Μενέλαον καὶ τὸν Αἰγύπτιον
[3, 9]	τελευτὴν ἐδήλωσέ μοι τοῦ λόγου	τὰ	ἐς Παυσανίαν· (καὶ ὁ κληθεὶς
[3, 3]	Δωριέα καὶ γνώμην Κλεομένους καὶ	τὰ	ἐς πόλεμον ἀμείνονα εἶναι νομίζοντες
[3, 20]	γυναῖκες γὰρ δὴ μόναι καὶ	τὰ	ἐς τὰς θυσίας δρῶσιν ἐν
[3, 17]	ἀέρος ἔμελλεν. ἐπείργασται δὲ καὶ	τὰ	ἐς τὴν Ἀθηνᾶς γένεσιν καὶ
[3, 12]	ὁ λόγος ἀπαιτεῖ πρότερα εἰπεῖν	τὰ	ἐς τὴν ἐπίκλησιν τῆς ὁδοῦ.
[3, 9]	τε τὴν Λακεδαιμονίων ἔξοδον καὶ	τὰ	ἐς τὴν Λυσάνδρου τελευτὴν ἐδήλωσέ
[3, 19]	Ἀπόλλωνος Ὑάκινθος ἀπέθανεν ἄκοντος, καὶ	τὰ	ἐς τὸ ἄνθος εἰρημένα τάχα
[3, 10]	γράψω. Λακεδαιμονίοις γὰρ ἐπιφανέστερά ἐστι	τὰ	ἐς τὸν Ἀμυκλαῖον, ὥστε καὶ
[3, 24]	πολισμάτων ἐποίησεν ἀνάστατον· καί μοι	τὰ	ἐς τὸν Κλεώνυμον ἑτέρωθί ἐστιν
[3, 6]	βασιλευόμενοι, πρότερον ἔτι ἐδήλωσέ μοι	τὰ	ἐς τὸν Σικυώνιον Ἄρατον· προσεπελάβετο
[3, 21]	ἐξ Αἰγίου φησὶν εἶναι (καὶ)	τὰ	ἐς τοὺς Ὀλυμπιονίκας Ἠλείων γράμματα.
[3, 3]	μοι καὶ Ὁμήρου τῶν ἐπῶν	τὰ>	ἔς τε ἀξίνην ἔχοντα τὴν
[3, 4]	τε ἀνὰ χρόνον συμβάντα καὶ	τὰ	ἔτι πρότερον. (Ξέρξῃ γὰρ βασιλέων,
[3, 14]	Ἡρακλέους τὸ ἄγαλμα ἔστιν οἰκία	τὰ	ἐφ' ἡμῶν ἰδιώτου, Μενελάου τὸ
[3, 3]	οὗτος πέρας, τοῦ λόγου μοι	τὰ	ἐφεξῆς δηλώσει· τοσοῦτον δὲ ἐν
[3, 15]	Αἰγέως τοῦ Οἰολύκου. ποιῆσαι δὲ	τὰ	ἡρῷα λέγουσι Μαῖσιν καὶ Λαίαν
[3, 23]	ἀνθρώπῳ γὰρ ἀφορῶντι ἐς κέρδος	τὰ	θεῖα ὕστερα λημμάτων οὗτος οὖν
[3, 10]	οὕτω καὶ αὐτοὶ μετὰ Ἀργείων	τὰ	Ἴσθμια ἄγουσιν. ἀφίκετο δὲ καὶ
[3, 10]	ἀφίησι τοὺς Ἀμυκλαιεῖς οἴκαδε ἀπελθόντας	τὰ	καθεστηκότα τῷ τε Ἀπόλλωνι καὶ
[3, 12]	τὴν ὁδὸν ἣν Ἀφεταίδα ὀνομάζουσι,	τὰ	καλούμενα Βοώνητά ἐστι· καί με
[3, 16]	ὁ δὲ ποιήσας τὰ ἔπη	τὰ	Κύπρια θυγατέρας αὐτὰς Ἀπόλλωνός φησιν
[3, 18]	πρὸς Ἀχελῷον Ἡρακλέους πάλη καὶ	τὰ	λεγόμενα ἐς Ἥραν, ὡς ὑπὸ
[3, 26]	δύναιτο δ' ἂν καὶ Λακεδαιμονίων	τὰ	Λεῦκτρα ἐξ ἀρχῆς οἰκούντων ὁ
[3, 26]	Μεσσήνιοί φασι μαρτύριον εἶναί σφισι	τὰ	Λεῦκτρα τὸ ἀρχαῖον τῆς Μεσσηνίας
[3, 9]	(Κορίνθιοι μὲν οὖν, καίπερ ἐς	τὰ	μάλιστα ἔχοντες προθύμως μετασχεῖν τοῦ
[3, 1]	ἐτέθη, δίδυμοι δὲ ὄντες διάφοροι	τὰ	μάλιστα ἦσαν. προεληλυθότες δὲ ἐπὶ
[3, 6]	Λεωνίδᾳ διάφορος ἐτύγχανεν ὢν ἐς	τὰ	μάλιστα Λύσανδρος, ἀπόγονος Λυσάνδρου τοῦ
[3, 3]	ἐπὶ τῇ θαλάσσῃ πολίσματα ἔχοντες.	(τὰ	μὲν δὴ ἐπὶ τοῦ πολέμου
[3, 25]	ὁ κιθαρῳδὸς χαλκοῦς ἐπὶ δελφῖνος.	τὰ	μὲν οὖν ἐς αὐτὸν Ἀρίονα
[3, 8]	ἐξήνεγκαν ἐκκόψαι προρρίζους τὰς Ἀθήνας.	(τὰ	μὲν οὖν ἐς πόλεμον μάλιστα
[3, 11]	Ἀργείους καὶ Ἀθηναίους γινομένης συμβολῆς.	(τὰ	μὲν Τισαμενοῦ τοιαῦτα ἐπυνθανόμην ὄντα·
[3, 7]	Χαρίλλου διαδέχεται τὴν ἀρχήν· καὶ	τὰ	Μεσσηνίων ἐς Τήλεκλον τὸν τῆς
[3, 4]	Δημάρατον. (εἴη δ' ἂν καὶ	τὰ	μηνίματα ἔκ τε ἡρώων ὁμοῦ
[3, 9]	τῶν τε ἱερείων καιόμενα ἤδη	τὰ	μηρία ἀπορρίπτουσιν ἀπὸ τοῦ βωμοῦ
[3, 15]	μέν εἰσιν αἱ πόλεις αὗται	τὰ	ξόανα τὸν τρόπον ἱδρυμέναι καὶ
[3, 6]	ταμιεύεσθαι γὰρ τὴν ἀπόνοιαν ἐς	τὰ	οἰκεῖα ἠξίου καὶ μὴ ἀφειδῶς
[3, 15]	ταῖς θυγατράσιν ἐξ Ἀφροδίτης ἡγούμενος	τὰ	ὀνείδη, τοῦτον οὐδὲ ἀρχὴν προσίεμαι·
[3, 12]	ἐστίν, ὡς ἤδη λέλεκταί μοι,	τὰ	ὀνομαζόμενα Βοώνητα, Πολυδώρου ποτὲ οἰκία
[3, 14]	κεῖται δὲ καὶ στήλη πατρόθεν	τὰ	ὀνόματα ἔχουσα οἳ πρὸς Μήδους
[3, 18]	Χάρισιν ἐνταῦθα ἱερὸν καὶ θέσθαι	τὰ	ὀνόματα ἥγηνται. (τὰ δὲ ἐν
[3, 1]	τοῖς ἀνθρώποις μετέθετο ἀφ' αὑτοῦ	τὰ	ὀνόματα, μετὰ δὲ τοῦτο ᾤκισέ
[3, 3]	(ὅτι δὲ ἐπὶ τῶν ἡρώων	τὰ	ὅπλα ὁμοίως χαλκᾶ ἦν πάντα,
[3, 3]	ἀφικομένου δὲ τοῦ Λίχα Ὀρέστου	τὰ	ὀστᾶ ἀνεζήτουν· ἀνεζήτουν δὲ αὐτὰ
[3, 3]	γενομένῳ Λακεδαιμονίοις ἐς τοῦ Ὀρέστου	τὰ	ὀστᾶ καὶ Ἀθηναίοις ὕστερον ἐοικότα
[3, 11]	γὰρ ἐκ Τεγέας τοῦ Ὀρέστου	τὰ	ὀστᾶ κατὰ μαντείαν θάπτουσιν ἐνταῦθα.
[3, 26]	δὲ Νέστορα λέγεται τοῦ Μαχάονος	τὰ	ὀστᾶ· Ποδαλείριον δέ, ὡς ὀπίσω
[3, 3]	ἑλεῖν Σκῦρον· ἀνεῦρε δὲ (δὴ)	τὰ	ὀστᾶ τοῦ Θησέως Κίμων ὁ
[3, 3]	αἰτίας καὶ Μεσσήνιοι τοῦ πολέμου.	(τὰ	οὖν λεγόμενα ὑπ' αὐτῶν, καὶ
[3, 23]	ποιήματα, ἔτι δὲ καὶ ἱερεῖα	τὰ	πάντα ἀφιᾶσι· ταῦτα δὲ ἢν
[3, 1]	ὑπάξειν ἔμελλον· οὐ γάρ τι	τὰ	πάντα ἐς τὸ αὐτὸ συνεληλύθασιν
[3, 11]	τῇ Ἀτθίδι ἐπανόρθωμα ἐγένετο, μὴ	τὰ	πάντα με ἐφεξῆς, τὰ δὲ>
[3, 24]	ἀποτραπόμενοι δὲ ἀπὸ τῶν ἄλλων	τὰ	παραθαλάσσια ἐλεηλάτουν τῆς χώρας. (ἔστι
[3, 3]	ἐν τῷ πρὸς Τεγεάτας πολέμῳ	τὰ	πλείονα. ἐπὶ δὲ Ἀναξανδρίδου τοῦ
[3, 14]	τῷ Πλατανιστᾷ κρατῆσαι τούτους ὡς	τὰ	πλείω συμβαίνει. τοσάδε μὲν δρῶσιν
[3, 2]	τε καταπαύσοντα τοῖς Κρησὶ καὶ	τὰ	πολίσματα, ὁπόσα ἦν ἀπωτέρω θαλάσσης
[3, 4]	ἄλσος. Κλεομένης δὲ ἐξώρμει γὰρ	τὰ	πολλὰ ἐκ τοῦ νοῦ κελεύει
[3, 7]	Ἀργολίδα ὁ Νίκανδρος στρατιᾷ καὶ	τὰ	πολλὰ ἐκάκωσε τῆς χώρας· μετασχόντες
[3, 3]	ἐν τῷ παρόντι μνησθησόμεθα αὐτῶν,	τὰ	πολλὰ ἡγήσασθαι Λακεδαιμονίοις ἐν τῷ
[3, 18]	δηλῶσαι συλλαβόντι, ἐπεὶ μηδὲ ἄγνωστα	τὰ	πολλὰ ἦν, Ταυγέτην θυγατέρα Ἄτλαντος
[3, 26]	ἄνεμος πῦρ ἐς ὕλην ἐνεγκὼν	τὰ	πολλὰ ἠφάνισε τῶν δένδρων· ὡς
[3, 9]	Λακεδαιμόνιοι δὲ ἀγασθέντες τὸ ἐς	τὰ	πράγματα τοῦ Ἀγησιλάου πρόθυμον διδόασιν
[3, 22]	ἐστιν, ἐπεὶ Μαγνησί γε, οἳ	τὰ	πρὸς Βορρᾶν νέμονται τοῦ Σιπύλου,
[3, 1]	τοὺς Ἑρμᾶς ἐστιν ἤδη Λακωνικὴ	τὰ	πρὸς ἑσπέρας. ὡς δὲ αὐτοὶ
[3, 13]	γεγόνασι δὲ οἱ Τυνδάρεω παῖδες	τὰ	πρὸς μητρὸς ἀπὸ τοῦ Πλευρῶνος·
[3, 3]	μνῆμα ἐν Σπάρτῃ, εἴτε ἀγαθοῦ	τὰ	πρότερα ἀνδρὸς εἶναι νομισθέντος εἴτε
[3, 9]	τῷ στρατῷ, Τισσαφέρνην μὲν καίπερ	τὰ	πρότερα εὐεργέτην ὄντα ζημιοῖ θανάτῳ,
[3, 19]	ψίλα γὰρ καλοῦσιν οἱ Δωριεῖς	τὰ	πτερά, ἀνθρώπους δὲ οἶνος ἐπαίρει
[3, 9]	ἀπεδέδεικτο καθάπερ γε αὐτῷ βασιλεῖ	τὰ	Σοῦσα. (γενομένης δὲ πρὸς Τισσαφέρνην
[3, 11]	δὲ τά τε ἄλλα διοικοῦσι	τὰ	σπουδῆς μάλιστα ἄξια καὶ παρέχονται
[3, 5]	εὖ εἰδὼς ὁ Παυσανίας ὡς	τὰ	σφάλματα ἀεὶ Λακεδαιμονίοις γίνονται ἐν
[3, 11]	ἀγῶνας τιθέναι καθέστηκεν, ἔφοροι δὲ	τά	τε ἄλλα διοικοῦσι τὰ σπουδῆς
[3, 7]	ὕστερον· Δημάρατον δὲ βασιλεύοντα καὶ	τά	τε ἄλλα εὐδοκιμοῦντα ἐν Σπάρτῃ
[3, 6]	ἐποιήσαντο. (Κλεομένει δὲ τῷ Λεωνίδους	τά	τε ἄλλα ὁποῖα ἐς τόλμαν
[3, 4]	Λεωνίδου κατόρθωμα ὑπερεβάλετο ἐμοὶ δοκεῖν	τά	τε ἀνὰ χρόνον συμβάντα καὶ
[3, 9]	βοηθήσειν· Ἀγησίλαος δέ, ὡς αὐτῷ	τά	τε οἴκοθεν καὶ παρὰ τῶν
[3, 22]	δὲ ὀστᾶ ἐν τῷ γυμνασίῳ	τὰ	τιμώμενα μεγέθει μὲν ὑπερβάλλοντα, ἀνθρώπου
[3, 8]	Λεωτυχίδην, ἐς μνήμην ἄγων Λακεδαιμονίοις	τὰ	ὑπὸ Ἄγιδός ποτε λεχθέντα ἐς
[3, 24]	ὡσαύτως δὲ καὶ ἐφ' ἡμῶν	τὰ	ὑπὸ τοῦ κλύδωνος ἀπωθούμενα ἐς
[3, 17]	νύμφαι δῶρά εἰσι κυνῆν καὶ	τὰ	ὑποδήματα, ὑφ' ὧν οἰσθήσεσθαι διὰ
[3, 9]	πολέμῳ, Κῦρον δὲ εἶναι τὸν	τὰ	χρήματα διδόντα ἐς τὰς ναῦς.
[3, 8]	ἐπανέστη τῷ δήμῳ σὺν τοῖς	τὰ	χρήματα ἔχουσι· πρὶν δὲ Ἆγιν
[3, 21]	πρὸ μὲν τῆς κώμης Διὸς	Κροκεάτα	λίθου πεποιημένον ἄγαλμα ἕστηκε, Διόσκουροι
[3, 1]	ὡσαύτως δὲ καὶ τοὺς κατωτέρω	κατὰ	ἀριθμὸν τυχεῖν ἀλλήλοις γεγονότας τὸν
[3, 9]	ἀδελφῇ τῷ πολέμῳ δὲ αὐτὸς	κατὰ	γῆν προσεῖχεν ἐρρωμένως. (καί οἱ
[3, 11]	ὄνομα ἦν τούτῳ Αὔγουστος, ὃ	κατὰ	γλῶσσαν δύναται τὴν Ἑλλήνων σεβαστός.
[3, 22]	ὁ λίθος ὠνομάσθη Ζεὺς Καππώτας	κατὰ	γλῶσσαν τὴν Δωρίδα. ἡ δὲ
[3, 4]	ἡ πρόμαντις ὁπόσα ἦν Κλεομένει	κατὰ	γνώμην. (Δημάρατος μὲν δὴ κατὰ
[3, 5]	τοῦτο Λακεδαιμονίοις μὲν ἐγένετο οὐ	κατὰ	γνώμην, ἐγὼ δὲ ἐπαινῶ τῶνδε
[3, 14]	θεῶν τῷ ἀλκιμωτάτῳ κρίνοντες ἱερεῖον	κατὰ	γνώμην εἶναι τὸ ἀλκιμώτατον ζῷον
[3, 3]	Πολύδωρον εὐδοκιμοῦντα ἐν Σπάρτῃ καὶ	κατὰ	γνώμην Λακεδαιμονίων μάλιστα ὄντα τῷ
[3, 22]	ἐνταῦθα ἔφη συγγενέσθαι οἱ πρῶτον.	κατὰ	δὲ τὴν νῆσον ἱερόν ἐστιν
[3, 19]	πόλεως ὁδὸς ἐς Θεράπνην ἄγει·	(κατὰ	δὲ τὴν ὁδὸν Ἀθηνᾶς ξόανόν
[3, 26]	στάδιοι περὶ τοὺς ὀγδοήκοντά εἰσι,	κατὰ	δὲ τὴν ὁδὸν ἱερόν ἐστιν
[3, 23]	ἔσεσθαι τούτῳ τῷ ἀνδρὶ νομίζουσι.	(κατὰ	δὲ τὴν ὁδὸν τὴν ἐκ
[3, 18]	ἄνω θέοντα, τῇ μὲν πάρδαλις,	κατὰ	δὲ τὸν Πολυδεύκην λέαινα. ἀνωτάτω
[3, 13]	τῶν κρανειῶν, ὑπερθέντες τὸ ῥῶ	κατὰ	δή τι ἀρχαῖον. (τοῦ Καρνείου
[3, 24]	τὸ δὲ Ἀχιλλέως, καὶ ἑορτὴν	κατὰ	ἔτος ἄγουσιν Ἀχιλλεῖ. ἄκρα δέ
[3, 16]	Λήδαν ἔχει λόγος. (ὑφαίνουσι δὲ	κατὰ	ἔτος αἱ γυναῖκες τῷ Ἀπόλλωνι
[3, 24]	ἐστι Δικτύννης Ἀρτέμιδος, καί οἱ	κατὰ	ἔτος ἕκαστον ἑορτὴν ἄγουσι. ταύτης
[3, 14]	δὲ ἕτερον Λεωνίδου καὶ λόγους	κατὰ	ἔτος ἕκαστον ἐπ' αὐτοῖς λέγουσι
[3, 22]	(ἑορτὴν δὲ ἄγουσι τῷ θεῷ	κατὰ	ἔτος, ἐν ᾗ γυναιξίν ἐστιν
[3, 1]	καὶ νῦν ἔτι οἱ Θηραῖοι	κατὰ	ἔτος ἐναγίζουσιν ὡς οἰκιστῇ· Προκλεῖ
[3, 10]	δὲ ἐνταῦθα αἱ Λακεδαιμονίων παρθένοι	κατὰ	ἔτος ἱστᾶσι καὶ ἐπιχώριος αὐταῖς
[3, 16]	οἱ (μαστιγοῦντές ποτε ὑποφειδόμενοι παίωσι	κατὰ	ἐφήβου κάλλος ἢ ἀξίωμα, τότε
[3, 10]	προφάσει μὲν καὶ οὗτοι φιλίας,	κατὰ	ἔχθος δὲ ἐμοὶ δοκεῖν τὸ
[3, 4]	κατὰ γνώμην. (Δημάρατος μὲν δὴ	κατὰ	ἔχθος τὸ Κλεομένους καὶ οὐ
[3, 3]	Λακεδαιμονίων ἀποστάντες ἐπολέμησαν, οὔ μοι	κατὰ	καιρὸν ἦν ἐν τῇ συγγραφῇ
[3, 12]	ἄνευ δώσειν ᾗ ἂν ἕκαστος	κατὰ	κάλλος ἀρέσκηται· ἀφικομένοις δὲ ἀνδράσιν
[3, 12]	Ἀφεταίδα ἡρῷά ἐστιν Ἴοπός τε	κατὰ	Λέλεγα ἢ Μύλητα γενέσθαι δοκοῦντος
[3, 23]	Ἰνοῦς καλούμενον ὕδωρ, μέγεθος μὲν	κατὰ	λίμνην μικράν, τῆς γῆς δὲ
[3, 18]	ἐστὶν Ἀμβολογήρας Ἀφροδίτης ἄγαλμα ἱδρυμένον	κατὰ	μαντείαν, ἄλλα δὲ Ὕπνου καὶ
[3, 13]	Ἄβαντος. Ἥρας δὲ ἱερὸν Ὑπερχειρίας	κατὰ	μαντείαν ἐποιήθη, τοῦ Εὐρώτα πολὺ
[3, 11]	Τεγέας τοῦ Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ	κατὰ	μαντείαν θάπτουσιν ἐνταῦθα. παρὰ δὲ
[3, 22]	Ἐλευθερολακώνων καὶ οὗτοι μοῖρα ἦσαν.	κατὰ	μὲν δὴ τὴν ἐξ Ἀκριῶν
[3, 13]	καὶ Ἴδα καὶ Λυγκέως τάφος.	κατὰ	μὲν δὴ τοῦ λόγου τὸ
[3, 5]	μάχης, ἄρξασι δὲ αὐτὸς ἤδη	κατὰ	νώτου σφίσιν ἔμελλεν ἐπικείσεσθαι. (ἔδεισεν
[3, 6]	δὲ ἀρξάντων οὕτω καὶ αὐτὸς	κατὰ	νώτου τοῖς Μακεδόσιν ἔφασκεν ἐπικείσεσθαι·
[3, 19]	ἐν Ἰταλίᾳ Λοκρούς, τῶν Λοκρῶν	κατὰ	οἰκειότητα πρὸς Ὀπουντίους Αἴαντα τὸν
[3, 14]	ἐποίει δὲ ταῦτα ἡ Λεανδρὶς	κατὰ	ὄψιν ὀνείρατος. (τὸ μὲν δὴ
[3, 1]	τῆς βασιλείας Ἱπποκόων ἠμφισβήτει καὶ	κατὰ	πρεσβείαν ἔχειν ἠξίου τὴν ἀρχήν.
[3, 8]	ὤμοσαν Ἀθηναίοις ἐν κοινῷ Λακεδαιμόνιοι,	κατὰ	σφᾶς δὲ αὐτοὶ καὶ οὐ
[3, 9]	ἐγκαταληφθέντας ἔγνωσαν. Θηβαῖοι μὲν οὖν	κατὰ	τὰ αὐτὰ Ἀθηναίοις ἀπείπαντο, οὐ
[3, 12]	ἐκεῖνον τῷ δευτέρῳ καὶ ἤδη	κατὰ	τὰ αὐτὰ ἄχρι τοῦ τελευταίου·
[3, 10]	προιών ἄγαλμά ἐστι Πυθαέως Ἀπόλλωνος	κατὰ	τὰ αὐτὰ τῷ ἐν Ἀμύκλαις
[3, 10]	τῆς ὁδοῦ τῆς εὐθείας ἐκβολὴ	κατὰ	τὰ δεξιὰ ἐς Καρύας ἄγει
[3, 18]	Θανάτου· καὶ σφᾶς ἀδελφοὺς εἶναι	κατὰ	τὰ ἔπη τὰ ἐν Ἰλιάδι
[3, 14]	ὀλίγον πρὸ μεσούσης ἡμέρας ἐσίασι	κατὰ	τὰς γεφύρας ἐς τὸ εἰρημένον
[3, 6]	θυμῷ καὶ Δημαράτῳ τῷ Ἀρίστωνος	κατὰ	ταὐτὰ ἀπεχώρησεν ἤτοι παρὰ τὸν
[3, 18]	ἦν γράψω. (ἀνέχουσιν ἔμπροσθεν αὐτόν,	κατὰ	ταὐτὰ δὲ καὶ ὀπίσω, Χάριτές
[3, 14]	δὲ ἄγνος λύγος καὶ αὐτὴ	κατὰ	ταὐτά ἐστι τῇ ῥάμνῳ. τοῦ
[3, 16]	εὐμενὲς ἐκ τῶν θεῶν οὐ	κατὰ	ταὐτὰ Ἡρακλεῖ καὶ ὕστερον Δωριεῖ
[3, 26]	καὶ Ἀπόλλωνος Καρνείου ξόανά ἐστι	κατὰ	ταὐτὰ καθὰ δὴ καὶ Λακεδαιμονίων
[3, 14]	καθέστηκε, κύκλῳ μὲν εὔριπος περιέχει	κατὰ	ταὐτὰ καὶ εἰ νῆσον θάλασσα,
[3, 16]	δὲ ἱερῶνταί σφισι παρθένοι, καλούμεναι	κατὰ	ταὐτὰ ταῖς θεαῖς καὶ αὗται
[3, 9]	Λακεδαιμονίων ἀρξάμενος ἐς Βοιωτίαν ἐξόδου.	κατὰ	ταύτην μὲν δὴ τὴν ἀνάγκην
[3, 4]	ἐμπρῆσαι τὴν πόλιν, εἰ μὴ	κατὰ	τὴν ἀτραπὸν τὴν διὰ τῆς
[3, 12]	διεστηκότα ἀπ' ἀλλήλων. (προιόντων δὲ	κατὰ	τὴν Ἀφεταίδα ἡρῷά ἐστιν Ἴοπός
[3, 13]	θεῷ θύειν. τοῦ λόφου δὲ	κατὰ	τὴν ἐς δεξιὰν ὁδὸν Ἑτοιμοκλέους
[3, 23]	τι ἔχει διάφορον ἢ ὅσαι	κατὰ	τὴν Λακωνικὴν ἄλλαι θαλάσσης εἰσὶν
[3, 10]	καθέστηκεν ὄρχησις. ἀναστρέψαντι δὲ καὶ	κατὰ	τὴν λεωφόρον ἰόντι ἐρείπια Σελλασίας
[3, 20]	φασιν ἀγάλματα. καὶ Κρανίου τέμενος	κατὰ	τὴν ὁδὸν ἐπίκλησιν Στεμματίου καὶ
[3, 12]	~ἰόντι δὲ ἐκ τῆς ἀγορᾶς	κατὰ	τὴν ὁδὸν ἣν Ἀφεταίδα ὀνομάζουσι,
[3, 19]	προτέρᾳ μάχῃ. ὁπόσα δὲ πεποίηται	κατὰ	τὴν ὁδὸν ταύτην, ἐστὶν ἀρχαιότατον
[3, 12]	ἀγῶνα ἄλλον δρόμου. (Λακεδαιμονίοις δὲ	κατὰ	τὴν ὁδὸν ταύτην ἐστίν, ὡς
[3, 4]	ὁ Παυσανίας αἰσχῦναι τὸν νεκρὸν	κατὰ	τὴν παραίνεσιν τοῦ Αἰγινήτου Λάμπωνος.
[3, 23]	(ἄκρα δὲ ἐς τὸ πέλαγος	κατὰ	τὴν πόλιν ἀνέχει καλουμένη Μινῴα·
[3, 10]	δὴ ἤδη γέρων τὸν μὲν	κατὰ	τὴν πορείαν ἐπέλαβεν ἡ μοῖρα·
[3, 4]	φρόνημα καὶ ἀποδειξαμένῳ λαμπρὰ οὕτω,	κατὰ	τὴν πορείαν Λεωνίδας σὺν ὀλίγοις,
[3, 1]	ἐς Δία δὲ πατέρα ἀνήκοντα	κατὰ	τὴν φήμην· συνῴκει δὲ ὁ
[3, 8]	παῖδα ἔσχε Λεωτυχίδην, καί οἱ	κατά	τινα οὐκ ἀγαθὸν δαίμονα ἐσῆλθεν
[3, 23]	καὶ ἀπὸ τοῦ σημείου τοῦ	κατὰ	τὸν δράκοντα ἔδοξεν αὐτόθι καταμείναντας
[3, 16]	Ἡρακλῆς, διανηξαμένας δὲ ἐπὶ Σικελίαν	κατὰ	τὸν ἔλαιον τὸν κυφὸν ἀνευρήσων
[3, 14]	Σπαρτιάτου· τοῦ Δρόμου δὲ ἐκτὸς	κατὰ	τοῦ Ἡρακλέους τὸ ἄγαλμα ἔστιν
[3, 15]	θεωμένῳ τὴν πόλιν, ὡς ἐγίνετο	κατὰ	τοῦ Ἱπποκόωντος τὴν οἰκίαν, ἐνταῦθά
[3, 19]	ἔστιν ἐν τῷ Εὐξείνῳ νῆσος	κατὰ	τοῦ Ἴστρου τὰς ἐκβολὰς Ἀχιλλέως
[3, 19]	Κροτωνιάταις στρατηγῶν ἐπῄει τοῖς ἐναντίοις	κατὰ	τοῦτο ᾗ προτετάχθαι σφίσι τὸν
[3, 9]	Τιμοθέου παρὰ βασιλέα ἀναβεβηκὼς εἴη,	κατὰ	τοῦτο ἡσύχαζον μάλιστα. (ἀπεστάλη δὲ
[3, 19]	ὁ θεός, οὐ διὰ παντὸς	κατὰ	τοῦτο συνεχοῦς ὄντος ἀλλὰ καθέδρας
[3, 14]	ἐν τῇ Σπάρτῃ Θεομηλίδα χωρίον·	κατὰ	τοῦτο τῆς πόλεως τάφοι τῶν
[3, 12]	ἐς τὴν Εὐρώπην παρεσκευάζοντο ἀμυνούμενοι,	κατὰ	τοῦτο τὸ χωρίον βουλευσάμενοι τρόπον
[3, 25]	ὄνομα δέ οἱ Σκύρας, ὅτι	κατὰ	τοῦτον ἀνώνυμον τέως ὄντα Πύρρος
[3, 12]	πω τότε οὐδὲ χρυσοῦ νόμισμα,	κατὰ	τρόπον δὲ ἔτι τὸν ἀρχαῖον
[3, 20]	μνήματος τούτου διέχουσιν οὐ πολύ,	κατὰ	τρόπον οἶμαι τὸν ἀρχαῖον, οὓς
[3, 26]	ἐστιν ἅγιον, καὶ ἀνθρώποις νόσων	ἰάματα	παρὰ τῷ Μαχάονι ἔστιν εὑρέσθαι.
[3, 9]	δὲ ἀγασθέντες τὸ ἐς τὰ	πράγματα	τοῦ Ἀγησιλάου πρόθυμον διδόασιν ἄρχοντα
[3, 17]	δῶρά εἰσι κυνῆν καὶ τὰ	ὑποδήματα,	ὑφ' ὧν οἰσθήσεσθαι διὰ τοῦ
[3, 25]	δράκοντα ὄντα ἐκάλεσεν Ἅιδου κύνα.	(ἀναθήματα	δὲ ἄλλα τέ ἐστιν ἐπὶ
[3, 18]	τὸν θρόνον ἐποίησε τοῦ Ἀμυκλαίου,	ἀναθήματα	ἐπ' ἐξειργασμένῳ τῷ θρόνῳ Χάριτες
[3, 23]	μὲν ἐμπόρων χρήματα, πάντα δὲ	ἀναθήματα,	προσεξανδραποδισάμενος δὲ καὶ γυναῖκας καὶ
[3, 23]	χρυσοῦ ἐς αὐτοὺς καὶ ἀργύρου	ποιήματα,	ἔτι δὲ καὶ ἱερεῖα τὰ
[3, 6]	οἰκειωσάμενος ἐπῆγε Λεωνίδᾳ καὶ ἄλλα	ἐγκλήματα	καὶ ὅρκους αὐτὸν Κλεωνύμῳ τῷ
[3, 9]	δὲ ἐς αὐτοὺς καὶ ἄλλα	ἐγκλήματα	καὶ τὴν ἐν Αὐλίδι αὐτῶν
[3, 8]	ἄλλα τε ἐγένετο ἐς Ἠλείους	ἐγκλήματα	καὶ τοῦ ἀγῶνος τοῦ Ὀλυμπικοῦ
[3, 2]	πόλεμον· ἐποιοῦντο δὲ ἐς αὐτοὺς	ἐγκλήματα	τήν τε Κυνουριακὴν ἑλόντων αὑτῶν
[3, 9]	Τιμοκράτην ἐς τὴν Ἑλλάδα πέμπει	χρήματα	ἄγοντα, ἐντειλάμενος πόλεμον ἐν τῇ
[3, 9]	Κῦρον δὲ εἶναι τὸν τὰ	χρήματα	διδόντα ἐς τὰς ναῦς. Ἀγησίλαος
[3, 8]	τῷ δήμῳ σὺν τοῖς τὰ	χρήματα	ἔχουσι· πρὶν δὲ Ἆγιν καὶ
[3, 10]	συμμαχίαν Ἀρχίδαμον. (τὸ μὲν δὴ	χρήματα	ἱερὰ δέξασθαι καὶ ἀνδράσιν ἀμῦναι
[3, 23]	κατασύρας δὲ πολλὰ μὲν ἐμπόρων	χρήματα,	πάντα δὲ ἀναθήματα, προσεξανδραποδισάμενος δὲ
[3, 4]	(εἴη δ' ἂν καὶ τὰ	μηνίματα	ἔκ τε ἡρώων ὁμοῦ καὶ
[3, 12]	πρῶτος διαχέαι σίδηρον εὗρε καὶ	ἀγάλματα	ἀπ' αὐτοῦ πλάσαι. ἐνταῦθα ἐκρέμασαν
[3, 26]	εἶναι. (ἐν ταύτῃ τῇ νησῖδι	ἀγάλματα	Διοσκούρων χαλκᾶ μέγεθος ποδιαῖα ἐν
[3, 16]	τὴν παῖδα ἠφάνιστο, Διοσκούρων δὲ	ἀγάλματα	ἐν τῷ οἰκήματι εὑρέθη καὶ
[3, 26]	ἡ θεός. χαλκᾶ δὲ ἕστηκεν	ἀγάλματα	ἐν ὑπαίθρῳ τοῦ ἱεροῦ, τῆς
[3, 12]	δὲ αὐτῷ Διὸς καὶ Ἀφροδίτης	ἀγάλματα	ἐπίκλησιν Ὀλυμπίων· τοῦτο Ἐπιμενίδην κατασκευάσαι
[3, 20]	οὓς ἀστέρων τῶν πλανητῶν φασιν	ἀγάλματα.	καὶ Κρανίου τέμενος κατὰ τὴν
[3, 21]	σφισιν Ἀπόλλωνος καὶ Ἡρακλέους ἐστὶν	ἀγάλματα,	πλησίον δὲ αὐτῶν Διόνυσος. ἑτέρωθι
[3, 11]	Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδος καὶ Λητοῦς	ἀγάλματα.	Χορὸς δὲ οὗτος ὁ τόπος
[3, 5]	εἰδὼς ὁ Παυσανίας ὡς τὰ	σφάλματα	ἀεὶ Λακεδαιμονίοις γίνονται ἐν μέσῳ
[3, 21]	τὰ ἐς τοὺς Ὀλυμπιονίκας Ἠλείων	γράμματα.	(προιόντι δὲ ὡς ἐπὶ τὴν
[3, 14]	δὲ καὶ στήλη πατρόθεν τὰ	ὀνόματα	ἔχουσα οἳ πρὸς Μήδους τὸν
[3, 18]	ἐνταῦθα ἱερὸν καὶ θέσθαι τὰ	ὀνόματα	ἥγηνται. (τὰ δὲ ἐν Ἀμύκλαις
[3, 1]	τῷ Ὀρέστου, φονεῦσαι τὸν Ἀριστόδημον.	(ὀνόματα	μὲν δὴ τοῖς παισὶν αὐτοῦ
[3, 1]	ἀνθρώποις μετέθετο ἀφ' αὑτοῦ τὰ	ὀνόματα,	μετὰ δὲ τοῦτο ᾤκισέ τε
[3, 17]	ἀνὴρ ἐπιχώριος. ἐποίησε δὲ καὶ	ᾄσματα	Δώρια ὁ Γιτιάδας ἄλλα τε
[3, 15]	δεξιᾷ μνῆμα Ἀλκμᾶνος, ᾧ ποιήσαντι	ᾄσματα	οὐδὲν ἐς ἡδονὴν αὐτῶν ἐλυμήνατο
[3, 3]	οἱ τὰ ἐπὶ τῇ θαλάσσῃ	πολίσματα	ἔχοντες. (τὰ μὲν δὴ ἐπὶ
[3, 10]	Καλυδῶνα καὶ τὰ ἄλλα Αἰτωλῶν	πολίσματα	ᾑρηκέναι. χρόνῳ δὲ ὕστερον ἔπλευσε
[3, 2]	καταπαύσοντα τοῖς Κρησὶ καὶ τὰ	πολίσματα,	ὁπόσα ἦν ἀπωτέρω θαλάσσης καὶ
[3, 9]	τις ἐβάσκηνε μὴ ἀγαγεῖν τὰ	βουλεύματα	ἐς τέλος. ὡς γὰρ δὴ
[3, 1]	διειστήκει σφίσιν ἐπὶ παντὶ τὰ	βουλεύματα.	(οὐ μὴν οὐδὲ ὁμονοησάντων τοὺς
[3, 21]	ὀψόμεναί τε γέρονθ' ἅλιον καὶ	δώματα	πατρός. καλοῦνται δὲ ἐνταῦθα καὶ
[3, 26]	ἄγαλμα ἐνταῦθα ἱδρυμένον εὑρέθη Διὸς	Ἰθωμάτα.	τοῦτο οἱ Μεσσήνιοί φασι μαρτύριον
[3, 13]	τε ὀνομαζομένη Κολώνα καὶ Διονύσου	Κολωνάτα	ναός, πρὸς αὐτῷ δὲ τέμενός
[3, 26]	ὁπόσα δ' ἂν πυθέσθαι δεηθῶσιν,	ὀνείρατα	δείκνυσί σφισιν ἡ θεός. χαλκᾶ
[3, 19]	τόν τε Ἀμυκλαῖον καὶ Διόνυσον,	ὀρθότατα	ἐμοὶ δοκεῖν Ψίλακα ἐπονομάζοντες· ψίλα
[3, 8]	καὶ θυγάτηρ, ὄνομα μὲν Κυνίσκα,	φιλοτιμότατα	δὲ ἐς τὸν ἀγῶνα ἔσχε
[3, 23]	ἄγαλμα ὀρθὸν καὶ σπήλαιον θαλάσσης	ἐγγύτατα,	ἐν δὲ αὐτῷ γλυκέος ὕδατος
[3, 12]	ἐπὶ δὲ τῷ πέρατι Ἀφεταίδος,	ἐγγύτατα	ἤδη τοῦ τείχους, Δικτύννης ἐστὶν
[3, 5]	Ἀριστόδημος δὲ ἐπετρόπευεν αὐτοὺς γένους	ἐγγύτατα	ὤν· καὶ τὸ ἐν Κορίνθῳ
[3, 11]	παρὰ σφίσι λέγουσιν, ἀποκρῖναι τὰ	ἀξιολογώτατα.	ὡς οὖν εὖ βεβουλευμένος οὐκ
[3, 16]	ᾐτοῦντο ᾧ μάλιστα ἔχαιρον, ἡνίκα	μετὰ	ἀνθρώπων ἦσαν. (ὁ δὲ οἰκίας
[3, 10]	τὴν Σπάρτην, οὕτω καὶ αὐτοὶ	μετὰ	Ἀργείων τὰ Ἴσθμια ἄγουσιν. ἀφίκετο
[3, 12]	στρατευσαμένων λόγου μάλιστα ἀξίως μαχέσασθαι	μετά	γε αὐτὸν δοκοῦσι Λεωνίδαν. τοῦ
[3, 21]	τὰ ἐπιθαλάσσια τῆς Λακωνικῆς ἐπιτηδειοτάτας	μετά	γε τὴν Φοινίκων θάλασσαν. (ἀριθμὸς
[3, 9]	τὸ πεζὸν τότε πλεῖστον ἀθροισθὲν	μετά	γε τὸν Ξέρξου καὶ πρότερον
[3, 8]	ἐπέσκηπτε πρὸς Λακεδαιμονίους ταῦτα ἀπαγγέλλειν.	(μετὰ	δὲ Ἆγιν ἀποθανόντα ἀπήλαυνεν Ἀγησίλαος
[3, 21]	ἐξ Αἰγιῶν ἐπὶ θάλασσαν Γύθιον,	μετὰ	δὲ αὐτὴν Τευθρώνη τε καὶ
[3, 12]	μητρὸς τιμᾶται περισσῶς δή τι.	μετὰ	δὲ αὐτὸ ἡρῷα Ἱππολύτου τέ
[3, 20]	ἐπίκλησιν Παρείας ἄγαλμα ἐν ὑπαίθρῳ,	μετὰ	δὲ αὐτὸ ἱερόν ἐστιν Ἀχιλλέως·
[3, 21]	δὲ ἐπὶ τῇ λιθοτομίᾳ χαλκοῖ.	(μετὰ	δὲ Κροκέας ἀποτραπεῖσιν ἐς δεξιὰν
[3, 5]	(τὸ δὲ ἄλλο ἀπέγνω δικαστήριον.	μετὰ	δὲ οὐ πολὺν χρόνον Λακεδαιμονίων
[3, 5]	Ἀθηναίων τοὺς ἔχοντας τὸν Πειραιᾶ,	μετὰ	δὲ τὴν μάχην αὐτίκα οἱ
[3, 20]	παρ' αὐτῷ ἣν Ἄνονον ὀνομάζουσι.	μετὰ	δὲ τὸ Δέρειον σταδίους προελθόντι
[3, 1]	~Λακωνικά.	~μετὰ	δὲ τοὺς Ἑρμᾶς ἐστιν ἤδη
[3, 1]	μετέθετο ἀφ' αὑτοῦ τὰ ὀνόματα,	μετὰ	δὲ τοῦτο ᾤκισέ τε καὶ
[3, 7]	Τεγεατῶν πεδίον, ὑπούλῳ μαντεύματι ἐπελθόντες.	(μετὰ	δὲ Χάριλλον τελευτήσαντα Νίκανδρος ὁ
[3, 7]	νόσῳ, Ἀρχίδαμος δὲ ὁ Ζευξιδάμου	μετὰ	Λεωτυχίδην ἀπελθόντα ἐς Τεγέαν ἔσχε
[3, 7]	(Θεόπομπον δὲ τὸν Νικάνδρου βασιλεύσαντα	μετὰ	Νίκανδρον μέλλει καὶ αὖθις ὁ
[3, 20]	δὴ συνιεὶς ὡς βούλεται ἀπιέναι	μετὰ	Ὀδυσσέως ἀφίησιν, ἄγαλμα δὲ ἀνέθηκεν
[3, 17]	ἐξόδους ἐπὶ τὰς μάχας οὐ	μετὰ	σαλπίγγων ἐποιοῦντο ἀλλὰ πρός τε
[3, 8]	σφᾶς δὲ αὐτοὶ καὶ οὐ	μετὰ	Σπαρτιατῶν τοῦ κοινοῦ τὸ βούλευμα
[3, 22]	τὰ ἐρείπια ὑπόλοιπα ἦν, καὶ	μετὰ	ταῦτα τριάκοντα (προελθόντι που σταδίους
[3, 22]	οὗτος κυβερνήτης ἦν. (ἐσέχει δὲ	μετὰ	τὴν ἄκραν Βοιατικὸς καλούμενος κόλπος,
[3, 21]	ἐς ἀγῶνα ἐλθόντας, ὡς διηλλάγησαν,	μετὰ	τὴν ἔριν οἰκίσαι κοινῇ τὴν
[3, 21]	δοκεῖν δέ μοι κάμνων αὐτίκα	μετὰ	τὴν νίκην ἐκομίζετο, καὶ συμβάσης
[3, 6]	μνήμην, Κλεομένης δὲ ὁ νεώτερος	μετὰ	τὸν ἀδελφὸν τελευτήσαντα ἔσχε τὴν
[3, 15]	οἶκον ὑπάρξαι τὸν Ἱπποκόωντος, ὅτι	μετὰ	τὸν Ἰφίτου θάνατον καθαρσίων ἕνεκα
[3, 21]	Πελλάναν Χαράκωμά ἐστιν ὀνομαζόμενον καὶ	μετὰ	τοῦτο Πελλάνα πόλις τὸ ἀρχαῖον.
[3, 22]	ἑλὼν καὶ ἔτεσιν ὕστερον ὀκτὼ	μετὰ	Τροίας πόρθησιν οἴκαδε ἀνασωθεὶς ἄγαλμα
[3, 7]	μόνοις μησὶν ἑπτά· καὶ αὐτῷ	μετὰ	τῶν ἐφόρων καθημένῳ τηνικαῦτα ἐν
[3, 4]	τῆς Οἴτης τείνουσαν περιαγαγὼν τὴν	μετὰ	Ὑδάρνου στρατιὰν ὁ Τραχίνιος κυκλώσασθαί
[3, 25]	λοιποῦ τοιαῦτα ἐπιδείκνυσθαι, μεμιασμένην ἐναποπλύνασα	ἐσθῆτα.	(Ταινάρου δὲ τῆς ἄκρας πλοῦν
[3, 12]	Ἴοπός τε κατὰ Λέλεγα ἢ	Μύλητα	γενέσθαι δοκοῦντος καὶ Ἀμφιαράου τοῦ
[3, 20]	τὸ Ταύγετον ὀνομάζουσιν Ἀλεσίας χωρίον,	Μύλητα	τὸν Λέλεγος πρῶτον ἀνθρώπων μύλην
[3, 17]	δὲ τὴν πρὸς μεσημβρίαν στοὰν	Κοσμητᾶ	τε ἐπίκλησιν Διὸς ναὸς καὶ
[3, 12]	ἣν Ἀφεταίδα ὀνομάζουσι, τὰ καλούμενα	Βοώνητά	ἐστι· καί με ὁ λόγος
[3, 12]	ἤδη λέλεκταί μοι, τὰ ὀνομαζόμενα	Βοώνητα,	Πολυδώρου ποτὲ οἰκία τοῦ βασιλέως·
[3, 19]	Ἰταλίᾳ Λοκρούς, τῶν Λοκρῶν κατὰ	οἰκειότητα	πρὸς Ὀπουντίους Αἴαντα τὸν Ὀιλέως
[3, 5]	αἰτίᾳ ποιουμένων τῶν πολιτῶν τὴν	βραδυτῆτα	αὐτοῦ τὴν ἐς Βοιωτίαν οὐχ
[3, 6]	καὶ ἄξιον μνήμης ἐς τοὺς	ἔπειτα	ἐργάσασθαι προθυμούμενοι· (Ἀρεὺς δέ, ὥς
[3, 2]	μὲν οὖν καὶ ἐν τοῖς	ἔπειτα	τοῦ λόγου ποιήσομαι μνήμην· Ἀγησιλάου
[3, 14]	Ἀρτέμιδος Ἡγεμόνης· (τὸ δὲ τοῦ	Ἀγνίτα	πεποίηται μὲν ἐν δεξιᾷ τοῦ
[3, 12]	(Λακεδαιμονίοις δὲ ἔστι μὲν Ἀπόλλωνος	Ἀκρίτα	βωμός, ἔστι δ' ἐπονομαζόμενον Γάσηπτον
[3, 10]	μάλιστά που στάδια ἐκτραπομένοις ἱερὸν	Σκοτίτα	Διός. ἐπανελθόντων δὲ ἐντεῦθεν προελθοῦσιν
[3, 7]	ἐν τῷ ἱερῷ τῆς Λιμνάδος	συμβάντα	ἐπὶ Νικάνδρου γίνεται βασιλεύοντος. ἐσέβαλε
[3, 4]	δοκεῖν τά τε ἀνὰ χρόνον	συμβάντα	καὶ τὰ ἔτι πρότερον. (Ξέρξῃ
[3, 3]	μὲν δὴ ἐπὶ τοῦ πολέμου	συμβάντα,	ὃν οἱ Μεσσήνιοι Λακεδαιμονίων ἀποστάντες
[3, 19]	τοῦτο ᾗ προτετάχθαι σφίσι τὸν	Αἴαντα	ἤκουε. τιτρώσκεται δὴ τὸ στέρνον
[3, 19]	ἐνταῦθα εἰποῦσα αὐτῷ φανήσεσθαι τὸν	Αἴαντα	καὶ ἀκέσεσθαι τὸ τραῦμα. (χρόνῳ
[3, 19]	τὸν Ὀιλέως καὶ τὸν Τελαμῶνος	Αἴαντα,	συνεῖναι δὲ καὶ Πάτροκλόν σφισι
[3, 19]	Λοκρῶν κατὰ οἰκειότητα πρὸς Ὀπουντίους	Αἴαντα	τὸν Ὀιλέως ἐς τὰς μάχας
[3, 23]	ἔτι δὲ καὶ ἱερεῖα τὰ	πάντα	ἀφιᾶσι· ταῦτα δὲ ἢν μὲν
[3, 23]	δὲ πολλὰ μὲν ἐμπόρων χρήματα,	πάντα	δὲ ἀναθήματα, προσεξανδραποδισάμενος δὲ καὶ
[3, 7]	ὑπῆρξεν ἀμφοτέροις τὸν βίον διατελέσαι	πάντα	ἐν ἡσυχίᾳ καὶ πολέμων οὖσιν
[3, 1]	ἔμελλον· οὐ γάρ τι τὰ	πάντα	ἐς τὸ αὐτὸ συνεληλύθασιν ἡλικίας,
[3, 3]	τὰ ὅπλα ὁμοίως χαλκᾶ ἦν	πάντα,	μαρτυρεῖ μοι καὶ Ὁμήρου τῶν
[3, 11]	Ἀτθίδι ἐπανόρθωμα ἐγένετο, μὴ τὰ	πάντα	με ἐφεξῆς, τὰ δὲ> μάλιστα
[3, 12]	τοὺς ἐς Ἰταλίαν τε καὶ	Τάραντα	ἀποικισθέντας ἀναθεῖναι λέγουσι. τὸ δὲ
[3, 25]	τὸν δὲ οἰκιστὴν οἱ ταύτῃ	Τεύθραντα	Ἀθηναῖον ὄντα ἀποφαίνουσι, τιμῶσι δὲ
[3, 22]	πρόκειται Γυθίου, καὶ Ὅμηρος Ἀλέξανδρον	ἁρπάσαντα	Ἑλένην ἐνταῦθα ἔφη συγγενέσθαι οἱ
[3, 24]	τὴν αὑτοῦ· Θησέα δὲ ἴσμεν	ἁρπάσαντα	Ἑλένην. οὕτως οὐδὲ ἐγχωροῦν ἐστιν
[3, 11]	Τισαμενῷ προεῖπεν ἡ Πυθία πείθουσι	μετοικήσαντα	ἐξ Ἤλιδος μαντεύεσθαι Σπαρτιατῶν τῷ
[3, 4]	οὐδένα ὅτι μὴ μόνον Κλεομένην	τολμήσαντα	ἴσμεν. (Κλεομένει δὲ οὐκ ὄντων
[3, 15]	δὲ αὐτὸν θῦσαί φασιν ἱερείων	ἀπορήσαντα	ἀλλοίων. (τοῦ θεάτρου δὲ οὐ
[3, 9]	τε κατόρθωμα ἐπιφανέστερον ἔσεσθαι βασιλέα	κρατήσαντα	Ἀρταξέρξην εὐδαιμονίαν κτήσασθαι τὴν Περσῶν
[3, 6]	ὁ νεώτερος μετὰ τὸν ἀδελφὸν	τελευτήσαντα	ἔσχε τὴν ἀρχήν. γενομένων δὲ
[3, 7]	μαντεύματι ἐπελθόντες. (μετὰ δὲ Χάριλλον	τελευτήσαντα	Νίκανδρος ὁ Χαρίλλου διαδέχεται τὴν
[3, 1]	δυνάμει Τυνδάρεων καὶ ἠνάγκασεν ἀποχωρῆσαι	δείσαντα,	ὡς μὲν Λακεδαιμόνιοί φασιν, ἐς
[3, 26]	ἀλλὰ Ἑρμῆν τὸν ἐς Πελλάναν	κομίσαντα	εἶναι. (ἐν ταύτῃ τῇ νησῖδι
[3, 7]	σφετέρᾳ. (Θεόπομπον δὲ τὸν Νικάνδρου	βασιλεύσαντα	μετὰ Νίκανδρον μέλλει καὶ αὖθις
[3, 21]	δὲ ἰχθῦς δεδοίκασιν ἐξαιρεῖν, τὸν	θηρεύσαντα	ἁλιέα γενέσθαι λέγοντες ἐξ ἀνθρώπου.
[3, 7]	καὶ ἀπὸ τῶν Πεισιστρατιδῶν Κλεομένει	συνελευθερώσαντα	Ἀθηναίους ἥ τε Ἀρίστωνος ἀγνωμοσύνη
[3, 19]	ὅτι δὲ ἀνδρὶ χρὴ πολεμίῳ	καταστάντα	ἐς μάχην οὐδὲν ἔτι ἔχειν
[3, 18]	αἰχμάλωτον ἐν τῇ μάχῃ καὶ	πραθέντα	ἐς Κρήτην δουλεύειν ἔνθα ἦν
[3, 23]	πεφηνότι ἀγαθῷ, ἀπωσαμένου δὲ τὰ	ἐμβληθέντα	συμφορὰν ἔσεσθαι τούτῳ τῷ ἀνδρὶ
[3, 17]	φόνου δὲ ἄγος ἐκνίψασθαι μὴ	δυνηθέντα.	(ὡς γὰρ δὴ διέτριβε περὶ
[3, 22]	σταδίους ἀργὸς λίθος· Ὀρέστην λέγουσι	καθεσθέντα	ἐπ' αὐτοῦ παύσασθαι τῆς μανίας·
[3, 11]	τοῦ Ἀγαμέμνονος πρὸς αὐτῷ τάφος·	κομισθέντα	γὰρ ἐκ Τεγέας τοῦ Ὀρέστου
[3, 18]	ἐς Ἄφιδναν ὁμοῦ τοῖς Διοσκούροις,	ληφθέντα	δὲ αἰχμάλωτον ἐν τῇ μάχῃ
[3, 4]	ἐπιτροπεύων γὰρ Πλείσταρχον τὸν Λεωνίδου	καταλειφθέντα	ἔτι παῖδα ἐς Πλάταιάν τε
[3, 2]	οἱ μὲν παρὰ τῆς Πυθίας	διδαχθέντα	ὑπὲρ αὐτῶν, οἱ δὲ ὡς
[3, 8]	Λακεδαιμονίοις τὰ ὑπὸ Ἄγιδός ποτε	λεχθέντα	ἐς τὸν Λεωτυχίδην. ἀφίκοντο δὲ
[3, 22]	φεύγοντα Αἰνείαν καὶ ὑπὸ πνευμάτων	ἀπενεχθέντα	ἐς τοῦτον τὸν κόλπον οἰκίσαι
[3, 4]	οὓς Ἀρίστων ποτὲ ἐς Δημάρατον	τεχθέντα	ἐξέβαλεν ὑπὸ ἀμαθίας οὐχ αὑτοῦ
[3, 25]	Ἅιδου κύνα, ὅτι ἔδει τὸν	δηχθέντα	τεθνάναι παραυτίκα ὑπὸ τοῦ ἰοῦ,
[3, 26]	Σύρνον τῆς Καρικῆς ἠπείρου φασὶν	ἀποσωθέντα	οἰκῆσαι. (τῆς δὲ χώρας τῆς
[3, 4]	ὕστερον τούτων ἐπέλαβεν ἡ τελευτὴ	μανέντα·	ὡς γὰρ δὴ ἐλάβετο ξίφους,
[3, 18]	τὴν ἐν τῇ Παλλήνῃ νύκτωρ	ἐπιφανέντα	Ἄμμωνα προαγορεύειν ὡς ἄμεινον ἐκείνῳ
[3, 25]	τῷ παιδὶ σῶστρα ἀποδιδόντα, ὅτι	συγκοπέντα	ὑπὸ ἁλιέων αὐτὸν ἰάσατο, τοῦτον
[3, 18]	Ὀφθαλμίτιδος· ἀναθεῖναι δὲ Λυκοῦργον λέγουσιν	ἐκκοπέντα	τῶν ὀφθαλμῶν τὸν ἕτερον ὑπὸ
[3, 17]	διηγήσομαι· τὰ γὰρ τοῖς πρότερον	συγγραφέντα	ἐπ' ἀκριβὲς ἀποχρῶντα ἦν· ἐπεξελθεῖν
[3, 8]	Λεωτυχίδην αὐτὰ ἔτρεπεν οὐ γνήσιον	ὄντα	Ἄγιδος. Λακεδαιμόνιοι δέ, καίπερ ἐπὶ
[3, 25]	οἰκιστὴν οἱ ταύτῃ Τεύθραντα Ἀθηναῖον	ὄντα	ἀποφαίνουσι, τιμῶσι δὲ θεῶν μάλιστα
[3, 1]	καταλείπει Λακεδαίμονα, μητρὸς μὲν Ταυγέτης	ὄντα,	ἀφ' ἧς καὶ τὸ ὄρος
[3, 25]	σύντροφον εἰρηκότος ἢ εἰ δράκοντα	ὄντα	ἐκάλεσεν Ἅιδου κύνα. (ἀναθήματα δὲ
[3, 6]	Κλεωνύμῳ τῷ πατρὶ ὀμόσαι παῖδα	ὄντα	ἐπὶ ὀλέθρῳ τῆς Σπάρτης. (ἐπαύσθη
[3, 18]	Ἡρακλέα, τὸν μὲν παῖδα ἔτι	ὄντα	ἐς οὐρανόν ἐστιν Ἑρμῆς φέρων,
[3, 21]	οἰκεῖν ἐν θαλάσσῃ φάμενοι, Νηρέα	ὄντα	εὕρισκον· καί σφισι τοῦ ὀνόματος
[3, 9]	μὲν καίπερ τὰ πρότερα εὐεργέτην	ὄντα	ζημιοῖ θανάτῳ, Τιθραύστην δὲ κατέπεμψεν
[3, 1]	οἱ παίδων Ὑάκινθον μὲν νεώτατον	ὄντα	καὶ τὸ εἶδος κάλλιστον κατέλαβεν
[3, 2]	τοὺς νόμους φησὶν ἐπιτροπευθῆναι παῖδα	ὄντα·	Λεωβώτην δέ οἱ τίθεται τὸ
[3, 26]	ὀνομάζειν αὐτόν, οἷα ἐπιστάμενοι φονέα	ὄντα	Μαχάονος. ἀνασώσασθαι δὲ Νέστορα λέγεται
[3, 2]	αὐτῶν, οἱ δὲ ὡς Κρητικὰ	ὄντα	νόμιμα ἐπαγάγοιτο. τούτους δὲ οἱ
[3, 25]	ὅτι κατὰ τοῦτον ἀνώνυμον τέως	ὄντα	Πύρρος ὁ Ἀχιλλέως ἔσχε ταῖς
[3, 11]	(τὰ μὲν Τισαμενοῦ τοιαῦτα ἐπυνθανόμην	ὄντα·	Σπαρτιάταις δὲ ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς
[3, 3]	πολέμῳ Θεόπομπον τὸν Νικάνδρου, βασιλέα	ὄντα	τῆς ἑτέρας οἰκίας. διαπεπολεμημένου δὲ
[3, 1]	ἀπόγονοι Μεμβλιάρου· Μεμβλίαρον δὲ ἄνδρα	ὄντα	τοῦ δήμου Κάδμος ἐν τῇ
[3, 3]	καὶ κατὰ γνώμην Λακεδαιμονίων μάλιστα	ὄντα	τῷ δήμῳ οὔτε γὰρ ἔργον
[3, 9]	ἐς τὴν Ἑλλάδα πέμπει χρήματα	ἄγοντα,	ἐντειλάμενος πόλεμον ἐν τῇ Ἑλλάδι
[3, 16]	ἔδει κρατηθέντος Ἡρακλέους τὸν Ἔρυκα	ἄγοντα	οἴχεσθαι. τὸ δὲ εὐμενὲς ἐκ
[3, 24]	Τροίαν, ἐποίησε δὲ ἐν ἄθλοις	λέγοντα	Ἀντίλοχον ὡς Ὀδυσσεὺς πρεσβύτερός ἐστιν
[3, 22]	τὰς μὲν δύο ἐς Ἰταλίαν	φεύγοντα	Αἰνείαν καὶ ὑπὸ πνευμάτων ἀπενεχθέντα
[3, 1]	ἐστιν ἐς αὐτὸν λόγος Τυνδάρεων	φεύγοντα	ἐλθεῖν ὡς Ἀφαρέα ἐς τὴν
[3, 15]	τῶν μὲν οὔποτε τὸν Ἐνυάλιον	φεύγοντα	οἰχήσεσθαί σφισιν ἐνεχόμενον ταῖς πέδαις,
[3, 26]	οἱ δὲ ἐς τοῦτο ἐλθεῖν	φεύγοντα	τὸ χωρίον, ἡνίκα Πύλος ἡλίσκετο
[3, 4]	δὴ τοῖς ἱκέταις τοῦ Ἄργου	διδόντα	αὐτὸν δίκην τέλος τοῦ βίου
[3, 9]	δὲ εἶναι τὸν τὰ χρήματα	διδόντα	ἐς τὰς ναῦς. Ἀγησίλαος δὲ
[3, 25]	Ποροσελήνῃ δελφῖνα τῷ παιδὶ σῶστρα	ἀποδιδόντα,	ὅτι συγκοπέντα ὑπὸ ἁλιέων αὐτὸν
[3, 18]	τοῖς ἵπποις καὶ θηρία ἄνω	θέοντα,	τῇ μὲν πάρδαλις, κατὰ δὲ
[3, 18]	ὑπὸ τὸ ἅρμα κάπρον καὶ	λέοντα	καὶ οἱ Τρῶες ἐπιφέροντες χοὰς
[3, 18]	Ἑλένην καὶ ἄγχων Ἡρακλῆς τὸν	λέοντα,	Τιτυὸν δὲ Ἀπόλλων τοξεύει καὶ
[3, 9]	περὶ Ἰσμηνίαν τόν τε σῖτον	ἀκμάζοντα	ἔτεμον καὶ ἤλασαν λείαν ἄγοντες·
[3, 5]	Χαλκιδεῦσι τὰς πολλὰς καὶ αὐτὴν	ἐλπίζοντα	αἱρήσειν τὴν Ὄλυνθον νόσος τε
[3, 15]	τὸν Ἰφίτου θάνατον καθαρσίων ἕνεκα	ἐλθόντα	αὐτὸν ἐν Σπάρτῃ ἀπηξίωσαν καθῆραι·
[3, 19]	τοῦ τραύματος ἀφίκετο ἐς Δελφούς.	ἐλθόντα	δὲ ἡ Πυθία Λεώνυμον ἀπέστελλεν
[3, 25]	δὲ οἳ Σιληνὸν ἐκ Μαλέας	ἐλθόντα	ἐνταῦθα λέγουσιν οἰκῆσαι. τραφῆναι μὲν
[3, 7]	δὲ ὁ Ζευξιδάμου μετὰ Λεωτυχίδην	ἀπελθόντα	ἐς Τεγέαν ἔσχε τὴν ἀρχήν.
[3, 21]	(Γύθιον δὲ ἀπέχει μὲν σταδίους	τριάκοντα	Αἰγιῶν, ἐπὶ θαλάσσῃ δὲ ᾠκισμένον
[3, 26]	δὲ ὡς ἐς μεσόγαιαν ἄνω	τριάκοντα	ἀπέχει σταδίους Ἀλαγονία, καὶ τὸ
[3, 19]	ἀνευρόντα οἶδα, εἰκάζοντι δὲ καὶ	τριάκοντα	εἶναι φαίνοιντο ἂν πήχεις. ἔργον
[3, 22]	δὲ Γυθίου στάδια προελθόντι ὡς	τριάκοντα	ἔστιν ἐν τῇ ἠπείρῳ Τρινασοῦ
[3, 24]	τοῦ Καρνείου σταδίους προελθόντι ὡς	τριάκοντα,	ἔστιν ἐν χωρίῳ Ὕψοις ἐν
[3, 20]	(τὸ δὲ ἄγαλμα τῆς Αἰδοῦς	τριάκοντά	που στάδια ἀπέχον τῆς πόλεως
[3, 22]	ὑπόλοιπα ἦν, καὶ μετὰ ταῦτα	τριάκοντα	(προελθόντι που σταδίους ἐπὶ θαλάσσης
[3, 25]	ἄγαλμα ὀρθὸν λίθου. ἐντεῦθεν ἀποσχόντι	τριάκοντα	σταδίους Θυρίδες ἄκρα Ταινάρου καὶ
[3, 25]	βωμοῦ. τοῦ ποταμοῦ δὲ σταδίους	τεσσαράκοντα	ἀπέχει Πύρριχος ἐν μεσογαίᾳ. τὸ
[3, 24]	μὲν δέκα στάδια, Γυθίου δὲ	τεσσαράκοντα	ἀπέχουσα. ᾤκισται δὲ νῦν μὲν
[3, 23]	δὲ Ὄνου γνάθου, σταδίων πλοῦς	τεσσαράκοντά	ἐστιν. ἐν Κυθήροις δὲ ἐπὶ
[3, 14]	τὰ (δὲ) ὀστᾶ τοῦ Λεωνίδου	τεσσαράκοντα	ἔτεσιν ὕστερον ἀνελομένου ἐκ Θερμοπυλῶν
[3, 25]	δὲ τῆς ἄκρας πλοῦν ὅσον	τεσσαράκοντα	σταδίων ἀφέστηκε Καινήπολις· ὄνομα δὲ
[3, 23]	τοῦ σημείου τοῦ κατὰ τὸν	δράκοντα	ἔδοξεν αὐτόθι καταμείναντας οἰκῆσαι. καὶ
[3, 23]	ὡς οἴκοθεν ἐκ τῆς Ἐπιδαύρου	δράκοντα	ἐπαγομένοις αὐτοῖς ἐξέφυγεν ἐκ τῆς
[3, 25]	ἀνθρώπῳ σύντροφον εἰρηκότος ἢ εἰ	δράκοντα	ὄντα ἐκάλεσεν Ἅιδου κύνα. (ἀναθήματα
[3, 20]	προελθόντι ὡς εἴκοσιν ἔστιν Ἅρπλεια	καθήκοντα	ἄχρι τοῦ πεδίου. (τὴν δὲ
[3, 1]	ὠνομάσθη, ἐς Δία δὲ πατέρα	ἀνήκοντα	κατὰ τὴν φήμην· συνῴκει δὲ
[3, 22]	πόλις Ἀσωπὸς Ἀκριῶν ἀπέχει σταδίους	ἑξήκοντα.	ἐν αὐτῇ δὲ ναός τε
[3, 26]	ὀκτὼ σταδίους, Λεύκτρων δὲ καὶ	ἑξήκοντα.	ἐνταῦθα οὐ πόρρω τοῦ αἰγιαλοῦ
[3, 26]	τῆς ὁδοῦ στάδιοι περὶ τοὺς	ὀγδοήκοντά	εἰσι, κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν
[3, 22]	δὲ ἀπὸ Τρινασοῦ στάδια ὡς	ὀγδοήκοντα	τοῦ Ἕλους τὰ ἐρείπια ὑπόλοιπα
[3, 22]	ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ στάδια ἀπέχον ὡς	πεντήκοντα	Ἀσωποῦ· τὸ δὲ χωρίον, ἔνθα
[3, 25]	(ἀπὸ τούτου στάδια τοῦ λιμένος	πεντήκοντά	ἐστι καὶ ἑκατὸν ἐπὶ Οἴτυλον·
[3, 25]	ἐστι Ναία. Τευθρώνης δὲ ἀπέχει	πεντήκοντα	καὶ ἑκατὸν σταδίους ἐς θάλασσαν
[3, 18]	βοῦν οὖσαν ἤδη, καὶ Ἀθηνᾶ	διώκοντα	ἀποφεύγουσά ἐστιν Ἥφαιστον. ἐπὶ δὲ
[3, 14]	τὸν δὲ βασιλέα σφῶν Ἀνάξανδρον	ἐσβαλόντα	ἐς τὴν Μεσσηνίαν λαβεῖν αἰχμαλώτους
[3, 22]	γυμνασίῳ τὰ τιμώμενα μεγέθει μὲν	ὑπερβάλλοντα,	ἀνθρώπου δὲ ὅμως ἐστί. καὶ
[3, 8]	ταῦτα ἀπαγγέλλειν. (μετὰ δὲ Ἆγιν	ἀποθανόντα	ἀπήλαυνεν Ἀγησίλαος τῆς βασιλείας Λεωτυχίδην,
[3, 12]	ὡς οἱ τῶν Ἑλλήνων Ξέρξην	διαβαίνοντα	ἐς τὴν Εὐρώπην παρεσκευάζοντο ἀμυνούμενοι,
[3, 5]	ἤρεσε μηδὲ ἀνοσίων ἀνδρῶν τυραννίδα	αὔξοντα	ἐπισπάσασθαι τῇ Σπάρτῃ τὸ αἴσχιστον
[3, 26]	καὶ Ἀλκμᾶνα ἐν ᾄσματι οἶδα	εἰπόντα·	τραφῆναι δὲ οὐκέτι ἐν τῇ
[3, 11]	νῦν καὶ ἐς κόσμον τὸν	παρόντα	μεταβεβλήκασιν. εἰσὶ δὲ ἐπὶ τῶν
[3, 21]	Γαιαόχου. (ὃν δὲ ὀνομάζουσι Γυθεᾶται	Γέροντα,	οἰκεῖν ἐν θαλάσσῃ φάμενοι, Νηρέα
[3, 8]	ἤχθοντο. ἀποστέλλουσιν οὖν κήρυκα ἐπίταγμα	φέροντα	Ἠλείοις Λεπρεάτας τε αὐτονόμους ἀφιέναι
[3, 25]	καλοῦντι τῷ παιδὶ ὑπακούοντα καὶ	φέροντα,	ὁπότε ἐποχεῖσθαί οἱ βούλοιτο. (ἔστι
[3, 19]	δὲ αὐτοῦ μέτρῳ μὲν οὐδένα	ἀνευρόντα	οἶδα, εἰκάζοντι δὲ καὶ τριάκοντα
[3, 18]	φέρων, Ἀθηνᾶ δὲ ἄγουσα Ἡρακλέα	συνοικήσοντα	ἀπὸ τούτου θεοῖς. (παραδίδωσι δὲ
[3, 2]	ἀσθενῆ, ταῦτα μὲν τοὺς Κρῆτας	πείσοντα	ἐκλιπεῖν, τὰ δὲ ἐν ἐπικαίρῳ
[3, 2]	Σπάρτῃ τῶν δοκίμων, στάσεις τε	καταπαύσοντα	τοῖς Κρησὶ καὶ τὰ πολίσματα,
[3, 26]	τῷ ἦρι ἀπὸ τῶν δένδρων	πίπτοντα	οὐκ ἂν ὑπὸ τοῦ ὕδατος
[3, 6]	ἤτοι παρὰ τὸν ἐν Μακεδονίᾳ	βασιλεύοντα	ἢ τὸν Αἰγύπτιον, ὁ δὲ
[3, 7]	μετάνοια ἔλαβεν ὕστερον· Δημάρατον δὲ	βασιλεύοντα	καὶ τά τε ἄλλα εὐδοκιμοῦντα
[3, 4]	Αἰγίνης, ἔπρασσεν ὅπως Δημάρατον παύσειε	βασιλεύοντα,	καὶ τήν τε ἐν Δελφοῖς
[3, 25]	εἶδον καὶ καλοῦντι τῷ παιδὶ	ὑπακούοντα	καὶ φέροντα, ὁπότε ἐποχεῖσθαί οἱ
[3, 9]	τι καὶ ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους	ἔχοντα	δυσνοίας. (οὗτος ὡς ἀφίκετο ἐς
[3, 6]	Ἀριστοκρίτου. οὗτος προσποιεῖται Κλεόμβροτον θυγατέρα	ἔχοντα	Λεωνίδου· τοῦτον δὲ οἰκειωσάμενος ἐπῆγε
[3, 18]	ἀποδρᾶναι καὶ παρθένον τὴν ἱερωμένην	ἔχοντα	οἴχεσθαι τὸ ἄγαλμα ἀγομένην. ἐπὶ
[3, 3]	πεποίηται. (ταῦτα μὲν δὴ ἴσμεν	ἔχοντα	οὕτως· Ἀναξανδρίδης δὲ ὁ Λέοντος
[3, 3]	ἐπῶν τὰ> ἔς τε ἀξίνην	ἔχοντα	τὴν Πεισάνδρου καὶ ἐς τοῦ
[3, 9]	πράγματα τοῦ Ἀγησιλάου πρόθυμον διδόασιν	ἄρχοντα	εἶναι καὶ τῶν νεῶν αὐτῷ.
[3, 6]	καὶ ἐπὶ ταῖς δυνάμεσιν ἐφιστάντες	ἄρχοντα	παρῆγον μή ποτε πολέμιον γενέσθαι
[3, 15]	δὲ ἐκ τοῦ Δρόμου πρὸς	ἀνίσχοντα	ἥλιον ἀτραπός ἐστιν ἐν δεξιᾷ
[3, 6]	ἀπῆγεν Ἱπποκράτην τε τὸν Ἀρίφρονος	στρατηγοῦντα	ἐπὶ Δηλίῳ καὶ ὕστερον ἐν
[3, 2]	δὲ ἐν ἐπικαίρῳ τοῦ παράπλου	συνοικιοῦντα	ἀντ' αὐτῶν. ἀνέστησαν δὲ καὶ
[3, 15]	οἱ Τυνδάρεων τὰς πέδας φασὶν	ἀφομοιοῦντα	τοῖς δεσμοῖς τὸ ἐς τοὺς
[3, 7]	βασιλεύοντα καὶ τά τε ἄλλα	εὐδοκιμοῦντα	ἐν Σπάρτῃ καὶ ἀπὸ τῶν
[3, 3]	δορικτήτου τῆς Μεσσηνίας οὔσης, Πολύδωρον	εὐδοκιμοῦντα	ἐν Σπάρτῃ καὶ κατὰ γνώμην
[3, 22]	Γλυππία· καὶ ἐς κώμην ἑτέραν	Σελινοῦντα	ἐκ Γερονθρῶν ἐστιν ὁδὸς σταδίων
[3, 8]	τηνικαῦτα οἴκαδε ἐξ Ἀρκαδίας αὐτὸν	νοσοῦντα	ὡς ἐγίνετο ἐν Ἡραίᾳ, καὶ
[3, 5]	δὲ Ὀλυνθίους ἐποιεῖτο αὖθις στρατείαν.	κρατοῦντα	δὲ αὐτὸν τῷ πολέμῳ καὶ
[3, 24]	χώραν Ἑλένην παρὰ Τυνδάρεω γυναῖκα	αἰτοῦντα.	λέγοντι δὲ ἐπ' ἀληθείᾳ Πάτροκλός
[3, 23]	ἐς ταύτην τὴν ἄκραν τὸν	Πλατανιστοῦντα	ἀπὸ ἄκρας τῆς ἠπείρου, καλουμένης
[3, 23]	μὲν ἀπαντικρὺ Βοιῶν, ἐς δὲ	Πλατανιστοῦντα	ἐλάχιστον γὰρ τῆς ἠπείρου ταύτῃ
[3, 18]	τε καὶ ἀγόμενον ὑπὸ Θησέως	ζῶντα·	καὶ Φαιάκων χορός ἐστιν ἐπὶ
[3, 15]	(τοῦτο Ἡρακλέα μάλιστα ἐξηγρίωσεν ἐς	Ἱπποκόωντα	καὶ τοὺς παῖδας· αὐτίκα δὲ
[3, 21]	δὲ οἰκῆσαί φασιν ἐνταῦθα, ὅτε	Ἱπποκόωντα	καὶ τοὺς παῖδας ἔφευγεν ἐκ
[3, 15]	τοῦ ἀγάλματος διὰ τὴν πρὸς	Ἱπποκόωντα	καὶ τοὺς παῖδας μάχην γενέσθαι
[3, 15]	ὡς γὰρ δὴ ἀμυνόμενος Ἡρακλῆς	Ἱπποκόωντα	καὶ τοὺς παῖδας μετῆλθε κατ'
[3, 15]	πρῶτον, ὅτι μαχομένῳ οἱ πρὸς	Ἱπποκόωντα	καὶ τοὺς παῖδας οὐδὲν ἐκ
[3, 19]	οἱ γενόμενον ἐν τῇ πρὸς	Ἱπποκόωντα	καὶ τοὺς παῖδας προτέρᾳ μάχῃ.
[3, 10]	ἀναστῆσαι δὲ ἐλέγετο Ἡρακλῆς ἀποκτείνας	Ἱπποκόωντα	καὶ τοὺς παῖδας. (τρίτη δὲ
[3, 15]	στρατεύσαντι ἐς Σπάρτην τιμωρήσασθαι μὲν	Ἱπποκόωντα,	τιμωρήσασθαι δὲ καὶ τοὺς παῖδας
[3, 7]	τῷ παιδὶ ὄνομα τίθεται Σόον.	Εὐρυπῶντα	δὲ τὸν Σόου φασὶν ἐς
[3, 17]	τοῖς πρότερον συγγραφέντα ἐπ' ἀκριβὲς	ἀποχρῶντα	ἦν· ἐπεξελθεῖν σφισιν ἀρκέσομαι. ἤκουσα
[3, 4]	ἐς τὸ αὐτὸ τῷ Κλεομένει	συνεληλυθότα,	ἐπεί τοι καὶ ἰδίᾳ Πρωτεσίλαος
[3, 5]	δὲ αὐτὸν τῷ πολέμῳ καὶ	ᾑρηκότα	τῶν τε ἄλλων πόλεων τῶν
[3, 10]	τοὺς Ἀμυκλαιεῖς οἴκαδε ἀπελθόντας τὰ	καθεστηκότα	τῷ τε Ἀπόλλωνι καὶ Ὑακίνθῳ
[3, 12]	τῆς Κελευθείας ἱερὰ ἀριθμῷ τρία	διεστηκότα	ἀπ' ἀλλήλων. (προιόντων δὲ κατὰ
[3, 11]	Λακεδαιμονίους δοξάζω μᾶλλον Ἀργείων λέγειν	εἰκότα.	ἐνταῦθα, ἔνθα αἱ Μοῖραι, καὶ
[3, 16]	καὶ ἐνταῦθα βασιλεύοντος. καί μοι	εἰκότα	λέγειν μᾶλλόν τι δοκοῦσιν ἢ
[3, 14]	καὶ τοῦτο ἀποφαίνει τὸν λόγον	εἰκότα,	οὐ ταφῆναι τοὺς Ἀφαρέως παῖδας
[3, 25]	μὲν ὁ Μιλήσιος λόγον εὗρεν	εἰκότα,	ὄφιν φήσας ἐπὶ Ταινάρῳ τραφῆναι
[3, 3]	τὰ ὀστᾶ καὶ Ἀθηναίοις ὕστερον	ἐοικότα	ἐχρήσθη κατάγουσιν ἐς Ἀθήνας ἐκ
[3, 14]	τε καὶ Ὀλυμπίασιν· ἐνταῦθα δὲ	ἑπτὰ	ἐγένοντό νῖκαι, τέσσαρες μὲν σταδίου,
[3, 22]	Βοιῶν οὐ πλέον ἢ σταδίους	ἑπτά·	ἰόντι δὲ ἐς αὐτὰ ἄγαλμα
[3, 7]	υἱὸς Δημάρατος ἐν μόνοις μησὶν	ἑπτά·	καὶ αὐτῷ μετὰ τῶν ἐφόρων
[3, 20]	ἵππον κατώρυξεν ἐνταῦθα. κίονες δὲ	ἑπτὰ	(οἳ) τοῦ μνήματος τούτου διέχουσιν
[3, 12]	Μιλησίου κιθάραν, καταγνόντες ὅτι χορδαῖς	ἑπτὰ	ταῖς ἀρχαίαις ἐφεῦρεν ἐν τῇ
[3, 1]	Ἀργάλου τελευτήσαντος ἀφίκετο ἡ ἀρχή.	(Κυνόρτα	δὲ ἐγένετο Οἴβαλος. οὗτος Γοργοφόνην
[3, 17]	Ἀμφιτρίτη καὶ Ποσειδῶν, ἃ δὴ	μέγιστα	καὶ μάλιστα ἦν ἐμοὶ δοκεῖν
[3, 8]	καὶ ἔπαινον τὸν ἀπ' αὐτῆς	ἥκιστα	ἀνθρώπων θαυμάσαι· ὅτι γὰρ μὴ
[3, 15]	ἐλυμήνατο τῶν Λακώνων ἡ γλῶσσα,	ἥκιστα	παρεχομένη τὸ εὔφωνον. (Ἑλένης δὲ
[3, 20]	καὶ ἄλλα τρέφων καὶ αἶγας	μάλιστα	ἀγρίας. παρέχεται δὲ καὶ δι'
[3, 11]	τε ἄλλα διοικοῦσι τὰ σπουδῆς	μάλιστα	ἄξια καὶ παρέχονται τὸν ἐπώνυμον,
[3, 11]	πάντα με ἐφεξῆς, τὰ δὲ>	μάλιστα	ἄξια μνήμης ἐπιλεξάμενον ἀπ' αὐτῶν
[3, 2]	ὡς ἐν τῷ τότε λόγου	μάλιστα	ἄξιον τοῦτο ὑπάρξαν σφίσιν. οὐ
[3, 12]	τῶν ἐς Θερμοπύλας στρατευσαμένων λόγου	μάλιστα	ἀξίως μαχέσασθαι μετά γε αὐτὸν
[3, 9]	ἀναβεβηκὼς εἴη, κατὰ τοῦτο ἡσύχαζον	μάλιστα.	(ἀπεστάλη δὲ καὶ ἐς Θήβας
[3, 22]	Ἀθηνᾶς πεποίηται. ~Γυθίου δὲ τρεῖς	μάλιστα	ἀπέχει σταδίους ἀργὸς λίθος· Ὀρέστην
[3, 21]	χώρας τῆς Λακωνικῆς ἡ Βελεμίνα	μάλιστα	ἄρδεσθαι πέφυκεν, ἥντινα διοδεύει μὲν
[3, 4]	εὐαρίθμητοι δὲ ὁπόσους ἀνδρὸς ἑνὸς	μάλιστα	ἀρετὴ προήγαγεν ἐς πλέον δόξης,
[3, 10]	νεκρός, θάπτουσιν αὐτὸν βασιλέων τιμήσαντες	μάλιστα.	(Ἀρχιδάμου δὲ τοῦ Ἀγησιλάου βασιλεύοντος
[3, 26]	δοκοῦσιν ἕνεκα οἱ ταύτῃ θεῶν	μάλιστα	Ἀσκληπιὸν τιμᾶν, ἅτε Ἀρσινόης παῖδα
[3, 6]	ἀρχομένης ἔτι ἔπεσε τῆς μάχης.	μάλιστα	δέ πως ἐπὶ πταίσμασιν ἐθέλει
[3, 7]	ἐν τῷ τότε τοῦ πολέμου	μάλιστα	ἐγένετο αἴτιος· καὶ ὁ πόλεμος
[3, 7]	τὴν ἀρχήν. οὗτος Ἀρχίδαμος Ἀθηναίοις	μάλιστα	ἐκάκωσε τὴν χώραν στρατῷ τε
[3, 18]	φαίνονται δὲ ἀπ' ἀρχῆς Λακεδαιμόνιοι	μάλιστα	Ἑλλήνων χρώμενοι τῷ ἐν Λιβύῃ
[3, 5]	δύναμιν ἀπάξειν ἔμελλε, καίτοι Λακεδαιμονίοις	μάλιστα	Ἑλλήνων ὡσαύτως δὲ καὶ Ἀθηναίοις
[3, 15]	κατεργάζονται τὸν Οἰωνόν. (τοῦτο Ἡρακλέα	μάλιστα	ἐξηγρίωσεν ἐς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς
[3, 8]	(τὰ μὲν οὖν ἐς πόλεμον	μάλιστα	ἐπίσημα τοιαῦτα ὑπῆρχε τῷ Ἄγιδι·
[3, 3]	ὁ καλούμενος Μεσσηνιακὸς Πολυδώρου βασιλεύοντος	μάλιστα	ἐς ἀκμὴν προῆλθε. λέγουσι δὲ
[3, 21]	κολυμβήθραις δὲ καὶ ὕδασι συντελοῦσι	μάλιστα	ἐς κάλλος. θεῶν δὲ αὐτόθι
[3, 17]	πόλει λόφων καὶ ἄλλων, τὸ	μάλιστα	ἐς μετέωρον ἀνῆκον ὀνομάζουσιν ἀκρόπολιν.
[3, 6]	τοῦ δὲ Ἀρεύς, ὃς ὀκτὼ	μάλιστα	ἔτη γεγονὼς τελευτᾷ νόσῳ. (καὶ
[3, 16]	αὐτῷ καὶ οἴκημα ᾐτοῦντο ᾧ	μάλιστα	ἔχαιρον, ἡνίκα μετὰ ἀνθρώπων ἦσαν.
[3, 9]	μὲν οὖν, καίπερ ἐς τὰ	μάλιστα	ἔχοντες προθύμως μετασχεῖν τοῦ ἐς
[3, 17]	Ποσειδῶν, ἃ δὴ μέγιστα καὶ	μάλιστα	ἦν ἐμοὶ δοκεῖν θέας ἄξια.
[3, 4]	Κῴαν γυναῖκα ἐν ἐπαίνῳ τίθεμαι	μάλιστα,	ἥντινα ἀνδρὸς οὐκ ἀδόξου παρὰ
[3, 1]	δίδυμοι δὲ ὄντες διάφοροι τὰ	μάλιστα	ἦσαν. προεληλυθότες δὲ ἐπὶ μέγα
[3, 8]	τοῦ Ὀλυμπίασιν ὑπ' αὐτῶν εἰργόμενοι	μάλιστα	ἤχθοντο. ἀποστέλλουσιν οὖν κήρυκα ἐπίταγμα
[3, 25]	ὄντα ἀποφαίνουσι, τιμῶσι δὲ θεῶν	μάλιστα	Ἰσσωρίαν Ἄρτεμιν, καὶ πηγή σφισίν
[3, 19]	εὐρυχωρίας, τὸ μέσον ἐστὶν εὐρυχωρὲς	μάλιστα	καὶ τὸ ἄγαλμα ἐνταῦθα ἐνέστηκε.
[3, 6]	διάφορος ἐτύγχανεν ὢν ἐς τὰ	μάλιστα	Λύσανδρος, ἀπόγονος Λυσάνδρου τοῦ Ἀριστοκρίτου.
[3, 3]	Σπάρτῃ καὶ κατὰ γνώμην Λακεδαιμονίων	μάλιστα	ὄντα τῷ δήμῳ οὔτε γὰρ
[3, 5]	καὶ τοῖς αὐτόθι ἱκετεύουσιν ἀσφάλειαν	μάλιστα	παρείχετο· ἐδήλωσαν δὲ οἵ τε
[3, 10]	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ δέκα	μάλιστά	που στάδια ἐκτραπομένοις ἱερὸν Σκοτίτα
[3, 8]	ὕστερον γυναιξὶ καὶ ἄλλαις καὶ	μάλιστα	ταῖς ἐκ Λακεδαίμονος γεγόνασιν Ὀλυμπικαὶ
[3, 24]	εὐλίμενον χωρίον, τῶν δὲ Ἐλευθερολακώνων	μάλιστα	τοῦτο ἐκτετρύχωται, ἐπεὶ καὶ Κλεώνυμος
[3, 9]	ἄλλων τῶν ἐν τέλει καὶ	μάλιστα	ὑπὸ Λυσάνδρου μὴ τὸν Ἀρταξέρξην
[3, 20]	ἐφήβων ἀγωνιεῖσθαι μέλλωσιν ἐν τῷ	Πλατανιστᾷ,	καθέστηκεν αὐτοῖς τῷ Ἀχιλλεῖ πρὸ
[3, 15]	ὠθοῦσιν ἀλλήλους. ~πρὸς δὲ τῷ	Πλατανιστᾷ	καὶ Κυνίσκας ἐστὶν ἡρῷον, θυγατρὸς
[3, 11]	τοῖς μὲν τοὺς> ἐπὶ τῷ	Πλατανιστᾷ	καλουμένῳ καὶ ἄλλους τῶν ἐφήβων
[3, 14]	τύχῃ νικῶν, (ἐστιν) ἐν τῷ	Πλατανιστᾷ	κρατῆσαι τούτους ὡς τὰ πλείω
[3, 3]	δὲ τοῦ Λίχα Ὀρέστου τὰ	ὀστᾶ	ἀνεζήτουν· ἀνεζήτουν δὲ αὐτὰ ἐκ
[3, 22]	τὸν θεὸν ὀνομάζουσι. τὰ δὲ	ὀστᾶ	ἐν τῷ γυμνασίῳ τὰ τιμώμενα
[3, 3]	Λακεδαιμονίοις ἐς τοῦ Ὀρέστου τὰ	ὀστᾶ	καὶ Ἀθηναίοις ὕστερον ἐοικότα ἐχρήσθη
[3, 11]	ἐκ Τεγέας τοῦ Ὀρέστου τὰ	ὀστᾶ	κατὰ μαντείαν θάπτουσιν ἐνταῦθα. παρὰ
[3, 26]	Νέστορα λέγεται τοῦ Μαχάονος τὰ	ὀστᾶ·	Ποδαλείριον δέ, ὡς ὀπίσω πορθήσαντες
[3, 3]	Σκῦρον· ἀνεῦρε δὲ (δὴ) τὰ	ὀστᾶ	τοῦ Θησέως Κίμων ὁ Μιλτιάδου,
[3, 14]	οὐκ ἔστιν ἀγωνίζεσθαι τὰ (δὲ)	ὀστᾶ	τοῦ Λεωνίδου τεσσαράκοντα ἔτεσιν ὕστερον
[3, 13]	τῶν ἀρχαίων καὶ κατελθοῦσιν ἐποίησεν	ἄγνωστα,	ἅτε δὲ ἐκείνων οὐκ εἰδότων
[3, 18]	δὲ δηλῶσαι συλλαβόντι, ἐπεὶ μηδὲ	ἄγνωστα	τὰ πολλὰ ἦν, Ταυγέτην θυγατέρα
[3, 22]	σταδίους ἑπτά· ἰόντι δὲ ἐς	αὐτὰ	ἄγαλμα Ἑρμοῦ λίθινον ἕστηκεν ἐν
[3, 9]	Θηβαῖοι μὲν οὖν κατὰ τὰ	αὐτὰ	Ἀθηναίοις ἀπείπαντο, οὐ φάμενοι βοηθήσειν·
[3, 12]	δευτέρῳ καὶ ἤδη κατὰ τὰ	αὐτὰ	ἄχρι τοῦ τελευταίου· τὰς δὲ
[3, 3]	τὰ ὀστᾶ ἀνεζήτουν· ἀνεζήτουν δὲ	αὐτὰ	ἐκ θεοπροπίου Σπαρτιᾶται. συνῆκεν οὖν
[3, 8]	Ἀγησίλαος· Ἀγησίλαος δὲ ἐς Λεωτυχίδην	αὐτὰ	ἔτρεπεν οὐ γνήσιον ὄντα Ἄγιδος.
[3, 17]	πρὸς ἄλληλα καὶ ἧλοι συνέχουσιν	αὐτὰ	μὴ διαλυθῆναι. (καὶ) Κλέαρχον δὲ
[3, 3]	τῇ τοῦ χαλκέως ἑώρα, παρέβαλεν	αὐτὰ	πρὸς τὸ ἐκ Δελφῶν μάντευμα,
[3, 25]	μὲν ἀμφότερα, ἀναθεῖναι δὲ λέγουσιν	αὐτὰ	τὰς ἀπὸ Θερμώδοντος γυναῖκας. (ἀπὸ
[3, 10]	ἐστι Πυθαέως Ἀπόλλωνος κατὰ τὰ	αὐτὰ	τῷ ἐν Ἀμύκλαις πεποιημένον· τὸ
[3, 23]	μέρει χάριτος εὕρασθαι. (τούτοις μὲν	τοιαῦτα	ἀπήντησεν ἀσεβήσασι· τῇ δὲ Βοιαῶν
[3, 25]	ὕδωρ μὴ καὶ τοῦ λοιποῦ	τοιαῦτα	ἐπιδείκνυσθαι, μεμιασμένην ἐναποπλύνασα ἐσθῆτα. (Ταινάρου
[3, 11]	γινομένης συμβολῆς. (τὰ μὲν Τισαμενοῦ	τοιαῦτα	ἐπυνθανόμην ὄντα· Σπαρτιάταις δὲ ἐπὶ
[3, 8]	οὖν ἐς πόλεμον μάλιστα ἐπίσημα	τοιαῦτα	ὑπῆρχε τῷ Ἄγιδι· προπέτειαν δὲ
[3, 19]	ἐς Ῥόδον καὶ τῆς νήσου	τηνικαῦτα	ἄρχειν ὑπολειπομένην ἐπὶ ὀρφανῷ παιδί.
[3, 3]	Λίχας ὄνομα ἀφίκετο ἐς Τεγέαν·	(τηνικαῦτα	δὲ αἱ πόλεις ἄγουσαι σπονδὰς
[3, 12]	Ἀχαιούς, οἳ γῆν τὴν Λακωνικὴν	τηνικαῦτα	εἶχον, καὶ τοὺς Ἀμυκλαιεῖς κρατήσαντες.
[3, 7]	αὐτῷ μετὰ τῶν ἐφόρων καθημένῳ	τηνικαῦτα	ἐν βουλῇ ἦλθεν οἰκέτης ἀπαγγέλλων
[3, 4]	ἡ ἀρχή. καὶ Ξέρξης τε	τηνικαῦτα	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἤγαγε τὸν
[3, 9]	Ἀσίας τῆς κάτω μέγιστον μέρος	τηνικαῦτα	ἡ Λυδία, καὶ αἱ Σάρδεις
[3, 8]	μετάνοια ὕστερον, καὶ ἔφερον γὰρ	τηνικαῦτα	οἴκαδε ἐξ Ἀρκαδίας αὐτὸν νοσοῦντα
[3, 19]	τελευτήσαντος, Ὀρέστου δὲ ἔτι πλανωμένου,	τηνικαῦτα	ὑπὸ Νικοστράτου καὶ Μεγαπένθους διωχθεῖσαν
[3, 19]	πτερά. καὶ Ἀμύκλαι μὲν παρείχοντο	τοσαῦτα	ἐς μνήμην, ἑτέρα δὲ ἐκ
[3, 8]	καὶ δακρύοις ἐπέσκηπτε πρὸς Λακεδαιμονίους	ταῦτα	ἀπαγγέλλειν. (μετὰ δὲ Ἆγιν ἀποθανόντα
[3, 23]	καὶ ἱερεῖα τὰ πάντα ἀφιᾶσι·	ταῦτα	δὲ ἢν μὲν ὑπολαβὸν ἀπενέγκῃ
[3, 8]	οὖν Λεωτυχίδης μὲν ἐς Ἀγησίλαον	ταῦτα	ἔφασκεν εἰρῆσθαι, τὸν γὰρ δὴ
[3, 26]	ἐν ὑπαίθρῳ τῆς νησῖδός ἐστιν·	ταῦτα	ἡ θάλασσα ἀποκινεῖν οὐκ ἐθέλει
[3, 14]	ἱδρύσατο τῇ θεῷ· ἐποίει δὲ	ταῦτα	ἡ Λεανδρὶς κατὰ ὄψιν ὀνείρατος.
[3, 3]	καὶ διὰ πάσης χαλκοῦ πεποίηται.	(ταῦτα	μὲν δὴ ἴσμεν ἔχοντα οὕτως·
[3, 2]	ἀπωτέρω θαλάσσης καὶ ἄλλως ἀσθενῆ,	ταῦτα	μὲν τοὺς Κρῆτας πείσοντα ἐκλιπεῖν,
[3, 17]	τῶν δεσμῶν. ἐδήλωσα δὲ καὶ	ταῦτα,	ὁποῖα λέγεται, πρότερον ἔτι ἐν
[3, 10]	τὴν πόλιν ἐτόλμων οἱ Φωκεῖς·	ταῦτα	οὖν μὴ παθεῖν ὑπὸ τῶν
[3, 22]	ἐρείπια ὑπόλοιπα ἦν, καὶ μετὰ	ταῦτα	τριάκοντα (προελθόντι που σταδίους ἐπὶ
[3, 12]	νόμισμα δὲ οὐκ ἐπίστασθαι, καὶ	ταῦτα	χρυσοῦ τε ἀφθόνου καὶ χαλκοῦ
[3, 6]	καὶ Δημαράτῳ τῷ Ἀρίστωνος κατὰ	ταὐτὰ	ἀπεχώρησεν ἤτοι παρὰ τὸν ἐν
[3, 18]	γράψω. (ἀνέχουσιν ἔμπροσθεν αὐτόν, κατὰ	ταὐτὰ	δὲ καὶ ὀπίσω, Χάριτές τε
[3, 14]	ἄγνος λύγος καὶ αὐτὴ κατὰ	ταὐτά	ἐστι τῇ ῥάμνῳ. τοῦ Ἀσκληπιοῦ
[3, 16]	ἐκ τῶν θεῶν οὐ κατὰ	ταὐτὰ	Ἡρακλεῖ καὶ ὕστερον Δωριεῖ τῷ
[3, 26]	Ἀπόλλωνος Καρνείου ξόανά ἐστι κατὰ	ταὐτὰ	καθὰ δὴ καὶ Λακεδαιμονίων νομίζουσιν
[3, 14]	κύκλῳ μὲν εὔριπος περιέχει κατὰ	ταὐτὰ	καὶ εἰ νῆσον θάλασσα, ἔφοδοι
[3, 16]	ἱερῶνταί σφισι παρθένοι, καλούμεναι κατὰ	ταὐτὰ	ταῖς θεαῖς καὶ αὗται Λευκιππίδες.
[3, 7]	Λεωτυχίδου καὶ οὐ πεφευγότος πω	τελευτᾷ	νόσῳ, Ἀρχίδαμος δὲ ὁ Ζευξιδάμου
[3, 6]	ὃς ὀκτὼ μάλιστα ἔτη γεγονὼς	τελευτᾷ	νόσῳ. (καὶ ἐλείπετο γὰρ τῆς
[3, 8]	προσκατήρειψεν αὐτήν. ~Ἀρχιδάμου δὲ ὡς	ἐτελεύτα	καταλιπόντος παῖδας Ἆγίς τε πρεσβύτερος
[3, 2]	τῆς οἰκίας ταύτης Δόρυσσον τὸν	Λαβώτα	καὶ Ἀγησίλαον Δορύσσου δι' ὀλίγου
[3, 19]	τὸν ἐπὶ Ὑακίνθῳ λεγόμενον Ἀπόλλωνος	ἔρωτα	ὑποσημαίνων. (πεποίηται δὲ ἐπὶ τοῦ
[3, 1]	δὲ ὡς ἔσχε τὴν ἀρχήν,	πρῶτα	μὲν τῇ χώρᾳ καὶ τοῖς
[3, 13]	Ὑπερχειρίας κατὰ μαντείαν ἐποιήθη, τοῦ	Εὐρώτα	πολὺ τῆς γῆς σφισιν ἐπικλύζοντος.
[3, 18]	θυγατέρα δὲ νομίζουσιν εἶναι τοῦ	Εὐρώτα	τὴν Τίασαν, καὶ πρὸς αὐτῇ
[3, 21]	δὲ αὐτόθεν σταδίους εἴκοσι τοῦ	Εὐρώτα	τὸ ῥεῦμα ἐγγυτάτω τῆς ὁδοῦ
[3, 21]	πέφυκεν, ἥντινα διοδεύει μὲν τοῦ	Εὐρώτα	τὸ ὕδωρ, παρέχεται δὲ ἀφθόνους
[3, 1]	ὁ Λακεδαίμων Σπάρτῃ θυγατρὶ τοῦ	Εὐρώτα.	τότε δὲ ὡς ἔσχε τὴν
[3, 5]	καὶ Θηβαίων καὶ Ἀθηναίων τινὲς	κρύφα	ἐς τὴν πόλιν, ὧν ἐπεξελθόντων
[3, 3]	ἀνδρὸς εἶναι νομισθέντος εἴτε καὶ	κρύφα	οἱ προσήκοντες θάπτουσιν αὐτόν. (ἐπὶ
[3, 19]	τροφὸν εἶναι τοῦ Ἄρεως λέγουσι.	τάχα	δ' ἂν ἀκηκοότες παρὰ Κόλχων
[3, 19]	τὰ ἐς τὸ ἄνθος εἰρημένα	τάχα	μὲν ἂν ἔχοι καὶ ἄλλως,
[3, 3]	σπονδὰς ἔτυχον. ἀφικομένου δὲ τοῦ	Λίχα	Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ ἀνεζήτουν· ἀνεζήτουν
[3, 10]	ἐστί· ταύτην, καθὰ καὶ πρότερον	ἔγραψα,	ἠνδραποδίσαντο Ἀχαιοὶ Λακεδαιμονίους καὶ τὸν
[3, 23]	κατὰ τὴν πόλιν ἀνέχει καλουμένη	Μινῴα·	καὶ ὁ μὲν κόλπος οὐδέν
[3, 12]	(προιόντων δὲ κατὰ τὴν Ἀφεταίδα	ἡρῷά	ἐστιν Ἴοπός τε κατὰ Λέλεγα
[3, 12]	δή τι. μετὰ δὲ αὐτὸ	ἡρῷα	Ἱππολύτου τέ ἐστι τοῦ Θησέως
[3, 15]	τε ἱερόν ἐστι Γενεθλίου καὶ	ἡρῷα	Κλεοδαίου τοῦ Ὕλλου καὶ Οἰβάλου.
[3, 15]	τοῦ Οἰολύκου. ποιῆσαι δὲ τὰ	ἡρῷα	λέγουσι Μαῖσιν καὶ Λαίαν τε
[3, 15]	τέ ἐστι καλουμένη Ποικίλη καὶ	ἡρῷα	πρὸς αὐτῇ Κάδμου τοῦ Ἀγήνορος
[3, 15]	τὸν Πλατανιστᾶν πεποίηται, ταύτης ὄπισθεν	ἡρῷα,	τὸ μὲν Ἀλκίμου, τὸ δὲ