Livre, Chap.
[3, 7]	τὴν Ἑλλάδα ἔτι βεβηκυῖαν διέσεισεν	ἐκ	βάθρων, καὶ ὕστερον Φίλιππος ὁ
[3, 23]	(κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν τὴν	ἐκ	Βοιῶν ἐς Ἐπίδαυρον τὴν Λιμηρὰν
[3, 23]	θεὸς ξόανον ὡπλισμένον. (πλέοντι δὲ	ἐκ	Βοιῶν τὴν ὑπὸ τὴν ἄκραν
[3, 16]	λάφυρον τῷ Μήδῳ· τὸ γὰρ	ἐκ	Βραυρῶνος ἐκομίσθη τε ἐς Σοῦσα
[3, 22]	καὶ ἐς κώμην ἑτέραν Σελινοῦντα	ἐκ	Γερονθρῶν ἐστιν ὁδὸς σταδίων εἴκοσι.
[3, 14]	νίκῃ τὸν υἱὸν παρελθεῖν ὑπῆρξεν.	~ἐκ	δὲ τῆς ἀγορᾶς πρὸς ἥλιον
[3, 8]	πλέον τὸ μάντευμα ἀντιλογίαν τὸ	ἐκ	Δελφῶν, γεγονὸς μὲν ἐκεῖ, ἔχον
[3, 3]	ἑώρα, παρέβαλεν αὐτὰ πρὸς τὸ	ἐκ	Δελφῶν μάντευμα, ἀνέμοις μὲν τοῦ
[3, 17]	Εἰλείθυιαν νομίσαι θεὸν γενομένου σφίσιν	ἐκ	Δελφῶν μαντεύματος. Λακεδαιμονίοις δὲ (ἡ)
[3, 17]	θεῷ. Λακεδαιμόνιοι δὲ ἐκτελοῦντες πρόσταγμα	ἐκ	Δελφῶν τάς τε εἰκόνας ἐποιήσαντο
[3, 13]	(δρᾶν δὲ οὕτω σφίσιν ἦλθεν	ἐκ	Δελφῶν. τοῦ Διονύσου δὲ οὐ
[3, 24]	ὡς Σεμέλη τέκοι τὸν παῖδα	ἐκ	Διὸς καὶ ὑπὸ τοῦ Κάδμου
[3, 3]	ὀστᾶ ἀνεζήτουν· ἀνεζήτουν δὲ αὐτὰ	ἐκ	θεοπροπίου Σπαρτιᾶται. συνῆκεν οὖν ὁ
[3, 14]	Λεωνίδου τεσσαράκοντα ἔτεσιν ὕστερον ἀνελομένου	ἐκ	Θερμοπυλῶν τοῦ Παυσανίου. κεῖται δὲ
[3, 24]	Πολυδεύκην καὶ Κάστορά φασιν ἀνασωθέντας	ἐκ	Κόλχων· εἶναι γὰρ καὶ Κόλχοις
[3, 19]	(καὶ) τοὺς Διοσκούρους φασὶ κομίσαι	ἐκ	Κόλχων· (Θηρίταν δὲ ἐπονομάζουσιν ἀπὸ
[3, 16]	ξένοις ἀνδράσιν ἐοικότες· ἥκειν δὲ	ἐκ	Κυρήνης φήσαντες καταχθῆναί τε ἠξίουν
[3, 8]	καὶ ἄλλαις καὶ μάλιστα ταῖς	ἐκ	Λακεδαίμονος γεγόνασιν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι, ὧν
[3, 25]	(Κουρήτων· εἰσὶ δὲ οἳ Σιληνὸν	ἐκ	Μαλέας ἐλθόντα ἐνταῦθα λέγουσιν οἰκῆσαι.
[3, 15]	πολλαὶ νῖκαι πάλης· σέβουσι δὲ	ἐκ	μαντεύματος τὸν Ἱπποσθένην ἅτε Ποσειδῶνι
[3, 16]	Σπαρτιατῶν καὶ Κυνοσουρεῖς καὶ οἱ>	ἐκ	Μεσόας τε καὶ Πιτάνης θύοντες
[3, 9]	ἐκ τοῦ Πελοποννησίων πολέμου καὶ	ἐκ	νόσου τῆς λοιμώδους ἐπανήκειν τὴν
[3, 5]	σφισι πατρῴους δή τινας σπονδὰς	ἐκ	παλαιοῦ καθεστώσας τοῖς Δωριεῦσι πρὸς
[3, 9]	εἴργειν· ἦν δέ τι εὐνοίας	ἐκ	παλαιοῦ καὶ ἐς τὴν πόλιν
[3, 5]	δὲ ἄρα τὸ ἱερὸν τοῦτο	ἐκ	παλαιοῦ Πελοποννησίοις πᾶσιν αἰδέσιμον καὶ
[3, 7]	ἀρχήν· ἐπὶ τούτου Μεσσήνιοι φεύγουσιν	ἐκ	Πελοποννήσου, πολέμῳ τὸ δεύτερον κρατηθέντες
[3, 13]	καὶ ὁ χρόνος, ὅσον ἔφυγον	ἐκ	Πελοποννήσου, πολλὰ τῶν ἀρχαίων καὶ
[3, 2]	ἔφοδον τῶν Δωριέων καταπλαγέντες ἀπελθεῖν	ἐκ	Πελοποννήσου συγχωροῦνται ὑπόσπονδοι· τοὺς δὲ
[3, 3]	ὑπόσπονδοι δὲ ὡς ἐκρατήθησαν ἀπῄεσαν	ἐκ	Πελοποννήσου, τὸ δὲ αὐτῶν ἐγκαταλειφθὲν
[3, 24]	καὶ ὕδατος ψυχροῦ κρουνὸς ἐκβάλλων	ἐκ	πέτρας· Ἀταλάντην θηρεύουσαν ἐνταῦθά φασιν,
[3, 26]	λέγουσι. ῥεῖ δὲ καὶ ὕδωρ	ἐκ	πηγῆς ἱερᾶς πιεῖν ἡδύ· Σελήνης
[3, 25]	ἐπὶ τὸν Ἑρμιόνης γάμον ἔπλευσεν	ἐκ	Σκύρου. διαβάντων δὲ τὸν ποταμὸν
[3, 3]	ἐοικότα ἐχρήσθη κατάγουσιν ἐς Ἀθήνας	ἐκ	Σκύρου Θησέα, ἄλλως δὲ οὐκ
[3, 20]	(τὴν δὲ ἐπ' Ἀρκαδίας ἰοῦσιν	ἐκ	Σπάρτης Ἀθηνᾶς ἕστηκεν ἐπίκλησιν Παρείας
[3, 21]	Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας ἔφευγεν	ἐκ	Σπάρτης. θέας δὲ ἄξια αὐτόθι
[3, 18]	ἐξητάσθω· ἐς Ἀμύκλας δὲ κατιοῦσιν	ἐκ	Σπάρτης ποταμός ἐστι Τίασα· θυγατέρα
[3, 9]	Φωκέας ἐτύγχανεν οὖσα ἀμφισβητήσιμος (γῆ)	ἐκ	ταύτης ὑπὸ Θηβαίων ἐπαρθέντες τῶν
[3, 11]	πρὸς αὐτῷ τάφος· κομισθέντα γὰρ	ἐκ	Τεγέας τοῦ Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ
[3, 12]	παῖδα εἶναι λέγουσιν. (ἑτέρα δὲ	ἐκ	τῆς ἀγορᾶς ἐστιν ἔξοδος, καθ'
[3, 12]	καὶ Ἀθηνᾶ Ξενία. ~ἰόντι δὲ	ἐκ	τῆς ἀγορᾶς κατὰ τὴν ὁδὸν
[3, 5]	αἱ βρονταί. οὕτω μὲν δὴ	ἐκ	τῆς Ἀργολίδος ἀνέζευξεν ἄκων, ἐπὶ
[3, 9]	ᾧ τινι ἀναγκάσει Λακεδαιμονίους τὴν	ἐκ	τῆς Ἀσίας ἀνακαλέσασθαι στρατιάν. ἄνδρα
[3, 9]	τὴν ἀνάγκην ὀπίσω τὸ στράτευμα	ἐκ	τῆς Ἀσίας ἀπῆγεν Ἀγησίλαος· ἐπεὶ
[3, 23]	(λέγουσι δὲ καὶ ὡς οἴκοθεν	ἐκ	τῆς Ἐπιδαύρου δράκοντα ἐπαγομένοις αὐτοῖς
[3, 15]	Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας οὐδὲν	ἐκ	τῆς Ἥρας ἀπήντησεν ἐμπόδιον, ὥσπερ
[3, 26]	τοῦτο ἀναβῆναι τὸ χωρίον φασὶν	ἐκ	τῆς θαλάσσης αὐτὰς Πύρρον ὀψομένας
[3, 2]	σφισιν ὄντων Ἀργείων λῃσταί τε	ἐκ	τῆς Κυνουριακῆς κακουργοῖεν καὶ αὐτοὶ
[3, 19]	(χρόνῳ δὲ ὡς ὑγιάνας ἐπανῆλθεν	ἐκ	τῆς Λευκῆς, ἰδεῖν μὲν ἔφασκεν
[3, 9]	Ἀγησίλαος δὲ εἶχε μὲν τραῦμα	ἐκ	τῆς μάχης, ἐς δὲ τοὺς
[3, 23]	Ἐπιδαύρου δράκοντα ἐπαγομένοις αὐτοῖς ἐξέφυγεν	ἐκ	τῆς νεὼς ὁ δράκων, ἐκφυγὼν
[3, 10]	καὶ τοὺς παῖδας. (τρίτη δὲ	ἐκ	τῆς ὁδοῦ τῆς εὐθείας ἐκβολὴ
[3, 8]	τοὺς σὺν αὐτῷ κρατήσας ἐξέβαλεν	ἐκ	τῆς πόλεως. (Ἆγις δὲ ὡς
[3, 19]	τοσαῦτα ἐς μνήμην, ἑτέρα δὲ	ἐκ	τῆς πόλεως ὁδὸς ἐς Θεράπνην
[3, 16]	ποτε (καὶ) Ὀρέστης καὶ Ἰφιγένεια	ἐκ	τῆς Ταυρικῆς ἐκκλέπτουσιν· ἐς δὲ
[3, 5]	πρώτοις ἐπολέμησεν Ἀργείοις. ὡς δὲ	ἐκ	τῆς Τεγεατῶν ἐς τὴν Ἀργολίδα
[3, 10]	τὸ μήνιμα ἐγένετο ἐμποδὼν τὸ	ἐκ	τοῦ Ἀπόλλωνος. τοῦ δὲ Ἀρχιδάμου
[3, 15]	παρὰ τὸ Ἡρακλεῖον. (ἰόντι δὲ	ἐκ	τοῦ Δρόμου πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον
[3, 23]	Ἐπιδήλιον ὀνομάζουσι. (τὸ μέντοι μήνιμα	ἐκ	τοῦ θεοῦ διέφυγεν οὔτε Μηνοφάνης
[3, 9]	τοῦ βωμοῦ καὶ αὐτὸν ἐξελαύνουσιν	ἐκ	τοῦ ἱεροῦ. (Ἀγησίλαον δὲ ἐλύπει
[3, 4]	δὲ ἐξώρμει γὰρ τὰ πολλὰ	ἐκ	τοῦ νοῦ κελεύει καὶ τότε
[3, 9]	δὲ ἦν μὲν ἡ πρόφασις	ἐκ	τοῦ Πελοποννησίων πολέμου καὶ ἐκ
[3, 20]	τῷ θεῷ. ἐντεῦθέν ἐστιν ἀπιοῦσιν	ἐκ	τοῦ Ταυγέτου χωρίον ἔνθα πόλις
[3, 2]	Κυνουριακῆς κακουργοῖεν καὶ αὐτοὶ καταδρομὰς	ἐκ	τοῦ φανεροῦ ποιοῖντο ἐς τὴν
[3, 20]	ἐν Θεσσαλίᾳ ποτὲ καλουμένης Ἑλλάδος.	(ἐκ	τούτου δὴ τοῦ Ἕλους ξόανον
[3, 16]	τὴν ἐν Λακεδαίμονι Ὀρθίαν τὸ	ἐκ	τῶν βαρβάρων εἶναι ξόανον· τοῦτο
[3, 14]	οἱ Σφαιρεῖς· οἱ δέ εἰσιν	ἐκ	τῶν ἐφήβων ἐς ἄνδρας ἀρχόμενοι
[3, 16]	ἄγοντα οἴχεσθαι. τὸ δὲ εὐμενὲς	ἐκ	τῶν θεῶν οὐ κατὰ ταὐτὰ
[3, 3]	ἀπώσαντο ἄκοντες, Κλεομένει δὲ διδόασιν	ἐκ	τῶν νόμων πρεσβεῖα τὴν ἀρχήν.
[3, 10]	οἱ μὲν ἀρχαίαν δή τινα	ἐκ	τῶν Φωκέων μνημονεύοντες εὐεργεσίαν, Λακεδαιμόνιοι
[3, 4]	δ' ἂν καὶ τὰ μηνίματα	ἔκ	τε ἡρώων ὁμοῦ καὶ θεῶν
[3, 8]	Λεωτυχίδην, καί οἱ κατά τινα	οὐκ	ἀγαθὸν δαίμονα ἐσῆλθεν ἐς ἐπήκοον
[3, 2]	πολὺ τῷ πολέμῳ καὶ ἔργα	οὐκ	ἄδοξα ἐπιδειξαμένους. δηλοῦσι δὲ καὶ
[3, 3]	Πολέμαρχος οἰκίας ἐν Λακεδαίμονι ἀνὴρ	οὐκ	ἀδόξου, θρασύτερος δὲ ὡς ἐδήλωσε
[3, 4]	ἐπαίνῳ τίθεμαι μάλιστα, ἥντινα ἀνδρὸς	οὐκ	ἀδόξου παρὰ Κῴοις θυγατέρα οὖσαν
[3, 7]	δὲ ἔς τε ἄλλα ὢν	οὐκ	ἀδύνατος ἐν Λακεδαίμονι καὶ ἐφορεύων
[3, 24]	γυναικῶν, μηδὲν τοῦτο ἔστω τεκμήριον	οὐκ	αἰτῆσαι Ἑλένην αὐτόν· (Ὅμηρος δὲ
[3, 1]	οἰκίαν ἐπέξειμι αὐτῶν ἰδίως καὶ	οὐκ	ἀμφοτέρας ἅμα ἐς τὸ αὐτὸ
[3, 26]	ἦρι ἀπὸ τῶν δένδρων πίπτοντα	οὐκ	ἂν ὑπὸ τοῦ ὕδατος οὐδὲ
[3, 2]	βουλεύσασθαι δὲ ὑπὲρ τῶν νόμων	οὐκ	ἄνευ θεοῦ τὸν Μίνω. ᾐνίξατο
[3, 3]	ταῖς κρίσεσι τὰ δίκαια ἐφύλασσεν	οὐκ	ἄνευ φιλανθρωπίας, ἔχοντος δὲ ἤδη
[3, 11]	ὁ λόγος ἀπὸ πολλῶν καὶ	οὐκ	ἀξίων ἀφηγήσεως, ὧν (ἃ) ἕκαστοι
[3, 18]	Ἀλκάνδρου, διότι οὓς ἔθηκε νόμους	οὐκ	ἀρεστοὺς συνέβαινεν εἶναι τῷ Ἀλκάνδρῳ.
[3, 14]	δὲ αὐτὴν καὶ Λιμναίαν, οὖσαν	οὐκ	Ἄρτεμιν, Βριτόμαρτιν δὲ τὴν Κρητῶν·
[3, 22]	ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ καὶ Ὑγείας ἐστὶν	οὐκ	ἀφανές. ~Κύθηρα δὲ κεῖται μὲν
[3, 1]	λέγουσιν Ἀριστόδημον ὑπὸ Ἀπόλλωνος, ὅτι	οὐκ	ἀφίκοιτο ἐπὶ τὸ μαντεῖον, παρὰ
[3, 4]	δὲ ὁ Κλεομβρότου βασιλεὺς μὲν	οὐκ	ἐγένετο· ἐπιτροπεύων γὰρ Πλείσταρχον τὸν
[3, 26]	ἐστιν· ταῦτα ἡ θάλασσα ἀποκινεῖν	οὐκ	ἐθέλει κατακλύζουσα ὥρᾳ χειμῶνος τὴν
[3, 5]	ἐποιεῖτο ἐς τὸ Ἁλιαρτίων τεῖχος	οὐκ	ἐθελόντων ἀπὸ Θηβαίων ἀφίστασθαι. ἐσεληλύθεσαν
[3, 13]	ἐποίησεν ἄγνωστα, ἅτε δὲ ἐκείνων	οὐκ	εἰδότων ἔστιν ἤδη τοῖς ἐθέλουσιν
[3, 6]	Μακεδόσιν ἔφασκεν ἐπικείσεσθαι· πρότερον δὲ	οὐκ	εἰκὸς εἶναι σφᾶς Αἰγυπτίους τε
[3, 3]	ἐκ Σκύρου Θησέα, ἄλλως δὲ	οὐκ	εἶναί σφισιν ἑλεῖν Σκῦρον· ἀνεῦρε
[3, 24]	χαριζόμενος τοῖς Ἀτρέως παισὶ καὶ	οὐκ	ἐνεχόμενος τοῖς ὅρκοις τοῖς Τυνδάρεω
[3, 2]	συγχωροῦνται ὑπόσπονδοι· τοὺς δὲ Ἀμυκλαιεῖς	οὐκ	ἐξ ἐπιδρομῆς ἐκβάλλουσιν, ἀλλὰ ἀντισχόντας
[3, 17]	ἀκινάκῃ παίει. (τοῦτο τὸ ἄγος	οὐκ	ἐξεγένετο ἀποφυγεῖν Παυσανίᾳ, καθάρσια παντοῖα
[3, 8]	δέ, καίπερ ἐπὶ σφίσιν ὄν,	οὐκ	ἐπανήγαγον τὸ ἀμφισβήτημα ἐς Δελφούς·
[3, 12]	ἀγώγιμα ἄλλα ἀνταλλάσσεσθαι, νόμισμα δὲ	οὐκ	ἐπίστασθαι, καὶ ταῦτα χρυσοῦ τε
[3, 21]	καὶ Ἀσκληπιοῦ χαλκοῦν ἄγαλμά ἐστιν,	οὐκ	ἐπόντος ὀρόφου τῷ ναῷ, καὶ
[3, 10]	ἀμῦναι μαντείων πορθήσασι τὸ ἐπιφανέστατον	οὐκ	ἐς ἔπαινον τίθεμαι, τοσοῦτον δέ
[3, 16]	Ἀθηναῖοι τὴν χώραν ἐκλιπεῖν παρεσκευάζοντο,	οὐκ	ἐσέθεντο καὶ τοῦτο ἐς τὰς
[3, 17]	μὲν ἐς ὕψος περιφανὲς ἐξίσχουσα	οὐκ	ἔστι, καθὰ δὴ Θηβαίοις τε
[3, 14]	ᾧ πλὴν Σπαρτιατῶν ἄλλῳ γε	οὐκ	ἔστιν ἀγωνίζεσθαι τὰ (δὲ) ὀστᾶ
[3, 17]	ἐστὶ χαλκοῦ· δι' ὅλου γὰρ	οὐκ	ἔστιν εἰργασμένον, ἐληλασμένου δὲ ἰδίᾳ
[3, 25]	ὄνομα ἦν αὐτῷ, Πινδάρῳ μὲν	οὐκ	ἔστιν εἰρημένον, λέγουσι δὲ οἱ
[3, 24]	μὲν τῶν Ἑλένης μνηστήρων Ἀχιλλεὺς	οὐκ	ἔστιν ἐν Καταλόγῳ γυναικῶν, μηδὲν
[3, 11]	ἀξιολογώτατα. ὡς οὖν εὖ βεβουλευμένος	οὐκ	ἔστιν ὅπου παραβήσομαι. (Λακεδαιμονίων τοῖς
[3, 16]	ἐθέλωσιν οἰκῆσαι, τὸ δὲ οἴκημα	οὐκ	ἔφη δώσειν· θυγάτηρ γὰρ ἔτυχέν
[3, 7]	ἢ μηδὲ ἀρχὴν συνεὶς αὐτῶν	οὐκ	ἔφη τῶν μηνῶν ἕνεκα αὑτοῦ
[3, 22]	ἐνταῦθά ἐστιν Ἀθηνᾶς ἱερὸν ἄγαλμα	οὐκ	ἔχον, οὐδὲ ὄροφος ἔπεστιν ἐπ'
[3, 4]	ἄλλην ἀγομένην κατασκευήν. Μαρδονίου τε	οὐκ	ἠθέλησεν ὁ Παυσανίας αἰσχῦναι τὸν
[3, 26]	ἐν τῷ ναῷ σαφῶς μὲν	οὐκ	ἦν ἰδεῖν ὑπὸ στεφανωμάτων, χαλκοῦν
[3, 12]	ἐπρίαντο ἀντιδόντες βοῦς. ἀργύρου γὰρ	οὐκ	ἦν πω τότε οὐδὲ χρυσοῦ
[3, 19]	Θηρίταν λέγοιεν, ἐπεὶ Ἔλληνές γε	οὐκ	ἴσασιν Ἄρεως τροφὸν Θηρώ· δοκεῖν
[3, 18]	(τὸν δὲ Μίνω καλούμενον Ταῦρον	οὐκ	οἶδα ἀνθ' ὅτου πεποίηκε Βαθυκλῆς
[3, 26]	ἐστιν ὄνομα τῇ πόλει Λεῦκτρα,	οὐκ	οἶδα· εἰ δ' ἄρα ἀπὸ
[3, 24]	πίλους ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς ἔχοντες,	οὐκ	οἶδα εἰ Διοσκούρους σφᾶς ἢ
[3, 4]	Κλεομένην τολμήσαντα ἴσμεν. (Κλεομένει δὲ	οὐκ	ὄντων ἀρρένων παίδων ἐς Λεωνίδαν
[3, 1]	ῥεῦμα ὠνόμασεν Εὐρώταν. (ἅτε δὲ	οὐκ	ὄντων· αὐτῷ παίδων ἀρρένων βασιλεύειν
[3, 15]	τὴν Νίκην αὐτόθι ἀεὶ μενεῖν	οὐκ	ὄντων πτερῶν. τόνδε μέν εἰσιν
[3, 16]	ἀνθρώπων αἵματι ἥδεσθαι· καλοῦσι δὲ	οὐκ	Ὀρθίαν μόνον ἀλλὰ καὶ Λυγοδέσμαν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/06/2006