Livre, Chap.
[3, 17]	γένεσιν καὶ Ἀμφιτρίτη καὶ Ποσειδῶν,	ἃ	δὴ μέγιστα καὶ μάλιστα ἦν
[3, 11]	καὶ οὐκ ἀξίων ἀφηγήσεως, ὧν	(ἃ)	ἕκαστοι παρὰ σφίσι λέγουσιν, ἀποκρῖναι
[3, 14]	λόγος. (ἐγγυτάτω δὲ τῶν μνημάτων	ἃ	τοῖς Ἀγιάδαις πεποίηται στήλην ὄψει,
[3, 13]	θυγατέρα, γυναῖκα δὲ Ἀκρισίου τοῦ	Ἄβαντος.	Ἥρας δὲ ἱερὸν Ὑπερχειρίας κατὰ
[3, 13]	Θρᾷκα Ὀρφέα λέγουσιν, οἱ δὲ	Ἄβαριν	ἀφικόμενον ἐξ Ὑπερβορέων. (ὁ δὲ
[3, 9]	ἀπῆγεν Ἀγησίλαος· ἐπεὶ δὲ ἐξ	Ἀβύδου	περαιωθεὶς ναυσὶν ἐς Σηστὸν καὶ
[3, 9]	οἱ θεῶν τις ἐβάσκηνε μὴ	ἀγαγεῖν	τὰ βουλεύματα ἐς τέλος. ὡς
[3, 12]	ἐξ αὐτῶν διὰ τὸ μίασμα	ἀγαγέσθαι,	διέπεμπε δὴ ὁ Δαναὸς ἕδνων
[3, 7]	ἐκτός. (Ἀρίστωνι δὲ τῷ Ἀγησικλέους	ἀγαγομένῳ	γυναῖκα ἥντινα παρθένον μὲν τῶν
[3, 7]	καλλίστην ὑπὸ Ἑλένης γενέσθαι, ταύτην	ἀγαγομένῳ	τῷ Ἀρίστωνι ἐγένετο υἱὸς Δημάρατος
[3, 4]	Λακεδαιμονίοις δόξαν ἐν τοῖς Ἕλλησιν	ἀγαθὴν	κτώμενος, ὕστερον δὲ Ἀθηναίου χάριτι
[3, 8]	καί οἱ κατά τινα οὐκ	ἀγαθὸν	δαίμονα ἐσῆλθεν ἐς ἐπήκοον τῶν
[3, 6]	Κλεόμβροτος δὲ αὐτὸς γενόμενος ἀνὴρ	ἀγαθὸς	ἀρχομένης ἔτι ἔπεσε τῆς μάχης.
[3, 3]	Πολεμάρχου μνῆμα ἐν Σπάρτῃ, εἴτε	ἀγαθοῦ	τὰ πρότερα ἀνδρὸς εἶναι νομισθέντος
[3, 23]	δὲ χαίρουσιν ὡς ἐπὶ πεφηνότι	ἀγαθῷ,	ἀπωσαμένου δὲ τὰ ἐμβληθέντα συμφορὰν
[3, 19]	Κλυταιμνήστρας ἐστὶν ἐνταῦθα εἰκὼν καὶ	(ἄγαλμα)	Ἀγαμέμνονος νομιζόμενον μνῆμα. θεῶν δὲ
[3, 18]	τὴν ἱερωμένην ἔχοντα οἴχεσθαι τὸ	ἄγαλμα	ἀγομένην. ἐπὶ τούτῳ δὲ λέγουσιν
[3, 26]	τῆς ἀκροπόλεώς ἐστιν ἱερὸν καὶ	ἄγαλμα	Ἀθηνᾶς, καὶ Ἔρωτός ἐστιν ἐν
[3, 21]	ἐν τῇ ἀκροπόλει ναὸς καὶ	ἄγαλμα	Ἀθηνᾶς πεποίηται. ~Γυθίου δὲ τρεῖς
[3, 26]	Κασσάνδρας τῆς Πριάμου ναὸς καὶ	ἄγαλμα,	Ἀλεξάνδρας ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων καλουμένης·
[3, 15]	ἀπαντικρὺ πέδας ἐστὶν ἔχων Ἐνυάλιος,	ἄγαλμα	ἀρχαῖον. γνώμη δὲ Λακεδαιμονίων τε
[3, 14]	ἦν ὁ Εὐμήδης· ἔστι δὲ	ἄγαλμα	ἀρχαῖον Ἡρακλέους, ᾧ θύουσιν οἱ
[3, 24]	κρήνῃ γυμνάσιον· Ἑρμοῦ δὲ ἕστηκεν	ἄγαλμα	ἀρχαῖον. (τῶν δὲ ὀρῶν ἐπὶ
[3, 13]	δὲ οὐ πόρρω καλούμενόν ἐστιν	ἄγαλμα	Ἀφεταίου· τοῖς δὲ Πηνελόπης μνηστῆρσί
[3, 19]	δὲ τῷ βωμῷ τοῦτο μὲν	ἄγαλμα	Βίριδος, τοῦτο δὲ Ἀμφιτρίτης καὶ
[3, 21]	Δήμητρος ἱερὸν ἅγιον καὶ Ποσειδῶνος	ἄγαλμα	Γαιαόχου. (ὃν δὲ ὀνομάζουσι Γυθεᾶται
[3, 20]	βούλεται ἀπιέναι μετὰ Ὀδυσσέως ἀφίησιν,	ἄγαλμα	δὲ ἀνέθηκεν Αἰδοῦς· ἐνταῦθα γὰρ
[3, 18]	ἐξειργασμένῳ τῷ θρόνῳ Χάριτες καὶ	ἄγαλμα	δὲ Λευκοφρυήνης ἐστὶν Ἀρτέμιδος. ὅτου
[3, 26]	τὸ χωρίον τὸ ἱερὸν ὀνομάζουσιν,	ἄγαλμα	δὲ τοῦ Μαχάονος χαλκοῦν ἐστιν
[3, 16]	οἱ τὸν Εὔξεινον οἰκοῦντες τὸ	ἄγαλμα	εἶναι παρὰ σφίσιν, ἀμφισβητοῦσι δὲ
[3, 19]	ἡμέρων, καὶ ναὸς Ἀχιλλέως καὶ	ἄγαλμα	ἐν αὐτῇ. (ἐς ταύτην πρῶτος
[3, 20]	οὐ πόρρω Δέρειον, ἔνθα Ἀρτέμιδος	ἄγαλμα	ἐν ὑπαίθρῳ Δερεάτιδος, καὶ πηγὴ
[3, 20]	Σπάρτης Ἀθηνᾶς ἕστηκεν ἐπίκλησιν Παρείας	ἄγαλμα	ἐν ὑπαίθρῳ, μετὰ δὲ αὐτὸ
[3, 20]	ναὸς ἐνταῦθα ἔτι λείπεται καὶ	ἄγαλμα	ἐν ὑπαίθρῳ. τὸ δὲ ἐν
[3, 19]	ἐστὶν εὐρυχωρὲς μάλιστα καὶ τὸ	ἄγαλμα	ἐνταῦθα ἐνέστηκε. (μέγεθος δὲ αὐτοῦ
[3, 26]	δὲ ἀνεφάνη τὸ χωρίον ψιλόν,	ἄγαλμα	ἐνταῦθα ἱδρυμένον εὑρέθη Διὸς Ἰθωμάτα.
[3, 25]	σπηλαίῳ καὶ πρὸ αὐτοῦ Ποσειδῶνος	ἄγαλμα.	(ἐποίησαν δὲ Ἑλλήνων τινὲς ὡς
[3, 17]	τόν τε ναὸν ὁμοίως καὶ	ἄγαλμα	ἐποιήσαντο Ἀθηνᾶς χαλκοῦν· Γιτιάδας δὲ
[3, 22]	ἑπτά· ἰόντι δὲ ἐς αὐτὰ	ἄγαλμα	Ἑρμοῦ λίθινον ἕστηκεν ἐν ἀριστερᾷ,
[3, 21]	κώμης Διὸς Κροκεάτα λίθου πεποιημένον	ἄγαλμα	ἕστηκε, Διόσκουροι δὲ ἐπὶ τῇ
[3, 18]	δὴ τῷ πρώτῳ τρίποδι Ἀφροδίτης	ἄγαλμα	ἑστήκει, Ἄρτεμις δὲ ὑπὸ τῷ
[3, 10]	Νυμφῶν ἐστιν αἱ Κάρυαι καὶ	ἄγαλμα	ἕστηκεν Ἀρτέμιδος ἐν ὑπαίθρῳ Καρυάτιδος·
[3, 10]	ἐς γὰρ τοῦτον ἀφίξῃ προιών	ἄγαλμά	ἐστι Πυθαέως Ἀπόλλωνος κατὰ τὰ
[3, 24]	ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ, λίθου δὲ τὸ	ἄγαλμα.	ἔστι δὲ καὶ ὕδατος ψυχροῦ
[3, 10]	καὶ τραπεῖσιν αὖθις ἐς ἀριστερὰν	ἄγαλμά	ἐστιν Ἡρακλέους καὶ τρόπαιον· ἀναστῆσαι
[3, 21]	ἱερὸν Ἄμμωνος καὶ Ἀσκληπιοῦ χαλκοῦν	ἄγαλμά	ἐστιν, οὐκ ἐπόντος ὀρόφου τῷ
[3, 14]	ἐκτὸς κατὰ τοῦ Ἡρακλέους τὸ	ἄγαλμα	ἔστιν οἰκία τὰ ἐφ' ἡμῶν
[3, 16]	τοῦ Ἀμφικλέους τοῦ Ἄγιδος τὸ	ἄγαλμα	εὑρόντες αὐτίκα παρεφρόνησαν· τοῦτο δὲ
[3, 19]	μὲν οὖν τοῦ Ὑακίνθου τὸ	ἄγαλμα	ἔχον ἐστὶν ἤδη γένεια, Νικίας
[3, 16]	ἂν ἐν Βραυρῶνι Ἰφιγένεια τὸ	ἄγαλμα;	ἢ πῶς, ἡνίκα Ἀθηναῖοι τὴν
[3, 15]	τοῦ τείχους, ἐν αὐτῷ δὲ	ἄγαλμα	Ἡρακλέους ἐστὶν ὡπλισμένον· τὸ δὲ
[3, 24]	ἐρείπια καὶ πρὸ τῶν τειχῶν	ἄγαλμα	Ἡρακλέους καὶ ἀπὸ τῶν Μακεδόνων
[3, 14]	ἐφ' ἑκατέρᾳ τῇ μέν ἐστιν	ἄγαλμα	Ἡρακλέους, τῇ δὲ εἰκὼν Λυκούργου·
[3, 22]	μετὰ Τροίας πόρθησιν οἴκαδε ἀνασωθεὶς	ἄγαλμα	Θέτιδος καὶ θεὰς Πραξιδίκας ἱδρύσατο
[3, 18]	Παυσανίου πλησίον ἐστὶν Ἀμβολογήρας Ἀφροδίτης	ἄγαλμα	ἱδρυμένον κατὰ μαντείαν, ἄλλα δὲ
[3, 15]	Λακεδαιμονίων τε ἐς τοῦτό ἐστιν	ἄγαλμα	καὶ Ἀθηναίων ἐς τὴν Ἄπτερον
[3, 26]	λίθου δέ ἐστιν Ἀσκληπιοῦ τε	ἄγαλμα	καὶ Ἰνοῦς ἑτέρωθι. (πεποίηται δὲ
[3, 19]	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ, καὶ> τὸ	ἄγαλμα	(καὶ) τοὺς Διοσκούρους φασὶ κομίσαι
[3, 24]	πέρατι Ἀπόλλωνος ναός ἐστι καὶ	ἄγαλμα	κιθάραν ἔχον. (προελθόντι δὲ ἀπὸ
[3, 18]	Αἰγινήτου Κάλλωνος· ὑπὸ τούτῳ δὲ	ἄγαλμα	Κόρης τῆς Δήμητρος ἕστηκεν. Ἀρίστανδρος
[3, 12]	ἱερόν· Ὀδυσσεὺς δὲ ἱδρύσασθαι τὸ	ἄγαλμα	λέγεται καὶ ὀνομάσαι Κελεύθειαν, τοὺς
[3, 22]	ἄξια Μητρὸς θεῶν ναὸς καὶ	ἄγαλμα	λίθου. παλαιότατον δὲ τοῦτο εἶναί
[3, 12]	ἐπονομάζουσιν (οὐ μακρὰν δὲ Ἀθηνᾶς	ἄγαλμα,	ὃ τοὺς ἐς Ἰταλίαν τε
[3, 23]	ἐστιν ὀνομαζόμενον Νύμφαιον καὶ Ποσειδῶνος	ἄγαλμα	ὀρθὸν καὶ σπήλαιον θαλάσσης ἐγγύτατα,
[3, 25]	θαλάσσῃ ναός ἐστιν Ἀφροδίτης καὶ	ἄγαλμα	ὀρθὸν λίθου. ἐντεῦθεν ἀποσχόντι τριάκοντα
[3, 23]	ἱερόν, τὸ δὲ Ἀσκληπιοῦ καὶ	ἄγαλμα	ὀρθὸν λίθου, καὶ Ἀθηνᾶς ἐν
[3, 16]	δὲ ἡ λύγος ἐποίησε τὸ	ἄγαλμα	ὀρθόν. ~οὐ πόρρω δὲ τῆς
[3, 22]	ἄκραν. ἐνταῦθά ἐστιν Ἀθηνᾶς ἱερὸν	ἄγαλμα	οὐκ ἔχον, οὐδὲ ὄροφος ἔπεστιν
[3, 22]	Μητρός ἐστι θεῶν ἀρχαιότατον ἁπάντων	ἄγαλμα·	ποιῆσαι δὲ οἱ Μάγνητες αὐτὸ
[3, 17]	Κλέαρχον δὲ ἄνδρα Ῥηγῖνον τὸ	ἄγαλμα	ποιῆσαι λέγουσιν, ὃν Διποίνου καὶ
[3, 24]	οὖν εἰσί, τέταρτον δὲ Ἀθηνᾶς	ἄγαλμα.	(τὰ δὲ ἐν δεξιᾷ Γυθίου
[3, 19]	παρείχετο ἄξιον ἱερὸν Ἀλεξάνδρας καὶ	ἄγαλμα·	τὴν δὲ Ἀλεξάνδραν οἱ Ἀμυκλαιεῖς
[3, 20]	ἐστὶν ἱερὸν Ἀρτέμιδος. (τὸ δὲ	ἄγαλμα	τῆς Αἰδοῦς τριάκοντά που στάδια
[3, 1]	ἐστιν ἐν Ἀμύκλαις ὑπὸ τὸ	ἄγαλμα	τοῦ Ἀπόλλωνος. ἀποθανόντος δὲ Ἀμύκλα
[3, 21]	ἐπὶ τῇ λίμνῃ ναὸς καὶ	ἄγαλμα	τοῦ θεοῦ. τοὺς δὲ ἰχθῦς
[3, 17]	Χαλκιοίκου δὲ ἐν δεξιᾷ Διὸς	ἄγαλμα	Ὑπάτου πεποίηται, παλαιότατον πάντων ὁπόσα
[3, 12]	πρῶτος διαχέαι σίδηρον εὗρε καὶ	ἀγάλματα	ἀπ' αὐτοῦ πλάσαι. ἐνταῦθα ἐκρέμασαν
[3, 26]	εἶναι. (ἐν ταύτῃ τῇ νησῖδι	ἀγάλματα	Διοσκούρων χαλκᾶ μέγεθος ποδιαῖα ἐν
[3, 16]	τὴν παῖδα ἠφάνιστο, Διοσκούρων δὲ	ἀγάλματα	ἐν τῷ οἰκήματι εὑρέθη καὶ
[3, 26]	ἡ θεός. χαλκᾶ δὲ ἕστηκεν	ἀγάλματα	ἐν ὑπαίθρῳ τοῦ ἱεροῦ, τῆς
[3, 12]	δὲ αὐτῷ Διὸς καὶ Ἀφροδίτης	ἀγάλματα	ἐπίκλησιν Ὀλυμπίων· τοῦτο Ἐπιμενίδην κατασκευάσαι
[3, 20]	οὓς ἀστέρων τῶν πλανητῶν φασιν	ἀγάλματα.	καὶ Κρανίου τέμενος κατὰ τὴν
[3, 21]	σφισιν Ἀπόλλωνος καὶ Ἡρακλέους ἐστὶν	ἀγάλματα,	πλησίον δὲ αὐτῶν Διόνυσος. ἑτέρωθι
[3, 11]	Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδος καὶ Λητοῦς	ἀγάλματα.	Χορὸς δὲ οὗτος ὁ τόπος
[3, 16]	δι' αὐτούς φησιν. οὕτω τῷ	ἀγάλματι	ἀπὸ τῶν ἐν τῇ Ταυρικῇ
[3, 10]	κόσμον τοῦ ἐν Ἀμύκλαις κατεχρήσαντο	ἀγάλματος.	~ἀπὸ δὲ Θόρνακος προελθόντι ἔστιν
[3, 15]	ὡπλισμένον· τὸ δὲ σχῆμα τοῦ	ἀγάλματος	διὰ τὴν πρὸς Ἱπποκόωντα καὶ
[3, 22]	ἀκροπόλει ναός ἐστιν Ἀπόλλωνος καὶ	ἀγάλματος	ἐλέφαντος πεποιημένου κεφαλή· τὰ δὲ
[3, 22]	κεφαλή· τὰ δὲ λοιπὰ τοῦ	ἀγάλματος	πῦρ ἠφάνισεν ὁμοῦ τῷ προτέρῳ
[3, 19]	χερσὶ καὶ τόξον. (τοῦ δὲ	ἀγάλματος	τὸ βάθρον παρέχεται μὲν βωμοῦ
[3, 16]	τὸ μὲν δὴ ἕτερον τῶν	ἀγαλμάτων	ἱερασαμένη τις ταῖς θεαῖς Λευκιππὶς
[3, 22]	αὐτῷ· λέγεται δὲ ὡς ὑπὸ	Ἀγαμέμνονος	ἐποιήθη. ἔστι δὲ καὶ μνῆμα
[3, 19]	ἐστὶν ἐνταῦθα εἰκὼν καὶ (ἄγαλμα)	Ἀγαμέμνονος	νομιζόμενον μνῆμα. θεῶν δὲ σέβουσιν
[3, 11]	ἐστὶν ἱερόν, Ὀρέστου δὲ τοῦ	Ἀγαμέμνονος	πρὸς αὐτῷ τάφος· κομισθέντα γὰρ
[3, 26]	καὶ Ὅμηρος μνήμην ἐποιήσατο ἐν	Ἀγαμέμνονος	ὑποσχέσεσι δώρων, Λακεδαιμονίων ἐστὶν ὑπήκοος
[3, 9]	Ἀγησίλαος πόλεώς τε εὐδαιμονεστέρας ἢ	Ἀγαμέμνων	βασιλεὺς εἶναι καὶ ἄρχειν τῆς
[3, 9]	τῇ Ἀρτέμιδι θύσων, ὅτι καὶ	Ἀγαμέμνων	ἐνταῦθα ἱλασάμενος τὴν θεὸν τὸν
[3, 16]	θυγατέρες δὲ ἦσαν Θερσάνδρου τοῦ	Ἀγαμηδίδα,	βασιλεύοντος μὲν Κλεωναίων, τετάρτου δὲ
[3, 9]	ἐπὶ Ἀθήνας στρατόν. Λακεδαιμόνιοι δὲ	ἀγασθέντες	τὸ ἐς τὰ πράγματα τοῦ
[3, 19]	πλεύσαντι ἐς Ἱμέραν πρὸς Στησίχορον	ἀγγέλλειν	ὡς ἡ διαφθορὰ τῶν ὀφθαλμῶν
[3, 6]	Ἀθηναίων συμμαχικὰ εἴργοντος, Πάτροκλος ἀποστέλλων	ἀγγέλους	προέτρεπε Λακεδαιμονίους καὶ Ἀρέα ἄρχειν
[3, 9]	οὖσαν εὐδαιμονίαν· πυνθανόμενοι δὲ δι'	ἀγγέλων	ὡς Κόνων ὁ Τιμοθέου παρὰ
[3, 10]	κατὰ τὰ δεξιὰ ἐς Καρύας	ἄγει	καὶ ἐς τὸ ἱερὸν τῆς
[3, 19]	τῆς πόλεως ὁδὸς ἐς Θεράπνην	ἄγει·	(κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν Ἀθηνᾶς
[3, 18]	Ἑρμῆς δὲ παρ' Ἀλέξανδρον κριθησομένας	ἄγει	τὰς θεάς, Ἄδραστος δὲ καὶ
[3, 11]	ἄνδρας αἱροῦσιν. ὁ δὲ Ἀγίας	Ἀγελόχου	παῖς ἦν τοῦ Τισαμενοῦ· (Τισαμενῷ
[3, 13]	Ἄσιός φησιν ἐν τοῖς ἔπεσιν	Ἀγήνορος	παῖδα εἶναι τοῦ Πλευρῶνος. τοῦ
[3, 15]	ἡρῷα πρὸς αὐτῇ Κάδμου τοῦ	Ἀγήνορος	τῶν τε ἀπογόνων, Οἰολύκου τοῦ
[3, 7]	οὖσιν ἐκτός. (Ἀρίστωνι δὲ τῷ	Ἀγησικλέους	ἀγαγομένῳ γυναῖκα ἥντινα παρθένον μὲν
[3, 7]	υἱὸς ἐγένετο Ἀρχίδαμος, Ἀρχιδάμου δὲ	Ἀγησικλῆς·	καί σφισιν ὑπῆρξεν ἀμφοτέροις τὸν
[3, 9]	αὐτὸν ἐξελαύνουσιν ἐκ τοῦ ἱεροῦ.	(Ἀγησίλαον	δὲ ἐλύπει μὲν ἡ θυσία
[3, 2]	ταύτης Δόρυσσον τὸν Λαβώτα καὶ	Ἀγησίλαον	Δορύσσου δι' ὀλίγου σφᾶς τὸ
[3, 9]	ἐς Θηβαίους τοῦ πρόσω τὸν	Ἀγησίλαον	ἐπειρῶντο εἴργειν· ἦν δέ τι
[3, 5]	ἥτις ἐγένετο προσέσται τῷ ἐς	Ἀγησίλαον	λόγῳ τότε δὲ Λύσανδρος μὲν
[3, 8]	(τότε οὖν Λεωτυχίδης μὲν ἐς	Ἀγησίλαον	ταῦτα ἔφασκεν εἰρῆσθαι, τὸν γὰρ
[3, 8]	ἕτερον τῶν ποδῶν ἐπεπήρωτο ὁ	Ἀγησίλαος·	Ἀγησίλαος δὲ ἐς Λεωτυχίδην αὐτὰ
[3, 9]	χρήματα διδόντα ἐς τὰς ναῦς.	Ἀγησίλαος	δὲ ἀπεδείχθη γὰρ διαβιβάσαι τε
[3, 9]	ἐς ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἐπίκλησιν Ἰτωνίας·	Ἀγησίλαος	δὲ εἶχε μὲν τραῦμα ἐκ
[3, 8]	τῶν ποδῶν ἐπεπήρωτο ὁ Ἀγησίλαος·	Ἀγησίλαος	δὲ ἐς Λεωτυχίδην αὐτὰ ἔτρεπεν
[3, 9]	τὴν πόλιν αὐτοῖς τὴν Ἀθηναίων.	(Ἀγησίλαος	δὲ Θεσσαλίαν τε διεξῆλθε τρεψάμενος
[3, 10]	ὁδὸν Ἀθηναῖοι καὶ Ἰφικράτης διέφθειραν·	(Ἀγησίλαος	δὲ καὶ ἐς Αἰτωλίαν ἐπικουρήσων
[3, 9]	Ἀθηναίοις ἀπείπαντο, οὐ φάμενοι βοηθήσειν·	Ἀγησίλαος	δέ, ὡς αὐτῷ τά τε
[3, 9]	στράτευμα ἐκ τῆς Ἀσίας ἀπῆγεν	Ἀγησίλαος·	ἐπεὶ δὲ ἐξ Ἀβύδου περαιωθεὶς
[3, 9]	ἵππον τῶν Περσῶν ἐνίκησεν ὁ	Ἀγησίλαος	καὶ τὸ πεζὸν τότε πλεῖστον
[3, 9]	Ἀρταξέρξης μάχας τε ἃς ἐνίκησεν	Ἀγησίλαος	καὶ ὡς ἐς> τὸ πρόσω
[3, 9]	βασιλείαν γενέσθαι. ~βασιλεύει τε δὴ	Ἀγησίλαος	ὁ Ἀρχιδάμου καὶ Λακεδαιμονίοις ἤρεσε
[3, 9]	ἤγαγεν. (ἠξίου δὲ ἄρα ὁ	Ἀγησίλαος	πόλεώς τε εὐδαιμονεστέρας ἢ Ἀγαμέμνων
[3, 8]	(μετὰ δὲ Ἆγιν ἀποθανόντα ἀπήλαυνεν	Ἀγησίλαος	τῆς βασιλείας Λεωτυχίδην, ἐς μνήμην
[3, 2]	Λακεδαιμονίοις τοὺς νόμους ἐπὶ τῆς	Ἀγησιλάου	βασιλείας· θεῖναι δὲ αὐτὸν λέγουσιν
[3, 10]	τιμήσαντες μάλιστα. (Ἀρχιδάμου δὲ τοῦ	Ἀγησιλάου	βασιλεύοντος κατέλαβον τὸ ἱερὸν Φωκεῖς
[3, 2]	ἔπειτα τοῦ λόγου ποιήσομαι μνήμην·	Ἀγησιλάου	δὲ παῖς ἐγένετο Ἀρχέλαος. ἐπὶ
[3, 10]	τῇ πόλει τότε μὲν τῷ	Ἀγησιλάου	δείματι ἡσύχαζον· ἀναζεύξαντος δὲ ἐς
[3, 9]	Αὐλίδι αὐτῶν ὕβριν ἐς τὴν	Ἀγησιλάου	θυσίαν. (Ἀθηναῖοι δὲ τὴν διάνοιαν
[3, 9]	πρεσβεύειν Ἀριστομηλίδας, μητρὸς μὲν τῆς	Ἀγησιλάου	πατήρ, Θηβαίοις δὲ εἶχεν ἐπιτηδείως
[3, 9]	τὸ ἐς τὰ πράγματα τοῦ	Ἀγησιλάου	πρόθυμον διδόασιν ἄρχοντα εἶναι καὶ
[3, 8]	ἦν ἡλικίᾳ καὶ παρέλαβεν ἀντὶ	Ἀγησιλάου	τὴν ἀρχήν. ἐγένετο δὲ Ἀρχιδάμῳ
[3, 8]	Ἄγιδος τελευτῶντος ἤκουσαν. (τῷ δὲ	Ἀγησιλάῳ	καὶ Λεωτυχίδῃ παρέσχεν ἐς πλέον
[3, 10]	τῶν Αἰγυπτίων βοηθήσων· καὶ ἔστιν	Ἀγησιλάῳ	πολλά τε εἰργασμένα καὶ μνήμης
[3, 6]	καὶ θάνατος ἐπέλαβεν ἀπ' αὐτῆς.	~Ἀγησιπόλιδος	δὲ ἄπαιδος τελευτήσαντος ἐς Κλεόμβροτον
[3, 24]	καὶ Κλεώνυμος ὁ Κλεομένους τοῦ	Ἀγησιπόλιδος	μόνον τοῦτο τῶν Λακωνικῶν πολισμάτων
[3, 5]	κήρυκα οἱ Ἀργεῖοι σπεισόμενον πρὸς	Ἀγησίπολίν	σφισι πατρῴους δή τινας σπονδὰς
[3, 5]	κατόρθωμα Ἀριστοδήμου σφίσιν ἐγένετο ἡγουμένου.	(Ἀγησίπολις	δὲ ἐπεὶ τὴν βασιλείαν ἔσχεν
[3, 5]	δὲ φυγόντος οἱ μὲν παῖδες	Ἀγησίπολις	καὶ Κλεόμβροτος νέοι παντάπασιν ἔτι
[3, 5]	δὴ ὁ θεὸς καὶ ὁ	Ἀγησίπολις	οὐδ' οὕτω τὴν δύναμιν ἀπάξειν
[3, 6]	ὁ μὲν πρεσβύτερος τῶν παίδων	Ἀγησίπολις	παρέσχετο μέγα οὐδὲν ἐς μνήμην,
[3, 14]	δὲ τῶν μνημάτων ἃ τοῖς	Ἀγιάδαις	πεποίηται στήλην ὄψει, γεγραμμέναι δέ
[3, 2]	τὸ γένος τὸ Εὐρυσθένους καλοῦσιν	Ἀγιάδας.	ἐπὶ τούτου Πατρεῖ τῷ Πρευγένους
[3, 14]	τοῦτο τῆς πόλεως τάφοι τῶν	Ἀγιαδῶν	βασιλέων εἰσὶ καὶ πλησίον ὀνομαζομένη
[3, 14]	ἰόντι ἀπὸ τοῦ τάφου τῶν	Ἀγιαδῶν	ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ μνῆμα Εὐμήδους,
[3, 14]	τῆς λέσχης ἐστὶν ἱερὸν, ἐν	Ἀγιαδῶν	καλούμενον. προελθοῦσι δὲ Ταινάρου μνῆμά
[3, 7]	δὴ τοῦ Εὐρυσθένους, καλουμένων δὲ	Ἀγιαδῶν,	Κλεομένης ὁ Λεωνίδου βασιλεὺς ὕστατος
[3, 11]	χαλκῆν εἰκόνα Ἀγίου. τοῦτον τὸν	Ἀγίαν	μαντευσάμενόν φασι Λυσάνδρῳ τὸ Ἀθηναίων
[3, 11]	τοὺς ἄνδρας αἱροῦσιν. ὁ δὲ	Ἀγίας	Ἀγελόχου παῖς ἦν τοῦ Τισαμενοῦ·
[3, 8]	μάλιστα ἐπίσημα τοιαῦτα ὑπῆρχε τῷ	Ἄγιδι·	προπέτειαν δὲ τὴν Ἀρίστωνος ἐς
[3, 8]	πολλήν. Ξενίας δὲ ἀνὴρ Ἠλεῖος	Ἄγιδί	τε ἰδίᾳ ξένος καὶ Λακεδαιμονίων
[3, 2]	πρότερον. (ἐπὶ δὲ Ἐχεστράτου τοῦ	Ἄγιδος	βασιλεύοντες ἐν Σπάρτῃ Κυνουρέας τοὺς
[3, 8]	αὐτὰ ἔτρεπεν οὐ γνήσιον ὄντα	Ἄγιδος.	Λακεδαιμόνιοι δέ, καίπερ ἐπὶ σφίσιν
[3, 8]	μνήμην ἄγων Λακεδαιμονίοις τὰ ὑπὸ	Ἄγιδός	ποτε λεχθέντα ἐς τὸν Λεωτυχίδην.
[3, 8]	ἦσαν τῷ Λεωτυχίδῃ μάρτυρες ὁπόσα	Ἄγιδος	τελευτῶντος ἤκουσαν. (τῷ δὲ Ἀγησιλάῳ
[3, 16]	τοῦ Ἀμφισθένους τοῦ Ἀμφικλέους τοῦ	Ἄγιδος	τὸ ἄγαλμα εὑρόντες αὐτίκα παρεφρόνησαν·
[3, 8]	ἐστιν ἐς μνήμην. (ἐπὶ δὲ	Ἄγιδος	τοῦ Ἀρχιδάμου βασιλεύοντος Λακεδαιμονίοις ἄλλα
[3, 10]	Εὐδαμίδου καὶ ἐς Εὐρυδαμίδαν τὸν	Ἄγιδος	ὡς ἔσχεν, ἤδη μοι καὶ
[3, 2]	ὄντι ἡλικίαν γενέσθαι λέγουσιν υἱὸν	Ἆγιν·	ἀπὸ τούτου δὲ τὸ γένος
[3, 8]	Λακεδαιμονίους ταῦτα ἀπαγγέλλειν. (μετὰ δὲ	Ἆγιν	ἀποθανόντα ἀπήλαυνεν Ἀγησίλαος τῆς βασιλείας
[3, 8]	τὰ χρήματα ἔχουσι· πρὶν δὲ	Ἆγιν	καὶ τὸν στρατὸν ἀφῖχθαί σφισιν
[3, 10]	τούτου τὸν μὲν πρεσβύτερον παῖδα	Ἆγιν	κατέλαβεν ἀποθανεῖν Μακεδόσιν ἐναντία καὶ
[3, 8]	νομίζοι Λεωτυχίδην. ἐπέλαβε μέντοι καὶ	Ἆγιν	μετάνοια ὕστερον, καὶ ἔφερον γὰρ
[3, 10]	ἄγουσιν εἰρήνην. τὰ δὲ ἐς	Ἆγιν	τὸν Εὐδαμίδου καὶ ἐς Εὐρυδαμίδαν
[3, 26]	Ἀσκληπιοῦ μνῆμα καὶ ἱερόν ἐστιν	ἅγιον,	καὶ ἀνθρώποις νόσων ἰάματα παρὰ
[3, 21]	τοῦ θεοῦ καὶ Δήμητρος ἱερὸν	ἅγιον	καὶ Ποσειδῶνος ἄγαλμα Γαιαόχου. (ὃν
[3, 11]	πρὸς τῷ βωμῷ χαλκῆν εἰκόνα	Ἀγίου.	τοῦτον τὸν Ἀγίαν μαντευσάμενόν φασι
[3, 8]	κρατήσας ἐξέβαλεν ἐκ τῆς πόλεως.	(Ἆγις	δὲ ὡς ἀπήγαγεν ὀπίσω τὴν
[3, 8]	τὴν Ἀρίστωνος ἐς Δημάρατον καὶ	Ἆγις	ἐς τὸν παῖδα ἔσχε Λεωτυχίδην,
[3, 8]	οὕτω Λακεδαιμόνιοι καὶ ὁ βασιλεὺς	Ἆγις	ἐσβάλλουσιν ἐς τὴν Ἠλείαν. (τότε
[3, 8]	τήν τε χώραν ἐδῄωσεν ὁ	Ἆγις	καὶ ἤλασε τῆς λείας τὴν
[3, 5]	τῶν γερόντων, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς	Ἆγις	ὁ τῆς ἑτέρας οἰκίας βασιλεύς,
[3, 8]	ναυτικοῦ Λύσανδρος ὁ Ἀριστοκρίτου καὶ	Ἆγις	ὅρκους μὲν θεῶν ὑπερέβησαν, οὓς
[3, 8]	τοῦ πολέμου Λακεδαιμόνιοι μὲν καὶ	Ἆγις	παρεσκευάζοντο ὡς ἐς τὴν Ἠλείαν
[3, 8]	ἐς τὴν Ἀττικὴν συνεχῶς ὁ	Ἆγις	στρατιᾷ καὶ ἐπετείχισε φρούριον Ἀθηναίοις
[3, 8]	δὲ ὡς ἐτελεύτα καταλιπόντος παῖδας	Ἆγίς	τε πρεσβύτερος ἦν ἡλικίᾳ καὶ
[3, 23]	τὸ δὲ ἱερὸν τῆς Οὐρανίας	ἁγιώτατον	καὶ ἱερῶν ὁπόσα Ἀφροδίτης παρ'
[3, 14]	Ἀρτέμιδος Ἡγεμόνης· (τὸ δὲ τοῦ	Ἀγνίτα	πεποίηται μὲν ἐν δεξιᾷ τοῦ
[3, 14]	Ἀσκληπιοῦ δέ ἐστιν ἐπίκλησις ὁ	Ἀγνίτας,	ὅτι ἦν ἄγνου τῷ θεῷ
[3, 14]	τῷ θεῷ ξόανον· ἡ δὲ	ἄγνος	λύγος καὶ αὐτὴ κατὰ ταὐτά
[3, 14]	ἐπίκλησις ὁ Ἀγνίτας, ὅτι ἦν	ἄγνου	τῷ θεῷ ξόανον· ἡ δὲ
[3, 7]	συνελευθερώσαντα Ἀθηναίους ἥ τε Ἀρίστωνος	ἀγνωμοσύνη	καὶ τὸ ἔχθος τὸ Κλεομένους
[3, 13]	τῶν ἀρχαίων καὶ κατελθοῦσιν ἐποίησεν	ἄγνωστα,	ἅτε δὲ ἐκείνων οὐκ εἰδότων
[3, 18]	δὲ δηλῶσαι συλλαβόντι, ἐπεὶ μηδὲ	ἄγνωστα	τὰ πολλὰ ἦν, Ταυγέτην θυγατέρα
[3, 18]	ἱερωμένην ἔχοντα οἴχεσθαι τὸ ἄγαλμα	ἀγομένην.	ἐπὶ τούτῳ δὲ λέγουσιν ὀνομάζειν
[3, 4]	Πέρσης αὐτῇ καὶ τὴν ἄλλην	ἀγομένην	κατασκευήν. Μαρδονίου τε οὐκ ἠθέλησεν
[3, 18]	πεποίηκε Βαθυκλῆς δεδεμένον τε καὶ	ἀγόμενον	ὑπὸ Θησέως ζῶντα· καὶ Φαιάκων
[3, 19]	θεῶν τῶν ἄλλων καὶ οὗτος	ἀγόμενος	ἐς οὐρανόν. εἰσὶ δὲ καὶ
[3, 9]	ἐς τὴν Ἑλλάδα πέμπει χρήματα	ἄγοντα,	ἐντειλάμενος πόλεμον ἐν τῇ Ἑλλάδι
[3, 16]	ἔδει κρατηθέντος Ἡρακλέους τὸν Ἔρυκα	ἄγοντα	οἴχεσθαι. τὸ δὲ εὐμενὲς ἐκ
[3, 9]	ἀκμάζοντα ἔτεμον καὶ ἤλασαν λείαν	ἄγοντες·	ἐνέβαλον δὲ πανδημεὶ καὶ οἱ
[3, 25]	τῇ Πυρρίχῳ φρέαρ ἐν τῇ	ἀγορᾷ,	δοῦναι δέ σφισι τὸν Σιληνὸν
[3, 22]	Ἀπόλλωνος ναὸς ἐν τῇ Βοιατῶν	ἀγορᾷ	ἐστι καὶ ἑτέρωθι Ἀσκληπιοῦ καὶ
[3, 11]	(Λακεδαιμονίων τοῖς Σπάρτην ἔχουσίν ἐστιν	ἀγορὰ	θέας ἀξία, καὶ τῆς τε
[3, 25]	ἐστιν ἱερὸν καὶ ἐν τῇ	ἀγορᾷ	Καρνείου ξόανον Ἀπόλλωνος. ~ἐς Θαλάμας
[3, 21]	τὴν πόλιν· καὶ ἐν τῇ	ἀγορᾷ	σφισιν Ἀπόλλωνος καὶ Ἡρακλέους ἐστὶν
[3, 11]	ἐστιν Ἀγοραίου, τὸ δὲ Ἀθηνᾶς	Ἀγοραίας	καὶ Ποσειδῶνος ὃν ἐπονομάζουσιν Ἀσφάλιον,
[3, 11]	εἰκόνι. (ἔστι δὲ καὶ Ἑρμῆς	Ἀγοραῖος	Διόνυσον φέρων παῖδα, καὶ τὰ
[3, 11]	Γῆς ἱερὸν καὶ Διός ἐστιν	Ἀγοραίου,	τὸ δὲ Ἀθηνᾶς Ἀγοραίας καὶ
[3, 22]	τὸ ἄλσος. περὶ δὲ τὴν	ἀγοράν	σφισιν αἱ πηγαὶ τῶν ποτίμων
[3, 12]	λέγουσιν. (ἑτέρα δὲ ἐκ τῆς	ἀγορᾶς	ἐστιν ἔξοδος, καθ' ἣν πεποίηταί
[3, 11]	εἷς ἄρχων. (ἐπιφανέστατον δὲ τῆς	ἀγορᾶς	ἐστιν ἣν στοὰν Περσικὴν ὀνομάζουσιν
[3, 11]	Βιδιαίων ἀρχεῖά ἐστιν ἐπὶ τῆς	ἀγορᾶς.	ἡ μὲν δὴ γερουσία συνέδριον
[3, 11]	(ναοὶ δέ εἰσιν ἐπὶ τῆς	ἀγορᾶς	Καίσαρος, ὃς μοναρχίας πρῶτος ἐν
[3, 12]	Ξενία. ~ἰόντι δὲ ἐκ τῆς	ἀγορᾶς	κατὰ τὴν ὁδὸν ἣν Ἀφεταίδα
[3, 14]	παρελθεῖν ὑπῆρξεν. ~ἐκ δὲ τῆς	ἀγορᾶς	πρὸς ἥλιον ἰόντι δυόμενον τάφος
[3, 11]	ὄντα· Σπαρτιάταις δὲ ἐπὶ τῆς	ἀγορᾶς	Πυθαέως τέ ἐστιν (καὶ) Ἀπόλλωνος
[3, 12]	καὶ Ἀχαιῶν Αἰγιεῖς ἐπὶ τῆς	ἀγορᾶς,	Ταλθυβίου καὶ οὗτοι φάμενοι μνῆμα
[3, 17]	ἄλλο μὲν οὐδέν, φόνου δὲ	ἄγος	ἐκνίψασθαι μὴ δυνηθέντα. (ὡς γὰρ
[3, 17]	τῷ ἀκινάκῃ παίει. (τοῦτο τὸ	ἄγος	οὐκ ἐξεγένετο ἀποφυγεῖν Παυσανίᾳ, καθάρσια
[3, 18]	ἐστιν Ἑρμῆς φέρων, Ἀθηνᾶ δὲ	ἄγουσα	Ἡρακλέα συνοικήσοντα ἀπὸ τούτου θεοῖς.
[3, 3]	Τεγέαν· (τηνικαῦτα δὲ αἱ πόλεις	ἄγουσαι	σπονδὰς ἔτυχον. ἀφικομένου δὲ τοῦ
[3, 23]	Βοιῶν ἐς Ἐπίδαυρον τὴν Λιμηρὰν	ἄγουσαν	Ἀρτέμιδος ἱερόν ἐστιν ἐν τῇ
[3, 24]	οἱ κατὰ ἔτος ἕκαστον ἑορτὴν	ἄγουσι.	ταύτης δὲ ἐν ἀριστερᾷ τῆς
[3, 22]	ναὸς καὶ ἄλσος· (ἑορτὴν δὲ	ἄγουσι	τῷ θεῷ κατὰ ἔτος, ἐν
[3, 22]	ἦρος ἀρχομένου Διονύσῳ τὴν ἑορτὴν	ἄγουσιν	ἄλλα τε ἐς τὰ δρώμενα
[3, 10]	αὐτοὶ μετὰ Ἀργείων τὰ Ἴσθμια	ἄγουσιν.	ἀφίκετο δὲ καὶ αὖθις ἐπὶ
[3, 24]	Ἀχιλλέως, καὶ ἑορτὴν κατὰ ἔτος	ἄγουσιν	Ἀχιλλεῖ. ἄκρα δέ ἐστιν ἐν
[3, 10]	δὲ ὁ νεώτερος Λακεδαιμονίοις ἐβασίλευσεν	ἄγουσιν	εἰρήνην. τὰ δὲ ἐς Ἆγιν
[3, 20]	τὸ Ταύγετον τῶν αἰγῶν τούτων	ἄγραν	καὶ ὑῶν, πλείστην δὲ καὶ
[3, 19]	Ἀχιλλέως πεποίηται λέων δ' ὣς	ἄγρια	οἶδεν. (Θεράπνη δὲ ὄνομα μὲν
[3, 20]	ἄλλα τρέφων καὶ αἶγας μάλιστα	ἀγρίας.	παρέχεται δὲ καὶ δι' ὅλου
[3, 19]	ὕλῃ πᾶσα καὶ πλήρης ζῴων	ἀγρίων	καὶ ἡμέρων, καὶ ναὸς Ἀχιλλέως
[3, 18]	Θησεὺς ἡρπακότες εἰσὶν Ἑλένην καὶ	ἄγχων	Ἡρακλῆς τὸν λέοντα, Τιτυὸν δὲ
[3, 12]	φορτίων φασὶν Ἑλληνικῶν τοὺς Ἰνδοὺς	ἀγώγιμα	ἄλλα ἀνταλλάσσεσθαι, νόμισμα δὲ οὐκ
[3, 7]	τῆς Θυρεάτιδος καλουμένης χώρας Λακεδαιμονίοις	ἀγὼν	πρὸς Ἀργείους, Θεόπομπος δὲ αὐτὸς
[3, 8]	τῆς βασιλείας Λεωτυχίδην, ἐς μνήμην	ἄγων	Λακεδαιμονίοις τὰ ὑπὸ Ἄγιδός ποτε
[3, 5]	Θρασύβουλος ἀπέχειν οὐ πολὺ ἀπηγγέλλετο	ἄγων	τοὺς Ἀθηναίους· ἀνέμενε δὲ ἄρξαι
[3, 12]	ἔφοδον ἄλλην μνηστήρων ἔδει καὶ	ἀγῶνα	ἄλλον δρόμου. (Λακεδαιμονίοις δὲ κατὰ
[3, 13]	Διονυσιάδας ὀνομάζουσι, ταύταις δρόμου προτιθέασιν	ἀγῶνα·	(δρᾶν δὲ οὕτω σφίσιν ἦλθεν
[3, 12]	ἀφικομένοις δὲ ἀνδράσιν οὐ πολλοῖς	ἀγῶνα	δρόμου κατέστησε, καὶ πρώτῳ τε
[3, 10]	~οὐ πολλῷ δὲ ὕστερον τὸν	ἀγῶνα	ἔθηκαν τῶν Ἰσθμίων οἱ ἐπὶ
[3, 21]	Ἀπόλλωνα ὑπὲρ τοῦ τρίποδος ἐς	ἀγῶνα	ἐλθόντας, ὡς διηλλάγησαν, μετὰ τὴν
[3, 14]	ἐπ' αὐτοῖς λέγουσι καὶ τιθέασιν	ἀγῶνα,	ἐν ᾧ πλὴν Σπαρτιατῶν ἄλλῳ
[3, 8]	θύειν τῷ θεῷ καὶ τὸν	ἀγῶνα	ἐξεῖναί σφισιν ἀγωνίζεσθαι. (ἐνέβαλλε δὲ
[3, 18]	δεθείη, καὶ ὃν Ἄκαστος ἔθηκεν	ἀγῶνα	ἐπὶ πατρὶ καὶ τὰ ἐς
[3, 8]	Κυνίσκα, φιλοτιμότατα δὲ ἐς τὸν	ἀγῶνα	ἔσχε τὸν Ὀλυμπικόν καὶ πρώτη
[3, 12]	μνηστῆρσιν Ἰκάριον τῆς Πηνελόπης φασὶν	ἀγῶνα	προθεῖναι δρόμου· καὶ ὅτι μὲν
[3, 14]	πρὸς Μήδους τὸν ἐν Θερμοπύλαις	ἀγῶνα	ὑπέμειναν. (καλεῖται δὲ ἐν τῇ
[3, 11]	Ἠλείῳ τῶν Ἰαμιδῶν λόγιον ἐγένετο	ἀγῶνας	ἀναιρήσεσθαι πέντε ἐπιφανεστάτους αὐτόν. οὕτω
[3, 11]	κοινῷ· καί σφισιν ὁ Τισαμενὸς	ἀγῶνας	πολέμου πέντε ἐνίκησε, πρῶτον μὲν
[3, 11]	οἱ τὸν θεὸν μαντευομένῳ πέντε	ἀγῶνας	πολέμῳ κρατῆσαι. (Λακεδαιμόνιοι δὲ οὐ
[3, 11]	καλουμένῳ καὶ ἄλλους τῶν ἐφήβων	ἀγῶνας	τιθέναι καθέστηκεν, ἔφοροι δὲ τά
[3, 14]	σὺν τῇ ἀσπίδι δρόμον ἐπὶ	ἀγῶνι	λήγοντι οὐ συνέβαινεν εἶναί πω.
[3, 20]	ὁπόσοι δ' ἂν τῶν ἐφήβων	ἀγωνιεῖσθαι	μέλλωσιν ἐν τῷ Πλατανιστᾷ, καθέστηκεν
[3, 8]	καὶ τὸν ἀγῶνα ἐξεῖναί σφισιν	ἀγωνίζεσθαι.	(ἐνέβαλλε δὲ καὶ ἐς τὴν
[3, 14]	Σπαρτιατῶν ἄλλῳ γε οὐκ ἔστιν	ἀγωνίζεσθαι	τὰ (δὲ) ὀστᾶ τοῦ Λεωνίδου
[3, 12]	δ' ἐμοὶ δρόμου Ἰκάριος τὸ	ἀγώνισμα	ἐποίησε μιμούμενος Δαναόν. Δαναῷ γὰρ
[3, 5]	(Παυσανίας δὲ ὑστέρησε μὲν τοῦ	ἀγῶνος	παρὰ Τεγεατῶν καὶ ἐξ Ἀρκαδίας
[3, 18]	ταῖς εὐνοίαις. οὐ μὴν οὐδὲ	ἀγῶνος	συμβάντος πείθοιτο ἄν τις αἰχμαλώτους
[3, 8]	ἐς Ἠλείους ἐγκλήματα καὶ τοῦ	ἀγῶνος	τοῦ Ὀλυμπικοῦ καὶ ἱεροῦ τοῦ
[3, 23]	ἐμπορίου τοῖς Ἕλλησιν οὔσης καὶ	ἄδειαν	τοῖς ἐργαζομένοις διὰ τὸν θεὸν
[3, 17]	τῶν ἱκετευσάντων τὴν Χαλκίοικον ἁμαρτεῖν	ἀδείας	κατ' ἄλλο μὲν οὐδέν, φόνου
[3, 9]	τοῦ Πεισάνδρου δὲ ἐτύγχανε συνοικῶν	ἀδελφῇ	τῷ πολέμῳ δὲ αὐτὸς κατὰ
[3, 19]	καὶ Πολύβοιαν, Ὑακίνθου καθὰ λέγουσιν	ἀδελφὴν	ἀποθανοῦσαν ἔτι παρθένον. τοῦτο μὲν
[3, 18]	ἦν, Ταυγέτην θυγατέρα Ἄτλαντος καὶ	ἀδελφὴν	αὐτῆς Ἀλκυόνην φέρουσι Ποσειδῶν καὶ
[3, 15]	πρόγονος Τισαμενὸς μητρὸς ἦν Δημωνάσσης,	ἀδελφῆς	Ἀμφιλόχου. (μόνοις δὲ Ἑλλήνων Λακεδαιμονίοις
[3, 12]	γυναικῶν τῶν Πολυδεύκους καὶ Κάστορος	ἀδελφῆς.	πρὸς δὲ τοῖς Φρουρίοις καλουμένοις
[3, 4]	Ἀναξανδρίδου, Δωριέως δὲ ἀπ' ἀμφοτέρων	ἀδελφόν,	κατέβαινεν ἡ ἀρχή. καὶ Ξέρξης
[3, 12]	Τλησιμένη δὲ Παρθενοπαίου τοῦ Μελανίωνος	ἀδελφόν,	οἱ δὲ παῖδα εἶναι λέγουσιν.
[3, 6]	δὲ ὁ νεώτερος μετὰ τὸν	ἀδελφὸν	τελευτήσαντα ἔσχε τὴν ἀρχήν. γενομένων
[3, 1]	εἶναί τε Ἀφαρέα τὸν Περιήρους	ἀδελφὸν	Τυνδάρεω πρὸς μητρός· καὶ οἰκῆσαί
[3, 15]	Λικυμνίου γὰρ παῖς ἦν τοῦ	ἀδελφοῦ	τοῦ Ἀλκμήνης ἀφίκετο ἐς Σπάρτην
[3, 18]	Ὕπνου καὶ Θανάτου· καὶ σφᾶς	ἀδελφοὺς	εἶναι κατὰ τὰ ἔπη τὰ
[3, 1]	ἐν κοινῷ Θήρᾳ τῷ Αὐτεσίωνος,	ἀδελφῷ	τῆς μητρὸς σφῶν ὄντι Ἀργείας,
[3, 5]	ὁ τῆς ἑτέρας οἰκίας βασιλεύς,	ἀδικεῖν	τὸν Παυσανίαν κατέγνωσαν· (τὸ δὲ
[3, 20]	τῷ γῆμαι προκριθέντι Ἑλένην ἀμυνεῖν	ἀδικουμένοις·	ἐξορκώσας δὲ τὸν ἵππον κατώρυξεν
[3, 18]	Αἰγύπτιον Πρωτέα ἐν Ὀδυσσείᾳ. τελευταῖα	Ἄδμητός	τε ζευγνύων ἐστὶν ὑπὸ τὸ
[3, 2]	τῷ πολέμῳ καὶ ἔργα οὐκ	ἄδοξα	ἐπιδειξαμένους. δηλοῦσι δὲ καὶ οἱ
[3, 3]	οἰκίας ἐν Λακεδαίμονι ἀνὴρ οὐκ	ἀδόξου,	θρασύτερος δὲ ὡς ἐδήλωσε γνώμην,
[3, 4]	τίθεμαι μάλιστα, ἥντινα ἀνδρὸς οὐκ	ἀδόξου	παρὰ Κῴοις θυγατέρα οὖσαν Ἡγητορίδου
[3, 18]	Ἀλέξανδρον κριθησομένας ἄγει τὰς θεάς,	Ἄδραστος	δὲ καὶ Τυδεὺς Ἀμφιάραον καὶ
[3, 7]	ἔς τε ἄλλα ὢν οὐκ	ἀδύνατος	ἐν Λακεδαίμονι καὶ ἐφορεύων ἐν
[3, 18]	ἐστιν ἐπὶ τῷ θρόνῳ καὶ	ᾄδων	ὁ Δημόδοκος· Περσέως τε τὸ
[3, 17]	δι' αὐτὸ ἐχόμενος ταραχῇ τε	ἀεὶ	καὶ δείματι, ἐξέστη καὶ τότε
[3, 5]	ὁ Παυσανίας ὡς τὰ σφάλματα	ἀεὶ	Λακεδαιμονίοις γίνονται ἐν μέσῳ πολεμίων
[3, 15]	Ἀθηναίων δὲ τὴν Νίκην αὐτόθι	ἀεὶ	μενεῖν οὐκ ὄντων πτερῶν. τόνδε
[3, 7]	καταστρέψασθαι Θεσσαλίαν πᾶσαν ἐξὸν ἅτε	ἀεὶ	νικῶντι ἐν ταῖς μάχαις, δῶρα
[3, 9]	κληθεὶς Κορινθιακὸς πόλεμος ἐς πλέον	ἀεὶ	προῆλθεν ἀπὸ τῆς Λακεδαιμονίων ἀρξάμενος
[3, 9]	χειρούμενος τὰ ἐν ποσὶ πρόεισιν	ἀεὶ	σὺν τῷ στρατῷ, Τισσαφέρνην μὲν
[3, 8]	δηρὸν γὰρ μόχθοι σε κατασχήσουσιν	ἄελπτοι	φθερσιβρότου τ' ἐπὶ κῦμα κυκωόμενον
[3, 17]	ὑφ' ὧν οἰσθήσεσθαι διὰ τοῦ	ἀέρος	ἔμελλεν. ἐπείργασται δὲ καὶ τὰ
[3, 17]	πρὸς δυσμὰς ἔχει τῶν στοῶν	ἀετούς	τε δύο τοὺς ὄρνιθας καὶ
[3, 18]	ἐς οὐρανόν ἐστιν Ἑρμῆς φέρων,	Ἀθηνᾶ	δὲ ἄγουσα Ἡρακλέα συνοικήσοντα ἀπὸ
[3, 18]	Ἰνάχου βοῦν οὖσαν ἤδη, καὶ	Ἀθηνᾶ	διώκοντα ἀποφεύγουσά ἐστιν Ἥφαιστον. ἐπὶ
[3, 11]	ἐστὶ καὶ Ζεὺς Ξένιος καὶ	Ἀθηνᾶ	Ξενία. ~ἰόντι δὲ ἐκ τῆς
[3, 19]	σὺν δέ σφισιν Ἀφροδίτη καὶ	Ἀθηνᾶ	τε καὶ Ἄρτεμις· κομίζουσι δ'
[3, 4]	τοῦ βίου φασὶν εὑρέσθαι τοιοῦτον,	Ἀθηναῖοι	δὲ ὅτι ἐδῄωσε τὴν Ὀργάδα,
[3, 9]	ὕβριν ἐς τὴν Ἀγησιλάου θυσίαν.	(Ἀθηναῖοι	δὲ τὴν διάνοιαν τῶν Λακεδαιμονίων
[3, 10]	τὴν μοῖραν ἐπιθέμενοι καθ' ὁδὸν	Ἀθηναῖοι	καὶ Ἰφικράτης διέφθειραν· (Ἀγησίλαος δὲ
[3, 4]	ἡμάρτανε τῆς ἐλπίδος καὶ οἱ	Ἀθηναῖοι	περὶ τῆς ἐλευθερίας ἐμαχέσαντο ἐρρωμένως,
[3, 16]	λέγειν μᾶλλόν τι δοκοῦσιν ἢ	Ἀθηναῖοι.	ποίῳ γὰρ δὴ λόγῳ κατέλιπεν
[3, 10]	κοινοῦ λόγου Λακεδαιμόνιοί τε καὶ	Ἀθηναῖοί	σφισιν ἤμυνον, οἱ μὲν ἀρχαίαν
[3, 16]	τὸ ἄγαλμα; ἢ πῶς, ἡνίκα	Ἀθηναῖοι	τὴν χώραν ἐκλιπεῖν παρεσκευάζοντο, οὐκ
[3, 6]	ἐπὶ Ἀθήνας στρατεύει. τοῖς δὲ	Ἀθηναίοις	ἀμυνοῦντες ἀφίκοντο μὲν ὁ Αἰγυπτίων
[3, 6]	ἐπ' ἀλλοτρίοις ἀναρρῖψαι. τοῖς δὲ	Ἀθηναίοις	ἀντισχοῦσιν ἐπὶ μακρότατον ἐποιήσατο Ἀντίγονος
[3, 9]	μὲν οὖν κατὰ τὰ αὐτὰ	Ἀθηναίοις	ἀπείπαντο, οὐ φάμενοι βοηθήσειν· Ἀγησίλαος
[3, 16]	οἷς ἐστιν Ἀρτέμιδος ἱερὸν Ἀναιίτιδος.	Ἀθηναίοις	δὲ ἄρα παρώφθη γενόμενον λάφυρον
[3, 9]	ποιησάμενοι πονηρὸν οἰωνὸν καταμένουσιν ἄκοντες.	Ἀθηναίοις	δὲ ἦν μὲν ἡ πρόφασις
[3, 5]	μάλιστα Ἑλλήνων ὡσαύτως δὲ καὶ	Ἀθηναίοις	δεῖμα αἱ διοσημεῖαι παρείχοντο. (καὶ
[3, 8]	μὲν θεῶν ὑπερέβησαν, οὓς ὤμοσαν	Ἀθηναίοις	ἐν κοινῷ Λακεδαιμόνιοι, κατὰ σφᾶς
[3, 7]	Δημαράτου γενόμενος βασιλεὺς μετέσχε μὲν	Ἀθηναίοις	καὶ Ἀθηναίων τῷ στρατηγῷ Ξανθίππῳ
[3, 7]	ἔσχε τὴν ἀρχήν. οὗτος Ἀρχίδαμος	Ἀθηναίοις	μάλιστα ἐκάκωσε τὴν χώραν στρατῷ
[3, 7]	πάσης ἐπεξῄει φθείρων καὶ Πλαταιέων	Ἀθηναίοις	ὄντων εὔνων πολιορκίᾳ τὸ ἄστυ
[3, 5]	ἀφίκετο ὁ Παυσανίας Θρασυβούλῳ καὶ	Ἀθηναίοις	πολέμιος τῷ λόγῳ, τοῖς δὲ
[3, 4]	ἐπὶ Ἀθήνας, τὸ μὲν πρότερον	Ἀθηναίοις	τε ἐλευθερίαν ἀπὸ τῶν Πεισιστράτου
[3, 8]	Ἆγις στρατιᾷ καὶ ἐπετείχισε φρούριον	Ἀθηναίοις	τὸ ἐν Δεκελείᾳ· καταλυθέντος δὲ
[3, 11]	τὸν ἐπώνυμον, καθὰ δὴ καὶ	Ἀθηναίοις	τῶν καλουμένων ἐννέα ἐπώνυμός ἐστιν
[3, 3]	τοῦ Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ καὶ	Ἀθηναίοις	ὕστερον ἐοικότα ἐχρήσθη κατάγουσιν ἐς
[3, 25]	δὲ οἰκιστὴν οἱ ταύτῃ Τεύθραντα	Ἀθηναῖον	ὄντα ἀποφαίνουσι, τιμῶσι δὲ θεῶν
[3, 9]	καὶ Ἀμφίθεμις· μετέσχε δὲ καὶ	Ἀθηναῖος	Κέφαλος καὶ Ἐπικράτης καὶ ὅσοι
[3, 4]	Ἕλλησιν ἀγαθὴν κτώμενος, ὕστερον δὲ	Ἀθηναίου	χάριτι ἀνδρὸς Ἰσαγόρου τυραννίδα οἱ
[3, 5]	οὐ πολὺ ἀπηγγέλλετο ἄγων τοὺς	Ἀθηναίους·	ἀνέμενε δὲ ἄρξαι Λακεδαιμονίους μάχης,
[3, 11]	Τανάγρᾳ σφίσι πρὸς Ἀργείους καὶ	Ἀθηναίους	γινομένης συμβολῆς. (τὰ μὲν Τισαμενοῦ
[3, 7]	ἀπὸ τῶν Πεισιστρατιδῶν Κλεομένει συνελευθερώσαντα	Ἀθηναίους	ἥ τε Ἀρίστωνος ἀγνωμοσύνη καὶ
[3, 9]	Ἀρταξέρξην σφίσιν ἐν τῷ πρὸς	Ἀθηναίους	πολέμῳ, Κῦρον δὲ εἶναι τὸν
[3, 12]	ἐπεσήμαινεν ἐς τὸ δημόσιον, ἐν	Ἀθήναις	δὲ ἰδίᾳ τε καὶ ἐς
[3, 9]	ἐς τὴν πόλιν αὐτοῖς τὴν	Ἀθηναίων.	(Ἀγησίλαος δὲ Θεσσαλίαν τε διεξῆλθε
[3, 6]	ὁ δαίμων, καθὰ δὴ καὶ	Ἀθηναίων	ἀπῆγεν Ἱπποκράτην τε τὸν Ἀρίφρονος
[3, 7]	πόλεμόν γε τὸν Πελοποννησίων καὶ	Ἀθηναίων	γενέσθαι συνέσπευσεν. ἀλλὰ καὶ ἐς
[3, 15]	οἰχήσεσθαί σφισιν ἐνεχόμενον ταῖς πέδαις,	Ἀθηναίων	δὲ τὴν Νίκην αὐτόθι ἀεὶ
[3, 11]	Ἀγίαν μαντευσάμενόν φασι Λυσάνδρῳ τὸ	Ἀθηναίων	ἑλεῖν ναυτικὸν περὶ Αἰγὸς ποταμοὺς
[3, 15]	ἐς τοῦτό ἐστιν ἄγαλμα καὶ	Ἀθηναίων	ἐς τὴν Ἄπτερον καλουμένην Νίκην,
[3, 12]	ὁ Μιλτιάδης ἀποθανεῖν αἴτιος ὑπὸ	Ἀθηναίων.	(Λακεδαιμονίοις δὲ ἔστι μὲν Ἀπόλλωνος
[3, 8]	δὲ ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς τοῦ	Ἀθηναίων	ναυτικοῦ Λύσανδρος ὁ Ἀριστοκρίτου καὶ
[3, 18]	τε ἐν Θεσπρώτοις ἐχομένου καὶ	Ἀθηναίων	οὐχ ὁμονοούντων ἀλλὰ ἐς Μενεσθέα
[3, 4]	τὴν Ἑλλάδα ἰδεῖν αὐτὸν μηδὲ	Ἀθηναίων	ποτὲ ἐμπρῆσαι τὴν πόλιν, εἰ
[3, 6]	τῆς ἐς τὴν πόλιν τὰ	Ἀθηναίων	συμμαχικὰ εἴργοντος, Πάτροκλος ἀποστέλλων ἀγγέλους
[3, 6]	Λακεδαιμόνιοι μὲν δὴ παρακινδυνεύειν ὥρμηντο	Ἀθηναίων	τε εὐνοίᾳ καί τι καὶ
[3, 5]	δὲ ἤδη καὶ Θηβαίων καὶ	Ἀθηναίων	τινὲς κρύφα ἐς τὴν πόλιν,
[3, 17]	ὕστερον ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς καθεῖλεν	Ἀθηναίων	τὸ ναυτικόν. (ἐν ἀριστερᾷ δὲ
[3, 5]	βεβαίῳ. καὶ μάχῃ μὲν ἐνίκησεν	Ἀθηναίων	τοὺς ἔχοντας τὸν Πειραιᾶ, μετὰ
[3, 17]	Ἀντίοχον τὸν Ἀλκιβιάδου κυβερνήτην καὶ	Ἀθηναίων	τριήρεις ἐνίκησε, καὶ ὕστερον ἐν
[3, 7]	βασιλεὺς μετέσχε μὲν Ἀθηναίοις καὶ	Ἀθηναίων	τῷ στρατηγῷ Ξανθίππῳ τῷ Ἀρίφρονος
[3, 24]	τοὺς Τυνδάρεω παῖδας· ὅτι δὲ	Ἀθηνᾶν	Ἀσίαν τιμῶσιν οἱ Κόλχοι, παρὰ
[3, 7]	καὶ ὁ μὲν αὐτόθι τὴν	Ἀθηνᾶν	τὴν Ἀλέαν ἱκέτευε, Λεωτυχίδου δὲ
[3, 12]	δὲ ἐπονομάζουσιν (οὐ μακρὰν δὲ	Ἀθηνᾶς	ἄγαλμα, ὃ τοὺς ἐς Ἰταλίαν
[3, 24]	δ' οὖν εἰσί, τέταρτον δὲ	Ἀθηνᾶς	ἄγαλμα. (τὰ δὲ ἐν δεξιᾷ
[3, 11]	Διός ἐστιν Ἀγοραίου, τὸ δὲ	Ἀθηνᾶς	Ἀγοραίας καὶ Ποσειδῶνος ὃν ἐπονομάζουσιν
[3, 15]	ἀτραπός ἐστιν ἐν δεξιᾷ καὶ	Ἀθηνᾶς	Ἀξιοποίνου καλουμένης ἱερόν. ὡς γὰρ
[3, 24]	Κόλχων· εἶναι γὰρ καὶ Κόλχοις	Ἀθηνᾶς	Ἀσίας ἱερόν. μετασχόντας μὲν οὖν
[3, 17]	δὲ καὶ τὰ ἐς τὴν	Ἀθηνᾶς	γένεσιν καὶ Ἀμφιτρίτη καὶ Ποσειδῶν,
[3, 3]	ὕστερον ἐοικότα ἐχρήσθη κατάγουσιν ἐς	Ἀθήνας	ἐκ Σκύρου Θησέα, ἄλλως δὲ
[3, 23]	καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν λίθου, καὶ	Ἀθηνᾶς	ἐν τῇ ἀκροπόλει ναός, πρὸ
[3, 24]	δὲ ἐν τοῖς ἐρειπίοις ναὸς	Ἀθηνᾶς	ἐπίκλησιν Ἀσίας, ποιῆσαι δὲ Πολυδεύκην
[3, 9]	ἄνδρες ἐξ αὐτῶν ἐς ἱερὸν	Ἀθηνᾶς	ἐπίκλησιν Ἰτωνίας· Ἀγησίλαος δὲ εἶχε
[3, 18]	λειπόμενον ὀφθαλμόν, οὕτω ναὸν Ὀφθαλμίτιδος	Ἀθηνᾶς	ἐποίησε. (προελθόντι δὲ ἐντεῦθεν ἱερόν
[3, 17]	(ἔστι δὲ καὶ ἕτερον αὐτόθι	Ἀθηνᾶς	Ἐργάνης ἱερόν. ἐς δὲ τὴν
[3, 20]	ἐπ' Ἀρκαδίας ἰοῦσιν ἐκ Σπάρτης	Ἀθηνᾶς	ἕστηκεν ἐπίκλησιν Παρείας ἄγαλμα ἐν
[3, 13]	πρὸς τούτῳ Διὸς Ἀμβουλίου καὶ	Ἀθηνᾶς	ἐστιν Ἀμβουλίας βωμὸς καὶ Διοσκούρων
[3, 15]	κατ' ἀξίαν ὧν προυπῆρξεν, ἱερὸν	Ἀθηνᾶς	ἱδρύεται, Ἀξιοποίνου δὲ ἐπίκλησιν, ὅτι
[3, 22]	γνάθον τὴν ἄκραν. ἐνταῦθά ἐστιν	Ἀθηνᾶς	ἱερὸν ἄγαλμα οὐκ ἔχον, οὐδὲ
[3, 22]	ἀνθρώπου δὲ ὅμως ἐστί. καὶ	Ἀθηνᾶς	ἱερόν ἐστιν ἐν τῇ ἀκροπόλει
[3, 25]	Ἱππόλας ἐστίν, ἐν δὲ αὐτοῖς	Ἀθηνᾶς	ἱερὸν Ἱππολαίτιδος· ὀλίγον δὲ ἀπωτέρω
[3, 12]	τῶν Βιδιαίων ἀρχείου πέραν ἐστὶν	Ἀθηνᾶς	ἱερόν· Ὀδυσσεὺς δὲ ἱδρύσασθαι τὸ
[3, 17]	μετέωρον ἀνῆκον ὀνομάζουσιν ἀκρόπολιν. (ἐνταῦθα	Ἀθηνᾶς	ἱερὸν πεποίηται Πολιούχου καλουμένης καὶ
[3, 3]	λόγον ἐν Φασήλιδι ἀνακείμενον ἐν	Ἀθηνᾶς	ἱερῷ τὸ δόρυ Ἀχιλλέως καὶ
[3, 5]	δικαστήριον, Τεγεᾶται δὲ αὐτὸν τῆς	Ἀθηνᾶς	ἱκέτην ἐδέξαντο τῆς Ἀλέας. ἦν
[3, 15]	ἔστι δὲ καὶ ἄλλο ἱερὸν	Ἀθηνᾶς	ἰόντι ἑτέραν ὁδὸν ἀπὸ τοῦ
[3, 26]	ἀκροπόλεώς ἐστιν ἱερὸν καὶ ἄγαλμα	Ἀθηνᾶς,	καὶ Ἔρωτός ἐστιν ἐν Λεύκτροις
[3, 19]	τοῦ βωμοῦ καὶ Ἡρακλῆς ὑπὸ	Ἀθηνᾶς	καὶ θεῶν τῶν ἄλλων καὶ
[3, 6]	ἐπιτάξαντες. (περικαθημένου δὲ Ἀντιγόνου τὰς	Ἀθήνας	καὶ τῆς ἐσόδου τῆς ἐς
[3, 19]	ἄγει· (κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν	Ἀθηνᾶς	ξόανόν ἐστιν Ἀλέας. πρὶν δὲ
[3, 18]	τὸ Ἀλπίον καλούμενον ναός ἐστιν	Ἀθηνᾶς	Ὀφθαλμίτιδος· ἀναθεῖναι δὲ Λυκοῦργον λέγουσιν
[3, 21]	τῇ ἀκροπόλει ναὸς καὶ ἄγαλμα	Ἀθηνᾶς	πεποίηται. ~Γυθίου δὲ τρεῖς μάλιστα
[3, 6]	πεζῷ τε καὶ ναυσὶν ἐπὶ	Ἀθήνας	στρατεύει. τοῖς δὲ Ἀθηναίοις ἀμυνοῦντες
[3, 9]	ἐπὶ Σκύθας Δαρείου καὶ ἐπὶ	Ἀθήνας	στρατόν. Λακεδαιμόνιοι δὲ ἀγασθέντες τὸ
[3, 8]	συμμάχους ἐξήνεγκαν ἐκκόψαι προρρίζους τὰς	Ἀθήνας.	(τὰ μὲν οὖν ἐς πόλεμον
[3, 26]	γάμον. ἐν δὲ τῷ πολίσματι	Ἀθηνᾶς	τε ἱερὸν καὶ Ἀπόλλων ἐστὶ
[3, 4]	ἱκέται. (ἐστράτευσε δὲ καὶ ἐπὶ	Ἀθήνας,	τὸ μὲν πρότερον Ἀθηναίοις τε
[3, 17]	ναὸν ὁμοίως καὶ ἄγαλμα ἐποιήσαντο	Ἀθηνᾶς	χαλκοῦν· Γιτιάδας δὲ εἰργάσατο ἀνὴρ
[3, 16]	ἡρῷον τοῦ σοφοῦ νομιζομένου καὶ	Ἀθηνοδώρου	τῶν ὁμοῦ Δωριεῖ τῷ Ἀναξανδρίδου
[3, 5]	ὀνειδῶν. (ὡς δὲ ἐπανῆλθεν ἐξ	Ἀθηνῶν	μαχεσάμενος ἄπρακτον μάχην, ὑπάγουσιν αὐτὸν
[3, 4]	ἀνδρὸς Ἰσαγόρου τυραννίδα οἱ συγκατεργασόμενος	Ἀθηνῶν.	ὡς δὲ ἡμάρτανε τῆς ἐλπίδος
[3, 24]	ἐς Τροίαν, ἐποίησε δὲ ἐν	ἄθλοις	λέγοντα Ἀντίλοχον ὡς Ὀδυσσεὺς πρεσβύτερός
[3, 17]	τῷ χαλκῷ πολλὰ μὲν τῶν	ἄθλων	Ἡρακλέους, πολλὰ δὲ καὶ ὧν
[3, 25]	εἶναί τινα οἴκησιν ἐς ἣν	ἀθροίζεσθαι	τὰς ψυχάς. ἀλλὰ Ἑκαταῖος μὲν
[3, 5]	καὶ ἐξ Ἀρκαδίας τῆς ἄλλης	ἀθροίζων	δύναμιν· ὡς δὲ ἐς τὴν
[3, 4]	τὴν Ἀργολίδα, Λακεδαιμονίων τε αὐτῶν	ἀθροίσας	καὶ τῶν συμμάχων στρατιάν. ὡς
[3, 9]	καὶ τὸ πεζὸν τότε πλεῖστον	ἀθροισθὲν	μετά γε τὸν Ξέρξου καὶ
[3, 14]	ἄνδρα τὸν εἰρημένον τρόπον μάχεται·	ἀθρόοι	δέ ἐμπίπτουσι βιαίως καὶ ἐς
[3, 5]	τοὺς δὲ καὶ ἔκφρονας ἐποίησαν	αἱ	βρονταί. οὕτω μὲν δὴ ἐκ
[3, 1]	Θήραν ἐς τὸ αὐτὸ συνῆλθον	αἱ	γνῶμαι, τὰ δὲ λοιπὰ διειστήκει
[3, 11]	δὲ εἴ τις ἄλλη καὶ	αἱ	γυμνοπαιδίαι διὰ σπουδῆς Λακεδαιμονίοις εἰσίν
[3, 19]	αὗται διαλαβοῦσαι δὴ τὴν Ἑλένην	αἱ	γυναῖκες ἀπάγχουσιν ἐπὶ δένδρου, καὶ
[3, 16]	λόγος. (ὑφαίνουσι δὲ κατὰ ἔτος	αἱ	γυναῖκες τῷ Ἀπόλλωνι χιτῶνα τῷ
[3, 16]	τῷ βωμῷ Λαθρίας καὶ Ἀναξάνδρας·	αἱ	δὲ αὐταί τε ἦσαν δίδυμοι
[3, 13]	πρὶν ἢ τῷ θεῷ θύουσιν	αἱ	Διονυσιάδες καὶ αἱ Λευκιππίδες. τὰς
[3, 5]	ὡσαύτως δὲ καὶ Ἀθηναίοις δεῖμα	αἱ	διοσημεῖαι παρείχοντο. (καὶ ὁ μὲν
[3, 19]	ἐς οὐρανόν. εἰσὶ δὲ καὶ	αἱ	Θεστίου θυγατέρες ἐπὶ τῷ βωμῷ,
[3, 10]	χωρίον Ἀρτέμιδος καὶ Νυμφῶν ἐστιν	αἱ	Κάρυαι καὶ ἄγαλμα ἕστηκεν Ἀρτέμιδος
[3, 10]	ὑπαίθρῳ Καρυάτιδος· χοροὺς δὲ ἐνταῦθα	αἱ	Λακεδαιμονίων παρθένοι κατὰ ἔτος ἱστᾶσι
[3, 13]	θεῷ θύουσιν αἱ Διονυσιάδες καὶ	αἱ	Λευκιππίδες. τὰς δὲ ἄλλας ἕνδεκα
[3, 14]	τέσσαρες μὲν σταδίου, διαύλου δὲ	αἱ	λοιπαί· τὸν δὲ σὺν τῇ
[3, 21]	Μαριός. αὗται μὲν οὖν εἰσιν	αἱ	λοιπαὶ τῶν Ἐλευθερολακώνων ἀπὸ τεσσάρων
[3, 11]	Ἀργείων λέγειν εἰκότα. ἐνταῦθα, ἔνθα	αἱ	Μοῖραι, καὶ Ἑστία τοῖς Λακεδαιμονίοις
[3, 9]	τὸ στράτευμα ἤθροιστο καὶ ἅμα	αἱ	νῆες εὐτρεπεῖς ἦσαν, ἀφίκετο ἐς
[3, 22]	περὶ δὲ τὴν ἀγοράν σφισιν	αἱ	πηγαὶ τῶν ποτίμων εἰσὶν ὑδάτων.
[3, 14]	ὑψηλαὶ καὶ συνεχεῖς περὶ αὐτὸ	αἱ	πλάτανοι πεφύκασιν. αὐτὸ δὲ τὸ
[3, 3]	ἀφίκετο ἐς Τεγέαν· (τηνικαῦτα δὲ	αἱ	πόλεις ἄγουσαι σπονδὰς ἔτυχον. ἀφικομένου
[3, 15]	ὄντων πτερῶν. τόνδε μέν εἰσιν	αἱ	πόλεις αὗται τὰ ξόανα τὸν
[3, 15]	ἐστιν Ἱπποσθένους ναός, ᾧ γεγόνασιν	αἱ	πολλαὶ νῖκαι πάλης· σέβουσι δὲ
[3, 9]	μέρος τηνικαῦτα ἡ Λυδία, καὶ	αἱ	Σάρδεις πλούτῳ καὶ παρασκευῇ προεῖχον,
[3, 13]	καὶ οὐ ταύτῃ· (Μεσσηνίων δὲ	αἱ	συμφοραὶ καὶ ὁ χρόνος, ὅσον
[3, 14]	Πλατανιστᾶς ἐστιν ἀπὸ τῶν δένδρων,	αἳ	δὴ ὑψηλαὶ καὶ συνεχεῖς περὶ
[3, 22]	τὸ ὄνομα ἀπὸ τῶν νησίδων,	αἳ	ταύτῃ πρόκεινται τῆς ἠπείρου τρεῖς
[3, 6]	πατρίδα ἐτόλμησε καὶ Πύρρον τὸν	Αἰακίδου	σφίσιν ἐπηγάγετο ἐς τὴν χώραν·
[3, 19]	τοῦτο ᾗ προτετάχθαι σφίσι τὸν	Αἴαντα	ἤκουε. τιτρώσκεται δὴ τὸ στέρνον
[3, 19]	ἐνταῦθα εἰποῦσα αὐτῷ φανήσεσθαι τὸν	Αἴαντα	καὶ ἀκέσεσθαι τὸ τραῦμα. (χρόνῳ
[3, 19]	τὸν Ὀιλέως καὶ τὸν Τελαμῶνος	Αἴαντα,	συνεῖναι δὲ καὶ Πάτροκλόν σφισι
[3, 19]	Λοκρῶν κατὰ οἰκειότητα πρὸς Ὀπουντίους	Αἴαντα	τὸν Ὀιλέως ἐς τὰς μάχας
[3, 15]	ἐδόξαζεν ἐναντιοῦσθαί οἱ τὴν θεόν·	αἶγας	δὲ αὐτὸν θῦσαί φασιν ἱερείων
[3, 15]	λέγουσιν ἱδρύσασθαι τὸ ἱερὸν καὶ	αἶγας	θῦσαι πρῶτον, ὅτι μαχομένῳ οἱ
[3, 20]	θηρία καὶ ἄλλα τρέφων καὶ	αἶγας	μάλιστα ἀγρίας. παρέχεται δὲ καὶ
[3, 15]	καθέστηκεν Ἥραν ἐπονομάζειν Αἰγοφάγον καὶ	αἶγας	τῇ θεῷ θύειν. Ἡρακλέα δὲ
[3, 15]	δὲ αὐτοὺς Ὑραίου παῖδας τοῦ	Αἰγέως.	ἐποίησαν δὲ καὶ τῷ Ἀμφιλόχῳ
[3, 15]	ἀπογόνων, Οἰολύκου τοῦ Θήρα καὶ	Αἰγέως	τοῦ Οἰολύκου. ποιῆσαι δὲ τὰ
[3, 23]	Λακωνικὴν ἄλλαι θαλάσσης εἰσὶν ἐσβολαί,	αἰγιαλὸς	δὲ ὁ ταύτῃ παρέχεται ψηφῖδας
[3, 26]	ἑξήκοντα. ἐνταῦθα οὐ πόρρω τοῦ	αἰγιαλοῦ	τέμενος ἱερὸν τῶν Νηρέως θυγατέρων
[3, 21]	Γύθιον εὐθείας ἐπὶ πόλισμα ἥξεις	Αἰγίας·	Ὅμηρον δὲ ἐν τοῖς ἔπεσι
[3, 12]	ἀποφαίνουσι· δεικνύουσι δὲ καὶ Ἀχαιῶν	Αἰγιεῖς	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς, Ταλθυβίου καὶ
[3, 14]	Ποσειδῶνός ἐστιν Ἱπποκουρίου καὶ Ἀρτέμιδος	Αἰγιναίας.	ἐπανελθοῦσι δὲ ὀπίσω πρὸς τὴν
[3, 14]	τὰ δὲ ἐς αὐτὴν ὁ	Αἰγιναῖος	ἔχει μοι λόγος. (ἐγγυτάτω δὲ
[3, 4]	αὐτόν. ἀφίκετο δὲ καὶ ἐς	Αἴγιναν,	καὶ Αἰγινητῶν τοὺς δυνατοὺς συνελάμβανεν
[3, 4]	πολίτας ἔπεισαν. (διατρίβοντος δὲ ἐν	Αἰγίνῃ	Κλεομένους Δημάρατος ὁ τῆς οἰκίας
[3, 4]	Κλεομένης δὲ ὡς ἀνέστρεψεν ἐξ	Αἰγίνης,	ἔπρασσεν ὅπως Δημάρατον παύσειε βασιλεύοντα,
[3, 18]	ἐπειργασμένα, ὁ τρίτος δέ ἐστιν	Αἰγινήτου	Κάλλωνος· ὑπὸ τούτῳ δὲ ἄγαλμα
[3, 4]	νεκρὸν κατὰ τὴν παραίνεσιν τοῦ	Αἰγινήτου	Λάμπωνος. ~Πλείσταρχος μὲν οὖν ὁ
[3, 4]	δὲ καὶ ἐς Αἴγιναν, καὶ	Αἰγινητῶν	τοὺς δυνατοὺς συνελάμβανεν ὅσοι μηδισμοῦ
[3, 21]	σταδίου δὲ ἀνελόμενον, Ἀχαιὸν ἐξ	Αἰγίου	φησὶν εἶναι (καὶ) τὰ ἐς
[3, 21]	εἰσί, πρώτη μὲν καταβᾶσιν ἐξ	Αἰγιῶν	ἐπὶ θάλασσαν Γύθιον, μετὰ δὲ
[3, 21]	δὲ ἀπέχει μὲν σταδίους τριάκοντα	Αἰγιῶν,	ἐπὶ θαλάσσῃ δὲ ᾠκισμένον ἔστιν
[3, 18]	ἀπὸ τῆς νίκης τῆς ἐν	Αἰγὸς	ποταμοῖς ἀνετέθησαν. (Βαθυκλέους δὲ Μάγνητος,
[3, 17]	τριήρεις ἐνίκησε, καὶ ὕστερον ἐν	Αἰγὸς	ποταμοῖς καθεῖλεν Ἀθηναίων τὸ ναυτικόν.
[3, 8]	ἐν Δεκελείᾳ· καταλυθέντος δὲ ἐν	Αἰγὸς	ποταμοῖς τοῦ Ἀθηναίων ναυτικοῦ Λύσανδρος
[3, 11]	τὸ Ἀθηναίων ἑλεῖν ναυτικὸν περὶ	Αἰγὸς	ποταμοὺς πλὴν τριήρων δέκα· αὗται
[3, 15]	Ἑλλήνων Λακεδαιμονίοις καθέστηκεν Ἥραν ἐπονομάζειν	Αἰγοφάγον	καὶ αἶγας τῇ θεῷ θύειν.
[3, 2]	συνεξεῖλε μὲν καὶ Ἀρχελάῳ τὴν	Αἴγυν,	ὁπόσα δὲ καὶ ἰδίᾳ Λακεδαιμονίων
[3, 2]	κρατήσαντες πόλιν τῶν περιοικίδων ἠνδραποδίσαντο	Αἴγυν,	ὑποπτεύσαντες ὡς οἱ Αἰγῦται φρονοῦσι
[3, 6]	ἐν Μακεδονίᾳ βασιλεύοντα ἢ τὸν	Αἰγύπτιον,	ὁ δὲ καὶ μεταγνόντων ἂν
[3, 18]	τὰ ἐς Μενέλαον καὶ τὸν	Αἰγύπτιον	Πρωτέα ἐν Ὀδυσσείᾳ. τελευταῖα Ἄδμητός
[3, 6]	δὲ οὐκ εἰκὸς εἶναι σφᾶς	Αἰγυπτίους	τε ὄντας καὶ ναύτας Μακεδόσιν
[3, 10]	Αἴγυπτον, ἀφεστηκότων ἀπὸ βασιλέως τῶν	Αἰγυπτίων	βοηθήσων· καὶ ἔστιν Ἀγησιλάῳ πολλά
[3, 6]	Ἀθηναίοις ἀμυνοῦντες ἀφίκοντο μὲν ὁ	Αἰγυπτίων	ὁμοῦ Πατρόκλῳ στόλος, ἐξίασι δὲ
[3, 10]	δὲ ὕστερον ἔπλευσε καὶ ἐς	Αἴγυπτον,	ἀφεστηκότων ἀπὸ βασιλέως τῶν Αἰγυπτίων
[3, 10]	εἰργασμένα καὶ μνήμης ἄξια ἐν	Αἰγύπτῳ.	καὶ ἦν γὰρ δὴ ἤδη
[3, 6]	μοι καὶ τρόπον ὅντινα ἐν	Αἰγύπτῳ	Κλεομένης ἐτελεύτησεν. ~γένους μὲν δὴ
[3, 2]	ἠνδραποδίσαντο Αἴγυν, ὑποπτεύσαντες ὡς οἱ	Αἰγῦται	φρονοῦσι τὰ Ἀρκάδων. Χαρίλαος δὲ
[3, 20]	δι' ὅλου τὸ Ταύγετον τῶν	αἰγῶν	τούτων ἄγραν καὶ ὑῶν, πλείστην
[3, 5]	τοῦτο ἐκ παλαιοῦ Πελοποννησίοις πᾶσιν	αἰδέσιμον	καὶ τοῖς αὐτόθι ἱκετεύουσιν ἀσφάλειαν
[3, 24]	πρὸς Ἀλκίνουν περὶ τῶν ἐν	Ἅιδου	καὶ ἄλλα διηγούμενον καὶ ὅτι
[3, 25]	ἢ εἰ δράκοντα ὄντα ἐκάλεσεν	Ἅιδου	κύνα. (ἀναθήματα δὲ ἄλλα τέ
[3, 25]	(Ὅμηρος δὲ πρῶτος γὰρ ἐκάλεσεν	Ἅιδου	κύνα ὅντινα Ἡρακλῆς ἦγεν οὔτε
[3, 25]	Ταινάρῳ τραφῆναι δεινόν, κληθῆναι δὲ	Ἅιδου	κύνα, ὅτι ἔδει τὸν δηχθέντα
[3, 18]	ὕδραν καὶ ὡς ἀνήγαγε τοῦ	Ἅιδου	τὸν κύνα. Ἀναξίας δὲ καὶ
[3, 25]	ὡς Ἡρακλῆς ἀναγάγοι ταύτῃ τοῦ	Ἅιδου	τὸν κύνα, οὔτε ὑπὸ γῆν
[3, 20]	Ὀδυσσέως ἀφίησιν, ἄγαλμα δὲ ἀνέθηκεν	Αἰδοῦς·	ἐνταῦθα γὰρ τῆς ὁδοῦ προήκουσαν
[3, 20]	Ἀρτέμιδος. (τὸ δὲ ἄγαλμα τῆς	Αἰδοῦς	τριάκοντά που στάδια ἀπέχον τῆς
[3, 16]	λόγιον αἵματι ἀνθρώπων τὸν βωμὸν	αἱμάσσειν·	θυομένου δὲ ὅντινα ὁ κλῆρος
[3, 16]	σφισιν ἐπὶ τούτῳ γίνεται λόγιον	αἵματι	ἀνθρώπων τὸν βωμὸν αἱμάσσειν· θυομένου
[3, 16]	τῇ Ταυρικῇ θυσιῶν ἐμμεμένηκεν ἀνθρώπων	αἵματι	ἥδεσθαι· καλοῦσι δὲ οὐκ Ὀρθίαν
[3, 16]	μάστιγας, ἐμπίπλαταί τε οὕτως ἀνθρώπων	αἵματι	ὁ βωμός. ἡ δὲ ἱέρεια
[3, 22]	μὲν δύο ἐς Ἰταλίαν φεύγοντα	Αἰνείαν	καὶ ὑπὸ πνευμάτων ἀπενεχθέντα ἐς
[3, 22]	κόλπον οἰκίσαι φασί, τὴν Ἠτιάδα	Αἰνείου	θυγατέρα λέγοντες εἶναι· τὴν τρίτην
[3, 18]	πένταθλός ἐστιν ἐπὶ στήλης ὄνομα	Αἴνητος·	τούτῳ νικήσαντι Ὀλυμπίασι καὶ ἔτι
[3, 2]	μεταξὺ καὶ Μυσῶν, καλουμένην δὲ	Αἰολίδα	ἐφ' ἡμῶν, καθέξειν ἔμελλεν· ὁ
[3, 7]	ἔξοδος, ὅτε οἱ Λακεδαιμόνιοι Τεγεάτας	αἱρήσειν	ἤλπισαν καὶ ἀποτεμεῖσθαι τῆς Ἀρκαδίας
[3, 5]	τὰς πολλὰς καὶ αὐτὴν ἐλπίζοντα	αἱρήσειν	τὴν Ὄλυνθον νόσος τε ἐξαίφνης
[3, 9]	τὴν Ἀσίαν, Ἀρταξέρξην τὸν Δαρείου	αἱρήσοντας·	ἐδιδάσκοντο γὰρ ὑπό τε ἄλλων
[3, 11]	καὶ αὐτὰς καὶ τοὺς ἄνδρας	αἱροῦσιν.	ὁ δὲ Ἀγίας Ἀγελόχου παῖς
[3, 23]	ἀλφίτων μάζας. ταύτας ἐπὶ μὲν	αἰσίῳ	τοῦ ἐμβαλόντος καταδεξάμενον ἔχει τὸ
[3, 7]	τῶν ἐν Λακεδαίμονι εἶναί φασιν	αἰσχίστην,	γυναικῶν δὲ τὸ εἶδος καλλίστην
[3, 5]	αὔξοντα ἐπισπάσασθαι τῇ Σπάρτῃ τὸ	αἴσχιστον	τῶν> ὀνειδῶν. (ὡς δὲ ἐπανῆλθεν
[3, 4]	τε οὐκ ἠθέλησεν ὁ Παυσανίας	αἰσχῦναι	τὸν νεκρὸν κατὰ τὴν παραίνεσιν
[3, 14]	τὴν Κλεὼ παρὰ τοῦ Ἀναξάνδρου	αἰτεῖ,	καὶ τό τε ξόανον τῆς
[3, 24]	μηδὲν τοῦτο ἔστω τεκμήριον οὐκ	αἰτῆσαι	Ἑλένην αὐτόν· (Ὅμηρος δὲ ἔγραψε
[3, 12]	Δαρείου γῆν τε καὶ ὕδωρ	αἰτήσοντες	ἐς τὴν Ἑλλάδα ἐπέμφθησαν, Λακεδαιμονίοις
[3, 5]	Λακεδαιμονίων συλλεγόντων ἐπὶ Θήβας στρατιάν	αἰτία	δὲ ἥτις ἐγένετο προσέσται τῷ
[3, 5]	κακοῦ πρόφασις. (τότε δὲ ἐν	αἰτίᾳ	ποιουμένων τῶν πολιτῶν τὴν βραδυτῆτα
[3, 14]	τῆς Θέτιδος κατασκευασθῆναί φασιν ἐπ'	αἰτίᾳ	τοιαύτῃ· πολεμεῖν μὲν πρὸς Μεσσηνίους
[3, 16]	οὐκέτι εὔφορον, ἡ δὲ ἐν	αἰτίᾳ	τοὺς μαστιγοῦντας ποιεῖται καὶ πιέζεσθαι
[3, 1]	δὴ ὅποι καὶ δι' ἥντινα	αἰτίαν	ἀπεχώρησεν, ἑτέρωθι δηλώσω· Μύλητος δὲ
[3, 2]	(τῇ) ἡλικίᾳ Λακεδαιμόνιοι ποιοῦσιν ἀναστάτους,	αἰτίαν	ἐπενεγκόντες ὡς τὴν Ἀργολίδα συγγενῶν
[3, 3]	οὐ τὰς αὐτὰς Λακεδαιμόνιοί τε	αἰτίας	καὶ Μεσσήνιοι τοῦ πολέμου. (τὰ
[3, 8]	ἐπανήγαγον τὸ ἀμφισβήτημα ἐς Δελφούς·	αἴτιος	δ' ἐμοὶ δοκεῖν Λύσανδρος ἐγένετο
[3, 7]	τότε τοῦ πολέμου μάλιστα ἐγένετο	αἴτιος·	καὶ ὁ πόλεμος οὗτος εὖ
[3, 12]	τὴν Ἀττικὴν ὁ Μιλτιάδης ἀποθανεῖν	αἴτιος	ὑπὸ Ἀθηναίων. (Λακεδαιμονίοις δὲ ἔστι
[3, 23]	(τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ἐν	Αἴτνῃ	δηλοῦσιν οἱ κρατῆρες· καὶ γὰρ
[3, 24]	χώραν Ἑλένην παρὰ Τυνδάρεω γυναῖκα	αἰτοῦντα.	λέγοντι δὲ ἐπ' ἀληθείᾳ Πάτροκλός
[3, 10]	διέφθειραν· (Ἀγησίλαος δὲ καὶ ἐς	Αἰτωλίαν	ἐπικουρήσων ἀφίκετο Αἰτωλοῖς ὑπὸ Ἀκαρνάνων
[3, 10]	καὶ ἐς Αἰτωλίαν ἐπικουρήσων ἀφίκετο	Αἰτωλοῖς	ὑπὸ Ἀκαρνάνων πολέμῳ πιεζομένοις, καὶ
[3, 10]	ἀποδέοντας Καλυδῶνα καὶ τὰ ἄλλα	Αἰτωλῶν	πολίσματα ᾑρηκέναι. χρόνῳ δὲ ὕστερον
[3, 18]	ὁμοῦ τοῖς Διοσκούροις, ληφθέντα δὲ	αἰχμάλωτον	ἐν τῇ μάχῃ καὶ πραθέντα
[3, 14]	ἐσβαλόντα ἐς τὴν Μεσσηνίαν λαβεῖν	αἰχμαλώτους	γυναῖκας, ἐν δὲ αὐταῖς εἶναι
[3, 18]	ἀγῶνος συμβάντος πείθοιτο ἄν τις	αἰχμαλώτους	ληφθῆναι παρὰ τῶν κρατησάντων, ἄλλως
[3, 3]	καὶ τοῦ μὲν ἥ τε	αἰχμὴ	καὶ ὁ σαυρωτήρ, ἡ μάχαιρα
[3, 13]	καὶ Δωριεῦσιν ἀπὸ τούτου τὸν	Ἀκαρνᾶνα	μάντιν καθέστηκεν ἱλάσκεσθαι. ἀλλὰ γὰρ
[3, 10]	ὑπὸ Ἀκαρνάνων πολέμῳ πιεζομένοις, καὶ	Ἀκαρνᾶνας	ἠνάγκασε καταλύσασθαι τὸν πόλεμον οὐ
[3, 13]	καθέστηκεν ἀπὸ Κάρνου γένος ἐξ	Ἀκαρνανίας,	μαντευομένου δὲ ἐξ Ἀπόλλωνος· τοῦτον
[3, 10]	Αἰτωλίαν ἐπικουρήσων ἀφίκετο Αἰτωλοῖς ὑπὸ	Ἀκαρνάνων	πολέμῳ πιεζομένοις, καὶ Ἀκαρνᾶνας ἠνάγκασε
[3, 18]	ὑπὸ Ἡφαίστου δεθείη, καὶ ὃν	Ἄκαστος	ἔθηκεν ἀγῶνα ἐπὶ πατρὶ καὶ
[3, 19]	αὐτῷ φανήσεσθαι τὸν Αἴαντα καὶ	ἀκέσεσθαι	τὸ τραῦμα. (χρόνῳ δὲ ὡς
[3, 19]	Ἡρακλῆς· καὶ Ἀσκληπιὸν Κοτυλέα ὠνόμασεν	ἀκεσθεὶς	τὸ τραῦμα τὸ ἐς τὴν
[3, 19]	Ἄρεως λέγουσι. τάχα δ' ἂν	ἀκηκοότες	παρὰ Κόλχων Θηρίταν λέγοιεν, ἐπεὶ
[3, 17]	τότε καὶ τὴν παῖδα τῷ	ἀκινάκῃ	παίει. (τοῦτο τὸ ἄγος οὐκ
[3, 9]	περὶ Ἰσμηνίαν τόν τε σῖτον	ἀκμάζοντα	ἔτεμον καὶ ἤλασαν λείαν ἄγοντες·
[3, 3]	Μεσσηνιακὸς Πολυδώρου βασιλεύοντος μάλιστα ἐς	ἀκμὴν	προῆλθε. λέγουσι δὲ οὐ τὰς
[3, 3]	δὲ τὴν σφῦραν καὶ τὸν	ἄκμονα	ἀντίτυπον ταύτῃ, πῆμα δὲ εἰκότως
[3, 25]	ἐπὶ τῷ δελφῖνι Ἡρόδοτος εἶπεν	ἀκοὴν	ἐν τῇ Λυδίᾳ συγγραφῇ· τὸν
[3, 25]	ὃν Μαλέας ὄρος ἔθρεψε, Ναίδος	ἀκοίτας,	Σιληνός· δὲ καὶ Πύρριχος ὄνομα
[3, 9]	Ὀλυμπίου, ποιησάμενοι πονηρὸν οἰωνὸν καταμένουσιν	ἄκοντες.	Ἀθηναίοις δὲ ἦν μὲν ἡ
[3, 3]	εἶναι νομίζοντες τὸν μὲν ἀπώσαντο	ἄκοντες,	Κλεομένει δὲ διδόασιν ἐκ τῶν
[3, 19]	ὑπὸ τοῦ Ἀπόλλωνος Ὑάκινθος ἀπέθανεν	ἄκοντος,	καὶ τὰ ἐς τὸ ἄνθος
[3, 17]	αὐτὸν τὸν καιόμενον λύχνον κατέβαλεν	ἄκουσα.	ἅτε δὲ ὁ Παυσανίας συνειδὼς
[3, 4]	Τεάσπιδος, ἀνὴρ Πέρσης, παλλακὴν εἶχεν	ἄκουσαν·	(ἐπεὶ δὲ Πλαταιᾶσι Μαρδόνιός τε
[3, 24]	τιμῶσιν οἱ Κόλχοι, παρὰ Λακεδαιμονίων	ἀκούσας	γράφω. τῆς δὲ ἐφ' ἡμῶν
[3, 22]	ἔνθα τὸ Ἀσκληπιεῖον, Ὑπερτελέατον ὀνομάζουσιν.	ἄκρα	δὲ ἀνέχουσα ἐς θάλασσαν ἀφέστηκεν
[3, 23]	τοῦ λιμένος Διὸς ἐπίκλησιν Σωτῆρος.	(ἄκρα	δὲ ἐς τὸ πέλαγος κατὰ
[3, 24]	ἑορτὴν κατὰ ἔτος ἄγουσιν Ἀχιλλεῖ.	ἄκρα	δέ ἐστιν ἐν ταῖς Βρασιαῖς
[3, 20]	τὰς θυσίας δρῶσιν ἐν ἀπορρήτῳ.	(ἄκρα	δὲ τοῦ Ταυγέτου Ταλετὸν ὑπὲρ
[3, 3]	(ἀποικίαν) ἐς Λοκροὺς τοὺς πρὸς	ἄκρᾳ	Ζεφυρίῳ, καὶ ὁ πόλεμος ὁ
[3, 25]	καὶ Ψαμαθοῦς, ἐπὶ δὲ τῇ	ἄκρᾳ	ναὸς εἰκασμένος σπηλαίῳ καὶ πρὸ
[3, 25]	ἑκατὸν σταδίους ἐς θάλασσαν ἀνέχουσα	ἄκρα	Ταίναρον, καὶ λιμένες ὅ τε
[3, 25]	ἐντεῦθεν ἀποσχόντι τριάκοντα σταδίους Θυρίδες	ἄκρα	Ταινάρου καὶ πόλεως ἐρείπια Ἱππόλας
[3, 22]	ἦν. (ἐσέχει δὲ μετὰ τὴν	ἄκραν	Βοιατικὸς καλούμενος κόλπος, καὶ Βοιαὶ
[3, 22]	καλοῦσι δὲ Ὄνου γνάθον τὴν	ἄκραν.	ἐνταῦθά ἐστιν Ἀθηνᾶς ἱερὸν ἄγαλμα
[3, 14]	Ταινάρου μνῆμά ἐστι, καὶ τὴν	ἄκραν	τὴν ἐς θάλασσαν ἐσέχουσαν ἀπὸ
[3, 23]	περιοικοῦσι πολλοί. περιπλεύσαντι δὲ τὴν	ἄκραν	τῆς Μαλέας καὶ ἑκατὸν στάδια
[3, 23]	ἐκ Βοιῶν τὴν ὑπὸ τὴν	ἄκραν	τῆς Μαλέας λιμήν ἐστιν ὀνομαζόμενον
[3, 23]	ἡ νῆσος ἐς ταύτην τὴν	ἄκραν	τὸν Πλατανιστοῦντα ἀπὸ ἄκρας τῆς
[3, 24]	Δαφναίας. (πρὸς θαλάσσῃ δὲ ἐπὶ	ἄκρας	ναός ἐστι Δικτύννης Ἀρτέμιδος, καί
[3, 25]	ἐναποπλύνασα ἐσθῆτα. (Ταινάρου δὲ τῆς	ἄκρας	πλοῦν ὅσον τεσσαράκοντα σταδίων ἀφέστηκε
[3, 24]	ταύτης δὲ ἐν ἀριστερᾷ τῆς	ἄκρας	ποταμὸς ἐκδίδωσιν ἐς θάλασσαν Σμῆνος,
[3, 23]	τὴν ἄκραν τὸν Πλατανιστοῦντα ἀπὸ	ἄκρας	τῆς ἠπείρου, καλουμένης δὲ Ὄνου
[3, 24]	Διονύσου τέ ἐστι καὶ ἐπ'	ἄκρας	τῆς κορυφῆς Ἀσκληπιοῦ ναός, πρὸς
[3, 21]	ἐπέκεινα Γυθίου πρὸς θαλάσσῃ Ἀσωπὸς	Ἀκριαὶ	Βοιαὶ Ζάραξ Ἐπίδαυρος ἡ Λιμηρὰ
[3, 22]	σταδίους ἐπὶ θαλάσσης πόλις ἐστὶν	Ἀκρίαι·	θέας δὲ αὐτόθι ἄξια Μητρὸς
[3, 22]	τοῦτο εἶναί φασιν οἱ τὰς	Ἀκρίας	ἔχοντες, ὁπόσα τῆς θεοῦ ταύτης
[3, 22]	αὐτὸ Βροτέαν λέγουσι τὸν Ταντάλου.	(Ἀκριᾶται	δὲ καὶ ἄνδρα ποτὲ Ὀλυμπιονίκην
[3, 17]	γὰρ τοῖς πρότερον συγγραφέντα ἐπ'	ἀκριβὲς	ἀποχρῶντα ἦν· ἐπεξελθεῖν σφισιν ἀρκέσομαι.
[3, 18]	δὲ ἐπειργασμένα καθ' ἕκαστον ἐπ'	ἀκριβὲς	διελθεῖν ὄχλον τοῖς ἐπιλεξομένοις παρέξειν
[3, 13]	φασὶ Λακεδαίμονος θυγατέρα, γυναῖκα δὲ	Ἀκρισίου	τοῦ Ἄβαντος. Ἥρας δὲ ἱερὸν
[3, 12]	(Λακεδαιμονίοις δὲ ἔστι μὲν Ἀπόλλωνος	Ἀκρίτα	βωμός, ἔστι δ' ἐπονομαζόμενον Γάσηπτον
[3, 22]	σταδίων εἴκοσι. (τάδε μὲν ἀπὸ	Ἀκριῶν	ἄνω πρὸς ἤπειρον· τὰ δὲ
[3, 22]	δὲ πρὸς θαλάσσῃ, πόλις Ἀσωπὸς	Ἀκριῶν	ἀπέχει σταδίους ἑξήκοντα. ἐν αὐτῇ
[3, 22]	κατὰ μὲν δὴ τὴν ἐξ	Ἀκριῶν	ἐς Γερόνθρας ὁδὸν ἔστι Παλαιὰ
[3, 22]	σταδίους ἀπέχουσιν εἴκοσι καὶ ἑκατὸν	Ἀκριῶν.	ταύτας οἰκουμένας πρὶν Ἡρακλείδας ἐλθεῖν
[3, 19]	πρόσωπον αὐτῷ καὶ πόδες εἰσὶν	ἄκροι	καὶ χεῖρες, τὸ λοιπὸν χαλκῷ
[3, 22]	Ἀθηνᾶς ἱερόν ἐστιν ἐν τῇ	ἀκροπόλει	Κυπαρισσίας ἐπίκλησιν. τῆς δὲ ἀκροπόλεως
[3, 22]	εἰσὶν ὑδάτων. ἐν δὲ τῇ	ἀκροπόλει	ναός ἐστιν Ἀπόλλωνος καὶ ἀγάλματος
[3, 21]	πύλαι Καστορίδες, καὶ ἐν τῇ	ἀκροπόλει	ναὸς καὶ ἄγαλμα Ἀθηνᾶς πεποίηται.
[3, 23]	λίθου, καὶ Ἀθηνᾶς ἐν τῇ	ἀκροπόλει	ναός, πρὸ δὲ τοῦ λιμένος
[3, 26]	Σπάρτην ἔχοντες. ἐπὶ δὲ τῆς	ἀκροπόλεώς	ἐστιν ἱερὸν καὶ ἄγαλμα Ἀθηνᾶς,
[3, 22]	ἀκροπόλει Κυπαρισσίας ἐπίκλησιν. τῆς δὲ	ἀκροπόλεως	πρὸς τοῖς ποσὶ πόλεως ἐρείπια
[3, 17]	μάλιστα ἐς μετέωρον ἀνῆκον ὀνομάζουσιν	ἀκρόπολιν.	(ἐνταῦθα Ἀθηνᾶς ἱερὸν πεποίηται Πολιούχου
[3, 17]	Δελφῶν μαντεύματος. Λακεδαιμονίοις δὲ (ἡ)	ἀκρόπολις	μὲν ἐς ὕψος περιφανὲς ἐξίσχουσα
[3, 6]	αὐτῷ Κλεωνύμου κατήγαγε τὸ χρεὼν	Ἀκρότατον	ἔτι πρότερον ἢ αὐτὸν Κλεομένην,
[3, 6]	Ἀντίγονος, Ἀρέως δὲ ἐγένετο υἱὸς	Ἀκρότατος,	τοῦ δὲ Ἀρεύς, ὃς ὀκτὼ
[3, 6]	(Ἀρέως δὲ ἐν Σπάρτῃ τοῦ	Ἀκροτάτου	βασιλεύοντος Ἀντίγονος ὁ Δημητρίου πεζῷ
[3, 6]	ὁ Κλεομένους καὶ Ἀρεὺς ὁ	Ἀκροτάτου.	δικάζουσιν οὖν οἱ γέροντες Ἀρεῖ
[3, 6]	ἀρχήν. γενομένων δὲ αὐτῷ παίδων	Ἀκροτάτου	καὶ ἐπ' αὐτῷ Κλεωνύμου κατήγαγε
[3, 6]	οὖν οἱ γέροντες Ἀρεῖ τῷ	Ἀκροτάτου	καὶ οὐχὶ Κλεωνύμῳ πατρῴαν εἶναι
[3, 20]	ὀνομάζοντες Λητώ φασιν ἀπὸ τῶν	ἄκρων	τοῦ Ταυγέτου Δήμητρος ἐπίκλησιν Ἐλευσινίας
[3, 18]	Ἡρακλῆς ἀποκτείνων τοὺς παῖδας τοὺς	Ἄκτορος,	Κάλαις δὲ καὶ Ζήτης τὰς
[3, 5]	δὴ ἐκ τῆς Ἀργολίδος ἀνέζευξεν	ἄκων,	ἐπὶ δὲ Ὀλυνθίους ἐποιεῖτο αὖθις
[3, 26]	μεσόγαιαν ἄνω τριάκοντα ἀπέχει σταδίους	Ἀλαγονία,	καὶ τὸ πόλισμα κατηρίθμησα ἤδη
[3, 21]	Λεῦκτρα καὶ Θαλάμαι, πρὸς δὲ	Ἀλαγονία	τε καὶ Γερηνία· τὰ δὲ
[3, 7]	μὲν αὐτόθι τὴν Ἀθηνᾶν τὴν	Ἀλέαν	ἱκέτευε, Λεωτυχίδου δὲ ὁ μὲν
[3, 5]	τῆς Ἀθηνᾶς ἱκέτην ἐδέξαντο τῆς	Ἀλέας.	ἦν δὲ ἄρα τὸ ἱερὸν
[3, 19]	τὴν ὁδὸν Ἀθηνᾶς ξόανόν ἐστιν	Ἀλέας.	πρὶν δὲ ἢ διαβῆναι τὸν
[3, 19]	Ἀλεξάνδρας καὶ ἄγαλμα· τὴν δὲ	Ἀλεξάνδραν	οἱ Ἀμυκλαιεῖς Κασσάνδραν τὴν Πριάμου
[3, 19]	διαμένουσα θέας παρείχετο ἄξιον ἱερὸν	Ἀλεξάνδρας	καὶ ἄγαλμα· τὴν δὲ Ἀλεξάνδραν
[3, 26]	τῆς Πριάμου ναὸς καὶ ἄγαλμα,	Ἀλεξάνδρας	ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων καλουμένης· καὶ
[3, 22]	Κρανάη πρόκειται Γυθίου, καὶ Ὅμηρος	Ἀλέξανδρον	ἁρπάσαντα Ἑλένην ἐνταῦθα ἔφη συγγενέσθαι
[3, 18]	Νέσσον τιμωρούμενος. Ἑρμῆς δὲ παρ'	Ἀλέξανδρον	κριθησομένας ἄγει τὰς θεάς, Ἄδραστος
[3, 22]	δὴ τὸ ἱερὸν ποιῆσαι λέγουσιν	Ἀλέξανδρον·	Μενέλαος δὲ Ἴλιον ἑλὼν καὶ
[3, 12]	Τροίαν καὶ δίκας δυνήσονται παρὰ	Ἀλεξάνδρου	λαβεῖν τῆς Ἑλένης ἁρπαγῆς. (τοῦ
[3, 20]	καὶ ἐν ταῖς Ἀλεσίαις ταύταις	ἀλέσαι.	καί σφισι Λακεδαίμονος τοῦ Ταυγέτης
[3, 20]	εὑρεῖν λέγοντες καὶ ἐν ταῖς	Ἀλεσίαις	ταύταις ἀλέσαι. καί σφισι Λακεδαίμονος
[3, 20]	ὡς ἐπὶ τὸ Ταύγετον ὀνομάζουσιν	Ἀλεσίας	χωρίον, Μύλητα τὸν Λέλεγος πρῶτον
[3, 7]	ὕστερον τούτων καὶ ἐπὶ τοὺς	Ἀλευάδας	ἐς Θεσσαλίαν· καί οἱ καταστρέψασθαι
[3, 7]	μάχαις, δῶρα ἔλαβε παρὰ τῶν	Ἀλευαδῶν.	(ὑπαγόμενος δὲ ἐν Λακεδαίμονι ἐς
[3, 24]	γυναῖκα αἰτοῦντα. λέγοντι δὲ ἐπ'	ἀληθείᾳ	Πάτροκλός ἐστιν ὁ τὸν Λᾶν
[3, 1]	ἥδε ἡ κάθοδος· ὁ δὲ	ἀληθέστερος	ἔχει λόγος Πυλάδου τοὺς παῖδας
[3, 5]	ἐποιήσατο καὶ τοὺς ὑπὸ τῷ	Ἁλιαρτίων	τείχει πεσόντας ἀνείλετο. τοῦτο Λακεδαιμονίοις
[3, 5]	καὶ προσβολὰς ἐποιεῖτο ἐς τὸ	Ἁλιαρτίων	τεῖχος οὐκ ἐθελόντων ἀπὸ Θηβαίων
[3, 21]	ἰχθῦς δεδοίκασιν ἐξαιρεῖν, τὸν θηρεύσαντα	ἁλιέα	γενέσθαι λέγοντες ἐξ ἀνθρώπου. (Γύθιον
[3, 25]	σῶστρα ἀποδιδόντα, ὅτι συγκοπέντα ὑπὸ	ἁλιέων	αὐτὸν ἰάσατο, τοῦτον τὸν δελφῖνα
[3, 11]	θυγάτηρ μὲν Λυγδάμιδος, ἐβασίλευσε δὲ	Ἁλικαρνασσοῦ·	ταύτην φασὶν ἑκουσίως ἐπὶ τὴν
[3, 21]	εὐρέα κόλπον, ὀψόμεναί τε γέρονθ'	ἅλιον	καὶ δώματα πατρός. καλοῦνται δὲ
[3, 2]	καλουμένῳ Λίμναις. (Τηλέκλου δὲ ἀποθανόντος	Ἀλκαμένης	ἔσχεν ὁ Τηλέκλου τὴν ἀρχήν·
[3, 3]	Πολύδωρος τὴν βασιλείαν παρέλαβεν ὁ	Ἀλκαμένους,	καὶ ἀποικίαν τε ἐς Ἰταλίαν
[3, 11]	τάφον ἐστὶν εἰκὼν Πολυδώρου τοῦ	Ἀλκαμένους,	ὃν βασιλέων ἐς τοσοῦτο τιμῆς
[3, 3]	ἀμύναντας μάχῃ νικῶσιν. ~τελευτήσαντος δὲ	Ἀλκαμένους	Πολύδωρος τὴν βασιλείαν παρέλαβεν ὁ
[3, 18]	τῶν ὀφθαλμῶν τὸν ἕτερον ὑπὸ	Ἀλκάνδρου,	διότι οὓς ἔθηκε νόμους οὐκ
[3, 18]	οὐκ ἀρεστοὺς συνέβαινεν εἶναι τῷ	Ἀλκάνδρῳ.	διαφυγὼν δὲ ἐς τοῦτο τὸ
[3, 17]	περὶ Ἔφεσον, ὅτε Ἀντίοχον τὸν	Ἀλκιβιάδου	κυβερνήτην καὶ Ἀθηναίων τριήρεις ἐνίκησε,
[3, 15]	ταύτης ὄπισθεν ἡρῷα, τὸ μὲν	Ἀλκίμου,	τὸ δὲ Ἐναρσφόρου καὶ ἀφεστηκὸς
[3, 14]	ἱερεῖον κατὰ γνώμην εἶναι τὸ	ἀλκιμώτατον	ζῷον τῶν ἡμέρων. κυνὸς δὲ
[3, 14]	τῷ Ἐνυαλίῳ θύουσι, θεῶν τῷ	ἀλκιμωτάτῳ	κρίνοντες ἱερεῖον κατὰ γνώμην εἶναι
[3, 24]	γενεᾷ, τὸν δὲ Ὀδυσσέα πρὸς	Ἀλκίνουν	περὶ τῶν ἐν Ἅιδου καὶ
[3, 18]	καὶ Κλητᾶς, καθὰ δὴ καὶ	Ἀλκμὰν	ἐποίησεν. ἱδρύσασθαι δὲ Λακεδαίμονα Χάρισιν
[3, 26]	Θαλαμᾶται. τοῦτο μὲν δὴ καὶ	Ἀλκμᾶνα	ἐν ᾄσματι οἶδα εἰπόντα· τραφῆναι
[3, 15]	μὲν πλησίον τοῦ τάφου τοῦ	Ἀλκμᾶνος,	τῷ δὲ ἐγγυτάτω τοῦ τείχους,
[3, 15]	δέ ἐστιν ἐν δεξιᾷ μνῆμα	Ἀλκμᾶνος,	ᾧ ποιήσαντι ᾄσματα οὐδὲν ἐς
[3, 15]	παῖς ἦν τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ	Ἀλκμήνης	ἀφίκετο ἐς Σπάρτην ἅμα Ἡρακλεῖ·
[3, 18]	θυγατέρα Ἄτλαντος καὶ ἀδελφὴν αὐτῆς	Ἀλκυόνην	φέρουσι Ποσειδῶν καὶ Ζεύς. ἐπείργασται
[3, 14]	προελθόντι ἡρῷον Ἄλκωνος· τὸν δὲ	Ἄλκωνα	λέγουσιν Ἱπποκόωντας παῖδα εἶναι. παρὰ
[3, 14]	παῖδα εἶναι. παρὰ δὲ τοῦ	Ἄλκωνος	τὸ ἡρῷον Ποσειδῶνός ἐστιν ἱερόν,
[3, 14]	Ἀφετήριοι καὶ ὀλίγον προελθόντι ἡρῷον	Ἄλκωνος·	τὸν δὲ Ἄλκωνα λέγουσιν Ἱπποκόωντας
[3, 2]	Ἀμυκλαιεῖς οὐκ ἐξ ἐπιδρομῆς ἐκβάλλουσιν,	ἀλλὰ	ἀντισχόντας τε ἐπὶ πολὺ τῷ
[3, 19]	ἔργον δὲ οὐ Βαθυκλέους ἐστίν,	ἀλλὰ	ἀρχαῖον καὶ οὐ σὺν τέχνῃ
[3, 13]	τὸν Ἀκαρνᾶνα μάντιν καθέστηκεν ἱλάσκεσθαι.	ἀλλὰ	γὰρ Λακεδαιμονίοις οὐχ οὗτος ὁ
[3, 4]	καὶ Μιλτιάδης τὸ Μαραθῶνι ἔργον.	ἀλλὰ	γὰρ τὸ Λεωνίδου κατόρθωμα ὑπερεβάλετο
[3, 25]	ἐς ἣν ἀθροίζεσθαι τὰς ψυχάς.	ἀλλὰ	Ἑκαταῖος μὲν ὁ Μιλήσιος λόγον
[3, 26]	ἐν τῇ Πέφνῳ φασὶν αὐτούς,	ἀλλὰ	Ἑρμῆν τὸν ἐς Πελλάναν κομίσαντα
[3, 18]	ἐχομένου καὶ Ἀθηναίων οὐχ ὁμονοούντων	ἀλλὰ	ἐς Μενεσθέα ῥεπόντων μᾶλλον ταῖς
[3, 10]	τὸ συνεχὲς τῶν δένδρων ἐποίησεν,	ἀλλὰ	Ζεὺς ἐπίκλησιν ἔσχε Σκοτίτας, καὶ
[3, 16]	ὕστερον Δωριεῖ τῷ Ἀναξανδρίδου παρεγένετο,	ἀλλὰ	Ἡρακλῆς μὲν ἀποκτίννυσιν Ἔρυκα, Δωριέα
[3, 19]	παντὸς κατὰ τοῦτο συνεχοῦς ὄντος	ἀλλὰ	καθέδρας παρεχομένου πλείονας, παρὰ δὲ
[3, 7]	Πελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων γενέσθαι συνέσπευσεν.	ἀλλὰ	καὶ ἐς ὅσον δυνάμεως ἧκε,
[3, 16]	καλοῦσι δὲ οὐκ Ὀρθίαν μόνον	ἀλλὰ	καὶ Λυγοδέσμαν τὴν αὐτήν, ὅτι
[3, 23]	οὔτε Μηνοφάνης οὔτε αὐτὸς Μιθριδάτης·	ἀλλὰ	Μηνοφάνην μὲν παραυτίκα, ὡς ἀνήγετο
[3, 17]	μάχας οὐ μετὰ σαλπίγγων ἐποιοῦντο	ἀλλὰ	πρός τε αὐλῶν μέλη καὶ
[3, 11]	δὲ οὐχ ἅπαντες οἱ εἵλωτες,	ἀλλὰ	τὸ Μεσσηνιακὸν ἀπὸ τῶν ἀρχαίων
[3, 10]	πολὺ ἀποδέοντας Καλυδῶνα καὶ τὰ	ἄλλα	Αἰτωλῶν πολίσματα ᾑρηκέναι. χρόνῳ δὲ
[3, 12]	φασὶν Ἑλληνικῶν τοὺς Ἰνδοὺς ἀγώγιμα	ἄλλα	ἀνταλλάσσεσθαι, νόμισμα δὲ οὐκ ἐπίστασθαι,
[3, 18]	Ἀφροδίτης ἄγαλμα ἱδρυμένον κατὰ μαντείαν,	ἄλλα	δὲ Ὕπνου καὶ Θανάτου· καὶ
[3, 24]	περὶ τῶν ἐν Ἅιδου καὶ	ἄλλα	διηγούμενον καὶ ὅτι Θησέα ἰδεῖν
[3, 11]	καθέστηκεν, ἔφοροι δὲ τά τε	ἄλλα	διοικοῦσι τὰ σπουδῆς μάλιστα ἄξια
[3, 6]	δὲ οἰκειωσάμενος ἐπῆγε Λεωνίδᾳ καὶ	ἄλλα	ἐγκλήματα καὶ ὅρκους αὐτὸν Κλεωνύμῳ
[3, 9]	ἐποιοῦντο δὲ ἐς αὐτοὺς καὶ	ἄλλα	ἐγκλήματα καὶ τὴν ἐν Αὐλίδι
[3, 4]	ἐν Δελφοῖς, ὥσπερ καὶ τὰ	ἄλλα	εἰώθεσαν, ἀνάγουσι καὶ τὸ ἀμφισβήτημα
[3, 7]	δὲ βασιλεύοντα καὶ τά τε	ἄλλα	εὐδοκιμοῦντα ἐν Σπάρτῃ καὶ ἀπὸ
[3, 6]	δὲ τῷ Λεωνίδους τά τε	ἄλλα	ὁποῖα ἐς τόλμαν (ἐτόλμησαν) ὁμοῦ
[3, 3]	οἱ πρότερον συνοικοῦσαν ἀρίστην τὰ	ἄλλα	οὖσαν συνέβαινεν οὐ τίκτειν· ἀποπέμψασθαι
[3, 20]	ταύτην Ἡλίου καλοῦσιν ἱερὰν καὶ	ἄλλα	τε αὐτόθι Ἡλίῳ θύουσι καὶ
[3, 8]	Ἄγιδος τοῦ Ἀρχιδάμου βασιλεύοντος Λακεδαιμονίοις	ἄλλα	τε ἐγένετο ἐς Ἠλείους ἐγκλήματα
[3, 4]	ἐμαχέσαντο ἐρρωμένως, ἐνταῦθα ὁ Κλεομένης	ἄλλα	τε ἐδῄωσε τῆς χώρας καὶ
[3, 22]	ἀρχομένου Διονύσῳ τὴν ἑορτὴν ἄγουσιν	ἄλλα	τε ἐς τὰ δρώμενα λέγοντες
[3, 25]	ἐκάλεσεν Ἅιδου κύνα. (ἀναθήματα δὲ	ἄλλα	τέ ἐστιν ἐπὶ Ταινάρῳ καὶ
[3, 17]	κατώρθωσε, Τυνδάρεω δὲ τῶν παίδων	ἄλλα	τε καὶ ἡ τῶν Λευκίππου
[3, 17]	καὶ ᾄσματα Δώρια ὁ Γιτιάδας	ἄλλα	τε καὶ ὕμνον ἐς τὴν
[3, 14]	ἔθηκεν ὁ Λυκοῦργος. (καὶ τάδε	ἄλλα	τοῖς ἐφήβοις δρώμενά ἐστι· θύουσι
[3, 20]	καλούμενός ἐστιν Εὐόρας, θηρία καὶ	ἄλλα	τρέφων καὶ αἶγας μάλιστα ἀγρίας.
[3, 7]	σπονδάς. Σθενελαίδας δὲ ἔς τε	ἄλλα	ὢν οὐκ ἀδύνατος ἐν Λακεδαίμονι
[3, 23]	ἢ ὅσαι κατὰ τὴν Λακωνικὴν	ἄλλαι	θαλάσσης εἰσὶν ἐσβολαί, αἰγιαλὸς δὲ
[3, 8]	Κυνίσκας δὲ ὕστερον γυναιξὶ καὶ	ἄλλαις	καὶ μάλιστα ταῖς ἐκ Λακεδαίμονος
[3, 13]	καὶ αἱ Λευκιππίδες. τὰς δὲ	ἄλλας	ἕνδεκα ἃς καὶ αὐτὰς Διονυσιάδας
[3, 21]	καὶ εἴκοσι πόλεων· τὰς δὲ	ἄλλας,	ἐφ' ἃς ἂν καὶ αὐτὰς
[3, 11]	ἀποφεύγουσιν ἐς Κύπρον, τὰς δὲ	ἄλλας	οἱ Λακεδαιμόνιοι καὶ αὐτὰς καὶ
[3, 14]	ἀνὴρ Λακεδαιμόνιος δρόμου νίκας ἀνείλετο	ἄλλας	τε καὶ Ὀλυμπίασιν· ἐνταῦθα δὲ
[3, 11]	γυμνοπαιδίαις ἑορτὴ δὲ εἴ τις	ἄλλη	καὶ αἱ γυμνοπαιδίαι διὰ σπουδῆς
[3, 17]	αὑτὸ ἑκάστου συνήρμοσταί τε πρὸς	ἄλληλα	καὶ ἧλοι συνέχουσιν αὐτὰ μὴ
[3, 1]	τοὺς κατωτέρω κατὰ ἀριθμὸν τυχεῖν	ἀλλήλοις	γεγονότας τὸν ἴσον. ἑκατέραν οὖν
[3, 19]	Διὸς δὲ καὶ Ἑρμοῦ διαλεγομένων	ἀλλήλοις	πλησίον Διόνυσος ἑστήκασι καὶ Σεμέλη,
[3, 4]	καὶ Ἑλλήνων πολλοὶ καὶ ἐς	ἀλλήλους	βαρβάρων, εὐαρίθμητοι δὲ ὁπόσους ἀνδρὸς
[3, 5]	παλαιοῦ καθεστώσας τοῖς Δωριεῦσι πρὸς	ἀλλήλους.	ὁ δὲ οὔτε τῷ κήρυκι
[3, 14]	καὶ ἐς τὸ ὕδωρ ὠθοῦσιν	ἀλλήλους.	~πρὸς δὲ τῷ Πλατανιστᾷ καὶ
[3, 12]	ἱερὰ ἀριθμῷ τρία διεστηκότα ἀπ'	ἀλλήλων.	(προιόντων δὲ κατὰ τὴν Ἀφεταίδα
[3, 4]	ὁ Πέρσης αὐτῇ καὶ τὴν	ἄλλην	ἀγομένην κατασκευήν. Μαρδονίου τε οὐκ
[3, 12]	τὰς δὲ ὑπολειφθείσας μένειν ἔφοδον	ἄλλην	μνηστήρων ἔδει καὶ ἀγῶνα ἄλλον
[3, 14]	νόμους δὲ ἔς τε τὴν	ἄλλην	πολιτείαν καὶ ἐς τὴν μάχην
[3, 5]	Τεγεατῶν καὶ ἐξ Ἀρκαδίας τῆς	ἄλλης	ἀθροίζων δύναμιν· ὡς δὲ ἐς
[3, 16]	(ὁ δὲ οἰκίας μὲν τῆς	ἄλλης	ἐκέλευεν αὐτοὺς ἔνθα ἂν ἐθέλωσιν
[3, 5]	τὸν Παυσανίαν κατέγνωσαν· (τὸ δὲ	ἄλλο	ἀπέγνω δικαστήριον. μετὰ δὲ οὐ
[3, 8]	Σιμωνίδης τῷ ἀνατεθέντι ἐς Δελφούς,	ἄλλο	(δέ) γε παρὰ ἀνδρὸς ποιητοῦ
[3, 20]	φασιν ἔργον. καὶ τόδε δὲ	ἄλλο	δρώμενον ἐνταῦθα οἶδα· (ἐπὶ θαλάσσῃ
[3, 22]	τῷ προτέρῳ ναῷ. (Μαριὸς δὲ	ἄλλο	Ἐλευθερολακώνων πόλισμα, ὃ ἀπὸ Γερονθρῶν
[3, 17]	δὲ ξόανα ἀρχαῖα εἴπερ τι	ἄλλο	ἐν Ἕλλησιν. (τῆς Χαλκιοίκου δὲ
[3, 15]	οἶδα μόνῳ τούτῳ καὶ ὑπερῷον	ἄλλο	ἐπῳκοδόμηται Μορφοῦς ἱερόν. (ἐπίκλησις μὲν
[3, 15]	ὠνόμαζον ποινάς. ἔστι δὲ καὶ	ἄλλο	ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἰόντι ἑτέραν ὁδὸν
[3, 24]	ἐστιν εἰρημένα. ἐν Ζάρακι δὲ	ἄλλο	μὲν οὐδέν, πρὸς δὲ τοῦ
[3, 17]	τὴν Χαλκίοικον ἁμαρτεῖν ἀδείας κατ'	ἄλλο	μὲν οὐδέν, φόνου δὲ ἄγος
[3, 9]	Θηβαίους ἐν Κορωνείᾳ καὶ τὸ	ἄλλο	νικήσας συμμαχικόν. ὡς δὲ ἐτράποντο
[3, 22]	πηγαί· ὕδωρ δὲ ἄφθονον εἴπερ	ἄλλο	τι χωρίον παρέχεται καὶ Μαριός.
[3, 15]	τοῦ πολέμου τὴν ἀρχὴν καὶ	ἄλλο	τοιόνδε. Οἰωνὸς ἡλικίαν μὲν μειράκιον,
[3, 11]	κιόνων Πέρσαι λίθου λευκοῦ καὶ	ἄλλοι	καὶ Μαρδόνιος ὁ Γωβρύου. πεποίηται
[3, 8]	ἀφιέναι καὶ ὅσοι τῶν περιοίκων	ἄλλοι	σφίσιν ἦσαν ὑπήκοοι. ἀποκριναμένων δὲ
[3, 5]	καὶ πρὸ τοῦ τείχους ταξαμένων	ἄλλοι	τε ἐνταῦθα Λακεδαιμονίων καὶ Λύσανδρος
[3, 6]	καὶ αὐτὸν οἱ ἔφοροι καὶ	ἄλλοις	γέρασι ψυχαγωγοῦντες καὶ ἐπὶ ταῖς
[3, 15]	αὐτὸν θῦσαί φασιν ἱερείων ἀπορήσαντα	ἀλλοίων.	(τοῦ θεάτρου δὲ οὐ πόρρω
[3, 4]	τὴν διάπειραν οὐδὲ τὸ παράπαν	ἄλλον	γε οὐδένα ὅτι μὴ μόνον
[3, 12]	ἄλλην μνηστήρων ἔδει καὶ ἀγῶνα	ἄλλον	δρόμου. (Λακεδαιμονίοις δὲ κατὰ τὴν
[3, 13]	καὶ Λητώ· λέγεται δὲ καὶ	ἄλλος	ἐπ' αὐτῷ λόγος, ἐν τῇ
[3, 24]	Σμῆνος, ὕδωρ πιεῖν ἡδὺ εἴπερ	ἄλλος	τις παρασχόμενος ποταμός· ἔχει δὲ
[3, 6]	ἠξίου καὶ μὴ ἀφειδῶς ἐπ'	ἀλλοτρίοις	ἀναρρῖψαι. τοῖς δὲ Ἀθηναίοις ἀντισχοῦσιν
[3, 12]	οἱ Δωριεῖς πολέμῳ τούς τε	ἄλλους	Ἀχαιούς, οἳ γῆν τὴν Λακωνικὴν
[3, 18]	τρίποδες μεγέθει τε ὑπὲρ τοὺς	ἄλλους	εἰσὶ καὶ ἀπὸ τῆς νίκης
[3, 14]	ἡμέρων. κυνὸς δὲ σκύλακας οὐδένας	ἄλλους	οἶδα Ἑλλήνων νομίζοντας θύειν ὅτι
[3, 11]	ἐπὶ τῷ Πλατανιστᾷ καλουμένῳ καὶ	ἄλλους	τῶν ἐφήβων ἀγῶνας τιθέναι καθέστηκεν,
[3, 14]	ἀγῶνα, ἐν ᾧ πλὴν Σπαρτιατῶν	ἄλλῳ	γε οὐκ ἔστιν ἀγωνίζεσθαι τὰ
[3, 15]	ἐμπόδιον, ὥσπερ γε ἐπὶ τῶν	ἄλλων	ἐδόξαζεν ἐναντιοῦσθαί οἱ τὴν θεόν·
[3, 17]	περὶ Ἑλλήσποντον ναυσὶ τῶν τε	ἄλλων	Ἑλλήνων καὶ αὐτῶν Λακεδαιμονίων, παρθένου
[3, 12]	ἐλθόντι ἐγένετο ἑλέσθαι πρώτῳ τῶν	ἄλλων	καὶ μετ' ἐκεῖνον τῷ δευτέρῳ
[3, 19]	ὑπὸ Ἀθηνᾶς καὶ θεῶν τῶν	ἄλλων	καὶ οὗτος ἀγόμενος ἐς οὐρανόν.
[3, 5]	πολέμῳ καὶ ᾑρηκότα τῶν τε	ἄλλων	πόλεων τῶν ἐν Χαλκιδεῦσι τὰς
[3, 24]	ἐσέβαλεν, ἀποτραπόμενοι δὲ ἀπὸ τῶν	ἄλλων	τὰ παραθαλάσσια ἐλεηλάτουν τῆς χώρας.
[3, 17]	ἐν τῇ πόλει λόφων καὶ	ἄλλων,	τὸ μάλιστα ἐς μετέωρον ἀνῆκον
[3, 9]	αἱρήσοντας· ἐδιδάσκοντο γὰρ ὑπό τε	ἄλλων	τῶν ἐν τέλει καὶ μάλιστα
[3, 2]	ὁπόσα ἦν ἀπωτέρω θαλάσσης καὶ	ἄλλως	ἀσθενῆ, ταῦτα μὲν τοὺς Κρῆτας
[3, 18]	(ἐμοὶ δὲ οὗτος ὁ Κναγεὺς	ἄλλως	ἀφικέσθαι πως ἐς Κρήτην φαίνεται
[3, 3]	ἐς Ἀθήνας ἐκ Σκύρου Θησέα,	ἄλλως	δὲ οὐκ εἶναί σφισιν ἑλεῖν
[3, 19]	τάχα μὲν ἂν ἔχοι καὶ	ἄλλως,	δοκείτω δὲ ᾗ λέγεται. (Ἀμύκλαι
[3, 21]	ὀρύσσονται σχῆμα τοῖς ποταμίοις ἐοικότες,	ἄλλως	μὲν δυσεργεῖς, ἢν δὲ ἐπεργασθῶσιν,
[3, 24]	δὲ σταδίους ἑκατὸν ἀπέχει Ζάραξ,	ἄλλως	μὲν εὐλίμενον χωρίον, τῶν δὲ
[3, 16]	σφισιν ἐφέστηκε· τὸ δέ ἐστιν	ἄλλως	μὲν κοῦφον ὑπὸ σμικρότητος, ἢν
[3, 3]	τὸν ὀιστόν. βεβαιοῖ δὲ καὶ	ἄλλως	μοι τὸν λόγον ἐν Φασήλιδι
[3, 18]	αἰχμαλώτους ληφθῆναι παρὰ τῶν κρατησάντων,	ἄλλως	τε καὶ παρὰ πολὺ γενομένης
[3, 9]	ἐγεγόνει τῶν δικαστῶν, οἳ Πλαταιεῦσιν	ἁλόντος	τοῦ τείχους ἀποθανεῖν τοὺς ἐγκαταληφθέντας
[3, 18]	(ἰόντι δὲ ὡς ἐπὶ τὸ	Ἀλπίον	καλούμενον ναός ἐστιν Ἀθηνᾶς Ὀφθαλμίτιδος·
[3, 4]	ἐπέλαβεν ἅπαν καὶ ὁμοῦ τῷ	ἄλσει	καιομένῳ συγκατεκαύθησαν (αὖθις) οἱ ἱκέται.
[3, 13]	τῇ Τρωικῇ κρανείας ἐν Ἀπόλλωνος	ἄλσει	πεφυκυίας τοὺς Ἕλληνας ἐκτεμεῖν ἐς
[3, 22]	αὐταῖς Γερόνθραις Ἄρεως ναὸς καὶ	ἄλσος·	(ἑορτὴν δὲ ἄγουσι τῷ θεῷ
[3, 4]	τὸ ἄλσος, καὶ τό τε	ἄλσος	ἡ φλὸξ ἐπέλαβεν ἅπαν καὶ
[3, 4]	μάχῃ· καὶ ἦν γὰρ πλησίον	ἄλσος	ἱερὸν Ἄργου τοῦ Νιόβης καταφεύγουσιν
[3, 4]	πῦρ τοῖς εἵλωσιν ἐς τὸ	ἄλσος,	καὶ τό τε ἄλσος ἡ
[3, 4]	πεντακισχίλιοι τῶν Ἀργείων ἐς τὸ	ἄλσος.	Κλεομένης δὲ ἐξώρμει γὰρ τὰ
[3, 22]	θεῶν ἁπάντων καὶ περὶ αὐτὸ	ἄλσος	παρεχόμενον πηγάς, εἰσὶ δὲ καὶ
[3, 22]	ἐστιν ἀπηγορευμένον ἐσελθεῖν ἐς τὸ	ἄλσος.	περὶ δὲ τὴν ἀγοράν σφισιν
[3, 26]	δὲ ὥρᾳ χειμῶνος διαρρεῖ τὸ	ἄλσος,	τὰ δὲ φύλλα τῷ ἦρι
[3, 26]	ἐστιν ἐν Λεύκτροις ναὸς καὶ	ἄλσος·	ὕδωρ δὲ ὥρᾳ χειμῶνος διαρρεῖ
[3, 12]	(καὶ Μάρωνός ἐστιν ἱερὸν καὶ	Ἀλφειοῦ·	Λακεδαιμονίων δὲ τῶν ἐς Θερμοπύλας
[3, 8]	ἀπεχώρησεν ἄχρι Ὀλυμπίας καὶ τοῦ	Ἀλφειοῦ	προελθόντες· τῷ δὲ ἐφεξῆς ἔτει
[3, 23]	τῇ ἑορτῇ τῆς Ἰνοῦς ἐμβάλλουσιν	ἀλφίτων	μάζας. ταύτας ἐπὶ μὲν αἰσίῳ
[3, 18]	πολὺ γενομένης τῆς νίκης, ὥστε	ἁλῶναι	καὶ αὐτὴν Ἄφιδναν. (τάδε μὲν
[3, 16]	τοῦτο μὲν γὰρ Ἀστράβακος καὶ	Ἀλώπεκος	οἱ Ἴρβου τοῦ Ἀμφισθένους τοῦ
[3, 13]	τὸν Κριὸν ἐλθόντες διδάσκονται τὴν	ἅλωσιν	τῆς Σπάρτης. (Κάρνειον δὲ Ἀπόλλωνα
[3, 9]	συμμάχων τὸ στράτευμα ἤθροιστο καὶ	ἅμα	αἱ νῆες εὐτρεπεῖς ἦσαν, ἀφίκετο
[3, 1]	αὐτῶν ἰδίως καὶ οὐκ ἀμφοτέρας	ἅμα	ἐς τὸ αὐτὸ ἀναμίξας. ~Εὐρυσθένει
[3, 3]	Λακεδαιμονίων μόνος γυναῖκάς τε δύο	ἅμα	ἔσχε καὶ οἰκίας δύο ἅμα
[3, 15]	τοῦ Ἀλκμήνης ἀφίκετο ἐς Σπάρτην	ἅμα	Ἡρακλεῖ· περιιόντι δὲ καὶ θεωμένῳ
[3, 3]	ἅμα ἔσχε καὶ οἰκίας δύο	ἅμα	ᾤκησε. τὴν γάρ οἱ πρότερον
[3, 25]	τὸ πρόσω στρατείας ἐνταῦθα ἐπαύσαντο	Ἀμαζόνες,	καὶ Ἀπόλλων Ἀμαζόνιος· ξόανα μὲν
[3, 25]	ἐνταῦθα ἐπαύσαντο Ἀμαζόνες, καὶ Ἀπόλλων	Ἀμαζόνιος·	ξόανα μὲν ἀμφότερα, ἀναθεῖναι δὲ
[3, 4]	ἐς Δημάρατον τεχθέντα ἐξέβαλεν ὑπὸ	ἀμαθίας	οὐχ αὑτοῦ παῖδα εἶναι φήσας.
[3, 17]	μόνον τῶν ἱκετευσάντων τὴν Χαλκίοικον	ἁμαρτεῖν	ἀδείας κατ' ἄλλο μὲν οὐδέν,
[3, 10]	βαρβάρων καὶ αὐτοῦ τὸν νεκρὸν	ἁμαρτεῖν	τάφου τὸ μήνιμα ἐγένετο ἐμποδὼν
[3, 26]	ὡς ὀπίσω πορθήσαντες Ἴλιον ἐκομίζοντο,	ἁμαρτεῖν	τοῦ πλοῦ καὶ ἐς Σύρνον
[3, 11]	καταπαλαισθεὶς δὲ ὑπ' αὐτοῦ καὶ	ἁμαρτὼν	τῆς νίκης συνίησι τοῦ χρησμοῦ,
[3, 18]	ἀνδριάντων τοῦ Παυσανίου πλησίον ἐστὶν	Ἀμβολογήρας	Ἀφροδίτης ἄγαλμα ἱδρυμένον κατὰ μαντείαν,
[3, 13]	Διὸς Ἀμβουλίου καὶ Ἀθηνᾶς ἐστιν	Ἀμβουλίας	βωμὸς καὶ Διοσκούρων καὶ τούτων
[3, 13]	τὸ ἀρχαῖον· πρὸς τούτῳ Διὸς	Ἀμβουλίου	καὶ Ἀθηνᾶς ἐστιν Ἀμβουλίας βωμὸς
[3, 13]	βωμὸς καὶ Διοσκούρων καὶ τούτων	Ἀμβουλίων.	(ἀπαντικρὺ δὲ ἥ τε ὀνομαζομένη
[3, 18]	νύκτωρ ἐπιφανέντα Ἄμμωνα προαγορεύειν ὡς	ἄμεινον	ἐκείνῳ τε ἔσοιτο καὶ τῇ
[3, 3]	Κλεομένους καὶ τὰ ἐς πόλεμον	ἀμείνονα	εἶναι νομίζοντες τὸν μὲν ἀπώσαντο
[3, 18]	ἐς πλέον, Ἀφυταῖοι δὲ τιμῶσιν	Ἄμμωνα	οὐδὲν ἧσσον ἢ οἱ Ἀμμώνιοι
[3, 18]	ἐν τῇ Παλλήνῃ νύκτωρ ἐπιφανέντα	Ἄμμωνα	προαγορεύειν ὡς ἄμεινον ἐκείνῳ τε
[3, 18]	Ἄμμωνα οὐδὲν ἧσσον ἢ οἱ	Ἀμμώνιοι	Λιβύων. (τὰ δὲ ἐς τὴν
[3, 21]	δὲ Ἀπόλλων Κάρνειος καὶ ἱερὸν	Ἄμμωνος	καὶ Ἀσκληπιοῦ χαλκοῦν ἄγαλμά ἐστιν,
[3, 18]	(προελθόντι δὲ ἐντεῦθεν ἱερόν ἐστιν	Ἄμμωνος·	φαίνονται δὲ ἀπ' ἀρχῆς Λακεδαιμόνιοι
[3, 1]	ἄγαλμα τοῦ Ἀπόλλωνος. ἀποθανόντος δὲ	Ἀμύκλα	ἐς Ἄργαλον τὸν πρεσβύτατον τῶν
[3, 1]	ἐς Ἄργαλον τὸν πρεσβύτατον τῶν	Ἀμύκλα	παίδων καὶ ὕστερον ἐς Κυνόρταν
[3, 13]	δὲ ἔστι μὲν Κυνόρτου τοῦ	Ἀμύκλα	τάφος, ἔστι δὲ καὶ Κάστορος
[3, 19]	ἄλλως, δοκείτω δὲ ᾗ λέγεται.	(Ἀμύκλαι	δὲ ἀνάστατος ὑπὸ Δωριέων γενομένη
[3, 19]	ἧσσον ἢ ὄρνιθας πτερά. καὶ	Ἀμύκλαι	μὲν παρείχοντο τοσαῦτα ἐς μνήμην,
[3, 19]	ἄγαλμα· τὴν δὲ Ἀλεξάνδραν οἱ	Ἀμυκλαιεῖς	Κασσάνδραν τὴν Πριάμου φασὶν εἶναι.
[3, 12]	Λακωνικὴν τηνικαῦτα εἶχον, καὶ τοὺς	Ἀμυκλαιεῖς	κρατήσαντες. τὸ δὲ ἱερὸν τῆς
[3, 10]	ἐπῄει γὰρ Ὑακίνθια ἀφίησι τοὺς	Ἀμυκλαιεῖς	οἴκαδε ἀπελθόντας τὰ καθεστηκότα τῷ
[3, 2]	Πελοποννήσου συγχωροῦνται ὑπόσπονδοι· τοὺς δὲ	Ἀμυκλαιεῖς	οὐκ ἐξ ἐπιδρομῆς ἐκβάλλουσιν, ἀλλὰ
[3, 2]	οἱ Δωριεῖς τρόπαιον ἐπὶ τοῖς	Ἀμυκλαιεῦσιν	ἀναστήσαντες, ὡς ἐν τῷ τότε
[3, 19]	σέβουσιν οἱ ταύτῃ τόν τε	Ἀμυκλαῖον	καὶ Διόνυσον, ὀρθότατα ἐμοὶ δοκεῖν
[3, 10]	ἐπιφανέστερά ἐστι τὰ ἐς τὸν	Ἀμυκλαῖον,	ὥστε καὶ τὸν χρυσόν, ὃν
[3, 18]	ὃς τὸν θρόνον ἐποίησε τοῦ	Ἀμυκλαίου,	ἀναθήματα ἐπ' ἐξειργασμένῳ τῷ θρόνῳ
[3, 18]	ὀνόματα ἥγηνται. (τὰ δὲ ἐν	Ἀμύκλαις	θέας ἄξια ἀνὴρ (γὰρ) πένταθλός
[3, 16]	τῷ Ἀπόλλωνι χιτῶνα τῷ ἐν	Ἀμύκλαις,	καὶ τὸ οἴκημα ἔνθα ὑφαίνουσι
[3, 10]	τούτῳ ἐς κόσμον τοῦ ἐν	Ἀμύκλαις	κατεχρήσαντο ἀγάλματος. ~ἀπὸ δὲ Θόρνακος
[3, 10]	κατὰ τὰ αὐτὰ τῷ ἐν	Ἀμύκλαις	πεποιημένον· τὸ δὲ σχῆμα ὁποῖόν
[3, 1]	καὶ Ὑακίνθου μνῆμά ἐστιν ἐν	Ἀμύκλαις	ὑπὸ τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἀπόλλωνος.
[3, 18]	δῆθεν, Πολύκλειτος δὲ Ἀφροδίτην παρὰ	Ἀμυκλαίῳ	καλουμένην. οὗτοι δὲ οἱ τρίποδες
[3, 18]	μὲν ἐς τοσοῦτον ἐξητάσθω· ἐς	Ἀμύκλας	δὲ κατιοῦσιν ἐκ Σπάρτης ποταμός
[3, 1]	Σπάρτη καλεῖται καὶ ἐς ἡμᾶς.	(Ἀμύκλας	δὲ ὁ Λακεδαίμονος, βουλόμενος ὑπολιπέσθαι
[3, 20]	καταλόγῳ Λακεδαιμονίων· οἵ τ' ἄρ'	Ἀμύκλας	εἶχον Ἕλος τ' ἔφαλον πτολίεθρον.
[3, 20]	δὲ αὐτόθεν ποταμὸν Φελλίαν, παρὰ	Ἀμύκλας	ἰοῦσιν εὐθεῖαν ὡς ἐπὶ θάλασσαν
[3, 2]	τῶν περιοικίδων πολέμῳ κρατήσαντες ἐξεῖλον	Ἀμύκλας	καὶ Φᾶριν καὶ Γεράνθρας, ἐχόντων
[3, 10]	χρήματα ἱερὰ δέξασθαι καὶ ἀνδράσιν	ἀμῦναι	μαντείων πορθήσασι τὸ ἐπιφανέστατον οὐκ
[3, 2]	ἐχόντων καὶ Ἀργείους τοῖς εἵλωσιν	ἀμύναντας	μάχῃ νικῶσιν. ~τελευτήσαντος δὲ Ἀλκαμένους
[3, 18]	ἐς τοῦτο τὸ χωρίον Λακεδαιμονίων	ἀμυνάντων	μὴ προσαπολέσθαι οἱ καὶ τὸν
[3, 20]	καὶ τῷ γῆμαι προκριθέντι Ἑλένην	ἀμυνεῖν	ἀδικουμένοις· ἐξορκώσας δὲ τὸν ἵππον
[3, 15]	καὶ ὄνομα Ἀφροδίτην θέμενον ἐλπίζειν	ἀμύνεσθαι	τὴν θεόν. ~πλησίον δὲ Ἱλαείρας
[3, 15]	καλουμένης ἱερόν. ὡς γὰρ δὴ	ἀμυνόμενος	Ἡρακλῆς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας
[3, 8]	καὶ τὸν στρατὸν ἀφῖχθαί σφισιν	ἀμύνοντας,	Θρασυδαῖος προεστηκὼς τότε τοῦ Ἠλείων
[3, 12]	διαβαίνοντα ἐς τὴν Εὐρώπην παρεσκευάζοντο	ἀμυνούμενοι,	κατὰ τοῦτο τὸ χωρίον βουλευσάμενοι
[3, 6]	Ἀθήνας στρατεύει. τοῖς δὲ Ἀθηναίοις	ἀμυνοῦντες	ἀφίκοντο μὲν ὁ Αἰγυπτίων ὁμοῦ
[3, 7]	βάθρων, καὶ ὕστερον Φίλιππος ὁ	Ἀμύντου	σαθρὰν ἤδη καὶ οὐ παντάπασιν
[3, 25]	ὄνομα ἐγένετο, Ἀργεῖος τὸ ἀνέκαθεν,	Ἀμφιάνακτος	υἱὸς ὢν τοῦ Ἀντιμάχου. θέας
[3, 18]	θεάς, Ἄδραστος δὲ καὶ Τυδεὺς	Ἀμφιάραον	καὶ Λυκοῦργον τὸν Πρώνακτος μάχης
[3, 12]	ἢ Μύλητα γενέσθαι δοκοῦντος καὶ	Ἀμφιαράου	τοῦ Ὀικλέους· τοῦτο δὲ Τυνδάρεω
[3, 12]	παῖδας νομίζουσιν ἅτε ἀνεψιῷ τῷ	Ἀμφιαράῳ	ποιῆσαι· καὶ αὐτοῦ Λέλεγός ἐστιν
[3, 9]	δὲ Ἀνδροκλείδης καὶ Ἰσμηνίας καὶ	Ἀμφίθεμις·	μετέσχε δὲ καὶ Ἀθηναῖος Κέφαλος
[3, 16]	οἱ Ἴρβου τοῦ Ἀμφισθένους τοῦ	Ἀμφικλέους	τοῦ Ἄγιδος τὸ ἄγαλμα εὑρόντες
[3, 15]	Τισαμενὸς μητρὸς ἦν Δημωνάσσης, ἀδελφῆς	Ἀμφιλόχου.	(μόνοις δὲ Ἑλλήνων Λακεδαιμονίοις καθέστηκεν
[3, 15]	Αἰγέως. ἐποίησαν δὲ καὶ τῷ	Ἀμφιλόχῳ	τὸ ἡρῷον, ὅτι σφίσιν ὁ
[3, 13]	εἰδότων ἔστιν ἤδη τοῖς ἐθέλουσιν	ἀμφισβητεῖν.	Λακεδαιμονίοις δὲ ἀπαντικρὺ τῆς Ὀλυμπίας
[3, 4]	οἰκίας Δημαράτῳ τῆς αὐτῆς ἐπῆρεν	ἀμφισβητεῖν	ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς. (εἴχετο δὲ
[3, 8]	σφίσιν ὄν, οὐκ ἐπανήγαγον τὸ	ἀμφισβήτημα	ἐς Δελφούς· αἴτιος δ' ἐμοὶ
[3, 4]	ἄλλα εἰώθεσαν, ἀνάγουσι καὶ τὸ	ἀμφισβήτημα	τὸ ὑπὲρ Δημαράτου· ἡ δέ
[3, 9]	πρὸς τοὺς Φωκέας ἐτύγχανεν οὖσα	ἀμφισβητήσιμος	(γῆ) ἐκ ταύτης ὑπὸ Θηβαίων
[3, 16]	τὸ ἄγαλμα εἶναι παρὰ σφίσιν,	ἀμφισβητοῦσι	δὲ καὶ Λυδῶν οἷς ἐστιν
[3, 16]	ὄνομα τῇ Ταυρικῇ θεῷ, ὥστε	ἀμφισβητοῦσι	μὲν Καππάδοκες καὶ οἱ τὸν
[3, 16]	καὶ Ἀλώπεκος οἱ Ἴρβου τοῦ	Ἀμφισθένους	τοῦ Ἀμφικλέους τοῦ Ἄγιδος τὸ
[3, 9]	τὴν ἀρχὴν ἐγένοντο οἱ ἐξ	Ἀμφίσσης	Λοκροί. τοῖς γὰρ δὴ Λοκροῖς
[3, 17]	ἐς τὴν Ἀθηνᾶς γένεσιν καὶ	Ἀμφιτρίτη	καὶ Ποσειδῶν, ἃ δὴ μέγιστα
[3, 19]	μὲν ἄγαλμα Βίριδος, τοῦτο δὲ	Ἀμφιτρίτης	καὶ Ποσειδῶνος· Διὸς δὲ καὶ
[3, 25]	καὶ Ἀπόλλων Ἀμαζόνιος· ξόανα μὲν	ἀμφότερα,	ἀναθεῖναι δὲ λέγουσιν αὐτὰ τὰς
[3, 1]	ἐπέξειμι αὐτῶν ἰδίως καὶ οὐκ	ἀμφοτέρας	ἅμα ἐς τὸ αὐτὸ ἀναμίξας.
[3, 7]	δὲ Ἀγησικλῆς· καί σφισιν ὑπῆρξεν	ἀμφοτέροις	τὸν βίον διατελέσαι πάντα ἐν
[3, 2]	ὀλίγου σφᾶς τὸ χρεὼν ἐπέλαβεν	ἀμφοτέρους.	ἔθηκε δὲ καὶ Λυκοῦργος Λακεδαιμονίοις
[3, 4]	τὸν Ἀναξανδρίδου, Δωριέως δὲ ἀπ'	ἀμφοτέρων	ἀδελφόν, κατέβαινεν ἡ ἀρχή. καὶ
[3, 17]	τῶν δὲ ἔργων ὑπόμνημα (τῶν)	ἀμφοτέρων,	τοῦ τε περὶ Ἔφεσον, ὅτε
[3, 18]	μὴν οὐδὲ ἀγῶνος συμβάντος πείθοιτο	ἄν	τις αἰχμαλώτους ληφθῆναι παρὰ τῶν
[3, 19]	τοῦ Ἄρεως λέγουσι. τάχα δ'	ἂν	ἀκηκοότες παρὰ Κόλχων Θηρίταν λέγοιεν,
[3, 16]	τῆς ἄλλης ἐκέλευεν αὐτοὺς ἔνθα	ἂν	ἐθέλωσιν οἰκῆσαι, τὸ δὲ οἴκημα
[3, 3]	δὲ ἐπὶ τῶν ἡρώων καλουμένων	ἂν	εἶπεν ὁ θεὸς ἀνθρώπῳ πῆμα
[3, 12]	Δαναὸς ἕδνων ἄνευ δώσειν ᾗ	ἂν	ἕκαστος κατὰ κάλλος ἀρέσκηται· ἀφικομένοις
[3, 4]	οὓς ἠγάγετο ἐς Θερμοπύλας, ἐγένετο	ἂν	ἐμποδὼν μηδὲ ἀρχὴν τὴν Ἑλλάδα
[3, 16]	ποίῳ γὰρ δὴ λόγῳ κατέλιπεν	ἂν	ἐν Βραυρῶνι Ἰφιγένεια τὸ ἄγαλμα;
[3, 19]	τὸ ἄνθος εἰρημένα τάχα μὲν	ἂν	ἔχοι καὶ ἄλλως, δοκείτω δὲ
[3, 21]	τὰς δὲ ἄλλας, ἐφ' ἃς	ἂν	καὶ αὐτὰς ὁ λόγος ἐπέλθῃ
[3, 21]	δυσεργεῖς, ἢν δὲ ἐπεργασθῶσιν, ἐπικοσμήσαιεν	ἂν	καὶ θεῶν ἱερά, κολυμβήθραις δὲ
[3, 26]	τῆς Μεσσηνίας εἶναι· δύναιτο δ'	ἂν	καὶ Λακεδαιμονίων τὰ Λεῦκτρα ἐξ
[3, 4]	εἰπεῖν ἐς Δημάρατον. (εἴη δ'	ἂν	καὶ τὰ μηνίματα ἔκ τε
[3, 19]	~τοῦ θρόνου δὲ ᾗ καθίζοιτο	ἂν	ὁ θεός, οὐ διὰ παντὸς
[3, 14]	ἔφηβοι συμβάλλουσι μαχουμένους· ὁποτέρων δ'	ἂν	ὁ κάπρος τύχῃ νικῶν, (ἐστιν)
[3, 19]	δὲ καὶ τριάκοντα εἶναι φαίνοιντο	ἂν	πήχεις. ἔργον δὲ οὐ Βαθυκλέους
[3, 26]	μὲν οὖν καθεύδοντες, ὁπόσα δ'	ἂν	πυθέσθαι δεηθῶσιν, ὀνείρατα δείκνυσί σφισιν
[3, 6]	Αἰγύπτιον, ὁ δὲ καὶ μεταγνόντων	ἂν	Σπαρτιατῶν ὤνατο οὐδέν· νῦν δὲ
[3, 20]	αὐτὸ οὐ νομίζουσιν· ὁπόσοι δ'	ἂν	τῶν ἐφήβων ἀγωνιεῖσθαι μέλλωσιν ἐν
[3, 25]	τὸν Σιληνὸν νομίζουσι· σπανίζοιέν τ'	ἂν	ὕδατος, εἰ τὸ φρέαρ τοῦτο
[3, 26]	ἀπὸ τῶν δένδρων πίπτοντα οὐκ	ἂν	ὑπὸ τοῦ ὕδατος οὐδὲ πλεονάσαντος
[3, 7]	ἐσβάλλων ἐς γῆν τὴν Ἀττικὴν	ἀνὰ	πᾶν ἔτος καὶ ὁπότε ἐσβάλοι
[3, 3]	ἔχοντος δὲ ἤδη Πολυδώρου λαμπρὸν	(ἀνὰ	πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα ὄνομα, Πολέμαρχος
[3, 6]	τὸ Μουσεῖον. καὶ τοῖς μὲν	ἀνὰ	χρόνον αὐτὸς ἐξήγαγεν ἑκουσίως τὴν
[3, 11]	ἀπὸ λαφύρων ποιηθεῖσαν τῶν Μηδικῶν·	ἀνὰ	χρόνον δὲ αὐτὴν ἐς μέγεθος
[3, 18]	ἦν Ἀρτέμιδος τοῖς Κρησὶν ἱερόν,	ἀνὰ	χρόνον δὲ αὐτόν τε ἀποδρᾶναι
[3, 11]	ὀνομασθεῖσα ἐξ ἀρχῆς, προσλαβοῦσα δὲ	ἀνὰ	χρόνον καὶ Λακεδαίμων ἡ αὐτὴ
[3, 4]	ὑπερεβάλετο ἐμοὶ δοκεῖν τά τε	ἀνὰ	χρόνον συμβάντα καὶ τὰ ἔτι
[3, 23]	ἐπίνειον, Κύθηρα δὲ ἡ πόλις	ἀναβάντι	ἀπὸ Σκανδείας στάδια ὡς δέκα.
[3, 9]	Κόνων ὁ Τιμοθέου παρὰ βασιλέα	ἀναβεβηκὼς	εἴη, κατὰ τοῦτο ἡσύχαζον μάλιστα.
[3, 26]	θυγατέρων ἐστίν· ἐς γὰρ τοῦτο	ἀναβῆναι	τὸ χωρίον φασὶν ἐκ τῆς
[3, 25]	δὲ Ἑλλήνων τινὲς ὡς Ἡρακλῆς	ἀναγάγοι	ταύτῃ τοῦ Ἅιδου τὸν κύνα,
[3, 9]	αὐτίκα ἐπενόει τρόπον ᾧ τινι	ἀναγκάσει	Λακεδαιμονίους τὴν ἐκ τῆς Ἀσίας
[3, 9]	κατὰ ταύτην μὲν δὴ τὴν	ἀνάγκην	ὀπίσω τὸ στράτευμα ἐκ τῆς
[3, 4]	ὥσπερ καὶ τὰ ἄλλα εἰώθεσαν,	ἀνάγουσι	καὶ τὸ ἀμφισβήτημα τὸ ὑπὲρ
[3, 20]	τῆς Δήμητρος ἐν ἡμέραις ῥηταῖς	ἀνάγουσιν	ἐς τὸ Ἐλευσίνιον. πεντεκαίδεκα δὲ
[3, 10]	μὲν τῷ Ἀγησιλάου δείματι ἡσύχαζον·	ἀναζεύξαντος	δὲ ἐς τὴν Σπάρτην, οὕτω
[3, 25]	Ἀπόλλων Ἀμαζόνιος· ξόανα μὲν ἀμφότερα,	ἀναθεῖναι	δὲ λέγουσιν αὐτὰ τὰς ἀπὸ
[3, 18]	καλούμενον ναός ἐστιν Ἀθηνᾶς Ὀφθαλμίτιδος·	ἀναθεῖναι	δὲ Λυκοῦργον λέγουσιν ἐκκοπέντα τῶν
[3, 12]	Ἰταλίαν τε καὶ Τάραντα ἀποικισθέντας	ἀναθεῖναι	λέγουσι. τὸ δὲ χωρίον, ὃ
[3, 15]	ἀπὸ τοῦ Δρόμου· Θήραν δὲ	ἀναθεῖναι	τὸν Αὐτεσίωνος τοῦ Τισαμενοῦ τοῦ
[3, 14]	τῷ Δρόμῳ, τὸ ἕτερον Εὐρυκλέους	ἀνάθημα	ἀνδρὸς Σπαρτιάτου· τοῦ Δρόμου δὲ
[3, 20]	ἀπέχον τῆς πόλεως Ἰκαρίου μὲν	ἀνάθημα	εἶναι, ποιηθῆναι δὲ ἐπὶ λόγῳ
[3, 17]	ἐπ' αὐτοῖς Νίκας, Λυσάνδρου μὲν	ἀνάθημα,	τῶν δὲ ἔργων ὑπόμνημα (τῶν)
[3, 25]	δράκοντα ὄντα ἐκάλεσεν Ἅιδου κύνα.	(ἀναθήματα	δὲ ἄλλα τέ ἐστιν ἐπὶ
[3, 18]	τὸν θρόνον ἐποίησε τοῦ Ἀμυκλαίου,	ἀναθήματα	ἐπ' ἐξειργασμένῳ τῷ θρόνῳ Χάριτες
[3, 23]	μὲν ἐμπόρων χρήματα, πάντα δὲ	ἀναθήματα,	προσεξανδραποδισάμενος δὲ καὶ γυναῖκας καὶ
[3, 24]	εὑρεῖν ἐπιφανῶς θάψαι, Διόνυσον δὲ	ἀναθρέψαι	λέγουσιν. (ἐπὶ τούτῳ δὲ αὐτοῖς
[3, 16]	Λυδῶν οἷς ἐστιν Ἀρτέμιδος ἱερὸν	Ἀναιίτιδος.	Ἀθηναίοις δὲ ἄρα παρώφθη γενόμενον
[3, 18]	Νικόστρατον ἵππος εἷς φέρων ἐστίν.	ἀναιρεῖ	δὲ καὶ Βελλεροφόντης τὸ ἐν
[3, 11]	τῶν Ἰαμιδῶν λόγιον ἐγένετο ἀγῶνας	ἀναιρήσεσθαι	πέντε ἐπιφανεστάτους αὐτόν. οὕτω πένταθλον
[3, 9]	Λακεδαιμονίους τὴν ἐκ τῆς Ἀσίας	ἀνακαλέσασθαι	στρατιάν. ἄνδρα οὖν Ῥόδιον Τιμοκράτην
[3, 3]	μοι τὸν λόγον ἐν Φασήλιδι	ἀνακείμενον	ἐν Ἀθηνᾶς ἱερῷ τὸ δόρυ
[3, 11]	καὶ Ἀπόλλωνος αὖθις καὶ Ἥρας·	(ἀνάκειται	δὲ καὶ Δήμου τοῦ Σπαρτιατῶν
[3, 19]	δὲ οἶνος ἐπαίρει τε καὶ	ἀνακουφίζει	γνώμην οὐδέν τι ἧσσον ἢ
[3, 5]	ἐς τὴν Φωκίδα ἀφικόμενος καὶ	ἀναλαβὼν	πανδημεὶ τοὺς Φωκέας οὐδένα ἔτι
[3, 1]	ἀμφοτέρας ἅμα ἐς τὸ αὐτὸ	ἀναμίξας.	~Εὐρυσθένει πρεσβυτέρῳ τῶν Ἀριστοδήμου παίδων
[3, 16]	δὲ τῷ βωμῷ Λαθρίας καὶ	Ἀναξάνδρας·	αἱ δὲ αὐταί τε ἦσαν
[3, 3]	μὲν δὴ ἴσμεν ἔχοντα οὕτως·	Ἀναξανδρίδης	δὲ ὁ Λέοντος Λακεδαιμονίων μόνος
[3, 3]	αὐτοῖς Κλεόμβροτον. (ἐπεὶ δὲ ἀπέθανεν	Ἀναξανδρίδης,	Λακεδαιμόνιοι Δωριέα καὶ γνώμην Κλεομένους
[3, 4]	ἀρρένων παίδων ἐς Λεωνίδαν τὸν	Ἀναξανδρίδου,	Δωριέως δὲ ἀπ' ἀμφοτέρων ἀδελφόν,
[3, 16]	Ἡρακλεῖ καὶ ὕστερον Δωριεῖ τῷ	Ἀναξανδρίδου	παρεγένετο, ἀλλὰ Ἡρακλῆς μὲν ἀποκτίννυσιν
[3, 16]	Ἀθηνοδώρου τῶν ὁμοῦ Δωριεῖ τῷ	Ἀναξανδρίδου	σταλέντων ἐς Σικελίαν· ἐστάλησαν δὲ
[3, 3]	πολέμῳ τὰ πλείονα. ἐπὶ δὲ	Ἀναξανδρίδου	τοῦ Λέοντος ἐπικρατέστεροι Τεγεατῶν γίνονται
[3, 14]	ἀφεστηκότας, τὸν δὲ βασιλέα σφῶν	Ἀνάξανδρον	ἐσβαλόντα ἐς τὴν Μεσσηνίαν λαβεῖν
[3, 14]	γυνὴ τὴν Κλεὼ παρὰ τοῦ	Ἀναξάνδρου	αἰτεῖ, καὶ τό τε ξόανον
[3, 14]	ἱέρειαν εἶναι. ταύτην ἡ τοῦ	Ἀναξάνδρου	γυνὴ τὴν Κλεὼ παρὰ τοῦ
[3, 3]	τῇ συγγραφῇ τῇ παρούσῃ δηλῶσαι·	Ἀναξάνδρου	δὲ υἱὸς Εὐρυκράτης γίνεται, Εὐρυκράτους
[3, 3]	σφισιν ἀπήντησε νεώτερον· ἐπὶ δὲ	Ἀναξάνδρου	τοῦ Εὐρυκράτους τὸ γὰρ χρεὼν
[3, 18]	ἀνήγαγε τοῦ Ἅιδου τὸν κύνα.	Ἀναξίας	δὲ καὶ Μνασίνους, τούτων μὲν
[3, 7]	δὲ ἀπολιπὼν υἱόν. Ζευξιδάμου δὲ	Ἀναξίδαμος	ὁ παῖς ἐκδέχεται τὴν ἀρχήν·
[3, 7]	τὸ δεύτερον κρατηθέντες ὑπὸ Σπαρτιατῶν.	Ἀναξιδάμου	δὲ υἱὸς ἐγένετο Ἀρχίδαμος, Ἀρχιδάμου
[3, 4]	ἕνεκα ὧν τῇ προμάντιδι ἔδωκεν,	ἀναπείσας	ἐψευσμένα εἰπεῖν ἐς Δημάρατον. (εἴη
[3, 23]	ἔχει τὸ ὕδωρ· εἰ δὲ	ἀναπέμψαιτο	σφᾶς, πονηρὸν κέκριται σημεῖον. (τὸ
[3, 12]	Ἴλιον βουλεύσασθαί φησιν ἐνταῦθα ὅπως	ἀναπλεῦσαί	τε ἐς Τροίαν καὶ δίκας
[3, 6]	καὶ μὴ ἀφειδῶς ἐπ' ἀλλοτρίοις	ἀναρρῖψαι.	τοῖς δὲ Ἀθηναίοις ἀντισχοῦσιν ἐπὶ
[3, 22]	(ἀπὸ δὴ τούτων τῶν πόλεων	ἀναστάντες	ἐζήτουν ἔνθα οἰκῆσαι σφᾶς χρεὼν
[3, 24]	τοῦτο τῶν Λακωνικῶν πολισμάτων ἐποίησεν	ἀνάστατον·	καί μοι τὰ ἐς τὸν
[3, 19]	δὲ ᾗ λέγεται. (Ἀμύκλαι δὲ	ἀνάστατος	ὑπὸ Δωριέων γενομένη καὶ ἀπ'
[3, 2]	ἐν (τῇ) ἡλικίᾳ Λακεδαιμόνιοι ποιοῦσιν	ἀναστάτους,	αἰτίαν ἐπενεγκόντες ὡς τὴν Ἀργολίδα
[3, 22]	Ἡρακλείδας ἐλθεῖν ἐς Πελοπόννησον, ἐποίησαν	ἀναστάτους	Δωριεῖς οἱ Λακεδαίμονα ἔχοντες, ἀναστήσαντες
[3, 10]	ἄγαλμά ἐστιν Ἡρακλέους καὶ τρόπαιον·	ἀναστῆσαι	δὲ ἐλέγετο Ἡρακλῆς ἀποκτείνας Ἱπποκόωντα
[3, 14]	πόρρω τρόπαιον ἕστηκε, Πολυδεύκην δὲ	ἀναστῆσαί	φασιν ἐπὶ Λυγκεῖ· καί μοι
[3, 22]	ἀναστάτους Δωριεῖς οἱ Λακεδαίμονα ἔχοντες,	ἀναστήσαντες	δὲ Γερονθρῶν τοὺς Ἀχαιοὺς παρὰ
[3, 2]	Δωριεῖς τρόπαιον ἐπὶ τοῖς Ἀμυκλαιεῦσιν	ἀναστήσαντες,	ὡς ἐν τῷ τότε λόγου
[3, 10]	καὶ ἐπιχώριος αὐταῖς καθέστηκεν ὄρχησις.	ἀναστρέψαντι	δὲ καὶ κατὰ τὴν λεωφόρον
[3, 22]	ὀκτὼ μετὰ Τροίας πόρθησιν οἴκαδε	ἀνασωθεὶς	ἄγαλμα Θέτιδος καὶ θεὰς Πραξιδίκας
[3, 24]	δὲ Πολυδεύκην καὶ Κάστορά φασιν	ἀνασωθέντας	ἐκ Κόλχων· εἶναι γὰρ καὶ
[3, 26]	οἷα ἐπιστάμενοι φονέα ὄντα Μαχάονος.	ἀνασώσασθαι	δὲ Νέστορα λέγεται τοῦ Μαχάονος
[3, 8]	ἐπὶ τῷ τρίποδι Σιμωνίδης τῷ	ἀνατεθέντι	ἐς Δελφούς, ἄλλο (δέ) γε
[3, 21]	παρθένον, ἀφανισθείσης δὲ τὸ κάλυμμα	ἀναφανῆναι	τὸ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἐν
[3, 20]	ἑκοῦσαν ἢ τὸν πατέρα ἑλομένην	ἀναχωρεῖν	ἐς Λακεδαίμονα. καὶ τὴν ἀποκρίνασθαί
[3, 2]	ἐς Κρήτην Χαρμίδαν τὸν Εὔθυος,	ἄνδρα	ἐν Σπάρτῃ τῶν δοκίμων, στάσεις
[3, 18]	Ἄρτεμίν ἐστιν οὕτω λεγόμενα· Κναγέα	ἄνδρα	ἐπιχώριον στρατεῦσαί φασιν ἐς Ἄφιδναν
[3, 1]	ἦσαν ἀπόγονοι Μεμβλιάρου· Μεμβλίαρον δὲ	ἄνδρα	ὄντα τοῦ δήμου Κάδμος ἐν
[3, 9]	ἐκ τῆς Ἀσίας ἀνακαλέσασθαι στρατιάν.	ἄνδρα	οὖν Ῥόδιον Τιμοκράτην ἐς τὴν
[3, 4]	Ἐλαιοῦντι οὐδὲν ἥρως Ἄργου φανερώτερος	ἄνδρα	Πέρσην ἐτιμωρήσατο Ἀρταύκτην καὶ Μεγαρεῦσιν
[3, 22]	τὸν Ταντάλου. (Ἀκριᾶται δὲ καὶ	ἄνδρα	ποτὲ Ὀλυμπιονίκην παρέσχοντο Νικοκλέα, Ὀλυμπιάσι
[3, 17]	μὴ διαλυθῆναι. (καὶ) Κλέαρχον δὲ	ἄνδρα	Ῥηγῖνον τὸ ἄγαλμα ποιῆσαι λέγουσιν,
[3, 14]	ἀντορύσσουσιν. ἀνὴρ μὲν δὴ πρὸς	ἄνδρα	τὸν εἰρημένον τρόπον μάχεται· ἀθρόοι
[3, 4]	ἐς Δημάρατον χρῆσαι, καὶ Λεωτυχίδην	ἄνδρα	τοῦ βασιλικοῦ γένους καὶ οἰκίας
[3, 12]	τὸν ἀρχαῖον ἀντεδίδοσαν βοῦς καὶ	ἀνδράποδα	καὶ ἀργὸν τὸν ἄργυρον καὶ
[3, 11]	Λακεδαιμόνιοι καὶ αὐτὰς καὶ τοὺς	ἄνδρας	αἱροῦσιν. ὁ δὲ Ἀγίας Ἀγελόχου
[3, 22]	Βοιὸς τῶν Ἡρακλειδῶν, συναγαγεῖν δὲ	ἄνδρας	ἀπὸ τριῶν ἐς αὐτὴν λέγεται
[3, 14]	εἰσιν ἐκ τῶν ἐφήβων ἐς	ἄνδρας	ἀρχόμενοι συντελεῖν. πεποίηται δὲ καὶ
[3, 24]	ἰδεῖν ἐθελήσαι καὶ Πειρίθουν προτέρους	ἄνδρας	ἢ καθ' ἡλικίαν τὴν αὑτοῦ·
[3, 10]	δὴ χρήματα ἱερὰ δέξασθαι καὶ	ἀνδράσιν	ἀμῦναι μαντείων πορθήσασι τὸ ἐπιφανέστατον
[3, 16]	τοῦτον ἀφίκοντο οἱ Διόσκουροι ξένοις	ἀνδράσιν	ἐοικότες· ἥκειν δὲ ἐκ Κυρήνης
[3, 12]	κατὰ κάλλος ἀρέσκηται· ἀφικομένοις δὲ	ἀνδράσιν	οὐ πολλοῖς ἀγῶνα δρόμου κατέστησε,
[3, 6]	ἐς τόλμαν (ἐτόλμησαν) ὁμοῦ καὶ	ἀνδρείαν	ὑπῆρξε καὶ ὡς ἐπαύσαντο ἐξ
[3, 9]	δὲ ἐτράποντο οἱ Βοιωτοί, καταφεύγουσιν	ἄνδρες	ἐξ αὐτῶν ἐς ἱερὸν Ἀθηνᾶς
[3, 23]	ἐμβληθέντα συμφορὰν ἔσεσθαι τούτῳ τῷ	ἀνδρὶ	νομίζουσι. (κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν
[3, 19]	τῷ Ἄρει γέγονεν, ὅτι δὲ	ἀνδρὶ	χρὴ πολεμίῳ καταστάντα ἐς μάχην
[3, 18]	Ἐπιδώτην λέγοντες τοῦτον. ~τῶν δὲ	ἀνδριάντων	τοῦ Παυσανίου πλησίον ἐστὶν Ἀμβολογήρας
[3, 24]	καλουμένῳ χωρίῳ τάφος Λᾶ καὶ	ἀνδριὰς	ἐπὶ τῷ μνήματι ἔπεστι. τοῦτον
[3, 11]	δὲ καὶ Δήμου τοῦ Σπαρτιατῶν	ἀνδριὰς	μεγέθει μέγας. καὶ Μοιρῶν Λακεδαιμονίοις
[3, 11]	ἐκράτει καὶ πηδήματι Ἱερώνυμον τὸν	Ἄνδριον.	καταπαλαισθεὶς δὲ ὑπ' αὐτοῦ καὶ
[3, 9]	καὶ Σωδάμας, ἐν Θήβαις δὲ	Ἀνδροκλείδης	καὶ Ἰσμηνίας καὶ Ἀμφίθεμις· μετέσχε
[3, 17]	ἐπεξελθεῖν σφισιν ἀρκέσομαι. ἤκουσα δὲ	ἀνδρὸς	Βυζαντίου Παυσανίαν φωραθῆναί τε ἐφ'
[3, 20]	σταδίους ἀφέστηκε Λαπίθαιον καλούμενον ἀπὸ	ἀνδρὸς	ἐγχωρίου Λαπίθου· τοῦτό τε οὖν
[3, 3]	Σπάρτῃ, εἴτε ἀγαθοῦ τὰ πρότερα	ἀνδρὸς	εἶναι νομισθέντος εἴτε καὶ κρύφα
[3, 4]	ἀλλήλους βαρβάρων, εὐαρίθμητοι δὲ ὁπόσους	ἀνδρὸς	ἑνὸς μάλιστα ἀρετὴ προήγαγεν ἐς
[3, 4]	κτώμενος, ὕστερον δὲ Ἀθηναίου χάριτι	ἀνδρὸς	Ἰσαγόρου τυραννίδα οἱ συγκατεργασόμενος Ἀθηνῶν.
[3, 12]	τε καὶ ἐς ἑνὸς οἶκον	ἀνδρὸς	κατέσκηψε Μιλτιάδου τοῦ Κίμωνος· ἐγεγόνει
[3, 20]	δέ οἱ τὴν ἐπίκλησιν ἀπὸ	ἀνδρὸς	λέγουσιν ἱερασαμένου τῷ θεῷ. ἐντεῦθέν
[3, 13]	ἐν οἰκίᾳ Κριοῦ τοῦ Θεοκλέους,	ἀνδρὸς	μάντεως· τούτου δὲ τοῦ Κριοῦ
[3, 4]	ἐν ἐπαίνῳ τίθεμαι μάλιστα, ἥντινα	ἀνδρὸς	οὐκ ἀδόξου παρὰ Κῴοις θυγατέρα
[3, 8]	Δελφούς, ἄλλο (δέ) γε παρὰ	ἀνδρὸς	ποιητοῦ Λακεδαιμονίων τοῖς βασιλεῦσιν οὐδέν
[3, 14]	Δρόμῳ, τὸ ἕτερον Εὐρυκλέους ἀνάθημα	ἀνδρὸς	Σπαρτιάτου· τοῦ Δρόμου δὲ ἐκτὸς
[3, 6]	Εὐρυσθένους οἰκίας γένος τὸ πρὸς	ἀνδρῶν	Λεωνίδας ὁ Κλεωνύμου, παντάπασιν ἤδη
[3, 5]	ὁ Παυσανίας διπλοῦ στρατιωτικοῦ πολεμίων	ἀνδρῶν	μεταξὺ ἀποληφθῆναι, καὶ οὕτω σπονδάς
[3, 23]	Δήλου καὶ ὅπλα οὐ κεκτημένων	ἀνδρῶν,	τριήρεσιν ἐσπλεύσας ἐφόνευσε μὲν τοὺς
[3, 5]	ἀπάγειν οἴκαδε ἤρεσε μηδὲ ἀνοσίων	ἀνδρῶν	τυραννίδα αὔξοντα ἐπισπάσασθαι τῇ Σπάρτῃ
[3, 5]	μὲν δὴ ἐκ τῆς Ἀργολίδος	ἀνέζευξεν	ἄκων, ἐπὶ δὲ Ὀλυνθίους ἐποιεῖτο
[3, 3]	τοῦ Λίχα Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ	ἀνεζήτουν·	ἀνεζήτουν δὲ αὐτὰ ἐκ θεοπροπίου
[3, 3]	Λίχα Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ ἀνεζήτουν·	ἀνεζήτουν	δὲ αὐτὰ ἐκ θεοπροπίου Σπαρτιᾶται.
[3, 20]	μετὰ Ὀδυσσέως ἀφίησιν, ἄγαλμα δὲ	ἀνέθηκεν	Αἰδοῦς· ἐνταῦθα γὰρ τῆς ὁδοῦ
[3, 13]	εἴη καὶ Κάρνειος καὶ αὐτὸν	ἀνεθρέψατο	Ἀπόλλων καὶ Λητώ· λέγεται δὲ
[3, 14]	Χίονις ἀνὴρ Λακεδαιμόνιος δρόμου νίκας	ἀνείλετο	ἄλλας τε καὶ Ὀλυμπίασιν· ἐνταῦθα
[3, 15]	γυναικῶν καὶ Ὀλυμπίασι πρώτη νίκην	ἀνείλετο	ἅρματι. ἔστι δὲ τῆς στοᾶς,
[3, 17]	εἶναι· νίκην δὲ ἵππων συνωρίδι	ἀνείλετο	Ὀλυμπικήν. (παρὰ δὲ τῆς Χαλκιοίκου
[3, 8]	τε ἱπποτρόφησε γυναικῶν καὶ νίκην	ἀνείλετο	Ὀλυμπικὴν πρώτη. Κυνίσκας δὲ ὕστερον
[3, 5]	ὑπὸ τῷ Ἁλιαρτίων τείχει πεσόντας	ἀνείλετο.	τοῦτο Λακεδαιμονίοις μὲν ἐγένετο οὐ
[3, 25]	τὸ ὄνομα ἐγένετο, Ἀργεῖος τὸ	ἀνέκαθεν,	Ἀμφιάνακτος υἱὸς ὢν τοῦ Ἀντιμάχου.
[3, 2]	δὲ οἱ Κυνουρεῖς Ἀργεῖοι τὸ	ἀνέκαθεν	εἶναι, καὶ οἰκιστήν φασιν αὐτῶν
[3, 21]	πλὴν οὐ δολίχου, σταδίου δὲ	ἀνελόμενον,	Ἀχαιὸν ἐξ Αἰγίου φησὶν εἶναι
[3, 22]	Ὀλυμπιονίκην παρέσχοντο Νικοκλέα, Ὀλυμπιάσι δύο	ἀνελόμενον	δρόμου νίκας πέντε· πεποίηται δὲ
[3, 14]	τοῦ Λεωνίδου τεσσαράκοντα ἔτεσιν ὕστερον	ἀνελομένου	ἐκ Θερμοπυλῶν τοῦ Παυσανίου. κεῖται
[3, 5]	πολὺ ἀπηγγέλλετο ἄγων τοὺς Ἀθηναίους·	ἀνέμενε	δὲ ἄρξαι Λακεδαιμονίους μάχης, ἄρξασι
[3, 3]	πρὸς τὸ ἐκ Δελφῶν μάντευμα,	ἀνέμοις	μὲν τοῦ χαλκέως εἰκάζων τὰς
[3, 26]	Λευκτρικῆς ἐπ' ἐμοῦ συμβάν, γράφω.	ἄνεμος	πῦρ ἐς ὕλην ἐνεγκὼν τὰ
[3, 19]	τε καὶ Ὧραι. περὶ δὲ	ἀνέμου	Ζεφύρου, καὶ ὡς ὑπὸ τοῦ
[3, 1]	τε ὑπὸ Ἡρακλέους Τυνδάρεως καὶ	ἀνενεώσατο	τὴν ἀρχὴν· ἐβασίλευσαν δὲ καὶ
[3, 2]	τοῦ παράπλου συνοικιοῦντα ἀντ' αὐτῶν.	ἀνέστησαν	δὲ καὶ Ἕλος ἐπὶ θαλάσσῃ
[3, 4]	τὸ πλῆθος· Κλεομένης δὲ ὡς	ἀνέστρεψεν	ἐξ Αἰγίνης, ἔπρασσεν ὅπως Δημάρατον
[3, 18]	νίκης τῆς ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς	ἀνετέθησαν.	(Βαθυκλέους δὲ Μάγνητος, ὃς τὸν
[3, 12]	διέπεμπε δὴ ὁ Δαναὸς ἕδνων	ἄνευ	δώσειν ᾗ ἂν ἕκαστος κατὰ
[3, 2]	δὲ ὑπὲρ τῶν νόμων οὐκ	ἄνευ	θεοῦ τὸν Μίνω. ᾐνίξατο δὲ
[3, 3]	κρίσεσι τὰ δίκαια ἐφύλασσεν οὐκ	ἄνευ	φιλανθρωπίας, ἔχοντος δὲ ἤδη Πολυδώρου
[3, 3]	οὐκ εἶναί σφισιν ἑλεῖν Σκῦρον·	ἀνεῦρε	δὲ (δὴ) τὰ ὀστᾶ τοῦ
[3, 14]	τό τε ξόανον τῆς Θέτιδος	ἀνεῦρεν	ἔχουσαν καὶ ναὸν μετ' αὐτῆς
[3, 16]	κατὰ τὸν ἔλαιον τὸν κυφὸν	ἀνευρήσων	ἐπιδιέβη τὰς οὖν βοῦς ἔδει
[3, 22]	λέγοντες καὶ ὡς βότρυν ἐνταῦθα	ἀνευρίσκουσιν	ὡραῖον. (ἐν ἀριστερᾷ δὲ Γυθίου
[3, 19]	δὲ αὐτοῦ μέτρῳ μὲν οὐδένα	ἀνευρόντα	οἶδα, εἰκάζοντι δὲ καὶ τριάκοντα
[3, 26]	ἠφάνισε τῶν δένδρων· ὡς δὲ	ἀνεφάνη	τὸ χωρίον ψιλόν, ἄγαλμα ἐνταῦθα
[3, 23]	τὸ πέλαγος κατὰ τὴν πόλιν	ἀνέχει	καλουμένη Μινῴα· καὶ ὁ μὲν
[3, 20]	τοῦ Ταυγέτου Ταλετὸν ὑπὲρ Βρυσεῶν	ἀνέχει.	ταύτην Ἡλίου καλοῦσιν ἱερὰν καὶ
[3, 25]	καὶ ἑκατὸν σταδίους ἐς θάλασσαν	ἀνέχουσα	ἄκρα Ταίναρον, καὶ λιμένες ὅ
[3, 22]	Ἀσκληπιεῖον, Ὑπερτελέατον ὀνομάζουσιν. ἄκρα δὲ	ἀνέχουσα	ἐς θάλασσαν ἀφέστηκεν Ἀσωποῦ διακόσια
[3, 18]	ἐς αὐτὸν ὁποῖα ἦν γράψω.	(ἀνέχουσιν	ἔμπροσθεν αὐτόν, κατὰ ταὐτὰ δὲ
[3, 1]	τὸ αὐτὸ συνεληλύθασιν ἡλικίας, ὡς	ἀνεψιόν	τε ἀνεψιῷ καὶ ἀνεψιῶν παῖδας,
[3, 15]	τοιόνδε. Οἰωνὸς ἡλικίαν μὲν μειράκιον,	ἀνεψιὸς	δὲ Ἡρακλεῖ Λικυμνίου γὰρ παῖς
[3, 1]	Πυλάδου τοὺς παῖδας καὶ Ἠλέκτρας,	ἀνεψιοὺς	ὄντας Τισαμενῷ τῷ Ὀρέστου, φονεῦσαι
[3, 1]	συνεληλύθασιν ἡλικίας, ὡς ἀνεψιόν τε	ἀνεψιῷ	καὶ ἀνεψιῶν παῖδας, ὡσαύτως δὲ
[3, 12]	δὲ Τυνδάρεω παῖδας νομίζουσιν ἅτε	ἀνεψιῷ	τῷ Ἀμφιαράῳ ποιῆσαι· καὶ αὐτοῦ
[3, 1]	ὡς ἀνεψιόν τε ἀνεψιῷ καὶ	ἀνεψιῶν	παῖδας, ὡσαύτως δὲ καὶ τοὺς
[3, 18]	ἐς τὴν ὕδραν καὶ ὡς	ἀνήγαγε	τοῦ Ἅιδου τὸν κύνα. Ἀναξίας
[3, 23]	ἀλλὰ Μηνοφάνην μὲν παραυτίκα, ὡς	ἀνήγετο	ἐρημώσας τὴν Δῆλον, λοχήσαντες ναυσὶν
[3, 1]	ὅτι Θήρᾳ μὲν ἐς αὐτὸν	ἀνῄει	Κάδμον τὸ γένος, οἱ δὲ
[3, 17]	ἄλλων, τὸ μάλιστα ἐς μετέωρον	ἀνῆκον	ὀνομάζουσιν ἀκρόπολιν. (ἐνταῦθα Ἀθηνᾶς ἱερὸν
[3, 1]	ὠνομάσθη, ἐς Δία δὲ πατέρα	ἀνήκοντα	κατὰ τὴν φήμην· συνῴκει δὲ
[3, 11]	(Λακεδαιμόνιοι δὲ οὐ γὰρ εἶχον	ἀνηκόως	ὧν Τισαμενῷ προεῖπεν ἡ Πυθία
[3, 6]	Λεύκτροις· Κλεόμβροτος δὲ αὐτὸς γενόμενος	ἀνὴρ	ἀγαθὸς ἀρχομένης ἔτι ἔπεσε τῆς
[3, 18]	δὲ ἐν Ἀμύκλαις θέας ἄξια	ἀνὴρ	(γὰρ) πένταθλός ἐστιν ἐπὶ στήλης
[3, 17]	Ἀθηνᾶς χαλκοῦν· Γιτιάδας δὲ εἰργάσατο	ἀνὴρ	ἐπιχώριος. ἐποίησε δὲ καὶ ᾄσματα
[3, 8]	λείας τὴν πολλήν. Ξενίας δὲ	ἀνὴρ	Ἠλεῖος Ἄγιδί τε ἰδίᾳ ξένος
[3, 14]	γεγραμμέναι δέ εἰσιν ἃς Χίονις	ἀνὴρ	Λακεδαιμόνιος δρόμου νίκας ἀνείλετο ἄλλας
[3, 3]	τῷ πολέμῳ· γίνονται δὲ οὕτως.	ἀνὴρ	Λακεδαιμόνιος Λίχας ὄνομα ἀφίκετο ἐς
[3, 14]	τε καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀντορύσσουσιν.	ἀνὴρ	μὲν δὴ πρὸς ἄνδρα τὸν
[3, 3]	ὄνομα, Πολέμαρχος οἰκίας ἐν Λακεδαίμονι	ἀνὴρ	οὐκ ἀδόξου, θρασύτερος δὲ ὡς
[3, 4]	τοῦ Ἀνταγόρου Φαρανδάτης ὁ Τεάσπιδος,	ἀνὴρ	Πέρσης, παλλακὴν εἶχεν ἄκουσαν· (ἐπεὶ
[3, 18]	Μίνω καλούμενον Ταῦρον οὐκ οἶδα	ἀνθ'	ὅτου πεποίηκε Βαθυκλῆς δεδεμένον τε
[3, 12]	τὸ χωρίον βουλευσάμενοι τρόπον ὅντινα	ἀνθέξουσιν.	ὁ δὲ ἕτερος τῶν λόγων
[3, 19]	ἄκοντος, καὶ τὰ ἐς τὸ	ἄνθος	εἰρημένα τάχα μὲν ἂν ἔχοι
[3, 24]	πλοῦν σταδίων διακοσίων. οἱ δὲ	ἄνθρωποι	λέγουσιν ἐνταῦθα, οὐδέσιν ὁμολογοῦντες Ἑλλήνων,
[3, 23]	αὐτῷ γλυκέος ὕδατος πηγή· καὶ	ἄνθρωποι	περιοικοῦσι πολλοί. περιπλεύσαντι δὲ τὴν
[3, 1]	μὲν τῇ χώρᾳ καὶ τοῖς	ἀνθρώποις	μετέθετο ἀφ' αὑτοῦ τὰ ὀνόματα,
[3, 26]	καὶ ἱερόν ἐστιν ἅγιον, καὶ	ἀνθρώποις	νόσων ἰάματα παρὰ τῷ Μαχάονι
[3, 21]	θηρεύσαντα ἁλιέα γενέσθαι λέγοντες ἐξ	ἀνθρώπου.	(Γύθιον δὲ ἀπέχει μὲν σταδίους
[3, 22]	τὰ τιμώμενα μεγέθει μὲν ὑπερβάλλοντα,	ἀνθρώπου	δὲ ὅμως ἐστί. καὶ Ἀθηνᾶς
[3, 19]	καλοῦσιν οἱ Δωριεῖς τὰ πτερά,	ἀνθρώπους	δὲ οἶνος ἐπαίρει τε καὶ
[3, 23]	εἴτε καὶ ὑπὸ Μιθριδάτου προστεταγμένον	ἀνθρώπῳ	γὰρ ἀφορῶντι ἐς κέρδος τὰ
[3, 3]	καλουμένων ἂν εἶπεν ὁ θεὸς	ἀνθρώπῳ	πῆμα εἶναι τὸν χαλκόν. (τῷ
[3, 25]	τι μᾶλλον Ὁμήρου κύνα τὸν	ἀνθρώπῳ	σύντροφον εἰρηκότος ἢ εἰ δράκοντα
[3, 3]	ἀντίτυπον ταύτῃ, πῆμα δὲ εἰκότως	ἀνθρώπῳ	τὸν σίδηρον, ὅτι ἐχρῶντο ἐς
[3, 16]	ἐν τῇ Ταυρικῇ θυσιῶν ἐμμεμένηκεν	ἀνθρώπων	αἵματι ἥδεσθαι· καλοῦσι δὲ οὐκ
[3, 16]	ἐφήβοις μάστιγας, ἐμπίπλαταί τε οὕτως	ἀνθρώπων	αἵματι ὁ βωμός. ἡ δὲ
[3, 16]	ᾧ μάλιστα ἔχαιρον, ἡνίκα μετὰ	ἀνθρώπων	ἦσαν. (ὁ δὲ οἰκίας μὲν
[3, 8]	ἔπαινον τὸν ἀπ' αὐτῆς ἥκιστα	ἀνθρώπων	θαυμάσαι· ὅτι γὰρ μὴ τῇ
[3, 21]	αὐτονόμους. (Γυθεᾶται δὲ τῆς πόλεως	ἀνθρώπων	μὲν οὐδένα οἰκιστὴν γενέσθαι λέγουσιν,
[3, 20]	χωρίον, Μύλητα τὸν Λέλεγος πρῶτον	ἀνθρώπων	μύλην τε εὑρεῖν λέγοντες καὶ
[3, 16]	ἐπὶ τούτῳ γίνεται λόγιον αἵματι	ἀνθρώπων	τὸν βωμὸν αἱμάσσειν· θυομένου δὲ
[3, 15]	τὰς τιμωρίας οἱ παλαιοὶ τῶν	ἀνθρώπων	ὠνόμαζον ποινάς. ἔστι δὲ καὶ
[3, 15]	δὲ ἐκ τοῦ Δρόμου πρὸς	ἀνίσχοντα	ἥλιον ἀτραπός ἐστιν ἐν δεξιᾷ
[3, 20]	δὲ αὐτὸ ἱερόν ἐστιν Ἀχιλλέως·	ἀνοίγειν	δὲ αὐτὸ οὐ νομίζουσιν· ὁπόσοι
[3, 20]	καὶ πηγὴ παρ' αὐτῷ ἣν	Ἄνονον	ὀνομάζουσι. μετὰ δὲ τὸ Δέρειον
[3, 5]	στρατὸν ἀπάγειν οἴκαδε ἤρεσε μηδὲ	ἀνοσίων	ἀνδρῶν τυραννίδα αὔξοντα ἐπισπάσασθαι τῇ
[3, 6]	τε δὴ Λεωνίδας βασιλείας καὶ	ἀντ'	αὐτοῦ Κλεόμβροτος ἔσχε τὴν τιμήν.
[3, 2]	ἐν ἐπικαίρῳ τοῦ παράπλου συνοικιοῦντα	ἀντ'	αὐτῶν. ἀνέστησαν δὲ καὶ Ἕλος
[3, 4]	Κῴοις θυγατέρα οὖσαν Ἡγητορίδου τοῦ	Ἀνταγόρου	Φαρανδάτης ὁ Τεάσπιδος, ἀνὴρ Πέρσης,
[3, 12]	Ἑλληνικῶν τοὺς Ἰνδοὺς ἀγώγιμα ἄλλα	ἀνταλλάσσεσθαι,	νόμισμα δὲ οὐκ ἐπίστασθαι, καὶ
[3, 12]	τρόπον δὲ ἔτι τὸν ἀρχαῖον	ἀντεδίδοσαν	βοῦς καὶ ἀνδράποδα καὶ ἀργὸν
[3, 3]	οἱ Μεσσήνιοι. καὶ χρόνον μὲν	ἀντέσχον	πολεμοῦντες· ὑπόσπονδοι δὲ ὡς ἐκρατήθησαν
[3, 8]	πρεσβύτερος ἦν ἡλικίᾳ καὶ παρέλαβεν	ἀντὶ	Ἀγησιλάου τὴν ἀρχήν. ἐγένετο δὲ
[3, 7]	τοὺς ἀπογόνους φασί· (Λεωτυχίδης δὲ	ἀντὶ	Δημαράτου γενόμενος βασιλεὺς μετέσχε μὲν
[3, 16]	ταῖς θεαῖς Λευκιππὶς ἐπεκόσμησε, πρόσωπον	ἀντὶ	τοῦ ἀρχαίου ποιησαμένη τῆς ἐφ'
[3, 6]	Λακεδαιμονίους καὶ Ἀρέα ἄρχειν πρὸς	Ἀντίγονον	μάχης, ἐκείνων δὲ ἀρξάντων οὕτω
[3, 6]	ἐξήγαγεν ἑκουσίως τὴν φρουρὰν ὁ	Ἀντίγονος,	Ἀρέως δὲ ἐγένετο υἱὸς Ἀκρότατος,
[3, 6]	Ἀθηναίοις ἀντισχοῦσιν ἐπὶ μακρότατον ἐποιήσατο	Ἀντίγονος	εἰρήνην, ἐφ' ᾧ τέ σφισιν
[3, 6]	ἐν Σπάρτῃ τοῦ Ἀκροτάτου βασιλεύοντος	Ἀντίγονος	ὁ Δημητρίου πεζῷ τε καὶ
[3, 6]	σφισιν Ἀρέα ἐπιτάξαντες. (περικαθημένου δὲ	Ἀντιγόνου	τὰς Ἀθήνας καὶ τῆς ἐσόδου
[3, 12]	τοῦ Πολυδώρου τῆς γυναικὸς ἐπρίαντο	ἀντιδόντες	βοῦς. ἀργύρου γὰρ οὐκ ἦν
[3, 6]	ὡς Κλεομένης ἀπέθανεν ὕστερον, ἐς	ἀντιλογίαν	ἀφίκοντο ὑπὲρ τῆς βασιλείας Κλεώνυμός
[3, 8]	παρέσχεν ἐς πλέον τὸ μάντευμα	ἀντιλογίαν	τὸ ἐκ Δελφῶν, γεγονὸς μὲν
[3, 19]	δὲ καὶ Πάτροκλόν σφισι καὶ	Ἀντίλοχον·	Ἑλένην δὲ Ἀχιλλεῖ μὲν συνοικεῖν,
[3, 24]	ἐποίησε δὲ ἐν ἄθλοις λέγοντα	Ἀντίλοχον	ὡς Ὀδυσσεὺς πρεσβύτερός ἐστιν αὐτοῦ
[3, 25]	ἀνέκαθεν, Ἀμφιάνακτος υἱὸς ὢν τοῦ	Ἀντιμάχου.	θέας δὲ ἄξια ἐν Οἰτύλῳ
[3, 17]	τοῦ τε περὶ Ἔφεσον, ὅτε	Ἀντίοχον	τὸν Ἀλκιβιάδου κυβερνήτην καὶ Ἀθηναίων
[3, 10]	κατέλαβεν ἀποθανεῖν Μακεδόσιν ἐναντία καὶ	Ἀντιπάτρῳ	μαχεσάμενον, Εὐδαμίδας δὲ ὁ νεώτερος
[3, 2]	οὐκ ἐξ ἐπιδρομῆς ἐκβάλλουσιν, ἀλλὰ	ἀντισχόντας	τε ἐπὶ πολὺ τῷ πολέμῳ
[3, 6]	ἀλλοτρίοις ἀναρρῖψαι. τοῖς δὲ Ἀθηναίοις	ἀντισχοῦσιν	ἐπὶ μακρότατον ἐποιήσατο Ἀντίγονος εἰρήνην,
[3, 11]	Διπαιεῦσιν Ἀρκάδων πάντων πλὴν Μαντινέων	ἀντιτεταγμένων·	οἱ δὲ Διπαιεῖς ἐν τῇ
[3, 3]	τὴν σφῦραν καὶ τὸν ἄκμονα	ἀντίτυπον	ταύτῃ, πῆμα δὲ εἰκότως ἀνθρώπῳ
[3, 14]	δάκνουσί τε καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς	ἀντορύσσουσιν.	ἀνὴρ μὲν δὴ πρὸς ἄνδρα
[3, 24]	τροφόν· καὶ ἀποφαίνουσι μὲν τὸ	ἄντρον	ἔνθα τὸν Διόνυσον ἔθρεψεν Ἰνώ,
[3, 22]	τῷ λιμένι. (ἀπὸ θαλάσσης δὲ	ἄνω	Γερόνθραι σταδίους ἀπέχουσιν εἴκοσι καὶ
[3, 18]	ὑπὸ τοῖς ἵπποις καὶ θηρία	ἄνω	θέοντα, τῇ μὲν πάρδαλις, κατὰ
[3, 18]	(τοῦ θρόνου δὲ πρὸς τοῖς	ἄνω	πέρασιν ἐφ' ἵππων ἑκατέρωθέν εἰσιν
[3, 22]	εἴκοσι. (τάδε μὲν ἀπὸ Ἀκριῶν	ἄνω	πρὸς ἤπειρον· τὰ δὲ πρὸς
[3, 26]	Γερηνίας δὲ ὡς ἐς μεσόγαιαν	ἄνω	τριάκοντα ἀπέχει σταδίους Ἀλαγονία, καὶ
[3, 25]	οἱ Σκύρας, ὅτι κατὰ τοῦτον	ἀνώνυμον	τέως ὄντα Πύρρος ὁ Ἀχιλλέως
[3, 18]	κατὰ δὲ τὸν Πολυδεύκην λέαινα.	ἀνωτάτω	δὲ χορὸς ἐπὶ τῷ θρόνῳ
[3, 22]	ναός τε Ῥωμαίων βασιλέων καὶ	ἀνωτέρω	τῆς πόλεως ὅσον τε σταδίους
[3, 11]	Σπάρτην ἔχουσίν ἐστιν ἀγορὰ θέας	ἀξία,	καὶ τῆς τε γερουσίας βουλευτήριον
[3, 18]	(τὰ δὲ ἐν Ἀμύκλαις θέας	ἄξια	ἀνὴρ (γὰρ) πένταθλός ἐστιν ἐπὶ
[3, 21]	ἔφευγεν ἐκ Σπάρτης. θέας δὲ	ἄξια	αὐτόθι ἰδὼν Ἀσκληπιοῦ τε οἶδα
[3, 26]	τὰ δὲ ἔνδον παρεχόμενον θέας	ἄξια.	Γερηνίας δὲ ὡς ἐς μεσόγαιαν
[3, 26]	ἐν Ἐλευθερολάκωσι· θέας δὲ αὐτόθι	ἄξια	Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν ἱερά.
[3, 10]	πολλά τε εἰργασμένα καὶ μνήμης	ἄξια	ἐν Αἰγύπτῳ. καὶ ἦν γὰρ
[3, 25]	ὢν τοῦ Ἀντιμάχου. θέας δὲ	ἄξια	ἐν Οἰτύλῳ Σαράπιδός ἐστιν ἱερὸν
[3, 17]	μάλιστα ἦν ἐμοὶ δοκεῖν θέας	ἄξια.	(ἔστι δὲ καὶ ἕτερον αὐτόθι
[3, 11]	ἄλλα διοικοῦσι τὰ σπουδῆς μάλιστα	ἄξια	καὶ παρέχονται τὸν ἐπώνυμον, καθὰ
[3, 22]	ἐστὶν Ἀκρίαι· θέας δὲ αὐτόθι	ἄξια	Μητρὸς θεῶν ναὸς καὶ ἄγαλμα
[3, 11]	με ἐφεξῆς, τὰ δὲ> μάλιστα	ἄξια	μνήμης ἐπιλεξάμενον ἀπ' αὐτῶν εἰρηκέναι,
[3, 23]	μὲν ᾤκισται, θέας δὲ αὐτόθι	ἄξια	τὸ μὲν Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερόν,
[3, 15]	καὶ τοὺς παῖδας μετῆλθε κατ'	ἀξίαν	ὧν προυπῆρξεν, ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἱδρύεται,
[3, 3]	τῶν ἐπῶν τὰ> ἔς τε	ἀξίνην	ἔχοντα τὴν Πεισάνδρου καὶ ἐς
[3, 3]	τε παρὰ Λακεδαιμονίων δέδοται καὶ	ἀξιόλογα	ἐς τιμήν. ἔστι μέντοι καὶ
[3, 11]	παρὰ σφίσι λέγουσιν, ἀποκρῖναι τὰ	ἀξιολογώτατα.	ὡς οὖν εὖ βεβουλευμένος οὐκ
[3, 19]	ἐκείνου κώμη διαμένουσα θέας παρείχετο	ἄξιον	ἱερὸν Ἀλεξάνδρας καὶ ἄγαλμα· τὴν
[3, 6]	τε εὐνοίᾳ καί τι καὶ	ἄξιον	μνήμης ἐς τοὺς ἔπειτα ἐργάσασθαι
[3, 2]	παρὰ οὐδετέρων πολεμησάντων ὅμως μνήμης	ἄξιον	πραχθῆναί φασιν οὐδέν· (τοὺς δὲ
[3, 14]	τὸ θέατρον, λίθου λευκοῦ, θέας	ἄξιον.	τοῦ θεάτρου δὲ ἀπαντικρὺ Παυσανίου
[3, 2]	ἐν τῷ τότε λόγου μάλιστα	ἄξιον	τοῦτο ὑπάρξαν σφίσιν. οὐ πολλῷ
[3, 15]	ὧν προυπῆρξεν, ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἱδρύεται,	Ἀξιοποίνου	δὲ ἐπίκλησιν, ὅτι τὰς τιμωρίας
[3, 15]	ἐστιν ἐν δεξιᾷ καὶ Ἀθηνᾶς	Ἀξιοποίνου	καλουμένης ἱερόν. ὡς γὰρ δὴ
[3, 16]	παίωσι κατὰ ἐφήβου κάλλος ἢ	ἀξίωμα,	τότε ἤδη τῇ γυναικὶ τὸ
[3, 11]	τε βασιλείαν βεβαιωσαμένῳ μᾶλλον καὶ	ἀξιώματος	καὶ δυνάμεως ἐς πλέον ἢ
[3, 11]	λόγος ἀπὸ πολλῶν καὶ οὐκ	ἀξίων	ἀφηγήσεως, ὧν (ἃ) ἕκαστοι παρὰ
[3, 12]	ἐς Θερμοπύλας στρατευσαμένων λόγου μάλιστα	ἀξίως	μαχέσασθαι μετά γε αὐτὸν δοκοῦσι
[3, 12]	Κελευθείας ἱερὰ ἀριθμῷ τρία διεστηκότα	ἀπ'	ἀλλήλων. (προιόντων δὲ κατὰ τὴν
[3, 4]	Λεωνίδαν τὸν Ἀναξανδρίδου, Δωριέως δὲ	ἀπ'	ἀμφοτέρων ἀδελφόν, κατέβαινεν ἡ ἀρχή.
[3, 18]	ἱερόν ἐστιν Ἄμμωνος· φαίνονται δὲ	ἀπ'	ἀρχῆς Λακεδαιμόνιοι μάλιστα Ἑλλήνων χρώμενοι
[3, 5]	τε ἐξαίφνης καὶ θάνατος ἐπέλαβεν	ἀπ'	αὐτῆς. ~Ἀγησιπόλιδος δὲ ἄπαιδος τελευτήσαντος
[3, 8]	μοι ποίησιν καὶ ἔπαινον τὸν	ἀπ'	αὐτῆς ἥκιστα ἀνθρώπων θαυμάσαι· ὅτι
[3, 7]	τὴν οἰκίαν ταύτην Εὐρυπωντίδας ὄνομα	ἀπ'	αὐτοῦ λαβεῖν, Προκλείδας ἐς ἐκεῖνον
[3, 12]	διαχέαι σίδηρον εὗρε καὶ ἀγάλματα	ἀπ'	αὐτοῦ πλάσαι. ἐνταῦθα ἐκρέμασαν οἱ
[3, 20]	ἀφέστηκεν ἱερὸν ἐπίκλησιν Γαιαόχου. καὶ	ἀπ'	αὐτοῦ προελθόντι ὡς ἐπὶ τὸ
[3, 11]	δὲ> μάλιστα ἄξια μνήμης ἐπιλεξάμενον	ἀπ'	αὐτῶν εἰρηκέναι, δηλώσω δὴ πρὸ
[3, 19]	ἀνάστατος ὑπὸ Δωριέων γενομένη καὶ	ἀπ'	ἐκείνου κώμη διαμένουσα θέας παρείχετο
[3, 8]	δακρύοις ἐπέσκηπτε πρὸς Λακεδαιμονίους ταῦτα	ἀπαγγέλλειν.	(μετὰ δὲ Ἆγιν ἀποθανόντα ἀπήλαυνεν
[3, 7]	τηνικαῦτα ἐν βουλῇ ἦλθεν οἰκέτης	ἀπαγγέλλων	τετέχθαι οἱ παῖδα. Ἀρίστων δὲ
[3, 5]	μάχην αὐτίκα οἱ τὸν στρατὸν	ἀπάγειν	οἴκαδε ἤρεσε μηδὲ ἀνοσίων ἀνδρῶν
[3, 19]	δὴ τὴν Ἑλένην αἱ γυναῖκες	ἀπάγχουσιν	ἐπὶ δένδρου, καὶ ἐπὶ τούτῳ
[3, 6]	ἐπέλαβεν ἀπ' αὐτῆς. ~Ἀγησιπόλιδος δὲ	ἄπαιδος	τελευτήσαντος ἐς Κλεόμβροτον περιῆλθεν ἡ
[3, 7]	ἐπιλαμβάνει τὸ χρεών. (οὐ μὴν	ἄπαις	ἐτελεύτησεν ὁ Ἀρχίδαμος, Ζευξίδαμον δὲ
[3, 12]	ἐστι· καί με ὁ λόγος	ἀπαιτεῖ	πρότερα εἰπεῖν τὰ ἐς τὴν
[3, 4]	τε ἄλσος ἡ φλὸξ ἐπέλαβεν	ἅπαν	καὶ ὁμοῦ τῷ ἄλσει καιομένῳ
[3, 4]	αὑτὸν καὶ διεξῄει τὸ σῶμα	ἅπαν	κόπτων τε καὶ λυμαινόμενος. Ἀργεῖοι
[3, 11]	τῶν εἱλώτων· ἀπέστησαν δὲ οὐχ	ἅπαντες	οἱ εἵλωτες, ἀλλὰ τὸ Μεσσηνιακὸν
[3, 23]	ἀφανές. ~Κύθηρα δὲ κεῖται μὲν	ἀπαντικρὺ	Βοιῶν, ἐς δὲ Πλατανιστοῦντα ἐλάχιστον
[3, 13]	καὶ Διοσκούρων καὶ τούτων Ἀμβουλίων.	(ἀπαντικρὺ	δὲ ἥ τε ὀνομαζομένη Κολώνα
[3, 16]	τοῦ Ἡρακλέους. τοῦ ναοῦ δὲ	ἀπαντικρὺ	μνῆμα Θεοπόμπου τοῦ Νικάνδρου, τὸ
[3, 14]	θέας ἄξιον. τοῦ θεάτρου δὲ	ἀπαντικρὺ	Παυσανίου τοῦ Πλαταιᾶσιν ἡγησαμένου μνῆμά
[3, 15]	τιμὰς νέμοντες. τοῦ ναοῦ δὲ	ἀπαντικρὺ	πέδας ἐστὶν ἔχων Ἐνυάλιος, ἄγαλμα
[3, 13]	τοῖς ἐθέλουσιν ἀμφισβητεῖν. Λακεδαιμονίοις δὲ	ἀπαντικρὺ	τῆς Ὀλυμπίας Ἀφροδίτης ἐστὶ ναὸς
[3, 8]	ἐγένετο ὁ Ἀριστοκρίτου συσπεύδων ἐξ	ἅπαντος	τὴν βασιλείαν γενέσθαι. ~βασιλεύει τε
[3, 22]	πέτρᾳ Μητρός ἐστι θεῶν ἀρχαιότατον	ἁπάντων	ἄγαλμα· ποιῆσαι δὲ οἱ Μάγνητες
[3, 22]	ἐστιν αὐτόθι ἀρχαῖον κοινὸν θεῶν	ἁπάντων	καὶ περὶ αὐτὸ ἄλσος παρεχόμενον
[3, 5]	Ἀγησίπολις οὐδ' οὕτω τὴν δύναμιν	ἀπάξειν	ἔμελλε, καίτοι Λακεδαιμονίοις μάλιστα Ἑλλήνων
[3, 10]	Ἑρμῶν ἐστιν ὁ τόπος οὗτος	ἅπας	δρυῶν πλήρης· τὸ δὲ ὄνομα
[3, 22]	Μιγωνίτιδος, καὶ ὁ τόπος οὗτος	ἅπας	καλεῖται Μιγώνιον. (τοῦτο μὲν δὴ
[3, 5]	Παυσανίαν κατέγνωσαν· (τὸ δὲ ἄλλο	ἀπέγνω	δικαστήριον. μετὰ δὲ οὐ πολὺν
[3, 9]	σατραπεύοντι ἐπὶ θαλάσσῃ τοῦτο οἰκητήριον	ἀπεδέδεικτο	καθάπερ γε αὐτῷ βασιλεῖ τὰ
[3, 9]	ἐς τὰς ναῦς. Ἀγησίλαος δὲ	ἀπεδείχθη	γὰρ διαβιβάσαι τε ἐς τὴν
[3, 7]	δίκην μετ' οὐ πολὺ Ἀργείοις	ἀπέδοσαν	σὺν μεγάλῳ πατρίδος τε ὀλέθρῳ
[3, 17]	ἣν εἰκὸς ἦν Κλεονίκῃ τε	ἀπέδωκε	καὶ τῷ θεῷ. Λακεδαιμόνιοι δὲ
[3, 10]	πόλεμον συνδιοίσων σφίσιν ὁμόρων· καὶ	ἀπέθανέ	τε αὐτόθι ὑπὸ τῶν βαρβάρων
[3, 19]	ὡς ὑπὸ τοῦ Ἀπόλλωνος Ὑάκινθος	ἀπέθανεν	ἄκοντος, καὶ τὰ ἐς τὸ
[3, 3]	δὲ αὐτοῖς Κλεόμβροτον. (ἐπεὶ δὲ	ἀπέθανεν	Ἀναξανδρίδης, Λακεδαιμόνιοι Δωριέα καὶ γνώμην
[3, 2]	οὐ πολλῷ δὲ ὕστερον τούτων	ἀπέθανεν	ὑπὸ Μεσσηνίων Τήλεκλος ἐν Ἀρτέμιδος
[3, 6]	αὐτὸν Κλεομένην, καὶ ὡς Κλεομένης	ἀπέθανεν	ὕστερον, ἐς ἀντιλογίαν ἀφίκοντο ὑπὲρ
[3, 9]	οὖν κατὰ τὰ αὐτὰ Ἀθηναίοις	ἀπείπαντο,	οὐ φάμενοι βοηθήσειν· Ἀγησίλαος δέ,
[3, 16]	μὴ καὶ τοῦτο ἐπικοσμεῖν αὐτὴν	ἀπεῖπεν	ὄνειρον. ἐνταῦθα ἀπήρτηται ᾠὸν τοῦ
[3, 6]	εἶναι τὴν τιμήν. (Κλεωνύμῳ δὲ	ἀπελαθέντι	τῆς βασιλείας περισσῶς δή τι
[3, 18]	καὶ Ζήτης τὰς Ἁρπυίας Φινέως	ἀπελαύνουσιν·	Πειρίθους τε καὶ Θησεὺς ἡρπακότες
[3, 2]	τὴν ἔφοδον τῶν Δωριέων καταπλαγέντες	ἀπελθεῖν	ἐκ Πελοποννήσου συγχωροῦνται ὑπόσπονδοι· τοὺς
[3, 11]	δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι τοὺς ἀποστάντας	ἀπελθεῖν	ὑποσπόνδους εἴασαν Τισαμενῷ καὶ τῷ
[3, 7]	δὲ ὁ Ζευξιδάμου μετὰ Λεωτυχίδην	ἀπελθόντα	ἐς Τεγέαν ἔσχε τὴν ἀρχήν.
[3, 10]	Ὑακίνθια ἀφίησι τοὺς Ἀμυκλαιεῖς οἴκαδε	ἀπελθόντας	τὰ καθεστηκότα τῷ τε Ἀπόλλωνι
[3, 23]	ταῦτα δὲ ἢν μὲν ὑπολαβὸν	ἀπενέγκῃ	τὸ πῦρ, οἱ δὲ χαίρουσιν
[3, 22]	φεύγοντα Αἰνείαν καὶ ὑπὸ πνευμάτων	ἀπενεχθέντα	ἐς τοῦτον τὸν κόλπον οἰκίσαι
[3, 23]	ὑπὸ ὕβρεως τὸ ξόανον τοῦτο	ἀπέρριψεν	ἐς τὴν θάλασσαν· ὑπολαβὼν δὲ
[3, 9]	εἴη, κατὰ τοῦτο ἡσύχαζον μάλιστα.	(ἀπεστάλη	δὲ καὶ ἐς Θήβας πρεσβεύειν
[3, 22]	τοὺς Ἀχαιοὺς παρὰ σφῶν ἐποίκους	ἀπέστειλαν·	ἐπ' ἐμοῦ δὲ Ἐλευθερολακώνων καὶ
[3, 4]	βάρβαροι, τὴν γυναῖκα ὁ Παυσανίας	ἀπέστειλεν	ἐς τὴν Κῶν κόσμον τε
[3, 19]	ἐλθόντα δὲ ἡ Πυθία Λεώνυμον	ἀπέστελλεν	ἐς νῆσον τὴν Λευκήν, ἐνταῦθα
[3, 11]	Ἰθώμην ἀποστάντας (ἀπὸ) τῶν εἱλώτων·	ἀπέστησαν	δὲ οὐχ ἅπαντες οἱ εἵλωτες,
[3, 21]	Λαγκίᾳ. (Πελλάνας δὲ ἑκατὸν στάδια	ἀπέχει	Βελεμίνα καλουμένη· τῆς δὲ χώρας
[3, 26]	βασιλέως Αὐγούστου τῆς Μεσσηνίας ἀποτεμομένου.	ἀπέχει	δὲ Καρδαμύλη θαλάσσης μὲν ὀκτὼ
[3, 14]	κενὸς Βρασίδᾳ τῷ Τέλλιδος πεποίηται·	ἀπέχει	δὲ οὐ πολὺ τοῦ τάφου
[3, 24]	ὄρει τῷ Ταυγέτῳ τὰς πηγάς,	ἀπέχει	δὲ τῆς πόλεως σταδίους οὐ
[3, 24]	παντοδαπῆς. ~Ἐπιδαύρου δὲ σταδίους ἑκατὸν	ἀπέχει	Ζάραξ, ἄλλως μὲν εὐλίμενον χωρίον,
[3, 26]	νομίζουσιν. (Πέφνου δὲ στάδια εἴκοσιν	ἀπέχει	Λεῦκτρα. ἐφ' ὅτῳ μὲν δή
[3, 22]	Σαράπιδός τε καὶ Ἴσιδος. ἐρείπια	ἀπέχει	μὲν Βοιῶν οὐ πλέον ἢ
[3, 21]	λέγοντες ἐξ ἀνθρώπου. (Γύθιον δὲ	ἀπέχει	μὲν σταδίους τριάκοντα Αἰγιῶν, ἐπὶ
[3, 25]	σφισίν ἐστι Ναία. Τευθρώνης δὲ	ἀπέχει	πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν σταδίους ἐς
[3, 25]	τοῦ ποταμοῦ δὲ σταδίους τεσσαράκοντα	ἀπέχει	Πύρριχος ἐν μεσογαίᾳ. τὸ δὲ
[3, 26]	ὡς ἐς μεσόγαιαν ἄνω τριάκοντα	ἀπέχει	σταδίους Ἀλαγονία, καὶ τὸ πόλισμα
[3, 22]	πεποίηται. ~Γυθίου δὲ τρεῖς μάλιστα	ἀπέχει	σταδίους ἀργὸς λίθος· Ὀρέστην λέγουσι
[3, 26]	ἐστὶν ἡ Πασιφάη. (Θαλαμῶν δὲ	ἀπέχει	σταδίους εἴκοσιν ὀνομαζομένη Πέφνος ἐπὶ
[3, 22]	πρὸς θαλάσσῃ, πόλις Ἀσωπὸς Ἀκριῶν	ἀπέχει	σταδίους ἑξήκοντα. ἐν αὐτῇ δὲ
[3, 5]	(τὰ) ἐναντία ἐτάσσοντο καὶ Θρασύβουλος	ἀπέχειν	οὐ πολὺ ἀπηγγέλλετο ἄγων τοὺς
[3, 1]	ἦσαν. προεληλυθότες δὲ ἐπὶ μέγα	ἀπεχθείας	ὅμως ἐν κοινῷ Θήρᾳ τῷ
[3, 20]	τῆς Αἰδοῦς τριάκοντά που στάδια	ἀπέχον	τῆς πόλεως Ἰκαρίου μὲν ἀνάθημα
[3, 22]	ταύτῃ καὶ ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ στάδια	ἀπέχον	ὡς πεντήκοντα Ἀσωποῦ· τὸ δὲ
[3, 23]	ἡ Λιμηρά, σταδίους ὡς διακοσίους	ἀπέχουσα	Ἐπιδηλίου. φασὶ δὲ οὐ Λακεδαιμονίων,
[3, 23]	Ἐπιδαυρίων Λιμνάτιδος. ἡ πόλις δὲ	ἀπέχουσα	οὐ πολὺ ἀπὸ θαλάσσης ἐπὶ
[3, 24]	δέκα στάδια, Γυθίου δὲ τεσσαράκοντα	ἀπέχουσα.	ᾤκισται δὲ νῦν μὲν Ἰλίου
[3, 24]	πρὸς θαλάσσῃ ἐστί, Κυφάντων δὲ	ἀπέχουσι	πλοῦν σταδίων διακοσίων. οἱ δὲ
[3, 22]	θαλάσσης δὲ ἄνω Γερόνθραι σταδίους	ἀπέχουσιν	εἴκοσι καὶ ἑκατὸν Ἀκριῶν. ταύτας
[3, 8]	θεοῦ σείσαντος ὀπίσω τὸ στράτευμα	ἀπεχώρησεν	ἄχρι Ὀλυμπίας καὶ τοῦ Ἀλφειοῦ
[3, 1]	ὅποι καὶ δι' ἥντινα αἰτίαν	ἀπεχώρησεν,	ἑτέρωθι δηλώσω· Μύλητος δὲ τελευτήσαντος
[3, 6]	Δημαράτῳ τῷ Ἀρίστωνος κατὰ ταὐτὰ	ἀπεχώρησεν	ἤτοι παρὰ τὸν ἐν Μακεδονίᾳ
[3, 15]	μὲν δὴ τιτρώσκεται καὶ λαθὼν	ἀπεχώρησεν·	ὕστερον δὲ ἐξεγένετό οἱ στρατεύσαντι
[3, 8]	τῆς πόλεως. (Ἆγις δὲ ὡς	ἀπήγαγεν	ὀπίσω τὴν στρατιάν, Λυσίστρατον Σπαρτιάτην
[3, 5]	καὶ Θρασύβουλος ἀπέχειν οὐ πολὺ	ἀπηγγέλλετο	ἄγων τοὺς Ἀθηναίους· ἀνέμενε δὲ
[3, 9]	τὸ στράτευμα ἐκ τῆς Ἀσίας	ἀπῆγεν	Ἀγησίλαος· ἐπεὶ δὲ ἐξ Ἀβύδου
[3, 6]	δαίμων, καθὰ δὴ καὶ Ἀθηναίων	ἀπῆγεν	Ἱπποκράτην τε τὸν Ἀρίφρονος στρατηγοῦντα
[3, 6]	ὥς σφισι τὰ ἐπιτήδεια ἐξανήλωτο,	ἀπῆγεν	ὀπίσω τὴν στρατιάν. ταμιεύεσθαι γὰρ
[3, 22]	ἔτος, ἐν ᾗ γυναιξίν ἐστιν	ἀπηγορευμένον	ἐσελθεῖν ἐς τὸ ἄλσος. περὶ
[3, 26]	ἐς Σπάρτην ἐπὶ τὸν Ἑρμιόνης	ἀπῄει	γάμον. ἐν δὲ τῷ πολίσματι
[3, 3]	πολεμοῦντες· ὑπόσπονδοι δὲ ὡς ἐκρατήθησαν	ἀπῄεσαν	ἐκ Πελοποννήσου, τὸ δὲ αὐτῶν
[3, 8]	ἀπαγγέλλειν. (μετὰ δὲ Ἆγιν ἀποθανόντα	ἀπήλαυνεν	Ἀγησίλαος τῆς βασιλείας Λεωτυχίδην, ἐς
[3, 11]	αὐτόν. οὕτω πένταθλον Ὀλυμπίασιν ἀσκήσας	ἀπῆλθεν	ἡττηθείς, καίτοι τὰ δύο γε
[3, 23]	ὁ κλύδων ἐνταῦθα τῆς Βοιατῶν	ἀπήνεγκε,	καὶ τὸ χωρίον διὰ τοῦτο
[3, 3]	δήμου τοῦ Ἀργείων οὐδέν σφισιν	ἀπήντησε	νεώτερον· ἐπὶ δὲ Ἀναξάνδρου τοῦ
[3, 23]	χάριτος εὕρασθαι. (τούτοις μὲν τοιαῦτα	ἀπήντησεν	ἀσεβήσασι· τῇ δὲ Βοιαῶν ὅμορος
[3, 15]	παῖδας οὐδὲν ἐκ τῆς Ἥρας	ἀπήντησεν	ἐμπόδιον, ὥσπερ γε ἐπὶ τῶν
[3, 4]	καὶ Λεωνίδας τριακοσίοις ὁμοῦ Λακεδαιμονίων	ἀπήντησεν	ἐς Θερμοπύλας. γεγόνασι μὲν δὴ
[3, 15]	ἕνεκα ἐλθόντα αὐτὸν ἐν Σπάρτῃ	ἀπηξίωσαν	καθῆραι· (προσεγένετο δὲ ἐς τοῦ
[3, 16]	ἐπικοσμεῖν αὐτὴν ἀπεῖπεν ὄνειρον. ἐνταῦθα	ἀπήρτηται	ᾠὸν τοῦ ὀρόφου κατειλημένον ταινίαις·
[3, 20]	ἅτε δὴ συνιεὶς ὡς βούλεται	ἀπιέναι	μετὰ Ὀδυσσέως ἀφίησιν, ἄγαλμα δὲ
[3, 20]	ἱερασαμένου τῷ θεῷ. ἐντεῦθέν ἐστιν	ἀπιοῦσιν	ἐκ τοῦ Ταυγέτου χωρίον ἔνθα
[3, 23]	ταύτην τὴν ἄκραν τὸν Πλατανιστοῦντα	ἀπὸ	ἄκρας τῆς ἠπείρου, καλουμένης δὲ
[3, 22]	ὁδὸς σταδίων εἴκοσι. (τάδε μὲν	ἀπὸ	Ἀκριῶν ἄνω πρὸς ἤπειρον· τὰ
[3, 20]	Ἐλευσινίου σταδίους ἀφέστηκε Λαπίθαιον καλούμενον	ἀπὸ	ἀνδρὸς ἐγχωρίου Λαπίθου· τοῦτό τε
[3, 20]	γενέσθαι δέ οἱ τὴν ἐπίκλησιν	ἀπὸ	ἀνδρὸς λέγουσιν ἱερασαμένου τῷ θεῷ.
[3, 10]	ἔπλευσε καὶ ἐς Αἴγυπτον, ἀφεστηκότων	ἀπὸ	βασιλέως τῶν Αἰγυπτίων βοηθήσων· καὶ
[3, 22]	δὲ ἄλλο Ἐλευθερολακώνων πόλισμα, ὃ	ἀπὸ	Γερονθρῶν στάδια ἑκατὸν ἀφέστηκεν. ἱερόν
[3, 16]	θύοντες τῇ Ἀρτέμιδι ἐς διαφοράν,	ἀπὸ	δὲ αὐτῆς καὶ ἐς φόνους
[3, 11]	τοῦ ἐν Ἀμύκλαις κατεχρήσαντο ἀγάλματος.	~ἀπὸ	δὲ Θόρνακος προελθόντι ἔστιν ἡ
[3, 10]	καὶ ἰδίᾳ συμμαχικὰ ἐπὶ χρήμασιν,	ἀπὸ	δὲ κοινοῦ λόγου Λακεδαιμόνιοί τε
[3, 25]	αὐτὰ τὰς ἀπὸ Θερμώδοντος γυναῖκας.	(ἀπὸ	δὲ Πυρρίχου καταβάντι ἐς θάλασσαν
[3, 15]	παῖδας δὲ Ἱπποκόωντος εἶναι λέγουσιν.	(ἀπὸ	δὲ τοῦ Δορκέως κρήνην τὴν
[3, 24]	τῷ Κνακαδίῳ Κάρνειος καλούμενος Ἀπόλλων.	ἀπὸ	δὲ τοῦ Καρνείου σταδίους προελθόντι
[3, 22]	λέγουσιν ἀπὸ τῆς Δαναοῦ Σίδης.	(ἀπὸ	δὴ τούτων τῶν πόλεων ἀναστάντες
[3, 24]	ἄγαλμα κιθάραν ἔχον. (προελθόντι δὲ	ἀπὸ	Ζάρακος παρὰ τὴν θάλασσαν ἑκατόν
[3, 22]	τείχους τοῦ πρὸς τῷ λιμένι.	(ἀπὸ	θαλάσσης δὲ ἄνω Γερόνθραι σταδίους
[3, 23]	πόλις δὲ ἀπέχουσα οὐ πολὺ	ἀπὸ	θαλάσσης ἐπὶ μετεώρῳ μὲν ᾤκισται,
[3, 25]	ἀναθεῖναι δὲ λέγουσιν αὐτὰ τὰς	ἀπὸ	Θερμώδοντος γυναῖκας. (ἀπὸ δὲ Πυρρίχου
[3, 5]	τὸ Ἁλιαρτίων τεῖχος οὐκ ἐθελόντων	ἀπὸ	Θηβαίων ἀφίστασθαι. ἐσεληλύθεσαν δὲ ἤδη
[3, 15]	ἐπὶ τὴν νῆσον ἣ νῦν	ἀπὸ	Θήρα τούτου τὸ ὄνομα ἔσχηκε,
[3, 19]	ἐκ Κόλχων· (Θηρίταν δὲ ἐπονομάζουσιν	ἀπὸ	Θηροῦς, ταύτην γὰρ τροφὸν εἶναι
[3, 13]	μὲν τοῖς πᾶσι σέβεσθαι καθέστηκεν	ἀπὸ	Κάρνου γένος ἐξ Ἀκαρνανίας, μαντευομένου
[3, 11]	ἐστιν ἣν στοὰν Περσικὴν ὀνομάζουσιν	ἀπὸ	λαφύρων ποιηθεῖσαν τῶν Μηδικῶν· ἀνὰ
[3, 26]	οὐκ οἶδα· εἰ δ' ἄρα	ἀπὸ	Λευκίππου τοῦ Περιήρους, ὡς οἱ
[3, 11]	ἐξ ἀρχῆς ἠθέλησεν ὁ λόγος	ἀπὸ	πολλῶν καὶ οὐκ ἀξίων ἀφηγήσεως,
[3, 25]	ὄνομα τῇ πόλει γενέσθαι φασὶν	ἀπὸ	Πύρρου τοῦ Ἀχιλλέως, οἱ δὲ
[3, 23]	Κύθηρα δὲ ἡ πόλις ἀναβάντι	ἀπὸ	Σκανδείας στάδια ὡς δέκα. τὸ
[3, 21]	εἰσιν αἱ λοιπαὶ τῶν Ἐλευθερολακώνων	ἀπὸ	τεσσάρων ποτὲ καὶ εἴκοσι πόλεων·
[3, 26]	ἐν Περγάμῳ γινόμενα· ἄρχονται μὲν	ἀπὸ	Τηλέφου τῶν ὕμνων, προσᾴδουσι δὲ
[3, 1]	τοῦτο ᾤκισέ τε καὶ ὠνόμασεν	ἀπὸ	τῆς γυναικὸς πόλιν, ἣ Σπάρτη
[3, 22]	δὲ κληθῆναι τῶν πόλεων λέγουσιν	ἀπὸ	τῆς Δαναοῦ Σίδης. (ἀπὸ δὴ
[3, 20]	καὶ Ἕλληνας τὸ σύμπαν γένος	ἀπὸ	τῆς ἐν Θεσσαλίᾳ ποτὲ καλουμένης
[3, 21]	δὲ Κροκέας ἀποτραπεῖσιν ἐς δεξιὰν	ἀπὸ	τῆς ἐς Γύθιον εὐθείας ἐπὶ
[3, 9]	πόλεμος ἐς πλέον ἀεὶ προῆλθεν	ἀπὸ	τῆς Λακεδαιμονίων ἀρξάμενος ἐς Βοιωτίαν
[3, 19]	ὄνομα μὲν τῷ χωρίῳ γέγονεν	ἀπὸ	τῆς Λέλεγος θυγατρός, Μενελάου δέ
[3, 18]	ὑπὲρ τοὺς ἄλλους εἰσὶ καὶ	ἀπὸ	τῆς νίκης τῆς ἐν Αἰγὸς
[3, 20]	Λακωνικῇ ποτε ᾠκεῖτο· ἀποτρεπομένῳ δὲ	ἀπὸ	τῆς Φελλίας ἐς δεξιὰν ἡ
[3, 9]	καιόμενα ἤδη τὰ μηρία ἀπορρίπτουσιν	ἀπὸ	τοῦ βωμοῦ καὶ αὐτὸν ἐξελαύνουσιν
[3, 14]	Μενελάου τὸ ἀρχαῖον. προελθόντι δὲ	ἀπὸ	τοῦ Δρόμου Διοσκούρων ἱερὸν καὶ
[3, 15]	ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἰόντι ἑτέραν ὁδὸν	ἀπὸ	τοῦ Δρόμου· Θήραν δὲ ἀναθεῖναι
[3, 23]	ἐς Κῶν παρὰ τὸν Ἀσκληπιὸν	ἀπὸ	τοῦ κοινοῦ προσσχεῖν τῆς Λακωνικῆς
[3, 25]	μνηστῆρα Ἀχιλλέα γενέσθαι. ~προελθόντι δὲ	ἀπὸ	τοῦ μνήματος ἐκδίδωσιν ἐς θάλασσαν
[3, 2]	Πάτρας καὶ ἐς ἡμᾶς καλοῦσιν	ἀπὸ	τοῦ Πατρέως τούτου, συνεπελάβοντο Λακεδαιμόνιοι
[3, 13]	Τυνδάρεω παῖδες τὰ πρὸς μητρὸς	ἀπὸ	τοῦ Πλευρῶνος· Θέστιον γὰρ τὸν
[3, 15]	δὲ χωρίον τὸ Σέβριον καλοῦσιν	ἀπὸ	τοῦ Σεβροῦ. τοῦ Σεβρίου δέ
[3, 23]	τῶν ὀνειράτων τῇ ὄψει καὶ	ἀπὸ	τοῦ σημείου τοῦ κατὰ τὸν
[3, 14]	ἐς τοῦτον τὸν Δρόμον ἰόντι	ἀπὸ	τοῦ τάφου τῶν Ἀγιαδῶν ἔστιν
[3, 16]	δὲ ὡς ἐπὶ τὰς πύλας	ἀπὸ	τοῦ Χιτῶνος Χίλωνός ἐστιν ἡρῷον
[3, 2]	ἡλικίαν γενέσθαι λέγουσιν υἱὸν Ἆγιν·	ἀπὸ	τούτου δὲ τὸ γένος τὸ
[3, 18]	Ἀθηνᾶ δὲ ἄγουσα Ἡρακλέα συνοικήσοντα	ἀπὸ	τούτου θεοῖς. (παραδίδωσι δὲ καὶ
[3, 1]	ἐν τῇ γῇ ταύτῃ καὶ	ἀπὸ	τούτου Λέλεγες ὧν ἦρχεν ὠνομάσθησαν.
[3, 25]	ἀπωτέρω Μέσσα πόλις καὶ λιμήν.	(ἀπὸ	τούτου στάδια τοῦ λιμένος πεντήκοντά
[3, 13]	ἐπὶ τῷ φόνῳ καὶ Δωριεῦσιν	ἀπὸ	τούτου τὸν Ἀκαρνᾶνα μάντιν καθέστηκεν
[3, 14]	ἄκραν τὴν ἐς θάλασσαν ἐσέχουσαν	ἀπὸ	τούτου φασὶν ὀνομασθῆναι· θεῶν δὲ
[3, 22]	ἠπείρου τρεῖς ἀριθμόν. προελθόντι δὲ	ἀπὸ	Τρινασοῦ στάδια ὡς ὀγδοήκοντα τοῦ
[3, 22]	τῶν Ἡρακλειδῶν, συναγαγεῖν δὲ ἄνδρας	ἀπὸ	τριῶν ἐς αὐτὴν λέγεται πόλεων,
[3, 20]	Εὐόρα Θήρας ὀνομάζοντες Λητώ φασιν	ἀπὸ	τῶν ἄκρων τοῦ Ταυγέτου Δήμητρος
[3, 24]	τὴν Λακωνικὴν ἐσέβαλεν, ἀποτραπόμενοι δὲ	ἀπὸ	τῶν ἄλλων τὰ παραθαλάσσια ἐλεηλάτουν
[3, 11]	οἱ εἵλωτες, ἀλλὰ τὸ Μεσσηνιακὸν	ἀπὸ	τῶν ἀρχαίων εἱλώτων ἀποσχισθέντες· καί
[3, 14]	ἐπονομάζουσιν. (καὶ χωρίον Πλατανιστᾶς ἐστιν	ἀπὸ	τῶν δένδρων, αἳ δὴ ὑψηλαὶ
[3, 26]	τὰ δὲ φύλλα τῷ ἦρι	ἀπὸ	τῶν δένδρων πίπτοντα οὐκ ἂν
[3, 11]	ἐξ ἰσθμοῦ ἐς> Ἰθώμην ἀποστάντας	(ἀπὸ)	τῶν εἱλώτων· ἀπέστησαν δὲ οὐχ
[3, 16]	αὐτούς φησιν. οὕτω τῷ ἀγάλματι	ἀπὸ	τῶν ἐν τῇ Ταυρικῇ θυσιῶν
[3, 10]	Σικυωνία γραφὴ διεξῄει. (ἰοῦσι δὲ	ἀπὸ	τῶν Ἑρμῶν ἐστιν ὁ τόπος
[3, 13]	ἱλάσκονται καὶ Ἀπόλλωνα ὀνομάζουσι Κάρνειον	ἀπὸ	τῶν κρανειῶν, ὑπερθέντες τὸ ῥῶ
[3, 24]	τῶν τειχῶν ἄγαλμα Ἡρακλέους καὶ	ἀπὸ	τῶν Μακεδόνων τρόπαιον, οἳ μοῖρα
[3, 22]	δέ οἱ δοκῶ τὸ ὄνομα	ἀπὸ	τῶν νησίδων, αἳ ταύτῃ πρόκεινται
[3, 7]	ἄλλα εὐδοκιμοῦντα ἐν Σπάρτῃ καὶ	ἀπὸ	τῶν Πεισιστρατιδῶν Κλεομένει συνελευθερώσαντα Ἀθηναίους
[3, 4]	μὲν πρότερον Ἀθηναίοις τε ἐλευθερίαν	ἀπὸ	τῶν Πεισιστράτου παίδων καὶ αὑτῷ
[3, 18]	ὑπὸ τὸν θρόνον τὰ ἔνδον	ἀπὸ	τῶν Τριτώνων ὑός ἐστι θήρα
[3, 1]	τὸ γένος, οἱ δὲ ἦσαν	ἀπόγονοι	Μεμβλιάρου· Μεμβλίαρον δὲ ἄνδρα ὄντα
[3, 20]	τὸ ἱερὸν Σπαρτιᾶται λέγουσι Πράκα	ἀπόγονον	τρίτον Περγάμου τοῦ Νεοπτολέμου. (προιοῦσι
[3, 6]	ὢν ἐς τὰ μάλιστα Λύσανδρος,	ἀπόγονος	Λυσάνδρου τοῦ Ἀριστοκρίτου. οὗτος προσποιεῖται
[3, 16]	βασιλεύοντος μὲν Κλεωναίων, τετάρτου δὲ	ἀπογόνου	Κτησίππου τοῦ Ἡρακλέους. τοῦ ναοῦ
[3, 1]	(οὐ μὴν οὐδὲ ὁμονοησάντων τοὺς	ἀπογόνους	αὐτῶν ἐς κοινὸν κατάλογον ὑπάξειν
[3, 1]	τὴν τότε ὀνομαζομένην Καλλίστην, τοὺς	ἀπογόνους	οἱ τοῦ Μεμβλιάρου παραχωρήσεσθαι τῆς
[3, 7]	τῇ Ἀσίᾳ χρόνον διαμεῖναι τοὺς	ἀπογόνους	φασί· (Λεωτυχίδης δὲ ἀντὶ Δημαράτου
[3, 15]	Κάδμου τοῦ Ἀγήνορος τῶν τε	ἀπογόνων,	Οἰολύκου τοῦ Θήρα καὶ Αἰγέως
[3, 16]	τὴν Ἐρυκίνην χώραν νομίζοντες τῶν	ἀπογόνων	τῶν Ἡρακλέους εἶναι καὶ οὐ
[3, 4]	ὕστερον, παρασχομένῳ μέγιστον φρόνημα καὶ	ἀποδειξαμένῳ	λαμπρὰ οὕτω, κατὰ τὴν πορείαν
[3, 11]	ἐν τῇ ναυμαχίᾳ περὶ Σαλαμῖνα	ἀποδείξασθαι.	(ναοὶ δέ εἰσιν ἐπὶ τῆς
[3, 10]	καταλύσασθαι τὸν πόλεμον οὐ πολὺ	ἀποδέοντας	Καλυδῶνα καὶ τὰ ἄλλα Αἰτωλῶν
[3, 25]	Ποροσελήνῃ δελφῖνα τῷ παιδὶ σῶστρα	ἀποδιδόντα,	ὅτι συγκοπέντα ὑπὸ ἁλιέων αὐτὸν
[3, 18]	ἀνὰ χρόνον δὲ αὐτόν τε	ἀποδρᾶναι	καὶ παρθένον τὴν ἱερωμένην ἔχοντα
[3, 12]	ἐς τὴν Ἀττικὴν ὁ Μιλτιάδης	ἀποθανεῖν	αἴτιος ὑπὸ Ἀθηναίων. (Λακεδαιμονίοις δὲ
[3, 10]	μὲν πρεσβύτερον παῖδα Ἆγιν κατέλαβεν	ἀποθανεῖν	Μακεδόσιν ἐναντία καὶ Ἀντιπάτρῳ μαχεσάμενον,
[3, 9]	οἳ Πλαταιεῦσιν ἁλόντος τοῦ τείχους	ἀποθανεῖν	τοὺς ἐγκαταληφθέντας ἔγνωσαν. Θηβαῖοι μὲν
[3, 24]	εἶναι λέγουσιν οἱ ταύτῃ, καὶ	ἀποθανεῖν	φασιν ὑπὸ Ἀχιλλέως, Ἀχιλλέα δὲ
[3, 8]	ταῦτα ἀπαγγέλλειν. (μετὰ δὲ Ἆγιν	ἀποθανόντα	ἀπήλαυνεν Ἀγησίλαος τῆς βασιλείας Λεωτυχίδην,
[3, 3]	ἐδήλωσε γνώμην, φονεύει τὸν Πολύδωρον·	ἀποθανόντι	δὲ αὐτῷ πολλά τε παρὰ
[3, 2]	χωρίῳ καλουμένῳ Λίμναις. (Τηλέκλου δὲ	ἀποθανόντος	Ἀλκαμένης ἔσχεν ὁ Τηλέκλου τὴν
[3, 1]	ὑπὸ τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἀπόλλωνος.	ἀποθανόντος	δὲ Ἀμύκλα ἐς Ἄργαλον τὸν
[3, 17]	κατασκευῆς Τυνδάρεως καθὰ λέγουσιν ἤρξατο·	ἀποθανόντος	δὲ ἐκείνου δεύτερα οἱ παῖδες
[3, 12]	Πολυδώρου ποτὲ οἰκία τοῦ βασιλέως·	ἀποθανόντος	δὲ παρὰ τοῦ Πολυδώρου τῆς
[3, 16]	αὐτῆς καὶ ἐς φόνους προήχθησαν,	ἀποθανόντων	δὲ ἐπὶ τῷ βωμῷ πολλῶν
[3, 19]	Πολύβοιαν, Ὑακίνθου καθὰ λέγουσιν ἀδελφὴν	ἀποθανοῦσαν	ἔτι παρθένον. τοῦτο μὲν οὖν
[3, 3]	τὴν ἐς Κρότωνα ἔστειλαν καὶ	(ἀποικίαν)	ἐς Λοκροὺς τοὺς πρὸς ἄκρᾳ
[3, 15]	Τισαμενοῦ τοῦ Θερσάνδρου φασίν, ἡνίκα	ἀποικίαν	ἔστελλεν ἐπὶ τὴν νῆσον ἣ
[3, 2]	τοῦ Ὀρέστου στελλομένῳ ναυσὶν ἐς	ἀποικίαν.	καὶ ὁ μὲν τὴν τῆς
[3, 1]	συνήραντο ἐς ἀποικίαν. τὴν δὲ	ἀποικίαν	ὁ Θήρας ἔστελλεν ἐς τὴν
[3, 4]	Κλεομένει μένων ἐν Λακεδαίμονι ἐς	ἀποικίαν	στέλλεται· Κλεομένης δὲ ὡς ἐβασίλευσεν,
[3, 3]	βασιλείαν παρέλαβεν ὁ Ἀλκαμένους, καὶ	ἀποικίαν	τε ἐς Ἰταλίαν Λακεδαιμόνιοι τὴν
[3, 1]	δὲ καὶ αὐτῶν, συνήραντο ἐς	ἀποικίαν.	τὴν δὲ ἀποικίαν ὁ Θήρας
[3, 12]	ἐς Ἰταλίαν τε καὶ Τάραντα	ἀποικισθέντας	ἀναθεῖναι λέγουσι. τὸ δὲ χωρίον,
[3, 26]	νησῖδός ἐστιν· ταῦτα ἡ θάλασσα	ἀποκινεῖν	οὐκ ἐθέλει κατακλύζουσα ὥρᾳ χειμῶνος
[3, 11]	(ἃ) ἕκαστοι παρὰ σφίσι λέγουσιν,	ἀποκρῖναι	τὰ ἀξιολογώτατα. ὡς οὖν εὖ
[3, 8]	περιοίκων ἄλλοι σφίσιν ἦσαν ὑπήκοοι.	ἀποκριναμένων	δὲ Ἠλείων ὡς ἐπειδὰν τὰς
[3, 20]	ἀναχωρεῖν ἐς Λακεδαίμονα. καὶ τὴν	ἀποκρίνασθαί	φασιν οὐδέν· ἐγκαλυψαμένης δὲ πρὸς
[3, 10]	Δελφῶν γὰρ τούς τε ἡβῶντας	ἀποκτεῖναι	καὶ γυναῖκας καὶ τέκνα ἐξανδραποδίσασθαι,
[3, 13]	Ἀπόλλωνος· τοῦτον γὰρ τὸν Κάρνον	ἀποκτείναντος	Ἱππότου τοῦ Φύλαντος ἐνέπεσεν ἐς
[3, 10]	τρόπαιον· ἀναστῆσαι δὲ ἐλέγετο Ἡρακλῆς	ἀποκτείνας	Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας. (τρίτη
[3, 24]	Πάτροκλός ἐστιν ὁ τὸν Λᾶν	ἀποκτείνας·	οὗτος γὰρ καὶ ὁ μνηστευσάμενός
[3, 18]	θήρα τοῦ Καλυδωνίου καὶ Ἡρακλῆς	ἀποκτείνων	τοὺς παῖδας τοὺς Ἄκτορος, Κάλαις
[3, 16]	Ἀναξανδρίδου παρεγένετο, ἀλλὰ Ἡρακλῆς μὲν	ἀποκτίννυσιν	Ἔρυκα, Δωριέα δὲ αὐτόν τε
[3, 5]	Λακεδαιμονίοις γίνονται ἐν μέσῳ πολεμίων	ἀποληφθεῖσι,	τό τε ἐν Θερμοπύλαις καὶ
[3, 5]	διπλοῦ στρατιωτικοῦ πολεμίων ἀνδρῶν μεταξὺ	ἀποληφθῆναι,	καὶ οὕτω σπονδάς τε πρὸς
[3, 7]	ἐτελεύτησεν ὁ Ἀρχίδαμος, Ζευξίδαμον δὲ	ἀπολιπὼν	υἱόν. Ζευξιδάμου δὲ Ἀναξίδαμος ὁ
[3, 25]	στρατείας ἐνταῦθα ἐπαύσαντο Ἀμαζόνες, καὶ	Ἀπόλλων	Ἀμαζόνιος· ξόανα μὲν ἀμφότερα, ἀναθεῖναι
[3, 24]	δὲ τῷ Κνακαδίῳ Κάρνειος καλούμενος	Ἀπόλλων.	ἀπὸ δὲ τοῦ Καρνείου σταδίους
[3, 12]	δ' ἐπονομαζόμενον Γάσηπτον ἱερὸν Γῆς·	Ἀπόλλων	δὲ ὑπὲρ αὐτὸ ἵδρυται Μαλεάτης.
[3, 26]	πολίσματι Ἀθηνᾶς τε ἱερὸν καὶ	Ἀπόλλων	ἐστὶ Κάρνειος, καθὰ Δωριεῦσιν ἐπιχώριον.
[3, 13]	καὶ Κάρνειος καὶ αὐτὸν ἀνεθρέψατο	Ἀπόλλων	καὶ Λητώ· λέγεται δὲ καὶ
[3, 21]	δὲ αὐτῶν Διόνυσος. ἑτέρωθι δὲ	Ἀπόλλων	Κάρνειος καὶ ἱερὸν Ἄμμωνος καὶ
[3, 18]	Ἡρακλῆς τὸν λέοντα, Τιτυὸν δὲ	Ἀπόλλων	τοξεύει καὶ Ἄρτεμις· (Ἡρακλέους τε
[3, 13]	ἅλωσιν τῆς Σπάρτης. (Κάρνειον δὲ	Ἀπόλλωνα	Δωριεῦσι μὲν τοῖς πᾶσι σέβεσθαι
[3, 13]	τὸν θεὸν θυσίαις ἱλάσκονται καὶ	Ἀπόλλωνα	ὀνομάζουσι Κάρνειον ἀπὸ τῶν κρανειῶν,
[3, 21]	γενέσθαι λέγουσιν, Ἡρακλέα δὲ καὶ	Ἀπόλλωνα	ὑπὲρ τοῦ τρίποδος ἐς ἀγῶνα
[3, 10]	ὃν Κροῖσος ὁ Λυδὸς τῷ	Ἀπόλλωνι	ἔπεμψε τῷ Πυθαεῖ, τούτῳ ἐς
[3, 10]	ἀπελθόντας τὰ καθεστηκότα τῷ τε	Ἀπόλλωνι	καὶ Ὑακίνθῳ δρᾶσαι. ταύτην τὴν
[3, 11]	οἱ ἔφηβοι χοροὺς ἱστᾶσι τῷ	Ἀπόλλωνι.	τούτων δὲ οὐ πόρρω Γῆς
[3, 16]	κατὰ ἔτος αἱ γυναῖκες τῷ	Ἀπόλλωνι	χιτῶνα τῷ ἐν Ἀμύκλαις, καὶ
[3, 12]	Ἀθηναίων. (Λακεδαιμονίοις δὲ ἔστι μὲν	Ἀπόλλωνος	Ἀκρίτα βωμός, ἔστι δ' ἐπονομαζόμενον
[3, 13]	Ἴδῃ τῇ Τρωικῇ κρανείας ἐν	Ἀπόλλωνος	ἄλσει πεφυκυίας τοὺς Ἕλληνας ἐκτεμεῖν
[3, 1]	Ἀμύκλαις ὑπὸ τὸ ἄγαλμα τοῦ	Ἀπόλλωνος.	ἀποθανόντος δὲ Ἀμύκλα ἐς Ἄργαλον
[3, 11]	Ποσειδῶνος ὃν ἐπονομάζουσιν Ἀσφάλιον, καὶ	Ἀπόλλωνος	αὖθις καὶ Ἥρας· (ἀνάκειται δὲ
[3, 19]	ὡραῖον, τὸν ἐπὶ Ὑακίνθῳ λεγόμενον	Ἀπόλλωνος	ἔρωτα ὑποσημαίνων. (πεποίηται δὲ ἐπὶ
[3, 25]	ἐν τῇ ἀγορᾷ Καρνείου ξόανον	Ἀπόλλωνος.	~ἐς Θαλάμας δὲ ἐξ Οἰτύλου
[3, 19]	καὶ Ὑακινθίοις πρὸ τῆς τοῦ	Ἀπόλλωνος	θυσίας ἐς τοῦτον Ὑακίνθῳ τὸν
[3, 22]	δὲ τῇ ἀκροπόλει ναός ἐστιν	Ἀπόλλωνος	καὶ ἀγάλματος ἐλέφαντος πεποιημένου κεφαλή·
[3, 11]	ἀγορᾶς Πυθαέως τέ ἐστιν (καὶ)	Ἀπόλλωνος	καὶ Ἀρτέμιδος καὶ Λητοῦς ἀγάλματα.
[3, 21]	καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ σφισιν	Ἀπόλλωνος	καὶ Ἡρακλέους ἐστὶν ἀγάλματα, πλησίον
[3, 13]	τὸ στρατόπεδον τοῖς Δωριεῦσι μήνιμα	Ἀπόλλωνος,	καὶ Ἱππότης τε ἔφυγεν ἐπὶ
[3, 26]	ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων καλουμένης· καὶ	Ἀπόλλωνος	Καρνείου ξόανά ἐστι κατὰ ταὐτὰ
[3, 10]	ἀφίξῃ προιών ἄγαλμά ἐστι Πυθαέως	Ἀπόλλωνος	κατὰ τὰ αὐτὰ τῷ ἐν
[3, 23]	θαλάσσῃ χωρίον ἐν ὅροις Βοιατῶν	Ἀπόλλωνος	μὲν ἱερόν ἐστιν, Ἐπιδήλιον δὲ
[3, 22]	καὶ Ἄρτεμιν ὀνομάζουσι Σώτειραν. (καὶ	Ἀπόλλωνος	ναὸς ἐν τῇ Βοιατῶν ἀγορᾷ
[3, 24]	δὲ τοῦ λιμένος τῷ πέρατι	Ἀπόλλωνος	ναός ἐστι καὶ ἄγαλμα κιθάραν
[3, 23]	δὲ ὀνομαζόμενον· (τὸ γὰρ τοῦ	Ἀπόλλωνος	ξόανον, ὃ νῦν ἐστιν ἐνταῦθα,
[3, 1]	αὐτὸν τοξευθῆναι λέγουσιν Ἀριστόδημον ὑπὸ	Ἀπόλλωνος,	ὅτι οὐκ ἀφίκοιτο ἐπὶ τὸ
[3, 14]	Χαρίτων, τὸ δὲ Εἰλειθυίας ἐστὶν	Ἀπόλλωνός	τε Καρνείου καὶ Ἀρτέμιδος Ἡγεμόνης·
[3, 10]	ἐγένετο ἐμποδὼν τὸ ἐκ τοῦ	Ἀπόλλωνος.	τοῦ δὲ Ἀρχιδάμου τούτου τὸν
[3, 13]	ἐξ Ἀκαρνανίας, μαντευομένου δὲ ἐξ	Ἀπόλλωνος·	τοῦτον γὰρ τὸν Κάρνον ἀποκτείναντος
[3, 19]	Ζεφύρου, καὶ ὡς ὑπὸ τοῦ	Ἀπόλλωνος	Ὑάκινθος ἀπέθανεν ἄκοντος, καὶ τὰ
[3, 16]	ἔπη τὰ Κύπρια θυγατέρας αὐτὰς	Ἀπόλλωνός	φησιν εἶναι. κόραι δὲ ἱερῶνταί
[3, 17]	καὶ Ἥφαιστος τὴν μητέρα ἐστὶν	ἀπολύων	τῶν δεσμῶν. ἐδήλωσα δὲ καὶ
[3, 6]	τὴν στρατιάν. ταμιεύεσθαι γὰρ τὴν	ἀπόνοιαν	ἐς τὰ οἰκεῖα ἠξίου καὶ
[3, 9]	διακρίνεσθαι· Λακεδαιμόνιοι δὲ πρὸς ὀργὴν	ἀποπέμπουσι	τὴν πρεσβείαν. τὰ δὲ ἐπὶ
[3, 3]	ἄλλα οὖσαν συνέβαινεν οὐ τίκτειν·	ἀποπέμψασθαι	δὲ αὐτὴν κελευόντων τῶν ἐφόρων
[3, 15]	δὲ αὐτὸν θῦσαί φασιν ἱερείων	ἀπορήσαντα	ἀλλοίων. (τοῦ θεάτρου δὲ οὐ
[3, 20]	ἐς τὰς θυσίας δρῶσιν ἐν	ἀπορρήτῳ.	(ἄκρα δὲ τοῦ Ταυγέτου Ταλετὸν
[3, 14]	δὴ ξόανον τῆς Θέτιδος ἐν	ἀπορρήτῳ	φυλάσσουσι· Δήμητρα δὲ Χθονίαν Λακεδαιμόνιοι
[3, 9]	ἱερείων καιόμενα ἤδη τὰ μηρία	ἀπορρίπτουσιν	ἀπὸ τοῦ βωμοῦ καὶ αὐτὸν
[3, 1]	πεδίῳ διώρυγι κατήγαγεν ἐπὶ θάλασσαν,	ἀπορρυέντος	δὲ ἦν γὰν δὴ τὸ
[3, 1]	ἐς Πελοπόννησον. οἱ μὲν δὴ	ἀποσεμνύνοντες	τὰ ἐς αὐτὸν τοξευθῆναι λέγουσιν
[3, 11]	τότε δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι τοὺς	ἀποστάντας	ἀπελθεῖν ὑποσπόνδους εἴασαν Τισαμενῷ καὶ
[3, 11]	τοὺς ἐξ ἰσθμοῦ ἐς> Ἰθώμην	ἀποστάντας	(ἀπὸ) τῶν εἱλώτων· ἀπέστησαν δὲ
[3, 3]	συμβάντα, ὃν οἱ Μεσσήνιοι Λακεδαιμονίων	ἀποστάντες	ἐπολέμησαν, οὔ μοι κατὰ καιρὸν
[3, 8]	ὑπ' αὐτῶν εἰργόμενοι μάλιστα ἤχθοντο.	ἀποστέλλουσιν	οὖν κήρυκα ἐπίταγμα φέροντα Ἠλείοις
[3, 6]	τὰ Ἀθηναίων συμμαχικὰ εἴργοντος, Πάτροκλος	ἀποστέλλων	ἀγγέλους προέτρεπε Λακεδαιμονίους καὶ Ἀρέα
[3, 11]	Μεσσηνιακὸν ἀπὸ τῶν ἀρχαίων εἱλώτων	ἀποσχισθέντες·	καί μοι καὶ τάδε ὁ
[3, 23]	τῆς Μαλέας καὶ ἑκατὸν στάδια	ἀποσχόντι,	ἐπὶ θαλάσσῃ χωρίον ἐν ὅροις
[3, 25]	καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν λίθου. ἐντεῦθεν	ἀποσχόντι	τριάκοντα σταδίους Θυρίδες ἄκρα Ταινάρου
[3, 26]	Σύρνον τῆς Καρικῆς ἠπείρου φασὶν	ἀποσωθέντα	οἰκῆσαι. (τῆς δὲ χώρας τῆς
[3, 7]	Λακεδαιμόνιοι Τεγεάτας αἱρήσειν ἤλπισαν καὶ	ἀποτεμεῖσθαι	τῆς Ἀρκαδίας τὸ Τεγεατῶν πεδίον,
[3, 2]	τήν τε Κυνουριακὴν ἑλόντων αὑτῶν	ἀποτέμνεσθαι	τοὺς Ἀργείους καὶ τοὺς περιοίκους
[3, 26]	Σπάρτῃ, βασιλέως Αὐγούστου τῆς Μεσσηνίας	ἀποτεμομένου.	ἀπέχει δὲ Καρδαμύλη θαλάσσης μὲν
[3, 21]	λιθοτομίᾳ χαλκοῖ. (μετὰ δὲ Κροκέας	ἀποτραπεῖσιν	ἐς δεξιὰν ἀπὸ τῆς ἐς
[3, 24]	ἡνίκα ἐς τὴν Λακωνικὴν ἐσέβαλεν,	ἀποτραπόμενοι	δὲ ἀπὸ τῶν ἄλλων τὰ
[3, 17]	ἐπὶ Παυσανίᾳ τοῦ Ἱκεσίου μήνιμα	ἀποτρέπειν	τὸν Ἐπιδώτην λέγοντες τοῦτον. ~τῶν
[3, 20]	ἐν τῇ Λακωνικῇ ποτε ᾠκεῖτο·	ἀποτρεπομένῳ	δὲ ἀπὸ τῆς Φελλίας ἐς
[3, 14]	καί μοι (κἀμοὶ) καὶ τοῦτο	ἀποφαίνει	τὸν λόγον εἰκότα, οὐ ταφῆναι
[3, 12]	δὲ Ἑλληνίου πλησίον Ταλθυβίου μνῆμα	ἀποφαίνουσι·	δεικνύουσι δὲ καὶ Ἀχαιῶν Αἰγιεῖς
[3, 24]	τοῦ Διονύσου γενέσθαι τροφόν· καὶ	ἀποφαίνουσι	μὲν τὸ ἄντρον ἔνθα τὸν
[3, 25]	οἱ ταύτῃ Τεύθραντα Ἀθηναῖον ὄντα	ἀποφαίνουσι,	τιμῶσι δὲ θεῶν μάλιστα Ἰσσωρίαν
[3, 18]	οὖσαν ἤδη, καὶ Ἀθηνᾶ διώκοντα	ἀποφεύγουσά	ἐστιν Ἥφαιστον. ἐπὶ δὲ τούτοις
[3, 11]	πλὴν τριήρων δέκα· αὗται δὲ	ἀποφεύγουσιν	ἐς Κύπρον, τὰς δὲ ἄλλας
[3, 17]	(τοῦτο τὸ ἄγος οὐκ ἐξεγένετο	ἀποφυγεῖν	Παυσανίᾳ, καθάρσια παντοῖα καὶ ἱκεσίας
[3, 17]	τοῖς πρότερον συγγραφέντα ἐπ' ἀκριβὲς	ἀποχρῶντα	ἦν· ἐπεξελθεῖν σφισιν ἀρκέσομαι. ἤκουσα
[3, 1]	ὑπερεβάλετο δυνάμει Τυνδάρεων καὶ ἠνάγκασεν	ἀποχωρῆσαι	δείσαντα, ὡς μὲν Λακεδαιμόνιοί φασιν,
[3, 5]	δὲ ἐπανῆλθεν ἐξ Ἀθηνῶν μαχεσάμενος	ἄπρακτον	μάχην, ὑπάγουσιν αὐτὸν ἐς κρίσιν
[3, 15]	ἄγαλμα καὶ Ἀθηναίων ἐς τὴν	Ἄπτερον	καλουμένην Νίκην, τῶν μὲν οὔποτε
[3, 24]	ἡμῶν τὰ ὑπὸ τοῦ κλύδωνος	ἀπωθούμενα	ἐς τὴν γῆν ἐκβεβράσθαι καλοῦσιν
[3, 4]	ἔπεσεν ἐν τῇ μάχῃ καὶ	ἀπώλοντο	οἱ βάρβαροι, τὴν γυναῖκα ὁ
[3, 5]	ὁ θεὸς καί τινες καὶ	ἀπώλοντο	τῶν στρατιωτῶν κεραυνωθέντες, τοὺς δὲ
[3, 23]	χαίρουσιν ὡς ἐπὶ πεφηνότι ἀγαθῷ,	ἀπωσαμένου	δὲ τὰ ἐμβληθέντα συμφορὰν ἔσεσθαι
[3, 3]	ἀμείνονα εἶναι νομίζοντες τὸν μὲν	ἀπώσαντο	ἄκοντες, Κλεομένει δὲ διδόασιν ἐκ
[3, 25]	τὸν ποταμὸν ἔστιν ἱερὸν ἀρχαῖον	ἀΠωτέρω	Διὸς βωμοῦ. τοῦ ποταμοῦ δὲ
[3, 2]	καὶ τὰ πολίσματα, ὁπόσα ἦν	ἀπωτέρω	θαλάσσης καὶ ἄλλως ἀσθενῆ, ταῦτα
[3, 25]	Ἀθηνᾶς ἱερὸν Ἱππολαίτιδος· ὀλίγον δὲ	ἀπωτέρω	Μέσσα πόλις καὶ λιμήν. (ἀπὸ
[3, 20]	ἐν καταλόγῳ Λακεδαιμονίων· οἵ τ'	ἄρ'	Ἀμύκλας εἶχον Ἕλος τ' ἔφαλον
[3, 26]	Λεῦκτρα, οὐκ οἶδα· εἰ δ'	ἄρα	ἀπὸ Λευκίππου τοῦ Περιήρους, ὡς
[3, 9]	Τροίαν στόλον ἤγαγεν. (ἠξίου δὲ	ἄρα	ὁ Ἀγησίλαος πόλεώς τε εὐδαιμονεστέρας
[3, 16]	Ἀρτέμιδος ἱερὸν Ἀναιίτιδος. Ἀθηναίοις δὲ	ἄρα	παρώφθη γενόμενον λάφυρον τῷ Μήδῳ·
[3, 5]	ἐδέξαντο τῆς Ἀλέας. ἦν δὲ	ἄρα	τὸ ἱερὸν τοῦτο ἐκ παλαιοῦ
[3, 24]	οὐ πλέον πέντε. (ἐν δὲ	Ἀραίνῳ	καλουμένῳ χωρίῳ τάφος Λᾶ καὶ
[3, 9]	δὲ πόλεμον πρὸς Θηβαίους ἔδοξεν	ἄρασθαι·	ἐποιοῦντο δὲ ἐς αὐτοὺς καὶ
[3, 2]	Λακεδαιμονίοις δὲ πρῶτον τότε ἔδοξεν	ἄρασθαι	πρὸς Ἀργείους πόλεμον· ἐποιοῦντο δὲ
[3, 6]	μοι τὰ ἐς τὸν Σικυώνιον	Ἄρατον·	προσεπελάβετο δὲ ὁ λόγος μοι
[3, 1]	Ἀπόλλωνος. ἀποθανόντος δὲ Ἀμύκλα ἐς	Ἄργαλον	τὸν πρεσβύτατον τῶν Ἀμύκλα παίδων
[3, 1]	παίδων καὶ ὕστερον ἐς Κυνόρταν	Ἀργάλου	τελευτήσαντος ἀφίκετο ἡ ἀρχή. (Κυνόρτα
[3, 19]	γὰρ καὶ Πολυξὼ τὸ γένος	Ἀργείαν,	Τληπολέμῳ δὲ ἔτι πρότερον συνοικοῦσαν
[3, 1]	ἀδελφῷ τῆς μητρὸς σφῶν ὄντι	Ἀργείας,	ἐπιτροπεύσαντι δὲ καὶ αὐτῶν, συνήραντο
[3, 13]	Ἥρας ἐπὶ τῷ λόφῳ ναὸς	Ἀργείας·	ἱδρύσασθαι δὲ Εὐρυδίκην φασὶ Λακεδαίμονος
[3, 4]	ἅπαν κόπτων τε καὶ λυμαινόμενος.	Ἀργεῖοι	μὲν δὴ τοῖς ἱκέταις τοῦ
[3, 5]	τὸν στρατόν, πέμπουσι κήρυκα οἱ	Ἀργεῖοι	σπεισόμενον πρὸς Ἀγησίπολίν σφισι πατρῴους
[3, 4]	στρατιάν. ὡς δὲ ἐπεξῆλθον οἱ	Ἀργεῖοι	σὺν ὅπλοις, ὁ Κλεομένης ἐνίκα
[3, 2]	γῆν. λέγονται δὲ οἱ Κυνουρεῖς	Ἀργεῖοι	τὸ ἀνέκαθεν εἶναι, καὶ οἰκιστήν
[3, 5]	ἔτι πρότερον τούτου Λεωτυχίδην καὶ	Ἀργεῖοι	Χρυσίδα, καθεζομένους ἐνταῦθα ἱκέτας, οὐδὲ
[3, 7]	ἔργου δίκην μετ' οὐ πολὺ	Ἀργείοις	ἀπέδοσαν σὺν μεγάλῳ πατρίδος τε
[3, 17]	ἡ Καδμεία καὶ ἡ Λάρισα	Ἀργείοις·	ὄντων δὲ ἐν τῇ πόλει
[3, 12]	οὐχ ὁμολογοῦντες τὰ ἐς αὐτὸν	Ἀργείοις,	ὅπου μηδὲ πολεμῆσαί φασι πρὸς
[3, 7]	Πολυδέκτου τήν τε γῆν ἐδῄωσεν	Ἀργείοις	οὗτος γὰρ καὶ ὁ ἐς
[3, 5]	ἔσχεν αὐξηθείς, Πελοποννησίων πρώτοις ἐπολέμησεν	Ἀργείοις.	ὡς δὲ ἐκ τῆς Τεγεατῶν
[3, 18]	Ἀρίστανδρος δὲ Πάριος καὶ Πολύκλειτος	Ἀργεῖος	ὁ μὲν γυναῖκα ἐποίησεν ἔχουσαν
[3, 25]	τῇ πόλει τὸ ὄνομα ἐγένετο,	Ἀργεῖος	τὸ ἀνέκαθεν, Ἀμφιάνακτος υἱὸς ὢν
[3, 7]	καλουμένης χώρας Λακεδαιμονίοις ἀγὼν πρὸς	Ἀργείους,	Θεόπομπος δὲ αὐτὸς οὐ μετέσχε
[3, 11]	ἐμαντεύσατο ἐν Τανάγρᾳ σφίσι πρὸς	Ἀργείους	καὶ Ἀθηναίους γινομένης συμβολῆς. (τὰ
[3, 7]	τε Λακεδαιμονίοις ἤρξατο τὸ ἐς	Ἀργείους	καὶ ἔτι τοῦ ἐγκλήματος τούτου
[3, 2]	Κυνουριακὴν ἑλόντων αὑτῶν ἀποτέμνεσθαι τοὺς	Ἀργείους	καὶ τοὺς περιοίκους σφῶν ὑπηκόους
[3, 11]	ἐν Τεγέᾳ πρὸς Τεγεάτας καὶ	Ἀργείους	μάχης Λακεδαιμονίοις συνεστώσης, ἐπὶ τούτοις
[3, 2]	πρῶτον τότε ἔδοξεν ἄρασθαι πρὸς	Ἀργείους	πόλεμον· ἐποιοῦντο δὲ ἐς αὐτοὺς
[3, 2]	θαλάσσῃ πόλισμα Ἀχαιῶν ἐχόντων καὶ	Ἀργείους	τοῖς εἵλωσιν ἀμύναντας μάχῃ νικῶσιν.
[3, 4]	ἐτράποντο ὅσον τε πεντακισχίλιοι τῶν	Ἀργείων	ἐς τὸ ἄλσος. Κλεομένης δὲ
[3, 5]	τὸ τεῖχος κατεστρατοπεδεύετο ἤδη τὸ	Ἀργείων	καὶ οὐ παρίει σείων ὁ
[3, 11]	ἐς Ἐπιμενίδην Λακεδαιμονίους δοξάζω μᾶλλον	Ἀργείων	λέγειν εἰκότα. ἐνταῦθα, ἔνθα αἱ
[3, 2]	τὴν Ἀργολίδα συγγενῶν σφισιν ὄντων	Ἀργείων	λῃσταί τε ἐκ τῆς Κυνουριακῆς
[3, 9]	οἱ δὲ τῶν χρημάτων μεταλαβόντες	Ἀργείων	μὲν Κύλων τε εἶναι λέγονται
[3, 3]	καὶ παρὰ τοῦ δήμου τοῦ	Ἀργείων	οὐδέν σφισιν ἀπήντησε νεώτερον· ἐπὶ
[3, 9]	καὶ ὅσοι Κορινθίων ἐφρόνουν τὰ	Ἀργείων	Πολυάνθης τε καὶ Τιμόλαος. (οἱ
[3, 10]	Σπάρτην, οὕτω καὶ αὐτοὶ μετὰ	Ἀργείων	τὰ Ἴσθμια ἄγουσιν. ἀφίκετο δὲ
[3, 7]	γὰρ καὶ ὁ ἐς τὴν	Ἀργολίδα	ἐσβαλών καὶ ἔτεσιν οὐ πολλοῖς
[3, 5]	ἐκ τῆς Τεγεατῶν ἐς τὴν	Ἀργολίδα	ἤγαγε τὸν στρατόν, πέμπουσι κήρυκα
[3, 4]	ἐβασίλευσεν, αὐτίκα ἐσέβαλεν ἐς τὴν	Ἀργολίδα,	Λακεδαιμονίων τε αὐτῶν ἀθροίσας καὶ
[3, 7]	ἐσέβαλε δὲ καὶ ἐς τὴν	Ἀργολίδα	ὁ Νίκανδρος στρατιᾷ καὶ τὰ
[3, 2]	ἀναστάτους, αἰτίαν ἐπενεγκόντες ὡς τὴν	Ἀργολίδα	συγγενῶν σφισιν ὄντων Ἀργείων λῃσταί
[3, 23]	Λακεδαιμονίων, τῶν δὲ ἐν τῇ	Ἀργολίδι	Ἐπιδαυρίων εἶναι, πλέοντες δὲ ἐς
[3, 5]	οὕτω μὲν δὴ ἐκ τῆς	Ἀργολίδος	ἀνέζευξεν ἄκων, ἐπὶ δὲ Ὀλυνθίους
[3, 12]	ἀντεδίδοσαν βοῦς καὶ ἀνδράποδα καὶ	ἀργὸν	τὸν ἄργυρον καὶ χρυσόν· (οἱ
[3, 22]	δὲ τρεῖς μάλιστα ἀπέχει σταδίους	ἀργὸς	λίθος· Ὀρέστην λέγουσι καθεσθέντα ἐπ'
[3, 1]	Ὀρέστου βασιλεύοντος, Μεσσήνη μὲν καὶ	Ἄργος	ἑκατέρα μοῖρα Τήμενον, ἡ δὲ
[3, 4]	μὲν δὴ τοῖς ἱκέταις τοῦ	Ἄργου	διδόντα αὐτὸν δίκην τέλος τοῦ
[3, 4]	ἦν γὰρ πλησίον ἄλσος ἱερὸν	Ἄργου	τοῦ Νιόβης καταφεύγουσιν ὡς ἐτράποντο
[3, 4]	Πρωτεσίλαος ἐν Ἐλαιοῦντι οὐδὲν ἥρως	Ἄργου	φανερώτερος ἄνδρα Πέρσην ἐτιμωρήσατο Ἀρταύκτην
[3, 9]	περιέπεμπεν ἔς τε Πελοπόννησον πλὴν	Ἄργους	καὶ ἐς τοὺς Ἕλληνας τοὺς
[3, 1]	τὴν Περσέως γυναῖκα ἔσχεν ἐξ	Ἄργους	καὶ παῖδα ἔσχε Τυνδάρεων, ᾧ
[3, 12]	καὶ ἀνδράποδα καὶ ἀργὸν τὸν	ἄργυρον	καὶ χρυσόν· (οἱ δὲ ἐς
[3, 12]	τῆς γυναικὸς ἐπρίαντο ἀντιδόντες βοῦς.	ἀργύρου	γὰρ οὐκ ἦν πω τότε
[3, 23]	γὰρ χρυσοῦ ἐς αὐτοὺς καὶ	ἀργύρου	ποιήματα, ἔτι δὲ καὶ ἱερεῖα
[3, 21]	τῆς Λακωνικῆς ἡ Βελεμίνα μάλιστα	ἄρδεσθαι	πέφυκεν, ἥντινα διοδεύει μὲν τοῦ
[3, 6]	ἀποστέλλων ἀγγέλους προέτρεπε Λακεδαιμονίους καὶ	Ἀρέα	ἄρχειν πρὸς Ἀντίγονον μάχης, ἐκείνων
[3, 6]	πανδημεί, τὸν βασιλέα ἡγεῖσθαί σφισιν	Ἀρέα	ἐπιτάξαντες. (περικαθημένου δὲ Ἀντιγόνου τὰς
[3, 6]	Ἀκροτάτου. δικάζουσιν οὖν οἱ γέροντες	Ἀρεῖ	τῷ Ἀκροτάτου καὶ οὐχὶ Κλεωνύμῳ
[3, 19]	τὴν τροφὸν ἡ ἐπωνυμία τῷ	Ἄρει	γέγονεν, ὅτι δὲ ἀνδρὶ χρὴ
[3, 17]	τῆς Χαλκιοίκου ναός ἐστιν Ἀφροδίτης	Ἀρείας·	τὰ δὲ ξόανα ἀρχαῖα εἴπερ
[3, 12]	ᾗ ἂν ἕκαστος κατὰ κάλλος	ἀρέσκηται·	ἀφικομένοις δὲ ἀνδράσιν οὐ πολλοῖς
[3, 18]	διότι οὓς ἔθηκε νόμους οὐκ	ἀρεστοὺς	συνέβαινεν εἶναι τῷ Ἀλκάνδρῳ. διαφυγὼν
[3, 4]	δὲ ὁπόσους ἀνδρὸς ἑνὸς μάλιστα	ἀρετὴ	προήγαγεν ἐς πλέον δόξης, ὡς
[3, 6]	ἐς τοὺς ἔπειτα ἐργάσασθαι προθυμούμενοι·	(Ἀρεὺς	δέ, ὥς σφισι τὰ ἐπιτήδεια
[3, 6]	Κλεώνυμός τε ὁ Κλεομένους καὶ	Ἀρεὺς	ὁ Ἀκροτάτου. δικάζουσιν οὖν οἱ
[3, 6]	ἐγένετο υἱὸς Ἀκρότατος, τοῦ δὲ	Ἀρεύς,	ὃς ὀκτὼ μάλιστα ἔτη γεγονὼς
[3, 6]	ἑκουσίως τὴν φρουρὰν ὁ Ἀντίγονος,	Ἀρέως	δὲ ἐγένετο υἱὸς Ἀκρότατος, τοῦ
[3, 6]	σφίσιν ἐπηγάγετο ἐς τὴν χώραν·	(Ἀρέως	δὲ ἐν Σπάρτῃ τοῦ Ἀκροτάτου
[3, 19]	ὁδὸν ταύτην, ἐστὶν ἀρχαιότατον αὐτῶν	Ἄρεως	ἱερόν. τοῦτό ἐστιν ἐν ἀριστερᾷ
[3, 19]	ταύτην γὰρ τροφὸν εἶναι τοῦ	Ἄρεως	λέγουσι. τάχα δ' ἂν ἀκηκοότες
[3, 22]	κώμη, ἐν δὲ αὐταῖς Γερόνθραις	Ἄρεως	ναὸς καὶ ἄλσος· (ἑορτὴν δὲ
[3, 19]	ἐπεὶ Ἔλληνές γε οὐκ ἴσασιν	Ἄρεως	τροφὸν Θηρώ· δοκεῖν δέ μοι
[3, 11]	δὲ ἐφόροις καὶ Βιδιαίοις πέντε	ἀριθμὸν	ἑκατέροις οὖσι, τοῖς μὲν τοὺς>
[3, 5]	γέροντες, ὀκτὼ καὶ εἴκοσιν ὄντες	ἀριθμόν,	καὶ ἡ τῶν ἐφόρων ἀρχή,
[3, 22]	ταύτῃ πρόκεινται τῆς ἠπείρου τρεῖς	ἀριθμόν.	προελθόντι δὲ ἀπὸ Τρινασοῦ στάδια
[3, 1]	δὲ καὶ τοὺς κατωτέρω κατὰ	ἀριθμὸν	τυχεῖν ἀλλήλοις γεγονότας τὸν ἴσον.
[3, 21]	μετά γε τὴν Φοινίκων θάλασσαν.	(ἀριθμὸς	δὲ τῶν Ἐλευθερολακώνων ὀκτὼ πόλεις
[3, 12]	ἱδρύσατο δὲ τῆς Κελευθείας ἱερὰ	ἀριθμῷ	τρία διεστηκότα ἀπ' ἀλλήλων. (προιόντων
[3, 25]	τὰ μὲν οὖν ἐς αὐτὸν	Ἀρίονα	καὶ τὰ ἐπὶ τῷ δελφῖνι
[3, 18]	ἄγαλμα Κόρης τῆς Δήμητρος ἕστηκεν.	Ἀρίστανδρος	δὲ Πάριος καὶ Πολύκλειτος Ἀργεῖος
[3, 22]	βότρυν ἐνταῦθα ἀνευρίσκουσιν ὡραῖον. (ἐν	ἀριστερᾷ	δὲ Γυθίου στάδια προελθόντι ὡς
[3, 19]	διὰ θύρας χαλκῆς ἐναγίζουσιν· ἐν	ἀριστερᾷ	δέ ἐστιν ἡ θύρα τοῦ
[3, 18]	δύο καὶ Ὧραι δύο· ἐν	ἀριστερᾷ	δὲ Ἔχιδνα ἕστηκε καὶ Τυφώς,
[3, 15]	σφισι πρὸς τοῖς Βοωνήτοις, ἐν	ἀριστερᾷ	δὲ ἡρῷον Τηλέκλου· τούτου δὲ
[3, 17]	καθεῖλεν Ἀθηναίων τὸ ναυτικόν. (ἐν	ἀριστερᾷ	δὲ τῆς Χαλκιοίκου Μουσῶν ἱδρύσαντο
[3, 22]	ἄγαλμα Ἑρμοῦ λίθινον ἕστηκεν ἐν	ἀριστερᾷ,	καὶ ἐν τοῖς ἐρειπίοις ἱερὸν
[3, 14]	τάφου τῶν Ἀγιαδῶν ἔστιν ἐν	ἀριστερᾷ	μνῆμα Εὐμήδους, Ἱπποκόωντος δὲ καὶ
[3, 24]	ἑορτὴν ἄγουσι. ταύτης δὲ ἐν	ἀριστερᾷ	τῆς ἄκρας ποταμὸς ἐκδίδωσιν ἐς
[3, 10]	ἔσχε Σκοτίτας, καὶ ἔστιν ἐν	ἀριστερᾷ	τῆς ὁδοῦ δέκα μάλιστά που
[3, 19]	Ἄρεως ἱερόν. τοῦτό ἐστιν ἐν	ἀριστερᾷ	τῆς ὁδοῦ, καὶ> τὸ ἄγαλμα
[3, 10]	ὀλίγον καὶ τραπεῖσιν αὖθις ἐς	ἀριστερὰν	ἄγαλμά ἐστιν Ἡρακλέους καὶ τρόπαιον·
[3, 3]	τὴν γάρ οἱ πρότερον συνοικοῦσαν	ἀρίστην	τὰ ἄλλα οὖσαν συνέβαινεν οὐ
[3, 1]	Τισαμενῷ τῷ Ὀρέστου, φονεῦσαι τὸν	Ἀριστόδημον.	(ὀνόματα μὲν δὴ τοῖς παισὶν
[3, 1]	τὰ ἐς αὐτὸν τοξευθῆναι λέγουσιν	Ἀριστόδημον	ὑπὸ Ἀπόλλωνος, ὅτι οὐκ ἀφίκοιτο
[3, 5]	Κλεόμβροτος νέοι παντάπασιν ἔτι ἦσαν,	Ἀριστόδημος	δὲ ἐπετρόπευεν αὐτοὺς γένους ἐγγύτατα
[3, 16]	ἐπὶ τούτῳ σφᾶς οἱ (τ'	Ἀριστοδήμου	παῖδες ἅτε ὄντες καὶ αὐτοὶ
[3, 1]	Λακεδαίμονι δὲ ὄντων διδύμων τῶν	Ἀριστοδήμου	παίδων οἰκίαι δύο βασίλειαι γίνονται·
[3, 2]	αὐτὸ ἀναμίξας. ~Εὐρυσθένει πρεσβυτέρῳ τῶν	Ἀριστοδήμου	παίδων ὄντι ἡλικίαν γενέσθαι λέγουσιν
[3, 5]	τὸ ἐν Κορίνθῳ Λακεδαιμονίων κατόρθωμα	Ἀριστοδήμου	σφίσιν ἐγένετο ἡγουμένου. (Ἀγησίπολις δὲ
[3, 7]	τοιάδε ἤκουσα εἶναι. Προκλῆς ὁ	Ἀριστοδήμου	τῷ παιδὶ ὄνομα τίθεται Σόον.
[3, 1]	(συναρέσαι γὰρ τῇ Πυθίᾳ φασίν.	Ἀριστοδήμῳ	δὲ αὐτῷ πρότερον τὴν τελευτὴν
[3, 8]	τοῦ Ἀθηναίων ναυτικοῦ Λύσανδρος ὁ	Ἀριστοκρίτου	καὶ Ἆγις ὅρκους μὲν θεῶν
[3, 6]	μάλιστα Λύσανδρος, ἀπόγονος Λυσάνδρου τοῦ	Ἀριστοκρίτου.	οὗτος προσποιεῖται Κλεόμβροτον θυγατέρα ἔχοντα
[3, 8]	ἐμοὶ δοκεῖν Λύσανδρος ἐγένετο ὁ	Ἀριστοκρίτου	συσπεύδων ἐξ ἅπαντος τὴν βασιλείαν
[3, 9]	δὲ καὶ ἐς Θήβας πρεσβεύειν	Ἀριστομηλίδας,	μητρὸς μὲν τῆς Ἀγησιλάου πατήρ,
[3, 7]	οἰκέτης ἀπαγγέλλων τετέχθαι οἱ παῖδα.	Ἀρίστων	δὲ ἐπῶν τῶν ἐν Ἰλιάδι
[3, 4]	(εἴχετο δὲ Λεωτυχίδης λόγων οὓς	Ἀρίστων	ποτὲ ἐς Δημάρατον τεχθέντα ἐξέβαλεν
[3, 7]	ἡσυχίᾳ καὶ πολέμων οὖσιν ἐκτός.	(Ἀρίστωνι	δὲ τῷ Ἀγησικλέους ἀγαγομένῳ γυναῖκα
[3, 7]	Ἑλένης γενέσθαι, ταύτην ἀγαγομένῳ τῷ	Ἀρίστωνι	ἐγένετο υἱὸς Δημάρατος ἐν μόνοις
[3, 7]	Κλεομένει συνελευθερώσαντα Ἀθηναίους ἥ τε	Ἀρίστωνος	ἀγνωμοσύνη καὶ τὸ ἔχθος τὸ
[3, 8]	τῷ Ἄγιδι· προπέτειαν δὲ τὴν	Ἀρίστωνος	ἐς Δημάρατον καὶ Ἆγις ἐς
[3, 6]	τῷ θυμῷ καὶ Δημαράτῳ τῷ	Ἀρίστωνος	κατὰ ταὐτὰ ἀπεχώρησεν ἤτοι παρὰ
[3, 6]	Ἀθηναίων ἀπῆγεν Ἱπποκράτην τε τὸν	Ἀρίφρονος	στρατηγοῦντα ἐπὶ Δηλίῳ καὶ ὕστερον
[3, 7]	Ἀθηναίων τῷ στρατηγῷ Ξανθίππῳ τῷ	Ἀρίφρονος	τοῦ ἔργου τοῦ πρὸς Μυκάλῃ,
[3, 25]	τέ ἐστιν ἐπὶ Ταινάρῳ καὶ	Ἀρίων	ὁ κιθαρῳδὸς χαλκοῦς ἐπὶ δελφῖνος.
[3, 8]	δὲ καὶ οἱ ἐξ Ἡραίας	Ἀρκάδες	καὶ ἦσαν τῷ Λεωτυχίδῃ μάρτυρες
[3, 6]	φυγὴν τῶν πολιτῶν ἀφίκετο ἐς	Ἀρκαδίαν,	ἐκεῖθεν δὲ ἔτεσιν ὕστερον οὐ
[3, 8]	ἔφερον γὰρ τηνικαῦτα οἴκαδε ἐξ	Ἀρκαδίας	αὐτὸν νοσοῦντα ὡς ἐγίνετο ἐν
[3, 20]	τοῦ πεδίου. (τὴν δὲ ἐπ'	Ἀρκαδίας	ἰοῦσιν ἐκ Σπάρτης Ἀθηνᾶς ἕστηκεν
[3, 5]	ἀγῶνος παρὰ Τεγεατῶν καὶ ἐξ	Ἀρκαδίας	τῆς ἄλλης ἀθροίζων δύναμιν· ὡς
[3, 7]	αἱρήσειν ἤλπισαν καὶ ἀποτεμεῖσθαι τῆς	Ἀρκαδίας	τὸ Τεγεατῶν πεδίον, ὑπούλῳ μαντεύματι
[3, 12]	ἐστι τοῦ Θησέως καὶ Αὐλῶνος	Ἀρκάδος,	υἱοῦ δὲ Τλησιμένους· Τλησιμένη δὲ
[3, 11]	Διπαιεῖς ἐν τῇ Μαιναλίᾳ πόλισμα	Ἀρκάδων	ἦσαν. (τέταρτον δὲ ἠγωνίσατο πρὸς
[3, 11]	ἐπὶ τούτοις δὲ ἐν Διπαιεῦσιν	Ἀρκάδων	πάντων πλὴν Μαντινέων ἀντιτεταγμένων· οἱ
[3, 17]	δὴ ἐς Φιγαλίαν ἐλθόντι τὴν	Ἀρκάδων	παρὰ τοὺς ψυχαγωγούς· δίκην δὲ
[3, 2]	ὡς οἱ Αἰγῦται φρονοῦσι τὰ	Ἀρκάδων.	Χαρίλαος δὲ ὁ τῆς ἑτέρας
[3, 17]	ἀκριβὲς ἀποχρῶντα ἦν· ἐπεξελθεῖν σφισιν	ἀρκέσομαι.	ἤκουσα δὲ ἀνδρὸς Βυζαντίου Παυσανίαν
[3, 20]	πλείστην δὲ καὶ ἐλάφων καὶ	ἄρκτων.	(Ταλετοῦ δὲ τὸ μεταξὺ καὶ
[3, 18]	τε ζευγνύων ἐστὶν ὑπὸ τὸ	ἅρμα	κάπρον καὶ λέοντα καὶ οἱ
[3, 20]	ἐξορμωμένης ἐς Ἰθάκην ἐπακολουθῶν τῷ	ἅρματι	ἐδεῖτο. (Ὀδυσσεὺς δὲ τέως μὲν
[3, 15]	καὶ Ὀλυμπίασι πρώτη νίκην ἀνείλετο	ἅρματι.	ἔστι δὲ τῆς στοᾶς, ἣ
[3, 18]	καὶ ἐς τὸν γάμον τὸν	Ἁρμονίας	δῶρα κομίζουσιν οἱ θεοί. καὶ
[3, 5]	ἄγων τοὺς Ἀθηναίους· ἀνέμενε δὲ	ἄρξαι	Λακεδαιμονίους μάχης, ἄρξασι δὲ αὐτὸς
[3, 9]	ἀεὶ προῆλθεν ἀπὸ τῆς Λακεδαιμονίων	ἀρξάμενος	ἐς Βοιωτίαν ἐξόδου. κατὰ ταύτην
[3, 6]	πρὸς Ἀντίγονον μάχης, ἐκείνων δὲ	ἀρξάντων	οὕτω καὶ αὐτὸς κατὰ νώτου
[3, 5]	ἀνέμενε δὲ ἄρξαι Λακεδαιμονίους μάχης,	ἄρξασι	δὲ αὐτὸς ἤδη κατὰ νώτου
[3, 5]	στρατὸν καὶ διενοεῖτο ὡς μάχης	ἄρξων.	ἐνταῦθα οἵ τε Θηβαῖοι (τὰ)
[3, 17]	καὶ ἡ τῶν Λευκίππου θυγατέρων	ἁρπαγή·	καὶ Ἥφαιστος τὴν μητέρα ἐστὶν
[3, 18]	καὶ Τυνδάρεω πρὸς Εὔρυτον, ἔστιν	ἁρπαγὴ	τῶν Λευκίππου θυγατέρων· Διόνυσον δὲ
[3, 12]	παρὰ Ἀλεξάνδρου λαβεῖν τῆς Ἑλένης	ἁρπαγῆς.	(τοῦ δὲ Ἑλληνίου πλησίον Ταλθυβίου
[3, 23]	ἅτε δὲ πορθουμένης τε καὶ	ἁρπαζομένης,	τῶν τις βαρβάρων ὑπὸ ὕβρεως
[3, 22]	πρόκειται Γυθίου, καὶ Ὅμηρος Ἀλέξανδρον	ἁρπάσαντα	Ἑλένην ἐνταῦθα ἔφη συγγενέσθαι οἱ
[3, 24]	τὴν αὑτοῦ· Θησέα δὲ ἴσμεν	ἁρπάσαντα	Ἑλένην. οὕτως οὐδὲ ἐγχωροῦν ἐστιν
[3, 20]	σταδίους προελθόντι ὡς εἴκοσιν ἔστιν	Ἅρπλεια	καθήκοντα ἄχρι τοῦ πεδίου. (τὴν
[3, 18]	Κάλαις δὲ καὶ Ζήτης τὰς	Ἁρπυίας	Φινέως ἀπελαύνουσιν· Πειρίθους τε καὶ
[3, 1]	δὲ οὐκ ὄντων· αὐτῷ παίδων	ἀρρένων	βασιλεύειν καταλείπει Λακεδαίμονα, μητρὸς μὲν
[3, 4]	ἴσμεν. (Κλεομένει δὲ οὐκ ὄντων	ἀρρένων	παίδων ἐς Λεωνίδαν τὸν Ἀναξανδρίδου,
[3, 12]	Εὐρυπωντιδῶν· παρὰ δὲ τὸ Ἑλλήνιον	Ἀρσινόης	ἱερόν, Λευκίππου τε θυγατρὸς καὶ
[3, 26]	θεῶν μάλιστα Ἀσκληπιὸν τιμᾶν, ἅτε	Ἀρσινόης	παῖδα εἶναι τῆς Λευκίππου νομίζοντες.
[3, 9]	κατόρθωμα ἐπιφανέστερον ἔσεσθαι βασιλέα κρατήσαντα	Ἀρταξέρξην	εὐδαιμονίαν κτήσασθαι τὴν Περσῶν ἢ
[3, 9]	μάλιστα ὑπὸ Λυσάνδρου μὴ τὸν	Ἀρταξέρξην	σφίσιν ἐν τῷ πρὸς Ἀθηναίους
[3, 9]	διαβῆναι ναυσὶν ἐς τὴν Ἀσίαν,	Ἀρταξέρξην	τὸν Δαρείου αἱρήσοντας· ἐδιδάσκοντο γὰρ
[3, 9]	τέλος. ὡς γὰρ δὴ ἐπύθετο	Ἀρταξέρξης	μάχας τε ἃς ἐνίκησεν Ἀγησίλαος
[3, 4]	Ἄργου φανερώτερος ἄνδρα Πέρσην ἐτιμωρήσατο	Ἀρταύκτην	καὶ Μεγαρεῦσιν οὔ ποτε θεῶν
[3, 16]	τε καὶ Πιτάνης θύοντες τῇ	Ἀρτέμιδι	ἐς διαφοράν, ἀπὸ δὲ αὐτῆς
[3, 9]	ἦσαν, ἀφίκετο ἐς Αὐλίδα τῇ	Ἀρτέμιδι	θύσων, ὅτι καὶ Ἀγαμέμνων ἐνταῦθα
[3, 20]	καὶ οὐ πόρρω Δέρειον, ἔνθα	Ἀρτέμιδος	ἄγαλμα ἐν ὑπαίθρῳ Δερεάτιδος, καὶ
[3, 14]	ἱερὰ Ποσειδῶνός ἐστιν Ἱπποκουρίου καὶ	Ἀρτέμιδος	Αἰγιναίας. ἐπανελθοῦσι δὲ ὀπίσω πρὸς
[3, 10]	αἱ Κάρυαι καὶ ἄγαλμα ἕστηκεν	Ἀρτέμιδος	ἐν ὑπαίθρῳ Καρυάτιδος· χοροὺς δὲ
[3, 24]	ἤδη Σπαρτιατῶν ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ καὶ	Ἀρτέμιδος	ἐπίκλησιν Δαφναίας. (πρὸς θαλάσσῃ δὲ
[3, 26]	δὲ αὐτόθι ἄξια Διονύσου καὶ	Ἀρτέμιδός	ἐστιν ἱερά.
[3, 14]	ἐστὶν Ἀπόλλωνός τε Καρνείου καὶ	Ἀρτέμιδος	Ἡγεμόνης· (τὸ δὲ τοῦ Ἀγνίτα
[3, 16]	δὲ καὶ Λυδῶν οἷς ἐστιν	Ἀρτέμιδος	ἱερὸν Ἀναιίτιδος. Ἀθηναίοις δὲ ἄρα
[3, 23]	ἐς Ἐπίδαυρον τὴν Λιμηρὰν ἄγουσαν	Ἀρτέμιδος	ἱερόν ἐστιν ἐν τῇ Ἐπιδαυρίων
[3, 22]	πηγάς, εἰσὶ δὲ καὶ ἐν	Ἀρτέμιδος	ἱερῷ πηγαί· ὕδωρ δὲ ἄφθονον
[3, 2]	ἀπέθανεν ὑπὸ Μεσσηνίων Τήλεκλος ἐν	Ἀρτέμιδος	ἱερῷ· τὸ δὲ ἱερὸν τοῦτο
[3, 14]	ὀπίσω πρὸς τὴν λέσχην ἐστὶν	Ἀρτέμιδος	Ἰσσωρίας ἱερόν· ἐπονομάζουσι δὲ αὐτὴν
[3, 11]	τέ ἐστιν (καὶ) Ἀπόλλωνος καὶ	Ἀρτέμιδος	καὶ Λητοῦς ἀγάλματα. Χορὸς δὲ
[3, 10]	τῆς Ἀρτέμιδος. τὸ γὰρ χωρίον	Ἀρτέμιδος	καὶ Νυμφῶν ἐστιν αἱ Κάρυαι
[3, 24]	ἐπὶ ἄκρας ναός ἐστι Δικτύννης	Ἀρτέμιδος,	καί οἱ κατὰ ἔτος ἕκαστον
[3, 12]	τοῖς Φρουρίοις καλουμένοις ναός ἐστιν	Ἀρτέμιδος,	καὶ προελθοῦσιν ὀλίγον πεποίηται μνῆμα
[3, 18]	καὶ ἄγαλμα δὲ Λευκοφρυήνης ἐστὶν	Ἀρτέμιδος.	ὅτου δὲ οὗτος ὁ Βαθυκλῆς
[3, 25]	τῇ γῇ σφισιν ἱερά ἐστιν	Ἀρτέμιδός	τε ἐπίκλησιν Ἀστρατείας, ὅτι τῆς
[3, 10]	καὶ ἐς τὸ ἱερὸν τῆς	Ἀρτέμιδος.	τὸ γὰρ χωρίον Ἀρτέμιδος καὶ
[3, 20]	Στεμματίου καὶ Μυσίας ἐστὶν ἱερὸν	Ἀρτέμιδος.	(τὸ δὲ ἄγαλμα τῆς Αἰδοῦς
[3, 16]	ἐπονομαζόμενον Λιμναῖον Ὀρθίας ἱερόν ἐστιν	Ἀρτέμιδος.	τὸ ξόανον δὲ ἐκεῖνο εἶναι
[3, 18]	ἐς Κρήτην δουλεύειν ἔνθα ἦν	Ἀρτέμιδος	τοῖς Κρησὶν ἱερόν, ἀνὰ χρόνον
[3, 14]	αὐτὴν καὶ Λιμναίαν, οὖσαν οὐκ	Ἄρτεμιν,	Βριτόμαρτιν δὲ τὴν Κρητῶν· τὰ
[3, 18]	τούτῳ δὲ λέγουσιν ὀνομάζειν Κναγίαν	Ἄρτεμιν·	(ἐμοὶ δὲ οὗτος ὁ Κναγεὺς
[3, 22]	τι καὶ μάντευμα ἦν αὐτοῖς	Ἄρτεμιν	ἔνθα οἰκήσουσιν ἐπιδείξειν. ὡς οὖν
[3, 18]	(τὰ δὲ ἐς τὴν Κναγίαν	Ἄρτεμίν	ἐστιν οὕτω λεγόμενα· Κναγέα ἄνδρα
[3, 25]	τιμῶσι δὲ θεῶν μάλιστα Ἰσσωρίαν	Ἄρτεμιν,	καὶ πηγή σφισίν ἐστι Ναία.
[3, 22]	ἐκείνην σέβουσι τὴν μυρσίνην καὶ	Ἄρτεμιν	ὀνομάζουσι Σώτειραν. (καὶ Ἀπόλλωνος ναὸς
[3, 18]	πρώτῳ τρίποδι Ἀφροδίτης ἄγαλμα ἑστήκει,	Ἄρτεμις	δὲ ὑπὸ τῷ δευτέρῳ, Γιτιάδα
[3, 18]	Τιτυὸν δὲ Ἀπόλλων τοξεύει καὶ	Ἄρτεμις·	(Ἡρακλέους τε πρὸς Ὄρειον Κένταυρον
[3, 19]	Ἀφροδίτη καὶ Ἀθηνᾶ τε καὶ	Ἄρτεμις·	κομίζουσι δ' ἐς οὐρανὸν Ὑάκινθον
[3, 11]	ὁ Γωβρύου. πεποίηται δὲ καὶ	Ἀρτεμισία,	θυγάτηρ μὲν Λυγδάμιδος, ἐβασίλευσε δὲ
[3, 16]	δὲ Εὐρυβιάδου Λακεδαιμονίων τριήρεσιν ἐπ'	Ἀρτεμισίῳ	καὶ Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντος πρὸς Μήδους,
[3, 8]	καίπερ μεγάλαυχος ἐοῦσα, μὴ σέθεν	ἀρτίποδος	βλάστῃ χωλὴ βασιλεία. δηρὸν γὰρ
[3, 17]	Ἀφροδίτης Ἀρείας· τὰ δὲ ξόανα	ἀρχαῖα	εἴπερ τι ἄλλο ἐν Ἕλλησιν.
[3, 11]	Διόνυσον φέρων παῖδα, καὶ τὰ	ἀρχαῖα	καλούμενα Ἐφορεῖα, ἐν δὲ αὐτοῖς
[3, 12]	καταγνόντες ὅτι χορδαῖς ἑπτὰ ταῖς	ἀρχαίαις	ἐφεῦρεν ἐν τῇ κιθαρῳδίᾳ τέσσαρας
[3, 10]	Ἀθηναῖοί σφισιν ἤμυνον, οἱ μὲν	ἀρχαίαν	δή τινα ἐκ τῶν Φωκέων
[3, 24]	ἔτι τῆς πόλεώς ἐστι τῆς	ἀρχαίας	ἐρείπια καὶ πρὸ τῶν τειχῶν
[3, 12]	κατὰ τρόπον δὲ ἔτι τὸν	ἀρχαῖον	ἀντεδίδοσαν βοῦς καὶ ἀνδράποδα καὶ
[3, 25]	δὲ τὸν ποταμὸν ἔστιν ἱερὸν	ἀρχαῖον	ἀΠωτέρω Διὸς βωμοῦ. τοῦ ποταμοῦ
[3, 15]	πέδας ἐστὶν ἔχων Ἐνυάλιος, ἄγαλμα	ἀρχαῖον.	γνώμη δὲ Λακεδαιμονίων τε ἐς
[3, 15]	τὸ ὄνομα ἔσχηκε, τὸ δὲ	ἀρχαῖον	ἐκαλεῖτο Καλλίστη. (πλησίον δέ ἐστιν
[3, 20]	ἐν Θεράπνῃ Μεσσηίδα καλεῖσθαι τὸ	ἀρχαῖον·	ἡ δὲ Πολυδεύκειά ἐστιν αὐτή
[3, 14]	ὁ Εὐμήδης· ἔστι δὲ ἄγαλμα	ἀρχαῖον	Ἡρακλέους, ᾧ θύουσιν οἱ Σφαιρεῖς·
[3, 19]	δὲ οὐ Βαθυκλέους ἐστίν, ἀλλὰ	ἀρχαῖον	καὶ οὐ σὺν τέχνῃ πεποιημένον·
[3, 13]	γῆς σφισιν ἐπικλύζοντος. (ξόανον δὲ	ἀρχαῖον	καλοῦσιν Ἀφροδίτης Ἥρας· ἐπὶ δὲ
[3, 22]	ἑκατὸν ἀφέστηκεν. ἱερόν ἐστιν αὐτόθι	ἀρχαῖον	κοινὸν θεῶν ἁπάντων καὶ περὶ
[3, 20]	πολύ, κατὰ τρόπον οἶμαι τὸν	ἀρχαῖον,	οὓς ἀστέρων τῶν πλανητῶν φασιν
[3, 14]	ἐφ' ἡμῶν ἰδιώτου, Μενελάου τὸ	ἀρχαῖον.	προελθόντι δὲ ἀπὸ τοῦ Δρόμου
[3, 13]	σφίσιν ἐπιπράσκετο ὁ ῥῶπος τὸ	ἀρχαῖον·	πρὸς τούτῳ Διὸς Ἀμβουλίου καὶ
[3, 26]	εἶναί σφισι τὰ Λεῦκτρα τὸ	ἀρχαῖον	τῆς Μεσσηνίας εἶναι· δύναιτο δ'
[3, 13]	τὸ ῥῶ κατὰ δή τι	ἀρχαῖον.	(τοῦ Καρνείου δὲ οὐ πόρρω
[3, 21]	μετὰ τοῦτο Πελλάνα πόλις τὸ	ἀρχαῖον.	Τυνδάρεων δὲ οἰκῆσαί φασιν ἐνταῦθα,
[3, 24]	γυμνάσιον· Ἑρμοῦ δὲ ἕστηκεν ἄγαλμα	ἀρχαῖον.	(τῶν δὲ ὀρῶν ἐπὶ μὲν
[3, 26]	ταύτην αὑτῶν φασιν εἶναι τὸ	ἀρχαῖον,	ὥστε καὶ τοὺς Διοσκούρους μᾶλλόν
[3, 15]	μέγας, ἐπὶ δὲ αὐτῷ ναὸς	ἀρχαῖος	καὶ Ἀφροδίτης ξόανον ὡπλισμένης. ναῶν
[3, 22]	Κοδδίνου πέτρᾳ Μητρός ἐστι θεῶν	ἀρχαιότατον	ἁπάντων ἄγαλμα· ποιῆσαι δὲ οἱ
[3, 23]	ὁπόσα Ἀφροδίτης παρ' Ἕλλησίν ἐστιν	ἀρχαιότατον·	αὐτὴ δὲ ἡ θεὸς ξόανον
[3, 19]	κατὰ τὴν ὁδὸν ταύτην, ἐστὶν	ἀρχαιότατον	αὐτῶν Ἄρεως ἱερόν. τοῦτό ἐστιν
[3, 18]	καὶ τρίποδες χαλκοῖ· τοὺς δὲ	ἀρχαιοτέρους	δεκάτην τοῦ πρὸς Μεσσηνίους πολέμου
[3, 16]	Λευκιππὶς ἐπεκόσμησε, πρόσωπον ἀντὶ τοῦ	ἀρχαίου	ποιησαμένη τῆς ἐφ' ἡμῶν τέχνης
[3, 11]	ἀλλὰ τὸ Μεσσηνιακὸν ἀπὸ τῶν	ἀρχαίων	εἱλώτων ἀποσχισθέντες· καί μοι καὶ
[3, 13]	ἔφυγον ἐκ Πελοποννήσου, πολλὰ τῶν	ἀρχαίων	καὶ κατελθοῦσιν ἐποίησεν ἄγνωστα, ἅτε
[3, 22]	Σίδης. τῶν δὲ πόλεων τῶν	ἀρχαίων	τὰς μὲν δύο ἐς Ἰταλίαν
[3, 11]	τιμῆς προήχασιν ὥστε οἱ τὰς	ἀρχὰς	ἔχοντες, ὁπόσα δεῖ σημαίνεσθαι, τοῦ
[3, 11]	καὶ νομοφυλάκων καὶ καλουμένων Βιδιαίων	ἀρχεῖά	ἐστιν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς. ἡ
[3, 5]	πολέμιος τῷ λόγῳ, τοῖς δὲ	ἄρχειν	ἐπιτραπεῖσιν ὑπὸ Λυσάνδρου καταστησόμενος τὴν
[3, 8]	συγχωροῦσι μήτε τῶν περιοίκων ἔτι	ἄρχειν	καὶ τοῦ ἄστεως κατερεῖψαι τὸ
[3, 6]	ἀγγέλους προέτρεπε Λακεδαιμονίους καὶ Ἀρέα	ἄρχειν	πρὸς Ἀντίγονον μάχης, ἐκείνων δὲ
[3, 9]	ἢ Ἀγαμέμνων βασιλεὺς εἶναι καὶ	ἄρχειν	τῆς Ἑλλάδος πάσης ὁμοίως ἐκείνῳ,
[3, 19]	Ῥόδον καὶ τῆς νήσου τηνικαῦτα	ἄρχειν	ὑπολειπομένην ἐπὶ ὀρφανῷ παιδί. ταύτην
[3, 12]	σφίσι. τοῦ δὲ τῶν Βιδιαίων	ἀρχείου	πέραν ἐστὶν Ἀθηνᾶς ἱερόν· Ὀδυσσεὺς
[3, 2]	μνήμην· Ἀγησιλάου δὲ παῖς ἐγένετο	Ἀρχέλαος.	ἐπὶ τούτου Λακεδαιμόνιοι πολέμῳ κρατήσαντες
[3, 2]	μεταβάντι ἐς τοὺς Εὐρυπωντίδας καλουμένους.	(Ἀρχελάου	δὲ ἦν Τήλεκλος· ἐπὶ τούτου
[3, 2]	οἰκίας βασιλεὺς συνεξεῖλε μὲν καὶ	Ἀρχελάῳ	τὴν Αἴγυν, ὁπόσα δὲ καὶ
[3, 14]	πρὸς δὲ τοῦ Δρόμου τῇ	ἀρχῇ	Διόσκουροί τέ εἰσιν Ἀφετήριοι καὶ
[3, 4]	ἀπ' ἀμφοτέρων ἀδελφόν, κατέβαινεν ἡ	ἀρχή.	καὶ Ξέρξης τε τηνικαῦτα ἐπὶ
[3, 6]	τελευτήσαντος ἐς Κλεόμβροτον περιῆλθεν ἡ	ἀρχή,	καὶ ὑπὸ ἡγεμόνι τούτῳ Βοιωτοῖς
[3, 1]	Κυνόρταν Ἀργάλου τελευτήσαντος ἀφίκετο ἡ	ἀρχή.	(Κυνόρτα δὲ ἐγένετο Οἴβαλος. οὗτος
[3, 5]	ἀριθμόν, καὶ ἡ τῶν ἐφόρων	ἀρχή,	σὺν δὲ αὐτοῖς καὶ ὁ
[3, 6]	τὸν ἀδελφὸν τελευτήσαντα ἔσχε τὴν	ἀρχήν.	γενομένων δὲ αὐτῷ παίδων Ἀκροτάτου
[3, 3]	ἐκ τῶν νόμων πρεσβεῖα τὴν	ἀρχήν.	~Δωριεὺς μὲν δὴ οὐ γὰρ
[3, 1]	Ἡρακλέους Τυνδάρεως καὶ ἀνενεώσατο τὴν	ἀρχὴν·	ἐβασίλευσαν δὲ καὶ οἱ Τυνδάρεω
[3, 8]	καὶ παρέλαβεν ἀντὶ Ἀγησιλάου τὴν	ἀρχήν.	ἐγένετο δὲ Ἀρχιδάμῳ καὶ θυγάτηρ,
[3, 9]	φανερὸν τοῦ πολέμου παρασχόντες τὴν	ἀρχὴν	ἐγένοντο οἱ ἐξ Ἀμφίσσης Λοκροί.
[3, 24]	Ἑλένην. οὕτως οὐδὲ ἐγχωροῦν ἐστιν	ἀρχὴν	Ἑλένης μνηστῆρα Ἀχιλλέα γενέσθαι. ~προελθόντι
[3, 7]	Θεοπόμπου δὲ ἔτι ἔχοντος τὴν	ἀρχὴν	ἐν Σπάρτῃ γίνεται καὶ ὁ
[3, 26]	οὐδὲν ἐς τὸν Εὐρύπυλον, οὐδὲ	ἀρχὴν	ἐν τῷ ναῷ θέλουσιν ὀνομάζειν
[3, 5]	Χρυσίδα, καθεζομένους ἐνταῦθα ἱκέτας, οὐδὲ	ἀρχὴν	ἐξαιτῆσαι θελήσαντες. (Παυσανίου δὲ φυγόντος
[3, 7]	Ἀναξίδαμος ὁ παῖς ἐκδέχεται τὴν	ἀρχήν·	ἐπὶ τούτου Μεσσήνιοι φεύγουσιν ἐκ
[3, 13]	ἐντεῦθεν γενέσθαι τοῦ δρόμου τὴν	ἀρχήν.	ἔστι δέ τι χωρίον ἔχον
[3, 2]	πολλοῖς Λαβώτας ὁ Ἐχεστράτου τὴν	ἀρχὴν	ἔσχεν ἐν Σπάρτῃ. τοῦτον τὸν
[3, 9]	εὐδαιμονίαν κτήσασθαι τὴν Περσῶν ἢ	ἀρχὴν	καθελεῖν τὴν Πριάμου. θύοντος δὲ
[3, 15]	δὲ ἐς τοῦ πολέμου τὴν	ἀρχὴν	καὶ ἄλλο τοιόνδε. Οἰωνὸς ἡλικίαν
[3, 2]	Ἀλκαμένης ἔσχεν ὁ Τηλέκλου τὴν	ἀρχήν·	καὶ Λακεδαιμόνιοι πέμπουσιν ἐς Κρήτην
[3, 7]	Νίκανδρος ὁ Χαρίλλου διαδέχεται τὴν	ἀρχήν·	καὶ τὰ Μεσσηνίων ἐς Τήλεκλον
[3, 5]	ἐτελεύτησε, Πλειστοάναξ δὲ ἔσχε τὴν	ἀρχὴν	ὁ Παυσανίου τοῦ Πλαταιᾶσιν ἡγησαμένου·
[3, 21]	σφισι τοῦ ὀνόματος τούτου παρέσχεν	ἀρχὴν	Ὅμηρος ἐν Ἰλιάδι ἐν Θέτιδος
[3, 7]	ἀπελθόντα ἐς Τεγέαν ἔσχε τὴν	ἀρχήν.	οὗτος Ἀρχίδαμος Ἀθηναίοις μάλιστα ἐκάκωσε
[3, 1]	παρέλαβεν ὁ παῖς Εὐρώτας τὴν	ἀρχήν.	οὗτος τὸ ὕδωρ τὸ λιμνάζον
[3, 15]	ἡγούμενος τὰ ὀνείδη, τοῦτον οὐδὲ	ἀρχὴν	προσίεμαι· ἦν γὰρ δὴ παντάπασιν
[3, 1]	κατὰ πρεσβείαν ἔχειν ἠξίου τὴν	ἀρχήν.	προσλαβὼν δὲ Ἰκάριον καὶ τοὺς
[3, 1]	τότε δὲ ὡς ἔσχε τὴν	ἀρχήν,	πρῶτα μὲν τῇ χώρᾳ καὶ
[3, 7]	γένεσιν πεποιημένος λήθην ἢ μηδὲ	ἀρχὴν	συνεὶς αὐτῶν οὐκ ἔφη τῶν
[3, 4]	Θερμοπύλας, ἐγένετο ἂν ἐμποδὼν μηδὲ	ἀρχὴν	τὴν Ἑλλάδα ἰδεῖν αὐτὸν μηδὲ
[3, 11]	πρῶτος ἐν Ῥωμαίοις ἐπεθύμησεν καὶ	ἀρχὴν	τὴν καθεστηκυῖαν πρῶτος ἐκτήσατο, ὁ
[3, 6]	δὴ διδόασιν οἱ Λακεδαιμόνιοι τὴν	ἀρχὴν.	τῷ δὲ Λεωνίδᾳ διάφορος ἐτύγχανεν
[3, 4]	αὐτῆς ἐπῆρεν ἀμφισβητεῖν ὑπὲρ τῆς	ἀρχῆς.	(εἴχετο δὲ Λεωτυχίδης λόγων οὓς
[3, 11]	ἐς Σπαρτιάτας· ἐμοὶ γὰρ ἐξ	ἀρχῆς	ἠθέλησεν ὁ λόγος ἀπὸ πολλῶν
[3, 18]	ἐστιν Ἄμμωνος· φαίνονται δὲ ἀπ'	ἀρχῆς	Λακεδαιμόνιοι μάλιστα Ἑλλήνων χρώμενοι τῷ
[3, 23]	αὐτόχειρα αὑτοῦ καταστῆναι, τῆς τε	ἀρχῆς	οἱ καθῃρημένης καὶ ἐλαυνόμενον πανταχόθεν
[3, 26]	καὶ Λακεδαιμονίων τὰ Λεῦκτρα ἐξ	ἀρχῆς	οἰκούντων ὁ Ἰθωμάτας Ζεὺς παρ'
[3, 11]	πόλις, Σπάρτη μὲν ὀνομασθεῖσα ἐξ	ἀρχῆς,	προσλαβοῦσα δὲ ἀνὰ χρόνον καὶ
[3, 16]	πεποίηται πλησίον· τὸ δὲ ἐξ	ἀρχῆς	φασιν αὐτὴν οἰκῆσαι τοὺς Τυνδάρεω
[3, 7]	καὶ ὑπὸ λύπης τὸ πλέον·	Ἀρχίδαμον	γὰρ Θεοπόμπου ζῶντος ἔτι ἐπιλαμβάνει
[3, 10]	δὲ ὁ Δαμασιστράτου τόν τε	Ἀρχίδαμον	μετασχεῖν τῶν χρημάτων αὐτὸν καὶ
[3, 10]	ποιεῖν σφισιν ἐς τὴν συμμαχίαν	Ἀρχίδαμον.	(τὸ μὲν δὴ χρήματα ἱερὰ
[3, 7]	Τεγέαν ἔσχε τὴν ἀρχήν. οὗτος	Ἀρχίδαμος	Ἀθηναίοις μάλιστα ἐκάκωσε τὴν χώραν
[3, 7]	Σπαρτιατῶν. Ἀναξιδάμου δὲ υἱὸς ἐγένετο	Ἀρχίδαμος,	Ἀρχιδάμου δὲ Ἀγησικλῆς· καί σφισιν
[3, 7]	οὐ πεφευγότος πω τελευτᾷ νόσῳ,	Ἀρχίδαμος	δὲ ὁ Ζευξιδάμου μετὰ Λεωτυχίδην
[3, 10]	ὑπὸ τῶν Φωκέων αὐτοὺς παρῃτήσατο	Ἀρχίδαμος.	(διέβη δὲ καὶ ἐς Ἰταλίαν
[3, 7]	(οὐ μὴν ἄπαις ἐτελεύτησεν ὁ	Ἀρχίδαμος,	Ζευξίδαμον δὲ ἀπολιπὼν υἱόν. Ζευξιδάμου
[3, 8]	μνήμην. (ἐπὶ δὲ Ἄγιδος τοῦ	Ἀρχιδάμου	βασιλεύοντος Λακεδαιμονίοις ἄλλα τε ἐγένετο
[3, 15]	καὶ Κυνίσκας ἐστὶν ἡρῷον, θυγατρὸς	Ἀρχιδάμου	βασιλεύοντος Σπαρτιατῶν· πρώτη δὲ ἱπποτρόφησε
[3, 10]	αὐτὸν καὶ ἔτι Δεινίχαν τὴν	Ἀρχιδάμου	γυναῖκα παρὰ τῶν δυναστευόντων ἐν
[3, 7]	Ἀναξιδάμου δὲ υἱὸς ἐγένετο Ἀρχίδαμος,	Ἀρχιδάμου	δὲ Ἀγησικλῆς· καί σφισιν ὑπῆρξεν
[3, 10]	θάπτουσιν αὐτὸν βασιλέων τιμήσαντες μάλιστα.	(Ἀρχιδάμου	δὲ τοῦ Ἀγησιλάου βασιλεύοντος κατέλαβον
[3, 8]	οὐ παντάπασιν ὑγιῆ προσκατήρειψεν αὐτήν.	~Ἀρχιδάμου	δὲ ὡς ἐτελεύτα καταλιπόντος παῖδας
[3, 9]	~βασιλεύει τε δὴ Ἀγησίλαος ὁ	Ἀρχιδάμου	καὶ Λακεδαιμονίοις ἤρεσε διαβῆναι ναυσὶν
[3, 10]	ἐκ τοῦ Ἀπόλλωνος. τοῦ δὲ	Ἀρχιδάμου	τούτου τὸν μὲν πρεσβύτερον παῖδα
[3, 8]	Ἀγησιλάου τὴν ἀρχήν. ἐγένετο δὲ	Ἀρχιδάμῳ	καὶ θυγάτηρ, ὄνομα μὲν Κυνίσκα,
[3, 6]	δὲ αὐτὸς γενόμενος ἀνὴρ ἀγαθὸς	ἀρχομένης	ἔτι ἔπεσε τῆς μάχης. μάλιστα
[3, 17]	Βυζαντίας ἐπεθύμησε· καὶ αὐτίκα νυκτὸς	ἀρχομένης	τὴν Κλεονίκην τοῦτο γὰρ ὄνομα
[3, 14]	ἐκ τῶν ἐφήβων ἐς ἄνδρας	ἀρχόμενοι	συντελεῖν. πεποίηται δὲ καὶ γυμνάσια
[3, 24]	δὲ ἔγραψε μὲν τῆς ποιήσεως	ἀρχόμενος	ὡς Ἀχιλλεὺς χαριζόμενος τοῖς Ἀτρέως
[3, 22]	ὑπὲρ τοῦ Μιγωνίου· καὶ ἦρος	ἀρχομένου	Διονύσῳ τὴν ἑορτὴν ἄγουσιν ἄλλα
[3, 9]	πράγματα τοῦ Ἀγησιλάου πρόθυμον διδόασιν	ἄρχοντα	εἶναι καὶ τῶν νεῶν αὐτῷ.
[3, 6]	καὶ ἐπὶ ταῖς δυνάμεσιν ἐφιστάντες	ἄρχοντα	παρῆγον μή ποτε πολέμιον γενέσθαι
[3, 26]	Ἀσκληπιεῖον τὸ ἐν Περγάμῳ γινόμενα·	ἄρχονται	μὲν ἀπὸ Τηλέφου τῶν ὕμνων,
[3, 1]	Τήμενον, ἡ δὲ Κρεσφόντην ἔσχεν	ἄρχοντας·	ἐν Λακεδαίμονι δὲ ὄντων διδύμων
[3, 11]	πολιτείας, οἱ λοιποὶ δέ εἰσιν	ἄρχοντες·	τοῖς δὲ ἐφόροις καὶ Βιδιαίοις
[3, 11]	καλουμένων ἐννέα ἐπώνυμός ἐστιν εἷς	ἄρχων.	(ἐπιφανέστατον δὲ τῆς ἀγορᾶς ἐστιν
[3, 21]	πόλεων· τὰς δὲ ἄλλας, ἐφ'	ἃς	ἂν καὶ αὐτὰς ὁ λόγος
[3, 9]	δὴ ἐπύθετο Ἀρταξέρξης μάχας τε	ἃς	ἐνίκησεν Ἀγησίλαος καὶ ὡς ἐς>
[3, 13]	Λευκιππίδες. τὰς δὲ ἄλλας ἕνδεκα	ἃς	καὶ αὐτὰς Διονυσιάδας ὀνομάζουσι, ταύταις
[3, 14]	στήλην ὄψει, γεγραμμέναι δέ εἰσιν	ἃς	Χίονις ἀνὴρ Λακεδαιμόνιος δρόμου νίκας
[3, 23]	εὕρασθαι. (τούτοις μὲν τοιαῦτα ἀπήντησεν	ἀσεβήσασι·	τῇ δὲ Βοιαῶν ὅμορος Ἐπίδαυρός
[3, 2]	ἦν ἀπωτέρω θαλάσσης καὶ ἄλλως	ἀσθενῆ,	ταῦτα μὲν τοὺς Κρῆτας πείσοντα
[3, 7]	Πέρσας ἐπὶ πολὺν ἐν τῇ	Ἀσίᾳ	χρόνον διαμεῖναι τοὺς ἀπογόνους φασί·
[3, 9]	ἤρεσε διαβῆναι ναυσὶν ἐς τὴν	Ἀσίαν,	Ἀρταξέρξην τὸν Δαρείου αἱρήσοντας· ἐδιδάσκοντο
[3, 9]	διέβαινε δὲ ὅμως ἐς τὴν	Ἀσίαν	καὶ ἤλαυνεν ἐπὶ τὰς Σάρδεις·
[3, 9]	προθύμως μετασχεῖν τοῦ ἐς τὴν	Ἀσίαν	στόλου, κατακαυθέντος σφίσιν ἐξαίφνης ναοῦ
[3, 24]	Τυνδάρεω παῖδας· ὅτι δὲ Ἀθηνᾶν	Ἀσίαν	τιμῶσιν οἱ Κόλχοι, παρὰ Λακεδαιμονίων
[3, 9]	γὰρ διαβιβάσαι τε ἐς τὴν	Ἀσίαν	τὸν στρατὸν καὶ δυνάμεως ἡγεμὼν
[3, 9]	ἀναγκάσει Λακεδαιμονίους τὴν ἐκ τῆς	Ἀσίας	ἀνακαλέσασθαι στρατιάν. ἄνδρα οὖν Ῥόδιον
[3, 9]	ὀπίσω τὸ στράτευμα ἐκ τῆς	Ἀσίας	ἀπῆγεν Ἀγησίλαος· ἐπεὶ δὲ ἐξ
[3, 24]	εἶναι γὰρ καὶ Κόλχοις Ἀθηνᾶς	Ἀσίας	ἱερόν. μετασχόντας μὲν οὖν οἶδα
[3, 24]	νῦν μὲν Ἰλίου καλουμένου καὶ	Ἀσίας	καὶ Κνακαδίου, τῶν ὀρῶν τούτων
[3, 24]	τοῖς ἐρειπίοις ναὸς Ἀθηνᾶς ἐπίκλησιν	Ἀσίας,	ποιῆσαι δὲ Πολυδεύκην καὶ Κάστορά
[3, 9]	Σάρδεις· ἦν γὰρ δὴ τῆς	Ἀσίας	τῆς κάτω μέγιστον μέρος τηνικαῦτα
[3, 24]	μεταξὺ ἐπέχουσα, πρότερον δὲ τῆς	Ἀσίας	τοῦ ὄρους ἔκειτο ἐπὶ τῇ
[3, 7]	ἐκάκωσε τῆς χώρας· μετασχόντες δὲ	Ἀσιναῖοι	Λακεδαιμονίοις τοῦ ἔργου δίκην μετ'
[3, 13]	Θέστιον γὰρ τὸν Λήδας πατέρα	Ἄσιός	φησιν ἐν τοῖς ἔπεσιν Ἀγήνορος
[3, 11]	ἐπιφανεστάτους αὐτόν. οὕτω πένταθλον Ὀλυμπίασιν	ἀσκήσας	ἀπῆλθεν ἡττηθείς, καίτοι τὰ δύο
[3, 26]	τάδε αὐτὸς οἶδα περὶ τὸ	Ἀσκληπιεῖον	τὸ ἐν Περγάμῳ γινόμενα· ἄρχονται
[3, 22]	τὸ δὲ χωρίον, ἔνθα τὸ	Ἀσκληπιεῖον,	Ὑπερτελέατον ὀνομάζουσιν. ἄκρα δὲ ἀνέχουσα
[3, 15]	Ὕλλου καὶ Οἰβάλου. τῶν δὲ	Ἀσκληπιείων	τὸ ἐπιφανέστατον πεποίηταί σφισι πρὸς
[3, 23]	δὲ ἐς Κῶν παρὰ τὸν	Ἀσκληπιὸν	ἀπὸ τοῦ κοινοῦ προσσχεῖν τῆς
[3, 19]	ναός, ὃν ἐποίησεν Ἡρακλῆς· καὶ	Ἀσκληπιὸν	Κοτυλέα ὠνόμασεν ἀκεσθεὶς τὸ τραῦμα
[3, 26]	ἕνεκα οἱ ταύτῃ θεῶν μάλιστα	Ἀσκληπιὸν	τιμᾶν, ἅτε Ἀρσινόης παῖδα εἶναι
[3, 14]	μὲν ἐν δεξιᾷ τοῦ Δρόμου,	Ἀσκληπιοῦ	δέ ἐστιν ἐπίκλησις ὁ Ἀγνίτας,
[3, 14]	δὲ οἱ Κροτανοὶ Πιτανατῶν μοῖρα.	Ἀσκληπιοῦ	δὲ οὐ πόρρω τῆς λέσχης
[3, 14]	ταὐτά ἐστι τῇ ῥάμνῳ. τοῦ	Ἀσκληπιοῦ	δὲ οὐ πόρρω τρόπαιον ἕστηκε,
[3, 23]	Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερόν, τὸ δὲ	Ἀσκληπιοῦ	καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν λίθου, καὶ
[3, 24]	ἐν ὅροις ἤδη Σπαρτιατῶν ἱερὸν	Ἀσκληπιοῦ	καὶ Ἀρτέμιδος ἐπίκλησιν Δαφναίας. (πρὸς
[3, 23]	δράκων κατέδυ, βωμοί τέ εἰσιν	Ἀσκληπιοῦ	καὶ ἐλαῖαι περὶ αὐτοὺς πεφύκασιν.
[3, 22]	Βοιατῶν ἀγορᾷ ἐστι καὶ ἑτέρωθι	Ἀσκληπιοῦ	καὶ Σαράπιδός τε καὶ Ἴσιδος.
[3, 22]	καὶ ἐν τοῖς ἐρειπίοις ἱερὸν	Ἀσκληπιοῦ	καὶ Ὑγείας ἐστὶν οὐκ ἀφανές.
[3, 24]	ἐν δὲ αὐτοῖς σπήλαιον ἱερὸν	Ἀσκληπιοῦ,	λίθου δὲ τὸ ἄγαλμα. ἔστι
[3, 26]	ἐν τῇ Γερηνίᾳ Μαχάονος τοῦ	Ἀσκληπιοῦ	μνῆμα καὶ ἱερόν ἐστιν ἅγιον,
[3, 19]	Πλουσίου. διαβᾶσι δὲ Κοτυλέως ἐστὶν	Ἀσκληπιοῦ	ναός, ὃν ἐποίησεν Ἡρακλῆς· καὶ
[3, 24]	καὶ ἐπ' ἄκρας τῆς κορυφῆς	Ἀσκληπιοῦ	ναός, πρὸς δὲ τῷ Κνακαδίῳ
[3, 3]	δόρυ Ἀχιλλέως καὶ Νικομηδεῦσιν ἐν	Ἀσκληπιοῦ	ναῷ μάχαιρα ὁ Μέμνονος· καὶ
[3, 22]	τῇ γῇ ταύτῃ καὶ ἱερὸν	Ἀσκληπιοῦ	στάδια ἀπέχον ὡς πεντήκοντα Ἀσωποῦ·
[3, 26]	Λευκίππου νομίζοντες. λίθου δέ ἐστιν	Ἀσκληπιοῦ	τε ἄγαλμα καὶ Ἰνοῦς ἑτέρωθι.
[3, 21]	θέας δὲ ἄξια αὐτόθι ἰδὼν	Ἀσκληπιοῦ	τε οἶδα ἱερὸν καὶ τὴν
[3, 24]	δὲ αὐτόθι τὸ μέν ἐστιν	Ἀσκληπιοῦ,	τὸ δὲ Ἀχιλλέως, καὶ ἑορτὴν
[3, 20]	Ἡρακλέα Λακεδαιμόνιοι κρυφθῆναί φασιν ὑπὸ	Ἀσκληπιοῦ	τὸ τραῦμα ἰώμενον· καὶ Ὀρφέως
[3, 22]	σταδίους δώδεκα (καὶ) ἱερόν ἐστιν	Ἀσκληπιοῦ·	Φιλόλαον τὸν θεὸν ὀνομάζουσι. τὰ
[3, 21]	Κάρνειος καὶ ἱερὸν Ἄμμωνος καὶ	Ἀσκληπιοῦ	χαλκοῦν ἄγαλμά ἐστιν, οὐκ ἐπόντος
[3, 17]	ἀνὴρ ἐπιχώριος. ἐποίησε δὲ καὶ	ᾄσματα	Δώρια ὁ Γιτιάδας ἄλλα τε
[3, 15]	δεξιᾷ μνῆμα Ἀλκμᾶνος, ᾧ ποιήσαντι	ᾄσματα	οὐδὲν ἐς ἡδονὴν αὐτῶν ἐλυμήνατο
[3, 26]	μὲν δὴ καὶ Ἀλκμᾶνα ἐν	ᾄσματι	οἶδα εἰπόντα· τραφῆναι δὲ οὐκέτι
[3, 25]	Μαλέᾳ δηλοῖ καὶ τάδε ἐξ	ᾄσματος	Πινδάρου ὁ ζαμενὴς δὲ ὁ
[3, 14]	λοιπαί· τὸν δὲ σὺν τῇ	ἀσπίδι	δρόμον ἐπὶ ἀγῶνι λήγοντι οὐ
[3, 20]	τρόπον οἶμαι τὸν ἀρχαῖον, οὓς	ἀστέρων	τῶν πλανητῶν φασιν ἀγάλματα. καὶ
[3, 8]	περιοίκων ἔτι ἄρχειν καὶ τοῦ	ἄστεως	κατερεῖψαι τὸ τεῖχος, Λακεδαιμονίους τε
[3, 16]	εἶναι ξόανον· τοῦτο μὲν γὰρ	Ἀστράβακος	καὶ Ἀλώπεκος οἱ Ἴρβου τοῦ
[3, 16]	ναυμαχήσαντος πρὸς Μήδους, πλησίον δὲ	Ἀστραβάκου	καλούμενόν ἐστιν ἡρῷον. (τὸ δὲ
[3, 25]	ἱερά ἐστιν Ἀρτέμιδός τε ἐπίκλησιν	Ἀστρατείας,	ὅτι τῆς ἐς τὸ πρόσω
[3, 7]	Ἀθηναίοις ὄντων εὔνων πολιορκίᾳ τὸ	ἄστυ	εἷλεν. (οὐ μὴν τὸν πόλεμόν
[3, 5]	αἰδέσιμον καὶ τοῖς αὐτόθι ἱκετεύουσιν	ἀσφάλειαν	μάλιστα παρείχετο· ἐδήλωσαν δὲ οἵ
[3, 11]	Ἀγοραίας καὶ Ποσειδῶνος ὃν ἐπονομάζουσιν	Ἀσφάλιον,	καὶ Ἀπόλλωνος αὖθις καὶ Ἥρας·
[3, 21]	δὲ ἐπέκεινα Γυθίου πρὸς θαλάσσῃ	Ἀσωπὸς	Ἀκριαὶ Βοιαὶ Ζάραξ Ἐπίδαυρος ἡ
[3, 22]	τὰ δὲ πρὸς θαλάσσῃ, πόλις	Ἀσωπὸς	Ἀκριῶν ἀπέχει σταδίους ἑξήκοντα. ἐν
[3, 22]	δὲ ἀνέχουσα ἐς θάλασσαν ἀφέστηκεν	Ἀσωποῦ	διακόσια στάδια· καλοῦσι δὲ Ὄνου
[3, 22]	Ἀσκληπιοῦ στάδια ἀπέχον ὡς πεντήκοντα	Ἀσωποῦ·	τὸ δὲ χωρίον, ἔνθα τὸ
[3, 24]	ψυχροῦ κρουνὸς ἐκβάλλων ἐκ πέτρας·	Ἀταλάντην	θηρεύουσαν ἐνταῦθά φασιν, ὡς ἠνιᾶτο
[3, 7]	οἱ καταστρέψασθαι Θεσσαλίαν πᾶσαν ἐξὸν	ἅτε	ἀεὶ νικῶντι ἐν ταῖς μάχαις,
[3, 12]	τοῦτο δὲ Τυνδάρεω παῖδας νομίζουσιν	ἅτε	ἀνεψιῷ τῷ Ἀμφιαράῳ ποιῆσαι· καὶ
[3, 26]	ταύτῃ θεῶν μάλιστα Ἀσκληπιὸν τιμᾶν,	ἅτε	Ἀρσινόης παῖδα εἶναι τῆς Λευκίππου
[3, 5]	ἐπαινῶ τῶνδε ἕνεκα τὸ βούλευμα·	ἅτε	γὰρ εὖ εἰδὼς ὁ Παυσανίας
[3, 13]	ἀρχαίων καὶ κατελθοῦσιν ἐποίησεν ἄγνωστα,	ἅτε	δὲ ἐκείνων οὐκ εἰδότων ἔστιν
[3, 17]	τὸν καιόμενον λύχνον κατέβαλεν ἄκουσα.	ἅτε	δὲ ὁ Παυσανίας συνειδὼς αὑτῷ
[3, 1]	ὑπόλοιπον ποταμοῦ ῥεῦμα ὠνόμασεν Εὐρώταν.	(ἅτε	δὲ οὐκ ὄντων· αὐτῷ παίδων
[3, 23]	ἐς ἔδαφος κατέβαλε τὴν Δῆλον.	ἅτε	δὲ πορθουμένης τε καὶ ἁρπαζομένης,
[3, 20]	τὸ ἐρώτημα, Ἰκάριος τὴν μὲν	ἅτε	δὴ συνιεὶς ὡς βούλεται ἀπιέναι
[3, 16]	σφᾶς οἱ (τ' Ἀριστοδήμου παῖδες	ἅτε	ὄντες καὶ αὐτοὶ δίδυμοι λαμβάνουσι,
[3, 23]	λημμάτων οὗτος οὖν ὁ Μηνοφάνης,	ἅτε	οὔσης (ἀτειχίστου τῆς Δήλου καὶ
[3, 15]	δὲ ἐκ μαντεύματος τὸν Ἱπποσθένην	ἅτε	Ποσειδῶνι τιμὰς νέμοντες. τοῦ ναοῦ
[3, 23]	οὖν ὁ Μηνοφάνης, ἅτε οὔσης	(ἀτειχίστου	τῆς Δήλου καὶ ὅπλα οὐ
[3, 11]	ἐν τῇ συγγραφῇ μοι τῇ	Ἀτθίδι	ἐπανόρθωμα ἐγένετο, μὴ τὰ πάντα
[3, 17]	λέγεται, πρότερον ἔτι ἐν τῇ	Ἀτθίδι	συγγραφῇ. Περσεῖ δ' ἐς Λιβύην
[3, 18]	τὰ πολλὰ ἦν, Ταυγέτην θυγατέρα	Ἄτλαντος	καὶ ἀδελφὴν αὐτῆς Ἀλκυόνην φέρουσι
[3, 18]	καὶ Ζεύς. ἐπείργασται δὲ καὶ	Ἄτλας	καὶ Ἡρακλέους μονομαχία πρὸς Κύκνον
[3, 4]	πόλιν, εἰ μὴ κατὰ τὴν	ἀτραπὸν	τὴν διὰ τῆς Οἴτης τείνουσαν
[3, 15]	τοῦ Δρόμου πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον	ἀτραπός	ἐστιν ἐν δεξιᾷ καὶ Ἀθηνᾶς
[3, 24]	ἀρχόμενος ὡς Ἀχιλλεὺς χαριζόμενος τοῖς	Ἀτρέως	παισὶ καὶ οὐκ ἐνεχόμενος τοῖς
[3, 1]	Τυνδάρεω παῖδες καὶ Μενέλαος ὁ	Ἀτρέως	Τυνδάρεω γαμβρὸς ὢν Ὀρέστης τε
[3, 7]	τε ἐσβάλλων ἐς γῆν τὴν	Ἀττικὴν	ἀνὰ πᾶν ἔτος καὶ ὁπότε
[3, 5]	ἐγένετο Παυσανίας. οὗτος ἐς τὴν	Ἀττικὴν	ἀφίκετο ὁ Παυσανίας Θρασυβούλῳ καὶ
[3, 12]	κηρύκων τοῖς ἐλθοῦσιν ἐς τὴν	Ἀττικὴν	ὁ Μιλτιάδης ἀποθανεῖν αἴτιος ὑπὸ
[3, 8]	(ἐνέβαλλε δὲ καὶ ἐς τὴν	Ἀττικὴν	συνεχῶς ὁ Ἆγις στρατιᾷ καὶ
[3, 21]	τὸ πόλισμα τοῦτο ὀνομάζειν λέγουσιν	Αὐγειάς.	ἐνταῦθα ἔστι μὲν λίμνη καλουμένη
[3, 21]	ἤδη τῶν Ἐλευθερολακώνων, οὓς βασιλεὺς	Αὔγουστος	δουλείας ἀφῆκε Λακεδαιμονίων τῶν ἐν
[3, 11]	τὸ δὲ ὄνομα ἦν τούτῳ	Αὔγουστος,	ὃ κατὰ γλῶσσαν δύναται τὴν
[3, 11]	τὴν Ἑλλήνων σεβαστός. (τοῦ δὲ	Αὐγούστου	δεικνύουσι πρὸς τῷ βωμῷ χαλκῆν
[3, 26]	ὑπήκοος τῶν ἐν Σπάρτῃ, βασιλέως	Αὐγούστου	τῆς Μεσσηνίας ἀποτεμομένου. ἀπέχει δὲ
[3, 11]	καθεστηκυῖαν πρῶτος ἐκτήσατο, ὁ δὲ	Αὐγούστῳ	πεποίηται παιδὶ ἐκείνου τήν τε
[3, 6]	κατάγουσί τε αὐτὸν Λακεδαιμόνιοι καὶ	αὖθις	βασιλέα ἐποιήσαντο. (Κλεομένει δὲ τῷ
[3, 9]	τρεψάμενος αὐτῶν τὸ ἱππικὸν καὶ	αὖθις	διὰ Βοιωτῶν διώδευσε Θηβαίους ἐν
[3, 10]	Ἴσθμια ἄγουσιν. ἀφίκετο δὲ καὶ	αὖθις	ἐπὶ Κόρινθον στρατιᾷ· καὶ ἐπῄει
[3, 10]	ἐντεῦθεν προελθοῦσιν ὀλίγον καὶ τραπεῖσιν	αὖθις	ἐς ἀριστερὰν ἄγαλμά ἐστιν Ἡρακλέους
[3, 11]	ὃν ἐπονομάζουσιν Ἀσφάλιον, καὶ Ἀπόλλωνος	αὖθις	καὶ Ἥρας· (ἀνάκειται δὲ καὶ
[3, 3]	ἤδη Κλεομένει τίκτει Δωριέα καὶ	αὖθις	Λεωνίδαν, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς Κλεόμβροτον.
[3, 7]	βασιλεύσαντα μετὰ Νίκανδρον μέλλει καὶ	αὖθις	ὁ λόγος μοι προσθήσειν προελθόντι
[3, 4]	ὁμοῦ τῷ ἄλσει καιομένῳ συγκατεκαύθησαν	(αὖθις)	οἱ ἱκέται. (ἐστράτευσε δὲ καὶ
[3, 5]	ἄκων, ἐπὶ δὲ Ὀλυνθίους ἐποιεῖτο	αὖθις	στρατείαν. κρατοῦντα δὲ αὐτὸν τῷ
[3, 9]	νῆες εὐτρεπεῖς ἦσαν, ἀφίκετο ἐς	Αὐλίδα	τῇ Ἀρτέμιδι θύσων, ὅτι καὶ
[3, 9]	ἄλλα ἐγκλήματα καὶ τὴν ἐν	Αὐλίδι	αὐτῶν ὕβριν ἐς τὴν Ἀγησιλάου
[3, 17]	σαλπίγγων ἐποιοῦντο ἀλλὰ πρός τε	αὐλῶν	μέλη καὶ ὑπὸ λύρας καὶ
[3, 12]	τέ ἐστι τοῦ Θησέως καὶ	Αὐλῶνος	Ἀρκάδος, υἱοῦ δὲ Τλησιμένους· Τλησιμένη
[3, 5]	δὲ ἐπεὶ τὴν βασιλείαν ἔσχεν	αὐξηθείς,	Πελοποννησίων πρώτοις ἐπολέμησεν Ἀργείοις. ὡς
[3, 5]	ἤρεσε μηδὲ ἀνοσίων ἀνδρῶν τυραννίδα	αὔξοντα	ἐπισπάσασθαι τῇ Σπάρτῃ τὸ αἴσχιστον
[3, 22]	σταδίους ἑπτά· ἰόντι δὲ ἐς	αὐτὰ	ἄγαλμα Ἑρμοῦ λίθινον ἕστηκεν ἐν
[3, 9]	Θηβαῖοι μὲν οὖν κατὰ τὰ	αὐτὰ	Ἀθηναίοις ἀπείπαντο, οὐ φάμενοι βοηθήσειν·
[3, 12]	δευτέρῳ καὶ ἤδη κατὰ τὰ	αὐτὰ	ἄχρι τοῦ τελευταίου· τὰς δὲ
[3, 3]	τὰ ὀστᾶ ἀνεζήτουν· ἀνεζήτουν δὲ	αὐτὰ	ἐκ θεοπροπίου Σπαρτιᾶται. συνῆκεν οὖν
[3, 8]	Ἀγησίλαος· Ἀγησίλαος δὲ ἐς Λεωτυχίδην	αὐτὰ	ἔτρεπεν οὐ γνήσιον ὄντα Ἄγιδος.
[3, 17]	πρὸς ἄλληλα καὶ ἧλοι συνέχουσιν	αὐτὰ	μὴ διαλυθῆναι. (καὶ) Κλέαρχον δὲ
[3, 3]	τῇ τοῦ χαλκέως ἑώρα, παρέβαλεν	αὐτὰ	πρὸς τὸ ἐκ Δελφῶν μάντευμα,
[3, 25]	μὲν ἀμφότερα, ἀναθεῖναι δὲ λέγουσιν	αὐτὰ	τὰς ἀπὸ Θερμώδοντος γυναῖκας. (ἀπὸ
[3, 10]	ἐστι Πυθαέως Ἀπόλλωνος κατὰ τὰ	αὐτὰ	τῷ ἐν Ἀμύκλαις πεποιημένον· τὸ
[3, 3]	εἰκάζων τὰς φύσας, ὅτι καὶ	αὐταὶ	βίαιον πνεῦμα ἠφίεσαν, τύπον δὲ
[3, 16]	Λαθρίας καὶ Ἀναξάνδρας· αἱ δὲ	αὐταί	τε ἦσαν δίδυμοι καὶ ἐπὶ
[3, 11]	Αἰγὸς ποταμοὺς πλὴν τριήρων δέκα·	αὗται	δὲ ἀποφεύγουσιν ἐς Κύπρον, τὰς
[3, 19]	θεραπαίνας Ἐρινύσιν ἴσα> ἐσκευασμένας· καὶ	αὗται	διαλαβοῦσαι δὴ τὴν Ἑλένην αἱ
[3, 16]	κατὰ ταὐτὰ ταῖς θεαῖς καὶ	αὗται	Λευκιππίδες. τὸ μὲν δὴ ἕτερον
[3, 21]	ἡ Λιμηρὰ Βρασιαὶ Γερόνθραι Μαριός.	αὗται	μὲν οὖν εἰσιν αἱ λοιπαὶ
[3, 15]	τόνδε μέν εἰσιν αἱ πόλεις	αὗται	τὰ ξόανα τὸν τρόπον ἱδρυμέναι
[3, 22]	Παλαιὰ καλουμένη κώμη, ἐν δὲ	αὐταῖς	Γερόνθραις Ἄρεως ναὸς καὶ ἄλσος·
[3, 14]	λαβεῖν αἰχμαλώτους γυναῖκας, ἐν δὲ	αὐταῖς	εἶναι Κλεώ, Θέτιδος δὲ αὐτὴν
[3, 10]	κατὰ ἔτος ἱστᾶσι καὶ ἐπιχώριος	αὐταῖς	καθέστηκεν ὄρχησις. ἀναστρέψαντι δὲ καὶ
[3, 16]	τὰ ἔπη τὰ Κύπρια θυγατέρας	αὐτὰς	Ἀπόλλωνός φησιν εἶναι. κόραι δὲ
[3, 13]	δὲ ἄλλας ἕνδεκα ἃς καὶ	αὐτὰς	Διονυσιάδας ὀνομάζουσι, ταύταις δρόμου προτιθέασιν
[3, 11]	δὲ ἄλλας οἱ Λακεδαιμόνιοι καὶ	αὐτὰς	καὶ τοὺς ἄνδρας αἱροῦσιν. ὁ
[3, 3]	προῆλθε. λέγουσι δὲ οὐ τὰς	αὐτὰς	Λακεδαιμόνιοί τε αἰτίας καὶ Μεσσήνιοι
[3, 21]	ἄλλας, ἐφ' ἃς ἂν καὶ	αὐτὰς	ὁ λόγος ἐπέλθῃ δή μοι,
[3, 26]	χωρίον φασὶν ἐκ τῆς θαλάσσης	αὐτὰς	Πύρρον ὀψομένας τὸν Ἀχιλλέως, ὅτε
[3, 1]	ὅμως ἐν κοινῷ Θήρᾳ τῷ	Αὐτεσίωνος,	ἀδελφῷ τῆς μητρὸς σφῶν ὄντι
[3, 15]	Δρόμου· Θήραν δὲ ἀναθεῖναι τὸν	Αὐτεσίωνος	τοῦ Τισαμενοῦ τοῦ Θερσάνδρου φασίν,
[3, 22]	πόλισμά ἐστιν ἐν μεσογαίᾳ καὶ	αὐτή,	Γλυππία· καὶ ἐς κώμην ἑτέραν
[3, 23]	Ἀφροδίτης παρ' Ἕλλησίν ἐστιν ἀρχαιότατον·	αὐτὴ	δὲ ἡ θεὸς ξόανον ὡπλισμένον.
[3, 25]	πάλαι καὶ ταύτῃ Ταίναρον. ἐν	αὐτῇ	δὲ μέγαρον Δήμητρος καὶ ἐπὶ
[3, 22]	Ἀκριῶν ἀπέχει σταδίους ἑξήκοντα. ἐν	αὐτῇ	δὲ ναός τε Ῥωμαίων βασιλέων
[3, 19]	ναὸς Ἀχιλλέως καὶ ἄγαλμα ἐν	αὐτῇ.	(ἐς ταύτην πρῶτος ἐσπλεῦσαι λέγεται
[3, 15]	καλουμένη Ποικίλη καὶ ἡρῷα πρὸς	αὐτῇ	Κάδμου τοῦ Ἀγήνορος τῶν τε
[3, 24]	τοῦ Κάδμου φωραθεῖσα ἐς λάρνακα	αὐτὴ	καὶ Διόνυσος ἐμβληθείη· καὶ τὴν
[3, 4]	τε ὃν ἐποιήσατο ὁ Πέρσης	αὐτῇ	καὶ τὴν ἄλλην ἀγομένην κατασκευήν.
[3, 11]	ἀνὰ χρόνον καὶ Λακεδαίμων ἡ	αὐτὴ	καλεῖσθαι· τέως δὲ τὸ ὄνομα
[3, 14]	ἡ δὲ ἄγνος λύγος καὶ	αὐτὴ	κατὰ ταὐτά ἐστι τῇ ῥάμνῳ.
[3, 19]	θυγατρός, Μενελάου δέ ἐστιν ἐν	αὐτῇ	ναός, καὶ Μενέλαον καὶ Ἑλένην
[3, 21]	ὕδωρ, παρέχεται δὲ ἀφθόνους καὶ	αὐτὴ	πηγάς. (ἐπὶ θάλασσαν δὲ ἐς
[3, 19]	τῇ νήσῳ Λευκή, περίπλους δὲ	αὐτῇ	σταδίων εἴκοσι, δασεῖα δὲ ὕλῃ
[3, 16]	τράπεζά τε καὶ σίλφιον ἐπ'	αὐτῇ.	(τάδε μὲν οὕτω γενέσθαι λέγουσιν·
[3, 13]	ὕδωρ συντυχόντες κατάσκοποι τῶν Δωριέων	αὐτῇ	τε ἀφίκοντο ἐς λόγους καὶ
[3, 20]	ἀρχαῖον· ἡ δὲ Πολυδεύκειά ἐστιν	αὐτή	τε ἡ κρήνη καὶ Πολυδεύκους
[3, 24]	ἐς τὴν θάλασσαν, καὶ ἐπ'	αὐτῇ	χαλκοῖ ποδιαίων ἑστήκασιν οὐ μείζονες,
[3, 18]	Εὐρώτα τὴν Τίασαν, καὶ πρὸς	αὐτῇ	Χαρίτων ἐστὶν ἱερὸν Φαέννας καὶ
[3, 16]	ἕτερον μὴ καὶ τοῦτο ἐπικοσμεῖν	αὐτὴν	ἀπεῖπεν ὄνειρον. ἐνταῦθα ἀπήρτηται ᾠὸν
[3, 7]	καὶ οὐ παντάπασιν ὑγιῆ προσκατήρειψεν	αὐτήν.	~Ἀρχιδάμου δὲ ὡς ἐτελεύτα καταλιπόντος
[3, 18]	τῆς νίκης, ὥστε ἁλῶναι καὶ	αὐτὴν	Ἄφιδναν. (τάδε μὲν ἐς τοσοῦτον
[3, 5]	ἐν Χαλκιδεῦσι τὰς πολλὰς καὶ	αὐτὴν	ἐλπίζοντα αἱρήσειν τὴν Ὄλυνθον νόσος
[3, 23]	καὶ γυναῖκας καὶ τέκνα, καὶ	αὐτὴν	ἐς ἔδαφος κατέβαλε τὴν Δῆλον.
[3, 10]	τέκνα ἐξανδραποδίσασθαι, καταβαλεῖν δὲ καὶ	αὐτὴν	ἐς ἔδαφος τὴν πόλιν ἐτόλμων
[3, 11]	τῶν Μηδικῶν· ἀνὰ χρόνον δὲ	αὐτὴν	ἐς μέγεθος τὸ νῦν καὶ
[3, 14]	αὐταῖς εἶναι Κλεώ, Θέτιδος δὲ	αὐτὴν	ἱέρειαν εἶναι. ταύτην ἡ τοῦ
[3, 19]	ἑστήκασι καὶ Σεμέλη, παρὰ δὲ	αὐτὴν	Ἰνώ. (πεποίηται δὲ ἐπὶ τοῦ
[3, 14]	Ἀρτέμιδος Ἰσσωρίας ἱερόν· ἐπονομάζουσι δὲ	αὐτὴν	καὶ Λιμναίαν, οὖσαν οὐκ Ἄρτεμιν,
[3, 3]	συνέβαινεν οὐ τίκτειν· ἀποπέμψασθαι δὲ	αὐτὴν	κελευόντων τῶν ἐφόρων τοῦτο μὲν
[3, 22]	δὲ ἄνδρας ἀπὸ τριῶν ἐς	αὐτὴν	λέγεται πόλεων, Ἤτιδος καὶ Ἀφροδισιάδος
[3, 14]	τὴν Κρητῶν· τὰ δὲ ἐς	αὐτὴν	ὁ Αἰγιναῖος ἔχει μοι λόγος.
[3, 16]	τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς φασιν	αὐτὴν	οἰκῆσαι τοὺς Τυνδάρεω παῖδας, χρόνῳ
[3, 4]	ἐν Δελφοῖς πρόμαντιν ὠνήσατο, Λακεδαιμονίοις	αὐτὴν	ὁπόσα αὐτὸς ἐδίδασκεν ἐς Δημάρατον
[3, 16]	μόνον ἀλλὰ καὶ Λυγοδέσμαν τὴν	αὐτήν,	ὅτι ἐν θάμνῳ λύγων εὑρέθη,
[3, 24]	καὶ Σεμέλην μὲν οὐ γὰρ	αὐτὴν	περιοῦσαν ἔτι εὑρεῖν ἐπιφανῶς θάψαι,
[3, 21]	ἐπὶ θάλασσαν Γύθιον, μετὰ δὲ	αὐτὴν	Τευθρώνη τε καὶ Λᾶς καὶ
[3, 19]	τῆς Τληπολέμου τότε, ὡς ἔλαβεν	αὐτὴν	ὑποχείριον, ἐπιπέμψαι οἱ λουμένῃ θεραπαίνας
[3, 5]	ἐξαίφνης καὶ θάνατος ἐπέλαβεν ἀπ'	αὐτῆς.	~Ἀγησιπόλιδος δὲ ἄπαιδος τελευτήσαντος ἐς
[3, 18]	Ταυγέτην θυγατέρα Ἄτλαντος καὶ ἀδελφὴν	αὐτῆς	Ἀλκυόνην φέρουσι Ποσειδῶν καὶ Ζεύς.
[3, 8]	ἐπιφανεστέρα ἐς τὰς νίκας ἐστὶν	αὐτῆς.	(δοκοῦσι δὲ οἱ Σπαρτιᾶταί μοι
[3, 4]	γένους καὶ οἰκίας Δημαράτῳ τῆς	αὐτῆς	ἐπῆρεν ἀμφισβητεῖν ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς.
[3, 8]	ποίησιν καὶ ἔπαινον τὸν ἀπ'	αὐτῆς	ἥκιστα ἀνθρώπων θαυμάσαι· ὅτι γὰρ
[3, 14]	ἀνεῦρεν ἔχουσαν καὶ ναὸν μετ'	αὐτῆς	ἱδρύσατο τῇ θεῷ· ἐποίει δὲ
[3, 16]	Ἀρτέμιδι ἐς διαφοράν, ἀπὸ δὲ	αὐτῆς	καὶ ἐς φόνους προήχθησαν, ἀποθανόντων
[3, 17]	Πολιούχου καλουμένης καὶ Χαλκιοίκου τῆς	αὐτῆς.	τοῦ δὲ ἱεροῦ τῆς κατασκευῆς
[3, 15]	ἐς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας·	αὐτίκα	δὲ ὡς ὀργῆς εἶχε χωρεῖ
[3, 9]	(οὗτος ὡς ἀφίκετο ἐς Σάρδεις,	αὐτίκα	ἐπενόει τρόπον ᾧ τινι ἀναγκάσει
[3, 11]	μοι καὶ τάδε ὁ λόγος	αὐτίκα	ἐπέξεισι. τότε δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι
[3, 4]	στέλλεται· Κλεομένης δὲ ὡς ἐβασίλευσεν,	αὐτίκα	ἐσέβαλεν ἐς τὴν Ἀργολίδα, Λακεδαιμονίων
[3, 21]	κρατῶν, δοκεῖν δέ μοι κάμνων	αὐτίκα	μετὰ τὴν νίκην ἐκομίζετο, καὶ
[3, 17]	Λακεδαιμονίων, παρθένου Βυζαντίας ἐπεθύμησε· καὶ	αὐτίκα	νυκτὸς ἀρχομένης τὴν Κλεονίκην τοῦτο
[3, 5]	Πειραιᾶ, μετὰ δὲ τὴν μάχην	αὐτίκα	οἱ τὸν στρατὸν ἀπάγειν οἴκαδε
[3, 16]	τοῦ Ἄγιδος τὸ ἄγαλμα εὑρόντες	αὐτίκα	παρεφρόνησαν· τοῦτο δὲ οἱ Λιμνᾶται
[3, 14]	δὴ ὑψηλαὶ καὶ συνεχεῖς περὶ	αὐτὸ	αἱ πλάτανοι πεφύκασιν. αὐτὸ δὲ
[3, 22]	κοινὸν θεῶν ἁπάντων καὶ περὶ	αὐτὸ	ἄλσος παρεχόμενον πηγάς, εἰσὶ δὲ
[3, 1]	οὐκ ἀμφοτέρας ἅμα ἐς τὸ	αὐτὸ	ἀναμίξας. ~Εὐρυσθένει πρεσβυτέρῳ τῶν Ἀριστοδήμου
[3, 22]	ἄγαλμα· ποιῆσαι δὲ οἱ Μάγνητες	αὐτὸ	Βροτέαν λέγουσι τὸν Ταντάλου. (Ἀκριᾶται
[3, 26]	Πασιφάης καὶ Ἡλίου τὸ ἕτερον·	αὐτὸ	δὲ τὸ ἐν τῷ ναῷ
[3, 14]	περὶ αὐτὸ αἱ πλάτανοι πεφύκασιν.	αὐτὸ	δὲ τὸ χωρίον, ἔνθα τοῖς
[3, 17]	προδιδόντι τὴν Ἑλλάδα καὶ δι'	αὐτὸ	ἐχόμενος ταραχῇ τε ἀεὶ καὶ
[3, 12]	περισσῶς δή τι. μετὰ δὲ	αὐτὸ	ἡρῷα Ἱππολύτου τέ ἐστι τοῦ
[3, 12]	ἱερὸν Γῆς· Ἀπόλλων δὲ ὑπὲρ	αὐτὸ	ἵδρυται Μαλεάτης. ἐπὶ δὲ τῷ
[3, 20]	ἄγαλμα ἐν ὑπαίθρῳ, μετὰ δὲ	αὐτὸ	ἱερόν ἐστιν Ἀχιλλέως· ἀνοίγειν δὲ
[3, 17]	Εἰλειθυίας ἱερόν· οἰκοδομῆσαι δέ φασιν	αὐτὸ	καὶ Εἰλείθυιαν νομίσαι θεὸν γενομένου
[3, 23]	πονηρὸν κέκριται σημεῖον. (τὸ δὲ	αὐτὸ	καὶ ἐν Αἴτνῃ δηλοῦσιν οἱ
[3, 20]	θύουσι καὶ ἵππους· τὸ δὲ	αὐτὸ	καὶ Πέρσας οἶδα θύειν νομίζοντας.
[3, 20]	ἱερόν ἐστιν Ἀχιλλέως· ἀνοίγειν δὲ	αὐτὸ	οὐ νομίζουσιν· ὁπόσοι δ' ἂν
[3, 1]	τι τὰ πάντα ἐς τὸ	αὐτὸ	συνεληλύθασιν ἡλικίας, ὡς ἀνεψιόν τε
[3, 1]	ἐς τὸν Θήραν ἐς τὸ	αὐτὸ	συνῆλθον αἱ γνῶμαι, τὰ δὲ
[3, 26]	Κλαίας ἱερὸν καὶ σπήλαιον παρ'	αὐτὸ	τὸ ἱερόν, ἔσοδον μὲν στενήν,
[3, 4]	ὁμοῦ καὶ θεῶν ἐς τὸ	αὐτὸ	τῷ Κλεομένει συνεληλυθότα, ἐπεί τοι
[3, 17]	δὲ ἰδίᾳ τῶν μερῶν καθ'	αὑτὸ	ἑκάστου συνήρμοσταί τε πρὸς ἄλληλα
[3, 24]	ἑκατόν που στάδια καὶ ἐπιστρέψαντι	αὐτόθεν	ἐς μεσόγαιαν καὶ ἐπαναβάντι σταδίους
[3, 20]	ἐνταῦθά ἐστιν ἡρῷον. (διαβᾶσι δὲ	αὐτόθεν	ποταμὸν Φελλίαν, παρὰ Ἀμύκλας ἰοῦσιν
[3, 21]	Πηνελόπην λέγουσιν ἐγκαλύψασθαι. ~προελθόντι δὲ	αὐτόθεν	σταδίους εἴκοσι τοῦ Εὐρώτα τὸ
[3, 15]	πέδαις, Ἀθηναίων δὲ τὴν Νίκην	αὐτόθι	ἀεὶ μενεῖν οὐκ ὄντων πτερῶν.
[3, 17]	ἄξια. (ἔστι δὲ καὶ ἕτερον	αὐτόθι	Ἀθηνᾶς Ἐργάνης ἱερόν. ἐς δὲ
[3, 26]	τοῦτο ἐν Ἐλευθερολάκωσι· θέας δὲ	αὐτόθι	ἄξια Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν
[3, 22]	πόλις ἐστὶν Ἀκρίαι· θέας δὲ	αὐτόθι	ἄξια Μητρὸς θεῶν ναὸς καὶ
[3, 23]	μετεώρῳ μὲν ᾤκισται, θέας δὲ	αὐτόθι	ἄξια τὸ μὲν Ἀφροδίτης ἐστὶν
[3, 22]	στάδια ἑκατὸν ἀφέστηκεν. ἱερόν ἐστιν	αὐτόθι	ἀρχαῖον κοινὸν θεῶν ἁπάντων καὶ
[3, 20]	καλοῦσιν ἱερὰν καὶ ἄλλα τε	αὐτόθι	Ἡλίῳ θύουσι καὶ ἵππους· τὸ
[3, 21]	ἐκ Σπάρτης. θέας δὲ ἄξια	αὐτόθι	ἰδὼν Ἀσκληπιοῦ τε οἶδα ἱερὸν
[3, 5]	Πελοποννησίοις πᾶσιν αἰδέσιμον καὶ τοῖς	αὐτόθι	ἱκετεύουσιν ἀσφάλειαν μάλιστα παρείχετο· ἐδήλωσαν
[3, 23]	τοῦ κατὰ τὸν δράκοντα ἔδοξεν	αὐτόθι	καταμείναντας οἰκῆσαι. καὶ ἔνθα ὁ
[3, 26]	θαῦμά ἐστι καὶ οἱ μύρμηκες	αὐτόθι	λευκότερον ἢ ὡς μυρμήκων τὸ
[3, 21]	μάλιστα ἐς κάλλος. θεῶν δὲ	αὐτόθι	πρὸ μὲν τῆς κώμης Διὸς
[3, 7]	ἐς Τεγέαν. καὶ ὁ μὲν	αὐτόθι	τὴν Ἀθηνᾶν τὴν Ἀλέαν ἱκέτευε,
[3, 24]	πεδίον Διονύσου κῆπον. (ἱερὰ δὲ	αὐτόθι	τὸ μέν ἐστιν Ἀσκληπιοῦ, τὸ
[3, 10]	σφίσιν ὁμόρων· καὶ ἀπέθανέ τε	αὐτόθι	ὑπὸ τῶν βαρβάρων καὶ αὐτοῦ
[3, 16]	Ἀριστοδήμου παῖδες ἅτε ὄντες καὶ	αὐτοὶ	δίδυμοι λαμβάνουσι, θυγατέρες δὲ ἦσαν
[3, 8]	κοινῷ Λακεδαιμόνιοι, κατὰ σφᾶς δὲ	αὐτοὶ	καὶ οὐ μετὰ Σπαρτιατῶν τοῦ
[3, 2]	ἐκ τῆς Κυνουριακῆς κακουργοῖεν καὶ	αὐτοὶ	καταδρομὰς ἐκ τοῦ φανεροῦ ποιοῖντο
[3, 1]	τὰ πρὸς ἑσπέρας. ὡς δὲ	αὐτοὶ	Λακεδαιμόνιοι λέγουσι, Λέλεξ αὐτόχθων ὢν
[3, 8]	Σπάρτης πόλεις ἴδωσιν ἐλευθέρας, οὐδὲ	αὐτοὶ	μελλήσουσιν ἔτι ἀφιέναι τὰς ἑαυτῶν,
[3, 10]	ἐς τὴν Σπάρτην, οὕτω καὶ	αὐτοὶ	μετὰ Ἀργείων τὰ Ἴσθμια ἄγουσιν.
[3, 18]	ὑπὸ τῷ δευτέρῳ, Γιτιάδα καὶ	αὐτοὶ	τέχνη καὶ τὰ ἐπειργασμένα, ὁ
[3, 5]	δέκα τῶν γερόντων, ἐπὶ δὲ	αὐτοῖς	Ἆγις ὁ τῆς ἑτέρας οἰκίας
[3, 25]	ἐρείπια Ἱππόλας ἐστίν, ἐν δὲ	αὐτοῖς	Ἀθηνᾶς ἱερὸν Ἱππολαίτιδος· ὀλίγον δὲ
[3, 22]	καί τι καὶ μάντευμα ἦν	αὐτοῖς	Ἄρτεμιν ἔνθα οἰκήσουσιν ἐπιδείξειν. ὡς
[3, 23]	ἐκ τῆς Ἐπιδαύρου δράκοντα ἐπαγομένοις	αὐτοῖς	ἐξέφυγεν ἐκ τῆς νεὼς ὁ
[3, 11]	ἀρχαῖα καλούμενα Ἐφορεῖα, ἐν δὲ	αὐτοῖς	Ἐπιμενίδου τοῦ Κρητὸς μνῆμα καὶ
[3, 26]	οἰκούντων ὁ Ἰθωμάτας Ζεὺς παρ'	αὐτοῖς	ἔχειν τιμάς. (Καρδαμύλη δέ, ἧς
[3, 5]	τῶν ἐφόρων ἀρχή, σὺν δὲ	αὐτοῖς	καὶ ὁ τῆς οἰκίας βασιλεὺς
[3, 24]	ἀναθρέψαι λέγουσιν. (ἐπὶ τούτῳ δὲ	αὐτοῖς	καὶ τὴν πόλιν, Ὀρειάτας ἐς
[3, 3]	καὶ αὖθις Λεωνίδαν, ἐπὶ δὲ	αὐτοῖς	Κλεόμβροτον. (ἐπεὶ δὲ ἀπέθανεν Ἀναξανδρίδης,
[3, 14]	λόγους κατὰ ἔτος ἕκαστον ἐπ'	αὐτοῖς	λέγουσι καὶ τιθέασιν ἀγῶνα, ἐν
[3, 19]	Κόρη καὶ Πλούτων, ἐπὶ δὲ	αὐτοῖς	Μοῖραί τε καὶ Ὧραι, σὺν
[3, 17]	τοὺς ὄρνιθας καὶ ἴσας ἐπ'	αὐτοῖς	Νίκας, Λυσάνδρου μὲν ἀνάθημα, τῶν
[3, 24]	καλουμένων ἐρείπιά ἐστιν, ἐν δὲ	αὐτοῖς	σπήλαιον ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ, λίθου δὲ
[3, 9]	παλαιοῦ καὶ ἐς τὴν πόλιν	αὐτοῖς	τὴν Ἀθηναίων. (Ἀγησίλαος δὲ Θεσσαλίαν
[3, 20]	μέλλωσιν ἐν τῷ Πλατανιστᾷ, καθέστηκεν	αὐτοῖς	τῷ Ἀχιλλεῖ πρὸ τῆς μάχης
[3, 26]	καὶ τοὺς Διοσκούρους μᾶλλόν τι	αὑτοῖς	καὶ οὐ Λακεδαιμονίοις προσήκειν νομίζουσιν.
[3, 13]	Εὐρώπης εἴη καὶ Κάρνειος καὶ	αὐτὸν	ἀνεθρέψατο Ἀπόλλων καὶ Λητώ· λέγεται
[3, 1]	λογισμὸν ὅτι Θήρᾳ μὲν ἐς	αὐτὸν	ἀνῄει Κάδμον τὸ γένος, οἱ
[3, 12]	λέγουσιν, οὐχ ὁμολογοῦντες τὰ ἐς	αὐτὸν	Ἀργείοις, ὅπου μηδὲ πολεμῆσαί φασι
[3, 25]	δελφῖνος. τὰ μὲν οὖν ἐς	αὐτὸν	Ἀρίονα καὶ τὰ ἐπὶ τῷ
[3, 4]	ἱερᾶς, καὶ ταύτης τεμεῖν φασιν	αὐτόν.	ἀφίκετο δὲ καὶ ἐς Αἴγιναν,
[3, 10]	ἐκομίσθη σφίσιν ὁ νεκρός, θάπτουσιν	αὐτὸν	βασιλέων τιμήσαντες μάλιστα. (Ἀρχιδάμου δὲ
[3, 4]	τοῖς ἱκέταις τοῦ Ἄργου διδόντα	αὐτὸν	δίκην τέλος τοῦ βίου φασὶν
[3, 12]	μάλιστα ἀξίως μαχέσασθαι μετά γε	αὐτὸν	δοκοῦσι Λεωνίδαν. τοῦ δὲ Τροπαίου
[3, 15]	Ἰφίτου θάνατον καθαρσίων ἕνεκα ἐλθόντα	αὐτὸν	ἐν Σπάρτῃ ἀπηξίωσαν καθῆραι· (προσεγένετο
[3, 9]	ἀπορρίπτουσιν ἀπὸ τοῦ βωμοῦ καὶ	αὐτὸν	ἐξελαύνουσιν ἐκ τοῦ ἱεροῦ. (Ἀγησίλαον
[3, 3]	καὶ κρύφα οἱ προσήκοντες θάπτουσιν	αὐτόν.	(ἐπὶ μὲν δὴ Εὐρυκράτους τοῦ
[3, 5]	Ἀθηνῶν μαχεσάμενος ἄπρακτον μάχην, ὑπάγουσιν	αὐτὸν	ἐς κρίσιν οἱ ἐχθροί. βασιλεῖ
[3, 4]	οἰκίας βασιλεὺς τῆς ἑτέρας διέβαλλεν	αὐτὸν	ἐς τῶν Λακεδαιμονίων τὸ πλῆθος·
[3, 15]	οἱ τὴν θεόν· αἶγας δὲ	αὐτὸν	θῦσαί φασιν ἱερείων ἀπορήσαντα ἀλλοίων.
[3, 25]	ἀποδιδόντα, ὅτι συγκοπέντα ὑπὸ ἁλιέων	αὐτὸν	ἰάσατο, τοῦτον τὸν δελφῖνα εἶδον
[3, 10]	τε Ἀρχίδαμον μετασχεῖν τῶν χρημάτων	αὐτὸν	καὶ ἔτι Δεινίχαν τὴν Ἀρχιδάμου
[3, 18]	ὁποῖα ἦν γράψω. (ἀνέχουσιν ἔμπροσθεν	αὐτόν,	κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ ὀπίσω,
[3, 6]	χρεὼν Ἀκρότατον ἔτι πρότερον ἢ	αὐτὸν	Κλεομένην, καὶ ὡς Κλεομένης ἀπέθανεν
[3, 6]	καὶ ἄλλα ἐγκλήματα καὶ ὅρκους	αὐτὸν	Κλεωνύμῳ τῷ πατρὶ ὀμόσαι παῖδα
[3, 6]	ὕστερον οὐ πολλοῖς κατάγουσί τε	αὐτὸν	Λακεδαιμόνιοι καὶ αὖθις βασιλέα ἐποιήσαντο.
[3, 2]	τῆς Ἀγησιλάου βασιλείας· θεῖναι δὲ	αὐτὸν	λέγουσιν οἱ μὲν παρὰ τῆς
[3, 1]	Πελλάναν, Μεσσηνίων δέ ἐστιν ἐς	αὐτὸν	λόγος Τυνδάρεων φεύγοντα ἐλθεῖν ὡς
[3, 4]	μηδὲ ἀρχὴν τὴν Ἑλλάδα ἰδεῖν	αὐτὸν	μηδὲ Ἀθηναίων ποτὲ ἐμπρῆσαι τὴν
[3, 8]	γὰρ τηνικαῦτα οἴκαδε ἐξ Ἀρκαδίας	αὐτὸν	νοσοῦντα ὡς ἐγίνετο ἐν Ἡραίᾳ,
[3, 20]	Ἰκάριος, ἐπειρᾶτο μὲν κατοικίσαι καὶ	αὐτὸν	Ὀδυσσέα ἐν Λακεδαίμονι, διαμαρτάνων δὲ
[3, 6]	τι ὁ θυμὸς ᾤδει, καὶ	αὐτὸν	οἱ ἔφοροι καὶ ἄλλοις γέρασι
[3, 26]	ἐν τῷ ναῷ θέλουσιν ὀνομάζειν	αὐτόν,	οἷα ἐπιστάμενοι φονέα ὄντα Μαχάονος.
[3, 21]	δὲ ὁμώνυμον τούτῳ, νίκην καὶ	αὐτὸν	Ὀλυμπίασι, πλὴν οὐ δολίχου, σταδίου
[3, 24]	ἔστω τεκμήριον οὐκ αἰτῆσαι Ἑλένην	αὐτόν·	(Ὅμηρος δὲ ἔγραψε μὲν τῆς
[3, 17]	Πλάταιαν ἡγησαμένου. τὰ δὲ ἐς	αὐτὸν	ὁποῖα ἐγένετο εἰδόσιν οὐ διηγήσομαι·
[3, 18]	εἶδόν τε καὶ τὰ ἐς	αὐτὸν	ὁποῖα ἦν γράψω. (ἀνέχουσιν ἔμπροσθεν
[3, 25]	εἰκάζοντες κεφαλὰς τρεῖς φασιν ἔχειν	αὐτὸν,	οὐδέν τι μᾶλλον Ὁμήρου κύνα
[3, 11]	ἐγένετο ἀγῶνας ἀναιρήσεσθαι πέντε ἐπιφανεστάτους	αὐτόν.	οὕτω πένταθλον Ὀλυμπίασιν ἀσκήσας ἀπῆλθεν
[3, 23]	Ῥωμαίων· εἰσὶ δὲ οἵ φασιν	αὐτὸν	παρά του τῶν μισθοφόρων θάνατον
[3, 18]	Κρησὶν ἱερόν, ἀνὰ χρόνον δὲ	αὐτόν	τε ἀποδρᾶναι καὶ παρθένον τὴν
[3, 16]	μὲν ἀποκτίννυσιν Ἔρυκα, Δωριέα δὲ	αὐτόν	τε καὶ τῆς στρατιᾶς διέφθειραν
[3, 5]	ἐσελθεῖν ἐς δικαστήριον, Τεγεᾶται δὲ	αὐτὸν	τῆς Ἀθηνᾶς ἱκέτην ἐδέξαντο τῆς
[3, 1]	πρὸς μητρός· καὶ οἰκῆσαί τε	αὐτὸν	τῆς Μεσσηνίας φασὶν ἐν Θαλάμαις
[3, 17]	ὁ ψόφος· ἰοῦσα γὰρ παρ'	αὐτὸν	τὸν καιόμενον λύχνον κατέβαλεν ἄκουσα.
[3, 1]	μὲν δὴ ἀποσεμνύνοντες τὰ ἐς	αὐτὸν	τοξευθῆναι λέγουσιν Ἀριστόδημον ὑπὸ Ἀπόλλωνος,
[3, 5]	ἐποιεῖτο αὖθις στρατείαν. κρατοῦντα δὲ	αὐτὸν	τῷ πολέμῳ καὶ ᾑρηκότα τῶν
[3, 19]	Νικομήδους περισσῶς δή τι ἔγραψεν	αὐτὸν	ὡραῖον, τὸν ἐπὶ Ὑακίνθῳ λεγόμενον
[3, 4]	δὴ ἐλάβετο ξίφους, ἐτίτρωσκεν αὐτὸς	αὑτὸν	καὶ διεξῄει τὸ σῶμα ἅπαν
[3, 8]	ἐπίταγμα φέροντα Ἠλείοις Λεπρεάτας τε	αὐτονόμους	ἀφιέναι καὶ ὅσοι τῶν περιοίκων
[3, 21]	καὶ οὐχ ὁμοίως τοῖς προλεχθεῖσιν	αὐτονόμους.	(Γυθεᾶται δὲ τῆς πόλεως ἀνθρώπων
[3, 4]	γὰρ δὴ ἐλάβετο ξίφους, ἐτίτρωσκεν	αὐτὸς	αὑτὸν καὶ διεξῄει τὸ σῶμα
[3, 6]	ἠγωνίσαντο ἐν Λεύκτροις· Κλεόμβροτος δὲ	αὐτὸς	γενόμενος ἀνὴρ ἀγαθὸς ἀρχομένης ἔτι
[3, 4]	πρόμαντιν ὠνήσατο, Λακεδαιμονίοις αὐτὴν ὁπόσα	αὐτὸς	ἐδίδασκεν ἐς Δημάρατον χρῆσαι, καὶ
[3, 2]	ὁπόσα δὲ καὶ ἰδίᾳ Λακεδαιμονίων	αὐτὸς	ἔδρασεν ἡγούμενος, μνήμην καὶ τῶνδε
[3, 6]	καὶ τοῖς μὲν ἀνὰ χρόνον	αὐτὸς	ἐξήγαγεν ἑκουσίως τὴν φρουρὰν ὁ
[3, 1]	Λακεδαίμονος, βουλόμενος ὑπολιπέσθαι τι καὶ	αὐτὸς	ἐς μνήμην, πόλισμα ἔκτισεν ἐν
[3, 5]	ἄρξαι Λακεδαιμονίους μάχης, ἄρξασι δὲ	αὐτὸς	ἤδη κατὰ νώτου σφίσιν ἔμελλεν
[3, 9]	συνοικῶν ἀδελφῇ τῷ πολέμῳ δὲ	αὐτὸς	κατὰ γῆν προσεῖχεν ἐρρωμένως. (καί
[3, 6]	ἐκείνων δὲ ἀρξάντων οὕτω καὶ	αὐτὸς	κατὰ νώτου τοῖς Μακεδόσιν ἔφασκεν
[3, 23]	θεοῦ διέφυγεν οὔτε Μηνοφάνης οὔτε	αὐτὸς	Μιθριδάτης· ἀλλὰ Μηνοφάνην μὲν παραυτίκα,
[3, 26]	μικρὰν Ἰλιάδα. (διὸ καὶ τάδε	αὐτὸς	οἶδα περὶ τὸ Ἀσκληπιεῖον τὸ
[3, 7]	ἀγὼν πρὸς Ἀργείους, Θεόπομπος δὲ	αὐτὸς	οὐ μετέσχε τοῦ ἔργου γήρᾳ
[3, 5]	δεῖμα ἐποιήσατο μή σφισι καὶ	αὐτὸς	τρίτου γένηται κακοῦ πρόφασις. (τότε
[3, 23]	παρέχειν, Μηνοφάνης Μιθριδάτου στρατηγὸς εἴτε	αὐτὸς	ὑπερφρονήσας εἴτε καὶ ὑπὸ Μιθριδάτου
[3, 24]	Ἀντίλοχον ὡς Ὀδυσσεὺς πρεσβύτερός ἐστιν	αὐτοῦ	γενεᾷ, τὸν δὲ Ὀδυσσέα πρὸς
[3, 17]	Διποίνου καὶ Σκύλλιδος, οἱ δὲ	αὐτοῦ	Δαιδάλου φασὶν εἶναι μαθητήν. πρὸς
[3, 9]	καθελεῖν τὴν Πριάμου. θύοντος δὲ	αὐτοῦ	Θηβαῖοι σὺν ὅπλοις ἐπελθόντες τῶν
[3, 11]	τὸν Ἄνδριον. καταπαλαισθεὶς δὲ ὑπ'	αὐτοῦ	καὶ ἁμαρτὼν τῆς νίκης συνίησι
[3, 21]	ὠκύτητι ὑπερβαλομένου ποδῶν τοὺς ἐπ'	αὐτοῦ·	καὶ δὴ καὶ Ὀλυμπίασιν ἐστεφανοῦτο
[3, 6]	δὴ Λεωνίδας βασιλείας καὶ ἀντ'	αὐτοῦ	Κλεόμβροτος ἔσχε τὴν τιμήν. εἰ
[3, 7]	οἰκίαν ταύτην Εὐρυπωντίδας ὄνομα ἀπ'	αὐτοῦ	λαβεῖν, Προκλείδας ἐς ἐκεῖνον καλουμένους.
[3, 12]	ἀνεψιῷ τῷ Ἀμφιαράῳ ποιῆσαι· καὶ	αὐτοῦ	Λέλεγός ἐστιν ἡρῷον, τούτων δὲ
[3, 5]	ἧτταν τῶν ὁμοῦ Λυσάνδρῳ καὶ	αὐτοῦ	Λυσάνδρου τὴν τελευτήν, ἐπῆγε δὲ
[3, 19]	ἄγαλμα ἐνταῦθα ἐνέστηκε. (μέγεθος δὲ	αὐτοῦ	μέτρῳ μὲν οὐδένα ἀνευρόντα οἶδα,
[3, 17]	Διὸς ναὸς καὶ Τυνδάρεω πρὸ	αὐτοῦ	μνῆμά ἐστιν· ἡ δὲ πρὸς
[3, 22]	λίθος· Ὀρέστην λέγουσι καθεσθέντα ἐπ'	αὐτοῦ	παύσασθαι τῆς μανίας· διὰ τοῦτο
[3, 16]	ὑφαίνουσι Χιτῶνα ὀνομάζουσιν. οἰκία δὲ	αὐτοῦ	πεποίηται πλησίον· τὸ δὲ ἐξ
[3, 12]	σίδηρον εὗρε καὶ ἀγάλματα ἀπ'	αὐτοῦ	πλάσαι. ἐνταῦθα ἐκρέμασαν οἱ Λακεδαιμόνιοι
[3, 25]	ναὸς εἰκασμένος σπηλαίῳ καὶ πρὸ	αὐτοῦ	Ποσειδῶνος ἄγαλμα. (ἐποίησαν δὲ Ἑλλήνων
[3, 20]	ἱερὸν ἐπίκλησιν Γαιαόχου. καὶ ἀπ'	αὐτοῦ	προελθόντι ὡς ἐπὶ τὸ Ταύγετον
[3, 1]	(ὀνόματα μὲν δὴ τοῖς παισὶν	αὐτοῦ	Προκλῆς καὶ Εὐρυσθένης ἐτέθη, δίδυμοι
[3, 5]	ποιουμένων τῶν πολιτῶν τὴν βραδυτῆτα	αὐτοῦ	τὴν ἐς Βοιωτίαν οὐχ ὑπέμεινεν
[3, 10]	αὐτόθι ὑπὸ τῶν βαρβάρων καὶ	αὐτοῦ	τὸν νεκρὸν ἁμαρτεῖν τάφου τὸ
[3, 24]	ἄνδρας ἢ καθ' ἡλικίαν τὴν	αὑτοῦ·	Θησέα δὲ ἴσμεν ἁρπάσαντα Ἑλένην.
[3, 23]	τούτων ἠνάγκασεν ὁ θεὸς αὐτόχειρα	αὑτοῦ	καταστῆναι, τῆς τε ἀρχῆς οἱ
[3, 8]	τῶν ἐφόρων εἰπεῖν ὡς οὐχ	αὑτοῦ	νομίζοι Λεωτυχίδην. ἐπέλαβε μέντοι καὶ
[3, 4]	τεχθέντα ἐξέβαλεν ὑπὸ ἀμαθίας οὐχ	αὑτοῦ	παῖδα εἶναι φήσας. τότε δὲ
[3, 1]	καὶ τοῖς ἀνθρώποις μετέθετο ἀφ'	αὑτοῦ	τὰ ὀνόματα, μετὰ δὲ τοῦτο
[3, 7]	οὐκ ἔφη τῶν μηνῶν ἕνεκα	αὑτοῦ	τὸν παῖδα εἶναι. (τοῦτον μὲν
[3, 26]	οὐκέτι ἐν τῇ Πέφνῳ φασὶν	αὐτούς,	ἀλλὰ Ἑρμῆν τὸν ἐς Πελλάναν
[3, 5]	ἔτι ἦσαν, Ἀριστόδημος δὲ ἐπετρόπευεν	αὐτοὺς	γένους ἐγγύτατα ὤν· καὶ τὸ
[3, 2]	Ἀργείους πόλεμον· ἐποιοῦντο δὲ ἐς	αὐτοὺς	ἐγκλήματα τήν τε Κυνουριακὴν ἑλόντων
[3, 16]	οἰκίας μὲν τῆς ἄλλης ἐκέλευεν	αὐτοὺς	ἔνθα ἂν ἐθέλωσιν οἰκῆσαι, τὸ
[3, 9]	ἔδοξεν ἄρασθαι· ἐποιοῦντο δὲ ἐς	αὐτοὺς	καὶ ἄλλα ἐγκλήματα καὶ τὴν
[3, 23]	κρατῆρες· καὶ γὰρ χρυσοῦ ἐς	αὐτοὺς	καὶ ἀργύρου ποιήματα, ἔτι δὲ
[3, 12]	ἐκράτει, δῆλά ἐστιν, ἀφεθῆναι δὲ	αὐτοὺς	λέγουσιν ἐς τὸν δρόμον διὰ
[3, 10]	μὴ παθεῖν ὑπὸ τῶν Φωκέων	αὐτοὺς	παρῃτήσατο Ἀρχίδαμος. (διέβη δὲ καὶ
[3, 23]	εἰσιν Ἀσκληπιοῦ καὶ ἐλαῖαι περὶ	αὐτοὺς	πεφύκασιν. (προελθόντι δὲ ἐν δεξιᾷ
[3, 23]	ἐπιδημοῦντας τῶν ξένων, ἐφόνευσε δὲ	αὐτοὺς	τοὺς Δηλίους· κατασύρας δὲ πολλὰ
[3, 15]	τε καὶ Εὐρώπαν, εἶναι δὲ	αὐτοὺς	Ὑραίου παῖδας τοῦ Αἰγέως. ἐποίησαν
[3, 16]	μαστιγοῦντας ποιεῖται καὶ πιέζεσθαι δι'	αὐτούς	φησιν. οὕτω τῷ ἀγάλματι ἀπὸ
[3, 23]	ὕστερον τούτων ἠνάγκασεν ὁ θεὸς	αὐτόχειρα	αὑτοῦ καταστῆναι, τῆς τε ἀρχῆς
[3, 1]	δὲ αὐτοὶ Λακεδαιμόνιοι λέγουσι, Λέλεξ	αὐτόχθων	ὢν ἐβασίλευσε πρῶτος ἐν τῇ
[3, 9]	τοῦτο οἰκητήριον ἀπεδέδεικτο καθάπερ γε	αὐτῷ	βασιλεῖ τὰ Σοῦσα. (γενομένης δὲ
[3, 1]	καὶ τοὺς παῖδας ἐνταῦθα οἰκοῦντι	αὐτῷ	γενέσθαι. (χρόνῳ δὲ ὕστερον κατῆλθέ
[3, 23]	σπήλαιον θαλάσσης ἐγγύτατα, ἐν δὲ	αὐτῷ	γλυκέος ὕδατος πηγή· καὶ ἄνθρωποι
[3, 15]	δὲ ἐγγυτάτω τοῦ τείχους, ἐν	αὐτῷ	δὲ ἄγαλμα Ἡρακλέους ἐστὶν ὡπλισμένον·
[3, 13]	καὶ Διονύσου Κολωνάτα ναός, πρὸς	αὐτῷ	δὲ τέμενός ἐστιν ἥρωος, ὃν
[3, 16]	ἔτυχέν οἱ παρθένος ἔχουσα ἐν	αὐτῷ	δίαιταν. ἐς δὲ τὴν ὑστεραίαν
[3, 12]	οἰκοδόμημά ἐστι περιφερές, ἐν δὲ	αὐτῷ	Διὸς καὶ Ἀφροδίτης ἀγάλματα ἐπίκλησιν
[3, 20]	Φοιβαῖον καλούμενόν ἐστιν, ἐν δὲ	αὐτῷ	Διοσκούρων ναός· καὶ οἱ ἔφηβοι
[3, 20]	ὑπαίθρῳ Δερεάτιδος, καὶ πηγὴ παρ'	αὐτῷ	ἣν Ἄνονον ὀνομάζουσι. μετὰ δὲ
[3, 13]	εἰκών· τῷ δὲ Ἑτοιμοκλεῖ καὶ	αὐτῷ	Ἱπποσθένει τῷ πατρὶ πάλης εἰσὶν
[3, 13]	καὶ Κάστορος μνῆμα, ἐπὶ δὲ	αὐτῷ	καὶ ἱερὸν πεποίηται· τεσσαρακοστῷ γὰρ
[3, 16]	φήσαντες καταχθῆναί τε ἠξίουν παρ'	αὐτῷ	καὶ οἴκημα ᾐτοῦντο ᾧ μάλιστα
[3, 19]	πεποιημένον· ὅτι γὰρ μὴ πρόσωπον	αὐτῷ	καὶ πόδες εἰσὶν ἄκροι καὶ
[3, 19]	δὲ τὸν Ὑάκινθον λέγουσιν ἐν	αὐτῷ,	καὶ Ὑακινθίοις πρὸ τῆς τοῦ
[3, 26]	Γερηνίας ὄρος Καλάθιόν ἐστιν· ἐν	αὐτῷ	Κλαίας ἱερὸν καὶ σπήλαιον παρ'
[3, 6]	αὐτῷ παίδων Ἀκροτάτου καὶ ἐπ'	αὐτῷ	Κλεωνύμου κατήγαγε τὸ χρεὼν Ἀκρότατον
[3, 8]	μάχῃ Ξενίαν καὶ τοὺς σὺν	αὐτῷ	κρατήσας ἐξέβαλεν ἐκ τῆς πόλεως.
[3, 22]	ἔχον, οὐδὲ ὄροφος ἔπεστιν ἐπ'	αὐτῷ·	λέγεται δὲ ὡς ὑπὸ Ἀγαμέμνονος
[3, 13]	λέγεται δὲ καὶ ἄλλος ἐπ'	αὐτῷ	λόγος, ἐν τῇ Ἴδῃ τῇ
[3, 7]	ἐν μόνοις μησὶν ἑπτά· καὶ	αὐτῷ	μετὰ τῶν ἐφόρων καθημένῳ τηνικαῦτα
[3, 19]	τῶν ὀφθαλμῶν ἐξ Ἑλένης γένοιτο	αὐτῷ	μηνίματος. Στησίχορος μὲν ἐπὶ τούτῳ
[3, 15]	ἐστὶν οὐ μέγας, ἐπὶ δὲ	αὐτῷ	ναὸς ἀρχαῖος καὶ Ἀφροδίτης ξόανον
[3, 20]	ἰώμενον· καὶ Ὀρφέως ἐστὶν ἐν	αὐτῷ	ξόανον, Πελασγῶν ὥς φασιν ἔργον.
[3, 9]	ἄρχοντα εἶναι καὶ τῶν νεῶν	αὐτῷ.	ὁ δὲ ταῖς μὲν τριήρεσιν
[3, 6]	ἔσχε τὴν ἀρχήν. γενομένων δὲ	αὐτῷ	παίδων Ἀκροτάτου καὶ ἐπ' αὐτῷ
[3, 1]	Εὐρώταν. (ἅτε δὲ οὐκ ὄντων·	αὐτῷ	παίδων ἀρρένων βασιλεύειν καταλείπει Λακεδαίμονα,
[3, 25]	δὲ καὶ Πύρριχος ὄνομα ἦν	αὐτῷ,	Πινδάρῳ μὲν οὐκ ἔστιν εἰρημένον,
[3, 3]	φονεύει τὸν Πολύδωρον· ἀποθανόντι δὲ	αὐτῷ	πολλά τε παρὰ Λακεδαιμονίων δέδοται
[3, 1]	τῇ Πυθίᾳ φασίν. Ἀριστοδήμῳ δὲ	αὐτῷ	πρότερον τὴν τελευτὴν συμβῆναι λέγουσιν
[3, 9]	φάμενοι βοηθήσειν· Ἀγησίλαος δέ, ὡς	αὐτῷ	τά τε οἴκοθεν καὶ παρὰ
[3, 11]	Ὀρέστου δὲ τοῦ Ἀγαμέμνονος πρὸς	αὐτῷ	τάφος· κομισθέντα γὰρ ἐκ Τεγέας
[3, 19]	νῆσον τὴν Λευκήν, ἐνταῦθα εἰποῦσα	αὐτῷ	φανήσεσθαι τὸν Αἴαντα καὶ ἀκέσεσθαι
[3, 4]	ἀπὸ τῶν Πεισιστράτου παίδων καὶ	αὑτῷ	καὶ Λακεδαιμονίοις δόξαν ἐν τοῖς
[3, 17]	ἅτε δὲ ὁ Παυσανίας συνειδὼς	αὑτῷ	προδιδόντι τὴν Ἑλλάδα καὶ δι'
[3, 4]	ἐς τὴν Ἀργολίδα, Λακεδαιμονίων τε	αὐτῶν	ἀθροίσας καὶ τῶν συμμάχων στρατιάν.
[3, 2]	ἐπικαίρῳ τοῦ παράπλου συνοικιοῦντα ἀντ'	αὐτῶν.	ἀνέστησαν δὲ καὶ Ἕλος ἐπὶ
[3, 19]	τὴν ὁδὸν ταύτην, ἐστὶν ἀρχαιότατον	αὐτῶν	Ἄρεως ἱερόν. τοῦτό ἐστιν ἐν
[3, 12]	ὡς γυναῖκα οὐδεὶς ἤθελεν ἐξ	αὐτῶν	διὰ τὸ μίασμα ἀγαγέσθαι, διέπεμπε
[3, 21]	Ἡρακλέους ἐστὶν ἀγάλματα, πλησίον δὲ	αὐτῶν	Διόνυσος. ἑτέρωθι δὲ Ἀπόλλων Κάρνειος
[3, 3]	ἀπῄεσαν ἐκ Πελοποννήσου, τὸ δὲ	αὐτῶν	ἐγκαταλειφθὲν τῇ γῇ Λακεδαιμονίων ἐγένοντο
[3, 8]	καὶ ἱεροῦ τοῦ Ὀλυμπίασιν ὑπ'	αὐτῶν	εἰργόμενοι μάλιστα ἤχθοντο. ἀποστέλλουσιν οὖν
[3, 11]	μάλιστα ἄξια μνήμης ἐπιλεξάμενον ἀπ'	αὐτῶν	εἰρηκέναι, δηλώσω δὴ πρὸ τοῦ
[3, 15]	ποιήσαντι ᾄσματα οὐδὲν ἐς ἡδονὴν	αὐτῶν	ἐλυμήνατο τῶν Λακώνων ἡ γλῶσσα,
[3, 9]	οἱ Βοιωτοί, καταφεύγουσιν ἄνδρες ἐξ	αὐτῶν	ἐς ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἐπίκλησιν Ἰτωνίας·
[3, 1]	μὴν οὐδὲ ὁμονοησάντων τοὺς ἀπογόνους	αὐτῶν	ἐς κοινὸν κατάλογον ὑπάξειν ἔμελλον·
[3, 1]	ἑκατέραν οὖν τὴν οἰκίαν ἐπέξειμι	αὐτῶν	ἰδίως καὶ οὐκ ἀμφοτέρας ἅμα
[3, 3]	πολέμου. (τὰ οὖν λεγόμενα ὑπ'	αὐτῶν,	καὶ ὁποῖον ὁ πόλεμος ἔσχεν
[3, 2]	ἀνέκαθεν εἶναι, καὶ οἰκιστήν φασιν	αὐτῶν	Κύνουρον γενέσθαι τὸν Περσέως. (ἔτεσι
[3, 9]	καὶ ἐδίδασκον οἷα ἐπεπόνθεσαν ὑπ'	αὐτῶν.	Λακεδαιμονίοις δὲ πόλεμον πρὸς Θηβαίους
[3, 17]	τῶν τε ἄλλων Ἑλλήνων καὶ	αὐτῶν	Λακεδαιμονίων, παρθένου Βυζαντίας ἐπεθύμησε· καὶ
[3, 4]	δυνατοὺς συνελάμβανεν ὅσοι μηδισμοῦ τε	αὐτῶν	μετέσχον καὶ βασιλεῖ Δαρείῳ τῷ
[3, 2]	παρὰ τῆς Πυθίας διδαχθέντα ὑπὲρ	αὐτῶν,	οἱ δὲ ὡς Κρητικὰ ὄντα
[3, 7]	λήθην ἢ μηδὲ ἀρχὴν συνεὶς	αὐτῶν	οὐκ ἔφη τῶν μηνῶν ἕνεκα
[3, 1]	ὄντι Ἀργείας, ἐπιτροπεύσαντι δὲ καὶ	αὐτῶν,	συνήραντο ἐς ἀποικίαν. τὴν δὲ
[3, 3]	δὲ ἐν τῷ παρόντι μνησθησόμεθα	αὐτῶν,	τὰ πολλὰ ἡγήσασθαι Λακεδαιμονίοις ἐν
[3, 9]	δὲ Θεσσαλίαν τε διεξῆλθε τρεψάμενος	αὐτῶν	τὸ ἱππικὸν καὶ αὖθις διὰ
[3, 9]	ἐγκλήματα καὶ τὴν ἐν Αὐλίδι	αὐτῶν	ὕβριν ἐς τὴν Ἀγησιλάου θυσίαν.
[3, 2]	ἐγκλήματα τήν τε Κυνουριακὴν ἑλόντων	αὑτῶν	ἀποτέμνεσθαι τοὺς Ἀργείους καὶ τοὺς
[3, 26]	δὲ χώραν οἱ Μεσσήνιοι ταύτην	αὑτῶν	φασιν εἶναι τὸ ἀρχαῖον, ὥστε
[3, 1]	χώρᾳ καὶ τοῖς ἀνθρώποις μετέθετο	ἀφ'	αὑτοῦ τὰ ὀνόματα, μετὰ δὲ
[3, 1]	μὲν τῇ τε νήσῳ μετέβαλεν	ἀφ'	ἑαυτοῦ τὸ ὄνομα καί οἱ
[3, 1]	Λακεδαίμονα, μητρὸς μὲν Ταυγέτης ὄντα,	ἀφ'	ἧς καὶ τὸ ὄρος ὠνομάσθη,
[3, 25]	ἐπὶ Οἴτυλον· ὁ δὲ ἥρως	ἀφ'	οὗ τῇ πόλει τὸ ὄνομα
[3, 22]	Ἀσκληπιοῦ καὶ Ὑγείας ἐστὶν οὐκ	ἀφανές.	~Κύθηρα δὲ κεῖται μὲν ἀπαντικρὺ
[3, 21]	ταύτην λέγουσιν ὑδρευομένην ἐσπεσεῖν παρθένον,	ἀφανισθείσης	δὲ τὸ κάλυμμα ἀναφανῆναι τὸ
[3, 1]	λόγος Τυνδάρεων φεύγοντα ἐλθεῖν ὡς	Ἀφαρέα	ἐς τὴν Μεσσηνίαν εἶναί τε
[3, 1]	ἐς τὴν Μεσσηνίαν εἶναί τε	Ἀφαρέα	τὸν Περιήρους ἀδελφὸν Τυνδάρεω πρὸς
[3, 14]	λόγον εἰκότα, οὐ ταφῆναι τοὺς	Ἀφαρέως	παῖδας ἐν Σπάρτῃ. πρὸς δὲ
[3, 11]	Ἐπιμενίδου τοῦ Κρητὸς μνῆμα καὶ	Ἀφαρέως	τοῦ Περιήρους· καὶ τά γε
[3, 12]	μὲν Ὀδυσσεὺς ἐκράτει, δῆλά ἐστιν,	ἀφεθῆναι	δὲ αὐτοὺς λέγουσιν ἐς τὸν
[3, 6]	τὰ οἰκεῖα ἠξίου καὶ μὴ	ἀφειδῶς	ἐπ' ἀλλοτρίοις ἀναρρῖψαι. τοῖς δὲ
[3, 15]	οἰκουρός. ὁ δὲ τυγχάνει τε	ἀφεὶς	λίθον ὁ Οἰωνὸς καὶ καταβάλλει
[3, 25]	ἄκρας πλοῦν ὅσον τεσσαράκοντα σταδίων	ἀφέστηκε	Καινήπολις· ὄνομα δὲ ἦν πάλαι
[3, 20]	πεντεκαίδεκα δὲ τοῦ Ἐλευσινίου σταδίους	ἀφέστηκε	Λαπίθαιον καλούμενον ἀπὸ ἀνδρὸς ἐγχωρίου
[3, 22]	ἄκρα δὲ ἀνέχουσα ἐς θάλασσαν	ἀφέστηκεν	Ἀσωποῦ διακόσια στάδια· καλοῦσι δὲ
[3, 20]	τούτου δὲ οὐ πολὺ Ποσειδῶνος	ἀφέστηκεν	ἱερὸν ἐπίκλησιν Γαιαόχου. καὶ ἀπ'
[3, 22]	ὃ ἀπὸ Γερονθρῶν στάδια ἑκατὸν	ἀφέστηκεν.	ἱερόν ἐστιν αὐτόθι ἀρχαῖον κοινὸν
[3, 14]	τῆς πόλεως, Θεράπνης οὐ πολὺ	ἀφεστηκός.	ἐνταῦθα ἑκατέρα μοῖρα τῶν ἐφήβων
[3, 15]	Ἀλκίμου, τὸ δὲ Ἐναρσφόρου καὶ	ἀφεστηκὸς	οὐ πολὺ Δορκέως, τὸ δὲ
[3, 14]	τοιαύτῃ· πολεμεῖν μὲν πρὸς Μεσσηνίους	ἀφεστηκότας,	τὸν δὲ βασιλέα σφῶν Ἀνάξανδρον
[3, 10]	ὕστερον ἔπλευσε καὶ ἐς Αἴγυπτον,	ἀφεστηκότων	ἀπὸ βασιλέως τῶν Αἰγυπτίων βοηθήσων·
[3, 12]	ἀλλήλων. (προιόντων δὲ κατὰ τὴν	Ἀφεταίδα	ἡρῷά ἐστιν Ἴοπός τε κατὰ
[3, 12]	ἀγορᾶς κατὰ τὴν ὁδὸν ἣν	Ἀφεταίδα	ὀνομάζουσι, τὰ καλούμενα Βοώνητά ἐστι·
[3, 12]	δρόμον διὰ τῆς ὁδοῦ τῆς	Ἀφεταίδος.	(δοκεῖν δ' ἐμοὶ δρόμου Ἰκάριος
[3, 12]	Μαλεάτης. ἐπὶ δὲ τῷ πέρατι	Ἀφεταίδος,	ἐγγύτατα ἤδη τοῦ τείχους, Δικτύννης
[3, 13]	οὐ πόρρω καλούμενόν ἐστιν ἄγαλμα	Ἀφεταίου·	τοῖς δὲ Πηνελόπης μνηστῆρσί φασιν
[3, 14]	τῇ ἀρχῇ Διόσκουροί τέ εἰσιν	Ἀφετήριοι	καὶ ὀλίγον προελθόντι ἡρῷον Ἄλκωνος·
[3, 11]	ἀπὸ πολλῶν καὶ οὐκ ἀξίων	ἀφηγήσεως,	ὧν (ἃ) ἕκαστοι παρὰ σφίσι
[3, 21]	Ἐλευθερολακώνων, οὓς βασιλεὺς Αὔγουστος δουλείας	ἀφῆκε	Λακεδαιμονίων τῶν ἐν Σπάρτῃ κατηκόους
[3, 22]	Ἀρτέμιδος ἱερῷ πηγαί· ὕδωρ δὲ	ἄφθονον	εἴπερ ἄλλο τι χωρίον παρέχεται
[3, 12]	ἐπίστασθαι, καὶ ταῦτα χρυσοῦ τε	ἀφθόνου	καὶ χαλκοῦ παρόντος σφίσι. τοῦ
[3, 21]	Εὐρώτα τὸ ὕδωρ, παρέχεται δὲ	ἀφθόνους	καὶ αὐτὴ πηγάς. (ἐπὶ θάλασσαν
[3, 23]	δὲ καὶ ἱερεῖα τὰ πάντα	ἀφιᾶσι·	ταῦτα δὲ ἢν μὲν ὑπολαβὸν
[3, 17]	δέ σφισιν ἔμελλε τὰ ἐξ	Ἀφιδναίων	ἔσεσθαι λάφυρα. προαπολιπόντων δὲ καὶ
[3, 18]	ἄνδρα ἐπιχώριον στρατεῦσαί φασιν ἐς	Ἄφιδναν	ὁμοῦ τοῖς Διοσκούροις, ληφθέντα δὲ
[3, 18]	νίκης, ὥστε ἁλῶναι καὶ αὐτὴν	Ἄφιδναν.	(τάδε μὲν ἐς τοσοῦτον ἐξητάσθω·
[3, 18]	ἐπεὶ μηδὲ γενέσθαι δοκῶ πρὸς	Ἀφίδνῃ	μάχην Θησέως τε ἐν Θεσπρώτοις
[3, 8]	φέροντα Ἠλείοις Λεπρεάτας τε αὐτονόμους	ἀφιέναι	καὶ ὅσοι τῶν περιοίκων ἄλλοι
[3, 8]	ἐλευθέρας, οὐδὲ αὐτοὶ μελλήσουσιν ἔτι	ἀφιέναι	τὰς ἑαυτῶν, οὕτω Λακεδαιμόνιοι καὶ
[3, 10]	στρατιᾷ· καὶ ἐπῄει γὰρ Ὑακίνθια	ἀφίησι	τοὺς Ἀμυκλαιεῖς οἴκαδε ἀπελθόντας τὰ
[3, 20]	ὡς βούλεται ἀπιέναι μετὰ Ὀδυσσέως	ἀφίησιν,	ἄγαλμα δὲ ἀνέθηκεν Αἰδοῦς· ἐνταῦθα
[3, 7]	τὸν Σόου φασὶν ἐς τοσοῦτον	ἀφικέσθαι	δόξης ὡς καὶ τὴν οἰκίαν
[3, 24]	Ἰνώ σφισιν ἐς τὴν χώραν	ἀφικέσθαι	πλανωμένην, ἐλθοῦσαν δὲ ἐθελῆσαι τοῦ
[3, 19]	καὶ Μεγαπένθους διωχθεῖσαν ἐς Ῥόδον	ἀφικέσθαι	Πολυξοῖ τῇ Τληπολέμου γυναικὶ ἔχουσαν
[3, 18]	δὲ οὗτος ὁ Κναγεὺς ἄλλως	ἀφικέσθαι	πως ἐς Κρήτην φαίνεται καὶ
[3, 10]	δὲ καὶ ἐς Αἰτωλίαν ἐπικουρήσων	ἀφίκετο	Αἰτωλοῖς ὑπὸ Ἀκαρνάνων πολέμῳ πιεζομένοις,
[3, 10]	μετὰ Ἀργείων τὰ Ἴσθμια ἄγουσιν.	ἀφίκετο	δὲ καὶ αὖθις ἐπὶ Κόρινθον
[3, 4]	καὶ ταύτης τεμεῖν φασιν αὐτόν.	ἀφίκετο	δὲ καὶ ἐς Αἴγιναν, καὶ
[3, 5]	ὡς δὲ ἐς τὴν Βοιωτίαν	ἀφίκετο,	ἐπυνθάνετό (τε) τήν τε ἧτταν
[3, 6]	ἐπιβαλόντων οἱ φυγὴν τῶν πολιτῶν	ἀφίκετο	ἐς Ἀρκαδίαν, ἐκεῖθεν δὲ ἔτεσιν
[3, 9]	ἅμα αἱ νῆες εὐτρεπεῖς ἦσαν,	ἀφίκετο	ἐς Αὐλίδα τῇ Ἀρτέμιδι θύσων,
[3, 19]	ἔκαμνε γὰρ ὑπὸ τοῦ τραύματος	ἀφίκετο	ἐς Δελφούς. ἐλθόντα δὲ ἡ
[3, 9]	Σηστὸν καὶ διεξελθὼν τὴν Θρᾴκην	ἀφίκετο	ἐς Θεσσαλίαν, ἐνταῦθα οἱ Θεσσαλοὶ
[3, 9]	Λακεδαιμονίους ἔχοντα δυσνοίας. (οὗτος ὡς	ἀφίκετο	ἐς Σάρδεις, αὐτίκα ἐπενόει τρόπον
[3, 15]	ἦν τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Ἀλκμήνης	ἀφίκετο	ἐς Σπάρτην ἅμα Ἡρακλεῖ· περιιόντι
[3, 3]	οὕτως. ἀνὴρ Λακεδαιμόνιος Λίχας ὄνομα	ἀφίκετο	ἐς Τεγέαν· (τηνικαῦτα δὲ αἱ
[3, 1]	ὕστερον ἐς Κυνόρταν Ἀργάλου τελευτήσαντος	ἀφίκετο	ἡ ἀρχή. (Κυνόρτα δὲ ἐγένετο
[3, 10]	μὲν δὴ πολεμεῖν τοῖς Φωκεῦσιν	ἀφίκετο	μὲν καὶ ἰδίᾳ συμμαχικὰ ἐπὶ
[3, 5]	Παυσανίας. οὗτος ἐς τὴν Ἀττικὴν	ἀφίκετο	ὁ Παυσανίας Θρασυβούλῳ καὶ Ἀθηναίοις
[3, 1]	Ἀριστόδημον ὑπὸ Ἀπόλλωνος, ὅτι οὐκ	ἀφίκοιτο	ἐπὶ τὸ μαντεῖον, παρὰ δὲ
[3, 12]	ἂν ἕκαστος κατὰ κάλλος ἀρέσκηται·	ἀφικομένοις	δὲ ἀνδράσιν οὐ πολλοῖς ἀγῶνα
[3, 13]	Ὀρφέα λέγουσιν, οἱ δὲ Ἄβαριν	ἀφικόμενον	ἐξ Ὑπερβορέων. (ὁ δὲ Καρνειός,
[3, 5]	Λύσανδρος μὲν ἐς τὴν Φωκίδα	ἀφικόμενος	καὶ ἀναλαβὼν πανδημεὶ τοὺς Φωκέας
[3, 3]	αἱ πόλεις ἄγουσαι σπονδὰς ἔτυχον.	ἀφικομένου	δὲ τοῦ Λίχα Ὀρέστου τὰ
[3, 8]	ποτε λεχθέντα ἐς τὸν Λεωτυχίδην.	ἀφίκοντο	δὲ καὶ οἱ ἐξ Ἡραίας
[3, 13]	κατάσκοποι τῶν Δωριέων αὐτῇ τε	ἀφίκοντο	ἐς λόγους καὶ παρὰ τὸν
[3, 6]	στρατεύει. τοῖς δὲ Ἀθηναίοις ἀμυνοῦντες	ἀφίκοντο	μὲν ὁ Αἰγυπτίων ὁμοῦ Πατρόκλῳ
[3, 16]	ἐκτήσατο Φορμίων Σπαρτιάτης. παρὰ τοῦτον	ἀφίκοντο	οἱ Διόσκουροι ξένοις ἀνδράσιν ἐοικότες·
[3, 6]	Κλεομένης ἀπέθανεν ὕστερον, ἐς ἀντιλογίαν	ἀφίκοντο	ὑπὲρ τῆς βασιλείας Κλεώνυμός τε
[3, 10]	δὲ Θόρνακι ἐς γὰρ τοῦτον	ἀφίξῃ	προιών ἄγαλμά ἐστι Πυθαέως Ἀπόλλωνος
[3, 2]	τοὺς περιοίκους σφῶν ὑπηκόους ὄντας	ἀφιστάναι.	τότε μὲν δὴ παρὰ οὐδετέρων
[3, 3]	Μεσσηνίους ἤλαυνεν ἐκτὸς Πελοποννήσου πάσης	ἀφίστανται	Λακεδαιμονίων οἱ Μεσσήνιοι. καὶ χρόνον
[3, 5]	τεῖχος οὐκ ἐθελόντων ἀπὸ Θηβαίων	ἀφίστασθαι.	ἐσεληλύθεσαν δὲ ἤδη καὶ Θηβαίων
[3, 8]	δὲ Ἆγιν καὶ τὸν στρατὸν	ἀφῖχθαί	σφισιν ἀμύνοντας, Θρασυδαῖος προεστηκὼς τότε
[3, 15]	οἱ Τυνδάρεων τὰς πέδας φασὶν	ἀφομοιοῦντα	τοῖς δεσμοῖς τὸ ἐς τοὺς
[3, 18]	Πρώνακτος μάχης καταπαύουσιν. (Ἥρα δὲ	ἀφορᾷ	πρὸς Ἰὼ τὴν Ἰνάχου βοῦν
[3, 17]	παῖδες ἐξεργάσασθαι τὸ οἰκοδόμημα ἤθελον,	ἀφορμὴ	δέ σφισιν ἔμελλε τὰ ἐξ
[3, 23]	ὑπὸ Μιθριδάτου προστεταγμένον ἀνθρώπῳ γὰρ	ἀφορῶντι	ἐς κέρδος τὰ θεῖα ὕστερα
[3, 22]	αὐτὴν λέγεται πόλεων, Ἤτιδος καὶ	Ἀφροδισιάδος	καὶ Σίδης. τῶν δὲ πόλεων
[3, 19]	καὶ Ὧραι, σὺν δέ σφισιν	Ἀφροδίτη	καὶ Ἀθηνᾶ τε καὶ Ἄρτεμις·
[3, 15]	κέδρου ποιησάμενον ζῴδιον καὶ ὄνομα	Ἀφροδίτην	θέμενον ἐλπίζειν ἀμύνεσθαι τὴν θεόν.
[3, 18]	λύραν, Σπάρτην δῆθεν, Πολύκλειτος δὲ	Ἀφροδίτην	παρὰ Ἀμυκλαίῳ καλουμένην. οὗτοι δὲ
[3, 18]	μὲν δὴ τῷ πρώτῳ τρίποδι	Ἀφροδίτης	ἄγαλμα ἑστήκει, Ἄρτεμις δὲ ὑπὸ
[3, 18]	τοῦ Παυσανίου πλησίον ἐστὶν Ἀμβολογήρας	Ἀφροδίτης	ἄγαλμα ἱδρυμένον κατὰ μαντείαν, ἄλλα
[3, 12]	ἐν δὲ αὐτῷ Διὸς καὶ	Ἀφροδίτης	ἀγάλματα ἐπίκλησιν Ὀλυμπίων· τοῦτο Ἐπιμενίδην
[3, 17]	δὲ τῆς Χαλκιοίκου ναός ἐστιν	Ἀφροδίτης	Ἀρείας· τὰ δὲ ξόανα ἀρχαῖα
[3, 22]	δὲ τὴν νῆσον ἱερόν ἐστιν	Ἀφροδίτης	ἐν τῇ ἠπείρῳ Μιγωνίτιδος, καὶ
[3, 13]	Λακεδαιμονίοις δὲ ἀπαντικρὺ τῆς Ὀλυμπίας	Ἀφροδίτης	ἐστὶ ναὸς Κόρης Σωτείρας· ποιῆσαι
[3, 15]	ἱερόν. (ἐπίκλησις μὲν δὴ τῆς	Ἀφροδίτης	ἐστὶν ἡ Μορφώ, κάθηται δὲ
[3, 23]	δὲ αὐτόθι ἄξια τὸ μὲν	Ἀφροδίτης	ἐστὶν ἱερόν, τὸ δὲ Ἀσκληπιοῦ
[3, 15]	Τυνδάρεως, γενέσθαι ταῖς θυγατράσιν ἐξ	Ἀφροδίτης	ἡγούμενος τὰ ὀνείδη, τοῦτον οὐδὲ
[3, 13]	ἐπικλύζοντος. (ξόανον δὲ ἀρχαῖον καλοῦσιν	Ἀφροδίτης	Ἥρας· ἐπὶ δὲ θυγατρὶ γαμουμένῃ
[3, 25]	καὶ ἐπὶ θαλάσσῃ ναός ἐστιν	Ἀφροδίτης	καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν λίθου. ἐντεῦθεν
[3, 15]	δὲ αὐτῷ ναὸς ἀρχαῖος καὶ	Ἀφροδίτης	ξόανον ὡπλισμένης. ναῶν δὲ ὧν
[3, 23]	Οὐρανίας ἁγιώτατον καὶ ἱερῶν ὁπόσα	Ἀφροδίτης	παρ' Ἕλλησίν ἐστιν ἀρχαιότατον· αὐτὴ
[3, 18]	θεὸν σέβειν προήγαγεν ἐς πλέον,	Ἀφυταῖοι	δὲ τιμῶσιν Ἄμμωνα οὐδὲν ἧσσον
[3, 18]	καὶ τῇ Λακεδαίμονι πολέμου πρὸς	Ἀφυταίους	παυσαμένοις· καὶ οὕτω τὴν πολιορκίαν
[3, 18]	λέγεται δὲ καὶ Λυσάνδρῳ πολιορκοῦντι	Ἄφυτιν	τὴν ἐν τῇ Παλλήνῃ νύκτωρ
[3, 2]	Πατρεῖ τῷ Πρευγένους κτίζοντι ἐν	Ἀχαίᾳ	πόλιν, ἥντινα Πάτρας καὶ ἐς
[3, 10]	καθὰ καὶ πρότερον ἔγραψα, ἠνδραποδίσαντο	Ἀχαιοὶ	Λακεδαιμονίους καὶ τὸν βασιλέα Κλεομένην
[3, 21]	οὐ δολίχου, σταδίου δὲ ἀνελόμενον,	Ἀχαιὸν	ἐξ Αἰγίου φησὶν εἶναι (καὶ)
[3, 12]	Δωριεῖς πολέμῳ τούς τε ἄλλους	Ἀχαιούς,	οἳ γῆν τὴν Λακωνικὴν τηνικαῦτα
[3, 22]	ἔχοντες, ἀναστήσαντες δὲ Γερονθρῶν τοὺς	Ἀχαιοὺς	παρὰ σφῶν ἐποίκους ἀπέστειλαν· ἐπ'
[3, 12]	μνῆμα ἀποφαίνουσι· δεικνύουσι δὲ καὶ	Ἀχαιῶν	Αἰγιεῖς ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς, Ταλθυβίου
[3, 13]	ἐν τοῦ μάντεως Κριοῦ τιμώμενος	Ἀχαιῶν	ἔτι ἐχόντων τὴν Σπάρτην. (Πραξίλλῃ
[3, 2]	καὶ Ἕλος ἐπὶ θαλάσσῃ πόλισμα	Ἀχαιῶν	ἐχόντων καὶ Ἀργείους τοῖς εἵλωσιν
[3, 2]	Φᾶριν καὶ Γεράνθρας, ἐχόντων ἔτι	Ἀχαιῶν.	τούτων Φαρῖται καὶ Γερανθρᾶται τὴν
[3, 22]	τοῖς ποσὶ πόλεως ἐρείπια καλουμένης	Ἀχαιῶν	τῶν Παρακυπαρισσίων. (ἔστι δὲ ἐν
[3, 18]	πεποίηται δὲ καὶ ἡ πρὸς	Ἀχελῷον	Ἡρακλέους πάλη καὶ τὰ λεγόμενα
[3, 25]	ἔφη τὸν ὄφιν ὑπὸ Ἡρακλέους	ἀχθῆναι	παρ' Εὐρυσθέα· (Ὅμηρος δὲ πρῶτος
[3, 24]	ἐγχωροῦν ἐστιν ἀρχὴν Ἑλένης μνηστῆρα	Ἀχιλλέα	γενέσθαι. ~προελθόντι δὲ ἀπὸ τοῦ
[3, 24]	καὶ ἀποθανεῖν φασιν ὑπὸ Ἀχιλλέως,	Ἀχιλλέα	δὲ κατᾶραί σφισιν ἐς τὴν
[3, 19]	τῆς Λευκῆς, ἰδεῖν μὲν ἔφασκεν	Ἀχιλλέα,	ἰδεῖν δὲ τὸν Ὀιλέως καὶ
[3, 18]	θεοῖς. (παραδίδωσι δὲ καὶ Πηλεὺς	Ἀχιλλέα	τραφησόμενον παρὰ Χίρωνι, ὃς καὶ
[3, 24]	καὶ ἑορτὴν κατὰ ἔτος ἄγουσιν	Ἀχιλλεῖ.	ἄκρα δέ ἐστιν ἐν ταῖς
[3, 19]	σφισι καὶ Ἀντίλοχον· Ἑλένην δὲ	Ἀχιλλεῖ	μὲν συνοικεῖν, προστάξαι δέ οἱ
[3, 20]	τῷ Πλατανιστᾷ, καθέστηκεν αὐτοῖς τῷ	Ἀχιλλεῖ	πρὸ τῆς μάχης θύειν. ποιῆσαι
[3, 25]	Ταίναρον, καὶ λιμένες ὅ τε	Ἀχίλλειός	ἐστι καὶ Ψαμαθοῦς, ἐπὶ δὲ
[3, 24]	ὅτι μὲν τῶν Ἑλένης μνηστήρων	Ἀχιλλεὺς	οὐκ ἔστιν ἐν Καταλόγῳ γυναικῶν,
[3, 4]	προήγαγεν ἐς πλέον δόξης, ὡς	Ἀχιλλεύς	τε τὸν πρὸς Ἰλίῳ πόλεμον
[3, 24]	μὲν τῆς ποιήσεως ἀρχόμενος ὡς	Ἀχιλλεὺς	χαριζόμενος τοῖς Ἀτρέως παισὶ καὶ
[3, 20]	μετὰ δὲ αὐτὸ ἱερόν ἐστιν	Ἀχιλλέως·	ἀνοίγειν δὲ αὐτὸ οὐ νομίζουσιν·
[3, 24]	ταύτῃ, καὶ ἀποθανεῖν φασιν ὑπὸ	Ἀχιλλέως,	Ἀχιλλέα δὲ κατᾶραί σφισιν ἐς
[3, 25]	ἀνώνυμον τέως ὄντα Πύρρος ὁ	Ἀχιλλέως	ἔσχε ταῖς ναυσίν, ἡνίκα ἐπὶ
[3, 19]	κατὰ τοῦ Ἴστρου τὰς ἐκβολὰς	Ἀχιλλέως	ἱερά· ὄνομα μὲν τῇ νήσῳ
[3, 19]	ἀγρίων καὶ ἡμέρων, καὶ ναὸς	Ἀχιλλέως	καὶ ἄγαλμα ἐν αὐτῇ. (ἐς
[3, 24]	μέν ἐστιν Ἀσκληπιοῦ, τὸ δὲ	Ἀχιλλέως,	καὶ ἑορτὴν κατὰ ἔτος ἄγουσιν
[3, 3]	ἐν Ἀθηνᾶς ἱερῷ τὸ δόρυ	Ἀχιλλέως	καὶ Νικομηδεῦσιν ἐν Ἀσκληπιοῦ ναῷ
[3, 18]	δῶρα κομίζουσιν οἱ θεοί. καὶ	Ἀχιλλέως	μονομαχία πρὸς Μέμνονα ἐπείργασται, Διομήδην
[3, 25]	γενέσθαι φασὶν ἀπὸ Πύρρου τοῦ	Ἀχιλλέως,	οἱ δὲ εἶναι θεὸν Πύρριχον
[3, 26]	θαλάσσης αὐτὰς Πύρρον ὀψομένας τὸν	Ἀχιλλέως,	ὅτε ἐς Σπάρτην ἐπὶ τὸν
[3, 19]	καθὰ δὴ καὶ Ὁμήρῳ περὶ	Ἀχιλλέως	πεποίηται λέων δ' ὣς ἄγρια
[3, 8]	σείσαντος ὀπίσω τὸ στράτευμα ἀπεχώρησεν	ἄχρι	Ὀλυμπίας καὶ τοῦ Ἀλφειοῦ προελθόντες·
[3, 20]	ὡς εἴκοσιν ἔστιν Ἅρπλεια καθήκοντα	ἄχρι	τοῦ πεδίου. (τὴν δὲ ἐπ'
[3, 12]	καὶ ἤδη κατὰ τὰ αὐτὰ	ἄχρι	τοῦ τελευταίου· τὰς δὲ ὑπολειφθείσας