Livre, Chap.
[3, 22]	ταύτης Πελοποννησίοις ἱερά ἐστιν, ἐπεὶ	Μαγνησί	γε, οἳ τὰ πρὸς Βορρᾶν
[3, 22]	ἁπάντων ἄγαλμα· ποιῆσαι δὲ οἱ	Μάγνητες	αὐτὸ Βροτέαν λέγουσι τὸν Ταντάλου.
[3, 18]	χορὸς ἐπὶ τῷ θρόνῳ πεποίηται,	Μάγνητες	οἱ συνειργασμένοι Βαθυκλεῖ τὸν θρόνον.
[3, 18]	Αἰγὸς ποταμοῖς ἀνετέθησαν. (Βαθυκλέους δὲ	Μάγνητος,	ὃς τὸν θρόνον ἐποίησε τοῦ
[3, 23]	ἑορτῇ τῆς Ἰνοῦς ἐμβάλλουσιν ἀλφίτων	μάζας.	ταύτας ἐπὶ μὲν αἰσίῳ τοῦ
[3, 17]	δὲ αὐτοῦ Δαιδάλου φασὶν εἶναι	μαθητήν.	πρὸς δὲ τῷ Σκηνώματι ὀνομαζομένῳ
[3, 18]	ὅτου δὲ οὗτος ὁ Βαθυκλῆς	μαθητὴς	ἐγεγόνει καὶ τὸν θρόνον ἐφ'
[3, 13]	ἵππου τοῦ δουρείου τὴν ποίησιν·	μαθόντες	δὲ ὀργήν σφισιν ἔχειν τὸν
[3, 11]	οἱ δὲ Διπαιεῖς ἐν τῇ	Μαιναλίᾳ	πόλισμα Ἀρκάδων ἦσαν. (τέταρτον δὲ
[3, 15]	ποιῆσαι δὲ τὰ ἡρῷα λέγουσι	Μαῖσιν	καὶ Λαίαν τε καὶ Εὐρώπαν,
[3, 6]	ἀπεχώρησεν ἤτοι παρὰ τὸν ἐν	Μακεδονίᾳ	βασιλεύοντα ἢ τὸν Αἰγύπτιον, ὁ
[3, 24]	ἄγαλμα Ἡρακλέους καὶ ἀπὸ τῶν	Μακεδόνων	τρόπαιον, οἳ μοῖρα τῆς Φιλίππου
[3, 10]	πρεσβύτερον παῖδα Ἆγιν κατέλαβεν ἀποθανεῖν	Μακεδόσιν	ἐναντία καὶ Ἀντιπάτρῳ μαχεσάμενον, Εὐδαμίδας
[3, 6]	Αἰγυπτίους τε ὄντας καὶ ναύτας	Μακεδόσιν	ἐπιέναι πεζῇ. Λακεδαιμόνιοι μὲν δὴ
[3, 6]	καὶ αὐτὸς κατὰ νώτου τοῖς	Μακεδόσιν	ἔφασκεν ἐπικείσεσθαι· πρότερον δὲ οὐκ
[3, 12]	(Ταιναρίου) Ταινάριον δὲ ἐπονομάζουσιν (οὐ	μακρὰν	δὲ Ἀθηνᾶς ἄγαλμα, ὃ τοὺς
[3, 13]	Δελφῶν. τοῦ Διονύσου δὲ οὐ	μακρὰν	Διὸς ἱερόν ἐστιν Εὐανέμου, τούτου
[3, 6]	τοῖς δὲ Ἀθηναίοις ἀντισχοῦσιν ἐπὶ	μακρότατον	ἐποιήσατο Ἀντίγονος εἰρήνην, ἐφ' ᾧ
[3, 25]	δὴ τὸν Σιληνὸν ἐν τῇ	Μαλέᾳ	δηλοῖ καὶ τάδε ἐξ ᾄσματος
[3, 25]	λέγουσι δὲ οἱ περὶ τὴν	Μαλέαν	οἰκοῦντες. (ἔστι δὲ ἐν τῇ
[3, 25]	εἰσὶ δὲ οἳ Σιληνὸν ἐκ	Μαλέας	ἐλθόντα ἐνταῦθα λέγουσιν οἰκῆσαι. τραφῆναι
[3, 23]	περιπλεύσαντι δὲ τὴν ἄκραν τῆς	Μαλέας	καὶ ἑκατὸν στάδια ἀποσχόντι, ἐπὶ
[3, 23]	τὴν ὑπὸ τὴν ἄκραν τῆς	Μαλέας	λιμήν ἐστιν ὀνομαζόμενον Νύμφαιον καὶ
[3, 25]	ζαμενὴς δὲ ὁ χοροιτύπος, ὃν	Μαλέας	ὄρος ἔθρεψε, Ναίδος ἀκοίτας, Σιληνός·
[3, 12]	Ἀπόλλων δὲ ὑπὲρ αὐτὸ ἵδρυται	Μαλεάτης.	ἐπὶ δὲ τῷ πέρατι Ἀφεταίδος,
[3, 20]	καὶ ἄλλα τρέφων καὶ αἶγας	μάλιστα	ἀγρίας. παρέχεται δὲ καὶ δι'
[3, 11]	τε ἄλλα διοικοῦσι τὰ σπουδῆς	μάλιστα	ἄξια καὶ παρέχονται τὸν ἐπώνυμον,
[3, 11]	πάντα με ἐφεξῆς, τὰ δὲ>	μάλιστα	ἄξια μνήμης ἐπιλεξάμενον ἀπ' αὐτῶν
[3, 2]	ὡς ἐν τῷ τότε λόγου	μάλιστα	ἄξιον τοῦτο ὑπάρξαν σφίσιν. οὐ
[3, 12]	τῶν ἐς Θερμοπύλας στρατευσαμένων λόγου	μάλιστα	ἀξίως μαχέσασθαι μετά γε αὐτὸν
[3, 9]	ἀναβεβηκὼς εἴη, κατὰ τοῦτο ἡσύχαζον	μάλιστα.	(ἀπεστάλη δὲ καὶ ἐς Θήβας
[3, 22]	Ἀθηνᾶς πεποίηται. ~Γυθίου δὲ τρεῖς	μάλιστα	ἀπέχει σταδίους ἀργὸς λίθος· Ὀρέστην
[3, 21]	χώρας τῆς Λακωνικῆς ἡ Βελεμίνα	μάλιστα	ἄρδεσθαι πέφυκεν, ἥντινα διοδεύει μὲν
[3, 4]	εὐαρίθμητοι δὲ ὁπόσους ἀνδρὸς ἑνὸς	μάλιστα	ἀρετὴ προήγαγεν ἐς πλέον δόξης,
[3, 10]	νεκρός, θάπτουσιν αὐτὸν βασιλέων τιμήσαντες	μάλιστα.	(Ἀρχιδάμου δὲ τοῦ Ἀγησιλάου βασιλεύοντος
[3, 26]	δοκοῦσιν ἕνεκα οἱ ταύτῃ θεῶν	μάλιστα	Ἀσκληπιὸν τιμᾶν, ἅτε Ἀρσινόης παῖδα
[3, 6]	ἀρχομένης ἔτι ἔπεσε τῆς μάχης.	μάλιστα	δέ πως ἐπὶ πταίσμασιν ἐθέλει
[3, 7]	ἐν τῷ τότε τοῦ πολέμου	μάλιστα	ἐγένετο αἴτιος· καὶ ὁ πόλεμος
[3, 7]	τὴν ἀρχήν. οὗτος Ἀρχίδαμος Ἀθηναίοις	μάλιστα	ἐκάκωσε τὴν χώραν στρατῷ τε
[3, 18]	φαίνονται δὲ ἀπ' ἀρχῆς Λακεδαιμόνιοι	μάλιστα	Ἑλλήνων χρώμενοι τῷ ἐν Λιβύῃ
[3, 5]	δύναμιν ἀπάξειν ἔμελλε, καίτοι Λακεδαιμονίοις	μάλιστα	Ἑλλήνων ὡσαύτως δὲ καὶ Ἀθηναίοις
[3, 15]	κατεργάζονται τὸν Οἰωνόν. (τοῦτο Ἡρακλέα	μάλιστα	ἐξηγρίωσεν ἐς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς
[3, 8]	(τὰ μὲν οὖν ἐς πόλεμον	μάλιστα	ἐπίσημα τοιαῦτα ὑπῆρχε τῷ Ἄγιδι·
[3, 3]	ὁ καλούμενος Μεσσηνιακὸς Πολυδώρου βασιλεύοντος	μάλιστα	ἐς ἀκμὴν προῆλθε. λέγουσι δὲ
[3, 21]	κολυμβήθραις δὲ καὶ ὕδασι συντελοῦσι	μάλιστα	ἐς κάλλος. θεῶν δὲ αὐτόθι
[3, 17]	πόλει λόφων καὶ ἄλλων, τὸ	μάλιστα	ἐς μετέωρον ἀνῆκον ὀνομάζουσιν ἀκρόπολιν.
[3, 6]	τοῦ δὲ Ἀρεύς, ὃς ὀκτὼ	μάλιστα	ἔτη γεγονὼς τελευτᾷ νόσῳ. (καὶ
[3, 16]	αὐτῷ καὶ οἴκημα ᾐτοῦντο ᾧ	μάλιστα	ἔχαιρον, ἡνίκα μετὰ ἀνθρώπων ἦσαν.
[3, 9]	μὲν οὖν, καίπερ ἐς τὰ	μάλιστα	ἔχοντες προθύμως μετασχεῖν τοῦ ἐς
[3, 17]	Ποσειδῶν, ἃ δὴ μέγιστα καὶ	μάλιστα	ἦν ἐμοὶ δοκεῖν θέας ἄξια.
[3, 4]	Κῴαν γυναῖκα ἐν ἐπαίνῳ τίθεμαι	μάλιστα,	ἥντινα ἀνδρὸς οὐκ ἀδόξου παρὰ
[3, 1]	δίδυμοι δὲ ὄντες διάφοροι τὰ	μάλιστα	ἦσαν. προεληλυθότες δὲ ἐπὶ μέγα
[3, 8]	τοῦ Ὀλυμπίασιν ὑπ' αὐτῶν εἰργόμενοι	μάλιστα	ἤχθοντο. ἀποστέλλουσιν οὖν κήρυκα ἐπίταγμα
[3, 25]	ὄντα ἀποφαίνουσι, τιμῶσι δὲ θεῶν	μάλιστα	Ἰσσωρίαν Ἄρτεμιν, καὶ πηγή σφισίν
[3, 19]	εὐρυχωρίας, τὸ μέσον ἐστὶν εὐρυχωρὲς	μάλιστα	καὶ τὸ ἄγαλμα ἐνταῦθα ἐνέστηκε.
[3, 6]	διάφορος ἐτύγχανεν ὢν ἐς τὰ	μάλιστα	Λύσανδρος, ἀπόγονος Λυσάνδρου τοῦ Ἀριστοκρίτου.
[3, 3]	Σπάρτῃ καὶ κατὰ γνώμην Λακεδαιμονίων	μάλιστα	ὄντα τῷ δήμῳ οὔτε γὰρ
[3, 5]	καὶ τοῖς αὐτόθι ἱκετεύουσιν ἀσφάλειαν	μάλιστα	παρείχετο· ἐδήλωσαν δὲ οἵ τε
[3, 10]	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ δέκα	μάλιστά	που στάδια ἐκτραπομένοις ἱερὸν Σκοτίτα
[3, 8]	ὕστερον γυναιξὶ καὶ ἄλλαις καὶ	μάλιστα	ταῖς ἐκ Λακεδαίμονος γεγόνασιν Ὀλυμπικαὶ
[3, 24]	εὐλίμενον χωρίον, τῶν δὲ Ἐλευθερολακώνων	μάλιστα	τοῦτο ἐκτετρύχωται, ἐπεὶ καὶ Κλεώνυμος
[3, 9]	ἄλλων τῶν ἐν τέλει καὶ	μάλιστα	ὑπὸ Λυσάνδρου μὴ τὸν Ἀρταξέρξην
[3, 11]	γε ἐς Ἐπιμενίδην Λακεδαιμονίους δοξάζω	μᾶλλον	Ἀργείων λέγειν εἰκότα. ἐνταῦθα, ἔνθα
[3, 23]	τῆς γῆς δὲ ἐν βάθει	μᾶλλον·	ἐς τοῦτο τὸ ὕδωρ ἐν
[3, 11]	ἐκείνου τήν τε βασιλείαν βεβαιωσαμένῳ	μᾶλλον	καὶ ἀξιώματος καὶ δυνάμεως ἐς
[3, 25]	φασιν ἔχειν αὐτὸν, οὐδέν τι	μᾶλλον	Ὁμήρου κύνα τὸν ἀνθρώπῳ σύντροφον
[3, 18]	ὁμονοούντων ἀλλὰ ἐς Μενεσθέα ῥεπόντων	μᾶλλον	ταῖς εὐνοίαις. οὐ μὴν οὐδὲ
[3, 26]	ἀρχαῖον, ὥστε καὶ τοὺς Διοσκούρους	μᾶλλόν	τι αὑτοῖς καὶ οὐ Λακεδαιμονίοις
[3, 16]	βασιλεύοντος. καί μοι εἰκότα λέγειν	μᾶλλόν	τι δοκοῦσιν ἢ Ἀθηναῖοι. ποίῳ
[3, 4]	ὕστερον τούτων ἐπέλαβεν ἡ τελευτὴ	μανέντα·	ὡς γὰρ δὴ ἐλάβετο ξίφους,
[3, 22]	καθεσθέντα ἐπ' αὐτοῦ παύσασθαι τῆς	μανίας·	διὰ τοῦτο ὁ λίθος ὠνομάσθη
[3, 18]	Ἀμβολογήρας Ἀφροδίτης ἄγαλμα ἱδρυμένον κατὰ	μαντείαν,	ἄλλα δὲ Ὕπνου καὶ Θανάτου·
[3, 13]	Ἥρας δὲ ἱερὸν Ὑπερχειρίας κατὰ	μαντείαν	ἐποιήθη, τοῦ Εὐρώτα πολὺ τῆς
[3, 11]	τοῦ Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ κατὰ	μαντείαν	θάπτουσιν ἐνταῦθα. παρὰ δὲ τοῦ
[3, 26]	ὁδὸν ἱερόν ἐστιν Ἰνοῦς καὶ	μαντεῖον.	μαντεύονται μὲν οὖν καθεύδοντες, ὁπόσα
[3, 1]	ὅτι οὐκ ἀφίκοιτο ἐπὶ τὸ	μαντεῖον,	παρὰ δὲ Ἡρακλέους ἐντυχόντος οἱ
[3, 4]	ἱεράν. τὰ δὲ ἐς τοῦ	μαντείου	τὴν διάπειραν οὐδὲ τὸ παράπαν
[3, 18]	Ἑλλήνων χρώμενοι τῷ ἐν Λιβύῃ	μαντείῳ.	λέγεται δὲ καὶ Λυσάνδρῳ πολιορκοῦντι
[3, 10]	ἱερὰ δέξασθαι καὶ ἀνδράσιν ἀμῦναι	μαντείων	πορθήσασι τὸ ἐπιφανέστατον οὐκ ἐς
[3, 12]	πεποίηται μνῆμα τοῖς ἐξ Ἤλιδος	μάντεσι,	καλουμένοις δὲ Ἰαμίδαις. (καὶ Μάρωνός
[3, 11]	Πυθία πείθουσι μετοικήσαντα ἐξ Ἤλιδος	μαντεύεσθαι	Σπαρτιατῶν τῷ κοινῷ· καί σφισιν
[3, 3]	αὐτὰ πρὸς τὸ ἐκ Δελφῶν	μάντευμα,	ἀνέμοις μὲν τοῦ χαλκέως εἰκάζων
[3, 8]	Λεωτυχίδῃ παρέσχεν ἐς πλέον τὸ	μάντευμα	ἀντιλογίαν τὸ ἐκ Δελφῶν, γεγονὸς
[3, 22]	χρεὼν εἴη· καί τι καὶ	μάντευμα	ἦν αὐτοῖς Ἄρτεμιν ἔνθα οἰκήσουσιν
[3, 7]	Ἀρκαδίας τὸ Τεγεατῶν πεδίον, ὑπούλῳ	μαντεύματι	ἐπελθόντες. (μετὰ δὲ Χάριλλον τελευτήσαντα
[3, 17]	θεὸν γενομένου σφίσιν ἐκ Δελφῶν	μαντεύματος.	Λακεδαιμονίοις δὲ (ἡ) ἀκρόπολις μὲν
[3, 15]	νῖκαι πάλης· σέβουσι δὲ ἐκ	μαντεύματος	τὸν Ἱπποσθένην ἅτε Ποσειδῶνι τιμὰς
[3, 13]	ἀπὸ Κάρνου γένος ἐξ Ἀκαρνανίας,	μαντευομένου	δὲ ἐξ Ἀπόλλωνος· τοῦτον γὰρ
[3, 11]	χρησμοῦ, διδόναι οἱ τὸν θεὸν	μαντευομένῳ	πέντε ἀγῶνας πολέμῳ κρατῆσαι. (Λακεδαιμόνιοι
[3, 26]	ἱερόν ἐστιν Ἰνοῦς καὶ μαντεῖον.	μαντεύονται	μὲν οὖν καθεύδοντες, ὁπόσα δ'
[3, 11]	εἰκόνα Ἀγίου. τοῦτον τὸν Ἀγίαν	μαντευσάμενόν	φασι Λυσάνδρῳ τὸ Ἀθηναίων ἑλεῖν
[3, 13]	Καρνειός, ὁ δὲ ἐν τοῦ	μάντεως	Κριοῦ τιμώμενος Ἀχαιῶν ἔτι ἐχόντων
[3, 13]	οἰκίᾳ Κριοῦ τοῦ Θεοκλέους, ἀνδρὸς	μάντεως·	τούτου δὲ τοῦ Κριοῦ γεμιζούσῃ
[3, 13]	Δωριεῦσιν ἀπὸ τούτου τὸν Ἀκαρνᾶνα	μάντιν	καθέστηκεν ἱλάσκεσθαι. ἀλλὰ γὰρ Λακεδαιμονίοις
[3, 11]	ἐν Διπαιεῦσιν Ἀρκάδων πάντων πλὴν	Μαντινέων	ἀντιτεταγμένων· οἱ δὲ Διπαιεῖς ἐν
[3, 4]	Ἰλίῳ πόλεμον καὶ Μιλτιάδης τὸ	Μαραθῶνι	ἔργον. ἀλλὰ γὰρ τὸ Λεωνίδου
[3, 11]	λίθου λευκοῦ καὶ ἄλλοι καὶ	Μαρδόνιος	ὁ Γωβρύου. πεποίηται δὲ καὶ
[3, 4]	εἶχεν ἄκουσαν· (ἐπεὶ δὲ Πλαταιᾶσι	Μαρδόνιός	τε ἔπεσεν ἐν τῇ μάχῃ
[3, 4]	καὶ τὴν ἄλλην ἀγομένην κατασκευήν.	Μαρδονίου	τε οὐκ ἠθέλησεν ὁ Παυσανίας
[3, 21]	Ἐπίδαυρος ἡ Λιμηρὰ Βρασιαὶ Γερόνθραι	Μαριός.	αὗται μὲν οὖν εἰσιν αἱ
[3, 22]	ἠφάνισεν ὁμοῦ τῷ προτέρῳ ναῷ.	(Μαριὸς	δὲ ἄλλο Ἐλευθερολακώνων πόλισμα, ὃ
[3, 22]	ἄλλο τι χωρίον παρέχεται καὶ	Μαριός.	κώμη δὲ ὑπὲρ τὸ πόλισμά
[3, 8]	ἐν Ἡραίᾳ, καὶ τὸ πλῆθος	μάρτυρας	ἐποιεῖτο ἦ μὴν Λεωτυχίδην ἑαυτοῦ
[3, 3]	ὅπλα ὁμοίως χαλκᾶ ἦν πάντα,	μαρτυρεῖ	μοι καὶ Ὁμήρου τῶν ἐπῶν
[3, 8]	Ἀρκάδες καὶ ἦσαν τῷ Λεωτυχίδῃ	μάρτυρες	ὁπόσα Ἄγιδος τελευτῶντος ἤκουσαν. (τῷ
[3, 16]	Σύροι Λαοδικεῖς ἐφ' ἡμῶν ἔχουσι.	(μαρτύρια	δέ μοι καὶ τάδε, τὴν
[3, 26]	Ἰθωμάτα. τοῦτο οἱ Μεσσήνιοί φασι	μαρτύριον	εἶναί σφισι τὰ Λεῦκτρα τὸ
[3, 12]	μάντεσι, καλουμένοις δὲ Ἰαμίδαις. (καὶ	Μάρωνός	ἐστιν ἱερὸν καὶ Ἀλφειοῦ· Λακεδαιμονίων
[3, 16]	ἐς τὰς ἐπὶ τοῖς ἐφήβοις	μάστιγας,	ἐμπίπλαταί τε οὕτως ἀνθρώπων αἵματι
[3, 16]	ἡ δὲ ἐν αἰτίᾳ τοὺς	μαστιγοῦντας	ποιεῖται καὶ πιέζεσθαι δι' αὐτούς
[3, 16]	ὑπὸ σμικρότητος, ἢν δὲ οἱ	(μαστιγοῦντές	ποτε ὑποφειδόμενοι παίωσι κατὰ ἐφήβου
[3, 3]	αἰχμὴ καὶ ὁ σαυρωτήρ, ἡ	μάχαιρα	δὲ καὶ διὰ πάσης χαλκοῦ
[3, 3]	καὶ Νικομηδεῦσιν ἐν Ἀσκληπιοῦ ναῷ	μάχαιρα	ὁ Μέμνονος· καὶ τοῦ μὲν
[3, 7]	ἅτε ἀεὶ νικῶντι ἐν ταῖς	μάχαις,	δῶρα ἔλαβε παρὰ τῶν Ἀλευαδῶν.
[3, 26]	κίφος καλοῦσι τῇ ἐπιχωρίῳ φωνῇ.	Μαχάονα	δὲ ὑπὸ Εὐρυπύλου τοῦ Τηλέφου
[3, 26]	ἀνθρώποις νόσων ἰάματα παρὰ τῷ	Μαχάονι	ἔστιν εὑρέσθαι. καὶ Ῥόδον μὲν
[3, 26]	αὐτόν, οἷα ἐπιστάμενοι φονέα ὄντα	Μαχάονος.	ἀνασώσασθαι δὲ Νέστορα λέγεται τοῦ
[3, 26]	ἀνασώσασθαι δὲ Νέστορα λέγεται τοῦ	Μαχάονος	τὰ ὀστᾶ· Ποδαλείριον δέ, ὡς
[3, 26]	Ἡρακλέους. (ἐνταῦθα ἐν τῇ Γερηνίᾳ	Μαχάονος	τοῦ Ἀσκληπιοῦ μνῆμα καὶ ἱερόν
[3, 26]	ἱερὸν ὀνομάζουσιν, ἄγαλμα δὲ τοῦ	Μαχάονος	χαλκοῦν ἐστιν ὀρθόν· ἐπίκειται δέ
[3, 19]	Αἴαντα τὸν Ὀιλέως ἐς τὰς	μάχας	ἐπικαλουμένων, ὁ Λεώνυμος Κροτωνιάταις στρατηγῶν
[3, 3]	σίδηρον, ὅτι ἐχρῶντο ἐς τὰς	μάχας	ἤδη τῷ σιδήρῳ· τὰ δὲ
[3, 17]	Λακεδαιμόνιοι τὰς ἐξόδους ἐπὶ τὰς	μάχας	οὐ μετὰ σαλπίγγων ἐποιοῦντο ἀλλὰ
[3, 9]	ὡς γὰρ δὴ ἐπύθετο Ἀρταξέρξης	μάχας	τε ἃς ἐνίκησεν Ἀγησίλαος καὶ
[3, 10]	ἀποθανεῖν Μακεδόσιν ἐναντία καὶ Ἀντιπάτρῳ	μαχεσάμενον,	Εὐδαμίδας δὲ ὁ νεώτερος Λακεδαιμονίοις
[3, 5]	(ὡς δὲ ἐπανῆλθεν ἐξ Ἀθηνῶν	μαχεσάμενος	ἄπρακτον μάχην, ὑπάγουσιν αὐτὸν ἐς
[3, 12]	Θερμοπύλας στρατευσαμένων λόγου μάλιστα ἀξίως	μαχέσασθαι	μετά γε αὐτὸν δοκοῦσι Λεωνίδαν.
[3, 14]	τὸ χωρίον, ἔνθα τοῖς ἐφήβοις	μάχεσθαι	καθέστηκε, κύκλῳ μὲν εὔριπος περιέχει
[3, 14]	πρὸς ἄνδρα τὸν εἰρημένον τρόπον	μάχεται·	ἀθρόοι δέ ἐμπίπτουσι βιαίως καὶ
[3, 4]	Μαρδόνιός τε ἔπεσεν ἐν τῇ	μάχῃ	καὶ ἀπώλοντο οἱ βάρβαροι, τὴν
[3, 4]	ὅπλοις, ὁ Κλεομένης ἐνίκα τῇ	μάχῃ·	καὶ ἦν γὰρ πλησίον ἄλσος
[3, 18]	ληφθέντα δὲ αἰχμάλωτον ἐν τῇ	μάχῃ	καὶ πραθέντα ἐς Κρήτην δουλεύειν
[3, 5]	τὴν τυραννίδα ἐν βεβαίῳ. καὶ	μάχῃ	μὲν ἐνίκησεν Ἀθηναίων τοὺς ἔχοντας
[3, 10]	τὸν βασιλέα Κλεομένην τὸν Λεωνίδου	μάχῃ	νικήσαντες. (ἐν δὲ Θόρνακι ἐς
[3, 2]	καὶ Ἀργείους τοῖς εἵλωσιν ἀμύναντας	μάχῃ	νικῶσιν. ~τελευτήσαντος δὲ Ἀλκαμένους Πολύδωρος
[3, 8]	προεστηκὼς τότε τοῦ Ἠλείων δήμου	μάχῃ	Ξενίαν καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ
[3, 19]	Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας προτέρᾳ	μάχῃ.	ὁπόσα δὲ πεποίηται κατὰ τὴν
[3, 18]	(Ἡρακλέους τε πρὸς Ὄρειον Κένταυρον	μάχη	πεποίηται καὶ Θησέως πρὸς Ταῦρον
[3, 18]	ἡ παρὰ Φόλῳ τῶν Κενταύρων	μάχη.	(τὸν δὲ Μίνω καλούμενον Ταῦρον
[3, 5]	τὸν Πειραιᾶ, μετὰ δὲ τὴν	μάχην	αὐτίκα οἱ τὸν στρατὸν ἀπάγειν
[3, 15]	πρὸς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας	μάχην	γενέσθαι λέγουσι. τὸ δὲ ἔχθος
[3, 18]	μηδὲ γενέσθαι δοκῶ πρὸς Ἀφίδνῃ	μάχην	Θησέως τε ἐν Θεσπρώτοις ἐχομένου
[3, 19]	ἀνδρὶ χρὴ πολεμίῳ καταστάντα ἐς	μάχην	οὐδὲν ἔτι ἔχειν ἤπιον, καθὰ
[3, 18]	ἐς Μέδουσαν. παρέντι δὲ Ἡρακλέους	μάχην	πρὸς Θούριον τῶν γιγάντων καὶ
[3, 15]	ὀργῆς εἶχε χωρεῖ σφισιν ἐς	μάχην.	τότε μὲν δὴ τιτρώσκεται καὶ
[3, 14]	ἄλλην πολιτείαν καὶ ἐς τὴν	μάχην	τῶν ἐφήβων ἔθηκεν ὁ Λυκοῦργος.
[3, 5]	ἐπανῆλθεν ἐξ Ἀθηνῶν μαχεσάμενος ἄπρακτον	μάχην,	ὑπάγουσιν αὐτὸν ἐς κρίσιν οἱ
[3, 5]	Ἀθηναίους· ἀνέμενε δὲ ἄρξαι Λακεδαιμονίους	μάχης,	ἄρξασι δὲ αὐτὸς ἤδη κατὰ
[3, 5]	τὸν στρατὸν καὶ διενοεῖτο ὡς	μάχης	ἄρξων. ἐνταῦθα οἵ τε Θηβαῖοι
[3, 6]	καὶ Ἀρέα ἄρχειν πρὸς Ἀντίγονον	μάχης,	ἐκείνων δὲ ἀρξάντων οὕτω καὶ
[3, 9]	Τισσαφέρνην σατράπην τῶν περὶ Ἰωνίαν	μάχης	ἐν Ἕρμου πεδίῳ τήν τε
[3, 14]	δρώμενά ἐστι· θύουσι πρὸ τῆς	μάχης	ἐν τῷ Φοιβαίῳ· τὸ δὲ
[3, 9]	εἶχε μὲν τραῦμα ἐκ τῆς	μάχης,	ἐς δὲ τοὺς ἱκέτας παρενόμησεν
[3, 20]	αὐτοῖς τῷ Ἀχιλλεῖ πρὸ τῆς	μάχης	θύειν. ποιῆσαι δέ σφισι τὸ
[3, 18]	Ἀμφιάραον καὶ Λυκοῦργον τὸν Πρώνακτος	μάχης	καταπαύουσιν. (Ἥρα δὲ ἀφορᾷ πρὸς
[3, 11]	Τεγέᾳ πρὸς Τεγεάτας καὶ Ἀργείους	μάχης	Λακεδαιμονίοις συνεστώσης, ἐπὶ τούτοις δὲ
[3, 6]	ἀγαθὸς ἀρχομένης ἔτι ἔπεσε τῆς	μάχης.	μάλιστα δέ πως ἐπὶ πταίσμασιν
[3, 13]	τεσσαρακοστῷ γὰρ ὕστερον ἔτει τῆς	μάχης	τῆς πρὸς Ἴδαν καὶ Λυγκέα
[3, 15]	καὶ αἶγας θῦσαι πρῶτον, ὅτι	μαχομένῳ	οἱ πρὸς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς
[3, 14]	κλῆρός σφισιν ἐν τῇ νυκτί·	μάχονται	δὲ καὶ ἐν χερσὶ καὶ
[3, 14]	κάπρους ἠθάδας οἱ ἔφηβοι συμβάλλουσι	μαχουμένους·	ὁποτέρων δ' ἂν ὁ κάπρος
[3, 11]	ἐπανόρθωμα ἐγένετο, μὴ τὰ πάντα	με	ἐφεξῆς, τὰ δὲ> μάλιστα ἄξια
[3, 12]	τὰ καλούμενα Βοώνητά ἐστι· καί	με	ὁ λόγος ἀπαιτεῖ πρότερα εἰπεῖν
[3, 1]	μάλιστα ἦσαν. προεληλυθότες δὲ ἐπὶ	μέγα	ἀπεχθείας ὅμως ἐν κοινῷ Θήρᾳ
[3, 6]	πρεσβύτερος τῶν παίδων Ἀγησίπολις παρέσχετο	μέγα	οὐδὲν ἐς μνήμην, Κλεομένης δὲ
[3, 8]	οὕτω· φράζεο δή, Σπάρτη, καίπερ	μεγάλαυχος	ἐοῦσα, μὴ σέθεν ἀρτίποδος βλάστῃ
[3, 2]	ἔπεσι· τῇσι δ' ἐνὶ Κνωσσός,	μεγάλη	πόλις, ἔνθα τε Μίνως ἐννέωρος
[3, 12]	κρατήσαντες. τὸ δὲ ἱερὸν τῆς	Μεγάλης	μητρὸς τιμᾶται περισσῶς δή τι.
[3, 6]	δέ πως ἐπὶ πταίσμασιν ἐθέλει	μεγάλοις	προαφαιρεῖσθαι τὸν ἡγεμόνα ὁ δαίμων,
[3, 2]	τε Μίνως ἐννέωρος βασίλευε Διὸς	μεγάλου	ὀαριστής. (Λυκούργου μὲν οὖν καὶ
[3, 7]	οὐ πολὺ Ἀργείοις ἀπέδοσαν σὺν	μεγάλῳ	πατρίδος τε ὀλέθρῳ καὶ φυγῇ
[3, 26]	πρόκειται δὲ νησὶς πέτρας τῶν	μεγάλων	οὐ μείζων, Πέφνος καὶ ταύτῃ
[3, 18]	ἐφ' ἵππου καθήμενός ἐστιν ἑκάτερος,	Μεγαπένθην	δὲ τὸν Μενελάου καὶ Νικόστρατον
[3, 19]	πλανωμένου, τηνικαῦτα ὑπὸ Νικοστράτου καὶ	Μεγαπένθους	διωχθεῖσαν ἐς Ῥόδον ἀφικέσθαι Πολυξοῖ
[3, 4]	ἄνδρα Πέρσην ἐτιμωρήσατο Ἀρταύκτην καὶ	Μεγαρεῦσιν	οὔ ποτε θεῶν τῶν ἐν
[3, 25]	ταύτῃ Ταίναρον. ἐν αὐτῇ δὲ	μέγαρον	Δήμητρος καὶ ἐπὶ θαλάσσῃ ναός
[3, 15]	οὐ πολὺ λόφος ἐστὶν οὐ	μέγας,	ἐπὶ δὲ αὐτῷ ναὸς ἀρχαῖος
[3, 11]	Δήμου τοῦ Σπαρτιατῶν ἀνδριὰς μεγέθει	μέγας.	καὶ Μοιρῶν Λακεδαιμονίοις ἐστὶν ἱερόν,
[3, 11]	καὶ Δήμου τοῦ Σπαρτιατῶν ἀνδριὰς	μεγέθει	μέγας. καὶ Μοιρῶν Λακεδαιμονίοις ἐστὶν
[3, 22]	ἐν τῷ γυμνασίῳ τὰ τιμώμενα	μεγέθει	μὲν ὑπερβάλλοντα, ἀνθρώπου δὲ ὅμως
[3, 18]	καλουμένην. οὗτοι δὲ οἱ τρίποδες	μεγέθει	τε ὑπὲρ τοὺς ἄλλους εἰσὶ
[3, 19]	καὶ τὸ ἄγαλμα ἐνταῦθα ἐνέστηκε.	(μέγεθος	δὲ αὐτοῦ μέτρῳ μὲν οὐδένα
[3, 23]	σταδίους, ἔστιν Ἰνοῦς καλούμενον ὕδωρ,	μέγεθος	μὲν κατὰ λίμνην μικράν, τῆς
[3, 26]	τῇ νησῖδι ἀγάλματα Διοσκούρων χαλκᾶ	μέγεθος	ποδιαῖα ἐν ὑπαίθρῳ τῆς νησῖδός
[3, 11]	ἀνὰ χρόνον δὲ αὐτὴν ἐς	μέγεθος	τὸ νῦν καὶ ἐς κόσμον
[3, 17]	Ἀμφιτρίτη καὶ Ποσειδῶν, ἃ δὴ	μέγιστα	καὶ μάλιστα ἦν ἐμοὶ δοκεῖν
[3, 9]	δὴ τῆς Ἀσίας τῆς κάτω	μέγιστον	μέρος τηνικαῦτα ἡ Λυδία, καὶ
[3, 4]	καὶ Πέρσαις ἐγένοντο ὕστερον, παρασχομένῳ	μέγιστον	φρόνημα καὶ ἀποδειξαμένῳ λαμπρὰ οὕτω,
[3, 18]	τὸ ἔργον πεποίηται τὸ ἐς	Μέδουσαν.	παρέντι δὲ Ἡρακλέους μάχην πρὸς
[3, 17]	δ' ἐς Λιβύην καὶ ἐπὶ	Μέδουσαν	ὡρμημένῳ διδοῦσαι νύμφαι δῶρά εἰσι
[3, 2]	τὸ δὲ ἱερὸν τοῦτο ἐν	μεθορίῳ	τῆς τε Λακωνικῆς καὶ τῆς
[3, 24]	αὐτῇ χαλκοῖ ποδιαίων ἑστήκασιν οὐ	μείζονες,	πίλους ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς ἔχοντες,
[3, 26]	νησὶς πέτρας τῶν μεγάλων οὐ	μείζων,	Πέφνος καὶ ταύτῃ τὸ ὄνομα·
[3, 15]	ἄλλο τοιόνδε. Οἰωνὸς ἡλικίαν μὲν	μειράκιον,	ἀνεψιὸς δὲ Ἡρακλεῖ Λικυμνίου γὰρ
[3, 14]	Κολοφωνίους· θύουσι γὰρ καὶ Κολοφώνιοι	μέλαιναν	τῇ Ἐνοδίῳ σκύλακα. νυκτεριναὶ δὲ
[3, 12]	Τλησιμένους· Τλησιμένη δὲ Παρθενοπαίου τοῦ	Μελανίωνος	ἀδελφόν, οἱ δὲ παῖδα εἶναι
[3, 14]	καὶ ἐφ' ἡμῶν ἔτι δρόμου	μελέτη	καθέστηκεν. ἐς τοῦτον τὸν Δρόμον
[3, 17]	ἐποιοῦντο ἀλλὰ πρός τε αὐλῶν	μέλη	καὶ ὑπὸ λύρας καὶ κιθάρας
[3, 7]	τὸν Νικάνδρου βασιλεύσαντα μετὰ Νίκανδρον	μέλλει	καὶ αὖθις ὁ λόγος μοι
[3, 8]	πόλεις ἴδωσιν ἐλευθέρας, οὐδὲ αὐτοὶ	μελλήσουσιν	ἔτι ἀφιέναι τὰς ἑαυτῶν, οὕτω
[3, 20]	δ' ἂν τῶν ἐφήβων ἀγωνιεῖσθαι	μέλλωσιν	ἐν τῷ Πλατανιστᾷ, καθέστηκεν αὐτοῖς
[3, 1]	οἱ δὲ ἦσαν ἀπόγονοι Μεμβλιάρου·	Μεμβλίαρον	δὲ ἄνδρα ὄντα τοῦ δήμου
[3, 1]	γένος, οἱ δὲ ἦσαν ἀπόγονοι	Μεμβλιάρου·	Μεμβλίαρον δὲ ἄνδρα ὄντα τοῦ
[3, 1]	Καλλίστην, τοὺς ἀπογόνους οἱ τοῦ	Μεμβλιάρου	παραχωρήσεσθαι τῆς βασιλείας ἐλπίζων ἑκόντας,
[3, 25]	καὶ τοῦ λοιποῦ τοιαῦτα ἐπιδείκνυσθαι,	μεμιασμένην	ἐναποπλύνασα ἐσθῆτα. (Ταινάρου δὲ τῆς
[3, 18]	θεοί. καὶ Ἀχιλλέως μονομαχία πρὸς	Μέμνονα	ἐπείργασται, Διομήδην τε Ἡρακλῆς τὸν
[3, 3]	ἐν Ἀσκληπιοῦ ναῷ μάχαιρα ὁ	Μέμνονος·	καὶ τοῦ μὲν ἥ τε
[3, 19]	ἐπείργασται δὲ τῷ βωμῷ τοῦτο	μὲν	ἄγαλμα Βίριδος, τοῦτο δὲ Ἀμφιτρίτης
[3, 7]	ἀντὶ Δημαράτου γενόμενος βασιλεὺς μετέσχε	μὲν	Ἀθηναίοις καὶ Ἀθηναίων τῷ στρατηγῷ
[3, 23]	ἐμβάλλουσιν ἀλφίτων μάζας. ταύτας ἐπὶ	μὲν	αἰσίῳ τοῦ ἐμβαλόντος καταδεξάμενον ἔχει
[3, 15]	πεποίηται, ταύτης ὄπισθεν ἡρῷα, τὸ	μὲν	Ἀλκίμου, τὸ δὲ Ἐναρσφόρου καὶ
[3, 25]	Ἀμαζόνες, καὶ Ἀπόλλων Ἀμαζόνιος· ξόανα	μὲν	ἀμφότερα, ἀναθεῖναι δὲ λέγουσιν αὐτὰ
[3, 19]	ἐς τὸ ἄνθος εἰρημένα τάχα	μὲν	ἂν ἔχοι καὶ ἄλλως, δοκείτω
[3, 6]	ἐς τὸ Μουσεῖον. καὶ τοῖς	μὲν	ἀνὰ χρόνον αὐτὸς ἐξήγαγεν ἑκουσίως
[3, 20]	στάδια ἀπέχον τῆς πόλεως Ἰκαρίου	μὲν	ἀνάθημα εἶναι, ποιηθῆναι δὲ ἐπὶ
[3, 17]	ἴσας ἐπ' αὐτοῖς Νίκας, Λυσάνδρου	μὲν	ἀνάθημα, τῶν δὲ ἔργων ὑπόμνημα
[3, 3]	Λακεδαιμονίων οἱ Μεσσήνιοι. καὶ χρόνον	μὲν	ἀντέσχον πολεμοῦντες· ὑπόσπονδοι δὲ ὡς
[3, 23]	οὐκ ἀφανές. ~Κύθηρα δὲ κεῖται	μὲν	ἀπαντικρὺ Βοιῶν, ἐς δὲ Πλατανιστοῦντα
[3, 22]	ἐστιν ὁδὸς σταδίων εἴκοσι. (τάδε	μὲν	ἀπὸ Ἀκριῶν ἄνω πρὸς ἤπειρον·
[3, 26]	τὸ ἐν Περγάμῳ γινόμενα· ἄρχονται	μὲν	ἀπὸ Τηλέφου τῶν ὕμνων, προσᾴδουσι
[3, 16]	τῷ Ἀναξανδρίδου παρεγένετο, ἀλλὰ Ἡρακλῆς	μὲν	ἀποκτίννυσιν Ἔρυκα, Δωριέα δὲ αὐτόν
[3, 12]	ὑπὸ Ἀθηναίων. (Λακεδαιμονίοις δὲ ἔστι	μὲν	Ἀπόλλωνος Ἀκρίτα βωμός, ἔστι δ'
[3, 3]	πόλεμον ἀμείνονα εἶναι νομίζοντες τὸν	μὲν	ἀπώσαντο ἄκοντες, Κλεομένει δὲ διδόασιν
[3, 10]	καὶ Ἀθηναῖοί σφισιν ἤμυνον, οἱ	μὲν	ἀρχαίαν δή τινα ἐκ τῶν
[3, 20]	πρὸς τὸ ἐρώτημα, Ἰκάριος τὴν	μὲν	ἅτε δὴ συνιεὶς ὡς βούλεται
[3, 7]	ἐθελοντὴς ἐς Τεγέαν. καὶ ὁ	μὲν	αὐτόθι τὴν Ἀθηνᾶν τὴν Ἀλέαν
[3, 23]	θέας δὲ αὐτόθι ἄξια τὸ	μὲν	Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερόν, τὸ δὲ
[3, 22]	ἐστι τοῦ κόλπου. ταύτην ᾤκισε	μὲν	Βοιὸς τῶν Ἡρακλειδῶν, συναγαγεῖν δὲ
[3, 22]	τε καὶ Ἴσιδος. ἐρείπια ἀπέχει	μὲν	Βοιῶν οὐ πλέον ἢ σταδίους
[3, 19]	δὲ ἀγάλματος τὸ βάθρον παρέχεται	μὲν	βωμοῦ σχῆμα, τεθάφθαι δὲ τὸν
[3, 16]	τῶν βαρβάρων εἶναι ξόανον· τοῦτο	μὲν	γὰρ Ἀστράβακος καὶ Ἀλώπεκος οἱ
[3, 18]	Πάριος καὶ Πολύκλειτος Ἀργεῖος ὁ	μὲν	γυναῖκα ἐποίησεν ἔχουσαν λύραν, Σπάρτην
[3, 24]	δεξιᾷ Γυθίου Λᾶς ἐστι, θαλάσσης	μὲν	δέκα στάδια, Γυθίου δὲ τεσσαράκοντα
[3, 1]	Δωριέας κατελθεῖν ἐς Πελοπόννησον. οἱ	μὲν	δὴ ἀποσεμνύνοντες τὰ ἐς αὐτὸν
[3, 11]	ἐστιν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς. ἡ	μὲν	δὴ γερουσία συνέδριον Λακεδαιμονίοις κυριώτατον
[3, 5]	ἔκφρονας ἐποίησαν αἱ βρονταί. οὕτω	μὲν	δὴ ἐκ τῆς Ἀργολίδος ἀνέζευξεν
[3, 3]	τῇ θαλάσσῃ πολίσματα ἔχοντες. (τὰ	μὲν	δὴ ἐπὶ τοῦ πολέμου συμβάντα,
[3, 14]	ἐς τὸ εἰρημένον χωρίον. τὴν	μὲν	δὴ ἔσοδον, καθ' ἣν ἐσελθεῖν
[3, 26]	εἴκοσιν ἀπέχει Λεῦκτρα. ἐφ' ὅτῳ	μὲν	δή ἐστιν ὄνομα τῇ πόλει
[3, 16]	θεαῖς καὶ αὗται Λευκιππίδες. τὸ	μὲν	δὴ ἕτερον τῶν ἀγαλμάτων ἱερασαμένη
[3, 3]	οἱ προσήκοντες θάπτουσιν αὐτόν. (ἐπὶ	μὲν	δὴ Εὐρυκράτους τοῦ Πολυδώρου βασιλεύοντος
[3, 3]	διὰ πάσης χαλκοῦ πεποίηται. (ταῦτα	μὲν	δὴ ἴσμεν ἔχοντα οὕτως· Ἀναξανδρίδης
[3, 26]	Διοσκούρους φασὶν οἱ Θαλαμᾶται. τοῦτο	μὲν	δὴ καὶ Ἀλκμᾶνα ἐν ᾄσματι
[3, 5]	οἰκίας βασιλεὺς τῆς ἑτέρας. τέσσαρες	μὲν	δὴ καὶ δέκα τῶν γερόντων,
[3, 4]	ἦν Κλεομένει κατὰ γνώμην. (Δημάρατος	μὲν	δὴ κατὰ ἔχθος τὸ Κλεομένους
[3, 14]	Λεανδρὶς κατὰ ὄψιν ὀνείρατος. (τὸ	μὲν	δὴ ξόανον τῆς Θέτιδος ἐν
[3, 6]	Κλεόμβροτος ἔσχε τὴν τιμήν. εἰ	μὲν	δὴ ὁ Λεωνίδας ἐπέτρεψε τῷ
[3, 1]	Μύλης καὶ νεώτερος Πολυκάων. Πολυκάων	μὲν	δὴ ὅποι καὶ δι' ἥντινα
[3, 4]	νόμων πρεσβεῖα τὴν ἀρχήν. ~Δωριεὺς	μὲν	δὴ οὐ γὰρ ἠνείχετο ὑπακούειν
[3, 2]	σφῶν ὑπηκόους ὄντας ἀφιστάναι. τότε	μὲν	δὴ παρὰ οὐδετέρων πολεμησάντων ὅμως
[3, 6]	ναύτας Μακεδόσιν ἐπιέναι πεζῇ. Λακεδαιμόνιοι	μὲν	δὴ παρακινδυνεύειν ὥρμηντο Ἀθηναίων τε
[3, 13]	ἔτι ἐχόντων τὴν Σπάρτην. (Πραξίλλῃ	μὲν	δὴ πεποιημένα ἐστὶν ὡς Εὐρώπης
[3, 21]	ἐν Σπάρτῃ κατηκόους ὄντας. θαλάσσῃ	μὲν	δὴ πλὴν τοῦ Κορινθίων ἰσθμοῦ
[3, 10]	Φωκεῖς τὸ ἐν Δελφοῖς. Θηβαίοις	μὲν	δὴ πολεμεῖν τοῖς Φωκεῦσιν ἀφίκετο
[3, 4]	Λακεδαιμονίων ἀπήντησεν ἐς Θερμοπύλας. γεγόνασι	μὲν	δὴ πόλεμοι καὶ Ἑλλήνων πολλοὶ
[3, 14]	καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀντορύσσουσιν. ἀνὴρ	μὲν	δὴ πρὸς ἄνδρα τὸν εἰρημένον
[3, 7]	δὲ υἱὸς γίνεται Πρύτανις. ἐπὶ	μὲν	δὴ Πρυτάνιδος τοῦ Εὐρυπῶντος τὸ
[3, 9]	ἐς Βοιωτίαν ἐξόδου. κατὰ ταύτην	μὲν	δὴ τὴν ἀνάγκην ὀπίσω τὸ
[3, 22]	καὶ οὗτοι μοῖρα ἦσαν. κατὰ	μὲν	δὴ τὴν ἐξ Ἀκριῶν ἐς
[3, 15]	ἄλλο ἐπῳκοδόμηται Μορφοῦς ἱερόν. (ἐπίκλησις	μὲν	δὴ τῆς Ἀφροδίτης ἐστὶν ἡ
[3, 15]	χωρεῖ σφισιν ἐς μάχην. τότε	μὲν	δὴ τιτρώσκεται καὶ λαθὼν ἀπεχώρησεν·
[3, 22]	οὗτος ἅπας καλεῖται Μιγώνιον. (τοῦτο	μὲν	δὴ τὸ ἱερὸν ποιῆσαι λέγουσιν
[3, 4]	κόπτων τε καὶ λυμαινόμενος. Ἀργεῖοι	μὲν	δὴ τοῖς ἱκέταις τοῦ Ἄργου
[3, 1]	Ὀρέστου, φονεῦσαι τὸν Ἀριστόδημον. (ὀνόματα	μὲν	δὴ τοῖς παισὶν αὐτοῦ Προκλῆς
[3, 25]	ἐλθόντα ἐνταῦθα λέγουσιν οἰκῆσαι. τραφῆναι	μὲν	δὴ τὸν Σιληνὸν ἐν τῇ
[3, 7]	ἐν Αἰγύπτῳ Κλεομένης ἐτελεύτησεν. ~γένους	μὲν	δὴ τοῦ Εὐρυσθένους, καλουμένων δὲ
[3, 8]	ἐσβάλλουσιν ἐς τὴν Ἠλείαν. (τότε	μὲν	δὴ τοῦ θεοῦ σείσαντος ὀπίσω
[3, 13]	Ἴδα καὶ Λυγκέως τάφος. κατὰ	μὲν	δὴ τοῦ λόγου τὸ εἰκὸς
[3, 18]	Μεσσηνίους πολέμου φασὶν εἶναι. (ὑπὸ	μὲν	δὴ τῷ πρώτῳ τρίποδι Ἀφροδίτης
[3, 7]	αὑτοῦ τὸν παῖδα εἶναι. (τοῦτον	μὲν	δὴ τῶν εἰρημένων μετάνοια ἔλαβεν
[3, 10]	ἐς τὴν συμμαχίαν Ἀρχίδαμον. (τὸ	μὲν	δὴ χρήματα ἱερὰ δέξασθαι καὶ
[3, 14]	ὡς τὰ πλείω συμβαίνει. τοσάδε	μὲν	δρῶσιν ἐν τῷ Φοιβαίῳ· ἐς
[3, 22]	δὲ πόλεων τῶν ἀρχαίων τὰς	μὲν	δύο ἐς Ἰταλίαν φεύγοντα Αἰνείαν
[3, 21]	σχῆμα τοῖς ποταμίοις ἐοικότες, ἄλλως	μὲν	δυσεργεῖς, ἢν δὲ ἐπεργασθῶσιν, ἐπικοσμήσαιεν
[3, 5]	τείχει πεσόντας ἀνείλετο. τοῦτο Λακεδαιμονίοις	μὲν	ἐγένετο οὐ κατὰ γνώμην, ἐγὼ
[3, 15]	μενεῖν οὐκ ὄντων πτερῶν. τόνδε	μέν	εἰσιν αἱ πόλεις αὗται τὰ
[3, 8]	ἀντιλογίαν τὸ ἐκ Δελφῶν, γεγονὸς	μὲν	ἐκεῖ, ἔχον δὲ οὕτω· φράζεο
[3, 16]	ἐς δὲ τὴν ὑστεραίαν παρθένος	μὲν	ἐκείνη καὶ θεραπεία πᾶσα ἡ
[3, 20]	τ' ἔφαλον πτολίεθρον. τοῦτο ᾤκισε	μὲν	Ἕλιος νεώτατος τῶν Περσέως παίδων,
[3, 23]	τοὺς Δηλίους· κατασύρας δὲ πολλὰ	μὲν	ἐμπόρων χρήματα, πάντα δὲ ἀναθήματα,
[3, 14]	(τὸ δὲ τοῦ Ἀγνίτα πεποίηται	μὲν	ἐν δεξιᾷ τοῦ Δρόμου, Ἀσκληπιοῦ
[3, 5]	τυραννίδα ἐν βεβαίῳ. καὶ μάχῃ	μὲν	ἐνίκησεν Ἀθηναίων τοὺς ἔχοντας τὸν
[3, 12]	ἐς τὴν Ἑλλάδα ἐπέμφθησαν, Λακεδαιμονίοις	μὲν	ἐπεσήμαινεν ἐς τὸ δημόσιον, ἐν
[3, 9]	προπεπυσμένοι πέμπουσιν ἐς Σπάρτην, ὅπλα	μὲν	(ἐπὶ σφᾶς) ἐπὶ Θήβας δεόμενοι
[3, 19]	Ἑλένης γένοιτο αὐτῷ μηνίματος. Στησίχορος	μὲν	ἐπὶ τούτῳ τὴν παλινῳδίαν ἐποίησεν·
[3, 8]	κυκωόμενον πολέμοιο. (τότε οὖν Λεωτυχίδης	μὲν	ἐς Ἀγησίλαον ταῦτα ἔφασκεν εἰρῆσθαι,
[3, 1]	ἐποίησαν (λαβόντες λογισμὸν ὅτι Θήρᾳ	μὲν	ἐς αὐτὸν ἀνῄει Κάδμον τὸ
[3, 5]	Ἀγησίλαον λόγῳ τότε δὲ Λύσανδρος	μὲν	ἐς τὴν Φωκίδα ἀφικόμενος καὶ
[3, 4]	εἶναι φήσας. τότε δὲ οἱ	μὲν	ἐς τὸ χρηστήριον οἱ Λακεδαιμόνιοι
[3, 18]	ἁλῶναι καὶ αὐτὴν Ἄφιδναν. (τάδε	μὲν	ἐς τοσοῦτον ἐξητάσθω· ἐς Ἀμύκλας
[3, 17]	μαντεύματος. Λακεδαιμονίοις δὲ (ἡ) ἀκρόπολις	μὲν	ἐς ὕψος περιφανὲς ἐξίσχουσα οὐκ
[3, 14]	γεφυρῶν δὲ ἐφ' ἑκατέρᾳ τῇ	μέν	ἐστιν ἄγαλμα Ἡρακλέους, τῇ δὲ
[3, 24]	κῆπον. (ἱερὰ δὲ αὐτόθι τὸ	μέν	ἐστιν Ἀσκληπιοῦ, τὸ δὲ Ἀχιλλέως,
[3, 24]	σταδίους ἑκατὸν ἀπέχει Ζάραξ, ἄλλως	μὲν	εὐλίμενον χωρίον, τῶν δὲ Ἐλευθερολακώνων
[3, 14]	τοῖς ἐφήβοις μάχεσθαι καθέστηκε, κύκλῳ	μὲν	εὔριπος περιέχει κατὰ ταὐτὰ καὶ
[3, 18]	Ἀναξίας δὲ καὶ Μνασίνους, τούτων	μὲν	ἐφ' ἵππου καθήμενός ἐστιν ἑκάτερος,
[3, 19]	ἐπανῆλθεν ἐκ τῆς Λευκῆς, ἰδεῖν	μὲν	ἔφασκεν Ἀχιλλέα, ἰδεῖν δὲ τὸν
[3, 9]	τοῦ ἱεροῦ. (Ἀγησίλαον δὲ ἐλύπει	μὲν	ἡ θυσία μὴ τελεσθεῖσα, διέβαινε
[3, 9]	καταμένουσιν ἄκοντες. Ἀθηναίοις δὲ ἦν	μὲν	ἡ πρόφασις ἐκ τοῦ Πελοποννησίων
[3, 3]	μάχαιρα ὁ Μέμνονος· καὶ τοῦ	μὲν	ἥ τε αἰχμὴ καὶ ὁ
[3, 20]	ἅρματι ἐδεῖτο. (Ὀδυσσεὺς δὲ τέως	μὲν	ἠνείχετο, τέλος δὲ ἐκέλευε Πηνελόπην
[3, 16]	Ἔρυκα ἐπὶ τοῖσδε εἰρημένοις, ἢν	μὲν	Ἡρακλῆς νικήσῃ, γῆν τὴν Ἔρυκος
[3, 8]	ὁ Ἀριστοκρίτου καὶ Ἆγις ὅρκους	μὲν	θεῶν ὑπερέβησαν, οὓς ὤμοσαν Ἀθηναίοις
[3, 23]	χωρίον ἐν ὅροις Βοιατῶν Ἀπόλλωνος	μὲν	ἱερόν ἐστιν, Ἐπιδήλιον δὲ ὀνομαζόμενον·
[3, 24]	τεσσαράκοντα ἀπέχουσα. ᾤκισται δὲ νῦν	μὲν	Ἰλίου καλουμένου καὶ Ἀσίας καὶ
[3, 15]	οἱ στρατεύσαντι ἐς Σπάρτην τιμωρήσασθαι	μὲν	Ἱπποκόωντα, τιμωρήσασθαι δὲ καὶ τοὺς
[3, 8]	δὲ ἔτει τοῦ πολέμου Λακεδαιμόνιοι	μὲν	καὶ Ἆγις παρεσκευάζοντο ὡς ἐς
[3, 1]	Τισαμενοῦ τοῦ Ὀρέστου βασιλεύοντος, Μεσσήνη	μὲν	καὶ Ἄργος ἑκατέρα μοῖρα Τήμενον,
[3, 2]	τῆς ἑτέρας οἰκίας βασιλεὺς συνεξεῖλε	μὲν	καὶ Ἀρχελάῳ τὴν Αἴγυν, ὁπόσα
[3, 10]	δὴ πολεμεῖν τοῖς Φωκεῦσιν ἀφίκετο	μὲν	καὶ ἰδίᾳ συμμαχικὰ ἐπὶ χρήμασιν,
[3, 10]	μνημονεύοντες εὐεργεσίαν, Λακεδαιμόνιοι δὲ προφάσει	μὲν	καὶ οὗτοι φιλίας, κατὰ ἔχθος
[3, 9]	ἀεὶ σὺν τῷ στρατῷ, Τισσαφέρνην	μὲν	καίπερ τὰ πρότερα εὐεργέτην ὄντα
[3, 16]	τῇ Ταυρικῇ θεῷ, ὥστε ἀμφισβητοῦσι	μὲν	Καππάδοκες καὶ οἱ τὸν Εὔξεινον
[3, 23]	ἔστιν Ἰνοῦς καλούμενον ὕδωρ, μέγεθος	μὲν	κατὰ λίμνην μικράν, τῆς γῆς
[3, 10]	γὰρ δὴ ἤδη γέρων τὸν	μὲν	κατὰ τὴν πορείαν ἐπέλαβεν ἡ
[3, 21]	πόλεις καὶ δέκα εἰσί, πρώτη	μὲν	καταβᾶσιν ἐξ Αἰγιῶν ἐπὶ θάλασσαν
[3, 20]	Ὀδυσσεῖ Πηνελόπην γυναῖκα Ἰκάριος, ἐπειρᾶτο	μὲν	κατοικίσαι καὶ αὐτὸν Ὀδυσσέα ἐν
[3, 16]	ἦσαν Θερσάνδρου τοῦ Ἀγαμηδίδα, βασιλεύοντος	μὲν	Κλεωναίων, τετάρτου δὲ ἀπογόνου Κτησίππου
[3, 23]	ἀνέχει καλουμένη Μινῴα· καὶ ὁ	μὲν	κόλπος οὐδέν τι ἔχει διάφορον
[3, 16]	ἐφέστηκε· τὸ δέ ἐστιν ἄλλως	μὲν	κοῦφον ὑπὸ σμικρότητος, ἢν δὲ
[3, 9]	δὲ τῶν χρημάτων μεταλαβόντες Ἀργείων	μὲν	Κύλων τε εἶναι λέγονται καὶ
[3, 8]	δὲ Ἀρχιδάμῳ καὶ θυγάτηρ, ὄνομα	μὲν	Κυνίσκα, φιλοτιμότατα δὲ ἐς τὸν
[3, 13]	πρὸς Κνωσσίους. ~πλησίον δὲ ἔστι	μὲν	Κυνόρτου τοῦ Ἀμύκλα τάφος, ἔστι
[3, 1]	καὶ ἠνάγκασεν ἀποχωρῆσαι δείσαντα, ὡς	μὲν	Λακεδαιμόνιοί φασιν, ἐς Πελλάναν, Μεσσηνίων
[3, 21]	ὀνομάζειν λέγουσιν Αὐγειάς. ἐνταῦθα ἔστι	μὲν	λίμνη καλουμένη Ποσειδῶνος, ἔστι δὲ
[3, 11]	πεποίηται δὲ καὶ Ἀρτεμισία, θυγάτηρ	μὲν	Λυγδάμιδος, ἐβασίλευσε δὲ Ἁλικαρνασσοῦ· ταύτην
[3, 15]	καὶ ἄλλο τοιόνδε. Οἰωνὸς ἡλικίαν	μὲν	μειράκιον, ἀνεψιὸς δὲ Ἡρακλεῖ Λικυμνίου
[3, 13]	εἰσὶν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι, (καὶ) συναμφοτέροις	μὲν	μία τε καὶ δέκα, τῷ
[3, 1]	γενομένων δέ οἱ παίδων Ὑάκινθον	μὲν	νεώτατον ὄντα καὶ τὸ εἶδος
[3, 21]	Ἰλιάδι ἐν Θέτιδος λόγοις· ὑμεῖς	μὲν	νῦν δῦτε θαλάσσης εὐρέα κόλπον,
[3, 6]	τοῖς δὲ Ἀθηναίοις ἀμυνοῦντες ἀφίκοντο	μὲν	ὁ Αἰγυπτίων ὁμοῦ Πατρόκλῳ στόλος,
[3, 25]	ἀθροίζεσθαι τὰς ψυχάς. ἀλλὰ Ἑκαταῖος	μὲν	ὁ Μιλήσιος λόγον εὗρεν εἰκότα,
[3, 12]	ἀγῶνα προθεῖναι δρόμου· καὶ ὅτι	μὲν	Ὀδυσσεὺς ἐκράτει, δῆλά ἐστιν, ἀφεθῆναι
[3, 26]	ἀποτεμομένου. ἀπέχει δὲ Καρδαμύλη θαλάσσης	μὲν	ὀκτὼ σταδίους, Λεύκτρων δὲ καὶ
[3, 11]	προελθόντι ἔστιν ἡ πόλις, Σπάρτη	μὲν	ὀνομασθεῖσα ἐξ ἀρχῆς, προσλαβοῦσα δὲ
[3, 24]	ἐς τὴν σφετέραν, καὶ Σεμέλην	μὲν	οὐ γὰρ αὐτὴν περιοῦσαν ἔτι
[3, 3]	αὐτὴν κελευόντων τῶν ἐφόρων τοῦτο	μὲν	οὐδαμῶς ἐπαγγέλλεται, τοσοῦτον δέ σφισιν
[3, 24]	εἰρημένα. ἐν Ζάρακι δὲ ἄλλο	μὲν	οὐδέν, πρὸς δὲ τοῦ λιμένος
[3, 17]	Χαλκίοικον ἁμαρτεῖν ἀδείας κατ' ἄλλο	μὲν	οὐδέν, φόνου δὲ ἄγος ἐκνίψασθαι
[3, 25]	ἐπὶ Ταινάρῳ καὶ πηγή, νῦν	μὲν	οὐδὲν ὥστε καὶ θαῦμα εἶναι
[3, 19]	ἐνέστηκε. (μέγεθος δὲ αὐτοῦ μέτρῳ	μὲν	οὐδένα ἀνευρόντα οἶδα, εἰκάζοντι δὲ
[3, 21]	(Γυθεᾶται δὲ τῆς πόλεως ἀνθρώπων	μὲν	οὐδένα οἰκιστὴν γενέσθαι λέγουσιν, Ἡρακλέα
[3, 4]	(Παυσανίας δὲ ὁ Κλεομβρότου βασιλεὺς	μὲν	οὐκ ἐγένετο· ἐπιτροπεύων γὰρ Πλείσταρχον
[3, 25]	Πύρριχος ὄνομα ἦν αὐτῷ, Πινδάρῳ	μὲν	οὐκ ἔστιν εἰρημένον, λέγουσι δὲ
[3, 26]	τὸ ἐν τῷ ναῷ σαφῶς	μὲν	οὐκ ἦν ἰδεῖν ὑπὸ στεφανωμάτων,
[3, 21]	Λιμηρὰ Βρασιαὶ Γερόνθραι Μαριός. αὗται	μὲν	οὖν εἰσιν αἱ λοιπαὶ τῶν
[3, 25]	κιθαρῳδὸς χαλκοῦς ἐπὶ δελφῖνος. τὰ	μὲν	οὖν ἐς αὐτὸν Ἀρίονα καὶ
[3, 8]	ἐκκόψαι προρρίζους τὰς Ἀθήνας. (τὰ	μὲν	οὖν ἐς πόλεμον μάλιστα ἐπίσημα
[3, 26]	ἐστιν Ἰνοῦς καὶ μαντεῖον. μαντεύονται	μὲν	οὖν καθεύδοντες, ὁπόσα δ' ἂν
[3, 2]	βασίλευε Διὸς μεγάλου ὀαριστής. (Λυκούργου	μὲν	οὖν καὶ ἐν τοῖς ἔπειτα
[3, 9]	Ἰσθμοῦ, συμμαχεῖν σφισιν ἐπαγγέλλων. (Κορίνθιοι	μὲν	οὖν, καίπερ ἐς τὰ μάλιστα
[3, 9]	ἀποθανεῖν τοὺς ἐγκαταληφθέντας ἔγνωσαν. Θηβαῖοι	μὲν	οὖν κατὰ τὰ αὐτὰ Ἀθηναίοις
[3, 5]	παραίνεσιν τοῦ Αἰγινήτου Λάμπωνος. ~Πλείσταρχος	μὲν	οὖν ὁ Λεωνίδου νεωστὶ τὴν
[3, 24]	Κόλχοις Ἀθηνᾶς Ἀσίας ἱερόν. μετασχόντας	μὲν	οὖν οἶδα Ἰάσονι τοῦ στόλου
[3, 19]	ἀδελφὴν ἀποθανοῦσαν ἔτι παρθένον. τοῦτο	μὲν	οὖν τοῦ Ὑακίνθου τὸ ἄγαλμα
[3, 15]	τὴν Ἄπτερον καλουμένην Νίκην, τῶν	μὲν	οὔποτε τὸν Ἐνυάλιον φεύγοντα οἰχήσεσθαί
[3, 16]	καὶ σίλφιον ἐπ' αὐτῇ. (τάδε	μὲν	οὕτω γενέσθαι λέγουσιν· ἰόντι δὲ
[3, 18]	Διόνυσον δὲ καὶ Ἡρακλέα, τὸν	μὲν	παῖδα ἔτι ὄντα ἐς οὐρανόν
[3, 5]	θελήσαντες. (Παυσανίου δὲ φυγόντος οἱ	μὲν	παῖδες Ἀγησίπολις καὶ Κλεόμβροτος νέοι
[3, 7]	Ἀλέαν ἱκέτευε, Λεωτυχίδου δὲ ὁ	μὲν	παῖς Ζευξίδαμος ζῶντος ἔτι Λεωτυχίδου
[3, 7]	Κλεομένους ἐποίησεν ἰδιώτην. καὶ τοῦ	μὲν	παρὰ βασιλέα Δαρεῖον ἐλθόντος ἐς
[3, 2]	θεῖναι δὲ αὐτὸν λέγουσιν οἱ	μὲν	παρὰ τῆς Πυθίας διδαχθέντα ὑπὲρ
[3, 23]	οὔτε αὐτὸς Μιθριδάτης· ἀλλὰ Μηνοφάνην	μὲν	παραυτίκα, ὡς ἀνήγετο ἐρημώσας τὴν
[3, 18]	καὶ θηρία ἄνω θέοντα, τῇ	μὲν	πάρδαλις, κατὰ δὲ τὸν Πολυδεύκην
[3, 19]	ἢ ὄρνιθας πτερά. καὶ Ἀμύκλαι	μὲν	παρείχοντο τοσαῦτα ἐς μνήμην, ἑτέρα
[3, 18]	ὅτου βασιλεύοντος Λακεδαιμονίων ἐποίησε, τάδε	μὲν	παρίημι, τὸν θρόνον δὲ εἶδόν
[3, 21]	καλουμένη Κροκέαι καὶ λιθοτομία· μία	μὲν	πέτρα συνεχὴς οὐ διήκουσα, λίθοι
[3, 11]	ἀγῶνας πολέμου πέντε ἐνίκησε, πρῶτον	μὲν	Πλαταιᾶσιν ἐναντία Περσῶν, δεύτερον δὲ
[3, 15]	δὲ ἱερὰ καὶ Ἡρακλέους, τῆς	μὲν	πλησίον τοῦ τάφου τοῦ Ἀλκμᾶνος,
[3, 6]	τῇ Σπάρτῃ. τέλος δὲ ὁ	μὲν	πολλά τε καὶ ἐχθρὰ ἐς
[3, 10]	τοῦ δὲ Ἀρχιδάμου τούτου τὸν	μὲν	πρεσβύτερον παῖδα Ἆγιν κατέλαβεν ἀποθανεῖν
[3, 6]	Θεσσαλίᾳ Λεωσθένην. (Κλεομβρότου δὲ ὁ	μὲν	πρεσβύτερος τῶν παίδων Ἀγησίπολις παρέσχετο
[3, 14]	φασιν ἐπ' αἰτίᾳ τοιαύτῃ· πολεμεῖν	μὲν	πρὸς Μεσσηνίους ἀφεστηκότας, τὸν δὲ
[3, 4]	δὲ καὶ ἐπὶ Ἀθήνας, τὸ	μὲν	πρότερον Ἀθηναίοις τε ἐλευθερίαν ἀπὸ
[3, 14]	φυλάσσουσι· Δήμητρα δὲ Χθονίαν Λακεδαιμόνιοι	μὲν	σέβειν φασὶ παραδόντος σφίσιν Ὀρφέως,
[3, 14]	δὲ ἑπτὰ ἐγένοντό νῖκαι, τέσσαρες	μὲν	σταδίου, διαύλου δὲ αἱ λοιπαί·
[3, 21]	ἐξ ἀνθρώπου. (Γύθιον δὲ ἀπέχει	μὲν	σταδίους τριάκοντα Αἰγιῶν, ἐπὶ θαλάσσῃ
[3, 26]	παρ' αὐτὸ τὸ ἱερόν, ἔσοδον	μὲν	στενήν, τὰ δὲ ἔνδον παρεχόμενον
[3, 19]	καὶ Ἀντίλοχον· Ἑλένην δὲ Ἀχιλλεῖ	μὲν	συνοικεῖν, προστάξαι δέ οἱ πλεύσαντι
[3, 1]	ἀρρένων βασιλεύειν καταλείπει Λακεδαίμονα, μητρὸς	μὲν	Ταυγέτης ὄντα, ἀφ' ἧς καὶ
[3, 24]	τὸ ὕδωρ. (Βρασιαὶ δὲ ἐσχάτη	μὲν	ταύτῃ τῶν Ἐλευθερολακώνων πρὸς θαλάσσῃ
[3, 19]	τὰς ἐκβολὰς Ἀχιλλέως ἱερά· ὄνομα	μὲν	τῇ νήσῳ Λευκή, περίπλους δὲ
[3, 1]	εἶναι τῶν ἐποίκων. καὶ Θήρας	μὲν	τῇ τε νήσῳ μετέβαλεν ἀφ'
[3, 1]	ὡς ἔσχε τὴν ἀρχήν, πρῶτα	μὲν	τῇ χώρᾳ καὶ τοῖς ἀνθρώποις
[3, 2]	ναυσὶν ἐς ἀποικίαν. καὶ ὁ	μὲν	τὴν τῆς Ἰωνίας μεταξὺ καὶ
[3, 9]	ἐς Θήβας πρεσβεύειν Ἀριστομηλίδας, μητρὸς	μὲν	τῆς Ἀγησιλάου πατήρ, Θηβαίοις δὲ
[3, 16]	ἀνθρώπων ἦσαν. (ὁ δὲ οἰκίας	μὲν	τῆς ἄλλης ἐκέλευεν αὐτοὺς ἔνθα
[3, 21]	κάλλος. θεῶν δὲ αὐτόθι πρὸ	μὲν	τῆς κώμης Διὸς Κροκεάτα λίθου
[3, 24]	Ἑλένην αὐτόν· (Ὅμηρος δὲ ἔγραψε	μὲν	τῆς ποιήσεως ἀρχόμενος ὡς Ἀχιλλεὺς
[3, 1]	Προκλεῖ δὲ καὶ Εὐρυσθένει μέχρι	μὲν	τῆς προθυμίας τῆς ἐς τὸν
[3, 11]	καὶ Ἀθηναίους γινομένης συμβολῆς. (τὰ	μὲν	Τισαμενοῦ τοιαῦτα ἐπυνθανόμην ὄντα· Σπαρτιάταις
[3, 24]	Διονύσου γενέσθαι τροφόν· καὶ ἀποφαίνουσι	μὲν	τὸ ἄντρον ἔνθα τὸν Διόνυσον
[3, 26]	Μαχάονι ἔστιν εὑρέσθαι. καὶ Ῥόδον	μὲν	τὸ χωρίον τὸ ἱερὸν ὀνομάζουσιν,
[3, 23]	ἐν μέρει χάριτος εὕρασθαι. (τούτοις	μὲν	τοιαῦτα ἀπήντησεν ἀσεβήσασι· τῇ δὲ
[3, 13]	Σπάρτης. (Κάρνειον δὲ Ἀπόλλωνα Δωριεῦσι	μὲν	τοῖς πᾶσι σέβεσθαι καθέστηκεν ἀπὸ
[3, 5]	Λύσανδρος ἔπεσε. (Παυσανίας δὲ ὑστέρησε	μὲν	τοῦ ἀγῶνος παρὰ Τεγεατῶν καὶ
[3, 21]	μάλιστα ἄρδεσθαι πέφυκεν, ἥντινα διοδεύει	μὲν	τοῦ Εὐρώτα τὸ ὕδωρ, παρέχεται
[3, 24]	ἀρχαῖον. (τῶν δὲ ὀρῶν ἐπὶ	μὲν	τοῦ Ἰλίου Διονύσου τέ ἐστι
[3, 16]	ἱερόν. τάφος δέ ἐστιν ὄπισθε	μὲν	τοῦ ναοῦ τῷ Λυκούργου παιδὶ
[3, 3]	τὸ ἐκ Δελφῶν μάντευμα, ἀνέμοις	μὲν	τοῦ χαλκέως εἰκάζων τὰς φύσας,
[3, 11]	πέντε ἀριθμὸν ἑκατέροις οὖσι, τοῖς	μὲν	τοὺς> ἐπὶ τῷ Πλατανιστᾷ καλουμένῳ
[3, 23]	κεκτημένων ἀνδρῶν, τριήρεσιν ἐσπλεύσας ἐφόνευσε	μὲν	τοὺς ἐπιδημοῦντας τῶν ξένων, ἐφόνευσε
[3, 2]	θαλάσσης καὶ ἄλλως ἀσθενῆ, ταῦτα	μὲν	τοὺς Κρῆτας πείσοντα ἐκλιπεῖν, τὰ
[3, 9]	ἐπίκλησιν Ἰτωνίας· Ἀγησίλαος δὲ εἶχε	μὲν	τραῦμα ἐκ τῆς μάχης, ἐς
[3, 26]	ταύτῃ τῇ πόλει Νέστορα οἱ	μὲν	τραφῆναι λέγουσιν, οἱ δὲ ἐς
[3, 9]	νεῶν αὐτῷ. ὁ δὲ ταῖς	μὲν	τριήρεσιν ἐπέστησεν ἡγεμόνα Πείσανδρον τοῦ
[3, 10]	(δὲ ἐν τῇ πόλει τότε	μὲν	τῷ Ἀγησιλάου δείματι ἡσύχαζον· ἀναζεύξαντος
[3, 19]	ἄγρια οἶδεν. (Θεράπνη δὲ ὄνομα	μὲν	τῷ χωρίῳ γέγονεν ἀπὸ τῆς
[3, 17]	(ἐπείργασται δὲ τῷ χαλκῷ πολλὰ	μὲν	τῶν ἄθλων Ἡρακλέους, πολλὰ δὲ
[3, 24]	μνηστευσάμενός ἐστιν Ἑλένην. καὶ ὅτι	μὲν	τῶν Ἑλένης μνηστήρων Ἀχιλλεὺς οὐκ
[3, 7]	Ἀγησικλέους ἀγαγομένῳ γυναῖκα ἥντινα παρθένον	μὲν	τῶν ἐν Λακεδαίμονι εἶναί φασιν
[3, 22]	τῷ γυμνασίῳ τὰ τιμώμενα μεγέθει	μὲν	ὑπερβάλλοντα, ἀνθρώπου δὲ ὅμως ἐστί.
[3, 5]	αἱ διοσημεῖαι παρείχοντο. (καὶ ὁ	μὲν	ὑπὸ τὸ τεῖχος κατεστρατοπεδεύετο ἤδη
[3, 23]	πάντα ἀφιᾶσι· ταῦτα δὲ ἢν	μὲν	ὑπολαβὸν ἀπενέγκῃ τὸ πῦρ, οἱ
[3, 23]	πολὺ ἀπὸ θαλάσσης ἐπὶ μετεώρῳ	μὲν	ᾤκισται, θέας δὲ αὐτόθι ἄξια
[3, 12]	τοῦ τελευταίου· τὰς δὲ ὑπολειφθείσας	μένειν	ἔφοδον ἄλλην μνηστήρων ἔδει καὶ
[3, 15]	δὲ τὴν Νίκην αὐτόθι ἀεὶ	μενεῖν	οὐκ ὄντων πτερῶν. τόνδε μέν
[3, 19]	ἐστιν ἐν αὐτῇ ναός, καὶ	Μενέλαον	καὶ Ἑλένην ἐνταῦθα ταφῆναι λέγουσιν.
[3, 18]	ἐπὶ πατρὶ καὶ τὰ ἐς	Μενέλαον	καὶ τὸν Αἰγύπτιον Πρωτέα ἐν
[3, 22]	τὸ ἱερὸν ποιῆσαι λέγουσιν Ἀλέξανδρον·	Μενέλαος	δὲ Ἴλιον ἑλὼν καὶ ἔτεσιν
[3, 1]	καὶ οἱ Τυνδάρεω παῖδες καὶ	Μενέλαος	ὁ Ἀτρέως Τυνδάρεω γαμβρὸς ὢν
[3, 19]	γέγονεν ἀπὸ τῆς Λέλεγος θυγατρός,	Μενελάου	δέ ἐστιν ἐν αὐτῇ ναός,
[3, 18]	ἐστιν ἑκάτερος, Μεγαπένθην δὲ τὸν	Μενελάου	καὶ Νικόστρατον ἵππος εἷς φέρων
[3, 22]	καὶ μνῆμα Κινάδου· νεὼς τῆς	Μενελάου	καὶ οὗτος κυβερνήτης ἦν. (ἐσέχει
[3, 1]	ὢν Ὀρέστης τε Ἑρμιόνῃ τῇ	Μενελάου	συνοικῶν. κατελθόντων δὲ Ἡρακλειδῶν ἐπὶ
[3, 19]	οὐχ ὁμολογοῦντες Λακεδαιμονίοις φασὶν Ἑλένην	Μενελάου	τελευτήσαντος, Ὀρέστου δὲ ἔτι πλανωμένου,
[3, 14]	οἰκία τὰ ἐφ' ἡμῶν ἰδιώτου,	Μενελάου	τὸ ἀρχαῖον. προελθόντι δὲ ἀπὸ
[3, 12]	δὲ ἕτερος τῶν λόγων τοὺς	Μενελάου	χάριτι στρατεύσαντας ἐπὶ Ἴλιον βουλεύσασθαί
[3, 18]	Ἀθηναίων οὐχ ὁμονοούντων ἀλλὰ ἐς	Μενεσθέα	ῥεπόντων μᾶλλον ταῖς εὐνοίαις. οὐ
[3, 8]	οὐχ αὑτοῦ νομίζοι Λεωτυχίδην. ἐπέλαβε	μέντοι	καὶ Ἆγιν μετάνοια ὕστερον, καὶ
[3, 3]	καὶ ἀξιόλογα ἐς τιμήν. ἔστι	μέντοι	καὶ Πολεμάρχου μνῆμα ἐν Σπάρτῃ,
[3, 23]	διὰ τοῦτο Ἐπιδήλιον ὀνομάζουσι. (τὸ	μέντοι	μήνιμα ἐκ τοῦ θεοῦ διέφυγεν
[3, 4]	οὐ γὰρ ἠνείχετο ὑπακούειν Κλεομένει	μένων	ἐν Λακεδαίμονι ἐς ἀποικίαν στέλλεται·
[3, 23]	τῶν μισθοφόρων θάνατον βίαιον ἐν	μέρει	χάριτος εὕρασθαι. (τούτοις μὲν τοιαῦτα
[3, 9]	τῆς Ἀσίας τῆς κάτω μέγιστον	μέρος	τηνικαῦτα ἡ Λυδία, καὶ αἱ
[3, 17]	εἰργασμένον, ἐληλασμένου δὲ ἰδίᾳ τῶν	μερῶν	καθ' αὑτὸ ἑκάστου συνήρμοσταί τε
[3, 17]	ἱερόν. ἐς δὲ τὴν πρὸς	μεσημβρίαν	στοὰν Κοσμητᾶ τε ἐπίκλησιν Διὸς
[3, 16]	καὶ Κυνοσουρεῖς καὶ οἱ> ἐκ	Μεσόας	τε καὶ Πιτάνης θύοντες τῇ
[3, 22]	ὑπὲρ τὸ πόλισμά ἐστιν ἐν	μεσογαίᾳ	καὶ αὐτή, Γλυππία· καὶ ἐς
[3, 25]	σταδίους τεσσαράκοντα ἀπέχει Πύρριχος ἐν	μεσογαίᾳ.	τὸ δὲ ὄνομα τῇ πόλει
[3, 26]	ἄξια. Γερηνίας δὲ ὡς ἐς	μεσόγαιαν	ἄνω τριάκοντα ἀπέχει σταδίους Ἀλαγονία,
[3, 24]	στάδια καὶ ἐπιστρέψαντι αὐτόθεν ἐς	μεσόγαιαν	καὶ ἐπαναβάντι σταδίους ὡς δέκα,
[3, 19]	ἑκάστην ὑπολειπομένης καὶ εὐρυχωρίας, τὸ	μέσον	ἐστὶν εὐρυχωρὲς μάλιστα καὶ τὸ
[3, 14]	δὲ τὴν ἐπιοῦσαν ὀλίγον πρὸ	μεσούσης	ἡμέρας ἐσίασι κατὰ τὰς γεφύρας
[3, 25]	ἱερὸν Ἱππολαίτιδος· ὀλίγον δὲ ἀπωτέρω	Μέσσα	πόλις καὶ λιμήν. (ἀπὸ τούτου
[3, 20]	δὲ ἐν τῷ πεδίῳ Διὸς	Μεσσαπέως	τέμενος· γενέσθαι δέ οἱ τὴν
[3, 20]	~ἐν Θεράπνῃ δὲ κρήνην τὴν	Μεσσηίδα	ἰδὼν οἶδα. Λακεδαιμονίων δὲ ἑτέροις
[3, 20]	ἡμῶν, οὐ τὴν ἐν Θεράπνῃ	Μεσσηίδα	καλεῖσθαι τὸ ἀρχαῖον· ἡ δὲ
[3, 1]	ἐπὶ Τισαμενοῦ τοῦ Ὀρέστου βασιλεύοντος,	Μεσσήνη	μὲν καὶ Ἄργος ἑκατέρα μοῖρα
[3, 3]	οἰκίας. διαπεπολεμημένου δὲ τοῦ πρὸς	Μεσσήνην	πολέμου καὶ ἤδη Λακεδαιμονίοις δορικτήτου
[3, 13]	τὸ εἰκὸς ἐτάφησαν ἐν τῇ	Μεσσηνίᾳ	καὶ οὐ ταύτῃ· (Μεσσηνίων δὲ
[3, 15]	ὕστερον ποιήσομαι μνήμην ἐν τῇ	Μεσσηνίᾳ	συγγραφῇ. προελθοῦσι δὲ οὐ πολὺ
[3, 11]	ἅπαντες οἱ εἵλωτες, ἀλλὰ τὸ	Μεσσηνιακὸν	ἀπὸ τῶν ἀρχαίων εἱλώτων ἀποσχισθέντες·
[3, 3]	καὶ ὁ πόλεμος ὁ καλούμενος	Μεσσηνιακὸς	Πολυδώρου βασιλεύοντος μάλιστα ἐς ἀκμὴν
[3, 1]	ἐλθεῖν ὡς Ἀφαρέα ἐς τὴν	Μεσσηνίαν	εἶναί τε Ἀφαρέα τὸν Περιήρους
[3, 14]	σφῶν Ἀνάξανδρον ἐσβαλόντα ἐς τὴν	Μεσσηνίαν	λαβεῖν αἰχμαλώτους γυναῖκας, ἐν δὲ
[3, 7]	μοι προσθήσειν προελθόντι ἐς τὴν	Μεσσηνίαν	συγγραφήν. Θεοπόμπου δὲ ἔτι ἔχοντος
[3, 26]	ἐν Σπάρτῃ, βασιλέως Αὐγούστου τῆς	Μεσσηνίας	ἀποτεμομένου. ἀπέχει δὲ Καρδαμύλη θαλάσσης
[3, 26]	τὰ Λεῦκτρα τὸ ἀρχαῖον τῆς	Μεσσηνίας	εἶναι· δύναιτο δ' ἂν καὶ
[3, 2]	τῆς τε Λακωνικῆς καὶ τῆς	Μεσσηνίας	ἐπεποίητο ἐν χωρίῳ καλουμένῳ Λίμναις.
[3, 3]	καὶ ἤδη Λακεδαιμονίοις δορικτήτου τῆς	Μεσσηνίας	οὔσης, Πολύδωρον εὐδοκιμοῦντα ἐν Σπάρτῃ
[3, 1]	καὶ οἰκῆσαί τε αὐτὸν τῆς	Μεσσηνίας	φασὶν ἐν Θαλάμαις καὶ τοὺς
[3, 3]	Πελοποννήσου πάσης ἀφίστανται Λακεδαιμονίων οἱ	Μεσσήνιοι.	καὶ χρόνον μὲν ἀντέσχον πολεμοῦντες·
[3, 26]	τῇ κεφαλῇ στέφανος, ὃν οἱ	Μεσσήνιοι	κίφος καλοῦσι τῇ ἐπιχωρίῳ φωνῇ.
[3, 3]	τοῦ πολέμου συμβάντα, ὃν οἱ	Μεσσήνιοι	Λακεδαιμονίων ἀποστάντες ἐπολέμησαν, οὔ μοι
[3, 26]	φαίνουσι. τὴν δὲ χώραν οἱ	Μεσσήνιοι	ταύτην αὑτῶν φασιν εἶναι τὸ
[3, 3]	δὴ Εὐρυκράτους τοῦ Πολυδώρου βασιλεύοντος	Μεσσήνιοί	τε ἠνείχοντο ὑπήκοοι Λακεδαιμονίων ὄντες
[3, 3]	αὐτὰς Λακεδαιμόνιοί τε αἰτίας καὶ	Μεσσήνιοι	τοῦ πολέμου. (τὰ οὖν λεγόμενα
[3, 26]	εὑρέθη Διὸς Ἰθωμάτα. τοῦτο οἱ	Μεσσήνιοί	φασι μαρτύριον εἶναί σφισι τὰ
[3, 26]	Λευκίππου τοῦ Περιήρους, ὡς οἱ	Μεσσήνιοί	φασι, τούτου μοι δοκοῦσιν ἕνεκα
[3, 7]	ἐκδέχεται τὴν ἀρχήν· ἐπὶ τούτου	Μεσσήνιοι	φεύγουσιν ἐκ Πελοποννήσου, πολέμῳ τὸ
[3, 14]	αἰτίᾳ τοιαύτῃ· πολεμεῖν μὲν πρὸς	Μεσσηνίους	ἀφεστηκότας, τὸν δὲ βασιλέα σφῶν
[3, 3]	Εὐρυκράτους τὸ γὰρ χρεὼν ἤδη	Μεσσηνίους	ἤλαυνεν ἐκτὸς Πελοποννήσου πάσης ἀφίστανται
[3, 26]	τοῖς ἔπεσιν Ἐνόπην τοῖς Ὁμήρου,	Μεσσηνίους	ὄντας, ἐς δὲ τὸ συνέδριον
[3, 20]	οἰκετικὸν τὸ ἐπικτηθὲν ὕστερον, Δωριεῖς	Μεσσηνίους	ὄντας, ὀνομασθῆναι καὶ τούτους ἐξενίκησεν
[3, 18]	δὲ ἀρχαιοτέρους δεκάτην τοῦ πρὸς	Μεσσηνίους	πολέμου φασὶν εἶναι. (ὑπὸ μὲν
[3, 3]	Λακεδαιμονίοις ἐν τῷ προτέρῳ πρὸς	Μεσσηνίους	πολέμῳ Θεόπομπον τὸν Νικάνδρου, βασιλέα
[3, 13]	τῇ Μεσσηνίᾳ καὶ οὐ ταύτῃ·	(Μεσσηνίων	δὲ αἱ συμφοραὶ καὶ ὁ
[3, 1]	μὲν Λακεδαιμόνιοί φασιν, ἐς Πελλάναν,	Μεσσηνίων	δέ ἐστιν ἐς αὐτὸν λόγος
[3, 7]	διαδέχεται τὴν ἀρχήν· καὶ τὰ	Μεσσηνίων	ἐς Τήλεκλον τὸν τῆς ἑτέρας
[3, 2]	δὲ ὕστερον τούτων ἀπέθανεν ὑπὸ	Μεσσηνίων	Τήλεκλος ἐν Ἀρτέμιδος ἱερῷ· τὸ
[3, 5]	σφάλματα ἀεὶ Λακεδαιμονίοις γίνονται ἐν	μέσῳ	πολεμίων ἀποληφθεῖσι, τό τε ἐν
[3, 14]	Θέτιδος ἀνεῦρεν ἔχουσαν καὶ ναὸν	μετ'	αὐτῆς ἱδρύσατο τῇ θεῷ· ἐποίει
[3, 12]	ἑλέσθαι πρώτῳ τῶν ἄλλων καὶ	μετ'	ἐκεῖνον τῷ δευτέρῳ καὶ ἤδη
[3, 7]	Ἀσιναῖοι Λακεδαιμονίοις τοῦ ἔργου δίκην	μετ'	οὐ πολὺ Ἀργείοις ἀπέδοσαν σὺν
[3, 3]	σοφίᾳ χρησάμενος καὶ οὗτος, καὶ	μετ'	οὐ πολὺ εἷλε τὴν Σκῦρον.
[3, 16]	ᾐτοῦντο ᾧ μάλιστα ἔχαιρον, ἡνίκα	μετὰ	ἀνθρώπων ἦσαν. (ὁ δὲ οἰκίας
[3, 10]	τὴν Σπάρτην, οὕτω καὶ αὐτοὶ	μετὰ	Ἀργείων τὰ Ἴσθμια ἄγουσιν. ἀφίκετο
[3, 12]	στρατευσαμένων λόγου μάλιστα ἀξίως μαχέσασθαι	μετά	γε αὐτὸν δοκοῦσι Λεωνίδαν. τοῦ
[3, 21]	τὰ ἐπιθαλάσσια τῆς Λακωνικῆς ἐπιτηδειοτάτας	μετά	γε τὴν Φοινίκων θάλασσαν. (ἀριθμὸς
[3, 9]	τὸ πεζὸν τότε πλεῖστον ἀθροισθὲν	μετά	γε τὸν Ξέρξου καὶ πρότερον
[3, 8]	ἐπέσκηπτε πρὸς Λακεδαιμονίους ταῦτα ἀπαγγέλλειν.	(μετὰ	δὲ Ἆγιν ἀποθανόντα ἀπήλαυνεν Ἀγησίλαος
[3, 21]	ἐξ Αἰγιῶν ἐπὶ θάλασσαν Γύθιον,	μετὰ	δὲ αὐτὴν Τευθρώνη τε καὶ
[3, 12]	μητρὸς τιμᾶται περισσῶς δή τι.	μετὰ	δὲ αὐτὸ ἡρῷα Ἱππολύτου τέ
[3, 20]	ἐπίκλησιν Παρείας ἄγαλμα ἐν ὑπαίθρῳ,	μετὰ	δὲ αὐτὸ ἱερόν ἐστιν Ἀχιλλέως·
[3, 21]	δὲ ἐπὶ τῇ λιθοτομίᾳ χαλκοῖ.	(μετὰ	δὲ Κροκέας ἀποτραπεῖσιν ἐς δεξιὰν
[3, 5]	(τὸ δὲ ἄλλο ἀπέγνω δικαστήριον.	μετὰ	δὲ οὐ πολὺν χρόνον Λακεδαιμονίων
[3, 5]	Ἀθηναίων τοὺς ἔχοντας τὸν Πειραιᾶ,	μετὰ	δὲ τὴν μάχην αὐτίκα οἱ
[3, 20]	παρ' αὐτῷ ἣν Ἄνονον ὀνομάζουσι.	μετὰ	δὲ τὸ Δέρειον σταδίους προελθόντι
[3, 1]	~Λακωνικά.	~μετὰ	δὲ τοὺς Ἑρμᾶς ἐστιν ἤδη
[3, 1]	μετέθετο ἀφ' αὑτοῦ τὰ ὀνόματα,	μετὰ	δὲ τοῦτο ᾤκισέ τε καὶ
[3, 7]	Τεγεατῶν πεδίον, ὑπούλῳ μαντεύματι ἐπελθόντες.	(μετὰ	δὲ Χάριλλον τελευτήσαντα Νίκανδρος ὁ
[3, 7]	νόσῳ, Ἀρχίδαμος δὲ ὁ Ζευξιδάμου	μετὰ	Λεωτυχίδην ἀπελθόντα ἐς Τεγέαν ἔσχε
[3, 7]	(Θεόπομπον δὲ τὸν Νικάνδρου βασιλεύσαντα	μετὰ	Νίκανδρον μέλλει καὶ αὖθις ὁ
[3, 20]	δὴ συνιεὶς ὡς βούλεται ἀπιέναι	μετὰ	Ὀδυσσέως ἀφίησιν, ἄγαλμα δὲ ἀνέθηκεν
[3, 17]	ἐξόδους ἐπὶ τὰς μάχας οὐ	μετὰ	σαλπίγγων ἐποιοῦντο ἀλλὰ πρός τε
[3, 8]	σφᾶς δὲ αὐτοὶ καὶ οὐ	μετὰ	Σπαρτιατῶν τοῦ κοινοῦ τὸ βούλευμα
[3, 22]	τὰ ἐρείπια ὑπόλοιπα ἦν, καὶ	μετὰ	ταῦτα τριάκοντα (προελθόντι που σταδίους
[3, 22]	οὗτος κυβερνήτης ἦν. (ἐσέχει δὲ	μετὰ	τὴν ἄκραν Βοιατικὸς καλούμενος κόλπος,
[3, 21]	ἐς ἀγῶνα ἐλθόντας, ὡς διηλλάγησαν,	μετὰ	τὴν ἔριν οἰκίσαι κοινῇ τὴν
[3, 21]	δοκεῖν δέ μοι κάμνων αὐτίκα	μετὰ	τὴν νίκην ἐκομίζετο, καὶ συμβάσης
[3, 6]	μνήμην, Κλεομένης δὲ ὁ νεώτερος	μετὰ	τὸν ἀδελφὸν τελευτήσαντα ἔσχε τὴν
[3, 15]	οἶκον ὑπάρξαι τὸν Ἱπποκόωντος, ὅτι	μετὰ	τὸν Ἰφίτου θάνατον καθαρσίων ἕνεκα
[3, 21]	Πελλάναν Χαράκωμά ἐστιν ὀνομαζόμενον καὶ	μετὰ	τοῦτο Πελλάνα πόλις τὸ ἀρχαῖον.
[3, 22]	ἑλὼν καὶ ἔτεσιν ὕστερον ὀκτὼ	μετὰ	Τροίας πόρθησιν οἴκαδε ἀνασωθεὶς ἄγαλμα
[3, 7]	μόνοις μησὶν ἑπτά· καὶ αὐτῷ	μετὰ	τῶν ἐφόρων καθημένῳ τηνικαῦτα ἐν
[3, 4]	τῆς Οἴτης τείνουσαν περιαγαγὼν τὴν	μετὰ	Ὑδάρνου στρατιὰν ὁ Τραχίνιος κυκλώσασθαί
[3, 2]	τῶνδε ποιησόμεθα ὁμοῦ τῷ λόγῳ	μεταβάντι	ἐς τοὺς Εὐρυπωντίδας καλουμένους. (Ἀρχελάου
[3, 11]	καὶ ἐς κόσμον τὸν παρόντα	μεταβεβλήκασιν.	εἰσὶ δὲ ἐπὶ τῶν κιόνων
[3, 6]	τὸν Αἰγύπτιον, ὁ δὲ καὶ	μεταγνόντων	ἂν Σπαρτιατῶν ὤνατο οὐδέν· νῦν
[3, 9]	Λακεδαιμονίοις. οἱ δὲ τῶν χρημάτων	μεταλαβόντες	Ἀργείων μὲν Κύλων τε εἶναι
[3, 7]	(τοῦτον μὲν δὴ τῶν εἰρημένων	μετάνοια	ἔλαβεν ὕστερον· Δημάρατον δὲ βασιλεύοντα
[3, 8]	Λεωτυχίδην. ἐπέλαβε μέντοι καὶ Ἆγιν	μετάνοια	ὕστερον, καὶ ἔφερον γὰρ τηνικαῦτα
[3, 5]	Παυσανίας διπλοῦ στρατιωτικοῦ πολεμίων ἀνδρῶν	μεταξὺ	ἀποληφθῆναι, καὶ οὕτω σπονδάς τε
[3, 24]	Κνακαδίου, τῶν ὀρῶν τούτων τὸ	μεταξὺ	ἐπέχουσα, πρότερον δὲ τῆς Ἀσίας
[3, 20]	καὶ ἄρκτων. (Ταλετοῦ δὲ τὸ	μεταξὺ	καὶ Εὐόρα Θήρας ὀνομάζοντες Λητώ
[3, 2]	ὁ μὲν τὴν τῆς Ἰωνίας	μεταξὺ	καὶ Μυσῶν, καλουμένην δὲ Αἰολίδα
[3, 22]	τῷ Νικοκλεῖ τοῦ τε γυμνασίου	μεταξὺ	καὶ τοῦ τείχους τοῦ πρὸς
[3, 19]	δὲ ἔτι πρότερον συνοικοῦσαν φυγῆς	μετασχεῖν	τῆς ἐς Ῥόδον καὶ τῆς
[3, 9]	ἐς τὰ μάλιστα ἔχοντες προθύμως	μετασχεῖν	τοῦ ἐς τὴν Ἀσίαν στόλου,
[3, 14]	Χίονιν δὲ καὶ τοῦ στόλου	μετασχεῖν	τῷ Θηραίῳ Βάττῳ καὶ Κυρήνην
[3, 10]	ὁ Δαμασιστράτου τόν τε Ἀρχίδαμον	μετασχεῖν	τῶν χρημάτων αὐτὸν καὶ ἔτι
[3, 24]	καὶ Κόλχοις Ἀθηνᾶς Ἀσίας ἱερόν.	μετασχόντας	μὲν οὖν οἶδα Ἰάσονι τοῦ
[3, 7]	τὰ πολλὰ ἐκάκωσε τῆς χώρας·	μετασχόντες	δὲ Ἀσιναῖοι Λακεδαιμονίοις τοῦ ἔργου
[3, 1]	Θήρας μὲν τῇ τε νήσῳ	μετέβαλεν	ἀφ' ἑαυτοῦ τὸ ὄνομα καί
[3, 16]	ὅντινα ὁ κλῆρος ἐπελάμβανε, Λυκοῦργος	μετέβαλεν	ἐς τὰς ἐπὶ τοῖς ἐφήβοις
[3, 1]	τῇ χώρᾳ καὶ τοῖς ἀνθρώποις	μετέθετο	ἀφ' αὑτοῦ τὰ ὀνόματα, μετὰ
[3, 9]	Ἀνδροκλείδης καὶ Ἰσμηνίας καὶ Ἀμφίθεμις·	μετέσχε	δὲ καὶ Ἀθηναῖος Κέφαλος καὶ
[3, 7]	δὲ ἀντὶ Δημαράτου γενόμενος βασιλεὺς	μετέσχε	μὲν Ἀθηναίοις καὶ Ἀθηναίων τῷ
[3, 7]	Ἀργείους, Θεόπομπος δὲ αὐτὸς οὐ	μετέσχε	τοῦ ἔργου γήρᾳ καὶ ὑπὸ
[3, 4]	συνελάμβανεν ὅσοι μηδισμοῦ τε αὐτῶν	μετέσχον	καὶ βασιλεῖ Δαρείῳ τῷ Ὑστάσπου
[3, 17]	καὶ ἄλλων, τὸ μάλιστα ἐς	μετέωρον	ἀνῆκον ὀνομάζουσιν ἀκρόπολιν. (ἐνταῦθα Ἀθηνᾶς
[3, 23]	οὐ πολὺ ἀπὸ θαλάσσης ἐπὶ	μετεώρῳ	μὲν ᾤκισται, θέας δὲ αὐτόθι
[3, 15]	Ἡρακλῆς Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας	μετῆλθε	κατ' ἀξίαν ὧν προυπῆρξεν, ἱερὸν
[3, 11]	Τισαμενῷ προεῖπεν ἡ Πυθία πείθουσι	μετοικήσαντα	ἐξ Ἤλιδος μαντεύεσθαι Σπαρτιατῶν τῷ
[3, 24]	πόλιν, Ὀρειάτας ἐς ἐκεῖνο ὀνομαζομένην,	μετονομασθῆναι	Βρασιὰς ἐπὶ τῇ ἐκβολῇ τῇ
[3, 19]	ἐνταῦθα ἐνέστηκε. (μέγεθος δὲ αὐτοῦ	μέτρῳ	μὲν οὐδένα ἀνευρόντα οἶδα, εἰκάζοντι
[3, 1]	οἰκιστῇ· Προκλεῖ δὲ καὶ Εὐρυσθένει	μέχρι	μὲν τῆς προθυμίας τῆς ἐς
[3, 9]	(καί οἱ θεῶν τις ἐβάσκηνε	μὴ	ἀγαγεῖν τὰ βουλεύματα ἐς τέλος.
[3, 6]	ἐς τὰ οἰκεῖα ἠξίου καὶ	μὴ	ἀφειδῶς ἐπ' ἀλλοτρίοις ἀναρρῖψαι. τοῖς
[3, 17]	ἄλληλα καὶ ἧλοι συνέχουσιν αὐτὰ	μὴ	διαλυθῆναι. (καὶ) Κλέαρχον δὲ ἄνδρα
[3, 17]	οὐδέν, φόνου δὲ ἄγος ἐκνίψασθαι	μὴ	δυνηθέντα. (ὡς γὰρ δὴ διέτριβε
[3, 25]	τοῦτο ἔπαυσε γυνὴ τὸ ὕδωρ	μὴ	καὶ τοῦ λοιποῦ τοιαῦτα ἐπιδείκνυσθαι,
[3, 16]	ἡμῶν τέχνης τὸ δὲ ἕτερον	μὴ	καὶ τοῦτο ἐπικοσμεῖν αὐτὴν ἀπεῖπεν
[3, 4]	ποτὲ ἐμπρῆσαι τὴν πόλιν, εἰ	μὴ	κατὰ τὴν ἀτραπὸν τὴν διὰ
[3, 9]	(ἐπὶ σφᾶς) ἐπὶ Θήβας δεόμενοι	μὴ	κινῆσαι, δίκῃ δὲ ὑπὲρ ὧν
[3, 14]	οἶδα Ἑλλήνων νομίζοντας θύειν ὅτι	μὴ	Κολοφωνίους· θύουσι γὰρ καὶ Κολοφώνιοι
[3, 4]	παράπαν ἄλλον γε οὐδένα ὅτι	μὴ	μόνον Κλεομένην τολμήσαντα ἴσμεν. (Κλεομένει
[3, 10]	ἐτόλμων οἱ Φωκεῖς· ταῦτα οὖν	μὴ	παθεῖν ὑπὸ τῶν Φωκέων αὐτοὺς
[3, 6]	ταῖς δυνάμεσιν ἐφιστάντες ἄρχοντα παρῆγον	μή	ποτε πολέμιον γενέσθαι τῇ Σπάρτῃ.
[3, 18]	τοῦτο τὸ χωρίον Λακεδαιμονίων ἀμυνάντων	μὴ	προσαπολέσθαι οἱ καὶ τὸν λειπόμενον
[3, 19]	σὺν τέχνῃ πεποιημένον· ὅτι γὰρ	μὴ	πρόσωπον αὐτῷ καὶ πόδες εἰσὶν
[3, 8]	δή, Σπάρτη, καίπερ μεγάλαυχος ἐοῦσα,	μὴ	σέθεν ἀρτίποδος βλάστῃ χωλὴ βασιλεία.
[3, 5]	τῇ Σφακτηρίᾳ νήσῳ δεῖμα ἐποιήσατο	μή	σφισι καὶ αὐτὸς τρίτου γένηται
[3, 11]	μοι τῇ Ἀτθίδι ἐπανόρθωμα ἐγένετο,	μὴ	τὰ πάντα με ἐφεξῆς, τὰ
[3, 9]	δὲ ἐλύπει μὲν ἡ θυσία	μὴ	τελεσθεῖσα, διέβαινε δὲ ὅμως ἐς
[3, 8]	ἥκιστα ἀνθρώπων θαυμάσαι· ὅτι γὰρ	μὴ	τῇ Κυνίσκᾳ τὸ ἐπίγραμμα ἐποίησεν
[3, 9]	τέλει καὶ μάλιστα ὑπὸ Λυσάνδρου	μὴ	τὸν Ἀρταξέρξην σφίσιν ἐν τῷ
[3, 18]	ὡς δὲ δηλῶσαι συλλαβόντι, ἐπεὶ	μηδὲ	ἄγνωστα τὰ πολλὰ ἦν, Ταυγέτην
[3, 4]	ἀρχὴν τὴν Ἑλλάδα ἰδεῖν αὐτὸν	μηδὲ	Ἀθηναίων ποτὲ ἐμπρῆσαι τὴν πόλιν,
[3, 5]	τὸν στρατὸν ἀπάγειν οἴκαδε ἤρεσε	μηδὲ	ἀνοσίων ἀνδρῶν τυραννίδα αὔξοντα ἐπισπάσασθαι
[3, 7]	Εὐρυσθέως γένεσιν πεποιημένος λήθην ἢ	μηδὲ	ἀρχὴν συνεὶς αὐτῶν οὐκ ἔφη
[3, 4]	ἐς Θερμοπύλας, ἐγένετο ἂν ἐμποδὼν	μηδὲ	ἀρχὴν τὴν Ἑλλάδα ἰδεῖν αὐτὸν
[3, 18]	ὡς οἱ Λακεδαιμόνιοί φασιν, ἐπεὶ	μηδὲ	γενέσθαι δοκῶ πρὸς Ἀφίδνῃ μάχην
[3, 12]	τὰ ἐς αὐτὸν Ἀργείοις, ὅπου	μηδὲ	πολεμῆσαί φασι πρὸς Κνωσσίους. ~πλησίον
[3, 24]	οὐκ ἔστιν ἐν Καταλόγῳ γυναικῶν,	μηδὲν	τοῦτο ἔστω τεκμήριον οὐκ αἰτῆσαι
[3, 11]	ὀνομάζουσιν ἀπὸ λαφύρων ποιηθεῖσαν τῶν	Μηδικῶν·	ἀνὰ χρόνον δὲ αὐτὴν ἐς
[3, 4]	Αἰγινητῶν τοὺς δυνατοὺς συνελάμβανεν ὅσοι	μηδισμοῦ	τε αὐτῶν μετέσχον καὶ βασιλεῖ
[3, 4]	πρότερον. (Ξέρξῃ γὰρ βασιλέων, ὁπόσοι	Μήδοις	καὶ Πέρσαις ἐγένοντο ὕστερον, παρασχομένῳ
[3, 16]	Ἀρτεμισίῳ καὶ Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντος πρὸς	Μήδους,	πλησίον δὲ Ἀστραβάκου καλούμενόν ἐστιν
[3, 14]	τὰ ὀνόματα ἔχουσα οἳ πρὸς	Μήδους	τὸν ἐν Θερμοπύλαις ἀγῶνα ὑπέμειναν.
[3, 16]	ἄρα παρώφθη γενόμενον λάφυρον τῷ	Μήδῳ·	τὸ γὰρ ἐκ Βραυρῶνος ἐκομίσθη
[3, 26]	~ἐς Θαλάμας δὲ ἐξ Οἰτύλου	μῆκος	τῆς ὁδοῦ στάδιοι περὶ τοὺς
[3, 7]	ἔτι ἐπιλαμβάνει τὸ χρεών. (οὐ	μὴν	ἄπαις ἐτελεύτησεν ὁ Ἀρχίδαμος, Ζευξίδαμον
[3, 8]	τὸ πλῆθος μάρτυρας ἐποιεῖτο ἦ	μὴν	Λεωτυχίδην ἑαυτοῦ παῖδα ἡγεῖσθαι καί
[3, 18]	ῥεπόντων μᾶλλον ταῖς εὐνοίαις. οὐ	μὴν	οὐδὲ ἀγῶνος συμβάντος πείθοιτο ἄν
[3, 1]	ἐπὶ παντὶ τὰ βουλεύματα. (οὐ	μὴν	οὐδὲ ὁμονοησάντων τοὺς ἀπογόνους αὐτῶν
[3, 7]	πολιορκίᾳ τὸ ἄστυ εἷλεν. (οὐ	μὴν	τὸν πόλεμόν γε τὸν Πελοποννησίων
[3, 13]	ἐς τὸ στρατόπεδον τοῖς Δωριεῦσι	μήνιμα	Ἀπόλλωνος, καὶ Ἱππότης τε ἔφυγεν
[3, 17]	τὸ ἐπὶ Παυσανίᾳ τοῦ Ἱκεσίου	μήνιμα	ἀποτρέπειν τὸν Ἐπιδώτην λέγοντες τοῦτον.
[3, 4]	Ἐλευσῖνι ὄντων ἐξεγένετο ἱλάσασθαι τὸ	μήνιμα	γῆν ἐπεργασαμένοις τὴν ἱεράν. τὰ
[3, 10]	τὸν νεκρὸν ἁμαρτεῖν τάφου τὸ	μήνιμα	ἐγένετο ἐμποδὼν τὸ ἐκ τοῦ
[3, 23]	τοῦτο Ἐπιδήλιον ὀνομάζουσι. (τὸ μέντοι	μήνιμα	ἐκ τοῦ θεοῦ διέφυγεν οὔτε
[3, 12]	μνῆμα εἶναι. Ταλθυβίου δὲ τούτου	μήνιμα	ἐπὶ τῷ φόνῳ τῶν κηρύκων,
[3, 4]	(εἴη δ' ἂν καὶ τὰ	μηνίματα	ἔκ τε ἡρώων ὁμοῦ καὶ
[3, 19]	ὀφθαλμῶν ἐξ Ἑλένης γένοιτο αὐτῷ	μηνίματος.	Στησίχορος μὲν ἐπὶ τούτῳ τὴν
[3, 23]	Μηνοφάνης οὔτε αὐτὸς Μιθριδάτης· ἀλλὰ	Μηνοφάνην	μὲν παραυτίκα, ὡς ἀνήγετο ἐρημώσας
[3, 23]	ὕστερα λημμάτων οὗτος οὖν ὁ	Μηνοφάνης,	ἅτε οὔσης (ἀτειχίστου τῆς Δήλου
[3, 23]	διὰ τὸν θεὸν δοκούσης παρέχειν,	Μηνοφάνης	Μιθριδάτου στρατηγὸς εἴτε αὐτὸς ὑπερφρονήσας
[3, 23]	ἐκ τοῦ θεοῦ διέφυγεν οὔτε	Μηνοφάνης	οὔτε αὐτὸς Μιθριδάτης· ἀλλὰ Μηνοφάνην
[3, 7]	συνεὶς αὐτῶν οὐκ ἔφη τῶν	μηνῶν	ἕνεκα αὑτοῦ τὸν παῖδα εἶναι.
[3, 9]	τε ἱερείων καιόμενα ἤδη τὰ	μηρία	ἀπορρίπτουσιν ἀπὸ τοῦ βωμοῦ καὶ
[3, 3]	τὴν Πεισάνδρου καὶ ἐς τοῦ	Μηριόνου	τὸν ὀιστόν. βεβαιοῖ δὲ καὶ
[3, 7]	ἐγένετο υἱὸς Δημάρατος ἐν μόνοις	μησὶν	ἑπτά· καὶ αὐτῷ μετὰ τῶν
[3, 8]	ἐς τὸ ἔσχατον ἦσαν συγχωροῦσι	μήτε	τῶν περιοίκων ἔτι ἄρχειν καὶ
[3, 17]	θυγατέρων ἁρπαγή· καὶ Ἥφαιστος τὴν	μητέρα	ἐστὶν ἀπολύων τῶν δεσμῶν. ἐδήλωσα
[3, 13]	δὲ θυγατρὶ γαμουμένῃ νενομίκασι τὰς	μητέρας	τῇ θεῷ θύειν. τοῦ λόφου
[3, 13]	οἱ Τυνδάρεω παῖδες τὰ πρὸς	μητρὸς	ἀπὸ τοῦ Πλευρῶνος· Θέστιον γὰρ
[3, 22]	Σιπύλου, τούτοις ἐπὶ Κοδδίνου πέτρᾳ	Μητρός	ἐστι θεῶν ἀρχαιότατον ἁπάντων ἄγαλμα·
[3, 15]	ὅτι σφίσιν ὁ πρόγονος Τισαμενὸς	μητρὸς	ἦν Δημωνάσσης, ἀδελφῆς Ἀμφιλόχου. (μόνοις
[3, 22]	Ἀκρίαι· θέας δὲ αὐτόθι ἄξια	Μητρὸς	θεῶν ναὸς καὶ ἄγαλμα λίθου.
[3, 1]	τὸν Περιήρους ἀδελφὸν Τυνδάρεω πρὸς	μητρός·	καὶ οἰκῆσαί τε αὐτὸν τῆς
[3, 1]	παίδων ἀρρένων βασιλεύειν καταλείπει Λακεδαίμονα,	μητρὸς	μὲν Ταυγέτης ὄντα, ἀφ' ἧς
[3, 9]	καὶ ἐς Θήβας πρεσβεύειν Ἀριστομηλίδας,	μητρὸς	μὲν τῆς Ἀγησιλάου πατήρ, Θηβαίοις
[3, 1]	Θήρᾳ τῷ Αὐτεσίωνος, ἀδελφῷ τῆς	μητρὸς	σφῶν ὄντι Ἀργείας, ἐπιτροπεύσαντι δὲ
[3, 12]	τὸ δὲ ἱερὸν τῆς Μεγάλης	μητρὸς	τιμᾶται περισσῶς δή τι. μετὰ
[3, 21]	κώμη καλουμένη Κροκέαι καὶ λιθοτομία·	μία	μὲν πέτρα συνεχὴς οὐ διήκουσα,
[3, 13]	καὶ δέκα, τῷ δὲ Ἱπποσθένει	μιᾷ	νίκῃ τὸν υἱὸν παρελθεῖν ὑπῆρξεν.
[3, 13]	Ὀλυμπικαὶ νῖκαι, (καὶ) συναμφοτέροις μὲν	μία	τε καὶ δέκα, τῷ δὲ
[3, 12]	ἤθελεν ἐξ αὐτῶν διὰ τὸ	μίασμα	ἀγαγέσθαι, διέπεμπε δὴ ὁ Δαναὸς
[3, 22]	ὁ τόπος οὗτος ἅπας καλεῖται	Μιγώνιον.	(τοῦτο μὲν δὴ τὸ ἱερὸν
[3, 22]	Λαρύσιον καλούμενόν ἐστιν ὑπὲρ τοῦ	Μιγωνίου·	καὶ ἦρος ἀρχομένου Διονύσῳ τὴν
[3, 22]	θεὰς Πραξιδίκας ἱδρύσατο ἐγγὺς τῆς	Μιγωνίτιδος.	Διονύσου δὲ ὄρος ἱερὸν Λαρύσιον
[3, 22]	ἐστιν Ἀφροδίτης ἐν τῇ ἠπείρῳ	Μιγωνίτιδος,	καὶ ὁ τόπος οὗτος ἅπας
[3, 23]	οἱ διαπεφευγότες τῶν ἐμπόρων καταδύουσι,	Μιθριδάτην	δὲ ὕστερον τούτων ἠνάγκασεν ὁ
[3, 23]	διέφυγεν οὔτε Μηνοφάνης οὔτε αὐτὸς	Μιθριδάτης·	ἀλλὰ Μηνοφάνην μὲν παραυτίκα, ὡς
[3, 23]	αὐτὸς ὑπερφρονήσας εἴτε καὶ ὑπὸ	Μιθριδάτου	προστεταγμένον ἀνθρώπῳ γὰρ ἀφορῶντι ἐς
[3, 23]	τὸν θεὸν δοκούσης παρέχειν, Μηνοφάνης	Μιθριδάτου	στρατηγὸς εἴτε αὐτὸς ὑπερφρονήσας εἴτε
[3, 24]	δέ ἐστιν ἐν ταῖς Βρασιαῖς	μικρά,	προέχουσα ἠρέμα ἐς τὴν θάλασσαν,
[3, 26]	ὁ τὰ ἔπη ποιήσας τὴν	μικρὰν	Ἰλιάδα. (διὸ καὶ τάδε αὐτὸς
[3, 23]	ὕδωρ, μέγεθος μὲν κατὰ λίμνην	μικράν,	τῆς γῆς δὲ ἐν βάθει
[3, 25]	ψυχάς. ἀλλὰ Ἑκαταῖος μὲν ὁ	Μιλήσιος	λόγον εὗρεν εἰκότα, ὄφιν φήσας
[3, 12]	οἱ Λακεδαιμόνιοι τὴν Τιμοθέου τοῦ	Μιλησίου	κιθάραν, καταγνόντες ὅτι χορδαῖς ἑπτὰ
[3, 12]	ἐλθοῦσιν ἐς τὴν Ἀττικὴν ὁ	Μιλτιάδης	ἀποθανεῖν αἴτιος ὑπὸ Ἀθηναίων. (Λακεδαιμονίοις
[3, 4]	τὸν πρὸς Ἰλίῳ πόλεμον καὶ	Μιλτιάδης	τὸ Μαραθῶνι ἔργον. ἀλλὰ γὰρ
[3, 3]	ὀστᾶ τοῦ Θησέως Κίμων ὁ	Μιλτιάδου,	σοφίᾳ χρησάμενος καὶ οὗτος, καὶ
[3, 12]	ἐς ἑνὸς οἶκον ἀνδρὸς κατέσκηψε	Μιλτιάδου	τοῦ Κίμωνος· ἐγεγόνει δὲ καὶ
[3, 12]	δρόμου Ἰκάριος τὸ ἀγώνισμα ἐποίησε	μιμούμενος	Δαναόν. Δαναῷ γὰρ τοῦτο ἐπὶ
[3, 2]	νόμων οὐκ ἄνευ θεοῦ τὸν	Μίνω.	ᾐνίξατο δὲ καὶ Ὅμηρος ἐμοὶ
[3, 18]	τῶν Κενταύρων μάχη. (τὸν δὲ	Μίνω	καλούμενον Ταῦρον οὐκ οἶδα ἀνθ'
[3, 2]	τοὺς νόμους τεθῆναί σφισιν ὑπὸ	Μίνω	λέγουσι, βουλεύσασθαι δὲ ὑπὲρ τῶν
[3, 18]	καὶ Θησέως πρὸς Ταῦρον τὸν	Μίνω.	πεποίηται δὲ καὶ ἡ πρὸς
[3, 2]	Ὅμηρος ἐμοὶ δοκεῖν περὶ τοῦ	Μίνω	τῆς νομοθεσίας ἐν τοῖσδε τοῖς
[3, 23]	κατὰ τὴν πόλιν ἀνέχει καλουμένη	Μινῴα·	καὶ ὁ μὲν κόλπος οὐδέν
[3, 2]	Κνωσσός, μεγάλη πόλις, ἔνθα τε	Μίνως	ἐννέωρος βασίλευε Διὸς μεγάλου ὀαριστής.
[3, 23]	φασιν αὐτὸν παρά του τῶν	μισθοφόρων	θάνατον βίαιον ἐν μέρει χάριτος
[3, 18]	τὸν κύνα. Ἀναξίας δὲ καὶ	Μνασίνους,	τούτων μὲν ἐφ' ἵππου καθήμενός
[3, 15]	Σεβρίου δέ ἐστιν ἐν δεξιᾷ	μνῆμα	Ἀλκμᾶνος, ᾧ ποιήσαντι ᾄσματα οὐδὲν
[3, 12]	(τοῦ δὲ Ἑλληνίου πλησίον Ταλθυβίου	μνῆμα	ἀποφαίνουσι· δεικνύουσι δὲ καὶ Ἀχαιῶν
[3, 12]	ἀγορᾶς, Ταλθυβίου καὶ οὗτοι φάμενοι	μνῆμα	εἶναι. Ταλθυβίου δὲ τούτου μήνιμα
[3, 3]	τιμήν. ἔστι μέντοι καὶ Πολεμάρχου	μνῆμα	ἐν Σπάρτῃ, εἴτε ἀγαθοῦ τὰ
[3, 13]	τάφος, ἔστι δὲ καὶ Κάστορος	μνῆμα,	ἐπὶ δὲ αὐτῷ καὶ ἱερὸν
[3, 14]	Ἀγιαδῶν καλούμενον. προελθοῦσι δὲ Ταινάρου	μνῆμά	ἐστι, καὶ τὴν ἄκραν τὴν
[3, 14]	ἀπαντικρὺ Παυσανίου τοῦ Πλαταιᾶσιν ἡγησαμένου	μνῆμά	ἐστι, τὸ δὲ ἕτερον Λεωνίδου
[3, 20]	Νεοπτολέμου. (προιοῦσι δὲ Ἵππου καλούμενον	μνῆμά	ἐστι. Τυνδάρεως γὰρ θύσας ἐνταῦθα
[3, 1]	πρότερον τοῦ πατρός, καὶ Ὑακίνθου	μνῆμά	ἐστιν ἐν Ἀμύκλαις ὑπὸ τὸ
[3, 17]	ναὸς καὶ Τυνδάρεω πρὸ αὐτοῦ	μνῆμά	ἐστιν· ἡ δὲ πρὸς δυσμὰς
[3, 21]	τῆς ὁδοῦ γίνεται, καὶ Λάδα	μνῆμά	ἐστιν ὠκύτητι ὑπερβαλομένου ποδῶν τοὺς
[3, 14]	τῶν Ἀγιαδῶν ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ	μνῆμα	Εὐμήδους, Ἱπποκόωντος δὲ καὶ οὗτος
[3, 16]	Ἡρακλέους. τοῦ ναοῦ δὲ ἀπαντικρὺ	μνῆμα	Θεοπόμπου τοῦ Νικάνδρου, τὸ δὲ
[3, 19]	εἰκὼν καὶ (ἄγαλμα) Ἀγαμέμνονος νομιζόμενον	μνῆμα.	θεῶν δὲ σέβουσιν οἱ ταύτῃ
[3, 11]	δὲ αὐτοῖς Ἐπιμενίδου τοῦ Κρητὸς	μνῆμα	καὶ Ἀφαρέως τοῦ Περιήρους· καὶ
[3, 26]	τῇ Γερηνίᾳ Μαχάονος τοῦ Ἀσκληπιοῦ	μνῆμα	καὶ ἱερόν ἐστιν ἅγιον, καὶ
[3, 22]	Ἀγαμέμνονος ἐποιήθη. ἔστι δὲ καὶ	μνῆμα	Κινάδου· νεὼς τῆς Μενελάου καὶ
[3, 12]	Ἀρτέμιδος, καὶ προελθοῦσιν ὀλίγον πεποίηται	μνῆμα	τοῖς ἐξ Ἤλιδος μάντεσι, καλουμένοις
[3, 22]	νίκας πέντε· πεποίηται δὲ καὶ	μνῆμα	τῷ Νικοκλεῖ τοῦ τε γυμνασίου
[3, 15]	τοῦ Οἰωνοῦ φόνου. τὸ δὲ	μνῆμα	τῷ Οἰωνῷ πεποίηται παρὰ τὸ
[3, 24]	Λᾶ καὶ ἀνδριὰς ἐπὶ τῷ	μνήματι	ἔπεστι. τοῦτον τὸν Λᾶν οἰκιστὴν
[3, 25]	γενέσθαι. ~προελθόντι δὲ ἀπὸ τοῦ	μνήματος	ἐκδίδωσιν ἐς θάλασσαν ποταμός, ὄνομα
[3, 20]	κίονες δὲ ἑπτὰ (οἳ) τοῦ	μνήματος	τούτου διέχουσιν οὐ πολύ, κατὰ
[3, 14]	μοι λόγος. (ἐγγυτάτω δὲ τῶν	μνημάτων	ἃ τοῖς Ἀγιάδαις πεποίηται στήλην
[3, 2]	τοῖς ἔπειτα τοῦ λόγου ποιήσομαι	μνήμην·	Ἀγησιλάου δὲ παῖς ἐγένετο Ἀρχέλαος.
[3, 8]	Ἀγησίλαος τῆς βασιλείας Λεωτυχίδην, ἐς	μνήμην	ἄγων Λακεδαιμονίοις τὰ ὑπὸ Ἄγιδός
[3, 15]	τούτου δὲ καὶ ὕστερον ποιήσομαι	μνήμην	ἐν τῇ Μεσσηνίᾳ συγγραφῇ. προελθοῦσι
[3, 8]	τοῖς βασιλεῦσιν οὐδέν ἐστιν ἐς	μνήμην.	(ἐπὶ δὲ Ἄγιδος τοῦ Ἀρχιδάμου
[3, 26]	(Καρδαμύλη δέ, ἧς καὶ Ὅμηρος	μνήμην	ἐποιήσατο ἐν Ἀγαμέμνονος ὑποσχέσεσι δώρων,
[3, 19]	Ἀμύκλαι μὲν παρείχοντο τοσαῦτα ἐς	μνήμην,	ἑτέρα δὲ ἐκ τῆς πόλεως
[3, 2]	ἰδίᾳ Λακεδαιμονίων αὐτὸς ἔδρασεν ἡγούμενος,	μνήμην	καὶ τῶνδε ποιησόμεθα ὁμοῦ τῷ
[3, 6]	Ἀγησίπολις παρέσχετο μέγα οὐδὲν ἐς	μνήμην,	Κλεομένης δὲ ὁ νεώτερος μετὰ
[3, 1]	ὑπολιπέσθαι τι καὶ αὐτὸς ἐς	μνήμην,	πόλισμα ἔκτισεν ἐν τῇ Λακωνικῇ.
[3, 10]	Ἀγησιλάῳ πολλά τε εἰργασμένα καὶ	μνήμης	ἄξια ἐν Αἰγύπτῳ. καὶ ἦν
[3, 2]	δὴ παρὰ οὐδετέρων πολεμησάντων ὅμως	μνήμης	ἄξιον πραχθῆναί φασιν οὐδέν· (τοὺς
[3, 11]	ἐφεξῆς, τὰ δὲ> μάλιστα ἄξια	μνήμης	ἐπιλεξάμενον ἀπ' αὐτῶν εἰρηκέναι, δηλώσω
[3, 6]	εὐνοίᾳ καί τι καὶ ἄξιον	μνήμης	ἐς τοὺς ἔπειτα ἐργάσασθαι προθυμούμενοι·
[3, 10]	δή τινα ἐκ τῶν Φωκέων	μνημονεύοντες	εὐεργεσίαν, Λακεδαιμόνιοι δὲ προφάσει μὲν
[3, 3]	τοσοῦτον δὲ ἐν τῷ παρόντι	μνησθησόμεθα	αὐτῶν, τὰ πολλὰ ἡγήσασθαι Λακεδαιμονίοις
[3, 24]	ἀποκτείνας· οὗτος γὰρ καὶ ὁ	μνηστευσάμενός	ἐστιν Ἑλένην. καὶ ὅτι μὲν
[3, 24]	οὐδὲ ἐγχωροῦν ἐστιν ἀρχὴν Ἑλένης	μνηστῆρα	Ἀχιλλέα γενέσθαι. ~προελθόντι δὲ ἀπὸ
[3, 20]	ἐνταῦθα ἵππον τοὺς Ἑλένης ἐξώρκου	μνηστῆρας	ἱστὰς ἐπὶ τοῦ ἵππου τῶν
[3, 12]	καὶ ὀνομάσαι Κελεύθειαν, τοὺς Πηνελόπης	μνηστῆρας	τῷ δρόμῳ νικήσας. ἱδρύσατο δὲ
[3, 13]	ἄγαλμα Ἀφεταίου· τοῖς δὲ Πηνελόπης	μνηστῆρσί	φασιν ἐντεῦθεν γενέσθαι τοῦ δρόμου
[3, 12]	τὴν ἐπίκλησιν τῆς ὁδοῦ. τοῖς	μνηστῆρσιν	Ἰκάριον τῆς Πηνελόπης φασὶν ἀγῶνα
[3, 24]	καὶ ὅτι μὲν τῶν Ἑλένης	μνηστήρων	Ἀχιλλεὺς οὐκ ἔστιν ἐν Καταλόγῳ
[3, 12]	δὲ ὑπολειφθείσας μένειν ἔφοδον ἄλλην	μνηστήρων	ἔδει καὶ ἀγῶνα ἄλλον δρόμου.
[3, 26]	ὡς οἱ Μεσσήνιοί φασι, τούτου	μοι	δοκοῦσιν ἕνεκα οἱ ταύτῃ θεῶν
[3, 16]	Ὀρέστου καὶ ἐνταῦθα βασιλεύοντος. καί	μοι	εἰκότα λέγειν μᾶλλόν τι δοκοῦσιν
[3, 19]	Ἄρεως τροφὸν Θηρώ· δοκεῖν δέ	μοι	Θηρίτας οὐ διὰ τὴν τροφὸν
[3, 3]	ὁμοίως χαλκᾶ ἦν πάντα, μαρτυρεῖ	μοι	καὶ Ὁμήρου τῶν ἐπῶν τὰ>
[3, 10]	τὸν Ἄγιδος ὡς ἔσχεν, ἤδη	μοι	καὶ τάδε ἡ Σικυωνία γραφὴ
[3, 11]	τῶν ἀρχαίων εἱλώτων ἀποσχισθέντες· καί	μοι	καὶ τάδε ὁ λόγος αὐτίκα
[3, 16]	ἐφ' ἡμῶν ἔχουσι. (μαρτύρια δέ	μοι	καὶ τάδε, τὴν ἐν Λακεδαίμονι
[3, 6]	Ἄρατον· προσεπελάβετο δὲ ὁ λόγος	μοι	καὶ τρόπον ὅντινα ἐν Αἰγύπτῳ
[3, 21]	ἐστεφανοῦτο δολίχῳ κρατῶν, δοκεῖν δέ	μοι	κάμνων αὐτίκα μετὰ τὴν νίκην
[3, 14]	ἀναστῆσαί φασιν ἐπὶ Λυγκεῖ· καί	μοι	(κἀμοὶ) καὶ τοῦτο ἀποφαίνει τὸν
[3, 3]	Μεσσήνιοι Λακεδαιμονίων ἀποστάντες ἐπολέμησαν, οὔ	μοι	κατὰ καιρὸν ἦν ἐν τῇ
[3, 14]	ἐς αὐτὴν ὁ Αἰγιναῖος ἔχει	μοι	λόγος. (ἐγγυτάτω δὲ τῶν μνημάτων
[3, 8]	αὐτῆς. (δοκοῦσι δὲ οἱ Σπαρτιᾶταί	μοι	ποίησιν καὶ ἔπαινον τὸν ἀπ'
[3, 7]	μέλλει καὶ αὖθις ὁ λόγος	μοι	προσθήσειν προελθόντι ἐς τὴν Μεσσηνίαν
[3, 21]	αὐτὰς ὁ λόγος ἐπέλθῃ δή	μοι,	συντελούσας ἴστω τις ἐς Σπάρτην
[3, 24]	Λακωνικῶν πολισμάτων ἐποίησεν ἀνάστατον· καί	μοι	τὰ ἐς τὸν Κλεώνυμον ἑτέρωθί
[3, 6]	Σπαρτιᾶται βασιλευόμενοι, πρότερον ἔτι ἐδήλωσέ	μοι	τὰ ἐς τὸν Σικυώνιον Ἄρατον·
[3, 3]	ἔσχεν οὗτος πέρας, τοῦ λόγου	μοι	τὰ ἐφεξῆς δηλώσει· τοσοῦτον δὲ
[3, 12]	ταύτην ἐστίν, ὡς ἤδη λέλεκταί	μοι,	τὰ ὀνομαζόμενα Βοώνητα, Πολυδώρου ποτὲ
[3, 11]	ὃ δὲ ἐν τῇ συγγραφῇ	μοι	τῇ Ἀτθίδι ἐπανόρθωμα ἐγένετο, μὴ
[3, 3]	ὀιστόν. βεβαιοῖ δὲ καὶ ἄλλως	μοι	τὸν λόγον ἐν Φασήλιδι ἀνακείμενον
[3, 9]	ἐς τὴν Λυσάνδρου τελευτὴν ἐδήλωσέ	μοι	τοῦ λόγου τὰ ἐς Παυσανίαν·
[3, 14]	εἰσὶ δὲ οἱ Κροτανοὶ Πιτανατῶν	μοῖρα.	Ἀσκληπιοῦ δὲ οὐ πόρρω τῆς
[3, 22]	ἐμοῦ δὲ Ἐλευθερολακώνων καὶ οὗτοι	μοῖρα	ἦσαν. κατὰ μὲν δὴ τὴν
[3, 10]	κατὰ τὴν πορείαν ἐπέλαβεν ἡ	μοῖρα·	Λακεδαιμόνιοι δέ, ὡς ἐκομίσθη σφίσιν
[3, 1]	Μεσσήνη μὲν καὶ Ἄργος ἑκατέρα	μοῖρα	Τήμενον, ἡ δὲ Κρεσφόντην ἔσχεν
[3, 24]	ἀπὸ τῶν Μακεδόνων τρόπαιον, οἳ	μοῖρα	τῆς Φιλίππου στρατιᾶς ἦσαν, ἡνίκα
[3, 14]	οὐ πολὺ ἀφεστηκός. ἐνταῦθα ἑκατέρα	μοῖρα	τῶν ἐφήβων σκύλακα κυνὸς τῷ
[3, 11]	λέγειν εἰκότα. ἐνταῦθα, ἔνθα αἱ	Μοῖραι,	καὶ Ἑστία τοῖς Λακεδαιμονίοις ἐστὶ
[3, 19]	καὶ Πλούτων, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς	Μοῖραί	τε καὶ Ὧραι, σὺν δέ
[3, 10]	καὶ Ὑακίνθῳ δρᾶσαι. ταύτην τὴν	μοῖραν	ἐπιθέμενοι καθ' ὁδὸν Ἀθηναῖοι καὶ
[3, 8]	τὴν στρατιάν, Λυσίστρατον Σπαρτιάτην καὶ	μοῖράν	τε τῆς δυνάμεως καὶ Ἠλείων
[3, 11]	Σπαρτιατῶν ἀνδριὰς μεγέθει μέγας. καὶ	Μοιρῶν	Λακεδαιμονίοις ἐστὶν ἱερόν, Ὀρέστου δὲ
[3, 20]	ἔστιν ὁρᾶν· γυναῖκες γὰρ δὴ	μόναι	καὶ τὰ ἐς τὰς θυσίας
[3, 20]	τὸ δὲ ἐν τῷ ναῷ	μόναις	γυναιξὶν ἔστιν ὁρᾶν· γυναῖκες γὰρ
[3, 11]	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς Καίσαρος, ὃς	μοναρχίας	πρῶτος ἐν Ῥωμαίοις ἐπεθύμησεν καὶ
[3, 15]	μητρὸς ἦν Δημωνάσσης, ἀδελφῆς Ἀμφιλόχου.	(μόνοις	δὲ Ἑλλήνων Λακεδαιμονίοις καθέστηκεν Ἥραν
[3, 7]	Ἀρίστωνι ἐγένετο υἱὸς Δημάρατος ἐν	μόνοις	μησὶν ἑπτά· καὶ αὐτῷ μετὰ
[3, 18]	δὲ καὶ Ἄτλας καὶ Ἡρακλέους	μονομαχία	πρὸς Κύκνον καὶ ἡ παρὰ
[3, 18]	κομίζουσιν οἱ θεοί. καὶ Ἀχιλλέως	μονομαχία	πρὸς Μέμνονα ἐπείργασται, Διομήδην τε
[3, 16]	ἥδεσθαι· καλοῦσι δὲ οὐκ Ὀρθίαν	μόνον	ἀλλὰ καὶ Λυγοδέσμαν τὴν αὐτήν,
[3, 4]	ἄλλον γε οὐδένα ὅτι μὴ	μόνον	Κλεομένην τολμήσαντα ἴσμεν. (Κλεομένει δὲ
[3, 24]	Κλεώνυμος ὁ Κλεομένους τοῦ Ἀγησιπόλιδος	μόνον	τοῦτο τῶν Λακωνικῶν πολισμάτων ἐποίησεν
[3, 17]	τε ἐφ' οἷς ἐβουλεύετο καὶ	μόνον	τῶν ἱκετευσάντων τὴν Χαλκίοικον ἁμαρτεῖν
[3, 3]	Ἀναξανδρίδης δὲ ὁ Λέοντος Λακεδαιμονίων	μόνος	γυναῖκάς τε δύο ἅμα ἔσχε
[3, 15]	ὡπλισμένης. ναῶν δὲ ὧν οἶδα	μόνῳ	τούτῳ καὶ ὑπερῷον ἄλλο ἐπῳκοδόμηται
[3, 15]	τούτῳ καὶ ὑπερῷον ἄλλο ἐπῳκοδόμηται	Μορφοῦς	ἱερόν. (ἐπίκλησις μὲν δὴ τῆς
[3, 15]	δὴ τῆς Ἀφροδίτης ἐστὶν ἡ	Μορφώ,	κάθηται δὲ καλύπτραν τε ἔχουσα
[3, 19]	θυγατέρες ἐπὶ τῷ βωμῷ, καὶ	Μοῦσαί	τε καὶ Ὧραι. περὶ δὲ
[3, 6]	σφισιν ἐπαγάγῃ φρουρὰν ἐς τὸ	Μουσεῖον.	καὶ τοῖς μὲν ἀνὰ χρόνον
[3, 17]	(ἐν ἀριστερᾷ δὲ τῆς Χαλκιοίκου	Μουσῶν	ἱδρύσαντο ἱερόν, ὅτι οἱ Λακεδαιμόνιοι
[3, 8]	βλάστῃ χωλὴ βασιλεία. δηρὸν γὰρ	μόχθοι	σε κατασχήσουσιν ἄελπτοι φθερσιβρότου τ'
[3, 7]	Ἀρίφρονος τοῦ ἔργου τοῦ πρὸς	Μυκάλῃ,	ἐστράτευσε δὲ ὕστερον τούτων καὶ
[3, 20]	Μύλητα τὸν Λέλεγος πρῶτον ἀνθρώπων	μύλην	τε εὑρεῖν λέγοντες καὶ ἐν
[3, 1]	ἦρχεν ὠνομάσθησαν. Λέλεγος δὲ γίνεται	Μύλης	καὶ νεώτερος Πολυκάων. Πολυκάων μὲν
[3, 12]	Ἴοπός τε κατὰ Λέλεγα ἢ	Μύλητα	γενέσθαι δοκοῦντος καὶ Ἀμφιαράου τοῦ
[3, 20]	τὸ Ταύγετον ὀνομάζουσιν Ἀλεσίας χωρίον,	Μύλητα	τὸν Λέλεγος πρῶτον ἀνθρώπων μύλην
[3, 1]	ἥντινα αἰτίαν ἀπεχώρησεν, ἑτέρωθι δηλώσω·	Μύλητος	δὲ τελευτήσαντος παρέλαβεν ὁ παῖς
[3, 26]	δὴ θαῦμά ἐστι καὶ οἱ	μύρμηκες	αὐτόθι λευκότερον ἢ ὡς μυρμήκων
[3, 26]	μύρμηκες αὐτόθι λευκότερον ἢ ὡς	μυρμήκων	τὸ χρῶμα φαίνουσι. τὴν δὲ
[3, 22]	τε οἰκίζουσιν ἐνταῦθα, οὗπερ ἡ	μυρσίνη	ἦν, καὶ τὸ δένδρον ἔτι
[3, 22]	δένδρον ἔτι ἐκείνην σέβουσι τὴν	μυρσίνην	καὶ Ἄρτεμιν ὀνομάζουσι Σώτειραν. (καὶ
[3, 22]	τῆς ὁδοῦ· καταδύντος δὲ ἐς	μυρσίνην	πόλιν τε οἰκίζουσιν ἐνταῦθα, οὗπερ
[3, 20]	τὴν ὁδὸν ἐπίκλησιν Στεμματίου καὶ	Μυσίας	ἐστὶν ἱερὸν Ἀρτέμιδος. (τὸ δὲ
[3, 2]	τὴν τῆς Ἰωνίας μεταξὺ καὶ	Μυσῶν,	καλουμένην δὲ Αἰολίδα ἐφ' ἡμῶν,