HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PAUSANIAS, Le Tour de la Grèce, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)


κ  =  395 formes différentes pour 1619 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[3, 17]   καθὰ δὴ Θηβαίοις τε  Καδμεία   καὶ Λάρισα Ἀργείοις· ὄντων
[3, 1]   Θήρᾳ μὲν ἐς αὐτὸν ἀνῄει  Κάδμον   τὸ γένος, οἱ δὲ ἦσαν
[3, 1]   δὲ ἄνδρα ὄντα τοῦ δήμου  Κάδμος   ἐν τῇ νήσῳ κατέλιπεν ἡγεμόνα
[3, 15]   Ποικίλη καὶ ἡρῷα πρὸς αὐτῇ  Κάδμου   τοῦ Ἀγήνορος τῶν τε ἀπογόνων,
[3, 24]   ἐκ Διὸς καὶ ὑπὸ τοῦ  Κάδμου   φωραθεῖσα ἐς λάρνακα αὐτὴ καὶ
[3, 17]   ἐληλασμένου δὲ ἰδίᾳ τῶν μερῶν  καθ'   αὑτὸ ἑκάστου συνήρμοσταί τε πρὸς
[3, 18]   δὲ Τρίτωνες. τὰ δὲ ἐπειργασμένα  καθ'   ἕκαστον ἐπ' ἀκριβὲς διελθεῖν ὄχλον
[3, 24]   καὶ Πειρίθουν προτέρους ἄνδρας  καθ'   ἡλικίαν τὴν αὑτοῦ· Θησέα δὲ
[3, 14]   χωρίον. τὴν μὲν δὴ ἔσοδον,  καθ'   ἣν ἐσελθεῖν δεῦρο ἔστιν ἑκατέραν
[3, 12]   ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἐστιν ἔξοδος,  καθ'   ἣν πεποίηταί σφισιν καλουμένη
[3, 10]   δρᾶσαι. ταύτην τὴν μοῖραν ἐπιθέμενοι  καθ'   ὁδὸν Ἀθηναῖοι καὶ Ἰφικράτης διέφθειραν·
[3, 17]   ὕψος περιφανὲς ἐξίσχουσα οὐκ ἔστι,  καθὰ   δὴ Θηβαίοις τε Καδμεία
[3, 11]   ἄξια καὶ παρέχονται τὸν ἐπώνυμον,  καθὰ   δὴ καὶ Ἀθηναίοις τῶν καλουμένων
[3, 6]   προαφαιρεῖσθαι τὸν ἡγεμόνα δαίμων,  καθὰ   δὴ καὶ Ἀθηναίων ἀπῆγεν Ἱπποκράτην
[3, 18]   ἐστὶν ἱερὸν Φαέννας καὶ Κλητᾶς,  καθὰ   δὴ καὶ Ἀλκμὰν ἐποίησεν. ἱδρύσασθαι
[3, 26]   Καρνείου ξόανά ἐστι κατὰ ταὐτὰ  καθὰ   δὴ καὶ Λακεδαιμονίων νομίζουσιν οἱ
[3, 19]   μάχην οὐδὲν ἔτι ἔχειν ἤπιον,  καθὰ   δὴ καὶ Ὁμήρῳ περὶ Ἀχιλλέως
[3, 26]   ἱερὸν καὶ Ἀπόλλων ἐστὶ Κάρνειος,  καθὰ   Δωριεῦσιν ἐπιχώριον. (πόλιν δὲ ὀνομαζομένην
[3, 10]   ἰόντι ἐρείπια Σελλασίας ἐστί· ταύτην,  καθὰ   καὶ πρότερον ἔγραψα, ἠνδραποδίσαντο Ἀχαιοὶ
[3, 19]   οὐρανὸν Ὑάκινθον καὶ Πολύβοιαν, Ὑακίνθου  καθὰ   λέγουσιν ἀδελφὴν ἀποθανοῦσαν ἔτι παρθένον.
[3, 17]   δὲ ἱεροῦ τῆς κατασκευῆς Τυνδάρεως  καθὰ   λέγουσιν ἤρξατο· ἀποθανόντος δὲ ἐκείνου
[3, 9]   ἐπὶ θαλάσσῃ τοῦτο οἰκητήριον ἀπεδέδεικτο  καθάπερ   γε αὐτῷ βασιλεῖ τὰ Σοῦσα.
[3, 20]   κοινοῦ καὶ εἵλωτες ἐκλήθησαν πρῶτοι,  καθάπερ   γε καὶ ἦσαν· τὸ δὲ
[3, 17]   ἄγος οὐκ ἐξεγένετο ἀποφυγεῖν Παυσανίᾳ,  καθάρσια   παντοῖα καὶ ἱκεσίας δεξαμένῳ Διὸς
[3, 15]   ὅτι μετὰ τὸν Ἰφίτου θάνατον  καθαρσίων   ἕνεκα ἐλθόντα αὐτὸν ἐν Σπάρτῃ
[3, 19]   καθέδρας παρεχομένου πλείονας, παρὰ δὲ  καθέδραν   ἑκάστην ὑπολειπομένης καὶ εὐρυχωρίας, τὸ
[3, 19]   κατὰ τοῦτο συνεχοῦς ὄντος ἀλλὰ  καθέδρας   παρεχομένου πλείονας, παρὰ δὲ καθέδραν
[3, 5]   τούτου Λεωτυχίδην καὶ Ἀργεῖοι Χρυσίδα,  καθεζομένους   ἐνταῦθα ἱκέτας, οὐδὲ ἀρχὴν ἐξαιτῆσαι
[3, 17]   καὶ ὕστερον ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς  καθεῖλεν   Ἀθηναίων τὸ ναυτικόν. (ἐν ἀριστερᾷ
[3, 9]   κτήσασθαι τὴν Περσῶν ἀρχὴν  καθελεῖν   τὴν Πριάμου. θύοντος δὲ αὐτοῦ
[3, 2]   καλουμένην δὲ Αἰολίδα ἐφ' ἡμῶν,  καθέξειν   ἔμελλεν· δέ οἱ πρόγονος
[3, 22]   σταδίους ἀργὸς λίθος· Ὀρέστην λέγουσι  καθεσθέντα   ἐπ' αὐτοῦ παύσασθαι τῆς μανίας·
[3, 14]   καὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι ἐφήβων  καθεστήκασιν.   (ἐπὶ δὲ τῇ θυσίᾳ κάπρους
[3, 14]   χωρίον, ἔνθα τοῖς ἐφήβοις μάχεσθαι  καθέστηκε,   κύκλῳ μὲν εὔριπος περιέχει κατὰ
[3, 13]   Δωριεῦσι μὲν τοῖς πᾶσι σέβεσθαι  καθέστηκεν   ἀπὸ Κάρνου γένος ἐξ Ἀκαρνανίας,
[3, 20]   ἀγωνιεῖσθαι μέλλωσιν ἐν τῷ Πλατανιστᾷ,  καθέστηκεν   αὐτοῖς τῷ Ἀχιλλεῖ πρὸ τῆς
[3, 14]   ἐφ' ἡμῶν ἔτι δρόμου μελέτη  καθέστηκεν.   ἐς τοῦτον τὸν Δρόμον ἰόντι
[3, 11]   ἄλλους τῶν ἐφήβων ἀγῶνας τιθέναι  καθέστηκεν,   ἔφοροι δὲ τά τε ἄλλα
[3, 15]   Ἀμφιλόχου. (μόνοις δὲ Ἑλλήνων Λακεδαιμονίοις  καθέστηκεν   Ἥραν ἐπονομάζειν Αἰγοφάγον καὶ αἶγας
[3, 13]   ἀπὸ τούτου τὸν Ἀκαρνᾶνα μάντιν  καθέστηκεν   ἱλάσκεσθαι. ἀλλὰ γὰρ Λακεδαιμονίοις οὐχ
[3, 10]   ἔτος ἱστᾶσι καὶ ἐπιχώριος αὐταῖς  καθέστηκεν   ὄρχησις. ἀναστρέψαντι δὲ καὶ κατὰ
[3, 10]   τοὺς Ἀμυκλαιεῖς οἴκαδε ἀπελθόντας τὰ  καθεστηκότα   τῷ τε Ἀπόλλωνι καὶ Ὑακίνθῳ
[3, 11]   Ῥωμαίοις ἐπεθύμησεν καὶ ἀρχὴν τὴν  καθεστηκυῖαν   πρῶτος ἐκτήσατο, δὲ Αὐγούστῳ
[3, 5]   δή τινας σπονδὰς ἐκ παλαιοῦ  καθεστώσας   τοῖς Δωριεῦσι πρὸς ἀλλήλους.
[3, 26]   καὶ μαντεῖον. μαντεύονται μὲν οὖν  καθεύδοντες,   ὁπόσα δ' ἂν πυθέσθαι δεηθῶσιν,
[3, 20]   προελθόντι ὡς εἴκοσιν ἔστιν Ἅρπλεια  καθήκοντα   ἄχρι τοῦ πεδίου. (τὴν δὲ
[3, 18]   Μνασίνους, τούτων μὲν ἐφ' ἵππου  καθήμενός   ἐστιν ἑκάτερος, Μεγαπένθην δὲ τὸν
[3, 7]   καὶ αὐτῷ μετὰ τῶν ἐφόρων  καθημένῳ   τηνικαῦτα ἐν βουλῇ ἦλθεν οἰκέτης
[3, 15]   ἐλθόντα αὐτὸν ἐν Σπάρτῃ ἀπηξίωσαν  καθῆραι·   (προσεγένετο δὲ ἐς τοῦ πολέμου
[3, 23]   καταστῆναι, τῆς τε ἀρχῆς οἱ  καθῃρημένης   καὶ ἐλαυνόμενον πανταχόθεν ὑπὸ Ῥωμαίων·
[3, 15]   τῆς Ἀφροδίτης ἐστὶν Μορφώ,  κάθηται   δὲ καλύπτραν τε ἔχουσα καὶ
[3, 19]   Ἕκτορι. ~τοῦ θρόνου δὲ  καθίζοιτο   ἂν θεός, οὐ διὰ
[3, 1]   Πελοπόννησον Δωριεῦσι γενήσεται ἥδε  κάθοδος·   δὲ ἀληθέστερος ἔχει λόγος
[3, 20]   ὀνομασθῆναι καὶ τούτους ἐξενίκησεν εἵλωτας,  καθότι   καὶ Ἕλληνας τὸ σύμπαν γένος
[3, 19]   καὶ Κλυταιμνήστρας ἐστὶν ἐνταῦθα εἰκὼν  καὶ   (ἄγαλμα) Ἀγαμέμνονος νομιζόμενον μνῆμα. θεῶν
[3, 26]   δὲ τῆς ἀκροπόλεώς ἐστιν ἱερὸν  καὶ   ἄγαλμα Ἀθηνᾶς, καὶ Ἔρωτός ἐστιν
[3, 21]   καὶ ἐν τῇ ἀκροπόλει ναὸς  καὶ   ἄγαλμα Ἀθηνᾶς πεποίηται. ~Γυθίου δὲ
[3, 26]   καὶ Κασσάνδρας τῆς Πριάμου ναὸς  καὶ   ἄγαλμα, Ἀλεξάνδρας ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων
[3, 18]   ἐπ' ἐξειργασμένῳ τῷ θρόνῳ Χάριτες  καὶ   ἄγαλμα δὲ Λευκοφρυήνης ἐστὶν Ἀρτέμιδος.
[3, 19]   καὶ ἡμέρων, καὶ ναὸς Ἀχιλλέως  καὶ   ἄγαλμα ἐν αὐτῇ. (ἐς ταύτην
[3, 20]   Διονύσου ναὸς ἐνταῦθα ἔτι λείπεται  καὶ   ἄγαλμα ἐν ὑπαίθρῳ. τὸ δὲ
[3, 17]   ὕστερον τόν τε ναὸν ὁμοίως  καὶ   ἄγαλμα ἐποιήσαντο Ἀθηνᾶς χαλκοῦν· Γιτιάδας
[3, 10]   καὶ Νυμφῶν ἐστιν αἱ Κάρυαι  καὶ   ἄγαλμα ἕστηκεν Ἀρτέμιδος ἐν ὑπαίθρῳ
[3, 24]   τῷ πέρατι Ἀπόλλωνος ναός ἐστι  καὶ   ἄγαλμα κιθάραν ἔχον. (προελθόντι δὲ
[3, 22]   αὐτόθι ἄξια Μητρὸς θεῶν ναὸς  καὶ   ἄγαλμα λίθου. παλαιότατον δὲ τοῦτο
[3, 25]   ἐπὶ θαλάσσῃ ναός ἐστιν Ἀφροδίτης  καὶ   ἄγαλμα ὀρθὸν λίθου. ἐντεῦθεν ἀποσχόντι
[3, 23]   ἐστὶν ἱερόν, τὸ δὲ Ἀσκληπιοῦ  καὶ   ἄγαλμα ὀρθὸν λίθου, καὶ Ἀθηνᾶς
[3, 19]   θέας παρείχετο ἄξιον ἱερὸν Ἀλεξάνδρας  καὶ   ἄγαλμα· τὴν δὲ Ἀλεξάνδραν οἱ
[3, 21]   δὲ ἐπὶ τῇ λίμνῃ ναὸς  καὶ   ἄγαλμα τοῦ θεοῦ. τοὺς δὲ
[3, 12]   ὃς πρῶτος διαχέαι σίδηρον εὗρε  καὶ   ἀγάλματα ἀπ' αὐτοῦ πλάσαι. ἐνταῦθα
[3, 22]   τῇ ἀκροπόλει ναός ἐστιν Ἀπόλλωνος  καὶ   ἀγάλματος ἐλέφαντος πεποιημένου κεφαλή· τὰ
[3, 9]   Αὐλίδα τῇ Ἀρτέμιδι θύσων, ὅτι  καὶ   Ἀγαμέμνων ἐνταῦθα ἱλασάμενος τὴν θεὸν
[3, 2]   οἰκίας ταύτης Δόρυσσον τὸν Λαβώτα  καὶ   Ἀγησίλαον Δορύσσου δι' ὀλίγου σφᾶς
[3, 8]   αὑτοῦ νομίζοι Λεωτυχίδην. ἐπέλαβε μέντοι  καὶ   Ἆγιν μετάνοια ὕστερον, καὶ ἔφερον
[3, 8]   δὲ τὴν Ἀρίστωνος ἐς Δημάρατον  καὶ   Ἆγις ἐς τὸν παῖδα ἔσχε
[3, 8]   Ἀθηναίων ναυτικοῦ Λύσανδρος Ἀριστοκρίτου  καὶ   Ἆγις ὅρκους μὲν θεῶν ὑπερέβησαν,
[3, 8]   ἔτει τοῦ πολέμου Λακεδαιμόνιοι μὲν  καὶ   Ἆγις παρεσκευάζοντο ὡς ἐς τὴν
[3, 18]   ὅτου πεποίηκε Βαθυκλῆς δεδεμένον τε  καὶ   ἀγόμενον ὑπὸ Θησέως ζῶντα· καὶ
[3, 18]   καὶ Θησεὺς ἡρπακότες εἰσὶν Ἑλένην  καὶ   ἄγχων Ἡρακλῆς τὸν λέοντα, Τιτυὸν
[3, 12]   μένειν ἔφοδον ἄλλην μνηστήρων ἔδει  καὶ   ἀγῶνα ἄλλον δρόμου. (Λακεδαιμονίοις δὲ
[3, 23]   τότε ἐμπορίου τοῖς Ἕλλησιν οὔσης  καὶ   ἄδειαν τοῖς ἐργαζομένοις διὰ τὸν
[3, 18]   πολλὰ ἦν, Ταυγέτην θυγατέρα Ἄτλαντος  καὶ   ἀδελφὴν αὐτῆς Ἀλκυόνην φέρουσι Ποσειδῶν
[3, 18]   χορός ἐστιν ἐπὶ τῷ θρόνῳ  καὶ   ᾄδων Δημόδοκος· Περσέως τε
[3, 18]   τὴν Ἰνάχου βοῦν οὖσαν ἤδη,  καὶ   Ἀθηνᾶ διώκοντα ἀποφεύγουσά ἐστιν Ἥφαιστον.
[3, 11]   Λακεδαιμονίοις ἐστὶ καὶ Ζεὺς Ξένιος  καὶ   Ἀθηνᾶ Ξενία. ~ἰόντι δὲ ἐκ
[3, 19]   Ὧραι, σὺν δέ σφισιν Ἀφροδίτη  καὶ   Ἀθηνᾶ τε καὶ Ἄρτεμις· κομίζουσι
[3, 10]   δὲ κοινοῦ λόγου Λακεδαιμόνιοί τε  καὶ   Ἀθηναῖοί σφισιν ἤμυνον, οἱ μὲν
[3, 5]   Λακεδαιμονίοις μάλιστα Ἑλλήνων ὡσαύτως δὲ  καὶ   Ἀθηναίοις δεῖμα αἱ διοσημεῖαι παρείχοντο.
[3, 5]   Ἀττικὴν ἀφίκετο Παυσανίας Θρασυβούλῳ  καὶ   Ἀθηναίοις πολέμιος τῷ λόγῳ, τοῖς
[3, 11]   παρέχονται τὸν ἐπώνυμον, καθὰ δὴ  καὶ   Ἀθηναίοις τῶν καλουμένων ἐννέα ἐπώνυμός
[3, 3]   ἐς τοῦ Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ  καὶ   Ἀθηναίοις ὕστερον ἐοικότα ἐχρήσθη κατάγουσιν
[3, 9]   Ἰσμηνίας καὶ Ἀμφίθεμις· μετέσχε δὲ  καὶ   Ἀθηναῖος Κέφαλος καὶ Ἐπικράτης καὶ
[3, 11]   ἐν Τανάγρᾳ σφίσι πρὸς Ἀργείους  καὶ   Ἀθηναίους γινομένης συμβολῆς. (τὰ μὲν
[3, 6]   ἡγεμόνα δαίμων, καθὰ δὴ  καὶ   Ἀθηναίων ἀπῆγεν Ἱπποκράτην τε τὸν
[3, 7]   τὸν πόλεμόν γε τὸν Πελοποννησίων  καὶ   Ἀθηναίων γενέσθαι συνέσπευσεν. ἀλλὰ καὶ
[3, 15]   τε ἐς τοῦτό ἐστιν ἄγαλμα  καὶ   Ἀθηναίων ἐς τὴν Ἄπτερον καλουμένην
[3, 18]   Θησέως τε ἐν Θεσπρώτοις ἐχομένου  καὶ   Ἀθηναίων οὐχ ὁμονοούντων ἀλλὰ ἐς
[3, 5]   ἐσεληλύθεσαν δὲ ἤδη καὶ Θηβαίων  καὶ   Ἀθηναίων τινὲς κρύφα ἐς τὴν
[3, 17]   ὅτε Ἀντίοχον τὸν Ἀλκιβιάδου κυβερνήτην  καὶ   Ἀθηναίων τριήρεις ἐνίκησε, καὶ ὕστερον
[3, 7]   γενόμενος βασιλεὺς μετέσχε μὲν Ἀθηναίοις  καὶ   Ἀθηναίων τῷ στρατηγῷ Ξανθίππῳ τῷ
[3, 15]   ἥλιον ἀτραπός ἐστιν ἐν δεξιᾷ  καὶ   Ἀθηνᾶς Ἀξιοποίνου καλουμένης ἱερόν. ὡς
[3, 23]   Ἀσκληπιοῦ καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν λίθου,  καὶ   Ἀθηνᾶς ἐν τῇ ἀκροπόλει ναός,
[3, 13]   ἀρχαῖον· πρὸς τούτῳ Διὸς Ἀμβουλίου  καὶ   Ἀθηνᾶς ἐστιν Ἀμβουλίας βωμὸς καὶ
[3, 22]   ὑπερβάλλοντα, ἀνθρώπου δὲ ὅμως ἐστί.  καὶ   Ἀθηνᾶς ἱερόν ἐστιν ἐν τῇ
[3, 16]   ἐστιν ἡρῷον τοῦ σοφοῦ νομιζομένου  καὶ   Ἀθηνοδώρου τῶν ὁμοῦ Δωριεῖ τῷ
[3, 11]   ἑορτὴ δὲ εἴ τις ἄλλη  καὶ   αἱ γυμνοπαιδίαι διὰ σπουδῆς Λακεδαιμονίοις
[3, 19]   ἀγόμενος ἐς οὐρανόν. εἰσὶ δὲ  καὶ   αἱ Θεστίου θυγατέρες ἐπὶ τῷ
[3, 13]   τῷ θεῷ θύουσιν αἱ Διονυσιάδες  καὶ   αἱ Λευκιππίδες. τὰς δὲ ἄλλας
[3, 9]   μέγιστον μέρος τηνικαῦτα Λυδία,  καὶ   αἱ Σάρδεις πλούτῳ καὶ παρασκευῇ
[3, 15]   δὲ λέγουσιν ἱδρύσασθαι τὸ ἱερὸν  καὶ   αἶγας θῦσαι πρῶτον, ὅτι μαχομένῳ
[3, 20]   Εὐόρας, θηρία καὶ ἄλλα τρέφων  καὶ   αἶγας μάλιστα ἀγρίας. παρέχεται δὲ
[3, 15]   Λακεδαιμονίοις καθέστηκεν Ἥραν ἐπονομάζειν Αἰγοφάγον  καὶ   αἶγας τῇ θεῷ θύειν. Ἡρακλέα
[3, 15]   τε ἀπογόνων, Οἰολύκου τοῦ Θήρα  καὶ   Αἰγέως τοῦ Οἰολύκου. ποιῆσαι δὲ
[3, 4]   ἀφίκετο δὲ καὶ ἐς Αἴγιναν,  καὶ   Αἰγινητῶν τοὺς δυνατοὺς συνελάμβανεν ὅσοι
[3, 10]   Αἰτωλοῖς ὑπὸ Ἀκαρνάνων πολέμῳ πιεζομένοις,  καὶ   Ἀκαρνᾶνας ἠνάγκασε καταλύσασθαι τὸν πόλεμον
[3, 19]   εἰποῦσα αὐτῷ φανήσεσθαι τὸν Αἴαντα  καὶ   ἀκέσεσθαι τὸ τραῦμα. (χρόνῳ δὲ
[3, 18]   Φαέννας καὶ Κλητᾶς, καθὰ δὴ  καὶ   Ἀλκμὰν ἐποίησεν. ἱδρύσασθαι δὲ Λακεδαίμονα
[3, 26]   οἱ Θαλαμᾶται. τοῦτο μὲν δὴ  καὶ   Ἀλκμᾶνα ἐν ᾄσματι οἶδα εἰπόντα·
[3, 24]   Ἀλκίνουν περὶ τῶν ἐν Ἅιδου  καὶ   ἄλλα διηγούμενον καὶ ὅτι Θησέα
[3, 6]   τοῦτον δὲ οἰκειωσάμενος ἐπῆγε Λεωνίδᾳ  καὶ   ἄλλα ἐγκλήματα καὶ ὅρκους αὐτὸν
[3, 9]   ἄρασθαι· ἐποιοῦντο δὲ ἐς αὐτοὺς  καὶ   ἄλλα ἐγκλήματα καὶ τὴν ἐν
[3, 20]   ἀνέχει. ταύτην Ἡλίου καλοῦσιν ἱερὰν  καὶ   ἄλλα τε αὐτόθι Ἡλίῳ θύουσι
[3, 20]   πόρρω καλούμενός ἐστιν Εὐόρας, θηρία  καὶ   ἄλλα τρέφων καὶ αἶγας μάλιστα
[3, 8]   πρώτη. Κυνίσκας δὲ ὕστερον γυναιξὶ  καὶ   ἄλλαις καὶ μάλιστα ταῖς ἐκ
[3, 15]   ἀνθρώπων ὠνόμαζον ποινάς. ἔστι δὲ  καὶ   ἄλλο ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἰόντι ἑτέραν
[3, 15]   ἐς τοῦ πολέμου τὴν ἀρχὴν  καὶ   ἄλλο τοιόνδε. Οἰωνὸς ἡλικίαν μὲν
[3, 11]   τῶν κιόνων Πέρσαι λίθου λευκοῦ  καὶ   ἄλλοι καὶ Μαρδόνιος Γωβρύου.
[3, 6]   ᾤδει, καὶ αὐτὸν οἱ ἔφοροι  καὶ   ἄλλοις γέρασι ψυχαγωγοῦντες καὶ ἐπὶ
[3, 13]   Ἀπόλλων καὶ Λητώ· λέγεται δὲ  καὶ   ἄλλος ἐπ' αὐτῷ λόγος, ἐν
[3, 11]   τοὺς> ἐπὶ τῷ Πλατανιστᾷ καλουμένῳ  καὶ   ἄλλους τῶν ἐφήβων ἀγῶνας τιθέναι
[3, 17]   δὲ ἐν τῇ πόλει λόφων  καὶ   ἄλλων, τὸ μάλιστα ἐς μετέωρον
[3, 2]   πολίσματα, ὁπόσα ἦν ἀπωτέρω θαλάσσης  καὶ   ἄλλως ἀσθενῆ, ταῦτα μὲν τοὺς
[3, 19]   εἰρημένα τάχα μὲν ἂν ἔχοι  καὶ   ἄλλως, δοκείτω δὲ λέγεται.
[3, 3]   Μηριόνου τὸν ὀιστόν. βεβαιοῖ δὲ  καὶ   ἄλλως μοι τὸν λόγον ἐν
[3, 22]   δὲ αὐταῖς Γερόνθραις Ἄρεως ναὸς  καὶ   ἄλσος· (ἑορτὴν δὲ ἄγουσι τῷ
[3, 26]   Ἔρωτός ἐστιν ἐν Λεύκτροις ναὸς  καὶ   ἄλσος· ὕδωρ δὲ ὥρᾳ χειμῶνος
[3, 12]   Ἰαμίδαις. (καὶ Μάρωνός ἐστιν ἱερὸν  καὶ   Ἀλφειοῦ· Λακεδαιμονίων δὲ τῶν ἐς
[3, 16]   ξόανον· τοῦτο μὲν γὰρ Ἀστράβακος  καὶ   Ἀλώπεκος οἱ Ἴρβου τοῦ Ἀμφισθένους
[3, 9]   τῶν συμμάχων τὸ στράτευμα ἤθροιστο  καὶ   ἅμα αἱ νῆες εὐτρεπεῖς ἦσαν,
[3, 11]   Ἄνδριον. καταπαλαισθεὶς δὲ ὑπ' αὐτοῦ  καὶ   ἁμαρτὼν τῆς νίκης συνίησι τοῦ
[3, 19]   τι ἧσσον ὄρνιθας πτερά.  καὶ   Ἀμύκλαι μὲν παρείχοντο τοσαῦτα ἐς
[3, 12]   Λέλεγα Μύλητα γενέσθαι δοκοῦντος  καὶ   Ἀμφιαράου τοῦ Ὀικλέους· τοῦτο δὲ
[3, 9]   Θήβαις δὲ Ἀνδροκλείδης καὶ Ἰσμηνίας  καὶ   Ἀμφίθεμις· μετέσχε δὲ καὶ Ἀθηναῖος
[3, 17]   τὰ ἐς τὴν Ἀθηνᾶς γένεσιν  καὶ   Ἀμφιτρίτη καὶ Ποσειδῶν, δὴ
[3, 19]   ἀνθρώπους δὲ οἶνος ἐπαίρει τε  καὶ   ἀνακουφίζει γνώμην οὐδέν τι ἧσσον
[3, 5]   μὲν ἐς τὴν Φωκίδα ἀφικόμενος  καὶ   ἀναλαβὼν πανδημεὶ τοὺς Φωκέας οὐδένα
[3, 16]   πρὸς δὲ τῷ βωμῷ Λαθρίας  καὶ   Ἀναξάνδρας· αἱ δὲ αὐταί τε
[3, 22]   λέγουσι τὸν Ταντάλου. (Ἀκριᾶται δὲ  καὶ   ἄνδρα ποτὲ Ὀλυμπιονίκην παρέσχοντο Νικοκλέα,
[3, 12]   ἔτι τὸν ἀρχαῖον ἀντεδίδοσαν βοῦς  καὶ   ἀνδράποδα καὶ ἀργὸν τὸν ἄργυρον
[3, 10]   μὲν δὴ χρήματα ἱερὰ δέξασθαι  καὶ   ἀνδράσιν ἀμῦναι μαντείων πορθήσασι τὸ
[3, 6]   ὁποῖα ἐς τόλμαν (ἐτόλμησαν) ὁμοῦ  καὶ   ἀνδρείαν ὑπῆρξε καὶ ὡς ἐπαύσαντο
[3, 24]   Ἀραίνῳ καλουμένῳ χωρίῳ τάφος Λᾶ  καὶ   ἀνδριὰς ἐπὶ τῷ μνήματι ἔπεστι.
[3, 1]   κατῆλθέ τε ὑπὸ Ἡρακλέους Τυνδάρεως  καὶ   ἀνενεώσατο τὴν ἀρχὴν· ἐβασίλευσαν δὲ
[3, 1]   ἡλικίας, ὡς ἀνεψιόν τε ἀνεψιῷ  καὶ   ἀνεψιῶν παῖδας, ὡσαύτως δὲ καὶ
[3, 23]   δὲ αὐτῷ γλυκέος ὕδατος πηγή·  καὶ   ἄνθρωποι περιοικοῦσι πολλοί. περιπλεύσαντι δὲ
[3, 26]   μνῆμα καὶ ἱερόν ἐστιν ἅγιον,  καὶ   ἀνθρώποις νόσων ἰάματα παρὰ τῷ
[3, 6]   (ἐπαύσθη τε δὴ Λεωνίδας βασιλείας  καὶ   ἀντ' αὐτοῦ Κλεόμβροτος ἔσχε τὴν
[3, 19]   συνεῖναι δὲ καὶ Πάτροκλόν σφισι  καὶ   Ἀντίλοχον· Ἑλένην δὲ Ἀχιλλεῖ μὲν
[3, 10]   Ἆγιν κατέλαβεν ἀποθανεῖν Μακεδόσιν ἐναντία  καὶ   Ἀντιπάτρῳ μαχεσάμενον, Εὐδαμίδας δὲ
[3, 22]   δὲ ναός τε Ῥωμαίων βασιλέων  καὶ   ἀνωτέρω τῆς πόλεως ὅσον τε
[3, 3]   πολλά τε παρὰ Λακεδαιμονίων δέδοται  καὶ   ἀξιόλογα ἐς τιμήν. ἔστι μέντοι
[3, 6]   Ἀθηναίων τε εὐνοίᾳ καί τι  καὶ   ἄξιον μνήμης ἐς τοὺς ἔπειτα
[3, 11]   τήν τε βασιλείαν βεβαιωσαμένῳ μᾶλλον  καὶ   ἀξιώματος καὶ δυνάμεως ἐς πλέον
[3, 20]   Ποσειδῶνος ἀφέστηκεν ἱερὸν ἐπίκλησιν Γαιαόχου.  καὶ   ἀπ' αὐτοῦ προελθόντι ὡς ἐπὶ
[3, 19]   δὲ ἀνάστατος ὑπὸ Δωριέων γενομένη  καὶ   ἀπ' ἐκείνου κώμη διαμένουσα θέας
[3, 10]   βαρβάρων πόλεμον συνδιοίσων σφίσιν ὁμόρων·  καὶ   ἀπέθανέ τε αὐτόθι ὑπὸ τῶν
[3, 18]   τε ὑπὲρ τοὺς ἄλλους εἰσὶ  καὶ   ἀπὸ τῆς νίκης τῆς ἐν
[3, 23]   ὁμοῦ τῶν ὀνειράτων τῇ ὄψει  καὶ   ἀπὸ τοῦ σημείου τοῦ κατὰ
[3, 1]   πρῶτος ἐν τῇ γῇ ταύτῃ  καὶ   ἀπὸ τούτου Λέλεγες ὧν ἦρχεν
[3, 24]   πρὸ τῶν τειχῶν ἄγαλμα Ἡρακλέους  καὶ   ἀπὸ τῶν Μακεδόνων τρόπαιον, οἳ
[3, 7]   τε ἄλλα εὐδοκιμοῦντα ἐν Σπάρτῃ  καὶ   ἀπὸ τῶν Πεισιστρατιδῶν Κλεομένει συνελευθερώσαντα
[3, 4]   ἐγένοντο ὕστερον, παρασχομένῳ μέγιστον φρόνημα  καὶ   ἀποδειξαμένῳ λαμπρὰ οὕτω, κατὰ τὴν
[3, 24]   οἰκιστὴν εἶναι λέγουσιν οἱ ταύτῃ,  καὶ   ἀποθανεῖν φασιν ὑπὸ Ἀχιλλέως, Ἀχιλλέα
[3, 3]   Λακεδαιμόνιοι τὴν ἐς Κρότωνα ἔστειλαν  καὶ   (ἀποικίαν) ἐς Λοκροὺς τοὺς πρὸς
[3, 3]   τὴν βασιλείαν παρέλαβεν Ἀλκαμένους,  καὶ   ἀποικίαν τε ἐς Ἰταλίαν Λακεδαιμόνιοι
[3, 25]   πρόσω στρατείας ἐνταῦθα ἐπαύσαντο Ἀμαζόνες,  καὶ   Ἀπόλλων Ἀμαζόνιος· ξόανα μὲν ἀμφότερα,
[3, 26]   τῷ πολίσματι Ἀθηνᾶς τε ἱερὸν  καὶ   Ἀπόλλων ἐστὶ Κάρνειος, καθὰ Δωριεῦσιν
[3, 13]   ἔχειν τὸν θεὸν θυσίαις ἱλάσκονται  καὶ   Ἀπόλλωνα ὀνομάζουσι Κάρνειον ἀπὸ τῶν
[3, 21]   οἰκιστὴν γενέσθαι λέγουσιν, Ἡρακλέα δὲ  καὶ   Ἀπόλλωνα ὑπὲρ τοῦ τρίποδος ἐς
[3, 11]   καὶ Ποσειδῶνος ὃν ἐπονομάζουσιν Ἀσφάλιον,  καὶ   Ἀπόλλωνος αὖθις καὶ Ἥρας· (ἀνάκειται
[3, 11]   τῆς ἀγορᾶς Πυθαέως τέ ἐστιν  (καὶ)   Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδος καὶ Λητοῦς
[3, 26]   Ἀλεξάνδρας ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων καλουμένης·  καὶ   Ἀπόλλωνος Καρνείου ξόανά ἐστι κατὰ
[3, 22]   μυρσίνην καὶ Ἄρτεμιν ὀνομάζουσι Σώτειραν.  (καὶ   Ἀπόλλωνος ναὸς ἐν τῇ Βοιατῶν
[3, 7]   οἱ Λακεδαιμόνιοι Τεγεάτας αἱρήσειν ἤλπισαν  καὶ   ἀποτεμεῖσθαι τῆς Ἀρκαδίας τὸ Τεγεατῶν
[3, 24]   ἐθελῆσαι τοῦ Διονύσου γενέσθαι τροφόν·  καὶ   ἀποφαίνουσι μὲν τὸ ἄντρον ἔνθα
[3, 4]   τε ἔπεσεν ἐν τῇ μάχῃ  καὶ   ἀπώλοντο οἱ βάρβαροι, τὴν γυναῖκα
[3, 5]   σείων θεὸς καί τινες  καὶ   ἀπώλοντο τῶν στρατιωτῶν κεραυνωθέντες, τοὺς
[3, 5]   καὶ ἔτι πρότερον τούτου Λεωτυχίδην  καὶ   Ἀργεῖοι Χρυσίδα, καθεζομένους ἐνταῦθα ἱκέτας,
[3, 11]   δὲ ἐν Τεγέᾳ πρὸς Τεγεάτας  καὶ   Ἀργείους μάχης Λακεδαιμονίοις συνεστώσης, ἐπὶ
[3, 2]   ἐπὶ θαλάσσῃ πόλισμα Ἀχαιῶν ἐχόντων  καὶ   Ἀργείους τοῖς εἵλωσιν ἀμύναντας μάχῃ
[3, 12]   ἀρχαῖον ἀντεδίδοσαν βοῦς καὶ ἀνδράποδα  καὶ   ἀργὸν τὸν ἄργυρον καὶ χρυσόν·
[3, 1]   τοῦ Ὀρέστου βασιλεύοντος, Μεσσήνη μὲν  καὶ   Ἄργος ἑκατέρα μοῖρα Τήμενον,
[3, 23]   καὶ γὰρ χρυσοῦ ἐς αὐτοὺς  καὶ   ἀργύρου ποιήματα, ἔτι δὲ καὶ
[3, 6]   Πάτροκλος ἀποστέλλων ἀγγέλους προέτρεπε Λακεδαιμονίους  καὶ   Ἀρέα ἄρχειν πρὸς Ἀντίγονον μάχης,
[3, 6]   βασιλείας Κλεώνυμός τε Κλεομένους  καὶ   Ἀρεὺς Ἀκροτάτου. δικάζουσιν οὖν
[3, 25]   ἄλλα τέ ἐστιν ἐπὶ Ταινάρῳ  καὶ   Ἀρίων κιθαρῳδὸς χαλκοῦς ἐπὶ
[3, 20]   ὑῶν, πλείστην δὲ καὶ ἐλάφων  καὶ   ἄρκτων. (Ταλετοῦ δὲ τὸ μεταξὺ
[3, 23]   Δῆλον. ἅτε δὲ πορθουμένης τε  καὶ   ἁρπαζομένης, τῶν τις βαρβάρων ὑπὸ
[3, 14]   δὲ ἱερὰ Ποσειδῶνός ἐστιν Ἱπποκουρίου  καὶ   Ἀρτέμιδος Αἰγιναίας. ἐπανελθοῦσι δὲ ὀπίσω
[3, 24]   ὅροις ἤδη Σπαρτιατῶν ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ  καὶ   Ἀρτέμιδος ἐπίκλησιν Δαφναίας. (πρὸς θαλάσσῃ
[3, 26]   θέας δὲ αὐτόθι ἄξια Διονύσου  καὶ   Ἀρτέμιδός ἐστιν ἱερά.
[3, 14]   Εἰλειθυίας ἐστὶν Ἀπόλλωνός τε Καρνείου  καὶ   Ἀρτέμιδος Ἡγεμόνης· (τὸ δὲ τοῦ
[3, 11]   Πυθαέως τέ ἐστιν (καὶ) Ἀπόλλωνος  καὶ   Ἀρτέμιδος καὶ Λητοῦς ἀγάλματα. Χορὸς
[3, 22]   ἔτι ἐκείνην σέβουσι τὴν μυρσίνην  καὶ   Ἄρτεμιν ὀνομάζουσι Σώτειραν. (καὶ Ἀπόλλωνος
[3, 18]   λέοντα, Τιτυὸν δὲ Ἀπόλλων τοξεύει  καὶ   Ἄρτεμις· (Ἡρακλέους τε πρὸς Ὄρειον
[3, 19]   σφισιν Ἀφροδίτη καὶ Ἀθηνᾶ τε  καὶ   Ἄρτεμις· κομίζουσι δ' ἐς οὐρανὸν
[3, 11]   Μαρδόνιος Γωβρύου. πεποίηται δὲ  καὶ   Ἀρτεμισία, θυγάτηρ μὲν Λυγδάμιδος, ἐβασίλευσε
[3, 9]   εὐδαιμονεστέρας Ἀγαμέμνων βασιλεὺς εἶναι  καὶ   ἄρχειν τῆς Ἑλλάδος πάσης ὁμοίως
[3, 2]   ἑτέρας οἰκίας βασιλεὺς συνεξεῖλε μὲν  καὶ   Ἀρχελάῳ τὴν Αἴγυν, ὁπόσα δὲ
[3, 11]   μοναρχίας πρῶτος ἐν Ῥωμαίοις ἐπεθύμησεν  καὶ   ἀρχὴν τὴν καθεστηκυῖαν πρῶτος ἐκτήσατο,
[3, 24]   δὲ νῦν μὲν Ἰλίου καλουμένου  καὶ   Ἀσίας καὶ Κνακαδίου, τῶν ὀρῶν
[3, 19]   Ἀσκληπιοῦ ναός, ὃν ἐποίησεν Ἡρακλῆς·  καὶ   Ἀσκληπιὸν Κοτυλέα ὠνόμασεν ἀκεσθεὶς τὸ
[3, 21]   Ἀπόλλων Κάρνειος καὶ ἱερὸν Ἄμμωνος  καὶ   Ἀσκληπιοῦ χαλκοῦν ἄγαλμά ἐστιν, οὐκ
[3, 17]   εἰργάσατο ἀνὴρ ἐπιχώριος. ἐποίησε δὲ  καὶ   ᾄσματα Δώρια Γιτιάδας ἄλλα
[3, 18]   Ποσειδῶν καὶ Ζεύς. ἐπείργασται δὲ  καὶ   Ἄτλας καὶ Ἡρακλέους μονομαχία πρὸς
[3, 6]   πολλοῖς κατάγουσί τε αὐτὸν Λακεδαιμόνιοι  καὶ   αὖθις βασιλέα ἐποιήσαντο. (Κλεομένει δὲ
[3, 9]   διεξῆλθε τρεψάμενος αὐτῶν τὸ ἱππικὸν  καὶ   αὖθις διὰ Βοιωτῶν διώδευσε Θηβαίους
[3, 10]   τὰ Ἴσθμια ἄγουσιν. ἀφίκετο δὲ  καὶ   αὖθις ἐπὶ Κόρινθον στρατιᾷ· καὶ
[3, 3]   γεγονότι ἤδη Κλεομένει τίκτει Δωριέα  καὶ   αὖθις Λεωνίδαν, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς
[3, 7]   Νικάνδρου βασιλεύσαντα μετὰ Νίκανδρον μέλλει  καὶ   αὖθις λόγος μοι προσθήσειν
[3, 12]   Ἱππολύτου τέ ἐστι τοῦ Θησέως  καὶ   Αὐλῶνος Ἀρκάδος, υἱοῦ δὲ Τλησιμένους·
[3, 3]   χαλκέως εἰκάζων τὰς φύσας, ὅτι  καὶ   αὐταὶ βίαιον πνεῦμα ἠφίεσαν, τύπον
[3, 19]   λουμένῃ θεραπαίνας Ἐρινύσιν ἴσα> ἐσκευασμένας·  καὶ   αὗται διαλαβοῦσαι δὴ τὴν Ἑλένην
[3, 16]   καλούμεναι κατὰ ταὐτὰ ταῖς θεαῖς  καὶ   αὗται Λευκιππίδες. τὸ μὲν δὴ
[3, 13]   τὰς δὲ ἄλλας ἕνδεκα ἃς  καὶ   αὐτὰς Διονυσιάδας ὀνομάζουσι, ταύταις δρόμου
[3, 11]   τὰς δὲ ἄλλας οἱ Λακεδαιμόνιοι  καὶ   αὐτὰς καὶ τοὺς ἄνδρας αἱροῦσιν.
[3, 21]   δὲ ἄλλας, ἐφ' ἃς ἂν  καὶ   αὐτὰς λόγος ἐπέλθῃ δή
[3, 22]   τὸ πόλισμά ἐστιν ἐν μεσογαίᾳ  καὶ   αὐτή, Γλυππία· καὶ ἐς κώμην
[3, 14]   ξόανον· δὲ ἄγνος λύγος  καὶ   αὐτὴ κατὰ ταὐτά ἐστι τῇ
[3, 21]   τὸ ὕδωρ, παρέχεται δὲ ἀφθόνους  καὶ   αὐτὴ πηγάς. (ἐπὶ θάλασσαν δὲ
[3, 18]   γενομένης τῆς νίκης, ὥστε ἁλῶναι  καὶ   αὐτὴν Ἄφιδναν. (τάδε μὲν ἐς
[3, 5]   τῶν ἐν Χαλκιδεῦσι τὰς πολλὰς  καὶ   αὐτὴν ἐλπίζοντα αἱρήσειν τὴν Ὄλυνθον
[3, 23]   δὲ καὶ γυναῖκας καὶ τέκνα,  καὶ   αὐτὴν ἐς ἔδαφος κατέβαλε τὴν
[3, 10]   καὶ τέκνα ἐξανδραποδίσασθαι, καταβαλεῖν δὲ  καὶ   αὐτὴν ἐς ἔδαφος τὴν πόλιν
[3, 17]   αὐτῶν Λακεδαιμονίων, παρθένου Βυζαντίας ἐπεθύμησε·  καὶ   αὐτίκα νυκτὸς ἀρχομένης τὴν Κλεονίκην
[3, 16]   (τ' Ἀριστοδήμου παῖδες ἅτε ὄντες  καὶ   αὐτοὶ δίδυμοι λαμβάνουσι, θυγατέρες δὲ
[3, 2]   τε ἐκ τῆς Κυνουριακῆς κακουργοῖεν  καὶ   αὐτοὶ καταδρομὰς ἐκ τοῦ φανεροῦ
[3, 10]   δὲ ἐς τὴν Σπάρτην, οὕτω  καὶ   αὐτοὶ μετὰ Ἀργείων τὰ Ἴσθμια
[3, 18]   δὲ ὑπὸ τῷ δευτέρῳ, Γιτιάδα  καὶ   αὐτοὶ τέχνη καὶ τὰ ἐπειργασμένα,
[3, 13]   ὡς Εὐρώπης εἴη καὶ Κάρνειος  καὶ   αὐτὸν ἀνεθρέψατο Ἀπόλλων καὶ Λητώ·
[3, 9]   μηρία ἀπορρίπτουσιν ἀπὸ τοῦ βωμοῦ  καὶ   αὐτὸν ἐξελαύνουσιν ἐκ τοῦ ἱεροῦ.
[3, 20]   γυναῖκα Ἰκάριος, ἐπειρᾶτο μὲν κατοικίσαι  καὶ   αὐτὸν Ὀδυσσέα ἐν Λακεδαίμονι, διαμαρτάνων
[3, 6]   δή τι θυμὸς ᾤδει,  καὶ   αὐτὸν οἱ ἔφοροι καὶ ἄλλοις
[3, 21]   τὸν δὲ ὁμώνυμον τούτῳ, νίκην  καὶ   αὐτὸν Ὀλυμπίασι, πλὴν οὐ δολίχου,
[3, 1]   Λακεδαίμονος, βουλόμενος ὑπολιπέσθαι τι  καὶ   αὐτὸς ἐς μνήμην, πόλισμα ἔκτισεν
[3, 6]   μάχης, ἐκείνων δὲ ἀρξάντων οὕτω  καὶ   αὐτὸς κατὰ νώτου τοῖς Μακεδόσιν
[3, 5]   νήσῳ δεῖμα ἐποιήσατο μή σφισι  καὶ   αὐτὸς τρίτου γένηται κακοῦ πρόφασις.
[3, 12]   ἅτε ἀνεψιῷ τῷ Ἀμφιαράῳ ποιῆσαι·  καὶ   αὐτοῦ Λέλεγός ἐστιν ἡρῷον, τούτων
[3, 5]   τε ἧτταν τῶν ὁμοῦ Λυσάνδρῳ  καὶ   αὐτοῦ Λυσάνδρου τὴν τελευτήν, ἐπῆγε
[3, 10]   τε αὐτόθι ὑπὸ τῶν βαρβάρων  καὶ   αὐτοῦ τὸν νεκρὸν ἁμαρτεῖν τάφου
[3, 13]   ἐστὶν εἰκών· τῷ δὲ Ἑτοιμοκλεῖ  καὶ   αὐτῷ Ἱπποσθένει τῷ πατρὶ πάλης
[3, 7]   Δημάρατος ἐν μόνοις μησὶν ἑπτά·  καὶ   αὐτῷ μετὰ τῶν ἐφόρων καθημένῳ
[3, 4]   ἐλευθερίαν ἀπὸ τῶν Πεισιστράτου παίδων  καὶ   αὑτῷ καὶ Λακεδαιμονίοις δόξαν ἐν
[3, 17]   ναυσὶ τῶν τε ἄλλων Ἑλλήνων  καὶ   αὐτῶν Λακεδαιμονίων, παρθένου Βυζαντίας ἐπεθύμησε·
[3, 1]   σφῶν ὄντι Ἀργείας, ἐπιτροπεύσαντι δὲ  καὶ   αὐτῶν, συνήραντο ἐς ἀποικίαν. τὴν
[3, 11]   αὐτοῖς Ἐπιμενίδου τοῦ Κρητὸς μνῆμα  καὶ   Ἀφαρέως τοῦ Περιήρους· καὶ τά
[3, 15]   μὲν Ἀλκίμου, τὸ δὲ Ἐναρσφόρου  καὶ   ἀφεστηκὸς οὐ πολὺ Δορκέως, τὸ
[3, 22]   ἐς αὐτὴν λέγεται πόλεων, Ἤτιδος  καὶ   Ἀφροδισιάδος καὶ Σίδης. τῶν δὲ
[3, 12]   περιφερές, ἐν δὲ αὐτῷ Διὸς  καὶ   Ἀφροδίτης ἀγάλματα ἐπίκλησιν Ὀλυμπίων· τοῦτο
[3, 15]   ἐπὶ δὲ αὐτῷ ναὸς ἀρχαῖος  καὶ   Ἀφροδίτης ξόανον ὡπλισμένης. ναῶν δὲ
[3, 12]   Ταλθυβίου μνῆμα ἀποφαίνουσι· δεικνύουσι δὲ  καὶ   Ἀχαιῶν Αἰγιεῖς ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς,
[3, 18]   Ἁρμονίας δῶρα κομίζουσιν οἱ θεοί.  καὶ   Ἀχιλλέως μονομαχία πρὸς Μέμνονα ἐπείργασται,
[3, 4]   ὅσοι μηδισμοῦ τε αὐτῶν μετέσχον  καὶ   βασιλεῖ Δαρείῳ τῷ Ὑστάσπου γῆν
[3, 12]   τοῦ τείχους, Δικτύννης ἐστὶν ἱερὸν  καὶ   βασίλειοι τάφοι τῶν καλουμένων Εὐρυπωντιδῶν·
[3, 18]   εἷς φέρων ἐστίν. ἀναιρεῖ δὲ  καὶ   Βελλεροφόντης τὸ ἐν Λυκίᾳ θηρίον,
[3, 11]   εἰσιν ἄρχοντες· τοῖς δὲ ἐφόροις  καὶ   Βιδιαίοις πέντε ἀριθμὸν ἑκατέροις οὖσι,
[3, 22]   τὴν ἄκραν Βοιατικὸς καλούμενος κόλπος,  καὶ   Βοιαὶ πόλις πρὸς τῷ πέρατί
[3, 11]   τὰ δύο γε ἦν πρῶτος·  καὶ   γὰρ δρόμῳ τε ἐκράτει καὶ
[3, 23]   ἐν Αἴτνῃ δηλοῦσιν οἱ κρατῆρες·  καὶ   γὰρ χρυσοῦ ἐς αὐτοὺς καὶ
[3, 2]   κρατήσαντες ἐξεῖλον Ἀμύκλας καὶ Φᾶριν  καὶ   Γεράνθρας, ἐχόντων ἔτι Ἀχαιῶν. τούτων
[3, 2]   ἐχόντων ἔτι Ἀχαιῶν. τούτων Φαρῖται  καὶ   Γερανθρᾶται τὴν ἔφοδον τῶν Δωριέων
[3, 21]   Θαλάμαι, πρὸς δὲ Ἀλαγονία τε  καὶ   Γερηνία· τὰ δὲ ἐπέκεινα Γυθίου
[3, 3]   δὲ ἀπέθανεν Ἀναξανδρίδης, Λακεδαιμόνιοι Δωριέα  καὶ   γνώμην Κλεομένους καὶ τὰ ἐς
[3, 2]   Λακεδαιμόνιοι τοῦ οἰκισμοῦ. συνήραντο δὲ  καὶ   Γρᾷ τῷ Ἐχέλα τοῦ Πενθίλου
[3, 14]   ἄνδρας ἀρχόμενοι συντελεῖν. πεποίηται δὲ  καὶ   γυμνάσια ἐν τῷ Δρόμῳ, τὸ
[3, 10]   γὰρ τούς τε ἡβῶντας ἀποκτεῖναι  καὶ   γυναῖκας καὶ τέκνα ἐξανδραποδίσασθαι, καταβαλεῖν
[3, 23]   πάντα δὲ ἀναθήματα, προσεξανδραποδισάμενος δὲ  καὶ   γυναῖκας καὶ τέκνα, καὶ αὐτὴν
[3, 12]   Ἀρσινόης ἱερόν, Λευκίππου τε θυγατρὸς  καὶ   γυναικῶν τῶν Πολυδεύκους καὶ Κάστορος
[3, 17]   τε εἰκόνας ἐποιήσαντο τὰς χαλκᾶς  καὶ   δαίμονα τιμῶσιν Ἐπιδώτην, τὸ ἐπὶ
[3, 8]   καί σφισι σὺν ἱκεσίᾳ τε  καὶ   δακρύοις ἐπέσκηπτε πρὸς Λακεδαιμονίους ταῦτα
[3, 17]   αὐτὸ ἐχόμενος ταραχῇ τε ἀεὶ  καὶ   δείματι, ἐξέστη καὶ τότε καὶ
[3, 21]   δὲ τῶν Ἐλευθερολακώνων ὀκτὼ πόλεις  καὶ   δέκα εἰσί, πρώτη μὲν καταβᾶσιν
[3, 13]   (καὶ) συναμφοτέροις μὲν μία τε  καὶ   δέκα, τῷ δὲ Ἱπποσθένει μιᾷ
[3, 5]   τῆς ἑτέρας. τέσσαρες μὲν δὴ  καὶ   δέκα τῶν γερόντων, ἐπὶ δὲ
[3, 17]   καὶ ἱκεσίας δεξαμένῳ Διὸς Φυξίου  καὶ   δὴ ἐς Φιγαλίαν ἐλθόντι τὴν
[3, 21]   ὑπερβαλομένου ποδῶν τοὺς ἐπ' αὐτοῦ·  καὶ   δὴ καὶ Ὀλυμπίασιν ἐστεφανοῦτο δολίχῳ
[3, 6]   Λεωνίδας ἐπέτρεψε τῷ θυμῷ  καὶ   Δημαράτῳ τῷ Ἀρίστωνος κατὰ ταὐτὰ
[3, 21]   ναῷ, καὶ πηγὴ τοῦ θεοῦ  καὶ   Δήμητρος ἱερὸν ἅγιον καὶ Ποσειδῶνος
[3, 11]   αὖθις καὶ Ἥρας· (ἀνάκειται δὲ  καὶ   Δήμου τοῦ Σπαρτιατῶν ἀνδριὰς μεγέθει
[3, 17]   συνειδὼς αὑτῷ προδιδόντι τὴν Ἑλλάδα  καὶ   δι' αὐτὸ ἐχόμενος ταραχῇ τε
[3, 1]   Πολυκάων. Πολυκάων μὲν δὴ ὅποι  καὶ   δι' ἥντινα αἰτίαν ἀπεχώρησεν, ἑτέρωθι
[3, 20]   αἶγας μάλιστα ἀγρίας. παρέχεται δὲ  καὶ   δι' ὅλου τὸ Ταύγετον τῶν
[3, 3]   σαυρωτήρ, μάχαιρα δὲ  καὶ   διὰ πάσης χαλκοῦ πεποίηται. (ταῦτα
[3, 18]   Ἀχιλλέα τραφησόμενον παρὰ Χίρωνι, ὃς  καὶ   διδάξαι λέγεται· Κέφαλος δὲ τοῦ
[3, 5]   ἐπὶ τὰς Θήβας τὸν στρατὸν  καὶ   διενοεῖτο ὡς μάχης ἄρξων. ἐνταῦθα
[3, 9]   Ἀβύδου περαιωθεὶς ναυσὶν ἐς Σηστὸν  καὶ   διεξελθὼν τὴν Θρᾴκην ἀφίκετο ἐς
[3, 4]   ἐλάβετο ξίφους, ἐτίτρωσκεν αὐτὸς αὑτὸν  καὶ   διεξῄει τὸ σῶμα ἅπαν κόπτων
[3, 12]   ὅπως ἀναπλεῦσαί τε ἐς Τροίαν  καὶ   δίκας δυνήσονται παρὰ Ἀλεξάνδρου λαβεῖν
[3, 19]   οἱ ταύτῃ τόν τε Ἀμυκλαῖον  καὶ   Διόνυσον, ὀρθότατα ἐμοὶ δοκεῖν Ψίλακα
[3, 24]   Κάδμου φωραθεῖσα ἐς λάρνακα αὐτὴ  καὶ   Διόνυσος ἐμβληθείη· καὶ τὴν λάρνακα
[3, 13]   δὲ τε ὀνομαζομένη Κολώνα  καὶ   Διονύσου Κολωνάτα ναός, πρὸς αὐτῷ
[3, 20]   ἔνθα πόλις ποτὲ ᾠκεῖτο Βρυσίαι·  καὶ   Διονύσου ναὸς ἐνταῦθα ἔτι λείπεται
[3, 14]   Σαράπιδος νεώτατον τοῦτο Σπαρτιάταις ἱερὸν  καὶ   Διὸς ἐπίκλησιν Ὀλυμπίου. (καλοῦσι δὲ
[3, 11]   δὲ οὐ πόρρω Γῆς ἱερὸν  καὶ   Διός ἐστιν Ἀγοραίου, τὸ δὲ
[3, 13]   καὶ Ἀθηνᾶς ἐστιν Ἀμβουλίας βωμὸς  καὶ   Διοσκούρων καὶ τούτων Ἀμβουλίων. (ἀπαντικρὺ
[3, 11]   βασιλείαν βεβαιωσαμένῳ μᾶλλον καὶ ἀξιώματος  καὶ   δυνάμεως ἐς πλέον ὁ>
[3, 9]   ἐς τὴν Ἀσίαν τὸν στρατὸν  καὶ   δυνάμεως ἡγεμὼν τῆς πεζῆς περιέπεμπεν
[3, 21]   κόλπον, ὀψόμεναί τε γέρονθ' ἅλιον  καὶ   δώματα πατρός. καλοῦνται δὲ ἐνταῦθα
[3, 13]   τε ἔφυγεν ἐπὶ τῷ φόνῳ  καὶ   Δωριεῦσιν ἀπὸ τούτου τὸν Ἀκαρνᾶνα
[3, 9]   πατήρ, Θηβαίοις δὲ εἶχεν ἐπιτηδείως  καὶ   ἐγεγόνει τῶν δικαστῶν, οἳ Πλαταιεῦσιν
[3, 9]   οἱ Φωκεῖς ἐς τὴν Λοκρίδα  καὶ   ἐδῄωσαν τὴν χώραν. (ἐπηγάγοντο οὖν
[3, 9]   οἱ Φωκεῖς τοῖς Θηβαίοις ἐπέκειντο  καὶ   ἐδίδασκον οἷα ἐπεπόνθεσαν ὑπ' αὐτῶν.
[3, 14]   μὲν εὔριπος περιέχει κατὰ ταὐτὰ  καὶ   εἰ νῆσον θάλασσα, ἔφοδοι δὲ
[3, 21]   τῶν Ἐλευθερολακώνων ἀπὸ τεσσάρων ποτὲ  καὶ   εἴκοσι πόλεων· τὰς δὲ ἄλλας,
[3, 5]   οἵ τε ὀνομαζόμενοι γέροντες, ὀκτὼ  καὶ   εἴκοσιν ὄντες ἀριθμόν, καὶ
[3, 17]   ἱερόν· οἰκοδομῆσαι δέ φασιν αὐτὸ  καὶ   Εἰλείθυιαν νομίσαι θεὸν γενομένου σφίσιν
[3, 20]   οὗτοι Λακεδαιμονίων δοῦλοι τοῦ κοινοῦ  καὶ   εἵλωτες ἐκλήθησαν πρῶτοι, καθάπερ γε
[3, 9]   πρόφασις ἐκ τοῦ Πελοποννησίων πολέμου  καὶ   ἐκ νόσου τῆς λοιμώδους ἐπανήκειν
[3, 19]   ἤκουε. τιτρώσκεται δὴ τὸ στέρνον  καὶ   ἔκαμνε γὰρ ὑπὸ τοῦ τραύματος
[3, 22]   ἄνω Γερόνθραι σταδίους ἀπέχουσιν εἴκοσι  καὶ   ἑκατὸν Ἀκριῶν. ταύτας οἰκουμένας πρὶν
[3, 25]   στάδια τοῦ λιμένος πεντήκοντά ἐστι  καὶ   ἑκατὸν ἐπὶ Οἴτυλον· δὲ
[3, 23]   δὲ τὴν ἄκραν τῆς Μαλέας  καὶ   ἑκατὸν στάδια ἀποσχόντι, ἐπὶ θαλάσσῃ
[3, 25]   Ναία. Τευθρώνης δὲ ἀπέχει πεντήκοντα  καὶ   ἑκατὸν σταδίους ἐς θάλασσαν ἀνέχουσα
[3, 5]   τῶν στρατιωτῶν κεραυνωθέντες, τοὺς δὲ  καὶ   ἔκφρονας ἐποίησαν αἱ βρονταί. οὕτω
[3, 23]   κατέδυ, βωμοί τέ εἰσιν Ἀσκληπιοῦ  καὶ   ἐλαῖαι περὶ αὐτοὺς πεφύκασιν. (προελθόντι
[3, 23]   τῆς τε ἀρχῆς οἱ καθῃρημένης  καὶ   ἐλαυνόμενον πανταχόθεν ὑπὸ Ῥωμαίων· εἰσὶ
[3, 20]   ἄγραν καὶ ὑῶν, πλείστην δὲ  καὶ   ἐλάφων καὶ ἄρκτων. (Ταλετοῦ δὲ
[3, 6]   μάλιστα ἔτη γεγονὼς τελευτᾷ νόσῳ.  (καὶ   ἐλείπετο γὰρ τῆς Εὐρυσθένους οἰκίας
[3, 19]   ἐν αὐτῇ ναός, καὶ Μενέλαον  καὶ   Ἑλένην ἐνταῦθα ταφῆναι λέγουσιν. Ῥόδιοι
[3, 20]   καὶ τούτους ἐξενίκησεν εἵλωτας, καθότι  καὶ   Ἕλληνας τὸ σύμπαν γένος ἀπὸ
[3, 4]   Θερμοπύλας. γεγόνασι μὲν δὴ πόλεμοι  καὶ   Ἑλλήνων πολλοὶ καὶ ἐς ἀλλήλους
[3, 2]   συνοικιοῦντα ἀντ' αὐτῶν. ἀνέστησαν δὲ  καὶ   Ἕλος ἐπὶ θαλάσσῃ πόλισμα Ἀχαιῶν
[3, 14]   μάχονται δὲ καὶ ἐν χερσὶ  καὶ   ἐμπηδῶντες λάξ, δάκνουσί τε καὶ
[3, 23]   κέκριται σημεῖον. (τὸ δὲ αὐτὸ  καὶ   ἐν Αἴτνῃ δηλοῦσιν οἱ κρατῆρες·
[3, 22]   ἄλσος παρεχόμενον πηγάς, εἰσὶ δὲ  καὶ   ἐν Ἀρτέμιδος ἱερῷ πηγαί· ὕδωρ
[3, 20]   ἀνθρώπων μύλην τε εὑρεῖν λέγοντες  καὶ   ἐν ταῖς Ἀλεσίαις ταύταις ἀλέσαι.
[3, 25]   ἐν Οἰτύλῳ Σαράπιδός ἐστιν ἱερὸν  καὶ   ἐν τῇ ἀγορᾷ Καρνείου ξόανον
[3, 21]   ἔριν οἰκίσαι κοινῇ τὴν πόλιν·  καὶ   ἐν τῇ ἀγορᾷ σφισιν Ἀπόλλωνος
[3, 21]   δὲ ἐνταῦθα καὶ πύλαι Καστορίδες,  καὶ   ἐν τῇ ἀκροπόλει ναὸς καὶ
[3, 5]   ἀποληφθεῖσι, τό τε ἐν Θερμοπύλαις  καὶ   ἐν τῇ Σφακτηρίᾳ νήσῳ δεῖμα
[3, 2]   μεγάλου ὀαριστής. (Λυκούργου μὲν οὖν  καὶ   ἐν τοῖς ἔπειτα τοῦ λόγου
[3, 22]   Ἑρμοῦ λίθινον ἕστηκεν ἐν ἀριστερᾷ,  καὶ   ἐν τοῖς ἐρειπίοις ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ
[3, 14]   ἐν τῇ νυκτί· μάχονται δὲ  καὶ   ἐν χερσὶ καὶ ἐμπηδῶντες λάξ,
[3, 23]   δράκοντα ἔδοξεν αὐτόθι καταμείναντας οἰκῆσαι.  καὶ   ἔνθα δράκων κατέδυ, βωμοί
[3, 16]   σφετέραν Λακεδαιμόνιοι κομισθῆναί φασιν Ὀρέστου  καὶ   ἐνταῦθα βασιλεύοντος. καί μοι εἰκότα
[3, 5]   μὲν τοῦ ἀγῶνος παρὰ Τεγεατῶν  καὶ   ἐξ Ἀρκαδίας τῆς ἄλλης ἀθροίζων
[3, 23]   κοινοῦ προσσχεῖν τῆς Λακωνικῆς ἐνταῦθα  καὶ   ἐξ ἐνυπνίων γενομένων σφίσι καταμείναντες
[3, 26]   μὲν ὀκτὼ σταδίους, Λεύκτρων δὲ  καὶ   ἑξήκοντα. ἐνταῦθα οὐ πόρρω τοῦ
[3, 20]   δεύτερα τὴν θυγατέρα ἱκέτευε καταμεῖναι  καὶ   ἐξορμωμένης ἐς Ἰθάκην ἐπακολουθῶν τῷ
[3, 24]   ἐστιν Ἀσκληπιοῦ, τὸ δὲ Ἀχιλλέως,  καὶ   ἑορτὴν κατὰ ἔτος ἄγουσιν Ἀχιλλεῖ.
[3, 24]   τοῦ Ἰλίου Διονύσου τέ ἐστι  καὶ   ἐπ' ἄκρας τῆς κορυφῆς Ἀσκληπιοῦ
[3, 24]   προέχουσα ἠρέμα ἐς τὴν θάλασσαν,  καὶ   ἐπ' αὐτῇ χαλκοῖ ποδιαίων ἑστήκασιν
[3, 6]   γενομένων δὲ αὐτῷ παίδων Ἀκροτάτου  καὶ   ἐπ' αὐτῷ Κλεωνύμου κατήγαγε τὸ
[3, 18]   Διομήδην τε Ἡρακλῆς τὸν Θρᾷκα  καὶ   ἐπ' Εὐήνῳ τῷ ποταμῷ Νέσσον
[3, 8]   δὲ οἱ Σπαρτιᾶταί μοι ποίησιν  καὶ   ἔπαινον τὸν ἀπ' αὐτῆς ἥκιστα
[3, 24]   καὶ ἐπιστρέψαντι αὐτόθεν ἐς μεσόγαιαν  καὶ   ἐπαναβάντι σταδίους ὡς δέκα, Κυφάντων
[3, 8]   Ἀττικὴν συνεχῶς Ἆγις στρατιᾷ  καὶ   ἐπετείχισε φρούριον Ἀθηναίοις τὸ ἐν
[3, 10]   καὶ αὖθις ἐπὶ Κόρινθον στρατιᾷ·  καὶ   ἐπῄει γὰρ Ὑακίνθια ἀφίησι τοὺς
[3, 9]   πρότερον ἔτι ἐπὶ Σκύθας Δαρείου  καὶ   ἐπὶ Ἀθήνας στρατόν. Λακεδαιμόνιοι δὲ
[3, 4]   (αὖθις) οἱ ἱκέται. (ἐστράτευσε δὲ  καὶ   ἐπὶ Ἀθήνας, τὸ μὲν πρότερον
[3, 15]   τὰ ξόανα τὸν τρόπον ἱδρυμέναι  καὶ   ἐπὶ δόξῃ τοιαύτῃ· (ἐν Σπάρτῃ
[3, 25]   ἐν αὐτῇ δὲ μέγαρον Δήμητρος  καὶ   ἐπὶ θαλάσσῃ ναός ἐστιν Ἀφροδίτης
[3, 17]   συγγραφῇ. Περσεῖ δ' ἐς Λιβύην  καὶ   ἐπὶ Μέδουσαν ὡρμημένῳ διδοῦσαι νύμφαι
[3, 6]   ἔφοροι καὶ ἄλλοις γέρασι ψυχαγωγοῦντες  καὶ   ἐπὶ ταῖς δυνάμεσιν ἐφιστάντες ἄρχοντα
[3, 7]   Μυκάλῃ, ἐστράτευσε δὲ ὕστερον τούτων  καὶ   ἐπὶ τοὺς Ἀλευάδας ἐς Θεσσαλίαν·
[3, 19]   αἱ γυναῖκες ἀπάγχουσιν ἐπὶ δένδρου,  καὶ   ἐπὶ τούτῳ Ῥοδίοις Ἑλένης ἱερόν
[3, 16]   δὲ αὐταί τε ἦσαν δίδυμοι  καὶ   ἐπὶ τούτῳ σφᾶς οἱ (τ'
[3, 9]   μετέσχε δὲ καὶ Ἀθηναῖος Κέφαλος  καὶ   Ἐπικράτης καὶ ὅσοι Κορινθίων ἐφρόνουν
[3, 24]   τὴν θάλασσαν ἑκατόν που στάδια  καὶ   ἐπιστρέψαντι αὐτόθεν ἐς μεσόγαιαν καὶ
[3, 10]   Λακεδαιμονίων παρθένοι κατὰ ἔτος ἱστᾶσι  καὶ   ἐπιχώριος αὐταῖς καθέστηκεν ὄρχησις. ἀναστρέψαντι
[3, 1]   βασιλείας ἐλπίζων ἑκόντας, ὅπερ οὖν  καὶ   ἐποίησαν (λαβόντες λογισμὸν ὅτι Θήρᾳ
[3, 11]   ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα συστρατεῦσαι Ξέρξῃ  καὶ   ἔργα ἐν τῇ ναυμαχίᾳ περὶ
[3, 2]   τε ἐπὶ πολὺ τῷ πολέμῳ  καὶ   ἔργα οὐκ ἄδοξα ἐπιδειξαμένους. δηλοῦσι
[3, 11]   σημαίνονται τῇ εἰκόνι. (ἔστι δὲ  καὶ   Ἑρμῆς Ἀγοραῖος Διόνυσον φέρων παῖδα,
[3, 19]   Ἀμφιτρίτης καὶ Ποσειδῶνος· Διὸς δὲ  καὶ   Ἑρμοῦ διαλεγομένων ἀλλήλοις πλησίον Διόνυσος
[3, 26]   ἐστιν ἱερὸν καὶ ἄγαλμα Ἀθηνᾶς,  καὶ   Ἔρωτός ἐστιν ἐν Λεύκτροις ναὸς
[3, 4]   τεμεῖν φασιν αὐτόν. ἀφίκετο δὲ  καὶ   ἐς Αἴγιναν, καὶ Αἰγινητῶν τοὺς
[3, 10]   ᾑρηκέναι. χρόνῳ δὲ ὕστερον ἔπλευσε  καὶ   ἐς Αἴγυπτον, ἀφεστηκότων ἀπὸ βασιλέως
[3, 10]   καὶ Ἰφικράτης διέφθειραν· (Ἀγησίλαος δὲ  καὶ   ἐς Αἰτωλίαν ἐπικουρήσων ἀφίκετο Αἰτωλοῖς
[3, 4]   δὴ πόλεμοι καὶ Ἑλλήνων πολλοὶ  καὶ   ἐς ἀλλήλους βαρβάρων, εὐαρίθμητοι δὲ
[3, 12]   ἐν Ἀθήναις δὲ ἰδίᾳ τε  καὶ   ἐς ἑνὸς οἶκον ἀνδρὸς κατέσκηψε
[3, 10]   δὲ ἐς Ἆγιν τὸν Εὐδαμίδου  καὶ   ἐς Εὐρυδαμίδαν τὸν Ἄγιδος ὡς
[3, 1]   γυναικὸς πόλιν, Σπάρτη καλεῖται  καὶ   ἐς ἡμᾶς. (Ἀμύκλας δὲ
[3, 2]   ἐν Ἀχαίᾳ πόλιν, ἥντινα Πάτρας  καὶ   ἐς ἡμᾶς καλοῦσιν ἀπὸ τοῦ
[3, 9]   τοῦτο ἡσύχαζον μάλιστα. (ἀπεστάλη δὲ  καὶ   ἐς Θήβας πρεσβεύειν Ἀριστομηλίδας, μητρὸς
[3, 10]   αὐτοὺς παρῃτήσατο Ἀρχίδαμος. (διέβη δὲ  καὶ   ἐς Ἰταλίαν ὕστερον Ταραντίνοις βαρβάρων
[3, 11]   αὐτὴν ἐς μέγεθος τὸ νῦν  καὶ   ἐς κόσμον τὸν παρόντα μεταβεβλήκασιν.
[3, 22]   ἐν μεσογαίᾳ καὶ αὐτή, Γλυππία·  καὶ   ἐς κώμην ἑτέραν Σελινοῦντα ἐκ
[3, 7]   καὶ Ἀθηναίων γενέσθαι συνέσπευσεν. ἀλλὰ  καὶ   ἐς ὅσον δυνάμεως ἧκε, διαμεῖναί
[3, 26]   Ἴλιον ἐκομίζοντο, ἁμαρτεῖν τοῦ πλοῦ  καὶ   ἐς Σύρνον τῆς Καρικῆς ἠπείρου
[3, 7]   Νικάνδρου γίνεται βασιλεύοντος. ἐσέβαλε δὲ  καὶ   ἐς τὴν Ἀργολίδα Νίκανδρος
[3, 8]   ἐξεῖναί σφισιν ἀγωνίζεσθαι. (ἐνέβαλλε δὲ  καὶ   ἐς τὴν Ἀττικὴν συνεχῶς
[3, 14]   ἔς τε τὴν ἄλλην πολιτείαν  καὶ   ἐς τὴν μάχην τῶν ἐφήβων
[3, 9]   δέ τι εὐνοίας ἐκ παλαιοῦ  καὶ   ἐς τὴν πόλιν αὐτοῖς τὴν
[3, 10]   τὰ δεξιὰ ἐς Καρύας ἄγει  καὶ   ἐς τὸ ἱερὸν τῆς Ἀρτέμιδος.
[3, 14]   μάχεται· ἀθρόοι δέ ἐμπίπτουσι βιαίως  καὶ   ἐς τὸ ὕδωρ ὠθοῦσιν ἀλλήλους.
[3, 18]   ἕνεκα ὑπὸ Ἡμέρας ἐστὶν ἡρπασμένος,  καὶ   ἐς τὸν γάμον τὸν Ἁρμονίας
[3, 3]   τε ἀξίνην ἔχοντα τὴν Πεισάνδρου  καὶ   ἐς τοῦ Μηριόνου τὸν ὀιστόν.
[3, 9]   ἔς τε Πελοπόννησον πλὴν Ἄργους  καὶ   ἐς τοὺς Ἕλληνας τοὺς ἐκτὸς
[3, 9]   φρονῆσαί τε δεινὸν καί τι  καὶ   ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους ἔχοντα δυσνοίας.
[3, 16]   ἐς διαφοράν, ἀπὸ δὲ αὐτῆς  καὶ   ἐς φόνους προήχθησαν, ἀποθανόντων δὲ
[3, 11]   εἰκότα. ἐνταῦθα, ἔνθα αἱ Μοῖραι,  καὶ   Ἑστία τοῖς Λακεδαιμονίοις ἐστὶ καὶ
[3, 10]   ἀπὸ βασιλέως τῶν Αἰγυπτίων βοηθήσων·  καὶ   ἔστιν Ἀγησιλάῳ πολλά τε εἰργασμένα
[3, 10]   ἀλλὰ Ζεὺς ἐπίκλησιν ἔσχε Σκοτίτας,  καὶ   ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ
[3, 17]   δοκεῖν θέας ἄξια. (ἔστι δὲ  καὶ   ἕτερον αὐτόθι Ἀθηνᾶς Ἐργάνης ἱερόν.
[3, 22]   ἐν τῇ Βοιατῶν ἀγορᾷ ἐστι  καὶ   ἑτέρωθι Ἀσκληπιοῦ καὶ Σαράπιδός τε
[3, 7]   ἐς τὴν Ἀργολίδα ἐσβαλών  καὶ   ἔτεσιν οὐ πολλοῖς ὕστερον ὑπὸ
[3, 22]   Ἀλέξανδρον· Μενέλαος δὲ Ἴλιον ἑλὼν  καὶ   ἔτεσιν ὕστερον ὀκτὼ μετὰ Τροίας
[3, 10]   Ἀρχίδαμον μετασχεῖν τῶν χρημάτων αὐτὸν  καὶ   ἔτι Δεινίχαν τὴν Ἀρχιδάμου γυναῖκα
[3, 8]   τὸ ἐπίγραμμα ἐποίησεν ὅστις δή,  καὶ   ἔτι πρότερον Παυσανίᾳ τὸ ἐπὶ
[3, 5]   οἵ τε Λακεδαιμόνιοι τὸν Παυσανίαν  καὶ   ἔτι πρότερον τούτου Λεωτυχίδην καὶ
[3, 18]   ὄνομα Αἴνητος· τούτῳ νικήσαντι Ὀλυμπίασι  καὶ   ἔτι στεφανουμένῳ γενέσθαι τοῦ βίου
[3, 7]   Λακεδαιμονίοις ἤρξατο τὸ ἐς Ἀργείους  καὶ   ἔτι τοῦ ἐγκλήματος τούτου πρότερον
[3, 20]   ἄρκτων. (Ταλετοῦ δὲ τὸ μεταξὺ  καὶ   Εὐόρα Θήρας ὀνομάζοντες Λητώ φασιν
[3, 1]   ἐναγίζουσιν ὡς οἰκιστῇ· Προκλεῖ δὲ  καὶ   Εὐρυσθένει μέχρι μὲν τῆς προθυμίας
[3, 1]   δὴ τοῖς παισὶν αὐτοῦ Προκλῆς  καὶ   Εὐρυσθένης ἐτέθη, δίδυμοι δὲ ὄντες
[3, 19]   παρὰ δὲ καθέδραν ἑκάστην ὑπολειπομένης  καὶ   εὐρυχωρίας, τὸ μέσον ἐστὶν εὐρυχωρὲς
[3, 15]   λέγουσι Μαῖσιν καὶ Λαίαν τε  καὶ   Εὐρώπαν, εἶναι δὲ αὐτοὺς Ὑραίου
[3, 14]   Λακεδαιμόνιοι Δρόμον, ἔνθα τοῖς νέοις  καὶ   ἐφ' ἡμῶν ἔτι δρόμου μελέτη
[3, 24]   γῆν τῆς λάρνακος· ὡσαύτως δὲ  καὶ   ἐφ' ἡμῶν τὰ ὑπὸ τοῦ
[3, 8]   μέντοι καὶ Ἆγιν μετάνοια ὕστερον,  καὶ   ἔφερον γὰρ τηνικαῦτα οἴκαδε ἐξ
[3, 7]   ὢν οὐκ ἀδύνατος ἐν Λακεδαίμονι  καὶ   ἐφορεύων ἐν τῷ τότε τοῦ
[3, 6]   δὲ μὲν πολλά τε  καὶ   ἐχθρὰ ἐς τὴν πατρίδα ἐτόλμησε
[3, 18]   ἀδελφὴν αὐτῆς Ἀλκυόνην φέρουσι Ποσειδῶν  καὶ   Ζεύς. ἐπείργασται δὲ καὶ Ἄτλας
[3, 11]   καὶ Ἑστία τοῖς Λακεδαιμονίοις ἐστὶ  καὶ   Ζεὺς Ξένιος καὶ Ἀθηνᾶ Ξενία.
[3, 18]   παῖδας τοὺς Ἄκτορος, Κάλαις δὲ  καὶ   Ζήτης τὰς Ἁρπυίας Φινέως ἀπελαύνουσιν·
[3, 19]   (πεποίηται δὲ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ  καὶ   Δημήτηρ καὶ Κόρη καὶ
[3, 17]   δὴ Θηβαίοις τε Καδμεία  καὶ   Λάρισα Ἀργείοις· ὄντων δὲ
[3, 18]   καὶ Ἡρακλέους μονομαχία πρὸς Κύκνον  καὶ   παρὰ Φόλῳ τῶν Κενταύρων
[3, 18]   Ταῦρον τὸν Μίνω. πεποίηται δὲ  καὶ   πρὸς Ἀχελῷον Ἡρακλέους πάλη
[3, 3]   τε ἐπεισελθοῦσα Κλεομένην παῖδα ἔσχε  καὶ   προτέρα τέως οὐ σχοῦσα
[3, 7]   ὕστερον ὑπὸ ἡγεμόνι Χαρίλλῳ γίνεται  καὶ   Σπαρτιατῶν ἐπὶ Τεγεάτας ἔξοδος,
[3, 5]   ὀκτὼ καὶ εἴκοσιν ὄντες ἀριθμόν,  καὶ   τῶν ἐφόρων ἀρχή, σὺν
[3, 17]   δὲ τῶν παίδων ἄλλα τε  καὶ   τῶν Λευκίππου θυγατέρων ἁρπαγή·
[3, 3]   γυναῖκα ἑτέραν λαβεῖν πρὸς ταύτῃ.  καὶ   τε ἐπεισελθοῦσα Κλεομένην παῖδα
[3, 12]   καὶ μετ' ἐκεῖνον τῷ δευτέρῳ  καὶ   ἤδη κατὰ τὰ αὐτὰ ἄχρι
[3, 3]   δὲ τοῦ πρὸς Μεσσήνην πολέμου  καὶ   ἤδη Λακεδαιμονίοις δορικτήτου τῆς Μεσσηνίας
[3, 9]   τόν τε σῖτον ἀκμάζοντα ἔτεμον  καὶ   ἤλασαν λείαν ἄγοντες· ἐνέβαλον δὲ
[3, 8]   τε χώραν ἐδῄωσεν Ἆγις  καὶ   ἤλασε τῆς λείας τὴν πολλήν.
[3, 9]   δὲ ὅμως ἐς τὴν Ἀσίαν  καὶ   ἤλαυνεν ἐπὶ τὰς Σάρδεις· ἦν
[3, 8]   καὶ μοῖράν τε τῆς δυνάμεως  καὶ   Ἠλείων καταλείπει τοὺς φυγάδας, κακουργεῖν
[3, 1]   ἔχει λόγος Πυλάδου τοὺς παῖδας  καὶ   Ἠλέκτρας, ἀνεψιοὺς ὄντας Τισαμενῷ τῷ
[3, 26]   τοῦ ἱεροῦ, τῆς τε Πασιφάης  καὶ   Ἡλίου τὸ ἕτερον· αὐτὸ δὲ
[3, 17]   ἑκάστου συνήρμοσταί τε πρὸς ἄλληλα  καὶ   ἧλοι συνέχουσιν αὐτὰ μὴ διαλυθῆναι.
[3, 19]   πᾶσα καὶ πλήρης ζῴων ἀγρίων  καὶ   ἡμέρων, καὶ ναὸς Ἀχιλλέως καὶ
[3, 10]   καὶ μνήμης ἄξια ἐν Αἰγύπτῳ.  καὶ   ἦν γὰρ δὴ ἤδη γέρων
[3, 4]   Κλεομένης ἐνίκα τῇ μάχῃ·  καὶ   ἦν γὰρ πλησίον ἄλσος ἱερὸν
[3, 1]   πολύ τε ὑπερεβάλετο δυνάμει Τυνδάρεων  καὶ   ἠνάγκασεν ἀποχωρῆσαι δείσαντα, ὡς μὲν
[3, 18]   τῶν Λευκίππου θυγατέρων· Διόνυσον δὲ  καὶ   Ἡρακλέα, τὸν μὲν παῖδα ἔτι
[3, 21]   ἐν τῇ ἀγορᾷ σφισιν Ἀπόλλωνος  καὶ   Ἡρακλέους ἐστὶν ἀγάλματα, πλησίον δὲ
[3, 18]   Ζεύς. ἐπείργασται δὲ καὶ Ἄτλας  καὶ   Ἡρακλέους μονομαχία πρὸς Κύκνον καὶ
[3, 15]   τὸ εὔφωνον. (Ἑλένης δὲ ἱερὰ  καὶ   Ἡρακλέους, τῆς μὲν πλησίον τοῦ
[3, 18]   ὑός ἐστι θήρα τοῦ Καλυδωνίου  καὶ   Ἡρακλῆς ἀποκτείνων τοὺς παῖδας τοὺς
[3, 18]   Βελλεροφόντης τὸ ἐν Λυκίᾳ θηρίον,  καὶ   Ἡρακλῆς τὰς Γηρυόνου βοῦς ἐλαύνει.
[3, 19]   (πεποίηται δὲ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ  καὶ   Ἡρακλῆς ὑπὸ Ἀθηνᾶς καὶ θεῶν
[3, 11]   ἐπονομάζουσιν Ἀσφάλιον, καὶ Ἀπόλλωνος αὖθις  καὶ   Ἥρας· (ἀνάκειται δὲ καὶ Δήμου
[3, 13]   ἡρῴου λόφος ἐστὶν οὐ πόρρω  καὶ   Ἥρας ἐπὶ τῷ λόφῳ ναὸς
[3, 5]   κρατοῦντα δὲ αὐτὸν τῷ πολέμῳ  καὶ   ᾑρηκότα τῶν τε ἄλλων πόλεων
[3, 22]   καλούμενόν ἐστιν ὑπὲρ τοῦ Μιγωνίου·  καὶ   ἦρος ἀρχομένου Διονύσῳ τὴν ἑορτὴν
[3, 15]   Ποσειδῶνός τε ἱερόν ἐστι Γενεθλίου  καὶ   ἡρῷα Κλεοδαίου τοῦ Ὕλλου καὶ
[3, 15]   λέσχη τέ ἐστι καλουμένη Ποικίλη  καὶ   ἡρῷα πρὸς αὐτῇ Κάδμου τοῦ
[3, 20]   εἵλωτες ἐκλήθησαν πρῶτοι, καθάπερ γε  καὶ   ἦσαν· τὸ δὲ οἰκετικὸν τὸ
[3, 8]   καὶ οἱ ἐξ Ἡραίας Ἀρκάδες  καὶ   ἦσαν τῷ Λεωτυχίδῃ μάρτυρες ὁπόσα
[3, 17]   τῶν Λευκίππου θυγατέρων ἁρπαγή·  καὶ   Ἥφαιστος τὴν μητέρα ἐστὶν ἀπολύων
[3, 21]   Καινήπολις Οἴτυλός τε καὶ Λεῦκτρα  καὶ   Θαλάμαι, πρὸς δὲ Ἀλαγονία τε
[3, 5]   τὴν Ὄλυνθον νόσος τε ἐξαίφνης  καὶ   θάνατος ἐπέλαβεν ἀπ' αὐτῆς. ~Ἀγησιπόλιδος
[3, 18]   κατὰ μαντείαν, ἄλλα δὲ Ὕπνου  καὶ   Θανάτου· καὶ σφᾶς ἀδελφοὺς εἶναι
[3, 25]   πηγή, νῦν μὲν οὐδὲν ὥστε  καὶ   θαῦμα εἶναι παρεχομένη, πρότερον δὲ
[3, 22]   πόρθησιν οἴκαδε ἀνασωθεὶς ἄγαλμα Θέτιδος  καὶ   θεὰς Πραξιδίκας ἱδρύσατο ἐγγὺς τῆς
[3, 16]   τὴν ὑστεραίαν παρθένος μὲν ἐκείνη  καὶ   θεραπεία πᾶσα περὶ τὴν
[3, 18]   δὲ Λακεδαίμονα Χάρισιν ἐνταῦθα ἱερὸν  καὶ   θέσθαι τὰ ὀνόματα ἥγηνται. (τὰ
[3, 15]   Σπάρτην ἅμα Ἡρακλεῖ· περιιόντι δὲ  καὶ   θεωμένῳ τὴν πόλιν, ὡς ἐγίνετο
[3, 4]   μηνίματα ἔκ τε ἡρώων ὁμοῦ  καὶ   θεῶν ἐς τὸ αὐτὸ τῷ
[3, 21]   ἢν δὲ ἐπεργασθῶσιν, ἐπικοσμήσαιεν ἂν  καὶ   θεῶν ἱερά, κολυμβήθραις δὲ καὶ
[3, 19]   βωμοῦ καὶ Ἡρακλῆς ὑπὸ Ἀθηνᾶς  καὶ   θεῶν τῶν ἄλλων καὶ οὗτος
[3, 5]   Θηβαίων ἀφίστασθαι. ἐσεληλύθεσαν δὲ ἤδη  καὶ   Θηβαίων καὶ Ἀθηναίων τινὲς κρύφα
[3, 1]   κατέλιπεν ἡγεμόνα εἶναι τῶν ἐποίκων.  καὶ   Θήρας μὲν τῇ τε νήσῳ
[3, 18]   τέ εἰσιν ὑπὸ τοῖς ἵπποις  καὶ   θηρία ἄνω θέοντα, τῇ μὲν
[3, 18]   Ἁρπυίας Φινέως ἀπελαύνουσιν· Πειρίθους τε  καὶ   Θησεὺς ἡρπακότες εἰσὶν Ἑλένην καὶ
[3, 18]   πρὸς Ὄρειον Κένταυρον μάχη πεποίηται  καὶ   Θησέως πρὸς Ταῦρον τὸν Μίνω.
[3, 5]   τε Θηβαῖοι (τὰ) ἐναντία ἐτάσσοντο  καὶ   Θρασύβουλος ἀπέχειν οὐ πολὺ ἀπηγγέλλετο
[3, 8]   τότε ἐσβαλοῦντες· οἱ δὲ Ἠλεῖοι  καὶ   Θρασυδαῖος κεκακωμένοι γὰρ ἐς τὸ
[3, 8]   τὴν ἀρχήν. ἐγένετο δὲ Ἀρχιδάμῳ  καὶ   θυγάτηρ, ὄνομα μὲν Κυνίσκα, φιλοτιμότατα
[3, 8]   τεῖχος, Λακεδαιμονίους τε ἐν Ὀλυμπίᾳ  καὶ   θύειν τῷ θεῷ καὶ τὸν
[3, 13]   δείκνυται δὲ πρὸς τῇ Σκιάδι  καὶ   Ἴδα καὶ Λυγκέως τάφος. κατὰ
[3, 2]   Ἀρχελάῳ τὴν Αἴγυν, ὁπόσα δὲ  καὶ   ἰδίᾳ Λακεδαιμονίων αὐτὸς ἔδρασεν ἡγούμενος,
[3, 4]   τῷ Κλεομένει συνεληλυθότα, ἐπεί τοι  καὶ   ἰδίᾳ Πρωτεσίλαος ἐν Ἐλαιοῦντι οὐδὲν
[3, 10]   πολεμεῖν τοῖς Φωκεῦσιν ἀφίκετο μὲν  καὶ   ἰδίᾳ συμμαχικὰ ἐπὶ χρήμασιν, ἀπὸ
[3, 23]   καὶ ἀργύρου ποιήματα, ἔτι δὲ  καὶ   ἱερεῖα τὰ πάντα ἀφιᾶσι· ταῦτα
[3, 21]   Διόνυσος. ἑτέρωθι δὲ Ἀπόλλων Κάρνειος  καὶ   ἱερὸν Ἄμμωνος καὶ Ἀσκληπιοῦ χαλκοῦν
[3, 22]   δὲ ἐν τῇ γῇ ταύτῃ  καὶ   ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ στάδια ἀπέχον ὡς
[3, 26]   Γερηνίᾳ Μαχάονος τοῦ Ἀσκληπιοῦ μνῆμα  καὶ   ἱερόν ἐστιν ἅγιον, καὶ ἀνθρώποις
[3, 22]   πόλεως ὅσον τε σταδίους δώδεκα  (καὶ)   ἱερόν ἐστιν Ἀσκληπιοῦ· Φιλόλαον τὸν
[3, 13]   Κάστορος μνῆμα, ἐπὶ δὲ αὐτῷ  καὶ   ἱερὸν πεποίηται· τεσσαρακοστῷ γὰρ ὕστερον
[3, 8]   καὶ τοῦ ἀγῶνος τοῦ Ὀλυμπικοῦ  καὶ   ἱεροῦ τοῦ Ὀλυμπίασιν ὑπ' αὐτῶν
[3, 23]   δὲ ἱερὸν τῆς Οὐρανίας ἁγιώτατον  καὶ   ἱερῶν ὁπόσα Ἀφροδίτης παρ' Ἕλλησίν
[3, 17]   ἐξεγένετο ἀποφυγεῖν Παυσανίᾳ, καθάρσια παντοῖα  καὶ   ἱκεσίας δεξαμένῳ Διὸς Φυξίου καὶ
[3, 19]   Ἑλένης λόγον, ὁμολογοῦντας δέ σφισι  καὶ   Ἱμεραίους, ἐπιμνησθήσομαι καὶ τοῦδε. ἔστιν
[3, 26]   δέ ἐστιν Ἀσκληπιοῦ τε ἄγαλμα  καὶ   Ἰνοῦς ἑτέρωθι. (πεποίηται δὲ καὶ
[3, 13]   στρατόπεδον τοῖς Δωριεῦσι μήνιμα Ἀπόλλωνος,  καὶ   Ἱππότης τε ἔφυγεν ἐπὶ τῷ
[3, 20]   ἄλλα τε αὐτόθι Ἡλίῳ θύουσι  καὶ   ἵππους· τὸ δὲ αὐτὸ καὶ
[3, 17]   ἀετούς τε δύο τοὺς ὄρνιθας  καὶ   ἴσας ἐπ' αὐτοῖς Νίκας, Λυσάνδρου
[3, 22]   ἑτέρωθι Ἀσκληπιοῦ καὶ Σαράπιδός τε  καὶ   Ἴσιδος. ἐρείπια ἀπέχει μὲν Βοιῶν
[3, 9]   Σωδάμας, ἐν Θήβαις δὲ Ἀνδροκλείδης  καὶ   Ἰσμηνίας καὶ Ἀμφίθεμις· μετέσχε δὲ
[3, 16]   λέγουσιν ποτε (καὶ) Ὀρέστης  καὶ   Ἰφιγένεια ἐκ τῆς Ταυρικῆς ἐκκλέπτουσιν·
[3, 10]   μοῖραν ἐπιθέμενοι καθ' ὁδὸν Ἀθηναῖοι  καὶ   Ἰφικράτης διέφθειραν· (Ἀγησίλαος δὲ καὶ
[3, 11]   καὶ τῶν ἐφόρων καὶ νομοφυλάκων  καὶ   καλουμένων Βιδιαίων ἀρχεῖά ἐστιν ἐπὶ
[3, 25]   ἰάσατο, τοῦτον τὸν δελφῖνα εἶδον  καὶ   καλοῦντι τῷ παιδὶ ὑπακούοντα καὶ
[3, 13]   πεποιημένα ἐστὶν ὡς Εὐρώπης εἴη  καὶ   Κάρνειος καὶ αὐτὸν ἀνεθρέψατο Ἀπόλλων
[3, 26]   καὶ Ἰνοῦς ἑτέρωθι. (πεποίηται δὲ  καὶ   Κασσάνδρας τῆς Πριάμου ναὸς καὶ
[3, 24]   ἐπίκλησιν Ἀσίας, ποιῆσαι δὲ Πολυδεύκην  καὶ   Κάστορά φασιν ἀνασωθέντας ἐκ Κόλχων·
[3, 12]   θυγατρὸς καὶ γυναικῶν τῶν Πολυδεύκους  καὶ   Κάστορος ἀδελφῆς. πρὸς δὲ τοῖς
[3, 13]   τοῦ Ἀμύκλα τάφος, ἔστι δὲ  καὶ   Κάστορος μνῆμα, ἐπὶ δὲ αὐτῷ
[3, 3]   οὔσης, Πολύδωρον εὐδοκιμοῦντα ἐν Σπάρτῃ  καὶ   κατὰ γνώμην Λακεδαιμονίων μάλιστα ὄντα
[3, 1]   περὶ τῆς βασιλείας Ἱπποκόων ἠμφισβήτει  καὶ   κατὰ πρεσβείαν ἔχειν ἠξίου τὴν
[3, 10]   αὐταῖς καθέστηκεν ὄρχησις. ἀναστρέψαντι δὲ  καὶ   κατὰ τὴν λεωφόρον ἰόντι ἐρείπια
[3, 15]   τε ἀφεὶς λίθον Οἰωνὸς  καὶ   καταβάλλει τὴν κύνα· ἐπεκθέουσιν οὖν
[3, 13]   ἐκ Πελοποννήσου, πολλὰ τῶν ἀρχαίων  καὶ   κατελθοῦσιν ἐποίησεν ἄγνωστα, ἅτε δὲ
[3, 17]   αὐλῶν μέλη καὶ ὑπὸ λύρας  καὶ   κιθάρας κρούσμασιν. ὄπισθεν δὲ τῆς
[3, 17]   ἧλοι συνέχουσιν αὐτὰ μὴ διαλυθῆναι.  (καὶ)   Κλέαρχον δὲ ἄνδρα Ῥηγῖνον τὸ
[3, 5]   φυγόντος οἱ μὲν παῖδες Ἀγησίπολις  καὶ   Κλεόμβροτος νέοι παντάπασιν ἔτι ἦσαν,
[3, 24]   Ἐλευθερολακώνων μάλιστα τοῦτο ἐκτετρύχωται, ἐπεὶ  καὶ   Κλεώνυμος Κλεομένους τοῦ Ἀγησιπόλιδος
[3, 18]   αὐτῇ Χαρίτων ἐστὶν ἱερὸν Φαέννας  καὶ   Κλητᾶς, καθὰ δὴ καὶ Ἀλκμὰν
[3, 19]   Κασσάνδραν τὴν Πριάμου φασὶν εἶναι.  καὶ   Κλυταιμνήστρας ἐστὶν ἐνταῦθα εἰκὼν καὶ
[3, 24]   μὲν Ἰλίου καλουμένου καὶ Ἀσίας  καὶ   Κνακαδίου, τῶν ὀρῶν τούτων τὸ
[3, 14]   ὅτι μὴ Κολοφωνίους· θύουσι γὰρ  καὶ   Κολοφώνιοι μέλαιναν τῇ Ἐνοδίῳ σκύλακα.
[3, 24]   ἀνασωθέντας ἐκ Κόλχων· εἶναι γὰρ  καὶ   Κόλχοις Ἀθηνᾶς Ἀσίας ἱερόν. μετασχόντας
[3, 19]   τοῦ βωμοῦ καὶ Δημήτηρ  καὶ   Κόρη καὶ Πλούτων, ἐπὶ δὲ
[3, 20]   ἀστέρων τῶν πλανητῶν φασιν ἀγάλματα.  καὶ   Κρανίου τέμενος κατὰ τὴν ὁδὸν
[3, 3]   πρότερα ἀνδρὸς εἶναι νομισθέντος εἴτε  καὶ   κρύφα οἱ προσήκοντες θάπτουσιν αὐτόν.
[3, 25]   δὲ ὕστερον Κέρβερον ὄνομα ἐποίησαν  καὶ   κυνὶ τἄλλα εἰκάζοντες κεφαλὰς τρεῖς
[3, 15]   ἀλλήλους. ~πρὸς δὲ τῷ Πλατανιστᾷ  καὶ   Κυνίσκας ἐστὶν ἡρῷον, θυγατρὸς Ἀρχιδάμου
[3, 16]   τοῦτο δὲ οἱ Λιμνᾶται Σπαρτιατῶν  καὶ   Κυνοσουρεῖς καὶ οἱ> ἐκ Μεσόας
[3, 14]   στόλου μετασχεῖν τῷ Θηραίῳ Βάττῳ  καὶ   Κυρήνην οἰκίσαι σὺν ἐκείνῳ καὶ
[3, 21]   ῥεῦμα ἐγγυτάτω τῆς ὁδοῦ γίνεται,  καὶ   Λάδα μνῆμά ἐστιν ὠκύτητι ὑπερβαλομένου
[3, 15]   μάχην. τότε μὲν δὴ τιτρώσκεται  καὶ   λαθὼν ἀπεχώρησεν· ὕστερον δὲ ἐξεγένετό
[3, 15]   δὲ τὰ ἡρῷα λέγουσι Μαῖσιν  καὶ   Λαίαν τε καὶ Εὐρώπαν, εἶναι
[3, 2]   ἔσχεν Τηλέκλου τὴν ἀρχήν·  καὶ   Λακεδαιμόνιοι πέμπουσιν ἐς Κρήτην Χαρμίδαν
[3, 4]   τῶν Πεισιστράτου παίδων καὶ αὑτῷ  καὶ   Λακεδαιμονίοις δόξαν ἐν τοῖς Ἕλλησιν
[3, 9]   τε δὴ Ἀγησίλαος Ἀρχιδάμου  καὶ   Λακεδαιμονίοις ἤρεσε διαβῆναι ναυσὶν ἐς
[3, 18]   τὴν πολιορκίαν διέλυσεν Λύσανδρος  καὶ   Λακεδαιμονίους τὸν θεὸν σέβειν προήγαγεν
[3, 26]   ἐστι κατὰ ταὐτὰ καθὰ δὴ  καὶ   Λακεδαιμονίων νομίζουσιν οἱ Σπάρτην ἔχοντες.
[3, 26]   Μεσσηνίας εἶναι· δύναιτο δ' ἂν  καὶ   Λακεδαιμονίων τὰ Λεῦκτρα ἐξ ἀρχῆς
[3, 8]   Ἠλεῖος Ἄγιδί τε ἰδίᾳ ξένος  καὶ   Λακεδαιμονίων τοῦ κοινοῦ πρόξενος ἐπανέστη
[3, 11]   ἀρχῆς, προσλαβοῦσα δὲ ἀνὰ χρόνον  καὶ   Λακεδαίμων αὐτὴ καλεῖσθαι· τέως
[3, 21]   μετὰ δὲ αὐτὴν Τευθρώνη τε  καὶ   Λᾶς καὶ Πύρριχος, ἐπὶ Ταινάρῳ
[3, 18]   ἐστὶν ὑπὸ τὸ ἅρμα κάπρον  καὶ   λέοντα καὶ οἱ Τρῶες ἐπιφέροντες
[3, 21]   Ταινάρῳ δὲ Καινήπολις Οἴτυλός τε  καὶ   Λεῦκτρα καὶ Θαλάμαι, πρὸς δὲ
[3, 4]   τὴν Ἑλλάδα ἤγαγε τὸν λαὸν  καὶ   Λεωνίδας τριακοσίοις ὁμοῦ Λακεδαιμονίων ἀπήντησεν
[3, 8]   τελευτῶντος ἤκουσαν. (τῷ δὲ Ἀγησιλάῳ  καὶ   Λεωτυχίδῃ παρέσχεν ἐς πλέον τὸ
[3, 4]   αὐτὸς ἐδίδασκεν ἐς Δημάρατον χρῆσαι,  καὶ   Λεωτυχίδην ἄνδρα τοῦ βασιλικοῦ γένους
[3, 11]   ἐστιν (καὶ) Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδος  καὶ   Λητοῦς ἀγάλματα. Χορὸς δὲ οὗτος
[3, 13]   Κάρνειος καὶ αὐτὸν ἀνεθρέψατο Ἀπόλλων  καὶ   Λητώ· λέγεται δὲ καὶ ἄλλος
[3, 14]   καὶ Κυρήνην οἰκίσαι σὺν ἐκείνῳ  καὶ   Λιβύων καταστρέψασθαι τοὺς προσχώρους λέγουσιν.
[3, 21]   Λακεδαιμονίοις (ἡ) κώμη καλουμένη Κροκέαι  καὶ   λιθοτομία· μία μὲν πέτρα συνεχὴς
[3, 25]   ἐς θάλασσαν ἀνέχουσα ἄκρα Ταίναρον,  καὶ   λιμένες τε Ἀχίλλειός ἐστι
[3, 25]   ὀλίγον δὲ ἀπωτέρω Μέσσα πόλις  καὶ   λιμήν. (ἀπὸ τούτου στάδια τοῦ
[3, 14]   Ἰσσωρίας ἱερόν· ἐπονομάζουσι δὲ αὐτὴν  καὶ   Λιμναίαν, οὖσαν οὐκ Ἄρτεμιν, Βριτόμαρτιν
[3, 14]   ἐστι, τὸ δὲ ἕτερον Λεωνίδου  καὶ   λόγους κατὰ ἔτος ἕκαστον ἐπ'
[3, 13]   τῆς μάχης τῆς πρὸς Ἴδαν  καὶ   Λυγκέα θεοὺς τοὺς Τυνδάρεω παῖδας
[3, 13]   πρὸς τῇ Σκιάδι καὶ Ἴδα  καὶ   Λυγκέως τάφος. κατὰ μὲν δὴ
[3, 16]   δὲ οὐκ Ὀρθίαν μόνον ἀλλὰ  καὶ   Λυγοδέσμαν τὴν αὐτήν, ὅτι ἐν
[3, 16]   εἶναι παρὰ σφίσιν, ἀμφισβητοῦσι δὲ  καὶ   Λυδῶν οἷς ἐστιν Ἀρτέμιδος ἱερὸν
[3, 18]   Ἄδραστος δὲ καὶ Τυδεὺς Ἀμφιάραον  καὶ   Λυκοῦργον τὸν Πρώνακτος μάχης καταπαύουσιν.
[3, 2]   χρεὼν ἐπέλαβεν ἀμφοτέρους. ἔθηκε δὲ  καὶ   Λυκοῦργος Λακεδαιμονίοις τοὺς νόμους ἐπὶ
[3, 16]   τὸ πολὺ Ἐγεσταῖοι. (Λακεδαιμόνιοι δὲ  καὶ   Λυκούργῳ τῷ θεμένῳ τοὺς νόμους
[3, 4]   τὸ σῶμα ἅπαν κόπτων τε  καὶ   λυμαινόμενος. Ἀργεῖοι μὲν δὴ τοῖς
[3, 5]   ταξαμένων ἄλλοι τε ἐνταῦθα Λακεδαιμονίων  καὶ   Λύσανδρος ἔπεσε. (Παυσανίας δὲ ὑστέρησε
[3, 18]   ἐν Λιβύῃ μαντείῳ. λέγεται δὲ  καὶ   Λυσάνδρῳ πολιορκοῦντι Ἄφυτιν τὴν ἐν
[3, 17]   καὶ Ποσειδῶν, δὴ μέγιστα  καὶ   μάλιστα ἦν ἐμοὶ δοκεῖν θέας
[3, 8]   δὲ ὕστερον γυναιξὶ καὶ ἄλλαις  καὶ   μάλιστα ταῖς ἐκ Λακεδαίμονος γεγόνασιν
[3, 9]   τε ἄλλων τῶν ἐν τέλει  καὶ   μάλιστα ὑπὸ Λυσάνδρου μὴ τὸν
[3, 26]   τὴν ὁδὸν ἱερόν ἐστιν Ἰνοῦς  καὶ   μαντεῖον. μαντεύονται μὲν οὖν καθεύδοντες,
[3, 22]   σφᾶς χρεὼν εἴη· καί τι  καὶ   μάντευμα ἦν αὐτοῖς Ἄρτεμιν ἔνθα
[3, 11]   Πέρσαι λίθου λευκοῦ καὶ ἄλλοι  καὶ   Μαρδόνιος Γωβρύου. πεποίηται δὲ
[3, 22]   εἴπερ ἄλλο τι χωρίον παρέχεται  καὶ   Μαριός. κώμη δὲ ὑπὲρ τὸ
[3, 12]   Ἤλιδος μάντεσι, καλουμένοις δὲ Ἰαμίδαις.  (καὶ   Μάρωνός ἐστιν ἱερὸν καὶ Ἀλφειοῦ·
[3, 5]   καταστησόμενος τὴν τυραννίδα ἐν βεβαίῳ.  καὶ   μάχῃ μὲν ἐνίκησεν Ἀθηναίων τοὺς
[3, 12]   ὀνομάζουσι, τὰ καλούμενα Βοώνητά ἐστι·  καί   με λόγος ἀπαιτεῖ πρότερα
[3, 19]   ἔτι πλανωμένου, τηνικαῦτα ὑπὸ Νικοστράτου  καὶ   Μεγαπένθους διωχθεῖσαν ἐς Ῥόδον ἀφικέσθαι
[3, 4]   φανερώτερος ἄνδρα Πέρσην ἐτιμωρήσατο Ἀρταύκτην  καὶ   Μεγαρεῦσιν οὔ ποτε θεῶν τῶν
[3, 19]   δέ ἐστιν ἐν αὐτῇ ναός,  καὶ   Μενέλαον καὶ Ἑλένην ἐνταῦθα ταφῆναι
[3, 1]   δὲ καὶ οἱ Τυνδάρεω παῖδες  καὶ   Μενέλαος Ἀτρέως Τυνδάρεω γαμβρὸς
[3, 3]   τὰς αὐτὰς Λακεδαιμόνιοί τε αἰτίας  καὶ   Μεσσήνιοι τοῦ πολέμου. (τὰ οὖν
[3, 12]   ἐγένετο ἑλέσθαι πρώτῳ τῶν ἄλλων  καὶ   μετ' ἐκεῖνον τῷ δευτέρῳ καὶ
[3, 3]   Μιλτιάδου, σοφίᾳ χρησάμενος καὶ οὗτος,  καὶ   μετ' οὐ πολὺ εἷλε τὴν
[3, 22]   Ἕλους τὰ ἐρείπια ὑπόλοιπα ἦν,  καὶ   μετὰ ταῦτα τριάκοντα (προελθόντι που
[3, 21]   τὴν Πελλάναν Χαράκωμά ἐστιν ὀνομαζόμενον  καὶ   μετὰ τοῦτο Πελλάνα πόλις τὸ
[3, 6]   τὸν Αἰγύπτιον, δὲ  καὶ   μεταγνόντων ἂν Σπαρτιατῶν ὤνατο οὐδέν·
[3, 6]   ἀπόνοιαν ἐς τὰ οἰκεῖα ἠξίου  καὶ   μὴ ἀφειδῶς ἐπ' ἀλλοτρίοις ἀναρρῖψαι.
[3, 4]   τε τὸν πρὸς Ἰλίῳ πόλεμον  καὶ   Μιλτιάδης τὸ Μαραθῶνι ἔργον. ἀλλὰ
[3, 18]   Ἅιδου τὸν κύνα. Ἀναξίας δὲ  καὶ   Μνασίνους, τούτων μὲν ἐφ' ἵππου
[3, 22]   ὑπὸ Ἀγαμέμνονος ἐποιήθη. ἔστι δὲ  καὶ   μνῆμα Κινάδου· νεὼς τῆς Μενελάου
[3, 22]   δρόμου νίκας πέντε· πεποίηται δὲ  καὶ   μνῆμα τῷ Νικοκλεῖ τοῦ τε
[3, 10]   ἔστιν Ἀγησιλάῳ πολλά τε εἰργασμένα  καὶ   μνήμης ἄξια ἐν Αἰγύπτῳ. καὶ
[3, 16]   φασιν Ὀρέστου καὶ ἐνταῦθα βασιλεύοντος.  καί   μοι εἰκότα λέγειν μᾶλλόν τι
[3, 11]   ἀπὸ τῶν ἀρχαίων εἱλώτων ἀποσχισθέντες·  καί   μοι καὶ τάδε λόγος
[3, 14]   δὲ ἀναστῆσαί φασιν ἐπὶ Λυγκεῖ·  καί   μοι (κἀμοὶ) καὶ τοῦτο ἀποφαίνει
[3, 24]   τῶν Λακωνικῶν πολισμάτων ἐποίησεν ἀνάστατον·  καί   μοι τὰ ἐς τὸν Κλεώνυμον
[3, 8]   ὀπίσω τὴν στρατιάν, Λυσίστρατον Σπαρτιάτην  καὶ   μοῖράν τε τῆς δυνάμεως καὶ
[3, 11]   τοῦ Σπαρτιατῶν ἀνδριὰς μεγέθει μέγας.  καὶ   Μοιρῶν Λακεδαιμονίοις ἐστὶν ἱερόν, Ὀρέστου
[3, 17]   φωραθῆναί τε ἐφ' οἷς ἐβουλεύετο  καὶ   μόνον τῶν ἱκετευσάντων τὴν Χαλκίοικον
[3, 19]   Θεστίου θυγατέρες ἐπὶ τῷ βωμῷ,  καὶ   Μοῦσαί τε καὶ Ὧραι. περὶ
[3, 20]   κατὰ τὴν ὁδὸν ἐπίκλησιν Στεμματίου  καὶ   Μυσίας ἐστὶν ἱερὸν Ἀρτέμιδος. (τὸ
[3, 2]   μὲν τὴν τῆς Ἰωνίας μεταξὺ  καὶ   Μυσῶν, καλουμένην δὲ Αἰολίδα ἐφ'
[3, 14]   ξόανον τῆς Θέτιδος ἀνεῦρεν ἔχουσαν  καὶ   ναὸν μετ' αὐτῆς ἱδρύσατο τῇ
[3, 19]   πλήρης ζῴων ἀγρίων καὶ ἡμέρων,  καὶ   ναὸς Ἀχιλλέως καὶ ἄγαλμα ἐν
[3, 6]   Ἀντίγονος Δημητρίου πεζῷ τε  καὶ   ναυσὶν ἐπὶ Ἀθήνας στρατεύει. τοῖς
[3, 6]   εἶναι σφᾶς Αἰγυπτίους τε ὄντας  καὶ   ναύτας Μακεδόσιν ἐπιέναι πεζῇ. Λακεδαιμόνιοι
[3, 1]   ὠνομάσθησαν. Λέλεγος δὲ γίνεται Μύλης  καὶ   νεώτερος Πολυκάων. Πολυκάων μὲν δὴ
[3, 8]   καὶ πρώτη τε ἱπποτρόφησε γυναικῶν  καὶ   νίκην ἀνείλετο Ὀλυμπικὴν πρώτη. Κυνίσκας
[3, 3]   Ἀθηνᾶς ἱερῷ τὸ δόρυ Ἀχιλλέως  καὶ   Νικομηδεῦσιν ἐν Ἀσκληπιοῦ ναῷ μάχαιρα
[3, 18]   ἑκάτερος, Μεγαπένθην δὲ τὸν Μενελάου  καὶ   Νικόστρατον ἵππος εἷς φέρων ἐστίν.
[3, 11]   γερουσίας βουλευτήριον καὶ τῶν ἐφόρων  καὶ   νομοφυλάκων καὶ καλουμένων Βιδιαίων ἀρχεῖά
[3, 10]   Ἀρτέμιδος. τὸ γὰρ χωρίον Ἀρτέμιδος  καὶ   Νυμφῶν ἐστιν αἱ Κάρυαι καὶ
[3, 12]   σφισιν καλουμένη Σκιάς, ἔνθα  καὶ   νῦν ἔτι ἐκκλησιάζουσι. ταύτην τὴν
[3, 1]   ἑαυτοῦ τὸ ὄνομα καί οἱ  καὶ   νῦν ἔτι οἱ Θηραῖοι κατὰ
[3, 24]   ὄρους ἔκειτο ἐπὶ τῇ κορυφῇ·  καὶ   νῦν ἔτι τῆς πόλεώς ἐστι
[3, 16]   τὰς ναῦς; (καίτοι διαμεμένηκεν ἔτι  καὶ   νῦν τηλικοῦτο ὄνομα τῇ Ταυρικῇ
[3, 4]   ἀμφοτέρων ἀδελφόν, κατέβαινεν ἀρχή.  καὶ   Ξέρξης τε τηνικαῦτα ἐπὶ τὴν
[3, 5]   ἔσεισέ τε δὴ θεὸς  καὶ   Ἀγησίπολις οὐδ' οὕτω τὴν
[3, 8]   ἀφιέναι τὰς ἑαυτῶν, οὕτω Λακεδαιμόνιοι  καὶ   βασιλεὺς Ἆγις ἐσβάλλουσιν ἐς
[3, 7]   γῆν ἐδῄωσεν Ἀργείοις οὗτος γὰρ  καὶ   ἐς τὴν Ἀργολίδα ἐσβαλών
[3, 9]   τοῦ λόγου τὰ ἐς Παυσανίαν·  (καὶ   κληθεὶς Κορινθιακὸς πόλεμος ἐς
[3, 7]   δίκην ἔφυγεν ἐθελοντὴς ἐς Τεγέαν.  καὶ   μὲν αὐτόθι τὴν Ἀθηνᾶν
[3, 23]   τὴν πόλιν ἀνέχει καλουμένη Μινῴα·  καὶ   μὲν κόλπος οὐδέν τι
[3, 2]   Ὀρέστου στελλομένῳ ναυσὶν ἐς ἀποικίαν.  καὶ   μὲν τὴν τῆς Ἰωνίας
[3, 5]   Ἀθηναίοις δεῖμα αἱ διοσημεῖαι παρείχοντο.  (καὶ   μὲν ὑπὸ τὸ τεῖχος
[3, 24]   τὸν Λᾶν ἀποκτείνας· οὗτος γὰρ  καὶ   μνηστευσάμενός ἐστιν Ἑλένην. καὶ
[3, 7]   τὴν ἀρχὴν ἐν Σπάρτῃ γίνεται  καὶ   περὶ τῆς Θυρεάτιδος καλουμένης
[3, 3]   Λοκροὺς τοὺς πρὸς ἄκρᾳ Ζεφυρίῳ,  καὶ   πόλεμος καλούμενος Μεσσηνιακὸς
[3, 7]   τοῦ πολέμου μάλιστα ἐγένετο αἴτιος·  καὶ   πόλεμος οὗτος εὖ τὴν
[3, 3]   τοῦ μὲν τε αἰχμὴ  καὶ   σαυρωτήρ, μάχαιρα δὲ
[3, 5]   ἐφόρων ἀρχή, σὺν δὲ αὐτοῖς  καὶ   τῆς οἰκίας βασιλεὺς τῆς
[3, 22]   Ἀφροδίτης ἐν τῇ ἠπείρῳ Μιγωνίτιδος,  καὶ   τόπος οὗτος ἅπας καλεῖται
[3, 13]   ταύτῃ· (Μεσσηνίων δὲ αἱ συμφοραὶ  καὶ   χρόνος, ὅσον ἔφυγον ἐκ
[3, 4]   ὡς δὲ ἡμάρτανε τῆς ἐλπίδος  καὶ   οἱ Ἀθηναῖοι περὶ τῆς ἐλευθερίας
[3, 2]   οὐκ ἄδοξα ἐπιδειξαμένους. δηλοῦσι δὲ  καὶ   οἱ Δωριεῖς τρόπαιον ἐπὶ τοῖς
[3, 16]   οἱ Λιμνᾶται Σπαρτιατῶν καὶ Κυνοσουρεῖς  καὶ   οἱ> ἐκ Μεσόας τε καὶ
[3, 8]   ἐς τὸν Λεωτυχίδην. ἀφίκοντο δὲ  καὶ   οἱ ἐξ Ἡραίας Ἀρκάδες καὶ
[3, 20]   ἐν δὲ αὐτῷ Διοσκούρων ναός·  καὶ   οἱ ἔφηβοι τῷ Ἐνυαλίῳ θύουσιν
[3, 9]   αὐτὸς κατὰ γῆν προσεῖχεν ἐρρωμένως.  (καί   οἱ θεῶν τις ἐβάσκηνε μὴ
[3, 1]   μετέβαλεν ἀφ' ἑαυτοῦ τὸ ὄνομα  καί   οἱ καὶ νῦν ἔτι οἱ
[3, 24]   ἄκρας ναός ἐστι Δικτύννης Ἀρτέμιδος,  καί   οἱ κατὰ ἔτος ἕκαστον ἑορτὴν
[3, 8]   ἐς τὸν παῖδα ἔσχε Λεωτυχίδην,  καί   οἱ κατά τινα οὐκ ἀγαθὸν
[3, 7]   ἐπὶ τοὺς Ἀλευάδας ἐς Θεσσαλίαν·  καί   οἱ καταστρέψασθαι Θεσσαλίαν πᾶσαν ἐξὸν
[3, 6]   ὁμοῦ Πατρόκλῳ στόλος, ἐξίασι δὲ  καὶ   οἱ Λακεδαιμόνιοι πανδημεί, τὸν βασιλέα
[3, 26]   τοῦτό τε δὴ θαῦμά ἐστι  καὶ   οἱ μύρμηκες αὐτόθι λευκότερον
[3, 16]   θεῷ, ὥστε ἀμφισβητοῦσι μὲν Καππάδοκες  καὶ   οἱ τὸν Εὔξεινον οἰκοῦντες τὸ
[3, 18]   τὸ ἅρμα κάπρον καὶ λέοντα  καὶ   οἱ Τρῶες ἐπιφέροντες χοὰς Ἕκτορι.
[3, 1]   ἀνενεώσατο τὴν ἀρχὴν· ἐβασίλευσαν δὲ  καὶ   οἱ Τυνδάρεω παῖδες καὶ Μενέλαος
[3, 9]   λείαν ἄγοντες· ἐνέβαλον δὲ πανδημεὶ  καὶ   οἱ Φωκεῖς ἐς τὴν Λοκρίδα
[3, 15]   καὶ ἡρῷα Κλεοδαίου τοῦ Ὕλλου  καὶ   Οἰβάλου. τῶν δὲ Ἀσκληπιείων τὸ
[3, 16]   καταχθῆναί τε ἠξίουν παρ' αὐτῷ  καὶ   οἴκημα ᾐτοῦντο μάλιστα ἔχαιρον,
[3, 1]   Περιήρους ἀδελφὸν Τυνδάρεω πρὸς μητρός·  καὶ   οἰκῆσαί τε αὐτὸν τῆς Μεσσηνίας
[3, 4]   Λεωτυχίδην ἄνδρα τοῦ βασιλικοῦ γένους  καὶ   οἰκίας Δημαράτῳ τῆς αὐτῆς ἐπῆρεν
[3, 3]   γυναῖκάς τε δύο ἅμα ἔσχε  καὶ   οἰκίας δύο ἅμα ᾤκησε. τὴν
[3, 2]   Κυνουρεῖς Ἀργεῖοι τὸ ἀνέκαθεν εἶναι,  καὶ   οἰκιστήν φασιν αὐτῶν Κύνουρον γενέσθαι
[3, 14]   ἀρχῇ Διόσκουροί τέ εἰσιν Ἀφετήριοι  καὶ   ὀλίγον προελθόντι ἡρῷον Ἄλκωνος· τὸν
[3, 15]   Σπαρτιατῶν· πρώτη δὲ ἱπποτρόφησε γυναικῶν  καὶ   Ὀλυμπίασι πρώτη νίκην ἀνείλετο ἅρματι.
[3, 14]   δρόμου νίκας ἀνείλετο ἄλλας τε  καὶ   Ὀλυμπίασιν· ἐνταῦθα δὲ ἑπτὰ ἐγένοντό
[3, 21]   τοὺς ἐπ' αὐτοῦ· καὶ δὴ  καὶ   Ὀλυμπίασιν ἐστεφανοῦτο δολίχῳ κρατῶν, δοκεῖν
[3, 22]   νῆσος Κρανάη πρόκειται Γυθίου,  καὶ   Ὅμηρος Ἀλέξανδρον ἁρπάσαντα Ἑλένην ἐνταῦθα
[3, 20]   πόλισμα Ἕλος ἦν, οὗ δὴ  καὶ   Ὅμηρος ἐμνημόνευκεν ἐν καταλόγῳ Λακεδαιμονίων·
[3, 2]   θεοῦ τὸν Μίνω. ᾐνίξατο δὲ  καὶ   Ὅμηρος ἐμοὶ δοκεῖν περὶ τοῦ
[3, 26]   ἔχειν τιμάς. (Καρδαμύλη δέ, ἧς  καὶ   Ὅμηρος μνήμην ἐποιήσατο ἐν Ἀγαμέμνονος
[3, 3]   χαλκᾶ ἦν πάντα, μαρτυρεῖ μοι  καὶ   Ὁμήρου τῶν ἐπῶν τὰ> ἔς
[3, 19]   ἔτι ἔχειν ἤπιον, καθὰ δὴ  καὶ   Ὁμήρῳ περὶ Ἀχιλλέως πεποίηται λέων
[3, 4]   ἄλσος φλὸξ ἐπέλαβεν ἅπαν  καὶ   ὁμοῦ τῷ ἄλσει καιομένῳ συγκατεκαύθησαν
[3, 18]   Ἥραν, ὡς ὑπὸ Ἡφαίστου δεθείη,  καὶ   ὃν Ἄκαστος ἔθηκεν ἀγῶνα ἐπὶ
[3, 15]   παντάπασιν εὔηθες κέδρου ποιησάμενον ζῴδιον  καὶ   ὄνομα Ἀφροδίτην θέμενον ἐλπίζειν ἀμύνεσθαι
[3, 12]   δὲ ἱδρύσασθαι τὸ ἄγαλμα λέγεται  καὶ   ὀνομάσαι Κελεύθειαν, τοὺς Πηνελόπης μνηστῆρας
[3, 18]   ἔμπροσθεν αὐτόν, κατὰ ταὐτὰ δὲ  καὶ   ὀπίσω, Χάριτές τε δύο καὶ
[3, 23]   ἅτε οὔσης (ἀτειχίστου τῆς Δήλου  καὶ   ὅπλα οὐ κεκτημένων ἀνδρῶν, τριήρεσιν
[3, 3]   (τὰ οὖν λεγόμενα ὑπ' αὐτῶν,  καὶ   ὁποῖον πόλεμος ἔσχεν οὗτος
[3, 7]   τὴν Ἀττικὴν ἀνὰ πᾶν ἔτος  καὶ   ὁπότε ἐσβάλοι διὰ πάσης ἐπεξῄει
[3, 16]   ἐκεῖνο εἶναι λέγουσιν ποτε  (καὶ)   Ὀρέστης καὶ Ἰφιγένεια ἐκ τῆς
[3, 6]   ἐπῆγε Λεωνίδᾳ καὶ ἄλλα ἐγκλήματα  καὶ   ὅρκους αὐτὸν Κλεωνύμῳ τῷ πατρὶ
[3, 20]   ὑπὸ Ἀσκληπιοῦ τὸ τραῦμα ἰώμενον·  καὶ   Ὀρφέως ἐστὶν ἐν αὐτῷ ξόανον,
[3, 9]   καὶ Ἀθηναῖος Κέφαλος καὶ Ἐπικράτης  καὶ   ὅσοι Κορινθίων ἐφρόνουν τὰ Ἀργείων
[3, 8]   Ἠλείοις Λεπρεάτας τε αὐτονόμους ἀφιέναι  καὶ   ὅσοι τῶν περιοίκων ἄλλοι σφίσιν
[3, 24]   ἐν Ἅιδου καὶ ἄλλα διηγούμενον  καὶ   ὅτι Θησέα ἰδεῖν ἐθελήσαι καὶ
[3, 12]   Πηνελόπης φασὶν ἀγῶνα προθεῖναι δρόμου·  καὶ   ὅτι μὲν Ὀδυσσεὺς ἐκράτει, δῆλά
[3, 24]   καὶ μνηστευσάμενός ἐστιν Ἑλένην.  καὶ   ὅτι μὲν τῶν Ἑλένης μνηστήρων
[3, 16]   τῶν ἀπογόνων τῶν Ἡρακλέους εἶναι  καὶ   οὐ βαρβάρων τῶν ἐχόντων. Ἡρακλέα
[3, 26]   πιεῖν ἡδύ· Σελήνης δὲ ἐπίκλησις  καὶ   οὐ Θαλαμάταις ἐπιχώριος δαίμων ἐστὶν
[3, 2]   δέ οἱ τίθεται τὸ ὄνομα  καὶ   οὐ Λαβώταν. Λακεδαιμονίοις δὲ πρῶτον
[3, 26]   τοὺς Διοσκούρους μᾶλλόν τι αὑτοῖς  καὶ   οὐ Λακεδαιμονίοις προσήκειν νομίζουσιν. (Πέφνου
[3, 8]   Λακεδαιμόνιοι, κατὰ σφᾶς δὲ αὐτοὶ  καὶ   οὐ μετὰ Σπαρτιατῶν τοῦ κοινοῦ
[3, 7]   Φίλιππος Ἀμύντου σαθρὰν ἤδη  καὶ   οὐ παντάπασιν ὑγιῆ προσκατήρειψεν αὐτήν.
[3, 5]   τεῖχος κατεστρατοπεδεύετο ἤδη τὸ Ἀργείων  καὶ   οὐ παρίει σείων θεὸς
[3, 7]   παῖς Ζευξίδαμος ζῶντος ἔτι Λεωτυχίδου  καὶ   οὐ πεφευγότος πω τελευτᾷ νόσῳ,
[3, 22]   τείχη, φρουρίου ποτὲ ἐμοὶ δοκεῖν  καὶ   οὐ πόλεως. γενέσθαι δέ οἱ
[3, 20]   Λαπίθαιόν ἐστιν ἐν τῷ Ταυγέτῳ  καὶ   οὐ πόρρω Δέρειον, ἔνθα Ἀρτέμιδος
[3, 13]   Λυγκέα θεοὺς τοὺς Τυνδάρεω παῖδας  καὶ   οὐ πρότερον νομισθῆναί φασι. δείκνυται
[3, 19]   οὐ Βαθυκλέους ἐστίν, ἀλλὰ ἀρχαῖον  καὶ   οὐ σὺν τέχνῃ πεποιημένον· ὅτι
[3, 4]   δὴ κατὰ ἔχθος τὸ Κλεομένους  καὶ   οὐ σὺν τῷ δικαίῳ βασιλείας
[3, 13]   εἰκὸς ἐτάφησαν ἐν τῇ Μεσσηνίᾳ  καὶ   οὐ ταύτῃ· (Μεσσηνίων δὲ αἱ
[3, 1]   τὴν οἰκίαν ἐπέξειμι αὐτῶν ἰδίως  καὶ   οὐκ ἀμφοτέρας ἅμα ἐς τὸ
[3, 11]   ἠθέλησεν λόγος ἀπὸ πολλῶν  καὶ   οὐκ ἀξίων ἀφηγήσεως, ὧν (ἃ)
[3, 24]   Ἀχιλλεὺς χαριζόμενος τοῖς Ἀτρέως παισὶ  καὶ   οὐκ ἐνεχόμενος τοῖς ὅρκοις τοῖς
[3, 16]   γυναικὶ τὸ ξόανον γίνεται βαρὺ  καὶ   οὐκέτι εὔφορον, δὲ ἐν
[3, 22]   ἀπέστειλαν· ἐπ' ἐμοῦ δὲ Ἐλευθερολακώνων  καὶ   οὗτοι μοῖρα ἦσαν. κατὰ μὲν
[3, 12]   Αἰγιεῖς ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς, Ταλθυβίου  καὶ   οὗτοι φάμενοι μνῆμα εἶναι. Ταλθυβίου
[3, 10]   εὐεργεσίαν, Λακεδαιμόνιοι δὲ προφάσει μὲν  καὶ   οὗτοι φιλίας, κατὰ ἔχθος δὲ
[3, 19]   Ἀθηνᾶς καὶ θεῶν τῶν ἄλλων  καὶ   οὗτος ἀγόμενος ἐς οὐρανόν. εἰσὶ
[3, 14]   ἀριστερᾷ μνῆμα Εὐμήδους, Ἱπποκόωντος δὲ  καὶ   οὗτος ἦν Εὐμήδης· ἔστι
[3, 3]   Κίμων Μιλτιάδου, σοφίᾳ χρησάμενος  καὶ   οὗτος, καὶ μετ' οὐ πολὺ
[3, 22]   μνῆμα Κινάδου· νεὼς τῆς Μενελάου  καὶ   οὗτος κυβερνήτης ἦν. (ἐσέχει δὲ
[3, 4]   κυκλώσασθαί σφισι τοὺς Ἕλληνας παρέσχε  καὶ   οὕτω κατεργασθέντος Λεωνίδου παρῆλθον ἐς
[3, 24]   παῖσαι τῇ λόγχῃ τὴν πέτραν  καὶ   οὕτω ῥυῆναι τὸ ὕδωρ. (Βρασιαὶ
[3, 5]   στρατιωτικοῦ πολεμίων ἀνδρῶν μεταξὺ ἀποληφθῆναι,  καὶ   οὕτω σπονδάς τε πρὸς τοὺς
[3, 18]   Λακεδαίμονι πολέμου πρὸς Ἀφυταίους παυσαμένοις·  καὶ   οὕτω τὴν πολιορκίαν διέλυσεν
[3, 21]   συντελούσας ἴστω τις ἐς Σπάρτην  καὶ   οὐχ ὁμοίως τοῖς προλεχθεῖσιν αὐτονόμους.
[3, 18]   ἀφικέσθαι πως ἐς Κρήτην φαίνεται  καὶ   οὐχ ὡς οἱ Λακεδαιμόνιοί φασιν,
[3, 6]   οἱ γέροντες Ἀρεῖ τῷ Ἀκροτάτου  καὶ   οὐχὶ Κλεωνύμῳ πατρῴαν εἶναι τὴν
[3, 1]   Περσέως γυναῖκα ἔσχεν ἐξ Ἄργους  καὶ   παῖδα ἔσχε Τυνδάρεων, περὶ
[3, 18]   παρὰ τῶν κρατησάντων, ἄλλως τε  καὶ   παρὰ πολὺ γενομένης τῆς νίκης,
[3, 13]   αὐτῇ τε ἀφίκοντο ἐς λόγους  καὶ   παρὰ τὸν Κριὸν ἐλθόντες διδάσκονται
[3, 3]   τε ἠνείχοντο ὑπήκοοι Λακεδαιμονίων ὄντες  καὶ   παρὰ τοῦ δήμου τοῦ Ἀργείων
[3, 9]   ὡς αὐτῷ τά τε οἴκοθεν  καὶ   παρὰ τῶν συμμάχων τὸ στράτευμα
[3, 9]   Λυδία, καὶ αἱ Σάρδεις πλούτῳ  καὶ   παρασκευῇ προεῖχον, τῷ τε σατραπεύοντι
[3, 8]   Ἆγίς τε πρεσβύτερος ἦν ἡλικίᾳ  καὶ   παρέλαβεν ἀντὶ Ἀγησιλάου τὴν ἀρχήν.
[3, 11]   διοικοῦσι τὰ σπουδῆς μάλιστα ἄξια  καὶ   παρέχονται τὸν ἐπώνυμον, καθὰ δὴ
[3, 18]   χρόνον δὲ αὐτόν τε ἀποδρᾶναι  καὶ   παρθένον τὴν ἱερωμένην ἔχοντα οἴχεσθαι
[3, 19]   τὸν Τελαμῶνος Αἴαντα, συνεῖναι δὲ  καὶ   Πάτροκλόν σφισι καὶ Ἀντίλοχον· Ἑλένην
[3, 15]   κάθηται δὲ καλύπτραν τε ἔχουσα  καὶ   πέδας περὶ τοῖς ποσί· περιθεῖναι
[3, 24]   καὶ ὅτι Θησέα ἰδεῖν ἐθελήσαι  καὶ   Πειρίθουν προτέρους ἄνδρας καθ'
[3, 22]   αὐτόθι ἀρχαῖον κοινὸν θεῶν ἁπάντων  καὶ   περὶ αὐτὸ ἄλσος παρεχόμενον πηγάς,
[3, 4]   (Ξέρξῃ γὰρ βασιλέων, ὁπόσοι Μήδοις  καὶ   Πέρσαις ἐγένοντο ὕστερον, παρασχομένῳ μέγιστον
[3, 20]   καὶ ἵππους· τὸ δὲ αὐτὸ  καὶ   Πέρσας οἶδα θύειν νομίζοντας. Ταλετοῦ
[3, 25]   βούλοιτο. (ἔστι δὲ ἐπὶ Ταινάρῳ  καὶ   πηγή, νῦν μὲν οὐδὲν ὥστε
[3, 20]   Ἀρτέμιδος ἄγαλμα ἐν ὑπαίθρῳ Δερεάτιδος,  καὶ   πηγὴ παρ' αὐτῷ ἣν Ἄνονον
[3, 25]   δὲ θεῶν μάλιστα Ἰσσωρίαν Ἄρτεμιν,  καὶ   πηγή σφισίν ἐστι Ναία. Τευθρώνης
[3, 21]   οὐκ ἐπόντος ὀρόφου τῷ ναῷ,  καὶ   πηγὴ τοῦ θεοῦ καὶ Δήμητρος
[3, 11]   καὶ γὰρ δρόμῳ τε ἐκράτει  καὶ   πηδήματι Ἱερώνυμον τὸν Ἄνδριον. καταπαλαισθεὶς
[3, 18]   ἀπὸ τούτου θεοῖς. (παραδίδωσι δὲ  καὶ   Πηλεὺς Ἀχιλλέα τραφησόμενον παρὰ Χίρωνι,
[3, 16]   ἐν αἰτίᾳ τοὺς μαστιγοῦντας ποιεῖται  καὶ   πιέζεσθαι δι' αὐτούς φησιν. οὕτω
[3, 16]   καὶ οἱ> ἐκ Μεσόας τε  καὶ   Πιτάνης θύοντες τῇ Ἀρτέμιδι ἐς
[3, 7]   ἐσβάλοι διὰ πάσης ἐπεξῄει φθείρων  καὶ   Πλαταιέων Ἀθηναίοις ὄντων εὔνων πολιορκίᾳ
[3, 19]   εἴκοσι, δασεῖα δὲ ὕλῃ πᾶσα  καὶ   πλήρης ζῴων ἀγρίων καὶ ἡμέρων,
[3, 14]   τάφοι τῶν Ἀγιαδῶν βασιλέων εἰσὶ  καὶ   πλησίον ὀνομαζομένη λέσχη Κροτανῶν· εἰσὶ
[3, 19]   καὶ Δημήτηρ καὶ Κόρη  καὶ   Πλούτων, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς Μοῖραί
[3, 19]   ὅτι γὰρ μὴ πρόσωπον αὐτῷ  καὶ   πόδες εἰσὶν ἄκροι καὶ χεῖρες,
[3, 3]   ἀξιόλογα ἐς τιμήν. ἔστι μέντοι  καὶ   Πολεμάρχου μνῆμα ἐν Σπάρτῃ, εἴτε
[3, 7]   βίον διατελέσαι πάντα ἐν ἡσυχίᾳ  καὶ   πολέμων οὖσιν ἐκτός. (Ἀρίστωνι δὲ
[3, 25]   τριάκοντα σταδίους Θυρίδες ἄκρα Ταινάρου  καὶ   πόλεως ἐρείπια Ἱππόλας ἐστίν, ἐν
[3, 19]   κομίζουσι δ' ἐς οὐρανὸν Ὑάκινθον  καὶ   Πολύβοιαν, Ὑακίνθου καθὰ λέγουσιν ἀδελφὴν
[3, 7]   γενεάς, Εὐνόμου τε τοῦ Πρυτάνιδος  καὶ   Πολυδέκτου τοῦ Εὐνόμου βασιλευόντων, ἐν
[3, 20]   ἐστιν αὐτή τε κρήνη  καὶ   Πολυδεύκους ἱερὸν ἐν δεξιᾷ τῆς
[3, 18]   Δήμητρος ἕστηκεν. Ἀρίστανδρος δὲ Πάριος  καὶ   Πολύκλειτος Ἀργεῖος μὲν γυναῖκα
[3, 19]   γυναικὶ ἔχουσαν ἐπιτηδείως· (εἶναι γὰρ  καὶ   Πολυξὼ τὸ γένος Ἀργείαν, Τληπολέμῳ
[3, 17]   τὴν Ἀθηνᾶς γένεσιν καὶ Ἀμφιτρίτη  καὶ   Ποσειδῶν, δὴ μέγιστα καὶ
[3, 21]   θεοῦ καὶ Δήμητρος ἱερὸν ἅγιον  καὶ   Ποσειδῶνος ἄγαλμα Γαιαόχου. (ὃν δὲ
[3, 23]   Μαλέας λιμήν ἐστιν ὀνομαζόμενον Νύμφαιον  καὶ   Ποσειδῶνος ἄγαλμα ὀρθὸν καὶ σπήλαιον
[3, 19]   ἄγαλμα Βίριδος, τοῦτο δὲ Ἀμφιτρίτης  καὶ   Ποσειδῶνος· Διὸς δὲ καὶ Ἑρμοῦ
[3, 11]   Ἀγοραίου, τὸ δὲ Ἀθηνᾶς Ἀγοραίας  καὶ   Ποσειδῶνος ὃν ἐπονομάζουσιν Ἀσφάλιον, καὶ
[3, 18]   δὲ αἰχμάλωτον ἐν τῇ μάχῃ  καὶ   πραθέντα ἐς Κρήτην δουλεύειν ἔνθα
[3, 13]   ἐπονομάζουσι, τιμὰς εἶχεν ἐν Σπάρτῃ  καὶ   πρὶν Ἡρακλείδας κατελθεῖν, ἵδρυτο δὲ
[3, 25]   τῇ ἄκρᾳ ναὸς εἰκασμένος σπηλαίῳ  καὶ   πρὸ αὐτοῦ Ποσειδῶνος ἄγαλμα. (ἐποίησαν
[3, 5]   ἐς τὴν πόλιν, ὧν ἐπεξελθόντων  καὶ   πρὸ τοῦ τείχους ταξαμένων ἄλλοι
[3, 24]   πόλεώς ἐστι τῆς ἀρχαίας ἐρείπια  καὶ   πρὸ τῶν τειχῶν ἄγαλμα Ἡρακλέους
[3, 12]   Φρουρίοις καλουμένοις ναός ἐστιν Ἀρτέμιδος,  καὶ   προελθοῦσιν ὀλίγον πεποίηται μνῆμα τοῖς
[3, 5]   δὲ οὔτε τῷ κήρυκι ἐσπείσατο  καὶ   προιὼν ὁμοῦ τῇ στρατιᾷ τὴν
[3, 18]   εἶναι τοῦ Εὐρώτα τὴν Τίασαν,  καὶ   πρὸς αὐτῇ Χαρίτων ἐστὶν ἱερὸν
[3, 24]   χρόαν τοῦ ὕδατος καλουμένη Γαλακὼ  καὶ   πρὸς τῇ κρήνῃ γυμνάσιον· Ἑρμοῦ
[3, 5]   χρόνον ἔς τε Βοιωτίαν ἐληλύθει  καὶ   προσβολὰς ἐποιεῖτο ἐς τὸ Ἁλιαρτίων
[3, 10]   ἐρείπια Σελλασίας ἐστί· ταύτην, καθὰ  καὶ   πρότερον ἔγραψα, ἠνδραποδίσαντο Ἀχαιοὶ Λακεδαιμονίους
[3, 9]   ἀθροισθὲν μετά γε τὸν Ξέρξου  καὶ   πρότερον ἔτι ἐπὶ Σκύθας Δαρείου
[3, 8]   τὸν ἀγῶνα ἔσχε τὸν Ὀλυμπικόν  καὶ   πρώτη τε ἱπποτρόφησε γυναικῶν καὶ
[3, 20]   Δωριεῖς δὲ παρεστήσαντο ὕστερον πολιορκίᾳ,  καὶ   πρῶτοί τε ἐγένοντο οὗτοι Λακεδαιμονίων
[3, 12]   οὐ πολλοῖς ἀγῶνα δρόμου κατέστησε,  καὶ   πρώτῳ τε ἐλθόντι ἐγένετο ἑλέσθαι
[3, 21]   δώματα πατρός. καλοῦνται δὲ ἐνταῦθα  καὶ   πύλαι Καστορίδες, καὶ ἐν τῇ
[3, 21]   αὐτὴν Τευθρώνη τε καὶ Λᾶς  καὶ   Πύρριχος, ἐπὶ Ταινάρῳ δὲ Καινήπολις
[3, 25]   ἔθρεψε, Ναίδος ἀκοίτας, Σιληνός· δὲ  καὶ   Πύρριχος ὄνομα ἦν αὐτῷ, Πινδάρῳ
[3, 6]   ἐχθρὰ ἐς τὴν πατρίδα ἐτόλμησε  καὶ   Πύρρον τὸν Αἰακίδου σφίσιν ἐπηγάγετο
[3, 26]   παρὰ τῷ Μαχάονι ἔστιν εὑρέσθαι.  καὶ   Ῥόδον μὲν τὸ χωρίον τὸ
[3, 15]   οὖν τοῦ Ἱπποκόωντος οἱ παῖδες  καὶ   ῥοπάλοις τύπτοντες κατεργάζονται τὸν Οἰωνόν.
[3, 16]   Εὐρυβιάδου Λακεδαιμονίων τριήρεσιν ἐπ' Ἀρτεμισίῳ  καὶ   Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντος πρὸς Μήδους, πλησίον
[3, 14]   Χθονίαν νομίζειν Δήμητρα. ἔστι δὲ  καὶ   Σαράπιδος νεώτατον τοῦτο Σπαρτιάταις ἱερὸν
[3, 22]   ἀγορᾷ ἐστι καὶ ἑτέρωθι Ἀσκληπιοῦ  καὶ   Σαράπιδός τε καὶ Ἴσιδος. ἐρείπια
[3, 19]   διαλεγομένων ἀλλήλοις πλησίον Διόνυσος ἑστήκασι  καὶ   Σεμέλη, παρὰ δὲ αὐτὴν Ἰνώ.
[3, 24]   ἐκπεσεῖν φασιν ἐς τὴν σφετέραν,  καὶ   Σεμέλην μὲν οὐ γὰρ αὐτὴν
[3, 22]   λέγεται πόλεων, Ἤτιδος καὶ Ἀφροδισιάδος  καὶ   Σίδης. τῶν δὲ πόλεων τῶν
[3, 16]   οἰκήματι εὑρέθη καὶ τράπεζά τε  καὶ   σίλφιον ἐπ' αὐτῇ. (τάδε μὲν
[3, 17]   ἄγαλμα ποιῆσαι λέγουσιν, ὃν Διποίνου  καὶ   Σκύλλιδος, οἱ δὲ αὐτοῦ Δαιδάλου
[3, 23]   Νύμφαιον καὶ Ποσειδῶνος ἄγαλμα ὀρθὸν  καὶ   σπήλαιον θαλάσσης ἐγγύτατα, ἐν δὲ
[3, 26]   ἐστιν· ἐν αὐτῷ Κλαίας ἱερὸν  καὶ   σπήλαιον παρ' αὐτὸ τὸ ἱερόν,
[3, 14]   Θερμοπυλῶν τοῦ Παυσανίου. κεῖται δὲ  καὶ   στήλη πατρόθεν τὰ ὀνόματα ἔχουσα
[3, 21]   αὐτίκα μετὰ τὴν νίκην ἐκομίζετο,  καὶ   συμβάσης ἐνταῦθά οἱ τελευτῆς
[3, 13]   πατρὶ πάλης εἰσὶν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι,  (καὶ)   συναμφοτέροις μὲν μία τε καὶ
[3, 14]   τῶν δένδρων, αἳ δὴ ὑψηλαὶ  καὶ   συνεχεῖς περὶ αὐτὸ αἱ πλάτανοι
[3, 18]   ἄλλα δὲ Ὕπνου καὶ Θανάτου·  καὶ   σφᾶς ἀδελφοὺς εἶναι κατὰ τὰ
[3, 18]   ἑκατέρωθέν εἰσιν οἱ Τυνδάρεω παῖδες·  καὶ   σφίγγες τέ εἰσιν ὑπὸ τοῖς
[3, 20]   ἐν ταῖς Ἀλεσίαις ταύταις ἀλέσαι.  καί   σφισι Λακεδαίμονος τοῦ Ταυγέτης ἐνταῦθά
[3, 8]   μὴν Λεωτυχίδην ἑαυτοῦ παῖδα ἡγεῖσθαι  καί   σφισι σὺν ἱκεσίᾳ τε καὶ
[3, 21]   θαλάσσῃ φάμενοι, Νηρέα ὄντα εὕρισκον·  καί   σφισι τοῦ ὀνόματος τούτου παρέσχεν
[3, 16]   πολλῶν νόσος ἔφθειρε τοὺς λοιπούς.  (καί   σφισιν ἐπὶ τούτῳ γίνεται λόγιον
[3, 11]   Ἤλιδος μαντεύεσθαι Σπαρτιατῶν τῷ κοινῷ·  καί   σφισιν Τισαμενὸς ἀγῶνας πολέμου
[3, 23]   δὲ οὐ πόρρω κατέδυ θαλάσσης,  καί   σφισιν ὁμοῦ τῶν ὀνειράτων τῇ
[3, 7]   ἐγένετο Ἀρχίδαμος, Ἀρχιδάμου δὲ Ἀγησικλῆς·  καί   σφισιν ὑπῆρξεν ἀμφοτέροις τὸν βίον
[3, 9]   μὲν Κύλων τε εἶναι λέγονται  καὶ   Σωδάμας, ἐν Θήβαις δὲ Ἀνδροκλείδης
[3, 10]   πόλεμον οὐ πολὺ ἀποδέοντας Καλυδῶνα  καὶ   τὰ ἄλλα Αἰτωλῶν πολίσματα ᾑρηκέναι.
[3, 4]   Λακεδαιμόνιοι τὸ ἐν Δελφοῖς, ὥσπερ  καὶ   τὰ ἄλλα εἰώθεσαν, ἀνάγουσι καὶ
[3, 11]   Ἑρμῆς Ἀγοραῖος Διόνυσον φέρων παῖδα,  καὶ   τὰ ἀρχαῖα καλούμενα Ἐφορεῖα, ἐν
[3, 11]   μνῆμα καὶ Ἀφαρέως τοῦ Περιήρους·  καὶ   τά γε ἐς Ἐπιμενίδην Λακεδαιμονίους
[3, 18]   δευτέρῳ, Γιτιάδα καὶ αὐτοὶ τέχνη  καὶ   τὰ ἐπειργασμένα, τρίτος δέ
[3, 25]   μὲν οὖν ἐς αὐτὸν Ἀρίονα  καὶ   τὰ ἐπὶ τῷ δελφῖνι Ἡρόδοτος
[3, 18]   τὸν θρόνον δὲ εἶδόν τε  καὶ   τὰ ἐς αὐτὸν ὁποῖα ἦν
[3, 18]   Ἄκαστος ἔθηκεν ἀγῶνα ἐπὶ πατρὶ  καὶ   τὰ ἐς Μενέλαον καὶ τὸν
[3, 3]   Λακεδαιμόνιοι Δωριέα καὶ γνώμην Κλεομένους  καὶ   τὰ ἐς πόλεμον ἀμείνονα εἶναι
[3, 20]   ὁρᾶν· γυναῖκες γὰρ δὴ μόναι  καὶ   τὰ ἐς τὰς θυσίας δρῶσιν
[3, 17]   τοῦ ἀέρος ἔμελλεν. ἐπείργασται δὲ  καὶ   τὰ ἐς τὴν Ἀθηνᾶς γένεσιν
[3, 9]   ἔς τε τὴν Λακεδαιμονίων ἔξοδον  καὶ   τὰ ἐς τὴν Λυσάνδρου τελευτὴν
[3, 19]   τοῦ Ἀπόλλωνος Ὑάκινθος ἀπέθανεν ἄκοντος,  καὶ   τὰ ἐς τὸ ἄνθος εἰρημένα
[3, 21]   Ἀχαιὸν ἐξ Αἰγίου φησὶν εἶναι  (καὶ)   τὰ ἐς τοὺς Ὀλυμπιονίκας Ἠλείων
[3, 4]   τά τε ἀνὰ χρόνον συμβάντα  καὶ   τὰ ἔτι πρότερον. (Ξέρξῃ γὰρ
[3, 18]   πρὸς Ἀχελῷον Ἡρακλέους πάλη  καὶ   τὰ λεγόμενα ἐς Ἥραν, ὡς
[3, 7]   Χαρίλλου διαδέχεται τὴν ἀρχήν·  καὶ   τὰ Μεσσηνίων ἐς Τήλεκλον τὸν
[3, 4]   ἐς Δημάρατον. (εἴη δ' ἂν  καὶ   τὰ μηνίματα ἔκ τε ἡρώων
[3, 2]   στάσεις τε καταπαύσοντα τοῖς Κρησὶ  καὶ   τὰ πολίσματα, ὁπόσα ἦν ἀπωτέρω
[3, 7]   τὴν Ἀργολίδα Νίκανδρος στρατιᾷ  καὶ   τὰ πολλὰ ἐκάκωσε τῆς χώρας·
[3, 7]   ἔλαβεν ὕστερον· Δημάρατον δὲ βασιλεύοντα  καὶ   τά τε ἄλλα εὐδοκιμοῦντα ἐν
[3, 17]   διδοῦσαι νύμφαι δῶρά εἰσι κυνῆν  καὶ   τὰ ὑποδήματα, ὑφ' ὧν οἰσθήσεσθαι
[3, 14]   τῶν ἐφήβων ἔθηκεν Λυκοῦργος.  (καὶ   τάδε ἄλλα τοῖς ἐφήβοις δρώμενά
[3, 26]   ποιήσας τὴν μικρὰν Ἰλιάδα. (διὸ  καὶ   τάδε αὐτὸς οἶδα περὶ τὸ
[3, 25]   Σιληνὸν ἐν τῇ Μαλέᾳ δηλοῖ  καὶ   τάδε ἐξ ᾄσματος Πινδάρου
[3, 24]   καλοῦσιν οἱ πολλοί. Βρασιᾶται δὲ  καὶ   τάδε ἐπιλέγουσιν, Ἰνώ σφισιν ἐς
[3, 10]   Ἄγιδος ὡς ἔσχεν, ἤδη μοι  καὶ   τάδε Σικυωνία γραφὴ διεξῄει.
[3, 11]   ἀρχαίων εἱλώτων ἀποσχισθέντες· καί μοι  καὶ   τάδε λόγος αὐτίκα ἐπέξεισι.
[3, 16]   ἡμῶν ἔχουσι. (μαρτύρια δέ μοι  καὶ   τάδε, τὴν ἐν Λακεδαίμονι Ὀρθίαν
[3, 12]   τοὺς ἐς Ἰταλίαν τε  καὶ   Τάραντα ἀποικισθέντας ἀναθεῖναι λέγουσι. τὸ
[3, 25]   τὸ ὕδωρ τοὺς λιμένας φασὶ  καὶ   τὰς ναῦς θεάσασθαι παρεῖχε. τοῦτο
[3, 17]   ἀπολύων τῶν δεσμῶν. ἐδήλωσα δὲ  καὶ   ταῦτα, ὁποῖα λέγεται, πρότερον ἔτι
[3, 12]   ἀνταλλάσσεσθαι, νόμισμα δὲ οὐκ ἐπίστασθαι,  καὶ   ταῦτα χρυσοῦ τε ἀφθόνου καὶ
[3, 25]   Καινήπολις· ὄνομα δὲ ἦν πάλαι  καὶ   ταύτῃ Ταίναρον. ἐν αὐτῇ δὲ
[3, 26]   τῶν μεγάλων οὐ μείζων, Πέφνος  καὶ   ταύτῃ τὸ ὄνομα· τεχθῆναι δὲ
[3, 4]   τε τῶν ἐν Ἐλευσῖνι ἱερᾶς,  καὶ   ταύτης τεμεῖν φασιν αὐτόν. ἀφίκετο
[3, 10]   τε ἡβῶντας ἀποκτεῖναι καὶ γυναῖκας  καὶ   τέκνα ἐξανδραποδίσασθαι, καταβαλεῖν δὲ καὶ
[3, 23]   ἀναθήματα, προσεξανδραποδισάμενος δὲ καὶ γυναῖκας  καὶ   τέκνα, καὶ αὐτὴν ἐς ἔδαφος
[3, 18]   ὡς ἄμεινον ἐκείνῳ τε ἔσοιτο  καὶ   τῇ Λακεδαίμονι πολέμου πρὸς Ἀφυταίους
[3, 14]   προελθοῦσι δὲ Ταινάρου μνῆμά ἐστι,  καὶ   τὴν ἄκραν τὴν ἐς θάλασσαν
[3, 4]   ὃν ἐποιήσατο Πέρσης αὐτῇ  καὶ   τὴν ἄλλην ἀγομένην κατασκευήν. Μαρδονίου
[3, 20]   πατέρα ἑλομένην ἀναχωρεῖν ἐς Λακεδαίμονα.  καὶ   τὴν ἀποκρίνασθαί φασιν οὐδέν· ἐγκαλυψαμένης
[3, 9]   ἐς αὐτοὺς καὶ ἄλλα ἐγκλήματα  καὶ   τὴν ἐν Αὐλίδι αὐτῶν ὕβριν
[3, 24]   λάρνακα αὐτὴ καὶ Διόνυσος ἐμβληθείη·  καὶ   τὴν λάρνακα ὑπὸ τοῦ κλύδωνος
[3, 7]   ἐς τοσοῦτον ἀφικέσθαι δόξης ὡς  καὶ   τὴν οἰκίαν ταύτην Εὐρυπωντίδας ὄνομα
[3, 17]   καὶ δείματι, ἐξέστη καὶ τότε  καὶ   τὴν παῖδα τῷ ἀκινάκῃ παίει.
[3, 21]   ἰδὼν Ἀσκληπιοῦ τε οἶδα ἱερὸν  καὶ   τὴν πηγὴν Πελλανίδα. ἐς ταύτην
[3, 24]   λέγουσιν. (ἐπὶ τούτῳ δὲ αὐτοῖς  καὶ   τὴν πόλιν, Ὀρειάτας ἐς ἐκεῖνο
[3, 4]   ἔπρασσεν ὅπως Δημάρατον παύσειε βασιλεύοντα,  καὶ   τήν τε ἐν Δελφοῖς πρόμαντιν
[3, 9]   οὖν οἱ Λοκροὶ συμμάχους Θηβαίους  καὶ   τὴν Φωκίδα ἐπόρθησαν· ἐς δὲ
[3, 6]   (περικαθημένου δὲ Ἀντιγόνου τὰς Ἀθήνας  καὶ   τῆς ἐσόδου τῆς ἐς τὴν
[3, 4]   ἄλλα τε ἐδῄωσε τῆς χώρας  καὶ   τῆς καλουμένης Ὀργάδος θεῶν τε
[3, 2]   ἐν μεθορίῳ τῆς τε Λακωνικῆς  καὶ   τῆς Μεσσηνίας ἐπεποίητο ἐν χωρίῳ
[3, 19]   φυγῆς μετασχεῖν τῆς ἐς Ῥόδον  καὶ   τῆς νήσου τηνικαῦτα ἄρχειν ὑπολειπομένην
[3, 16]   Ἔρυκα, Δωριέα δὲ αὐτόν τε  καὶ   τῆς στρατιᾶς διέφθειραν τὸ πολὺ
[3, 11]   ἔχουσίν ἐστιν ἀγορὰ θέας ἀξία,  καὶ   τῆς τε γερουσίας βουλευτήριον καὶ
[3, 6]   παρακινδυνεύειν ὥρμηντο Ἀθηναίων τε εὐνοίᾳ  καί   τι καὶ ἄξιον μνήμης ἐς
[3, 9]   θάλασσαν, (καὶ) φρονῆσαί τε δεινὸν  καί   τι καὶ ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους
[3, 22]   ἔνθα οἰκῆσαι σφᾶς χρεὼν εἴη·  καί   τι καὶ μάντευμα ἦν αὐτοῖς
[3, 14]   ἔτος ἕκαστον ἐπ' αὐτοῖς λέγουσι  καὶ   τιθέασιν ἀγῶνα, ἐν πλὴν
[3, 9]   ἐφρόνουν τὰ Ἀργείων Πολυάνθης τε  καὶ   Τιμόλαος. (οἱ δὲ ἐς τὸ
[3, 5]   οὐ παρίει σείων θεὸς  καί   τινες καὶ ἀπώλοντο τῶν στρατιωτῶν
[3, 19]   τὸ μέσον ἐστὶν εὐρυχωρὲς μάλιστα  καὶ   τὸ ἄγαλμα ἐνταῦθα ἐνέστηκε. (μέγεθος
[3, 19]   ἐστιν ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ,  καὶ>   τὸ ἄγαλμα (καὶ) τοὺς Διοσκούρους
[3, 9]   Βοιωτῶν διώδευσε Θηβαίους ἐν Κορωνείᾳ  καὶ   τὸ ἄλλο νικήσας συμμαχικόν. ὡς
[3, 4]   καὶ τὰ ἄλλα εἰώθεσαν, ἀνάγουσι  καὶ   τὸ ἀμφισβήτημα τὸ ὑπὲρ Δημαράτου·
[3, 22]   ἐνταῦθα, οὗπερ μυρσίνη ἦν,  καὶ   τὸ δένδρον ἔτι ἐκείνην σέβουσι
[3, 1]   παίδων Ὑάκινθον μὲν νεώτατον ὄντα  καὶ   τὸ εἶδος κάλλιστον κατέλαβεν
[3, 5]   ἐπετρόπευεν αὐτοὺς γένους ἐγγύτατα ὤν·  καὶ   τὸ ἐν Κορίνθῳ Λακεδαιμονίων κατόρθωμα
[3, 7]   Ἀθηναίους τε Ἀρίστωνος ἀγνωμοσύνη  καὶ   τὸ ἔχθος τὸ Κλεομένους ἐποίησεν
[3, 16]   Ἀπόλλωνι χιτῶνα τῷ ἐν Ἀμύκλαις,  καὶ   τὸ οἴκημα ἔνθα ὑφαίνουσι Χιτῶνα
[3, 1]   μὲν Ταυγέτης ὄντα, ἀφ' ἧς  καὶ   τὸ ὄρος ὠνομάσθη, ἐς Δία
[3, 24]   Διόνυσον ἔθρεψεν Ἰνώ, καλοῦσι δὲ  καὶ   τὸ πεδίον Διονύσου κῆπον. (ἱερὰ
[3, 9]   τῶν Περσῶν ἐνίκησεν Ἀγησίλαος  καὶ   τὸ πεζὸν τότε πλεῖστον ἀθροισθὲν
[3, 8]   νοσοῦντα ὡς ἐγίνετο ἐν Ἡραίᾳ,  καὶ   τὸ πλῆθος μάρτυρας ἐποιεῖτο
[3, 26]   ἄνω τριάκοντα ἀπέχει σταδίους Ἀλαγονία,  καὶ   τὸ πόλισμα κατηρίθμησα ἤδη καὶ
[3, 4]   τοῖς εἵλωσιν ἐς τὸ ἄλσος,  καὶ   τό τε ἄλσος φλὸξ
[3, 14]   Κλεὼ παρὰ τοῦ Ἀναξάνδρου αἰτεῖ,  καὶ   τό τε ξόανον τῆς Θέτιδος
[3, 23]   κλύδων ἐνταῦθα τῆς Βοιατῶν ἀπήνεγκε,  καὶ   τὸ χωρίον διὰ τοῦτο Ἐπιδήλιον
[3, 20]   ξόανον, Πελασγῶν ὥς φασιν ἔργον.  καὶ   τόδε δὲ ἄλλο δρώμενον ἐνταῦθα
[3, 1]   ἀρχήν, πρῶτα μὲν τῇ χώρᾳ  καὶ   τοῖς ἀνθρώποις μετέθετο ἀφ' αὑτοῦ
[3, 5]   ἐκ παλαιοῦ Πελοποννησίοις πᾶσιν αἰδέσιμον  καὶ   τοῖς αὐτόθι ἱκετεύουσιν ἀσφάλειαν μάλιστα
[3, 6]   ἐπαγάγῃ φρουρὰν ἐς τὸ Μουσεῖον.  καὶ   τοῖς μὲν ἀνὰ χρόνον αὐτὸς
[3, 8]   Ὀλυμπίᾳ καὶ θύειν τῷ θεῷ  καὶ   τὸν ἀγῶνα ἐξεῖναί σφισιν ἀγωνίζεσθαι.
[3, 18]   πατρὶ καὶ τὰ ἐς Μενέλαον  καὶ   τὸν Αἰγύπτιον Πρωτέα ἐν Ὀδυσσείᾳ.
[3, 3]   ἠφίεσαν, τύπον δὲ τὴν σφῦραν  καὶ   τὸν ἄκμονα ἀντίτυπον ταύτῃ, πῆμα
[3, 10]   πρότερον ἔγραψα, ἠνδραποδίσαντο Ἀχαιοὶ Λακεδαιμονίους  καὶ   τὸν βασιλέα Κλεομένην τὸν Λεωνίδου
[3, 18]   οὗτος Βαθυκλῆς μαθητὴς ἐγεγόνει  καὶ   τὸν θρόνον ἐφ' ὅτου βασιλεύοντος
[3, 18]   Λακεδαιμονίων ἀμυνάντων μὴ προσαπολέσθαι οἱ  καὶ   τὸν λειπόμενον ὀφθαλμόν, οὕτω ναὸν
[3, 8]   χρήματα ἔχουσι· πρὶν δὲ Ἆγιν  καὶ   τὸν στρατὸν ἀφῖχθαί σφισιν ἀμύνοντας,
[3, 19]   Ἀχιλλέα, ἰδεῖν δὲ τὸν Ὀιλέως  καὶ   τὸν Τελαμῶνος Αἴαντα, συνεῖναι δὲ
[3, 10]   τὰ ἐς τὸν Ἀμυκλαῖον, ὥστε  καὶ   τὸν χρυσόν, ὃν Κροῖσος
[3, 19]   λόγχην δὲ ἐν ταῖς χερσὶ  καὶ   τόξον. (τοῦ δὲ ἀγάλματος τὸ
[3, 4]   πολλὰ ἐκ τοῦ νοῦ κελεύει  καὶ   τότε ἐνεῖναι πῦρ τοῖς εἵλωσιν
[3, 8]   παρεσκευάζοντο ὡς ἐς τὴν Ἠλείαν  καὶ   τότε ἐσβαλοῦντες· οἱ δὲ Ἠλεῖοι
[3, 17]   τε ἀεὶ καὶ δείματι, ἐξέστη  καὶ   τότε καὶ τὴν παῖδα τῷ
[3, 8]   τε ἐγένετο ἐς Ἠλείους ἐγκλήματα  καὶ   τοῦ ἀγῶνος τοῦ Ὀλυμπικοῦ καὶ
[3, 8]   τὸ στράτευμα ἀπεχώρησεν ἄχρι Ὀλυμπίας  καὶ   τοῦ Ἀλφειοῦ προελθόντες· τῷ δὲ
[3, 8]   μήτε τῶν περιοίκων ἔτι ἄρχειν  καὶ   τοῦ ἄστεως κατερεῖψαι τὸ τεῖχος,
[3, 25]   ἔπαυσε γυνὴ τὸ ὕδωρ μὴ  καὶ   τοῦ λοιποῦ τοιαῦτα ἐπιδείκνυσθαι, μεμιασμένην
[3, 3]   Ἀσκληπιοῦ ναῷ μάχαιρα Μέμνονος·  καὶ   τοῦ μὲν τε αἰχμὴ
[3, 7]   ἔχθος τὸ Κλεομένους ἐποίησεν ἰδιώτην.  καὶ   τοῦ μὲν παρὰ βασιλέα Δαρεῖον
[3, 14]   συνέβαινεν εἶναί πω. Χίονιν δὲ  καὶ   τοῦ στόλου μετασχεῖν τῷ Θηραίῳ
[3, 22]   Νικοκλεῖ τοῦ τε γυμνασίου μεταξὺ  καὶ   τοῦ τείχους τοῦ πρὸς τῷ
[3, 19]   δέ σφισι καὶ Ἱμεραίους, ἐπιμνησθήσομαι  καὶ   τοῦδε. ἔστιν ἐν τῷ Εὐξείνῳ
[3, 12]   γῆν τὴν Λακωνικὴν τηνικαῦτα εἶχον,  καὶ   τοὺς Ἀμυκλαιεῖς κρατήσαντες. τὸ δὲ
[3, 11]   ἄλλας οἱ Λακεδαιμόνιοι καὶ αὐτὰς  καὶ   τοὺς ἄνδρας αἱροῦσιν. δὲ
[3, 26]   φασιν εἶναι τὸ ἀρχαῖον, ὥστε  καὶ   τοὺς Διοσκούρους μᾶλλόν τι αὑτοῖς
[3, 19]   τῆς ὁδοῦ, καὶ> τὸ ἄγαλμα  (καὶ)   τοὺς Διοσκούρους φασὶ κομίσαι ἐκ
[3, 1]   καὶ ἀνεψιῶν παῖδας, ὡσαύτως δὲ  καὶ   τοὺς κατωτέρω κατὰ ἀριθμὸν τυχεῖν
[3, 14]   καὶ ἐμπηδῶντες λάξ, δάκνουσί τε  καὶ   τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀντορύσσουσιν. ἀνὴρ μὲν
[3, 15]   Ἡρακλέα μάλιστα ἐξηγρίωσεν ἐς Ἱπποκόωντα  καὶ   τοὺς παῖδας· αὐτίκα δὲ ὡς
[3, 1]   τῆς Μεσσηνίας φασὶν ἐν Θαλάμαις  καὶ   τοὺς παῖδας ἐνταῦθα οἰκοῦντι αὐτῷ
[3, 21]   οἰκῆσαί φασιν ἐνταῦθα, ὅτε Ἱπποκόωντα  καὶ   τοὺς παῖδας ἔφευγεν ἐκ Σπάρτης.
[3, 15]   ἀγάλματος διὰ τὴν πρὸς Ἱπποκόωντα  καὶ   τοὺς παῖδας μάχην γενέσθαι λέγουσι.
[3, 15]   γὰρ δὴ ἀμυνόμενος Ἡρακλῆς Ἱπποκόωντα  καὶ   τοὺς παῖδας μετῆλθε κατ' ἀξίαν
[3, 15]   ὅτι μαχομένῳ οἱ πρὸς Ἱπποκόωντα  καὶ   τοὺς παῖδας οὐδὲν ἐκ τῆς
[3, 19]   γενόμενον ἐν τῇ πρὸς Ἱπποκόωντα  καὶ   τοὺς παῖδας προτέρᾳ μάχῃ. ὁπόσα
[3, 15]   τιμωρήσασθαι μὲν Ἱπποκόωντα, τιμωρήσασθαι δὲ  καὶ   τοὺς παῖδας τοῦ Οἰωνοῦ φόνου.
[3, 10]   δὲ ἐλέγετο Ἡρακλῆς ἀποκτείνας Ἱπποκόωντα  καὶ   τοὺς παῖδας. (τρίτη δὲ ἐκ
[3, 2]   ἑλόντων αὑτῶν ἀποτέμνεσθαι τοὺς Ἀργείους  καὶ   τοὺς περιοίκους σφῶν ὑπηκόους ὄντας
[3, 1]   τὴν ἀρχήν. προσλαβὼν δὲ Ἰκάριον  καὶ   τοὺς στασιώτας παρὰ πολύ τε
[3, 8]   τοῦ Ἠλείων δήμου μάχῃ Ξενίαν  καὶ   τοὺς σὺν αὐτῷ κρατήσας ἐξέβαλεν
[3, 5]   τε πρὸς τοὺς Θηβαίους ἐποιήσατο  καὶ   τοὺς ὑπὸ τῷ Ἁλιαρτίων τείχει
[3, 14]   ἐπὶ Λυγκεῖ· καί μοι (κἀμοὶ)  καὶ   τοῦτο ἀποφαίνει τὸν λόγον εἰκότα,
[3, 26]   ἰδεῖν ὑπὸ στεφανωμάτων, χαλκοῦν δὲ  καὶ   τοῦτο εἶναι λέγουσι. ῥεῖ δὲ
[3, 26]   καὶ τὸ πόλισμα κατηρίθμησα ἤδη  καὶ   τοῦτο ἐν Ἐλευθερολάκωσι· θέας δὲ
[3, 16]   τέχνης τὸ δὲ ἕτερον μὴ  καὶ   τοῦτο ἐπικοσμεῖν αὐτὴν ἀπεῖπεν ὄνειρον.
[3, 16]   χώραν ἐκλιπεῖν παρεσκευάζοντο, οὐκ ἐσέθεντο  καὶ   τοῦτο ἐς τὰς ναῦς; (καίτοι
[3, 14]   ἱερὸν τὸ ἐν Ἑρμιόνῃ κατέστη  καὶ   τούτοις Χθονίαν νομίζειν Δήμητρα. ἔστι
[3, 25]   τεθνάναι παραυτίκα ὑπὸ τοῦ ἰοῦ,  καὶ   τοῦτον ἔφη τὸν ὄφιν ὑπὸ
[3, 20]   ὕστερον, Δωριεῖς Μεσσηνίους ὄντας, ὀνομασθῆναι  καὶ   τούτους ἐξενίκησεν εἵλωτας, καθότι καὶ
[3, 16]   νόμους οἷα δὴ θεῷ πεποιήκασι  καὶ   τούτῳ ἱερόν. τάφος δέ ἐστιν
[3, 13]   ἐστιν Ἀμβουλίας βωμὸς καὶ Διοσκούρων  καὶ   τούτων Ἀμβουλίων. (ἀπαντικρὺ δὲ
[3, 17]   Ἀφιδναίων ἔσεσθαι λάφυρα. προαπολιπόντων δὲ  καὶ   τούτων, Λακεδαιμόνιοι πολλοῖς ἔτεσιν ὕστερον
[3, 16]   ἀγάλματα ἐν τῷ οἰκήματι εὑρέθη  καὶ   τράπεζά τε καὶ σίλφιον ἐπ'
[3, 10]   ἐπανελθόντων δὲ ἐντεῦθεν προελθοῦσιν ὀλίγον  καὶ   τραπεῖσιν αὖθις ἐς ἀριστερὰν ἄγαλμά
[3, 19]   οὐδένα ἀνευρόντα οἶδα, εἰκάζοντι δὲ  καὶ   τριάκοντα εἶναι φαίνοιντο ἂν πήχεις.
[3, 18]   τούτου τε οὖν ἐστιν εἰκὼν  καὶ   τρίποδες χαλκοῖ· τοὺς δὲ ἀρχαιοτέρους
[3, 10]   ἐς ἀριστερὰν ἄγαλμά ἐστιν Ἡρακλέους  καὶ   τρόπαιον· ἀναστῆσαι δὲ ἐλέγετο Ἡρακλῆς
[3, 6]   προσεπελάβετο δὲ λόγος μοι  καὶ   τρόπον ὅντινα ἐν Αἰγύπτῳ Κλεομένης
[3, 18]   ἄγει τὰς θεάς, Ἄδραστος δὲ  καὶ   Τυδεὺς Ἀμφιάραον καὶ Λυκοῦργον τὸν
[3, 17]   Κοσμητᾶ τε ἐπίκλησιν Διὸς ναὸς  καὶ   Τυνδάρεω πρὸ αὐτοῦ μνῆμά ἐστιν·
[3, 18]   μάχην πρὸς Θούριον τῶν γιγάντων  καὶ   Τυνδάρεω πρὸς Εὔρυτον, ἔστιν ἁρπαγὴ
[3, 18]   ἐν ἀριστερᾷ δὲ Ἔχιδνα ἕστηκε  καὶ   Τυφώς, ἐν δεξιᾷ δὲ Τρίτωνες.
[3, 15]   παῖδας τοῦ Αἰγέως. ἐποίησαν δὲ  καὶ   τῷ Ἀμφιλόχῳ τὸ ἡρῷον, ὅτι
[3, 20]   δὲ ὅρκος ἦν Ἑλένῃ  καὶ   τῷ γῆμαι προκριθέντι Ἑλένην ἀμυνεῖν
[3, 11]   ἀποστάντας ἀπελθεῖν ὑποσπόνδους εἴασαν Τισαμενῷ  καὶ   τῷ ἐν Δελφοῖς χρηστηρίῳ πειθόμενοι·
[3, 17]   εἰκὸς ἦν Κλεονίκῃ τε ἀπέδωκε  καὶ   τῷ θεῷ. Λακεδαιμόνιοι δὲ ἐκτελοῦντες
[3, 14]   δὲ τε Κολοφωνίων θυσία  καὶ   τῶν ἐν Λακεδαίμονι ἐφήβων καθεστήκασιν.
[3, 11]   καὶ τῆς τε γερουσίας βουλευτήριον  καὶ   τῶν ἐφόρων καὶ νομοφυλάκων καὶ
[3, 12]   Μιλτιάδου τοῦ Κίμωνος· ἐγεγόνει δὲ  καὶ   τῶν κηρύκων τοῖς ἐλθοῦσιν ἐς
[3, 9]   Ἀγησιλάου πρόθυμον διδόασιν ἄρχοντα εἶναι  καὶ   τῶν νεῶν αὐτῷ. δὲ
[3, 4]   Ἀργολίδα, Λακεδαιμονίων τε αὐτῶν ἀθροίσας  καὶ   τῶν συμμάχων στρατιάν. ὡς δὲ
[3, 2]   Λακεδαιμονίων αὐτὸς ἔδρασεν ἡγούμενος, μνήμην  καὶ   τῶνδε ποιησόμεθα ὁμοῦ τῷ λόγῳ
[3, 19]   τὸν Ὑάκινθον λέγουσιν ἐν αὐτῷ,  καὶ   Ὑακινθίοις πρὸ τῆς τοῦ Ἀπόλλωνος
[3, 1]   πεπρωμένη πρότερον τοῦ πατρός,  καὶ   Ὑακίνθου μνῆμά ἐστιν ἐν Ἀμύκλαις
[3, 10]   τὰ καθεστηκότα τῷ τε Ἀπόλλωνι  καὶ   Ὑακίνθῳ δρᾶσαι. ταύτην τὴν μοῖραν
[3, 22]   ἐν τοῖς ἐρειπίοις ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ  καὶ   Ὑγείας ἐστὶν οὐκ ἀφανές. ~Κύθηρα
[3, 21]   καὶ θεῶν ἱερά, κολυμβήθραις δὲ  καὶ   ὕδασι συντελοῦσι μάλιστα ἐς κάλλος.
[3, 24]   δὲ τὸ ἄγαλμα. ἔστι δὲ  καὶ   ὕδατος ψυχροῦ κρουνὸς ἐκβάλλων ἐκ
[3, 12]   παρὰ βασιλέως Δαρείου γῆν τε  καὶ   ὕδωρ αἰτήσοντες ἐς τὴν Ἑλλάδα
[3, 26]   τοῦτο εἶναι λέγουσι. ῥεῖ δὲ  καὶ   ὕδωρ ἐκ πηγῆς ἱερᾶς πιεῖν
[3, 4]   Δαρείῳ τῷ Ὑστάσπου γῆν δοῦναι  καὶ   ὕδωρ τοὺς πολίτας ἔπεισαν. (διατρίβοντος
[3, 17]   Δώρια Γιτιάδας ἄλλα τε  καὶ   ὕμνον ἐς τὴν θεόν. (ἐπείργασται
[3, 15]   δὲ ὧν οἶδα μόνῳ τούτῳ  καὶ   ὑπερῷον ἄλλο ἐπῳκοδόμηται Μορφοῦς ἱερόν.
[3, 6]   ἐς Κλεόμβροτον περιῆλθεν ἀρχή,  καὶ   ὑπὸ ἡγεμόνι τούτῳ Βοιωτοῖς ἐναντία
[3, 7]   οὐ μετέσχε τοῦ ἔργου γήρᾳ  καὶ   ὑπὸ λύπης τὸ πλέον· Ἀρχίδαμον
[3, 17]   ἀλλὰ πρός τε αὐλῶν μέλη  καὶ   ὑπὸ λύρας καὶ κιθάρας κρούσμασιν.
[3, 23]   στρατηγὸς εἴτε αὐτὸς ὑπερφρονήσας εἴτε  καὶ   ὑπὸ Μιθριδάτου προστεταγμένον ἀνθρώπῳ γὰρ
[3, 22]   δύο ἐς Ἰταλίαν φεύγοντα Αἰνείαν  καὶ   ὑπὸ πνευμάτων ἀπενεχθέντα ἐς τοῦτον
[3, 24]   τέκοι τὸν παῖδα ἐκ Διὸς  καὶ   ὑπὸ τοῦ Κάδμου φωραθεῖσα ἐς
[3, 16]   θεῶν οὐ κατὰ ταὐτὰ Ἡρακλεῖ  καὶ   ὕστερον Δωριεῖ τῷ Ἀναξανδρίδου παρεγένετο,
[3, 17]   κυβερνήτην καὶ Ἀθηναίων τριήρεις ἐνίκησε,  καὶ   ὕστερον ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς καθεῖλεν
[3, 6]   τὸν Ἀρίφρονος στρατηγοῦντα ἐπὶ Δηλίῳ  καὶ   ὕστερον ἐν Θεσσαλίᾳ Λεωσθένην. (Κλεομβρότου
[3, 1]   τὸν πρεσβύτατον τῶν Ἀμύκλα παίδων  καὶ   ὕστερον ἐς Κυνόρταν Ἀργάλου τελευτήσαντος
[3, 4]   ἐς Πλάταιάν τε Λακεδαιμονίους ἤγαγε  καὶ   ὕστερον ναυσὶν ἐς τὸν Ἑλλήσποντον.
[3, 15]   δὲ ἡρῷον Τηλέκλου· τούτου δὲ  καὶ   ὕστερον ποιήσομαι μνήμην ἐν τῇ
[3, 16]   Βραυρῶνος ἐκομίσθη τε ἐς Σοῦσα  καὶ   ὕστερον Σελεύκου δόντος Σύροι Λαοδικεῖς
[3, 7]   ἔτι βεβηκυῖαν διέσεισεν ἐκ βάθρων,  καὶ   ὕστερον Φίλιππος Ἀμύντου σαθρὰν
[3, 20]   Ταύγετον τῶν αἰγῶν τούτων ἄγραν  καὶ   ὑῶν, πλείστην δὲ καὶ ἐλάφων
[3, 18]   καὶ ἀγόμενον ὑπὸ Θησέως ζῶντα·  καὶ   Φαιάκων χορός ἐστιν ἐπὶ τῷ
[3, 2]   περιοικίδων πολέμῳ κρατήσαντες ἐξεῖλον Ἀμύκλας  καὶ   Φᾶριν καὶ Γεράνθρας, ἐχόντων ἔτι
[3, 25]   καὶ καλοῦντι τῷ παιδὶ ὑπακούοντα  καὶ   φέροντα, ὁπότε ἐποχεῖσθαί οἱ βούλοιτο.
[3, 16]   τὴν θεόν. ~πλησίον δὲ Ἱλαείρας  καὶ   Φοίβης ἐστὶν ἱερόν· δὲ
[3, 9]   Τιθραύστην δὲ κατέπεμψεν ἐπὶ θάλασσαν,  (καὶ)   φρονῆσαί τε δεινὸν καί τι
[3, 7]   σὺν μεγάλῳ πατρίδος τε ὀλέθρῳ  καὶ   φυγῇ τῇ σφετέρᾳ. (Θεόπομπον δὲ
[3, 17]   Ἀθηνᾶς ἱερὸν πεποίηται Πολιούχου καλουμένης  καὶ   Χαλκιοίκου τῆς αὐτῆς. τοῦ δὲ
[3, 12]   καὶ ταῦτα χρυσοῦ τε ἀφθόνου  καὶ   χαλκοῦ παρόντος σφίσι. τοῦ δὲ
[3, 14]   ἀπὸ τοῦ Δρόμου Διοσκούρων ἱερὸν  καὶ   Χαρίτων, τὸ δὲ Εἰλειθυίας ἐστὶν
[3, 19]   αὐτῷ καὶ πόδες εἰσὶν ἄκροι  καὶ   χεῖρες, τὸ λοιπὸν χαλκῷ κίονί
[3, 23]   ταύτῃ παρέχεται ψηφῖδας σχῆμα εὐπρεπεστέρας  καὶ   χρόας παντοδαπῆς. ~Ἐπιδαύρου δὲ σταδίους
[3, 3]   πάσης ἀφίστανται Λακεδαιμονίων οἱ Μεσσήνιοι.  καὶ   χρόνον μὲν ἀντέσχον πολεμοῦντες· ὑπόσπονδοι
[3, 12]   ἀνδράποδα καὶ ἀργὸν τὸν ἄργυρον  καὶ   χρυσόν· (οἱ δὲ ἐς τὴν
[3, 14]   ἐστιν ἱερόν, Δωματίτην δὲ ἐπονομάζουσιν.  (καὶ   χωρίον Πλατανιστᾶς ἐστιν ἀπὸ τῶν
[3, 25]   λιμένες τε Ἀχίλλειός ἐστι  καὶ   Ψαμαθοῦς, ἐπὶ δὲ τῇ ἄκρᾳ
[3, 17]   τῶν ἄθλων Ἡρακλέους, πολλὰ δὲ  καὶ   ὧν ἐθελοντὴς κατώρθωσε, Τυνδάρεω δὲ
[3, 1]   μετὰ δὲ τοῦτο ᾤκισέ τε  καὶ   ὠνόμασεν ἀπὸ τῆς γυναικὸς πόλιν,
[3, 18]   καὶ ὀπίσω, Χάριτές τε δύο  καὶ   Ὧραι δύο· ἐν ἀριστερᾷ δὲ
[3, 19]   τῷ βωμῷ, καὶ Μοῦσαί τε  καὶ   Ὧραι. περὶ δὲ ἀνέμου Ζεφύρου,
[3, 19]   ἐπὶ δὲ αὐτοῖς Μοῖραί τε  καὶ   Ὧραι, σὺν δέ σφισιν Ἀφροδίτη
[3, 18]   ἔργων (τῶν) ἐς τὴν ὕδραν  καὶ   ὡς ἀνήγαγε τοῦ Ἅιδου τὸν
[3, 22]   τε ἐς τὰ δρώμενα λέγοντες  καὶ   ὡς βότρυν ἐνταῦθα ἀνευρίσκουσιν ὡραῖον.
[3, 12]   τοῦτο ἐπὶ ταῖς θυγατράσιν εὑρέθη,  καὶ   ὡς γυναῖκα οὐδεὶς ἤθελεν ἐξ
[3, 6]   (ἐτόλμησαν) ὁμοῦ καὶ ἀνδρείαν ὑπῆρξε  καὶ   ὡς ἐπαύσαντο ἐξ ἐκείνου Σπαρτιᾶται
[3, 9]   μάχας τε ἃς ἐνίκησεν Ἀγησίλαος  καὶ   ὡς ἐς> τὸ πρόσω χειρούμενος
[3, 6]   ἔτι πρότερον αὐτὸν Κλεομένην,  καὶ   ὡς Κλεομένης ἀπέθανεν ὕστερον, ἐς
[3, 23]   σφίσι καταμείναντες οἰκῆσαι. (λέγουσι δὲ  καὶ   ὡς οἴκοθεν ἐκ τῆς Ἐπιδαύρου
[3, 19]   Ὧραι. περὶ δὲ ἀνέμου Ζεφύρου,  καὶ   ὡς ὑπὸ τοῦ Ἀπόλλωνος Ὑάκινθος
[3, 21]   καὶ Πύρριχος, ἐπὶ Ταινάρῳ δὲ  Καινήπολις   Οἴτυλός τε καὶ Λεῦκτρα καὶ
[3, 25]   πλοῦν ὅσον τεσσαράκοντα σταδίων ἀφέστηκε  Καινήπολις·   ὄνομα δὲ ἦν πάλαι καὶ
[3, 9]   ὅπλοις ἐπελθόντες τῶν τε ἱερείων  καιόμενα   ἤδη τὰ μηρία ἀπορρίπτουσιν ἀπὸ
[3, 17]   ἰοῦσα γὰρ παρ' αὐτὸν τὸν  καιόμενον   λύχνον κατέβαλεν ἄκουσα. ἅτε δὲ
[3, 4]   ἅπαν καὶ ὁμοῦ τῷ ἄλσει  καιομένῳ   συγκατεκαύθησαν (αὖθις) οἱ ἱκέται. (ἐστράτευσε
[3, 8]   γνήσιον ὄντα Ἄγιδος. Λακεδαιμόνιοι δέ,  καίπερ   ἐπὶ σφίσιν ὄν, οὐκ ἐπανήγαγον
[3, 9]   σφισιν ἐπαγγέλλων. (Κορίνθιοι μὲν οὖν,  καίπερ   ἐς τὰ μάλιστα ἔχοντες προθύμως
[3, 8]   δὲ οὕτω· φράζεο δή, Σπάρτη,  καίπερ   μεγάλαυχος ἐοῦσα, μὴ σέθεν ἀρτίποδος
[3, 9]   σὺν τῷ στρατῷ, Τισσαφέρνην μὲν  καίπερ   τὰ πρότερα εὐεργέτην ὄντα ζημιοῖ
[3, 3]   ἀποστάντες ἐπολέμησαν, οὔ μοι κατὰ  καιρὸν   ἦν ἐν τῇ συγγραφῇ τῇ
[3, 11]   δέ εἰσιν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς  Καίσαρος,   ὃς μοναρχίας πρῶτος ἐν Ῥωμαίοις
[3, 16]   καὶ τοῦτο ἐς τὰς ναῦς;  (καίτοι   διαμεμένηκεν ἔτι καὶ νῦν τηλικοῦτο
[3, 5]   οὕτω τὴν δύναμιν ἀπάξειν ἔμελλε,  καίτοι   Λακεδαιμονίοις μάλιστα Ἑλλήνων ὡσαύτως δὲ
[3, 11]   πένταθλον Ὀλυμπίασιν ἀσκήσας ἀπῆλθεν ἡττηθείς,  καίτοι   τὰ δύο γε ἦν πρῶτος·
[3, 5]   σφισι καὶ αὐτὸς τρίτου γένηται  κακοῦ   πρόφασις. (τότε δὲ ἐν αἰτίᾳ
[3, 8]   καὶ Ἠλείων καταλείπει τοὺς φυγάδας,  κακουργεῖν   σφᾶς ὁμοῦ Λεπρεάταις τὴν χώραν.
[3, 2]   λῃσταί τε ἐκ τῆς Κυνουριακῆς  κακουργοῖεν   καὶ αὐτοὶ καταδρομὰς ἐκ τοῦ
[3, 26]   δὲ χώρας τῆς Γερηνίας ὄρος  Καλάθιόν   ἐστιν· ἐν αὐτῷ Κλαίας ἱερὸν
[3, 18]   ἀποκτείνων τοὺς παῖδας τοὺς Ἄκτορος,  Κάλαις   δὲ καὶ Ζήτης τὰς Ἁρπυίας
[3, 11]   χρόνον καὶ Λακεδαίμων αὐτὴ  καλεῖσθαι·   τέως δὲ τὸ ὄνομα τοῦτο
[3, 20]   οὐ τὴν ἐν Θεράπνῃ Μεσσηίδα  καλεῖσθαι   τὸ ἀρχαῖον· δὲ Πολυδεύκειά
[3, 14]   τὸν ἐν Θερμοπύλαις ἀγῶνα ὑπέμειναν.  (καλεῖται   δὲ ἐν τῇ Σπάρτῃ Θεομηλίδα
[3, 1]   τῆς γυναικὸς πόλιν, Σπάρτη  καλεῖται   καὶ ἐς ἡμᾶς. (Ἀμύκλας δὲ
[3, 22]   καὶ τόπος οὗτος ἅπας  καλεῖται   Μιγώνιον. (τοῦτο μὲν δὴ τὸ
[3, 11]   Χορὸς δὲ οὗτος τόπος  καλεῖται   πᾶς, ὅτι ἐν ταῖς γυμνοπαιδίαις
[3, 15]   ἔσχηκε, τὸ δὲ ἀρχαῖον ἐκαλεῖτο  Καλλίστη.   (πλησίον δέ ἐστιν Ἱπποσθένους ναός,
[3, 1]   τὴν νῆσον τὴν τότε ὀνομαζομένην  Καλλίστην,   τοὺς ἀπογόνους οἱ τοῦ Μεμβλιάρου
[3, 7]   αἰσχίστην, γυναικῶν δὲ τὸ εἶδος  καλλίστην   ὑπὸ Ἑλένης γενέσθαι, ταύτην ἀγαγομένῳ
[3, 1]   νεώτατον ὄντα καὶ τὸ εἶδος  κάλλιστον   κατέλαβεν πεπρωμένη πρότερον τοῦ
[3, 12]   δώσειν ἂν ἕκαστος κατὰ  κάλλος   ἀρέσκηται· ἀφικομένοις δὲ ἀνδράσιν οὐ
[3, 16]   ποτε ὑποφειδόμενοι παίωσι κατὰ ἐφήβου  κάλλος   ἀξίωμα, τότε ἤδη τῇ
[3, 21]   καὶ ὕδασι συντελοῦσι μάλιστα ἐς  κάλλος.   θεῶν δὲ αὐτόθι πρὸ μὲν
[3, 18]   διδάξαι λέγεται· Κέφαλος δὲ τοῦ  κάλλους   ἕνεκα ὑπὸ Ἡμέρας ἐστὶν ἡρπασμένος,
[3, 18]   τρίτος δέ ἐστιν Αἰγινήτου  Κάλλωνος·   ὑπὸ τούτῳ δὲ ἄγαλμα Κόρης
[3, 12]   ὁδὸν ἣν Ἀφεταίδα ὀνομάζουσι, τὰ  καλούμενα   Βοώνητά ἐστι· καί με
[3, 11]   φέρων παῖδα, καὶ τὰ ἀρχαῖα  καλούμενα   Ἐφορεῖα, ἐν δὲ αὐτοῖς Ἐπιμενίδου
[3, 16]   κόραι δὲ ἱερῶνταί σφισι παρθένοι,  καλούμεναι   κατὰ ταὐτὰ ταῖς θεαῖς καὶ
[3, 24]   διὰ τὴν χρόαν τοῦ ὕδατος  καλουμένη   Γαλακὼ καὶ πρὸς τῇ κρήνῃ
[3, 21]   καταβαίνοντί ἐστι Λακεδαιμονίοις (ἡ) κώμη  καλουμένη   Κροκέαι καὶ λιθοτομία· μία μὲν
[3, 22]   ἐς Γερόνθρας ὁδὸν ἔστι Παλαιὰ  καλουμένη   κώμη, ἐν δὲ αὐταῖς Γερόνθραις
[3, 23]   πέλαγος κατὰ τὴν πόλιν ἀνέχει  καλουμένη   Μινῴα· καὶ μὲν κόλπος
[3, 15]   Σπάρτῃ δὲ λέσχη τέ ἐστι  καλουμένη   Ποικίλη καὶ ἡρῷα πρὸς αὐτῇ
[3, 21]   Αὐγειάς. ἐνταῦθα ἔστι μὲν λίμνη  καλουμένη   Ποσειδῶνος, ἔστι δὲ ἐπὶ τῇ
[3, 12]   καθ' ἣν πεποίηταί σφισιν  καλουμένη   Σκιάς, ἔνθα καὶ νῦν ἔτι
[3, 21]   δὲ ἑκατὸν στάδια ἀπέχει Βελεμίνα  καλουμένη·   τῆς δὲ χώρας τῆς Λακωνικῆς
[3, 2]   τῆς Ἰωνίας μεταξὺ καὶ Μυσῶν,  καλουμένην   δὲ Αἰολίδα ἐφ' ἡμῶν, καθέξειν
[3, 15]   καὶ Ἀθηναίων ἐς τὴν Ἄπτερον  καλουμένην   Νίκην, τῶν μὲν οὔποτε τὸν
[3, 18]   Πολύκλειτος δὲ Ἀφροδίτην παρὰ Ἀμυκλαίῳ  καλουμένην.   οὗτοι δὲ οἱ τρίποδες μεγέθει
[3, 22]   πρὸς τοῖς ποσὶ πόλεως ἐρείπια  καλουμένης   Ἀχαιῶν τῶν Παρακυπαρισσίων. (ἔστι δὲ
[3, 23]   Πλατανιστοῦντα ἀπὸ ἄκρας τῆς ἠπείρου,  καλουμένης   δὲ Ὄνου γνάθου, σταδίων πλοῦς
[3, 20]   ἀπὸ τῆς ἐν Θεσσαλίᾳ ποτὲ  καλουμένης   Ἑλλάδος. (ἐκ τούτου δὴ τοῦ
[3, 15]   ἐν δεξιᾷ καὶ Ἀθηνᾶς Ἀξιοποίνου  καλουμένης   ἱερόν. ὡς γὰρ δὴ ἀμυνόμενος
[3, 26]   ἄγαλμα, Ἀλεξάνδρας ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων  καλουμένης·   καὶ Ἀπόλλωνος Καρνείου ξόανά ἐστι
[3, 17]   (ἐνταῦθα Ἀθηνᾶς ἱερὸν πεποίηται Πολιούχου  καλουμένης   καὶ Χαλκιοίκου τῆς αὐτῆς. τοῦ
[3, 4]   ἐδῄωσε τῆς χώρας καὶ τῆς  καλουμένης   Ὀργάδος θεῶν τε τῶν ἐν
[3, 22]   ἔστιν ἐν τῇ ἠπείρῳ Τρινασοῦ  καλουμένης   τείχη, φρουρίου ποτὲ ἐμοὶ δοκεῖν
[3, 7]   καὶ περὶ τῆς Θυρεάτιδος  καλουμένης   χώρας Λακεδαιμονίοις ἀγὼν πρὸς Ἀργείους,
[3, 12]   μνῆμα τοῖς ἐξ Ἤλιδος μάντεσι,  καλουμένοις   δὲ Ἰαμίδαις. (καὶ Μάρωνός ἐστιν
[3, 12]   ἀδελφῆς. πρὸς δὲ τοῖς Φρουρίοις  καλουμένοις   ναός ἐστιν Ἀρτέμιδος, καὶ προελθοῦσιν
[3, 20]   τοῦ Ἐλευσινίου σταδίους ἀφέστηκε Λαπίθαιον  καλούμενον   ἀπὸ ἀνδρὸς ἐγχωρίου Λαπίθου· τοῦτό
[3, 13]   (τοῦ Καρνείου δὲ οὐ πόρρω  καλούμενόν   ἐστιν ἄγαλμα Ἀφεταίου· τοῖς δὲ
[3, 20]   (Θεράπνης δὲ οὐ πόρρω Φοιβαῖον  καλούμενόν   ἐστιν, ἐν δὲ αὐτῷ Διοσκούρων
[3, 16]   πρὸς Μήδους, πλησίον δὲ Ἀστραβάκου  καλούμενόν   ἐστιν ἡρῷον. (τὸ δὲ χωρίον
[3, 22]   Διονύσου δὲ ὄρος ἱερὸν Λαρύσιον  καλούμενόν   ἐστιν ὑπὲρ τοῦ Μιγωνίου· καὶ
[3, 20]   τοῦ Νεοπτολέμου. (προιοῦσι δὲ Ἵππου  καλούμενον   μνῆμά ἐστι. Τυνδάρεως γὰρ θύσας
[3, 18]   δὲ ὡς ἐπὶ τὸ Ἀλπίον  καλούμενον   ναός ἐστιν Ἀθηνᾶς Ὀφθαλμίτιδος· ἀναθεῖναι
[3, 14]   λέσχης ἐστὶν ἱερὸν, ἐν Ἀγιαδῶν  καλούμενον.   προελθοῦσι δὲ Ταινάρου μνῆμά ἐστι,
[3, 18]   Κενταύρων μάχη. (τὸν δὲ Μίνω  καλούμενον   Ταῦρον οὐκ οἶδα ἀνθ' ὅτου
[3, 23]   δύο που σταδίους, ἔστιν Ἰνοῦς  καλούμενον   ὕδωρ, μέγεθος μὲν κατὰ λίμνην
[3, 24]   πρὸς δὲ τῷ Κνακαδίῳ Κάρνειος  καλούμενος   Ἀπόλλων. ἀπὸ δὲ τοῦ Καρνείου
[3, 20]   νομίζοντας. Ταλετοῦ δὲ οὐ πόρρω  καλούμενός   ἐστιν Εὐόρας, θηρία καὶ ἄλλα
[3, 22]   δὲ μετὰ τὴν ἄκραν Βοιατικὸς  καλούμενος   κόλπος, καὶ Βοιαὶ πόλις πρὸς
[3, 3]   Ζεφυρίῳ, καὶ πόλεμος  καλούμενος   Μεσσηνιακὸς Πολυδώρου βασιλεύοντος μάλιστα ἐς
[3, 24]   ᾤκισται δὲ νῦν μὲν Ἰλίου  καλουμένου   καὶ Ἀσίας καὶ Κνακαδίου, τῶν
[3, 2]   λόγῳ μεταβάντι ἐς τοὺς Εὐρυπωντίδας  καλουμένους.   (Ἀρχελάου δὲ ἦν Τήλεκλος· ἐπὶ
[3, 7]   αὐτοῦ λαβεῖν, Προκλείδας ἐς ἐκεῖνον  καλουμένους.   (Εὐρυπῶντος δὲ υἱὸς γίνεται Πρύτανις.
[3, 11]   μὲν τοὺς> ἐπὶ τῷ Πλατανιστᾷ  καλουμένῳ   καὶ ἄλλους τῶν ἐφήβων ἀγῶνας
[3, 2]   τῆς Μεσσηνίας ἐπεποίητο ἐν χωρίῳ  καλουμένῳ   Λίμναις. (Τηλέκλου δὲ ἀποθανόντος Ἀλκαμένης
[3, 24]   πλέον πέντε. (ἐν δὲ Ἀραίνῳ  καλουμένῳ   χωρίῳ τάφος Λᾶ καὶ ἀνδριὰς
[3, 3]   τὰ δὲ ἐπὶ τῶν ἡρώων  καλουμένων   ἂν εἶπεν θεὸς ἀνθρώπῳ
[3, 11]   τῶν ἐφόρων καὶ νομοφυλάκων καὶ  καλουμένων   Βιδιαίων ἀρχεῖά ἐστιν ἐπὶ τῆς
[3, 7]   ~γένους μὲν δὴ τοῦ Εὐρυσθένους,  καλουμένων   δὲ Ἀγιαδῶν, Κλεομένης Λεωνίδου
[3, 11]   καθὰ δὴ καὶ Ἀθηναίοις τῶν  καλουμένων   ἐννέα ἐπώνυμός ἐστιν εἷς ἄρχων.
[3, 24]   ἐπαναβάντι σταδίους ὡς δέκα, Κυφάντων  καλουμένων   ἐρείπιά ἐστιν, ἐν δὲ αὐτοῖς
[3, 12]   ἱερὸν καὶ βασίλειοι τάφοι τῶν  καλουμένων   Εὐρυπωντιδῶν· παρὰ δὲ τὸ Ἑλλήνιον
[3, 25]   δὲ εἶναι θεὸν Πύρριχον τῶν  καλουμένων   (Κουρήτων· εἰσὶ δὲ οἳ Σιληνὸν
[3, 21]   γέρονθ' ἅλιον καὶ δώματα πατρός.  καλοῦνται   δὲ ἐνταῦθα καὶ πύλαι Καστορίδες,
[3, 25]   τοῦτον τὸν δελφῖνα εἶδον καὶ  καλοῦντι   τῷ παιδὶ ὑπακούοντα καὶ φέροντα,
[3, 24]   ἔνθα τὸν Διόνυσον ἔθρεψεν Ἰνώ,  καλοῦσι   δὲ καὶ τὸ πεδίον Διονύσου
[3, 14]   ἱερὸν καὶ Διὸς ἐπίκλησιν Ὀλυμπίου.  (καλοῦσι   δὲ Λακεδαιμόνιοι Δρόμον, ἔνθα τοῖς
[3, 22]   θάλασσαν ἀφέστηκεν Ἀσωποῦ διακόσια στάδια·  καλοῦσι   δὲ Ὄνου γνάθον τὴν ἄκραν.
[3, 16]   θυσιῶν ἐμμεμένηκεν ἀνθρώπων αἵματι ἥδεσθαι·  καλοῦσι   δὲ οὐκ Ὀρθίαν μόνον ἀλλὰ
[3, 26]   στέφανος, ὃν οἱ Μεσσήνιοι κίφος  καλοῦσι   τῇ ἐπιχωρίῳ φωνῇ. Μαχάονα δὲ
[3, 2]   δὲ τὸ γένος τὸ Εὐρυσθένους  καλοῦσιν   Ἀγιάδας. ἐπὶ τούτου Πατρεῖ τῷ
[3, 2]   ἥντινα Πάτρας καὶ ἐς ἡμᾶς  καλοῦσιν   ἀπὸ τοῦ Πατρέως τούτου, συνεπελάβοντο
[3, 15]   τὸ δὲ χωρίον τὸ Σέβριον  καλοῦσιν   ἀπὸ τοῦ Σεβροῦ. τοῦ Σεβρίου
[3, 13]   σφισιν ἐπικλύζοντος. (ξόανον δὲ ἀρχαῖον  καλοῦσιν   Ἀφροδίτης Ἥρας· ἐπὶ δὲ θυγατρὶ
[3, 12]   λέγουσι. τὸ δὲ χωρίον,  καλοῦσιν   Ἑλλήνιον, ἐστὶν εἰρημένον ὡς οἱ
[3, 26]   τὸ συνέδριον συντελοῦντας τὸ Ἐλευθερολακώνων,  καλοῦσιν   ἐφ' ἡμῶν Γερηνίαν. ἐν ταύτῃ
[3, 20]   ὑπὲρ Βρυσεῶν ἀνέχει. ταύτην Ἡλίου  καλοῦσιν   ἱερὰν καὶ ἄλλα τε αὐτόθι
[3, 19]   δοκεῖν Ψίλακα ἐπονομάζοντες· ψίλα γὰρ  καλοῦσιν   οἱ Δωριεῖς τὰ πτερά, ἀνθρώπους
[3, 24]   ἀπωθούμενα ἐς τὴν γῆν ἐκβεβράσθαι  καλοῦσιν   οἱ πολλοί. Βρασιᾶται δὲ καὶ
[3, 10]   τὸν πόλεμον οὐ πολὺ ἀποδέοντας  Καλυδῶνα   καὶ τὰ ἄλλα Αἰτωλῶν πολίσματα
[3, 18]   Τριτώνων ὑός ἐστι θήρα τοῦ  Καλυδωνίου   καὶ Ἡρακλῆς ἀποκτείνων τοὺς παῖδας
[3, 21]   ἐσπεσεῖν παρθένον, ἀφανισθείσης δὲ τὸ  κάλυμμα   ἀναφανῆναι τὸ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς
[3, 15]   ἐστὶν Μορφώ, κάθηται δὲ  καλύπτραν   τε ἔχουσα καὶ πέδας περὶ
[3, 21]   δολίχῳ κρατῶν, δοκεῖν δέ μοι  κάμνων   αὐτίκα μετὰ τὴν νίκην ἐκομίζετο,
[3, 14]   φασιν ἐπὶ Λυγκεῖ· καί μοι  (κἀμοὶ)   καὶ τοῦτο ἀποφαίνει τὸν λόγον
[3, 16]   Ταυρικῇ θεῷ, ὥστε ἀμφισβητοῦσι μὲν  Καππάδοκες   καὶ οἱ τὸν Εὔξεινον οἰκοῦντες
[3, 22]   τοῦτο λίθος ὠνομάσθη Ζεὺς  Καππώτας   κατὰ γλῶσσαν τὴν Δωρίδα.
[3, 18]   ζευγνύων ἐστὶν ὑπὸ τὸ ἅρμα  κάπρον   καὶ λέοντα καὶ οἱ Τρῶες
[3, 14]   μαχουμένους· ὁποτέρων δ' ἂν  κάπρος   τύχῃ νικῶν, (ἐστιν) ἐν τῷ
[3, 14]   καθεστήκασιν. (ἐπὶ δὲ τῇ θυσίᾳ  κάπρους   ἠθάδας οἱ ἔφηβοι συμβάλλουσι μαχουμένους·
[3, 26]   Ζεὺς παρ' αὐτοῖς ἔχειν τιμάς.  (Καρδαμύλη   δέ, ἧς καὶ Ὅμηρος μνήμην
[3, 26]   τῆς Μεσσηνίας ἀποτεμομένου. ἀπέχει δὲ  Καρδαμύλη   θαλάσσης μὲν ὀκτὼ σταδίους, Λεύκτρων
[3, 26]   πλοῦ καὶ ἐς Σύρνον τῆς  Καρικῆς   ἠπείρου φασὶν ἀποσωθέντα οἰκῆσαι. (τῆς
[3, 13]   θυσίαις ἱλάσκονται καὶ Ἀπόλλωνα ὀνομάζουσι  Κάρνειον   ἀπὸ τῶν κρανειῶν, ὑπερθέντες τὸ
[3, 13]   διδάσκονται τὴν ἅλωσιν τῆς Σπάρτης.  (Κάρνειον   δὲ Ἀπόλλωνα Δωριεῦσι μὲν τοῖς
[3, 26]   τε ἱερὸν καὶ Ἀπόλλων ἐστὶ  Κάρνειος,   καθὰ Δωριεῦσιν ἐπιχώριον. (πόλιν δὲ
[3, 13]   ἐστὶν ὡς Εὐρώπης εἴη καὶ  Κάρνειος   καὶ αὐτὸν ἀνεθρέψατο Ἀπόλλων καὶ
[3, 21]   αὐτῶν Διόνυσος. ἑτέρωθι δὲ Ἀπόλλων  Κάρνειος   καὶ ἱερὸν Ἄμμωνος καὶ Ἀσκληπιοῦ
[3, 24]   ναός, πρὸς δὲ τῷ Κνακαδίῳ  Κάρνειος   καλούμενος Ἀπόλλων. ἀπὸ δὲ τοῦ
[3, 13]   οὐχ οὗτος Οἰκέτας ἐστὶ  Καρνειός,   δὲ ἐν τοῦ μάντεως
[3, 13]   ἀφικόμενον ἐξ Ὑπερβορέων. (ὁ δὲ  Καρνειός,   ὃν Οἰκέταν ἐπονομάζουσι, τιμὰς εἶχεν
[3, 13]   κατὰ δή τι ἀρχαῖον. (τοῦ  Καρνείου   δὲ οὐ πόρρω καλούμενόν ἐστιν
[3, 14]   δὲ Εἰλειθυίας ἐστὶν Ἀπόλλωνός τε  Καρνείου   καὶ Ἀρτέμιδος Ἡγεμόνης· (τὸ δὲ
[3, 26]   τῶν ἐγχωρίων καλουμένης· καὶ Ἀπόλλωνος  Καρνείου   ξόανά ἐστι κατὰ ταὐτὰ καθὰ
[3, 25]   ἱερὸν καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ  Καρνείου   ξόανον Ἀπόλλωνος. ~ἐς Θαλάμας δὲ
[3, 24]   καλούμενος Ἀπόλλων. ἀπὸ δὲ τοῦ  Καρνείου   σταδίους προελθόντι ὡς τριάκοντα, ἔστιν
[3, 13]   ἐξ Ἀπόλλωνος· τοῦτον γὰρ τὸν  Κάρνον   ἀποκτείναντος Ἱππότου τοῦ Φύλαντος ἐνέπεσεν
[3, 13]   τοῖς πᾶσι σέβεσθαι καθέστηκεν ἀπὸ  Κάρνου   γένος ἐξ Ἀκαρνανίας, μαντευομένου δὲ
[3, 10]   Ἀρτέμιδος καὶ Νυμφῶν ἐστιν αἱ  Κάρυαι   καὶ ἄγαλμα ἕστηκεν Ἀρτέμιδος ἐν
[3, 10]   ἐκβολὴ κατὰ τὰ δεξιὰ ἐς  Καρύας   ἄγει καὶ ἐς τὸ ἱερὸν
[3, 10]   ἄγαλμα ἕστηκεν Ἀρτέμιδος ἐν ὑπαίθρῳ  Καρυάτιδος·   χοροὺς δὲ ἐνταῦθα αἱ Λακεδαιμονίων
[3, 19]   τὴν δὲ Ἀλεξάνδραν οἱ Ἀμυκλαιεῖς  Κασσάνδραν   τὴν Πριάμου φασὶν εἶναι. καὶ
[3, 26]   Ἰνοῦς ἑτέρωθι. (πεποίηται δὲ καὶ  Κασσάνδρας   τῆς Πριάμου ναὸς καὶ ἄγαλμα,
[3, 24]   Ἀσίας, ποιῆσαι δὲ Πολυδεύκην καὶ  Κάστορά   φασιν ἀνασωθέντας ἐκ Κόλχων· εἶναι
[3, 21]   καλοῦνται δὲ ἐνταῦθα καὶ πύλαι  Καστορίδες,   καὶ ἐν τῇ ἀκροπόλει ναὸς
[3, 12]   καὶ γυναικῶν τῶν Πολυδεύκους καὶ  Κάστορος   ἀδελφῆς. πρὸς δὲ τοῖς Φρουρίοις
[3, 13]   Ἀμύκλα τάφος, ἔστι δὲ καὶ  Κάστορος   μνῆμα, ἐπὶ δὲ αὐτῷ καὶ
[3, 17]   ἱκετευσάντων τὴν Χαλκίοικον ἁμαρτεῖν ἀδείας  κατ'   ἄλλο μὲν οὐδέν, φόνου δὲ
[3, 15]   Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας μετῆλθε  κατ'   ἀξίαν ὧν προυπῆρξεν, ἱερὸν Ἀθηνᾶς
[3, 1]   ὡσαύτως δὲ καὶ τοὺς κατωτέρω  κατὰ   ἀριθμὸν τυχεῖν ἀλλήλοις γεγονότας τὸν
[3, 9]   ἀδελφῇ τῷ πολέμῳ δὲ αὐτὸς  κατὰ   γῆν προσεῖχεν ἐρρωμένως. (καί οἱ
[3, 11]   ὄνομα ἦν τούτῳ Αὔγουστος,  κατὰ   γλῶσσαν δύναται τὴν Ἑλλήνων σεβαστός.
[3, 22]   λίθος ὠνομάσθη Ζεὺς Καππώτας  κατὰ   γλῶσσαν τὴν Δωρίδα. δὲ
[3, 4]   πρόμαντις ὁπόσα ἦν Κλεομένει  κατὰ   γνώμην. (Δημάρατος μὲν δὴ κατὰ
[3, 5]   τοῦτο Λακεδαιμονίοις μὲν ἐγένετο οὐ  κατὰ   γνώμην, ἐγὼ δὲ ἐπαινῶ τῶνδε
[3, 14]   θεῶν τῷ ἀλκιμωτάτῳ κρίνοντες ἱερεῖον  κατὰ   γνώμην εἶναι τὸ ἀλκιμώτατον ζῷον
[3, 3]   Πολύδωρον εὐδοκιμοῦντα ἐν Σπάρτῃ καὶ  κατὰ   γνώμην Λακεδαιμονίων μάλιστα ὄντα τῷ
[3, 22]   ἐνταῦθα ἔφη συγγενέσθαι οἱ πρῶτον.  κατὰ   δὲ τὴν νῆσον ἱερόν ἐστιν
[3, 19]   πόλεως ὁδὸς ἐς Θεράπνην ἄγει·  (κατὰ   δὲ τὴν ὁδὸν Ἀθηνᾶς ξόανόν
[3, 26]   στάδιοι περὶ τοὺς ὀγδοήκοντά εἰσι,  κατὰ   δὲ τὴν ὁδὸν ἱερόν ἐστιν
[3, 23]   ἔσεσθαι τούτῳ τῷ ἀνδρὶ νομίζουσι.  (κατὰ   δὲ τὴν ὁδὸν τὴν ἐκ
[3, 18]   ἄνω θέοντα, τῇ μὲν πάρδαλις,  κατὰ   δὲ τὸν Πολυδεύκην λέαινα. ἀνωτάτω
[3, 13]   τῶν κρανειῶν, ὑπερθέντες τὸ ῥῶ  κατὰ   δή τι ἀρχαῖον. (τοῦ Καρνείου
[3, 24]   τὸ δὲ Ἀχιλλέως, καὶ ἑορτὴν  κατὰ   ἔτος ἄγουσιν Ἀχιλλεῖ. ἄκρα δέ
[3, 16]   Λήδαν ἔχει λόγος. (ὑφαίνουσι δὲ  κατὰ   ἔτος αἱ γυναῖκες τῷ Ἀπόλλωνι
[3, 24]   ἐστι Δικτύννης Ἀρτέμιδος, καί οἱ  κατὰ   ἔτος ἕκαστον ἑορτὴν ἄγουσι. ταύτης
[3, 14]   δὲ ἕτερον Λεωνίδου καὶ λόγους  κατὰ   ἔτος ἕκαστον ἐπ' αὐτοῖς λέγουσι
[3, 22]   (ἑορτὴν δὲ ἄγουσι τῷ θεῷ  κατὰ   ἔτος, ἐν γυναιξίν ἐστιν
[3, 1]   καὶ νῦν ἔτι οἱ Θηραῖοι  κατὰ   ἔτος ἐναγίζουσιν ὡς οἰκιστῇ· Προκλεῖ
[3, 10]   δὲ ἐνταῦθα αἱ Λακεδαιμονίων παρθένοι  κατὰ   ἔτος ἱστᾶσι καὶ ἐπιχώριος αὐταῖς
[3, 16]   οἱ (μαστιγοῦντές ποτε ὑποφειδόμενοι παίωσι  κατὰ   ἐφήβου κάλλος ἀξίωμα, τότε
[3, 10]   προφάσει μὲν καὶ οὗτοι φιλίας,  κατὰ   ἔχθος δὲ ἐμοὶ δοκεῖν τὸ
[3, 4]   κατὰ γνώμην. (Δημάρατος μὲν δὴ  κατὰ   ἔχθος τὸ Κλεομένους καὶ οὐ
[3, 3]   Λακεδαιμονίων ἀποστάντες ἐπολέμησαν, οὔ μοι  κατὰ   καιρὸν ἦν ἐν τῇ συγγραφῇ
[3, 12]   ἄνευ δώσειν ἂν ἕκαστος  κατὰ   κάλλος ἀρέσκηται· ἀφικομένοις δὲ ἀνδράσιν
[3, 12]   Ἀφεταίδα ἡρῷά ἐστιν Ἴοπός τε  κατὰ   Λέλεγα Μύλητα γενέσθαι δοκοῦντος
[3, 23]   Ἰνοῦς καλούμενον ὕδωρ, μέγεθος μὲν  κατὰ   λίμνην μικράν, τῆς γῆς δὲ
[3, 18]   ἐστὶν Ἀμβολογήρας Ἀφροδίτης ἄγαλμα ἱδρυμένον  κατὰ   μαντείαν, ἄλλα δὲ Ὕπνου καὶ
[3, 13]   Ἄβαντος. Ἥρας δὲ ἱερὸν Ὑπερχειρίας  κατὰ   μαντείαν ἐποιήθη, τοῦ Εὐρώτα πολὺ
[3, 11]   Τεγέας τοῦ Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ  κατὰ   μαντείαν θάπτουσιν ἐνταῦθα. παρὰ δὲ
[3, 22]   Ἐλευθερολακώνων καὶ οὗτοι μοῖρα ἦσαν.  κατὰ   μὲν δὴ τὴν ἐξ Ἀκριῶν
[3, 13]   καὶ Ἴδα καὶ Λυγκέως τάφος.  κατὰ   μὲν δὴ τοῦ λόγου τὸ
[3, 5]   μάχης, ἄρξασι δὲ αὐτὸς ἤδη  κατὰ   νώτου σφίσιν ἔμελλεν ἐπικείσεσθαι. (ἔδεισεν
[3, 6]   δὲ ἀρξάντων οὕτω καὶ αὐτὸς  κατὰ   νώτου τοῖς Μακεδόσιν ἔφασκεν ἐπικείσεσθαι·
[3, 19]   ἐν Ἰταλίᾳ Λοκρούς, τῶν Λοκρῶν  κατὰ   οἰκειότητα πρὸς Ὀπουντίους Αἴαντα τὸν
[3, 14]   ἐποίει δὲ ταῦτα Λεανδρὶς  κατὰ   ὄψιν ὀνείρατος. (τὸ μὲν δὴ
[3, 1]   τῆς βασιλείας Ἱπποκόων ἠμφισβήτει καὶ  κατὰ   πρεσβείαν ἔχειν ἠξίου τὴν ἀρχήν.
[3, 8]   ὤμοσαν Ἀθηναίοις ἐν κοινῷ Λακεδαιμόνιοι,  κατὰ   σφᾶς δὲ αὐτοὶ καὶ οὐ
[3, 9]   ἐγκαταληφθέντας ἔγνωσαν. Θηβαῖοι μὲν οὖν  κατὰ   τὰ αὐτὰ Ἀθηναίοις ἀπείπαντο, οὐ
[3, 12]   ἐκεῖνον τῷ δευτέρῳ καὶ ἤδη  κατὰ   τὰ αὐτὰ ἄχρι τοῦ τελευταίου·
[3, 10]   προιών ἄγαλμά ἐστι Πυθαέως Ἀπόλλωνος  κατὰ   τὰ αὐτὰ τῷ ἐν Ἀμύκλαις
[3, 10]   τῆς ὁδοῦ τῆς εὐθείας ἐκβολὴ  κατὰ   τὰ δεξιὰ ἐς Καρύας ἄγει
[3, 18]   Θανάτου· καὶ σφᾶς ἀδελφοὺς εἶναι  κατὰ   τὰ ἔπη τὰ ἐν Ἰλιάδι
[3, 14]   ὀλίγον πρὸ μεσούσης ἡμέρας ἐσίασι  κατὰ   τὰς γεφύρας ἐς τὸ εἰρημένον
[3, 6]   θυμῷ καὶ Δημαράτῳ τῷ Ἀρίστωνος  κατὰ   ταὐτὰ ἀπεχώρησεν ἤτοι παρὰ τὸν
[3, 18]   ἦν γράψω. (ἀνέχουσιν ἔμπροσθεν αὐτόν,  κατὰ   ταὐτὰ δὲ καὶ ὀπίσω, Χάριτές
[3, 14]   δὲ ἄγνος λύγος καὶ αὐτὴ  κατὰ   ταὐτά ἐστι τῇ ῥάμνῳ. τοῦ
[3, 16]   εὐμενὲς ἐκ τῶν θεῶν οὐ  κατὰ   ταὐτὰ Ἡρακλεῖ καὶ ὕστερον Δωριεῖ
[3, 26]   καὶ Ἀπόλλωνος Καρνείου ξόανά ἐστι  κατὰ   ταὐτὰ καθὰ δὴ καὶ Λακεδαιμονίων
[3, 14]   καθέστηκε, κύκλῳ μὲν εὔριπος περιέχει  κατὰ   ταὐτὰ καὶ εἰ νῆσον θάλασσα,
[3, 16]   δὲ ἱερῶνταί σφισι παρθένοι, καλούμεναι  κατὰ   ταὐτὰ ταῖς θεαῖς καὶ αὗται
[3, 9]   Λακεδαιμονίων ἀρξάμενος ἐς Βοιωτίαν ἐξόδου.  κατὰ   ταύτην μὲν δὴ τὴν ἀνάγκην
[3, 4]   ἐμπρῆσαι τὴν πόλιν, εἰ μὴ  κατὰ   τὴν ἀτραπὸν τὴν διὰ τῆς
[3, 12]   διεστηκότα ἀπ' ἀλλήλων. (προιόντων δὲ  κατὰ   τὴν Ἀφεταίδα ἡρῷά ἐστιν Ἴοπός
[3, 13]   θεῷ θύειν. τοῦ λόφου δὲ  κατὰ   τὴν ἐς δεξιὰν ὁδὸν Ἑτοιμοκλέους
[3, 23]   τι ἔχει διάφορον ὅσαι  κατὰ   τὴν Λακωνικὴν ἄλλαι θαλάσσης εἰσὶν
[3, 10]   καθέστηκεν ὄρχησις. ἀναστρέψαντι δὲ καὶ  κατὰ   τὴν λεωφόρον ἰόντι ἐρείπια Σελλασίας
[3, 20]   φασιν ἀγάλματα. καὶ Κρανίου τέμενος  κατὰ   τὴν ὁδὸν ἐπίκλησιν Στεμματίου καὶ
[3, 12]   ~ἰόντι δὲ ἐκ τῆς ἀγορᾶς  κατὰ   τὴν ὁδὸν ἣν Ἀφεταίδα ὀνομάζουσι,
[3, 19]   προτέρᾳ μάχῃ. ὁπόσα δὲ πεποίηται  κατὰ   τὴν ὁδὸν ταύτην, ἐστὶν ἀρχαιότατον
[3, 12]   ἀγῶνα ἄλλον δρόμου. (Λακεδαιμονίοις δὲ  κατὰ   τὴν ὁδὸν ταύτην ἐστίν, ὡς
[3, 4]   Παυσανίας αἰσχῦναι τὸν νεκρὸν  κατὰ   τὴν παραίνεσιν τοῦ Αἰγινήτου Λάμπωνος.
[3, 23]   (ἄκρα δὲ ἐς τὸ πέλαγος  κατὰ   τὴν πόλιν ἀνέχει καλουμένη Μινῴα·
[3, 10]   δὴ ἤδη γέρων τὸν μὲν  κατὰ   τὴν πορείαν ἐπέλαβεν μοῖρα·
[3, 4]   φρόνημα καὶ ἀποδειξαμένῳ λαμπρὰ οὕτω,  κατὰ   τὴν πορείαν Λεωνίδας σὺν ὀλίγοις,
[3, 1]   ἐς Δία δὲ πατέρα ἀνήκοντα  κατὰ   τὴν φήμην· συνῴκει δὲ
[3, 8]   παῖδα ἔσχε Λεωτυχίδην, καί οἱ  κατά   τινα οὐκ ἀγαθὸν δαίμονα ἐσῆλθεν
[3, 23]   καὶ ἀπὸ τοῦ σημείου τοῦ  κατὰ   τὸν δράκοντα ἔδοξεν αὐτόθι καταμείναντας
[3, 16]   Ἡρακλῆς, διανηξαμένας δὲ ἐπὶ Σικελίαν  κατὰ   τὸν ἔλαιον τὸν κυφὸν ἀνευρήσων
[3, 14]   Σπαρτιάτου· τοῦ Δρόμου δὲ ἐκτὸς  κατὰ   τοῦ Ἡρακλέους τὸ ἄγαλμα ἔστιν
[3, 15]   θεωμένῳ τὴν πόλιν, ὡς ἐγίνετο  κατὰ   τοῦ Ἱπποκόωντος τὴν οἰκίαν, ἐνταῦθά
[3, 19]   ἔστιν ἐν τῷ Εὐξείνῳ νῆσος  κατὰ   τοῦ Ἴστρου τὰς ἐκβολὰς Ἀχιλλέως
[3, 19]   Κροτωνιάταις στρατηγῶν ἐπῄει τοῖς ἐναντίοις  κατὰ   τοῦτο προτετάχθαι σφίσι τὸν
[3, 9]   Τιμοθέου παρὰ βασιλέα ἀναβεβηκὼς εἴη,  κατὰ   τοῦτο ἡσύχαζον μάλιστα. (ἀπεστάλη δὲ
[3, 19]   θεός, οὐ διὰ παντὸς  κατὰ   τοῦτο συνεχοῦς ὄντος ἀλλὰ καθέδρας
[3, 14]   ἐν τῇ Σπάρτῃ Θεομηλίδα χωρίον·  κατὰ   τοῦτο τῆς πόλεως τάφοι τῶν
[3, 12]   ἐς τὴν Εὐρώπην παρεσκευάζοντο ἀμυνούμενοι,  κατὰ   τοῦτο τὸ χωρίον βουλευσάμενοι τρόπον
[3, 25]   ὄνομα δέ οἱ Σκύρας, ὅτι  κατὰ   τοῦτον ἀνώνυμον τέως ὄντα Πύρρος
[3, 12]   πω τότε οὐδὲ χρυσοῦ νόμισμα,  κατὰ   τρόπον δὲ ἔτι τὸν ἀρχαῖον
[3, 20]   μνήματος τούτου διέχουσιν οὐ πολύ,  κατὰ   τρόπον οἶμαι τὸν ἀρχαῖον, οὓς
[3, 21]   (ἐπὶ θάλασσαν δὲ ἐς Γύθιον  καταβαίνοντί   ἐστι Λακεδαιμονίοις (ἡ) κώμη καλουμένη
[3, 10]   καὶ γυναῖκας καὶ τέκνα ἐξανδραποδίσασθαι,  καταβαλεῖν   δὲ καὶ αὐτὴν ἐς ἔδαφος
[3, 15]   ἀφεὶς λίθον Οἰωνὸς καὶ  καταβάλλει   τὴν κύνα· ἐπεκθέουσιν οὖν τοῦ
[3, 25]   Θερμώδοντος γυναῖκας. (ἀπὸ δὲ Πυρρίχου  καταβάντι   ἐς θάλασσαν ἔστι Τευθρώνη· τὸν
[3, 21]   καὶ δέκα εἰσί, πρώτη μὲν  καταβᾶσιν   ἐξ Αἰγιῶν ἐπὶ θάλασσαν Γύθιον,
[3, 12]   τὴν Τιμοθέου τοῦ Μιλησίου κιθάραν,  καταγνόντες   ὅτι χορδαῖς ἑπτὰ ταῖς ἀρχαίαις
[3, 6]   δὲ ἔτεσιν ὕστερον οὐ πολλοῖς  κατάγουσί   τε αὐτὸν Λακεδαιμόνιοι καὶ αὖθις
[3, 3]   καὶ Ἀθηναίοις ὕστερον ἐοικότα ἐχρήσθη  κατάγουσιν   ἐς Ἀθήνας ἐκ Σκύρου Θησέα,
[3, 23]   ἐπὶ μὲν αἰσίῳ τοῦ ἐμβαλόντος  καταδεξάμενον   ἔχει τὸ ὕδωρ· εἰ δὲ
[3, 2]   τῆς Κυνουριακῆς κακουργοῖεν καὶ αὐτοὶ  καταδρομὰς   ἐκ τοῦ φανεροῦ ποιοῖντο ἐς
[3, 22]   λαγὼν ἐποιήσαντο ἡγεμόνα τῆς ὁδοῦ·  καταδύντος   δὲ ἐς μυρσίνην πόλιν τε
[3, 23]   ναυσὶν οἱ διαπεφευγότες τῶν ἐμπόρων  καταδύουσι,   Μιθριδάτην δὲ ὕστερον τούτων ἠνάγκασεν
[3, 9]   τοῦ ἐς τὴν Ἀσίαν στόλου,  κατακαυθέντος   σφίσιν ἐξαίφνης ναοῦ Διὸς ἐπίκλησιν
[3, 3]   οὖν Λίχας ὡς ἔστι  κατακείμενα   ἐν οἰκίᾳ χαλκέως, συνῆκε δὲ
[3, 26]   θάλασσα ἀποκινεῖν οὐκ ἐθέλει  κατακλύζουσα   ὥρᾳ χειμῶνος τὴν πέτραν. τοῦτό
[3, 1]   ὄντων· αὐτῷ παίδων ἀρρένων βασιλεύειν  καταλείπει   Λακεδαίμονα, μητρὸς μὲν Ταυγέτης ὄντα,
[3, 8]   τε τῆς δυνάμεως καὶ Ἠλείων  καταλείπει   τοὺς φυγάδας, κακουργεῖν σφᾶς ὁμοῦ
[3, 4]   ἐπιτροπεύων γὰρ Πλείσταρχον τὸν Λεωνίδου  καταλειφθέντα   ἔτι παῖδα ἐς Πλάταιάν τε
[3, 8]   αὐτήν. ~Ἀρχιδάμου δὲ ὡς ἐτελεύτα  καταλιπόντος   παῖδας Ἆγίς τε πρεσβύτερος ἦν
[3, 1]   τοὺς ἀπογόνους αὐτῶν ἐς κοινὸν  κατάλογον   ὑπάξειν ἔμελλον· οὐ γάρ τι
[3, 24]   μνηστήρων Ἀχιλλεὺς οὐκ ἔστιν ἐν  Καταλόγῳ   γυναικῶν, μηδὲν τοῦτο ἔστω τεκμήριον
[3, 20]   δὴ καὶ Ὅμηρος ἐμνημόνευκεν ἐν  καταλόγῳ   Λακεδαιμονίων· οἵ τ' ἄρ' Ἀμύκλας
[3, 8]   φρούριον Ἀθηναίοις τὸ ἐν Δεκελείᾳ·  καταλυθέντος   δὲ ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς τοῦ
[3, 10]   πολέμῳ πιεζομένοις, καὶ Ἀκαρνᾶνας ἠνάγκασε  καταλύσασθαι   τὸν πόλεμον οὐ πολὺ ἀποδέοντας
[3, 20]   ἐκείνου δεύτερα τὴν θυγατέρα ἱκέτευε  καταμεῖναι   καὶ ἐξορμωμένης ἐς Ἰθάκην ἐπακολουθῶν
[3, 23]   κατὰ τὸν δράκοντα ἔδοξεν αὐτόθι  καταμείναντας   οἰκῆσαι. καὶ ἔνθα δράκων
[3, 23]   καὶ ἐξ ἐνυπνίων γενομένων σφίσι  καταμείναντες   οἰκῆσαι. (λέγουσι δὲ καὶ ὡς
[3, 9]   ἐπίκλησιν Ὀλυμπίου, ποιησάμενοι πονηρὸν οἰωνὸν  καταμένουσιν   ἄκοντες. Ἀθηναίοις δὲ ἦν μὲν
[3, 11]   καὶ πηδήματι Ἱερώνυμον τὸν Ἄνδριον.  καταπαλαισθεὶς   δὲ ὑπ' αὐτοῦ καὶ ἁμαρτὼν
[3, 18]   καὶ Λυκοῦργον τὸν Πρώνακτος μάχης  καταπαύουσιν.   (Ἥρα δὲ ἀφορᾷ πρὸς Ἰὼ
[3, 2]   Σπάρτῃ τῶν δοκίμων, στάσεις τε  καταπαύσοντα   τοῖς Κρησὶ καὶ τὰ πολίσματα,
[3, 2]   Γερανθρᾶται τὴν ἔφοδον τῶν Δωριέων  καταπλαγέντες   ἀπελθεῖν ἐκ Πελοποννήσου συγχωροῦνται ὑπόσπονδοι·
[3, 24]   φασιν ὑπὸ Ἀχιλλέως, Ἀχιλλέα δὲ  κατᾶραί   σφισιν ἐς τὴν χώραν Ἑλένην
[3, 12]   ἀγάλματα ἐπίκλησιν Ὀλυμπίων· τοῦτο Ἐπιμενίδην  κατασκευάσαι   λέγουσιν, οὐχ ὁμολογοῦντες τὰ ἐς
[3, 14]   (τὸ δὲ ἱερὸν τῆς Θέτιδος  κατασκευασθῆναί   φασιν ἐπ' αἰτίᾳ τοιαύτῃ· πολεμεῖν
[3, 4]   αὐτῇ καὶ τὴν ἄλλην ἀγομένην  κατασκευήν.   Μαρδονίου τε οὐκ ἠθέλησεν
[3, 17]   αὐτῆς. τοῦ δὲ ἱεροῦ τῆς  κατασκευῆς   Τυνδάρεως καθὰ λέγουσιν ἤρξατο· ἀποθανόντος
[3, 13]   γεμιζούσῃ τῇ θυγατρὶ ὕδωρ συντυχόντες  κατάσκοποι   τῶν Δωριέων αὐτῇ τε ἀφίκοντο
[3, 19]   ὅτι δὲ ἀνδρὶ χρὴ πολεμίῳ  καταστάντα   ἐς μάχην οὐδὲν ἔτι ἔχειν
[3, 23]   ἠνάγκασεν θεὸς αὐτόχειρα αὑτοῦ  καταστῆναι,   τῆς τε ἀρχῆς οἱ καθῃρημένης
[3, 5]   δὲ ἄρχειν ἐπιτραπεῖσιν ὑπὸ Λυσάνδρου  καταστησόμενος   τὴν τυραννίδα ἐν βεβαίῳ. καὶ
[3, 7]   Ἀλευάδας ἐς Θεσσαλίαν· καί οἱ  καταστρέψασθαι   Θεσσαλίαν πᾶσαν ἐξὸν ἅτε ἀεὶ
[3, 14]   οἰκίσαι σὺν ἐκείνῳ καὶ Λιβύων  καταστρέψασθαι   τοὺς προσχώρους λέγουσιν. (τὸ δὲ
[3, 23]   ἐφόνευσε δὲ αὐτοὺς τοὺς Δηλίους·  κατασύρας   δὲ πολλὰ μὲν ἐμπόρων χρήματα,
[3, 8]   βασιλεία. δηρὸν γὰρ μόχθοι σε  κατασχήσουσιν   ἄελπτοι φθερσιβρότου τ' ἐπὶ κῦμα
[3, 9]   ὡς δὲ ἐτράποντο οἱ Βοιωτοί,  καταφεύγουσιν   ἄνδρες ἐξ αὐτῶν ἐς ἱερὸν
[3, 4]   ἄλσος ἱερὸν Ἄργου τοῦ Νιόβης  καταφεύγουσιν   ὡς ἐτράποντο ὅσον τε πεντακισχίλιοι
[3, 16]   ἥκειν δὲ ἐκ Κυρήνης φήσαντες  καταχθῆναί   τε ἠξίουν παρ' αὐτῷ καὶ
[3, 4]   Δωριέως δὲ ἀπ' ἀμφοτέρων ἀδελφόν,  κατέβαινεν   ἀρχή. καὶ Ξέρξης τε
[3, 23]   τέκνα, καὶ αὐτὴν ἐς ἔδαφος  κατέβαλε   τὴν Δῆλον. ἅτε δὲ πορθουμένης
[3, 17]   παρ' αὐτὸν τὸν καιόμενον λύχνον  κατέβαλεν   ἄκουσα. ἅτε δὲ Παυσανίας
[3, 5]   οἰκίας βασιλεύς, ἀδικεῖν τὸν Παυσανίαν  κατέγνωσαν·   (τὸ δὲ ἄλλο ἀπέγνω δικαστήριον.
[3, 23]   οἰκῆσαι. καὶ ἔνθα δράκων  κατέδυ,   βωμοί τέ εἰσιν Ἀσκληπιοῦ καὶ
[3, 23]   δράκων, ἐκφυγὼν δὲ οὐ πόρρω  κατέδυ   θαλάσσης, καί σφισιν ὁμοῦ τῶν
[3, 16]   ἐνταῦθα ἀπήρτηται ᾠὸν τοῦ ὀρόφου  κατειλημένον   ταινίαις· εἶναι δέ φασιν ᾠὸν
[3, 10]   τὸν μὲν πρεσβύτερον παῖδα Ἆγιν  κατέλαβεν   ἀποθανεῖν Μακεδόσιν ἐναντία καὶ Ἀντιπάτρῳ
[3, 1]   ὄντα καὶ τὸ εἶδος κάλλιστον  κατέλαβεν   πεπρωμένη πρότερον τοῦ πατρός,
[3, 10]   (Ἀρχιδάμου δὲ τοῦ Ἀγησιλάου βασιλεύοντος  κατέλαβον   τὸ ἱερὸν Φωκεῖς τὸ ἐν
[3, 1]   ἐν Δελφοῖς πρὶν Δωριέας  κατελθεῖν   ἐς Πελοπόννησον. οἱ μὲν δὴ
[3, 13]   ἐν Σπάρτῃ καὶ πρὶν Ἡρακλείδας  κατελθεῖν,   ἵδρυτο δὲ ἐν οἰκίᾳ Κριοῦ
[3, 1]   τε Ἑρμιόνῃ τῇ Μενελάου συνοικῶν.  κατελθόντων   δὲ Ἡρακλειδῶν ἐπὶ Τισαμενοῦ τοῦ
[3, 13]   Πελοποννήσου, πολλὰ τῶν ἀρχαίων καὶ  κατελθοῦσιν   ἐποίησεν ἄγνωστα, ἅτε δὲ ἐκείνων
[3, 16]   Ἀθηναῖοι. ποίῳ γὰρ δὴ λόγῳ  κατέλιπεν   ἂν ἐν Βραυρῶνι Ἰφιγένεια τὸ
[3, 1]   δήμου Κάδμος ἐν τῇ νήσῳ  κατέλιπεν   ἡγεμόνα εἶναι τῶν ἐποίκων. καὶ
[3, 9]   ὄντα ζημιοῖ θανάτῳ, Τιθραύστην δὲ  κατέπεμψεν   ἐπὶ θάλασσαν, (καὶ) φρονῆσαί τε
[3, 15]   οἱ παῖδες καὶ ῥοπάλοις τύπτοντες  κατεργάζονται   τὸν Οἰωνόν. (τοῦτο Ἡρακλέα μάλιστα
[3, 4]   τοὺς Ἕλληνας παρέσχε καὶ οὕτω  κατεργασθέντος   Λεωνίδου παρῆλθον ἐς τὴν Ἑλλάδα
[3, 8]   ἔτι ἄρχειν καὶ τοῦ ἄστεως  κατερεῖψαι   τὸ τεῖχος, Λακεδαιμονίους τε ἐν
[3, 12]   καὶ ἐς ἑνὸς οἶκον ἀνδρὸς  κατέσκηψε   Μιλτιάδου τοῦ Κίμωνος· ἐγεγόνει δὲ
[3, 14]   τὸ ἱερὸν τὸ ἐν Ἑρμιόνῃ  κατέστη   καὶ τούτοις Χθονίαν νομίζειν Δήμητρα.
[3, 12]   ἀνδράσιν οὐ πολλοῖς ἀγῶνα δρόμου  κατέστησε,   καὶ πρώτῳ τε ἐλθόντι ἐγένετο
[3, 5]   μὲν ὑπὸ τὸ τεῖχος  κατεστρατοπεδεύετο   ἤδη τὸ Ἀργείων καὶ οὐ
[3, 10]   ἐς κόσμον τοῦ ἐν Ἀμύκλαις  κατεχρήσαντο   ἀγάλματος. ~ἀπὸ δὲ Θόρνακος προελθόντι
[3, 6]   Ἀκροτάτου καὶ ἐπ' αὐτῷ Κλεωνύμου  κατήγαγε   τὸ χρεὼν Ἀκρότατον ἔτι πρότερον
[3, 1]   λιμνάζον ἐν τῷ πεδίῳ διώρυγι  κατήγαγεν   ἐπὶ θάλασσαν, ἀπορρυέντος δὲ ἦν
[3, 21]   ἀφῆκε Λακεδαιμονίων τῶν ἐν Σπάρτῃ  κατηκόους   ὄντας. θαλάσσῃ μὲν δὴ πλὴν
[3, 1]   αὐτῷ γενέσθαι. (χρόνῳ δὲ ὕστερον  κατῆλθέ   τε ὑπὸ Ἡρακλέους Τυνδάρεως καὶ
[3, 26]   σταδίους Ἀλαγονία, καὶ τὸ πόλισμα  κατηρίθμησα   ἤδη καὶ τοῦτο ἐν Ἐλευθερολάκωσι·
[3, 18]   τοσοῦτον ἐξητάσθω· ἐς Ἀμύκλας δὲ  κατιοῦσιν   ἐκ Σπάρτης ποταμός ἐστι Τίασα·
[3, 20]   Πηνελόπην γυναῖκα Ἰκάριος, ἐπειρᾶτο μὲν  κατοικίσαι   καὶ αὐτὸν Ὀδυσσέα ἐν Λακεδαίμονι,
[3, 5]   καὶ τὸ ἐν Κορίνθῳ Λακεδαιμονίων  κατόρθωμα   Ἀριστοδήμου σφίσιν ἐγένετο ἡγουμένου. (Ἀγησίπολις
[3, 9]   πάσης ὁμοίως ἐκείνῳ, τό τε  κατόρθωμα   ἐπιφανέστερον ἔσεσθαι βασιλέα κρατήσαντα Ἀρταξέρξην
[3, 4]   ἔργον. ἀλλὰ γὰρ τὸ Λεωνίδου  κατόρθωμα   ὑπερεβάλετο ἐμοὶ δοκεῖν τά τε
[3, 9]   γὰρ δὴ τῆς Ἀσίας τῆς  κάτω   μέγιστον μέρος τηνικαῦτα Λυδία,
[3, 17]   πολλὰ δὲ καὶ ὧν ἐθελοντὴς  κατώρθωσε,   Τυνδάρεω δὲ τῶν παίδων ἄλλα
[3, 20]   ἀδικουμένοις· ἐξορκώσας δὲ τὸν ἵππον  κατώρυξεν   ἐνταῦθα. κίονες δὲ ἑπτὰ (οἳ)
[3, 1]   παῖδας, ὡσαύτως δὲ καὶ τοὺς  κατωτέρω   κατὰ ἀριθμὸν τυχεῖν ἀλλήλοις γεγονότας
[3, 15]   ἦν γὰρ δὴ παντάπασιν εὔηθες  κέδρου   ποιησάμενον ζῴδιον καὶ ὄνομα Ἀφροδίτην
[3, 14]   ἀνελομένου ἐκ Θερμοπυλῶν τοῦ Παυσανίου.  κεῖται   δὲ καὶ στήλη πατρόθεν τὰ
[3, 23]   ἐστὶν οὐκ ἀφανές. ~Κύθηρα δὲ  κεῖται   μὲν ἀπαντικρὺ Βοιῶν, ἐς δὲ
[3, 8]   οἱ δὲ Ἠλεῖοι καὶ Θρασυδαῖος  κεκακωμένοι   γὰρ ἐς τὸ ἔσχατον ἦσαν
[3, 23]   εἰ δὲ ἀναπέμψαιτο σφᾶς, πονηρὸν  κέκριται   σημεῖον. (τὸ δὲ αὐτὸ καὶ
[3, 23]   τῆς Δήλου καὶ ὅπλα οὐ  κεκτημένων   ἀνδρῶν, τριήρεσιν ἐσπλεύσας ἐφόνευσε μὲν
[3, 4]   τὰ πολλὰ ἐκ τοῦ νοῦ  κελεύει   καὶ τότε ἐνεῖναι πῦρ τοῖς
[3, 12]   τὸ ἄγαλμα λέγεται καὶ ὀνομάσαι  Κελεύθειαν,   τοὺς Πηνελόπης μνηστῆρας τῷ δρόμῳ
[3, 12]   δρόμῳ νικήσας. ἱδρύσατο δὲ τῆς  Κελευθείας   ἱερὰ ἀριθμῷ τρία διεστηκότα ἀπ'
[3, 3]   οὐ τίκτειν· ἀποπέμψασθαι δὲ αὐτὴν  κελευόντων   τῶν ἐφόρων τοῦτο μὲν οὐδαμῶς
[3, 14]   πρὸς ἥλιον ἰόντι δυόμενον τάφος  κενὸς   Βρασίδᾳ τῷ Τέλλιδος πεποίηται· ἀπέχει
[3, 18]   Ἄρτεμις· (Ἡρακλέους τε πρὸς Ὄρειον  Κένταυρον   μάχη πεποίηται καὶ Θησέως πρὸς
[3, 18]   καὶ παρὰ Φόλῳ τῶν  Κενταύρων   μάχη. (τὸν δὲ Μίνω καλούμενον
[3, 5]   τινες καὶ ἀπώλοντο τῶν στρατιωτῶν  κεραυνωθέντες,   τοὺς δὲ καὶ ἔκφρονας ἐποίησαν
[3, 25]   τῇ Χιμαίρᾳ· οἱ δὲ ὕστερον  Κέρβερον   ὄνομα ἐποίησαν καὶ κυνὶ τἄλλα
[3, 23]   προστεταγμένον ἀνθρώπῳ γὰρ ἀφορῶντι ἐς  κέρδος   τὰ θεῖα ὕστερα λημμάτων οὗτος
[3, 24]   οὐ μείζονες, πίλους ἐπὶ ταῖς  κεφαλαῖς   ἔχοντες, οὐκ οἶδα εἰ Διοσκούρους
[3, 25]   ἐποίησαν καὶ κυνὶ τἄλλα εἰκάζοντες  κεφαλὰς   τρεῖς φασιν ἔχειν αὐτὸν, οὐδέν
[3, 19]   εἰκασμένον. ἔχει δὲ ἐπὶ τῇ  κεφαλῇ   κράνος, λόγχην δὲ ἐν ταῖς
[3, 26]   ὀρθόν· ἐπίκειται δέ οἱ τῇ  κεφαλῇ   στέφανος, ὃν οἱ Μεσσήνιοι κίφος
[3, 22]   Ἀπόλλωνος καὶ ἀγάλματος ἐλέφαντος πεποιημένου  κεφαλή·   τὰ δὲ λοιπὰ τοῦ ἀγάλματος
[3, 21]   κάλυμμα ἀναφανῆναι τὸ ἐπὶ τῆς  κεφαλῆς   ἐν ἑτέρᾳ πηγῇ Λαγκίᾳ. (Πελλάνας
[3, 18]   Χίρωνι, ὃς καὶ διδάξαι λέγεται·  Κέφαλος   δὲ τοῦ κάλλους ἕνεκα ὑπὸ
[3, 9]   Ἀμφίθεμις· μετέσχε δὲ καὶ Ἀθηναῖος  Κέφαλος   καὶ Ἐπικράτης καὶ ὅσοι Κορινθίων
[3, 24]   δὲ καὶ τὸ πεδίον Διονύσου  κῆπον.   (ἱερὰ δὲ αὐτόθι τὸ μέν
[3, 8]   εἰργόμενοι μάλιστα ἤχθοντο. ἀποστέλλουσιν οὖν  κήρυκα   ἐπίταγμα φέροντα Ἠλείοις Λεπρεάτας τε
[3, 5]   Ἀργολίδα ἤγαγε τὸν στρατόν, πέμπουσι  κήρυκα   οἱ Ἀργεῖοι σπεισόμενον πρὸς Ἀγησίπολίν
[3, 5]   ἀλλήλους. δὲ οὔτε τῷ  κήρυκι   ἐσπείσατο καὶ προιὼν ὁμοῦ τῇ
[3, 12]   μήνιμα ἐπὶ τῷ φόνῳ τῶν  κηρύκων,   οἳ παρὰ βασιλέως Δαρείου γῆν
[3, 12]   Κίμωνος· ἐγεγόνει δὲ καὶ τῶν  κηρύκων   τοῖς ἐλθοῦσιν ἐς τὴν Ἀττικὴν
[3, 24]   Ἀπόλλωνος ναός ἐστι καὶ ἄγαλμα  κιθάραν   ἔχον. (προελθόντι δὲ ἀπὸ Ζάρακος
[3, 12]   Λακεδαιμόνιοι τὴν Τιμοθέου τοῦ Μιλησίου  κιθάραν,   καταγνόντες ὅτι χορδαῖς ἑπτὰ ταῖς
[3, 17]   μέλη καὶ ὑπὸ λύρας καὶ  κιθάρας   κρούσμασιν. ὄπισθεν δὲ τῆς Χαλκιοίκου
[3, 12]   ταῖς ἀρχαίαις ἐφεῦρεν ἐν τῇ  κιθαρῳδίᾳ   τέσσαρας χορδάς. (πρὸς δὲ τῇ
[3, 25]   ἐπὶ Ταινάρῳ καὶ Ἀρίων  κιθαρῳδὸς   χαλκοῦς ἐπὶ δελφῖνος. τὰ μὲν
[3, 3]   (δὴ) τὰ ὀστᾶ τοῦ Θησέως  Κίμων   Μιλτιάδου, σοφίᾳ χρησάμενος καὶ
[3, 12]   οἶκον ἀνδρὸς κατέσκηψε Μιλτιάδου τοῦ  Κίμωνος·   ἐγεγόνει δὲ καὶ τῶν κηρύκων
[3, 22]   ἐποιήθη. ἔστι δὲ καὶ μνῆμα  Κινάδου·   νεὼς τῆς Μενελάου καὶ οὗτος
[3, 9]   σφᾶς) ἐπὶ Θήβας δεόμενοι μὴ  κινῆσαι,   δίκῃ δὲ ὑπὲρ ὧν ἐγκαλοῦσι
[3, 20]   δὲ τὸν ἵππον κατώρυξεν ἐνταῦθα.  κίονες   δὲ ἑπτὰ (οἳ) τοῦ μνήματος
[3, 19]   καὶ χεῖρες, τὸ λοιπὸν χαλκῷ  κίονί   ἐστιν εἰκασμένον. ἔχει δὲ ἐπὶ
[3, 11]   μεταβεβλήκασιν. εἰσὶ δὲ ἐπὶ τῶν  κιόνων   Πέρσαι λίθου λευκοῦ καὶ ἄλλοι
[3, 26]   κεφαλῇ στέφανος, ὃν οἱ Μεσσήνιοι  κίφος   καλοῦσι τῇ ἐπιχωρίῳ φωνῇ. Μαχάονα
[3, 26]   ὄρος Καλάθιόν ἐστιν· ἐν αὐτῷ  Κλαίας   ἱερὸν καὶ σπήλαιον παρ' αὐτὸ
[3, 17]   συνέχουσιν αὐτὰ μὴ διαλυθῆναι. (καὶ)  Κλέαρχον   δὲ ἄνδρα Ῥηγῖνον τὸ ἄγαλμα
[3, 15]   ἱερόν ἐστι Γενεθλίου καὶ ἡρῷα  Κλεοδαίου   τοῦ Ὕλλου καὶ Οἰβάλου. τῶν
[3, 3]   αὖθις Λεωνίδαν, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς  Κλεόμβροτον.   (ἐπεὶ δὲ ἀπέθανεν Ἀναξανδρίδης, Λακεδαιμόνιοι
[3, 6]   Λυσάνδρου τοῦ Ἀριστοκρίτου. οὗτος προσποιεῖται  Κλεόμβροτον   θυγατέρα ἔχοντα Λεωνίδου· τοῦτον δὲ
[3, 6]   ~Ἀγησιπόλιδος δὲ ἄπαιδος τελευτήσαντος ἐς  Κλεόμβροτον   περιῆλθεν ἀρχή, καὶ ὑπὸ
[3, 6]   Βοιωτοῖς ἐναντία ἠγωνίσαντο ἐν Λεύκτροις·  Κλεόμβροτος   δὲ αὐτὸς γενόμενος ἀνὴρ ἀγαθὸς
[3, 6]   Λεωνίδας βασιλείας καὶ ἀντ' αὐτοῦ  Κλεόμβροτος   ἔσχε τὴν τιμήν. εἰ μὲν
[3, 5]   οἱ μὲν παῖδες Ἀγησίπολις καὶ  Κλεόμβροτος   νέοι παντάπασιν ἔτι ἦσαν, Ἀριστόδημος
[3, 4]   οἱ βάρβαροι. (Παυσανίας δὲ  Κλεομβρότου   βασιλεὺς μὲν οὐκ ἐγένετο· ἐπιτροπεύων
[3, 6]   καὶ ὕστερον ἐν Θεσσαλίᾳ Λεωσθένην.  (Κλεομβρότου   δὲ μὲν πρεσβύτερος τῶν
[3, 3]   νομίζοντες τὸν μὲν ἀπώσαντο ἄκοντες,  Κλεομένει   δὲ διδόασιν ἐκ τῶν νόμων
[3, 4]   μὴ μόνον Κλεομένην τολμήσαντα ἴσμεν.  (Κλεομένει   δὲ οὐκ ὄντων ἀρρένων παίδων
[3, 6]   Λακεδαιμόνιοι καὶ αὖθις βασιλέα ἐποιήσαντο.  (Κλεομένει   δὲ τῷ Λεωνίδους τά τε
[3, 4]   ἔχρησεν πρόμαντις ὁπόσα ἦν  Κλεομένει   κατὰ γνώμην. (Δημάρατος μὲν δὴ
[3, 4]   δὴ οὐ γὰρ ἠνείχετο ὑπακούειν  Κλεομένει   μένων ἐν Λακεδαίμονι ἐς ἀποικίαν
[3, 7]   Σπάρτῃ καὶ ἀπὸ τῶν Πεισιστρατιδῶν  Κλεομένει   συνελευθερώσαντα Ἀθηναίους τε Ἀρίστωνος
[3, 4]   θεῶν ἐς τὸ αὐτὸ τῷ  Κλεομένει   συνεληλυθότα, ἐπεί τοι καὶ ἰδίᾳ
[3, 3]   ἐν γαστρὶ ἐπὶ γεγονότι ἤδη  Κλεομένει   τίκτει Δωριέα καὶ αὖθις Λεωνίδαν,
[3, 4]   σὺν τῷ δικαίῳ βασιλείας ἐπαύθη,  Κλεομένην   δὲ ὕστερον τούτων ἐπέλαβεν
[3, 6]   Ἀκρότατον ἔτι πρότερον αὐτὸν  Κλεομένην,   καὶ ὡς Κλεομένης ἀπέθανεν ὕστερον,
[3, 3]   ταύτῃ. καὶ τε ἐπεισελθοῦσα  Κλεομένην   παῖδα ἔσχε καὶ προτέρα
[3, 4]   γε οὐδένα ὅτι μὴ μόνον  Κλεομένην   τολμήσαντα ἴσμεν. (Κλεομένει δὲ οὐκ
[3, 10]   Ἀχαιοὶ Λακεδαιμονίους καὶ τὸν βασιλέα  Κλεομένην   τὸν Λεωνίδου μάχῃ νικήσαντες. (ἐν
[3, 4]   ἐλευθερίας ἐμαχέσαντο ἐρρωμένως, ἐνταῦθα  Κλεομένης   ἄλλα τε ἐδῄωσε τῆς χώρας
[3, 6]   αὐτὸν Κλεομένην, καὶ ὡς  Κλεομένης   ἀπέθανεν ὕστερον, ἐς ἀντιλογίαν ἀφίκοντο
[3, 4]   τῶν Ἀργείων ἐς τὸ ἄλσος.  Κλεομένης   δὲ ἐξώρμει γὰρ τὰ πολλὰ
[3, 6]   παρέσχετο μέγα οὐδὲν ἐς μνήμην,  Κλεομένης   δὲ νεώτερος μετὰ τὸν
[3, 4]   ἐς τῶν Λακεδαιμονίων τὸ πλῆθος·  Κλεομένης   δὲ ὡς ἀνέστρεψεν ἐξ Αἰγίνης,
[3, 4]   ἐν Λακεδαίμονι ἐς ἀποικίαν στέλλεται·  Κλεομένης   δὲ ὡς ἐβασίλευσεν, αὐτίκα ἐσέβαλεν
[3, 4]   οἱ Ἀργεῖοι σὺν ὅπλοις,  Κλεομένης   ἐνίκα τῇ μάχῃ· καὶ ἦν
[3, 6]   καὶ τρόπον ὅντινα ἐν Αἰγύπτῳ  Κλεομένης   ἐτελεύτησεν. ~γένους μὲν δὴ τοῦ
[3, 7]   τοῦ Εὐρυσθένους, καλουμένων δὲ Ἀγιαδῶν,  Κλεομένης   Λεωνίδου βασιλεὺς ὕστατος ἐγένετο
[3, 4]   ἔπεισαν. (διατρίβοντος δὲ ἐν Αἰγίνῃ  Κλεομένους   Δημάρατος τῆς οἰκίας βασιλεὺς
[3, 7]   ἀγνωμοσύνη καὶ τὸ ἔχθος τὸ  Κλεομένους   ἐποίησεν ἰδιώτην. καὶ τοῦ μὲν
[3, 6]   τῆς βασιλείας Κλεώνυμός τε  Κλεομένους   καὶ Ἀρεὺς Ἀκροτάτου. δικάζουσιν
[3, 4]   μὲν δὴ κατὰ ἔχθος τὸ  Κλεομένους   καὶ οὐ σὺν τῷ δικαίῳ
[3, 3]   Ἀναξανδρίδης, Λακεδαιμόνιοι Δωριέα καὶ γνώμην  Κλεομένους   καὶ τὰ ἐς πόλεμον ἀμείνονα
[3, 24]   ἐκτετρύχωται, ἐπεὶ καὶ Κλεώνυμος  Κλεομένους   τοῦ Ἀγησιπόλιδος μόνον τοῦτο τῶν
[3, 17]   δίκην δὲ ἣν εἰκὸς ἦν  Κλεονίκῃ   τε ἀπέδωκε καὶ τῷ θεῷ.
[3, 17]   καὶ αὐτίκα νυκτὸς ἀρχομένης τὴν  Κλεονίκην   τοῦτο γὰρ ὄνομα ἦν τῇ
[3, 14]   γυναῖκας, ἐν δὲ αὐταῖς εἶναι  Κλεώ,   Θέτιδος δὲ αὐτὴν ἱέρειαν εἶναι.
[3, 14]   τοῦ Ἀναξάνδρου γυνὴ τὴν  Κλεὼ   παρὰ τοῦ Ἀναξάνδρου αἰτεῖ, καὶ
[3, 16]   Θερσάνδρου τοῦ Ἀγαμηδίδα, βασιλεύοντος μὲν  Κλεωναίων,   τετάρτου δὲ ἀπογόνου Κτησίππου τοῦ
[3, 24]   καί μοι τὰ ἐς τὸν  Κλεώνυμον   ἑτέρωθί ἐστιν εἰρημένα. ἐν Ζάρακι
[3, 24]   μάλιστα τοῦτο ἐκτετρύχωται, ἐπεὶ καὶ  Κλεώνυμος   Κλεομένους τοῦ Ἀγησιπόλιδος μόνον
[3, 6]   ἀντιλογίαν ἀφίκοντο ὑπὲρ τῆς βασιλείας  Κλεώνυμός   τε Κλεομένους καὶ Ἀρεὺς
[3, 6]   παίδων Ἀκροτάτου καὶ ἐπ' αὐτῷ  Κλεωνύμου   κατήγαγε τὸ χρεὼν Ἀκρότατον ἔτι
[3, 6]   τὸ πρὸς ἀνδρῶν Λεωνίδας  Κλεωνύμου,   παντάπασιν ἤδη γέρων· τούτῳ δὴ
[3, 6]   Κλεωνύμῳ πατρῴαν εἶναι τὴν τιμήν.  (Κλεωνύμῳ   δὲ ἀπελαθέντι τῆς βασιλείας περισσῶς
[3, 6]   Ἀρεῖ τῷ Ἀκροτάτου καὶ οὐχὶ  Κλεωνύμῳ   πατρῴαν εἶναι τὴν τιμήν. (Κλεωνύμῳ
[3, 6]   ἄλλα ἐγκλήματα καὶ ὅρκους αὐτὸν  Κλεωνύμῳ   τῷ πατρὶ ὀμόσαι παῖδα ὄντα
[3, 9]   τὰ ἐς Παυσανίαν· (καὶ  κληθεὶς   Κορινθιακὸς πόλεμος ἐς πλέον ἀεὶ
[3, 25]   φήσας ἐπὶ Ταινάρῳ τραφῆναι δεινόν,  κληθῆναι   δὲ Ἅιδου κύνα, ὅτι ἔδει
[3, 22]   λέγοντες εἶναι· τὴν τρίτην δὲ  κληθῆναι   τῶν πόλεων λέγουσιν ἀπὸ τῆς
[3, 16]   αἱμάσσειν· θυομένου δὲ ὅντινα  κλῆρος   ἐπελάμβανε, Λυκοῦργος μετέβαλεν ἐς τὰς
[3, 14]   δεῦρο ἔστιν ἑκατέραν τάξιν, προεδήλωσε  κλῆρός   σφισιν ἐν τῇ νυκτί· μάχονται
[3, 18]   Χαρίτων ἐστὶν ἱερὸν Φαέννας καὶ  Κλητᾶς,   καθὰ δὴ καὶ Ἀλκμὰν ἐποίησεν.
[3, 23]   τὴν θάλασσαν· ὑπολαβὼν δὲ  κλύδων   ἐνταῦθα τῆς Βοιατῶν ἀπήνεγκε, καὶ
[3, 24]   ἐφ' ἡμῶν τὰ ὑπὸ τοῦ  κλύδωνος   ἀπωθούμενα ἐς τὴν γῆν ἐκβεβράσθαι
[3, 24]   καὶ τὴν λάρνακα ὑπὸ τοῦ  κλύδωνος   ἐκπεσεῖν φασιν ἐς τὴν σφετέραν,
[3, 19]   τὴν Πριάμου φασὶν εἶναι. καὶ  Κλυταιμνήστρας   ἐστὶν ἐνταῦθα εἰκὼν καὶ (ἄγαλμα)
[3, 18]   Κναγίαν Ἄρτεμίν ἐστιν οὕτω λεγόμενα·  Κναγέα   ἄνδρα ἐπιχώριον στρατεῦσαί φασιν ἐς
[3, 18]   Ἄρτεμιν· (ἐμοὶ δὲ οὗτος  Κναγεὺς   ἄλλως ἀφικέσθαι πως ἐς Κρήτην
[3, 18]   ἐπὶ τούτῳ δὲ λέγουσιν ὀνομάζειν  Κναγίαν   Ἄρτεμιν· (ἐμοὶ δὲ οὗτος
[3, 18]   Λιβύων. (τὰ δὲ ἐς τὴν  Κναγίαν   Ἄρτεμίν ἐστιν οὕτω λεγόμενα· Κναγέα
[3, 24]   Ἰλίου καλουμένου καὶ Ἀσίας καὶ  Κνακαδίου,   τῶν ὀρῶν τούτων τὸ μεταξὺ
[3, 24]   Ἀσκληπιοῦ ναός, πρὸς δὲ τῷ  Κνακαδίῳ   Κάρνειος καλούμενος Ἀπόλλων. ἀπὸ δὲ
[3, 12]   ὅπου μηδὲ πολεμῆσαί φασι πρὸς  Κνωσσίους.   ~πλησίον δὲ ἔστι μὲν Κυνόρτου
[3, 2]   τοῖς ἔπεσι· τῇσι δ' ἐνὶ  Κνωσσός,   μεγάλη πόλις, ἔνθα τε Μίνως
[3, 22]   νέμονται τοῦ Σιπύλου, τούτοις ἐπὶ  Κοδδίνου   πέτρᾳ Μητρός ἐστι θεῶν ἀρχαιότατον
[3, 21]   διηλλάγησαν, μετὰ τὴν ἔριν οἰκίσαι  κοινῇ   τὴν πόλιν· καὶ ἐν τῇ
[3, 22]   ἀφέστηκεν. ἱερόν ἐστιν αὐτόθι ἀρχαῖον  κοινὸν   θεῶν ἁπάντων καὶ περὶ αὐτὸ
[3, 1]   ὁμονοησάντων τοὺς ἀπογόνους αὐτῶν ἐς  κοινὸν   κατάλογον ὑπάξειν ἔμελλον· οὐ γάρ
[3, 20]   ἐγένοντο οὗτοι Λακεδαιμονίων δοῦλοι τοῦ  κοινοῦ   καὶ εἵλωτες ἐκλήθησαν πρῶτοι, καθάπερ
[3, 10]   συμμαχικὰ ἐπὶ χρήμασιν, ἀπὸ δὲ  κοινοῦ   λόγου Λακεδαιμόνιοί τε καὶ Ἀθηναῖοί
[3, 8]   ἰδίᾳ ξένος καὶ Λακεδαιμονίων τοῦ  κοινοῦ   πρόξενος ἐπανέστη τῷ δήμῳ σὺν
[3, 23]   παρὰ τὸν Ἀσκληπιὸν ἀπὸ τοῦ  κοινοῦ   προσσχεῖν τῆς Λακωνικῆς ἐνταῦθα καὶ
[3, 8]   καὶ οὐ μετὰ Σπαρτιατῶν τοῦ  κοινοῦ   τὸ βούλευμα ἐς τοὺς συμμάχους
[3, 1]   ἐπὶ μέγα ἀπεχθείας ὅμως ἐν  κοινῷ   Θήρᾳ τῷ Αὐτεσίωνος, ἀδελφῷ τῆς
[3, 11]   ἐξ Ἤλιδος μαντεύεσθαι Σπαρτιατῶν τῷ  κοινῷ·   καί σφισιν Τισαμενὸς ἀγῶνας
[3, 8]   ὑπερέβησαν, οὓς ὤμοσαν Ἀθηναίοις ἐν  κοινῷ   Λακεδαιμόνιοι, κατὰ σφᾶς δὲ αὐτοὶ
[3, 14]   μὴ Κολοφωνίους· θύουσι γὰρ καὶ  Κολοφώνιοι   μέλαιναν τῇ Ἐνοδίῳ σκύλακα. νυκτεριναὶ
[3, 14]   Ἑλλήνων νομίζοντας θύειν ὅτι μὴ  Κολοφωνίους·   θύουσι γὰρ καὶ Κολοφώνιοι μέλαιναν
[3, 14]   σκύλακα. νυκτεριναὶ δὲ τε  Κολοφωνίων   θυσία καὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι
[3, 22]   πνευμάτων ἀπενεχθέντα ἐς τοῦτον τὸν  κόλπον   οἰκίσαι φασί, τὴν Ἠτιάδα Αἰνείου
[3, 21]   μὲν νῦν δῦτε θαλάσσης εὐρέα  κόλπον,   ὀψόμεναί τε γέρονθ' ἅλιον καὶ
[3, 22]   μετὰ τὴν ἄκραν Βοιατικὸς καλούμενος  κόλπος,   καὶ Βοιαὶ πόλις πρὸς τῷ
[3, 23]   καλουμένη Μινῴα· καὶ μὲν  κόλπος   οὐδέν τι ἔχει διάφορον
[3, 22]   πρὸς τῷ πέρατί ἐστι τοῦ  κόλπου.   ταύτην ᾤκισε μὲν Βοιὸς τῶν
[3, 21]   ἐπικοσμήσαιεν ἂν καὶ θεῶν ἱερά,  κολυμβήθραις   δὲ καὶ ὕδασι συντελοῦσι μάλιστα
[3, 24]   δὲ Ἀθηνᾶν Ἀσίαν τιμῶσιν οἱ  Κόλχοι,   παρὰ Λακεδαιμονίων ἀκούσας γράφω. τῆς
[3, 24]   ἐκ Κόλχων· εἶναι γὰρ καὶ  Κόλχοις   Ἀθηνᾶς Ἀσίας ἱερόν. μετασχόντας μὲν
[3, 24]   καὶ Κάστορά φασιν ἀνασωθέντας ἐκ  Κόλχων·   εἶναι γὰρ καὶ Κόλχοις Ἀθηνᾶς
[3, 19]   τοὺς Διοσκούρους φασὶ κομίσαι ἐκ  Κόλχων·   (Θηρίταν δὲ ἐπονομάζουσιν ἀπὸ Θηροῦς,
[3, 19]   τάχα δ' ἂν ἀκηκοότες παρὰ  Κόλχων   Θηρίταν λέγοιεν, ἐπεὶ Ἔλληνές γε
[3, 13]   (ἀπαντικρὺ δὲ τε ὀνομαζομένη  Κολώνα   καὶ Διονύσου Κολωνάτα ναός, πρὸς
[3, 13]   τε ὀνομαζομένη Κολώνα καὶ Διονύσου  Κολωνάτα   ναός, πρὸς αὐτῷ δὲ τέμενός
[3, 19]   καὶ Ἀθηνᾶ τε καὶ Ἄρτεμις·  κομίζουσι   δ' ἐς οὐρανὸν Ὑάκινθον καὶ
[3, 18]   τὸν γάμον τὸν Ἁρμονίας δῶρα  κομίζουσιν   οἱ θεοί. καὶ Ἀχιλλέως μονομαχία
[3, 17]   γὰρ ὄνομα ἦν τῇ κόρῃ  κομίζουσιν   οἷς ἐπετέτακτο. ἐν τούτῳ δὲ
[3, 19]   ἄγαλμα (καὶ) τοὺς Διοσκούρους φασὶ  κομίσαι   ἐκ Κόλχων· (Θηρίταν δὲ ἐπονομάζουσιν
[3, 26]   ἀλλὰ Ἑρμῆν τὸν ἐς Πελλάναν  κομίσαντα   εἶναι. (ἐν ταύτῃ τῇ νησῖδι
[3, 11]   τοῦ Ἀγαμέμνονος πρὸς αὐτῷ τάφος·  κομισθέντα   γὰρ ἐκ Τεγέας τοῦ Ὀρέστου
[3, 16]   ἐς δὲ τὴν σφετέραν Λακεδαιμόνιοι  κομισθῆναί   φασιν Ὀρέστου καὶ ἐνταῦθα βασιλεύοντος.
[3, 9]   πυνθανόμενοι δὲ δι' ἀγγέλων ὡς  Κόνων   Τιμοθέου παρὰ βασιλέα ἀναβεβηκὼς
[3, 4]   καὶ διεξῄει τὸ σῶμα ἅπαν  κόπτων   τε καὶ λυμαινόμενος. Ἀργεῖοι μὲν
[3, 16]   θυγατέρας αὐτὰς Ἀπόλλωνός φησιν εἶναι.  κόραι   δὲ ἱερῶνταί σφισι παρθένοι, καλούμεναι
[3, 19]   βωμοῦ καὶ Δημήτηρ καὶ  Κόρη   καὶ Πλούτων, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς
[3, 17]   τοῦτο γὰρ ὄνομα ἦν τῇ  κόρῃ   κομίζουσιν οἷς ἐπετέτακτο. ἐν τούτῳ
[3, 13]   τῆς Ὀλυμπίας Ἀφροδίτης ἐστὶ ναὸς  Κόρης   Σωτείρας· ποιῆσαι δὲ τὸν Θρᾷκα
[3, 20]   τούτου δὴ τοῦ Ἕλους ξόανον  Κόρης   τῆς Δήμητρος ἐν ἡμέραις ῥηταῖς
[3, 18]   Κάλλωνος· ὑπὸ τούτῳ δὲ ἄγαλμα  Κόρης   τῆς Δήμητρος ἕστηκεν. Ἀρίστανδρος δὲ
[3, 9]   ἐς Παυσανίαν· (καὶ κληθεὶς  Κορινθιακὸς   πόλεμος ἐς πλέον ἀεὶ προῆλθεν
[3, 10]   Ἰσθμίων οἱ ἐπὶ λακωνισμῷ φεύγοντες  Κορίνθιοι<   (δὲ ἐν τῇ πόλει τότε
[3, 9]   ἐκτὸς Ἰσθμοῦ, συμμαχεῖν σφισιν ἐπαγγέλλων.  (Κορίνθιοι   μὲν οὖν, καίπερ ἐς τὰ
[3, 9]   Κέφαλος καὶ Ἐπικράτης καὶ ὅσοι  Κορινθίων   ἐφρόνουν τὰ Ἀργείων Πολυάνθης τε
[3, 21]   θαλάσσῃ μὲν δὴ πλὴν τοῦ  Κορινθίων   ἰσθμοῦ περιέχεται πᾶσα Πελοπόννησος·
[3, 10]   ἀφίκετο δὲ καὶ αὖθις ἐπὶ  Κόρινθον   στρατιᾷ· καὶ ἐπῄει γὰρ Ὑακίνθια
[3, 5]   ἐγγύτατα ὤν· καὶ τὸ ἐν  Κορίνθῳ   Λακεδαιμονίων κατόρθωμα Ἀριστοδήμου σφίσιν ἐγένετο
[3, 24]   οἶδα εἰ Διοσκούρους σφᾶς  Κορύβαντας   νομίζουσι· τρεῖς δ' οὖν εἰσί,
[3, 24]   τοῦ ὄρους ἔκειτο ἐπὶ τῇ  κορυφῇ·   καὶ νῦν ἔτι τῆς πόλεώς
[3, 24]   ἐστι καὶ ἐπ' ἄκρας τῆς  κορυφῆς   Ἀσκληπιοῦ ναός, πρὸς δὲ τῷ
[3, 9]   διὰ Βοιωτῶν διώδευσε Θηβαίους ἐν  Κορωνείᾳ   καὶ τὸ ἄλλο νικήσας συμμαχικόν.
[3, 17]   δὲ τὴν πρὸς μεσημβρίαν στοὰν  Κοσμητᾶ   τε ἐπίκλησιν Διὸς ναὸς καὶ
[3, 4]   Παυσανίας ἀπέστειλεν ἐς τὴν Κῶν  κόσμον   τε ὃν ἐποιήσατο Πέρσης
[3, 11]   μέγεθος τὸ νῦν καὶ ἐς  κόσμον   τὸν παρόντα μεταβεβλήκασιν. εἰσὶ δὲ
[3, 10]   ἔπεμψε τῷ Πυθαεῖ, τούτῳ ἐς  κόσμον   τοῦ ἐν Ἀμύκλαις κατεχρήσαντο ἀγάλματος.
[3, 19]   ὃν ἐποίησεν Ἡρακλῆς· καὶ Ἀσκληπιὸν  Κοτυλέα   ὠνόμασεν ἀκεσθεὶς τὸ τραῦμα τὸ
[3, 19]   δείκνυται Διὸς Πλουσίου. διαβᾶσι δὲ  Κοτυλέως   ἐστὶν Ἀσκληπιοῦ ναός, ὃν ἐποίησεν
[3, 19]   τὸ τραῦμα τὸ ἐς τὴν  κοτύλην   οἱ γενόμενον ἐν τῇ πρὸς
[3, 25]   εἶναι θεὸν Πύρριχον τῶν καλουμένων  (Κουρήτων·   εἰσὶ δὲ οἳ Σιληνὸν ἐκ
[3, 16]   τὸ δέ ἐστιν ἄλλως μὲν  κοῦφον   ὑπὸ σμικρότητος, ἢν δὲ οἱ
[3, 21]   ἰσθμοῦ περιέχεται πᾶσα Πελοπόννησος·  κόχλους   δὲ ἐς βαφὴν πορφύρας παρέχεται
[3, 22]   Δωρίδα. δὲ νῆσος  Κρανάη   πρόκειται Γυθίου, καὶ Ὅμηρος Ἀλέξανδρον
[3, 13]   ἐν τῇ Ἴδῃ τῇ Τρωικῇ  κρανείας   ἐν Ἀπόλλωνος ἄλσει πεφυκυίας τοὺς
[3, 13]   Ἀπόλλωνα ὀνομάζουσι Κάρνειον ἀπὸ τῶν  κρανειῶν,   ὑπερθέντες τὸ ῥῶ κατὰ δή
[3, 20]   τῶν πλανητῶν φασιν ἀγάλματα. καὶ  Κρανίου   τέμενος κατὰ τὴν ὁδὸν ἐπίκλησιν
[3, 19]   ἔχει δὲ ἐπὶ τῇ κεφαλῇ  κράνος,   λόγχην δὲ ἐν ταῖς χερσὶ
[3, 7]   ἐκ Πελοποννήσου, πολέμῳ τὸ δεύτερον  κρατηθέντες   ὑπὸ Σπαρτιατῶν. Ἀναξιδάμου δὲ υἱὸς
[3, 16]   γῆν τὴν Ἔρυκος Ἡρακλέους εἶναι,  κρατηθέντος   δὲ τῇ πάλῃ βοῦς τὰς
[3, 16]   ἐπιδιέβη τὰς οὖν βοῦς ἔδει  κρατηθέντος   Ἡρακλέους τὸν Ἔρυκα ἄγοντα οἴχεσθαι.
[3, 23]   καὶ ἐν Αἴτνῃ δηλοῦσιν οἱ  κρατῆρες·   καὶ γὰρ χρυσοῦ ἐς αὐτοὺς
[3, 11]   θεὸν μαντευομένῳ πέντε ἀγῶνας πολέμῳ  κρατῆσαι.   (Λακεδαιμόνιοι δὲ οὐ γὰρ εἶχον
[3, 14]   νικῶν, (ἐστιν) ἐν τῷ Πλατανιστᾷ  κρατῆσαι   τούτους ὡς τὰ πλείω συμβαίνει.
[3, 9]   τε κατόρθωμα ἐπιφανέστερον ἔσεσθαι βασιλέα  κρατήσαντα   Ἀρταξέρξην εὐδαιμονίαν κτήσασθαι τὴν Περσῶν
[3, 2]   πόλεις Λακεδαιμόνιοι τῶν περιοικίδων πολέμῳ  κρατήσαντες   ἐξεῖλον Ἀμύκλας καὶ Φᾶριν καὶ
[3, 2]   Ἀρχέλαος. ἐπὶ τούτου Λακεδαιμόνιοι πολέμῳ  κρατήσαντες   πόλιν τῶν περιοικίδων ἠνδραποδίσαντο Αἴγυν,
[3, 12]   τηνικαῦτα εἶχον, καὶ τοὺς Ἀμυκλαιεῖς  κρατήσαντες.   τὸ δὲ ἱερὸν τῆς Μεγάλης
[3, 18]   τις αἰχμαλώτους ληφθῆναι παρὰ τῶν  κρατησάντων,   ἄλλως τε καὶ παρὰ πολὺ
[3, 8]   Ξενίαν καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ  κρατήσας   ἐξέβαλεν ἐκ τῆς πόλεως. (Ἆγις
[3, 5]   δὲ Ὀλυνθίους ἐποιεῖτο αὖθις στρατείαν.  κρατοῦντα   δὲ αὐτὸν τῷ πολέμῳ καὶ
[3, 21]   δὴ καὶ Ὀλυμπίασιν ἐστεφανοῦτο δολίχῳ  κρατῶν,   δοκεῖν δέ μοι κάμνων αὐτίκα
[3, 1]   ἑκατέρα μοῖρα Τήμενον, δὲ  Κρεσφόντην   ἔσχεν ἄρχοντας· ἐν Λακεδαίμονι δὲ
[3, 24]   καλουμένη Γαλακὼ καὶ πρὸς τῇ  κρήνῃ   γυμνάσιον· Ἑρμοῦ δὲ ἕστηκεν ἄγαλμα
[3, 20]   Πολυδεύκειά ἐστιν αὐτή τε  κρήνη   καὶ Πολυδεύκους ἱερὸν ἐν δεξιᾷ
[3, 24]   δὲ ἐφ' ἡμῶν οἰκουμένης πόλεως  κρήνη   τέ ἐστι πλησίον διὰ τὴν
[3, 20]   παλινῳδίαν ἐποίησεν· ~ἐν Θεράπνῃ δὲ  κρήνην   τὴν Μεσσηίδα ἰδὼν οἶδα. Λακεδαιμονίων
[3, 15]   λέγουσιν. (ἀπὸ δὲ τοῦ Δορκέως  κρήνην   τὴν πλησίον τοῦ ἡρῴου Δορκείαν,
[3, 2]   δοκίμων, στάσεις τε καταπαύσοντα τοῖς  Κρησὶ   καὶ τὰ πολίσματα, ὁπόσα ἦν
[3, 18]   δουλεύειν ἔνθα ἦν Ἀρτέμιδος τοῖς  Κρησὶν   ἱερόν, ἀνὰ χρόνον δὲ αὐτόν
[3, 2]   ἄλλως ἀσθενῆ, ταῦτα μὲν τοὺς  Κρῆτας   πείσοντα ἐκλιπεῖν, τὰ δὲ ἐν
[3, 2]   νόμιμα ἐπαγάγοιτο. τούτους δὲ οἱ  Κρῆτες   τοὺς νόμους τεθῆναί σφισιν ὑπὸ
[3, 18]   τῇ μάχῃ καὶ πραθέντα ἐς  Κρήτην   δουλεύειν ἔνθα ἦν Ἀρτέμιδος τοῖς
[3, 18]   Κναγεὺς ἄλλως ἀφικέσθαι πως ἐς  Κρήτην   φαίνεται καὶ οὐχ ὡς οἱ
[3, 2]   ἀρχήν· καὶ Λακεδαιμόνιοι πέμπουσιν ἐς  Κρήτην   Χαρμίδαν τὸν Εὔθυος, ἄνδρα ἐν
[3, 2]   ὑπὲρ αὐτῶν, οἱ δὲ ὡς  Κρητικὰ   ὄντα νόμιμα ἐπαγάγοιτο. τούτους δὲ
[3, 11]   ἐν δὲ αὐτοῖς Ἐπιμενίδου τοῦ  Κρητὸς   μνῆμα καὶ Ἀφαρέως τοῦ Περιήρους·
[3, 14]   οὐκ Ἄρτεμιν, Βριτόμαρτιν δὲ τὴν  Κρητῶν·   τὰ δὲ ἐς αὐτὴν
[3, 18]   τιμωρούμενος. Ἑρμῆς δὲ παρ' Ἀλέξανδρον  κριθησομένας   ἄγει τὰς θεάς, Ἄδραστος δὲ
[3, 14]   Ἐνυαλίῳ θύουσι, θεῶν τῷ ἀλκιμωτάτῳ  κρίνοντες   ἱερεῖον κατὰ γνώμην εἶναι τὸ
[3, 13]   ἐς λόγους καὶ παρὰ τὸν  Κριὸν   ἐλθόντες διδάσκονται τὴν ἅλωσιν τῆς
[3, 13]   ἀνδρὸς μάντεως· τούτου δὲ τοῦ  Κριοῦ   γεμιζούσῃ τῇ θυγατρὶ ὕδωρ συντυχόντες
[3, 13]   δὲ ἐν τοῦ μάντεως  Κριοῦ   τιμώμενος Ἀχαιῶν ἔτι ἐχόντων τὴν
[3, 13]   κατελθεῖν, ἵδρυτο δὲ ἐν οἰκίᾳ  Κριοῦ   τοῦ Θεοκλέους, ἀνδρὸς μάντεως· τούτου
[3, 3]   ἐς οὐδένα, ἐν δὲ ταῖς  κρίσεσι   τὰ δίκαια ἐφύλασσεν οὐκ ἄνευ
[3, 5]   ἄπρακτον μάχην, ὑπάγουσιν αὐτὸν ἐς  κρίσιν   οἱ ἐχθροί. βασιλεῖ δὲ τῷ
[3, 2]   ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐς  Κροῖσον   ὑπὸ Λυκούργου τοῦ θεμένου τοὺς
[3, 10]   ὥστε καὶ τὸν χρυσόν, ὃν  Κροῖσος   Λυδὸς τῷ Ἀπόλλωνι ἔπεμψε
[3, 21]   ἐστι Λακεδαιμονίοις (ἡ) κώμη καλουμένη  Κροκέαι   καὶ λιθοτομία· μία μὲν πέτρα
[3, 21]   τῇ λιθοτομίᾳ χαλκοῖ. (μετὰ δὲ  Κροκέας   ἀποτραπεῖσιν ἐς δεξιὰν ἀπὸ τῆς
[3, 21]   πρὸ μὲν τῆς κώμης Διὸς  Κροκεάτα   λίθου πεποιημένον ἄγαλμα ἕστηκε, Διόσκουροι
[3, 14]   λέσχη Κροτανῶν· εἰσὶ δὲ οἱ  Κροτανοὶ   Πιτανατῶν μοῖρα. Ἀσκληπιοῦ δὲ οὐ
[3, 14]   εἰσὶ καὶ πλησίον ὀνομαζομένη λέσχη  Κροτανῶν·   εἰσὶ δὲ οἱ Κροτανοὶ Πιτανατῶν
[3, 3]   ἐς Ἰταλίαν Λακεδαιμόνιοι τὴν ἐς  Κρότωνα   ἔστειλαν καὶ (ἀποικίαν) ἐς Λοκροὺς
[3, 19]   τὰς μάχας ἐπικαλουμένων, Λεώνυμος  Κροτωνιάταις   στρατηγῶν ἐπῄει τοῖς ἐναντίοις κατὰ
[3, 19]   λέγεται Κροτωνιάτης Λεώνυμος. πολέμου γὰρ  Κροτωνιάταις   συνεστηκότος πρὸς τοὺς ἐν Ἰταλίᾳ
[3, 19]   Δενδρίτιδος. (ὃν δὲ οἶδα λέγοντας  Κροτωνιάτας   περὶ Ἑλένης λόγον, ὁμολογοῦντας δέ
[3, 19]   (ἐς ταύτην πρῶτος ἐσπλεῦσαι λέγεται  Κροτωνιάτης   Λεώνυμος. πολέμου γὰρ Κροτωνιάταις συνεστηκότος
[3, 24]   ἔστι δὲ καὶ ὕδατος ψυχροῦ  κρουνὸς   ἐκβάλλων ἐκ πέτρας· Ἀταλάντην θηρεύουσαν
[3, 17]   καὶ ὑπὸ λύρας καὶ κιθάρας  κρούσμασιν.   ὄπισθεν δὲ τῆς Χαλκιοίκου ναός
[3, 5]   καὶ Θηβαίων καὶ Ἀθηναίων τινὲς  κρύφα   ἐς τὴν πόλιν, ὧν ἐπεξελθόντων
[3, 3]   ἀνδρὸς εἶναι νομισθέντος εἴτε καὶ  κρύφα   οἱ προσήκοντες θάπτουσιν αὐτόν. (ἐπὶ
[3, 20]   ἐστὶν ἱερόν· ἐνταῦθα Ἡρακλέα Λακεδαιμόνιοι  κρυφθῆναί   φασιν ὑπὸ Ἀσκληπιοῦ τὸ τραῦμα
[3, 9]   ἔσεσθαι βασιλέα κρατήσαντα Ἀρταξέρξην εὐδαιμονίαν  κτήσασθαι   τὴν Περσῶν ἀρχὴν καθελεῖν
[3, 16]   μὲν Κλεωναίων, τετάρτου δὲ ἀπογόνου  Κτησίππου   τοῦ Ἡρακλέους. τοῦ ναοῦ δὲ
[3, 2]   ἐπὶ τούτου Πατρεῖ τῷ Πρευγένους  κτίζοντι   ἐν Ἀχαίᾳ πόλιν, ἥντινα Πάτρας
[3, 4]   δόξαν ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἀγαθὴν  κτώμενος,   ὕστερον δὲ Ἀθηναίου χάριτι ἀνδρὸς
[3, 17]   Ἔφεσον, ὅτε Ἀντίοχον τὸν Ἀλκιβιάδου  κυβερνήτην   καὶ Ἀθηναίων τριήρεις ἐνίκησε, καὶ
[3, 22]   νεὼς τῆς Μενελάου καὶ οὗτος  κυβερνήτης   ἦν. (ἐσέχει δὲ μετὰ τὴν
[3, 23]   ἐπὶ θαλάσσης Σκάνδειά ἐστιν ἐπίνειον,  Κύθηρα   δὲ πόλις ἀναβάντι ἀπὸ
[3, 23]   καὶ Ὑγείας ἐστὶν οὐκ ἀφανές.  ~Κύθηρα   δὲ κεῖται μὲν ἀπαντικρὺ Βοιῶν,
[3, 23]   σταδίων πλοῦς τεσσαράκοντά ἐστιν. ἐν  Κυθήροις   δὲ ἐπὶ θαλάσσης Σκάνδειά ἐστιν
[3, 14]   ἔνθα τοῖς ἐφήβοις μάχεσθαι καθέστηκε,  κύκλῳ   μὲν εὔριπος περιέχει κατὰ ταὐτὰ
[3, 4]   μετὰ Ὑδάρνου στρατιὰν Τραχίνιος  κυκλώσασθαί   σφισι τοὺς Ἕλληνας παρέσχε καὶ
[3, 18]   Ἄτλας καὶ Ἡρακλέους μονομαχία πρὸς  Κύκνον   καὶ παρὰ Φόλῳ τῶν
[3, 8]   ἄελπτοι φθερσιβρότου τ' ἐπὶ κῦμα  κυκωόμενον   πολέμοιο. (τότε οὖν Λεωτυχίδης μὲν
[3, 9]   τῶν χρημάτων μεταλαβόντες Ἀργείων μὲν  Κύλων   τε εἶναι λέγονται καὶ Σωδάμας,
[3, 8]   κατασχήσουσιν ἄελπτοι φθερσιβρότου τ' ἐπὶ  κῦμα   κυκωόμενον πολέμοιο. (τότε οὖν Λεωτυχίδης
[3, 25]   εἰ δράκοντα ὄντα ἐκάλεσεν Ἅιδου  κύνα.   (ἀναθήματα δὲ ἄλλα τέ ἐστιν
[3, 18]   ὡς ἀνήγαγε τοῦ Ἅιδου τὸν  κύνα.   Ἀναξίας δὲ καὶ Μνασίνους, τούτων
[3, 15]   Οἰωνὸς καὶ καταβάλλει τὴν  κύνα·   ἐπεκθέουσιν οὖν τοῦ Ἱπποκόωντος οἱ
[3, 25]   δὲ πρῶτος γὰρ ἐκάλεσεν Ἅιδου  κύνα   ὅντινα Ἡρακλῆς ἦγεν οὔτε ὄνομα
[3, 25]   τραφῆναι δεινόν, κληθῆναι δὲ Ἅιδου  κύνα,   ὅτι ἔδει τὸν δηχθέντα τεθνάναι
[3, 25]   ἀναγάγοι ταύτῃ τοῦ Ἅιδου τὸν  κύνα,   οὔτε ὑπὸ γῆν ὁδοῦ διὰ
[3, 25]   αὐτὸν, οὐδέν τι μᾶλλον Ὁμήρου  κύνα   τὸν ἀνθρώπῳ σύντροφον εἰρηκότος
[3, 17]   ὡρμημένῳ διδοῦσαι νύμφαι δῶρά εἰσι  κυνῆν   καὶ τὰ ὑποδήματα, ὑφ' ὧν
[3, 25]   ὕστερον Κέρβερον ὄνομα ἐποίησαν καὶ  κυνὶ   τἄλλα εἰκάζοντες κεφαλὰς τρεῖς φασιν
[3, 8]   θαυμάσαι· ὅτι γὰρ μὴ τῇ  Κυνίσκᾳ   τὸ ἐπίγραμμα ἐποίησεν ὅστις δή,
[3, 8]   Ἀρχιδάμῳ καὶ θυγάτηρ, ὄνομα μὲν  Κυνίσκα,   φιλοτιμότατα δὲ ἐς τὸν ἀγῶνα
[3, 8]   καὶ νίκην ἀνείλετο Ὀλυμπικὴν πρώτη.  Κυνίσκας   δὲ ὕστερον γυναιξὶ καὶ ἄλλαις
[3, 15]   ~πρὸς δὲ τῷ Πλατανιστᾷ καὶ  Κυνίσκας   ἐστὶν ἡρῷον, θυγατρὸς Ἀρχιδάμου βασιλεύοντος
[3, 1]   Ἀργάλου τελευτήσαντος ἀφίκετο ἀρχή.  (Κυνόρτα   δὲ ἐγένετο Οἴβαλος. οὗτος Γοργοφόνην
[3, 1]   Ἀμύκλα παίδων καὶ ὕστερον ἐς  Κυνόρταν   Ἀργάλου τελευτήσαντος ἀφίκετο ἀρχή.
[3, 13]   Κνωσσίους. ~πλησίον δὲ ἔστι μὲν  Κυνόρτου   τοῦ Ἀμύκλα τάφος, ἔστι δὲ
[3, 14]   τὸ ἀλκιμώτατον ζῷον τῶν ἡμέρων.  κυνὸς   δὲ σκύλακας οὐδένας ἄλλους οἶδα
[3, 14]   ἑκατέρα μοῖρα τῶν ἐφήβων σκύλακα  κυνὸς   τῷ Ἐνυαλίῳ θύουσι, θεῶν τῷ
[3, 16]   δὲ οἱ Λιμνᾶται Σπαρτιατῶν καὶ  Κυνοσουρεῖς   καὶ οἱ> ἐκ Μεσόας τε
[3, 2]   τοῦ Ἄγιδος βασιλεύοντες ἐν Σπάρτῃ  Κυνουρέας   τοὺς ἐν (τῇ) ἡλικίᾳ Λακεδαιμόνιοι
[3, 2]   τὴν γῆν. λέγονται δὲ οἱ  Κυνουρεῖς   Ἀργεῖοι τὸ ἀνέκαθεν εἶναι, καὶ
[3, 7]   ἔτι τοῦ ἐγκλήματος τούτου πρότερον  Κυνουρεῦσιν   ἐπολέμησαν· τὰς δὲ ἐφεξῆς ταύτῃ
[3, 2]   ἐς αὐτοὺς ἐγκλήματα τήν τε  Κυνουριακὴν   ἑλόντων αὑτῶν ἀποτέμνεσθαι τοὺς Ἀργείους
[3, 2]   Ἀργείων λῃσταί τε ἐκ τῆς  Κυνουριακῆς   κακουργοῖεν καὶ αὐτοὶ καταδρομὰς ἐκ
[3, 2]   εἶναι, καὶ οἰκιστήν φασιν αὐτῶν  Κύνουρον   γενέσθαι τὸν Περσέως. (ἔτεσι δὲ
[3, 22]   ἱερόν ἐστιν ἐν τῇ ἀκροπόλει  Κυπαρισσίας   ἐπίκλησιν. τῆς δὲ ἀκροπόλεως πρὸς
[3, 16]   δὲ ποιήσας τὰ ἔπη τὰ  Κύπρια   θυγατέρας αὐτὰς Ἀπόλλωνός φησιν εἶναι.
[3, 11]   δέκα· αὗται δὲ ἀποφεύγουσιν ἐς  Κύπρον,   τὰς δὲ ἄλλας οἱ Λακεδαιμόνιοι
[3, 14]   μετασχεῖν τῷ Θηραίῳ Βάττῳ καὶ  Κυρήνην   οἰκίσαι σὺν ἐκείνῳ καὶ Λιβύων
[3, 16]   ἀνδράσιν ἐοικότες· ἥκειν δὲ ἐκ  Κυρήνης   φήσαντες καταχθῆναί τε ἠξίουν παρ'
[3, 11]   μὲν δὴ γερουσία συνέδριον Λακεδαιμονίοις  κυριώτατον   τῆς πολιτείας, οἱ λοιποὶ δέ
[3, 9]   ἐν τῷ πρὸς Ἀθηναίους πολέμῳ,  Κῦρον   δὲ εἶναι τὸν τὰ χρήματα
[3, 24]   τῶν Ἐλευθερολακώνων πρὸς θαλάσσῃ ἐστί,  Κυφάντων   δὲ ἀπέχουσι πλοῦν σταδίων διακοσίων.
[3, 24]   καὶ ἐπαναβάντι σταδίους ὡς δέκα,  Κυφάντων   καλουμένων ἐρείπιά ἐστιν, ἐν δὲ
[3, 16]   Σικελίαν κατὰ τὸν ἔλαιον τὸν  κυφὸν   ἀνευρήσων ἐπιδιέβη τὰς οὖν βοῦς
[3, 15]   Ἱπποκόωντος τὴν οἰκίαν, ἐνταῦθά οἱ  κύων   ἐπεφέρετο οἰκουρός. δὲ τυγχάνει
[3, 4]   τὸ ἔργον τὸ ἐς τὴν  Κῴαν   γυναῖκα ἐν ἐπαίνῳ τίθεμαι μάλιστα,
[3, 22]   τι χωρίον παρέχεται καὶ Μαριός.  κώμη   δὲ ὑπὲρ τὸ πόλισμά ἐστιν
[3, 19]   Δωριέων γενομένη καὶ ἀπ' ἐκείνου  κώμη   διαμένουσα θέας παρείχετο ἄξιον ἱερὸν
[3, 22]   Γερόνθρας ὁδὸν ἔστι Παλαιὰ καλουμένη  κώμη,   ἐν δὲ αὐταῖς Γερόνθραις Ἄρεως
[3, 21]   Γύθιον καταβαίνοντί ἐστι Λακεδαιμονίοις (ἡ)  κώμη   καλουμένη Κροκέαι καὶ λιθοτομία· μία
[3, 22]   καὶ αὐτή, Γλυππία· καὶ ἐς  κώμην   ἑτέραν Σελινοῦντα ἐκ Γερονθρῶν ἐστιν
[3, 21]   δὲ αὐτόθι πρὸ μὲν τῆς  κώμης   Διὸς Κροκεάτα λίθου πεποιημένον ἄγαλμα
[3, 4]   Παυσανίας ἀπέστειλεν ἐς τὴν  Κῶν   κόσμον τε ὃν ἐποιήσατο
[3, 23]   Ἐπιδαυρίων εἶναι, πλέοντες δὲ ἐς  Κῶν   παρὰ τὸν Ἀσκληπιὸν ἀπὸ τοῦ
[3, 4]   ἥντινα ἀνδρὸς οὐκ ἀδόξου παρὰ  Κῴοις   θυγατέρα οὖσαν Ἡγητορίδου τοῦ Ἀνταγόρου




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/06/2006