Livre, Chap.
[3, 21]	Οἴτυλός τε καὶ Λεῦκτρα καὶ	Θαλάμαι,	πρὸς δὲ Ἀλαγονία τε καὶ
[3, 1]	αὐτὸν τῆς Μεσσηνίας φασὶν ἐν	Θαλάμαις	καὶ τοὺς παῖδας ἐνταῦθα οἰκοῦντι
[3, 26]	ἀγορᾷ Καρνείου ξόανον Ἀπόλλωνος. ~ἐς	Θαλάμας	δὲ ἐξ Οἰτύλου μῆκος τῆς
[3, 26]	ἐνταῦθα τοὺς Διοσκούρους φασὶν οἱ	Θαλαμᾶται.	τοῦτο μὲν δὴ καὶ Ἀλκμᾶνα
[3, 26]	Σελήνης δὲ ἐπίκλησις καὶ οὐ	Θαλαμάταις	ἐπιχώριος δαίμων ἐστὶν ἡ Πασιφάη.
[3, 26]	ἐπιχώριος δαίμων ἐστὶν ἡ Πασιφάη.	(Θαλαμῶν	δὲ ἀπέχει σταδίους εἴκοσιν ὀνομαζομένη
[3, 26]	τῆς νησῖδός ἐστιν· ταῦτα ἡ	θάλασσα	ἀποκινεῖν οὐκ ἐθέλει κατακλύζουσα ὥρᾳ
[3, 14]	κατὰ ταὐτὰ καὶ εἰ νῆσον	θάλασσα,	ἔφοδοι δὲ ἐπὶ γεφυρῶν εἰσι.
[3, 25]	πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν σταδίους ἐς	θάλασσαν	ἀνέχουσα ἄκρα Ταίναρον, καὶ λιμένες
[3, 1]	τῷ πεδίῳ διώρυγι κατήγαγεν ἐπὶ	θάλασσαν,	ἀπορρυέντος δὲ ἦν γὰν δὴ
[3, 21]	ἐπιτηδειοτάτας μετά γε τὴν Φοινίκων	θάλασσαν.	(ἀριθμὸς δὲ τῶν Ἐλευθερολακώνων ὀκτὼ
[3, 22]	ὀνομάζουσιν. ἄκρα δὲ ἀνέχουσα ἐς	θάλασσαν	ἀφέστηκεν Ἀσωποῦ διακόσια στάδια· καλοῦσι
[3, 21]	μὲν καταβᾶσιν ἐξ Αἰγιῶν ἐπὶ	θάλασσαν	Γύθιον, μετὰ δὲ αὐτὴν Τευθρώνη
[3, 21]	ἀφθόνους καὶ αὐτὴ πηγάς. (ἐπὶ	θάλασσαν	δὲ ἐς Γύθιον καταβαίνοντί ἐστι
[3, 24]	δὲ ἀπὸ Ζάρακος παρὰ τὴν	θάλασσαν	ἑκατόν που στάδια καὶ ἐπιστρέψαντι
[3, 14]	καὶ τὴν ἄκραν τὴν ἐς	θάλασσαν	ἐσέχουσαν ἀπὸ τούτου φασὶν ὀνομασθῆναι·
[3, 25]	(ἀπὸ δὲ Πυρρίχου καταβάντι ἐς	θάλασσαν	ἔστι Τευθρώνη· τὸν δὲ οἰκιστὴν
[3, 24]	μικρά, προέχουσα ἠρέμα ἐς τὴν	θάλασσαν,	καὶ ἐπ' αὐτῇ χαλκοῖ ποδιαίων
[3, 9]	θανάτῳ, Τιθραύστην δὲ κατέπεμψεν ἐπὶ	θάλασσαν,	(καὶ) φρονῆσαί τε δεινὸν καί
[3, 25]	ἀπὸ τοῦ μνήματος ἐκδίδωσιν ἐς	θάλασσαν	ποταμός, ὄνομα δέ οἱ Σκύρας,
[3, 24]	τῆς ἄκρας ποταμὸς ἐκδίδωσιν ἐς	θάλασσαν	Σμῆνος, ὕδωρ πιεῖν ἡδὺ εἴπερ
[3, 23]	ξόανον τοῦτο ἀπέρριψεν ἐς τὴν	θάλασσαν·	ὑπολαβὼν δὲ ὁ κλύδων ἐνταῦθα
[3, 20]	Ἀμύκλας ἰοῦσιν εὐθεῖαν ὡς ἐπὶ	θάλασσαν	Φᾶρις πόλις ἐν τῇ Λακωνικῇ
[3, 21]	τὰ δὲ ἐπέκεινα Γυθίου πρὸς	θαλάσσῃ	Ἀσωπὸς Ἀκριαὶ Βοιαὶ Ζάραξ Ἐπίδαυρος
[3, 24]	καὶ Ἀρτέμιδος ἐπίκλησιν Δαφναίας. (πρὸς	θαλάσσῃ	δὲ ἐπὶ ἄκρας ναός ἐστι
[3, 21]	μὲν σταδίους τριάκοντα Αἰγιῶν, ἐπὶ	θαλάσσῃ	δὲ ᾠκισμένον ἔστιν ἤδη τῶν
[3, 24]	μὲν ταύτῃ τῶν Ἐλευθερολακώνων πρὸς	θαλάσσῃ	ἐστί, Κυφάντων δὲ ἀπέχουσι πλοῦν
[3, 21]	τῶν ἐν Σπάρτῃ κατηκόους ὄντας.	θαλάσσῃ	μὲν δὴ πλὴν τοῦ Κορινθίων
[3, 25]	δὲ μέγαρον Δήμητρος καὶ ἐπὶ	θαλάσσῃ	ναός ἐστιν Ἀφροδίτης καὶ ἄγαλμα
[3, 22]	πρὸς ἤπειρον· τὰ δὲ πρὸς	θαλάσσῃ,	πόλις Ἀσωπὸς Ἀκριῶν ἀπέχει σταδίους
[3, 2]	ἀνέστησαν δὲ καὶ Ἕλος ἐπὶ	θαλάσσῃ	πόλισμα Ἀχαιῶν ἐχόντων καὶ Ἀργείους
[3, 20]	ἄλλο δρώμενον ἐνταῦθα οἶδα· (ἐπὶ	θαλάσσῃ	πόλισμα Ἕλος ἦν, οὗ δὴ
[3, 3]	πλὴν οἱ τὰ ἐπὶ τῇ	θαλάσσῃ	πολίσματα ἔχοντες. (τὰ μὲν δὴ
[3, 26]	σταδίους εἴκοσιν ὀνομαζομένη Πέφνος ἐπὶ	θαλάσσῃ.	πρόκειται δὲ νησὶς πέτρας τῶν
[3, 9]	προεῖχον, τῷ τε σατραπεύοντι ἐπὶ	θαλάσσῃ	τοῦτο οἰκητήριον ἀπεδέδεικτο καθάπερ γε
[3, 21]	ὀνομάζουσι Γυθεᾶται Γέροντα, οἰκεῖν ἐν	θαλάσσῃ	φάμενοι, Νηρέα ὄντα εὕρισκον· καί
[3, 26]	δὲ οἶδα ἐν τῇ πρὸς	θαλάσσῃ	χώρᾳ τῆς Λευκτρικῆς ἐπ' ἐμοῦ
[3, 23]	καὶ ἑκατὸν στάδια ἀποσχόντι, ἐπὶ	θαλάσσῃ	χωρίον ἐν ὅροις Βοιατῶν Ἀπόλλωνος
[3, 26]	τὸ χωρίον φασὶν ἐκ τῆς	θαλάσσης	αὐτὰς Πύρρον ὀψομένας τὸν Ἀχιλλέως,
[3, 22]	τοῦ πρὸς τῷ λιμένι. (ἀπὸ	θαλάσσης	δὲ ἄνω Γερόνθραι σταδίους ἀπέχουσιν
[3, 23]	Ποσειδῶνος ἄγαλμα ὀρθὸν καὶ σπήλαιον	θαλάσσης	ἐγγύτατα, ἐν δὲ αὐτῷ γλυκέος
[3, 23]	ὅσαι κατὰ τὴν Λακωνικὴν ἄλλαι	θαλάσσης	εἰσὶν ἐσβολαί, αἰγιαλὸς δὲ ὁ
[3, 23]	δὲ ἀπέχουσα οὐ πολὺ ἀπὸ	θαλάσσης	ἐπὶ μετεώρῳ μὲν ᾤκισται, θέας
[3, 21]	λόγοις· ὑμεῖς μὲν νῦν δῦτε	θαλάσσης	εὐρέα κόλπον, ὀψόμεναί τε γέρονθ'
[3, 2]	τὰ πολίσματα, ὁπόσα ἦν ἀπωτέρω	θαλάσσης	καὶ ἄλλως ἀσθενῆ, ταῦτα μὲν
[3, 23]	ἐκφυγὼν δὲ οὐ πόρρω κατέδυ	θαλάσσης,	καί σφισιν ὁμοῦ τῶν ὀνειράτων
[3, 24]	ἐν δεξιᾷ Γυθίου Λᾶς ἐστι,	θαλάσσης	μὲν δέκα στάδια, Γυθίου δὲ
[3, 26]	Μεσσηνίας ἀποτεμομένου. ἀπέχει δὲ Καρδαμύλη	θαλάσσης	μὲν ὀκτὼ σταδίους, Λεύκτρων δὲ
[3, 22]	τριάκοντα (προελθόντι που σταδίους ἐπὶ	θαλάσσης	πόλις ἐστὶν Ἀκρίαι· θέας δὲ
[3, 23]	ἐστιν. ἐν Κυθήροις δὲ ἐπὶ	θαλάσσης	Σκάνδειά ἐστιν ἐπίνειον, Κύθηρα δὲ
[3, 16]	Λυγοδέσμαν τὴν αὐτήν, ὅτι ἐν	θάμνῳ	λύγων εὑρέθη, περιειληθεῖσα δὲ ἡ
[3, 23]	αὐτὸν παρά του τῶν μισθοφόρων	θάνατον	βίαιον ἐν μέρει χάριτος εὕρασθαι.
[3, 15]	Ἱπποκόωντος, ὅτι μετὰ τὸν Ἰφίτου	θάνατον	καθαρσίων ἕνεκα ἐλθόντα αὐτὸν ἐν
[3, 5]	Ὄλυνθον νόσος τε ἐξαίφνης καὶ	θάνατος	ἐπέλαβεν ἀπ' αὐτῆς. ~Ἀγησιπόλιδος δὲ
[3, 18]	μαντείαν, ἄλλα δὲ Ὕπνου καὶ	Θανάτου·	καὶ σφᾶς ἀδελφοὺς εἶναι κατὰ
[3, 9]	τὰ πρότερα εὐεργέτην ὄντα ζημιοῖ	θανάτῳ,	Τιθραύστην δὲ κατέπεμψεν ἐπὶ θάλασσαν,
[3, 10]	ὡς ἐκομίσθη σφίσιν ὁ νεκρός,	θάπτουσιν	αὐτὸν βασιλέων τιμήσαντες μάλιστα. (Ἀρχιδάμου
[3, 3]	εἴτε καὶ κρύφα οἱ προσήκοντες	θάπτουσιν	αὐτόν. (ἐπὶ μὲν δὴ Εὐρυκράτους
[3, 11]	Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ κατὰ μαντείαν	θάπτουσιν	ἐνταῦθα. παρὰ δὲ τοῦ Ὀρέστου
[3, 25]	νῦν μὲν οὐδὲν ὥστε καὶ	θαῦμα	εἶναι παρεχομένη, πρότερον δὲ τοῖς
[3, 26]	τὴν πέτραν. τοῦτό τε δὴ	θαῦμά	ἐστι καὶ οἱ μύρμηκες αὐτόθι
[3, 8]	τὸν ἀπ' αὐτῆς ἥκιστα ἀνθρώπων	θαυμάσαι·	ὅτι γὰρ μὴ τῇ Κυνίσκᾳ
[3, 24]	αὐτὴν περιοῦσαν ἔτι εὑρεῖν ἐπιφανῶς	θάψαι,	Διόνυσον δὲ ἀναθρέψαι λέγουσιν. (ἐπὶ
[3, 16]	παρθένοι, καλούμεναι κατὰ ταὐτὰ ταῖς	θεαῖς	καὶ αὗται Λευκιππίδες. τὸ μὲν
[3, 16]	τῶν ἀγαλμάτων ἱερασαμένη τις ταῖς	θεαῖς	Λευκιππὶς ἐπεκόσμησε, πρόσωπον ἀντὶ τοῦ
[3, 18]	παρ' Ἀλέξανδρον κριθησομένας ἄγει τὰς	θεάς,	Ἄδραστος δὲ καὶ Τυδεὺς Ἀμφιάραον
[3, 11]	τοῖς Σπάρτην ἔχουσίν ἐστιν ἀγορὰ	θέας	ἀξία, καὶ τῆς τε γερουσίας
[3, 18]	ἥγηνται. (τὰ δὲ ἐν Ἀμύκλαις	θέας	ἄξια ἀνὴρ (γὰρ) πένταθλός ἐστιν
[3, 26]	στενήν, τὰ δὲ ἔνδον παρεχόμενον	θέας	ἄξια. Γερηνίας δὲ ὡς ἐς
[3, 17]	καὶ μάλιστα ἦν ἐμοὶ δοκεῖν	θέας	ἄξια. (ἔστι δὲ καὶ ἕτερον
[3, 14]	τάφου τὸ θέατρον, λίθου λευκοῦ,	θέας	ἄξιον. τοῦ θεάτρου δὲ ἀπαντικρὺ
[3, 21]	τοὺς παῖδας ἔφευγεν ἐκ Σπάρτης.	θέας	δὲ ἄξια αὐτόθι ἰδὼν Ἀσκληπιοῦ
[3, 25]	Ἀμφιάνακτος υἱὸς ὢν τοῦ Ἀντιμάχου.	θέας	δὲ ἄξια ἐν Οἰτύλῳ Σαράπιδός
[3, 26]	ἤδη καὶ τοῦτο ἐν Ἐλευθερολάκωσι·	θέας	δὲ αὐτόθι ἄξια Διονύσου καὶ
[3, 22]	ἐπὶ θαλάσσης πόλις ἐστὶν Ἀκρίαι·	θέας	δὲ αὐτόθι ἄξια Μητρὸς θεῶν
[3, 23]	θαλάσσης ἐπὶ μετεώρῳ μὲν ᾤκισται,	θέας	δὲ αὐτόθι ἄξια τὸ μὲν
[3, 19]	καὶ ἀπ' ἐκείνου κώμη διαμένουσα	θέας	παρείχετο ἄξιον ἱερὸν Ἀλεξάνδρας καὶ
[3, 22]	οἴκαδε ἀνασωθεὶς ἄγαλμα Θέτιδος καὶ	θεὰς	Πραξιδίκας ἱδρύσατο ἐγγὺς τῆς Μιγωνίτιδος.
[3, 25]	λιμένας φασὶ καὶ τὰς ναῦς	θεάσασθαι	παρεῖχε. τοῦτο ἔπαυσε γυνὴ τὸ
[3, 14]	οὐ πολὺ τοῦ τάφου τὸ	θέατρον,	λίθου λευκοῦ, θέας ἄξιον. τοῦ
[3, 14]	λίθου λευκοῦ, θέας ἄξιον. τοῦ	θεάτρου	δὲ ἀπαντικρὺ Παυσανίου τοῦ Πλαταιᾶσιν
[3, 15]	φασιν ἱερείων ἀπορήσαντα ἀλλοίων. (τοῦ	θεάτρου	δὲ οὐ πόρρω Ποσειδῶνός τε
[3, 23]	γὰρ ἀφορῶντι ἐς κέρδος τὰ	θεῖα	ὕστερα λημμάτων οὗτος οὖν ὁ
[3, 2]	νόμους ἐπὶ τῆς Ἀγησιλάου βασιλείας·	θεῖναι	δὲ αὐτὸν λέγουσιν οἱ μὲν
[3, 5]	ἐνταῦθα ἱκέτας, οὐδὲ ἀρχὴν ἐξαιτῆσαι	θελήσαντες.	(Παυσανίου δὲ φυγόντος οἱ μὲν
[3, 26]	οὐδὲ ἀρχὴν ἐν τῷ ναῷ	θέλουσιν	ὀνομάζειν αὐτόν, οἷα ἐπιστάμενοι φονέα
[3, 15]	ποιησάμενον ζῴδιον καὶ ὄνομα Ἀφροδίτην	θέμενον	ἐλπίζειν ἀμύνεσθαι τὴν θεόν. ~πλησίον
[3, 2]	ἐς Κροῖσον ὑπὸ Λυκούργου τοῦ	θεμένου	τοὺς νόμους φησὶν ἐπιτροπευθῆναι παῖδα
[3, 16]	(Λακεδαιμόνιοι δὲ καὶ Λυκούργῳ τῷ	θεμένῳ	τοὺς νόμους οἷα δὴ θεῷ
[3, 12]	ἔτι ἐκκλησιάζουσι. ταύτην τὴν Σκιάδα	Θεοδώρου	τοῦ Σαμίου φασὶν εἶναι ποίημα,
[3, 18]	τὸν Ἁρμονίας δῶρα κομίζουσιν οἱ	θεοί.	καὶ Ἀχιλλέως μονομαχία πρὸς Μέμνονα
[3, 18]	ἄγουσα Ἡρακλέα συνοικήσοντα ἀπὸ τούτου	θεοῖς.	(παραδίδωσι δὲ καὶ Πηλεὺς Ἀχιλλέα
[3, 13]	δὲ ἐν οἰκίᾳ Κριοῦ τοῦ	Θεοκλέους,	ἀνδρὸς μάντεως· τούτου δὲ τοῦ
[3, 14]	(καλεῖται δὲ ἐν τῇ Σπάρτῃ	Θεομηλίδα	χωρίον· κατὰ τοῦτο τῆς πόλεως
[3, 15]	ἄλλων ἐδόξαζεν ἐναντιοῦσθαί οἱ τὴν	θεόν·	αἶγας δὲ αὐτὸν θῦσαί φασιν
[3, 17]	φασιν αὐτὸ καὶ Εἰλείθυιαν νομίσαι	θεὸν	γενομένου σφίσιν ἐκ Δελφῶν μαντεύματος.
[3, 23]	ἄδειαν τοῖς ἐργαζομένοις διὰ τὸν	θεὸν	δοκούσης παρέχειν, Μηνοφάνης Μιθριδάτου στρατηγὸς
[3, 17]	τε καὶ ὕμνον ἐς τὴν	θεόν.	(ἐπείργασται δὲ τῷ χαλκῷ πολλὰ
[3, 13]	δὲ ὀργήν σφισιν ἔχειν τὸν	θεὸν	θυσίαις ἱλάσκονται καὶ Ἀπόλλωνα ὀνομάζουσι
[3, 11]	τοῦ χρησμοῦ, διδόναι οἱ τὸν	θεὸν	μαντευομένῳ πέντε ἀγῶνας πολέμῳ κρατῆσαι.
[3, 22]	ἱερόν ἐστιν Ἀσκληπιοῦ· Φιλόλαον τὸν	θεὸν	ὀνομάζουσι. τὰ δὲ ὀστᾶ ἐν
[3, 15]	δὴ ἕτερον λόγον, ὡς τὴν	θεὸν	πέδαις ἐτιμωρεῖτο ὁ Τυνδάρεως, γενέσθαι
[3, 15]	Ἀφροδίτην θέμενον ἐλπίζειν ἀμύνεσθαι τὴν	θεόν.	~πλησίον δὲ Ἱλαείρας καὶ Φοίβης
[3, 25]	τοῦ Ἀχιλλέως, οἱ δὲ εἶναι	θεὸν	Πύρριχον τῶν καλουμένων (Κουρήτων· εἰσὶ
[3, 18]	ὁ Λύσανδρος καὶ Λακεδαιμονίους τὸν	θεὸν	σέβειν προήγαγεν ἐς πλέον, Ἀφυταῖοι
[3, 9]	καὶ Ἀγαμέμνων ἐνταῦθα ἱλασάμενος τὴν	θεὸν	τὸν ἐς Τροίαν στόλον ἤγαγεν.
[3, 18]	τοῖς ἵπποις καὶ θηρία ἄνω	θέοντα,	τῇ μὲν πάρδαλις, κατὰ δὲ
[3, 7]	ὀλέθρῳ καὶ φυγῇ τῇ σφετέρᾳ.	(Θεόπομπον	δὲ τὸν Νικάνδρου βασιλεύσαντα μετὰ
[3, 3]	τῷ προτέρῳ πρὸς Μεσσηνίους πολέμῳ	Θεόπομπον	τὸν Νικάνδρου, βασιλέα ὄντα τῆς
[3, 7]	χώρας Λακεδαιμονίοις ἀγὼν πρὸς Ἀργείους,	Θεόπομπος	δὲ αὐτὸς οὐ μετέσχε τοῦ
[3, 10]	δὲ ἐμοὶ δοκεῖν τὸ Θηβαίων.	Θεόπομπος	δὲ ὁ Δαμασιστράτου τόν τε
[3, 7]	προελθόντι ἐς τὴν Μεσσηνίαν συγγραφήν.	Θεοπόμπου	δὲ ἔτι ἔχοντος τὴν ἀρχὴν
[3, 7]	λύπης τὸ πλέον· Ἀρχίδαμον γὰρ	Θεοπόμπου	ζῶντος ἔτι ἐπιλαμβάνει τὸ χρεών.
[3, 16]	τοῦ ναοῦ δὲ ἀπαντικρὺ μνῆμα	Θεοπόμπου	τοῦ Νικάνδρου, τὸ δὲ Εὐρυβιάδου
[3, 3]	ἀνεζήτουν· ἀνεζήτουν δὲ αὐτὰ ἐκ	θεοπροπίου	Σπαρτιᾶται. συνῆκεν οὖν ὁ Λίχας
[3, 3]	ἡρώων καλουμένων ἂν εἶπεν ὁ	θεὸς	ἀνθρώπῳ πῆμα εἶναι τὸν χαλκόν.
[3, 23]	δὲ ὕστερον τούτων ἠνάγκασεν ὁ	θεὸς	αὐτόχειρα αὑτοῦ καταστῆναι, τῆς τε
[3, 5]	ἔφθειρεν· ἔσεισέ τε δὴ ὁ	θεὸς	καὶ ὁ Ἀγησίπολις οὐδ' οὕτω
[3, 5]	καὶ οὐ παρίει σείων ὁ	θεὸς	καί τινες καὶ ἀπώλοντο τῶν
[3, 23]	ἐστιν ἀρχαιότατον· αὐτὴ δὲ ἡ	θεὸς	ξόανον ὡπλισμένον. (πλέοντι δὲ ἐκ
[3, 19]	δὲ ᾗ καθίζοιτο ἂν ὁ	θεός,	οὐ διὰ παντὸς κατὰ τοῦτο
[3, 26]	δεηθῶσιν, ὀνείρατα δείκνυσί σφισιν ἡ	θεός.	χαλκᾶ δὲ ἕστηκεν ἀγάλματα ἐν
[3, 23]	(τὸ μέντοι μήνιμα ἐκ τοῦ	θεοῦ	διέφυγεν οὔτε Μηνοφάνης οὔτε αὐτὸς
[3, 21]	τῷ ναῷ, καὶ πηγὴ τοῦ	θεοῦ	καὶ Δήμητρος ἱερὸν ἅγιον καὶ
[3, 8]	Ἠλείαν. (τότε μὲν δὴ τοῦ	θεοῦ	σείσαντος ὀπίσω τὸ στράτευμα ἀπεχώρησεν
[3, 22]	τὰς Ἀκρίας ἔχοντες, ὁπόσα τῆς	θεοῦ	ταύτης Πελοποννησίοις ἱερά ἐστιν, ἐπεὶ
[3, 2]	ὑπὲρ τῶν νόμων οὐκ ἄνευ	θεοῦ	τὸν Μίνω. ᾐνίξατο δὲ καὶ
[3, 21]	λίμνῃ ναὸς καὶ ἄγαλμα τοῦ	θεοῦ.	τοὺς δὲ ἰχθῦς δεδοίκασιν ἐξαιρεῖν,
[3, 13]	τῆς πρὸς Ἴδαν καὶ Λυγκέα	θεοὺς	τοὺς Τυνδάρεω παῖδας καὶ οὐ
[3, 19]	αὐτὴν ὑποχείριον, ἐπιπέμψαι οἱ λουμένῃ	θεραπαίνας	Ἐρινύσιν ἴσα> ἐσκευασμένας· καὶ αὗται
[3, 16]	ὑστεραίαν παρθένος μὲν ἐκείνη καὶ	θεραπεία	πᾶσα ἡ περὶ τὴν παῖδα
[3, 20]	τούτῳ τὴν παλινῳδίαν ἐποίησεν· ~ἐν	Θεράπνῃ	δὲ κρήνην τὴν Μεσσηίδα ἰδὼν
[3, 19]	λέων δ' ὣς ἄγρια οἶδεν.	(Θεράπνη	δὲ ὄνομα μὲν τῷ χωρίῳ
[3, 20]	ἐφ' ἡμῶν, οὐ τὴν ἐν	Θεράπνῃ	Μεσσηίδα καλεῖσθαι τὸ ἀρχαῖον· ἡ
[3, 19]	ἐκ τῆς πόλεως ὁδὸς ἐς	Θεράπνην	ἄγει· (κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν
[3, 20]	ἱερὸν ἐν δεξιᾷ τῆς ἐς	Θεράπνην	ὁδοῦ. (Θεράπνης δὲ οὐ πόρρω
[3, 20]	δεξιᾷ τῆς ἐς Θεράπνην ὁδοῦ.	(Θεράπνης	δὲ οὐ πόρρω Φοιβαῖον καλούμενόν
[3, 14]	Φοιβαῖόν ἐστιν ἐκτὸς τῆς πόλεως,	Θεράπνης	οὐ πολὺ ἀφεστηκός. ἐνταῦθα ἑκατέρα
[3, 14]	οἳ πρὸς Μήδους τὸν ἐν	Θερμοπύλαις	ἀγῶνα ὑπέμειναν. (καλεῖται δὲ ἐν
[3, 5]	πολεμίων ἀποληφθεῖσι, τό τε ἐν	Θερμοπύλαις	καὶ ἐν τῇ Σφακτηρίᾳ νήσῳ
[3, 4]	τριακοσίοις ὁμοῦ Λακεδαιμονίων ἀπήντησεν ἐς	Θερμοπύλας.	γεγόνασι μὲν δὴ πόλεμοι καὶ
[3, 4]	σὺν ὀλίγοις, οὓς ἠγάγετο ἐς	Θερμοπύλας,	ἐγένετο ἂν ἐμποδὼν μηδὲ ἀρχὴν
[3, 12]	Ἀλφειοῦ· Λακεδαιμονίων δὲ τῶν ἐς	Θερμοπύλας	στρατευσαμένων λόγου μάλιστα ἀξίως μαχέσασθαι
[3, 14]	τεσσαράκοντα ἔτεσιν ὕστερον ἀνελομένου ἐκ	Θερμοπυλῶν	τοῦ Παυσανίου. κεῖται δὲ καὶ
[3, 25]	δὲ λέγουσιν αὐτὰ τὰς ἀπὸ	Θερμώδοντος	γυναῖκας. (ἀπὸ δὲ Πυρρίχου καταβάντι
[3, 16]	δίδυμοι λαμβάνουσι, θυγατέρες δὲ ἦσαν	Θερσάνδρου	τοῦ Ἀγαμηδίδα, βασιλεύοντος μὲν Κλεωναίων,
[3, 15]	τὸν Αὐτεσίωνος τοῦ Τισαμενοῦ τοῦ	Θερσάνδρου	φασίν, ἡνίκα ἀποικίαν ἔστελλεν ἐπὶ
[3, 18]	Λακεδαίμονα Χάρισιν ἐνταῦθα ἱερὸν καὶ	θέσθαι	τὰ ὀνόματα ἥγηνται. (τὰ δὲ
[3, 18]	Ἀφίδνῃ μάχην Θησέως τε ἐν	Θεσπρώτοις	ἐχομένου καὶ Ἀθηναίων οὐχ ὁμονοούντων
[3, 6]	ἐπὶ Δηλίῳ καὶ ὕστερον ἐν	Θεσσαλίᾳ	Λεωσθένην. (Κλεομβρότου δὲ ὁ μὲν
[3, 20]	σύμπαν γένος ἀπὸ τῆς ἐν	Θεσσαλίᾳ	ποτὲ καλουμένης Ἑλλάδος. (ἐκ τούτου
[3, 9]	διεξελθὼν τὴν Θρᾴκην ἀφίκετο ἐς	Θεσσαλίαν,	ἐνταῦθα οἱ Θεσσαλοὶ χάριτι τῇ
[3, 7]	καὶ ἐπὶ τοὺς Ἀλευάδας ἐς	Θεσσαλίαν·	καί οἱ καταστρέψασθαι Θεσσαλίαν πᾶσαν
[3, 7]	ἐς Θεσσαλίαν· καί οἱ καταστρέψασθαι	Θεσσαλίαν	πᾶσαν ἐξὸν ἅτε ἀεὶ νικῶντι
[3, 9]	αὐτοῖς τὴν Ἀθηναίων. (Ἀγησίλαος δὲ	Θεσσαλίαν	τε διεξῆλθε τρεψάμενος αὐτῶν τὸ
[3, 9]	ἀφίκετο ἐς Θεσσαλίαν, ἐνταῦθα οἱ	Θεσσαλοὶ	χάριτι τῇ ἐς Θηβαίους τοῦ
[3, 13]	πρὸς μητρὸς ἀπὸ τοῦ Πλευρῶνος·	Θέστιον	γὰρ τὸν Λήδας πατέρα Ἄσιός
[3, 19]	οὐρανόν. εἰσὶ δὲ καὶ αἱ	Θεστίου	θυγατέρες ἐπὶ τῷ βωμῷ, καὶ
[3, 14]	καὶ τό τε ξόανον τῆς	Θέτιδος	ἀνεῦρεν ἔχουσαν καὶ ναὸν μετ'
[3, 14]	ἐν δὲ αὐταῖς εἶναι Κλεώ,	Θέτιδος	δὲ αὐτὴν ἱέρειαν εἶναι. ταύτην
[3, 14]	(τὸ μὲν δὴ ξόανον τῆς	Θέτιδος	ἐν ἀπορρήτῳ φυλάσσουσι· Δήμητρα δὲ
[3, 22]	Τροίας πόρθησιν οἴκαδε ἀνασωθεὶς ἄγαλμα	Θέτιδος	καὶ θεὰς Πραξιδίκας ἱδρύσατο ἐγγὺς
[3, 14]	λέγουσιν. (τὸ δὲ ἱερὸν τῆς	Θέτιδος	κατασκευασθῆναί φασιν ἐπ' αἰτίᾳ τοιαύτῃ·
[3, 21]	ἀρχὴν Ὅμηρος ἐν Ἰλιάδι ἐν	Θέτιδος	λόγοις· ὑμεῖς μὲν νῦν δῦτε
[3, 20]	ἀπὸ ἀνδρὸς λέγουσιν ἱερασαμένου τῷ	θεῷ.	ἐντεῦθέν ἐστιν ἀπιοῦσιν ἐκ τοῦ
[3, 14]	ναὸν μετ' αὐτῆς ἱδρύσατο τῇ	θεῷ·	ἐποίει δὲ ταῦτα ἡ Λεανδρὶς
[3, 15]	ἐπονομάζειν Αἰγοφάγον καὶ αἶγας τῇ	θεῷ	θύειν. Ἡρακλέα δὲ λέγουσιν ἱδρύσασθαι
[3, 13]	γαμουμένῃ νενομίκασι τὰς μητέρας τῇ	θεῷ	θύειν. τοῦ λόφου δὲ κατὰ
[3, 13]	ἥρωι τούτῳ πρὶν ἢ τῷ	θεῷ	θύουσιν αἱ Διονυσιάδες καὶ αἱ
[3, 8]	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ θύειν τῷ	θεῷ	καὶ τὸν ἀγῶνα ἐξεῖναί σφισιν
[3, 22]	ἄλσος· (ἑορτὴν δὲ ἄγουσι τῷ	θεῷ	κατὰ ἔτος, ἐν ᾗ γυναιξίν
[3, 17]	Κλεονίκῃ τε ἀπέδωκε καὶ τῷ	θεῷ.	Λακεδαιμόνιοι δὲ ἐκτελοῦντες πρόσταγμα ἐκ
[3, 14]	Ἀγνίτας, ὅτι ἦν ἄγνου τῷ	θεῷ	ξόανον· ἡ δὲ ἄγνος λύγος
[3, 16]	θεμένῳ τοὺς νόμους οἷα δὴ	θεῷ	πεποιήκασι καὶ τούτῳ ἱερόν. τάφος
[3, 16]	νῦν τηλικοῦτο ὄνομα τῇ Ταυρικῇ	θεῷ,	ὥστε ἀμφισβητοῦσι μὲν Καππάδοκες καὶ
[3, 15]	ἅμα Ἡρακλεῖ· περιιόντι δὲ καὶ	θεωμένῳ	τὴν πόλιν, ὡς ἐγίνετο κατὰ
[3, 22]	ἱερόν ἐστιν αὐτόθι ἀρχαῖον κοινὸν	θεῶν	ἁπάντων καὶ περὶ αὐτὸ ἄλσος
[3, 22]	ἐπὶ Κοδδίνου πέτρᾳ Μητρός ἐστι	θεῶν	ἀρχαιότατον ἁπάντων ἄγαλμα· ποιῆσαι δὲ
[3, 21]	ὕδασι συντελοῦσι μάλιστα ἐς κάλλος.	θεῶν	δὲ αὐτόθι πρὸ μὲν τῆς
[3, 25]	εἰ τὸ φρέαρ τοῦτο ἐπιλείποι.	θεῶν	δὲ ἐν τῇ γῇ σφισιν
[3, 14]	ἐσέχουσαν ἀπὸ τούτου φασὶν ὀνομασθῆναι·	θεῶν	δὲ ἱερὰ Ποσειδῶνός ἐστιν Ἱπποκουρίου
[3, 19]	καὶ (ἄγαλμα) Ἀγαμέμνονος νομιζόμενον μνῆμα.	θεῶν	δὲ σέβουσιν οἱ ταύτῃ τόν
[3, 4]	ἔκ τε ἡρώων ὁμοῦ καὶ	θεῶν	ἐς τὸ αὐτὸ τῷ Κλεομένει
[3, 21]	δὲ ἐπεργασθῶσιν, ἐπικοσμήσαιεν ἂν καὶ	θεῶν	ἱερά, κολυμβήθραις δὲ καὶ ὕδασι
[3, 26]	μοι δοκοῦσιν ἕνεκα οἱ ταύτῃ	θεῶν	μάλιστα Ἀσκληπιὸν τιμᾶν, ἅτε Ἀρσινόης
[3, 25]	Ἀθηναῖον ὄντα ἀποφαίνουσι, τιμῶσι δὲ	θεῶν	μάλιστα Ἰσσωρίαν Ἄρτεμιν, καὶ πηγή
[3, 22]	θέας δὲ αὐτόθι ἄξια Μητρὸς	θεῶν	ναὸς καὶ ἄγαλμα λίθου. παλαιότατον
[3, 16]	τὸ δὲ εὐμενὲς ἐκ τῶν	θεῶν	οὐ κατὰ ταὐτὰ Ἡρακλεῖ καὶ
[3, 4]	χώρας καὶ τῆς καλουμένης Ὀργάδος	θεῶν	τε τῶν ἐν Ἐλευσῖνι ἱερᾶς,
[3, 9]	γῆν προσεῖχεν ἐρρωμένως. (καί οἱ	θεῶν	τις ἐβάσκηνε μὴ ἀγαγεῖν τὰ
[3, 14]	σκύλακα κυνὸς τῷ Ἐνυαλίῳ θύουσι,	θεῶν	τῷ ἀλκιμωτάτῳ κρίνοντες ἱερεῖον κατὰ
[3, 19]	καὶ Ἡρακλῆς ὑπὸ Ἀθηνᾶς καὶ	θεῶν	τῶν ἄλλων καὶ οὗτος ἀγόμενος
[3, 4]	Ἀρταύκτην καὶ Μεγαρεῦσιν οὔ ποτε	θεῶν	τῶν ἐν Ἐλευσῖνι ὄντων ἐξεγένετο
[3, 8]	Ἀριστοκρίτου καὶ Ἆγις ὅρκους μὲν	θεῶν	ὑπερέβησαν, οὓς ὤμοσαν Ἀθηναίοις ἐν
[3, 25]	φερούσης οὔτε ἕτοιμον ὂν πεισθῆναι	θεῶν	ὑπόγαιον εἶναί τινα οἴκησιν ἐς
[3, 9]	τείχους ἀποθανεῖν τοὺς ἐγκαταληφθέντας ἔγνωσαν.	Θηβαῖοι	μὲν οὖν κατὰ τὰ αὐτὰ
[3, 9]	τὴν Πριάμου. θύοντος δὲ αὐτοῦ	Θηβαῖοι	σὺν ὅπλοις ἐπελθόντες τῶν τε
[3, 5]	μάχης ἄρξων. ἐνταῦθα οἵ τε	Θηβαῖοι	(τὰ) ἐναντία ἐτάσσοντο καὶ Θρασύβουλος
[3, 9]	μητρὸς μὲν τῆς Ἀγησιλάου πατήρ,	Θηβαίοις	δὲ εἶχεν ἐπιτηδείως καὶ ἐγεγόνει
[3, 9]	Λακεδαίμονα ἐλθόντες οἱ Φωκεῖς τοῖς	Θηβαίοις	ἐπέκειντο καὶ ἐδίδασκον οἷα ἐπεπόνθεσαν
[3, 10]	ἱερὸν Φωκεῖς τὸ ἐν Δελφοῖς.	Θηβαίοις	μὲν δὴ πολεμεῖν τοῖς Φωκεῦσιν
[3, 17]	ἐξίσχουσα οὐκ ἔστι, καθὰ δὴ	Θηβαίοις	τε ἡ Καδμεία καὶ ἡ
[3, 9]	αὐτῶν. Λακεδαιμονίοις δὲ πόλεμον πρὸς	Θηβαίους	ἔδοξεν ἄρασθαι· ἐποιοῦντο δὲ ἐς
[3, 9]	καὶ αὖθις διὰ Βοιωτῶν διώδευσε	Θηβαίους	ἐν Κορωνείᾳ καὶ τὸ ἄλλο
[3, 5]	οὕτω σπονδάς τε πρὸς τοὺς	Θηβαίους	ἐποιήσατο καὶ τοὺς ὑπὸ τῷ
[3, 9]	(ἐπηγάγοντο οὖν οἱ Λοκροὶ συμμάχους	Θηβαίους	καὶ τὴν Φωκίδα ἐπόρθησαν· ἐς
[3, 9]	οἱ Θεσσαλοὶ χάριτι τῇ ἐς	Θηβαίους	τοῦ πρόσω τὸν Ἀγησίλαον ἐπειρῶντο
[3, 9]	εἶναι λέγονται καὶ Σωδάμας, ἐν	Θήβαις	δὲ Ἀνδροκλείδης καὶ Ἰσμηνίας καὶ
[3, 5]	Ἁλιαρτίων τεῖχος οὐκ ἐθελόντων ἀπὸ	Θηβαίων	ἀφίστασθαι. ἐσεληλύθεσαν δὲ ἤδη καὶ
[3, 9]	ἀμφισβητήσιμος (γῆ) ἐκ ταύτης ὑπὸ	Θηβαίων	ἐπαρθέντες τῶν περὶ Ἰσμηνίαν τόν
[3, 10]	ἔχθος δὲ ἐμοὶ δοκεῖν τὸ	Θηβαίων.	Θεόπομπος δὲ ὁ Δαμασιστράτου τόν
[3, 5]	ἀφίστασθαι. ἐσεληλύθεσαν δὲ ἤδη καὶ	Θηβαίων	καὶ Ἀθηναίων τινὲς κρύφα ἐς
[3, 9]	ὅπλα μὲν (ἐπὶ σφᾶς) ἐπὶ	Θήβας	δεόμενοι μὴ κινῆσαι, δίκῃ δὲ
[3, 9]	μάλιστα. (ἀπεστάλη δὲ καὶ ἐς	Θήβας	πρεσβεύειν Ἀριστομηλίδας, μητρὸς μὲν τῆς
[3, 5]	πολὺν χρόνον Λακεδαιμονίων συλλεγόντων ἐπὶ	Θήβας	στρατιάν αἰτία δὲ ἥτις ἐγένετο
[3, 5]	ἐπῆγε δὲ ὅμως ἐπὶ τὰς	Θήβας	τὸν στρατὸν καὶ διενοεῖτο ὡς
[3, 15]	τῶν τε ἀπογόνων, Οἰολύκου τοῦ	Θήρα	καὶ Αἰγέως τοῦ Οἰολύκου. ποιῆσαι
[3, 1]	καὶ ἐποίησαν (λαβόντες λογισμὸν ὅτι	Θήρᾳ	μὲν ἐς αὐτὸν ἀνῄει Κάδμον
[3, 18]	ἀπὸ τῶν Τριτώνων ὑός ἐστι	θήρα	τοῦ Καλυδωνίου καὶ Ἡρακλῆς ἀποκτείνων
[3, 15]	τὴν νῆσον ἣ νῦν ἀπὸ	Θήρα	τούτου τὸ ὄνομα ἔσχηκε, τὸ
[3, 1]	μέγα ἀπεχθείας ὅμως ἐν κοινῷ	Θήρᾳ	τῷ Αὐτεσίωνος, ἀδελφῷ τῆς μητρὸς
[3, 1]	οἱ καὶ νῦν ἔτι οἱ	Θηραῖοι	κατὰ ἔτος ἐναγίζουσιν ὡς οἰκιστῇ·
[3, 14]	καὶ τοῦ στόλου μετασχεῖν τῷ	Θηραίῳ	Βάττῳ καὶ Κυρήνην οἰκίσαι σὺν
[3, 15]	ἑτέραν ὁδὸν ἀπὸ τοῦ Δρόμου·	Θήραν	δὲ ἀναθεῖναι τὸν Αὐτεσίωνος τοῦ
[3, 1]	τῆς προθυμίας τῆς ἐς τὸν	Θήραν	ἐς τὸ αὐτὸ συνῆλθον αἱ
[3, 1]	ἀποικίαν. τὴν δὲ ἀποικίαν ὁ	Θήρας	ἔστελλεν ἐς τὴν νῆσον τὴν
[3, 1]	ἡγεμόνα εἶναι τῶν ἐποίκων. καὶ	Θήρας	μὲν τῇ τε νήσῳ μετέβαλεν
[3, 20]	δὲ τὸ μεταξὺ καὶ Εὐόρα	Θήρας	ὀνομάζοντες Λητώ φασιν ἀπὸ τῶν
[3, 24]	κρουνὸς ἐκβάλλων ἐκ πέτρας· Ἀταλάντην	θηρεύουσαν	ἐνταῦθά φασιν, ὡς ἠνιᾶτο ὑπὸ
[3, 21]	δὲ ἰχθῦς δεδοίκασιν ἐξαιρεῖν, τὸν	θηρεύσαντα	ἁλιέα γενέσθαι λέγοντες ἐξ ἀνθρώπου.
[3, 18]	εἰσιν ὑπὸ τοῖς ἵπποις καὶ	θηρία	ἄνω θέοντα, τῇ μὲν πάρδαλις,
[3, 20]	οὐ πόρρω καλούμενός ἐστιν Εὐόρας,	θηρία	καὶ ἄλλα τρέφων καὶ αἶγας
[3, 18]	καὶ Βελλεροφόντης τὸ ἐν Λυκίᾳ	θηρίον,	καὶ Ἡρακλῆς τὰς Γηρυόνου βοῦς
[3, 19]	Διοσκούρους φασὶ κομίσαι ἐκ Κόλχων·	(Θηρίταν	δὲ ἐπονομάζουσιν ἀπὸ Θηροῦς, ταύτην
[3, 19]	δ' ἂν ἀκηκοότες παρὰ Κόλχων	Θηρίταν	λέγοιεν, ἐπεὶ Ἔλληνές γε οὐκ
[3, 19]	τροφὸν Θηρώ· δοκεῖν δέ μοι	Θηρίτας	οὐ διὰ τὴν τροφὸν ἡ
[3, 19]	Κόλχων· (Θηρίταν δὲ ἐπονομάζουσιν ἀπὸ	Θηροῦς,	ταύτην γὰρ τροφὸν εἶναι τοῦ
[3, 19]	γε οὐκ ἴσασιν Ἄρεως τροφὸν	Θηρώ·	δοκεῖν δέ μοι Θηρίτας οὐ
[3, 3]	κατάγουσιν ἐς Ἀθήνας ἐκ Σκύρου	Θησέα,	ἄλλως δὲ οὐκ εἶναί σφισιν
[3, 24]	ἢ καθ' ἡλικίαν τὴν αὑτοῦ·	Θησέα	δὲ ἴσμεν ἁρπάσαντα Ἑλένην. οὕτως
[3, 24]	καὶ ἄλλα διηγούμενον καὶ ὅτι	Θησέα	ἰδεῖν ἐθελήσαι καὶ Πειρίθουν προτέρους
[3, 18]	Φινέως ἀπελαύνουσιν· Πειρίθους τε καὶ	Θησεὺς	ἡρπακότες εἰσὶν Ἑλένην καὶ ἄγχων
[3, 18]	δεδεμένον τε καὶ ἀγόμενον ὑπὸ	Θησέως	ζῶντα· καὶ Φαιάκων χορός ἐστιν
[3, 12]	ἡρῷα Ἱππολύτου τέ ἐστι τοῦ	Θησέως	καὶ Αὐλῶνος Ἀρκάδος, υἱοῦ δὲ
[3, 3]	δὲ (δὴ) τὰ ὀστᾶ τοῦ	Θησέως	Κίμων ὁ Μιλτιάδου, σοφίᾳ χρησάμενος
[3, 18]	Ὄρειον Κένταυρον μάχη πεποίηται καὶ	Θησέως	πρὸς Ταῦρον τὸν Μίνω. πεποίηται
[3, 18]	γενέσθαι δοκῶ πρὸς Ἀφίδνῃ μάχην	Θησέως	τε ἐν Θεσπρώτοις ἐχομένου καὶ
[3, 10]	Λεωνίδου μάχῃ νικήσαντες. (ἐν δὲ	Θόρνακι	ἐς γὰρ τοῦτον ἀφίξῃ προιών
[3, 11]	Ἀμύκλαις κατεχρήσαντο ἀγάλματος. ~ἀπὸ δὲ	Θόρνακος	προελθόντι ἔστιν ἡ πόλις, Σπάρτη
[3, 18]	παρέντι δὲ Ἡρακλέους μάχην πρὸς	Θούριον	τῶν γιγάντων καὶ Τυνδάρεω πρὸς
[3, 18]	ἐπείργασται, Διομήδην τε Ἡρακλῆς τὸν	Θρᾷκα	καὶ ἐπ' Εὐήνῳ τῷ ποταμῷ
[3, 13]	Κόρης Σωτείρας· ποιῆσαι δὲ τὸν	Θρᾷκα	Ὀρφέα λέγουσιν, οἱ δὲ Ἄβαριν
[3, 9]	ἐς Σηστὸν καὶ διεξελθὼν τὴν	Θρᾴκην	ἀφίκετο ἐς Θεσσαλίαν, ἐνταῦθα οἱ
[3, 5]	Θηβαῖοι (τὰ) ἐναντία ἐτάσσοντο καὶ	Θρασύβουλος	ἀπέχειν οὐ πολὺ ἀπηγγέλλετο ἄγων
[3, 5]	τὴν Ἀττικὴν ἀφίκετο ὁ Παυσανίας	Θρασυβούλῳ	καὶ Ἀθηναίοις πολέμιος τῷ λόγῳ,
[3, 8]	ἐσβαλοῦντες· οἱ δὲ Ἠλεῖοι καὶ	Θρασυδαῖος	κεκακωμένοι γὰρ ἐς τὸ ἔσχατον
[3, 8]	τὸν στρατὸν ἀφῖχθαί σφισιν ἀμύνοντας,	Θρασυδαῖος	προεστηκὼς τότε τοῦ Ἠλείων δήμου
[3, 3]	ἐν Λακεδαίμονι ἀνὴρ οὐκ ἀδόξου,	θρασύτερος	δὲ ὡς ἐδήλωσε γνώμην, φονεύει
[3, 18]	ἐποίησε, τάδε μὲν παρίημι, τὸν	θρόνον	δὲ εἶδόν τε καὶ τὰ
[3, 18]	(Βαθυκλέους δὲ Μάγνητος, ὃς τὸν	θρόνον	ἐποίησε τοῦ Ἀμυκλαίου, ἀναθήματα ἐπ'
[3, 18]	Βαθυκλῆς μαθητὴς ἐγεγόνει καὶ τὸν	θρόνον	ἐφ' ὅτου βασιλεύοντος Λακεδαιμονίων ἐποίησε,
[3, 18]	θρόνον. (ὑπελθόντι δὲ ὑπὸ τὸν	θρόνον	τὰ ἔνδον ἀπὸ τῶν Τριτώνων
[3, 18]	Μάγνητες οἱ συνειργασμένοι Βαθυκλεῖ τὸν	θρόνον.	(ὑπελθόντι δὲ ὑπὸ τὸν θρόνον
[3, 19]	Τρῶες ἐπιφέροντες χοὰς Ἕκτορι. ~τοῦ	θρόνου	δὲ ᾗ καθίζοιτο ἂν ὁ
[3, 18]	τὰς Γηρυόνου βοῦς ἐλαύνει. (τοῦ	θρόνου	δὲ πρὸς τοῖς ἄνω πέρασιν
[3, 18]	Φαιάκων χορός ἐστιν ἐπὶ τῷ	θρόνῳ	καὶ ᾄδων ὁ Δημόδοκος· Περσέως
[3, 18]	ἀνωτάτω δὲ χορὸς ἐπὶ τῷ	θρόνῳ	πεποίηται, Μάγνητες οἱ συνειργασμένοι Βαθυκλεῖ
[3, 18]	Ἀμυκλαίου, ἀναθήματα ἐπ' ἐξειργασμένῳ τῷ	θρόνῳ	Χάριτες καὶ ἄγαλμα δὲ Λευκοφρυήνης
[3, 18]	ἄγνωστα τὰ πολλὰ ἦν, Ταυγέτην	θυγατέρα	Ἄτλαντος καὶ ἀδελφὴν αὐτῆς Ἀλκυόνην
[3, 13]	ἱδρύσασθαι δὲ Εὐρυδίκην φασὶ Λακεδαίμονος	θυγατέρα,	γυναῖκα δὲ Ἀκρισίου τοῦ Ἄβαντος.
[3, 18]	ἐκ Σπάρτης ποταμός ἐστι Τίασα·	θυγατέρα	δὲ νομίζουσιν εἶναι τοῦ Εὐρώτα
[3, 6]	τοῦ Ἀριστοκρίτου. οὗτος προσποιεῖται Κλεόμβροτον	θυγατέρα	ἔχοντα Λεωνίδου· τοῦτον δὲ οἰκειωσάμενος
[3, 20]	διαμαρτάνων δὲ ἐκείνου δεύτερα τὴν	θυγατέρα	ἱκέτευε καταμεῖναι καὶ ἐξορμωμένης ἐς
[3, 22]	οἰκίσαι φασί, τὴν Ἠτιάδα Αἰνείου	θυγατέρα	λέγοντες εἶναι· τὴν τρίτην δὲ
[3, 4]	ἀνδρὸς οὐκ ἀδόξου παρὰ Κῴοις	θυγατέρα	οὖσαν Ἡγητορίδου τοῦ Ἀνταγόρου Φαρανδάτης
[3, 16]	ποιήσας τὰ ἔπη τὰ Κύπρια	θυγατέρας	αὐτὰς Ἀπόλλωνός φησιν εἶναι. κόραι
[3, 16]	ὄντες καὶ αὐτοὶ δίδυμοι λαμβάνουσι,	θυγατέρες	δὲ ἦσαν Θερσάνδρου τοῦ Ἀγαμηδίδα,
[3, 19]	εἰσὶ δὲ καὶ αἱ Θεστίου	θυγατέρες	ἐπὶ τῷ βωμῷ, καὶ Μοῦσαί
[3, 17]	τε καὶ ἡ τῶν Λευκίππου	θυγατέρων	ἁρπαγή· καὶ Ἥφαιστος τὴν μητέρα
[3, 18]	Εὔρυτον, ἔστιν ἁρπαγὴ τῶν Λευκίππου	θυγατέρων·	Διόνυσον δὲ καὶ Ἡρακλέα, τὸν
[3, 26]	αἰγιαλοῦ τέμενος ἱερὸν τῶν Νηρέως	θυγατέρων	ἐστίν· ἐς γὰρ τοῦτο ἀναβῆναι
[3, 16]	δὲ οἴκημα οὐκ ἔφη δώσειν·	θυγάτηρ	γὰρ ἔτυχέν οἱ παρθένος ἔχουσα
[3, 11]	Γωβρύου. πεποίηται δὲ καὶ Ἀρτεμισία,	θυγάτηρ	μὲν Λυγδάμιδος, ἐβασίλευσε δὲ Ἁλικαρνασσοῦ·
[3, 8]	ἀρχήν. ἐγένετο δὲ Ἀρχιδάμῳ καὶ	θυγάτηρ,	ὄνομα μὲν Κυνίσκα, φιλοτιμότατα δὲ
[3, 15]	ἐτιμωρεῖτο ὁ Τυνδάρεως, γενέσθαι ταῖς	θυγατράσιν	ἐξ Ἀφροδίτης ἡγούμενος τὰ ὀνείδη,
[3, 12]	Δαναῷ γὰρ τοῦτο ἐπὶ ταῖς	θυγατράσιν	εὑρέθη, καὶ ὡς γυναῖκα οὐδεὶς
[3, 13]	καλοῦσιν Ἀφροδίτης Ἥρας· ἐπὶ δὲ	θυγατρὶ	γαμουμένῃ νενομίκασι τὰς μητέρας τῇ
[3, 1]	συνῴκει δὲ ὁ Λακεδαίμων Σπάρτῃ	θυγατρὶ	τοῦ Εὐρώτα. τότε δὲ ὡς
[3, 13]	δὲ τοῦ Κριοῦ γεμιζούσῃ τῇ	θυγατρὶ	ὕδωρ συντυχόντες κατάσκοποι τῶν Δωριέων
[3, 15]	Πλατανιστᾷ καὶ Κυνίσκας ἐστὶν ἡρῷον,	θυγατρὸς	Ἀρχιδάμου βασιλεύοντος Σπαρτιατῶν· πρώτη δὲ
[3, 12]	Ἑλλήνιον Ἀρσινόης ἱερόν, Λευκίππου τε	θυγατρὸς	καὶ γυναικῶν τῶν Πολυδεύκους καὶ
[3, 19]	χωρίῳ γέγονεν ἀπὸ τῆς Λέλεγος	θυγατρός,	Μενελάου δέ ἐστιν ἐν αὐτῇ
[3, 15]	Αἰγοφάγον καὶ αἶγας τῇ θεῷ	θύειν.	Ἡρακλέα δὲ λέγουσιν ἱδρύσασθαι τὸ
[3, 20]	δὲ αὐτὸ καὶ Πέρσας οἶδα	θύειν	νομίζοντας. Ταλετοῦ δὲ οὐ πόρρω
[3, 14]	οὐδένας ἄλλους οἶδα Ἑλλήνων νομίζοντας	θύειν	ὅτι μὴ Κολοφωνίους· θύουσι γὰρ
[3, 20]	τῷ Ἀχιλλεῖ πρὸ τῆς μάχης	θύειν.	ποιῆσαι δέ σφισι τὸ ἱερὸν
[3, 13]	νενομίκασι τὰς μητέρας τῇ θεῷ	θύειν.	τοῦ λόφου δὲ κατὰ τὴν
[3, 8]	Λακεδαιμονίους τε ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ	θύειν	τῷ θεῷ καὶ τὸν ἀγῶνα
[3, 6]	βασιλείας περισσῶς δή τι ὁ	θυμὸς	ᾤδει, καὶ αὐτὸν οἱ ἔφοροι
[3, 6]	δὴ ὁ Λεωνίδας ἐπέτρεψε τῷ	θυμῷ	καὶ Δημαράτῳ τῷ Ἀρίστωνος κατὰ
[3, 16]	αἵματι ἀνθρώπων τὸν βωμὸν αἱμάσσειν·	θυομένου	δὲ ὅντινα ὁ κλῆρος ἐπελάμβανε,
[3, 16]	ἐκ Μεσόας τε καὶ Πιτάνης	θύοντες	τῇ Ἀρτέμιδι ἐς διαφοράν, ἀπὸ
[3, 9]	ἢ ἀρχὴν καθελεῖν τὴν Πριάμου.	θύοντος	δὲ αὐτοῦ Θηβαῖοι σὺν ὅπλοις
[3, 14]	νομίζοντας θύειν ὅτι μὴ Κολοφωνίους·	θύουσι	γὰρ καὶ Κολοφώνιοι μέλαιναν τῇ
[3, 14]	ἐφήβων σκύλακα κυνὸς τῷ Ἐνυαλίῳ	θύουσι,	θεῶν τῷ ἀλκιμωτάτῳ κρίνοντες ἱερεῖον
[3, 20]	καὶ ἄλλα τε αὐτόθι Ἡλίῳ	θύουσι	καὶ ἵππους· τὸ δὲ αὐτὸ
[3, 14]	ἄλλα τοῖς ἐφήβοις δρώμενά ἐστι·	θύουσι	πρὸ τῆς μάχης ἐν τῷ
[3, 13]	τούτῳ πρὶν ἢ τῷ θεῷ	θύουσιν	αἱ Διονυσιάδες καὶ αἱ Λευκιππίδες.
[3, 20]	καὶ οἱ ἔφηβοι τῷ Ἐνυαλίῳ	θύουσιν	ἐνταῦθα. τούτου δὲ οὐ πολὺ
[3, 14]	δὲ ἄγαλμα ἀρχαῖον Ἡρακλέους, ᾧ	θύουσιν	οἱ Σφαιρεῖς· οἱ δέ εἰσιν
[3, 19]	ἐν ἀριστερᾷ δέ ἐστιν ἡ	θύρα	τοῦ βωμοῦ. ἐπείργασται δὲ τῷ
[3, 19]	τοῦτον Ὑακίνθῳ τὸν βωμὸν διὰ	θύρας	χαλκῆς ἐναγίζουσιν· ἐν ἀριστερᾷ δέ
[3, 7]	γίνεται καὶ ὁ περὶ τῆς	Θυρεάτιδος	καλουμένης χώρας Λακεδαιμονίοις ἀγὼν πρὸς
[3, 25]	λίθου. ἐντεῦθεν ἀποσχόντι τριάκοντα σταδίους	Θυρίδες	ἄκρα Ταινάρου καὶ πόλεως ἐρείπια
[3, 15]	ἱδρύσασθαι τὸ ἱερὸν καὶ αἶγας	θῦσαι	πρῶτον, ὅτι μαχομένῳ οἱ πρὸς
[3, 15]	τὴν θεόν· αἶγας δὲ αὐτὸν	θῦσαί	φασιν ἱερείων ἀπορήσαντα ἀλλοίων. (τοῦ
[3, 20]	καλούμενον μνῆμά ἐστι. Τυνδάρεως γὰρ	θύσας	ἐνταῦθα ἵππον τοὺς Ἑλένης ἐξώρκου
[3, 14]	νυκτεριναὶ δὲ ἥ τε Κολοφωνίων	θυσία	καὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι ἐφήβων
[3, 14]	ἐφήβων καθεστήκασιν. (ἐπὶ δὲ τῇ	θυσίᾳ	κάπρους ἠθάδας οἱ ἔφηβοι συμβάλλουσι
[3, 9]	(Ἀγησίλαον δὲ ἐλύπει μὲν ἡ	θυσία	μὴ τελεσθεῖσα, διέβαινε δὲ ὅμως
[3, 13]	ὀργήν σφισιν ἔχειν τὸν θεὸν	θυσίαις	ἱλάσκονται καὶ Ἀπόλλωνα ὀνομάζουσι Κάρνειον
[3, 9]	αὐτῶν ὕβριν ἐς τὴν Ἀγησιλάου	θυσίαν.	(Ἀθηναῖοι δὲ τὴν διάνοιαν τῶν
[3, 20]	μόναι καὶ τὰ ἐς τὰς	θυσίας	δρῶσιν ἐν ἀπορρήτῳ. (ἄκρα δὲ
[3, 19]	Ὑακινθίοις πρὸ τῆς τοῦ Ἀπόλλωνος	θυσίας	ἐς τοῦτον Ὑακίνθῳ τὸν βωμὸν
[3, 16]	ἀπὸ τῶν ἐν τῇ Ταυρικῇ	θυσιῶν	ἐμμεμένηκεν ἀνθρώπων αἵματι ἥδεσθαι· καλοῦσι
[3, 9]	ἀφίκετο ἐς Αὐλίδα τῇ Ἀρτέμιδι	θύσων,	ὅτι καὶ Ἀγαμέμνων ἐνταῦθα ἱλασάμενος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/06/2006