Livre, Chap.
[3, 24]	δὲ Ἀραίνῳ καλουμένῳ χωρίῳ τάφος	Λᾶ	καὶ ἀνδριὰς ἐπὶ τῷ μνήματι
[3, 14]	Ἀνάξανδρον ἐσβαλόντα ἐς τὴν Μεσσηνίαν	λαβεῖν	αἰχμαλώτους γυναῖκας, ἐν δὲ αὐταῖς
[3, 7]	ταύτην Εὐρυπωντίδας ὄνομα ἀπ' αὐτοῦ	λαβεῖν,	Προκλείδας ἐς ἐκεῖνον καλουμένους. (Εὐρυπῶντος
[3, 3]	δέ σφισιν εἴκει γυναῖκα ἑτέραν	λαβεῖν	πρὸς ταύτῃ. καὶ ἥ τε
[3, 12]	καὶ δίκας δυνήσονται παρὰ Ἀλεξάνδρου	λαβεῖν	τῆς Ἑλένης ἁρπαγῆς. (τοῦ δὲ
[3, 1]	ἑκόντας, ὅπερ οὖν καὶ ἐποίησαν	(λαβόντες	λογισμὸν ὅτι Θήρᾳ μὲν ἐς
[3, 2]	τῆς οἰκίας ταύτης Δόρυσσον τὸν	Λαβώτα	καὶ Ἀγησίλαον Δορύσσου δι' ὀλίγου
[3, 2]	ἔσχεν ἐν Σπάρτῃ. τοῦτον τὸν	Λαβώταν	Ἡρόδοτος ἐν τῷ λόγῳ τῷ
[3, 2]	τίθεται τὸ ὄνομα καὶ οὐ	Λαβώταν.	Λακεδαιμονίοις δὲ πρῶτον τότε ἔδοξεν
[3, 2]	(ἔτεσι δὲ ὕστερον οὐ πολλοῖς	Λαβώτας	ὁ Ἐχεστράτου τὴν ἀρχὴν ἔσχεν
[3, 21]	τῆς κεφαλῆς ἐν ἑτέρᾳ πηγῇ	Λαγκίᾳ.	(Πελλάνας δὲ ἑκατὸν στάδια ἀπέχει
[3, 22]	τὴν γῆν λαγὼς ἐπιφαίνεται, τὸν	λαγὼν	ἐποιήσαντο ἡγεμόνα τῆς ὁδοῦ· καταδύντος
[3, 22]	οὖν ἐκβᾶσιν ἐς τὴν γῆν	λαγὼς	ἐπιφαίνεται, τὸν λαγὼν ἐποιήσαντο ἡγεμόνα
[3, 21]	ἐγγυτάτω τῆς ὁδοῦ γίνεται, καὶ	Λάδα	μνῆμά ἐστιν ὠκύτητι ὑπερβαλομένου ποδῶν
[3, 16]	Εὐκόσμῳ, πρὸς δὲ τῷ βωμῷ	Λαθρίας	καὶ Ἀναξάνδρας· αἱ δὲ αὐταί
[3, 15]	τότε μὲν δὴ τιτρώσκεται καὶ	λαθὼν	ἀπεχώρησεν· ὕστερον δὲ ἐξεγένετό οἱ
[3, 15]	τὰ ἡρῷα λέγουσι Μαῖσιν καὶ	Λαίαν	τε καὶ Εὐρώπαν, εἶναι δὲ
[3, 9]	Φωκίδα ἐπόρθησαν· ἐς δὲ τὴν	Λακεδαίμονα	ἐλθόντες οἱ Φωκεῖς τοῖς Θηβαίοις
[3, 22]	Πελοπόννησον, ἐποίησαν ἀναστάτους Δωριεῖς οἱ	Λακεδαίμονα	ἔχοντες, ἀναστήσαντες δὲ Γερονθρῶν τοὺς
[3, 20]	τὸν πατέρα ἑλομένην ἀναχωρεῖν ἐς	Λακεδαίμονα.	καὶ τὴν ἀποκρίνασθαί φασιν οὐδέν·
[3, 1]	αὐτῷ παίδων ἀρρένων βασιλεύειν καταλείπει	Λακεδαίμονα,	μητρὸς μὲν Ταυγέτης ὄντα, ἀφ'
[3, 18]	καὶ Ἀλκμὰν ἐποίησεν. ἱδρύσασθαι δὲ	Λακεδαίμονα	Χάρισιν ἐνταῦθα ἱερὸν καὶ θέσθαι
[3, 3]	Ἑλλάδα ὄνομα, Πολέμαρχος οἰκίας ἐν	Λακεδαίμονι	ἀνὴρ οὐκ ἀδόξου, θρασύτερος δὲ
[3, 1]	δὲ Κρεσφόντην ἔσχεν ἄρχοντας· ἐν	Λακεδαίμονι	δὲ ὄντων διδύμων τῶν Ἀριστοδήμου
[3, 20]	κατοικίσαι καὶ αὐτὸν Ὀδυσσέα ἐν	Λακεδαίμονι,	διαμαρτάνων δὲ ἐκείνου δεύτερα τὴν
[3, 7]	ἥντινα παρθένον μὲν τῶν ἐν	Λακεδαίμονι	εἶναί φασιν αἰσχίστην, γυναικῶν δὲ
[3, 4]	ἠνείχετο ὑπακούειν Κλεομένει μένων ἐν	Λακεδαίμονι	ἐς ἀποικίαν στέλλεται· Κλεομένης δὲ
[3, 7]	τῶν Ἀλευαδῶν. (ὑπαγόμενος δὲ ἐν	Λακεδαίμονι	ἐς δίκην ἔφυγεν ἐθελοντὴς ἐς
[3, 14]	Κολοφωνίων θυσία καὶ τῶν ἐν	Λακεδαίμονι	ἐφήβων καθεστήκασιν. (ἐπὶ δὲ τῇ
[3, 7]	ἄλλα ὢν οὐκ ἀδύνατος ἐν	Λακεδαίμονι	καὶ ἐφορεύων ἐν τῷ τότε
[3, 16]	μοι καὶ τάδε, τὴν ἐν	Λακεδαίμονι	Ὀρθίαν τὸ ἐκ τῶν βαρβάρων
[3, 18]	ἐκείνῳ τε ἔσοιτο καὶ τῇ	Λακεδαίμονι	πολέμου πρὸς Ἀφυταίους παυσαμένοις· καὶ
[3, 9]	Δαρείου καὶ ἐπὶ Ἀθήνας στρατόν.	Λακεδαιμόνιοι	δὲ ἀγασθέντες τὸ ἐς τὰ
[3, 17]	τε ἀπέδωκε καὶ τῷ θεῷ.	Λακεδαιμόνιοι	δὲ ἐκτελοῦντες πρόσταγμα ἐκ Δελφῶν
[3, 17]	Σκηνώματι ὀνομαζομένῳ γυναικός ἐστιν εἰκών,	Λακεδαιμόνιοι	δὲ Εὐρυλεωνίδα λέγουσιν εἶναι· νίκην
[3, 16]	στρατιᾶς διέφθειραν τὸ πολὺ Ἐγεσταῖοι.	(Λακεδαιμόνιοι	δὲ καὶ Λυκούργῳ τῷ θεμένῳ
[3, 8]	ἔτρεπεν οὐ γνήσιον ὄντα Ἄγιδος.	Λακεδαιμόνιοι	δέ, καίπερ ἐπὶ σφίσιν ὄν,
[3, 11]	μαντευομένῳ πέντε ἀγῶνας πολέμῳ κρατῆσαι.	(Λακεδαιμόνιοι	δὲ οὐ γὰρ εἶχον ἀνηκόως
[3, 9]	δὲ ὑπὲρ ὧν ἐγκαλοῦσι διακρίνεσθαι·	Λακεδαιμόνιοι	δὲ πρὸς ὀργὴν ἀποπέμπουσι τὴν
[3, 10]	ἐκ τῶν Φωκέων μνημονεύοντες εὐεργεσίαν,	Λακεδαιμόνιοι	δὲ προφάσει μὲν καὶ οὗτοι
[3, 10]	τὴν πορείαν ἐπέλαβεν ἡ μοῖρα·	Λακεδαιμόνιοι	δέ, ὡς ἐκομίσθη σφίσιν ὁ
[3, 14]	Διὸς ἐπίκλησιν Ὀλυμπίου. (καλοῦσι δὲ	Λακεδαιμόνιοι	Δρόμον, ἔνθα τοῖς νέοις καὶ
[3, 3]	Κλεόμβροτον. (ἐπεὶ δὲ ἀπέθανεν Ἀναξανδρίδης,	Λακεδαιμόνιοι	Δωριέα καὶ γνώμην Κλεομένους καὶ
[3, 6]	οὐ πολλοῖς κατάγουσί τε αὐτὸν	Λακεδαιμόνιοι	καὶ αὖθις βασιλέα ἐποιήσαντο. (Κλεομένει
[3, 11]	Κύπρον, τὰς δὲ ἄλλας οἱ	Λακεδαιμόνιοι	καὶ αὐτὰς καὶ τοὺς ἄνδρας
[3, 8]	ἔτι ἀφιέναι τὰς ἑαυτῶν, οὕτω	Λακεδαιμόνιοι	καὶ ὁ βασιλεὺς Ἆγις ἐσβάλλουσιν
[3, 8]	οὓς ὤμοσαν Ἀθηναίοις ἐν κοινῷ	Λακεδαιμόνιοι,	κατὰ σφᾶς δὲ αὐτοὶ καὶ
[3, 16]	ἐκκλέπτουσιν· ἐς δὲ τὴν σφετέραν	Λακεδαιμόνιοι	κομισθῆναί φασιν Ὀρέστου καὶ ἐνταῦθα
[3, 20]	Ἐλευσινίας ἐστὶν ἱερόν· ἐνταῦθα Ἡρακλέα	Λακεδαιμόνιοι	κρυφθῆναί φασιν ὑπὸ Ἀσκληπιοῦ τὸ
[3, 1]	πρὸς ἑσπέρας. ὡς δὲ αὐτοὶ	Λακεδαιμόνιοι	λέγουσι, Λέλεξ αὐτόχθων ὢν ἐβασίλευσε
[3, 18]	Ἄμμωνος· φαίνονται δὲ ἀπ' ἀρχῆς	Λακεδαιμόνιοι	μάλιστα Ἑλλήνων χρώμενοι τῷ ἐν
[3, 6]	καὶ ναύτας Μακεδόσιν ἐπιέναι πεζῇ.	Λακεδαιμόνιοι	μὲν δὴ παρακινδυνεύειν ὥρμηντο Ἀθηναίων
[3, 8]	τρίτῳ δὲ ἔτει τοῦ πολέμου	Λακεδαιμόνιοι	μὲν καὶ Ἆγις παρεσκευάζοντο ὡς
[3, 14]	ἀπορρήτῳ φυλάσσουσι· Δήμητρα δὲ Χθονίαν	Λακεδαιμόνιοι	μὲν σέβειν φασὶ παραδόντος σφίσιν
[3, 6]	στόλος, ἐξίασι δὲ καὶ οἱ	Λακεδαιμόνιοι	πανδημεί, τὸν βασιλέα ἡγεῖσθαί σφισιν
[3, 2]	ὁ Τηλέκλου τὴν ἀρχήν· καὶ	Λακεδαιμόνιοι	πέμπουσιν ἐς Κρήτην Χαρμίδαν τὸν
[3, 2]	Κυνουρέας τοὺς ἐν (τῇ) ἡλικίᾳ	Λακεδαιμόνιοι	ποιοῦσιν ἀναστάτους, αἰτίαν ἐπενεγκόντες ὡς
[3, 2]	παῖς ἐγένετο Ἀρχέλαος. ἐπὶ τούτου	Λακεδαιμόνιοι	πολέμῳ κρατήσαντες πόλιν τῶν περιοικίδων
[3, 17]	λάφυρα. προαπολιπόντων δὲ καὶ τούτων,	Λακεδαιμόνιοι	πολλοῖς ἔτεσιν ὕστερον τόν τε
[3, 3]	δευτέρου Λέων. ἐπὶ τούτων βασιλευόντων	Λακεδαιμόνιοι	προσέπταιον ἐν τῷ πρὸς Τεγεάτας
[3, 17]	Μουσῶν ἱδρύσαντο ἱερόν, ὅτι οἱ	Λακεδαιμόνιοι	τὰς ἐξόδους ἐπὶ τὰς μάχας
[3, 3]	λέγουσι δὲ οὐ τὰς αὐτὰς	Λακεδαιμόνιοί	τε αἰτίας καὶ Μεσσήνιοι τοῦ
[3, 10]	χρήμασιν, ἀπὸ δὲ κοινοῦ λόγου	Λακεδαιμόνιοί	τε καὶ Ἀθηναῖοί σφισιν ἤμυνον,
[3, 7]	ἐπὶ Τεγεάτας ἔξοδος, ὅτε οἱ	Λακεδαιμόνιοι	Τεγεάτας αἱρήσειν ἤλπισαν καὶ ἀποτεμεῖσθαι
[3, 6]	γέρων· τούτῳ δὴ διδόασιν οἱ	Λακεδαιμόνιοι	τὴν ἀρχὴν. τῷ δὲ Λεωνίδᾳ
[3, 3]	καὶ ἀποικίαν τε ἐς Ἰταλίαν	Λακεδαιμόνιοι	τὴν ἐς Κρότωνα ἔστειλαν καὶ
[3, 12]	αὐτοῦ πλάσαι. ἐνταῦθα ἐκρέμασαν οἱ	Λακεδαιμόνιοι	τὴν Τιμοθέου τοῦ Μιλησίου κιθάραν,
[3, 4]	μὲν ἐς τὸ χρηστήριον οἱ	Λακεδαιμόνιοι	τὸ ἐν Δελφοῖς, ὥσπερ καὶ
[3, 5]	παρείχετο· ἐδήλωσαν δὲ οἵ τε	Λακεδαιμόνιοι	τὸν Παυσανίαν καὶ ἔτι πρότερον
[3, 2]	ἀπὸ τοῦ Πατρέως τούτου, συνεπελάβοντο	Λακεδαιμόνιοι	τοῦ οἰκισμοῦ. συνήραντο δὲ καὶ
[3, 11]	αὐτίκα ἐπέξεισι. τότε δὲ οἱ	Λακεδαιμόνιοι	τοὺς ἀποστάντας ἀπελθεῖν ὑποσπόνδους εἴασαν
[3, 2]	ἦν Τήλεκλος· ἐπὶ τούτου πόλεις	Λακεδαιμόνιοι	τῶν περιοικίδων πολέμῳ κρατήσαντες ἐξεῖλον
[3, 18]	φαίνεται καὶ οὐχ ὡς οἱ	Λακεδαιμόνιοί	φασιν, ἐπεὶ μηδὲ γενέσθαι δοκῶ
[3, 1]	ἠνάγκασεν ἀποχωρῆσαι δείσαντα, ὡς μὲν	Λακεδαιμόνιοί	φασιν, ἐς Πελλάναν, Μεσσηνίων δέ
[3, 7]	περὶ τῆς Θυρεάτιδος καλουμένης χώρας	Λακεδαιμονίοις	ἀγὼν πρὸς Ἀργείους, Θεόπομπος δὲ
[3, 8]	δὲ Ἄγιδος τοῦ Ἀρχιδάμου βασιλεύοντος	Λακεδαιμονίοις	ἄλλα τε ἐγένετο ἐς Ἠλείους
[3, 4]	τε ἐν Δελφοῖς πρόμαντιν ὠνήσατο,	Λακεδαιμονίοις	αὐτὴν ὁπόσα αὐτὸς ἐδίδασκεν ἐς
[3, 10]	ὁποῖόν ἐστιν, ἐπ' ἐκείνῳ γράψω.	Λακεδαιμονίοις	γὰρ ἐπιφανέστερά ἐστι τὰ ἐς
[3, 5]	Παυσανίας ὡς τὰ σφάλματα ἀεὶ	Λακεδαιμονίοις	γίνονται ἐν μέσῳ πολεμίων ἀποληφθεῖσι,
[3, 13]	ἔστιν ἤδη τοῖς ἐθέλουσιν ἀμφισβητεῖν.	Λακεδαιμονίοις	δὲ ἀπαντικρὺ τῆς Ὀλυμπίας Ἀφροδίτης
[3, 12]	Μιλτιάδης ἀποθανεῖν αἴτιος ὑπὸ Ἀθηναίων.	(Λακεδαιμονίοις	δὲ ἔστι μὲν Ἀπόλλωνος Ἀκρίτα
[3, 17]	γενομένου σφίσιν ἐκ Δελφῶν μαντεύματος.	Λακεδαιμονίοις	δὲ (ἡ) ἀκρόπολις μὲν ἐς
[3, 12]	ἔδει καὶ ἀγῶνα ἄλλον δρόμου.	(Λακεδαιμονίοις	δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν ταύτην
[3, 9]	ἐδίδασκον οἷα ἐπεπόνθεσαν ὑπ' αὐτῶν.	Λακεδαιμονίοις	δὲ πόλεμον πρὸς Θηβαίους ἔδοξεν
[3, 2]	τὸ ὄνομα καὶ οὐ Λαβώταν.	Λακεδαιμονίοις	δὲ πρῶτον τότε ἔδοξεν ἄρασθαι
[3, 4]	Πεισιστράτου παίδων καὶ αὑτῷ καὶ	Λακεδαιμονίοις	δόξαν ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἀγαθὴν
[3, 3]	πρὸς Μεσσήνην πολέμου καὶ ἤδη	Λακεδαιμονίοις	δορικτήτου τῆς Μεσσηνίας οὔσης, Πολύδωρον
[3, 10]	μαχεσάμενον, Εὐδαμίδας δὲ ὁ νεώτερος	Λακεδαιμονίοις	ἐβασίλευσεν ἄγουσιν εἰρήνην. τὰ δὲ
[3, 11]	καὶ αἱ γυμνοπαιδίαι διὰ σπουδῆς	Λακεδαιμονίοις	εἰσίν ἐν ταύταις οὖν οἱ
[3, 3]	μνησθησόμεθα αὐτῶν, τὰ πολλὰ ἡγήσασθαι	Λακεδαιμονίοις	ἐν τῷ προτέρῳ πρὸς Μεσσηνίους
[3, 3]	(τῷ χρησμῷ δὲ τῷ γενομένῳ	Λακεδαιμονίοις	ἐς τοῦ Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ
[3, 11]	αἱ Μοῖραι, καὶ Ἑστία τοῖς	Λακεδαιμονίοις	ἐστὶ καὶ Ζεὺς Ξένιος καὶ
[3, 11]	ἀνδριὰς μεγέθει μέγας. καὶ Μοιρῶν	Λακεδαιμονίοις	ἐστὶν ἱερόν, Ὀρέστου δὲ τοῦ
[3, 21]	δὲ ἐς Γύθιον καταβαίνοντί ἐστι	Λακεδαιμονίοις	(ἡ) κώμη καλουμένη Κροκέαι καὶ
[3, 9]	δὴ Ἀγησίλαος ὁ Ἀρχιδάμου καὶ	Λακεδαιμονίοις	ἤρεσε διαβῆναι ναυσὶν ἐς τὴν
[3, 7]	τοῦ Εὐρυπῶντος τὸ ἔχθος τε	Λακεδαιμονίοις	ἤρξατο τὸ ἐς Ἀργείους καὶ
[3, 15]	ἀδελφῆς Ἀμφιλόχου. (μόνοις δὲ Ἑλλήνων	Λακεδαιμονίοις	καθέστηκεν Ἥραν ἐπονομάζειν Αἰγοφάγον καὶ
[3, 11]	ἡ μὲν δὴ γερουσία συνέδριον	Λακεδαιμονίοις	κυριώτατον τῆς πολιτείας, οἱ λοιποὶ
[3, 5]	τὴν δύναμιν ἀπάξειν ἔμελλε, καίτοι	Λακεδαιμονίοις	μάλιστα Ἑλλήνων ὡσαύτως δὲ καὶ
[3, 5]	Ἁλιαρτίων τείχει πεσόντας ἀνείλετο. τοῦτο	Λακεδαιμονίοις	μὲν ἐγένετο οὐ κατὰ γνώμην,
[3, 12]	αἰτήσοντες ἐς τὴν Ἑλλάδα ἐπέμφθησαν,	Λακεδαιμονίοις	μὲν ἐπεσήμαινεν ἐς τὸ δημόσιον,
[3, 9]	πόλεμον ἐν τῇ Ἑλλάδι ἐργάσασθαι	Λακεδαιμονίοις.	οἱ δὲ τῶν χρημάτων μεταλαβόντες
[3, 13]	μάντιν καθέστηκεν ἱλάσκεσθαι. ἀλλὰ γὰρ	Λακεδαιμονίοις	οὐχ οὗτος ὁ Οἰκέτας ἐστὶ
[3, 26]	μᾶλλόν τι αὑτοῖς καὶ οὐ	Λακεδαιμονίοις	προσήκειν νομίζουσιν. (Πέφνου δὲ στάδια
[3, 11]	πρὸς Τεγεάτας καὶ Ἀργείους μάχης	Λακεδαιμονίοις	συνεστώσης, ἐπὶ τούτοις δὲ ἐν
[3, 8]	βασιλείας Λεωτυχίδην, ἐς μνήμην ἄγων	Λακεδαιμονίοις	τὰ ὑπὸ Ἄγιδός ποτε λεχθέντα
[3, 7]	τῆς χώρας· μετασχόντες δὲ Ἀσιναῖοι	Λακεδαιμονίοις	τοῦ ἔργου δίκην μετ' οὐ
[3, 2]	ἀμφοτέρους. ἔθηκε δὲ καὶ Λυκοῦργος	Λακεδαιμονίοις	τοὺς νόμους ἐπὶ τῆς Ἀγησιλάου
[3, 19]	λέγουσιν. Ῥόδιοι δὲ οὐχ ὁμολογοῦντες	Λακεδαιμονίοις	φασὶν Ἑλένην Μενελάου τελευτήσαντος, Ὀρέστου
[3, 14]	δέ εἰσιν ἃς Χίονις ἀνὴρ	Λακεδαιμόνιος	δρόμου νίκας ἀνείλετο ἄλλας τε
[3, 3]	πολέμῳ· γίνονται δὲ οὕτως. ἀνὴρ	Λακεδαιμόνιος	Λίχας ὄνομα ἀφίκετο ἐς Τεγέαν·
[3, 11]	καὶ τά γε ἐς Ἐπιμενίδην	Λακεδαιμονίους	δοξάζω μᾶλλον Ἀργείων λέγειν εἰκότα.
[3, 9]	καί τι καὶ ἐς τοὺς	Λακεδαιμονίους	ἔχοντα δυσνοίας. (οὗτος ὡς ἀφίκετο
[3, 4]	ἔτι παῖδα ἐς Πλάταιάν τε	Λακεδαιμονίους	ἤγαγε καὶ ὕστερον ναυσὶν ἐς
[3, 6]	εἴργοντος, Πάτροκλος ἀποστέλλων ἀγγέλους προέτρεπε	Λακεδαιμονίους	καὶ Ἀρέα ἄρχειν πρὸς Ἀντίγονον
[3, 10]	καὶ πρότερον ἔγραψα, ἠνδραποδίσαντο Ἀχαιοὶ	Λακεδαιμονίους	καὶ τὸν βασιλέα Κλεομένην τὸν
[3, 5]	τοὺς Ἀθηναίους· ἀνέμενε δὲ ἄρξαι	Λακεδαιμονίους	μάχης, ἄρξασι δὲ αὐτὸς ἤδη
[3, 8]	τε καὶ δακρύοις ἐπέσκηπτε πρὸς	Λακεδαιμονίους	ταῦτα ἀπαγγέλλειν. (μετὰ δὲ Ἆγιν
[3, 8]	τοῦ ἄστεως κατερεῖψαι τὸ τεῖχος,	Λακεδαιμονίους	τε ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ θύειν
[3, 9]	ἐπενόει τρόπον ᾧ τινι ἀναγκάσει	Λακεδαιμονίους	τὴν ἐκ τῆς Ἀσίας ἀνακαλέσασθαι
[3, 18]	πολιορκίαν διέλυσεν ὁ Λύσανδρος καὶ	Λακεδαιμονίους	τὸν θεὸν σέβειν προήγαγεν ἐς
[3, 24]	Ἀσίαν τιμῶσιν οἱ Κόλχοι, παρὰ	Λακεδαιμονίων	ἀκούσας γράφω. τῆς δὲ ἐφ'
[3, 18]	δὲ ἐς τοῦτο τὸ χωρίον	Λακεδαιμονίων	ἀμυνάντων μὴ προσαπολέσθαι οἱ καὶ
[3, 4]	λαὸν καὶ Λεωνίδας τριακοσίοις ὁμοῦ	Λακεδαιμονίων	ἀπήντησεν ἐς Θερμοπύλας. γεγόνασι μὲν
[3, 3]	πολέμου συμβάντα, ὃν οἱ Μεσσήνιοι	Λακεδαιμονίων	ἀποστάντες ἐπολέμησαν, οὔ μοι κατὰ
[3, 9]	πλέον ἀεὶ προῆλθεν ἀπὸ τῆς	Λακεδαιμονίων	ἀρξάμενος ἐς Βοιωτίαν ἐξόδου. κατὰ
[3, 2]	Αἴγυν, ὁπόσα δὲ καὶ ἰδίᾳ	Λακεδαιμονίων	αὐτὸς ἔδρασεν ἡγούμενος, μνήμην καὶ
[3, 20]	κρήνην τὴν Μεσσηίδα ἰδὼν οἶδα.	Λακεδαιμονίων	δὲ ἑτέροις ἐστὶν εἰρημένον τὴν
[3, 12]	Μάρωνός ἐστιν ἱερὸν καὶ Ἀλφειοῦ·	Λακεδαιμονίων	δὲ τῶν ἐς Θερμοπύλας στρατευσαμένων
[3, 3]	δὲ αὐτῷ πολλά τε παρὰ	Λακεδαιμονίων	δέδοται καὶ ἀξιόλογα ἐς τιμήν.
[3, 5]	οἱ ἐχθροί. βασιλεῖ δὲ τῷ	Λακεδαιμονίων	δικαστήριον ἐκάθιζον οἵ τε ὀνομαζόμενοι
[3, 20]	καὶ πρῶτοί τε ἐγένοντο οὗτοι	Λακεδαιμονίων	δοῦλοι τοῦ κοινοῦ καὶ εἵλωτες
[3, 3]	δὲ αὐτῶν ἐγκαταλειφθὲν τῇ γῇ	Λακεδαιμονίων	ἐγένοντο οἰκέται πλὴν οἱ τὰ
[3, 9]	ἐπὶ τούτοις ἔς τε τὴν	Λακεδαιμονίων	ἔξοδον καὶ τὰ ἐς τὴν
[3, 18]	τὸν θρόνον ἐφ' ὅτου βασιλεύοντος	Λακεδαιμονίων	ἐποίησε, τάδε μὲν παρίημι, τὸν
[3, 26]	ἐποιήσατο ἐν Ἀγαμέμνονος ὑποσχέσεσι δώρων,	Λακεδαιμονίων	ἐστὶν ὑπήκοος τῶν ἐν Σπάρτῃ,
[3, 5]	τείχους ταξαμένων ἄλλοι τε ἐνταῦθα	Λακεδαιμονίων	καὶ Λύσανδρος ἔπεσε. (Παυσανίας δὲ
[3, 5]	ὤν· καὶ τὸ ἐν Κορίνθῳ	Λακεδαιμονίων	κατόρθωμα Ἀριστοδήμου σφίσιν ἐγένετο ἡγουμένου.
[3, 3]	ἐν Σπάρτῃ καὶ κατὰ γνώμην	Λακεδαιμονίων	μάλιστα ὄντα τῷ δήμῳ οὔτε
[3, 3]	οὕτως· Ἀναξανδρίδης δὲ ὁ Λέοντος	Λακεδαιμονίων	μόνος γυναῖκάς τε δύο ἅμα
[3, 26]	κατὰ ταὐτὰ καθὰ δὴ καὶ	Λακεδαιμονίων	νομίζουσιν οἱ Σπάρτην ἔχοντες. ἐπὶ
[3, 3]	ἤλαυνεν ἐκτὸς Πελοποννήσου πάσης ἀφίστανται	Λακεδαιμονίων	οἱ Μεσσήνιοι. καὶ χρόνον μὲν
[3, 20]	καὶ Ὅμηρος ἐμνημόνευκεν ἐν καταλόγῳ	Λακεδαιμονίων·	οἵ τ' ἄρ' Ἀμύκλας εἶχον
[3, 3]	βασιλεύοντος Μεσσήνιοί τε ἠνείχοντο ὑπήκοοι	Λακεδαιμονίων	ὄντες καὶ παρὰ τοῦ δήμου
[3, 10]	Καρυάτιδος· χοροὺς δὲ ἐνταῦθα αἱ	Λακεδαιμονίων	παρθένοι κατὰ ἔτος ἱστᾶσι καὶ
[3, 17]	τε ἄλλων Ἑλλήνων καὶ αὐτῶν	Λακεδαιμονίων,	παρθένου Βυζαντίας ἐπεθύμησε· καὶ αὐτίκα
[3, 9]	(Ἀθηναῖοι δὲ τὴν διάνοιαν τῶν	Λακεδαιμονίων	προπεπυσμένοι πέμπουσιν ἐς Σπάρτην, ὅπλα
[3, 5]	μετὰ δὲ οὐ πολὺν χρόνον	Λακεδαιμονίων	συλλεγόντων ἐπὶ Θήβας στρατιάν αἰτία
[3, 26]	εἶναι· δύναιτο δ' ἂν καὶ	Λακεδαιμονίων	τὰ Λεῦκτρα ἐξ ἀρχῆς οἰκούντων
[3, 4]	αὐτίκα ἐσέβαλεν ἐς τὴν Ἀργολίδα,	Λακεδαιμονίων	τε αὐτῶν ἀθροίσας καὶ τῶν
[3, 15]	Ἐνυάλιος, ἄγαλμα ἀρχαῖον. γνώμη δὲ	Λακεδαιμονίων	τε ἐς τοῦτό ἐστιν ἄγαλμα
[3, 4]	ἑτέρας διέβαλλεν αὐτὸν ἐς τῶν	Λακεδαιμονίων	τὸ πλῆθος· Κλεομένης δὲ ὡς
[3, 8]	(δέ) γε παρὰ ἀνδρὸς ποιητοῦ	Λακεδαιμονίων	τοῖς βασιλεῦσιν οὐδέν ἐστιν ἐς
[3, 11]	βεβουλευμένος οὐκ ἔστιν ὅπου παραβήσομαι.	(Λακεδαιμονίων	τοῖς Σπάρτην ἔχουσίν ἐστιν ἀγορὰ
[3, 8]	Ἄγιδί τε ἰδίᾳ ξένος καὶ	Λακεδαιμονίων	τοῦ κοινοῦ πρόξενος ἐπανέστη τῷ
[3, 16]	τοῦ Νικάνδρου, τὸ δὲ Εὐρυβιάδου	Λακεδαιμονίων	τριήρεσιν ἐπ' Ἀρτεμισίῳ καὶ Σαλαμῖνι
[3, 23]	ἀπέχουσα Ἐπιδηλίου. φασὶ δὲ οὐ	Λακεδαιμονίων,	τῶν δὲ ἐν τῇ Ἀργολίδι
[3, 21]	οὓς βασιλεὺς Αὔγουστος δουλείας ἀφῆκε	Λακεδαιμονίων	τῶν ἐν Σπάρτῃ κατηκόους ὄντας.
[3, 1]	ἐς ἡμᾶς. (Ἀμύκλας δὲ ὁ	Λακεδαίμονος,	βουλόμενος ὑπολιπέσθαι τι καὶ αὐτὸς
[3, 8]	ἄλλαις καὶ μάλιστα ταῖς ἐκ	Λακεδαίμονος	γεγόνασιν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι, ὧν (ἡ)
[3, 13]	Ἀργείας· ἱδρύσασθαι δὲ Εὐρυδίκην φασὶ	Λακεδαίμονος	θυγατέρα, γυναῖκα δὲ Ἀκρισίου τοῦ
[3, 20]	Ἀλεσίαις ταύταις ἀλέσαι. καί σφισι	Λακεδαίμονος	τοῦ Ταυγέτης ἐνταῦθά ἐστιν ἡρῷον.
[3, 11]	προσλαβοῦσα δὲ ἀνὰ χρόνον καὶ	Λακεδαίμων	ἡ αὐτὴ καλεῖσθαι· τέως δὲ
[3, 1]	τὴν φήμην· συνῴκει δὲ ὁ	Λακεδαίμων	Σπάρτῃ θυγατρὶ τοῦ Εὐρώτα. τότε
[3, 0]		~Λακωνικά.	~μετὰ δὲ τοὺς Ἑρμᾶς ἐστιν
[3, 1]	μνήμην, πόλισμα ἔκτισεν ἐν τῇ	Λακωνικῇ.	γενομένων δέ οἱ παίδων Ὑάκινθον
[3, 20]	θάλασσαν Φᾶρις πόλις ἐν τῇ	Λακωνικῇ	ποτε ᾠκεῖτο· ἀποτρεπομένῳ δὲ ἀπὸ
[3, 1]	δὲ τοὺς Ἑρμᾶς ἐστιν ἤδη	Λακωνικὴ	τὰ πρὸς ἑσπέρας. ὡς δὲ
[3, 23]	διάφορον ἢ ὅσαι κατὰ τὴν	Λακωνικὴν	ἄλλαι θαλάσσης εἰσὶν ἐσβολαί, αἰγιαλὸς
[3, 24]	στρατιᾶς ἦσαν, ἡνίκα ἐς τὴν	Λακωνικὴν	ἐσέβαλεν, ἀποτραπόμενοι δὲ ἀπὸ τῶν
[3, 12]	ἄλλους Ἀχαιούς, οἳ γῆν τὴν	Λακωνικὴν	τηνικαῦτα εἶχον, καὶ τοὺς Ἀμυκλαιεῖς
[3, 23]	ἀπὸ τοῦ κοινοῦ προσσχεῖν τῆς	Λακωνικῆς	ἐνταῦθα καὶ ἐξ ἐνυπνίων γενομένων
[3, 21]	πορφύρας παρέχεται τὰ ἐπιθαλάσσια τῆς	Λακωνικῆς	ἐπιτηδειοτάτας μετά γε τὴν Φοινίκων
[3, 21]	καλουμένη· τῆς δὲ χώρας τῆς	Λακωνικῆς	ἡ Βελεμίνα μάλιστα ἄρδεσθαι πέφυκεν,
[3, 2]	τοῦτο ἐν μεθορίῳ τῆς τε	Λακωνικῆς	καὶ τῆς Μεσσηνίας ἐπεποίητο ἐν
[3, 24]	τοῦ Ἀγησιπόλιδος μόνον τοῦτο τῶν	Λακωνικῶν	πολισμάτων ἐποίησεν ἀνάστατον· καί μοι
[3, 10]	ἔθηκαν τῶν Ἰσθμίων οἱ ἐπὶ	λακωνισμῷ	φεύγοντες Κορίνθιοι< (δὲ ἐν τῇ
[3, 15]	ἐς ἡδονὴν αὐτῶν ἐλυμήνατο τῶν	Λακώνων	ἡ γλῶσσα, ἥκιστα παρεχομένη τὸ
[3, 10]	τῶν δυναστευόντων ἐν Φωκεῦσιν ἔφη	λαμβάνουσαν	δωρεὰν ἑτοιμότερον ποιεῖν σφισιν ἐς
[3, 16]	ἅτε ὄντες καὶ αὐτοὶ δίδυμοι	λαμβάνουσι,	θυγατέρες δὲ ἦσαν Θερσάνδρου τοῦ
[3, 4]	παρασχομένῳ μέγιστον φρόνημα καὶ ἀποδειξαμένῳ	λαμπρὰ	οὕτω, κατὰ τὴν πορείαν Λεωνίδας
[3, 3]	φιλανθρωπίας, ἔχοντος δὲ ἤδη Πολυδώρου	λαμπρὸν	(ἀνὰ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα ὄνομα,
[3, 4]	κατὰ τὴν παραίνεσιν τοῦ Αἰγινήτου	Λάμπωνος.	~Πλείσταρχος μὲν οὖν ὁ Λεωνίδου
[3, 24]	ἀληθείᾳ Πάτροκλός ἐστιν ὁ τὸν	Λᾶν	ἀποκτείνας· οὗτος γὰρ καὶ ὁ
[3, 24]	τῷ μνήματι ἔπεστι. τοῦτον τὸν	Λᾶν	οἰκιστὴν εἶναι λέγουσιν οἱ ταύτῃ,
[3, 14]	καὶ ἐν χερσὶ καὶ ἐμπηδῶντες	λάξ,	δάκνουσί τε καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς
[3, 16]	καὶ ὕστερον Σελεύκου δόντος Σύροι	Λαοδικεῖς	ἐφ' ἡμῶν ἔχουσι. (μαρτύρια δέ
[3, 4]	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἤγαγε τὸν	λαὸν	καὶ Λεωνίδας τριακοσίοις ὁμοῦ Λακεδαιμονίων
[3, 20]	Λαπίθου· τοῦτό τε οὖν τὸ	Λαπίθαιόν	ἐστιν ἐν τῷ Ταυγέτῳ καὶ
[3, 20]	δὲ τοῦ Ἐλευσινίου σταδίους ἀφέστηκε	Λαπίθαιον	καλούμενον ἀπὸ ἀνδρὸς ἐγχωρίου Λαπίθου·
[3, 20]	Λαπίθαιον καλούμενον ἀπὸ ἀνδρὸς ἐγχωρίου	Λαπίθου·	τοῦτό τε οὖν τὸ Λαπίθαιόν
[3, 17]	τε ἡ Καδμεία καὶ ἡ	Λάρισα	Ἀργείοις· ὄντων δὲ ἐν τῇ
[3, 24]	ὑπὸ τοῦ Κάδμου φωραθεῖσα ἐς	λάρνακα	αὐτὴ καὶ Διόνυσος ἐμβληθείη· καὶ
[3, 24]	καὶ Διόνυσος ἐμβληθείη· καὶ τὴν	λάρνακα	ὑπὸ τοῦ κλύδωνος ἐκπεσεῖν φασιν
[3, 24]	τῇ ἐς τὴν γῆν τῆς	λάρνακος·	ὡσαύτως δὲ καὶ ἐφ' ἡμῶν
[3, 22]	Μιγωνίτιδος. Διονύσου δὲ ὄρος ἱερὸν	Λαρύσιον	καλούμενόν ἐστιν ὑπὲρ τοῦ Μιγωνίου·
[3, 24]	(τὰ δὲ ἐν δεξιᾷ Γυθίου	Λᾶς	ἐστι, θαλάσσης μὲν δέκα στάδια,
[3, 21]	δὲ αὐτὴν Τευθρώνη τε καὶ	Λᾶς	καὶ Πύρριχος, ἐπὶ Ταινάρῳ δὲ
[3, 17]	ἔμελλε τὰ ἐξ Ἀφιδναίων ἔσεσθαι	λάφυρα.	προαπολιπόντων δὲ καὶ τούτων, Λακεδαιμόνιοι
[3, 16]	Ἀθηναίοις δὲ ἄρα παρώφθη γενόμενον	λάφυρον	τῷ Μήδῳ· τὸ γὰρ ἐκ
[3, 11]	ἣν στοὰν Περσικὴν ὀνομάζουσιν ἀπὸ	λαφύρων	ποιηθεῖσαν τῶν Μηδικῶν· ἀνὰ χρόνον
[3, 18]	πάρδαλις, κατὰ δὲ τὸν Πολυδεύκην	λέαινα.	ἀνωτάτω δὲ χορὸς ἐπὶ τῷ
[3, 14]	θεῷ· ἐποίει δὲ ταῦτα ἡ	Λεανδρὶς	κατὰ ὄψιν ὀνείρατος. (τὸ μὲν
[3, 11]	Ἐπιμενίδην Λακεδαιμονίους δοξάζω μᾶλλον Ἀργείων	λέγειν	εἰκότα. ἐνταῦθα, ἔνθα αἱ Μοῖραι,
[3, 16]	ἐνταῦθα βασιλεύοντος. καί μοι εἰκότα	λέγειν	μᾶλλόν τι δοκοῦσιν ἢ Ἀθηναῖοι.
[3, 19]	καὶ ἄλλως, δοκείτω δὲ ᾗ	λέγεται.	(Ἀμύκλαι δὲ ἀνάστατος ὑπὸ Δωριέων
[3, 13]	αὐτὸν ἀνεθρέψατο Ἀπόλλων καὶ Λητώ·	λέγεται	δὲ καὶ ἄλλος ἐπ' αὐτῷ
[3, 18]	χρώμενοι τῷ ἐν Λιβύῃ μαντείῳ.	λέγεται	δὲ καὶ Λυσάνδρῳ πολιορκοῦντι Ἄφυτιν
[3, 22]	οὐδὲ ὄροφος ἔπεστιν ἐπ' αὐτῷ·	λέγεται	δὲ ὡς ὑπὸ Ἀγαμέμνονος ἐποιήθη.
[3, 12]	Ὀδυσσεὺς δὲ ἱδρύσασθαι τὸ ἄγαλμα	λέγεται	καὶ ὀνομάσαι Κελεύθειαν, τοὺς Πηνελόπης
[3, 18]	παρὰ Χίρωνι, ὃς καὶ διδάξαι	λέγεται·	Κέφαλος δὲ τοῦ κάλλους ἕνεκα
[3, 19]	αὐτῇ. (ἐς ταύτην πρῶτος ἐσπλεῦσαι	λέγεται	Κροτωνιάτης Λεώνυμος. πολέμου γὰρ Κροτωνιάταις
[3, 22]	ἄνδρας ἀπὸ τριῶν ἐς αὐτὴν	λέγεται	πόλεων, Ἤτιδος καὶ Ἀφροδισιάδος καὶ
[3, 17]	ἐδήλωσα δὲ καὶ ταῦτα, ὁποῖα	λέγεται,	πρότερον ἔτι ἐν τῇ Ἀτθίδι
[3, 26]	ὄντα Μαχάονος. ἀνασώσασθαι δὲ Νέστορα	λέγεται	τοῦ Μαχάονος τὰ ὀστᾶ· Ποδαλείριον
[3, 19]	ἂν ἀκηκοότες παρὰ Κόλχων Θηρίταν	λέγοιεν,	ἐπεὶ Ἔλληνές γε οὐκ ἴσασιν
[3, 18]	Ἀχελῷον Ἡρακλέους πάλη καὶ τὰ	λεγόμενα	ἐς Ἥραν, ὡς ὑπὸ Ἡφαίστου
[3, 18]	τὴν Κναγίαν Ἄρτεμίν ἐστιν οὕτω	λεγόμενα·	Κναγέα ἄνδρα ἐπιχώριον στρατεῦσαί φασιν
[3, 3]	Μεσσήνιοι τοῦ πολέμου. (τὰ οὖν	λεγόμενα	ὑπ' αὐτῶν, καὶ ὁποῖον ὁ
[3, 19]	αὐτὸν ὡραῖον, τὸν ἐπὶ Ὑακίνθῳ	λεγόμενον	Ἀπόλλωνος ἔρωτα ὑποσημαίνων. (πεποίηται δὲ
[3, 24]	Τροίαν, ἐποίησε δὲ ἐν ἄθλοις	λέγοντα	Ἀντίλοχον ὡς Ὀδυσσεὺς πρεσβύτερός ἐστιν
[3, 2]	φανεροῦ ποιοῖντο ἐς τὴν γῆν.	λέγονται	δὲ οἱ Κυνουρεῖς Ἀργεῖοι τὸ
[3, 9]	Ἀργείων μὲν Κύλων τε εἶναι	λέγονται	καὶ Σωδάμας, ἐν Θήβαις δὲ
[3, 19]	ἐστι Δενδρίτιδος. (ὃν δὲ οἶδα	λέγοντας	Κροτωνιάτας περὶ Ἑλένης λόγον, ὁμολογοῦντας
[3, 22]	φασί, τὴν Ἠτιάδα Αἰνείου θυγατέρα	λέγοντες	εἶναι· τὴν τρίτην δὲ κληθῆναι
[3, 21]	ἐξαιρεῖν, τὸν θηρεύσαντα ἁλιέα γενέσθαι	λέγοντες	ἐξ ἀνθρώπου. (Γύθιον δὲ ἀπέχει
[3, 20]	πρῶτον ἀνθρώπων μύλην τε εὑρεῖν	λέγοντες	καὶ ἐν ταῖς Ἀλεσίαις ταύταις
[3, 22]	ἄλλα τε ἐς τὰ δρώμενα	λέγοντες	καὶ ὡς βότρυν ἐνταῦθα ἀνευρίσκουσιν
[3, 17]	Ἱκεσίου μήνιμα ἀποτρέπειν τὸν Ἐπιδώτην	λέγοντες	τοῦτον. ~τῶν δὲ ἀνδριάντων τοῦ
[3, 24]	Ἑλένην παρὰ Τυνδάρεω γυναῖκα αἰτοῦντα.	λέγοντι	δὲ ἐπ' ἀληθείᾳ Πάτροκλός ἐστιν
[3, 2]	νόμους τεθῆναί σφισιν ὑπὸ Μίνω	λέγουσι,	βουλεύσασθαι δὲ ὑπὲρ τῶν νόμων
[3, 23]	ἐνυπνίων γενομένων σφίσι καταμείναντες οἰκῆσαι.	(λέγουσι	δὲ καὶ ὡς οἴκοθεν ἐκ
[3, 25]	Πινδάρῳ μὲν οὐκ ἔστιν εἰρημένον,	λέγουσι	δὲ οἱ περὶ τὴν Μαλέαν
[3, 3]	βασιλεύοντος μάλιστα ἐς ἀκμὴν προῆλθε.	λέγουσι	δὲ οὐ τὰς αὐτὰς Λακεδαιμόνιοί
[3, 22]	ἀπέχει σταδίους ἀργὸς λίθος· Ὀρέστην	λέγουσι	καθεσθέντα ἐπ' αὐτοῦ παύσασθαι τῆς
[3, 14]	κατὰ ἔτος ἕκαστον ἐπ' αὐτοῖς	λέγουσι	καὶ τιθέασιν ἀγῶνα, ἐν ᾧ
[3, 1]	ἑσπέρας. ὡς δὲ αὐτοὶ Λακεδαιμόνιοι	λέγουσι,	Λέλεξ αὐτόχθων ὢν ἐβασίλευσε πρῶτος
[3, 15]	Οἰολύκου. ποιῆσαι δὲ τὰ ἡρῷα	λέγουσι	Μαῖσιν καὶ Λαίαν τε καὶ
[3, 20]	δέ σφισι τὸ ἱερὸν Σπαρτιᾶται	λέγουσι	Πράκα ἀπόγονον τρίτον Περγάμου τοῦ
[3, 26]	χαλκοῦν δὲ καὶ τοῦτο εἶναι	λέγουσι.	ῥεῖ δὲ καὶ ὕδωρ ἐκ
[3, 19]	γὰρ τροφὸν εἶναι τοῦ Ἄρεως	λέγουσι.	τάχα δ' ἂν ἀκηκοότες παρὰ
[3, 15]	καὶ τοὺς παῖδας μάχην γενέσθαι	λέγουσι.	τὸ δὲ ἔχθος Ἡρακλεῖ φασιν
[3, 12]	τε καὶ Τάραντα ἀποικισθέντας ἀναθεῖναι	λέγουσι.	τὸ δὲ χωρίον, ὃ καλοῦσιν
[3, 22]	δὲ οἱ Μάγνητες αὐτὸ Βροτέαν	λέγουσι	τὸν Ταντάλου. (Ἀκριᾶται δὲ καὶ
[3, 18]	γενέσθαι τοῦ βίου τὴν τελευτὴν	λέγουσι.	τούτου τε οὖν ἐστιν εἰκὼν
[3, 19]	Ὑάκινθον καὶ Πολύβοιαν, Ὑακίνθου καθὰ	λέγουσιν	ἀδελφὴν ἀποθανοῦσαν ἔτι παρθένον. τοῦτο
[3, 22]	μὲν δὴ τὸ ἱερὸν ποιῆσαι	λέγουσιν	Ἀλέξανδρον· Μενέλαος δὲ Ἴλιον ἑλὼν
[3, 15]	Σεβροῦ· παῖδας δὲ Ἱπποκόωντος εἶναι	λέγουσιν.	(ἀπὸ δὲ τοῦ Δορκέως κρήνην
[3, 22]	τρίτην δὲ κληθῆναι τῶν πόλεων	λέγουσιν	ἀπὸ τῆς Δαναοῦ Σίδης. (ἀπὸ
[3, 11]	ὧν (ἃ) ἕκαστοι παρὰ σφίσι	λέγουσιν,	ἀποκρῖναι τὰ ἀξιολογώτατα. ὡς οὖν
[3, 1]	ἀποσεμνύνοντες τὰ ἐς αὐτὸν τοξευθῆναι	λέγουσιν	Ἀριστόδημον ὑπὸ Ἀπόλλωνος, ὅτι οὐκ
[3, 21]	ἔπεσι τὸ πόλισμα τοῦτο ὀνομάζειν	λέγουσιν	Αὐγειάς. ἐνταῦθα ἔστι μὲν λίμνη
[3, 25]	ξόανα μὲν ἀμφότερα, ἀναθεῖναι δὲ	λέγουσιν	αὐτὰ τὰς ἀπὸ Θερμώδοντος γυναῖκας.
[3, 20]	ὁδοῦ προήκουσαν ἤδη τὴν Πηνελόπην	λέγουσιν	ἐγκαλύψασθαι. ~προελθόντι δὲ αὐτόθεν σταδίους
[3, 17]	ἐστιν εἰκών, Λακεδαιμόνιοι δὲ Εὐρυλεωνίδα	λέγουσιν	εἶναι· νίκην δὲ ἵππων συνωρίδι
[3, 18]	Ἀθηνᾶς Ὀφθαλμίτιδος· ἀναθεῖναι δὲ Λυκοῦργον	λέγουσιν	ἐκκοπέντα τῶν ὀφθαλμῶν τὸν ἕτερον
[3, 19]	σχῆμα, τεθάφθαι δὲ τὸν Ὑάκινθον	λέγουσιν	ἐν αὐτῷ, καὶ Ὑακινθίοις πρὸ
[3, 1]	αὐτῷ πρότερον τὴν τελευτὴν συμβῆναι	λέγουσιν	ἐν Δελφοῖς πρὶν ἢ Δωριέας
[3, 24]	σταδίων διακοσίων. οἱ δὲ ἄνθρωποι	λέγουσιν	ἐνταῦθα, οὐδέσιν ὁμολογοῦντες Ἑλλήνων, ὡς
[3, 24]	ἐπιφανῶς θάψαι, Διόνυσον δὲ ἀναθρέψαι	λέγουσιν.	(ἐπὶ τούτῳ δὲ αὐτοῖς καὶ
[3, 12]	δῆλά ἐστιν, ἀφεθῆναι δὲ αὐτοὺς	λέγουσιν	ἐς τὸν δρόμον διὰ τῆς
[3, 12]	ἀδελφόν, οἱ δὲ παῖδα εἶναι	λέγουσιν.	(ἑτέρα δὲ ἐκ τῆς ἀγορᾶς
[3, 21]	ἀνθρώπων μὲν οὐδένα οἰκιστὴν γενέσθαι	λέγουσιν,	Ἡρακλέα δὲ καὶ Ἀπόλλωνα ὑπὲρ
[3, 17]	ἱεροῦ τῆς κατασκευῆς Τυνδάρεως καθὰ	λέγουσιν	ἤρξατο· ἀποθανόντος δὲ ἐκείνου δεύτερα
[3, 15]	τῇ θεῷ θύειν. Ἡρακλέα δὲ	λέγουσιν	ἱδρύσασθαι τὸ ἱερὸν καὶ αἶγας
[3, 20]	οἱ τὴν ἐπίκλησιν ἀπὸ ἀνδρὸς	λέγουσιν	ἱερασαμένου τῷ θεῷ. ἐντεῦθέν ἐστιν
[3, 16]	αὐτῇ. (τάδε μὲν οὕτω γενέσθαι	λέγουσιν·	ἰόντι δὲ ὡς ἐπὶ τὰς
[3, 14]	ἡρῷον Ἄλκωνος· τὸν δὲ Ἄλκωνα	λέγουσιν	Ἱπποκόωντας παῖδα εἶναι. παρὰ δὲ
[3, 16]	τὸ ξόανον δὲ ἐκεῖνο εἶναι	λέγουσιν	ὅ ποτε (καὶ) Ὀρέστης καὶ
[3, 13]	ποιῆσαι δὲ τὸν Θρᾷκα Ὀρφέα	λέγουσιν,	οἱ δὲ Ἄβαριν ἀφικόμενον ἐξ
[3, 26]	πόλει Νέστορα οἱ μὲν τραφῆναι	λέγουσιν,	οἱ δὲ ἐς τοῦτο ἐλθεῖν
[3, 2]	Ἀγησιλάου βασιλείας· θεῖναι δὲ αὐτὸν	λέγουσιν	οἱ μὲν παρὰ τῆς Πυθίας
[3, 24]	τοῦτον τὸν Λᾶν οἰκιστὴν εἶναι	λέγουσιν	οἱ ταύτῃ, καὶ ἀποθανεῖν φασιν
[3, 25]	Σιληνὸν ἐκ Μαλέας ἐλθόντα ἐνταῦθα	λέγουσιν	οἰκῆσαι. τραφῆναι μὲν δὴ τὸν
[3, 17]	ἄνδρα Ῥηγῖνον τὸ ἄγαλμα ποιῆσαι	λέγουσιν,	ὃν Διποίνου καὶ Σκύλλιδος, οἱ
[3, 18]	ἄγαλμα ἀγομένην. ἐπὶ τούτῳ δὲ	λέγουσιν	ὀνομάζειν Κναγίαν Ἄρτεμιν· (ἐμοὶ δὲ
[3, 12]	ἐπίκλησιν Ὀλυμπίων· τοῦτο Ἐπιμενίδην κατασκευάσαι	λέγουσιν,	οὐχ ὁμολογοῦντες τὰ ἐς αὐτὸν
[3, 19]	Μενέλαον καὶ Ἑλένην ἐνταῦθα ταφῆναι	λέγουσιν.	Ῥόδιοι δὲ οὐχ ὁμολογοῦντες Λακεδαιμονίοις
[3, 14]	καὶ Λιβύων καταστρέψασθαι τοὺς προσχώρους	λέγουσιν.	(τὸ δὲ ἱερὸν τῆς Θέτιδος
[3, 21]	τὴν πηγὴν Πελλανίδα. ἐς ταύτην	λέγουσιν	ὑδρευομένην ἐσπεσεῖν παρθένον, ἀφανισθείσης δὲ
[3, 2]	Ἀριστοδήμου παίδων ὄντι ἡλικίαν γενέσθαι	λέγουσιν	υἱὸν Ἆγιν· ἀπὸ τούτου δὲ
[3, 9]	σῖτον ἀκμάζοντα ἔτεμον καὶ ἤλασαν	λείαν	ἄγοντες· ἐνέβαλον δὲ πανδημεὶ καὶ
[3, 8]	ὁ Ἆγις καὶ ἤλασε τῆς	λείας	τὴν πολλήν. Ξενίας δὲ ἀνὴρ
[3, 20]	καὶ Διονύσου ναὸς ἐνταῦθα ἔτι	λείπεται	καὶ ἄγαλμα ἐν ὑπαίθρῳ. τὸ
[3, 18]	μὴ προσαπολέσθαι οἱ καὶ τὸν	λειπόμενον	ὀφθαλμόν, οὕτω ναὸν Ὀφθαλμίτιδος Ἀθηνᾶς
[3, 12]	ἡρῷά ἐστιν Ἴοπός τε κατὰ	Λέλεγα	ἢ Μύλητα γενέσθαι δοκοῦντος καὶ
[3, 1]	γῇ ταύτῃ καὶ ἀπὸ τούτου	Λέλεγες	ὧν ἦρχεν ὠνομάσθησαν. Λέλεγος δὲ
[3, 1]	τούτου Λέλεγες ὧν ἦρχεν ὠνομάσθησαν.	Λέλεγος	δὲ γίνεται Μύλης καὶ νεώτερος
[3, 12]	τῷ Ἀμφιαράῳ ποιῆσαι· καὶ αὐτοῦ	Λέλεγός	ἐστιν ἡρῷον, τούτων δὲ οὐ
[3, 19]	τῷ χωρίῳ γέγονεν ἀπὸ τῆς	Λέλεγος	θυγατρός, Μενελάου δέ ἐστιν ἐν
[3, 20]	ὀνομάζουσιν Ἀλεσίας χωρίον, Μύλητα τὸν	Λέλεγος	πρῶτον ἀνθρώπων μύλην τε εὑρεῖν
[3, 12]	ὁδὸν ταύτην ἐστίν, ὡς ἤδη	λέλεκταί	μοι, τὰ ὀνομαζόμενα Βοώνητα, Πολυδώρου
[3, 1]	ὡς δὲ αὐτοὶ Λακεδαιμόνιοι λέγουσι,	Λέλεξ	αὐτόχθων ὢν ἐβασίλευσε πρῶτος ἐν
[3, 18]	ὑπὸ τὸ ἅρμα κάπρον καὶ	λέοντα	καὶ οἱ Τρῶες ἐπιφέροντες χοὰς
[3, 18]	Ἑλένην καὶ ἄγχων Ἡρακλῆς τὸν	λέοντα,	Τιτυὸν δὲ Ἀπόλλων τοξεύει καὶ
[3, 3]	πλείονα. ἐπὶ δὲ Ἀναξανδρίδου τοῦ	Λέοντος	ἐπικρατέστεροι Τεγεατῶν γίνονται τῷ πολέμῳ·
[3, 3]	ἔχοντα οὕτως· Ἀναξανδρίδης δὲ ὁ	Λέοντος	Λακεδαιμονίων μόνος γυναῖκάς τε δύο
[3, 8]	τοὺς φυγάδας, κακουργεῖν σφᾶς ὁμοῦ	Λεπρεάταις	τὴν χώραν. τρίτῳ δὲ ἔτει
[3, 8]	οὖν κήρυκα ἐπίταγμα φέροντα Ἠλείοις	Λεπρεάτας	τε αὐτονόμους ἀφιέναι καὶ ὅσοι
[3, 2]	ὁ δέ οἱ πρόγονος Πενθίλος	Λέσβον	τὴν ὑπὲρ τῆς ἠπείρου ταύτης
[3, 14]	βασιλέων εἰσὶ καὶ πλησίον ὀνομαζομένη	λέσχη	Κροτανῶν· εἰσὶ δὲ οἱ Κροτανοὶ
[3, 15]	δόξῃ τοιαύτῃ· (ἐν Σπάρτῃ δὲ	λέσχη	τέ ἐστι καλουμένη Ποικίλη καὶ
[3, 14]	ἐπανελθοῦσι δὲ ὀπίσω πρὸς τὴν	λέσχην	ἐστὶν Ἀρτέμιδος Ἰσσωρίας ἱερόν· ἐπονομάζουσι
[3, 14]	Ἀσκληπιοῦ δὲ οὐ πόρρω τῆς	λέσχης	ἐστὶν ἱερὸν, ἐν Ἀγιαδῶν καλούμενον.
[3, 19]	ἱερά· ὄνομα μὲν τῇ νήσῳ	Λευκή,	περίπλους δὲ αὐτῇ σταδίων εἴκοσι,
[3, 19]	Λεώνυμον ἀπέστελλεν ἐς νῆσον τὴν	Λευκήν,	ἐνταῦθα εἰποῦσα αὐτῷ φανήσεσθαι τὸν
[3, 19]	ὡς ὑγιάνας ἐπανῆλθεν ἐκ τῆς	Λευκῆς,	ἰδεῖν μὲν ἔφασκεν Ἀχιλλέα, ἰδεῖν
[3, 13]	θύουσιν αἱ Διονυσιάδες καὶ αἱ	Λευκιππίδες.	τὰς δὲ ἄλλας ἕνδεκα ἃς
[3, 16]	ταὐτὰ ταῖς θεαῖς καὶ αὗται	Λευκιππίδες.	τὸ μὲν δὴ ἕτερον τῶν
[3, 16]	ἀγαλμάτων ἱερασαμένη τις ταῖς θεαῖς	Λευκιππὶς	ἐπεκόσμησε, πρόσωπον ἀντὶ τοῦ ἀρχαίου
[3, 17]	ἄλλα τε καὶ ἡ τῶν	Λευκίππου	θυγατέρων ἁρπαγή· καὶ Ἥφαιστος τὴν
[3, 18]	πρὸς Εὔρυτον, ἔστιν ἁρπαγὴ τῶν	Λευκίππου	θυγατέρων· Διόνυσον δὲ καὶ Ἡρακλέα,
[3, 26]	ἅτε Ἀρσινόης παῖδα εἶναι τῆς	Λευκίππου	νομίζοντες. λίθου δέ ἐστιν Ἀσκληπιοῦ
[3, 12]	δὲ τὸ Ἑλλήνιον Ἀρσινόης ἱερόν,	Λευκίππου	τε θυγατρὸς καὶ γυναικῶν τῶν
[3, 26]	οἶδα· εἰ δ' ἄρα ἀπὸ	Λευκίππου	τοῦ Περιήρους, ὡς οἱ Μεσσήνιοί
[3, 26]	ἐστι καὶ οἱ μύρμηκες αὐτόθι	λευκότερον	ἢ ὡς μυρμήκων τὸ χρῶμα
[3, 14]	τοῦ τάφου τὸ θέατρον, λίθου	λευκοῦ,	θέας ἄξιον. τοῦ θεάτρου δὲ
[3, 11]	ἐπὶ τῶν κιόνων Πέρσαι λίθου	λευκοῦ	καὶ ἄλλοι καὶ Μαρδόνιος ὁ
[3, 18]	θρόνῳ Χάριτες καὶ ἄγαλμα δὲ	Λευκοφρυήνης	ἐστὶν Ἀρτέμιδος. ὅτου δὲ οὗτος
[3, 26]	δ' ἂν καὶ Λακεδαιμονίων τὰ	Λεῦκτρα	ἐξ ἀρχῆς οἰκούντων ὁ Ἰθωμάτας
[3, 26]	(Πέφνου δὲ στάδια εἴκοσιν ἀπέχει	Λεῦκτρα.	ἐφ' ὅτῳ μὲν δή ἐστιν
[3, 21]	δὲ Καινήπολις Οἴτυλός τε καὶ	Λεῦκτρα	καὶ Θαλάμαι, πρὸς δὲ Ἀλαγονία
[3, 26]	δή ἐστιν ὄνομα τῇ πόλει	Λεῦκτρα,	οὐκ οἶδα· εἰ δ' ἄρα
[3, 26]	φασι μαρτύριον εἶναί σφισι τὰ	Λεῦκτρα	τὸ ἀρχαῖον τῆς Μεσσηνίας εἶναι·
[3, 26]	τῇ πρὸς θαλάσσῃ χώρᾳ τῆς	Λευκτρικῆς	ἐπ' ἐμοῦ συμβάν, γράφω. ἄνεμος
[3, 6]	τούτῳ Βοιωτοῖς ἐναντία ἠγωνίσαντο ἐν	Λεύκτροις·	Κλεόμβροτος δὲ αὐτὸς γενόμενος ἀνὴρ
[3, 26]	Ἀθηνᾶς, καὶ Ἔρωτός ἐστιν ἐν	Λεύκτροις	ναὸς καὶ ἄλσος· ὕδωρ δὲ
[3, 26]	Καρδαμύλη θαλάσσης μὲν ὀκτὼ σταδίους,	Λεύκτρων	δὲ καὶ ἑξήκοντα. ἐνταῦθα οὐ
[3, 8]	Λακεδαιμονίοις τὰ ὑπὸ Ἄγιδός ποτε	λεχθέντα	ἐς τὸν Λεωτυχίδην. ἀφίκοντο δὲ
[3, 2]	νόμους φησὶν ἐπιτροπευθῆναι παῖδα ὄντα·	Λεωβώτην	δέ οἱ τίθεται τὸ ὄνομα
[3, 19]	καὶ Ὁμήρῳ περὶ Ἀχιλλέως πεποίηται	λέων	δ' ὣς ἄγρια οἶδεν. (Θεράπνη
[3, 3]	γίνεται, Εὐρυκράτους δὲ τοῦ δευτέρου	Λέων.	ἐπὶ τούτων βασιλευόντων Λακεδαιμόνιοι προσέπταιον
[3, 6]	Λακεδαιμόνιοι τὴν ἀρχὴν. τῷ δὲ	Λεωνίδᾳ	διάφορος ἐτύγχανεν ὢν ἐς τὰ
[3, 6]	Λεωνίδου· τοῦτον δὲ οἰκειωσάμενος ἐπῆγε	Λεωνίδᾳ	καὶ ἄλλα ἐγκλήματα καὶ ὅρκους
[3, 3]	Κλεομένει τίκτει Δωριέα καὶ αὖθις	Λεωνίδαν,	ἐπὶ δὲ αὐτοῖς Κλεόμβροτον. (ἐπεὶ
[3, 4]	οὐκ ὄντων ἀρρένων παίδων ἐς	Λεωνίδαν	τὸν Ἀναξανδρίδου, Δωριέως δὲ ἀπ'
[3, 12]	μαχέσασθαι μετά γε αὐτὸν δοκοῦσι	Λεωνίδαν.	τοῦ δὲ Τροπαίου Διὸς τὸ
[3, 6]	τῆς Σπάρτης. (ἐπαύσθη τε δὴ	Λεωνίδας	βασιλείας καὶ ἀντ' αὐτοῦ Κλεόμβροτος
[3, 6]	τιμήν. εἰ μὲν δὴ ὁ	Λεωνίδας	ἐπέτρεψε τῷ θυμῷ καὶ Δημαράτῳ
[3, 6]	οἰκίας γένος τὸ πρὸς ἀνδρῶν	Λεωνίδας	ὁ Κλεωνύμου, παντάπασιν ἤδη γέρων·
[3, 4]	λαμπρὰ οὕτω, κατὰ τὴν πορείαν	Λεωνίδας	σὺν ὀλίγοις, οὓς ἠγάγετο ἐς
[3, 4]	Ἑλλάδα ἤγαγε τὸν λαὸν καὶ	Λεωνίδας	τριακοσίοις ὁμοῦ Λακεδαιμονίων ἀπήντησεν ἐς
[3, 7]	καλουμένων δὲ Ἀγιαδῶν, Κλεομένης ὁ	Λεωνίδου	βασιλεὺς ὕστατος ἐγένετο ἐν Σπάρτῃ·
[3, 14]	μνῆμά ἐστι, τὸ δὲ ἕτερον	Λεωνίδου	καὶ λόγους κατὰ ἔτος ἕκαστον
[3, 4]	ἐγένετο· ἐπιτροπεύων γὰρ Πλείσταρχον τὸν	Λεωνίδου	καταλειφθέντα ἔτι παῖδα ἐς Πλάταιάν
[3, 4]	Μαραθῶνι ἔργον. ἀλλὰ γὰρ τὸ	Λεωνίδου	κατόρθωμα ὑπερεβάλετο ἐμοὶ δοκεῖν τά
[3, 10]	καὶ τὸν βασιλέα Κλεομένην τὸν	Λεωνίδου	μάχῃ νικήσαντες. (ἐν δὲ Θόρνακι
[3, 5]	Λάμπωνος. ~Πλείσταρχος μὲν οὖν ὁ	Λεωνίδου	νεωστὶ τὴν βασιλείαν παρειληφὼς ἐτελεύτησε,
[3, 4]	Ἕλληνας παρέσχε καὶ οὕτω κατεργασθέντος	Λεωνίδου	παρῆλθον ἐς τὴν Ἑλλάδα οἱ
[3, 14]	ἀγωνίζεσθαι τὰ (δὲ) ὀστᾶ τοῦ	Λεωνίδου	τεσσαράκοντα ἔτεσιν ὕστερον ἀνελομένου ἐκ
[3, 6]	οὗτος προσποιεῖται Κλεόμβροτον θυγατέρα ἔχοντα	Λεωνίδου·	τοῦτον δὲ οἰκειωσάμενος ἐπῆγε Λεωνίδᾳ
[3, 6]	βασιλέα ἐποιήσαντο. (Κλεομένει δὲ τῷ	Λεωνίδους	τά τε ἄλλα ὁποῖα ἐς
[3, 19]	Δελφούς. ἐλθόντα δὲ ἡ Πυθία	Λεώνυμον	ἀπέστελλεν ἐς νῆσον τὴν Λευκήν,
[3, 19]	ἐς τὰς μάχας ἐπικαλουμένων, ὁ	Λεώνυμος	Κροτωνιάταις στρατηγῶν ἐπῄει τοῖς ἐναντίοις
[3, 19]	ταύτην πρῶτος ἐσπλεῦσαι λέγεται Κροτωνιάτης	Λεώνυμος.	πολέμου γὰρ Κροτωνιάταις συνεστηκότος πρὸς
[3, 6]	Δηλίῳ καὶ ὕστερον ἐν Θεσσαλίᾳ	Λεωσθένην.	(Κλεομβρότου δὲ ὁ μὲν πρεσβύτερος
[3, 8]	Ἡραίας Ἀρκάδες καὶ ἦσαν τῷ	Λεωτυχίδῃ	μάρτυρες ὁπόσα Ἄγιδος τελευτῶντος ἤκουσαν.
[3, 8]	ἤκουσαν. (τῷ δὲ Ἀγησιλάῳ καὶ	Λεωτυχίδῃ	παρέσχεν ἐς πλέον τὸ μάντευμα
[3, 4]	ἐδίδασκεν ἐς Δημάρατον χρῆσαι, καὶ	Λεωτυχίδην	ἄνδρα τοῦ βασιλικοῦ γένους καὶ
[3, 7]	Ἀρχίδαμος δὲ ὁ Ζευξιδάμου μετὰ	Λεωτυχίδην	ἀπελθόντα ἐς Τεγέαν ἔσχε τὴν
[3, 8]	ὁ Ἀγησίλαος· Ἀγησίλαος δὲ ἐς	Λεωτυχίδην	αὐτὰ ἔτρεπεν οὐ γνήσιον ὄντα
[3, 8]	Ἄγιδός ποτε λεχθέντα ἐς τὸν	Λεωτυχίδην.	ἀφίκοντο δὲ καὶ οἱ ἐξ
[3, 8]	πλῆθος μάρτυρας ἐποιεῖτο ἦ μὴν	Λεωτυχίδην	ἑαυτοῦ παῖδα ἡγεῖσθαι καί σφισι
[3, 8]	εἰπεῖν ὡς οὐχ αὑτοῦ νομίζοι	Λεωτυχίδην.	ἐπέλαβε μέντοι καὶ Ἆγιν μετάνοια
[3, 8]	ἀποθανόντα ἀπήλαυνεν Ἀγησίλαος τῆς βασιλείας	Λεωτυχίδην,	ἐς μνήμην ἄγων Λακεδαιμονίοις τὰ
[3, 5]	Παυσανίαν καὶ ἔτι πρότερον τούτου	Λεωτυχίδην	καὶ Ἀργεῖοι Χρυσίδα, καθεζομένους ἐνταῦθα
[3, 8]	Ἆγις ἐς τὸν παῖδα ἔσχε	Λεωτυχίδην,	καί οἱ κατά τινα οὐκ
[3, 7]	χρόνον διαμεῖναι τοὺς ἀπογόνους φασί·	(Λεωτυχίδης	δὲ ἀντὶ Δημαράτου γενόμενος βασιλεὺς
[3, 4]	ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς. (εἴχετο δὲ	Λεωτυχίδης	λόγων οὓς Ἀρίστων ποτὲ ἐς
[3, 8]	κῦμα κυκωόμενον πολέμοιο. (τότε οὖν	Λεωτυχίδης	μὲν ἐς Ἀγησίλαον ταῦτα ἔφασκεν
[3, 7]	τὴν Ἀθηνᾶν τὴν Ἀλέαν ἱκέτευε,	Λεωτυχίδου	δὲ ὁ μὲν παῖς Ζευξίδαμος
[3, 7]	μὲν παῖς Ζευξίδαμος ζῶντος ἔτι	Λεωτυχίδου	καὶ οὐ πεφευγότος πω τελευτᾷ
[3, 10]	ἀναστρέψαντι δὲ καὶ κατὰ τὴν	λεωφόρον	ἰόντι ἐρείπια Σελλασίας ἐστί· ταύτην,
[3, 21]	ὁ τάφος ἐστὶν ὑπὲρ τὴν	λεωφόρον.	τὸν δὲ ὁμώνυμον τούτῳ, νίκην
[3, 14]	τῇ ἀσπίδι δρόμον ἐπὶ ἀγῶνι	λήγοντι	οὐ συνέβαινεν εἶναί πω. Χίονιν
[3, 16]	φασιν ᾠὸν ἐκεῖνο ὃ τεκεῖν	Λήδαν	ἔχει λόγος. (ὑφαίνουσι δὲ κατὰ
[3, 13]	τοῦ Πλευρῶνος· Θέστιον γὰρ τὸν	Λήδας	πατέρα Ἄσιός φησιν ἐν τοῖς
[3, 7]	ἐς τὴν Εὐρυσθέως γένεσιν πεποιημένος	λήθην	ἢ μηδὲ ἀρχὴν συνεὶς αὐτῶν
[3, 23]	ἐς κέρδος τὰ θεῖα ὕστερα	λημμάτων	οὗτος οὖν ὁ Μηνοφάνης, ἅτε
[3, 2]	Ἀργολίδα συγγενῶν σφισιν ὄντων Ἀργείων	λῃσταί	τε ἐκ τῆς Κυνουριακῆς κακουργοῖεν
[3, 11]	(καὶ) Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδος καὶ	Λητοῦς	ἀγάλματα. Χορὸς δὲ οὗτος ὁ
[3, 13]	καὶ αὐτὸν ἀνεθρέψατο Ἀπόλλων καὶ	Λητώ·	λέγεται δὲ καὶ ἄλλος ἐπ'
[3, 20]	μεταξὺ καὶ Εὐόρα Θήρας ὀνομάζοντες	Λητώ	φασιν ἀπὸ τῶν ἄκρων τοῦ
[3, 18]	ἐς Ἄφιδναν ὁμοῦ τοῖς Διοσκούροις,	ληφθέντα	δὲ αἰχμάλωτον ἐν τῇ μάχῃ
[3, 18]	συμβάντος πείθοιτο ἄν τις αἰχμαλώτους	ληφθῆναι	παρὰ τῶν κρατησάντων, ἄλλως τε
[3, 18]	μάλιστα Ἑλλήνων χρώμενοι τῷ ἐν	Λιβύῃ	μαντείῳ. λέγεται δὲ καὶ Λυσάνδρῳ
[3, 17]	Ἀτθίδι συγγραφῇ. Περσεῖ δ' ἐς	Λιβύην	καὶ ἐπὶ Μέδουσαν ὡρμημένῳ διδοῦσαι
[3, 14]	Κυρήνην οἰκίσαι σὺν ἐκείνῳ καὶ	Λιβύων	καταστρέψασθαι τοὺς προσχώρους λέγουσιν. (τὸ
[3, 18]	οὐδὲν ἧσσον ἢ οἱ Ἀμμώνιοι	Λιβύων.	(τὰ δὲ ἐς τὴν Κναγίαν
[3, 22]	δὲ ἐς αὐτὰ ἄγαλμα Ἑρμοῦ	λίθινον	ἕστηκεν ἐν ἀριστερᾷ, καὶ ἐν
[3, 21]	μὲν πέτρα συνεχὴς οὐ διήκουσα,	λίθοι	δὲ ὀρύσσονται σχῆμα τοῖς ποταμίοις
[3, 15]	ὁ δὲ τυγχάνει τε ἀφεὶς	λίθον	ὁ Οἰωνὸς καὶ καταβάλλει τὴν
[3, 22]	τρεῖς μάλιστα ἀπέχει σταδίους ἀργὸς	λίθος·	Ὀρέστην λέγουσι καθεσθέντα ἐπ' αὐτοῦ
[3, 22]	τῆς μανίας· διὰ τοῦτο ὁ	λίθος	ὠνομάσθη Ζεὺς Καππώτας κατὰ γλῶσσαν
[3, 21]	(ἡ) κώμη καλουμένη Κροκέαι καὶ	λιθοτομία·	μία μὲν πέτρα συνεχὴς οὐ
[3, 21]	ἕστηκε, Διόσκουροι δὲ ἐπὶ τῇ	λιθοτομίᾳ	χαλκοῖ. (μετὰ δὲ Κροκέας ἀποτραπεῖσιν
[3, 26]	παῖδα εἶναι τῆς Λευκίππου νομίζοντες.	λίθου	δέ ἐστιν Ἀσκληπιοῦ τε ἄγαλμα
[3, 24]	δὲ αὐτοῖς σπήλαιον ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ,	λίθου	δὲ τὸ ἄγαλμα. ἔστι δὲ
[3, 25]	ἐστιν Ἀφροδίτης καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν	λίθου.	ἐντεῦθεν ἀποσχόντι τριάκοντα σταδίους Θυρίδες
[3, 23]	δὲ Ἀσκληπιοῦ καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν	λίθου,	καὶ Ἀθηνᾶς ἐν τῇ ἀκροπόλει
[3, 14]	πολὺ τοῦ τάφου τὸ θέατρον,	λίθου	λευκοῦ, θέας ἄξιον. τοῦ θεάτρου
[3, 11]	δὲ ἐπὶ τῶν κιόνων Πέρσαι	λίθου	λευκοῦ καὶ ἄλλοι καὶ Μαρδόνιος
[3, 22]	Μητρὸς θεῶν ναὸς καὶ ἄγαλμα	λίθου.	παλαιότατον δὲ τοῦτο εἶναί φασιν
[3, 21]	μὲν τῆς κώμης Διὸς Κροκεάτα	λίθου	πεποιημένον ἄγαλμα ἕστηκε, Διόσκουροι δὲ
[3, 15]	μὲν μειράκιον, ἀνεψιὸς δὲ Ἡρακλεῖ	Λικυμνίου	γὰρ παῖς ἦν τοῦ ἀδελφοῦ
[3, 25]	ἐνιδοῦσιν ἐς τὸ ὕδωρ τοὺς	λιμένας	φασὶ καὶ τὰς ναῦς θεάσασθαι
[3, 25]	θάλασσαν ἀνέχουσα ἄκρα Ταίναρον, καὶ	λιμένες	ὅ τε Ἀχίλλειός ἐστι καὶ
[3, 22]	τοῦ τείχους τοῦ πρὸς τῷ	λιμένι.	(ἀπὸ θαλάσσης δὲ ἄνω Γερόνθραι
[3, 23]	ἀκροπόλει ναός, πρὸ δὲ τοῦ	λιμένος	Διὸς ἐπίκλησιν Σωτῆρος. (ἄκρα δὲ
[3, 25]	λιμήν. (ἀπὸ τούτου στάδια τοῦ	λιμένος	πεντήκοντά ἐστι καὶ ἑκατὸν ἐπὶ
[3, 24]	μὲν οὐδέν, πρὸς δὲ τοῦ	λιμένος	τῷ πέρατι Ἀπόλλωνος ναός ἐστι
[3, 25]	δὲ ἀπωτέρω Μέσσα πόλις καὶ	λιμήν.	(ἀπὸ τούτου στάδια τοῦ λιμένος
[3, 23]	ὑπὸ τὴν ἄκραν τῆς Μαλέας	λιμήν	ἐστιν ὀνομαζόμενον Νύμφαιον καὶ Ποσειδῶνος
[3, 21]	Ἀκριαὶ Βοιαὶ Ζάραξ Ἐπίδαυρος ἡ	Λιμηρὰ	Βρασιαὶ Γερόνθραι Μαριός. αὗται μὲν
[3, 23]	Βοιαῶν ὅμορος Ἐπίδαυρός ἐστιν ἡ	Λιμηρά,	σταδίους ὡς διακοσίους ἀπέχουσα Ἐπιδηλίου.
[3, 23]	ἐκ Βοιῶν ἐς Ἐπίδαυρον τὴν	Λιμηρὰν	ἄγουσαν Ἀρτέμιδος ἱερόν ἐστιν ἐν
[3, 7]	οἰκίας ἐν τῷ ἱερῷ τῆς	Λιμνάδος	συμβάντα ἐπὶ Νικάνδρου γίνεται βασιλεύοντος.
[3, 1]	ἀρχήν. οὗτος τὸ ὕδωρ τὸ	λιμνάζον	ἐν τῷ πεδίῳ διώρυγι κατήγαγεν
[3, 14]	ἱερόν· ἐπονομάζουσι δὲ αὐτὴν καὶ	Λιμναίαν,	οὖσαν οὐκ Ἄρτεμιν, Βριτόμαρτιν δὲ
[3, 16]	(τὸ δὲ χωρίον τὸ ἐπονομαζόμενον	Λιμναῖον	Ὀρθίας ἱερόν ἐστιν Ἀρτέμιδος. τὸ
[3, 2]	Μεσσηνίας ἐπεποίητο ἐν χωρίῳ καλουμένῳ	Λίμναις.	(Τηλέκλου δὲ ἀποθανόντος Ἀλκαμένης ἔσχεν
[3, 16]	αὐτίκα παρεφρόνησαν· τοῦτο δὲ οἱ	Λιμνᾶται	Σπαρτιατῶν καὶ Κυνοσουρεῖς καὶ οἱ>
[3, 23]	ἱερόν ἐστιν ἐν τῇ Ἐπιδαυρίων	Λιμνάτιδος.	ἡ πόλις δὲ ἀπέχουσα οὐ
[3, 21]	λέγουσιν Αὐγειάς. ἐνταῦθα ἔστι μὲν	λίμνη	καλουμένη Ποσειδῶνος, ἔστι δὲ ἐπὶ
[3, 21]	Ποσειδῶνος, ἔστι δὲ ἐπὶ τῇ	λίμνῃ	ναὸς καὶ ἄγαλμα τοῦ θεοῦ.
[3, 23]	καλούμενον ὕδωρ, μέγεθος μὲν κατὰ	λίμνην	μικράν, τῆς γῆς δὲ ἐν
[3, 3]	σπονδὰς ἔτυχον. ἀφικομένου δὲ τοῦ	Λίχα	Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ ἀνεζήτουν· ἀνεζήτουν
[3, 3]	γίνονται δὲ οὕτως. ἀνὴρ Λακεδαιμόνιος	Λίχας	ὄνομα ἀφίκετο ἐς Τεγέαν· (τηνικαῦτα
[3, 3]	θεοπροπίου Σπαρτιᾶται. συνῆκεν οὖν ὁ	Λίχας	ὡς ἔστι κατακείμενα ἐν οἰκίᾳ
[3, 16]	(καί σφισιν ἐπὶ τούτῳ γίνεται	λόγιον	αἵματι ἀνθρώπων τὸν βωμὸν αἱμάσσειν·
[3, 11]	δὲ ὄντι Ἠλείῳ τῶν Ἰαμιδῶν	λόγιον	ἐγένετο ἀγῶνας ἀναιρήσεσθαι πέντε ἐπιφανεστάτους
[3, 1]	ὅπερ οὖν καὶ ἐποίησαν (λαβόντες	λογισμὸν	ὅτι Θήρᾳ μὲν ἐς αὐτὸν
[3, 21]	Ὅμηρος ἐν Ἰλιάδι ἐν Θέτιδος	λόγοις·	ὑμεῖς μὲν νῦν δῦτε θαλάσσης
[3, 14]	(κἀμοὶ) καὶ τοῦτο ἀποφαίνει τὸν	λόγον	εἰκότα, οὐ ταφῆναι τοὺς Ἀφαρέως
[3, 3]	δὲ καὶ ἄλλως μοι τὸν	λόγον	ἐν Φασήλιδι ἀνακείμενον ἐν Ἀθηνᾶς
[3, 25]	ἀλλὰ Ἑκαταῖος μὲν ὁ Μιλήσιος	λόγον	εὗρεν εἰκότα, ὄφιν φήσας ἐπὶ
[3, 19]	οἶδα λέγοντας Κροτωνιάτας περὶ Ἑλένης	λόγον,	ὁμολογοῦντας δέ σφισι καὶ Ἱμεραίους,
[3, 3]	γὰρ ἔργον βίαιον οὔτε ὑβριστὴν	λόγον	παρείχετο ἐς οὐδένα, ἐν δὲ
[3, 15]	βέβαιον. τὸν γὰρ δὴ ἕτερον	λόγον,	ὡς τὴν θεὸν πέδαις ἐτιμωρεῖτο
[3, 12]	Βοώνητά ἐστι· καί με ὁ	λόγος	ἀπαιτεῖ πρότερα εἰπεῖν τὰ ἐς
[3, 11]	γὰρ ἐξ ἀρχῆς ἠθέλησεν ὁ	λόγος	ἀπὸ πολλῶν καὶ οὐκ ἀξίων
[3, 11]	καί μοι καὶ τάδε ὁ	λόγος	αὐτίκα ἐπέξεισι. τότε δὲ οἱ
[3, 14]	αὐτὴν ὁ Αἰγιναῖος ἔχει μοι	λόγος.	(ἐγγυτάτω δὲ τῶν μνημάτων ἃ
[3, 13]	δὲ καὶ ἄλλος ἐπ' αὐτῷ	λόγος,	ἐν τῇ Ἴδῃ τῇ Τρωικῇ
[3, 21]	ἃς ἂν καὶ αὐτὰς ὁ	λόγος	ἐπέλθῃ δή μοι, συντελούσας ἴστω
[3, 6]	Σικυώνιον Ἄρατον· προσεπελάβετο δὲ ὁ	λόγος	μοι καὶ τρόπον ὅντινα ἐν
[3, 7]	Νίκανδρον μέλλει καὶ αὖθις ὁ	λόγος	μοι προσθήσειν προελθόντι ἐς τὴν
[3, 16]	τῶν ἐχόντων. Ἡρακλέα γὰρ ἔχει	λόγος	παλαῖσαι πρὸς Ἔρυκα ἐπὶ τοῖσδε
[3, 1]	κάθοδος· ὁ δὲ ἀληθέστερος ἔχει	λόγος	Πυλάδου τοὺς παῖδας καὶ Ἠλέκτρας,
[3, 1]	Μεσσηνίων δέ ἐστιν ἐς αὐτὸν	λόγος	Τυνδάρεων φεύγοντα ἐλθεῖν ὡς Ἀφαρέα
[3, 16]	ἐκεῖνο ὃ τεκεῖν Λήδαν ἔχει	λόγος.	(ὑφαίνουσι δὲ κατὰ ἔτος αἱ
[3, 10]	ἐπὶ χρήμασιν, ἀπὸ δὲ κοινοῦ	λόγου	Λακεδαιμόνιοί τε καὶ Ἀθηναῖοί σφισιν
[3, 2]	ἀναστήσαντες, ὡς ἐν τῷ τότε	λόγου	μάλιστα ἄξιον τοῦτο ὑπάρξαν σφίσιν.
[3, 12]	δὲ τῶν ἐς Θερμοπύλας στρατευσαμένων	λόγου	μάλιστα ἀξίως μαχέσασθαι μετά γε
[3, 3]	πόλεμος ἔσχεν οὗτος πέρας, τοῦ	λόγου	μοι τὰ ἐφεξῆς δηλώσει· τοσοῦτον
[3, 2]	καὶ ἐν τοῖς ἔπειτα τοῦ	λόγου	ποιήσομαι μνήμην· Ἀγησιλάου δὲ παῖς
[3, 9]	Λυσάνδρου τελευτὴν ἐδήλωσέ μοι τοῦ	λόγου	τὰ ἐς Παυσανίαν· (καὶ ὁ
[3, 13]	τάφος. κατὰ μὲν δὴ τοῦ	λόγου	τὸ εἰκὸς ἐτάφησαν ἐν τῇ
[3, 11]	εἰρηκέναι, δηλώσω δὴ πρὸ τοῦ	λόγου	τοῦ ἐς Σπαρτιάτας· ἐμοὶ γὰρ
[3, 13]	Δωριέων αὐτῇ τε ἀφίκοντο ἐς	λόγους	καὶ παρὰ τὸν Κριὸν ἐλθόντες
[3, 14]	τὸ δὲ ἕτερον Λεωνίδου καὶ	λόγους	κατὰ ἔτος ἕκαστον ἐπ' αὐτοῖς
[3, 24]	ἠνιᾶτο ὑπὸ δίψης, παῖσαι τῇ	λόγχῃ	τὴν πέτραν καὶ οὕτω ῥυῆναι
[3, 19]	δὲ ἐπὶ τῇ κεφαλῇ κράνος,	λόγχην	δὲ ἐν ταῖς χερσὶ καὶ
[3, 16]	ἢ Ἀθηναῖοι. ποίῳ γὰρ δὴ	λόγῳ	κατέλιπεν ἂν ἐν Βραυρῶνι Ἰφιγένεια
[3, 2]	καὶ τῶνδε ποιησόμεθα ὁμοῦ τῷ	λόγῳ	μεταβάντι ἐς τοὺς Εὐρυπωντίδας καλουμένους.
[3, 5]	Θρασυβούλῳ καὶ Ἀθηναίοις πολέμιος τῷ	λόγῳ,	τοῖς δὲ ἄρχειν ἐπιτραπεῖσιν ὑπὸ
[3, 5]	ἐγένετο προσέσται τῷ ἐς Ἀγησίλαον	λόγῳ	τότε δὲ Λύσανδρος μὲν ἐς
[3, 2]	τὸν Λαβώταν Ἡρόδοτος ἐν τῷ	λόγῳ	τῷ ἐς Κροῖσον ὑπὸ Λυκούργου
[3, 20]	ἀνάθημα εἶναι, ποιηθῆναι δὲ ἐπὶ	λόγῳ	φασὶ τοιῷδε. ὅτ' ἔδωκεν Ὀδυσσεῖ
[3, 4]	τῆς ἀρχῆς. (εἴχετο δὲ Λεωτυχίδης	λόγων	οὓς Ἀρίστων ποτὲ ἐς Δημάρατον
[3, 12]	ἀνθέξουσιν. ὁ δὲ ἕτερος τῶν	λόγων	τοὺς Μενελάου χάριτι στρατεύσαντας ἐπὶ
[3, 9]	πολέμου καὶ ἐκ νόσου τῆς	λοιμώδους	ἐπανήκειν τὴν πόλιν ἐς τὴν
[3, 1]	συνῆλθον αἱ γνῶμαι, τὰ δὲ	λοιπὰ	διειστήκει σφίσιν ἐπὶ παντὶ τὰ
[3, 22]	ἐλέφαντος πεποιημένου κεφαλή· τὰ δὲ	λοιπὰ	τοῦ ἀγάλματος πῦρ ἠφάνισεν ὁμοῦ
[3, 14]	μὲν σταδίου, διαύλου δὲ αἱ	λοιπαί·	τὸν δὲ σὺν τῇ ἀσπίδι
[3, 21]	αὗται μὲν οὖν εἰσιν αἱ	λοιπαὶ	τῶν Ἐλευθερολακώνων ἀπὸ τεσσάρων ποτὲ
[3, 11]	Λακεδαιμονίοις κυριώτατον τῆς πολιτείας, οἱ	λοιποὶ	δέ εἰσιν ἄρχοντες· τοῖς δὲ
[3, 19]	εἰσὶν ἄκροι καὶ χεῖρες, τὸ	λοιπὸν	χαλκῷ κίονί ἐστιν εἰκασμένον. ἔχει
[3, 25]	τὸ ὕδωρ μὴ καὶ τοῦ	λοιποῦ	τοιαῦτα ἐπιδείκνυσθαι, μεμιασμένην ἐναποπλύνασα ἐσθῆτα.
[3, 16]	βωμῷ πολλῶν νόσος ἔφθειρε τοὺς	λοιπούς.	(καί σφισιν ἐπὶ τούτῳ γίνεται
[3, 9]	καὶ οἱ Φωκεῖς ἐς τὴν	Λοκρίδα	καὶ ἐδῄωσαν τὴν χώραν. (ἐπηγάγοντο
[3, 9]	τὴν χώραν. (ἐπηγάγοντο οὖν οἱ	Λοκροὶ	συμμάχους Θηβαίους καὶ τὴν Φωκίδα
[3, 9]	ἀρχὴν ἐγένοντο οἱ ἐξ Ἀμφίσσης	Λοκροί.	τοῖς γὰρ δὴ Λοκροῖς γῆ
[3, 9]	Ἀμφίσσης Λοκροί. τοῖς γὰρ δὴ	Λοκροῖς	γῆ πρὸς τοὺς Φωκέας ἐτύγχανεν
[3, 3]	Κρότωνα ἔστειλαν καὶ (ἀποικίαν) ἐς	Λοκροὺς	τοὺς πρὸς ἄκρᾳ Ζεφυρίῳ, καὶ
[3, 19]	συνεστηκότος πρὸς τοὺς ἐν Ἰταλίᾳ	Λοκρούς,	τῶν Λοκρῶν κατὰ οἰκειότητα πρὸς
[3, 19]	τοὺς ἐν Ἰταλίᾳ Λοκρούς, τῶν	Λοκρῶν	κατὰ οἰκειότητα πρὸς Ὀπουντίους Αἴαντα
[3, 19]	ἔλαβεν αὐτὴν ὑποχείριον, ἐπιπέμψαι οἱ	λουμένῃ	θεραπαίνας Ἐρινύσιν ἴσα> ἐσκευασμένας· καὶ
[3, 15]	συγγραφῇ. προελθοῦσι δὲ οὐ πολὺ	λόφος	ἐστὶν οὐ μέγας, ἐπὶ δὲ
[3, 13]	τοῦ Πλευρῶνος. τοῦ δὲ ἡρῴου	λόφος	ἐστὶν οὐ πόρρω καὶ Ἥρας
[3, 13]	μητέρας τῇ θεῷ θύειν. τοῦ	λόφου	δὲ κατὰ τὴν ἐς δεξιὰν
[3, 13]	πόρρω καὶ Ἥρας ἐπὶ τῷ	λόφῳ	ναὸς Ἀργείας· ἱδρύσασθαι δὲ Εὐρυδίκην
[3, 17]	ὄντων δὲ ἐν τῇ πόλει	λόφων	καὶ ἄλλων, τὸ μάλιστα ἐς
[3, 23]	ὡς ἀνήγετο ἐρημώσας τὴν Δῆλον,	λοχήσαντες	ναυσὶν οἱ διαπεφευγότες τῶν ἐμπόρων
[3, 11]	δὲ καὶ Ἀρτεμισία, θυγάτηρ μὲν	Λυγδάμιδος,	ἐβασίλευσε δὲ Ἁλικαρνασσοῦ· ταύτην φασὶν
[3, 13]	μάχης τῆς πρὸς Ἴδαν καὶ	Λυγκέα	θεοὺς τοὺς Τυνδάρεω παῖδας καὶ
[3, 14]	Πολυδεύκην δὲ ἀναστῆσαί φασιν ἐπὶ	Λυγκεῖ·	καί μοι (κἀμοὶ) καὶ τοῦτο
[3, 13]	τῇ Σκιάδι καὶ Ἴδα καὶ	Λυγκέως	τάφος. κατὰ μὲν δὴ τοῦ
[3, 16]	οὐκ Ὀρθίαν μόνον ἀλλὰ καὶ	Λυγοδέσμαν	τὴν αὐτήν, ὅτι ἐν θάμνῳ
[3, 16]	λύγων εὑρέθη, περιειληθεῖσα δὲ ἡ	λύγος	ἐποίησε τὸ ἄγαλμα ὀρθόν. ~οὐ
[3, 14]	θεῷ ξόανον· ἡ δὲ ἄγνος	λύγος	καὶ αὐτὴ κατὰ ταὐτά ἐστι
[3, 16]	τὴν αὐτήν, ὅτι ἐν θάμνῳ	λύγων	εὑρέθη, περιειληθεῖσα δὲ ἡ λύγος
[3, 9]	κάτω μέγιστον μέρος τηνικαῦτα ἡ	Λυδία,	καὶ αἱ Σάρδεις πλούτῳ καὶ
[3, 25]	Ἡρόδοτος εἶπεν ἀκοὴν ἐν τῇ	Λυδίᾳ	συγγραφῇ· τὸν δὲ ἐν Ποροσελήνῃ
[3, 10]	τὸν χρυσόν, ὃν Κροῖσος ὁ	Λυδὸς	τῷ Ἀπόλλωνι ἔπεμψε τῷ Πυθαεῖ,
[3, 16]	παρὰ σφίσιν, ἀμφισβητοῦσι δὲ καὶ	Λυδῶν	οἷς ἐστιν Ἀρτέμιδος ἱερὸν Ἀναιίτιδος.
[3, 18]	δὲ καὶ Βελλεροφόντης τὸ ἐν	Λυκίᾳ	θηρίον, καὶ Ἡρακλῆς τὰς Γηρυόνου
[3, 18]	ἐστιν Ἀθηνᾶς Ὀφθαλμίτιδος· ἀναθεῖναι δὲ	Λυκοῦργον	λέγουσιν ἐκκοπέντα τῶν ὀφθαλμῶν τὸν
[3, 18]	δὲ καὶ Τυδεὺς Ἀμφιάραον καὶ	Λυκοῦργον	τὸν Πρώνακτος μάχης καταπαύουσιν. (Ἥρα
[3, 14]	μάχην τῶν ἐφήβων ἔθηκεν ὁ	Λυκοῦργος.	(καὶ τάδε ἄλλα τοῖς ἐφήβοις
[3, 2]	ἐπέλαβεν ἀμφοτέρους. ἔθηκε δὲ καὶ	Λυκοῦργος	Λακεδαιμονίοις τοὺς νόμους ἐπὶ τῆς
[3, 16]	δὲ ὅντινα ὁ κλῆρος ἐπελάμβανε,	Λυκοῦργος	μετέβαλεν ἐς τὰς ἐπὶ τοῖς
[3, 2]	ἐννέωρος βασίλευε Διὸς μεγάλου ὀαριστής.	(Λυκούργου	μὲν οὖν καὶ ἐν τοῖς
[3, 14]	ἄγαλμα Ἡρακλέους, τῇ δὲ εἰκὼν	Λυκούργου·	νόμους δὲ ἔς τε τὴν
[3, 16]	ὄπισθε μὲν τοῦ ναοῦ τῷ	Λυκούργου	παιδὶ Εὐκόσμῳ, πρὸς δὲ τῷ
[3, 2]	λόγῳ τῷ ἐς Κροῖσον ὑπὸ	Λυκούργου	τοῦ θεμένου τοὺς νόμους φησὶν
[3, 16]	πολὺ Ἐγεσταῖοι. (Λακεδαιμόνιοι δὲ καὶ	Λυκούργῳ	τῷ θεμένῳ τοὺς νόμους οἷα
[3, 4]	σῶμα ἅπαν κόπτων τε καὶ	λυμαινόμενος.	Ἀργεῖοι μὲν δὴ τοῖς ἱκέταις
[3, 7]	τοῦ ἔργου γήρᾳ καὶ ὑπὸ	λύπης	τὸ πλέον· Ἀρχίδαμον γὰρ Θεοπόμπου
[3, 18]	ὁ μὲν γυναῖκα ἐποίησεν ἔχουσαν	λύραν,	Σπάρτην δῆθεν, Πολύκλειτος δὲ Ἀφροδίτην
[3, 17]	τε αὐλῶν μέλη καὶ ὑπὸ	λύρας	καὶ κιθάρας κρούσμασιν. ὄπισθεν δὲ
[3, 6]	ἐτύγχανεν ὢν ἐς τὰ μάλιστα	Λύσανδρος,	ἀπόγονος Λυσάνδρου τοῦ Ἀριστοκρίτου. οὗτος
[3, 8]	Δελφούς· αἴτιος δ' ἐμοὶ δοκεῖν	Λύσανδρος	ἐγένετο ὁ Ἀριστοκρίτου συσπεύδων ἐξ
[3, 5]	ἄλλοι τε ἐνταῦθα Λακεδαιμονίων καὶ	Λύσανδρος	ἔπεσε. (Παυσανίας δὲ ὑστέρησε μὲν
[3, 18]	οὕτω τὴν πολιορκίαν διέλυσεν ὁ	Λύσανδρος	καὶ Λακεδαιμονίους τὸν θεὸν σέβειν
[3, 5]	ἐς Ἀγησίλαον λόγῳ τότε δὲ	Λύσανδρος	μὲν ἐς τὴν Φωκίδα ἀφικόμενος
[3, 8]	Αἰγὸς ποταμοῖς τοῦ Ἀθηναίων ναυτικοῦ	Λύσανδρος	ὁ Ἀριστοκρίτου καὶ Ἆγις ὅρκους
[3, 5]	τοῖς δὲ ἄρχειν ἐπιτραπεῖσιν ὑπὸ	Λυσάνδρου	καταστησόμενος τὴν τυραννίδα ἐν βεβαίῳ.
[3, 17]	καὶ ἴσας ἐπ' αὐτοῖς Νίκας,	Λυσάνδρου	μὲν ἀνάθημα, τῶν δὲ ἔργων
[3, 9]	ἐν τέλει καὶ μάλιστα ὑπὸ	Λυσάνδρου	μὴ τὸν Ἀρταξέρξην σφίσιν ἐν
[3, 9]	ἔξοδον καὶ τὰ ἐς τὴν	Λυσάνδρου	τελευτὴν ἐδήλωσέ μοι τοῦ λόγου
[3, 5]	τῶν ὁμοῦ Λυσάνδρῳ καὶ αὐτοῦ	Λυσάνδρου	τὴν τελευτήν, ἐπῆγε δὲ ὅμως
[3, 6]	ἐς τὰ μάλιστα Λύσανδρος, ἀπόγονος	Λυσάνδρου	τοῦ Ἀριστοκρίτου. οὗτος προσποιεῖται Κλεόμβροτον
[3, 5]	τήν τε ἧτταν τῶν ὁμοῦ	Λυσάνδρῳ	καὶ αὐτοῦ Λυσάνδρου τὴν τελευτήν,
[3, 18]	Λιβύῃ μαντείῳ. λέγεται δὲ καὶ	Λυσάνδρῳ	πολιορκοῦντι Ἄφυτιν τὴν ἐν τῇ
[3, 11]	τοῦτον τὸν Ἀγίαν μαντευσάμενόν φασι	Λυσάνδρῳ	τὸ Ἀθηναίων ἑλεῖν ναυτικὸν περὶ
[3, 8]	ὡς ἀπήγαγεν ὀπίσω τὴν στρατιάν,	Λυσίστρατον	Σπαρτιάτην καὶ μοῖράν τε τῆς
[3, 17]	γὰρ παρ' αὐτὸν τὸν καιόμενον	λύχνον	κατέβαλεν ἄκουσα. ἅτε δὲ ὁ