Chapitre
[2]	καὶ τὰ τοιαῦτα, ὅτι στρατηγὸς	μὲν	ἀγαθὸς καὶ πολλῶν μυριάδων ἡγησάμενος
[2]	τόπον τρανῶσαι, ὃς καὶ αἱρέσεων	μὲν	ἀθέων καὶ τοῦ Ἰησοῦ πάντῃ
[2]	εὑρίσκοντες ἀφορμὰς ἔχομεν θεολογεῖν, ὅπου	μὲν	ἀκούοντες· Ὁ θεὸς φῶς ἐστι,
[2]	ὅτι, ὦ οὗτος, ἆρ´ ἐκεῖνα	μὲν	ἀνέγνως, ἐν οἷς κατηγορεῖν ἡμῶν
[2]	νῦν δὲ φήσομεν {ὅτι τὰ	μὲν	ἀνθρώπινα αὐτοῦ πᾶσιν ἦν ὁρατά,
[2]	ἑαυτοῦ ἔπεισε μαθητάς, τοὺς παθόντας	μὲν	ἀνθρώπινόν τι ἀπὸ δειλίας τότε—
[2]	ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ» ἀρθήσεται»	μὲν	ἀπ´ ἐκείνων καὶ δοθήσεται» τοῖς
[2]	ἐν τοῖς θείοις λόγοις, αἰρομένης	μὲν	ἀπ´ ἐκείνων τῆς τοῦ θεοῦ
[2]	Ἰουδαίου φάσκοντος. Καὶ γὰρ εἰ	μὲν	ἁπλῶς τοῖς μαθηταῖς ἔλεγεν Ἰησοῦς
[2]	συναρπαζόμενον ὑπὸ τῶν δυνάμεων, τίς	μὲν	ἀπὸ κρείττονος τίς δὲ ἀπὸ
[2]	ἔχεσθαι τὸ ἢ πῶς ἄρχεσθε	μὲν	ἀπὸ τῶν ἡμετέρων ἱερῶν, προϊόντες
[2]	ἅτινα ὁ βουλόμενος μανθανέτω, πῇ	μὲν	ἀπὸ τῶν προκηρυξάντων περὶ αὐτοῦ
[2]	ὁ Σικάριος ἀγωνιζόμενος βιοῦν μεταθέμενος	μὲν	ἀπολυθήσεται ἐμμένων δὲ τὴν ἐπὶ
[2]	δὲ καὶ πρὸς τὸ {κολαζόμενος	μὲν	ἄρα πᾶσιν ἑωρᾶτο, ἀναστὰς δὲ
[2]	αὐτὸν παραπεφάνθαι εὐθέως ἐπιφέρει· Κολαζόμενος	μὲν	ἄρα πᾶσιν ἑωρᾶτο, ἀναστὰς δὲ
[2]	τὸ τοῦ πνεύματος πρόθυμον, τὸ	μὲν	ἀσθενὲς ἐν τῷ Πάτερ, εἰ
[2]	ἀνωτέρω προαπελογησάμεθα, δεικνύντες ἅμα, πῶς	μὲν	αὐτὸν θεὸν νοοῦμεν, κατὰ τί
[2]	τῆς γραφῆς φησιν· Εἰ ζῶν	μὲν	αὐτὸς μηδένα ἔπεισεν, ἀποθανόντος δ´
[2]	προφητευόμενα εἰ μὴ φήσεις ἀπιστῶν	μὲν	αὐτῷ ὅτι ταῦτα φλυαρεῖ καὶ
[2]	ὁ κόσμος, ὡς διεγράψαμεν. Ὅπου	μὲν	γὰρ δυνατὰ διαγράφουσιν, ἐλέγχονται {χείρονα
[2]	τὸν Ἰησοῦν παρ´ ὑμῖν; Εἰ	μὲν	γὰρ ἐκεῖναι μείζους τούτων καθ´
[2]	ἀδύνατον οἰόμενον τὸ παράδοξον. Συγκατετέθειτο	μὲν	γὰρ ἐκεῖνος τῇ φασκούσῃ αὐτὸν
[2]	ἀρχὰς τῶν πραγμάτων ἀπιστοῦντι; {Ἀρχὴ	μὲν	γὰρ νομοθεσίας ἐπὶ Μωϋσέως ἦν,
[2]	ὡς περὶ Χριστοῦ ἀποθεμένους; Ὁ	μὲν	γὰρ Πέτρος μετὰ τὸ ἀρνήσασθαι
[2]	τί τὸ ἐπήρκεσεν ἑαυτῷ; Εἰ	μὲν	γὰρ πρὸς ἀρετήν, φήσομεν ὅτι
[2]	σὺν αὐτῷ σταυρωθέντων λῃστῶν. Τοῦ	μὲν	γὰρ πρώτου οἱ στρατιῶται κατέαξαν
[2]	τοῦ πνεύματος ὄντα πλείονα. Ἓν	μὲν	γὰρ τὸ Πάτερ, εἰ δυνατόν
[2]	παρὰ τὸ Μωϋσέως ἔργον; Ἐκεῖνος	μὲν	γὰρ τοὺς ἀπὸ τοῦ ἔθνους
[2]	ἑαυτὸν καθαρεύοντα ὁ Ἰησοῦς; Εἰ	μὲν	γὰρ τῶν κυρίως κακῶν λέγει
[2]	νεκρῶν ἐγηγέρθαι {τούτοις παραβάλλεσθαι. Ἕκαστος	μὲν	γὰρ τῶν λεγομένων κατὰ τοὺς
[2]	ἢ τὸν ἡμέτερον νόμον; Ἀληθῶς	μὲν	γὰρ Χριστιανοῖς ἡ εἰσαγωγή ἐστιν
[2]	ἢ εἰς ἠθῶν ἐπανόρθωσιν, τίς	μὲν	δαίμοσι διακονούμενος διά τινων ἐπῳδῶν
[2]	βούληται ἀφανὴς γένηται, καὶ αὐτόθεν	μὲν	δῆλον σαφὲς δὲ καὶ ἐκ
[2]	ἴσασιν ἐκ τῶν ἀναγραφέντων περὶ	μὲν	Δημοκρίτου, μηλόβοτον ἐάσαντος τὴν οὐσίαν,
[2]	ἀεὶ συνῆν αὐτοῖς, ἀλλ´ ὅπου	μὲν	δι´ ἡμερῶν ὀκτὼ ἐφάνη τῶν
[2]	ἀκοὴν ἀναισθητεῖ λέγοντος θεοῦ. Ταῦτα	μὲν	διὰ τὸ τί ἠκούετο ἡ
[2]	ἐλεήσων. ~Μετὰ ταῦτά φησιν· Εἰ	μὲν	ἐβούλετο λανθάνειν, τί ἠκούετο ἡ
[2]	λαλοῦσι. Καὶ γὰρ ἐκεῖνοι τοῦ	μὲν	Ἐγὼ ἀποκτενῶ» δοκοῦσιν ἀκηκοέναι καὶ
[2]	ἔχοντος φιλοσοφίας. Καίτοι γε Ἀριστοτέλης	{μὲν	εἴκοσιν ἔτεσι λέγεται πεφοιτηκέναι Πλάτωνι,
[2]	αὐτὴν διαφορὰν παριστάς, φησὶν ἄλλους	μὲν	εἶναι τοὺς κοιμωμένους ἄλλους δὲ
[2]	ἐπιστρέφειν τοὺς Ἰησοῦ μαθητὰς ὅπου	μὲν	εἶπε· Τότε ἐάν τις ὑμῖν
[2]	τηρῆσαι δεῖ, πρόσχες ὅτι πρότερον	μὲν	εἴρηται τό, ὡς ἂν εἴποι
[2]	τριῶν ἡμερῶν ἀναστῆσαι» ἐπεὶ αὐτὸς	μὲν	ἔλεγε περὶ τοῦ ναοῦ τοῦ
[2]	τοῦ Ἰησοῦ μεμάθηκεν. Ἢ τὰ	μὲν	ἐμφαίνοντα τὸ μὴ πάντῃ ἀποστατικὸν
[2]	πολλάκις διακαρτερεῖ. {Καὶ τοῦτο ἰδίᾳ	μὲν	ἐν τῇ τροπολογίᾳ τυγχάνει διηγήσεως·
[2]	ἀδύνατόν τι καὶ ἄλογον, κολαζόμενον	μὲν	ἑνὶ ὁρᾶσθαι, ἀναστάντα δὲ πᾶσιν·
[2]	ἐστι τοῦ θεοῦ. Ἢ ὑμῖν	μὲν	ἔξεστιν ἀπολογεῖσθαι περὶ τοῦ μὴ
[2]	καὶ κρίσεως θεοῦ καὶ τιμῆς	μὲν	ἐπὶ τοὺς δικαίους πυρὸς δ´
[2]	καὶ ἀποδεχώμεθα· πῶς οὐχὶ προφανὲς	μὲν	ἔσται ἐκ τῶν συμβάντων ἐπὶ
[2]	τετάρτῃ περὶ παιδαρίων, ὧν τὸν	μὲν	ἕτερον Ἠλίας ἀνέστησεν τὸν δὲ
[2]	Καὶ ἐν τούτοις δὲ τὸ	μὲν	ἔτι εἰσαγομένοις τοῖς μαθηταῖς καὶ
[2]	καὶ πολιορκοῦντα. Τοῦτο γὰρ ἤρξατο	μὲν	ἔτι Νέρωνος βασιλεύοντος παρέτεινε δὲ
[2]	ἀσεβείας τόπῳ καὶ νομίζοντας τοὺς	μὲν	εὐσεβεῖς εἶναι ἀσεβεστάτους τοὺς δὲ
[2]	μάλιστα Παύλου. Ἀλλὰ καὶ τοὺς	μὲν	εὐσεβοῦντας οὗτος φωταγωγεῖ τοὺς δὲ
[2]	ὁ Κέλσος πεποίηκε· Καὶ τοὺς	μὲν	εὐσεβοῦντας φωταγωγήσων τοὺς δὲ ἁμαρτάνοντας
[2]	δοκούσῃ δεινότητι ῥητορικῇ χρησάμενος προσποιεῖται	μὲν	ἔχειν λέγειν οὐδὲν δὲ εἶχεν
[2]	εἶναι τὴν ἑαυτοῦ φωνήν, ὁ	μὲν	ἔχων» τὰ κρείττονα ὦτα» ἀκούει
[2]	τῶν εὐαγγελίων; Ἆρ´ οὖν σὺ	μὲν	ἑώρας ταῦτα ὀνειδισμοῦ ἄξια, οἱ
[2]	ὃν λελέξεται· {οὐκ ἐπὶ τοῦτο	μὲν	ἦλθεν, ἵν´ ἐργάσηται τὴν ἀπιστίαν
[2]	δ´ ὅτι καὶ ἐπεὶ τύπος	μὲν	ἦν ἐκεῖνα, ἀλήθεια δὲ ἃ
[2]	πρὸς τόδε λελέξεται ὅτι εὐχερὴς	μὲν	ἦν ὁδὸς πρὸς τὸ ἐπικαλύψαι
[2]	τούτῳ τοίνυν δηλοῦται ὅτι δυνατὸν	μὲν	ἦν τῷ Λαΐῳ μὴ σπείρειν
[2]	καὶ πρὸς τὸ ἢ ὅτε	μὲν	ἠπιστεῖτο ὢν ἐν σώματι, πᾶσιν
[2]	ἀπὸ τῶν αὐτῶν ἔργων τὸν	μὲν	θεὸν τοὺς δὲ γόητας ἡγεῖσθαι;
[2]	ἀπὸ τῶν αὐτῶν ἔργων τὸν	μὲν	θεὸν τοὺς δὲ γόητας ἡγεῖσθαι;
[2]	Τίτος καθεῖλε τὴν Ἱερουσαλήμ, ὡς	μὲν	Ἰώσηπος γράφει, διὰ Ἰάκωβον τὸν
[2]	σώματος τοῦ Ἰησοῦ τυγχάνοντα, δῆλον	μὲν	καὶ ἀπὸ πολλῶν καὶ ἐξ
[2]	καὶ καταγνόντες ἠξιοῦμεν κολάζεσθαι, κρυπτόμενος	μὲν	καὶ διαδιδράσκων ἐπονειδιστότατα ἑάλω, ὑπ´
[2]	Ἐγκαλῶν δὲ τῇ γενεαλογίᾳ τὰ	μὲν	καὶ παρὰ Χριστιανοῖς ζητούμενα καὶ
[2]	Χριστοῦ χλευάζουσιν οἱ ἄπιστοι, παραθησόμεθα	μὲν	καὶ Πλάτωνα λέγοντα Ἦρα τὸν
[2]	καὶ Ῥαμψίνιτον ἐν Αἰγύπτῳ· τοῦτον	μὲν	καὶ συγκυβεύειν» ἐν ᾅδου τῇ
[2]	κακουργίας ἐροῦμεν· ἆρα δυνάμεις γίνονται	μὲν	κατὰ γοητείαν ἀπὸ πονηρῶν δαιμόνων,
[2]	αὐτὰ οὐ κατενόουν ὅτι σὺ	μὲν	καταγελάσῃ καὶ οἱ σοὶ παραπλήσιοι
[2]	ἐπιχειρήμασιν ἀπαντᾶν, τοιαῦτα φήσομεν. {Ὁ	μὲν	Κέλσος οἴεται διὰ τοῦτο γίνεσθαι
[2]	ὧν παραδόξων ἐποίησεν, ὑπονοηθέντων ὑπὸ	μὲν	Κέλσου γοητείᾳ γεγονέναι ὑπὸ δὲ
[2]	τὸ ἐχρῆν, ἀκούσωμεν, ἐναντίον τοῦ	μὲν	κολαζόμενον πᾶσιν ἑωρᾶσθαι, ἀναστάντα δὲ
[2]	τοῖς διδαχθεῖσιν ὑπ´ αὐτοῦ τὸ	μὲν	κυρίως καὶ ἀληθῶς ζῆν τὸ
[2]	ἦν τὰ πολλά» ἃ εἶχε	μὲν	λέγειν» ὁ Ἰησοῦς τοῖς μαθηταῖς
[2]	Μωϋσέως νόμῳ τοῖς ἀποστόλοις εἶχε	μὲν	λέγειν» τίς ὁ ἀληθὴς νόμος,
[2]	τὸ εὐαγγέλιον διδάσκει} οὗ τισὶ	μὲν	μέρεσιν, οἷς βούλεται, ἵνα κατηγορῇ,
[2]	οἷς ἐβούλετο, φαμὲν ὅτι τὸν	μὲν	μὴ ἀπεκδυσάμενον τὰς ἀρχὰς καὶ
[2]	ὡς θεὸν ἐφοβήθησαν, ὡς τὸν	μὲν	μὴ προδοῦναι ἔτι τὸν δὲ
[2]	δ´ οἷόν τ´ ἦν τόνδε	μὲν	μὴ προδώσειν τόνδε δὲ μὴ
[2]	ὁ Ἰησοῦς μετὰ θάνατον, ὡς	μὲν	ὁ Κέλσος οἴεται, φαντασίαν ἐξαποστέλλων
[2]	Κέλσου λέξεως, ἀποφηναμένου ὅτι ἀνθρώπῳ	μὲν	ὁ κοινωνήσας τραπέζης οὐκ ἂν
[2]	τοὺς ἑαυτοῦ συνεστίους. Ἢ ἀνθρώπῳ	μὲν	ὁ κοινωνήσας τραπέζης οὐκ ἂν
[2]	Κέλσος βούληται, παραστήσομεν ὅτι ἰχὼρ	μὲν	ὁ μυθικὸς καὶ ὁμηρικὸς οὐκ
[2]	ὅτι ἆρα, ὦ οὗτος, ἐὰν	μὲν	ὁ παρὰ τῷ Ὁμήρῳ Ἑρμῆς
[2]	μοι παραπλήσιος εἶναι τῷ τιθέντι	μὲν	ὅτι εἰσὶ σοφίσματα καὶ λόγοι
[2]	δὴ πέπονθε· λέγοιτ´ ἂν πρῶτον	μὲν	ὅτι οὐ παρὰ τὸ προειρηκέναι
[2]	μαγγανεία ὅλον ἔθνος συνέστησαν, ὑπερβὰν	μὲν	οὐ μόνον ἀγάλματα καὶ τὰ
[2]	εἶναι. Καὶ ἐνθάδε τοίνυν ὅτι	μὲν	οὐκ ἀδύνατον ἠξίωσεν τῇ θειοτέρᾳ
[2]	τὸν σκότον; Ὅτι δὴ ζῶν	μὲν	οὐκ ἐπήρκεσεν ἑαυτῷ, νεκρὸς δ´
[2]	τοιαῦτα ἀπηντηκέναι, καὶ ὅτι ζῶν	μὲν	οὐκ ἐπήρκεσεν ἑαυτῷ, νεκρὸς δ´
[2]	τὰ ἀπαντησόμενα αὐτοῖς. Ἀλλὰ τοῦτο	μὲν	οὐκ ἠθέλησε συγχωρῆσαι ὡς μεῖζον,
[2]	οὐκ ἀνεπίληπτον αὐτὸν εἴρηκεν. Ἐποίησε	μὲν	οὖν ἃ ἐπηγγείλατο πιστὰ δι´
[2]	οἶδεν ὅτι ἀληθῆ λέγει. Τῶν	μὲν	οὖν ἄλλων νεκρῶν σωμάτων τὸ
[2]	φησι περὶ τοῦ Ἰησοῦ· Ἐκεῖνος	μὲν	οὖν ἄνθρωπος ἦν, καὶ τοιοῦτος,
[2]	γεγονέναι τῶν ἤδη τεθνηκότων. Τὰ	μὲν	οὖν γινόμενα περὶ μνημεῖα τεθνηκότων
[2]	καὶ τῶν δαιμόνων ἰοῦ. ~Ὁ	μὲν	οὖν Ἰησοῦς ἀποστρέφων τοὺς μαθητὰς
[2]	ὅταν ἐγὼ θέλω. Οὐ πάνυ	μὲν	οὖν Ἰουδαῖοι τὰ Ἑλλήνων φιλολογοῦσιν.
[2]	προσποιήσεως φιλήματος παρέδωκεν αὐτόν. Τοῦτο	μὲν	οὖν οὐ πάντας πείσει περὶ
[2]	μυθικώτερον συγκατατιθέμενον τῷ λόγῳ. Ταῦτα	μὲν	οὖν οὕτως πρὸς τὸν Κέλσου
[2]	τε ῥέει μακάρεσσι θεοῖσιν; Ἐκεῖνος	μὲν	οὖν παίζει, ἡμεῖς δ´ ἀπὸ
[2]	πέτρᾳ λατομητῷ ἢ λαξευτῷ. Τὰ	μὲν	οὖν τῆς διηγήσεως καὶ τῆς
[2]	τῷ ἐκτρώματι ὤφθη κἀμοί. {Μεγάλα	μὲν	οὖν τινα καὶ θαυμαστὰ καὶ
[2]	ἐπιλέγει ὁ Κέλσου Ἰουδαῖος· Ταῦτα	μὲν	οὖν ὑμῖν ἐκ τῶν ὑμετέρων
[2]	ὑμεῖς φατε, ἀνίστη νεκρούς. Ὅτι	μὲν	οὖν χωλοὺς καὶ τυφλοὺς ἐθεράπευσε,
[2]	θνητὸν μὴ ἀποθανεῖν, ἢ ἀποθανεῖν	μὲν	οὐχὶ δὲ θάνατον τὸν δυνάμενον
[2]	συνεπορεύετο μετ´ αὐτῶν. Καὶ οἱ	μὲν	ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐκρατοῦντο τοῦ μὴ
[2]	οὗτος, τί δή ποτε τὰ	μὲν	παρὰ σοὶ γεγραμμένα ὡς ὑπὸ
[2]	τῶν ἀναγραψάντων τὰ εὐαγγέλια, δυνηθέντων	μὲν	παρασιωπῆσαι τά, ὡς Κέλσος οἴεται,
[2]	οὐδὲ χιλίους, ἀλλ´ ἀθρόως ὁτὲ	μὲν	πέντε χιλιάδας ὁτὲ δὲ τέσσαρας
[2]	δόξῃ πεπλανημένῃ φαντασιοῦσθαι· ὅπερ ὄναρ	μὲν	πιστεύειν γίνεσθαι οὐκ ἄλογον, ὕπαρ
[2]	τῶν Χριστιανῶν ἐκδοχήν, οὐ πάντως	μὲν	πιστικὰ λέγων πειρώμενος δὲ τὸ
[2]	γραψάντων, παρίσταται ἐκ τοῦ, {εἰ	μὲν	πλάσμα ἦν, πολλοὺς ἂν ἀναγεγράφθαι
[2]	τῶν πρακτέων καὶ μὴ τοὺς	μὲν	πονηροὺς κολάζειν τοὺς δ´ ἀγαθοὺς
[2]	ἦν ὁ λέγων ὅτι ὅδε	μὲν	προδώσει ὅδε δὲ ἀρνήσεται. Καὶ
[2]	ἀναστὰς παρ´ ἐκείνους, ὅτι ἐκείνους	μὲν	προφῆται ἀνέστησαν Ἠλίας καὶ Ἐλισσαῖος,
[2]	ἀπὸ τῶν αὐτῶν ἔργων τὸν	μὲν	προφήτην θεοῦ καὶ θεράποντα αὐτοῦ
[2]	δὲ φωτὸς» πύλας τοῖς γενομένοις	μὲν	σκότους» καὶ νυκτὸς» υἱοῖς, ἐπιδεδωκόσι
[2]	λόγος, σόφισμα τυγχάνων, οὐκ ἔσται	μὲν	σόφισμα ὅσον ἐπὶ τῷ Κέλσῳ
[2]	ἐδύναντο χρήσασθαι Ἰησοῦ, μὴ παθόντι	μὲν	τὰ ἀνθρώπινα μόνον δὲ δόξαντι
[2]	κρείττονος. Εἰ δέ τις τιθείη	μὲν	τὰ ἀπὸ γοητείας γίνεσθαι, μὴ
[2]	καὶ ἔστιν ἀληθῶς ἰδεῖν πάντα	μὲν	τὰ Ἰουδαίων τῶν νῦν μύθους
[2]	μετέχοντα φύσεως ἀνθρώποις διαλεγόμενον σκοπεῖν	μὲν	τὰ τῆς ἰδίας φύσεως καὶ
[2]	ὁ βίος τῶν ἀνθρώπων ἤνεγκε	μὲν	τὰ χείρονα οὐδαμῶς δ´ ἐχώρησε
[2]	καὶ πᾶσιν ἐφαίνετο. Ἀλλ´ ἐν	μὲν	ταῖς Πράξεσιν γέγραπται· Δι´ ἡμερῶν
[2]	οὐχ ὑπερβαίνομεν, ἀλλὰ καὶ ἀπεδράσαμεν	μὲν	τὰς Ἰουδαίων μυθολογίας σωφρονιζόμεθα δὲ
[2]	ὁμοίως πᾶσιν ὁρώμενος. Καὶ ὅτι	μὲν	τῇ ἐπινοίᾳ πλείονα ἦν, καὶ
[2]	δὲ τὸ τοιοῦτο νοηθῇ, ἀπὸ	μὲν	τῆς γραφῆς χρήσομαι ταῖς περὶ
[2]	Μωϋσέως οἷαί τε ἦσαν ἀποστῆσαι	μὲν	τῆς ἰουδαϊκῆς μυθολογίας καὶ τῶν
[2]	δικαστὰς ἢ τοὺς κατηγοροῦντας παύσασθαι	μὲν	τῆς κακίας ὁδεῦσαι δὲ διὰ
[2]	οὕτως καὶ ταῖς ὄψεσι πάντως	μὲν	τῆς ψυχῆς, ἐγὼ δ´ ἡγοῦμαι
[2]	τῷ Κέλσῳ Ἰουδαῖος. Ἢ ἀνόσιον	μὲν	τὸ ἀφιστάνειν σωματικῆς περιτομῆς καὶ
[2]	πλευρῶν προχυθέν. Εἰ δ´ εἰς	μὲν	τὸ κατηγορεῖν Ἰησοῦ καὶ Χριστιανῶν
[2]	δοκοίη καὶ ἐπονειδιστότατα, ἐπεὶ πόνον	μὲν	τὸ μέγιστον οἶδε τῶν κακῶν
[2]	ὁ Ἰησοῦς ὀδύρεται. Καὶ παραφράζει	μὲν	τὸ Πάτερ, εἰ δυνατόν ἐστι,
[2]	εἶχέ τι πλεῖον· ἵνα ἑκοῦσα	μὲν	τὸ σῶμα καταλίπῃ ἡ ψυχὴ
[2]	τοῖς ἀκούουσιν αὐτοῦ, διδάσκον καταφρονεῖσθαι	μὲν	τὸ ὑπὸ τῶν πολλῶν περιεπόμενον
[2]	γὰρ τοῦτο εἴπατε ὅτι ἐδόκει	μὲν	τοῖς ἀσεβέσιν ἀνθρώποις ταῦτα πάσχειν
[2]	ἡλίου ἐκλιπόντος» Ἀλλ´ ἐὰν πιστεύῃ	μὲν	τοῖς εὐαγγελίοις ὁ Κέλσος, ὅπου
[2]	ἕως θανάτου. Ἀλλ´ ὥσπερ κατὰ	μὲν	τὸν Ἰουδαίων λόγον ὁ λέγων·
[2]	ἐν ᾧ φησιν· Εἶτα οἱ	μὲν	τότε {ζῶντι αὐτῷ συνόντες} καὶ
[2]	καὶ τὰ ὑπάρχοντα ἀπολήψονται, κατεφρόνησαν	μὲν	τοῦ βίου ἑκουσίως δὲ τὸν
[2]	ἐλέγχεται κακουργῶν τὸν λόγον, ἄλλο	μὲν	τοῦ Ἰησοῦ λέγοντος περὶ τῶν
[2]	ἀνέγραψε περὶ τοῦ Ἰησοῦ, πρὸ	μὲν	τοῦ πάθους ἁπαξαπλῶς φανέντος τοῖς
[2]	ἀποθανοῦσιν. Οὕτω δ´ ἐκεῖνοι ἤκουσαν	μὲν	τοῦ Πατάξω» οὐκέτι δὲ ὁρῶσι
[2]	ἀκροάσεως ἀποφοιτήσαντα τὸν Ἀριστοτέλη κατηγορηκέναι	μὲν	τοῦ περὶ τῆς ἀθανασίας τῆς
[2]	αὐτοῦ φροντίσαντες; Ἐδείχθη γὰρ περὶ	μὲν	τοῦ προδόντος ὅτι ψεῦδος τὸ
[2]	καὶ τὰ ἑξῆς. Καὶ ὁ	μὲν	τοὺς λόγους τοῦ Ἰησοῦ διαβάλλων
[2]	αὐτὸν τὰ συμβησόμενα αὐτῷ ἐξευτελίζειν	μὲν	τοῦτο δοκεῖν, ὅπερ πεποίηκεν ἐπὶ
[2]	ὁ Ἰησοῦς συνῆν. Ἀλλὰ περὶ	μὲν	τούτων ἄλλος ἔσται καιρὸς πρὸς
[2]	ἀλλὰ τὸ τέλος διήλεγχε τὰ	μὲν	τῶν Αἰγυπτίων ὄντα μαγγανείας τὰ
[2]	Ἰησοῦ πιστεύοντας· Ἢ οἴεσθε τὰ	μὲν	τῶν ἄλλων μύθους εἶναί τε
[2]	αὐτῷ σώματι} ἢ οἴεσθε τὰ	μὲν	τῶν ἄλλων μύθους εἶναί τε
[2]	τοῦ Μωϋσέως θεῖα· οὕτως τὰ	μὲν	τῶν ἀντιχρίστων καὶ τῶν προσποιουμένων
[2]	αὐτῷ καὶ ὅτι Ἰούδας τοῦ	μὲν	τῶν ἀποστόλων ἀπεχώρισεν ἑαυτὸν διὰ
[2]	περὶ αὐτοῦ τοῖς μὴ τινὰ	μὲν	τῶν γεγραμμένων προσιεμένοις, ἵνα κατηγορήσωσι
[2]	αὐτοῦ, καὶ ὡς βουληθεὶς ὁτὲ	μὲν	τῶν θυρῶν κεκλεισμένων» ἔστη ἐν
[2]	εἰ δεῖ οὕτως εἰπεῖν, ἀποκηρύσσεται	μὲν	τῶν κατὰ τὸν τόπον ἡ
[2]	δυνάμενος πιθανώτερον εἰπεῖν ὅτι τινὲς	μὲν	ὑμῶν καταλελοίπασι τὰ ἔθη προφάσει
[2]	υἱὸν θεοῦ ὑπομεμενηκέναι. ~Εἶτα ὅτι	μὲν	ὑφ´ ὧν ὠνόμαζε μαθητῶν προὐδόθη,
[2]	καθ´ ἡμᾶς ἐπιστάμενοι, ὡς ὁμολογήσαντες	μὲν	χριστιανισμὸν ἀποθανοῦνται ἀρνησάμενοι δὲ ἀπολυθήσονται
[2]	αὐτοῖς ὑπάγεσθαι ἐγκλήμασιν. Οἷον περὶ	μὲν	Χριστοῦ ὁ παρὰ Κέλσῳ Ἰουδαῖος
[2]	τόπῳ τὴν μάχην, ὅτι εἰ	μὲν	ὡς θεὸς προέγνω καὶ οὐχ
[2]	εἶπε περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἀπήντησε	μὲν	ὡς περὶ μεγάλου, οὐκ ἐβουλήθη

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/09/2008