Chapitre |
[2] |
ἰδιωτικὸν
βίον·
καὶ
οὐ
παρὰ
|
τοῦτο |
ἀσθενὴς
ἦν
λόγῳ
καὶ
ἀποδείξεσι |
[2] |
οὕτως
εἰρημένον
περὶ
αὐτοῦ·
Εἰς
|
τοῦτο |
γὰρ
Χριστὸς
ἀπέθανε
καὶ
ἀνέστη, |
[2] |
{Ὁ
μὲν
Κέλσος
οἴεται
διὰ
|
τοῦτο |
γίνεσθαι
τὸ
ὑπό
τινος
προγνώσεως
|
[2] |
προεῖπεν,
ὡς
ἀποθανὼν
ἀναστήσεται;
Καὶ
|
τοῦτο |
δ´
εἰς
τὸ
περὶ
Μωϋσέως |
[2] |
τῶν
ἄλλων
κολασθῶμεν;
Καὶ
πρὸς
|
τοῦτο |
δ´
ἔστιν
εἰπεῖν
ὅτι
πλέον |
[2] |
δὲ
λοιπὸν
ὁ
Ἐλισσαῖος.
Διὰ
|
τοῦτο |
δ´
οἶμαι
καὶ
τὸν
Ἰησοῦν |
[2] |
ἐκεῖνος
προῄδει
καὶ
προειρήκει.
Καὶ
|
τοῦτο
|
δὲ
ἀληθὲς
ὄν,
κἂν
μὴ |
[2] |
τοὺς
ἀδίκους
ἐλθόντα
ἠτιμάζομεν;
Πρὸς
|
τοῦτο |
δὲ
ἀπολογήσασθαι
πάνυ
εὔηθες
ὂν |
[2] |
παρὰ
τῷ
Λὼτ
ἀγγέλων.
Καὶ
|
τοῦτο |
δὲ
δηλοῦται
διὰ
τούτων·
Ἐκτείναντες |
[2] |
γοῦν
εὐθὺς
{ἀφανὴς
γενέσθαι.
Καὶ
|
τοῦτο |
δὲ
{δοκεῖ
μοι
ὅμοιον
εἶναι |
[2] |
ἢ
μελαγχολώντων
οὐ
πιθανόν.
Καὶ
|
τοῦτο |
δὲ
προειδόμενος
ὁ
Κέλσος
παροιστρῶσαν |
[2] |
πάντων
προκηρυχθεὶς
Ἰησοῦς
Χριστός.
{Καὶ
|
τοῦτο |
δὲ
τῆς
ἀμαθίας
ἦν
Κέλσου, |
[2] |
ἧττον
καὶ
περὶ
τοῦ
ἀρνησαμένου
|
τοῦτο |
δείκνυται,
ὃς
ἐξελθὼν
ἔξω»
μετὰ |
[2] |
τόπον
αὐτοῦ
ἕτερος
ἐνεκρίθη·
καὶ
|
τοῦτο
|
δηλοῦται
ἐν
τῷ
καὶ
τὴν |
[2] |
τὰ
συμβησόμενα
αὐτῷ
ἐξευτελίζειν
μὲν
|
τοῦτο |
δοκεῖν,
ὅπερ
πεποίηκεν
ἐπὶ
τῶν |
[2] |
τοῦ
σταυρωθῆναι
τὸν
Ἰησοῦν
καὶ
|
τοῦτο |
δύναται
συμβάλλεσθαι
τῷ
αὐτὸν
ἐπισήμως |
[2] |
ἀπὸ
χύσεως
ἁμαρτημάτων.
Φησὶ
δὲ
|
τοῦτο |
ἔγκλημα
ἀπὸ
τῶν
εἰς
τὸν
|
[2] |
χεῖρας
ὡς
ἦσαν
πεπερονημέναι}
τίς
|
τοῦτο |
εἶδε;
Γυνὴ
πάροιστρος,
ὥς
φατε, |
[2] |
πεπερονημέναι,
πυνθάνεται
καὶ
λέγει·
Τίς
|
τοῦτο |
εἶδε;
Καὶ
τὰ
περὶ
Μαρίας
|
[2] |
ἐγνωκὼς
εἶπε
τό·
Οὐδὲ
γὰρ
|
τοῦτο |
εἴπατε
ὅτι
ἐδόκει
μὲν
τοῖς |
[2] |
καὶ
λέγοντα·
Κηρυχθήσεται
τὸ
εὐαγγέλιον
|
τοῦτο |
ἐν
ὅλῳ
τῷ
κόσμῳ
εἰς
|
[2] |
αὐτὸ
προειπεῖν.
Καὶ
ὅλον
γε
|
τοῦτο |
ἐν
τῇ
προγνώσει
τοῦ
θεσπίζοντος |
[2] |
πράγματι
περιφανεῖ
μηδὲν
ἔχοντες
ἐπισκήψασθαι
|
τοῦτο
|
ἐπενόησαν,
τὸ
λέγειν
αὐτὸν
πάντα |
[2] |
ἀνδρεῖοι
καὶ
καρτερικοί,
καὶ
μάλιστα
|
τοῦτο |
ἐπιδεικνύμενοι
ἐν
τοῖς
ὑπὲρ
εὐσεβείας |
[2] |
περὶ
αὐτοῦ,
ἐν
οἷς
καὶ
|
τοῦτο |
ἦν,
καὶ
τοῖς
πραχθεῖσιν
αὐτῷ
|
[2] |
τυχὼν
ἄνθρωπος
πολλάκις
διακαρτερεῖ.
{Καὶ
|
τοῦτο |
ἰδίᾳ
μὲν
ἐν
τῇ
τροπολογίᾳ |
[2] |
παρελθεῖν
ἀπ´
ἐμοῦ
τὸ
ποτήριον
|
τοῦτο» |
ἵνα
μὴ
ἡ
μερίς
σου |
[2] |
καὶ
εἰς
ἄλλον
βίον,
{μηδὲ
|
τοῦτο |
κατανοήσας,
ὅτι
οἱ
ἀπὸ
Ἰουδαίων |
[2] |
λέγει
ὁ
Ἰουδαῖος·
{Ἢ
ἐπὶ
|
τοῦτο
|
κατῆλθεν,
ἵν´
ἀπιστήσωμεν;
Πρὸς
ὃν |
[2] |
φήσομεν
πρὸς
τοῖς
ἀνωτέρω
εἰς
|
τοῦτο
|
λελεγμένοις
καὶ
ὅτι
ἐχρῆν
αὐτόν, |
[2] |
αὐτοὺς
τὸ
ἅγιον
πνεῦμα,
διὰ
|
τοῦτο
|
λέλεκται·
Ὅταν
ἔλθῃ
ἐκεῖνος,
τὸ |
[2] |
Ἀπελθέτω
ἀπ´
ἐμοῦ
τὸ
ποτήριον
|
τοῦτο» |
λελέχθαι
δὲ
εὐσεβῶς
καὶ
μεθ´ |
[2] |
ἀνδρίᾳ
τῶν
φιλοσοφησάντων.
Ἀρχῆθεν
οὖν
|
τοῦτο |
μάλιστα
τοῦ
Ἰησοῦ
μάθημα
ἐκρατύνετο
|
[2] |
Πρὸς
ὃν
λελέξεται·
{οὐκ
ἐπὶ
|
τοῦτο |
μὲν
ἦλθεν,
ἵν´
ἐργάσηται
τὴν |
[2] |
ἔγνωσαν
τὰ
ἀπαντησόμενα
αὐτοῖς.
Ἀλλὰ
|
τοῦτο |
μὲν
οὐκ
ἠθέλησε
συγχωρῆσαι
ὡς |
[2] |
παρελθέτω
ἀπ´
ἐμοῦ
τὸ
ποτήριον
|
τοῦτο. |
Οἶδα
δέ
τινα
καὶ
τοιαύτην |
[2] |
θεσπισθέν,
ἐπεὶ
ἐθεσπίσθη·
ἡμεῖς
δὲ
|
τοῦτο |
οὐ
διδόντες
φαμὲν
οὐχὶ
τὸν |
[2] |
εὐτόνως
ἐδίδαξαν,
μετὰ
τοῦ
κατὰ
|
τοῦτο |
οὐ
μόνον
ἑτέρους
παρασκευάζειν
πρὸς |
[2] |
τῶν
ἁγίων,
καὶ
τὸ
ὤφθη»
|
τοῦτο |
οὐκ
ἀεὶ
ἐγίνετο
ἀλλ´
ἐκ |
[2] |
ἁπαξαπλῶς
φανέντος
τοῖς
πλείοσι
καὶ
|
τοῦτο |
οὐκ
ἀεί,
μετὰ
δὲ
τὸ |
[2] |
δυνατόν
ἐστι,
παρελθέτω
τὸ
ποτήριον
|
τοῦτο» |
οὐκέτι
δὲ
καὶ
τὸ
αὐτόθεν |
[2] |
πείθουσιν
οἱ
βουλόμενοι
τοσούτους,
πῶς
|
τοῦτο |
οὐχ
ὑπεράτοπόν
ἐστι;
Δέον
λέγειν |
[2] |
πραχθεῖσιν
αὐτῷ
καὶ
τοῖς
συμβεβηκόσι
|
τοῦτο |
παρὰ
πάντα
παράδοξον
γενέσθαι.
Προελέλεκτο |
[2] |
Πάτερ
μου,
εἰ
οὐ
δύναται
|
τοῦτο |
παρελθεῖν,
ἐὰν
μὴ
αὐτὸ
πίω, |
[2] |
ἐν
τῷ
Εἰ
οὐ
δύναται
|
τοῦτο |
παρελθεῖν,
ἐὰν
μὴ
αὐτὸ
πίω, |
[2] |
πάτερ,
εἰ
δύναται
τὸ
ποτήριον
|
τοῦτο |
παρελθεῖν;
Καὶ
ἐν
τούτοις
δὲ |
[2] |
πάτερ,
εἴθε
δύναιτο
τὸ
ποτήριον
|
τοῦτο |
παρελθεῖν»
οὐκέτι
δὲ
καὶ
τὰ |
[2] |
εὐσεβῶς
καὶ
μεθ´
ὑποτιμήσεως
ὅλον
|
τοῦτο· |
Πάτερ,
εἰ
δυνατόν
ἐστι,
παρελθέτω |
[2] |
τὸ
σωθῆναι
αὐτούς.
Καὶ
διὰ
|
τοῦτο |
πέμπει
αὐτοῖς
ὁ
θεὸς
ἐνέργειαν
|
[2] |
ὡς
ὁ
Κέλσος
εἴρηκε,
καὶ
|
τοῦτο |
περιάπτων
τῷ
τοῦ
Ἰουδαίου
προσώπῳ |
[2] |
ὧν
συνεδείπνει
καὶ
συνέπινεν,
εἰς
|
τοῦτο |
περιήγαγεν,
ὥστε
ἀσεβεῖς
καὶ
ἀνοσίους |
[2] |
παρελθέτω
ἀπ´
ἐμοῦ
τὸ
ποτήριον
|
τοῦτο» |
πλείονα
δὲ
τό
τε
Οὐχ |
[2] |
καταφρονεῖν
ἀλλ´
αὐτοὶ
πολὺ
πρότερον
|
τοῦτο |
ποιεῖν.
~Πρόσχες
δὲ
εἰ
μὴ |
[2] |
λαβεῖν
αὐτήν»
Καὶ
τάχα
διὰ
|
τοῦτο |
προλαβὼν
ἐξελήλυθεν
ἀπὸ
τοῦ
σώματος, |
[2] |
παρὰ
τοῦ
Ἰησοῦ
λόγους·
τί
|
τοῦτο |
πρὸς
κατηγορίαν
Ἰησοῦ
ἢ
χριστιανισμοῦ |
[2] |
παραμηχανώμενον
ὀνομάζειν,
ὁ
δὲ
κοινοποιῶν
|
τοῦτο |
πρὸς
Μωϋσέα
ἐρεῖ
καὶ
προφήτην |
[2] |
γένους
τυγχάνουσα
ἠγνόει.
Τί
γὰρ
|
τοῦτο |
πρὸς
τὸν
λόγον;
Ἔστω
ὅτι |
[2] |
Ἰησοῦν
πιστευσάντων.
Καὶ
αὐτό
γε
|
τοῦτο |
πρῶτον
ἐφίσταμεν,
τί
δή
ποτε |
[2] |
τῶν
δογμάτων
κατηγορούμενα
ἔδοξε
καὶ
|
τοῦτο |
σεμνύνειν
διὰ
τοῦ
προλέγειν
δῆθεν |
[2] |
στρατηγῶν
προδεδόσθαι
ἢ
λῃσταρχῶν·
τί
|
τοῦτο |
συμβάλλεται
πρὸς
τὸ
κατὰ
Ἰησοῦ |
[2] |
θεσιῶν
πεποιηκέναι
τὸν
Ἰησοῦν·
τί
|
τοῦτο |
συμβάλλεται
πρὸς
τὸ
μὴ
δεῖν |
[2] |
καὶ
σοφία
τοῦ
πατρός,
διὰ
|
τοῦτο |
ταῦτα
πεποίηκε
καὶ
ἔτι
ποιεῖ, |
[2] |
παρελθέτω
ἀπ´
ἐμοῦ
τὸ
ποτήριον
|
τοῦτο» |
τὸ
δὲ
πρόθυμον
τοῦ
πνεύματος |
[2] |
ἢ
κἂν
τῆς
διαμονῆς
ὁ
|
τοῦτο |
τὸ
δόγμα
ἀνειληφώς·
ὡς
καὶ |
[2] |
ἀπεφοίτησεν
αὐτοῦ
Ἀριστοτέλης,
καὶ
παρὰ
|
τοῦτο |
ψευδῆ
τὰ
Πλάτωνός
ἐστι
δόγματα; |
[2] |
ἢ
χριστιανισμοῦ
συμβάλλεται;
Καὶ
πῶς
|
τοῦτο |
ψευδῆ
τὸν
λόγον
ἀποδείκνυσιν;
Ἀπελογησάμεθα |
[2] |
παρελθέτω
ἀπ´
ἐμοῦ
τὸ
ποτήριον
|
τοῦτο» |
ὡς
εἰ
ἔλεγεν·
ἐπεὶ
ἐκ
|