Chapitre
[2]	μόνοι Ἰουδαῖοι; Τοῦτο δὲ πεπόνθασιν	ὡς	ἀγεννέστατοι, εἰ καὶ πολλὰ ἥμαρτον,
[2]	ὁ παρὰ τῷ Κέλσῳ Ἰουδαῖος	ὡς	ἀδυνάτου ὄντος τοῦ ἀνίστασθαί τινα
[2]	μετὰ ταῦτα ὁ Κέλσου Ἰουδαῖος	ὡς	ἀκόλουθον τὸ μὴ ἀκόλουθον. Οὐ
[2]	{οἱ Σικάριοι διὰ τὴν περιτομὴν	ὡς	ἀκρωτηριάζοντες παρὰ τοὺς καθεστῶτας νόμους
[2]	τοῦ εὐαγγελίου φέρειν, δυνάμενον πλῆξαι	ὡς	ἀληθὲς τὸν ἀκούοντα καὶ ὡς
[2]	ὠνόμασεν. Οὐ γὰρ ᾔδει ὁ	ὡς	ἀληθῶς ἀλαζὼν Κέλσος καὶ ἐπαγγελλόμενος
[2]	Ἀλλ´ ἐκεῖνο σκεπτέον, εἴ τις	ὡς	ἀληθῶς ἀποθανὼν ἀνέστη ποτὲ αὐτῷ
[2]	ἢ ὡς ἐχρῆν τιμᾶσθαι τὸν	ὡς	ἀληθῶς ναὸν θεοῦ τοῦ λόγου
[2]	θεοῦ, διαβάλλοντες πλάνην κατηγοροῦσιν αὐτοῦ	ὡς	ἀλωμένου καὶ ἀλύοντος ἐν ἀγεννεῖ
[2]	πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ	ὡς	ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος ἄφωνος»
[2]	χεῖρας ἀνθρώπων γενέσθαι οὐκ ἐκώλυσεν	ὡς	ἀμνὸς τοῦ θεοῦ» ἵν´ ἄρῃ
[2]	ὅτι πρότερον μὲν εἴρηται τό,	ὡς	ἂν εἴποι τις, κατὰ τὴν
[2]	δύναται καὶ ἀληθοῦς ὄντος Πλάτωνος,	ὡς	ἂν λέγοιεν οἱ κατ´ αὐτὸν
[2]	ὡσανεὶ τερατευσαμένων καὶ περὶ τῶν	ὡς	ἀναστάντων ἐκ νεκρῶν φησι πρὸς
[2]	ἵν´ ὡς ἄνθρωπος καθαιρεθεὶς τῷ	ὡς	ἄνθρωπος ἀποτεθνηκέναι ὡς ἄνθρωπος καὶ
[2]	ἑξῆς τῇ ὑποθέσει τηρῆσαι, ἵν´	ὡς	ἄνθρωπος καθαιρεθεὶς τῷ ὡς ἄνθρωπος
[2]	καθαιρεθεὶς τῷ ὡς ἄνθρωπος ἀποτεθνηκέναι	ὡς	ἄνθρωπος καὶ ταφῇ. Ἀλλὰ καὶ
[2]	καὶ μετὰ ταῦτα ἑαυτοὺς ἐπιδειξάντων,	ὡς	ἀπὸ ᾅδου ἀνεληλυθότων} τοιαῦτα γὰρ
[2]	καὶ φρονοῦντες παρρησιαζόμεθα ἐν αὐτῷ	ὡς	ἀπὸ θεοῦ ἡμῖν κατεληλυθότι· δεύτερον
[2]	καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι, καὶ	ὡς	ἀπὸ προσώπου τοῦ συνεδρίου» ἐξῆλθον
[2]	οὖν προσήχθητε ἢ διότι προεῖπεν,	ὡς	ἀποθανὼν ἀναστήσεται; Καὶ τοῦτο δ´
[2]	διαβάλλει ὁ Ἰουδαῖος ὅτι προεῖπεν,	ὡς	ἀποθανὼν ἀναστήσεται, πρὸς τὸν λέγοντα
[2]	ταῦτα δὲ προεῖπον οἱ προφῆται,	ὡς	ἄρα διὰ τὰ ἁμαρτήματα τοῦ
[2]	ἧττον κατασκευαστικόν ἐστιν ἀναγκαίου δόγματος,	ὡς	ἄρα ἡ ψυχὴ ὑφέστηκε τῶν
[2]	δὲ εὐχόμενοι περὶ τοῦ νόμου	ὡς	ἀσαφοῦς καὶ δεομένου θεοῦ, ἵνα
[2]	τοὺς συγκατατιθεμένους αὐτοῖς ἡμῖν ἐγκαλῶσιν	ὡς	βουκολοῦσι τοὺς ἀνθρώπους· καλήν γε
[2]	καὶ τῇ ἀναστάσει αὐτοῦ, καὶ	ὡς	βουληθεὶς ὁτὲ μὲν τῶν θυρῶν
[2]	{Ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ,	ὡς	γέγραπται ἐν Ἡσαΐᾳ τῷ προφήτῃ·
[2]	δυνάμεσιν ὁ Ἰησοῦς διαβάλλει αὐτὰς	ὡς	γοητείας· καὶ πολλάκις τῷ λόγῳ
[2]	ἀδελφὸν Ἰησοῦ τοῦ λεγομένου Χριστοῦ,	ὡς	δὲ ἡ ἀλήθεια παρίστησι, διὰ
[2]	οὐκ ἀληθῶς τοιοῦτος ὢν τραυματίας·	ὡς	δὲ τὸ εὐαγγέλιον διδάσκει} οὗ
[2]	τοῦ πῶς δεῖ βιοῦν ὑποδεδειχέναι	ὡς	δεῖ ὑπὲρ εὐσεβείας ἀποθνῄσκειν, χωρὶς
[2]	καταλιποῦσι τὰ ἀναγκαιότερα περὶ τοῦ	ὡς	δὴ βιωτέον μαθήματα, πλείονα παραθήσονται
[2]	τῷ Κέλσῳ Ἰουδαῖος εἰσῆκται λέγων	ὡς	δῆθεν κατὰ τὸν ἑαυτοῦ νόμον
[2]	ἥμαρτον, δι´ οὐδὲν οὕτως ἐκείνων,	ὡς	διὰ τὰ κατὰ τοῦ Ἰησοῦ
[2]	οὐκ ὀλίγους ἔπεισεν ἀλλὰ τοσούτους,	ὡς	διὰ τὸ πλῆθος τῶν πειθομένων
[2]	εἰ οὕτως εἶχεν ὁ κόσμος,	ὡς	διεγράψαμεν. Ὅπου μὲν γὰρ δυνατὰ
[2]	ἐκ τῆς αὐτῆς γοητείας. ~Εἶτα	{ὡς	δυναμένου τούτου συμβῆναι} λέγω δὴ
[2]	Φαμὲν δ´ ὅτι καὶ γέγονεν,	ὡς	δυνατόν, καὶ ἐπεὶ γέγονεν, ἀληθὲς
[2]	Λευϊτικῷ καὶ Δευτερονομίῳ, περὶ ὧν	ὡς	ἐὰν ἀπολογήσηται ὁ Ἰουδαῖος παριστάμενος
[2]	Χριστιανοῖς ζητούμενα καὶ ὑπό τινων	ὡς	ἐγκλήματα προσαγόμενα τῇ διαφωνίᾳ τῶν
[2]	πλείονα δὲ τό τε Οὐχ	ὡς	ἐγὼ θέλω, ἀλλ´ ὡς σὺ»
[2]	πνεύματος ἐν τῷ Πλὴν οὐχ	ὡς	ἐγὼ θέλω, ἀλλ´ ὡς σύ»
[2]	παρατίθεται οὕτως ἔχον· Πλὴν οὐχ	ὡς	ἐγὼ θέλω, ἀλλ´ ὡς σύ.
[2]	ἀκριβὲς εἰδὼς ἐν οἷς ἔλεγεν,	ὡς	ἐδείξαμεν. Μετὰ δὲ ταῦτα δοκεῖ
[2]	ὑμᾶς εἰς τὴν ἀλήθειαν πᾶσαν»	{ὡς	εἰ ἔλεγεν· εἰς πᾶσαν τὴν
[2]	ἀπ´ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο»	ὡς	εἰ ἔλεγεν· ἐπεὶ ἐκ τοῦ
[2]	εἰς ᾅδου καταβεβηκέναι βίᾳ νομιζομένων,	{ὡς	εἰ καθ´ ὑπόθεσιν ὁ Ἰησοῦς
[2]	προσάγεσθαι Ἰουδαίοις, ἐπεὶ μὴ πεπιστεύκασιν	ὡς	εἰς θεὸν τὸν Ἰησοῦν· καὶ
[2]	ταῦτά τινας τῶν πιστευόντων φησὶν	ὡς	ἐκ μέθης ἥκοντας εἰς τὸ
[2]	τὰ τῇ φύσει ἀδύνατα βουλόμενοι·	ὡς	ἑκατέρως αὐτοὺς καταγελάστους εἶναι. Καὶ
[2]	οἴονται τῷ λόγῳ, μὴ πλασαμένῳ,	ὡς	ἐκεῖνοι ἠξίωσαν, τὸ εὐθὺς αὐτὸν
[2]	ὦτα κωφῶν ἀκούσονται· τότε ἁλεῖται	ὡς	ἔλαφος ὁ χωλός. Ὅτι δὲ
[2]	αὐτούς, οὐχ ἁπλῶς ἅλλονται ἀλλ´	ὡς	ἔλαφος» πολέμιον τῶν ὄφεων ζῷον
[2]	εἶπε τοῖς σὺν αὐτῷ· Ἀριστήσωμεν	ὡς	ἐν ᾅδου δειπνοποιησόμενοι» Οἷς δὲ
[2]	τούτου δ´ ἐν τοῖς ἀνωτέρω	ὡς	ἐν ἐπιτομῇ πρὸς τὰς Κέλσου
[2]	νόμον τηρῆσαι κατὰ τὰ πάτρια,	ὡς	ἐν τῇ λέξει ἔχοντες τὸν
[2]	πρότερον χρόνῳ. Ἀπὸ πλειόνων δὲ	ὡς	ἐν τοιούτῳ συγγράμματι, γραφομένῳ πρὸς
[2]	οὖν κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν	ὡς	ἐν τοιούτῳ συγγράμματι πρὸς τὸ
[2]	ἀπιστῆσαι δι´ ὅλης τῆς ἐρήμου,	ὡς	ἐν τῷ νόμῳ Ἰουδαίων γέγραπται,
[2]	τὸ ὑπὲρ ἀνθρώπων αὐτὸν ἀποθανεῖν,	ὡς	ἐν τῷ πρὸ τούτου ἐδείξαμεν
[2]	ὡς ἀληθὲς τὸν ἀκούοντα καὶ	ὡς	ἐναργῶς κατηγοροῦν Ἰησοῦ καὶ τῆς
[2]	ἀλληγοριῶν, τινὲς δὲ καὶ διηγούμενοι,	ὡς	ἐπαγγέλλεσθε, πνευματικῶς οὐδὲν ἧττον τὰ
[2]	τοῦ τεθνηκότος ὡς ζῶντος, ἐπιφέρει}	ὡς	Ἐπικούρειος καὶ λέγει κατά τινα
[2]	μὴ ἀπὸ τούτων αὐτοῦ κατηγορεῖ	ὡς	ἐπιλήπτου, δεικνύτω, πόθεν μαθὼν οὐκ
[2]	Κορνηλίῳ καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ	ὡς	ἔτι Ἰουδαῖος καὶ κατὰ τὰς
[2]	ἀπὸ τῶν αὐτῶν γραμμάτων πάντα	ὡς	ἐχθρὸν ποιεῖν, καὶ τὸ πιστεύειν
[2]	τι χρήσιμον εὑρίσκοι, παραδέξηται· ἀλλ´	ὡς	ἐχθρὸς καὶ ὅλος τοῦ ἀνατρέπειν
[2]	τετιμημένου παρὰ Ἰουδαίοις μᾶλλον, ἢ	ὡς	ἐχρῆν τιμᾶσθαι τὸν ὡς ἀληθῶς
[2]	ὡσαύτως τοῖς βλέπουσιν ἐφαίνετο, ἀλλ´	ὡς	ἐχώρουν οἱ βλέποντες, σαφὲς ἔσται
[2]	ἀρκούμενοι τῇ προειρημένῃ. Εἶτ´ ἐπεὶ	ὡς	ἕωλα τὰ περὶ ἀναστάσεως νεκρῶν
[2]	τινὶ γίνεσθαι περὶ τοῦ τεθνηκότος	ὡς	ζῶντος, ἐπιφέρει} ὡς Ἐπικούρειος καὶ
[2]	καὶ χωλοὶ τὰς βάσεις τοῦ,	ὡς	ἡ γραφὴ ὠνόμασεν, ἔσω» ἀνθρώπου,
[2]	τῷ Ἰησοῦ πρωτοτόκου πάσης κτίσεως»	ὡς	ἡ· Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς
[2]	δὲ ἰδεῖν ὅτι τοῦτ´ ἀπήντησεν,	ὡς	ἡ ἐνάργεια παρίστησι περὶ τοῦ
[2]	τοῦ κατ´ αὐτὸν νοουμένου ἀνθρώπου	ὡς	ἡ τοῦ· Νῦν δέ με
[2]	πράξεσι πεπεικέναι; ~Ἑαυτῷ δὲ λαμβάνει	ὡς	ἡμετέραν ἀπόκρισιν πρὸς πεῦσιν αὐτοῦ
[2]	καὶ ἐν ἄλλοις μυρίοις. Καὶ	ὡς	ἡμῶν γε λεγόντων ὅτι υἱὸν
[2]	ὁ Ἰησοῦς καὶ τὰς χεῖρας	ὡς	ἦσαν πεπερονημέναι. Καὶ πυνθανόμεθα αὐτοῦ,
[2]	ἐκ νεκρῶν καὶ τὰς χεῖρας	ὡς	ἦσαν πεπερονημέναι, πυνθάνεται καὶ λέγει·
[2]	κολάσεως ἔδειξε {καὶ τὰς χεῖρας	ὡς	ἦσαν πεπερονημέναι} τίς τοῦτο εἶδε;
[2]	πάντα κακολογῶμεν ἢ μὴ πάντα	ὡς	θεῖα θαυμάζωμεν καὶ ἀποδεχώμεθα· πῶς
[2]	{καὶ τὸν ἀρνησόμενον, οὐκ ἂν	ὡς	θεὸν ἐφοβήθησαν, ὡς τὸν μὲν
[2]	τὴν μάχην, ὅτι εἰ μὲν	ὡς	θεὸς προέγνω καὶ οὐχ οἷόν
[2]	καὶ ἠπατῆσθαι περὶ τοῦ Ἰησοῦ	ὡς	θεοῦ καὶ προφητευθέντος καὶ πλάσασθαι
[2]	σωτὴρ ὁ κύριος ἡμῖν μᾶλλον	ὡς	ἰατρὸς ἀγαθὸς τοῖς ἁμαρτιῶν μεστοῖς
[2]	τότε. Καί φημι· μή ποθ´	ὡς	Ἰουδαίοις καὶ συντραφεῖσι τῷ κατὰ
[2]	πρὸς τὴν κρατήσασαν Χριστιανῶν ταύτην	ὡς	ἰσχυροτάτην ἀπόδειξιν στῆναι ἐπιμελῶς καὶ
[2]	προδώσειν τόνδε δὲ μὴ ἀρνήσεσθαι,	ὡς	καὶ γενέσθαι ἂν τὸ μὴ
[2]	ἐγίνετο, ἵνα Ἰουδαίους» κερδήσῃ. Διό,	ὡς	καὶ ἐν ταῖς Πράξεσι τῶν
[2]	καὶ μὴ διακαρτερήσαντι τὴν δίψαν,	ὡς	καὶ ὁ τυχὼν ἄνθρωπος πολλάκις
[2]	τῶν κοιμωμένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε	ὡς	καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ
[2]	ὁ τοῦτο τὸ δόγμα ἀνειληφώς·	ὡς	καὶ Πλάτων ἐν τῷ περὶ
[2]	μὴ τερατευομένοις καὶ τῷ ἐνταῦθα	ὡς	καὶ προειπόντι καὶ προφητευθέντι καὶ
[2]	πειρᾷ πρὸς τοὺς διαβάλλοντας αὐτὰ	ὡς	κατὰ γοητείαν γεγενημένα ὁμοίως τοῖς
[2]	εὐαγγέλια, δυνηθέντων μὲν παρασιωπῆσαι τά,	ὡς	Κέλσος οἴεται, ἔγκλητα οὐ σιωπησάντων
[2]	ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιφανείᾳ. Οὐχ,	ὡς	λέγετε δέ, οἱ προϊόντες ἀτιμάζουσι
[2]	ἀντιχρίστων καὶ τῶν προσποιουμένων δυνάμεις	ὡς	μαθητῶν Ἰησοῦ σημεῖα καὶ τέρατα
[2]	τὸν Ἰησοῦν, τότε πιστεύσομεν ὅτι	ὡς	μεγάλην ἐξουσίαν λαβὼν ἀπὸ τοῦ
[2]	ὑπὸ τῶν προφητῶν πολλαχοῦ μεμαρτυρημένον	ὡς	μεγάλην ὄντα δύναμιν καὶ θεὸν
[2]	τοῦτο μὲν οὐκ ἠθέλησε συγχωρῆσαι	ὡς	μεῖζον, τὸ δὲ τὰς δυνάμεις
[2]	υἱὸς Τίτος καθεῖλε τὴν Ἱερουσαλήμ,	ὡς	μὲν Ἰώσηπος γράφει, διὰ Ἰάκωβον
[2]	καὶ ὁ Ἰησοῦς μετὰ θάνατον,	ὡς	μὲν ὁ Κέλσος οἴεται, φαντασίαν
[2]	Κέλσος διὰ τοῦ ἰουδαϊκοῦ προσώπου,	ὡς	μὴ δείξαντι ἑαυτὸν πάντων δὴ
[2]	τελευταίοις τῆς πρὸς Κορινθίους προτέρας,	ὡς	μὴ δημωδῶς αὐτοῦ ὀφθέντος ὁμοίως
[2]	ὑπὲρ ἄνθρωπον καὶ οὕτως ἐναργῆ,	ὡς	μὴ δυναμένους ἀντιβλέψαι τῷ γεγονέναι
[2]	Ἰούδαν μέλλοντα αὐτὸν προδιδόναι εἰρηκέναι	ὡς	μὴ εἰδόσιν αὐτὸν τοῖς συναπερχομένοις
[2]	σώματος αὐτοῦ» ἐκεῖνοι δ´ ᾤοντο	ὡς	μὴ εἰδότες ἀκούειν κατὰ τὸ
[2]	θεωρίᾳ. Καὶ γὰρ οἱ προφῆται,	ὡς	μὴ καταπαύοντες τὸν νοῦν τῶν
[2]	μὴ πιστεύειν τὴν λύσιν, μήτε	ὡς	μὴ λύοντες πιστεύουσι τῷ προφητευθέντι,
[2]	ἀναστάντων ἐκ νεκρῶν γράψασι πιστεύομεν	ὡς	μὴ τερατευομένοις καὶ τῷ ἐνταῦθα
[2]	Ἰησοῦ τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ· ὅτε	{ὡς	μὴ χωροῦσι πλείονα Κορινθίοις ὁ
[2]	τῆς ἐπὶ τοῖς ἡμαρτημένοις λύπη,	ὡς	μηδὲ τὸ ζῆν αὐτὸν ἔτι
[2]	Μωϋσέως νόμον ἰουδαϊκὰ ἔθη τετηρηκέναι,	ὡς	μηδέπω ἀπὸ τοῦ Ἰησοῦ μαθὼν
[2]	τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην,	ὡς	μόνους χωροῦντας τὴν τότε δόξαν
[2]	ἐγενήθην ἐν μέσῳ ὑμῶν} οὐχ	ὡς	ὁ ἀνακείμενος ἀλλ´ ὡς ὁ
[2]	οὐχ ὡς ὁ ἀνακείμενος ἀλλ´	ὡς	ὁ διακονῶν» Ἐλεγχέτω δέ τις,
[2]	ἦν οὔπω οὐδεὶς κείμενος» ἤ,	ὡς	ὁ Ἰωάννης φησίν, ἐν ᾧ
[2]	εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ,	ὡς	ὁ Κέλσος εἴρηκε, καὶ τοῦτο
[2]	ἀνεῳγμένον καὶ καταβαῖνον σκεῦός τι	ὡς	ὀθόνην μεγάλην} τέσσαρσιν ἀρχαῖς καθιέμενον
[2]	θειοτέρας παντὶ τῷ ἀνθρώπων γένει,	ὡς	οἱ προφῆται καὶ ταῦτα παρέστησαν.
[2]	γὰρ μὴ ἦσαν φιλαλήθεις ἀλλ´	ὡς	οἴεται Κέλσος πλάσματα ἀναγράφοντες, οὐκ
[2]	ἐν τοῖς ὁμοίοις εὑρίσκεται ὤν,	ὡς	οἴεται ὁ Ἰουδαῖος, ἐγκλήμασιν ὁ
[2]	οἶμαι τῶν Χρονικῶν. ~Παίζων δ´	ὡς	οἴεται τὸν Ἰησοῦν ὁ παρὰ
[2]	καὶ τῶν καθ´ ἡμᾶς ἐπιστάμενοι,	ὡς	ὁμολογήσαντες μὲν χριστιανισμὸν ἀποθανοῦνται ἀρνησάμενοι
[2]	κατὰ σοῦ Αἰγυπτίους μιμούμενος κατηγορεῖς	ὡς	οὐ θεῖα; Εἰ γὰρ τὸ
[2]	εὐαγγέλια οἶδε περιγεγραμμένον τινὰ γεγονέναι,	ὡς	οὐδαμοῦ ἔξω τῆς ψυχῆς καὶ
[2]	μᾶλλον ψεῦσμα, οὕτως οὐδὲ μειζόνως·	ὡς	οὐδὲ ἀληθὲς ἀληθοῦς μᾶλλον ἀληθὲς
[2]	ἐκεῖνος τῇ φασκούσῃ αὐτὸν ἑωρακέναι,	ὡς	οὐκ ἀδυνάτου ὄντος τοῦ τὴν
[2]	ἐπαίρων καὶ τὴν ταφὴν αὐτοῦ	ὡς	οὐκ ἐγνωσμένην ἀνθρώπων γένει. ~Μετὰ
[2]	καὶ ἄλλως {αὐτὸν} ἐλέγξαι· {ὅτι	ὡς	οὐκ ἔστι ψεῦσμα ψεύσματος μᾶλλον
[2]	τοιούτων λόγων οὐδὲ προσάγει αὐτοῖς	ὡς	παιώνιον φάρμακον τὸν τοιοῦτον λόγον;
[2]	ὁ ἐν τοῖς προφήταις θεὸς	ὡς	πεῖσαι ἀδυνατῶν. Ἔτι δὲ φήσαιμ´
[2]	ἀνωτέρω, ὅτε γε χρεία ἦν	ὡς	Πελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων εἶναι πόλεμον
[2]	περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἀπήντησε μὲν	ὡς	περὶ μεγάλου, οὐκ ἐβουλήθη δὲ
[2]	συγχυθεὶς ἐν τοῖς περὶ Πέτρου	ὡς	περὶ τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐμαρτύρησεν
[2]	οὐ μὴν τὰ κριθέντα αὐτοῖς	ὡς	περὶ Χριστοῦ ἀποθεμένους; Ὁ μὲν
[2]	ὑπολήψεως τυγχάνον, ἣν ἤδη ἀνειλήφεσαν	ὡς	περὶ Χριστοῦ καὶ υἱοῦ τοῦ
[2]	αὐτοῦ; Ἐγκαλεῖ δὲ τοῖς μαθηταῖς	ὡς	πλασαμένοις ὅτι πάντα τὰ συμβάντα
[2]	Ἰουδαῖος πρὸς τοὺς Ἰησοῦ μαθητὰς	ὡς	πλασαμένους ταῦτα, ὅτι οὐδὲ ψευδόμενοι
[2]	ἀνιαρῶν, εἰ τοῦ ἀνιαροῦ μὴ	ὡς	προαιρετικοῦ ἀκούοιμεν. Ὥσπερ οὖν βουληθεὶς
[2]	ἐφθέγξατο οὔτ´ ἐποίησεν, ἀλλ´ ἀληθῶς	ὡς	πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ
[2]	τε ἦν οὔτε τὸν ἐγνωσμένον	ὡς	προδώσοντα μὴ προδοῦναι οὔτε τὸν
[2]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν περὶ αὐτοῦ	ὡς	προδώσοντος προγνώσει· ἀπὸ δὲ τῶν
[2]	τῷ ψαλμῷ γεγραμμένα εὑρήσεις ὅτι,	ὡς	προέγνωσται προδώσων τὸν σωτῆρα, οὕτως
[2]	τὰ περὶ τῶν ἐν ᾅδου,	ὡς	πρὸς ἀπίστους δὲ καὶ τὰ
[2]	Ἰουδαῖός ἐστιν ὁ ταῦτα λέγων,	ὡς	πρὸς Ἰουδαῖον ἀπολογούμεθα περὶ τοῦ
[2]	ἀπατήσας τοὺς μαθητὰς κἂν τὴν	ὡς	πρὸς λῄσταρχον, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω,
[2]	φάσκοντας ἀνύειν εὐχὰς καὶ τὰς	ὡς	πρὸς τὸ θεῖον θυσίας; Ἀλλὰ
[2]	τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἐπιχείρημα, ἐπικινδύνῳ	ὡς	πρὸς τὸν τῶν ἀνθρώπων βίον
[2]	καὶ οὕτω κεκινημένης ὑπ´ αὐτοῦ,	ὡς	προσπέμψαι τῷ ἀνδρὶ καὶ λέγειν·
[2]	βούλεσθε καὶ τὸν Ἰησοῦν παραδέξασθαι	ὡς	προφητευθέντα καὶ τὸν Μωϋσέως νόμον
[2]	ἡμερώτερον; ~Μετὰ ταῦτα Χριστιανοῖς ἐγκαλεῖ	ὡς	σοφιζομένοις ἐν τῷ λέγειν τὸν
[2]	ὑποθέσεως πρὸς τὸν νοσοῦντα καὶ	ὡς	σόφισμα ἀποτρέπων αὐτὸν χρῆσθαι τῷ
[2]	ὑπὸ τῶν ὑπ´ αὐτῷ οὔτε	ὡς	στρατηγὸς ἦρξεν ἀγαθός, οὔτ´ ἀπατήσας
[2]	οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ´	ὡς	σύ. Ἀλλ´ οὐδὲ τὴν πρὸς
[2]	οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ´	ὡς	σύ» Εἰ δὲ καὶ τὴν
[2]	Οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ´	ὡς	σὺ» καὶ τὸ Πάτερ μου,
[2]	ἐγράφη» καὶ τὰ ἑξῆς. Καὶ	ὡς	συγκεχυμένως γε ταῦθ´ ὁ παρὰ
[2]	τραπέζης τισὶν ἐπεβούλευσαν αὐτοῖς. ~Εἶτα	ὡς	συναγαγὼν ἀραρυίαις ἀποδείξεσι καὶ ἀκολουθίαις
[2]	Οὐαὶ οἱ ἐπισπώμενοι τὰς ἁμαρτίας	ὡς	σχοινίῳ μακρῷ» καὶ Οὐαὶ οἱ
[2]	καὶ μὴ καταχθῇ τὰ σκέλη	ὡς	τὰ τῶν σὺν αὐτῷ σταυρωθέντων
[2]	οὐδ´ αὐτὸς Μωϋσῆς ἔξαρνός ἐστιν,	ὡς	ταῦτά γε οὐδὲν θεῖον ἀλλὰ
[2]	ὥστ´ οὐδὲ αὐτὸς ἔξαρνός ἐστιν,	ὡς	ταῦτά γε οὐδὲν θεῖον ἀλλὰ
[2]	ὥστε οὐδ´ αὐτὸς ἔξαρνός ἐστιν,	ὡς	ταῦτά γε οὐδὲν θεῖον ἀλλὰ
[2]	μὴ ἔξαρνον εἶναι τὸν Ἰησοῦν,	ὡς	ταῦτα οὐδὲν θεῖον ἔχει ἀλλὰ
[2]	φθόνον παρέδωκαν αὐτὸν» οἱ Ἰουδαῖοι,	ὡς	τὸ Ἰουδαίων ἔθνος· ὅπερ καταδεδίκασται
[2]	οὕτω μετὰ τὴν ἀνάστασιν ὀφθείς,	ὡς	τὸ πρότερον δημοσίᾳ καὶ πᾶσιν
[2]	Ἰησοῦς, ὁ δὲ ἐγκαλῶν σοι	ὡς	τοῖς αὐτοῖς ἐγκλήμασιν ὑποκειμένῳ τὸ
[2]	οὐκ ἂν ὡς θεὸν ἐφοβήθησαν,	ὡς	τὸν μὲν μὴ προδοῦναι ἔτι
[2]	οἱ ἀληθῶς τυφλώττοντες λοιδορῶνται ἡμῖν	ὡς	τυφλώττουσι καὶ οἱ βουκολοῦντες, εἴτε
[2]	ὁ παρὰ τῷ Κέλσῳ Ἰουδαῖος,	ὡς	τῶν ἡρώων ἀφανῶν ἐπί τινα
[2]	τὸ μὴ δεῖν πιστεύειν αὐτῷ	ὡς	υἱῷ τοῦ θεοῦ; Ἔστιν οὖν
[2]	κερδήσῃ, καὶ τοῖς ὑπὸ νόμον	ὡς	ὑπὸ νόμον» ἵνα τοὺς ὑπὸ
[2]	τὰ μὲν παρὰ σοὶ γεγραμμένα	ὡς	ὑπὸ τοῦ θεοῦ διὰ Μωϋσέως
[2]	ἡμᾶς ἀπολογήσασθαι πρὸς τὸ λεγόμενον	ὡς	ὑπὸ τοῦ Ἰουδαίου, ὅτι μέγαν
[2]	ὁ Κέλσος· εἰ μὴ ἄρα,	ὡς	φαίνεται, μὴ ἐπιστάμενος τὸν λόγον
[2]	διδασκαλία τῶν λόγων τοῦ Ἰησοῦ,	ὡς	φροντίζειν τοὺς ἡγεμόνας καὶ τοὺς
[2]	τὴν χολὴν ὀνειδίζει τῷ Ἰησοῦ	ὡς	χανδὸν ἐπὶ τὸ πιεῖν ὡρμημένῳ
[2]	οἱ ἀπὸ Ἰουδαίων τὸν Ἰησοῦν	ὡς	Χριστὸν παραδεξάμενοι. Καὶ ὁ Πέτρος
[2]	ἦν ὁ ὑπὸ τῶν προφητῶν	ὡς	Χριστὸς καὶ σωτὴρ τοῦ γένους
[2]	πράγματα ἐξετάζοντα πρὸς τὸ συγκαταθέσθαι	ὡς	Χριστῷ προφητευθέντι καὶ υἱῷ τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/09/2008