Chapitre
[2]	ἀληθῶν καὶ πνευματικῶν λόγον ἐν	τῷ	Ἃ ὁ θεὸς ἐκαθάρισε σὺ
[2]	ἀναγέγραπται τὸ Ὤφθη ὁ θεὸς	τῷ	Ἀβραὰμ» ἤ τινι τῶν ἁγίων,
[2]	Ἰησοῦν πίστεως ἐγκαλῶν καὶ λέγε,	τῷ	Αἰγυπτίῳ καὶ τοῖς Ἕλλησι τί
[2]	καὶ ὅλος τοῦ ἀνατρέπειν ἅμα	τῷ	ἀκοῦσαι γενόμενος τὰ τοιαῦτα ἀνέγραψεν.
[2]	γεγονέναι πρόνοιαν τοῦ θεοῦ, συγχρησαμένην	τῷ	ἁμαρτήματι τοῦ λαοῦ ἐκείνου εἰς
[2]	δεικνὺς ὅσον ἐδύνατο καὶ ἐν	τῷ	ἁμαρτωλῷ τῷ Ἰούδᾳ τῷ κλέπτῃ
[2]	κεκινημένης ὑπ´ αὐτοῦ, ὡς προσπέμψαι	τῷ	ἀνδρὶ καὶ λέγειν· Μηδέν σοι
[2]	Καὶ ἐνθάδε τοίνυν διαγράφει ἐν	τῷ	ἀνθρωπίνῳ αὐτοῦ καὶ τὸ τῆς
[2]	ἡμᾶς γινώσκων τί ἦν ἐν	τῷ	ἀνθρώπῳ» καὶ ὁρῶν ἃ τολμήσει
[2]	καὶ λέγειν· Μηδέν σοι καὶ	τῷ	ἀνθρώπῳ τούτῳ τῷ δικαίῳ· σήμερον
[2]	μετά τινος δυνάμεως θειοτέρας παντὶ	τῷ	ἀνθρώπων γένει, ὡς οἱ προφῆται
[2]	τῷ εὐαγγελίῳ ἢ τῶν παρὰ	τῷ	ἀποστόλῳ χώραν παρέχειν ὑπονοίας γοητείας
[2]	διὰ τοῦ συμβολικοῦ δηλουμένην ἐν	τῷ	ἀποτεθεῖσθαι αὐτοῦ τὸ σῶμα ἐν
[2]	οὐκ ἐπίστευσαν ἀλλ´ ἐν Βεελζεβούλ,	τῷ	ἄρχοντι τῶν δαιμονίων» εἰρήκασι τοὺς
[2]	Ἰησοῦν καὶ τοῦτο δύναται συμβάλλεσθαι	τῷ	αὐτὸν ἐπισήμως ἐπὶ τοῦ σταυροῦ
[2]	εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν	τῷ	αὐτοῦ καιρῷ. Τὸ γὰρ μυστήριον
[2]	καὶ ἀπὸ θείας ἐνεργείας ἐν	τῷ	βίῳ γινόμενα. Καὶ τοῦ αὐτοῦ
[2]	πόσῳ μᾶλλον εὔλογον αὐτόν, ἡνίκα	τῷ	βίῳ ἐπεδήμει, πολλαπλασίους καὶ δυνατωτέρῳ
[2]	ἀνάστασιν παίζουσι πάντα τὰ ἐν	τῷ	βίῳ ἐπίπονα; ~Μετὰ ταῦτα λέγει
[2]	τοῦ ἐπιτρέπεσθαι τὸν ἄνομον ἐπιδημεῖν	τῷ	βίῳ φησίν· Ἀνθ´ ὧν τὴν
[2]	εὐαγγέλια καὶ αἱρέσεις ξένας ἐπεισάγοντες	τῷ	βουλήματι τῆς Ἰησοῦ διδασκαλίας. ~Ἐπεὶ
[2]	κατὰ τὸν τόπον. Παρέσται δὲ	τῷ	βουλομένῳ καὶ ἀπὸ τοῦ Δανιὴλ
[2]	ἱκανά γε νομίζω ταῦτα εἶναι	τῷ	βουλομένῳ παραστῆσαι τὴν Ἰουδαίων πρὸς
[2]	ἐναργῆ, ὡς μὴ δυναμένους ἀντιβλέψαι	τῷ	γεγονέναι αὐτὰ κακίζειν διὰ τοῦ
[2]	μαθητῶν προέδωκεν αὐτόν, καὶ προσθήσουσι	τῷ	γεγραμμένῳ ὅτι καὶ ὅλῃ ψυχῇ
[2]	οὐ γὰρ ἐπιστεύσατε τῇ ἐπιδεδημηκυίᾳ	τῷ	γένει τῶν ἀνθρώπων ζωῇ. ~Οὐχ
[2]	ἐν αὐτῷ δυνάμεως βιωφελῆ ἐπεισάγοντα	τῷ	γένει τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐπιστρέφοντα
[2]	τὸ σπεῖραι τοῦτον τὸν λόγον	τῷ	γένει τῶν ἀνθρώπων καὶ πειθόμενος
[2]	περὶ τοῦ μὴ ἀεὶ ἐπιφαίνεσθαι	τῷ	γένει τῶν Ἑβραίων τὸν θεόν,
[2]	ἔχει τὸ δυνάμει θεοῦ ἐπιτελούμενον	τῷ	γινομένῳ ἀπὸ γοητείας. Ἔτι δὲ
[2]	ὥστε δῆλος εἶναι ἀποθανὼν ὅλῳ	τῷ	δήμῳ τῶν Ἰουδαίων, {εἶτα μετὰ
[2]	σοι καὶ τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ	τῷ	δικαίῳ· σήμερον γὰρ κατ´ ὄναρ
[2]	εὐπείθειαν τοῦ Ἰησοῦ δηλουμένην ἐν	τῷ	Εἰ οὐ δύναται τοῦτο παρελθεῖν,
[2]	Καὶ πρὸς Ἕλληνας δὲ χρησόμεθα	τῷ	εἰρημένῳ τοῦτον τὸν τρόπον πρὸς
[2]	παρὰ τῷ Κέλσῳ Ἰουδαίου ἐν	τῷ·	Εἴτε γὰρ προηγόρευσέ τις ὑμῖν
[2]	τάχα τὸ ἐλαχιστοτέρῳ» ἴσον ἐστὶ	τῷ	ἐκτρώματι» Ὥσπερ οὖν οὐκ ἄν
[2]	πᾶσιν. Ἔσχατον δὲ πάντων} ὡσπερεὶ	τῷ	ἐκτρώματι ὤφθη κἀμοί. {Μεγάλα μὲν
[2]	καὶ ἐπισταμένῳ, πῶς ἔλεγεν· Ἐμοὶ	τῷ	ἐλαχιστοτέρῳ πάντων ἁγίων ἐδόθη ἡ
[2]	Ὁ γὰρ παραδιδοὺς αὐτὸν ἔδωκε»	τῷ	ἐληλυθότι ἐπὶ τὸ συλλαβεῖν τὸν
[2]	λέγουσι περὶ ἐπιδημήσοντος Χριστοῦ, ἠπιστηκέναι	τῷ	ἐληλυθότι κατὰ τὰ προφητευόμενα ἀνθρώπινον
[2]	μέλλοντι αἰῶνι» τὸ δ´ ἐν	τῷ	ἐνεστῶτι αἰῶνι λεγομένῳ ζῆν συμφορὰν
[2]	πιστεύομεν ὡς μὴ τερατευομένοις καὶ	τῷ	ἐνταῦθα ὡς καὶ προειπόντι καὶ
[2]	ταῦτα λέγων, οὐκ ἀτόπως χρησόμεθα	τῷ·	Ἐξαπέστειλε τὸν λόγον αὐτοῦ καὶ
[2]	καὶ τραύματα χαλεπὰ ποιήσαντος ἐπὶ	τῷ	ἐξελεῖν αὐτῶν τὰ βλάπτοντα καὶ
[2]	ἀσεβῶς ἐπεβουλεύθη. ~Πρόσχες δὲ καὶ	τῷ	ἐπιπολαίῳ τοῦ περὶ τῶν τότε
[2]	εἰ δύναταί τι τῶν ἐν	τῷ	εὐαγγελίῳ ἢ τῶν παρὰ τῷ
[2]	λέγῃ, οὐκ ἐλάττονα τῶν ἐν	τῷ	εὐαγγελίῳ οὐαί» ὁποῖά ἐστι τὰ
[2]	ὀνειδίζει ἐκ τῶν γεγραμμένων ἐν	τῷ	εὐαγγελίῳ περὶ τοῦ Ἰησοῦ, παρατιθέμενος
[2]	αὐτοὺς καταλιπόντας τὸν πάτριον νόμον	τῷ	ἐψυχαγωγῆσθαι ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ ἠπατῆσθαι
[2]	ἰδόντων· οὐκ ἂν γάρ, πιστεύοντες	τῷ	ἑωραμένῳ καὶ ἀκουσθέντι, μόσχον κατεσκεύασαν}
[2]	ζῆν, σπουδάζεσθαι δὲ τὸ παραπλήσιον	τῷ	ζῆν τοῦ θεοῦ ζῆν. ~Πῶς
[2]	μὴ ἀκόλουθον. Οὐ γὰρ ἀκολουθεῖ	τῷ	ἠθέλησεν ἡμᾶς δι´ ὧν πέπονθε
[2]	καὶ τὰ περὶ τῆς παρὰ	τῷ	Ἡρακλείδῃ ἄπνου οὐ πάντῃ ἔσται
[2]	τὸ τὸν δίκαιον λέγειν· Συμμορφιζόμενος	τῷ	θανάτῳ αὐτοῦ» καὶ τὸ Εἰ
[2]	εἰ μὴ ὁ υἱός» καὶ	τῷ	Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε· καὶ
[2]	ἀθρόον τι πλῆθος τῶν πιστευόντων	τῷ	θεῷ διὰ τοῦ Ἰησοῦ, ἐν
[2]	ἀλοῶντα. Μὴ τῶν βοῶν μέλει	τῷ	θεῷ; Ἢ δι´ ἡμᾶς πάντως
[2]	ᾤεσθε τὴν ἀληθῆ λατρείαν λατρεύειν	τῷ	θεῷ. Καὶ κατὰ τὴν ἐπαγγελίαν
[2]	Ἡμεῖς οὖν οὐ παυσόμεθα πιστεύοντες	τῷ	θεῷ κατὰ τὰς Ἰησοῦ Χριστοῦ
[2]	οἶμαι δὲ καὶ τὸ σῶμα,	τῷ	θεῷ, παραδεξάμενος θεῖόν τι πνεῦμα
[2]	δεικνύντα ὅτι οὐκ ἀδύνατόν τινα	τῷ	θεῷ σὺν τῷ σώματι ἀναστῆσαι.
[2]	εἶπεν· Εἰρήνη ὑμῖν. Εἶτα λέγει	τῷ	Θωμᾷ· Φέρε τὸν δάκτυλόν σου
[2]	ὡς σόφισμα ἀποτρέπων αὐτὸν χρῆσθαι	τῷ	ἰατρῷ πρὸς ὑγίειαν, καὶ ἔχει
[2]	δ´ οὐ λοιδορίαι καὶ ἐν	τῷ	Ἰεζεκιήλ εἰσι πρὸς τὸν λαόν,
[2]	ἡμέραν μεθ´ ὑμῶν ἤμην ἐν	τῷ	ἱερῷ διδάσκων, καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ
[2]	συλλαβεῖν· Καθ´ ἡμέραν ἤμην ἐν	τῷ	ἱερῷ παρρησίᾳ διδάσκων, καὶ οὐκ
[2]	ἐφαρμοσθῆναι δύναται πολὺ πιθανώτερον ἢ	τῷ	Ἰησοῦ. Ἀλλ´ οὐδὲ συνεῖδεν ὅτι
[2]	τὰ προφητικὰ πολὺ πιθανώτερον ἢ	τῷ	Ἰησοῦ, ἀλλὰ περὶ ἑκάστου τὴν
[2]	ὁμολογεῖται. Καὶ μαρτυρεῖτε δι´ ὧν	τῷ	Ἰησοῦ ἀπιστεῖτε ὅτι υἱοί ἐστε
[2]	οὐχὶ μᾶλλον τὸ τοιοῦτον ἐπὶ	τῷ	Ἰησοῦ δειχθήσεται, μεῖζον ποιήσαντι παρὰ
[2]	εὕροι τοιαῦτα, ἐφ´ οἷς ἐγκαλεῖ	τῷ	Ἰησοῦ διὰ τὸν Ἰούδαν ὁ
[2]	τῷ Κέλσῳ Ἰουδαῖον εὖ ταῦτα	τῷ	Ἰησοῦ ἐγκαλεῖν ὅτι ἀραὶ πλεῖσται
[2]	λέξεως ἀπὸ ἀλαζονείας προφερομένης παρὰ	τῷ	Ἰησοῦ εὑρίσκεται. Πῶς γὰρ ἀλαζὼν
[2]	πολὺ πιθανώτερον τὰ προφητικὰ ἢ	τῷ	Ἰησοῦ. Καὶ ἐχρῆν γε αὐτὸν
[2]	μήτ´ ἀλγεινόν τι μήτ´ ἀνιαρὸν	τῷ	Ἰησοῦ κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον
[2]	τυγχάνων; Ὅτι δὲ τὸν ἐν	τῷ	Ἰησοῦ λέγοντα τό· Ἐγώ εἰμι
[2]	προφητευθέντι καὶ υἱῷ τοῦ θεοῦ	τῷ	Ἰησοῦ. ~Μετὰ ταῦτά φησιν ἔτι
[2]	οὐκ ἄν τις εὐκόλως ἐγκαλέσαι	τῷ	Ἰησοῦ μὴ παραλαμβάνοντι πάντας τοὺς
[2]	θανάτου» ἐπιδεδωκότας. ~Ἔτι δ´ ἐγκαλεῖ	τῷ	Ἰησοῦ ὁ Κέλσος διὰ τοῦ
[2]	διατριβάς· ὁ δὲ Ἰούδας παρὰ	τῷ	Ἰησοῦ οὐδὲ τρία διέτριψεν ἔτη.
[2]	γενέσθαι σωματικῶς. Τὰ συμβεβηκέναι ἀναγεγραμμένα	τῷ	Ἰησοῦ οὐκ ἐν ψιλῇ τῇ
[2]	φησι πρὸς τοὺς ἀπὸ Ἰουδαίων	τῷ	Ἰησοῦ πιστεύοντας· Ἢ οἴεσθε τὰ
[2]	Ἰουδαῖος πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ πολίτας	τῷ	Ἰησοῦ πιστεύοντας· Φέρε δὴ καὶ
[2]	τινες εἰσὶ φωναὶ τοῦ ἐν	τῷ	Ἰησοῦ πρωτοτόκου πάσης κτίσεως» ὡς
[2]	πάντες βλέπουσιν οἱ πεπιστευκότες ὄχλοι	τῷ	Ἰησοῦ τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ· ὅτε
[2]	τῶν ὅλων υἱὸς ἔλεγεν ἐν	τῷ	Ἰησοῦ τό· Ἐγώ εἰμι ἡ
[2]	ὄξος καὶ τὴν χολὴν ὀνειδίζει	τῷ	Ἰησοῦ ὡς χανδὸν ἐπὶ τὸ
[2]	ἐδύνατο καὶ ἐν τῷ ἁμαρτωλῷ	τῷ	Ἰούδᾳ τῷ κλέπτῃ καὶ προδότῃ
[2]	τῆς ἀμαθίας ἦν Κέλσου, περιθεῖναι	τῷ	ἰουδαϊκῷ προσώπῳ ἕνα προφήτην προειρηκέναι
[2]	ἤλεγξεν ὁ Μωϋσῆς. {Λέγοντι δὲ	τῷ	Ἰουδαίῳ καὶ τό· πῶς οὖν
[2]	τούτων τοῖς εὐγνωμονεστέροις καὶ μάλιστα	τῷ	Ἰουδαίῳ ὅτι, ὥσπερ {πολλοὶ λεπροὶ
[2]	ἵνα τηρήσω τὸ ἀπ´ ἀρχῆς	τῷ	Ἰουδαίῳ προτεθέν— ὁ τοῦ Κέλσου
[2]	βούλεται; Τοιοῦτον δ´ ἀναγέγραπται παρὰ	τῷ	Ἰωάννῃ εἰρηκέναι ὁ Ἰησοῦς λόγον
[2]	ἐνεκρίθη· καὶ τοῦτο δηλοῦται ἐν	τῷ	καὶ τὴν ἐπισκοπὴν αὐτοῦ λάβοι
[2]	τοῦ κατὰ τὴν ὑφεστηκυῖαν ἐν	τῷ	καλουμένῳ αὐγοειδεῖ σώματι ψυχήν. Ὁ
[2]	οὐκ εἶναι ἐνταῦθα ἀλλ´ ἐν	τῷ»	καλουμένῳ κατὰ τοὺς λόγους αὐτοῦ
[2]	Μωϋσέως, τί ξένον ἀπήντησε λαῷ	τῷ	κατ´ ἀμφοτέρας τὰς ἀρχὰς τῶν
[2]	καὶ τὰ ἑξῆς. Καὶ ἐν	τῷ	κατὰ Λουκᾶν δὲ εὐαγγελίῳ ὁμιλούντων
[2]	οἰομένοις τυγχάνειν. Γέγραπται δὲ ἐν	τῷ	κατὰ Λουκᾶν ὅτι μετὰ τὴν
[2]	ἀληθές ἐστιν· γέγραπται γὰρ ἐν	τῷ	κατὰ Ματθαῖον εὐαγγελίῳ ὅτι Ὀψὲ
[2]	ποθ´ ὡς Ἰουδαίοις καὶ συντραφεῖσι	τῷ	κατὰ τὸ γράμμα Μωϋσέως νόμῳ
[2]	πᾶσιν ὀφθῆναι. Οὐκ ἐχρῆν οὖν	τῷ	καταδικάσαντι αὐτὸν ὀφθῆναι οὐδὲ τοῖς
[2]	Ἰησοῦς, αὐτοῖς τοῖς ἐπηρεάσασι καὶ	τῷ	καταδικάσαντι καὶ ὅλως πᾶσιν ὀφθῆναι.
[2]	ἤθελεν, αὐτοῖς τοῖς ἐπηρεάσασι καὶ	τῷ	καταδικάσαντι καὶ ὅλως πᾶσιν ὀφθῆναι.
[2]	ἐλάλησεν αὐτοῖς, λόγους; ~Πόθεν δὲ	τῷ	Κέλσου Ἰουδαίῳ λέλεκται ὅτι ἐκρύπτετο
[2]	τῷ τρίτῳ πρὸς τὰ ἑξῆς	τῷ	Κέλσῳ γραφέντα πραγματεύσασθαι.
[2]	αὐτῶν τοῖς οἰομένοις τὸν παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖον εὖ ταῦτα τῷ
[2]	ἂν πρὸς τὸν λέγοντα παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖον· Τίς θεὸς παρὼν
[2]	μαθητῶν προὐδόθη, ἔμαθεν ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος ἀπὸ τῶν εὐαγγελίων,
[2]	ἑωράκαμεν. Λέγει δ´ ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος· Διὰ τί ἠτιμάζομεν
[2]	οἴεται τὸν Ἰησοῦν ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος εἰδέναι ἀναγέγραπται τὸν
[2]	Καὶ ἐπεὶ ταῦτα ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος εἰσῆκται λέγων ὡς
[2]	Οὕτω τοίνυν καὶ ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος ἐκτεθειμένος τὸ Ὦ
[2]	ἀπαγγελλέτω καὶ μάλιστα ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος. Ἢ ἀνόσιον μὲν
[2]	συγκεχυμένως γε ταῦθ´ ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος λέγει, δυνάμενος πιθανώτερον
[2]	ὅλα δέ, ἅπερ ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος λέγει πρὸς τοὺς
[2]	τίνα τρόπον φησὶν ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος ὅτι εἰ δ´
[2]	οὐ ψεύδεται ὁ λέγων παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος ὅτι παρὼν δέκα
[2]	~Μετὰ ταῦτά φησιν ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος ὅτι πολλὰ ἔχων
[2]	ἄλλο εὔηθές φησιν ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος, ὅτι πῶς, εἴπερ
[2]	διδασκαλίαν. Ὁ δὲ ἀπιστῶν παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος περὶ τοῦ Ἰησοῦ,
[2]	~Ἔτι δὲ λέγει ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος πρὸς τοὺς Ἰησοῦ
[2]	κἂν ἕνα δεικνύτω ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος τοιοῦτον, ὁποῖος ἦν
[2]	ὀνομάζειν. Ὥσπερ δ´ ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖός φησι περὶ τοῦ
[2]	λῃσταῖς αὐτὸν παραβαλὼν ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖός φησιν ὅτι δύναιτο
[2]	περὶ Ἰησοῦ ὀνειδίζει ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος, φήσομεν πρὸς τοῖς
[2]	μὴ πάνυ τυφλῶς ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος ὡς ἀδυνάτου ὄντος
[2]	{τερατείας εἶναί φησιν ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαῖος, ὡς τῶν ἡρώων
[2]	ἐπὶ τῇ λέξει τοῦ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαίου δυναμένων τοῖς αὐτοῖς
[2]	ἡμῶν λέγεται ὑπὸ τοῦ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαίου ἐν τῷ· Εἴτε
[2]	ψεῦδος τὸ ὑπὸ τοῦ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαίου λεγόμενον, ὅτι μηδένα
[2]	τέρατα» ἄλλο δὲ τοῦ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ Ἰουδαίου φάσκοντος. Καὶ γὰρ
[2]	ἔσται μὲν σόφισμα ὅσον ἐπὶ	τῷ	Κέλσῳ κατὰ δὲ τὸν ὑγιῆ
[2]	νομιζομένων ἀπειλῶν καὶ λεγομένων παρὰ	τῷ	Κέλσῳ λοιδοριῶν. Καὶ ὀίγα εἰς
[2]	φέρειν τὰ συμβαίνοντα. Κἂν οἴκτιστα	τῷ	Κέλσῳ ταῦτ´ εἶναι δοκοίη καὶ
[2]	δ´ Ἰουδαῖός ἐστιν ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ ταῦτα λέγων, εἴποιμεν ἂν
[2]	ἐπεὶ Ἰουδαῖός ἐστιν ὁ παρὰ	τῷ	Κέλσῳ ταῦτα λέγων, οὐκ ἀτόπως
[2]	ἔτι λέγει καὶ προσίεται παρὰ	τῷ	Κέλσῳ τὴν ἀνάστασιν τῶν σωμάτων,
[2]	αὐτὸν ἰδεῖν. Καὶ μάτην παρελήφθη	τῷ	Κέλσῳ τὸ οὐ γὰρ δὴ
[2]	τὸ προειρηκέναι, καὶ μάτην λέλεκται	τῷ	Κέλσῳ τό· πάντῃ γὰρ ἀμήχανον
[2]	χρόνον καὶ ὁ Χρύσιππος παρὰ	τῷ	Κλεάνθει πεποιῆσθαι τὰς διατριβάς· ὁ
[2]	κλάσας ἐπεδίδου» τῷ Σίμωνι καὶ	τῷ	Κλεόπᾳ· λαβόντων δ´ αὐτῶν τὸν
[2]	ἐν τῷ ἁμαρτωλῷ τῷ Ἰούδᾳ	τῷ	κλέπτῃ καὶ προδότῃ ἡ Ἰησοῦ
[2]	ἐπαύριον» τοῦ ἑωρᾶσθαι ἄγγελον θεοῦ	τῷ	Κορνηλίῳ, ὑποτιθέμενον αὐτῷ πέμψαι εἰς
[2]	ἐκείνων ἀναστάσεως. Τί γὰρ τηλικοῦτον	τῷ	κόσμῳ ἀπὸ τῶν ἀναστάντων παιδαρίων
[2]	τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ	τῷ	κόσμῳ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ
[2]	οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ	τῷ	κόσμῳ» καὶ ὁ θάνατος αὐτοῦ
[2]	κηρυχθῆναι τὸ εὐαγγέλιον» ἐν ὅλῳ	τῷ	κόσμῳ, καὶ πορευθέντας αὐτοῦ τοὺς
[2]	τι χεῖρον προσποιούμενον εἶναι ὁμογενὲς	τῷ	κρείττονι, ἐκεῖ πάντως ἐκ τοῦ
[2]	τεθνηξόμενος καὶ ἐδύνατο, εἴπερ ἐπείσθη	τῷ	Κρίτωνι, ὑπεξελθὼν τὴν φυλακὴν μηδὲν
[2]	Παύλου διδασκαλίαν λέγοντος· Ὁ κολλώμενος	τῷ	κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι» πᾶς
[2]	ὁ νοήσας, τί τὸ κολλᾶσθαι	τῷ	κυρίῳ, καὶ κολληθεὶς αὐτῷ ἕν
[2]	τὸν ἐν τοῖς προφήταις καὶ	τῷ	κυρίῳ, παραστήσουσι τὸ εὔλογον τῶν
[2]	δηλοῦται ὅτι δυνατὸν μὲν ἦν	τῷ	Λαΐῳ μὴ σπείρειν παίδων ἄλοκα»
[2]	καὶ ἡνίκα ἡ δεκάλογος ὅλῳ	τῷ	λαῷ ἀπηγγέλλετο, ἠπιστήθη ὑπὸ τῶν
[2]	Χριστιανοῖς ἐγκαλεῖ ὡς σοφιζομένοις ἐν	τῷ	λέγειν τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ
[2]	ἰάσομαι» ὅ τι ὅμοιόν ἐστι	τῷ	λεγομένῳ ὑπὸ ἰατροῦ, διελόντος σώματα
[2]	Κέλσος, παραστησάτω, τίς τῶν ἀρεσκομένων	τῷ	λόγῳ αὐτοῦ τὸ ἀληθῶς ἐπίληπτον
[2]	εἴτ´ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν προσέρχεται	τῷ	λόγῳ εἴτε ἀπὸ Ἰουδαίων, κατὰ
[2]	{Τίς δ´ οὐ θαυμάσεται ἀναβαίνων	τῷ	λόγῳ ἐπ´ ἐκεῖνον διδάσκοντα τότε
[2]	τὰ ἑξῆς. Καὶ ἀνάβα μοι	τῷ	λόγῳ ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν λέγοντα
[2]	Ἕλληνες βούλωνται, οἱ ἀπιστοῦντες αὐτοῦ	τῷ	λόγῳ. Ἡμεῖς οὖν οὐ παυσόμεθα
[2]	αὐτὰς ὡς γοητείας· καὶ πολλάκις	τῷ	λόγῳ κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν
[2]	ἀπὸ τοῦ σκόλοπος ἐγκαλεῖν οἴονται	τῷ	λόγῳ, μὴ πλασαμένῳ, ὡς ἐκεῖνοι
[2]	Ἰουδαῖον τοιαῦτα αὐτῷ περιθεῖναι ἐν	τῷ	λόγῳ, ὁποῖα οὐκ ἂν αὐτῷ
[2]	ἀλλ´ οὐδ´ ὅσα παρρησιαζόμενοι ἐπὶ	τῷ	λόγῳ πεποιήκασιν ὁ Πέτρος καὶ
[2]	εἴτε μή, ἀλλὰ μυθικώτερον συγκατατιθέμενον	τῷ	λόγῳ. Ταῦτα μὲν οὖν οὕτως
[2]	εὐαγγελίοις πιστεύει γεγονέναι, ἵν´ ἐγκαλῇ	τῷ	λόγῳ, τὸ δὲ μετὰ τὴν
[2]	τὸν ἰατρόν. Ἀλλὰ χαριέντως τούτῳ	τῷ	λόγῳ τοιοῦτόν τι ἀντιπαραβάλλεται· εἰ
[2]	δὲ {δοκεῖ μοι ὅμοιον εἶναι	τῷ	λόγῳ τῶν ἀντιδιατασσόντων τῇ προνοίᾳ}
[2]	καὶ τῶν πάνυ προκοπτόντων ἐν	τῷ	λόγῳ ὑπολαμβάνω εἶναι τὰ τῶν
[2]	Ἑξῆς ὡσπερεὶ τὸ συμπέρασμα ἐπάγων	τῷ	λόγῳ φησίν· Οὔκουν ἐπειδὴ προείρητο
[2]	τῇ ὥρᾳ τῶν ξενισθέντων παρὰ	τῷ	Λὼτ ἀγγέλων. Καὶ τοῦτο δὲ
[2]	αὐτοῦ καθαρωτέρα πάσης γενέσεως ἦν	τῷ	μὴ ἀπὸ μίξεως ἀλλ´ ἀπὸ
[2]	ἑκάστου τοὺς πόδας» {καὶ ἐπιτιμῶν	τῷ	μὴ θέλοντι παρέχειν αὐτοὺς καὶ
[2]	κοινωνήσῃ τῶν λόγων τῆς πίστεως	τῷ	μὴ κατὰ σάρκα Ἰσραηλίτῃ Κορνηλίῳ
[2]	οὐδέτερον αὐτῶν κατηνάγκαστο. Ἠκολούθησε δὲ	τῷ	μὴ φυλαξαμένῳ σπεῖραι παίδων ἄλοκα»
[2]	λέγοντας ὁ σωτὴρ ἡμῶν ἐκεῖ	τῷ	μηδέπω τέλος ἔχειν τὴν τῆς
[2]	τρίτον Λάζαρον τετάρτην ἡμέραν ἐν	τῷ	μνημείῳ ἔχοντα. Καὶ φήσομεν} γ´
[2]	ἐν Αἰγύπτῳ ἐπαοιδῶν τῇ ἐν	τῷ	Μωϋσεῖ παραδόξῳ χάριτι, ἀλλὰ τὸ
[2]	ταῦτα οὐ λέγει; Ἐν γὰρ	τῷ	Μωϋσέως νόμῳ γέγραπται· Οὐ φιμώσεις
[2]	οἱ προϊόντες ἀτιμάζουσι τὰ ἐν	τῷ	νόμῳ γεγραμμένα ἀλλὰ πλείονα τιμὴν
[2]	γόητες. Γέγραπται γὰρ ὑμῶν ἐν	τῷ	νόμῳ· Ἐὰν δὲ ἀναστῇ ἐν
[2]	ὅλης τῆς ἐρήμου, ὡς ἐν	τῷ	νόμῳ Ἰουδαίων γέγραπται, καὶ κατὰ
[2]	τοῖς τὸ μέγεθος τῶν ἐν	τῷ	νόμῳ καὶ τοῖς προφήταις νοημάτων
[2]	παρὰ τῷ Ὁμήρῳ Ἑρμῆς λέγῃ	τῷ	Ὀδυσσεῖ· Τίπτ´ αὖτ´ ὦ δύστηνε,
[2]	ἀπολογίας, λεγούσης ὅτι ὑπὲρ ἐπιστροφῆς	τῷ	Ὀδυσσεῖ τοιαῦτα προσδιαλέγεται ὁ ὁμηρικὸς
[2]	Καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα» ἑξῆς εἰρημένη	τῷ	Οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται πρῶτον» Ἀλλὰ
[2]	οὗτος, ἐὰν μὲν ὁ παρὰ	τῷ	Ὁμήρῳ Ἑρμῆς λέγῃ τῷ Ὀδυσσεῖ·
[2]	Ἰησοῦ τὸ μέχρι σήμερον θεραπεύεσθαι	τῷ	ὀνόματι αὐτοῦ οὓς ὁ θεὸς
[2]	μαθητῶν αὐτοῦ, {ὅτι δυνατόν τινα	τῷ	ὀνόματι αὐτοῦ χρησάμενον καὶ οὐκ
[2]	οἱ γόητες, ἀλλὰ καὶ ἐν	τῷ	ὀνόματι Ἰησοῦ βιοῦντας κακῶς φησι
[2]	τῷ ὀνόματί σου ἐπίομεν καὶ	τῷ	ὀνόματί σου δαιμόνια ἐξεβάλομεν} καὶ
[2]	τῷ ὀνόματί σου ἐφάγομεν καὶ	τῷ	ὀνόματί σου ἐπίομεν καὶ τῷ
[2]	τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε, κύριε, οὐ	τῷ	ὀνόματί σου ἐφάγομεν καὶ τῷ
[2]	ἐπιτελεῖν τῷ Χριστῷ καὶ ἄλλους	τῷ	ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ τὰ ὡσπερεὶ
[2]	εἰρηκέναι ὁ Ἰησοῦς λόγον ἐν	τῷ·	Οὐδεὶς αἴρει τὴν ψυχήν μου
[2]	ὅστις ἦν ὁ πέμψας ἐν	τῷ	Οὐδεὶς ἔγνω τὸν πατέρα, εἰ
[2]	τὸν Ἰησοῦν διαθέσεως ἀποδειξαμένων ἐν	τῷ	πᾶν ὅ τι ποτ´ οὖν
[2]	ἀποθνῄσκειν, χωρὶς τοῦ χρήσιμόν τι	τῷ	παντὶ γεγονέναι τὸ ὑπὲρ ἀνθρώπων
[2]	τοῦ αὐτὸν ὑπὲρ ἀνθρώπων ἀποθανεῖν	τῷ	παντὶ χρήσιμον. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις
[2]	καθαρῷ φαντάζεται εἶναι, ἀλλὰ ἐν	τῷ	παρὰ τὴν ὑπόθεσιν οὗ ἀνείληφε
[2]	πρόθυμον, τὸ μὲν ἀσθενὲς ἐν	τῷ	Πάτερ, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω
[2]	εἰ δέδοκτο αὐτῷ ταῦτα, καὶ	τῷ	πατρὶ πειθόμενος ἐκολάζετο, δῆλον ὅτι
[2]	ἐπεὶ δέδοκτο αὐτῷ ταῦτα, καὶ	τῷ	πατρὶ πειθόμενος ἐμπαρεῖχεν ἑαυτόν, δῆλον
[2]	αὐτῷ καὶ συναποθανόντας, καθὸ καὶ	τῷ	Παύλῳ λέλεκται τό· Συνετάφημεν γὰρ
[2]	ὅσα περὶ τούτου καὶ παρὰ	τῷ	Παύλῳ πεφιλοσόφηται καὶ ὑπὸ τῶν
[2]	αὐτῇ πρὸς τοὺς ἐσφαλμένους ἐν	τῷ	περὶ εὐσεβείας καὶ ἀσεβείας τόπῳ
[2]	ἀνειληφώς· ὡς καὶ Πλάτων ἐν	τῷ	περὶ τῆς ψυχῆς λέγει σκιοειδῆ
[2]	~Ἐπεὶ δ´ ἅπαξ γεγόναμεν ἐν	τῷ	περὶ τοῦ Πέτρου λόγῳ καὶ
[2]	γὰρ Ἰησοῦ ἐβουλήθη ἀκοῦσαι προλέγοντος	τῷ	Πέτρῳ· Ὅταν δὲ γηράσῃς, ἐκτενεῖς
[2]	σκανδαλισθέντων αὐτῶν πεπροφητευκέναι δὲ καὶ	τῷ	Πέτρῳ· Ὅτι πρὸ ἀλεκτοροφωνίας ἀρνήσῃ
[2]	δὲ πρόθυμον τοῦ πνεύματος ἐν	τῷ	Πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω,
[2]	ὃν ὁ κύριος Ἰησοῦς ἀνελεῖ	τῷ	πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ
[2]	μὴ δημωδῶς αὐτοῦ ὀφθέντος ὁμοίως	τῷ	πρὸ τοῦ πάθους χρόνῳ, τοιαῦτα
[2]	ἀνθρώπων αὐτὸν ἀποθανεῖν, ὡς ἐν	τῷ	πρὸ τούτου ἐδείξαμεν λόγῳ. Εἶτ´
[2]	καὶ μὴ θεσπισθέν, τὴν αἰτίαν	τῷ	προγινώσκοντι παρεσχηκέναι τοῦ αὐτὸ προειπεῖν.
[2]	τὸν λόγον· οὐδὲ γὰρ ἠκολούθει	τῷ	προειρηκέναι τὸν Ἰησοῦν ἀληθῶς τὰ
[2]	αὐτῷ λεγομένων ἐγκλημάτων. Καὶ ἐν	τῷ	προκειμένῳ τοίνυν λόγῳ καθ´ ἣν
[2]	ἀπὸ δὲ τῶν ἑλληνικῶν ἱστοριῶν	τῷ	πρὸς τὸν Λάϊον χρησμῷ, συγχωρῶν
[2]	ὁ τοῦ Κέλσου Ἰουδαῖος ἐν	τῷ	πρὸς τοὺς πολίτας ἑαυτοῦ λόγῳ
[2]	ἐκ νεκρῶν μὴ ὁμοίως πεφηνέναι	τῷ	πρότερον χρόνῳ. Ἀπὸ πλειόνων δὲ
[2]	αἰσθητοῖς φανῆναι ψυχῆς σῶμα, πάντα»	τῷ	προτέρῳ εἴδει μέγεθός τε καὶ
[2]	μήτε ὡς μὴ λύοντες πιστεύουσι	τῷ	προφητευθέντι, ἐναργῶς παραστήσαντι ἐν τοῖς
[2]	γὰρ ἐκ προσώπου Ἰησοῦ ἐν	τῷ	προφήτῃ· Ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει
[2]	Χριστοῦ, ὡς γέγραπται ἐν Ἡσαΐᾳ	τῷ	προφήτῃ· Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν
[2]	Ἰουδαῖοι, τίς ἐστιν ὁ ἐν	τῷ	προφήτῃ ταῦτα λέγων, καὶ παραστησάτωσαν
[2]	τίς ἂν κατὰ τὸ ἀρέσκον	τῷ	προφητικῷ πνεύματι εἴη ὁ τὴν
[2]	ΛΟΓΟΝ ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. ~Ἐν	τῷ	πρώτῳ τόμῳ τῶν ὑπαγορευθέντων ἡμῖν
[2]	ἐν τῷ Χριστῷ συνεσταύρωμαι» καὶ	τῷ	σημαινομένῳ ἐκ τοῦ Ἐμοὶ δὲ
[2]	Ἰησοῦς εὐλόγησε καὶ κλάσας ἐπεδίδου»	τῷ	Σίμωνι καὶ τῷ Κλεόπᾳ· λαβόντων
[2]	γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν	τῷ	σταυρῷ τοῦ κυρίου μου Ἰησοῦ
[2]	οἴεται, φαντασίαν ἐξαποστέλλων τῶν ἐπὶ	τῷ	σταυρῷ τραυμάτων καὶ οὐκ ἀληθῶς
[2]	ἀδύνατόν τινα τῷ θεῷ σὺν	τῷ	σώματι ἀναστῆσαι. Οὐκ οἴδαμεν οὖν
[2]	τὴν ἀνθρωπίνην σάρκα, οὕτως συνανείληφε	τῷ	σώματι καὶ τὰ ἀλγεινὰ αὐτοῦ
[2]	τοῦ θεοῦ, οὐκ ἐν ἐκείνῳ	τῷ	σώματι καὶ τῇ ψυχῇ τυγχάνοντα
[2]	πεπίστευται, ὀργάνῳ τῇ ψυχῇ καὶ	τῷ	σώματι τοῦ προφήτου χρώμενος, κατὰ
[2]	Φλέγων ἐν τῷ τρισκαιδεκάτῳ ἢ	τῷ	τεσσαρεσκαιδεκάτῳ οἶμαι τῶν Χρονικῶν. ~Παίζων
[2]	δυνάμεως, δοκεῖ μοι παραπλήσιος εἶναι	τῷ	τιθέντι μὲν ὅτι εἰσὶ σοφίσματα
[2]	περιεχόντων ὀνειδίσαι ἐδύνατο ἡμῖν ἐπὶ	τῷ	τὸν Ἰησοῦν τοιαῦτα παρὰ τῇ
[2]	γόητας ἡγεῖσθαι; Ἐπεὶ δὲ προσδιατρίβων	τῷ	τόπῳ ὁ Κέλσος προσέθηκεν οἷς
[2]	γε ὁ σοφώτατος Κέλσος ἐν	τῷ	τόπῳ τὴν μάχην, ὅτι εἰ
[2]	ἀκούσει λαλήσει. Καὶ ζητοῦμεν ἐν	τῷ	τόπῳ, τίνα ἦν τὰ πολλά»
[2]	Κέλσος εἴρηκε, καὶ τοῦτο περιάπτων	τῷ	τοῦ Ἰουδαίου προσώπῳ λέγοντος· Ὡς
[2]	οὐκ εἶπε περιέθηκεν ὁ Κέλσος	τῷ	τοῦ Ἰουδαίου προσώπῳ. Οὐ συγκαταθήσεται
[2]	δοκῇ ἔχειν τι παραπλήσιον ἐν	τῷ	τοῦ σώματος σχήματι καὶ τῇ
[2]	γῆς ἀνέγραψε καὶ Φλέγων ἐν	τῷ	τρισκαιδεκάτῳ ἢ τῷ τεσσαρεσκαιδεκάτῳ οἶμαι
[2]	ψυχῇ ἡμῶν ἐπιδημούσης, πειρασόμεθα ἐν	τῷ	τρίτῳ πρὸς τὰ ἑξῆς τῷ
[2]	δ´ ἅπαξ παραδεξόμεθα ἀκόλουθον εἶναι	τῷ	ὑποστατὴν εἶναι μαγείαν καὶ γοητείαν,
[2]	Ἰουδαῖος. Ἀλλὰ καὶ ἡ ἐν	τῷ	ὑψηλοτάτῳ ὄρει ἀπὸ τῆς νεφέλης
[2]	διὰ τί μέλλων μεταμορφοῦσθαι ἐν	τῷ	ὑψηλῷ ὄρει οὐδὲ τοὺς ἀποστόλους
[2]	ἐπιστήσας ἢ οὐ βουληθεὶς ἐπιστῆσαι	τῷ	φιλαλήθει τῶν γραψάντων, ὁμολογησάντων καὶ
[2]	Χριστός, δοκεῖν τὰ παραπλήσια ἐπιτελεῖν	τῷ	Χριστῷ καὶ ἄλλους τῷ ὀνόματι
[2]	περί τινων μελλόντων πρόγνωσιν ἔδωκε	τῷ	Χριστῷ, συγχυθεὶς ἐν τοῖς περὶ
[2]	ἔχει τὴν δηλουμένην ἀλήθειαν ἐν	τῷ	Χριστῷ συνεσταύρωμαι» καὶ τῷ σημαινομένῳ
[2]	Καὶ τηρήσας γε τὰ ἐν	τῷ	ψαλμῷ γεγραμμένα εὑρήσεις ὅτι, ὡς
[2]	πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς	τῷ	ψεύδει, ἵνα κριθῶσιν ἅπαντες οἱ
[2]	τηρῆσαι, ἵν´ ὡς ἄνθρωπος καθαιρεθεὶς	τῷ	ὡς ἄνθρωπος ἀποτεθνηκέναι ὡς ἄνθρωπος
[2]	ἑβδομήκοντα, ἔσχατον δὲ πάντων» Παύλῳ	τῷ	ὡσπερεὶ ἐκτρώματι» καὶ ἐπισταμένῳ, πῶς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/09/2008