Livre, chapitre |
[2, 8] |
Ἀρσινόην
ἀναβεβλημένον
αὐλοῦσαν
ἐπίτροχον
αὐτὴ
|
ψάλλουσα |
καὶ
γλαφυρὸν
τῇ
κιθάρᾳ
προσᾴδουσα, |
[2, 8] |
φησὶ
τὴν
Ἀθηναίαν
ἐκείνην
τὴν
|
ψάλτριαν |
τὴν
τῶν
εἰς
αὐτὸν
ἐπιβουλῶν |
[2, 16] |
παρὰ
σοὶ
τρίπους
ἐγὼ
δὲ
|
ψευδόμαντις |
ἀποφανθείην.
Ταῦτα
μὲν
οὕτως
ἔσται
|
[2, 24] |
οὐ
κατ´
αὐτὸν
τρεπόμενον
εἰς
|
ψευδομένην
|
καὶ
ῥέουσαν
ὄψιν
ἀλλά
με |
[2, 5] |
ὑπήκουσέ
τε
καὶ
ἥξω
φιλτάτη
|
ψυχή» |
ἔλεγεν
εὔδηλος
εἶ
περὶ
γῆν |
[2, 23] |
οἶδα
πολλοὺς
ὡς
θησαυρὸν
τῇ
|
ψυχῇ |
παραθεμένους
τὸ
δῶρον·
εἰ
δὲ |
[2, 31] |
ἦν
μοι
θεμιτὸν
ἐν
κινδύνῳ
|
ψυχὴν
|
ἅπαξ
ἐνανθρωπήσασαν
παριδεῖν,
(ἓν
γὰρ |
[2, 16] |
ἐνύπνιον,
ὃν
ὀφθαλμὸν
ἐγὼ
καὶ
|
ψυχὴν |
καὶ
πάντα
ἐμαυτῆς
πεποίημαι.
Παῦσαι» |
[2, 25] |
τε
τοῖς
σώματος
ὀφθαλμοῖς
τοὺς
|
ψυχῆς |
ἀντιστήσας
ἀπῆλθον
τὸ
τελευταῖον
ἡττηθεὶς |
[2, 23] |
ἐξ
ἔθους
ὁ
πρεσβύτης
ἐσιτεῖτο,
|
ψυχῆς |
γὰρ
διὰ
βρῶσιν
οὐδὲ
ἓν |
[2, 15] |
πάθει
καὶ
τὸ
νοερὸν
τῆς
|
ψυχῆς |
συνομολογεῖν
ἠνέσχετο.
~Ἐπεὶ
δὲ
μικρὸν |
[2, 15] |
προσδοκωμένων
τὸ
ἄδηλον
ἐζόφου
τῆς
|
ψυχῆς |
τὸ
λογιζόμενον.
Εἰς
ἀλλήλους
τε |
[2, 13] |
καὶ
τὸ
κρυπτόμενον
βούλημα
τῆς
|
ψυχῆς |
τῷ
βλέμματι
καταμηνύων.
Οἱ
δὲ |
[2, 29] |
κακῶν
ἡ
δι´
ὀφθαλμῶν
τῆς
|
ψυχῆς |
ὑπόμνησις
ἀμαυρουμένη)
καὶ
πολλοῖς
ἐμπλανηθεὶς |
[2, 23] |
τούτους
ἀνέδειξαν
καὶ
ἀπέτεκον
αἱ
|
ψυχῆς |
ὠδῖνες
καὶ
φύσις
ἡ
διάθεσις |