HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

HÉLIODORE, Théagène et Chariclée, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ν = 59 formes différentes pour 109 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, chapitre

[2, 26]   Ἀθηναῖος ἄρα ἦσθα ὦ παῖ; Ναίχι» ἔφη. Ὄνομα δὲ τίς; Κνήμων»

[2, 12]   κατὰ τὸ ἕλος ἐκ τῶν ναυαγίων ἐπιτυχὼν ἑαυτόν τε ἐνθέμενος, ἐπὶ

[2, 9]   συνέπλευσα, εἴ πῃ κατὰ τὴν Ναύκρατιν ἀνεύροιμι τὴν Θίσβην καὶ εἰς

[2, 8]   καὶ πλέον ὅτε τις αὐτὴν Ναυκρατίτης ἔμπορος ὑπόχρυσος ὄνομα Ναυσικλῆς ἐνηγκαλίζετο,

[2, 23]   εἴθε γε καὶ τὸν χρηστὸν Ναυσικλέα παρεῖναι ἡμῖν συνέβαινεν, ὃν πολλάκις

[2, 24]   ὁ Κνήμων ὡς τοὔνομα τοῦ Ναυσικλέους ἐπέγνω. Ἐπ´ ἄγραν» ἔφη πεπόρευται.

[2, 12]   ἀγομένην ὑπὸ τοῦ ἐμπόρου τοῦ Ναυσικλέους κατά τινα στενὴν τῆς ὑπερωρείας

[2, 8]   αὐτὴν Ναυκρατίτης ἔμπορος ὑπόχρυσος ὄνομα Ναυσικλῆς ἐνηγκαλίζετο, τὴν Ἀρσινόην καὶ ταῦτα

[2, 24]   τὴν κώμην· τοῦτον δὴ ὁ Ναυσικλῆς ἐπὶ χρήμασι μεγάλοις ἄγει σὺν

[2, 33]   φέρεται καὶ ὅπου δὴ φαινομένη ναῶν ἢ δρόμων ἢ ἀγορῶν καθάπερ

[2, 21]   δὴ πορεύῃ καὶ πόθεν, ὦ νεανία; πῶς δὲ τὴν φωνὴν Ἕλλην

[2, 26]   τὴν ἐν μέσῳ πλάνην ὦ νεανία, συντελεῖ γὰρ οὐδὲν εἰς τὴν

[2, 35]   τοῖς βωμοῖς ἐγενόμεθα καὶ ὁ νεανίας ἤδη τῶν ἱερῶν κατῆρχε, προκατευξαμένου

[2, 35]   ὁ Χαρικλῆς καὶ εἰσῆλθεν ὁ νεανίσκος Ἀχίλλειόν τι τῷ ὄντι πνέων

[2, 34]   Ἀχιλλέα Φθιώτην ἐνδείκνυται, ὁ μὲν νεανίσκος» ἔφη ὁ Χαρικλῆς καὶ ὁλοσχερῶς

[2, 33]   χαρίεντι λόγον τε καὶ ἦθος νεανίσκῳ, ἀποτυγχάνοντι δὲ διὰ τὴν ταύτης

[2, 34]   συνέτυχον γὰρ τῇ προτεραίᾳ τῷ νεανίσκῳ καί μοι ἀληθῶς ἔδοξε τοῖς

[2, 21]   ὄχθας μὲν Νείλου τάσδε καὶ Νεῖλον ἀπολίπωμεν, οὐ γὰρ ἡδὺ μακροτέρων

[2, 28]   ὑετῶν ῥηγνυμένων ὀργᾷ τε ὁ Νεῖλος καὶ ποταμὸς εἶναι οὐκ ἀνέχεται

[2, 28]   δέ ποτε καὶ περὶ τοῦ Νείλου καὶ τίνες μὲν αὐτῷ πηγαί,

[2, 33]   θυγατρὸς στερήσειε, καὶ διὰ τοῦ Νείλου κατάρας ἐπὶ θάλατταν ἐπιτυχών τε

[2, 18]   πολυάνθρωπον καὶ ταῖς ὄχθαις τοῦ Νείλου πρὸς ἐπιτειχισμὸν τῶν βουκόλων ἐπὶ

[2, 29]   τῶν ἐν Καταδούποις ἱερέων τοῦ Νείλου πυθόμενος. Κἀγὼ πρὸς αὐτὸν ὦ

[2, 21]   μὴ σοὶ προσέτυχον) ὄχθας μὲν Νείλου τάσδε καὶ Νεῖλον ἀπολίπωμεν, οὐ

[2, 29]   καθ´ ἱστορίαν τῶν καταρρακτῶν τοῦ Νείλου. ~Τῆς μὲν οὖν ἐκεῖσε ἀφίξεως

[2, 26]   Ἴχνος ἀειράμενος ἀπ´ ἐυστάχυος παρὰ Νείλου φεύγεις μοιράων νήματ´ ἐρισθενέων. Τέτλαθι,

[2, 21]   Ἤδη δὲ αὐτῷ πλησιάζοντι τῷ Νείλῳ καὶ πρὸς τὴν Χέμμιν περαιοῦσθαι

[2, 7]   ἔνοπλος καὶ ξιφήρης τὴν γυναῖκα, νεκρὰν καὶ ταύτην, ὑποφεύγων ὁ γενναῖος

[2, 11]   Ἀλλ´ ἡ μὲν κεῖται σῶμα νεκρὸν ὡς ἀληθῶς καὶ τούτου γε

[2, 1]   λείψανον τῆς ἀψευδοῦς ὡραιότητος διὰ νεκροῦ γοῦν ὑπολελεῖφθαι τοῦ σώματος. Ὢ

[2, 16]   δὲ τὸν Θέρμουθιν) ἀπολειπομένου καὶ νεκροὺς ἔρωτας ἀναπλάττοντος καὶ θρηνοῦντος. ~Ὑπολαβὼν

[2, 7]   Χαρίκλεια) θεωρὸν τῶνδε γεγενημένον καὶ νέμειν συγγνώμην ἱκέτευον. Ὁ δὲ ἐπιμειδιάσας

[2, 35]   πομπῇ καὶ τοῖς ἐναγισμοῖς τοῦ Νεοπτολέμου πάτριον. Ἐμοὶ δὲ ἡ παῖς,

[2, 34]   καταλέγει καὶ τὸν ἐναγισμὸν τὸν Νεοπτολέμῳ πεμπόμενον οὗ σύμπαντες, ὥς φησιν,

[2, 34]   νῦν ὡς οἶσθα, πέμπουσιν Αἰνιᾶνες Νεοπτολέμῳ τῷ Ἀχιλλέως· ἐνταῦθα γὰρ ἐδολοφονήθη

[2, 5]   διὰ τὸ ἄταφον ἴσως ὑπὸ νερτερίων εἰδώλων εἰργομένη. Κἀν τούτῳ τοῦ

[2, 28]   ἀρκτῴων ἐπὶ τὴν μεσημβρίαν πᾶν νέφος ἐλαυνόντων τε καὶ ὠθούντων ἕως

[2, 25]   ἐκτραπήσεσθαι καὶ τὸν ἥλιον εἰκάζω νέφος τῆς ἀκτῖνος προκαλυψάμενον, καὶ πατρῴαις

[2, 27]   τε βουλόμενον τῷ τεμένει τοῦ νεὼ συνεχώρουν καὶ σιτηρέσιον ἐκ τοῦ

[2, 35]   τὴν ὁρμὴν ὡς ἐπὶ τὸν νεὼν ἐποιούμεθα, πάντα γὰρ ἤδη παρεσκεύαστο

[2, 26]   καὶ περιρραντήριον ἐποιησάμην, ἐπὶ τὸν νεὼν ἔσπευδον, καὶ γάρ με καὶ

[2, 33]   τοῦ περιβόλου καὶ περὶ τὸν νεών· ἱκέτην με γινόμενον μὴ περιίδῃς

[2, 30]   δ´ ἑτοίμως ὑπακούσαντος εἴς τινα νεὼν παρακείμενον εἰσαγαγὼν φύλλα τινά σε

[2, 31]   εἰς αὔριον μαθήσῃ περὶ τὸν νεὼν τῆς Ἴσιδος ἐντυχών. ~Ἐποίουν οὕτως

[2, 25]   δὴ θαμὰ καὶ εἰς τὸν νεὼν τῆς Ἴσιδος ἧς προεφήτευον καὶ

[2, 32]   ἡμέρᾳ λίαν ἐσπουδασμένως ἐπὶ τὸν νεὼν τῆς Ἴσιδος οὗπερ συνετέτακτό μοι

[2, 27]   τοιοῦτος βίος συρρεῖ περὶ τὸν νεὼν τοῦ Πυθίου καὶ μουσεῖόν ἐστιν

[2, 33]   κατάρας ἐπὶ θάλατταν ἐπιτυχών τε νεὼς ἀνηγόμην τὴν ἐπ´ οἴκου. Καὶ

[2, 26]   κόλπου τῇ Κιρραίᾳ προσορμισθεὶς ἐκ νεὼς ἐπὶ τὴν πόλιν ἀνέθεον. Ἐπεὶ

[2, 19]   διὰ τροφὴν ἀγύρτας ἑαυτοὺς μεταπλάσαντες. Νὴ Δία» εἶπεν ὁ Κνήμων· καὶ

[2, 26]   ἐυστάχυος παρὰ Νείλου φεύγεις μοιράων νήματ´ ἐρισθενέων. Τέτλαθι, σοὶ γὰρ ἐγὼ

[2, 31]   καὶ ταινία τις ἀπὸ σηρικοῦ νήματος ἐξυφασμένη γράμμασιν ἐγχωρίοις καὶ διηγήματι

[2, 35]   τόν τε θεᾶς γενέτην· οἳ νηὸν προλιπόντες ἐμὸν καὶ κῦμα τεμόντες

[2, 17]   ἄρκυς τινὰς καὶ δεσμωτήριον τὴν νῆσον, ἀποπέμψαντας πρότερον τὸν Θέρμουθιν πρόφασιν

[2, 10]   τήνδε με νυνὶ εἶναι τὴν νῆσον δεκάτην ἤδη ταύτην ἡμέραν πρός

[2, 2]   ὁ Θεαγένης καὶ πρὸς τὴν νῆσον ἔσπευδε καὶ τὴν οὐ παροῦσαν

[2, 12]   ἑαυτόν τε ἐνθέμενος, ἐπὶ τὴν νῆσον καὶ παρὰ τὴν Θίσβην ἔσπευδε.

[2, 1]   προέκυψαν καὶ λαμπρῶς ἤδη τὴν νῆσον ὑπὸ τοῦ πυρὸς ἐχομένην ὁρῶσι.

[2, 17]   προγενεστέρῳ κελεύετε λέγειν, ἡ μὲν νῆσος ἥδε, ὡς ὁρᾶτε, ἔρημος καὶ

[2, 1]   ~Ἡ μὲν δὴ νῆσος ὧδε ἐπυρπολεῖτο, τοὺς δὲ ἀμφὶ

[2, 12]   ὁ Θέρμουθις ἐπειγόμενος, ἐπειδὴ τῇ νήσῳ προσέσχεν, ὡς εἶχε τάχους ἐπὶ

[2, 3]   καὶ σὺν ἱδρῶτι πολλῷ τῇ νήσῳ προσορμίσαντες ὡς εἶχον τάχους ἐπὶ

[2, 16]   μᾶλλον ἢ τὸ ἕτερον, καὶ νικήσειεν ὁ παρὰ σοὶ τρίπους ἐγὼ

[2, 15]   ποτὲ σώματος πάθει καὶ τὸ νοερὸν τῆς ψυχῆς συνομολογεῖν ἠνέσχετο. ~Ἐπεὶ

[2, 19]   προϊόντες ἐνέτυχον ποίμναις (οἱ δὲ νομεύοντες ἀπέδρασαν καὶ πρὸς τὸ πυκνότερον

[2, 19]   τοῦ πυρὸς ὃ προητοίμαστο τοῖς νομεῦσιν ἀφαυήναντες ἐνεφοροῦντο τῶν κρεῶν, οὐδὲ

[2, 16]   οὐκοῦν τὸν πατέρα σοι τεθνηκέναι νόμιζε» ἔλεγε. Τοῦτο δὲ ὧδε συμβάλλω·

[2, 12]   ἐπιτεινομένης ὁμόσε χωρεῖν αὐτόθι τοῖς νομιζομένοις αἰτίοις ἐπειγόμενος, ἀπορίᾳ δὲ ὅπλων

[2, 18]   καὶ θρήνους ἀντὶ πάντων τῶν νομιζομένων ἐναγίσαντες, ἐξέπεμπον μὲν ἐφ´ ἣν

[2, 22]   ὠνόμασεν. Ἀλλὰ πρῶτον ἡμῖν ὡς νόμος Αἰγυπτίων σοφοῖς ἐσπείσθω τὰ πρὸς

[2, 15]   δὲ καὶ πόνοις ἐνδόντες φύσεως νόμῳ καὶ ἄκοντες ἐπείθοντο καὶ πρὸς

[2, 24]   προφήτης. Ἐγένετό μοι καὶ γυνὴ νόμῳ τῆς πόλεως καὶ ἀπεγένετο θεσμῷ

[2, 1]   οὐδὲ τῷ κοινῷ τῆς φύσεως νόμῳ, τὸ χαλεπώτατον, οὐδὲ ἐν χερσὶν

[2, 6]   καὶ τὴν συρρυεῖσαν κατὰ βραχὺ νοτίδα κοίλαις ταῖς χερσὶν ὑδρευσάμενος τὸ

[2, 28]   κατὰ μικρὸν ἀθροισθείσης καὶ παχυνθείσης νοτίδος ἐξατμιζομένης, κἀκ τούτου λάβρων ὑετῶν

[2, 23]   δὲ οἶμαι τὸ κάλλιστον ἀνδρὶ νοῦν ἔχοντι καὶ οἶδα πολλοὺς ὡς

[2, 22]   δὲ ἀνθρώπων ἤθη τε καὶ νοῦς εἰς πεῖραν ἥκουσιν ὅθεν, ὡς

[2, 21]   πρὸς μόνην τὴν σκέψιν ὁ νοῦς ἐσχόλαζε, κατὰ πρόσωπον ὑπαντιάσας πρῶτα

[2, 20]   τινος πέτρας ἑσπέραν τε καὶ νύκτα ἀναμένων, καθ´ ἣν συνέκειτο αὐτοῖς

[2, 1]   καταυγαζομένη· ἐπειδὴ δὲ ἔδυ καὶ νύκτα ἐπῆγεν, ἥ τε φλὸξ ἀπρόσμαχον

[2, 20]   ἀληθείας ἐντυγχάνων, πρός τε τὴν νύκτα καὶ χαλεπαίνειν ἐῴκει μακροτέραν τῶν

[2, 29]   ἐμοὶ κριθέντι καλλίστῳ. Καθ´ ἣν νύκτα συγκατεκλίθη τῷ γήμαντι, κατ´ αὐτὴν

[2, 1]   αὐτοί τε τοῦ ἕλους τῇ νυκτὶ θαρροῦντες προέκυψαν καὶ λαμπρῶς ἤδη

[2, 20]   Κνήμων ἐφαίνετο οὐδαμοῦ τῆς δὲ νυκτὸς ἐγίνετο ἀωρί, πρὸς ὕπνον τραπεὶς

[2, 20]   ἀνέπνευσε τῆς φυγῆς ἕως τὸ νυκτὸς ἐπελθὸν κνέφας ἐπέδησεν αὐτῷ τὴν

[2, 12]   τρωθεὶς ἀπενήξατο πρὸς τὴν γῆν, νυκτὸς ἐπιγενομένης πορθμείῳ φερομένῳ κατὰ τὸ

[2, 4]   τί ἄν σέ τις ὀνομάσειε; νύμφην; ἀλλ´ ἀνύμφευτος· γαμετήν; ἀλλ´ ἀπείρατος.

[2, 1]   ἐπί σοι λαμπάδας ἀντὶ τῶν νυμφικῶν τοῦ δαίμονος ἅψαντος· καὶ δεδαπάνηται

[2, 18]   τε καὶ οὐχ ἥκιστα τοῖς νῦν. Ἀλλὰ θῆγε τὸ φρόνημα καὶ

[2, 29]   σοι λέγειν« ἦν δ´ ἐγώ· νῦν γὰρ βούλομαι. Μάνθανε« εἶπεν ὁ

[2, 26]   κυαναύλακος Αἰγύπτοιο αἶψα πέδον δώσω· νῦν δ´ ἐμὸς ἔσσο φίλος. ~Ταῦτα

[2, 26]   δ´ ἄλλα εἰσαῦθις» ἔφη ἀκούσῃ, νῦν δὲ ἔχου τῶν ἑξῆς. Ἕξομαι»

[2, 22]   ὑπέστης πόλεμον ἐξειπεῖν; Εἰσαῦθις» ἔφη· νῦν δὲ ὥρα καὶ τὴν γαστέρα

[2, 23]   φιλεῖ· κἀμὲ δὴ οὖν τὰ νῦν εἰσῳκισμένος ἀνίησι πρὸς τὴν ἀκρόασιν

[2, 31]   τῷ ὄντι περιειργασμένος. Ταῦτά σοι νῦν εἶχον λέγειν ἐπιτετμημένως καλούσης με

[2, 14]   καθῆκεν εἰς τὸ σπήλαιον, καὶ νῦν εὑρίσκοι πρός τινων ἀνῃρημένην οὓς

[2, 33]   τὴν ἐπ´ οἴκου. Καὶ ἔστι νῦν ἡ παῖς ἐνταῦθα σὺν ἐμοὶ

[2, 24]   ~Ποῦ δ´ ἂν εἴη τὰ νῦν; ἠρώτα ὁ Κνήμων ὡς τοὔνομα

[2, 24]   καὶ ὄνομα Καλάσιρις, βίος δὲ νῦν μὲν ἀλήτης πρότερον δὲ οὔ·

[2, 17]   ἄπιστον τὸ βουκόλων γένος καὶ νῦν πλέον ὅτε τοῦ καταστέλλοντος τὴν

[2, 34]   ὁ Πυθίων ἀγών, ἔστι δὲ νῦν ὡς οἶσθα, πέμπουσιν Αἰνιᾶνες Νεοπτολέμῳ

[2, 6]   μή τις ἡμᾶς παίζει καὶ νυνὶ δαίμων· ταῦτα δὲ ἐξέσται καὶ

[2, 33]   ἀκούσομαι. Ἀκούσῃ» ἔφη ὁ Καλάσιρις. ~Νυνὶ δὲ ἅπερ ἑξῆς ἐπέραινεν ὁ

[2, 10]   Ἔπειτα φράζω κατὰ τήνδε με νυνὶ εἶναι τὴν νῆσον δεκάτην ἤδη

[2, 34]   Ὀρέστου τοῦ Ἀγαμέμνονος. Ἡ δὲ νυνὶ θεωρία καὶ πλεονεκτεῖ τὰς ἄλλας,

[2, 9]   ἐπιβουλῶν τὰς δίκας. Ἔνθα δὴ νυνὶ καὶ σὺν ὑμῖν ἐξετάζομαι, τὴν

[2, 9]   Θίσβη καὶ δίκας ὑπ´ ὄψεσι νυνὶ ταῖς ἐμαῖς ὑποσχοῦσα τῶν Ἀθηνῶν

[2, 2]   καὶ τὴν οὐ παροῦσαν τῷ νῷ περιέβλεπε καὶ θάλαμον ἑαυτῷ τὸ

[2, 17]   φωνῶν ἔμπειρος καὶ ἄλλως ἡμεῖς νωθέστεροι συνεῖναι τὸ δέον, πλείονι κλύδωνι

Livre, chapitre
[2, 26]	Ἀθηναῖος ἄρα ἦσθα ὦ παῖ;	Ναίχι»	ἔφη. Ὄνομα δὲ τίς; Κνήμων»
[2, 12]	κατὰ τὸ ἕλος ἐκ τῶν	ναυαγίων	ἐπιτυχὼν ἑαυτόν τε ἐνθέμενος, ἐπὶ
[2, 9]	συνέπλευσα, εἴ πῃ κατὰ τὴν	Ναύκρατιν	ἀνεύροιμι τὴν Θίσβην καὶ εἰς
[2, 8]	καὶ πλέον ὅτε τις αὐτὴν	Ναυκρατίτης	ἔμπορος ὑπόχρυσος ὄνομα Ναυσικλῆς ἐνηγκαλίζετο,
[2, 23]	εἴθε γε καὶ τὸν χρηστὸν	Ναυσικλέα	παρεῖναι ἡμῖν συνέβαινεν, ὃν πολλάκις
[2, 24]	ὁ Κνήμων ὡς τοὔνομα τοῦ	Ναυσικλέους	ἐπέγνω. Ἐπ´ ἄγραν» ἔφη πεπόρευται.
[2, 12]	ἀγομένην ὑπὸ τοῦ ἐμπόρου τοῦ	Ναυσικλέους	κατά τινα στενὴν τῆς ὑπερωρείας
[2, 8]	αὐτὴν Ναυκρατίτης ἔμπορος ὑπόχρυσος ὄνομα	Ναυσικλῆς	ἐνηγκαλίζετο, τὴν Ἀρσινόην καὶ ταῦτα
[2, 24]	τὴν κώμην· τοῦτον δὴ ὁ	Ναυσικλῆς	ἐπὶ χρήμασι μεγάλοις ἄγει σὺν
[2, 33]	φέρεται καὶ ὅπου δὴ φαινομένη	ναῶν	ἢ δρόμων ἢ ἀγορῶν καθάπερ
[2, 21]	δὴ πορεύῃ καὶ πόθεν, ὦ	νεανία;	πῶς δὲ τὴν φωνὴν Ἕλλην
[2, 26]	τὴν ἐν μέσῳ πλάνην ὦ	νεανία,	συντελεῖ γὰρ οὐδὲν εἰς τὴν
[2, 35]	τοῖς βωμοῖς ἐγενόμεθα καὶ ὁ	νεανίας	ἤδη τῶν ἱερῶν κατῆρχε, προκατευξαμένου
[2, 35]	ὁ Χαρικλῆς καὶ εἰσῆλθεν ὁ	νεανίσκος	Ἀχίλλειόν τι τῷ ὄντι πνέων
[2, 34]	Ἀχιλλέα Φθιώτην ἐνδείκνυται, ὁ μὲν	νεανίσκος»	ἔφη ὁ Χαρικλῆς καὶ ὁλοσχερῶς
[2, 33]	χαρίεντι λόγον τε καὶ ἦθος	νεανίσκῳ,	ἀποτυγχάνοντι δὲ διὰ τὴν ταύτης
[2, 34]	συνέτυχον γὰρ τῇ προτεραίᾳ τῷ	νεανίσκῳ	καί μοι ἀληθῶς ἔδοξε τοῖς
[2, 21]	ὄχθας μὲν Νείλου τάσδε καὶ	Νεῖλον	ἀπολίπωμεν, οὐ γὰρ ἡδὺ μακροτέρων
[2, 28]	ὑετῶν ῥηγνυμένων ὀργᾷ τε ὁ	Νεῖλος	καὶ ποταμὸς εἶναι οὐκ ἀνέχεται
[2, 28]	δέ ποτε καὶ περὶ τοῦ	Νείλου	καὶ τίνες μὲν αὐτῷ πηγαί,
[2, 33]	θυγατρὸς στερήσειε, καὶ διὰ τοῦ	Νείλου	κατάρας ἐπὶ θάλατταν ἐπιτυχών τε
[2, 18]	πολυάνθρωπον καὶ ταῖς ὄχθαις τοῦ	Νείλου	πρὸς ἐπιτειχισμὸν τῶν βουκόλων ἐπὶ
[2, 29]	τῶν ἐν Καταδούποις ἱερέων τοῦ	Νείλου	πυθόμενος. Κἀγὼ πρὸς αὐτὸν ὦ
[2, 21]	μὴ σοὶ προσέτυχον) ὄχθας μὲν	Νείλου	τάσδε καὶ Νεῖλον ἀπολίπωμεν, οὐ
[2, 29]	καθ´ ἱστορίαν τῶν καταρρακτῶν τοῦ	Νείλου.	~Τῆς μὲν οὖν ἐκεῖσε ἀφίξεως
[2, 26]	Ἴχνος ἀειράμενος ἀπ´ ἐυστάχυος παρὰ	Νείλου	φεύγεις μοιράων νήματ´ ἐρισθενέων. Τέτλαθι,
[2, 21]	Ἤδη δὲ αὐτῷ πλησιάζοντι τῷ	Νείλῳ	καὶ πρὸς τὴν Χέμμιν περαιοῦσθαι
[2, 7]	ἔνοπλος καὶ ξιφήρης τὴν γυναῖκα,	νεκρὰν	καὶ ταύτην, ὑποφεύγων ὁ γενναῖος
[2, 11]	Ἀλλ´ ἡ μὲν κεῖται σῶμα	νεκρὸν	ὡς ἀληθῶς καὶ τούτου γε
[2, 1]	λείψανον τῆς ἀψευδοῦς ὡραιότητος διὰ	νεκροῦ	γοῦν ὑπολελεῖφθαι τοῦ σώματος. Ὢ
[2, 16]	δὲ τὸν Θέρμουθιν) ἀπολειπομένου καὶ	νεκροὺς	ἔρωτας ἀναπλάττοντος καὶ θρηνοῦντος. ~Ὑπολαβὼν
[2, 7]	Χαρίκλεια) θεωρὸν τῶνδε γεγενημένον καὶ	νέμειν	συγγνώμην ἱκέτευον. Ὁ δὲ ἐπιμειδιάσας
[2, 35]	πομπῇ καὶ τοῖς ἐναγισμοῖς τοῦ	Νεοπτολέμου	πάτριον. Ἐμοὶ δὲ ἡ παῖς,
[2, 34]	καταλέγει καὶ τὸν ἐναγισμὸν τὸν	Νεοπτολέμῳ	πεμπόμενον οὗ σύμπαντες, ὥς φησιν,
[2, 34]	νῦν ὡς οἶσθα, πέμπουσιν Αἰνιᾶνες	Νεοπτολέμῳ	τῷ Ἀχιλλέως· ἐνταῦθα γὰρ ἐδολοφονήθη
[2, 5]	διὰ τὸ ἄταφον ἴσως ὑπὸ	νερτερίων	εἰδώλων εἰργομένη. Κἀν τούτῳ τοῦ
[2, 28]	ἀρκτῴων ἐπὶ τὴν μεσημβρίαν πᾶν	νέφος	ἐλαυνόντων τε καὶ ὠθούντων ἕως
[2, 25]	ἐκτραπήσεσθαι καὶ τὸν ἥλιον εἰκάζω	νέφος	τῆς ἀκτῖνος προκαλυψάμενον, καὶ πατρῴαις
[2, 27]	τε βουλόμενον τῷ τεμένει τοῦ	νεὼ	συνεχώρουν καὶ σιτηρέσιον ἐκ τοῦ
[2, 35]	τὴν ὁρμὴν ὡς ἐπὶ τὸν	νεὼν	ἐποιούμεθα, πάντα γὰρ ἤδη παρεσκεύαστο
[2, 26]	καὶ περιρραντήριον ἐποιησάμην, ἐπὶ τὸν	νεὼν	ἔσπευδον, καὶ γάρ με καὶ
[2, 33]	τοῦ περιβόλου καὶ περὶ τὸν	νεών·	ἱκέτην με γινόμενον μὴ περιίδῃς
[2, 30]	δ´ ἑτοίμως ὑπακούσαντος εἴς τινα	νεὼν	παρακείμενον εἰσαγαγὼν φύλλα τινά σε
[2, 31]	εἰς αὔριον μαθήσῃ περὶ τὸν	νεὼν	τῆς Ἴσιδος ἐντυχών. ~Ἐποίουν οὕτως
[2, 25]	δὴ θαμὰ καὶ εἰς τὸν	νεὼν	τῆς Ἴσιδος ἧς προεφήτευον καὶ
[2, 32]	ἡμέρᾳ λίαν ἐσπουδασμένως ἐπὶ τὸν	νεὼν	τῆς Ἴσιδος οὗπερ συνετέτακτό μοι
[2, 27]	τοιοῦτος βίος συρρεῖ περὶ τὸν	νεὼν	τοῦ Πυθίου καὶ μουσεῖόν ἐστιν
[2, 33]	κατάρας ἐπὶ θάλατταν ἐπιτυχών τε	νεὼς	ἀνηγόμην τὴν ἐπ´ οἴκου. Καὶ
[2, 26]	κόλπου τῇ Κιρραίᾳ προσορμισθεὶς ἐκ	νεὼς	ἐπὶ τὴν πόλιν ἀνέθεον. Ἐπεὶ
[2, 19]	διὰ τροφὴν ἀγύρτας ἑαυτοὺς μεταπλάσαντες.	Νὴ	Δία» εἶπεν ὁ Κνήμων· καὶ
[2, 26]	ἐυστάχυος παρὰ Νείλου φεύγεις μοιράων	νήματ´	ἐρισθενέων. Τέτλαθι, σοὶ γὰρ ἐγὼ
[2, 31]	καὶ ταινία τις ἀπὸ σηρικοῦ	νήματος	ἐξυφασμένη γράμμασιν ἐγχωρίοις καὶ διηγήματι
[2, 35]	τόν τε θεᾶς γενέτην· οἳ	νηὸν	προλιπόντες ἐμὸν καὶ κῦμα τεμόντες
[2, 17]	ἄρκυς τινὰς καὶ δεσμωτήριον τὴν	νῆσον,	ἀποπέμψαντας πρότερον τὸν Θέρμουθιν πρόφασιν
[2, 10]	τήνδε με νυνὶ εἶναι τὴν	νῆσον	δεκάτην ἤδη ταύτην ἡμέραν πρός
[2, 2]	ὁ Θεαγένης καὶ πρὸς τὴν	νῆσον	ἔσπευδε καὶ τὴν οὐ παροῦσαν
[2, 12]	ἑαυτόν τε ἐνθέμενος, ἐπὶ τὴν	νῆσον	καὶ παρὰ τὴν Θίσβην ἔσπευδε.
[2, 1]	προέκυψαν καὶ λαμπρῶς ἤδη τὴν	νῆσον	ὑπὸ τοῦ πυρὸς ἐχομένην ὁρῶσι.
[2, 17]	προγενεστέρῳ κελεύετε λέγειν, ἡ μὲν	νῆσος	ἥδε, ὡς ὁρᾶτε, ἔρημος καὶ
[2, 1]	~Ἡ μὲν δὴ	νῆσος	ὧδε ἐπυρπολεῖτο, τοὺς δὲ ἀμφὶ
[2, 12]	ὁ Θέρμουθις ἐπειγόμενος, ἐπειδὴ τῇ	νήσῳ	προσέσχεν, ὡς εἶχε τάχους ἐπὶ
[2, 3]	καὶ σὺν ἱδρῶτι πολλῷ τῇ	νήσῳ	προσορμίσαντες ὡς εἶχον τάχους ἐπὶ
[2, 16]	μᾶλλον ἢ τὸ ἕτερον, καὶ	νικήσειεν	ὁ παρὰ σοὶ τρίπους ἐγὼ
[2, 15]	ποτὲ σώματος πάθει καὶ τὸ	νοερὸν	τῆς ψυχῆς συνομολογεῖν ἠνέσχετο. ~Ἐπεὶ
[2, 19]	προϊόντες ἐνέτυχον ποίμναις (οἱ δὲ	νομεύοντες	ἀπέδρασαν καὶ πρὸς τὸ πυκνότερον
[2, 19]	τοῦ πυρὸς ὃ προητοίμαστο τοῖς	νομεῦσιν	ἀφαυήναντες ἐνεφοροῦντο τῶν κρεῶν, οὐδὲ
[2, 16]	οὐκοῦν τὸν πατέρα σοι τεθνηκέναι	νόμιζε»	ἔλεγε. Τοῦτο δὲ ὧδε συμβάλλω·
[2, 12]	ἐπιτεινομένης ὁμόσε χωρεῖν αὐτόθι τοῖς	νομιζομένοις	αἰτίοις ἐπειγόμενος, ἀπορίᾳ δὲ ὅπλων
[2, 18]	καὶ θρήνους ἀντὶ πάντων τῶν	νομιζομένων	ἐναγίσαντες, ἐξέπεμπον μὲν ἐφ´ ἣν
[2, 22]	ὠνόμασεν. Ἀλλὰ πρῶτον ἡμῖν ὡς	νόμος	Αἰγυπτίων σοφοῖς ἐσπείσθω τὰ πρὸς
[2, 15]	δὲ καὶ πόνοις ἐνδόντες φύσεως	νόμῳ	καὶ ἄκοντες ἐπείθοντο καὶ πρὸς
[2, 24]	προφήτης. Ἐγένετό μοι καὶ γυνὴ	νόμῳ	τῆς πόλεως καὶ ἀπεγένετο θεσμῷ
[2, 1]	οὐδὲ τῷ κοινῷ τῆς φύσεως	νόμῳ,	τὸ χαλεπώτατον, οὐδὲ ἐν χερσὶν
[2, 6]	καὶ τὴν συρρυεῖσαν κατὰ βραχὺ	νοτίδα	κοίλαις ταῖς χερσὶν ὑδρευσάμενος τὸ
[2, 28]	κατὰ μικρὸν ἀθροισθείσης καὶ παχυνθείσης	νοτίδος	ἐξατμιζομένης, κἀκ τούτου λάβρων ὑετῶν
[2, 23]	δὲ οἶμαι τὸ κάλλιστον ἀνδρὶ	νοῦν	ἔχοντι καὶ οἶδα πολλοὺς ὡς
[2, 22]	δὲ ἀνθρώπων ἤθη τε καὶ	νοῦς	εἰς πεῖραν ἥκουσιν ὅθεν, ὡς
[2, 21]	πρὸς μόνην τὴν σκέψιν ὁ	νοῦς	ἐσχόλαζε, κατὰ πρόσωπον ὑπαντιάσας πρῶτα
[2, 20]	τινος πέτρας ἑσπέραν τε καὶ	νύκτα	ἀναμένων, καθ´ ἣν συνέκειτο αὐτοῖς
[2, 1]	καταυγαζομένη· ἐπειδὴ δὲ ἔδυ καὶ	νύκτα	ἐπῆγεν, ἥ τε φλὸξ ἀπρόσμαχον
[2, 20]	ἀληθείας ἐντυγχάνων, πρός τε τὴν	νύκτα	καὶ χαλεπαίνειν ἐῴκει μακροτέραν τῶν
[2, 29]	ἐμοὶ κριθέντι καλλίστῳ. Καθ´ ἣν	νύκτα	συγκατεκλίθη τῷ γήμαντι, κατ´ αὐτὴν
[2, 1]	αὐτοί τε τοῦ ἕλους τῇ	νυκτὶ	θαρροῦντες προέκυψαν καὶ λαμπρῶς ἤδη
[2, 20]	Κνήμων ἐφαίνετο οὐδαμοῦ τῆς δὲ	νυκτὸς	ἐγίνετο ἀωρί, πρὸς ὕπνον τραπεὶς
[2, 20]	ἀνέπνευσε τῆς φυγῆς ἕως τὸ	νυκτὸς	ἐπελθὸν κνέφας ἐπέδησεν αὐτῷ τὴν
[2, 12]	τρωθεὶς ἀπενήξατο πρὸς τὴν γῆν,	νυκτὸς	ἐπιγενομένης πορθμείῳ φερομένῳ κατὰ τὸ
[2, 4]	τί ἄν σέ τις ὀνομάσειε;	νύμφην;	ἀλλ´ ἀνύμφευτος· γαμετήν; ἀλλ´ ἀπείρατος.
[2, 1]	ἐπί σοι λαμπάδας ἀντὶ τῶν	νυμφικῶν	τοῦ δαίμονος ἅψαντος· καὶ δεδαπάνηται
[2, 18]	τε καὶ οὐχ ἥκιστα τοῖς	νῦν.	Ἀλλὰ θῆγε τὸ φρόνημα καὶ
[2, 29]	σοι λέγειν« ἦν δ´ ἐγώ·	νῦν	γὰρ βούλομαι. Μάνθανε« εἶπεν ὁ
[2, 26]	κυαναύλακος Αἰγύπτοιο αἶψα πέδον δώσω·	νῦν	δ´ ἐμὸς ἔσσο φίλος. ~Ταῦτα
[2, 26]	δ´ ἄλλα εἰσαῦθις» ἔφη ἀκούσῃ,	νῦν	δὲ ἔχου τῶν ἑξῆς. Ἕξομαι»
[2, 22]	ὑπέστης πόλεμον ἐξειπεῖν; Εἰσαῦθις» ἔφη·	νῦν	δὲ ὥρα καὶ τὴν γαστέρα
[2, 23]	φιλεῖ· κἀμὲ δὴ οὖν τὰ	νῦν	εἰσῳκισμένος ἀνίησι πρὸς τὴν ἀκρόασιν
[2, 31]	τῷ ὄντι περιειργασμένος. Ταῦτά σοι	νῦν	εἶχον λέγειν ἐπιτετμημένως καλούσης με
[2, 14]	καθῆκεν εἰς τὸ σπήλαιον, καὶ	νῦν	εὑρίσκοι πρός τινων ἀνῃρημένην οὓς
[2, 33]	τὴν ἐπ´ οἴκου. Καὶ ἔστι	νῦν	ἡ παῖς ἐνταῦθα σὺν ἐμοὶ
[2, 24]	~Ποῦ δ´ ἂν εἴη τὰ	νῦν;	ἠρώτα ὁ Κνήμων ὡς τοὔνομα
[2, 24]	καὶ ὄνομα Καλάσιρις, βίος δὲ	νῦν	μὲν ἀλήτης πρότερον δὲ οὔ·
[2, 17]	ἄπιστον τὸ βουκόλων γένος καὶ	νῦν	πλέον ὅτε τοῦ καταστέλλοντος τὴν
[2, 34]	ὁ Πυθίων ἀγών, ἔστι δὲ	νῦν	ὡς οἶσθα, πέμπουσιν Αἰνιᾶνες Νεοπτολέμῳ
[2, 6]	μή τις ἡμᾶς παίζει καὶ	νυνὶ	δαίμων· ταῦτα δὲ ἐξέσται καὶ
[2, 33]	ἀκούσομαι. Ἀκούσῃ» ἔφη ὁ Καλάσιρις.	~Νυνὶ	δὲ ἅπερ ἑξῆς ἐπέραινεν ὁ
[2, 10]	Ἔπειτα φράζω κατὰ τήνδε με	νυνὶ	εἶναι τὴν νῆσον δεκάτην ἤδη
[2, 34]	Ὀρέστου τοῦ Ἀγαμέμνονος. Ἡ δὲ	νυνὶ	θεωρία καὶ πλεονεκτεῖ τὰς ἄλλας,
[2, 9]	ἐπιβουλῶν τὰς δίκας. Ἔνθα δὴ	νυνὶ	καὶ σὺν ὑμῖν ἐξετάζομαι, τὴν
[2, 9]	Θίσβη καὶ δίκας ὑπ´ ὄψεσι	νυνὶ	ταῖς ἐμαῖς ὑποσχοῦσα τῶν Ἀθηνῶν
[2, 2]	καὶ τὴν οὐ παροῦσαν τῷ	νῷ	περιέβλεπε καὶ θάλαμον ἑαυτῷ τὸ
[2, 17]	φωνῶν ἔμπειρος καὶ ἄλλως ἡμεῖς	νωθέστεροι	συνεῖναι τὸ δέον, πλείονι κλύδωνι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 17/01/2007