Livre, chapitre
[2, 30]	πλεῖστον ἀγλαϊζόμεναι σμάραγδοί τε καὶ	ὑάκινθοι	αἱ μὲν οἷα λήϊον ἠρινὸν
[2, 17]	ἂν φθάνοιμεν παραπολλύμενοι ἢ ταῖς	ὕβρεσι	ταῖς ἐκείνων τὸ φιλανθρωπότερον ἐκκείμενοι.
[2, 16]	περί σε πτοία γέγονεν; Ἀνὴρ	ὑβριστὴς»	ἔφη καὶ ἀτάσθαλος καὶ οὐδὲ
[2, 23]	ἀφῃρεῖτο, ἐπερρόφουν ὁ μὲν τοῦ	ὕδατος	ὁ δὲ καὶ οἴνου ὁ
[2, 6]	βραχὺ νοτίδα κοίλαις ταῖς χερσὶν	ὑδρευσάμενος	τὸ πρόσωπόν τε αὐτῶν ἐπέρραινε
[2, 23]	ἀπέχει τῆς φιάλης ἄκρατον τὸ	ὕδωρ,	τοῦτο γὰρ ἔπινε, καὶ σπένδωμεν»
[2, 28]	νοτίδος ἐξατμιζομένης, κἀκ τούτου λάβρων	ὑετῶν	ῥηγνυμένων ὀργᾷ τε ὁ Νεῖλος
[2, 19]	καὶ πρὸς τὸ πυκνότερον τῆς	ὕλης	κατέδυσαν) κριόν τινα τῶν ἡγουμένων
[2, 19]	τὴν λίμνην περαιωθέντες ἐχώρουν δι´	ὕλης	τινὸς βαθείας καὶ τὸ λάσιον
[2, 29]	τοῖς θαλάμοις ἐμπεσόντος, καὶ τὸν	ὑμέναιον	ᾀδόμενον ἔτι διεδέχετο θρῆνος καὶ
[2, 9]	Ἔνθα δὴ νυνὶ καὶ σὺν	ὑμῖν	ἐξετάζομαι, τὴν δὲ αἰτίαν καὶ
[2, 17]	τάδε ἃ κατὰ τὸ σπήλαιον	ὑμῶν	τε ἀφελόμενοι ἄλλων τε ἀποσυλήσαντες
[2, 30]	δὲ ἀπεμιμοῦντο χροιὰν ἀκτῆς θαλαττίας	ὑπ´	ἀγχιβαθεῖ σκοπέλῳ μικρὸν ὑποφριττούσης καὶ
[2, 34]	αὐτοῖς τοῖς τοῦ Πυθίου βωμοῖς	ὑπ´	Ὀρέστου τοῦ Ἀγαμέμνονος. Ἡ δὲ
[2, 9]	ἡ κακίστη Θίσβη καὶ δίκας	ὑπ´	ὄψεσι νυνὶ ταῖς ἐμαῖς ὑποσχοῦσα
[2, 30]	οὐ βεβαίως. Ἐμοῦ δ´ ἑτοίμως	ὑπακούσαντος	εἴς τινα νεὼν παρακείμενον εἰσαγαγὼν
[2, 33]	φησὶν εἰς τὸ δωμάτιον ἦλθον	ὑπαντᾷ	τέ μοι ἡ παῖς καὶ
[2, 21]	ὁ νοῦς ἐσχόλαζε, κατὰ πρόσωπον	ὑπαντιάσας	πρῶτα μὲν χαίρειν ἐκέλευε. Τοῦ
[2, 16]	τὸν δεξιόν· καὶ εἴθε γε	ὕπαρ	ἦν καὶ μὴ ὄναρ, ὦ
[2, 10]	τῇδε λῃστῶν ἁλοῦσαν, ὃς καὶ	ὑπασπιστὴς	εἶναι τοῦ λῃστάρχου θρύπτεται κἀμὲ
[2, 12]	δὲ Θέρμουθις ὁ τοῦ Θυάμιδος	ὑπασπιστής,	ἐπειδὴ κατὰ τὴν μάχην τρωθεὶς
[2, 34]	κόλπῳ παρατεινόμενον μητρόπολιν δὲ σεμνυνόμενον	Ὑπάταν,	ὡς μὲν αὐτοὶ βούλονται ἀπὸ
[2, 34]	βούλονται ἀπὸ τοῦ τῶν ἄλλων	ὑπατεύειν	καὶ ἄρχειν ὠνομασμένην ὡς δὲ
[2, 30]	χλοάζουσαι ἐλαιώδους τινὸς αὐτὰς λειότητος	ὑπαυγαζούσης	αἱ δὲ ἀπεμιμοῦντο χροιὰν ἀκτῆς
[2, 5]	δαίμονες τεράστιοι; Θίσβης ἡ ὄψις»	ὑπέβη	τε εἰς τοὐπίσω καὶ τρόμῳ
[2, 3]	τοῦ Κνήμωνος. Ἐπεὶ δὲ ὀλίγον	ὑπέβησαν	ἀθρόον ὁ Κνήμων ἀνέκραγεν ὦ
[2, 13]	ὁ δὲ Κνήμων ἠρέμα καὶ	ὑπεδίδρασκε,	γνωρίζων μὲν τὸν Θέρμουθιν ὁρῶν
[2, 36]	ἕκαστος εἶχε βουλήσεως, οὕτω καὶ	ὑπελάμβανεν.	Οὔπω δὲ οὐδεὶς τῶν ἀληθῶν
[2, 4]	ἀλλοτριώσασα; Ἓν μόνον ἀντὶ πάντων	ὑπελείπετο	καὶ τοῦτο ἀνήρπασται· κεῖται Χαρίκλεια
[2, 11]	ἐν Τροφωνίου λόγος θεοφρονεῖν τοὺς	ὑπελθόντας}	Ἀνῴμωξαν ἀθρόον ὁ Θεαγένης καὶ
[2, 29]	ὡς ἀθέμιτον τὸ πρᾶγμα πειθόμενος,	ὑπεξάγω	δὲ τῆς ἐνεγκούσης καὶ τὴν
[2, 1]	Κνήμωνα, ἕως μὲν ἥλιος ἦν	ὑπὲρ	γῆν, τὸ κακὸν ἐλάνθανεν· ἡ
[2, 10]	Δημαινέτης τελευτὴν δι´ ἐμοῦ μὲν	ὑπὲρ	σοῦ γενομένην, τὸ δὲ ὅπως,
[2, 14]	γινώσκειν μαθεῖν δ´ ἂν ἡδέως	ὑπὲρ	τοῦ γνῶναι καὶ τὴν αἰτίαν.
[2, 18]	πρὸς τοῦ Αἰγυπτίου δῆλος ἦν	ὑπεραγωνιῶν,	σὺ δὲ» ἔφη τὴν μὲν
[2, 6]	Οὕτως ἄρα καὶ τὸ χαρᾶς	ὑπερβάλλον	εἰς ἀλγεινὸν περιέστη πολλάκις καὶ
[2, 15]	πρὸς ἡδὺ κῶμα διὰ τὸ	ὑπερβάλλον	τῆς λύπης ὠλίσθησαν. Οὕτως ἄρα
[2, 33]	σώματος οὕτω δὴ τὰς πάσας	ὑπερβέβληκεν	ὥστε πᾶς ὀφθαλμὸς Ἑλληνικός τε
[2, 22]	γὰρ δή με καὶ τοῦτο	ὑπερβῆναι	πείσει, μὴ οὕτω ποτὲ πάθος
[2, 30]	πλησιάζειν ἐῴκει, οὕτως ἄρα κάλλους	ὑπερβολὴ	καὶ εἰς μεγέθους ἔμφασιν φέρει
[2, 28]	τῆς πρόσω φορᾶς ἀνακόπτονται δι´	ὑπερβολὴν	τοῦ περὶ τὰ μέρη πυρώδους,
[2, 16]	τὴν κλῆσιν καὶ τὸ πάθος	ὑπερήλγει	καθάπερ καὶ τῶν ἐνυπνίων συναισθανόμενος,
[2, 7]	ὦ Θεάγενες, οὔτε ἐπαινεῖν εἶχον	ὑπερῃσχυνόμην	τε ὁρῶν ὡς ἀληθῶς ὅτε
[2, 30]	ἐπαγγέλλῃ πολὺ τῶν δώρων αὐτῶν	ὑπερφέροντα.	Πίστευε« εἶπεν, ἀλλ´ ἐπόμνυε καὶ
[2, 30]	ἔχων προκομίσας ἐπεδείκνυε λίθων πολυτίμων	ὑπερφυές	τι χρῆμα· μαργαρίδες τε γὰρ
[2, 12]	Ναυσικλέους κατά τινα στενὴν τῆς	ὑπερωρείας	ὁδὸν λοχήσας ὁ Θέρμουθις ἀφῄρητο·
[2, 1]	δυστυχὴς δειλὸς ἐγενόμην καὶ δρασμὸν	ὑπέστην	ἄνανδρον σοί, γλυκεῖα, περισῴζων ἐμαυτόν.
[2, 22]	καὶ πότε τὸν βαρὺν τοῦτον	ὑπέστης	πόλεμον ἐξειπεῖν; Εἰσαῦθις» ἔφη· νῦν
[2, 20]	καὶ θαμὰ πρὸς τὰ κατόπιν	ὑπέστρεφε	καὶ περιεσκόπει τὸν οὐδαμοῦ διώκοντα
[2, 32]	σμαραγδείων μετάλλων ὡς Αἰθιοπίᾳ προσηκόντων.	Ὑπέστρεφον	ἀνιαρῶς ἄγαν διατεθεὶς καὶ ὥσπερ
[2, 5]	καλούσης, ὁ δὲ οὐδὲν ταραχθεὶς	ὑπήκουσέ	τε καὶ ἥξω φιλτάτη ψυχή»
[2, 25]	εἰληχὼς δαίμων οἱονεὶ προσωπεῖον αὐτὴν	ὑπῆλθε,	τὴν μὲν ἐκ παίδων μοι
[2, 20]	Θέρμουθις χάλκεόν τινα καὶ πύματον	ὕπνον	εἵλκυσεν ἀσπίδος δήγματι, μοιρῶν τάχα
[2, 14]	κατὰ μικρὸν ἐκλείπων ἔλαθεν εἰς	ὕπνον	ἐμπεσών. ~Τῷ δὲ Θεαγένει καὶ
[2, 15]	ἑαυτὴν ἡ Χαρίκλεια, καὶ τὸν	ὕπνον	ἐπὶ πολὺ μὲν ἐπιφερόμενον διωθοῦντο
[2, 20]	δὲ νυκτὸς ἐγίνετο ἀωρί, πρὸς	ὕπνον	τραπεὶς ὁ Θέρμουθις χάλκεόν τινα
[2, 20]	καὶ κατὰ μικρὸν ἐκνικηθείη πρὸς	ὕπνον,	φεύγειν ἐδόκει καὶ θαμὰ πρὸς
[2, 16]	ἠνέσχετο. ~Ἐπεὶ δὲ μικρὸν ἐσπάσαντο	ὕπνου	καὶ τοσοῦτον ὅσον τὰ ἄκρα
[2, 18]	τε τὸν Θέρμουθιν ὁλοσχερῶς τῷ	ὕπνῳ	κατεσχημένον καὶ ὅσα εἰκὸς ἦν
[2, 31]	τὸ κάλλος δ´ οὐδ´ ἂν	ὑπὸ	γῆν κρυπτόμενον ἔλαθεν ἀλλά μοι
[2, 8]	μακαρίζω μὲν» ἔφη τὴν θρηνηθεῖσαν	ὑπὸ	Θεαγένους ἢ καὶ φιληθεῖσαν, ὥς
[2, 6]	παρὰ τὸν φόνον ὁ Θύαμις	ὑπὸ	θυμοῦ καὶ σπουδῆς ἐναπέλιπε τῇ
[2, 22]	καὶ τῆς κόνεως ἠλευθέρου τὰ	ὑπὸ	κνήμην, ἡ δὲ ἐφρόντιζε τῆς
[2, 30]	περὶ τὴν διάπρασιν. Καὶ ὃς	ὑπὸ	μάλης βαλαντίδιον ἔχων προκομίσας ἐπεδείκνυε
[2, 12]	εἶχεν ὅ τι καὶ δράσειεν,	ὑπὸ	μὲν θυμοῦ λῃστρικοῦ καὶ βαρβαρικῆς
[2, 27]	μουσεῖόν ἐστιν ἀτεχνῶς ἡ πόλις	ὑπὸ	μουσηγέτῃ θεῷ φοιβαζομένη. Τὸν μὲν
[2, 5]	δὲ διὰ τὸ ἄταφον ἴσως	ὑπὸ	νερτερίων εἰδώλων εἰργομένη. Κἀν τούτῳ
[2, 10]	ἐμοῦ πρὸς ὃ βούλει· μόνον	ὑπὸ	σὲ γενοίμην εἰ καὶ τεθνάναι
[2, 6]	καὶ δέλτον τινὰ τῶν στέρνων	ὑπὸ	τῇ μασχάλῃ προκύπτουσαν ἀνελόμενος ἐπειρᾶτό
[2, 34]	δὲ ἑτέροις δοκεῖ διότι περ	ὑπὸ	τῇ Οἴτῃ τῷ ὄρει κατῴκισται.
[2, 3]	ξίφος ὑφαιρεῖ λάθρα τῆς θήκης	ὑπὸ	τὴν πλευρὰν αἰωρουμένης καὶ μόνον
[2, 9]	προσιοῦσα τὴν κατ´ αὐτῆς ἐπιβουλὴν	ὑπὸ	τῆς Θίσβης ἐξηγόρευσε, τὰ μὲν
[2, 8]	Χαρίκλεια διαλιποῦσα καὶ τὴν παρειὰν	ὑπὸ	τὸ οὖς ἐπικνῶσα μακαρίζω μὲν»
[2, 12]	Ταύτην ὀλίγων πρόσθεν ἡμερῶν ἀγομένην	ὑπὸ	τοῦ ἐμπόρου τοῦ Ναυσικλέους κατά
[2, 19]	τὴν ἀποχρῶσαν ὄπτησιν ἀναμείναντες, ἐπειγομένης	ὑπὸ	τοῦ λιμοῦ τῆς γαστρός. Οἷον
[2, 1]	καὶ λαμπρῶς ἤδη τὴν νῆσον	ὑπὸ	τοῦ πυρὸς ἐχομένην ὁρῶσι. Καὶ
[2, 19]	ἐπεὶ δὲ λόφον τινὰ ἀνιόντων	ὑπὸ	τοῦτον εἶναι τὴν κώμην ἔφραζεν
[2, 1]	πυρὸς ὄψις ἀμαυροῦται δι´ ἡμέρας	ὑπὸ	τῶν ἀκτίνων τοῦ θεοῦ καταυγαζομένη·
[2, 2]	τὸ βάθος διικνεῖσθαι τὸ πῦρ	ὑπὸ	τῶν ἀπείρων ἑλιγμῶν ἀνακοπτόμενον. Ἀνέπνει
[2, 14]	ὡς ἀνῄρει μὲν ἀεὶ τὸν	ὑπὸ	χεῖρας γινόμενον ἐδορυφορεῖτο δὲ αὐτὸς
[2, 10]	καὶ τεθνάναι δέοι· βέλτιον γὰρ	ὑπὸ	χειρῶν ἀνῃρῆσθαι τῶν σῶν καὶ
[2, 4]	ἐπιβαλοῦσα, κινδύνοις θαλασσῶν κινδύνοις πειρατηρίων	ὑποβαλοῦσα,	λῃσταῖς παραδοῦσα, πολλάκις τῶν ὄντων
[2, 10]	δή με χειρῶν λῃστρικῶν καὶ	ὑπόδεξαι	τὴν σαυτοῦ θεραπαινίδα· καὶ εἰ
[2, 21]	ἀνδρὸς ἀγαθοῦ κἀμὲ ὡς ἱκέτην	ὑποδεξαμένου,	παρ´ ᾧ γνώσῃ τε τἀμὰ
[2, 30]	πρὸς τούτοις καὶ ἕτερον δῶρον	ὑποδέξασθαι	βουληθείης πολὺ τούτων ἐριτιμότερον. Ἐγέλων
[2, 22]	τοῦ οἴκου δεσπότην οὐ καταλαμβάνουσιν,	ὑποδέχονται	δὲ αὐτοὺς προθυμότατα θυγάτηρ τε
[2, 9]	οὐκ ἔκρινεν ἅπαντα ὡς ἔσχεν	ὑποθέμενον,	ὡς δὲ συναίτιον τῆς τε
[2, 16]	κόμην αὐχμηρὸς καὶ τὸ βλέμμα	ὑποκαθήμενος	καὶ τὴν χεῖρα ἔναιμος ἐμβαλὼν
[2, 30]	σκοπέλῳ μικρὸν ὑποφριττούσης καὶ τὸ	ὑποκείμενον	ἰαζούσης, καὶ ἁπλῶς συμμιγής τις
[2, 3]	μικροῦ καὶ ἰσόπεδον ἐπεδείκνυ τὸ	ὑποκείμενον,	τῆς μὲν φλογὸς ὀξέως μαρανθείσης
[2, 18]	τῶν βουλευθέντων φράσαντες καὶ ῥᾳδίως	ὑπόκουφον	ἄνδρα πείσαντες, τό τε σῶμα
[2, 25]	συνεὶς ὡς τῶν πεπρωμένων ἐστὶν	ὑπόκρισις	καὶ ὡς ὁ τότε εἰληχὼς
[2, 17]	νεκροὺς ἔρωτας ἀναπλάττοντος καὶ θρηνοῦντος.	~Ὑπολαβὼν	οὖν ὁ Θεαγένης ἀλλ´ ὦ
[2, 24]	τοὺς παῖδάς μοι περισώσειεν ἐνθυμούμενος.	Ὑπολαβὼν	οὖν ὁ Κνήμων ἅλις» ἔφη
[2, 3]	ῥοίζῳ παρενεχθείσης, ὀλίγης δὲ τῆς	ὑπολειπομένης	πρὸς τὸ πνέον ἁπάσης σχεδὸν
[2, 1]	ἀψευδοῦς ὡραιότητος διὰ νεκροῦ γοῦν	ὑπολελεῖφθαι	τοῦ σώματος. Ὢ τῆς ὠμότητος
[2, 7]	ποιῶν ἔδειξεν, ὥρα σοι σαυτὸν	ὑπομνῆσαι	τῆς ἄγαν ἀνδρείας, ὑφ´ ἧς
[2, 29]	ἡ δι´ ὀφθαλμῶν τῆς ψυχῆς	ὑπόμνησις	ἀμαυρουμένη) καὶ πολλοῖς ἐμπλανηθεὶς τόποις
[2, 8]	μή τί με δακνομένην ἔρωτι	ὑπονοεῖν	μέλλετε, τίς ἄρα ἦν ἡ
[2, 18]	τινα τοῦ δρασμοῦ λαβεῖν αὐτὸν	ὑπόνοιαν,	καὶ συμπορεύεσθαι τὴν πρώτην, δέος
[2, 9]	μὲν τὰς κατὰ τοῦ πατρὸς	ὑπονοίας	τε καὶ αἰτίας, ἀπαιτήσαιμι δὲ
[2, 13]	ἀμφίβολος ἥκεις τὴν γνώμην. Ἐδεῖτο	ὑποπεσὼν	ὁ Θέρμουθις, ἱκέτης ἐκ τοῦ
[2, 20]	τῆς γνώμης τὸ εἰς αὐτὸν	ὕποπτον	ὡς ἀνελόντα τὴν Θίσβην καὶ
[2, 20]	ἤσκητο τοῦ μὴ ἀποτρόπαιος ἢ	ὕποπτος	εἶναι τοῖς ἐντυγχάνουσι. Βουκόλοι γὰρ
[2, 9]	καὶ ὅσα τοὺς μεταξὺ χρόνους	ὑποστάς,	εἰσαῦθις ἀκούσεσθε· τὸ δὲ ὅπως
[2, 24]	ἐπάναγε τὸν λόγον πρὸς τὴν	ὑπόσχεσιν·	εὕρηκα γάρ σε κατὰ τὸν
[2, 9]	εἰς βασάνους ἐξῄτουν. Ὡς δὲ	ὑποσχόμενος	ὁ πατὴρ οὐκ εἶχε παραδιδόναι,
[2, 9]	ὑπ´ ὄψεσι νυνὶ ταῖς ἐμαῖς	ὑποσχοῦσα	τῶν Ἀθηνῶν ἐξέπλευσε. Καὶ ταῦτα
[2, 20]	χαλεπαίνειν ἐῴκει μακροτέραν τῶν ἄλλων	ὑποτιθέμενος.	Ὡς δὲ ἡμέραν ἄσμενος εἶδε
[2, 9]	τὰ μὲν αὐτὴ καθ´ αὑτὴν	ὑποτοπήσασα	τὰ δὲ καὶ τῆς Θίσβης
[2, 16]	ἂν φωτεινὴν αἴσθησιν καὶ ὁρατῶν	ὑπουργὸν	οἱ ὄνειροι σοφίζονται. Βαρὺ μὲν»
[2, 7]	τὴν γυναῖκα, νεκρὰν καὶ ταύτην,	ὑποφεύγων	ὁ γενναῖος καὶ Ἀττικὸς πεζομάχος.
[2, 30]	θαλαττίας ὑπ´ ἀγχιβαθεῖ σκοπέλῳ μικρὸν	ὑποφριττούσης	καὶ τὸ ὑποκείμενον ἰαζούσης, καὶ
[2, 8]	ὅτε τις αὐτὴν Ναυκρατίτης ἔμπορος	ὑπόχρυσος	ὄνομα Ναυσικλῆς ἐνηγκαλίζετο, τὴν Ἀρσινόην
[2, 14]	ὁ σφαγεύς» ἔλεγεν, ἀπολύσασθαι τῆς	ὑποψίας	ἑαυτὸν ἐπειγόμενος, καὶ μαρτύριον ἐπεδείκνυ
[2, 11]	σε καὶ κειμένην ἔχω δι´	ὑποψίας	καὶ σφόδρα δέδοικα μὴ καὶ
[2, 17]	τὸ ἦθος, πρὸς δὲ καὶ	ὑποψίας	τι φέροντα εἰς ἡμᾶς τῆς
[2, 2]	τὴν πρώτην συμβολὴν καθάπερ ἀπὸ	ὕσπληγος	τῆς βοῆς ἀπεσφενδόνητο. Τῇδε οὖν
[2, 35]	χάριν ἐν πρώτοις αὐτὰρ κλέος	ὕστατ´	ἔχουσαν φράζεσθ´, ὦ Δελφοί, τόν
[2, 32]	καὶ ὠνόμαζον, εἰς δὲ τὴν	ὑστεραίαν	ἅμα ἡμέρᾳ λίαν ἐσπουδασμένως ἐπὶ
[2, 31]	δι´ αἰτίαν ἣν γνώσῃ μικρὸν	ὕστερον	ἐν σπαργάνοις ἐξέθετο τύχης ἀμφιβολίᾳ
[2, 24]	αὐτῆς ἁβρυνόμενος· οὐ πολλοῖς δὲ	ὕστερον	ἔτεσιν οὐρανία φωστήρων εἱμαρμένη περίοδος
[2, 4]	τὸν ἐρώμενον· ἀπολήψῃ με μικρὸν	ὕστερον·	ἰδοὺ γάρ σοι χοὰς ἐπάξω
[2, 20]	πλεῖστον ἠδύνατο ἐφ´ ἑαυτὸν ἐπαμήσας·	ὑφ´	ᾗ κείμενος τὰ πολλὰ μὲν
[2, 7]	σαυτὸν ὑπομνῆσαι τῆς ἄγαν ἀνδρείας,	ὑφ´	ἧς ἐθρήνεις μὲν ἐμοῦ τἀμὰ
[2, 9]	καὶ τῆς οἰκείας ἕδρας ἐξωθούμενον.	~Ὑφ´	ὧν οἰδουμένη τῷ χόλῳ καὶ
[2, 3]	κακὸν ἑαυτὸν ἐργάσηται, τὸ ξίφος	ὑφαιρεῖ	λάθρα τῆς θήκης ὑπὸ τὴν
[2, 30]	δώρῳ καὶ ὡς ἂν αὐτὸς	ὑφηγήσωμαι.	Ἐθαύμαζον μὲν ἀπορῶν ἐπώμνυον δὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/01/2007