Livre, Chap. |
[1, 20] |
τῆς
βασιλείας
παῖς
ὢν
μῆνας
|
θ, |
ἐπιβουλευθεὶς
δὲ
διὰ
τὸ
πολλὰ |
[1, 18] |
βιώσας
ἔτη
νη
ἐβασίλευσεν
ἔτη
|
θ. |
Οὗτος
ἀπώλετο
ὑπὸ
τοῦ
ἀδελφοῦ |
[1, 18] |
βιώσας
ἔτη
λθ
ἐβασίλευσεν
ἔτη
|
θ. |
Τοῦτον
οἱ
τῆς
τροφοῦ
αὐτοῦ |
[1, 22] |
ἐμοῦ
γοῦν
ἐπὶ
τὴν
Ἐρυθρὰν
|
θάλασσαν |
βαδίζοντος
συνηκολούθει
τις
μετὰ
τῶν |
[1, 35] |
μὲν
αὐτῶν
βυθίσαντος
εἰς
τὴν
|
θάλασσαν, |
τοὺς
δὲ
λοιποὺς
εἰς
ἐρήμους |
[1, 12] |
ἡμῶν
αἱ
πόλεις
μακρὰν
ἀπὸ
|
θαλάσσης |
ἀνῳκισμέναι,
χώραν
δὲ
ἀγαθὴν
νεμόμενοι |
[1, 12] |
παρέσχεν,
οὕτως
μὲν
ἀπῳκισμένον
τῆς
|
θαλάσσης, |
οὕτως
δὲ
βιοτεύειν
προῃρημένον;
~(Φέρε |
[1, 12] |
γὰρ
ἅπαντες
οἱ
παρὰ
τὴν
|
θάλατταν |
καὶ
τὴν
πρὸς
ταῖς
ἀνατολαῖς |
[1, 2] |
τὸν
Σύριον
καὶ
Πυθαγόραν
καὶ
|
Θάλητα, |
πάντες
συμφώνως
ὁμολογοῦσιν
Αἰγυπτίων
καὶ |
[1, 22] |
περὶ
τούτων
καὶ
αἰκίαις
καὶ
|
θανάτοις |
δεινοτάτοις
μάλιστα
πάντων
ἀπαντῶσι
μὴ |
[1, 22] |
δὲ
καὶ
μετὰ
τὸν
Ἀλεξάνδρου
|
θάνατον |
εἰς
Αἴγυπτον
καὶ
Φοινίκην
(μετέστησαν |
[1, 28] |
ἀρχῆς
ὁ
μάντις
τὸν
αὑτοῦ
|
θάνατον |
προηπίστατο;
(Πῶς
δὲ
οὐκ
εὐθὺς |
[1, 8] |
τῶν
αἰχμαλώτων
στρέβλας
καὶ
παντοίων
|
θανάτων |
τρόπους
ἐν
θεάτροις
ὑπομένοντες
ἐπὶ |
[1, 15] |
ἐπὶ
ταῖς
εὐπραγίαις
ἔτι
καὶ
|
θαρσαλεώτερον |
ἐπεπορεύετο
τὰς
πρὸς
ἀνατολὰς
πόλεις |
[1, 9] |
παράδοσιν.
Τοσοῦτον
δέ
μοι
περιῆν
|
θάρσος |
τῆς
ἀληθείας,
ὥστε
πρώτους
πάντων |
[1, 17] |
ὑπὸ
Σολομῶνος
τοῦ
βασιλέως
ἔτεσι
|
θᾶττον |
ἑκατὸν
τεσσαρακοντατρισὶν
καὶ
μησὶν
ὀκτὼ |
[1, 22] |
δίκαιον
ἐπὶ
τούτοις
αὐτούς
ἐστι
|
θαυμάζειν. |
(Λέγει
δὲ
καὶ
περὶ
τοῦ |
[1, 12] |
ἄλλων
ἱστορεῖν.
Πῶς
οὖν
ἔτι
|
θαυμάζειν |
προσῆκεν,
εἰ
μηδὲ
τὸ
ἡμέτερον |
[1, 2] |
~(Πρῶτον
οὖν
ἐπέρχεταί
μοι
πάνυ
|
θαυμάζειν |
τοὺς
οἰομένους
δεῖν
περὶ
τῶν |
[1, 20] |
κτισθῆναι
τὴν
Βαβυλῶνα
καὶ
τὰ
|
θαυμάσια |
κατασκευασθῆναι
περὶ
αὐτὴν
ὑπ'
ἐκείνης |
[1, 22] |
Κλεάρχῳ
καὶ
προσέτι
πολλὴν
καὶ
|
θαυμάσιον |
καρτερίαν
τοῦ
Ἰουδαίου
ἀνδρὸς
ἐν |
[1, 22] |
ὅσα
δ'
ἔχει
τῶν
ἐκείνου
|
θαυμασιότητά |
τινα
καὶ
φιλοσοφίαν
ὁμοίως
διελθεῖν |
[1, 33] |
Ῥαμεσσῆ
μετεβάλοντο.
(Τὸ
δὲ
δὴ
|
θαυμασιώτατον, |
οὐδὲ
τίνας
καλεῖ
τοὺς
Ἰουδαίους |
[1, 9] |
Ἡρώδης
ὁ
σεμνότατος,
αὐτὸς
ὁ
|
θαυμασιώτατος |
βασιλεὺς
Ἀγρίππας.
(Οὗτοι
μὲν
οὖν |
[1, 22] |
(Τῶν
δ'
ὄπιθεν
διέβαινε
γένος
|
θαυμαστὸν |
ἰδέσθαι,
γλῶσσαν
μὲν
Φοίνισσαν
ἀπὸ |
[1, 31] |
Μωυσέως.
Τοῦτον
δὲ
τὸν
ἄνδρα
|
θαυμαστὸν |
μὲν
Αἰγύπτιοι
καὶ
θεῖον
νομίζουσι, |
[1, 22] |
Σαφῶς
δ'
ἴσθι,
εἶπεν,
Ὑπεροχίδη,
|
θαυμαστὸν |
ὀνείροις
ἴσα
σοι
δόξω
λέγειν. |
[1, 26] |
φησὶν
τοῦτον
ἐπιθυμῆσαι
θεῶν
γενέσθαι
|
θεατήν |
ὥσπερ
Ὢρ
εἷς
τῶν
πρὸ |
[1, 8] |
καὶ
παντοίων
θανάτων
τρόπους
ἐν
|
θεάτροις |
ὑπομένοντες
ἐπὶ
τῷ
μηδὲν
ῥῆμα |
[1, 26] |
Ἀμενώφει
πατρὸς
δὲ
Πάπιος
ὄντι,
|
θείας |
δὲ
δοκοῦντι
μετεσχηκέναι
φύσεως
(κατά |
[1, 22] |
δὲ
καὶ
τῇ
περὶ
τὸ
|
θεῖον |
εὐσεβείᾳ
πάντων
ὑπειλημμένος
διενεγκεῖν
τῶν |
[1, 31] |
ἄνδρα
θαυμαστὸν
μὲν
Αἰγύπτιοι
καὶ
|
θεῖον |
νομίζουσι,
βούλονται
δὲ
προσποιεῖν
αὐτοῖς |
[1, 2] |
περὶ
τῶν
οὐρανίων
τε
καὶ
|
θείων |
πρώτους
παρ'
Ἕλλησι
φιλοσοφήσαντας,
οἷον |
[1, 32] |
ὑπὸ
τοῦ
Ἀμενώφιος,
ἃς
οὐ
|
θέλειν |
εἰς
τὴν
Αἴγυπτον
διακομίζειν·
οἷς |
[1, 22] |
Σελεύκου
δὲ
γαμεῖν
αὐτὴν
οὐ
|
θελήσαντος, |
ὅπερ
ἐκείνη
προσεδόκησεν,
ποιουμένου
δὲ |
[1, 2] |
ἀρχαιοτάτην
αὐτῶν
τὴν
χρῆσιν
εἶναι
|
θέλοντες |
παρὰ
Φοινίκων
(καὶ
Κάδμου
σεμνύνονται |
[1, 21] |
τῆς
Κύρου
βασιλείας
ἔτει
τῶν
|
θεμελίων |
ὑποβληθέντων
δευτέρῳ
πάλιν
τῆς
Δαρείου |
[1, 35] |
γε
τοῦτο
τοῖς
λεπροῖς
ὄνομα
|
θέμενος |
ἢ
μόνον
τῶν
Ἰουδαίων
τοῖς |
[1, 26] |
μήτε
τῶν
μάλιστα
ἐν
Αἰγύπτῳ
|
θεμιστευομένων |
ἱερῶν
ζῴων
ἀπέχεσθαι
μηδενός,
πάντα |
[1, 23] |
πρὸς
τοῖς
εἰρημένοις
Θεόφιλος
καὶ
|
Θεόδοτος |
καὶ
Μνασέας
καὶ
Ἀριστοφάνης
καὶ |
[1, 26] |
δ'
ἡ
πόλις
κατὰ
τὴν
|
θεολογίαν |
ἄνωθεν
Τυφώνιος.
(Οἱ
δὲ
εἰς |
[1, 14] |
καλουμένην
δ'
ἀπό
τινος
ἀρχαίας
|
θεολογίας |
Αὔαριν,
ταύτην
ἔκτισέν
τε
καὶ |
[1, 25] |
μὲν
τὴν
σεμνότητα
τῆς
ἡμετέρας
|
θεολογίας |
οὐκ
(ἐχώρησαν,
ὁρῶντες
δὲ
ζηλουμένους |
[1, 28] |
Αἰγυπτίων
Ἀμένωφιν
οὐκ
οἰόμενον
δεῖν
|
θεομαχεῖν |
εἰς
τὴν
Αἰθιοπίαν
εὐθὺς
ἀποδρᾶναι, |
[1, 26] |
ἀπαντήσας
οὐ
συνέβαλεν,
ἀλλὰ
μέλλειν
|
θεομαχεῖν |
νομίσας
παλινδρομήσας
ἧκεν
εἰς
Μέμφιν |
[1, 34] |
τῆς
ἀκαρπίας
τοὺς
μαντευσομένους,
τὸν
|
θεὸν |
δὲ
ἐρεῖν
τὰ
ἱερὰ
καθᾶραι |
[1, 22] |
νόμων
φυλακὴν
καὶ
τὴν
πρὸς
|
θεὸν |
εὐσέβειαν
ἀεὶ
προτιμῶσιν.
~(Ὅτι
δὲ |
[1, 8] |
λοιπαὶ
τέσσαρες
ὕμνους
εἰς
τὸν
|
θεὸν |
καὶ
τοῖς
ἀνθρώποις
ὑποθήκας
τοῦ |
[1, 24] |
Τριπολιτικὸν
γράψας,
οὐ
γὰρ
δὴ
|
Θεόπομπός |
ἐστιν
ὡς
οἴονταί
τινες,
καὶ |
[1, 24] |
(καὶ
τὰς
πολιτείας
ἐπεχείρησαν
λοιδορεῖν,
|
Θεόπομπος |
μὲν
τὴν
Ἀθηναίων,
τὴν
δὲ |
[1, 14] |
Ἐπὶ
τούτου
οὐκ
οἶδ'
ὅπως
|
θεὸς |
ἀντέπνευσεν
καὶ
παραδόξως
ἐκ
τῶν |
[1, 8] |
γενέσεως
Ἰουδαίοις
τὸ
νομίζειν
αὐτὰ
|
θεοῦ |
δόγματα
καὶ
τούτοις
ἐμμένειν
καὶ |
[1, 22] |
τῆς
Ἑβραίων
μεθερμηνευόμενος
διαλέκτου
δῶρον
|
θεοῦ. |
(Καὶ
μὴν
οὐδὲ
Ἡρόδοτος
ὁ |
[1, 8] |
τὴν
ἐπίπνοιαν
τὴν
ἀπὸ
τοῦ
|
θεοῦ |
μαθόντων,
τὰ
δὲ
καθ'
αὑτοὺς |
[1, 28] |
Ὀσαρσὴφ
ἀπὸ
τοῦ
ἐν
Ἡλιουπόλει
|
θεοῦ |
Ὀσίρεως,
(μεταθέμενος
δὲ
Μωυσῆν
αὑτὸν |
[1, 26] |
Ὀσαρσὶφ
ἀπὸ
τοῦ
ἐν
Ἡλιουπόλει
|
θεοῦ |
Ὀσίρεως,
ὡς
μετέβη
εἰς
τοῦτο |
[1, 7] |
ἀρίστους
καὶ
τῇ
θεραπείᾳ
τοῦ
|
θεοῦ |
προσεδρεύοντας
κατέστησαν,
ἀλλ'
ὅπως
τὸ |
[1, 25] |
τὴν
ὑπ'
ἐκείνων
νενομισμένην,
ὅσον
|
θεοῦ |
φύσις
ζῴων
ἀλόγων
διέστηκε.
(Κοινὸν |
[1, 26] |
τοῦτον
τὸν
ὁμώνυμον,
ὅτι
δυνήσεται
|
θεοὺς |
ἰδεῖν,
εἰ
καθαρὰν
ἀπό
τε |
[1, 28] |
γάρ
φησιν
Ἀμένωφις
ἐπεθύμησε
τοὺς
|
θεοὺς |
ἰδεῖν.
Ποίους;
Εἰ
μὲν
τοὺς |
[1, 28] |
ἀντεῖπεν
τῷ
βασιλεῖ
βουλομένῳ
τοὺς
|
θεοὺς |
ἰδεῖν;
Πῶς
δ'
εὔλογος
ὁ |
[1, 33] |
ἐπιθυμίαν
τοῦ
βασιλέως,
ἵνα
τοὺς
|
θεοὺς |
ἴδῃ,
φησὶν
ἀρχὴν
γενέσθαι
τῆς |
[1, 26] |
αὐτοῖς
νόμον
ἔθετο
μήτε
προσκυνεῖν
|
θεοὺς |
μήτε
τῶν
μάλιστα
ἐν
Αἰγύπτῳ |
[1, 25] |
αὐτοῖς
ἐστι
πάτριον
τὸ
ταῦτα
|
θεοὺς |
νομίζειν,
ἰδίᾳ
δὲ
πρὸς
ἀλλήλους |
[1, 28] |
ἢ
λεπρῶντας
ἀφανεῖς
εἶναι
τοὺς
|
θεούς; |
Ὀργίζονται
γὰρ
ἐπὶ
τοῖς
ἀσεβήμασιν, |
[1, 34] |
ἐπιοῦσαν
νύκτα
νηστεύσαντας
ἱλάσκεσθαι
τοὺς
|
θεοὺς |
περὶ
τοῦ
σῶσαι
αὐτούς.
(Τῇ |
[1, 29] |
οὐκ
ἂν
εἰς
τοὺς
αὐτῶν
|
θεοὺς |
πολεμεῖν
ἐτόλμησαν
οὐδ'
ὑπεναντιωτάτους
ἔθεντο |
[1, 28] |
καὶ
τοῦτον
αὐτοῖς
εἰσηγήσασθαι
μήτε
|
θεοὺς |
προσκυνεῖν
μήτε
τῶν
ἐπ'
Αἰγύπτῳ |
[1, 23] |
ἔτι
δὲ
πρὸς
τοῖς
εἰρημένοις
|
Θεόφιλος |
καὶ
Θεόδοτος
καὶ
Μνασέας
καὶ |
[1, 22] |
ἐνίοις
ἠξιοῦτο.
Δηλοῖ
δὲ
ὁ
|
Θεόφραστος |
(ἐν
τοῖς
περὶ
νόμων·
λέγει |
[1, 7] |
τούτων
τοὺς
ἀρίστους
καὶ
τῇ
|
θεραπείᾳ |
τοῦ
θεοῦ
προσεδρεύοντας
κατέστησαν,
ἀλλ' |
[1, 31] |
καθαρὸν
ἡγεῖται.
Καὶ
μὴν
κἂν
|
θεραπευθῇ |
τὸ
νόσημα
καὶ
τὴν
αὑτοῦ |
[1, 14] |
ἀνδρῶν
προφυλακήν.
(Ἔνθα
δὲ
κατὰ
|
θέρειαν |
ἤρχετο
τὰ
μὲν
σιτομετρῶν
καὶ |
[1, 22] |
μεμαθηκέναι.
(Σύριοι
δὲ
οἱ
περὶ
|
Θερμώδοντα |
καὶ
Παρθένιον
ποταμὸν
καὶ
Μάκρωνες |
[1, 35] |
παρίστησιν,
ὅς
γε
καὶ
τοὔνομα
|
θέσθαι |
τῇ
πόλει
ἀπὸ
τῆς
ἱεροσυλίας |
[1, 5] |
συγγραφεῦσι.
(Δευτέραν
δὲ
πρὸς
ταύτῃ
|
θετέον |
ἐκείνην
αἰτίαν·
οἱ
γὰρ
ἐπὶ |
[1, 26] |
τοῖς
τότε
τὰ
τούτων
ἀσεβήματα
|
θεωμένοις· |
καὶ
γὰρ
οὐ
μόνον
πόλεις |
[1, 26] |
ἐμβόλιμον
βασιλέα
φησὶν
τοῦτον
ἐπιθυμῆσαι
|
θεῶν |
γενέσθαι
θεατήν
ὥσπερ
Ὢρ
εἷς |
[1, 26] |
καὶ
τὸν
βασιλέα
χόλον
τῶν
|
θεῶν, |
εἰ
βιασθέντες
ὀφθήσονται.
Καὶ
προσθέμενον |
[1, 26] |
οὐδὲ
ἱεροσυλοῦντες
οὐδὲ
λυμαινόμενοι
ξόανα
|
θεῶν |
ἠρκοῦντο,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
αὐτοῖς |
[1, 14] |
ὠμῶς
ἐνέπρησαν
καὶ
τὰ
τῶν
|
θεῶν |
ἱερὰ
κατέσκαψαν,
πᾶσι
δὲ
τοῖς |
[1, 35] |
αὐτοῖς
ἐπεχείρησε
τιθέναι
νόμους
περὶ
|
θεῶν |
καὶ
τῆς
πρὸς
(ἀνθρώπους
ἀδικίας |
[1, 25] |
ἐξ
ἀρχῆς
εἰθισμένοι
δοξάζειν
περὶ
|
θεῶν |
μιμήσασθαι
μὲν
τὴν
σεμνότητα
τῆς |
[1, 28] |
αὑτὸν
ἀνελεῖν
τὴν
ὀργὴν
τῶν
|
θεῶν |
προορώμενον
καὶ
τὰ
συμβησόμενα
περὶ |
[1, 26] |
ἱερεῦσι
(παρήγγελλεν
ὡς
ἀσφαλέστατα
τῶν
|
θεῶν |
συγκρύψαι
τὰ
ξόανα.
Τὸν
δὲ |
[1, 34] |
ἄριστα
συμβουλεύσειν
ἀλλὰ
τὰ
χείρονα
|
(θεῶν |
τε
ναοὺς
καὶ
βωμούς,
οἷς |
[1, 14] |
ταῦτα
δὲ
τῶν
ἐκ
τῆς
|
Θηβαίίδος |
καὶ
τῆς
ἄλλης
Αἰγύπτου
βασιλέων |
[1, 24] |
ὡς
οἴονταί
τινες,
καὶ
τὴν
|
Θηβαίων |
πόλιν
προσέλαβεν,
πολλὰ
δὲ
καὶ |
[1, 15] |
καὶ
μῆνας
δέκα.
Τοῦ
δὲ
|
Θμῶσις |
ἐννέα
καὶ
μῆνας
ὀκτώ.
Τοῦ |
[1, 8] |
καὶ
ὑπὲρ
αὐτῶν,
εἰ
δέοι,
|
θνήσκειν |
ἡδέως.
(Ἤδη
οὖν
πολλοὶ
πολλάκις |
[1, 12] |
πολεμικάς,
οὔθ'
ὁ
Ἡρόδοτος
οὔτε
|
Θουκυδίδης |
οὔτε
τῶν
ἅμα
τούτοις
γενομένων |
[1, 3] |
δοκιμώτατοι
διαπεφωνήκασι,
πολλὰ
δὲ
καὶ
|
Θουκυδίδης |
ὡς
ψευδόμενος
ὑπό
τινων
κατηγορεῖται |
[1, 14] |
ἑαυτῶν.
Τὸν
δὲ
Μισφραγμουθώσεως
υἱὸν
|
Θούμμωσιν |
ἐπιχειρῆσαι
μὲν
αὐτοὺς
διὰ
πολιορκίας |
[1, 12] |
τῆς
ἡμετέρας
ἠπείρου
Πέρσαι
στρατεύσαντες.
|
Θρᾷκες |
δὲ
διὰ
γειτονίαν
καὶ
τὸ |
[1, 22] |
καὶ
ἔλεγε
τὰς
Ἰουδαίων
καὶ
|
Θρᾳκῶν |
δόξας
μιμούμενος
καὶ
μεταφέρων
εἰς |
[1, 10] |
ἀγνοήσας.
(Πῶς
οὖν
οὐκ
ἂν
|
θρασεῖς |
τις
ἡγήσαιτο
τοὺς
ἀνταγωνίζεσθαί
μοι |
[1, 6] |
πολλῆς
ἀκριβείας,
εἰ
δὲ
δεῖ
|
θρασύτερον |
εἰπεῖν
καὶ
φυλαχθήσεται,
πειράσομαι
συντόμως |
[1, 28] |
προσκυνεῖν
μήτε
τῶν
ἐπ'
Αἰγύπτῳ
|
θρησκευομένων |
ζῴων
ἀπέχεσθαι,
πάντα
δὲ
θύειν |
[1, 15] |
καὶ
μῆνας
πέντε.
Τοῦ
δὲ
|
θυγάτηρ |
Ἀκεγχερὴς
δώδεκα
καὶ
μῆνα
ἕνα. |
[1, 26] |
ζῴων
ἀπέχεσθαι
μηδενός,
πάντα
δὲ
|
θύειν |
καὶ
(ἀναλοῦν,
συνάπτεσθαι
δὲ
μηδενὶ |
[1, 28] |
θρησκευομένων
ζῴων
ἀπέχεσθαι,
πάντα
δὲ
|
θύειν |
καὶ
κατεσθίειν,
συνάπτεσθαι
δὲ
μηδενὶ |
[1, 31] |
τε
κελεύει
καὶ
παντοίας
ἐπιτελέσαντα
|
(θυσίας |
τότε
παρελθεῖν
εἰς
τὴν
ἱερὰν |
[1, 26] |
ἱερῶν
ζῴων
χρώμενοι
διετέλουν
καὶ
|
θύτας |
καὶ
σφαγεῖς
τούτων
ἱερεῖς
καὶ |