>

Livre, Chap.
[1, 3]	αὐτοὺς ὑποσχεῖν τὴν δίκην, οὔτ'	ἄν,	εἰ γενομένους ἀνθρώπους ἀφανίσαι διεγνώκει,
[1, 0]	ὠφελείας οὐκ ἐφθόνησε πάντως ἀντειπὼν	ἄν,	εἰ μὴ πάτριον ἦν ἡμῖν
[1, 12]	καλοῦσιν: ὅρκιον δὲ φρέαρ λέγοιτ'	ἄν.	οὕτω δ' ἔτι καὶ νῦν
[1, 19]	παιδίον ἐξ αὐτῆς Δάν, θεόκριτον	ἄν	τινες εἴποιεν κατὰ τὴν Ἑλλήνων
[1, 11]	τῆς πρεσβυτέρας Μώαβος: εἴποι δ'	ἄν	τις ἀπὸ πατρός. Ἄμμανον δ'
[1, 18]	τὸ μὲν Ἔσκον καλεῖται: μάχην	ἄν	τις αὐτὸ φήσειε: τὸ δ'
[1, 10]	μετ' οὐ πολὺ Ἰσμαῆλον, θεόκλυτον	ἄν	τις εἴποι, διὰ τὸ εἰσακοῦσαι
[1, 19]	τῆς Ζελφῆς υἱὸς Γάδας, τυχαῖον	ἄν	τις καλέσειεν αὐτόν, καὶ μετ'
[1, 4]	δὲ θᾶττον ὕψος ἢ προσεδόκησεν	ἄν	τις ὑπὸ πολυχειρίας. τὸ μέντοι
[1, 1]	αὐτοῖς ἐπιστείλας καὶ δρόμους, οἷς	ἂν	αἱ τῶν ὡρῶν περιφοραὶ σημαίνοιντο.
[1, 19]	παρείη: παρὰ γὰρ ταύτης μεμαθήκεις	ἂν	ἀκριβέστερον ὅσα περὶ αὐτῶν ἀκοῦσαι
[1, 10]	οὐκ ἔφη τοῦτο ποιήσειν, οὐδ'	ἂν	ἄλλην ὠφέλειαν ἐκ τῆς λείας
[1, 0]	παρὰ θεοῦ: καθ' ὅσον δ'	ἂν	ἀποστῶσι τῆς τούτων ἀκριβοῦς ἐπιμελείας,
[1, 18]	ἐπὶ κυνηγέσιον καὶ θηρασάμενον ὅσα	ἂν	αὐτῷ δυνατὸν γίνηται παρασκευάσαι δεῖπνον,
[1, 0]	κατακολουθεῖν. οὔτε γὰρ αὐτῷ ποτ'	ἂν	γενέσθαι νοῦν ἀγαθὸν τῷ νομοθέτῃ
[1, 2]	περὶ μὲν τῶν ἄλλων μακρὸν	ἂν	εἴη λέγειν, πειράσομαι δὲ μόνα
[1, 2]	καὶ σημεῖον ἐπιβαλών, ᾧ γνώριμος	ἂν	εἴη, προσέταξεν ἀπιέναι. (Πολλὴν δ'
[1, 1]	ἀνάπαυσιν προσαγορεύσας. καὶ αὕτη μὲν	ἂν	εἴη πρώτη ἡμέρα, Μωυσῆς δ'
[1, 10]	τοῦ δ' ὑπολαβόντος καὶ τίς	ἂν	εἴη χάρις τούτων τῶν μισθῶν,
[1, 0]	τὸ σύνολον δὲ μάλιστά τις	ἂν	ἐκ ταύτης μάθοι τῆς ἱστορίας
[1, 3]	χίλια. περὶ μὲν τούτων, ὡς	ἂν	ἑκάστοις ᾖ φίλον, οὕτω σκοπείτωσαν.
[1, 19]	μετ' αὐτὸν Ἄσηρος, μακαριστὴς λέγοιτ'	ἂν	ἐξ ὧν πρὸς εὔκλειαν προσελάμβανε.
[1, 19]	τοὺς γάμους καὶ ἅ τις	ἂν	ἔπαθεν ἐχθρὸς ἔφυγε. καὶ γὰρ
[1, 1]	παρόντων γῆράς τε θᾶττον οὐκ	ἂν	ἐπέλθοι καὶ τὸ ζῆν ὑμῖν
[1, 18]	τῷ πατρὶ συμβουλευσάμενος: οὐδὲ γὰρ	ἂν	ἐπέτρεψεν Ἴσακος ἐπ' αὐτῷ τῆς
[1, 13]	τῆς ἐκείνου προνοίας ἀπαντώντων οἷς	ἂν	εὐμενὴς ᾖ, ἐπικρυψάμενος πρὸς τὴν
[1, 19]	ἧς ἐγκαλεῖς, φησίν, ἀδικῶν αὐτὸς	ἂν	εὑρεθείης ἐπ' ἄλλῳ κριτῇ: ὑπὲρ
[1, 0]	αἰτίας ἑκάστου σκοπεῖν πολλὴ γένοιτ'	ἂν	ἡ θεωρία καὶ λίαν φιλόσοφος,
[1, 4]	πλίνθου ὀπτῆς ἀσφάλτῳ συνδεδεμένης, ὡς	ἂν	μὴ περιρρέοι. οὕτως δὲ μεμηνότας
[1, 19]	τῆς ἐπὶ πλεῖον ἐρεύνης οὐκ	ἂν	οἰηθεὶς τὴν θυγατέρα μετὰ τοιούτου
[1, 12]	τῆς γυναικὸς συνειδότος ἔλεγε μηδ'	ἂν	ὀρεχθῆναι τὴν ἀρχήν, εἰ γαμετὴν
[1, 3]	ἐπὶ πολὺ σωθῆναι. γένοιτο δ'	ἂν	οὗτος, ὅντινα καὶ Μωυσῆς ἀνέγραψεν
[1, 19]	ποιήσειν: εἰς γὰρ Χαναναίους οὐκ	ἂν	πέμψαι τὴν θυγατέρα: μεταμέλειν γὰρ
[1, 13]	οἰκετῶν τινι δηλώσας, ἐκωλύετο γὰρ	ἂν	ὑπηρετῆσαι τῷ θεῷ, λαβὼν τὸν
[1, 0]	συμφορὰς ἀνηκέστους ὅ τι ποτ'	ἂν	ὡς ἀγαθὸν δρᾶν σπουδάσωσιν, ἤδη
[1, 18]	παιδὶ κελεύων ἀφίστασθαι τῶν γυναικῶν	σιγᾶν	ἔκρινε. (Γηραιὸς δὲ ὢν καὶ
[1, 19]	ἐγένετο δὲ παιδίον ἐξ αὐτῆς	Δάν,	θεόκριτον ἄν τινες εἴποιεν κατὰ
[1, 18]	ἐσπουδάκει, τεσσαράκοντα γεγονὼς ἔτη γαμεῖ	Ἄδαν	τὴν Ἥλωνος καὶ Ἀλιβάμην τὴν
[1, 18]	τὸν βραχίονα προτείναντος, ᾧ τὴν	αἰγέαν	περιβέβλητο, ταύτης ἐπαφώμενος φωνεῖς μέν,
[1, 0]	πάντων Ἐπαφρόδιτος ἀνὴρ ἅπασαν μὲν	ἰδέαν	παιδείας ἠγαπηκώς, διαφερόντως δὲ χαίρων
[1, 2]	τιμωρήσεσθαι κατὰ τὴν ἑβδόμην ἠπείλησε	γενεάν,	καὶ τῆς γῆς αὐτὸν ἐκείνης
[1, 10]	γενήσεσθαι καταγγέλλει καὶ πολλὴν ἐκείνου	γενεάν,	ὡς παραπλησίως αὐτῇ τοῖς ἄστροις
[1, 13]	καὶ ἐπὶ γήρως οὐδῷ κατὰ	δωρεὰν	αὐτῷ τοῦ θεοῦ γενόμενον. προεκαλεῖτο
[1, 6]	Ἅβραμος. Θέρρου δὲ μισήσαντος τὴν	Χαλδαίαν	διὰ τὸ Ἀράνου πένθος μετοικίζονται
[1, 7]	παιδὸς ἀπορῶν καὶ καταλείπει τὴν	Χαλδαίαν	ἑβδομήκοντα καὶ πέντε γεγονὼς ἔτη
[1, 6]	ὢν Χάμου παῖς τὴν νῦν	Ἰουδαίαν	καλουμένην οἰκίσας ἀπ' αὐτοῦ Χαναναίαν
[1, 8]	~(Λιμοῦ δὲ χρόνοις ὕστερον τὴν	Ἰουδαίαν	καταλαβόντος Ἅβραμος Αἰγυπτίους εὐδαιμονεῖν πυθόμενος
[1, 7]	μὲν Χαναναίαν λεγομένην νῦν δὲ	Ἰουδαίαν	μετῴκησε καὶ οἱ ἀπ' ἐκείνου
[1, 19]	ἀπαναστήσαντος ἀκολουθεῖν, ἀλλὰ κατ' εὔνοιαν	δικαίαν,	ἣν γυναιξὶ γαμεταῖς πρὸς τοὺς
[1, 10]	καὶ ὅτι πολεμήσαντες καθέξουσι τὴν	Χαναναίαν	ἅπασαν ἀπὸ Σιδῶνος μέχρι Αἰγύπτου,
[1, 8]	Ἕλληνας. (Ὡς δ' εἰς τὴν	Χαναναίαν	ἀφίκετο, μερίζεται πρὸς Λῶτον τὴν
[1, 7]	καὶ βοήθειαν τοῦ θεοῦ τὴν	Χαναναίαν	ἔσχε γῆν, ἱδρυθείς τε αὐτόθι
[1, 7]	λαῷ εἰς τὴν τότε μὲν	Χαναναίαν	λεγομένην νῦν δὲ Ἰουδαίαν μετῴκησε
[1, 7]	τοῦ θεοῦ κελεύσαντος εἰς τὴν	Χαναναίαν	μετελθεῖν, ἐν ᾗ κατῴκησε καὶ
[1, 13]	ἔσεσθαι τοῖς γενάρχαις, τήν τε	Χαναναίαν	ὅπλοις κατακτησαμένους ζηλωτοὺς ἔσεσθαι πᾶσιν
[1, 20]	ἀνέζευξεν. ~(Ἰακώβῳ δὲ εἰς τὴν	Χαναναίαν	προϊ όντι φαντάσματα συνετύγχανεν ἀγαθὰς
[1, 6]	Ἰουδαίαν καλουμένην οἰκίσας ἀπ' αὐτοῦ	Χαναναίαν	προσηγόρευσεν. γίνονται δὲ παῖδες ἐξ
[1, 2]	πυρὸς τὸν ἕτερον δὲ κατὰ	βίαν	καὶ πλῆθος ὕδατος, στήλας δύο
[1, 11]	καὶ παρὰ Λώτῳ καταχθέντας ἐπὶ	βίαν	καὶ ὕβριν αὐτῶν τῆς ὥρας
[1, 0]	περιέξειν ἅπασαν τὴν παρ' ἡμῖν	ἀρχαιολογίαν	καὶ διάταξιν τοῦ πολιτεύματος ἐκ
[1, 3]	Ἱερώνυμος ὁ Αἰγύπτιος ὁ τὴν	ἀρχαιολογίαν	τὴν Φοινικικὴν συγγραψάμενος καὶ Μνασέας
[1, 1]	νῦν, ἐπεὶ δ' ὑπέσχημαι τὴν	αἰτιολογίαν	πάντων ἰδίᾳ συγγραψάμενος παραδώσειν, εἰς
[1, 19]	θυγατέρων ἴσθι μὴ κατ' ἐμὴν	κακουργίαν	ἀπαναστήσαντος ἀκολουθεῖν, ἀλλὰ κατ' εὔνοιαν
[1, 19]	ταῦτα πράξειεν: οὐ γὰρ κατὰ	κακουργίαν	αὐτῷ τὴν Λείαν παρασχεῖν, ἀλλ'
[1, 2]	τούτων ἀμαθίας καὶ μεγαλόψυχον εἰς	πανουργίαν	περιαγαγών, ὅρους τε γῆς πρῶτος
[1, 13]	οἰκετῶν καὶ τὰ πρὸς τὴν	ἱερουργίαν	ἐπισάξας ὄνῳ ἀπῄει πρὸς τὸ
[1, 13]	τἀφανοῦς παρήγαγεν αὐτοῖς εἰς τὴν	ἱερουργίαν.	οἱ δὲ παρ' ἐλπίδας αὐτοῦ
[1, 4]	δι' ἐκεῖνον εὐδαιμονεῖν, ἀλλὰ τὴν	ἰδίαν	ἀρετὴν ταῦτα παρέχειν αὐτοῖς ἡγεῖσθαι,
[1, 4]	ἐπιπέμψαντες ἀνέτρεψαν τὸν πύργον καὶ	ἰδίαν	ἑκάστῳ φωνὴν ἔδωκαν: καὶ διὰ
[1, 5]	ἰσχύσαντες γὰρ ἐν τοῖς ὕστερον	ἰδίαν	ἐποιήσαντο καὶ τὴν πάλαι δόξαν
[1, 13]	θρησκείαν ἐσπουδακώς. Ἅβραμος δὲ τὴν	ἰδίαν	εὐδαιμονίαν ἐν μόνῳ τῷ τὸν
[1, 6]	οἳ τὴν μέχρι τοῦ κατ'	Ἰνδίαν	ὠκεανοῦ κατοικοῦσιν Ἀσίαν ἀπ' Εὐφράτου
[1, 0]	ἐσμεν ἄνθρωποι, ὅτε πρὸς τὴν	εὐσέβειαν	ἔσχεν ὑπακούοντας, ῥᾳδίως ἤδη περὶ
[1, 3]	οἷς ἐξύβριζον εἰς τὴν ἐμὴν	εὐσέβειαν	καὶ ἀρετήν, τούτοις ἐξεβιάσαντό με
[1, 0]	τε παιδευθέντες νομοθέτῃ τὰ πρὸς	εὐσέβειαν	καὶ τὴν ἄλλην ἄσκησιν ἀρετῆς
[1, 18]	εὐγνώμονι λογισμῷ κτώμενος αὑτῷ τὴν	ἄδειαν.	εἶτα αὐτομάτου παρασχόντος αὐτῷ τὴν
[1, 0]	χρόνου καὶ παλαιότητι πολλὴν εἶχεν	ἄδειαν	ψευδῶν πλασμάτων: γέγονε γὰρ πρὸ
[1, 0]	δεύτερος μάλιστα δὴ βασιλεὺς περὶ	παιδείαν	καὶ βιβλίων συναγωγὴν σπουδάσας ἐξαιρέτως
[1, 19]	Βηθὴλ θέμενος, σημαίνει δὲ τοῦτο	θείαν	ἑστίαν κατὰ τὴν τῶν Ἑλλήνων
[1, 8]	τοῦτον ἐπάγοιτο, πυθόμενός τε τὴν	ἀλήθειαν	Ἅβραμον παρῃτεῖτο: νομίζων γὰρ ἀδελφὴν
[1, 16]	ὅλων γενόμενος, βουλόμενος δὲ τὴν	ἀλήθειαν	μαθεῖν, ἐπῄνει τε τῆς εὐγενείας
[1, 0]	ἐν τῷ γράφειν λυμαινομένους τὴν	ἀλήθειαν,	(ταύτην δὲ τὴν ἐνεστῶσαν ἐγκεχείρισμαι
[1, 0]	ἀλλοδαπὴν ἡμῖν καὶ ξένην διαλέκτου	συνήθειαν.	ἦσαν δέ τινες, οἳ πόθῳ
[1, 7]	μετοικεῖν δοκιμάσας κατὰ βούλησιν καὶ	βοήθειαν	τοῦ θεοῦ τὴν Χαναναίαν ἔσχε
[1, 11]	γὰρ μνηστῆρες περιεφρόνησαν τῆς ἐξόδου	εὐήθειαν	ἐπικαλοῦντες τοῖς ὑπὸ τοῦ Λώτου
[1, 4]	τὴν δ' ἰσχὺν αὐτοῖς τὴν	οἰκείαν	αἰτίαν τῆς εὐπορίας ὑπολαμβάνοντες οὐκ
[1, 7]	παρέχειν ἕκαστον καὶ οὐ κατ'	οἰκείαν	ἰσχύν. εἰκάζεται δὲ ταῦτα τοῖς
[1, 0]	ὼν ὁ λόγος κατὰ τὴν	οἰκείαν	τάξιν σημανεῖ: τοῦτο γὰρ διὰ
[1, 2]	πρὸς ἡδονὴν τοῦ σώματος ἐκπορίζων,	χαλκείαν	τε πρῶτος ἐπενόησεν. πατὴρ δὲ
[1, 13]	γὰρ ἐμφανίσειν τὴν περὶ αὐτὸν	θρησκείαν,	εἰ καὶ τῆς τοῦ τέκνου
[1, 13]	καὶ περὶ τὴν τοῦ θεοῦ	θρησκείαν	ἐσπουδακώς. Ἅβραμος δὲ τὴν ἰδίαν
[1, 10]	τῶν Σοδομιτῶν βασιλεὺς τὴν μὲν	λείαν	ἔχειν Ἅβραμον παρεκάλει, τοὺς δ'
[1, 19]	γὰρ κατὰ κακουργίαν αὐτῷ τὴν	Λείαν	παρασχεῖν, ἀλλ' ὑφ' ἑτέρου μείζονος
[1, 12]	ποιμέσι διὰ τὴν ἐξ αὐτῶν	ἐπιμέλειαν	διαφεύγει τὰς ταλαιπωρίας. (Ἀνδρωθέντι δὲ
[1, 3]	τῷ παιδὶ τὴν τῶν πραγμάτων	ἐπιμέλειαν	δίδωσι τεκνώσας αὐτὸν περὶ ἐνενηκοστὸν
[1, 1]	πρὸς τὴν ἀπὸ τῶν δρόσων	ὠφέλειαν	ἁρμοδίως τῇ γῇ μηχανησάμενος. τῇ
[1, 10]	τοῦτο ποιήσειν, οὐδ' ἂν ἄλλην	ὠφέλειαν	ἐκ τῆς λείας ἐκείνης εἰς
[1, 0]	περὶ αὐτῶν ἱστορίαν εἰς κοινὴν	ὠφέλειαν	ἐξενεγκεῖν. τούτων δὴ τῶν προειρημένων
[1, 19]	λέγοιτ' ἂν ἐξ ὧν πρὸς	εὔκλειαν	προσελάμβανε. Ῥουβήλου δὲ τοῦ πρεσβυτάτου
[1, 4]	ἦν τοῖς Ναβρώδου ἕπεσθαι δόγμασι	δουλείαν	ἡγούμενοι τὸ εἴκειν τῷ θεῷ,
[1, 3]	μαθόντες τοῦ δευτέρου δὲ τὴν	ἀπώλειαν.	εὐμενῶς τε οὖν αὐτὸν προσδέχεσθαι
[1, 11]	δὲ τοῦ θεοῦ τὴν μέλλουσαν	ἀπώλειαν	τῶν Σοδομιτῶν αὐτῷ φράσαντος ἀπαλλάσσεται
[1, 6]	Ἀμάθη καλουμένη, Μακεδόνες δ' αὐτὴν	Ἐπιφάνειαν	ἀφ' ἑνὸς τῶν ἐπιγόνων ἐπωνόμασαν:
[1, 19]	τὴν προϋ π άρχουσαν ἡμῖν	συγγένειαν	ἀνανεωσόμενος. ἡ δὲ ὑπὸ μνήμης,
[1, 6]	τῷ δὲ Χαμᾷ διὰ τὴν	συγγένειαν	αὐτῷ μὲν οὐ κατηράσατο, τοῖς
[1, 8]	γυναῖκα αὐτοῦ σπουδάσαι περὶ αὐτὴν	συγγένειαν	ποιήσασθαι βουλόμενος, ἀλλ' οὐκ ἐνυβρίσαι
[1, 18]	ἦν αὐτῷ δι' ἡδονῆς συνάψασθαι	συγγένειαν	πρὸς τοὺς ἐπιχωρίους. οὐ βουλόμενος
[1, 12]	ταῦτ' εἰπόντος Ἅβραμος οὔτε τὴν	συγγένειαν	τῆς γυναικὸς ἐψεῦσθαι ἔλεγεν, ἀδελφοῦ
[1, 18]	περιίδῃς με διὰ τὴν παροῦσαν	ἀσθένειαν,	δι' ἣν καὶ μᾶλλόν σου
[1, 4]	οἱ δὲ οὐ κατὰ τὴν	εὐμένειαν	τὴν ἐκείνου νομίζοντες ἔχειν τὰ
[1, 1]	τότε καὶ τὴν περὶ αὐτῆς	ἑρμηνείαν	ἀναβάλλομαι. μετὰ δὴ τοῦτο τῇ
[1, 0]	ἐπὶ τὴν ἐξήγησιν εἰς τὴν	Ἀλεξάνδρειαν:	μυρία δ' ἐστὶ τὰ δηλούμενα
[1, 19]	αὐτῷ καὶ πρὸς ἅπασαν ἐπαμύνειν	χρείαν.	Ἰάκωβος δὲ πᾶσαν αὐτῷ τὴν
[1, 8]	αὐτὸς τὴν ὑπ' ἐκείνου καταλελειμμένην	ὑπώρειαν	ᾤκει ἐν τῇ Ναβρῶ πόλει:
[1, 3]	ἐπὶ λάρνακος ὀχούμενον ἐπὶ τὴν	ἀκρώρειαν	ὀκεῖλαι καὶ τὰ λείψανα τῶν
[1, 20]	χωρίον ἀπὸ τῆς αὑτοῦ τριχώσεως	δασεῖαν>	~(Ἰάκωβος δὲ ἀφίκετο εἰς τὰς
[1, 13]	διῆγον εὐδαιμόνως ἐφ' ἅπασιν οἷς	ἐθελήσειαν	τοῦ θεοῦ συλλαμβάνοντος αὐτοῖς. ~(Καὶ
[1, 19]	Ἰάκωβος καὶ τῶν βοσκημάτων τὴν	ἡμίσειαν	Λαβάνου μὴ προεγνωκότος. τοὺς δὲ
[1, 16]	αὐτοῖς ὄνησιν τοιαύτης παιδὸς καί	νυμφεύσειαν,	φησίν, ὡς αὐτοῖς ἐστι κεχαρισμένον,
[1, 2]	Ἄδας γεγονὼς σκηνὰς ἐπήξατο καὶ	προβατείαν	ἠγάπησεν, Ἰούβαλος δέ, ὁμομήτριος δ'
[1, 0]	(ταύτην δὲ τὴν ἐνεστῶσαν ἐγκεχείρισμαι	πραγματείαν	νομίζων ἅπασι φανεῖσθαι τοῖς Ἕλλησιν
[1, 0]	πειράσομαι μετὰ ταύτην γράψαι τὴν	πραγματείαν.	τρέψομαι δὲ ἐπὶ τὴν ἀφήγησιν
[1, 2]	καὶ βίας πρὸς ἡδονὴν καὶ	λῃστείαν	τοὺς ἐντυγχάνοντας παρακαλῶν διδάσκαλος αὐτοῖς
[1, 2]	πολέμους εἶχον ἀκρατῶς καὶ πρὸς	λῃστείαν	ὡρμήκεσαν, ἄλλος δ' εἴ τις
[1, 16]	πέμπει τῶν οἰκετῶν ἐπὶ τὴν	μνηστείαν	ἐνδησάμενος μεγάλαις πίστεσι. γίνονται δὲ
[1, 3]	τ' αὐτὴν καὶ θεασάμενος γῆν	βραχεῖαν	περὶ αὐτὴν ἐπὶ χρηστοτέρας ἤδη
[1, 11]	μειδιασάσης καὶ ἀδύνατον εἶναι τὴν	τεκνοποιίαν	εἰπούσης αὐτῆς μὲν ἐνενήκοντα ἔτη
[1, 3]	γὰρ ἐκείνων ἔσεσθαι καὶ χείρω	κακίαν	καταδικασθέντας, εἰ μὴ πρὸς τὸ
[1, 10]	τεχθησόμενον. Ἁβράμου δὲ αὐτὴν πρὸς	αἰκίαν	παραδιδόντος τῇ Σάρρᾳ δρασμὸν ἐπεβούλευσεν
[1, 19]	σκότους εἶτα μεθ' ἡμέραν γνοὺς	ἀδικίαν	ἐπεκάλει Λαβάνῳ. ὁ δὲ συγγνώμην
[1, 1]	αὐτῷ φοιτῶν συνειδὼς αὑτῷ τὴν	ἀδικίαν	ὑπεχώρει, τὸν δὲ θεὸν ἐξένιζε
[1, 2]	γὰρ οὗτος καὶ παρελθὼν εἰς	ἡλικίαν	ἤδη καλὰ κρίνειν δυναμένην καὶ
[1, 11]	τὴν εἴσοδον τὴν εἰς τὴν	οἰκίαν	εὑρεῖν, Σοδομιτῶν δὲ κατέκρινε πάνδημον
[1, 4]	τὸ κατ' ἐπιβουλὴν ὑπονοεῖν εἰς	ἀποικίαν	αὐτοὺς παρορμᾶν, ἵνα διαιρεθέντες εὐεπιχειρητότεροι
[1, 12]	ἔπειθεν οὖν τὸν Ἅβραμον εἰς	ἀποικίαν	ἐκπέμπειν αὐτὸν μετὰ τῆς μητρός.
[1, 4]	θεὸς αὐτοῖς συνεβούλευσε ποιεῖσθαι τὴν	ἀποικίαν:	οἱ δὲ οὐ κατὰ τὴν
[1, 11]	Λῶτος αὐτοὺς ἐπὶ ξενίαν παρεκάλει:	λίαν	γὰρ ἦν περὶ τοὺς ξένους
[1, 0]	γένοιτ' ἂν ἡ θεωρία καὶ	λίαν	φιλόσοφος, ἣν ἐγὼ νῦν μὲν
[1, 1]	ὁ μὲν Ἄδαμος πρότερον εἰς	ὁμιλίαν	αὐτῷ φοιτῶν συνειδὼς αὑτῷ τὴν
[1, 18]	ἄμυναν ὧν ἔπαθεν Ἰσάκου τραπέντος	φιλίαν	ἄνωθεν ποιεῖται πρὸς αὐτὸν ἕνα
[1, 18]	βασιλεὺς Ἀβιμέλεχος κατὰ ξενίαν καὶ	φιλίαν	τὴν Ἁβράμου καὶ πολλῇ πάνυ
[1, 1]	τοῖς ἄλλοις ζῴοις οὕτως ἔχουσι,	μίαν	αὐτοῦ κοιμωμένου πλευρὰν ἐξελὼν ἐξ
[1, 1]	πρώτη ἡμέρα, Μωυσῆς δ' αὐτὴν	μίαν	εἶπε: τὴν δὲ αἰτίαν ἱκανὸς
[1, 0]	τὰς ἱστορίας συγγράφειν βουλομένοις οὐ	μίαν	οὐδὲ τὴν αὐτὴν ὁρῶ τῆς
[1, 10]	Σάρρα τοῦ θεοῦ κελεύσαντος ἐπικλίνει	μίαν	τῶν θεραπαινίδων Ἀγάρην ὄνομα γένος
[1, 18]	ῥύεται: πείθει γὰρ τὸν ἄνδρα	Μεσοποταμίαν	ἀγαγέσθαι τῷ Ἰακώβῳ γυναῖκα συγγενῆ.
[1, 21]	τὸ πρῶτον ἀπιὼν εἰς τὴν	Μεσοποταμίαν	ἐπὶ τῇ ὄψει τοῦ ὀνείρου
[1, 19]	σπουδάσας. ~(Ἰάκωβος δὲ εἰς τὴν	Μεσοποταμίαν	στελλόμενος ὑπὸ τῆς μητρὸς κατὰ
[1, 16]	τὸ εἶναι χαλεπὴν ὁδεύεσθαι τὴν	Μεσοποταμίαν,	χειμῶνι μὲν ὑπὸ πηλῶν βάθους,
[1, 3]	προσδέχεσθαι τὴν θυσίαν παρεκάλει καὶ	μηδεμίαν	ὀργὴν ἐπὶ τὴν γῆν ὁμοίαν
[1, 12]	τοιαύτης ὑποκρίσεως οὐκ ἀσφαλῆ τὴν	ἐπιδημίαν	ὑπολαβεῖν. ὅσα τε ἐπὶ τῷ
[1, 19]	ἀπεπειρᾶτο, πῶς ἔχοιεν πρὸς τὴν	ἀποδημίαν,	τῶν δ' ἐχουσῶν ἡδέως Ῥαχήλα
[1, 19]	δὲ παρέξειν ἐπηγγέλλετο διὰ τὸ	ἐποφθαλμιᾶν	τῷ πλήθει τῆς κτήσεως, ἐπαγγελλόμενος
[1, 8]	αὐτοῖς χαρίζεται καὶ τὰ περὶ	ἀστρονομίαν	παραδίδωσι. πρὸ γὰρ τῆς Ἁβράμου
[1, 8]	αὐτοῦ ὁ θεὸς τὴν ἄδικον	ἐπιθυμίαν	νόσῳ τε καὶ στάσει τῶν
[1, 8]	βουλόμενος, ἀλλ' οὐκ ἐνυβρίσαι κατ'	ἐπιθυμίαν	ὡρμημένος: δωρεῖταί τε αὐτὸν πολλοῖς
[1, 6]	κατέσχον, μόνου δὲ Φυλιστίνου τὴν	ἐπωνυμίαν	ἡ χώρα διεφύλαξε: Παλαιστίνην γὰρ
[1, 18]	τὸν πρεσβύτερον Ἠσαῦ λεγόμενον κατ'	ἐπωνυμίαν	τῆς τριχώσεως: Ἑβραῖοι γὰρ τὸ
[1, 3]	Μινυάδα μέγα ὄρος κατὰ τὴν	Ἀρμενίαν	Βάρις λεγόμενον, εἰς ὃ πολλοὺς
[1, 6]	τῆς Παλαιστίνης καὶ κοίλης Συρίας:	Ἀρμενίαν	δὲ Ὄτρος, καὶ Γεθέρης Βακτριανούς,
[1, 3]	τινὰ ὄρους σταθείσης κατὰ τὴν	Ἀρμενίαν	συνεὶς ὁ Νῶχος ἀνοίγει τ'
[1, 18]	αὐτὸν ὁ βασιλεὺς Ἀβιμέλεχος κατὰ	ξενίαν	καὶ φιλίαν τὴν Ἁβράμου καὶ
[1, 11]	καὶ ὁ Λῶτος αὐτοὺς ἐπὶ	ξενίαν	παρεκάλει: λίαν γὰρ ἦν περὶ
[1, 19]	δὲ φοβουμένη, μὴ διὰ τὴν	εὐτεκνίαν	τῆς ἀδελφῆς ἥττονος παρὰ τἀνδρὸς
[1, 19]	διὰ τὸ ἀντιτεχνάσασθαι πρὸς τὴν	εὐτεκνίαν	τῆς ἀδελφῆς. τὸ δ' αὐτὸ
[1, 19]	ἄπορον ὑπεδέξατο καὶ παράσχοι πᾶσαν	ἀφθονίαν	τῆς αὑτοῦ κτήσεως: καὶ γὰρ
[1, 10]	Ἁβράμου στρατῷ ξένια καὶ πολλὴν	ἀφθονίαν	τῶν ἐπιτηδείων παρέσχε καὶ παρὰ
[1, 12]	αὐτῷ τε μένειν βουλομένῳ πᾶσαν	ἀφθονίαν	ὑπάρξειν ἀπιέναι τε προαιρούμενον τεύξεσθαι
[1, 13]	ἀγαθοῖς καὶ γνησίοις παραδώσειν μεγάλην	ἡγεμονίαν.	προεδήλου τε τὸ γένος τὸ
[1, 13]	κρείττονα ποιήσειε καὶ τὴν παροῦσαν	εὐδαιμονίαν	ἐκ τῆς αὐτοῦ σπουδῆς ἔχοι
[1, 13]	ἐσπουδακώς. Ἅβραμος δὲ τὴν ἰδίαν	εὐδαιμονίαν	ἐν μόνῳ τῷ τὸν υἱὸν
[1, 6]	αἰσθόμενος τοῖς μὲν ἄλλοις παισὶν	εὐδαιμονίαν	εὔχεται, τῷ δὲ Χαμᾷ διὰ
[1, 7]	λοιπῶν εἰ καί τι πρὸς	εὐδαιμονίαν	συντελεῖ κατὰ προσταγὴν τὴν τούτου
[1, 1]	δὲ τὸν Ἄδαμον οὐκ ἔχοντα	κοινωνίαν	πρὸς τὸ θῆλυ καὶ συνδιαίτησιν,
[1, 0]	νομίζων ἅπασι φανεῖσθαι τοῖς Ἕλλησιν	ἀξίαν	σπουδῆς: μέλλει γὰρ περιέξειν ἅπασαν
[1, 3]	μηδεμίαν ὀργὴν ἐπὶ τὴν γῆν	ὁμοίαν	βαλεῖν, ὅπως ἔργοις τε τοῖς
[1, 3]	ἔπειθεν ἐπὶ τὸ κρεῖττον τὴν	διάνοιαν	αὐτοὺς καὶ τὰς πράξεις μεταφέρειν,
[1, 13]	ἀλλὰ δοκιμάσαι θέλων αὐτοῦ τὴν	διάνοιαν,	εἰ καὶ τοιαῦτα προστασσόμενος ὑπακούοι.
[1, 2]	τιμώμενος, ἀλλ' οὐχὶ τοῖς κατ'	ἐπίνοιαν	ἀνθρώπου πλεονέκτου βίᾳ πεφυκόσιν. ἔνθεν
[1, 10]	ταῖς κοίταις ὄντας ἀπέκτεινε μηδ'	ἐπίνοιαν	τῆς συμφορᾶς ἔχοντας, οἱ δὲ
[1, 2]	ἦν πρὸς τὸ φονεύειν, ἄλλην	ἀπόνοιαν	ἦν θράσους ὑβρίζων καὶ πλεονεκτῶν.
[1, 20]	ἐλπίδα τῆς σωτηρίας ἐπέτρεπε καὶ	πρόνοιαν	εἶχεν ἐκ τῶν παρόντων, ὅπως
[1, 19]	ἐμοῦ ποιουμένου τῶν σοὶ πραχθησομένων	πρόνοιαν	ἔν τε τοῖς νῦν καὶ
[1, 1]	συντελεῖ κατὰ τὴν ἐμὴν ἀνιόντων	πρόνοιαν	χωρὶς ὑμετέρου πόνου καὶ ταλαιπωρίας,
[1, 18]	Ῥεβέκκα τὸν θεὸν εἰς τὴν	εὔνοιαν	ἀξιοῦσα τὴν Ἰακώβου παρακαλεῖν καὶ
[1, 19]	τὴν μητέρα, πρὸς ἣν τὴν	εὔνοιαν	διὰ τῆς περὶ αὐτὸν σπουδῆς
[1, 19]	κακουργίαν ἀπαναστήσαντος ἀκολουθεῖν, ἀλλὰ κατ'	εὔνοιαν	δικαίαν, ἣν γυναιξὶ γαμεταῖς πρὸς
[1, 13]	θεοῦ γενόμενον. προεκαλεῖτο δὲ εἰς	εὔνοιαν	καὶ τὸ φιλεῖσθαι μᾶλλον ὑπὸ
[1, 19]	καὶ θυγατέρας ἐμὰς συνέζευξα τὴν	εὔνοιάν	σου τὴν πρὸς ἡμᾶς τούτοις
[1, 0]	μεγαλειότητα τοῦ θεοῦ καὶ τὴν	φιλανθρωπίαν	ἀνάρμοστον: πάντα γὰρ τῇ τῶν
[1, 16]	τὴν τῆς μητρὸς καὶ τἀδελφοῦ	φιλανθρωπίαν	αὐτῆς ἔλεγεν, ὡς οὐ δυσχερανοῦσιν,
[1, 4]	δὲ θεοῦ κελεύσαντος αὐτοὺς διὰ	πολυανθρωπίαν	στέλλειν ἀποικίας, ἵνα μὴ στασιάζοιεν
[1, 3]	πρῶτον κόσμον διεφύλαξε: τὴν δ'	ἐπομβρίαν	ἄρξασθαί φησιν ἑβδόμῃ τοῦ προειρημένου
[1, 6]	ἐνενηκοστῷ πρὸς ἐνακοσίοις μετὰ τὴν	ἐπομβρίαν	ἐγένετο. Θέρρος μὲν γὰρ ἑβδομηκοστῷ
[1, 3]	(Νῶχος δὲ βιοὺς μετὰ τὴν	ἐπομβρίαν	πεντήκοντα καὶ τριακόσια ἔτη καὶ
[1, 6]	συμφορᾷ γενομένας: (Νῶχος μετὰ τὴν	ἐπομβρίαν	τῆς γῆς κατασταθείσης εἰς τὴν
[1, 12]	προθυμηθῆναι δ' αὐτοῦ περὶ τὴν	σωτηρίαν,	ἑτοίμως ἔφασκεν ἔχειν παρ' αὐτῷ
[1, 3]	μηχανὴν αὐτῷ καὶ πόρον πρὸς	σωτηρίαν	τοῦ θεοῦ τοιαύτην: λάρνακα τετράστεγον
[1, 1]	καὶ λαβεῖν ἀπὸ τῶν ἔργων	ἐκεχειρίαν,	ὅθεν καὶ ἡμεῖς σχολὴν ἀπὸ
[1, 6]	καὶ Μερσαίοις ἡ κατὰ τὴν	προσηγορίαν	μνήμη: τὴν γὰρ Αἴγυπτον Μέρσην
[1, 6]	ἐν Κύπρῳ πόλεων ἰσχύσασα τὴν	προσηγορίαν	φυλάξαι: Κίτιον γὰρ ὑπὸ τῶν
[1, 19]	αὐτὸς ἔλεγε, προσενεκάλει δὲ καὶ	κατηγορίαν	ἐποιεῖτο, ὅτι μητρὸς ὢν ἀδελφὸς
[1, 13]	καὶ τῶν οὐκ ὄντων εἰς	εὐπορίαν	ἀνθρώποις παραγαγεῖν καὶ τὰ ὄντα
[1, 0]	κειμένων προύτρεψε τὴν περὶ αὐτῶν	ἱστορίαν	εἰς κοινὴν ὠφέλειαν ἐξενεγκεῖν. τούτων
[1, 3]	πρώτου τὸν φόβον καὶ τὴν	ἱστορίαν	μαθόντες τοῦ δευτέρου δὲ τὴν
[1, 19]	τὸ πᾶν κατὰ τὴν ἐμὴν	ἐπικουρίαν.	Ἅβραμόν τε γὰρ ἐγὼ ἐκ
[1, 9]	Χοδολαμόρου Θαδάλου. οὗτοι τήν τε	Συρίαν	ἅπασαν διηρπάσαντο καὶ τοὺς τῶν
[1, 15]	Ἰαφράν. ἀπὸ Σούρου μὲν τὴν	Ἀσσυρίαν	κεκλῆσθαι, ἀπὸ δὲ τῶν δύο
[1, 18]	(Ἰάκωβον δὲ φοβούμενον τὸν ἀδελφὸν	τιμωρίαν	βουλόμενον λαβεῖν τῆς ἐπὶ ταῖς
[1, 11]	ἅπασι τὴν ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασι	τιμωρίαν,	ὁ μὲν Ἅβραμος ἡσύχασεν: οἱ
[1, 6]	τοῦ κατ' Ἰνδίαν ὠκεανοῦ κατοικοῦσιν	Ἀσίαν	ἀπ' Εὐφράτου τὴν ἀρχὴν πεποιημένοι.
[1, 2]	τῷ φόνῳ τιμωρίας αὐτὸν ἠφίει	θυσίαν	ἐπιτελέσαντα καὶ δι' αὐτῆς ἱκετεύσαντα
[1, 7]	τε αὐτόθι βωμὸν ᾠκοδόμησε καὶ	θυσίαν	ἐτέλεσε τῷ θεῷ. (Μνημονεύει δὲ
[1, 13]	αὐτοῖς ὅσα λοιπὰ πρὸς τὴν	θυσίαν	ἦν πλὴν ἱερείου. τοῦ δ'
[1, 3]	τε οὖν αὐτὸν προσδέχεσθαι τὴν	θυσίαν	παρεκάλει καὶ μηδεμίαν ὀργὴν ἐπὶ
[1, 10]	καὶ ὁ μὲν ταῦτ' ἀκούσας	θυσίαν	προσφέρει τῷ θεῷ κελευσθεὶς ὑπ'
[1, 7]	ἡμῖν συνεργοῦσι κατὰ τὴν αὐτῶν	ἐξουσίαν,	ἀλλὰ κατὰ τὴν τοῦ κελεύοντος
[1, 19]	ἐρῶντι δώσειν ταύτην μετ' ἄλλην	ἑπταετίαν.	πείθεται δ' ὁ Ἰάκωβος, οὐδὲν
[1, 0]	αὐτὴν ὁρῶ τῆς σπουδῆς γινομένην	αἰτίαν,	ἀλλὰ πολλὰς καὶ πλεῖστον ἀλλήλων
[1, 10]	ἡμέρᾳ μετὰ τὸ γεννηθῆναι. τὴν	αἰτίαν	δὲ τῆς περιτομῆς ἡμῶν ἐν
[1, 6]	οὐ πολὺ δ' ἐροῦμεν τὴν	αἰτίαν,	δι' ἣν αὐτὴν καὶ Ἀφρικὴν
[1, 19]	λόγῳ δηλώσειεν ἔλεγε, τὴν δ'	αἰτίαν	δι' ἣν ἀφῖκται μητέρα τε
[1, 19]	Ἰάκωβος δὲ πᾶσαν αὐτῷ τὴν	αἰτίαν	διηγεῖτο λέγων Ἰσάκῳ γενέσθαι παῖδας
[1, 1]	ἐξένιζε τὸ πραττόμενον καὶ τὴν	αἰτίαν	ἐπυνθάνετο, δι' ἣν πρότερον ἡδόμενος
[1, 1]	αὐτὴν μίαν εἶπε: τὴν δὲ	αἰτίαν	ἱκανὸς μέν εἰμι ἀποδοῦναι καὶ
[1, 10]	ὡς διὰ ταύτην αὐτὸν τὴν	αἰτίαν	καὶ ἱερέα γενέσθαι τοῦ θεοῦ:
[1, 8]	κατὰ βούλησιν θεοῦ. τὴν δὲ	αἰτίαν	κατὰ χώραν σημανῶ. ~(Κατ' ἐκεῖνον
[1, 19]	ηὔξατο. ταύτην τε εἶναι τὴν	αἰτίαν	τῆς ἐνθάδε παρουσίας κατὰ τὴν
[1, 4]	δ' ἰσχὺν αὐτοῖς τὴν οἰκείαν	αἰτίαν	τῆς εὐπορίας ὑπολαμβάνοντες οὐκ ἐπείθοντο.
[1, 10]	θεραπαινίδων Ἀγάρην ὄνομα γένος οὖσαν	Αἰγυπτίαν	ὡς ἐξ αὐτῆς παιδοποιησομένῳ. καὶ
[1, 19]	θέμενος, σημαίνει δὲ τοῦτο θείαν	ἑστίαν	κατὰ τὴν τῶν Ἑλλήνων γλῶτταν.
[1, 3]	καὶ δι' ἀρετὴν καὶ τὴν	εὐχρηστίαν	ὧν ἐπενόουν ἀστρονομίας καὶ γεωμετρίας
[1, 7]	μόνῳ τὴν τιμὴν καὶ τὴν	εὐχαριστίαν	ἀπονέμειν. δι' ἅπερ Χαλδαίων τε
[1, 19]	οἷον βεβαιωτής, μεθ' ὃν Ἰούδας,	εὐχαριστίαν	τοῦτο δηλοῖ. Ῥαχήλα δὲ φοβουμένη,
[1, 12]	κατὰ τὴν συμμαχίαν τὴν ἐκείνου	μεμενηκυῖαν	ἀνύβριστον κομίζεσθαι. τοῦ δὲ θεοῦ
[1, 2]	ἄχρι καὶ τελευτῆς δυσκόλου προσπεσόντος,	σοφίαν	τε τὴν περὶ τὰ οὐράνια
[1, 8]	Αἰγυπτίων ἐπιμανές, μὴ διὰ τὴν	εὐμορφίαν	τῆς γυναικὸς ὁ βασιλεὺς αὐτὸν
[1, 12]	αὐτοῦ κήδεσθαι, καὶ κατὰ τὴν	συμμαχίαν	τὴν ἐκείνου μεμενηκυῖαν ἀνύβριστον κομίζεσθαι.
[1, 18]	εἶτα αὐτομάτου παρασχόντος αὐτῷ τὴν	φρεωρυχίαν	ἀνεπικώλυτον, Ῥοωβὼθ τὸ φρέαρ ὠνόμασεν:
[1, 18]	καὶ τῆς διαμαρτίας Ἴσακος αἰσθόμενος	ἡσυχίαν	ἄγει, Ἡσαῦς δὲ ἠξίου τῶν
[1, 10]	ἐπιτηδείων παρέσχε καὶ παρὰ τὴν	εὐωχίαν	αὐτόν τε ἐπαινεῖν ἤρξατο καὶ
[1, 21]	τῶν Σικιμιωτῶν εἰς ἄνεσιν καὶ	εὐωχίαν	τετραμμένων νύκτωρ πρώτοις ἐπιβαλόντες τοῖς
[1, 19]	τοῦ χρόνου διελθόντος προυτίθει τὴν	εὐωχίαν	τῶν γάμων. νυκτὸς δ' ἐπιγενομένης
[1, 20]	δεδιὼς αὐτὸν διὰ τὴν προτέραν	ὑποψίαν.	ἐνετέλλετο δὲ τοῖς πεμπομένοις λέγειν
[1, 13]	τὸν βωμὸν καὶ τὴν σφαγήν.	κἂν	ἐπράχθη τὸ ἔργον μὴ στάντος
[1, 2]	πᾶσαν ἐκπορίζων αὐτοῦ τῷ σώματι,	κἂν	μεθ' ὕβρεως τῶν συνόντων δέῃ
[1, 16]	τήν τε γνώμην τοῦ θεοῦ	συνῆκαν	καὶ πέμπουσιν ἐφ' οἷς ἠξίου
[1, 10]	Δαμασκηνῶν γῆς, ἐπιδείξας ὅτι τὸ	νικᾶν	οὐκ ἐν τῷ πλήθει καὶ
[1, 16]	εὔχεται μὲν οὖν τῷ θεῷ	Ῥεβέκκαν,	ἣν τῷ παιδὶ Ἅβραμος μνηστευσόμενον
[1, 22]	μὲν ἀλλήλοις συνδιατρίβουσι: τὴν γὰρ	Ῥεβέκκαν	Ἰάκωβος οὐ κατέλαβε ζῶσαν. θνήσκει
[1, 18]	δ' αὐτῷ διδύμους τέξεσθαι τὴν	Ῥεβέκκαν	καὶ φερώνυμα ἔσεσθαι τοῖς παισὶν
[1, 16]	γνοὺς ἀγαγέσθαι ὁ πατὴρ Ἅβραμος	Ῥεβέκκαν	Ναχώρου παιδὸς θυγατέρα τἀδελφοῦ τὸν
[1, 4]	πύργον καὶ ἰδίαν ἑκάστῳ φωνὴν	ἔδωκαν:	καὶ διὰ τοῦτο Βαβυλῶνα συνέβη
[1, 0]	καὶ πολλὴν ὑποτίμησιν τοῖς πονηροῖς	ἔδωκαν:	ὁ δ' ἡμέτερος νομοθέτης ἀκραιφνῆ
[1, 21]	κατὰ τὴν Ἐφραθηνὴν γίνεται, ἐνθάδε	Ῥαχήλαν	ἐκ τοκετοῦ θανοῦσαν θάπτει μόνην
[1, 19]	καὶ διελθούσης ἄλλης ἑπταετίας τὴν	Ῥαχήλαν	παρέλαβεν. (Ἦσαν δ' ἑκατέραις θεραπαινίδες
[1, 19]	τῷ Ἰακώβῳ τὴν αὑτῆς θεραπαινίδα	Βάλλαν.	ἐγένετο δὲ παιδίον ἐξ αὐτῆς
[1, 3]	ἡ ψυχή. σημανῶ δὲ ὑμῖν	παῦλαν	ἐσομένην τοξείᾳ τῇ ἐμῇ” τὴν
[1, 19]	μηδὲν εἰς αὐτοὺς ὑπὸ θυμοῦ	τολμᾶν,	σπονδὰς δὲ ποιεῖσθαι πρὸς Ἰάκωβον,
[1, 4]	ἐπιβουλὴν ὑπονοεῖν εἰς ἀποικίαν αὐτοὺς	παρορμᾶν,	ἵνα διαιρεθέντες εὐεπιχειρητότεροι γένωνται. (Ἐξῆρέ
[1, 19]	ἀντιτεχνασαμένη: παρακατακλίνει γὰρ τὴν αὑτῆς	θεράπαιναν	γίνεταί τε καὶ ἐκ τῆς
[1, 18]	αὐτὸ φήσειε: τὸ δ' ἕτερον	Σύαιναν:	ἔχθραν ἀποσημαίνει τὸ ὄνομα. (Ἰσάκῳ
[1, 21]	τῷ παιδὶ αὐτοῦ Συχέμμῃ συζεῦξαι	Δεῖναν	κατὰ νόμον. Ἰάκωβος δὲ οὔτ'
[1, 3]	~(Καὶ οὗτοι μὲν ἑπτὰ γενεὰς	διέμειναν	θεὸν ἡγούμενοι δεσπότην εἶναι τῶν
[1, 9]	τοὺς ἐπιταχθέντας αὐτοῖς φόρους τελοῦντες	ὑπέμειναν,	τῷ δὲ τρισκαιδεκάτῳ ἀπέστησαν, καὶ
[1, 10]	καὶ γὰρ νῦν εἰς τὴν	δέσποιναν	ἀγνώμονα καὶ αὐθάδη γενομένην ἐν
[1, 18]	εἴχετο προϊ όντος αὐτοῦ κατὰ	πτέρναν.	ἠγάπα δὲ ὁ μὲν πατὴρ
[1, 19]	(Περὶ μέντοι τῶν ἱερωμάτων ἐκέλευεν	ἔρευναν	ποιεῖσθαι: δεξαμένου δὲ Λαβάνου τὴν
[1, 19]	ποιεῖσθαι: δεξαμένου δὲ Λαβάνου τὴν	ἔρευναν	Ῥαχήλα πυνθανομένη κατατίθησι τοὺς τύπους
[1, 18]	φιλίας οὐδὲν ὄφελος γένηται πρὸς	ἄμυναν	ὧν ἔπαθεν Ἰσάκου τραπέντος φιλίαν
[1, 19]	ὄντα σε ἀγαθοῦ καὶ πάππου	δόξαν	ἀρετῆς μεγάλης εὑραμένου κάμνειν ἐπὶ
[1, 2]	τοιαύτης αἰτίας: θῦσαι τῷ θεῷ	δόξαν	αὐτοῖς ὁ μὲν Κάις τοὺς
[1, 3]	πᾶν ὅσον ἦν ἀνθρώπινον τότε	δόξαν	αὐτῷ διαφθεῖραι καὶ ποιῆσαι γένος
[1, 11]	τῇ δρυὶ̈ κατακειμένοις: οἱ δὲ	δόξαν	αὐτῷ παρέσχον ἐσθιόντων, ἔτι δὲ
[1, 18]	δὲ τὴν γῆν καταλαβόντος Ἴσακος,	δόξαν	αὐτῷ χωρεῖν εἰς Αἴγυπτον τῆς
[1, 18]	καὶ καρπώσεσθαι τὴν ἐπ' αὐτοῖς	δόξαν	δι' αἰῶνος καὶ τὸ ἀπ'
[1, 6]	λεγομένους, Θυγράμης δὲ Θυγραμαίους, οἳ	δόξαν	Ἕλλησι Φρύγες ὠνομάσθησαν. Ἰαυάνου δὲ
[1, 8]	αὐτῷ καὶ τὴν ἐπ' αὐτῇ	δόξαν	ἐντεῦθεν ἐπιφανεστέραν συνέβη γενέσθαι. (Τῶν
[1, 0]	καὶ τὴν ἀπ' αὐτῆς θηρευόμενοι	δόξαν	ἐπὶ τοῦτο τῆς παιδείας τὸ
[1, 7]	καὶ τὴν περὶ τοῦ θεοῦ	δόξαν,	ἣν ἅπασι συνέβαινεν εἶναι, καινίσαι
[1, 5]	ἰδίαν ἐποιήσαντο καὶ τὴν πάλαι	δόξαν	καλλωπίσαντες τὰ ἔθνη τοῖς ὀνόμασι
[1, 18]	ἔργον, καὶ μὴ βουληθέντος φιλονικεῖν	ἔδοξαν	κεκρατηκέναι. ὑποχωρήσας δὲ ὤρυσσεν ἕτερον,
[1, 2]	τοῦ δὲ Λάμεχος, ᾧ παῖδες	ὑπῆρξαν	ἑπτὰ καὶ ἑβδομήκοντα ἐκ δύο
[1, 3]	ἐπενεγκεῖν πάθος, ὑφ' οὗ κινδυνεύσει	πᾶν	ἀπολέσθαι τὸ τῶν ζῴων γένος,
[1, 21]	παρελθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀναιροῦσι	πᾶν	ἄρρεν καὶ τὸν βασιλέα σὺν
[1, 18]	ὑπὸ φθόνου μεῖναι πρὸς τὸ	πᾶν	ἐκωλύθη. ὁρῶν γὰρ τὸν θεὸν
[1, 11]	ταλαιπώρως διῆγεν. (Αἱ δὲ παρθένοι	πᾶν	ἠφανίσθαι τὸ ἀνθρώπινον ὑπολαβοῦσαι τῷ
[1, 20]	τότε μαθὼν περὶ αὐτῶν τὸ	πᾶν	καὶ αὐτὸς συμβαδίζειν αὐτοῖς πρὸς
[1, 19]	μεγάλων ἀγαθῶν παρουσία πρὸς τὸ	πᾶν	κατὰ τὴν ἐμὴν ἐπικουρίαν. Ἅβραμόν
[1, 3]	μόνων τῆς κακίας, ἀλλὰ καὶ	πᾶν	ὅσον ἦν ἀνθρώπινον τότε δόξαν
[1, 6]	συνιέναι δυναμένοις οὕτως ποτὲ προσαγορευθὲν	πᾶν	τὸ ἔθνος. Θείρης δὲ Θείρας
[1, 6]	καὶ τῶν ἄλλων διαπεφευγότων τὴν	ἀρὰν	τοὺς Χαναναίου παῖδας μέτεισιν ὁ
[1, 0]	τι ποτ' ἂν ὡς ἀγαθὸν	δρᾶν	σπουδάσωσιν, ἤδη τοίνυν τοὺς ἐντευξομένους
[1, 19]	μέθης καὶ σκότους εἶτα μεθ'	ἡμέραν	γνοὺς ἀδικίαν ἐπεκάλει Λαβάνῳ. ὁ
[1, 1]	ὄνομα ἔθετο νύκτα, τὸ δὲ	ἡμέραν	ἐκάλεσεν ἑσπέραν τε καὶ ὄρθρον
[1, 19]	δυνάμεως ἐπειγόμενος, καὶ καθ' ἑβδόμην	ἡμέραν	ἐπί τινος λόφου λαμβάνει προκαθιδρυμένους.
[1, 1]	κατ' αὐτὴν δὲ ταύτην τὴν	ἡμέραν	εὐθὺς φυτά τε καὶ σπέρματα
[1, 12]	ἔτει, ὃν εὐθὺς μετ' ὀγδόην	ἡμέραν	περιτέμνουσι, κἀξ ἐκείνου μετὰ τοσαύτας
[1, 1]	πόνων κατὰ ταύτην ἄγομεν τὴν	ἡμέραν	προσαγορεύοντες αὐτὴν σάββατα: δηλοῖ δὲ
[1, 19]	συγγνώμης τυγχάνειν. (Λάβανος δὲ μεθ'	ἡμέραν	πρώτην γνοὺς τήν τε Ἰακώβου
[1, 19]	τοιαύτης αὐτῷ προρρήσεως γεγενημένης μεθ'	ἡμέραν	τὸν Ἰάκωβον εἰς λόγους προκαλεσάμενος
[1, 10]	Ἰσμαῆλος, οὗ κατ' ἐκείνην τὴν	ἡμέραν	τρισκαιδέκατον ἔτος ἔχοντος αὐτὸς ἐνενηκοστὸν
[1, 1]	νύκτα, τὸ δὲ ἡμέραν ἐκάλεσεν	ἑσπέραν	τε καὶ ὄρθρον τὴν ἀρχὴν
[1, 19]	παρ' αὐτῇ κατ' ἐκείνην τὴν	ἑσπέραν.	τῆς δὲ προσιεμένης τὴν χάριν
[1, 20]	κελεύει προϊ έναι τῶν γυναικῶν	ἑκατέραν	κατ' αὐτὴν μετὰ τῶν θεραπαινίδων,
[1, 2]	τὴν μὲν ἐκ πλίνθου τὴν	ἑτέραν	δὲ ἐκ λίθων ἀμφοτέραις ἐνέγραψαν
[1, 19]	προῃσθημένῳ τῷ Ἰακώβῳ παρακατακλίνει τὴν	ἑτέραν	τῶν θυγατέρων πρεσβυτέραν τε τῆς
[1, 20]	προύπεμψε δεδιὼς αὐτὸν διὰ τὴν	προτέραν	ὑποψίαν. ἐνετέλλετο δὲ τοῖς πεμπομένοις
[1, 8]	τὴν ἐπ' αὐτῇ δόξαν ἐντεῦθεν	ἐπιφανεστέραν	συνέβη γενέσθαι. (Τῶν γὰρ Αἰγυπτίων
[1, 3]	ἐπανῆλθε. μετὰ δὲ ἡμέρας ἑπτὰ	περιστερὰν	ἐπὶ τῷ γνῶναι τὰ περὶ
[1, 10]	ὁμοίως τριετῆ καὶ τρυγόνα καὶ	περιστερὰν	κελεύσαντος διεῖλε, τῶν ὀρνέων οὐδὲν
[1, 12]	θεοῦ μὴ προσδοκῶσαν ἤδη τοκετοῦ	πρεσβυτέραν	οὖσαν τὸν υἱὸν οὕτως ἐκάλεσεν.
[1, 19]	παρακατακλίνει τὴν ἑτέραν τῶν θυγατέρων	πρεσβυτέραν	τε τῆς Ῥαχήλας καὶ τὴν
[1, 18]	τὴν Ἰσάκου χρηστότητα ὀργῆς προσφάτου	πρεσβυτέραν	χάριν εἰς αὐτόν τε καὶ
[1, 2]	ἱκετεύσαντα μὴ λαβεῖν ὀργὴν αὐτῷ	χαλεπωτέραν,	ἐπάρατον δ' αὐτὸν ἐτίθει καὶ
[1, 15]	καὶ τὰ ὀνόματα ὀνομάζων τρεῖς	Ἰαφέραν	Σούρην Ἰαφράν. ἀπὸ Σούρου μὲν
[1, 1]	δὲ καὶ Τίγρις ἐπὶ τὴν	Ἐρυθρὰν	ἀπίασι θάλασσαν: καλεῖται δὲ ὁ
[1, 12]	ἀπ' Εὐφράτου καθήκουσαν πρὸς τὴν	Ἐρυθρὰν	θάλασσαν κατοικοῦσι Ναβατηνὴν τὴν χώραν
[1, 15]	εὐδαίμονος Ἀραβίας ὅσον ἐπὶ τὴν	Ἐρυθρὰν	καθήκει θάλασσαν. λέγεται δέ, ὡς
[1, 18]	φήσειε: τὸ δ' ἕτερον Σύαιναν:	ἔχθραν	ἀποσημαίνει τὸ ὄνομα. (Ἰσάκῳ μὲν
[1, 20]	κόπον τῶν ὑποζυγίων ὑπεχώρησεν εἰς	Σάειραν:	ἐνταῦθα γὰρ ἐποιεῖτο τὴν δίαιταν
[1, 19]	τῷ πενθερῷ, ἵνα τῆς ἀρετῆς	πεῖραν	δοὺς ἐπιγνωσθῇ μᾶλλον τίς εἴη.
[1, 13]	τοῦ θεοῦ βούλησιν ἔτυχεν, ὃς	διάπειραν	αὐτοῦ βουλόμενος λαβεῖν τῆς περὶ
[1, 19]	τῶν δικαίων χαλεπαίνων ἐμοί, εἰ	μοῖραν	αὐτῆς ὀλίγην λαβόντες ἔχομεν. περὶ
[1, 19]	εὐδαίμονα ἀπέφηνα: ὧν οὐχ ἥττω	μοῖραν	εἰς σὲ καταθήσομαι: θαρρῶν οὖν
[1, 20]	γὰρ ἄγγελον εἶναι θεοῦ, τίνα	μοῖραν	ἕξει σημαίνειν παρεκάλει. καὶ τὸ
[1, 6]	γὰρ οἱ Ἕλληνες αὐτοῦ τὴν	μοῖραν	καλοῦσι. τῶν δὲ ἄλλων, Λουμαίου
[1, 10]	τροφὴ τοῖς οἰκέταις αὐτοῦ γένοιτο:	μοῖραν	μέντοι τινὰ τοῖς φίλοις αὐτοῦ
[1, 3]	ἀπολήγοντος. ἔπειτα τῆς λάρνακος περὶ	ἄκραν	τινὰ ὄρους σταθείσης κατὰ τὴν
[1, 18]	τὴν λεγομένην Φάραγγα χωρίον οὐ	μακρὰν	Γεράρων, ὀρύσσοντι δ' αὐτῷ φρέαρ
[1, 3]	ἐπικλύζῃ τὴν γῆν ὁ θεὸς	φθορὰν	ἀνθρώπων καταψηφισάμενος, ἱερὰ καύσας ἐδεῖτο
[1, 21]	τοῖς παισὶ δηλώσας τήν τε	φθορὰν	τῆς ἀδελφῆς καὶ τοῦ Ἐμμώρου
[1, 3]	τὴν μετάρσιον αἰώραν ἔχει καὶ	φοράν,	χωρὶς αἵματος: ἐν τούτῳ γάρ
[1, 10]	ἐληλυθώς. ~(Ἁβράμῳ δὲ ἀκούσαντι τὴν	συμφορὰν	αὐτῶν φόβος τε ἅμα περὶ
[1, 16]	τοῖς ὁδεύουσιν, εἰς πόλιν ἀφικνεῖται	Κάρραν	καὶ γενόμενος ἐν τοῖς προαστείοις
[1, 6]	τὰς ἀδελφιδὰς Μελχὰν μὲν Ναχώρης	Σάρραν	δὲ Ἅβραμος. Θέρρου δὲ μισήσαντος
[1, 10]	ἡ θεραπαινὶς ἐξυβρίζειν εἰς τὴν	Σάρραν	ἐτόλμησε βασιλίζουσα, ὡς τῆς ἡγεμονίας
[1, 13]	καὶ θύσαντες ἀπενόστησαν πρὸς τὴν	Σάρραν	καὶ διῆγον εὐδαιμόνως ἐφ' ἅπασιν
[1, 6]	μὲν υἱὸν καταλιπὼν Λῶτον καὶ	Σάρραν	καὶ Μελχὰν θυγατέρας ἐν Χαλδαίοις
[1, 8]	φρονῶν. ἐπαγόμενος δὲ καὶ τὴν	Σάρραν	καὶ φοβούμενος τὸ πρὸς τὰς
[1, 12]	σημαίνει: διὰ μέντοι τὸ τὴν	Σάρραν	μειδιάσαι τέξεσθαι φήσαντος αὐτὴν τοῦ
[1, 12]	ἐν ἀδελφῆς ἐπαγόμενος σχήματι τὴν	Σάρραν,	ὅμοια τοῖς πρὶν ὑποκρινάμενος διὰ
[1, 8]	ὁ δὲ φοβηθεὶς ἠρώτα τὴν	Σάρραν,	τίς τε εἴη καὶ τίνα
[1, 19]	Μεσοποταμίας χρόνῳ παρῆν εἰς τὴν	Χαρράν,	καὶ ποιμένας ἐν τοῖς προαστείοις
[1, 6]	Ἀράνου πένθος μετοικίζονται πάντες εἰς	Χαρρὰν	τῆς Μεσοποταμίας, ὅπου καὶ Θέρρον
[1, 1]	οὕτως ἔχουσι, μίαν αὐτοῦ κοιμωμένου	πλευρὰν	ἐξελὼν ἐξ αὐτῆς ἔπλασε γυναῖκα.
[1, 15]	ταύτῃ κατεσκευάσαντο. ~(Γαμεῖ δ' αὐτὸς	Κατούραν	ὕστερον, ἐξ ἧς αὐτῷ παῖδες
[1, 15]	ὀνόματα ὀνομάζων τρεῖς Ἰαφέραν Σούρην	Ἰαφράν.	ἀπὸ Σούρου μὲν τὴν Ἀσσυρίαν
[1, 15]	τε καὶ Ἰαφέρου, πόλιν τε	Ἐφρᾶν	καὶ τὴν χώραν Ἀφρικὰ ὀνομασθῆναι.
[1, 6]	ἡνίκα τοῦ καρποῦ τελεσφορηθέντος καθ'	ὥραν	ἐτρύγησε καὶ παρῆν εἰς χρῆσιν
[1, 3]	νηκτῶν καὶ ὅσα τὴν μετάρσιον	αἰώραν	ἔχει καὶ φοράν, χωρὶς αἵματος:
[1, 6]	ἐν Λιβύῃ καὶ ὧδε τὴν	χώραν	ἀπ' αὐτοῦ καλέσαντος, Νεδέμου τε
[1, 15]	πόλιν τε Ἐφρᾶν καὶ τὴν	χώραν	Ἀφρικὰ ὀνομασθῆναι. τούτους γὰρ Ἡρακλεῖ
[1, 9]	δὲ αὐτοῖς πέντε διεῖπον τὴν	χώραν,	Βάλας Βαλαίας Συναβάνης καὶ Συμμόβορος
[1, 12]	Ἐρυθρὰν θάλασσαν κατοικοῦσι Ναβατηνὴν τὴν	χώραν	ὀνομάσαντες. εἰσὶ δὲ οὗτοι, οἳ
[1, 11]	πόλιν αὐτὴν κατασκάψασθαι καὶ τὴν	χώραν	οὕτως ἀφανίσαι, ὡς μήτε φυτὸν
[1, 8]	θεοῦ. τὴν δὲ αἰτίαν κατὰ	χώραν	σημανῶ. ~(Κατ' ἐκεῖνον δὲ τὸν
[1, 0]	αὐτῶν γνῶναι τὰ παρ' ἡμῖν	ἐσπούδασαν.	(Εὗρον τοίνυν, ὅτι Πτολεμαίων μὲν
[1, 6]	Ἐπιφάνειαν ἀφ' ἑνὸς τῶν ἐπιγόνων	ἐπωνόμασαν:	Ἀρουδαῖος δὲ Ἄραδον τὴν νῆσον
[1, 6]	ἦρξεν, Ἕλληνες δὲ Θρᾷκας αὐτοὺς	μετωνόμασαν.	καὶ τοσαῦτα μὲν ἔθνη ὑπὸ
[1, 17]	καὶ Ἅβραμος μετ' ὀλίγον, ἀνὴρ	πᾶσαν	ἀρετὴν ἄκρος καὶ τῆς περὶ
[1, 13]	καὶ αὐτὸς ὁ παῖς ἐπιτηδεύων	πᾶσαν	ἀρετὴν καὶ τῆς τε τῶν
[1, 19]	ἅπασαν ἐπαμύνειν χρείαν. Ἰάκωβος δὲ	πᾶσαν	αὐτῷ τὴν αἰτίαν διηγεῖτο λέγων
[1, 5]	ἦγεν ὁ θεός, ὡς πληρωθῆναι	πᾶσαν	αὐτῶν ἤπειρον μεσόγεών τε καὶ
[1, 19]	πάντων ἄπορον ὑπεδέξατο καὶ παράσχοι	πᾶσαν	ἀφθονίαν τῆς αὑτοῦ κτήσεως: καὶ
[1, 12]	παρ' αὐτῷ τε μένειν βουλομένῳ	πᾶσαν	ἀφθονίαν ὑπάρξειν ἀπιέναι τε προαιρούμενον
[1, 0]	νῦν εἶναι φιλομαθεῖς: οὐδὲ γὰρ	πᾶσαν	ἐκεῖνος ἔφθη λαβεῖν τὴν ἀναγραφήν,
[1, 2]	αὐξήσει τῆς κακίας, ἡδονὴν μὲν	πᾶσαν	ἐκπορίζων αὐτοῦ τῷ σώματι, κἂν
[1, 1]	ὁ κῆπος ὑπὸ ἑνὸς ποταμοῦ	πᾶσαν	ἐν κύκλῳ τὴν γῆν περιρρέοντος,
[1, 3]	ἤδη πρὸς ἔκβασιν: ὁ δὲ	πᾶσαν	εὑρὼν ἔτι λιμναζομένην πρὸς Νῶχον
[1, 12]	Θέμανος Ἰετοῦρος Νάφαισος Κάδμασος. οὗτοι	πᾶσαν	τὴν ἀπ' Εὐφράτου καθήκουσαν πρὸς
[1, 10]	ὅτι πολεμήσαντες καθέξουσι τὴν Χαναναίαν	ἅπασαν	ἀπὸ Σιδῶνος μέχρι Αἰγύπτου, προσέταξέ
[1, 9]	Θαδάλου. οὗτοι τήν τε Συρίαν	ἅπασαν	διηρπάσαντο καὶ τοὺς τῶν Γιγάντων
[1, 19]	παρέξειν γὰρ αὐτῷ καὶ πρὸς	ἅπασαν	ἐπαμύνειν χρείαν. Ἰάκωβος δὲ πᾶσαν
[1, 0]	μάλιστα δὴ πάντων Ἐπαφρόδιτος ἀνὴρ	ἅπασαν	μὲν ἰδέαν παιδείας ἠγαπηκώς, διαφερόντως
[1, 0]	ἀξίαν σπουδῆς: μέλλει γὰρ περιέξειν	ἅπασαν	τὴν παρ' ἡμῖν ἀρχαιολογίαν καὶ
[1, 1]	ὑπῆρχε. φύλλοις οὖν ἑαυτοὺς συκῆς	ἐσκέπασαν	καὶ ταῦτα πρὸ τῆς αἰδοῦς
[1, 19]	μηδὲ οἱ πολεμήσαντες τοὺς ἐχθροὺς	ἔδρασαν	ὁ συγγενὴς σὺ καὶ τῆς
[1, 10]	καὶ προσωτέρω χωροῦσαν ἔλεγεν ἀπολεῖσθαι,	νοστήσασαν	δὲ αὐτὴν ὀπίσω γενήσεσθαι μητέρα
[1, 19]	κατὰ τοὺς ὕπνους ὄψιν ὁρᾷ	παραστᾶσαν	αὐτῷ: κλίμακα γῆθεν ἔδοξεν ἐφικνουμένην
[1, 11]	δ' εἰπόντος ἔνδον εἶναι, ἥξειν	ἔφασαν	εἰς τὸ μέλλον καὶ εὑρήσειν
[1, 19]	οἱ δὲ πάντες ἐπίστασθαί τε	ἔφασαν,	οὐ γὰρ εἶναι τοιοῦτον ὥστε
[1, 19]	ὀρῶν τινων, ἐφ' οἷς στήλην	ἀνέθεσαν	κατὰ βωμοῦ σχῆμα, ὅθεν Γαλάδην
[1, 0]	θεοὺς τῷ λόγῳ τὴν αἰσχύνην	μετέθεσαν	καὶ πολλὴν ὑποτίμησιν τοῖς πονηροῖς
[1, 6]	τιμῇ τοῖς ἔθνεσι τὰ ὀνόματα	ἐπετίθεσαν	οἱ γῆν τινα καταλαβόντες. Ἰαφθᾶ
[1, 4]	τῆς εὐπορίας ὑπολαμβάνοντες οὐκ ἐπείθοντο.	προσετίθεσαν	δὲ τῷ παρακούειν τῆς τοῦ
[1, 1]	Ἄδαμον ἀνέπεισεν αὐτῷ χρήσασθαι. καὶ	συνίεσάν	τε αὑτῶν ἤδη γεγυμνωμένων καὶ
[1, 2]	εἶχον ἀκρατῶς καὶ πρὸς λῃστείαν	ὡρμήκεσαν,	ἄλλος δ' εἴ τις ὀκνηρὸς
[1, 19]	ἄλλης ἑπταετίας τὴν Ῥαχήλαν παρέλαβεν.	(Ἦσαν	δ' ἑκατέραις θεραπαινίδες τοῦ πατρὸς
[1, 20]	ἔσεσθαι παρὰ τὸ σπανίζειν αὐτῶν.	ἦσαν	δὲ οἱ πεμφθέντες ἐκ διαλειμμάτων,
[1, 0]	ἡμῖν καὶ ξένην διαλέκτου συνήθειαν.	ἦσαν	δέ τινες, οἳ πόθῳ τῆς
[1, 6]	πολιτείας ὡς ἀφ' αὑτῶν γεγονόσιν.	~(Ἦσαν	δὲ τῶν Νώχου παίδων υἱοί,
[1, 3]	γὰρ ἐν Αἰγύπτῳ τὸν ἐνιαυτὸν	ἦσαν	διατεταχότες. Μωυσῆς δὲ τὸν Νισᾶν,
[1, 6]	μὲν οὖν τοῦ Νώχου παιδὸς	ἦσαν	ἑπτὰ υἱοί. κατοικοῦσι δὲ οὗτοι
[1, 11]	καὶ τὰς θυγατέρας, δύο δὲ	ἦσαν	ἔτι παρθένοι, ἀναλαβών: οἱ γὰρ
[1, 11]	χρημάτων ὑπερφρονοῦντες εἴς τε ἀνθρώπους	ἦσαν	ὑβρισταὶ καὶ πρὸς τὸ θεῖον
[1, 6]	Ἰούκτᾳ δὲ τῶν Ἑβέρου παίδων	ἦσαν	υἱοὶ Ἐλμόδαδος Σάλεφος Ἀζερμώθης Εἰράης
[1, 19]	Ἅβραμος καὶ Ἀρράνης καὶ Ναχώρης	ἦσαν	υἱοί, ὧν Βαθουῆλος ὁ σὸς
[1, 0]	δύναμιν ὑπέστησαν: εἰσὶ δ' οἵτινες	ἐβιάσθησαν	ὑπ' αὐτῆς τῆς τῶν πραγμάτων
[1, 6]	Θυγραμαίους, οἳ δόξαν Ἕλλησι Φρύγες	ὠνομάσθησαν.	Ἰαυάνου δὲ τοῦ Ἰάφθου τριῶν
[1, 11]	αὐτῶν λέγοντος παρέξειν, οὐδ' οὕτως	ἐπείσθησαν.	(Ὁ θεὸς οὖν ἀγανακτήσας αὐτῶν
[1, 9]	αὐτῶν ἀπέθανον, οἱ λοιποὶ δὲ	ᾐχμαλωτίσθησαν,	σὺν οἷς καὶ Λῶτος ἤγετο
[1, 10]	Σοδομιτῶν σώσας αἰχμαλώτους, οἳ ληφθέντες	ἔφθησαν	ὑπὸ τῶν Ἀσσυρίων, καὶ τὸν
[1, 2]	γῆν τε τὴν αὐτὴν ἀστασίαστοι	κατῴκησαν	εὐδαιμονήσαντες μηδενὸς αὐτοῖς ἄχρι καὶ
[1, 5]	καὶ περαιωσάμενοι ναυσὶ τὰς νήσους	κατῴκησαν.	καὶ τῶν ἐθνῶν ἔνια μὲν
[1, 0]	πράξεις ἢ τοὺς νόμους ἀνενεγκεῖν	ἐτόλμησαν.	τὰ μὲν οὖν ἀκριβῆ τῶν
[1, 4]	τόπος ἐν ᾧ τὸν πύργον	ᾠκοδόμησαν	νῦν Βαβυλὼν καλεῖται διὰ τὴν
[1, 4]	ὁμοφώνων ὄντων τῶν ἀνθρώπων πύργον	ᾠκοδόμησάν	τινες ὑψηλότατον ὡς ἐπὶ τὸν
[1, 3]	ἄγγελοι θεοῦ γυναιξὶ συνιόντες ὑβριστὰς	ἐγέννησαν	παῖδας καὶ παντὸς ὑπερόπτας καλοῦ
[1, 6]	ὑπηκόους Ἀσσυρίους ἐπωνόμασεν, οἳ μάλιστα	εὐδαιμόνησαν:	Ἀρφαξάδης δὲ τοὺς νῦν Χαλδαίους
[1, 11]	παρθένοι, ἀναλαβών: οἱ γὰρ μνηστῆρες	περιεφρόνησαν	τῆς ἐξόδου εὐήθειαν ἐπικαλοῦντες τοῖς
[1, 2]	οὐράνια καὶ τὴν τούτων διακόσμησιν	ἐπενόησαν.	ὑπὲρ δὲ τοῦ μὴ διαφυγεῖν
[1, 11]	καὶ ὕβριν αὐτῶν τῆς ὥρας	ἐτράπησαν.	τοῦ δὲ Λώτου παραινοῦντος σωφρονεῖν
[1, 18]	φρέαρ ποιμένες ἐπιπεσόντες εἰς μάχην	ἐχώρησαν	κωλύοντες τὸ ἔργον, καὶ μὴ
[1, 6]	οὐδὲν ἔχομεν: Ἑβραῖοι γὰρ αὐτῶν	ἀνέστησαν	τὰς πόλεις ἐκ τοιαύτης αἰτίας
[1, 9]	τελοῦντες ὑπέμειναν, τῷ δὲ τρισκαιδεκάτῳ	ἀπέστησαν,	καὶ διαβαίνει στρατὸς Ἀσσυρίων ἐπ'
[1, 0]	αὐτὴν πόνον καὶ παρὰ δύναμιν	ὑπέστησαν:	εἰσὶ δ' οἵτινες ἐβιάσθησαν ὑπ'
[1, 0]	τὸν τελευταῖον ἄκοντες πρὸς Ῥωμαίους	κατέστησαν.	ἀλλ' ἐπειδὴ μείζων ἦν ἡ
[1, 13]	ἠσπάζοντό τε ἀλλήλους καὶ θύσαντες	ἀπενόστησαν	πρὸς τὴν Σάρραν καὶ διῆγον
[1, 16]	τῆς Κατούρας εἰς τὰς ἀποικίας	ἐξεληλύθεισαν.	~(Τελευτᾷ δὲ καὶ Ἅβραμος μετ'
[1, 1]	ἔπλασε γυναῖκα. καὶ ὁ Ἄδαμος	προσαχθεῖσαν	αὐτὴν ἐγνώρισεν ἐξ αὑτοῦ γενομένην.
[1, 4]	ἀπὸ τῶν ὑψηλῶν τόπων κατάβασιν	ἔπεισαν	θαρσήσαντας μιμητὰς αὐτῶν γενέσθαι. καὶ
[1, 4]	πεδίον, εἰς ὃ πρῶτον αὐτοὺς	κατῴκισαν,	καλεῖται Σεναάρ: τοῦ δὲ θεοῦ
[1, 3]	ἦσαν διατεταχότες. Μωυσῆς δὲ τὸν	Νισᾶν,	ὅς ἐστι Ξανθικός, μῆνα πρῶτον
[1, 0]	ἀλλὰ μόνα τὰ τοῦ νόμου	παρέδοσαν	οἱ πεμφθέντες ἐπὶ τὴν ἐξήγησιν
[1, 16]	αὐτάς ποτε, αἳ μηδ' ὕδατος	μετέδοσαν	λέγουσα, καὶ παρέχει αὐτῷ φιλοφρόνως.
[1, 19]	ἥλιος ὁρᾷ καὶ γῆν καὶ	θάλασσαν.	ἀλλὰ μήτε κίνδυνον ὑφορῶ μηδένα
[1, 6]	ὀρῶν γῆν κατέσχον, ὅσα πρὸς	θάλασσαν	αὐτῆς ἐτέτραπτο καταλαβόντες καὶ τὰ
[1, 1]	Τίγρις ἐπὶ τὴν Ἐρυθρὰν ἀπίασι	θάλασσαν:	καλεῖται δὲ ὁ μὲν Εὐφράτης
[1, 1]	γῆν ἀναχέας περὶ αὐτὴν τὴν	θάλασσαν:	κατ' αὐτὴν δὲ ταύτην τὴν
[1, 12]	Εὐφράτου καθήκουσαν πρὸς τὴν Ἐρυθρὰν	θάλασσαν	κατοικοῦσι Ναβατηνὴν τὴν χώραν ὀνομάσαντες.
[1, 15]	ὅσον ἐπὶ τὴν Ἐρυθρὰν καθήκει	θάλασσαν.	λέγεται δέ, ὡς οὗτος ὁ
[1, 3]	ἔζων, ἀλλ' ἑκατὸν εἴκοσιν, εἰς	θάλασσαν	τὴν ἤπειρον μετέβαλε. καὶ οἱ
[1, 13]	καὶ δύο μὲν ἡμέρας αὐτῷ	συνώδευσαν	οἱ οἰκέται, τῇ τρίτῃ δὲ
[1, 15]	ἀπὸ τοῦ ἐκείνου ὀνόματος Ἀφρικὰ	προσηγόρευσαν.	μαρτυρεῖ δέ μου τῷ λόγῳ
[1, 11]	ἑκατόν, οὐκέτι κατέσχον λανθάνοντες ἀλλ'	ἐμήνυσαν	ἑαυτοὺς ὄντας ἀγγέλους τοῦ θεοῦ,
[1, 10]	δὲ διὰ τῆς ἐρήμου προϊ	οῦσαν	αὐτὴν ἄγγελος θεῖος κελεύων πρὸς
[1, 10]	τῶν θεραπαινίδων Ἀγάρην ὄνομα γένος	οὖσαν	Αἰγυπτίαν ὡς ἐξ αὐτῆς παιδοποιησομένῳ.
[1, 12]	τὴν γυναῖκα, μὴ γὰρ ἀδελφὴν	οὖσαν	ἐπάγεσθαι νόμῳ δ' αὐτῷ συνοικοῦσαν,
[1, 12]	ὀρεχθῆναι τὴν ἀρχήν, εἰ γαμετὴν	οὖσαν	ἠπίστατο, ὡς ἀδελφὴν δὲ ἀγόμενον
[1, 12]	μὴ προσδοκῶσαν ἤδη τοκετοῦ πρεσβυτέραν	οὖσαν	τὸν υἱὸν οὕτως ἐκάλεσεν. αὐτὴ
[1, 10]	τρόπος τῆς θυσίας τοιοῦτος: δάμαλιν	τριετίζουσαν	καὶ αἶγα τριετίζουσαν καὶ κριὸν
[1, 10]	τοιοῦτος: δάμαλιν τριετίζουσαν καὶ αἶγα	τριετίζουσαν	καὶ κριὸν ὁμοίως τριετῆ καὶ
[1, 12]	τῇ ἀνάγκῃ χρωμένην. ὡς δ'	ἀπιοῦσαν	ἐπιλελοίπει τὰ ἀναγκαῖα, ἐν κακοῖς
[1, 12]	οὗτοι πᾶσαν τὴν ἀπ' Εὐφράτου	καθήκουσαν	πρὸς τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν κατοικοῦσι
[1, 4]	ἀπολαύοιεν τῶν καρπῶν, ὑπὸ ἀμαθίας	παρήκουσαν	τοῦ θεοῦ καὶ διὰ τοῦτο
[1, 12]	οὖσαν ἐπάγεσθαι νόμῳ δ' αὐτῷ	συνοικοῦσαν,	ἐπαγγέλλεταί τε παρέξειν αὑτὸν εὐμενῆ
[1, 11]	Λῶτος δὲ τοῦ θεοῦ τὴν	μέλλουσαν	ἀπώλειαν τῶν Σοδομιτῶν αὐτῷ φράσαντος
[1, 21]	γίνεται, ἐνθάδε Ῥαχήλαν ἐκ τοκετοῦ	θανοῦσαν	θάπτει μόνην τῶν συγγενῶν τῆς
[1, 10]	ἐπανιέναι: βίου γὰρ μείζονος τεύξεσθαι	σωφρονοῦσαν:	καὶ γὰρ νῦν εἰς τὴν
[1, 18]	μὴ περιίδῃς με διὰ τὴν	παροῦσαν	ἀσθένειαν, δι' ἣν καὶ μᾶλλόν
[1, 13]	τε κρείττονα ποιήσειε καὶ τὴν	παροῦσαν	εὐδαιμονίαν ἐκ τῆς αὐτοῦ σπουδῆς
[1, 10]	μὲν τοῦ θεοῦ καὶ προσωτέρω	χωροῦσαν	ἔλεγεν ἀπολεῖσθαι, νοστήσασαν δὲ αὐτὴν
[1, 10]	ἐν τούτοις εἶναι τοῖς κακοῖς:	παρακούουσαν	μὲν τοῦ θεοῦ καὶ προσωτέρω
[1, 19]	τε τοῦ κάλλους ὁρῶν οὕτως	ἔχουσαν,	ὡς ὀλίγαι τῶν τότε γυναικῶν
[1, 19]	ὑμᾶς καὶ τὴν προϋ π	άρχουσαν	ἡμῖν συγγένειαν ἀνανεωσόμενος. ἡ δὲ
[1, 21]	τῆς ἐν Νεβρῶνι τιμῆς οὐ	τυχοῦσαν.	πενθήσας δὲ μεγάλως τὸ ἐξ
[1, 5]	καὶ γῆν ἕκαστοι κατελάμβανον τὴν	ἐντυχοῦσαν	καὶ εἰς ἣν αὐτοὺς ἦγεν
[1, 22]	γὰρ Ῥεβέκκαν Ἰάκωβος οὐ κατέλαβε	ζῶσαν.	θνήσκει δὲ καὶ Ἴσακος οὐ
[1, 12]	φήσαντος αὐτὴν τοῦ θεοῦ μὴ	προσδοκῶσαν	ἤδη τοκετοῦ πρεσβυτέραν οὖσαν τὸν
[1, 3]	ἔπραττον: ἔνθεν ἑαυτοῖς τὸν θεὸν	ἐξεπολέμωσαν.	πολλοὶ γὰρ ἄγγελοι θεοῦ γυναιξὶ
[1, 3]	ἂν ἑκάστοις ᾖ φίλον, οὕτω	σκοπείτωσαν.	~(Οἱ δὲ Νώχου παῖδες τρεῖς
[1, 0]	τὴν ἀλήθειαν, (ταύτην δὲ τὴν	ἐνεστῶσαν	ἐγκεχείρισμαι πραγματείαν νομίζων ἅπασι φανεῖσθαι
[1, 22]	κειμένην: ἐκεῖ δὲ Ἴσακος τὴν	δίαιταν	εἶχε: καὶ βραχέα μὲν ἀλλήλοις
[1, 20]	Σάειραν: ἐνταῦθα γὰρ ἐποιεῖτο τὴν	δίαιταν	προσαγορεύσας τὸ χωρίον ἀπὸ τῆς
[1, 6]	Ἑβραίους ἀρχῆθεν ἐκάλουν: Ἕβερος δὲ	Ἰούκταν	καὶ Φάλεγον ἐγέννησεν: ἐκλήθη δὲ
[1, 6]	καὶ τὰ πλείω τῶν παρὰ	θάλατταν	Χέθη ὑπὸ Ἑβραίων ὀνομάζεται: μάρτυς
[1, 1]	καὶ ἰὸν ἐντίθησιν ὑπὸ τὴν	γλῶτταν	αὐτῷ πολέμιον ἀποδείξας ἀνθρώποις καὶ
[1, 19]	τινες εἴποιεν κατὰ τὴν Ἑλλήνων	γλῶτταν:	καὶ μετ' αὐτὸν Νεφθάλεις, μηχανητὸς
[1, 19]	ἑστίαν κατὰ τὴν τῶν Ἑλλήνων	γλῶτταν.	(Προϊ ὼν δὲ ἐπὶ τῆς
[1, 1]	ἐκλήθη: σημαίνει δὲ τοῦτο κατὰ	γλῶτταν	τὴν Ἑβραίων πυρρόν, ἐπειδήπερ ἀπὸ
[1, 20]	δὲ τοῦτο κατὰ τὴν Ἑβραίων	γλῶτταν	τὸν ἀντιστάτην ἀγγέλῳ θεοῦ. ταῦτα
[1, 1]	παρέξειν, τῶν δ' οὐκ ἀξιώσειν.	Εὔαν	δὲ τοκετοῖς καὶ ταῖς ἐξ
[1, 1]	μετοικίζει τὸν Ἄδαμον καὶ τὴν	Εὔαν	ἐκ τοῦ κήπου εἰς ἕτερον
[1, 6]	καταλιπὼν Λῶτον καὶ Σάρραν καὶ	Μελχὰν	θυγατέρας ἐν Χαλδαίοις ἀπέθανεν ἐν
[1, 6]	δείκνυται. γαμοῦσι δὲ τὰς ἀδελφιδὰς	Μελχὰν	μὲν Ναχώρης Σάρραν δὲ Ἅβραμος.
[1, 2]	ἀπὸ Ἀνώχου τοῦ πρεσβυτάτου παιδὸς	Ἄνωχαν	ἐκάλεσεν. Ἀνώχου δὲ Ἰαράδης υἱὸς
[1, 2]	ἑτέραν δὲ ἐκ λίθων ἀμφοτέραις	ἐνέγραψαν	τὰ εὑρημένα, ἵνα καὶ τῆς
[1, 4]	οἱ δὲ θεοὶ ἀνέμους ἐπιπέμψαντες	ἀνέτρεψαν	τὸν πύργον καὶ ἰδίαν ἑκάστῳ
[1, 10]	δὲ αὐτῶν καὶ διέφυγον ἀδόξως	ἀνέστρεψαν.	(Ἅβραμος δὲ τοὺς τῶν Σοδομιτῶν
[1, 0]	πολλοὺς δὲ χρησίμων μέγεθος πραγμάτων	ἐν	ἀγνοίᾳ κειμένων προύτρεψε τὴν περὶ
[1, 12]	μετῴκησεν εἰς Γέραρα τῆς Παλαιστίνης	ἐν	ἀδελφῆς ἐπαγόμενος σχήματι τὴν Σάρραν,
[1, 3]	δ' ὑπὸ Ἑβραίων: οὕτω γὰρ	ἐν	Αἰγύπτῳ τὸν ἐνιαυτὸν ἦσαν διατεταχότες.
[1, 10]	αἰτίαν δὲ τῆς περιτομῆς ἡμῶν	ἐν	ἄλλοις δηλώσω. πυθομένῳ δὲ Ἁβράμῳ
[1, 0]	ὁμιλήσας πράγμασι καὶ τύχαις πολυτρόποις,	ἐν	ἅπασι δὲ θαυμαστὴν φύσεως ἐπιδειξάμενος
[1, 1]	εὗρον ἀναγεγραμμένα. ἔχει δὲ οὕτως:	~(Ἐν	ἀρχῇ ἔκτισεν ὁ θεὸς τὸν
[1, 12]	αὐτοῦ χωρεῖν δυνάμενον, ὕδωρ τε	ἐν	ἀσκῷ καὶ ἄρτον φερομένην ἐκέλευεν
[1, 16]	ἔτι δὲ καὶ λῃστηρίων ὄντων	ἐν	αὐτῇ, ἃ διαφυγεῖν οὐκ ἐνῆν
[1, 15]	καὶ οἱ υἱωνοὶ αὐτοῦ κατοικήσαντες	ἐν	αὐτῇ τὴν γῆν ἀπὸ τοῦ
[1, 22]	γυναικὶ ἐν Νεβρῶνι μνημείου προγονικοῦ	ἐν	αὐτῇ τυγχάνοντος αὐτοῖς. ἐγένετο δὲ
[1, 11]	τῶν Σοδομιτῶν ἀγαθόν, εἰ γὰρ	ἐν	αὐτοῖς δέκα εἶεν συγχωρεῖν ἅπασι
[1, 0]	ἅτε δὴ πεντακισχιλίων ἐτῶν ἱστορίας	ἐν	αὐτοῖς ἐμπεριειλημμένης, καὶ παντοῖαι μέν
[1, 19]	ἐκτρυχώσειε χαλεποῖς, εἴκοσιν ἐτῶν ἀριθμὸν	ἐν	αὐτοῖς κατασχών. καὶ τὰ μὲν
[1, 1]	γεύσασθαι τοῦ φυτοῦ τῆς φρονήσεως	ἐν	αὐτῷ λέγων εἶναι τήν τε
[1, 0]	τοῖς Ἰουδαίοις γενόμενον καὶ τὰς	ἐν	αὐτῷ πράξεις καὶ τὸ τέλος
[1, 1]	ἡμέραις Μωυσῆς καὶ πάντα τὰ	ἐν	αὐτῷ φησὶ γενέσθαι, τῇ δὲ
[1, 21]	τινα δρῦν, ἀπάρας τε τοὐντεῦθεν	ἐν	Βαιθήλοις ἔθυεν, ὅπου τὸ ὄνειρον
[1, 6]	τριάκοντα γεγονὼς πρὸς τοῖς ἑκατόν:	ἐν	δὲ τοῖς αὐτοῖς ἔτεσι καὶ
[1, 16]	μέλλει ὁ γάμος οὗτος συντελεῖσθαι,	ἐν	ἐκείναις εὑρεθῆναι γνωρισθῆναι τε αὐτὴν
[1, 1]	κεφαλῆς φέρειν τὰς πληγάς, ὡς	ἐν	ἐκείνῃ τοῦ τε κακοῦ τοῦ
[1, 16]	παρέχει αὐτῷ φιλοφρόνως. ὁ δὲ	ἐν	ἐλπίδι μὲν τῶν ὅλων γενόμενος,
[1, 6]	εἰς χρῆσιν ὁ οἶνος, θύσας	ἐν	εὐωχίαις ἦν. μεθυσθεὶς δὲ εἰς
[1, 7]	κελεύσαντος εἰς τὴν Χαναναίαν μετελθεῖν,	ἐν	ᾗ κατῴκησε καὶ τοῖς ἀπογόνοις
[1, 8]	αὐτοῖς στασιαζόντων περὶ τῆς χώρας	ἐν	ᾗ νέμοιεν: τὴν ἐκλογὴν μέντοι
[1, 12]	δ' ἀπιοῦσαν ἐπιλελοίπει τὰ ἀναγκαῖα,	ἐν	κακοῖς ἦν, ὕδατος δὲ σπανίζοντος
[1, 1]	κῆπος ὑπὸ ἑνὸς ποταμοῦ πᾶσαν	ἐν	κύκλῳ τὴν γῆν περιρρέοντος, ὃς
[1, 6]	μου τῷ λόγῳ μία τῶν	ἐν	Κύπρῳ πόλεων ἰσχύσασα τὴν προσηγορίαν
[1, 6]	καὶ Λαβίμου τοῦ μόνου κατοικήσαντος	ἐν	Λιβύῃ καὶ ὧδε τὴν χώραν
[1, 0]	ἄσκησιν ἀρετῆς πόσους τε πολέμους	ἐν	μακροῖς πολεμήσαντες χρόνοις εἰς τὸν
[1, 3]	ἔτος ἤδη Νώχου τῆς ἀρχῆς,	ἐν	μηνὶ δευτέρῳ Δίῳ μὲν ὑπὸ
[1, 13]	Ἅβραμος δὲ τὴν ἰδίαν εὐδαιμονίαν	ἐν	μόνῳ τῷ τὸν υἱὸν ἀπαθῆ
[1, 17]	πρὸς τοῖς ἑκατὸν καὶ θάπτεται	ἐν	Νεβρῶνι μετὰ τῆς γυναικὸς Σάρρας
[1, 22]	τῶν παίδων σὺν τῇ γυναικὶ	ἐν	Νεβρῶνι μνημείου προγονικοῦ ἐν αὐτῇ
[1, 14]	τοῖς ἑκατόν. θάπτουσι δ' αὐτὴν	ἐν	Νεβρῶνι συγχωρούντων μὲν τῶν Χαναναίων
[1, 21]	θάπτει μόνην τῶν συγγενῶν τῆς	ἐν	Νεβρῶνι τιμῆς οὐ τυχοῦσαν. πενθήσας
[1, 10]	τετρακόσια γενησομένους κατὰ τὴν Αἴγυπτον:	ἐν	οἷς κακοπαθήσαντας περιέσεσθαι τῶν ἐχθρῶν
[1, 10]	προσαγορεύεται πηγή, καὶ φθάσας πρὶν	ἐν	ὅπλοις γενέσθαι τοὺς μὲν ἐν
[1, 18]	τὸ κυνηγέσιον καὶ δύναμιν σώματος	ἐν	ὅπλοις καὶ πᾶσιν ἔργοις εὐδοκιμήσειν
[1, 6]	Μελχὰν θυγατέρας ἐν Χαλδαίοις ἀπέθανεν	ἐν	πόλει Οὐρῆ λεγομένῃ τῶν Χαλδαίων,
[1, 21]	Ῥαχήλης κλαπέντας, καὶ αὐτοὺς ἔκρυψεν	ἐν	Σικίμοις εἰς γῆν ὑπό τινα
[1, 6]	τὰς πόλεις ἐκ τοιαύτης αἰτίας	ἐν	συμφορᾷ γενομένας: (Νῶχος μετὰ τὴν
[1, 0]	τὰ μὲν οὖν ἀκριβῆ τῶν	ἐν	ταῖς ἀναγραφαῖς προϊ ὼν ὁ
[1, 0]	κατασκευῆς εἶπε Μωυσῆς: ταῦτα δ'	ἐν	ταῖς ἱεραῖς βίβλοις εὗρον ἀναγεγραμμένα.
[1, 6]	Σειναίου Σαμαραίου, πλὴν τῶν ὀνομάτων	ἐν	ταῖς ἱεραῖς βίβλοις οὐδὲν ἔχομεν:
[1, 3]	ἑξηκονταδύο. ἀναγέγραπται δὲ ὁ χρόνος	ἐν	ταῖς ἱεραῖς βίβλοις σημειουμένων μετὰ
[1, 10]	ἐν ὅπλοις γενέσθαι τοὺς μὲν	ἐν	ταῖς κοίταις ὄντας ἀπέκτεινε μηδ'
[1, 8]	ἀπέφαινε. θαυμασθεὶς οὖν ὑπ' αὐτῶν	ἐν	ταῖς συνουσίαις ὡς συνετώτατος καὶ
[1, 1]	ἄρρεν τε καὶ θῆλυ ποιήσας:	ἐν	ταύτῃ δὲ καὶ τὸν ἄνθρωπον
[1, 3]	λέγεται δὲ καὶ τοῦ πλοίου	ἐν	τῇ Ἀρμενίᾳ πρὸς τῷ ὄρει
[1, 6]	ὑπὸ ἑαυτῶν τε καὶ τῶν	ἐν	τῇ Ἀσίᾳ πάντων Χουσαῖοι καλοῦνται.
[1, 4]	τοῦ πεδίου τοῦ λεγομένου Σεναὰρ	ἐν	τῇ Βαβυλωνίᾳ χώρᾳ μνημονεύει Ἑστιαῖος
[1, 7]	δὲ Ἁβράμου ἔτι καὶ νῦν	ἐν	τῇ Δαμασκηνῇ τὸ ὄνομα δοξάζεται
[1, 3]	καὶ Νικόλαος δὲ ὁ Δαμασκηνὸς	ἐν	τῇ ἐνενηκοστῇ καὶ ἕκτῃ βίβλῳ
[1, 6]	ἐπιχωρίους. ἔστι δὲ καὶ ποταμὸς	ἐν	τῇ Μαύρων χώρᾳ τοῦτο ἔχων
[1, 8]	ὑπ' ἐκείνου καταλελειμμένην ὑπώρειαν ᾤκει	ἐν	τῇ Ναβρῶ πόλει: παλαιοτέρα δέ
[1, 0]	τῆς ὅλης πραγματείας. Τάδε ἔνεστιν	ἐν	τῇ πρώτῃ τῶν Ἰωσήπου ἱστοριῶν
[1, 7]	κατέλιπε. Νικόλαος δὲ ὁ Δαμασκηνὸς	ἐν	τῇ τετάρτῃ τῶν ἱστοριῶν λέγει
[1, 6]	ὃς καὶ πόλιν ἐπώνυμον ἔκτισεν	ἐν	τῇ Φοινίκῃ, Σιδὼν δ' ὑφ'
[1, 6]	θεός. καὶ περὶ μὲν τούτων	ἐν	τοῖς ἑξῆς ἐροῦμεν. (Σημᾷ δὲ
[1, 6]	δὲ καὶ Θεοβήλους Θεόβηλος, οἵτινες	ἐν	τοῖς νῦν Ἴβηρες καλοῦνται. καὶ
[1, 6]	Μήσας δὲ Μησαναίους, Σπασίνου Χάραξ	ἐν	τοῖς νῦν καλεῖται. Ἀρφαξάδου δὲ
[1, 19]	εἰς τὴν Χαρράν, καὶ ποιμένας	ἐν	τοῖς προαστείοις καταλαβὼν καὶ παῖδας
[1, 16]	πόλιν ἀφικνεῖται Κάρραν καὶ γενόμενος	ἐν	τοῖς προαστείοις παρθένοις ἐντυγχάνει πλείοσιν
[1, 5]	τούτου καταστάντες αἴτιοι: ἰσχύσαντες γὰρ	ἐν	τοῖς ὕστερον ἰδίαν ἐποιήσαντο καὶ
[1, 19]	τοῖς νῦν καὶ πολὺ πλέον	ἐν	τοῖς ὕστερον. (Ταῦτα μὲν οὖν
[1, 1]	ἀνατολὴν καταφυτεῦσαι παντοίῳ τεθηλότα φυτῷ:	ἐν	τούτοις δ' εἶναι καὶ τῆς
[1, 10]	δέσποιναν ἀγνώμονα καὶ αὐθάδη γενομένην	ἐν	τούτοις εἶναι τοῖς κακοῖς: παρακούουσαν
[1, 4]	ὀρῶν εἰς τὰ πεδία τὴν	ἐν	τούτοις οἴκησιν ἐποιήσαντο, καὶ τοὺς
[1, 3]	ἔχει καὶ φοράν, χωρὶς αἵματος:	ἐν	τούτῳ γάρ ἐστιν ἡ ψυχή.
[1, 12]	Ἁβράμῳ γενόμενος ἐκ τῆς παλλακῆς	ἐν	τούτῳ περιτέμνεται τῷ χρόνῳ: περὶ
[1, 3]	λεγόμενα τῷ μηδένα νῦν τοσοῦτον	ἐν	τῷ βίῳ παρατείνειν χρόνον τεκμαιρόμενος
[1, 0]	μαθὼν ἐβιάσθην ἐκδιηγήσασθαι διὰ τοὺς	ἐν	τῷ γράφειν λυμαινομένους τὴν ἀλήθειαν,
[1, 6]	ἔσχεν: Ἀρουκαῖος δὲ Ἄρκην τὴν	ἐν	τῷ Λιβάνῳ. τῶν δὲ ἄλλων
[1, 13]	ἦν αὐτῷ τὸ ὄρος, καταλιπὼν	ἐν	τῷ πεδίῳ τοὺς συνόντας μετὰ
[1, 10]	ἐπιδείξας ὅτι τὸ νικᾶν οὐκ	ἐν	τῷ πλήθει καὶ τῇ πολυχειρίᾳ
[1, 6]	καὶ Σάρραν καὶ Μελχὰν θυγατέρας	ἐν	Χαλδαίοις ἀπέθανεν ἐν πόλει Οὐρῆ
[1, 18]	καὶ Ἀλιβάμην τὴν Εὐσεβεῶνος δυναστευόντων	ἐν	Χαναναίοις ἀνδρῶν θυγατέρας, ἑαυτὸν ποιήσας
[1, 22]	δ' ἐντεῦθεν ἐπὶ Νεβρῶνα πόλιν	ἐν	Χαναναίοις κειμένην: ἐκεῖ δὲ Ἴσακος
[1, 4]	ἀσυνέτους εἶναι. ὁ δὲ τόπος	ἐν	ᾧ τὸν πύργον ᾠκοδόμησαν νῦν
[1, 19]	ποιουμένου τῶν σοὶ πραχθησομένων πρόνοιαν	ἔν	τε τοῖς νῦν καὶ πολὺ
[1, 6]	ὁ τοιοῦτος αὐτῶν τύπος, ἀλλ'	ἕν	τε αὐτῶν σχῆμα καὶ τελευτὴ
[1, 2]	ἐπὶ νουθεσίᾳ δὲ τὴν κόλασιν	ἔλαβεν,	ἀλλ' ἐπ' αὐξήσει τῆς κακίας,
[1, 2]	νεκρὸν αὐτοῦ ποιήσας ἀφανῆ λήσειν	ὑπέλαβεν.	ὁ δὲ θεὸς συνεὶς τὸ
[1, 19]	διελθούσης ἄλλης ἑπταετίας τὴν Ῥαχήλαν	παρέλαβεν.	(Ἦσαν δ' ἑκατέραις θεραπαινίδες τοῦ
[1, 18]	τὸ ἐκείνοις κεχαρισμένον τὴν Βασεμάθην	παρέλαβεν	μάλιστα περὶ αὐτὴν σπουδάσας. ~(Ἰάκωβος
[1, 19]	παρθένους ὑπέρ τινος ἱδρυμένους φρέατος	συνδιέτριβεν	αὐτοῖς χρῄζων ποτοῦ εἴς τε
[1, 13]	θεὸς εἰπὼν κριὸν ἐκ τἀφανοῦς	παρήγαγεν	αὐτοῖς εἰς τὴν ἱερουργίαν. οἱ
[1, 12]	τὴν συγγένειαν τῆς γυναικὸς ἐψεῦσθαι	ἔλεγεν,	ἀδελφοῦ γὰρ αὐτὴν εἶναι παῖδα,
[1, 10]	τοῦ θεοῦ καὶ προσωτέρω χωροῦσαν	ἔλεγεν	ἀπολεῖσθαι, νοστήσασαν δὲ αὐτὴν ὀπίσω
[1, 19]	τοῖς ἐπὶ τῆς οἰκίας ἅπασιν	ἔλεγεν	ἐπὶ τῇ μνήμῃ τῆς μητρὸς
[1, 2]	καὶ τῶν ὑπ' αὐτοῦ πραττομένων	ἔλεγεν.	ὁ δὲ θεὸς τοὐντεῦθεν ἤλεγχεν
[1, 13]	παρόντος, τὸν θεὸν αὐτοῖς παρέξειν	ἔλεγεν	ὄντα ἱκανὸν καὶ τῶν οὐκ
[1, 13]	σφαγὴν αὐτῷ προστάξαι τοῦ παιδὸς	ἔλεγεν,	οὐδὲ οὗ πατέρα ἐποίησεν αὐτὸς
[1, 16]	μητρὸς καὶ τἀδελφοῦ φιλανθρωπίαν αὐτῆς	ἔλεγεν,	ὡς οὐ δυσχερανοῦσιν, ἐκ τῆς
[1, 16]	πρότερον τἀδελφῷ συγχωροῦντος ἄξειν αὐτὸν	ἔλεγεν.	(Ὡς οὖν τούτου γενομένου παρῆγε
[1, 20]	ἀντιστάτην ἀγγέλῳ θεοῦ. ταῦτα μέντοι	προύλεγεν	Ἰακώβου δεηθέντος: αἰσθόμενος γὰρ ἄγγελον
[1, 18]	Ἰάκωβον τὰς εὐχὰς ἀνηλωκέναι πένθος	ἦγεν	ἐπὶ τῇ διαμαρτίᾳ. καὶ αὐτοῦ
[1, 5]	ἐντυχοῦσαν καὶ εἰς ἣν αὐτοὺς	ἦγεν	ὁ θεός, ὡς πληρωθῆναι πᾶσαν
[1, 11]	ἐρημίας καὶ τροφῆς ἀπορίας ταλαιπώρως	διῆγεν.	(Αἱ δὲ παρθένοι πᾶν ἠφανίσθαι
[1, 10]	αὐτὸς ἐνενηκοστὸν πρὸς τοῖς ἐννέα	διῆγεν.	~(Ὑπὸ δὴ τοῦτον τὸν καιρὸν
[1, 19]	πλέον αὐτὸν βραδύνοντα. (Ταῦτ' εἰποῦσα	παρῆγεν	αὐτὸν πρὸς τὸν Λάβανον, καὶ
[1, 12]	αὐτῆς Ἀγάρης τὸ μὲν πρῶτον	ἔστεργεν	οὐδὲν ἀπολείπουσα τῆς πρὸς ἴδιον
[1, 16]	πόνου τοῖς δεομένοις ἐπαρκεῖν οὐκ	ἔφυγεν,	ἐπυνθάνετό τε τίνων εἴη γονέων
[1, 19]	καὶ ταῦτα μὲν ὑπὲρ τοῦ	μηδὲν	ἀδικεῖν αὐτὸς ἔλεγε, προσενεκάλει δὲ
[1, 12]	ὑπολαβεῖν. ὅσα τε ἐπὶ τῷ	μηδὲν	αἴτιος τῆς νόσου γεγονέναι προθυμηθῆναι
[1, 1]	ἧς γενομένης αὐτοῖς μακάριον καὶ	μηδὲν	ἀπολείποντα τοῦ θείου διάξειν βίον.
[1, 2]	τοιαύτης αἰτίας, ἀλλ' ἕνεκα τοῦ	μηδὲν	αὐτῷ ἐκ θηρίων γενέσθαι δεινὸν
[1, 19]	καὶ τὰς θυγατέρας ἠρεμεῖν καὶ	μηδὲν	εἰς αὐτοὺς ὑπὸ θυμοῦ τολμᾶν,
[1, 12]	Ἅβραμον συμβουλευσάντων τῶν φίλων καὶ	μηδὲν	ἔτι περὶ τῆς γυναικὸς αὐτὸν
[1, 3]	τῆς πρώτης μένειν εὐταξίας καὶ	μηδὲν	ἔτι τοιοῦτον ἐπενεγκεῖν πάθος, ὑφ'
[1, 0]	μὴ πάτριον ἦν ἡμῖν τὸ	μηδὲν	ἔχειν τῶν καλῶν ἀπόρρητον. κἀμαυτῷ
[1, 8]	περὶ τῶν ἰδίων κενοὺς καὶ	μηδὲν	ἔχοντας ἀληθὲς ἀπέφαινε. θαυμασθεὶς οὖν
[1, 12]	αὐτὸν ἀπεγνωκότων ὑπνώσας ὄναρ ὁρᾷ	μηδὲν	ὑβρίζειν τὴν τοῦ ξένου γυναῖκα,
[1, 18]	Ἡσαῦς εἶναί μοι δοκεῖς. καὶ	μηδὲν	ὑπολαβὼν κακοῦργον δειπνήσας τρέπεται πρὸς
[1, 2]	τοῦτον ἀπόληται τὸν τρόπον, ἐκέλευε	μηδὲν	ὑφορᾶσθαι σκυθρωπὸν ἀπὸ τοιαύτης αἰτίας,
[1, 1]	ταύτην καὶ περιίσταται. τοῦ δὲ	μηδὲν	φθεγγομένου διὰ τὸ συγγινώσκειν ἑαυτῷ
[1, 0]	τῶν γραφησομένων εἰς ἀρετῆς λόγον	οὐδὲν	ἀποβήσεσθαι τοῖς λαβοῦσιν, εἰ μὴ
[1, 4]	θεῷ, καὶ τὸν πύργον ᾠκοδόμουν	οὐδὲν	ἀπολείποντες σπουδῆς οὐδὲ πρὸς τὸ
[1, 12]	Ἀγάρης τὸ μὲν πρῶτον ἔστεργεν	οὐδὲν	ἀπολείπουσα τῆς πρὸς ἴδιον υἱὸν
[1, 1]	τιμωρίᾳ, τὴν γῆν οὐκέτι μὲν	οὐδὲν	αὐτοῖς ἀναδώσειν αὐτομάτως εἰπών, πονοῦσι
[1, 19]	ἑπταετίαν. πείθεται δ' ὁ Ἰάκωβος,	οὐδὲν	γὰρ ἕτερον αὐτῷ ποιεῖν ὁ
[1, 10]	περιστερὰν κελεύσαντος διεῖλε, τῶν ὀρνέων	οὐδὲν	διελών. εἶτα πρὶν στῆναι τὸν
[1, 6]	Χάμου παίδων γενομένων Χουσαῖον μὲν	οὐδὲν	ἔβλαψεν ὁ χρόνος: Αἰθίοπες γὰρ
[1, 19]	μείζονος νενικημένον. τοῦτο μέντοι γ'	οὐδὲν	ἐμποδίζειν πρὸς τὸν Ῥαχήλας γάμον,
[1, 6]	ὀνομάτων ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις	οὐδὲν	ἔχομεν: Ἑβραῖοι γὰρ αὐτῶν ἀνέστησαν
[1, 6]	καὶ Χεφθώμου πέρα τῶν ὀνομάτων	οὐδὲν	ἴσμεν: ὁ γὰρ Αἰθιοπικὸς πόλεμος,
[1, 0]	παρακαλῶ: φανεῖται γὰρ σκοπουμένοις οὕτως	οὐδὲν	οὔτ' ἄλογον αὐτοῖς οὔτε πρὸς
[1, 18]	μὴ τῆς προτέρας αὐτῷ φιλίας	οὐδὲν	ὄφελος γένηται πρὸς ἄμυναν ὧν
[1, 20]	τὸν ἀδελφὸν ἐγγὺς αὐτῷ γενόμενον	οὐδὲν	περὶ αὐτοῦ δόλιον φρονοῦντα. καὶ
[1, 19]	τῶν γάμων. νυκτὸς δ' ἐπιγενομένης	οὐδὲν	προῃσθημένῳ τῷ Ἰακώβῳ παρακατακλίνει τὴν
[1, 0]	ταύτης ποιήσειν τῆς πραγματείας ἐπηγγειλάμην	οὐδὲν	προσθεὶς οὐδ' αὖ παραλιπών. (Ἐπειδὴ
[1, 1]	καὶ ταῖς ἐξ ὠδίνων ἀλγηδόσιν	ἐκόλαζεν,	ὅτι τὸν Ἄδαμον οἷς αὐτὴν
[1, 19]	τότε μέν, ἑσπέρα γὰρ ἦν,	ἡσύχαζεν:	ὄναρ δὲ ὁ θεὸς ἐπιστὰς
[1, 19]	γάμους καὶ ἅ τις ἂν	ἔπαθεν	ἐχθρὸς ἔφυγε. καὶ γὰρ σφόδρα
[1, 18]	ὄφελος γένηται πρὸς ἄμυναν ὧν	ἔπαθεν	Ἰσάκου τραπέντος φιλίαν ἄνωθεν ποιεῖται
[1, 1]	εὐθὺς φυτά τε καὶ σπέρματα	γῆθεν	ἀνέτειλε. τῇ τετάρτῃ δὲ διακοσμεῖ
[1, 19]	ὄψιν ὁρᾷ παραστᾶσαν αὐτῷ: κλίμακα	γῆθεν	ἔδοξεν ἐφικνουμένην τοῦ οὐρανοῦ βλέπειν
[1, 6]	ἀφ' οὗ τοὺς Ἰουδαίους Ἑβραίους	ἀρχῆθεν	ἐκάλουν: Ἕβερος δὲ Ἰούκταν καὶ
[1, 3]	καὶ τοῖς βουλεύμασιν ἀηδῶς ἔχων	ἔπειθεν	ἐπὶ τὸ κρεῖττον τὴν διάνοιαν
[1, 0]	ὑπακούοντας, ῥᾳδίως ἤδη περὶ πάντων	ἔπειθεν.	οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι νομοθέται
[1, 4]	δὲ καὶ κατὰ χεῖρα γενναῖος:	ἔπειθεν	οὖν αὐτοὺς μὴ τῷ θεῷ
[1, 12]	δυνάμενον τοῦ πατρὸς αὐτοῖς ἀποθανόντος.	ἔπειθεν	οὖν τὸν Ἅβραμον εἰς ἀποικίαν
[1, 21]	Δεῖνα, θυγάτηρ ἦν Ἰακώβου μόνη,	παρῆλθεν	εἰς τὴν πόλιν ὀψομένη τὸν
[1, 2]	πάντας ὑπερβαλὼν τὰ πολεμικὰ διαπρεπῶς	μετῆλθεν	ἐκ τούτων καὶ τὰ πρὸς
[1, 3]	τότ' ἐπιδεικνύμενοι δι' ὧν ἔπραττον:	ἔνθεν	ἑαυτοῖς τὸν θεὸν ἐξεπολέμωσαν. πολλοὶ
[1, 2]	ἐπίνοιαν ἀνθρώπου πλεονέκτου βίᾳ πεφυκόσιν.	ἔνθεν	ὁ Κάις παροξυνθεὶς ἐπὶ τῷ
[1, 19]	στήλην ἀνέθεσαν κατὰ βωμοῦ σχῆμα,	ὅθεν	Γαλάδην λέγεται βουνός, ἀφ' οὗ
[1, 21]	τὰς ἔτι νῦν Σκηνὰς λεγομένας,	ὅθεν	εἰς Σίκιμον παρῆν: Χαναναίων δ'
[1, 8]	γὰρ ταῦτ' ἐφοίτησεν εἰς Αἴγυπτον,	ὅθεν	ἦλθε καὶ εἰς τοὺς Ἕλληνας.
[1, 1]	λαβεῖν ἀπὸ τῶν ἔργων ἐκεχειρίαν,	ὅθεν	καὶ ἡμεῖς σχολὴν ἀπὸ τῶν
[1, 6]	χώρᾳ τοῦτο ἔχων τὸ ὄνομα,	ὅθεν	καὶ τοὺς πλείστους τῶν Ἑλληνικῶν
[1, 3]	τριακοσίοις ἀνεχώρησε πρὸς τὸ θεῖον,	ὅθεν	οὐδὲ τελευτὴν αὐτοῦ ἀναγεγράφασι. Μαθουσάλας
[1, 3]	καρτερὰ καὶ τὸν ὄροφον, ὡς	μηδαμόθεν	ἐπικλύζεσθαι μηδ' ἡττᾶσθαι τῆς τοῦ
[1, 19]	αὐτόν, τίς τε ὢν καὶ	πόθεν	ἥκοι πρὸς αὐτοὺς καὶ ὑπὸ
[1, 0]	μή τινες τῶν ἀναγνωσομένων διαπορῶσι,	πόθεν	ἡμῖν ὁ λόγος περὶ νόμων
[1, 4]	Ἰαφθᾶς καὶ Χαμᾶς ἔτεσιν ἑκατὸν	ἔμπροσθεν	τῆς ἐπομβρίας γεγονότες, πρῶτοι κατελθόντες
[1, 6]	τοῖς συνιέναι δυναμένοις οὕτως ποτὲ	προσαγορευθὲν	πᾶν τὸ ἔθνος. Θείρης δὲ
[1, 21]	χωρῶν πρότερον ἐπὶ τῆς Μεσοποταμίας.	(Ἐντεῦθεν	δὲ προϊ ὼν ἐπεὶ κατὰ
[1, 22]	ὀνόματα πάντων προεῖπον. ~(Παρῆν δ'	ἐντεῦθεν	ἐπὶ Νεβρῶνα πόλιν ἐν Χαναναίοις
[1, 8]	καὶ τὴν ἐπ' αὐτῇ δόξαν	ἐντεῦθεν	ἐπιφανεστέραν συνέβη γενέσθαι. (Τῶν γὰρ
[1, 5]	ἐλθεῖν. ~(Σκίδνανται δὴ τὸ λοιπὸν	ἐντεῦθεν	ὑπὸ τῆς ἀλλογλωσσίας τὰς ἀποικίας
[1, 21]	ὑπό τινα δρῦν, ἀπάρας τε	τοὐντεῦθεν	ἐν Βαιθήλοις ἔθυεν, ὅπου τὸ
[1, 2]	πραττομένων ἔλεγεν. ὁ δὲ θεὸς	τοὐντεῦθεν	ἤλεγχεν ἤδη τὸν Κάιν φονέα
[1, 2]	δὲ ὁ δεύτερος, σημαίνει δὲ	οὐθὲν	τοῦτο: γίνονται δὲ αὐτοῖς καὶ
[1, 1]	κρυπτομένης σκότει, πνεύματος δ' αὐτὴν	ἄνωθεν	ἐπιθέοντος, γενέσθαι φῶς ἐκέλευσεν ὁ
[1, 18]	ὧν ἔπαθεν Ἰσάκου τραπέντος φιλίαν	ἄνωθεν	ποιεῖται πρὸς αὐτὸν ἕνα τῶν
[1, 8]	καὶ ποταμὸν Ἰορδάνην εἶχεν οὐκ	ἄπωθεν	τῆς Σοδομιτῶν πόλεως, ἣ τότε
[1, 20]	αὐτὴν μετὰ τῶν θεραπαινίδων, ἵνα	πόρρωθεν	ἀφορῷεν τὰ ἔργα τῶν ἀνδρῶν
[1, 20]	διαβεβηκότων Ἰάκωβος ὑπολελειμμένος φαντάσματι συντυχὼν	διεπάλαιεν	ἐκείνου προκατάρχοντος τῆς μάχης ἐκράτει
[1, 3]	εἰ μὴ πρὸς τὸ παντελὲς	εἶεν	σεσωσμένοι, τηρηθεῖεν δ' ἑτέρῳ κατακλυσμῷ,
[1, 11]	εἰ γὰρ ἐν αὐτοῖς δέκα	εἶεν	συγχωρεῖν ἅπασι τὴν ἐπὶ τοῖς
[1, 3]	πρὸς τὸ παντελὲς εἶεν σεσωσμένοι,	τηρηθεῖεν	δ' ἑτέρῳ κατακλυσμῷ, τοῦ μὲν
[1, 20]	ἆσσον ἐκέλευσεν ἀκολουθεῖν, ὅπως εἰ	βιασθεῖεν	οἱ προπεμφθέντες ἐπιθεμένου τοῦ ἀδελφοῦ,
[1, 4]	μηδ' ὑπὸ τῶν πρώτων ἀπολωλότων	σωφρονισθεῖεν,	εἰς στάσιν δὲ αὐτοὺς ἐνέβαλεν
[1, 19]	αὐτὴν Ἰακώβου, ἵνα δ' εἰ	καταληφθεῖεν	ὑπὸ τοῦ πατρὸς αὐτῆς διωχθέντες
[1, 0]	εἰ μὴ πρὸ παντὸς ἄλλου	διδαχθεῖεν,	ὅτι πάντων πατήρ τε καὶ
[1, 19]	τῆς ἀνάγκης, ὑφ' ἧς ταῦτα	πράξειεν:	οὐ γὰρ κατὰ κακουργίαν αὐτῷ
[1, 7]	τοῖς ἀκροωμένοις περί τε ὧν	εἰκάσειεν	οὐ διαμαρτάνων. διὰ τοῦτο καὶ
[1, 19]	υἱὸς Γάδας, τυχαῖον ἄν τις	καλέσειεν	αὐτόν, καὶ μετ' αὐτὸν Ἄσηρος,
[1, 20]	τῶν ἀνδρῶν μαχομένων, εἰ τοῦτο	θελήσειεν	Ἡσαῦς, προσεκύνει δ' αὐτὸς τὸν
[1, 19]	εἰ καταφρονήσας αὐτοῦ τῆς ὀλιγότητος	χωρήσειεν	αὐτῷ διὰ μάχης. Λάβανος δὲ
[1, 19]	μειζόνως ἢ ὡς τῷ λόγῳ	δηλώσειεν	ἔλεγε, τὴν δ' αἰτίαν δι'
[1, 8]	τῶν ἱερέων ἀκροατὴς ἐσόμενος ὧν	λέγοιεν	περὶ θεῶν: ἢ γὰρ κρείσσοσιν
[1, 4]	πολυανθρωπίαν στέλλειν ἀποικίας, ἵνα μὴ	στασιάζοιεν	πρὸς ἀλλήλους, ἀλλὰ γῆν πολλὴν
[1, 20]	αὑτῷ κρατήσας τῶν ἐχθρῶν εἰ	θέλοιεν	ἀδικεῖν. νείμας οὖν τοὺς σὺν
[1, 4]	εἰ χρώμενοι τῇ αὐτοῦ δυνάμει	διατελοῖεν,	ἀμυνεῖσθαί τε τὸν θεὸν πάλιν
[1, 13]	κατασκευάζοντος καὶ πυθομένου, τί καὶ	μέλλοιεν	θύειν ἱερείου μὴ παρόντος, τὸν
[1, 8]	περὶ τῆς χώρας ἐν ᾗ	νέμοιεν:	τὴν ἐκλογὴν μέντοι καὶ τὴν
[1, 19]	αὐτῆς Δάν, θεόκριτον ἄν τινες	εἴποιεν	κατὰ τὴν Ἑλλήνων γλῶτταν: καὶ
[1, 4]	ἀλλὰ γῆν πολλὴν γεωργοῦντες ἀφθονίας	ἀπολαύοιεν	τῶν καρπῶν, ὑπὸ ἀμαθίας παρήκουσαν
[1, 3]	καὶ πόλεις ἀναστήσαντες εὐδαιμόνως ζῆν	ἔχοιεν	καὶ μηδενὸς ὧν καὶ πρὸ
[1, 19]	τῶν γυναικῶν οὖν ἀπεπειρᾶτο, πῶς	ἔχοιεν	πρὸς τὴν ἀποδημίαν, τῶν δ'
[1, 20]	προπεμφθέντες ἐπιθεμένου τοῦ ἀδελφοῦ, καταφυγὴν	ἔχοιεν	τοὺς ἑπομένους. καὶ τοῦτον διατάξας
[1, 2]	τῆς γεωργίας καὶ φυτῶν καρποὺς	ἐπήνεγκεν,	Ἄβελος δὲ γάλα καὶ τὰ
[1, 10]	πλήθει καὶ τῇ πολυχειρίᾳ κεῖσθαι	συμβέβηκεν,	ἀλλὰ προθυμία τῶν μαχομένων καὶ
[1, 19]	γαμεταῖς πρὸς τοὺς συνοικοῦντας εἶναι	συμβέβηκεν:	ἕπονται τοίνυν οὐχ ὡς ἐμοὶ
[1, 1]	τῆς γῆς λαβών, καὶ πνεῦμα	ἐνῆκεν	αὐτῷ καὶ ψυχήν. ὁ δ'
[1, 0]	τὴν ἀναγραφὴν ἐπὶ τοσοῦτον φυσιολογίας	κεκοινώνηκεν.	ἰστέον οὖν, ὅτι πάντων ἐκεῖνος
[1, 19]	κάμνειν ἐπὶ τοῖς παροῦσιν οὐ	προσῆκεν,	ἀλλ' ἐλπίζειν τὰ κρείττονα: καὶ
[1, 12]	αὐτοῦ περὶ τὴν σωτηρίαν, ἑτοίμως	ἔφασκεν	ἔχειν παρ' αὐτῷ μένειν. καὶ
[1, 16]	πολυτελῆ πιστεύειν αὐτὸν οὐκ ἀσφαλεστέροις	ἔφασκεν	ἢ τούτοις, οἷς αὐτὸς ἐπειράθη.
[1, 13]	τινὶ τῶν παθῶν, ἃ συμπίπτειν	πέφυκεν	ἀνθρώποις, ἀπαλλαγῆναι τοῦ βίου, μετ'
[1, 3]	καὶ ἑκατόν, ᾧ τὴν ἀρχὴν	παρέδωκεν	αὐτὸς αὐτὴν κατασχὼν ἐννέα καὶ
[1, 1]	ὄφις ἐξηπάτησε τούτοις παρακρουσαμένη συμφοραῖς	περιέβαλεν.	ἀφείλετο δὲ καὶ τὸν ὄφιν
[1, 4]	σωφρονισθεῖεν, εἰς στάσιν δὲ αὐτοὺς	ἐνέβαλεν	ἀλλογλώσσους ἀπεργασάμενος καὶ ὑπὸ πολυφωνίας
[1, 11]	μὴ ποιεῖν εἰς στήλην ἁλῶν	μετέβαλεν:	ἱστόρησα δ' αὐτήν, ἔτι γὰρ
[1, 5]	κειμένας προσηγορίας, ἔνια δὲ καὶ	μετέβαλεν,	οἱ δὲ καὶ πρὸς τὸ
[1, 10]	ἐνενηκοστὸν παρελθόντι ἐπιφανεὶς ὁ θεὸς	ἀπήγγειλεν,	ὡς παῖς αὐτῷ ἐκ Σάρρας
[1, 16]	ἣν τῷ παιδὶ Ἅβραμος μνηστευσόμενον	ἐξαπέστειλεν,	εἰ κατὰ νοῦν τὸν αὐτοῦ
[1, 3]	πρὸς τὰς χρείας ἐπικουρήσειν αὐτοῖς	ἔμελλεν	ἐνθέμενος, ζῷά τε παντοῖα πρὸς
[1, 20]	ἃ δὴ τίμια τοῖς ληψομένοις	ἔμελλεν	ἔσεσθαι παρὰ τὸ σπανίζειν αὐτῶν.
[1, 11]	ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασι τιμωρίαν, ὁ	μὲν	Ἅβραμος ἡσύχασεν: οἱ δὲ ἄγγελοι
[1, 19]	ἐχρήσω μοι πολέμου νόμῳ, κτῆσιν	μὲν	ἄγων τὴν ἐμὴν θυγατέρας δὲ
[1, 1]	εἰς τὸν κῆπον ἐλθόντος ὁ	μὲν	Ἄδαμος πρότερον εἰς ὁμιλίαν αὐτῷ
[1, 19]	ὁ συγγενὴς σὺ καὶ τῆς	μὲν	ἀδελφῆς τῆς ἐμῆς υἱός, θυγατέρων
[1, 0]	σύμφωνον ἔχει τὴν διάθεσιν, τὰ	μὲν	αἰνιττομένου τοῦ νομοθέτου δεξιῶς, τὰ
[1, 6]	καὶ αὐτοῦ παίδων γενομένων Ἁλισᾶς	μὲν	Ἁλισαίους ἐκάλεσεν ὧν ἦρχεν, Αἰολεῖς
[1, 22]	τὴν δίαιταν εἶχε: καὶ βραχέα	μὲν	ἀλλήλοις συνδιατρίβουσι: τὴν γὰρ Ῥεβέκκαν
[1, 6]	πατέρα. καὶ Νῶχος αἰσθόμενος τοῖς	μὲν	ἄλλοις παισὶν εὐδαιμονίαν εὔχεται, τῷ
[1, 16]	εὑρεθῆναι γνωρισθῆναι τε αὐτὴν τῶν	μὲν	ἄλλων αἰτοῦντι ποτὸν ἀρνουμένων ἐκείνης
[1, 1]	Ἄδαμον καὶ τὴν γυναῖκα τῶν	μὲν	ἄλλων φυτῶν ἐκέλευε γεύεσθαι, τοῦ
[1, 1]	τὴν ἀνάπαυσιν προσαγορεύσας. καὶ αὕτη	μὲν	ἂν εἴη πρώτη ἡμέρα, Μωυσῆς
[1, 18]	τοῦ βασκάνου πειραθεὶς Ἀβιμελέχου τότε	μὲν	ἀνεχώρησεν εἰς τὴν λεγομένην Φάραγγα
[1, 3]	οἰκείων διασώζεται. ἦν δ' αὐτὸς	μὲν	ἀπὸ Ἀδάμου δέκατος: Λαμέχου γάρ
[1, 6]	δὲ ὑπὸ Μέσχου κτισθέντες Καππάδοκες	μὲν	ἄρτι κέκληνται, τῆς δὲ ἀρχαίας
[1, 12]	τῆς μητρός. ὁ δὲ κατὰ	μὲν	ἀρχὰς οὐ προσετίθετο τὴν αὑτοῦ
[1, 6]	δὲ τριῶν υἱῶν γενομένων Ἀσχανάξης	μὲν	Ἀσχανάξους ᾤκισεν, οἳ νῦν Ῥήγινες
[1, 18]	φύεσθαι νομίζων τὸν Ἴσακον, ὑπόπτου	μὲν	αὐτοῖς καὶ τῆς συνδιαιτήσεως γενομένης,
[1, 0]	ἐμπειρίαις πραγμάτων, ἅτε δὴ μεγάλοις	μὲν	αὐτὸς ὁμιλήσας πράγμασι καὶ τύχαις
[1, 9]	καρτερᾶς τῆς μάχης γενομένης, πολλοὶ	μὲν	αὐτῶν ἀπέθανον, οἱ λοιποὶ δὲ
[1, 19]	κάθαρσιν αὐτῇ ἐνοχλεῖν. καὶ Λάβανος	μὲν	ἀφίσταται τῆς ἐπὶ πλεῖον ἐρεύνης
[1, 0]	ἤδη περὶ πάντων ἔπειθεν. οἱ	μὲν	γὰρ ἄλλοι νομοθέται τοῖς μύθοις
[1, 6]	μετὰ τὴν ἐπομβρίαν ἐγένετο. Θέρρος	μὲν	γὰρ ἑβδομηκοστῷ ποιεῖται τὸν Ἅβραμον:
[1, 6]	Εὐφράτου τὴν ἀρχὴν πεποιημένοι. Ἔλυμος	μὲν	γὰρ Ἐλυμαίους Περσῶν ὄντας ἀρχηγέτας
[1, 12]	τὸν υἱὸν οὕτως ἐκάλεσεν. αὐτὴ	μὲν	γὰρ ἐνενήκοντα εἶχεν ἔτη ἑκατὸν
[1, 0]	καὶ πλεῖστον ἀλλήλων διαφερούσας. τινὲς	μὲν	γὰρ ἐπιδεικνύμενοι λόγων δεινότητα καὶ
[1, 3]	μῆκος τῆς ζωῆς ἀφῖχθαι. οἱ	μὲν	γὰρ θεοφιλεῖς ὄντες καὶ ὑπ'
[1, 2]	ἀδελφοὶ διαφόροις ἔχαιρον ἐπιτηδεύμασιν: Ἄβελος	μὲν	γὰρ ὁ νεώτερος δικαιοσύνης ἐπεμελεῖτο
[1, 0]	τελευταῖαι δύο κἀμοὶ συμβεβήκασι: τὸν	μὲν	γὰρ πρὸς τοὺς Ῥωμαίους πόλεμον
[1, 0]	τῆς τούτων ἀκριβοῦς ἐπιμελείας, ἄπορα	μὲν	γίνεται τὰ πόριμα, τρέπεται δὲ
[1, 6]	τοῦ Χεθίμου τὸ ὄνομα. Ἰαφθᾶ	μὲν	δὴ παῖδές τε καὶ υἱωνοὶ
[1, 19]	τῷ πλήθει τῆς κτήσεως, ἐπαγγελλόμενος	μὲν	διὰ τὸ δυσέλπιστον γενέσθαι τοσαῦτα,
[1, 5]	κατῴκησαν. καὶ τῶν ἐθνῶν ἔνια	μὲν	διασώζει τὰς ὑπὸ τῶν κτισάντων
[1, 21]	Ἰακώβου παῖδες οἱ πάντες, ἄρρενες	μὲν	δώδεκα θήλεια δὲ μία. τούτων
[1, 6]	Θρᾷκας αὐτοὺς μετωνόμασαν. καὶ τοσαῦτα	μὲν	ἔθνη ὑπὸ τῶν Ἰαφέθου παίδων
[1, 1]	εἶπε: τὴν δὲ αἰτίαν ἱκανὸς	μέν	εἰμι ἀποδοῦναι καὶ νῦν, ἐπεὶ
[1, 18]	ἅπαντα παρεῖναι τὸν βίον, ἄδηλον	μὲν	εἶναι λέγων, ὁπότε καὶ τελευτήσειε,
[1, 18]	αἰγέαν περιβέβλητο, ταύτης ἐπαφώμενος φωνεῖς	μέν,	εἶπεν, Ἰακώβῳ παραπλήσιον, κατὰ δὲ
[1, 1]	τοῦ θεοῦ πρόσταξιν ἀλλ' ἐμοὶ	μέν,	εἶπεν ὁ θεός, ἔγνωστο περὶ
[1, 19]	ὀνόματι τῷ Ἰακώβου τικτομένων, τὴν	μὲν	εἰς τὸ παρὸν οὐκ ἐφύλαττε
[1, 0]	ἐν αὐτοῖς ἐμπεριειλημμένης, καὶ παντοῖαι	μέν	εἰσι παράλογοι περιπέτειαι, πολλαὶ δὲ
[1, 1]	Ἀδάμῳ καὶ τῇ γυναικὶ φθονερῶς	μὲν	εἶχεν ἐφ' οἷς αὐτοὺς εὐδαιμονήσειν
[1, 4]	αὐτοὺς ὁρῶν ὁ θεὸς ἀφανίσαι	μὲν	ἐκ παντὸς οὐκ ἔκρινεν, ὅτι
[1, 2]	ὕδατος, στήλας δύο ποιησάμενοι τὴν	μὲν	ἐκ πλίνθου τὴν ἑτέραν δὲ
[1, 6]	τὸ ἔθνος. Θείρης δὲ Θείρας	μὲν	ἐκάλεσεν ὧν ἦρξεν, Ἕλληνες δὲ
[1, 16]	τοῖς πᾶσι τεθραμμένος. ᾧ τῶν	μὲν	ἐκεῖ γυναικῶν δυνατὸν αὐτῷ τὴν
[1, 10]	πρὶν ἐν ὅπλοις γενέσθαι τοὺς	μὲν	ἐν ταῖς κοίταις ὄντας ἀπέκτεινε
[1, 11]	εἶναι τὴν τεκνοποιίαν εἰπούσης αὐτῆς	μὲν	ἐνενήκοντα ἔτη ἐχούσης τοῦ δ'
[1, 2]	Σελλᾶς καὶ Ἄδας. τούτων Ἰώβηλος	μὲν	ἐξ Ἄδας γεγονὼς σκηνὰς ἐπήξατο
[1, 21]	τούτων ὀκτὼ γνήσιοι, ἐκ Λείας	μὲν	ἕξ, δύο δὲ ἐκ Ῥαχήλης,
[1, 6]	δὲ παῖδες ἐξ αὐτῶν Χούσου	μὲν	ἕξ, ὧν Σάβας μὲν Σαβαίους,
[1, 19]	πολλὰς ἡμέρας ὁ Λάβανος χαίρειν	μὲν	ἐπ' αὐτῷ παρόντι μειζόνως ἢ
[1, 16]	δὲ αὐτῷ παρασχούσης. (Καὶ ὁ	μὲν	ἐπὶ ταύτης ὢν τῆς διανοίας
[1, 18]	ὑπὲρ αὐτοῦ παρακεκλημένον. (Καὶ Ἡσαῦς	μὲν	ἐπὶ τὸ κυνηγέσιον ἐξώρμησεν: ἡ
[1, 10]	μεγάλων ἐθνῶν πατέρα. καὶ Ἅβραμος	μὲν	ἐπὶ τούτοις εὐχαριστήσας τῷ θεῷ
[1, 0]	ὢν καὶ πάντα ἐπιβλέπων τοῖς	μὲν	ἑπομένοις αὐτῷ δίδωσιν εὐδαίμονα βίον,
[1, 3]	γῆν τὴν Σειρίδα. ~(Καὶ οὗτοι	μὲν	ἑπτὰ γενεὰς διέμειναν θεὸν ἡγούμενοι
[1, 18]	ὄνομα. τῶν δὲ προτέρων τὸ	μὲν	Ἔσκον καλεῖται: μάχην ἄν τις
[1, 19]	λόφου λαμβάνει προκαθιδρυμένους. καὶ τότε	μέν,	ἑσπέρα γὰρ ἦν, ἡσύχαζεν: ὄναρ
[1, 6]	οὗτος Ἁβράμου γίνεται, ὃς δέκατος	μέν	ἐστιν ἀπὸ Νώχου, δευτέρῳ δ'
[1, 16]	μητέρα τῆς κόρης: Ἅβραμος Θέρρου	μέν	ἐστιν υἱός, συγγενὴς δ' ὑμέτερος:
[1, 2]	τὸν περὶ αὐτοῦ λόγον, Ἀβέλου	μὲν	ἐσφαγμένου, Κάιος δὲ διὰ τὸν
[1, 1]	ἀπίασι θάλασσαν: καλεῖται δὲ ὁ	μὲν	Εὐφράτης Φοράς, σημαίνει δὲ ἤτοι
[1, 18]	παρασχεῖν, ποιήσας δ' αὐτὸν φοβερὸν	μὲν	ἐχθροῖς φίλοις δὲ τίμιον καὶ
[1, 16]	μοι Βαθουῆλος ἦν: ἀλλ' ὁ	μὲν	ἤδη τέθνηκε, Λάβανος δὲ ἀδελφός
[1, 11]	αὐτῶν ἐπὶ τοῖς τολμήμασι τοὺς	μὲν	ἠμαύρωσεν, ὡς μὴ δυνηθῆναι τὴν
[1, 13]	πρὸς τὸ ὄρος. καὶ δύο	μὲν	ἡμέρας αὐτῷ συνώδευσαν οἱ οἰκέται,
[1, 8]	τῆς Σοδομιτῶν πόλεως, ἣ τότε	μὲν	ἦν ἀγαθή, νῦν δὲ ἠφάνισται
[1, 4]	καὶ καταφρόνησιν Ναβρώδης, ὃς υἱωνὸς	μὲν	ἦν Χάμου τοῦ Νώχου, τολμηρὸς
[1, 19]	τοὺς ἐπιχωρίους μῖσος παρ' οὐδένα	μὲν	ἠξίου κατάγεσθαι, ὑπαίθριος δὲ ηὐλίζετο
[1, 3]	τοῖς ἐκεῖ νενόμισται. καὶ ὁ	μὲν	θεὸς ταῦτ' εἰπὼν καὶ ὑποσχόμενος
[1, 1]	γῆς ἰλυσπώμενον ἐποίησε. καὶ ὁ	μὲν	θεὸς ταῦτα προστάξας αὐτοῖς πάσχειν
[1, 0]	ἐθελήσας αὐτὴν διελθεῖν, ὅτι τοῖς	μὲν	θεοῦ γνώμῃ κατακολουθοῦσι καὶ τὰ
[1, 0]	δὴ πάντων Ἐπαφρόδιτος ἀνὴρ ἅπασαν	μὲν	ἰδέαν παιδείας ἠγαπηκώς, διαφερόντως δὲ
[1, 6]	δύο παῖδας ἔσχεν, ὧν Ἰουδάδας	μὲν	Ἰουδαδαίους Αἰθιοπικὸν ἔθνος τῶν ἑσπερίων
[1, 2]	λέγοι πρὸς τὸν θεὸν ἀμηχανεῖν	μὲν	καὶ αὐτὸς ἔφασκε τὸ πρῶτον
[1, 6]	ἐξιδιωσάμενοι: αἱ μέντοι προσηγορίαι τῶν	μὲν	καὶ παντελῶς ἐξίτηλοι γεγόνασιν, ἐνίων
[1, 2]	τῷ θεῷ δόξαν αὐτοῖς ὁ	μὲν	Κάις τοὺς ἀπὸ τῆς γεωργίας
[1, 16]	γενομένου παρῆγε τὸν ξένον, τὰς	μὲν	καμήλους αὐτοῦ παραλαμβάνοντες οἱ Λαβάνου
[1, 2]	Ἀδάμου τῶν ὅλων ἔσεσθαι τὸν	μὲν	κατ' ἰσχὺν πυρὸς τὸν ἕτερον
[1, 1]	αὐτὴν νηκτὰ καὶ μετάρσια τὰ	μὲν	κατὰ βάθους τὰ δὲ δι'
[1, 1]	ὄψιν οὐκ ἐρχομένης, ἀλλὰ βαθεῖ	μὲν	κρυπτομένης σκότει, πνεύματος δ' αὐτὴν
[1, 6]	Ἀράμου παίδων τεσσάρων ὄντων Οὔσης	μὲν	κτίζει τὴν Τραχωνῖτιν καὶ Δαμασκόν,
[1, 19]	δὲ ἐπὶ τοῖς ὅρκοις ὁ	μὲν	Λάβανος ἀνέζευξεν. ~(Ἰακώβῳ δὲ εἰς
[1, 10]	δὲ τῶν Σοδομιτῶν βασιλεὺς τὴν	μὲν	λείαν ἔχειν Ἅβραμον παρεκάλει, τοὺς
[1, 19]	θεραπαινίδες τοῦ πατρὸς δόντος Ζελφὰ	μὲν	Λείας Ῥαχήλας δὲ Βάλλα, δοῦλαι
[1, 11]	καὶ κτίζει δ' αὐτῶν ὁ	μὲν	Μωαβίτας μέγιστον ὄντας καὶ νῦν
[1, 6]	γαμοῦσι δὲ τὰς ἀδελφιδὰς Μελχὰν	μὲν	Ναχώρης Σάρραν δὲ Ἅβραμος. Θέρρου
[1, 6]	Ἀζαοῦος Ἰαδελφᾶς Ἰαδαφᾶς Βαθουῆλος: οὗτοι	μὲν	Ναχώρου παῖδες γνήσιοι: Ταβαῖος γὰρ
[1, 18]	τίμιον καὶ κεχαρισμένον. (Καὶ ὁ	μὲν	νομίζων εἰς Ἡσαῦν ποιεῖσθαι τὰς
[1, 0]	ἐσπούδασαν. (Εὗρον τοίνυν, ὅτι Πτολεμαίων	μὲν	ὁ δεύτερος μάλιστα δὴ βασιλεὺς
[1, 11]	τοῦ θεοῦ, καὶ ὅτι πεμφθείη	μὲν	ὁ εἷς σημανῶν περὶ τοῦ
[1, 13]	τὴν ὑπερβολὴν τῆς θρησκείας ἥδεσθαι	μὲν	οἷς αὐτῷ παρέσχεν, οὐχ ὑστερήσειν
[1, 1]	καὶ τὸ σκότος καὶ τῷ	μὲν	ὄνομα ἔθετο νύκτα, τὸ δὲ
[1, 19]	τεχθησομένων αὐτῷ παρέξειν ἔσθ' ὅτε	μὲν	ὅτι καὶ γένοιτο λευκόν, ποτὲ
[1, 6]	Χαμᾷ διὰ τὴν συγγένειαν αὐτῷ	μὲν	οὐ κατηράσατο, τοῖς δ' ἐγγόνοις
[1, 14]	θεοῦ συλλαμβάνοντος αὐτοῖς. ~(Καὶ Σάρρα	μὲν	οὐ πολὺ ὕστερον ἀποθνήσκει βιώσασα
[1, 19]	Λείας Ῥαχήλας δὲ Βάλλα, δοῦλαι	μὲν	οὐδαμῶς ὑποτεταγμέναι δέ. καὶ τῆς
[1, 1]	ὑπετίθει τιμωρίᾳ, τὴν γῆν οὐκέτι	μὲν	οὐδὲν αὐτοῖς ἀναδώσειν αὐτομάτως εἰπών,
[1, 6]	γὰρ Χάμου παίδων γενομένων Χουσαῖον	μὲν	οὐδὲν ἔβλαψεν ὁ χρόνος: Αἰθίοπες
[1, 2]	δὲ αὐτοῖς καὶ θυγατέρες. οἱ	μὲν	οὖν ἀδελφοὶ διαφόροις ἔχαιρον ἐπιτηδεύμασιν:
[1, 18]	ἔχθραν ἀποσημαίνει τὸ ὄνομα. (Ἰσάκῳ	μὲν	οὖν ἀκμάζειν συνέβαινε τὴν ἰσχὺν
[1, 0]	τοὺς νόμους ἀνενεγκεῖν ἐτόλμησαν. τὰ	μὲν	οὖν ἀκριβῆ τῶν ἐν ταῖς
[1, 2]	ἕτερα ζήσας ἑπτακόσια τελευτᾷ. γίνονται	μὲν	οὖν αὐτῷ παῖδες ἄλλοι τε
[1, 6]	καὶ Μωυσεῖ συνέβη βιῶναι. Ναχώρῃ	μὲν	οὖν ἐκ τῆς Μελχᾶς ὀκτὼ
[1, 10]	τὸν θεὸν τῆς ἱκεσίας. (Ἁβράμῳ	μὲν	οὖν ἕκτον ἤδη καὶ ὀγδοηκοστὸν
[1, 2]	γέγονεν, ὃν αὐτὸς ἀπολώλεκας. τῆς	μὲν	οὖν ἐπὶ τῷ φόνῳ τιμωρίας
[1, 9]	ἐπιτάσσουσι τοῖς Σοδομιτῶν βασιλεῦσι. δώδεκα	μὲν	οὖν ἔτη δουλεύοντες καὶ τοὺς
[1, 0]	Ἑβραϊ κῶν μεθηρμηνευμένην γραμμάτων. ἤδη	μὲν	οὖν καὶ πρότερον διενοήθην, ὅτε
[1, 21]	ἀγαγεῖν περὶ ὧν παρακαλεῖ. ἀπῄει	μὲν	οὖν ὁ βασιλεὺς ἐλπίζων Ἰάκωβον
[1, 19]	πλέον ἐν τοῖς ὕστερον. (Ταῦτα	μὲν	οὖν ὁ θεὸς Ἰακώβῳ προαγορεύει:
[1, 21]	βουλεύεσθαι τί δεῖ ποιεῖν. οἱ	μὲν	οὖν πλείους ἡσύχαζον γνώμης ἀποροῦντες,
[1, 9]	γέγονεν ἡ Ἀσφαλτῖτις λεγομένη. περὶ	μὲν	οὖν τῆς λίμνης ταύτης αὖθις
[1, 6]	οἱ γῆν τινα καταλαβόντες. Ἰαφθᾶ	μὲν	οὖν τοῦ Νώχου παιδὸς ἦσαν
[1, 16]	πλείοσιν ἐφ' ὕδωρ βαδιζούσαις: εὔχεται	μὲν	οὖν τῷ θεῷ Ῥεβέκκαν, ἣν
[1, 1]	θείου διάξειν βίον. καὶ παρακρούεται	μὲν	οὕτω τὴν γυναῖκα τῆς ἐντολῆς
[1, 3]	τὴν ἤπειρον μετέβαλε. καὶ οἱ	μὲν	οὕτως ἀφανίζονται πάντες, Νῶχος δὲ
[1, 3]	τοῦ ὕδατος βίας. καὶ Νῶχος	μὲν	οὕτως μετὰ τῶν οἰκείων διασώζεται.
[1, 1]	καὶ τοῖς ἔργοις τριβομένοις τὰ	μὲν	παρέξειν, τῶν δ' οὐκ ἀξιώσειν.
[1, 2]	ἐπ' αὐξήσει τῆς κακίας, ἡδονὴν	μὲν	πᾶσαν ἐκπορίζων αὐτοῦ τῷ σώματι,
[1, 18]	κατὰ πτέρναν. ἠγάπα δὲ ὁ	μὲν	πατὴρ τὸν πρεσβύτερον Ἠσαῦ λεγόμενον
[1, 4]	μιμητὰς αὐτῶν γενέσθαι. καὶ τὸ	μὲν	πεδίον, εἰς ὃ πρῶτον αὐτοὺς
[1, 10]	τὰς πόλεις. (Ἅβραμος δὲ κατῴκει	μὲν	περὶ τὴν Ὠγύγην καλουμένην δρῦν,
[1, 18]	δάκρυσιν ἀχθόμενος ὁ πατὴρ τὰ	μὲν	περὶ τὸ κυνηγέσιον καὶ δύναμιν
[1, 6]	αὐτῇ Σηρίας τινὰ κατοικοῦσι. ταῦτα	μὲν	περὶ τῶν Σημᾶ παίδων ἱστορήσθω.
[1, 18]	θεοῦ δίδυμα παιδία, ὧν τὸ	μὲν	πρεσβύτερον ἀπὸ κεφαλῆς ἐπὶ τοὺς
[1, 20]	οὖν τοὺς σὺν αὑτῷ τοὺς	μὲν	προύπεμπε, τοὺς δὲ λειπομένους ἆσσον
[1, 19]	ἐν αὐτοῖς κατασχών. καὶ τὰ	μὲν	προφάσει τῶν γάμων ὑπ' αὐτοῦ
[1, 12]	τῆς δούλης αὐτῆς Ἀγάρης τὸ	μὲν	πρῶτον ἔστεργεν οὐδὲν ἀπολείπουσα τῆς
[1, 2]	δύο: προσηγορεύετο δὲ αὐτῶν ὁ	μὲν	πρῶτος Κάις, κτίσιν δὲ σημαίνει
[1, 3]	τηρηθεῖεν δ' ἑτέρῳ κατακλυσμῷ, τοῦ	μὲν	πρώτου τὸν φόβον καὶ τὴν
[1, 6]	Χούσου μὲν ἕξ, ὧν Σάβας	μὲν	Σαβαίους, Εὐίλας δὲ Εὐιλαίους ἔκτισεν,
[1, 15]	καὶ τούτοις παῖδες: καὶ Σούου	μὲν	Σαβακίνης γίνεται καὶ Δαδάνης, τούτου
[1, 1]	τέσσαρα μέρη σχίζεται. καὶ Φεισὼν	μέν,	σημαίνει δὲ πληθὺν τοὔνομα, ἐπὶ
[1, 19]	οὖν γίνονται παῖδες αὐτῇ, Ἰσσαχάρης	μὲν	σημαίνων τὸν ἐκ μισθοῦ γενόμενον,
[1, 10]	ἔσεσθαι τὸν ἀριθμόν. καὶ ὁ	μὲν	ταῦτ' ἀκούσας θυσίαν προσφέρει τῷ
[1, 20]	τοῦ θεοῦ δεδομένων. καὶ οἱ	μὲν	ταῦτα ἐδήλουν, Ἡσαῦς δὲ περιχαρὴς
[1, 15]	Ἰαφέραν Σούρην Ἰαφράν. ἀπὸ Σούρου	μὲν	τὴν Ἀσσυρίαν κεκλῆσθαι, ἀπὸ δὲ
[1, 6]	ὀρῶν ἀρξάμενοι καὶ προῆλθον ἐπὶ	μὲν	τῆς Ἀσίας ἄχρι ποταμοῦ Τανάιδος,
[1, 3]	γῆς. (Ὁ δὲ θεὸς τοῦτον	μὲν	τῆς δικαιοσύνης ἠγάπησε, κατεδίκαζε δ'
[1, 11]	ἐκλιπεῖν. γίνονται δὲ παῖδες ὑπὸ	μὲν	τῆς πρεσβυτέρας Μώαβος: εἴποι δ'
[1, 19]	τῶν θεῶν ἡ Ῥαχήλα καταφρονεῖν	μὲν	τῆς τοιαύτης τιμῆς τῶν θεῶν
[1, 16]	ἰδίαις χρησάμενος. ἡ δὲ περὶ	μὲν	τῆς τῶν γονέων φιλανθρωπίας αὐτῆς
[1, 11]	κοίλης ἐστὶν ἀμφότερα. καὶ Λώτῳ	μὲν	τοιαύτην συνέβη τὴν ἐκ Σοδομιτῶν
[1, 20]	τῶν ἐς ὕστερον: καὶ τὸν	μὲν	τόπον ἐκεῖνον προσαγορεύει θεοῦ στρατόπεδον,
[1, 0]	κἀμαυτῷ δὴ πρέπειν ἐνόμισα τὸ	μὲν	τοῦ ἀρχιερέως μιμήσασθαι μεγαλόψυχον, τῷ
[1, 10]	τούτοις εἶναι τοῖς κακοῖς: παρακούουσαν	μὲν	τοῦ θεοῦ καὶ προσωτέρω χωροῦσαν
[1, 6]	παίδων Ἰαυάνου καὶ Μάδου ἀπὸ	μὲν	τούτου Μαδαῖοι γίνονται ἔθνος, οἳ
[1, 6]	μέτεισιν ὁ θεός. καὶ περὶ	μὲν	τούτων ἐν τοῖς ἑξῆς ἐροῦμεν.
[1, 3]	ἀρχαίους ζήσαντας ἔτη χίλια. περὶ	μὲν	τούτων, ὡς ἂν ἑκάστοις ᾖ
[1, 3]	ἀνδρῶν καὶ τὰς τελευτάς. (Ἀδάμῳ	μὲν	τριακοστῷ ἤδη καὶ διακοσιοστῷ ἔτει
[1, 2]	πλείους καὶ Σῆθος: ἀλλὰ περὶ	μὲν	τῶν ἄλλων μακρὸν ἂν εἴη
[1, 6]	ἥτις ἔστι καὶ νῦν ὑπὸ	μὲν	τῶν ἐπιχωρίων Ἀμάθη καλουμένη, Μακεδόνες
[1, 16]	φιλοφρόνως. ὁ δὲ ἐν ἐλπίδι	μὲν	τῶν ὅλων γενόμενος, βουλόμενος δὲ
[1, 14]	δ' αὐτὴν ἐν Νεβρῶνι συγχωρούντων	μὲν	τῶν Χαναναίων καὶ δημοσίᾳ χοῦν
[1, 6]	Ναχώρην καὶ Ἀράνην: τούτων Ἀράνης	μὲν	υἱὸν καταλιπὼν Λῶτον καὶ Σάρραν
[1, 19]	τοῖς παισὶν αὐτῶν. καὶ ταῦτα	μὲν	ὑπὲρ τοῦ μηδὲν ἀδικεῖν αὐτὸς
[1, 0]	λίαν φιλόσοφος, ἣν ἐγὼ νῦν	μὲν	ὑπερβάλλομαι, θεοῦ δὲ διδόντος ἡμῖν
[1, 3]	ἀρχῆς, ἐν μηνὶ δευτέρῳ Δίῳ	μὲν	ὑπὸ Μακεδόνων λεγομένῳ, Μαρσουάνῃ δ'
[1, 16]	χαλεπὴν ὁδεύεσθαι τὴν Μεσοποταμίαν, χειμῶνι	μὲν	ὑπὸ πηλῶν βάθους, θέρους δ'
[1, 20]	ἕξει σημαίνειν παρεκάλει. καὶ τὸ	μὲν	φάντασμα ταῦτ' εἰπὸν ἀφανὲς γίνεται.
[1, 16]	τὸ γένος ἀπεσήμαινε καὶ Ῥεβέκκα	μέν,	φησίν, ἐγὼ καλοῦμαι, πατὴρ δέ
[1, 7]	σφετέρῳ λαῷ εἰς τὴν τότε	μὲν	Χαναναίαν λεγομένην νῦν δὲ Ἰουδαίαν
[1, 1]	ἀπὸ τῶν πόνων κατὰ ταύτην	ἄγομεν	τὴν ἡμέραν προσαγορεύοντες αὐτὴν σάββατα:
[1, 9]	ταύτης αὖθις μετ' οὐ πολὺ	δηλώσομεν,	τῶν δὲ Σοδομιτῶν συμβαλόντων τοῖς
[1, 6]	γὰρ Αἰθιοπικὸς πόλεμος, περὶ οὗ	δηλώσομεν	ὕστερον, ἀναστάτους αὐτῶν τὰς πόλεις
[1, 6]	ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις οὐδὲν	ἔχομεν:	Ἑβραῖοι γὰρ αὐτῶν ἀνέστησαν τὰς
[1, 19]	εἰ μοῖραν αὐτῆς ὀλίγην λαβόντες	ἔχομεν.	περὶ μέντοι γε τῶν θυγατέρων
[1, 19]	τοῦθ' ἡμεῖς τῆς συγγενείας ὁμήρευμα	ἔχομεν	πρὸς ἀλλήλους: Ῥεβέκκα γὰρ μήτηρ
[1, 0]	γῆς ἔργων τοῦ θεοῦ κάλλιστόν	ἐσμεν	ἄνθρωποι, ὅτε πρὸς τὴν εὐσέβειαν
[1, 19]	αὐτοῦ καὶ μητρός, ἀνεψιοὶ δ'	ἐσμὲν	ἡμεῖς ἐγώ τε καὶ σύ.
[1, 6]	Χεφθώμου πέρα τῶν ὀνομάτων οὐδὲν	ἴσμεν:	ὁ γὰρ Αἰθιοπικὸς πόλεμος, περὶ
[1, 6]	τοὺς Αἰγυπτίους ἅπαντες οἱ ταύτῃ	καλοῦμεν.	ἔκτισε δὲ καὶ Φούδης τὴν
[1, 6]	μὲν τούτων ἐν τοῖς ἑξῆς	ἐροῦμεν.	(Σημᾷ δὲ τῷ τρίτῳ τῶν
[1, 6]	λεγομένου: μετ' οὐ πολὺ δ'	ἐροῦμεν	τὴν αἰτίαν, δι' ἣν αὐτὴν
[1, 3]	τὴν βραχύτητα τῶν ἐτῶν ἃ	ζῶμεν	συμβαλὼν τὸν τῶν παλαιῶν ψευδῆ
[1, 22]	τοῖς ἑκατὸν μετὰ ἀρετῆς οὕτως	ἀπέθανεν.
[1, 6]	καὶ Μελχὰν θυγατέρας ἐν Χαλδαίοις	ἀπέθανεν	ἐν πόλει Οὐρῆ λεγομένῃ τῶν
[1, 20]	τὴν Χαναναίαν προϊ όντι φαντάσματα	συνετύγχανεν	ἀγαθὰς ἐλπίδας ὑπαγορεύοντα περὶ τῶν
[1, 7]	τοῦ θεοῦ δόξαν, ἣν ἅπασι	συνέβαινεν	εἶναι, καινίσαι καὶ μεταβαλεῖν ἔγνω.
[1, 10]	Ἰσμαήλου, εἰ ζήσεται, πολυχρόνιόν τε	ἀπεσήμαινεν	ὁ θεὸς καὶ μεγάλων ἐθνῶν
[1, 10]	καὶ βοηθεῖν αὐτοῖς δοκιμάσας οὐκ	ἀνέμεινεν,	ἀλλ' ἐπειχθεὶς καὶ κατὰ πέμπτην
[1, 4]	ἀφανίσαι μὲν ἐκ παντὸς οὐκ	ἔκρινεν,	ὅτι μηδ' ὑπὸ τῶν πρώτων
[1, 19]	νηπιότητος τῇ παρουσίᾳ τοῦ Ἰακώβου	ἀνέκρινεν	αὐτόν, τίς τε ὢν καὶ
[1, 19]	εἴς τε λόγους αὐτοῖς ἀφικνούμενος	ἀνέκρινεν	αὐτούς, εἰ τυγχάνουσι Λάβανόν τινα
[1, 9]	ἀφανισθείσης ἡ κοιλὰς ἐκείνη λίμνη	γέγονεν	ἡ Ἀσφαλτῖτις λεγομένη. περὶ μὲν
[1, 2]	περὶ ἀνδρὸς ἀγνοεῖς εἰπεῖν τί	γέγονεν,	ὃν αὐτὸς ἀπολώλεκας. τῆς μὲν
[1, 19]	ἀναχώρησιν καὶ τῶν θυγατέρων δεινοπαθῶν	ἤλαυνεν	ἐπ' αὐτὸν μετὰ δυνάμεως ἐπειγόμενος,
[1, 8]	τοῦθ' ὑποκρίνασθαι, συμφέρειν γὰρ αὐτοῖς,	ἐδίδαξεν.	ὡς δ' ἧκον εἰς τὴν
[1, 2]	ἐπιβαλών, ᾧ γνώριμος ἂν εἴη,	προσέταξεν	ἀπιέναι. (Πολλὴν δ' ἐπελθὼν γῆν
[1, 11]	μεταλαβεῖν. ἐπινευσάντων δὲ ἄρτους τε	προσέταξεν	εὐθὺς ἐκ σεμιδάλεως γενέσθαι, καὶ
[1, 19]	ὁρᾷ παραστᾶσαν αὐτῷ: κλίμακα γῆθεν	ἔδοξεν	ἐφικνουμένην τοῦ οὐρανοῦ βλέπειν καὶ
[1, 6]	δὲ Θείρας μὲν ἐκάλεσεν ὧν	ἦρξεν,	Ἕλληνες δὲ Θρᾷκας αὐτοὺς μετωνόμασαν.
[1, 6]	ὁ χρόνος: Αἰθίοπες γὰρ ὧν	ἦρξεν	ἔτι καὶ νῦν ὑπὸ ἑαυτῶν
[1, 19]	τοῖς ὅρκοις ὁ μὲν Λάβανος	ἀνέζευξεν.	~(Ἰακώβῳ δὲ εἰς τὴν Χαναναίαν
[1, 10]	Ἀσσυρίων, καὶ τὸν συγγενῆ Λῶτον	ἀνέζευξεν	μετὰ εἰρήνης. ἀπήντησε δὲ αὐτῷ
[1, 16]	φιλανθρωπίας αὐτῆς ὀρθῶς εἰκάζειν αὐτὸν	εἶπεν,	ἐπεμέμφετο δὲ ὡς μικρολόγους ὑπειληφότα:
[1, 18]	περιβέβλητο, ταύτης ἐπαφώμενος φωνεῖς μέν,	εἶπεν,	Ἰακώβῳ παραπλήσιον, κατὰ δὲ τὸ
[1, 1]	θεοῦ πρόσταξιν ἀλλ' ἐμοὶ μέν,	εἶπεν	ὁ θεός, ἔγνωστο περὶ ὑμῶν,
[1, 6]	γὰρ Ἐλυμαίους Περσῶν ὄντας ἀρχηγέτας	κατέλιπεν:	Ἀσσούρας δὲ Νίνον οἰκίζει πόλιν
[1, 2]	μιμητὰς τῶν αὐτῶν τοὺς ἀπογόνους	κατέλιπεν.	οἱ δὲ πάντες ἀγαθοὶ φύντες
[1, 18]	καὶ τὸν πατέρα γεγενημένην προτιμῶντος	ἀπῆρεν	εἰς τὴν ἑαυτοῦ. (Τῶν δὲ
[1, 1]	τὰ ζῷα θῆλύ τε καὶ	ἄρρεν	ἀποδειξάμενος καὶ τούτοις ὀνόματα τίθησιν,
[1, 21]	εἰς τὴν πόλιν ἀναιροῦσι πᾶν	ἄρρεν	καὶ τὸν βασιλέα σὺν αὐτοῖς
[1, 1]	δημιουργεῖ τὸ τῶν τετραπόδων γένος	ἄρρεν	τε καὶ θῆλυ ποιήσας: ἐν
[1, 10]	διώκων εἵπετο μέχρι καὶ δευτεραίους	συνήλασεν	αὐτοὺς εἰς Ὠβὰ τῆς Δαμασκηνῶν
[1, 1]	τῆς τἀνθρώπου κατασκευῆς λέγων οὕτως:	ἔπλασεν	ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον χοῦν
[1, 6]	τοὺς νῦν Χαλδαίους καλουμένους Ἀρφαξαδαίους	ὠνόμασεν	ἄρξας αὐτῶν: Ἀραμαίους δὲ Ἄραμος
[1, 18]	φρεωρυχίαν ἀνεπικώλυτον, Ῥοωβὼθ τὸ φρέαρ	ὠνόμασεν:	εὐρύχωρον ἀποσημαίνει τὸ ὄνομα. τῶν
[1, 6]	πόλιν καὶ τοὺς ὑπηκόους Ἀσσυρίους	ἐπωνόμασεν,	οἳ μάλιστα εὐδαιμόνησαν: Ἀρφαξάδης δὲ
[1, 11]	ἁμαρτήμασι τιμωρίαν, ὁ μὲν Ἅβραμος	ἡσύχασεν:	οἱ δὲ ἄγγελοι παρεγένοντο εἰς
[1, 2]	Ἀνώχου τοῦ πρεσβυτάτου παιδὸς Ἄνωχαν	ἐκάλεσεν.	Ἀνώχου δὲ Ἰαράδης υἱὸς ἦν,
[1, 12]	πρεσβυτέραν οὖσαν τὸν υἱὸν οὕτως	ἐκάλεσεν.	αὐτὴ μὲν γὰρ ἐνενήκοντα εἶχεν
[1, 1]	ἔθετο νύκτα, τὸ δὲ ἡμέραν	ἐκάλεσεν	ἑσπέραν τε καὶ ὄρθρον τὴν
[1, 10]	θεοῦ: τὴν μέντοι Σολυμᾶ ὕστερον	ἐκάλεσεν	Ἱεροσόλυμα. ἐχορήγησε δὲ οὗτος ὁ
[1, 6]	ἔθνος. Θείρης δὲ Θείρας μὲν	ἐκάλεσεν	ὧν ἦρξεν, Ἕλληνες δὲ Θρᾷκας
[1, 6]	παίδων γενομένων Ἁλισᾶς μὲν Ἁλισαίους	ἐκάλεσεν	ὧν ἦρχεν, Αἰολεῖς δὲ νῦν
[1, 11]	Σοδομίτας καταστρεψόμενοι. (Ταῦτ' ἀκούσας Ἅβραμος	ἤλγησεν	ἐπὶ τοῖς Σοδομίταις καὶ τὸν
[1, 13]	παιδὸς ἔλεγεν, οὐδὲ οὗ πατέρα	ἐποίησεν	αὐτὸς ἀφελέσθαι τούτου βουλόμενος μετὰ
[1, 6]	ὕστερον, ἀναστάτους αὐτῶν τὰς πόλεις	ἐποίησεν.	ἐγένοντο δὲ καὶ Χαναναίου παῖδες,
[1, 4]	ἐλάμβανε δὲ θᾶττον ὕψος ἢ	προσεδόκησεν	ἄν τις ὑπὸ πολυχειρίας. τὸ
[1, 12]	Σοδομιτῶν ἀναχώρησιν γενέσθαι. ~(Ἅβραμος δὲ	μετῴκησεν	εἰς Γέραρα τῆς Παλαιστίνης ἐν
[1, 8]	ἀπεσήμαινον οἱ ἱερεῖς, ἐφ' οἷς	ἠθέλησεν	ὑβρίσαι τοῦ ξένου τὴν γυναῖκα.
[1, 13]	προαιρουμένου μὴ ὑπακούειν ἄδικον ἦν,	ὥρμησεν	ἐπὶ τὸν βωμὸν καὶ τὴν
[1, 18]	Ἡσαῦς μὲν ἐπὶ τὸ κυνηγέσιον	ἐξώρμησεν:	ἡ δὲ Ῥεβέκκα τὸν θεὸν
[1, 6]	Χούσου υἱὸς ὑπομείνας παρὰ Βαβυλωνίοις	ἐτυράννησεν,	ὡς καὶ πρότερόν μοι δεδήλωται.
[1, 3]	κατὰ πέμπτον καὶ διακοσιοστὸν ἔτος	ἐγέννησεν	Ἄνωσον, ὃς πέντε ζήσας ἔτη
[1, 6]	Ἕβερος δὲ Ἰούκταν καὶ Φάλεγον	ἐγέννησεν:	ἐκλήθη δὲ Φάλεγος, ἐπειδὴ κατὰ
[1, 16]	γνησίους. ἡ δὲ οὐδὲ τούτων	ἐφθόνησεν	αὐτῷ βουλομένῳ μαθεῖν, ἀλλὰ καὶ
[1, 2]	ἤσκησε καὶ ψαλτήρια καὶ κιθάρας	ἐπενόησεν,	Ἰουβῆλος δὲ τῶν ἐκ τῆς
[1, 2]	σώματος ἐκπορίζων, χαλκείαν τε πρῶτος	ἐπενόησεν.	πατὴρ δὲ θυγατρὸς γενόμενος ὁ
[1, 2]	γεγονὼς σκηνὰς ἐπήξατο καὶ προβατείαν	ἠγάπησεν,	Ἰούβαλος δέ, ὁμομήτριος δ' ἦν
[1, 15]	περὶ Ἰουδαίων, καθὼς καὶ Μωυσῆς	ἱστόρησεν	ὁ νομοθέτης αὐτῶν, ὅτι ἐκ
[1, 18]	βασκάνου πειραθεὶς Ἀβιμελέχου τότε μὲν	ἀνεχώρησεν	εἰς τὴν λεγομένην Φάραγγα χωρίον
[1, 18]	Ἀβιμελέχου ποιμένων καὶ τοῦτο καταλιπὼν	ἀπεχώρησεν	εὐγνώμονι λογισμῷ κτώμενος αὑτῷ τὴν
[1, 20]	προφασιζομένου τὸν κόπον τῶν ὑποζυγίων	ὑπεχώρησεν	εἰς Σάειραν: ἐνταῦθα γὰρ ἐποιεῖτο
[1, 8]	ἀμαθῶς: ἐκ Χαλδαίων γὰρ ταῦτ'	ἐφοίτησεν	εἰς Αἴγυπτον, ὅθεν ἦλθε καὶ
[1, 3]	καὶ ἐνενήκοντα καὶ ὀκτακόσια ἔτη	ἐτελεύτησεν	Ἰάρεδον καταλιπὼν υἱόν, ὃν ἔτος
[1, 1]	τῷ ἐδέσματι καὶ τὸν Ἄδαμον	ἀνέπεισεν	αὐτῷ χρήσασθαι. καὶ συνίεσάν τε
[1, 6]	υἱῶν γενομένων Ἀσχανάξης μὲν Ἀσχανάξους	ᾤκισεν,	οἳ νῦν Ῥήγινες ὑπὸ τῶν
[1, 6]	τοὺς ἀπ' αὐτοῦ Μαγώγας ὀνομασθέντας	ᾤκισεν,	Σκύθας δὲ ὑπ' αὐτῶν προσαγορευομένους.
[1, 6]	Ἑλλήνων καλεῖται: Ἀμαθοῦς δὲ Ἀμάθουν	κατῴκισεν,	ἥτις ἔστι καὶ νῦν ὑπὸ
[1, 11]	καὶ μόσχον θύσας καὶ ὀπτήσας	ἐκόμισεν	αὐτοῖς ὑπὸ τῇ δρυὶ̈ κατακειμένοις:
[1, 1]	καὶ ὁ Ἄδαμος προσαχθεῖσαν αὐτὴν	ἐγνώρισεν	ἐξ αὑτοῦ γενομένην. ἔσσα δὲ
[1, 6]	Σιδώνιος, ὃς καὶ πόλιν ἐπώνυμον	ἔκτισεν	ἐν τῇ Φοινίκῃ, Σιδὼν δ'
[1, 1]	ἔχει δὲ οὕτως: ~(Ἐν ἀρχῇ	ἔκτισεν	ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ
[1, 6]	μὲν Σαβαίους, Εὐίλας δὲ Εὐιλαίους	ἔκτισεν,	οἳ νῦν Γαιτοῦλοι λέγονται, Σαβάθης
[1, 18]	φιλονικεῖν ἔδοξαν κεκρατηκέναι. ὑποχωρήσας δὲ	ὤρυσσεν	ἕτερον, καὶ βιασαμένων ἄλλων τινῶν
[1, 20]	προύπεμπε, τοὺς δὲ λειπομένους ἆσσον	ἐκέλευσεν	ἀκολουθεῖν, ὅπως εἰ βιασθεῖεν οἱ
[1, 18]	καὶ παρὰ τὴν Ἰσάκου γνώμην	ἐκέλευσεν	αὐτὸν ἐρίφους κατασφάξαντα δεῖπνον παρασκευάζειν.
[1, 18]	αὐτῷ θερα πεύειν τὸν θεὸν	ἐκέλευσεν	ἐξελθεῖν ἐπὶ κυνηγέσιον καὶ θηρασάμενον
[1, 1]	αὐτὴν ἄνωθεν ἐπιθέοντος, γενέσθαι φῶς	ἐκέλευσεν	ὁ θεός. καὶ γενομένου τούτου
[1, 7]	τῶν ἱστοριῶν λέγει οὕτως: Ἁβράμης	ἐβασίλευσεν	ἔπηλυς σὺν στρατῷ ἀφιγμένος ἐκ
[1, 10]	αἰκίαν παραδιδόντος τῇ Σάρρᾳ δρασμὸν	ἐπεβούλευσεν	οὐχ ὑπομένουσα τὰς ταλαιπωρίας καὶ
[1, 6]	καλουμένην οἰκίσας ἀπ' αὐτοῦ Χαναναίαν	προσηγόρευσεν.	γίνονται δὲ παῖδες ἐξ αὐτῶν
[1, 3]	ἐνενηκοστὸν καὶ ἑκατοστὸν ἔτος: οὗτος	ἐβίωσεν	ἔτη δώδεκα πρὸς τοῖς ἐνακοσίοις.
[1, 16]	αὐτῷ τὴν εὐδαιμονεστάτην λαβεῖν οὐκ	ἠξίωσεν	ἀγαγέσθαι, τιμῶν δὲ τὸ γένος
[1, 21]	ἡγούμενος ἀλλοφύλῳ συνοικίζειν τὴν θυγατέρα	ἠξίωσεν	ἐπιτρέψαι αὐτῷ βουλὴν ἀγαγεῖν περὶ
[1, 11]	ἐπὶ τοῖς τολμήμασι τοὺς μὲν	ἠμαύρωσεν,	ὡς μὴ δυνηθῆναι τὴν εἴσοδον
[1, 2]	καὶ πόλιν ἐδείματο καὶ τείχεσιν	ὠχύρωσεν	εἰς ταὐτὸν συνελθεῖν τοὺς οἰκείους
[1, 10]	ἠξίου, οὓς παρὰ τῶν Ἀσσυρίων	ἔσωσεν	οἰκείους ὄντας. Ἅβραμος δὲ οὐκ
[1, 12]	ἐν ἀσκῷ καὶ ἄρτον φερομένην	ἐκέλευεν	ἀπιέναι ὁδηγῷ τῇ ἀνάγκῃ χρωμένην.
[1, 19]	γενομένοις. (Περὶ μέντοι τῶν ἱερωμάτων	ἐκέλευεν	ἔρευναν ποιεῖσθαι: δεξαμένου δὲ Λαβάνου
[1, 19]	παντὸς ἀντάξιον ἀγαθοῦ. χωρεῖν τε	ἐκέλευεν	ἤδη πρὸς τὸν πατέρα καὶ
[1, 3]	ἐπὶ δικαιοσύνῃ τὸν ἄνδρα ἀγαπῶν	ἐπένευεν	αὐτῷ τὰς εὐχὰς εἰς τέλος
[1, 10]	τὰς ταλαιπωρίας καὶ τὸν θεὸν	ἱκέτευεν	οἶκτον αὐτῆς λαβεῖν. ὑπαντιάζει δὲ
[1, 21]	ἀπάρας τε τοὐντεῦθεν ἐν Βαιθήλοις	ἔθυεν,	ὅπου τὸ ὄνειρον ἐθεάσατο χωρῶν
[1, 11]	εἰς βραχύ τι χωρίον κατασχὼν	περιγραφὲν	ὑπὸ τοῦ πυρός: Ζωὼρ ἔτι
[1, 2]	ἔλεγεν. ὁ δὲ θεὸς τοὐντεῦθεν	ἤλεγχεν	ἤδη τὸν Κάιν φονέα τἀδελφοῦ
[1, 0]	μήκει χρόνου καὶ παλαιότητι πολλὴν	εἶχεν	ἄδειαν ψευδῶν πλασμάτων: γέγονε γὰρ
[1, 6]	τῆς ἐπομβρίας γενόμενος. Ἅβραμος δὲ	εἶχεν	ἀδελφοὺς Ναχώρην καὶ Ἀράνην: τούτων
[1, 2]	πεφευγότος, παιδοποιίας ἐφρόντιζε, καὶ δεινὸς	εἶχεν	αὐτὸν γενέσεως ἔρως ἔτη τριάκοντ'
[1, 13]	τοῦ θεοῦ πρόρρησιν καὶ ἣν	εἶχεν	αὐτὸς γνώμην περὶ τῆς τοῦ
[1, 20]	τῆς σωτηρίας ἐπέτρεπε καὶ πρόνοιαν	εἶχεν	ἐκ τῶν παρόντων, ὅπως αὐτὸς
[1, 12]	ἐκάλεσεν. αὐτὴ μὲν γὰρ ἐνενήκοντα	εἶχεν	ἔτη ἑκατὸν δὲ Ἅβραμος. τίκτεται
[1, 1]	καὶ τῇ γυναικὶ φθονερῶς μὲν	εἶχεν	ἐφ' οἷς αὐτοὺς εὐδαιμονήσειν ᾤετο
[1, 8]	πεδίον κειμένην καὶ ποταμὸν Ἰορδάνην	εἶχεν	οὐκ ἄπωθεν τῆς Σοδομιτῶν πόλεως,
[1, 19]	φίλοις γενόμενος κἀκείνοις πολλὴν ἡδονὴν	παρεῖχεν	ἀδοκήτως ἐπιφανείς. μετὰ δὲ οὐ
[1, 6]	Ἁλισᾶς μὲν Ἁλισαίους ἐκάλεσεν ὧν	ἦρχεν,	Αἰολεῖς δὲ νῦν εἰσι, Θάρσος
[1, 3]	τὰς εἰς τὸ θεῖον τιμὰς	ἦρχεν,	ἐπὶ μέντοι γε πράσεις καὶ
[1, 6]	Ἀρουδαῖος δὲ Ἄραδον τὴν νῆσον	ἔσχεν:	Ἀρουκαῖος δὲ Ἄρκην τὴν ἐν
[1, 6]	αὐτοῖς ἔτεσι καὶ Ῥοῦμον Φάλεγος	ἔσχεν:	Ἕβερος δὲ τετάρτῳ καὶ τριακοστῷ
[1, 3]	δέκα καὶ ἐνακόσια Μαλαῆλον υἱὸν	ἔσχεν	ἔτει γενόμενον ἑβδομηκοστῷ καὶ ἑκατοστῷ.
[1, 6]	ἄρξας αὐτῶν: Ἀραμαίους δὲ Ἄραμος	ἔσχεν,	οὓς Ἕλληνες Σύρους προσαγορεύουσιν: οὓς
[1, 0]	ἄνθρωποι, ὅτε πρὸς τὴν εὐσέβειαν	ἔσχεν	ὑπακούοντας, ῥᾳδίως ἤδη περὶ πάντων
[1, 6]	Ῥαμαίους ᾤκισε καὶ δύο παῖδας	ἔσχεν,	ὧν Ἰουδάδας μὲν Ἰουδαδαίους Αἰθιοπικὸν
[1, 13]	θρησκείας ἥδεσθαι μὲν οἷς αὐτῷ	παρέσχεν,	οὐχ ὑστερήσειν δὲ αὐτὸν ἀεὶ
[1, 15]	Ἑώφρην στρατεύσας ἐπὶ τὴν Λιβύην	κατέσχεν	αὐτὴν καὶ οἱ υἱωνοὶ αὐτοῦ
[1, 13]	κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ βούλησιν	ἔτυχεν,	ὃς διάπειραν αὐτοῦ βουλόμενος λαβεῖν
[1, 22]	ἀφίξεως τοῦ υἱοῦ καὶ ταφῆς	ἔτυχεν	ὑπὸ τῶν παίδων σὺν τῇ
[1, 6]	παίδων γενομένων Χουσαῖον μὲν οὐδὲν	ἔβλαψεν	ὁ χρόνος: Αἰθίοπες γὰρ ὧν
[1, 3]	ἂν οὗτος, ὅντινα καὶ Μωυσῆς	ἀνέγραψεν	ὁ Ἰουδαίων νομοθέτης. (Νῶχος δὲ
[1, 18]	πατρὶ συμβουλευσάμενος: οὐδὲ γὰρ ἂν	ἐπέτρεψεν	Ἴσακος ἐπ' αὐτῷ τῆς γνώμης
[1, 3]	γνῶναι τὰ περὶ τὴν γῆν	προύπεμψεν:	ἐπανελθούσης δὲ πεπηλωμένης ἅμα καὶ
[1, 21]	τῆς Ῥαχήλης κλαπέντας, καὶ αὐτοὺς	ἔκρυψεν	ἐν Σικίμοις εἰς γῆν ὑπό
[1, 20]	μετὰ τῶν θεραπαινίδων, ἵνα πόρρωθεν	ἀφορῷεν	τὰ ἔργα τῶν ἀνδρῶν μαχομένων,
[1, 16]	γύναι, τῶν παίδων πάππος ἀδελφὸς	ἦν	Ἁβράμου ὁμοπάτριός τε καὶ ὁμομήτριος.
[1, 8]	Σοδομιτῶν πόλεως, ἣ τότε μὲν	ἦν	ἀγαθή, νῦν δὲ ἠφάνισται κατὰ
[1, 16]	καλοῦμαι, πατὴρ δέ μοι Βαθουῆλος	ἦν:	ἀλλ' ὁ μὲν ἤδη τέθνηκε,
[1, 3]	κακίας, ἀλλὰ καὶ πᾶν ὅσον	ἦν	ἀνθρώπινον τότε δόξαν αὐτῷ διαφθεῖραι
[1, 10]	διαδέξονται μετ' αὐτόν, ἔτι γὰρ	ἦν	ἄπαις, ὁ θεὸς καὶ παῖδα
[1, 3]	θεὸν αὐτοῖς παρασχεῖν, ἅπερ οὐκ	ἦν	ἀσφαλῶς αὐτοῖς προειπεῖν μὴ ζήσασιν
[1, 16]	τιμήσατε. οἱ δὲ, καλὰ γὰρ	ἦν	αὐτοῖς καὶ κεχαρισμένα, τήν τε
[1, 18]	τῆς γνώμης γενομένης: οὐ γὰρ	ἦν	αὐτῷ δι' ἡδονῆς συνάψασθαι συγγένειαν
[1, 18]	κατὰ τὰς ὄψεις πάθους ἐμποδὼν	ἦν	αὐτῷ θερα πεύειν τὸν θεὸν
[1, 2]	ἠγάπησεν, Ἰούβαλος δέ, ὁμομήτριος δ'	ἦν	αὐτῷ, μουσικὴν ἤσκησε καὶ ψαλτήρια
[1, 13]	τῇ τρίτῃ δὲ ὡς κάτοπτον	ἦν	αὐτῷ τὸ ὄρος, καταλιπὼν ἐν
[1, 8]	καὶ θεάσασθαι σπουδάσας οἷός τε	ἦν	ἅψασθαι τῆς Σάρρας. ἐμποδίζει δὲ
[1, 3]	οὕτως μετὰ τῶν οἰκείων διασώζεται.	ἦν	δ' αὐτὸς μὲν ἀπὸ Ἀδάμου
[1, 3]	τε τούτων ἑπταπλασίονα τὸν ἀριθμόν.	ἦν	δ' ἡ λάρναξ τούς τε
[1, 18]	κεφαλῆς ἐπὶ τοὺς πόδας περισσῶς	ἦν	δασύ, τὸ δὲ νεώτερον εἴχετο
[1, 10]	τῷ θεῷ κελευσθεὶς ὑπ' αὐτοῦ.	ἦν	δὲ ὁ τρόπος τῆς θυσίας
[1, 10]	δὲ τοῦτο βασιλεὺς δίκαιος: καὶ	ἦν	δὲ τοιοῦτος ὁμολογουμένως, ὡς διὰ
[1, 7]	δεκάτῃ γενεᾷ παρὰ Χαλδαίοις τις	ἦν	δίκαιος ἀνὴρ καὶ μέγας καὶ
[1, 13]	ὡς οὐδὲ γεγονέναι τὴν ἀρχὴν	ἦν	δίκαιος, εἰ θεοῦ καὶ πατρὸς
[1, 3]	ὡς μηνὶ ἑβδόμῳ, ἱσταμένου δὲ	ἦν	ἑβδόμη, κατ' ὀλίγον ὑπονοστεῖν ἀπολήγοντος.
[1, 12]	τῆς Σάρρας φθείρειν οἷός τε	ἦν.	εἴργεται δὲ τῆς ἐπιθυμίας ὑπὸ
[1, 9]	ἐπολιόρκουν αὐτούς: στρατηγὸς δ' ἑκάστοις	ἦν	εἷς ἐπιτεταγμένος. γενομένης δὲ μάχης
[1, 2]	ἐκάλεσεν. Ἀνώχου δὲ Ἰαράδης υἱὸς	ἦν,	ἐκ δὲ τούτου Μαρουῆλος, οὗ
[1, 9]	ἐκεῖνον γὰρ τὸν καιρὸν φρέατα	ἦν	ἐν τῷ τόπῳ, νῦν μέντοι
[1, 19]	τοῦ μήτρωος αὐτός τε ἀδεὴς	ἦν	ἐν φίλοις γενόμενος κἀκείνοις πολλὴν
[1, 13]	καὶ τὰς σχίζας ἐπενηνόχει καὶ	ἦν	εὐτρεπῆ, λέγει πρὸς τὸν υἱόν:
[1, 0]	Ῥωμαίους κατέστησαν. ἀλλ' ἐπειδὴ μείζων	ἦν	ἡ τοῦδε τοῦ λόγου περιβολή,
[1, 0]	ἀντειπὼν ἄν, εἰ μὴ πάτριον	ἦν	ἡμῖν τὸ μηδὲν ἔχειν τῶν
[1, 19]	καὶ τότε μέν, ἑσπέρα γὰρ	ἦν,	ἡσύχαζεν: ὄναρ δὲ ὁ θεὸς
[1, 2]	πρὸς τὸ φονεύειν, ἄλλην ἀπόνοιαν	ἦν	θράσους ὑβρίζων καὶ πλεονεκτῶν. (Ἄδαμος
[1, 21]	Σικιμωτῶν ἑορτὴν ἀγόντων Δεῖνα, θυγάτηρ	ἦν	Ἰακώβου μόνη, παρῆλθεν εἰς τὴν
[1, 4]	ὑπὸ πολυχειρίας. τὸ μέντοι πάχος	ἦν	ἰσχυρὸν τοσοῦτον, ὥσθ' ὑπ' αὐτοῦ
[1, 12]	ἄγεται τὸ γένος Αἰγύπτιον, ἐνθένδε	ἦν	καὶ αὐτὴ τὸ ἀρχαῖον, ἐξ
[1, 2]	δὲ τά τε ἄλλα πονηρότατος	ἦν	καὶ πρὸς τὸ κερδαίνειν μόνον
[1, 19]	τοῖς υἱοῖς εἴ τέ τις	ἦν	κτῆσις αὐταῖς. ἐπήγετο δὲ Ἰάκωβος
[1, 18]	ὁ νεώτερος τῇ μητρὶ προσφιλὴς	ἦν.	(Λιμοῦ δὲ τὴν γῆν καταλαβόντος
[1, 3]	γάρ ἐστιν υἱός, οὗ πατὴρ	ἦν	Μαθουσάλας, οὗτος δὲ ἦν τοῦ
[1, 6]	ὁ οἶνος, θύσας ἐν εὐωχίαις	ἦν.	μεθυσθεὶς δὲ εἰς ὕπνον καταφέρεται
[1, 6]	ἑκατόν: Σημᾷ δὲ υἱὸς Ἀρφαξάδης	ἦν	μετὰ ἔτη δώδεκα τῆς ἐπομβρίας
[1, 1]	θῆλυ καὶ συνδιαίτησιν, οὐδὲ γὰρ	ἦν,	ξενιζόμενον δ' ἐπὶ τοῖς ἄλλοις
[1, 2]	νομίζων ἀρετῆς προενόει, ποιμενικὸς δ'	ἦν	ὁ βίος αὐτῷ: Κάις δὲ
[1, 13]	παρεσχημένος. (Ἴσακος δέ, πατρὸς γὰρ	ἦν	οἵου τετυχηκότα γενναῖον ἔδει τὸ
[1, 11]	ἐπὶ ξενίαν παρεκάλει: λίαν γὰρ	ἦν	περὶ τοὺς ξένους φιλάνθρωπος καὶ
[1, 20]	ἥκειν αὐτὸν ὑπαντησόμενον μετὰ τοσούτων	ἦν	περίφοβος, τῷ μέντοι θεῷ τὴν
[1, 13]	ὅσα λοιπὰ πρὸς τὴν θυσίαν	ἦν	πλὴν ἱερείου. τοῦ δ' Ἰσάκου
[1, 8]	εὐδαιμονεῖν πυθόμενος μεταίρειν πρὸς αὐτοὺς	ἦν	πρόθυμος τῆς τε ἀφθονίας τῆς
[1, 2]	ἄλλος δ' εἴ τις ὀκνηρὸς	ἦν	πρὸς τὸ φονεύειν, ἄλλην ἀπόνοιαν
[1, 1]	ἐκείνης ὄνομα τῆς γυναικὸς Εὔα	ἦν:	σημαίνει δὲ τοῦτο πάντων μητέρα.
[1, 19]	οὓς σέβειν πατρίους ὄντας νόμιμον	ἦν,	συνανελομένη συναπεδίδρασκε μετὰ τῆς ἀδελφῆς
[1, 20]	δῶρα κομίζοντας τἀδελφῷ: ὑποζύγια δὲ	ἦν	τὰ πεμπόμενα καὶ πλῆθος τετραπόδων
[1, 3]	τὴν γῆν ὑπερέχειν. καὶ τοῦτο	ἦν	τὸ αἴτιον τοῦ μὴ διασωθῆναι
[1, 18]	αὐτῆς πεπυσμένος: ἐπεὶ δ' εὐτρεπὲς	ἦν	τὸ δεῖπνον, ἐρίφου δέρματι τὸν
[1, 4]	ἀπωλείας. (Τὸ δὲ πλῆθος πρόθυμον	ἦν	τοῖς Ναβρώδου ἕπεσθαι δόγμασι δουλείαν
[1, 3]	πλείοσιν, Ἄνωσος δὲ Σήθου υἱὸς	ἦν	τοῦ Ἀδάμου: (Συνέβη δὲ τοῦτο
[1, 3]	πατὴρ ἦν Μαθουσάλας, οὗτος δὲ	ἦν	τοῦ Ἀνώχου τοῦ Ἰαρέδου, Μαλαήλου
[1, 6]	Μωυσέος γενέσεως, μεθ' ὃν ὅρος	ἦν	τοῦ ζῆν ἑκατὸν ἔτη πρὸς
[1, 19]	ἐπανήξειν καὶ τιμῆς ὅσης εἰκὸς	ἦν	τυχεῖν τὸν οὕτω συγγενῆ. Ἰακώβου
[1, 9]	γὰρ τὸν καιρὸν φρέατα ἦν	ἐν	τῷ τόπῳ, νῦν μέντοι τῆς
[1, 12]	ἐπιλελοίπει τὰ ἀναγκαῖα, ἐν κακοῖς	ἦν,	ὕδατος δὲ σπανίζοντος ὑπ' ἐλάτῃ
[1, 19]	μήτρωος αὐτός τε ἀδεὴς ἦν	ἐν	φίλοις γενόμενος κἀκείνοις πολλὴν ἡδονὴν
[1, 4]	καταφρόνησιν Ναβρώδης, ὃς υἱωνὸς μὲν	ἦν	Χάμου τοῦ Νώχου, τολμηρὸς δὲ
[1, 13]	ταῦτα προαιρουμένου μὴ ὑπακούειν ἄδικον	ἦν,	ὥρμησεν ἐπὶ τὸν βωμὸν καὶ
[1, 7]	τὴν περὶ τοῦ θεοῦ δόξαν,	ἣν	ἅπασι συνέβαινεν εἶναι, καινίσαι καὶ
[1, 6]	δ' ἐροῦμεν τὴν αἰτίαν, δι'	ἣν	αὐτὴν καὶ Ἀφρικὴν προσαγορεύεσθαι συμβέβηκε.
[1, 5]	κατελάμβανον τὴν ἐντυχοῦσαν καὶ εἰς	ἣν	αὐτοὺς ἦγεν ὁ θεός, ὡς
[1, 19]	ἔλεγε, τὴν δ' αἰτίαν δι'	ἣν	ἀφῖκται μητέρα τε καὶ πατέρα
[1, 19]	ἀκολουθεῖν, ἀλλὰ κατ' εὔνοιαν δικαίαν,	ἣν	γυναιξὶ γαμεταῖς πρὸς τοὺς συνοικοῦντας
[1, 0]	ἡ θεωρία καὶ λίαν φιλόσοφος,	ἣν	ἐγὼ νῦν μὲν ὑπερβάλλομαι, θεοῦ
[1, 13]	τε τοῦ θεοῦ πρόρρησιν καὶ	ἣν	εἶχεν αὐτὸς γνώμην περὶ τῆς
[1, 6]	τῆς Εὐρώπης ἕως Γαδείρων γῆν	ἣν	ἔτυχον καταλαμβάνοντες, καὶ μηδενὸς προκατῳκηκότος
[1, 19]	καὶ συμποιμαίνειν αὐτοῖς θυγατέρα αὐτοῦ,	ἣν	θαυμάζειν ὅτι μήπω παρείη: παρὰ
[1, 18]	διὰ τὴν παροῦσαν ἀσθένειαν, δι'	ἣν	καὶ μᾶλλόν σου δεόμενος τυγχάνω,
[1, 12]	ἠπίστατο, ὡς ἀδελφὴν δὲ ἀγόμενον	ἣν	οὐκ ἠδίκουν. παρακαλεῖ τε πρᾴως
[1, 3]	ἀνθρώπους δικαίου ποιούμενοι λόγον, ἀλλ'	ἣν	πρότερον εἶχον τῆς ἀρετῆς ζήλωσιν
[1, 1]	καὶ τὴν αἰτίαν ἐπυνθάνετο, δι'	ἣν	πρότερον ἡδόμενος τῇ πρὸς αὐτὸν
[1, 19]	καὶ διὰ τὴν μητέρα, πρὸς	ἣν	τὴν εὔνοιαν διὰ τῆς περὶ
[1, 16]	μὲν οὖν τῷ θεῷ Ῥεβέκκαν,	ἣν	τῷ παιδὶ Ἅβραμος μνηστευσόμενον ἐξαπέστειλεν,
[1, 16]	τῆς ἐπὶ τῷ πιεῖν χάριτος	ἀμοιβὴν	εἶναι καὶ γέρας, δίκαιον λέγων
[1, 1]	τῇ δὲ τρίτῃ ἵστησι τὴν	γῆν	ἀναχέας περὶ αὐτὴν τὴν θάλασσαν:
[1, 3]	θαλλὸν ἐλαίας κομιζούσης, μαθὼν τὴν	γῆν	ἀπηλλαγμένην τοῦ κατακλυσμοῦ μείνας ἄλλας
[1, 15]	αὐτοῦ κατοικήσαντες ἐν αὐτῇ τὴν	γῆν	ἀπὸ τοῦ ἐκείνου ὀνόματος Ἀφρικὰ
[1, 3]	ἀνοίγει τ' αὐτὴν καὶ θεασάμενος	γῆν	βραχεῖαν περὶ αὐτὴν ἐπὶ χρηστοτέρας
[1, 5]	τὰς ἀποικίας ποιησάμενοι πανταχοῦ, καὶ	γῆν	ἕκαστοι κατελάμβανον τὴν ἐντυχοῦσαν καὶ
[1, 4]	τὸν θεὸν πάλιν ἠπείλει τὴν	γῆν	ἐπικλύσαι θελήσαντα: πύργον γὰρ οἰκοδομήσειν
[1, 3]	μέγεθος: οὐ γὰρ ἔτι τὴν	γῆν	ἐπικλύσει τὸ ὕδωρ. παραινῶ μέντοι
[1, 19]	καὶ νῦν Γαλαδηνὴν καλοῦσι τὴν	γῆν.	ἑστιαθέντων δὲ ἐπὶ τοῖς ὅρκοις
[1, 6]	δὲ τῆς Εὐρώπης ἕως Γαδείρων	γῆν	ἣν ἔτυχον καταλαμβάνοντες, καὶ μηδενὸς
[1, 2]	προσέταξεν ἀπιέναι. (Πολλὴν δ' ἐπελθὼν	γῆν	ἱδρύεται μετὰ τῆς γυναικὸς Κάις
[1, 7]	τοῦ θεοῦ τὴν Χαναναίαν ἔσχε	γῆν,	ἱδρυθείς τε αὐτόθι βωμὸν ᾠκοδόμησε
[1, 19]	πληρώσουσιν ὅσην ἥλιος ὁρᾷ καὶ	γῆν	καὶ θάλασσαν. ἀλλὰ μήτε κίνδυνον
[1, 10]	πολέμῳ Χαναναίων ἕξειν αὐτῶν τὴν	γῆν	καὶ τὰς πόλεις. (Ἅβραμος δὲ
[1, 18]	προσφιλὴς ἦν. (Λιμοῦ δὲ τὴν	γῆν	καταλαβόντος Ἴσακος, δόξαν αὐτῷ χωρεῖν
[1, 6]	τὴν ἀπὸ Γάζης ἕως Αἰγύπτου	γῆν	κατέσχον, μόνου δὲ Φυλιστίνου τὴν
[1, 6]	Ἀμάνου καὶ Λιβάνου τῶν ὀρῶν	γῆν	κατέσχον, ὅσα πρὸς θάλασσαν αὐτῆς
[1, 3]	καθ' ἕκαστον ἔτος ἐπικλύζῃ τὴν	γῆν	ὁ θεὸς φθορὰν ἀνθρώπων καταψηφισάμενος,
[1, 11]	σὺν τοῖς οἰκήτορσιν κατεπίμπρα τὴν	γῆν	ὁμοίᾳ πυρώσει ἀφανίζων, ὥς μοι
[1, 3]	καὶ μηδεμίαν ὀργὴν ἐπὶ τὴν	γῆν	ὁμοίαν βαλεῖν, ὅπως ἔργοις τε
[1, 1]	αὐτὸν γενόμενον ὑπετίθει τιμωρίᾳ, τὴν	γῆν	οὐκέτι μὲν οὐδὲν αὐτοῖς ἀναδώσειν
[1, 1]	ποταμοῦ πᾶσαν ἐν κύκλῳ τὴν	γῆν	περιρρέοντος, ὃς εἰς τέσσαρα μέρη
[1, 4]	μὴ στασιάζοιεν πρὸς ἀλλήλους, ἀλλὰ	γῆν	πολλὴν γεωργοῦντες ἀφθονίας ἀπολαύοιεν τῶν
[1, 12]	μένειν. καὶ Ἀβιμέλεχος τήν τε	γῆν	πρὸς αὐτὸν νέμεται καὶ τὰ
[1, 3]	τῷ γνῶναι τὰ περὶ τὴν	γῆν	προύπεμψεν: ἐπανελθούσης δὲ πεπηλωμένης ἅμα
[1, 1]	θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν	γῆν.	ταύτης δ' ὑπ' ὄψιν οὐκ
[1, 2]	πρὸς τὸ κερδαίνειν μόνον ἀποβλέπων	γῆν	τε ἀροῦν ἐπενόησε πρῶτος καὶ
[1, 2]	οἱ δὲ πάντες ἀγαθοὶ φύντες	γῆν	τε τὴν αὐτὴν ἀστασίαστοι κατῴκησαν
[1, 2]	μένει δ' ἄχρι δεῦρο κατὰ	γῆν	τὴν Σειρίδα. ~(Καὶ οὗτοι μὲν
[1, 6]	ἔθνεσι τὰ ὀνόματα ἐπετίθεσαν οἱ	γῆν	τινα καταλαβόντες. Ἰαφθᾶ μὲν οὖν
[1, 8]	ἀφίκετο, μερίζεται πρὸς Λῶτον τὴν	γῆν	τῶν ποιμένων αὐτοῖς στασιαζόντων περὶ
[1, 3]	ὡς ἐπὶ πήχεις πεντεκαίδεκα τὴν	γῆν	ὑπερέχειν. καὶ τοῦτο ἦν τὸ
[1, 21]	αὐτοὺς ἔκρυψεν ἐν Σικίμοις εἰς	γῆν	ὑπό τινα δρῦν, ἀπάρας τε
[1, 19]	κατατίθησι τοὺς τύπους εἰς τὴν	σάγην	τῆς φερούσης αὐτὴν καμήλου: ἐκαθέζετο
[1, 7]	τι πρὸς εὐδαιμονίαν συντελεῖ κατὰ	προσταγὴν	τὴν τούτου παρέχειν ἕκαστον καὶ
[1, 13]	γὰρ ἐπιθυμήσας αἵματος ἀνθρωπίνου τὴν	σφαγὴν	αὐτῷ προστάξαι τοῦ παιδὸς ἔλεγεν,
[1, 13]	ἐπὶ τὸν βωμὸν καὶ τὴν	σφαγήν.	κἂν ἐπράχθη τὸ ἔργον μὴ
[1, 12]	συντυχὼν δ' αὐτῇ θεῖος ἄγγελος	πηγήν	τε φράζει παρακειμένην καὶ κελεύει
[1, 19]	χαλεπαίνων ἐμοί, εἰ μοῖραν αὐτῆς	ὀλίγην	λαβόντες ἔχομεν. περὶ μέντοι γε
[1, 8]	χώρας ἐν ᾗ νέμοιεν: τὴν	ἐκλογὴν	μέντοι καὶ τὴν αἵρεσιν ἐπιτρέπει
[1, 2]	δι' αὐτῆς ἱκετεύσαντα μὴ λαβεῖν	ὀργὴν	αὐτῷ χαλεπωτέραν, ἐπάρατον δ' αὐτὸν
[1, 3]	τὴν θυσίαν παρεκάλει καὶ μηδεμίαν	ὀργὴν	ἐπὶ τὴν γῆν ὁμοίαν βαλεῖν,
[1, 10]	δὲ κατῴκει μὲν περὶ τὴν	Ὠγύγην	καλουμένην δρῦν, ἔστι δὲ τῆς
[1, 20]	οἱ προπεμφθέντες ἐπιθεμένου τοῦ ἀδελφοῦ,	καταφυγὴν	ἔχοιεν τοὺς ἑπομένους. καὶ τοῦτον
[1, 0]	βασιλεὺς περὶ παιδείαν καὶ βιβλίων	συναγωγὴν	σπουδάσας ἐξαιρέτως ἐφιλοτιμήθη τὸν ἡμέτερον
[1, 19]	ἀνέθεσαν κατὰ βωμοῦ σχῆμα, ὅθεν	Γαλάδην	λέγεται βουνός, ἀφ' οὗ καὶ
[1, 16]	γάμον πολιτεύει τοῦτον. οὗ τὴν	σπουδὴν	καὶ τὴν προαίρεσιν μὴ ὑβρίσητε:
[1, 6]	μεθ' ὃν ὅρος ἦν τοῦ	ζῆν	ἑκατὸν ἔτη πρὸς τοῖς εἴκοσι
[1, 13]	υἱὸν ἀπαθῆ καταλιπὼν ἐξελθεῖν τοῦ	ζῆν	ἐτίθετο. τούτου μέντοι κατὰ τὴν
[1, 3]	προσλιπαροῦντες καὶ πόλεις ἀναστήσαντες εὐδαιμόνως	ζῆν	ἔχοιεν καὶ μηδενὸς ὧν καὶ
[1, 3]	ἀρχὴν αὐτοῖς μηδὲ χαρίσασθαι τὸ	ζῆν	ἢ δόντα τοῦτο διαφθείρειν: ἀλλ'
[1, 6]	γὰρ ἤδη τοῖς ἀνθρώποις τὸ	ζῆν	καὶ βραχύτερον ἐγίνετο μέχρι τῆς
[1, 3]	ἐπενόουν ἀστρονομίας καὶ γεωμετρίας πλεῖον	ζῆν	τὸν θεὸν αὐτοῖς παρασχεῖν, ἅπερ
[1, 13]	οὐ τὸν κοινὸν ἐκ τοῦ	ζῆν	τρόπον, ἀλλ' ὑπὸ πατρὸς ἰδίου
[1, 1]	οὐκ ἂν ἐπέλθοι καὶ τὸ	ζῆν	ὑμῖν μακρὸν γένοιτο. νῦν δ'
[1, 16]	δίκαιον λέγων τοιούτων αὐτὴν τυγχάνειν	ἀγαθὴν	παρὰ τὰς τοσαύτας παρθένους γενομένην.
[1, 18]	παῖδα Ἡσαῦς παρειλήφει πρὸς γάμον	Βασεμάθην:	οὐ γὰρ εὐνόουν τοῖς Χαναναίοις
[1, 18]	εἰς τὸ ἐκείνοις κεχαρισμένον τὴν	Βασεμάθην	παρέλαβεν μάλιστα περὶ αὐτὴν σπουδάσας.
[1, 0]	ἤδη μὲν οὖν καὶ πρότερον	διενοήθην,	ὅτε τὸν πόλεμον συνέγραφον, δηλῶσαι
[1, 0]	τέλος οἷον ἀπέβη πείρᾳ μαθὼν	ἐβιάσθην	ἐκδιηγήσασθαι διὰ τοὺς ἐν τῷ
[1, 0]	τὰ κάλλιστα χαίρειν πόνῳ, προθυμότερον	ἐπερρώσθην,	ἔτι κἀκεῖνα πρὸς τοῖς εἰρημένοις
[1, 19]	καὶ Ῥαχήλᾳ γίνεται Ἰώσηπος υἱός:	προσθήκην	γενησομένου τινὸς δηλοῖ. (Τοῦτον ἅπαντα
[1, 2]	τὰ θεῖα σαφῶς ἐξεπιστάμενος ἑώρα	δίκην	αὑτὸν ὑφέξοντα τῆς Κάιος ἀδελφοκτονίας
[1, 3]	οἰκείᾳ ταύτην αὐτοὺς ὑποσχεῖν τὴν	δίκην,	οὔτ' ἄν, εἰ γενομένους ἀνθρώπους
[1, 3]	με ταύτην αὐτοῖς ἐπιθεῖναι τὴν	δίκην.	παύσομαι δὲ τοῦ λοιποῦ μετὰ
[1, 1]	δὲ πληθὺν τοὔνομα, ἐπὶ τὴν	Ἰνδικὴν	φερόμενος ἐκδίδωσιν εἰς τὸ πέλαγος
[1, 3]	Αἰγύπτιος ὁ τὴν ἀρχαιολογίαν τὴν	Φοινικικὴν	συγγραψάμενος καὶ Μνασέας δὲ καὶ
[1, 6]	αἰτίαν, δι' ἣν αὐτὴν καὶ	Ἀφρικὴν	προσαγορεύεσθαι συμβέβηκε. Χαναναῖος δὲ τέταρτος
[1, 2]	δέ, ὁμομήτριος δ' ἦν αὐτῷ,	μουσικὴν	ἤσκησε καὶ ψαλτήρια καὶ κιθάρας
[1, 8]	ὧν ἐπιχειρήσειε διδάσκειν, τήν τε	ἀριθμητικὴν	αὐτοῖς χαρίζεται καὶ τὰ περὶ
[1, 6]	τὴν νῆσον ἔσχεν: Ἀρουκαῖος δὲ	Ἄρκην	τὴν ἐν τῷ Λιβάνῳ. τῶν
[1, 13]	παισὶν ἀγαθοῖς καὶ γνησίοις παραδώσειν	μεγάλην	ἡγεμονίαν. προεδήλου τε τὸ γένος
[1, 18]	σὺ γὰρ πατρὶ τῷ ἐμῷ	μεγάλην	ἰσχὺν προύθηκας ἀγαθῶν κἀμὲ τῶν
[1, 19]	κατάγεσθαι, ὑπαίθριος δὲ ηὐλίζετο τὴν	κεφαλὴν	λίθοις ὑπ' αὐτοῦ συμφορουμένοις ἐπιτιθεὶς
[1, 11]	θεοῦ τοῦτο μὴ ποιεῖν εἰς	στήλην	ἁλῶν μετέβαλεν: ἱστόρησα δ' αὐτήν,
[1, 19]	ὑπὲρ ὀρῶν τινων, ἐφ' οἷς	στήλην	ἀνέθεσαν κατὰ βωμοῦ σχῆμα, ὅθεν
[1, 2]	ὀκνηρὸς ἦν πρὸς τὸ φονεύειν,	ἄλλην	ἀπόνοιαν ἦν θράσους ὑβρίζων καὶ
[1, 0]	τὰ πρὸς εὐσέβειαν καὶ τὴν	ἄλλην	ἄσκησιν ἀρετῆς πόσους τε πολέμους
[1, 3]	πράσεις καὶ ὠνὰς καὶ τὴν	ἄλλην	διοίκησιν τὸν πρῶτον κόσμον διεφύλαξε:
[1, 19]	ἀλλ' ἐρῶντι δώσειν ταύτην μετ'	ἄλλην	ἑπταετίαν. πείθεται δ' ὁ Ἰάκωβος,
[1, 10]	ἔφη τοῦτο ποιήσειν, οὐδ' ἂν	ἄλλην	ὠφέλειαν ἐκ τῆς λείας ἐκείνης
[1, 10]	τῷ Ἁβράμου στρατῷ ξένια καὶ	πολλὴν	ἀφθονίαν τῶν ἐπιτηδείων παρέσχε καὶ
[1, 9]	πλοῦτον αὐτῶν ἐπιδεδωκότων καὶ νεότητα	πολλήν:	βασιλεῖς δὲ αὐτοῖς πέντε διεῖπον
[1, 4]	στασιάζοιεν πρὸς ἀλλήλους, ἀλλὰ γῆν	πολλὴν	γεωργοῦντες ἀφθονίας ἀπολαύοιεν τῶν καρπῶν,
[1, 2]	γνώριμος ἂν εἴη, προσέταξεν ἀπιέναι.	(Πολλὴν	δ' ἐπελθὼν γῆν ἱδρύεται μετὰ
[1, 0]	ἐπὶ μήκει χρόνου καὶ παλαιότητι	πολλὴν	εἶχεν ἄδειαν ψευδῶν πλασμάτων: γέγονε
[1, 10]	παῖδα αὐτῷ γενήσεσθαι καταγγέλλει καὶ	πολλὴν	ἐκείνου γενεάν, ὡς παραπλησίως αὐτῇ
[1, 19]	ἦν ἐν φίλοις γενόμενος κἀκείνοις	πολλὴν	ἡδονὴν παρεῖχεν ἀδοκήτως ἐπιφανείς. μετὰ
[1, 0]	λόγῳ τὴν αἰσχύνην μετέθεσαν καὶ	πολλὴν	ὑποτίμησιν τοῖς πονηροῖς ἔδωκαν: ὁ
[1, 1]	γενομένου τούτου κατανοήσας τὴν ὅλην	ὕλην	διεχώρισε τό τε φῶς καὶ
[1, 1]	καὶ γενομένου τούτου κατανοήσας τὴν	ὅλην	ὕλην διεχώρισε τό τε φῶς
[1, 13]	αὐτοῦ τὸ πρόθυμον καὶ τὴν	ὑπερβολὴν	τῆς θρησκείας ἥδεσθαι μὲν οἷς
[1, 1]	θεὸν καὶ παράδεισον πρὸς τὴν	ἀνατολὴν	καταφυτεῦσαι παντοίῳ τεθηλότα φυτῷ: ἐν
[1, 19]	παρουσίας κατὰ τὴν τῆς μητρὸς	ἐντολήν:	πᾶσί τε γὰρ ἡμῖν ἀδελφοὶ
[1, 1]	ἔργων ἐκεχειρίαν, ὅθεν καὶ ἡμεῖς	σχολὴν	ἀπὸ τῶν πόνων κατὰ ταύτην
[1, 13]	λοιπὰ πρὸς τὴν θυσίαν ἦν	πλὴν	ἱερείου. τοῦ δ' Ἰσάκου πέμπτον
[1, 10]	λείας ἐκείνης εἰς αὐτὸν ἥξειν	πλὴν	ὅσα τροφὴ τοῖς οἰκέταις αὐτοῦ
[1, 6]	Ἰεβουσαίου Ἀμορραίου Γεργεσαίου Σειναίου Σαμαραίου,	πλὴν	τῶν ὀνομάτων ἐν ταῖς ἱεραῖς
[1, 21]	τὴν θυγατέρα ἠξίωσεν ἐπιτρέψαι αὐτῷ	βουλὴν	ἀγαγεῖν περὶ ὧν παρακαλεῖ. ἀπῄει
[1, 4]	θεοῦ γνώμης καὶ τὸ κατ'	ἐπιβουλὴν	ὑπονοεῖν εἰς ἀποικίαν αὐτοὺς παρορμᾶν,
[1, 0]	τοὺς μὴ ταῦτα φρονοῦντας μηδὲ	μὴν	πιστεύοντας ἀπαραιτήτως ἐκόλασε. πρὸς ταύτην
[1, 18]	γαμεῖ Ἄδαν τὴν Ἥλωνος καὶ	Ἀλιβάμην	τὴν Εὐσεβεῶνος δυναστευόντων ἐν Χαναναίοις
[1, 0]	διὰ ταύτης ποιήσειν τῆς πραγματείας	ἐπηγγειλάμην	οὐδὲν προσθεὶς οὐδ' αὖ παραλιπών.
[1, 16]	πολλὰς ἐπὶ τὸ φρέαρ παραγινομένας	ηὐξάμην	εἰς ταύτην ἐμπεσεῖν, ὃ δὴ
[1, 13]	μὴ περὶ τὴν σὴν ἀνατροφὴν	ἐφιλοτιμησάμην	οὐδ' ἐφ' ᾧ μᾶλλον εὐδαιμονήσειν
[1, 1]	καὶ ἡδονὴν συντελεῖ κατὰ τὴν	ἐμὴν	ἀνιόντων πρόνοιαν χωρὶς ὑμετέρου πόνου
[1, 19]	πρὸς τὸ πᾶν κατὰ τὴν	ἐμὴν	ἐπικουρίαν. Ἅβραμόν τε γὰρ ἐγὼ
[1, 3]	ἀλλ' οἷς ἐξύβριζον εἰς τὴν	ἐμὴν	εὐσέβειαν καὶ ἀρετήν, τούτοις ἐξεβιάσαντό
[1, 19]	νόμῳ, κτῆσιν μὲν ἄγων τὴν	ἐμὴν	θυγατέρας δὲ ἀναπείσας ἀποδρᾶναι τὸν
[1, 19]	τῶν θυγατέρων ἴσθι μὴ κατ'	ἐμὴν	κακουργίαν ἀπαναστήσαντος ἀκολουθεῖν, ἀλλὰ κατ'
[1, 13]	πολλὰ καὶ πλοῦτον ἐπιδώσειν, καὶ	μνήμην	αἰώνιον αὐτῶν ἔσεσθαι τοῖς γενάρχαις,
[1, 7]	ᾧ καλῶς ἔχει μόνῳ τὴν	τιμὴν	καὶ τὴν εὐχαριστίαν ἀπονέμειν. δι'
[1, 19]	μετὰ δυνάμεως ἐπειγόμενος, καὶ καθ'	ἑβδόμην	ἡμέραν ἐπί τινος λόφου λαμβάνει
[1, 2]	ἐγγόνους αὐτοῦ τιμωρήσεσθαι κατὰ τὴν	ἑβδόμην	ἠπείλησε γενεάν, καὶ τῆς γῆς
[1, 1]	καὶ φυσιολογεῖν Μωυσῆς μετὰ τὴν	ἑβδόμην	ἤρξατο περὶ τῆς τἀνθρώπου κατασκευῆς
[1, 13]	θεοῦ τε βουλομένου σὸς πατὴρ	ἐγενόμην	καὶ πάλιν τούτῳ δοκοῦν ἀποτίθεμαί
[1, 16]	ἐπεὶ γὰρ πλησίον τῆς πόλεως	ἐγενόμην,	παρθένους ἰδὼν πολλὰς ἐπὶ τὸ
[1, 13]	γηρωκόμον, διὸ καὶ σὲ μάλιστα	ἀνετρεφόμην,	τὸν θεὸν ἀντὶ σαυτοῦ παρεσχημένος.
[1, 3]	τοῦ μὴ διασωθῆναι πλείονας φυγῆς	ἀφορμὴν	οὐκ ἔχοντας. παυσαμένου δὲ τοῦ
[1, 13]	οὐδ' ἐφ' ᾧ μᾶλλον εὐδαιμονήσειν	ᾤμην,	ὡς εἰ σέ τ' ἴδοιμι
[1, 18]	παρακαλεῖν καὶ παρὰ τὴν Ἰσάκου	γνώμην	ἐκέλευσεν αὐτὸν ἐρίφους κατασφάξαντα δεῖπνον
[1, 1]	δ' εἰς ταύτην μου τὴν	γνώμην	ἐνύβρισας παρακούσας τῶν ἐμῶν ἐντολῶν:
[1, 0]	ἐντευξομένους τοῖς βιβλίοις παρακαλῶ τὴν	γνώμην	θεῷ προσανέχειν καὶ δοκιμάζειν τὸν
[1, 12]	ἀρχὰς οὐ προσετίθετο τὴν αὑτοῦ	γνώμην	οἷς ἡ Σάρρα ἐσπουδάκει πάντων
[1, 13]	πρόρρησιν καὶ ἣν εἶχεν αὐτὸς	γνώμην	περὶ τῆς τοῦ παιδὸς σφαγῆς,
[1, 16]	αὐτοῖς καὶ κεχαρισμένα, τήν τε	γνώμην	τοῦ θεοῦ συνῆκαν καὶ πέμπουσιν
[1, 19]	ἀδικίαν ἐπεκάλει Λαβάνῳ. ὁ δὲ	συγγνώμην	ᾐτεῖτο τῆς ἀνάγκης, ὑφ' ἧς
[1, 8]	τὸ πεδίον κειμένην καὶ ποταμὸν	Ἰορδάνην	εἶχεν οὐκ ἄπωθεν τῆς Σοδομιτῶν
[1, 6]	δὲ εἶχεν ἀδελφοὺς Ναχώρην καὶ	Ἀράνην:	τούτων Ἀράνης μὲν υἱὸν καταλιπὼν
[1, 3]	Νῶχος δὲ σώζεται μόνος ὑποθεμένου	μηχανὴν	αὐτῷ καὶ πόρον πρὸς σωτηρίαν
[1, 16]	ἐν αὐτῇ, ἃ διαφυγεῖν οὐκ	ἐνῆν	μὴ προνοοῦσι τούτου τοῖς ὁδεύουσιν,
[1, 2]	εἰς ἡλικίαν ἤδη καλὰ κρίνειν	δυναμένην	καὶ γενόμενος αὐτὸς ἄριστος μιμητὰς
[1, 3]	ἐλαίας κομιζούσης, μαθὼν τὴν γῆν	ἀπηλλαγμένην	τοῦ κατακλυσμοῦ μείνας ἄλλας ἑπτὰ
[1, 18]	αὐτόν τε καὶ τὸν πατέρα	γεγενημένην	προτιμῶντος ἀπῆρεν εἰς τὴν ἑαυτοῦ.
[1, 11]	καὶ εὑρήσειν αὐτὴν ἤδη μητέρα	γεγενημένην.	τῆς δὲ γυναικὸς ἐπὶ τούτῳ
[1, 22]	ἐπὶ Νεβρῶνα πόλιν ἐν Χαναναίοις	κειμένην:	ἐκεῖ δὲ Ἴσακος τὴν δίαιταν
[1, 8]	δὲ τὴν πρὸς τὸ πεδίον	κειμένην	καὶ ποταμὸν Ἰορδάνην εἶχεν οὐκ
[1, 12]	θεῖος ἄγγελος πηγήν τε φράζει	παρακειμένην	καὶ κελεύει προνοεῖν τῆς ἀνατροφῆς
[1, 8]	δ' αὐτὸς τὴν ὑπ' ἐκείνου	καταλελειμμένην	ὑπώρειαν ᾤκει ἐν τῇ Ναβρῶ
[1, 7]	εἰς τὴν τότε μὲν Χαναναίαν	λεγομένην	νῦν δὲ Ἰουδαίαν μετῴκησε καὶ
[1, 18]	τότε μὲν ἀνεχώρησεν εἰς τὴν	λεγομένην	Φάραγγα χωρίον οὐ μακρὰν Γεράρων,
[1, 9]	στρατοπεδεύουσι κατὰ τὴν κοιλάδα τὴν	λεγομένην	φρέατα ἀσφάλτου: κατ' ἐκεῖνον γὰρ
[1, 3]	ὁ δὲ πᾶσαν εὑρὼν ἔτι	λιμναζομένην	πρὸς Νῶχον ἐπανῆλθε. μετὰ δὲ
[1, 10]	τὴν δέσποιναν ἀγνώμονα καὶ αὐθάδη	γενομένην	ἐν τούτοις εἶναι τοῖς κακοῖς:
[1, 1]	προσαχθεῖσαν αὐτὴν ἐγνώρισεν ἐξ αὑτοῦ	γενομένην.	ἔσσα δὲ καθ' Ἑβραίων διάλεκτον
[1, 16]	ἀγαθὴν παρὰ τὰς τοσαύτας παρθένους	γενομένην.	ἠξίου τε παρ' αὐτοῖς καταχθῆναι
[1, 21]	ἐκάλεσε διὰ τὴν ἐπ' αὐτῷ	γενομένην	ὀδύνην τῇ μητρί. οὗτοι Ἰακώβου
[1, 0]	τὴν αὐτὴν ὁρῶ τῆς σπουδῆς	γινομένην	αἰτίαν, ἀλλὰ πολλὰς καὶ πλεῖστον
[1, 16]	οἶκον ἀνδρὸς ἀγαθοῦ παῖδας αὐτῷ	τεξομένην	γνησίους. ἡ δὲ οὐδὲ τούτων
[1, 12]	τε ἐν ἀσκῷ καὶ ἄρτον	φερομένην	ἐκέλευεν ἀπιέναι ὁδηγῷ τῇ ἀνάγκῃ
[1, 3]	ψυχή. σημανῶ δὲ ὑμῖν παῦλαν	ἐσομένην	τοξείᾳ τῇ ἐμῇ” τὴν ἶριν
[1, 0]	πολιτεύματος ἐκ τῶν Ἑβραϊ κῶν	μεθηρμηνευμένην	γραμμάτων. ἤδη μὲν οὖν καὶ
[1, 10]	κατῴκει μὲν περὶ τὴν Ὠγύγην	καλουμένην	δρῦν, ἔστι δὲ τῆς Χαναναίας
[1, 6]	Χάμου παῖς τὴν νῦν Ἰουδαίαν	καλουμένην	οἰκίσας ἀπ' αὐτοῦ Χαναναίαν προσηγόρευσεν.
[1, 19]	παραστᾶσαν αὐτῷ: κλίμακα γῆθεν ἔδοξεν	ἐφικνουμένην	τοῦ οὐρανοῦ βλέπειν καὶ δι'
[1, 12]	ἐκέλευεν ἀπιέναι ὁδηγῷ τῇ ἀνάγκῃ	χρωμένην.	ὡς δ' ἀπιοῦσαν ἐπιλελοίπει τὰ
[1, 0]	ὑπόθεσιν εἰς ἀλλοδαπὴν ἡμῖν καὶ	ξένην	διαλέκτου συνήθειαν. ἦσαν δέ τινες,
[1, 19]	βουνός, ἀφ' οὗ καὶ νῦν	Γαλαδηνὴν	καλοῦσι τὴν γῆν. ἑστιαθέντων δὲ
[1, 21]	προϊ ὼν ἐπεὶ κατὰ τὴν	Ἐφραθηνὴν	γίνεται, ἐνθάδε Ῥαχήλαν ἐκ τοκετοῦ
[1, 7]	περὶ τὸν ἥλιον καὶ τὴν	σελήνην	καὶ πᾶσι τοῖς κατ' οὐρανὸν
[1, 12]	πρὸς τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν κατοικοῦσι	Ναβατηνὴν	τὴν χώραν ὀνομάσαντες. εἰσὶ δὲ
[1, 8]	τοιαύτην: ἀδελφὸς αὐτῆς εἶναι προσεποιήσατο	κἀκείνην	τοῦθ' ὑποκρίνασθαι, συμφέρειν γὰρ αὐτοῖς,
[1, 19]	ἔλεγε κοιμησομένου παρ' αὐτῇ κατ'	ἐκείνην	τὴν ἑσπέραν. τῆς δὲ προσιεμένης
[1, 10]	ὁ παῖς Ἰσμαῆλος, οὗ κατ'	ἐκείνην	τὴν ἡμέραν τρισκαιδέκατον ἔτος ἔχοντος
[1, 2]	ἀνθρώποις τὰ ἐγγεγραμμένα δηλοῦσα καὶ	πλινθίνην	ὑπ' αὐτῶν ἀνατεθῆναι. μένει δ'
[1, 0]	τὴν περὶ αὐτῶν ἱστορίαν εἰς	κοινὴν	ὠφέλειαν ἐξενεγκεῖν. τούτων δὴ τῶν
[1, 6]	τὴν ἐπωνυμίαν ἡ χώρα διεφύλαξε:	Παλαιστίνην	γὰρ οἱ Ἕλληνες αὐτοῦ τὴν
[1, 10]	μὴ κυούσῃ ἱκετεύει τὸν θεὸν	γονὴν	αὐτῷ παιδὸς ἄρσενος παρασχεῖν. τοῦ
[1, 19]	κατασπασαμένη τὴν εὐκταιοτάτην καὶ μεγίστην	ἡδονὴν	αὐτὸν κομίσαι τῷ πατρὶ καὶ
[1, 2]	ἐξ ἁρπαγῆς καὶ βίας πρὸς	ἡδονὴν	καὶ λῃστείαν τοὺς ἐντυγχάνοντας παρακαλῶν
[1, 2]	ἀλλ' ἐπ' αὐξήσει τῆς κακίας,	ἡδονὴν	μὲν πᾶσαν ἐκπορίζων αὐτοῦ τῷ
[1, 19]	ἐν φίλοις γενόμενος κἀκείνοις πολλὴν	ἡδονὴν	παρεῖχεν ἀδοκήτως ἐπιφανείς. μετὰ δὲ
[1, 1]	αὐτομάτων ὅσα πρὸς ἀπόλαυσιν καὶ	ἡδονὴν	συντελεῖ κατὰ τὴν ἐμὴν ἀνιόντων
[1, 2]	ἐκ τούτων καὶ τὰ πρὸς	ἡδονὴν	τοῦ σώματος ἐκπορίζων, χαλκείαν τε
[1, 13]	τὸ φρόνημα εἶναι, δέχεται πρὸς	ἡδονὴν	τοὺς λόγους καὶ φήσας, ὡς
[1, 6]	τῆς γραφῆς εὐπρεπὲς ἡλλήνισται πρὸς	ἡδονὴν	τῶν ἐντευξομένων: οὐ γὰρ ἐπιχώριος
[1, 19]	μένων παρ' αὐτῷ πόνον εἰς	ἡδονὴν	ὑπομενεῖν τὴν ἐκείνου, μισθὸν δὲ
[1, 21]	Ῥαχήλαν ἐκ τοκετοῦ θανοῦσαν θάπτει	μόνην	τῶν συγγενῶν τῆς ἐν Νεβρῶνι
[1, 21]	διὰ τὴν ἐπ' αὐτῷ γενομένην	ὀδύνην	τῇ μητρί. οὗτοι Ἰακώβου παῖδες
[1, 8]	τε αὐτὸν πολλοῖς χρήμασι, καὶ	συνῆν	Αἰγυπτίων τοῖς λογιωτάτοις τήν τε
[1, 2]	ὑπῆρχε πονηρῶν ἐπιτηδευμάτων, καὶ τὴν	ἀπραγμοσύνην,	ᾗ πρότερον συνέζων οἱ ἄνθρωποι,
[1, 0]	τοὺς θεοὺς τῷ λόγῳ τὴν	αἰσχύνην	μετέθεσαν καὶ πολλὴν ὑποτίμησιν τοῖς
[1, 1]	αὑτῶν ἤδη γεγυμνωμένων καὶ τὴν	αἰσχύνην	ὕπαιθρον ἔχοντες σκέπην αὑτοῖς ἐπενόουν:
[1, 8]	γυναικὸς ὁ βασιλεὺς αὐτὸν ἀνέλῃ,	τέχνην	ἐπενόησε τοιαύτην: ἀδελφὸς αὐτῆς εἶναι
[1, 4]	τὸν πύργον καὶ ἰδίαν ἑκάστῳ	φωνὴν	ἔδωκαν: καὶ διὰ τοῦτο Βαβυλῶνα
[1, 18]	Ἴσακος ἐπαισθόμενος τῷ κατὰ τὴν	φωνὴν	ἰδίῳ προσκαλεῖται τὸν υἱόν: τοῦ
[1, 0]	τῆς πολιτείας εἰς τὴν Ἑλλάδα	φωνὴν	μεταβαλεῖν, ὁ δὲ τῶν παρ'
[1, 1]	δὲ καὶ τὸν ὄφιν τὴν	φωνὴν	ὀργισθεὶς ἐπὶ τῇ κακοηθείᾳ τῇ
[1, 12]	ὑστάτῳ ἔτει, ὃν εὐθὺς μετ'	ὀγδόην	ἡμέραν περιτέμνουσι, κἀξ ἐκείνου μετὰ
[1, 0]	ἐγίνετο τηλικαύτην μετενεγκεῖν ὑπόθεσιν εἰς	ἀλλοδαπὴν	ἡμῖν καὶ ξένην διαλέκτου συνήθειαν.
[1, 1]	καὶ τὴν αἰσχύνην ὕπαιθρον ἔχοντες	σκέπην	αὑτοῖς ἐπενόουν: τὸ γὰρ φυτὸν
[1, 16]	ἀπερχόμενος χρόνῳ διὰ τὸ εἶναι	χαλεπὴν	ὁδεύεσθαι τὴν Μεσοποταμίαν, χειμῶνι μὲν
[1, 5]	σαφέστερον εἶναι δοκοῦν τοῖς παροικοῦσι	τροπὴν	ἔλαβον. Ἕλληνες δ' εἰσὶν οἱ
[1, 1]	οὐ γὰρ ἐπ' ἀρετῇ τὴν	σιωπὴν	ἄγεις, ἀλλ' ἐπὶ συνειδότι πονηρῷ.
[1, 10]	κελεύσαντος ἐπικλίνει μίαν τῶν θεραπαινίδων	Ἀγάρην	ὄνομα γένος οὖσαν Αἰγυπτίαν ὡς
[1, 10]	ἐπιθυμίᾳ τοῦ αἵματος φωνὴ θεία	παρῆν	ἀποσημαίνουσα πονηροὺς αὐτοῦ τοῖς ἐγγόνοις
[1, 22]	καὶ τὰ ὀνόματα πάντων προεῖπον.	~(Παρῆν	δ' ἐντεῦθεν ἐπὶ Νεβρῶνα πόλιν
[1, 19]	δὲ ἐπὶ τῆς Μεσοποταμίας χρόνῳ	παρῆν	εἰς τὴν Χαρράν, καὶ ποιμένας
[1, 6]	τελεσφορηθέντος καθ' ὥραν ἐτρύγησε καὶ	παρῆν	εἰς χρῆσιν ὁ οἶνος, θύσας
[1, 19]	ταῦτα δ' αὐτῶν ἔτι λεγόντων	παρῆν	ἡ παῖς σὺν τοῖς ἐπικατιοῦσι
[1, 18]	ἄρτι δὲ πέπαυτο τούτων καὶ	παρῆν	Ἡσαῦς ἀπὸ τῆς θήρας. καὶ
[1, 21]	Σκηνὰς λεγομένας, ὅθεν εἰς Σίκιμον	παρῆν:	Χαναναίων δ' ἐστὶν ἡ πόλις.
[1, 21]	λαβεῖν αὐτῷ πρὸς γάμον τὴν	κόρην.	ὁ δὲ πεισθεὶς ἧκε πρὸς
[1, 16]	οὗτος πρὸς ὑμᾶς ἀξιῶν τὴν	κόρην	ταύτην παιδὶ τῷ ἑαυτοῦ λαβεῖν
[1, 16]	ἀπεσταλκότα σπουδῆς τῷ κατανεῦσαι τὴν	κόρην	τιμήσατε. οἱ δὲ, καλὰ γὰρ
[1, 15]	τὰ ὀνόματα ὀνομάζων τρεῖς Ἰαφέραν	Σούρην	Ἰαφράν. ἀπὸ Σούρου μὲν τὴν
[1, 15]	Ἄσσουρις Λούουρις: Μαδάνου δὲ Ἠφᾶς	Ἑώφρην	Ἄνωχος Ἐβιδᾶς Ἐλδᾶς. τούτοις ἅπασι
[1, 15]	λέγεται δέ, ὡς οὗτος ὁ	Ἑώφρην	στρατεύσας ἐπὶ τὴν Λιβύην κατέσχεν
[1, 19]	ἄλλῳ κριτῇ: ὑπὲρ γὰρ ἧς	ἐχρῆν	σε χάριν ἡμῖν ἔχειν καὶ
[1, 6]	γενόμενος. Ἅβραμος δὲ εἶχεν ἀδελφοὺς	Ναχώρην	καὶ Ἀράνην: τούτων Ἀράνης μὲν
[1, 13]	ὅ τι μὴ περὶ τὴν	σὴν	ἀνατροφὴν ἐφιλοτιμησάμην οὐδ' ἐφ' ᾧ
[1, 13]	καὶ ἱερουργίας ἐκείνου ψυχὴν τὴν	σὴν	προσδεξομένου καὶ παρ' αὐτῷ καθέξοντος:
[1, 19]	παισὶ τοῖς αὐτῶν, οἳ πληρώσουσιν	ὅσην	ἥλιος ὁρᾷ καὶ γῆν καὶ
[1, 6]	προσηγορίαν μνήμη: τὴν γὰρ Αἴγυπτον	Μέρσην	καὶ Μερσαίους τοὺς Αἰγυπτίους ἅπαντες
[1, 18]	Ἀβιμέλεχος κατὰ ξενίαν καὶ φιλίαν	τὴν	Ἁβράμου καὶ πολλῇ πάνυ πρὸς
[1, 18]	καὶ Ἰσμαήλου. ~(Ἰσάκῳ δὲ μετὰ	τὴν	Ἁβράμου τελευτὴν ἐκύει τὸ γύναιον,
[1, 18]	ἀπεχώρησεν εὐγνώμονι λογισμῷ κτώμενος αὑτῷ	τὴν	ἄδειαν. εἶτα αὐτομάτου παρασχόντος αὐτῷ
[1, 19]	Λείας ἥπτετο δεινῶς ὁ πρὸς	τὴν	ἀδελφὴν ἔρως τοῦ ἀνδρὸς προσεδόκα
[1, 21]	τῆς τοῦ πατρὸς γνώμης ἐπανάγουσι	τὴν	ἀδελφήν. (Ἰακώβῳ δὲ ἐκπλαγέντι πρὸς
[1, 1]	ὁμιλίαν αὐτῷ φοιτῶν συνειδὼς αὑτῷ	τὴν	ἀδικίαν ὑπεχώρει, τὸν δὲ θεὸν
[1, 8]	ἐμποδίζει δὲ αὐτοῦ ὁ θεὸς	τὴν	ἄδικον ἐπιθυμίαν νόσῳ τε καὶ
[1, 18]	δὲ τὸν βραχίονα προτείναντος, ᾧ	τὴν	αἰγέαν περιβέβλητο, ταύτης ἐπαφώμενος φωνεῖς
[1, 3]	καὶ γὰρ καὶ Μανέθων ὁ	τὴν	Αἰγυπτίων ποιησάμενος ἀναγραφὴν καὶ Βηρωσὸς
[1, 8]	ἐδίδαξεν. ὡς δ' ἧκον εἰς	τὴν	Αἴγυπτον, ἀπέβαινε τῷ Ἁβράμῳ καθὼς
[1, 10]	ἐπὶ ἔτη τετρακόσια γενησομένους κατὰ	τὴν	Αἴγυπτον: ἐν οἷς κακοπαθήσαντας περιέσεσθαι
[1, 8]	νέμοιεν: τὴν ἐκλογὴν μέντοι καὶ	τὴν	αἵρεσιν ἐπιτρέπει τῷ Λώτῳ: λαβὼν
[1, 0]	εἰς τοὺς θεοὺς τῷ λόγῳ	τὴν	αἰσχύνην μετέθεσαν καὶ πολλὴν ὑποτίμησιν
[1, 1]	τε αὑτῶν ἤδη γεγυμνωμένων καὶ	τὴν	αἰσχύνην ὕπαιθρον ἔχοντες σκέπην αὑτοῖς
[1, 10]	ὀγδόῃ ἡμέρᾳ μετὰ τὸ γεννηθῆναι.	τὴν	αἰτίαν δὲ τῆς περιτομῆς ἡμῶν
[1, 6]	μετ' οὐ πολὺ δ' ἐροῦμεν	τὴν	αἰτίαν, δι' ἣν αὐτὴν καὶ
[1, 19]	χρείαν. Ἰάκωβος δὲ πᾶσαν αὐτῷ	τὴν	αἰτίαν διηγεῖτο λέγων Ἰσάκῳ γενέσθαι
[1, 1]	θεὸν ἐξένιζε τὸ πραττόμενον καὶ	τὴν	αἰτίαν ἐπυνθάνετο, δι' ἣν πρότερον
[1, 10]	ὁμολογουμένως, ὡς διὰ ταύτην αὐτὸν	τὴν	αἰτίαν καὶ ἱερέα γενέσθαι τοῦ
[1, 19]	πατὴρ ηὔξατο. ταύτην τε εἶναι	τὴν	αἰτίαν τῆς ἐνθάδε παρουσίας κατὰ
[1, 1]	καὶ νῦν, ἐπεὶ δ' ὑπέσχημαι	τὴν	αἰτιολογίαν πάντων ἰδίᾳ συγγραψάμενος παραδώσειν,
[1, 3]	τινα ἐπὶ λάρνακος ὀχούμενον ἐπὶ	τὴν	ἀκρώρειαν ὀκεῖλαι καὶ τὰ λείψανα
[1, 0]	πεμφθέντες ἐπὶ τὴν ἐξήγησιν εἰς	τὴν	Ἀλεξάνδρειαν: μυρία δ' ἐστὶ τὰ
[1, 8]	τίνα τοῦτον ἐπάγοιτο, πυθόμενός τε	τὴν	ἀλήθειαν Ἅβραμον παρῃτεῖτο: νομίζων γὰρ
[1, 16]	τῶν ὅλων γενόμενος, βουλόμενος δὲ	τὴν	ἀλήθειαν μαθεῖν, ἐπῄνει τε τῆς
[1, 0]	τοὺς ἐν τῷ γράφειν λυμαινομένους	τὴν	ἀλήθειαν, (ταύτην δὲ τὴν ἐνεστῶσαν
[1, 0]	νομοθέτῃ τὰ πρὸς εὐσέβειαν καὶ	τὴν	ἄλλην ἄσκησιν ἀρετῆς πόσους τε
[1, 3]	γε πράσεις καὶ ὠνὰς καὶ	τὴν	ἄλλην διοίκησιν τὸν πρῶτον κόσμον
[1, 0]	γὰρ πᾶσαν ἐκεῖνος ἔφθη λαβεῖν	τὴν	ἀναγραφήν, ἀλλὰ μόνα τὰ τοῦ
[1, 0]	χάριν ἐκείνοις φέροντες, περὶ ὧν	τὴν	ἀναγραφὴν εἶναι συμβέβηκε, τὸν εἰς
[1, 0]	περὶ νόμων καὶ πράξεων ἔχων	τὴν	ἀναγραφὴν ἐπὶ τοσοῦτον φυσιολογίας κεκοινώνηκεν.
[1, 1]	τὴν ἀρχὴν τοῦ φωτὸς καὶ	τὴν	ἀνάπαυσιν προσαγορεύσας. καὶ αὕτη μὲν
[1, 1]	τὸν θεὸν καὶ παράδεισον πρὸς	τὴν	ἀνατολὴν καταφυτεῦσαι παντοίῳ τεθηλότα φυτῷ:
[1, 11]	ἡ δὲ Λώτου γυνὴ παρὰ	τὴν	ἀναχώρησιν συνεχῶς εἰς τὴν πόλιν
[1, 0]	γὰρ ἐπιδεικνύμενοι λόγων δεινότητα καὶ	τὴν	ἀπ' αὐτῆς θηρευόμενοι δόξαν ἐπὶ
[1, 12]	Ἰετοῦρος Νάφαισος Κάδμασος. οὗτοι πᾶσαν	τὴν	ἀπ' Εὐφράτου καθήκουσαν πρὸς τὴν
[1, 6]	παίδων ὀκτὼ γενομένων οἱ πάντες	τὴν	ἀπὸ Γάζης ἕως Αἰγύπτου γῆν
[1, 6]	σχήματος. (Οἱ δὲ Χάμου παῖδες	τὴν	ἀπὸ Συρίας καὶ Ἀμάνου καὶ
[1, 1]	νότιον αὐτὸν καὶ ὑετώδη πρὸς	τὴν	ἀπὸ τῶν δρόσων ὠφέλειαν ἁρμοδίως
[1, 4]	πεδία καὶ ὀκνηρῶς ἔχοντας πρὸς	τὴν	ἀπὸ τῶν ὑψηλῶν τόπων κατάβασιν
[1, 19]	οὖν ἀπεπειρᾶτο, πῶς ἔχοιεν πρὸς	τὴν	ἀποδημίαν, τῶν δ' ἐχουσῶν ἡδέως
[1, 4]	ὁ θεὸς αὐτοῖς συνεβούλευσε ποιεῖσθαι	τὴν	ἀποικίαν: οἱ δὲ οὐ κατὰ
[1, 2]	αὐτοῖς ὑπῆρχε πονηρῶν ἐπιτηδευμάτων, καὶ	τὴν	ἀπραγμοσύνην, ᾗ πρότερον συνέζων οἱ
[1, 3]	ἱστορίαν μαθόντες τοῦ δευτέρου δὲ	τὴν	ἀπώλειαν. εὐμενῶς τε οὖν αὐτὸν
[1, 6]	αὐτοῦ: καὶ τῶν ἄλλων διαπεφευγότων	τὴν	ἀρὰν τοὺς Χαναναίου παῖδας μέτεισιν
[1, 12]	ἀπ' αὐτῶν καλοῦσι διά τε	τὴν	ἀρετὴν αὐτῶν καὶ τὸ Ἁβράμου
[1, 0]	ὁ δ' ἡμέτερος νομοθέτης ἀκραιφνῆ	τὴν	ἀρετὴν ἔχοντα τὸν θεὸν ἀποφήνας
[1, 10]	καὶ Μαμβρῆς. (Ἐπαινέσας δὲ αὐτοῦ	τὴν	ἀρετὴν ὁ θεός, ἀλλ' οὐκ
[1, 3]	τὴν Μινυάδα μέγα ὄρος κατὰ	τὴν	Ἀρμενίαν Βάρις λεγόμενον, εἰς ὃ
[1, 3]	ἄκραν τινὰ ὄρους σταθείσης κατὰ	τὴν	Ἀρμενίαν συνεὶς ὁ Νῶχος ἀνοίγει
[1, 3]	καὶ Ἱερώνυμος ὁ Αἰγύπτιος ὁ	τὴν	ἀρχαιολογίαν τὴν Φοινικικὴν συγγραψάμενος καὶ
[1, 3]	τὸν βίον, σῶφρον γὰρ εἶναι	τὴν	ἀρχὴν αὐτοῖς μηδὲ χαρίσασθαι τὸ
[1, 12]	συνειδότος ἔλεγε μηδ' ἂν ὀρεχθῆναι	τὴν	ἀρχήν, εἰ γαμετὴν οὖσαν ἠπίστατο,
[1, 13]	καὶ φήσας, ὡς οὐδὲ γεγονέναι	τὴν	ἀρχὴν ἦν δίκαιος, εἰ θεοῦ
[1, 3]	καὶ ὀγδοήκοντα καὶ ἑκατόν, ᾧ	τὴν	ἀρχὴν παρέδωκεν αὐτὸς αὐτὴν κατασχὼν
[1, 6]	ὠκεανοῦ κατοικοῦσιν Ἀσίαν ἀπ' Εὐφράτου	τὴν	ἀρχὴν πεποιημένοι. Ἔλυμος μὲν γὰρ
[1, 1]	ἐκάλεσεν ἑσπέραν τε καὶ ὄρθρον	τὴν	ἀρχὴν τοῦ φωτὸς καὶ τὴν
[1, 15]	Σούρην Ἰαφράν. ἀπὸ Σούρου μὲν	τὴν	Ἀσσυρίαν κεκλῆσθαι, ἀπὸ δὲ τῶν
[1, 2]	πάντες ἀγαθοὶ φύντες γῆν τε	τὴν	αὐτὴν ἀστασίαστοι κατῴκησαν εὐδαιμονήσαντες μηδενὸς
[1, 0]	συγγράφειν βουλομένοις οὐ μίαν οὐδὲ	τὴν	αὐτὴν ὁρῶ τῆς σπουδῆς γινομένην
[1, 6]	ἐπομβρίαν τῆς γῆς κατασταθείσης εἰς	τὴν	αὐτῆς φύσιν ἐπ' ἔργα χωρεῖ
[1, 19]	ἀδελφῆς ἔργον ἀντιτεχνασαμένη: παρακατακλίνει γὰρ	τὴν	αὑτῆς θεράπαιναν γίνεταί τε καὶ
[1, 19]	μοίρας τυγχάνῃ, παρακατακλίνει τῷ Ἰακώβῳ	τὴν	αὑτῆς θεραπαινίδα Βάλλαν. ἐγένετο δὲ
[1, 12]	κατὰ μὲν ἀρχὰς οὐ προσετίθετο	τὴν	αὑτοῦ γνώμην οἷς ἡ Σάρρα
[1, 7]	τὸ χρησιμώτερον ἡμῖν συνεργοῦσι κατὰ	τὴν	αὐτῶν ἐξουσίαν, ἀλλὰ κατὰ τὴν
[1, 0]	τὴν πραγματείαν. τρέψομαι δὲ ἐπὶ	τὴν	ἀφήγησιν ἤδη τῶν πραγμάτων μνησθεὶς
[1, 6]	ἀγνοεῖται, τοῦτο προειπὼν τρέψομαι πρὸς	τὴν	ἀφήγησιν ὧν κατέλιπον. τὰ γὰρ
[1, 15]	Λιβύην καὶ Ἀνταῖον: γήμαντά τε	τὴν	Ἀφράνου θυγατέρα Ἡρακλέα γεννῆσαι υἱὸν
[1, 18]	διακειμένων εἰς τὸ ἐκείνοις κεχαρισμένον	τὴν	Βασεμάθην παρέλαβεν μάλιστα περὶ αὐτὴν
[1, 3]	πρὸς τὸν νῦν βίον καὶ	τὴν	βραχύτητα τῶν ἐτῶν ἃ ζῶμεν
[1, 6]	ἡ κατὰ τὴν προσηγορίαν μνήμη:	τὴν	γὰρ Αἴγυπτον Μέρσην καὶ Μερσαίους
[1, 22]	καὶ βραχέα μὲν ἀλλήλοις συνδιατρίβουσι:	τὴν	γὰρ Ῥεβέκκαν Ἰάκωβος οὐ κατέλαβε
[1, 1]	μηχανησάμενος. τῇ δὲ τρίτῃ ἵστησι	τὴν	γῆν ἀναχέας περὶ αὐτὴν τὴν
[1, 3]	καὶ θαλλὸν ἐλαίας κομιζούσης, μαθὼν	τὴν	γῆν ἀπηλλαγμένην τοῦ κατακλυσμοῦ μείνας
[1, 15]	υἱωνοὶ αὐτοῦ κατοικήσαντες ἐν αὐτῇ	τὴν	γῆν ἀπὸ τοῦ ἐκείνου ὀνόματος
[1, 4]	τε τὸν θεὸν πάλιν ἠπείλει	τὴν	γῆν ἐπικλύσαι θελήσαντα: πύργον γὰρ
[1, 3]	τὸ μέγεθος: οὐ γὰρ ἔτι	τὴν	γῆν ἐπικλύσει τὸ ὕδωρ. παραινῶ
[1, 19]	οὗ καὶ νῦν Γαλαδηνὴν καλοῦσι	τὴν	γῆν. ἑστιαθέντων δὲ ἐπὶ τοῖς
[1, 10]	κρατήσαντας πολέμῳ Χαναναίων ἕξειν αὐτῶν	τὴν	γῆν καὶ τὰς πόλεις. (Ἅβραμος
[1, 18]	μητρὶ προσφιλὴς ἦν. (Λιμοῦ δὲ	τὴν	γῆν καταλαβόντος Ἴσακος, δόξαν αὐτῷ
[1, 3]	μὴ καθ' ἕκαστον ἔτος ἐπικλύζῃ	τὴν	γῆν ὁ θεὸς φθορὰν ἀνθρώπων
[1, 11]	καὶ σὺν τοῖς οἰκήτορσιν κατεπίμπρα	τὴν	γῆν ὁμοίᾳ πυρώσει ἀφανίζων, ὥς
[1, 3]	παρεκάλει καὶ μηδεμίαν ὀργὴν ἐπὶ	τὴν	γῆν ὁμοίαν βαλεῖν, ὅπως ἔργοις
[1, 1]	συμβουλίας αὐτὸν γενόμενον ὑπετίθει τιμωρίᾳ,	τὴν	γῆν οὐκέτι μὲν οὐδὲν αὐτοῖς
[1, 1]	ἑνὸς ποταμοῦ πᾶσαν ἐν κύκλῳ	τὴν	γῆν περιρρέοντος, ὃς εἰς τέσσαρα
[1, 3]	ἐπὶ τῷ γνῶναι τὰ περὶ	τὴν	γῆν προύπεμψεν: ἐπανελθούσης δὲ πεπηλωμένης
[1, 1]	ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ	τὴν	γῆν. ταύτης δ' ὑπ' ὄψιν
[1, 8]	Χαναναίαν ἀφίκετο, μερίζεται πρὸς Λῶτον	τὴν	γῆν τῶν ποιμένων αὐτοῖς στασιαζόντων
[1, 3]	κατεφέρετο, ὡς ἐπὶ πήχεις πεντεκαίδεκα	τὴν	γῆν ὑπερέχειν. καὶ τοῦτο ἦν
[1, 1]	Ἄδαμον καὶ ἰὸν ἐντίθησιν ὑπὸ	τὴν	γλῶτταν αὐτῷ πολέμιον ἀποδείξας ἀνθρώποις
[1, 1]	νῦν δ' εἰς ταύτην μου	τὴν	γνώμην ἐνύβρισας παρακούσας τῶν ἐμῶν
[1, 0]	τοὺς ἐντευξομένους τοῖς βιβλίοις παρακαλῶ	τὴν	γνώμην θεῷ προσανέχειν καὶ δοκιμάζειν
[1, 0]	ἀρχαῖς αὐτοῦ καὶ τῷ τέλει	τὴν	γραφὴν συνεμέτρησα: χρόνου δὲ προϊ
[1, 12]	τὸ λοιπὸν ἀδεοῦς ἐκείνου περὶ	τὴν	γυναῖκα γενομένου. ταῦτα εἰπὼν μεταπέμπεται
[1, 1]	συμφορᾷ περιπεσεῖσθαι παρακούσαντας ἀναπείθει κακοήθως	τὴν	γυναῖκα γεύσασθαι τοῦ φυτοῦ τῆς
[1, 1]	εἰσαγαγόντα τόν τε Ἄδαμον καὶ	τὴν	γυναῖκα κελεῦσαι τῶν φυτῶν ἐπιμελεῖσθαι.
[1, 12]	τοῦ ξένου φυλάσσων ἀνύβριστον αὐτῷ	τὴν	γυναῖκα, μὴ γὰρ ἀδελφὴν οὖσαν
[1, 8]	οἷς ἠθέλησεν ὑβρίσαι τοῦ ξένου	τὴν	γυναῖκα. ὁ δὲ φοβηθεὶς ἠρώτα
[1, 13]	ἂν εὐμενὴς ᾖ, ἐπικρυψάμενος πρὸς	τὴν	γυναῖκα τήν τε τοῦ θεοῦ
[1, 1]	βίον. καὶ παρακρούεται μὲν οὕτω	τὴν	γυναῖκα τῆς ἐντολῆς τοῦ θεοῦ
[1, 1]	τὸν θεὸν μὴ χαλεπαίνειν αὐτῷ	τὴν	γυναῖκα τοῦ γεγονότος αἰτιώμενος καὶ
[1, 1]	τοίνυν θεὸς τὸν Ἄδαμον καὶ	τὴν	γυναῖκα τῶν μὲν ἄλλων φυτῶν
[1, 19]	ὡς τῷ λόγῳ δηλώσειεν ἔλεγε,	τὴν	δ' αἰτίαν δι' ἣν ἀφῖκται
[1, 3]	διοίκησιν τὸν πρῶτον κόσμον διεφύλαξε:	τὴν	δ' ἐπομβρίαν ἄρξασθαί φησιν ἑβδόμῃ
[1, 4]	ἐκείνου νομίζοντες ἔχειν τὰ ἀγαθά,	τὴν	δ' ἰσχὺν αὐτοῖς τὴν οἰκείαν
[1, 18]	πιστεύοιτο παρὰ τῷ πατρὶ διὰ	τὴν	δασύτητα Ἡσαῦς εἶναι, τὰ γὰρ
[1, 1]	Μωυσῆς δ' αὐτὴν μίαν εἶπε:	τὴν	δὲ αἰτίαν ἱκανὸς μέν εἰμι
[1, 8]	δὲ ἠφάνισται κατὰ βούλησιν θεοῦ.	τὴν	δὲ αἰτίαν κατὰ χώραν σημανῶ.
[1, 21]	τῆς ἀδελφῆς καὶ τοῦ Ἐμμώρου	τὴν	δέησιν ἠξίου βουλεύεσθαι τί δεῖ
[1, 10]	ἐχθρούς. Ἁβράμου δὲ διδόντος καὶ	τὴν	δεκάτην τῆς λείας αὐτῷ προσδέχεται
[1, 10]	σωφρονοῦσαν: καὶ γὰρ νῦν εἰς	τὴν	δέσποιναν ἀγνώμονα καὶ αὐθάδη γενομένην
[1, 0]	τῶν ὅλων φύσει σύμφωνον ἔχει	τὴν	διάθεσιν, τὰ μὲν αἰνιττομένου τοῦ
[1, 22]	Χαναναίοις κειμένην: ἐκεῖ δὲ Ἴσακος	τὴν	δίαιταν εἶχε: καὶ βραχέα μὲν
[1, 20]	εἰς Σάειραν: ἐνταῦθα γὰρ ἐποιεῖτο	τὴν	δίαιταν προσαγορεύσας τὸ χωρίον ἀπὸ
[1, 4]	διὰ τὴν σύγχυσιν τοῦ περὶ	τὴν	διάλεκτον πρῶτον ἐναργοῦς: Ἑβραῖοι γὰρ
[1, 3]	ἔχων ἔπειθεν ἐπὶ τὸ κρεῖττον	τὴν	διάνοιαν αὐτοὺς καὶ τὰς πράξεις
[1, 13]	ἀσεβείας, ἀλλὰ δοκιμάσαι θέλων αὐτοῦ	τὴν	διάνοιαν, εἰ καὶ τοιαῦτα προστασσόμενος
[1, 3]	τῇ οἰκείᾳ ταύτην αὐτοὺς ὑποσχεῖν	τὴν	δίκην, οὔτ' ἄν, εἰ γενομένους
[1, 3]	ἐξεβιάσαντό με ταύτην αὐτοῖς ἐπιθεῖναι	τὴν	δίκην. παύσομαι δὲ τοῦ λοιποῦ
[1, 10]	δεκάτην τῆς λείας αὐτῷ προσδέχεται	τὴν	δόσιν. ὁ δὲ τῶν Σοδομιτῶν
[1, 18]	πατέρα γεγενημένην προτιμῶντος ἀπῆρεν εἰς	τὴν	ἑαυτοῦ. (Τῶν δὲ Ἰσάκου παίδων
[1, 2]	τοὺς ἐγγόνους αὐτοῦ τιμωρήσεσθαι κατὰ	τὴν	ἑβδόμην ἠπείλησε γενεάν, καὶ τῆς
[1, 1]	δὴ καὶ φυσιολογεῖν Μωυσῆς μετὰ	τὴν	ἑβδόμην ἤρξατο περὶ τῆς τἀνθρώπου
[1, 20]	Ἰσραῆλον, σημαίνει δὲ τοῦτο κατὰ	τὴν	Ἑβραίων γλῶτταν τὸν ἀντιστάτην ἀγγέλῳ
[1, 1]	σάββατα: δηλοῖ δὲ ἀνάπαυσιν κατὰ	τὴν	Ἑβραίων διάλεκτον τοὔνομα. (Καὶ δὴ
[1, 1]	σημαίνει δὲ τοῦτο κατὰ γλῶτταν	τὴν	Ἑβραίων πυρρόν, ἐπειδήπερ ἀπὸ τῆς
[1, 11]	ὡς μὴ δυνηθῆναι τὴν εἴσοδον	τὴν	εἰς τὴν οἰκίαν εὑρεῖν, Σοδομιτῶν
[1, 11]	μὲν ἠμαύρωσεν, ὡς μὴ δυνηθῆναι	τὴν	εἴσοδον τὴν εἰς τὴν οἰκίαν
[1, 11]	καὶ Λώτῳ μὲν τοιαύτην συνέβη	τὴν	ἐκ Σοδομιτῶν ἀναχώρησιν γενέσθαι. ~(Ἅβραμος
[1, 12]	κήδεσθαι, καὶ κατὰ τὴν συμμαχίαν	τὴν	ἐκείνου μεμενηκυῖαν ἀνύβριστον κομίζεσθαι. τοῦ
[1, 19]	αὐτῷ πόνον εἰς ἡδονὴν ὑπομενεῖν	τὴν	ἐκείνου, μισθὸν δὲ ὑπὲρ τούτου
[1, 4]	δὲ οὐ κατὰ τὴν εὐμένειαν	τὴν	ἐκείνου νομίζοντες ἔχειν τὰ ἀγαθά,
[1, 8]	τῆς χώρας ἐν ᾗ νέμοιεν:	τὴν	ἐκλογὴν μέντοι καὶ τὴν αἵρεσιν
[1, 0]	αὐτὸν διάταξιν τῆς πολιτείας εἰς	τὴν	Ἑλλάδα φωνὴν μεταβαλεῖν, ὁ δὲ
[1, 19]	θεόκριτον ἄν τινες εἴποιεν κατὰ	τὴν	Ἑλλήνων γλῶτταν: καὶ μετ' αὐτὸν
[1, 19]	τοῦτο θείαν ἑστίαν κατὰ τὴν	τῶν	Ἑλλήνων γλῶτταν. (Προϊ ὼν δὲ
[1, 20]	ἦν περίφοβος, τῷ μέντοι θεῷ	τὴν	ἐλπίδα τῆς σωτηρίας ἐπέτρεπε καὶ
[1, 1]	ἀπόλαυσιν καὶ ἡδονὴν συντελεῖ κατὰ	τὴν	ἐμὴν ἀνιόντων πρόνοιαν χωρὶς ὑμετέρου
[1, 19]	παρουσία πρὸς τὸ πᾶν κατὰ	τὴν	ἐμὴν ἐπικουρίαν. Ἅβραμόν τε γὰρ
[1, 3]	διαφθείρειν: ἀλλ' οἷς ἐξύβριζον εἰς	τὴν	ἐμὴν εὐσέβειαν καὶ ἀρετήν, τούτοις
[1, 19]	πολέμου νόμῳ, κτῆσιν μὲν ἄγων	τὴν	ἐμὴν θυγατέρας δὲ ἀναπείσας ἀποδρᾶναι
[1, 4]	τῶν ὀρῶν εἰς τὰ πεδία	τὴν	ἐν τούτοις οἴκησιν ἐποιήσαντο, καὶ
[1, 6]	νῆσον ἔσχεν: Ἀρουκαῖος δὲ Ἄρκην	τὴν	ἐν τῷ Λιβάνῳ. τῶν δὲ
[1, 0]	λυμαινομένους τὴν ἀλήθειαν, (ταύτην δὲ	τὴν	ἐνεστῶσαν ἐγκεχείρισμαι πραγματείαν νομίζων ἅπασι
[1, 5]	πανταχοῦ, καὶ γῆν ἕκαστοι κατελάμβανον	τὴν	ἐντυχοῦσαν καὶ εἰς ἣν αὐτοὺς
[1, 12]	προκατηγγελμένοις καὶ συμβαλοῦσα ποιμέσι διὰ	τὴν	ἐξ αὐτῶν ἐπιμέλειαν διαφεύγει τὰς
[1, 0]	ταύτην οὖν τὴν ὑπόθεσιν ποιεῖσθαι	τὴν	ἐξέτασιν τοὺς ἀναγνωσομένους παρακαλῶ: φανεῖται
[1, 0]	νόμου παρέδοσαν οἱ πεμφθέντες ἐπὶ	τὴν	ἐξήγησιν εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν: μυρία
[1, 8]	τήν τε ἀρετὴν αὐτῷ καὶ	τὴν	ἐπ' αὐτῇ δόξαν ἐντεῦθεν ἐπιφανεστέραν
[1, 18]	εὐδοκιμήσειν αὐτὸν ἔφασκε καὶ καρπώσεσθαι	τὴν	ἐπ' αὐτοῖς δόξαν δι' αἰῶνος
[1, 21]	αὐτῆς παιδίον Βενιαμὶν ἐκάλεσε διὰ	τὴν	ἐπ' αὐτῷ γενομένην ὀδύνην τῇ
[1, 3]	καὶ παντὸς ὑπερόπτας καλοῦ διὰ	τὴν	ἐπὶ τῇ δυνάμει πεποίθησιν: ὅμοια
[1, 11]	αὐτοῖς δέκα εἶεν συγχωρεῖν ἅπασι	τὴν	ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασι τιμωρίαν, ὁ
[1, 12]	δίχα τοιαύτης ὑποκρίσεως οὐκ ἀσφαλῆ	τὴν	ἐπιδημίαν ὑπολαβεῖν. ὅσα τε ἐπὶ
[1, 6]	καὶ ἐνενηκοστῷ πρὸς ἐνακοσίοις μετὰ	τὴν	ἐπομβρίαν ἐγένετο. Θέρρος μὲν γὰρ
[1, 3]	ἀπαλλάσσεται. (Νῶχος δὲ βιοὺς μετὰ	τὴν	ἐπομβρίαν πεντήκοντα καὶ τριακόσια ἔτη
[1, 6]	ἐν συμφορᾷ γενομένας: (Νῶχος μετὰ	τὴν	ἐπομβρίαν τῆς γῆς κατασταθείσης εἰς
[1, 6]	γῆν κατέσχον, μόνου δὲ Φυλιστίνου	τὴν	ἐπωνυμίαν ἡ χώρα διεφύλαξε: Παλαιστίνην
[1, 19]	ἔρευναν ποιεῖσθαι: δεξαμένου δὲ Λαβάνου	τὴν	ἔρευναν Ῥαχήλα πυνθανομένη κατατίθησι τοὺς
[1, 1]	Εὐφράτης δὲ καὶ Τίγρις ἐπὶ	τὴν	Ἐρυθρὰν ἀπίασι θάλασσαν: καλεῖται δὲ
[1, 12]	τὴν ἀπ' Εὐφράτου καθήκουσαν πρὸς	τὴν	Ἐρυθρὰν θάλασσαν κατοικοῦσι Ναβατηνὴν τὴν
[1, 15]	τῆς εὐδαίμονος Ἀραβίας ὅσον ἐπὶ	τὴν	Ἐρυθρὰν καθήκει θάλασσαν. λέγεται δέ,
[1, 19]	κοιμησομένου παρ' αὐτῇ κατ' ἐκείνην	τὴν	ἑσπέραν. τῆς δὲ προσιεμένης τὴν
[1, 2]	ποιησάμενοι τὴν μὲν ἐκ πλίνθου	τὴν	ἑτέραν δὲ ἐκ λίθων ἀμφοτέραις
[1, 19]	οὐδὲν προῃσθημένῳ τῷ Ἰακώβῳ παρακατακλίνει	τὴν	ἑτέραν τῶν θυγατέρων πρεσβυτέραν τε
[1, 1]	πάσχειν μετοικίζει τὸν Ἄδαμον καὶ	τὴν	Εὔαν ἐκ τοῦ κήπου εἰς
[1, 16]	μὲν ἐκεῖ γυναικῶν δυνατὸν αὐτῷ	τὴν	εὐδαιμονεστάτην λαβεῖν οὐκ ἠξίωσεν ἀγαγέσθαι,
[1, 19]	περιβάλλει τὸν Ἰάκωβον, καὶ κατασπασαμένη	τὴν	εὐκταιοτάτην καὶ μεγίστην ἡδονὴν αὐτὸν
[1, 4]	ἀποικίαν: οἱ δὲ οὐ κατὰ	τὴν	εὐμένειαν τὴν ἐκείνου νομίζοντες ἔχειν
[1, 8]	τῶν Αἰγυπτίων ἐπιμανές, μὴ διὰ	τὴν	εὐμορφίαν τῆς γυναικὸς ὁ βασιλεὺς
[1, 18]	δὲ Ῥεβέκκα τὸν θεὸν εἰς	τὴν	εὔνοιαν ἀξιοῦσα τὴν Ἰακώβου παρακαλεῖν
[1, 19]	διὰ τὴν μητέρα, πρὸς ἣν	τὴν	εὔνοιαν διὰ τῆς περὶ αὐτὸν
[1, 19]	γὰρ καὶ θυγατέρας ἐμὰς συνέζευξα	τὴν	εὔνοιάν σου τὴν πρὸς ἡμᾶς
[1, 0]	κάλλιστόν ἐσμεν ἄνθρωποι, ὅτε πρὸς	τὴν	εὐσέβειαν ἔσχεν ὑπακούοντας, ῥᾳδίως ἤδη
[1, 18]	Ἄδαν τὴν Ἥλωνος καὶ Ἀλιβάμην	τὴν	Εὐσεβεῶνος δυναστευόντων ἐν Χαναναίοις ἀνδρῶν
[1, 19]	Ῥαχήλα δὲ φοβουμένη, μὴ διὰ	τὴν	εὐτεκνίαν τῆς ἀδελφῆς ἥττονος παρὰ
[1, 19]	οἷον, διὰ τὸ ἀντιτεχνάσασθαι πρὸς	τὴν	εὐτεκνίαν τῆς ἀδελφῆς. τὸ δ'
[1, 7]	ἔχει μόνῳ τὴν τιμὴν καὶ	τὴν	εὐχαριστίαν ἀπονέμειν. δι' ἅπερ Χαλδαίων
[1, 3]	ἔπειτα καὶ δι' ἀρετὴν καὶ	τὴν	εὐχρηστίαν ὧν ἐπενόουν ἀστρονομίας καὶ
[1, 10]	τῶν ἐπιτηδείων παρέσχε καὶ παρὰ	τὴν	εὐωχίαν αὐτόν τε ἐπαινεῖν ἤρξατο
[1, 19]	Λάβανος τοῦ χρόνου διελθόντος προυτίθει	τὴν	εὐωχίαν τῶν γάμων. νυκτὸς δ'
[1, 21]	δὲ προϊ ὼν ἐπεὶ κατὰ	τὴν	Ἐφραθηνὴν γίνεται, ἐνθάδε Ῥαχήλαν ἐκ
[1, 18]	τεσσαράκοντα γεγονὼς ἔτη γαμεῖ Ἄδαν	τὴν	Ἥλωνος καὶ Ἀλιβάμην τὴν Εὐσεβεῶνος
[1, 1]	θάλασσαν: κατ' αὐτὴν δὲ ταύτην	τὴν	ἡμέραν εὐθὺς φυτά τε καὶ
[1, 1]	τῶν πόνων κατὰ ταύτην ἄγομεν	τὴν	ἡμέραν προσαγορεύοντες αὐτὴν σάββατα: δηλοῖ
[1, 10]	παῖς Ἰσμαῆλος, οὗ κατ' ἐκείνην	τὴν	ἡμέραν τρισκαιδέκατον ἔτος ἔχοντος αὐτὸς
[1, 19]	δὲ Ἰάκωβος καὶ τῶν βοσκημάτων	τὴν	ἡμίσειαν Λαβάνου μὴ προεγνωκότος. τοὺς
[1, 3]	ἀλλ' ἑκατὸν εἴκοσιν, εἰς θάλασσαν	τὴν	ἤπειρον μετέβαλε. καὶ οἱ μὲν
[1, 1]	τὴν γῆν ἀναχέας περὶ αὐτὴν	τὴν	θάλασσαν: κατ' αὐτὴν δὲ ταύτην
[1, 16]	καὶ πέμπουσιν ἐφ' οἷς ἠξίου	τὴν	θυγατέρα. γαμεῖ δὲ ταύτην ὁ
[1, 21]	οὔτε νόμιμον ἡγούμενος ἀλλοφύλῳ συνοικίζειν	τὴν	θυγατέρα ἠξίωσεν ἐπιτρέψαι αὐτῷ βουλὴν
[1, 19]	πλεῖον ἐρεύνης οὐκ ἂν οἰηθεὶς	τὴν	θυγατέρα μετὰ τοιούτου πάθους τοῖς
[1, 19]	γὰρ Χαναναίους οὐκ ἂν πέμψαι	τὴν	θυγατέρα: μεταμέλειν γὰρ αὐτῷ καὶ
[1, 13]	σὺν αὐτοῖς ὅσα λοιπὰ πρὸς	τὴν	θυσίαν ἦν πλὴν ἱερείου. τοῦ
[1, 3]	εὐμενῶς τε οὖν αὐτὸν προσδέχεσθαι	τὴν	θυσίαν παρεκάλει καὶ μηδεμίαν ὀργὴν
[1, 18]	θεὸν εἰς τὴν εὔνοιαν ἀξιοῦσα	τὴν	Ἰακώβου παρακαλεῖν καὶ παρὰ τὴν
[1, 4]	τὸ δι' ἐκεῖνον εὐδαιμονεῖν, ἀλλὰ	τὴν	ἰδίαν ἀρετὴν ταῦτα παρέχειν αὐτοῖς
[1, 13]	θεοῦ θρησκείαν ἐσπουδακώς. Ἅβραμος δὲ	τὴν	ἰδίαν εὐδαιμονίαν ἐν μόνῳ τῷ
[1, 13]	δύο οἰκετῶν καὶ τὰ πρὸς	τὴν	ἱερουργίαν ἐπισάξας ὄνῳ ἀπῄει πρὸς
[1, 13]	ἐκ τἀφανοῦς παρήγαγεν αὐτοῖς εἰς	τὴν	ἱερουργίαν. οἱ δὲ παρ' ἐλπίδας
[1, 1]	σημαίνει δὲ πληθὺν τοὔνομα, ἐπὶ	τὴν	Ἰνδικὴν φερόμενος ἐκδίδωσιν εἰς τὸ
[1, 8]	λεγομένη. ~(Λιμοῦ δὲ χρόνοις ὕστερον	τὴν	Ἰουδαίαν καταλαβόντος Ἅβραμος Αἰγυπτίους εὐδαιμονεῖν
[1, 3]	παῦλαν ἐσομένην τοξείᾳ τῇ ἐμῇ”	τὴν	ἶριν ἀποσημαίνων: τόξον γὰρ εἶναι
[1, 18]	τὴν Ἰακώβου παρακαλεῖν καὶ παρὰ	τὴν	Ἰσάκου γνώμην ἐκέλευσεν αὐτὸν ἐρίφους
[1, 18]	δὲ τετυχηκὼς ὧν ἠξίου διὰ	τὴν	Ἰσάκου χρηστότητα ὀργῆς προσφάτου πρεσβυτέραν
[1, 18]	Ἰακώβῳ γυναῖκα συγγενῆ. ἤδη γὰρ	τὴν	Ἰσμαήλου παῖδα Ἡσαῦς παρειλήφει πρὸς
[1, 3]	μὲν πρώτου τὸν φόβον καὶ	τὴν	ἱστορίαν μαθόντες τοῦ δευτέρου δὲ
[1, 18]	(Ἰσάκῳ μὲν οὖν ἀκμάζειν συνέβαινε	τὴν	ἰσχὺν ὑπὸ μεγέθους πραγμάτων, Ἀβιμέλεχος
[1, 13]	δοκοῦν ἀποτίθεμαί σε, φέρε γενναίως	τὴν	καθιέρωσιν: τῷ θεῷ γάρ σε
[1, 0]	ἐφιλοτιμήθη τὸν ἡμέτερον νόμον καὶ	τὴν	κατ' αὐτὸν διάταξιν τῆς πολιτείας
[1, 19]	αὐτὴν καμήλου: ἐκαθέζετο δὲ φάσκουσα	τὴν	κατὰ φύσιν κάθαρσιν αὐτῇ ἐνοχλεῖν.
[1, 2]	οὕτω καλούμενον καὶ αὐτόθι ποιεῖται	τὴν	κατοίκησιν, ἔνθ' αὐτῷ καὶ παῖδες
[1, 19]	ἠξίου κατάγεσθαι, ὑπαίθριος δὲ ηὐλίζετο	τὴν	κεφαλὴν λίθοις ὑπ' αὐτοῦ συμφορουμένοις
[1, 6]	μητρόπολις οὖσα τὸ ταῦ πρὸς	τὴν	κλῆσιν ἀντὶ τοῦ θῆτα μεταβαλόντων.
[1, 9]	κατὰ τὰ Σόδομα στρατοπεδεύουσι κατὰ	τὴν	κοιλάδα τὴν λεγομένην φρέατα ἀσφάλτου:
[1, 2]	ἐγένοντο: οὐκ ἐπὶ νουθεσίᾳ δὲ	τὴν	κόλασιν ἔλαβεν, ἀλλ' ἐπ' αὐξήσει
[1, 21]	πατέρα λαβεῖν αὐτῷ πρὸς γάμον	τὴν	κόρην. ὁ δὲ πεισθεὶς ἧκε
[1, 16]	τοίνυν οὗτος πρὸς ὑμᾶς ἀξιῶν	τὴν	κόρην ταύτην παιδὶ τῷ ἑαυτοῦ
[1, 16]	τοσαύτης ἀπεσταλκότα σπουδῆς τῷ κατανεῦσαι	τὴν	κόρην τιμήσατε. οἱ δὲ, καλὰ
[1, 18]	Ἀβιμελέχου τότε μὲν ἀνεχώρησεν εἰς	τὴν	λεγομένην Φάραγγα χωρίον οὐ μακρὰν
[1, 9]	Σόδομα στρατοπεδεύουσι κατὰ τὴν κοιλάδα	τὴν	λεγομένην φρέατα ἀσφάλτου: κατ' ἐκεῖνον
[1, 19]	οὐ γὰρ κατὰ κακουργίαν αὐτῷ	τὴν	Λείαν παρασχεῖν, ἀλλ' ὑφ' ἑτέρου
[1, 15]	οὗτος ὁ Ἑώφρην στρατεύσας ἐπὶ	τὴν	Λιβύην κατέσχεν αὐτὴν καὶ οἱ
[1, 6]	καλοῦμεν. ἔκτισε δὲ καὶ Φούδης	τὴν	Λιβύην Φούτους ἀπ' αὐτοῦ καλέσας
[1, 20]	θεοῦ πρόσωπον. καὶ γενομένου διὰ	τὴν	μάχην ἀλγήματος αὐτῷ περὶ τὸ
[1, 0]	οὔτ' ἄλογον αὐτοῖς οὔτε πρὸς	τὴν	μεγαλειότητα τοῦ θεοῦ καὶ τὴν
[1, 11]	ὄλεθρον. Λῶτος δὲ τοῦ θεοῦ	τὴν	μέλλουσαν ἀπώλειαν τῶν Σοδομιτῶν αὐτῷ
[1, 19]	ἐπ' ὀνόματι τῷ Ἰακώβου τικτομένων,	τὴν	μὲν εἰς τὸ παρὸν οὐκ
[1, 2]	πλῆθος ὕδατος, στήλας δύο ποιησάμενοι	τὴν	μὲν ἐκ πλίνθου τὴν ἑτέραν
[1, 10]	ὁ δὲ τῶν Σοδομιτῶν βασιλεὺς	τὴν	μὲν λείαν ἔχειν Ἅβραμον παρεκάλει,
[1, 10]	καὶ ἱερέα γενέσθαι τοῦ θεοῦ:	τὴν	μέντοι Σολυμᾶ ὕστερον ἐκάλεσεν Ἱεροσόλυμα.
[1, 21]	ἃς τὸ πρῶτον ἀπιὼν εἰς	τὴν	Μεσοποταμίαν ἐπὶ τῇ ὄψει τοῦ
[1, 19]	αὐτὴν σπουδάσας. ~(Ἰάκωβος δὲ εἰς	τὴν	Μεσοποταμίαν στελλόμενος ὑπὸ τῆς μητρὸς
[1, 16]	διὰ τὸ εἶναι χαλεπὴν ὁδεύεσθαι	τὴν	Μεσοποταμίαν, χειμῶνι μὲν ὑπὸ πηλῶν
[1, 3]	χερσαίων καὶ νηκτῶν καὶ ὅσα	τὴν	μετάρσιον αἰώραν ἔχει καὶ φοράν,
[1, 6]	υἱῶν πέντε γίνονται παῖδες, οἳ	τὴν	μέχρι τοῦ κατ' Ἰνδίαν ὠκεανοῦ
[1, 19]	αὐτῷ μεταδώσειν φιλανθρωπίας καὶ διὰ	τὴν	μητέρα, πρὸς ἣν τὴν εὔνοιαν
[1, 16]	φησι πρός τε αὐτὸν καὶ	τὴν	μητέρα τῆς κόρης: Ἅβραμος Θέρρου
[1, 3]	αὐτῶν λέγων οὕτως: ἔστιν ὑπὲρ	τὴν	Μινυάδα μέγα ὄρος κατὰ τὴν
[1, 16]	πρεσβύτατον πέμπει τῶν οἰκετῶν ἐπὶ	τὴν	μνηστείαν ἐνδησάμενος μεγάλαις πίστεσι. γίνονται
[1, 6]	Παλαιστίνην γὰρ οἱ Ἕλληνες αὐτοῦ	τὴν	μοῖραν καλοῦσι. τῶν δὲ ἄλλων,
[1, 6]	θῆτα μεταβαλόντων. Χέθιμος δὲ Χέθιμα	τὴν	νῆσον ἔσχε, Κύπρος αὕτη νῦν
[1, 6]	ἐπιγόνων ἐπωνόμασαν: Ἀρουδαῖος δὲ Ἄραδον	τὴν	νῆσον ἔσχεν: Ἀρουκαῖος δὲ Ἄρκην
[1, 12]	ὁ θεὸς ταύτην αὐτῷ ἐπάγει	τὴν	νόσον ὑπὲρ ἐκδικίας τοῦ ξένου
[1, 6]	δὲ τέταρτος ὢν Χάμου παῖς	τὴν	νῦν Ἰουδαίαν καλουμένην οἰκίσας ἀπ'
[1, 16]	τά τε ἄλλα μοι κατὰ	τὴν	ὁδὸν ἀπήντησε καὶ τὴν παῖδα
[1, 19]	θαρρῶν οὖν καὶ ταύτην πορεύου	τὴν	ὁδὸν ἐμοὶ προπομπῷ χρώμενος: ἀνυσθήσεται
[1, 4]	ἀγαθά, τὴν δ' ἰσχὺν αὐτοῖς	τὴν	οἰκείαν αἰτίαν τῆς εὐπορίας ὑπολαμβάνοντες
[1, 0]	προϊ ὼν ὁ λόγος κατὰ	τὴν	οἰκείαν τάξιν σημανεῖ: τοῦτο γὰρ
[1, 11]	δυνηθῆναι τὴν εἴσοδον τὴν εἰς	τὴν	οἰκίαν εὑρεῖν, Σοδομιτῶν δὲ κατέκρινε
[1, 1]	θεός. καὶ γενομένου τούτου κατανοήσας	τὴν	ὅλην ὕλην διεχώρισε τό τε
[1, 19]	πρεσβυτέραν τε τῆς Ῥαχήλας καὶ	τὴν	ὄψιν οὐκ εὐπρεπῆ. συνελθὼν δ'
[1, 16]	κατὰ τὴν ὁδὸν ἀπήντησε καὶ	τὴν	παῖδα καὶ τὸν ὑμέτερον οἶκον
[1, 5]	τοῖς ὕστερον ἰδίαν ἐποιήσαντο καὶ	τὴν	πάλαι δόξαν καλλωπίσαντες τὰ ἔθνη
[1, 0]	σπουδῆς: μέλλει γὰρ περιέξειν ἅπασαν	τὴν	παρ' ἡμῖν ἀρχαιολογίαν καὶ διάταξιν
[1, 18]	καὶ μὴ περιίδῃς με διὰ	τὴν	παροῦσαν ἀσθένειαν, δι' ἣν καὶ
[1, 13]	πολεμίων τε κρείττονα ποιήσειε καὶ	τὴν	παροῦσαν εὐδαιμονίαν ἐκ τῆς αὐτοῦ
[1, 1]	συγγραψάμενος παραδώσειν, εἰς τότε καὶ	τὴν	περὶ αὐτῆς ἑρμηνείαν ἀναβάλλομαι. μετὰ
[1, 13]	βωμὸν ἱδρυσάμενον: οὕτως γὰρ ἐμφανίσειν	τὴν	περὶ αὐτὸν θρησκείαν, εἰ καὶ
[1, 0]	πραγμάτων ἐν ἀγνοίᾳ κειμένων προύτρεψε	τὴν	περὶ αὐτῶν ἱστορίαν εἰς κοινὴν
[1, 2]	τελευτῆς δυσκόλου προσπεσόντος, σοφίαν τε	τὴν	περὶ τὰ οὐράνια καὶ τὴν
[1, 7]	ἀρετῇ τῶν ἄλλων ἠργμένος καὶ	τὴν	περὶ τοῦ θεοῦ δόξαν, ἣν
[1, 4]	διὰ τοῦτο Βαβυλῶνα συνέβη κληθῆναι	τὴν	πό λιν. περὶ δὲ τοῦ
[1, 21]	κτείνουσι κοιμωμένους καὶ παρελθόντες εἰς	τὴν	πόλιν ἀναιροῦσι πᾶν ἄρρεν καὶ
[1, 11]	παρὰ τὴν ἀναχώρησιν συνεχῶς εἰς	τὴν	πόλιν ἀναστρεφομένη καὶ πολυπραγμονοῦσα τὰ
[1, 2]	συνελθεῖν τοὺς οἰκείους καταναγκάσας. καὶ	τὴν	πόλιν δὲ ταύτην ἀπὸ Ἀνώχου
[1, 11]	ὁ θεὸς ἐνσκήπτει βέλος εἰς	τὴν	πόλιν καὶ σὺν τοῖς οἰκήτορσιν
[1, 21]	ἦν Ἰακώβου μόνη, παρῆλθεν εἰς	τὴν	πόλιν ὀψομένη τὸν κόσμον τῶν
[1, 0]	χρόνον πειράσομαι μετὰ ταύτην γράψαι	τὴν	πραγματείαν. τρέψομαι δὲ ἐπὶ τὴν
[1, 3]	Καϊ νᾷ τῷ παιδὶ τὴν	τῶν	πραγμάτων ἐπιμέλειαν δίδωσι τεκνώσας αὐτὸν
[1, 16]	τοῦτον. οὗ τὴν σπουδὴν καὶ	τὴν	προαίρεσιν μὴ ὑβρίσητε: κατὰ γὰρ
[1, 19]	ἐμὰς συνέζευξα τὴν εὔνοιάν σου	τὴν	πρὸς ἡμᾶς τούτοις αὐξήσεσθαι λογιζόμενος.
[1, 8]	Τάνιδος τῆς Αἰγύπτου. Λῶτος δὲ	τὴν	πρὸς τὸ πεδίον κειμένην καὶ
[1, 6]	δὲ καὶ Μερσαίοις ἡ κατὰ	τὴν	προσηγορίαν μνήμη: τὴν γὰρ Αἴγυπτον
[1, 6]	τῶν ἐν Κύπρῳ πόλεων ἰσχύσασα	τὴν	προσηγορίαν φυλάξαι: Κίτιον γὰρ ὑπὸ
[1, 20]	ἀκριβείας προύπεμψε δεδιὼς αὐτὸν διὰ	τὴν	προτέραν ὑποψίαν. ἐνετέλλετο δὲ τοῖς
[1, 19]	ἥκω ἀσπασόμενός τε ὑμᾶς καὶ	τὴν	προϋ π άρχουσαν ἡμῖν συγγένειαν
[1, 19]	ἐπέτρεπε, καὶ διελθούσης ἄλλης ἑπταετίας	τὴν	Ῥαχήλαν παρέλαβεν. (Ἦσαν δ' ἑκατέραις
[1, 18]	φράζει δ' αὐτῷ διδύμους τέξεσθαι	τὴν	Ῥεβέκκαν καὶ φερώνυμα ἔσεσθαι τοῖς
[1, 19]	πυνθανομένη κατατίθησι τοὺς τύπους εἰς	τὴν	σάγην τῆς φερούσης αὐτὴν καμήλου:
[1, 10]	ἐγκύμων ἡ θεραπαινὶς ἐξυβρίζειν εἰς	τὴν	Σάρραν ἐτόλμησε βασιλίζουσα, ὡς τῆς
[1, 13]	ἀλλήλους καὶ θύσαντες ἀπενόστησαν πρὸς	τὴν	Σάρραν καὶ διῆγον εὐδαιμόνως ἐφ'
[1, 8]	ἄμεινον φρονῶν. ἐπαγόμενος δὲ καὶ	τὴν	Σάρραν καὶ φοβούμενος τὸ πρὸς
[1, 12]	γέλωτα σημαίνει: διὰ μέντοι τὸ	τὴν	Σάρραν μειδιάσαι τέξεσθαι φήσαντος αὐτὴν
[1, 12]	Παλαιστίνης ἐν ἀδελφῆς ἐπαγόμενος σχήματι	τὴν	Σάρραν, ὅμοια τοῖς πρὶν ὑποκρινάμενος
[1, 8]	γυναῖκα. ὁ δὲ φοβηθεὶς ἠρώτα	τὴν	Σάρραν, τίς τε εἴη καὶ
[1, 2]	δ' ἄχρι δεῦρο κατὰ γῆν	τὴν	Σειρίδα. ~(Καὶ οὗτοι μὲν ἑπτὰ
[1, 7]	τε περὶ τὸν ἥλιον καὶ	τὴν	σελήνην καὶ πᾶσι τοῖς κατ'
[1, 13]	ἔστιν ὅ τι μὴ περὶ	τὴν	σὴν ἀνατροφὴν ἐφιλοτιμησάμην οὐδ' ἐφ'
[1, 13]	τε καὶ ἱερουργίας ἐκείνου ψυχὴν	τὴν	σὴν προσδεξομένου καὶ παρ' αὐτῷ
[1, 1]	ἐντολῶν: οὐ γὰρ ἐπ' ἀρετῇ	τὴν	σιωπὴν ἄγεις, ἀλλ' ἐπὶ συνειδότι
[1, 11]	δὲ ἄγγελοι παρεγένοντο εἰς τὴν	τῶν	Σοδομιτῶν πόλιν, καὶ ὁ Λῶτος
[1, 16]	τὸν γάμον πολιτεύει τοῦτον. οὗ	τὴν	σπουδὴν καὶ τὴν προαίρεσιν μὴ
[1, 6]	εὔχεται, τῷ δὲ Χαμᾷ διὰ	τὴν	συγγένειαν αὐτῷ μὲν οὐ κατηράσατο,
[1, 12]	ἀφίκοιτο. ταῦτ' εἰπόντος Ἅβραμος οὔτε	τὴν	συγγένειαν τῆς γυναικὸς ἐψεῦσθαι ἔλεγεν,
[1, 4]	διάλεκτον πρῶτον ἐναργοῦς: Ἑβραῖοι γὰρ	τὴν	σύγχυσιν βαβὲλ καλοῦσι. περὶ δὲ
[1, 4]	ᾠκοδόμησαν νῦν Βαβυλὼν καλεῖται διὰ	τὴν	σύγχυσιν τοῦ περὶ τὴν διάλεκτον
[1, 12]	γὰρ αὐτοῦ κήδεσθαι, καὶ κατὰ	τὴν	συμμαχίαν τὴν ἐκείνου μεμενηκυῖαν ἀνύβριστον
[1, 10]	σύμμαχος ἐληλυθώς. ~(Ἁβράμῳ δὲ ἀκούσαντι	τὴν	συμφορὰν αὐτῶν φόβος τε ἅμα
[1, 13]	οὐ γὰρ ἐπιθυμήσας αἵματος ἀνθρωπίνου	τὴν	σφαγὴν αὐτῷ προστάξαι τοῦ παιδὸς
[1, 13]	ὥρμησεν ἐπὶ τὸν βωμὸν καὶ	τὴν	σφαγήν. κἂν ἐπράχθη τὸ ἔργον
[1, 12]	γεγονέναι προθυμηθῆναι δ' αὐτοῦ περὶ	τὴν	σωτηρίαν, ἑτοίμως ἔφασκεν ἔχειν παρ'
[1, 8]	καὶ συνῆν Αἰγυπτίων τοῖς λογιωτάτοις	τήν	τε ἀρετὴν αὐτῷ καὶ τὴν
[1, 8]	λέγων περὶ ὧν ἐπιχειρήσειε διδάσκειν,	τήν	τε ἀριθμητικὴν αὐτοῖς χαρίζεται καὶ
[1, 12]	παρ' αὐτῷ μένειν. καὶ Ἀβιμέλεχος	τήν	τε γῆν πρὸς αὐτὸν νέμεται
[1, 16]	γὰρ ἦν αὐτοῖς καὶ κεχαρισμένα,	τήν	τε γνώμην τοῦ θεοῦ συνῆκαν
[1, 11]	τῶν Σοδομιτῶν αὐτῷ φράσαντος ἀπαλλάσσεται	τήν	τε γυναῖκα καὶ τὰς θυγατέρας,
[1, 19]	δὲ μεθ' ἡμέραν πρώτην γνοὺς	τήν	τε Ἰακώβου ἀναχώρησιν καὶ τῶν
[1, 11]	τιμωρήσασθαι τῆς ὑπερηφανίας αὐτοὺς καὶ	τήν	τε πόλιν αὐτὴν κατασκάψασθαι καὶ
[1, 9]	Ἀμαραψίδου Ἀριόχου Χοδολαμόρου Θαδάλου. οὗτοι	τήν	τε Συρίαν ἅπασαν διηρπάσαντο καὶ
[1, 1]	φρονήσεως ἐν αὐτῷ λέγων εἶναι	τήν	τε τἀγαθοῦ καὶ τοῦ κακοῦ
[1, 13]	ᾖ, ἐπικρυψάμενος πρὸς τὴν γυναῖκα	τήν	τε τοῦ θεοῦ πρόρρησιν καὶ
[1, 15]	Ἅβραμος ἀποικιῶν στόλους μηχανᾶται, καὶ	τήν	τε Τρωγλοδῦτιν καταλαμβάνουσι καὶ τῆς
[1, 21]	Ἰάκωβος δὲ τοῖς παισὶ δηλώσας	τήν	τε φθορὰν τῆς ἀδελφῆς καὶ
[1, 0]	δοκιμάζειν τὸν ἡμέτερον νομοθέτην, εἰ	τήν	τε φύσιν ἀξίως αὐτοῦ κατενόησε
[1, 13]	αἰώνιον αὐτῶν ἔσεσθαι τοῖς γενάρχαις,	τήν	τε Χαναναίαν ὅπλοις κατακτησαμένους ζηλωτοὺς
[1, 11]	τούτῳ μειδιασάσης καὶ ἀδύνατον εἶναι	τὴν	τεκνοποιίαν εἰπούσης αὐτῆς μὲν ἐνενήκοντα
[1, 19]	αἰτίαν τῆς ἐνθάδε παρουσίας κατὰ	τὴν	τῆς μητρὸς ἐντολήν: πᾶσί τε
[1, 16]	αὐτὸς ἐπειράθη. τεκμαίρεσθαι δὲ καὶ	τὴν	τῆς μητρὸς καὶ τἀδελφοῦ φιλανθρωπίαν
[1, 7]	ὑπουργεῖν, ᾧ καλῶς ἔχει μόνῳ	τὴν	τιμὴν καὶ τὴν εὐχαριστίαν ἀπονέμειν.
[1, 7]	σὺν τῷ σφετέρῳ λαῷ εἰς	τὴν	τότε μὲν Χαναναίαν λεγομένην νῦν
[1, 13]	ζῆν ἐτίθετο. τούτου μέντοι κατὰ	τὴν	τοῦ θεοῦ βούλησιν ἔτυχεν, ὃς
[1, 13]	πατέρων θεραπείας ἐχόμενος καὶ περὶ	τὴν	τοῦ θεοῦ θρησκείαν ἐσπουδακώς. Ἅβραμος
[1, 1]	διὰ τὸ συγγινώσκειν ἑαυτῷ παραβάντι	τὴν	τοῦ θεοῦ πρόσταξιν ἀλλ' ἐμοὶ
[1, 7]	τὴν αὐτῶν ἐξουσίαν, ἀλλὰ κατὰ	τὴν	τοῦ κελεύοντος ἰσχὺν ὑπουργεῖν, ᾧ
[1, 0]	ἀλλ' ἐπὶ τὸν θεὸν καὶ	τὴν	τοῦ κόσμου κατασκευὴν τὰς γνώμας
[1, 12]	ὑπνώσας ὄναρ ὁρᾷ μηδὲν ὑβρίζειν	τὴν	τοῦ ξένου γυναῖκα, καὶ ῥᾷον
[1, 7]	πρὸς εὐδαιμονίαν συντελεῖ κατὰ προσταγὴν	τὴν	τούτου παρέχειν ἕκαστον καὶ οὐ
[1, 2]	τὴν περὶ τὰ οὐράνια καὶ	τὴν	τούτων διακόσμησιν ἐπενόησαν. ὑπὲρ δὲ
[1, 6]	τεσσάρων ὄντων Οὔσης μὲν κτίζει	τὴν	Τραχωνῖτιν καὶ Δαμασκόν, μέση δ'
[1, 19]	δὲ τοῦτο θείαν ἑστίαν κατὰ	τὴν	τῶν Ἑλλήνων γλῶτταν. (Προϊ ὼν
[1, 3]	ἐνακόσια Καϊ νᾷ τῷ παιδὶ	τὴν	τῶν πραγμάτων ἐπιμέλειαν δίδωσι τεκνώσας
[1, 11]	οἱ δὲ ἄγγελοι παρεγένοντο εἰς	τὴν	τῶν Σοδομιτῶν πόλιν, καὶ ὁ
[1, 8]	τῷ Λώτῳ: λαβὼν δ' αὐτὸς	τὴν	ὑπ' ἐκείνου καταλελειμμένην ὑπώρειαν ᾤκει
[1, 13]	δὲ αὐτοῦ τὸ πρόθυμον καὶ	τὴν	ὑπερβολὴν τῆς θρησκείας ἥδεσθαι μὲν
[1, 0]	ἀπαραιτήτως ἐκόλασε. πρὸς ταύτην οὖν	τὴν	ὑπόθεσιν ποιεῖσθαι τὴν ἐξέτασιν τοὺς
[1, 0]	τὴν μεγαλειότητα τοῦ θεοῦ καὶ	τὴν	φιλανθρωπίαν ἀνάρμοστον: πάντα γὰρ τῇ
[1, 3]	ὁ Αἰγύπτιος ὁ τὴν ἀρχαιολογίαν	τὴν	Φοινικικὴν συγγραψάμενος καὶ Μνασέας δὲ
[1, 18]	ἄδειαν. εἶτα αὐτομάτου παρασχόντος αὐτῷ	τὴν	φρεωρυχίαν ἀνεπικώλυτον, Ῥοωβὼθ τὸ φρέαρ
[1, 1]	τοῦ συναύξεσθαι καὶ πλεονάζειν αὐτῶν	τὴν	φύσιν. τῇ δὲ ἕκτῃ ἡμέρᾳ
[1, 18]	ὁ Ἴσακος ἐπαισθόμενος τῷ κατὰ	τὴν	φωνὴν ἰδίῳ προσκαλεῖται τὸν υἱόν:
[1, 1]	ἀφείλετο δὲ καὶ τὸν ὄφιν	τὴν	φωνὴν ὀργισθεὶς ἐπὶ τῇ κακοηθείᾳ
[1, 6]	δὲ Ἅβραμος. Θέρρου δὲ μισήσαντος	τὴν	Χαλδαίαν διὰ τὸ Ἀράνου πένθος
[1, 7]	γνησίου παιδὸς ἀπορῶν καὶ καταλείπει	τὴν	Χαλδαίαν ἑβδομήκοντα καὶ πέντε γεγονὼς
[1, 10]	βασιλεῖς, καὶ ὅτι πολεμήσαντες καθέξουσι	τὴν	Χαναναίαν ἅπασαν ἀπὸ Σιδῶνος μέχρι
[1, 8]	τοὺς Ἕλληνας. (Ὡς δ' εἰς	τὴν	Χαναναίαν ἀφίκετο, μερίζεται πρὸς Λῶτον
[1, 7]	βούλησιν καὶ βοήθειαν τοῦ θεοῦ	τὴν	Χαναναίαν ἔσχε γῆν, ἱδρυθείς τε
[1, 7]	ἔτη τοῦ θεοῦ κελεύσαντος εἰς	τὴν	Χαναναίαν μετελθεῖν, ἐν ᾗ κατῴκησε
[1, 20]	Λάβανος ἀνέζευξεν. ~(Ἰακώβῳ δὲ εἰς	τὴν	Χαναναίαν προϊ όντι φαντάσματα συνετύγχανεν
[1, 19]	τὴν ἑσπέραν. τῆς δὲ προσιεμένης	τὴν	χάριν Ἰάκωβος συγκαθεύδει τῇ Λείᾳ
[1, 19]	τῆς Μεσοποταμίας χρόνῳ παρῆν εἰς	τὴν	Χαρράν, καὶ ποιμένας ἐν τοῖς
[1, 6]	κατοικήσαντος ἐν Λιβύῃ καὶ ὧδε	τὴν	χώραν ἀπ' αὐτοῦ καλέσαντος, Νεδέμου
[1, 15]	Ἰαφέρου, πόλιν τε Ἐφρᾶν καὶ	τὴν	χώραν Ἀφρικὰ ὀνομασθῆναι. τούτους γὰρ
[1, 9]	βασιλεῖς δὲ αὐτοῖς πέντε διεῖπον	τὴν	χώραν, Βάλας Βαλαίας Συναβάνης καὶ
[1, 12]	τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν κατοικοῦσι Ναβατηνὴν	τὴν	χώραν ὀνομάσαντες. εἰσὶ δὲ οὗτοι,
[1, 11]	τε πόλιν αὐτὴν κατασκάψασθαι καὶ	τὴν	χώραν οὕτως ἀφανίσαι, ὡς μήτε
[1, 12]	παιδίον ψυχορραγοῦν, ὡς μὴ παρούσης	τὴν	ψυχὴν ἀφῇ, προῄει πορρωτέρω. συντυχὼν
[1, 1]	παντὸς ἀπαθῆ βιώσετε μηδεμιᾷ ξαινόμενοι	τὴν	ψυχὴν φροντίδι, πάντων δ' ὑμῖν
[1, 10]	(Ἅβραμος δὲ κατῴκει μὲν περὶ	τὴν	Ὠγύγην καλουμένην δρῦν, ἔστι δὲ
[1, 0]	καὶ τῶν ἔργων τῶν ἐκείνου	θεατὴν	τῷ νῷ γενόμενον οὕτως παράδειγμα
[1, 10]	Ἁβράμου δὲ διδόντος καὶ τὴν	δεκάτην	τῆς λείας αὐτῷ προσδέχεται τὴν
[1, 19]	βίον ἀπαθὴς ἐπανίοι, τῷ θεῷ	δεκάτην	τῶν πεπορισμένων ποιεῖσθαι οὕτως ἀφικόμενος,
[1, 19]	τὸν Ἰάκωβον, καὶ κατασπασαμένη τὴν	εὐκταιοτάτην	καὶ μεγίστην ἡδονὴν αὐτὸν κομίσαι
[1, 16]	ἐκεῖ γυναικῶν δυνατὸν αὐτῷ τὴν	εὐδαιμονεστάτην	λαβεῖν οὐκ ἠξίωσεν ἀγαγέσθαι, τιμῶν
[1, 20]	κατὰ τὴν Ἑβραίων γλῶτταν τὸν	ἀντιστάτην	ἀγγέλῳ θεοῦ. ταῦτα μέντοι προύλεγεν
[1, 3]	ἔτεσι Νῶχον τῶν πραγμάτων ἀποδείκνυσι	προστάτην	υἱόν, ὃς Λαμέχῳ γενόμενος ὄγδοον
[1, 0]	προσανέχειν καὶ δοκιμάζειν τὸν ἡμέτερον	νομοθέτην,	εἰ τήν τε φύσιν ἀξίως
[1, 12]	ἂν ὀρεχθῆναι τὴν ἀρχήν, εἰ	γαμετὴν	οὖσαν ἠπίστατο, ὡς ἀδελφὴν δὲ
[1, 17]	Ἅβραμος μετ' ὀλίγον, ἀνὴρ πᾶσαν	ἀρετὴν	ἄκρος καὶ τῆς περὶ αὐτὸν
[1, 3]	τῶν ὅλων καὶ πάντα πρὸς	ἀρετὴν	ἀποβλέποντες, εἶτα προϊ όντος χρόνου
[1, 8]	Αἰγυπτίων τοῖς λογιωτάτοις τήν τε	ἀρετὴν	αὐτῷ καὶ τὴν ἐπ' αὐτῇ
[1, 12]	αὐτῶν καλοῦσι διά τε τὴν	ἀρετὴν	αὐτῶν καὶ τὸ Ἁβράμου ἀξίωμα.
[1, 0]	δ' ἡμέτερος νομοθέτης ἀκραιφνῆ τὴν	ἀρετὴν	ἔχοντα τὸν θεὸν ἀποφήνας ᾠήθη
[1, 3]	τοσοῦτον ἐτῶν: ἔπειτα καὶ δι'	ἀρετὴν	καὶ τὴν εὐχρηστίαν ὧν ἐπενόουν
[1, 13]	αὐτὸς ὁ παῖς ἐπιτηδεύων πᾶσαν	ἀρετὴν	καὶ τῆς τε τῶν πατέρων
[1, 10]	Μαμβρῆς. (Ἐπαινέσας δὲ αὐτοῦ τὴν	ἀρετὴν	ὁ θεός, ἀλλ' οὐκ ἀπολεῖς,
[1, 4]	ἐκεῖνον εὐδαιμονεῖν, ἀλλὰ τὴν ἰδίαν	ἀρετὴν	ταῦτα παρέχειν αὐτοῖς ἡγεῖσθαι, καὶ
[1, 3]	εἰς τὴν ἐμὴν εὐσέβειαν καὶ	ἀρετήν,	τούτοις ἐξεβιάσαντό με ταύτην αὐτοῖς
[1, 19]	παρούσης: ποιμνίων τε γὰρ αὐτὸν	ἐπιμελητὴν	καταστήσειν ἔφασκε καὶ προνομῆς ἀντὶ
[1, 20]	τὸν χρόνον ἱκανὸν ἡγούμενος εἶναι	διαλλάκτην	ἐπανήκοι γυναῖκάς τε καὶ παῖδας
[1, 3]	ἑπτὰ γενεὰς διέμειναν θεὸν ἡγούμενοι	δεσπότην	εἶναι τῶν ὅλων καὶ πάντα
[1, 10]	ἀνέμεινεν, ἀλλ' ἐπειχθεὶς καὶ κατὰ	πέμπτην	ἐπιπεσὼν νύκτα τοῖς Ἀσσυρίοις περὶ
[1, 21]	ἡ πόλις. τῶν δὲ Σικιμωτῶν	ἑορτὴν	ἀγόντων Δεῖνα, θυγάτηρ ἦν Ἰακώβου
[1, 0]	τύχαις πολυτρόποις, ἐν ἅπασι δὲ	θαυμαστὴν	φύσεως ἐπιδειξάμενος ἰσχὺν καὶ προαίρεσιν
[1, 19]	καὶ κατασπασαμένη τὴν εὐκταιοτάτην καὶ	μεγίστην	ἡδονὴν αὐτὸν κομίσαι τῷ πατρὶ
[1, 12]	ἀνατροφῆς τοῦ παιδίου: μεγάλα γὰρ	αὐτὴν	ἀγαθὰ περιμένειν ἐκ τῆς Ἰσμαήλου
[1, 10]	διὰ τῆς ἐρήμου προϊ οῦσαν	αὐτὴν	ἄγγελος θεῖος κελεύων πρὸς τοὺς
[1, 6]	ἐπ' ἔργα χωρεῖ καὶ καταφυτεύσας	αὐτὴν	ἀμπέλοις, ἡνίκα τοῦ καρποῦ τελεσφορηθέντος
[1, 1]	μὲν κρυπτομένης σκότει, πνεύματος δ'	αὐτὴν	ἄνωθεν ἐπιθέοντος, γενέσθαι φῶς ἐκέλευσεν
[1, 19]	δ' οὐ πειθομένης, ἀρκεῖσθαι δ'	αὐτὴν	ἀξιούσης, ὅτι τῆς τιμῆς αὐτὴν
[1, 11]	ἀναστρεφομένη καὶ πολυπραγμονοῦσα τὰ περὶ	αὐτὴν	ἀπηγορευκότος τοῦ θεοῦ τοῦτο μὴ
[1, 16]	οὐ δυσχερανοῦσιν, ἐκ τῆς περὶ	αὐτὴν	ἀρετῆς: οὐδὲ γὰρ ἔσεσθαι βαρὺς
[1, 2]	ἀγαθοὶ φύντες γῆν τε τὴν	αὐτὴν	ἀστασίαστοι κατῴκησαν εὐδαιμονήσαντες μηδενὸς αὐτοῖς
[1, 19]	αὐτὴν ἀξιούσης, ὅτι τῆς τιμῆς	αὐτὴν	ἀφέλοιτο τῆς παρὰ τοῦ ἀνδρός,
[1, 1]	περὶ αὐτὴν τὴν θάλασσαν: κατ'	αὐτὴν	δὲ ταύτην τὴν ἡμέραν εὐθὺς
[1, 0]	ταύτης μάθοι τῆς ἱστορίας ἐθελήσας	αὐτὴν	διελθεῖν, ὅτι τοῖς μὲν θεοῦ
[1, 1]	γυναῖκα. καὶ ὁ Ἄδαμος προσαχθεῖσαν	αὐτὴν	ἐγνώρισεν ἐξ αὑτοῦ γενομένην. ἔσσα
[1, 12]	γυναικὸς ἐψεῦσθαι ἔλεγεν, ἀδελφοῦ γὰρ	αὐτὴν	εἶναι παῖδα, καὶ δίχα τοιαύτης
[1, 14]	πρὸς τοῖς ἑκατόν. θάπτουσι δ'	αὐτὴν	ἐν Νεβρῶνι συγχωρούντων μὲν τῶν
[1, 19]	ἄρρενος καὶ διὰ τοῦτο πρὸς	αὐτὴν	ἐπεστραμμένου τοῦ ἀνδρὸς Ῥούβηλον ὀνομάζει
[1, 3]	καὶ θεασάμενος γῆν βραχεῖαν περὶ	αὐτὴν	ἐπὶ χρηστοτέρας ἤδη γεγονὼς ἐλπίδος
[1, 6]	ἐπιχωρίων Ἀμάθη καλουμένη, Μακεδόνες δ'	αὐτὴν	Ἐπιφάνειαν ἀφ' ἑνὸς τῶν ἐπιγόνων
[1, 11]	στήλην ἁλῶν μετέβαλεν: ἱστόρησα δ'	αὐτήν,	ἔτι γὰρ καὶ νῦν διαμένει.
[1, 11]	εἰς τὸ μέλλον καὶ εὑρήσειν	αὐτὴν	ἤδη μητέρα γεγενημένην. τῆς δὲ
[1, 19]	δὲ ἠνεχυρασμένον εὐνοίᾳ τῇ πρὸς	αὐτήν,	θυγάτηρ δὲ Δεῖνα. χρόνοις δ'
[1, 19]	τοιαύτης τιμῆς τῶν θεῶν διδάξαντος	αὐτὴν	Ἰακώβου, ἵνα δ' εἰ καταληφθεῖεν
[1, 6]	ἐροῦμεν τὴν αἰτίαν, δι' ἣν	αὐτὴν	καὶ Ἀφρικὴν προσαγορεύεσθαι συμβέβηκε. Χαναναῖος
[1, 3]	συνεὶς ὁ Νῶχος ἀνοίγει τ'	αὐτὴν	καὶ θεασάμενος γῆν βραχεῖαν περὶ
[1, 15]	στρατεύσας ἐπὶ τὴν Λιβύην κατέσχεν	αὐτὴν	καὶ οἱ υἱωνοὶ αὐτοῦ κατοικήσαντες
[1, 16]	μαθεῖν, ἐπῄνει τε τῆς εὐγενείας	αὐτὴν	καὶ τῆς χρηστότητος, ὅτι καὶ
[1, 6]	Κίτιον γὰρ ὑπὸ τῶν ἐξελληνισάντων	αὐτὴν	καλεῖται μηδ' οὕτως διαφυγοῦσα τοῦ
[1, 19]	εἰς τὴν σάγην τῆς φερούσης	αὐτὴν	καμήλου: ἐκαθέζετο δὲ φάσκουσα τὴν
[1, 11]	αὐτοὺς καὶ τήν τε πόλιν	αὐτὴν	κατασκάψασθαι καὶ τὴν χώραν οὕτως
[1, 3]	ᾧ τὴν ἀρχὴν παρέδωκεν αὐτὸς	αὐτὴν	κατασχὼν ἐννέα καὶ ἑξήκοντα καὶ
[1, 0]	οἳ πόθῳ τῆς ἱστορίας ἐπ'	αὐτήν	με προύτρεπον, καὶ μάλιστα δὴ
[1, 20]	έναι τῶν γυναικῶν ἑκατέραν κατ'	αὐτὴν	μετὰ τῶν θεραπαινίδων, ἵνα πόρρωθεν
[1, 1]	εἴη πρώτη ἡμέρα, Μωυσῆς δ'	αὐτὴν	μίαν εἶπε: τὴν δὲ αἰτίαν
[1, 1]	πέμπτῃ ἡμέρᾳ ζῷά τε κατ'	αὐτὴν	νηκτὰ καὶ μετάρσια τὰ μὲν
[1, 1]	ἐκόλαζεν, ὅτι τὸν Ἄδαμον οἷς	αὐτὴν	ὁ ὄφις ἐξηπάτησε τούτοις παρακρουσαμένη
[1, 10]	χωροῦσαν ἔλεγεν ἀπολεῖσθαι, νοστήσασαν δὲ	αὐτὴν	ὀπίσω γενήσεσθαι μητέρα παιδὸς τῆς
[1, 0]	βουλομένοις οὐ μίαν οὐδὲ τὴν	αὐτὴν	ὁρῶ τῆς σπουδῆς γινομένην αἰτίαν,
[1, 0]	ἀναγραφὴν εἶναι συμβέβηκε, τὸν εἰς	αὐτὴν	πόνον καὶ παρὰ δύναμιν ὑπέστησαν:
[1, 10]	ὑπ' αὐτῆς τεχθησόμενον. Ἁβράμου δὲ	αὐτὴν	πρὸς αἰκίαν παραδιδόντος τῇ Σάρρᾳ
[1, 1]	ταύτην ἄγομεν τὴν ἡμέραν προσαγορεύοντες	αὐτὴν	σάββατα: δηλοῖ δὲ ἀνάπαυσιν κατὰ
[1, 18]	τὴν Βασεμάθην παρέλαβεν μάλιστα περὶ	αὐτὴν	σπουδάσας. ~(Ἰάκωβος δὲ εἰς τὴν
[1, 8]	οὐ γυναῖκα αὐτοῦ σπουδάσαι περὶ	αὐτὴν	συγγένειαν ποιήσασθαι βουλόμενος, ἀλλ' οὐκ
[1, 21]	τῶν ἐπιχωρίων γυναικῶν. θεασάμενος δ'	αὐτὴν	Συχέμμης ὁ Ἐμμώρου τοῦ βασιλέως
[1, 1]	ἵστησι τὴν γῆν ἀναχέας περὶ	αὐτὴν	τὴν θάλασσαν: κατ' αὐτὴν δὲ
[1, 12]	τὴν Σάρραν μειδιάσαι τέξεσθαι φήσαντος	αὐτὴν	τοῦ θεοῦ μὴ προσδοκῶσαν ἤδη
[1, 16]	καὶ γέρας, δίκαιον λέγων τοιούτων	αὐτὴν	τυγχάνειν ἀγαθὴν παρὰ τὰς τοσαύτας
[1, 16]	ἐν ἐκείναις εὑρεθῆναι γνωρισθῆναι τε	αὐτὴν	τῶν μὲν ἄλλων αἰτοῦντι ποτὸν
[1, 8]	βασιλεὺς αὐτὸν ἀνέλῃ, τέχνην ἐπενόησε	τοιαύτην:	ἀδελφὸς αὐτῆς εἶναι προσεποιήσατο κἀκείνην
[1, 19]	ὑπ' αὐτοῦ συμφορουμένοις ἐπιτιθεὶς καὶ	τοιαύτην	κατὰ τοὺς ὕπνους ὄψιν ὁρᾷ
[1, 3]	πόρον πρὸς σωτηρίαν τοῦ θεοῦ	τοιαύτην:	λάρνακα τετράστεγον κατασκευάσας πηχῶν τὸ
[1, 11]	ἐστὶν ἀμφότερα. καὶ Λώτῳ μὲν	τοιαύτην	συνέβη τὴν ἐκ Σοδομιτῶν ἀναχώρησιν
[1, 0]	ὄκνος μοι καὶ μέλλησις ἐγίνετο	τηλικαύτην	μετενεγκεῖν ὑπόθεσιν εἰς ἀλλοδαπὴν ἡμῖν
[1, 1]	σχολὴν ἀπὸ τῶν πόνων κατὰ	ταύτην	ἄγομεν τὴν ἡμέραν προσαγορεύοντες αὐτὴν
[1, 2]	καταναγκάσας. καὶ τὴν πόλιν δὲ	ταύτην	ἀπὸ Ἀνώχου τοῦ πρεσβυτάτου παιδὸς
[1, 3]	καὶ ἀρετήν, τούτοις ἐξεβιάσαντό με	ταύτην	αὐτοῖς ἐπιθεῖναι τὴν δίκην. παύσομαι
[1, 10]	δὲ τοιοῦτος ὁμολογουμένως, ὡς διὰ	ταύτην	αὐτὸν τὴν αἰτίαν καὶ ἱερέα
[1, 3]	ἀπολέσαι, κακίᾳ δὲ τῇ οἰκείᾳ	ταύτην	αὐτοὺς ὑποσχεῖν τὴν δίκην, οὔτ'
[1, 12]	τοὺς φίλους, ὡς ὁ θεὸς	ταύτην	αὐτῷ ἐπάγει τὴν νόσον ὑπὲρ
[1, 0]	διδόντος ἡμῖν χρόνον πειράσομαι μετὰ	ταύτην	γράψαι τὴν πραγματείαν. τρέψομαι δὲ
[1, 0]	τῷ γράφειν λυμαινομένους τὴν ἀλήθειαν,	(ταύτην	δὲ τὴν ἐνεστῶσαν ἐγκεχείρισμαι πραγματείαν
[1, 16]	τὸ φρέαρ παραγινομένας ηὐξάμην εἰς	ταύτην	ἐμπεσεῖν, ὃ δὴ γέγονε. γάμον
[1, 19]	τῆς συγγενείας οὐδὲ τῆς διὰ	ταύτην	εὐνοίας, ἀλλ' ἔρωτι τῆς παιδὸς
[1, 2]	μεθ' ὕβρεως τῶν συνόντων δέῃ	ταύτην	ἔχειν: αὔξων δὲ τὸν οἶκον
[1, 1]	πρὸς αὐτὸν ὁμιλίᾳ νῦν φεύγει	ταύτην	καὶ περιίσταται. τοῦ δὲ μηδὲν
[1, 19]	Ῥαχήλας γάμον, ἀλλ' ἐρῶντι δώσειν	ταύτην	μετ' ἄλλην ἑπταετίαν. πείθεται δ'
[1, 1]	μακρὸν γένοιτο. νῦν δ' εἰς	ταύτην	μου τὴν γνώμην ἐνύβρισας παρακούσας
[1, 16]	ἠξίου τὴν θυγατέρα. γαμεῖ δὲ	ταύτην	ὁ Ἴσακος τῶν πραγμάτων εἰς
[1, 0]	μὴν πιστεύοντας ἀπαραιτήτως ἐκόλασε. πρὸς	ταύτην	οὖν τὴν ὑπόθεσιν ποιεῖσθαι τὴν
[1, 16]	πρὸς ὑμᾶς ἀξιῶν τὴν κόρην	ταύτην	παιδὶ τῷ ἑαυτοῦ λαβεῖν πρὸς
[1, 19]	σὲ καταθήσομαι: θαρρῶν οὖν καὶ	ταύτην	πορεύου τὴν ὁδὸν ἐμοὶ προπομπῷ
[1, 3]	καὶ τριάκοντα τὸ βάθος, εἰς	ταύτην	σὺν τῇ μητρὶ τῶν παίδων
[1, 19]	ἀγαθῶν ὧν ὁ πατὴρ ηὔξατο.	ταύτην	τε εἶναι τὴν αἰτίαν τῆς
[1, 1]	τὴν θάλασσαν: κατ' αὐτὴν δὲ	ταύτην	τὴν ἡμέραν εὐθὺς φυτά τε
[1, 19]	καλῶς ἔχειν αὐτὸν κατελθεῖν εἰς	ταύτην.	ὑπὲρ δὲ τῆς λείας ἧς
[1, 3]	πρὸς τὸ θεῖον, ὅθεν οὐδὲ	τελευτὴν	αὐτοῦ ἀναγεγράφασι. Μαθουσάλας δὲ Ἀνώχου
[1, 18]	~(Ἰσάκῳ δὲ μετὰ τὴν Ἁβράμου	τελευτὴν	ἐκύει τὸ γύναιον, καὶ τῆς
[1, 19]	τυγχάνειν. (Λάβανος δὲ μεθ' ἡμέραν	πρώτην	γνοὺς τήν τε Ἰακώβου ἀναχώρησιν
[1, 15]	τούτους γὰρ Ἡρακλεῖ συστρατεῦσαι ἐπὶ	Λιβύην	καὶ Ἀνταῖον: γήμαντά τε τὴν
[1, 15]	ὁ Ἑώφρην στρατεύσας ἐπὶ τὴν	Λιβύην	κατέσχεν αὐτὴν καὶ οἱ υἱωνοὶ
[1, 6]	ἔκτισε δὲ καὶ Φούδης τὴν	Λιβύην	Φούτους ἀπ' αὐτοῦ καλέσας τοὺς
[1, 0]	θεὸν καὶ τὴν τοῦ κόσμου	κατασκευὴν	τὰς γνώμας αὐτῶν ἀναγαγὼν καὶ
[1, 0]	αὐτοῦ καὶ τῷ τέλει τὴν	γραφὴν	συνεμέτρησα: χρόνου δὲ προϊ όντος,
[1, 0]	πᾶσαν ἐκεῖνος ἔφθη λαβεῖν τὴν	ἀναγραφήν,	ἀλλὰ μόνα τὰ τοῦ νόμου
[1, 0]	ἐκείνοις φέροντες, περὶ ὧν τὴν	ἀναγραφὴν	εἶναι συμβέβηκε, τὸν εἰς αὐτὴν
[1, 0]	νόμων καὶ πράξεων ἔχων τὴν	ἀναγραφὴν	ἐπὶ τοσοῦτον φυσιολογίας κεκοινώνηκεν. ἰστέον
[1, 3]	Μανέθων ὁ τὴν Αἰγυπτίων ποιησάμενος	ἀναγραφὴν	καὶ Βηρωσὸς ὁ τὰ Χαλδαϊ
[1, 8]	ἀλήθειαν Ἅβραμον παρῃτεῖτο: νομίζων γὰρ	ἀδελφὴν	ἀλλ' οὐ γυναῖκα αὐτοῦ σπουδάσαι
[1, 12]	εἰ γαμετὴν οὖσαν ἠπίστατο, ὡς	ἀδελφὴν	δὲ ἀγόμενον ἣν οὐκ ἠδίκουν.
[1, 19]	ἥπτετο δεινῶς ὁ πρὸς τὴν	ἀδελφὴν	ἔρως τοῦ ἀνδρὸς προσεδόκα τε
[1, 21]	τοῦ πατρὸς γνώμης ἐπανάγουσι τὴν	ἀδελφήν.	(Ἰακώβῳ δὲ ἐκπλαγέντι πρὸς τὸ
[1, 12]	αὐτῷ τὴν γυναῖκα, μὴ γὰρ	ἀδελφὴν	οὖσαν ἐπάγεσθαι νόμῳ δ' αὐτῷ
[1, 13]	τι μὴ περὶ τὴν σὴν	ἀνατροφὴν	ἐφιλοτιμησάμην οὐδ' ἐφ' ᾧ μᾶλλον
[1, 20]	πρόσωπον. καὶ γενομένου διὰ τὴν	μάχην	ἀλγήματος αὐτῷ περὶ τὸ νεῦρον
[1, 18]	προτέρων τὸ μὲν Ἔσκον καλεῖται:	μάχην	ἄν τις αὐτὸ φήσειε: τὸ
[1, 18]	αὐτῷ φρέαρ ποιμένες ἐπιπεσόντες εἰς	μάχην	ἐχώρησαν κωλύοντες τὸ ἔργον, καὶ
[1, 2]	ἐγγόνους πονηροτάτους συνέβη γενέσθαι κατὰ	διαδοχὴν	καὶ μίμησιν ἄλλον ἄλλου χείρονα
[1, 3]	βίον, σῶφρον γὰρ εἶναι τὴν	ἀρχὴν	αὐτοῖς μηδὲ χαρίσασθαι τὸ ζῆν
[1, 12]	ἔλεγε μηδ' ἂν ὀρεχθῆναι τὴν	ἀρχήν,	εἰ γαμετὴν οὖσαν ἠπίστατο, ὡς
[1, 13]	φήσας, ὡς οὐδὲ γεγονέναι τὴν	ἀρχὴν	ἦν δίκαιος, εἰ θεοῦ καὶ
[1, 3]	ὀγδοήκοντα καὶ ἑκατόν, ᾧ τὴν	ἀρχὴν	παρέδωκεν αὐτὸς αὐτὴν κατασχὼν ἐννέα
[1, 6]	κατοικοῦσιν Ἀσίαν ἀπ' Εὐφράτου τὴν	ἀρχὴν	πεποιημένοι. Ἔλυμος μὲν γὰρ Ἐλυμαίους
[1, 1]	ἑσπέραν τε καὶ ὄρθρον τὴν	ἀρχὴν	τοῦ φωτὸς καὶ τὴν ἀνάπαυσιν
[1, 19]	ἐπ' αὐτοῖς προρρήσεως γεγενημένης καὶ	εὐχὴν	ποιεῖται θύσειν ἐπ' αὐτῶν, εἰ
[1, 12]	ψυχορραγοῦν, ὡς μὴ παρούσης τὴν	ψυχὴν	ἀφῇ, προῄει πορρωτέρω. συντυχὼν δ'
[1, 1]	καὶ πνεῦμα ἐνῆκεν αὐτῷ καὶ	ψυχήν.	ὁ δ' ἄνθρωπος οὗτος Ἄδαμος
[1, 13]	εὐχῶν τε καὶ ἱερουργίας ἐκείνου	ψυχὴν	τὴν σὴν προσδεξομένου καὶ παρ'
[1, 1]	ἀπαθῆ βιώσετε μηδεμιᾷ ξαινόμενοι τὴν	ψυχὴν	φροντίδι, πάντων δ' ὑμῖν αὐτομάτων
[1, 2]	τὸ ἔργον ἧκε πρὸς τὸν	Κάιν	περὶ τἀδελφοῦ πυνθανόμενος, ποῖ ποτ'
[1, 2]	θεὸς τοὐντεῦθεν ἤλεγχεν ἤδη τὸν	Κάιν	φονέα τἀδελφοῦ γενόμενον καί θαυμάζω,
[1, 19]	ἐκείνου, μισθὸν δὲ ὑπὲρ τούτου	λαβεῖν	ἀξιοῦντος τὸν Ῥαχήλας γάμον διά
[1, 1]	τῇ δὲ ἑβδόμῃ ἀναπαύσασθαι καὶ	λαβεῖν	ἀπὸ τῶν ἔργων ἐκεχειρίαν, ὅθεν
[1, 21]	διατεθεὶς ἐρωτικῶς ἱκετεύει τὸν πατέρα	λαβεῖν	αὐτῷ πρὸς γάμον τὴν κόρην.
[1, 2]	καὶ δι' αὐτῆς ἱκετεύσαντα μὴ	λαβεῖν	ὀργὴν αὐτῷ χαλεπωτέραν, ἐπάρατον δ'
[1, 16]	γυναικῶν δυνατὸν αὐτῷ τὴν εὐδαιμονεστάτην	λαβεῖν	οὐκ ἠξίωσεν ἀγαγέσθαι, τιμῶν δὲ
[1, 16]	κόρην ταύτην παιδὶ τῷ ἑαυτοῦ	λαβεῖν	πρὸς γάμον, ὃς γνήσιός ἐστιν
[1, 0]	οὐδὲ γὰρ πᾶσαν ἐκεῖνος ἔφθη	λαβεῖν	τὴν ἀναγραφήν, ἀλλὰ μόνα τὰ
[1, 18]	φοβούμενον τὸν ἀδελφὸν τιμωρίαν βουλόμενον	λαβεῖν	τῆς ἐπὶ ταῖς εὐχαῖς διαμαρτίας
[1, 13]	ἔτυχεν, ὃς διάπειραν αὐτοῦ βουλόμενος	λαβεῖν	τῆς περὶ αὐτὸν θρησκείας ἐμφανισθεὶς
[1, 10]	τὸν θεὸν ἱκέτευεν οἶκτον αὐτῆς	λαβεῖν.	ὑπαντιάζει δὲ διὰ τῆς ἐρήμου
[1, 11]	παρ' αὐτῷ καταχθέντας παρεκάλει ξενίας	μεταλαβεῖν.	ἐπινευσάντων δὲ ἄρτους τε προσέταξεν
[1, 0]	πραττομένοις παρέτυχον ταῦτα γραφῇ δηλούσῃ	περιλαβεῖν:	πολλοὺς δὲ χρησίμων μέγεθος πραγμάτων
[1, 10]	Ἅβραμον παρεκάλει, τοὺς δ' ἀνθρώπους	ἀπολαβεῖν	ἠξίου, οὓς παρὰ τῶν Ἀσσυρίων
[1, 0]	τῷ βασιλεῖ δὲ πολλοὺς ὁμοίως	ὑπολαβεῖν	καὶ νῦν εἶναι φιλομαθεῖς: οὐδὲ
[1, 12]	ὑποκρίσεως οὐκ ἀσφαλῆ τὴν ἐπιδημίαν	ὑπολαβεῖν.	ὅσα τε ἐπὶ τῷ μηδὲν
[1, 19]	τοὺς τύπους τῶν θεῶν, οὓς	σέβειν	πατρίους ὄντας νόμιμον ἦν, συνανελομένη
[1, 21]	θυγατέρα ἠξίωσεν ἐπιτρέψαι αὐτῷ βουλὴν	ἀγαγεῖν	περὶ ὧν παρακαλεῖ. ἀπῄει μὲν
[1, 3]	εἰ γενομένους ἀνθρώπους ἀφανίσαι διεγνώκει,	παραγαγεῖν	αὐτοὺς εἰς τὸν βίον, σῶφρον
[1, 13]	οὐκ ὄντων εἰς εὐπορίαν ἀνθρώποις	παραγαγεῖν	καὶ τὰ ὄντα τῶν ἐπ'
[1, 2]	τῶν ἄλλων μακρὸν ἂν εἴη	λέγειν,	πειράσομαι δὲ μόνα τὰ τῶν
[1, 20]	ὑποψίαν. ἐνετέλλετο δὲ τοῖς πεμπομένοις	λέγειν	πρὸς τὸν Ἡσαῦν, ὅτι νομίσας
[1, 21]	κατὰ νόμον. Ἰάκωβος δὲ οὔτ'	ἀντιλέγειν	ἔχων διὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ
[1, 1]	διάλεκτον τοὔνομα. (Καὶ δὴ καὶ	φυσιολογεῖν	Μωυσῆς μετὰ τὴν ἑβδόμην ἤρξατο
[1, 10]	ἐπαινεῖν ἤρξατο καὶ τὸν θεὸν	εὐλογεῖν	ὑποχειρίους αὐτῷ ποιήσαντα τοὺς ἐχθρούς.
[1, 12]	τὸν Ἰσμαῆλον ὄντα πρεσβύτερον καὶ	κακουργεῖν	δυνάμενον τοῦ πατρὸς αὐτοῖς ἀποθανόντος.
[1, 7]	κατὰ τὴν τοῦ κελεύοντος ἰσχὺν	ὑπουργεῖν,	ᾧ καλῶς ἔχει μόνῳ τὴν
[1, 13]	τοῦ θεοῦ δίκαιον ἅπαντά θ'	ὑπουργεῖν	ὡς ἐκ τῆς ἐκείνου προνοίας
[1, 3]	χρηστότητα περιλειφθέντων καὶ τὸ δεινὸν	διαφυγεῖν	κεκριμένων: κακοδαιμονεστέρους γὰρ ἐκείνων ἔσεσθαι
[1, 16]	λῃστηρίων ὄντων ἐν αὐτῇ, ἃ	διαφυγεῖν	οὐκ ἐνῆν μὴ προνοοῦσι τούτου
[1, 2]	ἐπενόησαν. ὑπὲρ δὲ τοῦ μὴ	διαφυγεῖν	τοὺς ἀνθρώπους τὰ ηὑρημένα μηδὲ
[1, 0]	ἔχοντα τὸν θεὸν ἀποφήνας ᾠήθη	δεῖν	τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνης πειρᾶσθαι μεταλαμβάνειν
[1, 2]	εἴη: πολλῶν γὰρ αὐτὸν οὐκ	ἰδεῖν	ἡμερῶν τὸν ἄλλον χρόνον πάντα
[1, 6]	πλείστους τῶν Ἑλληνικῶν ἱστοριογράφων ἔστιν	ἰδεῖν	μεμνημένους τοῦ ποταμοῦ καὶ τῆς
[1, 16]	τὸ σπάνιον ἢ μηδ' ὅλως	ἐπιχωριάζειν	ἐκτετιμημένα. οὗτος ἀπερχόμενος χρόνῳ διὰ
[1, 16]	τῶν γονέων φιλανθρωπίας αὐτῆς ὀρθῶς	εἰκάζειν	αὐτὸν εἶπεν, ἐπεμέμφετο δὲ ὡς
[1, 0]	τὴν γνώμην θεῷ προσανέχειν καὶ	δοκιμάζειν	τὸν ἡμέτερον νομοθέτην, εἰ τήν
[1, 18]	τὸ ὄνομα. (Ἰσάκῳ μὲν οὖν	ἀκμάζειν	συνέβαινε τὴν ἰσχὺν ὑπὸ μεγέθους
[1, 19]	συμποιμαίνειν αὐτοῖς θυγατέρα αὐτοῦ, ἣν	θαυμάζειν	ὅτι μήπω παρείη: παρὰ γὰρ
[1, 1]	ἕνεκα καὶ τοῦ συναύξεσθαι καὶ	πλεονάζειν	αὐτῶν τὴν φύσιν. τῇ δὲ
[1, 18]	ἐκέλευσεν αὐτὸν ἐρίφους κατασφάξαντα δεῖπνον	παρασκευάζειν.	ὁ δὲ Ἰάκωβος ὑπηρέτει τῇ
[1, 20]	αὐτῶν τὸ πᾶν καὶ αὐτὸς	συμβαδίζειν	αὐτοῖς πρὸς τὸν πατέρα, Ἰακώβου
[1, 19]	νενικημένον. τοῦτο μέντοι γ' οὐδὲν	ἐμποδίζειν	πρὸς τὸν Ῥαχήλας γάμον, ἀλλ'
[1, 21]	παρακαλοῦντος οὔτε νόμιμον ἡγούμενος ἀλλοφύλῳ	συνοικίζειν	τὴν θυγατέρα ἠξίωσεν ἐπιτρέψαι αὐτῷ
[1, 16]	δ' ἐκτρεπομένων ὡς χρῃζουσῶν οἴκαδε	κομίζειν,	ἀλλ' οὐκ ἐκείνῳ παρασχεῖν, καὶ
[1, 3]	ἔτι μέρος τι εἶναι καὶ	κομίζειν	τινὰς τῆς ἀσφάλτου ἀφαιροῦντας: χρῶνται
[1, 20]	ληψομένοις ἔμελλεν ἔσεσθαι παρὰ τὸ	σπανίζειν	αὐτῶν. ἦσαν δὲ οἱ πεμφθέντες
[1, 19]	τοῖς παροῦσιν οὐ προσῆκεν, ἀλλ'	ἐλπίζειν	τὰ κρείττονα: καὶ γὰρ ἄφθονος
[1, 12]	ἀπεγνωκότων ὑπνώσας ὄναρ ὁρᾷ μηδὲν	ὑβρίζειν	τὴν τοῦ ξένου γυναῖκα, καὶ
[1, 10]	καὶ γενομένη ἐγκύμων ἡ θεραπαινὶς	ἐξυβρίζειν	εἰς τὴν Σάρραν ἐτόλμησε βασιλίζουσα,
[1, 11]	ὑπολαβοῦσαι τῷ πατρὶ πλησιάζουσι προνοήσασαι	λαθεῖν:	ἐποίουν δὲ τοῦτο ὑπὲρ τοῦ
[1, 16]	οὐδὲ τούτων ἐφθόνησεν αὐτῷ βουλομένῳ	μαθεῖν,	ἀλλὰ καὶ τὸ γένος ἀπεσήμαινε
[1, 3]	τοῦ ὕδατος μεθίησι κόρακα βουλόμενος	μαθεῖν,	εἴ τι καὶ ἄλλο τῆς
[1, 16]	γενόμενος, βουλόμενος δὲ τὴν ἀλήθειαν	μαθεῖν,	ἐπῄνει τε τῆς εὐγενείας αὐτὴν
[1, 2]	ἐπομβρίας ἡ λιθίνη μείνασα παράσχῃ	μαθεῖν	τοῖς ἀνθρώποις τὰ ἐγγεγραμμένα δηλοῦσα
[1, 10]	φίλων ὄντων καὶ γειτνιώντων. καὶ	βοηθεῖν	αὐτοῖς δοκιμάσας οὐκ ἀνέμεινεν, ἀλλ'
[1, 19]	οὐκ ἄλλον ἀμείνω γαμβρὸν εὐξάμενος	ἐλθεῖν:	εἰ μέντοι παρ' αὐτῷ μένοι
[1, 4]	λαβόντας εἰς Σεναὰρ τῆς Βαβυλωνίας	ἐλθεῖν.	~(Σκίδνανται δὴ τὸ λοιπὸν ἐντεῦθεν
[1, 2]	ηὑρημένα μηδὲ πρὶν εἰς γνῶσιν	ἐλθεῖν	φθαρῆναι, προειρηκότος ἀφανισμὸν Ἀδάμου τῶν
[1, 0]	μάθοι τῆς ἱστορίας ἐθελήσας αὐτὴν	διελθεῖν,	ὅτι τοῖς μὲν θεοῦ γνώμῃ
[1, 2]	μόνα τὰ τῶν ἀπὸ Σήθου	διελθεῖν:	τραφεὶς γὰρ οὗτος καὶ παρελθὼν
[1, 2]	καὶ τείχεσιν ὠχύρωσεν εἰς ταὐτὸν	συνελθεῖν	τοὺς οἰκείους καταναγκάσας. καὶ τὴν
[1, 18]	θερα πεύειν τὸν θεὸν ἐκέλευσεν	ἐξελθεῖν	ἐπὶ κυνηγέσιον καὶ θηρασάμενον ὅσα
[1, 13]	τῷ τὸν υἱὸν ἀπαθῆ καταλιπὼν	ἐξελθεῖν	τοῦ ζῆν ἐτίθετο. τούτου μέντοι
[1, 19]	μετὰ τοιούτου πάθους τοῖς τύποις	προσελθεῖν,	ποιεῖται δ' ὅρκους πρὸς Ἰάκωβον
[1, 19]	τοσοῦτον χρόνον καλῶς ἔχειν αὐτὸν	κατελθεῖν	εἰς ταύτην. ὑπὲρ δὲ τῆς
[1, 7]	θεοῦ κελεύσαντος εἰς τὴν Χαναναίαν	μετελθεῖν,	ἐν ᾗ κατῴκησε καὶ τοῖς
[1, 19]	μὴ κατ' ἐμὴν κακουργίαν ἀπαναστήσαντος	ἀκολουθεῖν,	ἀλλὰ κατ' εὔνοιαν δικαίαν, ἣν
[1, 20]	τοὺς δὲ λειπομένους ἆσσον ἐκέλευσεν	ἀκολουθεῖν,	ὅπως εἰ βιασθεῖεν οἱ προπεμφθέντες
[1, 0]	ὅσον οἷόν τε καὶ πειρᾶσθαι	κατακολουθεῖν.	οὔτε γὰρ αὐτῷ ποτ' ἂν
[1, 11]	ἀπηγορευκότος τοῦ θεοῦ τοῦτο μὴ	ποιεῖν	εἰς στήλην ἁλῶν μετέβαλεν: ἱστόρησα
[1, 19]	πενθεροῦ μὴ συγχωροῦντος κρύφα τοῦτο	ποιεῖν	ἐπενόει. τῶν γυναικῶν οὖν ἀπεπειρᾶτο,
[1, 19]	Ἰάκωβος, οὐδὲν γὰρ ἕτερον αὐτῷ	ποιεῖν	ὁ τῆς κόρης ἔρως ἐπέτρεπε,
[1, 10]	περιτέμνεσθαι τὰ αἰδοῖα καὶ τοῦτο	ποιεῖν	ὀγδόῃ ἡμέρᾳ μετὰ τὸ γεννηθῆναι.
[1, 21]	δέησιν ἠξίου βουλεύεσθαι τί δεῖ	ποιεῖν.	οἱ μὲν οὖν πλείους ἡσύχαζον
[1, 12]	αὐτὸν καὶ τὸν θεὸν εὐμενῆ	ποιεῖν,	παρ' αὐτῷ τε μένειν βουλομένῳ
[1, 16]	τῇ κόρῃ τῆς ἐπὶ τῷ	πιεῖν	χάριτος ἀμοιβὴν εἶναι καὶ γέρας,
[1, 0]	ἀνθρώπων πράξεις ἢ τοὺς νόμους	ἀνενεγκεῖν	ἐτόλμησαν. τὰ μὲν οὖν ἀκριβῆ
[1, 0]	αὐτῶν ἱστορίαν εἰς κοινὴν ὠφέλειαν	ἐξενεγκεῖν.	τούτων δὴ τῶν προειρημένων αἰτιῶν
[1, 3]	εὐταξίας καὶ μηδὲν ἔτι τοιοῦτον	ἐπενεγκεῖν	πάθος, ὑφ' οὗ κινδυνεύσει πᾶν
[1, 0]	μοι καὶ μέλλησις ἐγίνετο τηλικαύτην	μετενεγκεῖν	ὑπόθεσιν εἰς ἀλλοδαπὴν ἡμῖν καὶ
[1, 20]	ὁπλίταις τετρακοσίοις. καὶ Ἰάκωβος πυνθανόμενος	ἥκειν	αὐτὸν ὑπαντησόμενον μετὰ τοσούτων ἦν
[1, 19]	ταῦτα μὲν ὑπὲρ τοῦ μηδὲν	ἀδικεῖν	αὐτὸς ἔλεγε, προσενεκάλει δὲ καὶ
[1, 20]	κρατήσας τῶν ἐχθρῶν εἰ θέλοιεν	ἀδικεῖν.	νείμας οὖν τοὺς σὺν αὑτῷ
[1, 4]	ἕπεσθαι δόγμασι δουλείαν ἡγούμενοι τὸ	εἴκειν	τῷ θεῷ, καὶ τὸν πύργον
[1, 18]	τὸ ἔργον, καὶ μὴ βουληθέντος	φιλονικεῖν	ἔδοξαν κεκρατηκέναι. ὑποχωρήσας δὲ ὤρυσσεν
[1, 7]	ἄλλων Μεσοποταμιτῶν στασιασάντων πρὸς αὐτὸν	μετοικεῖν	δοκιμάσας κατὰ βούλησιν καὶ βοήθειαν
[1, 16]	μετ' οἰκείου πόνου τοῖς δεομένοις	ἐπαρκεῖν	οὐκ ἔφυγεν, ἐπυνθάνετό τε τίνων
[1, 8]	πεῖσαι λέγων περὶ ὧν ἐπιχειρήσειε	διδάσκειν,	τήν τε ἀριθμητικὴν αὐτοῖς χαρίζεται
[1, 1]	δὲ μηδὲν φθεγγομένου διὰ τὸ	συγγινώσκειν	ἑαυτῷ παραβάντι τὴν τοῦ θεοῦ
[1, 3]	ὀργὴν ἐπὶ τὴν γῆν ὁμοίαν	βαλεῖν,	ὅπως ἔργοις τε τοῖς ταύτης
[1, 7]	ἅπασι συνέβαινεν εἶναι, καινίσαι καὶ	μεταβαλεῖν	ἔγνω. πρῶτος οὖν τολμᾷ θεὸν
[1, 0]	πολιτείας εἰς τὴν Ἑλλάδα φωνὴν	μεταβαλεῖν,	ὁ δὲ τῶν παρ' ἡμῖν
[1, 20]	ἔσεσθαι τῆς ἐκείνου. ἐκέλευσέ τε	καλεῖν	αὐτὸν Ἰσραῆλον, σημαίνει δὲ τοῦτο
[1, 18]	τὴν εὔνοιαν ἀξιοῦσα τὴν Ἰακώβου	παρακαλεῖν	καὶ παρὰ τὴν Ἰσάκου γνώμην
[1, 19]	οὐκ ἂν πέμψαι τὴν θυγατέρα:	μεταμέλειν	γὰρ αὐτῷ καὶ τοῦ τῆς
[1, 21]	ἁγνίσαντι δὲ τὰς σκηνὰς θυσίας	ἐπιτελεῖν,	ἃς τὸ πρῶτον ἀπιὼν εἰς
[1, 20]	ἔτι μέντοι καὶ λόγοις χρηστοῖς	ὁμιλεῖν	πρὸς αὐτὸν εἴρητο τοῖς πεμπομένοις.
[1, 4]	θεοῦ κελεύσαντος αὐτοὺς διὰ πολυανθρωπίαν	στέλλειν	ἀποικίας, ἵνα μὴ στασιάζοιεν πρὸς
[1, 19]	τὴν κατὰ φύσιν κάθαρσιν αὐτῇ	ἐνοχλεῖν.	καὶ Λάβανος μὲν ἀφίσταται τῆς
[1, 7]	τὴν τιμὴν καὶ τὴν εὐχαριστίαν	ἀπονέμειν.	δι' ἅπερ Χαλδαίων τε καὶ
[1, 19]	τὸν γαμβρὸν καὶ τὰς θυγατέρας	ἠρεμεῖν	καὶ μηδὲν εἰς αὐτοὺς ὑπὸ
[1, 0]	δεῖν τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνης πειρᾶσθαι	μεταλαμβάνειν	καὶ τοὺς μὴ ταῦτα φρονοῦντας
[1, 20]	μέγιστον ἀγαθὸν τὸ τῷ ἀδελφῷ	συμμεταλαμβάνειν	τῶν ὑπὸ τοῦ θεοῦ δεδομένων.
[1, 20]	παραινοῦν καὶ μὴ μικρὸν κρατεῖν	ὑπολαμβάνειν,	ἀλλὰ θεῖον ἄγγελον νενικηκέναι καὶ
[1, 16]	γέρας, δίκαιον λέγων τοιούτων αὐτὴν	τυγχάνειν	ἀγαθὴν παρὰ τὰς τοσαύτας παρθένους
[1, 19]	διωχθέντες ἔχοι τούτοις προσφυγοῦσα συγγνώμης	τυγχάνειν.	(Λάβανος δὲ μεθ' ἡμέραν πρώτην
[1, 19]	ἄλλα τιμῆς ἀξίας παρ' αὐτοῦ	τυγχάνειν	οὔσης, καὶ ὅτι διάκονος τῆς
[1, 18]	ὁμοίων τἀδελφῷ παρὰ τοῦ πατρὸς	τυγχάνειν:	τοῦ δὲ πατρὸς> ἀρνουμένου διὰ
[1, 13]	εἴπερ εὐμενὴς μέλλει τῇ θυσίᾳ	παρατυγχάνειν	αὐτοῦ. (Ὡς δ' ὁ βωμὸς
[1, 19]	δὲ ὑπὸ μνήμης, ὁποῖα φιλεῖ	συντυγχάνειν	τοῖς νέοις, προπεπυσμένη παρὰ τοῦ
[1, 2]	τι λέγοι πρὸς τὸν θεὸν	ἀμηχανεῖν	μὲν καὶ αὐτὸς ἔφασκε τὸ
[1, 12]	εὐμενῆ ποιεῖν, παρ' αὐτῷ τε	μένειν	βουλομένῳ πᾶσαν ἀφθονίαν ὑπάρξειν ἀπιέναι
[1, 3]	τοῦ λοιποῦ ἐπὶ τῆς πρώτης	μένειν	εὐταξίας καὶ μηδὲν ἔτι τοιοῦτον
[1, 12]	ἑτοίμως ἔφασκεν ἔχειν παρ' αὐτῷ	μένειν.	καὶ Ἀβιμέλεχος τήν τε γῆν
[1, 10]	βουλόμενος τὸ ἀπ' αὐτοῦ γένος	μένειν	τοῖς ἄλλοις οὐ συμφυρόμενον περιτέμνεσθαι
[1, 12]	παιδίου: μεγάλα γὰρ αὐτὴν ἀγαθὰ	περιμένειν	ἐκ τῆς Ἰσμαήλου σωτηρίας. ἡ
[1, 19]	παρ' αὐτῷ πόνον εἰς ἡδονὴν	ὑπομενεῖν	τὴν ἐκείνου, μισθὸν δὲ ὑπὲρ
[1, 0]	τὰ καλῶς νομοθετηθέντα μὴ τολμῶσι	παραβαίνειν	πάντα κατορθοῦται πέρα πίστεως καὶ
[1, 3]	δὲ τοῦ ὑετοῦ μόλις ἤρξατο	ὑποβαίνειν	τὸ ὕδωρ ἐφ' ἡμέρας ἑκατὸν
[1, 2]	πονηρότατος ἦν καὶ πρὸς τὸ	κερδαίνειν	μόνον ἀποβλέπων γῆν τε ἀροῦν
[1, 20]	εἶναι θεοῦ, τίνα μοῖραν ἕξει	σημαίνειν	παρεκάλει. καὶ τὸ μὲν φάντασμα
[1, 19]	εἶναι τοιοῦτον ὥστε ἀγνοεῖσθαι, καὶ	συμποιμαίνειν	αὐτοῖς θυγατέρα αὐτοῦ, ἣν θαυμάζειν
[1, 10]	παρὰ τὴν εὐωχίαν αὐτόν τε	ἐπαινεῖν	ἤρξατο καὶ τὸν θεὸν εὐλογεῖν
[1, 1]	καὶ παρεκάλει τὸν θεὸν μὴ	χαλεπαίνειν	αὐτῷ τὴν γυναῖκα τοῦ γεγονότος
[1, 3]	νῦν τοσοῦτον ἐν τῷ βίῳ	παρατείνειν	χρόνον τεκμαιρόμενος μηδ' ἐκείνους εἰς
[1, 2]	παρελθὼν εἰς ἡλικίαν ἤδη καλὰ	κρίνειν	δυναμένην καὶ γενόμενος αὐτὸς ἄριστος
[1, 19]	πάππου δόξαν ἀρετῆς μεγάλης εὑραμένου	κάμνειν	ἐπὶ τοῖς παροῦσιν οὐ προσῆκεν,
[1, 4]	θεῷ διδόναι τὸ δι' ἐκεῖνον	εὐδαιμονεῖν,	ἀλλὰ τὴν ἰδίαν ἀρετὴν ταῦτα
[1, 8]	τὴν Ἰουδαίαν καταλαβόντος Ἅβραμος Αἰγυπτίους	εὐδαιμονεῖν	πυθόμενος μεταίρειν πρὸς αὐτοὺς ἦν
[1, 1]	τῆς αἰδοῦς προβαλόμενοι μᾶλλον ἐδόκουν	εὐδαιμονεῖν	ὡς ὧν πρότερον ἐσπάνιζον εὑρόντες.
[1, 7]	οὐ διαμαρτάνων. διὰ τοῦτο καὶ	φρονεῖν	μεῖζον ἐπ' ἀρετῇ τῶν ἄλλων
[1, 19]	ἐπεφέρετο τῶν θεῶν ἡ Ῥαχήλα	καταφρονεῖν	μὲν τῆς τοιαύτης τιμῆς τῶν
[1, 11]	ἐτράπησαν. τοῦ δὲ Λώτου παραινοῦντος	σωφρονεῖν	καὶ μὴ χωρεῖν ἐπ' αἰσχύνῃ
[1, 19]	γὰρ αὐτῷ καὶ πρὸς ἅπασαν	ἐπαμύνειν	χρείαν. Ἰάκωβος δὲ πᾶσαν αὐτῷ
[1, 16]	μέντοι Λαβάνῳ πρότερον τἀδελφῷ συγχωροῦντος	ἄξειν	αὐτὸν ἔλεγεν. (Ὡς οὖν τούτου
[1, 3]	αὐτῷ τὰς εὐχὰς εἰς τέλος	ἄξειν,	οὔτε τοὺς διεφθαρμένους λέγων αὐτὸς
[1, 1]	καὶ μηδὲν ἀπολείποντα τοῦ θείου	διάξειν	βίον. καὶ παρακρούεται μὲν οὕτω
[1, 10]	ἐχθρῶν καὶ κρατήσαντας πολέμῳ Χαναναίων	ἕξειν	αὐτῶν τὴν γῆν καὶ τὰς
[1, 16]	μικρολόγους ὑπειληφότα: πάντων γὰρ ἀμισθὶ	μεθέξειν.	δηλώσασα μέντοι Λαβάνῳ πρότερον τἀδελφῷ
[1, 0]	Ἕλλησιν ἀξίαν σπουδῆς: μέλλει γὰρ	περιέξειν	ἅπασαν τὴν παρ' ἡμῖν ἀρχαιολογίαν
[1, 12]	δ' αὐτῷ συνοικοῦσαν, ἐπαγγέλλεταί τε	παρέξειν	αὑτὸν εὐμενῆ τὸ λοιπὸν ἀδεοῦς
[1, 19]	τῆς παρ' αὐτοῦ δεομένους ἀνεπυνθάνετο:	παρέξειν	γὰρ αὐτῷ καὶ πρὸς ἅπασαν
[1, 13]	μὴ παρόντος, τὸν θεὸν αὐτοῖς	παρέξειν	ἔλεγεν ὄντα ἱκανὸν καὶ τῶν
[1, 19]	ἐφύλαττε πίστιν, εἰς ἔτος δὲ	παρέξειν	ἐπηγγέλλετο διὰ τὸ ἐποφθαλμιᾶν τῷ
[1, 19]	συλλαμβανόμενον ὑπισχνεῖτο τῶν τεχθησομένων αὐτῷ	παρέξειν	ἔσθ' ὅτε μὲν ὅτι καὶ
[1, 11]	ἐκείνων ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτῶν λέγοντος	παρέξειν,	οὐδ' οὕτως ἐπείσθησαν. (Ὁ θεὸς
[1, 21]	οὖν ὁ βασιλεὺς ἐλπίζων Ἰάκωβον	παρέξειν	τὸν γάμον, Ἰάκωβος δὲ τοῖς
[1, 1]	τοῖς ἔργοις τριβομένοις τὰ μὲν	παρέξειν,	τῶν δ' οὐκ ἀξιώσειν. Εὔαν
[1, 11]	τοῦ δ' εἰπόντος ἔνδον εἶναι,	ἥξειν	ἔφασαν εἰς τὸ μέλλον καὶ
[1, 10]	τῆς λείας ἐκείνης εἰς αὐτὸν	ἥξειν	πλὴν ὅσα τροφὴ τοῖς οἰκέταις
[1, 19]	ἀπαλλάττεσθαι γονεῖς βουλόμενον μετὰ δώρων	ἐπανήξειν	καὶ τιμῆς ὅσης εἰκὸς ἦν
[1, 12]	τε μένειν βουλομένῳ πᾶσαν ἀφθονίαν	ὑπάρξειν	ἀπιέναι τε προαιρούμενον τεύξεσθαι πομπῆς
[1, 4]	γνώμης καὶ τὸ κατ' ἐπιβουλὴν	ὑπονοεῖν	εἰς ἀποικίαν αὐτοὺς παρορμᾶν, ἵνα
[1, 12]	τε φράζει παρακειμένην καὶ κελεύει	προνοεῖν	τῆς ἀνατροφῆς τοῦ παιδίου: μεγάλα
[1, 19]	γῆθεν ἔδοξεν ἐφικνουμένην τοῦ οὐρανοῦ	βλέπειν	καὶ δι' αὐτῆς ὄψεις κατιούσας
[1, 0]	τῶν καλῶν ἀπόρρητον. κἀμαυτῷ δὴ	πρέπειν	ἐνόμισα τὸ μὲν τοῦ ἀρχιερέως
[1, 2]	φησίν, εἰ περὶ ἀνδρὸς ἀγνοεῖς	εἰπεῖν	τί γέγονεν, ὃν αὐτὸς ἀπολώλεκας.
[1, 3]	ἅπερ οὐκ ἦν ἀσφαλῶς αὐτοῖς	προειπεῖν	μὴ ζήσασιν ἑξακοσίους ἐνιαυτούς: διὰ
[1, 0]	ἀνάγκη μοι βραχέα περὶ ἐκείνου	προειπεῖν,	ὅπως μή τινες τῶν ἀναγνωσομένων
[1, 11]	ὑπὲρ τοῦ μὴ τὸ γένος	ἐκλιπεῖν.	γίνονται δὲ παῖδες ὑπὸ μὲν
[1, 12]	οὖν τὸν Ἅβραμον εἰς ἀποικίαν	ἐκπέμπειν	αὐτὸν μετὰ τῆς μητρός. ὁ
[1, 12]	καὶ γυναῖκα ἄπορον τῶν ἀναγκαίων	ἐκπέμπειν.	ὕστερον δέ, καὶ γὰρ ὁ
[1, 0]	βουλομένοις καὶ τὰς αἰτίας ἑκάστου	σκοπεῖν	πολλὴ γένοιτ' ἂν ἡ θεωρία
[1, 1]	καὶ ὑποθέμενος κατὰ τῆς κεφαλῆς	φέρειν	τὰς πληγάς, ὡς ἐν ἐκείνῃ
[1, 3]	διάνοιαν αὐτοὺς καὶ τὰς πράξεις	μεταφέρειν,	ὁρῶν δ' οὐκ ἐνδιδόντας, ἀλλ'
[1, 8]	εἶναι προσεποιήσατο κἀκείνην τοῦθ' ὑποκρίνασθαι,	συμφέρειν	γὰρ αὐτοῖς, ἐδίδαξεν. ὡς δ'
[1, 8]	καταλαβόντος Ἅβραμος Αἰγυπτίους εὐδαιμονεῖν πυθόμενος	μεταίρειν	πρὸς αὐτοὺς ἦν πρόθυμος τῆς
[1, 19]	οὐ πολλὰς ἡμέρας ὁ Λάβανος	χαίρειν	μὲν ἐπ' αὐτῷ παρόντι μειζόνως
[1, 0]	ἢ τῷ περὶ τὰ κάλλιστα	χαίρειν	πόνῳ, προθυμότερον ἐπερρώσθην, ἔτι κἀκεῖνα
[1, 20]	χρῆται καὶ λόγοις πρὸς αὐτὸν	χαίρειν	τε τοῖς γεγενημένοις παραινοῦν καὶ
[1, 12]	καὶ αὐτὸς ἐρασθεὶς τῆς Σάρρας	φθείρειν	οἷός τε ἦν. εἴργεται δὲ
[1, 3]	τὸ ζῆν ἢ δόντα τοῦτο	διαφθείρειν:	ἀλλ' οἷς ἐξύβριζον εἰς τὴν
[1, 19]	πρὸς αὐτὸν ἦλθε πεισθείς, ἤρξατο	κατηγορεῖν	αὐτοῦ προφέρων, ὅτι καὶ πένητα
[1, 16]	καί τινας κόσμους, οὓς εὐπρεπὲς	φορεῖν	παρθένοις, ἀνεδίδου τῇ κόρῃ τῆς
[1, 21]	υἱοὺς ὁ θεὸς παραστὰς ἐκέλευσε	θαρρεῖν,	ἁγνίσαντι δὲ τὰς σκηνὰς θυσίας
[1, 11]	εἴσοδον τὴν εἰς τὴν οἰκίαν	εὑρεῖν,	Σοδομιτῶν δὲ κατέκρινε πάνδημον ὄλεθρον.
[1, 2]	γενέσθαι δεινὸν διὰ πάσης ἀδεῶς	χωρεῖν	γῆς: καὶ σημεῖον ἐπιβαλών, ᾧ
[1, 12]	τῇ μητρὶ μήπω δι' αὐτοῦ	χωρεῖν	δυνάμενον, ὕδωρ τε ἐν ἀσκῷ
[1, 18]	γῆν καταλαβόντος Ἴσακος, δόξαν αὐτῷ	χωρεῖν	εἰς Αἴγυπτον τῆς χώρας ἀγαθῆς
[1, 11]	Λώτου παραινοῦντος σωφρονεῖν καὶ μὴ	χωρεῖν	ἐπ' αἰσχύνῃ τῶν ξένων, ἀλλ'
[1, 19]	δ' αὐτῷ παντὸς ἀντάξιον ἀγαθοῦ.	χωρεῖν	τε ἐκέλευεν ἤδη πρὸς τὸν
[1, 16]	παρ' αὐτοῖς καταχθῆναι τοῦ προσωτέρω	χωρεῖν	τῆς νυκτὸς αὐτὸν ἀφαιρουμένης, κόσμον
[1, 11]	γὰρ ἐν αὐτοῖς δέκα εἶεν	συγχωρεῖν	ἅπασι τὴν ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασι
[1, 16]	φρέαρ παραγινομένας ηὐξάμην εἰς ταύτην	ἐμπεσεῖν,	ὃ δὴ γέγονε. γάμον οὖν
[1, 8]	θεῶν: ἢ γὰρ κρείσσοσιν εὑρεθεῖσι	κατακολουθήσειν	ἢ μετακοσμήσειν αὐτοὺς ἐπὶ τὸ
[1, 19]	αὐτῷ μένοι τινὰ χρόνον, τοῦτο	ποιήσειν:	εἰς γὰρ Χαναναίους οὐκ ἂν
[1, 10]	Ἅβραμος δὲ οὐκ ἔφη τοῦτο	ποιήσειν,	οὐδ' ἂν ἄλλην ὠφέλειαν ἐκ
[1, 0]	σημανεῖ: τοῦτο γὰρ διὰ ταύτης	ποιήσειν	τῆς πραγματείας ἐπηγγειλάμην οὐδὲν προσθεὶς
[1, 19]	ὅρκους πρὸς Ἰάκωβον οὐδενὸς αὐτῷ	μνησικακήσειν	τῶν γενομένων, ἀλλὰ κἀκεῖνος ἀγαπήσειν
[1, 2]	τὸν νεκρὸν αὐτοῦ ποιήσας ἀφανῆ	λήσειν	ὑπέλαβεν. ὁ δὲ θεὸς συνεὶς
[1, 18]	ἐν ὅπλοις καὶ πᾶσιν ἔργοις	εὐδοκιμήσειν	αὐτὸν ἔφασκε καὶ καρπώσεσθαι τὴν
[1, 4]	γῆν ἐπικλύσαι θελήσαντα: πύργον γὰρ	οἰκοδομήσειν	ὑψηλότερον ἢ τὸ ὕδωρ ἀναβῆναι
[1, 0]	καὶ τὸν ἑαυτοῦ μέλλοντι βίον	οἰκονομήσειν	καλῶς καὶ τοῖς ἄλλοις νομοθετεῖν
[1, 8]	γὰρ κρείσσοσιν εὑρεθεῖσι κατακολουθήσειν ἢ	μετακοσμήσειν	αὐτοὺς ἐπὶ τὸ βέλτιον αὐτὸς
[1, 20]	ἵνα συνεχέστερον ἐντυγχάνοντες πολλοὶ δοκῶσιν:	ἀνήσειν	γὰρ ὑπὸ τῶν δωρεῶν τῆς
[1, 1]	μὲν εἶχεν ἐφ' οἷς αὐτοὺς	εὐδαιμονήσειν	ᾤετο πεπεισμένους τοῖς τοῦ θεοῦ
[1, 13]	ἐφιλοτιμησάμην οὐδ' ἐφ' ᾧ μᾶλλον	εὐδαιμονήσειν	ᾤμην, ὡς εἰ σέ τ'
[1, 16]	ξένον ἐπιπλήττει δυσκολίας, τίνος ἄλλου	κοινωνήσειν	πρὸς ἀνθρώπους αὐτάς ποτε, αἳ
[1, 19]	μνησικακήσειν τῶν γενομένων, ἀλλὰ κἀκεῖνος	ἀγαπήσειν	αὐτοῦ τὰς θυγατέρας. καὶ τὰς
[1, 18]	παισὶν ἔθνη, τοῦ δὲ μείζονος	προτερήσειν	τὸ δοκοῦν ἔλασσον εἶναι. τίκτεται
[1, 13]	μὲν οἷς αὐτῷ παρέσχεν, οὐχ	ὑστερήσειν	δὲ αὐτὸν ἀεὶ πάσης ἐπιμελείας
[1, 11]	ἔφασαν εἰς τὸ μέλλον καὶ	εὑρήσειν	αὐτὴν ἤδη μητέρα γεγενημένην. τῆς
[1, 3]	ἄλλα ὅσα πρὸς τὰς χρείας	ἐπικουρήσειν	αὐτοῖς ἔμελλεν ἐνθέμενος, ζῷά τε
[1, 19]	πεπαίνουσα τὸν θυμὸν τῆς ἀδελφῆς	παραχωρήσειν	αὐτῇ τἀνδρὸς ἔλεγε κοιμησομένου παρ'
[1, 19]	ποιμνίων τε γὰρ αὐτὸν ἐπιμελητὴν	καταστήσειν	ἔφασκε καὶ προνομῆς ἀντὶ τούτων
[1, 4]	τὰ πράγματα μόνως οὕτως νομίζων	ἀποστήσειν	τοὺς ἀνθρώπους τοῦ φόβου τοῦ
[1, 19]	πρὸς Ἰάκωβον, αὐτὸς λέγων ἐκείνῳ	συμμαχήσειν,	εἰ καταφρονήσας αὐτοῦ τῆς ὀλιγότητος
[1, 13]	ὁλοκαυτῶσαι βωμὸν ἱδρυσάμενον: οὕτως γὰρ	ἐμφανίσειν	τὴν περὶ αὐτὸν θρησκείαν, εἰ
[1, 10]	ἄρσενος παρασχεῖν. τοῦ δὲ θεοῦ	θαρσεῖν	αὐτὸν παρακελευομένου τοῖς τε ἄλλοις
[1, 18]	καὶ τὸ ἀπ' αὐτοῦ γένος,	δουλεύσειν	δὲ τἀδελφῷ. (Ἰάκωβον δὲ φοβούμενον
[1, 19]	προρρήσεως γεγενημένης καὶ εὐχὴν ποιεῖται	θύσειν	ἐπ' αὐτῶν, εἰ κτησάμενος βίον
[1, 13]	τῶν ἐπ' αὐτοῖς θαρρούντων ἀφελέσθαι:	δώσειν	οὖν κἀκείνῳ ἱερεῖον, εἴπερ εὐμενὴς
[1, 19]	τὸν Ῥαχήλας γάμον, ἀλλ' ἐρῶντι	δώσειν	ταύτην μετ' ἄλλην ἑπταετίαν. πείθεται
[1, 1]	γῆν οὐκέτι μὲν οὐδὲν αὐτοῖς	ἀναδώσειν	αὐτομάτως εἰπών, πονοῦσι δὲ καὶ
[1, 1]	τὴν αἰτιολογίαν πάντων ἰδίᾳ συγγραψάμενος	παραδώσειν,	εἰς τότε καὶ τὴν περὶ
[1, 13]	εὐδαιμόνως παισὶν ἀγαθοῖς καὶ γνησίοις	παραδώσειν	μεγάλην ἡγεμονίαν. προεδήλου τε τὸ
[1, 19]	τοὺς προγόνους ὑπισχνεῖται πάσης αὐτῷ	μεταδώσειν	φιλανθρωπίας καὶ διὰ τὴν μητέρα,
[1, 13]	εἰς ἔθνη πολλὰ καὶ πλοῦτον	ἐπιδώσειν,	καὶ μνήμην αἰώνιον αὐτῶν ἔσεσθαι
[1, 1]	μὲν παρέξειν, τῶν δ' οὐκ	ἀξιώσειν.	Εὔαν δὲ τοκετοῖς καὶ ταῖς
[1, 19]	ἔφασκε καὶ προνομῆς ἀντὶ τούτων	ἀξιώσειν,	καὶ πρὸς τοὺς ἰδίους ἀπαλλάττεσθαι
[1, 20]	γεγενημένοις παραινοῦν καὶ μὴ μικρὸν	κρατεῖν	ὑπολαμβάνειν, ἀλλὰ θεῖον ἄγγελον νενικηκέναι
[1, 0]	οἰκονομήσειν καλῶς καὶ τοῖς ἄλλοις	νομοθετεῖν	θεοῦ πρῶτον φύσιν κατανοῆσαι καὶ
[1, 19]	μητρὸς εἰς αὐτὸν γενομένων, ἀποκτεῖναι	ζητεῖν	αὐτὸν ὡς ἀφῃρημένον τῆς παρὰ
[1, 13]	ἄλλῳ τινὶ τῶν παθῶν, ἃ	συμπίπτειν	πέφυκεν ἀνθρώποις, ἀπαλλαγῆναι τοῦ βίου,
[1, 1]	καὶ λέγων ὑπ' αὐτῆς ἐξαπατηθεὶς	ἁμαρτεῖν,	ἡ δ' αὖ κατηγόρει τοῦ
[1, 3]	δὲ ἦν ἑβδόμη, κατ' ὀλίγον	ὑπονοστεῖν	ἀπολήγοντος. ἔπειτα τῆς λάρνακος περὶ
[1, 0]	τοῖς χρήσιμον ἢ καλόν τι	πράττειν	δυναμένοις συμφιλοκαλοῦντι καὶ ἐμαυτὸν αἰσχυνόμενος,
[1, 3]	(Ἐπισημήναντος δὲ τοῦ θεοῦ καὶ	ὕειν	ἀρξαμένου τὸ ὕδωρ ἡμέραις τεσσαράκοντα
[1, 2]	τις ὀκνηρὸς ἦν πρὸς τὸ	φονεύειν,	ἄλλην ἀπόνοιαν ἦν θράσους ὑβρίζων
[1, 18]	πάθους ἐμποδὼν ἦν αὐτῷ θερα	πεύειν	τὸν θεὸν ἐκέλευσεν ἐξελθεῖν ἐπὶ
[1, 3]	μέντοι σφαγῆς ἀνθρωπίνης ἀπέχεσθαι καὶ	καθαρεύειν	φόνου τοὺς δράσαντάς τι τοιοῦτον
[1, 16]	κόσμον τε φέρων γυναικεῖον πολυτελῆ	πιστεύειν	αὐτὸν οὐκ ἀσφαλεστέροις ἔφασκεν ἢ
[1, 13]	καὶ πυθομένου, τί καὶ μέλλοιεν	θύειν	ἱερείου μὴ παρόντος, τὸν θεὸν
[1, 13]	τοῦ πατρὸς ταῦτα προαιρουμένου μὴ	ὑπακούειν	ἄδικον ἦν, ὥρμησεν ἐπὶ τὸν
[1, 4]	οὐκ ἐπείθοντο. προσετίθεσαν δὲ τῷ	παρακούειν	τῆς τοῦ θεοῦ γνώμης καὶ
[1, 13]	(Ἅβραμος δὲ ἐπὶ μηδενὶ κρίνων	παρακούειν	τοῦ θεοῦ δίκαιον ἅπαντά θ'
[1, 0]	ἐκδιηγήσασθαι διὰ τοὺς ἐν τῷ	γράφειν	λυμαινομένους τὴν ἀλήθειαν, (ταύτην δὲ
[1, 0]	Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας (Τοῖς τὰς ἱστορίας	συγγράφειν	βουλομένοις οὐ μίαν οὐδὲ τὴν
[1, 10]	Σοδομιτῶν βασιλεὺς τὴν μὲν λείαν	ἔχειν	Ἅβραμον παρεκάλει, τοὺς δ' ἀνθρώπους
[1, 11]	ἐπ' αἰσχύνῃ τῶν ξένων, ἀλλ'	ἔχειν	αἰδῶ τῆς παρ' αὐτῷ καταγωγῆς,
[1, 2]	ὕβρεως τῶν συνόντων δέῃ ταύτην	ἔχειν:	αὔξων δὲ τὸν οἶκον πλήθει
[1, 19]	καὶ μετὰ τοσοῦτον χρόνον καλῶς	ἔχειν	αὐτὸν κατελθεῖν εἰς ταύτην. ὑπὲρ
[1, 19]	ἧς ἐχρῆν σε χάριν ἡμῖν	ἔχειν	καὶ φυλαχθείσης ὑφ' ἡμῶν καὶ
[1, 12]	περὶ τὴν σωτηρίαν, ἑτοίμως ἔφασκεν	ἔχειν	παρ' αὐτῷ μένειν. καὶ Ἀβιμέλεχος
[1, 12]	οὐκ ἠδίκουν. παρακαλεῖ τε πρᾴως	ἔχειν	πρὸς αὐτὸν καὶ τὸν θεὸν
[1, 4]	τὴν εὐμένειαν τὴν ἐκείνου νομίζοντες	ἔχειν	τὰ ἀγαθά, τὴν δ' ἰσχὺν
[1, 0]	πάτριον ἦν ἡμῖν τὸ μηδὲν	ἔχειν	τῶν καλῶν ἀπόρρητον. κἀμαυτῷ δὴ
[1, 0]	βιβλίοις παρακαλῶ τὴν γνώμην θεῷ	προσανέχειν	καὶ δοκιμάζειν τὸν ἡμέτερον νομοθέτην,
[1, 4]	ἀλλὰ τὴν ἰδίαν ἀρετὴν ταῦτα	παρέχειν	αὐτοῖς ἡγεῖσθαι, καὶ περιίστα δὲ
[1, 13]	μέλλει κρίσιν ἀπωθεῖσθαι καὶ μὴ	παρέχειν	αὑτὸν τοῖς ἀμφοτέρων βουλήμασιν ἑτοίμως,
[1, 7]	συντελεῖ κατὰ προσταγὴν τὴν τούτου	παρέχειν	ἕκαστον καὶ οὐ κατ' οἰκείαν
[1, 19]	ηὔχετο δὲ δυνατὸν εἶναι αὐτοῖς	παρέχειν	ὧν ἀφικνεῖται δεόμενος. (Ἰάκωβος δὲ
[1, 3]	ἐπὶ πήχεις πεντεκαίδεκα τὴν γῆν	ὑπερέχειν.	καὶ τοῦτο ἦν τὸ αἴτιον
[1, 1]	μὲν θεὸς ταῦτα προστάξας αὐτοῖς	πάσχειν	μετοικίζει τὸν Ἄδαμον καὶ τὴν
[1, 19]	κατὰ κακουργίαν αὐτῷ τὴν Λείαν	παρασχεῖν,	ἀλλ' ὑφ' ἑτέρου μείζονος νενικημένον.
[1, 3]	πλεῖον ζῆν τὸν θεὸν αὐτοῖς	παρασχεῖν,	ἅπερ οὐκ ἦν ἀσφαλῶς αὐτοῖς
[1, 18]	καὶ τελευτήσειε, πρὸ δὲ τούτου	παρασχεῖν	αὐτῷ βούλεσθαι τὸν θεὸν ταῖς
[1, 13]	αὐτῷ θῦμα καὶ ἱερεῖον αὐτὸν	παρασχεῖν	ἐκέλευέ τε εἰς τὸ Μώριον
[1, 16]	οἴκαδε κομίζειν, ἀλλ' οὐκ ἐκείνῳ	παρασχεῖν,	καὶ γὰρ οὐδ' εὔληπτον εἶναι
[1, 18]	κτῆσιν ἀγαθῶν, ὅσων σοι δύναμις	παρασχεῖν,	ποιήσας δ' αὐτὸν φοβερὸν μὲν
[1, 10]	θεὸν γονὴν αὐτῷ παιδὸς ἄρσενος	παρασχεῖν.	τοῦ δὲ θεοῦ θαρσεῖν αὐτὸν
[1, 16]	παρακαλεῖ τὰς παρθένους ποτὸν αὐτῷ	παρασχεῖν:	τῶν δ' ἐκτρεπομένων ὡς χρῃζουσῶν
[1, 3]	δὲ τῇ οἰκείᾳ ταύτην αὐτοὺς	ὑποσχεῖν	τὴν δίκην, οὔτ' ἄν, εἰ
[1, 19]	καὶ τιμῆς ὅσης εἰκὸς ἦν	τυχεῖν	τὸν οὕτω συγγενῆ. Ἰακώβου δὲ
[1, 13]	μοι παραστάτης καὶ σύμμαχος νῦν	ἐπιτυχεῖν.	ἐπεὶ δ' ἐγεννήθης ἀΠοθάνῃς οὐ
[1, 20]	καὶ τοῦ μηδέποτε τὸ γένος	ἐκλείψειν	αὐτοῦ, μηδὲ ὑπέρτερον ἀνθρώπων τινὰ
[1, 4]	Βαβυλῶνα συνέβη κληθῆναι τὴν πό	λιν.	περὶ δὲ τοῦ πεδίου τοῦ
[1, 10]	ὁ τρόπος τῆς θυσίας τοιοῦτος:	δάμαλιν	τριετίζουσαν καὶ αἶγα τριετίζουσαν καὶ
[1, 18]	ἀπώσατο αὐτόν. ὁ δὲ τοιούτου	πάλιν	ἐκ μεταβολῆς τῆς ἀπὸ τοῦ
[1, 4]	διατελοῖεν, ἀμυνεῖσθαί τε τὸν θεὸν	πάλιν	ἠπείλει τὴν γῆν ἐπικλύσαι θελήσαντα:
[1, 4]	ἐπεὶ γὰρ ἤνθουν νεότητος πλήθει,	πάλιν	ὁ θεὸς αὐτοῖς συνεβούλευσε ποιεῖσθαι
[1, 19]	συγκαθεύδει τῇ Λείᾳ Ῥαχήλᾳ χαριζόμενος.	πάλιν	οὖν γίνονται παῖδες αὐτῇ, Ἰσσαχάρης
[1, 13]	βουλομένου σὸς πατὴρ ἐγενόμην καὶ	πάλιν	τούτῳ δοκοῦν ἀποτίθεμαί σε, φέρε
[1, 21]	κοιμωμένους καὶ παρελθόντες εἰς τὴν	πόλιν	ἀναιροῦσι πᾶν ἄρρεν καὶ τὸν
[1, 11]	τὴν ἀναχώρησιν συνεχῶς εἰς τὴν	πόλιν	ἀναστρεφομένη καὶ πολυπραγμονοῦσα τὰ περὶ
[1, 11]	ὑπερηφανίας αὐτοὺς καὶ τήν τε	πόλιν	αὐτὴν κατασκάψασθαι καὶ τὴν χώραν
[1, 16]	προνοοῦσι τούτου τοῖς ὁδεύουσιν, εἰς	πόλιν	ἀφικνεῖται Κάρραν καὶ γενόμενος ἐν
[1, 2]	τοὺς οἰκείους καταναγκάσας. καὶ τὴν	πόλιν	δὲ ταύτην ἀπὸ Ἀνώχου τοῦ
[1, 2]	τε γῆς πρῶτος ἔθετο καὶ	πόλιν	ἐδείματο καὶ τείχεσιν ὠχύρωσεν εἰς
[1, 22]	~(Παρῆν δ' ἐντεῦθεν ἐπὶ Νεβρῶνα	πόλιν	ἐν Χαναναίοις κειμένην: ἐκεῖ δὲ
[1, 6]	Χαναναίου παῖδες, Σιδώνιος, ὃς καὶ	πόλιν	ἐπώνυμον ἔκτισεν ἐν τῇ Φοινίκῃ,
[1, 11]	παρεγένοντο εἰς τὴν τῶν Σοδομιτῶν	πόλιν,	καὶ ὁ Λῶτος αὐτοὺς ἐπὶ
[1, 11]	θεὸς ἐνσκήπτει βέλος εἰς τὴν	πόλιν	καὶ σὺν τοῖς οἰκήτορσιν κατεπίμπρα
[1, 6]	κατέλιπεν: Ἀσσούρας δὲ Νίνον οἰκίζει	πόλιν	καὶ τοὺς ὑπηκόους Ἀσσυρίους ἐπωνόμασεν,
[1, 21]	Ἰακώβου μόνη, παρῆλθεν εἰς τὴν	πόλιν	ὀψομένη τὸν κόσμον τῶν ἐπιχωρίων
[1, 15]	δύο Ἰαφρᾶ τε καὶ Ἰαφέρου,	πόλιν	τε Ἐφρᾶν καὶ τὴν χώραν
[1, 21]	μεγάλως τὸ ἐξ αὐτῆς παιδίον	Βενιαμὶν	ἐκάλεσε διὰ τὴν ἐπ' αὐτῷ
[1, 18]	μὲν περὶ τὸ κυνηγέσιον καὶ	δύναμιν	σώματος ἐν ὅπλοις καὶ πᾶσιν
[1, 0]	εἰς αὐτὴν πόνον καὶ παρὰ	δύναμιν	ὑπέστησαν: εἰσὶ δ' οἵτινες ἐβιάσθησαν
[1, 19]	μητρὸς ἐντολήν: πᾶσί τε γὰρ	ἡμῖν	ἀδελφοὶ τυγχάνουσι καὶ πλέον τοῦ
[1, 0]	ἐκ τῆς τοῦ νομοθέτου σοφίας	ἡμῖν	ἀνήρτηται Μωυσέος, ἀνάγκη μοι βραχέα
[1, 0]	γὰρ περιέξειν ἅπασαν τὴν παρ'	ἡμῖν	ἀρχαιολογίαν καὶ διάταξιν τοῦ πολιτεύματος
[1, 0]	μεταβαλεῖν, ὁ δὲ τῶν παρ'	ἡμῖν	ἀρχιερέων οὐδενὸς ἀρετῇ δεύτερος Ἐλεάζαρος
[1, 0]	τινες αὐτῶν γνῶναι τὰ παρ'	ἡμῖν	ἐσπούδασαν. (Εὗρον τοίνυν, ὅτι Πτολεμαίων
[1, 20]	βρώσεως καὶ δι' ἐκεῖνον οὐδὲ	ἡμῖν	ἐστιν ἐδώδιμον. (Πλησίον δ' ἤδη
[1, 19]	γὰρ ἧς ἐχρῆν σε χάριν	ἡμῖν	ἔχειν καὶ φυλαχθείσης ὑφ' ἡμῶν
[1, 0]	τηλικαύτην μετενεγκεῖν ὑπόθεσιν εἰς ἀλλοδαπὴν	ἡμῖν	καὶ ξένην διαλέκτου συνήθειαν. ἦσαν
[1, 0]	τινες τῶν ἀναγνωσομένων διαπορῶσι, πόθεν	ἡμῖν	ὁ λόγος περὶ νόμων καὶ
[1, 6]	τῶν ἐντευξομένων: οὐ γὰρ ἐπιχώριος	ἡμῖν	ὁ τοιοῦτος αὐτῶν τύπος, ἀλλ'
[1, 1]	τὸν ἀπὸ τῆς ἐναντίας ἀναδιδόμενον	ἡμῖν,	ὃν δὴ Νεῖλον Ἕλληνες προσαγορεύουσιν.
[1, 19]	καὶ τὴν προϋ π άρχουσαν	ἡμῖν	συγγένειαν ἀνανεωσόμενος. ἡ δὲ ὑπὸ
[1, 7]	μηδ' ὅσα πρὸς τὸ χρησιμώτερον	ἡμῖν	συνεργοῦσι κατὰ τὴν αὐτῶν ἐξουσίαν,
[1, 0]	ἄν, εἰ μὴ πάτριον ἦν	ἡμῖν	τὸ μηδὲν ἔχειν τῶν καλῶν
[1, 0]	γὰρ πρὸς τοὺς Ῥωμαίους πόλεμον	ἡμῖν	τοῖς Ἰουδαίοις γενόμενον καὶ τὰς
[1, 0]	μὲν ὑπερβάλλομαι, θεοῦ δὲ διδόντος	ἡμῖν	χρόνον πειράσομαι μετὰ ταύτην γράψαι
[1, 1]	τὴν ψυχὴν φροντίδι, πάντων δ'	ὑμῖν	αὐτομάτων ὅσα πρὸς ἀπόλαυσιν καὶ
[1, 1]	ἂν ἐπέλθοι καὶ τὸ ζῆν	ὑμῖν	μακρὸν γένοιτο. νῦν δ' εἰς
[1, 3]	ἐστιν ἡ ψυχή. σημανῶ δὲ	ὑμῖν	παῦλαν ἐσομένην τοξείᾳ τῇ ἐμῇ”
[1, 8]	καὶ θυομένῳ περὶ ἀπαλλαγῆς κατὰ	μῆνιν	θεοῦ τὸ δεινὸν αὐτῷ παρεῖναι
[1, 21]	συντίθενται πρὸς ἀλλήλους τοιάνδε τινὰ	πρᾶξιν:	οὔσης ἑορτῆς καὶ τῶν Σικιμιωτῶν
[1, 0]	ὁ λόγος κατὰ τὴν οἰκείαν	τάξιν	σημανεῖ: τοῦτο γὰρ διὰ ταύτης
[1, 0]	νόμον καὶ τὴν κατ' αὐτὸν	διάταξιν	τῆς πολιτείας εἰς τὴν Ἑλλάδα
[1, 0]	τὴν παρ' ἡμῖν ἀρχαιολογίαν καὶ	διάταξιν	τοῦ πολιτεύματος ἐκ τῶν Ἑβραϊ
[1, 1]	ἑαυτῷ παραβάντι τὴν τοῦ θεοῦ	πρόσταξιν	ἀλλ' ἐμοὶ μέν, εἶπεν ὁ
[1, 3]	τῶν παίδων καὶ ταῖς τούτων	γυναιξὶν	ἀνέβη, τά τε ἄλλα ὅσα
[1, 2]	ἀδελφοκτονίας μείζονα, τοῦτο ταῖς ἑαυτοῦ	γυναιξὶν	ἐποίησε φανερόν. ἔτι δὲ ζῶντος
[1, 18]	Ἰσάκου χρηστότητα ὀργῆς προσφάτου πρεσβυτέραν	χάριν	εἰς αὐτόν τε καὶ τὸν
[1, 0]	τὸ μέρος ὁρμῶσιν, ἄλλοι δὲ	χάριν	ἐκείνοις φέροντες, περὶ ὧν τὴν
[1, 19]	ὑπὲρ γὰρ ἧς ἐχρῆν σε	χάριν	ἡμῖν ἔχειν καὶ φυλαχθείσης ὑφ'
[1, 19]	ἑσπέραν. τῆς δὲ προσιεμένης τὴν	χάριν	Ἰάκωβος συγκαθεύδει τῇ Λείᾳ Ῥαχήλᾳ
[1, 11]	Λώτῳ καταχθέντας ἐπὶ βίαν καὶ	ὕβριν	αὐτῶν τῆς ὥρας ἐτράπησαν. τοῦ
[1, 4]	(Ἐξῆρέ τε αὐτοὺς πρός τε	ὕβριν	τοῦ θεοῦ καὶ καταφρόνησιν Ναβρώδης,
[1, 3]	ἐσομένην τοξείᾳ τῇ ἐμῇ” τὴν	ἶριν	ἀποσημαίνων: τόξον γὰρ εἶναι τοῦ
[1, 18]	μόνῳ διέφερε, καὶ φοβηθεὶς μὴ	πρὶν	γενέσθαι τὰς εὐχὰς εὑρεθεὶς κακουργῶν
[1, 2]	τοὺς ἀνθρώπους τὰ ηὑρημένα μηδὲ	πρὶν	εἰς γνῶσιν ἐλθεῖν φθαρῆναι, προειρηκότος
[1, 10]	Ἰορδάνου προσαγορεύεται πηγή, καὶ φθάσας	πρὶν	ἐν ὅπλοις γενέσθαι τοὺς μὲν
[1, 10]	τῶν ὀρνέων οὐδὲν διελών. εἶτα	πρὶν	στῆναι τὸν βωμὸν οἰωνῶν ἐφιπταμένων
[1, 12]	σχήματι τὴν Σάρραν, ὅμοια τοῖς	πρὶν	ὑποκρινάμενος διὰ τὸν φόβον: ἐδεδίει
[1, 4]	τὴν ἀπὸ τῶν ὑψηλῶν τόπων	κατάβασιν	ἔπεισαν θαρσήσαντας μιμητὰς αὐτῶν γενέσθαι.
[1, 3]	ὕδατος ἀσφαλές ἐστιν ἤδη πρὸς	ἔκβασιν:	ὁ δὲ πᾶσαν εὑρὼν ἔτι
[1, 2]	οὐκ ἐπὶ νουθεσίᾳ δὲ τὴν	κόλασιν	ἔλαβεν, ἀλλ' ἐπ' αὐξήσει τῆς
[1, 19]	καὶ συζεύξας αὐτῷ τὰς θυγατέρας	ἐπιτάγμασιν	ἐκτρυχώσειε χαλεποῖς, εἴκοσιν ἐτῶν ἀριθμὸν
[1, 3]	ὀργῆς τὰς τιμωρίας ἐπὶ τοῖς	ἀδικήμασιν	εἰσπραττόμενος καὶ πολὺ μᾶλλον σοῦ
[1, 13]	μὴ παρέχειν αὑτὸν τοῖς ἀμφοτέρων	βουλήμασιν	ἑτοίμως, ὅτε καὶ μόνου τοῦ
[1, 1]	ᾤετο πεπεισμένους τοῖς τοῦ θεοῦ	παραγγέλμασιν,	οἰόμενος δὲ συμφορᾷ περιπεσεῖσθαι παρακούσαντας
[1, 6]	τὰ ἔθνη τοῖς αὑτῶν ἐκάλουν	ὀνόμασιν.	τοὺς γὰρ νῦν ὑφ' Ἑλλήνων
[1, 2]	μὲν οὖν ἀδελφοὶ διαφόροις ἔχαιρον	ἐπιτηδεύμασιν:	Ἄβελος μὲν γὰρ ὁ νεώτερος
[1, 3]	ὑπ' αὐτῶν δυσχεραίνων καὶ τοῖς	βουλεύμασιν	ἀηδῶς ἔχων ἔπειθεν ἐπὶ τὸ
[1, 6]	τῶν μὲν καὶ παντελῶς ἐξίτηλοι	γεγόνασιν,	ἐνίων δὲ μεταβαλοῦσαι καὶ μεταρρυθμισθεῖσαι
[1, 13]	Χαναναίαν ὅπλοις κατακτησαμένους ζηλωτοὺς ἔσεσθαι	πᾶσιν	ἀνθρώποις. ταῦτα ὁ θεὸς εἰπὼν
[1, 19]	ἔρωτα τὸν θεόν, ἀλλὰ καὶ	πᾶσιν	ἐμφῦσαι, καὶ μετὰ τοσοῦτον χρόνον
[1, 18]	δύναμιν σώματος ἐν ὅπλοις καὶ	πᾶσιν	ἔργοις εὐδοκιμήσειν αὐτὸν ἔφασκε καὶ
[1, 19]	καὶ τοῖς ἐπὶ τῆς οἰκίας	ἅπασιν	ἔλεγεν ἐπὶ τῇ μνήμῃ τῆς
[1, 13]	Σάρραν καὶ διῆγον εὐδαιμόνως ἐφ'	ἅπασιν	οἷς ἐθελήσειαν τοῦ θεοῦ συλλαμβάνοντος
[1, 10]	αὐτὸν παρακελευομένου τοῖς τε ἄλλοις	ἅπασιν	ὡς ἐπ' ἀγαθοῖς αὐτὸν ἀπὸ
[1, 3]	ἦν ἀσφαλῶς αὐτοῖς προειπεῖν μὴ	ζήσασιν	ἑξακοσίους ἐνιαυτούς: διὰ τοσούτων γὰρ
[1, 0]	οὖν τὴν ὑπόθεσιν ποιεῖσθαι τὴν	ἐξέτασιν	τοὺς ἀναγνωσομένους παρακαλῶ: φανεῖται γὰρ
[1, 4]	τῶν πρώτων ἀπολωλότων σωφρονισθεῖεν, εἰς	στάσιν	δὲ αὐτοὺς ἐνέβαλεν ἀλλογλώσσους ἀπεργασάμενος
[1, 0]	ὅλων φύσει σύμφωνον ἔχει τὴν	διάθεσιν,	τὰ μὲν αἰνιττομένου τοῦ νομοθέτου
[1, 0]	καὶ μέλλησις ἐγίνετο τηλικαύτην μετενεγκεῖν	ὑπόθεσιν	εἰς ἀλλοδαπὴν ἡμῖν καὶ ξένην
[1, 0]	ἐκόλασε. πρὸς ταύτην οὖν τὴν	ὑπόθεσιν	ποιεῖσθαι τὴν ἐξέτασιν τοὺς ἀναγνωσομένους
[1, 21]	ἑορτῆς καὶ τῶν Σικιμιωτῶν εἰς	ἄνεσιν	καὶ εὐωχίαν τετραμμένων νύκτωρ πρώτοις
[1, 8]	τὴν ἐκλογὴν μέντοι καὶ τὴν	αἵρεσιν	ἐπιτρέπει τῷ Λώτῳ: λαβὼν δ'
[1, 0]	θαυμαστὴν φύσεως ἐπιδειξάμενος ἰσχὺν καὶ	προαίρεσιν	ἀρετῆς ἀμετακίνητον. τούτῳ δὴ πειθόμενος
[1, 16]	οὗ τὴν σπουδὴν καὶ τὴν	προαίρεσιν	μὴ ὑβρίσητε: κατὰ γὰρ θεοῦ
[1, 4]	Σημᾶς καὶ Ἰαφθᾶς καὶ Χαμᾶς	ἔτεσιν	ἑκατὸν ἔμπροσθεν τῆς ἐπομβρίας γεγονότες,
[1, 8]	Ναβρῶ πόλει: παλαιοτέρα δέ ἐστιν	ἔτεσιν	ἑπτὰ πρὸ Τάνιδος τῆς Αἰγύπτου.
[1, 3]	ἔτος ἠνυκότι πεντήκοντα καὶ ἐνακοσίοις	ἔτεσιν	ἦρξε τῶν πραγμάτων. ταῦτα συναγόμενα
[1, 2]	ἔθετο καὶ πόλιν ἐδείματο καὶ	τείχεσιν	ὠχύρωσεν εἰς ταὐτὸν συνελθεῖν τοὺς
[1, 0]	παρέδοσαν οἱ πεμφθέντες ἐπὶ τὴν	ἐξήγησιν	εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν: μυρία δ'
[1, 0]	πραγματείαν. τρέψομαι δὲ ἐπὶ τὴν	ἀφήγησιν	ἤδη τῶν πραγμάτων μνησθεὶς πρότερον
[1, 6]	τοῦτο προειπὼν τρέψομαι πρὸς τὴν	ἀφήγησιν	ὧν κατέλιπον. τὰ γὰρ ὀνόματα
[1, 21]	ἀδελφῆς καὶ τοῦ Ἐμμώρου τὴν	δέησιν	ἠξίου βουλεύεσθαι τί δεῖ ποιεῖν.
[1, 3]	διὰ τὴν ἐπὶ τῇ δυνάμει	πεποίθησιν:	ὅμοια τοῖς ὑπὸ γιγάντων τετολμῆσθαι
[1, 1]	ἄρρεν ἀποδειξάμενος καὶ τούτοις ὀνόματα	τίθησιν,	οἷς ἔτι καὶ νῦν καλοῦνται.
[1, 1]	ἡμερῶν τὸν οὐρανὸν τοῖς ὅλοις	ἐπιτίθησιν,	ὅτ' αὐτὸν ἀπὸ τῶν ἄλλων
[1, 1]	πρὸς τὸν Ἄδαμον καὶ ἰὸν	ἐντίθησιν	ὑπὸ τὴν γλῶτταν αὐτῷ πολέμιον
[1, 3]	τά τε ζῷα τῆς λάρνακος	ἐξαφίησιν	αὐτός τε μετὰ τῆς γενεᾶς
[1, 4]	τὰ πεδία τὴν ἐν τούτοις	οἴκησιν	ἐποιήσαντο, καὶ τοὺς ἄλλους σφόδρα
[1, 3]	καὶ ὠνὰς καὶ τὴν ἄλλην	διοίκησιν	τὸν πρῶτον κόσμον διεφύλαξε: τὴν
[1, 2]	καλούμενον καὶ αὐτόθι ποιεῖται τὴν	κατοίκησιν,	ἔνθ' αὐτῷ καὶ παῖδες ἐγένοντο:
[1, 0]	πρὸς εὐσέβειαν καὶ τὴν ἄλλην	ἄσκησιν	ἀρετῆς πόσους τε πολέμους ἐν
[1, 6]	οὖσα τὸ ταῦ πρὸς τὴν	κλῆσιν	ἀντὶ τοῦ θῆτα μεταβαλόντων. Χέθιμος
[1, 18]	δειπνήσας τρέπεται πρὸς εὐχὰς καὶ	παράκλησιν	τοῦ θεοῦ δέσποτα, λέγων, παντὸς
[1, 0]	πραγματείαν νομίζων ἅπασι φανεῖσθαι τοῖς	Ἕλλησιν	ἀξίαν σπουδῆς: μέλλει γὰρ περιέξειν
[1, 6]	Σαβαθηνούς, ὀνομάζονται δὲ Ἀστάβαροι παρ'	Ἕλλησιν:	οἰκίζει δὲ καὶ Σαβάκτας Σαβακτηνούς:
[1, 13]	μέντοι κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ	βούλησιν	ἔτυχεν, ὃς διάπειραν αὐτοῦ βουλόμενος
[1, 8]	ἀγαθή, νῦν δὲ ἠφάνισται κατὰ	βούλησιν	θεοῦ. τὴν δὲ αἰτίαν κατὰ
[1, 7]	πρὸς αὐτὸν μετοικεῖν δοκιμάσας κατὰ	βούλησιν	καὶ βοήθειαν τοῦ θεοῦ τὴν
[1, 16]	μὴ ὑβρίσητε: κατὰ γὰρ θεοῦ	βούλησιν	τά τε ἄλλα μοι κατὰ
[1, 2]	συνέβη γενέσθαι κατὰ διαδοχὴν καὶ	μίμησιν	ἄλλον ἄλλου χείρονα τελευτῶντα: πρός
[1, 0]	τὴν αἰσχύνην μετέθεσαν καὶ πολλὴν	ὑποτίμησιν	τοῖς πονηροῖς ἔδωκαν: ὁ δ'
[1, 2]	τὰ οὐράνια καὶ τὴν τούτων	διακόσμησιν	ἐπενόησαν. ὑπὲρ δὲ τοῦ μὴ
[1, 16]	εἴη γονέων καὶ κατεύχεται αὐτοῖς	ὄνησιν	τοιαύτης παιδὸς καί νυμφεύσειαν, φησίν,
[1, 4]	τε ὕβριν τοῦ θεοῦ καὶ	καταφρόνησιν	Ναβρώδης, ὃς υἱωνὸς μὲν ἦν
[1, 3]	ἐνθέμενος, ζῷά τε παντοῖα πρὸς	διατήρησιν	τοῦ γένους αὐτῶν ἄρρενάς τε
[1, 13]	γυναῖκα τήν τε τοῦ θεοῦ	πρόρρησιν	καὶ ἣν εἶχεν αὐτὸς γνώμην
[1, 18]	δ' αὐτῷ μετ' ὀλίγον κατὰ	πρόρρησιν	τοῦ θεοῦ δίδυμα παιδία, ὧν
[1, 6]	ὥραν ἐτρύγησε καὶ παρῆν εἰς	χρῆσιν	ὁ οἶνος, θύσας ἐν εὐωχίαις
[1, 11]	τοιαύτην συνέβη τὴν ἐκ Σοδομιτῶν	ἀναχώρησιν	γενέσθαι. ~(Ἅβραμος δὲ μετῴκησεν εἰς
[1, 19]	πρώτην γνοὺς τήν τε Ἰακώβου	ἀναχώρησιν	καὶ τῶν θυγατέρων δεινοπαθῶν ἤλαυνεν
[1, 11]	δὲ Λώτου γυνὴ παρὰ τὴν	ἀναχώρησιν	συνεχῶς εἰς τὴν πόλιν ἀναστρεφομένη
[1, 1]	κοινωνίαν πρὸς τὸ θῆλυ καὶ	συνδιαίτησιν,	οὐδὲ γὰρ ἦν, ξενιζόμενον δ'
[1, 18]	δοὺς αὐτῷ βίον εὐδαίμονα καὶ	κτῆσιν	ἀγαθῶν, ὅσων σοι δύναμις παρασχεῖν,
[1, 19]	φροντίσας, ἐχρήσω μοι πολέμου νόμῳ,	κτῆσιν	μὲν ἄγων τὴν ἐμὴν θυγατέρας
[1, 19]	δὲ τῆς λείας ἧς ἐγκαλεῖς,	φησίν,	ἀδικῶν αὐτὸς ἂν εὑρεθείης ἐπ'
[1, 19]	τῶν τότε γυναικῶν ἤνθουν, καὶ	φησίν:	ἀλλ' ἐμοὶ πρὸς σὲ καὶ
[1, 19]	προσλαμβάνει. ἔρυμα δὲ τῆς ἐμῆς,	φησίν,	ἀποδημίας σέ τε καὶ τὸν
[1, 3]	διεφύλαξε: τὴν δ' ἐπομβρίαν ἄρξασθαί	φησιν	ἑβδόμῃ τοῦ προειρημένου μηνὸς καὶ
[1, 16]	γένος ἀπεσήμαινε καὶ Ῥεβέκκα μέν,	φησίν,	ἐγὼ καλοῦμαι, πατὴρ δέ μοι
[1, 2]	φονέα τἀδελφοῦ γενόμενον καί θαυμάζω,	φησίν,	εἰ περὶ ἀνδρὸς ἀγνοεῖς εἰπεῖν
[1, 15]	πολυίστωρ λέγων οὕτως: Κλεόδημος δέ	φησιν	ὁ προφήτης ὁ καὶ Μάλχος
[1, 16]	ὄνησιν τοιαύτης παιδὸς καί νυμφεύσειαν,	φησίν,	ὡς αὐτοῖς ἐστι κεχαρισμένον, εἰς
[1, 13]	αὐτοῦ πολυχρονιώτατον καὶ βιώσαντα εὐδαιμόνως	παισὶν	ἀγαθοῖς καὶ γνησίοις παραδώσειν μεγάλην
[1, 19]	ὡς ἐμοὶ τοσοῦτον, ὅσον τοῖς	παισὶν	αὐτῶν. καὶ ταῦτα μὲν ὑπὲρ
[1, 18]	Ῥεβέκκαν καὶ φερώνυμα ἔσεσθαι τοῖς	παισὶν	ἔθνη, τοῦ δὲ μείζονος προτερήσειν
[1, 6]	Νῶχος αἰσθόμενος τοῖς μὲν ἄλλοις	παισὶν	εὐδαιμονίαν εὔχεται, τῷ δὲ Χαμᾷ
[1, 5]	παροικοῦσι τροπὴν ἔλαβον. Ἕλληνες δ'	εἰσὶν	οἱ τούτου καταστάντες αἴτιοι: ἰσχύσαντες
[1, 6]	τὴν ἀρὰν τοὺς Χαναναίου παῖδας	μέτεισιν	ὁ θεός. καὶ περὶ μὲν
[1, 13]	εἰ θεοῦ καὶ πατρὸς μέλλει	κρίσιν	ἀπωθεῖσθαι καὶ μὴ παρέχειν αὑτὸν
[1, 2]	αὐτῶν ὁ μὲν πρῶτος Κάις,	κτίσιν	δὲ σημαίνει τοῦτο μεθερμηνευόμενον τοὔνομα,
[1, 10]	τῆς λείας αὐτῷ προσδέχεται τὴν	δόσιν.	ὁ δὲ τῶν Σοδομιτῶν βασιλεὺς
[1, 1]	τοκετοῖς καὶ ταῖς ἐξ ὠδίνων	ἀλγηδόσιν	ἐκόλαζεν, ὅτι τὸν Ἄδαμον οἷς
[1, 19]	πλῆθος αὐτῶν ἀριθμοῦ κρεῖττον ἔσται,	μείζοσιν	υἱοῖς αὐτῶν καταλιμπάνοντες: οἷς ἐγὼ
[1, 3]	τεκνοῦται τοῦ Ἀνώσου σὺν ἀδελφαῖς	πλείοσιν,	Ἄνωσος δὲ Σήθου υἱὸς ἦν
[1, 16]	ἐν τοῖς προαστείοις παρθένοις ἐντυγχάνει	πλείοσιν	ἐφ' ὕδωρ βαδιζούσαις: εὔχεται μὲν
[1, 3]	ὅσα πρότερον ἔζων, ἀλλ' ἑκατὸν	εἴκοσιν,	εἰς θάλασσαν τὴν ἤπειρον μετέβαλε.
[1, 19]	τὸν χρόνον, ἔτη δ' ἐστὶν	εἴκοσιν,	ἐποίμαινε τῷ πενθερῷ: μετὰ τὸν
[1, 19]	τὰς θυγατέρας ἐπιτάγμασιν ἐκτρυχώσειε χαλεποῖς,	εἴκοσιν	ἐτῶν ἀριθμὸν ἐν αὐτοῖς κατασχών.
[1, 2]	κατ' ἐπίνοιαν ἀνθρώπου πλεονέκτου βίᾳ	πεφυκόσιν.	ἔνθεν ὁ Κάις παροξυνθεὶς ἐπὶ
[1, 5]	θέμενοι πολιτείας ὡς ἀφ' αὑτῶν	γεγονόσιν.	~(Ἦσαν δὲ τῶν Νώχου παίδων
[1, 8]	λέγοιεν περὶ θεῶν: ἢ γὰρ	κρείσσοσιν	εὑρεθεῖσι κατακολουθήσειν ἢ μετακοσμήσειν αὐτοὺς
[1, 19]	δὲ φάσκουσα τὴν κατὰ φύσιν	κάθαρσιν	αὐτῇ ἐνοχλεῖν. καὶ Λάβανος μὲν
[1, 11]	τὴν πόλιν καὶ σὺν τοῖς	οἰκήτορσιν	κατεπίμπρα τὴν γῆν ὁμοίᾳ πυρώσει
[1, 1]	δ' ὑμῖν αὐτομάτων ὅσα πρὸς	ἀπόλαυσιν	καὶ ἡδονὴν συντελεῖ κατὰ τὴν
[1, 1]	προσαγορεύοντες αὐτὴν σάββατα: δηλοῖ δὲ	ἀνάπαυσιν	κατὰ τὴν Ἑβραίων διάλεκτον τοὔνομα.
[1, 1]	ἀρχὴν τοῦ φωτὸς καὶ τὴν	ἀνάπαυσιν	προσαγορεύσας. καὶ αὕτη μὲν ἂν
[1, 6]	τῶν παίδων τοῖς ἀδελφοῖς ἐπιγελῶν	δείκνυσιν:	οἱ δὲ περιστέλλουσι τὸν πατέρα.
[1, 0]	ἀρετῆς λόγον οὐδὲν ἀποβήσεσθαι τοῖς	λαβοῦσιν,	εἰ μὴ πρὸ παντὸς ἄλλου
[1, 18]	Ἑβραῖοι γὰρ τὸ ἤσαυρον τρίχωμα	λέγουσιν:	Ἰάκωβος δὲ ὁ νεώτερος τῇ
[1, 6]	μέχρι τοῦ κατ' Ἰνδίαν ὠκεανοῦ	κατοικοῦσιν	Ἀσίαν ἀπ' Εὐφράτου τὴν ἀρχὴν
[1, 3]	μέντοι τὸν τόπον τοῦτον Ἀρμένιοι	καλοῦσιν:	ἐκεῖ γὰρ ἀνασωθείσης τῆς λάρνακος
[1, 6]	φαλὲκ γὰρ τὸν μερισμὸν Ἑβραῖοι	καλοῦσιν.	Ἰούκτᾳ δὲ τῶν Ἑβέρου παίδων
[1, 12]	ποιούμενοι τὸν ὅρκον, ὃ Βηρσουβαὶ	καλοῦσιν:	ὅρκιον δὲ φρέαρ λέγοιτ' ἄν.
[1, 16]	φιλανθρωπίαν αὐτῆς ἔλεγεν, ὡς οὐ	δυσχερανοῦσιν,	ἐκ τῆς περὶ αὐτὴν ἀρετῆς:
[1, 6]	καὶ μεταρρυθμισθεῖσαι πρὸς ἑτέρας δύσγνωστοι	τυγχάνουσιν,	ὀλίγοι δὲ οἱ φυλάξαντες ἀκεραίους
[1, 16]	γνώμην τοῦ θεοῦ συνῆκαν καὶ	πέμπουσιν	ἐφ' οἷς ἠξίου τὴν θυγατέρα.
[1, 19]	μεγάλης εὑραμένου κάμνειν ἐπὶ τοῖς	παροῦσιν	οὐ προσῆκεν, ἀλλ' ἐλπίζειν τὰ
[1, 19]	καὶ παισὶ τοῖς αὐτῶν, οἳ	πληρώσουσιν	ὅσην ἥλιος ὁρᾷ καὶ γῆν
[1, 6]	Μεσοποταμίας, ὅπου καὶ Θέρρον τελευτήσαντα	θάπτουσιν	ἔτη βιώσαντα πέντε καὶ διακόσια:
[1, 16]	ἐνῆν μὴ προνοοῦσι τούτου τοῖς	ὁδεύουσιν,	εἰς πόλιν ἀφικνεῖται Κάρραν καὶ
[1, 1]	ἡμῖν, ὃν δὴ Νεῖλον Ἕλληνες	προσαγορεύουσιν.	(Ὁ δὴ τοίνυν θεὸς τὸν
[1, 6]	Ἄραμος ἔσχεν, οὓς Ἕλληνες Σύρους	προσαγορεύουσιν:	οὓς δὲ Λυδοὺς νῦν καλοῦσι,
[1, 11]	παρ' αὐτῷ καταγωγῆς, εἰ δὲ	ἔχουσιν	ἀκρατῶς, τὰς θυγατέρας αὐτοῦ ὑπὲρ
[1, 12]	κἀξ ἐκείνου μετὰ τοσαύτας ἔθος	ἔχουσιν	οἱ Ἰουδαῖοι ποιεῖσθαι τὰς περιτομάς,
[1, 18]	τῇ διαμαρτίᾳ. καὶ αὐτοῦ τοῖς	δάκρυσιν	ἀχθόμενος ὁ πατὴρ τὰ μὲν
[1, 0]	ἡμέτερον νομοθέτην, εἰ τήν τε	φύσιν	ἀξίως αὐτοῦ κατενόησε καὶ τῇ
[1, 2]	θυσίᾳ τοῖς αὐτομάτοις καὶ κατὰ	φύσιν	γεγονόσι τιμώμενος, ἀλλ' οὐχὶ τοῖς
[1, 6]	γῆς κατασταθείσης εἰς τὴν αὐτῆς	φύσιν	ἐπ' ἔργα χωρεῖ καὶ καταφυτεύσας
[1, 19]	κατιούσας σεμνότερον ἢ κατὰ ἀνθρώπου	φύσιν	ἐχούσας, καὶ τελευταῖον ὑπὲρ αὐτῆς
[1, 19]	ἐκαθέζετο δὲ φάσκουσα τὴν κατὰ	φύσιν	κάθαρσιν αὐτῇ ἐνοχλεῖν. καὶ Λάβανος
[1, 0]	τοῖς ἄλλοις νομοθετεῖν θεοῦ πρῶτον	φύσιν	κατανοῆσαι καὶ τῶν ἔργων τῶν
[1, 1]	συναύξεσθαι καὶ πλεονάζειν αὐτῶν τὴν	φύσιν.	τῇ δὲ ἕκτῃ ἡμέρᾳ δημιουργεῖ
[1, 4]	πρῶτον ἐναργοῦς: Ἑβραῖοι γὰρ τὴν	σύγχυσιν	βαβὲλ καλοῦσι. περὶ δὲ τοῦ
[1, 4]	νῦν Βαβυλὼν καλεῖται διὰ τὴν	σύγχυσιν	τοῦ περὶ τὴν διάλεκτον πρῶτον
[1, 0]	ἐπιβλέπων τοῖς μὲν ἑπομένοις αὐτῷ	δίδωσιν	εὐδαίμονα βίον, τοὺς ἔξω δὲ
[1, 1]	τοὔνομα, ἐπὶ τὴν Ἰνδικὴν φερόμενος	ἐκδίδωσιν	εἰς τὸ πέλαγος ὑφ' Ἑλλήνων
[1, 20]	διαλειμμάτων, ἵνα συνεχέστερον ἐντυγχάνοντες πολλοὶ	δοκῶσιν:	ἀνήσειν γὰρ ὑπὸ τῶν δωρεῶν
[1, 3]	ἣν πρότερον εἶχον τῆς ἀρετῆς	ζήλωσιν	διπλασίονα τῆς κακίας τότ' ἐπιδεικνύμενοι
[1, 0]	τοῦτο τῆς παιδείας τὸ μέρος	ὁρμῶσιν,	ἄλλοι δὲ χάριν ἐκείνοις φέροντες,
[1, 2]	τὰ ηὑρημένα μηδὲ πρὶν εἰς	γνῶσιν	ἐλθεῖν φθαρῆναι, προειρηκότος ἀφανισμὸν Ἀδάμου
[1, 1]	τε τἀγαθοῦ καὶ τοῦ κακοῦ	διάγνωσιν,	ἧς γενομένης αὐτοῖς μακάριον καὶ
[1, 13]	ἀποτίθεμαί σε, φέρε γενναίως τὴν	καθιέρωσιν:	τῷ θεῷ γάρ σε παραχωρῶ
[1, 3]	καὶ πρὸ τῆς ἐπομβρίας ἀπέλαυον	ὑστερῶσιν	ἀγαθῶν, εἰς μακρὸν αὐτῶν γῆρας
[1, 0]	ποτ' ἂν ὡς ἀγαθὸν δρᾶν	σπουδάσωσιν,	ἤδη τοίνυν τοὺς ἐντευξομένους τοῖς
[1, 3]	κακῶν κεκρατημένους, δείσας μὴ καὶ	φονεύσωσιν	αὐτὸν μετὰ γυναικῶν καὶ τέκνων
[1, 6]	ὄντων Οὔσης μὲν κτίζει τὴν	Τραχωνῖτιν	καὶ Δαμασκόν, μέση δ' ἐστὶ
[1, 11]	ὁ ἕτερος: Συρίας τῆς κοίλης	ἐστὶν	ἀμφότερα. καὶ Λώτῳ μὲν τοιαύτην
[1, 6]	Ἁβράμου γίνεται, ὃς δέκατος μέν	ἐστιν	ἀπὸ Νώχου, δευτέρῳ δ' ἔτει
[1, 16]	λαβεῖν πρὸς γάμον, ὃς γνήσιός	ἐστιν	αὐτῷ καὶ μόνος ἐπὶ τοῖς
[1, 20]	καὶ δι' ἐκεῖνον οὐδὲ ἡμῖν	ἐστιν	ἐδώδιμον. (Πλησίον δ' ἤδη τὸν
[1, 19]	ἅπαντα τὸν χρόνον, ἔτη δ'	ἐστὶν	εἴκοσιν, ἐποίμαινε τῷ πενθερῷ: μετὰ
[1, 8]	τῇ Ναβρῶ πόλει: παλαιοτέρα δέ	ἐστιν	ἔτεσιν ἑπτὰ πρὸ Τάνιδος τῆς
[1, 1]	γῆς φυραθείσης ἐγεγόνει: τοιαύτη γάρ	ἐστιν	ἡ παρθένος γῆ καὶ ἀληθινή.
[1, 21]	εἰς Σίκιμον παρῆν: Χαναναίων δ'	ἐστὶν	ἡ πόλις. τῶν δὲ Σικιμωτῶν
[1, 3]	χωρὶς αἵματος: ἐν τούτῳ γάρ	ἐστιν	ἡ ψυχή. σημανῶ δὲ ὑμῖν
[1, 3]	ἐκλελειμμένον ὑπὸ τοῦ ὕδατος ἀσφαλές	ἐστιν	ἤδη πρὸς ἔκβασιν: ὁ δὲ
[1, 16]	ἤδη τέθνηκε, Λάβανος δὲ ἀδελφός	ἐστιν	ἡμέτερος τοῦ τε οἴκου παντὸς
[1, 6]	μετέβαλε δὲ ὃ νῦν αὐτῇ	ἐστιν	ὄνομα ἀπὸ τῶν Μεσράμου υἱῶν
[1, 10]	ἀπολεῖς, φησί, μισθοὺς οὓς ἄξιόν	ἐστίν	σε ἐπὶ τοιαύταις εὐπραγίαις κομίζεσθαι.
[1, 3]	ἀπὸ Ἀδάμου δέκατος: Λαμέχου γάρ	ἐστιν	υἱός, οὗ πατὴρ ἦν Μαθουσάλας,
[1, 16]	τῆς κόρης: Ἅβραμος Θέρρου μέν	ἐστιν	υἱός, συγγενὴς δ' ὑμέτερος: Ναχώρης
[1, 6]	τοὺς πλείστους τῶν Ἑλληνικῶν ἱστοριογράφων	ἔστιν	ἰδεῖν μεμνημένους τοῦ ποταμοῦ καὶ
[1, 13]	παρῆλθες εἰς τὸν βίον, οὐκ	ἔστιν	ὅ τι μὴ περὶ τὴν
[1, 3]	ἱστορεῖ περὶ αὐτῶν λέγων οὕτως:	ἔστιν	ὑπὲρ τὴν Μινυάδα μέγα ὄρος
[1, 0]	περὶ τῆς ὅλης πραγματείας. Τάδε	ἔνεστιν	ἐν τῇ πρώτῃ τῶν Ἰωσήπου
[1, 19]	εἰς τὸ παρὸν οὐκ ἐφύλαττε	πίστιν,	εἰς ἔτος δὲ παρέξειν ἐπηγγέλλετο
[1, 15]	στόλους μηχανᾶται, καὶ τήν τε	Τρωγλοδῦτιν	καταλαμβάνουσι καὶ τῆς εὐδαίμονος Ἀραβίας
[1, 1]	περιέβαλεν. ἀφείλετο δὲ καὶ τὸν	ὄφιν	τὴν φωνὴν ὀργισθεὶς ἐπὶ τῇ
[1, 19]	καὶ τοιαύτην κατὰ τοὺς ὕπνους	ὄψιν	ὁρᾷ παραστᾶσαν αὐτῷ: κλίμακα γῆθεν
[1, 1]	τὴν γῆν. ταύτης δ' ὑπ'	ὄψιν	οὐκ ἐρχομένης, ἀλλὰ βαθεῖ μὲν
[1, 19]	τε τῆς Ῥαχήλας καὶ τὴν	ὄψιν	οὐκ εὐπρεπῆ. συνελθὼν δ' ἐκεῖνος
[1, 6]	τριακοστὸν ἔτος ἔχοντος καὶ ἑκατοστόν,	ὃν	Ἀρφάξαδος ἐτέκνωσε κατὰ πέμπτον καὶ
[1, 2]	ἀνδρὸς ἀγνοεῖς εἰπεῖν τί γέγονεν,	ὃν	αὐτὸς ἀπολώλεκας. τῆς μὲν οὖν
[1, 1]	ἀπὸ τῆς ἐναντίας ἀναδιδόμενον ἡμῖν,	ὃν	δὴ Νεῖλον Ἕλληνες προσαγορεύουσιν. (Ὁ
[1, 19]	διδύμους αὐτόν τε καὶ Ἡσαῦν,	ὃν	ἐπεὶ τῶν τοῦ πατρὸς εὐχῶν
[1, 19]	ἀνυσθήσεται γάρ σοι γάμος, ἐφ'	ὃν	ἐσπούδακας, καὶ γενήσονταί σοι παῖδες
[1, 3]	ἔτη ἐτελεύτησεν Ἰάρεδον καταλιπὼν υἱόν,	ὃν	ἔτος πέμπτον ἑξηκοστὸν καὶ ἑκατοστὸν
[1, 12]	παῖς ἑκατέρων τῷ ὑστάτῳ ἔτει,	ὃν	εὐθὺς μετ' ὀγδόην ἡμέραν περιτέμνουσι,
[1, 19]	Λευίς, κοινωνίας οἷον βεβαιωτής, μεθ'	ὃν	Ἰούδας, εὐχαριστίαν τοῦτο δηλοῖ. Ῥαχήλα
[1, 12]	αὐτῷ ὑπὸ τοῦ θεοῦ προείρητο,	ὃν	Ἴσακον ὠνόμασε: τοῦτο γέλωτα σημαίνει:
[1, 10]	Σοδομιτῶν βασιλεὺς εἰς τόπον τινά,	ὃν	καλοῦσι πεδίον βασιλικόν. ἔνθα ὁ
[1, 18]	δὲ Ἰσάκου παίδων Ἡσαῦς, περὶ	ὃν	μάλιστα ὁ πατὴρ ἐσπουδάκει, τεσσαράκοντα
[1, 6]	μέχρι τῆς Μωυσέος γενέσεως, μεθ'	ὃν	ὅρος ἦν τοῦ ζῆν ἑκατὸν
[1, 12]	τὴν τοῦ ξένου γυναῖκα, καὶ	ῥᾷον	διατεθεὶς φράζει πρὸς τοὺς φίλους,
[1, 5]	εἶναι δοκοῦν τοῖς παροικοῦσι τροπὴν	ἔλαβον.	Ἕλληνες δ' εἰσὶν οἱ τούτου
[1, 12]	τοῖς πρὶν ὑποκρινάμενος διὰ τὸν	φόβον:	ἐδεδίει γὰρ Ἀβιμέλεχον τὸν βασιλέα
[1, 3]	κατακλυσμῷ, τοῦ μὲν πρώτου τὸν	φόβον	καὶ τὴν ἱστορίαν μαθόντες τοῦ
[1, 19]	τῶν ποιμένων. καὶ δεικνύουσι τὸν	Ἰάκωβον	αὐτῇ λέγοντες, ὡς ξένος οὗτος
[1, 19]	τολμᾶν, σπονδὰς δὲ ποιεῖσθαι πρὸς	Ἰάκωβον,	αὐτὸς λέγων ἐκείνῳ συμμαχήσειν, εἰ
[1, 18]	αὐτοῦ γένος, δουλεύσειν δὲ τἀδελφῷ.	(Ἰάκωβον	δὲ φοβούμενον τὸν ἀδελφὸν τιμωρίαν
[1, 21]	δὲ πεισθεὶς ἧκε πρὸς τὸν	Ἰάκωβον	δεόμενος τῷ παιδὶ αὐτοῦ Συχέμμῃ
[1, 19]	προρρήσεως γεγενημένης μεθ' ἡμέραν τὸν	Ἰάκωβον	εἰς λόγους προκαλεσάμενος καὶ δηλώσας
[1, 19]	εὐνοίας ἔνδακρυς γενομένη περιβάλλει τὸν	Ἰάκωβον,	καὶ κατασπασαμένη τὴν εὐκταιοτάτην καὶ
[1, 19]	προσελθεῖν, ποιεῖται δ' ὅρκους πρὸς	Ἰάκωβον	οὐδενὸς αὐτῷ μνησικακήσειν τῶν γενομένων,
[1, 21]	μὲν οὖν ὁ βασιλεὺς ἐλπίζων	Ἰάκωβον	παρέξειν τὸν γάμον, Ἰάκωβος δὲ
[1, 18]	ἀρνουμένου διὰ τὸ πάσας εἰς	Ἰάκωβον	τὰς εὐχὰς ἀνηλωκέναι πένθος ἦγεν
[1, 19]	ἐγὼ ἐκ τῆς Μεσοποταμίας δεῦρο	ἤγαγον	ἐλαυνόμενον ὑπὸ τῶν συγγενῶν, καὶ
[1, 6]	τριακοστῷ πρὸς τοῖς ἑκατὸν γεννᾷ	Φάλεγον	γεννηθεὶς αὐτὸς ὑπὸ Σέλου τριακοστὸν
[1, 6]	ἐκάλουν: Ἕβερος δὲ Ἰούκταν καὶ	Φάλεγον	ἐγέννησεν: ἐκλήθη δὲ Φάλεγος, ἐπειδὴ
[1, 3]	σωτηρίαν τοῦ θεοῦ τοιαύτην: λάρνακα	τετράστεγον	κατασκευάσας πηχῶν τὸ μῆκος τριακοσίων
[1, 13]	ἀπενόστησαν πρὸς τὴν Σάρραν καὶ	διῆγον	εὐδαιμόνως ἐφ' ἅπασιν οἷς ἐθελήσειαν
[1, 17]	~(Τελευτᾷ δὲ καὶ Ἅβραμος μετ'	ὀλίγον,	ἀνὴρ πᾶσαν ἀρετὴν ἄκρος καὶ
[1, 4]	ἡγεῖσθαι, καὶ περιίστα δὲ κατ'	ὀλίγον	εἰς τυραννίδα τὰ πράγματα μόνως
[1, 11]	καλοῦσι γὰρ οὕτως Ἑβραῖοι τὸ	ὀλίγον.	ἐνταῦθα τοίνυν ὑπό τε ἀνθρώπων
[1, 18]	εἶναι. τίκτεται δ' αὐτῷ μετ'	ὀλίγον	κατὰ πρόρρησιν τοῦ θεοῦ δίδυμα
[1, 3]	ἱσταμένου δὲ ἦν ἑβδόμη, κατ'	ὀλίγον	ὑπονοστεῖν ἀπολήγοντος. ἔπειτα τῆς λάρνακος
[1, 2]	ἡ διήγησις τὸν περὶ αὐτοῦ	λόγον,	Ἀβέλου μὲν ἐσφαγμένου, Κάιος δὲ
[1, 3]	τοῦ πρὸς ἀνθρώπους δικαίου ποιούμενοι	λόγον,	ἀλλ' ἣν πρότερον εἶχον τῆς
[1, 12]	χρόνῳ: περὶ οὗ τὸν πάντα	λόγον	ἐκθήσομαι μετὰ πολλῆς ἀκριβείας. (Σάρρα
[1, 19]	τίς εἴη. καὶ προσδεξάμενος τὸν	λόγον	Λάβανος τοῦ χρόνου διελθόντος προυτίθει
[1, 0]	οὔτε τῶν γραφησομένων εἰς ἀρετῆς	λόγον	οὐδὲν ἀποβήσεσθαι τοῖς λαβοῦσιν, εἰ
[1, 0]	καθαρὸν τὸν περὶ αὐτοῦ φυλάξας	λόγον	τῆς παρ' ἄλλοις ἀσχήμονος μυθολογίας:
[1, 6]	(Ποιήσομαι δὲ περὶ Ἑβραίων τὸν	λόγον:	Φαλέγου γὰρ τοῦ Ἑβέρου γίνεται
[1, 0]	γὰρ σκοπουμένοις οὕτως οὐδὲν οὔτ'	ἄλογον	αὐτοῖς οὔτε πρὸς τὴν μεγαλειότητα
[1, 19]	ποιεῖ πρὸς τὸ τῆς ἀδελφῆς	ἔργον	ἀντιτεχνασαμένη: παρακατακλίνει γὰρ τὴν αὑτῆς
[1, 2]	ὁ δὲ θεὸς συνεὶς τὸ	ἔργον	ἧκε πρὸς τὸν Κάιν περὶ
[1, 18]	εἰς μάχην ἐχώρησαν κωλύοντες τὸ	ἔργον,	καὶ μὴ βουληθέντος φιλονικεῖν ἔδοξαν
[1, 13]	τὴν σφαγήν. κἂν ἐπράχθη τὸ	ἔργον	μὴ στάντος ἐμποδὼν τοῦ θεοῦ:
[1, 4]	ἀπολείποντες σπουδῆς οὐδὲ πρὸς τὸ	ἔργον	ὀκνηρῶς ἔχοντες: ἐλάμβανε δὲ θᾶττον
[1, 18]	τὸν θεὸν σύμμαχον αὐτῷ καὶ	συνεργὸν	εἰς ἅπαντα παρεῖναι τὸν βίον,
[1, 7]	πρῶτος οὖν τολμᾷ θεὸν ἀποφήνασθαι	δημιουργὸν	τῶν ὅλων ἕνα, τῶν δὲ
[1, 18]	μοι δοκεῖς. καὶ μηδὲν ὑπολαβὼν	κακοῦργον	δειπνήσας τρέπεται πρὸς εὐχὰς καὶ
[1, 4]	ἠπείλει τὴν γῆν ἐπικλύσαι θελήσαντα:	πύργον	γὰρ οἰκοδομήσειν ὑψηλότερον ἢ τὸ
[1, 4]	θεοὶ ἀνέμους ἐπιπέμψαντες ἀνέτρεψαν τὸν	πύργον	καὶ ἰδίαν ἑκάστῳ φωνὴν ἔδωκαν:
[1, 4]	δὲ τόπος ἐν ᾧ τὸν	πύργον	ᾠκοδόμησαν νῦν Βαβυλὼν καλεῖται διὰ
[1, 4]	πάντων ὁμοφώνων ὄντων τῶν ἀνθρώπων	πύργον	ᾠκοδόμησάν τινες ὑψηλότατον ὡς ἐπὶ
[1, 4]	εἴκειν τῷ θεῷ, καὶ τὸν	πύργον	ᾠκοδόμουν οὐδὲν ἀπολείποντες σπουδῆς οὐδὲ
[1, 6]	τριακοστὸν καὶ ἑκατοστόν: Ῥοῦμος δὲ	Σεροῦγον	ἔτη τριάκοντα γεγονὼς πρὸς τοῖς
[1, 10]	μάχεσθαι δ' ὑπὸ μέθης ἀδύνατοι	ἔφυγον.	Ἅβραμος δὲ διώκων εἵπετο μέχρι
[1, 10]	περιγενόμενος. ὁπόσοι δὲ αὐτῶν καὶ	διέφυγον	ἀδόξως ἀνέστρεψαν. (Ἅβραμος δὲ τοὺς
[1, 6]	τῶν ἐπιγόνων ἐπωνόμασαν: Ἀρουδαῖος δὲ	Ἄραδον	τὴν νῆσον ἔσχεν: Ἀρουκαῖος δὲ
[1, 20]	μὲν τόπον ἐκεῖνον προσαγορεύει θεοῦ	στρατόπεδον,	βουλόμενος δὲ εἰδέναι, τί ὁ
[1, 3]	ἐνενήκοντα καὶ ὀκτακόσια ἔτη ἐτελεύτησεν	Ἰάρεδον	καταλιπὼν υἱόν, ὃν ἔτος πέμπτον
[1, 0]	αὖ παραλιπών. (Ἐπειδὴ δὲ πάντα	σχεδὸν	ἐκ τῆς τοῦ νομοθέτου σοφίας
[1, 11]	εἴη Σάρρα. τοῦ δ' εἰπόντος	ἔνδον	εἶναι, ἥξειν ἔφασαν εἰς τὸ
[1, 16]	τε ἄλλα μοι κατὰ τὴν	ὁδὸν	ἀπήντησε καὶ τὴν παῖδα καὶ
[1, 19]	οὖν καὶ ταύτην πορεύου τὴν	ὁδὸν	ἐμοὶ προπομπῷ χρώμενος: ἀνυσθήσεται γάρ
[1, 11]	ἠμαύρωσεν, ὡς μὴ δυνηθῆναι τὴν	εἴσοδον	τὴν εἰς τὴν οἰκίαν εὑρεῖν,
[1, 19]	μὴ μόνῳ πατρίδος ἔρωτα τὸν	θεόν,	ἀλλὰ καὶ πᾶσιν ἐμφῦσαι, καὶ
[1, 2]	ὅ τι λέγοι πρὸς τὸν	θεὸν	ἀμηχανεῖν μὲν καὶ αὐτὸς ἔφασκε
[1, 11]	ἐπὶ τοῖς Σοδομίταις καὶ τὸν	θεὸν	ἀναστὰς ἱκέτευσε παρακαλῶν, μὴ τοὺς
[1, 13]	καὶ σὲ μάλιστα ἀνετρεφόμην, τὸν	θεὸν	ἀντὶ σαυτοῦ παρεσχημένος. (Ἴσακος δέ,
[1, 0]	ἀκραιφνῆ τὴν ἀρετὴν ἔχοντα τὸν	θεὸν	ἀποφήνας ᾠήθη δεῖν τοὺς ἀνθρώπους
[1, 7]	μεταβαλεῖν ἔγνω. πρῶτος οὖν τολμᾷ	θεὸν	ἀποφήνασθαι δημιουργὸν τῶν ὅλων ἕνα,
[1, 18]	ποιεῖσθαι τὰς εὐχὰς παρεκάλει τὸν	θεόν:	ἄρτι δὲ πέπαυτο τούτων καὶ
[1, 3]	καὶ γεωμετρίας πλεῖον ζῆν τὸν	θεὸν	αὐτοῖς παρασχεῖν, ἅπερ οὐκ ἦν
[1, 13]	θύειν ἱερείου μὴ παρόντος, τὸν	θεὸν	αὐτοῖς παρέξειν ἔλεγεν ὄντα ἱκανὸν
[1, 12]	τι τῶν αἰσχρῶν ἐκέλευσε δεδιέναι,	θεὸν	γὰρ αὐτοῦ κήδεσθαι, καὶ κατὰ
[1, 19]	ὄνομα τὸ ἐπήκοον αὐτῇ τὸν	θεὸν	γεγονέναι, εἶτα Λευίς, κοινωνίας οἷον
[1, 10]	γυναικὶ μὴ κυούσῃ ἱκετεύει τὸν	θεὸν	γονὴν αὐτῷ παιδὸς ἄρσενος παρασχεῖν.
[1, 19]	ἔσεσθαι τιμία ἱκέτευέ τε τὸν	θεὸν	διηνεκῶς. καὶ γενομένου παιδὸς ἄρρενος
[1, 18]	ἐξώρμησεν: ἡ δὲ Ῥεβέκκα τὸν	θεὸν	εἰς τὴν εὔνοιαν ἀξιοῦσα τὴν
[1, 18]	ἦν αὐτῷ θερα πεύειν τὸν	θεὸν	ἐκέλευσεν ἐξελθεῖν ἐπὶ κυνηγέσιον καὶ
[1, 19]	καὶ τελευταῖον ὑπὲρ αὐτῆς τὸν	θεὸν	ἐναργῶς αὐτῷ φαινόμενον ὀνομαστί τε
[1, 1]	τὴν ἀδικίαν ὑπεχώρει, τὸν δὲ	θεὸν	ἐξένιζε τὸ πραττόμενον καὶ τὴν
[1, 3]	ὧν ἔπραττον: ἔνθεν ἑαυτοῖς τὸν	θεὸν	ἐξεπολέμωσαν. πολλοὶ γὰρ ἄγγελοι θεοῦ
[1, 10]	τε ἐπαινεῖν ἤρξατο καὶ τὸν	θεὸν	εὐλογεῖν ὑποχειρίους αὐτῷ ποιήσαντα τοὺς
[1, 12]	ἔχειν πρὸς αὐτὸν καὶ τὸν	θεὸν	εὐμενῆ ποιεῖν, παρ' αὐτῷ τε
[1, 3]	οὗτοι μὲν ἑπτὰ γενεὰς διέμειναν	θεὸν	ἡγούμενοι δεσπότην εἶναι τῶν ὅλων
[1, 10]	ὑπομένουσα τὰς ταλαιπωρίας καὶ τὸν	θεὸν	ἱκέτευεν οἶκτον αὐτῆς λαβεῖν. ὑπαντιάζει
[1, 1]	πάντων μητέρα. (Φησὶ δὲ τὸν	θεὸν	καὶ παράδεισον πρὸς τὴν ἀνατολὴν
[1, 0]	ἄλλοις παραπλησίως, ἀλλ' ἐπὶ τὸν	θεὸν	καὶ τὴν τοῦ κόσμου κατασκευὴν
[1, 16]	χεῖρας ἐπαγαγόντες ἔπειτα ἐπικαλοῦνται τὸν	θεὸν	μάρτυρα τῶν ἐσομένων. ἔπεμπε δὲ
[1, 1]	ἁμαρτίας αὑτὸν καὶ παρεκάλει τὸν	θεὸν	μὴ χαλεπαίνειν αὐτῷ τὴν γυναῖκα
[1, 2]	ὑπ' αὐτοῦ πραττομένοις παρεῖναι τὸν	θεὸν	νομίζων ἀρετῆς προενόει, ποιμενικὸς δ'
[1, 16]	γεγονόσι καὶ τοῖς εἰρημένοις τὸν	θεὸν	οὕτως ὁρῶν αὐτῷ τῆς ὁδοῦ
[1, 4]	δυνάμει διατελοῖεν, ἀμυνεῖσθαί τε τὸν	θεὸν	πάλιν ἠπείλει τὴν γῆν ἐπικλύσαι
[1, 19]	ἀποδημίας σέ τε καὶ τὸν	θεὸν	ποιούμενος θαρρῶ τοῖς παροῦσι. (Λάβανος
[1, 19]	Ἰακώβῳ: ὁρῶν γὰρ αὐτῷ τὸν	θεὸν	πρὸς ὅτι θελήσειε συλλαμβανόμενον ὑπισχνεῖτο
[1, 18]	ἵνα μετὰ τοῦτο ἱκετεύσῃ τὸν	θεὸν	σύμμαχον αὐτῷ καὶ συνεργὸν εἰς
[1, 18]	τούτου παρασχεῖν αὐτῷ βούλεσθαι τὸν	θεὸν	ταῖς εὐχαῖς ταῖς ὑπὲρ αὐτοῦ
[1, 10]	εἴποι, διὰ τὸ εἰσακοῦσαι τὸν	θεὸν	τῆς ἱκεσίας. (Ἁβράμῳ μὲν οὖν
[1, 3]	καταψηφισάμενος, ἱερὰ καύσας ἐδεῖτο τὸν	θεὸν	τοῦ λοιποῦ ἐπὶ τῆς πρώτης
[1, 18]	πᾶν ἐκωλύθη. ὁρῶν γὰρ τὸν	θεὸν	τῷ Ἰσάκῳ συμπαρόντα καὶ τοσαύτῃ
[1, 18]	μεῖζον ὀγκουμένης ἀγωνιάσας ἀνήρετο τὸν	θεόν.	φράζει δ' αὐτῷ διδύμους τέξεσθαι
[1, 19]	ὀνομάζει τὸν υἱόν, διότι κατ'	ἔλεον	αὐτῇ τοῦ θεοῦ γένοιτο: τοῦτο
[1, 19]	τῆς ἡδονῆς μὴ ἀφαιρεῖσθαι τὸ	πλέον	αὐτὸν βραδύνοντα. (Ταῦτ' εἰποῦσα παρῆγεν
[1, 19]	τε τοῖς νῦν καὶ πολὺ	πλέον	ἐν τοῖς ὕστερον. (Ταῦτα μὲν
[1, 0]	ἐμαυτὸν αἰσχυνόμενος, εἰ δόξαιμι ῥαθυμίᾳ	πλέον	ἢ τῷ περὶ τὰ κάλλιστα
[1, 3]	σοῦ παρακαλοῦντος. εἰ δ' ἐπὶ	πλέον	ποτὲ χειμάσαιμι, μὴ δείσητε τῶν
[1, 7]	Ἑκαταῖος δὲ καὶ τοῦ μνησθῆναι	πλέον	τι πεποίηκε: βιβλίον γὰρ περὶ
[1, 19]	γὰρ ἡμῖν ἀδελφοὶ τυγχάνουσι καὶ	πλέον	τοῦ κατ' ἐκείνους συγγενοῦς ἡ
[1, 0]	ἀναγραφὴν ἐπὶ τοσοῦτον φυσιολογίας κεκοινώνηκεν.	ἰστέον	οὖν, ὅτι πάντων ἐκεῖνος ἀναγκαιότατον
[1, 21]	ποιεῖν. οἱ μὲν οὖν πλείους	ἡσύχαζον	γνώμης ἀποροῦντες, Σεμεὼν δὲ καὶ
[1, 7]	διαμαρτάνων. διὰ τοῦτο καὶ φρονεῖν	μεῖζον	ἐπ' ἀρετῇ τῶν ἄλλων ἠργμένος
[1, 18]	γύναιον, καὶ τῆς γαστρὸς ἐπὶ	μεῖζον	ὀγκουμένης ἀγωνιάσας ἀνήρετο τὸν θεόν.
[1, 1]	ἐδόκουν εὐδαιμονεῖν ὡς ὧν πρότερον	ἐσπάνιζον	εὑρόντες. τοῦ θεοῦ δ' εἰς
[1, 3]	δόντα τοῦτο διαφθείρειν: ἀλλ' οἷς	ἐξύβριζον	εἰς τὴν ἐμὴν εὐσέβειαν καὶ
[1, 0]	ὅ τι ποτ' ἂν ὡς	ἀγαθὸν	δρᾶν σπουδάσωσιν, ἤδη τοίνυν τοὺς
[1, 11]	φήσαντος μηδένα εἶναι τῶν Σοδομιτῶν	ἀγαθόν,	εἰ γὰρ ἐν αὐτοῖς δέκα
[1, 1]	ᾗ διεγινώσκετο τί εἴη τὸ	ἀγαθὸν	καὶ τί τὸ κακόν. εἰς
[1, 20]	ἐκείνῳ παραδιδούς, ὅτι κρίνοι μέγιστον	ἀγαθὸν	τὸ τῷ ἀδελφῷ συμμεταλαμβάνειν τῶν
[1, 0]	αὐτῷ ποτ' ἂν γενέσθαι νοῦν	ἀγαθὸν	τῷ νομοθέτῃ ταύτης ἀπολειπομένῳ τῆς
[1, 6]	Ἀμάνου τῶν ὀρῶν ἀρξάμενοι καὶ	προῆλθον	ἐπὶ μὲν τῆς Ἀσίας ἄχρι
[1, 19]	εἰς ἡδονὴν ὑπομενεῖν τὴν ἐκείνου,	μισθὸν	δὲ ὑπὲρ τούτου λαβεῖν ἀξιοῦντος
[1, 16]	ἀρετῆς: οὐδὲ γὰρ ἔσεσθαι βαρὺς	μισθόν	τε τῆς φιλοξενίας τελέσας καὶ
[1, 1]	τῇ πρὸς τὸν Ἄδαμον καὶ	ἰὸν	ἐντίθησιν ὑπὸ τὴν γλῶτταν αὐτῷ
[1, 13]	μηδενὶ κρίνων παρακούειν τοῦ θεοῦ	δίκαιον	ἅπαντά θ' ὑπουργεῖν ὡς ἐκ
[1, 16]	χάριτος ἀμοιβὴν εἶναι καὶ γέρας,	δίκαιον	λέγων τοιούτων αὐτὴν τυγχάνειν ἀγαθὴν
[1, 6]	Θαρσεῖς: οὕτως γὰρ ἐκαλεῖτο τὸ	παλαιὸν	ἡ Κιλικία. σημεῖον δέ: Ταρσὸς
[1, 13]	πατρὸς γὰρ ἦν οἵου τετυχηκότα	γενναῖον	ἔδει τὸ φρόνημα εἶναι, δέχεται
[1, 10]	προθυμία τῶν μαχομένων καὶ τὸ	γενναῖον	κρατεῖ παντὸς ἀριθμοῦ, τριακοσίοις καὶ
[1, 12]	ταλαιπωρίας. (Ἀνδρωθέντι δὲ τῷ παιδὶ	γύναιον	ἄγεται τὸ γένος Αἰγύπτιον, ἐνθένδε
[1, 18]	τὴν Ἁβράμου τελευτὴν ἐκύει τὸ	γύναιον,	καὶ τῆς γαστρὸς ἐπὶ μεῖζον
[1, 2]	μέτρων ἐπινοίᾳ καὶ σταθμῶν μετεστήσατο	ἀκέραιον	αὐτοῖς ὄντα τὸν βίον ἐκ
[1, 6]	τεσσάρων γὰρ Χάμου παίδων γενομένων	Χουσαῖον	μὲν οὐδὲν ἔβλαψεν ὁ χρόνος:
[1, 15]	Ἡρακλεῖ συστρατεῦσαι ἐπὶ Λιβύην καὶ	Ἀνταῖον:	γήμαντά τε τὴν Ἀφράνου θυγατέρα
[1, 0]	μακροῖς πολεμήσαντες χρόνοις εἰς τὸν	τελευταῖον	ἄκοντες πρὸς Ῥωμαίους κατέστησαν. ἀλλ'
[1, 19]	κατὰ ἀνθρώπου φύσιν ἐχούσας, καὶ	τελευταῖον	ὑπὲρ αὐτῆς τὸν θεὸν ἐναργῶς
[1, 12]	ἐνθένδε ἦν καὶ αὐτὴ τὸ	ἀρχαῖον,	ἐξ οὗ παῖδες Ἰσμαήλῳ γίνονται
[1, 19]	ἐκ τῆς Ζελφῆς υἱὸς Γάδας,	τυχαῖον	ἄν τις καλέσειεν αὐτόν, καὶ
[1, 18]	συνεργὸν εἰς ἅπαντα παρεῖναι τὸν	βίον,	ἄδηλον μὲν εἶναι λέγων, ὁπότε
[1, 3]	τοῖς ἐκείνων ἀπογόνοις παρεξέτεινον τὸν	βίον,	ἀλλὰ τὰς γενέσεις αὐτῶν μόνον
[1, 19]	θύσειν ἐπ' αὐτῶν, εἰ κτησάμενος	βίον	ἀπαθὴς ἐπανίοι, τῷ θεῷ δεκάτην
[1, 2]	μετεστήσατο ἀκέραιον αὐτοῖς ὄντα τὸν	βίον	ἐκ τῆς τούτων ἀμαθίας καὶ
[1, 1]	θεός, ἔγνωστο περὶ ὑμῶν, ὅπως	βίον	εὐδαίμονα καὶ κακοῦ παντὸς ἀπαθῆ
[1, 18]	ἀπαθῆ κακοῦ διαφύλαττε δοὺς αὐτῷ	βίον	εὐδαίμονα καὶ κτῆσιν ἀγαθῶν, ὅσων
[1, 1]	μηδὲν ἀπολείποντα τοῦ θείου διάξειν	βίον.	καὶ παρακρούεται μὲν οὕτω τὴν
[1, 3]	πονηρίας καθαρόν, ἐπιτεμόμενος αὐτῶν τὸν	βίον	καὶ ποιήσας ἐτῶν οὐχ ὅσα
[1, 3]	μηδεὶς δὲ πρὸς τὸν νῦν	βίον	καὶ τὴν βραχύτητα τῶν ἐτῶν
[1, 0]	τῷ καὶ τὸν ἑαυτοῦ μέλλοντι	βίον	οἰκονομήσειν καλῶς καὶ τοῖς ἄλλοις
[1, 13]	θεοῦ, ἐπεὶ παρῆλθες εἰς τὸν	βίον,	οὐκ ἔστιν ὅ τι μὴ
[1, 3]	διεγνώκει, παραγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν	βίον,	σῶφρον γὰρ εἶναι τὴν ἀρχὴν
[1, 0]	μὲν ἑπομένοις αὐτῷ δίδωσιν εὐδαίμονα	βίον,	τοὺς ἔξω δὲ βαίνοντας ἀρετῆς
[1, 19]	Σάρρας Ἴσακος ὁ ἐμὸς πατήρ.	ἔγγιον	δὲ καὶ νεώτερον τοῦθ' ἡμεῖς
[1, 10]	εἰς τόπον τινά, ὃν καλοῦσι	πεδίον	βασιλικόν. ἔνθα ὁ τῆς Σολυμᾶ
[1, 4]	αὐτῶν γενέσθαι. καὶ τὸ μὲν	πεδίον,	εἰς ὃ πρῶτον αὐτοὺς κατῴκισαν,
[1, 8]	Λῶτος δὲ τὴν πρὸς τὸ	πεδίον	κειμένην καὶ ποταμὸν Ἰορδάνην εἶχεν
[1, 12]	ἔστεργεν οὐδὲν ἀπολείπουσα τῆς πρὸς	ἴδιον	υἱὸν εὐνοίας, ἐτρέφετο γὰρ ἐπὶ
[1, 21]	δὲ μεγάλως τὸ ἐξ αὐτῆς	παιδίον	Βενιαμὶν ἐκάλεσε διὰ τὴν ἐπ'
[1, 19]	αὑτῆς θεραπαινίδα Βάλλαν. ἐγένετο δὲ	παιδίον	ἐξ αὐτῆς Δάν, θεόκριτον ἄν
[1, 12]	ὑπ' ἐλάτῃ τινὶ θεῖσα τὸ	παιδίον	ψυχορραγοῦν, ὡς μὴ παρούσης τὴν
[1, 20]	μὴ μικρὸν κρατεῖν ὑπολαμβάνειν, ἀλλὰ	θεῖον	ἄγγελον νενικηκέναι καὶ σημεῖον ἡγεῖσθαι
[1, 11]	ἦσαν ὑβρισταὶ καὶ πρὸς τὸ	θεῖον	ἀσεβεῖς, ὡς μηκέτι μεμνῆσθαι τῶν
[1, 3]	τοῖς τριακοσίοις ἀνεχώρησε πρὸς τὸ	θεῖον,	ὅθεν οὐδὲ τελευτὴν αὐτοῦ ἀναγεγράφασι.
[1, 3]	πρὸς ἁπάσας τὰς εἰς τὸ	θεῖον	τιμὰς ἦρχεν, ἐπὶ μέντοι γε
[1, 16]	αὐτὸν ἀφαιρουμένης, κόσμον τε φέρων	γυναικεῖον	πολυτελῆ πιστεύειν αὐτὸν οὐκ ἀσφαλεστέροις
[1, 19]	Λάβανος μὲν ἀφίσταται τῆς ἐπὶ	πλεῖον	ἐρεύνης οὐκ ἂν οἰηθεὶς τὴν
[1, 3]	ὧν ἐπενόουν ἀστρονομίας καὶ γεωμετρίας	πλεῖον	ζῆν τὸν θεὸν αὐτοῖς παρασχεῖν,
[1, 6]	ἐκαλεῖτο τὸ παλαιὸν ἡ Κιλικία.	σημεῖον	δέ: Ταρσὸς γὰρ παρ' αὐτοῖς
[1, 6]	τῆς δὲ ἀρχαίας αὐτῶν προσηγορίας	σημεῖον	δείκνυται: πόλις γάρ ἐστι παρ'
[1, 2]	πάσης ἀδεῶς χωρεῖν γῆς: καὶ	σημεῖον	ἐπιβαλών, ᾧ γνώριμος ἂν εἴη,
[1, 20]	ἀλλὰ θεῖον ἄγγελον νενικηκέναι καὶ	σημεῖον	ἡγεῖσθαι τοῦτο μεγάλων ἀγαθῶν ἐσομένων
[1, 13]	ᾔτει τοῦτον αὐτῷ θῦμα καὶ	ἱερεῖον	αὐτὸν παρασχεῖν ἐκέλευέ τε εἰς
[1, 13]	θαρρούντων ἀφελέσθαι: δώσειν οὖν κἀκείνῳ	ἱερεῖον,	εἴπερ εὐμενὴς μέλλει τῇ θυσίᾳ
[1, 12]	τὸν ὅρκον, ὃ Βηρσουβαὶ καλοῦσιν:	ὅρκιον	δὲ φρέαρ λέγοιτ' ἄν. οὕτω
[1, 5]	αὐτῶν ἤπειρον μεσόγεών τε καὶ	παράλιον:	εἰσὶ δ' οἳ καὶ περαιωσάμενοι
[1, 7]	τοῦ μνησθῆναι πλέον τι πεποίηκε:	βιβλίον	γὰρ περὶ αὐτοῦ συνταξάμενος κατέλιπε.
[1, 7]	παθήμασι τοῖς τε περὶ τὸν	ἥλιον	καὶ τὴν σελήνην καὶ πᾶσι
[1, 20]	αὐτῷ γενόμενον οὐδὲν περὶ αὐτοῦ	δόλιον	φρονοῦντα. καὶ ὁ Ἡσαῦς ἀσπασάμενος
[1, 1]	ἐντίθησιν ὑπὸ τὴν γλῶτταν αὐτῷ	πολέμιον	ἀποδείξας ἀνθρώποις καὶ ὑποθέμενος κατὰ
[1, 0]		~Προοίμιον	περὶ τῆς ὅλης πραγματείας. Τάδε
[1, 18]	φοβερὸν μὲν ἐχθροῖς φίλοις δὲ	τίμιον	καὶ κεχαρισμένον. (Καὶ ὁ μὲν
[1, 19]	τῶν πεπορισμένων ποιεῖσθαι οὕτως ἀφικόμενος,	τίμιόν	τε κρίνει τὸ χωρίον ὄνομα
[1, 16]	δῶρα τοῖς ἐκεῖ διὰ τὸ	σπάνιον	ἢ μηδ' ὅλως ἐπιχωριάζειν ἐκτετιμημένα.
[1, 10]	περὶ τοῦ Ἰσμαήλου, εἰ ζήσεται,	πολυχρόνιόν	τε ἀπεσήμαινεν ὁ θεὸς καὶ
[1, 13]	καὶ πλοῦτον ἐπιδώσειν, καὶ μνήμην	αἰώνιον	αὐτῶν ἔσεσθαι τοῖς γενάρχαις, τήν
[1, 10]	οὐκ ἀπολεῖς, φησί, μισθοὺς οὓς	ἄξιόν	ἐστίν σε ἐπὶ τοιαύταις εὐπραγίαις
[1, 13]	πάντων πατρὶ νόμῳ θυσίας προπεμπόμενος,	ἄξιον	οἶμαί σε κρίναντος αὐτοῦ μήτε
[1, 19]	τυγχάνοντι: φανεῖσθαι δ' αὐτῷ παντὸς	ἀντάξιον	ἀγαθοῦ. χωρεῖν τε ἐκέλευεν ἤδη
[1, 0]	αὐτῷ πράξεις καὶ τὸ τέλος	οἷον	ἀπέβη πείρᾳ μαθὼν ἐβιάσθην ἐκδιηγήσασθαι
[1, 19]	θεὸν γεγονέναι, εἶτα Λευίς, κοινωνίας	οἷον	βεβαιωτής, μεθ' ὃν Ἰούδας, εὐχαριστίαν
[1, 19]	καὶ μετ' αὐτὸν Νεφθάλεις, μηχανητὸς	οἷον,	διὰ τὸ ἀντιτεχνάσασθαι πρὸς τὴν
[1, 0]	πάντων ἄριστον μιμεῖσθαι καθ' ὅσον	οἷόν	τε καὶ πειρᾶσθαι κατακολουθεῖν. οὔτε
[1, 3]	αὐτῶν γῆρας καὶ βίου μῆκος	ὅμοιον	τοῖς τάχιον ἐπερχομένων. (Νώχου δὲ
[1, 12]	πάντων ὠμότατον ἡγούμενος εἶναι παῖδα	νήπιον	καὶ γυναῖκα ἄπορον τῶν ἀναγκαίων
[1, 1]	κακοῦ διάγνωσιν, ἧς γενομένης αὐτοῖς	μακάριον	καὶ μηδὲν ἀπολείποντα τοῦ θείου
[1, 3]	τῷ θεῷ συνευωχεῖτο τοῖς οἰκείοις.	ἀποβατήριον	μέντοι τὸν τόπον τοῦτον Ἀρμένιοι
[1, 13]	ἀνθρώποις. ταῦτα ὁ θεὸς εἰπὼν	κριὸν	ἐκ τἀφανοῦς παρήγαγεν αὐτοῖς εἰς
[1, 10]	τριετίζουσαν καὶ αἶγα τριετίζουσαν καὶ	κριὸν	ὁμοίως τριετῆ καὶ τρυγόνα καὶ
[1, 0]	πάντως ἀντειπὼν ἄν, εἰ μὴ	πάτριον	ἦν ἡμῖν τὸ μηδὲν ἔχειν
[1, 18]	τῆς περὶ τὸν γάμον ἐξουσίας	κύριον	καὶ μηδὲ τῷ πατρὶ συμβουλευσάμενος:
[1, 13]	παρασχεῖν ἐκέλευέ τε εἰς τὸ	Μώριον	ὄρος ἀναγαγόντα ὁλοκαυτῶσαι βωμὸν ἱδρυσάμενον:
[1, 20]	ἐποιεῖτο τὴν δίαιταν προσαγορεύσας τὸ	χωρίον	ἀπὸ τῆς αὑτοῦ τριχώσεως δασεῖαν>
[1, 1]	ἐκ τοῦ κήπου εἰς ἕτερον	χωρίον.	~(Γίνονται δὲ αὐτοῖς παῖδες ἄρρενες
[1, 11]	τῶν θυγατέρων εἰς βραχύ τι	χωρίον	κατασχὼν περιγραφὲν ὑπὸ τοῦ πυρός:
[1, 19]	ἀφικόμενος, τίμιόν τε κρίνει τὸ	χωρίον	ὄνομα αὐτῷ Βηθὴλ θέμενος, σημαίνει
[1, 18]	ἀνεχώρησεν εἰς τὴν λεγομένην Φάραγγα	χωρίον	οὐ μακρὰν Γεράρων, ὀρύσσοντι δ'
[1, 10]	ἔστι δὲ τῆς Χαναναίας τὸ	χωρίον	οὐ πόρρω τῆς Ἑβρωνίων πόλεως,
[1, 14]	τάφον, Ἁβράμου δὲ ὠνησαμένου τὸ	χωρίον	σίκλων τετρακοσίων παρ' Ἐφραίμου τινὸς
[1, 18]	(Καὶ Ἡσαῦς μὲν ἐπὶ τὸ	κυνηγέσιον	ἐξώρμησεν: ἡ δὲ Ῥεβέκκα τὸν
[1, 18]	πατὴρ τὰ μὲν περὶ τὸ	κυνηγέσιον	καὶ δύναμιν σώματος ἐν ὅπλοις
[1, 18]	τὸν θεὸν ἐκέλευσεν ἐξελθεῖν ἐπὶ	κυνηγέσιον	καὶ θηρασάμενον ὅσα ἂν αὐτῷ
[1, 20]	ἐκεῖνον οὐδὲ ἡμῖν ἐστιν ἐδώδιμον.	(Πλησίον	δ' ἤδη τὸν ἀδελφὸν πυνθανόμενος
[1, 16]	ὑμέτερον οἶκον εὗρον. ἐπεὶ γὰρ	πλησίον	τῆς πόλεως ἐγενόμην, παρθένους ἰδὼν
[1, 18]	ἐπαφώμενος φωνεῖς μέν, εἶπεν, Ἰακώβῳ	παραπλήσιον,	κατὰ δὲ τὸ τῆς τριχὸς
[1, 3]	καὶ νηκτῶν καὶ ὅσα τὴν	μετάρσιον	αἰώραν ἔχει καὶ φοράν, χωρὶς
[1, 3]	ὑπερέχειν. καὶ τοῦτο ἦν τὸ	αἴτιον	τοῦ μὴ διασωθῆναι πλείονας φυγῆς
[1, 6]	πόλεων ἰσχύσασα τὴν προσηγορίαν φυλάξαι:	Κίτιον	γὰρ ὑπὸ τῶν ἐξελληνισάντων αὐτὴν
[1, 8]	ἢ μετακοσμήσειν αὐτοὺς ἐπὶ τὸ	βέλτιον	αὐτὸς ἄμεινον φρονῶν. ἐπαγόμενος δὲ
[1, 18]	τὰς εὐχὰς εὑρεθεὶς κακουργῶν εἰς	τοὐναντίον	παροξύνῃ τὸν πατέρα ποιήσασθαι ταύτας,
[1, 1]	κρύσταλλόν τε περιπήξας αὐτῷ καὶ	νότιον	αὐτὸν καὶ ὑετώδη πρὸς τὴν
[1, 12]	παιδὶ γύναιον ἄγεται τὸ γένος	Αἰγύπτιον,	ἐνθένδε ἦν καὶ αὐτὴ τὸ
[1, 13]	εὐδαιμονίαν ἐν μόνῳ τῷ τὸν	υἱὸν	ἀπαθῆ καταλιπὼν ἐξελθεῖν τοῦ ζῆν
[1, 11]	δ' ἡ νεωτέρα ποιεῖται: γένους	υἱὸν	ἀποσημαίνει τὸ ὄνομα. καὶ κτίζει
[1, 13]	γένος ἀξιοῦντα, ἔσεσθαί τε τὸν	υἱὸν	αὐτοῦ πολυχρονιώτατον καὶ βιώσαντα εὐδαιμόνως
[1, 21]	βασιλέα σὺν αὐτοῖς καὶ τὸν	υἱὸν	αὐτοῦ, φείδονται δὲ τῶν γυναικῶν.
[1, 19]	τοῦ ἀνδρὸς Ῥούβηλον ὀνομάζει τὸν	υἱόν,	διότι κατ' ἔλεον αὐτῇ τοῦ
[1, 15]	τὴν Ἀφράνου θυγατέρα Ἡρακλέα γεννῆσαι	υἱὸν	ἐξ αὐτῆς Δίδωρον: τούτου δὲ
[1, 3]	καὶ ἑξηκοστὸν καὶ ἑκατοστὸν Λάμεχον	υἱὸν	ἔσχε περὶ ἔτη γεγονὼς ἑπτὰ
[1, 3]	βιοὺς δέκα καὶ ἐνακόσια Μαλαῆλον	υἱὸν	ἔσχεν ἔτει γενόμενον ἑβδομηκοστῷ καὶ
[1, 12]	οὐδὲν ἀπολείπουσα τῆς πρὸς ἴδιον	υἱὸν	εὐνοίας, ἐτρέφετο γὰρ ἐπὶ τῇ
[1, 13]	αὐτοῦ σπουδῆς ἔχοι καὶ τὸν	υἱὸν	Ἴσακον, ᾔτει τοῦτον αὐτῷ θῦμα
[1, 6]	καὶ Ἀράνην: τούτων Ἀράνης μὲν	υἱὸν	καταλιπὼν Λῶτον καὶ Σάρραν καὶ
[1, 3]	ὀκτακόσια ἔτη ἐτελεύτησεν Ἰάρεδον καταλιπὼν	υἱόν,	ὃν ἔτος πέμπτον ἑξηκοστὸν καὶ
[1, 3]	Νῶχον τῶν πραγμάτων ἀποδείκνυσι προστάτην	υἱόν,	ὃς Λαμέχῳ γενόμενος ὄγδοον καὶ
[1, 12]	ἤδη τοκετοῦ πρεσβυτέραν οὖσαν τὸν	υἱὸν	οὕτως ἐκάλεσεν. αὐτὴ μὲν γὰρ
[1, 7]	Λῶτον τὸν Ἀράνου τοῦ ἀδελφοῦ	υἱὸν	τῆς δὲ γυναικὸς αὐτοῦ Σάρρας
[1, 18]	τὴν φωνὴν ἰδίῳ προσκαλεῖται τὸν	υἱόν:	τοῦ δὲ τὸν βραχίονα προτείναντος,
[1, 13]	ἦν εὐτρεπῆ, λέγει πρὸς τὸν	υἱόν:	ὦ παῖ, μυρίαις εὐχαῖς αἰτησάμενός
[1, 3]	καὶ βίου μῆκος ὅμοιον τοῖς	τάχιον	ἐπερχομένων. (Νώχου δὲ ταύτας ποιησαμένου
[1, 11]	καὶ πρότερον λέλεκται τὸν Ἰουδαϊ	κὸν	ἀναγράφοντι πόλεμον. ἡ δὲ Λώτου
[1, 1]	τὸ ἀγαθὸν καὶ τί τὸ	κακόν.	εἰς τοῦτον δὲ τὸν κῆπον
[1, 13]	αὐτῶν καὶ τὸ Ἁβράμου ἀξίωμα.	~(Ἴσακον	δὲ ὁ πατὴρ Ἅβραμος ὑπερηγάπα
[1, 10]	ἔσοιτο: κελεύει δ' αὐτὸν καλέσαι	Ἴσακον	δηλῶν ἐσόμενα ἔθνη μεγάλα ἀπ'
[1, 13]	σπουδῆς ἔχοι καὶ τὸν υἱὸν	Ἴσακον,	ᾔτει τοῦτον αὐτῷ θῦμα καὶ
[1, 13]	ὑπηρετῆσαι τῷ θεῷ, λαβὼν τὸν	Ἴσακον	μετὰ δύο οἰκετῶν καὶ τὰ
[1, 12]	διαδοχῇ, τεκοῦσα δ' αὐτὴ τὸν	Ἴσακον	οὐκ ἠξίου παρατρέφεσθαι τούτῳ τὸν
[1, 18]	κατ' αὐτοῦ φύεσθαι νομίζων τὸν	Ἴσακον,	ὑπόπτου μὲν αὐτοῖς καὶ τῆς
[1, 12]	ὑπὸ τοῦ θεοῦ προείρητο, ὃν	Ἴσακον	ὠνόμασε: τοῦτο γέλωτα σημαίνει: διὰ
[1, 18]	τοῖς Χαναναίοις οἱ περὶ τὸν	Ἴσακον,	ὥστε ἐπὶ τοῖς πρότερον αὐτοῦ
[1, 8]	γὰρ αὐτοῖς, ἐδίδαξεν. ὡς δ'	ἧκον	εἰς τὴν Αἴγυπτον, ἀπέβαινε τῷ
[1, 8]	δὲ αὐτοῦ ὁ θεὸς τὴν	ἄδικον	ἐπιθυμίαν νόσῳ τε καὶ στάσει
[1, 13]	πατρὸς ταῦτα προαιρουμένου μὴ ὑπακούειν	ἄδικον	ἦν, ὥρμησεν ἐπὶ τὸν βωμὸν
[1, 20]	τὸν Ἡσαῦν, ὅτι νομίσας Ἰάκωβος	ἄδικον	συνδιαιτᾶσθαι αὐτοῦ τῇ ὀργῇ τῆς
[1, 10]	τόπον τινά, ὃν καλοῦσι πεδίον	βασιλικόν.	ἔνθα ὁ τῆς Σολυμᾶ ὑποδέχεται
[1, 16]	ὡς αὐτοῖς ἐστι κεχαρισμένον, εἰς	οἶκον	ἀνδρὸς ἀγαθοῦ παῖδας αὐτῷ τεξομένην
[1, 16]	τὴν παῖδα καὶ τὸν ὑμέτερον	οἶκον	εὗρον. ἐπεὶ γὰρ πλησίον τῆς
[1, 2]	ταύτην ἔχειν: αὔξων δὲ τὸν	οἶκον	πλήθει χρημάτων ἐξ ἁρπαγῆς καὶ
[1, 6]	ἔσχεν, ὧν Ἰουδάδας μὲν Ἰουδαδαίους	Αἰθιοπικὸν	ἔθνος τῶν ἑσπερίων οἰκίσας ἐπωνύμους
[1, 12]	ὑπέρ τινος φρέατος ποιούμενοι τὸν	ὅρκον,	ὃ Βηρσουβαὶ καλοῦσιν: ὅρκιον δὲ
[1, 6]	μὲν κτίζει τὴν Τραχωνῖτιν καὶ	Δαμασκόν,	μέση δ' ἐστὶ τῆς Παλαιστίνης
[1, 18]	τῶν δὲ προτέρων τὸ μὲν	Ἔσκον	καλεῖται: μάχην ἄν τις αὐτὸ
[1, 16]	ὁδοῦ σαφῶς συλλαμβάνοντα, καὶ προκομίσας	ὁρμίσκον	τε καί τινας κόσμους, οὓς
[1, 19]	ὅτε μὲν ὅτι καὶ γένοιτο	λευκόν,	ποτὲ δ' αὖ τὰ μέλανα
[1, 0]	ὡς αἰεὶ τοῖς χρήσιμον ἢ	καλόν	τι πράττειν δυναμένοις συμφιλοκαλοῦντι καὶ
[1, 2]	παροξυνθεὶς ἐπὶ τῷ προτετιμῆσθαι τὸν	Ἄβελον	ὑπὸ τοῦ θεοῦ κτείνει τὸν
[1, 20]	προύλεγεν Ἰακώβου δεηθέντος: αἰσθόμενος γὰρ	ἄγγελον	εἶναι θεοῦ, τίνα μοῖραν ἕξει
[1, 20]	μικρὸν κρατεῖν ὑπολαμβάνειν, ἀλλὰ θεῖον	ἄγγελον	νενικηκέναι καὶ σημεῖον ἡγεῖσθαι τοῦτο
[1, 0]	προγόνων εἰ μεταδιδόναι τῶν τοιούτων	ἤθελον,	καὶ περὶ τῶν Ἑλλήνων εἴ
[1, 3]	δὲ βιοὺς δέκα καὶ ἐνακόσια	Μαλαῆλον	υἱὸν ἔσχεν ἔτει γενόμενον ἑβδομηκοστῷ
[1, 12]	ἀκριβείας. (Σάρρα δὲ γεννηθέντα τὸν	Ἰσμαῆλον	ἐκ τῆς δούλης αὐτῆς Ἀγάρης
[1, 10]	τίκτει δὲ μετ' οὐ πολὺ	Ἰσμαῆλον,	θεόκλυτον ἄν τις εἴποι, διὰ
[1, 12]	οὐκ ἠξίου παρατρέφεσθαι τούτῳ τὸν	Ἰσμαῆλον	ὄντα πρεσβύτερον καὶ κακουργεῖν δυνάμενον
[1, 12]	Σάρρας προσταττομένοις, πεισθεὶς παρεδίδου τὸν	Ἰσμαῆλον	τῇ μητρὶ μήπω δι' αὐτοῦ
[1, 20]	ἐκείνου. ἐκέλευσέ τε καλεῖν αὐτὸν	Ἰσραῆλον,	σημαίνει δὲ τοῦτο κατὰ τὴν
[1, 19]	πρὸς αὐτὴν ἐπεστραμμένου τοῦ ἀνδρὸς	Ῥούβηλον	ὀνομάζει τὸν υἱόν, διότι κατ'
[1, 18]	εἰς ἅπαντα παρεῖναι τὸν βίον,	ἄδηλον	μὲν εἶναι λέγων, ὁπότε καὶ
[1, 20]	γίνεται. ἡσθεὶς δὲ τούτοις Ἰάκωβος	Φανουῆλον	ὀνομάζει τὸν τόπον, ὃ σημαίνει
[1, 1]	ἐναντίας ἀναδιδόμενον ἡμῖν, ὃν δὴ	Νεῖλον	Ἕλληνες προσαγορεύουσιν. (Ὁ δὴ τοίνυν
[1, 3]	τούτων, ὡς ἂν ἑκάστοις ᾖ	φίλον,	οὕτω σκοπείτωσαν. ~(Οἱ δὲ Νώχου
[1, 2]	γενέσθαι κατὰ διαδοχὴν καὶ μίμησιν	ἄλλον	ἄλλου χείρονα τελευτῶντα: πρός τε
[1, 19]	γάμον αὐτῷ τῆς παιδὸς οὐκ	ἄλλον	ἀμείνω γαμβρὸν εὐξάμενος ἐλθεῖν: εἰ
[1, 2]	αὐτὸν οὐκ ἰδεῖν ἡμερῶν τὸν	ἄλλον	χρόνον πάντα μετ' αὐτοῦ βλέπων
[1, 3]	ἐπανελθούσης δὲ πεπηλωμένης ἅμα καὶ	θαλλὸν	ἐλαίας κομιζούσης, μαθὼν τὴν γῆν
[1, 1]	ταῦτα πρὸ τῆς αἰδοῦς προβαλόμενοι	μᾶλλον	ἐδόκουν εὐδαιμονεῖν ὡς ὧν πρότερον
[1, 13]	ἀνατροφὴν ἐφιλοτιμησάμην οὐδ' ἐφ' ᾧ	μᾶλλον	εὐδαιμονήσειν ᾤμην, ὡς εἰ σέ
[1, 2]	βοσκημάτων. ὁ δὲ θεὸς ταύτῃ	μᾶλλον	ἥδεται τῇ θυσίᾳ τοῖς αὐτομάτοις
[1, 18]	παροῦσαν ἀσθένειαν, δι' ἣν καὶ	μᾶλλόν	σου δεόμενος τυγχάνω, καί μοι
[1, 3]	τοῖς ἀδικήμασιν εἰσπραττόμενος καὶ πολὺ	μᾶλλον	σοῦ παρακαλοῦντος. εἰ δ' ἐπὶ
[1, 19]	τῆς ἀρετῆς πεῖραν δοὺς ἐπιγνωσθῇ	μᾶλλον	τίς εἴη. καὶ προσδεξάμενος τὸν
[1, 13]	εἰς εὔνοιαν καὶ τὸ φιλεῖσθαι	μᾶλλον	ὑπὸ τῶν γονέων καὶ αὐτὸς
[1, 3]	ἠρέμει. ὀλίγαις δ' ὕστερον ἡμέραις	μᾶλλον	ὑποχωροῦντος τοῦ ὕδατος μεθίησι κόρακα
[1, 1]	διακρίνας κατ' αὐτὸν ἠξίωσε τετάχθαι,	κρύσταλλόν	τε περιπήξας αὐτῷ καὶ νότιον
[1, 11]	εἶναι, ἥξειν ἔφασαν εἰς τὸ	μέλλον	καὶ εὑρήσειν αὐτὴν ἤδη μητέρα
[1, 0]	ἀνδραγαθίαι καὶ πολιτευμάτων μεταβολαί. τὸ	σύνολον	δὲ μάλιστά τις ἂν ἐκ
[1, 20]	αὐτὸν ἀνήρετο τῶν παίδων τὸν	ὄχλον	καὶ τὰς γυναῖκας, ἠξίου τε
[1, 19]	οὐδὲν ἐμποδίζειν πρὸς τὸν Ῥαχήλας	γάμον,	ἀλλ' ἐρῶντι δώσειν ταύτην μετ'
[1, 19]	δὲ ἡσθεὶς τούτοις ἐπινεύει τὸν	γάμον	αὐτῷ τῆς παιδὸς οὐκ ἄλλον
[1, 18]	Ἰσμαήλου παῖδα Ἡσαῦς παρειλήφει πρὸς	γάμον	Βασεμάθην: οὐ γὰρ εὐνόουν τοῖς
[1, 19]	τούτου λαβεῖν ἀξιοῦντος τὸν Ῥαχήλας	γάμον	διά τε τὰ ἄλλα τιμῆς
[1, 19]	ἐκείνης ἀδελφοῦ, ἐπιτρέψαντος Ἰσάκου τὸν	γάμον	διὰ τὸ πείθεσθαι τοῖς βουλήμασι
[1, 18]	ἑαυτὸν ποιήσας τῆς περὶ τὸν	γάμον	ἐξουσίας κύριον καὶ μηδὲ τῷ
[1, 21]	βασιλεὺς ἐλπίζων Ἰάκωβον παρέξειν τὸν	γάμον,	Ἰάκωβος δὲ τοῖς παισὶ δηλώσας
[1, 16]	παιδὶ τῷ ἑαυτοῦ λαβεῖν πρὸς	γάμον,	ὃς γνήσιός ἐστιν αὐτῷ καὶ
[1, 16]	ταύτην ἐμπεσεῖν, ὃ δὴ γέγονε.	γάμον	οὖν ὑπὸ θείας μνηστευόμενον ἐπιφανείας
[1, 16]	τιμῶν δὲ τὸ γένος τὸν	γάμον	πολιτεύει τοῦτον. οὗ τὴν σπουδὴν
[1, 21]	τὸν πατέρα λαβεῖν αὐτῷ πρὸς	γάμον	τὴν κόρην. ὁ δὲ πεισθεὶς
[1, 19]	στελλόμενος ὑπὸ τῆς μητρὸς κατὰ	γάμον	τῆς Λαβάνου θυγατρὸς τοῦ ἐκείνης
[1, 1]	ἡσθεῖσα τῷ ἐδέσματι καὶ τὸν	Ἄδαμον	ἀνέπεισεν αὐτῷ χρήσασθαι. καὶ συνίεσάν
[1, 1]	τῇ κακοηθείᾳ τῇ πρὸς τὸν	Ἄδαμον	καὶ ἰὸν ἐντίθησιν ὑπὸ τὴν
[1, 1]	τὸν κῆπον εἰσαγαγόντα τόν τε	Ἄδαμον	καὶ τὴν γυναῖκα κελεῦσαι τῶν
[1, 1]	(Ὁ δὴ τοίνυν θεὸς τὸν	Ἄδαμον	καὶ τὴν γυναῖκα τῶν μὲν
[1, 1]	προστάξας αὐτοῖς πάσχειν μετοικίζει τὸν	Ἄδαμον	καὶ τὴν Εὔαν ἐκ τοῦ
[1, 1]	ὠδίνων ἀλγηδόσιν ἐκόλαζεν, ὅτι τὸν	Ἄδαμον	οἷς αὐτὴν ὁ ὄφις ἐξηπάτησε
[1, 1]	νῦν καλοῦνται. βλέπων δὲ τὸν	Ἄδαμον	οὐκ ἔχοντα κοινωνίαν πρὸς τὸ
[1, 13]	θεοῦ: βοᾷ γὰρ ὀνομαστὶ τὸν	Ἅβραμον	εἴργων τῆς τοῦ παιδὸς σφαγῆς.
[1, 12]	αὐτοῖς ἀποθανόντος. ἔπειθεν οὖν τὸν	Ἅβραμον	εἰς ἀποικίαν ἐκπέμπειν αὐτὸν μετὰ
[1, 6]	μὲν γὰρ ἑβδομηκοστῷ ποιεῖται τὸν	Ἅβραμον:	Ναχώρης δὲ Θέρρον εἰκοστὸν αὐτὸς
[1, 10]	βασιλεὺς τὴν μὲν λείαν ἔχειν	Ἅβραμον	παρεκάλει, τοὺς δ' ἀνθρώπους ἀπολαβεῖν
[1, 8]	ἐπάγοιτο, πυθόμενός τε τὴν ἀλήθειαν	Ἅβραμον	παρῃτεῖτο: νομίζων γὰρ ἀδελφὴν ἀλλ'
[1, 12]	γενομένου. ταῦτα εἰπὼν μεταπέμπεται τὸν	Ἅβραμον	συμβουλευσάντων τῶν φίλων καὶ μηδὲν
[1, 19]	πᾶν κατὰ τὴν ἐμὴν ἐπικουρίαν.	Ἅβραμόν	τε γὰρ ἐγὼ ἐκ τῆς
[1, 16]	ἐπιφανείας καὶ ὑμεῖς κυρώσατε καὶ	Ἅβραμον	τὸν μετὰ τοσαύτης ἀπεσταλκότα σπουδῆς
[1, 22]	πολλῆς ἠξιωμένος ὑπ' αὐτοῦ μετὰ	Ἅβραμον	τὸν πατέρα, πολυχρονιώτατος δέ: βιώσας
[1, 8]	πρὸς τὸ πεδίον κειμένην καὶ	ποταμὸν	Ἰορδάνην εἶχεν οὐκ ἄπωθεν τῆς
[1, 11]	λέλεκται τὸν Ἰουδαϊ κὸν ἀναγράφοντι	πόλεμον.	ἡ δὲ Λώτου γυνὴ παρὰ
[1, 0]	μὲν γὰρ πρὸς τοὺς Ῥωμαίους	πόλεμον	ἡμῖν τοῖς Ἰουδαίοις γενόμενον καὶ
[1, 0]	καὶ πρότερον διενοήθην, ὅτε τὸν	πόλεμον	συνέγραφον, δηλῶσαι τίνες ὄντες ἐξ
[1, 11]	οἰκίαν εὑρεῖν, Σοδομιτῶν δὲ κατέκρινε	πάνδημον	ὄλεθρον. Λῶτος δὲ τοῦ θεοῦ
[1, 19]	ἐπιτάγμασιν ἐκτρυχώσειε χαλεποῖς, εἴκοσιν ἐτῶν	ἀριθμὸν	ἐν αὐτοῖς κατασχών. καὶ τὰ
[1, 3]	εὐδαιμόνως διαγαγὼν τελευτᾷ ζήσας ἐτῶν	ἀριθμὸν	ἐνακοσίων καὶ πεντήκοντα. μηδεὶς δὲ
[1, 3]	ἄλλα τε τούτων ἑπταπλασίονα τὸν	ἀριθμόν.	ἦν δ' ἡ λάρναξ τούς
[1, 10]	αὐτῇ τοῖς ἄστροις ἔσεσθαι τὸν	ἀριθμόν.	καὶ ὁ μὲν ταῦτ' ἀκούσας
[1, 20]	δι' ἐκεῖνον οὐδὲ ἡμῖν ἐστιν	ἐδώδιμον.	(Πλησίον δ' ἤδη τὸν ἀδελφὸν
[1, 21]	νῦν Σκηνὰς λεγομένας, ὅθεν εἰς	Σίκιμον	παρῆν: Χαναναίων δ' ἐστὶν ἡ
[1, 21]	τὸ ἀξίωμα τοῦ παρακαλοῦντος οὔτε	νόμιμον	ἡγούμενος ἀλλοφύλῳ συνοικίζειν τὴν θυγατέρα
[1, 19]	θεῶν, οὓς σέβειν πατρίους ὄντας	νόμιμον	ἦν, συνανελομένη συναπεδίδρασκε μετὰ τῆς
[1, 0]	δὴ πειθόμενος ὡς αἰεὶ τοῖς	χρήσιμον	ἢ καλόν τι πράττειν δυναμένοις
[1, 13]	τ' ἐμοὶ εἰς κηδεμόνα καὶ	γηρωκόμον,	διὸ καὶ σὲ μάλιστα ἀνετρεφόμην,
[1, 21]	αὐτοῦ Συχέμμῃ συζεῦξαι Δεῖναν κατὰ	νόμον.	Ἰάκωβος δὲ οὔτ' ἀντιλέγειν ἔχων
[1, 0]	σπουδάσας ἐξαιρέτως ἐφιλοτιμήθη τὸν ἡμέτερον	νόμον	καὶ τὴν κατ' αὐτὸν διάταξιν
[1, 1]	Εὐφράτης Φοράς, σημαίνει δὲ ἤτοι	σκεδασμὸν	ἢ ἄνθος, Τίγρις δὲ Διγλάθ,
[1, 6]	δὲ Φάλεγος, ἐπειδὴ κατὰ τὸν	ἀποδασμὸν	τῶν οἰκήσεων τίκτεται: φαλὲκ γὰρ
[1, 10]	πρὸς αἰκίαν παραδιδόντος τῇ Σάρρᾳ	δρασμὸν	ἐπεβούλευσεν οὐχ ὑπομένουσα τὰς ταλαιπωρίας
[1, 2]	εἰς γνῶσιν ἐλθεῖν φθαρῆναι, προειρηκότος	ἀφανισμὸν	Ἀδάμου τῶν ὅλων ἔσεσθαι τὸν
[1, 6]	οἰκήσεων τίκτεται: φαλὲκ γὰρ τὸν	μερισμὸν	Ἑβραῖοι καλοῦσιν. Ἰούκτᾳ δὲ τῶν
[1, 3]	τὴν ἄλλην διοίκησιν τὸν πρῶτον	κόσμον	διεφύλαξε: τὴν δ' ἐπομβρίαν ἄρξασθαί
[1, 1]	τὸν ἄνθρωπον ἔπλασε. καὶ τὸν	κόσμον	ἓξ ταῖς πάσαις ἡμέραις Μωυσῆς
[1, 5]	πρὸς τὸ συνετὸν αὐτοῖς καὶ	κόσμον	θέμενοι πολιτείας ὡς ἀφ' αὑτῶν
[1, 16]	χωρεῖν τῆς νυκτὸς αὐτὸν ἀφαιρουμένης,	κόσμον	τε φέρων γυναικεῖον πολυτελῆ πιστεύειν
[1, 21]	εἰς τὴν πόλιν ὀψομένη τὸν	κόσμον	τῶν ἐπιχωρίων γυναικῶν. θεασάμενος δ'
[1, 7]	δ' οὕτως: μετὰ δὲ τὸν	κατακλυσμὸν	δεκάτῃ γενεᾷ παρὰ Χαλδαίοις τις
[1, 3]	διηγούμενος γὰρ τὰ περὶ τὸν	κατακλυσμὸν	οὕτως που διέξεισι: λέγεται δὲ
[1, 4]	ἄλλους σφόδρα δεδιότας διὰ τὸν	κατακλυσμὸν	τὰ πεδία καὶ ὀκνηρῶς ἔχοντας
[1, 19]	τοῦ ἀνδρός, Ῥαχήλα πεπαίνουσα τὸν	θυμὸν	τῆς ἀδελφῆς παραχωρήσειν αὐτῇ τἀνδρὸς
[1, 4]	προγόνων ἀπωλείας. (Τὸ δὲ πλῆθος	πρόθυμον	ἦν τοῖς Ναβρώδου ἕπεσθαι δόγμασι
[1, 13]	ὑπακούοι. μαθὼν δὲ αὐτοῦ τὸ	πρόθυμον	καὶ τὴν ὑπερβολὴν τῆς θρησκείας
[1, 6]	παῖδες, Σιδώνιος, ὃς καὶ πόλιν	ἐπώνυμον	ἔκτισεν ἐν τῇ Φοινίκῃ, Σιδὼν
[1, 6]	δὲ τοῖς αὐτοῖς ἔτεσι καὶ	Ῥοῦμον	Φάλεγος ἔσχεν: Ἕβερος δὲ τετάρτῳ
[1, 13]	τὸ Μώριον ὄρος ἀναγαγόντα ὁλοκαυτῶσαι	βωμὸν	ἱδρυσάμενον: οὕτως γὰρ ἐμφανίσειν τὴν
[1, 13]	ἄδικον ἦν, ὥρμησεν ἐπὶ τὸν	βωμὸν	καὶ τὴν σφαγήν. κἂν ἐπράχθη
[1, 13]	καὶ εἰκοστὸν ἔτος ἔχοντος τὸν	βωμὸν	κατασκευάζοντος καὶ πυθομένου, τί καὶ
[1, 10]	διελών. εἶτα πρὶν στῆναι τὸν	βωμὸν	οἰωνῶν ἐφιπταμένων ἐπιθυμίᾳ τοῦ αἵματος
[1, 7]	ἔσχε γῆν, ἱδρυθείς τε αὐτόθι	βωμὸν	ᾠκοδόμησε καὶ θυσίαν ἐτέλεσε τῷ
[1, 19]	εἰποῦσα παρῆγεν αὐτὸν πρὸς τὸν	Λάβανον,	καὶ γνωρισθεὶς ὑπὸ τοῦ μήτρωος
[1, 19]	ἀφικνούμενος ἀνέκρινεν αὐτούς, εἰ τυγχάνουσι	Λάβανόν	τινα παρ' αὐτοῖς εἰδότες ἔτι
[1, 5]	ποιησάμενοι πανταχοῦ, καὶ γῆν ἕκαστοι	κατελάμβανον	τὴν ἐντυχοῦσαν καὶ εἰς ἣν
[1, 10]	ἐπιπεσὼν νύκτα τοῖς Ἀσσυρίοις περὶ	Δάνον,	οὕτως γὰρ ἡ ἑτέρα τοῦ
[1, 9]	μάχης γενομένης, πολλοὶ μὲν αὐτῶν	ἀπέθανον,	οἱ λοιποὶ δὲ ᾐχμαλωτίσθησαν, σὺν
[1, 20]	ὑπεξέλθοι, καὶ νῦν τὸν χρόνον	ἱκανὸν	ἡγούμενος εἶναι διαλλάκτην ἐπανήκοι γυναῖκάς
[1, 13]	θεὸν αὐτοῖς παρέξειν ἔλεγεν ὄντα	ἱκανὸν	καὶ τῶν οὐκ ὄντων εἰς
[1, 11]	δ' ἄν τις ἀπὸ πατρός.	Ἄμμανον	δ' ἡ νεωτέρα ποιεῖται: γένους
[1, 4]	τινες ὑψηλότατον ὡς ἐπὶ τὸν	οὐρανὸν	ἀναβησόμενοι δι' αὐτοῦ. οἱ δὲ
[1, 1]	τῇ τετάρτῃ δὲ διακοσμεῖ τὸν	οὐρανὸν	ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ τοῖς
[1, 1]	ἀρχῇ ἔκτισεν ὁ θεὸς τὸν	οὐρανὸν	καὶ τὴν γῆν. ταύτης δ'
[1, 7]	σελήνην καὶ πᾶσι τοῖς κατ'	οὐρανὸν	συμβαίνουσι: δυνάμεως γὰρ αὐτοῖς παρούσης
[1, 1]	τῇ δευτέρᾳ τῶν ἡμερῶν τὸν	οὐρανὸν	τοῖς ὅλοις ἐπιτίθησιν, ὅτ' αὐτὸν
[1, 12]	Ἰσμαῆλον ὄντα πρεσβύτερον καὶ κακουργεῖν	δυνάμενον	τοῦ πατρὸς αὐτοῖς ἀποθανόντος. ἔπειθεν
[1, 12]	μητρὶ μήπω δι' αὐτοῦ χωρεῖν	δυνάμενον,	ὕδωρ τε ἐν ἀσκῷ καὶ
[1, 18]	ἐκέλευσεν ἐξελθεῖν ἐπὶ κυνηγέσιον καὶ	θηρασάμενον	ὅσα ἂν αὐτῷ δυνατὸν γίνηται
[1, 13]	Μώριον ὄρος ἀναγαγόντα ὁλοκαυτῶσαι βωμὸν	ἱδρυσάμενον:	οὕτως γὰρ ἐμφανίσειν τὴν περὶ
[1, 10]	ἀγαθοῖς αὐτὸν ἀπὸ τῆς Μεσοποταμίας	ἠγμένον	καὶ παίδων ἐσομένων, Σάρρα τοῦ
[1, 19]	παρασχεῖν, ἀλλ' ὑφ' ἑτέρου μείζονος	νενικημένον.	τοῦτο μέντοι γ' οὐδὲν ἐμποδίζειν
[1, 18]	ταῖς εὐχαῖς ταῖς ὑπὲρ αὐτοῦ	παρακεκλημένον.	(Καὶ Ἡσαῦς μὲν ἐπὶ τὸ
[1, 19]	γενομένων, ἀποκτεῖναι ζητεῖν αὐτὸν ὡς	ἀφῃρημένον	τῆς παρὰ τοῦ θεοῦ βασιλείας
[1, 3]	τὸ τῶν ζῴων γένος, ἀλλὰ	τετιμωρημένον	τοὺς πονηροὺς φειδὼ ποιεῖσθαι τῶν
[1, 3]	ταῦτα συναγόμενα τὰ ἔτη τὸν	προαναγεγραμμένον	πληροῖ χρόνον. ἐξεταζέτω δὲ μηδεὶς
[1, 3]	τι καὶ ἄλλο τῆς γῆς	ἐκλελειμμένον	ὑπὸ τοῦ ὕδατος ἀσφαλές ἐστιν
[1, 12]	οὖσαν ἠπίστατο, ὡς ἀδελφὴν δὲ	ἀγόμενον	ἣν οὐκ ἠδίκουν. παρακαλεῖ τε
[1, 20]	αὑτῷ: καὶ χειμάρρουν τινὰ Ἰάβακχον	λεγόμενον	διαβεβηκότων Ἰάκωβος ὑπολελειμμένος φαντάσματι συντυχὼν
[1, 3]	ὄρος κατὰ τὴν Ἀρμενίαν Βάρις	λεγόμενον,	εἰς ὃ πολλοὺς συμφυγόντας ἐπὶ
[1, 18]	μὲν πατὴρ τὸν πρεσβύτερον Ἠσαῦ	λεγόμενον	κατ' ἐπωνυμίαν τῆς τριχώσεως: Ἑβραῖοι
[1, 1]	δηλοῖ τὸν ἀπὸ τῆς ἐναντίας	ἀναδιδόμενον	ἡμῖν, ὃν δὴ Νεῖλον Ἕλληνες
[1, 1]	καὶ συνδιαίτησιν, οὐδὲ γὰρ ἦν,	ξενιζόμενον	δ' ἐπὶ τοῖς ἄλλοις ζῴοις
[1, 18]	δὲ φοβούμενον τὸν ἀδελφὸν τιμωρίαν	βουλόμενον	λαβεῖν τῆς ἐπὶ ταῖς εὐχαῖς
[1, 19]	πρὸς τοὺς ἰδίους ἀπαλλάττεσθαι γονεῖς	βουλόμενον	μετὰ δώρων ἐπανήξειν καὶ τιμῆς
[1, 19]	τὸν θεὸν πρὸς ὅτι θελήσειε	συλλαμβανόμενον	ὑπισχνεῖτο τῶν τεχθησομένων αὐτῷ παρέξειν
[1, 3]	ἐνακόσια Μαλαῆλον υἱὸν ἔσχεν ἔτει	γενόμενον	ἑβδομηκοστῷ καὶ ἑκατοστῷ. οὗτος ὁ
[1, 19]	μὲν σημαίνων τὸν ἐκ μισθοῦ	γενόμενον,	Ζαβουλὼν δὲ ἠνεχυρασμένον εὐνοίᾳ τῇ
[1, 2]	ἤδη τὸν Κάιν φονέα τἀδελφοῦ	γενόμενον	καί θαυμάζω, φησίν, εἰ περὶ
[1, 0]	Ῥωμαίους πόλεμον ἡμῖν τοῖς Ἰουδαίοις	γενόμενον	καὶ τὰς ἐν αὐτῷ πράξεις
[1, 20]	αὐτὸς τὸν ἀδελφὸν ἐγγὺς αὐτῷ	γενόμενον	οὐδὲν περὶ αὐτοῦ δόλιον φρονοῦντα.
[1, 0]	τῶν ἐκείνου θεατὴν τῷ νῷ	γενόμενον	οὕτως παράδειγμα τὸ πάντων ἄριστον
[1, 13]	κατὰ δωρεὰν αὐτῷ τοῦ θεοῦ	γενόμενον.	προεκαλεῖτο δὲ εἰς εὔνοιαν καὶ
[1, 1]	θεὸς ἥττονα γυναικείας συμβουλίας αὐτὸν	γενόμενον	ὑπετίθει τιμωρίᾳ, τὴν γῆν οὐκέτι
[1, 19]	αὐτῆς τὸν θεὸν ἐναργῶς αὐτῷ	φαινόμενον	ὀνομαστί τε καλέσαι καὶ ποιήσασθαι
[1, 19]	ἐκ τῆς Μεσοποταμίας δεῦρο ἤγαγον	ἐλαυνόμενον	ὑπὸ τῶν συγγενῶν, καὶ πατέρα
[1, 10]	γένος μένειν τοῖς ἄλλοις οὐ	συμφυρόμενον	περιτέμνεσθαι τὰ αἰδοῖα καὶ τοῦτο
[1, 10]	περιστησομένης εἰς τὸν ὑπ' αὐτῆς	τεχθησόμενον.	Ἁβράμου δὲ αὐτὴν πρὸς αἰκίαν
[1, 1]	προειπὼν ἁψαμένοις ἀπ' αὐτοῦ ὄλεθρον	γενησόμενον.	ὁμοφωνούντων δὲ κατ' ἐκεῖνο καιροῦ
[1, 20]	καὶ Ἰάκωβος πυνθανόμενος ἥκειν αὐτὸν	ὑπαντησόμενον	μετὰ τοσούτων ἦν περίφοβος, τῷ
[1, 16]	Ῥεβέκκαν, ἣν τῷ παιδὶ Ἅβραμος	μνηστευσόμενον	ἐξαπέστειλεν, εἰ κατὰ νοῦν τὸν
[1, 1]	τὸν δὲ θεὸν ἐξένιζε τὸ	πραττόμενον	καὶ τὴν αἰτίαν ἐπυνθάνετο, δι'
[1, 2]	Κάις, κτίσιν δὲ σημαίνει τοῦτο	μεθερμηνευόμενον	τοὔνομα, Ἄβελος δὲ ὁ δεύτερος,
[1, 16]	γέγονε. γάμον οὖν ὑπὸ θείας	μνηστευόμενον	ἐπιφανείας καὶ ὑμεῖς κυρώσατε καὶ
[1, 2]	πάντα μετ' αὐτοῦ βλέπων αὐτὸν	ἀναστρεφόμενον.	ὁ δὲ Κάις ἀπορούμενος καὶ
[1, 19]	ἐκ μισθοῦ γενόμενον, Ζαβουλὼν δὲ	ἠνεχυρασμένον	εὐνοίᾳ τῇ πρὸς αὐτήν, θυγάτηρ
[1, 13]	σωτηρίας προτιμήσειε τὸ τῷ θεῷ	κεχαρισμένον.	(Ἅβραμος δὲ ἐπὶ μηδενὶ κρίνων
[1, 16]	νυμφεύσειαν, φησίν, ὡς αὐτοῖς ἐστι	κεχαρισμένον,	εἰς οἶκον ἀνδρὸς ἀγαθοῦ παῖδας
[1, 18]	ἐχθροῖς φίλοις δὲ τίμιον καὶ	κεχαρισμένον.	(Καὶ ὁ μὲν νομίζων εἰς
[1, 18]	δυσχερῶς διακειμένων εἰς τὸ ἐκείνοις	κεχαρισμένον	τὴν Βασεμάθην παρέλαβεν μάλιστα περὶ
[1, 18]	δουλεύσειν δὲ τἀδελφῷ. (Ἰάκωβον δὲ	φοβούμενον	τὸν ἀδελφὸν τιμωρίαν βουλόμενον λαβεῖν
[1, 2]	Κάις Ναί̈ δα τόπον οὕτω	καλούμενον	καὶ αὐτόθι ποιεῖται τὴν κατοίκησιν,
[1, 12]	πᾶσαν ἀφθονίαν ὑπάρξειν ἀπιέναι τε	προαιρούμενον	τεύξεσθαι πομπῆς καὶ πάντων ὅσων
[1, 3]	περισωθῆναι καί τινα ἐπὶ λάρνακος	ὀχούμενον	ἐπὶ τὴν ἀκρώρειαν ὀκεῖλαι καὶ
[1, 1]	ἀποστερήσας σύρεσθαι κατὰ τῆς γῆς	ἰλυσπώμενον	ἐποίησε. καὶ ὁ μὲν θεὸς
[1, 13]	ὡς εἰ σέ τ' ἴδοιμι	ἠνδρωμένον	καὶ τελευτῶν διάδοχον τῆς ἀρχῆς
[1, 18]	καὶ τοσαύτῃ περὶ αὐτὸν σπουδῇ	χρώμενον	ἀπώσατο αὐτόν. ὁ δὲ τοιούτου
[1, 16]	ἐκείναις τε τῆς πρὸς τὸν	ξένον	ἐπιπλήττει δυσκολίας, τίνος ἄλλου κοινωνήσειν
[1, 16]	οὖν τούτου γενομένου παρῆγε τὸν	ξένον,	τὰς μὲν καμήλους αὐτοῦ παραλαμβάνοντες
[1, 8]	θεοῦ τὸ δεινὸν αὐτῷ παρεῖναι	ἀπεσήμαινον	οἱ ἱερεῖς, ἐφ' οἷς ἠθέλησεν
[1, 8]	ἀπαλλαγῆς κατὰ μῆνιν θεοῦ τὸ	δεινὸν	αὐτῷ παρεῖναι ἀπεσήμαινον οἱ ἱερεῖς,
[1, 2]	μηδὲν αὐτῷ ἐκ θηρίων γενέσθαι	δεινὸν	διὰ πάσης ἀδεῶς χωρεῖν γῆς:
[1, 3]	διὰ χρηστότητα περιλειφθέντων καὶ τὸ	δεινὸν	διαφυγεῖν κεκριμένων: κακοδαιμονεστέρους γὰρ ἐκείνων
[1, 9]	τὴν λεγομένην φρέατα ἀσφάλτου: κατ'	ἐκεῖνον	γὰρ τὸν καιρὸν φρέατα ἦν
[1, 9]	αἰτίαν κατὰ χώραν σημανῶ. ~(Κατ'	ἐκεῖνον	δὲ τὸν καιρὸν Ἀσσυρίων κρατούντων
[1, 4]	τῷ θεῷ διδόναι τὸ δι'	ἐκεῖνον	εὐδαιμονεῖν, ἀλλὰ τὴν ἰδίαν ἀρετὴν
[1, 20]	τῆς τούτου βρώσεως καὶ δι'	ἐκεῖνον	οὐδὲ ἡμῖν ἐστιν ἐδώδιμον. (Πλησίον
[1, 20]	ὕστερον: καὶ τὸν μὲν τόπον	ἐκεῖνον	προσαγορεύει θεοῦ στρατόπεδον, βουλόμενος δὲ
[1, 0]	τοῦ λόγου περιβολή, κατ' αὐτὸν	ἐκεῖνον	χωρίσας ταῖς ἰδίαις ἀρχαῖς αὐτοῦ
[1, 8]	αὐτοὺς ἐπὶ τὸ βέλτιον αὐτὸς	ἄμεινον	φρονῶν. ἐπαγόμενος δὲ καὶ τὴν
[1, 3]	παισὶ καὶ τοῖς ἐκείνων ἀπογόνοις	παρεξέτεινον	τὸν βίον, ἀλλὰ τὰς γενέσεις
[1, 6]	ὄντας ἀρχηγέτας κατέλιπεν: Ἀσσούρας δὲ	Νίνον	οἰκίζει πόλιν καὶ τοὺς ὑπηκόους
[1, 13]	δ' ἐγεννήθης ἀΠοθάνῃς οὐ τὸν	κοινὸν	ἐκ τοῦ ζῆν τρόπον, ἀλλ'
[1, 3]	ἀλλὰ καὶ πᾶν ὅσον ἦν	ἀνθρώπινον	τότε δόξαν αὐτῷ διαφθεῖραι καὶ
[1, 11]	δὲ παρθένοι πᾶν ἠφανίσθαι τὸ	ἀνθρώπινον	ὑπολαβοῦσαι τῷ πατρὶ πλησιάζουσι προνοήσασαι
[1, 8]	καὶ δεινὸς ἀνὴρ οὐ νοῆσαι	μόνον	ἀλλὰ καὶ πεῖσαι λέγων περὶ
[1, 2]	ἦν καὶ πρὸς τὸ κερδαίνειν	μόνον	ἀποβλέπων γῆν τε ἀροῦν ἐπενόησε
[1, 3]	βίον, ἀλλὰ τὰς γενέσεις αὐτῶν	μόνον	ὁράτω. (Ἐπισημήναντος δὲ τοῦ θεοῦ
[1, 19]	ἡδέως πάντα μένων παρ' αὐτῷ	πόνον	εἰς ἡδονὴν ὑπομενεῖν τὴν ἐκείνου,
[1, 0]	εἶναι συμβέβηκε, τὸν εἰς αὐτὴν	πόνον	καὶ παρὰ δύναμιν ὑπέστησαν: εἰσὶ
[1, 3]	τὰ ἔτη τὸν προαναγεγραμμένον πληροῖ	χρόνον.	ἐξεταζέτω δὲ μηδεὶς τὰς τελευτὰς
[1, 19]	τινὸς δηλοῖ. (Τοῦτον ἅπαντα τὸν	χρόνον,	ἔτη δ' ἐστὶν εἴκοσιν, ἐποίμαινε
[1, 17]	τετιμημένος. ἐβίωσε δὲ τὸν πάντα	χρόνον	ἐτῶν ἑβδομηκονταπέντε πρὸς τοῖς ἑκατὸν
[1, 20]	ἑκὼν ὑπεξέλθοι, καὶ νῦν τὸν	χρόνον	ἱκανὸν ἡγούμενος εἶναι διαλλάκτην ἐπανήκοι
[1, 19]	πᾶσιν ἐμφῦσαι, καὶ μετὰ τοσοῦτον	χρόνον	καλῶς ἔχειν αὐτὸν κατελθεῖν εἰς
[1, 7]	λεγομένης. μετ' οὐ πολὺν δὲ	χρόνον	μεταναστὰς καὶ ἀπὸ ταύτης τῆς
[1, 3]	τὰς τροφὰς ἐπιτηδειοτέρας πρὸς πλείονα	χρόνον	οὔσας εἰκότως ἔζων πλῆθος τοσοῦτον
[1, 2]	οὐκ ἰδεῖν ἡμερῶν τὸν ἄλλον	χρόνον	πάντα μετ' αὐτοῦ βλέπων αὐτὸν
[1, 0]	ὑπερβάλλομαι, θεοῦ δὲ διδόντος ἡμῖν	χρόνον	πειράσομαι μετὰ ταύτην γράψαι τὴν
[1, 19]	αὐτοῖς καὶ τρεῖς ἕτεροι μετὰ	χρόνον:	Σεμεών, ἀποσημαίνει δὲ τὸ ὄνομα
[1, 19]	Ἰακώβου τούτοις συγχωροῦντος ἑπτὰ ἐτῶν	χρόνον	συντίθεται: τοσάδε γὰρ αὐτῷ κέκριται
[1, 3]	τοσοῦτον ἐν τῷ βίῳ παρατείνειν	χρόνον	τεκμαιρόμενος μηδ' ἐκείνους εἰς ἐκεῖνο
[1, 19]	μέντοι παρ' αὐτῷ μένοι τινὰ	χρόνον,	τοῦτο ποιήσειν: εἰς γὰρ Χαναναίους
[1, 3]	τριακόσια ἔτη καὶ πάντα τὸν	χρόνον	τοῦτον εὐδαιμόνως διαγαγὼν τελευτᾷ ζήσας
[1, 2]	Κάιος δὲ διὰ τὸν ἐκείνου	φόνον	πεφευγότος, παιδοποιίας ἐφρόντιζε, καὶ δεινὸς
[1, 18]	ἐπεὶ δ' εὐτρεπὲς ἦν τὸ	δεῖπνον,	ἐρίφου δέρματι τὸν βραχίονα περιβαλών,
[1, 18]	ἂν αὐτῷ δυνατὸν γίνηται παρασκευάσαι	δεῖπνον,	ἵνα μετὰ τοῦτο ἱκετεύσῃ τὸν
[1, 18]	ταύτας, προσέφερε τῷ πατρὶ τὸ	δεῖπνον.	καὶ ὁ Ἴσακος ἐπαισθόμενος τῷ
[1, 18]	γνώμην ἐκέλευσεν αὐτὸν ἐρίφους κατασφάξαντα	δεῖπνον	παρασκευάζειν. ὁ δὲ Ἰάκωβος ὑπηρέτει
[1, 16]	σὺν αὐτῷ καὶ μετὰ τὸ	δεῖπνόν	φησι πρός τε αὐτὸν καὶ
[1, 6]	εὐωχίαις ἦν. μεθυσθεὶς δὲ εἰς	ὕπνον	καταφέρεται καὶ γεγυμνωμένος παρακόσμως ἔκειτο.
[1, 10]	ἔχοντας, οἱ δὲ μήπω πρὸς	ὕπνον	τετραμμένοι μάχεσθαι δ' ὑπὸ μέθης
[1, 19]	γῆν καὶ θάλασσαν. ἀλλὰ μήτε	κίνδυνον	ὑφορῶ μηδένα μήτ' εὐλαβοῦ τὸ
[1, 0]	γὰρ τῇ τῶν ὅλων φύσει	σύμφωνον	ἔχει τὴν διάθεσιν, τὰ μὲν
[1, 3]	τῇ ἐμῇ” τὴν ἶριν ἀποσημαίνων:	τόξον	γὰρ εἶναι τοῦ θεοῦ παρὰ
[1, 3]	προστάτην υἱόν, ὃς Λαμέχῳ γενόμενος	ὄγδοον	καὶ ὀγδοηκοστὸν καὶ ἑκατοστὸν ἔτος
[1, 19]	ἀποσημαίνει δὲ τὸ ὄνομα τὸ	ἐπήκοον	αὐτῇ τὸν θεὸν γεγονέναι, εἶτα
[1, 0]	τῆς ἱστορίας ἐπ' αὐτήν με	προύτρεπον,	καὶ μάλιστα δὴ πάντων Ἐπαφρόδιτος
[1, 1]	κακόν. εἰς τοῦτον δὲ τὸν	κῆπον	εἰσαγαγόντα τόν τε Ἄδαμον καὶ
[1, 1]	τοῦ θεοῦ δ' εἰς τὸν	κῆπον	ἐλθόντος ὁ μὲν Ἄδαμος πρότερον
[1, 20]	καὶ τὸ μὲν φάντασμα ταῦτ'	εἰπὸν	ἀφανὲς γίνεται. ἡσθεὶς δὲ τούτοις
[1, 9]	πολλήν: βασιλεῖς δὲ αὐτοῖς πέντε	διεῖπον	τὴν χώραν, Βάλας Βαλαίας Συναβάνης
[1, 21]	ὧν καὶ τὰ ὀνόματα πάντων	προεῖπον.	~(Παρῆν δ' ἐντεῦθεν ἐπὶ Νεβρῶνα
[1, 6]	τρέψομαι πρὸς τὴν ἀφήγησιν ὧν	κατέλιπον.	τὰ γὰρ ὀνόματα διὰ τὸ
[1, 12]	τε παρέξειν αὑτὸν εὐμενῆ τὸ	λοιπὸν	ἀδεοῦς ἐκείνου περὶ τὴν γυναῖκα
[1, 5]	Βαβυλωνίας ἐλθεῖν. ~(Σκίδνανται δὴ τὸ	λοιπὸν	ἐντεῦθεν ὑπὸ τῆς ἀλλογλωσσίας τὰς
[1, 20]	πατέρα, Ἰακώβου δὲ προφασιζομένου τὸν	κόπον	τῶν ὑποζυγίων ὑπεχώρησεν εἰς Σάειραν:
[1, 13]	τὸν κοινὸν ἐκ τοῦ ζῆν	τρόπον,	ἀλλ' ὑπὸ πατρὸς ἰδίου θεῷ
[1, 2]	δεδιότος καὶ τοῦτον ἀπόληται τὸν	τρόπον,	ἐκέλευε μηδὲν ὑφορᾶσθαι σκυθρωπὸν ἀπὸ
[1, 20]	διατάξας τοὺς σὺν αὑτῷ τὸν	τρόπον	πέμπει τινὰς δῶρα κομίζοντας τἀδελφῷ:
[1, 16]	γίνονται δὲ αὗται τοῦτον τὸν	τρόπον:	ὑπὸ τοὺς μηροὺς ἀλλήλοις τὰς
[1, 20]	ἐς ὕστερον: καὶ τὸν μὲν	τόπον	ἐκεῖνον προσαγορεύει θεοῦ στρατόπεδον, βουλόμενος
[1, 20]	τούτοις Ἰάκωβος Φανουῆλον ὀνομάζει τὸν	τόπον,	ὃ σημαίνει θεοῦ πρόσωπον. καὶ
[1, 2]	τῆς γυναικὸς Κάις Ναί̈ δα	τόπον	οὕτω καλούμενον καὶ αὐτόθι ποιεῖται
[1, 10]	ὁ τῶν Σοδομιτῶν βασιλεὺς εἰς	τόπον	τινά, ὃν καλοῦσι πεδίον βασιλικόν.
[1, 3]	τοῖς οἰκείοις. ἀποβατήριον μέντοι τὸν	τόπον	τοῦτον Ἀρμένιοι καλοῦσιν: ἐκεῖ γὰρ
[1, 11]	ὡς μήτε φυτὸν ἔτι μήτε	καρπὸν	ἕτερον ἐξ αὐτῆς ἀναδοθῆναι. (Ταῦτα
[1, 6]	Νῶε καλεῖται καὶ τοῦτον τὸν	τύπον	ἐπὶ παντὸς τηρεῖ σχήματος. (Οἱ
[1, 1]	ἐν ταύτῃ δὲ καὶ τὸν	ἄνθρωπον	ἔπλασε. καὶ τὸν κόσμον ἓξ
[1, 1]	οὕτως: ἔπλασεν ὁ θεὸς τὸν	ἄνθρωπον	χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς λαβών,
[1, 2]	τὸν τρόπον, ἐκέλευε μηδὲν ὑφορᾶσθαι	σκυθρωπὸν	ἀπὸ τοιαύτης αἰτίας, ἀλλ' ἕνεκα
[1, 20]	τὸν τόπον, ὃ σημαίνει θεοῦ	πρόσωπον.	καὶ γενομένου διὰ τὴν μάχην
[1, 3]	καὶ ποιῆσαι γένος ἕτερον πονηρίας	καθαρόν,	ἐπιτεμόμενος αὐτῶν τὸν βίον καὶ
[1, 0]	ἀεὶ τὰς πράξεις ἀνατέθεικε πάσης	καθαρὸν	τὸν περὶ αὐτοῦ φυλάξας λόγον
[1, 19]	τικτομένων, τὴν μὲν εἰς τὸ	παρὸν	οὐκ ἐφύλαττε πίστιν, εἰς ἔτος
[1, 19]	τῆς παιδὸς οὐκ ἄλλον ἀμείνω	γαμβρὸν	εὐξάμενος ἐλθεῖν: εἰ μέντοι παρ'
[1, 19]	ἐπιστὰς αὐτῷ παρῄνεσε λαβόντι τὸν	γαμβρὸν	καὶ τὰς θυγατέρας ἠρεμεῖν καὶ
[1, 18]	δύναμις παρασχεῖν, ποιήσας δ' αὐτὸν	φοβερὸν	μὲν ἐχθροῖς φίλοις δὲ τίμιον
[1, 13]	τὸ ὄρος, ἐφ' οὗ τὸ	ἱερὸν	Δαβίδης ὁ βασιλεὺς ὕστερον ἱδρύεται.
[1, 2]	τοῦτο ταῖς ἑαυτοῦ γυναιξὶν ἐποίησε	φανερόν.	ἔτι δὲ ζῶντος Ἀδάμου Κάιος
[1, 19]	δ' ὁ Ἰάκωβος, οὐδὲν γὰρ	ἕτερον	αὐτῷ ποιεῖν ὁ τῆς κόρης
[1, 2]	μὲν κατ' ἰσχὺν πυρὸς τὸν	ἕτερον	δὲ κατὰ βίαν καὶ πλῆθος
[1, 11]	μήτε φυτὸν ἔτι μήτε καρπὸν	ἕτερον	ἐξ αὐτῆς ἀναδοθῆναι. (Ταῦτα τοῦ
[1, 18]	ἔδοξαν κεκρατηκέναι. ὑποχωρήσας δὲ ὤρυσσεν	ἕτερον,	καὶ βιασαμένων ἄλλων τινῶν Ἀβιμελέχου
[1, 3]	αὐτῷ διαφθεῖραι καὶ ποιῆσαι γένος	ἕτερον	πονηρίας καθαρόν, ἐπιτεμόμενος αὐτῶν τὸν
[1, 18]	τις αὐτὸ φήσειε: τὸ δ'	ἕτερον	Σύαιναν: ἔχθραν ἀποσημαίνει τὸ ὄνομα.
[1, 1]	Εὔαν ἐκ τοῦ κήπου εἰς	ἕτερον	χωρίον. ~(Γίνονται δὲ αὐτοῖς παῖδες
[1, 0]	θεῷ προσανέχειν καὶ δοκιμάζειν τὸν	ἡμέτερον	νομοθέτην, εἰ τήν τε φύσιν
[1, 0]	συναγωγὴν σπουδάσας ἐξαιρέτως ἐφιλοτιμήθη τὸν	ἡμέτερον	νόμον καὶ τὴν κατ' αὐτὸν
[1, 16]	καὶ τὴν παῖδα καὶ τὸν	ὑμέτερον	οἶκον εὗρον. ἐπεὶ γὰρ πλησίον
[1, 4]	ἐπικλύσαι θελήσαντα: πύργον γὰρ οἰκοδομήσειν	ὑψηλότερον	ἢ τὸ ὕδωρ ἀναβῆναι δυνηθείη,
[1, 0]	περὶ τὰ κάλλιστα χαίρειν πόνῳ,	προθυμότερον	ἐπερρώσθην, ἔτι κἀκεῖνα πρὸς τοῖς
[1, 19]	καὶ δι' αὐτῆς ὄψεις κατιούσας	σεμνότερον	ἢ κατὰ ἀνθρώπου φύσιν ἐχούσας,
[1, 18]	τὸν Ἴσακον, ὥστε ἐπὶ τοῖς	πρότερον	αὐτοῦ γάμοις δυσχερῶς διακειμένων εἰς
[1, 0]	γραμμάτων. ἤδη μὲν οὖν καὶ	πρότερον	διενοήθην, ὅτε τὸν πόλεμον συνέγραφον,
[1, 3]	καὶ ποιήσας ἐτῶν οὐχ ὅσα	πρότερον	ἔζων, ἀλλ' ἑκατὸν εἴκοσιν, εἰς
[1, 1]	κῆπον ἐλθόντος ὁ μὲν Ἄδαμος	πρότερον	εἰς ὁμιλίαν αὐτῷ φοιτῶν συνειδὼς
[1, 3]	δικαίου ποιούμενοι λόγον, ἀλλ' ἣν	πρότερον	εἶχον τῆς ἀρετῆς ζήλωσιν διπλασίονα
[1, 21]	ὅπου τὸ ὄνειρον ἐθεάσατο χωρῶν	πρότερον	ἐπὶ τῆς Μεσοποταμίας. (Ἐντεῦθεν δὲ
[1, 1]	μᾶλλον ἐδόκουν εὐδαιμονεῖν ὡς ὧν	πρότερον	ἐσπάνιζον εὑρόντες. τοῦ θεοῦ δ'
[1, 1]	τὴν αἰτίαν ἐπυνθάνετο, δι' ἣν	πρότερον	ἡδόμενος τῇ πρὸς αὐτὸν ὁμιλίᾳ
[1, 11]	πυρώσει ἀφανίζων, ὥς μοι καὶ	πρότερον	λέλεκται τὸν Ἰουδαϊ κὸν ἀναγράφοντι
[1, 6]	παρὰ Βαβυλωνίοις ἐτυράννησεν, ὡς καὶ	πρότερόν	μοι δεδήλωται. τῶν δὲ Μεσραίου
[1, 2]	ἐπιτηδευμάτων, καὶ τὴν ἀπραγμοσύνην, ᾗ	πρότερον	συνέζων οἱ ἄνθρωποι, μέτρων ἐπινοίᾳ
[1, 16]	ἀμισθὶ μεθέξειν. δηλώσασα μέντοι Λαβάνῳ	πρότερον	τἀδελφῷ συγχωροῦντος ἄξειν αὐτὸν ἔλεγεν.
[1, 0]	ἀφήγησιν ἤδη τῶν πραγμάτων μνησθεὶς	πρότερον	ὧν περὶ τῆς τοῦ κόσμου
[1, 20]	τὸ γένος ἐκλείψειν αὐτοῦ, μηδὲ	ὑπέρτερον	ἀνθρώπων τινὰ τῆς ἰσχύος ἔσεσθαι
[1, 19]	παρὰ γὰρ ταύτης μεμαθήκεις ἂν	ἀκριβέστερον	ὅσα περὶ αὐτῶν ἀκοῦσαι ποθεῖς.
[1, 5]	οἱ δὲ καὶ πρὸς τὸ	σαφέστερον	εἶναι δοκοῦν τοῖς παροικοῦσι τροπὴν
[1, 20]	οἱ πεμφθέντες ἐκ διαλειμμάτων, ἵνα	συνεχέστερον	ἐντυγχάνοντες πολλοὶ δοκῶσιν: ἀνήσειν γὰρ
[1, 6]	Αἰθιοπικὸς πόλεμος, περὶ οὗ δηλώσομεν	ὕστερον,	ἀναστάτους αὐτῶν τὰς πόλεις ἐποίησεν.
[1, 14]	~(Καὶ Σάρρα μὲν οὐ πολὺ	ὕστερον	ἀποθνήσκει βιώσασα ἔτη ἑπτὰ καὶ
[1, 12]	γυναῖκα ἄπορον τῶν ἀναγκαίων ἐκπέμπειν.	ὕστερον	δέ, καὶ γὰρ ὁ θεὸς
[1, 10]	τοῦ θεοῦ: τὴν μέντοι Σολυμᾶ	ὕστερον	ἐκάλεσεν Ἱεροσόλυμα. ἐχορήγησε δὲ οὗτος
[1, 15]	κατεσκευάσαντο. ~(Γαμεῖ δ' αὐτὸς Κατούραν	ὕστερον,	ἐξ ἧς αὐτῷ παῖδες ἓξ
[1, 3]	γεγονὼς ἐλπίδος ἠρέμει. ὀλίγαις δ'	ὕστερον	ἡμέραις μᾶλλον ὑποχωροῦντος τοῦ ὕδατος
[1, 5]	αἴτιοι: ἰσχύσαντες γὰρ ἐν τοῖς	ὕστερον	ἰδίαν ἐποιήσαντο καὶ τὴν πάλαι
[1, 13]	τὸ ἱερὸν Δαβίδης ὁ βασιλεὺς	ὕστερον	ἱδρύεται. ἔφερον δὲ σὺν αὐτοῖς
[1, 19]	θυγάτηρ δὲ Δεῖνα. χρόνοις δ'	ὕστερον	καὶ Ῥαχήλᾳ γίνεται Ἰώσηπος υἱός:
[1, 20]	ἐλπίδας ὑπαγορεύοντα περὶ τῶν ἐς	ὕστερον:	καὶ τὸν μὲν τόπον ἐκεῖνον
[1, 19]	καὶ πολὺ πλέον ἐν τοῖς	ὕστερον.	(Ταῦτα μὲν οὖν ὁ θεὸς
[1, 8]	οἴκησις λεγομένη. ~(Λιμοῦ δὲ χρόνοις	ὕστερον	τὴν Ἰουδαίαν καταλαβόντος Ἅβραμος Αἰγυπτίους
[1, 18]	δίδυμα παιδία, ὧν τὸ μὲν	πρεσβύτερον	ἀπὸ κεφαλῆς ἐπὶ τοὺς πόδας
[1, 18]	δὲ ὁ μὲν πατὴρ τὸν	πρεσβύτερον	Ἠσαῦ λεγόμενον κατ' ἐπωνυμίαν τῆς
[1, 12]	παρατρέφεσθαι τούτῳ τὸν Ἰσμαῆλον ὄντα	πρεσβύτερον	καὶ κακουργεῖν δυνάμενον τοῦ πατρὸς
[1, 6]	δὲ Ναχώρης τίκτεται περὶ ἔτος	δεύτερον	καὶ τριακοστὸν καὶ ἑκατοστόν: Ῥοῦμος
[1, 6]	τοῖς ἀνθρώποις τὸ ζῆν καὶ	βραχύτερον	ἐγίνετο μέχρι τῆς Μωυσέος γενέσεως,
[1, 18]	περισσῶς ἦν δασύ, τὸ δὲ	νεώτερον	εἴχετο προϊ όντος αὐτοῦ κατὰ
[1, 19]	ἐμὸς πατήρ. ἔγγιον δὲ καὶ	νεώτερον	τοῦθ' ἡμεῖς τῆς συγγενείας ὁμήρευμα
[1, 7]	γίνεσθαι μηδ' ὅσα πρὸς τὸ	χρησιμώτερον	ἡμῖν συνεργοῦσι κατὰ τὴν αὐτῶν
[1, 13]	Δαβίδης ὁ βασιλεὺς ὕστερον ἱδρύεται.	ἔφερον	δὲ σὺν αὐτοῖς ὅσα λοιπὰ
[1, 1]	ἀπέχεσθαι, προειπὼν ἁψαμένοις ἀπ' αὐτοῦ	ὄλεθρον	γενησόμενον. ὁμοφωνούντων δὲ κατ' ἐκεῖνο
[1, 11]	εὑρεῖν, Σοδομιτῶν δὲ κατέκρινε πάνδημον	ὄλεθρον.	Λῶτος δὲ τοῦ θεοῦ τὴν
[1, 1]	ἤδη γεγυμνωμένων καὶ τὴν αἰσχύνην	ὕπαιθρον	ἔχοντες σκέπην αὑτοῖς ἐπενόουν: τὸ
[1, 1]	ἡμέραν ἐκάλεσεν ἑσπέραν τε καὶ	ὄρθρον	τὴν ἀρχὴν τοῦ φωτὸς καὶ
[1, 9]	σημανῶ. ~(Κατ' ἐκεῖνον δὲ τὸν	καιρὸν	Ἀσσυρίων κρατούντων τῆς Ἀσίας Σοδομίταις
[1, 11]	διῆγεν. ~(Ὑπὸ δὴ τοῦτον τὸν	καιρὸν	οἱ Σοδομῖται πλήθει καὶ μεγέθει
[1, 9]	ἀσφάλτου: κατ' ἐκεῖνον γὰρ τὸν	καιρὸν	φρέατα ἦν ἐν τῷ τόπῳ,
[1, 2]	οἱ μὲν οὖν ἀδελφοὶ διαφόροις	ἔχαιρον	ἐπιτηδεύμασιν: Ἄβελος μὲν γὰρ ὁ
[1, 21]	ἐν Βαιθήλοις ἔθυεν, ὅπου τὸ	ὄνειρον	ἐθεάσατο χωρῶν πρότερον ἐπὶ τῆς
[1, 5]	θεός, ὡς πληρωθῆναι πᾶσαν αὐτῶν	ἤπειρον	μεσόγεών τε καὶ παράλιον: εἰσὶ
[1, 3]	ἑκατὸν εἴκοσιν, εἰς θάλασσαν τὴν	ἤπειρον	μετέβαλε. καὶ οἱ μὲν οὕτως
[1, 3]	όντος χρόνου μεταβάλλονται πρὸς τὸ	χεῖρον	ἐκ τῶν πατρίων ἐθισμῶν μήτε
[1, 2]	ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν ἄλλων	μακρὸν	ἂν εἴη λέγειν, πειράσομαι δὲ
[1, 3]	ἐπομβρίας ἀπέλαυον ὑστερῶσιν ἀγαθῶν, εἰς	μακρὸν	αὐτῶν γῆρας καὶ βίου μῆκος
[1, 1]	ἐπέλθοι καὶ τὸ ζῆν ὑμῖν	μακρὸν	γένοιτο. νῦν δ' εἰς ταύτην
[1, 2]	κτείνει τὸν ἀδελφὸν καὶ τὸν	νεκρὸν	αὐτοῦ ποιήσας ἀφανῆ λήσειν ὑπέλαβεν.
[1, 20]	τοῖς γεγενημένοις παραινοῦν καὶ μὴ	μικρὸν	κρατεῖν ὑπολαμβάνειν, ἀλλὰ θεῖον ἄγγελον
[1, 3]	μόνος ὑποθεμένου μηχανὴν αὐτῷ καὶ	πόρον	πρὸς σωτηρίαν τοῦ θεοῦ τοιαύτην:
[1, 12]	εἶναι παῖδα νήπιον καὶ γυναῖκα	ἄπορον	τῶν ἀναγκαίων ἐκπέμπειν. ὕστερον δέ,
[1, 19]	ἐλθόντα πρὸς αὐτὸν καὶ πάντων	ἄπορον	ὑπεδέξατο καὶ παράσχοι πᾶσαν ἀφθονίαν
[1, 9]	δὲ μάχης νικήσαντες οἱ Ἀσσύριοι	φόρον	ἐπιτάσσουσι τοῖς Σοδομιτῶν βασιλεῦσι. δώδεκα
[1, 6]	ποιεῖται τὸν Ἅβραμον: Ναχώρης δὲ	Θέρρον	εἰκοστὸν αὐτὸς ἔτος> καὶ ἑκατοστὸν
[1, 6]	Χαρρὰν τῆς Μεσοποταμίας, ὅπου καὶ	Θέρρον	τελευτήσαντα θάπτουσιν ἔτη βιώσαντα πέντε
[1, 1]	τοῦτο κατὰ γλῶτταν τὴν Ἑβραίων	πυρρόν,	ἐπειδήπερ ἀπὸ τῆς πυρρᾶς γῆς
[1, 18]	τῆς τριχώσεως: Ἑβραῖοι γὰρ τὸ	ἤσαυρον	τρίχωμα λέγουσιν: Ἰάκωβος δὲ ὁ
[1, 0]	δ' ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις	εὗρον	ἀναγεγραμμένα. ἔχει δὲ οὕτως: ~(Ἐν
[1, 16]	παῖδα καὶ τὸν ὑμέτερον οἶκον	εὗρον.	ἐπεὶ γὰρ πλησίον τῆς πόλεως
[1, 0]	γνῶναι τὰ παρ' ἡμῖν ἐσπούδασαν.	(Εὗρον	τοίνυν, ὅτι Πτολεμαίων μὲν ὁ
[1, 20]	μάχην ἀλγήματος αὐτῷ περὶ τὸ	νεῦρον	τὸ πλατὺ αὐτός τε ἀπέχεται
[1, 4]	πολυχειρίας. τὸ μέντοι πάχος ἦν	ἰσχυρὸν	τοσοῦτον, ὥσθ' ὑπ' αὐτοῦ μειοῦσθαι
[1, 3]	παραγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν βίον,	σῶφρον	γὰρ εἶναι τὴν ἀρχὴν αὐτοῖς
[1, 15]	Ἡρακλέα γεννῆσαι υἱὸν ἐξ αὐτῆς	Δίδωρον:	τούτου δὲ γενέσθαι Σόφωνα, ἀφ'
[1, 18]	ἀνεπικώλυτον, Ῥοωβὼθ τὸ φρέαρ ὠνόμασεν:	εὐρύχωρον	ἀποσημαίνει τὸ ὄνομα. τῶν δὲ
[1, 19]	πρὸς σὲ καὶ πατέρα τὸν	σόν,	εἴπερ Λαβάνου παῖς τυγχάνεις, οἰκειότης
[1, 19]	τῶν συγγενῶν, καὶ πατέρα τὸν	σὸν	εὐδαίμονα ἀπέφηνα: ὧν οὐχ ἥττω
[1, 6]	μεταβαλόντων. Χέθιμος δὲ Χέθιμα τὴν	νῆσον	ἔσχε, Κύπρος αὕτη νῦν καλεῖται,
[1, 6]	ἐπωνόμασαν: Ἀρουδαῖος δὲ Ἄραδον τὴν	νῆσον	ἔσχεν: Ἀρουκαῖος δὲ Ἄρκην τὴν
[1, 1]	(Φησὶ δὲ τὸν θεὸν καὶ	παράδεισον	πρὸς τὴν ἀνατολὴν καταφυτεῦσαι παντοίῳ
[1, 0]	εὐδαιμονία πρόκειται παρὰ θεοῦ: καθ'	ὅσον	δ' ἂν ἀποστῶσι τῆς τούτων
[1, 0]	ἄλλοις ἀσχήμονος μυθολογίας: καίτοι γε	ὅσον	ἐπὶ μήκει χρόνου καὶ παλαιότητι
[1, 15]	καταλαμβάνουσι καὶ τῆς εὐδαίμονος Ἀραβίας	ὅσον	ἐπὶ τὴν Ἐρυθρὰν καθήκει θάλασσαν.
[1, 3]	τῆς κακίας, ἀλλὰ καὶ πᾶν	ὅσον	ἦν ἀνθρώπινον τότε δόξαν αὐτῷ
[1, 0]	τὸ πάντων ἄριστον μιμεῖσθαι καθ'	ὅσον	οἷόν τε καὶ πειρᾶσθαι κατακολουθεῖν.
[1, 0]	γὰρ πρὸ ἐτῶν δισχιλίων, ἐφ'	ὅσον	πλῆθος αἰῶνος οὐδ' αὐτῶν οἱ
[1, 19]	τοίνυν οὐχ ὡς ἐμοὶ τοσοῦτον,	ὅσον	τοῖς παισὶν αὐτῶν. καὶ ταῦτα
[1, 12]	θεὸς ταύτην αὐτῷ ἐπάγει τὴν	νόσον	ὑπὲρ ἐκδικίας τοῦ ξένου φυλάσσων
[1, 20]	μὲν προύπεμπε, τοὺς δὲ λειπομένους	ἆσσον	ἐκέλευσεν ἀκολουθεῖν, ὅπως εἰ βιασθεῖεν
[1, 18]	δὲ μείζονος προτερήσειν τὸ δοκοῦν	ἔλασσον	εἶναι. τίκτεται δ' αὐτῷ μετ'
[1, 18]	κρειττόνων ἔσεσθαι: ταῦτ' οὖν καὶ	βεβαίωσον	καὶ μὴ περιίδῃς με διὰ
[1, 3]	πέμπτον καὶ διακοσιοστὸν ἔτος ἐγέννησεν	Ἄνωσον,	ὃς πέντε ζήσας ἔτη καὶ
[1, 2]	Κάις παροξυνθεὶς ἐπὶ τῷ προτετιμῆσθαι	τὸν	Ἄβελον ὑπὸ τοῦ θεοῦ κτείνει
[1, 13]	τοῦ θεοῦ: βοᾷ γὰρ ὀνομαστὶ	τὸν	Ἅβραμον εἴργων τῆς τοῦ παιδὸς
[1, 12]	πατρὸς αὐτοῖς ἀποθανόντος. ἔπειθεν οὖν	τὸν	Ἅβραμον εἰς ἀποικίαν ἐκπέμπειν αὐτὸν
[1, 6]	Θέρρος μὲν γὰρ ἑβδομηκοστῷ ποιεῖται	τὸν	Ἅβραμον: Ναχώρης δὲ Θέρρον εἰκοστὸν
[1, 12]	γυναῖκα γενομένου. ταῦτα εἰπὼν μεταπέμπεται	τὸν	Ἅβραμον συμβουλευσάντων τῶν φίλων καὶ
[1, 1]	καὶ ἡσθεῖσα τῷ ἐδέσματι καὶ	τὸν	Ἄδαμον ἀνέπεισεν αὐτῷ χρήσασθαι. καὶ
[1, 1]	ἐπὶ τῇ κακοηθείᾳ τῇ πρὸς	τὸν	Ἄδαμον καὶ ἰὸν ἐντίθησιν ὑπὸ
[1, 1]	προσαγορεύουσιν. (Ὁ δὴ τοίνυν θεὸς	τὸν	Ἄδαμον καὶ τὴν γυναῖκα τῶν
[1, 1]	ταῦτα προστάξας αὐτοῖς πάσχειν μετοικίζει	τὸν	Ἄδαμον καὶ τὴν Εὔαν ἐκ
[1, 1]	ἐξ ὠδίνων ἀλγηδόσιν ἐκόλαζεν, ὅτι	τὸν	Ἄδαμον οἷς αὐτὴν ὁ ὄφις
[1, 1]	καὶ νῦν καλοῦνται. βλέπων δὲ	τὸν	Ἄδαμον οὐκ ἔχοντα κοινωνίαν πρὸς
[1, 20]	θελήσειεν Ἡσαῦς, προσεκύνει δ' αὐτὸς	τὸν	ἀδελφὸν ἐγγὺς αὐτῷ γενόμενον οὐδὲν
[1, 2]	ἐπενόησε πρῶτος καὶ κτείνει δὲ	τὸν	ἀδελφὸν ἐκ τοιαύτης αἰτίας: θῦσαι
[1, 2]	Ἄβελον ὑπὸ τοῦ θεοῦ κτείνει	τὸν	ἀδελφὸν καὶ τὸν νεκρὸν αὐτοῦ
[1, 20]	ἐστιν ἐδώδιμον. (Πλησίον δ' ἤδη	τὸν	ἀδελφὸν πυνθανόμενος κελεύει προϊ έναι
[1, 18]	δὲ τἀδελφῷ. (Ἰάκωβον δὲ φοβούμενον	τὸν	ἀδελφὸν τιμωρίαν βουλόμενον λαβεῖν τῆς
[1, 2]	γὰρ αὐτὸν οὐκ ἰδεῖν ἡμερῶν	τὸν	ἄλλον χρόνον πάντα μετ' αὐτοῦ
[1, 3]	ἱκετείας ὁ θεὸς ἐπὶ δικαιοσύνῃ	τὸν	ἄνδρα ἀγαπῶν ἐπένευεν αὐτῷ τὰς
[1, 18]	ἡ μήτηρ ῥύεται: πείθει γὰρ	τὸν	ἄνδρα Μεσοποταμίαν ἀγαγέσθαι τῷ Ἰακώβῳ
[1, 1]	ποιήσας: ἐν ταύτῃ δὲ καὶ	τὸν	ἄνθρωπον ἔπλασε. καὶ τὸν κόσμον
[1, 1]	λέγων οὕτως: ἔπλασεν ὁ θεὸς	τὸν	ἄνθρωπον χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς
[1, 20]	τοῦτο κατὰ τὴν Ἑβραίων γλῶτταν	τὸν	ἀντιστάτην ἀγγέλῳ θεοῦ. ταῦτα μέντοι
[1, 1]	διὰ τῆς Αἰγύπτου ῥέων δηλοῖ	τὸν	ἀπὸ τῆς ἐναντίας ἀναδιδόμενον ἡμῖν,
[1, 6]	ἐκλήθη δὲ Φάλεγος, ἐπειδὴ κατὰ	τὸν	ἀποδασμὸν τῶν οἰκήσεων τίκτεται: φαλὲκ
[1, 7]	Λάβανος υἱός. ~(Ἅβραμος δὲ Λῶτον	τὸν	Ἀράνου τοῦ ἀδελφοῦ υἱὸν τῆς
[1, 3]	συνεισβαλόμενος ἄλλα τε τούτων ἑπταπλασίονα	τὸν	ἀριθμόν. ἦν δ' ἡ λάρναξ
[1, 10]	παραπλησίως αὐτῇ τοῖς ἄστροις ἔσεσθαι	τὸν	ἀριθμόν. καὶ ὁ μὲν ταῦτ'
[1, 16]	μνηστευσόμενον ἐξαπέστειλεν, εἰ κατὰ νοῦν	τὸν	αὐτοῦ μέλλει ὁ γάμος οὗτος
[1, 21]	πόλιν ἀναιροῦσι πᾶν ἄρρεν καὶ	τὸν	βασιλέα σὺν αὐτοῖς καὶ τὸν
[1, 12]	τὸν φόβον: ἐδεδίει γὰρ Ἀβιμέλεχον	τὸν	βασιλέα τῶν ἐπιχωρίων: ὃς καὶ
[1, 18]	καὶ συνεργὸν εἰς ἅπαντα παρεῖναι	τὸν	βίον, ἄδηλον μὲν εἶναι λέγων,
[1, 3]	καὶ τοῖς ἐκείνων ἀπογόνοις παρεξέτεινον	τὸν	βίον, ἀλλὰ τὰς γενέσεις αὐτῶν
[1, 2]	σταθμῶν μετεστήσατο ἀκέραιον αὐτοῖς ὄντα	τὸν	βίον ἐκ τῆς τούτων ἀμαθίας
[1, 3]	ἕτερον πονηρίας καθαρόν, ἐπιτεμόμενος αὐτῶν	τὸν	βίον καὶ ποιήσας ἐτῶν οὐχ
[1, 13]	τοῦ θεοῦ, ἐπεὶ παρῆλθες εἰς	τὸν	βίον, οὐκ ἔστιν ὅ τι
[1, 3]	ἀφανίσαι διεγνώκει, παραγαγεῖν αὐτοὺς εἰς	τὸν	βίον, σῶφρον γὰρ εἶναι τὴν
[1, 18]	ἦν τὸ δεῖπνον, ἐρίφου δέρματι	τὸν	βραχίονα περιβαλών, ἵνα πιστεύοιτο παρὰ
[1, 18]	προσκαλεῖται τὸν υἱόν: τοῦ δὲ	τὸν	βραχίονα προτείναντος, ᾧ τὴν αἰγέαν
[1, 13]	ὑπακούειν ἄδικον ἦν, ὥρμησεν ἐπὶ	τὸν	βωμὸν καὶ τὴν σφαγήν. κἂν
[1, 13]	τε καὶ εἰκοστὸν ἔτος ἔχοντος	τὸν	βωμὸν κατασκευάζοντος καὶ πυθομένου, τί
[1, 10]	οὐδὲν διελών. εἶτα πρὶν στῆναι	τὸν	βωμὸν οἰωνῶν ἐφιπταμένων ἐπιθυμίᾳ τοῦ
[1, 19]	θεὸς ἐπιστὰς αὐτῷ παρῄνεσε λαβόντι	τὸν	γαμβρὸν καὶ τὰς θυγατέρας ἠρεμεῖν
[1, 19]	Λάβανος δὲ ἡσθεὶς τούτοις ἐπινεύει	τὸν	γάμον αὐτῷ τῆς παιδὸς οὐκ
[1, 19]	τοῦ ἐκείνης ἀδελφοῦ, ἐπιτρέψαντος Ἰσάκου	τὸν	γάμον διὰ τὸ πείθεσθαι τοῖς
[1, 18]	θυγατέρας, ἑαυτὸν ποιήσας τῆς περὶ	τὸν	γάμον ἐξουσίας κύριον καὶ μηδὲ
[1, 21]	ὁ βασιλεὺς ἐλπίζων Ἰάκωβον παρέξειν	τὸν	γάμον, Ἰάκωβος δὲ τοῖς παισὶ
[1, 16]	ἀγαγέσθαι, τιμῶν δὲ τὸ γένος	τὸν	γάμον πολιτεύει τοῦτον. οὗ τὴν
[1, 19]	ἐμὴν θυγατέρας δὲ ἀναπείσας ἀποδρᾶναι	τὸν	γεγεννηκότα, ἱερά τε πάτρια βαστάσας
[1, 19]	εἴκοσιν, ἐποίμαινε τῷ πενθερῷ: μετὰ	τὸν	δ' ἠξίου τὰς γυναῖκας ἀναλαβὼν
[1, 1]	συνειδὼς αὑτῷ τὴν ἀδικίαν ὑπεχώρει,	τὸν	δὲ θεὸν ἐξένιζε τὸ πραττόμενον
[1, 0]	ἐκεῖνος ἀναγκαιότατον ἡγήσατο τῷ καὶ	τὸν	ἑαυτοῦ μέλλοντι βίον οἰκονομήσειν καλῶς
[1, 0]	ὧν τὴν ἀναγραφὴν εἶναι συμβέβηκε,	τὸν	εἰς αὐτὴν πόνον καὶ παρὰ
[1, 19]	παῖδες αὐτῇ, Ἰσσαχάρης μὲν σημαίνων	τὸν	ἐκ μισθοῦ γενόμενον, Ζαβουλὼν δὲ
[1, 2]	μὲν ἐσφαγμένου, Κάιος δὲ διὰ	τὸν	ἐκείνου φόνον πεφευγότος, παιδοποιίας ἐφρόντιζε,
[1, 3]	Ἑβραίων: οὕτω γὰρ ἐν Αἰγύπτῳ	τὸν	ἐνιαυτὸν ἦσαν διατεταχότες. Μωυσῆς δὲ
[1, 2]	τὸν μὲν κατ' ἰσχὺν πυρὸς	τὸν	ἕτερον δὲ κατὰ βίαν καὶ
[1, 7]	θαλάσσης παθήμασι τοῖς τε περὶ	τὸν	ἥλιον καὶ τὴν σελήνην καὶ
[1, 0]	γνώμην θεῷ προσανέχειν καὶ δοκιμάζειν	τὸν	ἡμέτερον νομοθέτην, εἰ τήν τε
[1, 0]	βιβλίων συναγωγὴν σπουδάσας ἐξαιρέτως ἐφιλοτιμήθη	τὸν	ἡμέτερον νόμον καὶ τὴν κατ'
[1, 18]	εἰς τὸ παντελὲς ἠφανισμένος προσκαλεσάμενος	τὸν	Ἡσαῦν καὶ τὸ γῆρας εἰπὼν
[1, 20]	δὲ τοῖς πεμπομένοις λέγειν πρὸς	τὸν	Ἡσαῦν, ὅτι νομίσας Ἰάκωβος ἄδικον
[1, 19]	ἀπελογεῖτο μὴ μόνῳ πατρίδος ἔρωτα	τὸν	θεόν, ἀλλὰ καὶ πᾶσιν ἐμφῦσαι,
[1, 2]	ἔχων ὅ τι λέγοι πρὸς	τὸν	θεὸν ἀμηχανεῖν μὲν καὶ αὐτὸς
[1, 11]	ἤλγησεν ἐπὶ τοῖς Σοδομίταις καὶ	τὸν	θεὸν ἀναστὰς ἱκέτευσε παρακαλῶν, μὴ
[1, 13]	διὸ καὶ σὲ μάλιστα ἀνετρεφόμην,	τὸν	θεὸν ἀντὶ σαυτοῦ παρεσχημένος. (Ἴσακος
[1, 0]	νομοθέτης ἀκραιφνῆ τὴν ἀρετὴν ἔχοντα	τὸν	θεὸν ἀποφήνας ᾠήθη δεῖν τοὺς
[1, 18]	Ἡσαῦν ποιεῖσθαι τὰς εὐχὰς παρεκάλει	τὸν	θεόν: ἄρτι δὲ πέπαυτο τούτων
[1, 3]	ἀστρονομίας καὶ γεωμετρίας πλεῖον ζῆν	τὸν	θεὸν αὐτοῖς παρασχεῖν, ἅπερ οὐκ
[1, 13]	μέλλοιεν θύειν ἱερείου μὴ παρόντος,	τὸν	θεὸν αὐτοῖς παρέξειν ἔλεγεν ὄντα
[1, 19]	τὸ ὄνομα τὸ ἐπήκοον αὐτῇ	τὸν	θεὸν γεγονέναι, εἶτα Λευίς, κοινωνίας
[1, 10]	ἐπὶ γυναικὶ μὴ κυούσῃ ἱκετεύει	τὸν	θεὸν γονὴν αὐτῷ παιδὸς ἄρσενος
[1, 19]	γενομένων ἔσεσθαι τιμία ἱκέτευέ τε	τὸν	θεὸν διηνεκῶς. καὶ γενομένου παιδὸς
[1, 18]	κυνηγέσιον ἐξώρμησεν: ἡ δὲ Ῥεβέκκα	τὸν	θεὸν εἰς τὴν εὔνοιαν ἀξιοῦσα
[1, 18]	ἐμποδὼν ἦν αὐτῷ θερα πεύειν	τὸν	θεὸν ἐκέλευσεν ἐξελθεῖν ἐπὶ κυνηγέσιον
[1, 19]	ἐχούσας, καὶ τελευταῖον ὑπὲρ αὐτῆς	τὸν	θεὸν ἐναργῶς αὐτῷ φαινόμενον ὀνομαστί
[1, 3]	δι' ὧν ἔπραττον: ἔνθεν ἑαυτοῖς	τὸν	θεὸν ἐξεπολέμωσαν. πολλοὶ γὰρ ἄγγελοι
[1, 10]	αὐτόν τε ἐπαινεῖν ἤρξατο καὶ	τὸν	θεὸν εὐλογεῖν ὑποχειρίους αὐτῷ ποιήσαντα
[1, 12]	πρᾴως ἔχειν πρὸς αὐτὸν καὶ	τὸν	θεὸν εὐμενῆ ποιεῖν, παρ' αὐτῷ
[1, 10]	οὐχ ὑπομένουσα τὰς ταλαιπωρίας καὶ	τὸν	θεὸν ἱκέτευεν οἶκτον αὐτῆς λαβεῖν.
[1, 1]	τοῦτο πάντων μητέρα. (Φησὶ δὲ	τὸν	θεὸν καὶ παράδεισον πρὸς τὴν
[1, 0]	τοῖς ἄλλοις παραπλησίως, ἀλλ' ἐπὶ	τὸν	θεὸν καὶ τὴν τοῦ κόσμου
[1, 16]	τὰς χεῖρας ἐπαγαγόντες ἔπειτα ἐπικαλοῦνται	τὸν	θεὸν μάρτυρα τῶν ἐσομένων. ἔπεμπε
[1, 1]	τῆς ἁμαρτίας αὑτὸν καὶ παρεκάλει	τὸν	θεὸν μὴ χαλεπαίνειν αὐτῷ τὴν
[1, 2]	τοῖς ὑπ' αὐτοῦ πραττομένοις παρεῖναι	τὸν	θεὸν νομίζων ἀρετῆς προενόει, ποιμενικὸς
[1, 16]	τοῖς γεγονόσι καὶ τοῖς εἰρημένοις	τὸν	θεὸν οὕτως ὁρῶν αὐτῷ τῆς
[1, 4]	αὐτοῦ δυνάμει διατελοῖεν, ἀμυνεῖσθαί τε	τὸν	θεὸν πάλιν ἠπείλει τὴν γῆν
[1, 19]	φησίν, ἀποδημίας σέ τε καὶ	τὸν	θεὸν ποιούμενος θαρρῶ τοῖς παροῦσι.
[1, 19]	τῷ Ἰακώβῳ: ὁρῶν γὰρ αὐτῷ	τὸν	θεὸν πρὸς ὅτι θελήσειε συλλαμβανόμενον
[1, 18]	δεῖπνον, ἵνα μετὰ τοῦτο ἱκετεύσῃ	τὸν	θεὸν σύμμαχον αὐτῷ καὶ συνεργὸν
[1, 18]	δὲ τούτου παρασχεῖν αὐτῷ βούλεσθαι	τὸν	θεὸν ταῖς εὐχαῖς ταῖς ὑπὲρ
[1, 10]	τις εἴποι, διὰ τὸ εἰσακοῦσαι	τὸν	θεὸν τῆς ἱκεσίας. (Ἁβράμῳ μὲν
[1, 3]	ἀνθρώπων καταψηφισάμενος, ἱερὰ καύσας ἐδεῖτο	τὸν	θεὸν τοῦ λοιποῦ ἐπὶ τῆς
[1, 18]	τὸ πᾶν ἐκωλύθη. ὁρῶν γὰρ	τὸν	θεὸν τῷ Ἰσάκῳ συμπαρόντα καὶ
[1, 18]	ἐπὶ μεῖζον ὀγκουμένης ἀγωνιάσας ἀνήρετο	τὸν	θεόν. φράζει δ' αὐτῷ διδύμους
[1, 19]	παρὰ τοῦ ἀνδρός, Ῥαχήλα πεπαίνουσα	τὸν	θυμὸν τῆς ἀδελφῆς παραχωρήσειν αὐτῇ
[1, 19]	ἐπικατιοῦσι τῶν ποιμένων. καὶ δεικνύουσι	τὸν	Ἰάκωβον αὐτῇ λέγοντες, ὡς ξένος
[1, 21]	ὁ δὲ πεισθεὶς ἧκε πρὸς	τὸν	Ἰάκωβον δεόμενος τῷ παιδὶ αὐτοῦ
[1, 19]	αὐτῷ προρρήσεως γεγενημένης μεθ' ἡμέραν	τὸν	Ἰάκωβον εἰς λόγους προκαλεσάμενος καὶ
[1, 19]	πατέρα εὐνοίας ἔνδακρυς γενομένη περιβάλλει	τὸν	Ἰάκωβον, καὶ κατασπασαμένη τὴν εὐκταιοτάτην
[1, 11]	ὥς μοι καὶ πρότερον λέλεκται	τὸν	Ἰουδαϊ κὸν ἀναγράφοντι πόλεμον. ἡ
[1, 13]	ἂν ὑπηρετῆσαι τῷ θεῷ, λαβὼν	τὸν	Ἴσακον μετὰ δύο οἰκετῶν καὶ
[1, 12]	ἡγεμονίας διαδοχῇ, τεκοῦσα δ' αὐτὴ	τὸν	Ἴσακον οὐκ ἠξίου παρατρέφεσθαι τούτῳ
[1, 18]	δὲ κατ' αὐτοῦ φύεσθαι νομίζων	τὸν	Ἴσακον, ὑπόπτου μὲν αὐτοῖς καὶ
[1, 18]	εὐνόουν τοῖς Χαναναίοις οἱ περὶ	τὸν	Ἴσακον, ὥστε ἐπὶ τοῖς πρότερον
[1, 12]	πολλῆς ἀκριβείας. (Σάρρα δὲ γεννηθέντα	τὸν	Ἰσμαῆλον ἐκ τῆς δούλης αὐτῆς
[1, 12]	Ἴσακον οὐκ ἠξίου παρατρέφεσθαι τούτῳ	τὸν	Ἰσμαῆλον ὄντα πρεσβύτερον καὶ κακουργεῖν
[1, 12]	τῆς Σάρρας προσταττομένοις, πεισθεὶς παρεδίδου	τὸν	Ἰσμαῆλον τῇ μητρὶ μήπω δι'
[1, 2]	συνεὶς τὸ ἔργον ἧκε πρὸς	τὸν	Κάιν περὶ τἀδελφοῦ πυνθανόμενος, ποῖ
[1, 2]	δὲ θεὸς τοὐντεῦθεν ἤλεγχεν ἤδη	τὸν	Κάιν φονέα τἀδελφοῦ γενόμενον καί
[1, 9]	χώραν σημανῶ. ~(Κατ' ἐκεῖνον δὲ	τὸν	καιρὸν Ἀσσυρίων κρατούντων τῆς Ἀσίας
[1, 11]	ἐννέα διῆγεν. ~(Ὑπὸ δὴ τοῦτον	τὸν	καιρὸν οἱ Σοδομῖται πλήθει καὶ
[1, 9]	φρέατα ἀσφάλτου: κατ' ἐκεῖνον γὰρ	τὸν	καιρὸν φρέατα ἦν ἐν τῷ
[1, 7]	λέγων δ' οὕτως: μετὰ δὲ	τὸν	κατακλυσμὸν δεκάτῃ γενεᾷ παρὰ Χαλδαίοις
[1, 3]	Χαλδαῖος: διηγούμενος γὰρ τὰ περὶ	τὸν	κατακλυσμὸν οὕτως που διέξεισι: λέγεται
[1, 4]	τοὺς ἄλλους σφόδρα δεδιότας διὰ	τὸν	κατακλυσμὸν τὰ πεδία καὶ ὀκνηρῶς
[1, 1]	τὸ κακόν. εἰς τοῦτον δὲ	τὸν	κῆπον εἰσαγαγόντα τόν τε Ἄδαμον
[1, 1]	εὑρόντες. τοῦ θεοῦ δ' εἰς	τὸν	κῆπον ἐλθόντος ὁ μὲν Ἄδαμος
[1, 13]	ἐπεὶ δ' ἐγεννήθης ἀΠοθάνῃς οὐ	τὸν	κοινὸν ἐκ τοῦ ζῆν τρόπον,
[1, 20]	τὸν πατέρα, Ἰακώβου δὲ προφασιζομένου	τὸν	κόπον τῶν ὑποζυγίων ὑπεχώρησεν εἰς
[1, 1]	καὶ τὸν ἄνθρωπον ἔπλασε. καὶ	τὸν	κόσμον ἓξ ταῖς πάσαις ἡμέραις
[1, 21]	παρῆλθεν εἰς τὴν πόλιν ὀψομένη	τὸν	κόσμον τῶν ἐπιχωρίων γυναικῶν. θεασάμενος
[1, 19]	(Ταῦτ' εἰποῦσα παρῆγεν αὐτὸν πρὸς	τὸν	Λάβανον, καὶ γνωρισθεὶς ὑπὸ τοῦ
[1, 19]	μᾶλλον τίς εἴη. καὶ προσδεξάμενος	τὸν	λόγον Λάβανος τοῦ χρόνου διελθόντος
[1, 6]	ἱστορήσθω. (Ποιήσομαι δὲ περὶ Ἑβραίων	τὸν	λόγον: Φαλέγου γὰρ τοῦ Ἑβέρου
[1, 0]	αἱ τελευταῖαι δύο κἀμοὶ συμβεβήκασι:	τὸν	μὲν γὰρ πρὸς τοὺς Ῥωμαίους
[1, 2]	ἀφανισμὸν Ἀδάμου τῶν ὅλων ἔσεσθαι	τὸν	μὲν κατ' ἰσχὺν πυρὸς τὸν
[1, 20]	περὶ τῶν ἐς ὕστερον: καὶ	τὸν	μὲν τόπον ἐκεῖνον προσαγορεύει θεοῦ
[1, 6]	τῶν οἰκήσεων τίκτεται: φαλὲκ γὰρ	τὸν	μερισμὸν Ἑβραῖοι καλοῦσιν. Ἰούκτᾳ δὲ
[1, 16]	καὶ ὑμεῖς κυρώσατε καὶ Ἅβραμον	τὸν	μετὰ τοσαύτης ἀπεσταλκότα σπουδῆς τῷ
[1, 2]	θεοῦ κτείνει τὸν ἀδελφὸν καὶ	τὸν	νεκρὸν αὐτοῦ ποιήσας ἀφανῆ λήσειν
[1, 3]	ἐνιαυτὸν ἦσαν διατεταχότες. Μωυσῆς δὲ	τὸν	Νισᾶν, ὅς ἐστι Ξανθικός, μῆνα
[1, 3]	καὶ πεντήκοντα. μηδεὶς δὲ πρὸς	τὸν	νῦν βίον καὶ τὴν βραχύτητα
[1, 16]	ἁπασῶν ἐκείναις τε τῆς πρὸς	τὸν	ξένον ἐπιπλήττει δυσκολίας, τίνος ἄλλου
[1, 16]	(Ὡς οὖν τούτου γενομένου παρῆγε	τὸν	ξένον, τὰς μὲν καμήλους αὐτοῦ
[1, 2]	δέῃ ταύτην ἔχειν: αὔξων δὲ	τὸν	οἶκον πλήθει χρημάτων ἐξ ἁρπαγῆς
[1, 12]	πολιτεύσεσθαι ὑπέρ τινος φρέατος ποιούμενοι	τὸν	ὅρκον, ὃ Βηρσουβαὶ καλοῦσιν: ὅρκιον
[1, 3]	τούς τε τοίχους καρτερὰ καὶ	τὸν	ὄροφον, ὡς μηδαμόθεν ἐπικλύζεσθαι μηδ'
[1, 4]	ᾠκοδόμησάν τινες ὑψηλότατον ὡς ἐπὶ	τὸν	οὐρανὸν ἀναβησόμενοι δι' αὐτοῦ. οἱ
[1, 1]	ἀνέτειλε. τῇ τετάρτῃ δὲ διακοσμεῖ	τὸν	οὐρανὸν ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ
[1, 1]	~(Ἐν ἀρχῇ ἔκτισεν ὁ θεὸς	τὸν	οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. ταύτης
[1, 1]	τοῦτο τῇ δευτέρᾳ τῶν ἡμερῶν	τὸν	οὐρανὸν τοῖς ὅλοις ἐπιτίθησιν, ὅτ'
[1, 19]	τιμῆς ὅσης εἰκὸς ἦν τυχεῖν	τὸν	οὕτω συγγενῆ. Ἰακώβου δὲ ἀσμένως
[1, 1]	συμφοραῖς περιέβαλεν. ἀφείλετο δὲ καὶ	τὸν	ὄφιν τὴν φωνὴν ὀργισθεὶς ἐπὶ
[1, 20]	ἀσπασάμενος αὐτὸν ἀνήρετο τῶν παίδων	τὸν	ὄχλον καὶ τὰς γυναῖκας, ἠξίου
[1, 3]	ἐτῶν ἃ ζῶμεν συμβαλὼν τὸν	τῶν	παλαιῶν ψευδῆ νομιζέτω τὰ περὶ
[1, 12]	περιτέμνεται τῷ χρόνῳ: περὶ οὗ	τὸν	πάντα λόγον ἐκθήσομαι μετὰ πολλῆς
[1, 17]	τοῦ θεοῦ τετιμημένος. ἐβίωσε δὲ	τὸν	πάντα χρόνον ἐτῶν ἑβδομηκονταπέντε πρὸς
[1, 18]	χάριν εἰς αὐτόν τε καὶ	τὸν	πατέρα γεγενημένην προτιμῶντος ἀπῆρεν εἰς
[1, 19]	τὸ ὄνομα ὑπὸ τῆς περὶ	τὸν	πατέρα εὐνοίας ἔνδακρυς γενομένη περιβάλλει
[1, 20]	καὶ αὐτὸς συμβαδίζειν αὐτοῖς πρὸς	τὸν	πατέρα, Ἰακώβου δὲ προφασιζομένου τὸν
[1, 19]	χωρεῖν τε ἐκέλευεν ἤδη πρὸς	τὸν	πατέρα καὶ ἕπεσθαι πρὸς αὐτὸν
[1, 6]	ἐπιγελῶν δείκνυσιν: οἱ δὲ περιστέλλουσι	τὸν	πατέρα. καὶ Νῶχος αἰσθόμενος τοῖς
[1, 21]	ἁρπαγῆς καὶ διατεθεὶς ἐρωτικῶς ἱκετεύει	τὸν	πατέρα λαβεῖν αὐτῷ πρὸς γάμον
[1, 18]	εὑρεθεὶς κακουργῶν εἰς τοὐναντίον παροξύνῃ	τὸν	πατέρα ποιήσασθαι ταύτας, προσέφερε τῷ
[1, 22]	ἠξιωμένος ὑπ' αὐτοῦ μετὰ Ἅβραμον	τὸν	πατέρα, πολυχρονιώτατος δέ: βιώσας γὰρ
[1, 2]	γενόμενος, ἀπαιτεῖ γὰρ ἡ διήγησις	τὸν	περὶ αὐτοῦ λόγον, Ἀβέλου μὲν
[1, 0]	τὰς πράξεις ἀνατέθεικε πάσης καθαρὸν	τὸν	περὶ αὐτοῦ φυλάξας λόγον τῆς
[1, 0]	οὖν καὶ πρότερον διενοήθην, ὅτε	τὸν	πόλεμον συνέγραφον, δηλῶσαι τίνες ὄντες
[1, 16]	Ῥεβέκκαν Ναχώρου παιδὸς θυγατέρα τἀδελφοῦ	τὸν	πρεσβύτατον πέμπει τῶν οἰκετῶν ἐπὶ
[1, 18]	ἠγάπα δὲ ὁ μὲν πατὴρ	τὸν	πρεσβύτερον Ἠσαῦ λεγόμενον κατ' ἐπωνυμίαν
[1, 3]	πραγμάτων. ταῦτα συναγόμενα τὰ ἔτη	τὸν	προαναγεγραμμένον πληροῖ χρόνον. ἐξεταζέτω δὲ
[1, 3]	ὠνὰς καὶ τὴν ἄλλην διοίκησιν	τὸν	πρῶτον κόσμον διεφύλαξε: τὴν δ'
[1, 4]	δὲ θεοὶ ἀνέμους ἐπιπέμψαντες ἀνέτρεψαν	τὸν	πύργον καὶ ἰδίαν ἑκάστῳ φωνὴν
[1, 4]	ὁ δὲ τόπος ἐν ᾧ	τὸν	πύργον ᾠκοδόμησαν νῦν Βαβυλὼν καλεῖται
[1, 4]	τὸ εἴκειν τῷ θεῷ, καὶ	τὸν	πύργον ᾠκοδόμουν οὐδὲν ἀπολείποντες σπουδῆς
[1, 19]	μέντοι γ' οὐδὲν ἐμποδίζειν πρὸς	τὸν	Ῥαχήλας γάμον, ἀλλ' ἐρῶντι δώσειν
[1, 19]	δὲ ὑπὲρ τούτου λαβεῖν ἀξιοῦντος	τὸν	Ῥαχήλας γάμον διά τε τὰ
[1, 19]	ἐμοὶ πρὸς σὲ καὶ πατέρα	τὸν	σόν, εἴπερ Λαβάνου παῖς τυγχάνεις,
[1, 19]	ὑπὸ τῶν συγγενῶν, καὶ πατέρα	τὸν	σὸν εὐδαίμονα ἀπέφηνα: ὧν οὐχ
[1, 10]	ἔφθησαν ὑπὸ τῶν Ἀσσυρίων, καὶ	τὸν	συγγενῆ Λῶτον ἀνέζευξεν μετὰ εἰρήνης.
[1, 14]	Χαναναίων καὶ δημοσίᾳ χοῦν αὐτῆς	τὸν	τάφον, Ἁβράμου δὲ ὠνησαμένου τὸ
[1, 1]	τοῦτον δὲ τὸν κῆπον εἰσαγαγόντα	τόν	τε Ἄδαμον καὶ τὴν γυναῖκα
[1, 0]	ἐν μακροῖς πολεμήσαντες χρόνοις εἰς	τὸν	τελευταῖον ἄκοντες πρὸς Ῥωμαίους κατέστησαν.
[1, 20]	δὲ τούτοις Ἰάκωβος Φανουῆλον ὀνομάζει	τὸν	τόπον, ὃ σημαίνει θεοῦ πρόσωπον.
[1, 3]	συνευωχεῖτο τοῖς οἰκείοις. ἀποβατήριον μέντοι	τὸν	τόπον τοῦτον Ἀρμένιοι καλοῦσιν: ἐκεῖ
[1, 2]	περιπέσῃ δεδιότος καὶ τοῦτον ἀπόληται	τὸν	τρόπον, ἐκέλευε μηδὲν ὑφορᾶσθαι σκυθρωπὸν
[1, 20]	τοῦτον διατάξας τοὺς σὺν αὑτῷ	τὸν	τρόπον πέμπει τινὰς δῶρα κομίζοντας
[1, 16]	πίστεσι. γίνονται δὲ αὗται τοῦτον	τὸν	τρόπον: ὑπὸ τοὺς μηροὺς ἀλλήλοις
[1, 6]	τοι Νῶε καλεῖται καὶ τοῦτον	τὸν	τύπον ἐπὶ παντὸς τηρεῖ σχήματος.
[1, 3]	τῶν ἐτῶν ἃ ζῶμεν συμβαλὼν	τὸν	τῶν παλαιῶν ψευδῆ νομιζέτω τὰ
[1, 13]	ἰδίαν εὐδαιμονίαν ἐν μόνῳ τῷ	τὸν	υἱὸν ἀπαθῆ καταλιπὼν ἐξελθεῖν τοῦ
[1, 13]	τὸ γένος ἀξιοῦντα, ἔσεσθαί τε	τὸν	υἱὸν αὐτοῦ πολυχρονιώτατον καὶ βιώσαντα
[1, 21]	τὸν βασιλέα σὺν αὐτοῖς καὶ	τὸν	υἱὸν αὐτοῦ, φείδονται δὲ τῶν
[1, 19]	ἐπεστραμμένου τοῦ ἀνδρὸς Ῥούβηλον ὀνομάζει	τὸν	υἱόν, διότι κατ' ἔλεον αὐτῇ
[1, 13]	τῆς αὐτοῦ σπουδῆς ἔχοι καὶ	τὸν	υἱὸν Ἴσακον, ᾔτει τοῦτον αὐτῷ
[1, 12]	προσδοκῶσαν ἤδη τοκετοῦ πρεσβυτέραν οὖσαν	τὸν	υἱὸν οὕτως ἐκάλεσεν. αὐτὴ μὲν
[1, 18]	κατὰ τὴν φωνὴν ἰδίῳ προσκαλεῖται	τὸν	υἱόν: τοῦ δὲ τὸν βραχίονα
[1, 13]	καὶ ἦν εὐτρεπῆ, λέγει πρὸς	τὸν	υἱόν: ὦ παῖ, μυρίαις εὐχαῖς
[1, 16]	ἀπήντησε καὶ τὴν παῖδα καὶ	τὸν	ὑμέτερον οἶκον εὗρον. ἐπεὶ γὰρ
[1, 10]	ὡς τῆς ἡγεμονίας περιστησομένης εἰς	τὸν	ὑπ' αὐτῆς τεχθησόμενον. Ἁβράμου δὲ
[1, 12]	ὅμοια τοῖς πρὶν ὑποκρινάμενος διὰ	τὸν	φόβον: ἐδεδίει γὰρ Ἀβιμέλεχον τὸν
[1, 3]	ἑτέρῳ κατακλυσμῷ, τοῦ μὲν πρώτου	τὸν	φόβον καὶ τὴν ἱστορίαν μαθόντες
[1, 19]	γενησομένου τινὸς δηλοῖ. (Τοῦτον ἅπαντα	τὸν	χρόνον, ἔτη δ' ἐστὶν εἴκοσιν,
[1, 20]	χώρας ἑκὼν ὑπεξέλθοι, καὶ νῦν	τὸν	χρόνον ἱκανὸν ἡγούμενος εἶναι διαλλάκτην
[1, 3]	καὶ τριακόσια ἔτη καὶ πάντα	τὸν	χρόνον τοῦτον εὐδαιμόνως διαγαγὼν τελευτᾷ
[1, 6]	τετάρτῳ καὶ τριακοστῷ πρὸς τοῖς	ἑκατὸν	γεννᾷ Φάλεγον γεννηθεὶς αὐτὸς ὑπὸ
[1, 12]	μὲν γὰρ ἐνενήκοντα εἶχεν ἔτη	ἑκατὸν	δὲ Ἅβραμος. τίκτεται δὲ παῖς
[1, 3]	οὐχ ὅσα πρότερον ἔζων, ἀλλ'	ἑκατὸν	εἴκοσιν, εἰς θάλασσαν τὴν ἤπειρον
[1, 4]	καὶ Ἰαφθᾶς καὶ Χαμᾶς ἔτεσιν	ἑκατὸν	ἔμπροσθεν τῆς ἐπομβρίας γεγονότες, πρῶτοι
[1, 6]	ἔτη τριάκοντα γεγονὼς πρὸς τοῖς	ἑκατόν:	ἐν δὲ τοῖς αὐτοῖς ἔτεσι
[1, 6]	ὃν ὅρος ἦν τοῦ ζῆν	ἑκατὸν	ἔτη πρὸς τοῖς εἴκοσι τοσαῦθ'
[1, 14]	ἑπτὰ καὶ εἴκοσι πρὸς τοῖς	ἑκατόν.	θάπτουσι δ' αὐτὴν ἐν Νεβρῶνι
[1, 17]	χρόνον ἐτῶν ἑβδομηκονταπέντε πρὸς τοῖς	ἑκατὸν	καὶ θάπτεται ἐν Νεβρῶνι μετὰ
[1, 3]	ὑποβαίνειν τὸ ὕδωρ ἐφ' ἡμέρας	ἑκατὸν	καὶ πεντήκοντα, ὡς μηνὶ ἑβδόμῳ,
[1, 22]	πέντε καὶ ὀγδοήκοντα πρὸς τοῖς	ἑκατὸν	μετὰ ἀρετῆς οὕτως ἀπέθανεν.
[1, 11]	ἔτη ἐχούσης τοῦ δ' ἀνδρὸς	ἑκατόν,	οὐκέτι κατέσχον λανθάνοντες ἀλλ' ἐμήνυσαν
[1, 6]	καὶ τριακοστὸν ἔτος πρὸς τοῖς	ἑκατόν:	Σημᾷ δὲ υἱὸς Ἀρφαξάδης ἦν
[1, 3]	ἔτη δύο καὶ ἑξήκοντα καὶ	ἑκατὸν	τοῦ πατρὸς αὐτῷ τυγχάνοντος. οὗτος
[1, 3]	γεγονὼς ἑπτὰ καὶ ὀγδοήκοντα καὶ	ἑκατόν,	ᾧ τὴν ἀρχὴν παρέδωκεν αὐτὸς
[1, 10]	οὗ κατ' ἐκείνην τὴν ἡμέραν	τρισκαιδέκατον	ἔτος ἔχοντος αὐτὸς ἐνενηκοστὸν πρὸς
[1, 12]	περιτομάς, Ἄραβες δὲ μετὰ ἔτος	τρισκαιδέκατον:	Ἰσμαῆλος γὰρ ὁ κτίστης αὐτῶν
[1, 10]	γεγονότι ὁ προειρημένος ἐγεννήθη, εἰς	ἔνατον	δ' αὐτῷ καὶ ἐνενηκοστὸν παρελθόντι
[1, 16]	ᾧ τῶν μὲν ἐκεῖ γυναικῶν	δυνατὸν	αὐτῷ τὴν εὐδαιμονεστάτην λαβεῖν οὐκ
[1, 18]	καὶ θηρασάμενον ὅσα ἂν αὐτῷ	δυνατὸν	γίνηται παρασκευάσαι δεῖπνον, ἵνα μετὰ
[1, 19]	τίνος χρείας ἠγμένος, ηὔχετο δὲ	δυνατὸν	εἶναι αὐτοῖς παρέχειν ὧν ἀφικνεῖται
[1, 11]	γυναικὸς ἐπὶ τούτῳ μειδιασάσης καὶ	ἀδύνατον	εἶναι τὴν τεκνοποιίαν εἰπούσης αὐτῆς
[1, 2]	μὴ λαβεῖν ὀργὴν αὐτῷ χαλεπωτέραν,	ἐπάρατον	δ' αὐτὸν ἐτίθει καὶ τοὺς
[1, 0]	ἰστέον οὖν, ὅτι πάντων ἐκεῖνος	ἀναγκαιότατον	ἡγήσατο τῷ καὶ τὸν ἑαυτοῦ
[1, 4]	τῶν ἀνθρώπων πύργον ᾠκοδόμησάν τινες	ὑψηλότατον	ὡς ἐπὶ τὸν οὐρανὸν ἀναβησόμενοι
[1, 12]	οἷς ἡ Σάρρα ἐσπουδάκει πάντων	ὠμότατον	ἡγούμενος εἶναι παῖδα νήπιον καὶ
[1, 16]	Ναχώρου παιδὸς θυγατέρα τἀδελφοῦ τὸν	πρεσβύτατον	πέμπει τῶν οἰκετῶν ἐπὶ τὴν
[1, 13]	ἔσεσθαί τε τὸν υἱὸν αὐτοῦ	πολυχρονιώτατον	καὶ βιώσαντα εὐδαιμόνως παισὶν ἀγαθοῖς
[1, 5]	ἔθνη τοῖς ὀνόμασι πρὸς τὸ	συνετὸν	αὐτοῖς καὶ κόσμον θέμενοι πολιτείας
[1, 0]	ἐπιδειξάμενος ἰσχὺν καὶ προαίρεσιν ἀρετῆς	ἀμετακίνητον.	τούτῳ δὴ πειθόμενος ὡς αἰεὶ
[1, 0]	τὸ μηδὲν ἔχειν τῶν καλῶν	ἀπόρρητον.	κἀμαυτῷ δὴ πρέπειν ἐνόμισα τὸ
[1, 19]	δὲ παιδίον ἐξ αὐτῆς Δάν,	θεόκριτον	ἄν τινες εἴποιεν κατὰ τὴν
[1, 10]	τῆς ἱκεσίας. (Ἁβράμῳ μὲν οὖν	ἕκτον	ἤδη καὶ ὀγδοηκοστὸν ἔτος γεγονότι
[1, 1]	γενομένην. ἔσσα δὲ καθ' Ἑβραίων	διάλεκτον	καλεῖται γυνή, τὸ δ' ἐκείνης
[1, 4]	τὴν σύγχυσιν τοῦ περὶ τὴν	διάλεκτον	πρῶτον ἐναργοῦς: Ἑβραῖοι γὰρ τὴν
[1, 1]	δὲ ἀνάπαυσιν κατὰ τὴν Ἑβραίων	διάλεκτον	τοὔνομα. (Καὶ δὴ καὶ φυσιολογεῖν
[1, 10]	ταλαιπωρίας καὶ τὸν θεὸν ἱκέτευεν	οἶκτον	αὐτῆς λαβεῖν. ὑπαντιάζει δὲ διὰ
[1, 16]	αὐτὴν τῶν μὲν ἄλλων αἰτοῦντι	ποτὸν	ἀρνουμένων ἐκείνης δὲ αὐτῷ παρασχούσης.
[1, 16]	παραγίνεται καὶ παρακαλεῖ τὰς παρθένους	ποτὸν	αὐτῷ παρασχεῖν: τῶν δ' ἐκτρεπομένων
[1, 16]	ἐκείνῳ παρασχεῖν, καὶ γὰρ οὐδ'	εὔληπτον	εἶναι τὸ ὕδωρ, μία ἐξ
[1, 3]	Ἰάρεδον καταλιπὼν υἱόν, ὃν ἔτος	πέμπτον	ἑξηκοστὸν καὶ ἑκατοστὸν γενόμενος ἐγέννησε.
[1, 3]	ἔτη ἐβίωσε. Σῆθος δὲ κατὰ	πέμπτον	καὶ διακοσιοστὸν ἔτος ἐγέννησεν Ἄνωσον,
[1, 3]	παῖς κατὰ ἔτος αὐτῷ γεγονὼς	πέμπτον	καὶ ἑξηκοστὸν καὶ ἑκατοστὸν Λάμεχον
[1, 6]	ἑκατοστόν, ὃν Ἀρφάξαδος ἐτέκνωσε κατὰ	πέμπτον	καὶ τριακοστὸν ἔτος πρὸς τοῖς
[1, 13]	πλὴν ἱερείου. τοῦ δ' Ἰσάκου	πέμπτον	τε καὶ εἰκοστὸν ἔτος ἔχοντος
[1, 13]	οἰκέται, τῇ τρίτῃ δὲ ὡς	κάτοπτον	ἦν αὐτῷ τὸ ὄρος, καταλιπὼν
[1, 8]	ὡς δ' ἧκον εἰς τὴν	Αἴγυπτον,	ἀπέβαινε τῷ Ἁβράμῳ καθὼς ὑπενόησε:
[1, 10]	ἔτη τετρακόσια γενησομένους κατὰ τὴν	Αἴγυπτον:	ἐν οἷς κακοπαθήσαντας περιέσεσθαι τῶν
[1, 6]	τὴν προσηγορίαν μνήμη: τὴν γὰρ	Αἴγυπτον	Μέρσην καὶ Μερσαίους τοὺς Αἰγυπτίους
[1, 8]	Χαλδαίων γὰρ ταῦτ' ἐφοίτησεν εἰς	Αἴγυπτον,	ὅθεν ἦλθε καὶ εἰς τοὺς
[1, 18]	Ἴσακος, δόξαν αὐτῷ χωρεῖν εἰς	Αἴγυπτον	τῆς χώρας ἀγαθῆς ὑπαρχούσης, ἐπὶ
[1, 12]	ὕδωρ τε ἐν ἀσκῷ καὶ	ἄρτον	φερομένην ἐκέλευεν ἀπιέναι ὁδηγῷ τῇ
[1, 3]	(Νῶχος δὲ φοβούμενος, μὴ καθ'	ἕκαστον	ἔτος ἐπικλύζῃ τὴν γῆν ὁ
[1, 7]	κατὰ προσταγὴν τὴν τούτου παρέχειν	ἕκαστον	καὶ οὐ κατ' οἰκείαν ἰσχύν.
[1, 20]	ἑαυτὸν ἐκείνῳ παραδιδούς, ὅτι κρίνοι	μέγιστον	ἀγαθὸν τὸ τῷ ἀδελφῷ συμμεταλαμβάνειν
[1, 11]	δ' αὐτῶν ὁ μὲν Μωαβίτας	μέγιστον	ὄντας καὶ νῦν ἔθνος, Ἀμμανίτας
[1, 0]	γινομένην αἰτίαν, ἀλλὰ πολλὰς καὶ	πλεῖστον	ἀλλήλων διαφερούσας. τινὲς μὲν γὰρ
[1, 0]	ἐπὶ γῆς ἔργων τοῦ θεοῦ	κάλλιστόν	ἐσμεν ἄνθρωποι, ὅτε πρὸς τὴν
[1, 19]	κτήσεως, ἐπαγγελλόμενος μὲν διὰ τὸ	δυσέλπιστον	γενέσθαι τοσαῦτα, ψευδόμενος δὲ ἐπὶ
[1, 0]	γενόμενον οὕτως παράδειγμα τὸ πάντων	ἄριστον	μιμεῖσθαι καθ' ὅσον οἷόν τε
[1, 12]	ὑπὲρ ἐκδικίας τοῦ ξένου φυλάσσων	ἀνύβριστον	αὐτῷ τὴν γυναῖκα, μὴ γὰρ
[1, 12]	τὴν συμμαχίαν τὴν ἐκείνου μεμενηκυῖαν	ἀνύβριστον	κομίζεσθαι. τοῦ δὲ θεοῦ μάρτυρος
[1, 3]	Σῆθος δὲ κατὰ πέμπτον καὶ	διακοσιοστὸν	ἔτος ἐγέννησεν Ἄνωσον, ὃς πέντε
[1, 3]	τοῦτο τὸ πάθος κατὰ τὸ	ἑξακοσιοστὸν	ἔτος ἤδη Νώχου τῆς ἀρχῆς,
[1, 6]	Φάλεγον γεννηθεὶς αὐτὸς ὑπὸ Σέλου	τριακοστὸν	ἔτος ἔχοντος καὶ ἑκατοστόν, ὃν
[1, 6]	Ἀρφάξαδος ἐτέκνωσε κατὰ πέμπτον καὶ	τριακοστὸν	ἔτος πρὸς τοῖς ἑκατόν: Σημᾷ
[1, 6]	τίκτεται περὶ ἔτος δεύτερον καὶ	τριακοστὸν	καὶ ἑκατοστόν: Ῥοῦμος δὲ Σεροῦγον
[1, 16]	Σόφακας λέγεσθαι. ~(Ἰσάκῳ δὲ περὶ	τεσσαρακοστὸν	ἔτος γεγονότι γυναῖκα γνοὺς ἀγαγέσθαι
[1, 3]	ἐπιμέλειαν δίδωσι τεκνώσας αὐτὸν περὶ	ἐνενηκοστὸν	καὶ ἑκατοστὸν ἔτος: οὗτος ἐβίωσεν
[1, 10]	εἰς ἔνατον δ' αὐτῷ καὶ	ἐνενηκοστὸν	παρελθόντι ἐπιφανεὶς ὁ θεὸς ἀπήγγειλεν,
[1, 10]	ἡμέραν τρισκαιδέκατον ἔτος ἔχοντος αὐτὸς	ἐνενηκοστὸν	πρὸς τοῖς ἐννέα διῆγεν. ~(Ὑπὸ
[1, 3]	καταλιπὼν υἱόν, ὃν ἔτος πέμπτον	ἑξηκοστὸν	καὶ ἑκατοστὸν γενόμενος ἐγέννησε. τοῦτον
[1, 3]	ἔτος αὐτῷ γεγονὼς πέμπτον καὶ	ἑξηκοστὸν	καὶ ἑκατοστὸν Λάμεχον υἱὸν ἔσχε
[1, 10]	μὲν οὖν ἕκτον ἤδη καὶ	ὀγδοηκοστὸν	ἔτος γεγονότι ὁ προειρημένος ἐγεννήθη,
[1, 3]	ὃς Λαμέχῳ γενόμενος ὄγδοον καὶ	ὀγδοηκοστὸν	καὶ ἑκατοστὸν ἔτος ἠνυκότι πεντήκοντα
[1, 6]	τὸν Ἅβραμον: Ναχώρης δὲ Θέρρον	εἰκοστὸν	αὐτὸς ἔτος> καὶ ἑκατοστὸν ἤδη
[1, 13]	δ' Ἰσάκου πέμπτον τε καὶ	εἰκοστὸν	ἔτος ἔχοντος τὸν βωμὸν κατασκευάζοντος
[1, 0]	τοῦ θεοῦ καὶ τὴν φιλανθρωπίαν	ἀνάρμοστον:	πάντα γὰρ τῇ τῶν ὅλων
[1, 3]	ὃν ἔτος πέμπτον ἑξηκοστὸν καὶ	ἑκατοστὸν	γενόμενος ἐγέννησε. τοῦτον εἰς ἐννέα
[1, 3]	γενόμενος ὄγδοον καὶ ὀγδοηκοστὸν καὶ	ἑκατοστὸν	ἔτος ἠνυκότι πεντήκοντα καὶ ἐνακοσίοις
[1, 3]	τεκνώσας αὐτὸν περὶ ἐνενηκοστὸν καὶ	ἑκατοστὸν	ἔτος: οὗτος ἐβίωσεν ἔτη δώδεκα
[1, 6]	Θέρρον εἰκοστὸν αὐτὸς ἔτος> καὶ	ἑκατοστὸν	ἤδη γεγονὼς ἐγέννησε: Σερούγῳ δὲ
[1, 3]	γεγονὼς πέμπτον καὶ ἑξηκοστὸν καὶ	ἑκατοστὸν	Λάμεχον υἱὸν ἔσχε περὶ ἔτη
[1, 6]	Σέλου τριακοστὸν ἔτος ἔχοντος καὶ	ἑκατοστόν,	ὃν Ἀρφάξαδος ἐτέκνωσε κατὰ πέμπτον
[1, 6]	ἔτος δεύτερον καὶ τριακοστὸν καὶ	ἑκατοστόν:	Ῥοῦμος δὲ Σεροῦγον ἔτη τριάκοντα
[1, 1]	ταλαιπωρίας, ὧν παρόντων γῆράς τε	θᾶττον	οὐκ ἂν ἐπέλθοι καὶ τὸ
[1, 4]	ἔργον ὀκνηρῶς ἔχοντες: ἐλάμβανε δὲ	θᾶττον	ὕψος ἢ προσεδόκησεν ἄν τις
[1, 3]	κακίας τότ' ἐπιδεικνύμενοι δι' ὧν	ἔπραττον:	ἔνθεν ἑαυτοῖς τὸν θεὸν ἐξεπολέμωσαν.
[1, 19]	τὸ δὲ πλῆθος αὐτῶν ἀριθμοῦ	κρεῖττον	ἔσται, μείζοσιν υἱοῖς αὐτῶν καταλιμπάνοντες:
[1, 3]	ἀηδῶς ἔχων ἔπειθεν ἐπὶ τὸ	κρεῖττον	τὴν διάνοιαν αὐτοὺς καὶ τὰς
[1, 13]	αὐτῷ παρέσχεν, οὐχ ὑστερήσειν δὲ	αὐτὸν	ἀεὶ πάσης ἐπιμελείας καὶ τὸ
[1, 2]	χρόνον πάντα μετ' αὐτοῦ βλέπων	αὐτὸν	ἀναστρεφόμενον. ὁ δὲ Κάις ἀπορούμενος
[1, 8]	εὐμορφίαν τῆς γυναικὸς ὁ βασιλεὺς	αὐτὸν	ἀνέλῃ, τέχνην ἐπενόησε τοιαύτην: ἀδελφὸς
[1, 20]	φρονοῦντα. καὶ ὁ Ἡσαῦς ἀσπασάμενος	αὐτὸν	ἀνήρετο τῶν παίδων τὸν ὄχλον
[1, 12]	ἐκ θεοῦ καὶ τῶν ἰατρῶν	αὐτὸν	ἀπεγνωκότων ὑπνώσας ὄναρ ὁρᾷ μηδὲν
[1, 10]	ἄλλοις ἅπασιν ὡς ἐπ' ἀγαθοῖς	αὐτὸν	ἀπὸ τῆς Μεσοποταμίας ἠγμένον καὶ
[1, 1]	οὐρανὸν τοῖς ὅλοις ἐπιτίθησιν, ὅτ'	αὐτὸν	ἀπὸ τῶν ἄλλων διακρίνας κατ'
[1, 1]	τοῖς ἀμυνομένοις ἐσομένης, ποδῶν τε	αὐτὸν	ἀποστερήσας σύρεσθαι κατὰ τῆς γῆς
[1, 19]	τις καλέσειεν αὐτόν, καὶ μετ'	αὐτὸν	Ἄσηρος, μακαριστὴς λέγοιτ' ἂν ἐξ
[1, 16]	τοῦ προσωτέρω χωρεῖν τῆς νυκτὸς	αὐτὸν	ἀφαιρουμένης, κόσμον τε φέρων γυναικεῖον
[1, 12]	πάντων ὅσων καὶ χρῄζων πρὸς	αὐτὸν	ἀφίκοιτο. ταῦτ' εἰπόντος Ἅβραμος οὔτε
[1, 16]	ὁ Ἴσακος τῶν πραγμάτων εἰς	αὐτὸν	ἀφικομένων: οἱ γὰρ ἐκ τῆς
[1, 19]	καὶ ὅτι διάκονος τῆς πρὸς	αὐτὸν	ἀφίξεως γένοιτο: ὁ γὰρ τῆς
[1, 19]	ἡδονῆς μὴ ἀφαιρεῖσθαι τὸ πλέον	αὐτὸν	βραδύνοντα. (Ταῦτ' εἰποῦσα παρῆγεν αὐτὸν
[1, 2]	παιδοποιίας ἐφρόντιζε, καὶ δεινὸς εἶχεν	αὐτὸν	γενέσεως ἔρως ἔτη τριάκοντ' ἤδη
[1, 1]	δὲ θεὸς ἥττονα γυναικείας συμβουλίας	αὐτὸν	γενόμενον ὑπετίθει τιμωρίᾳ, τὴν γῆν
[1, 19]	διήμαρτε σοφίᾳ τῆς μητρὸς εἰς	αὐτὸν	γενομένων, ἀποκτεῖναι ζητεῖν αὐτὸν ὡς
[1, 20]	ἕκαστα μετὰ ἀκριβείας προύπεμψε δεδιὼς	αὐτὸν	διὰ τὴν προτέραν ὑποψίαν. ἐνετέλλετο
[1, 0]	ἡμέτερον νόμον καὶ τὴν κατ'	αὐτὸν	διάταξιν τῆς πολιτείας εἰς τὴν
[1, 16]	γονέων φιλανθρωπίας αὐτῆς ὀρθῶς εἰκάζειν	αὐτὸν	εἶπεν, ἐπεμέμφετο δὲ ὡς μικρολόγους
[1, 20]	καὶ λόγοις χρηστοῖς ὁμιλεῖν πρὸς	αὐτὸν	εἴρητο τοῖς πεμπομένοις. (Ταῦτα συνθεὶς
[1, 2]	ἠπείλησε γενεάν, καὶ τῆς γῆς	αὐτὸν	ἐκείνης ἐκβάλλει σὺν τῇ γυναικί.
[1, 0]	τοῦδε τοῦ λόγου περιβολή, κατ'	αὐτὸν	ἐκεῖνον χωρίσας ταῖς ἰδίαις ἀρχαῖς
[1, 16]	Λαβάνῳ πρότερον τἀδελφῷ συγχωροῦντος ἄξειν	αὐτὸν	ἔλεγεν. (Ὡς οὖν τούτου γενομένου
[1, 19]	αὐτοῦ προφέρων, ὅτι καὶ πένητα	αὐτὸν	ἐλθόντα πρὸς αὐτὸν καὶ πάντων
[1, 18]	τραπέντος φιλίαν ἄνωθεν ποιεῖται πρὸς	αὐτὸν	ἕνα τῶν στρατηγῶν Φίλοχον ἐπαγόμενος.
[1, 19]	μὴ παρούσης: ποιμνίων τε γὰρ	αὐτὸν	ἐπιμελητὴν καταστήσειν ἔφασκε καὶ προνομῆς
[1, 18]	παρὰ τὴν Ἰσάκου γνώμην ἐκέλευσεν	αὐτὸν	ἐρίφους κατασφάξαντα δεῖπνον παρασκευάζειν. ὁ
[1, 10]	οὐκ ὄντων οἳ διαδέξονται μετ'	αὐτόν,	ἔτι γὰρ ἦν ἄπαις, ὁ
[1, 2]	ὀργὴν αὐτῷ χαλεπωτέραν, ἐπάρατον δ'	αὐτὸν	ἐτίθει καὶ τοὺς ἐγγόνους αὐτοῦ
[1, 18]	Ἁβράμου καὶ πολλῇ πάνυ πρὸς	αὐτὸν	εὐνοίᾳ χρησάμενος κατ' ἀρχὰς ἐπὶ
[1, 18]	ὅπλοις καὶ πᾶσιν ἔργοις εὐδοκιμήσειν	αὐτὸν	ἔφασκε καὶ καρπώσεσθαι τὴν ἐπ'
[1, 19]	τὸν πατέρα καὶ ἕπεσθαι πρὸς	αὐτὸν	ἡγουμένῃ καὶ τῆς ἡδονῆς μὴ
[1, 19]	αὐτῷ τὸ ὄναρ, ἐπεὶ πρὸς	αὐτὸν	ἦλθε πεισθείς, ἤρξατο κατηγορεῖν αὐτοῦ
[1, 19]	ὁ γὰρ τῆς παιδὸς ἔρως	αὐτὸν	ἠνάγκασε ποιήσασθαι τοὺς περὶ τούτου
[1, 10]	ἐκ τῆς λείας ἐκείνης εἰς	αὐτὸν	ἥξειν πλὴν ὅσα τροφὴ τοῖς
[1, 1]	ἀπὸ τῶν ἄλλων διακρίνας κατ'	αὐτὸν	ἠξίωσε τετάχθαι, κρύσταλλόν τε περιπήξας
[1, 2]	οὖν ἐπὶ τῷ φόνῳ τιμωρίας	αὐτὸν	ἠφίει θυσίαν ἐπιτελέσαντα καὶ δι'
[1, 13]	οὕτως γὰρ ἐμφανίσειν τὴν περὶ	αὐτὸν	θρησκείαν, εἰ καὶ τῆς τοῦ
[1, 13]	αὐτοῦ βουλόμενος λαβεῖν τῆς περὶ	αὐτὸν	θρησκείας ἐμφανισθεὶς αὐτῷ καὶ πάντα
[1, 20]	τῆς ἐκείνου. ἐκέλευσέ τε καλεῖν	αὐτὸν	Ἰσραῆλον, σημαίνει δὲ τοῦτο κατὰ
[1, 19]	Γάδας, τυχαῖον ἄν τις καλέσειεν	αὐτόν,	καὶ μετ' αὐτὸν Ἄσηρος, μακαριστὴς
[1, 19]	καὶ πένητα αὐτὸν ἐλθόντα πρὸς	αὐτὸν	καὶ πάντων ἄπορον ὑπεδέξατο καὶ
[1, 16]	τὸ δεῖπνόν φησι πρός τε	αὐτὸν	καὶ τὴν μητέρα τῆς κόρης:
[1, 12]	παρακαλεῖ τε πρᾴως ἔχειν πρὸς	αὐτὸν	καὶ τὸν θεὸν εὐμενῆ ποιεῖν,
[1, 1]	τε περιπήξας αὐτῷ καὶ νότιον	αὐτὸν	καὶ ὑετώδη πρὸς τὴν ἀπὸ
[1, 10]	ἐκ Σάρρας ἔσοιτο: κελεύει δ'	αὐτὸν	καλέσαι Ἴσακον δηλῶν ἐσόμενα ἔθνη
[1, 19]	μετὰ τοσοῦτον χρόνον καλῶς ἔχειν	αὐτὸν	κατελθεῖν εἰς ταύτην. ὑπὲρ δὲ
[1, 19]	τὴν εὐκταιοτάτην καὶ μεγίστην ἡδονὴν	αὐτὸν	κομίσαι τῷ πατρὶ καὶ τοῖς
[1, 10]	ὁ τῆς Σολυμᾶ ὑποδέχεται βασιλεὺς	αὐτὸν	Μελχισεδέκ: σημαίνει δὲ τοῦτο βασιλεὺς
[1, 3]	κεκρατημένους, δείσας μὴ καὶ φονεύσωσιν	αὐτὸν	μετὰ γυναικῶν καὶ τέκνων καὶ
[1, 19]	τῶν θυγατέρων δεινοπαθῶν ἤλαυνεν ἐπ'	αὐτὸν	μετὰ δυνάμεως ἐπειγόμενος, καὶ καθ'
[1, 12]	τὸν Ἅβραμον εἰς ἀποικίαν ἐκπέμπειν	αὐτὸν	μετὰ τῆς μητρός. ὁ δὲ
[1, 7]	τῶν ἄλλων Μεσοποταμιτῶν στασιασάντων πρὸς	αὐτὸν	μετοικεῖν δοκιμάσας κατὰ βούλησιν καὶ
[1, 12]	Ἀβιμέλεχος τήν τε γῆν πρὸς	αὐτὸν	νέμεται καὶ τὰ χρήματα, καὶ
[1, 19]	τὴν Ἑλλήνων γλῶτταν: καὶ μετ'	αὐτὸν	Νεφθάλεις, μηχανητὸς οἷον, διὰ τὸ
[1, 18]	τοῦ θεοῦ κελεύσαντος. ὑποδέχεται δ'	αὐτὸν	ὁ βασιλεὺς Ἀβιμέλεχος κατὰ ξενίαν
[1, 18]	περὶ αὐτὸν σπουδῇ χρώμενον ἀπώσατο	αὐτόν.	ὁ δὲ τοιούτου πάλιν ἐκ
[1, 6]	γεγυμνωμένος παρακόσμως ἔκειτο. θεασάμενος δὲ	αὐτὸν	ὁ νεώτατος τῶν παίδων τοῖς
[1, 1]	ἣν πρότερον ἡδόμενος τῇ πρὸς	αὐτὸν	ὁμιλίᾳ νῦν φεύγει ταύτην καὶ
[1, 16]	τε φέρων γυναικεῖον πολυτελῆ πιστεύειν	αὐτὸν	οὐκ ἀσφαλεστέροις ἔφασκεν ἢ τούτοις,
[1, 2]	ποῖ ποτ' εἴη: πολλῶν γὰρ	αὐτὸν	οὐκ ἰδεῖν ἡμερῶν τὸν ἄλλον
[1, 10]	παρασχεῖν. τοῦ δὲ θεοῦ θαρσεῖν	αὐτὸν	παρακελευομένου τοῖς τε ἄλλοις ἅπασιν
[1, 13]	τοῦτον αὐτῷ θῦμα καὶ ἱερεῖον	αὐτὸν	παρασχεῖν ἐκέλευέ τε εἰς τὸ
[1, 3]	τῶν πραγμάτων ἐπιμέλειαν δίδωσι τεκνώσας	αὐτὸν	περὶ ἐνενηκοστὸν καὶ ἑκατοστὸν ἔτος:
[1, 8]	κατ' ἐπιθυμίαν ὡρμημένος: δωρεῖταί τε	αὐτὸν	πολλοῖς χρήμασι, καὶ συνῆν Αἰγυπτίων
[1, 19]	αὐτὸν βραδύνοντα. (Ταῦτ' εἰποῦσα παρῆγεν	αὐτὸν	πρὸς τὸν Λάβανον, καὶ γνωρισθεὶς
[1, 3]	τὴν ἀπώλειαν. εὐμενῶς τε οὖν	αὐτὸν	προσδέχεσθαι τὴν θυσίαν παρεκάλει καὶ
[1, 18]	Ἰσάκῳ συμπαρόντα καὶ τοσαύτῃ περὶ	αὐτὸν	σπουδῇ χρώμενον ἀπώσατο αὐτόν. ὁ
[1, 17]	ἀρετὴν ἄκρος καὶ τῆς περὶ	αὐτὸν	σπουδῆς ἀξίως ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[1, 19]	τὴν εὔνοιαν διὰ τῆς περὶ	αὐτὸν	σπουδῆς ἐνδείξεσθαι καὶ μὴ παρούσης:
[1, 10]	παρέσχε καὶ παρὰ τὴν εὐωχίαν	αὐτόν	τε ἐπαινεῖν ἤρξατο καὶ τὸν
[1, 19]	λέγων Ἰσάκῳ γενέσθαι παῖδας διδύμους	αὐτόν	τε καὶ Ἡσαῦν, ὃν ἐπεὶ
[1, 18]	ὀργῆς προσφάτου πρεσβυτέραν χάριν εἰς	αὐτόν	τε καὶ τὸν πατέρα γεγενημένην
[1, 10]	τοιοῦτος ὁμολογουμένως, ὡς διὰ ταύτην	αὐτὸν	τὴν αἰτίαν καὶ ἱερέα γενέσθαι
[1, 19]	τῇ παρουσίᾳ τοῦ Ἰακώβου ἀνέκρινεν	αὐτόν,	τίς τε ὢν καὶ πόθεν
[1, 20]	τετρακοσίοις. καὶ Ἰάκωβος πυνθανόμενος ἥκειν	αὐτὸν	ὑπαντησόμενον μετὰ τοσούτων ἦν περίφοβος,
[1, 18]	σοι δύναμις παρασχεῖν, ποιήσας δ'	αὐτὸν	φοβερὸν μὲν ἐχθροῖς φίλοις δὲ
[1, 20]	φωνῇ χρῆται καὶ λόγοις πρὸς	αὐτὸν	χαίρειν τε τοῖς γεγενημένοις παραινοῦν
[1, 19]	εἰς αὐτὸν γενομένων, ἀποκτεῖναι ζητεῖν	αὐτὸν	ὡς ἀφῃρημένον τῆς παρὰ τοῦ
[1, 12]	μηδὲν ἔτι περὶ τῆς γυναικὸς	αὐτὸν	ὡς πεισομένης τι τῶν αἰσχρῶν
[1, 12]	αὐτῷ συνοικοῦσαν, ἐπαγγέλλεταί τε παρέξειν	αὑτὸν	εὐμενῆ τὸ λοιπὸν ἀδεοῦς ἐκείνου
[1, 1]	Ἄδαμος δὲ παρῃτεῖτο τῆς ἁμαρτίας	αὑτὸν	καὶ παρεκάλει τὸν θεὸν μὴ
[1, 13]	κρίσιν ἀπωθεῖσθαι καὶ μὴ παρέχειν	αὑτὸν	τοῖς ἀμφοτέρων βουλήμασιν ἑτοίμως, ὅτε
[1, 19]	τὰς γυναῖκας ἀναλαβὼν ἀπαλλάττεσθαι πρὸς	αὑτόν:	τοῦ δὲ πενθεροῦ μὴ συγχωροῦντος
[1, 2]	θεῖα σαφῶς ἐξεπιστάμενος ἑώρα δίκην	αὑτὸν	ὑφέξοντα τῆς Κάιος ἀδελφοκτονίας μείζονα,
[1, 20]	πορισθέντος βίου, μετὰ τῶν τιμιωτάτων	ἑαυτὸν	ἐκείνῳ παραδιδούς, ὅτι κρίνοι μέγιστον
[1, 18]	δυναστευόντων ἐν Χαναναίοις ἀνδρῶν θυγατέρας,	ἑαυτὸν	ποιήσας τῆς περὶ τὸν γάμον
[1, 3]	οὕτω γὰρ ἐν Αἰγύπτῳ τὸν	ἐνιαυτὸν	ἦσαν διατεταχότες. Μωυσῆς δὲ τὸν
[1, 0]	τι πράττειν δυναμένοις συμφιλοκαλοῦντι καὶ	ἐμαυτὸν	αἰσχυνόμενος, εἰ δόξαιμι ῥαθυμίᾳ πλέον
[1, 2]	ἐδείματο καὶ τείχεσιν ὠχύρωσεν εἰς	ταὐτὸν	συνελθεῖν τοὺς οἰκείους καταναγκάσας. καὶ
[1, 10]	δὲ μετ' οὐ πολὺ Ἰσμαῆλον,	θεόκλυτον	ἄν τις εἴποι, διὰ τὸ
[1, 18]	αὐτομάτου παρασχόντος αὐτῷ τὴν φρεωρυχίαν	ἀνεπικώλυτον,	Ῥοωβὼθ τὸ φρέαρ ὠνόμασεν: εὐρύχωρον
[1, 3]	μένειν εὐταξίας καὶ μηδὲν ἔτι	τοιοῦτον	ἐπενεγκεῖν πάθος, ὑφ' οὗ κινδυνεύσει
[1, 3]	καθαρεύειν φόνου τοὺς δράσαντάς τι	τοιοῦτον	κολάζοντας, χρῆσθαι δὲ τοῖς ἄλλοις
[1, 19]	τε ἔφασαν, οὐ γὰρ εἶναι	τοιοῦτον	ὥστε ἀγνοεῖσθαι, καὶ συμποιμαίνειν αὐτοῖς
[1, 9]	ἤνθει τὰ πράγματα εἴς τε	πλοῦτον	αὐτῶν ἐπιδεδωκότων καὶ νεότητα πολλήν:
[1, 13]	αὐτῶν εἰς ἔθνη πολλὰ καὶ	πλοῦτον	ἐπιδώσειν, καὶ μνήμην αἰώνιον αὐτῶν
[1, 3]	ἐκείνων λεγόμενα τῷ μηδένα νῦν	τοσοῦτον	ἐν τῷ βίῳ παρατείνειν χρόνον
[1, 3]	χρόνον οὔσας εἰκότως ἔζων πλῆθος	τοσοῦτον	ἐτῶν: ἔπειτα καὶ δι' ἀρετὴν
[1, 19]	ἕπονται τοίνυν οὐχ ὡς ἐμοὶ	τοσοῦτον,	ὅσον τοῖς παισὶν αὐτῶν. καὶ
[1, 0]	πράξεων ἔχων τὴν ἀναγραφὴν ἐπὶ	τοσοῦτον	φυσιολογίας κεκοινώνηκεν. ἰστέον οὖν, ὅτι
[1, 19]	καὶ πᾶσιν ἐμφῦσαι, καὶ μετὰ	τοσοῦτον	χρόνον καλῶς ἔχειν αὐτὸν κατελθεῖν
[1, 4]	τὸ μέντοι πάχος ἦν ἰσχυρὸν	τοσοῦτον,	ὥσθ' ὑπ' αὐτοῦ μειοῦσθαι τοῖς
[1, 19]	υἱός: προσθήκην γενησομένου τινὸς δηλοῖ.	(Τοῦτον	ἅπαντα τὸν χρόνον, ἔτη δ'
[1, 2]	θηρίοις ἀλώμενος περιπέσῃ δεδιότος καὶ	τοῦτον	ἀπόληται τὸν τρόπον, ἐκέλευε μηδὲν
[1, 3]	οἰκείοις. ἀποβατήριον μέντοι τὸν τόπον	τοῦτον	Ἀρμένιοι καλοῦσιν: ἐκεῖ γὰρ ἀνασωθείσης
[1, 13]	καὶ τὸν υἱὸν Ἴσακον, ᾔτει	τοῦτον	αὐτῷ θῦμα καὶ ἱερεῖον αὐτὸν
[1, 1]	καὶ τί τὸ κακόν. εἰς	τοῦτον	δὲ τὸν κῆπον εἰσαγαγόντα τόν
[1, 20]	καταφυγὴν ἔχοιεν τοὺς ἑπομένους. καὶ	τοῦτον	διατάξας τοὺς σὺν αὑτῷ τὸν
[1, 3]	ἑξηκοστὸν καὶ ἑκατοστὸν γενόμενος ἐγέννησε.	τοῦτον	εἰς ἐννέα καὶ ἑξήκοντα πρὸς
[1, 3]	ἐπὶ ταῖς ἑορταῖς ὥρισε κατὰ	τοῦτον	ἐξ Αἰγύπτου τοὺς Ἑβραίους προαγαγών:
[1, 8]	τίς τε εἴη καὶ τίνα	τοῦτον	ἐπάγοιτο, πυθόμενός τε τὴν ἀλήθειαν
[1, 3]	ἔτη καὶ πάντα τὸν χρόνον	τοῦτον	εὐδαιμόνως διαγαγὼν τελευτᾷ ζήσας ἐτῶν
[1, 18]	δεόμενος τυγχάνω, καί μοι παῖδα	τοῦτον	εὐμενὴς σῶζε καὶ παντὸς ἀπαθῆ
[1, 3]	τῆς γῆς. (Ὁ δὲ θεὸς	τοῦτον	μὲν τῆς δικαιοσύνης ἠγάπησε, κατεδίκαζε
[1, 16]	τὸ γένος τὸν γάμον πολιτεύει	τοῦτον.	οὗ τὴν σπουδὴν καὶ τὴν
[1, 11]	τοῖς ἐννέα διῆγεν. ~(Ὑπὸ δὴ	τοῦτον	τὸν καιρὸν οἱ Σοδομῖται πλήθει
[1, 16]	μεγάλαις πίστεσι. γίνονται δὲ αὗται	τοῦτον	τὸν τρόπον: ὑπὸ τοὺς μηροὺς
[1, 6]	τέ τοι Νῶε καλεῖται καὶ	τοῦτον	τὸν τύπον ἐπὶ παντὸς τηρεῖ
[1, 11]	χώραν οὕτως ἀφανίσαι, ὡς μήτε	φυτὸν	ἔτι μήτε καρπὸν ἕτερον ἐξ
[1, 1]	εἶναι καὶ τῆς ζωῆς τὸ	φυτὸν	καὶ ἄλλο τὸ τῆς φρονήσεως,
[1, 1]	σκέπην αὑτοῖς ἐπενόουν: τὸ γὰρ	φυτὸν	ὀξύτητος καὶ διανοίας ὑπῆρχε. φύλλοις
[1, 10]	τῶν Ἀσσυρίων, καὶ τὸν συγγενῆ	Λῶτον	ἀνέζευξεν μετὰ εἰρήνης. ἀπήντησε δὲ
[1, 6]	τούτων Ἀράνης μὲν υἱὸν καταλιπὼν	Λῶτον	καὶ Σάρραν καὶ Μελχὰν θυγατέρας
[1, 8]	τὴν Χαναναίαν ἀφίκετο, μερίζεται πρὸς	Λῶτον	τὴν γῆν τῶν ποιμένων αὐτοῖς
[1, 7]	καὶ Λάβανος υἱός. ~(Ἅβραμος δὲ	Λῶτον	τὸν Ἀράνου τοῦ ἀδελφοῦ υἱὸν
[1, 21]	σκηνὰς θυσίας ἐπιτελεῖν, ἃς τὸ	πρῶτον	ἀπιὼν εἰς τὴν Μεσοποταμίαν ἐπὶ
[1, 4]	τὸ μὲν πεδίον, εἰς ὃ	πρῶτον	αὐτοὺς κατῴκισαν, καλεῖται Σεναάρ: τοῦ
[1, 4]	σύγχυσιν τοῦ περὶ τὴν διάλεκτον	πρῶτον	ἐναργοῦς: Ἑβραῖοι γὰρ τὴν σύγχυσιν
[1, 2]	μὲν καὶ αὐτὸς ἔφασκε τὸ	πρῶτον	ἐπὶ τἀδελφῷ μὴ βλεπομένῳ, παροξυνθεὶς
[1, 3]	Νισᾶν, ὅς ἐστι Ξανθικός, μῆνα	πρῶτον	ἐπὶ ταῖς ἑορταῖς ὥρισε κατὰ
[1, 12]	δούλης αὐτῆς Ἀγάρης τὸ μὲν	πρῶτον	ἔστεργεν οὐδὲν ἀπολείπουσα τῆς πρὸς
[1, 3]	καὶ τὴν ἄλλην διοίκησιν τὸν	πρῶτον	κόσμον διεφύλαξε: τὴν δ' ἐπομβρίαν
[1, 0]	καὶ τοῖς ἄλλοις νομοθετεῖν θεοῦ	πρῶτον	φύσιν κατανοῆσαι καὶ τῶν ἔργων
[1, 3]	ὧν καὶ πρὸ τῆς ἐπομβρίας	ἀπέλαυον	ὑστερῶσιν ἀγαθῶν, εἰς μακρὸν αὐτῶν
[1, 0]	πρότερον διενοήθην, ὅτε τὸν πόλεμον	συνέγραφον,	δηλῶσαι τίνες ὄντες ἐξ ἀρχῆς
[1, 14]	καὶ δημοσίᾳ χοῦν αὐτῆς τὸν	τάφον,	Ἁβράμου δὲ ὠνησαμένου τὸ χωρίον
[1, 20]	Ἡσαῦς, προσεκύνει δ' αὐτὸς τὸν	ἀδελφὸν	ἐγγὺς αὐτῷ γενόμενον οὐδὲν περὶ
[1, 7]	τῆς δὲ γυναικὸς αὐτοῦ Σάρρας	ἀδελφὸν	εἰσεποιήσατο γνησίου παιδὸς ἀπορῶν καὶ
[1, 2]	πρῶτος καὶ κτείνει δὲ τὸν	ἀδελφὸν	ἐκ τοιαύτης αἰτίας: θῦσαι τῷ
[1, 2]	ὑπὸ τοῦ θεοῦ κτείνει τὸν	ἀδελφὸν	καὶ τὸν νεκρὸν αὐτοῦ ποιήσας
[1, 20]	ἐδώδιμον. (Πλησίον δ' ἤδη τὸν	ἀδελφὸν	πυνθανόμενος κελεύει προϊ έναι τῶν
[1, 18]	τἀδελφῷ. (Ἰάκωβον δὲ φοβούμενον τὸν	ἀδελφὸν	τιμωρίαν βουλόμενον λαβεῖν τῆς ἐπὶ
[1, 3]	τε τοίχους καρτερὰ καὶ τὸν	ὄροφον,	ὡς μηδαμόθεν ἐπικλύζεσθαι μηδ' ἡττᾶσθαι
[1, 18]	μετὰ τοῦτο ἱκετεύσῃ τὸν θεὸν	σύμμαχον	αὐτῷ καὶ συνεργὸν εἰς ἅπαντα
[1, 12]	διὰ τὸν φόβον: ἐδεδίει γὰρ	Ἀβιμέλεχον	τὸν βασιλέα τῶν ἐπιχωρίων: ὃς
[1, 3]	πέμπτον καὶ ἑξηκοστὸν καὶ ἑκατοστὸν	Λάμεχον	υἱὸν ἔσχε περὶ ἔτη γεγονὼς
[1, 2]	τελευτῶντα: πρός τε γὰρ πολέμους	εἶχον	ἀκρατῶς καὶ πρὸς λῃστείαν ὡρμήκεσαν,
[1, 8]	τῆς Ἁβράμου παρουσίας Αἰγύπτιοι τούτων	εἶχον	ἀμαθῶς: ἐκ Χαλδαίων γὰρ ταῦτ'
[1, 3]	ποιούμενοι λόγον, ἀλλ' ἣν πρότερον	εἶχον	τῆς ἀρετῆς ζήλωσιν διπλασίονα τῆς
[1, 20]	σὺν αὑτῷ: καὶ χειμάρρουν τινὰ	Ἰάβακχον	λεγόμενον διαβεβηκότων Ἰάκωβος ὑπολελειμμένος φαντάσματι
[1, 13]	τ' ἴδοιμι ἠνδρωμένον καὶ τελευτῶν	διάδοχον	τῆς ἀρχῆς τῆς ἐμαυτοῦ καταλίποιμι.
[1, 18]	πρὸς αὐτὸν ἕνα τῶν στρατηγῶν	Φίλοχον	ἐπαγόμενος. πάντων δὲ τετυχηκὼς ὧν
[1, 9]	τε Βαλήνων βασιλεύς: μοίρας δ'	ἦρχον	ἕκαστος ἰδίας. ἐπὶ τούτους στρατεύσαντες
[1, 6]	παῖδές τε καὶ υἱωνοὶ τοσαῦτα	ἔσχον	ἔθνη. ὃ δ' ἴσως ὑφ'
[1, 11]	κατακειμένοις: οἱ δὲ δόξαν αὐτῷ	παρέσχον	ἐσθιόντων, ἔτι δὲ καὶ περὶ
[1, 11]	τοῦ δ' ἀνδρὸς ἑκατόν, οὐκέτι	κατέσχον	λανθάνοντες ἀλλ' ἐμήνυσαν ἑαυτοὺς ὄντας
[1, 6]	ἀπὸ Γάζης ἕως Αἰγύπτου γῆν	κατέσχον,	μόνου δὲ Φυλιστίνου τὴν ἐπωνυμίαν
[1, 6]	καὶ Λιβάνου τῶν ὀρῶν γῆν	κατέσχον,	ὅσα πρὸς θάλασσαν αὐτῆς ἐτέτραπτο
[1, 11]	εὐθὺς ἐκ σεμιδάλεως γενέσθαι, καὶ	μόσχον	θύσας καὶ ὀπτήσας ἐκόμισεν αὐτοῖς
[1, 6]	Εὐρώπης ἕως Γαδείρων γῆν ἣν	ἔτυχον	καταλαμβάνοντες, καὶ μηδενὸς προκατῳκηκότος τὰ
[1, 0]	τῶν πραγμάτων ἀνάγκης οἷς πραττομένοις	παρέτυχον	ταῦτα γραφῇ δηλούσῃ περιλαβεῖν: πολλοὺς
[1, 2]	ἐκ τῆς τούτων ἀμαθίας καὶ	μεγαλόψυχον	εἰς πανουργίαν περιαγαγών, ὅρους τε
[1, 0]	τὸ μὲν τοῦ ἀρχιερέως μιμήσασθαι	μεγαλόψυχον,	τῷ βασιλεῖ δὲ πολλοὺς ὁμοίως
[1, 3]	πᾶσαν εὑρὼν ἔτι λιμναζομένην πρὸς	Νῶχον	ἐπανῆλθε. μετὰ δὲ ἡμέρας ἑπτὰ
[1, 3]	ἄρξας ἑπτὰ καὶ ἑπτακοσίοις ἔτεσι	Νῶχον	τῶν πραγμάτων ἀποδείκνυσι προστάτην υἱόν,
[1, 18]	τὸ παντελὲς ἠφανισμένος προσκαλεσάμενος τὸν	Ἡσαῦν	καὶ τὸ γῆρας εἰπὼν ὡς
[1, 19]	παῖδας διδύμους αὐτόν τε καὶ	Ἡσαῦν,	ὃν ἐπεὶ τῶν τοῦ πατρὸς
[1, 20]	τοῖς πεμπομένοις λέγειν πρὸς τὸν	Ἡσαῦν,	ὅτι νομίσας Ἰάκωβος ἄδικον συνδιαιτᾶσθαι
[1, 18]	(Καὶ ὁ μὲν νομίζων εἰς	Ἡσαῦν	ποιεῖσθαι τὰς εὐχὰς παρεκάλει τὸν
[1, 1]	καὶ Φεισὼν μέν, σημαίνει δὲ	πληθὺν	τοὔνομα, ἐπὶ τὴν Ἰνδικὴν φερόμενος
[1, 7]	Βαβυλῶνος Χαλδαίων λεγομένης. μετ' οὐ	πολὺν	δὲ χρόνον μεταναστὰς καὶ ἀπὸ
[1, 6]	Φούτης λεγομένης. μετέβαλε δὲ ὃ	νῦν	αὐτῇ ἐστιν ὄνομα ἀπὸ τῶν
[1, 3]	γὰρ ἀνασωθείσης τῆς λάρνακος ἔτι	νῦν	αὐτῆς τὰ λείψανα ἐπιδεικνύουσι. (Τοῦ
[1, 4]	ἐν ᾧ τὸν πύργον ᾠκοδόμησαν	νῦν	Βαβυλὼν καλεῖται διὰ τὴν σύγχυσιν
[1, 3]	πεντήκοντα. μηδεὶς δὲ πρὸς τὸν	νῦν	βίον καὶ τὴν βραχύτητα τῶν
[1, 6]	Εὐίλας δὲ Εὐιλαίους ἔκτισεν, οἳ	νῦν	Γαιτοῦλοι λέγονται, Σαβάθης δὲ Σαβαθηνούς,
[1, 19]	λέγεται βουνός, ἀφ' οὗ καὶ	νῦν	Γαλαδηνὴν καλοῦσι τὴν γῆν. ἑστιαθέντων
[1, 1]	τὸ ζῆν ὑμῖν μακρὸν γένοιτο.	νῦν	δ' εἰς ταύτην μου τὴν
[1, 8]	ἣ τότε μὲν ἦν ἀγαθή,	νῦν	δὲ ἠφάνισται κατὰ βούλησιν θεοῦ.
[1, 7]	τὴν τότε μὲν Χαναναίαν λεγομένην	νῦν	δὲ Ἰουδαίαν μετῴκησε καὶ οἱ
[1, 6]	Χαλδαίων, καὶ τάφος αὐτοῦ μέχρι	νῦν	δείκνυται. γαμοῦσι δὲ τὰς ἀδελφιδὰς
[1, 19]	ἐγώ τε καὶ σύ. καὶ	νῦν	δεῦρο ἥκω ἀσπασόμενός τε ὑμᾶς
[1, 11]	δ' αὐτήν, ἔτι γὰρ καὶ	νῦν	διαμένει. διαφεύγει δ' αὐτὸς μετὰ
[1, 11]	μὲν Μωαβίτας μέγιστον ὄντας καὶ	νῦν	ἔθνος, Ἀμμανίτας δὲ ὁ ἕτερος:
[1, 0]	δὲ πολλοὺς ὁμοίως ὑπολαβεῖν καὶ	νῦν	εἶναι φιλομαθεῖς: οὐδὲ γὰρ πᾶσαν
[1, 10]	μείζονος τεύξεσθαι σωφρονοῦσαν: καὶ γὰρ	νῦν	εἰς τὴν δέσποιναν ἀγνώμονα καὶ
[1, 6]	ἐκάλεσεν ὧν ἦρχεν, Αἰολεῖς δὲ	νῦν	εἰσι, Θάρσος δὲ Θαρσεῖς: οὕτως
[1, 7]	τοῦ δὲ Ἁβράμου ἔτι καὶ	νῦν	ἐν τῇ Δαμασκηνῇ τὸ ὄνομα
[1, 1]	ἱκανὸς μέν εἰμι ἀποδοῦναι καὶ	νῦν,	ἐπεὶ δ' ὑπέσχημαι τὴν αἰτιολογίαν
[1, 13]	γέγονέ μοι παραστάτης καὶ σύμμαχος	νῦν	ἐπιτυχεῖν. ἐπεὶ δ' ἐγεννήθης ἀΠοθάνῃς
[1, 6]	Θεοβήλους Θεόβηλος, οἵτινες ἐν τοῖς	νῦν	Ἴβηρες καλοῦνται. καὶ Μεσχῆνοι δὲ
[1, 6]	τέταρτος ὢν Χάμου παῖς τὴν	νῦν	Ἰουδαίαν καλουμένην οἰκίσας ἀπ' αὐτοῦ
[1, 19]	πραχθησομένων πρόνοιαν ἔν τε τοῖς	νῦν	καὶ πολὺ πλέον ἐν τοῖς
[1, 6]	Μησαναίους, Σπασίνου Χάραξ ἐν τοῖς	νῦν	καλεῖται. Ἀρφαξάδου δὲ παῖς γίνεται
[1, 6]	τὴν νῆσον ἔσχε, Κύπρος αὕτη	νῦν	καλεῖται, καὶ ἀπ' αὐτῆς νῆσοί
[1, 1]	ὀνόματα τίθησιν, οἷς ἔτι καὶ	νῦν	καλοῦνται. βλέπων δὲ τὸν Ἄδαμον
[1, 6]	Σύρους προσαγορεύουσιν: οὓς δὲ Λυδοὺς	νῦν	καλοῦσι, Λούδους δὲ τότε, Λούδας
[1, 11]	τοῦ πυρός: Ζωὼρ ἔτι καὶ	νῦν	λέγεται: καλοῦσι γὰρ οὕτως Ἑβραῖοι
[1, 6]	ἐστι παρ' αὐτοῖς ἔτι καὶ	νῦν	Μάζακα, δηλοῦσα τοῖς συνιέναι δυναμένοις
[1, 0]	καὶ λίαν φιλόσοφος, ἣν ἐγὼ	νῦν	μὲν ὑπερβάλλομαι, θεοῦ δὲ διδόντος
[1, 9]	φρέατα ἦν ἐν τῷ τόπῳ,	νῦν	μέντοι τῆς Σοδομιτῶν πόλεως ἀφανισθείσης
[1, 6]	Ἀσχανάξης μὲν Ἀσχανάξους ᾤκισεν, οἳ	νῦν	Ῥήγινες ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων καλοῦνται,
[1, 21]	δὲ ἀφίκετο εἰς τὰς ἔτι	νῦν	Σκηνὰς λεγομένας, ὅθεν εἰς Σίκιμον
[1, 20]	τῆς χώρας ἑκὼν ὑπεξέλθοι, καὶ	νῦν	τὸν χρόνον ἱκανὸν ἡγούμενος εἶναι
[1, 3]	περὶ ἐκείνων λεγόμενα τῷ μηδένα	νῦν	τοσοῦτον ἐν τῷ βίῳ παρατείνειν
[1, 6]	γὰρ ὧν ἦρξεν ἔτι καὶ	νῦν	ὑπὸ ἑαυτῶν τε καὶ τῶν
[1, 6]	Ἀμάθουν κατῴκισεν, ἥτις ἔστι καὶ	νῦν	ὑπὸ μὲν τῶν ἐπιχωρίων Ἀμάθη
[1, 12]	ἄν. οὕτω δ' ἔτι καὶ	νῦν	ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων ὠνόμασται. (Γίνεται
[1, 6]	αὑτῶν ἐκάλουν ὀνόμασιν. τοὺς γὰρ	νῦν	ὑφ' Ἑλλήνων Γαλάτας καλουμένους, Γομαρεῖς
[1, 1]	ἡδόμενος τῇ πρὸς αὐτὸν ὁμιλίᾳ	νῦν	φεύγει ταύτην καὶ περιίσταται. τοῦ
[1, 6]	μάλιστα εὐδαιμόνησαν: Ἀρφαξάδης δὲ τοὺς	νῦν	Χαλδαίους καλουμένους Ἀρφαξαδαίους ὠνόμασεν ἄρξας
[1, 1]	Νεῖλον Ἕλληνες προσαγορεύουσιν. (Ὁ δὴ	τοίνυν	θεὸς τὸν Ἄδαμον καὶ τὴν
[1, 0]	τὰ παρ' ἡμῖν ἐσπούδασαν. (Εὗρον	τοίνυν,	ὅτι Πτολεμαίων μὲν ὁ δεύτερος
[1, 16]	ὁμοπάτριός τε καὶ ὁμομήτριος. πέμπει	τοίνυν	οὗτος πρὸς ὑμᾶς ἀξιῶν τὴν
[1, 19]	τοὺς συνοικοῦντας εἶναι συμβέβηκεν: ἕπονται	τοίνυν	οὐχ ὡς ἐμοὶ τοσοῦτον, ὅσον
[1, 0]	ὡς ἀγαθὸν δρᾶν σπουδάσωσιν, ἤδη	τοίνυν	τοὺς ἐντευξομένους τοῖς βιβλίοις παρακαλῶ
[1, 11]	οὕτως Ἑβραῖοι τὸ ὀλίγον. ἐνταῦθα	τοίνυν	ὑπό τε ἀνθρώπων ἐρημίας καὶ
[1, 11]	οὐδ' οὕτως ἐπείσθησαν. (Ὁ θεὸς	οὖν	ἀγανακτήσας αὐτῶν ἐπὶ τοῖς τολμήμασι
[1, 2]	αὐτοῖς καὶ θυγατέρες. οἱ μὲν	οὖν	ἀδελφοὶ διαφόροις ἔχαιρον ἐπιτηδεύμασιν: Ἄβελος
[1, 18]	ἀποσημαίνει τὸ ὄνομα. (Ἰσάκῳ μὲν	οὖν	ἀκμάζειν συνέβαινε τὴν ἰσχὺν ὑπὸ
[1, 0]	νόμους ἀνενεγκεῖν ἐτόλμησαν. τὰ μὲν	οὖν	ἀκριβῆ τῶν ἐν ταῖς ἀναγραφαῖς
[1, 19]	τοῦτο ποιεῖν ἐπενόει. τῶν γυναικῶν	οὖν	ἀπεπειρᾶτο, πῶς ἔχοιεν πρὸς τὴν
[1, 3]	δὲ τὴν ἀπώλειαν. εὐμενῶς τε	οὖν	αὐτὸν προσδέχεσθαι τὴν θυσίαν παρεκάλει
[1, 4]	καὶ κατὰ χεῖρα γενναῖος: ἔπειθεν	οὖν	αὐτοὺς μὴ τῷ θεῷ διδόναι
[1, 2]	ζήσας ἑπτακόσια τελευτᾷ. γίνονται μὲν	οὖν	αὐτῷ παῖδες ἄλλοι τε πλείους
[1, 19]	τῇ Λείᾳ Ῥαχήλᾳ χαριζόμενος. πάλιν	οὖν	γίνονται παῖδες αὐτῇ, Ἰσσαχάρης μὲν
[1, 1]	ὀξύτητος καὶ διανοίας ὑπῆρχε. φύλλοις	οὖν	ἑαυτοὺς συκῆς ἐσκέπασαν καὶ ταῦτα
[1, 6]	Μωυσεῖ συνέβη βιῶναι. Ναχώρῃ μὲν	οὖν	ἐκ τῆς Μελχᾶς ὀκτὼ παῖδες
[1, 10]	θεὸν τῆς ἱκεσίας. (Ἁβράμῳ μὲν	οὖν	ἕκτον ἤδη καὶ ὀγδοηκοστὸν ἔτος
[1, 11]	πρὸς ἄλλους ὁμιλίας ἐκτρέπεσθαι. χαλεπήνας	οὖν	ἐπὶ τούτοις ὁ θεὸς ἔγνω
[1, 2]	ὃν αὐτὸς ἀπολώλεκας. τῆς μὲν	οὖν	ἐπὶ τῷ φόνῳ τιμωρίας αὐτὸν
[1, 9]	τοῖς Σοδομιτῶν βασιλεῦσι. δώδεκα μὲν	οὖν	ἔτη δουλεύοντες καὶ τοὺς ἐπιταχθέντας
[1, 18]	ἀεὶ τῶν κρειττόνων ἔσεσθαι: ταῦτ'	οὖν	καὶ βεβαίωσον καὶ μὴ περιίδῃς
[1, 0]	κῶν μεθηρμηνευμένην γραμμάτων. ἤδη μὲν	οὖν	καὶ πρότερον διενοήθην, ὅτε τὸν
[1, 19]	μοῖραν εἰς σὲ καταθήσομαι: θαρρῶν	οὖν	καὶ ταύτην πορεύου τὴν ὁδὸν
[1, 13]	ἐπ' αὐτοῖς θαρρούντων ἀφελέσθαι: δώσειν	οὖν	κἀκείνῳ ἱερεῖον, εἴπερ εὐμενὴς μέλλει
[1, 21]	περὶ ὧν παρακαλεῖ. ἀπῄει μὲν	οὖν	ὁ βασιλεὺς ἐλπίζων Ἰάκωβον παρέξειν
[1, 19]	ἐν τοῖς ὕστερον. (Ταῦτα μὲν	οὖν	ὁ θεὸς Ἰακώβῳ προαγορεύει: ὁ
[1, 0]	ἐπὶ τοσοῦτον φυσιολογίας κεκοινώνηκεν. ἰστέον	οὖν,	ὅτι πάντων ἐκεῖνος ἀναγκαιότατον ἡγήσατο
[1, 21]	τί δεῖ ποιεῖν. οἱ μὲν	οὖν	πλείους ἡσύχαζον γνώμης ἀποροῦντες, Σεμεὼν
[1, 0]	πιστεύοντας ἀπαραιτήτως ἐκόλασε. πρὸς ταύτην	οὖν	τὴν ὑπόθεσιν ποιεῖσθαι τὴν ἐξέτασιν
[1, 9]	ἡ Ἀσφαλτῖτις λεγομένη. περὶ μὲν	οὖν	τῆς λίμνης ταύτης αὖθις μετ'
[1, 7]	καινίσαι καὶ μεταβαλεῖν ἔγνω. πρῶτος	οὖν	τολμᾷ θεὸν ἀποφήνασθαι δημιουργὸν τῶν
[1, 12]	τοῦ πατρὸς αὐτοῖς ἀποθανόντος. ἔπειθεν	οὖν	τὸν Ἅβραμον εἰς ἀποικίαν ἐκπέμπειν
[1, 6]	γῆν τινα καταλαβόντες. Ἰαφθᾶ μὲν	οὖν	τοῦ Νώχου παιδὸς ἦσαν ἑπτὰ
[1, 21]	ὄψει τοῦ ὀνείρου ηὔξατο. ἁγνίζων	οὖν	τοὺς ἑπομένους ἐπιτυγχάνει τοῖς Λαβάνου
[1, 20]	ἐχθρῶν εἰ θέλοιεν ἀδικεῖν. νείμας	οὖν	τοὺς σὺν αὑτῷ τοὺς μὲν
[1, 16]	συγχωροῦντος ἄξειν αὐτὸν ἔλεγεν. (Ὡς	οὖν	τούτου γενομένου παρῆγε τὸν ξένον,
[1, 16]	ἐφ' ὕδωρ βαδιζούσαις: εὔχεται μὲν	οὖν	τῷ θεῷ Ῥεβέκκαν, ἣν τῷ
[1, 8]	μηδὲν ἔχοντας ἀληθὲς ἀπέφαινε. θαυμασθεὶς	οὖν	ὑπ' αὐτῶν ἐν ταῖς συνουσίαις
[1, 16]	ἐμπεσεῖν, ὃ δὴ γέγονε. γάμον	οὖν	ὑπὸ θείας μνηστευόμενον ἐπιφανείας καὶ
[1, 12]	ἐλάτῃ τινὶ θεῖσα τὸ παιδίον	ψυχορραγοῦν,	ὡς μὴ παρούσης τὴν ψυχὴν
[1, 6]	ὑφ' Ἑλλήνων καλεῖται: Ἀμαθοῦς δὲ	Ἀμάθουν	κατῴκισεν, ἥτις ἔστι καὶ νῦν
[1, 19]	ὡς ὀλίγαι τῶν τότε γυναικῶν	ἤνθουν,	καὶ φησίν: ἀλλ' ἐμοὶ πρὸς
[1, 4]	ᾔσθοντο τῆς ἁμαρτίας: ἐπεὶ γὰρ	ἤνθουν	νεότητος πλήθει, πάλιν ὁ θεὸς
[1, 11]	τῷ πατρὶ πλησιάζουσι προνοήσασαι λαθεῖν:	ἐποίουν	δὲ τοῦτο ὑπὲρ τοῦ μὴ
[1, 12]	ἀδελφὴν δὲ ἀγόμενον ἣν οὐκ	ἠδίκουν.	παρακαλεῖ τε πρᾴως ἔχειν πρὸς
[1, 13]	πατὴρ ἐγενόμην καὶ πάλιν τούτῳ	δοκοῦν	ἀποτίθεμαί σε, φέρε γενναίως τὴν
[1, 18]	τοῦ δὲ μείζονος προτερήσειν τὸ	δοκοῦν	ἔλασσον εἶναι. τίκτεται δ' αὐτῷ
[1, 5]	καὶ πρὸς τὸ σαφέστερον εἶναι	δοκοῦν	τοῖς παροικοῦσι τροπὴν ἔλαβον. Ἕλληνες
[1, 1]	πρὸ τῆς αἰδοῦς προβαλόμενοι μᾶλλον	ἐδόκουν	εὐδαιμονεῖν ὡς ὧν πρότερον ἐσπάνιζον
[1, 9]	μέρη τέσσαρα ποιήσαντες τῆς στρατιᾶς	ἐπολιόρκουν	αὐτούς: στρατηγὸς δ' ἑκάστοις ἦν
[1, 6]	οὗ τοὺς Ἰουδαίους Ἑβραίους ἀρχῆθεν	ἐκάλουν:	Ἕβερος δὲ Ἰούκταν καὶ Φάλεγον
[1, 6]	προκατῳκηκότος τὰ ἔθνη τοῖς αὑτῶν	ἐκάλουν	ὀνόμασιν. τοὺς γὰρ νῦν ὑφ'
[1, 16]	αὐτοῦ παραλαμβάνοντες οἱ Λαβάνου θεράποντες	ἐτημέλουν,	αὐτὸς δὲ δειπνήσων εἰσήγετο σὺν
[1, 20]	δεδομένων. καὶ οἱ μὲν ταῦτα	ἐδήλουν,	Ἡσαῦς δὲ περιχαρὴς γίνεται καὶ
[1, 4]	τῷ θεῷ, καὶ τὸν πύργον	ᾠκοδόμουν	οὐδὲν ἀπολείποντες σπουδῆς οὐδὲ πρὸς
[1, 0]	γὰρ αὐτῷ ποτ' ἂν γενέσθαι	νοῦν	ἀγαθὸν τῷ νομοθέτῃ ταύτης ἀπολειπομένῳ
[1, 16]	Ἅβραμος μνηστευσόμενον ἐξαπέστειλεν, εἰ κατὰ	νοῦν	τὸν αὐτοῦ μέλλει ὁ γάμος
[1, 20]	αὐτὸν χαίρειν τε τοῖς γεγενημένοις	παραινοῦν	καὶ μὴ μικρὸν κρατεῖν ὑπολαμβάνειν,
[1, 3]	ἀρετὴν καὶ τὴν εὐχρηστίαν ὧν	ἐπενόουν	ἀστρονομίας καὶ γεωμετρίας πλεῖον ζῆν
[1, 1]	αἰσχύνην ὕπαιθρον ἔχοντες σκέπην αὑτοῖς	ἐπενόουν:	τὸ γὰρ φυτὸν ὀξύτητος καὶ
[1, 18]	πρὸς γάμον Βασεμάθην: οὐ γὰρ	εὐνόουν	τοῖς Χαναναίοις οἱ περὶ τὸν
[1, 2]	κερδαίνειν μόνον ἀποβλέπων γῆν τε	ἀροῦν	ἐπενόησε πρῶτος καὶ κτείνει δὲ
[1, 20]	ἐκίνει τοὺς σὺν αὑτῷ: καὶ	χειμάρρουν	τινὰ Ἰάβακχον λεγόμενον διαβεβηκότων Ἰάκωβος
[1, 1]	ἔπλασεν ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον	χοῦν	ἀπὸ τῆς γῆς λαβών, καὶ
[1, 14]	μὲν τῶν Χαναναίων καὶ δημοσίᾳ	χοῦν	αὐτῆς τὸν τάφον, Ἁβράμου δὲ
[1, 21]	Σικίμοις εἰς γῆν ὑπό τινα	δρῦν,	ἀπάρας τε τοὐντεῦθεν ἐν Βαιθήλοις
[1, 10]	μὲν περὶ τὴν Ὠγύγην καλουμένην	δρῦν,	ἔστι δὲ τῆς Χαναναίας τὸ
[1, 3]	Καϊ νᾶ τεκνοῦται τοῦ Ἀνώσου	σὺν	ἀδελφαῖς πλείοσιν, Ἄνωσος δὲ Σήθου
[1, 21]	πᾶν ἄρρεν καὶ τὸν βασιλέα	σὺν	αὐτοῖς καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ,
[1, 13]	βασιλεὺς ὕστερον ἱδρύεται. ἔφερον δὲ	σὺν	αὐτοῖς ὅσα λοιπὰ πρὸς τὴν
[1, 16]	ἐτημέλουν, αὐτὸς δὲ δειπνήσων εἰσήγετο	σὺν	αὐτῷ καὶ μετὰ τὸ δεῖπνόν
[1, 20]	ἡμέρας νυκτὸς ἐπιγενομένης ἐκίνει τοὺς	σὺν	αὑτῷ: καὶ χειμάρρουν τινὰ Ἰάβακχον
[1, 20]	ὅπως αὐτὸς ἀπαθὴς σώζοι τοὺς	σὺν	αὑτῷ κρατήσας τῶν ἐχθρῶν εἰ
[1, 20]	ἑπομένους. καὶ τοῦτον διατάξας τοὺς	σὺν	αὑτῷ τὸν τρόπον πέμπει τινὰς
[1, 20]	θέλοιεν ἀδικεῖν. νείμας οὖν τοὺς	σὺν	αὑτῷ τοὺς μὲν προύπεμπε, τοὺς
[1, 9]	ἀπέθανον, οἱ λοιποὶ δὲ ᾐχμαλωτίσθησαν,	σὺν	οἷς καὶ Λῶτος ἤγετο τοῖς
[1, 20]	γίνεται καὶ τῷ ἀδελφῷ ὑπήντα	σὺν	ὁπλίταις τετρακοσίοις. καὶ Ἰάκωβος πυνθανόμενος
[1, 7]	λέγει οὕτως: Ἁβράμης ἐβασίλευσεν ἔπηλυς	σὺν	στρατῷ ἀφιγμένος ἐκ τῆς γῆς
[1, 22]	ταφῆς ἔτυχεν ὑπὸ τῶν παίδων	σὺν	τῇ γυναικὶ ἐν Νεβρῶνι μνημείου
[1, 2]	τῆς γῆς αὐτὸν ἐκείνης ἐκβάλλει	σὺν	τῇ γυναικί. τοῦ δὲ μὴ
[1, 16]	ἡμέτερος τοῦ τε οἴκου παντὸς	σὺν	τῇ μητρὶ προνοούμενος καὶ τῆς
[1, 3]	τριάκοντα τὸ βάθος, εἰς ταύτην	σὺν	τῇ μητρὶ τῶν παίδων καὶ
[1, 19]	ἔτι λεγόντων παρῆν ἡ παῖς	σὺν	τοῖς ἐπικατιοῦσι τῶν ποιμένων. καὶ
[1, 11]	βέλος εἰς τὴν πόλιν καὶ	σὺν	τοῖς οἰκήτορσιν κατεπίμπρα τὴν γῆν
[1, 19]	ἑκατέρων παῖδες καὶ αἱ θεραπαινίδες	σὺν	τοῖς υἱοῖς εἴ τέ τις
[1, 7]	καὶ ἀπὸ ταύτης τῆς χώρας	σὺν	τῷ σφετέρῳ λαῷ εἰς τὴν
[1, 4]	ἔχειν τὰ ἀγαθά, τὴν δ'	ἰσχὺν	αὐτοῖς τὴν οἰκείαν αἰτίαν τῆς
[1, 7]	ἕκαστον καὶ οὐ κατ' οἰκείαν	ἰσχύν.	εἰκάζεται δὲ ταῦτα τοῖς γῆς
[1, 0]	ἅπασι δὲ θαυμαστὴν φύσεως ἐπιδειξάμενος	ἰσχὺν	καὶ προαίρεσιν ἀρετῆς ἀμετακίνητον. τούτῳ
[1, 18]	γὰρ πατρὶ τῷ ἐμῷ μεγάλην	ἰσχὺν	προύθηκας ἀγαθῶν κἀμὲ τῶν παρόντων
[1, 2]	ὅλων ἔσεσθαι τὸν μὲν κατ'	ἰσχὺν	πυρὸς τὸν ἕτερον δὲ κατὰ
[1, 18]	μὲν οὖν ἀκμάζειν συνέβαινε τὴν	ἰσχὺν	ὑπὸ μεγέθους πραγμάτων, Ἀβιμέλεχος δὲ
[1, 7]	ἀλλὰ κατὰ τὴν τοῦ κελεύοντος	ἰσχὺν	ὑπουργεῖν, ᾧ καλῶς ἔχει μόνῳ
[1, 19]	τὴν τῶν Ἑλλήνων γλῶτταν. (Προϊ	ὼν	δὲ ἐπὶ τῆς Μεσοποταμίας χρόνῳ
[1, 21]	τῆς Μεσοποταμίας. (Ἐντεῦθεν δὲ προϊ	ὼν	ἐπεὶ κατὰ τὴν Ἐφραθηνὴν γίνεται,
[1, 0]	τῶν ἐν ταῖς ἀναγραφαῖς προϊ	ὼν	ὁ λόγος κατὰ τὴν οἰκείαν
[1, 19]	καὶ κατηγορίαν ἐποιεῖτο, ὅτι μητρὸς	ὢν	ἀδελφὸς τῆς αὐτοῦ καὶ συζεύξας
[1, 0]	τε καὶ δεσπότης ὁ θεὸς	ὢν	καὶ πάντα ἐπιβλέπων τοῖς μὲν
[1, 19]	Ἰακώβου ἀνέκρινεν αὐτόν, τίς τε	ὢν	καὶ πόθεν ἥκοι πρὸς αὐτοὺς
[1, 18]	γυναικῶν σιγᾶν ἔκρινε. (Γηραιὸς δὲ	ὢν	καὶ τὰς ὄψεις εἰς τὸ
[1, 18]	εἶναι, τὰ γὰρ ἄλλα πάντ'	ὢν	ὅμοιος διὰ τὸ εἶναι δίδυμος
[1, 7]	καὶ τοῖς ἀπογόνοις κατέλιπε δεινὸς	ὢν	συνεῖναί τε περὶ πάντων καὶ
[1, 16]	(Καὶ ὁ μὲν ἐπὶ ταύτης	ὢν	τῆς διανοίας ἐπὶ τὸ φρέαρ
[1, 6]	προσαγορεύεσθαι συμβέβηκε. Χαναναῖος δὲ τέταρτος	ὢν	Χάμου παῖς τὴν νῦν Ἰουδαίαν
[1, 19]	δὲ δυνατὸν εἶναι αὐτοῖς παρέχειν	ὧν	ἀφικνεῖται δεόμενος. (Ἰάκωβος δὲ οὐχ
[1, 19]	Ἀρράνης καὶ Ναχώρης ἦσαν υἱοί,	ὧν	Βαθουῆλος ὁ σὸς πάππος Ναχώρου
[1, 7]	πιθανὸς τοῖς ἀκροωμένοις περί τε	ὧν	εἰκάσειεν οὐ διαμαρτάνων. διὰ τοῦτο
[1, 19]	ἔγημας αἰδῶ ποιησάμενος, οὐδὲ τέκνων	ὧν	εἰμι πάππος φροντίσας, ἐχρήσω μοι
[1, 7]	οἱ ἀπ' ἐκείνου πληθύσαντες, περὶ	ὧν	ἐν ἑτέρῳ λόγῳ διέξειμι τὰ
[1, 18]	οὐδὲν ὄφελος γένηται πρὸς ἄμυναν	ὧν	ἔπαθεν Ἰσάκου τραπέντος φιλίαν ἄνωθεν
[1, 3]	δι' ἀρετὴν καὶ τὴν εὐχρηστίαν	ὧν	ἐπενόουν ἀστρονομίας καὶ γεωμετρίας πλεῖον
[1, 6]	δὲ τῶν Νώχου παίδων υἱοί,	ὧν	ἐπὶ τιμῇ τοῖς ἔθνεσι τὰ
[1, 8]	ἀλλὰ καὶ πεῖσαι λέγων περὶ	ὧν	ἐπιχειρήσειε διδάσκειν, τήν τε ἀριθμητικὴν
[1, 3]	τῆς κακίας τότ' ἐπιδεικνύμενοι δι'	ὧν	ἔπραττον: ἔνθεν ἑαυτοῖς τὸν θεὸν
[1, 3]	οἱ τὰς βαρβαρικὰς ἱστορίας ἀναγεγραφότες,	ὧν	ἐστι Βηρωσὸς ὁ Χαλδαῖος: διηγούμενος
[1, 7]	ἀπ' ἐκείνου πληθύσαντες, περὶ ὧν	ἐν	ἑτέρῳ λόγῳ διέξειμι τὰ ἱστορούμενα.
[1, 13]	παρ' ἡμῶν τῆς τιμῆς ἀνθ'	ὧν	εὐμενὴς γέγονέ μοι παραστάτης καὶ
[1, 18]	Φίλοχον ἐπαγόμενος. πάντων δὲ τετυχηκὼς	ὧν	ἠξίου διὰ τὴν Ἰσάκου χρηστότητα
[1, 6]	Θείρης δὲ Θείρας μὲν ἐκάλεσεν	ὧν	ἦρξεν, Ἕλληνες δὲ Θρᾷκας αὐτοὺς
[1, 6]	ἔβλαψεν ὁ χρόνος: Αἰθίοπες γὰρ	ὧν	ἦρξεν ἔτι καὶ νῦν ὑπὸ
[1, 6]	γενομένων Ἁλισᾶς μὲν Ἁλισαίους ἐκάλεσεν	ὧν	ἦρχεν, Αἰολεῖς δὲ νῦν εἰσι,
[1, 6]	ᾤκισε καὶ δύο παῖδας ἔσχεν,	ὧν	Ἰουδάδας μὲν Ἰουδαδαίους Αἰθιοπικὸν ἔθνος
[1, 3]	εὐδαιμόνως ζῆν ἔχοιεν καὶ μηδενὸς	ὧν	καὶ πρὸ τῆς ἐπομβρίας ἀπέλαυον
[1, 21]	τῶν θεραπαινίδων δύο ἐξ ἑκατέρας,	ὧν	καὶ τὰ ὀνόματα πάντων προεῖπον.
[1, 6]	προειπὼν τρέψομαι πρὸς τὴν ἀφήγησιν	ὧν	κατέλιπον. τὰ γὰρ ὀνόματα διὰ
[1, 8]	καὶ τῶν ἱερέων ἀκροατὴς ἐσόμενος	ὧν	λέγοιεν περὶ θεῶν: ἢ γὰρ
[1, 19]	τοῦ θεοῦ βασιλείας καὶ ἀγαθῶν	ὧν	ὁ πατὴρ ηὔξατο. ταύτην τε
[1, 19]	πατέρα τὸν σὸν εὐδαίμονα ἀπέφηνα:	ὧν	οὐχ ἥττω μοῖραν εἰς σὲ
[1, 21]	ἐπιτρέψαι αὐτῷ βουλὴν ἀγαγεῖν περὶ	ὧν	παρακαλεῖ. ἀπῄει μὲν οὖν ὁ
[1, 1]	χωρὶς ὑμετέρου πόνου καὶ ταλαιπωρίας,	ὧν	παρόντων γῆράς τε θᾶττον οὐκ
[1, 0]	ἤδη τῶν πραγμάτων μνησθεὶς πρότερον	ὧν	περὶ τῆς τοῦ κόσμου κατασκευῆς
[1, 19]	Ἄσηρος, μακαριστὴς λέγοιτ' ἂν ἐξ	ὧν	πρὸς εὔκλειαν προσελάμβανε. Ῥουβήλου δὲ
[1, 1]	προβαλόμενοι μᾶλλον ἐδόκουν εὐδαιμονεῖν ὡς	ὧν	πρότερον ἐσπάνιζον εὑρόντες. τοῦ θεοῦ
[1, 6]	ἐξ αὐτῶν Χούσου μὲν ἕξ,	ὧν	Σάβας μὲν Σαβαίους, Εὐίλας δὲ
[1, 0]	δὲ χάριν ἐκείνοις φέροντες, περὶ	ὧν	τὴν ἀναγραφὴν εἶναι συμβέβηκε, τὸν
[1, 18]	πρόρρησιν τοῦ θεοῦ δίδυμα παιδία,	ὧν	τὸ μὲν πρεσβύτερον ἀπὸ κεφαλῆς
[1, 8]	τὴν αἵρεσιν ἐπιτρέπει τῷ Λώτῳ:	λαβὼν	δ' αὐτὸς τὴν ὑπ' ἐκείνου
[1, 1]	ἄνθρωπον χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς	λαβών,	καὶ πνεῦμα ἐνῆκεν αὐτῷ καὶ
[1, 13]	γὰρ ἂν ὑπηρετῆσαι τῷ θεῷ,	λαβὼν	τὸν Ἴσακον μετὰ δύο οἰκετῶν
[1, 19]	τὸν δ' ἠξίου τὰς γυναῖκας	ἀναλαβὼν	ἀπαλλάττεσθαι πρὸς αὑτόν: τοῦ δὲ
[1, 11]	δύο δὲ ἦσαν ἔτι παρθένοι,	ἀναλαβών:	οἱ γὰρ μνηστῆρες περιεφρόνησαν τῆς
[1, 19]	καὶ ποιμένας ἐν τοῖς προαστείοις	καταλαβὼν	καὶ παῖδας ἐφήβους καὶ παρθένους
[1, 18]	εἶναί μοι δοκεῖς. καὶ μηδὲν	ὑπολαβὼν	κακοῦργον δειπνήσας τρέπεται πρὸς εὐχὰς
[1, 12]	δὲ οὗτοι, οἳ τὸ τῶν	Ἀράβων	ἔθνος καὶ τὰς φυλὰς ἀπ'
[1, 19]	μοι πολέμου νόμῳ, κτῆσιν μὲν	ἄγων	τὴν ἐμὴν θυγατέρας δὲ ἀναπείσας
[1, 3]	πάντα τὸν χρόνον τοῦτον εὐδαιμόνως	διαγαγὼν	τελευτᾷ ζήσας ἐτῶν ἀριθμὸν ἐνακοσίων
[1, 2]	ἀμαθίας καὶ μεγαλόψυχον εἰς πανουργίαν	περιαγαγών,	ὅρους τε γῆς πρῶτος ἔθετο
[1, 0]	κόσμου κατασκευὴν τὰς γνώμας αὐτῶν	ἀναγαγὼν	καὶ πείσας, ὅτι τῶν ἐπὶ
[1, 3]	Βηρωσὸς ὁ τὰ Χαλδαϊ κὰ	συναγαγὼν	καὶ Μῶχός τε καὶ Ἑστιαῖος
[1, 3]	τοῦτον ἐξ Αἰγύπτου τοὺς Ἑβραίους	προαγαγών:	οὗτος δ' αὐτῷ καὶ πρὸς
[1, 3]	τέλος ἄξειν, οὔτε τοὺς διεφθαρμένους	λέγων	αὐτὸς ἀπολέσαι, κακίᾳ δὲ τῇ
[1, 7]	ἡμῶν Ἁβράμου Βηρωσός, οὐκ ὀνομάζων,	λέγων	δ' οὕτως: μετὰ δὲ τὸν
[1, 1]	φυτοῦ τῆς φρονήσεως ἐν αὐτῷ	λέγων	εἶναι τήν τε τἀγαθοῦ καὶ
[1, 19]	δὲ ποιεῖσθαι πρὸς Ἰάκωβον, αὐτὸς	λέγων	ἐκείνῳ συμμαχήσειν, εἰ καταφρονήσας αὐτοῦ
[1, 19]	πᾶσαν αὐτῷ τὴν αἰτίαν διηγεῖτο	λέγων	Ἰσάκῳ γενέσθαι παῖδας διδύμους αὐτόν
[1, 18]	τὸν βίον, ἄδηλον μὲν εἶναι	λέγων,	ὁπότε καὶ τελευτήσειε, πρὸ δὲ
[1, 1]	ἤρξατο περὶ τῆς τἀνθρώπου κατασκευῆς	λέγων	οὕτως: ἔπλασεν ὁ θεὸς τὸν
[1, 3]	ἕκτῃ βίβλῳ ἱστορεῖ περὶ αὐτῶν	λέγων	οὕτως: ἔστιν ὑπὲρ τὴν Μινυάδα
[1, 15]	τῷ λόγῳ Ἀλέξανδρος ὁ πολυίστωρ	λέγων	οὕτως: Κλεόδημος δέ φησιν ὁ
[1, 4]	τῇ Βαβυλωνίᾳ χώρᾳ μνημονεύει Ἑστιαῖος	λέγων	οὕτως: τῶν δὲ ἱερέων τοὺς
[1, 18]	καὶ παράκλησιν τοῦ θεοῦ δέσποτα,	λέγων,	παντὸς αἰῶνος καὶ δημιουργὲ τῆς
[1, 8]	νοῆσαι μόνον ἀλλὰ καὶ πεῖσαι	λέγων	περὶ ὧν ἐπιχειρήσειε διδάσκειν, τήν
[1, 16]	ἀμοιβὴν εἶναι καὶ γέρας, δίκαιον	λέγων	τοιούτων αὐτὴν τυγχάνειν ἀγαθὴν παρὰ
[1, 1]	γυναῖκα τοῦ γεγονότος αἰτιώμενος καὶ	λέγων	ὑπ' αὐτῆς ἐξαπατηθεὶς ἁμαρτεῖν, ἡ
[1, 0]	πολλαὶ δὲ τύχαι πολέμων καὶ	στρατηγῶν	ἀνδραγαθίαι καὶ πολιτευμάτων μεταβολαί. τὸ
[1, 18]	ποιεῖται πρὸς αὐτὸν ἕνα τῶν	στρατηγῶν	Φίλοχον ἐπαγόμενος. πάντων δὲ τετυχηκὼς
[1, 0]	διαφερούσας. τινὲς μὲν γὰρ ἐπιδεικνύμενοι	λόγων	δεινότητα καὶ τὴν ἀπ' αὐτῆς
[1, 1]	ἀναπαύσασθαι καὶ λαβεῖν ἀπὸ τῶν	ἔργων	ἐκεχειρίαν, ὅθεν καὶ ἡμεῖς σχολὴν
[1, 0]	πείσας, ὅτι τῶν ἐπὶ γῆς	ἔργων	τοῦ θεοῦ κάλλιστόν ἐσμεν ἄνθρωποι,
[1, 0]	πρῶτον φύσιν κατανοῆσαι καὶ τῶν	ἔργων	τῶν ἐκείνου θεατὴν τῷ νῷ
[1, 13]	βοᾷ γὰρ ὀνομαστὶ τὸν Ἅβραμον	εἴργων	τῆς τοῦ παιδὸς σφαγῆς. οὐ
[1, 18]	πρὶν γενέσθαι τὰς εὐχὰς εὑρεθεὶς	κακουργῶν	εἰς τοὐναντίον παροξύνῃ τὸν πατέρα
[1, 16]	πλησίον τῆς πόλεως ἐγενόμην, παρθένους	ἰδὼν	πολλὰς ἐπὶ τὸ φρέαρ παραγινομένας
[1, 6]	τοῦ Ἰάφθου τριῶν καὶ αὐτοῦ	παίδων	γενομένων Ἁλισᾶς μὲν Ἁλισαίους ἐκάλεσεν
[1, 19]	ἔρως τοῦ ἀνδρὸς προσεδόκα τε	παίδων	γενομένων ἔσεσθαι τιμία ἱκέτευέ τε
[1, 6]	προσηγορίας ὑπάρχουσι. τεσσάρων γὰρ Χάμου	παίδων	γενομένων Χουσαῖον μὲν οὐδὲν ἔβλαψεν
[1, 6]	Βαθουήλῳ δὲ τῶν Ναχώρου γνησίων	παίδων	γίνεται Ῥεβέκκα θυγάτηρ καὶ Λάβανος
[1, 10]	ἀπὸ τῆς Μεσοποταμίας ἠγμένον καὶ	παίδων	ἐσομένων, Σάρρα τοῦ θεοῦ κελεύσαντος
[1, 6]	καλοῦσιν. Ἰούκτᾳ δὲ τῶν Ἑβέρου	παίδων	ἦσαν υἱοὶ Ἐλμόδαδος Σάλεφος Ἀζερμώθης
[1, 18]	τὴν ἑαυτοῦ. (Τῶν δὲ Ἰσάκου	παίδων	Ἡσαῦς, περὶ ὃν μάλιστα ὁ
[1, 6]	αὐτῶν προσαγορευομένους. τῶν δὲ Ἰαφθᾶ	παίδων	Ἰαυάνου καὶ Μάδου ἀπὸ μὲν
[1, 17]	τῆς γυναικὸς Σάρρας ὑπὸ τῶν	παίδων	Ἰσάκου καὶ Ἰσμαήλου. ~(Ἰσάκῳ δὲ
[1, 6]	ταῦτα μὲν περὶ τῶν Σημᾶ	παίδων	ἱστορήσθω. (Ποιήσομαι δὲ περὶ Ἑβραίων
[1, 3]	ταύτην σὺν τῇ μητρὶ τῶν	παίδων	καὶ ταῖς τούτων γυναιξὶν ἀνέβη,
[1, 6]	μὲν ἔθνη ὑπὸ τῶν Ἰαφέθου	παίδων	κατοικεῖται: Γομάρου δὲ τριῶν υἱῶν
[1, 6]	μοι δεδήλωται. τῶν δὲ Μεσραίου	παίδων	ὀκτὼ γενομένων οἱ πάντες τὴν
[1, 16]	ὁ τούτων, ὦ γύναι, τῶν	παίδων	πάππος ἀδελφὸς ἦν Ἁβράμου ὁμοπάτριός
[1, 22]	καὶ ταφῆς ἔτυχεν ὑπὸ τῶν	παίδων	σὺν τῇ γυναικὶ ἐν Νεβρῶνι
[1, 6]	Λούδας ἔκτισε. τῶν δὲ Ἀράμου	παίδων	τεσσάρων ὄντων Οὔσης μὲν κτίζει
[1, 6]	δὲ αὐτὸν ὁ νεώτατος τῶν	παίδων	τοῖς ἀδελφοῖς ἐπιγελῶν δείκνυσιν: οἱ
[1, 20]	Ἡσαῦς ἀσπασάμενος αὐτὸν ἀνήρετο τῶν	παίδων	τὸν ὄχλον καὶ τὰς γυναῖκας,
[1, 6]	γεγονόσιν. ~(Ἦσαν δὲ τῶν Νώχου	παίδων	υἱοί, ὧν ἐπὶ τιμῇ τοῖς
[1, 10]	θεοῦ κελεύσαντος ἐπικλίνει μίαν τῶν	θεραπαινίδων	Ἀγάρην ὄνομα γένος οὖσαν Αἰγυπτίαν
[1, 21]	Ῥαχήλης, τέσσαρες δὲ ἐκ τῶν	θεραπαινίδων	δύο ἐξ ἑκατέρας, ὧν καὶ
[1, 20]	ἑκατέραν κατ' αὐτὴν μετὰ τῶν	θεραπαινίδων,	ἵνα πόρρωθεν ἀφορῷεν τὰ ἔργα
[1, 6]	ἐπώνυμον ἔκτισεν ἐν τῇ Φοινίκῃ,	Σιδὼν	δ' ὑφ' Ἑλλήνων καλεῖται: Ἀμαθοῦς
[1, 1]	τελευτῆς ῥᾴστης τοῖς ἀμυνομένοις ἐσομένης,	ποδῶν	τε αὐτὸν ἀποστερήσας σύρεσθαι κατὰ
[1, 1]	ἕκτῃ ἡμέρᾳ δημιουργεῖ τὸ τῶν	τετραπόδων	γένος ἄρρεν τε καὶ θῆλυ
[1, 20]	ἦν τὰ πεμπόμενα καὶ πλῆθος	τετραπόδων	ποικίλων, ἃ δὴ τίμια τοῖς
[1, 18]	τοῦ κατὰ τὰς ὄψεις πάθους	ἐμποδὼν	ἦν αὐτῷ θερα πεύειν τὸν
[1, 13]	ἐπράχθη τὸ ἔργον μὴ στάντος	ἐμποδὼν	τοῦ θεοῦ: βοᾷ γὰρ ὀνομαστὶ
[1, 0]	καὶ παλαιότητι πολλὴν εἶχεν ἄδειαν	ψευδῶν	πλασμάτων: γέγονε γὰρ πρὸ ἐτῶν
[1, 5]	ὡς πληρωθῆναι πᾶσαν αὐτῶν ἤπειρον	μεσόγεών	τε καὶ παράλιον: εἰσὶ δ'
[1, 19]	μὲν τῆς τοιαύτης τιμῆς τῶν	θεῶν	διδάξαντος αὐτὴν Ἰακώβου, ἵνα δ'
[1, 8]	ἀκροατὴς ἐσόμενος ὧν λέγοιεν περὶ	θεῶν:	ἢ γὰρ κρείσσοσιν εὑρεθεῖσι κατακολουθήσειν
[1, 19]	τοὺς δὲ τύπους ἐπεφέρετο τῶν	θεῶν	ἡ Ῥαχήλα καταφρονεῖν μὲν τῆς
[1, 0]	οἱ ποιηταὶ τὰς γενέσεις τῶν	θεῶν,	μήτι γε τὰς τῶν ἀνθρώπων
[1, 19]	Ῥαχήλα καὶ τοὺς τύπους τῶν	θεῶν,	οὓς σέβειν πατρίους ὄντας νόμιμον
[1, 6]	Ταρσὸς γὰρ παρ' αὐτοῖς τῶν	πόλεων	ἡ ἀξιολογωτάτη καλεῖται μητρόπολις οὖσα
[1, 6]	λόγῳ μία τῶν ἐν Κύπρῳ	πόλεων	ἰσχύσασα τὴν προσηγορίαν φυλάξαι: Κίτιον
[1, 19]	καὶ τρεῖς ἕτεροι μετὰ χρόνον:	Σεμεών,	ἀποσημαίνει δὲ τὸ ὄνομα τὸ
[1, 21]	οὖν πλείους ἡσύχαζον γνώμης ἀποροῦντες,	Σεμεὼν	δὲ καὶ Λευὶς ὁμομήτριοι τῆς
[1, 13]	τὸ φιλεῖσθαι μᾶλλον ὑπὸ τῶν	γονέων	καὶ αὐτὸς ὁ παῖς ἐπιτηδεύων
[1, 16]	ἔφυγεν, ἐπυνθάνετό τε τίνων εἴη	γονέων	καὶ κατεύχεται αὐτοῖς ὄνησιν τοιαύτης
[1, 16]	δὲ περὶ μὲν τῆς τῶν	γονέων	φιλανθρωπίας αὐτῆς ὀρθῶς εἰκάζειν αὐτὸν
[1, 10]	καὶ περιστερὰν κελεύσαντος διεῖλε, τῶν	ὀρνέων	οὐδὲν διελών. εἶτα πρὶν στῆναι
[1, 0]	ὁ λόγος περὶ νόμων καὶ	πράξεων	ἔχων τὴν ἀναγραφὴν ἐπὶ τοσοῦτον
[1, 1]	Γηὼν δὲ διὰ τῆς Αἰγύπτου	ῥέων	δηλοῖ τὸν ἀπὸ τῆς ἐναντίας
[1, 8]	τῆς ἐκείνων μεθέξων καὶ τῶν	ἱερέων	ἀκροατὴς ἐσόμενος ὧν λέγοιεν περὶ
[1, 4]	Ἑστιαῖος λέγων οὕτως: τῶν δὲ	ἱερέων	τοὺς διασωθέντας τὰ τοῦ Ἐνυαλίου
[1, 0]	ὁ δὲ τῶν παρ' ἡμῖν	ἀρχιερέων	οὐδενὸς ἀρετῇ δεύτερος Ἐλεάζαρος τῷ
[1, 20]	δοκῶσιν: ἀνήσειν γὰρ ὑπὸ τῶν	δωρεῶν	τῆς ὀργῆς, εἰ διαμένοι τεθυμωμένος:
[1, 6]	ἐπειδὴ κατὰ τὸν ἀποδασμὸν τῶν	οἰκήσεων	τίκτεται: φαλὲκ γὰρ τὸν μερισμὸν
[1, 7]	πατρὸς ἡμῶν Ἁβράμου Βηρωσός, οὐκ	ὀνομάζων,	λέγων δ' οὕτως: μετὰ δὲ
[1, 15]	δὲ αὐτῶν καὶ τὰ ὀνόματα	ὀνομάζων	τρεῖς Ἰαφέραν Σούρην Ἰαφράν. ἀπὸ
[1, 3]	ποιήσας ἐτῶν οὐχ ὅσα πρότερον	ἔζων,	ἀλλ' ἑκατὸν εἴκοσιν, εἰς θάλασσαν
[1, 3]	πρὸς πλείονα χρόνον οὔσας εἰκότως	ἔζων	πλῆθος τοσοῦτον ἐτῶν: ἔπειτα καὶ
[1, 2]	καὶ τὴν ἀπραγμοσύνην, ᾗ πρότερον	συνέζων	οἱ ἄνθρωποι, μέτρων ἐπινοίᾳ καὶ
[1, 19]	τινος ἱδρυμένους φρέατος συνδιέτριβεν αὐτοῖς	χρῄζων	ποτοῦ εἴς τε λόγους αὐτοῖς
[1, 12]	πομπῆς καὶ πάντων ὅσων καὶ	χρῄζων	πρὸς αὐτὸν ἀφίκοιτο. ταῦτ' εἰπόντος
[1, 0]	πρὸς Ῥωμαίους κατέστησαν. ἀλλ' ἐπειδὴ	μείζων	ἦν ἡ τοῦδε τοῦ λόγου
[1, 0]	δὲ τὴν ἐνεστῶσαν ἐγκεχείρισμαι πραγματείαν	νομίζων	ἅπασι φανεῖσθαι τοῖς Ἕλλησιν ἀξίαν
[1, 4]	τυραννίδα τὰ πράγματα μόνως οὕτως	νομίζων	ἀποστήσειν τοὺς ἀνθρώπους τοῦ φόβου
[1, 2]	αὐτοῦ πραττομένοις παρεῖναι τὸν θεὸν	νομίζων	ἀρετῆς προενόει, ποιμενικὸς δ' ἦν
[1, 8]	τε τὴν ἀλήθειαν Ἅβραμον παρῃτεῖτο:	νομίζων	γὰρ ἀδελφὴν ἀλλ' οὐ γυναῖκα
[1, 18]	καὶ κεχαρισμένον. (Καὶ ὁ μὲν	νομίζων	εἰς Ἡσαῦν ποιεῖσθαι τὰς εὐχὰς
[1, 18]	Ἀβιμέλεχος δὲ κατ' αὐτοῦ φύεσθαι	νομίζων	τὸν Ἴσακον, ὑπόπτου μὲν αὐτοῖς
[1, 11]	κατεπίμπρα τὴν γῆν ὁμοίᾳ πυρώσει	ἀφανίζων,	ὥς μοι καὶ πρότερον λέλεκται
[1, 21]	τῇ ὄψει τοῦ ὀνείρου ηὔξατο.	ἁγνίζων	οὖν τοὺς ἑπομένους ἐπιτυγχάνει τοῖς
[1, 21]	ἀπῄει μὲν οὖν ὁ βασιλεὺς	ἐλπίζων	Ἰάκωβον παρέξειν τὸν γάμον, Ἰάκωβος
[1, 2]	φονεύειν, ἄλλην ἀπόνοιαν ἦν θράσους	ὑβρίζων	καὶ πλεονεκτῶν. (Ἄδαμος δὲ ὁ
[1, 2]	τῆς κακίας, ἡδονὴν μὲν πᾶσαν	ἐκπορίζων	αὐτοῦ τῷ σώματι, κἂν μεθ'
[1, 2]	τὰ πρὸς ἡδονὴν τοῦ σώματος	ἐκπορίζων,	χαλκείαν τε πρῶτος ἐπενόησεν. πατὴρ
[1, 1]	φράζεται τὸ μετὰ στενότητος ὀξύ:	Γηὼν	δὲ διὰ τῆς Αἰγύπτου ῥέων
[1, 3]	πρὸ τῆς ἐπομβρίας ἀπέλαυον ὑστερῶσιν	ἀγαθῶν,	εἰς μακρὸν αὐτῶν γῆρας καὶ
[1, 19]	τε τοὺς λίθους ὡς τηλικούτων	ἀγαθῶν	ἐπ' αὐτοῖς προρρήσεως γεγενημένης καὶ
[1, 13]	ἐλπίδας αὐτοῦ κεκομισμένου καὶ τοιούτων	ἀγαθῶν	ἐπαγγελίας ἀκηκοότες ἠσπάζοντό τε ἀλλήλους
[1, 20]	καὶ σημεῖον ἡγεῖσθαι τοῦτο μεγάλων	ἀγαθῶν	ἐσομένων καὶ τοῦ μηδέποτε τὸ
[1, 18]	τῷ ἐμῷ μεγάλην ἰσχὺν προύθηκας	ἀγαθῶν	κἀμὲ τῶν παρόντων ἠξίωσας καὶ
[1, 18]	αὐτῷ βίον εὐδαίμονα καὶ κτῆσιν	ἀγαθῶν,	ὅσων σοι δύναμις παρασχεῖν, ποιήσας
[1, 19]	γὰρ ἄφθονος ἐκδέξεταί σε μεγάλων	ἀγαθῶν	παρουσία πρὸς τὸ πᾶν κατὰ
[1, 19]	παρὰ τοῦ θεοῦ βασιλείας καὶ	ἀγαθῶν	ὧν ὁ πατὴρ ηὔξατο. ταύτην
[1, 13]	εἰ καὶ τοιαῦτα προστασσόμενος ὑπακούοι.	μαθὼν	δὲ αὐτοῦ τὸ πρόθυμον καὶ
[1, 0]	τὸ τέλος οἷον ἀπέβη πείρᾳ	μαθὼν	ἐβιάσθην ἐκδιηγήσασθαι διὰ τοὺς ἐν
[1, 20]	τὰς γυναῖκας, ἠξίου τε τότε	μαθὼν	περὶ αὐτῶν τὸ πᾶν καὶ
[1, 3]	ἅμα καὶ θαλλὸν ἐλαίας κομιζούσης,	μαθὼν	τὴν γῆν ἀπηλλαγμένην τοῦ κατακλυσμοῦ
[1, 13]	πολέμῳ μήτε ἄλλῳ τινὶ τῶν	παθῶν,	ἃ συμπίπτειν πέφυκεν ἀνθρώποις, ἀπαλλαγῆναι
[1, 19]	Ἰακώβου ἀναχώρησιν καὶ τῶν θυγατέρων	δεινοπαθῶν	ἤλαυνεν ἐπ' αὐτὸν μετὰ δυνάμεως
[1, 3]	τὰς ἀρχαιολογίας: καὶ γὰρ καὶ	Μανέθων	ὁ τὴν Αἰγυπτίων ποιησάμενος ἀναγραφὴν
[1, 2]	πλίνθου τὴν ἑτέραν δὲ ἐκ	λίθων	ἀμφοτέραις ἐνέγραψαν τὰ εὑρημένα, ἵνα
[1, 19]	καὶ τὴν ὄψιν οὐκ εὐπρεπῆ.	συνελθὼν	δ' ἐκεῖνος ὑπὸ μέθης καὶ
[1, 3]	αὐτός τε μετὰ τῆς γενεᾶς	προελθὼν	καὶ θύσας τῷ θεῷ συνευωχεῖτο
[1, 2]	εἴη, προσέταξεν ἀπιέναι. (Πολλὴν δ'	ἐπελθὼν	γῆν ἱδρύεται μετὰ τῆς γυναικὸς
[1, 2]	διελθεῖν: τραφεὶς γὰρ οὗτος καὶ	παρελθὼν	εἰς ἡλικίαν ἤδη καλὰ κρίνειν
[1, 10]	ἂν εἴη χάρις τούτων τῶν	μισθῶν,	οὐκ ὄντων οἳ διαδέξονται μετ'
[1, 8]	Αἰγύπτιοι τούτων εἶχον ἀμαθῶς: ἐκ	Χαλδαίων	γὰρ ταῦτ' ἐφοίτησεν εἰς Αἴγυπτον,
[1, 6]	ἐν πόλει Οὐρῆ λεγομένῃ τῶν	Χαλδαίων,	καὶ τάφος αὐτοῦ μέχρι νῦν
[1, 7]	τῆς γῆς τῆς ὑπὲρ Βαβυλῶνος	Χαλδαίων	λεγομένης. μετ' οὐ πολὺν δὲ
[1, 7]	τὴν εὐχαριστίαν ἀπονέμειν. δι' ἅπερ	Χαλδαίων	τε καὶ τῶν ἄλλων Μεσοποταμιτῶν
[1, 15]	καὶ Μάλχος ἱστορῶν τὰ περὶ	Ἰουδαίων,	καθὼς καὶ Μωυσῆς ἱστόρησεν ὁ
[1, 3]	ὅντινα καὶ Μωυσῆς ἀνέγραψεν ὁ	Ἰουδαίων	νομοθέτης. (Νῶχος δὲ φοβούμενος, μὴ
[1, 12]	νήπιον καὶ γυναῖκα ἄπορον τῶν	ἀναγκαίων	ἐκπέμπειν. ὕστερον δέ, καὶ γὰρ
[1, 0]	συμβολαίων καὶ τῶν πρὸς ἀλλήλους	δικαίων	ἤρξατο τοῖς ἄλλοις παραπλησίως, ἀλλ'
[1, 19]	ταύτης πῶς οὐ διαμαρτάνεις τῶν	δικαίων	χαλεπαίνων ἐμοί, εἰ μοῖραν αὐτῆς
[1, 3]	ἃ ζῶμεν συμβαλὼν τὸν τῶν	παλαιῶν	ψευδῆ νομιζέτω τὰ περὶ ἐκείνων
[1, 0]	τῶν νόμων θέσεως οὐκ ἀπὸ	συμβολαίων	καὶ τῶν πρὸς ἀλλήλους δικαίων
[1, 0]	ἡμῖν ἐσπούδασαν. (Εὗρον τοίνυν, ὅτι	Πτολεμαίων	μὲν ὁ δεύτερος μάλιστα δὴ
[1, 21]	λεγομένας, ὅθεν εἰς Σίκιμον παρῆν:	Χαναναίων	δ' ἐστὶν ἡ πόλις. τῶν
[1, 10]	τῶν ἐχθρῶν καὶ κρατήσαντας πολέμῳ	Χαναναίων	ἕξειν αὐτῶν τὴν γῆν καὶ
[1, 14]	ἐν Νεβρῶνι συγχωρούντων μὲν τῶν	Χαναναίων	καὶ δημοσίᾳ χοῦν αὐτῆς τὸν
[1, 20]	σημαίνει δὲ τοῦτο κατὰ τὴν	Ἑβραίων	γλῶτταν τὸν ἀντιστάτην ἀγγέλῳ θεοῦ.
[1, 1]	αὑτοῦ γενομένην. ἔσσα δὲ καθ'	Ἑβραίων	διάλεκτον καλεῖται γυνή, τὸ δ'
[1, 1]	δηλοῖ δὲ ἀνάπαυσιν κατὰ τὴν	Ἑβραίων	διάλεκτον τοὔνομα. (Καὶ δὴ καὶ
[1, 6]	τῶν παρὰ θάλατταν Χέθη ὑπὸ	Ἑβραίων	ὀνομάζεται: μάρτυς δέ μου τῷ
[1, 3]	Μακεδόνων λεγομένῳ, Μαρσουάνῃ δ' ὑπὸ	Ἑβραίων:	οὕτω γὰρ ἐν Αἰγύπτῳ τὸν
[1, 1]	δὲ τοῦτο κατὰ γλῶτταν τὴν	Ἑβραίων	πυρρόν, ἐπειδήπερ ἀπὸ τῆς πυρρᾶς
[1, 6]	παίδων ἱστορήσθω. (Ποιήσομαι δὲ περὶ	Ἑβραίων	τὸν λόγον: Φαλέγου γὰρ τοῦ
[1, 3]	ὑμᾶς εἶναι πεποίηκα τῶν τε	χερσαίων	καὶ νηκτῶν καὶ ὅσα τὴν
[1, 3]	Ἀρμενίᾳ πρὸς τῷ ὄρει τῶν	Κορδυαίων	ἔτι μέρος τι εἶναι καὶ
[1, 20]	δὲ προφασιζομένου τὸν κόπον τῶν	ὑποζυγίων	ὑπεχώρησεν εἰς Σάειραν: ἐνταῦθα γὰρ
[1, 8]	λόγους οὓς ἐποιοῦντο περὶ τῶν	ἰδίων	κενοὺς καὶ μηδὲν ἔχοντας ἀληθὲς
[1, 10]	ξένια καὶ πολλὴν ἀφθονίαν τῶν	ἐπιτηδείων	παρέσχε καὶ παρὰ τὴν εὐωχίαν
[1, 3]	Νῶχος μὲν οὕτως μετὰ τῶν	οἰκείων	διασώζεται. ἦν δ' αὐτὸς μὲν
[1, 11]	μεμνῆσθαι τῶν παρ' αὐτοῦ γενομένων	ὠφελειῶν,	εἶναί τε μισόξενοι καὶ τὰς
[1, 15]	παισὶ καὶ τοῖς υἱωνοῖς Ἅβραμος	ἀποικιῶν	στόλους μηχανᾶται, καὶ τήν τε
[1, 0]	δὴ βασιλεὺς περὶ παιδείαν καὶ	βιβλίων	συναγωγὴν σπουδάσας ἐξαιρέτως ἐφιλοτιμήθη τὸν
[1, 3]	τοῦ πρώτου γεγονότος ἐτῶν ὑπῆρχε	δισχιλίων	διακοσίων ἑξηκονταδύο. ἀναγέγραπται δὲ ὁ
[1, 0]	πλασμάτων: γέγονε γὰρ πρὸ ἐτῶν	δισχιλίων,	ἐφ' ὅσον πλῆθος αἰῶνος οὐδ'
[1, 0]	τῶν ἱερῶν γραμμάτων, ἅτε δὴ	πεντακισχιλίων	ἐτῶν ἱστορίας ἐν αὐτοῖς ἐμπεριειλημμένης,
[1, 13]	ὅσα εἴη παρεσχημένος καταριθμησάμενος, ὡς	πολεμίων	τε κρείττονα ποιήσειε καὶ τὴν
[1, 6]	μὲν καὶ παντελῶς ἐξίτηλοι γεγόνασιν,	ἐνίων	δὲ μεταβαλοῦσαι καὶ μεταρρυθμισθεῖσαι πρὸς
[1, 19]	σπουδῆς ἐνδείξεσθαι καὶ μὴ παρούσης:	ποιμνίων	τε γὰρ αὐτὸν ἐπιμελητὴν καταστήσειν
[1, 10]	τὸ χωρίον οὐ πόρρω τῆς	Ἑβρωνίων	πόλεως, δυσφορῶν δὲ ἐπὶ γυναικὶ
[1, 16]	πέμπει τοίνυν οὗτος πρὸς ὑμᾶς	ἀξιῶν	τὴν κόρην ταύτην παιδὶ τῷ
[1, 18]	ἄγει, Ἡσαῦς δὲ ἠξίου τῶν	ὁμοίων	τἀδελφῷ παρὰ τοῦ πατρὸς τυγχάνειν:
[1, 21]	θυσίας ἐπιτελεῖν, ἃς τὸ πρῶτον	ἀπιὼν	εἰς τὴν Μεσοποταμίαν ἐπὶ τῇ
[1, 6]	μὲν Ἰουδαδαίους Αἰθιοπικὸν ἔθνος τῶν	ἑσπερίων	οἰκίσας ἐπωνύμους αὐτῷ κατέλιπε, Σαβαίους
[1, 2]	ἕνεκα τοῦ μηδὲν αὐτῷ ἐκ	θηρίων	γενέσθαι δεινὸν διὰ πάσης ἀδεῶς
[1, 16]	ὑπὸ ἀνυδρίας, ἔτι δὲ καὶ	λῃστηρίων	ὄντων ἐν αὐτῇ, ἃ διαφυγεῖν
[1, 7]	Δαμασκηνὸς ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν	ἱστοριῶν	λέγει οὕτως: Ἁβράμης ἐβασίλευσεν ἔπηλυς
[1, 0]	ἐν τῇ πρώτῃ τῶν Ἰωσήπου	ἱστοριῶν	τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας (Τοῖς τὰς
[1, 6]	ὠνομάσθησαν. Ἰαυάνου δὲ τοῦ Ἰάφθου	τριῶν	καὶ αὐτοῦ παίδων γενομένων Ἁλισᾶς
[1, 6]	Ἰαφέθου παίδων κατοικεῖται: Γομάρου δὲ	τριῶν	υἱῶν γενομένων Ἀσχανάξης μὲν Ἀσχανάξους
[1, 3]	πρὸς τὸ χεῖρον ἐκ τῶν	πατρίων	ἐθισμῶν μήτε τὰς νενομισμένας τιμὰς
[1, 9]	τρισκαιδεκάτῳ ἀπέστησαν, καὶ διαβαίνει στρατὸς	Ἀσσυρίων	ἐπ' αὐτοὺς στρατηγούντων Ἀμαραψίδου Ἀριόχου
[1, 10]	ἀπολαβεῖν ἠξίου, οὓς παρὰ τῶν	Ἀσσυρίων	ἔσωσεν οἰκείους ὄντας. Ἅβραμος δὲ
[1, 10]	οἳ ληφθέντες ἔφθησαν ὑπὸ τῶν	Ἀσσυρίων,	καὶ τὸν συγγενῆ Λῶτον ἀνέζευξεν
[1, 9]	~(Κατ' ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν	Ἀσσυρίων	κρατούντων τῆς Ἀσίας Σοδομίταις ἤνθει
[1, 6]	καὶ νῦν ὑπὸ μὲν τῶν	ἐπιχωρίων	Ἀμάθη καλουμένη, Μακεδόνες δ' αὐτὴν
[1, 21]	πόλιν ὀψομένη τὸν κόσμον τῶν	ἐπιχωρίων	γυναικῶν. θεασάμενος δ' αὐτὴν Συχέμμης
[1, 12]	γὰρ Ἀβιμέλεχον τὸν βασιλέα τῶν	ἐπιχωρίων:	ὃς καὶ αὐτὸς ἐρασθεὶς τῆς
[1, 12]	ἔτι καὶ νῦν ὑπὸ τῶν	ἐπιχωρίων	ὠνόμασται. (Γίνεται δὲ Ἁβράμῳ μετ'
[1, 6]	γεγόνασι. Βαθουήλῳ δὲ τῶν Ναχώρου	γνησίων	παίδων γίνεται Ῥεβέκκα θυγάτηρ καὶ
[1, 3]	πρώτου γεγονότος ἐτῶν ὑπῆρχε δισχιλίων	διακοσίων	ἑξηκονταδύο. ἀναγέγραπται δὲ ὁ χρόνος
[1, 3]	τετράστεγον κατασκευάσας πηχῶν τὸ μῆκος	τριακοσίων	πεντήκοντα δὲ τὸ πλάτος καὶ
[1, 3]	διαγαγὼν τελευτᾷ ζήσας ἐτῶν ἀριθμὸν	ἐνακοσίων	καὶ πεντήκοντα. μηδεὶς δὲ πρὸς
[1, 14]	δὲ ὠνησαμένου τὸ χωρίον σίκλων	τετρακοσίων	παρ' Ἐφραίμου τινὸς ἐκ τῆς
[1, 0]	ἐξενεγκεῖν. τούτων δὴ τῶν προειρημένων	αἰτιῶν	αἱ τελευταῖαι δύο κἀμοὶ συμβεβήκασι:
[1, 8]	ἐπιφανεστέραν συνέβη γενέσθαι. (Τῶν γὰρ	Αἰγυπτίων	διαφόροις ἀρεσκομένων ἔθεσι καὶ τὰ
[1, 8]	τὸ πρὸς τὰς γυναῖκας τῶν	Αἰγυπτίων	ἐπιμανές, μὴ διὰ τὴν εὐμορφίαν
[1, 8]	καὶ Φαραώθης ὁ βασιλεὺς τῶν	Αἰγυπτίων	οὐ τοῖς περὶ αὐτῆς λεγομένοις
[1, 3]	γὰρ καὶ Μανέθων ὁ τὴν	Αἰγυπτίων	ποιησάμενος ἀναγραφὴν καὶ Βηρωσὸς ὁ
[1, 8]	αὐτὸν πολλοῖς χρήμασι, καὶ συνῆν	Αἰγυπτίων	τοῖς λογιωτάτοις τήν τε ἀρετὴν
[1, 6]	παίδων κατοικεῖται: Γομάρου δὲ τριῶν	υἱῶν	γενομένων Ἀσχανάξης μὲν Ἀσχανάξους ᾤκισεν,
[1, 19]	Ῥουβήλου δὲ τοῦ πρεσβυτάτου τῶν	υἱῶν	Λείας μανδραγόρου μῆλα κομίζοντος τῇ
[1, 6]	ἐστιν ὄνομα ἀπὸ τῶν Μεσράμου	υἱῶν	Λίβυος λεγομένου: μετ' οὐ πολὺ
[1, 6]	δὲ τῷ τρίτῳ τῶν Νώχου	υἱῶν	πέντε γίνονται παῖδες, οἳ τὴν
[1, 0]	τοῦ πολιτεύματος ἐκ τῶν Ἑβραϊ	κῶν	μεθηρμηνευμένην γραμμάτων. ἤδη μὲν οὖν
[1, 3]	ἰσχυρῶς ὑπὸ τῆς ἡδονῆς τῶν	κακῶν	κεκρατημένους, δείσας μὴ καὶ φονεύσωσιν
[1, 20]	αὐτοῦ τῇ ὀργῇ τῆς χώρας	ἑκὼν	ὑπεξέλθοι, καὶ νῦν τὸν χρόνον
[1, 19]	ἔχεις πρὸς ἐμὲ συγγενείας οὔτε	γυναικῶν	ἃς ἔγημας αἰδῶ ποιησάμενος, οὐδὲ
[1, 2]	ἑπτὰ καὶ ἑβδομήκοντα ἐκ δύο	γυναικῶν	αὐτῷ φύντες Σελλᾶς καὶ Ἄδας.
[1, 16]	τεθραμμένος. ᾧ τῶν μὲν ἐκεῖ	γυναικῶν	δυνατὸν αὐτῷ τὴν εὐδαιμονεστάτην λαβεῖν
[1, 20]	πυνθανόμενος κελεύει προϊ έναι τῶν	γυναικῶν	ἑκατέραν κατ' αὐτὴν μετὰ τῶν
[1, 19]	ἔχουσαν, ὡς ὀλίγαι τῶν τότε	γυναικῶν	ἤνθουν, καὶ φησίν: ἀλλ' ἐμοὶ
[1, 21]	ὀψομένη τὸν κόσμον τῶν ἐπιχωρίων	γυναικῶν.	θεασάμενος δ' αὐτὴν Συχέμμης ὁ
[1, 3]	μὴ καὶ φονεύσωσιν αὐτὸν μετὰ	γυναικῶν	καὶ τέκνων καὶ τῶν τούτοις
[1, 19]	κρύφα τοῦτο ποιεῖν ἐπενόει. τῶν	γυναικῶν	οὖν ἀπεπειρᾶτο, πῶς ἔχοιεν πρὸς
[1, 21]	υἱὸν αὐτοῦ, φείδονται δὲ τῶν	γυναικῶν.	πράξαντες δὲ ταῦτα δίχα τῆς
[1, 18]	τῷ παιδὶ κελεύων ἀφίστασθαι τῶν	γυναικῶν	σιγᾶν ἔκρινε. (Γηραιὸς δὲ ὢν
[1, 19]	τῆς λείας ἧς ἐγκαλεῖς, φησίν,	ἀδικῶν	αὐτὸς ἂν εὑρεθείης ἐπ' ἄλλῳ
[1, 6]	ὅθεν καὶ τοὺς πλείστους τῶν	Ἑλληνικῶν	ἱστοριογράφων ἔστιν ἰδεῖν μεμνημένους τοῦ
[1, 10]	μέθης ἀδύνατοι ἔφυγον. Ἅβραμος δὲ	διώκων	εἵπετο μέχρι καὶ δευτεραίους συνήλασεν
[1, 11]	τοῦτο μὴ ποιεῖν εἰς στήλην	ἁλῶν	μετέβαλεν: ἱστόρησα δ' αὐτήν, ἔτι
[1, 2]	ἀδεῶς χωρεῖν γῆς: καὶ σημεῖον	ἐπιβαλών,	ᾧ γνώριμος ἂν εἴη, προσέταξεν
[1, 18]	δεῖπνον, ἐρίφου δέρματι τὸν βραχίονα	περιβαλών,	ἵνα πιστεύοιτο παρὰ τῷ πατρὶ
[1, 8]	τοῦτο δυσμενῶς ἐχόντων πρὸς ἀλλήλους,	συμβαλὼν	αὐτῶν ἑκάστοις καὶ διαπτύων τοὺς
[1, 3]	βραχύτητα τῶν ἐτῶν ἃ ζῶμεν	συμβαλὼν	τὸν τῶν παλαιῶν ψευδῆ νομιζέτω
[1, 2]	τῆς ἑτέρας γεγονότων ἰσχύι πάντας	ὑπερβαλὼν	τὰ πολεμικὰ διαπρεπῶς μετῆλθεν ἐκ
[1, 20]	νενικηκέναι καὶ σημεῖον ἡγεῖσθαι τοῦτο	μεγάλων	ἀγαθῶν ἐσομένων καὶ τοῦ μηδέποτε
[1, 19]	καὶ γὰρ ἄφθονος ἐκδέξεταί σε	μεγάλων	ἀγαθῶν παρουσία πρὸς τὸ πᾶν
[1, 0]	προϊ όντος, ὅπερ φιλεῖ τοῖς	μεγάλων	ἅπτεσθαι διανοουμένοις, ὄκνος μοι καὶ
[1, 10]	τε ἀπεσήμαινεν ὁ θεὸς καὶ	μεγάλων	ἐθνῶν πατέρα. καὶ Ἅβραμος μὲν
[1, 0]	ἡμῖν τὸ μηδὲν ἔχειν τῶν	καλῶν	ἀπόρρητον. κἀμαυτῷ δὴ πρέπειν ἐνόμισα
[1, 2]	ἡδονὴν καὶ λῃστείαν τοὺς ἐντυγχάνοντας	παρακαλῶν	διδάσκαλος αὐτοῖς ὑπῆρχε πονηρῶν ἐπιτηδευμάτων,
[1, 11]	καὶ τὸν θεὸν ἀναστὰς ἱκέτευσε	παρακαλῶν,	μὴ τοὺς δικαίους καὶ ἀγαθοὺς
[1, 6]	νεώτατος τῶν παίδων τοῖς ἀδελφοῖς	ἐπιγελῶν	δείκνυσιν: οἱ δὲ περιστέλλουσι τὸν
[1, 13]	μετὰ τοιαύτης ἀσεβείας, ἀλλὰ δοκιμάσαι	θέλων	αὐτοῦ τὴν διάνοιαν, εἰ καὶ
[1, 10]	κελεύσαντος διεῖλε, τῶν ὀρνέων οὐδὲν	διελών.	εἶτα πρὶν στῆναι τὸν βωμὸν
[1, 1]	ἔχουσι, μίαν αὐτοῦ κοιμωμένου πλευρὰν	ἐξελὼν	ἐξ αὐτῆς ἔπλασε γυναῖκα. καὶ
[1, 10]	κελεύει δ' αὐτὸν καλέσαι Ἴσακον	δηλῶν	ἐσόμενα ἔθνη μεγάλα ἀπ' αὐτοῦ
[1, 0]	αἰτίαν, ἀλλὰ πολλὰς καὶ πλεῖστον	ἀλλήλων	διαφερούσας. τινὲς μὲν γὰρ ἐπιδεικνύμενοι
[1, 16]	τὴν Μεσοποταμίαν, χειμῶνι μὲν ὑπὸ	πηλῶν	βάθους, θέρους δ' ὑπὸ ἀνυδρίας,
[1, 4]	ἔχοντας πρὸς τὴν ἀπὸ τῶν	ὑψηλῶν	τόπων κατάβασιν ἔπεισαν θαρσήσαντας μιμητὰς
[1, 20]	τὰ πεμπόμενα καὶ πλῆθος τετραπόδων	ποικίλων,	ἃ δὴ τίμια τοῖς ληψομένοις
[1, 12]	μεταπέμπεται τὸν Ἅβραμον συμβουλευσάντων τῶν	φίλων	καὶ μηδὲν ἔτι περὶ τῆς
[1, 10]	καὶ οἶκτος περὶ τῶν Σοδομιτῶν	φίλων	ὄντων καὶ γειτνιώντων. καὶ βοηθεῖν
[1, 14]	Ἁβράμου δὲ ὠνησαμένου τὸ χωρίον	σίκλων	τετρακοσίων παρ' Ἐφραίμου τινὸς ἐκ
[1, 16]	γνωρισθῆναι τε αὐτὴν τῶν μὲν	ἄλλων	αἰτοῦντι ποτὸν ἀρνουμένων ἐκείνης δὲ
[1, 1]	ἐπιτίθησιν, ὅτ' αὐτὸν ἀπὸ τῶν	ἄλλων	διακρίνας κατ' αὐτὸν ἠξίωσε τετάχθαι,
[1, 6]	δ' ἐγγόνοις αὐτοῦ: καὶ τῶν	ἄλλων	διαπεφευγότων τὴν ἀρὰν τοὺς Χαναναίου
[1, 6]	ἐν τῷ Λιβάνῳ. τῶν δὲ	ἄλλων	ἑπτά, Εὐαίου Χετταίου Ἰεβουσαίου Ἀμορραίου
[1, 7]	φρονεῖν μεῖζον ἐπ' ἀρετῇ τῶν	ἄλλων	ἠργμένος καὶ τὴν περὶ τοῦ
[1, 6]	τὴν μοῖραν καλοῦσι. τῶν δὲ	ἄλλων,	Λουμαίου καὶ Ἀναμία καὶ Λαβίμου
[1, 2]	Σῆθος: ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν	ἄλλων	μακρὸν ἂν εἴη λέγειν, πειράσομαι
[1, 7]	ἅπερ Χαλδαίων τε καὶ τῶν	ἄλλων	Μεσοποταμιτῶν στασιασάντων πρὸς αὐτὸν μετοικεῖν
[1, 18]	δὲ ὤρυσσεν ἕτερον, καὶ βιασαμένων	ἄλλων	τινῶν Ἀβιμελέχου ποιμένων καὶ τοῦτο
[1, 1]	καὶ τὴν γυναῖκα τῶν μὲν	ἄλλων	φυτῶν ἐκέλευε γεύεσθαι, τοῦ δὲ
[1, 2]	τἀδελφοῦ πυνθανόμενος, ποῖ ποτ' εἴη:	πολλῶν	γὰρ αὐτὸν οὐκ ἰδεῖν ἡμερῶν
[1, 16]	δὲ ἐν ἐλπίδι μὲν τῶν	ὅλων	γενόμενος, βουλόμενος δὲ τὴν ἀλήθειαν
[1, 7]	τολμᾷ θεὸν ἀποφήνασθαι δημιουργὸν τῶν	ὅλων	ἕνα, τῶν δὲ λοιπῶν εἰ
[1, 2]	φθαρῆναι, προειρηκότος ἀφανισμὸν Ἀδάμου τῶν	ὅλων	ἔσεσθαι τὸν μὲν κατ' ἰσχὺν
[1, 3]	θεὸν ἡγούμενοι δεσπότην εἶναι τῶν	ὅλων	καὶ πάντα πρὸς ἀρετὴν ἀποβλέποντες,
[1, 0]	ἀνάρμοστον: πάντα γὰρ τῇ τῶν	ὅλων	φύσει σύμφωνον ἔχει τὴν διάθεσιν,
[1, 1]	γνώμην ἐνύβρισας παρακούσας τῶν ἐμῶν	ἐντολῶν:	οὐ γὰρ ἐπ' ἀρετῇ τὴν
[1, 4]	ᾧ τὸν πύργον ᾠκοδόμησαν νῦν	Βαβυλὼν	καλεῖται διὰ τὴν σύγχυσιν τοῦ
[1, 3]	ὀκεῖλαι καὶ τὰ λείψανα τῶν	ξύλων	ἐπὶ πολὺ σωθῆναι. γένοιτο δ'
[1, 19]	σημαίνων τὸν ἐκ μισθοῦ γενόμενον,	Ζαβουλὼν	δὲ ἠνεχυρασμένον εὐνοίᾳ τῇ πρὸς
[1, 19]	διελθόντος προυτίθει τὴν εὐωχίαν τῶν	γάμων.	νυκτὸς δ' ἐπιγενομένης οὐδὲν προῃσθημένῳ
[1, 19]	καὶ τὰ μὲν προφάσει τῶν	γάμων	ὑπ' αὐτοῦ γενόμενα καίπερ ὄντα
[1, 19]	ἐμῆς υἱός, θυγατέρων δὲ τῶν	ἐμῶν	ἀνήρ, ξένος δὲ καὶ ἐφέστιος
[1, 1]	τὴν γνώμην ἐνύβρισας παρακούσας τῶν	ἐμῶν	ἐντολῶν: οὐ γὰρ ἐπ' ἀρετῇ
[1, 19]	οἴχῃ φερόμενος ὑπό τε τῶν	ἐμῶν	τιμηθέντα προγόνων καὶ ὑπ' ἐμοῦ
[1, 0]	παράλογοι περιπέτειαι, πολλαὶ δὲ τύχαι	πολέμων	καὶ στρατηγῶν ἀνδραγαθίαι καὶ πολιτευμάτων
[1, 7]	θεῷ. (Μνημονεύει δὲ τοῦ πατρὸς	ἡμῶν	Ἁβράμου Βηρωσός, οὐκ ὀνομάζων, λέγων
[1, 10]	τὴν αἰτίαν δὲ τῆς περιτομῆς	ἡμῶν	ἐν ἄλλοις δηλώσω. πυθομένῳ δὲ
[1, 19]	ἡμῖν ἔχειν καὶ φυλαχθείσης ὑφ'	ἡμῶν	καὶ πλείονος γεγενημένης, ὑπὲρ ταύτης
[1, 13]	σε παραχωρῶ ταύτης ἀξιώσαντι παρ'	ἡμῶν	τῆς τιμῆς ἀνθ' ὧν εὐμενὴς
[1, 2]	οἱ ἄνθρωποι, μέτρων ἐπινοίᾳ καὶ	σταθμῶν	μετεστήσατο ἀκέραιον αὐτοῖς ὄντα τὸν
[1, 0]	γραφῇ δηλούσῃ περιλαβεῖν: πολλοὺς δὲ	χρησίμων	μέγεθος πραγμάτων ἐν ἀγνοίᾳ κειμένων
[1, 16]	εὐδαιμονεστάτην λαβεῖν οὐκ ἠξίωσεν ἀγαγέσθαι,	τιμῶν	δὲ τὸ γένος τὸν γάμον
[1, 0]	τοὺς ἑαυτοῦ πολίτας τῆς τῶν	νόμων	θέσεως οὐκ ἀπὸ συμβολαίων καὶ
[1, 0]	πόθεν ἡμῖν ὁ λόγος περὶ	νόμων	καὶ πράξεων ἔχων τὴν ἀναγραφὴν
[1, 3]	τὸ χεῖρον ἐκ τῶν πατρίων	ἐθισμῶν	μήτε τὰς νενομισμένας τιμὰς ἔτι
[1, 1]	εἶπεν ὁ θεός, ἔγνωστο περὶ	ὑμῶν,	ὅπως βίον εὐδαίμονα καὶ κακοῦ
[1, 10]	ἐξ αὐτῆς παιδοποιησομένῳ. καὶ γενομένη	ἐγκύμων	ἡ θεραπαινὶς ἐξυβρίζειν εἰς τὴν
[1, 11]	ὅτι πεμφθείη μὲν ὁ εἷς	σημανῶν	περὶ τοῦ παιδός, οἱ δύο
[1, 7]	περί τε ὧν εἰκάσειεν οὐ	διαμαρτάνων.	διὰ τοῦτο καὶ φρονεῖν μεῖζον
[1, 3]	τότε καὶ τὰς γενέσεις τῶν	ἐπιφανῶν	ἀνδρῶν καὶ τὰς τελευτάς. (Ἀδάμῳ
[1, 19]	δεῦρο ἤγαγον ἐλαυνόμενον ὑπὸ τῶν	συγγενῶν,	καὶ πατέρα τὸν σὸν εὐδαίμονα
[1, 21]	τοκετοῦ θανοῦσαν θάπτει μόνην τῶν	συγγενῶν	τῆς ἐν Νεβρῶνι τιμῆς οὐ
[1, 19]	ἀκούσαντος καὶ φήσαντος ἡδέως πάντα	μένων	παρ' αὐτῷ πόνον εἰς ἡδονὴν
[1, 18]	ὑποχωρήσας δὲ ὤρυσσεν ἕτερον, καὶ	βιασαμένων	ἄλλων τινῶν Ἀβιμελέχου ποιμένων καὶ
[1, 10]	πρὶν στῆναι τὸν βωμὸν οἰωνῶν	ἐφιπταμένων	ἐπιθυμίᾳ τοῦ αἵματος φωνὴ θεία
[1, 0]	ὠφέλειαν ἐξενεγκεῖν. τούτων δὴ τῶν	προειρημένων	αἰτιῶν αἱ τελευταῖαι δύο κἀμοὶ
[1, 0]	χρησίμων μέγεθος πραγμάτων ἐν ἀγνοίᾳ	κειμένων	προύτρεψε τὴν περὶ αὐτῶν ἱστορίαν
[1, 18]	τοῖς πρότερον αὐτοῦ γάμοις δυσχερῶς	διακειμένων	εἰς τὸ ἐκείνοις κεχαρισμένον τὴν
[1, 8]	πρὸς Λῶτον τὴν γῆν τῶν	ποιμένων	αὐτοῖς στασιαζόντων περὶ τῆς χώρας
[1, 19]	παῖς σὺν τοῖς ἐπικατιοῦσι τῶν	ποιμένων.	καὶ δεικνύουσι τὸν Ἰάκωβον αὐτῇ
[1, 18]	καὶ βιασαμένων ἄλλων τινῶν Ἀβιμελέχου	ποιμένων	καὶ τοῦτο καταλιπὼν ἀπεχώρησεν εὐγνώμονι
[1, 3]	περιλειφθέντων καὶ τὸ δεινὸν διαφυγεῖν	κεκριμένων:	κακοδαιμονεστέρους γὰρ ἐκείνων ἔσεσθαι καὶ
[1, 21]	Σικιμιωτῶν εἰς ἄνεσιν καὶ εὐωχίαν	τετραμμένων	νύκτωρ πρώτοις ἐπιβαλόντες τοῖς φύλαξι
[1, 20]	συμμεταλαμβάνειν τῶν ὑπὸ τοῦ θεοῦ	δεδομένων.	καὶ οἱ μὲν ταῦτα ἐδήλουν,
[1, 16]	Ἴσακος τῶν πραγμάτων εἰς αὐτὸν	ἀφικομένων:	οἱ γὰρ ἐκ τῆς Κατούρας
[1, 8]	γενέσθαι. (Τῶν γὰρ Αἰγυπτίων διαφόροις	ἀρεσκομένων	ἔθεσι καὶ τὰ παρ' ἀλλήλοις
[1, 6]	Ἰάφθου τριῶν καὶ αὐτοῦ παίδων	γενομένων	Ἁλισᾶς μὲν Ἁλισαίους ἐκάλεσεν ὧν
[1, 19]	Ἰάκωβον οὐδενὸς αὐτῷ μνησικακήσειν τῶν	γενομένων,	ἀλλὰ κἀκεῖνος ἀγαπήσειν αὐτοῦ τὰς
[1, 19]	σοφίᾳ τῆς μητρὸς εἰς αὐτὸν	γενομένων,	ἀποκτεῖναι ζητεῖν αὐτὸν ὡς ἀφῃρημένον
[1, 6]	κατοικεῖται: Γομάρου δὲ τριῶν υἱῶν	γενομένων	Ἀσχανάξης μὲν Ἀσχανάξους ᾤκισεν, οἳ
[1, 19]	τοῦ ἀνδρὸς προσεδόκα τε παίδων	γενομένων	ἔσεσθαι τιμία ἱκέτευέ τε τὸν
[1, 6]	τῶν δὲ Μεσραίου παίδων ὀκτὼ	γενομένων	οἱ πάντες τὴν ἀπὸ Γάζης
[1, 6]	ὑπάρχουσι. τεσσάρων γὰρ Χάμου παίδων	γενομένων	Χουσαῖον μὲν οὐδὲν ἔβλαψεν ὁ
[1, 11]	μηκέτι μεμνῆσθαι τῶν παρ' αὐτοῦ	γενομένων	ὠφελειῶν, εἶναί τε μισόξενοι καὶ
[1, 6]	εὐπρεπὲς ἡλλήνισται πρὸς ἡδονὴν τῶν	ἐντευξομένων:	οὐ γὰρ ἐπιχώριος ἡμῖν ὁ
[1, 16]	ποτὸν αὐτῷ παρασχεῖν: τῶν δ'	ἐκτρεπομένων	ὡς χρῃζουσῶν οἴκαδε κομίζειν, ἀλλ'
[1, 16]	ἐπικαλοῦνται τὸν θεὸν μάρτυρα τῶν	ἐσομένων.	ἔπεμπε δὲ καὶ δῶρα τοῖς
[1, 20]	σημεῖον ἡγεῖσθαι τοῦτο μεγάλων ἀγαθῶν	ἐσομένων	καὶ τοῦ μηδέποτε τὸ γένος
[1, 10]	τῆς Μεσοποταμίας ἠγμένον καὶ παίδων	ἐσομένων,	Σάρρα τοῦ θεοῦ κελεύσαντος ἐπικλίνει
[1, 19]	πόνων ἐμοῦ ποιουμένου τῶν σοὶ	πραχθησομένων	πρόνοιαν ἔν τε τοῖς νῦν
[1, 19]	ὅτι θελήσειε συλλαμβανόμενον ὑπισχνεῖτο τῶν	τεχθησομένων	αὐτῷ παρέξειν ἔσθ' ὅτε μὲν
[1, 0]	ἀπολειπομένῳ τῆς θέας, οὔτε τῶν	γραφησομένων	εἰς ἀρετῆς λόγον οὐδὲν ἀποβήσεσθαι
[1, 0]	προειπεῖν, ὅπως μή τινες τῶν	ἀναγνωσομένων	διαπορῶσι, πόθεν ἡμῖν ὁ λόγος
[1, 19]	τῶν ἐπ' ὀνόματι τῷ Ἰακώβου	τικτομένων,	τὴν μὲν εἰς τὸ παρὸν
[1, 2]	αὐτοῦ καὶ τῶν ὑπ' αὐτοῦ	πραττομένων	ἔλεγεν. ὁ δὲ θεὸς τοὐντεῦθεν
[1, 20]	ἀφορῷεν τὰ ἔργα τῶν ἀνδρῶν	μαχομένων,	εἰ τοῦτο θελήσειεν Ἡσαῦς, προσεκύνει
[1, 10]	κεῖσθαι συμβέβηκεν, ἀλλὰ προθυμία τῶν	μαχομένων	καὶ τὸ γενναῖον κρατεῖ παντὸς
[1, 3]	βίου μῆκος ὅμοιον τοῖς τάχιον	ἐπερχομένων.	(Νώχου δὲ ταύτας ποιησαμένου τὰς
[1, 19]	ἐπανίοι, τῷ θεῷ δεκάτην τῶν	πεπορισμένων	ποιεῖσθαι οὕτως ἀφικόμενος, τίμιόν τε
[1, 3]	χρόνος ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις	σημειουμένων	μετὰ πολλῆς ἀκριβείας τῶν τότε
[1, 16]	τῶν μὲν ἄλλων αἰτοῦντι ποτὸν	ἀρνουμένων	ἐκείνης δὲ αὐτῷ παρασχούσης. (Καὶ
[1, 1]	καὶ συνίεσάν τε αὑτῶν ἤδη	γεγυμνωμένων	καὶ τὴν αἰσχύνην ὕπαιθρον ἔχοντες
[1, 19]	δ' αὖ τὰ μέλανα τῶν	γεννωμένων.	πληθυόντων δὲ τῶν ἐπ' ὀνόματι
[1, 11]	μὴ χωρεῖν ἐπ' αἰσχύνῃ τῶν	ξένων,	ἀλλ' ἔχειν αἰδῶ τῆς παρ'
[1, 10]	συνήλασεν αὐτοὺς εἰς Ὠβὰ τῆς	Δαμασκηνῶν	γῆς, ἐπιδείξας ὅτι τὸ νικᾶν
[1, 9]	Συναβάνης καὶ Συμμόβορος ὅ τε	Βαλήνων	βασιλεύς: μοίρας δ' ἦρχον ἕκαστος
[1, 6]	ἔθνη. ὃ δ' ἴσως ὑφ'	Ἑλλήνων	ἀγνοεῖται, τοῦτο προειπὼν τρέψομαι πρὸς
[1, 1]	ἐκδίδωσιν εἰς τὸ πέλαγος ὑφ'	Ἑλλήνων	Γάγγης λεγόμενος, Εὐφράτης δὲ καὶ
[1, 6]	ὀνόμασιν. τοὺς γὰρ νῦν ὑφ'	Ἑλλήνων	Γαλάτας καλουμένους, Γομαρεῖς δὲ λεγομένους,
[1, 19]	ἄν τινες εἴποιεν κατὰ τὴν	Ἑλλήνων	γλῶτταν: καὶ μετ' αὐτὸν Νεφθάλεις,
[1, 19]	θείαν ἑστίαν κατὰ τὴν τῶν	Ἑλλήνων	γλῶτταν. (Προϊ ὼν δὲ ἐπὶ
[1, 0]	τοιούτων ἤθελον, καὶ περὶ τῶν	Ἑλλήνων	εἴ τινες αὐτῶν γνῶναι τὰ
[1, 3]	ὑπὸ γιγάντων τετολμῆσθαι λεγομένοις ὑφ'	Ἑλλήνων	καὶ οὗτοι δράσαι παραδίδονται. Νῶχος
[1, 6]	τῇ Φοινίκῃ, Σιδὼν δ' ὑφ'	Ἑλλήνων	καλεῖται: Ἀμαθοῦς δὲ Ἀμάθουν κατῴκισεν,
[1, 6]	οἳ νῦν Ῥήγινες ὑπὸ τῶν	Ἑλλήνων	καλοῦνται, Ῥιφάθης δὲ Ῥιφαθαίους τοὺς
[1, 6]	Μαδαῖοι γίνονται ἔθνος, οἳ πρὸς	Ἑλλήνων	Μῆδοι κέκληνται, ἀπὸ δὲ Ἰαυάνου
[1, 5]	τὰς νήσους κατῴκησαν. καὶ τῶν	ἐθνῶν	ἔνια μὲν διασώζει τὰς ὑπὸ
[1, 10]	ἀπεσήμαινεν ὁ θεὸς καὶ μεγάλων	ἐθνῶν	πατέρα. καὶ Ἅβραμος μὲν ἐπὶ
[1, 19]	γίνονται παῖδες αὐτῇ, Ἰσσαχάρης μὲν	σημαίνων	τὸν ἐκ μισθοῦ γενόμενον, Ζαβουλὼν
[1, 3]	τοξείᾳ τῇ ἐμῇ” τὴν ἶριν	ἀποσημαίνων:	τόξον γὰρ εἶναι τοῦ θεοῦ
[1, 19]	πῶς οὐ διαμαρτάνεις τῶν δικαίων	χαλεπαίνων	ἐμοί, εἰ μοῖραν αὐτῆς ὀλίγην
[1, 3]	δὲ τοῖς πραττομένοις ὑπ' αὐτῶν	δυσχεραίνων	καὶ τοῖς βουλεύμασιν ἀηδῶς ἔχων
[1, 1]	δὲ τοκετοῖς καὶ ταῖς ἐξ	ὠδίνων	ἀλγηδόσιν ἐκόλαζεν, ὅτι τὸν Ἄδαμον
[1, 3]	γὰρ αὐτῶν παισὶ καὶ τοῖς	ἐκείνων	ἀπογόνοις παρεξέτεινον τὸν βίον, ἀλλὰ
[1, 3]	δεινὸν διαφυγεῖν κεκριμένων: κακοδαιμονεστέρους γὰρ	ἐκείνων	ἔσεσθαι καὶ χείρω κακίαν καταδικασθέντας,
[1, 3]	παλαιῶν ψευδῆ νομιζέτω τὰ περὶ	ἐκείνων	λεγόμενα τῷ μηδένα νῦν τοσοῦτον
[1, 8]	πρόθυμος τῆς τε ἀφθονίας τῆς	ἐκείνων	μεθέξων καὶ τῶν ἱερέων ἀκροατὴς
[1, 3]	δικαιοσύνης ἠγάπησε, κατεδίκαζε δ' οὐκ	ἐκείνων	μόνων τῆς κακίας, ἀλλὰ καὶ
[1, 11]	ἀκρατῶς, τὰς θυγατέρας αὐτοῦ ὑπὲρ	ἐκείνων	ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτῶν λέγοντος παρέξειν,
[1, 0]	νομοθέται τοῖς μύθοις ἐξακολουθήσαντες τῶν	ἀνθρωπίνων	ἁμαρτημάτων εἰς τοὺς θεοὺς τῷ
[1, 13]	κεχαρισμένον. (Ἅβραμος δὲ ἐπὶ μηδενὶ	κρίνων	παρακούειν τοῦ θεοῦ δίκαιον ἅπαντά
[1, 18]	ὤρυσσεν ἕτερον, καὶ βιασαμένων ἄλλων	τινῶν	Ἀβιμελέχου ποιμένων καὶ τοῦτο καταλιπὼν
[1, 16]	ἐπαρκεῖν οὐκ ἔφυγεν, ἐπυνθάνετό τε	τίνων	εἴη γονέων καὶ κατεύχεται αὐτοῖς
[1, 19]	ἐπὶ τούτοις ἐποιήσαντο ὑπὲρ ὀρῶν	τινων,	ἐφ' οἷς στήλην ἀνέθεσαν κατὰ
[1, 3]	φονεύσωσιν αὐτὸν μετὰ γυναικῶν καὶ	τέκνων	καὶ τῶν τούτοις συνοικουσῶν ἐξεχώρησε
[1, 19]	ἃς ἔγημας αἰδῶ ποιησάμενος, οὐδὲ	τέκνων	ὧν εἰμι πάππος φροντίσας, ἐχρήσω
[1, 6]	αὐτὴν Ἐπιφάνειαν ἀφ' ἑνὸς τῶν	ἐπιγόνων	ἐπωνόμασαν: Ἀρουδαῖος δὲ Ἄραδον τὴν
[1, 4]	μετελεύσεσθαι δὲ καὶ τῆς τῶν	προγόνων	ἀπωλείας. (Τὸ δὲ πλῆθος πρόθυμον
[1, 0]	παρέργως, περί τε τῶν ἡμετέρων	προγόνων	εἰ μεταδιδόναι τῶν τοιούτων ἤθελον,
[1, 19]	ὑπό τε τῶν ἐμῶν τιμηθέντα	προγόνων	καὶ ὑπ' ἐμοῦ θρησκείας τῆς
[1, 3]	μηνὶ δευτέρῳ Δίῳ μὲν ὑπὸ	Μακεδόνων	λεγομένῳ, Μαρσουάνῃ δ' ὑπὸ Ἑβραίων:
[1, 3]	ἠγάπησε, κατεδίκαζε δ' οὐκ ἐκείνων	μόνων	τῆς κακίας, ἀλλὰ καὶ πᾶν
[1, 19]	μήτ' εὐλαβοῦ τὸ πλῆθος τῶν	πόνων	ἐμοῦ ποιουμένου τῶν σοὶ πραχθησομένων
[1, 1]	καὶ ἡμεῖς σχολὴν ἀπὸ τῶν	πόνων	κατὰ ταύτην ἄγομεν τὴν ἡμέραν
[1, 8]	ἐπὶ τὸ βέλτιον αὐτὸς ἄμεινον	φρονῶν.	ἐπαγόμενος δὲ καὶ τὴν Σάρραν
[1, 18]	εὐμενὴς καὶ δοτὴρ ἀεὶ τῶν	κρειττόνων	ἔσεσθαι: ταῦτ' οὖν καὶ βεβαίωσον
[1, 10]	εἶτα πρὶν στῆναι τὸν βωμὸν	οἰωνῶν	ἐφιπταμένων ἐπιθυμίᾳ τοῦ αἵματος φωνὴ
[1, 4]	καὶ Σίβυλλα λέγουσα οὕτως: πάντων	ὁμοφώνων	ὄντων τῶν ἀνθρώπων πύργον ᾠκοδόμησάν
[1, 8]	τῆς τε ἀφθονίας τῆς ἐκείνων	μεθέξων	καὶ τῶν ἱερέων ἀκροατὴς ἐσόμενος
[1, 2]	τῶν συνόντων δέῃ ταύτην ἔχειν:	αὔξων	δὲ τὸν οἶκον πλήθει χρημάτων
[1, 3]	θεὸς ἐπὶ δικαιοσύνῃ τὸν ἄνδρα	ἀγαπῶν	ἐπένευεν αὐτῷ τὰς εὐχὰς εἰς
[1, 2]	ἄλλον χρόνον πάντα μετ' αὐτοῦ	βλέπων	αὐτὸν ἀναστρεφόμενον. ὁ δὲ Κάις
[1, 1]	οἷς ἔτι καὶ νῦν καλοῦνται.	βλέπων	δὲ τὸν Ἄδαμον οὐκ ἔχοντα
[1, 0]	ὁ θεὸς ὢν καὶ πάντα	ἐπιβλέπων	τοῖς μὲν ἑπομένοις αὐτῷ δίδωσιν
[1, 2]	καὶ πρὸς τὸ κερδαίνειν μόνον	ἀποβλέπων	γῆν τε ἀροῦν ἐπενόησε πρῶτος
[1, 3]	καὶ ὁ μὲν θεὸς ταῦτ'	εἰπὼν	καὶ ὑποσχόμενος ἀπαλλάσσεται. (Νῶχος δὲ
[1, 13]	πᾶσιν ἀνθρώποις. ταῦτα ὁ θεὸς	εἰπὼν	κριὸν ἐκ τἀφανοῦς παρήγαγεν αὐτοῖς
[1, 12]	περὶ τὴν γυναῖκα γενομένου. ταῦτα	εἰπὼν	μεταπέμπεται τὸν Ἅβραμον συμβουλευσάντων τῶν
[1, 1]	μὲν οὐδὲν αὐτοῖς ἀναδώσειν αὐτομάτως	εἰπών,	πονοῦσι δὲ καὶ τοῖς ἔργοις
[1, 18]	τὸν Ἡσαῦν καὶ τὸ γῆρας	εἰπὼν	ὡς καὶ δίχα τῆς πηρώσεως
[1, 1]	τοῦ δὲ τῆς φρονήσεως ἀπέχεσθαι,	προειπὼν	ἁψαμένοις ἀπ' αὐτοῦ ὄλεθρον γενησόμενον.
[1, 6]	ἴσως ὑφ' Ἑλλήνων ἀγνοεῖται, τοῦτο	προειπὼν	τρέψομαι πρὸς τὴν ἀφήγησιν ὧν
[1, 0]	τῆς ὠφελείας οὐκ ἐφθόνησε πάντως	ἀντειπὼν	ἄν, εἰ μὴ πάτριον ἦν
[1, 0]	ἐπηγγειλάμην οὐδὲν προσθεὶς οὐδ' αὖ	παραλιπών.	(Ἐπειδὴ δὲ πάντα σχεδὸν ἐκ
[1, 18]	τινῶν Ἀβιμελέχου ποιμένων καὶ τοῦτο	καταλιπὼν	ἀπεχώρησεν εὐγνώμονι λογισμῷ κτώμενος αὑτῷ
[1, 13]	κάτοπτον ἦν αὐτῷ τὸ ὄρος,	καταλιπὼν	ἐν τῷ πεδίῳ τοὺς συνόντας
[1, 13]	μόνῳ τῷ τὸν υἱὸν ἀπαθῆ	καταλιπὼν	ἐξελθεῖν τοῦ ζῆν ἐτίθετο. τούτου
[1, 19]	μητέρα τε καὶ πατέρα πρεσβύτας	καταλιπὼν	καὶ θεραπείας τῆς παρ' αὐτοῦ
[1, 6]	Ἀράνην: τούτων Ἀράνης μὲν υἱὸν	καταλιπὼν	Λῶτον καὶ Σάρραν καὶ Μελχὰν
[1, 3]	καὶ ὀκτακόσια ἔτη ἐτελεύτησεν Ἰάρεδον	καταλιπὼν	υἱόν, ὃν ἔτος πέμπτον ἑξηκοστὸν
[1, 7]	τῶν ὅλων ἕνα, τῶν δὲ	λοιπῶν	εἰ καί τι πρὸς εὐδαιμονίαν
[1, 4]	πρὸς τὴν ἀπὸ τῶν ὑψηλῶν	τόπων	κατάβασιν ἔπεισαν θαρσήσαντας μιμητὰς αὐτῶν
[1, 4]	πολλὴν γεωργοῦντες ἀφθονίας ἀπολαύοιεν τῶν	καρπῶν,	ὑπὸ ἀμαθίας παρήκουσαν τοῦ θεοῦ
[1, 11]	ὀλίγον. ἐνταῦθα τοίνυν ὑπό τε	ἀνθρώπων	ἐρημίας καὶ τροφῆς ἀπορίας ταλαιπώρως
[1, 3]	τὴν γῆν ὁ θεὸς φθορὰν	ἀνθρώπων	καταψηφισάμενος, ἱερὰ καύσας ἐδεῖτο τὸν
[1, 4]	τούτου καὶ τῆς ἀλλοφωνίας τῶν	ἀνθρώπων	μέμνηται καὶ Σίβυλλα λέγουσα οὕτως:
[1, 0]	θεῶν, μήτι γε τὰς τῶν	ἀνθρώπων	πράξεις ἢ τοὺς νόμους ἀνενεγκεῖν
[1, 4]	οὕτως: πάντων ὁμοφώνων ὄντων τῶν	ἀνθρώπων	πύργον ᾠκοδόμησάν τινες ὑψηλότατον ὡς
[1, 20]	γένος ἐκλείψειν αὐτοῦ, μηδὲ ὑπέρτερον	ἀνθρώπων	τινὰ τῆς ἰσχύος ἔσεσθαι τῆς
[1, 18]	τῆς χώρας ἀγαθῆς ὑπαρχούσης, ἐπὶ	Γεράρων	ἀπῄει τοῦ θεοῦ κελεύσαντος. ὑποδέχεται
[1, 18]	λεγομένην Φάραγγα χωρίον οὐ μακρὰν	Γεράρων,	ὀρύσσοντι δ' αὐτῷ φρέαρ ποιμένες
[1, 6]	φυλάξαντες ἀκεραίους τὰς προσηγορίας ὑπάρχουσι.	τεσσάρων	γὰρ Χάμου παίδων γενομένων Χουσαῖον
[1, 6]	ἔκτισε. τῶν δὲ Ἀράμου παίδων	τεσσάρων	ὄντων Οὔσης μὲν κτίζει τὴν
[1, 3]	ποτὲ χειμάσαιμι, μὴ δείσητε τῶν	ὄμβρων	τὸ μέγεθος: οὐ γὰρ ἔτι
[1, 18]	τὴν Εὐσεβεῶνος δυναστευόντων ἐν Χαναναίοις	ἀνδρῶν	θυγατέρας, ἑαυτὸν ποιήσας τῆς περὶ
[1, 3]	καὶ τὰς γενέσεις τῶν ἐπιφανῶν	ἀνδρῶν	καὶ τὰς τελευτάς. (Ἀδάμῳ μὲν
[1, 20]	πόρρωθεν ἀφορῷεν τὰ ἔργα τῶν	ἀνδρῶν	μαχομένων, εἰ τοῦτο θελήσειεν Ἡσαῦς,
[1, 3]	δὲ μηδεὶς τὰς τελευτὰς τῶν	ἀνδρῶν,	τοῖς γὰρ αὐτῶν παισὶ καὶ
[1, 0]	ἐστὶ τὰ δηλούμενα διὰ τῶν	ἱερῶν	γραμμάτων, ἅτε δὴ πεντακισχιλίων ἐτῶν
[1, 2]	πολλῶν γὰρ αὐτὸν οὐκ ἰδεῖν	ἡμερῶν	τὸν ἄλλον χρόνον πάντα μετ'
[1, 1]	δὴ τοῦτο τῇ δευτέρᾳ τῶν	ἡμερῶν	τὸν οὐρανὸν τοῖς ὅλοις ἐπιτίθησιν,
[1, 19]	μὲν ἀδελφῆς τῆς ἐμῆς υἱός,	θυγατέρων	δὲ τῶν ἐμῶν ἀνήρ, ξένος
[1, 19]	τε Ἰακώβου ἀναχώρησιν καὶ τῶν	θυγατέρων	δεινοπαθῶν ἤλαυνεν ἐπ' αὐτὸν μετὰ
[1, 11]	διαφεύγει δ' αὐτὸς μετὰ τῶν	θυγατέρων	εἰς βραχύ τι χωρίον κατασχὼν
[1, 19]	ἔχομεν. περὶ μέντοι γε τῶν	θυγατέρων	ἴσθι μὴ κατ' ἐμὴν κακουργίαν
[1, 19]	Ἰακώβῳ παρακατακλίνει τὴν ἑτέραν τῶν	θυγατέρων	πρεσβυτέραν τε τῆς Ῥαχήλας καὶ
[1, 19]	μετὰ τῆς ἀδελφῆς οἵ τε	ἑκατέρων	παῖδες καὶ αἱ θεραπαινίδες σὺν
[1, 12]	δὲ Ἅβραμος. τίκτεται δὲ παῖς	ἑκατέρων	τῷ ὑστάτῳ ἔτει, ὃν εὐθὺς
[1, 13]	ἀρετὴν καὶ τῆς τε τῶν	πατέρων	θεραπείας ἐχόμενος καὶ περὶ τὴν
[1, 0]	οὐ παρέργως, περί τε τῶν	ἡμετέρων	προγόνων εἰ μεταδιδόναι τῶν τοιούτων
[1, 18]	ἀποσημαίνει τὸ ὄνομα. τῶν δὲ	προτέρων	τὸ μὲν Ἔσκον καλεῖται: μάχην
[1, 13]	καὶ μὴ παρέχειν αὑτὸν τοῖς	ἀμφοτέρων	βουλήμασιν ἑτοίμως, ὅτε καὶ μόνου
[1, 16]	νυκτὸς αὐτὸν ἀφαιρουμένης, κόσμον τε	φέρων	γυναικεῖον πολυτελῆ πιστεύειν αὐτὸν οὐκ
[1, 19]	ἦλθε πεισθείς, ἤρξατο κατηγορεῖν αὐτοῦ	προφέρων,	ὅτι καὶ πένητα αὐτὸν ἐλθόντα
[1, 2]	ἐντυγχάνοντας παρακαλῶν διδάσκαλος αὐτοῖς ὑπῆρχε	πονηρῶν	ἐπιτηδευμάτων, καὶ τὴν ἀπραγμοσύνην, ᾗ
[1, 20]	τοὺς σὺν αὑτῷ κρατήσας τῶν	ἐχθρῶν	εἰ θέλοιεν ἀδικεῖν. νείμας οὖν
[1, 10]	ἐν οἷς κακοπαθήσαντας περιέσεσθαι τῶν	ἐχθρῶν	καὶ κρατήσαντας πολέμῳ Χαναναίων ἕξειν
[1, 0]	ἰδέαν παιδείας ἠγαπηκώς, διαφερόντως δὲ	χαίρων	ἐμπειρίαις πραγμάτων, ἅτε δὴ μεγάλοις
[1, 6]	ἐπὶ δὲ τῆς Εὐρώπης ἕως	Γαδείρων	γῆν ἣν ἔτυχον καταλαμβάνοντες, καὶ
[1, 6]	ἀπὸ Ταύρου καὶ Ἀμάνου τῶν	ὀρῶν	ἀρξάμενοι καὶ προῆλθον ἐπὶ μὲν
[1, 6]	καὶ Ἀμάνου καὶ Λιβάνου τῶν	ὀρῶν	γῆν κατέσχον, ὅσα πρὸς θάλασσαν
[1, 4]	γεγονότες, πρῶτοι κατελθόντες ἀπὸ τῶν	ὀρῶν	εἰς τὰ πεδία τὴν ἐν
[1, 19]	τὰς ἐπὶ τούτοις ἐποιήσαντο ὑπὲρ	ὀρῶν	τινων, ἐφ' οἷς στήλην ἀνέθεσαν
[1, 16]	τοῖς εἰρημένοις τὸν θεὸν οὕτως	ὁρῶν	αὐτῷ τῆς ὁδοῦ σαφῶς συλλαμβάνοντα,
[1, 19]	ὁ Λάβανος ἐχρήσατο τῷ Ἰακώβῳ:	ὁρῶν	γὰρ αὐτῷ τὸν θεὸν πρὸς
[1, 18]	μεῖναι πρὸς τὸ πᾶν ἐκωλύθη.	ὁρῶν	γὰρ τὸν θεὸν τῷ Ἰσάκῳ
[1, 3]	αὐτοὺς καὶ τὰς πράξεις μεταφέρειν,	ὁρῶν	δ' οὐκ ἐνδιδόντας, ἀλλ' ἰσχυρῶς
[1, 4]	περιρρέοι. οὕτως δὲ μεμηνότας αὐτοὺς	ὁρῶν	ὁ θεὸς ἀφανίσαι μὲν ἐκ
[1, 19]	ἡττηθεὶς ἐκπέπληκτό τε τοῦ κάλλους	ὁρῶν	οὕτως ἔχουσαν, ὡς ὀλίγαι τῶν
[1, 7]	Σάρρας ἀδελφὸν εἰσεποιήσατο γνησίου παιδὸς	ἀπορῶν	καὶ καταλείπει τὴν Χαλδαίαν ἑβδομήκοντα
[1, 15]	ὁ προφήτης ὁ καὶ Μάλχος	ἱστορῶν	τὰ περὶ Ἰουδαίων, καθὼς καὶ
[1, 10]	οὐ πόρρω τῆς Ἑβρωνίων πόλεως,	δυσφορῶν	δὲ ἐπὶ γυναικὶ μὴ κυούσῃ
[1, 19]	ἥττω μοῖραν εἰς σὲ καταθήσομαι:	θαρρῶν	οὖν καὶ ταύτην πορεύου τὴν
[1, 12]	προσπεσούσης ἐκ θεοῦ καὶ τῶν	ἰατρῶν	αὐτὸν ἀπεγνωκότων ὑπνώσας ὄναρ ὁρᾷ
[1, 2]	ᾗ πρότερον συνέζων οἱ ἄνθρωποι,	μέτρων	ἐπινοίᾳ καὶ σταθμῶν μετεστήσατο ἀκέραιον
[1, 6]	δὲ καὶ ποταμὸς ἐν τῇ	Μαύρων	χώρᾳ τοῦτο ἔχων τὸ ὄνομα,
[1, 3]	πρὸς ἔκβασιν: ὁ δὲ πᾶσαν	εὑρὼν	ἔτι λιμναζομένην πρὸς Νῶχον ἐπανῆλθε.
[1, 12]	αὐτὸν ὡς πεισομένης τι τῶν	αἰσχρῶν	ἐκέλευσε δεδιέναι, θεὸν γὰρ αὐτοῦ
[1, 1]	δρόμους, οἷς ἂν αἱ τῶν	ὡρῶν	περιφοραὶ σημαίνοιντο. πέμπτῃ ἡμέρᾳ ζῷά
[1, 19]	ἰδίους ἀπαλλάττεσθαι γονεῖς βουλόμενον μετὰ	δώρων	ἐπανήξειν καὶ τιμῆς ὅσης εἰκὸς
[1, 21]	ἔθυεν, ὅπου τὸ ὄνειρον ἐθεάσατο	χωρῶν	πρότερον ἐπὶ τῆς Μεσοποταμίας. (Ἐντεῦθεν
[1, 16]	εἶναι τὸ ὕδωρ, μία ἐξ	ἁπασῶν	ἐκείναις τε τῆς πρὸς τὸν
[1, 10]	ἀλλ' ἐπειχθεὶς καὶ κατὰ πέμπτην	ἐπιπεσὼν	νύκτα τοῖς Ἀσσυρίοις περὶ Δάνον,
[1, 16]	Λαβάνου θεράποντες ἐτημέλουν, αὐτὸς δὲ	δειπνήσων	εἰσήγετο σὺν αὐτῷ καὶ μετὰ
[1, 1]	εἰς τέσσαρα μέρη σχίζεται. καὶ	Φεισὼν	μέν, σημαίνει δὲ πληθὺν τοὔνομα,
[1, 12]	προαιρούμενον τεύξεσθαι πομπῆς καὶ πάντων	ὅσων	καὶ χρῄζων πρὸς αὐτὸν ἀφίκοιτο.
[1, 18]	βίον εὐδαίμονα καὶ κτῆσιν ἀγαθῶν,	ὅσων	σοι δύναμις παρασχεῖν, ποιήσας δ'
[1, 1]	ὑετώδη πρὸς τὴν ἀπὸ τῶν	δρόσων	ὠφέλειαν ἁρμοδίως τῇ γῇ μηχανησάμενος.
[1, 6]	πεποιημένοι. Ἔλυμος μὲν γὰρ Ἐλυμαίους	Περσῶν	ὄντας ἀρχηγέτας κατέλιπεν: Ἀσσούρας δὲ
[1, 12]	νόσον ὑπὲρ ἐκδικίας τοῦ ξένου	φυλάσσων	ἀνύβριστον αὐτῷ τὴν γυναῖκα, μὴ
[1, 16]	παρασχεῖν: τῶν δ' ἐκτρεπομένων ὡς	χρῃζουσῶν	οἴκαδε κομίζειν, ἀλλ' οὐκ ἐκείνῳ
[1, 3]	καὶ τέκνων καὶ τῶν τούτοις	συνοικουσῶν	ἐξεχώρησε τῆς γῆς. (Ὁ δὲ
[1, 19]	πρὸς τὴν ἀποδημίαν, τῶν δ'	ἐχουσῶν	ἡδέως Ῥαχήλα καὶ τοὺς τύπους
[1, 8]	φοβούμενος τὸ πρὸς τὰς γυναῖκας	τῶν	Αἰγυπτίων ἐπιμανές, μὴ διὰ τὴν
[1, 8]	διὸ καὶ Φαραώθης ὁ βασιλεὺς	τῶν	Αἰγυπτίων οὐ τοῖς περὶ αὐτῆς
[1, 12]	γυναικὸς αὐτὸν ὡς πεισομένης τι	τῶν	αἰσχρῶν ἐκέλευσε δεδιέναι, θεὸν γὰρ
[1, 1]	ὅλοις ἐπιτίθησιν, ὅτ' αὐτὸν ἀπὸ	τῶν	ἄλλων διακρίνας κατ' αὐτὸν ἠξίωσε
[1, 6]	τοῖς δ' ἐγγόνοις αὐτοῦ: καὶ	τῶν	ἄλλων διαπεφευγότων τὴν ἀρὰν τοὺς
[1, 7]	καὶ φρονεῖν μεῖζον ἐπ' ἀρετῇ	τῶν	ἄλλων ἠργμένος καὶ τὴν περὶ
[1, 2]	καὶ Σῆθος: ἀλλὰ περὶ μὲν	τῶν	ἄλλων μακρὸν ἂν εἴη λέγειν,
[1, 7]	δι' ἅπερ Χαλδαίων τε καὶ	τῶν	ἄλλων Μεσοποταμιτῶν στασιασάντων πρὸς αὐτὸν
[1, 12]	παῖδα νήπιον καὶ γυναῖκα ἄπορον	τῶν	ἀναγκαίων ἐκπέμπειν. ὕστερον δέ, καὶ
[1, 0]	ἐκείνου προειπεῖν, ὅπως μή τινες	τῶν	ἀναγνωσομένων διαπορῶσι, πόθεν ἡμῖν ὁ
[1, 20]	ἵνα πόρρωθεν ἀφορῷεν τὰ ἔργα	τῶν	ἀνδρῶν μαχομένων, εἰ τοῦτο θελήσειεν
[1, 3]	ἐξεταζέτω δὲ μηδεὶς τὰς τελευτὰς	τῶν	ἀνδρῶν, τοῖς γὰρ αὐτῶν παισὶ
[1, 0]	ἄλλοι νομοθέται τοῖς μύθοις ἐξακολουθήσαντες	τῶν	ἀνθρωπίνων ἁμαρτημάτων εἰς τοὺς θεοὺς
[1, 4]	πύργου τούτου καὶ τῆς ἀλλοφωνίας	τῶν	ἀνθρώπων μέμνηται καὶ Σίβυλλα λέγουσα
[1, 0]	τῶν θεῶν, μήτι γε τὰς	τῶν	ἀνθρώπων πράξεις ἢ τοὺς νόμους
[1, 4]	λέγουσα οὕτως: πάντων ὁμοφώνων ὄντων	τῶν	ἀνθρώπων πύργον ᾠκοδόμησάν τινες ὑψηλότατον
[1, 2]	λέγειν, πειράσομαι δὲ μόνα τὰ	τῶν	ἀπὸ Σήθου διελθεῖν: τραφεὶς γὰρ
[1, 12]	εἰσὶ δὲ οὗτοι, οἳ τὸ	τῶν	Ἀράβων ἔθνος καὶ τὰς φυλὰς
[1, 10]	ἀνθρώπους ἀπολαβεῖν ἠξίου, οὓς παρὰ	τῶν	Ἀσσυρίων ἔσωσεν οἰκείους ὄντας. Ἅβραμος
[1, 10]	αἰχμαλώτους, οἳ ληφθέντες ἔφθησαν ὑπὸ	τῶν	Ἀσσυρίων, καὶ τὸν συγγενῆ Λῶτον
[1, 2]	καὶ γενόμενος αὐτὸς ἄριστος μιμητὰς	τῶν	αὐτῶν τοὺς ἀπογόνους κατέλιπεν. οἱ
[1, 2]	δὲ γάλα καὶ τὰ πρωτότοκα	τῶν	βοσκημάτων. ὁ δὲ θεὸς ταύτῃ
[1, 19]	αὐταῖς. ἐπήγετο δὲ Ἰάκωβος καὶ	τῶν	βοσκημάτων τὴν ἡμίσειαν Λαβάνου μὴ
[1, 19]	χρόνου διελθόντος προυτίθει τὴν εὐωχίαν	τῶν	γάμων. νυκτὸς δ' ἐπιγενομένης οὐδὲν
[1, 19]	κατασχών. καὶ τὰ μὲν προφάσει	τῶν	γάμων ὑπ' αὐτοῦ γενόμενα καίπερ
[1, 8]	δόξαν ἐντεῦθεν ἐπιφανεστέραν συνέβη γενέσθαι.	(Τῶν	γὰρ Αἰγυπτίων διαφόροις ἀρεσκομένων ἔθεσι
[1, 21]	δὲ ἐκπλαγέντι πρὸς τὸ μέγεθος	τῶν	γεγονότων καὶ χαλεπαίνοντι πρὸς τοὺς
[1, 19]	ποτὲ δ' αὖ τὰ μέλανα	τῶν	γεννωμένων. πληθυόντων δὲ τῶν ἐπ'
[1, 19]	πρὸς Ἰάκωβον οὐδενὸς αὐτῷ μνησικακήσειν	τῶν	γενομένων, ἀλλὰ κἀκεῖνος ἀγαπήσειν αὐτοῦ
[1, 9]	Συρίαν ἅπασαν διηρπάσαντο καὶ τοὺς	τῶν	Γιγάντων ἀπογόνους κατεστρέψαντο, γενόμενοι δὲ
[1, 13]	καὶ τὸ φιλεῖσθαι μᾶλλον ὑπὸ	τῶν	γονέων καὶ αὐτὸς ὁ παῖς
[1, 16]	ἡ δὲ περὶ μὲν τῆς	τῶν	γονέων φιλανθρωπίας αὐτῆς ὀρθῶς εἰκάζειν
[1, 0]	ταύτης ἀπολειπομένῳ τῆς θέας, οὔτε	τῶν	γραφησομένων εἰς ἀρετῆς λόγον οὐδὲν
[1, 20]	ἀδελφὸν πυνθανόμενος κελεύει προϊ έναι	τῶν	γυναικῶν ἑκατέραν κατ' αὐτὴν μετὰ
[1, 19]	συγχωροῦντος κρύφα τοῦτο ποιεῖν ἐπενόει.	τῶν	γυναικῶν οὖν ἀπεπειρᾶτο, πῶς ἔχοιεν
[1, 21]	τὸν υἱὸν αὐτοῦ, φείδονται δὲ	τῶν	γυναικῶν. πράξαντες δὲ ταῦτα δίχα
[1, 18]	εἶναι τῷ παιδὶ κελεύων ἀφίστασθαι	τῶν	γυναικῶν σιγᾶν ἔκρινε. (Γηραιὸς δὲ
[1, 16]	τὰς παρθένους ποτὸν αὐτῷ παρασχεῖν:	τῶν	δ' ἐκτρεπομένων ὡς χρῃζουσῶν οἴκαδε
[1, 19]	πῶς ἔχοιεν πρὸς τὴν ἀποδημίαν,	τῶν	δ' ἐχουσῶν ἡδέως Ῥαχήλα καὶ
[1, 1]	ἔργοις τριβομένοις τὰ μὲν παρέξειν,	τῶν	δ' οὐκ ἀξιώσειν. Εὔαν δὲ
[1, 6]	Ἄρκην τὴν ἐν τῷ Λιβάνῳ.	τῶν	δὲ ἄλλων ἑπτά, Εὐαίου Χετταίου
[1, 6]	Ἕλληνες αὐτοῦ τὴν μοῖραν καλοῦσι.	τῶν	δὲ ἄλλων, Λουμαίου καὶ Ἀναμία
[1, 6]	Λούδους δὲ τότε, Λούδας ἔκτισε.	τῶν	δὲ Ἀράμου παίδων τεσσάρων ὄντων
[1, 6]	Σκύθας δὲ ὑπ' αὐτῶν προσαγορευομένους.	τῶν	δὲ Ἰαφθᾶ παίδων Ἰαυάνου καὶ
[1, 4]	χώρᾳ μνημονεύει Ἑστιαῖος λέγων οὕτως:	τῶν	δὲ ἱερέων τοὺς διασωθέντας τὰ
[1, 18]	προτιμῶντος ἀπῆρεν εἰς τὴν ἑαυτοῦ.	(Τῶν	δὲ Ἰσάκου παίδων Ἡσαῦς, περὶ
[1, 7]	ἀποφήνασθαι δημιουργὸν τῶν ὅλων ἕνα,	τῶν	δὲ λοιπῶν εἰ καί τι
[1, 6]	ὡς καὶ πρότερόν μοι δεδήλωται.	τῶν	δὲ Μεσραίου παίδων ὀκτὼ γενομένων
[1, 18]	ὠνόμασεν: εὐρύχωρον ἀποσημαίνει τὸ ὄνομα.	τῶν	δὲ προτέρων τὸ μὲν Ἔσκον
[1, 21]	Χαναναίων δ' ἐστὶν ἡ πόλις.	τῶν	δὲ Σικιμωτῶν ἑορτὴν ἀγόντων Δεῖνα,
[1, 9]	αὖθις μετ' οὐ πολὺ δηλώσομεν,	τῶν	δὲ Σοδομιτῶν συμβαλόντων τοῖς Ἀσσυρίοις
[1, 3]	τετιμωρημένον τοὺς πονηροὺς φειδὼ ποιεῖσθαι	τῶν	διὰ χρηστότητα περιλειφθέντων καὶ τὸ
[1, 19]	ὑπὲρ ταύτης πῶς οὐ διαμαρτάνεις	τῶν	δικαίων χαλεπαίνων ἐμοί, εἰ μοῖραν
[1, 1]	καὶ ὑετώδη πρὸς τὴν ἀπὸ	τῶν	δρόσων ὠφέλειαν ἁρμοδίως τῇ γῇ
[1, 15]	τὴν Ἀσσυρίαν κεκλῆσθαι, ἀπὸ δὲ	τῶν	δύο Ἰαφρᾶ τε καὶ Ἰαφέρου,
[1, 20]	πολλοὶ δοκῶσιν: ἀνήσειν γὰρ ὑπὸ	τῶν	δωρεῶν τῆς ὀργῆς, εἰ διαμένοι
[1, 6]	μερισμὸν Ἑβραῖοι καλοῦσιν. Ἰούκτᾳ δὲ	τῶν	Ἑβέρου παίδων ἦσαν υἱοὶ Ἐλμόδαδος
[1, 0]	καὶ διάταξιν τοῦ πολιτεύματος ἐκ	τῶν	Ἑβραϊ κῶν μεθηρμηνευμένην γραμμάτων. ἤδη
[1, 5]	ναυσὶ τὰς νήσους κατῴκησαν. καὶ	τῶν	ἐθνῶν ἔνια μὲν διασώζει τὰς
[1, 2]	καὶ κιθάρας ἐπενόησεν, Ἰουβῆλος δὲ	τῶν	ἐκ τῆς ἑτέρας γεγονότων ἰσχύι
[1, 0]	φύσιν κατανοῆσαι καὶ τῶν ἔργων	τῶν	ἐκείνου θεατὴν τῷ νῷ γενόμενον
[1, 6]	ὄνομα, ὅθεν καὶ τοὺς πλείστους	τῶν	Ἑλληνικῶν ἱστοριογράφων ἔστιν ἰδεῖν μεμνημένους
[1, 0]	τῶν τοιούτων ἤθελον, καὶ περὶ	τῶν	Ἑλλήνων εἴ τινες αὐτῶν γνῶναι
[1, 6]	ᾤκισεν, οἳ νῦν Ῥήγινες ὑπὸ	τῶν	Ἑλλήνων καλοῦνται, Ῥιφάθης δὲ Ῥιφαθαίους
[1, 19]	τῆς ἐμῆς υἱός, θυγατέρων δὲ	τῶν	ἐμῶν ἀνήρ, ξένος δὲ καὶ
[1, 1]	μου τὴν γνώμην ἐνύβρισας παρακούσας	τῶν	ἐμῶν ἐντολῶν: οὐ γὰρ ἐπ'
[1, 19]	βαστάσας οἴχῃ φερόμενος ὑπό τε	τῶν	ἐμῶν τιμηθέντα προγόνων καὶ ὑπ'
[1, 6]	δέ μου τῷ λόγῳ μία	τῶν	ἐν Κύπρῳ πόλεων ἰσχύσασα τὴν
[1, 0]	ἐτόλμησαν. τὰ μὲν οὖν ἀκριβῆ	τῶν	ἐν ταῖς ἀναγραφαῖς προϊ ὼν
[1, 6]	νῦν ὑπὸ ἑαυτῶν τε καὶ	τῶν	ἐν τῇ Ἀσίᾳ πάντων Χουσαῖοι
[1, 6]	γραφῆς εὐπρεπὲς ἡλλήνισται πρὸς ἡδονὴν	τῶν	ἐντευξομένων: οὐ γὰρ ἐπιχώριος ἡμῖν
[1, 6]	προσηγορίαν φυλάξαι: Κίτιον γὰρ ὑπὸ	τῶν	ἐξελληνισάντων αὐτὴν καλεῖται μηδ' οὕτως
[1, 13]	ἀνθρώποις παραγαγεῖν καὶ τὰ ὄντα	τῶν	ἐπ' αὐτοῖς θαρρούντων ἀφελέσθαι: δώσειν
[1, 19]	μέλανα τῶν γεννωμένων. πληθυόντων δὲ	τῶν	ἐπ' ὀνόματι τῷ Ἰακώβου τικτομένων,
[1, 0]	αὐτῶν ἀναγαγὼν καὶ πείσας, ὅτι	τῶν	ἐπὶ γῆς ἔργων τοῦ θεοῦ
[1, 6]	δ' αὐτὴν Ἐπιφάνειαν ἀφ' ἑνὸς	τῶν	ἐπιγόνων ἐπωνόμασαν: Ἀρουδαῖος δὲ Ἄραδον
[1, 10]	στρατῷ ξένια καὶ πολλὴν ἀφθονίαν	τῶν	ἐπιτηδείων παρέσχε καὶ παρὰ τὴν
[1, 3]	τῶν τότε καὶ τὰς γενέσεις	τῶν	ἐπιφανῶν ἀνδρῶν καὶ τὰς τελευτάς.
[1, 6]	ἔστι καὶ νῦν ὑπὸ μὲν	τῶν	ἐπιχωρίων Ἀμάθη καλουμένη, Μακεδόνες δ'
[1, 21]	τὴν πόλιν ὀψομένη τὸν κόσμον	τῶν	ἐπιχωρίων γυναικῶν. θεασάμενος δ' αὐτὴν
[1, 12]	ἐδεδίει γὰρ Ἀβιμέλεχον τὸν βασιλέα	τῶν	ἐπιχωρίων: ὃς καὶ αὐτὸς ἐρασθεὶς
[1, 12]	δ' ἔτι καὶ νῦν ὑπὸ	τῶν	ἐπιχωρίων ὠνόμασται. (Γίνεται δὲ Ἁβράμῳ
[1, 1]	ἑβδόμῃ ἀναπαύσασθαι καὶ λαβεῖν ἀπὸ	τῶν	ἔργων ἐκεχειρίαν, ὅθεν καὶ ἡμεῖς
[1, 0]	θεοῦ πρῶτον φύσιν κατανοῆσαι καὶ	τῶν	ἔργων τῶν ἐκείνου θεατὴν τῷ
[1, 20]	συνετύγχανεν ἀγαθὰς ἐλπίδας ὑπαγορεύοντα περὶ	τῶν	ἐς ὕστερον: καὶ τὸν μὲν
[1, 16]	ἔπειτα ἐπικαλοῦνται τὸν θεὸν μάρτυρα	τῶν	ἐσομένων. ἔπεμπε δὲ καὶ δῶρα
[1, 6]	Ἰουδάδας μὲν Ἰουδαδαίους Αἰθιοπικὸν ἔθνος	τῶν	ἑσπερίων οἰκίσας ἐπωνύμους αὐτῷ κατέλιπε,
[1, 3]	νῦν βίον καὶ τὴν βραχύτητα	τῶν	ἐτῶν ἃ ζῶμεν συμβαλὼν τὸν
[1, 20]	σώζοι τοὺς σὺν αὑτῷ κρατήσας	τῶν	ἐχθρῶν εἰ θέλοιεν ἀδικεῖν. νείμας
[1, 10]	Αἴγυπτον: ἐν οἷς κακοπαθήσαντας περιέσεσθαι	τῶν	ἐχθρῶν καὶ κρατήσαντας πολέμῳ Χαναναίων
[1, 1]	ὁμοφωνούντων δὲ κατ' ἐκεῖνο καιροῦ	τῶν	ζῴων ἁπάντων ὄφις συνδιαιτώμενος τῷ
[1, 3]	οὗ κινδυνεύσει πᾶν ἀπολέσθαι τὸ	τῶν	ζῴων γένος, ἀλλὰ τετιμωρημένον τοὺς
[1, 1]	μετὰ δὴ τοῦτο τῇ δευτέρᾳ	τῶν	ἡμερῶν τὸν οὐρανὸν τοῖς ὅλοις
[1, 0]	λογισάμενος οὐ παρέργως, περί τε	τῶν	ἡμετέρων προγόνων εἰ μεταδιδόναι τῶν
[1, 10]	τοῦ θεοῦ κελεύσαντος ἐπικλίνει μίαν	τῶν	θεραπαινίδων Ἀγάρην ὄνομα γένος οὖσαν
[1, 21]	ἐκ Ῥαχήλης, τέσσαρες δὲ ἐκ	τῶν	θεραπαινίδων δύο ἐξ ἑκατέρας, ὧν
[1, 20]	γυναικῶν ἑκατέραν κατ' αὐτὴν μετὰ	τῶν	θεραπαινίδων, ἵνα πόρρωθεν ἀφορῷεν τὰ
[1, 19]	καταφρονεῖν μὲν τῆς τοιαύτης τιμῆς	τῶν	θεῶν διδάξαντος αὐτὴν Ἰακώβου, ἵνα
[1, 19]	προεγνωκότος. τοὺς δὲ τύπους ἐπεφέρετο	τῶν	θεῶν ἡ Ῥαχήλα καταφρονεῖν μὲν
[1, 0]	αὐτῶν οἱ ποιηταὶ τὰς γενέσεις	τῶν	θεῶν, μήτι γε τὰς τῶν
[1, 19]	ἡδέως Ῥαχήλα καὶ τοὺς τύπους	τῶν	θεῶν, οὓς σέβειν πατρίους ὄντας
[1, 19]	τήν τε Ἰακώβου ἀναχώρησιν καὶ	τῶν	θυγατέρων δεινοπαθῶν ἤλαυνεν ἐπ' αὐτὸν
[1, 11]	διαμένει. διαφεύγει δ' αὐτὸς μετὰ	τῶν	θυγατέρων εἰς βραχύ τι χωρίον
[1, 19]	λαβόντες ἔχομεν. περὶ μέντοι γε	τῶν	θυγατέρων ἴσθι μὴ κατ' ἐμὴν
[1, 19]	τῷ Ἰακώβῳ παρακατακλίνει τὴν ἑτέραν	τῶν	θυγατέρων πρεσβυτέραν τε τῆς Ῥαχήλας
[1, 12]	αὐτῷ προσπεσούσης ἐκ θεοῦ καὶ	τῶν	ἰατρῶν αὐτὸν ἀπεγνωκότων ὑπνώσας ὄναρ
[1, 6]	καὶ τοσαῦτα μὲν ἔθνη ὑπὸ	τῶν	Ἰαφέθου παίδων κατοικεῖται: Γομάρου δὲ
[1, 8]	τοὺς λόγους οὓς ἐποιοῦντο περὶ	τῶν	ἰδίων κενοὺς καὶ μηδὲν ἔχοντας
[1, 8]	ἀφθονίας τῆς ἐκείνων μεθέξων καὶ	τῶν	ἱερέων ἀκροατὴς ἐσόμενος ὧν λέγοιεν
[1, 19]	δὲ ἐπὶ γενομένοις. (Περὶ μέντοι	τῶν	ἱερωμάτων ἐκέλευεν ἔρευναν ποιεῖσθαι: δεξαμένου
[1, 0]	δ' ἐστὶ τὰ δηλούμενα διὰ	τῶν	ἱερῶν γραμμάτων, ἅτε δὴ πεντακισχιλίων
[1, 7]	ὁ Δαμασκηνὸς ἐν τῇ τετάρτῃ	τῶν	ἱστοριῶν λέγει οὕτως: Ἁβράμης ἐβασίλευσεν
[1, 0]	Τάδε ἔνεστιν ἐν τῇ πρώτῃ	τῶν	Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας
[1, 3]	ἀλλ' ἰσχυρῶς ὑπὸ τῆς ἡδονῆς	τῶν	κακῶν κεκρατημένους, δείσας μὴ καὶ
[1, 0]	ἦν ἡμῖν τὸ μηδὲν ἔχειν	τῶν	καλῶν ἀπόρρητον. κἀμαυτῷ δὴ πρέπειν
[1, 4]	γῆν πολλὴν γεωργοῦντες ἀφθονίας ἀπολαύοιεν	τῶν	καρπῶν, ὑπὸ ἀμαθίας παρήκουσαν τοῦ
[1, 3]	τῇ Ἀρμενίᾳ πρὸς τῷ ὄρει	τῶν	Κορδυαίων ἔτι μέρος τι εἶναι
[1, 18]	βοηθὸς εὐμενὴς καὶ δοτὴρ ἀεὶ	τῶν	κρειττόνων ἔσεσθαι: ταῦτ' οὖν καὶ
[1, 5]	ἔνια μὲν διασώζει τὰς ὑπὸ	τῶν	κτισάντων κειμένας προσηγορίας, ἔνια δὲ
[1, 10]	πολυχειρίᾳ κεῖσθαι συμβέβηκεν, ἀλλὰ προθυμία	τῶν	μαχομένων καὶ τὸ γενναῖον κρατεῖ
[1, 16]	ἐκείναις εὑρεθῆναι γνωρισθῆναι τε αὐτὴν	τῶν	μὲν ἄλλων αἰτοῦντι ποτὸν ἀρνουμένων
[1, 1]	τὸν Ἄδαμον καὶ τὴν γυναῖκα	τῶν	μὲν ἄλλων φυτῶν ἐκέλευε γεύεσθαι,
[1, 16]	ἐπὶ τοῖς πᾶσι τεθραμμένος. ᾧ	τῶν	μὲν ἐκεῖ γυναικῶν δυνατὸν αὐτῷ
[1, 6]	ὠκεανοῦ ἐξιδιωσάμενοι: αἱ μέντοι προσηγορίαι	τῶν	μὲν καὶ παντελῶς ἐξίτηλοι γεγόνασιν,
[1, 6]	νῦν αὐτῇ ἐστιν ὄνομα ἀπὸ	τῶν	Μεσράμου υἱῶν Λίβυος λεγομένου: μετ'
[1, 10]	τίς ἂν εἴη χάρις τούτων	τῶν	μισθῶν, οὐκ ὄντων οἳ διαδέξονται
[1, 6]	παλλακῆς αὐτῷ γεγόνασι. Βαθουήλῳ δὲ	τῶν	Ναχώρου γνησίων παίδων γίνεται Ῥεβέκκα
[1, 0]	παίδευμα τοὺς ἑαυτοῦ πολίτας τῆς	τῶν	νόμων θέσεως οὐκ ἀπὸ συμβολαίων
[1, 6]	ἀφ' αὑτῶν γεγονόσιν. ~(Ἦσαν δὲ	τῶν	Νώχου παίδων υἱοί, ὧν ἐπὶ
[1, 6]	ἐροῦμεν. (Σημᾷ δὲ τῷ τρίτῳ	τῶν	Νώχου υἱῶν πέντε γίνονται παῖδες,
[1, 11]	καὶ μὴ χωρεῖν ἐπ' αἰσχύνῃ	τῶν	ξένων, ἀλλ' ἔχειν αἰδῶ τῆς
[1, 3]	ἀκρώρειαν ὀκεῖλαι καὶ τὰ λείψανα	τῶν	ξύλων ἐπὶ πολὺ σωθῆναι. γένοιτο
[1, 3]	καὶ Νῶχος μὲν οὕτως μετὰ	τῶν	οἰκείων διασώζεται. ἦν δ' αὐτὸς
[1, 16]	θυγατέρα τἀδελφοῦ τὸν πρεσβύτατον πέμπει	τῶν	οἰκετῶν ἐπὶ τὴν μνηστείαν ἐνδησάμενος
[1, 13]	τοῦ παιδὸς σφαγῆς, ἀλλὰ μηδὲ	τῶν	οἰκετῶν τινι δηλώσας, ἐκωλύετο γὰρ
[1, 6]	Φάλεγος, ἐπειδὴ κατὰ τὸν ἀποδασμὸν	τῶν	οἰκήσεων τίκτεται: φαλὲκ γὰρ τὸν
[1, 16]	ὁ δὲ ἐν ἐλπίδι μὲν	τῶν	ὅλων γενόμενος, βουλόμενος δὲ τὴν
[1, 7]	οὖν τολμᾷ θεὸν ἀποφήνασθαι δημιουργὸν	τῶν	ὅλων ἕνα, τῶν δὲ λοιπῶν
[1, 2]	ἐλθεῖν φθαρῆναι, προειρηκότος ἀφανισμὸν Ἀδάμου	τῶν	ὅλων ἔσεσθαι τὸν μὲν κατ'
[1, 3]	διέμειναν θεὸν ἡγούμενοι δεσπότην εἶναι	τῶν	ὅλων καὶ πάντα πρὸς ἀρετὴν
[1, 0]	φιλανθρωπίαν ἀνάρμοστον: πάντα γὰρ τῇ	τῶν	ὅλων φύσει σύμφωνον ἔχει τὴν
[1, 3]	πλέον ποτὲ χειμάσαιμι, μὴ δείσητε	τῶν	ὄμβρων τὸ μέγεθος: οὐ γὰρ
[1, 18]	ἡσυχίαν ἄγει, Ἡσαῦς δὲ ἠξίου	τῶν	ὁμοίων τἀδελφῷ παρὰ τοῦ πατρὸς
[1, 6]	Ἀμορραίου Γεργεσαίου Σειναίου Σαμαραίου, πλὴν	τῶν	ὀνομάτων ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις
[1, 6]	καὶ Χεσλοίμου καὶ Χεφθώμου πέρα	τῶν	ὀνομάτων οὐδὲν ἴσμεν: ὁ γὰρ
[1, 10]	τρυγόνα καὶ περιστερὰν κελεύσαντος διεῖλε,	τῶν	ὀρνέων οὐδὲν διελών. εἶτα πρὶν
[1, 6]	οὗτοι ἀπὸ Ταύρου καὶ Ἀμάνου	τῶν	ὀρῶν ἀρξάμενοι καὶ προῆλθον ἐπὶ
[1, 6]	Συρίας καὶ Ἀμάνου καὶ Λιβάνου	τῶν	ὀρῶν γῆν κατέσχον, ὅσα πρὸς
[1, 4]	ἐπομβρίας γεγονότες, πρῶτοι κατελθόντες ἀπὸ	τῶν	ὀρῶν εἰς τὰ πεδία τὴν
[1, 13]	παρέξειν ἔλεγεν ὄντα ἱκανὸν καὶ	τῶν	οὐκ ὄντων εἰς εὐπορίαν ἀνθρώποις
[1, 13]	μήτε πολέμῳ μήτε ἄλλῳ τινὶ	τῶν	παθῶν, ἃ συμπίπτειν πέφυκεν ἀνθρώποις,
[1, 17]	μετὰ τῆς γυναικὸς Σάρρας ὑπὸ	τῶν	παίδων Ἰσάκου καὶ Ἰσμαήλου. ~(Ἰσάκῳ
[1, 3]	εἰς ταύτην σὺν τῇ μητρὶ	τῶν	παίδων καὶ ταῖς τούτων γυναιξὶν
[1, 16]	γὰρ ὁ τούτων, ὦ γύναι,	τῶν	παίδων πάππος ἀδελφὸς ἦν Ἁβράμου
[1, 22]	υἱοῦ καὶ ταφῆς ἔτυχεν ὑπὸ	τῶν	παίδων σὺν τῇ γυναικὶ ἐν
[1, 6]	θεασάμενος δὲ αὐτὸν ὁ νεώτατος	τῶν	παίδων τοῖς ἀδελφοῖς ἐπιγελῶν δείκνυσιν:
[1, 20]	ὁ Ἡσαῦς ἀσπασάμενος αὐτὸν ἀνήρετο	τῶν	παίδων τὸν ὄχλον καὶ τὰς
[1, 11]	θεῖον ἀσεβεῖς, ὡς μηκέτι μεμνῆσθαι	τῶν	παρ' αὐτοῦ γενομένων ὠφελειῶν, εἶναί
[1, 0]	Ἑλλάδα φωνὴν μεταβαλεῖν, ὁ δὲ	τῶν	παρ' ἡμῖν ἀρχιερέων οὐδενὸς ἀρετῇ
[1, 6]	τε πᾶσαι καὶ τὰ πλείω	τῶν	παρὰ θάλατταν Χέθη ὑπὸ Ἑβραίων
[1, 18]	μεγάλην ἰσχὺν προύθηκας ἀγαθῶν κἀμὲ	τῶν	παρόντων ἠξίωσας καὶ τοῖς ἐξ
[1, 20]	ἐπέτρεπε καὶ πρόνοιαν εἶχεν ἐκ	τῶν	παρόντων, ὅπως αὐτὸς ἀπαθὴς σώζοι
[1, 13]	πᾶσαν ἀρετὴν καὶ τῆς τε	τῶν	πατέρων θεραπείας ἐχόμενος καὶ περὶ
[1, 3]	μεταβάλλονται πρὸς τὸ χεῖρον ἐκ	τῶν	πατρίων ἐθισμῶν μήτε τὰς νενομισμένας
[1, 19]	ἀπαθὴς ἐπανίοι, τῷ θεῷ δεκάτην	τῶν	πεπορισμένων ποιεῖσθαι οὕτως ἀφικόμενος, τίμιόν
[1, 8]	μερίζεται πρὸς Λῶτον τὴν γῆν	τῶν	ποιμένων αὐτοῖς στασιαζόντων περὶ τῆς
[1, 19]	ἡ παῖς σὺν τοῖς ἐπικατιοῦσι	τῶν	ποιμένων. καὶ δεικνύουσι τὸν Ἰάκωβον
[1, 6]	δέ: Ταρσὸς γὰρ παρ' αὐτοῖς	τῶν	πόλεων ἡ ἀξιολογωτάτη καλεῖται μητρόπολις
[1, 19]	μηδένα μήτ' εὐλαβοῦ τὸ πλῆθος	τῶν	πόνων ἐμοῦ ποιουμένου τῶν σοὶ
[1, 1]	ὅθεν καὶ ἡμεῖς σχολὴν ἀπὸ	τῶν	πόνων κατὰ ταύτην ἄγομεν τὴν
[1, 0]	οἵτινες ἐβιάσθησαν ὑπ' αὐτῆς τῆς	τῶν	πραγμάτων ἀνάγκης οἷς πραττομένοις παρέτυχον
[1, 3]	ἑπτὰ καὶ ἑπτακοσίοις ἔτεσι Νῶχον	τῶν	πραγμάτων ἀποδείκνυσι προστάτην υἱόν, ὃς
[1, 16]	γαμεῖ δὲ ταύτην ὁ Ἴσακος	τῶν	πραγμάτων εἰς αὐτὸν ἀφικομένων: οἱ
[1, 8]	ἐπιθυμίαν νόσῳ τε καὶ στάσει	τῶν	πραγμάτων: καὶ θυομένῳ περὶ ἀπαλλαγῆς
[1, 0]	δὲ ἐπὶ τὴν ἀφήγησιν ἤδη	τῶν	πραγμάτων μνησθεὶς πρότερον ὧν περὶ
[1, 3]	πεντήκοντα καὶ ἐνακοσίοις ἔτεσιν ἦρξε	τῶν	πραγμάτων. ταῦτα συναγόμενα τὰ ἔτη
[1, 4]	δυνηθείη, μετελεύσεσθαι δὲ καὶ τῆς	τῶν	προγόνων ἀπωλείας. (Τὸ δὲ πλῆθος
[1, 0]	κοινὴν ὠφέλειαν ἐξενεγκεῖν. τούτων δὴ	τῶν	προειρημένων αἰτιῶν αἱ τελευταῖαι δύο
[1, 0]	θέσεως οὐκ ἀπὸ συμβολαίων καὶ	τῶν	πρὸς ἀλλήλους δικαίων ἤρξατο τοῖς
[1, 4]	οὐκ ἔκρινεν, ὅτι μηδ' ὑπὸ	τῶν	πρώτων ἀπολωλότων σωφρονισθεῖεν, εἰς στάσιν
[1, 6]	τινὰ κατοικοῦσι. ταῦτα μὲν περὶ	τῶν	Σημᾶ παίδων ἱστορήσθω. (Ποιήσομαι δὲ
[1, 21]	τινὰ πρᾶξιν: οὔσης ἑορτῆς καὶ	τῶν	Σικιμιωτῶν εἰς ἄνεσιν καὶ εὐωχίαν
[1, 11]	(Ταῦτα τοῦ θεοῦ κρίναντος περὶ	τῶν	Σοδομιτῶν Ἅβραμος θεασάμενος τρεῖς ἀγγέλους,
[1, 11]	δὲ θεοῦ φήσαντος μηδένα εἶναι	τῶν	Σοδομιτῶν ἀγαθόν, εἰ γὰρ ἐν
[1, 11]	τοῦ θεοῦ τὴν μέλλουσαν ἀπώλειαν	τῶν	Σοδομιτῶν αὐτῷ φράσαντος ἀπαλλάσσεται τήν
[1, 10]	εἰρήνης. ἀπήντησε δὲ αὐτῷ ὁ	τῶν	Σοδομιτῶν βασιλεὺς εἰς τόπον τινά,
[1, 10]	προσδέχεται τὴν δόσιν. ὁ δὲ	τῶν	Σοδομιτῶν βασιλεὺς τὴν μὲν λείαν
[1, 10]	ἀδόξως ἀνέστρεψαν. (Ἅβραμος δὲ τοὺς	τῶν	Σοδομιτῶν σώσας αἰχμαλώτους, οἳ ληφθέντες
[1, 10]	συγγενοῦς εἰσῆλθε καὶ οἶκτος περὶ	τῶν	Σοδομιτῶν φίλων ὄντων καὶ γειτνιώντων.
[1, 19]	πλῆθος τῶν πόνων ἐμοῦ ποιουμένου	τῶν	σοὶ πραχθησομένων πρόνοιαν ἔν τε
[1, 18]	ἄνωθεν ποιεῖται πρὸς αὐτὸν ἕνα	τῶν	στρατηγῶν Φίλοχον ἐπαγόμενος. πάντων δὲ
[1, 19]	Μεσοποταμίας δεῦρο ἤγαγον ἐλαυνόμενον ὑπὸ	τῶν	συγγενῶν, καὶ πατέρα τὸν σὸν
[1, 21]	ἐκ τοκετοῦ θανοῦσαν θάπτει μόνην	τῶν	συγγενῶν τῆς ἐν Νεβρῶνι τιμῆς
[1, 2]	τῷ σώματι, κἂν μεθ' ὕβρεως	τῶν	συνόντων δέῃ ταύτην ἔχειν: αὔξων
[1, 3]	γὰρ ἁπάντων ὑμᾶς εἶναι πεποίηκα	τῶν	τε χερσαίων καὶ νηκτῶν καὶ
[1, 1]	δὲ ἕκτῃ ἡμέρᾳ δημιουργεῖ τὸ	τῶν	τετραπόδων γένος ἄρρεν τε καὶ
[1, 19]	πρὸς ὅτι θελήσειε συλλαμβανόμενον ὑπισχνεῖτο	τῶν	τεχθησομένων αὐτῷ παρέξειν ἔσθ' ὅτε
[1, 20]	μετὰ τοῦ πορισθέντος βίου, μετὰ	τῶν	τιμιωτάτων ἑαυτὸν ἐκείνῳ παραδιδούς, ὅτι
[1, 0]	τῶν ἡμετέρων προγόνων εἰ μεταδιδόναι	τῶν	τοιούτων ἤθελον, καὶ περὶ τῶν
[1, 19]	ὁρῶν οὕτως ἔχουσαν, ὡς ὀλίγαι	τῶν	τότε γυναικῶν ἤνθουν, καὶ φησίν:
[1, 3]	βίβλοις σημειουμένων μετὰ πολλῆς ἀκριβείας	τῶν	τότε καὶ τὰς γενέσεις τῶν
[1, 19]	τε καὶ Ἡσαῦν, ὃν ἐπεὶ	τῶν	τοῦ πατρὸς εὐχῶν διήμαρτε σοφίᾳ
[1, 3]	μετὰ γυναικῶν καὶ τέκνων καὶ	τῶν	τούτοις συνοικουσῶν ἐξεχώρησε τῆς γῆς.
[1, 19]	προσελάμβανε. Ῥουβήλου δὲ τοῦ πρεσβυτάτου	τῶν	υἱῶν Λείας μανδραγόρου μῆλα κομίζοντος
[1, 2]	παιδαγωγὸς καὶ φύλαξ αὐτοῦ καὶ	τῶν	ὑπ' αὐτοῦ πραττομένων ἔλεγεν. ὁ
[1, 20]	ἀγαθὸν τὸ τῷ ἀδελφῷ συμμεταλαμβάνειν	τῶν	ὑπὸ τοῦ θεοῦ δεδομένων. καὶ
[1, 20]	Ἰακώβου δὲ προφασιζομένου τὸν κόπον	τῶν	ὑποζυγίων ὑπεχώρησεν εἰς Σάειραν: ἐνταῦθα
[1, 4]	ὀκνηρῶς ἔχοντας πρὸς τὴν ἀπὸ	τῶν	ὑψηλῶν τόπων κατάβασιν ἔπεισαν θαρσήσαντας
[1, 12]	εἰπὼν μεταπέμπεται τὸν Ἅβραμον συμβουλευσάντων	τῶν	φίλων καὶ μηδὲν ἔτι περὶ
[1, 1]	Ἄδαμον καὶ τὴν γυναῖκα κελεῦσαι	τῶν	φυτῶν ἐπιμελεῖσθαι. ἄρδεται δ' οὗτος
[1, 6]	ἀπέθανεν ἐν πόλει Οὐρῆ λεγομένῃ	τῶν	Χαλδαίων, καὶ τάφος αὐτοῦ μέχρι
[1, 14]	αὐτὴν ἐν Νεβρῶνι συγχωρούντων μὲν	τῶν	Χαναναίων καὶ δημοσίᾳ χοῦν αὐτῆς
[1, 1]	καὶ δρόμους, οἷς ἂν αἱ	τῶν	ὡρῶν περιφοραὶ σημαίνοιντο. πέμπτῃ ἡμέρᾳ
[1, 18]	συνέβαινε τὴν ἰσχὺν ὑπὸ μεγέθους	πραγμάτων,	Ἀβιμέλεχος δὲ κατ' αὐτοῦ φύεσθαι
[1, 0]	ἐβιάσθησαν ὑπ' αὐτῆς τῆς τῶν	πραγμάτων	ἀνάγκης οἷς πραττομένοις παρέτυχον ταῦτα
[1, 3]	καὶ ἑπτακοσίοις ἔτεσι Νῶχον τῶν	πραγμάτων	ἀποδείκνυσι προστάτην υἱόν, ὃς Λαμέχῳ
[1, 0]	ἠγαπηκώς, διαφερόντως δὲ χαίρων ἐμπειρίαις	πραγμάτων,	ἅτε δὴ μεγάλοις μὲν αὐτὸς
[1, 16]	δὲ ταύτην ὁ Ἴσακος τῶν	πραγμάτων	εἰς αὐτὸν ἀφικομένων: οἱ γὰρ
[1, 0]	περιλαβεῖν: πολλοὺς δὲ χρησίμων μέγεθος	πραγμάτων	ἐν ἀγνοίᾳ κειμένων προύτρεψε τὴν
[1, 3]	νᾷ τῷ παιδὶ τὴν τῶν	πραγμάτων	ἐπιμέλειαν δίδωσι τεκνώσας αὐτὸν περὶ
[1, 8]	νόσῳ τε καὶ στάσει τῶν	πραγμάτων:	καὶ θυομένῳ περὶ ἀπαλλαγῆς κατὰ
[1, 0]	ἐπὶ τὴν ἀφήγησιν ἤδη τῶν	πραγμάτων	μνησθεὶς πρότερον ὧν περὶ τῆς
[1, 3]	καὶ ἐνακοσίοις ἔτεσιν ἦρξε τῶν	πραγμάτων.	ταῦτα συναγόμενα τὰ ἔτη τὸν
[1, 2]	γάλα καὶ τὰ πρωτότοκα τῶν	βοσκημάτων.	ὁ δὲ θεὸς ταύτῃ μᾶλλον
[1, 19]	ἐπήγετο δὲ Ἰάκωβος καὶ τῶν	βοσκημάτων	τὴν ἡμίσειαν Λαβάνου μὴ προεγνωκότος.
[1, 2]	αὔξων δὲ τὸν οἶκον πλήθει	χρημάτων	ἐξ ἁρπαγῆς καὶ βίας πρὸς
[1, 11]	οἱ Σοδομῖται πλήθει καὶ μεγέθει	χρημάτων	ὑπερφρονοῦντες εἴς τε ἀνθρώπους ἦσαν
[1, 0]	τοῖς μύθοις ἐξακολουθήσαντες τῶν ἀνθρωπίνων	ἁμαρτημάτων	εἰς τοὺς θεοὺς τῷ λόγῳ
[1, 0]	τὰ δηλούμενα διὰ τῶν ἱερῶν	γραμμάτων,	ἅτε δὴ πεντακισχιλίων ἐτῶν ἱστορίας
[1, 0]	ἐκ τῶν Ἑβραϊ κῶν μεθηρμηνευμένην	γραμμάτων.	ἤδη μὲν οὖν καὶ πρότερον
[1, 20]	ἦσαν δὲ οἱ πεμφθέντες ἐκ	διαλειμμάτων,	ἵνα συνεχέστερον ἐντυγχάνοντες πολλοὶ δοκῶσιν:
[1, 6]	Γεργεσαίου Σειναίου Σαμαραίου, πλὴν τῶν	ὀνομάτων	ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις οὐδὲν
[1, 6]	Χεσλοίμου καὶ Χεφθώμου πέρα τῶν	ὀνομάτων	οὐδὲν ἴσμεν: ὁ γὰρ Αἰθιοπικὸς
[1, 1]	ψυχὴν φροντίδι, πάντων δ' ὑμῖν	αὐτομάτων	ὅσα πρὸς ἀπόλαυσιν καὶ ἡδονὴν
[1, 0]	παλαιότητι πολλὴν εἶχεν ἄδειαν ψευδῶν	πλασμάτων:	γέγονε γὰρ πρὸ ἐτῶν δισχιλίων,
[1, 2]	παρακαλῶν διδάσκαλος αὐτοῖς ὑπῆρχε πονηρῶν	ἐπιτηδευμάτων,	καὶ τὴν ἀπραγμοσύνην, ᾗ πρότερον
[1, 0]	πολέμων καὶ στρατηγῶν ἀνδραγαθίαι καὶ	πολιτευμάτων	μεταβολαί. τὸ σύνολον δὲ μάλιστά
[1, 19]	ἐπὶ γενομένοις. (Περὶ μέντοι τῶν	ἱερωμάτων	ἐκέλευεν ἔρευναν ποιεῖσθαι: δεξαμένου δὲ
[1, 20]	τοῦ πορισθέντος βίου, μετὰ τῶν	τιμιωτάτων	ἑαυτὸν ἐκείνῳ παραδιδούς, ὅτι κρίνοι
[1, 3]	βίον καὶ τὴν βραχύτητα τῶν	ἐτῶν	ἃ ζῶμεν συμβαλὼν τὸν τῶν
[1, 19]	θυγατέρας ἐπιτάγμασιν ἐκτρυχώσειε χαλεποῖς, εἴκοσιν	ἐτῶν	ἀριθμὸν ἐν αὐτοῖς κατασχών. καὶ
[1, 3]	τοῦτον εὐδαιμόνως διαγαγὼν τελευτᾷ ζήσας	ἐτῶν	ἀριθμὸν ἐνακοσίων καὶ πεντήκοντα. μηδεὶς
[1, 0]	ψευδῶν πλασμάτων: γέγονε γὰρ πρὸ	ἐτῶν	δισχιλίων, ἐφ' ὅσον πλῆθος αἰῶνος
[1, 17]	ἐβίωσε δὲ τὸν πάντα χρόνον	ἐτῶν	ἑβδομηκονταπέντε πρὸς τοῖς ἑκατὸν καὶ
[1, 3]	οὔσας εἰκότως ἔζων πλῆθος τοσοῦτον	ἐτῶν:	ἔπειτα καὶ δι' ἀρετὴν καὶ
[1, 0]	ἱερῶν γραμμάτων, ἅτε δὴ πεντακισχιλίων	ἐτῶν	ἱστορίας ἐν αὐτοῖς ἐμπεριειλημμένης, καὶ
[1, 3]	αὐτῶν τὸν βίον καὶ ποιήσας	ἐτῶν	οὐχ ὅσα πρότερον ἔζων, ἀλλ'
[1, 3]	ἀπὸ Ἀδάμου τοῦ πρώτου γεγονότος	ἐτῶν	ὑπῆρχε δισχιλίων διακοσίων ἑξηκονταδύο. ἀναγέγραπται
[1, 19]	δ' Ἰακώβου τούτοις συγχωροῦντος ἑπτὰ	ἐτῶν	χρόνον συντίθεται: τοσάδε γὰρ αὐτῷ
[1, 16]	τἀδελφοῦ τὸν πρεσβύτατον πέμπει τῶν	οἰκετῶν	ἐπὶ τὴν μνηστείαν ἐνδησάμενος μεγάλαις
[1, 13]	λαβὼν τὸν Ἴσακον μετὰ δύο	οἰκετῶν	καὶ τὰ πρὸς τὴν ἱερουργίαν
[1, 13]	παιδὸς σφαγῆς, ἀλλὰ μηδὲ τῶν	οἰκετῶν	τινι δηλώσας, ἐκωλύετο γὰρ ἂν
[1, 7]	Χαλδαίων τε καὶ τῶν ἄλλων	Μεσοποταμιτῶν	στασιασάντων πρὸς αὐτὸν μετοικεῖν δοκιμάσας
[1, 11]	τοῦ θεοῦ κρίναντος περὶ τῶν	Σοδομιτῶν	Ἅβραμος θεασάμενος τρεῖς ἀγγέλους, ἐκαθέζετο
[1, 11]	θεοῦ φήσαντος μηδένα εἶναι τῶν	Σοδομιτῶν	ἀγαθόν, εἰ γὰρ ἐν αὐτοῖς
[1, 11]	μὲν τοιαύτην συνέβη τὴν ἐκ	Σοδομιτῶν	ἀναχώρησιν γενέσθαι. ~(Ἅβραμος δὲ μετῴκησεν
[1, 11]	θεοῦ τὴν μέλλουσαν ἀπώλειαν τῶν	Σοδομιτῶν	αὐτῷ φράσαντος ἀπαλλάσσεται τήν τε
[1, 10]	ἀπήντησε δὲ αὐτῷ ὁ τῶν	Σοδομιτῶν	βασιλεὺς εἰς τόπον τινά, ὃν
[1, 10]	τὴν δόσιν. ὁ δὲ τῶν	Σοδομιτῶν	βασιλεὺς τὴν μὲν λείαν ἔχειν
[1, 9]	οἱ Ἀσσύριοι φόρον ἐπιτάσσουσι τοῖς	Σοδομιτῶν	βασιλεῦσι. δώδεκα μὲν οὖν ἔτη
[1, 11]	τὴν εἰς τὴν οἰκίαν εὑρεῖν,	Σοδομιτῶν	δὲ κατέκρινε πάνδημον ὄλεθρον. Λῶτος
[1, 9]	τῷ τόπῳ, νῦν μέντοι τῆς	Σοδομιτῶν	πόλεως ἀφανισθείσης ἡ κοιλὰς ἐκείνη
[1, 8]	Ἰορδάνην εἶχεν οὐκ ἄπωθεν τῆς	Σοδομιτῶν	πόλεως, ἣ τότε μὲν ἦν
[1, 11]	ἄγγελοι παρεγένοντο εἰς τὴν τῶν	Σοδομιτῶν	πόλιν, καὶ ὁ Λῶτος αὐτοὺς
[1, 9]	οὐ πολὺ δηλώσομεν, τῶν δὲ	Σοδομιτῶν	συμβαλόντων τοῖς Ἀσσυρίοις καὶ καρτερᾶς
[1, 10]	ἀνέστρεψαν. (Ἅβραμος δὲ τοὺς τῶν	Σοδομιτῶν	σώσας αἰχμαλώτους, οἳ ληφθέντες ἔφθησαν
[1, 10]	εἰσῆλθε καὶ οἶκτος περὶ τῶν	Σοδομιτῶν	φίλων ὄντων καὶ γειτνιώντων. καὶ
[1, 1]	Ἄδαμος πρότερον εἰς ὁμιλίαν αὐτῷ	φοιτῶν	συνειδὼς αὑτῷ τὴν ἀδικίαν ὑπεχώρει,
[1, 2]	ἀπόνοιαν ἦν θράσους ὑβρίζων καὶ	πλεονεκτῶν.	(Ἄδαμος δὲ ὁ πρῶτος ἐκ
[1, 3]	πεποίηκα τῶν τε χερσαίων καὶ	νηκτῶν	καὶ ὅσα τὴν μετάρσιον αἰώραν
[1, 9]	ἅπασαν διηρπάσαντο καὶ τοὺς τῶν	Γιγάντων	ἀπογόνους κατεστρέψαντο, γενόμενοι δὲ κατὰ
[1, 3]	δυνάμει πεποίθησιν: ὅμοια τοῖς ὑπὸ	γιγάντων	τετολμῆσθαι λεγομένοις ὑφ' Ἑλλήνων καὶ
[1, 19]	αὐτὸν ἐλθόντα πρὸς αὐτὸν καὶ	πάντων	ἄπορον ὑπεδέξατο καὶ παράσχοι πᾶσαν
[1, 0]	νῷ γενόμενον οὕτως παράδειγμα τὸ	πάντων	ἄριστον μιμεῖσθαι καθ' ὅσον οἷόν
[1, 16]	ἐπεμέμφετο δὲ ὡς μικρολόγους ὑπειληφότα:	πάντων	γὰρ ἀμισθὶ μεθέξειν. δηλώσασα μέντοι
[1, 1]	μηδεμιᾷ ξαινόμενοι τὴν ψυχὴν φροντίδι,	πάντων	δ' ὑμῖν αὐτομάτων ὅσα πρὸς
[1, 18]	ἕνα τῶν στρατηγῶν Φίλοχον ἐπαγόμενος.	πάντων	δὲ τετυχηκὼς ὧν ἠξίου διὰ
[1, 0]	φυσιολογίας κεκοινώνηκεν. ἰστέον οὖν, ὅτι	πάντων	ἐκεῖνος ἀναγκαιότατον ἡγήσατο τῷ καὶ
[1, 0]	με προύτρεπον, καὶ μάλιστα δὴ	πάντων	Ἐπαφρόδιτος ἀνὴρ ἅπασαν μὲν ἰδέαν
[1, 0]	ἔσχεν ὑπακούοντας, ῥᾳδίως ἤδη περὶ	πάντων	ἔπειθεν. οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι
[1, 1]	ἐπεὶ δ' ὑπέσχημαι τὴν αἰτιολογίαν	πάντων	ἰδίᾳ συγγραψάμενος παραδώσειν, εἰς τότε
[1, 7]	δεινὸς ὢν συνεῖναί τε περὶ	πάντων	καὶ πιθανὸς τοῖς ἀκροωμένοις περί
[1, 1]	Εὔα ἦν: σημαίνει δὲ τοῦτο	πάντων	μητέρα. (Φησὶ δὲ τὸν θεὸν
[1, 4]	μέμνηται καὶ Σίβυλλα λέγουσα οὕτως:	πάντων	ὁμοφώνων ὄντων τῶν ἀνθρώπων πύργον
[1, 12]	τε προαιρούμενον τεύξεσθαι πομπῆς καὶ	πάντων	ὅσων καὶ χρῄζων πρὸς αὐτὸν
[1, 0]	πρὸ παντὸς ἄλλου διδαχθεῖεν, ὅτι	πάντων	πατήρ τε καὶ δεσπότης ὁ
[1, 13]	ὑπὸ πατρὸς ἰδίου θεῷ τῷ	πάντων	πατρὶ νόμῳ θυσίας προπεμπόμενος, ἄξιον
[1, 21]	ἑκατέρας, ὧν καὶ τὰ ὀνόματα	πάντων	προεῖπον. ~(Παρῆν δ' ἐντεῦθεν ἐπὶ
[1, 6]	καὶ τῶν ἐν τῇ Ἀσίᾳ	πάντων	Χουσαῖοι καλοῦνται. ἐτηρήθη δὲ καὶ
[1, 12]	γνώμην οἷς ἡ Σάρρα ἐσπουδάκει	πάντων	ὠμότατον ἡγούμενος εἶναι παῖδα νήπιον
[1, 1]	κατ' ἐκεῖνο καιροῦ τῶν ζῴων	ἁπάντων	ὄφις συνδιαιτώμενος τῷ τε Ἀδάμῳ
[1, 3]	τὰς ὀρέξεις ἔχετε. δεσπότας γὰρ	ἁπάντων	ὑμᾶς εἶναι πεποίηκα τῶν τε
[1, 7]	τε καὶ τῶν ἄλλων Μεσοποταμιτῶν	στασιασάντων	πρὸς αὐτὸν μετοικεῖν δοκιμάσας κατὰ
[1, 6]	φυλάξαι: Κίτιον γὰρ ὑπὸ τῶν	ἐξελληνισάντων	αὐτὴν καλεῖται μηδ' οὕτως διαφυγοῦσα
[1, 5]	μὲν διασώζει τὰς ὑπὸ τῶν	κτισάντων	κειμένας προσηγορίας, ἔνια δὲ καὶ
[1, 12]	ταῦτα εἰπὼν μεταπέμπεται τὸν Ἅβραμον	συμβουλευσάντων	τῶν φίλων καὶ μηδὲν ἔτι
[1, 11]	αὐτῷ καταχθέντας παρεκάλει ξενίας μεταλαβεῖν.	ἐπινευσάντων	δὲ ἄρτους τε προσέταξεν εὐθὺς
[1, 19]	νῦν Γαλαδηνὴν καλοῦσι τὴν γῆν.	ἑστιαθέντων	δὲ ἐπὶ τοῖς ὅρκοις ὁ
[1, 3]	φειδὼ ποιεῖσθαι τῶν διὰ χρηστότητα	περιλειφθέντων	καὶ τὸ δεινὸν διαφυγεῖν κεκριμένων:
[1, 13]	ὄντα ἱκανὸν καὶ τῶν οὐκ	ὄντων	εἰς εὐπορίαν ἀνθρώποις παραγαγεῖν καὶ
[1, 16]	ἀνυδρίας, ἔτι δὲ καὶ λῃστηρίων	ὄντων	ἐν αὐτῇ, ἃ διαφυγεῖν οὐκ
[1, 10]	οἶκτος περὶ τῶν Σοδομιτῶν φίλων	ὄντων	καὶ γειτνιώντων. καὶ βοηθεῖν αὐτοῖς
[1, 10]	χάρις τούτων τῶν μισθῶν, οὐκ	ὄντων	οἳ διαδέξονται μετ' αὐτόν, ἔτι
[1, 6]	τῶν δὲ Ἀράμου παίδων τεσσάρων	ὄντων	Οὔσης μὲν κτίζει τὴν Τραχωνῖτιν
[1, 4]	Σίβυλλα λέγουσα οὕτως: πάντων ὁμοφώνων	ὄντων	τῶν ἀνθρώπων πύργον ᾠκοδόμησάν τινες
[1, 21]	πόλις. τῶν δὲ Σικιμωτῶν ἑορτὴν	ἀγόντων	Δεῖνα, θυγάτηρ ἦν Ἰακώβου μόνη,
[1, 19]	ποθεῖς. ταῦτα δ' αὐτῶν ἔτι	λεγόντων	παρῆν ἡ παῖς σὺν τοῖς
[1, 8]	τὴν γῆν τῶν ποιμένων αὐτοῖς	στασιαζόντων	περὶ τῆς χώρας ἐν ᾗ
[1, 8]	ἔθεσι καὶ τὰ παρ' ἀλλήλοις	ἐκφαυλιζόντων	νόμιμα καὶ διὰ τοῦτο δυσμενῶς
[1, 11]	οἱ δὲ δόξαν αὐτῷ παρέσχον	ἐσθιόντων,	ἔτι δὲ καὶ περὶ τῆς
[1, 1]	ἡδονὴν συντελεῖ κατὰ τὴν ἐμὴν	ἀνιόντων	πρόνοιαν χωρὶς ὑμετέρου πόνου καὶ
[1, 6]	τὴν κλῆσιν ἀντὶ τοῦ θῆτα	μεταβαλόντων.	Χέθιμος δὲ Χέθιμα τὴν νῆσον
[1, 9]	πολὺ δηλώσομεν, τῶν δὲ Σοδομιτῶν	συμβαλόντων	τοῖς Ἀσσυρίοις καὶ καρτερᾶς τῆς
[1, 2]	σώματι, κἂν μεθ' ὕβρεως τῶν	συνόντων	δέῃ ταύτην ἔχειν: αὔξων δὲ
[1, 1]	ὑμετέρου πόνου καὶ ταλαιπωρίας, ὧν	παρόντων	γῆράς τε θᾶττον οὐκ ἂν
[1, 18]	ἰσχὺν προύθηκας ἀγαθῶν κἀμὲ τῶν	παρόντων	ἠξίωσας καὶ τοῖς ἐξ ἐμοῦ
[1, 20]	καὶ πρόνοιαν εἶχεν ἐκ τῶν	παρόντων,	ὅπως αὐτὸς ἀπαθὴς σώζοι τοὺς
[1, 18]	Ἥλωνος καὶ Ἀλιβάμην τὴν Εὐσεβεῶνος	δυναστευόντων	ἐν Χαναναίοις ἀνδρῶν θυγατέρας, ἑαυτὸν
[1, 19]	αὖ τὰ μέλανα τῶν γεννωμένων.	πληθυόντων	δὲ τῶν ἐπ' ὀνόματι τῷ
[1, 8]	νόμιμα καὶ διὰ τοῦτο δυσμενῶς	ἐχόντων	πρὸς ἀλλήλους, συμβαλὼν αὐτῶν ἑκάστοις
[1, 9]	διαβαίνει στρατὸς Ἀσσυρίων ἐπ' αὐτοὺς	στρατηγούντων	Ἀμαραψίδου Ἀριόχου Χοδολαμόρου Θαδάλου. οὗτοι
[1, 1]	ἁψαμένοις ἀπ' αὐτοῦ ὄλεθρον γενησόμενον.	ὁμοφωνούντων	δὲ κατ' ἐκεῖνο καιροῦ τῶν
[1, 13]	τὰ ὄντα τῶν ἐπ' αὐτοῖς	θαρρούντων	ἀφελέσθαι: δώσειν οὖν κἀκείνῳ ἱερεῖον,
[1, 14]	θάπτουσι δ' αὐτὴν ἐν Νεβρῶνι	συγχωρούντων	μὲν τῶν Χαναναίων καὶ δημοσίᾳ
[1, 9]	ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν Ἀσσυρίων	κρατούντων	τῆς Ἀσίας Σοδομίταις ἤνθει τὰ
[1, 10]	τῶν Σοδομιτῶν φίλων ὄντων καὶ	γειτνιώντων.	καὶ βοηθεῖν αὐτοῖς δοκιμάσας οὐκ
[1, 13]	ὡς ἐκ τῆς ἐκείνου προνοίας	ἀπαντώντων	οἷς ἂν εὐμενὴς ᾖ, ἐπικρυψάμενος
[1, 6]	ἐγγόνοις αὐτοῦ: καὶ τῶν ἄλλων	διαπεφευγότων	τὴν ἀρὰν τοὺς Χαναναίου παῖδας
[1, 20]	καὶ χειμάρρουν τινὰ Ἰάβακχον λεγόμενον	διαβεβηκότων	Ἰάκωβος ὑπολελειμμένος φαντάσματι συντυχὼν διεπάλαιεν
[1, 9]	πράγματα εἴς τε πλοῦτον αὐτῶν	ἐπιδεδωκότων	καὶ νεότητα πολλήν: βασιλεῖς δὲ
[1, 12]	θεοῦ καὶ τῶν ἰατρῶν αὐτὸν	ἀπεγνωκότων	ὑπνώσας ὄναρ ὁρᾷ μηδὲν ὑβρίζειν
[1, 4]	ὅτι μηδ' ὑπὸ τῶν πρώτων	ἀπολωλότων	σωφρονισθεῖεν, εἰς στάσιν δὲ αὐτοὺς
[1, 2]	δὲ τῶν ἐκ τῆς ἑτέρας	γεγονότων	ἰσχύι πάντας ὑπερβαλὼν τὰ πολεμικὰ
[1, 21]	ἐκπλαγέντι πρὸς τὸ μέγεθος τῶν	γεγονότων	καὶ χαλεπαίνοντι πρὸς τοὺς υἱοὺς
[1, 19]	μεμαθήκεις ἂν ἀκριβέστερον ὅσα περὶ	αὐτῶν	ἀκοῦσαι ποθεῖς. ταῦτα δ' αὐτῶν
[1, 0]	τοῦ κόσμου κατασκευὴν τὰς γνώμας	αὐτῶν	ἀναγαγὼν καὶ πείσας, ὅτι τῶν
[1, 2]	ἐγγεγραμμένα δηλοῦσα καὶ πλινθίνην ὑπ'	αὐτῶν	ἀνατεθῆναι. μένει δ' ἄχρι δεῦρο
[1, 6]	βίβλοις οὐδὲν ἔχομεν: Ἑβραῖοι γὰρ	αὐτῶν	ἀνέστησαν τὰς πόλεις ἐκ τοιαύτης
[1, 9]	τῆς μάχης γενομένης, πολλοὶ μὲν	αὐτῶν	ἀπέθανον, οἱ λοιποὶ δὲ ᾐχμαλωτίσθησαν,
[1, 6]	Χαλδαίους καλουμένους Ἀρφαξαδαίους ὠνόμασεν ἄρξας	αὐτῶν:	Ἀραμαίους δὲ Ἄραμος ἔσχεν, οὓς
[1, 19]	παῖδες ἀγαθοί, τὸ δὲ πλῆθος	αὐτῶν	ἀριθμοῦ κρεῖττον ἔσται, μείζοσιν υἱοῖς
[1, 3]	παντοῖα πρὸς διατήρησιν τοῦ γένους	αὐτῶν	ἄρρενάς τε καὶ θηλείας συνεισβαλόμενος
[1, 4]	τόπων κατάβασιν ἔπεισαν θαρσήσαντας μιμητὰς	αὐτῶν	γενέσθαι. καὶ τὸ μὲν πεδίον,
[1, 3]	ἀπέλαυον ὑστερῶσιν ἀγαθῶν, εἰς μακρὸν	αὐτῶν	γῆρας καὶ βίου μῆκος ὅμοιον
[1, 0]	περὶ τῶν Ἑλλήνων εἴ τινες	αὐτῶν	γνῶναι τὰ παρ' ἡμῖν ἐσπούδασαν.
[1, 3]	Νῶχος δὲ τοῖς πραττομένοις ὑπ'	αὐτῶν	δυσχεραίνων καὶ τοῖς βουλεύμασιν ἀηδῶς
[1, 19]	καὶ εὐχὴν ποιεῖται θύσειν ἐπ'	αὐτῶν,	εἰ κτησάμενος βίον ἀπαθὴς ἐπανίοι,
[1, 13]	προεδήλου τε τὸ γένος τὸ	αὐτῶν	εἰς ἔθνη πολλὰ καὶ πλοῦτον
[1, 8]	δυσμενῶς ἐχόντων πρὸς ἀλλήλους, συμβαλὼν	αὐτῶν	ἑκάστοις καὶ διαπτύων τοὺς λόγους
[1, 8]	ἀληθὲς ἀπέφαινε. θαυμασθεὶς οὖν ὑπ'	αὐτῶν	ἐν ταῖς συνουσίαις ὡς συνετώτατος
[1, 7]	χρησιμώτερον ἡμῖν συνεργοῦσι κατὰ τὴν	αὐτῶν	ἐξουσίαν, ἀλλὰ κατὰ τὴν τοῦ
[1, 11]	ἐπείσθησαν. (Ὁ θεὸς οὖν ἀγανακτήσας	αὐτῶν	ἐπὶ τοῖς τολμήμασι τοὺς μὲν
[1, 9]	τὰ πράγματα εἴς τε πλοῦτον	αὐτῶν	ἐπιδεδωκότων καὶ νεότητα πολλήν: βασιλεῖς
[1, 12]	συμβαλοῦσα ποιμέσι διὰ τὴν ἐξ	αὐτῶν	ἐπιμέλειαν διαφεύγει τὰς ταλαιπωρίας. (Ἀνδρωθέντι
[1, 13]	πλοῦτον ἐπιδώσειν, καὶ μνήμην αἰώνιον	αὐτῶν	ἔσεσθαι τοῖς γενάρχαις, τήν τε
[1, 19]	αὐτῶν ἀκοῦσαι ποθεῖς. ταῦτα δ'	αὐτῶν	ἔτι λεγόντων παρῆν ἡ παῖς
[1, 5]	ὁ θεός, ὡς πληρωθῆναι πᾶσαν	αὐτῶν	ἤπειρον μεσόγεών τε καὶ παράλιον:
[1, 20]	ἔμελλεν ἔσεσθαι παρὰ τὸ σπανίζειν	αὐτῶν.	ἦσαν δὲ οἱ πεμφθέντες ἐκ
[1, 0]	ἀγνοίᾳ κειμένων προύτρεψε τὴν περὶ	αὐτῶν	ἱστορίαν εἰς κοινὴν ὠφέλειαν ἐξενεγκεῖν.
[1, 10]	τοσούτου στρατοῦ περιγενόμενος. ὁπόσοι δὲ	αὐτῶν	καὶ διέφυγον ἀδόξως ἀνέστρεψαν. (Ἅβραμος
[1, 15]	ἐγένοντο παῖδες ἱκανοί. λέγει δὲ	αὐτῶν	καὶ τὰ ὀνόματα ὀνομάζων τρεῖς
[1, 19]	ἐμοὶ τοσοῦτον, ὅσον τοῖς παισὶν	αὐτῶν.	καὶ ταῦτα μὲν ὑπὲρ τοῦ
[1, 12]	καλοῦσι διά τε τὴν ἀρετὴν	αὐτῶν	καὶ τὸ Ἁβράμου ἀξίωμα. ~(Ἴσακον
[1, 12]	ἔθνος καὶ τὰς φυλὰς ἀπ'	αὐτῶν	καλοῦσι διά τε τὴν ἀρετὴν
[1, 19]	ἀριθμοῦ κρεῖττον ἔσται, μείζοσιν υἱοῖς	αὐτῶν	καταλιμπάνοντες: οἷς ἐγὼ τὸ ταύτης
[1, 11]	αὐτοῦ ὑπὲρ ἐκείνων ταῖς ἐπιθυμίαις	αὐτῶν	λέγοντος παρέξειν, οὐδ' οὕτως ἐπείσθησαν.
[1, 3]	καὶ ἕκτῃ βίβλῳ ἱστορεῖ περὶ	αὐτῶν	λέγων οὕτως: ἔστιν ὑπὲρ τὴν
[1, 3]	τὸν βίον, ἀλλὰ τὰς γενέσεις	αὐτῶν	μόνον ὁράτω. (Ἐπισημήναντος δὲ τοῦ
[1, 11]	τὸ ὄνομα. καὶ κτίζει δ'	αὐτῶν	ὁ μὲν Μωαβίτας μέγιστον ὄντας
[1, 2]	παῖδες ἄρρενες δύο: προσηγορεύετο δὲ	αὐτῶν	ὁ μὲν πρῶτος Κάις, κτίσιν
[1, 0]	ἐφ' ὅσον πλῆθος αἰῶνος οὐδ'	αὐτῶν	οἱ ποιηταὶ τὰς γενέσεις τῶν
[1, 19]	γῆς δίδωμι καὶ παισὶ τοῖς	αὐτῶν,	οἳ πληρώσουσιν ὅσην ἥλιος ὁρᾷ
[1, 15]	καὶ Μωυσῆς ἱστόρησεν ὁ νομοθέτης	αὐτῶν,	ὅτι ἐκ τῆς Κατούρας Ἁβράμῳ
[1, 3]	τελευτὰς τῶν ἀνδρῶν, τοῖς γὰρ	αὐτῶν	παισὶ καὶ τοῖς ἐκείνων ἀπογόνοις
[1, 6]	ὀνομασθέντας ᾤκισεν, Σκύθας δὲ ὑπ'	αὐτῶν	προσαγορευομένους. τῶν δὲ Ἰαφθᾶ παίδων
[1, 6]	ἄρτι κέκληνται, τῆς δὲ ἀρχαίας	αὐτῶν	προσηγορίας σημεῖον δείκνυται: πόλις γάρ
[1, 6]	αὐτῶν τύπος, ἀλλ' ἕν τε	αὐτῶν	σχῆμα καὶ τελευτὴ μία, Νῶχός
[1, 6]	περὶ οὗ δηλώσομεν ὕστερον, ἀναστάτους	αὐτῶν	τὰς πόλεις ἐποίησεν. ἐγένοντο δὲ
[1, 10]	καὶ κρατήσαντας πολέμῳ Χαναναίων ἕξειν	αὐτῶν	τὴν γῆν καὶ τὰς πόλεις.
[1, 1]	καὶ τοῦ συναύξεσθαι καὶ πλεονάζειν	αὐτῶν	τὴν φύσιν. τῇ δὲ ἕκτῃ
[1, 11]	καταχθέντας ἐπὶ βίαν καὶ ὕβριν	αὐτῶν	τῆς ὥρας ἐτράπησαν. τοῦ δὲ
[1, 20]	ἠξίου τε τότε μαθὼν περὶ	αὐτῶν	τὸ πᾶν καὶ αὐτὸς συμβαδίζειν
[1, 3]	γένος ἕτερον πονηρίας καθαρόν, ἐπιτεμόμενος	αὐτῶν	τὸν βίον καὶ ποιήσας ἐτῶν
[1, 12]	τρισκαιδέκατον: Ἰσμαῆλος γὰρ ὁ κτίστης	αὐτῶν	τοῦ ἔθνους Ἁβράμῳ γενόμενος ἐκ
[1, 2]	γενόμενος αὐτὸς ἄριστος μιμητὰς τῶν	αὐτῶν	τοὺς ἀπογόνους κατέλιπεν. οἱ δὲ
[1, 6]	γὰρ ἐπιχώριος ἡμῖν ὁ τοιοῦτος	αὐτῶν	τύπος, ἀλλ' ἕν τε αὐτῶν
[1, 10]	~(Ἁβράμῳ δὲ ἀκούσαντι τὴν συμφορὰν	αὐτῶν	φόβος τε ἅμα περὶ Λώτου
[1, 6]	προσηγόρευσεν. γίνονται δὲ παῖδες ἐξ	αὐτῶν	Χούσου μὲν ἕξ, ὧν Σάβας
[1, 5]	κόσμον θέμενοι πολιτείας ὡς ἀφ'	αὑτῶν	γεγονόσιν. ~(Ἦσαν δὲ τῶν Νώχου
[1, 6]	μηδενὸς προκατῳκηκότος τὰ ἔθνη τοῖς	αὑτῶν	ἐκάλουν ὀνόμασιν. τοὺς γὰρ νῦν
[1, 1]	αὐτῷ χρήσασθαι. καὶ συνίεσάν τε	αὑτῶν	ἤδη γεγυμνωμένων καὶ τὴν αἰσχύνην
[1, 4]	ἀπεργασάμενος καὶ ὑπὸ πολυφωνίας ποιήσας	ἑαυτῶν	ἀσυνέτους εἶναι. ὁ δὲ τόπος
[1, 6]	ἦρξεν ἔτι καὶ νῦν ὑπὸ	ἑαυτῶν	τε καὶ τῶν ἐν τῇ
[1, 13]	σέ τ' ἴδοιμι ἠνδρωμένον καὶ	τελευτῶν	διάδοχον τῆς ἀρχῆς τῆς ἐμαυτοῦ
[1, 13]	παρ' ἐλπίδας αὐτοῦ κεκομισμένου καὶ	τοιούτων	ἀγαθῶν ἐπαγγελίας ἀκηκοότες ἠσπάζοντό τε
[1, 16]	εἶναι καὶ γέρας, δίκαιον λέγων	τοιούτων	αὐτὴν τυγχάνειν ἀγαθὴν παρὰ τὰς
[1, 0]	ἡμετέρων προγόνων εἰ μεταδιδόναι τῶν	τοιούτων	ἤθελον, καὶ περὶ τῶν Ἑλλήνων
[1, 19]	φαιδρύνει τε τοὺς λίθους ὡς	τηλικούτων	ἀγαθῶν ἐπ' αὐτοῖς προρρήσεως γεγενημένης
[1, 3]	μὴ ζήσασιν ἑξακοσίους ἐνιαυτούς: διὰ	τοσούτων	γὰρ ὁ μέγας ἐνιαυτὸς πληροῦται.
[1, 20]	πυνθανόμενος ἥκειν αὐτὸν ὑπαντησόμενον μετὰ	τοσούτων	ἦν περίφοβος, τῷ μέντοι θεῷ
[1, 0]	ὅσον δ' ἂν ἀποστῶσι τῆς	τούτων	ἀκριβοῦς ἐπιμελείας, ἄπορα μὲν γίνεται
[1, 16]	καὶ τῆς ἐμῆς παρθενίας ἐπιμελόμενος.	τούτων	ἀκροασάμενος ἔχαιρέ τε τοῖς γεγονόσι
[1, 2]	ὄντα τὸν βίον ἐκ τῆς	τούτων	ἀμαθίας καὶ μεγαλόψυχον εἰς πανουργίαν
[1, 19]	καταστήσειν ἔφασκε καὶ προνομῆς ἀντὶ	τούτων	ἀξιώσειν, καὶ πρὸς τοὺς ἰδίους
[1, 6]	εἶχεν ἀδελφοὺς Ναχώρην καὶ Ἀράνην:	τούτων	Ἀράνης μὲν υἱὸν καταλιπὼν Λῶτον
[1, 3]	μητρὶ τῶν παίδων καὶ ταῖς	τούτων	γυναιξὶν ἀνέβη, τά τε ἄλλα
[1, 0]	ἱστορίαν εἰς κοινὴν ὠφέλειαν ἐξενεγκεῖν.	τούτων	δὴ τῶν προειρημένων αἰτιῶν αἱ
[1, 2]	περὶ τὰ οὐράνια καὶ τὴν	τούτων	διακόσμησιν ἐπενόησαν. ὑπὲρ δὲ τοῦ
[1, 8]	γὰρ τῆς Ἁβράμου παρουσίας Αἰγύπτιοι	τούτων	εἶχον ἀμαθῶς: ἐκ Χαλδαίων γὰρ
[1, 6]	ὁ θεός. καὶ περὶ μὲν	τούτων	ἐν τοῖς ἑξῆς ἐροῦμεν. (Σημᾷ
[1, 3]	καὶ θηλείας συνεισβαλόμενος ἄλλα τε	τούτων	ἑπταπλασίονα τὸν ἀριθμόν. ἦν δ'
[1, 16]	τεξομένην γνησίους. ἡ δὲ οὐδὲ	τούτων	ἐφθόνησεν αὐτῷ βουλομένῳ μαθεῖν, ἀλλὰ
[1, 2]	αὐτῷ φύντες Σελλᾶς καὶ Ἄδας.	τούτων	Ἰώβηλος μὲν ἐξ Ἄδας γεγονὼς
[1, 3]	πρὸς τοὺς ἀποτροπιασμούς. μέμνηται δὲ	τούτων	καὶ Ἱερώνυμος ὁ Αἰγύπτιος ὁ
[1, 18]	τὸν θεόν: ἄρτι δὲ πέπαυτο	τούτων	καὶ παρῆν Ἡσαῦς ἀπὸ τῆς
[1, 2]	τὰ πολεμικὰ διαπρεπῶς μετῆλθεν ἐκ	τούτων	καὶ τὰ πρὸς ἡδονὴν τοῦ
[1, 21]	μὲν δώδεκα θήλεια δὲ μία.	τούτων	ὀκτὼ γνήσιοι, ἐκ Λείας μὲν
[1, 10]	καὶ τίς ἂν εἴη χάρις	τούτων	τῶν μισθῶν, οὐκ ὄντων οἳ
[1, 16]	δ' ὑμέτερος: Ναχώρης γὰρ ὁ	τούτων,	ὦ γύναι, τῶν παίδων πάππος
[1, 3]	ζήσαντας ἔτη χίλια. περὶ μὲν	τούτων,	ὡς ἂν ἑκάστοις ᾖ φίλον,
[1, 1]	τὴν γυναῖκα τῶν μὲν ἄλλων	φυτῶν	ἐκέλευε γεύεσθαι, τοῦ δὲ τῆς
[1, 1]	καὶ τὴν γυναῖκα κελεῦσαι τῶν	φυτῶν	ἐπιμελεῖσθαι. ἄρδεται δ' οὗτος ὁ
[1, 2]	τοὺς ἀπὸ τῆς γεωργίας καὶ	φυτῶν	καρποὺς ἐπήνεγκεν, Ἄβελος δὲ γάλα
[1, 21]	πρᾶξιν: οὔσης ἑορτῆς καὶ τῶν	Σικιμιωτῶν	εἰς ἄνεσιν καὶ εὐωχίαν τετραμμένων
[1, 21]	ἐστὶν ἡ πόλις. τῶν δὲ	Σικιμωτῶν	ἑορτὴν ἀγόντων Δεῖνα, θυγάτηρ ἦν
[1, 4]	ἔκρινεν, ὅτι μηδ' ὑπὸ τῶν	πρώτων	ἀπολωλότων σωφρονισθεῖεν, εἰς στάσιν δὲ
[1, 13]	γονέων καὶ αὐτὸς ὁ παῖς	ἐπιτηδεύων	πᾶσαν ἀρετὴν καὶ τῆς τε
[1, 18]	δὲ ἀπεχθὴς εἶναι τῷ παιδὶ	κελεύων	ἀφίστασθαι τῶν γυναικῶν σιγᾶν ἔκρινε.
[1, 10]	προϊ οῦσαν αὐτὴν ἄγγελος θεῖος	κελεύων	πρὸς τοὺς δεσπότας ἐπανιέναι: βίου
[1, 8]	ἀλλήλους, συμβαλὼν αὐτῶν ἑκάστοις καὶ	διαπτύων	τοὺς λόγους οὓς ἐποιοῦντο περὶ
[1, 6]	καὶ τοὺς πλείστους τῶν Ἑλληνικῶν	ἱστοριογράφων	ἔστιν ἰδεῖν μεμνημένους τοῦ ποταμοῦ
[1, 21]	νόμον. Ἰάκωβος δὲ οὔτ' ἀντιλέγειν	ἔχων	διὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ παρακαλοῦντος
[1, 3]	δυσχεραίνων καὶ τοῖς βουλεύμασιν ἀηδῶς	ἔχων	ἔπειθεν ἐπὶ τὸ κρεῖττον τὴν
[1, 2]	δὲ Κάις ἀπορούμενος καὶ οὐκ	ἔχων	ὅ τι λέγοι πρὸς τὸν
[1, 0]	λόγος περὶ νόμων καὶ πράξεων	ἔχων	τὴν ἀναγραφὴν ἐπὶ τοσοῦτον φυσιολογίας
[1, 6]	ἐν τῇ Μαύρων χώρᾳ τοῦτο	ἔχων	τὸ ὄνομα, ὅθεν καὶ τοὺς
[1, 3]	θεοῦ τοιαύτην: λάρνακα τετράστεγον κατασκευάσας	πηχῶν	τὸ μῆκος τριακοσίων πεντήκοντα δὲ
[1, 3]	τὴν ἀρχὴν παρέδωκεν αὐτὸς αὐτὴν	κατασχὼν	ἐννέα καὶ ἑξήκοντα καὶ ἐνακοσίοις.
[1, 19]	εἴκοσιν ἐτῶν ἀριθμὸν ἐν αὐτοῖς	κατασχών.	καὶ τὰ μὲν προφάσει τῶν
[1, 11]	θυγατέρων εἰς βραχύ τι χωρίον	κατασχὼν	περιγραφὲν ὑπὸ τοῦ πυρός: Ζωὼρ
[1, 10]	φίλοις αὐτοῦ παρέσχε τοῖς συστρατευομένοις.	Ἔσχων	δ' ὁ πρῶτος ἐκαλεῖτο καὶ>
[1, 19]	ὃν ἐπεὶ τῶν τοῦ πατρὸς	εὐχῶν	διήμαρτε σοφίᾳ τῆς μητρὸς εἰς
[1, 13]	ἀνθρώποις, ἀπαλλαγῆναι τοῦ βίου, μετ'	εὐχῶν	τε καὶ ἱερουργίας ἐκείνου ψυχὴν
[1, 12]	τὴν ψυχὴν ἀφῇ, προῄει πορρωτέρω.	συντυχὼν	δ' αὐτῇ θεῖος ἄγγελος πηγήν
[1, 20]	λεγόμενον διαβεβηκότων Ἰάκωβος ὑπολελειμμένος φαντάσματι	συντυχὼν	διεπάλαιεν ἐκείνου προκατάρχοντος τῆς μάχης
[1, 1]	δὲ κατ' ἐκεῖνο καιροῦ τῶν	ζῴων	ἁπάντων ὄφις συνδιαιτώμενος τῷ τε
[1, 3]	κινδυνεύσει πᾶν ἀπολέσθαι τὸ τῶν	ζῴων	γένος, ἀλλὰ τετιμωρημένον τοὺς πονηροὺς