Livre, Chap.
[13, 3]	τὴν Ἑβραίων γραφὴν λέγουσαν· Ὃν	γὰρ	ἀγαπᾷ κύριος, παιδεύει· μαστιγοῖ δὲ
[13, 19]	τὸ νομιζόμενον φὰς ὑποβάλλειν. Μὴ	γὰρ	ἀδιαστόλως εἰπεῖν πάσας εἶναι κοινὰς
[13, 12]	φαεσφόρου ἔκγονε Μήνης Μουσαῖ´. Ἐξενέπω	γὰρ	ἀληθέα· μηδέ σε τὰ πρὶν
[13, 3]	καὶ ἐπιβουλεύουσι καὶ μάχονται (οὔτε	γὰρ	ἀληθῆ) εἴ γε δεῖ ἡμᾶς
[13, 3]	καὶ τὸ ὁρώμενον. Πῆ μὲν	γὰρ	ἀληθὴς ἄνθρωπος ἑωρᾶτο, πῆ δὲ
[13, 13]	δὴ περὶ τῶν κορυφαίων· τί	γὰρ	ἄν τις τούς γε φαύλως
[13, 16]	μετιοῦσαν αἱρεῖσθαι φάσκουσι, λόγοις; πῶς	γὰρ	ἂν ἡ αὐτὴ τιμωρίας καὶ
[13, 10]	κέρδος ἂν εἴη θάνατος. ἐγὼ	γὰρ	ἂν οἶμαι, εἴ τινα ἐκλεξάμενον
[13, 8]	ἡμεῖς οἱ νόμοι δηλονότι· τίνι	γὰρ	ἂν πόλις ἀρέσκοι ἄνευ νόμων;
[13, 10]	ἀγαθοῦ ἔργα ἢ κακοῦ. φαῦλοι	γὰρ	ἂν τῷ γε σῷ λόγῳ
[13, 13]	ἐπ´ ἀσπαλάθων κνάμπτοντες. Οἱ μὲν	γὰρ	ἄνδρες οἱ διάπυροι ἀγγέλους αὐτῷ
[13, 13]	τι ποιεῖν δεῖ συμφέρον. Οὐ	γὰρ	ἄνθρωπος τέχναν {τιν´} {εὗρ{ εν}
[13, 13]	σου ἕως τῶν νεφελῶν. Οὐδέπω	γὰρ	ἀπεκαλύπτετο ἡ τῶν προφητικῶν δήλωσις
[13, 13]	ἀρχῆς τινος ἀρξάμενος; ὁρατός τε	γὰρ	ἁπτός τε καὶ σῶμα ἔχει.
[13, 21]	δύο βιώσῃ, οὐκ ἐκδικηθήσεται· τὸ	γὰρ	ἀργύριον αὐτοῦ ἐστιν. Ἐὰν δὲ
[13, 16]	κατὰ γνώμην οἰκείαν αἱρεῖσθαι. Ἐνδεῖσθαι	γὰρ	αὐτὰς εἰς σῶμά φησιν ἐπιθυμίᾳ
[13, 12]	λαμπτῆρος αὐτὴν ἔχειν τάξιν· ἀκολουθοῦντες	γὰρ	αὐτῇ συνεχῶς ἀτάραχοι καταστήσονται δι´
[13, 15]	ἂν νοῦν ἔχων εἴποι· ἄλογος	γὰρ	αὕτη· λογικὰ δ´ οὐκ ἄν
[13, 13]	μυσταγωγὸς τοῦ βίου ἀγαθός· κακὸν	γὰρ	{δαίμον{ α} οὐ νομιστέον εἶναι,
[13, 13]	Εἶτα ὑποβὰς ἐπάγει πάλιν· Πᾶς	γὰρ	δὴ ἀγαθὸς ἀγαθῷ ὅμοιος, κατὰ
[13, 9]	τοὺς ξένους τοὺς Κρίτωνος· ἐκεῖ	γὰρ	δὴ πλείστη ἀταξία καὶ ἀκολασία,
[13, 3]	ὀψόμεθα καὶ τοὺς ἐλάττους. Δεῖ	γὰρ	δὴ τὸν αὐτὸν τύπον εἶναι
[13, 14]	ὀψόμεθα καὶ τοὺς ἐλάττους. Δεῖ	γὰρ	δὴ τὸν αὐτὸν τύπον εἶναι
[13, 13]	καὶ τοῦ Ὠκεανοῦ λέγει· Ἤδη	γὰρ	δηρὸν χρόνον ἀλλήλων ἀπέχονται εὐνῆς
[13, 13]	τά τ´ οὐρανὸς ἐστεφάνωται. Ὁ	γὰρ	διὰ τῶν ποιημάτων καὶ καταλογάδην
[13, 13]	γοργὸν ὄμμα δεσπότου· πάντα δυνατὴ	γὰρ	δόξα ὑψίστου θεοῦ. Ἆρ´ οὐ
[13, 16]	ἐστιν αἰγυπτιάζων τῷ δόγματι· οὐ	γὰρ	Ἑβραίων ὁ λόγος, ὅτι μηδὲ
[13, 13]	ἀρχὰ πάντων ἐστὶν ἀγένητος· εἰ	γὰρ	ἐγένετο, οὐκ ἂν ἦν ἔτι
[13, 13]	ἀπορρὼξ φύλου ἄνωθεν Χαλδαίων· ἴδρις	γὰρ	ἔην ἄστροιο πορείης καὶ σφαίρης
[13, 12]	ἀπορρὼξ φύλου ἄνωθεν Χαλδαίων· ἴδρις	γὰρ	ἔην ἄστροιο πορείης καὶ σφαίρης
[13, 10]	σοφὸν εἶναι μὴ ὄντα· δοκεῖν	γὰρ	εἰδέναι ἐστὶν ἃ οὐκ οἶδεν.
[13, 13]	ὡς θεός εἰμι. Οὐχ ἁλωτὸν	γὰρ	εἶναι θνητῷ οὐδὲ καταληπτὸν τὸ
[13, 19]	τοὺς ἄνδρας διανέμησιν αὐτῶν. Οὕτως	γὰρ	εἶναι κοινάς, ὡς ἂν καὶ
[13, 13]	ἁγίαν τριάδα μηνύεσθαι. Τρίτον μὲν	γὰρ	εἶναι τὸ ἅγιον πνεῦμα, τὸν
[13, 3]	τέρπεται ἐπ´ ἀπωλείᾳ ζώντων· ἔκτισε	γὰρ	εἰς τὸ εἶναι τὰ πάντα
[13, 17]	ἐπὶ τὰ ἄνω βιάζεται; τὰ	γὰρ	ἐκ δύο τινῶν ἀλλήλοις ἐναντίων
[13, 15]	πρώτου αἰτίου συστῆναι λέγων. Οὐδὲ	γὰρ	ἐκ τοῦ μὴ ὄντος αὐτὰς
[13, 13]	ἇς ἁ ἀρχὰ ἐγένετο. Ἐρρύη	γὰρ	ἐκεῖθεν ἡ δόξα ἡ ἀληθινή·
[13, 3]	αἴτιος, πολλῶν δὲ ἀναίτιος· πολὺ	γὰρ	ἐλάττω τὰ ἀγαθὰ τῶν κακῶν
[13, 13]	μὲν ὄντως ἀληθινά, μία· κείνα	γὰρ	ἐν ἀρχᾷ τέ ἐστιν ἓν
[13, 20]	ὁ σοφώτατος τὸν παιδεραστὴν (οὐδὲ	γὰρ	ἐν τοῖς Νόμοις ἠξίωσε κατὰ
[13, 13]	ἀλλήλων εἶναι φίλους λέγει. Φησὶ	γὰρ	ἐν τῷ Φαίδρῳ Σωκράτης ὡς
[13, 9]	ἀπολογήσασθαι τοῖς ἐκεῖ ἄρχουσιν· οὔτε	γὰρ	ἐνθάδε σοι φαίνεται ταῦτα πράττοντι
[13, 9]	μὴ συνόντος σοῦ αὐτοῖς; οἱ	γὰρ	ἐπιτήδειοι οἱ σοὶ ἐπιμελήσονται αὐτῶν.
[13, 13]	ἡ τραγῳδία διὰ τῶνδε· ἔσται	γάρ,	ἔσται κεῖνος αἰῶνος χρόνος, ὅταν
[13, 13]	δοκεῖτε οὐκ εἶναι θεόν. Ἔστιν	γάρ,	ἔστιν· εἰ δέ τις πράττει
[13, 3]	τοὺς παῖδας ἀπεργάζωνται δειλοτέρους. Μὴ	γάρ,	ἔφη. Ἀλλ´ ἆρα, ἦν δ´
[13, 3]	μεμυθολογημένα πρὸς ἀρετὴν ἀκούειν. Ἔχει	γάρ,	ἔφη, λόγον· ἀλλ´ εἴ τις
[13, 3]	ἂν ὅμοια βουληθῇ γράψαι. Καὶ	γάρ,	ἔφη, ὀρθῶς ἔχει τὰ τοιαῦτα
[13, 16]	τοιάδε γράφοντος ἄκουε· Ἰδεῖν μὲν	γὰρ	ἔφη ψυχὴν τήν ποτε Ὀρφέως
[13, 13]	πάντα πέλονται νόσφι Διός· κεῖνος	γὰρ	ἔχει τέλος ἠδὲ καὶ ἀρχήν·
[13, 10]	φροντίσαι θανάτου καὶ κινδύνου; Οὕτω	γὰρ	ἔχει, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῇ
[13, 3]	ὡς ἐλαχίστοις συνέβη ἀκοῦσαι. Καὶ	γάρ,	ἦ δ´ ὅς, οὗτοί γε
[13, 11]	τούτων ὑφ´ ἡμῶν γιγνομένων. Ἀλλὰ	γὰρ	ἡμεῖς μὲν ταῦτα ἐκ τῶν
[13, 14]	ποιητῶν γενεαλογίας καθυποκρινάμενος. Αὐτοῦ μὲν	γὰρ	ἦν ἀκοῦσαι φάντος ἐν Πολιτείᾳ
[13, 10]	ἐστιν ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι. δυοῖν	γὰρ	θάτερόν ἐστι τὸ τεθνάναι· ἢ
[13, 13]	ἔναμμ´ {ἐπιθυμῇς{ ης} Πάμφιλε· ὁ	γὰρ	θεὸς βλέπει σε πλησίον παρών.
[13, 13]	συνειδὼς αὐτὸς αὑτῷ, δέσποτα. Ὁ	γὰρ	θεὸς βλέπει σε πλησίον παρών.
[13, 13]	φίλτατε, ἐπιθυμήσῃς ἀλλοτρίας ποτέ. Ὁ	γὰρ	θεὸς δικαίοις ἔργοις ἥδεται καὶ
[13, 13]	τὸν ἄνθρωπον γεγονέναι. Εἰκὼν μὲν	γὰρ	θεοῦ λόγος ὁ θεῖος καὶ
[13, 18]	εἰρημένων ὡς θεῶν ἀποδοχήν. Οἱ	γὰρ	ἰδόντες ἡλίου μὲν προόδοις καὶ
[13, 13]	ὃς τὰ πάνθ´ ὁρᾷ· καὶ	γὰρ	καθ´ Ἅιδην δύο τρίβους νομίζομεν,
[13, 12]	δὲ θεοῦ κεχρήμεθα πάντες. Τοῦ	γὰρ	καὶ γένος ἐσμέν· ὁ δ´
[13, 13]	Διὸς κεχρήμεθα πάντες ἐπιφέρει· Τοῦ	γὰρ	καὶ γένος ἐσμέν, οἷον δημιουργίᾳ,
[13, 7]	κοινωνεῖς τῆς ἀρχῆς; ἐμοὶ μὲν	γὰρ	καὶ πάλαι οὕτω καὶ νῦν
[13, 4]	ἔοικε, καὶ ἡμῖν συγχωρεῖν. Τί	γὰρ	καὶ φήσομεν, οἵ γε αὐτοὶ
[13, 12]	´στᾶσιν δὲ δεκάπτυχον ἀνθρώποισιν. Οὐ	γάρ	κέν τις ἴδοι θνητῶν μερόπων
[13, 13]	τὴν ψυχὴν εἶναι ἀθάνατον. Τὸ	γὰρ	κολαζόμενον ἢ παιδευόμενον ἐν αἰσθήσει
[13, 13]	εὑρήσομεν ὧδέ πως γεγραμμένα· Πάντας	γὰρ	κρύψας αὖθις φάος ἐς πολυγηθὲς
[13, 13]	περὶ τοῦ θείου ὑποληπτέον· Οὐδὲ	γὰρ	λάθρᾳ δοκῶ φωτὸς κακούργου {σχήματ{
[13, 12]	τινα εἰπὼν ἐπιφέρει λέγων· Δεῖ	γὰρ	λαμβάνειν τὴν θείαν φωνὴν οὐ
[13, 13]	τὸ δὲ ἥμισυ πρηστήρ. Δυνάμει	γὰρ	λέγει, ὅτι τὸ πῦρ ὑπὸ
[13, 13]	εὑρήσεις ἐν ταῖς γραφαῖς. Μὴ	γάρ	μοι τὰς ἀλληγορίας αὐτῶν ἐννοήσῃς
[13, 3]	πεποιημένας οὔτε ἄνευ ὑπονοιῶν. Ὁ	γὰρ	νέος οὐχ οἷός τε κρίνειν
[13, 12]	Αὐτὸν δ´ οὐχ ὁρόω· περὶ	γὰρ	νέφος ἐστήρικται λοιπὸν ἐμοί· ´στᾶσιν
[13, 21]	ἀνθρώπων καὶ ἐὰν μή· ὁ	γὰρ	νόμος ἀπαγορεύει. Ὁ δὲ μὴ
[13, 9]	ΕΞΟΜΝΥΜΕΝΟΣ ΤΗΝ ΟΙΚΕΙΑΝ ΠΡΟΘΕΣΙΝ. Ὅστις	γὰρ	νόμων διαφθορεύς ἐστι, σφόδρα που
[13, 4]	ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗΝ ΕΚΤΕΙΝΑΝ ΑΘΗΝΑΙΟΙ Αὐτοὶ	γὰρ	οἱ ἄνθρωποι τυγχάνουσι νομίζοντες τὸν
[13, 10]	θάτερόν ἐστι τὸ τεθνάναι· ἢ	γὰρ	οἷον μηδέν τι εἶναι μηδὲ
[13, 13]	Μωσεῖ ἀκολουθίαν ὀνομαζομένην θείαν. Φησὶ	γάρ·	Ὀπίσω κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν
[13, 6]	δοκεῖ καλῶς σοι λέγεσθαι; σὺ	γάρ,	ὅσα γε τἀνθρώπεια, ἐκτὸς εἶ
[13, 3]	πομπὰς ὕπαρ οὐδ´ ὄναρ. Πάντα	γὰρ	ὅσα τοιαῦτα, οἷα λογικῶν ψυχῶν
[13, 7]	μὴ παρὰ δόξαν ὁμολογῇς. Οἶδα	γὰρ	ὅτι ὀλίγοις τισὶ ταῦτα καὶ
[13, 3]	γε τῶν ἀγαθῶν βλαβερόν. Ἦ	γάρ;	Οὔ μοι δοκεῖ. Ἆρ´ οὖν
[13, 6]	ἆρα οὐδὲν κακὸν πείσεται; Πῶς	γὰρ	οὔ; Τί δ´ ἐστὶ τὸ
[13, 3]	τινος εἴη κακοῦ αἴτιον. Πῶς	γὰρ	οὔ; Τί δέ; ὠφέλιμον τὸ
[13, 10]	ἃ οὐκ οἶδεν. οἶδε μὲν	γὰρ	οὐδεὶς τὸν θάνατον οὐδ´ εἰ
[13, 10]	ἐστι, κέρδος ἔγωγε λέγω· καὶ	γὰρ	οὐδὲν πλεῖον ὁ πᾶς χρόνος
[13, 17]	οὐσίας ἀεὶ ἐνόντος αὐτοῖς. Ἀλλὰ	γὰρ	οὐκ ἔστι ψυχὴ τρίτον τι
[13, 3]	ἐάν τε ἐν τραγῳδίᾳ. Δεῖ	γάρ.	Οὐκοῦν ἀγαθὸς ὁ θεὸς τῷ
[13, 13]	πεφυκώς, τὸν χρόνον κερδαινέτω, χρόνῳ	γὰρ	οὗτος ὕστερον δώσει δίκην. Συνᾴδει
[13, 12]	προείπῃ τί τίνος προτερεῖ. Τάξας	γάρ,	οὕτως αὐτὰ συνέχει καὶ μεταποιεῖ.
[13, 17]	τὴν οἰκείαν φύσιν ἐπειγομένων. Ἦ	γὰρ	οὐχ ὁρῶμεν καὶ τὸ φύσει
[13, 12]	καὶ ἐπὶ τῆς σοφίας· τὸ	γὰρ	πᾶν φῶς ἐστιν ἐξ αὐτῆς.
[13, 13]	καλῶν ὧδέ πως· Ἐστὲ μὲν	γὰρ	πάντες οἱ ἐν τῇ πόλει
[13, 13]	Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἡσίοδος· αὐτὸς	γὰρ	πάντων (φησί) βασιλεὺς καὶ κοίρανός
[13, 13]	τὸν δὲ αἰσθητὸν ἑξάδι· γάμος	γὰρ	παρὰ τοῖς Πυθαγορείοις, ὡς ἂν
[13, 13]	ἀξίαν εἰς θειότητα παρεσχημένον. Σιωπῶ	γὰρ	Πλάτωνα, ἃ ἄντικρυς οὗτος ἐν
[13, 10]	δέξαιτ´ ἂν ὑμῶν; ἐγὼ μὲν	γὰρ	πολλάκις ἐθέλω τεθνάναι, εἴπερ ταῦτ´
[13, 12]	προειρημένον φιλόσοφον εἰληφέναι πολλά· γέγονε	γὰρ	πολυμαθής, καθὼς καὶ Πυθαγόρας πολλὰ
[13, 3]	αἴσχιον ἑαυτοῦ, εἴπερ ἀλλοιοῦται· οὐ	γάρ	που ἐνδεᾶ γε φήσομεν τὸν
[13, 7]	ἢ οὐ δίκαιον; Οὐδαμῶς. Τὸ	γάρ	που κακὸν ποιεῖν ἀνθρώπους τοῦ
[13, 3]	καὶ οἱ ἄλλοι ποιηταί. Οὗτοι	γάρ	που μύθους ψευδεῖς τοῖς ἀνθρώποις
[13, 14]	καὶ οἱ ἄλλοι ποιηταί. Οὗτοι	γάρ	που μύθους ψευδεῖς τοῖς ἀνθρώποις
[13, 12]	ἕκαστα τῶν ἐν αὐτῇ. Διηρμήνευται	γὰρ	πρὸ Δημητρίου τοῦ Φαληρέως δι´
[13, 16]	οὐκ ἀφικνεῖται ἐτῶν μυρίων· οὐ	γὰρ	πτεροῦται πρὸ τοσούτου χρόνου, πλὴν
[13, 13]	θεάσηται, τὴν ὄψιν ἀφαιρεῖται. Τίς	γὰρ	σὰρξ δύναται τὸν ἐπουράνιον καὶ
[13, 20]	τῆς ἐρωτικῆς μανίας φέρονται. Εἰς	γὰρ	σκότον καὶ τὴν ὑπὸ γῆς
[13, 13]	οὐρανὸν ἀναβλέπειν διδάσκει. Ὁ μὲν	γὰρ	Σοφοκλῆς, ὥς φησιν Ἑκαταῖος ὁ
[13, 13]	οὐρανοῖς‘ ὧδέ πως γράφων· Ἐπειδὴ	γὰρ	συνεχωρήσαμεν ἡμῖν αὐτοῖς εἶναι μὲν
[13, 13]	ἐν} ἀριθμῷ καὶ λογισμῷ· ταῦτα	γὰρ	σῴζει βροτούς. εἶτα διαρρήδην ἐπιφέρει·
[13, 13]	κλοπὴν σαφέστερον ἤδη παραστατέον. Φασὶ	γὰρ	σῶμα εἶναι τὸν θεὸν οἱ
[13, 13]	ἤπιος ἀνθρώποισι δεξιὰ σημαίνει· αὐτὸς	γὰρ	τά γε σήματ´ ἐν οὐρανῷ
[13, 13]	ὅτι κύριος ἀντιλήψεταί μου· οὐ	γὰρ	τὴν ἀνάστασιν μόνον τοῦ Χριστοῦ
[13, 13]	δὲ ἐφ´ οἷς δόξα. Ἴσως	γὰρ	τὴν ἐκλεκτὴν ταύτην φύσιν γνώσεως
[13, 12]	ποιημάτων Δία καὶ Ζῆνα· τὸ	γὰρ	τῆς διανοίας αὐτῶν ἐπὶ θεὸν
[13, 15]	εἰκὸς τοὺς δαίμονας. Ἐκ μὲν	γὰρ	τῆς τῶν σωμάτων ὕλης οὐδεὶς
[13, 3]	ἦ δ´ ὅς, μανθάνω. Οἴει	γάρ	τί με, ἔφην, σεμνὸν λέγειν·
[13, 10]	ἄν, ὦ ἄνδρες δικασταί; εἰ	γάρ	τις ἀφικόμενος εἰς Ἅιδου, ἀπαλλαγεὶς
[13, 16]	ἐπάκουσον ὁποῖα διέξεισιν· Εἰς μὲν	γὰρ	τὸ αὐτὸ ὅθεν ἥκει ψυχὴ
[13, 13]	ὑπὸ θεοῦ εἰς πρόσωπον. Ἐνταῦθα	γὰρ	τὸ ἡγεμονικὸν ἱδρῦσθαι λέγουσι, τὴν
[13, 13]	δὲ Εὐθυρρημόνως γράφει· Τὴν τοῦδε	γάρ	τοι Ζεὺς ἔγημε μητέρα, οὐ
[13, 10]	σοφὸς εἶναι οὐκ ὤν. τὸ	γάρ	τοι θάνατον δεδιέναι, ὦ ἄνδρες,
[13, 10]	Ἕκτορα ἀποκτενεῖς, αὐτὸς ἀποθανῇ· αὐτίκα	γάρ	τοι (φησί) μεθ´ Ἕκτορα πότμος
[13, 12]	τοῖς ἐπεζητημένοις προενηνέγμεθα ταῦτα. Πᾶσι	γὰρ	τοῖς φιλοσόφοις ὁμολογεῖται διότι δεῖ
[13, 13]	καὶ φρένας κούφας ἔχει. Δεῖ	γὰρ	τὸν ἄνδρα χρήσιμον πεφυκέναι, μὴ
[13, 13]	ἄστρων ὄχλος ἐνδελεχῶς ἀμφιχορεύει. Ἐνταῦθα	γὰρ	τὸν μὲν αὐτοφυῆ τὸν δημιουργὸν
[13, 13]	γενόμενος κἀκείνου ἀνεμνήσθην· ἐπὶ τέλει	γὰρ	τοῦ Τιμαίου λέγει· Τῷ κατανοουμένῳ
[13, 17]	οὐκ ἀθάνατον τὴν ψυχήν. Εἰ	γὰρ	τοῦτο ὁμολογεῖται μηδὲν τῶν ἐν
[13, 13]	καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις. Διὰ	γὰρ	τούτων δεδήλωκε πάντα ἐκεῖνα τὰ
[13, 14]	θεῶν ἔγγονοι λέγοιντ´ ἄν; ἀλλὰ	γὰρ	τούτων δὴ χάριν ἀπολειπτέος μὲν
[13, 19]	εἰς ἱππικὴν μαθήματα ξυντείνει. Πάντων	γὰρ	τούτων διδασκάλους τε εἶναι δεῖ
[13, 21]	τοιούτοις μακρὰ χαίρειν φαμέν. Ἀλλὰ	γὰρ	τούτων ὧδε διεξωδευμένων ἀποδοθείσης τε
[13, 13]	καὶ φῶς νοητόν. Ἐν ἀρχῇ	γάρ,	φησίν, ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν
[13, 12]	λόγους εἴρηκεν ὁ Μωσῆς. Συνεχῶς	γάρ	φησιν ἐφ´ ἑκάστου· καὶ εἶπεν
[13, 12]	πάντα τὸν χρόνον τεταχέναι. Σημαίνει	γὰρ	ὡς ἐν ἓξ ἡμέραις ἐποίησε
[13, 13]	ὡς πάντα τελεῖται· σὸν μὲν	ἔαρ	λάμπει νέον ἄνθεσι πορφυρέοισι· σὸς
[13, 13]	κύριος· πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων καὶ	στέαρ	ἀρνῶν καὶ αἷμα ταύρων οὐ
[13, 13]	πάτερ, μέγα θαῦμα, μέγ´ ἀνθρώποισιν	ὄνειαρ.	Καὶ πρὸ τούτου δὲ Ὅμηρος
[13, 13]	ἦν ἱερή· καὶ πάλιν· Ἕβδομον	ἦμαρ	ἔην καὶ τῷ τετέλεστο ἅπαντα·
[13, 12]	ἱερὸν ἦμαρ· καὶ πάλιν· Ἕβδομον	ἦμαρ	ἔην καὶ τῷ τετέλεστο ἅπαντα
[13, 13]	δέ· Ἑβδομάτη δἤπειτα κατήλυθεν ἱερὸν	ἦμαρ	καί· Ἑβδόμη ἦν ἱερή· καὶ
[13, 13]	τετράς τε καὶ ἑβδόμη ἱερὸν	ἦμαρ·	καὶ πάλιν· Ἑβδομάτη δ´ αὖθις
[13, 12]	λέγει· Ἑβδομάτη δἤπειτα κατήλυθεν, ἱερὸν	ἦμαρ·	καὶ πάλιν· Ἕβδομον ἦμαρ ἔην
[13, 12]	τετράς τε καὶ ἑβδόμη ἱερὸν	ἦμαρ·	καὶ πάλιν λέγει· Ἑβδομάτη δ´
[13, 13]	οὐκ ἄσημος γράφει· Οὐδέ ποτ´	ἦμαρ	παύσονται καμάτου καὶ ὀϊζύος οὐδέ
[13, 10]	ᾗ οὕτω κατέδαρθεν ὥστε μηδὲ	ὄναρ	ἰδεῖν, καὶ τὰς ἄλλας νύκτας
[13, 10]	ἀλλ´ οἷον ὕπνος, ἐπειδάν τις	{ὄναρ}	καθεύδων μηδὲ ὄναρ μηδὲν ὁρᾷ,
[13, 10]	ἐπειδάν τις {ὄναρ} καθεύδων μηδὲ	ὄναρ	μηδὲν ὁρᾷ, θαυμάσιον κέρδος ἂν
[13, 3]	κατὰ σημείων πομπὰς ὕπαρ οὐδ´	ὄναρ.	Οὕτως, ἔφη, ἔμοιγε καὶ αὐτῷ
[13, 3]	κατὰ σημείων πομπὰς ὕπαρ οὐδ´	ὄναρ.	Πάντα γὰρ ὅσα τοιαῦτα, οἷα
[13, 13]	ἢ σὺν αὐλητρίσι κῶμοι, οὐδὲ	ὄναρ	πράττειν προσίσταται αὐτοῖς. Εὖ δὲ
[13, 14]	ἐπικήροις τε στοχασμοῖς καὶ εἰκασίαις,	ὄναρ	ὥσπερ, ἀλλ´ οὐχ ὕπαρ, τῆς
[13, 3]	λόγους οὔτε κατὰ σημείων πομπὰς	ὕπαρ	οὐδ´ ὄναρ. Οὕτως, ἔφη, ἔμοιγε
[13, 3]	λόγους οὔτε κατὰ σημείων πομπὰς	ὕπαρ	οὐδ´ ὄναρ. Πάντα γὰρ ὅσα
[13, 14]	εἰκασίαις, ὄναρ ὥσπερ, ἀλλ´ οὐχ	ὕπαρ,	τῆς τῶν ὄντων φύσεως ἐπὶ
[13, 3]	κηρῶν ἔμπλειοι, ὁ μὲν ἐσθλῶν,	αὐτὰρ	ὁ δειλῶν· καὶ ᾧ μὲν
[13, 19]	προφάσεις γυμνοὺς καὶ γυμνὰς μέχρι	περ	αἰδοῦς σώφρονος ἑκάστων. Πρὸς τούτοις
[13, 10]	θεῷ ἢ ὑμῖν, καὶ ἕως	περ	ἂν ἐμπνέω καὶ οἷός τε
[13, 4]	ἄλλα σοι ἐγὼ πολλά, ἐάν	περ	βούλῃ, περὶ τῶν θεῶν διηγήσομαι,
[13, 13]	ὅμιλος, ᾧ Μοῖραι πείθονται, ἀμείλικτοί	περ	ἐοῦσαι· ἄφθιτε, μητροπάτωρ, οὗ θυμῷ
[13, 13]	καὶ σώματ´ ἐποίουν τοιαῦθ´, οἷόν	περ	καὶ αὐτοὶ δέμας εἶχον ὅμοιον.
[13, 13]	γράψαι χείρεσσι καὶ ἔργα τελεῖν	ἅπερ	ἄνδρες, ἵπποι μέν θ´ ἵπποισι,
[13, 18]	ὁδοῦ, κἂν εὐθὺς ἔγνωσαν, ὅτι	καθάπερ	αἴσθησις ὑποδιάκονος νοῦ γέγονε, τὸν
[13, 21]	γένηται πραχθέν, τὰ μὲν ἄλλα,	καθάπερ	ἄνευ θυμοῦ κτείναντι προσῆκέ τῳ
[13, 21]	ἔμπροσθεν αὖ, τρία δὲ ἔτη,	καθάπερ	ἅτερος ἔφευγε τὰ δύο, φευγέτω,
[13, 21]	μὲν τῶν καθαρμῶν καὶ ἀπενιαυτήσεων,	καθάπερ	εἴρηται τοῖς γονεῦσι καὶ τοῖς
[13, 13]	πάντες ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε,	καθάπερ	Ἡσαΐας καὶ καταπατήσατε αὐτοὺς‘ λέγων
[13, 21]	αὖ δοῦλος ἐλεύθερον ἀμυνόμενος ἀποκτείνῃ,	καθάπερ	ὁ κτείνας πατέρα τοῖς αὐτοῖς
[13, 13]	ἀλήθεια, εἰ ἄλλο τι δεικνύουσαι,	καθάπερ	οἱ σοφοὶ παλαισταί, ἄλλο μηνύουσιν.
[13, 21]	τρόπῳ ἀμυνόμενος ἄρχοντα χειρῶν πρότερον,	καθάπερ	πολέμιον ἀποκτείνας ἔστω καθαρός, καὶ
[13, 10]	ἂν ἀεὶ ἐντυγχάνω ὑμῶν, λέγων	οἷάπερ	εἴωθα. Καὶ μετὰ βραχέα ἐπιλέγει·
[13, 19]	ἐμὸς νόμος ἂν εἴποι πάντα,	ὅσαπερ	καὶ περὶ τῶν ἀρρένων, ἴσα
[13, 14]	Ἀδύνατον οὖν θεῶν παισὶν ἀπιστεῖν,	καίπερ	ἄνευ εἰκότων καὶ ἀναγκαίων ἀποδείξεων
[13, 1]	Ἀδύνατον οὖν θεῶν παισὶν ἀπιστεῖν,	καίπερ	ἄνευ εἰκότων καὶ ἀναγκαίων ἀποδείξεων
[13, 1]	θεῶν, δι´ ὧν ἐπάγει φάσκων	καίπερ	ἄνευ εἰκότων καὶ ἀναγκαίων ἀποδείξεων
[13, 14]	ἀπιστεῖν αὐτοῖς ἀδύνατον εἶναι φήσασα,	καίπερ	ἄνευ εἰκότων καὶ ἀναγκαίων αὐτοὺς
[13, 18]	καὶ διὰ τοῦτο θεούς φησι,	καίπερ	ἐν σώματι φθαρτῷ ὄντας καὶ
[13, 3]	ἔφη, ἐπὶ τὸ αἴσχιον ἑαυτοῦ,	εἴπερ	ἀλλοιοῦται· οὐ γάρ που ἐνδεᾶ
[13, 3]	ἂν καὶ ἀλλοιοῖ; Δηλονότι, ἔφη,	εἴπερ	ἀλλοιοῦται. Πότερον οὖν ἐπὶ τὸ
[13, 9]	εἰς Ἅιδου ἀποδημήσῃς, οὐχὶ ἐπιμελήσονται,	εἴπερ	γέ τι ὄφελος αὐτῶν ἐστι
[13, 5]	ἀδελφοῖς ὑμνούσῃ καὶ ἄλλα τοιαῦτα·	εἴπερ	ὁ Πλάτων ταυτὶ λαβὼν εἰς
[13, 10]	μὲν γὰρ πολλάκις ἐθέλω τεθνάναι,	εἴπερ	ταῦτ´ ἐστὶν ἀληθῆ, ἐπεὶ ἔμοιγε
[13, 3]	Τί δὲ τόδε; οὐκ ἀνάγκη,	εἴπερ	τι ἐξίσταιτο τῆς αὑτοῦ ἰδέας,
[13, 18]	ἐθέλειν κακοῦ. Δι´ ἃ καὶ	ἐπείπερ	γεγένησθε, ἀθάνατοι μὲν οὐκ ἐστὲ
[13, 10]	εὑρήσει τοὺς ὡς ἀληθῶς δικαστάς,	οἵπερ	καὶ λέγονται ἐκεῖ δικάζειν, Μίνως
[13, 13]	ἔστι καὶ ἐν Ἅιδου κρίσις,	ἥνπερ	ποιήσει θεὸς ὁ πάντων δεσπότης,
[13, 8]	ἐπιχειρῶν ἡμᾶς διαφθεῖραι· πράττεις τε	ὅπερ	ἂν δοῦλος ὁ φαυλότατος πράξειεν,
[13, 4]	μόνα γε, ὦ Σώκρατες, ἀλλ´	ὅπερ	ἄρτι εἶπον, καὶ ἄλλα σοι
[13, 10]	πράττων, ἀποθανῇ. εἰ οὖν με,	ὅπερ	εἶπον, ἐπὶ τούτοις ἀφίοιτε, εἴποιμι
[13, 3]	καὶ τί αὐτῶν μεμφόμενος λέγεις;	Ὅπερ,	ἦν δ´ ἐγώ, χρὴ πρῶτόν
[13, 14]	ὁπότε ταῦτα αὐτὰ ἀνῄρει λέγων·	Ὅπερ,	ἦν δ´ ἐγώ, χρὴ πρῶτον
[13, 3]	παντὶ τρόπῳ, ἀλλὰ δρῴη ἂν	ὅπερ	θεῶν οἱ πρῶτοί τε καὶ
[13, 7]	ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ ὡμολογήθη;	ὅπερ	καὶ ἄρτι ἐλέγετο. Ἢ πᾶσαι
[13, 13]	πάντα θεὸν ἀγαθὸν λέγων ἤ,	ὅπερ	καὶ μᾶλλον, ἐν πᾶσι τὸν
[13, 13]	οὐδ´ ἀγαθὸν ἀγαθῷ μὴ φίλον.	Ὅπερ	κἀν τῷ Λύσιδι ἀπέδειξεν ἱκανῶς,
[13, 13]	κύριος‘ Θεὸν οὐδενὶ ἐοικέναι φησί,	διόπερ	αὐτὸν οὐδεὶς ἐκμαθεῖν ἐξ εἰκόνος
[13, 15]	καὶ μοχθηρᾶς ἐνεργείας εἶδος εἰσάγουσι.	Διόπερ	οὐδὲ θεοὺς ἐπιτρέπουσιν ἡγεῖσθαι τοὺς
[13, 12]	διανοίας αὐτῶν ἐπὶ θεὸν ἀναπέμπεται,	διόπερ	οὕτως ἡμῖν εἴρηται. Οὐκ ἀπεοικότως
[13, 9]	τίνας λόγους, ὦ Σώκρατες; ἢ	οὕσπερ	ἐνθάδε, ὡς ἡ ἀρετὴ καὶ
[13, 6]	τοὺς αὐτοὺς πρεσβεύω καὶ τιμῶ	οὕσπερ	καὶ πρότερον· ὧν ἐὰν μὴ
[13, 14]	τε στοχασμοῖς καὶ εἰκασίαις, ὄναρ	ὥσπερ,	ἀλλ´ οὐχ ὕπαρ, τῆς τῶν
[13, 13]	Στωϊκοὶ καὶ πνεῦμα κατ´ οὐσίαν,	ὥσπερ	ἀμέλει καὶ τὴν ψυχήν. Πάντα
[13, 3]	δὲ καὶ συμφέροντι λέγεται ἐπάγειν·	ὥσπερ	ἂν καὶ ἰατρὸς ἐπὶ σωτηρίᾳ
[13, 13]	ἐκμιμούμενον σοὶ τήνδ´ ἐς εὐνὴν	ὥσπερ	ἄνθρωπον μολεῖν Ἀμφίων λέγει τῇ
[13, 14]	τε καὶ ἡρώων, οἷοί εἰσιν,	ὥσπερ	γραφεὺς μηδὲν ἐοικότα γράφων οἷς
[13, 3]	τε καὶ ἡρώων, οἷοί εἰσιν,	ὥσπερ	γραφεὺς μηδὲν ἐοικότα γράφων οἷς
[13, 16]	ἐνδεθῶσιν εἰς σῶμα. Ἐνδοῦνται δέ,	ὥσπερ	εἰκός, εἰς τὰ τοιαῦτα ἤθη,
[13, 13]	τὰς ψυχὰς τοὺς βίους ᾑρῆσθαι,	ὥσπερ	ἔλαχον, ἐν τάξει προϊέναι πρὸς
[13, 9]	ποιῶν ἢ εὐωχούμενος ἐν Θετταλίᾳ,	ὥσπερ	ἐπὶ δεῖπνον ἀποδεδημηκὼς εἰς Θετταλίαν.
[13, 0]	παρ´ Ἑβραίοις ἱερῶν λόγων ἑρμηνείαν	ὥσπερ	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα φωνὴν περιέχουσα,
[13, 10]	που οὗ ἐκεῖνοι ἔταττον, ἔμενον	ὥσπερ	καὶ ἄλλος τις καὶ ἐκινδύνευον
[13, 15]	μὲν ἀγενήτους εἶναι φάσκων αὐτάς,	ὥσπερ	καὶ πᾶσαν ψυχήν, ἔπειτα ἐξ
[13, 6]	ὑπὸ τῶν οἰομένων τι λέγειν	ὥσπερ	νῦν δὴ ἐγὼ ἔλεγον, ὅτι
[13, 6]	ἑλομένους προσήκει καὶ τότε ὁμοίως	ὥσπερ	οὖν καὶ πρότερον τιμᾶν καὶ
[13, 6]	παρόντων ἡ τῶν πολλῶν δύναμις	ὥσπερ	παῖδας ἡμᾶς μορμολύττηται, δεσμούς τε
[13, 6]	ἂν ἡ τῶν πολλῶν δύναμις	ὥσπερ	παῖδας ἡμᾶς μορμολύττηται. Τοιοῦτοι δὲ
[13, 5]	κακοῖς γενέσθαι ἀποκτείνασι καὶ αὐτὸν	ὥσπερ	τὸν Σωκράτην. Ἐπεὶ δὲ ζῆν
[13, 7]	ἢ παντὸς μᾶλλον οὕτως ἔχει	ὥσπερ	τότε ἐλέγετο ἡμῖν, εἴτε φασὶν
[13, 19]	δ´ ἐγώ· ὁ νομοθέτης αὐτοῖς	ὥσπερ	τοὺς ἄνδρας οὕτω καὶ τὰς
[13, 19]	ἀλλ´ ἤδη καὶ τὰς πρεσβυτέρας,	ὥσπερ	τοὺς γέροντας ἐν τοῖς γυμνασίοις,
[13, 10]	τοὺς ἐκεῖ ἐξετάζοντα καὶ ἐρευνῶντα	ὥσπερ	τοὺς ἐνταῦθα διάγειν, τίς αὐτῶν
[13, 10]	ΟΤΙ ΜΗ ΔΕΟΙ ΦΕΥΓΕΙΝ ΤΟΝ	ΥΠΕΡ	ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΘΑΝΑΤΟΝ· ΑΠΟ ΤΗΣ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ
[13, 13]	ἔλπεαι σοφίαν ὀλίγον τοι ἀνὴρ	ὑπὲρ	ἀνδρὸς ἔχειν; τὰ θεῶν βουλεύματα
[13, 6]	Διὸ καὶ ἡμεῖς ἐν τοῖς	ὑπὲρ	εὐσεβείας ἀγῶσιν ὀρθῶς πράττομεν οὐ
[13, 13]	μήν; Μίαν, ἢ πλείους; ἐγὼ	ὑπὲρ	σφῷν ἀποκρινοῦμαι. Δυοῖν μέν που
[13, 21]	δεύτερον ὑπόδικος τῷ θέλοντι τιμωρεῖν	ὑπὲρ	τοῦ τελευτήσαντος γιγνέσθω. Γυνὴ δὲ
[13, 7]	Εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς· προσεύχεσθε	ὑπὲρ	τῶν ἐπηρεαζόντων καὶ διωκόντων ὑμᾶς,
[13, 13]	τὰ γᾶς ὑπένερθεν οὐρανοῦ τε	ὕπερ	ἀστρονομῶν καὶ πᾶσαν πάντη φύσιν
[13, 5]	ἐν τῷ ἰδίῳ σχηματισμῷ ἐν	ᾧπερ	εἰωθότως ἤλεγχεν ἑκάστῳ προσομιλῶν. ~ςʹ
[13, 13]	ᾄδων φησί· Κλῦθί μοι, ὦ	πάτερ,	θαῦμα βροτῶν, τᾶς ἀειζώου ψυχᾶς
[13, 13]	τε καὶ ὕστατον ἱλάσκονται. Χαῖρε,	πάτερ,	μέγα θαῦμα, μέγ´ ἀνθρώποισιν ὄνειαρ.
[13, 13]	ἑδράνων ἔρημος, οὐ δ´ ἀ	ὴρ	ἔτι πτερωτὰ φῦλα βλαστήσει πυρουμένη·
[13, 18]	τι πῦρ πρὸς ἀέρα, τοῦτο	ἀὴρ	πρὸς ὕδωρ καὶ ὅ τι
[13, 18]	πρὸς ὕδωρ καὶ ὅ τι	ἀὴρ	πρὸς ὕδωρ, τοῦτο ὕδωρ πρὸς
[13, 13]	ἀήττητος, μέγας, ἄφθιτος, ὃν στέφει	αἰθήρ.	Διὰ μὲν οὖν τοῦ μητροπάτωρ‘
[13, 13]	σεμνῶς σφόδρα φησί· Ζεύς ἐστιν	αἰθήρ,	Ζεὺς δὲ γῆ, Ζεὺς δ´
[13, 13]	πυρὸς γέμοντα θησαυρὸν σχάσῃ χρυσωπὸς	αἰθήρ·	ἡ δὲ βοσκηθεῖσα φλὸξ ἅπαντα
[13, 21]	ἐπιφέρει· Γυναῖκα δὲ γαμετὴν ἐὰν	ἀνὴρ	δι´ ὀργὴν κτείνῃ τινὰ ἢ
[13, 13]	κόρην Πλευρωνίαν ὑπημβρύωσεν, ἀλλ´ ὁλοσχερὴς	ἀνήρ·	εἶτα ὑπελθὼν καὶ δὴ ἐπήγαγε·
[13, 19]	ἐπιλέγει ἑξῆς· Ὁ δὲ γελῶν	ἀνὴρ	ἐπὶ γυμναῖς ταῖς γυναιξὶ τοῦ
[13, 6]	αὖ τὰ τοιαῦτα ἐλέγετο; γυμναζόμενος	ἀνὴρ	καὶ τοῦτο πράττων πότερον παντὸς
[13, 9]	σαυτοῦ μεταλλάξας. ὅτι δὲ γέρων	ἀνὴρ	μικροῦ χρόνου τῷ βίῳ λοιποῦ
[13, 21]	ἐπιβουλῆς τοῦ ἀποκτεῖναι τρώσασα, ἢ	ἀνὴρ	τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα, φευγέτω ἀειφυγίαν.
[13, 13]	Τί ἔλπεαι σοφίαν ὀλίγον τοι	ἀνὴρ	ὑπὲρ ἀνδρὸς ἔχειν; τὰ θεῶν
[13, 19]	οὐχ ὃν μὲν ἂν ὁ	πατὴρ	βούληται, φοιτῶντα, ὃν δ´ ἂν
[13, 13]	πως· Θεοὶ θεῶν, ὧν ἐγὼ	πατὴρ	δημιουργός τε ἔργων. Ὥστε καὶ
[13, 13]	μὲν εἰπών· Αὐτὸς δὲ χρύσεια	πατὴρ	ἐτίταινε τάλαντα δίκαιον τὸν θεὸν
[13, 21]	μέν, ὀλιγάκις δέ, διὰ θυμὸν	πατὴρ	ἢ μήτηρ υἱὸν ἢ θυγατέρα
[13, 18]	Θεοὶ θεῶν, ὧν ἐγὼ δημιουργὸς	πατήρ	τε ἔργων, ἄλυτα ἐμοῦ μὴ
[13, 10]	ὑπομεῖναι ὥστε, ἐπειδὴ εἶπεν ἡ	μήτηρ	αὐτῷ προθυμουμένῳ Ἕκτορα ἀποκτεῖναι, θεὸς
[13, 21]	δέ, διὰ θυμὸν πατὴρ ἢ	μήτηρ	υἱὸν ἢ θυγατέρα πληγαῖς ἤ
[13, 13]	ἥμισυ γῆ, τὸ δὲ ἥμισυ	πρηστήρ.	Δυνάμει γὰρ λέγει, ὅτι τὸ
[13, 13]	ὕπνον ἀλληγορεῖ. Αὐτίκα ὁ αὐτὸς	σωτὴρ	παρεγγυᾷ· Γρηγορεῖτε, οἷον μελετᾶτε ζῆν
[13, 21]	ἀδίκως ὅντιν´ οὖν τῶν ἐμφυλίων	αὐτόχειρ	κτείνῃ, πρῶτον μὲν τῶν νομίμων
[13, 21]	φονέων διετάξατο· Ἂν ἄρα τις	αὐτόχειρ	μὲν κτείνῃ ἐλεύθερον, τὸ δὲ
[13, 13]	Οὐ γὰρ ἄνθρωπος τέχναν {τιν´}	{εὗρ{	εν} ὁ δὲ θεὸς ταύταν
[13, 13]	αἰεὶ καὶ ἔστι καὶ ἔσται,	πῦρ	ἀείζωον, ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀποσβεννύμενον
[13, 13]	τὴν φύσιν ὁρίζονται οἱ Στωϊκοί·	πῦρ	δὲ καὶ φῶς ἀλληγορεῖται ὁ
[13, 13]	ἐν ᾧ τάδε πάντα κυκλεῖται,	πῦρ	καὶ ὕδωρ καὶ γαῖα καὶ
[13, 13]	ἀνθρώπου θέμεν αὐδὴν καὶ νόον.	Πῦρ	μὲν οὖν τεχνικόν, ὁδῷ βαδίζον
[13, 18]	Τιμαίῳ τοιάδε διεξέρχεται· Ὅ τι	πῦρ	πρὸς ἀέρα, τοῦτο ἀὴρ πρὸς
[13, 13]	Δυνάμει γὰρ λέγει, ὅτι τὸ	πῦρ	ὑπὸ τοῦ διοικοῦντος λόγου καὶ
[13, 13]	γ´ αὐτόν. Ποτὲ μὲν ὡς	πῦρ	φαίνεται, ἄπλατος ὁρμῇ, ποτὲ δ´
[13, 13]	πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ	πῦρ	φλέγον. Ἕπεται δὲ τούτοις τὴν
[13, 13]	τὸ ἀλλ´ ὑμεῖς μὲν πάντες	ὕδωρ	καὶ γαῖα γένοισθε, καθάπερ Ἡσαΐας
[13, 13]	τάδε πάντα κυκλεῖται, πῦρ καὶ	ὕδωρ	καὶ γαῖα καὶ τὰ ἐπὶ
[13, 18]	πρὸς ἀέρα, τοῦτο ἀὴρ πρὸς	ὕδωρ	καὶ ὅ τι ἀὴρ πρὸς
[13, 13]	φαίνεται, ἄπλατος ὁρμῇ, ποτὲ δ´	ὕδωρ,	ποτὲ γνόφος καὶ θηρσὶν αὐτὸς
[13, 18]	τι ἀὴρ πρὸς ὕδωρ, τοῦτο	ὕδωρ	πρὸς γῆν ξυνέδησε καὶ ξυνεστήσατο
[13, 18]	καὶ ὅ τι ἀὴρ πρὸς	ὕδωρ,	τοῦτο ὕδωρ πρὸς γῆν ξυνέδησε
[13, 13]	αἰθήρ. Διὰ μὲν οὖν τοῦ	μητροπάτωρ‘	οὐ μόνον τὴν ἐκ μὴ
[13, 13]	πείθονται, ἀμείλικτοί περ ἐοῦσαι· ἄφθιτε,	μητροπάτωρ,	οὗ θυμῷ πάντα δονεῖται, ὃς
[13, 3]	ὡς ἄρα θεοί τινες περιέρχονται	νύκτωρ	πολλοῖς ζῴοις καὶ παντοδαποῖς ἰνδαλλόμενοι,
[13, 3]	ὡς οἱ θεοὶ οἱ Περιερχόμενοι	νύκτωρ	πολλοῖς ζῴοις καὶ παντοδαποῖς ἰνδαλλόμενοι
[13, 13]	καμάτου καὶ ὀϊζύος οὐδέ τι	νύκτωρ	στεινόμενοι· χαλεπὰς δὲ θεοὶ δώσουσι
[13, 18]	δ´ ὑπηρέτιν καὶ διάδοχον ἡλίου	νύκτωρ	τὴν ἐπιμέλειαν καὶ προστασίαν ἀνειληφυῖαν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/02/2009